Μια μέρα τον Νοέμβριο του 2020, άκουσα ότι η αστυνομία είχε συλλάβει τον Ζάο Τζουν, έναν επικεφαλής εκκλησίας. Επειδή γνώριζα κάπως την κατάσταση στην εκκλησία του Ζάο Τζουν, ο ανώτερος επικεφαλής μου μου ζήτησε να μάθω τι είχε συμβεί, πώς είχε συλληφθεί ο Ζάο Τζουν, καθώς και να χειριστώ εγκαίρως τις συνέπειες. Όταν έλαβα αυτήν την αποστολή, φοβήθηκα λίγο και σκέφτηκα: «Αφού μόλις συνέλαβαν τον Ζάο Τζουν, θα είναι πολύ επικίνδυνο να πάω σε αυτήν την εκκλησία τώρα. Αν με πιάσουν οι αστυνομικοί που παρακολουθούν την εκκλησία μας, τι θα μου συμβεί; Δεν θα είναι σαν να πέφτω κατευθείαν στην παγίδα;» Μετά, όμως, σκέφτηκα ότι ο Ζάο Τζουν είχε έρθει σε επαφή με πολλούς ανθρώπους και οικογένειες φιλοξενίας, και ότι όλοι αυτοί θα κινδύνευαν, αφού εκείνος είχε συλληφθεί. Ήξερα ότι έπρεπε να τους ειδοποιήσω όλους για να λάβουν αμέσως προφυλάξεις. Αφού πήρα την απόφασή μου, πήγα γρήγορα στην εκκλησία για να ειδοποιήσω τους αδελφούς και τις αδελφές. Την επόμενη μέρα, έμαθα ότι είχαν υπάρξει επεισόδια με δύο από τις οικογένειες που είχα επισκεφθεί το προηγούμενο βράδυ. Λίγη ώρα αφότου έφυγα, έγινε έφοδος στο σπίτι της μίας οικογένειας, ενώ το αντρόγυνο της άλλης οικογένειας συνελήφθη. Αν είχα φύγει λίγο αργότερα, θα είχα συλληφθεί κι εγώ. Τον Δεκέμβριο, σημειώθηκε άλλη μια σειρά συλλήψεων μεγάλης κλίμακας σε διάφορες εκκλησίες. Η αδελφή με την οποία συνεργαζόμουν, μαζί με πάνω από τριάντα αδελφούς και αδελφές, συμπεριλαμβανομένων επικεφαλής και εργατών, συνελήφθησαν ο ένας μετά τον άλλο. Η κατάσταση ήταν πολύ επικίνδυνη, και ήταν ζωτικής σημασίας να ειδοποιήσω άλλους αδελφούς και αδελφές που αντιμετώπιζαν κρυφούς κινδύνους να κρυφτούν και να μεταφέρουν τα βιβλία με τα λόγια του Θεού σε ασφαλές μέρος. Εκείνη την περίοδο, είχαμε ήδη χάσει την επαφή με ορισμένες εκκλησίες, δεν υπήρχαν κατάλληλα σπίτια για να φυλάξουμε τα βιβλία με τα λόγια του Θεού και την εκκλησιαστική περιουσία, ενώ μερικοί από τους αδελφούς και τις αδελφές μας δεν είχαν πρόσβαση σε ασφαλή σπίτια φιλοξενίας. Μπροστά σε μια τόσο δύσκολη κατάσταση, ένιωθα πολύ αδύναμη, φοβισμένη και ανήσυχη. Φαινόταν ότι θα με συλλάμβαναν ανά πάσα στιγμή. Σκεφτόμουν: «Κι αν με συλλάβουν και με ξυλοκοπήσουν μέχρι θανάτου σε τόσο νεαρή ηλικία;» Περνούσα όλη την ημέρα συνοφρυωμένη και ανήσυχη, και οι μέρες έμοιαζαν να κυλούν πολύ αργά. Αναρωτιόμουν συνεχώς πότε επιτέλους θα ηρεμούσε αυτή η κατάσταση. Εκείνη την περίοδο, άκουσα ότι είχαν καταφτάσει αρκετές δεκάδες ειδικών αστυνομικών από την επαρχία, με συγκεκριμένο στόχο τη σύλληψη πιστών. Αγχώθηκα και φοβήθηκα ακόμα πιο πολύ, καθώς σκεφτόμουν: «Ήδη με καταδιώκουν για να με συλλάβουν, άρα, αν μεταφέρω βιβλία, δεν θα είναι σαν να παραδίνομαι στην αστυνομία; Αν με ακολουθήσουν και με συλλάβουν, η αστυνομία σίγουρα δεν θα με αφήσει να ξεφύγω εύκολα. Το ΚΚΚ μπορεί να σκοτώνει πιστούς ατιμώρητα. Αν με συλλάβουν, άραγε θα με ξυλοκοπήσουν μέχρι θανάτου; Εγώ πίστεψα στον Θεό, απαρνήθηκα και δαπάνησα τον εαυτό μου τόσα χρόνια, και όλα αυτά μόνο και μόνο για να με χτυπήσουν μέχρι θανάτου; Άραγε θα μπορέσω να σωθώ; Αν δεν μπορώ, δεν θα είναι μάταια όλα τα χρόνια της ταλαιπωρίας μου; Αν μου επιβληθεί πολυετής ποινή, πώς θα αντέξω τη ζωή στη φυλακή;» Δεν άντεχα να σκέφτομαι τη ζωή στη φυλακή, όπου καλύτερα να πεθάνει κανείς παρά να ζει σε τέτοιες συνθήκες. Ζούσα συνέχεια μέσα στον φόβο και δεν τολμούσα να μεταφέρω τα βιβλία. Έτσι, έγραψα ένα γράμμα στον αδελφό Λι Γι όπου του ζητούσα να μεταφέρει τα βιβλία το συντομότερο δυνατό. Ωστόσο, αν και του έγραψα αρκετές επιστολές, δεν μου απάντησε ποτέ. Πέρασαν μερικές μέρες, και τα βιβλία ακόμα δεν είχαν μεταφερθεί. Ανησυχούσα μήπως ο ανώτερος επικεφαλής μου με κατηγορούσε ότι ήμουν ανεύθυνη στα καθήκοντά μου. Έτσι, ζήτησα από τον επικεφαλής να αναθέσει σε κάποιον άλλον να χειριστεί τις επακόλουθες εργασίες. Για να καλύψω τις προσωπικές μου προθέσεις και κίνητρα, είπα ότι είχα μικρό ανάστημα, ότι δεν είχα καμία εμπειρία σε τέτοιου είδους καταστάσεις, και ότι έπρεπε να συζητήσω και να συμβουλευτώ κάποιον άλλον για ορισμένες πτυχές του έργου. Αυτό θα έκανε τον επικεφαλής να πιστέψει πως έβαζα τα δυνατά μου για να κάνω το καθήκον μου και πως επωμιζόμουν κάποιο φορτίο στο έργο της εκκλησίας. Με αυτόν τον τρόπο, ακόμη και αν προέκυπταν προβλήματα, ο επικεφαλής δεν θα κατηγορούσε εμένα. Λίγο αργότερα, ο επικεφαλής μου ανέθεσε στην αδελφή Γιουν Κινγκ να συνεργαστεί μαζί μου για να χειριστούμε τις συνέπειες.

Μετά από αυτό, η κατάσταση γινόταν όλο και πιο τεταμένη μέρα με τη μέρα. Οι αναφορές για συλλήψεις αδελφών διαδέχονταν η μία την άλλη, και άκουσα, επίσης, ότι η αστυνομία είχε πληροφορίες για πολλές αδελφές και αδελφούς. Έγραψα επιστολές στους επικεφαλής ομάδων και τους παρότρυνα να ειδοποιήσουν όλους τους αδελφούς και τις αδελφές να κρυφτούν αμέσως, αλλά δεν ήμουν σε θέση να ασχοληθώ με την ασφάλεια των αδελφών. Ήμουν πολύ αγχωμένη και φοβισμένη, επειδή ανησυχούσα ότι σύντομα θα με συλλάμβαναν κι εμένα. Έτσι, δεν εργάστηκα διεξοδικά, δεν ειδοποίησα τους ανθρώπους που έπρεπε να κρυφτούν, με αποτέλεσμα να συλληφθεί η αδελφή Γουάνγκ Λαν. Αργότερα, την άφησαν να γυρίσει στο σπίτι της και πέθανε μέσα σε δέκα ώρες. Ένιωσα πολύ ένοχη. Αν είχα καταβάλει λίγο μεγαλύτερη προσπάθεια και είχα εκπληρώσει την ευθύνη μου να ειδοποιήσω εγκαίρως την Γουάνγκ Λαν ότι έπρεπε να κρυφτεί, μπορεί να μην είχε συλληφθεί και να μην είχε πεθάνει. Ήμουν υπεύθυνη για τη σύλληψη της Γουάνγκ Λαν και δεν υπήρχε καμία δικαιολογία γι’ αυτό.

Λίγο καιρό αργότερα, ο ανώτερος επικεφαλής μου μου έφερε μια αναφορά που είχαν γράψει οι αδελφοί και οι αδελφές για μένα, όπου εξέθεταν πως, την πιο κρίσιμη στιγμή, δεν προστάτευσα τους αδελφούς και τις αδελφές μου, δεν μετέφερα εγκαίρως τα βιβλία με τα λόγια του Θεού, προστάτευσα τον εαυτό μου με εγωισμό και ποταπότητα, και δεν προστάτευσα ούτε διατήρησα το έργο της εκκλησίας. Στη συνέχεια, ο επικεφαλής με απάλλαξε επιτόπου από τα καθήκοντά μου. Συνειδητοποίησα ότι ζούσα μέσα στη δειλία εκείνο το διάστημα και ότι δεν είχα καταφέρει να κάνω αληθινό έργο. Μου άξιζε να απαλλαγώ από τα καθήκοντά μου. Στη διάρκεια των πνευματικών μου ασκήσεων και της αυτοκριτικής μου, βρήκα αυτό το χωρίο των λόγων του Θεού: «Το πιο θεμελιώδες που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και εργάτες είναι να προσέχουν σωστά τα διάφορα υλικά αγαθά του οίκου του Θεού, να εκτελούν τους κατάλληλους ελέγχους και να είναι φύλακες του οίκου του Θεού· να μην αφήνουν κακούς ανθρώπους να χαλάνε, να σπαταλούν ή να καταχρώνται κανένα αγαθό. Αυτό είναι το ελάχιστο που πρέπει να κάνουν. Μόλις επιλεγείς για να γίνεις επικεφαλής ή εργάτης, ο οίκος του Θεού σε βλέπει ως επιστάτη του: Ανήκεις στην τάξη των διαχειριστών και έχεις επωμιστεί βαρύτερη εργασία από τους άλλους. Έχεις μεγάλη ευθύνη στην πλάτη σου. Γι’ αυτό και κάθε σου στάση, κάθε σου ενέργεια, κάθε σου σχέδιο για τον χειρισμό των προβλημάτων και κάθε σου μέθοδος για την επίλυσή τους έχουν όλα τους να κάνουν με τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Αν ούτε που λαμβάνεις υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ούτε και τα παίρνεις σοβαρά, τότε δεν είσαι κατάλληλος για επιστάτης στον οίκο Του. […] Όταν, λοιπόν, έρχεται η ώρα να εκλεγούν επικεφαλής και εργάτες, αν το δει κανείς από την οπτική της ανθρώπινης φύσης, ποιο είναι το βασικότερο χαρακτηριστικό που πρέπει να έχουν; Πρέπει να έχουν συνείδηση και αίσθημα δικαίου, αλλά και τα σωστά κίνητρα. Πρώτα πρέπει να περάσει τον πήχη η ανθρώπινη φύση τους. Όση εργασιακή ικανότητα ή οποιοδήποτε επίπεδο κι αν διαθέτουν, τέτοιοι άνθρωποι θα είναι πάντα επαρκείς επιστάτες αν υπηρετήσουν σε ρόλο επιβλέποντα. Αν μη τι άλλο, θα μπορούν να υπερασπιστούν να συμφέροντα του οίκου του Θεού, καθώς και το κοινό συμφέρον των αδελφών. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να ξεπουλήσουν τα συμφέροντα των αδελφών ούτε και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Αν κάποτε τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, αλλά και οι αδελφοί κι οι αδελφές, κινδυνέψουν, εκείνοι θα έχουν προνοήσει και θα είναι οι πρώτοι που θα μπουν μπροστά για να τους προστατέψουν, ακόμα κι αν κάτι τέτοιο επηρεάζει τη δική τους ασφάλεια ή απαιτεί να πληρώσουν κάποιο τίμημα ή να υποφέρουν. Όλα αυτά μπορούν να τα κάνουν όσοι έχουν συνείδηση και λογική. Μερικοί ψευδοεπικεφαλής και ψευδοεργάτες, όταν έρχονται αντιμέτωποι με επικίνδυνες περιστάσεις, τρέχουν να βρουν ασφαλές μέρος να κρυφτούν· για τα σημαντικά αγαθά του οίκου του Θεού, όμως, δηλαδή τα βιβλία με τα λόγια του Θεού, κινητά τηλέφωνα, υπολογιστές και ούτω καθεξής, ούτε νοιάζονται ούτε ρωτάνε. Αν οι ψευδοεπικεφαλής ανησυχούσαν για το πώς η σύλληψή τους θα επηρέαζε πιο συνολικά το έργο της εκκλησίας, θα μπορούσαν να στείλουν άλλους να χειριστούν αυτά τα ζητήματα· όμως εκείνοι κρύβονται μόνο για τη δική τους ασφάλεια. Πεθαίνουν από τον φόβο τους και, προκειμένου να διαφυλάξουν την ασφάλειά τους, δεν κάνουν όλα όσα μπορούν. Έτσι, συμβαίνει πολλές φορές η αμέλεια, η αδράνεια και η ανευθυνότητα των ψευδοεπικεφαλής να έχουν ως αποτέλεσμα διάφορα αγαθά του οίκου του Θεού και προσφορές προς τον Θεό να τα πλιατσικολογεί και να τα παίρνει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας όταν προκύπτουν επικίνδυνες καταστάσεις, πράγμα που οδηγεί σε σοβαρές απώλειες. Με το που θα προκύψουν τέτοιες καταστάσεις στην εκκλησία, η πρώτη σκέψη των επικεφαλής και των εργατών πρέπει να είναι να βάλουν τον εξοπλισμό και τα υλικά αγαθά του οίκου του Θεού σε κατάλληλο μέρος, να τα δώσουν στους κατάλληλους ανθρώπους για να τα διαχειριστούν· δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αφήσουν να τα πάρει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας. Οι ψευδοεπικεφαλής, όμως, δεν σκέφτονται ποτέ έτσι· δεν βάζουν ποτέ μπροστά τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, αλλά αντίθετα βάζουν πρώτη τη δική τους ασφάλεια. Επειδή οι ψευδοεπικεφαλής δεν καταφέρνουν να κάνουν αληθινό έργο, διάφορα σημαντικά αγαθά του οίκου του Θεού συχνά χάνονται ή χαλάνε. Αυτό δεν είναι σοβαρή παραμέληση καθήκοντος από πλευράς των ψευδοεπικεφαλής;» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών», Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών (11)]. Τα λόγια του Θεού περιέγραφαν με σαφήνεια τις ευθύνες ενός επικεφαλής. Ένας επικεφαλής πρέπει να έχει ανθρώπινη φύση και αίσθημα δικαιοσύνης, και να είναι αξιόπιστος. Σε κρίσιμες στιγμές, οι επικεφαλής πρέπει πάντα να προστατεύουν τους αδελφούς και τις αδελφές, και να διαφυλάσσουν τα βιβλία με τα λόγια του Θεού, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να υποστούν δεινά και να διακυβεύσουν τα προσωπικά τους συμφέροντα. Οι ψευδοεπικεφαλής είναι απίστευτα εγωιστές και ποταποί, και ακόμη και αν εκτελούν έργο από καιρό σε καιρό, είναι πάντα επιλεκτικοί όσον αφορά τι είδους έργο προτιμούν. Στα πάντα, λαμβάνουν υπόψη τα δικά τους συμφέροντα και ποτέ δεν υπολογίζουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν κακό χαρακτήρα και ο Θεός τους περιφρονεί. Κάνοντας τη σύγκριση, είδα ότι δεν διέφερα καθόλου από τους ψευδοεπικεφαλής τους οποίους εξέθεταν τα λόγια του Θεού. Όταν άρχισαν να γίνονται συλλήψεις στην εκκλησία, μεταβίβασα το επικίνδυνο έργο σε άλλους, ζητώντας από τον Λι Γι να μεταφέρει τα βιβλία, και όταν δεν απάντησε εγκαίρως στις επιστολές μου, δεν βιάστηκα να μεταφέρω η ίδια τα βιβλία, αλλά έγραψα μια επιστολή στον ανώτερο επικεφαλής μου, όπου του εξηγούσα ότι είχα μικρό ανάστημα και του ζητούσα να αναθέσει σε κάποιον άλλον αυτό το έργο. Έβρισκα δικαιολογίες για να προστατευτώ και μεταβίβαζα το επικίνδυνο έργο σε άλλους, για να μην κινδυνέψω. Καθώς το περιβάλλον μας γινόταν όλο και χειρότερο, απλώς δεν ήθελα να ασχοληθώ με τις λεπτομέρειες της διαχείρισης των συνεπειών. Αντίθετα, εργαζόμουν μηχανικά και προσποιούμουν ότι εργάζομαι, αναθέτοντας σε άλλους το έργο που ερχόταν από τους ανωτέρους μου, και μεταβίβαζα όλο το έργο για τη διαχείριση των συνεπειών στους επικεφαλής ομάδων, με αποτέλεσμα να αναγκάζονται να εμφανιστούν και να επιλύσουν οι ίδιοι τις καταστάσεις. Όταν άκουσα ότι η Γουάνγκ Λαν κινδύνευε να συλληφθεί, θα έπρεπε να της είχα γράψει αμέσως μια επιστολή για να της υπενθυμίσω να κρυφτεί. Αν το είχα κάνει, μπορεί να μην είχε συλληφθεί και να μην είχε χάσει τη ζωή της. Εγώ, όμως, ζούσα μέσα στον φόβο και τη δειλία, και δεν ειδοποίησα τους ανθρώπους όπως όφειλα. Κάποιοι από τους αδελφούς και τις αδελφές είχαν γίνει αρνητικοί και αδύναμοι, αλλά εγώ δεν τους συναναστρεφόμουν ούτε τους υποστήριζα. Σκεφτόμουν πώς να προστατεύσω τα συμφέροντά μου από όλες τις καταστάσεις που μπορούσαν να τα θίξουν, και δεν έδινα την παραμικρή σημασία στο έργο της εκκλησίας. Πόσο εγωίστρια και ποταπή ήμουν! Ως επικεφαλής εκκλησίας, ήταν δική μου ευθύνη να προστατεύω τον εκλεκτό λαό του Θεού και τα συμφέροντα του οίκου Του, αλλά την πιο κρίσιμη στιγμή απέφυγα το καθήκον μου. Ήμουν εγωίστρια, ποταπή, νοιαζόμουν μόνο για τον εαυτό μου, και δεν είχα την παραμικρή συνείδηση ή λογική. Το αποτέλεσμα ήταν η αδελφή μου να συλληφθεί και να βασανιστεί μέχρι θανάτου, το έργο της εκκλησίας να καθυστερήσει, κι εγώ να διαπράξω μια αιώνια παράβαση.

Αργότερα, βρήκα αυτό το χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Δεν είναι ασήμαντο ζήτημα να κάνει κανείς το καθήκον του· οι άνθρωποι αποκαλύπτονται στον μέγιστο βαθμό όταν εκτελούν το καθήκον τους και ο Θεός καθορίζει τις εκβάσεις των ανθρώπων με βάση τη συνεπή απόδοσή τους όταν κάνουν το καθήκον τους. Τι σημαίνει όταν κάποιος δεν κάνει καλά το καθήκον του; Σημαίνει ότι δεν αποδέχεται την αλήθεια ούτε μετανοεί αληθινά, και αποκλείεται από τον Θεό. Όταν οι ψευδο-επικεφαλής και οι ψευδο-εργάτες απομακρύνονται από τα καθήκοντά τους, τι αντιπροσωπεύει αυτό; Αυτή είναι η στάση του οίκου του Θεού απέναντι σε τέτοιους ανθρώπους και, ασφαλώς, αντιπροσωπεύει και τη στάση του Θεού απέναντι σε τέτοιους ανθρώπους. Ποια είναι, λοιπόν, η στάση του Θεού απέναντι σε άχρηστους ανθρώπους όπως αυτοί; Τους αποστρέφεται και τους απορρίπτει, τους καταδικάζει και τους αποκλείει. Θέλετε, λοιπόν, και πάλι να ενδίδετε στα οφέλη της θέσης και να είστε ψευδο-επικεφαλής;» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών», Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών (8)]. Όταν διάβασα τα λόγια του Θεού, κύλισαν δάκρυα στο πρόσωπό μου. Είδα ότι η απαλλαγή από τα καθήκοντά μου ήταν σημάδι της οργής του Θεού, και συνειδητοποίησα ότι η δίκαιη διάθεση του Θεού είναι απρόσβλητη. Όταν αναλογίστηκα ότι πάντα σκεφτόμουν πρώτα τη δική μου ασφάλεια, δεν προστάτευα το έργο της εκκλησίας, δεν σκεφτόμουν την ασφάλεια των αδελφών μου, με αποτέλεσμα μη αναστρέψιμες συνέπειες, ένιωσα απίστευτα μετανιωμένη. Μπορεί να ήμουν σώα και αβλαβής, αλλά δεν είχα εκπληρώσει τις ευθύνες μου, είχα διαπράξει μια παράβαση για την οποία δεν θα μπορούσα ποτέ να επανορθώσω, και είχα προκαλέσει το μίσος και την περιφρόνηση του Θεού. Εγώ έφταιγα για την αναφορά που μου είχαν κάνει οι αδελφοί και οι αδελφές μου. Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, συχνά έκλαιγα όταν τα σκεφτόμουν όλα αυτά, και μισούσα τον εαυτό μου που λαχταρούσα τόσο πολύ τη ζωή και φοβόμουν τον θάνατο. Κάθε φορά που αναφερόταν αυτό το θέμα, ένιωθα έναν πόνο στην καρδιά, και αισθανόμουν ότι είχα χρέος απέναντι στον Θεό και στους αδελφούς και τις αδελφές μου. Μισούσα τον εαυτό μου επειδή δεν ήμουν καλύτερη από ένα κτήνος, και πίστευα ότι καμία τιμωρία από τον Θεό δεν ήταν αρκετά αυστηρή για μένα.

Κατόπιν, προσπαθούσα να καταλάβω γιατί πάντα προστάτευα τον εαυτό μου όταν αντιμετώπιζα δύσκολες καταστάσεις. Βρήκα αυτό το χωρίο των λόγων του Θεού: «Μέχρι να βιώσουν οι άνθρωποι το έργο του Θεού και να κατανοήσουν την αλήθεια, η φύση του Σατανά είναι αυτή που αναλαμβάνει τον έλεγχο και τους εξουσιάζει εκ των έσω. Τι περιλαμβάνει ακριβώς αυτή η φύση; Για παράδειγμα, γιατί είσαι εγωιστής; Γιατί προστατεύεις τη θέση σου; Γιατί έχεις τόσο ισχυρά συναισθήματα; Γιατί απολαμβάνεις εκείνα τα άδικα πράγματα; Γιατί σου αρέσουν εκείνα τα κακά πράγματα; Πού βασίζεται η αρέσκειά σου για αυτά τα πράγματα; Από πού προέρχονται αυτά τα πράγματα; Γιατί αποδέχεσαι αυτά τα πράγματα με τόση χαρά; Τώρα πια έχετε όλοι σας φτάσει στο σημείο να καταλάβετε ότι ο κύριος λόγος πίσω από όλα αυτά τα πράγματα είναι ότι βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο το δηλητήριο του Σατανά. Ποιο είναι λοιπόν το δηλητήριο του Σατανά; Πώς μπορεί να εκφραστεί; Για παράδειγμα, αν ρωτήσεις τους ανθρώπους: “Πώς θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι; Για ποιον λόγο θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι;” Αυτοί θα απαντήσουν: “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω”. Αυτή η μία φράση εκφράζει την ίδια τη ρίζα του προβλήματος. Η φιλοσοφία και η λογική του Σατανά έχουν γίνει η ζωή των ανθρώπων. Ό,τι και να επιδιώκουν οι άνθρωποι, το κάνουν για τον εαυτό τους —και έτσι ζουν μονάχα για τον εαυτό τους. “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω” —αυτή είναι η φιλοσοφία της ζωής του ανθρώπου, κι αυτό αντιπροσωπεύει και την ανθρώπινη φύση. Αυτά τα λόγια έχουν ήδη γίνει η φύση της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, είναι το αληθινό πορτρέτο της σατανικής φύσης της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Αυτή η σατανική φύση έχει ήδη γίνει η βάση για την ύπαρξη της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Για αρκετές χιλιάδες χρόνια, η διεφθαρμένη ανθρωπότητα ζει με αυτό το δηλητήριο του Σατανά, μέχρι σήμερα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να περπατήσει κανείς στο μονοπάτι του Πέτρου). Διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα ότι το σατανικό δηλητήριο «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω» είχε ριζώσει βαθιά μέσα μου, και είχε γίνει το πρότυπο συμπεριφοράς μου. Όταν αντιμετώπιζα κινδύνους, προστάτευα συνεχώς τον εαυτό μου και δεν έδειχνα κανένα ενδιαφέρον για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, αλλά ανησυχούσα μόνο για το πώς θα μπορούσα να αποφύγω τη σύλληψη, και μεταβίβαζα επικίνδυνες εργασίες σε άλλους. Το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν η δική μου ασφάλεια. Δεν είχα διάθεση να ασχοληθώ με τη διαχείριση των επακόλουθων εργασιών, και δεν εκπλήρωνα τις ευθύνες μου. Μόνο επειδή άλλοι αδελφοί και αδελφές μετέφεραν τελικά τα βιβλία με τα λόγια του Θεού εγκαίρως, δεν διακυβεύτηκαν τα συμφέροντα της εκκλησίας. Ζούσα σύμφωνα με τα δηλητήρια του Σατανά, και είχα γίνει απίστευτα εγωίστρια, ποταπή και χωρίς καθόλου ανθρώπινη φύση. Απέτυχα ξανά και ξανά να κάνω πράξη την αλήθεια και δεν είχα την παραμικρή αφοσίωση στο καθήκον μου, και η συμπεριφορά μου προκαλούσε το μίσος και την αηδία του Θεού. Αν δεν μετανοούσα και δεν άλλαζα, θα έχανα την ευκαιρία μου να σωθώ. Τότε συνειδητοποίησα πόσο βαθιά διεφθαρμένη ήταν η διάθεσή μου, και ότι μέσω της απαλλαγής από τα καθήκοντά μου ο Θεός προσπαθούσε να με σώσει.

Τότε βρήκα αυτό το χωρίο των λόγων του Θεού: «Πώς πέθαναν οι μαθητές του Κυρίου Ιησού; Κάποιοι απ’ τους μαθητές Του λιθοβολήθηκαν, άλλοι σύρθηκαν πίσω από άλογα, άλλοι σταυρώθηκαν ανάποδα, άλλοι διαμελίστηκαν από πέντε άλογα· τους βρήκαν ένα σωρό διαφορετικοί θάνατοι. Για ποιον λόγο θανατώθηκαν; Εκτελέστηκαν για τα εγκλήματά τους βάσει νόμου; Όχι. Τους καταδίκασαν, τους χτύπησαν, τους επέπληξαν και τους θανάτωσαν επειδή διέδιδαν το ευαγγέλιο του Κυρίου και οι άνθρωποι του κόσμου τούς απέρριψαν —με αυτόν τον τρόπο μαρτύρησαν. […] Στην πραγματικότητα, έτσι πέθαναν και χάθηκαν τα σώματά τους· αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο έφυγαν απ’ τον ανθρώπινο κόσμο, όμως αυτό δεν σήμαινε ότι είχαν το ίδιο αποτέλεσμα. Άσχετα με τα μέσα ή τον τρόπο του θανάτου και της αναχώρησής τους, ο Θεός δεν είχε ορίσει έτσι το τελικό αποτέλεσμα αυτών των ζωών, αυτών των δημιουργημάτων. Πρέπει να το καταλάβεις ξεκάθαρα αυτό. Αντιθέτως, με αυτά ακριβώς τα μέσα καταδίκασαν αυτόν τον κόσμο και κατέθεσαν μαρτυρία για τις πράξεις του Θεού. Αυτά τα δημιουργήματα χρησιμοποίησαν την πολυτιμότατη ζωή τους, χρησιμοποίησαν την τελευταία στιγμή της ζωής τους για να μαρτυρήσουν για τα έργα του Θεού, να μαρτυρήσουν για τη μεγάλη δύναμη του Θεού και να δηλώσουν στον Σατανά και στον κόσμο ότι τα έργα του Θεού είναι σωστά, ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Θεός, ότι είναι ο Κύριος και η ενσάρκωση του Θεού. Ακόμη και μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής τους, δεν αρνήθηκαν ποτέ το όνομα του Κυρίου Ιησού. Αυτό δεν ήταν μια μορφή κρίσης πάνω σ’ αυτόν τον κόσμο; Χρησιμοποίησαν τη ζωή τους για να διακηρύξουν στον κόσμο, για να επιβεβαιώσουν στους ανθρώπους ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Κύριος, ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Χριστός, ότι είναι η ενσάρκωση του Θεού, ότι το έργο της λύτρωσης που έκανε για όλη την ανθρωπότητα επιτρέπει στην ανθρωπότητα να ζήσει. Αυτό το γεγονός είναι για πάντα αναλλοίωτο. Σε ποιον βαθμό εκτέλεσαν το καθήκον τους όλοι όσοι μαρτύρησαν για τη διάδοση του ευαγγελίου του Κυρίου Ιησού; Το εκτέλεσαν στον απόλυτο βαθμό; Πώς εκδηλώθηκε στον απόλυτο βαθμό του; (Πρόσφεραν τη ζωή τους.) Σωστά, πλήρωσαν το τίμημα με τη ζωή τους» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η διάδοση του ευαγγελίου είναι το καθήκον στο οποίο όλοι οι πιστοί δεσμεύονται ηθικά). Τα λόγια του Θεού εξηγούν καθαρά τι σημασία έχει να μαρτυρήσει κανείς για Εκείνον. Οι απόστολοι και οι μαθητές του Κυρίου Ιησού ήταν πιστοί στον Θεό μέχρι θανάτου, και έδωσαν την πολύτιμη ζωή τους για να διαδώσουν το ευαγγέλιο του Θεού. Χρησιμοποίησαν τη ζωή τους για να μαρτυρήσουν ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Θεός και για να δώσουν μαρτυρία για το έργο της λύτρωσης της ανθρωπότητας από τον Θεό. Στο όνομα της διάδοσης του ευαγγελίου του Κυρίου Ιησού, ο Στέφανος λιθοβολήθηκε μέχρι θανάτου και ο Πέτρος σταυρώθηκε ανάποδα. Αν και η σάρκα τους χάθηκε, ο θάνατός τους ήταν ουσιαστικός και έντιμος. Ο Θεός επαίνεσε τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποίησαν τη ζωή τους για να μαρτυρήσουν για Εκείνον. Τώρα, τα μέλη της εκκλησίας ήταν αντιμέτωπα με σοβαρό διωγμό και συλλήψεις, ενώ ορισμένοι αδελφοί και αδελφές βασανίζονταν και υπέφεραν μετά τη σύλληψή τους, αλλά δεν ενέδιναν στον Σατανά, και θα προτιμούσαν να φυλακιστούν παρά να προδώσουν τον Θεό. Όσο για τη Γουάνγκ Λαν, προτίμησε να πεθάνει παρά να γίνει Ιούδας. Αντίθετα, στην ίδια περίπτωση, εγώ σκέφτηκα μόνο τη δική μου ασφάλεια, και έβαλα τη δική μου ζωή πάνω απ’ όλα, δεν είχα την παραμικρή αφοσίωση στο καθήκον μου και δεν εκπλήρωσα τις ευθύνες μου. Αν και δεν με συνέλαβαν και σώθηκα, εγώ δεν είχα καταθέσει καμία μαρτυρία, και ήταν εξευτελιστικό να είμαι ζωντανή. Ένιωθα απίστευτα ένοχη και δεν ήμουν πλέον πρόθυμη να συνεχίσω να ζω μια τόσο αχρεία ύπαρξη. Συνειδητοποίησα, επίσης, ότι ο Θεός χρησιμοποιεί τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα ως πάροχο υπηρεσιών, για να προσδιορίσει ποιος είναι αληθινός πιστός και ποιος είναι ψευδόπιστος, ποιος καταθέτει μαρτυρία και ποιος όχι, και στη συνέχεια διαχωρίζει τον καθένα ανάλογα με το είδος του. Αυτή είναι η σοφία του έργου του Θεού. Αφού το συνειδητοποίησα αυτό, ήμουν αποφασισμένη να κάνω σωστά το καθήκον μου και να μείνω σταθερή στη μαρτυρία μου για τον Θεό. Προσευχήθηκα στον Θεό, λέγοντας: «Θεέ μου, ήμουν πολύ εγωίστρια και ποταπή. Επειδή έτρεμα μήπως με συλλάβουν και με βασανίσουν, δεν προστάτευσα το έργο της εκκλησίας και διέπραξα μια αιώνια παράβαση. Στο μέλλον, όποια κατάσταση κι αν αντιμετωπίσω, θα διακινδυνεύσω τη ζωή μου για να διατηρήσω τα συμφέροντα της εκκλησίας. Δεν θα ζω πλέον μια αχρεία ύπαρξη. Είμαι πρόθυμη να εναποθέσω τη ζωή μου στα χέρια Σου και να υποταχθώ στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις Σου».

Λίγους μήνες αργότερα, επιλέχθηκα και πάλι επικεφαλής εκκλησίας. Λίγες μέρες μόνο αφού ξεκίνησα τα καθήκοντά μου, έλαβα μια επιστολή από τον ανώτερο επικεφαλής μου, που έλεγε ότι το ΚΚΚ είχε βρει μια φωτογραφία μου από μια καταγραφή κλειστού κυκλώματος τηλεόρασης. Ο επικεφαλής με συμβούλεψε να αποφεύγω να δείχνω το πρόσωπό μου δημοσίως, εκτός αν είναι απολύτως απαραίτητο. Αφού έλαβα την επιστολή, ανησύχησα λίγο, αλλά αυτό δεν επηρέασε τον τρόπο με τον οποίο έκανα το καθήκον μου. Αν το έργο μου απαιτούσε να βγω έξω, απλώς μεταμφιεζόμουν λίγο και μετά έβγαινα έξω για να κάνω το καθήκον μου. Λίγο αργότερα, πολλοί αδελφοί και αδελφές στην εκκλησία μου συνελήφθησαν, και έπρεπε για άλλη μια φορά να διαχειριστώ τις συνέπειες. Συνειδητοποίησα ότι ο Θεός με δοκίμαζε. Παρότι ένιωθα λίγο ανήσυχη και προβληματισμένη, σκέφτηκα ότι στο παρελθόν είχα υπάρξει εγωίστρια και ποταπή, είχα μεταβιβάσει επικίνδυνες εργασίες σε άλλους ανθρώπους, κηλίδωσα ανεξίτηλα τη σχέση μου με τον Θεό και έγινα ο περίγελος του Σατανά. Τώρα που αντιμετώπιζα αυτήν την κατάσταση, έπρεπε να μετανοήσω και να σταματήσω να ζω όπως στο παρελθόν. Προσευχήθηκα σιωπηλά στον Θεό, λέγοντάς Του ότι ήμουν πρόθυμη να βασιστώ σε Εκείνον για να διαχειριστώ τις συνέπειες όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Μετά από αυτό, έκανα γρήγορα λεπτομερείς ρυθμίσεις με τους επικεφαλής ομάδων για να μεταφερθούν τα βιβλία με τα λόγια του Θεού, και οι αδελφοί και οι αδελφές σύντομα κατάφεραν να μεταφέρουν όλα τα βιβλία. Κάνοντας πράξη με αυτόν τον τρόπο, ένιωσα πολύ πιο άνετα, και ήξερα ότι αυτή η ηρεμία προερχόταν από τον Θεό. Δύο μήνες αργότερα, συνελήφθησαν πάνω από δέκα αδελφοί και αδελφές, συμπεριλαμβανομένου ενός πρώην επικεφαλής εκκλησίας. Αντιμέτωπη με αυτήν την κατάσταση, δεν επικεντρώθηκα στην προστασία της δικής μου ασφάλειας όπως στο παρελθόν, αλλά αντίθετα βασίστηκα στον Θεό για να διαχειριστώ τις συνέπειες, να προστατεύσω τους αδελφούς και τις αδελφές μου, και να αποτρέψω την υπονόμευση των συμφερόντων του οίκου του Θεού. Συμβουλεύτηκα τους συνεργάτες μου για το πώς να ειδοποιήσω γρήγορα τους αδελφούς και τις αδελφές, έτσι ώστε να κρύψουν και να μεταφέρουν τα βιβλία. Με τη συνεργασία των αδελφών, όλα τα βιβλία μεταφέρθηκαν με επιτυχία. Όταν άκουσα τα καλά νέα, ένιωσα τόσο χαρούμενη και ευχαρίστησα τον Θεό για την καθοδήγησή Του! Σκέφτηκα ότι, στο παρελθόν, είχα προστατεύσει τα δικά μου συμφέροντα με κάθε ευκαιρία, είχα αποφύγει το καθήκον μου και αποκαλύφθηκα ως ψευδοεπικεφαλής. Αυτήν τη φορά, επιτέλους δεν περιορίστηκα από τον φόβο μου για τον θάνατο, και μπόρεσα να κάνω πράξη την αλήθεια και να εκπληρώσω τις ευθύνες μου. Μόνο χάρη στα λόγια του Θεού μπόρεσα να αλλάξω έτσι.