Το 2023, έκανα το καθήκον μου ως επικεφαλής εκκλησίας και συνεργαζόμουν με την αδελφή Χε Λι. Παλιότερα, η Χε Λι είχε γίνει επικεφαλής και κατανοούσε κάπως τις αρχές πάνω σε διάφορες εργασίες. Αφού χωρίσαμε το έργο μας μεταξύ μας, δεν είχα ιδιαίτερη έγνοια για το έργο για το οποίο ήταν υπεύθυνη η Χε Λι. Η Χε Λι με βοηθούσε κάποιες φορές που προέκυπταν δυσκολίες στο έργο μου. Μπορεί ο φόρτος εργασίας να ήταν μεγάλος, αλλά συνεργαζόμασταν κι ένιωθα χαλαρή. Τον Ιούλιο, η Χε Λι επιλέχθηκε να γίνει κήρυκας και ανέλαβε ευθύνες σε πολλές εκκλησίες. Έτσι, το έργο της εκκλησίας μας έπεσε όλο πάνω μου κι εγώ άρχισα να ελπίζω ότι θα έχω σύντομα κάποιον να μοιραστεί μαζί μου τον φόρτο εργασίας. Αργότερα, η Ζάο Σιν εξελέγη κι εκείνη επικεφαλής εκκλησίας και αρχίσαμε να συνεργαζόμαστε. Χάρηκα πάρα πολύ. Η Ζάο Σιν είχε υπηρετήσει ως διάκονος του ποτίσματος στο παρελθόν και κατανοούσε το έργο της εκκλησίας. Σκέφτηκα ότι θα μάθαινε γρήγορα τη δουλειά. Τώρα που υπήρχε κάποια να μοιραστεί μαζί μου το έργο, δεν θα ήμουν πια τόσο πιεσμένη. Είπα στη Ζάο Σιν για τις εργασίες που έπρεπε να κάνει, αλλά επειδή ήταν λίγο μεγαλύτερη, καθυστέρησε να καταλάβει κάποια πράγματα με αποτέλεσμα να συνεχίσω να κάνω εγώ το περισσότερο έργο. Ένιωσα κάποια δυσαρέσκεια στην καρδιά μου. Δεν είχα να κάνω μόνο το δικό μου έργο. Είχα και να καθοδηγώ τη Ζάο Σιν, κι αυτό μεγάλωνε ακόμα περισσότερο τον φόρτο εργασίας μου. Ωστόσο, σκέφτηκα ότι μετά από λίγες μέρες άσκησης η αδελφή Ζάο θα εξοικειωνόταν με το έργο.

Μια μέρα, μετά από μια συνάντηση, συνειδητοποίησα ότι δεν είχα παρακολουθήσει το έργο του ποτίσματος. Σκέφτηκα, λοιπόν, ότι η Ζάο Σιν ήταν πιο εξοικειωμένη με το έργο του ποτίσματος κι ότι πιθανότατα θα το είχε παρακολουθήσει. Όταν γύρισα σπίτι, ρώτησα αμέσως τη Ζάο Σιν αν είχε παρακολουθήσει το έργο του ποτίσματος. Η Ζάο Σιν είπε ότι δεν είχε κάνει ακόμα κάποια συνάθροιση μαζί τους κι ότι δεν ήξερε κάτι. Αμέσως μέσα μου ξεχείλισε η οργή. Σκέφτηκα: «Αν μπορούσες να κάνεις ένα μέρος του έργου, δεν θα έφευγε λίγη πίεση από πάνω μου; Ποια είναι η διαφορά τώρα που είμαστε δύο; Πάλι τα κάνω όλα εγώ». Είπα με ύφος μομφής: «Αν μπορούσες να κάνεις ένα μέρος του έργου, δεν θα αυξανόταν η αποτελεσματικότητά μας; Σκέψου ποια διεφθαρμένη διάθεση σε εμποδίζει να κάνεις το έργο!» Η Ζάο Σιν δεν είπε τίποτα για λίγη ώρα, και εκείνη τη στιγμή, συνειδητοποίησα ότι την έκανα να νιώσει περιορισμένη έτσι όπως μίλησα. Ίσως να μην ήταν σωστό που της φέρθηκα έτσι, ιδιαίτερα τη στιγμή που ζούσε μέσα στα συναισθήματά της κι ήταν σε κακή κατάσταση. Αυτό σκέφτηκα κι ένιωσα κάποια μομφή μέσα μου.

Περίπου δυο βδομάδες μετά, η Λιου Γουέν εξελέγη επικεφαλής και θα συνεργαζόταν μαζί μας. Η Λιου Γουέν εκτελούσε τα καθήκοντά της ευσυνείδητα και ήταν προσεκτική στο έργο της, αλλά ήταν νέα και δεν κατανοούσε καλά τις αρχές των διαφόρων εργασιών. Προέκυπταν συνέχεια προβλήματα στο έργο της, ήταν πολύ αργή και είχε ελλιπείς εργασιακές ικανότητες, οπότε χρειαζόταν συχνά τη βοήθειά μου. Αρχικά, σκέφτηκα ότι το να συνεργάζομαι με δύο αδελφές θα βοηθούσε στον επιμερισμό του φόρτου εργασίας. Αντί να μειωθεί, όμως, το φορτίο μου αυξήθηκε. Ένιωσα μεγάλη πίεση και η εκτέλεση του καθήκοντός μου έγινε δύσκολη και εξαντλητική. Δεν μπορούσα να σταματήσω να αισθάνομαι μέσα μου περιφρόνηση προς τις δύο αδελφές και δεν ήθελα καν να τους μιλήσω. Δεν απαντούσα με υπομονή στις ερωτήσεις τους, και εκείνες ένιωθαν περιορισμένες και δεν τολμούσαν να ρωτήσουν κάτι παραπάνω. Το αποτέλεσμα ήταν να καθυστερήσουν ορισμένες εργασίες αφού εκείνες δεν ήταν ικανές να τις εκτελέσουν. Εκείνη την περίοδο, και οι δύο αδελφές ήταν πολύ αρνητικές, ένιωθαν ότι δεν είχαν καταφέρει τίποτα και ότι δεν ήταν σε θέση να κάνουν τα καθήκοντά τους, ενώ εγώ εξακολουθούσα να παραπονιέμαι που δεν ήταν αποτελεσματικές. Μπορεί να είχα συνεργάτιδες, αλλά έμοιαζα ακόμα πιο κουρασμένη απ’ όσο ήμουν όταν δεν είχα καμιά. Παρόλο που το έργο ήταν για τρία άτομα, το περισσότερο το έκανα εγώ τελικά κι ένιωθα πολύ μειονεκτικά. Φοβόμουν, όμως, ότι αν δεν το έκανα, θα καθυστερούσε το έργο και θα ευθυνόμουν εγώ γι’ αυτό. Όσο το σκεφτόμουν αυτό, άρχισαν να μου τρέχουν δάκρυα ανεξέλεγκτα λες και μου είχαν κάνει μεγάλο κακό. Δεν ήξερα πώς να αντιμετωπίσω αυτό το περιβάλλον· κάθε μέρα αναστέναζα και ένιωθα βαθιά στενοχωρημένη. Σκέφτηκα ότι θα ήθελα να φύγω από αυτήν την εκκλησία, αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι η φυγή μου δεν θα έλυνε το πρόβλημα. Έτσι, προσήλθα ενώπιον του Θεού με προσευχή κι είπα «Θεέ μου, ξέρω ότι έχω αποκαλύψει πολλές διεφθαρμένες διαθέσεις, αλλά δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω να τις κατανοώ. Σε παρακαλώ, διαφώτισέ με και οδήγησέ με, ώστε να γνωρίσω τις διεφθαρμένες μου διαθέσεις». Στην αναζήτησή μου, διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Η έμφυτη προδιάθεση του ανθρώπου είναι η θερμοαιμία. Όταν ζημιώνεται το συμφέρον, η ματαιοδοξία ή η υπερηφάνεια ενός ανθρώπου, κι εκείνος δεν καταλαβαίνει την αλήθεια ή δεν έχει την αλήθεια-πραγματικότητα, τότε θα αφήσει τη διεφθαρμένη διάθεσή του να του υπαγορεύσει πώς να αντιμετωπίσει αυτήν τη ζημιά, θα είναι παρορμητικός και θα ενεργεί απερίσκεπτα. Αυτό που εκδηλώνει και αποκαλύπτει, τότε, είναι θερμοαιμία. Είναι θετικό ή αρνητικό πράγμα η θερμοαιμία; Είναι προφανώς αρνητικό. Δεν είναι καλό να ζει κανείς μέσα στη θερμοαιμία· αυτό μπορεί να φέρει την καταστροφή. Αν κάποιος, όταν του συμβαίνει κάτι, φανερώνει θερμοαιμία και διαφθορά, άραγε είναι άνθρωπος που αναζητά την αλήθεια και υποτάσσεται στον Θεό; Προφανώς, είναι βέβαιο ότι ένας τέτοιος άνθρωπος δεν υποτάσσεται στον Θεό. Όσον αφορά τους διάφορους ανθρώπους, τα γεγονότα, τα πράγματα και τα περιβάλλοντα που οργανώνει ο Θεός για τους ανθρώπους, αν κάποιος δεν μπορεί να τα αποδεχτεί από τον Θεό, αλλά αντίθετα τα διαχειρίζεται και τα λύνει με ανθρώπινο τρόπο, τότε τι θα προκύψει στο τέλος; (Ο Θεός θα αποστραφεί και θα απορρίψει αυτό το άτομο.) Αφού αυτόν τον άνθρωπο ο Θεός θα τον σιχαθεί, άραγε αυτό θα είναι εποικοδομητικό για τους ανθρώπους; (Όχι, δεν θα είναι.) Όχι μόνο θα βγουν χαμένοι στη δική τους ζωή, αλλά δεν θα είναι εποικοδομητικό ούτε για τους άλλους. Πολύ περισσότερο, θα ταπεινώσουν τον Θεό και θα Τον κάνουν να τους αποστραφεί και να τους απορρίψει. Ένας τέτοιος άνθρωπος έχει χάσει τη μαρτυρία του και είναι ανεπιθύμητος όπου κι αν πάει. Αν είσαι μέλος του οίκου του Θεού, αλλά είσαι πάντα οξύθυμος στις πράξεις σου, πάντα εκθέτεις αυτό που είναι φυσικό μέσα σου και πάντα αποκαλύπτεις τη διεφθαρμένη σου διάθεση, ενεργώντας με ανθρώπινα μέσα και με διεφθαρμένη, σατανική διάθεση, η τελική συνέπεια θα είναι να πράττεις το κακό και να αντιστέκεσαι στον Θεό —και αν παραμένεις αμετανόητος όλο αυτό το διάστημα και δεν μπορείς να βαδίσεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, θα πρέπει να εκτεθείς και να αποκλειστείς. Δεν είναι σοβαρό πρόβλημα να ζει κανείς εξαρτημένος από μια σατανική διάθεση και να μην αναζητά την αλήθεια για να απαλλαγεί απ’ αυτή; Μια πτυχή του προβλήματος είναι ότι δεν αναπτύσσεται ούτε αλλάζει στη δική του ζωή· πέρα απ’ αυτό, θα επηρεάσει αρνητικά και τους άλλους. Δεν θα εξυπηρετήσει κανέναν καλό σκοπό στην εκκλησία, και με τον καιρό θα φέρει μεγάλους μπελάδες στην εκκλησία και στον εκλεκτό λαό του Θεού, σαν μια βρομερή μύγα που πετάει πέρα δώθε πάνω από ένα τραπέζι, προκαλώντας αηδία και απέχθεια. Θέλετε να είστε τέτοιοι άνθρωποι; (Όχι.)» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μια διεφθαρμένη διάθεση μπορεί να διαλυθεί μόνο με την αποδοχή της αλήθειας). Ο Θεός εξέθετε την κατάσταση στην οποία βρισκόμουν. Ποιος ήταν ο λόγος που ένιωθα συνέχεια ενοχλημένη κι εξέφραζα τη θερμοαιμία μου και ξεσπούσα στις συνεργάτιδές μου; Ο λόγος ήταν ότι δεν ανταποκρίνονταν στις προσδοκίες που είχα αναπτύξει μόλις επιλέχθηκαν ως επικεφαλής. Αντί να μοιραζόμαστε τον φόρτο εργασίας για να χαλαρώσω κι εγώ λίγο, εκείνες απαιτούσαν ακόμα περισσότερη από την ενέργειά μου για να συναναστραφώ μαζί τους και να τις βοηθήσω να αντιμετωπίσουν τα ελαττώματα στο έργο τους. Ένιωθα ότι σπαταλούσαν τον χρόνο μου κι ότι μου ταλαιπωρούσαν τη σάρκα, πράγμα που με έκανε να νιώσω αντίσταση. Δεν αναζήτησα την αλήθεια και ζούσα μέσα στη διεφθαρμένη μου διάθεση. Τις περιφρονούσα, ξεσπούσα πάνω τους και εξέφραζα τη θερμοαιμία μου. Αυτό τις έκανε να νιώσουν ακόμα πιο αρνητικές και περιορισμένες, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται το έργο μας. Μου έλειπε πραγματικά η ανθρώπινη φύση!

Αργότερα, διάβασα περισσότερα από τα λόγια του Θεού: «Όσον αφορά την εκτέλεση ορισμένων ειδικών καθηκόντων ή πιο επίπονων και κουραστικών καθηκόντων, από μία άποψη, οι άνθρωποι πρέπει πάντα να αναλογίζονται πώς να εκτελούν αυτά τα καθήκοντα, ποιες δυσκολίες θα πρέπει να υπομείνουν και θα πώς πρέπει να ασκούν τα καθήκοντά τους και να υποτάσσονται. Από μια άλλη άποψη, πρέπει επίσης να εξετάζουν ποια στοιχεία νοθεύουν τις προθέσεις τους και πώς παρακωλύουν την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Οι άνθρωποι γεννιούνται με μια αποστροφή για τις κακουχίες —κανείς μα κανείς δεν αντλεί περισσότερο ενθουσιασμό ή περισσότερη χαρά όταν υπομένει περισσότερες κακουχίες. Δεν υπάρχουν τέτοιου είδους άνθρωποι. Είναι στη φύση της ανθρώπινης σάρκας οι άνθρωποι να αισθάνονται ανησυχία και στενοχώρια μόλις η σάρκα τους υπομείνει κακουχίες. Πόσες, όμως, κακουχίες πρέπει να υπομείνετε τώρα στο καθήκον που εκτελείτε; Αρκεί να αντέξει η σάρκα σας να νιώσει λίγη κούραση και λίγο κόπο. Εάν δεν μπορείς να αντέξεις ούτε καν αυτήν τη μικρή δυσκολία, μπορεί να θεωρηθεί ότι έχεις αποφασιστικότητα; Μπορεί να θεωρηθεί ότι πιστεύεις ειλικρινά στον Θεό; (Όχι.) Δεν αρκεί αυτό. […] Το να μπορείς να υπομείνεις δυσκολίες κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ούτε είναι εύκολο να εκτελείς καλά ένα συγκεκριμένο είδος εργασίας. Είναι βέβαιο ότι μέσα στους ανθρώπους που μπορούν να κάνουν αυτά τα πράγματα ενεργεί η αλήθεια των λόγων του Θεού. Δεν είναι ότι γεννήθηκαν χωρίς φόβο για τις κακουχίες και την κούραση. Πού θα μπορούσε να βρεθεί ένα τέτοιο άτομο; Αυτοί οι άνθρωποι έχουν όλοι κάποιο κίνητρο και κάποια αλήθεια από τα λόγια του Θεού για θεμέλιό τους. Όταν αναλαμβάνουν τα καθήκοντά τους, οι απόψεις και οι οπτικές τους αλλάζουν —εκτελούν τα καθήκοντά τους ευκολότερα και αρχίζουν να θεωρούν ασήμαντο το να υπομείνουν κάποιες σωματικές κακουχίες και κούραση. Όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν αλλάζουν απόψεις για τα πράγματα, ζουν σύμφωνα με ανθρώπινες ιδέες και αντιλήψεις, εγωιστικές επιθυμίες και προσωπικές προτιμήσεις, είναι διστακτικοί και απρόθυμοι να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Για παράδειγμα, όταν είναι να κάνουν κάποια βρόμικη και κουραστική δουλειά, ορισμένοι λένε: “Θα υπακούσω στις ρυθμίσεις του οίκου του Θεού. Ό,τι καθήκον μού κανονίσει η εκκλησία, θα το εκτελέσω, άσχετα αν είναι βρόμικο ή κουραστικό, αν είναι εντυπωσιακό ή περνάει απαρατήρητο. Δεν έχω απαιτήσεις και θα το δεχτώ ως καθήκον μου. Αυτή είναι η ανάθεση που μου έχει εμπιστευτεί ο Θεός και οι κακουχίες που θα πρέπει να υπομείνω είναι λίγη βρομιά και κούραση”. Γι’ αυτό, όταν ασχολούνται με το έργο τους, δεν αισθάνονται ότι υπομένουν καμία απολύτως δυσκολία. Ενώ άλλοι μπορεί να το βρίσκουν βρόμικο και κουραστικό, αυτοί το βρίσκουν εύκολο, επειδή η καρδιά τους είναι ήρεμη και γαλήνια. Το κάνουν για τον Θεό, οπότε δεν αισθάνονται ότι είναι δύσκολο. Κάποιοι θεωρούν ότι το να κάνουν κάποιο βρόμικο, κουραστικό ή ασήμαντο έργο προσβάλλει το κύρος και τον χαρακτήρα τους. Έχουν την αίσθηση ότι οι άλλοι δεν τους σέβονται, ότι τους εκφοβίζουν ή τους περιφρονούν. Συνεπώς, ακόμη και όταν τους τυχαίνουν οι ίδιες εργασίες και ο ίδιος φόρτος εργασίας, το βρίσκουν επίπονο. Ό,τι κι αν κάνουν, νιώθουν αγανάκτηση στην καρδιά τους και ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τα θέλουν ή ότι δεν είναι ικανοποιητικά. Μέσα τους είναι γεμάτοι αρνητικότητα και αντίσταση. Γιατί είναι αρνητικοί και αντιστέκονται; Ποια είναι η βαθύτερη αιτία; Τις περισσότερες φορές, είναι επειδή η εκτέλεση των καθηκόντων τους δεν τους αποδίδει μισθό, είναι σαν να δουλεύουν δωρεάν. Εάν υπήρχαν ανταμοιβές, μπορεί να το αποδέχονταν, όμως δεν ξέρουν αν θα τις λάβουν ή όχι. Γι’ αυτό, οι άνθρωποι αισθάνονται ότι η εκτέλεση καθηκόντων δεν αξίζει τον κόπο, και την εξισώνουν με τζάμπα δουλειά, επομένως συχνά γίνονται αρνητικοί και αντιστέκονται όσον αφορά την εκτέλεση καθηκόντων. Έτσι δεν γίνεται; Ειλικρινά, οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι πρόθυμοι να εκτελέσουν καθήκοντα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Από τα λόγια του Θεού είδα ότι όσοι δεν κάνουν πράξη την αλήθεια και ενδιαφέρονται για τη σάρκα σκέφτονται μόνο το δικό τους σωματικό συμφέρον. Δεν θεωρούν ευθύνες τα καθήκοντά τους. Όταν κάνουν περισσότερα, νομίζουν ότι χάνουν, οπότε παραπονιούνται και αντιστέκονται. Αυτό σημαίνει ότι δεν κάνουν τα καθήκοντά τους. Όσο για μένα, επειδή οι αδελφές με τις οποίες συνεργαζόμουν ήταν καινούργιες και δεν μπορούσαν να κάνουν μόνες τους τα καθήκοντά τους, κι επειδή χρειάζονταν τη συναναστροφή και τη βοήθειά μου, εγώ πλημμύριζα με παράπονα, αφού νόμιζα ότι σπαταλούσαν τον χρόνο που είχα για να αναπαυτώ. Ξεσπούσα και εξέφραζα τη θερμοαιμία μου, δεν ήμουν πρόθυμη να τους μιλήσω ούτε και νοιαζόμουν για το έργο που είχαν υπό την ευθύνη τους. Ποτέ δεν θεώρησα ότι το έργο της εκκλησίας ήταν δικό μου καθήκον ούτε και σκέφτηκα πώς να βοηθήσω τις αδελφές να αναλάβουν γρήγορα τις ευθύνες τους ώστε να εμποδίσω τις απώλειες στο έργο της εκκλησίας. Δεν ήμουν καν πρόθυμη να μιλήσω περισσότερο ή να δαπανήσω περισσότερο χρόνο και ενέργεια. Πώς θα μπορούσε να θεωρήσει κανείς ότι με τη συμπεριφορά αυτή εκτελούσα πιστά τα καθήκοντά μου; Ένα άτομο με συνείδηση και λογική δεν λαμβάνει υπόψη του τα προσωπικά του συμφέροντα σε κανένα περιβάλλον. Παραμένει πιστό στον Θεό και κάνει καλά τα καθήκοντά του όσο κι αν υποφέρει κι όσο κι αν κουράζεται. Ωστόσο, εγώ σκεφτόμουν συνέχεια να ενδώσω στις σωματικές ανέσεις και στις ευκολίες. Όταν τα πράγματα έγιναν λίγο δύσκολα, ένιωσα θιγμένη και σκέφτηκα ότι είχα βγει χαμένη, και θέλησα να φύγω από αυτό το περιβάλλον. Η αιτία όλων αυτών ήταν η διεφθαρμένη μου διάθεση σύμφωνα με την οποία λαχταρούσα τη σάρκα, και ήμουν εγωίστρια και ελεεινή. Ζούσα μέσα στη διεφθαρμένη μου διάθεση, η οποία πλήγωνε πολύ τις αδελφές που συνεργάζονταν μαζί μου. Κάθε μέρα, πριν μιλήσουν, παρακολουθούσαν την έκφρασή μου. Μερικές φορές, ήταν σαφές ότι είχαν απόψεις, αλλά φοβούνταν μήπως πουν κάτι κακό, αφού ήξεραν ότι η αντίδρασή μου ίσως να ήταν οργισμένη. Το αποτέλεσμα ήταν να μην εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους όπως θα μπορούσαν κανονικά. Πώς μπορούσα να θεωρώ ότι έκανα έτσι το καθήκον μου; Πρακτικά, έκανα κακό και προκαλούσα διαταράξεις! Τώρα που το σκέφτομαι, η συμπεριφορά μου ήταν πραγματικά άσχημη.

Αργότερα, αναζήτησα τον λόγο που λαχταρούσα συνέχεια την άνεση και που λάμβανα υπόψη το συμφέρον του σώματός μου. Διάβασα τα λόγια του Θεού που έλεγαν: «Μέχρι να βιώσουν οι άνθρωποι το έργο του Θεού και να κατανοήσουν την αλήθεια, η φύση του Σατανά είναι αυτή που αναλαμβάνει τον έλεγχο και τους εξουσιάζει εκ των έσω. Τι περιλαμβάνει ακριβώς αυτή η φύση; Για παράδειγμα, γιατί είσαι εγωιστής; Γιατί προστατεύεις τη θέση σου; Γιατί έχεις τόσο ισχυρά συναισθήματα; Γιατί απολαμβάνεις εκείνα τα άδικα πράγματα; Γιατί σου αρέσουν εκείνα τα κακά πράγματα; Πού βασίζεται η αρέσκειά σου για αυτά τα πράγματα; Από πού προέρχονται αυτά τα πράγματα; Γιατί αποδέχεσαι αυτά τα πράγματα με τόση χαρά; Τώρα πια έχετε όλοι σας φτάσει στο σημείο να καταλάβετε ότι ο κύριος λόγος πίσω από όλα αυτά τα πράγματα είναι ότι βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο το δηλητήριο του Σατανά. Ποιο είναι λοιπόν το δηλητήριο του Σατανά; Πώς μπορεί να εκφραστεί; Για παράδειγμα, αν ρωτήσεις τους ανθρώπους: “Πώς θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι; Για ποιον λόγο θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι;” Αυτοί θα απαντήσουν: “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω”. Αυτή η μία φράση εκφράζει την ίδια τη ρίζα του προβλήματος. Η φιλοσοφία και η λογική του Σατανά έχουν γίνει η ζωή των ανθρώπων. Ό,τι και να επιδιώκουν οι άνθρωποι, το κάνουν για τον εαυτό τους —και έτσι ζουν μονάχα για τον εαυτό τους. “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω” —αυτή είναι η φιλοσοφία της ζωής του ανθρώπου, κι αυτό αντιπροσωπεύει και την ανθρώπινη φύση. Αυτά τα λόγια έχουν ήδη γίνει η φύση της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, είναι το αληθινό πορτρέτο της σατανικής φύσης της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Αυτή η σατανική φύση έχει ήδη γίνει η βάση για την ύπαρξη της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Για αρκετές χιλιάδες χρόνια, η διεφθαρμένη ανθρωπότητα ζει με αυτό το δηλητήριο του Σατανά, μέχρι σήμερα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να περπατήσει κανείς στο μονοπάτι του Πέτρου). Από τα λόγια του Θεού, είδα ότι ζούσα με το δηλητήριο του Σατανά «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Τα έκανα όλα για τον εαυτό μου. Νόμιζα πως όποιος δεν προσέχει τον εαυτό του είναι ανόητος. Ως εκ τούτου, όταν έκανα το καθήκον μου, όλες οι σκέψεις και οι ενέργειές μου υποκινούνταν από το προσωπικό μου συμφέρον. Από τότε που έφυγε η Χε Λι, ήθελα να έχω κάποιον σύντομα να μοιραστώ τον φόρτο εργασίας για να ελαφρύνω το φορτίο μου, ώστε να υποφέρω και να κουράζομαι λιγότερο. Όταν είδα ότι η Ζάο Σιν αργούσε να καταλάβει το έργο και δεν μπορούσε να βοηθήσει ιδιαίτερα, ένιωσα περιφρόνηση και ήθελα κι άλλη συνεργάτιδα. Αλλά η Λιου Γουέν, ως επικεφαλής, δεν κατανοούσε καλά τις αρχές κι έπρεπε να ελέγχω συχνά το έργο της. Εξέφρασα τη θερμοαιμία μου και ξέσπασα πάνω τους. Ένιωσα ότι όχι μόνο δεν με βοηθούσαν να μοιραστώ τον φόρτο εργασίας, αλλά και ότι απαιτούσαν από εμένα να κάνω ακόμα μεγαλύτερο κόπο για να συναναστραφώ μαζί τους. Έτσι, είχα ακόμα λιγότερο χρόνο να αναπαυτώ κι ένιωθα ακόμα μεγαλύτερη αγανάκτηση για εκείνες. Όταν αντιμετώπιζαν δυσκολίες στο έργο τους, δεν ήθελα να ασχοληθώ, με αποτέλεσμα να μένουν ζητήματα ανεπίλυτα και να καθυστερεί το έργο. Αν ήμουν πρόθυμη να θυσιαστώ περισσότερο και να τις βοηθήσω με υπομονή, μπορεί να κουραζόμουν σωματικά, μα μέσα από τη συνεργασία μας, το έργο της εκκλησίας θα προόδευε ομαλά. Εγώ, όμως, λάμβανα υπόψη μόνο το συμφέρον του σώματός μου. Καθώς ζούσα σύμφωνα με το δηλητήριο του Σατανά «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω», γινόμουν όλο και πιο εγωίστρια, ελεεινή και στερούμουν ανθρώπινης φύσης και μάλιστα προκάλεσα καθυστερήσεις στο έργο. Αν δεν άλλαζα, ο Θεός θα με αποστρεφόταν και θα με απέκλειε! Προσήλθα ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα: «Θεέ μου! Τον τελευταίο καιρό ζω σύμφωνα με το δηλητήριο του Σατανά “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω” κι αυτό με έχει κάνει απερίγραπτα δυστυχισμένη. Όταν δεν κατηγορώ τους άλλους, κατηγορώ τον Θεό. Δεν θέλω να συνεχίσω να ζω έτσι. Σε παρακαλώ, οδήγησέ με ώστε να απελευθερωθώ από τα δεσμά των σατανικών δηλητηρίων».

Αργότερα, στοχάστηκα: Πώς πρέπει να αντιμετωπίζω τους ανθρώπους σύμφωνα με τις αρχές; Σκέφτηκα αυτά τα λόγια του Θεού: «Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να κατανοήσεις την αλήθεια. Μόλις κατανοήσεις την αλήθεια, θα κατανοήσεις εύκολα τις προθέσεις του Θεού και θα μάθεις με βάση ποιες αρχές απαιτεί Εκείνος να φέρεσαι στους άλλους. Θα μάθεις πώς να συμπεριφέρεσαι στους άλλους και θα μπορείς να το κάνεις σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού. Εάν δεν κατανοήσεις την αλήθεια, τότε σίγουρα δεν θα μπορέσεις να κατανοήσεις τις προθέσεις του Θεού και δεν θα συμπεριφέρεσαι στους άλλους με βάση τις αρχές. Ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να μεταχειρίζεσαι τους άλλους φαίνεται ξεκάθαρα ή υποδεικνύεται στα λόγια του Θεού· οι άνθρωποι πρέπει να μεταχειρίζονται ο ένας τον άλλον με τη στάση με την οποία μεταχειρίζεται την ανθρωπότητα ο Θεός. Πώς μεταχειρίζεται ο Θεός τον κάθε άνθρωπο; Ορισμένοι άνθρωποι έχουν ανώριμο ανάστημα, άλλοι είναι νέοι ή πιστεύουν στον Θεό για πολύ λίγο καιρό, άλλοι δεν είναι κακοί σύμφωνα με τη φύση-ουσία τους, δεν είναι κακόβουλοι, απλώς είναι σχετικά ανίδεοι ή έχουν χαμηλό επίπεδο. Ή ίσως να τους περιορίζουν πολλά πράγματα και να μην έχουν κατανοήσει ακόμα την αλήθεια, να μην έχουν ακόμα ζωή-είσοδο, και γι’ αυτό να δυσκολεύονται να αποφύγουν να κάνουν ανοησίες ή να διαπράξουν ενέργειες που δείχνουν άγνοια. Μα ο Θεός δεν κολλάει στην περαστική ανοησία των ανθρώπων· εξετάζει μόνο την καρδιά τους. Αν είναι αποφασισμένοι να επιδιώξουν την αλήθεια, τότε είναι σωστοί, και όταν ο στόχος τους είναι αυτός, τότε ο Θεός τούς παρακολουθεί, τους περιμένει και τους δίνει χρόνο και ευκαιρίες που τους επιτρέπουν να εισέλθουν. Δεν πρόκειται να τους ξεγράψει ο Θεός μόνο και μόνο για μια παράβαση. Αυτό είναι κάτι που κάνουν συχνά οι άνθρωποι· ο Θεός ποτέ δεν φέρεται έτσι στους ανθρώπους. Αν ο Θεός δεν φέρεται έτσι στους ανθρώπους, τότε γιατί εκείνοι φέρονται έτσι στους άλλους; Αυτό δεν δείχνει τη διεφθαρμένη τους διάθεση; Αυτό ακριβώς δείχνει. Πρέπει να δεις πώς αντιμετωπίζει ο Θεός όσους είναι ανίδεοι και ανόητοι, πώς αντιμετωπίζει όσους έχουν ανώριμο ανάστημα, πώς αντιμετωπίζει τις κανονικές αποκαλύψεις της διεφθαρμένης διάθεσης της ανθρωπότητας και πώς χειρίζεται τους κακόβουλους. Ο Θεός μεταχειρίζεται διαφορετικούς ανθρώπους με διαφορετικό τρόπο, αλλά έχει και ποικίλους τρόπους να διαχειριστεί τις μυριάδες καταστάσεις των διαφορετικών ανθρώπων. Πρέπει να κατανοήσεις αυτές τις αλήθειες. Μόλις τις καταλάβεις, τότε θα μπορείς να μάθεις πώς να βιώνεις τα ζητήματα και να μεταχειρίζεσαι τους ανθρώπους σύμφωνα με τις αρχές» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Για να κερδίσει κανείς την αλήθεια, πρέπει να μάθει από τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα τριγύρω). Από τα λόγια του Θεού, είδα ότι ο Θεός έχει αρχές στον τρόπο που μεταχειρίζεται τους ανθρώπους. Είναι ανεκτικός και υπομονετικός με εκείνους που έχουν μικρό ανάστημα, και τους δίνει ευκαιρίες να αναπτυχθούν. Εγώ, όμως, δεν σκεφτόμουν τις πραγματικές δυσκολίες που αντιμετώπιζαν οι άλλοι κι είχα υπερβολικά υψηλές προσδοκίες. Η Ζάο Σιν ήταν μεγαλύτερης ηλικίας και καινούργια σ’ αυτό το καθήκον. Οπότε, ήταν φυσιολογικό να μη γνωρίζει στην αρχή το έργο. Αντί να κατανοήσω τις δυσκολίες της και να την υποστηρίξω στοργικά, εγώ απαίτησα να επωμιστεί αμέσως το έργο και να κάνει το καθήκον που είχε αναλάβει. Η Λιου Γουέν ήταν αργή και μπερδευόταν όταν το έργο ήταν πολύ. Αλλά ήταν σταθερή και σοβαρή όταν έκανε τα καθήκοντά της και μπορούσε να διαχειριστεί πραγματικές εργασίες. Εγώ, ωστόσο, δεν βοήθησα τις αδελφές να εξοικειωθούν γρήγορα με το έργο κι είχα υπερβολικά υψηλές προσδοκίες από αυτές. Όταν δεν ανταποκρίνονταν στις προσδοκίες μου, έδειχνα απογοήτευση κι εκείνες ένιωθαν περιορισμένες. Σκέφτηκα την περίοδο που έκανα εγώ πρώτη φορά καθήκοντα επικεφαλής. Δεν ήξερα τίποτα τότε. Μέσα από τη συνεχή βοήθεια των αδελφών μου, μπόρεσα και κατανόησα κάποιες από τις αρχές. Μετά, όμως, άρχισα να απαιτώ υπερβολικά πράγματα από τις συνεργάτιδές μου και τους έκανα τη ζωή δύσκολη. Μου έλειπε πραγματικά η ανθρώπινη φύση! Αυτά σκέφτηκα και ντράπηκα πολύ.

Αργότερα, κατά τη διάρκεια της αναζήτησής μου, διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Πρέπει οι αδελφοί και οι αδελφές να αλληλεπιδρούν με βάση συγκεκριμένες αρχές. Αντί να εστιάζεις πάντα στα λάθη των άλλων, κάνε συχνά αυτοκριτική, στη συνέχεια γίνε ενεργός και παραδέξου στους άλλους τι έκανες το οποίο συνιστά παρέμβαση ή βλάβη προς αυτούς, και μάθε να ανοίγεσαι και να συναναστρέφεσαι. Αν γίνει αυτό, θα υπάρξει μεταξύ σας αμοιβαία κατανόηση. Επιπλέον, ό,τι κι αν σου συμβαίνει, να βλέπεις τα πράγματα με βάση τα λόγια του Θεού. Αν μπορέσουν οι άνθρωποι να καταλάβουν τις αλήθεια-αρχές και να βρουν μονοπάτι άσκησης, θα αποκτήσουν ομοψυχία, ενώ η σχέση μεταξύ αδελφών θα είναι κανονική, και δεν θα είναι τόσο ανάλγητοι, ψυχροί και σκληροί σαν τους άπιστους, κι έτσι θα αποβάλουν τη νοοτροπία της καχυποψίας και της επιφυλακτικότητας μεταξύ τους. Οι αδελφοί και οι αδελφές θα έρθουν πιο κοντά· θα είναι σε θέση να υποστηρίζουν και να αγαπούν ο ένας τον άλλον· θα έχουν στην καρδιά τους καλή θέληση, θα είναι ικανοί να δείξουν ανεκτικότητα και συμπόνια ο ένας προς τον άλλον, και θα υποστηρίζουν και θα βοηθούν ο ένας τον άλλον, αντί να αποξενώνονται, να ζηλεύουν τους αδελφούς τους, να συγκρίνονται μεταξύ τους και να ανταγωνίζονται κρυφά ή να είναι προκλητικοί ο ένας απέναντι στον άλλον. […] Όταν οι άνθρωποι ζουν σύμφωνα με τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, δυσκολεύονται πολύ να βρουν γαλήνη ενώπιον του Θεού, να κάνουν πράξη την αλήθεια και να ζήσουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Για να ζήσεις ενώπιον του Θεού, πρέπει πρώτα να μάθεις πώς να κάνεις αυτοκριτική και να φτάσεις στην αυτογνωσία, καθώς και να αρχίσεις να προσεύχεσαι αληθινά στον Θεό, και στη συνέχεια πρέπει να μάθεις πώς να τα πηγαίνεις καλά με τους αδελφούς και τις αδελφές. Πρέπει να είστε ανεκτικοί και επιεικείς μεταξύ σας, να μπορείτε να βλέπετε ποια είναι τα προτερήματα και τα προσόντα των άλλων —και πρέπει να μάθετε να αποδέχεστε τις απόψεις των άλλων και τα πράγματα που είναι σωστά» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Τα λόγια του Θεού μάς λένε καθαρά ότι στις αλληλεπιδράσεις μας με τους αδελφούς και τις αδελφές, δεν θα πρέπει να εστιάζουμε μόνο στα ελαττώματά τους. Θα πρέπει αντ’ αυτού να βλέπουμε και τα δυνατά σημεία και την αξία τους. Πρέπει να είμαστε ανεκτικοί με τους άλλους και να συμπληρώνει ο ένας τα δυνατά σημεία και τις αδυναμίες του άλλου. Η Ζάο Σιν συναναστρεφόταν καλύτερα πάνω στην αλήθεια για να επιλύσει προβλήματα· μερικές φορές που εγώ δεν μπορούσα να διακρίνω τα προβλήματα των αδελφών, η Ζάο Σιν έβρισκε τα σχετικά λόγια του Θεού για να συναναστραφεί και να τα επιλύσει. Η Λιου Γουέν μπορεί να ήταν αργή, αλλά σκεφτόταν προσεκτικά τα προβλήματα κι έκανε τα καθήκοντά της με σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Εγώ όταν είχα πολύ έργο, είχα την τάση να γίνομαι επιπόλαιη, αλλά η Λιου Γουέν μού το θύμιζε αυτό κάθε τόσο, κι έτσι με συμπλήρωνε και με βοηθούσε. Αν συνεργαζόμασταν αρμονικά και αλληλοσυμπληρώναμε τα δυνατά σημεία και τις αδυναμίες μας, το έργο μας σίγουρα θα προόδευε. Αργότερα, ανοίχτηκα στις συνεργάτιδές μου για την κατάστασή μου και επισημάναμε η μία τα θέματα της άλλης. Μέσα από τη συναναστροφή, βρήκαμε μονοπάτι και κατεύθυνση για να συνεργαστούμε, κι ένιωσα μέσα μου πολύ πιο ήρεμη. Είδα ότι το περιβάλλον που είχε ρυθμίσει ο Θεός ήταν ωφέλιμο για να αναπτυχθεί η ζωή μου κι ένιωσα μεγάλη ευγνωμοσύνη για τον Θεό.