Τον Αύγουστο του ’21, πότιζα νέους πιστούς στην εκκλησία. Μετά από λίγο, ανακάλυψα ότι μια νεοφώτιστη είχε αλαζονική διάθεση, επέμενε συχνά στις ιδέες της, και δεν συνεργαζόταν καλά με τους αδελφούς της. Όταν επεσήμαιναν τα προβλήματά της, δεν το δεχόταν, διαφωνούσε για το σωστό και το λάθος, κι έκρινε και καταδίκαζε ανθρώπους πισώπλατα, περιορίζοντας τους άλλους και αναστατώνοντας το έργο της εκκλησίας. Βάσει αρχών, δεν ήταν κατάλληλη για καθήκον, κι έπρεπε να συναναστραφώ μαζί της και να την απαλλάξω. Μα την περίοδο αυτή, δυσκολευόμουν λίγο. Ήμουν επικεφαλής για πρώτη φορά, δεν είχα ποτέ συναναστραφεί για αυτό το θέμα, και δεν ήξερα πώς να το κάνω, μα ούτε ήθελα να ρωτήσω την επόπτρια, καθώς φοβόμουν ότι θα με θεωρούσε ανίκανη που δεν το γνώριζα, θα ’βλεπε τις ατέλειές μου και δεν θα με εκτιμούσε ή καλλιεργούσε πια. Σκεφτόμουν κι ότι η νεοφώτιστη ήταν Γαλλίδα, μα τα γαλλικά μου δεν ήταν καλά, οπότε αν δεν καταλάβαινα τι μου έλεγε εκείνη ή δεν μπορούσα να εξηγήσω τι ήθελα να πω, θα είχε αντιλήψεις και θα αποχωρούσε, και θα έπρεπε να αναλάβω την ευθύνη. Αφού το σκέφτηκα καλά, άφησα να το χειριστεί ο αδελφός Κλοντ, επικεφαλής της εκκλησίας νεοφώτιστων. Βρήκα και τη δικαιολογία ότι έτσι ο αδελφός Κλοντ θα εκπαιδευόταν να μάθει να λύνει μόνος του προβλήματα. Επειδή όμως ο αδελφός Κλοντ δεν μιλούσε καθαρά στη συναναστροφή, εκείνη αποχώρησε και σταμάτησε να πιστεύει. Λόγω αυτού, ο αδελφός Κλοντ στεναχωρήθηκε πολύ. Έλεγε πως ήταν ανόητος για συναναστροφή. Τότε, δεν του ανοίχτηκα αναλύοντας το πρόβλημά μου. Τον συναναστράφηκα σαν να μην έγινε τίποτα κι εξέτασα τις αποκλίσεις του. Δεν αποκάλυψα την κατάστασή μου και τον άφησα να νομίζει ότι έλυνα προβλήματα.

Λίγες μέρες μετά, στη συνάντηση, η επικεφαλής είπε ότι κάποιοι ποτιστές έκαναν το καθήκον τους ανεύθυνα. Δεν έλυναν οι ίδιοι προβλήματα. Ζητούσαν να το κάνει ο νεοφώτιστος επικεφαλής, αφήνοντάς τα άλυτα, κι έτσι οι νεοφώτιστοι έφευγαν απ’ την εκκλησία. Όταν άκουσα να επισημαίνει τόσο ωμά το πρόβλημά μου, αισθάνθηκα αμέσως ντροπή. Ντράπηκα πάρα πολύ. Σκέφτηκα: «Οι επόπτες κι οι εργάτες ποτίσματος κάθε εκκλησίας είναι εδώ. Τι θα σκεφτούν όλοι τους για μένα; Όλοι θα με θεωρούν τελείως αναξιόπιστη». Όταν τελείωσε η επικεφαλής, είπε να μιλήσουμε όλοι. Σκέφτηκα: «Η επικεφαλής μίλησε ευθέως, κι εγώ ήμουν η αυτουργός. Αν δεν συναναστραφώ ενεργά, δεν θα φανεί πως δεν έχω στάση αποδοχής του κλαδέματος και της αντιμετώπισης; Έτσι θα δώσω σίγουρα κακή εντύπωση στην επικεφαλής». Για να αποκατασταθώ, συναναστράφηκα πρώτα και είπα κλαψουρίζοντας: «Έχω μετανιώσει πολύ που άφησα να συμβεί κάτι τέτοιο. Βλέπω τώρα ότι είμαι πολύ ανεύθυνο άτομο». Αφού έδειξα «γνώση» του εαυτού μου, άρχισα να δικαιολογούμαι, λέγοντας: «Πλήρωσα υψηλό τίμημα για να μάθω τις δυσκολίες της νεοφώτιστης, τη συναναστράφηκα για τον λόγο του Θεού με αγάπη, μα καθώς δεν έχω εργασιακή εμπειρία και λόγω του γλωσσικού φραγμού, το ανέθεσα στον νεοφώτιστο επικεφαλής. Δεν έλαβα υπόψη μου τις συνέπειες αυτής της πράξης, κι έτσι η νεοφώτιστη αποχώρησε». Μετά την κουβέντα, μια αδελφή μού έστειλε ένα ωμό μήνυμα: «Ο τόνος σου ήταν πολύ μαλακός. Ακουγόταν επιτηδευμένος. Ήταν κάπως άβολο. Ήταν σαν να ήξερες ήδη ότι έκανες λάθος κι ήθελες να σταματήσουμε την επίπληξη». Όταν διάβασα το μήνυμα, ένιωσα πως είχα εξευτελιστεί τελείως. Σαν να με έπιασαν στα πράσα ενώ έκανα κάποιο κόλπο. Ήταν ντροπιαστικό. Είχα τα λόγια της αδελφής διαρκώς στην καρδιά μου. Υπέδειξε ωμά τα προβλήματά μου. Σ’ αυτό θα υπάρχει το θέλημα του Θεού. Έπρεπε ν’ αναλογιστώ και να καταλάβω. Αναλογιζόμενη, κατάλαβα ότι κάθε φορά που έκανα λάθος και με αντιμετώπιζαν, πάντα παραδεχόμουν τα προβλήματά μου κι έπειτα εξέφραζα τις πραγματικές μου δυσκολίες με θλιμμένο ύφος για να κερδίσω συμπόνια και κατανόηση, ώστε όλοι να με συγχωρήσουν και να μη με θεωρούν πια υπεύθυνη. Φαινόταν επίσης ότι δεχόμουν το κλάδεμα και την αντιμετώπιση κι έδινα καλή εντύπωση. Αφού το σκέφτηκα, είδα ότι υπήρχαν πολλά τεχνάσματα στα λόγια μου. Έπειτα, αναζήτησα λόγια του Θεού πάνω σ’ αυτό για να φάω και να πιω.

Μια μέρα, θυμήθηκα τον διάλογο μεταξύ Θεού και Σατανά στη Βίβλο. «Και είπεν ο Ιεχωβά προς τον Σατανάν, Πόθεν έρχεσαι; Και ο Σατανάς απεκρίθη προς τον Ιεχωβά και είπε, Περιελθών την γην και εμπεριπατήσας εν αυτή πάρειμι» (Ιώβ 1:7). Διάβασα την εξής ανάλυση του Θεού για το πώς μιλάει ο Σατανάς: «Τα λόγια του Σατανά έχουν ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα: Αυτά που λέει ο Σατανάς σε κάνουν να ξύνεις το κεφάλι σου, μην μπορώντας να αντιληφθείς την πηγή των λόγων του. Κάποιες φορές, ο Σατανάς έχει κίνητρα και μιλάει σκόπιμα, και άλλες φορές, κατευθυνόμενος από τη φύση του, αυτά τα λόγια έρχονται αυθόρμητα κατευθείαν από το στόμα του Σατανά. Ο Σατανάς δεν σπαταλάει πολύ χρόνο ζυγίζοντας αυτά τα λόγια· αντιθέτως, τα εκφράζει χωρίς σκέψη. Όταν ο Θεός ρώτησε από πού έρχεται, ο Σατανάς απάντησε με λίγα αμφίσημα λόγια. Μην μπορώντας να μάθεις από πού ακριβώς έρχεται ο Σατανάς, νιώθεις πολύ μπερδεμένος. Υπάρχει κάποιος από εσάς που μιλάει έτσι; Τι τρόπος ομιλίας είναι αυτός; (Είναι διφορούμενος και δεν δίνει συγκεκριμένη απάντηση.) Τι είδους λέξεις πρέπει να χρησιμοποιήσουμε, για να περιγράψουμε αυτόν τον τρόπο ομιλίας; Είναι αποπροσανατολιστικός και παραπλανητικός. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος δεν επιθυμεί να πει στους άλλους τι έκανε την προηγούμενη μέρα. Εσύ τον ρωτάς: “Σε είδα χθες. Πού πήγαινες;” Δεν σου λέει ευθέως πού πήγαινε. Αντ’ αυτού, λέει: “Τι μέρα κι η χθεσινή! Ήταν τόσο κουραστική!” Απάντησε στην ερώτησή σου; Σου απάντησε, αλλά δεν έδωσε την απάντηση που ήθελες. Τούτη είναι η “ιδιοφυΐα” μέσα στην πονηριά της ομιλίας του ανθρώπου. Είναι αδύνατον να ανακαλύψεις τι εννοεί ή να αντιληφθείς την πηγή ή την πρόθεση πίσω από τα λόγια του. Δεν γνωρίζεις τι προσπαθεί να αποφύγει, επειδή μέσα στην καρδιά του έχει τη δική του ιστορία —αυτό είναι πανούργα συμπεριφορά. Υπάρχουν κάποιοι ανάμεσά σας που μιλούν κι αυτοί συχνά κατ’ αυτόν τον τρόπο; (Ναι.) Με ποιον σκοπό; Μερικές φορές για να προστατεύσετε τα προσωπικά σας συμφέροντα, κάποιες άλλες για να διατηρήσετε την περηφάνια, τη θέση και την εικόνα σας, να προστατεύσετε τα μυστικά της ιδιωτικής σας ζωής; Όποιος κι αν είναι ο σκοπός, είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τα συμφέροντά σας και σχετίζεται με τα συμφέροντά σας. Αυτή δεν είναι η φύση του ανθρώπου; Όλοι όσοι διαθέτουν αυτήν τη φύση έχουν άμεση σχέση με τον Σατανά, αν δεν είναι οικογένειά του. Μπορούμε να το θέσουμε μ’ αυτόν τον τρόπο, έτσι δεν είναι; Σε γενικές γραμμές, η εν λόγω εκδήλωση είναι απεχθής και αποκρουστική» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Δ΄). Παλιά, διαβάζοντας την ανάλυσή Του ότι ο Σατανάς μιλά με τρόπο παραπλανητικό κι εξαπατητικό, ένιωθα ότι όποιος χρησιμοποιούσε τέτοιες μεθόδους ήταν σίγουρα ραδιούργος και πανούργος. Μα όταν την ξαναδιάβασα, κατάλαβα ότι κι εγώ αυτά εκθέτω κι εκδηλώνω. Όταν η επικεφαλής μ’ εξέθεσε μπροστά στους αδελφούς μου, εξωτερικά το δέχτηκα και παραδέχτηκα ότι ήμουν ανεύθυνη, μα δεν το δέχτηκα στ’ αλήθεια κι ένιωθα αδικημένη. Δεν έκανα καιρό το καθήκον, άρα έκρινα τα προβλήματά μου δικαιολογημένα. Γιατί με εξέθεσε τόσο ευθέως στη συνάντηση, στερώντας μου κάθε ίχνος αξιοπρέπειας; Μετά απ’ αυτό, σίγουρα όλοι νόμιζαν ότι ήμουν αναξιόπιστη και ανεύθυνη. Ενώ ήμουν θιγμένη, ένιωθα επίσης ότι αν δεν έκανα μια δήλωση σ’ αυτό το περιβάλλον, θα νόμιζαν όλοι πως δεν δεχόμουν κλάδεμα κι αντιμετώπιση, πως δεν καταλάβαινα τα προβλήματά μου, άρα η εικόνα τους για μένα θα χειροτέρευε κι άλλο. Για να την αποκαταστήσω, παραδέχτηκα το λάθος μου, και μίλησα με ήπιο τόνο, κλαψουρίζοντας σκόπιμα για να πω σε όλους ότι γνώριζα ήδη το λάθος μου, ότι ένιωθα ενοχές και θλίψη, κι ότι ήλπιζα πως δεν θα με κατηγορούσαν πια. Ήθελα να εκφράσω ότι διόρθωνα τα λάθη μου, δεχόμουν την αλήθεια. Επιφανειακά, έδειχνα να έχω αυτογνωσία, μα μ’ αυτήν τη μέθοδο ήθελα να φιμώσω τα στόματά τους. Δεν ήθελα η επικεφαλής να μιλά άλλο για τα προβλήματά μου ή να με κατηγορεί. Αυτή ήταν η πρόθεσή μου. Το σκέφτηκα κι είδα ότι ήμουν μοχθηρή και πονηρή σαν τον Σατανά. Τα λόγια μου ήταν γεμάτα σχέδια εξαπάτησης των άλλων. Ήμουν ανεύθυνη στο καθήκον κι η επικεφαλής με κατονόμασε όταν είχα πρόβλημα. Όχι μόνο δεν μετανόησα, μα για να σώσω το όνομα και το κύρος μου, προσποιήθηκα ότι είχα αυτογνωσία, ώστε να νομίζουν όλοι ότι μπορούσα να αποδεχτώ την αλήθεια. Ήμουν πραγματικά πονηρή και δόλια. Το να μιλάς ανοιχτά και να έχεις αυτογνωσία είναι εκδήλωση της άσκησης της αλήθειας, μα η ομολογία κι η παραδοχή μου περιείχαν κόλπα και σχέδια. Επιφανειακά, μιλούσα για την αυτογνωσία μου, μα στην ουσία με υπερασπιζόμουν και απέφευγα την ευθύνη. Ήμουν τόσο ύπουλη!

Είδα ένα χωρίο του λόγου του Θεού που αποκαλύπτει την κακή διάθεση ανθρώπων. Ο Θεός λέει: «Η δολιότητα συνήθως φαίνεται εξωτερικά. Κάποιοι υπεκφεύγουν ή μιλάνε με γλαφυρά λόγια και κανείς δεν μπορεί να διαβάσει τι σκέφτονται. Αυτό είναι δολιότητα. Η μοχθηρία ποιο κύριο χαρακτηριστικό έχει; Τα λόγια των μοχθηρών ανθρώπων ακούγονται πάρα πολύ ευχάριστα. Επιφανειακά, όλα μοιάζουν σωστά. Φαίνεται λες και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Απ’ όποια οπτική κι αν εξετάσεις τα πράγματα, δείχνουν αρκετά καλά. Όταν κάνουν κάτι, δεν τους βλέπεις να χρησιμοποιούν συγκεκριμένα μέσα. Εξωτερικά, δεν φαίνεται να έχουν αδύνατα σημεία ή ελαττώματα. Παρ’ όλα αυτά, πετυχαίνουν τον στόχο τους. Κάνουν πράγματα με εξαιρετικά μυστικοπαθή τρόπο. Έτσι παραπλανούν οι αντίχριστοι τους ανθρώπους. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να διακρίνεις αυτούς τους ανθρώπους και αυτά τα ζητήματα. Κάποιοι λένε συχνά τα σωστά πράγματα, επικαλούνται εύλογες δικαιολογίες και χρησιμοποιούν συγκεκριμένα δόγματα, αποφθέγματα ή πράξεις που συμφωνούν το ανθρώπινο συναίσθημα για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους. Προσποιούνται ότι κάνουν ένα πράγμα ενώ κάνουν άλλο για να πετύχουν τον απώτερο σκοπό τους. Αυτό είναι μοχθηρία, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι εκλαμβάνουν αυτές τις συμπεριφορές ως δόλιες. Οι άνθρωποι διαθέτουν σχετικά περιορισμένη ικανότητα να καταλάβουν και να αναλύσουν τη μοχθηρία. Στην πραγματικότητα, είναι πιο δύσκολο να διακρίνει κανείς τη μοχθηρία απ’ τη δολιότητα γιατί είναι πιο μυστικοπαθής και έχει πιο εκλεπτυσμένες μεθόδους οι ενέργειες. Όταν κάποιος έχει μέσα του κάποια δόλια διάθεση, οι άλλοι μπορούν συνήθως να διακρίνουν τη δολιότητά του μέσα σε δυο-τρεις μέρες επαφής μαζί του ή μπορούν να αντιληφθούν τη δόλια διάθεσή του μέσα απ’ τις πράξεις και τα λόγια του. Ας υποθέσουμε όμως ότι αυτός ο άνθρωπος είναι μοχθηρός. Αυτό δεν διακρίνεται εύκολα μέσα σε λίγες μέρες. Αν δεν προκύψουν σημαντικά γεγονότα ή ειδικές περιστάσεις μέσα σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα, τότε δεν είναι εύκολο να τον διακρίνεις ακούγοντάς τον μόνο να μιλάει. Λέει και κάνει πάντα τα σωστά πράγματα. Παρουσιάζει το ένα σωστό δόγμα μετά το άλλο. Μετά από μερικές μέρες επαφής μαζί του, μπορεί να θεωρείς ότι αυτός ο άνθρωπος είναι μια χαρά, ότι είναι ικανός να απαρνηθεί πράγματα και να δαπανήσει τον εαυτό του, ότι διαθέτει πνευματική κατανόηση και καρδιά που αγαπά τον Θεό, ότι ενεργεί με συνείδηση και λογική. Μόλις όμως χειριστεί μερικά ζητήματα, βλέπεις ότι τα λόγια και οι πράξεις του μπερδεύονται με πάρα πολλά πράγματα, με πάρα πολλές διαβολικές προθέσεις. Συνειδητοποιείς ότι αυτός ο άνθρωπος δεν είναι έντιμος, αλλά είναι δόλιος, ένα μοχθηρό πράγμα. Χρησιμοποιεί συχνά κατάλληλα λόγια και ευχάριστες φράσεις που συμφωνούν με την αλήθεια και διαθέτει ανθρώπινο συναίσθημα για να έρχεται σε επαφή με τους ανθρώπους. Απ’ τη μια, εδραιώνεται. Απ’ την άλλη, παραπλανά τους ανθρώπους, και αποκτά γόητρο και θέση ανάμεσά τους. Αυτοί οι άνθρωποι είναι απίστευτα παραπλανητικοί. Μόλις αποκτήσουν εξουσία και θέση, παραπλανούν πολλούς ανθρώπους και τους κάνουν κακό. Όσοι έχουν μοχθηρές διαθέσεις είναι εξαιρετικά επικίνδυνοι» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο πέμπτο: Εξαπατούν, προσελκύουν, απειλούν και ελέγχουν τους ανθρώπους). Ο λόγος Του αποκάλυψε ότι κύριο γνώρισμα όσων έχουν κακές διαθέσεις είναι η μυστικοπάθεια. Για να κρύψουν τις προθέσεις τους, χρησιμοποιούν τα σωστά λόγια και μεθόδους που φαίνονται να βασίζονται σε αρχές, για να πετύχουν απώτερους σκοπούς. Σκέφτηκα όσα έκανα και κατάλαβα ότι ήταν το ίδιο κόλπο: Ανίκανη να λύσω τα θέματα της νεοφώτιστης, για να κρύψω το ανάστημά μου απ’ την επόπτρια, τα πάσαρα στον νεοφώτιστο επικεφαλής. Βρήκα και μια μεγαλόπνοη δικαιολογία: Έτσι ο αδελφός Κλοντ θα εκπαιδευόταν να μάθει να λύνει μόνος του προβλήματα. Εν τέλει, δεν το χειρίστηκε καλά και τον βοήθησα να συνοψίσει τις αποκλίσεις του. Όχι μόνο δεν εξέθεσα την αληθινή μου κατάσταση, μα προσπάθησα να φανώ καλή, για να με θεωρήσει ικανή στην αντιμετώπιση θεμάτων. Όταν η επικεφαλής με εξέθεσε, για να αποκαταστήσω την εικόνα μου, παραδέχτηκα τα λάθη μου για να κλείσω τα στόματα των άλλων, και μάλιστα κλαψούρισα για να κερδίσω τη συμπόνια και την κατανόηση όλων και να νομίζουν πως μπορούσα να δεχθώ την αλήθεια, πως είχα αυτογνωσία, και μια στάση μετάνοιας. Με αυτόν τον τρόπο, δεν θα με θεωρούσαν πια υπεύθυνη. Αφού σκέφτηκα όσα έκανα κι είπα βάσει των λόγων του Θεού, είδα ότι ήμουν απαίσια. Στα λόγια συμβάδιζα με τ’ ανθρώπινα αισθήματα και την αλήθεια, για να καλύπτω τις ποταπές μου προθέσεις, και έτσι να εξαπατώ τους αδελφούς. Ήμουν τόσο μοχθηρή και δόλια. Όταν ο λόγος του Θεού αποκάλυψε ότι οι άνθρωποι είναι κακοί, νόμιζα πως δεν μ’ αφορά θεωρώντας ότι δεν ήμουν τέτοια, μα όταν το περιβάλλον μου μ’ αποκάλυψε και σκέφτηκα βάσει του λόγου του Θεού, απέκτησα τελικά λίγη γνώση της κακής μου διάθεσης.

Συνέχισα να αναλογίζομαι. Είδα ότι σε πολλά πράγματα εξέθετα την κακή μου διάθεση. Θυμήθηκα που πριν λίγο καιρό, η επόπτρια μου είπε να παραδώσω μια δουλειά στην αδελφή Μαρίνα για να την αναλάβει. Όταν άκουσα αυτήν τη ρύθμιση, απογοητεύτηκα. Ήμουν μόνη υπεύθυνη για τη δουλειά πάνω από δύο χρόνια, και νόμιζα πως ήμουν αναντικατάστατη σ’ αυτό το καθήκον. Δεν πίστευα ότι θα το έδιναν σε κάποιον άλλον. Ήθελα να ρωτήσω την επόπτρια αν γινόταν να παραμείνω υπεύθυνη, αλλά φοβόμουν ότι θα με θεωρούσε υπερβολικά φιλόδοξη και παράλογη, έτσι δεν είπα τίποτα. Εξωτερικά, υπάκουσα, μα όταν παρέδωσα την εργασία, υπό την παρουσία της επόπτριας και της Μαρίνας ανέφερα σκόπιμα κάποιες βασικές λεπτομέρειές της. Ήθελα να δουν την εμπειρία και τις αρχές που είχα μάθει κάνοντας αυτό το καθήκον, που δεν μαθαίνονταν σε λίγες εβδομάδες, για να μ’ αφήσει η επόπτρια να συνεχίσω να εκτελώ το καθήκον. Βεβαίως, μετά την παράδοση, η επόπτρια μου ζήτησε να καθοδηγήσω τη Μαρίνα στην άσκησή της λίγο ακόμα. Χάρηκα πολύ που το άκουσα. Παρόλο που δεν γινόταν να παραμείνω υπεύθυνη για το έργο, τα λόγια μου πέτυχαν τον σκοπό τους. Έπειτα, όταν η Μαρίνα είχε προβλήματα και δυσκολίες στο καθήκον, μου ζητούσε να αξιολογήσω και να κρίνω τα πράγματα, καθώς και να ελέγχω κάθε εργασία. Έτσι, ανέκτησα αθόρυβα την εξουσία στα χέρια μου. Αναλογιζόμενη την τότε συμπεριφορά μου, προφανώς δεν ήθελα να πάρει τη θέση μου, αλλά προκειμένου να μη με θεωρήσει η επόπτρια αλαζόνα και παράλογη, στην παράδοση της εργασίας κατάφερα να δείξω το κεφάλαιό μου. Χωρίς να το καταλάβω, πήρα την έγκριση της επόπτριας. Απέκτησα εξουσία με θεμιτά μέσα κι απέκρυψα «έξυπνα» τις προθέσεις μου. Όσο αναλογιζόμουν τη συμπεριφορά μου, τόσο φοβόμουν. Σχεδόν δεν πίστευα ότι ήμουν τέτοιο άτομο.

Διάβασα τα λόγια του Θεού που αποκαλύπτουν τις κακές διαθέσεις των αντίχριστων και έτσι απέκτησα κάποια αυτογνωσία. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Η μοχθηρία των αντίχριστων έχει ένα προφανές χαρακτηριστικό, και θα μοιραστώ μαζί σας το μυστικό του πώς να το διακρίνετε: τόσο στον λόγο όσο και στις πράξεις τους, δεν μπορείς να κατανοήσεις το βάθος τους ή να δεις μέσα στην καρδιά τους. Όταν σου μιλούν, τα μάτια τους πηγαίνουν πέρα-δώθε και δεν μπορείς να καταλάβεις τι είδους πλεκτάνη μηχανεύονται. Μερικές φορές, σε κάνουν να νιώθεις ότι είναι πιστοί ή αρκετά ειλικρινείς, όμως δεν ισχύει κάτι τέτοιο —δεν μπορείς ποτέ να τους αποκωδικοποιήσεις. Έχεις ένα συγκεκριμένο αίσθημα στην καρδιά σου, μια αίσθηση ότι υπάρχει μια βαθιά επιτηδειότητα στις σκέψεις τους, ένα ασύλληπτο βάθος, ότι είναι πανούργοι» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έβδομο: Είναι μοχθηροί, δόλιοι και απατηλοί (Μέρος δεύτερο)]. «Εδώ, “πανούργος” σημαίνει καταχθόνιος και πονηρός, και αναφέρεται σε αντικανονική συμπεριφορά. Αυτή η αντικανονικότητα έχει να κάνει με το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι κρύβονται καλά από τους συνηθισμένους ανθρώπους, που τους βρίσκουν ακατανόητους δεν μπορούν να διακρίνουν τι σκέφτονται ή τι κάνουν. Με άλλα λόγια, είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει κανείς τις μεθόδους, τα κίνητρα και τις αφετηρίες των πράξεων αυτών των ανθρώπων, και μερικές φορές η συμπεριφορά τους είναι επίσης ύπουλη και υπόγεια. Με λίγα λόγια, υπάρχει ένας όρος που μπορεί να περιγράψει την πραγματική εκδήλωση και κατάσταση της πανουργίας ενός ανθρώπου: είναι η “έλλειψη διαφάνειας”, που τον κάνει ακατάληπτο και ακατανόητο στους άλλους. Οι πράξεις των αντίχριστων έχουν αυτήν τη φύση. Δηλαδή, όταν συνειδητοποιείς και διαισθάνεσαι ότι δεν κάνουν κάτι με ειλικρινείς προθέσεις, αυτό σε τρομάζει πολύ· ωστόσο, για κάποιο διάστημα ή για κάποιον λόγο, εξακολουθείς να μην μπορείς να διακρίνεις τα κίνητρα και τις προθέσεις τους, κι απλώς νιώθεις ασυνείδητα ότι οι πράξεις τους είναι πανούργες. Γιατί σου δημιουργούν αυτήν την αίσθηση; Ένας λόγος είναι ότι κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι λένε ή τι κάνουν. Ένας άλλος λόγος είναι ότι συχνά μιλούν με περιστροφές και σε οδηγούν σε λάθος κατεύθυνση, με αποτέλεσμα να μην είσαι τελικά βέβαιος ποιες απ’ τις δηλώσεις τους είναι αλήθεια και ποιες ψέματα ούτε και τι σημαίνουν πραγματικά τα λόγια τους. Όταν λένε ψέματα, νομίζεις ότι είναι η αλήθεια. Δεν ξέρεις ποιες απ’ τις δηλώσεις τους είναι αλήθεια και ποιες ψέματα, και συχνά νιώθεις ότι σε έχουν κοροϊδέψει και ξεγελάσει. Γιατί δημιουργείται αυτή η αίσθηση; Επειδή αυτοί οι άνθρωποι δεν ενεργούν ποτέ με διαφάνεια. Δεν μπορείς να δεις ξεκάθαρα τι κάνουν ούτε με τι ασχολούνται, κι έτσι είναι αναπόφευκτο να τους υποψιάζεσαι. Στο τέλος, καταλαβαίνεις ότι η διάθεσή τους είναι δόλια, καταχθόνια και μοχθηρή» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έκτο). Τα λόγια Του αποκάλυψαν ότι οι διαθέσεις των αντίχριστων είναι κακές. Υπάρχει πάντα απώτερο κίνητρο σε όσα λένε και κάνουν, κι έτσι είναι ακατανόητοι. Για να πετύχουν τον σκοπό τους, εξαπατούν και μπερδεύουν τους ανθρώπους με πονηρές μεθόδους. Μπερδεύουν τους πάντες και κανείς δεν ξέρει αν τα λόγια τους είναι αλήθεια ή ψέμα. Η συμπεριφορά μου ήταν πονηρή σαν ενός αντίχριστου. Έκρυβα πάντα προθέσεις στα λόγια και τις πράξεις μου. Όταν είχα δυσκολίες στο καθήκον, πάσχιζα να βρω τρόπους να τις αποφύγω, και προσπαθούσα να μην εκθέσω το αληθινό μου ανάστημα στην επόπτρια. Όταν η επικεφαλής εξέθεσε τα θέματα στο καθήκον μου, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πώς να πείσω τους άλλους ότι αποδεχόμουν την αλήθεια, και παράλληλα, πάσχιζα ν’ αποφύγω την ευθύνη μου. Για να πάρω την εξουσία και να κρατήσω τη θέση μου, σκεφτόμουν μόνο μην αποκαλύψω τις φιλοδοξίες μου, και πώς να πείσω την επόπτρια να κρατήσω τη θέση και να έχω τον τελικό λόγο. Κάθε φορά που απειλούνταν η φήμη και το κύρος μου, σκεφτόμουν μόνο πώς να κρυφτώ και να μπερδέψω τους άλλους. Ειδικά μπροστά σε επικεφαλής και επόπτες, σκεφτόμουν προσεκτικά την κάθε μου λέξη, ποια λόγια θα πετύχαιναν τον σκοπό μου και θα έκρυβαν τις σκέψεις μου. Αυτή είναι η διάθεση ενός αντίχριστου. Καθώς το σκεφτόμουν αυτό, φοβήθηκα λίγο. Ο Θεός απαιτεί να είμαστε ειλικρινείς και να λέμε ό,τι σκεφτόμαστε, μαζί και τη διαφθορά μας, όσα δεν κατανοούμε κι όσα αδυνατούμε να κάνουμε. Αλλά εγώ σκεφτόμουν μόνο πώς να μεταμφιεστώ, πώς να με θαυμάζουν οι άλλοι, και να διατηρήσω την εικόνα μου. Ό,τι έκανα ήταν μελετημένο, ύπουλο και πονηρό, και εξέθετα μονάχα τη δόλια και κακή διάθεση του Σατανά. Μόλις το κατάλαβα, εμφανίστηκαν στο μυαλό μου πολλές σκηνές. Ως παιδί, η μητέρα μου έλεγε: «Τα γρήγορα άλογα δεν θέλουν μαστίγια ούτε τα δυνατά τύμπανα βαριές μπαγκέτες». Πάσχιζα να είμαι «γρήγορο άλογο», «δυνατό τύμπανο», και ένα «υπάκουο» φρόνιμο παιδί. Αν έκανα κάτι λάθος, το παραδεχόμουν αμέσως, δεν ήθελα υπενθυμίσεις. Οι γονείς μου σχεδόν ποτέ δεν με μάλωσαν, δεν με τιμώρησαν, κι έτσι ένιωθα ότι θα απέφευγα πολλά βάσανα με το να ’μαι έξυπνη και να παραδέχομαι τα λάθη μου. Όταν αποτύγχανα σε εξετάσεις, για να μη με μαλώσουν ή με τιμωρήσουν οι γονείς μου, πριν προλάβουν να μιλήσουν, άρχιζα να κλαίω, και προσπαθούσα να φανώ αξιολύπητη κι αβοήθητη, γιατί ήξερα ότι οι γονείς μου δεν άντεχαν να κλαίω. Φοβούνταν ότι δεν άντεχα άλλη πίεση, κι έτσι δεν με κατηγορούσαν άλλο. Αντιθέτως, με παρηγορούσαν. Όποτε έκλαιγα και παρίστανα την αξιολύπητη, γλίτωνα την επίπληξή τους. Ο αυτοσεβασμός μου παρέμενε άθικτος κι απέφευγα την ανάληψη ευθυνών. Αφού πίστεψα στον Θεό, παρέμεινα ίδια. Όταν δεν έκανα καλά το καθήκον κι έπρεπε να αναλάβω ευθύνες, έκανα κόλπα, ζητούσα τον οίκτο και στήριζα την άποψή μου για να καλύψω την απρόσεκτη κι ανεύθυνη συμπεριφορά μου και να μην κλαδευτώ ή αντιμετωπιστώ. Είδα ότι το να ζω μ’ αυτές τις σατανικές φιλοσοφίες θα μ’ έκανε όλο και πιο πονηρή και δόλια. Κοιτούσα πάντα προς τα πού φυσούσε ο άνεμος, μάθαινα πολλά ύπουλα κόλπα, και γινόμουν ένας ζωντανός Σατανάς. Το πιο τρομακτικό ήταν ότι θεωρούσα τα κόλπα και την εξαπάτηση φυσιολογικά. Αν οι αδελφοί δεν μου το υπενθύμιζαν και δεν με εξέθεταν, δεν θα είχα την παραμικρή επίγνωση και καμία ντροπή. Σκέφτηκα τον λόγο του Θεού: «Ο Θεός σώζει τους ειλικρινείς ανθρώπους, και οι ειλικρινείς άνθρωποι είναι εκείνοι που θέλει για τη βασιλεία Του. Εάν είσαι ικανός να λες ψέματα και να εξαπατάς, τότε είσαι δόλιος, διεστραμμένος και ύπουλος· δεν είσαι ειλικρινής άνθρωπος. Εάν δεν είσαι ειλικρινής, τότε δεν υπάρχει πιθανότητα να σε σώσει ο Θεός ούτε καμία περίπτωση να σωθείς» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η πιο θεμελιώδης πράξη του να είναι κανείς ειλικρινής). «Αν τα λόγια σου είναι γεμάτα δικαιολογίες και αιτιολογίες χωρίς αξία, τότε Εγώ λέω ότι είσαι κάποιος απρόθυμος να κάνει την αλήθεια πράξη. Αν έχεις πολλές εκμυστηρεύσεις που είσαι απρόθυμος να μοιραστείς, αν είσαι αντίθετος στο να αποκαλύπτεις τα μυστικά σου —δηλαδή τις δυσκολίες σου— σε άλλους ώστε να αναζητήσεις την οδό του φωτός, τότε Εγώ λέω ότι είσαι κάποιος που δεν θα αποκτήσει εύκολα σωτηρία και δεν θα αναδυθεί εύκολα απ’ το σκοτάδι» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι τρεις νουθεσίες). Από τον λόγο Του, βλέπουμε ότι ο Θεός μισεί και σιχαίνεται τους δόλιους. Οι δόλιοι έχουν πολλές σκοτεινές πτυχές στην καρδιά τους. Τα λόγια και οι πράξεις τους εξαπατούν και μπερδεύουν, κι εκείνοι δεν ασκούν τον λόγο του Θεού. Όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό, οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους δεν θα αλλάξουν και δεν θα κερδίσουν ποτέ τη σωτηρία. Μόλις το κατάλαβα, είδα ότι κινδύνευα στ’ αλήθεια! Προσευχήθηκα στον Θεό για να μετανοήσω, και Του ζήτησα καθοδήγηση και βοήθεια για ν’ αλλάξω αληθινά.

Διάβασα στον λόγο του Θεού: «Να είσαι ειλικρινής· να προσεύχεσαι στον Θεό να σε απαλλάξει από τον δόλο που υπάρχει στην καρδιά σου. Αν εξαγνίζεις συνεχώς τον εαυτό σου δια της προσευχής, αν συγκινείσαι από το Πνεύμα του Θεού μέσω της προσευχής, τότε η διάθεσή σου θα αλλάξει σταδιακά» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Σχετικά με την άσκηση της προσευχής). «Πρέπει να αναζητάς την αλήθεια για να επιλύεις οποιοδήποτε πρόβλημα προκύπτει, ανεξάρτητα από το τι είναι, και ποτέ να μη μεταμφιέζεσαι ή να φοράς προσωπείο. Για τα ελαττώματά σου, τις ελλείψεις σου, τις ατέλειές σου, τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου —να είσαι εντελώς ανοιχτός για όλα αυτά και να συναναστρέφεσαι σχετικά με όλα αυτά. Μην τα κρατάς μέσα σου. Το να μάθεις πώς να ανοίγεσαι είναι το πρώτο βήμα προς τη ζωή-είσοδο και είναι το πρώτο εμπόδιο, το οποίο είναι και το πιο δύσκολο να ξεπεραστεί. Μόλις το ξεπεράσεις, είναι εύκολη η είσοδος στην αλήθεια. Τι σημαίνει αυτό το βήμα; Σημαίνει ότι ανοίγεις την καρδιά σου και δείχνεις όλα όσα έχεις, καλά ή κακά, θετικά ή αρνητικά· ότι εκθέτεις τον εαυτό σου για να τον δουν οι άλλοι και ο Θεός· ότι δεν κρύβεις τίποτα από τον Θεό, δεν αποκρύπτεις τίποτα, δεν συγκαλύπτεις τίποτα, δεν ενεργείς με δόλο και απάτη, και ότι είσαι εξίσου ανοιχτός και ειλικρινής με τους άλλους ανθρώπους. Με αυτόν τον τρόπο, ζεις στο φως και όχι μόνο θα σε εξετάζει σχολαστικά ο Θεός, αλλά και οι υπόλοιποι άνθρωποι θα είναι σε θέση να δουν ότι ενεργείς βάσει αρχών και με έναν βαθμό διαφάνειας. Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιείς καμία μέθοδο για να προστατεύσεις τη φήμη, την εικόνα και το κύρος σου ούτε χρειάζεται να καλύπτεις ή να υποκρύπτεις τα λάθη σου. Δεν χρειάζεται να εμπλακείς σε αυτές τις άχρηστες προσπάθειες. Εάν μπορείς να μην ασχολείσαι με αυτά, θα είσαι πολύ χαλαρός, θα ζεις χωρίς περιορισμούς ή πόνο, θα ζεις ολοκληρωτικά στο φως. Το να μάθεις πώς να είσαι ανοιχτός όταν συναναστρέφεσαι είναι το πρώτο βήμα για τη ζωή-είσοδο. Στη συνέχεια, πρέπει να μάθεις να αναλύεις τις σκέψεις και τις πράξεις σου για να δεις ποιες είναι λανθασμένες και ποιες δεν αρέσουν στον Θεό, κι έπειτα να τις αντιστρέψεις αμέσως και να τις διορθώσεις. Ποιος είναι ο σκοπός της διόρθωσής τους; Είναι να δεχθείς και να λάβεις υπόψη την αλήθεια, και, ταυτόχρονα, να ξεφορτωθείς τα πράγματα μέσα σου που ανήκουν στον Σατανά και να τα αντικαταστήσεις με την αλήθεια. Στο παρελθόν, έκανες τα πάντα σύμφωνα με τη δόλια σου διάθεση που είναι ανειλικρινής και απατηλή· ένιωθες ότι δεν θα κατάφερνες τίποτα χωρίς ψέματα. Τώρα που κατανοείς την αλήθεια και απεχθάνεσαι τους τρόπους δράσης του Σατανά, δεν ενεργείς πλέον κατ’ αυτόν τον τρόπο, ενεργείς με μια νοοτροπία ειλικρίνειας, αγνότητας και υποταγής. Εάν δεν κρατάς τίποτα κρυφό, δεν υποκρίνεσαι, δεν προσποιείσαι ούτε συγκαλύπτεις πράγματα, εάν εκθέτεις τον εαυτό σου απέναντι στους αδελφούς και τις αδελφές, δεν κρύβεις τις εσώψυχες ιδέες και σκέψεις σου, αλλά αντίθετα επιτρέπεις στους άλλους να δουν την ειλικρινή σου στάση, τότε η αλήθεια θα ριζώσει σταδιακά μέσα σου, θα ανθίσει και θα καρποφορήσει, θα αποφέρει αποτελέσματα, σιγά-σιγά. Εάν η καρδιά σου είναι ολοένα και πιο ειλικρινής και προσανατολίζεται όλο και περισσότερο προς τον Θεό, και εάν γνωρίζεις να προστατεύεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού όταν εκτελείς το καθήκον σου και η συνείδησή σου ταράζεται όταν δεν κατορθώνεις να προστατεύσεις αυτά τα συμφέροντα, τότε αυτό αποτελεί απόδειξη ότι η αλήθεια είχε επίδραση επάνω σου και έχει γίνει η ζωή σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Τα λόγια Του με άγγιξαν βαθιά. Η απαίτηση του Θεού είναι πολύ απλή. Να μιλάμε και να ενεργούμε αγνά και έντιμα, στις καρδιές μας να μην έχουμε δόλο, προσποίηση ή απάτη, να έχουμε ειλικρινή καρδιά προς τον Θεό, να είμαστε ειλικρινείς με τους άλλους. Αν σφάλλουμε ή λέμε ψέματα, πρέπει να το παραδεχόμαστε, να κάνουμε αυτοκριτική και να δεχόμαστε την αλήθεια με ειλικρίνεια. Μόνο έτσι θα διαλυθούν σταδιακά οι σατανικές μας διαθέσεις. Όταν κάποιοι αδελφοί κλαδεύονται και αντιμετωπίζονται, αν και ντρέπονται τότε, μπορούν να το δεχτούν και να υπακούσουν, κι έπειτα να αναζητήσουν την αλήθεια, να κάνουν αυτοκριτική και να δουν γιατί απέτυχαν. Σταδιακά, γίνονται καλύτεροι στα καθήκοντά τους, έχουν μεγαλύτερη πρόοδο και την καθοδήγηση και τις ευλογίες του Θεού. Εγώ ωστόσο, για να διατηρήσω την εικόνα και το κύρος μου, απέφευγα με ορισμένα μέσα τις ευθύνες μου και το κλάδεμα και την αντιμετώπιση, κι ένιωθα ότι ενεργούσα με έξυπνο τρόπο. Και τι κέρδισα στο τέλος; Ενώ πίστευα χρόνια στον Θεό, η διάθεση της ζωής μου δεν άλλαξε. Ήμουν ακόμα πονηρή, δόλια, κακή κι εγωίστρια. Έκανα το καθήκον μου χωρίς να κατανοώ τις αρχές και δεν έλυνα προβλήματα. Τελικά είδα ότι αποφεύγοντας την ευθύνη, το κλάδεμα και την αντιμετώπιση με κόλπα, απέρριπτα τη σωτηρία του Θεού και έχανα την ευκαιρία να κερδίσω την αλήθεια. Και κάθε φορά που απέφευγα την ευθύνη με κόλπα, έπρεπε να πασχίζω να βρω τι να πω και πώς να δικαιολογηθώ. Μπορεί να τη γλίτωνα μια φορά, μα την επόμενη που απειλούνταν η φήμη και η εικόνα μου, έπρεπε να σκεφτώ άλλη μέθοδο εξαπάτησης. Κουράστηκα να ζω σε δόλια κι ανέντιμη κατάσταση, ο Θεός το μισεί και το απεχθάνεται, και στο τέλος, δεν θα είχα ελπίδες να κερδίσω την αλήθεια και να σωθώ. Δεν ήταν καθόλου έξυπνο. Ήταν αδαές και ανόητο. Όταν το κατάλαβα, ήθελα διακαώς να διαλύσω τις δόλιες και κακές διαθέσεις μου και να γίνω ειλικρινής.

Αργότερα, σκέφτηκα ότι ο αδελφός Κλοντ δεν ήξερε ακόμα τα ποταπά κίνητρά μου που του είπα να συναναστραφεί με τη νεοφώτιστη. Αν δεν του ανοιγόμουν, δεν θα είχε διάκριση για μένα, θα με θαύμαζε ακόμα και θα παρέμενε αρνητικός και θα πίστευε ότι δεν μπορούσε να κάνει τη δουλειά. Έτσι, πήγα στον αδελφό Κλοντ, του ανοίχτηκα για τα κίνητρά μου που του είπα να συναναστραφεί με τη νεοφώτιστη, και του είπα τι έμαθα από το θέμα αυτό. Είπα κι ότι έφερα τη μεγαλύτερη ευθύνη κι ήμουν εγωίστρια και ποταπή. Για να προστατέψω τα συμφέροντά μου, τον εξαπάτησα και τον έβαλα να πάρει την ευθύνη. Μου ανοίχτηκε για την αυτοκριτική του, τη γνώση και τα κέρδη του σε αυτό το θέμα. Αφού άκουσα τη συναναστροφή του, ένιωσα πιο ελεύθερη. Πραγματικά βίωσα ότι μόνο με την άσκηση της αλήθειας και την ειλικρίνεια νιώθουμε γαλήνη κι ασφάλεια. Η επόπτριά μου οργάνωσε μια συνάντηση για να δούμε τις αποκλίσεις στο έργο μας. Η αποτελεσματικότητά μου είχε μειωθεί εκείνον τον μήνα. Ήξερα καλά ότι στη συνάθροιση αυτή ο Θεός θα εξέταζε κάθε μου λέξη και πράξη για να δει πώς φερόμουν, αν θα γύριζα στα παλιά μου δόλια κόλπα για να σώσω την εικόνα και το κύρος μου, να καλύψω και να κρύψω τις ελλείψεις και τα προβλήματά μου, ή αν θα τα παραδεχόμουν, θα μιλούσα ανοιχτά και θα ήμουν ειλικρινής. Είπα ν’ ασκήσω την αλήθεια, ακόμα κι αν χάλαγε η εικόνα μου. Έτσι, ανοίχτηκα για το πώς ήμουν αμελής κι έκανα κόλπα στο έργο μου εκείνη την περίοδο, και είπα ότι θα συνόψιζα τις αποκλίσεις και τα θέματά μου, θα άλλαζα στάση στο καθήκον και θα ’μουν πιο αποτελεσματική. Μετά τη συναναστροφή, ένιωθα πολύ πιο ελεύθερη, και είχα θέληση και κίνητρο να εκτελώ καλά το καθήκον. Αφού τελείωσα, οι αδελφοί κι οι αδελφές δεν με περιφρόνησαν, μα συζήτησαν μονοπάτια άσκησης για την ορθή εκτέλεση καθήκοντος. Ωφελήθηκα πολύ απ’ τη συναναστροφή τους, κι έμαθα τρόπους για να αλλάξω τις αποκλίσεις μου. Ασκήθηκα σύμφωνα με αυτά τα μονοπάτια, και σταδιακά έγινα πιο αποτελεσματική στο έργο. Όταν το είδα, ήμουν ευγνώμων στον Θεό.

Μέσω αυτής της εμπειρίας, ένιωσα πως ό,τι λάθη κι αν κάνουμε ή όποια διαφθορά κι αν αποκαλύπτουμε στο καθήκον, αν το αντιμετωπίζουμε ήρεμα, ανοιγόμαστε κι αναζητάμε την αλήθεια, όχι μόνο δεν θα μας περιφρονήσει κανείς, μα θα κάνουμε αυτοκριτική και θα εκτελούμε καλύτερα το καθήκον. Ένιωσα επίσης ότι μόνο όσοι ασκούν την αλήθεια κι είναι ειλικρινείς έχουν χαρακτήρα κι αξιοπρέπεια, και αισθάνονται άνετοι και ελεύθεροι.