Το 2014, όταν ήμουν επικεφαλής εκκλησίας, είχα κάποια αποτελέσματα και εμπειρία στο καθήκον μου, έτσι νόμιζα ότι καταλάβαινα την αλήθεια. Όταν συνέβαιναν διάφορα, δεν αναζητούσα τις αρχές της αλήθειας, αλλά ενεργούσα αυθαίρετα. Τότε, κάποιοι ανέφεραν την κακή ανθρώπινη φύση των επικεφαλής δύο εκκλησιών και πως περιόριζαν τους άλλους. Πίστεψα τις αναφορές και χωρίς να ερευνήσω τα γεγονότα, απομάκρυνα έναν από τους επικεφαλής, που έκανε πρακτικό έργο και παραλίγο να αποβάλλω έναν από τους άλλους επικεφαλής, κι αυτό επηρέασε σοβαρά το έργο και των δύο εκκλησιών. Οι προϊστάμενοι με αντιμετώπισαν αυστηρά, επειδή έκανα το καθήκον μου αυθαίρετα, δεν ενήργησα σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας, ενεργώντας κατά βούληση εναντίον τους. Όμως δεν γνώριζα τον εαυτό μου, διαφωνούσα, δικαιολογούμουν και θεωρούσα πως όλοι έκαναν λάθη στο καθήκον τους. Επειδή δεν αποδεχόμουν την αλήθεια, ενεργούσα ενάντια στις αρχές και αυθαίρετα, κι αναστάτωνα το έργο της εκκλησίας, οι προϊστάμενοί μου με απομάκρυναν. Μόλις απομακρύνθηκα, δεν μου έδωσαν κάποιο καθήκον, αλλά μου είπαν να κάνω πνευματική περισυλλογή στο σπίτι. Δεν κατανοούσα το θέλημα του Θεού και ήμουν πολύ αρνητική. Σκεφτόμουν πως πίστευα χρόνια στον Θεό, είχα διαλύσει τον γάμο μου, είχα αφήσει τη δουλειά μου κι έκανα το καθήκον ακόμα και άρρωστη. Αν και χωρίς προσόντα, δούλευα σκληρά. Όχι μόνο με απομάκρυναν, αλλά μου έλεγαν πως δεν θα είχα καν καθήκον. Έκανα μόνο δύο λάθη, έτσι θεωρούσα αυτήν την αντιμετώπιση πολύ σκληρή. Ειδικά όταν έβλεπα άλλους που δεν ήταν επικεφαλής και εργάτες να κάνουν το καθήκον τους, ενώ εγώ που ήμουν επικεφαλής δεν είχαν καν καθήκον. Σκεφτόμουν: «Φαίνεται πως δεν πρέπει να είμαι επικεφαλής. Υπάρχουν υψηλές προδιαγραφές κι αυστηρές απαιτήσεις. Αν είσαι έστω και λίγο απρόσεκτος, η ζωή σου στην πίστη στον Θεό μπορεί να τελειώσει. Πώς μπορείς να έχεις καλή έκβαση και προορισμό; Στο μέλλον, δεν θα ξαναγίνω επικεφαλής». Έκτοτε, για χρόνια έκανα το έργο των κειμένων στην εκκλησία. Είχα ευκαιρίες να είμαι υποψήφια για επικεφαλής ή εργάτρια, μα πάντα απέφευγα να συμμετάσχω. Τότε δεν καταλάβαινα το πρόβλημά μου. Θεωρούσα πως έτσι έπραττα σοφά.

Τον Μάιο του 2020, αδελφοί κι αδελφές μού είπαν να θέσω υποψηφιότητα. Η σκέψη μου ήταν διχασμένη. Έκανα καλά το έργο των κειμένων και δεν ήθελα να συμμετέχω στις εκλογές. Θα ήταν άσχημο αν με εξέλεγαν επικεφαλής. Το θεωρούσα δύσκολη και άχαρη δουλειά. Πρέπει να γίνεται καλά, κι αν γίνονταν λάθη, ο επικεφαλής έφερε την ευθύνη. Ταίριαζε η φράση «Όλοι επωφελούνται, αλλά ένας πληρώνει τη νύφη». Όταν ήμουν επικεφαλής παλιά, έκανα παραβάσεις. Αν γινόμουν ξανά επικεφαλής κι έκανα κάτι ενάντια στις αρχές, που θα προκαλούσε μεγάλη ζημιά στο έργο της εκκλησίας, είτε θα με απομάκρυναν ή ακόμα χειρότερα, θα με απέβαλλαν, κι έτσι, θα έχανα την ευκαιρία να σωθώ. Στη σκέψη αυτή, είπα πως η υγεία μου είχε επιδεινωθεί τελευταία, έτσι δεν θα συμμετείχα στις εκλογές. Εκείνη τη στιγμή, ένιωσα λίγο ένοχη. Δεν απέφευγα την εκλογή; Έπειτα όμως σκέφτηκα πως δεν έκανα για επικεφαλής, και πως η καρδιά μου δεν ήταν πολύ καλά τελευταία, έτσι είχα έναν λόγο να μην πάω. Στη σκέψη αυτή, η ανησυχία και η ενοχή που ένιωθα εξαφανίστηκαν. Έναν μήνα μετά, η επικεφαλής μού έγραψε πως οι αδελφοί και οι αδελφές με είχαν επιλέξει για υποψήφια. Μόλις το διάβασα, αναρωτήθηκα: «Γιατί με πρότειναν για υποψήφια; Είναι επικίνδυνη θέση! Έχει πολλή δουλειά και πολλά προβλήματα, κι ανά πάσα στιγμή ίσως αποκαλυφθώ. Κάποιοι γύρω μου δεν έδειχναν να είχαν προβλήματα όταν δεν ήταν επικεφαλής, όμως όταν έγιναν, αποκαλύφθηκαν ως ψευδοεπικεφαλής κι απομακρύνθηκαν, ενώ άλλοι αποδείχτηκαν πονηροί ή αντίχριστοι και αποβλήθηκαν. Το κύρος τελικά όντως μας αποκαλύπτει». Έτσι αποφάσισα να μην το κάνω. Όμως η επικεφαλής είπε να πάω την καθορισμένη ώρα, έτσι πήγα απρόθυμα. Στις συναντήσεις, δεν είχα πολλά να πω. Όταν ήρθε η ώρα της ψηφοφορίας, βασανιζόμουν για ώρα. Τελικά, είπα σε όλους: «Απέχω. Δεν ψηφίζω ούτε συμμετέχω».

Λίγο μετά, η πάθησή μου υποτροπίασε. Είχα διάρροια και πυρετό και τα φάρμακα δεν με έπιαναν. Μετά από αρκετές μέρες, η κατάστασή μου βελτιώθηκε, μα γέμισα με κόκκινα στίγματα στα μπράτσα και τον αυχένα. Συνεχώς χειροτέρευε, κι όταν ίδρωνα, είχα σουβλερούς πόνους σ’ όλο το κορμί. Μετά από μερικές μέρες, είχα εξουθενωθεί τελείως. Κατάλαβα πως αυτή η ασθένεια δεν ήταν τυχαία, αλλά πειθαρχία απ’ τον Θεό, όμως δεν ήξερα πώς να κάνω περισυλλογή. Προσευχήθηκα στον Θεό να με καθοδηγήσει να γνωρίσω τον εαυτό μου και να διδαχτώ.

Αργότερα, όταν η επικεφαλής έμαθε πως υπέφερα από την αρρώστια, μου υπενθύμισε να αναλογιστώ τη στάση μου στις εκλογές και βρήκε κάποια λόγια του Θεού σχετικά με την κατάστασή μου. «Με τη σατανική φύση, μόλις οι άνθρωποι αποκτήσουν θέση, τότε κινδυνεύουν. Οπότε, τι θα πρέπει να γίνει; Δεν έχουν κανένα μονοπάτι να ακολουθήσουν; Από τη στιγμή που έχουν πέσει σε αυτήν την επικίνδυνη κατάσταση, δεν υπάρχει επιστροφή γι’ αυτούς; Πες μου, τη στιγμή που οι διεφθαρμένοι άνθρωποι αποκτούν θέση —ανεξαρτήτως του ποιοι είναι— την ίδια στιγμή γίνονται και αντίχριστοι; Είναι απόλυτο αυτό; (Αν δεν επιδιώκουν την αλήθεια, θα γίνουν αντίχριστοι, αλλά αν την επιδιώκουν, δεν θα γίνουν.) Πολύ σωστά: Αν οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, είναι βέβαιο ότι θα γίνουν αντίχριστοι. Και είναι αλήθεια ότι όλοι όσοι βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων το πράττουν λόγω της θέσης; Όχι, αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή δεν έχουν αγάπη για την αλήθεια, επειδή δεν είναι σωστοί. Ανεξάρτητα από το αν έχουν θέση ή όχι, οι άνθρωποι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια βαδίζουν όλοι στο μονοπάτι των αντίχριστων. Όσα κηρύγματα κι αν έχουν ακούσει, οι άνθρωποι αυτοί δεν αποδέχονται την αλήθεια, δεν βαδίζουν στο ορθό μονοπάτι και έτσι αναπόφευκτα βαδίζουν στο στρεβλό μονοπάτι. Αυτό μοιάζει με τον τρόπο με τον οποίο τρώνε οι άνθρωποι: Κάποιοι δεν καταναλώνουν τροφές που μπορούν να θρέψουν το σώμα τους και να υποστηρίξουν μια κανονική ύπαρξη, αλλά αντίθετα επιμένουν να καταναλώνουν πράγματα που τους κάνουν κακό· είναι λες και αυτοπυροβολούνται. Αυτό δεν είναι δική τους επιλογή; Αφότου αποκλειστούν, ορισμένοι επικεφαλής και εργάτες διαδίδουν αντιλήψεις, λέγοντας: “Μην γίνεσαι επικεφαλής και μην αφήνεις τον εαυτό σου να αποκτήσει θέση. Οι άνθρωποι διατρέχουν κίνδυνο την ίδια στιγμή που αποκτούν την οποιαδήποτε θέση, και ο Θεός θα τους αποκαλύψει! Με το που εκτεθούν, δεν έχουν καν τα προσόντα να είναι συνηθισμένοι πιστοί και δεν θα λάβουν καθόλου ευλογίες”. Τι λόγια είναι αυτά; Στην καλύτερη περίπτωση, αυτό αντιπροσωπεύει μια παρερμηνεία του Θεού· στη χειρότερη, αποτελεί βλασφημία εναντίον Του. Αν δεν βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι, δεν επιδιώκεις την αλήθεια και δεν ακολουθείς την οδό του Θεού, αλλά αντιθέτως, επιμένεις να ακολουθείς την οδό των αντίχριστων και καταλήγεις στο μονοπάτι του Παύλου, έχοντας τελικά το ίδιο αποτέλεσμα, το ίδιο τέλος με τον Παύλο, ενώ εξακολουθείς να κατηγορείς και να κρίνεις τον Θεό ως άδικο, τότε δεν είσαι ένας γνήσιος αντίχριστος; Μια τέτοια συμπεριφορά είναι καταραμένη! Όταν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, ζουν πάντα σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, συχνά παρερμηνεύουν τον Θεό και αισθάνονται ότι οι πράξεις του Θεού έρχονται σε αντίθεση με τις δικές τους αντιλήψεις, γεγονός που τους δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα· αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Λένε πράγματα αρνητικά και γκρινιάζουν, επειδή η πίστη τους είναι πολύ ισχνή, το ανάστημά τους πολύ μικρό και καταλαβαίνουν ελάχιστες αλήθειες —και όλα αυτά συγχωρούνται και ο Θεός δεν τα θυμάται. Και όμως, υπάρχουν εκείνοι που δεν βαδίζουν στο ορθό μονοπάτι, οι οποίοι συγκεκριμένα βαδίζουν στο μονοπάτι της εξαπάτησης, της αντίστασης, της προδοσίας του Θεού και της σύγκρουσης με τον Θεό. Αυτούς τους ανθρώπους ο Θεός τελικά τους τιμωρεί και τους καταριέται, και τους βυθίζει στην απώλεια και την καταστροφή. Πώς φτάνουν σ’ αυτό το σημείο; Επειδή δεν έχουν κάνει ποτέ αυτοκριτική και δεν έχουν αποκτήσει αυτογνωσία, επειδή δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια, και είναι απερίσκεπτοι και ισχυρογνώμονες, και αρνούνται πεισματικά να μετανοήσουν, και, αφότου εκτεθούν και αποκλειστούν, διαμαρτύρονται για τον Θεό, λέγοντας ότι ο Θεός δεν είναι δίκαιος. Θα μπορούσαν τέτοιοι άνθρωποι να σωθούν; (Όχι.) Δεν θα μπορούσαν. Ισχύει λοιπόν ότι όλοι όσοι αποκλείονται είναι αδύνατον να σωθούν; Δεν μπορεί να ειπωθεί ότι είναι εντελώς αδύνατο να λυτρωθούν. Υπάρχουν εκείνοι που κατανοούν πολύ λίγες αλήθειες και είναι νέοι και άπειροι —οι οποίοι, όταν γίνουν επικεφαλής ή εργάτες και αποκτήσουν κύρος, κατευθύνονται από τη διεφθαρμένη τους διάθεση και επιδιώκουν το κύρος, και απολαμβάνουν αυτό το κύρος, και έτσι φυσικά βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων. Εάν, αφού εκτεθούν και κριθούν, είναι σε θέση να κάνουν αυτοκριτική και να μετανοήσουν πραγματικά, εγκαταλείποντας την κακία, όπως ο λαός της Νινευή, και δεν βαδίζουν πλέον στο μονοπάτι του κακού όπως παλιά, τότε έχουν ακόμα την ευκαιρία να σωθούν. Ποιες είναι όμως οι προϋποθέσεις μιας τέτοιας ευκαιρίας; Αφότου εκτεθούν και εντοπιστούν, μετανοούν πραγματικά, είναι σε θέση να αποδεχτούν την αλήθεια —πράγμα που σημαίνει ότι έχουν ακόμη κάποια ελπίδα. Αν είναι ανίκανοι να κάνουν αυτοκριτική και δεν έχουν καμία πρόθεση να μετανοήσουν πραγματικά, θα αποκλειστούν εντελώς» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να διαλύσει κανείς τους πειρασμούς και τα δεσμά του κύρους). Όταν μου τα διάβασε, μου υπενθύμισε: «Θεωρείς πως οι επικεφαλής εύκολα αποκαλύπτονται, αντικαθίστανται ή εξαλείφονται. Είναι σωστή αυτή η άποψη; Η αποκάλυψη και η εξάλειψη των ανθρώπων εξαρτάται από το αν επιδιώκουν την αλήθεια και απ’ το μονοπάτι τους. Δεν έχει να κάνει με το αν είναι επικεφαλής. Αν ο επικεφαλής δεν επιδιώκει την αλήθεια ή δεν είναι στο σωστό μονοπάτι, κάνει κακό, αναστατώνει το έργο της εκκλησίας και δεν μετανοεί, σίγουρα θα αποκαλυφθεί και θα εξαλειφθεί. Για μερικούς ανθρώπους, ακόμα κι αν διαπράττουν παραβάσεις στα καθήκοντά τους, αν αποδεχτεί την αλήθεια, κάνει αυτοκριτική και μετανοήσει αληθινά, η εκκλησία θα του δώσει ευκαιρίες να κάνει το καθήκον του. Ακόμα κι αν έχει φτωχό επίπεδο και δεν κάνει για επικεφαλής, θα μεταφερθεί σε ένα κατάλληλο καθήκον. Γιατί κάποιοι επικεφαλής στον οίκο του Θεού κατανοούν όλο και περισσότερο την αλήθεια και βελτιώνονται στα καθήκοντά τους; Γιατί κάποιοι κάνουν κακά πράγματα, αποκαλύπτονται ως ψευδοεπικεφαλής κι αντίχριστοι και εξαλείφονται; Οι αποτυχίες τους οφείλονται στο ότι είναι επικεφαλής; Η εκκλησία έχει αποκαλύψει κι εξαλείψει πολλούς κακοποιούς, πολλοί απ’ τους οποίους δεν ήταν επικεφαλής. Εξαλείφθηκαν επειδή μισούσαν την αλήθεια, δεν βάδιζαν στο σωστό μονοπάτι, ήταν ανεξέλεγκτοι στο καθήκον τους, προκαλούσαν αναστάτωση, διαταραχές. Έχει αυτό να κάνει με το ότι ήταν επικεφαλής;»

Τότε, συγκινήθηκα λίγο απ’ αυτό. «Σωστά, δεν αποκαλύπτονται και εξαλείφονται όλοι οι επικεφαλής μόλις αποκτήσουν κύρος. Αυτό συμβαίνει όταν δεν βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι, δεν επιδιώκουν την αλήθεια, επιζητούν μόνο τα οφέλη του κύρους, ενεργούν αυθαίρετα και αχαλίνωτα, αναστατώνουν και διαταράσσουν. Αποκαλύπτονται ως ψευδοεπικεφαλής κι αντίχριστοι και εξαλείφονται». Θυμήθηκα τον αδελφό Φανγκ Σουν που απομακρύνθηκε πριν καιρό. Ως επικεφαλής, ήταν πάντα αλαζόνας και επιδεικνυόταν, μείωνε και εξοστράκιζε τους συνεργάτες του σε όλα, τους περιόριζε και δεν εκτελούσαν κανονικά τα καθήκοντά τους. Οι επικεφαλής του τον συναναστράφηκαν πολλές φορές, αλλά δεν άλλαξε, κι έτσι, απομακρύνθηκε. Αναλογίστηκα τα χρόνια που ήμουν επικεφαλής. Ενεργούσα συχνά αυθαίρετα. Όταν αναφέρθηκαν οι επικεφαλής των δύο εκκλησιών, δεν ερεύνησα ούτε το επιβεβαίωσα βάσει αρχής. Τους καταδίκασα τυφλά, τους απομάκρυνα και να τους απέβαλα. Ως αποτέλεσμα, τους έβλαψα και προκάλεσα χάος στην εκκλησία. Τώρα που το σκέφτομαι, είχα δει πως ό,τι έκανα ήταν κακό. Διατάρασσα το έργο των εκκλησιών και έβλαπτα τους αδελφούς και τις αδελφές. Ευτυχώς, οι άδικες αποφάσεις μου ανακαλύφθηκαν και ανακλήθηκαν. Διαφορετικά, οι συνέπειες θα ήταν τρομερές. Είδα πως η απομάκρυνσή μου δεν οφειλόταν στο κύρος και τη θέση μου ως επικεφαλής. Έγινε επειδή η διάθεσή μου ήταν πολύ αλαζονική, δεν αναζήτησα την αλήθεια, ενήργησα αυθαίρετα και τυχαία, διατάραξα το έργο της εκκλησίας, κι όταν κλαδεύτηκα και αντιμετωπίστηκα, δεν έκανα αυτοκριτική ούτε μετανόησα. Γι’ αυτό απομακρύνθηκα. Συμφωνούσε με τις αρχές και ήταν η δικαιοσύνη του Θεού. Όμως, δεν γνώριζα τον εαυτό μου. Παρανοούσα τον Θεό και προφυλασσόμουν από Εκείνον. Νόμιζα πως αποκαλύφθηκα επειδή ήμουν επικεφαλής. Ήμουν πολύ ανόητη και παράλογη! Τώρα συνειδητοποιώ πως αν δεν με είχα απομακρύνει εγκαίρως και δεν μου είχαν κόψει τη φόρα, με τέτοια αλαζονική διάθεση, θα είχα κάνει πολύ μεγαλύτερο κακό. Η απομάκρυνσή μου ήταν μια προειδοποίηση για μένα και μια καλή ευκαιρία να κάνω αυτοκριτική. Θυμήθηκα την προηγούμενη συνεργάτιδά μου, την αδελφή Γουάνγκ Ρούι. Είχε απομακρυνθεί, όμως μετά την αποτυχία της, έκανε αυτοκριτική, διδάχτηκε και μετανόησε. Αργότερα, όταν ξανάγινε επικεφαλής, αναζητούσε τις αρχές της αλήθειας στις πράξεις της κι έκανε ολοφάνερη πρόοδο. Στη σκέψη αυτή, κατάλαβα πως η εξάλειψη δεν οφείλεται στο κύρος. Την προκαλούμε οι ίδιοι με τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας. Αν αυτές δεν διορθωθούν, ακόμα κι αν δεν είμαστε επικεφαλής και δεν κάνουμε κακό από μια θέση κύρους, και πάλι θα εξαλειφθούμε που δεν επιδιώκουμε την αλήθεια.

Μόλις το αντιλήφθηκα, η κατάστασή μου άρχισε να αλλάζει, όμως είχα ακόμα κάποιες ανησυχίες: «Έχω ρηχή κατανόηση της αλήθειας, και οι επικεφαλής παίρνουν πολλές αποφάσεις. Αν οι ακατάλληλες ρυθμίσεις μου διαταράξουν το έργο της εκκλησίας, ίσως διαπράξω παραβάσεις. Αν δεν είμαι επικεφαλής και δεν κάνω ένα τέτοιο έργο, δεν θα κάνω κακό ούτε θα αντισταθώ στον Θεό. Καλύτερα λοιπόν να μη θέσω υποψηφιότητα». Τότε η επικεφαλής μού έδειξε κάποια άλλα λόγια του Θεού: «Δεν θέλω να δω κανέναν να νιώθει λες και ο Θεός τον έχει αφήσει έξω στην παγωνιά, ότι ο Θεός τον έχει εγκαταλείψει ή του έχει γυρίσει την πλάτη. Το μόνο που θέλω να βλέπω είναι τους πάντες στον δρόμο της επιδίωξης της αλήθειας και της κατανόησης του Θεού, βαδίζοντας με τόλμη προς τα εμπρός με ακλόνητη αποφασιστικότητα, χωρίς αμφιβολίες ή φορτία. Όσα λάθη κι αν έχεις κάνει, όσο κι αν έχεις ξεστρατίσει ή όσο σοβαρά κι αν έχεις υποπέσει σε παραβάσεις, μην αφήνεις αυτά να σου γίνει τροχοπέδες ή πρόσθετα βάρη που θα πρέπει να κουβαλάς μαζί σου στην αναζήτηση της κατανόησης του Θεού. Συνέχισε να βαδίζεις προς τα εμπρός. Κάθε στιγμή, ο Θεός κρατά τη σωτηρία του ανθρώπου στην καρδιά Του· αυτό δεν αλλάζει ποτέ. Αυτό είναι το πιο πολύτιμο κομμάτι της ουσίας του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ΄). Ο λόγος του Θεού με συγκίνησε βαθιά. Ο Θεός δεν εγκαταλείπει τη σωτηρία μας όταν ενίοτε αποτυχαίνουμε ή κάνουμε παραβάσεις. Μας δίνει την ευκαιρία να μετανοήσουμε. Το να κάνεις λάθη και παραβάσεις στο καθήκον σου δεν είναι κάτι φοβερό. Εφόσον μπορούμε να αλλάξουμε, ο Θεός συνεχίζει να μας καθοδηγεί. Αν και είχα κάνει κάποιες παραβάσεις, η εκκλησία μού έδωσε ευκαιρίες για περισυλλογή και μετάνοια, και δεν με καταδίκασε ούτε με εξάλειψε για μια παράβαση. Όμως εγώ δεν έκανα αυτοκριτική. Φυλαγόμουν απ’ τον Θεό και Τον παρανοούσα και δεν ήθελα να είμαι επικεφαλής ή εργάτρια. Ήμουν πολύ ξεροκέφαλη. Όταν το αντιλήφθηκα, ένιωσα τύψεις και ενοχές και προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου. Είμαι πολύ ανυπότακτη. Δεν θέλω πια να Σε παρανοώ και να φυλάγομαι από Σένα. Θέλω να μετανοήσω. Καθοδήγησέ με, ώστε να αλλάξω τη εσφαλμένη κατάστασή μου».

Έπειτα, αναρωτήθηκα γιατί είχα παρανοήσει τον Θεό και φυλαγόμουν από Εκείνον. Ποια ήταν η αιτία; Τότε, η επικεφαλής μού έστειλε κάποια λόγια του Θεού που με βοήθησαν πολύ. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Εάν είστε ανειλικρινείς, τότε θα είστε επιφυλακτικοί και καχύποπτοι σχετικά με όλους τους ανθρώπους και όλα τα θέματα, και έτσι η πίστη σας προς Εμένα θα οικοδομηθεί σε θεμέλια καχυποψίας. Δεν θα μπορούσα να αναγνωρίσω ποτέ μια τέτοια πίστη. Αν υπολείπεστε αληθινής πίστης, θα στερηθείτε περισσότερο της αληθινής αγάπης. Και αν είστε επιρρεπείς στο να αμφισβητείτε τον Θεό και να κάνετε εικασίες για Αυτόν ηθελημένα, τότε χωρίς αμφιβολία είστε οι πιο δόλιοι απ’ όλους τους ανθρώπους. Κάνεις εικασίες για το αν ο Θεός μπορεί να είναι σαν τον άνθρωπο: ασυγχώρητα αμαρτωλός, μικροπρεπής, στερούμενος αμεροληψίας και λογικής, χωρίς αίσθηση της δικαιοσύνης, παραδομένος σε φαύλες τακτικές, ύπουλος και πονηρός, απολαμβάνοντας το κακό και το σκοτάδι, και ούτω καθεξής. Δεν είναι η αιτία για την οποία οι άνθρωποι έχουν τέτοιες σκέψεις για τον Θεό το ότι δεν έχουν την παραμικρή γνώση για Αυτόν; Μια τέτοια πίστη δεν είναι τίποτα λιγότερο από αμαρτία!» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πώς να γνωρίσετε τον Θεό στη γη). Απ’ τον λόγο του Θεού αντιλήφθηκα πως Τον παρανοούσα και φυλαγόμουν από Εκείνον, επειδή η φύση μου ήταν πολύ δόλια. Όταν απομακρύνθηκα, δεν σκέφτηκα το μονοπάτι που πήρα και που με οδήγησε στην αποτυχία ούτε διδάχτηκα για να αποφύγω τα ίδια λάθη. Σκέφτηκα πως ως επικεφαλής, θα αποκαλυπτόμουν και θα εξαλειφόμουν. Νόμιζα πως ο τίτλος της «επικεφαλής» με είχε βλάψει. Φανταζόμουν μάλιστα τον Θεό ως έναν κοσμικό κυβερνήτη, που καταδίκαζε σε θάνατο όποιον έκανε κάτι κακό, έτσι τρόμαζα στη σκέψη των εκλογών. Φοβόμουν πως αν γινόμουν επικεφαλής, θα αποκαλυπτόμουν και δεν θα είχα καλό αποτέλεσμα. Έτσι πάντοτε φυλαγόμουν και είχα αμυντική στάση. Έβρισκα συνεχώς δικαιολογίες για να μη θέσω υποψηφιότητα. Ήμουν πολύ δόλια! Ο οίκος του Θεού εκπαιδεύει επικεφαλής και εργάτες για να ασκηθούν, να κατανοήσουν την αλήθεια και να εκτελέσουν την αποστολή του Θεού. Όμως νόμιζα πως ο Θεός ήθελε την αποκάλυψη και την εξάλειψή μου. Τον παρανοούσα και Τον βλασφημούσα! Πιστεύω στον Θεό, όμως έβλεπα τα πάντα απ’ τη σκοπιά της αδικίας, αμφέβαλλα και φυλαγόμουν από τον Θεό. Όσα φανέρωνα ήταν σατανικές διαθέσεις! Με μια τέτοια πίστη, δεν αντιστεκόμουν στον Θεό;

Όταν διάβασα τον λόγο του Θεού, κατανόησα το θέλημά Του. Τα λόγια του Θεού λένε: «Μερικές φορές, ο Θεός χρησιμοποιεί ένα συγκεκριμένο θέμα για να σε αποκαλύψει ή να σε πειθαρχήσει. Αυτό σημαίνει τότε ότι έχεις αποκλειστεί; Σημαίνει ότι έφτασε το τέλος σου; Όχι. […] Στην πραγματικότητα, σε πολλές περιπτώσεις, η ανησυχία των ανθρώπων πηγάζει από τα δικά τους συμφέροντα. Μιλώντας γενικά, πρόκειται για τον φόβο ότι δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα. Σκέφτονται πάντα μέσα τους: “Κι αν ο Θεός με ξεσκεπάσει, με αποκλείσει και με απορρίψει;” Αυτό αποτελεί παρερμηνεία του Θεού εκ μέρους σου· είναι μόνο οι σκέψεις σου. Πρέπει να καταλάβεις ποια είναι η πρόθεση του Θεού. Το ότι ξεσκεπάζει τους ανθρώπους δεν γίνεται για να τους αποκλείσει. Οι άνθρωποι ξεσκεπάζονται για να εκτεθούν οι ελλείψεις τους, τα λάθη τους και η ουσία της φύσης τους, για να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να είναι ικανοί για αληθινή μετάνοια· ως εκ τούτου, το ξεσκέπασμα των ανθρώπων γίνεται για να βοηθήσει τη ζωή τους να αναπτυχθεί. Χωρίς σαφή κατανόηση, οι άνθρωποι έχουν την τάση να παρερμηνεύουν τον Θεό και να γίνονται αρνητικοί και αδύναμοι. Μπορεί ακόμη και να υποκύψουν στην απελπισία. Στην πραγματικότητα, το να ξεσκεπαστούν από τον Θεό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα αποκλειστούν. Αποσκοπεί στο να σε βοηθήσει να γνωρίσεις τη διαφθορά σου και να σε κάνει να μετανοήσεις. Συχνά, επειδή οι άνθρωποι είναι επαναστατικοί και δεν αναζητούν την αλήθεια για να βρουν λύση όταν έχουν εκφάνσεις διαφθοράς, ο Θεός πρέπει να ασκήσει πειθαρχία. Και έτσι, μερικές φορές, ξεσκεπάζει τους ανθρώπους, εκθέτοντας την ασχήμια τους και το πόσο αξιοθρήνητοι είναι, επιτρέποντάς τους να γνωρίσουν τον εαυτό τους, πράγμα που βοηθάει στην ανάπτυξη της ζωής τους. Το ξεσκέπασμα των ανθρώπων έχει δύο διαφορετικές προεκτάσεις: Για τους κακούς ανθρώπους, το να ξεσκεπαστούν σημαίνει αποκλεισμό. Για εκείνους που είναι σε θέση να δεχτούν την αλήθεια, είναι μια υπενθύμιση και μια προειδοποίηση· αναγκάζονται να κάνουν αυτοκριτική, να δουν την πραγματική τους κατάσταση και να μην είναι πλέον ισχυρογνώμονες και απερίσκεπτοι, γιατί αν συνέχιζαν έτσι, θα ήταν επικίνδυνο. Ξεσκεπάζει τους ανθρώπους με αυτόν τον τρόπο για να τους υπενθυμίσει, έτσι ώστε όταν εκτελούν το καθήκον τους, να μην είναι άμυαλοι και απρόσεκτοι, να μην είναι αδιάφοροι, να μην αρκούνται σε ελάχιστη αποτελεσματικότητα, νομίζοντας ότι έχουν εκτελέσει το καθήκον τους σε αποδεκτό επίπεδο —ενώ στην πραγματικότητα, αν μετρηθούν σύμφωνα με αυτό που ζητά ο Θεός, έχουν μείνει πολύ πίσω, αλλά εξακολουθούν να είναι αυτάρεσκοι και να νομίζουν ότι τα πάνε καλά. Σε τέτοιες περιστάσεις, ο Θεός θα πειθαρχήσει, θα προειδοποιήσει τους ανθρώπους και θα τους υπενθυμίσει. Μερικές φορές, ο Θεός ξεσκεπάζει την ασχήμια τους —πράγμα που είναι προφανές ότι χρησιμεύει ως υπενθύμιση. Σε τέτοιες στιγμές θα πρέπει να κάνεις αυτοκριτική: Το να εκτελείς έτσι το καθήκον σου είναι ανεπαρκές, ενέχει παρακοή, περιέχει πάρα πολλά αρνητικά στοιχεία, είναι εντελώς επιπόλαιο, και αν δεν μετανοήσεις, θα τιμωρηθείς. Όταν ο Θεός σε πειθαρχεί και σε ξεσκεπάζει, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα αποκλειστείς. Αυτό το θέμα θα πρέπει να προσεγγιστεί σωστά» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο κάνοντας πράξη την αλήθεια και υπακούοντας τον Θεό μπορεί κανείς να επιτύχει αλλαγή στη διάθεση). Όταν διάβασα τα λόγια του Θεού, συγκινήθηκα κι ένιωσα ντροπή και ενοχές. Με την αποκάλυψη, την αντιμετώπιση και την πειθαρχία του Θεού, γνωρίζουμε τον εαυτό μας, μετανοούμε και αλλάζουμε. Στο κλάδεμα, την αντιμετώπιση και την αποτυχία μου, δεν είδα την πρόθεσή Του να μας σώσει. Προσκολλήθηκα σε πλάνες του Σατανά, όπως «Όσο πιο μεγάλοι είναι, τόσο πιο σκληρό είναι το πέσιμο» και «Υπάρχει μοναξιά στην κορυφή». Θεωρούσα τους επικεφαλής της εκκλησίας κοσμικούς αξιωματούχους, πως όσο υψηλότερη ήταν η θέση μου, μεγάλωνε το ρίσκο της αποκάλυψης και της εξάλειψής μου. Όλα αυτά τα χρόνια που παρανοούσα τον Θεό και φυλαγόμουν από Εκείνον, η καρδιά μου παρέμενε κλειστή για Εκείνον. Συνεχώς απέρριπτα να υπηρετήσω ως επικεφαλής, απέφευγα τις εκλογές και ήμουν εξαιρετικά προσεκτική και αγχωμένη στο καθήκον μου, κι έτσι δεν τα έδινα όλα και δεν δινόμουν ολόψυχα στον Θεό, και πάντα είχα μια αδιάφορη στάση απέναντι στην αλήθεια. Πιάστηκα στην παγίδα του Σατανά, με έβλαψε και δεν ήξερα καν πόσο μεγάλη ζημιά έκανε στη ζωή μου. Τώρα, ήμουν στο χείλος του γκρεμού, έτσι δεν έπρεπε πια να παρανοώ και να πληγώνω τον Θεό. Προσευχήθηκα μέσα μου στον Θεό: «Θεέ μου, θέλω να μετανοήσω και να αντιμετωπίσω σωστά τις εκλογές. Είτε εκλεγώ είτε όχι, θα υποταχτώ στις ρυθμίσεις Σου».

Όταν ήρθε η ώρα των εκλογών, ήμουν ακόμα διχασμένη: «Αν με εκλέξουν, πρέπει να το αποδεχτώ, όμως η ικανότητα και το επίπεδό μου είναι περιορισμένα. Καλύτερα να το κάνει κάποιος άλλος. Έτσι, δεν θα χρειαστεί να αποκαλυφθώ ξανά». Στο δίλημμά μου, θυμήθηκα τον λόγο του Θεού: «Όταν ο λαός του Θεού εκτελεί το καθήκον του στη βασιλεία και τα πλάσματα του Θεού εκτελούν το καθήκον τους ενώπιον του Δημιουργού, θα πρέπει να έχουν καρδιά που έχει φόβο Θεού και να προχωρούν ήρεμα και να μην είναι δειλοί, συνεσταλμένοι και φοβισμένοι. Αν γνωρίζεις ότι κάτι δεν πάει καλά με την κατάστασή σου και ανησυχείς συνεχώς γι’ αυτό, αντί να αναζητάς την αλήθεια για να επιλύσεις τα προβλήματά σου, αυτή η κατάσταση θα σε περιορίζει και θα σε δεσμεύει, και θα είσαι ανίκανος να εκπληρώσεις τα καθήκοντά σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Ο λόγος του Θεού αμέσως με αφύπνισε. Ναι, αυτήν την κρίσιμη στιγμή, ήθελα να κάνω πίσω και να ξεφύγω. Πάντα ήμουν αγχωμένη για τις εκλογές. Πού ήταν το θάρρος και η αξιοπρέπειά μου; Όπως είπε ο Θεός, ήμουν δειλή και άτολμη! Ένα δημιούργημα είναι σωστό και πρέπον να εκτελεί τα καθήκοντά του. Είναι τιμή του. Όμως εγώ έκανα πίσω και κρυβόμουν σαν δειλή. Ήταν πολύ ανόητο και θλιβερό! Έπρεπε να στραφώ στον Θεό, και να είμαι απλή και έντιμη, να μην ανησυχώ για την έκβαση και τον προορισμό μου και να δοθώ ολόψυχα στον Θεό. Ασχέτως αν θα εκλεγόμουν, δεν έπρεπε πια να το αποφεύγω, κι αν με εξέλεγαν, να το αποδεχόμουν και να έκανα το καθήκον μου. Όταν το πήρα απόφαση, ένιωσα ένα βάρος να φεύγει από πάνω μου και ανακουφίστηκα.

Βάσει των αποτελεσμάτων, εκλεχτήκαμε εγώ και μια αδελφή. Δεν είχα πια άμυνες και παρανοήσεις και δεν φοβόμουν μην εξαλειφθώ αν δεν έκανα καλά το καθήκον μου. Ήμουν πρόθυμη να εκτιμήσω την ευκαιρία και να βάλω τα δυνατά μου στο καθήκον μου για να επανορθώσω για τις παραβάσεις μου. Αργότερα, διάβασα κάποια άλλα λόγια του Θεού: «Φοβάστε να βαδίσετε στο μονοπάτι των αντίχριστων; (Ναι.) Είναι χρήσιμος ο φόβος από μόνος του; Όχι, ο φόβος από μόνος του δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα. Είναι φυσιολογικό να φοβάστε. Το να φοβάται κανείς κατά βάθος δείχνει ότι αγαπάει την αλήθεια, ότι είναι πρόθυμος να πασχίσει προς την αλήθεια και ότι είναι πρόθυμος να την επιδιώξει. Αν φοβάσαι κατά βάθος, τότε θα πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια και να βρεις το μονοπάτι άσκησης. Πρέπει να αρχίσεις μαθαίνοντας να συνεργάζεσαι αρμονικά με τους άλλους. Αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, επίλυσέ το με συναναστροφή και συζήτηση, ώστε όλοι να γνωρίσουν τις αρχές, καθώς και τη συγκεκριμένη επιχειρηματολογία και το πρόγραμμα σχετικά με την επίλυση. Αυτό δεν σε αποτρέπει από το να αναλαμβάνεις δικτατορική, μονομερή δράση; Επιπροσθέτως, αν έχεις καρδιά που έχει φόβο Θεού, τότε θα είσαι φυσικά ικανός να δεχθείς την εξονυχιστική εξέταση του Θεού, αλλά πρέπει και να μάθεις να δέχεσαι την επίβλεψη του εκλεκτού λαού του Θεού, πράγμα που απαιτεί να έχεις ανοχή και αποδοχή. […] Σίγουρα είναι απαραίτητο να δέχεσαι την επίβλεψη, αλλά το κυριότερο είναι να προσεύχεσαι στον Θεό και να στηρίζεσαι σ’ Αυτόν, υποβάλλοντας τον εαυτό σου σε συνεχή προβληματισμό. Ιδιαίτερα όταν έχεις πάρει λάθος δρόμο ή έχεις κάνει κάποιο λάθος, ή όταν είσαι έτοιμος να προβείς σε μια δικτατορική και μονομερή ενέργεια, και κάποιος κοντινός σου το αναφέρει και σε προειδοποιήσει, πρέπει να το αποδεχτείς αυτό και να σπεύσεις να κάνεις αυτοκριτική, να παραδεχτείς το λάθος σου και να το διορθώσεις. Αυτό μπορεί να σε αποτρέψει από το να βαδίσεις στο μονοπάτι των αντίχριστων. Εάν υπάρχει κάποιος που σε βοηθάει και σε προειδοποιεί με αυτόν τον τρόπο, μήπως δεν συντηρείσαι εν αγνοία σου; Ναι —αυτή είναι η συντήρησή σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η σωστή εκπλήρωση του καθήκοντος απαιτεί αρμονική συνεργασία). Ο Θεός επισήμανε την αρχή άσκησης για την αποφυγή του λάθος μονοπατιού, δηλαδή να αναζητάς την αλήθεια ό,τι κι αν συμβεί, να συζητάς με τους άλλους, να συνεργάζεσαι αρμονικά, να κάνεις το καθήκον σου βάσει των αρχών της αλήθειας, να μην ενεργείς αυθαίρετα από αλαζονική διάθεση, να μην απαιτείς τον τελευταίο λόγο, αλλά να δέχεσαι την επιτήρηση των αδελφών σου στα καθήκοντά σου. Αν δεν κάνεις το καθήκον σου από φόβο μην πάρεις το μονοπάτι των αντίχριστων και αποκαλυφτείς, δεν θα επιλύεις προβλήματα, δεν θα αποκτήσεις την αλήθεια και δεν θα σωθείς. Σαν να λιμοκτονείς από φόβο μην στραβοκαταπιείς. Αργότερα, διδάχτηκα από τις προηγούμενες αποτυχίες μου και είχα πολύ πιο σωστή στάση στο καθήκον μου. Συζητούσα με όλους και συνεργαζόμουν καλά μαζί τους. Αναζητούσαμε μαζί τις αρχές της αλήθειας. Σύντομα, είδα την καθοδήγηση του Θεού και είχα αποτελέσματα στα καθήκοντά μου.

Αυτή η εμπειρία μού επέτρεψε να αναλογιστώ τη διεφθαρμένη μου διάθεση, ώστε να κατανοήσω το θέλημα του Θεού, να μην Τον παρανοώ πια και να εκτελώ με ευχαρίστηση το καθήκον μου. Δόξα τω Θεώ!