Πριν από μερικά χρόνια, οι επικεφαλής της εκκλησίας μού ανέθεσαν τη δημιουργία βίντεο. Είπαν ότι ήταν ελάχιστα τα άτομα που έκαναν βίντεο και θα μου έδιναν εμένα την κύρια ευθύνη γι’ αυτό το έργο. Όταν το άκουσα αυτό, ενθουσιάστηκα και σκέφτηκα: «Φαίνεται ότι οι επικεφαλής με εκτιμούν ιδιαίτερα. Αν τα πάω καλά στο έργο των βίντεο, σίγουρα θα ανέβω και στην εκτίμηση των αδελφών μου». Οπότε, συμφώνησα αμέσως. Μετά από αρκετά βίντεο που έκανα, κέρδισα τον θαυμασμό των αδελφών μου. Ήμουν πολύ χαρούμενος που μπορούσα να κάνω αυτό το καθήκον κι ένιωθα λες κι είχα κάποιο σπάνιο ταλέντο μέσα στην εκκλησία. Μπορεί να ήμουν πολύ απασχολημένος, να ξενυχτούσα καθημερινά και το καθήκον μου να ήταν αρκετά βαρετό, μα εγώ ένιωθα χαρούμενος και καθόλου κουρασμένος.

Λίγο αργότερα, οι επικεφαλής ανέθεσαν στον αδελφό Ζάκαρι να έρθει να του μάθω πώς γινόταν η παραγωγή των βίντεο. Είδα ότι έκοβε το μυαλό του κι ότι μάθαινε γρήγορα. Είχα ακούσει κι από τον αδελφό Τζόναθαν, που ήταν κι αυτός στη συνάθροιση, ότι ο Ζάκαρι είχε καλό επίπεδο, κι ένιωσα κάπως άβολα και σκέφτηκα: «Ο Ζάκαρι μαθαίνει πολύ γρήγορα. Αν με ξεπεράσει, δεν θα με επισκιάσει; Αν γίνει πιο ικανός από εμένα, και τον επαινούν όλοι, ποια θα είναι η δική μου θέση; Πρέπει να κρατήσω μερικές τεχνικές μόνο για μένα, δεν γίνεται να του τα μάθω όλα, αλλιώς ο “μαθητής” θα ξεπεράσει τον “δάσκαλο”». Για να μη μάθει πολύ γρήγορα ο Ζάκαρι, ξεκίνησα μόνο να του δείχνω πώς έκανα τα βίντεο, χωρίς να του λέω λεπτομέρειες ή τα βασικά της διαδικασίας. Μετά από λίγες μέρες, του έδειξα κάποια εκπαιδευτικά βίντεο και του είπα να ψαχτεί και να κάνει εξάσκηση μόνος του. Του είπα ότι έτσι είχα μάθει κι εγώ κι ότι μόνο μετά από πολλή εξάσκηση θα μπορούσε να κάνει βίντεο. Εκείνος ακολούθησε όσα του είπα και περνούσε τις μέρες του κάνοντας μόνος εξάσκηση. Στην πραγματικότητα, δεν σκόπευα να του μάθω να κάνει βίντεο. Έφτασα στο σημείο να σκεφτώ: «Δεν θα σου δείξω καμία τεχνική, ας δεις μόνος σου μερικά εκπαιδευτικά βίντεο. Αν δεν μάθεις τίποτα και δεν μπορέσεις να κάνεις τίποτα, οι επικεφαλής θα σε στείλουν αλλού».

Πέρασε λίγος καιρός κι ο Ζάκαρι δεν μπορούσε να φτιάξει βίντεο μόνος, η πρόοδός του ήταν πολύ αργή κι άρχισε να αισθάνεται αρνητικός. Όταν το είδα αυτό, μέσα μου χάρηκα και σκέφτηκα: «Είναι καλό που δεν μπορείς να μάθεις τίποτα. Μόλις το δουν αυτό οι επικεφαλής, θα σου αναθέσουν κάποιο άλλο καθήκον κι εγώ θα πάψω να ανησυχώ μήπως με ξεπεράσει κανείς». Τότε, όμως, σκέφτηκα: «Ο Ζάκαρι νιώθει αρνητικός μέρες τώρα. Αν δεν τον βοηθήσω, μπορεί να πει ότι δεν έχω καλή ανθρώπινη φύση κι ότι δεν έχω συμπόνοια». Για να μη νομίσει ότι τον κρατώ εσκεμμένα πίσω και δεν του διδάσκω καμιά τεχνική, τον πλησίασα και προσποιήθηκα ότι τον παρηγορώ. Του είπα: «Αδελφέ μου, μην ανησυχείς, μη βιάζεσαι. Θέλει χρόνο η εκμάθηση αυτών των τεχνικών. Όταν ξεκίνησα, είδα κι εγώ πολλά εκπαιδευτικά βίντεο. Έχουμε πολλά βίντεο ακόμα να φτιάξουμε. Αν εξασκηθείς παραπάνω, σίγουρα θα φτιάξεις και μόνος σου βίντεο». Έδειχνα εξωτερικά ότι νοιάζομαι για τον Ζάκαρι, αλλά πίσω απ’ την πλάτη του, μιλούσα στον Τζόναθαν για τα ελαττώματά του, ώστε εκείνος να τον αντιπαθήσει, και μαζί να τον αποκλείσουμε και να τον απομονώσουμε. Νόμιζα ότι αν αγνοούσαμε τον Ζάκαρι, θα τα παρατούσε και θα ζητούσε από μόνος του να αλλάξει θέση. Έτσι, δεν θα μοιραζόμουν το καθήκον μου μαζί του. Αλλά εκείνος δεν είπε ποτέ ότι ήθελε να φύγει, κι εγώ του φερόμουν όλο και πιο άσχημα. Τις πιο πολλές φορές, δεν ήθελα να του λέω τίποτα. Αργότερα, ο Τζόναθαν είδε ότι τα προβλήματά μου ήταν αρκετά σοβαρά, συναναστράφηκε μαζί μου και μου ζήτησε να συνεργαστώ με τον Ζάκαρι. Ένιωσα ότι το είχα παρατραβήξει και μου δημιουργήθηκαν τύψεις. Σκέφτηκα ότι δεν έπρεπε να του φερθώ έτσι, αλλά φοβόμουν ακόμα ότι θα με ξεπερνούσε αν μάθαινε πράγματα, οπότε ένιωθα και πάλι απρόθυμος να τον διδάξω. Πέρασε κι άλλος καιρός που ο Ζάκαρι δεν μπορούσε μόνος να φτιάξει βίντεο κι οι επικεφαλής τού ανέθεσαν ένα άλλο καθήκον. Μόλις έφυγε ο Ζάκαρι, δεν ένιωσα τόσο χαρούμενος όσο νόμιζα. Αντίθετα, ένιωσα άβολα με έναν τρόπο που δεν μπορώ να περιγράψω. Δεν ένιωθα την παρουσία του Θεού, η καρδιά μου γέμισε σκότος κι ένιωθα ότι ζω μέσα σε μια ζάλη. Έφτιαχνα βίντεο χωρίς να έχω καλές ιδέες και με δυσκόλευαν ακόμα και τα πιο απλά προβλήματα. Έτσι, τα βίντεο συχνά έπρεπε τα ξανακάνω. Ένιωθα πνιγμένος και πονούσα. Ούτε είχα πια το κίνητρο να κάνω το καθήκον μου όπως πριν. Αργότερα, ζήτησα να μιλήσω για την κατάστασή μου με τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Μου είπαν ότι έδινα υπερβολική σημασία στη φήμη και τη θέση, ότι είχα αλαζονική διάθεση κι ότι δεν είχα καλή ανθρώπινη φύση. Όλα αυτά ήταν πολύ δυσάρεστα, αλλά, επιτέλους, άρχισα να κάνω αυτοκριτική. Η συμπεριφορά μου προς τον Ζάκαρι είχε ξεπεράσει κάθε όριο, κι αυτό δεν θα το έκανε κάποιος που πιστεύει στον Θεό. Μου έλειπε εντελώς η ανθρώπινη φύση!

Τότε ξεκίνησα να διαβάζω τα λόγια του Θεού που εκθέτουν αυτήν την πλευρά της κατάστασης των ανθρώπων. Μια μέρα, διάβασα τα λόγια του Θεού που έλεγαν: «Κάποιοι άνθρωποι φοβούνται μονίμως ότι οι άλλοι είναι καλύτεροι απ’ αυτούς ή ανώτεροί τους, ότι τους άλλους οι υπόλοιποι θα τους αναγνωρίσουν, ενώ τους ίδιους θα τους παραμελήσουν, και αυτό τους οδηγεί να επιτεθούν στους άλλους και να τους αποκλείσουν. Τούτο δεν σημαίνει ότι ζηλεύουν όσους έχουν ταλέντο; Δεν είναι αυτό εγωιστικό και ποταπό; Τι διάθεση είναι αυτή; Είναι κακοβουλία! Όσοι σκέφτονται μόνο τα δικά τους συμφέροντα, όσοι ικανοποιούν μόνο τις δικές τους εγωιστικές επιθυμίες, χωρίς να σκέφτονται τους άλλους και χωρίς να τους νοιάζουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, έχουν κακή διάθεση και ο Θεός δεν τους αγαπάει» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). «Ο καθένας σας έχει ανέβει στην κορυφή του πλήθους· έχετε ανέλθει, ώστε να γίνετε οι πρόγονοι των μαζών. Είστε εντελώς δεσποτικοί και τρέχετε σε κατάσταση αμόκ ανάμεσα σε όλα τα σκουλήκια ψάχνοντας ένα ήρεμο μέρος και προσπαθώντας να κατασπαράξετε τα σκουλήκια που είναι μικρότερα από εσάς. Είστε κακόβουλοι και μοχθηροί μέσα σας, ξεπερνώντας ακόμα κι εκείνα τα φαντάσματα που έχουν βυθιστεί στον πυθμένα της θάλασσας. Ζείτε στον πάτο της κοπριάς, ενοχλώντας τα σκουλήκια από πάνω μέχρι κάτω, ώστε να μη βρίσκουν ησυχία, μαλώνετε ο ένας με τον άλλον για λίγο κι έπειτα ηρεμείτε. Δεν γνωρίζετε τη θέση σας, κι όμως ακόμα πολεμάτε ο ένας τον άλλον στην κοπριά. Τι θα κερδίσετε από αυτήν την πάλη; Αν όντως Με είχατε θεοφοβούμενη καρδιά, πώς θα μπορούσατε να πολεμάτε ο ένας τον άλλον πίσω από την πλάτη Μου; Όσο υψηλό και αν είναι το κύρος σου, δεν παραμένεις ένα μικρό βρομερό σκουλήκι στην κοπριά; Θα μπορέσεις ποτέ να βγάλεις φτερά και να γίνεις περιστέρι στον ουρανό;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Όταν τα φύλλα που πέφτουν επιστρέψουν στις ρίζες τους, θα μετανιώσεις για όλο το κακό που έχεις κάνει). Τα λόγια της κρίσεως του Θεού διαπέρασαν την καρδιά μου, κι ειδικά όταν διάβασα τα λόγια του Θεού που λένε: «ζηλεύουν τους ανθρώπους με ταλέντο», «δεσποτικοί» και «κακόβουλοι και μοχθηροί μέσα σας», ένιωσα ότι είχα τον Θεό μπροστά μου να με εκθέτει. Είχα δει ότι ο Ζάκαρι ήταν ευφυής και μάθαινε γρήγορα και φοβήθηκα ότι θα με ξεπερνούσε μόλις αποκτούσε δεξιότητες και θα μου έπαιρνε τη θέση. Για να προστατεύσω τη θέση μου, όχι μόνο αρνήθηκα να τον διδάξω, αλλά τον έκανα ν’ ασφυκτιά, δεν τον άφηνα να μάθει και πήγα να παρασύρω τον Τζόναθαν ώστε να τον απομονώσει κι αυτός, για να δυσκολευτεί και να θελήσει να φύγει. Φέρθηκα στον αδελφό μου σαν να ήταν εχθρός, για να προστατεύσω τη φήμη και τη θέση μου. Όταν είδα ότι ο αδελφός μου γινόταν αρνητικός, επειδή τον απέκλεια, και δεν ήθελε να μάθει τίποτα πια, όχι μόνο δεν έκανα αυτοκριτική, αλλά χάρηκα κιόλας. Ήλπιζα μάλιστα ότι θα έφευγε σύντομα. Ο Τζόναθαν επισήμανε το πρόβλημά μου, μα ήμουν τόσο ισχυρογνώμων κι έδινα τόση σημασία στη θέση μου, που δεν έκανα ποτέ αληθινή αυτοκριτική. Έτσι, ο Ζάκαρι δεν μπόρεσε ποτέ να φτιάξει βίντεο μόνος και του ανατέθηκε ένα άλλο καθήκον. Ήμουν πολύ εγωιστής, ποταπός και κακόβουλος!

Αργότερα, διάβασα τα λόγια του Θεού που λένε: «Οι αντίχριστοι οικειοποιούνται τα πάντα από τον οίκο του Θεού και την περιουσία της εκκλησίας και τ’ αντιμετωπίζουν σαν δική τους προσωπική περιουσία, που πρέπει όλη να τη διαχειρίζονται εκείνοι, και δεν επιτρέπουν σε κανέναν άλλον να παρεμβαίνει σ’ αυτό. Το μόνο που σκέφτονται όταν κάνουν το έργο της εκκλησίας είναι τα δικά τους συμφέροντα, η θέση και η υπερηφάνεια τους. Δεν επιτρέπουν σε κανέναν να βλάψει τα συμφέροντά τους, πόσο μάλλον αφήνουν ν’ απειλήσει τη φήμη και τη θέση τους οποιοσδήποτε έχει επίπεδο ή είναι σε θέση να μιλήσει για τη βιωματική του μαρτυρία. […] Όταν κάποιος διακρίνεται χάρη στο λίγο έργο που κάνει ή όταν κάποιος μπορεί να μιλήσει για αληθινή βιωματική μαρτυρία, με αποτέλεσμα ο εκλεκτός λαός του Θεού να λαμβάνει οφέλη, διαπαιδαγώγηση και υποστήριξη, κι έτσι να επαινούν όλοι αυτόν τον άνθρωπο, οι αντίχριστοι πλημμυρίζουν με φθόνο και μίσος στην καρδιά τους και προσπαθούν να τον αποκλείσουν και να τον καταστείλουν. Σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπουν σε τέτοιους ανθρώπους ν’ αναλάβουν οποιοδήποτε έργο, προκειμένου να μην αποτελέσουν απειλή για τη δική τους θέση. […] Οι αντίχριστοι σκέφτονται μέσα τους: “Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να το ανεχτώ αυτό. Θέλεις να έχεις ρόλο στον τομέα μου, να με ανταγωνιστείς. Αυτό είναι αδύνατον· μην το σκέφτεσαι καν. Είσαι πιο μορφωμένος από μένα, πιο εύγλωττος από μένα, πιο δημοφιλής από μένα και επιδιώκεις την αλήθεια με μεγαλύτερη επιμέλεια από ό,τι εγώ. Αν συνεργαζόμουν μαζί σου και μου έκλεβες τη δόξα, τι θα έκανα τότε;” Λαμβάνουν υπόψη τους τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Όχι» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος πρώτο)]. Ο λόγος του Θεού αποκαλύπτει ότι οι αντίχριστοι, για να αποκτήσουν θέση και να τους θαυμάζουν οι άλλοι, κάνουν τα πάντα για να καταπιέσουν και να αποκλείσουν οποιονδήποτε μπορεί να απειλήσει τη θέση τους και δεν τους νοιάζει καθόλου το έργο της εκκλησίας. Συνειδητοποίησα ότι οι πράξεις μου ήταν πράξεις ενός αντίχριστου και ότι έκανα το καθήκον μου αποκλειστικά και μόνο για να με θαυμάζουν οι άλλοι. Φοβήθηκα ότι ο Ζάκαρι θα με ξεπερνούσε και θα μου έπαιρνε τη θέση μόλις αποκτούσε δεξιότητες, δεν του δίδαξα τίποτα και πίσω απ’ την πλάτη του τον έκρινα και τον απομόνωνα. Έβλεπα το έργο της εκκλησίας ως δική μου επιχείρηση. Ήθελα να κάνω ό,τι μου αρέσει, ενεργούσα επιπόλαια, και εκμεταλλευόμουν κάθε διαθέσιμο μέσο για να επιτεθώ σε όποιον απειλούσε τη θέση μου και να τον αποκλείσω. Δεν νοιαζόμουν καθόλου για το συμφέρον της εκκλησίας. Σκεφτόμουν μόνο τη θέση μου κι είχα χάσει κάθε αίσθηση λογικής! Αυτή είναι μια κρίσιμη περίοδος για τη διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας. Πρέπει να κάνουμε περισσότερα βίντεο για να μαρτυρήσουμε την εμφάνιση και το έργο του Θεού. Αν είχα μάθει στον Ζάκαρι όσα ήξερα, θα είχε δείξει το ταλέντο του κι αν εργαζόμασταν αρμονικά, θα είχε αυξηθεί η ταχύτητα παραγωγής βίντεο και θα συμβάλλαμε με τις ταπεινές μας προσπάθειες στη διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας, εκπληρώνοντας έτσι τις ευθύνες και τα καθήκοντά μας. Όμως, εγώ σκεφτόμουν μόνο ότι ο συνεργάτης μου θα απειλούσε τη θέση μου. Με ένοιαζε μόνο η δική μου φήμη και θέση, και δεν σκέφτηκα την πρόθεση του Θεού, ούτε το πώς θα επηρεαζόταν το έργο της εκκλησίας ούτε και τα αισθήματα του αδελφού μου. Προτίμησα να καθυστερήσουν τα καθήκοντά μου παρά να επηρεαστεί η θέση μου. Φέρθηκα πραγματικά εγωιστικά και μου έλειπε η ανθρώπινη φύση! Ήμουν πρόθυμος να κάνω τα πάντα για χάρη της φήμης και της θέσης μου, ακόμα κι αν θυσίαζα τα συμφέροντα της εκκλησίας. Βάδιζα στο μονοπάτι ενός αντίχριστου!

Μια μέρα, κατά την πνευματική μου άσκηση, διάβασα κι άλλα λόγια του Θεού: «Τίποτα δεν σιχαίνεται περισσότερο ο Θεός από το να επιδιώκουν οι άνθρωποι τη θέση, καθώς η επιδίωξη θέσης συνιστά σατανική διάθεση, είναι λάθος δρόμος· γεννιέται από τη διαφθορά του Σατανά, είναι κάτι που καταδικάζει ο Θεός, είναι αυτό ακριβώς που κρίνει και εξαγνίζει. Ο Θεός δεν σιχαίνεται τίποτα περισσότερο από το να επιδιώκουν οι άνθρωποι τη θέση, κι όμως εσύ εξακολουθείς να ανταγωνίζεσαι πεισματικά για τη θέση, τη λατρεύεις και την προστατεύεις ανελλιπώς, προσπαθώντας πάντα να την αποκτήσεις. Και δεν δείχνουν όλα αυτά μια φύση ανταγωνιστική προς τον Θεό; Δεν ορίζει ο Θεός τη θέση για τους ανθρώπους· Ο Θεός παρέχει στους ανθρώπους την αλήθεια, την οδό και τη ζωή, και τελικά τους κάνει να γίνουν ένα αποδεκτό δημιούργημα, ένα μικρό και ασήμαντο δημιούργημα —όχι κάποιος που έχει θέση και κύρος και τον σέβονται χιλιάδες άνθρωποι. Και έτσι, ανεξάρτητα από την οπτική γωνία από την οποία το κοιτάζει κανείς, η επιδίωξη θέσης είναι αδιέξοδο. Όσο λογική κι αν είναι η δικαιολογία σου για την αναζήτηση θέσης, αυτό το μονοπάτι εξακολουθεί να μην είναι σωστό και ο Θεός δεν το εγκρίνει. Όσο σκληρά κι αν προσπαθείς ή όσο μεγάλο κι αν είναι το τίμημα που πληρώνεις, αν επιθυμείς θέση, δεν θα σου τη δώσει ο Θεός· αν δεν είναι δοσμένη από τον Θεό, θα αποτύχεις αγωνιζόμενος να την αποκτήσεις, κι αν συνεχίσεις να αγωνίζεσαι, μόνο μια κατάληξη θα υπάρξει: θα αποκαλυφθείς και θα αποκλειστείς, και θα βρεθείς σε αδιέξοδο» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος τρίτο)]. Αφού διάβασα τα αυστηρά λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα ότι η δίκαιη διάθεση του Θεού δεν ανέχεται ύβρεις, κι όταν σκέφτηκα τι είχα κάνει, ο φόβος με κυρίευσε. Ο Θεός μισούσε κι απεχθανόταν το ότι εγώ κυνηγούσα τη θέση κι αυτό το μονοπάτι οδηγούσε σε βέβαιο θάνατο! Αν δεν ήταν η εκκλησία να μου αναθέσει τη δημιουργία βίντεο, αν δεν είχα την καθοδήγηση του Θεού, πώς θα είχα αποκτήσει όλες αυτές τις δεξιότητες; Η εκκλησία μού είχε αναθέσει να διδάξω τον Ζάκαρι κι εγώ έπρεπε να του μάθω όλα όσα ήξερα και να συνεργαστώ μαζί του για να κάνω καλά το καθήκον μου. Μόνο αυτό θα ήταν σύμφωνο με την πρόθεση του Θεού. Ο Θεός ήλπιζε ότι εγώ θα επιδίωκα την αλήθεια μέσα από το καθήκον μου, ότι θα μπορούσα να αποτινάξω τις διεφθαρμένες μου διαθέσεις, και ότι θα εκπλήρωνα το καθήκον μου, προς δική Του ευχαρίστηση. Αυτό ήταν το σωστό μονοπάτι κι αυτό έπρεπε ν’ ακολουθήσω ως πιστός στον Θεό. Εγώ, όμως, δεν επιδίωκα την αλήθεια στην πίστη μου. Αντίθετα, ζούσα βασισμένος σε σατανικά δηλητήρια, όπως «Μπορεί να υπάρξει μόνο ένα κυρίαρχο αρσενικό» και «Μόλις ο μαθητής μάθει όσα ξέρει ο δάσκαλός του, ο δάσκαλος θα χάσει τα προς το ζην του». Θεωρούσα τις δεξιότητες ιδιωτική μου περιουσία και δεν ήθελα να τις μάθω σε αδελφούς και αδελφές μου επειδή φοβόμουν μήπως με ξεπερνούσαν και έχανα τη θέση μου και τον θαυμασμό των άλλων. Απέκλεια και έπνιγα τους άλλους για να ενισχύσω τη θέση μου. Δεν είχα ούτε συνείδηση ούτε λογική! Σκέφτηκα όλους τους αντίχριστους που είχαν αποβληθεί από την εκκλησία. Όλοι τους ήθελαν να έχουν αποκλειστική εξουσία μέσα στην εκκλησία και να προστατεύσουν τη θέση τους κι ήταν πρόθυμοι να επιτεθούν σε όποιον θεωρούσαν απειλή για τη θέση τους και να τον αποκλείσουν. Όσο κακό κι αν προκαλούσαν σε άλλους, όσο κι αν αναστάτωναν και ζημίωναν το έργο της εκκλησίας, δεν νοιάζονταν καθόλου. Στο τέλος, εξαιτίας όλων των κακών που είχαν διαπράξει, αποκλείονταν από τον Θεό. Είδα ότι η διάθεση των πράξεών μου δεν διέφερε από εκείνη ενός αντίχριστου· ήμουν εγωιστής και κακόβουλος, και ο Θεός με μισούσε και με απεχθανόταν. Αυτή η σκέψη με φόβισε πολύ, κι ένιωσα γεμάτος τύψεις και μεταμέλεια. Ήρθα ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα: «Θεέ μου, έσφαλα· τυφλώθηκα από τη θέση μου, δεν σκέφτηκα λογικά κι έβλαψα τον αδελφό μου. Θεέ μου, δεν έπρεπε να το κάνω αυτό, και θέλω να μετανοήσω. Αν το ξανακάνω, Σε παρακαλώ, πειθάρχησέ με».

Αργότερα, οι επικεφαλής ανέθεσαν σε δύο άλλους αδελφούς να συνεργαστούν μαζί μου. Μου ζήτησαν να τους διδάξω κι είπαν ότι η παραγωγή των βίντεο θα γινόταν πιο γρήγορα και ότι θα έφευγε από πάνω μου μέρος του φόρτου εργασίας. Το άκουσα αυτό και σκέφτηκα: «Τώρα μου φέρνουν ταυτόχρονα δύο άτομα να τα διδάξω· αν τους μάθω όλα όσα ξέρω, δεν θα με ξεπεράσουν σύντομα;» Ανησύχησα και δίστασα, αλλά αναγκάστηκα να συμφωνήσω να διδάξω τους δύο αδελφούς. Όσο, όμως, τους μάθαινα πράγματα, δεν ήθελα να μοιραστώ σημαντικές κι απαραίτητες γνώσεις που είχα καταφέρει να αποκτήσω. Ήθελα να κρατώ πράγματα κρυφά και τους δίδαξα μόνο τι βασικές τεχνικές. Αλλά όταν σκέφτηκα τον τρόπο που τους δίδασκα, ένιωσα άβολα. Ένιωσα ότι αυτό που έκανα ήταν εγωιστικό, ποταπό και δείγμα έλλειψης ανθρώπινης φύσης. Αργότερα, διάβασα τον λόγο του Θεού: «Οι άπιστοι έχουν ένα συγκεκριμένο είδος διεφθαρμένης διάθεσης. Όταν διδάσκουν σε άλλους ανθρώπους κάποιες επαγγελματικές γνώσεις ή δεξιότητες, σκέφτονται τα εξής: “Μόλις ο μαθητής μάθει όσα ξέρει ο δάσκαλός του, ο δάσκαλός του θα χάσει τα προς το ζην του. Εάν διδάξω ό,τι ξέρω στους άλλους, τότε κανείς δεν θα μ’ εκτιμά ούτε θα με θαυμάζει και θα έχω χάσει όλο μου το κύρος ως δάσκαλος. Δεν είναι καλό αυτό. Δεν πρέπει να τους διδάξω όλα όσα ξέρω, πρέπει να κρατήσω κάτι για μένα. Θα τους διδάξω μόνο το ογδόντα τοις εκατό απ’ όσα ξέρω και θα κρατήσω τα υπόλοιπα σαν άσο στο μανίκι μου. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να δείξω ότι οι δεξιότητές μου είναι ανώτερες από αυτές των άλλων”. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Είναι δολιότητα. Όταν διδάσκετε άλλους, τους βοηθάτε ή μοιράζεστε μαζί τους κάτι που μελετήσατε, τι στάση θα πρέπει να κρατάτε; (Δεν θα πρέπει να φείδομαι προσπαθειών, ούτε να κρατάω τίποτα για μένα.) Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να μην κρατά τίποτα για εκείνον; Ας υποθέσουμε ότι λες: “Δεν κρατώ τίποτα για μένα όσον αφορά τα πράγματα που έχω μάθει. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να μιλήσω σ’ όλους σας γι’ αυτά. Έτσι κι αλλιώς, είμαι υψηλότερου επιπέδου σε σχέση με σας και μπορώ να κατανοήσω ανώτερα πράγματα”. Σε μια τέτοια περίπτωση, κρατάς ακόμα πράγματα για σένα και ενεργείς με τρόπο αρκετά ιδιοτελή. Ή ας υποθέσουμε ότι λες: “Θα σας διδάξω όλα τα βασικά πράγματα που έχω μάθει —δεν είναι τίποτα σπουδαίο. Εγώ θα συνεχίσω να έχω ανώτερες γνώσεις· ακόμη κι αν τα μάθετε όλα, πάλι δεν θα είστε τόσο προχωρημένοι όσο εγώ”. Και σε αυτήν την περίπτωση κρατάς πράγματα για σένα. Αν ένας άνθρωπος είναι πολύ εγωιστής, δεν θα έχει την ευλογία του Θεού. Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να νοιάζονται για τις προθέσεις Του. Πρέπει να συνεισφέρεις στον οίκο Του τα πιο σημαντικά και ουσιώδη πράγματα που έχεις κατανοήσει, για να μπορέσουν και οι εκλεκτοί του Θεού να τα μάθουν και να τα κατακτήσουν. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να κερδίσεις την ευλογία Του και Εκείνος θα σου δώσει ακόμη περισσότερα πράγματα. Όπως έχει ειπωθεί, “Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη”. Αφιέρωσε όλα τα ταλέντα και τα χαρίσματά σου στον Θεό, επιδεικνύοντάς τα κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου, ώστε να μπορέσουν όλοι να ωφεληθούν απ’ αυτά και να πετύχουν αποτελέσματα στα δικά τους καθήκοντα. Αν συνεισφέρεις ολοκληρωτικά τα χαρίσματα και τα ταλέντα σου, αυτά θα ωφελήσουν όχι μόνο όλους όσοι κάνουν το συγκεκριμένο καθήκον, αλλά και το έργο της εκκλησίας. Μην αρκείσαι στο να λες σε όλους μερικά απλά πράγματα, πιστεύοντας έτσι ότι τα έχεις καταφέρει αρκετά καλά ή ότι δεν έχεις κρατήσει τίποτα για σένα —αυτό δεν είναι αρκετό. Διδάσκεις μόνο μερικές θεωρίες ή πράγματα που οι άνθρωποι μπορούν να κατανοήσουν κυριολεκτικά, αλλά η ουσία και τα σημαντικά σημεία είναι πέρα από την αντίληψη ενός αρχάριου. Παρέχεις μόνο τη γενική εικόνα, χωρίς να εξηγείς τίποτα ή να μπαίνεις σε λεπτομέρειες, ενώ εξακολουθείς να σκέφτεσαι μέσα σου: “Ορίστε, λοιπόν, εγώ σου τα είπα, και δεν έχω αποκρύψει τίποτα σκόπιμα. Εάν εσύ δεν καταλαβαίνεις, είναι επειδή το επίπεδό σου είναι υπερβολικά χαμηλό, οπότε μην κατηγορείς εμένα. Μένει απλώς να δούμε πώς θα σε οδηγήσει ο Θεός τώρα”. Μια τέτοια σκέψη εμπεριέχει δόλο, σωστά; Δεν είναι εγωιστική και ποταπή; Γιατί δεν μπορείς να διδάξεις στους ανθρώπους όλα όσα έχεις στην καρδιά σου και όλα όσα κατανοείς; Γιατί, αντ’ αυτού, αποκρύπτεις τη γνώση; Το πρόβλημα έγκειται στις προθέσεις και τη διάθεσή σου. Όταν οι περισσότεροι άνθρωποι ξεκινούν για πρώτη φορά να διδάσκονται μια συγκεκριμένη πτυχή επαγγελματικής γνώσης, μπορούν να κατανοήσουν μόνο την κυριολεκτική της σημασία· χρειάζεται εξάσκηση για κάποιο χρονικό διάστημα προτού μπορέσουν να κατανοήσουν τα κύρια σημεία και την ουσία. Εάν έχεις ήδη κατακτήσει αυτά τα πιο λεπτά σημεία, θα πρέπει να τα λες απευθείας στους άλλους· μην τους αναγκάζεις να ακολουθήσουν τέτοια έμμεση πορεία και να αφιερώσουν τόσο πολύ χρόνο ψάχνοντας στα τυφλά. Αυτή είναι η δική σου ευθύνη· αυτό θα πρέπει να κάνεις. Αν τους πεις ποια είναι τα βασικά σημεία και η ουσία κατά την άποψή σου, όχι μόνο δεν θα αποκρύψεις τίποτα αλλά δεν θα είσαι ούτε εγωιστής. Όταν διδάσκετε δεξιότητες σ’ άλλους ανθρώπους, επικοινωνείτε μαζί τους σε σχέση με το επάγγελμά σας ή συναναστραφείτε σχετικά με τη ζωή-είσοδο, αν δεν μπορείτε να απαλλαχτείτε από τις εγωιστικές και ποταπές πτυχές των διεφθαρμένων διαθέσεών σας, τότε δεν θα μπορείτε να εκτελέσετε σωστά τα καθήκοντά σας. Σ’ αυτήν την περίπτωση, δεν κατέχετε ανθρώπινη φύση, ούτε συνείδηση και λογική, και δεν κάνετε πράξη την αλήθεια. Πρέπει να αναζητάς την αλήθεια για να ξεπεράσεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου και να φτάσεις στο σημείο όπου θα έχεις απαλλαχθεί από κάθε εγωιστικό κίνητρο και θα λαμβάνεις υπόψη μόνο τις προθέσεις του Θεού. Έτσι, θα έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα. Είναι πολύ κουραστικό αν οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια και ζουν με βάση σατανικές διαθέσεις όπως οι άπιστοι. Ο ανταγωνισμός είναι έντονος μεταξύ των άπιστων. Η κατάκτηση της ουσίας μιας δεξιότητας ή ενός επαγγέλματος δεν είναι απλή υπόθεση, κι από τη στιγμή που θα τη μάθει κάποιος άλλος και θα την κατακτήσει κι εκείνος, διακινδυνεύεις το ψωμί σου. Προκειμένου να προστατέψουν το ψωμί τους, οι άνθρωποι τείνουν να ενεργούν έτσι —πρέπει να είναι προσεκτικοί διαρκώς. Αυτό που έχουν κατακτήσει είναι το πολυτιμότερο νόμισμά τους, είναι το ψωμί τους, το κεφάλαιό τους, η πηγή της ζωτικότητάς τους και δεν πρέπει ν’ αφήσουν κανέναν άλλο να εμπλακεί σε αυτά. Εσύ, όμως, πιστεύεις στον Θεό —εάν σκέφτεσαι κατ’ αυτόν τον τρόπο κι ενεργείς κατ’ αυτόν τον τρόπο στον οίκο του Θεού, δεν ξεχωρίζεις καθόλου από έναν άπιστο. Αν δεν αποδέχεσαι καθόλου την αλήθεια και συνεχίζεις να ζεις σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες, δεν είσαι άνθρωπος που πιστεύει αληθινά στον Θεό. Αν τα κίνητρά σου είναι πάντα εγωιστικά και μικροπρεπή όταν εκτελείς τα καθήκοντά σου, δεν θα λάβεις την ευλογία του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Αφού διάβασα τον λόγο του Θεού, συνειδητοποίησα ότι η σατανική φιλοσοφία «Μόλις ο μαθητής μάθει όσα ξέρει ο δάσκαλός του, ο δάσκαλος θα χάσει τα προς το ζην του» είναι κανόνας των απίστων κι ότι είναι εγωιστικό και ποταπό να λειτουργεί κανείς έτσι. Όταν εκτελούν ένα καθήκον μαζί αδελφοί κι αδελφές, βασίζονται ο ένας στα προτερήματα του άλλου για να αναπληρώσουν τις αδυναμίες τους και συνεργάζονται για να το εκτελέσουν καλά. Ως άνθρωπος που πιστεύει στον Θεό, πρέπει να συμπεριφέρομαι και να ενεργώ σύμφωνα με τον λόγο του Θεού. Δεν έπρεπε να βασίζομαι στη διεφθαρμένη μου διάθεση και να κάνω ό,τι θέλω. Έπρεπε οι αδελφοί κι οι αδελφές μου να μελετήσουν σωστά. Έπρεπε να τους μάθω σημαντικά κι απαραίτητα πράγματα για τη δημιουργία βίντεο και να μην κρύψω τίποτα. Έπρεπε να μην τους αφήσω να λοξοδρομήσουν στη μελέτη τους, για να αρχίσουν να δημιουργούν βίντεο το συντομότερο δυνατό. Αυτές ήταν οι ευθύνες και τα καθήκοντα που είχα να εκπληρώσω. Αυτή ήταν η πρόθεση του Θεού. Αφού τα συνειδητοποίησα όλα αυτά, όταν ήρθε η ώρα να διδάξω τους αδελφούς ξανά, τους δίδαξα κάθε σημαντική κι απαραίτητη γνώση που είχα αποκτήσει. Μετά από λίγο καιρό, άρχισαν να σημειώνουν πρόοδο στην παραγωγή βίντεο. Κι αφού είχα δύο ακόμα άτομα να βοηθούν, βελτιώθηκε η απόδοσή μας. Επιπλέον, όσο δίδασκα τους αδελφούς μου, παγιώθηκαν και ενισχύθηκαν και οι δικές μου δεξιότητες. Έμαθα ότι μόνο αν έδιωχνα την εγωιστική και ποταπή μου πρόθεση, αν έκανα πράξη την αλήθεια, αν σκεφτόμουν πώς θα κάνω σωστά το καθήκον μου κι αν σκεφτόμουν πώς να ασκηθώ με τρόπο που θα ωφελούσε το έργο της εκκλησίας και πώς να ενεργήσω με τρόπο που θα βοηθούσε τους αδελφούς και τις αδελφές μου, θα ένιωθα ηρεμία και γαλήνη.

Κοιτάζοντας πίσω, συνειδητοποιώ ότι ζούσα με βάση σατανικά δηλητήρια, και ότι ήμουν εγωιστής και ποταπός. Οι ενέργειες και η συμπεριφορά μου δεν ωφέλησαν τους αδελφούς και τις αδελφές μου ή το έργο της εκκλησίας, αντίθετα προκάλεσαν αναστάτωση και ζημία, και πλήγωσαν την καρδιά του Θεού. Ο λόγος του Θεού μού επέτρεψε να καταλάβω πόσο ποταπός και εγωιστής ήμουν, μου έδειξε ποια είναι η κανονική ανθρώπινη φύση, τι πρέπει να επιδιώκουν οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό, πώς πρέπει να συμπεριφέρονται, και ταυτόχρονα, μου έδωσε κάποια πραγματική κατανόηση της δίκαιης διάθεσης του Θεού. Όσο εγώ ήμουν αδιάλλακτος και στασιαστικός, και ζούσα με βάση τη διεφθαρμένη μου διάθεση, ο Θεός μού έκρυβε το πρόσωπό Του. Αλλά όταν μετανόησα και εξομολογήθηκα στον Θεό, και ενήργησα σύμφωνα με τον λόγο Του, άρχισε να εργάζεται ξανά επάνω μου, και με τον λόγο Του με διαφώτισε και με φώτισε ώστε να γνωρίσω τον εαυτό μου. Έτσι, συνειδητοποίησα πόσο αληθινή και πρακτική είναι η σωτηρία του Θεού!