Σάββατο, 15 Οκτωβρίου 2022, λιακάδα, συννεφιάζει

Πρόσφατα, η Εκκλησία Χουασί ήρθε αντιμέτωπη με σκληρά μέτρα καταστολής, και οι επικεφαλής μού ανέθεσαν να πάω και να βοηθήσω με τις συνέπειες. Σήμερα, αφού έφτασα στην Εκκλησία Χουασί, η Γουάνγκ Γινγκ με πήγε σε ένα σπίτι φιλοξενίας και μου είπε: «Πολλοί από τους αδελφούς, τις αδελφές, τους επικεφαλής και τους εργάτες μας συνελήφθησαν στις 26 Σεπτεμβρίου. Τα περισσότερα από τα σπίτια μας δεν είναι πλέον ασφαλή. Η αστυνομία έχει τα ονόματα και τις φωτογραφίες όσων από εμάς δεν συνελήφθησαν και δεν μπορούμε να εργαζόμαστε στα φανερά». Όταν άκουσα αυτά τα λόγια, η καρδιά μου μαύρισε. Σκέφτηκα: «Σχεδίαζα να επιστρέψω μόλις τελειώσει το έργο μου εδώ. Αλλά τώρα βλέπω ότι τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα από ό,τι φανταζόμουν. Έχουν συλληφθεί πολλοί αδελφοί και αδελφές, επικεφαλής και εργάτες· πρέπει να μεταφερθούν πολλά βιβλία με τα λόγια του Θεού. Δεν θα βρούμε εύκολα ασφαλές μέρος. Και, επιπλέον, πρέπει να συζητήσω τις εργασιακές ρυθμίσεις με ανθρώπους που κινδυνεύουν. Μπορεί να με παρακολουθούν και να με συλλάβουν. Οι αστυνομικοί συλλαμβάνουν πιστούς μανιωδώς. Έτσι όπως πάνε τα πράγματα, αν με συλλάβουν, θα με βασανίσουν μέχρι θανάτου. Αν με βασανίσουν οι αστυνομικοί και πεθάνω, δεν θα χάσω την ευκαιρία να κάνω το καθήκον μου; Πώς θα σωθώ τότε;» Μετά, όμως, σκέφτηκα ότι αυτό το περιβάλλον είχε προκύψει υπό την κυριαρχία και τη διευθέτηση του Θεού. Σκέφτηκα λογικά και υποτάχθηκα στις περιστάσεις και αμέσως άρχισα να εξετάζω ποια ήταν η κατάσταση των βιβλίων με τα λόγια του Θεού.

Αφού έφυγε η Γουάνγκ Γινγκ, η αδελφή που με φιλοξενούσε μου είπε ότι δεν είχαν μεταφέρει ούτε τα βιβλία που ήταν στο δικό της σπίτι, ούτε εκείνα που ήταν στο σπίτι ενός αδελφού που τον είχαν συλλάβει. Μόλις το άκουσα αυτό, η καρδιά μου σφίχτηκε. Οι αδελφοί και οι αδελφές μας συνελήφθησαν πριν από 20 και πλέον ημέρες και τα βιβλία με τα λόγια του Θεού εξακολουθούσαν να βρίσκονται σε μέρη που δεν ήταν ασφαλή. Αν έπεφταν στα χέρια της αστυνομίας, η ζημιά θα ήταν τεράστια. Τα βιβλία έπρεπε να προστατευτούν πάση θυσία. Αλλά μόλις σκέφτηκα να τα μεταφέρω μόνη μου, αγχώθηκα. Θυμήθηκα μια αδελφή που τη συνέλαβαν οι αστυνομικοί ενώ μετέφερε βιβλία και τη σκότωσαν στο ξύλο. Κι αν έπιαναν κι εμένα ενώ μετέφερα τα βιβλία; Οι αστυνομικοί δεν θα με άφηναν ποτέ και ήταν πολύ πιθανό να φάω πολύ αυστηρή ποινή. Μπορεί και να με σκότωναν στο ξύλο. Δεν θα τελείωνε έτσι η ζωή μου ως πιστή στον Θεό; Ένιωσα διχασμένη ανάμεσα στο δικό μου μέλλον και στα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Στην καρδιά μου ένιωσα πόνο και σύγκρουση. Ως πιστή στον Θεό, θα ένιωθα μεγάλη μομφή για τον εαυτό μου αν δεν έκανα τίποτα την ώρα που κινδύνευαν τα βιβλία με τα λόγια του Θεού. Έτσι, άρχισα αμέσως να συζητώ με την αδελφή πού θα μπορούσαμε να αποθηκεύσουμε τα βιβλία. Αλλά το περιβάλλον ήταν εχθρικό και δεν μπορούσαμε να σκεφτούμε κάποιο κατάλληλο μέρος. Είδα ότι το έργο δεν προχωρούσε κι ένιωθα λες κι η καρδιά μου είχε ασήκωτο βάρος.

Δευτέρα, 17 Οκτωβρίου 2022, συννεφιά

Συζητούσαμε για το έργο μέχρι αργά χθες το βράδυ, και πέρασα τη νύχτα στο σπίτι της αδελφής Σονγκ Γι. Σήμερα το απόγευμα, ήρθε η Γουάνγκ Γινγκ και μου είπε με αγωνία: «Ξέσπασε επιδημία κι η πόλη είναι σε καραντίνα από χτες το βράδυ. Δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω». Αγχώθηκα μόλις το άκουσα αυτό. Η αντιμετώπιση των συνεπειών της καταστολής είναι ήδη αρκετά δύσκολη. Τώρα ήρθε κι η επιδημία και η πόλη μπήκε σε καραντίνα. Πώς θα γίνει το έργο τώρα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε δύο εμπόδια; Η επιδημία θερίζει· έξω έχει συνέχεια περιπολίες. Τα σημεία ελέγχου φρουρούνται αυστηρά. Ακόμη και αν έβρισκα ένα ασφαλές μέρος για τα βιβλία, δεν θα μπορούσα να τα κρατήσω ασφαλή, αν με έπιανε κάποια περίπολος την ώρα που τα μετέφερα. Αυτή η ζημιά θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη. Δεν μπορώ, όμως, ν’ αφήσω τα βιβλία σε μέρη που δεν είναι ασφαλή. Τι να κάνω; Η μόνη μου ελπίδα είναι ότι η καραντίνα θα λήξει σύντομα και θα μετακινήσω τα βιβλία το συντομότερο δυνατό.

Πέμπτη, 10 Νοεμβρίου 2022, συννεφιά με βροχή

Σήμερα το πρωί, κοίταξα με αγωνία έξω από το παράθυρο. Στον δρόμο, είδα μια μεγάλη ουρά με ανθρώπους που έκαναν τεστ PCR. Τίποτα δεν έδειχνε ότι η καραντίνα θα λήξει. Αγχώθηκα και παρότρυνα την αδελφή που με φιλοξενούσε να δει αν υπήρχε κάποια άλλη διέξοδος. Απελπισμένη, μου είπε: «Η επιδημία χειροτερεύει. Κανείς δεν φεύγει από τη γειτονιά· όλα έχουν κλείσει». Αγχώθηκα ακόμα περισσότερο όταν το άκουσα και σκέφτηκα: «Πώς θα μπορέσω να ολοκληρώσω το έργο με την πόλη σε καραντίνα; Αν κρατήσει κι άλλο η καραντίνα, πώς θα μετακινήσω τα βιβλία με τα λόγια του Θεού; Πότε θα λήξει η καραντίνα; Είμαι εδώ πάνω από 20 μέρες, κι η αστυνομία κυνηγάει και την αδελφή που με φιλοξενεί. Κινδυνεύω να συλληφθώ ανά πάσα στιγμή. Η επιδημία θερίζει στην πόλη. Ακόμα κι αν λήξει η καραντίνα, μπορεί να κολλήσω και να μπω σε καραντίνα μετά. Κι αν κολλήσω και πεθάνω εδώ;» Όταν το σκέφτηκα αυτό, η καρδιά μου ένιωσε αδύναμη. Σκέφτηκα: «Δεν έχω καν ένα ασφαλές μέρος να μείνω τώρα. Κινδυνεύω πολύ! Πρέπει να τελειώσω το έργο μου εδώ και να επιστρέψω το συντομότερο δυνατό για να μην κρύβομαι από δω κι από κει και να μη ζω τόσο καταπιεσμένη. Η επιδημία, όμως, είναι σε έξαρση. Τα λεωφορεία και τα τρένα δεν κυκλοφορούν. Πώς θα γυρίσω πίσω;» Όλο σκεφτόμουν τρόπους να γυρίσω πίσω ασφαλής. Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν αυτό, τόσο περισσότερο απομακρυνόμουν από τον Θεό. Ταράχτηκα και αναστατώθηκα. Βασανιζόμουν.

Το απόγευμα αρρώστησα. Είχα τρομερό πονοκέφαλο, πονούσα κι ένιωθα αδυναμία σε όλο μου το σώμα. Δεν μπορούσα να περπατήσω σταθερά και είχα μουδιάσει. Ακούμπησα το κεφάλι μου στο τραπέζι και δεν μπορούσα να το σηκώσω. Ένιωθα τα συμπτώματα της επιδημίας. Όλα αυτά με είχαν μπερδέψει πολύ. Πώς μπορεί να αρρώστησα έτσι ξαφνικά, ενώ πριν ήμουν μια χαρά; Τι μάθημα πρέπει να πάρω; Ποια είναι η πρόθεση του Θεού σε αυτήν την κατάσταση;

Παρασκευή, 11 Νοεμβρίου 2022, λιακάδα

Κατά τη διάρκεια της πνευματικής μου άσκησης το πρωί, διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Στην ηπειρωτική Κίνα, όλοι οι εκλεκτοί του Θεού έχουν βιώσει την καταπίεση και τις συλλήψεις του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, ενώ έχουν βιώσει και κάποιους πειρασμούς. Όσες φορές κι αν έχουν υπάρξει αδύναμοι ή έχουν αποτύχει, όλοι όσοι μπορούν να επιδιώκουν την αλήθεια έχουν αυξήσει σταδιακά το ανάστημά τους και έχουν αποκτήσει ζωή-είσοδο. Αν έρθουν ξανά αντιμέτωποι με τα περιβάλλοντα και τους πειρασμούς που βίωσαν στο παρελθόν, θα έχουν λίγη πίστη. Αν μία μέρα η εμπειρία τους τους φέρει στο σημείο να μη φοβούνται τον θάνατο και μπορέσουν να δουν καθαρά ότι η ζωή και ο θάνατος των ανθρώπων βρίσκονται πράγματι στα χέρια του Θεού και ενορχηστρώνονται και ρυθμίζονται από τον Θεό, άραγε δεν σημαίνει αυτό ότι έχει μεγαλώσει η πίστη τους; Ακριβώς όπως την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης· γιατί τα λιοντάρια δεν δάγκωσαν τον Δανιήλ όταν ρίχτηκε στον λάκκο με τα λιοντάρια; Επειδή ακριβώς ο Δανιήλ είχε πίστη, ο Θεός δεν επέτρεψε στα λιοντάρια να τον δαγκώσουν. Τότε, τι σκεφτόταν μέσα του ο Δανιήλ; Δεν παραπονέθηκε για τον Θεό. Είπε μέσα του: “Ο Θεός με έριξε στον λάκκο με τα λιοντάρια. Και εγώ και τα λιοντάρια είμαστε δημιουργήματα. Αν ο Θεός τούς επιτρέψει να με φάνε, τότε ήρθε η ώρα να πεθάνω. Αν ο Θεός δεν το επιτρέψει, τότε τα λιοντάρια δεν θα με φάνε. Αυτό αποδεικνύει ότι θα πρέπει να συνεχίσω να ζω στα χέρια του Θεού και ότι η διάρκεια της ζωής μου δεν έχει τελειώσει ακόμη και δεν είναι γραφτό μου να πεθάνω. Αυτό καθορίζεται από τον Δημιουργό”. Όταν ο Δανιήλ αντιμετώπισε αυτό το ζήτημα, πρώτον, δεν απαρνήθηκε το όνομα του Θεού· δεύτερον, δεν είχε καμία καχυποψία απέναντι σε ό,τι έκανε ο Θεός, δεν το έκρινε, δεν το καταδίκασε ούτε επαναστάτησε ενάντια στον Θεό, ενώ μπόρεσε και να υποταχθεί στις ρυθμίσεις του Θεού. Έτσι, ο Σατανάς νικήθηκε και ταπεινώθηκε. Τι ήταν, λοιπόν, οι ενέργειες και οι εκδηλώσεις του Δανιήλ; Ήταν μια μαρτυρία. Μόνο όταν έχεις τέτοιο ανάστημα, θ’ αντιμετωπίσεις τέτοιες δοκιμασίες. Ας πούμε ότι ακόμη κι αν ο Θεός σε ρίξει στον λάκκο με τα λιοντάρια, εσύ δεν φοβάσαι και τα λιοντάρια δεν τολμούν να σε φάνε· τότε, αυτό αποδεικνύει ότι έχεις αληθινή πίστη και ότι έχεις αρχίσει να βαδίζεις στο μονοπάτι που οδηγεί στην τελείωση. Η ανάπτυξη της ζωής είναι έτσι ακριβώς. Το να ριχτείς στον λάκκο με τα λιοντάρια είναι επίσης μια δοκιμασία, ακριβώς όπως όταν αφαιρέθηκε από τον Ιώβ η τεράστια περιουσία του. Ποια ήταν η εκδήλωση του Ιώβ; (Η υποταγή.) Γιατί μπόρεσε να υποταχθεί; Επειδή ο Ιώβ δεν είχε καμία αμφιβολία για ό,τι έκανε ο Θεός. Είτε ο Θεός έδινε ανταμοιβές είτε τις έπαιρνε πίσω, ο Ιώβ δεν είχε κανένα πρόβλημα. Ακόμη κι αν ο Θεός τη μία μέρα έδινε και την άλλη έπαιρνε πίσω, ο Ιώβ και πάλι θα υποτασσόταν. Όπως κι αν ενεργούσε ο Θεός, ο Ιώβ δεν είχε κανένα πρόβλημα· μπορούσε ν’ αφήνει τον Θεό να κάνει ενορχηστρώσεις σύμφωνα με το θέλημά Του και να υποτάσσεται στον Θεό. Ήταν συμβατός με τον Θεό. Όπως κι αν ενεργούσε ο Θεός, ακόμη κι αν ο Θεός έπαιζε μαζί του, εκείνος μπορούσε και πάλι να υποταχθεί. […] Η αληθινή πίστη περιέχει αληθινή υποταγή, και η αληθινή υποταγή δημιουργεί αληθινή πίστη. Αν έχεις αληθινή πίστη και μπορείς να πετύχεις αληθινή υποταγή, ποια δοκιμασία μπορεί να σε νικήσει; Ποιο περιβάλλον μπορεί να σε νικήσει; Τίποτα δεν μπορεί να σε νικήσει. Ακόμη κι αν ριχτείς στον λάκκο με τα λιοντάρια, τα λιοντάρια δεν θα τολμήσουν να σε φάνε. Δεν είναι καλό αυτό; (Ναι.)» (Συναναστροφή του Θεού). Τα λόγια του Θεού φώτισαν την καρδιά μου σαν φάρος. Όταν ο βασιλιάς διέταξε να πετάξουν τον Δανιήλ στον λάκκο με τα λιοντάρια, εκείνος δεν κατηγόρησε τον Θεό, παρόλο που κινδύνευε να πεθάνει. Αντίθετα, συνέχισε να πιστεύει στην κυριαρχία του Θεού επί των πάντων και παραδόθηκε πλήρως στον Θεό. Η πίστη του στον Θεό ήταν γνήσια. Η εμπειρία του Δανιήλ με ενέπνευσε. Κατάλαβα ότι, όπως και ο Δανιήλ, πρέπει να έχω κι εγώ την ίδια πίστη στον Θεό και να υποταχθώ στην κυριαρχία Του μέσα σε αυτό το περιβάλλον διώξεων και καταπίεσης. Όταν, όμως, αντιμετώπισα αυτές τις καταστάσεις στην πραγματική ζωή, δεν είχα την πίστη που είχε ο Δανιήλ. Όταν η εκκλησία αντιμετώπισε μεγάλη καταστολή και τα βιβλία με τα λόγια του Θεού έπρεπε να μεταφερθούν άμεσα, εγώ σκέφτηκα πρώτα τους σημαντικούς κινδύνους που εμπεριείχε αυτό το καθήκον. Φοβήθηκα ότι θα με έπιαναν οι αστυνομικοί στον δρόμο και θα με σκότωναν στο ξύλο. Όταν ξέσπασε η πανδημία, φοβήθηκα ότι θα κολλήσω και θα πεθάνω, και ζούσα σε μια κατάσταση φόβου και δειλίας. Θέλησα μέχρι και να εγκαταλείψω το καθήκον μου για να προστατευτώ και να το σκάσω όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Αυτό το εχθρικό περιβάλλον αποκάλυψε ότι είχα έλλειψη αγνής πίστης και υποταγής στον Θεό. Όταν οι άπιστοι βλέπουν ολόκληρες πόλεις να τις καταβροχθίζει η πανδημία, τους πιάνει τρόμος και δέος. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι δεν πιστεύουν στον Θεό και δεν έχουν σε ποιον να στηριχθούν. Ωστόσο, κι εγώ που πιστεύω στον Θεό φοβήθηκα πολύ και δεν έδειξα πίστη στην παντοδυναμία και την κυριαρχία του Θεού. Πώς ήταν δυνατόν να με θεωρώ πιστή; Σκέφτηκα τον Δανιήλ, ο οποίος βρέθηκε σε μια ξένη χώρα, και διώχθηκε από έναν βασιλιά που δεν τον άφηνε να προσευχηθεί στον Θεό. Ο Δανιήλ αρνήθηκε να συμβιβαστεί με τις δυνάμεις του σκότους, επέλεξε τον θάνατο αντί να υποκύψει, και συνέχισε να προσεύχεται στον Θεό. Τελικά, τον πέταξαν στον λάκκο με τα λιοντάρια. Είχε, όμως, τον Θεό στο πλευρό του και τα λιοντάρια δεν τόλμησαν να τον βλάψουν. Το ίδιο κι εμείς. Και η πανδημία και οι συλλήψεις είναι στα χέρια του Θεού. Εξαρτάται αποκλειστικά από τον Θεό αν θα συλληφθώ ή όχι. Ακόμα κι αν συλληφθώ και φυλακιστώ, πρέπει να παραδοθώ στον Θεό και να μείνω σταθερή στη μαρτυρία μου σ’ Αυτόν. Αν κολλήσω τον ιό, θα υποταχθώ στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις Του. Ακόμα κι αν πεθάνω, δεν θα παραπονεθώ. Αυτό που επείγει είναι η προστασία των βιβλίων με τα λόγια του Θεού. Όποιο κι αν είναι το ρίσκο, πρέπει να βασιστώ στον Θεό για να τα μεταφέρω όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Πρέπει να πάψω να ανησυχώ και να εργαστώ με σύμπνοια με τους αδελφούς και τις αδελφές μου για να χειριστώ σωστά αυτό το έργο των συνεπειών. Μόλις άρχισα να σκέφτομαι έτσι, ένιωσα μεγάλη ανακούφιση. Σήμερα το απόγευμα, χωρίς καν να το καταλάβω, ένιωθα καλύτερα.

Πέμπτη, 15 Δεκεμβρίου 2022, βροχή

Ο καιρός περνάει πολύ γρήγορα. Έχουν περάσει δύο μήνες από τότε που ήρθα εδώ. Απ’ όταν ήρθα ασχολούμαι με τις συνέπειες της καταστολής, αλλά το περιβάλλον είναι εχθρικό και η πρόοδος είναι αργή. Χθες το βράδυ, έμαθα ότι κάποιος είχε ενεργήσει ως Ιούδας και κάρφωσε πολλούς επικεφαλής, εργάτες, αδελφούς και αδελφές. Σκέφτηκα: «Όσα σπίτια εδώ θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν ανθρώπους δεν είναι πλέον ασφαλή. Όλο το έργο μας έχει παρεμποδιστεί σε μεγάλο βαθμό, και τώρα η κατάσταση χειροτέρεψε ακόμα περισσότερο. Πόσο καιρό θα πάρει για να ολοκληρωθεί αυτό το έργο;» Η σκέψη αυτή με έκανε να νιώσω ασφυξία. Απόψε, ήρθε η Γουάνγκ Γινγκ και είπε ότι ήταν πολύ πιθανό να την είχαν παρακολουθήσει την προηγούμενη νύχτα και ότι δεν ήταν πλέον ασφαλές το σπίτι. Πρότεινε να γυρίσω πίσω. Συμφώνησα απόλυτα με την πρότασή της και σκέφτηκα: «Τόσο άσχημα που είναι τα πράγματα, καλύτερα να γυρίσω πίσω. Εν πάση περιπτώσει, δεν είναι ότι δεν θέλω να μείνω. Απλώς δεν υπάρχει κανένα ασφαλές μέρος. Το να φύγω θα ήταν απολύτως δικαιολογημένο». Αλλά μόλις σκέφτηκα να φύγω, άρχισα να νιώθω πάλι ενοχές. Έχουμε ακόμα πολύ έργο μπροστά μας! Είναι σωστό να εγκαταλείψω τα καθήκοντά μου και να φύγω; Παρά την εχθρότητα που αντιμετωπίζουμε, οι αδελφοί και οι αδελφές μας εξακολουθούν να βρίσκουν τρόπους να έρχονται εδώ και να συζητούν για το έργο. Αν γυρίσω πίσω, δεν θα μπορώ να παρακολουθήσω το έργο. Εδώ, όμως, δεν υπάρχει ασφαλές μέρος. Νιώθω συνεχώς φόβο και άγχος, σαν τρομαγμένο πουλί. Νιώθω πολύ διχασμένη. Να φύγω ή να μείνω; Δεν ξέρω τι να κάνω.

Κυριακή, 18 Δεκεμβρίου 2022, λιακάδα

Σήμερα, συνέχισα να σκέφτομαι: «Γιατί θέλω συνέχεια να το βάζω στα πόδια όταν αντιμετωπίζω εχθρικό περιβάλλον;» Έτυχε να λάβω ένα γράμμα από μια αδελφή, και συγκινήθηκα βαθιά όταν το διάβασα. Έγραφε πως μετά την αποφυλάκισή της, επιθυμούσε να παραμείνει στην εκκλησία για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της καταστολής. Έφυγε, όμως, επειδή φοβήθηκε ότι κάποια στιγμή θα τη συλλάβει η αστυνομία. Οπότε, δεν μπορούσε να κάνει το καθήκον της για λίγο και μετάνιωνε γι’ αυτό. Συγκεκριμένα, παρέθεσε ένα χωρίο των λόγων του Θεού που ήταν σχετικό με την κατάστασή μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Απ’ θετική πλευρά, όσο εκτελείς τα καθήκοντά σου, αν τα μεταχειρίζεσαι σωστά και δεν τα εγκαταλείπεις, όποιες συνθήκες και αν αντιμετωπίζεις, και προσηλώνεσαι σ’ αυτά απ’ την αρχή μέχρι το τέλος χωρίς να τα εγκαταλείπεις, ακόμα και όταν οι άλλοι χάνουν την πίστη τους και παύουν να τα εκτελούν, παραμένοντας σταθερός κι αφοσιωμένος σ’ αυτά μέχρι τέλους, τότε στ’ αλήθεια τα μεταχειρίζεσαι ως καθήκοντα και δείχνεις απόλυτη αφοσίωση. Αν μπορέσεις να ανταποκριθείς σ’ αυτό το πρότυπο, έχεις πετύχει τον στόχο να εκτελείς τα καθήκοντά σου επαρκώς. Αυτό είναι θετικό. Παρ’ όλα αυτά, πριν φτάσεις αυτό το πρότυπο, το αρνητικό είναι ότι πρέπει ν’ αντέξεις διάφορους πειρασμούς. Τι πρόβλημα προκύπτει όταν κάποιος δεν μπορεί ν’ αντισταθεί σε πειρασμούς όσο εκτελεί τα καθήκοντά του, οπότε εγκαταλείπει το καθήκον του, το προδίδει και το βάζει στα πόδια; Είναι σαν να προδίδει τον Θεό. Το να προδίδει κανείς την ανάθεση από τον Θεό είναι σαν να προδίδει τον Θεό. Μπορεί να σωθεί κάποιος που προδίδει τον Θεό; Αυτός ο άνθρωπος έχει τελειώσει. Έχει χαθεί κάθε ελπίδα και τα καθήκοντά που εκτελούσε μέχρι πρότινος ήταν απλή δούλεψη, η οποία μετά την προδοσία του χάθηκε στο κενό. Οπότε, είναι απαραίτητο να προσηλώνεται κανείς στο καθήκον του. Όσο το κάνει, υπάρχει ελπίδα. Αν κάποιος εκπληρώνει με αφοσίωση το καθήκον του, μπορεί να σωθεί και να κερδίσει την έγκριση του Θεού. Ποιο είναι αυτό που όλοι θεωρούν πιο δύσκολο όσον αφορά την προσήλωση στο καθήκον; Έχει να κάνει με το αν μπορούν να μείνουν σταθεροί όταν έρχονται αντιμέτωποι με τον πειρασμό. Και τι περιλαμβάνουν αυτοί οι πειρασμοί; Χρήματα, κύρος, στενές σχέσεις, συναισθήματα. Τι άλλο; Αν κάποια καθήκοντα ενέχουν κινδύνους, ακόμα και κίνδυνο για τη ζωή σου, και αν τα εκτελέσεις μπορεί να συλληφθείς και να φυλακιστείς ή ακόμα και να διωχθείς μέχρι θανάτου, τότε μπορείς ακόμα να εκτελέσεις το καθήκον σου; Μπορείς ν’ αντέξεις; Το πόσο εύκολα μπορεί κανείς να ξεπεράσει αυτούς τους πειρασμούς εξαρτάται από το αν επιδιώκει την αλήθεια. Εξαρτάται από το αν μπορεί να διακρίνει και ν’ αναγνωρίσει αυτούς τους πειρασμούς όσο επιδιώκει την αλήθεια, να αναγνωρίσει την ουσία και τα σατανικά κόλπα που κρύβονται από πίσω τους. Χρειάζεται επίσης να μπορεί κανείς ν’ αναγνωρίζει τις δικές του διεφθαρμένες διαθέσεις, τη φύση-ουσία του και τις αδυναμίες του. Πρέπει ακόμα να ζητά διαρκώς απ’ τον Θεό να τον προστατεύσει για ν’ αντέξει τους πειρασμούς. Αν κάποιος μπορεί ν’ αντέξει και να προσηλωθεί στο καθήκον του χωρίς να προδώσει ή να το σκάσει υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, τότε η πιθανότητα να σωθεί φτάνει το 50 τοις εκατό. Είναι εύκολο να πετύχει κανείς το 50 τοις εκατό; Κάθε βήμα είναι μία πρόκληση, γεμάτη κινδύνους. Δεν επιτυγχάνεται εύκολα!» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Ποια είναι η επαρκής εκτέλεση του καθήκοντος;). Τα λόγια του Θεού συγκίνησαν βαθιά την καρδιά μου. Η πρόθεση του Θεού είναι η ελπίδα ότι θα παραμείνω σταθερή στα καθήκοντά μου ανεξαρτήτως των περιστάσεων, χωρίς να προδώσω ή να το βάλω στα πόδια. Μόνο έτσι θα έχω καταθέσει πραγματική μαρτυρία. Αν υποχωρήσω από δειλία και φόβο μπροστά σε ένα εχθρικό περιβάλλον, αν κοιτάξω τον εαυτό μου και εγκαταλείψω τα καθήκοντά μου, θα προδώσω τον Θεό και θα χάσω τη μαρτυρία μου. Με τόσο πολλές συλλήψεις αδελφών, είναι μεγάλη η ανάγκη να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες της καταστολής. Έχω διαβάσει τόσο πολλά από τα λόγια του Θεού και έχω απολαύσει όλα όσα προσφέρει ο Θεός, αλλά τη στιγμή της αλήθειας, δεν είμαι σε θέση να παραμείνω αφοσιωμένη στον Θεό ή να παίξω τον ρόλο μου ως δημιουργημένο ον. Μέχρι που θέλω να χρησιμοποιήσω το εχθρικό περιβάλλον ως δικαιολογία για να φύγω. Είμαι πολύ εγωίστρια και ύπουλη! Αν φύγω, δεν θα μπορώ να συζητώ για το έργο με τους αδελφούς και τις αδελφές μου από κοντά. Αυτό θα επηρεάσει το έργο. Επιπλέον, οι μαζικές συλλήψεις έχουν κάνει τους αδελφούς και τις αδελφές να δειλιάζουν και να φοβούνται. Πρέπει, λοιπόν, τώρα να στηρίζει και να ενθαρρύνει ο ένας τον άλλον. Θα πρέπει να συναναστρέφομαι μαζί τους πιο συχνά σχετικά με την πρόθεση του Θεού και για το πώς θα εκτελούμε καλά τα καθήκοντά μας μπροστά στις διώξεις και τις δυσκολίες. Οπότε, θα είναι καλό για το έργο να μείνω εδώ. Αν ανησυχούσα μόνο για τα δικά μου συμφέροντα και εγκατέλειπα το καθήκον μου από φόβο μήπως πεθάνω, θα ήμουν λιποτάκτης και θα είχα προδώσει τον Θεό. Θα ήμουν εγωίστρια, ποταπή και δεν θα είχα καθόλου ανθρώπινη φύση! Τώρα που τα σκέφτηκα αυτά, ξέρω τι πρέπει να κάνω. Δεν πρέπει να τρομάξω από τις παρούσες συνθήκες, ούτε να εγκαταλείψω το καθήκον μου και να φύγω μόνο και μόνο επειδή παρακολουθούν τη Γουάνγκ Γινγκ και φοβάμαι μην μπλέξω κι εγώ. Πρέπει να βασιστώ στον Θεό και να κάνω ό,τι μπορώ για να εκτελέσω το έργο για το οποίο με έστειλαν εδώ. Ανεξάρτητα από τους κινδύνους ή τη δυσκολία του έργου, είμαι πρόθυμη να αφοσιωθώ σ’ αυτό. Είτε ζήσω είτε πεθάνω, θα εμπιστευτώ τον εαυτό μου στον Θεό. Θα Του επιτρέψω να ενορχηστρώσει τα πάντα και θα υποταχθώ στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις Του. Θα κάνω καλά το έργο μου, ακόμα κι αν πληρώσω με τη ζωή μου.

Τρίτη, 20 Δεκεμβρίου 2022, λιακάδα

Έκανα αυτοκριτική για όλα όσα μου είχαν συμβεί, ένα ένα, και αναλογίστηκα: «Γιατί θέλω να φύγω και να εγκαταλείψω το καθήκον μου μόλις το περιβάλλον γύρω μου γίνεται επικίνδυνο; Ποια φύση με ελέγχει;» Κατά την αναζήτησή μου, βρήκα δύο χωρία των λόγων του Θεού: «Οι αντίχριστοι είναι υπερβολικά εγωιστές και ποταποί. Δεν έχουν πραγματική πίστη στον Θεό, πόσο μάλλον αφοσίωση σ’ Αυτόν· όταν έρχονται αντιμέτωποι με κάποιο ζήτημα, μόνο τον εαυτό τους προστατεύουν και προφυλάσσουν. Δεν θεωρούν τίποτα πιο σημαντικό από τη δική τους ασφάλεια. Εφόσον μπορούν να ζήσουν και να μην τους συλλάβουν, δεν τους ενδιαφέρει πόση ζημιά θα γίνει στο έργο της εκκλησίας. Αυτοί οι άνθρωποι είναι εξαιρετικά εγωιστές, δεν σκέφτονται καθόλου τους αδελφούς και τις αδελφές ή το έργο της εκκλησίας, σκέφτονται μόνο τη δική τους ασφάλεια. Είναι αντίχριστοι. […] Οι αντίχριστοι παρατάνε το έργο της εκκλησίας και τις προσφορές του Θεού, και δεν κανονίζουν ποιοι θα ασχοληθούν με τα επακόλουθα. Αυτό είναι σαν να επιτρέπουν στον μεγάλο κόκκινο δράκοντα να αρπάξει τις προσφορές του Θεού και τον εκλεκτό λαό Του. Άραγε, έτσι δεν προδίδουν έμμεσα τις προσφορές του Θεού και τον εκλεκτό λαό Του; Όσοι είναι αφοσιωμένοι στον Θεό, όταν γνωρίζουν σαφέστατα ότι ένα περιβάλλον είναι επικίνδυνο, και πάλι αντιμετωπίζουν με θάρρος το ρίσκο που συνεπάγεται το να κάνουν το έργο της διαχείρισης της επόμενης μέρας και περιορίζουν τις απώλειες του οίκου του Θεού στο ελάχιστο πριν αποσυρθούν οι ίδιοι. Δεν δίνουν προτεραιότητα στη δική τους ασφάλεια. Πες Μου, σ’ αυτήν τη μοχθηρή χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, ποιος θα μπορούσε να διασφαλίσει ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος στο να πιστεύεις στον Θεό και να εκτελείς ένα καθήκον; Όποιο καθήκον κι αν αναλάβει κανείς, ενέχει κάποιο ρίσκο —όμως, η εκτέλεση του καθήκοντος είναι ανάθεση από τον Θεό, και ενώ ακολουθεί κανείς τον Θεό, πρέπει να αναλάβει το ρίσκο του να κάνει το καθήκον του. Θα πρέπει να ασκείται κανείς με σοφία και χρειάζεται να λαμβάνει μέτρα για την ασφάλειά του, αλλά δεν πρέπει να βάζει την προσωπική του ασφάλεια πάνω απ’ όλα. Θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη του τις προθέσεις του Θεού, βάζοντας σε προτεραιότητα το έργο του οίκου Του και τη διάδοση του ευαγγελίου. Το πιο σημαντικό και αυτό που προηγείται είναι η ολοκλήρωση της ανάθεσης από τον Θεό. Οι αντίχριστοι δίνουν τη μεγαλύτερη προτεραιότητα στην προσωπική τους ασφάλεια· πιστεύουν ότι τίποτα άλλο δεν έχει την οποιαδήποτε σχέση μ’ αυτούς. Όταν κάτι συμβαίνει σε κάποιον άλλον, όποιος κι αν είναι, δεν τους νοιάζει. Αν δεν συμβαίνει τίποτε κακό στους ίδιους, τότε αισθάνονται χαλαροί. Δεν έχουν την παραμικρή αφοσίωση, πράγμα που το καθορίζει η φύση-ουσία του αντίχριστου» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος δεύτερο)]. «Οι αντίχριστοι δεν δείχνουν καμία αφοσίωση απέναντι στον Θεό. Όταν τους ανατεθεί κάποιο έργο, το αποδέχονται με μεγάλη χαρά και κάνουν κάποιες όμορφες δηλώσεις. Μόλις, όμως, εμφανιστεί κίνδυνος, φεύγουν πιο γρήγορα απ’ όλους· είναι οι πρώτοι που το βάζουν στα πόδια, οι πρώτοι που το σκάνε. Αυτό αποδεικνύει ότι είναι εγωιστές και ποταποί σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό. Δεν έχουν καθόλου αίσθημα ευθύνης ούτε αφοσίωση. Όταν αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα, μόνο πώς να φύγουν και πώς να κρυφτούν ξέρουν· το μόνο που σκέφτονται είναι να προστατέψουν τον εαυτό τους, ενώ ποτέ δεν σκέφτονται τις ευθύνες ή τα καθήκοντά τους. Οι αντίχριστοι φανερώνουν όλη την ώρα την εγωιστική και ποταπή φύση τους για χάρη της προσωπικής τους ασφάλειας. Δεν βάζουν σε προτεραιότητα ούτε το έργο του οίκου του Θεού ούτε τα δικά τους καθήκοντα, πόσο μάλλον βάζουν σε προτεραιότητα τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Αντίθετα, ως προτεραιότητα έχουν τη δική τους ασφάλεια» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος δεύτερο)]. Ο Θεός εκθέτει τον εγωισμό και την ποταπότητα των αντίχριστων. Όταν κάνουν το καθήκον τους και συναντούν εχθρικό περιβάλλον, σκέφτονται μόνο τους εαυτούς τους. Δίνουν ιδιαίτερη αξία στη δική τους ασφάλεια και τη δική τους ζωή. Μόλις επηρεάζονται τα δικά τους συμφέροντα, εγκαταλείπουν το έργο του οίκου του Θεού και σταματούν να δείχνουν αφοσίωση στον Θεό. Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού που εξέθεταν τους αντίχριστους, ένιωσα ένα τσίμπημα στην καρδιά. Έτσι δεν φέρθηκα κι εγώ; Όταν είδα το κακό περιβάλλον στην εκκλησία εδώ και το ξέσπασμα της επιδημίας, φοβήθηκα μήπως η αστυνομία με συλλάβει και με βασανίσει μέχρι θανάτου· φοβήθηκα κιόλας μην κολλήσω τον ιό και πεθάνω. Φοβόμουν ιδιαίτερα τον θάνατο και θέλησα να φύγω όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Ζούσα με βάση σατανικά δηλητήρια όπως «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω», «Η μοίρα του καθενός βρίσκεται στα χέρια του», και «Μια κακή ζωή είναι καλύτερη από έναν καλό θάνατο» και πίστευα ότι ο καθένας πρέπει να σκέφτεται τον εαυτό του· προτιμώ να παρατείνω την αναξιοπρεπή ύπαρξή μου παρά να πληρώσω τίμημα επειδή κάνω το καθήκον μου. Είμαι υπερβολικά εγωίστρια και ποταπή! Οι αδελφοί και οι αδελφές που κάνουν πιστά τα καθήκοντά τους, παρά το ότι γνωρίζουν τους κινδύνους που ενέχει ένα εχθρικό περιβάλλον, μένουν σταθεροί στα καθήκοντά τους βασιζόμενοι στον Θεό, διακινδυνεύουν τη ζωή τους και, τελικά, προστατεύουν τα βιβλία με τα λόγια του Θεού και την ασφάλεια των άλλων αδελφών. Εγώ, αντίθετα, ντρέπομαι πολύ. Το περιβάλλον εδώ είναι εχθρικό κι η επιδημία χειροτερεύει, αλλά υπάρχουν ακόμα αδελφοί και αδελφές που, επειδή με φιλοξενούν, θέτουν τον εαυτό τους σε κίνδυνο. Εγώ, όμως, ανησυχώ για τον εαυτό μου και δεν μπορώ να αφοσιωθώ πλήρως στο καθήκον μου. Όντως δεν έχω ανθρώπινη φύση! Αν είχα καθόλου συνείδηση ή λογική και ήξερα ότι τα βιβλία με τα λόγια του Θεού κινδύνευαν, θα έκανα ό,τι μπορούσα για να διασφαλίσω ότι εκτελείται σωστά το έργο που έχει να κάνει με τις συνέπειες και να ελαχιστοποιήσω τις απώλειες. Αν το έβαζα στα πόδια, και τα βιβλία με τα λόγια του Θεού δεν μετακινούνταν εγκαίρως, πιθανότατα θα έπεφταν στα χέρια του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Ακόμα περισσότεροι αδελφοί και αδελφές θα κινδύνευαν να συλληφθούν, και η ζωή-είσοδος των αδελφών θα υφίστατο ακόμη μεγαλύτερες απώλειες. Μπορεί εγώ να απέφευγα τη σύλληψη και να έσωζα τη ζωή μου, αλλά θα είχα διαπράξει σοβαρή παράβαση. Οι τύψεις θα με έπνιγαν, αλλά θα ήταν πια πολύ αργά για να κάνω οτιδήποτε. Θυμήθηκα τι είπε ο Κύριος Ιησούς: «Μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων να αποκτείνωσι· φοβήθητε δε μάλλον τον δυνάμενον και ψυχήν και σώμα να απολέση εν τη γεέννη» (Κατά Ματθαίον 10:28). «Όστις εύρη την ζωήν αυτού θέλει απολέσει αυτήν, και όστις απολέση την ζωήν αυτού δι’ εμέ θέλει ευρεί αυτήν» (Κατά Ματθαίον 10:39). Θυμήθηκα επίσης ένα χωρίο των λόγων του Παντοδύναμου Θεού που λέει: «Η οικογένεια, τα πλούτη και τα υλικά πράγματα αυτής της ζωής, όλα αυτά είναι εξωτερικά πράγματα· το μοναδικό πράγμα που έχει να κάνει με τον εαυτό του καθενός είναι η ζωή του. Για κάθε ζωντανό άνθρωπο, η ζωή είναι αυτό που αξίζει να λατρεύει περισσότερο απ’ όλα, το πολυτιμότερο πράγμα και, όπως φαίνεται, αυτοί οι άνθρωποι μπόρεσαν να προσφέρουν το πολυτιμότερο πράγμα που είχαν, τη ζωή τους, ως επιβεβαίωση και μαρτυρία της αγάπης του Θεού για την ανθρωπότητα. Μέχρι και τη μέρα που πέθαναν δεν απαρνήθηκαν το όνομα του Θεού ούτε το έργο Του, και χρησιμοποίησαν τις τελευταίες τους στιγμές στη ζωή για να γίνουν μάρτυρες αυτού του γεγονότος· δεν είναι αυτή η ύψιστη μορφή μαρτυρίας; Είναι ο καλύτερος τρόπος να κάνει κανείς το καθήκον του· αυτό σημαίνει να εκπληρώνει κανείς την ευθύνη του. Όταν ο Σατανάς τούς απείλησε και τους τρομοκράτησε, και τελικά όταν τους έκανε μέχρι και να πληρώσουν το τίμημα με τη ζωή τους, εκείνοι δεν εγκατέλειψαν την ευθύνη τους. Αυτό σημαίνει να εκπληρώνει κανείς το καθήκον του στον μέγιστο βαθμό. Τι εννοώ με αυτό; Εννοώ, μήπως, πως θα κάνω κι εσάς να καταθέσετε με την ίδια μέθοδο μαρτυρία για τον Θεό και να διαδώσετε το ευαγγέλιό Του; Δεν χρειάζεται απαραίτητα να το κάνεις αυτό, μα πρέπει να καταλάβεις πως είναι δική σου ευθύνη, πως αν ο Θεός χρειαστεί κάτι τέτοιο από εσένα, θα πρέπει να το αποδεχθείς ως κάτι που η τιμή σου σε δεσμεύει να κάνεις. Οι άνθρωποι σήμερα έχουν φόβο και ανησυχία μέσα τους· ποιον σκοπό εξυπηρετούν όμως αυτά τα συναισθήματα; Εάν ο Θεός δεν έχει ανάγκη να το κάνεις αυτό, ποιος ο λόγος ν’ ανησυχείς; Εάν ο Θεός έχει ανάγκη να το κάνεις, δεν θα πρέπει ν’ αποφύγεις ούτε να απορρίψεις αυτήν την ευθύνη. Θα πρέπει να συνεργαστείς ενεργά και να την αποδεχτείς χωρίς να ανησυχείς. Όπως και να πεθάνει κανείς, δεν πρέπει να πεθάνει ενώπιον του Σατανά ούτε στα χέρια του Σατανά. Αν είναι να πεθάνει κάποιος, αυτό θα πρέπει να γίνει στα χέρια του Θεού. Οι άνθρωποι προέρχονται από τον Θεό, και στον Θεό επιστρέφουν —αυτήν τη λογική και τη στάση πρέπει να έχει ένα δημιούργημα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η διάδοση του ευαγγελίου είναι το καθήκον στο οποίο όλοι οι πιστοί δεσμεύονται ηθικά). Τα λόγια του Θεού με έκαναν να καταλάβω πως όταν εκτελώ το καθήκον μου με κίνδυνο και υπό την απειλή του θανάτου, πρέπει να παραμένω αφοσιωμένη στον Θεό. Ακόμα κι αν χρειαστεί να θυσιάσω τη ζωή μου, θα επιμείνω στο καθήκον μου και δεν θα υποκύψω ποτέ στον Σατανά. Αυτή είναι η πιο ισχυρή μαρτυρία της νίκης επί του Σατανά κι έχει την έγκριση του Θεού. Αν η ζωή μου κινδυνεύσει και αρνηθώ την ανάθεση από τον Θεό από φόβο μήπως πεθάνω, η ντροπή θα με στιγματίσει και ο Θεός θα με απεχθάνεται. Οι προφήτες και οι απόστολοι ανά τους αιώνες πέθαναν με φρικτό τρόπο για να κηρύξουν το ευαγγέλιο και να καταθέσουν μαρτυρία στον Θεό: Κάποιοι διαμελίστηκαν από άλογα, άλλους τους μαχαίρωσαν μέχρι θανάτου, ενώ άλλους τους έκαψαν ζωντανούς. Ο Πέτρος σταυρώθηκε ανάποδα για τον Θεό. Τις έσχατες ημέρες, πολλοί αδελφοί και αδελφές έχουν συλληφθεί και βασανιστεί βάναυσα από το Κομμουνιστικό Κόμμα επειδή διαδίδουν το ευαγγέλιο της βασιλείας. Ακόμα και μπροστά στον θάνατο, δεν αρνούνται το όνομα του Θεού· κάποιοι βασανίζονται μέχρι θανάτου και αρνούνται να γίνουν Ιούδες ή να προδώσουν τον Θεό. Έχουν δώσει όμορφες και ηχηρές μαρτυρίες για τον Θεό. Χρησιμοποίησαν τη ζωή τους για να προασπιστούν την αληθινή οδό και διακήρυξαν και κατέθεσαν μαρτυρία σ’ αυτόν τον κακό κόσμο με τον θάνατό τους ότι ο Θεός είναι ο ένας αληθινός Θεός, ο Δημιουργός. Δεν δίστασαν να θυσιάσουν τις ζωές τους. Το να δώσει κανείς τη ζωή του για να καταθέσει μαρτυρία για τον Θεό είναι μια πράξη άξια και σημαντική. Είναι η υψηλότερη μορφή μαρτυρίας. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, ένιωσα λιγότερο φόβο. Ήμουν πρόθυμη να βασιστώ στον Θεό και να αντιμετωπίσω εκείνο το περιβάλλον.

Εκείνη τη στιγμή, αυτά τα λόγια του Θεού ήρθαν στο μυαλό μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ανεξάρτητα από το πόσο “δυνατός” είναι ο Σατανάς, ανεξάρτητα από το πόσο θρασύς και φιλόδοξος είναι, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλη ικανότητα έχει να προξενεί ζημιές, ανεξάρτητα από το πόσο ευρείας κλίμακας είναι οι τεχνικές που χρησιμοποιεί για να διαφθείρει και να παρασύρει τον άνθρωπο, ανεξάρτητα από το πόσο έξυπνα είναι τα κόλπα και τα σχέδια με τα οποία τρομοκρατεί τον άνθρωπο, ανεξάρτητα από το πόσο ευμετάβλητη είναι η μορφή του, ποτέ δεν μπόρεσε να δημιουργήσει ούτε ένα έμψυχο ον, ποτέ δεν μπόρεσε να θέσει νόμους και κανόνες για την ύπαρξη όλων των πραγμάτων και ποτέ δεν μπόρεσε να κυβερνήσει ή να ελέγξει κανένα αντικείμενο, είτε έμψυχο ή άψυχο. Στο σύμπαν και στο στερέωμα, δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος ή αντικείμενο που να έχει γεννηθεί από τον Σατανά, ή που να υπάρχει εξαιτίας του. Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος ή αντικείμενο που αυτός κυβερνά ή ελέγχει. Αντιθέτως, ο Σατανάς όχι μόνο είναι αναγκασμένος να ζει υπό την κυριαρχία του Θεού, αλλά και πρέπει να υποταχθεί σε όλες τις εντολές και τις προσταγές του Θεού. Χωρίς την άδεια του Θεού, είναι δύσκολο για τον Σατανά να ακουμπήσει ακόμα και μια σταγόνα νερό ή έναν κόκκο άμμου πάνω στη γη. Χωρίς την άδεια του Θεού, ο Σατανάς δεν μπορεί ούτε να κινήσει τα μυρμήγκια πάνω στη γη, πόσο μάλλον τους ανθρώπους, που δημιουργήθηκαν από τον Θεό. Στα μάτια του Θεού, ο Σατανάς είναι κατώτερος και από τα κρινάκια στο βουνό, τα πουλιά που πετούν στον αέρα, τα ψάρια στη θάλασσα και τις κάμπιες στη γη. Ο ρόλος του περιορίζεται στο να υπηρετεί όλα τα πράγματα, να υπηρετεί την ανθρωπότητα και να υπηρετεί το έργο του Θεού και το σχέδιο διαχείρισής Του. Ανεξάρτητα από τη μοχθηρότητα της φύσης του και τη διαβολικότητα της ουσίας του, το μόνο πράγμα που μπορεί να κάνει είναι να συμμορφώνεται υπάκουα με το καθήκον του: δηλαδή να υπηρετεί τον Θεό και να αποτελεί ένα αντιθετικό στοιχείο προς τον Θεό. Αυτή είναι η ουσία και η θέση του Σατανά. Η ουσία του δεν συνδέεται με τη ζωή, δεν συνδέεται με τη δύναμη και δεν συνδέεται με την εξουσία. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα παιχνίδι στα χέρια του Θεού, μια απλή μηχανή που υπηρετεί τον Θεό!» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Α΄). «Όταν οι άνθρωποι είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τη ζωή τους, όλα γίνονται ασήμαντα και κανείς δεν μπορεί να τους νικήσει. Τι θα μπορούσε να είναι πιο σημαντικό από τη ζωή; Έτσι, ο Σατανάς δεν μπορεί πλέον να κάνει τίποτα μέσα στους ανθρώπους, δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να κάνει με τον άνθρωπο» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ερμηνείες των μυστηρίων των λόγων του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Κεφάλαιο 36). Τα λόγια του Θεού φέρουν εξουσία και δύναμη. Τα πάντα βρίσκονται υπό την κυριαρχία και τη διευθέτηση του Θεού. Όσο άγριος και φαύλος κι αν είναι ο Σατανάς, δεν μπορεί ούτ’ αυτός να ξεφύγει από τα όρια που θέτει ο Θεός. Χωρίς την άδεια του Θεού, δεν τολμά να ξεπεράσει τα όρια, πόσο μάλλον να μας βλάψει. Ακριβώς όπως ο Σατανάς θέλησε να καταστρέψει τον Ιώβ, αλλά ο Θεός δεν του επέτρεψε να αφαιρέσει τη ζωή του Ιώβ. Και παρόλο που ο Σατανάς χρησιμοποίησε κάθε τέχνασμα και πλεκτάνη που είχε στη διάθεσή του, δεν τόλμησε να αφαιρέσει τη ζωή του Ιώβ. Συνειδητοποίησα, λοιπόν, ότι η εξουσία του Θεού ξεπερνά κάθε εχθρική δύναμη. Μπορεί να είναι άσχημα τα πράγματα εδώ, αλλά εγώ δεν έχω συλληφθεί. Ο Θεός με προστατεύει. Μια φορά, ήταν να πάω σε ένα σπίτι φιλοξενίας, αλλά η αδελφή δεν ήρθε να με πάρει. Αργότερα, έμαθα ότι ένας Ιούδας είχε καρφώσει το σπίτι κι ότι το παρακολουθούσαν στενά οι αστυνομικοί. Ο Θεός με προστάτευσε που δεν πήγα εκεί. Επιπλέον, η επιδημία έχει δέσει τα χέρια της αστυνομίας. Δεν μπορούν να συλλάβουν αδελφούς και αδελφές. Διαφορετικά, ποιος ξέρει πόσο περισσότεροι αδελφοί και αδελφές θα συλλαμβάνονταν. Αυτό ήταν ένα θαύμα του Θεού, αποτέλεσμα της σοφίας και της παντοδυναμίας του. Ακόμη και μέσα σ’ αυτό το εχθρικό περιβάλλον, το ΚΚΚ δεν τολμά να με αγγίξει χωρίς την άδεια του Θεού. Ο Θεός θ’ αποφασίσει αν θα συλληφθώ ή αν θα μου δώσουν βαριά ποινή. Δεν μπορώ πλέον να ζω για τον εαυτό μου· Είμαι έτοιμη να παραδοθώ στον Θεό και να Τον αφήσω να με καθοδηγεί κάθε μέρα. Όσο εχθρικό κι αν είναι το περιβάλλον, όσο κι αν θερίζει η επιδημία, εγώ θα επιμείνω στο καθήκον μου μέχρι τέλους. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, βρήκα ηρεμία και αφοσιώθηκα στο καθήκον μου.

Σάββατο, 31 Δεκεμβρίου 2022, λιακάδα

Η Σου Σιάο κι εγώ πήγαμε χθες σε μια εκκλησία. Εκπλαγήκαμε όταν ο αδελφός που μας φιλοξένησε μας πρόσφερε ένα μέρος για να αποθηκεύσουμε τα βιβλία. Ενθουσιαστήκαμε κι οι δύο κι αποφασίσαμε να μοιραστούμε το έργο. Η Σου Σιάο πήγε να δει το σπίτι κι εγώ επέστρεψα για να συζητήσω με τους αδελφούς και τις αδελφές το θέμα της μεταφοράς των βιβλίων με τα λόγια του Θεού. Ως το απόγευμα, είχαμε μεταφέρει τα πρώτα βιβλία.

Τρίτη, 14 Φεβρουαρίου 2023, λιακάδα

Τις τελευταίες ημέρες, μεταφέρουμε συνεχώς τα βιβλία με τα λόγια του Θεού, και σήμερα μεταφέραμε την τελευταία παρτίδα. Γύρω στις 3:00 το πρωί, είδα τους αδελφούς που μετέφεραν τα βιβλία να επιστρέφουν ασφαλείς, και με κυρίευσε ένα συναίσθημα που οι λέξεις δεν μπορούσαν να περιγράψουν. Μέσα σ’ αυτές τις μέρες, καταφέραμε να μετακινήσουμε με ασφάλεια όλα τα βιβλία παρά το εχθρικό περιβάλλον. Τα καταφέραμε χάρη στην καθοδήγηση του Θεού και την αγαστή συνεργασία των αδελφών. Καθώς καθόμουν στο λεωφορείο στον δρόμο για το σπίτι, ένα αίσθημα γαλήνης και ασφάλειας με κατέκλυσε. Σε όλη τη διαδρομή αναλογιζόμουν: Παρά το γεγονός ότι ήρθα εδώ για να εργαστώ σε ένα επικίνδυνο περιβάλλον, συνειδητοποίησα ότι σε επικίνδυνα περιβάλλοντα σαν αυτό μπορούμε και βλέπουμε τις θαυματουργές πράξεις του Θεού, και αναγνωρίζουμε ότι η εξουσία και η δύναμη του Θεού ξεπερνούν κάθε εχθρική δύναμη. Καταλαβαίνω τώρα ότι η εμπειρία από τέτοια εχθρικά περιβάλλοντα μπορεί να οδηγήσει στην τελείωση την πίστη μου, να με βοηθήσει να κατανοήσω την παντοδυναμία και την κυριαρχία του Θεού και να αποκαλύψει τον εγωισμό και την ποταπότητά μου. Όσο το περιβάλλον γύρω μου ήταν επικίνδυνο, έτεινα να προστατεύω τα συμφέροντά μου και να σκέφτομαι μόνο το δικό μου μέλλον και τη μοίρα μου. Τα λόγια του Θεού με οδήγησαν να ξεφύγω από τη σκοτεινή επιρροή του Σατανά, να επιμείνω μέχρι τέλους και να ολοκληρώσω το έργο το οποίο με έστειλαν να κάνω. Κέρδισα πολλά απ’ αυτό το ταξίδι. Η εμπειρία αυτή θα μου μείνει αξέχαστη και θα την κρατήσω σαν θησαυρό! Δόξα τω Θεώ!