92. Βασανιστικές επιλογές
Το 1999, αποδέχτηκα το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες, και λίγο αργότερα εξελέγην επικεφαλής εκκλησίας. Τον Δεκέμβριο του 2000, ένα μεσημέρι, ενώ έτρωγα με τα δύο μου παιδιά, πέντε αστυνομικοί εισέβαλαν στο σπίτι και άρχισαν να το κάνουν άνω-κάτω, ερευνώντας χωρίς να επιδείξουν ένταλμα. Ο γιος μου ήταν μόλις έξι ετών, και τα δύο παιδιά κρατιόντουσαν φοβισμένα από τα ρούχα μου, με τα χέρια τους να τρέμουν. Στο τέλος, βρήκαν μία Βίβλο και ένα ημερολόγιο πνευματικής άσκησης που είχα γράψει. Με τραβούσαν και με έσπρωχναν, προσπαθώντας να με βάλουν στο περιπολικό. Τα παιδιά έκλαιγαν και φώναζαν: «Μαμά! Μη φύγεις!» Εκείνη τη στιγμή, άρχισαν ξαφνικά να κυλούν δάκρυα στο πρόσωπό μου, γιατί δεν ήξερα αν θα επέστρεφα ποτέ για να τα ξαναδώ. Η καρδιά μου γέμισε θλίψη. Αργότερα, με έφεραν σε μια αίθουσα ανακρίσεων της Υπηρεσίας Δημόσιας Ασφάλειας, όπου με έδεσαν με χειροπέδες σε μια μεταλλική καρέκλα. Αρκετοί άνθρωποι ήταν εκεί και με κοιτούσαν άγρια. Ήμουν τρομοκρατημένη και προσευχόμουν αδιάκοπα στον Θεό, ζητώντας Του να μου δώσει πίστη. Σκεφτόμουν τα λόγια του Θεού: «Τώρα είναι η ώρα που θα σε δοκιμάσω: Θα Μου προσφέρεις την αφοσίωσή σου; Θα Με ακολουθήσεις με αφοσίωση μέχρι το τέλος του δρόμου; Μη φοβάσαι. Με την υποστήριξή Μου, ποιος θα μπορούσε ποτέ να κλείσει αυτόν τον δρόμο;» (Ο Λόγος Ενσαρκώνεται, τόμ. 1, Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 10). Τα λόγια του Θεού μού έδωσαν πίστη, και στη σκέψη ότι ο Θεός είναι το στήριγμά μου, ο φόβος μου μειώθηκε. Όσο σκληρή κι αν ήταν η αστυνομία, βρισκόταν στα χέρια του Θεού. Ορκίστηκα ότι όσο κι αν με βασάνιζαν, δεν θα γινόμουν Ιούδας και δεν θα πρόδιδα τον Θεό. Ορκίστηκα στη ζωή μου να παραμείνω σταθερή στη μαρτυρία μου για τον Θεό!
Ένας από τους αστυνομικούς άρχισε την ανάκριση: «Ποιος σε προσηλύτισε στον Παντοδύναμο Θεό; Ποιος είναι ο επικεφαλής σου; Πού φυλάσσονται τα χρήματα της εκκλησίας;» Είπα: «Δεν ξέρω τίποτα». Ο διευθυντής της Εθνικής Ασφάλειας είπε: «Βρήκαμε το σπίτι σου σήμερα επειδή έχουμε ήδη αποδείξεις για την πίστη σου. Μπορούμε να σε καταδικάσουμε, ακόμη και αν δεν πεις ούτε λέξη. Αλλά αν μας πεις τι ξέρεις, θα σε αφήσουμε να πας σπίτι σου αμέσως». Δεν είπα λέξη. Στη συνέχεια, είπε: «Τα παιδιά σου είναι τόσο μικρά —θα ήταν τρομερό αν δεν είχαν τη μαμά τους να τα φροντίζει. Αν οι δάσκαλοι και οι συμμαθητές τους μάθουν ότι η μητέρα τους είναι στη φυλακή, θα τα κοροϊδεύουν και θα τα χλευάζουν. Πόσο κακό θα έκανε αυτό στην ψυχολογία τους; Θα μπορούσες να αντέξεις κάτι τέτοιο; Δεν θα περιφρονούσες τα παιδιά σου για την πίστη σου, έτσι δεν είναι;» Ακούγοντάς τον να το λέει αυτό, μου ήρθαν αμέσως στο μυαλό τα φοβισμένα βλέμματα των παιδιών όταν με είχαν συλλάβει, και σε μια στιγμή η καρδιά μου έγινε κόμπος. Όλα όσα συνέβησαν εκείνη τη μέρα θα προκαλούσαν τραύμα στα παιδιά και θα τα επηρέαζαν τόσο πολύ! Αν καταδικαζόμουν, ποιος θα τα φρόντιζε; Ειδικά ο γιος μου, που ήταν πάντα φιλάσθενος, τι θα έκανε αν δεν ήμουν εκεί να τον φροντίζω; Αν υφίσταντο διακρίσεις και τα κορόιδευαν δάσκαλοι και συμμαθητές, θα μπορούσαν να το αντιμετωπίσουν; Καθώς τα σκεφτόμουν όλα αυτά, τα δάκρυά μου έτρεχαν ασταμάτητα και έσπευσα να προσευχηθώ στον Θεό: «Θεέ μου! Ανησυχώ για τα παιδιά μου και νιώθω ράκος. Σε παρακαλώ, προστάτεψε την καρδιά μου, ώστε να μπορώ να είμαι ήρεμη, να βασίζομαι σ’ Εσένα και να παραμείνω σταθερή στη μαρτυρία μου». Αφού προσευχήθηκα, σκέφτηκα τα εξής λόγια του Θεού: «Παρά το γεγονός ότι βρίσκεσαι εδώ ενώπιόν Μου, κάνοντας πράγματα για Μένα, βαθιά μέσα σου εξακολουθείς να σκέφτεσαι τη γυναίκα σου, τα παιδιά σου και τους γονείς σου πίσω στο σπίτι. Είναι όλα αυτά ιδιοκτησία σου; Γιατί δεν τα εμπιστεύεσαι στα χέρια Μου; Δεν έχεις επαρκή πίστη σ’ Εμένα; Ή μήπως φοβάσαι ότι θα κάνω ακατάλληλες διευθετήσεις για σένα; Γιατί ανησυχείς μονίμως για τη σαρκική σου οικογένεια; Πάντα σου λείπουν τα αγαπημένα σου πρόσωπα! Έχω κάποια θέση στην καρδιά σου;» (Ο Λόγος Ενσαρκώνεται, τόμ. 1, Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 59). Τα λόγια του Θεού φώτισαν αμέσως την καρδιά μου. Ο Θεός είναι ο Δημιουργός, και η μοίρα όλων μας είναι υπό την κυριαρχία και τη διακυβέρνησή Του. Ό,τι κι αν συνέβαινε με τα δύο παιδιά μου στο μέλλον βρισκόταν στα χέρια Του και δεν είχε νόημα να ανησυχώ. Έπρεπε να έχω πίστη στον Θεό και να τα εμπιστευτώ στα χέρια Του. Με αυτή τη σκέψη, ηρέμησα και δεν ανησυχούσα πλέον τόσο πολύ γι’ αυτά. Ήξερα ότι η αστυνομία χρησιμοποιούσε τα παιδιά για να με εκβιάσει να πουλήσω την εκκλησία. Αυτοί ήταν που με είχαν συλλάβει παράνομα και είχαν καταστρέψει την κανονική οικογενειακή μου ζωή, και τώρα έλεγαν ότι αυτό που με εμπόδιζε να φροντίσω τα παιδιά μου ήταν η πίστη μου. Δεν ήταν αυτό διαστρέβλωση των γεγονότων, δεν έκαναν το άσπρο μαύρο; Όταν το σκέφτηκα αυτό, τους ανταπάντησα: «Φταίει η πίστη μου ή φταίει που εσείς με έχετε κλεισμένη εδώ μέσα; Οι πιστοί στον Θεό διαβάζουν τον λόγο του Θεού και προσπαθούν να είναι καλοί άνθρωποι· δεν κάνουν τίποτα παράνομο. Γιατί συλλαμβάνετε συνεχώς πιστούς;» Όταν το είπα αυτό, ξέσπασαν σε τρανταχτά γέλια, και ένας αστυνομικός είπε: «Είσαι τόσο αφελής. Αν όλοι πίστευαν στον Θεό, ποιος θα άκουγε το ΚΚΚ; Ποιον θα οδηγούσε τότε το Κόμμα; Γι’ αυτό δεν μπορούμε να σας αφήσουμε να πιστεύετε, και αν το κάνετε, θα σας συλλάβουμε!» Εξοργίστηκα και θυμήθηκα κάτι που είπε ο Θεός: «Σε μια σκοτεινή κοινωνία σαν κι αυτήν, όπου οι δαίμονες είναι ανελέητοι και απάνθρωποι, πώς θα μπορούσε ο βασιλιάς των δαιμόνων, ο οποίος σκοτώνει ανθρώπους ανενδοίαστα, να ανεχτεί την ύπαρξη ενός Θεού που είναι αξιαγάπητος, ευγενικός, αλλά και άγιος; Πώς θα μπορούσε να χειροκροτεί και να ζητωκραυγάζει για την άφιξη του Θεού; Αυτοί οι λακέδες! Ανταποδίδουν την καλοσύνη με μίσος, εδώ και καιρό έχουν απαξιώσει τον Θεό, Τον κακομεταχειρίζονται, είναι σε ακραίο βαθμό βάναυσοι, δεν έχουν την παραμικρή εκτίμηση για τον Θεό, λεηλατούν και πλιατσικολογούν, έχουν χάσει κάθε ευσυνειδησία και δρουν αντίθετα με τη συνείδηση, ενώ παρασύρουν τους αθώους στην ανοησία. Προπάτορες των αρχαίων; Πολυαγαπημένοι ηγέτες; Όλοι τους αντιτίθενται στον Θεό! Η ανάμειξή τους έχει αφήσει τα πάντα κάτω από τους ουρανούς σε μια κατάσταση σκότους και χάους! Θρησκευτική ελευθερία; Τα νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντα των πολιτών; Όλα είναι κόλπα συγκάλυψης της αμαρτίας!» (Ο Λόγος Ενσαρκώνεται, τόμ. 1, Έργο και είσοδος (8)). Μέσα από τα λόγια του Θεού, είδα την ουσία του ΚΚΚ. Είναι διεστραμμένοι και αντίθετοι με τον Ουρανό. Ο Θεός ήταν Αυτός που δημιούργησε όλα τα πράγματα, δημιούργησε αυτήν την ανθρωπότητα, και είναι Αυτός που τρέφει και συντηρεί όλη την ανθρωπότητα. Η λατρεία του Θεού είναι ορισμένη από τον Ουρανό και αναγνωρισμένη από τη γη, αλλά το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν αφήνει τους ανθρώπους να πιστεύουν και να ακολουθούν τον Θεό· προωθεί τον αθεϊσμό και την εξέλιξη για να παραπλανήσει τους ανθρώπους. Ισχυρίζεται μάλιστα, ξεδιάντροπα, ότι «δεν υπάρχει απολύτως κανένας Θεός στον κόσμο» και ότι «η ευτυχία του λαού προέρχεται αποκλειστικά από το Κόμμα». Θέλουν ο λαός να είναι βαθιά ευγνώμων, να τους ακούει και να τους υπακούει. Το ΚΚΚ είναι απίστευτα κακό και απεχθές! Τις έσχατες ημέρες, ο Θεός ήρθε προσωπικά στη γη για να σώσει την ανθρωπότητα, εκφράζοντας εκατομμύρια λόγια. Αυτό που φοβάται περισσότερο το ΚΚΚ είναι ότι οι άνθρωποι θα διαβάσουν τον λόγο του Θεού και θα κατανοήσουν την αλήθεια, ότι θα διακρίνουν τι είναι το Κόμμα και, καθώς δεν θα βρίσκονται πλέον υπό τον έλεγχό του, θα στραφούν προς τον Θεό. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το ΚΚΚ κάνει ό,τι μπορεί για να συλλάβει τους χριστιανούς, ελπίζοντας μάταια να καταστείλει το έργο του Θεού και να επιτύχει τον στόχο του να ελέγχει την ανθρωπότητα για πάντα. Μόλις βίωσα προσωπικά τη δίωξή του, είδα τη δαιμονική ουσία του —ότι μισεί, δηλαδή, την αλήθεια και είναι εχθρός του Θεού— και σιχάθηκα από τα βάθη της καρδιάς μου αυτή τη σατανική αγέλη δαιμόνων που αντιστεκόταν στον Θεό. Αποφάσισα να ακολουθήσω σταθερά τον Θεό και να παραμείνω σταθερή στη μαρτυρία μου για τον Θεό, όσο κι αν υπέφερα.
Αργότερα, ο σύζυγός μου με έβγαλε έξω με εγγύηση πληρώνοντας κάποιον για να τα καταφέρει. Την ημέρα της αποφυλάκισής μου, ένας αστυνομικός μού είπε: «Με βάση την τωρινή σου στάση, σίγουρα θα συνεχίσεις να πιστεύεις. Θα σε παρακολουθούμε και θα σε ξαναβάλουμε μέσα μόλις σε βρούμε να συναθροίζεσαι ή να διαδίδεις το ευαγγέλιο!» Για να μπορέσω να συνεχίσω να πιστεύω και να κάνω κανονικά το καθήκον μου, αναγκάστηκα να μετακινηθώ αρκετές φορές. Ο σύζυγός μου ήταν τότε αντιδήμαρχος και είχε χάσει κάθε πιθανότητα προαγωγής από τότε που με συνέλαβαν για την πίστη μου. Έπειτα, τον Απρίλιο του 2007, ένα βράδυ ήρθε στο σπίτι και είπε: «Κάποια στελέχη θα προαχθούν σύντομα στην πόλη. Εξαιτίας της πίστης σου, τις προηγούμενες φορές που είχα ελπίδες, δεν πέρασα τον έλεγχο πολιτικού ιστορικού. Είπα στον επικεφαλής μου ότι αυτή τη φορά θέλω να λάβω μέρος και είπε ότι θα με προτείνει, αρκεί να εγκαταλείψεις τη θρησκεία σου». Μου είπε, επίσης: «Αν απλώς σταματήσεις να πιστεύεις, θα έχουμε κι εμείς μια καλή ζωή και θα μπορούμε να προσφέρουμε και στα παιδιά μας μια σταθερή οικογενειακή ζωή. Αν επιμείνεις να διατηρήσεις την πίστη σου, θα πρέπει να πάρουμε διαζύγιο. Δεν θέλω να μπλεχτώ άλλο σ’ αυτό. Σκέψου το λίγο!» Ήταν πολύ οδυνηρό να τον ακούω να τα λέει όλα αυτά. Αν χωρίζαμε, τα παιδιά μας θα πληγώνονταν πολύ! Ήταν πάντα καλός μαζί μου και τα παιδιά μας ήταν υπάκουα. Εκείνος είχε τη δουλειά του, εγώ ήμουν επιχειρηματίας και είχαμε πραγματικά μια ευτυχισμένη ζωή. Η υπέροχη οικογένειά μας διαλυόταν εξαιτίας των διώξεων της κινεζικής κυβέρνησης. Σκεπτόμενη αυτό, αισθάνθηκα αηδία, σαν να γινόταν κομμάτια η καρδιά μου. Προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, δεν μπορώ να Σ’ αφήσω, αλλά δεν μπορώ ούτε να αφήσω τον σύζυγό μου και τα παιδιά μου. Δεν ξέρω τι να κάνω. Σε παρακαλώ, διαφώτισέ με, ώστε να καταλάβω το θέλημά Σου». Στη συνέχεια, σκέφτηκα τον λόγο του Θεού: «Δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ ενός συζύγου που πιστεύει και μιας συζύγου που δεν πιστεύει, και δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ των παιδιών που πιστεύουν και των γονέων που δεν πιστεύουν· αυτοί οι δύο τύποι ανθρώπων είναι παντελώς ασύμβατοι. Προτού εισέλθει στην ανάπαυση, κάποιος έχει σαρκικούς συγγενείς, αλλά όταν κάποιος έχει εισέλθει στην ανάπαυση, δεν θα έχει πλέον σαρκικούς συγγενείς» (Ο Λόγος Ενσαρκώνεται, τόμ. 1, Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί). Σκέφτηκα τα λόγια του Θεού και κατάλαβα ότι οι άνθρωποι με πίστη και οι άνθρωποι χωρίς πίστη είναι δύο είδη ανθρώπων με διαφορετική ουσία. Οι απόψεις τους για τη ζωή και οι αξίες τους είναι διαφορετικές. Βρισκόμουν στο ορθό μονοπάτι ζωής της πίστης, αυτό της επιδίωξης της αλήθειας. Ο σύζυγός μου βρισκόταν στο μονοπάτι της επαγγελματικής σταδιοδρομίας, ένα μονοπάτι για να ανέβει στην ιεραρχία και να βγάλει χρήματα. Στοχεύοντας στην προαγωγή, αγνοούσε τα χρόνια που ήμασταν παντρεμένοι και τα συναισθήματα των παιδιών μας, και επέλεγε αντ’ αυτού το διαζύγιο. Κι αυτό γιατί μέσα του, η κοινωνική θέση και το μέλλον του είχαν γίνει πιο σημαντικά από εμένα και τα παιδιά. Παρόλο που ισχυριζόταν ότι ήθελε να δώσει στα παιδιά ένα μια σταθερή και ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή, όλα αυτά ήταν μια ψευδαίσθηση. Ήταν καλός μαζί μου στο παρελθόν, επειδή δεν είχα καμία επίδραση στα προσωπικά του συμφέροντα. Τώρα, η πίστη μου και η σύλληψή μου επηρέαζαν την επαγγελματική του σταδιοδρομία και τον εμπόδιζαν να πάρει προαγωγή και να βγάλει περισσότερα χρήματα, οπότε ήθελε να χωρίσει. Όταν το σκέφτηκα αυτό, είδα πόσο ψυχρό ήταν εκ μέρους του. Είδα ότι δεν υπάρχει πραγματική αγάπη μεταξύ των ανθρώπων, μόνο εξαπάτηση και εκμετάλλευση. Ο σύζυγός μου ήξερε πολύ καλά ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα ήταν ένα κακό κόμμα, αλλά συνέχισε να παίρνει το μέρος του, να μου λέει να εγκαταλείψω την πίστη μου, ακόμη και να με πιέζει με διαζύγιο. Είχαμε διαφορετικές οπτικές και βαδίζαμε σε διαφορετικά μονοπάτια, και δεν θα ήμασταν ευτυχισμένοι ακόμα κι αν μέναμε μαζί. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, ήξερα τι έπρεπε να κάνω. Πήγαμε στο Γραφείο Πολιτικών Υποθέσεων το επόμενο πρωί για να υποβάλουμε τα χαρτιά του διαζυγίου, και καθ’ οδόν είπε: «Ξέρεις, δεν θέλω να χωρίσουμε, αλλά δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Να προσέχεις τον εαυτό σου». Ακούγοντάς τον να το λέει αυτό, άρχισα ξαφνικά να δακρύζω. Σκέφτηκα όλες τις δυσκολίες και τον χλευασμό που θα είχα να αντιμετωπίσω μετά το διαζύγιο και με έπιασε πόνος. Προσευχήθηκα γρήγορα στον Θεό, ζητώντας Του να προστατεύσει την καρδιά μου. Σκέφτηκα τα λόγια του Θεού: «Πρέπει να υποφέρεις για την αλήθεια, πρέπει να παραδοθείς στην αλήθεια, πρέπει να υπομείνεις με ταπείνωση για την αλήθεια και για να κερδίσεις περισσότερη αλήθεια, πρέπει να υποστείς περισσότερα βάσανα. Αυτό πρέπει να κάνεις. Δεν πρέπει να πετάξεις την αλήθεια για χάρη μιας ειρηνικής οικογενειακής ζωής, και δεν πρέπει να χάσεις την αξιοπρέπεια και την ακεραιότητα της ζωής σου για χάρη μιας στιγμιαίας απόλαυσης. Θα πρέπει να ακολουθήσεις όλα όσα είναι όμορφα και καλά και θα πρέπει να ακολουθήσεις ένα μονοπάτι στη ζωή που θα έχει μεγαλύτερο για σένα νόημα. Εάν έχεις μια τόσο χυδαία ζωή και δεν βάζεις στόχους, τότε δεν σπαταλάς τη ζωή σου; Τι μπορείς να κερδίσεις από μια τέτοια ζωή; Θα πρέπει να εγκαταλείψεις όλες τις απολαύσεις της σάρκας για χάρη της μιας αλήθειας και δεν πρέπει να πετάξεις όλες τις αλήθειες για χάρη μιας μικρής απόλαυσης. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν ακεραιότητα ή αξιοπρέπεια. Δεν υπάρχει νόημα στην ύπαρξή τους!» (Ο Λόγος Ενσαρκώνεται, τόμ. 1, Οι εμπειρίες του Πέτρου: η γνώση του για την παίδευση και την κρίση). Είδα από τα λόγια του Θεού ότι όσο καλή ζωή κι αν ζει κάποιος σαρκικά, όσοι κι αν τον ζηλεύουν και τον θαυμάζουν, όλα αυτά δεν σημαίνουν τίποτα. Μόνο η επιδίωξη της αλήθειας και η εκτέλεση του καθήκοντος ενός δημιουργημένου όντος μπορούν να αποσπάσουν την έγκριση του Θεού. Μόνο αυτή είναι μια ζωή με ακεραιότητα και αξιοπρέπεια, και είναι η πιο ουσιαστική και πολύτιμη ζωή. Η σκέψη αυτή ήταν πραγματικά απελευθερωτική, και διαχειρίστηκα τη διαδικασία του διαζυγίου χωρίς επιφυλάξεις.
Τον Μάιο του 2011, ενώ βρισκόμουν σε μια συνάθροιση, με συνέλαβαν ξανά. Ήταν οι ίδιοι αστυνομικοί που με είχαν συλλάβει δέκα χρόνια πριν. Βρήκαν την ταυτότητά μου και φώναξαν το όνομά μου, λέγοντας: «Σε αυτά τα δέκα χρόνια πήγαμε πολλές φορές στο σπίτι σου και δεν σε βρήκαμε, αλλά τώρα πραγματικά χτυπήσαμε φλέβα χρυσού. Αυτή τη φορά, δεν θα σε αφήσουμε να φύγεις!» Καθώς μιλούσαν, μου πέρασαν χειροπέδες και με έβαλαν στο περιπολικό. Στο αυτοκίνητο σκεφτόμουν τρεις αδελφές που είχαν συλληφθεί στο παρελθόν και βασανίζονταν βάναυσα από την αστυνομία για έναν ολόκληρο μήνα. Η μία από αυτές είχε υποστεί μόνιμη βλάβη στο αριστερό της χέρι επειδή την είχαν αφήσει κρεμασμένη για πάρα πολλή ώρα. Στη σκέψη αυτού του γεγονότος, η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει δυνατά. Φοβόμουν ότι θα με χτυπούσαν μέχρι να μείνω ανάπηρη ή μέχρι θανάτου. Επικαλέστηκα επειγόντως τον Θεό μέσα από την καρδιά μου: «Θεέ μου! Σε παρακαλώ, προστάτεψέ με και καθοδήγησέ με μέσα από αυτό το περιβάλλον. Ακόμα κι αν με χτυπήσουν μέχρι θανάτου, δεν θα γίνω ποτέ Ιούδας». Μετά την προσευχή μου, σκέφτηκα τα λόγια του Θεού: «Γνωρίζεις πως τα πάντα στο περιβάλλον γύρω σου βρίσκονται εκεί με την άδειά μου, όλα σχεδιασμένα από Μένα. Δες ξεκάθαρα και ικανοποίησε την καρδιά Μου στο περιβάλλον που σου προσέφερα. Μη φοβάσαι· ο Παντοδύναμος Θεός των δυνάμεων θα είναι σίγουρα μαζί σου· φυλάει τα νώτα σας και είναι η ασπίδα σας» (Ο Λόγος Ενσαρκώνεται, τόμ. 1, Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 26). Ήταν αλήθεια. Η ζωή και ο θάνατός μου βρίσκονταν εξ ολοκλήρου στα χέρια του Θεού· δεν μπορούσαν να μου πάρουν τη ζωή χωρίς να το επιτρέψει ο Θεός. Σκέφτηκα τον Ιώβ και τις δοκιμασίες που πέρασε. Ο Θεός δεν άφησε τον Σατανά να βλάψει τη ζωή του Ιώβ και ο Σατανάς δεν μπορούσε να πάει κόντρα σε όσα είπε ο Θεός. Αυτό μου έφερε λίγη γαλήνη στην καρδιά μου και μου έδωσε πίστη για να αντιμετωπίσω αυτό που βρισκόταν μπροστά μου.
Αργότερα, με ανέκρινε ο επικεφαλής της Εθνικής Ασφάλειας. Είπε: «Πρόκειται για μια σημαντική, κρίσιμη υπόθεση για την πόλη μας αυτή τη στιγμή. Σε συνέλαβαν πριν από δέκα χρόνια, και το 2009 κάποιος ανέφερε ότι διέδιδες το ευαγγέλιο. Αρκετές προσπάθειες για τη σύλληψή σου απέτυχαν. Αυτή τη φορά, σε πιάσαμε επί τόπου σε συνάθροιση, οπότε ακόμη και αν δεν πεις τίποτα, μπορούμε να σε καταδικάσουμε για επτά έως δέκα χρόνια. Μόλις καταδικαστείς, τα δύο παιδιά σου δεν θα γίνουν δεκτά στο κολέγιο και δεν θα βρουν ποτέ δουλειά στο δημόσιο. Επιπλέον, θα υφίστανται διακρίσεις από όλους επειδή έχουν μια μάνα σαν εσένα. Θα φταις εσύ που κατέστρεψες το μέλλον τους. Θα σε μισούν για το υπόλοιπο της ζωής τους! Ακόμα κι αν δεν σκέφτεσαι τον εαυτό σου, σκέψου το μέλλον των παιδιών σου. Αν συνεργαστείς μαζί μας, μας πεις ποιος είναι ο επικεφαλής σου και μας δώσεις τα χρήματα της εκκλησίας, θα σε αφήσουμε ελεύθερη». Ακούγοντάς τον να τα λέει αυτά, αηδίασα τρομερά. Το Κομμουνιστικό Κόμμα είναι που δεν σταματάει μπροστά σε τίποτα για να διώξει τους χριστιανούς —χρησιμοποίησαν ακόμη και το μέλλον των παιδιών μου για να με απειλήσουν και να με αναγκάσουν να πουλήσω την εκκλησία και να προδώσω τον Θεό, και στη συνέχεια ισχυρίζονταν ότι αυτό που κατέστρεφε τις μελλοντικές τους προοπτικές ήταν η πίστη μου. Ήταν απόλυτη διαστρέβλωση των γεγονότων!
Εκείνη την ημέρα με ανέκριναν συστηματικά μέχρι μετά τις 2 τα ξημερώματα. Όταν είδαν ότι δεν μιλούσα, με έστειλαν στο κρατητήριο. Ένας αστυνομικός είπε: «Αυτή τη φορά θα καταδικαστείς και θα φυλακιστείς»! Το κελί ήταν σκοτεινό και υγρό. Οι ρευματισμοί και η ρευματική καρδιοπάθειά μου χειροτέρευαν όλο και περισσότερο, και πονούσα σε κάθε μου άρθρωση. Είχα υπηρεσία για δύο ώρες κάθε βράδυ, και μετά από λίγη ώρα ορθοστασίας, είχα ταχυπαλμία και σφίξιμο στο στήθος. Ήταν τρομερό. Σκέφτηκα τον αστυνομικό που έλεγε ότι θα καταδικαζόμουν για επτά έως δέκα χρόνια και άρχισα να υπολογίζω πόσες μέρες ήταν τα επτά χρόνια, και μετά τα δέκα χρόνια. Θα ήταν χιλιάδες μέρες και νύχτες. Πώς θα το άντεχα; Θα έβγαινα ζωντανή από εκεί μέσα; Στη σκέψη αυτή, δεν μπορούσα να σταματήσω τα δάκρυα να τρέχουν στο πρόσωπό μου και ένιωσα την καρδιά μου να κυριεύεται από σκοτάδι. Συνειδητοποίησα ότι δεν ήμουν σε καλή κατάσταση, οπότε είπα επειγόντως μια προσευχή, ζητώντας από τον Θεό να προστατεύσει την καρδιά μου και να μου δώσει την πίστη να αντέξω αυτές τις συνθήκες. Θυμήθηκα τα λόγια του Θεού: «Σε αυτόν τον αχανή κόσμο, ποιος έχει προσωπικά εξεταστεί από Μένα; Ποιος έχει προσωπικά ακούσει τα λόγια του Πνεύματός Μου; Τόσο πολλοί άνθρωποι πηγαίνουν ψηλαφιστά και αναζητούν μες στο σκοτάδι· τόσο πολλοί προσεύχονται εν μέσω αντιξοοτήτων· τόσο πολλοί παρακολουθούν με ελπίδα, ενώ πεινούν και κρυώνουν· και τόσο πολλοί είναι δέσμιοι του Σατανά· κι όμως τόσο πολλοί δεν ξέρουν πού να στραφούν, τόσο πολλοί Με προδίδουν εν μέσω της ευδαιμονίας τους, τόσο πολλοί είναι αγνώμονες και τόσο πολλοί είναι πιστοί στα απατηλά σχέδια του Σατανά. Ποιος από εσάς είναι ο Ιώβ; Ποιος είναι ο Πέτρος; Γιατί ανέφερα επανειλημμένα τον Ιώβ; Γιατί αναφέρθηκα στον Πέτρο τόσο πολλές φορές; Έχετε διαπιστώσει ποτέ τι ελπίδες έχω από εσάς; Θα πρέπει να αφιερώσετε περισσότερο χρόνο για να αναλογιστείτε αυτά τα πράγματα» (Ο Λόγος Ενσαρκώνεται, τόμ. 1, Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Κεφάλαιο 8). Αφότου αναλογίστηκα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι ο Θεός ενέκρινε τον Ιώβ και τον Πέτρο επειδή πίστευαν πραγματικά και υποτάχθηκαν. Ο Ιώβ υπέστη δοκιμασίες, έχασε τον πλούτο του και τα παιδιά του, και όλο του το σώμα γέμισε με πληγές, αλλά ήταν ακόμα σε θέση να δοξάζει το όνομα του Θεού και να λέει: «Ο Κύριος έδωκε και ο Κύριος αφήρεσεν· είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον» (Ιώβ 1:21). Αυτό ταπείνωσε τον Σατανά. Και ο Πέτρος σταυρώθηκε ανάποδα για τον Θεό, υπακούοντας μέχρι θανάτου, δίνοντας ηχηρή μαρτυρία. Όσο για μένα, είχα απολαύσει τόσο πολύ πότισμα και θρέψη από τα λόγια του Θεού, αλλά μόλις αντιμετώπισα ελάχιστα βάσανα, ήθελα να φύγω τρέχοντας. Πού ήταν η πίστη μου; Πού ήταν η υπακοή μου; Απείχα πολύ από αυτό που απαιτεί ο Θεός. Ήμουν τόσο προσκολλημένη στη ζωή μου, πώς θα μπορούσα να δώσω μαρτυρία για τον Θεό; Σε αυτό το σημείο αισθάνθηκα πραγματικά μετανιωμένη και ένοχη, και προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, είμαι έτοιμη να εναποθέσω τον εαυτό μου στα χέρια Σου. Όσα χρόνια κι αν φυλακιστώ ή όσα δεινά κι αν υποφέρω, θέλω να παραμείνω σταθερή στη μαρτυρία μου για Σένα και να ταπεινώσω τον Σατανά». Προς έκπληξή μου, αφού πρόσφερα τα πάντα και ήμουν έτοιμη να παραμείνω σταθερή στη μαρτυρία μου, αφέθηκα ελεύθερη. Αργότερα έμαθα ότι ο πρώην σύζυγός μου, φοβούμενος ότι η φυλάκισή μου θα είχε αντίκτυπο στην εισαγωγή των παιδιών μας στο πανεπιστήμιο, δωροδόκησε κάποιον για να εξασφαλίσει την αποφυλάκισή μου.
Ο πρώην σύζυγός μου ήρθε στο κρατητήριο για να με συναντήσει την ημέρα της αποφυλάκισής μου. Είδε πόσο διαφορετική έδειχνα μετά την απώλεια τόσων κιλών και με ρώτησε: «Κοίτα πόσο αδυνάτησες μετά από ένα μήνα. Δεν θα άντεχες για χρόνια. Αυτή τη φορά θα σταματήσεις να πιστεύεις, έτσι δεν είναι;» Όταν δεν απάντησα, συνέχισε να με πιέζει: «Έλα τώρα, θα σταματήσεις να πιστεύεις;» Του είπα πολύ ήρεμα: «Θα συνεχίσω να πιστεύω! Το να έχεις πίστη είναι ορισμένο από τον Ουρανό και αναγνωρισμένο από τη γη, και θα πιστεύω όσο ζω». Ακούγοντάς με να το λέω αυτό, χτύπησε το τιμόνι θυμωμένος, αναστέναξε και κούνησε το κεφάλι του, και στη συνέχεια ξέσπασε λέγοντας: «Πρέπει να το παραδεχτώ για τον Θεό σας! Το Κόμμα κάνει τα πάντα για να κερδίσει την καρδιά των ανθρώπων, αλλά ποτέ δεν τα καταφέρνει, ενώ εσείς οι πιστοί επιμένετε να πιστεύετε χωρίς κανένα υλικό κέρδος και ακόμη και μετά από πολλαπλές συλλήψεις. Ο Θεός σας είναι πραγματικά το κάτι άλλο!» Ευχαρίστησα τον Θεό που με καθοδήγησε να παραμείνω σταθερή στη μαρτυρία μου.
Λίγες μέρες μετά την επιστροφή μου στο σπίτι, ο γιος μου επέστρεψε από το σχολείο και μου είπε πολύ σοβαρά: «Μαμά, σήμερα πρέπει να κάνεις μια επιλογή. Αν θέλεις να παραμείνω γιος σου, πρέπει να εγκαταλείψεις την πίστη σου. Αν παραμείνεις στη θρησκεία σου, θα φύγω από το σπίτι και δεν θα με ξαναδείς ποτέ». Έμεινα άναυδη. Με τον γιο μου είχαμε πάντα πολύ στενή σχέση και ποτέ πριν δεν είχε εναντιωθεί στην πίστη μου. Γιατί το είχε πει αυτό εκείνη τη μέρα; Ήταν πραγματικά οδυνηρό και ένιωσα ότι αυτό το μονοπάτι της πίστης ήταν πραγματικά γεμάτο αντιξοότητες και σκαμπανεβάσματα. Κάθε βήμα αποτελούσε μια επιλογή. Ένιωσα ότι ήταν μια πολύ δύσκολη απόφαση, οπότε προσευχήθηκα στον Θεό και Του ζήτησα να με καθοδηγήσει για να καταλάβω το θέλημά Του. Αφού προσευχήθηκα, σκέφτηκα ένα απόσπασμα από τα λόγια του Θεού: «Σε κάθε βήμα του έργου που επιτελεί ο Θεός ανάμεσα στους ανθρώπους, εξωτερικά φαίνεται να είναι αλληλεπιδράσεις μεταξύ ανθρώπων, σαν να γεννήθηκαν από ανθρώπινες ρυθμίσεις ή από ανθρώπινη παρέμβαση. Αλλά στα παρασκήνια, κάθε στάδιο του έργου και ό,τι συμβαίνει είναι ένα στοίχημα του Σατανά ενώπιον του Θεού και απαιτεί από τους ανθρώπους να παραμείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους προς τον Θεό. Πάρε τη δοκιμασία του Ιώβ για παράδειγμα: Στα παρασκήνια, ο Σατανάς έβαζε ένα στοίχημα με τον Θεό και αυτό που συνέβη στον Ιώβ ήταν οι πράξεις των ανθρώπων και η παρέμβαση των ανθρώπων. Πίσω από κάθε βήμα του έργου που κάνει ο Θεός σε σας είναι το στοίχημα του Σατανά με τον Θεό —πίσω από όλα αυτά υπάρχει μια μάχη» (Ο Λόγος Ενσαρκώνεται, τόμ. 1, Μόνο αγαπώντας τον Θεό πιστεύεις αληθινά στον Θεό). Τα λόγια του Θεού με βοήθησαν να καταλάβω ότι, αν και φαινομενικά ο γιος μου ήταν αυτός που μου ζητούσε να επιλέξω, στην πραγματικότητα ήταν ο Σατανάς που με έβαζε σε πειρασμό και μου επιτίθετο, για να δει αν θα επέλεγα την οικογενειακή μου σχέση με τον γιο μου ή αν θα επέλεγα τον Θεό. Έπρεπε να παραμείνω σταθερή στη μαρτυρία μου για να ντροπιάσω τον Σατανά. Σκεπτόμενη αυτό, είπα στον γιο μου: «Δεν μπορώ να απομακρυνθώ από τον Θεό. Το να επιλέξω να εγκαταλείψω τον Θεό θα ήταν όπως το ότι εσύ αποφάσισες να με εγκαταλείψεις σήμερα. Θα ήταν ασυνείδητο και θα απογοήτευε τον Θεό. Πάντα θα ακολουθώ τον Θεό. Αυτή είναι η επιλογή μου!» Ακούγοντάς με να το λέω αυτό, έφυγε κλαίγοντας. Αναστατώθηκα κι εγώ εκείνη τη στιγμή, αλλά ήξερα ότι είχα κάνει τη σωστή επιλογή!
Περίπου μισή ώρα αργότερα, επέστρεψε και μου είπε: «Μαμά, έκανα λάθος. Δεν έπρεπε να σε αναγκάσω να κάνεις αυτή την επιλογή. Ο μπαμπάς μού είπε ότι αν σε ξαναπιάσουν, δεν θα βγεις ποτέ. Φοβήθηκα ότι θα σε πιάσουν, οπότε ήθελα να χρησιμοποιήσω αυτή την τακτική για να σε κάνω να εγκαταλείψεις την πίστη σου». Ακούγοντάς τον να το εξηγεί αυτό, αηδίασα με το Κομμουνιστικό Κόμμα, με αυτόν τον δαίμονα που είναι ενάντια στον Θεό. Απλώς και μόνο επειδή πίστευα στον Θεό, το Κομμουνιστικό Κόμμα με συνέλαβε και με καταδίωξε, διαλύοντας την οικογένειά μου και παρασύροντας τον σύζυγο και τα παιδιά μου. Όσο περισσότερο με διώκει, τόσο περισσότερο θα το απαρνούμαι και θα ακολουθώ τον Θεό με ακλόνητη θέληση!
