Για τον Θεό, ο άνθρωπος είναι σαν ένα παιχνίδι στα χέρια Του, σαν να φτιάχνει ένα μακαρόνι που το τεντώνει στα χέρια Του —ένα μακαρόνι που μπορεί να γίνει όσο λεπτό ή όσο παχύ θέλει ο Θεός, για να το κάνει ό,τι θέλει. Δικαίως θα λέγαμε ότι ο άνθρωπος είναι πράγματι ένα παιχνίδι στα χέρια του Θεού, σαν μια γάτα Περσίας, την οποία έχει αγοράσει μια κυρία από την αγορά. Αναμφίβολα, είναι παιχνίδι στα χέρια του Θεού —οπότε δεν υπήρχε τίποτα αναληθές σε όσα γνώριζε ο Πέτρος. Από αυτό αποδεικνύεται ότι τα λόγια και οι πράξεις του Θεού πραγματοποιούνται με άνεση και ευχαρίστηση μέσα στον άνθρωπο. Δεν σπάζει το κεφάλι Του ούτε κάνει σχέδια, όπως φαντάζονται οι άνθρωποι. Το έργο που επιτελεί μέσα στον άνθρωπο είναι πολύ κανονικό, όπως και τα λόγια που λέει στον άνθρωπο. Όταν ο Θεός μιλάει, φαίνεται ότι μιλάει ασυγκράτητα, λέει ό,τι Του κατεβαίνει στο κεφάλι Του, χωρίς αυτοσυγκράτηση. Ωστόσο, αφού αναγνώσουν τα λόγια του Θεού, οι άνθρωποι πείθονται απόλυτα, χάνουν τα λόγια τους, μένουν έκπληκτοι με τα μάτια ορθάνοιχτα. Μα τι συμβαίνει εδώ; Αυτό αποδεικνύει πόσο μεγάλη είναι η σοφία του Θεού. Εάν, όπως φαντάζονται οι άνθρωποι, το έργο του Θεού στον άνθρωπο έπρεπε να σχεδιαστεί σχολαστικά για να είναι ακριβές και σωστό, τότε —για να πάμε αυτή την αυταπάτη ένα βήμα παραπέρα— η σοφία του Θεού, η θαυμασιότητά Του και το ασύλληπτό Του είναι θα μπορούσαν να ποσοτικοποιηθούν, γεγονός το οποίο καταδεικνύει σε πόσο χαμηλή εκτίμηση έχουν τον Θεό οι άνθρωποι. Επειδή οι ανθρώπινες πράξεις είναι πάντα ανόητες, οι άνθρωποι μετρούν τον Θεό κατά τον ίδιο τρόπο. Ο Θεός δεν κάνει σχέδια ή ρυθμίσεις για το έργο Του. Αντιθέτως, το έργο διεξάγεται άμεσα από το Πνεύμα του Θεού —και οι αρχές με τις οποίες λειτουργεί το Πνεύμα του Θεού είναι ελεύθερες και απεριόριστες. Λες και ο Θεός δεν δίνει προσοχή στην κατάσταση του ανθρώπου και μιλάει όπως θέλει —εντούτοις, ο άνθρωπος δύσκολα μπορεί να απομακρυνθεί από τα λόγια του Θεού, λόγω της σοφίας του Θεού. Εν τέλει, τα γεγονότα δεν αλλάζουν. Επειδή το έργο του Πνεύματος του Θεού είναι τόσο εμφανές σε όλους τους ανθρώπους, αυτό αρκεί για να καταδείξει τις αρχές του έργου του Θεού. Αν ο Θεός έπρεπε να πληρώσει ένα τόσο μεγάλο τίμημα για το έργο Του στα δημιουργημένα όντα, δεν θα ήταν σαν να σπαταλούσαμε την ακριβή ξυλεία για ποταπές εργασίες; Πρέπει άραγε ο Θεός να ενεργεί αυτοπροσώπως; Θα άξιζε τον κόπο; Επειδή το Πνεύμα του Θεού εργάζεται για τόσο μεγάλο διάστημα και παρόλ’ αυτά, καθ’ όλη τη διάρκεια των αιώνων, το Πνεύμα του Θεού δεν έχει εργαστεί ποτέ κατ’ αυτόν τον τρόπο, κανείς δεν έχει γνωρίσει ποτέ τα μέσα και τις αρχές σύμφωνα με τις οποίες εργάζεται ο Θεός, δεν ήταν ποτέ σαφείς. Σήμερα είναι σαφείς, γιατί το Πνεύμα του Θεού τις έχει αποκαλύψει αυτοπροσώπως —και αυτό είναι πέραν πάσης αμφιβολίας, καταδεικνύεται άμεσα από το Πνεύμα του Θεού, και δεν συνοψίζεται από τον άνθρωπο. Γιατί δεν κάνετε ένα ταξίδι στον τρίτο ουρανό για να δείτε αν όντως συμβαίνει αυτό· να δείτε αν, μετά από την επιτέλεση όλου αυτού του έργου, ο Θεός εξαντλήθηκε από την προσπάθεια, η μέση και τα πόδια Του πονούν, και δεν μπορεί να φάει ή να κοιμηθεί· και αν έπρεπε να διαβάσει εκτενές υλικό αναφοράς για να εκφέρει όλα αυτά τα λόγια, αν έχουν τεθεί τα σχέδια των ομιλιών του Θεού επί τάπητος και αν έχει στεγνώσει το στόμα Του αφότου είπε τόσο πολλά. Τα γεγονότα δείχνουν ακριβώς το αντίθετο: Τα παραπάνω λόγια δεν έχουν τίποτα κοινό με τον τόπο όπου κατοικεί ο Θεός. Ο Θεός λέει: «Έχω ξοδέψει πολύ χρόνο και έχω πληρώσει ένα μεγάλο τίμημα για χάρη του ανθρώπου —αλλά αυτή τη φορά, για άγνωστο λόγο, η συνείδηση των ανθρώπων αδυνατεί να εκπληρώσει τον αρχικό της ρόλο». Ανεξαρτήτως από το αν οι άνθρωποι κατανοούν τη θλίψη του Θεού, αν μπορούσαν να προσεγγίσουν την αγάπη του Θεού χωρίς να βρεθούν αντιμέτωποι με τη συνείδησή τους, αυτό θα θεωρούταν λογικό και εύλογο. Ο μόνος φόβος είναι ότι δεν είναι πρόθυμοι να αναλάβουν την αρχική λειτουργία της συνείδησης. Τι λες, είναι σωστό αυτό; Σε βοηθούν αυτά τα λόγια; Ελπίζω ότι εσείς ανήκετε στο είδος των πραγμάτων που διαθέτουν συνείδηση, αντί να είστε σκουπίδια άνευ συνείδησης. Ποια είναι η γνώμη σου για αυτά τα λόγια; Τα κατανοεί κανείς; Δεν σε πονάει άραγε η βελόνα που είναι καρφωμένη στην καρδιά σου; Κάρφωσε ο Θεός τη βελόνα σε ένα αναίσθητο πτώμα; Μήπως ο Θεός έκανε λάθος, έχουν θαμπώσει τα μάτια Του από το γήρας; Εγώ λέω ότι αυτό είναι αδύνατο! Εν πάση περιπτώσει, ο άνθρωπος πρέπει να φταίει. Γιατί δεν πας στο νοσοκομείο να ρίξεις μια ματιά; Ο άνθρωπος έχει αναμφισβήτητα πρόβλημα με την καρδιά του· πρέπει να εξοπλιστεί με νέα «ανταλλακτικά» —τι πιστεύεις; Θα το έκανες αυτό;

Ο Θεός λέει: «Κοιτάω τα άσχημα πρόσωπα και τις περίεργες καταστάσεις τους, και για άλλη μια φορά, αναχωρώ από τους ανθρώπους. Υπό αυτές τις συνθήκες, οι άνθρωποι παραμένουν ακατανόητοι, και για άλλη μια φορά, παίρνουν πίσω τα πράγματα που τους αρνήθηκα, περιμένοντας την επιστροφή Μου». Γιατί, κατά τη διάρκεια αυτής της «νέας τεχνολογικής εποχής», ο Θεός εξακολουθεί να μιλάει για βοϊδάμαξες; Για ποιον λόγο συμβαίνει αυτό; Μήπως επειδή ο Θεός θέλει να γκρινιάζει; Σπαταλάει ο Θεός την ώρα Του επειδή δεν έχει τίποτα καλύτερο να κάνει; Είναι ο Θεός σαν τον άνθρωπο, που τεμπελιάζει αφού σκάσει στο φαγητό; Ωφελεί να επαναλαμβάνονται αυτά τα λόγια ξανά και ξανά; Έχω πει ότι οι άνθρωποι είναι ρεμάλια, ότι πρέπει πάντα να τους αρπάζει κανείς από τα αυτιά για να καταλάβουν. Αφού ακούσουν τα λόγια αυτά σήμερα, θα τα ξεχάσουν αμέσως αύριο —λες και πάσχουν από αμνησία. Έτσι, δεν σημαίνει ότι κάποια λόγια δεν έχουν ειπωθεί, αλλά ότι δεν έχουν εφαρμοστεί από τους ανθρώπους. Αν λέγεται κάτι μόνο μία ή δύο φορές, οι άνθρωποι συνεχίζουν να το αγνοούν —πρέπει να ειπωθεί τρεις φορές, τουλάχιστον. Υπάρχουν όμως και κάποιοι «γέροι», οι οποίοι πρέπει να τα ακούσουν δέκα με είκοσι φορές. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, λέγονται τα ίδια και τα ίδια με διαφορετικό τρόπο, για να φανεί αν οι άνθρωποι έχουν αλλάξει ή όχι. Έχετε όντως εργαστεί κατ’ αυτόν τον τρόπο; Δεν θέλω να φοβερίσω τους ανθρώπους, αλλά όλοι αντιμετωπίζουν επιπόλαια τον Θεό. Όλοι ξέρουν να παίρνουν περισσότερα συμπληρώματα διατροφής, αλλά δεν αισθάνονται άγχος εξαιτίας του Θεού —αποτελεί αυτό υπηρεσία προς τον Θεό; Αυτό σημαίνει να αγαπούν τον Θεό; Δεν είναι απορίας άξιον ότι περνούν όλη τη μέρα τους χωρίς καμία έγνοια στον κόσμο, οκνηροί και νωθροί. Αλλά ακόμα και έτσι, κάποιοι άνθρωποι δεν ευχαριστιούνται ούτε τότε και δημιουργούν μόνοι τους τη θλίψη. Ίσως να γίνομαι λίγο σκληρός, αλλά αυτό είναι γνωστό ως το να είσαι υπερευαίσθητος όσον αφορά τον εαυτό σου! Μήπως ο Θεός σε κάνει να νιώθεις θλίψη; Δεν κάνεις μόνος σου τον εαυτό σου να υποφέρει; Καμία από τις χάρες του Θεού δεν μπορεί να γίνει η πηγή της ευτυχίας σου; Καθ’ όλη τη διάρκεια, δεν έχεις προσέξει το θέλημα του Θεού και ήσουν αρνητικός, φιλάσθενος και αγχωμένος —γιατί συμβαίνει αυτό; Είναι το θέλημα του Θεού να σε κάνει να ζεις στη σάρκα; Αγνοείς το θέλημα του Θεού, νιώθεις ανήσυχος μέσα στην καρδιά σου, γκρινιάζεις και παραπονιέσαι και περνάς όλη τη μέρα κατσουφιασμένος, και η σάρκα σου υποφέρει από πόνο και μαρτύριο —αυτό σου αξίζει! Ζητάς από τους άλλους να δοξάζουν τον Θεό μέσα στο παίδεμα, να βγουν από το παίδεμα και να μην περιορίζονται απ’ αυτό —εντούτοις, εσύ έχεις πέσει σε αυτό και δεν μπορείς να ξεφύγεις. Χρειάζονται χρόνια για να μιμηθεί κανείς αυτό το «πνεύμα αυτοθυσίας» που είναι σαν του Ντονγκ Κουνρούι. Όταν κηρύττεις λόγια και δόγματα, δεν νιώθεις ντροπή; Γνωρίζεις τον εαυτό σου; Έχεις βάλει τον εαυτό σου κατά μέρος; Αγαπάς πραγματικά τον Θεό; Έχεις αφήσει κατά μέρος τις προοπτικές και τη μοίρα σου; Δεν είναι απορίας άξιον που ο Θεός λέει ότι οι άνθρωποι είναι αυτοί που είναι θαυμαστοί και ασύλληπτοι. Ποιος θα πίστευε ότι υπήρχαν τόσοι «θησαυροί» μέσα στον άνθρωπο που δεν έχουν ακόμη βγει στο φως; Σήμερα, το θέαμα είναι αρκετό για να «ανοίξει κανείς τα μάτια» —οι άνθρωποι είναι τόσο «φανταστικοί»! Λες και είμαι παιδί που δεν μπορεί να μετρήσει. Ακόμη και σήμερα δεν έχω υπολογίσει πόσοι άνθρωποι αγαπούν πραγματικά τον Θεό. Ποτέ δεν μπορώ να θυμηθώ τον αριθμό —οπότε, εξαιτίας της «αναξιοπιστίας» Μου, όταν έρθει η ώρα να δώσω λογαριασμό ενώπιον του Θεού, τα χέρια Μου είναι πάντα άδεια, ανίκανος να κάνω ό,τι θα ήθελα, χρωστάω πάντα στον Θεό. Ως εκ τούτου, όταν δίνω λογαριασμό, ο Θεός πάντα Με «επιπλήττει». Δεν ξέρω γιατί οι άνθρωποι είναι τόσο σκληροί, πάντα Με κάνουν να υποφέρω εξαιτίας αυτού. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν αυτή την ευκαιρία για να σκάσουν στα γέλια, δεν είναι πραγματικοί φίλοι Μου. Όταν έχω πρόβλημα, δεν Μου δίνουν καμία βοήθεια, αλλά Με περιγελούν σκόπιμα —είναι όντως ασυνείδητοι!