Κάποια χρονιά, κατά τη διάρκεια της θητείας μου ως διακόνου, ο οίκος του Θεού διέταξε κάθαρση της εκκλησίας για να απομακρυνθούν από τις τάξεις των μελών μας όλοι οι μη πιστοί, οι κακοποιοί και οι αντίχριστοι. Μόνο με τη διενέργεια μιας τέτοιας κάθαρσης θα μπορούσε να διασφαλιστεί η κανονική εκκλησιαστική ζωή των εκλεκτών του Θεού. Αμέσως μετά, η εκκλησία μας ξεκίνησε μια έρευνα σχετικά με αυτά τα τρία είδη ανθρώπων.

Μια μέρα, ο αδελφός Γουάνγκ, ένας επικεφαλής της εκκλησίας, με αναζήτησε και μου είπε: «Η σύζυγός σου διαστρεβλώνει συχνά τα γεγονότα και κρίνει τους επικεφαλής και τους εργάτες κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων. Ωστόσο, όταν δύο διάκονοι επεσήμαναν αυτό το πρόβλημα, όχι μόνο δεν το δέχτηκε, αλλά τους κράτησε κακία και άρχισε να τους κακολογεί πίσω από την πλάτη τους. Αυτό οδήγησε μερικούς από τους αδελφούς και τις αδελφές μας να αναπτύξουν ορισμένες προκαταλήψεις απέναντι στους επικεφαλής και τους εργάτες, και επηρέασε σοβαρά την εκκλησιαστική ζωή. Εμείς τη συναναστραφήκαμε και τη βοηθήσαμε, την αντιμετωπίσαμε και την κλαδέψαμε, αλλά εκείνη εξακολουθούσε να μη βλέπει τα λάθη της και δεν κατόρθωσε να μετανοήσει και να μεταστραφεί». Ο αδελφός Γουάνγκ ήθελε, επίσης, να μάθει περισσότερα για τη γενικότερη συμπεριφορά της, γι’ αυτό μου ζήτησε να γράψω μια αξιολόγηση που θα βοηθούσε να τεκμηριώσει την απόφαση σχετικά με το αν θα έπρεπε να απομακρυνθεί. Εκείνη τη στιγμή, αποκαρδιώθηκα λίγο. Ο αδελφός Γουάνγκ έλεγε την αλήθεια —η σύζυγός μου όντως έκρινε συχνά τους επικεφαλής και τους εργάτες, λέγοντας ότι ήταν ανεύθυνοι και ότι δεν έκαναν πρακτικό έργο. Στην πραγματικότητα, οι επικεφαλής είχαν πετύχει κάποια αποτελέσματα στο έργο τους και ήταν σε θέση να επιλύσουν κάποια πρακτικά ζητήματα, αλλά η γυναίκα μου γκρίνιαζε για τα πιο μικρά ζητήματα και έβρισκε ελαττώματα σε ό,τι έκαναν οι επικεφαλής. Στο παρελθόν, είχα συναναστραφεί μαζί της σχετικά μ’ αυτό το θέμα, αλλά εκείνη απλώς δεν άλλαζε συμπεριφορά και συνέχιζε να εκφράζει την κρίση της για τους επικεφαλής στην ομάδα συνάθροισής της. Όταν ο επικεφαλής της ομάδας της, ο αδελφός Γιανγκ, της είπε ότι δεν θα έπρεπε να κρίνει τους επικεφαλής και τους εργάτες κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων, καθώς αυτό διαταράσσει την εκκλησιαστική ζωή, εκείνη άρχισε να τον υποτιμά, λέγοντας ότι συναναστρεφόταν μόνο με βάση δογματική γνώση και δεν κατείχε την πραγματικότητα της αλήθειας. Έφτασε ακόμη και στο σημείο να πει ότι εκείνος σπαταλούσε τον χρόνο των αδελφών κατά τη διάρκεια της συνάθροισης, ενώ, στην πραγματικότητα, το μεγαλύτερο μέρος της συναναστροφής του αδελφού Γιανγκ ήταν αρκετά πρακτικό. Οι πράξεις της συζύγου μου διατάρασσαν τη ζωή της εκκλησίας και αν, κατά τη διάρκεια της έρευνας της εκκλησίας, διαπιστωνόταν ότι ήταν κακοποιό στοιχείο, θα αποβαλλόταν από την εκκλησία. Εκείνη τη στιγμή, σκέφτηκα: «Αν αποβληθεί, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα μπορέσει να επιτύχει τη σωτηρία;» Συνειδητοποιώντας το αυτό, είπα στον επικεφαλής: «Ο λόγος για τον οποίο η σύζυγός μου προκαλούσε αυτές τις διαταράξεις και τις διακοπές είναι ότι μόλις πριν από δύο χρόνια και κάτι δέχτηκε το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες, και δεν έχει ακόμη κατανοήσει την αλήθεια. Θα φροντίσω να συναναστραφώ μαζί της, όταν επιστρέψω στο σπίτι, και θα δω αν μπορώ να την κάνω να μετανοήσει. Όσο για την αξιολόγηση, μπορούμε προς το παρόν να την αναβάλουμε;» Ο αδελφός Γουάνγκ συναναστράφηκε μαζί μου, λέγοντας ότι ο οίκος του Θεού ανέκαθεν τόνιζε ότι οι κακοποιοί και οι μη πιστοί που διαταράσσουν το έργο της εκκλησίας πρέπει να απομακρύνονται, προκειμένου να μην επηρεάζουν την κανονική εκκλησιαστική ζωή. Μου ζήτησε να ολοκληρώσω την αξιολόγησή μου το συντομότερο δυνατό και με διαβεβαίωσε ότι η εκκλησία θα προβεί σε δίκαιη κρίση σύμφωνα με τις αρχές, με βάση τη συνολική συμπεριφορά της. Ήξερα ότι ο αδελφός Γουάνγκ είχε δίκιο, αλλά όταν έφτασε η ώρα να γράψω αξιολόγηση για τη σύζυγό μου, ένιωσα απαίσια. Η σύζυγός μου κι εγώ είχαμε υποφέρει πολύ από τότε που είχαμε εισέλθει στην πίστη. Δεν έφτανε που όλοι οι γείτονές μας μας κορόιδευαν και μας γελοιοποιούσαν, μας είχαν εγκαταλείψει ακόμη και οι στενοί μας φίλοι και η οικογένειά μας —είχαμε περάσει πολύ δύσκολες στιγμές μαζί. Αν έγραφα όλες τις κακές συμπεριφορές της και τελικά αποβαλλόταν, τότε δεν θα ήταν μάταια όλα όσα είχε περάσει; Επιπλέον, αν μάθαινε ότι ήταν η δική μου αξιολόγηση που είχε εκθέσει όλες τις κακές συμπεριφορές της, δεν θα έλεγε ότι είχα παραμελήσει τον συζυγικό μας δεσμό και ότι ήμουν άκαρδος μαζί της; Σκέφτηκα μέσα μου: «Ξέχνα το. Δεν πρέπει να τη γράψω». Αλλά μετά το ξανασκέφτηκα: «Γνωρίζω σαφώς ότι η σύζυγός μου διαταράσσει την εκκλησιαστική ζωή. Αν δεν αναφέρω εγκαίρως τις συμπεριφορές της συζύγου μου στην εκκλησία, δεν θα αποκρύπτω την αλήθεια και δεν θα την καλύπτω; Αυτό θα ήταν προσβλητικό για τον Θεό!» Έχοντας συνειδητοποιήσει όλα αυτά, ταράχτηκα και αναστατώθηκα. Δεν μπορούσα να αφήσω το συναισθηματικό μου δέσιμο με τη σύζυγό μου και δεν ήξερα ποιος ήταν ο καλύτερος τρόπος να προχωρήσω. Τις επόμενες ημέρες, κάθε φορά που επέστρεφα στο σπίτι, συναναστρεφόμουν με τη γυναίκα μου και την ενθάρρυνα να μετανοήσει. Εκείνη συμφωνούσε επιφανειακά, αλλά όταν την πίεζα περισσότερο, προσβαλλόταν και αρνιόταν να δεχτεί τη συναναστροφή μου. Βλέποντας ότι δεν είχε κάνει την παραμικρή βελτίωση, βασανιζόμουν τόσο πολύ, που μετά βίας μπορούσα να φάω ή να κοιμηθώ καλά.

Αργότερα, κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης συνεργατών, ένας επικεφαλής παρατήρησε ότι με κυβερνούσε η συναισθηματική μου προσκόλληση και ότι δεν είχα ακόμα γράψει την αξιολόγηση, οπότε με συναναστράφηκε, λέγοντας: «Η αλήθεια βασιλεύει στον οίκο του Θεού. Κανένας κακοποιός δεν θα γλιτώσει, και κανείς καλός άνθρωπος δεν θα κατηγορηθεί άδικα. Ως διάκονος αυτής της εκκλησίας, θα πρέπει να δείξεις τον δρόμο προς την άσκηση της αλήθειας για τη διαφύλαξη του έργου της εκκλησίας». Ντράπηκα λίγο μόλις άκουσα τη συναναστροφή του επικεφαλής. Πράγματι, ως διάκονος της εκκλησίας, αν η εκκλησία ήθελε να καταλάβει περισσότερα για την κατάσταση της συζύγου μου, όφειλα να συνεργαστώ ενεργά. Αντ’ αυτού, συνέχισα να καθυστερώ να γράψω την αξιολόγηση και, με τον τρόπο αυτόν, δεν κατάφερα να διαφυλάξω το έργο της εκκλησίας. Στην πραγματικότητα, αυτό ήταν μια κλήση αφύπνισης για τη σύζυγό μου και μια ευκαιρία να συνειδητοποιήσει ότι είχε κάποια προβλήματα. Αν αποδεχόταν την αλήθεια, μετανοούσε και μεταστρεφόταν έγκαιρα, θα μπορούσε να υπάρξει θετική έκβαση. Αφού επέστρεψα στο σπίτι, την ώρα που ετοιμαζόμουν να γράψω την αξιολόγησή μου, είδα τη γυναίκα μου να καταπιάνεται φιλότιμα με τις δουλειές του σπιτιού και άρχισα να διστάζω. Προσευχήθηκα εσπευσμένα στον Θεό, ζητώντας Του να με καθοδηγήσει να αφήσω τα σαρκικά μου συναισθήματα και να κάνω πράξη την αλήθεια, για να διαφυλάξω το έργο της εκκλησίας. Αφού ολοκλήρωσα την προσευχή μου, μου ήρθαν στο μυαλό αυτά τα λόγια του Θεού: «Τι είναι, κατά κύριο λόγο, οι συναισθηματισμοί; Είναι μια διεφθαρμένη διάθεση. Αν θελήσουμε να περιγράψουμε τις πρακτικές πτυχές των συναισθηματισμών με λίγα λόγια, πρόκειται για ευνοιοκρατία και μεροληψία υπέρ της προστασίας ορισμένων ανθρώπων, διατήρηση σαρκικών σχέσεων και έλλειψη δικαιοσύνης· αυτά είναι οι συναισθηματισμοί» (Ο Λόγος Ενσαρκώνεται, τόμ. 2, Ποια είναι η πραγματικότητα της αλήθειας;). «Ποια θέματα σχετίζονται με τα συναισθήματα; Το υπ’ αριθμόν ένα είναι το πώς αξιολογείς τη δική σου οικογένεια, πώς αντιδράς στα όσα κάνουν. Στα “όσα κάνουν” περιλαμβάνεται το να αναστατώνουν και να διακόπτουν το έργο της εκκλησίας, να επικρίνουν ανθρώπους πίσω από την πλάτη τους, να πράττουν τα έργα των μη πιστών και ούτω καθεξής. Θα μπορούσες να είσαι αμερόληπτος ως προς τα όσα πράττει η οικογένειά σου; Εάν σου ζητούσαν να αξιολογήσεις την οικογένειά σου γραπτώς, θα το έκανες αντικειμενικά και δίκαια, παραμερίζοντας τα συναισθήματά σου; Αυτό σχετίζεται με τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να αντιμετωπίζεις τα μέλη της οικογενείας. Και είσαι συναισθηματικός απέναντι σ’ αυτούς με τους οποίους τα πας καλά ή σ’ αυτούς που σε βοήθησαν στο παρελθόν; Θα ήσουν αντικειμενικός, αμερόληπτος και ακριβής σχετικά με τις πράξεις και τη συμπεριφορά τους; Θα τους ανέφερες αμέσως και θα τους εξέθετες όταν θα ανακάλυπτες ότι παρενοχλούν και διακόπτουν το έργο της εκκλησίας;» (Ο Λόγος Ενσαρκώνεται, τόμ. 4, Υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών). Τα λόγια του Θεού αποκάλυψαν ότι εκείνοι που έχουν ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς δεν συμπεριφέρονται βάσει αρχών, πολύ λιγότερο δε είναι σε θέση να ενεργούν δίκαια. Αντιθέτως, κάνουν διακρίσεις και διατηρούν τις σαρκικές τους σχέσεις, χωρίς να λαμβάνουν στο ελάχιστο υπόψη τους τα συμφέροντα της εκκλησίας. Συγκρίνοντας τον εαυτό μου με τα λόγια του Θεού, διαπίστωσα ότι είχα υπερβολική συναισθηματική προσκόλληση. Ήξερα πολύ καλά ότι εφόσον η σύζυγός μου διαστρέβλωνε συχνά τα γεγονότα, έκρινε επικεφαλής και εργάτες, και διατάρασσε την εκκλησιαστική ζωή, θα έπρεπε να κάνω πράξη την αλήθεια και να εκθέσω τις κακές συμπεριφορές της. Μόνο έτσι θα έπαιρνα υπόψη μου το θέλημα του Θεού και θα διαφύλαττα το έργο της εκκλησίας. Ωστόσο, επειδή δεν μπορούσα να εγκαταλείψω τον οικογενειακό μου δεσμό, επειδή φοβόμουν ότι η σύζυγός μου θα έχανε την ευκαιρία να επιτύχει τη σωτηρία και ανησυχούσα ότι θα με μισούσε, συνέχισα να μεροληπτώ υπέρ της, την κάλυπτα, καθυστερούσα να γράψω την αξιολόγησή της και την άφηνα να συνεχίζει να διαταράσσει την εκκλησία. Καλύπτοντάς την, δεν είχα δώσει την παραμικρή σημασία στο έργο της εκκλησίας ούτε είχα σκεφτεί το κατά πόσο μπορεί να βλάπτει τις ζωές των αδελφών μου. Ήμουν πραγματικά κατάπτυστος! Συνειδητοποιώντας όλα αυτά, σκέφτηκα: «Δεν μπορώ άλλο να πηγαίνω ενάντια στη συνείδησή μου και να προσβάλω τον Θεό. Πρέπει να κάνω πράξη την αλήθεια, να εγκαταλείψω τα σαρκικά μου συναισθήματα και να εκθέσω τις κακές συμπεριφορές της». Κατόπιν αυτού, πήρα το στυλό μου και έγραψα κάθε μία από τις κακές συμπεριφορές που είχα παρατηρήσει στη σύζυγό μου. Λίγες ημέρες αργότερα, οι επικεφαλής και οι εργάτες αποφάσισαν με βάση τις αρχές ότι η σύζυγός μου είχε κακή ανθρώπινη φύση, είχε διαταράξει πολλές φορές την εκκλησιαστική ζωή και θα έπρεπε να αποβληθεί, αλλά επειδή είχε δεχτεί το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες μόνο για ένα μικρό χρονικό διάστημα, θα της δινόταν μία ακόμη ευκαιρία να μετανοήσει. Θα κλαδευόταν, θα αντιμετωπιζόταν και θα της δινόταν μια προειδοποίηση, αλλά αν εξακολουθούσε να μη μετανοεί, θα αποβαλλόταν. Ανακουφίστηκα όταν άκουσα αυτά τα νέα, γνωρίζοντας ότι είχε ακόμη την ευκαιρία να αντιστρέψει τα πράγματα. Αποφάσισα να σκύψω το κεφάλι, και να βοηθήσω πραγματικά τη γυναίκα μου να αναγνωρίσει τις κακές συμπεριφορές της και να μετανοήσει ενώπιον του Θεού. Αν μπορούσε να μετανοήσει και να μεταστραφεί, τότε δεν θα απομακρυνόταν. Αν συνέβαινε αυτό, υπήρχε ακόμη ελπίδα ότι θα μπορούσε να επιτύχει τη σωτηρία. Όταν γύρισα σπίτι, επεσήμανα στη σύζυγό μου όλα τα ζητήματά της και την προέτρεψα να εκτιμήσει αυτήν την ευκαιρία για μετάνοια. Εκείνη τη στιγμή, συναίνεσε στο αίτημά μου. Μετά από αυτό, δεν διαφωνούσε με τους αδελφούς και τις αδελφές της και δεν έκρινε τους επικεφαλής και τους εργάτες κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων. Δέχτηκε πρόθυμα να φιλοξενεί τους αδελφούς και τις αδελφές όταν αυτό της ανατίθετο από την εκκλησία και φαινόταν, τουλάχιστον εξωτερικά, να συγκρατείται λίγο περισσότερο. Χάρηκα τόσο πολύ γι’ αυτήν, αλλά καθώς περνούσε ο καιρός, ξεπρόβαλε και πάλι η αληθινή της φύση.

Μια φορά, κατά τη διάρκεια μιας συνάθροισης, μια επικεφαλής ομάδας, η αδελφή Λιου, ρώτησε πώς θα πρέπει κανείς να κάνει πράξη και να εισέρχεται στην αλήθεια του να σέβεται τον Θεό και να αποφεύγει το κακό. Όταν το άκουσε αυτό, η σύζυγός μου κακολόγησε την αδελφή Λιου, λέγοντας: «Παλαιότερα με εξέθεσες, λέγοντας ότι έκρινα τους επικεφαλής και τους εργάτες, και διέπραττα κακό, μα εσύ δεν καταλαβαίνεις καν την αλήθεια του να σέβεται κανείς τον Θεό και να αποφεύγει το κακό! Για ποιον λόγο είσαι η επικεφαλής αυτής της ομάδας; Με τι προσόντα με επικρίνεις;» Συνέχισε αυτό το παραλήρημα προσβολών εναντίον της αδελφής Λιου, και όταν οι άλλοι της έλεγαν να σταματήσει, δεν σταματούσε. Τελικά, το παραλήρημά της έγινε τόσο έντονο, που ένας γείτονας ήρθε να ρωτήσει τι γινόταν, και χρειάστηκε να διακοπεί η συνάθροιση για λόγους ασφαλείας. Όταν έμαθα τι είχε συμβεί, την αντιμετώπισα και της είπα ότι το παραλήρημά της είχε διακόψει και διαταράξει την εκκλησιαστική ζωή, αλλά αυτή δεν το δέχτηκε καθόλου και προσπάθησε, μάλιστα, να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Στη συνέχεια, μου κρατούσε μούτρα και με αγνοούσε. Ήταν πραγματικά αποκαρδιωτικό να τη βλέπω να παίρνει αυτήν τη στάση απέναντί μου. Μετά από αυτό, επειδή ήμουν αρκετά γνωστός μεταξύ των πιστών στη γενέτειρά μου και, επίσης, επειδή ένα μοχθηρό άτομο με είχε καταγγείλει για τη διάδοση του ευαγγελίου, η σύζυγός μου κι εγώ αναγκαστήκαμε να φύγουμε και να εκπληρώσουμε τα καθήκοντά μας μακριά από το σπίτι μας σε μια νέα εκκλησία. Κάποτε, κατά τη διάρκεια μιας συνάθροισης, η σύζυγός μου κατανόησε λίγο λανθασμένα ένα χωρίο των λόγων του Θεού, και οι άλλοι αδελφοί και αδελφές τής επισήμαναν το λάθος της, λέγοντάς της ότι αυτή δεν ήταν έγκυρη ερμηνεία των λόγων του Θεού. Η σύζυγός μου, ωστόσο, δεν ήταν πρόθυμη να το παραδεχτεί και συνέχισε να επιμένει στην άποψή της, σε βαθμό που διατάραξε όλη τη ροή της συνάθροισης. Μια άλλη φορά, υπερασπίστηκε έναν κακοποιό που η εκκλησία ετοιμαζόταν να αποβάλει και διατάραξε σοβαρά το έργο της εκκλησίας. Όταν το ανακάλυψα αυτό, την αντιμετώπισα και την εξέθεσα, αλλά εκείνη δεν παραδεχόταν την άποψή μου και, μάλιστα, πίστευε ότι είχε δίκιο. Σε μια άλλη περίπτωση, η σύζυγός μου άκουσε από κάπου ότι ο επικεφαλής της εκκλησίας βρισκόταν σε κίνδυνο, κι έτσι τον εμπόδισε να παρευρεθεί στη συνάθροιση, λέγοντας ότι θα έθετε σε κίνδυνο τους άλλους συμμετέχοντες. Έφτασε στο σημείο να πει ότι βοηθούσε στην προστασία του έργου της εκκλησίας, και έσπειρε τον φόβο στους αδελφούς και τις αδελφές, συμβουλεύοντάς τους να μην έρχονται σε επαφή με τον επικεφαλής. Πραγματικά, δεν είχε ιδέα για ποιο πράγμα μιλούσε και έκανε διάφορες γελοίες δηλώσεις και ενέργειες που διατάρασσαν άμεσα την εκκλησιαστική ζωή. Όταν άκουσα τι είχε συμβεί, θύμωσα και αναστατώθηκα, και συναναστράφηκα μαζί της, λέγοντάς της: «Εμπόδισες τον επικεφαλής να παρευρεθεί στη συνάθροιση, έσπειρες τον φόβο στους αδελφούς και τις αδελφές, εμπόδισες τους ανθρώπους να έρθουν σε επαφή με τον επικεφαλής και τον παρακώλυσες να επιτελέσει το καθήκον του. Άραγε δεν έπραξες το κακό και δεν διατάραξες την εκκλησιαστική ζωή; Στο παρελθόν, όταν διέπραττες όλο αυτό το κακό, η εκκλησία δεν σε απέπεμψε, επειδή ήσουν πιστή μόνο για σύντομο χρονικό διάστημα. Σου έδωσαν την ευκαιρία να μετανοήσεις, αλλά εσύ δεν μετανόησες καθόλου και μάλιστα συνέχισες να πράττεις το κακό. Αν συνεχίσεις έτσι, αναπόφευκτα θα αποβληθείς. Πώς θα επιτύχεις, τότε, τη σωτηρία;» Εκείνη απλώς χαμήλωσε το κεφάλι της και δεν έδωσε καμία απάντηση. Δεν είχε καμία αυτογνωσία και δεν κατάφερε να διορθώσει τη συμπεριφορά της στη συνέχεια. Δεν πήρε στα σοβαρά αυτά που της είχα πει κατά την αντιμετώπισή της και την έκθεσή της, και δεν είχε την παραμικρή πρόθεση να μετανοήσει. Όσον αφορά τις πράξεις της συζύγου μου, βρήκα ένα χωρίο των λόγων του Θεού που έλεγε: «Όσοι από τους αδελφούς και τις αδελφές εκπέμπουν συνεχώς την αρνητικότητά τους, είναι υπηρέτες του Σατανά και αναστατώνουν την εκκλησία. Αυτού του είδους οι άνθρωποι πρέπει μια μέρα να αποβληθούν και να εξαλειφθούν. Εάν οι άνθρωποι, στην πίστη τους στον Θεό, δεν έχουν μέσα στην καρδιά τους σεβασμό γι’ Αυτόν, αν η καρδιά τους δεν είναι υπάκουη προς Αυτόν, τότε, όχι μόνο δεν θα είναι σε θέση να επιτελέσουν οποιοδήποτε έργο γι’ Αυτόν, αλλά, αντιθέτως, θα καταστούν αυτοί που αναστατώνουν το έργο Του και Τον αψηφούν. Όταν κάποιος πιστεύει στον Θεό αλλά δεν υπακούει σ’ Αυτόν ούτε Τον σέβεται, και, αντίθετα, Του αντιστέκεται, τούτο είναι το μεγαλύτερο όνειδος για έναν πιστό. Αν η ομιλία και η συμπεριφορά των πιστών είναι το ίδιο χαλαρή και ασυγκράτητη όσο και των άπιστων, τότε αυτοί είναι ακόμη πιο μοχθηροί από τους άπιστους· είναι κλασικοί δαίμονες. Όσοι εκφέρουν τα δηλητηριώδη, κακόβουλα λόγια τους εντός της εκκλησίας, διαδίδουν φήμες, υποδαυλίζουν διχόνοιες και σχηματίζουν κλίκες μεταξύ των αδελφών —αυτοί θα έπρεπε να έχουν αποβληθεί από την εκκλησία. Εντούτοις, επειδή τώρα είναι μια διαφορετική εποχή του έργου του Θεού, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι έχουν περιοριστεί, διότι πρόκειται να εξαλειφθούν στα σίγουρα. Όλοι όσοι έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά, έχουν διεφθαρμένη διάθεση. Μερικοί δεν έχουν τίποτα παραπάνω από διεφθαρμένη διάθεση, ενώ άλλοι διαφέρουν: Όχι μόνο έχουν διεφθαρμένη, σατανική διάθεση, αλλά και η φύση τους είναι άκρως κακόβουλη. Τα λόγια και οι ενέργειές τους δεν αποκαλύπτουν μόνο τη διεφθαρμένη, σατανική διάθεσή τους· αυτοί οι άνθρωποι είναι, επίσης, ο αληθινός Σατανάς ο διάβολος. Με τη συμπεριφορά τους διακόπτουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού, βλάπτουν την είσοδο των αδελφών στη ζωή και καταστρέφουν την κανονική ζωή της εκκλησίας. Αυτοί οι λύκοι με την αμφίεση προβάτων πρέπει αργά ή γρήγορα να απομακρυνθούν· η στάση που θα πρέπει να υιοθετηθεί προς αυτούς τους υπηρέτες του Σατανά θα πρέπει να είναι άτεγκτη, μια στάση απόρριψης. Μονάχα έτσι στέκεται κανείς στο πλευρό του Θεού, και όσοι δεν μπορούν να το κάνουν, κυλιούνται στον βούρκο με τον Σατανά» (Ο Λόγος Ενσαρκώνεται, τόμ. 1, Προειδοποίηση σε όσους δεν κάνουν πράξη την αλήθεια). Οι πράξεις της συζύγου μου ήταν ακριβώς όπως αυτές που περιέγραφε ο Θεός. Στο παρελθόν, διαστρέβλωνε συχνά την αλήθεια και έκρινε τους επικεφαλής και τους εργάτες, ενώ υποκινούσε ακόμη και συγκρούσεις μεταξύ των αδελφών, των επικεφαλής και των εργατών. Τώρα, ξανάρχισε τις παλιές κακές της συνήθειες, ενεργώντας απερίσκεπτα, εμποδίζοντας τον επικεφαλής να εκπληρώσει το καθήκον του και επηρεάζοντας σοβαρά το έργο της εκκλησίας. Ο επικεφαλής μας στην προηγούμενη εκκλησία είχε αναλύσει τις κακές συμπεριφορές της, αλλά εκείνη εξακολουθούσε να μην έχει αυτογνωσία και δεν μετανοούσε. Ακόμα και αυτούς που προσπάθησαν να τη βοηθήσουν τους ζήλευε και τους επιτέθηκε με την πρώτη ευκαιρία. Ήταν ξεκάθαρο ότι δεν αποδεχόταν καθόλου την αλήθεια, και μάλιστα την απεχθανόταν και τη σιχαινόταν. Αυτές οι συμπεριφορές δεν ήταν απλώς κανονικές εκδηλώσεις διαφθοράς ή μεμονωμένες παραβάσεις, μα αντιπροσώπευαν ένα μοτίβο διακοπής και διατάραξης, και καμία από τις συμβουλές που της προσφέρθηκαν ή τις προσπάθειες να μεταπειστεί δεν είχε μεταστρέψει τη συμπεριφορά της. Ήταν μια εκδήλωση κακόβουλης φύσης! Η ουσία των κακοποιών είναι να απεχθάνονται και να σιχαίνονται την αλήθεια, καθώς και να αδυνατούν να μετανοήσουν αληθινά, ακόμη και μετά από χρόνια πίστης. Αναλογιζόμενος την αποκάλυψη των λόγων του Θεού, συνειδητοποίησα ότι η σύζυγός μου ήταν κακοποιός και, αργά ή γρήγορα, θα αποβαλλόταν από την εκκλησία. Ωστόσο, εξακολουθούσα να μην αντέχω να τη βλέπω να αποβάλλεται μετά από τόσα χρόνια πίστης —και μόνο η σκέψη αυτή με βασάνιζε αφάνταστα. Παρόλο που ήξερα ότι η αναπόφευκτη αποβολή της ήταν αποτέλεσμα των δικών της κακών πράξεων και ότι η ίδια είχε σκάψει τον λάκκο της, εξακολουθούσα να μην αντέχω να το βλέπω να συμβαίνει και ήθελα να την προστατεύσω. Ακριβώς εκείνη τη στιγμή, ο επικεφαλής της εκκλησίας μού ζήτησε να γράψω μια αξιολόγηση για τη σύζυγό μου. Εκείνη τη στιγμή, σκέφτηκα: «Ίσως μπορώ να γράψω μόνο για τα παραπτώματα που ήδη γνωρίζουν οι αδελφοί και οι αδελφές αυτής της εκκλησίας και να παραλείψω τα συμβάντα στην προηγούμενη εκκλησία, τα οποία οι άνθρωποι εδώ δεν γνωρίζουν. Ίσως τότε να έχει μια ευκαιρία να παραμείνει στην εκκλησία». Έτσι, έγραψα απλώς μια πρόχειρη περίληψη μερικών από τα τρέχοντα παραπτώματά της και την παρέδωσα. Λίγες μέρες αργότερα, ο επικεφαλής μού είπε: «Αυτή η αξιολόγηση που έγραψες ήταν πολύ τυπική. Ανέφερες όλα τα παραπτώματα της συζύγου σου; Κατά τη συμπεριφορά μας, πρέπει να δεχόμαστε τον εξονυχιστικό έλεγχο του Θεού. Δεν πρέπει να αποκρύπτουμε τα γεγονότα και την πραγματικότητα λόγω των προσωπικών συναισθηματικών μας δεσμών». Τα λόγια του επικεφαλής με δίχασαν. Πράγματι, δεν ανέφερα όλα τα παραπτώματα της συζύγου μου, διότι αν το έκανα, τότε, με βάση το συνολικό μοτίβο της συμπεριφοράς της, θα την έκριναν ως κακοποιό και θα την απέβαλλαν αμέσως. Δεδομένου του πόσο αντιστεκόταν, αν όντως αποβαλλόταν και μάθαινε ότι είχα συνεισφέρει αποδείξεις, θα μου το χτυπούσε για μια ζωή. Επιπλέον, αν μάθαιναν τα παιδιά μου τι είχε συμβεί, δεν θα έλεγαν ότι είχα φερθεί στην ίδια μου τη σύζυγο σαν παρείσακτη; Από την άλλη πλευρά, αν δεν έδινα ειλικρινή περιγραφή στην αξιολόγησή μου, θα απέκρυπτα τα γεγονότα και την πραγματικότητα, και θα κάλυπτα μια κακοποιό, επιτρέποντάς της να συνεχίσει να διαπράττει το κακό και να διαταράσσει το έργο της εκκλησίας. Βασανιζόμουν πάρα πολύ και σκεφτόμουν τι να κάνω, δίχως να μπορώ να αποφασίσω.

Αφού επέστρεψα στο σπίτι, βρήκα τα ακόλουθα χωρία των λόγων του Θεού: «Πρέπει να παραμερίσεις τα συναισθήματά σου όσο το δυνατόν νωρίτερα· δεν ενεργώ με βάση το συναίσθημα, αλλά αντ’ αυτού ασκώ δικαιοσύνη. Αν οι γονείς σου κάνουν κάτι που δεν ωφελεί την εκκλησία, δεν θα μπορέσουν να ξεφύγουν. Οι προθέσεις Μου σου έχουν αποκαλυφθεί και δεν επιτρέπεται να τις αγνοήσεις. Αντιθέτως, πρέπει να τους δώσεις όλη την προσοχή σου και να παραμερίσεις τα πάντα, για να τις ακολουθήσεις ολόψυχα. Θα σε κρατώ πάντοτε στα χέρια Μου. Μην είσαι πάντα άτολμος και μη σε ελέγχει ο άνδρας ή η γυναίκα σου· πρέπει να επιτρέπεις να επιτελείται το θέλημά Μου» (Ο Λόγος Ενσαρκώνεται, τόμ. 1, Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 9). «Ποιος είναι ο Σατανάς, ποιοι είναι δαίμονες και ποιοι είναι οι εχθροί του Θεού, αν όχι αυτοί που αντιστέκονται και που δεν πιστεύουν στον Θεό; Δεν είναι αυτοί που είναι ανυπάκουοι στον Θεό; Δεν είναι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι πιστεύουν, κι όμως στερούνται αλήθειας; Δεν είναι εκείνοι που αναζητούν απλώς να αποκτήσουν ευλογίες, ενώ δεν είναι σε θέση να καταθέτουν μαρτυρία για τον Θεό; Εξακολουθείς να συναναστρέφεσαι με αυτούς τους δαίμονες σήμερα και να τρέφεις συνείδηση και αγάπη προς αυτούς, μα, σ’ αυτήν την περίπτωση, δεν έχεις καλές προθέσεις προς τον Σατανά; Δεν έχεις γίνει ένα με τους δαίμονες; Αν οι άνθρωποι αυτές τις μέρες εξακολουθούν να αδυνατούν να διακρίνουν το καλό από το κακό, και συνεχίζουν να είναι στοργικοί και ελεήμονες στα τυφλά, χωρίς καμία πρόθεση να αναζητήσουν το θέλημα του Θεού ή να είναι σε θέση να τρέφουν, με οποιοδήποτε τρόπο, τις προθέσεις του Θεού ως δικές τους, τότε η κατάληξή τους θα είναι ακόμα πιο καταστροφική. Όποιος δεν πιστεύει στον ενσαρκωμένο Θεό είναι εχθρός του Θεού. Αν τρέφεις συνείδηση και αγάπη προς έναν εχθρό, δεν στερείσαι του αισθήματος της δικαιοσύνης; Εάν είσαι σε σύμπνοια με εκείνους τους οποίους απεχθάνομαι και με τους οποίους διαφωνώ, και όμως τρέφεις αγάπη ή προσωπικά συναισθήματα προς αυτούς, τότε δεν είσαι ανυπάκουος; Δεν αντιστέκεσαι σκόπιμα στον Θεό; Μήπως ένα τέτοιο άτομο κατέχει την αλήθεια; Εάν οι άνθρωποι τρέφουν συνείδηση προς τους εχθρούς, αγάπη για τους δαίμονες και έλεος για τον Σατανά, τότε δεν διαταράσσουν σκόπιμα το έργο του Θεού; Αυτοί οι άνθρωποι που πιστεύουν μόνο στον Ιησού και δεν πιστεύουν στον Θεό που ενσαρκώθηκε κατά τις έσχατες ημέρες, καθώς και όσοι προφορικά ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στον ενσαρκωμένο Θεό, αλλά πράττουν το κακό, είναι όλοι αντίχριστοι, χωρίς να γίνει καν αναφορά σ’ αυτούς που δεν πιστεύουν καν στον Θεό. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι θα αποτελέσουν αντικείμενο καταστροφής» (Ο Λόγος Ενσαρκώνεται, τόμ. 1, Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί). Η κρίση και η αποκάλυψη των λόγων του Θεού μου ράγισε την καρδιά. Ήξερα πολύ καλά ότι η σύζυγός μου είχε την ουσία του κακοποιού και ότι θα έπρεπε να αποβληθεί, αλλά λόγω της συναισθηματικής μου προσκόλλησης μαζί της, δεν μπορούσα να αντέξω να τη δω να αποβάλλεται και να χάνει την ευκαιρία να επιτύχει τη σωτηρία. Ανησυχούσα, επίσης, ότι η γυναίκα μου και τα παιδιά μου, όταν μάθαιναν ότι είχα δώσει αξιολόγηση, θα έλεγαν ότι ήμουν άκαρδος και άπιστος απέναντι στην οικογένεια. Κάλυψα τα γεγονότα και έκανα μόνο μια σύντομη, επιφανειακή παρουσίαση των συμπεριφορών της συζύγου μου σε μια προσπάθεια να ξεγελάσω και να εξαπατήσω τον Θεό και τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Γνώριζα πολύ καλά ότι η σύζυγός μου, αν παρέμενε στην εκκλησία, απλώς θα συνέχιζε να διαταράσσει τη ζωή της εκκλησίας, και παρ’ όλα αυτά επέμεινα και κάλυψα τα παραπτώματά της χωρίς την παραμικρή σκέψη για το τι ζημιά μπορεί να προκαλέσει αυτό στο έργο της εκκλησίας. Δεν κάλυπτα, λοιπόν, μια κακοποιό, δεν αντιστεκόμουν στον Θεό και δεν έβλαπτα την εκκλησία, τους αδελφούς και τις αδελφές μου; Δεν μπορούσα να ξεχωρίσω το καλό από το κακό και ενέδωσα στη συναισθηματική, στοργική μου προσκόλληση σε αυτήν την κακοποιό. Τι ηλίθιος που ήμουν! Αναλογίστηκα ότι ο λόγος για τον οποίο προτιμούσα συνεχώς τις συναισθηματικές μου προσκολλήσεις από την άσκηση της αλήθειας ήταν ότι βαθιά ριζωμένα σατανικά δηλητήρια όπως «Ο άνθρωπος δεν είναι άψυχος· πώς μπορεί να ελευθερωθεί από τα συναισθήματα;» και «Μόλις παντρευτούν ένας άνδρας και μια γυναίκα, ο δεσμός αγάπης τους είναι βαθύς» με είχαν κάνει να δίνω υπερβολική σημασία στους συναισθηματικούς μου δεσμούς και να πιστεύω ότι στη ζωή πρέπει να είναι κανείς στοργικός και πιστός. Είχα φτάσει να θεωρώ αυτές τις σατανικές φιλοσοφίες ως θετικά πράγματα και, ως αποτέλεσμα, ήμουν ανίκανος να διακρίνω το καλό από το κακό, το σωστό από το λάθος, δεν είχα αρχές στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφερόμουν, διατηρούσα συναισθηματικούς δεσμούς με μια κακοποιό, την κάλυπτα, και της επέτρεπα να διαταράσσει την εκκλησιαστική ζωή και να εμποδίζει το έργο της εκκλησίας. Δεν συμμετείχα πρόθυμα στα παραπτώματα της κακοποιού; Αυτή η διαπίστωση με τρομοκράτησε λιγάκι και ένιωσα βαθιά ντροπή και τύψεις. Αν είχα κάνει πράξη την αλήθεια και είχα εκθέσει τα παραπτώματα της συζύγου μου, ώστε οι αδελφοί και οι αδελφές μου να έχουν διάκριση απέναντί της και να την αποβάλουν αμέσως από την εκκλησία, τότε θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί οι διαταράξεις στην εκκλησιαστική ζωή. Αναλογίστηκα όλες τις κακές συμπεριφορές της συζύγου μου —μπορεί να είχε κάποιον ενθουσιασμό, αλλά δεν αποδεχόταν καθόλου την αλήθεια και το μόνο που έκανε ήταν να διαταράσσει την εκκλησία. Η εκκλησία τής είχε δώσει πολλές ευκαιρίες να μετανοήσει, ενώ οι αδελφοί και οι αδελφές μου κι εγώ είχαμε συναναστραφεί πολλές φορές μαζί της, και μάλιστα την είχαμε αντιμετωπίσει και την είχαμε κλαδέψει, δίνοντάς της αρκετές προειδοποιήσεις, αλλά εκείνη δεν αποδεχόταν καθόλου την αλήθεια, δεν μετανοούσε. Αντιθέτως, έκρινε και επιτίθετο στους αδελφούς και τις αδελφές μας. Συνειδητοποίησα ότι σιχαινόταν και απεχθανόταν την αλήθεια, και ήταν ακριβώς σαν τα ζιζάνια που εξέθεσε ο Θεός στο έργο Του των εσχάτων ημερών. Σκέφτηκα ένα χωρίο από την Αποκάλυψη, το οποίο λέει: «Όστις αδικεί ας αδικήση έτι, και όστις είναι μεμολυσμένος ας μολυνθή έτι, και ο δίκαιος ας γείνη έτι δίκαιος, και ο άγιος ας γείνη έτι άγιος» (Αποκάλυψη 22:11). Πράγματι, όποιος είναι μια φορά κακοποιός, είναι για πάντα κακοποιός. Δεν επρόκειτο ποτέ να αλλάξει, όποια κι αν ήταν η κατάσταση.

Αργότερα, βρήκα άλλο ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Η έκβαση καθενός καθορίζεται σύμφωνα με την ουσία που προέρχεται από τη συμπεριφορά του και καθορίζεται πάντοτε κατάλληλα. Κανείς δεν μπορεί να φέρει τις αμαρτίες του άλλου, πόσο μάλλον να λάβει τιμωρία στη θέση κάποιου άλλου. Αυτό είναι απόλυτο. […] Στο τέλος, όσοι πράττουν τη δικαιοσύνη είναι δίκαιοι, και όσοι πράττουν το κακό είναι κακοί. Θα επιτραπεί τελικά στους δικαίους να επιβιώσουν, ενώ οι κακοί θα καταστραφούν. Οι άγιοι είναι άγιοι· δεν είναι ακάθαρτοι. Οι ακάθαρτοι είναι ακάθαρτοι, και δεν έχουν τίποτα άγιο. Οι άνθρωποι που θα καταστραφούν θα είναι όλοι τους πονηροί κι αυτοί που θα επιβιώσουν θα είναι όλοι τους δίκαιοι —έστω κι αν τα παιδιά των πονηρών εκτελούν δίκαιες πράξεις και ακόμη κι αν οι γονείς των δικαίων διαπράττουν κακές πράξεις. Δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ ενός συζύγου που πιστεύει και μιας συζύγου που δεν πιστεύει, και δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ των παιδιών που πιστεύουν και των γονέων που δεν πιστεύουν· αυτοί οι δύο τύποι ανθρώπων είναι παντελώς ασύμβατοι. Προτού εισέλθει στην ανάπαυση, κάποιος έχει σαρκικούς συγγενείς, αλλά όταν κάποιος έχει εισέλθει στην ανάπαυση, δεν θα έχει πλέον σαρκικούς συγγενείς. Όσοι κάνουν το καθήκον τους είναι εχθροί όσων δεν το κάνουν· όσοι αγαπούν τον Θεό και όσοι Τον μισούν αντιτίθενται ο ένας στον άλλο. Εκείνοι που θα εισέλθουν στην ανάπαυση και εκείνοι που θα έχουν καταστραφεί είναι δύο ασύμβατα είδη δημιουργημάτων. Τα δημιουργήματα που εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους θα είναι σε θέση να επιβιώσουν, ενώ τα δημιουργήματα που δεν εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους θα αποτελέσουν αντικείμενο καταστροφής. Επιπλέον, αυτό θα διαρκέσει ως την αιωνιότητα. […] Υπάρχουν σωματικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων της σημερινής εποχής, καθώς και σχέσεις αίματος, αλλά στο μέλλον, όλοι αυτοί οι δεσμοί θα σπάσουν. Οι πιστοί και οι άπιστοι δεν είναι συμβατοί· αντίθετα, αντιτίθενται ο ένας στον άλλο. Αυτοί στην ανάπαυση θα πιστέψουν ότι υπάρχει ένας Θεός και θα υποταχθούν στον Θεό, ενώ όσοι είναι ανυπάκουοι στον Θεό θα έχουν όλοι καταστραφεί. Δεν θα υπάρχουν πλέον οικογένειες στη γη· πώς θα μπορούσαν να υπάρχουν γονείς ή παιδιά ή συζυγικές σχέσεις; Η μεγάλη ασυμβατότητα μεταξύ πίστης και απιστίας θα έχει καταργήσει πλήρως τέτοιου είδους σωματικές σχέσεις!» (Ο Λόγος Ενσαρκώνεται, τόμ. 1, Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί). Μέσα από τα λόγια του Θεού, έμαθα ότι ο Θεός καθορίζει τις εκβάσεις των ανθρώπων με βάση την ουσία τους. Ο Θεός δεν σώζει τους κακοποιούς, σώζει εκείνους που μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια και να μετανοήσουν πραγματικά, ενώ αποκλείει εκείνους που δεν μπορούν να την αποδεχτούν, και μάλιστα απεχθάνονται και σιχαίνονται την αλήθεια. Στην ουσία της, η σύζυγός μου είναι κακοποιός και δεν μπορεί να σωθεί από τον Θεό. Ακόμα και αν παρέμενε στην εκκλησία, τελικά θα αποκλειόταν, και το μόνο που θα υφίστατο θα ήταν όλο και πιο αυστηρές τιμωρίες για τις συνεχιζόμενες κακές πράξεις της. Δεν είχα κατανοήσει τη δίκαιη διάθεση του Θεού, σκεπτόμενος μόνο πώς να διαφυλάξω τους σαρκικούς συναισθηματικούς μου δεσμούς, χωρίς να κάνω πράξη την αλήθεια και πιστεύοντας ότι όσο απέκρυπτα τα παραπτώματα της συζύγου μου, θα μπορούσε να παραμείνει στην εκκλησία και να βρει τον δρόμο της προς τη βασιλεία του Θεού. Τι γελοίες αντιλήψεις είχα! Στις έσχατες ημέρες, ο Θεός επιτελεί το έργο της «ταξινόμησης του καθενός σύμφωνα με το είδος του». Καθορίζει τον προορισμό και την έκβαση κάθε ατόμου με βάση τις πράξεις του, τη φύση και ουσία του. Οι καλοί θα καταταχθούν μαζί με τους καλούς και οι κακοί μαζί με τους κακούς. Η σύζυγός μου θα πρέπει να δεχτεί τις συνέπειες των κακών πράξεών της, καθώς αυτό υπαγορεύει η δίκαιη διάθεση του Θεού. Βρήκα άλλο ένα χωρίο των λόγων του Θεού που έλεγε: «Όλοι σας λέτε ότι ενδιαφέρεστε για το φορτίο του Θεού και ότι θα υπερασπιστείτε τη μαρτυρία της εκκλησίας, όμως ποιος ανάμεσά σας έχει ενδιαφερθεί αληθινά για το φορτίο του Θεού; Διερωτήσου το εξής: Είσαι κάποιος που έχει δείξει ενδιαφέρον για το φορτίο Του; Μπορείς να κάνεις πράξη τη δικαιοσύνη για Εκείνον; Μπορείς να ορθώσεις το ανάστημά σου και να μιλήσεις για Μένα; Μπορείς να κάνεις ακλόνητα πράξη την αλήθεια; Είσαι αρκετά θαρραλέος ώστε να αγωνιστείς ενάντια σε όλες τις πράξεις του Σατανά; Θα μπορούσες να παραμερίσεις τα συναισθήματά σου και να εκθέσεις τον Σατανά για χάρη της αλήθειας Μου; Μπορείς να επιτρέψεις να εκπληρωθούν μέσα σου οι προθέσεις Μου; Έχεις προσφέρει την καρδιά σου την πιο κρίσιμη στιγμή; Είσαι κάποιος που κάνει το θέλημά Μου;» (Ο Λόγος Ενσαρκώνεται, τόμ. 1, Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 13). Τα λόγια του Θεού με έκαναν να νιώσω ακόμη πιο μετανιωμένος και ντροπιασμένος. Είχα επιτρέψει στις συναισθηματικές μου προσκολλήσεις να υπαγορεύουν τις πράξεις μου, κάνοντας κόλπα και εξαπατώντας τον Θεό, βλάπτοντας τους αδελφούς και τις αδελφές μου, και εμποδίζοντας την κανονική πρόοδο του έργου της κάθαρσης. Δεν μπορούσα πλέον να ενεργώ σύμφωνα με τα συναισθήματα, έπρεπε να λάβω υπόψη μου το θέλημα του Θεού, να συμπεριφερθώ σύμφωνα με τις αρχές, να εκθέσω όλα τα παραπτώματα της συζύγου μου και να τη σταματήσω από το να διαταράσσει το έργο της εκκλησίας. Κατέγραψα όλες τις κακές πράξεις και το γενικότερο μοτίβο συμπεριφοράς που είχα παρατηρήσει στη σύζυγό μου καθ’ όλη τη διάρκεια της παραμονής μας στην εκκλησία, και παρέδωσα την αξιολόγησή μου στον επικεφαλής. Λίγο αργότερα, οι επικεφαλής και οι εργάτες της εκκλησίας διαπίστωσαν με βάση τη συνολική συμπεριφορά της συζύγου μου ότι ήταν κακοποιός, και αποφασίστηκε με ψηφοφορία σε όλη την εκκλησία να αποβληθεί. Μετά την αποβολή της, η εκκλησιαστική ζωή επέστρεψε στο φυσιολογικό. Είχα πραγματικά γίνει μάρτυρας της δικαιοσύνης του Θεού και ένιωθα καλά που είχα παίξει τον ρόλο μου στην έκθεση και αποβολή μιας κακοποιού από την εκκλησία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αισθάνομαι μεγαλύτερη γαλήνη και ισορροπία. Μέσω της ανάγνωσης των λόγων του Θεού μπόρεσα να αντισταθώ στους περιορισμούς της συναισθηματικής προσκόλλησης, να εκθέσω τα παραπτώματα της συζύγου μου και να κάνω το χρέος μου για την προστασία του έργου της εκκλησίας. Δόξα τω Θεώ!