Ποιος είναι ο σκοπός της πίστης του ανθρώπου στον Θεό; (Να σωθεί.) Η σωτηρία είναι ένα αιώνιο θέμα της πίστης στον Θεό. Πώς μπορεί, λοιπόν, να αποκτήσει κανείς σωτηρία; (Με την επιδίωξη της αλήθειας και ζώντας πάντα ενώπιον του Θεού.) Αυτό είναι ένα είδος άσκησης. Τι μπορεί να κερδίσει κανείς ζώντας πάντοτε ενώπιον του Θεού; Ποιος είναι ο στόχος; (Να οικοδομήσουμε μια κανονική σχέση με τον Θεό.) (Να σεβόμαστε τον Θεό και να αποφεύγουμε το κακό, να κατανοήσουμε την αλήθεια και να αποκτήσουμε αληθινή γνώση περί Θεού). Τι άλλο; (Να αναζητήσουμε την αλήθεια, να κάνουμε την αλήθεια ζωή μας.) Αυτά τα πράγματα λέγονται συχνά κατά τη διάρκεια κηρυγμάτων, είναι πνευματικές φράσεις. Τι άλλο; (Να βιώσουμε την εμπειρία του κλαδέματος και της αντιμετώπισης από τον Θεό, μαζί με την κρίση και την παίδευσή Του, καθώς και τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό Του, προκειμένου να κάνουμε αυτοκριτική και να αποκτήσουμε αυτογνωσία και να αναζητήσουμε την αλήθεια για να διορθώσουμε τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας κατά τη διαδικασία αυτή, καθώς και για να αποκτήσουμε αληθινή γνώση περί Θεού, να γίνουμε τελικά κάποιος που διακατέχεται από την αλήθεια και ανθρώπινη φύση). Φαίνεται ότι έχετε κατανοήσει πολλά από τα κηρύγματα των τελευταίων ετών. Μπορούν, λοιπόν, αυτά τα πράγματα που κατανοείτε να χρησιμοποιηθούν στις εμπειρίες σας για την επίλυση ορισμένων πραγματικών προβλημάτων και δυσκολιών; Μπορούν, για παράδειγμα, να επιλυθούν γρήγορα πράγματα όπως κάποιες λανθασμένες σκέψεις και ιδέες, κάποια περιστασιακή αρνητικότητα και αδυναμία, καθώς και ορισμένα ζητήματα που έχουν να κάνουν με αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες; Μερικοί άνθρωποι μπορεί να είναι σε θέση να λύσουν ορισμένα μικροπροβλήματα, αλλά μπορεί να εξακολουθούν να δυσκολεύονται με σημαντικά, ουσιαστικά προβλήματα. Με βάση το επίπεδο κατανόησης που έχετε για τις αλήθειες σήμερα, θα μπορούσατε να μείνετε σταθεροί αν αντιμετωπίζατε το ίδιο είδος δοκιμασιών με τον Ιώβ; (Θα ήμασταν αποφασισμένοι να μείνουμε σταθεροί, αλλά δεν ξέρουμε ποιο θα ήταν το αληθινό μας ανάστημα αν μας συνέβαινε πραγματικά κάτι). Δεν θα πρέπει όμως να γνωρίζετε ποιο είναι το αληθινό σας ανάστημα, ακόμη και όταν δεν σας έχει συμβεί τίποτα; Η έλλειψη μιας τέτοιας γνώσης είναι επικίνδυνη! Γνωρίζετε ποιες είναι οι πρακτικές πτυχές αυτών των συχνά επαναλαμβανόμενων πνευματικών ρητών και παγιωμένων φράσεων; Κατανοείτε το πραγματικό νόημα καθεμιάς από αυτές τις φράσεις; Αντιλαμβάνεστε ποια ακριβώς είναι η αλήθεια σε αυτές; Εάν γνωρίζεις και έχεις βιώσει αυτά τα πράγματα, τότε αυτό αποδεικνύει ότι κατανοείς την αλήθεια. Εάν είσαι σε θέση να επαναλαμβάνεις μόνο μερικά πνευματικά ρητά και φράσεις, αλλά δεν σου είναι χρήσιμα όταν πραγματικά βιώνεις κάτι, και είναι ανίκανα να λύσουν τα προβλήματά σου, τότε αυτό αποδεικνύει ότι μετά από τόσα χρόνια πίστης στον Θεό, ακόμα δεν κατανοείς την αλήθεια και δεν έχεις βιώσει καμία πραγματική εμπειρία. Ποιο είναι το νόημα του να το λέω αυτό; Έχοντας φτάσει σε αυτό το σημείο στην πίστη τους στον Θεό, οι άνθρωποι κατανοούν λίγο μεγαλύτερο μέρος της αλήθειας σε σχέση με τους θρησκευόμενους ή τους άπιστους, κατανοούν κάποια από τα οράματα του έργου του Θεού, και είναι σε θέση να τηρούν μερικά κανονιστικά ζητήματα, ενώ μπορεί να ειπωθεί ότι έχουν μια ορισμένη κατανόηση και εκτίμηση, καθώς και μερικές αληθινές γνώσεις για την κυριαρχία του Θεού —αλλά έχουν επιφέρει αυτά τα πράγματα αλλαγή στη διάθεση της ζωής τους; Ο καθένας από εσάς μπορεί, σε γενικές γραμμές, να μιλήσει λίγο για αλήθειες που ακούγονται συχνά και σχετίζονται με οράματα: τα οράματα του έργου του Θεού, τον σκοπό του έργου του Θεού και το θέλημα του Θεού για την ανθρωπότητα· και η γνώση για την οποία μιλάτε είναι πολύ υψηλότερη από εκείνη των θρησκευόμενων —αλλά μπορούν όλα αυτά να επιφέρουν αλλαγή στη διάθεσή σας, ή έστω μια μερική αλλαγή στη διάθεσή σας; Είστε σε θέση να το μετρήσετε αυτό; Αυτό είναι καίριας σημασίας.

Πρόσφατα συναναστραφήκαμε πάνω στο πώς ακριβώς μπορούμε να γνωρίσουμε τον Θεό επί της γης, πώς να αλληλεπιδράσουμε με τον Θεό επί της γης και πώς να δημιουργήσουμε μια κανονική σχέση με τον Θεό. Δεν είναι αυτά τα πιο πρακτικά ερωτήματα; Όλες αυτές είναι αλήθειες που σχετίζονται με την πτυχή της άσκησης, και ο στόχος της συναναστροφής πάνω σε αυτά τα πράγματα είναι να ενημερώσουμε τους ανθρώπους για το πώς να πιστεύουν στον Θεό και πώς να αλληλεπιδρούν με τον Θεό και να οικοδομούν μια κανονική σχέση με τον Θεό στην καθημερινή τους ζωή. Όσον αφορά τις αλήθειες που σχετίζονται με την άσκηση, από όλες τις αλήθειες που έχετε ακούσει, κατανοήσει και είστε σε θέση να κάνετε πράξη, είναι αυτές ικανές να αλλάξουν τη διάθεσή σας; Μπορεί να ειπωθεί ότι αν οι άνθρωποι κάνουν πράξη την αλήθεια με αυτόν τον τρόπο και πασχίζουν πραγματικά να το επιτύχουν αυτό, τότε κάνουν πράξη την αλήθεια; Και μπορεί να ειπωθεί ότι αν έχουν κάνει αυτές τις αλήθειες πραγματικότητά τους, είναι σε θέση να επιτύχουν αλλαγές στη διάθεσή τους; (Μπορεί.) Πολλοί άνθρωποι αδυνατούν να δουν τι είναι οι αλλαγές στη διάθεση. Νομίζουν ότι η ικανότητα να επαναλαμβάνουν πολλά πνευματικά δόγματα και η κατανόηση πολλών αληθειών αντιπροσωπεύουν αλλαγές στη διάθεση. Αυτό είναι λάθος. Από την κατανόηση μιας αλήθειας, μέχρι την άσκηση αυτής της αλήθειας, και έπειτα μέχρι τις αλλαγές στη διάθεση, μεσολαβεί μία μακροχρόνια διαδικασία εμπειρίας ζωής. Πώς αντιλαμβάνεστε τις αλλαγές στη διάθεση; Σε όλα όσα έχετε βιώσει μέχρι τώρα, έχουν υπάρξει αλλαγές στη διάθεση της ζωής σας; Μπορεί να μην είστε σε θέση να δείτε αυτά τα πράγματα, και όλο αυτό είναι προβληματικό. Στην πραγματικότητα, δεν πολύ δύσκολο να κατανοήσει κανείς τη λέξη «αλλαγή» στη φράση «αλλαγές στη διάθεση», οπότε τι είναι η «διάθεση»; (Ο νόμος της ανθρώπινης ύπαρξης, το δηλητήριο του Σατανά.) Τι άλλο; (Αυτό που είναι φυσικό στον άνθρωπο, αυτό που βρίσκεται στην ουσία της ζωής.) Αναφέρετε συνεχώς αυτούς τους πνευματικούς όρους, αλλά όλα αυτά είναι δόγματα και γενικές περιγραφές, και δεν περιέχουν καμία λεπτομέρεια. Αυτό δεν σημαίνει ότι κατανοείτε την ουσία της αλήθειας. Συχνά μιλάμε για αλλαγές στη διάθεση, και τέτοια θέματα συζητούνται πάντα από την αρχή της πίστης των ανθρώπων στον Θεό, είτε εκείνοι παρίστανται σε μια συνάθροιση είτε ακούνε ένα κήρυγμα· αυτά είναι τα πράγματα που θα πρέπει να προσπαθούν να κατανοήσουν οι άνθρωποι κατά την πίστη τους στον Θεό. Όσον αφορά όμως το τι ακριβώς είναι οι αλλαγές στη διάθεση, αν έχει υπάρξει αλλαγή στη δική τους διάθεση και αν είναι δυνατόν να επιτευχθεί αλλαγή —πολλοί άνθρωποι αγνοούν αυτά τα πράγματα, δεν τα έχουν σκεφτεί ποτέ ούτε ξέρουν από πού να αρχίσουν να τα σκέφτονται. Τι είναι η διάθεση; Αυτό είναι ένα σημαντικό θέμα. Μόλις το κατανοήσεις αυτό, τότε θα καταλάβεις λίγο-πολύ ερωτήματα όπως το αν υπήρξε ή όχι αλλαγή στη διάθεσή σου, σε ποιο βαθμό άλλαξε, πόσες αλλαγές υπήρξαν και αν υπήρξε αλλαγή στη διάθεσή σου αφού βίωσες ορισμένα πράγματα. Για να συζητήσουμε τις αλλαγές στη διάθεση, πρέπει πρώτα να γνωρίζετε τι είναι η διάθεση. Όλοι γνωρίζουν τη λέξη «διάθεση», όλοι είναι εξοικειωμένοι με αυτήν. Αλλά δεν γνωρίζουν τι είναι η διάθεση. Το τι ακριβώς είναι η διάθεση δεν μπορεί να εξηγηθεί με σαφήνεια με λίγες λέξεις και δεν μπορεί να ερμηνευθεί ως ουσιαστικό, καθώς είναι πολύ αφηρημένη έννοια και δεν είναι εύκολο να την κατανοήσει κανείς. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα για να καταλάβετε. Τα πρόβατα και οι λύκοι είναι και τα δύο ζώα. Τα πρόβατα τρώνε χορτάρι και οι λύκοι τρώνε κρέας. Αυτό καθορίζεται από τη φύση τους. Αν, μια μέρα, τα πρόβατα έτρωγαν κρέας και οι λύκοι έτρωγαν χορτάρι, θα είχε αλλάξει η φύση τους; (Όχι.) Αν ένα πρόβατο δεν φάει χορτάρι, θα αρχίσει να πεινάει πολύ. Αν του δώσεις λίγο κρέας, θα το φάει, αλλά το πρόβατο θα εξακολουθεί να είναι πολύ πειθήνιο απέναντί σου. Αυτή είναι η διάθεση, είναι η ουσία της φύσης του προβάτου. Από ποια άποψη εκδηλώνεται η πειθήνια συμπεριφορά του προβάτου; (Δεν επιτίθεται στους ανθρώπους.) Σωστά —πρόκειται για μια πειθήνια διάθεση. Η διάθεση που επιδεικνύει ένα πρόβατο είναι η υποχωρητικότητα και η υπακοή. Δεν είναι βίαιο, αλλά πειθήνιο και ευγενές. Οι λύκοι είναι διαφορετικοί. Η διάθεσή τους είναι βίαιη και τρώνε όλα τα είδη μικρών ζώων. Το να συναντήσεις έναν πεινασμένο λύκο είναι πολύ επικίνδυνο, μπορεί να προσπαθήσει να σε φάει, ακόμα και αν δεν τον προκαλέσεις. Η διάθεση ενός λύκου δεν είναι πειθήνια ή ευγενής, αλλά σκληρή και άγρια, χωρίς ίχνος συμπόνοιας ή οίκτου. Τέτοια είναι η διάθεση ενός λύκου. Οι διαθέσεις των λύκων και των προβάτων αντιπροσωπεύουν την ουσία της φύσης τους. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή τα πράγματα που αποκαλύπτονται στα ζώα αυτά παρουσιάζονται φυσικά, ανεξαρτήτως πλαισίου, χωρίς ανθρώπινη συμβολή ή υποκίνηση· αποκαλύπτονται φυσικά, χωρίς καμία ανάγκη για πρόσθετη ανθρώπινη συμβολή. Η αγριότητα και η σκληρότητα των λύκων δεν αποτελούν προϊόν εξαναγκασμού από τους ανθρώπους, ούτε η καλοσύνη και η πειθήνια συμπεριφορά των προβάτων ενσταλάζονται σε αυτά από τους ανθρώπους· γεννήθηκαν με αυτά τα πράγματα, αυτά είναι πράγματα που αποκαλύπτονται φυσικά, είναι η ουσία τους. Αυτό είναι η διάθεση. Κατανοείται καθόλου μέσα απ’ αυτό το παράδειγμα τι είναι η διάθεση; (Ναι.) Δεν πρόκειται για εννοιολογικό θέμα, δεν εξηγούμε κάποιο ουσιαστικό. Υπάρχει αλήθεια μέσα σε αυτό. Ποια είναι, λοιπόν, η αλήθεια εδώ; Η ανθρώπινη διάθεση σχετίζεται με την ανθρώπινη φύση. Η ανθρώπινη διάθεση και η ανθρώπινη φύση πηγάζουν και οι δύο από τον Σατανά, είναι αντίθετες και εχθρικές προς τον Θεό. Αν οι άνθρωποι δεν λάβουν τη σωτηρία του Θεού και δεν αλλάξουν, τότε αυτό που οι βιώνουν και αποκαλύπτουν οι άνθρωποι με φυσικό τρόπο θα είναι μόνο κακό, αρνητικό και θα παραβιάζει την αλήθεια —δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό.

Μόλις μιλήσαμε για τις διαθέσεις των προβάτων και των λύκων. Πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικά ζώα: Το καθένα έχει τις δικές του διαθέσεις και πράγματα που αποκαλύπτονται μέσα του. Ποια είναι όμως η σύνδεση με την ανθρώπινη διάθεση; Εξετάζοντας ξανά τι ακριβώς είναι η ανθρώπινη διάθεση μέσα από αυτό το παράδειγμα, τι είδους διεφθαρμένες διαθέσεις υπάρχουν; (Μπορούμε γενικά να μάθουμε τι είδους διάθεση έχουν οι άνθρωποι αλληλεπιδρώντας μαζί τους. Για παράδειγμα, ενώ μιλάμε με κάποιον, μπορεί να νιώσουμε ότι μιλάει με πλάγιο τρόπο, ότι πάντα υπεκφεύγει, έτσι ώστε οι άλλοι να μην μπορούν να καταλάβουν τι πραγματικά εννοεί, πράγμα που σημαίνει ότι έχει μια πανούργα διάθεση μέσα του. Μπορούμε να πάρουμε μια γενική ιδέα από αυτά που λέει και κάνει συνήθως, από τις πράξεις και τη συμπεριφορά του). Μπορείτε να δείτε ορισμένα προβλήματα διάθεσης κατά την αλληλεπίδραση με τους ανθρώπους. Φαίνεται ότι, αφού ακούσατε αυτό το παράδειγμα, έχετε μια γενική ιδέα για το τι είναι οι διαθέσεις. Ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις έχουν, λοιπόν, όλοι οι άνθρωποι; Ποιες διαθέσεις δεν αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι και δεν είναι σε θέση να αισθανθούν, ωστόσο αποτελούν, χωρίς αμφιβολία, διεφθαρμένες διαθέσεις; Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι κάποιοι άνθρωποι είναι ιδιαίτερα συναισθηματικοί και ο Θεός λέει: «Είσαι ιδιαίτερα συναισθηματικός. Όταν πρόκειται για άτομο που συμπαθείς ή για κάτι που έχει να κάνει με την οικογένειά σου, όποιος κι αν προσπαθήσει να καταλάβει την κατάστασή του ή τι πραγματικά συμβαίνει, εσύ δεν θα αποκαλύψεις τίποτα γι’ αυτό και θα συνεχίσεις να το καλύπτεις. Αυτό είναι συναισθηματισμός». Το ακούνε, το καταλαβαίνουν, το αναγνωρίζουν και το αποδέχονται ως γεγονός. Αναγνωρίζουν ότι τα λόγια του Θεού είναι σωστά, ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, και ευχαριστούν τον Θεό που τους το αποκάλυψε. Μπορεί να φανεί η διάθεσή τους από αυτό; Είναι φανερό ότι αποδέχονται την αλήθεια, αποδέχονται τα γεγονότα, δεν αντιστέκονται και είναι υπάκουοι; (Όχι. Εξαρτάται από τον τρόπο με τον οποίο ενεργούν όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα και από το αν αυτά που λένε και αυτά που κάνουν είναι το ίδιο πράγμα). Δεν απέχετε πολύ. Εκείνη τη στιγμή, αποδέχονται —αλλά αργότερα, όταν τους συμβαίνει κάτι τέτοιο, δεν υπάρχει καμία αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο ενεργούν. Αυτό αντιπροσωπεύει ένα είδος διάθεσης. Ποια διάθεση; Εκείνη τη στιγμή άκουγαν, μετά το σκέφτηκαν και είπαν μέσα τους: «Πώς γίνεται να μην ξέρω ότι είμαι συναισθηματικός αφού έχω ακούσει τόσα κηρύγματα; Είμαι συναισθηματικός, αλλά και ποιος δεν είναι; Αν δεν καλύψω εγώ την οικογένειά μου και τους ανθρώπους που έχω κοντά μου, ποιος θα το κάνει; Ακόμη και ένας ικανός άνθρωπος χρειάζεται την υποστήριξη τριών άλλων ανθρώπων». Αυτό σκέφτονται πραγματικά. Όταν έρθει η ώρα να δράσουν, αυτό που σκέφτονται και σχεδιάζουν στην καρδιά τους, καθώς και η στάση τους απέναντι στα λόγια του Θεού, καθορίζονται όλα από τη διάθεσή τους. Ποια είναι η στάση τους; «Ο Θεός μπορεί να λέει και να αποκαλύπτει ό,τι θέλει, και εγώ θα δεχτώ ό,τι υποτίθεται ότι πρέπει να δεχτώ όταν βρίσκομαι ενώπιόν Του, αλλά έχω πάρει την απόφασή μου και δεν έχω καμία πρόθεση να παραμερίσω τα συναισθήματά μου». Είναι αυτή η διάθεσή τους; Έχει φανεί η διάθεσή τους και έχει αποκαλυφθεί το αληθινό τους πρόσωπο, έτσι δεν είναι; Είναι άνθρωποι που αποδέχονται την αλήθεια; (Όχι.) Τι είναι, λοιπόν, αυτό; Είναι απειθαρχία. Ενώπιον του Θεού, λένε «Αμήν» και προσποιούνται ότι το αποδέχονται. Αλλά η καρδιά τους παραμένει ασυγκίνητη. Δεν παίρνουν στα σοβαρά τα λόγια του Θεού, δεν τα θεωρούν αλήθεια, πόσο μάλλον τα κάνουν πράξη ως την αλήθεια. Αυτό είναι ένα είδος διάθεσης, έτσι δεν είναι; Και μια τέτοια διάθεση δεν είναι η αποκάλυψη ενός συγκεκριμένου είδους φύσης; (Ναι.) Ποια είναι λοιπόν η ουσία αυτού του είδους διάθεσης; Είναι η αδιαλλαξία; (Ναι.) Η αδιαλλαξία: αυτό είναι ένα είδος ανθρώπινης διάθεσης και συναντάται σε όλους τους ανθρώπους. Γιατί λέω ότι πρόκειται για διάθεση; Είναι κάτι που πηγάζει από την ουσία της φύσης των ανθρώπων. Δεν χρειάζεται να το σκεφτείς, δεν χρειάζεται να σε διδάξουν οι άλλοι ή να επηρεάσουν τις σκέψεις σου, ούτε χρειάζεται να σε ξεγελάσει ο Σατανάς· αποκαλύπτεται φυσικά μέσα σου και πηγάζει από τη φύση σου. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που, ό,τι κακό κι αν κάνουν, κατηγορούν πάντα τον Σατανά. Λένε πάντα: «Ο Σατανάς έβαλε την ιδέα στο κεφάλι μου, ο Σατανάς με έκανε να το κάνω». Φορτώνουν όλα τα κακά στον Σατανά και ποτέ δεν παραδέχονται τα προβλήματα μέσα στη φύση τους. Είναι σωστό αυτό; Δεν έχεις διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά; Αν δεν το παραδέχεσαι αυτό, τότε πώς γίνεται να αποκαλύπτεται μέσα σου η διάθεση του Σατανά; Φυσικά, υπάρχουν και οι φορές που ο Σατανάς προκαλεί διαταραχές, όπως όταν ένας κακός άνθρωπος ή ένας αντίχριστος εξαπατά και παρασύρει τους ανθρώπους σε κάτι, ή όταν εργάζεται ένα κακό πνεύμα και τους στέλνει σκέψεις —μα αυτές είναι απλώς εξαιρέσεις· τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι κατευθύνονται από τη σατανική τους φύση και αποκαλύπτουν κάθε είδους διεφθαρμένες διαθέσεις. Όταν οι άνθρωποι ενεργούν σύμφωνα με τις δικές τους προτιμήσεις και τάσεις, όταν κάνουν πράγματα βάσει των δικών τους μέσων, σύμφωνα με τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, τότε ζουν βάσει των δικών τους διεφθαρμένων διαθέσεων, και όταν ζουν βάσει αυτών των πραγμάτων, ζουν βάσει της ίδιας τους της φύσης. Αυτά είναι αδιαμφισβήτητα γεγονότα. Όταν τους ανθρώπους τους διαφεντεύει η σατανική τους φύση, όταν ζουν βάσει της σατανικής τους φύσης, όλα όσα αποκαλύπτονται μέσα τους είναι η δική τους διεφθαρμένη διάθεση· αυτό δεν μπορεί να φορτωθεί στον Σατανά, δεν μπορείτε να πείτε ότι αυτές είναι σκέψεις που στέλνει ο Σατανάς. Επειδή οι άνθρωποι έχουν διαφθαρεί βαθιά, ανήκουν στον Σατανά, και επειδή δεν διαφέρουν από τον Σατανά, και είναι ζωντανοί δαίμονες, ζωντανοί Σατανάδες, δεν πρέπει επομένως να φορτώνεις στον Σατανά ό,τι σατανικό αποκαλύπτεται μέσα σου. Δεν είσαι καλύτερος από τον Σατανά, και αυτή είναι η διεφθαρμένη διάθεσή σου.

Τι είδους κατάσταση υπάρχει μέσα στους ανθρώπους όταν έχουν αδιάλλακτη διάθεση; Είναι κυρίως ισχυρογνώμονες και αυτάρεσκοι. Πάντα εμμένουν στις δικές τους ιδέες, πάντα πιστεύουν ότι αυτό που λένε είναι σωστό, είναι εντελώς άκαμπτοι και ισχυρογνώμονες. Αυτή είναι η στάση της αδιαλλαξίας. Είναι σαν να έχει κολλήσει η βελόνα, δεν ακούνε κανέναν, παραμένουν αμετάβλητα προσηλωμένοι σε μία συγκεκριμένη πορεία δράσης, επιμένοντας να την ακολουθούν, ανεξάρτητα από το αν είναι σωστή ή λανθασμένη· σε αυτό διακρίνουμε μια αμετανόητη στάση. Όπως λέει και το ρητό: «Τα ψόφια γουρούνια δεν φοβούνται το βραστό νερό». Οι άνθρωποι γνωρίζουν πολύ καλά ποιο είναι το σωστό, και παρ’ όλα αυτά δεν το κάνουν, αρνούνται πεισματικά να αποδεχτούν την αλήθεια. Αυτό είναι ένα είδος διάθεσης: η αδιαλλαξία. Σε τι είδους καταστάσεις αποκαλύπτετε αδιάλλακτη διάθεση; Είστε συχνά αδιάλλακτοι; (Ναι.) Πολύ συχνά! Και εφόσον η αδιαλλαξία είναι η διάθεσή σου, αυτή σε συνοδεύει κάθε στιγμή κάθε ημέρα της ύπαρξής σου. Η αδιαλλαξία εμποδίζει τους ανθρώπους από το να μπορέσουν να προσέλθουν ενώπιον του Θεού, τους εμποδίζει από το να μπορέσουν να αποδεχτούν την αλήθεια και τους εμποδίζει από το να μπορέσουν να εισέλθουν στην πραγματικότητα της αλήθειας. Και αν δεν είσαι σε θέση να εισέλθεις στην πραγματικότητα της αλήθειας, μπορεί να επέλθει αλλαγή σε αυτήν την πτυχή της διάθεσής σου; Μόνο με μεγάλη δυσκολία. Έχει υπάρξει τώρα κάποια αλλαγή σε αυτήν την πτυχή της διάθεσής σας η οποία είναι αδιάλλακτη; Και πόση αλλαγή έχει υπάρξει; Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι κάποτε ήσασταν υπερβολικά ισχυρογνώμονες, αλλά τώρα έχει υπάρξει μια μικρή αλλαγή μέσα σας: Όταν αντιμετωπίζετε κάποιο ζήτημα, έχετε κάποιο αίσθημα συνείδησης στην καρδιά σας και λέτε μέσα σας: «Πρέπει να κάνω πράξη κάποια αλήθεια σε αυτό το θέμα. Αφού ο Θεός εξέθεσε αυτήν την αδιάλλακτη διάθεση —αφού το άκουσα και τώρα το γνωρίζω— πρέπει επομένως να αλλάξω. Όταν στο παρελθόν ήρθα κάποιες φορές αντιμέτωπος με τέτοιου είδους πράγματα, ακολούθησα τη σάρκα μου και απέτυχα, και δεν είμαι ευχαριστημένος με αυτό. Αυτήν τη φορά πρέπει να κάνω πράξη την αλήθεια». Με μια τέτοια φιλοδοξία, είναι δυνατόν να κάνετε πράξη την αλήθεια, και αυτό συνιστά αλλαγή. Όταν έχετε τέτοιου είδους εμπειρία για κάποιο χρονικό διάστημα, και είστε σε θέση να κάνετε πράξη περισσότερες αλήθειες, και αυτό επιφέρει μεγαλύτερες αλλαγές, και οι επαναστατικές και αδιάλλακτες διαθέσεις σας μειώνονται ολοένα και περισσότερο, έχει υπάρξει αλλαγή στη διάθεση της ζωής σας; Εάν η επαναστατική σας διάθεση μειώνεται ορατά ολοένα και περισσότερο και η υπακοή σας στον Θεό γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη, τότε έχει υπάρξει πραγματική αλλαγή. Σε ποιο βαθμό, λοιπόν, πρέπει να αλλάξετε για να επιτύχετε αληθινή υπακοή; Θα έχετε επιτύχει όταν δεν υπάρχει η παραμικρή αδιαλλαξία, αλλά μόνο υπακοή. Πρόκειται για μια αργή διαδικασία. Οι αλλαγές στη διάθεση δεν συμβαίνουν από τη μια μέρα στην άλλη, χρειάζονται εκτεταμένες περίοδοι εμπειρίας, ίσως και μια ολόκληρη ζωή. Μερικές φορές είναι απαραίτητο να υποστείτε πολλές μεγάλες κακουχίες, κακουχίες παρόμοιες με τον θάνατο και την επιστροφή στη ζωή, κακουχίες πιο επώδυνες και δύσκολες από το να σας γδάρουν τα κόκκαλα για να αφαιρέσουν το δηλητήριο. Έχουν υπάρξει, λοιπόν, αλλαγές στην αδιάλλακτη διάθεσή σας; Είστε σε θέση να το μετρήσετε αυτό; (Πριν, πίστευα ότι ορισμένα πράγματα θα πρέπει να γίνονται με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Όταν οι άνθρωποι εξέφραζαν μια διαφορετική άποψη, δεν άκουγα, και μόνο όταν αντιμετώπισα πραγματικές αναποδιές άλλαξα στάση. Τώρα είμαι λίγο καλύτερα. Αντιστέκομαι όταν οι άνθρωποι διατυπώνουν διαφορετικές απόψεις, αλλά αργότερα είμαι σε θέση να δεχτώ κάποια από αυτά που λένε). Μια μεταβολή στη στάση είναι ένα άλλο είδος αλλαγής· αυτό σημαίνει ότι υπήρξε μια μικρή αλλαγή. Δεν είναι όπως πριν, όπου το άτομο γνώριζε ότι ο άλλος είχε δίκιο, αλλά το απέρριπτε και αρνιόταν να το αποδεχτεί, εξακολουθώντας να εμμένει στις δικές του τάσεις· αυτό δεν ισχύει τώρα. Έχει ήδη υπάρξει μια μεταστροφή στη στάση του. Πόσο έχει αλλάξει κανείς όταν έχει αλλάξει σε τέτοιο βαθμό; Ούτε καν στο 10%. Μια αλλαγή της τάξης του 10% σημαίνει ότι τουλάχιστον, αφού ο άλλος έχει διατυπώσει τη διαφορετική του άποψη, δεν έχετε κανένα συναίσθημα εναντίωσης ή σκέψεις αντίστασης· έχετε μια κανονική στάση. Παρόλο που ακόμη δεν το δέχεστε αυτό στην καρδιά σας, δεν έχετε αδιάλλακτη στάση, μπορείτε να το συζητήσετε με το άτομο, υπάρχει κάποια υπακοή όταν ασκείστε, και δεν ενεργείτε μόνο σύμφωνα με τις δικές σας ιδέες. Έπειτα, υπάρχουν φορές που εμμένετε στις δικές σας ιδέες, και φορές που είστε σε θέση να δεχτείτε αυτό που λένε οι άλλοι άνθρωποι. Οι αλλαγές στη διάθεση δεν είναι σταθερές. Πρέπει να βιώσετε αμέτρητες αναποδιές για να πετύχετε μια μικρή αλλαγή και αμέτρητες αποτυχίες για να σημειώσετε επιτυχία, και έτσι δεν είναι εύκολο να αλλάξει η διάθεσή σας χωρίς να βιώσετε αρκετά χρόνια δοκιμασιών και εξευγενισμού. Μερικές φορές, όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε καλή ψυχική κατάσταση, είναι ικανοί να δεχτούν τα σωστά πράγματα που λένε οι άλλοι, αλλά όταν αισθάνονται πεσμένοι, δεν αναζητούν την αλήθεια. Δεν προκαλεί αυτό καθυστερήσεις; Μερικές φορές, όταν δεν τα πηγαίνεις καλά με τον συνεργάτη σου, δεν αναζητάς τις αρχές της αλήθειας και ζεις βάσει των φιλοσοφιών του Σατανά. Μερικές φορές, όταν συνεργάζεσαι με άλλους και το επίπεδό τους είναι καλύτερο από το δικό σου και είναι καλύτεροι από εσένα, αισθάνεσαι ότι περιορίζεσαι από αυτούς και δεν έχεις το θάρρος να υπερασπιστείς τις αρχές όταν αντιμετωπίζεις ένα ζήτημα. Μερικές φορές είσαι καλύτερος από τον συνεργάτη σου, και εκείνος φέρεται ανόητα, και τον περιφρονείς και δεν είσαι πρόθυμος να συναναστραφείς μαζί του σχετικά με την αλήθεια. Μερικές φορές επιθυμείς να κάνεις πράξη την αλήθεια, αλλά σε διαφεντεύουν τα συναισθήματα της σάρκας. Μερικές φορές εποφθαλμιάς τις τέρψεις της σάρκας, και παρόλο που το θες, δεν είσαι σε θέση να γυρίσεις την πλάτη στη σάρκα. Μερικές φορές ακούς ένα κήρυγμα και κατανοείς την αλήθεια, αλλά δεν είσαι σε θέση να την κάνεις πράξη. Είναι εύκολο να λυθούν αυτά τα προβλήματα; Δεν είναι εύκολο να τα λύσεις μόνος σου. Ο Θεός μπορεί μόνο να υποβάλει τους ανθρώπους σε δοκιμασίες και εξευγενισμό, κάνοντάς τους να υποφέρουν πολύ και τελικά να αισθάνονται κενό μέσα τους χωρίς την αλήθεια και να νιώθουν λες και δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς την αλήθεια. Αυτό εξευγενίζει τους ανθρώπους ώστε να αναπτύξουν πίστη και τους κάνει να αισθάνονται ότι πρέπει να αγωνιστούν για την αλήθεια, ότι η καρδιά τους δεν θα ηρεμήσει μέχρι να κάνουν πράξη την αλήθεια και ότι θα βιώσουν μεγάλο μαρτύριο αν δεν μπορέσουν να υπακούσουν στον Θεό. Αυτό είναι το αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται μέσω των δοκιμασιών και του εξευγενισμού. Τόσο δύσκολες είναι οι αλλαγές στη διάθεση. Γιατί σας λέω ότι δεν είναι εύκολο; Μήπως επειδή δεν φοβάμαι ότι θα γίνετε αρνητικοί; Το λέω για να γνωρίζετε πόσο σημαντικές είναι οι αλλαγές στη διάθεση. Εύχομαι όλοι σας να δώσετε προσοχή σε αυτό, να σταματήσετε να επιδιώκετε αυτές τις μη ρεαλιστικές, υποκριτικές και ψευδώς πνευματικές εικόνες, να σταματήσετε να ακολουθείτε πάντα αυτά τα περίτεχνα πνευματικά δόγματα, τις πρακτικές και τους κανόνες· αν δεν σταματήσετε, θα πάθετε κακό και δεν θα ωφεληθείτε καθόλου.

Μόλις μιλήσαμε για μια πτυχή της διάθεσης: την αδιαλλαξία. Η αδιαλλαξία είναι συχνά ένα είδος στάσης που κρύβεται στα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων. Γενικά, δεν είναι φανερή εξωτερικά, αλλά όταν είναι προφανής, θα είναι εύκολο να εντοπιστεί, και οι άνθρωποι θα πουν: «Είναι απείθαρχοι! Δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια —είναι τόσο αδιάλλακτοι!» Όσοι έχουν αδιάλλακτη διάθεση κολλάνε σε μια προσέγγιση και εμμένουν μόνο σε ένα πράγμα, χωρίς να το εγκαταλείπουν ποτέ. Είναι, λοιπόν, αυτή η μόνη πλευρά της διάθεσης των ανθρώπων; Φυσικά και όχι —υπάρχουν πολλές ακόμη. Δείτε αν μπορείτε να διακρίνετε τι είδους διάθεση περιγράφω στη συνέχεια. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Στον οίκο του Θεού, δεν υποτάσσομαι σε κανέναν εκτός από τον Θεό, επειδή μόνο ο Θεός έχει την αλήθεια· οι άνθρωποι δεν έχουν την αλήθεια, έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, δεν μπορεί κανείς να βασιστεί σε τίποτα από όσα λένε, γι’ αυτό υποτάσσομαι μόνο στον Θεό». Έχουν δίκιο που το λένε αυτό; (Όχι.) Γιατί όχι; Τι είδους διάθεση είναι αυτή; (Αλαζονική και επηρμένη.) (Οι διαθέσεις του Σατανά και του αρχάγγελου.) Αυτή είναι αλαζονική διάθεση. Μη λέτε πάντα ότι είναι η διάθεση του Σατανά και του αρχάγγελου, αυτή η διατύπωση είναι πολύ γενική και αόριστη. Οι διεφθαρμένες διαθέσεις του Σατανά και του αρχάγγελου είναι πάρα πολλές. Το να μιλάτε την ίδια στιγμή για τον αρχάγγελο, τους δαίμονες και τον Σατανά είναι υπερβολικά γενικό και δεν είναι εύκολο να το καταλάβουν οι άνθρωποι. Το να λέμε απλώς ότι πρόκειται για μια αλαζονική διάθεση είναι πιο συγκεκριμένο. Φυσικά, αυτό δεν είναι το μόνο είδος διάθεσης που αποκαλύπτουν, απλώς η αλαζονική διάθεση αποκαλύπτεται τόσο ξεκάθαρα. Λέγοντας ότι πρόκειται για αλαζονική διάθεση, οι άνθρωποι θα είναι σε θέση να το καταλάβουν εύκολα, οπότε αυτή η διατύπωση είναι η πιο ενδεδειγμένη. Ορισμένοι άνθρωποι έχουν κάποιες δεξιότητες, κάποια χαρίσματα, κάποιες μικρές κλίσεις και έχουν κάνει πολλές πράξεις για την εκκλησία. Οι άνθρωποι αυτοί σκέφτονται το εξής: «Η πίστη σας στον Θεό περιλαμβάνει το να περνάτε όλη την ημέρα διαβάζοντας, αντιγράφοντας, γράφοντας, απομνημονεύοντας τον λόγο του Θεού σαν κάποιο πνευματικό πρόσωπο. Ποιο είναι το νόημα; Μπορείτε να κάνετε κάτι αληθινό; Πώς μπορείτε να αποκαλείτε τον εαυτό σας πνευματικό όταν δεν κάνετε τίποτα; Εσείς δεν έχετε ζωή. Εγώ έχω ζωή, ό,τι κάνω είναι αληθινό». Ποια διάθεση είναι αυτή; Έχουν κάποιες ιδιαίτερες δεξιότητες, κάποια χαρίσματα, μπορούν να κάνουν λίγο καλό, και θεωρούν ότι αυτά τα πράγματα είναι ζωή. Ως αποτέλεσμα, δεν υπακούν κανέναν, δεν φοβούνται να κάνουν κήρυγμα σε κανέναν, περιφρονούν όλους τους άλλους —είναι αυτό αλαζονεία; (Ναι.) Αυτό είναι αλαζονεία. Υπό ποιες συνθήκες αποκαλύπτουν οι άνθρωποι γενικά αλαζονεία; (Όταν έχουν κάποια χαρίσματα ή ιδιαίτερες δεξιότητες, όταν μπορούν να κάνουν κάποια πρακτικά πράγματα, όταν έχουν κεφάλαιο). Αυτό είναι ένα είδος κατάστασης. Επομένως, οι άνθρωποι που δεν έχουν κάποιο χάρισμα ή δεν έχουν ιδιαίτερες δεξιότητες δεν είναι αλαζόνες; (Και αυτοί είναι αλαζόνες.) Το άτομο για το οποίο μόλις μιλήσαμε θα πει συχνά: «Δεν υπακούω κανέναν άλλον παρά μόνο τον Θεό», και ακούγοντάς το αυτό, οι άνθρωποι θα σκεφτούν μέσα τους: «Πόσο υπακούει στην αλήθεια αυτός ο άνθρωπος, δεν υπακούει κανέναν άλλον, υπακούει μόνο στην αλήθεια, αυτό που λέει είναι σωστό!» Στην πραγματικότητα, μέσα σε αυτά τα φαινομενικά ορθά λόγια κρύβεται ένα είδος αλαζονικής διάθεσης: Το «Δεν υπακούω κανέναν άλλον παρά μόνο τον Θεό» σημαίνει σαφώς ότι δεν υπακούει κανέναν. Σας ρωτώ, είναι αυτοί που λένε τέτοια λόγια πραγματικά σε θέση να υπακούσουν τον Θεό; Δεν θα μπορούσαν ποτέ να υπακούσουν τον Θεό. Όσοι έχουν την τάση να ξεστομίζουν τέτοια λόγια είναι αναμφίβολα οι πιο αλαζόνες από όλους. Εξωτερικά, αυτό που λένε φαίνεται σωστό —αλλά στην πραγματικότητα, αυτός είναι ο πιο ύπουλος τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται η αλαζονική διάθεση. Χρησιμοποιούν αυτό το «παρά μόνο τον Θεό» για να προσπαθήσουν να αποδείξουν ότι είναι λογικοί, αλλά στην πραγματικότητα, είναι σαν να θάβουν χρυσάφι και να βάζουν από πάνω μια πινακίδα που να λέει «Δεν έχει θαφτεί χρυσάφι εδώ». Δεν είναι ανόητο αυτό; Τι λέτε εσείς, ποιο είδος ανθρώπου είναι το πιο αλαζονικό; Ποια πράγματα μπορούν να πουν οι άνθρωποι ότι τους καθιστούν τους πιο αλαζόνες; Ίσως έχετε ακούσει κάποια αλαζονικά πράγματα στο παρελθόν. Ποιο είναι το πιο αλαζονικό από αυτά; Γνωρίζετε; Τολμά κάποιος να πει: «Δεν υπακούω κανέναν —δεν υπακούω ούτε καν στον Ουρανό ή στη γη, ούτε καν στα λόγια του Θεού»; Μόνο ο δαίμονας, ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας τολμά να το πει αυτό. Κανείς πιστός στον Θεό δεν θα το έλεγε αυτό. Ωστόσο, αν όσοι πιστεύουν στον Θεό λένε: «Δεν υπακούω κανέναν άλλον παρά μόνο τον Θεό», τότε δεν διαφέρουν και πολύ από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, ισοβαθμούν στην παγκόσμια πρωτιά, είναι οι πιο αλαζόνες από όλους. Τι λέτε εσείς, όλοι οι άνθρωποι είναι αλαζόνες, υπάρχει όμως κάποια διαφορά στην αλαζονεία τους; Πού κάνετε τη διάκριση; Όλοι οι διεφθαρμένοι άνθρωποι έχουν αλαζονικές διαθέσεις, αλλά υπάρχουν διαφορές στην αλαζονεία τους. Όταν η αλαζονεία ενός ανθρώπου έχει φτάσει σε έναν ορισμένο βαθμό, τότε έχει χάσει κάθε σύνεση. Η διάκριση έγκειται στο αν υπάρχει σύνεση σε αυτά που λέει κάποιος. Κάποιοι άνθρωποι είναι αλαζόνες. Αλλά εξακολουθούν να διαθέτουν λίγη λογική. Αν είναι σε θέση να αποδεχτούν την αλήθεια, τότε έχουν ακόμα ελπίδα σωτηρίας. Κάποιοι είναι τόσο αλαζόνες που δεν έχουν καθόλου σύνεση —δεν υπάρχει όριο στην αλαζονεία τους— και τέτοιοι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν ποτέ να δεχτούν την αλήθεια. Αν οι άνθρωποι είναι τόσο αλαζόνες που δεν έχουν καθόλου σύνεση, τότε χάνουν κάθε αίσθημα ντροπής και είναι μονάχα βλακωδώς αλαζόνες. Όλα αυτά είναι αποκαλύψεις και εκδηλώσεις μιας αλαζονικής διάθεσης. Πώς θα μπορούσαν να πουν κάτι όπως «Δεν υπακούω κανέναν άλλον παρά μόνο τον Θεό» αν δεν είχαν αλαζονική διάθεση; Σίγουρα δεν θα μπορούσαν. Αδιαμφισβήτητα, αν κάποιος έχει αλαζονική διάθεση, τότε εκδηλώνει αλαζονεία, και το άτομο αναμφίβολα θα λέει και θα κάνει αλαζονικά πράγματα, στερούμενο κάθε είδους σύνεσης. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Δεν έχω αλαζονική διάθεση, αλλά αποκαλύπτονται τέτοια πράγματα μέσα μου». Ευσταθούν τέτοια λόγια; (Όχι.) Άλλοι λένε: «Δεν μπορώ να συγκρατηθώ. Μόλις σταματήσω να προσέχω, εκδηλώνω κάτι αλαζονικό». Ευσταθούν αυτά τα λόγια; (Όχι.) Γιατί όχι; Από πού πηγάζουν αυτά τα λόγια; (Από το ότι δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους.) Όχι —ξέρουν ότι είναι αλαζόνες, αλλά ακούγοντας τους άλλους να τους χλευάζουν, λέγοντας: «Πώς είσαι τόσο αλαζόνας; Για ποιο λόγο είσαι τόσο αλαζόνας;» νιώθουν ντροπή, γι’ αυτό και λένε τέτοια πράγματα. Το αίσθημα της υπερηφάνειας τους δεν το ανέχεται, ψάχνουν μια δικαιολογία για να το καλύψουν, να το αποκρύψουν, να το κουκουλώσουν και να απαλλαγούν από την ευθύνη. Έτσι, τα λόγια τους δεν ευσταθούν. Όταν η διεφθαρμένη σου διάθεση δεν έχει ακόμη διορθωθεί, είσαι αλαζόνας ακόμα και όταν δεν μιλάς. Η αλαζονεία βρίσκεται στη φύση των ανθρώπων, είναι κρυμμένη στην καρδιά τους και μπορεί να αναδυθεί ανά πάσα στιγμή. Συνεπώς, όσο δεν υπάρχει αλλαγή στη διάθεση, οι άνθρωποι παραμένουν αλαζόνες και αυτάρεσκοι. Θα δώσω ένα παράδειγμα. Ένας νεοεκλεγείς επικεφαλής φτάνει σε μια εκκλησία και ανακαλύπτει ότι ο τρόπος με τον οποίο τον κοιτάζουν οι άνθρωποι και η έκφραση στα πρόσωπά τους στερούνται κάθε ενθουσιασμού. Μέσα του, σκέφτεται: «Μήπως δεν είμαι ευπρόσδεκτος εδώ; Είμαι ο νεοεκλεγείς επικεφαλής· πώς μπορείτε να μου δείχνετε τέτοια στάση; Γιατί δεν σας εντυπωσιάζω; Επιλέχθηκα από τους αδελφούς και τις αδελφές, οπότε το πνευματικό μου επίπεδο είναι μεγαλύτερο από το δικό σας, έτσι δεν είναι;» Και ως εκ τούτου, λέει: «Είμαι ο νεοεκλεγείς επικεφαλής. Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να μη με αποδέχονται, αλλά δεν πειράζει. Ας κάνουμε έναν διαγωνισμό για να δούμε ποιος έχει απομνημονεύσει περισσότερα χωρία από τα λόγια του Θεού, ποιος είναι σε θέση να συναναστρέφεται πάνω στις αλήθειες των οραμάτων. Θα δώσω τη θέση του επικεφαλής σε όποιον μπορεί να συναναστραφεί πάνω στις αλήθειες πιο ξεκάθαρα από εμένα. Τι λέτε;» Τι είδους τακτική είναι αυτή; Όταν οι άνθρωποι είναι αδιάφοροι απέναντί του, είναι δυσαρεστημένος και θέλει να τους κάνει τη ζωή δύσκολη και να τους εκδικηθεί· τώρα που είναι επικεφαλής, θέλει να κυριαρχήσει στους ανθρώπους —θέλει να είναι στην κορυφή. Τι διάθεση είναι αυτή; (Αλαζονεία.) Και είναι εύκολο να διορθωθεί μια αλαζονική διάθεση; (Όχι.) Οι αλαζονικές διαθέσεις των ανθρώπων αποκαλύπτονται πολύ συχνά. Για μερικούς ανθρώπους, το να ακούνε άλλους να συναναστρέφονται σχετικά με νέα διαφώτιση και κατανόηση είναι ενοχλητικό: «Γιατί δεν έχω τίποτα να πω γι’ αυτό; Αυτό δεν αρκεί, πρέπει να σκεφτώ και να βρω κάτι καλύτερο». Και έτσι εκστομίζουν ένα σωρό δόγματα, προσπαθώντας να ξεπεράσουν τους άλλους. Τι διάθεση είναι αυτή; Αυτό είναι ανταγωνισμός για την αναγνώριση και το κέρδος· είναι επίσης αλαζονεία. Σε θέματα διάθεσης, μπορεί να κάθεσαι άπραγος, χωρίς να λες ή να κάνεις τίποτα, αλλά η διάθεση θα εξακολουθεί να υπάρχει μέσα στην καρδιά σου και στις σκέψεις σου, και ακόμη και η έκφρασή σου θα μπορούσε να το αποκαλύψει αυτό. Ακόμα κι αν οι άνθρωποι προσπαθούν να βρουν τρόπους να την καταπιέσουν ή να την ελέγξουν, και είναι πάντα τόσο προσεκτικοί για να την εμποδίσουν να αποκαλυφθεί, ωφελεί αυτό καθόλου; (Όχι.) Μερικοί άνθρωποι το συνειδητοποιούν αμέσως όταν λένε κάτι αλαζονικό: «Αποκάλυψα για άλλη μια φορά την αλαζονική μου διάθεση —τι ταπεινωτικό! Δεν πρέπει να πω ποτέ ξανά κάτι αλαζονικό». Αλλά το να ορκίζεσαι ότι θα κρατήσεις το στόμα σου κλειστό δεν ωφελεί· δεν εξαρτάται από εσένα, εξαρτάται από τη διάθεσή σου. Επομένως, αν δεν θέλεις να αποκαλύπτεται η αλαζονική σου διάθεση, πρέπει να τη διορθώσεις. Αυτό δεν είναι θέμα διόρθωσης μερικών λέξεων ή βελτίωσης ενός από τους τρόπους με τους οποίους ενεργείς, πόσο μάλλον θέμα τήρησης κάποιου κανόνα. Είναι θέμα επίλυσης του προβλήματος της διάθεσής σου. Τώρα που έχω μιλήσει γι’ αυτό το θέμα του τι ακριβώς είναι η διάθεση, δεν έχετε μια βαθύτερη και πιο εμπεριστατωμένη κατανόηση του εαυτού σας; (Ναι.) Η αυτογνωσία δεν είναι θέμα γνώσης του εξωτερικού χαρακτήρα σας, της ιδιοσυγκρασίας σας, των κακών συνηθειών, των αδαών και ανόητων πραγμάτων που έχετε κάνει στο παρελθόν —δεν είναι τίποτα από αυτά. Αντίθετα, πρόκειται για τη γνώση της διεφθαρμένης σας διάθεσης και του κακού που είστε σε θέση να κάνετε αντιτιθέμενοι στον Θεό. Αυτό είναι το βασικό. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Έχω οξύθυμη ιδιοσυγκρασία και δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να την αλλάξω. Πότε μπορώ να αλλάξω αυτήν τη διάθεση;» Κάποιοι άλλοι λένε: «Είμαι απαίσιος στο να εκφράζομαι, δεν είμαι καλός ομιλητής. Ό,τι λέω καταλήγει να προσβάλλει τους ανθρώπους ή να πληγώνει τα συναισθήματά τους. Πότε θα αλλάξει αυτό;» Έχουν δίκιο που το λένε αυτό; (Όχι.) Πού έγκειται το λάθος τους; (Δεν αναγνωρίζουν τα πράγματα που βρίσκονται μέσα στη φύση τους.) Σωστά. Ο χαρακτήρας δεν καθορίζει τη φύση. Ανεξάρτητα από το πόσο καλή είναι η προσωπικότητα κάποιου, αυτός μπορεί να εξακολουθεί να έχει διεφθαρμένη διάθεση.

Μόλις μίλησα για δύο πτυχές της διάθεσης. Η πρώτη ήταν η αδιαλλαξία, η δεύτερη η αλαζονεία. Δεν χρειάζεται να πούμε πάρα πολλά για την αλαζονεία. Κάθε άνθρωπος αποκαλύπτει αλαζονική συμπεριφορά σε μεγάλο βαθμό, και πρέπει απλώς να γνωρίζετε ότι η αλαζονεία είναι μια πτυχή της διάθεσης. Υπάρχει και ένα άλλο είδος διάθεσης. Μερικοί άνθρωποι δεν λένε ποτέ σε κανέναν την αλήθεια. Αναλογίζονται και τελειοποιούν τα πάντα στο μυαλό τους προτού μιλήσουν στους ανθρώπους. Δεν μπορείς να καταλάβεις ποια από αυτά που λένε είναι αλήθεια και ποια ψέματα. Άλλα λένε τη μία μέρα και άλλα την άλλη, άλλα λένε σε ένα άτομο και άλλα σε ένα άλλο. Όλα όσα λένε αντιφάσκουν μεταξύ τους. Πώς μπορούν να γίνουν πιστευτοί τέτοιοι άνθρωποι; Είναι πολύ δύσκολο να κατανοήσεις με ακρίβεια τα γεγονότα και δεν μπορείς να εξαγάγεις ούτε μια ειλικρινή λέξη από αυτούς. Τι διάθεση είναι αυτή; Είναι δολιότητα. Είναι εύκολο να αλλάξει η δόλια διάθεση; Είναι η πιο δύσκολη να αλλάξει. Οτιδήποτε περιλαμβάνει διαθέσεις σχετίζεται με τη φύση ενός ανθρώπου, και τίποτα δεν είναι πιο δύσκολο να αλλάξει από τα πράγματα που έχουν σχέση με τη φύση κάποιου. Το ρητό «Η λεοπάρδαλη δεν μπορεί να αλλάξει τις κηλίδες της» είναι απολύτως αληθές! Ό,τι κι αν συζητούν και ό,τι κι αν κάνουν, οι δόλιοι άνθρωποι κρύβουν πάντα τους στόχους και τις προθέσεις τους. Αν δεν έχουν καθόλου στόχους ή προθέσεις, δεν θα πουν τίποτα. Αν προσπαθήσεις να καταλάβεις ποιοι είναι οι στόχοι και οι προθέσεις τους, θα σιωπήσουν. Αν κατά λάθος τούς ξεφύγει κάτι αληθινό, θα κάνουν τα πάντα για να βρουν έναν τρόπο να το διαστρεβλώσουν, να σε μπερδέψουν και να σε εμποδίσουν να μάθεις την αλήθεια. Ό,τι κι αν κάνουν οι δόλιοι άνθρωποι, δεν θα αφήσουν κανέναν να μάθει ολόκληρη την αλήθεια γι’ αυτό. Όσο καιρό κι αν περνούν μαζί τους οι άνθρωποι, κανείς δεν γνωρίζει τι πραγματικά συμβαίνει στο μυαλό τους. Τέτοια είναι η φύση των δόλιων ανθρώπων. Όσα κι αν λέει ένας δόλιος άνθρωπος, οι άλλοι δεν θα μάθουν ποτέ ποιες είναι οι προθέσεις του, τι πραγματικά σκέφτεται ή τι ακριβώς προσπαθεί να επιτύχει. Ακόμα και οι γονείς του δυσκολεύονται να τα καταλάβουν αυτά. Το να προσπαθείς να καταλάβεις τους δόλιους ανθρώπους είναι εξαιρετικά δύσκολο, κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι έχουν στο μυαλό τους. Έτσι μιλούν και ενεργούν οι δόλιοι: Δεν λένε ποτέ τη γνώμη τους ούτε εκφράζουν τι πραγματικά συμβαίνει. Αυτό είναι ένα είδος διάθεσης, έτσι δεν είναι; Όταν έχεις δόλια διάθεση, δεν έχει σημασία τι λες ή τι κάνεις —αυτή η διάθεση είναι πάντα μέσα σου, σε ελέγχει, σε κάνει να παίζεις παιχνίδια και να εμπλέκεσαι σε τεχνάσματα, να παίζεις με τους ανθρώπους, να συγκαλύπτεις την αλήθεια και να στήνεις μια βιτρίνα. Αυτό είναι δολιότητα. Σε ποιες άλλες συγκεκριμένες συμπεριφορές επιδίδονται οι δόλιοι άνθρωποι; Θα δώσω ένα παράδειγμα. Δύο άνθρωποι συζητούν και ο ένας από αυτούς μιλά για την αυτογνωσία του· αυτό το άτομο μιλά συνεχώς για το πόσο έχει βελτιωθεί και προσπαθεί να πείσει το άλλο άτομο να το πιστέψει, αλλά δεν του λέει τα πραγματικά γεγονότα γύρω απ’ το θέμα. Με αυτόν τον τρόπο, κάτι αποκρύπτεται, κι αυτό υποδηλώνει μια συγκεκριμένη διάθεση —αυτή της δολιότητας. Ας δούμε αν μπορείτε να τη διακρίνετε. Αυτό το άτομο λέει: «Έχω βιώσει κάποια πράγματα πρόσφατα, και νιώθω ότι όλα αυτά τα χρόνια η πίστη μου στον Θεό ήταν μάταιη. Δεν έχω κερδίσει τίποτα. Είμαι τόσο φτωχός και αξιολύπητος! Η συμπεριφορά μου δεν ήταν πολύ καλή πρόσφατα, αλλά είμαι έτοιμος να μετανοήσω». Όμως, λίγο καιρό αφότου το πει αυτό, δεν διακρίνεται σ’ αυτόν καμία έκφραση μετάνοιας. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Λέει ψέματα και ξεγελά τους άλλους. Όταν οι άλλοι άνθρωποι τον ακούν να λέει αυτά τα πράγματα, σκέφτονται: «Αυτός ο άνθρωπος δεν επιδίωκε την αλήθεια πριν, αλλά το γεγονός ότι μπορεί να λέει τέτοια πράγματα τώρα δείχνει ότι έχει πραγματικά μετανοήσει. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Δεν πρέπει να τον βλέπουμε όπως παλιότερα, αλλά υπό ένα νέο, καλύτερο πρίσμα». Αυτά συλλογίζονται και σκέφτονται οι άνθρωποι αφού ακούσουν τα παραπάνω λόγια. Είναι όμως η τρέχουσα κατάσταση αυτού του ατόμου όπως την περιγράφουν; Η αλήθεια είναι πως όχι. Δεν έχει μετανοήσει πραγματικά, αλλά τα λόγια του δίνουν την ψευδαίσθηση ότι το έχει κάνει και ότι έχει αλλάξει προς το καλύτερο και είναι διαφορετικός από πριν. Αυτό θέλει να πετύχει με τα λόγια του. Μιλώντας με αυτόν τον τρόπο για να ξεγελάσει τους ανθρώπους, ποια διάθεση αποκαλύπτει; Πρόκειται για δολιότητα —και είναι πολύ ύπουλη! Είναι γεγονός ότι δεν έχει καθόλου επίγνωση του ότι έχει αποτύχει στην πίστη του στον Θεό, ότι είναι φτωχός και αξιολύπητος. Δανείζεται πνευματικές λέξεις και πνευματική γλώσσα για να ξεγελάσει τους ανθρώπους, για να πετύχει τον στόχο του να έχουν οι άλλοι καλή εντύπωση και καλή γνώμη γι’ αυτόν. Αυτό δεν είναι δολιότητα; Είναι, και όταν κάποιος είναι πολύ δόλιος, δεν του είναι εύκολο να αλλάξει.

Υπάρχει ένα άλλο είδος ανθρώπου που δεν μιλά ποτέ με τρόπο απλό και ανοιχτό. Πάντα κρύβει και αποκρύπτει πράγματα, αλιεύει πληροφορίες από τους ανθρώπους σε κάθε ευκαιρία και τους βολιδοσκοπεί. Θέλει πάντα να γνωρίζει όλη την αλήθεια για τους άλλους ανθρώπους, αλλά δεν λέει αυτό που είναι μέσα στην καρδιά του. Κανείς απ’ αυτούς που αλληλεπιδρούν μαζί του δεν μπορεί ποτέ να ελπίζει ότι θα μάθει όλη την αλήθεια για εκείνον. Τέτοιου είδους άνθρωποι δεν θέλουν να γνωρίζουν οι άλλοι τα σχέδιά τους και δεν τα μοιράζονται με κανέναν. Τι διάθεση είναι αυτή; Είναι μια δόλια διάθεση. Τέτοιοι άνθρωποι είναι εξαιρετικά δαιμόνιοι, κανείς δεν μπορεί να τους καταλάβει. Αν κάποιος διαθέτει μια δόλια διάθεση, είναι χωρίς αμφιβολία ένα δόλιο άτομο, και είναι δόλιος στη φύση και στην ουσία. Επιδιώκει αυτό το είδος ανθρώπου την αλήθεια κατά την πίστη του στον Θεό; Αν δεν λέει την αλήθεια μπροστά σε άλλους ανθρώπους, είναι ικανός να την πει ενώπιον του Θεού; Σίγουρα όχι. Ένας δόλιος άνθρωπος δεν λέει ποτέ την αλήθεια. Μπορεί να πιστεύει στον Θεό, αλλά έχει αληθινή πίστη; Τι είδους στάση έχει απέναντι στον Θεό; Σίγουρα θα έχει πολλές αμφιβολίες στην καρδιά του: «Πού είναι ο Θεός; Δεν Τον βλέπω. Ποια απόδειξη υπάρχει ότι είναι αληθινός;», «Ο Θεός είναι κυρίαρχος επί των πάντων; Αλήθεια; Το καθεστώς του Σατανά καταπιέζει και συλλαμβάνει μανιωδώς όσους πιστεύουν στον Θεό. Γιατί δεν το καταστρέφει ο Θεός;», «Πώς ακριβώς σώζει ο Θεός τους ανθρώπους; Είναι πραγματική η σωτηρία Του; Δεν είναι τόσο ξεκάθαρο», «Μπορεί ένας πιστός στον Θεό να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών ή όχι; Χωρίς καμία επιβεβαίωση, δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα». Με τόσες αμφιβολίες για τον Θεό στην καρδιά του, μπορεί να δαπανήσει ειλικρινά τον εαυτό του για Εκείνον; Είναι αδύνατον. Βλέπει όλους αυτούς τους ανθρώπους που έχουν απαρνηθεί όλα όσα έχουν για να ακολουθήσουν τον Θεό, που δαπανούν τον εαυτό τους για τον Θεό και εκτελούν τα καθήκοντά τους, και σκέφτεται: «Πρέπει να κρατήσω κάτι για μένα. Δεν μπορώ να είμαι το ίδιο ανόητος με αυτούς. Αν τα προσφέρω όλα στον Θεό, πώς θα ζήσω στο μέλλον; Ποιος θα με φροντίζει; Πρέπει να έχω ένα σχέδιο εκτάκτου ανάγκης». Μπορείς να δεις πόσο «οξυδερκείς» είναι οι δόλιοι άνθρωποι, πόσο μπροστά σκέφτονται. Υπάρχουν κάποιοι που, όταν βλέπουν άλλους σε συναθροίσεις να ανοίγονται για τη γνώση της διαφθοράς τους, να προσφέρουν τα πράγματα που κρύβουν μέσα στις καρδιές τους σε συναναστροφή, και να λένε ειλικρινά πόσες φορές έχουν διαπράξει συνουσία, σκέφτονται: «Ανόητε! Αυτά είναι προσωπικά πράγματα· γιατί να τα πεις σε άλλους; Και να με χτυπούσες, δεν θα σου έλεγα τέτοια πράγματα!» Έτσι είναι οι δόλιοι άνθρωποι —προτιμούν να πεθάνουν παρά να είναι ειλικρινείς, και δεν λένε σε κανέναν ολόκληρη την αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Έχω κάνει κάποιες παραβάσεις και κάποια κακά πράγματα και ντρέπομαι λίγο να τα πω στους ανθρώπους πρόσωπο με πρόσωπο. Είναι προσωπικά πράγματα, εξάλλου, και είναι ντροπιαστικά. Αλλά δεν μπορώ να τα κρύψω ή να τα αποκρύψω από τον Θεό. Θα πρέπει να πω αυτά τα πράγματα στον Θεό, να ξεγυμνωθώ και να ανοιχτώ. Δεν θα τολμούσα να πω τις σκέψεις μου ή τα προσωπικά μου θέματα σε άλλους ανθρώπους, αλλά πρέπει να τα πω στον Θεό. Από όποιον άλλον κι αν κρατάω μυστικά, δεν μπορώ να κρατήσω μυστικά από τον Θεό». Αυτή είναι η στάση που τηρεί ένας ειλικρινής άνθρωπος απέναντι στον Θεό. Ωστόσο, οι δόλιοι άνθρωποι είναι επιφυλακτικοί απέναντι σε όλους, δεν εμπιστεύονται κανέναν και δεν μιλούν ειλικρινά με κανέναν. Δεν λένε όλη την αλήθεια σε κανέναν και κανείς δεν μπορεί να καταλάβει ποιοι πραγματικά είναι. Αυτοί είναι οι πιο δόλιοι άνθρωποι απ’ όλους. Όλοι έχουν μια δόλια διάθεση· η μόνη διαφορά είναι το πόσο σοβαρή είναι. Παρόλο που μπορεί να ανοίγεις την καρδιά σου και να συναναστρέφεσαι για τα προβλήματά σου στις συναθροίσεις, σημαίνει αυτό ότι δεν έχεις δόλια διάθεση; Όχι, έχεις κι εσύ τέτοια διάθεση. Γιατί το λέω αυτό; Ακολουθεί ένα παράδειγμα: Μπορεί να είσαι σε θέση να ανοιχτείς σε συναναστροφή για πράγματα που δεν αγγίζουν την υπερηφάνεια ή τη ματαιοδοξία σου, πράγματα που δεν είναι ντροπιαστικά και πράγματα για τα οποία δεν θα κλαδευτείς και δεν θα αντιμετωπιστείς —αλλά αν είχες κάνει κάτι που παραβιάζει τις αρχές της αλήθειας, κάτι που όλοι θα αποστρέφονταν και θα σιχαίνονταν, θα ήσουν σε θέση να συναναστραφείς ανοιχτά γι’ αυτό σε συναθροίσεις; Και αν είχες κάνει κάτι αποτρόπαιο, θα σου ήταν ακόμη πιο δύσκολο να ανοιχτείς και να αποκαλύψεις την αλήθεια γι’ αυτό. Αν κάποιος το διερευνούσε ή προσπαθούσε να επιρρίψει ευθύνες γι’ αυτό, θα χρησιμοποιούσες όλα τα μέσα που έχεις στη διάθεσή σου για να το κρύψεις, και θα έτρεμες μήπως αποκαλυφθεί αυτό το θέμα. Θα προσπαθούσες μονίμως να το καλύψεις και να τη γλιτώσεις. Δεν είναι αυτό μια δόλια διάθεση; Μπορεί να πιστεύεις ότι αν δεν το πεις φωναχτά, κανείς δεν θα το μάθει, και ότι ακόμη και ο Θεός δεν θα μπορεί να σου κάνει τίποτα. Αυτό είναι λάθος! Ο Θεός εξετάζει τον ενδόμυχο εαυτό των ανθρώπων. Αν δεν μπορείς να το αντιληφθείς αυτό, δεν γνωρίζεις καθόλου τον Θεό. Οι δόλιοι άνθρωποι δεν ξεγελούν απλώς τους άλλους —τολμούν ακόμη και να προσπαθήσουν να ξεγελάσουν τον Θεό και χρησιμοποιούν δόλια μέσα για να Του αντισταθούν. Μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να αποκτήσουν τη σωτηρία του Θεού; Η διάθεση του Θεού είναι δίκαιη και άγια, και οι δόλιοι άνθρωποι είναι αυτό που αποστρέφεται περισσότερο. Έτσι, οι δόλιοι άνθρωποι είναι αυτοί που δυσκολεύονται περισσότερο να αποκτήσουν σωτηρία. Οι άνθρωποι με δόλια φύση είναι εκείνοι που λένε τα περισσότερα ψέματα. Θα πουν ψέματα ακόμη και στον Θεό και θα προσπαθήσουν να Τον ξεγελάσουν, και είναι πεισματικά αμετανόητοι. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούν να αποκτήσουν τη σωτηρία του Θεού. Αν κάποιος αποκαλύπτει απλώς μια διεφθαρμένη διάθεση μια φορά στο τόσο, αν λέει ψέματα και ξεγελά τους ανθρώπους, αλλά είναι απλός και ανοιχτός με τον Θεό και μετανοεί σ’ Αυτόν, τότε αυτό το είδος ανθρώπου εξακολουθεί να έχει ελπίδα να αποκτήσει σωτηρία. Αν είσαι πραγματικά άνθρωπος με σύνεση, θα πρέπει να ανοιχτείς στον Θεό, να Του μιλήσεις από καρδιάς, να κάνεις αυτοκριτική και να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Δεν θα πρέπει να λες πια ψέματα στον Θεό, δεν θα πρέπει να προσπαθείς να Τον ξεγελάσεις σε καμία περίπτωση, πόσο μάλλον να προσπαθείς να κρύψεις κάτι από Αυτόν. Είναι γεγονός ότι υπάρχουν κάποια πράγματα που οι άνθρωποι δεν χρειάζεται να γνωρίζουν. Εφόσον είσαι ανοιχτός με τον Θεό γι’ αυτά, δεν υπάρχει πρόβλημα. Όταν κάνεις πράγματα, φρόντισε να μην κρατάς μυστικά από τον Θεό. Μπορείς να λες στον Θεό όλα εκείνα τα πράγματα που δεν είναι πρέπον να λες σε άλλους ανθρώπους. Κάποιος που το κάνει αυτό είναι έξυπνος. Παρόλο που μπορεί να υπάρχουν κάποια πράγματα για τα οποία δεν αισθάνεται την ανάγκη να ανοιχτεί στους άλλους, αυτό δεν θα πρέπει να αποκαλείται δολιότητα. Οι δόλιοι άνθρωποι είναι διαφορετικοί: πιστεύουν ότι θα πρέπει να κρύβουν τα πάντα, ότι δεν μπορούν να λένε τίποτα στους άλλους ανθρώπους, ειδικά όταν πρόκειται για προσωπικά θέματα. Αν δεν τους ωφελεί το να πουν κάτι, δεν το λένε, ούτε καν στον Θεό. Αυτή δεν είναι μια δόλια διάθεση; Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι πράγματι δόλιος! Αν κάποιος είναι τόσο δόλιος που δεν λέει στον Θεό την αλήθεια και κρατάει τα πάντα μυστικά από τον Θεό, είναι άραγε κάποιος που πιστεύει στον Θεό; Έχει αληθινή πίστη στον Θεό; Είναι ένα άτομο που αμφιβάλλει για τον Θεό, και μέσα στην καρδιά του δεν Τον πιστεύει. Επομένως, δεν είναι ψευδής η πίστη του; Είναι ένας μη πιστός, ένας ψευδόπιστος. Υπάρχουν στιγμές που αμφιβάλλετε για τον Θεό και γίνεστε επιφυλακτικοί απέναντί Του; (Ναι.) Τι είδους διάθεση είναι αυτή, να αμφιβάλλετε για τον Θεό και να είστε επιφυλακτικοί απέναντί Του; Είναι μια δόλια διάθεση. Όλοι έχουν μια δόλια διάθεση, το θέμα είναι πόσο σοβαρή είναι. Εφόσον μπορείτε να αποδεχτείτε την αλήθεια, θα μπορέσετε να επιτύχετε μετάνοια και αλλαγή.

Ορισμένοι άνθρωποι, όταν τους συμβαίνει κάτι, αποκαλύπτουν μια διεφθαρμένη διάθεση, έχουν αντιλήψεις και ιδέες, έχουν προκαταλήψεις για τους άλλους ανθρώπους, τους κρίνουν και τους υπονομεύουν πίσω από την πλάτη τους. Μπορούν να κάνουν αυτοκριτική και να είναι εντελώς ανοιχτοί για αυτά τα πράγματα, αλλά όταν κάνουν ορισμένα ντροπιαστικά πράγματα, θέλουν να τα κρατήσουν για τον εαυτό τους και να τα κρατήσουν για πάντα κλεισμένα μέσα στην καρδιά τους. Όχι μόνο δεν μιλούν γι’ αυτά τα πράγματα στους άλλους, μα ούτε καν τα λένε στον Θεό όταν προσεύχονται. Προσπαθούν μάλιστα με κάθε τρόπο να σκαρφιστούν ψέματα για να καλύψουν αυτά τα πράγματα ή να τα καμουφλάρουν. Αυτή είναι μια δόλια διάθεση. Όταν κάνεις τέτοιες σκέψεις, όταν ζεις σε αυτού του είδους την κατάσταση, θα πρέπει να κάνεις αυτοκριτική και να δεις καθαρά ότι δεν είσαι ειλικρινής, ότι τίποτα από όσα περιγράφει ο Θεός ως ειλικρινή άνθρωπο δεν εκφράζεται μέσα σου, ότι είσαι πέρα για πέρα δόλιος και ότι ακόμα κι αν είσαι ανόητος, χαμηλού επιπέδου και αργόστροφος, δεν παύεις να είσαι δόλιος. Αυτό σημαίνει να έχεις αυτογνωσία. Το ελάχιστο που θα πρέπει να μπορείς να πετύχεις αποκτώντας αυτογνωσία είναι το να είσαι σε θέση να βλέπεις και να διακρίνεις καθαρά την προφανή διαφθορά που αποκαλύπτεις και να αναζητάς την αλήθεια για να την αντιμετωπίσεις. Αν πραγματικά γνωρίζεις τη δόλια διάθεσή σου, θα πρέπει να προσεύχεσαι συχνά στον Θεό, να κάνεις αυτοκριτική, να διακρίνεις και να αναλύεις τη δόλια διάθεσή σου σύμφωνα με τον λόγο του Θεού και να αντιλαμβάνεσαι την ουσία της· τότε θα έχεις ελπίδα να ξεφύγεις από τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, αυτήν της δολιότητας. Μερικοί άνθρωποι δεν μπορούν να διακρίνουν καθαρά τη διαφορά μεταξύ των δόλιων και των ειλικρινών ανθρώπων —πράγμα που σημαίνει ότι το επίπεδό τους είναι πολύ χαμηλό. Μερικοί άνθρωποι συχνά χρησιμοποιούν το χαμηλό τους επίπεδο, την ανοησία, την άγνοια, την αδεξιότητα με τα λόγια, την αμηχανία και την τάση τους να εξαπατώνται ως απόδειξη ειλικρίνειας. Λένε συνέχεια στους άλλους: «Είμαι πολύ ειλικρινής, συχνά παθαίνω τα χειρότερα ως αποτέλεσμα, δεν ξέρω πώς να εκμεταλλεύομαι τους άλλους —κι όμως ο Θεός με συμπαθεί επειδή είμαι ειλικρινής άνθρωπος». Είναι σωστά αυτά τα λόγια; Τέτοια λόγια είναι γελοία, έχουν σχεδιαστεί για να εξαπατούν τους ανθρώπους, είναι απροκάλυπτα και ξεδιάντροπα. Πώς θα μπορούσαν οι άνθρωποι που είναι ανόητοι και άφρονες να είναι ειλικρινείς; Αυτά είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Είναι μεγάλο λάθος να θεωρείς τα ανόητα πράγματα που έχεις κάνει ως ειλικρίνεια. Ο καθένας μπορεί να δει ότι ακόμη και οι ανόητοι έχουν την τάση να είναι αλαζόνες και επηρμένοι, να έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους. Όσο αδαείς και ανίδεοι και χαμηλού επιπέδου και αν είναι οι άνθρωποι, μπορούν ακόμα να λένε ψέματα και να εξαπατούν τους άλλους. Όλα αυτά δεν είναι γεγονός; Είναι αλήθεια ότι οι ανόητοι και οι άνθρωποι με χαμηλό επίπεδο δεν κάνουν ποτέ κάτι κακό; Είναι αλήθεια ότι δεν έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις; Σίγουρα έχουν. Μερικοί άνθρωποι λένε επίσης ότι είναι ειλικρινείς και ανοίγονται για τα ψέματά τους στους άλλους, αλλά δεν τολμούν να ανοιχτούν για τα επαίσχυντα πράγματα που κάνουν. Όταν η εκκλησία αντιμετωπίζει τα προβλήματά τους, δεν είναι σε θέση να το δεχτούν και δεν υποτάσσονται καθόλου, προτιμούν να ψαχουλεύουν στα παρασκήνια και να ξεσκεπάζουν την αλήθεια. Αυτού του είδους τα δόλια άτομα δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια και δεν υποτάσσονται καθόλου, αλλά εξακολουθούν να θεωρούν τους εαυτούς τους ειλικρινείς. Δεν είναι αυτό απολύτως ξεδιάντροπο εκ μέρους τους; Πρόκειται για απόλυτη ανοησία! Αυτού του είδους τα άτομα δεν είναι σε καμία περίπτωση ειλικρινή, ούτε είναι άδολα. Οι άφρονες είναι άφρονες· οι ανόητοι είναι ανόητοι. Μόνο οι άδολοι άνθρωποι που δεν είναι δόλιοι είναι ειλικρινείς.

Πώς μπορεί κανείς να διακρίνει τους δόλιους ανθρώπους; Ποιες είναι οι συμπεριφορές των δόλιων ανθρώπων; Ανεξάρτητα από το με ποιον συνδιαλέγονται ή με ποιον αλληλεπιδρούν, δεν επιτρέπουν ποτέ σε κανέναν να εξετάσει τι πραγματικά συμβαίνει μ’ αυτούς· είναι πάντα επιφυλακτικοί απέναντι στους άλλους, κάνουν πάντα πράγματα πίσω από την πλάτη των ανθρώπων και δεν λένε ποτέ τι πραγματικά σκέφτονται. Μπορεί μερικές φορές να μιλάνε λίγο για την αυτογνωσία τους, αλλά δεν κάνουν καμία αναφορά στα κρίσιμα σημεία ή στις λέξεις-κλειδιά, και τρέμουν μην τους ξεφύγει κάτι. Είναι πολύ ευαίσθητοι σε αυτά τα πράγματα και φοβούνται μήπως οι άλλοι εντοπίσουν τα αδύνατα σημεία τους. Αυτό είναι ένα είδος δόλιας διάθεσης. Επίσης, ορισμένοι άνθρωποι φορούν σκόπιμα ένα προσωπείο, ώστε οι άλλοι να νομίζουν ότι είναι άδολοι, ότι μπορούν να υπομένουν τον πόνο χωρίς να παραπονιούνται, ότι είναι πνευματικοί και ότι αγαπούν και επιδιώκουν την αλήθεια. Είναι σαφές ότι δεν είναι τέτοιου είδους άνθρωποι, αλλά επιμένουν να παίζουν αυτό το θέατρο στους άλλους. Πρόκειται επίσης για μια δόλια διάθεση. Πίσω από όλα όσα λένε και κάνουν οι δόλιοι άνθρωποι κρύβεται μια πρόθεση. Αν δεν είχαν καμία πρόθεση, δεν θα μιλούσαν ούτε θα ενεργούσαν. Υπάρχει μια διάθεση μέσα τους που τους κατευθύνει να το κάνουν αυτό, και αυτή είναι η διάθεση της δολιότητας. Όταν οι άνθρωποι έχουν δόλια διάθεση, είναι εύκολο να αλλάξουν; Πόσο έχετε αλλάξει εσείς; Έχετε εισέλθει στο μονοπάτι της επιδίωξης της ειλικρίνειας; (Ναι, αυτή είναι η κατεύθυνση προς την οποία εργαζόμαστε.) Πόσα βήματα έχετε κάνει; Ή μήπως έχετε κολλήσει στο στάδιο κατά το οποίο θέλετε να το κάνετε; (Είναι ακόμα απλώς κάτι που θέλουμε να κάνουμε. Μερικές φορές, μόνο αφού έχουμε κάνει κάτι, συνειδητοποιούμε ότι περιείχε απάτη, ότι προσπαθούσαμε να δώσουμε στους ανθρώπους μια λανθασμένη εντύπωση· μόνο τότε συνειδητοποιούμε ότι ήμασταν δόλιοι). Αντιλαμβάνεστε ότι πρόκειται για δόλια συμπεριφορά —αλλά ήσασταν σε θέση να αντιληφθείτε ότι πρόκειται για ένα είδος διεφθαρμένης διάθεσης; Και από πού ακριβώς προέρχονται αυτά τα δόλια πράγματα; (Από τη φύση μας.) Σωστά, από τη φύση σας. Και σας επηρεάζουν αυτά τα διεφθαρμένα πράγματα; Είναι δύσκολο να τα αποφύγει κανείς, δύσκολο να τα αντιμετωπίσει, δύσκολο να ξεφύγει απ’ αυτά —και πολύ ενοχλητικά, επίσης. Τι τα κάνει ενοχλητικά; Ποια πτυχή τους σε πονάει; (Θέλουμε να αλλάξουμε, αλλά πονάμε πολύ όταν δεν τα καταφέρνουμε.) Αυτή είναι μια πτυχή, αλλά δεν μετράει ως ενόχληση. Όταν ένα άτομο ελέγχεται από μια δόλια διάθεση, μπορεί να λέει ψέματα και να εξαπατά τους άλλους ανά πάσα στιγμή και σε οποιοδήποτε μέρος, και ό,τι κι αν του συμβεί, θα σκέφτεται πώς να πει ψέματα για να ξεγελάσει και να εξαπατήσει τους ανθρώπους. Ακόμα και αν θελήσει να ελέγξει τον εαυτό του, δεν είναι σε θέση να το κάνει, γίνεται ακούσια. Εκεί έγκειται το πρόβλημα. Πρόκειται για ένα πρόβλημα διάθεσης. Με πόσους τρόπους μπορεί να αποκαλυφθεί μια δόλια διάθεση; Με την εξέταση, την εξαπάτηση, την επιφυλακτικότητα, καθώς και με την καχυποψία, την προσποίηση και το ψέμα. Η διάθεση την οποία εκθέτουν και εκδηλώνουν τέτοιες συμπεριφορές είναι η δολιότητα. Μετά τη συναναστροφή πάνω σε αυτά τα θέματα, κατανοείτε κάπως σαφέστερα τη δόλια διάθεση; Λένε ακόμη κάποιοι από σας: «Δεν έχω δόλια διάθεση, δεν είμαι δόλιος άνθρωπος, κοντεύω να γίνω ειλικρινής άνθρωπος;» (Όχι.) Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν τι ακριβώς είναι ένας ειλικρινής άνθρωπος. Κάποιοι λένε ότι ειλικρινείς άνθρωποι είναι αυτοί που είναι άδολοι και ευθείς, αυτοί που δέχονται εκφοβισμό και αποκλεισμό όπου κι αν πάνε, ή είναι αργοί και μιλούν και ενεργούν πάντα με καθυστέρηση σε σχέση με τους άλλους ανθρώπους. Κάποιοι ανόητοι και αδαείς άνθρωποι, οι οποίοι επιδίδονται σε τέτοιου είδους ανοησίες που κάνουν τους άλλους να τους περιφρονούν, περιγράφουν επίσης τους εαυτούς τους ως ειλικρινείς ανθρώπους. Και όλοι εκείνοι οι αμόρφωτοι άνθρωποι από τα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας, που αισθάνονται ότι είναι κατώτεροι, λένε επίσης ότι είναι ειλικρινείς άνθρωποι. Πού έγκειται το λάθος τους; Δεν γνωρίζουν τι είναι ένας ειλικρινής άνθρωπος. Ποια είναι η πηγή της παρανόησής τους; Ο κύριος λόγος είναι ότι δεν κατανοούν την αλήθεια. Πιστεύουν ότι οι «ειλικρινείς άνθρωποι» για τους οποίους μιλάει ο Θεός είναι ανόητοι και άφρονες, ότι είναι αμόρφωτοι, βραδύστομοι και βραδύγλωσσοι, εκφοβισμένοι και καταπιεσμένοι και ότι εξαπατώνται και ξεγελιούνται εύκολα. Αυτό συνεπάγεται ότι τα αντικείμενα της σωτηρίας του Θεού είναι αυτοί οι ανεγκέφαλοι άνθρωποι που βρίσκονται στον πάτο της κοινωνίας και συχνά καταπιέζονται από τους άλλους. Ποιον θα σώσει ο Θεός αν όχι αυτούς τους ταπεινούς, εξαθλιωμένους ανθρώπους; Αυτό δεν πιστεύουν; Πράγματι αυτούς τους ανθρώπους σώζει ο Θεός; Πρόκειται για μια λανθασμένη ερμηνεία του θελήματος του Θεού. Οι άνθρωποι που σώζει ο Θεός είναι εκείνοι που αγαπούν την αλήθεια, που έχουν επίπεδο και ικανότητα κατανόησης, είναι όλοι άνθρωποι που έχουν επίπεδο και σύνεση, που είναι ικανοί να εκπληρώσουν τις αποστολές από τον Θεό και να κάνουν καλά το καθήκον τους. Είναι άνθρωποι που είναι ικανοί να αποδεχτούν την αλήθεια και να αποτινάξουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, και είναι άνθρωποι που αγαπούν πραγματικά τον Θεό, Τον υπακούν και Τον λατρεύουν. Παρόλο που οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους προέρχονται από τα κατώτατα στρώματα της κοινωνίας, από οικογένειες εργατών και αγροτών, σίγουρα δεν είναι άμυαλοι, αφελείς ή άχρηστοι. Αντιθέτως, είναι έξυπνοι άνθρωποι που είναι σε θέση να αποδεχτούν, να κάνουν πράξη την αλήθεια και να υποταχθούν σ’ αυτήν. Είναι όλοι τους δίκαιοι άνθρωποι, οι οποίοι θα απαρνούνταν την κοσμική δόξα και τα πλούτη για να ακολουθήσουν τον Θεό και να κερδίσουν την αλήθεια και τη ζωή —είναι οι πιο σοφοί άνθρωποι απ’ όλους. Είναι όλοι ειλικρινείς άνθρωποι που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό και δαπανούν αληθινά τον εαυτό τους γι’ Αυτόν. Μπορούν να κερδίσουν την έγκριση και τις ευλογίες του Θεού, και μπορούν να οδηγηθούν στην τελείωση και να γίνουν ο λαός Του και οι στύλοι του ναού Του. Είναι άνθρωποι από χρυσό, ασήμι και πολύτιμους λίθους. Οι άμυαλοι, οι ανόητοι, οι παράλογοι και οι άχρηστοι άνθρωποι είναι αυτοί που θα αποκλειστούν. Πώς βλέπουν οι μη πιστοί και οι παράλογοι άνθρωποι το έργο και το σχέδιο διαχείρισης του Θεού; Ως σκουπιδότοπο, έτσι δεν είναι; Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν μόνο χαμηλό επίπεδο, αλλά είναι και παράλογοι. Όσα λόγια του Θεού κι αν διαβάσουν, δεν μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια, και όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν, είναι ανίκανοι να εισέλθουν στην πραγματικότητα —αν είναι τόσο ανόητοι, μπορούν και πάλι να σωθούν; Θα μπορούσε ο Θεός να θέλει ένα τέτοιο άτομο; Όσα χρόνια κι αν είναι πιστοί, εξακολουθούν να μην κατανοούν καμία αλήθεια, εξακολουθούν να λένε ανοησίες, κι όμως εξακολουθούν να θεωρούν τους εαυτούς τους ειλικρινείς —δεν ντρέπονται καθόλου; Τέτοιοι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια. Πάντα παρερμηνεύουν το θέλημα του Θεού, κι όμως, όπου κι αν πάνε, μιλούν ακατάπαυστα για τις παρερμηνείες τους, κηρύσσοντάς τες ως αλήθεια, λέγοντας στους ανθρώπους: «Είναι καλό να εκφοβίζονται λίγο οι άνθρωποι, πρέπει να ζημιώνονται λίγο, πρέπει να είναι λίγο ανόητοι —αυτά είναι τα αντικείμενα της σωτηρίας του Θεού και οι άνθρωποι που θα σώσει ο Θεός». Οι άνθρωποι που λένε τέτοια πράγματα είναι αηδιαστικοί· αυτό επιφέρει μεγάλη ταπείνωση στον Θεό! Είναι τόσο αηδιαστικό! Οι στύλοι της βασιλείας του Θεού και οι νικητές που σώζει ο Θεός είναι όλοι τους άνθρωποι που κατανοούν την αλήθεια και είναι σοφοί. Αυτοί θα έχουν μερίδιο στη βασιλεία των ουρανών. Όλοι εκείνοι που είναι ανόητοι και αδαείς, ξεδιάντροποι και παράλογοι, που δεν έχουν ίχνος κατανόησης της αλήθειας, που είναι αφελείς και ανόητοι —δεν είναι όλοι αυτοί άχρηστοι; Πώς θα μπορούσαν τέτοιοι άνθρωποι να έχουν μερίδιο στη βασιλεία των ουρανών; Οι ειλικρινείς άνθρωποι για τους οποίους μιλάει ο Θεός είναι εκείνοι που μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια μόλις την κατανοήσουν, που είναι σοφοί και έξυπνοι, που ανοίγονται στον Θεό απλά και που ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές και υπακούν απόλυτα τον Θεό. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν φόβο Θεού στην καρδιά τους, εστιάζουν στο να ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές, και όλοι επιδιώκουν την απόλυτη υπακοή στον Θεό και αγαπούν τον Θεό στην καρδιά τους. Μόνο αυτοί είναι πραγματικά ειλικρινείς άνθρωποι. Αν κάποιος δεν ξέρει καν τι σημαίνει να είναι ειλικρινής, αν δεν μπορεί να δει ότι η ουσία των ειλικρινών ανθρώπων είναι η απόλυτη υπακοή στον Θεό, ο σεβασμός στον Θεό και η αποφυγή του κακού, ή ότι οι ειλικρινείς άνθρωποι είναι ειλικρινείς επειδή αγαπούν την αλήθεια, επειδή αγαπούν τον Θεό και επειδή κάνουν πράξη την αλήθεια —τότε αυτό το είδος ανθρώπου είναι τόσο ανόητο και πραγματικά στερείται διάκρισης. Οι ειλικρινείς άνθρωποι δεν είναι σε καμία περίπτωση τα άδολα, άμυαλα, αδαή και ανόητα άτομα που φαντάζονται οι άνθρωποι· είναι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση, που διαθέτουν συνείδηση και λογική. Η ευφυΐα των ειλικρινών ανθρώπων φαίνεται στο ότι είναι σε θέση να ακούν τα λόγια του Θεού και να είναι ειλικρινείς, και γι’ αυτό τους ευλογεί ο Θεός.

Τίποτα δεν έχει μεγαλύτερη σημασία από το αίτημα του Θεού να είναι οι άνθρωποι ειλικρινείς —ζητάει από τους ανθρώπους να ζουν ενώπιόν Του, να δέχονται τη σχολαστική εξέτασή Του και να ζουν στο φως. Μόνο οι ειλικρινείς άνθρωποι είναι αληθινά μέλη της ανθρώπινης φυλής. Οι άνθρωποι που δεν είναι ειλικρινείς είναι θηρία, είναι ζώα που κυκλοφορούν με ανθρώπινη ένδυση, δεν είναι ανθρώπινα όντα. Για να επιδιώξεις να είσαι ειλικρινής άνθρωπος, πρέπει να συμπεριφέρεσαι σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού· πρέπει να υποβληθείς σε κρίση, παίδευση, αντιμετώπιση και κλάδεμα. Όταν καθαρθεί η διεφθαρμένη διάθεσή σου και είσαι σε θέση να κάνεις πράξη την αλήθεια και να ζεις σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, μόνο τότε θα είσαι ειλικρινής άνθρωπος. Οι άνθρωποι που είναι αδαείς, ανόητοι και άδολοι δεν είναι σε καμία περίπτωση ειλικρινείς άνθρωποι. Απαιτώντας από τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς, ο Θεός τούς ζητάει να διαθέτουν κανονική ανθρώπινη φύση, να αποβάλουν τη δολιότητα και τα προσωπεία τους, να μη λένε ψέματα ούτε να ξεγελούν τους άλλους, να εκτελούν το καθήκον τους με αφοσίωση και να είναι σε θέση να Τον αγαπούν και να Τον υπακούν πραγματικά. Μόνο αυτά τα άτομα είναι ο λαός της βασιλείας του Θεού. Ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να είναι οι καλοί στρατιώτες του Χριστού. Τι είναι οι καλοί στρατιώτες του Χριστού; Πρέπει να είναι εφοδιασμένοι με την πραγματικότητα της αλήθειας και να είναι σε σύμπνοια με τον Χριστό. Ανά πάσα στιγμή και σε οποιοδήποτε μέρος, πρέπει να είναι σε θέση να εξυψώνουν τον Θεό και να καταθέτουν μαρτυρία γι’ Αυτόν και να μπορούν να χρησιμοποιούν την αλήθεια για να διεξάγουν πόλεμο εναντίον του Σατανά. Σε όλα τα πράγματα, πρέπει να στέκονται στο πλευρό του Θεού, να καταθέτουν μαρτυρία και να βιώνουν την πραγματικότητα της αλήθειας. Πρέπει να είναι ικανοί να ταπεινώνουν τον Σατανά και να κερδίζουν θαυμαστές νίκες για τον Θεό. Αυτό σημαίνει να είναι κανείς καλός στρατιώτης του Χριστού. Οι καλοί στρατιώτες του Χριστού είναι νικητές, είναι αυτοί που νικούν τον Σατανά. Απαιτώντας από τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς και όχι δόλιοι, ο Θεός δεν τους ζητάει να είναι ανόητοι, αλλά να απαλλαγούν από τις δόλιες διαθέσεις τους, να επιτύχουν υποταγή σ’ Αυτόν και να Τον δοξάσουν. Αυτό ακριβώς μπορεί να επιτευχθεί με την άσκηση της αλήθειας. Δεν πρόκειται για αλλαγή στη συμπεριφορά κάποιου, δεν είναι θέμα του να μιλάει κανείς περισσότερο ή λιγότερο, ούτε έχει να κάνει με τον τρόπο με τον οποίο ενεργεί. Αντίθετα, πρόκειται για την πρόθεση πίσω από τα λόγια και τις πράξεις κάποιου, τις σκέψεις και τις ιδέες του, τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες του. Ό,τι ανήκει σε εκφάνσεις διεφθαρμένης διάθεσης και σε πλάνη πρέπει να αλλάξει από τη ρίζα του, ώστε να συμφωνεί με την αλήθεια. Για να επιτύχει κάποιος αλλαγή στη διάθεση, πρέπει να είναι σε θέση να διακρίνει την ουσία της διάθεσης του Σατανά. Αν μπορείς να διακρίνεις την ουσία μιας δόλιας διάθεσης, ότι είναι η διάθεση του Σατανά και το πρόσωπο του διαβόλου, αν μπορείς να μισήσεις τον Σατανά και να απαρνηθείς τον διάβολο, τότε θα σου είναι εύκολο να αποβάλεις τη διεφθαρμένη σου διάθεση. Αν δεν γνωρίζεις ότι υπάρχει μια δόλια κατάσταση μέσα σου, αν δεν αναγνωρίζεις τις εκφάνσεις μιας δόλιας διάθεσης, τότε δεν θα ξέρεις πώς να αναζητήσεις την αλήθεια για να το διορθώσεις αυτό, και θα σου είναι δύσκολο να αλλάξεις τη δόλια διάθεσή σου. Πρέπει πρώτα να αναγνωρίσεις ποια πράγματα πηγάζουν από σένα και ποια πτυχή διεφθαρμένης διάθεσης αποτελούν. Αν τα πράγματα που αποκαλύπτεις προέρχονται από δόλια διάθεση, θα τη σιχαθείς μέσα απ’ την καρδιά σου; Και αν το κάνεις, πώς θα πρέπει να αλλάξεις; Πρέπει να αντιμετωπίσεις τις προθέσεις σου και να διορθώσεις τις απόψεις σου. Πρέπει πρώτα να αναζητήσεις την αλήθεια σχετικά με αυτό το θέμα για να επιλύσεις τα προβλήματά σου, να πασχίσεις να πετύχεις αυτό που ζητάει ο Θεός και να Τον ικανοποιήσεις, και να γίνεις κάποιος που δεν προσπαθεί να ξεγελάσει τον Θεό ή τους άλλους ανθρώπους, ακόμη και αυτούς που είναι λίγο ανόητοι ή αδαείς. Το να προσπαθείς να ξεγελάσεις κάποιον που είναι ανόητος ή αδαής είναι πολύ ανήθικο —σε καθιστά διάβολο. Για να είσαι ειλικρινής άνθρωπος, δεν πρέπει να εξαπατάς ούτε να λες ψέματα σε κανέναν. Ωστόσο, απέναντι στους διαβόλους και τον Σατανά πρέπει να επιλέγεις τα λόγια σου με σύνεση· αν δεν το κάνεις, είναι πιθανό αυτοί να σε γελοιοποιήσουν και να ντροπιάσεις τον Θεό. Μόνο επιλέγοντας τα λόγια σου με σύνεση και κάνοντας πράξη την αλήθεια, θα μπορέσεις να νικήσεις και να ντροπιάσεις τον Σατανά. Οι άνθρωποι που είναι αδαείς, ανόητοι και ισχυρογνώμονες δεν θα μπορέσουν ποτέ να κατανοήσουν την αλήθεια· το μόνο που θα καταφέρουν είναι ο Σατανάς να τους ξεγελάσει, να παίξει μαζί τους, να τους ποδοπατήσει, και τελικά να τους κατασπαράξει.

Στη συνέχεια, ας μιλήσουμε για το τέταρτο είδος διάθεσης. Κατά τις συναθροίσεις, ορισμένοι άνθρωποι μπορούν να συναναστραφούν λίγο πάνω στις δικές τους καταστάσεις, αλλά όταν πρόκειται για την ουσία των θεμάτων, για τα προσωπικά τους κίνητρα και ιδέες, αρχίζουν να υπεκφεύγουν. Όταν οι άλλοι τούς εκθέτουν για τα κίνητρα και τους στόχους που έχουν, φαίνεται να γνέφουν καταφατικά και να το παραδέχονται. Αλλά όταν οι άλλοι προσπαθούν να εκθέσουν ή να αναλύσουν κάτι βαθύτερο, δεν το αντέχουν, σηκώνονται και φεύγουν. Γιατί, την κρίσιμη στιγμή, ξεγλιστρούν; (Δεν αποδέχονται την αλήθεια και δεν είναι πρόθυμοι να αντιμετωπίσουν τα δικά τους προβλήματα.) Αυτό είναι ένα πρόβλημα διάθεσης. Όταν δεν είναι πρόθυμοι να δεχτούν την αλήθεια προκειμένου να λύσουν τα προβλήματα που έχουν μέσα τους, δεν σημαίνει αυτό ότι βαριούνται την αλήθεια; Τι είδους κηρύγματα είναι λιγότερο πρόθυμοι να ακούσουν κάποιοι επικεφαλής και εργάτες; (Κηρύγματα σχετικά με το πώς να διακρίνει κανείς τους αντίχριστους και τους ψευδείς επικεφαλής.) Σωστά. Σκέφτονται: «Τόση συζήτηση για την αναγνώριση των αντίχριστων και των ψευδών επικεφαλής και για τους Φαρισαίους —γιατί μιλάτε τόσο πολύ γι’ αυτά; Με αγχώνετε». Ακούγοντας ότι θα γίνει συζήτηση για την αναγνώριση ψευδών επικεφαλής και εργατών, βρίσκουν κάθε δικαιολογία για να φύγουν. Σε τι αναφέρεται εδώ το «να φύγουν»; Στο να ξεγλιστρήσουν, να κρυφτούν. Γιατί προσπαθούν να κρυφτούν; Όταν οι άλλοι άνθρωποι μιλούν για γεγονότα, θα πρέπει να ακούς: Σου κάνει καλό το να ακούς. Σημείωσε τα πράγματα που είναι σκληρά ή που δυσκολεύεσαι να αποδεχτείς· στη συνέχεια θα πρέπει να τα σκέφτεσαι συχνά, να τα αφομοιώνεις σιγά σιγά και να αλλάζεις σιγά σιγά. Γιατί, λοιπόν, να κρυφτείς; Τέτοιοι άνθρωποι αισθάνονται ότι αυτά τα λόγια κρίσης είναι πολύ σκληρά και ότι δεν είναι εύκολο να τα ακούνε, οπότε αναπτύσσουν μέσα τους αντίσταση και εναντίωση. Λένε στον εαυτό τους: «Δεν είμαι αντίχριστος ή ψευδής επικεφαλής —γιατί μιλάτε συνέχεια για μένα; Γιατί δεν μιλάτε για άλλους ανθρώπους; Πείτε κάτι για την αναγνώριση των κακών ανθρώπων, μη μιλάτε για μένα!» Αρχίζουν να υπεκφεύγουν και να εναντιώνονται. Τι διάθεση είναι αυτή; Αν είναι απρόθυμοι να δεχτούν την αλήθεια και πάντα επιχειρηματολογούν και αγορεύουν υπερασπιζόμενοι τον εαυτό τους, δεν εντοπίζεται εδώ το πρόβλημα μιας διεφθαρμένης διάθεσης; Πρόκειται για τη διάθεση κάποιου που βαριέται την αλήθεια. Οι επικεφαλής και οι εργάτες έχουν αυτού του είδους την κατάσταση, οπότε τι ισχύει για τους συνηθισμένους αδελφούς και αδελφές; (Κι αυτοί το ίδιο.) Όταν όλοι συναντιούνται για πρώτη φορά, είναι τόσο στοργικοί και χαίρονται ιδιαίτερα να παπαγαλίζουν λόγια δόγματος. Όλοι φαίνεται να αγαπούν την αλήθεια. Αλλά όταν πρόκειται για προσωπικά προβλήματα και πραγματικές δυσκολίες, πολλοί άνθρωποι χάνουν τη μιλιά τους. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι περιορίζονται διαρκώς από τον γάμο. Δεν είναι πια πρόθυμοι να κάνουν ένα καθήκον ή να επιδιώξουν την αλήθεια, και ο γάμος γίνεται το μεγαλύτερο εμπόδιο και το μεγαλύτερο βάρος τους. Στις συναθροίσεις, όταν όλοι συναναστρέφονται πάνω σε αυτήν την κατάσταση, ταυτίζουν τα λόγια της συναναστροφής των άλλων με τον εαυτό τους και αισθάνονται ότι μιλούν γι’ αυτούς. Λένε: «Δεν έχω κανένα πρόβλημα που συναναστρέφεστε πάνω στην αλήθεια, αλλά γιατί αναφέρεστε σ’ εμένα; Εσείς δεν έχετε κανένα πρόβλημα; Γιατί μιλάτε μόνο για μένα;» Τι διάθεση είναι αυτή; Όταν συναθροίζεστε για να συναναστραφείτε πάνω στην αλήθεια, πρέπει να αναλύετε τα πραγματικά ζητήματα και να επιτρέπετε στον καθένα να μιλά για τη δική του κατανόηση αυτών των προβλημάτων· μόνο τότε θα είστε σε θέση να αποκτήσετε αυτογνωσία και να λύσετε τα προβλήματά σας. Γιατί δεν μπορούν να το δεχτούν αυτό οι άνθρωποι; Ποια διάθεση υπάρχει όταν είναι ανίκανοι να δεχτούν το κλάδεμα και την αντιμετώπιση και δεν μπορούν να δεχτούν την αλήθεια; Δεν θα έπρεπε να το διακρίνετε αυτό με σαφήνεια; Όλες αυτές είναι οι εκδηλώσεις του ότι βαριέστε την αλήθεια —αυτή είναι η ουσία του προβλήματος. Όταν οι άνθρωποι βαριούνται την αλήθεια, τους είναι πολύ δύσκολο να δεχτούν την αλήθεια —και αν δεν μπορούν να δεχτούν την αλήθεια, μπορεί να διορθωθεί το πρόβλημα της διεφθαρμένης τους διάθεσης; (Όχι.) Έτσι, κάποιος τέτοιος άνθρωπος, κάποιος που είναι ανίκανος να δεχτεί την αλήθεια —είναι σε θέση να αποκτήσει την αλήθεια; Μπορεί να σωθεί από τον Θεό; Σίγουρα όχι. Πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό όσοι δεν αποδέχονται την αλήθεια; Σίγουρα όχι. Η πιο σημαντική πτυχή των ανθρώπων που πιστεύουν αληθινά στον Θεό είναι να είναι σε θέση να αποδεχτούν την αλήθεια. Όσοι δεν μπορούν να δεχτούν την αλήθεια δεν πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό σε καμία περίπτωση. Είναι ικανοί τέτοιοι άνθρωποι να καθίσουν ήσυχοι κατά τη διάρκεια ενός κηρύγματος; Είναι σε θέση να κερδίσουν κάτι; Δεν είναι. Αυτό συμβαίνει επειδή τα κηρύγματα αποκαλύπτουν τις διάφορες διεφθαρμένες καταστάσεις των ανθρώπων. Μέσω της ανάλυσης του λόγου του Θεού, οι άνθρωποι αποκτούν γνώση, και στη συνέχεια, προχωρώντας σε συναναστροφή πάνω στις αρχές της άσκησης, τους δίνεται ένα μονοπάτι άσκησης, και με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται ένα αποτέλεσμα. Όταν οι άνθρωποι αυτοί ακούνε ότι η κατάσταση που αποκαλύπτεται αφορά τους ίδιους —ότι αφορά τα δικά τους ζητήματα— η ντροπή τους τους οδηγεί σε μια έκρηξη οργής, και μπορεί ακόμη και να σηκωθούν να φύγουν από τη συνάθροιση. Ακόμη και αν δεν φύγουν, μπορεί να αρχίσουν να αισθάνονται εκνευρισμένοι και αδικημένοι μέσα τους, οπότε δεν υπάρχει λόγος να παρευρίσκονται στη συνάθροιση ή να ακούνε το κήρυγμα. Δεν είναι ο σκοπός της ακρόασης κηρυγμάτων να κατανοήσει κανείς την αλήθεια και να λύσει τα πραγματικά του προβλήματα; Αν φοβάστε πάντα μήπως εκτεθούν τα δικά σας προβλήματα, αν φοβάστε διαρκώς μήπως σας αναφέρουν, γιατί να πιστεύετε καν στον Θεό; Αν στην πίστη σας δεν μπορείτε να δεχτείτε την αλήθεια, δεν πιστεύετε πραγματικά στον Θεό. Αν φοβάστε διαρκώς μήπως εκτεθείτε, πώς θα μπορέσετε να επιλύσετε το πρόβλημα της διαφθοράς σας; Αν δεν μπορείτε να επιλύσετε το πρόβλημα της διαφθοράς σας, ποιος ο λόγος να πιστεύετε στον Θεό; Ο σκοπός της πίστης στον Θεό είναι να αποδεχτείτε τη σωτηρία του Θεού, να αποβάλλετε τη διεφθαρμένη σας διάθεση και να βιώσετε την ομοιότητα ενός αληθινού ανθρώπου, και όλα αυτά επιτυγχάνονται μέσω της αποδοχής της αλήθειας. Αν δεν μπορείτε να δεχτείτε καθόλου την αλήθεια, ούτε καν την αντιμετώπιση ή την έκθεση, τότε δεν υπάρχει τρόπος να αποκτήσετε τη σωτηρία του Θεού. Πείτε Μου λοιπόν: Σε κάθε εκκλησία, πόσοι είναι αυτοί που μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια; Είναι πολλοί ή λίγοι εκείνοι που δεν μπορούν να δεχτούν την αλήθεια; (Πολλοί.) Πρόκειται για μια κατάσταση που υπάρχει πραγματικά μεταξύ των εκλεκτών στις εκκλησίες; Αποτελεί πραγματικό πρόβλημα; Όλοι εκείνοι που δεν είναι σε θέση να δεχτούν την αλήθεια και δεν είναι σε θέση να δεχτούν την αντιμετώπιση και το κλάδεμα, βαριούνται την αλήθεια. Το ότι βαριούνται την αλήθεια είναι ένα είδος διεφθαρμένης διάθεσης, και αν αυτή η διάθεση δεν μπορεί να αλλάξει, μπορούν να σωθούν; Σίγουρα όχι. Σήμερα, πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να αποδεχτούν την αλήθεια. Δεν είναι καθόλου εύκολο. Για να λυθεί αυτό, το άτομο πρέπει να βιώσει κάποια από την κρίση, την παίδευση, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό του Θεού. Οπότε τι λέτε: Ποια διάθεση υπάρχει όταν οι άνθρωποι είναι ανίκανοι να δεχτούν το κλάδεμα και την αντιμετώπιση, όταν δεν συγκρίνουν τον εαυτό τους με τον λόγο του Θεού ή με τις καταστάσεις που αποκαλύπτονται κατά τα κηρύγματα; (Η διάθεση κάποιου που βαριέται την αλήθεια.) Αυτή είναι η τέταρτη διεφθαρμένη διάθεση: το να βαριέται κανείς την αλήθεια. Πόσο τη βαριούνται; (Δεν θέλουν να διαβάζουν τα λόγια του Θεού ή να ακούνε κηρύγματα ούτε θέλουν να συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια). Αυτές είναι οι πιο προφανείς εκδηλώσεις. Όταν κάποιος λέει, για παράδειγμα: «Πιστεύεις πραγματικά στον Θεό. Έχεις παραμερίσει την οικογένεια και την καριέρα σου για να εκτελέσεις ένα καθήκον, έχεις υποφέρει πολύ και έχεις πληρώσει ένα σημαντικό τίμημα τα τελευταία χρόνια. Ο Θεός ευλογεί τέτοιους ανθρώπους. Ο λόγος του Θεού λέει ότι όσοι ξοδεύουν ειλικρινά για τον Θεό θα ευλογηθούν πολύ», εσύ λες «αμήν» και αποδέχεσαι τέτοιες αλήθειες. Ωστόσο, όταν το άτομο συνεχίζει να λέει: «Αλλά πρέπει να συνεχίσεις να αγωνίζεσαι για την αλήθεια! Αν οι άνθρωποι έχουν πάντα κίνητρα σε ό,τι κάνουν, και αν ενεργούν πάντα ανεξέλεγκτα σύμφωνα με τις δικές τους προθέσεις, τότε αργά ή γρήγορα θα προσβάλουν τον Θεό και θα επισύρουν την αποστροφή Του», όταν οι άλλοι λένε τέτοια πράγματα, δεν μπορείς να το δεχτείς. Ακούγοντας τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, όχι μόνο είσαι ανίκανος να την αποδεχτείς, αλλά και θυμώνεις, και μέσα στο μυαλό σου ανταπαντάς: «Περνάτε όλη τη μέρα συναναστρεφόμενοι πάνω στην αλήθεια, αλλά δεν έχω δει κανέναν από εσάς να πηγαίνει στον ουρανό». Τι διάθεση είναι αυτή; (Κάποιου που βαριέται την αλήθεια.) Όταν η συζήτηση μετατρέπεται σε άσκηση, όταν οι άνθρωποι σου μιλούν πιο σοβαρά, εκδηλώνεται μέσα σου τρομερή αποστροφή, ανυπομονησία και αντίσταση. Αυτό σημαίνει ότι βαριέσαι την αλήθεια. Και πώς εκδηλώνεται κυρίως το είδος της διάθεσης κάποιου που βαριέται την αλήθεια; Αρνείται να δεχτεί το κλάδεμα και την αντιμετώπισή του. Το να μην αποδέχεται κανείς το κλάδεμα και την αντιμετώπιση είναι ένα είδος κατάστασης που εκδηλώνεται από αυτό το είδος διάθεσης. Στην καρδιά τους, αυτοί οι άνθρωποι προβάλλουν ιδιαίτερη αντίσταση όταν τους αντιμετωπίζουν. Σκέφτονται: «Δεν θέλω να το ακούσω! Δεν θέλω να το ακούσω!» ή, «Γιατί δεν αντιμετωπίζετε άλλους ανθρώπους; Γιατί τα βάζετε μαζί μου;» Ποια είναι η σημασία του να βαριέται κανείς την αλήθεια; Βαριέται κανείς την αλήθεια όταν είναι εντελώς αδιάφορος για οτιδήποτε σχετίζεται με θετικά πράγματα, με την αλήθεια, με ό,τι ζητά ο Θεός ή με το θέλημά Του. Μερικές φορές έχει μια απέχθεια για αυτά τα πράγματα, μερικές φορές είναι αποστασιοποιημένος απέναντί τους, μερικές φορές είναι ασεβής και αδιάφορος και τα αντιμετωπίζει ως ασήμαντα, είναι ανειλικρινής και επιπόλαιος απέναντί τους ή δεν αναλαμβάνει καμία ευθύνη έναντί τους. Οι κύριες εκδηλώσεις κάποιου που βαριέται την αλήθεια δεν είναι μόνο η αποστροφή όταν ακούει κανείς την αλήθεια. Περιλαμβάνεται, επίσης, μια απροθυμία να κάνει πράξη την αλήθεια, κάνει πίσω όταν έρχεται η ώρα να κάνει πράξη την αλήθεια, λες και δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια. Όταν κάποιοι άνθρωποι συναναστρέφονται κατά τη διάρκεια συναθροίσεων, φαίνονται πολύ ζωηροί, τους αρέσει να επαναλαμβάνουν λόγια δόγματος και να κάνουν μεγαλόστομες δηλώσεις για να παραπλανήσουν και να κερδίσουν τους άλλους. Φαίνονται γεμάτοι ενέργεια και πολύ ευδιάθετοι καθώς το κάνουν αυτό, και συνεχίζουν ακατάπαυστα. Άλλοι, εν τω μεταξύ, περνούν όλη την ημέρα, από το πρωί μέχρι το βράδυ, απασχολημένοι με θέματα πίστης, διαβάζουν τα λόγια του Θεού, προσεύχονται, ακούνε ύμνους, κρατούν σημειώσεις, σαν να μην μπορούν να μείνουν ούτε για μια στιγμή μακριά από τον Θεό. Από το χάραμα μέχρι το σούρουπο, είναι απασχολημένοι με την εκτέλεση του καθήκοντός τους. Αγαπούν πραγματικά την αλήθεια αυτοί οι άνθρωποι; Δεν έχουν τη διάθεση κάποιου που βαριέται την αλήθεια; Πότε μπορεί κανείς να δει την πραγματική τους κατάσταση; (Όταν έρχεται η ώρα να κάνουν πράξη την αλήθεια, το σκάνε, και δεν είναι πρόθυμοι να δεχτούν το κλάδεμα και την αντιμετώπιση.) Μήπως αυτό συμβαίνει επειδή δεν καταλαβαίνουν αυτό που ακούνε ή μήπως, επειδή δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, είναι απρόθυμοι να την αποδεχτούν; Η απάντηση δεν είναι κανένα από τα δύο. Τους κυβερνά η φύση τους. Αυτό είναι πρόβλημα διάθεσης. Μέσα τους, οι άνθρωποι αυτοί γνωρίζουν πολύ καλά ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, ότι είναι θετικά πράγματα, και ότι η άσκηση της αλήθειας μπορεί να επιφέρει αλλαγές στη διάθεση των ανθρώπων και να τους κάνει να εκπληρώσουν το θέλημα του Θεού —αλλά δεν τα αποδέχονται ούτε τα κάνουν πράξη. Αυτό σημαίνει να βαριέται κανείς από την αλήθεια. Σε ποιους έχετε δει τη διάθεση να βαριούνται την αλήθεια; (Στους μη πιστούς.) Οι μη πιστοί βαριούνται την αλήθεια, αυτό είναι πολύ ξεκάθαρο. Δεν υπάρχει τρόπος να σώσει ο Θεός τέτοιους ανθρώπους. Επομένως, μεταξύ των πιστών του Θεού, σε ποια θέματα έχετε δει ανθρώπους να βαριούνται την αλήθεια; Μπορεί, όταν συναναστρεφόσουν πάνω στην αλήθεια μαζί τους, να μη σηκώνονταν να φύγουν, και όταν η συναναστροφή άγγιζε τις δικές τους δυσκολίες και τα δικά τους ζητήματα, να τα αντιμετώπιζαν σωστά —και όμως εξακολουθούν να έχουν τη διάθεση κάποιου που βαριέται την αλήθεια. Πού μπορεί να το δει κανείς αυτό; (Συχνά ακούνε κηρύγματα, αλλά δεν κάνουν πράξη την αλήθεια.) Οι άνθρωποι που δεν κάνουν πράξη την αλήθεια έχουν αναμφισβήτητα τη διάθεση κάποιου που βαριέται την αλήθεια. Ορισμένοι άνθρωποι είναι περιστασιακά σε θέση να κάνουν πράξη ένα μικρό μέρος της αλήθειας, έχουν άρα τη διάθεση κάποιου που βαριέται την αλήθεια; Μια τέτοια διάθεση συναντάται παρομοίως σε όσους κάνουν πράξη την αλήθεια, απλώς σε διαφορετικό βαθμό. Το γεγονός ότι είσαι σε θέση να κάνεις πράξη την αλήθεια δεν σημαίνει ότι δεν έχεις τη διάθεση κάποιου που βαριέται την αλήθεια. Το ότι κάνεις πράξη την αλήθεια δεν σημαίνει ότι η διάθεση της ζωής σου έχει αλλάξει αμέσως —δεν είναι έτσι τα πράγματα. Πρέπει να επιλύσεις το πρόβλημα της διεφθαρμένης διάθεσής σου, αυτός είναι ο μόνος τρόπος να επιτύχεις αλλαγή στη διάθεση της ζωής σου. Το να κάνεις πράξη την αλήθεια σε μια περίπτωση δεν σημαίνει ότι δεν έχεις πλέον διεφθαρμένη διάθεση. Είσαι ικανός να κάνεις πράξη την αλήθεια σε έναν τομέα, αλλά δεν είσαι απαραίτητα σε θέση να κάνεις πράξη την αλήθεια σε άλλους τομείς. Οι συνθήκες και οι λόγοι που εμπλέκονται είναι διαφορετικοί, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι υπάρχει όντως μια διεφθαρμένη διάθεση, η οποία είναι η ρίζα του προβλήματος. Επομένως, μόλις αλλάξει η διάθεση ενός ατόμου, όλες οι δυσκολίες, οι προφάσεις και οι δικαιολογίες του που σχετίζονται με την άσκηση της αλήθειας —όλα αυτά τα προβλήματα λύνονται, και όλη η ανυπακοή, τα ελαττώματα και οι ελλείψεις διορθώνονται. Αν οι διαθέσεις των ανθρώπων δεν αλλάξουν, πάντα θα δυσκολεύονται να κάνουν πράξη την αλήθεια και πάντα θα υπάρχουν προφάσεις και δικαιολογίες. Αν θέλετε να είστε σε θέση να κάνετε πράξη την αλήθεια και να υπακούτε τον Θεό σε όλα τα πράγματα, πρέπει πρώτα να υπάρξει αλλαγή στη διάθεσή σας. Μόνο τότε θα μπορέσετε να λύσετε τα προβλήματα από τη ρίζα τους.

Σε τι αναφέρεται κυρίως η διάθεση κάποιου που βαριέται την αλήθεια; Ας συζητήσουμε πρώτα ένα είδος κατάστασης. Μερικοί άνθρωποι δείχνουν έντονο ενδιαφέρον να ακούνε κηρύγματα, και όσο περισσότερο ακούνε συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, τόσο περισσότερο φωτίζεται η καρδιά τους και τόσο περισσότερο ευφραίνονται. Έχουν μια στάση θετικότητας και ενεργητικότητας. Αποδεικνύει αυτό ότι δεν έχουν τη διάθεση κάποιου που βαριέται την αλήθεια; (Όχι.) Για παράδειγμα, ορισμένα παιδιά ηλικίας επτά ή οκτώ ετών ενδιαφέρονται όταν ακούνε για την πίστη στον Θεό, διαβάζουν πάντα τον λόγο του Θεού και παρευρίσκονται σε συναθροίσεις με τους γονείς τους, και μερικοί άνθρωποι λένε: «Αυτό το παιδί δεν έχει τη διάθεση κάποιου που βαριέται αλήθεια, είναι πολύ έξυπνο, γεννήθηκε για να πιστεύει στον Θεό, επιλέχθηκε από τον Θεό». Μπορεί να έχουν επιλεγεί από τον Θεό, αλλά αυτά τα λόγια είναι μόνο κατά το ήμισυ σωστά. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι είναι ακόμη νέοι και η κατεύθυνση της επιδίωξής τους και οι στόχοι τους στη ζωή δεν έχουν ακόμη διαμορφωθεί. Όταν οι οπτικές τους για τη ζωή και την κοινωνία δεν έχουν διαμορφωθεί ακόμη, μπορεί να ειπωθεί ότι οι νεαρές ψυχές τους αγαπούν τα θετικά πράγματα, αλλά δεν μπορείς να πεις ότι δεν έχουν τη διάθεση κάποιου που βαριέται την αλήθεια. Γιατί το λέω αυτό; Είναι σε νεαρή ηλικία. Η ανθρώπινη φύση τους είναι ακόμα ανώριμη, δεν έχουν καμία εμπειρία, οι ορίζοντές τους είναι περιορισμένοι και δεν κατανοούν καθόλου τι είναι η αλήθεια. Απλώς τους αρέσουν τα θετικά πράγματα. Δεν μπορείς να πεις ότι αγαπούν την αλήθεια, πόσο μάλλον ότι κατέχουν την πραγματικότητα της αλήθειας. Επιπλέον, τα παιδιά δεν έχουν καμία εμπειρία και έτσι κανείς δεν μπορεί να δει τι ακριβώς κρύβεται μέσα στην καρδιά τους, τι είδους φύση και ουσία έχουν. Απλώς επειδή ενδιαφέρονται για την πίστη στον Θεό και επειδή ακούνε κηρύγματα, οι άνθρωποι διαπιστώνουν ότι αγαπούν την αλήθεια —κάτι που αποτελεί εκδήλωση άγνοιας και ανοησίας, επειδή τα παιδιά δεν γνωρίζουν καθόλου τι είναι η αλήθεια, και έτσι κανείς δεν μπορεί καν να αναφερθεί στο αν τους αρέσει η αλήθεια ή αν τη βαριούνται. Το να βαριέται κάποιος την αλήθεια αναφέρεται κυρίως στην έλλειψη ενδιαφέροντος και στην απέχθεια προς την αλήθεια και τα θετικά πράγματα. Οι άνθρωποι βαριούνται την αλήθεια όταν είναι σε θέση να κατανοήσουν την αλήθεια και γνωρίζουν ποια είναι τα θετικά πράγματα, και παρόλα αυτά εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν την αλήθεια και τα θετικά πράγματα με μια στάση και μια κατάσταση που δείχνει αντίσταση, επιπολαιότητα, αποστροφή, υπεκφυγή και αδιαφορία. Αυτή είναι η διάθεση κάποιου που βαριέται την αλήθεια. Υπάρχει σε όλους αυτού του είδους η διάθεση; Μερικοί άνθρωποι λένε: «Παρόλο που γνωρίζω ότι ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια, και πάλι δεν μου αρέσει ούτε τον αποδέχομαι, ή τουλάχιστον, δεν μπορώ να τον αποδεχτώ αυτήν τη στιγμή». Τι συμβαίνει εδώ; Αυτό σημαίνει ότι βαριούνται την αλήθεια. Η εσωτερική τους διάθεση δεν τους επιτρέπει να δεχτούν την αλήθεια. Ποιες είναι οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις της μη αποδοχής της αλήθειας; Κάποιοι λένε: «Κατανοώ όλες τις αλήθειες, αλλά δεν μπορώ να τις κάνω πράξη». Αυτό αποκαλύπτει ότι πρόκειται για ένα άτομο που βαριέται την αλήθεια και ότι δεν αγαπάει την αλήθεια, και έτσι δεν μπορεί να κάνει πράξη καμία αλήθεια. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Το ότι κατάφερα να κερδίσω τόσα χρήματα το οφείλω στον Θεό. Ο Θεός με ευλόγησε πραγματικά, ο Θεός ήταν τόσο καλός μαζί μου, ο Θεός μού έδωσε σπουδαία πλούτη. Όλη η οικογένειά μου ντύνεται και τρέφεται καλά, και δεν της λείπουν ούτε ρούχα ούτε φαγητό». Βλέποντας ότι έχουν ευλογηθεί από τον Θεό, αυτοί οι άνθρωποι ευχαριστούν τον Θεό μέσα από την καρδιά τους, γνωρίζουν ότι όλα αυτά ορίστηκαν από τον Θεό και ότι αν δεν είχαν ευλογηθεί από τον Θεό —αν είχαν βασιστεί στα δικά τους ταλέντα— δεν θα είχαν κερδίσει σε καμία περίπτωση όλα αυτά τα χρήματα. Αυτό το πράγμα σκέφτονται πραγματικά στην καρδιά τους, αυτό γνωρίζουν αληθινά, και ευχαριστούν αληθινά τον Θεό. Έρχεται όμως μια μέρα που η επιχείρησή τους αποτυγχάνει, που οι καιροί είναι δύσκολοι γι’ αυτούς και υποφέρουν από φτώχεια. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή διψάνε για ανέσεις και δεν σκέφτονται πώς να εκτελέσουν σωστά το καθήκον τους, και ξοδεύουν όλο τους τον χρόνο κυνηγώντας τα πλούτη, καταλήγοντας σκλάβοι του χρήματος, πράγμα που επηρεάζει την εκτέλεση του καθήκοντός τους, και έτσι ο Θεός τους τα αφαιρεί όλα. Μέσα τους γνωρίζουν ότι ο Θεός τούς έχει ευλογήσει με τόσα πράγματα και τους έχει δώσει τόσα πράγματα, ωστόσο δεν έχουν καμία επιθυμία να ανταποδώσουν την αγάπη του Θεού, δεν επιθυμούν να βγουν έξω και να εκτελέσουν το καθήκον τους, και είναι δειλοί και φοβούνται συνεχώς τη σύλληψη, και φοβούνται μήπως χάσουν όλα αυτά τα πλούτη και τις απολαύσεις, με αποτέλεσμα ο Θεός να τους τα αφαιρεί όλα. Οι καρδιές τους είναι απολύτως διαυγείς, γνωρίζουν ότι ο Θεός τούς έχει αφαιρέσει αυτά τα πράγματα και ότι πειθαρχούνται από τον Θεό, και έτσι προσεύχονται σ’ Αυτόν και λένε: «Θεέ μου! Με ευλόγησες μια φορά, άρα μπορείς να με ευλογήσεις και δεύτερη. Η ύπαρξή Σου είναι αιώνια, και έτσι οι ευλογίες Σου είναι με την ανθρωπότητα. Σε ευχαριστώ! Ό,τι κι αν συμβεί, οι ευλογίες και η υπόσχεσή Σου δεν θα αλλάξουν. Αν μου τις αφαιρέσεις, και πάλι θα υπακούσω». Αλλά η λέξη «υπακούω» ηχεί κενή από το στόμα τους. Με το στόμα τους λένε ότι μπορούν να υπακούσουν, αλλά μετά το σκέφτονται και κάτι δεν τους κάθεται καλά: «Τα πράγματα ήταν τόσο καλά. Γιατί τα πήρε όλα ο Θεός; Το ότι καθόμουν στο σπίτι και έκανα το καθήκον μου δεν ήταν το ίδιο με το να έβγαινα έξω για να κάνω το καθήκον μου; Τι καθυστερούσα;» Πάντα αναπολούν το παρελθόν. Έχουν ένα είδος πικρίας και δυσαρέσκειας προς τον Θεό και αισθάνονται συνεχώς μελαγχολία. Είναι ακόμη στην καρδιά τους ο Θεός; Στην καρδιά τους βρίσκονται τα χρήματα, οι υλικές ανέσεις και οι παλιές καλές στιγμές. Ο Θεός δεν έχει καμία απολύτως θέση στην καρδιά τους, δεν είναι πλέον ο Θεός τους. Παρόλο που γνωρίζουν πως είναι αλήθεια το ότι «ο Θεός έδωσε και ο Θεός αφαίρεσε», τους αρέσει η φράση «ο Θεός έδωσε», μα μισούν τη φράση «ο Θεός αφαίρεσε». Είναι σαφές ότι αποδέχονται την αλήθεια επιλεκτικά. Όταν ο Θεός τούς ευλογεί, το αποδέχονται ως την αλήθεια —αλλά μόλις ο Θεός τους αφαιρεί κάτι, δεν μπορούν να το δεχτούν. Δεν μπορούν να δεχτούν τέτοιες ρυθμίσεις από τον Θεό μα, αντιθέτως, αντιστέκονται και δυσανασχετούν. Όταν τους ζητείται να εκτελέσουν το καθήκον τους, λένε: «Θα το κάνω αν ο Θεός μού δώσει ευλογίες και χάρη. Χωρίς τις ευλογίες του Θεού και με την οικογένειά μου σε τέτοια κατάσταση φτώχειας, πώς να εκτελέσω το καθήκον μου; Δεν θέλω να το κάνω!» Τι διάθεση είναι αυτή; Παρόλο που, μέσα στην καρδιά τους, βιώνουν προσωπικά τις ευλογίες του Θεού και παρότι Εκείνος τους έχει δώσει τόσο πολλά, δεν είναι πρόθυμοι να το δεχτούν όταν ο Θεός τους τα αφαιρεί. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή δεν μπορούν να αφήσουν τα χρήματα και την άνετη ζωή τους. Παρόλο που μπορεί να μην έχουν κάνει μεγάλη φασαρία γι’ αυτό, να μην έχουν απλώσει το χέρι τους στον Θεό και να μην έχουν παλέψει να ανακτήσουν τα προηγούμενα περιουσιακά τους στοιχεία στηριζόμενοι στις δικές τους προσπάθειες, έχουν ήδη αποθαρρυνθεί απέναντι στις πράξεις του Θεού, είναι εντελώς ανίκανοι να τις αποδεχτούν και λένε: «Είναι πραγματικά ασυνείδητο να ενεργεί έτσι ο Θεός. Είναι εντελώς ακατανόητο. Πώς μπορώ να συνεχίσω να πιστεύω στον Θεό; Δεν επιθυμώ πλέον να Τον αναγνωρίζω ως Θεό. Αν δεν Τον αναγνωρίζω ως Θεό, τότε δεν είναι Θεός». Είναι αυτό κάποιο είδος διάθεσης; (Ναι.) Ο Σατανάς έχει αυτό το είδος διάθεσης, ο Σατανάς αρνείται τον Θεό με αυτόν τον τρόπο. Αυτού του είδους η διάθεση είναι η διάθεση κάποιου που βαριέται την αλήθεια και τη μισεί. Όταν οι άνθρωποι βαριούνται την αλήθεια σε τέτοιο βαθμό, πού τους οδηγεί αυτό; Τους κάνει να εναντιώνονται στον Θεό και μάλιστα να Του εναντιώνονται πεισματικά μέχρι τέλους —πράγμα που σημαίνει ότι όλα έχουν τελειώσει γι’ αυτούς.

Ποια ακριβώς είναι η φύση της διάθεσης κάποιου που βαριέται την αλήθεια; Οι άνθρωποι που βαριούνται την αλήθεια δεν αγαπούν τα θετικά πράγματα ή οτιδήποτε κάνει ο Θεός. Πάρτε για παράδειγμα το έργο της κρίσης του Θεού τις έσχατες ημέρες: Κανείς δεν θέλει να δεχτεί αυτό το έργο. Λίγοι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να ακούσουν κηρύγματα σχετικά με το ότι Θεός εκθέτει τους ανθρώπους, καταδικάζει τους ανθρώπους, παιδεύει τους ανθρώπους, δοκιμάζει τους ανθρώπους, εξευγενίζει τους ανθρώπους, συμμορφώνει τους ανθρώπους και πειθαρχεί τους ανθρώπους, αλλά όλοι είναι πρόθυμοι να ακούσουν για το ότι ο Θεός ευλογεί τους ανθρώπους, ενθαρρύνει τους ανθρώπους, καθώς και για τις υποσχέσεις Του στους ανθρώπους —κανείς δεν απορρίπτει αυτά τα πράγματα. Είναι όπως κατά την Εποχή της Χάριτος, όταν ο Θεός έκανε το έργο της άφεσης, της συγχώρεσης, της ευλογίας και της απονομής χάριτος στον άνθρωπο, όταν θεράπευε τους αρρώστους, εξέβαλε δαιμόνια και έδινε υποσχέσεις στους ανθρώπους —οι άνθρωποι ήταν πρόθυμοι να τα δεχτούν όλα αυτά, όλοι εγκωμίαζαν τον Ιησού για τη μεγάλη Του αγάπη προς τον άνθρωπο. Αλλά τώρα που έχει φτάσει η Εποχή της Βασιλείας και ο Θεός κάνει το έργο της κρίσης και εκφράζει πολλές αλήθειες, κανείς δεν ενδιαφέρεται. Όσο κι αν εκθέτει και κρίνει τους ανθρώπους ο Θεός, αυτοί δεν το αποδέχονται, και μάλιστα λένε μέσα τους: «Θα μπορούσε ο Θεός να κάνει κάτι τέτοιο; Δεν αγαπά ο Θεός τον άνθρωπο;» Όταν αντιμετωπίζονται και κλαδεύονται ή συμμορφώνονται και πειθαρχούνται, έχουν ακόμη περισσότερες αντιλήψεις και λένε μέσα τους: «Πώς είναι αυτή η αγάπη του Θεού; Αυτά τα λόγια κρίσης και καταδίκης δεν είναι καθόλου στοργικά, δεν τα δέχομαι. Δεν είμαι τόσο ανόητος!» Αυτή είναι η διάθεση κάποιου που βαριέται την αλήθεια. Μόλις ακούσουν την αλήθεια, μερικοί άνθρωποι λένε: «Ποια αλήθεια; Πρόκειται απλώς για μια θεωρία. Φαίνεται τόσο ευγενής, τόσο ισχυρή, τόσο άγια —μα πρόκειται απλώς για όμορφα λόγια». Αυτή δεν είναι η διάθεση κάποιου που βαριέται την αλήθεια; Αυτή είναι η διάθεση κάποιου που βαριέται την αλήθεια. Υπάρχει αυτό το είδος διάθεσης μέσα σας; (Ναι.) Ποια κατάσταση ανέφερα μόλις στην οποία είναι πιο πιθανό να πέσετε θύματα, την οποία βλέπετε πιο συχνά και την οποία εκτιμάτε βαθύτερα; (Δεν θέλουμε να αντιμετωπίζουμε δυσκολίες κατά την εκτέλεση του καθήκοντός μας, δεν επιθυμούμε να κρινόμαστε και να παιδευόμαστε από τον Θεό, θέλουμε όλα να κυλούν ομαλά). Αρνείστε το κράτος του Θεού, αρνείστε την πειθαρχία και τη συμμόρφωση του Θεού, γνωρίζετε ξεκάθαρα ότι ο Θεός κάνει καλό με αυτό, αλλά η καρδιά σας εξακολουθεί να αντιστέκεται: αυτό είναι ένα είδος εκδήλωσης. Τι άλλο; (Είμαστε ευτυχείς όταν έχουμε εκτελέσει αποτελεσματικά το καθήκον μας, μα είμαστε παθητικοί, αδύναμοι και ανίκανοι να συνεργαστούμε ενεργά όταν δεν το έχουμε κάνει). Τι είδους εκδήλωση είναι αυτή; (Αδιαλλαξία.) Πρέπει να είστε ακριβείς ως προς αυτό. Μην μπερδεύεστε και μην προβαίνετε σε τυφλούς ισχυρισμούς. Μερικές φορές, οι καταστάσεις των ανθρώπων είναι εξαιρετικά πολύπλοκες· δεν είναι απλώς ένα είδος, αλλά δύο ή τρία σε συνδυασμό. Πώς το ορίζεις τότε; Μερικές φορές, μια διάθεση θα αποκαλυφθεί σε δύο καταστάσεις, μερικές φορές σε τρεις, αλλά παρά το γεγονός ότι αυτές οι καταστάσεις είναι διαφορετικές, σε τελική ανάλυση πρόκειται ακόμα για ένα είδος διάθεσης. Πρέπει να κατανοήσετε αυτήν τη διάθεση του να βαριέστε την αλήθεια, και θα πρέπει να εξετάσετε ποιες εκδηλώσεις υπάρχουν όταν βαριέστε την αλήθεια. Με αυτόν τον τρόπο, θα είστε σε θέση να κατανοήσετε πραγματικά αυτήν τη διάθεση του να βαριέστε αλήθεια. Βαριέσαι την αλήθεια. Ξέρεις πολύ καλά ότι κάτι είναι σωστό· δεν χρειάζεται απαραίτητα να είναι τα λόγια του Θεού ή οι αρχές της αλήθειας, και μερικές φορές είναι θετικά πράγματα, σωστά πράγματα, σωστά λόγια, σωστές υποδείξεις —αλλά εσύ εξακολουθείς να λες: «Αυτή δεν είναι η αλήθεια, είναι απλώς σωστά λόγια. Δεν θέλω να ακούσω —δεν ακούω τα λόγια των ανθρώπων!» Ποια διάθεση είναι αυτή; Διακατέχεσαι από αλαζονεία, αδιαλλαξία και βαριέσαι την αλήθεια —εκδηλώνονται όλα αυτά τα είδη διαθέσεων. Κάθε είδος διάθεσης μπορεί να παράγει πολλά είδη καταστάσεων. Μια κατάσταση μπορεί να σχετίζεται με πολλές διαφορετικές διαθέσεις. Πρέπει να σου είναι σαφές από ποια είδη διαθέσεων παράγονται αυτές οι καταστάσεις. Με αυτόν τον τρόπο, θα είσαι σε θέση να διακρίνεις τα διάφορα είδη διεφθαρμένων διαθέσεων.

Από τα τέσσερα είδη διεφθαρμένων διαθέσεων πάνω στα οποία συναναστραφήκαμε μόλις, οποιοδήποτε από αυτά είναι αρκετό να καταδικάσει τους ανθρώπους σε θάνατο —είναι υπερβολικό να το λέμε αυτό; (Όχι.) Πώς προκύπτουν οι διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων; Όλες προέρχονται από τον Σατανά. Οι άνθρωποι διαποτίζονται από όλες τις αιρέσεις και τις πλάνες που διαδίδονται από τον Σατανά, τους διαβόλους και τα διάσημα και επιφανή άτομα, και έτσι προκύπτουν αυτές οι διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις. Είναι θετικές ή αρνητικές αυτές οι διαθέσεις; (Αρνητικές.) Πού βασίζεστε και λέτε ότι είναι αρνητικές; (Στην αλήθεια.) Επειδή αυτές οι διαθέσεις παραβιάζουν την αλήθεια και αντιστέκονται στον Θεό, και εναντιώνονται με τρόπο εχθρικό στη διάθεση του Θεού και σε όλα αυτά που έχει και είναι ο Θεός, ως εκ τούτου, αν μια από αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις απαντάται στους ανθρώπους, εκείνοι γίνονται άνθρωποι που αντιστέκονται στον Θεό. Εάν κάθε μία από αυτές τις τέσσερις διαθέσεις απαντάται σε ένα άτομο, τότε αυτό συνιστά πρόβλημα και το άτομο έχει γίνει εχθρός του Θεού και προορίζεται για βέβαιο θάνατο. Όποια διάθεση κι αν είναι, αν τη ζυγίσετε χρησιμοποιώντας την αλήθεια, θα δείτε ότι η ουσία που εκδηλώνει η κάθε μία στρέφεται ενάντια στον Θεό, αντιστέκεται στον Θεό και Τον εχθρεύεται. Επομένως, αν οι διαθέσεις σου δεν αλλάξουν, τότε δεν θα είσαι σε αρμονία με τον Θεό, θα μισείς την αλήθεια και θα είσαι εχθρός του Θεού.

Στη συνέχεια θα μιλήσουμε για το πέμπτο είδος διάθεσης. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα, κι εσείς μπορείτε να προσπαθήσετε να καταλάβετε τι είδους διάθεση είναι αυτή. Φανταστείτε δύο ανθρώπους να συζητούν και ο ένας από αυτούς να είναι υπερβολικά ευθύς σε αυτά που λέει, με αποτέλεσμα ο άλλος να προσβάλλεται. Στο μυαλό του, σκέφτεται: «Γιατί πληγώνεις τόσο πολύ την υπερηφάνεια μου; Νομίζεις ότι αφήνω τους ανθρώπους να τα βάζουν μαζί μου;» και έτσι αναπτύσσεται μίσος μέσα του. Στην πραγματικότητα, αυτό το πρόβλημα είναι εύκολο να επιλυθεί. Αν κάποιος έχει πει κάτι που πλήγωσε κάποιον άλλον, εφόσον ο ομιλητής ζητήσει συγγνώμη από τον ακροατή, το θέμα θα ξεχαστεί. Μα αν η πλευρά που προσβλήθηκε δεν μπορεί να αφήσει το θέμα να ξεχαστεί και θεωρεί πως «Ποτέ δεν είναι αργά για έναν τζέντλεμαν να πάρει την εκδίκησή του», τι διάθεση είναι αυτή; (Κακοβουλία.) Σωστά —αυτό είναι κακοβουλία, και αυτό είναι ένα άτομο με φαύλη διάθεση. Στην εκκλησία, κάποιοι άνθρωποι κλαδεύονται και αντιμετωπίζονται επειδή δεν κάνουν σωστά το καθήκον τους. Τα πράγματα που λέγονται κατά το κλάδεμα και την αντιμετώπιση ενός ατόμου συχνά συνεπάγονται ότι το άτομο αυτό δέχεται νουθεσία και ίσως ακόμη και επίπληξη. Αυτό σίγουρα θα τον αναστατώσει και θα θελήσει να βρει δικαιολογίες και να ανταπαντήσει. Λέει πράγματα όπως: «Παρόλο που με αντιμετωπίσατε λέγοντας σωστά πράγματα, μερικά από αυτά που είπατε ήταν πραγματικά προσβλητικά, με ταπεινώσατε και πληγώσατε τα συναισθήματά μου. Όλα αυτά τα χρόνια πίστευα στον Θεό, εργαζόμουν σκληρά παρόλο που δεν έκανα ποτέ καμιά συνεισφορά —πώς γίνεται να μου φέρεστε έτσι; Γιατί δεν αντιμετωπίζετε κανέναν άλλον; Δεν μπορώ να το δεχτώ αυτό και δεν το ανέχομαι!» Αυτό είναι ένα είδος διεφθαρμένης διάθεσης, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Αυτή η διεφθαρμένη διάθεση εκδηλώνεται μόνο μέσα από παράπονα, ανυπακοή και διενέξεις, αλλά δεν έχει φτάσει ακόμα στο αποκορύφωμά της, δεν έχει φτάσει στο ζενίθ της, αν και ήδη δείχνει κάποια σημάδια, και έχει ήδη αρχίσει να φτάνει στο σημείο όπου πρόκειται να ξεσπάσει. Ποια είναι η στάση του αμέσως μετά από αυτό; Είναι απείθαρχος, νιώθει ενοχλημένος και εριστικός και αρχίζει να ενεργεί από εμπάθεια. Αρχίζει να βρίσκει δικαιολογίες: «Οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν έχουν πάντα δίκιο όταν αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους. Όλοι οι υπόλοιποι μπορεί να είστε σε θέση να το αποδεχτείτε, αλλά εγώ δεν μπορώ. Μπορείτε να το δεχτείτε επειδή είστε ανόητοι και αδύναμοι. Εγώ δεν το δέχομαι! Ας το ξεκαθαρίσουμε για να δούμε ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο». Οι άνθρωποι τότε συναναστρέφονται μαζί του, λέγοντας: «Ανεξάρτητα από ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να υπακούσεις. Είναι δυνατόν η εκτέλεση του καθήκοντός σου να μην είναι έστω και στο ελάχιστο κηλιδωμένη; Κάνεις τα πάντα σωστά; Ακόμα και αν τα κάνεις όλα σωστά, η αντιμετώπιση δεν παύει να σου είναι χρήσιμη! Έχουμε συναναστραφεί μαζί σου πάνω στις αρχές πάρα πολλές φορές, μα εσύ δεν άκουγες ποτέ και επέλεγες να κάνεις απλώς στα τυφλά ό,τι ήθελες, προκαλώντας διατάραξη στο έργο της εκκλησίας και επιφέροντας τεράστιες απώλειες, οπότε πώς είναι δυνατόν να μην έρθεις αντιμέτωπος με το κλάδεμα και την αντιμετώπιση; Η διατύπωση μπορεί να είναι σκληρή, και μπορεί να είναι δύσκολο να την ακούσεις, μα αυτό είναι φυσιολογικό, έτσι δεν είναι; Οπότε γιατί διαφωνείς; Μήπως θα έπρεπε απλά να σε αφήνουμε να κάνεις κακά πράγματα, μα να μην επιτρέπεται να σε αντιμετωπίζουν άλλοι άνθρωποι;» Θα μπορέσει όμως να δεχτεί την αντιμετώπιση αφού τα ακούσει αυτά; Δεν θα τη δεχτεί. Απλώς θα συνεχίσει να βρίσκει δικαιολογίες και να αντιστέκεται. Ποια διάθεση αποκάλυψε; Διαβολικότητα· μια φαύλη διάθεση. Τι πραγματικά εννοούσε; «Δεν ανέχομαι να με ενοχλούν οι άνθρωποι. Δεν επιτρέπω σε κανέναν να αγγίξει ούτε μία τρίχα απ’ τα μαλλιά μου. Θα σου δείξω ότι δεν είναι εύκολο να τα βάλεις μαζί μου και δεν θα τολμήσεις να με αντιμετωπίσεις στο μέλλον. Δεν θα έχω κερδίσει τότε;» Τι λέτε γι’ αυτό; Έχει εκτεθεί η διάθεση, έτσι δεν είναι; Πρόκειται για μια φαύλη διάθεση. Οι άνθρωποι με φαύλες διαθέσεις δεν βαριούνται απλώς την αλήθεια —μισούν την αλήθεια! Όταν υποβάλλονται σε κλάδεμα και αντιμετώπιση, είτε προσπαθούν να το σκάσουν είτε το αγνοούν —στην καρδιά τους είναι απίστευτα εχθρικοί. Δεν πρόκειται απλώς για μια περίπτωση που βρίσκουν δικαιολογίες. Αυτή δεν είναι σε καμία περίπτωση η στάση τους. Δεν συμμορφώνονται και αντιστέκονται, αντιλέγουν μάλιστα σαν άλλες άρπυιες. Κατά βάθος, σκέφτονται: «Καταλαβαίνω ότι προσπαθείς να με ταπεινώσεις και να με φέρεις εσκεμμένα σε δύσκολη θέση, και παρόλο που δεν τολμώ να σε αντικρούσω κατάμουτρα, θα βρω την ευκαιρία να εκδικηθώ! Νομίζεις ότι μπορείς απλά να με αντιμετωπίζεις και να με εκφοβίζεις; Θα τους πάρω όλους με το μέρος μου, θα σε αφήσω στην απ’ έξω και μετά θα σε πληρώσω με το ίδιο νόμισμα!» Αυτό σκέφτονται μέσα τους· η φαύλη τους διάθεση έχει τελικά αποκαλυφθεί. Για να πετύχουν τους στόχους τους και να εκτονώσουν την εμπάθειά τους, κάνουν ό,τι μπορούν για να βρουν δικαιολογίες που θα τους επιτρέψουν να δικαιολογηθούν και να πάρουν τους πάντες με το μέρος τους. Μόνο τότε είναι ευτυχισμένοι και εφησυχασμένοι. Αυτό δεν είναι κακόβουλο; Πρόκειται για φαύλη διάθεση. Όταν δεν έχουν ακόμη κλαδευτεί ή αντιμετωπιστεί, οι άνθρωποι αυτοί είναι σαν αρνάκια. Όταν υποβληθούν σε κλάδεμα και αντιμετώπιση, ή όταν εκτεθεί ο πραγματικός τους εαυτός, μετατρέπονται αμέσως από αρνί σε λύκο, και αποκαλύπτεται η αδηφαγία τους. Πρόκειται για μια φαύλη διάθεση, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Γιατί λοιπόν δεν είναι ορατή τις περισσότερες φορές; (Δεν τους έχει προκαλέσει κανείς.) Σωστά, δεν τους έχει προκαλέσει κανείς και δεν έχουν τεθεί σε κίνδυνο τα συμφέροντά τους. Σκέψου έναν λύκο που δεν σε τρώει αν δεν πεινάει —θα μπορούσες τότε να πεις ότι δεν είναι λύκος; Αν περίμενες μέχρι να προσπαθήσει να σε φάει για να τον αποκαλέσεις λύκο, θα ήταν πολύ αργά, έτσι δεν είναι; Ακόμα και αν δεν έχει προσπαθήσει να σε φάει, θα πρέπει να είσαι πάντα σε επιφυλακή. Το ότι ο λύκος δεν σε τρώει δεν σημαίνει ότι δεν θέλει να σε φάει, απλώς ότι δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα —και όταν έρθει η ώρα, χτυπάει η αδηφάγα φύση του. Το κλάδεμα και η αντιμετώπιση αποκαλύπτουν όλα τα είδη ανθρώπων. Μερικοί άνθρωποι σκέφτονται: «Γιατί είμαι ο μόνος που αντιμετωπίζεται; Γιατί πάντα τα βάζουν μαζί μου; Μήπως με βλέπουν σαν εύκολο στόχο; Δεν είμαι άνθρωπος με τον οποίο μπορείς να τα βάλεις!» Ποια διάθεση είναι αυτή; Πώς είναι δυνατόν να είναι οι μόνοι που αντιμετωπίζονται; Τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Ποιος από εσάς δεν έχει αντιμετωπιστεί ή κλαδευτεί; Κανένας σας. Μερικές φορές οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι δύστροποι και απερίσκεπτοι στο έργο τους, ή κάποιοι δεν το εκτελούν σύμφωνα με τις εργασιακές ρυθμίσεις —και οι περισσότεροι από αυτούς αντιμετωπίζονται και κλαδεύονται. Αυτό γίνεται για να προστατευτεί το έργο της εκκλησίας και να αποτραπεί το ενδεχόμενο οι άνθρωποι να αποστατήσουν. Δεν γίνεται για να στοχοποιηθεί κάποιο συγκεκριμένο άτομο. Αυτό που είπαν αποτελεί προφανώς διαστρέβλωση των γεγονότων, και είναι επίσης εκδήλωση μιας φαύλης διάθεσης.

Με ποιους άλλους τρόπους εκδηλώνεται μια φαύλη διάθεση; Πώς σχετίζεται με το να βαριέται κανείς την αλήθεια; Στην πραγματικότητα, όταν κάποιος βαριέται την αλήθεια και αυτό εκδηλώνεται με σοβαρό τρόπο, φέροντας τα χαρακτηριστικά της αντίστασης και της κρίσης, αποκαλύπτεται τότε μια φαύλη διάθεση. Το να βαριέται κανείς την αλήθεια περιλαμβάνει διάφορες καταστάσεις, από έλλειψη ενδιαφέροντος για την αλήθεια έως περιφρόνηση της αλήθειας, και μπορεί να φτάσει σε σημείο να κρίνει και να καταδικάζει κανείς τον Θεό. Όταν κάποιοι άνθρωποι βαριούνται την αλήθεια κι αυτό έχει φθάσει σε ένα ορισμένο σημείο, είναι πιθανό να αρνηθούν τον Θεό, να Τον μισήσουν και να εναντιωθούν σ’ Αυτόν. Αυτές οι διάφορες καταστάσεις αποτελούν μια φαύλη διάθεση, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Επομένως, όσοι βαριούνται την αλήθεια έχουν μια ακόμη πιο σοβαρή κατάσταση, και μέσα σε αυτήν υπάρχει ένα είδος διάθεσης: η φαύλη διάθεση. Για παράδειγμα, μερικοί άνθρωποι αναγνωρίζουν ότι τα πάντα κυβερνώνται από τον Θεό, αλλά όταν ο Θεός τούς αφαιρεί κάτι και υφίστανται απώλειες ως προς τα συμφέροντά τους, εξωτερικά δεν δυσανασχετούν ούτε είναι εχθρικοί, αλλά εσωτερικά δεν το αποδέχονται ούτε υποτάσσονται. Η στάση τους είναι η στάση κάποιου που κάθεται παθητικά και περιμένει την καταστροφή —κι αυτό είναι σαφώς η κατάσταση κάποιου που βαριέται την αλήθεια. Υπάρχει επίσης μια άλλη, ακόμη πιο σοβαρή κατάσταση: Δεν κάθονται παθητικά να περιμένουν την καταστροφή, αλλά αντιθέτως αντιστέκονται στις διευθετήσεις και τις ενορχηστρώσεις του Θεού και αντιστέκονται στο να τους αφαιρεί πράγματα ο Θεός. Πώς αντιστέκονται; (Προκαλώντας διατάραξη και παρεμβαίνοντας στο έργο της εκκλησίας, ή αλλιώς σαμποτάροντας καταστάσεις, προσπαθώντας να εγκαθιδρύσουν το δικό τους βασίλειο). Αυτή είναι η μία μορφή. Αφού αντικατασταθούν κάποιοι εκκλησιαστικοί επικεφαλής, πάντα διαταράσσουν τα πράγματα και παρεμβαίνουν στην εκκλησία καθώς ηγούνται της εκκλησιαστικής ζωής, αντιστέκονται και δεν υπακούν σε ό,τι λέει ο νεοεκλεγείς επικεφαλής και προσπαθούν να τον υπονομεύσουν πίσω από την πλάτη του. Τι διάθεση είναι αυτή; Είναι μια φαύλη διάθεση. Αυτό που πραγματικά σκέφτονται είναι: «Αν δεν μπορώ εγώ να είμαι επικεφαλής, τότε κανείς άλλος δεν μπορεί να κρατήσει αυτήν τη θέση, θα τους διώξω όλους! Αν σε αναγκάσω να φύγεις, θα είμαι εγώ επικεφαλής όπως και πριν!» Αυτό δεν δείχνει απλώς πως βαριούνται την αλήθεια· είναι φαύλο! Η αναμέτρηση για το κύρος, η αναμέτρηση για την επικράτεια, η αναμέτρηση για τα προσωπικά συμφέροντα και τη φήμη, το να μη σταματά κανείς μπροστά σε τίποτα για να πάρει εκδίκηση, το να κάνει κανείς ό,τι μπορεί, το να χρησιμοποιεί όλες τις δεξιότητές του, το να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να πετύχει τους στόχους του, για να σώσει τη φήμη, την υπερηφάνεια και το κύρος του ή για να ικανοποιήσει την επιθυμία του για εκδίκηση —όλα αυτά είναι εκδηλώσεις φαυλότητας. Ορισμένες από τις συμπεριφορές μιας φαύλης διάθεσης περιλαμβάνουν το να λέει κανείς πολλά λόγια που είναι παρεμβατικά και προκαλούν διαταραχή· άλλες περιλαμβάνουν το να τελεί πολλά κακά πράγματα προκειμένου να πετύχει τους στόχους του. Είτε με τα λόγια είτε με τις πράξεις τους, όλα όσα κάνουν αυτοί οι άνθρωποι έρχονται σε αντίθεση με την αλήθεια και παραβιάζουν την αλήθεια, και όλα αυτά αποτελούν έκφανση μιας φαύλης διάθεσης. Μερικοί άνθρωποι είναι ανίκανοι να διακρίνουν αυτά τα πράγματα. Εάν η λανθασμένη ομιλία ή συμπεριφορά δεν είναι κραυγαλέα, δεν μπορούν να τη δουν ως αυτό που πραγματικά είναι. Αλλά για τους ανθρώπους που κατανοούν την αλήθεια, όλα όσα λένε και κάνουν οι κακοί άνθρωποι είναι κακά και δεν θα μπορούσαν ποτέ να περιέχουν κάτι που να είναι σωστό ή που να συνάδει με την αλήθεια· αυτά που λένε και κάνουν αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να ειπωθεί ότι είναι 100% κακά και είναι ξεκάθαρα οι εκφάνσεις μιας φαύλης διάθεσης. Ποια είναι τα κίνητρα των κακών ανθρώπων πριν αποκαλύψουν αυτήν τη φαύλη διάθεση; Τι είδους στόχους προσπαθούν να επιτύχουν; Πώς μπορούν να κάνουν τέτοια πράγματα; Μπορείτε να το διακρίνετε αυτό; Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Κάτι συμβαίνει στο σπίτι κάποιου. Βρίσκεται υπό την επιτήρηση του μεγάλου κόκκινου δράκοντα και δεν μπορεί να επιστρέψει εκεί, πράγμα που τον πονάει πολύ. Κάποιοι αδελφοί και αδελφές τον φιλοξενούν, και βλέποντας πόσο ωραία είναι όλα στο σπίτι των οικοδεσποτών του, σκέφτεται: «Πώς γίνεται να μην έχει συμβεί τίποτα στο δικό σου σπίτι; Πώς γίνεται να συνέβη στο δικό μου σπίτι; Δεν είναι δίκαιο. Δεν είναι σωστό αυτό, πρέπει να σκεφτώ έναν τρόπο να συμβεί κάτι και στο δικό σου σπίτι, ώστε να μην μπορείς να πας ούτε εσύ. Θα πάρεις μια γεύση της ταλαιπωρίας που πέρασα κι εγώ». Είτε κάνει κάτι είτε όχι, είτε πραγματοποιείται αυτό είτε όχι, είτε πετυχαίνει τους στόχους του είτε όχι, εξακολουθεί να έχει αυτού του είδους την πρόθεση. Αυτό είναι ένα είδος διάθεσης, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Αν δεν μπορεί να ζήσει μια καλή ζωή ο ίδιος, δεν θα αφήσει ούτε τους άλλους ανθρώπους να το κάνουν. Τι διάθεση είναι αυτή; (Κακοβουλία.) Μια φαύλη διάθεση —αυτό το άτομο είναι ελεεινό! Είναι, όπως λέει και το ρητό, σάπιος μέχρι το κόκαλο. Αυτό περιγράφει πόσο φαύλος είναι. Ποια είναι η φύση μιας τέτοιας διάθεσης; Προσπαθήστε να αναλύσετε ποια είναι τα κίνητρα, οι προθέσεις και οι στόχοι του, όταν αποκαλύπτεται σ’ αυτόν η εν λόγω διάθεση. Όταν αποκαλύπτει αυτήν τη διάθεση, από πού προέρχεται; Τι θέλει να επιτύχει; Κάτι συνέβη στο δικό του σπίτι, μα τον φρόντισαν καλά στο σπίτι των οικοδεσποτών τους —οπότε γιατί να θέλει να το χαλάσει αυτό; Θα είναι ευτυχής μόνο όταν δημιουργήσει προβλήματα στους οικοδεσπότες τους ώστε να συμβεί κάτι και στο δικό τους σπίτι κι ούτε αυτοί να μπορούν να επιστρέψουν; Για το δικό του καλό, θα πρέπει να προστατεύσει αυτό το μέρος, να μην αφήσει να του συμβεί τίποτα, και να μη βλάψει τους οικοδεσπότες του, καθώς βλάπτοντάς τους, βλάπτει τον εαυτό του. Ποιος ακριβώς είναι, λοιπόν, ο σκοπός για τον οποίο θέλει να το κάνει αυτό; (Όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά γι’ αυτόν, δεν θέλει να πάνε καλά και για κανέναν άλλον). Αυτό ονομάζεται φαυλότητα. Σκέφτεται το εξής: «Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας κατέστρεψε το σπίτι μου και τώρα δεν έχω σπίτι. Όμως εσύ εξακολουθείς να έχεις ένα ωραίο ζεστό σπίτι στο οποίο μπορείς να επιστρέφεις. Αυτό δεν είναι δίκαιο. Δεν αντέχω να σε βλέπω να γυρίζεις σπίτι σου. Θα σου δώσω ένα μάθημα. Θα φροντίσω να μην μπορείς να γυρίσεις σπίτι σου και να γίνεις σαν εμένα. Έτσι τα πράγματα θα γίνουν πιο δίκαια». Δεν είναι κακόβουλη και κακοπροαίρετη αυτή η ενέργεια; Από ποια φύση πηγάζει; (Απ’ τη φαυλότητα). Όλα όσα λένε και κάνουν οι κακοί άνθρωποι αποσκοπούν στο να πετύχουν έναν στόχο. Τι είδους πράγματα κάνουν συνήθως; Ποια είναι τα πιο συνηθισμένα πράγματα που κάνουν οι άνθρωποι με φαύλες διαθέσεις; (Διαταράσσουν, παρεμβαίνουν και καταστρέφουν το έργο της εκκλησίας.) (Προσπαθούν να κερδίσουν την εύνοια των ανθρώπων όταν τους συναντούν κατ’ ιδίαν, αλλά στη συνέχεια προσπαθούν να τους υπονομεύσουν πίσω από την πλάτη τους). (Επιτίθενται στους ανθρώπους, είναι εκδικητικοί και ξεσπούν κακόβουλα σ’ αυτούς.) (Διαδίδουν φήμες και συκοφαντίες.) (Κακολογούν, κρίνουν και καταδικάζουν τους άλλους.) Η φύση αυτών των πράξεων είναι να διαταράσσουν και να καταστρέφουν το έργο της εκκλησίας, και είναι όλες εκδηλώσεις αντίστασης και επίθεσης κατά του Θεού, είναι όλες αποκαλύψεις μιας φαύλης διάθεσης. Όσοι είναι ικανοί να κάνουν αυτά τα πράγματα είναι αναμφίβολα κακοί άνθρωποι, και όλοι όσοι διαθέτουν ορισμένες εκδηλώσεις φαύλης διάθεσης μπορούν να οριστούν ως κακοί άνθρωποι. Ποια είναι η ουσία ενός κακού ανθρώπου; Είναι αυτή του διαβόλου, του Σατανά. Δεν πρόκειται για υπερβολή. Είστε ικανοί για αυτές τις πράξεις; Για ποιες από αυτές τις πράξεις είστε ικανοί; (Να είμαστε επικριτικοί.) Τολμάτε άρα να επιτεθείτε στους ανθρώπους ή να τους εκδικηθείτε; (Μερικές φορές κάνω τέτοιου είδους σκέψεις, αλλά δεν τολμώ να τις κάνω πράξη.) Απλώς κάνετε τέτοιες σκέψεις, αλλά δεν τολμάτε να τις κάνετε πράξη. Αν κάποιος με χαμηλότερο κύρος σε πλήγωνε, θα τολμούσες να ανταποδώσεις; (Ενίοτε θα το έκανα, είμαι ικανός να κάνω τέτοια πράγματα). Αν αυτό το άτομο ήταν πραγματικά δεινό —αν ήταν πολύ εύγλωττο και σε πλήγωνε— θα τολμούσες να ανταποδώσεις; Ενδεχομένως ελάχιστοι θα ήταν εκείνοι που δεν θα φοβόντουσαν να το κάνουν αυτό. Τέτοιοι άνθρωποι, άνθρωποι που τα βάζουν με τους αδύναμους αλλά φοβούνται τους δυνατούς, έχουν φαύλες διαθέσεις; (Ναι.) Για όποιο είδος συμπεριφοράς κι αν πρόκειται και σε όποιον και αν απευθύνεται, αν είσαι ικανός να προβείς στην κακή πράξη της ανταπόδοσης εις βάρος άλλων αδελφών, αυτό αποδεικνύει ότι υπάρχει μέσα σου μια φαύλη διάθεση. Αυτή η φαύλη διάθεση δεν φαίνεται πολύ διαφορετική εξωτερικά, αλλά πρέπει να είστε σε θέση να τη διακρίνετε και πρέπει να είστε σε θέση να διακρίνετε ποιον στοχεύετε. Αν είστε βίαιοι απέναντι στον Σατανά και είστε σε θέση να καθυποτάξετε και να ταπεινώσετε τον Σατανά, θεωρείται αυτό φαύλη διάθεση; Δεν θεωρείται. Υπερασπίζεστε το σωστό και είστε ατρόμητοι απέναντι στον εχθρό σας. Αυτό σημαίνει ότι έχει κανείς αίσθημα δικαιοσύνης. Σε ποιες περιπτώσεις θα μπορούσε αυτό να θεωρηθεί φαύλη διάθεση; Αν εκφοβίζατε, καταπατούσατε και ταπεινώνατε καλούς ανθρώπους ή αδελφούς και αδελφές, τότε αυτό θα ήταν μια φαύλη διάθεση. Επομένως, πρέπει να διαθέτετε συνείδηση και λογική, να προσεγγίζετε τους ανθρώπους και τα ζητήματα βάσει αρχών, να είστε σε θέση να διακρίνετε τους κακούς ανθρώπους και τον διάβολο, να έχετε αίσθημα δικαιοσύνης, να είστε ανεκτικοί και υπομονετικοί απέναντι στον εκλεκτό λαό του Θεού και τους αδελφούς και τις αδελφές, και να ασκείστε σύμφωνα με την αλήθεια. Αυτό είναι απόλυτα σωστό και συνάδει με το θέλημα του Θεού. Οι άνθρωποι με φαύλες διαθέσεις δεν συμπεριφέρονται στους ανθρώπους σύμφωνα με τέτοιες αρχές. Αν κάποιος, όποιος κι αν είναι αυτός, κάνει κάτι που τους πληγώνει, θα προσπαθήσουν να εκδικηθούν —αυτό είναι φαυλότητα. Δεν υπάρχει καμία αρχή στον τρόπο με τον οποίο ενεργούν οι κακοί άνθρωποι. Δεν αναζητούν την αλήθεια. Είτε ενεργούν λόγω προσωπικής εμπάθειας, είτε τα βάζουν με τους αδύναμους και φοβούνται τους δυνατούς, είτε τολμούν να ανταποδώσουν στον οποιονδήποτε, όλα αυτά σχετίζονται με μια φαύλη διάθεση, και όλα συνιστούν μια διεφθαρμένη διάθεση. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό.

Ποια είναι η πιο εμφανής εκδήλωση ενός ατόμου με φαύλη διάθεση; Όταν συναντάει ένα άδολο άτομο που είναι εύκολο να τα βάλει μαζί του, αρχίζει να το πειράζει και να παίζει μαζί του. Αυτό είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο. Όταν ένα άτομο που είναι σχετικά καλόκαρδο βλέπει ένα άτομο που είναι άδολο και δειλό, αισθάνεται συμπόνια γι’ αυτό, και ακόμη κι αν δεν μπορεί να το βοηθήσει, δεν θα το εκφοβίσει. Όταν βλέπεις ότι κάποιος από τους αδελφούς ή τις αδελφές σου είναι άδολος, πώς του φέρεσαι; Τον εκφοβίζεις ή τον πειράζεις; (Μάλλον θα τον περιφρονούσα.) Το να περιφρονείς τους ανθρώπους είναι ένας τρόπος να τους κοιτάζεις, να τους βλέπεις, ένα είδος νοοτροπίας, αλλά ο τρόπος με τον οποίο ενεργείς και απευθύνεσαι σ’ αυτούς αφορά τη διάθεσή σου. Πείτε Μου, πώς συμπεριφέρεστε απέναντι στους ανθρώπους που είναι άτολμοι και δειλοί; (Τους δίνω εντολές και τους πειράζω.) (Όταν τους βλέπω να κάνουν εσφαλμένα το καθήκον τους, κάνω διακρίσεις εναντίον τους και τους αποκλείω.) Αυτά τα πράγματα που αναφέρετε είναι εκδηλώσεις μιας φαύλης διάθεσης και σχετίζονται με τις διαθέσεις των ανθρώπων. Υπάρχουν πολλά ακόμη τέτοια πράγματα, οπότε δεν χρειάζεται να υπεισέλθουμε σε λεπτομέρειες σχετικά με αυτά. Έχετε συναντήσει ποτέ έναν τέτοιον άνθρωπο, κάποιον που επιθυμούσε να πεθάνει όποιος τον προσέβαλε, και μάλιστα προσευχόταν στον Θεό, ζητώντας Του να τον καταδικάσει, να τον αφανίσει από προσώπου γης; Παρόλο που κανένας άνθρωπος δεν έχει τέτοια δύναμη, μέσα τους κάποιοι σκέφτονται πόσο καλό θα ήταν να την είχαν ή προσεύχονται στον Θεό και Του ζητούν να το κάνει Εκείνος. Έχετε τέτοιες σκέψεις στην καρδιά σας; (Όταν διαδίδουμε το ευαγγέλιο και συναντάμε κακούς ανθρώπους που μας επιτίθενται και μας καταγγέλλουν στην αστυνομία, νιώθω μίσος απέναντί τους και κάνω σκέψεις του τύπου: «θα έρθει η μέρα που ο Θεός θα σας τιμωρήσει»). Αυτή είναι μια αρκετά αντικειμενική περίπτωση. Δέχθηκες επίθεση, υπέφερες, αισθάνθηκες πόνο, η προσωπική σου ακεραιότητα και ο αυτοσεβασμός σου καταπατήθηκαν εντελώς —σε τέτοιες συνθήκες οι περισσότεροι άνθρωποι θα δυσκολεύονταν να το ξεπεράσουν. (Κάποιοι άνθρωποι διαδίδουν φήμες για την εκκλησία μας στο διαδίκτυο, διατυπώνουν πολλούς ισχυρισμούς, και εξοργίζομαι πραγματικά όταν τα διαβάζω, και υπάρχει πολύ μίσος στην καρδιά μου). Πρόκειται για φαυλότητα ή θερμοαιμία, ή μήπως για κανονική ανθρώπινη φύση; (Είναι κανονική ανθρώπινη φύση. Το να μη μισείς τους δαίμονες και τους εχθρούς του Θεού δεν είναι κανονική ανθρώπινη φύση.) Σωστά. Πρόκειται για αποκάλυψη, εκδήλωση και αντίδραση κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αν οι άνθρωποι δεν μισούν τα αρνητικά πράγματα και δεν αγαπούν τα θετικά πράγματα, αν δεν έχουν πρότυπα συνείδησης, τότε δεν είναι άνθρωποι. Υπό αυτές τις συνθήκες, ποιες πράξεις μπορεί να εκτελέσει ένας άνθρωπος για να αναπτυχθεί μια φαύλη διάθεση; Αν αυτό το μίσος και η απέχθεια μεταμορφωθεί σε ένα ορισμένο είδος συμπεριφοράς, αν χάσετε κάθε λογική και οι πράξεις σας ξεπεράσουν κάποιο όριο της ανθρώπινης φύσης, αν μπορείτε ακόμη και να τους σκοτώσετε και να παραβείτε τον νόμο, τότε αυτό είναι φαυλότητα, ενεργείτε με τρόπο θερμόαιμο. Όταν οι άνθρωποι κατανοούν την αλήθεια και είναι σε θέση να διακρίνουν τους κακούς ανθρώπους και σιχαίνονται τη μοχθηρότητα, αυτό είναι κανονική ανθρώπινη φύση. Αλλά αν οι άνθρωποι χειρίζονται τα πράγματα με τρόπο θερμόαιμο, ενεργούν χωρίς αρχές. Διαφέρει καθόλου αυτό από τη διάπραξη κακού; (Ναι.) Υπάρχει μια διαφορά. Αν ένα άτομο είναι εξαιρετικά κακό, εξαιρετικά φαύλο, εξαιρετικά μοχθηρό, εξαιρετικά ανήθικο, και νιώθεις μεγάλη απέχθεια απέναντί του, και αυτή η απέχθεια φτάνει στο σημείο να ζητάς από τον Θεό να το καταραστεί, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Αν, όμως, ο Θεός δεν ενεργήσει αφού προσευχηθείς δύο ή τρεις φορές και πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου, υπάρχει τότε πρόβλημα; (Υπάρχει.) Μπορείς να προσευχηθείς στον Θεό και να εκφράσεις τις απόψεις και τις γνώμες σου, στη συνέχεια να αναζητήσεις τις αρχές της αλήθειας, και στην περίπτωση αυτή θα είσαι σε θέση να χειριστείς τα πράγματα σωστά. Μα δεν θα πρέπει να απαιτείς ή να προσπαθείς να εξαναγκάσεις τον Θεό να πάρει εκδίκηση εκ μέρους σου, πόσο μάλλον θα πρέπει να επιτρέπεις στη θερμοαιμία σου να σε οδηγεί σε ανόητα πράγματα. Θα πρέπει να προσεγγίσεις το θέμα με ορθολογικό τρόπο. Θα πρέπει να δείξεις υπομονή, να περιμένεις τη στιγμή του Θεού και να αφιερώνεις περισσότερο χρόνο προσευχόμενος στον Θεό. Δες τον Θεό που ενεργεί με σοφία απέναντι στον Σατανά, τον διάβολο, και έτσι, μπορείς να κάνεις υπομονή. Το να είσαι ορθολογικός σημαίνει να τα εμπιστεύεσαι όλα αυτά στον Θεό και να Τον αφήνεις να δράσει. Αυτό ακριβώς πρέπει να κάνει ένα δημιουργημένο ον. Μην ενεργείτε από θερμοαιμία. Ο Θεός δεν δέχεται να ενεργείτε από θερμοαιμία, το καταδικάζει αυτό. Σε τέτοιες στιγμές, η διάθεση που αποκαλύπτουν οι άνθρωποι δεν είναι ανθρώπινη αδυναμία ή παροδικός θυμός, πρόκειται αντιθέτως για φαύλη διάθεση. Μόλις διαπιστωθεί ότι πρόκειται για φαύλη διάθεση, θα έχετε πρόβλημα και είναι απίθανο να σωθείτε. Αυτό συμβαίνει επειδή όταν οι άνθρωποι έχουν φαύλες διαθέσεις, είναι επιρρεπείς στο να ενεργούν κατά παράβαση της συνείδησης και της λογικής, και τείνουν ιδιαίτερα να παραβαίνουν τον νόμο και να παραβιάζουν τα διοικητικά διατάγματα του Θεού. Πώς μπορεί, λοιπόν, να αποφευχθεί αυτό; Υπάρχουν τουλάχιστον τρία όρια που δεν πρέπει να ξεπερνά κανείς: Το πρώτο είναι να μην κάνει κανείς πράγματα που παραβιάζουν τη συνείδηση και τη λογική, το δεύτερο είναι να μην παραβαίνει τον νόμο και το τρίτο είναι να μην παραβιάζει τα διοικητικά διατάγματα του Θεού. Επιπλέον, μην κάνετε τίποτα ακραίο ή οτιδήποτε θα διαταράξει το έργο της εκκλησίας. Αν τηρείτε αυτές τις αρχές, τουλάχιστον θα είναι εξασφαλισμένη η ασφάλειά σας και δεν θα αποκλειστείτε. Αν αντιστέκεστε σφοδρά όταν σας κλαδεύουν και σας αντιμετωπίζουν επειδή διαπράξατε κάθε είδους κακά, τότε αυτό είναι ακόμη πιο επικίνδυνο. Είναι πιθανό να προσβάλλετε άμεσα τη διάθεση του Θεού και να αποπεμφθείτε ή να αποβληθείτε από την εκκλησία. Η τιμωρία για την προσβολή της διάθεσης του Θεού είναι πολύ πιο αυστηρή από ό,τι για την παράβαση του νόμου —είναι μια μοίρα χειρότερη από τον θάνατο. Η παράβαση του νόμου συνεπάγεται στη χειρότερη μια ποινή φυλάκισης· μερικά δύσκολα χρόνια και βγαίνετε έξω, αυτό είναι όλο. Αν όμως προσβάλλετε τη διάθεση του Θεού, θα υποστείτε αιώνια τιμωρία. Επομένως, αν οι άνθρωποι με φαύλες διαθέσεις δεν έχουν ορθολογισμό, διατρέχουν ακραίο κίνδυνο, είναι επιρρεπείς στο να διαπράξουν κακό και είναι βέβαιο ότι θα τιμωρηθούν και θα υποστούν αντίποινα. Αν οι άνθρωποι έχουν λίγο ορθολογισμό, είναι ικανοί να αναζητούν την αλήθεια και να υποτάσσονται σε αυτήν και μπορούν να αποφεύγουν τη διάπραξη υπερβολικού κακού, τότε έχουν οπωσδήποτε ελπίδα να σωθούν. Είναι ζωτικής σημασίας για έναν άνθρωπο να διαθέτει ορθολογισμό και λογική. Ένα άτομο με λογική είναι πιθανό να δεχτεί την αλήθεια και να χειριστεί το κλάδεμα και την αντιμετώπιση με σωστό τρόπο. Ένα άτομο χωρίς λογική κινδυνεύει όταν κλαδεύεται και αντιμετωπίζεται. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι κάποιος είναι πολύ θυμωμένος μετά την αντιμετώπιση και το κλάδεμα από έναν επικεφαλής. Νιώθει ότι θέλει να διαδώσει φήμες και να επιτεθεί στον επικεφαλής, αλλά δεν το τολμά διότι φοβάται ότι θα προκαλέσει προβλήματα. Ωστόσο, υπάρχει ήδη στην καρδιά τους μια τέτοια διάθεση, και δεν μπορούμε να ξέρουμε αν θα ενεργούσαν σύμφωνα με αυτήν ή όχι. Όσο υπάρχει αυτού του είδους η διάθεση στην καρδιά κάποιου, όσο υπάρχουν αυτές οι σκέψεις, τότε, παρόλο που μπορεί να μην ενεργήσει βάσει αυτής, βρίσκεται ήδη σε κίνδυνο. Όταν το επιτρέψουν οι περιστάσεις —όταν του δοθεί η ευκαιρία— μπορεί κάλλιστα να ενεργήσει βάσει αυτής. Όσο υπάρχει η φαύλη διάθεσή του, αν δεν διορθωθεί, τότε αργά ή γρήγορα το άτομο αυτό θα διαπράξει κακό. Ποιες άλλες καταστάσεις υπάρχουν, λοιπόν, στις οποίες αποκαλύπτει ένα άτομο φαύλη διάθεση; Πείτε μου. (Ήμουν επιπόλαιος στο καθήκον μου και δεν είχα κανένα αποτέλεσμα, και στη συνέχεια αντικαταστάθηκα από τον επικεφαλής σύμφωνα με τις αρχές, και ένιωσα κάπως απρόθυμος. Έπειτα, όταν είδα ότι αποκάλυπτε μια διεφθαρμένη διάθεση, σκέφτηκα να γράψω μια επιστολή για να τον αναφέρω.) Προέκυψε αυτή η ιδέα από το πουθενά; Σίγουρα όχι. Την παρήγαγε η φύση σου. Αργά ή γρήγορα, τα πράγματα που υπάρχουν στη φύση των ανθρώπων αποκαλύπτονται, δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε σε ποια περίπτωση ή μέσα σε ποιο πλαίσιο θα αποκαλυφθούν και θα εκδηλωθούν. Μερικές φορές οι άνθρωποι δεν κάνουν τίποτα, αλλά αυτό συμβαίνει επειδή δεν το επιτρέπουν οι καταστάσεις. Αν όμως είναι κάποιοι που επιδιώκουν την αλήθεια, θα μπορέσουν να αναζητήσουν την αλήθεια για να επιλύσουν αυτό το ζήτημα. Αν δεν είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια, θα κάνουν ό,τι θέλουν, και μόλις η κατάσταση το επιτρέψει, θα διαπράξουν το κακό. Επομένως, αν δεν διορθωθεί μια διεφθαρμένη διάθεση, είναι εξαιρετικά πιθανό οι άνθρωποι να βάλουν τον εαυτό τους σε μπελάδες, οπότε θα πρέπει να θερίσουν ό,τι έσπειραν. Ορισμένοι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια και είναι διαρκώς επιπόλαιοι στην εκτέλεση των καθηκόντων τους. Δεν το αποδέχονται όταν τους κλαδεύουν και τους αντιμετωπίζουν, δεν μετανοούν ποτέ και τελικά περιθωριοποιούνται με σκοπό την αυτοκριτική. Κάποιοι άνθρωποι αποπέμπονται από την εκκλησία επειδή παρεμβαίνουν διαρκώς στην εκκλησιαστική ζωή και είναι πλέον σκάρτοι· και κάποιοι άνθρωποι αποβάλλονται επειδή εκτελούν κάθε είδους κακό. Επομένως, ανεξάρτητα από το τι είδους άνθρωπος είναι, αν κάποιος αποκαλύπτει συχνά μια διεφθαρμένη διάθεση και δεν αναζητά την αλήθεια για να τη διορθώσει, είναι πιθανό να διαπράξει κακό. Η διεφθαρμένη διάθεση της ανθρωπότητας δεν αποτελείται μόνο από αλαζονεία, αλλά και από μοχθηρότητα και φαυλότητα. Η αλαζονεία και η φαυλότητα είναι απλώς κοινοί παράγοντες.

Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να λυθεί αυτό το πρόβλημα της αποκάλυψης μιας φαύλης διάθεσης; Οι άνθρωποι πρέπει να αναγνωρίσουν ποια είναι η διεφθαρμένη τους διάθεση. Η διάθεση κάποιων ανθρώπων είναι ιδιαίτερα φαύλη, κακόβουλη και αλαζονική και οι ίδιοι είναι εντελώς αδίστακτοι. Αυτή είναι η φύση των μοχθηρών, και αυτοί οι άνθρωποι είναι οι πιο επικίνδυνοι από όλους. Όταν τέτοιοι άνθρωποι έχουν την εξουσία, τότε την εξουσία την έχει ο διάβολος, την έχει ο Σατανάς. Στον οίκο του Θεού, όλοι οι μοχθηροί άνθρωποι εκτίθενται και αποκλείονται επειδή επιτελούν κάθε είδους κακές πράξεις. Όταν προσπαθείτε να συναναστραφείτε πάνω στην αλήθεια με τους μοχθηρούς ή να τους κλαδέψετε και να τους αντιμετωπίσετε, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να σας επιτεθούν ή να σας κρίνουν ή ακόμη και να σας εκδικηθούν, κι όλα αυτά είναι συνέπειες της διάθεσής τους που είναι τόσο κακόβουλη. Αυτό είναι στην πραγματικότητα πολύ συνηθισμένο. Για παράδειγμα, μπορεί να υπάρχουν δύο άνθρωποι που τα πάνε πολύ καλά, που ενδιαφέρονται πολύ ο ένας για τον άλλο και κατανοούν ο ένας τον άλλον —αλλά καταλήγουν να διχάζονται για ένα και μόνο πράγμα που αφορά τα συμφέροντά τους, και διακόπτουν τις σχέσεις τους. Κάποιοι άνθρωποι γίνονται μάλιστα εχθροί και προσπαθούν να εκδικηθούν ο ένας τον άλλον. Είναι όλοι τους εξαιρετικά φαύλοι. Όταν πρόκειται για ανθρώπους που κάνουν το καθήκον τους, έχετε παρατηρήσει ποια πράγματα που εκδηλώνονται και αποκαλύπτονται σε αυτούς εμπίπτουν σε μια φαύλη διάθεση; Αυτά τα πράγματα υπάρχουν σίγουρα, και πρέπει να τα ξεριζώσετε. Αυτό θα σας βοηθήσει να διακρίνετε και να αναγνωρίσετε αυτά τα πράγματα. Αν δεν ξέρετε πώς να τα ξεριζώνετε και να τα διακρίνετε, δεν θα μπορέσετε ποτέ να διακρίνετε τους κακούς ανθρώπους. Αφού παραπλανηθούν από τους αντίχριστους και περιέλθουν υπό τον έλεγχό τους, οι ζωές ορισμένων ανθρώπων βλάπτονται, και μόνο τότε γνωρίζουν τι είναι ο αντίχριστος και τι είναι η φαύλη διάθεση. Κατανοείτε την αλήθεια πολύ επιφανειακά. Η κατανόησή σας για τις περισσότερες αλήθειες περιορίζεται σε προφορικό ή γραπτό επίπεδο, ή κατανοείτε μόνο λόγια δόγματος, και αυτά δεν ανταποκρίνονται καθόλου στην πραγματικότητα. Αφού ακούσετε πολλά κηρύγματα, φαίνεται να υπάρχει κατανόηση και διαφώτιση στην καρδιά σας· αλλά όταν έρχεστε αντιμέτωποι με την πραγματικότητα, εξακολουθείτε να μην μπορείτε να διακρίνετε τα πράγματα όπως πραγματικά είναι. Όλοι γνωρίζετε, θεωρητικά μιλώντας, ποιες είναι οι εκδηλώσεις ενός αντίχριστου, αλλά όταν αντικρίζετε έναν πραγματικό αντίχριστο, δεν είστε σε θέση να τον διακρίνετε ως αντίχριστο. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι έχετε πολύ λίγη εμπειρία. Όταν θα έχεις βιώσει περισσότερα, όταν θα έχεις πληγωθεί αρκετά από τους αντίχριστους, θα είσαι πραγματικά σε θέση να τους διακρίνεις όπως είναι πραγματικά. Σήμερα, αν και οι περισσότεροι άνθρωποι ακούνε συνειδητά κηρύγματα κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων και θέλουν να αγωνιστούν για την αλήθεια, μόλις ακούσουν ένα κήρυγμα, καταλαβαίνουν μόνο την κυριολεκτική σημασία του, το αντιλαμβάνονται σε θεωρητικό επίπεδο μόνο και είναι ανίκανοι να βιώσουν την πραγματικότητα της αλήθειας. Ως εκ τούτου, η είσοδός τους στην πραγματικότητα της αλήθειας είναι πολύ επιφανειακή, πράγμα που σημαίνει ότι υστερούν στο να διακρίνουν τους μοχθηρούς ανθρώπους και τους αντίχριστους. Οι αντίχριστοι έχουν την ουσία των κακοποιών, αλλά πέρα από τους αντίχριστους και τους κακοποιούς, οι υπόλοιποι άνθρωποι δεν έχουν φαύλες διαθέσεις; Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχουν καλοί άνθρωποι. Όταν δεν συμβαίνει τίποτα, είναι όλοι χαμογελαστοί, αλλά όταν έρχονται αντιμέτωποι με κάτι που βλάπτει τα συμφέροντά τους, αγριεύουν. Αυτή είναι μια φαύλη διάθεση. Αυτή η φαύλη διάθεση μπορεί να αποκαλυφθεί ανά πάσα στιγμή· είναι ακούσια. Τι ακριβώς συμβαίνει, λοιπόν, εδώ; Έχει να κάνει με κατάληψη από κακά πνεύματα; Έχει να κάνει με δαιμονική μετενσάρκωση; Αν πρόκειται για ένα από αυτά τα δύο πράγματα, τότε το άτομο έχει την ουσία ενός κακοποιού και δεν μπορεί να βοηθηθεί. Αν η ουσία του δεν είναι αυτή ενός κακοποιού, και έχει απλώς αυτήν τη διεφθαρμένη διάθεση, τότε η κατάστασή του δεν είναι ανίατη, και αν μπορεί να δεχτεί την αλήθεια, υπάρχει ακόμα ελπίδα να σωθεί. Πώς μπορεί, λοιπόν, να διορθωθεί μια φαύλη, διεφθαρμένη διάθεση; Πρώτον, πρέπει να προσεύχεστε συχνά όταν αντιμετωπίζετε ζητήματα και να αναλογίζεστε ποια κίνητρα και επιθυμίες έχετε. Πρέπει να δέχεστε τη σχολαστική εξέταση του Θεού και να κρατάτε τη συμπεριφορά σας υπό έλεγχο. Επιπλέον, δεν πρέπει να αποκαλύπτετε κακά λόγια ή κακές συμπεριφορές. Αν ένα άτομο διαπιστώσει πως έχει λανθασμένες προθέσεις και κακοβουλία στην καρδιά του, πως θέλει να κάνει κακά πράγματα, πρέπει να αναζητήσει την αλήθεια για να το διορθώσει, πρέπει να βρει τα σχετικά λόγια του Θεού για να κατανοήσει και να επιλύσει αυτό το θέμα, πρέπει να προσευχηθεί στον Θεό, να ζητήσει την προστασία Του, να ορκιστεί στον Θεό· και όταν δεν αποδέχεται την αλήθεια και διαπράττει κακό, πρέπει να αναθεματίσει τον εαυτό του. Η συναναστροφή με τον Θεό με αυτόν τον τρόπο παρέχει προστασία και εμποδίζει το άτομο να κάνει κακό. Αν συμβαίνει κάτι σε κάποιον και αναδύονται κακές προθέσεις, αλλά αυτός δεν δίνει καμία σημασία και απλώς αφήνει τα πράγματα να εξελιχθούν ή θεωρεί δεδομένο ότι αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο θα πρέπει να ενεργεί, τότε είναι κακός άνθρωπος και δεν είναι κάποιος που πιστεύει πραγματικά στον Θεό και αγαπά την αλήθεια. Ένα τέτοιο άτομο εξακολουθεί να θέλει να πιστεύει στον Θεό και να ακολουθεί τον Θεό, και να ευλογηθεί και να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών —είναι αυτό δυνατόν; Κάνει όνειρα. Το πέμπτο είδος διάθεσης είναι η φαυλότητα. Πρόκειται επίσης για ζήτημα που σχετίζεται με τις διεφθαρμένες διαθέσεις, και αυτά είχαμε λίγο-πολύ να πούμε για αυτό το θέμα.

Θα πρέπει, επίσης, να γνωρίζετε το έκτο είδος διεφθαρμένης διάθεσης: τη μοχθηρότητα. Ας ξεκινήσουμε με την περίπτωση που οι άνθρωποι κηρύττουν το ευαγγέλιο. Ορισμένοι άνθρωποι αποκαλύπτουν μια μοχθηρή διάθεση όταν κηρύττουν το ευαγγέλιο. Δεν κηρύττουν σύμφωνα με τις αρχές ούτε γνωρίζουν τι είδους άνθρωποι αγαπούν την αλήθεια και διακατέχονται από ανθρώπινη φύση· το μόνο που κάνουν πάντα είναι να αναζητούν ένα μέλος του αντίθετου φύλου με το οποίο ταιριάζουν, το οποίο συμπαθούν και με το οποίο τα πάνε καλά. Δεν κηρύττουν σε ανθρώπους που δεν συμπαθούν ή με τους οποίους δεν τα πάνε καλά. Δεν έχει σημασία αν ένα άτομο εναρμονίζεται με τις αρχές της διάδοσης του ευαγγελίου ή όχι —αν πρόκειται για κάποιον που τους ενδιαφέρει, δεν θα τον εγκαταλείψουν. Κάποιοι άλλοι μπορεί να τους πουν ότι το άτομο δεν ανταποκρίνεται στις αρχές για τη διάδοση του ευαγγελίου, αλλά εκείνοι εξακολουθούν να επιμένουν να του κηρύττουν. Υπάρχει μια διάθεση μέσα τους που ελέγχει τις ενέργειές τους, που τους ωθεί να ικανοποιούν τις ακόλαστες επιθυμίες τους και να πετυχαίνουν τους στόχους τους υπό το πρόσχημα της διάδοσης του ευαγγελίου. Αυτό δεν είναι παρά μια μοχθηρή διάθεση. Υπάρχουν μάλιστα και εκείνοι που γνωρίζουν πολύ καλά ότι είναι λάθος να το κάνουν αυτό και ότι έτσι προσβάλλουν τον Θεό και παραβιάζουν τα διοικητικά Του διατάγματα —και παρ’ όλα αυτά δεν σταματούν. Αυτό είναι ένα είδος διάθεσης, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Αυτή είναι μία από τις εκδηλώσεις μιας μοχθηρής διάθεσης, αλλά δεν πρέπει να περιγράφεται ως μοχθηρή μόνο η έκφανση ακόλαστων επιθυμιών· το πεδίο της μοχθηρότητας δεν περιορίζεται μόνο στη λαγνεία της σάρκας. Σκεφτείτε: Ποιες άλλες εκδηλώσεις μιας μοχθηρής διάθεσης υπάρχουν; Εφόσον πρόκειται για διάθεση, είναι κάτι περισσότερο από έναν απλό τρόπο δράσης, περιλαμβάνει πολλές διαφορετικές καταστάσεις, εκδηλώσεις και εκφάνσεις, κι αυτά την προσδιορίζουν ως διάθεση. (Το να ακολουθεί κανείς τις κοσμικές τάσεις, το να μην εγκαταλείπει πράγματα που σχετίζονται με τις τάσεις του κόσμου). Το να μην εγκαταλείπει κανείς τις μοχθηρές τάσεις είναι μία πτυχή. Το να είναι προσκολλημένος στις μοχθηρές τάσεις του κόσμου, να τις κυνηγά, να ενδιαφέρεται πολύ γι’ αυτές, να τις επιδιώκει με μεγάλο πάθος. Κάποιοι δεν εγκαταλείπουν ποτέ αυτά τα πράγματα, ανεξάρτητα από το πώς τους γίνεται συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, ανεξάρτητα από το πώς κλαδεύονται και αντιμετωπίζονται· φτάνουν ακόμη και σε σημείο κολλήματος. Αυτό είναι μοχθηρότητα. Όταν, λοιπόν, οι άνθρωποι ακολουθούν τις κακές τάσεις, ποιες εκδηλώσεις δείχνουν ότι έχουν μοχθηρή διάθεση; Γιατί αγαπούν αυτά τα πράγματα; Τι εμπεριέχεται σε αυτές τις κακές κοσμικές τάσεις που τους αποφέρει ψυχολογική ικανοποίηση, που ικανοποιεί τις ανάγκες τους, καθώς και τις προτιμήσεις και τις επιθυμίες τους; Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι τους αρέσουν οι κινηματογραφικοί αστέρες: Τι έχουν αυτοί οι κινηματογραφικοί αστέρες που οδηγεί τους ανθρώπους σε αυτήν την εμμονή και τους κάνει να τους ακολουθούν; Είναι το θέλγητρο, η φινέτσα, η εμφάνιση και η διασημότητά τους, καθώς και το είδος της υπερπολυτελούς ζωής το οποίο λαχταρούν και οι ίδιοι. Είναι όλα αυτά τα πράγματα που ακολουθούν μοχθηρά; (Ναι.) Γιατί λέγεται ότι είναι μοχθηρά; (Επειδή αντιτίθενται στην αλήθεια και τα θετικά πράγματα, και δεν συνάδουν με αυτά που ζητά ο Θεός). Πρόκειται για δόγμα. Προσπαθήστε να αναλύσετε αυτές τις διασημότητες και τους κινηματογραφικούς αστέρες: τον τρόπο ζωής τους, τη συμπεριφορά τους, ακόμη και τη δημόσια περσόνα και τα ρούχα που όλοι λατρεύουν τόσο πολύ. Γιατί διάγουν μια τέτοια ζωή; Και γιατί εμπνέουν τους άλλους να τους ακολουθούν; Καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια για όλα αυτά. Έχουν μακιγιέρ και προσωπικούς στυλίστες για να δημιουργήσουν αυτήν τους την εικόνα. Ποιος είναι, λοιπόν, ο στόχος τους στο να δημιουργήσουν αυτήν την εικόνα του εαυτού τους; Να προσελκύσουν τους ανθρώπους, να τους παραπλανήσουν, να τους κάνουν να τους ακολουθήσουν —και να επωφεληθούν από αυτό. Και έτσι, είτε οι άνθρωποι λατρεύουν τη φήμη αυτών των κινηματογραφικών αστέρων, είτε την εμφάνισή τους, είτε τη ζωή τους, πρόκειται για πραγματικά ανόητες και παράλογες ενέργειες. Αν ένα άτομο διέθετε ορθολογισμό, πώς θα μπορούσε να λατρεύει τους διαβόλους; Οι διάβολοι είναι πράγματα που παραπλανούν, εξαπατούν και βλάπτουν τους ανθρώπους. Οι διάβολοι δεν πιστεύουν στον Θεό και δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια. Όλοι οι διάβολοι ακολουθούν τον Σατανά. Ποιοι είναι οι στόχοι εκείνων που ακολουθούν και λατρεύουν τους διαβόλους και τον Σατανά; Θέλουν να μιμηθούν αυτούς τους διαβόλους, να γίνουν σαν κι αυτούς, με την ελπίδα ότι μια μέρα θα γίνουν και οι ίδιοι διάβολοι, τόσο όμορφοι και αισθησιακοί όσο αυτοί οι διάβολοι και οι διασημότητες. Τους αρέσει να απολαμβάνουν αυτό το συναίσθημα. Ανεξάρτητα από το ποια διασημότητα ή ποιο επιφανές άτομο λατρεύει κάποιος, ο απώτερος στόχος αυτών των αστέρων είναι ο ίδιος —να παραπλανήσουν τους ανθρώπους, να τους προσελκύσουν και να τους κάνουν να τους λατρεύουν και να τους ακολουθούν. Δεν είναι αυτό μια μοχθηρή διάθεση; Είναι μια μοχθηρή διάθεση, η οποία δεν θα μπορούσε να είναι πιο προφανής.

Οι μοχθηρές διαθέσεις εκδηλώνονται και με έναν άλλο τρόπο. Μερικοί άνθρωποι βλέπουν ότι οι συναθροίσεις στον οίκο του Θεού περιλαμβάνουν πάντοτε ανάγνωση του λόγου του Θεού, συναναστροφή πάνω στην αλήθεια και συζητήσεις σχετικά με την αυτογνωσία, την ορθή εκτέλεση του καθήκοντος, τον τρόπο δράσης σύμφωνα με τις αρχές, τον σεβασμό προς τον Θεό και την αποφυγή του κακού, την κατανόηση και την άσκηση της αλήθειας και διάφορες άλλες πτυχές της αλήθειας. Έχοντας ακούσει για όλα αυτά τα χρόνια, αρχίζουν να κουράζονται όσο περισσότερο ακούνε, και αρχίζουν να παραπονιούνται, λέγοντας: «Ο σκοπός της πίστης στον Θεό δεν είναι να κερδίσουμε ευλογίες; Γιατί μιλάμε πάντα για την αλήθεια και συναναστρεφόμαστε πάνω στον λόγο του Θεού; Τελειώνει ποτέ αυτό; Το έχω βαρεθεί!» Αλλά δεν θέλουν να επιστρέψουν στον κοσμικό κόσμο. Σκέφτονται μέσα τους: «Η πίστη στον Θεό είναι τόσο ανιαρή, είναι βαρετή —πώς μπορώ να την κάνω λίγο πιο ενδιαφέρουσα; Πρέπει να βρω κάτι ενδιαφέρον», γι’ αυτό πάνε εδώ κι εκεί και ρωτούν: «Πόσοι πιστοί στον Θεό υπάρχουν στην εκκλησία; Πόσοι επικεφαλής και εργάτες υπάρχουν; Πόσοι έχουν αντικατασταθεί; Πόσοι είναι νέοι φοιτητές και πόσοι μεταπτυχιακοί; Γνωρίζει κανείς τον αριθμό;» Αντιμετωπίζουν αυτά τα πράγματα και αυτά τα δεδομένα ως την αλήθεια. Τι διάθεση είναι αυτή; Είναι μοχθηρότητα, που συνήθως αναφέρεται ως «αθλιότητα». Έχουν ακούσει πάρα πολλές αλήθειες, αλλά καμία από αυτές δεν τους έχει εμπνεύσει τόσο ώστε να προσέξουν ή να εστιάσουν επαρκώς. Μόλις κάποιος ανακοινώσει κάποιο κουτσομπολιό ή μια είδηση εκ των έσω, τεντώνουν αμέσως τα αυτιά τους, φοβούνται μήπως δεν ακούσουν. Αυτό είναι αθλιότητα, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Τι χαρακτηρίζει τους άθλιους ανθρώπους; Δεν έχουν το παραμικρό ενδιαφέρον για την αλήθεια. Ενδιαφέρονται μόνο για εξωτερικά ζητήματα και δεν κουράζονται ούτε χορταίνουν ποτέ να αναζητούν κουτσομπολιά και πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με την είσοδό τους στη ζωή ή με την αλήθεια. Νομίζουν ότι κατανοώντας αυτά τα πράγματα, όλες αυτές τις πληροφορίες, και συγκρατώντας τα όλα αυτά στο κεφάλι τους, διαθέτουν την πραγματικότητα της αλήθειας, ότι είναι πραγματικά μέλη του οίκου του Θεού, ότι σίγουρα ο Θεός θα τους επαινέσει και θα μπορέσουν να εισέλθουν στη βασιλεία του Θεού. Πιστεύετε ότι ισχύει πράγματι αυτό; (Όχι.) Εσείς μπορείτε να το καταλάβετε αυτό, αλλά πολλοί νέοι πιστοί στον Θεό δεν μπορούν. Έχουν εμμονή με αυτές τις πληροφορίες, νομίζουν ότι το να γνωρίζουν αυτά τα πράγματα τους καθιστά μέλη του οίκου του Θεού —αλλά στην πραγματικότητα, ο Θεός σιχαίνεται περισσότερο από όλους αυτούς τους ανθρώπους· είναι οι πιο ματαιόδοξοι, επιφανειακοί και αδαείς από όλους τους ανθρώπους. Ο Θεός εμφανίστηκε ενσαρκωμένος τις έσχατες ημέρες για να επιτελέσει το έργο της κρίσης και του εξαγνισμού των ανθρώπων, αποτέλεσμα του οποίου είναι να δώσει στους ανθρώπους την αλήθεια ως ζωή. Αλλά αν οι άνθρωποι δεν εστιάζουν στο να τρώνε και να πίνουν τον λόγο του Θεού και προσπαθούν πάντα να μαθαίνουν κουτσομπολιά και περισσότερες πληροφορίες για τις εσωτερικές υποθέσεις της εκκλησίας, επιδιώκουν την αλήθεια; Είναι άνθρωποι που κάνουν σωστό έργο; Για Μένα, αυτοί είναι μοχθηροί άνθρωποι. Δεν είναι πιστοί. Τέτοιοι άνθρωποι θα μπορούσαν επίσης να χαρακτηριστούν άθλιοι. Εστιάζουν μονίμως μόνο σε φήμες. Αυτό ικανοποιεί την περιέργειά τους, αλλά ο Θεός τούς σιχαίνεται. Δεν είναι άνθρωποι που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό, πόσο μάλλον άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια. Είναι, πολύ απλά, οι υπηρέτες του Σατανά, οι οποίοι έρχονται για να διαταράξουν το έργο της εκκλησίας. Πολύ περισσότερο, οι άνθρωποι που πάντα εξετάζουν και διερευνούν τον Θεό είναι οι υπηρέτες και οι υποτακτικοί του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Ο Θεός μισεί και σιχαίνεται αυτούς τους ανθρώπους περισσότερο απ’ όλους. Αν πιστεύεις στον Θεό, γιατί δεν Του έχεις εμπιστοσύνη; Όταν εξετάζεις και διερευνάς τον Θεό, αναζητάς την αλήθεια; Έχει κάποια σχέση η αναζήτηση της αλήθειας με την οικογένεια στην οποία γεννήθηκε ο Χριστός ή με το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε; Δεν είναι αηδιαστικοί οι άνθρωποι που βάζουν πάντα τον Θεό στο μικροσκόπιο; Αν έχεις διαρκώς αντιλήψεις σχετικά με πράγματα που έχουν να κάνουν με την ανθρώπινη φύση του Χριστού, θα πρέπει να αφιερώνεις περισσότερο χρόνο στην επιδίωξη της γνώσης των λόγων του Θεού· μόνο όταν κατανοήσεις την αλήθεια θα μπορέσεις να επιλύσεις το πρόβλημα των αντιλήψεών σου. Θα σου επιτρέψει η εξέταση του οικογενειακού ιστορικού του Χριστού ή των συνθηκών της γέννησής Του να γνωρίσεις τον Θεό; Θα σου επιτρέψει αυτό να ανακαλύψεις τη θεϊκή ουσία του Χριστού; Σε καμία περίπτωση. Οι άνθρωποι που πιστεύουν αληθινά στον Θεό αφοσιώνονται στα λόγια του Θεού και στην αλήθεια, μόνο αυτό συμβάλλει στο να γνωρίσουν τη θεϊκή ουσία του Χριστού. Γιατί όμως όσοι εξετάζουν διαρκώς τον Θεό σχολαστικά επιδίδονται διαρκώς σε αθλιότητα; Αυτοί οι τιποτένιοι άνθρωποι που δεν κατανοούν πνευματικά ζητήματα θα πρέπει να φύγουν γρήγορα από τον οίκο του Θεού! Έχουν εκφραστεί πάρα πολλές αλήθειες, έχουν γίνει πάρα πολλές συναναστροφές κατά τη διάρκεια συναθροίσεων και κηρυγμάτων —γιατί πρέπει να εξακολουθείς να εξετάζεις σχολαστικά τον Θεό; Τι σημαίνει το να εξετάζεις πάντα σχολαστικά τον Θεό; Ότι είσαι εξαιρετικά μοχθηρός! Επιπλέον, κάποιοι πιστεύουν ότι η γνώση όλων αυτών των ασήμαντων πληροφοριών τούς δίνει κεφάλαιο, και γυρνούν εδώ κι εκεί κάνοντας επίδειξη στον κόσμο. Και τι συμβαίνει στο τέλος; Είναι ποταποί και αηδιάζουν τον Θεό. Είναι καν άνθρωποι; Δεν είναι ζωντανοί δαίμονες; Πώς είναι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό; Αφιερώνουν όλες τους τις σκέψεις στο κακό και στη διεστραμμένη οδό. Είναι λες και νομίζουν ότι όσο περισσότερες φήμες γνωρίζουν, τόσο περισσότερο είναι μέλη του οίκου του Θεού και τόσο περισσότερο κατανοούν την αλήθεια. Τέτοιοι άνθρωποι είναι εντελώς παράλογοι. Στον οίκο του Θεού, κανείς δεν είναι πιο σιχαμερός από αυτούς.

Μερικοί άνθρωποι εστιάζουν συνεχώς σε μη ρεαλιστικά πράγματα στην πίστη τους. Για παράδειγμα, μερικοί άνθρωποι εξετάζουν συνεχώς πώς είναι η βασιλεία, πού είναι ο τρίτος ουρανός, πώς είναι ο κάτω κόσμος και πού είναι η κόλαση. Συνεχώς εξετάζουν μυστήρια αντί να εστιάζουν στην είσοδο στη ζωή. Αυτό είναι αθλιότητα, είναι κακό. Όσα κηρύγματα και όσες συναναστροφές κι αν ακούσουν, κάποιοι εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν ποια ακριβώς είναι η αλήθεια, ούτε γνωρίζουν πώς θα πρέπει να την κάνουν πράξη. Όποτε έχουν χρόνο, εξετάζουν τον λόγο του Θεού, μελετώντας προσεκτικά τη διατύπωσή τους, αναζητώντας κάποιου είδους αίσθηση, και επίσης εξετάζουν πάντα σχολαστικά αν τα λόγια του Θεού έχουν εκπληρωθεί. Αν έχουν εκπληρωθεί, πιστεύουν ότι αυτό είναι το έργο του Θεού, και αν όχι, αρνούνται ότι αυτό είναι το έργο του Θεού. Δεν είναι παράλογοι; Δεν είναι αυτό αθλιότητα; Είναι πάντα ικανοί οι άνθρωποι να βλέπουν πότε έχουν εκπληρωθεί τα λόγια του Θεού; Οι άνθρωποι δεν είναι απαραίτητα ικανοί να δουν πότε έχουν εκπληρωθεί κάποια από τα λόγια του Θεού. Μερικά από τα λόγια Του δεν φαίνεται στους ανθρώπους να έχουν εκπληρωθεί, αλλά για τον Θεό έχουν εκπληρωθεί. Οι άνθρωποι δεν έχουν τρόπο να δουν καθαρά αυτά τα πράγματα· είναι τυχεροί αν μπορούν να κατανοήσουν έστω και το 20%. Κάποιοι άνθρωποι ξοδεύουν όλο τον χρόνο τους μελετώντας τον λόγο του Θεού, αλλά δεν δίνουν καμία σημασία στο να κάνουν πράξη την αλήθεια ή να εισέλθουν στην πραγματικότητά της. Έτσι δεν παραβλέπει κανείς τα δέοντα καθήκοντά του; Έχουν ακούσει πάρα πολλές αλήθειες, αλλά ακόμα δεν τις κατανοούν, και αναζητούν συνεχώς αποδείξεις για την εκπλήρωση των προφητειών, αντιμετωπίζοντάς το αυτό ως τη ζωή και το κίνητρό τους. Για παράδειγμα, όταν κάποιοι άνθρωποι προσεύχονται, λένε πράγματα όπως: «Θεέ μου, αν θέλεις να το κάνω αυτό, κανόνισε να ξυπνήσω στις έξι αύριο το πρωί· αν όχι, άσε με να κοιμηθώ μέχρι τις επτά». Αυτός είναι συχνά ο τρόπος με τον οποίο ενεργούν, χρησιμοποιούν αυτό ως αρχή τους, ασκώντας το σαν να είναι η αλήθεια. Αυτό αποκαλείται αθλιότητα. Στις πράξεις τους βασίζονται πάντα σε συναισθήματα, εστιάζουν στο υπερφυσικό, βασίζονται σε φήμες και άλλα μη ρεαλιστικά πράγματα· εστιάζουν συνεχώς την ενέργειά τους σε άθλια πράγματα. Αυτό είναι μοχθηρότητα. Ανεξάρτητα από το πώς συναναστρέφεσαι μαζί τους πάνω στην αλήθεια, θεωρούν ότι η αλήθεια δεν έχει καμία χρησιμότητα και δεν είναι τόσο ακριβής όσο το να στηρίζεται κανείς σε συναισθήματα ή στην επιβεβαίωση μέσω της σύγκρισης. Αυτό είναι αθλιότητα. Δεν πιστεύουν ότι ο Θεός κυβερνά και ρυθμίζει τη μοίρα των ανθρώπων, και παρόλο που λένε ότι αναγνωρίζουν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, στην καρδιά τους εξακολουθούν να μην αποδέχονται την αλήθεια, δεν βλέπουν ποτέ τα πράγματα μέσα από τα λόγια του Θεού. Αν κάποιος διάσημος λέει κάτι, πιστεύουν ότι είναι η αλήθεια και το ακολουθούν. Αν ένας μελλοντολόγος ή ένας φυσιογνωμιστής τούς πει ότι θα προαχθούν σε διευθυντή τον επόμενο χρόνο, τον πιστεύουν. Αυτό δεν είναι αθλιότητα; Πιστεύουν στη μαντεία, στη μελλοντολογία και στα υπερφυσικά πράγματα, και μόνο σε αυτά τα άθλια πράγματα. Είναι ακριβώς όπως όταν κάποιοι άνθρωποι λένε: «Κατανοώ κάθε αλήθεια, απλώς δεν μπορώ να την κάνω πράξη. Δεν ξέρω ποιο είναι το πρόβλημα». Τώρα έχουμε την απάντηση σε αυτό το ερώτημα: Είναι άθλιοι. Δεν έχει σημασία πώς θα συναναστραφείτε πάνω στην αλήθεια με τέτοιους ανθρώπους· δεν θα τους αγγίξει ούτε θα δείτε κάποιο αποτέλεσμα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν βαριούνται απλώς την αλήθεια, αλλά διακατέχονται και από μοχθηρή διάθεση. Ποια είναι η πιο σημαντική εκδήλωση του να βαριέται κανείς την αλήθεια; Το γεγονός ότι ένα άτομο κατανοεί την αλήθεια, αλλά δεν την κάνει πράξη. Δεν θέλει να την ακούσει, αντιστέκεται σ’ αυτήν και την απεχθάνεται. Γνωρίζει ότι η αλήθεια είναι σωστή και καλή, αλλά δεν την κάνει πράξη, δεν είναι πρόθυμος να ακολουθήσει αυτό το μονοπάτι ούτε επιθυμεί να υποφέρει ή να πληρώσει κάποιο τίμημα, πόσο μάλλον να υποστεί απώλειες. Οι μοχθηροί άνθρωποι δεν είναι έτσι. Νομίζουν ότι τα μοχθηρά πράγματα είναι η αλήθεια, ότι αυτή είναι η σωστή οδός, και κυνηγούν αυτά τα πράγματα, και προσπαθούν να τα μιμηθούν, και εστιάζουν συνεχώς την ενέργειά τους σε αυτά. Ο οίκος του Θεού συναναστρέφεται συχνά πάνω στις αρχές της προσευχής: Οι άνθρωποι μπορούν να προσευχηθούν όποτε και όπου επιθυμούν, χωρίς χρονικούς περιορισμούς, απλώς πρέπει να προσέλθουν ενώπιον του Θεού, να πουν τα λόγια που βρίσκονται στην καρδιά τους και να αναζητήσουν την αλήθεια. Αυτά τα λόγια πρέπει να ακούγονται συχνά και να γίνονται εύκολα κατανοητά, αλλά πώς το κάνουν αυτό πράξη οι κακοί άνθρωποι; Κάθε πρωί, κατά τη διάρκεια της πρωινής χορωδίας, κοιτούν απαρέγκλιτα προς τον νότο, πέφτουν στα γόνατα και βάζουν και τα δύο χέρια στο έδαφος, προσπίπτοντας προσευχόμενοι ενώπιον του Θεού για όσο περισσότερο μπορούν. Νομίζουν ότι μόνο εκείνες τις ώρες θα μπορέσει ο Θεός να ακούσει την προσευχή τους, επειδή τότε ο Θεός δεν είναι απασχολημένος, έχει χρόνο και άρα ακούει. Δεν είναι γελοίο αυτό; Δεν είναι μοχθηρό; Υπάρχουν άλλοι που λένε ότι η πιο αποτελεσματική ώρα για προσευχή είναι στη μία ή στις δύο τη νύχτα, όταν όλα είναι ήσυχα. Γιατί το λένε αυτό; Έχουν κι αυτοί τους λόγους τους. Λένε ότι εκείνη την ώρα όλοι κοιμούνται· ο Θεός έχει χρόνο να ασχοληθεί με τις υποθέσεις τους μόνο όταν δεν είναι απασχολημένος. Δεν είναι παράλογο αυτό; Δεν είναι μοχθηρό; Ανεξάρτητα από το πώς συναναστρέφεσαι μαζί τους πάνω στην αλήθεια, αυτοί αρνούνται να τη δεχτούν. Είναι οι πιο παράλογοι άνθρωποι και είναι ανίκανοι να κατανοήσουν την αλήθεια. Κάποιοι άλλοι λένε: «Όταν οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό, πρέπει να κάνουν καλά πράγματα και να είναι ευγενικοί, και δεν πρέπει να σκοτώνουν ή να τρώνε κρέας. Το να τρως κρέας σημαίνει ότι σκοτώνεις, ότι αμαρτάνεις, και ο Θεός δεν θέλει ανθρώπους που το κάνουν αυτό». Έχουν αυτά τα λόγια κάποια βάση; Έχει πει ποτέ ο Θεός κάτι τέτοιο; (Όχι.) Ποιος το είπε, λοιπόν, αυτό; Αυτό ειπώθηκε από έναν άπιστο, από έναν παράλογο τύπο ανθρώπου. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι που το λένε αυτό δεν είναι απαραίτητο ότι δεν τρώνε κρέας —ή μπορεί να μην το τρώνε μπροστά σε άλλους ανθρώπους, αλλά να τρώνε πολύ όταν είναι μόνοι τους. Αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύ καλοί στο να προσποιούνται και διαδίδουν πλάνες όπου κι αν πάνε. Αυτό είναι μοχθηρότητα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι τόσο άθλιοι. Αντιμετωπίζουν αυτές τις αιρέσεις και τις πλάνες ως εντολές και κανόνες, και μάλιστα τις κάνουν πράξη και τις τηρούν σαν να είναι η αλήθεια ή οι απαιτήσεις του Θεού, διδάσκοντας σθεναρά και ξεδιάντροπα και άλλους να κάνουν το ίδιο. Γιατί λέω ότι ο τρόπος με τον οποίο ενεργούν αυτοί οι άνθρωποι, ο τρόπος με τον οποίο διατυπώνουν τα πράγματα και τα μέσα με τα οποία τα επιδιώκουν είναι μοχθηρά; (Επειδή δεν συνδέονται καθόλου με την αλήθεια.) Επομένως, οτιδήποτε δεν συνδέεται με την αλήθεια είναι μοχθηρό; Μια τέτοια ερμηνεία είναι άκρως προβληματική. Υπάρχουν πράγματα στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων που δεν συνδέονται με την αλήθεια. Δεν αποτελεί διαστρέβλωση των γεγονότων το να λέμε ότι αυτά είναι μοχθηρά; Κάτι που δεν καταδικάζεται από τον Θεό δεν μπορεί να ειπωθεί ότι είναι μοχθηρό· μόνο ό,τι καταδικάζεται από τον Θεό μπορεί να περιγραφεί ως μοχθηρό. Θα ήταν μεγάλο λάθος να ορίσουμε οτιδήποτε δεν έχει σχέση με την αλήθεια ως μοχθηρό. Οι λεπτομέρειες των αναγκών της ζωής —για παράδειγμα, η διατροφή, ο ύπνος, η κατανάλωση υγρών, η ανάπαυση— συνδέονται αυτά με την αλήθεια; Είναι αυτά τα πράγματα μοχθηρά; Όλα αυτά είναι φυσιολογικές ανάγκες, αποτελούν μέρος της καθημερινής ρουτίνας των ανθρώπων, δεν είναι μοχθηρά. Γιατί, λοιπόν, οι ενέργειες που μόλις ανέφερα χαρακτηρίστηκαν ως μοχθηρές; Επειδή αυτοί οι τρόποι δράσης οδηγούν τους ανθρώπους σε ένα μονοπάτι που είναι λανθασμένο και γελοίο —τους οδηγούν στο μονοπάτι της θρησκείας. Το να ασκούνται με αυτόν τον τρόπο και το να διδάσκουν τους άλλους να ενεργούν με αυτόν τον τρόπο οδηγεί τους ανθρώπους στο μονοπάτι του κακού. Αυτό είναι ένα αναπόφευκτο αποτέλεσμα. Όταν οι άνθρωποι λατρεύουν τις κακές κοσμικές τάσεις και βαδίζουν στο μονοπάτι του κακού, πώς καταλήγουν; Εξαχρειώνονται, χάνουν τη λογική τους, δεν έχουν καμία ντροπή, και τελικά παρασύρονται εντελώς από τις τάσεις του κόσμου και βαδίζουν προς την καταστροφή, χωρίς να διαφέρουν από τους άπιστους. Μερικοί άνθρωποι όχι μόνο θεωρούν αυτές τις αιρέσεις και τις πλάνες ως κανόνες που πρέπει να ακολουθούν ή εντολές που πρέπει να υπακούν, αλλά προσκολλώνται σε αυτές ως αλήθεια. Πρόκειται για παράλογους ανθρώπους που στερούνται παντελώς πνευματικής κατανόησης. Τελικά, δεν μπορούν παρά να αποκλειστούν. Θα μπορούσε το Άγιο Πνεύμα να εργαστεί σε κάποιον του οποίου η κατανόηση για την αλήθεια είναι τόσο διαστρεβλωμένη; (Όχι.) Το Άγιο Πνεύμα δεν εργάζεται σε αυτούς τους ανθρώπους, οπότε το κάνουν τα κακά πνεύματα, επειδή το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν αυτοί οι άνθρωποι είναι το μονοπάτι του κακού, βιάζονται να ακολουθήσουν το μονοπάτι των κακών πνευμάτων —και αυτό ακριβώς χρειάζονται αυτά τα κακά πνεύματα. Και το αποτέλεσμα; Αυτοί οι άνθρωποι καταλαμβάνονται από κακά πνεύματα. Προηγουμένως είπα πως: «Ο διάβολος ο Σατανάς, σαν βρυχώμενο λιοντάρι, τριγυρίζει αναζητώντας ανθρώπους να καταβροχθίσει». Όταν οι άνθρωποι βαδίζουν στο διεστραμμένο και κακό μονοπάτι, αναπόφευκτα θα τους αρπάξουν τα κακά πνεύματα. Δεν χρειάζεται να σε δώσει ο Θεός στα κακά πνεύματα. Αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια, δεν θα προστατευτείς και ο Θεός δεν θα είναι μαζί σου. Ο Θεός δεν θα ενδιαφερθεί για σένα αν δεν μπορεί να σε κερδίσει, και τα κακά πνεύματα θα εκμεταλλευτούν αυτήν την ευκαιρία για να εισχωρήσουν μέσα σου και να σε κυριεύσουν. Αυτή είναι η συνέπεια, έτσι δεν είναι; Όλοι εκείνοι που βαριούνται την αλήθεια και καταδικάζουν συνεχώς το έργο της ενσάρκωσης του Θεού, και που ακολουθούν τις κοσμικές τάσεις, που παρερμηνεύουν κατάφωρα τα λόγια του Θεού και τη Βίβλο, που διαδίδουν αιρέσεις και πλάνες —όλα αυτά τα πράγματα που κάνουν πηγάζουν από μοχθηρές διαθέσεις. Μερικοί άνθρωποι επιδιώκουν την πνευματικότητα, και επειδή η κατανόησή τους είναι διαστρεβλωμένη, σκαρφίζονται πολλές πλάνες για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους, και γίνονται ουτοπιστές και στοχαστές, πράγμα που αποτελεί επίσης διάπραξη αθλιότητας. Είναι μοχθηροί άνθρωποι. Όπως οι Φαρισαίοι, ό,τι έκαναν ήταν υποκριτικό, δεν έκαναν πράξη την αλήθεια και παραπλανούσαν τους ανθρώπους ώστε να τους θαυμάζουν και να τους λατρεύουν. Όταν εμφανίστηκε ο Κύριος Ιησούς για να εργαστεί, έφτασαν σε σημείο να Τον σταυρώσουν. Αυτό ήταν κακό και στο τέλος ο Θεός τούς καταράστηκε. Σήμερα, ο θρησκευτικός κόσμος όχι μόνο κρίνει και καταδικάζει την εμφάνιση και το έργο του Θεού, αλλά, το πιο απεχθές είναι ότι στέκεται επίσης στο πλευρό του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, συμμαχώντας με τις δυνάμεις του κακού για να διώξουν τους εκλεκτούς του Θεού και μαζί στέκονται ως εχθροί απέναντι στον Θεό. Αυτό είναι μοχθηρό. Η θρησκευτική κοινότητα δεν μίσησε ποτέ τις μοχθηρές δυνάμεις του Σατανά, δεν μισεί τη μοχθηρότητα της χώρας του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, μα αντίθετα προσεύχεται γι’ αυτά και τα ευλογεί. Αυτό είναι μοχθηρό. Οποιαδήποτε συμπεριφορά συνδέεται ή συνεργάζεται με τον Σατανά και τα κακά πνεύματα μπορεί συλλήβδην να χαρακτηριστεί μοχθηρή. Οι τρόποι άσκησης που είναι πραγματικά αποκλίνοντες, κακοί, ακραίοι και χωρίς μέτρο είναι κι αυτοί μοχθηροί. Μερικοί άνθρωποι παρερμηνεύουν συνεχώς τον Θεό, και αυτές οι παρερμηνείες δεν μπορούν να αποσαφηνιστούν, ανεξάρτητα από το πώς συναναστρέφεται κανείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια. Πάντα κηρύττουν τη δική τους συλλογιστική, επιμένοντας στις δικές τους πλάνες. Δεν υπάρχει λίγη μοχθηρότητα και σ’ αυτό; Κάποιοι άνθρωποι έχουν αντιλήψεις για τον Θεό· αφού συναναστραφεί κανείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια πολλές φορές, λένε ότι καταλαβαίνουν και ότι οι αντιλήψεις τους έχουν αποσαφηνιστεί, όμως μετά εξακολουθούν να επιμένουν στις αντιλήψεις τους, είναι πάντα αρνητικοί και προσκολλώνται πεισματικά στις δικαιολογίες τους. Αυτό είναι μοχθηρό, έτσι δεν είναι; Και αυτό είναι ένα είδος μοχθηρότητας. Εν ολίγοις, όποιος έχει κάνει κάτι παράλογο και αρνείται να το αποδεχτεί, ανεξάρτητα από το πώς συναναστρέφεται κανείς μαζί του πάνω στην αλήθεια, είναι άθλιος και είναι κάπως μοχθηρός. Δεν είναι εύκολο να σωθούν από τον Θεό αυτοί οι άνθρωποι που έχουν μοχθηρές διαθέσεις, επειδή δεν μπορούν να δεχτούν την αλήθεια και αρνούνται να αφήσουν τις μοχθηρές πλάνες τους· δεν μπορεί πραγματικά να γίνει τίποτα γι’ αυτούς.

Συναναστραφήκαμε μόλις πάνω σε έξι συνολικά διαθέσεις: την αδιαλλαξία, την αλαζονεία, τη δολιότητα, το να βαριέται κανείς την αλήθεια, τη φαυλότητα και τη μοχθηρότητα. Σας έδωσε η διεξοδική ανάλυση αυτών των έξι διαθέσεων μια νέα γνώση και κατανόηση των αλλαγών στη διάθεση; Τι ακριβώς είναι οι αλλαγές στη διάθεση; Είναι το να απαλλαγεί κανείς από ένα συγκεκριμένο ελάττωμα, να διορθώσει μια συγκεκριμένη συμπεριφορά ή να αλλάξει ένα συγκεκριμένο γνώρισμα του χαρακτήρα του; Όχι βέβαια. Επομένως, σας είναι τώρα λίγο πιο ξεκάθαρο το σε τι ακριβώς αναφέρεται η διάθεση; Μπορούν αυτές οι έξι διαθέσεις να περιγραφούν ως οι διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου, ως η φύση και ουσία του ανθρώπου; (Ναι.) Αυτές οι έξι διαθέσεις είναι θετικά ή αρνητικά πράγματα; (Αρνητικά πράγματα.) Είναι, πολύ απλά, οι διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου, είναι οι κύριες όψεις των διεφθαρμένων διαθέσεων του ανθρώπου. Κάθε μία από αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις είναι εχθρική προς τον Θεό και την αλήθεια, και καμία από αυτές δεν είναι κάτι θετικό. Επομένως, αυτές οι έξι διαθέσεις είναι έξι πτυχές, οι οποίες αναφέρονται συλλογικά ως διεφθαρμένη διάθεση. Οι διεφθαρμένες διαθέσεις είναι η φύση και ουσία του ανθρώπου. Πώς μπορεί να εξηγηθεί ο όρος «ουσία»; Η ουσία αναφέρεται στη φύση του ανθρώπου. Ως φύση του ανθρώπου νοούνται τα πράγματα στα οποία στηρίζεται ο άνθρωπος για την ύπαρξή του, τα πράγματα που διέπουν τον τρόπο ζωής του. Οι άνθρωποι ζουν σύμφωνα με τη φύση τους. Ανεξάρτητα από το τι βιώνεις, ποιοι είναι οι στόχοι και η κατεύθυνσή σου, με ποιους κανόνες ζεις, η φύση και ουσία σου δεν αλλάζουν —αυτό είναι αναμφισβήτητο. Και έτσι, όταν δεν κατέχεις την αλήθεια και ζεις στηριζόμενος σε αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις, όλα όσα βιώνεις είναι ενάντια στον Θεό, αντίθετα με την αλήθεια και σε σύγκρουση με το θέλημα του Θεού. Θα πρέπει να το κατανοείτε πλέον αυτό: Μπορούν οι άνθρωποι να αποκτήσουν τη σωτηρία αν οι διαθέσεις τους δεν αλλάξουν; (Όχι.) Αυτό θα ήταν αδύνατο. Επομένως, αν οι διαθέσεις των ανθρώπων δεν αλλάξουν, μπορούν να είναι συμβατοί με τον Θεό; (Όχι.) Θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο. Όταν πρόκειται για μία από αυτές τις έξι διαθέσεις, όποια κι αν είναι αυτή, και ανεξάρτητα από την έκταση στην οποία εκδηλώνεται ή αποκαλύπτεται μέσα σου, αν δεν είσαι σε θέση να απελευθερωθείς από τους περιορισμούς αυτών των διεφθαρμένων διαθέσεων, τότε ανεξάρτητα από το ποια είναι τα κίνητρα ή οι στόχοι των πράξεών σου, και από το αν ενεργείς σκόπιμα ή όχι, η φύση όλων όσα κάνεις θα είναι αναπόφευκτα ενάντια στον Θεό, και θα καταδικαστείς αναπόφευκτα από τον Θεό —κάτι που αποτελεί εξαιρετικά σοβαρή συνέπεια. Είναι η καταδίκη από τον Θεό αυτό που επιθυμούν τελικά όλοι όσοι πιστεύουν στον Θεό; (Όχι.) Και εφόσον αυτή δεν είναι η έκβαση που επιθυμούν οι άνθρωποι, ποιο είναι το πιο σημαντικό που πρέπει να κάνουν; Θα πρέπει να γνωρίζουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση και τη διεφθαρμένη τους ουσία, να κατανοούν την αλήθεια, και στη συνέχεια θα πρέπει να αποδέχονται την αλήθεια —σταδιακά, λίγο-λίγο, απελευθερώνοντας τους εαυτούς τους από αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις στα περιβάλλοντα που δημιούργησε γι’ αυτούς ο Θεός και επιτυγχάνοντας συμβατότητα με τον Θεό και την αλήθεια. Αυτό είναι το μονοπάτι για την αλλαγή της διάθεσης του ατόμου.

Παλαιότερα, κάποιοι θεωρούσαν πολύ εύκολο και απλό το να αλλάξουν διάθεση. Πίστευαν το εξής: «Εφόσον αναγκάζω τον εαυτό μου να μη λέει πράγματα που αντιτίθενται στον Θεό και να μην κάνει κάτι που θα διαταράξει ή θα παρεμποδίσει το έργο της εκκλησίας, και εφόσον έχω τη σωστή οπτική, η καρδιά μου είναι σωστή, και κατανοώ λίγο περισσότερο την αλήθεια, καταβάλλω περισσότερη προσπάθεια, υποφέρω περισσότερο και πληρώνω μεγαλύτερο τίμημα, τότε μετά από μερικά χρόνια θα μπορέσω σίγουρα να επιτύχω μια αλλαγή στη διάθεσή μου». Ευσταθούν αυτά τα λόγια; (Όχι.) Πού έγκειται το λάθος τους; (Δεν γνωρίζουν καθόλου τη διεφθαρμένη τους διάθεση). Πού αποσκοπεί το να γνωρίζει κανείς τη διεφθαρμένη του διάθεση; (Στο να αλλάξει.) Και ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτής της αλλαγής; Να αποκτήσει την αλήθεια. Για να μετρηθεί κατά πόσον υπήρξε αλλαγή στη διάθεσή σου απαιτείται να εξεταστεί κατά πόσον οι πράξεις σου συμφωνούν με την αλήθεια ή παραβιάζουν την αλήθεια, κατά πόσον πηγάζουν από την ανθρώπινη βούληση ή από την ικανοποίηση του θελήματος του Θεού. Βλέπουμε τον βαθμό στον οποίο έχει αλλάξει η διάθεσή σου εξετάζοντας το αν μπορείς να κάνεις αυτοκριτική και να απαρνηθείς τη σάρκα σου, τα κίνητρα, τις άγριες φιλοδοξίες και τις επιθυμίες σου όταν αποκαλύπτεις μια διεφθαρμένη διάθεση, και αν μπορείς να ασκηθείς σύμφωνα με την αλήθεια όταν το κάνεις αυτό. Ο βαθμός της ικανότητάς σου να ασκείσαι σύμφωνα με την αλήθεια και τα λόγια του Θεού και το κατά πόσον η άσκησή σου συνάδει πλήρως με τα πρότυπα της αλήθειας αποδεικνύουν πόσο μεγάλη ήταν η αλλαγή στη διάθεσή σου. Υπάρχει αναλογική συσχέτιση. Ας πάρουμε για παράδειγμα την αδιάλλακτη διάθεση: Στην αρχή, όταν δεν είχε υπάρξει καμία αλλαγή στη διάθεσή σου, δεν κατανοούσες την αλήθεια, ούτε γνώριζες ότι είχες αδιάλλακτη διάθεση, και όταν άκουσες την αλήθεια, σκέφτηκες: «Πώς μπορεί η αλήθεια να αποκαλύπτει πάντα τα σημάδια των ανθρώπων;» Αφού την άκουσες, ένιωσες ότι τα λόγια του Θεού ήταν σωστά, αλλά αν, μετά από ένα ή δύο χρόνια, δεν έχεις πάρει τίποτα από αυτά στα σοβαρά, αν δεν έχεις αποδεχτεί τίποτα από αυτά, τότε αυτό είναι αδιαλλαξία, έτσι δεν είναι; Αν, μετά από δύο ή τρία χρόνια, δεν έχει υπάρξει καμία αποδοχή, αν δεν έχει υπάρξει καμία αλλαγή στην κατάσταση μέσα σου, και παρόλο που δεν έχεις μείνει πίσω ως προς την εκτέλεση του καθήκοντός σου και έχεις υποφέρει πολύ, η αδιάλλακτη κατάστασή σου δεν έχει διορθωθεί καθόλου ούτε έχει μειωθεί στο ελάχιστο, τότε έχει υπάρξει κάποια αλλαγή σε αυτήν την πτυχή της διάθεσής σου; (Όχι.) Τότε γιατί τρέχεις και εργάζεσαι; Ανεξάρτητα από τον λόγο για τον οποίο το κάνεις αυτό, τρέχεις και εργάζεσαι στα τυφλά, επειδή έχεις τρέξει τόσο πολύ και έχεις εργαστεί τόσο πολύ, και παρόλα αυτά δεν έχει υπάρξει η παραμικρή αλλαγή στη διάθεσή σου. Ώσπου έρχεται μια μέρα που σκέφτεσαι ξαφνικά: «Πώς γίνεται να μην μπορώ να πω ούτε μια λέξη μαρτυρίας; Η διάθεση της ζωής μου δεν έχει αλλάξει καθόλου». Εκείνη τη στιγμή νιώθεις πόσο σοβαρό είναι αυτό το πρόβλημα, και σκέφτεσαι μέσα σου: «Είμαι πραγματικά επαναστατικός και αδιάλλακτος! Δεν είμαι άτομο που επιδιώκει την αλήθεια! Ο Θεός δεν έχει καμία θέση μέσα στην καρδιά μου! Πώς μπορεί αυτό να αποκληθεί πίστη στον Θεό; Πιστεύω στον Θεό εδώ και αρκετά χρόνια, αλλά ακόμα δεν βιώνω την εικόνα ενός ανθρώπου, ούτε έχει πλησιάσει η καρδιά μου τον Θεό! Ούτε έχω πάρει στα σοβαρά τα λόγια του Θεού· ούτε έχω κανένα αίσθημα μομφής ή κάποια τάση προς τη μετάνοια όταν κάνω κάτι κακό· δεν είναι αυτό αδιαλλαξία; Δεν είμαι υιός της επανάστασης;» Νιώθεις προβληματισμένος. Και τι σημαίνει το ότι νιώθεις προβληματισμένος; Σημαίνει ότι θες να μετανοήσεις. Έχεις επίγνωση της αδιαλλαξίας και της επαναστατικότητάς σου. Και αυτήν τη στιγμή, η διάθεσή σου αρχίζει να αλλάζει. Χωρίς να το συνειδητοποιείς, υπάρχουν ορισμένες σκέψεις και επιθυμίες μέσα στη συνείδησή σου τις οποίες θέλεις να αλλάξεις, και δεν βρίσκεσαι πλέον σε αδιέξοδο με τον Θεό. Ανακαλύπτεις ότι θέλεις να βελτιώσεις τη σχέση σου με τον Θεό, να μην είσαι πλέον τόσο αδιάλλακτος, να μπορείς να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού στην καθημερινή σου ζωή, να τα κάνεις πράξη ως αρχές της αλήθειας —έχεις αυτήν τη επίγνωση. Είναι καλό που έχεις επίγνωση αυτών των πραγμάτων, αλλά σημαίνει αυτό ότι θα μπορέσεις να αλλάξεις αμέσως; (Όχι.) Πρέπει να περάσεις αρκετά χρόνια εμπειρίας, κατά τη διάρκεια των οποίων θα έχεις μια όλο και πιο ξεκάθαρη επίγνωση στην καρδιά σου, και θα έχεις μια ισχυρή ανάγκη, και μέσα σου θα σκέφτεσαι: «Αυτό δεν είναι σωστό —πρέπει να σταματήσω να σπαταλάω τον χρόνο μου. Πρέπει να επιδιώξω την αλήθεια, πρέπει να κάνω κάτι σωστό. Στο παρελθόν παραμελούσα τα δέοντα καθήκοντά μου, σκεφτόμουν μόνο τα υλικά πράγματα, όπως το φαγητό και τα ρούχα, και επιδίωκα μόνο την αναγνώριση και τα κέρδη. Ως εκ τούτου, δεν απέκτησα καθόλου αλήθεια. Μετανιώνω γι’ αυτό και πρέπει να μετανοήσω!» Σε αυτό το σημείο, εισέρχεσαι στο σωστό μονοπάτι της πίστης στον Θεό. Εφόσον οι άνθρωποι αρχίζουν να εστιάζουν στην άσκηση της αλήθειας, αυτό δεν τους φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στις αλλαγές της διάθεσής τους; Όσο καιρό κι αν πιστεύετε στον Θεό, αν μπορείτε να αντιληφθείτε τη σύγχυσή σας —ότι ανέκαθεν ζούσατε μια ζωή δίχως σκοπό, και ότι μετά από αρκετά χρόνια που ζούσατε έτσι άσκοπα, δεν έχετε κερδίσει τίποτα και εξακολουθείτε να αισθάνεστε κενοί— και αν αυτό σας κάνει να νιώσετε άβολα, και αρχίσετε να κάνετε αυτοκριτική, και νιώσετε ότι το να μην επιδιώκετε την αλήθεια είναι χάσιμο χρόνου, τότε σε μια τέτοια στιγμή θα συνειδητοποιήσετε ότι τα λόγια προτροπής του Θεού είναι η αγάπη Του για τον άνθρωπο, και θα μισήσετε τον εαυτό σας που δεν ακούτε τα λόγια του Θεού και που υστερείτε τόσο πολύ σε συνείδηση και σύνεση. Θα μετανιώσετε, και τότε θα θελήσετε να αλλάξετε τη διαγωγή σας και να ζήσετε πραγματικά ενώπιον του Θεού, και θα πείτε μέσα σας: «Δεν γίνεται να πληγώνω πια τον Θεό. Ο Θεός έχει μιλήσει τόσο πολύ, και κάθε λέξη ήταν προς όφελος του ανθρώπου και για να δείξει στον άνθρωπο την ορθή οδό. Ο Θεός είναι τόσο αξιαγάπητος και αξίζει τόσο την αγάπη του ανθρώπου!» Αυτή είναι η αρχή της μεταμόρφωσης των ανθρώπων. Είναι πολύ καλό να έχει κανείς αυτήν την εκτίμηση! Αν είσαι τόσο αναίσθητος που δεν τα γνωρίζεις καν αυτά τα πράγματα, τότε έχεις πρόβλημα, έτσι δεν είναι; Σήμερα οι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι το κλειδί για την πίστη στον Θεό είναι η ανάγνωση περισσότερων από τα λόγια του Θεού, ότι η κατανόηση της αλήθειας είναι το πιο σημαντικό από όλα, ότι η κατανόηση της αλήθειας και η αυτογνωσία είναι ζωτικής σημασίας, και ότι μόνο το να είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια και να κάνουν την αλήθεια πραγματικότητά τους είναι η είσοδος στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό. Πόσα χρόνια εμπειρίας πιστεύετε, λοιπόν, ότι χρειάζεστε για να έχετε αυτήν τη γνώση και αυτό το συναίσθημα στην καρδιά σας; Άνθρωποι που είναι οξυδερκείς, που έχουν διορατικότητα, που έχουν έντονη επιθυμία για τον Θεό —τέτοιοι άνθρωποι μπορεί να είναι σε θέση να μεταστραφούν μέσα σε ένα ή δύο χρόνια και να αρχίσουν να εισέρχονται. Αλλά οι άνθρωποι που είναι άμυαλοι, που είναι αναίσθητοι και κουτοί, που δεν έχουν διορατικότητα —θα περάσουν τρία ή πέντε χρόνια σε κατάσταση σύγχυσης, χωρίς να γνωρίζουν ότι δεν έχουν κερδίσει τίποτα. Αν εκτελούν τα καθήκοντά τους με ενθουσιασμό, μπορεί να περάσουν περισσότερα από δέκα χρόνια μες στη σύγχυση και πάλι να μην έχουν κανένα προφανές κέρδος ούτε να είναι σε θέση να μιλήσουν για τις βιωματικές τους μαρτυρίες. Μόνο όταν απομακρυνθούν ή αποκλειστούν, ξυπνούν τελικά και σκέφτονται μέσα τους: «Πραγματικά δεν έχω καμία πραγματικότητα της αλήθειας. Πραγματικά δεν υπήρξα άτομο που επιδιώκει την αλήθεια!» Δεν είναι λίγο καθυστερημένη η αφύπνισή τους τη στιγμή εκείνη; Μερικοί άνθρωποι ζουν άσκοπα σε κατάσταση σύγχυσης, ελπίζοντας συνεχώς ότι θα έρθει η ημέρα του Θεού, αλλά δεν επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια. Ως αποτέλεσμα, περνούν περισσότερα από δέκα χρόνια χωρίς να έχουν κανένα κέρδος και χωρίς να είναι σε θέση να μοιραστούν κάποια μαρτυρία. Μόνο όταν κλαδεύονται, αντιμετωπίζονται και προειδοποιούνται με αυστηρό τρόπο, νιώθουν τελικά τα λόγια του Θεού να διαπερνούν την καρδιά τους. Πόσο αδιάλλακτες είναι οι καρδιές τους! Είναι δυνατόν να μην αντιμετωπίζονται, να μην κλαδεύονται και να μην τιμωρούνται; Είναι δυνατόν να μην πειθαρχούνται αυστηρά; Τι πρέπει να γίνει για να αποκτήσουν επίγνωση, για να αντιδράσουν; Όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια δεν θα χύσουν ούτε ένα δάκρυ μέχρι να δουν το φέρετρο. Μόνο όταν έχουν κάνει πολλά δαιμονικά και κακά πράγματα το συνειδητοποιούν και λένε μέσα τους: «Τελείωσε η πίστη μου στον Θεό; Δεν με θέλει πια ο Θεός; Έχω καταδικαστεί;» Αρχίζουν να κάνουν αυτοκριτική. Όταν είναι αρνητικοί, αισθάνονται ότι όλα αυτά τα χρόνια που πίστευαν στον Θεό πήγαν χαμένα, είναι γεμάτοι δυσαρέσκεια και τείνουν να απαρνηθούν τον εαυτό τους όντας απελπισμένοι. Όταν όμως συνέλθουν, συνειδητοποιούν το εξής: «Δεν βλάπτω απλώς τον εαυτό μου; Πρέπει να ξανασταθώ στα πόδια μου. Μου είπαν ότι δεν αγαπώ την αλήθεια. Γιατί μου το είπαν αυτό; Πώς δεν αγαπώ την αλήθεια; Ωχ, όχι! Όχι μόνο δεν αγαπώ την αλήθεια, αλλά δεν μπορώ καν να κάνω την πράξη τις αλήθειες που κατανοώ! Αυτή είναι μια εκδήλωση του ότι βαριέμαι αλήθεια!» Σκεπτόμενοι αυτό, αισθάνονται κάποια μεταμέλεια, μα και λίγο φόβο: «Αν συνεχίσω έτσι, σίγουρα θα τιμωρηθώ. Όχι, πρέπει να μετανοήσω γρήγορα —η διάθεση του Θεού δεν πρέπει να προσβληθεί». Τη στιγμή εκείνη, έχει μειωθεί το επίπεδο της αδιαλλαξίας τους; Είναι σαν να έχει τρυπήσει την καρδιά τους μια βελόνα· κάτι αισθάνονται. Και όταν έχεις αυτό το συναίσθημα, η καρδιά σου συγκινείται και αρχίζεις να ενδιαφέρεσαι για την αλήθεια. Γιατί έχεις αυτό το ενδιαφέρον; Επειδή έχεις ανάγκη την αλήθεια. Χωρίς την αλήθεια, όταν κλαδεύεσαι και αντιμετωπίζεσαι, δεν μπορείς να υποταχθείς σε αυτήν ή να αποδεχτείς την αλήθεια και δεν μπορείς να μείνεις σταθερός όταν δοκιμάζεσαι. Αν γινόσουν επικεφαλής, θα μπορούσες να αποφύγεις το να γίνεις ψευδής επικεφαλής και το να βαδίζεις στο μονοπάτι του αντίχριστου; Δεν θα μπορούσες. Μπορείς να ξεπεράσεις το να έχεις κύρος και να σε επαινούν οι άλλοι; Μπορείς να ξεπεράσεις τις καταστάσεις στις οποίες εισέρχεσαι και τις δοκιμασίες στις οποίες υποβάλλεσαι; Γνωρίζεις και κατανοείς τον εαυτό σου πάρα πολύ καλά, και θα πεις: «Αν δεν κατανοήσω την αλήθεια, δεν μπορώ να τα ξεπεράσω όλα αυτά —είμαι σκουπίδι, δεν είμαι ικανός για τίποτα». Τι είδους νοοτροπία είναι αυτή; Έχεις ανάγκη την αλήθεια. Όταν χρειάζεσαι βοήθεια, όταν είσαι στην πιο αβοήθητη φάση σου, θα θέλεις να στηριχτείς μόνο στην αλήθεια. Θα νιώθεις ότι δεν μπορείς να στηριχτείς σε κανέναν άλλον και ότι μόνο η στήριξη στην αλήθεια μπορεί να λύσει τα προβλήματά σου και να σου επιτρέψει να τα καταφέρεις μέσα από το κλάδεμα και την αντιμετώπιση, τις δοκιμασίες και τους πειρασμούς και να σε βοηθήσει να τα καταφέρεις σε κάθε κατάσταση. Και όσο περισσότερο εξαρτάσαι από την αλήθεια, τόσο περισσότερο θα αισθάνεσαι ότι η αλήθεια είναι καλή, χρήσιμη και η μεγαλύτερη δυνατή βοήθεια για σένα, και ότι μπορεί να λύσει όλες τις δυσκολίες σου. Σε τέτοιες στιγμές, θα αρχίσεις να λαχταράς την αλήθεια. Όταν οι άνθρωποι φτάνουν σε αυτό το σημείο, αρχίζει σιγά-σιγά η διεφθαρμένη τους διάθεση να μειώνεται ή να αλλάζει; Από τη στιγμή που αρχίζουν να κατανοούν και να αποδέχονται την αλήθεια, ο τρόπος με τον οποίο βλέπουν οι άνθρωποι τα πράγματα αρχίζει να αλλάζει, και μετά αρχίζουν να αλλάζουν και οι διαθέσεις τους. Πρόκειται για μια αργή διαδικασία. Στα πρώτα στάδια, οι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν αυτές τις τόσο μικρές αλλαγές· αλλά όταν κατανοήσουν πραγματικά και είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια, αρχίζουν να υπάρχουν ουσιαστικές αλλαγές, και είναι σε θέση να αισθανθούν αυτές τις αλλαγές. Από τη στιγμή που αρχίζουν οι άνθρωποι να λαχταρούν την αλήθεια, να διψούν γι’ αυτήν και επιθυμούν να την αναζητήσουν, μέχρι τη στιγμή που τους συμβαίνει κάτι και, με βάση την κατανόηση της αλήθειας, είναι σε θέση να την κάνουν πράξη και να ικανοποιήσουν το θέλημα του Θεού και να μην ενεργούν σύμφωνα με τη δική τους βούληση, ενώ είναι παράλληλα σε θέση να ξεπεράσουν τα κίνητρά τους και να ξεπεράσουν την αλαζονεία, την επαναστατικότητα, την αδιαλλαξία και την προδοτική καρδιά τους, τότε, σιγά-σιγά, δεν γίνεται η αλήθεια ζωή τους; Και όταν η αλήθεια γίνει η ζωή σου, οι αλαζονικές, επαναστατικές, αδιάλλακτες και προδοτικές διαθέσεις μέσα σου παύουν να είναι η ζωή σου και δεν μπορούν να σε ελέγχουν πια. Και τι καθοδηγεί τη συμπεριφορά σου τη στιγμή αυτή; Τα λόγια του Θεού. Όταν τα λόγια του Θεού έχουν γίνει η ζωή σου, έχει υπάρξει αλλαγή; (Ναι.) Και στη συνέχεια, όσο περισσότερο αλλάζεις, τόσο καλύτερα γίνονται τα πράγματα. Αυτή είναι η διαδικασία με την οποία αλλάζουν οι διαθέσεις των ανθρώπων, και η επίτευξη αυτού του αποτελέσματος απαιτεί πολύ χρόνο.

Το πόσο ακριβώς χρειάζεται για να γίνουν αλλαγές στη διάθεση εξαρτάται από το άτομο· δεν υπάρχει καθορισμένο χρονικό πλαίσιο γι’ αυτό. Αν πρόκειται για κάποιον που αγαπά και επιδιώκει την αλήθεια, τότε οι αλλαγές στη διάθεσή του θα φανούν σε επτά, οκτώ ή δέκα χρόνια. Αν είναι μέτριου επιπέδου και επίσης πρόθυμος να επιδιώξει την αλήθεια, μπορεί να χρειαστούν περίπου δεκαπέντε ή είκοσι χρόνια μέχρι να φανούν αλλαγές στη διάθεσή του. Αυτό που έχει καίρια σημασία είναι η αποφασιστικότητα του ανθρώπου αυτού να επιδιώξει την αλήθεια και το πόσο διορατικός είναι· αυτοί είναι οι καθοριστικοί παράγοντες. Κάθε είδος διεφθαρμένης διάθεσης υπάρχει σε διαφορετικό βαθμό στον κάθε άνθρωπο, είναι όλα στη φύση του ανθρώπου και είναι όλα βαθιά ριζωμένα. Ωστόσο, με την επιδίωξη και την άσκηση της αλήθειας και με την αποδοχή της κρίσης και της παίδευσης του Θεού, με την αντιμετώπιση και το κλάδεμα, και με την αποδοχή των δοκιμασιών και του εξευγενισμού του Θεού, μπορούν να επιτευχθούν ποικίλοι βαθμοί αλλαγής σε κάθε διάθεση. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Αν είναι έτσι, οι αλλαγές στη διάθεση δεν είναι απλώς θέμα χρόνου; Όταν έρθει η ώρα, θα ξέρω τι είναι οι αλλαγές στη διάθεση και θα είμαι σε θέση να εισέλθω». Έτσι έχουν τα πράγματα; (Όχι.) Φυσικά και όχι. Αν ο χρόνος είναι το μόνο που χρειάζεται για να επιτευχθούν αλλαγές στη διάθεση, τότε όλοι αυτοί οι άνθρωποι που πίστευαν στον Θεό για ολόκληρη τη ζωή τους θα έπρεπε αυτομάτως να έχουν επιτύχει αλλαγές στη διάθεσή τους. Μα έχουν όντως έτσι τα πράγματα; Έχουν κερδίσει αυτοί οι άνθρωποι την αλήθεια; Έχουν επιτύχει αλλαγές στη διάθεσή τους; Δεν το έχουν κάνει. Οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό είναι αμέτρητοι όπως κι οι τρίχες ενός βοδιού, αλλά εκείνοι των οποίων η διάθεση έχει αλλάξει είναι τόσο σπάνιοι όσο οι μονόκεροι. Για να αλλάξουν πραγματικά οι διαθέσεις των ανθρώπων, πρέπει να βασιστούν στην επιδίωξη της αλήθειας για να το επιτύχουν αυτό· οδηγούνται στην τελείωση βασιζόμενοι στο έργο του Αγίου Πνεύματος. Οι αλλαγές στη διάθεση επιτυγχάνονται μέσω της επιδίωξης της αλήθειας. Από τη μία πλευρά, οι άνθρωποι πρέπει να πληρώσουν ένα τίμημα, πρέπει να πληρώσουν ένα τίμημα σε ό,τι αφορά την επιδίωξη της αλήθειας, και καμία ταλαιπωρία προκειμένου να κερδίσουν την αλήθεια δεν είναι λίγη. Επιπλέον, πρέπει να εγκριθούν από τον Θεό ως το σωστό είδος ανθρώπου, ως άνθρωποι που είναι καλόκαρδοι και που αγαπούν πραγματικά τον Θεό, ώστε να μπορέσει το Άγιο Πνεύμα να εργαστεί και να τους οδηγήσει στην τελείωση. Η συνεργασία των ανθρώπων είναι απαραίτητη, αλλά η απόκτηση του έργου του Αγίου Πνεύματος είναι ακόμη πιο καίριας σημασίας. Αν οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν ούτε αγαπούν την αλήθεια, αν δεν ξέρουν ποτέ να προσέχουν το θέλημα του Θεού, πόσο μάλλον να αγαπούν τον Θεό, αν δεν έχουν καμία αίσθηση φορτίου προς το έργο της εκκλησίας και καμία αγάπη προς τους άλλους —και αν, ειδικότερα, δεν έχουν καμία αφοσίωση κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους— τότε δεν είναι αγαπητοί στον Θεό και δεν θα μπορέσουν ποτέ να οδηγηθούν στην τελείωση από τον Θεό. Έτσι, οι άνθρωποι δεν πρέπει να κάνουν τυφλούς ισχυρισμούς, μα πρέπει να κατανοούν το θέλημα του Θεού. Ανεξάρτητα από το τι λέει ή κάνει ο Θεός, πρέπει να είναι σε θέση να υπακούσουν, και για να προστατεύσουν το έργο της εκκλησίας, οι καρδιές τους πρέπει να είναι σωστές, και μόνο τότε μπορεί να εργαστεί το Άγιο Πνεύμα. Αν οι άνθρωποι επιθυμούν να επιδιώξουν να οδηγηθούν στην τελείωση από τον Θεό, τότε πρέπει να έχουν μια καρδιά που αγαπά τον Θεό, μια καρδιά που υπακούει τον Θεό, μια καρδιά με φόβο Θεού, και όταν εκτελούν το καθήκον τους πρέπει να είναι αφοσιωμένοι στον Θεό και να Τον ικανοποιούν. Μόνο τότε θα μπορέσουν να αποκτήσουν το έργο του Αγίου Πνεύματος. Όταν οι άνθρωποι έχουν το έργο του Αγίου Πνεύματος, διαφωτίζονται όταν διαβάζουν τα λόγια του Θεού, έχουν ένα μονοπάτι για να κάνουν πράξη την αλήθεια και τις αρχές κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους, ο Θεός τούς καθοδηγεί όταν έχουν προβλήματα, και οι καρδιές τους είναι χαρούμενες και γαλήνιες όσο κι αν υποφέρουν. Καθώς υποβάλλονται στην καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος με αυτόν τον τρόπο για δέκα ή είκοσι χρόνια, χωρίς καν να το καταλάβουν, θα αλλάξουν. Όσο πιο γρήγορα γίνει η αλλαγή, τόσο πιο γρήγορα θα γαληνεύσουν· όσο πιο γρήγορα γίνει η αλλαγή, τόσο πιο γρήγορα θα ευτυχίσουν. Μόνο όταν αλλάξουν οι διαθέσεις των ανθρώπων μπορούν να βρουν την αληθινή γαλήνη και ευτυχία, μόνο τότε μπορούν να ζήσουν μια πραγματικά ευτυχισμένη ζωή. Όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια δεν έχουν πνευματική γαλήνη ή ευτυχία, οι μέρες τους γίνονται όλο και πιο κενές και όλο και πιο δυσβάσταχτες. Για όσους πιστεύουν στον Θεό αλλά δεν επιδιώκουν την αλήθεια, οι μέρες τους είναι γεμάτες πόνο και βάσανα. Και έτσι, όταν οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό, τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από την απόκτηση της αλήθειας. Η απόκτηση της αλήθειας είναι η απόκτηση της ζωής, και όσο νωρίτερα αποκτηθεί η αλήθεια, τόσο το καλύτερο. Χωρίς την αλήθεια, οι ζωές των ανθρώπων είναι κενές. Το να αποκτήσουν την αλήθεια σημαίνει να βρουν γαλήνη και ευτυχία, να μπορέσουν να ζήσουν ενώπιον του Θεού, να διαφωτιστούν, να καθοδηγηθούν και να οδηγηθούν από το έργο του Αγίου Πνεύματος, θα υπάρχει όλο και περισσότερο φως στην καρδιά τους, και η πίστη τους στον Θεό θα μεγαλώνει όλο και περισσότερο. Τώρα, λοιπόν, σας είναι πιο ξεκάθαρη η αλήθεια σχετικά με τις αλλαγές στη διάθεση; (Ναι, τώρα καταλαβαίνουμε.) Αν αυτό σας είναι πραγματικά ξεκάθαρο, τότε έχετε ένα μονοπάτι και ξέρετε πώς να είστε αποτελεσματικοί κατά την επιδίωξη της αλήθειας.

28 Απριλίου 2017