Μία ημέρα τον Αύγουστο του 2019, η επικεφαλής μού έγραψε να παραλάβω μια αδελφή από άλλη πόλη. Είδα ότι η διεύθυνση του σπιτιού της ήταν στην περιοχή της γειτονικής εκκλησίας. Σκέφτηκα: «Γιατί μεταφέρεται στην εκκλησία μας; Γιατί να μην πάει στην πιο κοντινή;» Μα ξανασκέφτηκα ότι χρειαζόμασταν επιπλέον χέρια για κάθε είδους έργο, οπότε είπα να τη δεχτώ, και βλέπουμε. Όποιο καθήκον κι αν ήταν σε θέση να κάνει, χρειαζόμασταν την επιπλέον βοήθεια. Τότε είδα στο γράμμα ότι το όνομά της ήταν Ζου Γιουν, και ξαφνικά θυμήθηκα: «Γνώρισα την αδελφή Ζου Γιουν πριν από μερικά χρόνια. Είναι γύρω στα σαράντα και κατανοεί καλά την αλήθεια. Αν είναι αυτή, θα μπορούσε μέχρι και να γίνει επικεφαλής ή εργάτης στην εκκλησία μας. Θα είχα μια επιπλέον βοηθό». Αυτή η σκέψη με χαροποίησε πολύ. Δεν με ένοιαζε πλέον που ζούσε μακριά, ήθελα να τη φέρω αμέσως στην εκκλησία!

Είδα στο γράμμα τη διεύθυνση του σπιτιού της Ζου Γιουν και χτύπησα την πόρτα, αλλά αυτή που άνοιξε φαινόταν ηλικιωμένη. Δεν ήταν η Ζου Γιουν που ήξερα. Είπα γρήγορα: «Συγγνώμη, χτύπησα λάθος πόρτα!» Γύρισα να φύγω, αλλά εκείνη με ακολούθησε και με ρώτησε ανυπόμονα: «Ποιον ψάχνεις;» Είπα ότι έψαχνα τη Ζου Γιουν. Είπε γρήγορα: «Εγώ είμαι!» Την ακολούθησα στο σπίτι. Μου είπε ότι είχε συλληφθεί από το ΚΚΚ και είχε περάσει πάνω από τρία χρόνια στη φυλακή. Η αστυνομία την παρακολουθούσε ακόμα και μετά την αποφυλάκισή της, έτσι αδυνατούσε να πάει σε συναθροίσεις στην πόλη της. Δεν είχε άλλη επιλογή παρά να πάει στο σπίτι του γιου της, για να ξαναρχίσει την εκκλησιαστική ζωή. Αφού έμαθα για την κατάστασή της, αποκαρδιώθηκα. Σκέφτηκα: «Μακάρι να ήταν η Ζου Γιουν που ήξερα. Αν γινόταν μέλος της εκκλησίας μας, θα είχα μια σπουδαία βοηθό. Μα αυτήν τη Ζου Γιουν την παρακολουθεί η αστυνομία. Άρα, δεν μπορεί να κάνει κανένα καθήκον.. Η εκκλησία έχει ήδη έλλειψη σε προσωπικό ποτίσματος, και τώρα κάποιος πρέπει να συναθροίζεται μαζί της προσωπικά. Αν στοχοποιηθούν κι οι αδελφοί κι οι αδελφές που έρχονται σε επαφή μαζί της, οι απώλειες θα είναι τρομερές! Όχι, δεν μπορεί να έρθει στην εκκλησία μας. Όταν επιστρέψω, θα γράψω στην επικεφαλής και θα της ζητήσω να μεταφέρει τη Ζου Γιουν στην κοντινή εκκλησία». Αφού έμαθα για την κατάστασή της, ετοιμάστηκα να φύγω. Δεν τη ρώτησα τι προβλήματα ή δυσκολίες είχε. Η Ζου Γιουν με ρώτησε με προσμονή: «Πότε θα ξανάρθεις;» Είπα τυπικά: «Περίμενε εδώ. Θα επικοινωνήσω αφού συζητήσω κάποια πράγματα».

Καθώς επέστρεφα, το μετάνιωνα μέσα μου: «Η επικεφαλής δεν ξέρει τι κάνει. Η Ζου Γιουν μένει πολύ κοντά στη γειτονική εκκλησία. Γιατί δεν την πήρε κάποιος από εκεί; Είναι μεγάλη απόσταση για μας. Στο μέλλον, θα χάνουμε πολύ χρόνο πηγαίνοντας να συναθροιστούμε μαζί της…» Γκρίνιαζα μέσα μου, καθώς συνέχιζα να περπατάω προς τα βόρεια, και κάποια στιγμή, συνειδητοποίησα ότι είχα χαθεί. Ρώτησα κάποιον και μου είπε ότι πήγαινα προς την αντίθετη κατεύθυνση, έξω από την πόλη. Ήμουν πολύ μπερδεμένη: «Έχω ξαναπεράσει από αυτόν τον δρόμο. Πώς χάθηκα;» Εκείνη τη στιγμή, δεν το σκέφτηκα πολύ. Όταν γύρισα σπίτι, έγραψα στην επικεφαλής να μεταφέρει τη Ζου Γιουν στην κοντινή εκκλησία.

Τις μέρες που ακολούθησαν αφού έστειλα το γράμμα, ήμουν συνεχώς ανήσυχη, σαν κάτι να μην πήγαινε καλά. Δεν μπορούσα να ηρεμήσω όταν διάβαζα τον λόγο του Θεού ούτε να επικεντρωθώ σε κηρύγματα και συναναστροφές. Συνειδητοποίησα ότι μπορεί να είχα κάνει κάτι ενάντια στο θέλημα του Θεού, έτσι προσευχήθηκα γρήγορα στον Θεό να με διαφωτίσει και να με καθοδηγήσει προς την αυτογνωσία. Αφού προσευχήθηκα, θυμήθηκα ξαφνικά τις προάλλες που είχα χαθεί. Κατάλαβα ότι όταν ήταν να δεχτώ τη Ζου Γιουν στην εκκλησία, με ένοιαζε μόνο το συμφέρον μου. Αν με ευνοούσε, θα το έκανα· αν όχι, αρνιόμουν και παραπονιόμουν. Δεν με ένοιαζε καθόλου η ζωή της αδελφής μου. Μόνο αφού διάβασα μερικά χωρία από τα λόγια του Θεού, κατανόησα κάπως το πρόβλημά μου. Τα λόγια του Θεού λένε: «Τα θέματα που αφορούν τα συμφέροντα ενός ατόμου είναι εκείνα που το αποκαλύπτουν περισσότερο απ’ όλα. Τα συμφέροντα είναι στενά συνδεδεμένα με τη ζωή κάθε ατόμου, και όλα αυτά με τα οποία ένα άτομο έρχεται σε επαφή κάθε μέρα αφορούν τα συμφέροντά του. Για παράδειγμα, όταν λες κάτι ή μιλάς για ένα θέμα, ποια συμφέροντα αφορά αυτό; Όταν δύο άνθρωποι συζητούν για κάτι, τα συμφέροντα επηρεάζουν το ποιος μπορεί να μιλήσει με ευφράδεια και ποιος όχι, καθώς και το ποιον θαυμάζουν και ποιον περιφρονούν. […] Εκτός από αυτό, τι επηρεάζει η επιδίωξη των συμφερόντων ενός ατόμου; Όταν ενεργούν οι άνθρωποι, συνεχώς υπολογίζουν, σταθμίζουν, προβληματίζονται και βασανίζουν το μυαλό τους σχετικά με το τι θα ωφελήσει τους ίδιους και τι όχι, τι θα ενισχύσει τα συμφέροντά τους ή τουλάχιστον θα αποτρέψει τη βλάβη αυτών, τι θα τους αποφέρει τις μεγαλύτερες τιμές και την καλύτερη υλική μεταχείριση, και τι θα τους καταστήσει τους πιο ωφελημένους σε κάθε ζήτημα» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο: Κάνουν το καθήκον τους μόνο για να διακριθούν και να τροφοδοτήσουν τα δικά τους συμφέροντα και φιλοδοξίες· ποτέ δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και μάλιστα ξεπουλάνε αυτά τα συμφέροντα με αντάλλαγμα την προσωπική δόξα (Μέρος πρώτο)). «Μέχρι να βιώσουν οι άνθρωποι το έργο του Θεού και να κατανοήσουν την αλήθεια, η φύση του Σατανά είναι αυτή που αναλαμβάνει τον έλεγχο και τους εξουσιάζει εκ των έσω. Τι περιλαμβάνει ακριβώς αυτή η φύση; Για παράδειγμα, γιατί είσαι εγωιστής; Γιατί προστατεύεις τη θέση σου; Γιατί έχεις τόσο ισχυρά συναισθήματα; Γιατί απολαμβάνεις εκείνα τα άδικα πράγματα; Γιατί σου αρέσουν εκείνα τα απεχθή πράγματα; Πού βασίζεται η αρέσκειά σου για αυτά τα πράγματα; Από πού προέρχονται αυτά τα πράγματα; Γιατί αποδέχεσαι αυτά τα πράγματα με τόση χαρά; Τώρα πια έχετε όλοι σας φτάσει στο σημείο να καταλάβετε ότι ο κύριος λόγος πίσω από όλα αυτά τα πράγματα είναι ότι βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο το δηλητήριο του Σατανά. Ποιο είναι λοιπόν το δηλητήριο του Σατανά; Πώς μπορεί να εκφραστεί; Για παράδειγμα, αν ρωτήσεις τους ανθρώπους, “Πώς θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι; Για ποιον λόγο θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι;” αυτοί θα απαντήσουν: “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω”. Αυτή η μία φράση εκφράζει την ίδια τη ρίζα του προβλήματος. Η φιλοσοφία και η λογική του Σατανά έχει γίνει η ζωή των ανθρώπων. Ό,τι και να επιδιώκουν οι άνθρωποι, το κάνουν για τον εαυτό τους —και έτσι ζουν μονάχα για τον εαυτό τους. “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω” —αυτή είναι η φιλοσοφία της ζωής του ανθρώπου, κι αυτό αντιπροσωπεύει και την ανθρώπινη φύση. Αυτά τα λόγια έχουν ήδη γίνει η φύση της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, το αληθινό πορτρέτο της σατανικής φύσης της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, και αυτή η σατανική φύση έχει ήδη γίνει η βάση για την ύπαρξη της διεφθαρμένης ανθρωπότητας: για αρκετές χιλιάδες χρόνια, η διεφθαρμένη ανθρωπότητα ζει με αυτό το δηλητήριο του Σατανά, μέχρι σήμερα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να περπατήσει κανείς στο μονοπάτι του Πέτρου). Ο λόγος του Θεού αποκάλυψε την κατάστασή μου. Είδα ότι ήμουν εγωίστρια και ποταπή. Σκεφτόμουν παντού και πάντα το δικό μου συμφέρον και ήθελα να μεγιστοποιήσω τα οφέλη μου. Δεν σκεφτόμουν καθόλου τους αδελφούς και τις αδελφές μου, πόσο μάλλον το εκκλησιαστικό έργο. Όταν η επικεφαλής μού ζήτησε να δεχτώ την αδελφή Ζου Γιουν, πίστευα πως μπορούσε να εργαστεί στην εκκλησία, και θα είχα άλλη μια βοηθό να ελαφρύνει το φορτίο μου και να κάνει το έργο μου πιο αποτελεσματικό, πράγμα που θα με έκανε να φανώ καλύτερη· έτσι, ανυπομονούσα να τη καλωσορίσω στην εκκλησία μας. Αλλά όταν είδα ότι δεν ήταν εκείνη που ήξερα, και ότι ήταν απειλή για την ασφάλειά μας, ήξερα ότι όχι μόνο δεν θα μπορούσε να κάνει καθήκον, μα κάποιος θα έπρεπε να συναθροίζεται μαζί της προσωπικά. Σκέφτηκα ότι όχι μόνο δεν θα βελτίωνε την παραγωγικότητά μας στο έργο ούτε την εικόνα μου, αλλά μπορεί να έθετε σε κίνδυνο και την ασφάλειά μας. Ήμουν αντίθετη, και παραπονέθηκα ότι η επικεφαλής κανόνισε κάτι παράλογο, έτσι έσπευσα να τη φορτώσω σε μια γειτονική εκκλησία. Είδα ότι ζώντας σύμφωνα με το σατανικό δηλητήριο του «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», γινόμουν όλο και πιο εγωίστρια και ποταπή. Το μόνο που με ένοιαζε ήταν ο εαυτός μου και τα συμφέροντά μου. Ο Θεός βλέπει μες στην καρδιά μας. Πώς να μην απεχθάνεται τις σκέψεις μου; Όταν σκέφτηκα πως η αδελφή Ζου Γιουν είχε μεταφερθεί στη γειτονική εκκλησία, ένιωσα τύψεις και ήξερα ότι αν προχωρούσα, θα έπρεπε να ασκηθώ σύμφωνα με τον λόγο του Θεού, και ότι δεν μπορούσα πια να σκέφτομαι το συμφέρον μου.

Μετά από λίγο, έλαβα κι άλλο γράμμα από την επικεφαλής μου. Το ΚΚΚ καταδίωκε κάποιους αδελφούς και αδελφές, και έπρεπε να τους φέρουμε στην εκκλησία μας. Όταν διάβασα το γράμμα, σκέφτηκα μέσα μου: «Αυτήν τη φορά, δεν πρέπει να σκεφτώ το συμφέρον μου. Ασχέτως αν μπορούν να εκτελέσουν καθήκοντα, είμαι έτοιμη να τους δεχτώ, ώστε να έχουν εκκλησιαστική ζωή. Οπότε, πήγα στις διευθύνσεις που μου έδωσε η επικεφαλής μου, τους καλωσόρισα στην εκκλησία μας και έκανα τις κατάλληλες ρυθμίσεις. Αφού ασκήθηκα με αυτόν τον τρόπο, ένιωσα γαλήνη και ηρεμία.

Αργότερα, η αστυνομία παρακολουθούσε κι εμένα, οπότε αποτελούσα κίνδυνο για την ασφάλεια και δεν γινόταν να έχω επαφές με άλλους. Δεν μπορούσα να πηγαίνω σε συναθροίσεις και να εκτελώ τα καθήκοντά μου. Ήταν μια δύσκολη περίοδος για μένα. Συχνά αναπολούσα τον καιρό που συναθροιζόμουν με τους αδελφούς και τις αδελφές μου και εκτελούσα τα καθήκοντά μου. Ανυπομονούσα να ξαναδώ τους αδελφούς και τις αδελφές μου, να συναναστραφούμε μαζί πάνω στην αλήθεια και να τους πω ό,τι είχα στην καρδιά μου. Με βασάνιζε η λαχτάρα για εκκλησιαστική ζωή και για τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Μόνο τότε κατάλαβα πώς ένιωθαν οι αδελφοί και οι αδελφές που κυνηγούσε το ΚΚΚ, όταν δεν μπορούσαν να έχουν εκκλησιαστική ζωή ή επαφή με τους αδελφούς και τις αδελφές τους. Σκέφτηκα την αδελφή Ζου Γιουν, που είχα παραδώσει στη γειτονική εκκλησία. Τότε, είχα σκεφτεί μόνο ότι αφού δεν μπορούσε να εκτελέσει καθήκοντα, δεν θα ήταν χρήσιμη για το έργο της εκκλησίας. Αλλά δεν σκέφτηκα πόσο πολύ βασανιζόταν και πονούσε, αφού είχε φυλακιστεί από το ΚΚΚ για πάνω από τρία χρόνια και συνέχιζε να τελεί υπό παρακολούθηση, μην μπορώντας να έχει επαφή με τους αδελφούς και τις αδελφές της ή να ζει εκκλησιαστική ζωή. Για να συναθροίζεται, έπρεπε να έρχεται σ’ εμάς από την πόλη της. Το έκανε για να έχει επαφή με αδελφούς και αδελφές, αλλά εγώ την έδιωξα, χωρίς καν μια κουβέντα παρηγοριάς ή ίχνος συμπόνιας. Όσο το σκεφτόμουν, τόσο πιο ένοχη ένιωθα. Γιατί ήμουν τόσο ψυχρή και άκαρδη; Μια μέρα, διάβασα λόγια του Θεού που αποκάλυπταν τους αντίχριστους, τα οποία με βοήθησαν να δω το πρόβλημά μου πιο καθαρά. Τα λόγια του Θεού λένε: «Οι πρωταρχικές εκδηλώσεις της ύπουλης και δηλητηριώδους δράσης των αντίχριστων είναι ότι υπάρχει κάποιος στόχος σε ό,τι κάνουν. Το πρώτο πράγμα που σκέφτονται είναι τα δικά τους συμφέροντα· και οι μέθοδοί τους είναι κατάπτυστες, χονδροειδείς, άθλιες, ελεεινές και σκοτεινές. Δεν υπάρχει καμία ειλικρίνεια στον τρόπο με τον οποίο ενεργούν και στον τρόπο με τον οποίο μεταχειρίζονται τους ανθρώπους, καθώς και στις αρχές με τις οποίες τους μεταχειρίζονται. Ο τρόπος με τον οποίο μεταχειρίζονται τους ανθρώπους είναι η εκμετάλλευση και η χειραγώγηση, και όταν οι άνθρωποι δεν έχουν πια χρηστική αξία γι’ αυτούς, τους πετάνε. Αν έχεις χρηστική αξία γι’ αυτούς, προσποιούνται ότι νοιάζονται για σένα: “Πώς είσαι; Είχες καθόλου δυσκολίες; Μπορώ να σε βοηθήσω να λύσεις τις δυσκολίες σου. Πες μου αν έχεις προβλήματα. Είμαι εδώ για σένα. Πόσο τυχεροί είμαστε που έχουμε μια τόσο καλή σχέση!” Φαίνονται τόσο εξυπηρετικοί. Ωστόσο, αν έρθει μια μέρα που δεν θα έχεις πλέον καμία χρηστική αξία γι’ αυτούς, θα σε εγκαταλείψουν, θα σε πετάξουν στην άκρη και θα σου συμπεριφέρονται σαν να μη σε έχουν γνωρίσει ποτέ. Όταν έχεις πραγματικά κάποιο πρόβλημα και πας να τους αναζητήσεις για βοήθεια, η στάση τους ξαφνικά αλλάζει, τα λόγια τους δεν ακούγονται πια τόσο ωραία όσο όταν υπόσχονταν αρχικά να σε βοηθήσουν —και γιατί συμβαίνει αυτό; Είναι επειδή δεν έχεις καμία χρηστική αξία γι’ αυτούς, οπότε σταματούν να σου δίνουν σημασία. Και δεν είναι μόνο αυτό: Αν ανακαλύψουν ότι έχεις κάνει κάποιο λάθος ή αν βρουν κάτι που μπορούν να χρησιμοποιήσουν ως μοχλό πίεσης, γίνονται ψυχρά κυνικοί απέναντί σου, και μπορεί ακόμη και να σε καταδικάσουν. Τι τρόπος δράσης είναι αυτός; Είναι εκδήλωση καλοσύνης και ειλικρίνειας; Όταν οι αντίχριστοι εκδηλώνουν αυτού του είδους την ύπουλη και δηλητηριώδη συμπεριφορά τους προς τους άλλους, υπάρχει κάποιο ίχνος ανθρώπινης φύσης; Έχουν την παραμικρή ειλικρίνεια προς τους ανθρώπους; Σε καμία περίπτωση. Όλα όσα κάνουν είναι για το δικό τους κέρδος, την υπερηφάνεια και τη φήμη τους, για να αποκτήσουν κοινωνική θέση και φήμη ανάμεσα στους άλλους. Όλους όσους συναντούν, αν μπορούν να τους εκμεταλλευτούν, το κάνουν. Όσους δεν μπορούν να εκμεταλλευτούν, τους περιφρονούν και δεν τους δίνουν καμία σημασία· ακόμη κι αν πάρεις την πρωτοβουλία να τους πλησιάσεις, σε αγνοούν, σαν να είσαι αόρατος γι’ αυτούς. Αν όμως έρθει μια μέρα που σε χρειάζονται, η στάση τους απέναντί σου αλλάζει ξαφνικά, και ανεξήγητα γίνονται πολύ εξυπηρετικοί και φιλικοί. Γιατί άλλαξε η στάση τους απέναντί σου; (Έχεις χρηστική αξία.) Σωστά: Όταν βλέπουν ότι έχεις χρηστική αξία, η στάση τους αλλάζει» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα τέταρτο: Συνοψίζοντας τον χαρακτήρα των αντίχριστων και την ουσία της διάθεσής τους (Μέρος πρώτο)). Όταν είδα τι αποκάλυπτε ο λόγος του Θεού, ένιωσα άθλια και ένοχη. Οι πράξεις και οι ενέργειές μου ήταν ίδιες μ’ αυτές ενός αντίχριστου. Είχα κάποιο κίνητρο σε κάθε κατάσταση και σκεφτόμουν μόνο το συμφέρον μου. Πάντα χρησιμοποιούσα τους ανθρώπους στις αλληλεπιδράσεις μου. Δεν είχα αγάπη για τους αδελφούς και τις αδελφές μου, ούτε ειλικρίνεια ή καλοσύνη. Η αδελφή Ζου Γιουν παρακολουθούνταν από το ΚΚΚ επί τόσο καιρό και δεν μπορούσε να έχει εκκλησιαστική ζωή. Έπρεπε να κατανοήσω την κατάστασή της και να τη στηρίξω και να τη βοηθήσω με αγάπη, να κανονίσω να συναθροίζεται και να εκτελεί ό,τι καθήκοντα μπορούσε το γρηγορότερο δυνατόν. Μα ανησυχούσα για τον κίνδυνο ασφαλείας που αποτελούσε. Πίστευα ότι αν τη δεχτώ στην εκκλησία δεν θα ωφελούνταν το εκκλησιαστικό έργο, και θα έπρεπε να δαπανήσουμε κι άλλη ενέργεια και να πληρώσουμε τίμημα για να τη βοηθήσουμε. Στη χειρότερη, θα υπονόμευε την ασφάλεια των άλλων αδελφών, πράγμα που θα επηρέαζε το εκκλησιαστικό έργο. Έτσι, δεν με ένοιαζε καθόλου αν θα είχε εκκλησιαστική ζωή ή όχι και δεν τη ρώτησα τίποτα για την κατάσταση ή τις δυσκολίες της. Ήθελα μόνο να την ξεφορτωθώ, όχι να τη δεχθώ στην εκκλησία. Ήμουν αδιάφορη και εγωίστρια. Δεν μπορούσα παρά να αναρωτηθώ: «Δεν μπόρεσα να σκεφτώ την αδελφή μου σ’ αυτό το μικρό θέμα. Δεν την αγαπώ ούτε τη συμπονώ. Πώς γίνεται, λοιπόν, στο παρελθόν να βοηθούσα ειλικρινά τους αδελφούς και τις αδελφές μου;» Μέσα από τον προβληματισμό, είδα ότι πολλές φορές βοηθούσα τους αδελφούς και τις αδελφές γιατί ήμουν επικεφαλής. Πίστευα ότι υποστηρίζοντάς τους σωστά και φροντίζοντας η κατάστασή τους να είναι κανονική, θα πετύχαινα αποτελέσματα στο καθήκον μου και έτσι θα έδειχνα καλή εικόνα. Τότε μόνο κατάλαβα ότι δεν σκεφτόμουν το θέλημα του Θεού, και ότι δεν εκπλήρωνα την ευθύνη μου ως επικεφαλής. Αντίθετα, προστάτευα τη φήμη και τη θέση μου. Εξωτερικά, εκτελούσα το καθήκον μου, αλλά στην πραγματικότητα, με το πρόσχημα αυτό, κοιτούσα το προσωπικό μου συμφέρον και χρησιμοποιούσα τους άλλους για να επιδιώξω φήμη και κύρος. Ο Θεός σιχαινόταν αυτό που έκανα, και βάδιζα στο μονοπάτι της αντίστασης προς Αυτόν. Αν δεν είχα βιώσει τον πόνο της απώλειας της εκκλησιαστικής ζωής, δεν θα είχα γνωρίσει ποτέ τον πόνο και τα βάσανα που είχαν περάσει οι αδελφοί και οι αδελφές μου χωρίς συναθροίσεις και εκκλησιαστική ζωή. Και δεν θα είχα αναγνωρίσει ποτέ τη σκοτεινή και μοχθηρή διάθεση αντίχριστου που επεδείκνυα.

Διάβασα κι άλλο ένα χωρίο του λόγου του Θεού. «Το πρόβλημα με τους ανθρώπους που επιδιώκουν τα δικά τους συμφέροντα είναι ότι οι στόχοι που επιδιώκουν είναι στόχοι του Σατανά —είναι στόχοι πονηροί και άδικοι. Όταν οι άνθρωποι επιδιώκουν προσωπικά συμφέροντα όπως το κύρος και η κοινωνική θέση, γίνονται άθελά τους εργαλείο του Σατανά, γίνονται δίαυλος για τον Σατανά και, επιπλέον, ενσάρκωσή του. Διαδραματίζουν αρνητικό ρόλο στην εκκλησία, ενώ έναντι του έργου της εκκλησίας και της κανονικής εκκλησιαστικής ζωής, καθώς και της κανονικής επιδίωξης του εκλεκτού λαού του Θεού, το αποτέλεσμα που έχουν είναι να ενοχλούν και να παραβλάπτουν· έχουν δυσμενή και αρνητική επίδραση» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο: Κάνουν το καθήκον τους μόνο για να διακριθούν και να τροφοδοτήσουν τα δικά τους συμφέροντα και φιλοδοξίες· ποτέ δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και μάλιστα ξεπουλάνε αυτά τα συμφέροντα με αντάλλαγμα την προσωπική δόξα (Μέρος πρώτο)). Αυτή η αποκάλυψη των λόγων του Θεού με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι αν κάνουμε το καθήκον μας χωρίς ν’ ασκούμε την αλήθεια, και διαφυλάττουμε τη φήμη και τη θέση μας, όσο μεγάλο τίμημα κι αν πληρώνουμε, θα έχουμε πάντα αρνητικό ρόλο στην εκκλησία, θα είμαστε διέξοδος για τον Σατανά. Θα προκαλούμε μόνο διατάραξη κι αναστάτωση στο εκκλησιαστικό έργο, και θα βλάπτουμε την είσοδο των αδελφών μας στη ζωή. Σκέφτηκα την αδελφή Ζου Γιουν που αναγκάστηκε να έρθει σ’ εμάς από την πόλη της μόνο και μόνο για να συμμετέχει στην εκκλησιαστική ζωή. Πίστευε ειλικρινά στον Θεό και λαχταρούσε τον λόγο Του. Αν είχα έστω κι ένα ίχνος ανθρώπινης φύσης, δεν θα της είχα φερθεί έτσι. Ήμουν επικεφαλής εκκλησίας, μα όταν η αδελφή Ζου Γιουν είχε πρόβλημα, δεν μπόρεσα να τη βοηθήσω, προσπάθησα αδιάφορα και αδίστακτα να τη φορτώσω σε άλλη εκκλησία. Όσο σκεφτόμουν αυτό που έκανα, τόσο μισούσα τον εαυτό μου. Ένιωθα υπόχρεη στην αδελφή μου και, ακόμη περισσότερο, στον Θεό. Ήρθα ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα: «Θεέ μου! Ενεργώ μόνο βάσει του δικού μου συμφέροντος και δεν αγαπώ τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Είμαι τόσο εγωίστρια και μοχθηρή! Θεέ μου! Θέλω να μετανοήσω…»

Αργότερα, διάβασα άλλο ένα χωρίο του λόγου του Θεού, είδα την ανιδιοτελή παροχή και φροντίδα Του για την ανθρωπότητα, και ντράπηκα ακόμη περισσότερο για τον εγωισμό και τη μοχθηρία μου. Τα λόγια του Θεού λένε: «Όσα από τα λόγια του Θεού κι αν έχετε ακούσει, όση αλήθεια κι αν μπορείτε να δεχτείτε, όση κι αν έχετε κατανοήσει, όση πραγματικότητα κι αν έχετε βιώσει και όσα αποτελέσματα κι αν έχετε πετύχει, υπάρχει ένα γεγονός που πρέπει να κατανοήσετε: Η αλήθεια, η οδός και η ζωή του Θεού παραχωρούνται ελεύθερα σε κάθε άτομο, και αυτό είναι δίκαιο για τον καθένα. Ο Θεός δεν θα αντιμετωπίσει ποτέ ευνοϊκότερα ένα άτομο έναντι ενός άλλου λόγω του χρονικού διαστήματος κατά το οποίο πιστεύει στον Θεό ή του βαθμού στον οποίον έχει υποφέρει και δεν θα ξεχωρίσει ούτε θα ευλογήσει ποτέ κανένα άτομο λόγω του χρονικού διαστήματος κατά το οποίο πιστεύει στον Θεό ή του βαθμού στον οποίον έχει υποφέρει. Ούτε θα μεταχειριστεί κάποιον διαφορετικά λόγω της ηλικίας του, της εμφάνισής του, του φύλου του, του οικογενειακού του υπόβαθρου κ.λπ. Κάθε άνθρωπος αποκτά το ίδιο από τον Θεό. Δεν κάνει κανέναν να αποκτήσει λιγότερα ούτε κάνει κανέναν να αποκτήσει πολύ περισσότερα. Ο Θεός είναι δίκαιος και αμερόληπτος απέναντι σε κάθε άνθρωπο. Παρέχει στον άνθρωπο εγκαίρως και αναλογικά, δεν τον αφήνει να πεινάσει, να κρυώσει ή να διψάσει και ικανοποιεί όλες τις ανάγκες της καρδιάς του ανθρώπου. Όταν ο Θεός κάνει αυτά τα πράγματα, τι απαιτεί από τους ανθρώπους; Ο Θεός δίνει αυτά τα πράγματα στους ανθρώπους, άρα έχει ο Θεός καθόλου εγωισμό; (Όχι.) Ο Θεός δεν έχει καθόλου εγωισμό. Τα λόγια και το έργο του Θεού είναι όλα για χάρη της ανθρωπότητας και έχουν σκοπό να επιλύσουν όλες τις δυσκολίες και τις δυσχέρειες της ανθρωπότητας, ώστε η ανθρωπότητα να αποκτήσει πραγματική ζωή από τον Θεό. Αυτό είναι γεγονός» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Ο άνθρωπος είναι ο μεγαλύτερος δικαιούχος του σχεδίου διαχείρισης του Θεού). Ο Θεός φροντίζει ανιδιοτελώς όσους έχουν αληθινή πίστη. Έχει πληρώσει οδυνηρό τίμημα για τον καθένα μας και δεν περιμένει ποτέ αντάλλαγμα, ελπίζοντας μόνο να επιδιώξουμε την αλήθεια, να αλλάξουμε διάθεση και να βιώσουμε ανθρώπινη ομοιότητα. Αλλά εγώ μεταχειριζόμουν τους αδελφούς και τις αδελφές μου βάσει χρησιμότητας. Αν ήταν χρήσιμοι, θα πλήρωνα οποιοδήποτε τίμημα. Αν όχι, δεν τους έδινα καμία σημασία. Δεν ήθελα να ασχοληθώ αν δεν είχα όφελος. Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Αληθώς σας λέγω, καθ’ όσον εκάμετε εις ένα τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εις εμέ εκάμετε» (Κατά Ματθαίον 25:40). Είναι αλήθεια. Ακόμα και οι λιγότερο επιφανείς αδελφοί και αδελφές πρέπει να βοηθιούνται, εφόσον πιστεύουν πραγματικά στον Θεό, δεν κάνουν κακό, δεν είναι αντίχριστοι ή μη πιστοί. Όταν είμαστε σε θέση να τους βοηθούμε με αγάπη, υπολογίζουμε το θέλημα του Θεού, και Αυτός το εγκρίνει. Ειδικά τους αδελφούς και τις αδελφές που κυνηγά και έχει επικηρύξει το ΚΚΚ και δεν μπορούν να γυρίσουν σπίτια τους, πρέπει τους να φερόμαστε καλά και να φροντίζουμε να είναι ασφαλείς. Αυτό είναι ακόμη πιο καλή πράξη. Η στάση κάποιου προς αυτούς τους αδελφούς και τις αδελφές δείχνει την ανθρώπινη φύση του. Μετάνιωσα πικρά. Αν είχα άλλη μια ευκαιρία να κάνω το καθήκον μου, δεν θα ήμουν πια εγωίστρια και ποταπή ούτε θα σκεφτόμουν μόνο το δικό μου συμφέρον κατά τη αλληλεπίδρασή μου με τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Έπρεπε να βάλω τα δυνατά μου να βοηθώ τους αδελφούς και τις αδελφές μου και να διακατέχομαι από ανθρώπινη φύση και λογική.

Μερικούς μήνες αργότερα, άρχισα επιτέλους να κάνω ένα άλλο καθήκον. Η επικεφαλής μου κανόνισε να υποστηρίξω μια αδελφή που ήταν κίνδυνος ασφαλείας. Σκέφτηκα: «Μετά από όσα πέρασα, επιτέλους έχω ένα καθήκον. Αν έχω επαφή μ’ αυτήν την αδελφή, τι θα γίνει αν με εμπλέξουν;» Τότε, συνειδητοποίησα ότι δεν ήμουν στη σωστή κατάσταση και έσπευσα να προσευχηθώ στον Θεό ότι θα απαρνηθώ τον εαυτό μου, λέγοντας ότι ήθελα να βάλω τα δυνατά μου για να βοηθήσω και να υποστηρίξω την αδελφή μου. Με συναθροίσεις και συναναστροφή σχετικά με τον λόγο του Θεού, η αρνητική της κατάσταση άλλαξε σταδιακά, και θέλησε να γράψει ένα άρθρο μαρτυρίας για τον Θεό. Όταν έκανα ό,τι μπορούσα για να βοηθήσω την αδελφή μου, ένιωσα πολύ γαλήνια.

Παλιά, πάντα ένιωθα ότι είχα καλή ανθρώπινη φύση, ότι μπορούσα να αντέξω στις δυσκολίες στο καθήκον μου, και ότι είχα αγάπη για τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Μέσα από τα γεγονότα, την κρίση και την αποκάλυψη του λόγου του Θεού, είδα επιτέλους πως επιζητούσα μόνο το κέρδος. Ήμουν εγωίστρια και αδιάφορη. Είχα διαφθαρεί από τον Σατανά σε σημείο που δεν ήμουν άνθρωπος! Ο λόγος του Θεού με έκανε να καταλάβω πώς να φέρομαι στους αδελφούς και στις αδελφές μου με ανθρώπινη φύση και λογική. Με βοήθησε να τα πηγαίνω καλά με τους άλλους χωρίς να επιζητώ διαρκώς το δικό μου συμφέρον, και να είμαι ειλικρινής στο να υποστηρίζω και να βοηθώ τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Δόξα τω Θεώ!