41. Η σωτηρία απαιτεί κύρος;
Για χρόνια, εκτελούσα το καθήκον μου μακριά από το σπίτι και ήμουν υπεύθυνη για το έργο της εκκλησίας. Παρόλο που είχα συγγενή καρδιοπάθεια, ποτέ δεν είχα σοβαρά προβλήματα υγείας. Όμως, λόγω ηλικίας, κατά τα τελευταία δύο χρόνια, ψυχικά και σωματικά, δεν νιώθω όπως παλιά. Αν μείνω ξύπνια λίγο πιο αργά τη νύχτα, την άλλη μέρα είμαι εξαντλημένη, εντελώς αδύναμη, και νιώθω την καρδιά μου κάπως περίεργα. Τον Αύγουστο του 2021, εξαιτίας της κατάστασής μου, η επικεφαλής φοβήθηκε πως το σώμα μου δεν θα μπορούσε να συνεχίσει πια την ανάληψη ενός ιδιαίτερα αγχωτικού ρόλου ως επικεφαλής, έτσι μου είπε να επιστρέψω σπίτι για να φροντίσω την υγεία μου και να κάνω ό,τι καθήκον μπορούσα. Όταν το άκουσα αυτό, στενοχωρήθηκα πολύ. Σκέφτηκα: «Είναι μια κρίσιμη περίοδος για τη συσσώρευση καλών πράξεων στο καθήκον. Αν μεταφερθώ και είμαι απλώς μια μέση πιστή αντί για επικεφαλής, θα έχω λιγότερες ευκαιρίες άσκησης και θα αργήσω να μάθω την αλήθεια και να εισέλθω στην πραγματικότητα, έτσι οι πιθανότητες να σωθώ θα μειωθούν. Δεν θα είναι όπως τώρα που είμαι επικεφαλής, που λύνω πάντα τα διάφορα προβλήματα και τις δυσκολίες των αδελφών, που μαθαίνω και εισέρχομαι στις αλήθειες γρήγορα, και είναι πιο πιθανή η σωτηρία μου. Χρησιμοποιεί ο Θεός αυτήν την κατάσταση για να με εκθέσει και να με αποκλείσει;» Όσο το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο στενοχωριόμουν και δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Αργότερα, μια αδελφή, μόλις έμαθε για την κατάστασή μου, συναναστράφηκε μαζί μου. Μου είπε: «Μέσα σε αυτό βρίσκεται το αγαθό θέλημα του Θεού, κι όταν δεν κατανοούμε το θέλημα του Θεού, πρέπει πρώτα να υποτασσόμαστε, να προσευχόμαστε και να αναζητούμε περισσότερο, μα δεν πρέπει ποτέ να παρανοούμε ούτε να παραπονιόμαστε». Η συναναστροφή της μου υπενθύμισε πως αυτή η κατάσταση δεν ήταν τυχαία, αλλά έπρεπε να υπάρχει κάποια αλήθεια την οποία θα έπρεπε να αναζητήσω και στην οποία θα έπρεπε να εισέλθω και να υποταχτώ. Όμως, και πάλι στενοχωριόμουν πολύ. Τη νύχτα, ξύπνησα και στη σκέψη αυτή, στριφογυρνούσα στο κρεβάτι, άγρυπνη, και σκεφτόμουν ξανά και ξανά: «Πιστεύω όλα αυτά τα χρόνια, και μόλις το έργο του Θεού έχει φτάσει επιτέλους σ’ αυτήν την κρίσιμη στιγμή, έχω χάσει την ευκαιρία να υπηρετώ ως επικεφαλής. Είμαι μια κοινή πιστή. Έχω ακόμα ελπίδες να σωθώ και να τελειωθώ;» Ήθελα ακόμα να συνεχίσω να υπηρετώ ως επικεφαλής, όμως φοβόμουν πως η ασθένειά μου μπορεί να επιδεινωνόταν και να επηρέαζε το έργο της εκκλησίας. Δεν έπρεπε να σκέφτομαι μόνο τον εαυτό μου και να θέτω σε κίνδυνο το έργο της εκκλησίας. Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο προβληματιζόμουν. Δεν ήξερα πώς έπρεπε να το διαχειριστώ αυτό.
Κατά την πνευματική μου άσκηση, διάβασα κάποια λόγια του Θεού που αποκάλυπταν το πώς οι αντίχριστοι χειρίζονται τις αλλαγές στο καθήκον τους και κατανόησα κάπως τον εαυτό μου. Τα λόγια του Θεού λένε: «Υπό κανονικές συνθήκες, ένα άτομο θα πρέπει να αποδέχεται και να υποτάσσεται σε αλλαγές στο καθήκον του. Θα πρέπει, επίσης, να προβληματίζεται για τον εαυτό του, να αναγνωρίζει την ουσία του προβλήματος και να αναγνωρίζει τις δικές του ατέλειες. Αυτό είναι κάτι πολύ ωφέλιμο και είναι πολύ εύκολο για τους ανθρώπους να το επιτύχουν —δεν είναι τόσο δύσκολο. Οι αλλαγές στο καθήκον κάποιου δεν αποτελούν ανυπέρβλητο εμπόδιο· είναι αρκετά απλές ώστε ο καθένας να μπορεί να τις σκεφτεί καθαρά και να τις αντιμετωπίσει σωστά. Όταν κάτι τέτοιο συμβαίνει σε ένα κανονικό άτομο, το λιγότερο που μπορεί να κάνει είναι να υποταχθεί, καθώς και να επωφεληθεί από τον προβληματισμό για τον εαυτό του, αποκτώντας μια πιο ακριβή εκτίμηση του κατά πόσον η εκτέλεση των καθηκόντων του είναι ικανοποιητική. Αυτό όμως δεν ισχύει για τους αντίχριστους. Διαφέρουν από τους κανονικούς ανθρώπους, ανεξάρτητα από το τι τους συμβαίνει. Πού έγκειται αυτή η διαφορά; Δεν υπακούν, δεν συνεργάζονται ενεργά ούτε αναζητούν την αλήθεια στο ελάχιστο. Αντίθετα, νιώθουν απέχθεια απέναντί της και της αντιστέκονται, την αναλύουν, την περιεργάζονται και βασανίζουν το μυαλό τους με εικασίες: “Γιατί δεν μου επιτρέπεται να κάνω αυτό το καθήκον; Γιατί με μεταθέτουν σε ένα ασήμαντο καθήκον; Είναι αυτό ένα μέσο για να με αποκαλύψουν και να με αποκλείσουν;” Συνεχίζουν να επαναφέρουν επανειλημμένα στο μυαλό τους αυτό που συνέβη, αναλύοντάς το ακατάπαυστα και συλλογιζόμενοι αυτό. Όταν δεν έχει συμβεί τίποτα, είναι απολύτως καλά, αλλά όταν συμβαίνει κάτι, αυτό αρχίζει να μαίνεται μέσα στην καρδιά τους σαν σε φουρτουνιασμένα νερά και το κεφάλι τους γεμίζει με ερωτήματα. Μπορεί εξωτερικά να φαίνεται ότι είναι καλύτεροι από τους άλλους στο να στοχάζονται ζητήματα, αλλά στην πραγματικότητα οι αντίχριστοι είναι απλώς πιο κακοί από τους κανονικούς ανθρώπους. Πώς εκδηλώνεται αυτό το κακό; Οι εκτιμήσεις τους είναι ακραίες, πολύπλοκες και μυστικοπαθείς. Πράγματα που δεν θα περνούσαν από το μυαλό ενός κανονικού ανθρώπου, ενός ανθρώπου με συνείδηση και λογική, αποτελούν κοινή υπόθεση για έναν αντίχριστο. Όταν γίνεται μια απλή προσαρμογή στο καθήκον τους, οι άνθρωποι θα πρέπει να απαντούν με στάση υπακοής, να κάνουν ό,τι τους λέει ο οίκος του Θεού και να κάνουν ό,τι μπορούν, ενώ, ό,τι και να κάνουν, να το κάνουν όσο καλύτερα μπορούν, με όλη τους την καρδιά και όλη τους τη δύναμη. Αυτό που έκανε ο Θεός δεν συνιστά σφάλμα. Μια τέτοια απλή αλήθεια μπορεί να γίνει πράξη με λίγη συνείδηση και ορθολογισμό, αλλά αυτό είναι πέρα από τις ικανότητες των αντίχριστων. Όταν πρόκειται για προσαρμογή των καθηκόντων τους, οι αντίχριστοι θα προσφέρουν αμέσως επιχειρηματολογία, σοφιστείες και αντίσταση, και βαθιά μέσα τους αρνούνται να την αποδεχτούν. Τι ακριβώς υπάρχει στην καρδιά τους; Καχυποψία και αμφιβολία· στη συνέχεια εξετάζουν τους άλλους χρησιμοποιώντας κάθε είδους μεθόδους. Βολιδοσκοπούν την κατάσταση με τα λόγια και τις πράξεις τους, και μάλιστα εξαναγκάζουν και δελεάζουν τους ανθρώπους να πουν την αλήθεια και να μιλήσουν ειλικρινά με αδίστακτα μέσα. […] Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί ότι για ένα τόσο ασήμαντο θέμα όπως μια μετάθεση στα καθήκοντα, οι αντίχριστοι θα κάνουν τόση φασαρία, θα προκαλέσουν τέτοια αναστάτωση και θα προσπαθήσουν με κάθε διαθέσιμο μέσο να δημιουργήσουν τόσο μεγάλα προβλήματα. Γιατί να κάνουν ένα απλό πράγμα τόσο περίπλοκο; Υπάρχει ένας μόνο λόγος: Οι αντίχριστοι ποτέ δεν υπακούν στις ρυθμίσεις του οίκου του Θεού και πάντα συνδέουν στενά το καθήκον, τη φήμη και την κοινωνική τους θέση με την ελπίδα τους για ευλογίες και με τον μελλοντικό τους προορισμό, σαν να μην έχουν καμία ελπίδα να αποκτήσουν ευλογίες και ανταμοιβές μόλις χάσουν τη φήμη και την κοινωνική τους θέση, και αυτό φαντάζει για εκείνους σαν να χάνουν τη ζωή τους. Ως εκ τούτου, προφυλάσσονται από τους επικεφαλής και τους εργάτες του οίκου του Θεού για να μην χαλάσει το όνειρό τους για ευλογίες. Προσκολλώνται στη φήμη και την κοινωνική θέση τους, επειδή πιστεύουν ότι αυτή είναι η μόνη τους ελπίδα να αποκτήσουν ευλογίες. Ένας αντίχριστος θεωρεί ότι το να ευλογηθεί είναι σπουδαιότερο από τους ίδιους τους ουρανούς, σπουδαιότερο από τη ζωή, πιο σημαντικό από την επιδίωξη της αλήθειας, την αλλαγή διάθεσης ή την προσωπική σωτηρία και πιο σημαντικό από το να κάνει καλά το καθήκον του και να είναι ένα δημιουργημένο ον που ανταποκρίνεται στα πρότυπα. Νομίζει ότι το να είναι κανείς ένα δημιουργημένο ον που ανταποκρίνεται στα πρότυπα, το να κάνει καλά το καθήκον του και το να σωθεί είναι όλα ασήμαντα πράγματα που δεν χρήζουν ιδιαίτερης αναφοράς, ενώ η απόκτηση ευλογιών είναι το μόνο πράγμα σε ολόκληρη τη ζωή του που δεν μπορεί ποτέ να ξεχαστεί. Σε ό,τι κι αν συναντήσει, όσο μεγάλο ή μικρό κι αν είναι, είναι απίστευτα επιφυλακτικός και προσεκτικός και πάντα αφήνει μια διέξοδο για τον εαυτό του. Έτσι, όταν το καθήκον του προσαρμόζεται, αν πρόκειται για προαγωγή, ένας αντίχριστος θα νομίζει ότι έχει ελπίδα να ευλογηθεί. Αν πρόκειται για υποβιβασμό, από επικεφαλής ομάδας σε βοηθό επικεφαλής ομάδας ή από βοηθό επικεφαλής ομάδας σε ένα απλό μέλος της ομάδας, ή αν δεν έχει καθόλου καθήκοντα, αισθάνεται ότι αυτό αποτελεί μεγάλο πρόβλημα και πιστεύει ότι οι ελπίδες του να αποκτήσει ευλογία είναι ελάχιστες. Τι είδους οπτική είναι αυτή; Είναι μια σωστή οπτική; Σε καμία περίπτωση. Αυτή η άποψη είναι παράλογη» («Θέλουν να οπισθοχωρήσουν όταν δεν υπάρχει κοινωνική θέση ή ελπίδα να κερδίσουν ευλογίες» στο βιβλίο «Εκθέτοντας τους αντίχριστους»). «Στην καρδιά τους, οι αντίχριστοι εξισώνουν πάντα το πόσο υψηλή ή χαμηλή είναι η κοινωνική τους θέση με το πόσο μεγάλες ή μικρές είναι οι ευλογίες τους. Είτε πρόκειται για την οικογένεια του Θεού είτε για οποιαδήποτε άλλη ομάδα, γι’ αυτούς η κοινωνική θέση και η τάξη των ανθρώπων είναι αυστηρά προσδιορισμένες, όπως είναι και τα τελικά τους αποτελέσματα· το πόσο υψηλή είναι η θέση κάποιου και το πόση εξουσία ασκεί στον οίκο του Θεού σε αυτήν τη ζωή είναι ισοδύναμο με το μέγεθος των ευλογιών, των ανταμοιβών και του στέμματος που λαμβάνει στον επόμενο κόσμο —είναι άμεσα συνδεδεμένα. Έχει βάση μια τέτοια άποψη; Ο Θεός δεν το είπε ποτέ αυτό ούτε υποσχέθηκε ποτέ κάτι τέτοιο, αλλά αυτό είναι το είδος της σκέψης που θα γεννηθεί μέσα σε έναν αντίχριστο. […] Δεν θα λέγατε ότι άνθρωποι σαν τους αντίχριστους έχουν κάποιο πρόβλημα ψυχικής υγείας; Είναι κακοί στο έπακρο; Ό,τι κι αν λέει ο Θεός, δεν δίνουν καμία σημασία ούτε το αποδέχονται» («Θέλουν να οπισθοχωρήσουν όταν δεν υπάρχει κοινωνική θέση ή ελπίδα να κερδίσουν ευλογίες» στο βιβλίο «Εκθέτοντας τους αντίχριστους»).
Τα λόγια του Θεού δείχνουν πως οι αντίχριστοι έχουν πίστη μόνο και μόνο για ευλογίες και ανταμοιβές. Κατατάσσουν τα διάφορα καθήκοντα, συνδέοντας στενά το υψηλό ή χαμηλό κύρος με περισσότερες ή λιγότερες ευλογίες που μπορεί να λάβουν. Θεωρούν πως χωρίς κύρος, δεν έχουν σχεδόν καμιά ελπίδα να σωθούν, έτσι κατηγορούν τον Θεό, Τον παρανοούν και μάλιστα μάχονται εναντίον Του. Νοιάζονται μόνο για τα δικά τους συμφέροντα και για το αν μπορούν ή όχι να αποκτήσουν ευλογίες, αλλά ποτέ δεν αναζητούν την αλήθεια ούτε μαθαίνουν. Επιπλέον, δεν έχουν κανέναν σεβασμό ούτε υποταγή στον Θεό, αλλά είναι κακοί και δόλιοι εκ φύσεως. Βάσει της συμπεριφοράς μου, ήμουν όπως ακριβώς ένας αντίχριστος. Συνέδεα το κύρος μου με το μέγεθος των ευλογιών μου, και πάντα πίστευα ότι το να μην είμαι επικεφαλής σήμαινε πως δεν θα είχα κύρος και πως δεν θα είχα καμία ελπίδα να σωθώ ή να λάβω ευλογίες, Για τον λόγο αυτόν, δεν μπορούσα να χειριστώ σωστά ούτε μια κανονική αλλαγή στο καθήκον μου και είχα πολλά στο μυαλό μου. Όμως στην πραγματικότητα, η εκκλησία κανονίζει το καθήκον του καθενός σύμφωνα με τις αρχές και την πραγματική του κατάσταση. Είχα προβλήματα υγείας. Οι επικεφαλής έχουν πολλά να χειριστούν, υπάρχει μεγάλο άγχος και το σώμα μου δεν θα το άντεχε. Το καθήκον μου θα πληττόταν. Το ότι η εκκλησία κανόνισε να αναλάβω ό,τι μπορούσα ήταν καλό τόσο για μένα όσο και για το έργο της εκκλησίας. Όμως εγώ ήμουν καχύποπτη και είχα αμφιβολίες. Η πρώτη μου σκέψη που δεν θα ήμουν επικεφαλής ήταν πως δεν θα είχα πολλές ελπίδες να σωθώ. Στη σκέψη πως δεν θα ευλογηθώ και θα μείνω χωρίς έναν καλό προορισμό, ένιωθα πως μου είχε αφαιρεθεί η μοναδική ελπίδα στην πίστη. Ξαφνικά, έχασα κάθε κίνητρο και έγινα αρκετά αρνητική. Διαπίστωσα πως δεν έβλεπα τα πράγματα βάσει των αρχών της αλήθειας, αλλά βάσει του αν θα μπορούσα να ωφεληθώ απ’ αυτά. Όταν οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες μου δεν εκπληρώθηκαν, σκέφτηκα πως ο Θεός χρησιμοποιούσε αυτήν την κατάσταση για να με αποκλείσει. Αντιλήφθηκα πως είχα πραγματικά δόλια, κακή φύση. Φανταζόμουν πως ο Θεός ήταν ακριβώς όπως η διεφθαρμένη ανθρωπότητα, άδικος και μεροληπτικός. Νόμιζα ότι μας ζύγιζε και καθόριζε το αποτέλεσμά μας βάσει της σπουδαιότητας του κύρους ή του καθήκοντός μας. Θεωρούσα πως αν οι άνθρωποι είχαν κύρος, ο Θεός θα τους ευνοούσε και θα τους έσωζε, διαφορετικά δεν θα τους έσωζε. Δεν αρνούμουν έτσι τη δικαιοσύνη του Θεού και δεν βλασφημούσα εναντίον Του; Μετά από όλα αυτά τα χρόνια πίστης, διαπίστωσα πως δεν κατανοούσα ούτε υπάκουα καθόλου τον Θεό. Αν δεν είχα εκτεθεί από τα γεγονότα, δεν θα είχα αντιληφθεί πόσο λανθασμένη ήταν η θεώρησή μου για την επιδίωξη.
Αργότερα, διάβασα δύο χωρία των λόγων του Θεού που με βοήθησαν να δω την εσφαλμένη μου θεώρηση. Τα λόγια του Θεού λένε: «Μερικοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν ξεκάθαρα τι σημαίνει το να σωθεί κανείς. Μερικοί πιστεύουν ότι για όσα περισσότερα χρόνια πιστεύουν στον Θεό, τόσο πιο πιθανό είναι να σωθούν. Μερικοί πιστεύουν ότι όσο περισσότερα πνευματικά δόγματα κατανοούν, τόσο πιο πιθανό είναι να σωθούν, ή μερικοί πιστεύουν ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες της εκκλησίας θα σωθούν σίγουρα. Όλα αυτά είναι ανθρώπινες αντιλήψεις και αποκυήματα φαντασίας. Το κλειδί σε αυτό είναι ότι πρέπει να κατανοήσετε τι σημαίνει σωτηρία. Το να σωθεί κανείς σημαίνει πρωτίστως να απαλλαγεί από την επιρροή του Σατανά, να απαλλαγεί από την αμαρτία, και να στραφεί πραγματικά προς τον Θεό και να υπακούσει στον Θεό. Τι πρέπει να κατέχετε για να απαλλαγείτε από την αμαρτία και από την επιρροή του Σατανά; Την αλήθεια. Αν οι άνθρωποι ελπίζουν να αποκτήσουν την αλήθεια, πρέπει να είναι εξοπλισμένοι με πολλά από τα λόγια του Θεού, πρέπει να είναι σε θέση να τα βιώσουν και να τα κάνουν πράξη, έτσι ώστε να μπορέσουν να κατανοήσουν την αλήθεια και να εισέλθουν στην πραγματικότητα της αλήθειας. Μόνο τότε μπορούν να σωθούν. Το αν κάποιος μπορεί να σωθεί ή όχι δεν έχει καμία σχέση με το για πόσο καιρό έχει πιστέψει στον Θεό, με το πόση γνώση έχει, με το πόσο υποφέρει ή με το αν διαθέτει χαρίσματα ή δυνατά σημεία. Το μόνο πράγμα που έχει άμεση σχέση με τη σωτηρία είναι το κατά πόσον ένα άτομο μπορεί ή όχι να αποκτήσει την αλήθεια. Σήμερα, λοιπόν, πόσες αλήθειες κατανοείς πραγματικά; Και πόσα από τα λόγια του Θεού έχουν γίνει η ζωή σου; Από όλες τις απαιτήσεις του Θεού, σε ποιες έχεις επιτύχει είσοδο; Κατά τη διάρκεια των χρόνων της πίστης σου στον Θεό, πόση είσοδο στην πραγματικότητα του λόγου του Θεού έχεις επιτύχει; Αν δεν γνωρίζεις ή αν δεν έχεις επιτύχει είσοδο σε καμία πραγματικότητα του λόγου του Θεού, τότε ειλικρινά, δεν έχεις καμία ελπίδα σωτηρίας. Δεν είναι δυνατόν να σωθείς. Δεν έχει σημασία αν διαθέτεις υψηλό βαθμό γνώσης ή αν πιστεύεις στον Θεό εδώ και πολύ καιρό, αν έχεις καλή εμφάνιση, αν μπορείς να μιλάς καλά και αν είσαι επικεφαλής ή εργάτης εδώ και αρκετά χρόνια. Εάν δεν επιδιώκεις την αλήθεια ή αν δεν κάνεις πράξη ούτε βιώνεις σωστά τα λόγια του Θεού, και στερείσαι αληθινής εμπειρίας και μαρτυρίας, τότε δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας για σένα» (Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών). «Εγώ αποφασίζω τον προορισμό του κάθε ανθρώπου όχι με βάση την ηλικία, την ιεραρχία, τον βαθμό στον οποίο κάποιος υπέφερε και λιγότερο απ’ όλα, τον βαθμό στον οποίο προκαλούν τον οίκτο, αλλά σύμφωνα με το αν κατέχουν την αλήθεια. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή, μόνο αυτή. Πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι όλοι όσοι δεν ακολουθούν το θέλημα του Θεού θα τιμωρηθούν κι αυτοί. Αυτό είναι σίγουρο. Για τον λόγο αυτό, όλοι όσοι τιμωρούνται, τιμωρούνται έτσι για τη δικαιοσύνη του Θεού και ως αντίποινα για τις πολυάριθμες κακές πράξεις τους» («Προετοίμασε αρκετές καλές πράξεις για τον προορισμό σου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Τα χωρία αυτά με συγκίνησαν πολύ. Κατάλαβα πως η σωτηρία δεν έχει να κάνει καθόλου με το αν είναι κανείς επικεφαλής ή αν έχει κύρος. Η σωτηρία έχει να κάνει με την αποτίναξη των διαθέσεων του Σατανά και την υποταγή στον Θεό. Μόνο όσοι κάνουν πράξη την αλήθεια, αλλάζουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, υποτάσσονται στον Θεό και ζουν βάσει των λόγων Του μπορούν να σωθούν πραγματικά. Όποιο καθήκον κι αν κάνουμε, εφόσον αποδεχόμαστε την αλήθεια, εστιάζουμε στην αυτοκριτική όταν κλαδευόμαστε και αντιμετωπιζόμαστε, γνωρίζουμε τη διαφθορά και τα ελαττώματά μας μέσω των λόγων του Θεού, μετανοούμε κι αλλάζουμε, τότε μέσα από αυτήν την επιδίωξη, μπορούμε να αποκτήσουμε την αλήθεια και να σωθούμε. Όσο υψηλό κύρος κι αν έχει κάποιος κι όσο κι αν υποφέρει, αν δεν επιδιώκει την αλήθεια, θα αποκλειστεί. Όπως ακριβώς και ο Παύλος. Παρόλο που είχε τεράστιο κύρος και γόητρο, και πέτυχε πολλά, όλη η προσπάθεια που κατέβαλε για το έργο που έκανε αποσκοπούσε στο να αποκτήσει ευλογίες και ανταμοιβές. Ποτέ δεν επεδίωξε την αλήθεια ούτε αλλαγή διάθεσης. Τελικά, δεν κατανοούσε καθόλου τον εαυτό του ούτε τον Θεό. Έδινε πάντα μαρτυρία για τον εαυτό του και για το πόσο πολύ είχε υποφέρει για τον Κύριο. Καυχιόταν: «δεν είμαι εις ουδέν κατώτερος των πρωτίστων αποστόλων» (Προς Κορινθίους Β’ 11:5), και μάλιστα περηφανευόταν ξεδιάντροπα: «Μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος». (Β’ Προς Τιμόθεον 4:8) Όντας σε θέση να ξεστομίσει κάτι τόσο αιρετικό, πως ήταν ο ζων Χριστός, πρόσβαλλε τη διάθεση του Θεού κι ο Θεός τον τιμώρησε. Μα ο Πέτρος δεν ενδιαφερόταν για την επιδίωξη κύρους στην πίστη του. Επιζητούσε απλώς να μάθει τον Θεό και να υποταχτεί σ’ Αυτόν. Επιζητούσε να κάνει πράξη και να βιώσει τα λόγια του Θεού, να μάθει τη διεφθαρμένη διάθεσή του, και τελικά, σταυρώθηκε ανάποδα για τον Θεό. Υποτάχτηκε μέχρι θανάτου και αγάπησε τον Θεό στον μέγιστο βαθμό. Αυτό μας δείχνει πως το να έχει κανείς υψηλό κύρος και να κάνει ένα σπουδαίο καθήκον δεν είναι προϋπόθεση ή κριτήριο για τη σωτηρία. Κάποιος με κύρος που δεν επιδιώκει την αλήθεια, αλλά αντιστέκεται συχνά στον Θεό, ο οποίος δεν έχει καμία πραγματική μαρτυρία βίωσης των λόγων του Θεού, είναι βέβαιο πως θα αποκλειστεί. Ακόμη κι αν κάποιος δεν έχει υψηλό κύρος, αλλά είναι στο σωστό μονοπάτι και επιδιώκει την αλήθεια, μπορεί και πάλι να αποκτήσει την αλήθεια και να σωθεί απ’ τον Θεό. Όταν το αντιλήφθηκα αυτό, ένιωσα πολύ καλύτερα. Ήμουν έτοιμη να υποταχτώ στις ρυθμίσεις του Θεού και να αποδεχτώ ήρεμα την αλλαγή στο καθήκον.
Αργότερα, διάβασα ένα άλλο χωρίο των λόγων του Θεού που με βοήθησε να κατανοήσω καλύτερα το θέλημα του Θεού. Τα λόγια του Θεού λένε: «Αυτοί που προάγονται και καλλιεργούνται δεν είναι πολύ καλύτεροι από τους άλλους. Όλοι έχουν βιώσει το έργο του Θεού για τον ίδιο περίπου χρόνο. Όσοι δεν έχουν προαχθεί ή καλλιεργηθεί θα πρέπει επίσης να επιδιώκουν την αλήθεια κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Κανείς δεν μπορεί να στερήσει από τους άλλους το δικαίωμα της επιδίωξης της αλήθειας. Μερικοί άνθρωποι είναι πιο πρόθυμοι κατά την επιδίωξη της αλήθειας και έχουν κάποιο επίπεδο, οπότε προάγονται και καλλιεργούνται. Αυτό οφείλεται στις απαιτήσεις του έργου του οίκου του Θεού. Γιατί, λοιπόν, ο οίκος του Θεού έχει τέτοιες αρχές για την προαγωγή και τη χρήση των ανθρώπων; Επειδή υπάρχουν διαφορές στο επίπεδο και την προσωπικότητα των ανθρώπων και κάθε άνθρωπος επιλέγει διαφορετικό μονοπάτι· αυτό οδηγεί σε διαφορετικά αποτελέσματα ως προς την πίστη των ανθρώπων στον Θεό. Εκείνοι που επιδιώκουν την αλήθεια σώζονται και γίνονται άνθρωποι της βασιλείας, ενώ εκείνοι που δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια, που δεν είναι αφοσιωμένοι στο καθήκον τους, εξαλείφονται. Ο οίκος του Θεού καλλιεργεί και χρησιμοποιεί τους ανθρώπους ανάλογα με το αν επιδιώκουν την αλήθεια και αν είναι αφοσιωμένοι στο καθήκον τους. Υπάρχει διάκριση στην ιεραρχία των διαφόρων ανθρώπων στον οίκο του Θεού; Προς το παρόν, δεν υπάρχει ιεραρχία ως προς το κύρος, τη θέση, την αξία ή τον τίτλο των διαφόρων ανθρώπων. Τουλάχιστον κατά την περίοδο που ο Θεός εργάζεται για να σώσει και να καθοδηγήσει τους ανθρώπους, δεν υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα στον βαθμό, τη θέση, την αξία ή το κύρος των διαφόρων ανθρώπων. Τα μόνα πράγματα που διαφέρουν είναι ο καταμερισμός του έργου και οι ρόλοι καθήκοντος που εκτελούνται. Φυσικά, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ορισμένοι άνθρωποι, κατ’ εξαίρεση, προάγονται και καλλιεργούνται και εκτελούν κάποιες ειδικές εργασίες, ενώ ορισμένοι άνθρωποι δεν λαμβάνουν τέτοιες ευκαιρίες για διάφορους λόγους, όπως προβλήματα με το επίπεδό τους ή το οικογενειακό τους περιβάλλον. Αλλά μήπως ο Θεός δεν σώζει εκείνους που δεν έχουν λάβει τέτοιες ευκαιρίες; Αυτό δεν ισχύει. Είναι η αξία και η θέση τους χαμηλότερη από εκείνη των άλλων; Όχι. Όλοι είναι ίσοι ενώπιον της αλήθειας, όλοι έχουν την ευκαιρία να επιδιώξουν και να κερδίσουν την αλήθεια, και ο Θεός αντιμετωπίζει τους πάντες δίκαια και λογικά» (Αναγνωρίζοντας τους ψευδείς επικεφαλής). Τα λόγια του Θεού μού έδειξαν πως στον οίκο Του, δεν υπάρχει διάκριση υψηλού και χαμηλού κύρους στα καθήκοντα. Όλοι αναλαμβάνουν διαφορετικό καθήκον σύμφωνα με τις ανάγκες του έργου, όμως στην πραγματικότητα όλοι είναι ίσοι ενώπιον της αλήθειας. Όπου κι αν κάνουμε κάποιο καθήκον, είτε έχουμε κύρος είτε όχι, τα λόγια του Θεού στηρίζουν τον καθένα από εμάς. Ο Θεός δεν μεροληπτεί απέναντι σε κανέναν εξαιτίας του κύρους του. Κανονίζει κάθε είδους καταστάσεις και γεγονότα για όλους βάσει των αναγκών τους, για να μπορέσουν να βιώσουν το έργο Του και να εισέλθουν στην πραγματικότητα της αλήθειας. Δεν αφαιρεί από κανέναν μας την ευκαιρία να κάνει πράξη την αλήθεια και να εισέλθει σε αυτήν. Ο Θεός είναι αμερόληπτος απέναντι σε όλους. Η απόκτηση της αλήθειας και η σωτηρία του Θεού δεν καθορίζονται από το καθήκον μας, αλλά εξ ολοκλήρου από την επιδίωξή μας. Δεν ισχύει πως αν υπηρετούμε ως επικεφαλής, ο Θεός θα μας ευνοήσει και θα μας διαφωτίσει ιδιαιτέρως, και αν είμαστε κοινοί πιστοί, θα μας αγνοήσει. Ο Θεός διαφωτίζει και στηρίζει τους ανθρώπους βάσει της επιδίωξής τους και της στάσης τους απέναντι στην αλήθεια. Βλέπουμε τη δικαιοσύνη Του σ’ αυτό. Παρόλο που οι άνθρωποι έχουν διαφορετικά καθήκοντα και αντιμετωπίζουν διαφορετικά πράγματα, όλες οι αλαζονικές και δόλιες διεφθαρμένες διαθέσεις που φανερώνουν είναι ίδιες. Εφόσον είναι πρόθυμοι να επιδιώξουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια και να αποτινάξουν τη διεφθαρμένη διάθεση, μπορούν να σωθούν απ’ τον Θεό. Από την άλλη, αν κάποιος δεν επιδιώκει την αλήθεια, δεν την αναζητά και δεν την κάνει πράξη μπρος στα προβλήματα, τότε ό,τι καθήκον κι αν κάνει κι όσες αλλαγές κι αν εξασκήσει, δεν θα αποκτήσει ποτέ την αλήθεια στο τέλος και δεν μπορεί να σωθεί απ’ τον Θεό. Ακριβώς σαν κι εμένα, μετά από τόσα χρόνια σε θέση επικεφαλής, με όλο το κύρος και τις ευκαιρίες που είχα να εξασκηθώ, πόση αλήθεια είχα αποκτήσει στην πραγματικότητα; Σκέφτηκα πώς η αλλαγή στο καθήκον μου με είχε κάνει να είμαι αρνητική, να παρανοώ και να παραπονιέμαι. Δεν υπάκουα τον Θεό ούτε στο ελάχιστο και στερούμουν παντελώς της πραγματικότητας της αλήθειας. Ήμουν το τέλειο παράδειγμα. Παρ’ όλα αυτά, συνέχιζα ανόητα να σκέφτομαι πως μπορούσα να κερδίσω τη σωτηρία μέσω του κύρους. Το κύρος με είχε ξεμυαλίσει τελείως. Παρόλο που κάποιοι αδελφοί και αδελφές δεν γίνονται ποτέ επικεφαλής, συνεχίζουν να επιδιώκουν την αλήθεια, έχουν ένα φορτίο στο καθήκον τους, εστιάζουν στην αναζήτηση της αλήθειας όταν ανακύπτουν θέματα και εκτελούν τις αλήθειες που ξέρουν. Η διαφθορά που φανερώνουν σταδιακά ελαττώνεται και υποτάσσονται όλο και περισσότερο στον Θεό. Έχουν αληθινή μαρτυρία βίωσης των λόγων του Θεού. Κερδίζουν έτσι την έγκριση και την αποδοχή του Θεού. Αυτό μού θύμισε κάτι που λέει ο Θεός: «Αν επιδιώκεις αληθινά, είμαι πρόθυμος να σου δώσω την οδό της ζωής στην ολότητά της, να είσαι ξανά σαν ψάρι μέσα στο νερό. Αν δεν επιδιώκεις αληθινά, θα τα πάρω όλα πίσω. Δεν είμαι πρόθυμος να δώσω τα λόγια από το στόμα Μου σε εκείνους που είναι άπληστοι για άνεση, που είναι ακριβώς όπως τα γουρούνια και τα σκυλιά!» («Γιατί είσαι απρόθυμος να είσαι αντιθετικό στοιχείο;» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Ο Κύριος Ιησούς είπε επίσης κάποτε: «Διότι εις πάντα τον έχοντα θέλει δοθή και περισσευθή, από δε του μη έχοντος και εκείνο το οποίον έχει θέλει αφαιρεθή απ’ αυτού» (Κατά Ματθαίον 25:29). Ο Θεός είναι αμερόληπτος και δίκαιος με την ανθρωπότητα και δεν έχει προκατάληψη απέναντι σε κανέναν άνθρωπο. Ανεξάρτητα από το αν κάποιος είναι μέσος πιστός ή επικεφαλής, εφόσον επιδιώκει την αλήθεια, ο Θεός θα παρέχει διαφώτιση και καθοδήγηση. Το βασικό είναι αν κάποιος είναι αποφασισμένος να επιδιώξει και να κάνει πράξη την αλήθεια. Η κατανόηση αυτή ήταν πολύ διαφωτιστική για μένα. Πριν, ανησυχούσα πάντα πως αν δεν ήμουν επικεφαλής, δεν θα είχα πολλές ευκαιρίες να ασκηθώ, κι έτσι θα είχα λιγότερες ελπίδες να σωθώ. Σκεφτόμουν μάλιστα πως ο Θεός ήθελε να με αποκλείσει, πως δεν θα με έσωζε πια. Επρόκειτο για δικές μου παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό και ήταν βλασφημία. Δεν κατανοούσα καθόλου τις ειλικρινείς προθέσεις του Θεού. Όσο το σκέφτομαι, όλα αυτά τα χρόνια πίστης, με ήλεγχαν οι εσφαλμένες μου απόψεις, έκανα το καθήκον μου μόνο και μόνο για να ευλογηθώ και θεωρούσα την επιδίωξή μου σπουδαία. Με ξεγελούσε η ψεύτικη εικόνα μου και δεν έκανα αυτοκριτική ούτε είχα καθόλου αυτογνωσία. Αυτή η αλλαγή στο καθήκον μου αποκάλυψε την εσφαλμένη θεώρησή μου για την επιδίωξη, και τελικά, κατάφερα να προσέλθω ενώπιον του Θεού για να αναλογιστώ και να γνωρίσω τον εαυτό μου. Κατανόησα κάπως τη διεφθαρμένη διάθεσή μου και τα προβλήματα στη θεώρησή μου, και είδα τη δίκαιη διάθεση του Θεού. Έμαθα επίσης ποιους σώζει και ποιους αποκλείει ο Θεός και απέκτησα κάποια υποταγή στον Θεό. Η κατάσταση αυτή ήταν στ’ αλήθεια η προστασία μου και η σωτηρία μου απ’ τον Θεό.
Αργότερα, διάβασα ένα άλλο χωρίο των λόγων του Θεού που με βοήθησε να δω ξεκάθαρα το μονοπάτι της εισόδου που θα πρέπει να ακολουθήσω. Τα λόγια του Θεού λένε: «Ως πλάσμα του Θεού, ο άνθρωπος πρέπει να επιδιώξει να εκτελέσει το καθήκον ενός πλάσματος του Θεού και να επιδιώξει να αγαπά τον Θεό χωρίς να κάνει άλλες επιλογές, γιατί ο Θεός είναι άξιος της αγάπης του ανθρώπου. Όσοι επιδιώκουν να αγαπήσουν τον Θεό δεν θα πρέπει να αναζητούν οποιεσδήποτε προσωπικές απολαβές ή αυτό που αυτοί επιθυμούν προσωπικά· αυτό είναι το πιο σωστό μέσο επιδίωξης. Αν αυτό που αναζητάς είναι η αλήθεια, αν αυτό που κάνεις πράξη είναι η αλήθεια και αν αυτό που επιτυγχάνεις είναι μια αλλαγή στη διάθεσή σου, τότε το μονοπάτι που ακολουθείς είναι το σωστό. […] Το αν θα οδηγηθείς στην τελείωση ή θα εξαλειφθείς εξαρτάται από τη δική σου επιδίωξη, που σημαίνει επίσης ότι η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος» («Η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Στα λόγια του Θεού, βρήκα ένα μονοπάτι άσκησης. Είμαι ένα δημιούργημα, έτσι, ό,τι κι αν κανονίζει ο Θεός, πρέπει να υποτάσσομαι στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις Του. Δεν πρέπει να έχω πίστη και να κάνω το καθήκον μου μόνο και μόνο για να ευλογηθώ και ν’ ανταμειφτώ. Είτε τελικά καταφέρω να σωθώ είτε όχι, είτε ευλογούμαι είτε όχι, όσο ζω, θα πρέπει να επιδιώκω την αλήθεια και τη γνώση του Θεού. Ακόμα κι αν τελικά απορριφθώ και αποκλειστώ απ’ τον Θεό, αυτό θα είναι ένδειξη της δικαιοσύνης Του. Μόλις κατανόησα το θέλημα του Θεού, δεν επηρεαζόμουν πια τόσο απ’ το τι καθήκον εκτελούσα. Ήμουν σε θέση να αντιμετωπίσω ήρεμα την προσαρμογή του καθήκοντός μου.
Μέσα από τα όσα έφερε στο φως αυτή η κατάσταση, έμαθα κάποια πράγματα για τις εσφαλμένες θεωρήσεις μου στην πίστη μου. Έμαθα επίσης πως η σωτηρία κάποιου δεν εξαρτάται από το κύρος του ή απ’ το πόσο έργο κάνει. Το βασικό είναι αν έχει αποκτήσει την αλήθεια κι αν είναι κάποιος που υποτάσσεται στον Θεό και αν έχει αλλάξει η διάθεση της ζωής του. Στο εξής, ήθελα μόνο να είμαι προσγειωμένη και να κάνω το καθήκον μου καλά για να ικανοποιώ τον Θεό.
