Ο Θεός αποστρέφεται όλους τους απογόνους του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, και πολύ περισσότερο μισεί τον ίδιο τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα: Αυτή είναι η πηγή της οργής μέσα στην καρδιά του Θεού. Φαίνεται ότι ο Θεός επιθυμεί να ρίξει καθετί που ανήκει στον μεγάλο κόκκινο δράκοντα στη λίμνη της φωτιάς και του θειαφιού για να τα αποτεφρώσει. Υπάρχουν μάλιστα φορές κατά τις οποίες φαίνεται ότι ο Θεός θα ήθελε να εκτείνει το χέρι Του για να αφανίσει τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα αυτοπροσώπως —μόνο αυτό θα μπορούσε να σβήσει την απέχθεια από την καρδιά Του. Κάθε άνθρωπος στον οίκο του μεγάλου κόκκινου δράκοντα είναι ένα θηρίο χωρίς ανθρώπινη φύση, και γι’ αυτόν τον λόγο ο Θεός καταπίεσε πολύ τον θυμό Του για να πει τα εξής: «Μεταξύ όλου του λαού Μου και μεταξύ όλων των υιών Μου, δηλαδή, μεταξύ όσων έχω επιλέξει από ολόκληρη την ανθρώπινη φυλή, εσείς ανήκετε στην κατώτερη ομάδα». Ο Θεός έχει ξεκινήσει μια αποφασιστική μάχη με τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα στη δική του χώρα, και θα τον καταστρέψει όταν το σχέδιό Του καρποφορήσει, και δεν θα του επιτρέπει πλέον να διαφθείρει τους ανθρώπους ή να ρημάζει την ψυχή τους. Κάθε μέρα ο Θεός καλεί τον κοιμώμενο λαό Του για να τον σώσει, όμως όλοι βρίσκονται σε κατάσταση ζάλης, σαν να έχουν πάρει υπνωτικά χάπια. Αν ο Θεός πάψει να τους αφυπνίζει έστω και για μια στιγμή, θα επιστρέψουν σε κατάσταση ύπνωσης, χωρίς καμία συναίσθηση. Φαίνεται ότι όλος ο λαός Του έχει παραλύσει κατά τα δύο τρίτα. Δεν γνωρίζουν τις ίδιες τους τις ανάγκες ούτε τις ίδιες τους τις ελλείψεις ούτε καν τι θα πρέπει να φορούν ή τι θα πρέπει να τρώνε. Αυτό αρκεί ώστε να καταδειχθεί ότι ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας έχει καταβάλει μεγάλη προσπάθεια να διαφθείρει τους ανθρώπους. Η ασχήμια του εκτείνεται σε όλες τις περιοχές της Κίνας, κι έχει αναστατώσει τους ανθρώπους σε τέτοιο βαθμό που δεν είναι πρόθυμοι να παραμείνουν πια σε αυτήν την παρακμιακή, χυδαία χώρα. Αυτό που ο Θεός μισεί περισσότερο είναι η ουσία του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, γι’ αυτό, μέσα από την οργή Του, δίνει υπενθυμίσεις στους ανθρώπους κάθε μέρα, κι εκείνοι ζουν κάθε μέρα υπό το οργισμένο μάτι Του. Παρ’ όλα αυτά, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ακόμα να αναζητήσουν τον Θεό· αντιθέτως, κάθονται εκεί παρακολουθώντας, περιμένοντας να τους ταΐσουν στο στόμα. Ακόμα κι αν λιμοκτονούσαν, θα εξακολουθούσαν να μην είναι πρόθυμοι να βρουν το φαγητό τους. Η συνείδηση του ανθρώπου διεφθάρη πριν πολύ καιρό από τον Σατανά και έχει μετατραπεί κατ’ ουσία σε συνείδηση ψυχρότητας. Δεν είναι απορίας άξιον που ο Θεός είπε: «Εάν δεν σας είχα παρακινήσει, δεν θα είχατε ξυπνήσει ακόμα, αλλά θα παραμένατε σαν να ήσασταν παγωμένοι, και πάλι, σαν να ήσασταν σε χειμερία νάρκη». Είναι λες και οι άνθρωποι είναι ζώα σε χειμερία νάρκη, που περνούν τον χειμώνα χωρίς ανάγκη να φάνε ή να πιούνε· αυτή ακριβώς είναι η παρούσα κατάσταση του λαού του Θεού. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, το μόνο που απαιτεί ο Θεός είναι να καταφέρουν οι άνθρωποι να γνωρίσουν τον ίδιο τον ενσαρκωμένο Θεό στο φως· δεν απαιτεί οι άνθρωποι να αλλάξουν πολύ ούτε να εξελιχθούν πολύ στη ζωή τους. Αυτό θα αρκούσε για να ηττηθεί ο ρυπαρός, ακάθαρτος μεγάλος κόκκινος δράκοντας, εκδηλώνοντας έτσι τη μεγάλη δύναμη του Θεού όλο και περισσότερο.

Όταν οι άνθρωποι διαβάζουν τα λόγια του Θεού, κατανοούν μόνο το κυριολεκτικό τους νόημα και είναι ανίκανοι να αντιληφθούν την πνευματική τους σημασία. Οι τρεις απλές λέξεις της φράσης «τα ανταριασμένα κύματα» έχουν μπερδέψει κάθε ήρωα και πρωταθλητή. Όταν επιδεικνύεται η οργή του Θεού, δεν είναι τα λόγια, οι ενέργειες και η διάθεσή Του τα ανταριασμένα κύματα; Όταν ο Θεός κρίνει όλη την ανθρωπότητα, δεν αποτελεί αυτό αποκάλυψη της οργής Του; Δεν είναι αυτή η στιγμή που τα ανταριασμένα κύματα τίθενται σε ισχύ; Εξαιτίας της διαφθοράς του, ποιος μεταξύ των ανθρώπων δεν ζει εν μέσω τέτοιων ανταριασμένων κυμάτων; Με άλλα λόγια, ποιος δεν ζει εν μέσω της οργής του Θεού; Όταν ο Θεός επιθυμεί να πλήξει με καταστροφή την ανθρωπότητα, τότε δεν είναι που βλέπουν οι άνθρωποι τα «απειλητικά μαύρα σύννεφα»; Ποιος άνθρωπος δεν τρέπεται σε φυγή για να σωθεί από την καταστροφή; Η οργή του Θεού πέφτει σαν καταρρακτώδης βροχή και παρασύρει τους ανθρώπους από δω κι από κει σαν δυνατός άνεμος. Όλοι οι άνθρωποι εξαγνίζονται μέσω των λόγων του Θεού σαν έρχονται αντιμέτωποι με μια πυκνή χιονοθύελλα. Τα λόγια του Θεού είναι πολύ δύσκολο να τα συλλάβει η ανθρωπότητα. Μέσω των λόγων Του, δημιούργησε τον κόσμο και μέσω των λόγων Του, οδηγεί και εξαγνίζει όλη την ανθρωπότητα. Και στο τέλος, ο Θεός θα επαναφέρει ολόκληρο το σύμπαν στην αγνότητα μέσω των λόγων Του. Μπορεί κανείς να δει μέσα σε όλα όσα λέει ότι η ύπαρξη του Πνεύματος του Θεού δεν είναι λόγια του αέρα, και μόνο στα λόγια Του μπορούν οι άνθρωποι να δουν φευγαλέα το πώς να επιβιώσουν. Όλοι οι άνθρωποι εκτιμούν τα λόγια Του, διότι είναι ζωοδόχα. Όσο περισσότερο επικεντρώνονται οι άνθρωποι στα λόγια του Θεού, τόσο περισσότερα ερωτήματα τους θέτει ο Θεός —ερωτήματα που τους μπερδεύουν και τους στερούν την ευκαιρία να απαντήσουν. Και μόνο τα διαδοχικά ερωτήματα του Θεού αρκούν για να τα αναλογίζονται οι άνθρωποι για αρκετό καιρό, πόσο μάλλον τα υπόλοιπα λόγια Του. Στον Θεό, όλα είναι πραγματικά πλούσια και άφθονα και δεν λείπει τίποτα. Ωστόσο, οι άνθρωποι δεν μπορούν να απολαύσουν πολλά από αυτά· γνωρίζουν μόνο την επιφάνεια των λόγων Του, σαν κάποιον που βλέπει μόνο το δέρμα του κοτόπουλου αλλά δεν μπορεί να φάει το κρέας του. Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι έχουν έλλειψη τύχης, σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορούν να απολαύσουν τον Θεό. Κάθε άνθρωπος έχει, ανάμεσα στις αντιλήψεις του, τη δική του εικόνα του Θεού, γι’ αυτό και κανείς δεν γνωρίζει τι είναι ο αόριστος Θεός ή ποια είναι η εικόνα του Σατανά. Συνεπώς, όταν ο Θεός είπε: «διότι αυτό στο οποίο πιστεύεις είναι απλώς η εικόνα του Σατανά και δεν έχει καμία σχέση με τον ίδιο τον Θεό», όλοι έμειναν άναυδοι: Είχαν πίστη για τόσο πολλά χρόνια, αλλά δεν γνώριζαν ότι αυτό στο οποίο πίστευαν ήταν ο Σατανάς, όχι ο ίδιος ο Θεός. Ένιωσαν ένα ξαφνικό κενό μέσα τους, αλλά δεν ήξεραν τι να πουν. Τότε άρχισαν και πάλι να νιώθουν σύγχυση. Μόνο εφόσον εργαστούν κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορούν οι άνθρωποι να αποδεχτούν καλύτερα το νέο φως και έτσι να αρνηθούν τα πράγματα του παρελθόντος. Ανεξάρτητα από το πόσο καλά φαίνονται αυτά τα πράγματα, δεν αρκούν. Είναι πιο επωφελές για τους ανθρώπους να κατανοήσουν τον ίδιο τον πρακτικό Θεό· αυτό τους δίνει τη δυνατότητα να αποβάλουν από την καρδιά τους τη θέση που διατηρούν εκεί οι αντιλήψεις τους και να δώσουν μόνο στον ίδιο τον Θεό τη δυνατότητα να κατοικεί μέσα τους. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να επιτευχθεί η σημασία της ενσάρκωσης, πράγμα που δίνει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να γνωρίσουν τον ίδιο τον πρακτικό Θεό με τα φυσικά μάτια τους.

Ο Θεός έχει μιλήσει πολλές φορές στους ανθρώπους για την κατάσταση του πνευματικού βασιλείου: «Όταν ο Σατανάς έρχεται ενώπιόν Μου, δεν κάνω πίσω μπροστά στη θηριώδη αγριότητά του ούτε φοβάμαι την αποκρουστική του όψη: απλά τον αγνοώ». Αυτό που οι άνθρωποι έχουν αντιληφθεί από τα παραπάνω είναι μόνο μια κατάσταση της πραγματικότητας· δεν γνωρίζουν την αλήθεια του πνευματικού βασιλείου. Επειδή ο Θεός έχει ενσαρκωθεί, ο Σατανάς έχει χρησιμοποιήσει κάθε είδους κατηγορία, ελπίζοντας έτσι να επιτεθεί στον Θεό. Ωστόσο, ο Θεός δεν υποχωρεί· απλώς μιλάει και εργάζεται στην ανθρωπότητα, επιτρέποντας στους ανθρώπους να Τον γνωρίσουν μέσω της ενσάρκωσής Του. Τα μάτια του Σατανά έχουν κοκκινίσει από μανία λόγω αυτού κι εκείνος έχει καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για να κάνει τον λαό του Θεού αρνητικό, να τον κάνει να υποχωρήσει ακόμα και να χάσει τον δρόμο του. Ωστόσο, λόγω της επίδρασης των λόγων του Θεού, ο Σατανάς έχει αποτύχει παντελώς, πράγμα που εντείνει την αγριότητά του. Συνεπώς, ο Θεός υπενθυμίζει σε όλους: «Στη ζωή σας, ίσως έρθεις μια μέρα αντιμέτωπος με μια τέτοια κατάσταση: Θα επέτρεπες στον εαυτό σου να αιχμαλωτιστεί από τον Σατανά ηθελημένα ή θα Με αφήσεις να σε αποκτήσω;» Παρόλο που οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τι συμβαίνει στο πνευματικό βασίλειο, μόλις ακούσουν τέτοια λόγια από τον Θεό, γίνονται προσεκτικοί και φοβούνται. Αυτό αποκρούει τις επιθέσεις του Σατανά, πράγμα που αρκεί για να καταδείξει τη δόξα του Θεού. Παρά το ότι έχουν εισέλθει σε μια νέα μέθοδο του έργου πριν από πολύ καιρό, οι άνθρωποι εξακολουθούν να μην είναι βέβαιοι για τη ζωή στη βασιλεία, κι ακόμα κι αν την καταλαβαίνουν, δεν έχουν σαφή εικόνα. Συνεπώς, αφού εξέδωσε προειδοποίηση προς τους ανθρώπους, ο Θεός τους παρουσίασε την ουσία της ζωής στη βασιλεία: «Η ζωή στη βασιλεία είναι η ζωή του λαού και του ίδιου του Θεού». Επειδή ο ίδιος ο Θεός έχει ενσαρκωθεί, η ζωή στον τρίτο ουρανό έχει υλοποιηθεί στη γη. Αυτό δεν αποτελεί απλώς σχέδιο του Θεού —το έχει φέρει εις πέρας. Καθώς περνάει ο καιρός, οι άνθρωποι καταφέρνουν να γνωρίσουν τον ίδιο τον Θεό καλύτερα, και έτσι είναι πιο ικανοί να γευτούν τη ζωή του ουρανού, διότι αισθάνονται πραγματικά ότι ο Θεός είναι στη γη και δεν είναι μόνο ένας αόριστος Θεός στον ουρανό. Συνεπώς, η ζωή στη γη μοιάζει μ’ αυτή στον ουρανό. Η πραγματικότητα είναι ότι ο ενσαρκωμένος Θεός δοκιμάζει την πίκρα του ανθρώπινου κόσμου, και όσο περισσότερο είναι σε θέση να το κάνει αυτό, τόσο περισσότερο αποδεικνύεται ότι είναι ο ίδιος ο πρακτικός Θεός. Συνεπώς, τα λόγια: «Στην κατοικία Μου, η οποία είναι ο τόπος στον οποίο κρύβομαι —εντούτοις, στην κατοικία Μου, έχω νικήσει όλους τους εχθρούς Μου· στην κατοικία Μου, έχω αποκτήσει πραγματική εμπειρία ζωής επί γης· στην κατοικία Μου, παρατηρώ κάθε λέξη και πράξη του ανθρώπου, και παρακολουθώ και διευθύνω ολόκληρη την ανθρώπινη φυλή» αποτελούν επαρκή απόδειξη του γεγονότος ότι ο Θεός του σήμερα είναι πρακτικός. Ζώντας πραγματικά εντός της σάρκας, βιώνοντας πραγματικά την ανθρώπινη ζωή εντός της σάρκας, κατανοώντας πραγματικά όλη την ανθρωπότητα εντός της σάρκας, κατακτώντας πραγματικά το ανθρώπινο γένος εντός της σάρκας, διεξάγοντας πραγματικά μια αποφασιστική μάχη ενάντια στον μεγάλο κόκκινο δράκοντα εντός της σάρκας και κάνοντας όλο το έργο του Θεού εντός της σάρκας —αυτή δεν είναι η απόλυτη ύπαρξη του ίδιου του πρακτικού Θεού; Ωστόσο, πολύ σπάνια υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν το μήνυμα που κρύβεται σ’ αυτές τις συνηθισμένες προτάσεις του Θεού· απλώς τις διαβάζουν βιαστικά και δεν αισθάνονται πόσο πολύτιμα ή σπάνια είναι τα λόγια του Θεού.

Τα λόγια του Θεού περνούν από το ένα θέμα στο άλλο με ιδιαίτερη επιδεξιότητα. Η φράση: «Καθώς το ανθρώπινο γένος βρίσκεται σε κώμα» παίρνει μια περιγραφή του ίδιου του Θεού και τη μετατρέπει σε μια περιγραφή της κατάστασης ολόκληρου του ανθρώπινου γένους. Εδώ, οι «εκρήξεις ψυχρής ακτινοβολίας» δεν αντιπροσωπεύουν την αστραπή της Ανατολής· αντίθετα, σημαίνουν τα λόγια του Θεού, δηλαδή τη νέα μέθοδο επιτέλεσης του έργου Του. Έτσι, μπορεί να δει κανείς σ’ αυτό κάθε είδος ανθρώπινης δυναμικής: Αφού εισέλθουν στη νέα μέθοδο, όλοι οι άνθρωποι χάνουν την αίσθηση του προσανατολισμού τους και δεν γνωρίζουν από πού έχουν έρθει ούτε πού πηγαίνουν. Η φράση «Οι περισσότεροι άνθρωποι χτυπιούνται από ακτίνες που μοιάζουν με λέιζερ» αναφέρεται σ’ αυτούς που αποκλείονται κατά τη νέα μέθοδο· είναι εκείνοι που δεν μπορούν να υπομείνουν τις δοκιμασίες ή να αντέξουν τον εξευγενισμό των δεινών, και έτσι πετιούνται γι’ άλλη μια φορά στο πηγάδι της αβύσσου. Τα λόγια του Θεού αποκαλύπτουν την ανθρωπότητα σε τέτοιον βαθμό που οι άνθρωποι φαίνονται να φοβούνται όταν βλέπουν τα λόγια του Θεού και δεν τολμούν να πουν τίποτα, σαν να είχαν δει ένα πολυβόλο να στοχεύει στην καρδιά τους. Ωστόσο, αισθάνονται, επίσης, ότι υπάρχουν καλά πράγματα στα λόγια του Θεού. Υπάρχει μεγάλη διαμάχη στην καρδιά τους και δεν ξέρουν τι οφείλουν να κάνουν. Λόγω της πίστης τους, ωστόσο, απλώς χαλυβδώνονται και εμβαθύνουν στα λόγια Του, επειδή φοβούνται ότι ίσως ο Θεός τους εγκαταλείψει. Όπως ακριβώς είπε ο Θεός: «Ποιος από τους ανθρώπους δεν βιώνει αυτήν την κατάσταση; Ποιος δεν υπάρχει μέσα στο φως Μου; Ακόμα κι αν είσαι δυνατός, ή παρόλο που ίσως είσαι αδύναμος, πώς μπορείς να αποφύγεις την έλευση του φωτός Μου;» Εάν ο Θεός χρησιμοποιεί κάποιον, τότε ακόμη και αν είναι αδύναμος, ο Θεός θα εξακολουθεί να τον φωτίζει και να τον διαφωτίζει κατά την παίδευσή Του· οπότε, όσο περισσότερο διαβάζουν οι άνθρωποι τα λόγια του Θεού, τόσο περισσότερο Τον καταλαβαίνουν, τόσο περισσότερο έχουν τον φόβο Του και τόσο λιγότερο τολμούν να είναι επιπόλαιοι. Το γεγονός ότι οι άνθρωποι έχουν φτάσει εδώ που βρίσκονται σήμερα οφείλεται εξ ολοκλήρου στη μεγάλη δύναμη του Θεού. Είναι εξαιτίας της εξουσίας των λόγων Του —δηλαδή, είναι αποτέλεσμα του Πνεύματος που εμπεριέχεται στα λόγια Του— το ότι οι άνθρωποι φοβούνται τον Θεό. Καθώς ο Θεός αποκαλύπτει το αληθινό πρόσωπο των ανθρώπων, τόσο περισσότερο φόβο γι’ Αυτόν έχουν, και άρα γίνονται πιο σίγουροι για την πραγματικότητα της ύπαρξής Του. Αυτός είναι ένας φάρος στο μονοπάτι των ανθρώπων προς την κατανόηση του Θεού, ένα μονοπάτι που τους έχει δώσει Εκείνος. Σκεφτείτε το προσεκτικά: Έτσι δεν είναι;

Δεν είναι αυτά που ειπώθηκαν παραπάνω ο φάρος μπροστά από την ανθρωπότητα που φωτίζει τον δρόμο της;