Κατά την εποχή της οικοδόμησης της εκκλησίας, ο Θεός μόλις και μετά βίας ανέφερε την οικοδόμηση της βασιλείας. Ακόμη κι όταν έκανε αναφορά, το έκανε στη γλώσσα εκείνης της εποχής. Από τη στιγμή που ήρθε η Εποχή της Βασιλείας, ο Θεός διέγραψε με μία μονοκονδυλιά κάποιες μεθόδους και ζητήματα της εποχής της οικοδόμησης της εκκλησίας, και δεν ξαναείπε ποτέ την παραμικρή λέξη σχετικά με αυτά. Αυτή ακριβώς είναι η θεμελιώδης σημασία της φράσης «ο ίδιος ο Θεός» που είναι πάντα καινούργιος και ποτέ παλαιός. Όσο καλά κι αν γίνονταν ίσως τα πράγματα στο παρελθόν, είναι, στο κάτω-κάτω, μέρος μιας περασμένης εποχής, οπότε ο Θεός κατηγοριοποιεί αυτά τα παρελθόντα γεγονότα ως πράγματα που συνέβησαν κατά την προ Χριστού εποχή, ενώ η σημερινή εποχή είναι γνωστή ως η μετά Χριστόν εποχή. Από την άποψη αυτήν, η οικοδόμηση της εκκλησίας μπορεί να θεωρηθεί ως προϋπόθεση για την οικοδόμηση της βασιλείας· έθεσε τα θεμέλια ώστε ο Θεός να ασκήσει την κυριαρχία Του στη βασιλεία. Η οικοδόμηση της εκκλησίας συνιστά εικόνα της σημερινής εποχής· το έργο του Θεού πάνω στη γη επικεντρώνεται κατά κύριο λόγο σε ό,τι έχει να κάνει με την οικοδόμηση της βασιλείας. Πριν ολοκληρώσει την οικοδόμηση της εκκλησίας, είχε ήδη προετοιμάσει όλο το έργο που έπρεπε να γίνει, και όταν ήρθε πλέον η κατάλληλη ώρα, ξεκίνησε επίσημα το έργο Του. Γι’ αυτό ο Θεός είπε: «Η Εποχή της Βασιλείας είναι, στο κάτω-κάτω, διαφορετική από τις προηγούμενες εποχές. Δεν αφορά το πώς φέρεται ο άνθρωπος· αντ’ αυτού, έχω κατέλθει επί γης για να επιτελέσω προσωπικά το έργο Μου, κάτι που τα ανθρώπινα όντα δεν μπορούν ούτε να συλλάβουν ούτε να επιτύχουν». Πράγματι, αυτό το έργο πρέπει να επιτελεστεί από τον Θεό προσωπικά —κανένας άνθρωπος δεν είναι ικανός για τέτοιο έργο· απλώς αδυνατεί. Ποιος, εκτός από τον Θεό, θα μπορούσε να επιτελέσει τόσο σπουδαίο έργο ανάμεσα στους ανθρώπους; Ποιος άλλος είναι ικανός να «βασανίσει» όλη την ανθρωπότητα σχεδόν μέχρι θανάτου; Θα μπορούσαν πιθανώς οι άνθρωποι να σχεδιάσουν ένα τέτοιο έργο; Για ποιόν λόγο λέει Εκείνος: «Έχω κατέλθει επί γης για να επιτελέσω προσωπικά το έργο Μου»; Θα μπορούσε το Πνεύμα του Θεού στ’ αλήθεια να έχει εξαφανιστεί από όλο το διάστημα; Η φράση «Έχω κατέλθει επί γης για να επιτελέσω προσωπικά το έργο Μου» αναφέρεται τόσο στο γεγονός ότι το Πνεύμα του Θεού ενσαρκώθηκε για να επιτελέσει έργο όσο και στο γεγονός ότι το Πνεύμα του Θεού εργάζεται ξεκάθαρα διά μέσου της ανθρωπότητας. Επιτελώντας προσωπικά το έργο Του, δίνει τη δυνατότητα σε πολλούς ανθρώπους να δουν τον ίδιο τον Θεό δια γυμνού οφθαλμού· εκείνοι δεν χρειάζεται να ψάξουν προσεκτικά να Τον βρουν στο πνεύμα τους. Επιπλέον, δίνει τη δυνατότητα σε όλους τους ανθρώπους να δουν πώς εργάζεται το Πνεύμα ιδίοις όμμασι, δείχνοντάς τους ότι υπάρχει μια ουσιαστική διαφορά μεταξύ της σάρκας του ανθρώπου και εκείνης του Θεού. Ταυτόχρονα, απ’ άκρη σ’ άκρη στο διάστημα και σε όλο το σύμπαν κόσμο, το Πνεύμα του Θεού εργάζεται. Σύσσωμος ο λαός του Θεού που έχει διαφωτιστεί, έχοντας αποδεχτεί το όνομα του Θεού, βλέπει πώς εργάζεται το Πνεύμα του Θεού, και κατ’ αυτόν τον τρόπο εξοικειώνεται ακόμα περισσότερο με τον ενσαρκωμένο Θεό. Ως εκ τούτου, μόνο αν η θεϊκή φύση του Θεού εργαστεί άμεσα —δηλαδή μόνο όταν το Πνεύμα του Θεού είναι σε θέση να εργαστεί χωρίς την παραμικρή παρέμβαση— μπορεί ο άνθρωπος να εξοικειωθεί με τον ίδιο τον πρακτικό Θεό. Αυτή είναι η ουσία της οικοδόμησης της βασιλείας.

Πόσες φορές έχει ενσαρκωθεί ο Θεός; Άραγε αρκετές φορές; Γιατί ο Θεός έχει παρατηρήσει πολλές φορές: «Κάποτε κατήλθα στον κόσμο των ανθρώπων και βίωσα και παρακολούθησα το μαρτύριό τους, αλλά δεν εκπλήρωσα τον σκοπό της ενσάρκωσής Μου»; Μήπως ο Θεός έχει ενσαρκωθεί αρκετές φορές, αλλά ποτέ δεν Τον γνώρισε ο άνθρωπος ούτε μία φορά; Δεν έχει αυτό το νόημα η δήλωση αυτή. Την πρώτη φορά που ο Θεός ενσαρκώθηκε, ο στόχος Του δεν ήταν στην πραγματικότητα να Τον γνωρίσουν οι άνθρωποι· αντιθέτως, επιτέλεσε το έργο Του και στη συνέχεια εξαφανίστηκε, χωρίς να Τον προσέξει κανείς ή να έχει καν την ευκαιρία να Τον γνωρίσει. Δεν έδωσε τη δυνατότητα στους ανθρώπους να Τον γνωρίσουν πλήρως ούτε κατείχε πλήρως τη σημασία της ενσάρκωσης· ως εκ τούτου, δεν μπορούσε να ειπωθεί ότι Εκείνος είχε ενσαρκωθεί πλήρως. Κατά την πρώτη ενσάρκωση, ο Θεός χρησιμοποίησε απλώς ένα σαρκικό σώμα απαλλαγμένο από την αμαρτωλή φύση για να επιτελέσει το έργο αυτό· αφού ολοκληρώθηκε το έργο, δεν υπήρχε ανάγκη περαιτέρω μνείας. Όσο για εκείνους τους ανθρώπους που έχουν χρησιμοποιηθεί από τον Θεό ανά τους αιώνες, τέτοιες περιπτώσεις αξίζει ακόμη λιγότερο να αποκαλούνται «ενσαρκώσεις». Μόνο ο ίδιος ο πρακτικός Θεός σήμερα, ο οποίος βρίσκεται υπό την κάλυψη μιας κανονικής ανθρώπινης φύσης και ο οποίος έχει μια εσωτερική, πλήρη θεϊκή φύση, και ο σκοπός του οποίου είναι να δώσει τη δυνατότητα στην ανθρωπότητα να Τον γνωρίσει, μπορεί να χαρακτηριστεί εξ ολοκλήρου ως «ενσάρκωση». Η σημασία της πρώτης επίσκεψης του Θεού σ’ αυτόν τον κόσμο αποτελεί μία μόνο πτυχή της σημασίας αυτού που αποκαλείται ενσάρκωση σήμερα —ωστόσο, αυτή η επίσκεψη επ’ ουδενί περιλαμβάνει την πλήρη σημασία αυτού που επί του παρόντος είναι γνωστό ως ενσάρκωση. Γι’ αυτό ο Θεός είπε: «χωρίς να εκπληρώσω τη σημασία της ενσάρκωσής Μου». Η βίωση και η παρακολούθηση του μαρτυρίου των ανθρώπων, όπως λένε τα λόγια του Θεού, αναφέρονται στο Πνεύμα του Θεού και στις δύο ενσαρκώσεις. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο Θεός είπε: «Μόλις ξεκίνησε η οικοδόμηση της βασιλείας, η ενσαρκωμένη σάρκα Μου άρχισε επίσημα να εκτελεί τη διακονία Μου· δηλαδή, ο Βασιλιάς της βασιλείας ανέλαβε επίσημα την κυρίαρχη εξουσία Του». Αν και η οικοδόμηση της εκκλησίας ήταν μια μαρτυρία στο όνομα του Θεού, το έργο δεν είχε ακόμη αρχίσει επίσημα· μόνο σήμερα μπορεί να ειπωθεί ότι πρόκειται για την οικοδόμηση της βασιλείας. Όλα όσα έγιναν στο παρελθόν ήταν απλώς μια πρόγευση· δεν ήταν το ίδιο το γεγονός. Παρόλο που ειπώθηκε ότι είχε ξεκινήσει η βασιλεία, κανένα έργο δεν γινόταν ακόμα στο εσωτερικό της. Μόνο σήμερα, τώρα που το έργο γίνεται μέσα στη θεϊκή φύση του Θεού και ο Θεός έχει αρχίσει επίσημα το έργο Του, έχει τελικά εισέλθει η ανθρωπότητα στη βασιλεία. Έτσι, «η κάθοδος της βασιλείας στον ανθρώπινο κόσμο —κάθε άλλο παρά συνιστά απλώς μια κυριολεκτική εκδήλωση— συνιστά εκδήλωση αληθινής πραγματικότητας· αυτή είναι η μία πτυχή της σημασίας της “πραγματικότητας της άσκησης”». Αυτό το απόσπασμα είναι μια εύστοχη σύνοψη της παραπάνω παρουσίασης. Έχοντας παράσχει αυτήν την περιγραφή, ο Θεός προβαίνει στον χαρακτηρισμό της γενικής κατάστασης της ανθρωπότητας, αφήνοντας τον άνθρωπο σε κατάσταση μόνιμης δραστηριότητας. «Σε όλον τον κόσμο, όλοι υπάρχουν εντός του ελέους και της στοργής Μου, αλλά και όλη η ανθρωπότητα υπόκειται στην κρίση Μου, και ομοίως στις δοκιμασίες Μου». Η ανθρώπινη ζωή διέπεται από ορισμένες αρχές και κανόνες, όπως τους έχει διευθετήσει ο Θεός, και είναι οι εξής: Θα υπάρξουν στιγμές ευτυχίας, στιγμές απογοήτευσης και, επιπλέον, περίοδοι ραφιναρίσματος μέσω των δυσχερειών που πρέπει να υπομείνει κανείς. Συνεπώς, κανείς δεν θα ζήσει μια ζωή απόλυτης ευτυχίας ή απόλυτου πόνου· κάθε ζωή θα έχει τα σκαμπανεβάσματά της. Σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, δεν φαίνεται μόνο το έλεος και η στοργή του Θεού, αλλά και η κρίση Του και ολόκληρη η διάθεσή Του. Άρα μπορεί να ειπωθεί ότι όλοι οι άνθρωποι ζουν μέσα στις δοκιμασίες του Θεού, έτσι δεν είναι; Σε ολόκληρο τον απέραντο κόσμο, όλοι οι άνθρωποι προσπαθούν να βρουν τη δική τους διέξοδο. Δεν είναι σίγουροι τι ρόλο παίζουν, και κάποιοι φτάνουν ακόμα και στο σημείο να βλάπτουν ή να αποποιούνται τη ζωή τους για χάρη της μοίρας. Μέχρι κι ο Ιώβ δεν αποτελούσε εξαίρεση στον κανόνα: Παρόλο που κι εκείνος υπέμεινε τις δοκιμασίες του Θεού, εντούτοις αναζητούσε τη δική του διέξοδο. Κανείς δεν μπόρεσε ποτέ να παραμείνει σταθερός κατά τις δοκιμασίες του Θεού. Λόγω της ανθρώπινης απληστίας και φύσης, κανείς δεν είναι πλήρως ικανοποιημένος με την υφιστάμενη κατάστασή του και κανείς δεν παραμένει σταθερός κατά τις δοκιμασίες· όλοι καταρρέουν υπό την κρίση του Θεού. Αν ο Θεός ήθελε να δει σοβαρά την ανθρωπότητα, κι αν εξακολουθούσε να έχει τέτοιες μεγάλες απαιτήσεις από τους ανθρώπους, τότε θα έπρεπε να γίνει ακριβώς αυτό που είπε Εκείνος: «Ολόκληρη η ανθρώπινη φυλή θα κατέρρεε υπό το πυρωμένο βλέμμα Μου».

Παρά το γεγονός ότι η οικοδόμηση της βασιλείας έχει αρχίσει επίσημα, οι χαιρετιστήριοι κανονιοβολισμοί για τη βασιλεία δεν έχουν ηχήσει ακόμα επίσημα· τώρα δεν συνιστά παρά μια προφητεία για το τι πρόκειται να έρθει. Όταν όλοι οι άνθρωποι ολοκληρωθούν και όλα τα έθνη της γης γίνουν η βασιλεία του Χριστού, τότε θα έρθει η ώρα που οι επτά βροντές θα αντηχήσουν. Η σημερινή μέρα είναι ένα βήμα προς εκείνο το στάδιο· η επίθεση έχει εξαπολυθεί για να έρθει εκείνη η μέρα. Αυτό είναι το σχέδιο του Θεού, και θα πραγματοποιηθεί στο εγγύς μέλλον. Ωστόσο, ο Θεός έχει ήδη επιτύχει όλα όσα είπε. Επομένως, είναι σαφές ότι τα έθνη της γης δεν είναι παρά κάστρα στην άμμο που τρέμουν καθώς πλησιάζει η παλίρροια: Η έσχατη ημέρα επίκειται, και ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας θα καταρρεύσει υπό τον λόγο του Θεού. Για να διασφαλίσει ότι το σχέδιό Του εκτελείται με επιτυχία, οι άγγελοι του ουρανού έχουν κατέλθει επί γης, κάνοντας τα πάντα για να ικανοποιήσουν τον Θεό. Ο ίδιος ο ενσαρκωμένος Θεός έχει παραταχθεί στο πεδίο της μάχης για να πολεμήσει τον εχθρό. Σε όποιον τόπο κι αν εμφανίζεται η ενσάρκωση, ο εχθρός εξολοθρεύεται. Η Κίνα θα είναι η πρώτη που θα αφανιστεί· θα ισοπεδωθεί από το χέρι του Θεού. Ο Θεός δεν θα δείξει τον παραμικρό οίκτο εκεί. Η απόδειξη της προοδευτικής κατάρρευσης του μεγάλου κόκκινου δράκοντα μπορεί να φανεί από τη συνεχή ωρίμανση των ανθρώπων· αυτό μπορεί να το αντιληφθεί και να το δει ο καθένας. Η ωρίμανση των ανθρώπων είναι σημάδι του τέλους τού εχθρού. Αυτό εξηγεί κάπως το τι σημαίνει η φράση «θα παλέψω». Συνεπώς, ο Θεός έχει υπενθυμίσει επανειλημμένα στους ανθρώπους να Του προσφέρουν όμορφες μαρτυρίες για να ανατρέψουν τη θέση που δημιουργούν οι έννοιες, οι οποίες συνιστούν την ασχήμια του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, στις καρδιές των ανθρώπων. Ο Θεός χρησιμοποιεί τέτοιες υπενθυμίσεις για να αναζωπυρώσει την πίστη των ανθρώπων και, με τον τρόπο αυτόν, κατορθώνει επιτεύγματα στο έργο Του. Αυτό συμβαίνει επειδή ο Θεός έχει πει: «Τι ακριβώς είναι ικανοί να κάνουν οι άνθρωποι; Δεν είναι καλύτερο να το κάνω Εγώ ο ίδιος;» Όλοι οι άνθρωποι είναι έτσι· όχι μόνο είναι ανίκανοι, αλλά και αποθαρρύνονται και απογοητεύονται εύκολα. Για τον λόγο αυτόν, δεν μπορούν να γνωρίσουν τον Θεό. Ο Θεός δεν αναζωογονεί μόνο την πίστη του ανθρώπου· επιπλέον, συνεχώς εμφυσά στον άνθρωπο δύναμη στα κρυφά.

Στη συνέχεια, ο Θεός άρχισε να μιλάει σε ολόκληρο το σύμπαν. Όχι μόνο ξεκίνησε ο Θεός το νέο έργο Του στην Κίνα, αλλά και σε όλο το σύμπαν, άρχισε να επιτελεί το νέο σημερινό έργο Του. Σε αυτό το στάδιο του έργου, επειδή ο Θεός επιθυμεί να αποκαλύψει όλες τις πράξεις Του σε ολόκληρη την οικουμένη, ώστε όλοι οι άνθρωποι που Τον έχουν προδώσει να έρθουν και πάλι να παραδοθούν ενώπιον του θρόνου Του, η κρίση του Θεού εξακολουθεί να εμπεριέχει το έλεος και τη στοργή Του. Ο Θεός χρησιμοποιεί τρέχοντα γεγονότα σε όλον τον κόσμο ως ευκαιρίες για να κάνει τους ανθρώπους να πανικοβληθούν, ωθώντας τους να αναζητήσουν τον Θεό, έτσι ώστε να μπορέσουν να συρρεύσουν πίσω για να βρεθούν ενώπιόν Του. Συνεπώς, ο Θεός λέει: «Αυτός είναι ένας από τους τρόπους με τους οποίους εργάζομαι, και είναι χωρίς αμφιβολία μια πράξη σωτηρίας για τον άνθρωπο, και αυτό που του προσφέρω εξακολουθεί να είναι μια μορφή αγάπης». Εδώ, ο Θεός εκθέτει την αληθινή φύση του ανθρώπου με μια ακρίβεια που είναι διεισδυτική, απαράμιλλη και αβίαστη. Αυτό κάνει τον άνθρωπο να κρύβει το πρόσωπό του με ντροπή, εντελώς ταπεινωμένος. Κάθε φορά που ο Θεός μιλάει, με κάποιον τρόπο καταφέρνει πάντα να επισημάνει κάποια πτυχή της επαίσχυντης απόδοσης της ανθρωπότητας, έτσι ώστε, καθώς οι άνθρωποι αισθάνονται άνετα, να μην ξεχνούν να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να μη θεωρούν την αυτογνωσία ως παλιά εργασία. Σύμφωνα με τη φύση των ανθρώπων, αν ο Θεός σταματούσε να επισημαίνει τα λάθη τους έστω και για μία στιγμή, θα μπορούσαν να γίνουν έκλυτοι και αλαζονικοί. Γι’ αυτό, σήμερα ο Θεός λέει και πάλι: «Οι άνθρωποι —αντί να εκτιμήσουν τους τίτλους που τους έχω απονείμει, πάρα πολλοί, λόγω του τίτλου “πάροχος υπηρεσιών”, τρέφουν δυσαρέσκεια στις καρδιές τους και πάρα πολλοί, λόγω του τίτλου “ο λαός Μου”, καλλιεργούν αγάπη για Μένα στις καρδιές τους. Κανείς δεν θα πρέπει να πάει να Με ξεγελάσει· τα μάτια Μου βλέπουν τα πάντα!» Μόλις οι άνθρωποι διαβάζουν αυτήν τη δήλωση, αμέσως αισθάνονται άβολα. Θεωρούν ότι οι προηγούμενες πράξεις τους ήταν υπερβολικά ανώριμες —ακριβώς το είδος της βρόμικης συναλλαγής που προσβάλλει τον Θεό. Πρόσφατα θέλησαν να ικανοποιήσουν τον Θεό, αλλά ενώ είναι πολύ πρόθυμοι, δεν έχουν τη δύναμη να το κάνουν, και δεν γνωρίζουν τι οφείλουν να κάνουν. Άθελά τους, μια νέα αποφασιστικότητα έχει εμφυσηθεί μέσα τους. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της ανάγνωσης αυτών των λόγων, αφότου αισθανθεί άνετα κανείς.

Από τη μία πλευρά, ο Θεός λέει ότι ο Σατανάς είναι άκρως παράφρων, ενώ από την άλλη πλευρά επισημαίνει ότι η παλαιά φύση που χαρακτηρίζει τους περισσότερους ανθρώπους δεν έχει αλλάξει. Αυτό καθιστά σαφές ότι οι πράξεις του Σατανά εκδηλώνονται μέσω των ανθρώπων. Συνεπώς, ο Θεός συχνά θυμίζει στους ανθρώπους να μην είναι έκλυτοι, αλλιώς θα τους καταβροχθίσει ο Σατανάς. Δεν πρόκειται μόνο για προφητείες σύμφωνα με τις οποίες κάποιοι άνθρωποι θα επαναστατήσουν· επιπλέον, συνιστούν έναν κώδωνα κινδύνου που ηχεί για να προειδοποιήσει όλους τους ανθρώπους να αφήσουν γρήγορα κατά μέρος το παρελθόν και να αναζητήσουν το παρόν. Κανείς δεν θέλει να καταληφθεί από δαίμονες ή να νικηθεί από τα κακά πνεύματα, οπότε ο λόγος του Θεού είναι, πολύ περισσότερο, προειδοποίηση και επίπληξη προς αυτούς. Ωστόσο, όταν οι περισσότεροι άνθρωποι κινούνται στο εντελώς αντίθετο άκρο, προσδίδοντας μεγάλη σημασία στην κάθε τελευταία λέξη του Θεού, ο Θεός με τη σειρά Του λέει: «Οι περισσότεροι άνθρωποι περιμένουν να τους αποκαλύψω ακόμη περισσότερα μυστήρια για να τα απολαύσουν με τα μάτια τους. Ωστόσο, ακόμα κι αν καταλάβαινες τελικά όλα τα μυστήρια των ουρανών, τι ακριβώς θα μπορούσες να κάνεις με αυτήν τη γνώση; Θα αυξανόταν η αγάπη σου για Μένα; Θα πυροδοτείτο η αγάπη σου για Μένα;» Συνεπώς, είναι ξεκάθαρο ότι ο άνθρωπος δεν χρησιμοποιεί τον λόγο του Θεού για να γνωρίσει τον Θεό και να αγαπήσει τον Θεό, αλλά αντιθέτως, για να αυξήσει τα αποθέματα «της μικρής αποθήκης» του. Έτσι, η χρήση από τον Θεό της φράσης «για να τα απολαύσουν με τα μάτια τους», προκειμένου να περιγράψει τον εξτρεμισμό του ανθρώπου, αντικατοπτρίζει το ότι η αγάπη του ανθρώπου για τον Θεό δεν είναι ακόμα εντελώς αγνή. Εάν ο Θεός δεν αποκάλυπτε μυστήρια, οι άνθρωποι δεν θα έδιναν μεγάλη σημασία στα λόγια Του, αλλά θα τους έριχναν ένα βιαστικό βλέμμα, μια σύντομη ματιά, σαν να θαυμάζουν λουλούδια ενώ καλπάζουν πάνω σε άλογο. Δεν θα αφιέρωναν χρόνο για να στοχαστούν τις ομιλίες του Θεού ή να προβληματιστούν πραγματικά επ’ αυτών. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αγαπούν πραγματικά τον λόγο Του. Δεν καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια για να φάνε και να πιούν τα λόγια Του· αντιθέτως, τα προσπερνούν βιαστικά. Γιατί ο Θεός μιλάει τώρα με διαφορετικό τρόπο από ό,τι στο παρελθόν; Γιατί όλα τα λόγια Του είναι τόσο ακατάληπτα; Για παράδειγμα, η λέξη «στέφω» στη φράση «ποτέ δεν θα τους έστεφα τόσο απερίσκεπτα με τις ετικέτες αυτές», «καθαρότερος χρυσός» στη φράση «Υπάρχει κανείς που να μπορεί να λάβει τον καθαρότερο χρυσό από τον οποίο είναι φτιαγμένα τα λόγια Μου», η προηγούμενη αναφορά Του στην «επεξεργασία» στη φράση «χωρίς να περάσουν από οποιαδήποτε επεξεργασία από τον Σατανά», και άλλες παρόμοιες φράσεις. Οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν γιατί ο Θεός μιλάει έτσι· δεν μπορούν να αντιληφθούν γιατί μιλάει με τόσο εύθυμο, χιουμοριστικό και προκλητικό τρόπο. Αυτές ακριβώς είναι οι εκδηλώσεις του σκοπού της ομιλίας του Θεού. Από τις απαρχές, οι άνθρωποι ήταν ανέκαθεν ανίκανοι να κατανοήσουν τον λόγο του Θεού, και φαινόταν σαν να ήταν οι ομιλίες Του όντως πολύ σοβαρές και αυστηρές. Με την προσθήκη της παραμικρής νότας χιούμορ —προσθέτοντας μερικά ευφυολογήματα εδώ και εκεί— μπορεί να ελαφρύνει το κλίμα με τον λόγο Του και να επιτρέψει στον άνθρωπο να χαλαρώσει κάπως τους μύες του. Με αυτόν τον τρόπο, είναι σε θέση να επιτύχει ακόμη μεγαλύτερο αποτέλεσμα, αναγκάζοντας κάθε άνθρωπο να στοχαστεί τον λόγο του Θεού.