Από την Όουεν, Ισπανία

Το 2018, ήμουν υπεύθυνη για το έργο των βίντεο. Μερικές φορές προέκυπταν ταυτόχρονα πολλές εργασίες παραγωγής βίντεο και έπρεπε να ανατεθούν στα κατάλληλα άτομα. Κάθε φορά, σκεφτόμουν γρήγορα πώς να κατανείμω το έργο, αλλά όταν έλεγα στους αδελφούς και τις αδελφές με τους οποίους συνεργαζόμουν για το σχέδιο της κατανομής, πάντα έκαναν προσθήκες και βελτιώσεις στο σχέδιό μου. Μερικές φορές, μου υποδείκνυαν τι δεν σκεφτόμουν διεξοδικά και όταν είχαν πολλές προτάσεις, ένιωθα λίγο αμήχανα. Ο τρόπος με τον οποίο επισήμαιναν τα προβλήματά μου με έκανε πάντα να αισθάνομαι ότι δεν είχα σπουδαία εργασιακή ικανότητα και να αναρωτιέμαι τι σκέφτονταν οι άλλοι για μένα ως επικεφαλής ομάδας. Επιπλέον, μία από τις δύο συνεργάτιδές μου είχε εξαιρετικές ικανότητες στο έργο. Η άλλη είχε μεγάλη επαγγελματική εμπειρία και πίστευε επίσης στον Θεό για πολύ καιρό. Και οι δύο εξέταζαν τα προβλήματα αρκετά διεξοδικά και δεν μου έδιναν την ευκαιρία να διαπρέψω. Σκεφτόμουν πως με τον καιρό, οι αδελφοί και οι αδελφές μου μπορεί να νιώσουν ότι πέρα από το να φτιάχνω μερικά βίντεο, δεν χρησίμευα και πολύ στο έργο της ομάδας ως επικεφαλής της. Όσο σκεφτόμουν τέτοια πράγματα, τόσο χειρότερα ένιωθα, και άρχισα να αναρωτιέμαι: «Αν μπορούσα να κάνω αυτά που δεν μπορούν να φροντίσουν οι συνεργάτιδές μου λίγο περισσότερο και λίγο καλύτερα, τότε δεν θα ήμουν σε θέση να ξεχωρίσω; Οι επαγγελματικές μου δεξιότητες είναι αρκετά καλές στην ομάδα, και οι αδελφοί και οι αδελφές λένε ότι έχω καλή είσοδο στη ζωή, οπότε αν αφιερώσω λίγο περισσότερο χρόνο στην επίλυση των καταστάσεων των αδελφών μου, και μοιραστώ ακόμα περισσότερο τις επαγγελματικές μου γνώσεις, τότε σίγουρα θα με θαυμάζουν». Έτσι, ανεξαρτήτως του αν το χρειάζονταν ή αν είχαν προβλήματα, πάντα τους μιλούσα για τις καταστάσεις τους και συναναστρεφόμουν μαζί τους. Επίσης, έψαχνα συχνά τεχνικές πληροφορίες και συνόψιζα κάποιες επαγγελματικές τεχνικές ώστε να τις μοιραστώ μαζί τους. Ακόμη και όταν καθυστερούσε το έργο της παραγωγής βίντεο, επέμενα να τα κάνω αυτά. Ένιωθα ότι άξιζε να πληρώσω αυτό το τίμημα.

Επειδή είχα εσφαλμένες προθέσεις, δεν μπορούσα να κατανοήσω έργο ζωτικής σημασίας, η αποτελεσματικότητα του έργου μου μειώθηκε αισθητά και ανέκυπταν συνεχώς προβλήματα. Μια φορά, έκανα ένα βασικό λάθος που πιθανότατα ούτε αρχάριος δεν θα έκανε, πράγμα που με ντρόπιασε πολύ. Σκέφτηκα: «Είναι γελοίο που ως επικεφαλής ομάδας έκανα ένα τόσο βασικό λάθος. Αν δεν κάνω κάτι για να αποκαταστήσω την εικόνα μου, πώς θα μπορέσω να συνεχίσω ως επικεφαλής ομάδας;» Μετά από αυτό, για να μη με υποτιμούν, αφοσιώθηκα ολοκληρωτικά στο έργο μου. Δεν ρωτούσα καθόλου για την πρόοδο του έργου στην ομάδα, και κάθε νέα εργασία που λάμβανα την ανέθετα βιαστικά στους αδελφούς και τις αδελφές και δεν ασχολούμουν άλλο. Αυτό με οδήγησε αρκετές φορές σε καθυστέρηση της ανάθεσης εργασιών, επειδή δεν παρακολουθούσα εγκαίρως το έργο. Εκείνο τον καιρό, ήμουν πολύ απαθής. Όταν συνέβαιναν αυτά, δεν έκανα αυτοκριτική. Αργότερα, σύμφωνα με τις απαιτήσεις του έργου, οι συνεργάτιδές μου κι εγώ εκπαιδεύσαμε αρκετά νέα μέλη της ομάδας. Θεώρησα ότι η Λόρεν, την οποία εκπαίδευα, είχε ισχυρότερες βάσεις από τους άλλους και ότι αν την καλλιεργούσα γρήγορα, θα αποδείκνυα ότι ήμουν πολύ ικανή στην καλλιέργεια ανθρώπων. Ωστόσο, έπειτα από ένα διάστημα ουσιαστικής επαφής μαζί της, διαπίστωσα ότι το επίπεδό της ήταν μέτριο και προόδευε αρκετά αργά. Κατόπιν, δεν ήμουν πολύ προσεκτική ούτε ενδιαφερόμουν τόσο όταν τη δίδασκα. Όταν είχε απορίες, έδινα μια μπερδεμένη απάντηση. Κάποιες φορές, όταν δεν καταλάβαινε τις απαντήσεις μου, ένιωθα πως δεν άξιζε τον κόπο να εξηγήσω. Ως αποτέλεσμα, μετά από λίγο καιρό, όχι μόνο δεν σημείωνε πρόοδο, αλλά της ήταν ακόμη πιο δύσκολη η εκτέλεση του καθήκοντός της. Αργότερα, η συνεργάτιδά μου πρότεινε να διδάξουμε μαζί τεχνικές στη Λόρεν και σκέφτηκα: «Αυτήν τη στιγμή επιτίθεσαι απλώς στην εικόνα μου. Σε κάθε περίπτωση, εγώ είμαι επικεφαλής ομάδας. Λες να σε χρειάζομαι για να διδάξω τη Λόρεν; Αυτό θα με έκανε να φαίνομαι εντελώς ανίκανη, έτσι δεν είναι;» Κατάλαβα όμως ότι η εκπαίδευσή μου ήταν αναποτελεσματική, οπότε δεν μπορούσα να αρνηθώ ευθέως. Δεν είχα άλλη επιλογή παρά να συμφωνήσω διστακτικά. Για να ανακτήσω κάπως την αξιοπρέπειά μου, έψαχνα ευκαιρίες να αποδείξω την αξία μου. Κάποτε, μια άλλη ομάδα μού ζήτησε βοήθεια λόγω επαγγελματικών δυσκολιών. Σκέφτηκα: «Να μια σπάνια ευκαιρία. Αν τακτοποιήσω αυτό το πρόβλημα σωστά, οι αδελφοί και οι αδελφές θα με θαυμάσουν σίγουρα, και η καλή φήμη μου μπορεί μάλιστα να διαδοθεί και σε άλλες ομάδες». Αλλά μόλις πράγματι διερεύνησα την κατάσταση, είδα ότι θα χρειαζόταν πολύς χρόνος και προσπάθεια για να αντιμετωπίσω το πρόβλημα. Εκείνη την εποχή, είχα ήδη πολλά προβλήματα στο δικό μου έργο που έπρεπε να επιλυθούν άμεσα, και αυτό της άλλης ομάδας δεν ήταν καθόλου επείγον. Σκέφτηκα πως προς το παρόν ίσως θα ήταν καλύτερα να αφήσω στην άκρη το πρόβλημά τους. Μα σκεφτόμουν ότι ήταν μια καλή ευκαιρία να αποκαταστήσω την εικόνα μου, οπότε δεν έπρεπε να την αφήσω να φύγει. Εξάλλου, μπορούσαν οι συνεργάτιδές μου να χειριστούν το έργο στην ομάδα μας. Θα τα κατάφερναν χωρίς εμένα αυτήν τη φορά. Με αυτό κατά νου, προχώρησα με απόλυτη αυτοπεποίθηση.

Συνέχεια σκεφτόμουν πώς να κάνω τους άλλους να με θαυμάζουν, οπότε δεν έδινα καθόλου σημασία στο έργο της ομάδας, κι έτσι το έργο της παραγωγής βίντεο προχωρούσε πολύ αργά. Επίσης, καθώς δεν παρακολουθούσα εγκαίρως το έργο, μαζεύτηκε μεγάλος όγκος εργασιών και μειώθηκε αισθητά η αποτελεσματικότητα του έργου. Ήμουν μία από τους κύριους επόπτες, παρ’ όλα αυτά, δεν ήξερα πώς να επιλύσω αυτά τα προβλήματα και η κατάστασή μου χειροτέρευε συνεχώς. Αν και κάθε μέρα ήμουν απασχολημένη, και πάλι δεν παρήγαγα καλά αποτελέσματα. Η επικεφαλής μου, μόλις έμαθε γι’ αυτήν την κατάσταση, με αντιμετώπισε, λέγοντας ότι επικεντρωνόμουν στη φήμη και το κύρος στο καθήκον μου και δεν έλυνα τα συγκεκριμένα προβλήματα στο έργο μας. Έπειτα, αν και έκανα κάποιες εξωτερικές αλλαγές, ποτέ δεν έκανα ειλικρινή προσπάθεια για αυτογνωσία και όταν κάτι γινόταν, προσπαθούσα και πάλι να προστατεύσω πρώτα τη φήμη και το κύρος μου. Η Λόρεν μετατέθηκε αργότερα σε κάποιο άλλο καθήκον, καθώς δεν μπορούσε να παράγει βίντεο μόνη της. Πριν φύγει, συνόψισε κάποια προβλήματα που είχε όσο ήταν σε αυτό το καθήκον. Ανέφερε ότι όταν τη δίδασκα επαγγελματικές δεξιότητες, πολλές δυσκολίες δεν μπορούσε να τις επιλύσει και οι επαγγελματικές της δεξιότητες βελτιώθηκαν μόνο όταν άρχισε να τη διδάσκει μια άλλη αδελφή. Θύμωσα πολύ όταν είδα τι είχε γράψει. Σκέφτηκα: «Τι θα σκέφτονταν η επικεφαλής ή οι συνεργάτιδές μου αν διάβαζαν όσα είπε; Σίγουρα θα σκεφτούν ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα». Για να προστατεύσω το κύρος και την εικόνα μου, ανέφερα τα προβλήματα της Λόρεν στην επικεφαλής μου, υποτίμησα σκόπιμα το επίπεδό της, υπερέβαλα για το πόσο επιπόλαια έκανε τα καθήκοντά της και για το ότι συχνά αντιμιλούσε, και έβαλα τα δυνατά μου ώστε να τονίσω τις ελλείψεις στην ανθρώπινη φύση της. Ξαφνιάστηκα όταν η επικεφαλής μου είπε: «Αν είναι έτσι, ίσως να μην είναι σωστό να την αφήσουμε να ποτίζει νεοφώτιστους». Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι τα λόγια μου θα είχαν τέτοιες συνέπειες. Αν η Λόρεν δεν ήταν σε θέση να ποτίζει νεοφώτιστους εξαιτίας αυτών που είπα, τότε θα έπραττα στ’ αλήθεια κακό. Ήθελα να το εξηγήσω στην επικεφαλής μου, αλλά σκέφτηκα ότι όλοι είχαν ήδη κακή εντύπωση για μένα. Αν ήμουν ειλικρινής γι’ αυτό, τότε και θα φαινόμουν άχρηστη στο έργο μου και θα νόμιζαν οι άλλοι ότι είχα κακή ανθρώπινη φύση. Έτσι, είπα κάπως διφορούμενα στην επικεφαλής: «Θα πρέπει να το διερευνήσεις». Αργότερα, αφού διερεύνησε και επαλήθευσε την κατάσταση, διαπίστωσε ότι τα προβλήματα της Λόρεν δεν ήταν τόσο σοβαρά όσο είχα ισχυριστεί και δεν τη μετέθεσε.

Επειδή επιδίωκα πεισματικά τη φήμη και το κύρος, και επειδή αρνούμουν να αλλάξω, βάσει των αξιολογήσεων μου από τους αδελφούς και τις αδελφές, η επικεφαλής μου είπε ότι ήμουν ανεύθυνη στο καθήκον μου, δεν έκανα πρακτικό έργο, ενεργούσα μόνο για να δείχνω καλή, και γι’ αυτούς τους λόγους με απομάκρυνε. Δεν μπορούσα να το καταλάβω. Ήμουν καθημερινά πολύ απασχολημένη με το καθήκον μου και ιδού πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα. Αν οι αδελφοί και οι αδελφές μου μάθαιναν γιατί απομακρύνθηκα, θα έλεγαν σίγουρα ότι είχα κακή ανθρώπινη φύση και ότι δεν επιδίωκα την αλήθεια. Πώς θα τους αντίκριζα στο μέλλον; Σκεπτόμενη αυτό, ένιωσα ανείπωτη θλίψη, αλλά ήξερα πως έπρεπε οπωσδήποτε, πάνω απ’ όλα, να υπακούσω. Είχα πάρει αυτό το μονοπάτι και έφταιγα αποκλειστικά εγώ γι’ αυτό. Εκείνη την περίοδο, ήθελα να αναλογιστώ τα προβλήματά μου, κι έτσι προσευχήθηκα στον Θεό και Του ζήτησα να με καθοδηγήσει στην αυτογνωσία.

Αργότερα, διάβασα μερικά λόγια του Θεού και βρήκα ένα χωρίο που περιέγραφε τέλεια την κατάστασή μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Οι αντίχριστοι ζουν κάθε μέρα μόνο για τη φήμη και την κοινωνική θέση, ζουν μόνο για να απολαμβάνουν τα φτιασίδια της κοινωνικής θέσης· αυτό είναι το μόνο που σκέφτονται. Ακόμα και όταν ενίοτε υφίστανται κάποιες μικρές δυσκολίες ή πληρώνουν κάποιο ασήμαντο τίμημα, αυτό γίνεται για χάρη της απόκτησης κοινωνικής θέσης και φήμης. Η επιδίωξη της κοινωνικής θέσης, η κατοχή εξουσίας και η εύκολη ζωή είναι τα κύρια πράγματα για τα οποία συνωμοτούν συνεχώς οι αντίχριστοι από τη στιγμή που πιστεύουν στον Θεό, και δεν τα παρατάνε μέχρι να πετύχουν τους στόχους τους. Αν ποτέ αποκαλυφθούν οι κακές τους πράξεις, πανικοβάλλονται, λες και θα πέσει ο ουρανός πάνω τους. Δεν μπορούν να φάνε ή να κοιμηθούν και μοιάζουν να βρίσκονται σε έκσταση, σαν να πάσχουν από κατάθλιψη. Όταν οι άνθρωποι τους ρωτούν τι συμβαίνει, σκαρφίζονται ψέματα και λένε: “Χθες ήμουν τόσο απασχολημένος που δεν κοιμήθηκα όλη νύχτα, γι’ αυτό είμαι πολύ κουρασμένος”. Αλλά στην πραγματικότητα, τίποτα από αυτά δεν ισχύει. Αισθάνονται έτσι επειδή αναλογίζονται συνεχώς το εξής: “Αποκαλύφθηκαν τα κακά πράγματα που έκανα, οπότε πώς μπορώ να αποκαταστήσω τη φήμη και την κοινωνική θέση μου;” Για πολύ καιρό δεν βρίσκουν τι να κάνουν, κι έτσι στεναχωριούνται. Μερικές φορές, το βλέμμα τους είναι κολλημένο σ’ ένα σημείο και κανείς δεν ξέρει τι κοιτάζουν. Το πρόβλημα τους κάνει να βασανίζουν το μυαλό τους, να εξαντλούν κάθε σκέψη και να μη θέλουν να φάνε ή να πιουν. Παρ’ όλα αυτά, εξακολουθούν να δίνουν την εντύπωση ότι ενδιαφέρονται για το έργο της εκκλησίας και ρωτούν τους ανθρώπους: “Πώς πάει το ευαγγελικό έργο; Πόσο αποτελεσματικά κηρύσσεται; Έχουν κερδίσει πρόσφατα οι αδελφοί και οι αδελφές κάποια είσοδο στη ζωή; Προκάλεσε κανείς διαταραχές ή ενοχλήσεις;” Αυτές τους οι ερωτήσεις σχετικά με το έργο της εκκλησίας γίνονται ως επίδειξη στους άλλους. Αν μάθαιναν πράγματι για προβλήματα, δεν θα είχαν τρόπο να τα επιλύσουν, οπότε οι ερωτήσεις τους είναι απλώς μια τυπική διαδικασία την οποία οι άλλοι ενδέχεται να εκλάβουν ως ενδιαφέρον για το έργο της εκκλησίας. Αν τύχαινε να κάνει κάποιος μια αναφορά των προβλημάτων της εκκλησίας ώστε να τα επιλύσουν, εκείνοι θα κουνούσαν απλώς το κεφάλι τους. Καμία στρατηγική δεν θα τους ωφελούσε και, παρόλο που θα ήθελαν να μεταμφιεστούν, δεν θα μπορούσαν να το κάνουν και θα κινδύνευαν να εκτεθούν και να αποκαλυφθούν. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι σε ολόκληρη τη ζωή τους. […] Οπουδήποτε υπάρχουν αντίχριστοι, ανεξάρτητα από το εύρος της επιρροής τους, είτε πρόκειται για μια ομάδα είτε για μια εκκλησία, όσο κατέχουν την εξουσία, εκεί παρεμποδίζεται το έργο της εκκλησίας και το θέλημα του Θεού. Γιατί δεν μπορούν να εφαρμοστούν οι εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού; Το γεγονός ότι συμβαίνει αυτό αποδεικνύει ότι οι αντίχριστοι δεν κάνουν πρακτικό έργο, αλλά λένε και κάνουν ό,τι μπορούν για χάρη του κύρους και της κοινωνικής θέσης, χωρίς να κάνουν το παραμικρό για να διασφαλίσουν το έργο του οίκου του Θεού. Τι κάνουν, λοιπόν, οι αντίχριστοι όλη την ημέρα; Αναλώνονται στο να δίνουν παραστάσεις και να επιδεικνύονται. Κάνουν μόνο πράγματα που αφορούν το δικό τους κύρος και την κοινωνική τους θέση. Αναλώνονται στο να εξαπατούν τους άλλους, να προσελκύουν ανθρώπους και, όταν έχουν συγκεντρώσει τη δύναμή τους, θα συνεχίσουν ώστε να ελέγξουν περισσότερες εκκλησίες. Το μόνο που επιθυμούν είναι να κυριαρχήσουν ως βασιλείς και να μετατρέψουν την εκκλησία στο δικό τους ανεξάρτητο βασίλειο. Επιθυμούν μόνο να είναι ο μεγάλος επικεφαλής, να έχουν πλήρη, μονομερή εξουσία, να ελέγχουν περισσότερες εκκλησίες. Δεν ενδιαφέρονται στο ελάχιστο για οτιδήποτε άλλο. Δεν τους απασχολεί το έργο της εκκλησίας ή η είσοδος του εκλεκτού λαού του Θεού στη ζωή, πολύ λιγότερο δε τους ενδιαφέρει αν θα εκτελεστεί το θέλημα του Θεού. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πότε θα μπορέσουν να αποκτήσουν αυτόνομα την εξουσία, να ελέγξουν τον εκλεκτό λαό του Θεού και να σταθούν ισότιμοι με τον Θεό. Οι επιθυμίες και οι φιλοδοξίες των αντίχριστων είναι πράγματι τεράστιες! Όσο σκληρά εργαζόμενοι κι αν φαίνονται οι αντίχριστοι, ασχολούνται μόνο με τις δικές τους επιδιώξεις, κάνοντας ό,τι τους αρέσει, και με πράγματα που σχετίζονται με το δικό τους κύρος και την κοινωνική τους θέση. Δεν σκέφτονται καν τις ευθύνες τους ή το καθήκον που θα έπρεπε να εκτελούν και δεν κάνουν απολύτως τίποτα σωστό. Τέτοιο πράγμα είναι οι αντίχριστοι —είναι ο διάβολος Σατανάς, που διαταράσσει και αναστατώνει το έργο του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο: Κάνουν το καθήκον τους μόνο για να διακριθούν και να τροφοδοτήσουν τα δικά τους συμφέροντα και φιλοδοξίες· ποτέ δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και μάλιστα ξεπουλάνε αυτά τα συμφέροντα με αντάλλαγμα την προσωπική δόξα (Μέρος δεύτερο)). Ο λόγος του Θεού αποκάλυψε ότι οι αντίχριστοι ζουν μόνο για τη φήμη και το κύρος, και δεν κάνουν ποτέ κανενός είδους πρακτικό έργο. Για να εμποδίσουν τους άλλους απ’ το να τους διακρίνουν και να τους δουν γι’ αυτό που πραγματικά είναι, πασχίζουν να βρουν τρόπους να διατηρήσουν τη θέση τους και με χαρά καθυστερούν το εκκλησιαστικό έργο για να το πετύχουν. Αναλογίστηκα όλες τις πράξεις και τη συμπεριφορά μου από όταν έγινα επικεφαλής ομάδας και διαπίστωσα ότι είχα συμπεριφερθεί ακριβώς όπως ένας αντίχριστος. Όταν είδα ότι οι συνεργάτιδές μου έβλεπαν τα ζητήματα πιο διεξοδικά και όταν πάντα επισήμαιναν τις ελλείψεις στο έργο μου, φοβήθηκα ότι οι αδελφοί και οι αδελφές μου θα πίστευαν ότι είχα χαμηλό επίπεδο και ότι ήμουν ανίκανη στο έργο μου, κι έτσι προσπαθούσα να εκμεταλλευτώ κάθε ευκαιρία για να ανακτήσω την αξιοπρέπειά μου. Δαπανούσα χρόνο για να οργανώσω πληροφορίες πάνω σε επαγγελματικές δεξιότητες, έτσι ώστε όλοι να δουν ότι έφερα φορτίο και κατανοούσα αυτά τα πράγματα. Ακόμα και επείγοντα προβλήματα στην ομάδα μου που έπρεπε να επιλυθούν, τα παραμέρισα και τα αγνόησα και αντ’ αυτού ασχολήθηκα με την επίλυση του προβλήματος άλλης ομάδας, για να κάνω επίδειξη. Όταν έκανα ένα λάθος στο βίντεό μου, φοβήθηκα ότι οι αδελφοί και οι αδελφές μου θα έλεγαν ότι οι δεξιότητές μου ήταν ανεπαρκείς, κι έτσι παραμέρισα το έργο της ομάδας και αφοσιώθηκα στις δικές μου εργασίες παραγωγής, ελπίζοντας να τις κάνω αρκετά καλά ώστε να αποδείξω ότι ήμουν ικανή. Επίσης, θεωρούσα την καλλιέργεια των άλλων ευκαιρία για ν’ αποδείξω την αξία μου, μα όταν ανακάλυψα ότι η Λόρεν δεν αναπτυσσόταν αρκετά γρήγορα ώστε να φανούν οι ικανότητές μου, άρχισα να ενεργώ με τρόπο ψυχρό και επιπόλαιο απέναντί της, πράγμα που δεν της επέτρεψε να κατακτήσει τις δεξιότητες. Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν η επιδίωξη φήμης και κύρους, και το να κάνω πράγματα που με ωφελούσαν, όχι πραγματικό έργο. Καθυστερούσα και έβλαπτα το έργο της εκκλησίας. Δεν ήταν η συμπεριφορά μου αυτή ακριβώς σαν τη συμπεριφορά ενός αντίχριστου; Ακόμα και αφού μετατέθηκε η Λόρεν απ’ το καθήκον της, δεν ένιωσα καθόλου ενοχές, και επειδή επισήμανε τις ελλείψεις και τις αδυναμίες μου, προσπάθησα να δικαιολογηθώ και να αμυνθώ για να προστατέψω τη φήμη και το κύρος μου, υποτιμώντας και κρίνοντάς την, ώσπου παραλίγο να μετατεθεί ξανά εξαιτίας μου. Ήμουν πραγματικά μοχθηρή, εγωίστρια και ποταπή! Σκεπτόμενη όλη τη βλάβη που προκάλεσα στο έργο της εκκλησίας και στη Λόρεν, ένιωσα πολύ δυστυχισμένη. Αυτές οι ενέργειες είχαν αμαυρώσει το μονοπάτι της πίστης μου στον Θεό! Αργότερα, προσευχήθηκα στον Θεό για να εξομολογηθώ και να μετανοήσω.

Μια μέρα, διάβασα ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Όταν ο Θεός ζητά από τους ανθρώπους να παραμερίσουν την κοινωνική θέση και το κύρος, δεν είναι ότι τους στερεί το δικαίωμα επιλογής· αντιθέτως, αυτό συμβαίνει επειδή, ενώ επιδιώκουν το κύρος και την κοινωνική θέση, διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας και την είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού στη ζωή, και μπορούν ακόμη και να επηρεάζουν το εάν οι άλλοι τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού και κατανοούν την αλήθεια, και, συνεπώς, το εάν θα επιτύχουν τη σωτηρία του Θεού. Αυτό είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. Όταν οι άνθρωποι επιδιώκουν το δικό τους κύρος και τη δική τους κοινωνική θέση, είναι βέβαιο ότι δεν θα επιδιώξουν την αλήθεια και ότι δεν θα εκτελέσουν πιστά το καθήκον τους. Θα μιλούν και θα ενεργούν μόνο για χάρη του κύρους και της κοινωνικής θέσης, και όλο το έργο που κάνουν, χωρίς την παραμικρή εξαίρεση, είναι για χάρη αυτών των πραγμάτων. Το να συμπεριφέρεται και να ενεργεί κανείς με τέτοιο τρόπο σημαίνει, χωρίς αμφιβολία, ότι βαδίζει στο μονοπάτι των αντίχριστων· αποτελεί διαταραχή και αναστάτωση του έργου του Θεού, και όλες οι διάφορες συνέπειές του εμποδίζουν τη διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας και την ελεύθερη ροή του θελήματος του Θεού μέσα στην εκκλησία. Έτσι, μπορεί κανείς να πει με βεβαιότητα ότι το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν εκείνοι που επιδιώκουν το κύρος και την κοινωνική θέση είναι το μονοπάτι της αντίστασης ενάντια στον Θεό. Είναι η σκόπιμη αντίσταση εναντίον Του, η αρνητική στάση απέναντί Του —είναι η συνεργασία με τον Σατανά για την αντίσταση στον Θεό και την εναντίωση σ’ Αυτόν. Αυτή είναι η φύση της επιδίωξης της κοινωνικής θέσης και του κύρους. Το πρόβλημα με τους ανθρώπους που επιδιώκουν τα δικά τους συμφέροντα είναι ότι οι στόχοι που επιδιώκουν είναι στόχοι του Σατανά —είναι στόχοι πονηροί και άδικοι. Όταν οι άνθρωποι επιδιώκουν προσωπικά συμφέροντα όπως το κύρος και η κοινωνική θέση, γίνονται άθελά τους εργαλείο του Σατανά, γίνονται δίαυλος για τον Σατανά και, επιπλέον, ενσάρκωσή του. Διαδραματίζουν αρνητικό ρόλο στην εκκλησία, ενώ έναντι του έργου της εκκλησίας και της κανονικής εκκλησιαστικής ζωής, καθώς και της κανονικής επιδίωξης του εκλεκτού λαού του Θεού, το αποτέλεσμα που έχουν είναι να ενοχλούν και να παραβλάπτουν· έχουν δυσμενή και αρνητική επίδραση» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο: Κάνουν το καθήκον τους μόνο για να διακριθούν και να τροφοδοτήσουν τα δικά τους συμφέροντα και φιλοδοξίες· ποτέ δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και μάλιστα ξεπουλάνε αυτά τα συμφέροντα με αντάλλαγμα την προσωπική δόξα (Μέρος πρώτο)). Αφού διάβασα τον λόγο του Θεού, συνειδητοποίησα επιτέλους ότι όταν επιδίωκα το κύρος και προστάτευα τα προσωπικά μου συμφέροντα, στην ουσία ενεργούσα ως υπηρέτης του Σατανά και διατάρασσα το έργο της εκκλησίας. Ήξερα ότι η εργασιακή μου ικανότητα και οι επαγγελματικές μου δεξιότητες δεν ήταν τόσο καλές όσο των συνεργάτιδών μου. Αν είχα καταφέρει να διδαχθώ ταπεινά από αυτές και να συνεργαστώ αρμονικά μαζί τους, τότε όχι μόνο θα είχα κάνει κάποια πρόοδο στις δεξιότητές μου, αλλά θα είχα καταφέρει επίσης να κατανοήσω κάποιες αρχές της αλήθειας. Αυτό θα μου είχε κάνει καλό. Μα δεν ήξερα τι ήταν καλό για μένα. Ο τίτλος της «επικεφαλής ομάδας» μ’ έκανε να χάσω εντελώς το μυαλό μου. Δεν ασχολούμουν με το πραγματικό μου καθήκον ούτε κατέβαλλα προσπάθεια για το κύριο έργο μου. Αντ’ αυτού, επινοούσα τρόπους για να μεταμφιέζομαι και να κάνω επίδειξη ώστε να με θαυμάζουν οι άλλοι. Καταλάμβανα τη θέση της επικεφαλής ομάδας χωρίς στην πραγματικά να κάνω πρακτικό έργο, και παρακώλυα και καθυστερούσα την πρόοδο του έργου μας. Ο Θεός μισεί και απεχθάνεται όσα έκανα. Η απομάκρυνσή μου έδειξε τη δίκαιη διάθεση του Θεού και την προστασία Του για μένα. Σκεπτόμενη τη ζημιά που προκάλεσα στο έργο της εκκλησίας, ένιωσα ιδιαίτερα ένοχη. Προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, έχω πολύ ισχυρή επιθυμία για κύρος! Χωρίς αυτήν την αποκάλυψη, δεν ξέρω για πόσο καιρό θα παρέμενα απαθής. Θέλω να χρησιμοποιήσω αυτήν την αποτυχία για να κάνω σωστή αυτοκριτική και να επιλύσω το πρόβλημά μου».

Αργότερα, καθώς αναζητούσα το μονοπάτι άσκησης, διάβασα δύο χωρία των λόγων του Θεού: «Μην κάνεις μονίμως πράγματα για το δικό σου καλό και μη σκέφτεσαι μονίμως τα δικά σου συμφέροντα· μην αναλογίζεσαι τα συμφέροντα του ανθρώπου και μη σκέφτεσαι τη δική σου υπερηφάνεια, φήμη ή κοινωνική θέση. Πρέπει πρωτίστως να σκέφτεσαι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να τα κάνεις προτεραιότητά σου. Θα πρέπει να νοιάζεσαι για το θέλημα του Θεού και να ξεκινήσεις σκεπτόμενος το αν υπήρξες αγνός ή όχι κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός σου, αν υπήρξες πιστός, αν έχεις εκπληρώσει τις ευθύνες σου, αν έχεις δώσει τα πάντα, καθώς και αν έχεις σκεφτεί ολόψυχα ή όχι το καθήκον σου και το έργο της εκκλησίας. Πρέπει να τα λαμβάνεις υπόψη αυτά τα πράγματα. Αν τα σκέφτεσαι συχνά και τα κατανοήσεις, θα σου είναι πιο εύκολο να εκτελείς σωστά το καθήκον σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). «Αν οι άνθρωποι επιδιώκουν μόνο την κοινωνική θέση και το κύρος —αν επιδιώκουν μόνο τα δικά τους συμφέροντα— τότε δεν θα κερδίσουν ποτέ την αλήθεια και τη ζωή, και τελικά θα είναι αυτοί που θα υποστούν την απώλεια. Ο Θεός σώζει εκείνους που επιδιώκουν την αλήθεια. Αν δεν αποδεχτείς την αλήθεια και δεν είσαι ικανός να αναλογιστείς και να γνωρίσεις τη δική σου διεφθαρμένη διάθεση, τότε δεν θα μετανοήσεις πραγματικά και δεν θα έχεις είσοδο στη ζωή. Η αποδοχή της αλήθειας και η αυτογνωσία είναι το μονοπάτι προς την ανάπτυξη της ζωής σου και τη σωτηρία, είναι η ευκαιρία να προσέλθεις ενώπιον του Θεού για να δεχτείς την εξονυχιστική εξέταση του Θεού, καθώς και να δεχτείς την κρίση και την παίδευση του Θεού, και να κερδίσεις τη ζωή και την αλήθεια. Αν παραιτηθείς από την επιδίωξη της αλήθειας για χάρη της επιδίωξης της κοινωνικής θέσης και του κύρους, καθώς και των δικών σου συμφερόντων, αυτό ισοδυναμεί με παραίτηση από την ευκαιρία να λάβεις την κρίση και την παίδευση του Θεού, και να επιτύχεις σωτηρία. Επιλέγεις την κοινωνική θέση, το κύρος και τα δικά σου συμφέροντα, αλλά αυτό που εγκαταλείπεις είναι η αλήθεια, και αυτό που χάνεις είναι η ζωή και η ευκαιρία να σωθείς. Ποιο έχει μεγαλύτερη σημασία; Αν επιλέξεις τα δικά σου συμφέροντα και εγκαταλείψεις την αλήθεια, δεν είσαι ανόητος; Για να το θέσω ωμά, δεν αξίζει τον κόπο. Το κύρος, η κοινωνική θέση, τα χρήματα και το συμφέρον είναι όλα προσωρινά, είναι όλα εφήμερα, ενώ η αλήθεια και η ζωή είναι αιώνιες και αμετάβλητες. Αν οι άνθρωποι διορθώσουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση που τους κάνει να επιδιώκουν την κοινωνική θέση και το κύρος, τότε έχουν ελπίδα να επιτύχουν τη σωτηρία. Επιπλέον, η αλήθεια που αποκτούν οι άνθρωποι είναι αιώνια· δεν μπορεί να τους την πάρει ο Σατανάς ούτε κανένας άλλος. Έχεις παραιτηθεί από τα συμφέροντά σου, αλλά αυτό που έχεις κερδίσει είναι η αλήθεια και η σωτηρία· τα αποτελέσματα αυτά σου ανήκουν. Τα κέρδισες εσύ ο ίδιος. Εάν οι άνθρωποι επιλέξουν να κάνουν την αλήθεια πράξη, τότε ακόμα κι αν έχουν απωλέσει τα συμφέροντά τους, κερδίζουν τη σωτηρία από τον Θεό και την αιώνια ζωή. Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι πιο έξυπνοι. Εάν οι άνθρωποι επωφελούνται εις βάρος της αλήθειας, τότε αυτό που χάνουν είναι η ζωή και η σωτηρία από τον Θεό· αυτοί οι άνθρωποι είναι οι πιο ανόητοι» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η γνώση της διάθεσης κάποιου είναι το θεμέλιο της αλλαγής της). Ο λόγος του Θεού με έκανε να καταλάβω ότι στο καθήκον μας, πρέπει ν’ απαρνούμαστε τις λανθασμένες προθέσεις και επιθυμίες μας. Αντί για τη φήμη και το κύρος μας, πρέπει πάντα να βάζουμε πρώτα το συμφέροντα της εκκλησίας. Μόνο το να ασκούμαστε κατ’ αυτόν τον τρόπο συμφωνεί με το θέλημα του Θεού, και αυτό είναι το ελάχιστο που οφείλει να κάνει κάποιος με συνείδηση και λογική. Όταν τα αναγνώρισα αυτά, απαρνήθηκα συνειδητά τη σάρκα μου, δεν έδινα πλέον σημασία στη φήμη και το κύρος και επικεντρώθηκα στη σωστή εκτέλεση του καθήκοντός μου. Εκτός από την ολοκλήρωση των δικών μου εργασιών παραγωγής, κατέγραφα και τα συχνά προβλήματα και αποκλίσεις τόσο στο δικό μου όσο και στο έργο των άλλων, και τα ανέφερα ενώπιον των επικεφαλής ομάδων, αλλά και των αδελφών μου, για να τα συζητήσουμε και να βρούμε λύσεις. Όλοι επωφεληθήκαμε από αυτήν την άσκηση και καταφέραμε να σημειώσουμε πρόοδο στις επαγγελματικές μας δεξιότητες. Όταν είδα αυτό το αποτέλεσμα, ένιωσα πολύ ευγνώμων στον Θεό. Αυτό επιτεύχθηκε επειδή όλοι εκτελούσαν τα καθήκοντά τους σε σύμπνοια. Στο παρελθόν, προσπαθούσα πάντα να προστατεύω τη φήμη και το κύρος μου. Πάντα ενεργούσα για να βελτιώνω την εικόνα μου και για να επιδεικνύομαι στο καθήκον μου, δεν έλυνα κανένα πρακτικό πρόβλημα και το μόνο που άφηνα πίσω ήταν παραβάσεις. Αλλά μόλις σταμάτησα να σκέφτομαι τη φήμη και το κύρος μου, και αντ’ αυτού πήρα την πρωτοβουλία να αποκαλύψω τις ελλείψεις και τα λάθη στο έργο, όχι μόνο δεν με περιφρονούσαν οι αδελφοί και οι αδελφές μου, μα συζητούσαν και συντονίζονταν μαζί μου, και βρήκαμε καλύτερο τρόπο να κάνουμε το καθήκον μας. Μόνο τότε κατάλαβα πόσο ανόητη ήμουν που κρυβόμουν και επιδεικνυόμουν. Αν είχα ασκηθεί έτσι νωρίτερα, δεν θα είχα καθυστερήσει το έργο της εκκλησίας.

Κάποια στιγμή αργότερα, η επικεφαλής μου κανόνισε ως μερική απασχόληση να ποτίζω τους νεοφώτιστους. Είπε ότι επειδή κάποιοι νεοφώτιστοι δεν είχαν ακόμη θέσει θεμέλια στην αληθινή οδό, γίνονταν παθητικοί, αδύναμοι και δεν παρευρίσκονταν σε συναθροίσεις όταν είχαν δυσκολίες ή όταν τους αναστάτωναν οι πάστορες, κι έτσι χρειάζονταν επειγόντως υποστήριξη μέσω ποτίσματος. Αν και ήξερα ότι ήταν πολύ σημαντικό καθήκον, ήμουν λίγο διστακτική. Αυτό κυρίως οφειλόταν στο ότι επρόκειτο για μερική απασχόληση, άρα όσο καλά κι αν τα πήγαινα, κανείς στην ομάδα μας δεν θα το μάθαινε. Έτσι, θεώρησα καλύτερο να ασχοληθώ περισσότερο με το κύριο έργο μου. Θα μπορούσα στον ελεύθερο χρόνο μου να βελτιώνω τις επαγγελματικές τεχνικές μου. Αν γινόμουν πιο αποτελεσματική στο κύριο έργο μου, οι αδελφοί και οι αδελφές μου θα με θαύμαζαν. Έτσι, γι’ αυτόν τον λόγο, δεν ήθελα να εργαστώ πολύ σκληρά στο πότισμα νεοφώτιστων. Τις επόμενες ημέρες όμως, ένιωσα ότι κάτι έτρεχε με την κατάστασή μου, κι έτσι ανοίχτηκα και συναναστράφηκα με τους αδελφούς και τις αδελφές μου, και τότε συνειδητοποίησα ότι ακόμα επιδίωκα τη φήμη και το κύρος. Διάβασα το εξής στον λόγο του Θεού: «Αν και οι περισσότεροι άνθρωποι λένε ότι αναζητούν πρόθυμα την αλήθεια, όταν πρόκειται να την κάνουν πράξη ή να πληρώσουν ένα τίμημα γι’ αυτήν, κάποιοι άνθρωποι απλώς τα παρατάνε. Αυτό είναι προδοσία στην ουσία. Όσο πιο κρίσιμη είναι μια στιγμή, τόσο περισσότερο χρειάζεται να εγκαταλείψεις τα σαρκικά συμφέροντα και να παραμερίσεις τη ματαιοδοξία και την περηφάνια· αν δεν είσαι σε θέση να το κάνεις αυτό, δεν μπορείς να κερδίσεις την αλήθεια, και αυτό δείχνει ότι δεν είσαι υπάκουος προς τον Θεό. Ο Θεός θα θυμηθεί τους ανθρώπους μόνο αν ισχύει ότι όσο πιο κρίσιμη είναι μια στιγμή, τόσο πιο ικανοί είναι εκείνοι να υποταχθούν και να εγκαταλείψουν ταπροσωπικά τους συμφέροντα, τη ματαιοδοξία και την υπερηφάνειά τους και να εκτελέσουν σωστά το καθήκον τους. Όλα αυτά αποτελούν καλές πράξεις! Άσχετα με το τι καθήκον εκτελούν ή με το τι κάνουν οι άνθρωποι, ποιο είναι πιο σημαντικό; Η ματαιοδοξία και η υπερηφάνειά τους ή η δόξα του Θεού; Ποιο απ’ τα δυο θα πρέπει να διαλέξουν οι άνθρωποι; (Τη δόξα του Θεού.) Ποια είναι πιο σημαντικά; Οι υποχρεώσεις σας ή τα προσωπικά σας συμφέροντα; Το πιο σημαντικό είναι η εκπλήρωση των υποχρεώσεών σας, οι οποίες αποτελούν καθήκον σας» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αν κερδίσει κανείς την αλήθεια κερδίζει πραγματικά τον Θεό). Αφού διάβασα τον λόγο του Θεού, είδα ξεκάθαρα ότι άσχετα με το αν με θαύμαζαν, αυτό ήταν το καθήκον μου, άρα δική μου ευθύνη και αποστολή από τον Θεό. Θα έπρεπε να το αποδεχτώ και να το αντιμετωπίσω με ειλικρίνεια. Δεν γινόταν να υπολογίζω πια για χάρη της φήμης και του κύρους μου. Χρειαζόταν προσωπικό για το έργο του ποτίσματος, και αν δεν ήθελα να κάνω αυτό το καθήκον μόνο και μόνο επειδή δεν θα είχα την ευκαιρία να κάνω επίδειξη, τότε δεν ήμουν ασυνείδητη και παράλογη; Εκείνο το βράδυ, άκουσα έναν ύμνο του λόγου του Θεού. Οι στίχοι ήταν οι εξής: «Ο Θεός εκτιμά ιδιαίτερα την αγάπη κάθε ανθρώπου. Προς όλους όσοι Τον αγαπούν δίνει διπλάσιες ευλογίες, διότι η αγάπη του ανθρώπου είναι τόσο δυσεύρετη και τόσο λιγοστή» (Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια, Είσαι πρόθυμος να δώσεις στον Θεό την αγάπη της καρδιάς σου;). Συγκινήθηκα πολύ. Όσο περισσότερο πρέπει να προστατεύεται το έργο της εκκλησίας, τόσο θα πρέπει να εκπληρώνω το καθήκον και την ευθύνη μου. Δεν γινόταν ν’ απογοητεύσω ξανά τον Θεό. Αν και είχα πολλές ελλείψεις στο πότισμα των νεοφώτιστων και συναντούσα πολλές δυσκολίες, όταν έθεσα σωστά κίνητρα και στηρίχθηκα στον Θεό, είδα την καθοδήγηση του Θεού και σύντομα κάποιοι από τους νεοφώτιστους που πότιζα άρχισαν να παρευρίσκονται κανονικά στις συναθροίσεις.

Σύντομα, η εκκλησία με έθεσε υπεύθυνη ενός άλλου καθήκοντος. Αυτήν τη φορά, όσο απασχολημένη κι αν ήμουν με το έργο μου, παρακολουθούσα την πρόοδο της ομάδας και ανέθετα καθήκοντα εγκαίρως. Για κάποιο διάστημα, εξέταζα επίσης το έργο μαζί με τους αδελφούς και τις αδελφές για να επιλύσω τις δυσκολίες τους, και για όσα δεν καταλάβαινα, έβρισκα ανθρώπους με καλές δεξιότητες για να μας βοηθούν να τα επιλύσουμε. Σταδιακά, τα αποτελέσματα του έργου βελτιώθηκαν σημαντικά. Ήξερα πως αυτό οφειλόταν αποκλειστικά στην καθοδήγηση και τις ευλογίες του Θεού. Παλιά, νοιαζόμουν μόνο για τη φήμη και το κύρος. Τώρα μπορώ να παραμερίζω σε κάποιον βαθμό την επιδίωξη του κύρους, να προστατεύω συνειδητά το έργο της εκκλησίας και να εκτελώ το καθήκον μου προσγειωμένα. Αυτά είναι τα αποτελέσματα που επιτυγχάνονται χάρη στα λόγια του Θεού. Δόξα τω Θεώ!