Πέρυσι, πότιζα νέους πιστούς στην εκκλησία. Εν τω μεταξύ, έπρεπε να επιλέξω κάποιους για καλλιέργεια και να δαπανήσω χρόνο και ενέργεια για να τους υποστηρίξω. Αυτό μου ήταν πολύ δύσκολο. Πρώτα-πρώτα, δεν ήξερα ποιους να εκπαιδεύσω με βάση την πραγματική τους κατάσταση, και απλώς αποφάσισα αλαζονικά ότι δεν έκαναν. Επίσης, δεν ήθελα να καταβάλω τόση ενέργεια και να πληρώσω τέτοιο τίμημα. Το θεωρούσα πολύ κουραστικό. Έτσι, δεν κατάφερα να εκπαιδεύσω κανέναν νεοφώτιστο. Αλλά αν δεν τους εκπαίδευα, η επόπτριά μου ίσως έλεγε ότι περίμενα πολλά απ’ αυτούς και δεν πρόσεχα την καλλιέργειά τους, ή ότι ήμουν ανίκανη και δεν μπορούσα να τους εκπαιδεύσω. Βρισκόμουν σε δύσκολη θέση και δεν ήξερα τι να κάνω. Σκέφτηκα μήπως ρωτήσω την επόπτριά μου και να αποφασίσει αυτή. Τότε, αν δεν πήγαινε καλά, δεν θα ήταν μόνο δική μου ευθύνη και δεν θα με αντιμετώπιζαν αν έκανα λάθη στις αποφάσεις μου. Έτσι, όταν επικοινώνησα με την επόπτριά μου, δεν της είπα απευθείας ότι δεν ήμουν καλή κριτής ανθρώπων και δεν ήξερα τι να κάνω, μα φλυαρούσα για τις καταστάσεις και τις δυσκολίες των νεοφώτιστων: Ο τάδε έχει κακή σύνδεση στο διαδίκτυο, ο δείνα είναι απασχολημένος με τη δουλειά του και ο τάδε δεν μιλάει πολύ στις συναθροίσεις… Έπειτα, για να μην πει ότι οριοθετούσα τους ανθρώπους, το πήγα γύρω-γύρω: «Μα είναι δραστήριοι στις συναθροίσεις και στην επιδίωξή τους. Θα κάνω ό,τι μπορώ για να τους καλλιεργήσω». Στην αρχή νόμιζα ότι θα μου έλεγε τι να κάνω, ότι δεν άξιζε τον κόπο να τους εκπαιδεύσω, οπότε θα ήταν δική της απόφαση και δεν θα ήμουν υπεύθυνη ούτε θα έπρεπε να δαπανήσω τόσο χρόνο. Προς έκπληξή μου, δεν μου έδωσε καμία απάντηση, αλλά μόνο είπε αυστηρά: «Τι προσπαθείς να πεις; Με κουράζει που μιλάς με τόσο έμμεσο τρόπο. Πάντα αναφέρεις μ’ αυτόν τον τρόπο τις καταστάσεις των νεοφώτιστων. Είπες ότι είχαν προβλήματα, οπότε ακούστηκε σαν να μην άξιζε να καλλιεργηθούν, και μετά είπες ότι θα κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς. Δεν μπορώ να καταλάβω τι σκέφτεσαι». Αναστατώθηκα πολύ. Σκέφτηκα, «Λέει ότι μιλάω σαν φίδι; Το φίδι δεν πάει ποτέ ευθεία, κάνει παντού ζιγκ-ζαγκ. Είμαι πραγματικά τόσο κακή;» Τότε δεν είχα καθόλου αυτογνωσία, απλώς σκέφτηκα ότι μπορεί να εκτονωνόταν πάνω μου. Ήξερα ότι αυτός ήταν ο λάθος τρόπος για να το σκεφτώ, ότι δεν θα το έλεγε αυτό χωρίς λόγο, ότι μάλλον αντανακλά την πραγματική της εμπειρία μαζί μου. Μάλλον υπάρχει μάθημα για να πάρω από την αντιμετώπισή της· δεν έβλεπα τη δική μου διαφθορά, οπότε η επισήμανσή της ήταν χρήσιμη. Έτσι, της είπα: «Δεν βλέπω τα προβλήματα που περιγράφεις, μα θέλω να το αποδεχτώ και να κάνω αυτοκριτική».

Μετά, σκεφτόμουν συνέχεια αυτά που μου είπε, και προσευχήθηκα στον Θεό να με καθοδηγήσει στην αυτογνωσία. Θυμήθηκα στη Βίβλο, που ο Ιεχωβά Θεός ρώτησε τον Σατανά: «Πόθεν έρχεσαι; Και ο Σατανάς απεκρίθη προς τον Ιεχωβά και είπε, Περιελθών την γην και εμπεριπατήσας εν αυτή πάρειμι» (Ιώβ 1:7). Έπειτα, διάβασα την ανάλυση του Θεού για την απάντηση του Σατανά. Ο Θεός λέει: «Τι νιώθετε, λοιπόν, βλέποντας τον Σατανά να αποκρίνεται έτσι; (Νοιώθουμε ότι ο Σατανάς φέρεται παράλογα, αλλά είναι και δόλιος.) Μήπως μπορείτε να μαντέψετε τι νιώθω Εγώ; Κάθε φορά που βλέπω αυτά τα λόγια του Σατανά, νιώθω αηδία, επειδή ο Σατανάς μιλάει, αλλά τα λόγια του δεν έχουν ουσία. Απάντησε ο Σατανάς στην ερώτηση του Θεού; Όχι, τα λόγια που είπε ο Σατανάς δεν αποτελούσαν απάντηση, δεν έφεραν αποτέλεσμα. Δεν ήταν απάντηση στην ερώτηση του Θεού. “Περιελθών την γην και εμπεριπατήσας εν αυτή πάρειμι”. Ποια είναι η κατανόησή σου από τούτα τα λόγια; Από πού ακριβώς έρχεται ο Σατανάς; Πήρατε απάντηση στην ερώτηση αυτή; (Όχι.) Τούτη είναι η “ιδιοφυΐα” των πονηρών δολοπλοκιών του Σατανά —να μην αφήνει κανέναν να ανακαλύψει τι πραγματικά λέει. Ακόμα και μετά την ακρόαση των λόγων αυτών, εσύ εξακολουθείς να μην μπορείς να διακρίνεις τι είπε, παρόλο που αυτός έχει τελειώσει την απάντησή του. Κι όμως, ο Σατανάς πιστεύει ότι έχει απαντήσει τέλεια. Τι νιώθεις, λοιπόν; Αηδία; (Ναι.) Τώρα αρχίζεις να αηδιάζεις αντιδρώντας στα λόγια αυτά. Τα λόγια του Σατανά έχουν ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα: Αυτά που λέει ο Σατανάς σε κάνουν να ξύνεις το κεφάλι σου, μην μπορώντας να αντιληφθείς την πηγή των λόγων του. Κάποιες φορές, ο Σατανάς έχει κίνητρα και μιλάει σκόπιμα, και άλλες φορές, κατευθυνόμενος από τη φύση του, αυτά τα λόγια έρχονται αυθόρμητα κατευθείαν από το στόμα του Σατανά. Ο Σατανάς δεν σπαταλάει πολύ χρόνο ζυγίζοντας αυτά τα λόγια· αντιθέτως, τα εκφράζει χωρίς σκέψη. Όταν ο Θεός ρώτησε από πού έρχεται, ο Σατανάς απάντησε με λίγα αμφίσημα λόγια. Μην μπορώντας να μάθεις από πού ακριβώς έρχεται ο Σατανάς, νιώθεις πολύ μπερδεμένος. Υπάρχει κάποιος από εσάς που μιλάει έτσι; Τι τρόπος ομιλίας είναι αυτός; (Είναι διφορούμενος και δεν δίνει συγκεκριμένη απάντηση.) Τι είδους λέξεις πρέπει να χρησιμοποιήσουμε, για να περιγράψουμε αυτόν τον τρόπο ομιλίας; Είναι αποπροσανατολιστικός και παραπλανητικός. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος δεν επιθυμεί να πει στους άλλους τι έκανε την προηγούμενη μέρα. Εσύ τον ρωτάς: “Σε είδα χθες. Πού πήγαινες;” Δεν σου λέει ευθέως πού πήγαινε. Αντ’ αυτού, λέει: “Τι μέρα κι η χθεσινή! Ήταν τόσο κουραστική!” Απάντησε στην ερώτησή σου; Σου απάντησε, αλλά δεν έδωσε την απάντηση που ήθελες. Τούτη είναι η “ιδιοφυΐα” μέσα στην πονηριά της ομιλίας του ανθρώπου. Είναι αδύνατον να ανακαλύψεις τι εννοεί ή να αντιληφθείς την πηγή ή την πρόθεση πίσω από τα λόγια του. Δεν γνωρίζεις τι προσπαθεί να αποφύγει, επειδή μέσα στην καρδιά του έχει τη δική του ιστορία —αυτό είναι πανούργα συμπεριφορά. Υπάρχουν κάποιοι ανάμεσά σας που μιλούν κι αυτοί συχνά κατ’ αυτόν τον τρόπο; (Ναι.) Με ποιον σκοπό; Μερικές φορές για να προστατεύσετε τα προσωπικά σας συμφέροντα, κάποιες άλλες για να διατηρήσετε την περηφάνια, τη θέση και την εικόνα σας, να προστατεύσετε τα μυστικά της ιδιωτικής σας ζωής; Όποιος κι αν είναι ο σκοπός, είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τα συμφέροντά σας και σχετίζεται με τα συμφέροντά σας. Αυτή δεν είναι η φύση του ανθρώπου;» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Δ΄). Είδα στα λόγια του Θεού ότι ο Σατανάς κρύβει πάντα κίνητρα και τεχνάσματα στα λόγια του, άρα, για να κρύψει τις αισχρές προθέσεις του, υπεκφεύγει και αμφιταλαντεύεται. Αυτό είναι αινιγματικό, δεν ξέρουμε πού θέλει να καταλήξει. Είχα την τάση να μιλάω με τους αδελφούς όπως μιλά ο Σατανάς, με υπεκφυγές και μπερδεύοντας τους άλλους. Όπως όταν με ρωτούσαν πόσοι νεοφώτιστοι στην εκκλησία ήταν εκπαιδεύσιμοι και ποια ήταν η κατάστασή τους· θα μπορούσα να απαντήσω με λίγα απλά λόγια, να περιγράψω πόσοι ήταν και την κατάστασή τους. Μα εγώ δεν έδινα μια άμεση απάντηση. Ξεκινούσα μιλώντας για τα προβλήματα των νεοφώτιστων και έδινα κάποιους λόγους για να μη νομίζουν οι άλλοι ότι δεν εστίαζα στην εκπαίδευσή τους, αλλά ότι ήταν προβληματικοί και δεν άξιζαν τον κόπο. Στη συνέχεια, μετά απ’ τις δικαιολογίες, άλλαζα ύφος και ολοκλήρωνα λέγοντας ότι έπρεπε να τους καλλιεργήσουμε και ότι θα έκανα ό,τι μπορούσα. Μιλούσα λίγο για τα προβλήματά τους, και μετά έλεγα ότι θα εργαστώ πάνω τους. Αυτή δεν ήταν άμεση απάντηση, και ήταν τόσο φιδίσια, που κανείς δεν ήξερε τι εννοούσα. Ο Θεός λέει ότι ο Σατανάς μιλάει με πλάγιο τρόπο, και πάντα έχει κίνητρο και στόχο, για να προστατεύσει τα συμφέροντά του. Τότε αναρωτήθηκα τι είχα κατά νου μιλώντας με αυτόν τον τρόπο στους αδελφούς και τις αδελφές. Αφού το σκέφτηκα, είδα ότι πάντα ξεκινούσα μιλώντας για προβλήματα, για να μη νομίζουν οι άλλοι ότι δεν εστίαζα στην καλλιέργεια ανθρώπων, μα ότι, για διάφορους λόγους, δεν ήταν καλοί υποψήφιοι. Στο τέλος έλεγα ότι θα παρακολουθώ τα πράγματα και βλέπουμε, ώστε οι άλλοι να νομίζουν ότι είχα φορτίο για την καλλιέργεια νεοφώτιστων και θετική στάση. Τότε δεν θα έλεγαν ότι οριοθετώ ανθρώπους και ότι δεν ήμουν πρόθυμη να πληρώσω το τίμημα. Μιλούσα έμμεσα και είχα απαίσια κίνητρα πίσω από αυτό. Και μιλούσα έμμεσα, ώστε να μαντεύουν οι άλλοι τι εννοούσα, και να αποφασίσουν αν μπορούσαν να καλλιεργηθούν οι νέοι πιστοί, έτσι ώστε εγώ να είμαι εντάξει ό,τι και να γινόταν. Αν κάποιος ρωτούσε γιατί δεν τους είχα καλλιεργήσει, θα μπορούσα εύκολα να κατηγορήσω τους αδελφούς, λέγοντας ότι μου είπαν να μην το κάνω. Αν οι νεοφώτιστοι προχωρούσαν, τότε θα φαινόταν ότι μπορούσα να καλλιεργήσω ακόμα και τέτοιους, θα με θεωρούσαν ικανή, θα φαινόμουν καλή. Ο τρόπος που μιλούσα ήταν όπως περιγράφει ο Θεός τα λόγια του Σατανά, πολύ φιδίσιος, αποκρύπτοντας τα δικά μου κίνητρα και στόχους, για να πετύχω τους στόχους μου χωρίς οι άλλοι να γνωρίζουν τι συμβαίνει. Ήμουν σαν τον Σατανά, ύπουλη και πανούργα. Ακριβώς όπως όταν ρώτησα την επόπτριά μου ποιους νεοφώτιστους να καλλιεργήσω, ανέφερα ένα σωρό προβλήματα των νεοφώτιστων, θέλοντας να αποφασίσει εκείνη έτσι ώστε αν δεν προχωρούσαν, αυτό να μη θεωρούταν δικό μου λάθος, αλλά να το επωμιζόταν εκείνη. Σκεπτόμενη αυτό, κατάλαβα ότι φαινόταν σαν να ζητούσα συμβουλές, μα οδηγούσα τους άλλους να αποφασίζουν για μένα για να αποφύγω εγώ την ευθύνη. Ήταν τόσο ύπουλο εκ μέρους μου. Αν ένας κανονικός άνθρωπος κάνει ερωτήσεις, θέλει απλώς να μάθει τις αρχές για να ενεργεί με αρχές και να καλλιεργεί καλύτερα τους άλλους προς όφελος του έργου της εκκλησίας. Αλλά ήθελα να αποποιηθώ την ευθύνη, για να σώσω τα συμφέροντα, τη φήμη και το κύρος μου. Πώς ήμουν τόσο πονηρή; Η επόπτρια με εξέθεσε έτσι επειδή ήμουν πάντα ραδιούργα και δεν έκανα αυτοκριτική. Αυτό αηδίαζε τον Θεό και ενοχλούσε τους άλλους. Προσευχήθηκα και ορκίστηκα στον Θεό ότι στο εξής, θα σκεφτόμουν πραγματικά τα κίνητρά μου όταν μιλούσα και θα ασκούσα την ειλικρίνεια. Αργότερα, όταν με ρωτούσαν για τους νέους πιστούς, κάποιες φορές ήθελα να ξεκινήσω με τα προβλήματά τους για να φανούν μη βιώσιμοι και να μη θεωρηθώ υπεύθυνη. Μα όταν συνειδητοποιούσα ότι είχα λάθος κίνητρο και ήμουν πάλι πονηρή, προσευχόμουν, απαρνιόμουν τον εαυτό μου και μιλούσα δίκαια κι αντικειμενικά. Μα λίγες μέρες μετά, γύρισα στις παλιές μου συνήθειες.

Μια μέρα, η επόπτρια είπε ένας νέος πιστός που είχα ποτίσει, πήγαινε στις συναθροίσεις της αδελφής Αλάινα, και του άρεσε η συναναστροφή της. Σκεφτόμουν ότι αυτός ήταν αλαζόνας, είχε πολλές αντιλήψεις και του άρεσαν τα εγκόσμια. Δεν ερχόταν τακτικά στις συναθροίσεις μου και το πότισμά του ήταν πολύ κουραστικό, έτσι σκέφτηκα ότι αν τον πότιζε η Αλάινα, θα με ελάφραινε. Αλλά εγώ ήμουν αυτή που ήταν να τον ποτίσει, οπότε αν τον μεταβίβαζα στην Αλαίνα, η επόπτρια μπορεί να έλεγε ότι ήμουν πονηρή, και ότι ήθελα να παραδώσω νέους πιστούς ποτίζονταν δύσκολα. Αν η επόπτρια πρότεινε να τον μεταθέσω, θα απαλλασσόμουν φυσικά από αυτόν τον μπελά. Οπότε, της έκανα μια ερώτηση για να καταλάβει ότι ο νεοφώτιστος προτιμά τη συναναστροφή της Αλάινα. Το επιβεβαίωσε. Συνέχισα γρήγορα, λέγοντας ότι αφού ήταν έτσι, ίσως θα έπρεπε να κάνουμε αυτό που του άρεσε. Εξάλλου, δεν παρακολουθούσε τακτικά τις συναθροίσεις μου. Τη ρώτησα τι σκεφτόταν. Περίμενα να μου πει ότι θα έπρεπε να μετατεθεί. Αλλά δεν αποφάσισε αμέσως. Έπειτα, ένιωσα άβολα και λίγες ενοχές, σκεπτόμενη ότι μιλούσα πάλι με απώτερα κίνητρα. Γιατί είχα πάντα αυτές τις επαίσχυντες προθέσεις; Γιατί δεν μοιραζόμουν απλώς τις ιδέες μου άμεσα και καθαρά; Γιατί δεν της έλεγα ότι δεν είχα καλή εντύπωση γι’ αυτόν τον νέο πιστό, ότι ήταν πολύ μεγάλος μπελάς και ότι ήθελα να μετατεθεί;

Αναζήτησα λόγια από τον Θεό σχετικά με την κατάστασή μου, και είδα ένα βίντεο με τα λόγια του Θεού. «Κάποιοι άνθρωποι μιλούν με πολύ συγκεχυμένο τρόπο. Μερικές φορές, οι προτάσεις τους έχουν αρχή αλλά όχι τέλος, μερικές φορές τέλος αλλά όχι αρχή. Δεν μπορείς να καταλάβεις καθόλου τι θέλουν να πουν, τίποτα από όσα λένε δεν σου βγάζει νόημα, και αν τους ζητήσεις να το εξηγήσουν με σαφήνεια, δεν το κάνουν. Χρησιμοποιούν συχνά αντωνυμίες στην ομιλία τους. Για παράδειγμα, αναφέρουν κάτι και λένε: “Εκείνος ο τύπος —εμ, νόμιζε αυτό, και μετά οι αδελφοί και οι αδελφές δεν ήταν πολύ…” Θα μπορούσαν να συνεχίσουν για ώρες και πάλι να μην εκφράζονται ξεκάθαρα, τραυλίζοντας και κομπιάζοντας, χωρίς να βγάζουν νόημα, λέγοντας πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους, που δεν τα καταλαβαίνεις αφού τα ακούσεις —και μάλιστα μπορεί να σου δημιουργήσουν άγχος. Στην πραγματικότητα, έχουν διαβάσει πολλά βιβλία και είναι μορφωμένοι —γιατί λοιπόν είναι ανίκανοι να εκφέρουν μια ολοκληρωμένη πρόταση; Είναι πρόβλημα διάθεσης. Οι άνθρωποι είναι τόσο πονηροί, που χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να πουν ακόμα και την παραμικρή αλήθεια. Δεν είναι συγκεντρωμένοι σε ό,τι λένε, υπάρχει πάντα αρχή αλλά όχι τέλος· αφού ανοίξουν το στόμα τους και ξεστομίσουν την αρχή, καταπίνουν το τέλος, και βολιδοσκοπούν μονίμως την κατάσταση, επειδή δεν θέλουν να καταλάβεις τι εννοούν, θέλουν να μαντέψεις. Αν σου το πουν ευθέως, θα καταλάβεις τι λένε και θα τους διακρίνεις, έτσι δεν είναι; Δεν το θέλουν αυτό. Τι θέλουν; Θέλουν να μαντεύεις μόνος σου, και είναι πρόθυμοι να σε αφήσουν να πιστέψεις ότι αυτό που μαντεύεις είναι αλήθεια —σε αυτήν την περίπτωση, δεν το είπαν αυτοί, οπότε δεν φέρουν καμία ευθύνη. Πέρα από αυτό, τι κερδίζουν όταν τους λες τη δική σου εικασία για το τι εννοούν; Η εικασία σου είναι ακριβώς αυτό που θέλουν να ακούσουν, και τους λέει τις ιδέες και τις απόψεις σου επί του θέματος. Από εκεί και πέρα, μπορούν να μιλήσουν επιλεκτικά, να διαλέξουν τι θα πουν και τι δεν θα πουν, καθώς και πώς θα το πουν, και στη συνέχεια να κάνουν το επόμενο βήμα στο σχέδιό τους. Κάθε πρόταση τελειώνει με μια παγίδα, και καθώς τους ακούς, αν συνεχίσεις να κάνεις συμπληρωματικές ερωτήσεις, θα έχεις πέσει εντελώς στην παγίδα. Τους κουράζει να μιλούν πάντα έτσι; Αυτή είναι η διάθεσή τους —δεν κουράζονται. Είναι εντελώς φυσικό γι’ αυτούς. Γιατί θέλουν να δημιουργήσουν αυτές τις παγίδες για σένα; Επειδή δεν μπορούν να δουν καθαρά τις απόψεις σου και φοβούνται ότι θα τους διακρίνεις. Την ίδια στιγμή που προσπαθούν να σε εμποδίσουν να τους καταλάβεις, προσπαθούν να καταλάβουν αυτοί εσένα. Θέλουν να εκμαιεύσουν από σένα τις απόψεις, τις ιδέες και τις μεθόδους σου. Αν το πετύχουν, τότε οι παγίδες τους έχουν λειτουργήσει. Κάποιοι άνθρωποι καθυστερούν λέγοντας συχνά “χμ” και “αχά”· δεν εκφράζουν μια συγκεκριμένη άποψη. Άλλοι κωλυσιεργούν λέγοντας “λοιπόν” και “μάλιστα”, καλύπτοντας αυτό που πραγματικά σκέφτονται, λέγοντας αυτά στη θέση αυτών που θέλουν πραγματικά να πουν. Υπάρχουν πολλές άχρηστες λειτουργικές λέξεις, επιρρήματα και βοηθητικά ρήματα σε κάθε πρόταση. Αν κατέγραφες τα λόγια τους, θα ανακάλυπτες ότι κανένα από αυτά δεν αποκαλύπτει τις απόψεις ή τις στάσεις τους επί του θέματος. Όλα τα λόγια τους περιέχουν κρυφές παγίδες, δοκιμασίες και πειρασμούς. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; (Μοχθηρή.) Πολύ μοχθηρή. Υπάρχει διπροσωπία; Αυτές οι παγίδες, οι δοκιμασίες και οι πειρασμοί που δημιουργούν ονομάζονται διπροσωπία. Αυτό είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό των ανθρώπων με τη μοχθηρή ουσία των αντίχριστων. Πώς εκδηλώνεται αυτό το κοινό χαρακτηριστικό; Αναφέρουν τα καλά νέα, αλλά όχι τα κακά, μιλούν αποκλειστικά με ευχάριστες εκφράσεις, μιλούν διστακτικά, κρύβουν εν μέρει το πραγματικό τους νόημα, μιλούν συγκεχυμένα, μιλούν αόριστα και τα λόγια τους ενέχουν δοκιμασίες. Όλα αυτά τα πράγματα είναι παγίδες, είναι μέσα διπροσωπίας» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έβδομο: Είναι μοχθηροί, δόλιοι και απατηλοί (Μέρος δεύτερο)]. Ο Θεός μάς λέει ότι οι αντίχριστοι δεν μιλούν ποτέ απευθείας, και τα λόγια τους είναι διφορούμενα και μπερδεύουν, ότι πάντα βολιδοσκοπούν, για να παγιδεύσουν τους άλλους ώστε να πετύχουν τους στόχους τους, χωρίς να αναλαμβάνουν οι ίδιοι καμία ευθύνη. Όπως ο Σατανάς είπε στην Εύα ότι δεν θα πέθαινε απαραίτητα αν έτρωγε τον καρπό. Τα λόγια του Σατανά ήταν γεμάτα δοκιμασία και πειρασμό· δεν έδειξε τους στόχους του, μα οδήγησε τους άλλους στην αμαρτία, χωρίς να έχει ο ίδιος ευθύνη. Ακριβώς όπως είπε ο Θεός: «Κάθε άνθρωπος έχει μέσα του μια σατανική διάθεση· σε κάθε καρδιά βρίσκονται τα μυριάδες δηλητήρια με τα οποία ο Σατανάς βάζει σε πειρασμό τον Θεό και δελεάζει τους ανθρώπους. Μερικές φορές, οι άνθρωποι μιλούν με τη φωνή και τον τόνο του Σατανά και στα λόγια τους κρύβεται η πρόθεση να δελεάσουν και να παρασύρουν. Οι ιδέες και οι σκέψεις τους είναι γεμάτες με τα δηλητήρια του Σατανά και αναδίδουν τη δυσωδία του. Μερικές φορές, στα βλέμματα ή τις πράξεις των ανθρώπων υπάρχει η ίδια βρομιά του πειρασμού και της σαγήνης» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η επιλογή της σωστής οδού είναι το πιο κρίσιμο μέρος της πίστης στον Θεό). Ήμουν το ίδιο, μιλούσα πάντα με έμμεσο τρόπο, κατασκοπεύοντας και δελεάζοντας με τα άθλια κίνητρά μου. Όταν η επόπτρια ανέφερε ότι ο νέος πιστός, που είχα κάποιες ιδέες γι’ αυτόν, πήγαινε σε άλλες συναθροίσεις, δεν ήθελα να δαπανήσω χρόνο κι ενέργεια για να τον υποστηρίξω, ήθελα με αυτήν την ευκαιρία να τον ξεφορτωθώ. Μα δεν ήθελα να μάθει η επόπτρια ότι τον είχα οριοθετήσει και απορρίψει. Για να διατηρήσω την εικόνα μου ως υπεύθυνη και αγαπητή, της πρότεινα επιφυλακτικά να λάβουμε υπόψη πώς ένιωθε εκείνος και να κάνουμε αυτό που ήθελε, ώστε να προτείνει να μεταφερθεί σε αυτές τις συναθροίσεις για να επιτύχω τους δικούς μου στόχους. Μιλούσα ακριβώς όπως περιγράφει ο Θεός: «Αν κατέγραφες τα λόγια τους, θα ανακάλυπτες ότι κανένα από αυτά δεν αποκαλύπτει τις απόψεις ή τις στάσεις τους επί του θέματος. Όλα τα λόγια τους περιέχουν κρυφές παγίδες, δοκιμασίες και πειρασμούς. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; (Μοχθηρή.) Πολύ μοχθηρή» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έβδομο: Είναι μοχθηροί, δόλιοι και απατηλοί (Μέρος δεύτερο)]. Ούτε μια ειλικρινή λέξη δεν έλεγα σ’ αυτές τις καταστάσεις, απλώς έβγαιναν απ’ το στόμα μου όλα αυτά τα παραπλανητικά πράγματα. Είδα ότι είχα πολύ κακή φύση. Προτιμούσα να κρύβομαι και να μην δείχνω το πραγματικό μου πρόσωπο. Θεωρούσα χαζό να πω κάποια πράγματα ευθέως, θα πυροβολούσα τον εαυτό μου στο πόδι, μόνο οι ηλίθιοι θα το έκαναν αυτό. Μπέρδευα την πανουργία με την εξυπνάδα, και πίστευα ότι είχα ικανότητες, ότι ήμουν έξυπνη, ότι ήμουν πάντα ένα βήμα μπροστά, οπότε έτσι δεν θα υπέφεραν τα συμφέροντά μου. Έκανα την πανουργία προσωπική μου αρχή για τη ζωή, και αγνόησα εντελώς τα θετικά πράγματα που μας λέει ο Θεός για την ειλικρίνεια και τη διαφάνεια στα λόγια και τις πράξεις. Πίστευα πως θα βρεθώ σε μειονεκτική θέση. Ήμουν πολύ πονηρή και είχα διεστραμμένη οπτική· έβλεπα σατανικούς κανόνες για τη ζωή ως προσωπικά πρότυπα, ήμουν πάντα πονηρή και έτοιμη να εξαπατήσω. Αυτή η συνειδητοποίηση με φόβισε κάπως· είδα πόσο πανούργα και μοχθηρή ήμουν. Είδα ότι με είχε διαφθείρει ο Σατανάς και δεν είχα καμία ανθρώπινη ομοιότητα. Θυμήθηκα που μου άρεσε πολύ μια επώνυμη τσάντα της θείας μου. Δεν ήθελα να ξοδέψω τόσα χρήματα και ντρεπόμουν να τη ζητήσω, έτσι είπα, με πολύ γλυκό τόνο, «Κοίτα αυτήν την τσάντα που δεν τη χρησιμοποιείς καν, τι σπατάλη! Έχεις ήδη τέτοιες τσάντες, γιατί την αγόρασες αυτή;» Πήρα αυτό το ύφος με τη θεία μου ώστε να νομίζει ότι νοιαζόμουν και δεν ήθελα να σπαταλά τα χρήματά της, αλλά αυτό που εννοούσα ήταν ότι δεν χρησιμοποιούσε την τσάντα, οπότε πήγαινε χαμένη σ’ αυτήν. Η απάντησή της ήταν η εξής: «Την αγόρασα επειδή ήταν ωραία και ήταν σε έκπτωση. Μου αρέσουν τέτοιες τσάντες, αλλά αυτήν μπορείς να την πάρεις». Με λίγα λόγια, την έκανα να μου προσφέρει την τσάντα. Πάντα ήμουν έτσι. Δεν έλεγα ευθέως τι ήθελα, έκανα τους άλλους να το συμπεράνουν, και μετά να μου το δώσουν. Καθώς τα σκεφτόμουν, δεν καταλάβαινα πώς ήμουν τόσο πονηρή. Μακάρι να γυρνούσα τον χρόνο και να μην είχα πει ποτέ τέτοια αρρωστημένα πράγματα. Τότε συνειδητοποίησα ότι είχα σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο που μιλούν και ενεργούν οι αντίχριστοι και την κακή τους διάθεση, όπως τα περιγράφει ο Θεός. Ήμουν έτσι όλα αυτά τα χρόνια. Μερικές φορές, χωρίς να το σκέφτομαι, απλώς ξεστόμιζα κάτι πονηρό. Είχα πραγματικά την κακή διάθεση των αντίχριστων. Θα ήταν επικίνδυνο αν το άφηνα και δεν άλλαζα.

Διάβασα κάποια ακόμα λόγια του Θεού. «Το ότι ο Θεός ζητά από τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς αποδεικνύει ότι πραγματικά απεχθάνεται και αντιπαθεί τους δόλιους ανθρώπους. Η αντιπάθεια του Θεού για τους δόλιους ανθρώπους είναι αντιπάθεια για τον τρόπο με τον οποίο ενεργούν, τις διαθέσεις τους, τις προθέσεις τους και τις μεθόδους εξαπάτησης που χρησιμοποιούν· ο Θεός αντιπαθεί όλα αυτά τα πράγματα. Εάν οι δόλιοι άνθρωποι είναι σε θέση να αποδεχθούν την αλήθεια και να παραδεχθούν τις δόλιες διαθέσεις τους, και είναι πρόθυμοι να δεχθούν τη σωτηρία του Θεού, τότε έχουν κι αυτοί ελπίδα να σωθούν, διότι ο Θεός μεταχειρίζεται όλους τους ανθρώπους ισότιμα, όπως κάνει και η αλήθεια. Έτσι, λοιπόν, αν θέλουμε να γίνουμε άνθρωποι που ευαρεστούν τον Θεό, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να αλλάξουμε τις αρχές της συμπεριφοράς μας. Δεν μπορούμε πλέον να ζούμε σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες ούτε να τα βολεύουμε πια με ψέματα και εξαπάτηση. Πρέπει να απαλλαχθούμε απ’ όλα τα ψέματά μας και να γίνουμε ειλικρινείς. Τότε θα αλλάξει η άποψη του Θεού για εμάς. Παλιότερα, οι άνθρωποι στηρίζονταν πάντα στο ψέμα, την προσποίηση και την εξαπάτηση ενώ ζούσαν μεταξύ άλλων ανθρώπων, και όσον αφορά τη συμπεριφορά τους, χρησιμοποιούσαν σατανικές φιλοσοφίες ως τη βάση της ύπαρξής τους, ως τη ζωή τους και ως το θεμέλιο. Αυτό ήταν κάτι που απεχθανόταν ο Θεός. Μεταξύ των απίστων, αν μιλάς ανοιχτά, λες την αλήθεια και είσαι ειλικρινής, θα σε συκοφαντήσουν, θα σε κρίνουν και θα σε απαρνηθούν. Ακολουθείς, επομένως, τις κοσμικές τάσεις και ζεις σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες· γίνεσαι όλο και πιο επιδέξιος στο ψέμα και όλο και πιο δόλιος. Μαθαίνεις, επίσης, να χρησιμοποιείς ύπουλα μέσα για να πετυχαίνεις τους στόχους σου και να προστατεύεις τον εαυτό σου. Ευημερείς όλο και περισσότερο στον κόσμο του Σατανά, με αποτέλεσμα να πέφτεις όλο και πιο βαθιά στην αμαρτία, φτάνοντας τελικά στο σημείο που δεν μπορείς να απεγκλωβιστείς. Στον οίκο του Θεού, ισχύουν ακριβώς τα αντίθετα πράγματα. Όσο περισσότερο λες ψέματα και παίζεις δόλια παιχνίδια, τόσο περισσότερο θα σε σιχαίνεται και θα σε απαρνιέται ο εκλεκτός λαός του Θεού. Αν αρνηθείς να μετανοήσεις, συνεχίσεις να προσκολλάσαι σε σατανικές φιλοσοφίες και σατανική λογική, και χρησιμοποιείς τεχνάσματα και σύνθετες σκευωρίες για να μεταμφιεστείς και να καλυφθείς, τότε είναι πολύ πιθανό να αποκαλυφθείς και να αποκλειστείς. Αυτό συμβαίνει επειδή ο Θεός απεχθάνεται τους δόλιους ανθρώπους. Μόνο οι ειλικρινείς μπορούν να ευημερήσουν στον οίκο του Θεού· οι δόλιοι εν τέλει θα εγκαταλειφθούν και θα αποκλειστούν. Όλα αυτά έχουν προκαθοριστεί από τον Θεό. Μόνο οι ειλικρινείς μπορούν να έχουν μερίδιο στη βασιλεία των ουρανών. Αν δεν προσπαθήσεις να είσαι ειλικρινής, αν τα βιώματα και η άσκησή σου δεν προσανατολίζονται προς την επιδίωξη της αλήθειας, αν δεν εκθέτεις την ασχήμια σου και δεν ξεσκεπάζεις τον εαυτό σου, τότε δεν θα μπορέσεις ποτέ να λάβεις το έργο του Αγίου Πνεύματος και να κερδίσεις την έγκριση του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η πιο θεμελιώδης πράξη του να είναι κανείς ειλικρινής). Τα λόγια του Θεού με δίδαξαν ότι Του αρέσουν οι ειλικρινείς και αηδιάζει με τους πανούργους. Μόνο οι ειλικρινείς θα κερδίσουν τη σωτηρία Του, ενώ οι πανούργοι θα εκτεθούν και θα αποκλειστούν. Κατά τα χρόνια της πίστης μου, έχω δει πως απ’ όσους διώχτηκαν από την εκκλησία, κάποιοι ψευτοδούλευαν και ήταν ανειλικρινείς στο καθήκον τους, και κάποιοι ήταν πάντα ψεύτικοι για να διατηρήσουν το όνομα και τη θέση τους, πάντα εξυψώνοντας και μαρτυρώντας για τον εαυτό τους. Ήταν πανούργοι για να πετύχουν τους δικούς τους στόχους, και κάποιοι έπεφταν προσωρινά στην παγίδα τους. Μα ο Θεός βλέπει τα πάντα· έστηνε καταστάσεις για να τους εκθέσει. Όταν καλλιεργούσα και πότιζα νέους πιστούς, έβρισκα δικαιολογίες για να παίξω παιχνίδια, για να καλύψω τη διαφθορά και τα τις ελλείψεις μου, και δεν επιδίωκα την αλλαγή, πράγμα που οδηγούσε σε περισσότερες παραβάσεις. Αυτό θα κατέληγε μόνο στον αποκλεισμό μου απ’ τον Θεό. Και βλέποντας τους αδελφούς που ήταν απλοί και ειλικρινείς, υπήρχαν πολλά που δεν καταλάβαιναν και παρέβλεπαν στα καθήκοντά τους, αλλά δεν έπαιζαν παιχνίδια για να απαλλαγούν από τις ευθύνες τους για να μη χάσουν τη θέση τους ούτε σκέφτονταν πώς θα επηρεάζονταν τα συμφέροντά τους, μα πώς να μάθουν την αλήθεια και τις αρχές για να κάνουν καλά το καθήκον τους, και έτσι απέκτησαν τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού. Μπορεί να είχαν μέτριο επίπεδο, ακόμη και να ήταν λίγο αδαείς, ή να είχαν προβλήματα στο καθήκον τους, αλλά ο Θεός τούς καθοδηγούσε και τους βοηθούσε να μάθουν σταδιακά τις αρχές της αλήθειας, να βιώσουν την ηγεσία του Θεού και να αναπτυχθούν στη ζωή. Τότε συνειδητοποίησα ότι η ειλικρίνεια και το να με καταλαβαίνουν οι άνθρωποι δεν είναι κάτι κακό. Μπορεί να είναι λίγο ντροπιαστικό κάποια στιγμή, αλλά αισθανόμουν καλά, και αυτό αρέσει στον Θεό. Επίσης, οι αδελφοί και οι αδελφές δεν με υποτιμούν ποτέ όταν ανοίγομαι πραγματικά για τα προβλήματά μου. Με βοηθούν με αυτά και με οδηγούν να εισέλθω στις αρχές, και αυτή η άσκηση θα βοηθήσει το καθήκον μου. Το ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού επεκτείνεται τώρα τόσο γρήγορα, και χρειαζόμαστε πολλούς νέους πιστούς για τη διάδοσή του. Εγώ δεν είχα καλλιεργήσει σχεδόν κανέναν. Εργαζόμουν ως τσιράκι του Σατανά, εμποδίζοντας και διαταράσσοντας το έργο. Εργαζόμουν ενάντια στον Θεό! Ο Θεός λέει: «Όσο περισσότερο λες ψέματα και παίζεις δόλια παιχνίδια, τόσο περισσότερο θα σε σιχαίνεται και θα σε απαρνιέται ο εκλεκτός λαός του Θεού. Αν αρνηθείς να μετανοήσεις, συνεχίσεις να προσκολλάσαι σε σατανικές φιλοσοφίες και σατανική λογική, και χρησιμοποιείς τεχνάσματα και σύνθετες σκευωρίες για να μεταμφιεστείς και να καλυφθείς, τότε είναι πολύ πιθανό να αποκαλυφθείς και να αποκλειστείς. Αυτό συμβαίνει επειδή ο Θεός απεχθάνεται τους δόλιους ανθρώπους. Μόνο οι ειλικρινείς μπορούν να ευημερήσουν στον οίκο του Θεού· οι δόλιοι εν τέλει θα εγκαταλειφθούν και θα αποκλειστούν. Όλα αυτά έχουν προκαθοριστεί από τον Θεό». Τα λόγια του Θεού είναι τόσο σαφή. Όποιο μονοπάτι κι αν επιλέξει κανείς, το άτομο που επιζητά να γίνει σχετίζεται με το αποτέλεσμα και τη μοίρα του. Ο Θεός έστησε όλες αυτές τις καταστάσεις, μικρές και μεγάλες, αλλά εγώ απλώς τις περνούσα αδέξια χωρίς αναζήτηση της αλήθειας ή αυτοκριτική, ζώντας σύμφωνα με τη σατανική μου φύση. Δεν εισήλθα καν στην πιο βασική αλήθεια του να είσαι ειλικρινής, ούτε έκανα αλλαγές στις διαθέσεις της ζωής μου. Παρέμεινα ένα πονηρό άτομο που ανήκε στον Σατανά. Πώς θα μπορούσα να σωθώ έτσι; Η ζωή ως ειλικρινής είναι το μόνο ορθό μονοπάτι.

Συνέχισα να αναζητώ την αλήθεια, και βρήκα περισσότερη διαύγεια στο μονοπάτι προς την ειλικρίνεια. Τα λόγια του Θεού λένε: «Όταν οι άνθρωποι εμπλέκονται σε δολιότητα, από ποιες προθέσεις προέρχεται αυτό; Ποιον στόχο προσπαθούν να επιτύχουν; Χωρίς καμία εξαίρεση, είναι να αποκτήσουν φήμη, κέρδος και θέση· με λίγα λόγια, είναι για χάρη ιδίων συμφερόντων. Και ποια είναι η αιτία της επιδίωξης των συμφερόντων; Ότι οι άνθρωποι θεωρούν τα προσωπικά τους συμφέροντα πιο σημαντικά από οτιδήποτε άλλο. Εμπλέκονται σε απάτες για να επωφεληθούν οι ίδιοι, και έτσι αποκαλύπτεται η δόλια διάθεσή τους. Πώς θα πρέπει να επιλυθεί αυτό το πρόβλημα; Πρώτα πρέπει να διακρίνεις και να μάθεις τι είναι τα συμφέροντα, τι ακριβώς προσφέρουν στους ανθρώπους και ποιες είναι οι συνέπειες της επιδίωξής τους. Αν δεν μπορείς να το καταλάβεις αυτό, τότε δεν θα είναι τόσο εύκολο να τα απαρνηθείς. Αν οι άνθρωποι δεν κατανοήσουν την αλήθεια, τότε δεν υπάρχει τίποτα πιο δύσκολο να εγκαταλείψουν από ό,τι τα συμφέροντά τους. Αυτό συμβαίνει επειδή οι φιλοσοφίες της ζωής τους είναι “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω” και “Ο άνθρωπος πεθαίνει για τον πλούτο όπως τα πουλιά πεθαίνουν για την τροφή”. Είναι σαφές ότι ζουν για τα δικά τους συμφέροντα. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι χωρίς τα συμφέροντά τους —ότι αν ήταν να χάσουν τα συμφέροντά τους— δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν. Είναι λες και η επιβίωσή τους είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα συμφέροντά τους, έτσι οι περισσότεροι δεν βλέπουν τίποτα, παρά μόνο τα συμφέροντά τους. Βλέπουν τα συμφέροντά τους ως ανώτερα από οτιδήποτε άλλο, ζουν για τα συμφέροντά τους, και το να τους πείσεις να εγκαταλείψουν τα συμφέροντά τους είναι σαν να τους ζητάς να εγκαταλείψουν την ίδια τους τη ζωή. Άρα, τι θα πρέπει να γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις; Οι άνθρωποι πρέπει να αποδεχτούν την αλήθεια. Μόνο όταν κατανοήσουν την αλήθεια μπορούν οι άνθρωποι να διακρίνουν την ουσία των δικών τους συμφερόντων· μόνο τότε μπορούν να αρχίσουν να παραιτούνται από αυτά και να επαναστατούν ενάντια σ’ αυτά, και να είναι σε θέση να υπομένουν τον πόνο του να αφήνουν πίσω τους αυτό που αγαπούν τόσο πολύ. Και όταν μπορέσεις να το κάνεις αυτό και να απαρνηθείς τα δικά σου συμφέροντα, θα νιώσεις πιο άνετα και πιο γαλήνια στην καρδιά σου, και με αυτόν τον τρόπο θα έχεις νικήσει τη σάρκα. Αν είσαι προσκολλημένος στα συμφέροντά σου και αρνείσαι να τα εγκαταλείψεις, και αν δεν αποδέχεσαι ούτε στο ελάχιστο την αλήθεια, μέσα σου, μπορεί να πεις: “Πού είναι το κακό στο να προσπαθώ να ωφεληθώ και να αρνούμαι να υποστώ οποιεσδήποτε απώλειες; Ο Θεός δεν με έχει τιμωρήσει· τι μπορούν να μου κάνουν οι άνθρωποι;” Κανείς δεν μπορεί να σου κάνει τίποτα, αλλά αν με αυτήν την πίστη στον Θεό, τελικά δεν θα κερδίσεις την αλήθεια και ζωή. Αυτό θα είναι μια τεράστια απώλεια για σένα —δεν θα μπορέσεις να πετύχεις τη σωτηρία. Υπάρχει κάτι που θα σε κάνει να μετανιώσεις περισσότερο; Αυτό είναι που τελικά προκύπτει από την επιδίωξη των δικών σου συμφερόντων. Αν οι άνθρωποι επιδιώκουν μόνο τη φήμη, το κέρδος και τη θέση —αν επιδιώκουν μόνο τα δικά τους συμφέροντα— τότε δεν θα κερδίσουν ποτέ την αλήθεια και ζωή, και τελικά, θα είναι αυτοί που θα υποστούν απώλεια. Ο Θεός σώζει εκείνους που επιδιώκουν την αλήθεια. Αν δεν αποδεχτείς την αλήθεια και δεν είσαι ικανός να αναλογιστείς και να γνωρίσεις τη δική σου διεφθαρμένη διάθεση, τότε δεν θα μετανοήσεις πραγματικά και δεν θα έχεις ζωή-είσοδο. Η αποδοχή της αλήθειας και η αυτογνωσία είναι το μονοπάτι προς την ανάπτυξη στη ζωή και την επίτευξη της σωτηρίας, είναι η ευκαιρία να προσέλθεις ενώπιον του Θεού για να δεχτείς την εξονυχιστική εξέτασή Του, την κρίση και την παίδευσή Του, και να κερδίσεις την αλήθεια και ζωή. Αν παραιτηθείς από την επιδίωξη της αλήθειας για χάρη της επιδίωξης της φήμης, του κέρδους και της θέσης, καθώς και των δικών σου συμφερόντων, αυτό ισοδυναμεί με παραίτηση από την ευκαιρία να δεχτείς την κρίση και την παίδευση του Θεού, και να επιτύχεις σωτηρία. Επιλέγεις τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, και τα δικά σου συμφέροντα, αλλά αυτό που εγκαταλείπεις είναι η αλήθεια, και αυτό που χάνεις είναι η ζωή και η ευκαιρία να σωθείς. Ποιο έχει μεγαλύτερη σημασία; Αν επιλέξεις τα δικά σου συμφέροντα και παραιτηθείς από την αλήθεια, δεν είναι ανόητο αυτό; Για να το θέσω με λαϊκούς όρους, υφίστασαι τεράστια απώλεια, για χάρη μικρού κέρδους. Η φήμη, το κέρδος, η θέση, τα χρήματα και τα συμφέροντα είναι όλα προσωρινά, είναι όλα εφήμερα, ενώ η αλήθεια και ζωή είναι αιώνιες και αμετάβλητες. Αν οι άνθρωποι διορθώσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις που τους κάνουν να επιδιώκουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, τότε έχουν ελπίδα να επιτύχουν τη σωτηρία. Επιπλέον, οι αλήθειες που αποκτούν οι άνθρωποι είναι αιώνιες· ο Σατανάς δεν μπορεί να πάρει τις αλήθειες αυτές από τους ανθρώπους, ούτε μπορεί κανένας άλλος. Παραιτείσαι από τα συμφέροντά σου, αλλά αυτό που κερδίζεις είναι η αλήθεια και η σωτηρία· τα αποτελέσματα αυτά είναι δικά σου, και τα κερδίζεις εσύ ο ίδιος. Εάν οι άνθρωποι επιλέξουν να κάνουν την αλήθεια πράξη, τότε παρόλο που έχουν απωλέσει τα συμφέροντά τους, κερδίζουν τη σωτηρία από τον Θεό και την αιώνια ζωή. Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι πιο έξυπνοι. Εάν οι άνθρωποι εγκαταλείπουν την αλήθεια για χάρη των συμφερόντων τους, τότε χάνουν τη ζωή και τη σωτηρία από τον Θεό· αυτοί οι άνθρωποι είναι οι πιο ανόητοι. Το τι επιλέγει τελικά κάποιος —τα συμφέροντά του ή την αλήθεια— είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικό. Όσοι αγαπούν την αλήθεια θα επιλέξουν την αλήθεια· θα επιλέξουν να υποταχθούν στον Θεό και να Τον ακολουθήσουν. Θα προτιμήσουν να εγκαταλείψουν τα δικά τους συμφέροντα για να επιδιώξουν την αλήθεια. Ανεξάρτητα από το πόσο πρέπει να υποφέρουν, είναι αποφασισμένοι να παραμείνουν ακλόνητοι στη μαρτυρία τους για να ικανοποιήσουν τον Θεό. Αυτό είναι το βασικό μονοπάτι προκειμένου να κάνει κάποιος πράξη την αλήθεια και να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η γνώση της διάθεσης κάποιου είναι το θεμέλιο της αλλαγής της). «Πίσω από τα ψέματα των ανθρώπων κρύβονται συχνά κάποιες προθέσεις· κάποια ψέματα, όμως, δεν κρύβουν πίσω τους καμία πρόθεση ούτε έχουν σχεδιαστεί σκόπιμα. Αντίθετα, βγαίνουν με φυσικό τρόπο. Τέτοια ψέματα είναι εύκολο να διορθωθούν· αντίθετα, τα ψέματα που κρύβουν πίσω τους προθέσεις δεν διορθώνονται εύκολα. Αυτό συμβαίνει επειδή οι προθέσεις αυτές προέρχονται από τη φύση ενός ανθρώπου, αντιπροσωπεύουν την εξαπάτηση του Σατανά, και είναι προθέσεις τις οποίες οι άνθρωποι επιλέγουν εσκεμμένα. Αν κάποιος δεν αγαπάει την αλήθεια, δεν θα καταφέρει να επαναστατήσει ενάντια στη σάρκα. Θα πρέπει, λοιπόν, να προσευχηθεί στον Θεό, να στηριχθεί πάνω Του και να αναζητήσει την αλήθεια για να επιλύσει το ζήτημα. Το πρόβλημα των ψεμάτων, όμως, δεν μπορεί να επιλυθεί μονομιάς. Θα υπάρχουν περιστασιακές, ή ίσως και πολλές υποτροπές. Αυτή η κατάσταση είναι φυσιολογική, και εφόσον κάθε φορά που λες έστω και το παραμικρό ψέμα, φροντίζεις να το διορθώσεις αυτό και είσαι συνεπής σ’ αυτήν την άσκηση, θα έρθει η μέρα που το πρόβλημα θα λυθεί τελείως. Η διόρθωση των ψεμάτων είναι ένας παρατεταμένος πόλεμος: Όταν πεις κάποιο ψέμα, κάνε αυτοκριτική και μετά προσευχήσου στον Θεό. Όταν πεις άλλο ένα, κάνε αυτοκριτική και προσευχήσου ξανά στον Θεό. Όσο πιο πολύ προσεύχεσαι στον Θεό, τόσο πιο πολύ θα μισείς τη διεφθαρμένη σου διάθεση και τόσο πιο πολύ θα λαχταράς να κάνεις πράξη και να βιώνεις την αλήθεια. Έτσι, θα έχεις τη δύναμη να εγκαταλείψεις τα ψέματα. Μετά από ένα διάστημα τέτοιας εμπειρίας και άσκησης, θα δεις πως τα ψέματά σου έχουν ελαττωθεί κατά πολύ, ζεις με πολύ μεγαλύτερη άνεση και δεν χρειάζεται πια να λες ψέματα ή να τα συγκαλύπτεις. Μπορεί να μη μιλάς πολύ σε καθημερινή βάση, αλλά κάθε πρότασή σου θα είναι από καρδιάς και αληθινή, ενώ τα ψέματα θα είναι λιγοστά. Πώς θα νιώθεις που θα ζεις έτσι; Δεν θα είναι απελευθερωτικό και λυτρωτικό; Η διεφθαρμένη διάθεσή σου δεν θα σε περιορίζει, δεν θα δεσμεύεσαι από αυτήν και θα αρχίσεις τουλάχιστον να βλέπεις τα αποτελέσματα που προκύπτουν από το να είσαι ειλικρινής. Σε ειδικές περιπτώσεις, φυσικά, μπορεί να σου ξεφεύγει μερικές φορές κάποιο ψεματάκι. Μπορεί κάποιες στιγμές να αντιμετωπίζεις κίνδυνο ή κάποιου είδους πρόβλημα, ή να θέλεις να διαφυλάξεις την ασφάλειά σου· σε τέτοιες στιγμές, δεν μπορείς να αποφύγεις τα ψέματα. Παρόλα αυτά, πρέπει να αναλογιστείς, να κατανοήσεις και να επιλύσεις το πρόβλημα. Θα πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό και να πεις: “Εξακολουθούν να υπάρχουν ψέματα και εξαπάτηση μέσα μου. Μακάρι ο Θεός να με σώσει από τη διεφθαρμένη διάθεσή μου μια για πάντα”. Όταν κάποιος εξασκεί θελημένα τη σοφία, αυτό δεν μετρά ως αποκάλυψη διαφθοράς. Αυτό πρέπει να βιώσει κανείς για να είναι ειλικρινής. Με αυτόν τον τρόπο, τα ψέματά σου θα γίνονται όλο και λιγότερα. Σήμερα λες δέκα ψέματα, αύριο μπορεί να πεις εννιά, μεθαύριο θα πεις οκτώ. Αργότερα θα πεις μόνο δυο-τρία. Θα λες όλο και περισσότερο την αλήθεια, και θα κάνεις πράξη το να είσαι ειλικρινής όλο και περισσότερο σύμφωνα με τις προθέσεις, τις απαιτήσεις και τα πρότυπα του Θεού. Αυτό θα είναι πολύ καλό! Για να κάνεις πράξη το να είσαι ειλικρινής πρέπει να έχεις μονοπάτι και στόχο. Πρέπει πρώτα να επιλύσεις το πρόβλημα των ψεμάτων που λες και να γνωρίσεις την ουσία που κρύβεται πίσω από το να λες αυτά τα ψέματα. Εκτός αυτού, πρέπει να αναλύσεις ποιες προθέσεις και ποια κίνητρα σε ωθούν να λες αυτά τα ψέματα, γιατί έχεις τέτοιες προθέσεις και ποια είναι η ουσία τους. Όταν ξεκαθαρίσεις όλα αυτά τα ζητήματα, θα δεις σε βάθος το πρόβλημα των ψεμάτων, και όταν σου συμβεί κάτι, θα έχεις αρχές άσκησης. Αν συνεχίσεις να ασκείσαι και να βιώνεις έτσι τα πράγματα, είναι βέβαιο πως θα δεις αποτελέσματα. Μια μέρα θα πεις: “Είναι εύκολο να είσαι ειλικρινής. Το να είσαι δόλιος είναι πολύ κουραστικό! Δεν θέλω πια να είμαι δόλιος, να πρέπει να σκέφτομαι διαρκώς τι ψέματα να λέω και πώς να τα συγκαλύπτω. Είναι σαν να είμαι άνθρωπος με κάποια ψυχική ασθένεια που μιλάει με αντιφάσεις —κάποιος που δεν αξίζει να αποκαλείται ‘άνθρωπος’! Αυτή η ζωή είναι πολύ κουραστική και δεν θέλω να ζω πια έτσι!” Εκείνη τη στιγμή, θα έχεις την ελπίδα να γίνεις πραγματικά ειλικρινής, πράγμα που θα αποδείξει πως έχεις αρχίσει να κάνεις πρόοδο με στόχο το να γίνεις ειλικρινής. Πρόκειται για σημαντική εξέλιξη. Φυσικά, όταν αρχίσετε να ασκείστε, κάποιοι από εσάς ίσως να νιώσετε καταντροπιασμένοι μόλις πείτε ειλικρινείς κουβέντες και ξεσκεπάσετε τον εαυτό σας. Θα κοκκινίσετε, θα νιώσετε ντροπή και θα φοβηθείτε μη σας κοροϊδέψουν οι άλλοι. Τι θα πρέπει να κάνετε, λοιπόν; Πρέπει και πάλι να προσευχηθείτε στον Θεό και να ζητήσετε να σας δώσει δύναμη. Πες το εξής: “Θεέ μου, θέλω να είμαι ειλικρινής, αλλά φοβάμαι ότι οι άλλοι θα με κοροϊδέψουν όταν πω την αλήθεια. Σου ζητώ να με σώσεις από τα δεσμά της σατανικής μου διάθεσης· άσε με να ζήσω σύμφωνα με τα λόγια Σου, να απελευθερωθώ και να λυτρωθώ”. Όταν προσεύχεσαι έτσι, η καρδιά σου θα φωτίζεται όλο και περισσότερο και θα λες στον εαυτό σου: “Είναι καλό να το κάνω αυτό πράξη. Σήμερα έκανα πράξη την αλήθεια. Επιτέλους, υπήρξα για μια φορά ειλικρινής”. Καθώς θα προσεύχεσαι έτσι, ο Θεός θα σε διαφωτίζει. Θα εργάζεται μέσα στην καρδιά σου, θα σε συγκινεί και θα σου δίνει, έτσι, τη δυνατότητα να καταλάβεις πώς είναι να είσαι ειλικρινής. Έτσι πρέπει να γίνεται πράξη η αλήθεια. Στην αρχή, δεν θα έχεις μονοπάτι· μέσα από την αναζήτηση της αλήθειας, όμως, θα βρεις ένα μονοπάτι. Όταν οι άνθρωποι αρχίζουν να αναζητούν την αλήθεια, δεν έχουν απαραίτητα πίστη. Είναι δύσκολο για τους ανθρώπους να μην έχουν κάποιο μονοπάτι· μόλις, όμως, κατανοήσουν την αλήθεια και βρουν ένα μονοπάτι άσκησης, η καρδιά τους βρίσκει ευχαρίστηση σ’ αυτό. Αν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια και να ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές, η καρδιά τους θα βρει παρηγοριά και εκείνοι θα απελευθερωθούν και θα λυτρωθούν» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η πιο θεμελιώδης πράξη του να είναι κανείς ειλικρινής). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, είδα ότι για να είμαστε ειλικρινείς, πρέπει πρώτα να αφήσουμε το συμφέρον μας. Πολύ σημαντικό. Στόχος του ψέματος είναι η προστασία προσωπικών συμφερόντων και στόχων, και όταν οι άνθρωποι επιδιώκουν κάτι τέτοιο, τους ελέγχει η σατανική τους διάθεση, και λένε ψέματα και παίζουν κόλπα. Άρα είναι κρίσιμο να αφήσουμε τα προσωπικά συμφέροντα, πράγμα που διευκολύνει την επίλυση της πονηριάς. Επίσης, είναι σημαντική η συχνή αυτοκριτική, και το να λέμε την αλήθεια και να είμαστε ειλικρινείς, να αφήνουμε τον Θεό να επιθεωρεί κάθε μας λέξη και πράξη. Όταν θέλουμε να είμαστε πανούργοι σε όσα λέμε ή κάνουμε, πρέπει να αναρωτηθούμε τι προσπαθούμε να πετύχουμε, και αν πρόκειται για κάτι πονηρό ή για κάτι κακό που εκφράζεται, πρέπει να προσευχηθούμε στον Θεό και να μεταστραφούμε, να ανοιχτούμε στους άλλους, να αποκαλύψουμε τις σκέψεις, τη διαφθορά και τα σφάλματά μας, αναζητώντας την αλήθεια για να τα λύσουμε. Μόνο έτσι μπορεί να αλλάξει σταδιακά μια πανούργα, κακή σατανική διάθεση. Ανοίχτηκα στην επόπτριά μου για τις απόψεις μου για τους νεοφώτιστους, παραδέχτηκα τα ύπουλα κίνητρά μου και απολογήθηκα. Έμεινα πραγματικά έκπληκτη που δεν με υποτίμησε, και συζήτησε μαζί μου κάποια προβλήματα στα καθήκοντά μας. Ένιωσα πολύ καλά μετά απ’ αυτό. Έπαψα να είμαι μυστικοπαθής και ένιωσα γαλήνη. Δεν έχω απαλλαγεί εντελώς από την πανούργα, κακή σατανική μου διάθεση, αλλά θέλω να είμαι ένα ειλικρινές άτομο που φέρνει χαρά στον Θεό, να επικεντρωθώ σ’ αυτό και να δέχομαι τον έλεγχο του Θεού σε κάθε τι που κάνω στη ζωή μου.