Η διάθεση του Θεού διαπνέει όλες τις ομιλίες του Θεού, αλλά ο κύριος άξονας των λόγων Του αποκαλύπτει την επανάσταση όλων των ανθρώπων και αποκαλύπτει πράγματα όπως την ανυπακοή, την απείθεια, την ανομία, την αδικία και την αδυναμία τους να αγαπούν αληθινά τον Θεό, σε τέτοιον βαθμό ώστε ο Θεός έχει φτάσει στα λόγια Του σε σημείο να λέει ότι κάθε πόρος στο σώμα των ανθρώπων περιέχει την εναντίωση στον Θεό, ότι ακόμη και τα τριχοειδή αγγεία τους περιέχουν την ανυπακοή στον Θεό. Αν οι άνθρωποι δεν προσπαθήσουν να εξετάσουν αυτά τα πράγματα, θα είναι πάντα ανίκανοι να τα γνωρίσουν και δεν θα μπορέσουν ποτέ να τα παραμερίσουν. Αυτό σημαίνει ότι ο ιός που αποτελεί εναντίωση στον Θεό θα εξαπλωθεί σ’ αυτούς και τελικά θα φαίνεται σαν τα λευκά αιμοσφαίρια να έχουν καταβροχθίσει τα ερυθρά αιμοσφαίρια τους, αφήνοντας ολόκληρο το σώμα τους χωρίς ερυθρά αιμοσφαίρια. Στο τέλος, θα πεθάνουν από λευχαιμία. Αυτή είναι η πραγματική κατάσταση του ανθρώπου και κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί. Έχοντας γεννηθεί στη χώρα όπου κουρνιάζει κουλουριασμένος ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, υπάρχει τουλάχιστον ένα στοιχείο μέσα στον κάθε άνθρωπο που είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα του δηλητηρίου του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Έτσι, σε αυτό το στάδιο του έργου, ο κύριος άξονας μέσα από τα λόγια του Θεού είναι να γνωρίζει κανείς τον εαυτό του, να αρνείται τον εαυτό του, να απαρνείται τον εαυτό του και να σκοτώνει τον εαυτό του. Μπορεί να ειπωθεί ότι αυτό είναι το πρωταρχικό έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες και ότι αυτός ο κύκλος έργου είναι ο πιο ολοκληρωμένος και λεπτομερής από όλους —αυτό δείχνει ότι ο Θεός σχεδιάζει να φέρει την εποχή στο τέλος. Κανείς δεν το περίμενε αυτό, αλλά ταυτόχρονα είναι κάτι που έχουν προβλέψει στα συναισθήματά τους. Παρόλο που ο Θεός δεν το εξέφρασε ρητά, οι αισθήσεις των ανθρώπων είναι πολύ οξείες —πάντα διαισθάνονται ότι ο χρόνος τελειώνει. Μπορώ να πω ότι όσο περισσότερο αισθάνεται κανείς έτσι, τόσο περισσότερο έχει σαφή γνώση της εποχής. Δεν είναι να βλέπουν τον κόσμο ως φυσιολογικό, κι έτσι να αρνούνται τα λόγια του Θεού· αντιθέτως, είναι να γνωρίζουν το περιεχόμενο του έργου του Θεού μέσω των μέσων με τα οποία εργάζεται ο Θεός. Αυτό καθορίζεται από τον τόνο των λόγων του Θεού. Υπάρχει ένα μυστικό γύρω από τον τόνο των ομιλιών του Θεού, το οποίο δεν έχει ανακαλύψει κανείς, και επίσης είναι ακριβώς αυτό στο οποίο είναι πιο δύσκολο να εισέλθουν οι άνθρωποι. Η κύρια αιτία για την οποία οι άνθρωποι δεν μπορούν να κατανοήσουν τον λόγο του Θεού είναι ότι συνεχίζουν να έχουν άγνοια του τόνου με τον οποίο ο Θεός μιλάει —αν κατακτήσουν αυτό το μυστικό, θα μπορέσουν να γνωρίσουν τον λόγο του Θεού. Ο λόγος του Θεού ακολουθεί πάντα μία αρχή: αναγκάζει τους ανθρώπους να γνωρίζουν ότι ο λόγος του Θεού είναι τα πάντα, και όλες οι δυσκολίες του ανθρώπου επιλύονται μέσω του λόγου του Θεού. Από την οπτική γωνία του Πνεύματος, ο Θεός καθιστά τα έργα Του σαφή· από την οπτική γωνία του ανθρώπου, εκθέτει τις αντιλήψεις των ανθρώπων· από την οπτική του Πνεύματος, λέει ότι ο άνθρωπος δεν έχει επίγνωση του θελήματός Του· και από την οπτική του ανθρώπου, λέει ότι έχει δοκιμάσει τις γλυκές, ξινές, πικρές και έντονες γεύσεις της ανθρώπινης εμπειρίας, κι έρχεται με τον άνεμο και φεύγει με τη βροχή, ότι έχει βιώσει τη δίωξη της οικογένειας, και έχει βιώσει τα σκαμπανεβάσματα της ζωής. Αυτά είναι λόγια που εκφράζονται από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Όταν Αυτός μιλάει στον λαό του Θεού, είναι σαν ένας επιστάτης να επιπλήττει σκλάβους ή σαν κωμικό σκετς. Ο λόγος Του κάνει τους ανθρώπους να κοκκινίσουν από ντροπή, χωρίς να μπορούν να κρυφτούν πουθενά από τη ντροπή τους, σαν να έχουν τεθεί υπό κράτηση από τις φεουδαρχικές αρχές ενός περασμένου καθεστώτος για να δώσουν ομολογία κάτω από σκληρά βασανιστήρια. Όταν Αυτός μιλάει στον λαό του Θεού, ο Θεός είναι τόσο ασυγκράτητος όπως οι διαμαρτυρόμενοι φοιτητές πανεπιστημίου οι οποίοι εκθέτουν τα σκάνδαλα μέσα στην κεντρική κυβέρνηση. Εάν όλα τα λόγια του Θεού ήταν χλευαστικά, θα ήταν πιο δύσκολο να τα δεχτούν οι άνθρωποι. Έτσι, τα λόγια που εκφράζονται από τον Θεό είναι ξεκάθαρα· δεν περιέχουν κρυπτογραφημένα μηνύματα για τον άνθρωπο, αλλά επισημαίνουν άμεσα την πραγματική κατάσταση του ανθρώπου —αυτό δείχνει ότι η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο δεν είναι μόνο λόγια, αλλά είναι πραγματική. Παρόλο που οι άνθρωποι εκτιμούν την πραγματικότητα, δεν υπάρχει τίποτα πραγματικό όσον αφορά την αγάπη τους για τον Θεό. Αυτό λείπει από τον άνθρωπο. Αν η αγάπη των ανθρώπων για τον Θεό δεν είναι πραγματική, τότε το σύνολο των πάντων θα είναι κενό και απατηλό, σαν να εξαφανίστηκαν όλα εξαιτίας αυτού. Εάν η αγάπη τους για τον Θεό υπερβαίνει τα σύμπαντα, τότε και η θέση και η ταυτότητά τους θα είναι αληθινές και όχι κενές, και ακόμα και αυτά τα λόγια θα είναι πραγματικά και όχι κενά —το βλέπεις αυτό; Έχεις δει τις απαιτήσεις του Θεού από τον άνθρωπο; Ο άνθρωπος δεν θα πρέπει απλώς να απολαμβάνει τα οφέλη της θέσης, αλλά να βιώνει την πραγματικότητα της θέσης. Αυτό ζητά ο Θεός από τον λαό του Θεού και από όλους τους ανθρώπους και αυτό δεν είναι κάποια μεγάλη κενή θεωρία.

Γιατί ο Θεός εκφράζει αυτό τον τύπο του λόγου, «λες και ό,τι κάνω είναι μόνο για να τους ευχαριστήσω, ως εκ τούτου νιώθουν συνεχώς αποστροφή για τις ενέργειές Μου»; Είσαι σε θέση να μιλήσεις για τις πραγματικές εκδηλώσεις απέχθειας του ανθρώπου για τον Θεό; Στις αντιλήψεις των ανθρώπων, ο άνθρωπος και ο Θεός είναι «τρελά ερωτευμένοι» και σήμερα, η λαχτάρα των ανθρώπων για τον λόγο του Θεού έχει φτάσει στο σημείο που επιθυμούν να καταπιούν τον Θεό μονομιάς —όμως ο Θεός εκφράζει το εξής είδος λόγου: «Ο άνθρωπος με περιφρονεί. Γιατί ο άνθρωπος ξεπληρώνει την αγάπη Μου με μίσος;» Αυτό δεν είναι ένα κοίτασμα μεταλλευμάτων εντός των ανθρώπων; Αυτό δεν πρέπει να εξορυχθεί; Αυτό είναι το πρόβλημα με την επιδίωξη των ανθρώπων· είναι ένα σημαντικό ζήτημα που πρέπει να λυθεί και το λιοντάρι που εμποδίζει τον άνθρωπο να γνωρίσει τον Θεό πρέπει να απομακρυνθεί χάριν του ανθρώπου —αυτό δεν πρέπει να γίνει; Επειδή, όπως ένας χοίρος, ο άνθρωπος δεν έχει μνήμη και πάντα αποζητάει τις απολαύσεις, ο Θεός δίνει στον άνθρωπο φάρμακο για την αμνησία —Αυτός μιλάει περισσότερο, λέει περισσότερα, και αρπάζει τους ανθρώπους από τα αυτιά και τους κάνει να ακούνε προσεκτικά και τους εφοδιάζει με ακουστικά βαρηκοΐας. Όσον αφορά κάποια λόγια Του, με το να ακουστούν μόνο μια φορά δεν λύνεται το πρόβλημα. Πρέπει να ειπωθούν ξανά και ξανά, διότι «οι άνθρωποι υποφέρουν πάντα από λησμοσύνη στη ζωή τους και οι ημέρες της ζωής όλων των ανθρώπων βρίσκονται σε αταξία». Κατ’ αυτόν τον τρόπο, οι άνθρωποι μπορούν να σωθούν από την κατάσταση στην οποία «διαβάζουν όταν έχουν χρόνο, ακούν όταν είναι ελεύθεροι και τους αφήνει ήσυχους όταν δεν έχουν χρόνο. Αν τα λόγια εκφράζονται σήμερα, δίνουν προσοχή, αλλά θα τα βάλουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους αν δεν ειπωθούν αύριο». Όσον αφορά τη φύση των ανθρώπων, αν ο Θεός μιλούσε σήμερα για την πραγματική τους κατάσταση και κατόρθωναν να την γνωρίσουν εις βάθος, τότε θα μετάνιωναν —αλλά κατόπιν θα επέστρεφαν στον παλιό τρόπο συμπεριφοράς τους, αδιαφορώντας για τα λόγια του Θεού και επαναλαμβάνοντας τη σκηνή που περιγράφεται παραπάνω μόνο κατόπιν υπενθύμισης. Συνεπώς, όταν εργάζεσαι ή μιλάς, μην ξεχνάς αυτή την ουσία του ανθρώπου. Θα ήταν λάθος να παραμερίσουμε αυτή την ουσία κατά τη διάρκεια του έργου. Κατά την επιτέλεση όλου του έργου, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να απευθύνεσαι στις αντιλήψεις των ανθρώπων όταν μιλάς. Συγκεκριμένα, θα πρέπει να προσθέσεις τις δικές σου γνώσεις στα λόγια του Θεού και να τα κοινωνήσεις. Αυτό είναι το μονοπάτι προσφοράς στους ανθρώπους που τους επιτρέπει να γνωρίσουν τον εαυτό τους. Προσφέροντας στους ανθρώπους με βάση το περιεχόμενο των λόγων του Θεού, η κατανόηση της πραγματικής τους κατάστασης θα καταστεί αναπόφευκτα δυνατή. Σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, αρκεί να κατανοήσουμε την πραγματική κατάσταση του ανθρώπου και έτσι να φροντίσουμε γι’ αυτόν —και ως εκ τούτου, δεν θα πω περισσότερα από τα λόγια του Θεού επισημαίνοντας ότι «ο Θεός αποδέχτηκε την πρόσκληση να καθίσει σε ένα φαγοπότι στη γη».