Νωρίτερα, συναναστραφήκαμε σχετικά με την πρώτη σημαντική πτυχή του πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, που δεν είναι άλλη από το να εγκαταλείπει διάφορα πράγματα. Σε αυτό το πλαίσιο, συναναστραφήκαμε, πιο συγκεκριμένα, σχετικά με την πρώτη πτυχή άσκησης, δηλαδή την εγκατάλειψη των διαφόρων αρνητικών συναισθημάτων. Συναναστρεφόμαστε σχετικά με τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα των ανθρώπων και τα αναλύουμε, κυρίως για να αντιμετωπίσουμε τις λανθασμένες και στρεβλές ιδέες και απόψεις που κρύβονται πίσω από αυτά. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Στόχος μας, με άλλα λόγια, είναι να διορθώσουμε τα αρνητικά συναισθήματα που υπάρχουν στις καρδιές των ανθρώπων, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τις αρνητικές ιδέες και απόψεις που έχουν βαθιά μέσα τους για διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα. Εννοείται πως όταν εκθέτουμε και αναλύουμε τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα και δείχνουμε στους ανθρώπους ποιες είναι οι σωστές σκέψεις ή απόψεις, αλλά και πώς να κατανοούν σωστά τα πράγματα, τότε θα μπορέσουν να διορθώσουν τα συναισθήματα αυτά. Όταν γίνει αυτό, κάθε φορά που τους συμβαίνει κάτι στο εξής, είτε στην καθημερινότητα είτε στο μονοπάτι της ζωής τους, δεν θα τους ταλαιπωρούν ούτε θα τους δεσμεύουν πια οι εσφαλμένες και στρεβλές ιδέες και απόψεις τους. Αντίθετα, όταν έρχονται αντιμέτωποι με την κάθε μέρα, καθώς και με τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που συναντούν καθημερινά, θα έχουν θετικές και σωστές ιδέες και απόψεις που θα συμφωνούν με την αλήθεια. Όταν, λοιπόν, στην πραγματική ζωή, θα έρχονται αντιμέτωποι με ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, δεν θα αντιδρούν θερμόαιμα. Θα ζουν, αντίθετα, στη σφαίρα της κανονικής ανθρώπινης συνείδησης και λογικής, και όταν θα αντιμετωπίζουν ή θα βιώνουν διάφορες καταστάσεις στη ζωή τους και στο μονοπάτι της ζωής τους, θα μπορούν να τις προσεγγίζουν και να τις χειρίζονται όλες ορθολογικά, σύμφωνα με τις ακριβείς και σωστές μεθόδους που τους έχει διδάξει ο Θεός. Με αυτόν τον τρόπο, όσο ζουν οι άνθρωποι, αφενός θα καθοδηγούνται και θα επηρεάζονται από σωστές ιδέες και απόψεις. Αφετέρου, υπό την καθοδήγηση και την επιρροή αυτών των θετικών ιδεών και απόψεων, θα μπορούν να χειριστούν σωστά κάθε κατάσταση. Το να μπορούν, βέβαια, να χειριστούν σωστά κάθε κατάσταση δεν είναι σε καμία περίπτωση ο απώτερος στόχος. Ο απώτερος στόχος είναι να πετύχει κανείς ό,τι οφείλει να πετύχει κάθε πιστός στον Θεό· να έχει, δηλαδή, φόβο Θεού και να απέχει από το κακό, να υποτάσσεται στον Θεό, στις διευθετήσεις και τις ενορχηστρώσεις Του, καθώς και σε κάθε περιβάλλον που έχει δημιουργήσει Εκείνος. Επιπλέον, να υποτάσσεται στη μοίρα του, πάνω στην οποία κυριαρχεί ο Θεός, και να ζει ορθολογικά ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που συναντά σε κάθε περιβάλλον. Με δυο λόγια, είτε η συναναστροφή και η ανάλυσή μας αφορά τα αρνητικά συναισθήματα των ανθρώπων είτε τις αρνητικές ιδέες και απόψεις τους, όλα αυτά σχετίζονται με το μονοπάτι στο οποίο θα πρέπει να βαδίζει ένα δημιουργημένο ον, το μονοπάτι, δηλαδή, της ζωής στο οποίο απαιτεί ο Θεός να βαδίζει ένας κανονικός άνθρωπος. Όλα αυτά σχετίζονται, εννοείται, και με τις αρχές που θα πρέπει να έχει ένα δημιουργημένο ον και αφορούν το πώς βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα, το πώς συμπεριφέρεται και ενεργεί. Η εγκατάλειψη των διάφορων αρνητικών συναισθημάτων φαίνεται εκ πρώτης όψεως να διορθώνει τα αρνητικά συναισθήματα του ανθρώπου και να αντιμετωπίζει τις αρνητικές και παράλογες ιδέες και απόψεις που κρύβονται πίσω από αυτά. Στην πραγματικότητα, όμως, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η εγκατάλειψη αυτή αποσκοπεί ουσιαστικά στο να λάβουν οι άνθρωποι καθοδήγηση, παροχές και βοήθεια. Αποσκοπεί, επίσης, στο να μάθουν να συμπεριφέρονται και να είναι ειλικρινείς και κανονικοί άνθρωποι, να είναι λογικοί, να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του Θεού, να είναι άνθρωποι που αγαπά ο Θεός και Τον ευαρεστούν, όταν έρχονται αντιμέτωποι με διάφορα περιβάλλοντα, ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα. Όπως και οι υπόλοιπες πτυχές των αλήθεια-αρχών, έτσι κι αυτή εδώ έχει να κάνει με τη συμπεριφορά του ανθρώπου. Μπορεί εξωτερικά να φαίνεται πως η εγκατάλειψη διαφόρων αρνητικών συναισθημάτων αφορά ένα συναίσθημα εντελώς πεζό ή μια πολύ συγκεκριμένη κατάσταση στην οποία ζει κάποιος τη στιγμή που μιλάμε. Στην πραγματικότητα, όμως, όλα αυτά τα συναισθήματα και οι απλές αυτές καταστάσεις έχουν να κάνουν με το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν οι άνθρωποι και τις αρχές της συμπεριφοράς τους. Ένας άνθρωπος μπορεί να τα βλέπει όλα αυτά σαν κάτι ασήμαντο, που δεν αξίζει καν να το αναφέρουμε. Τα πράγματα αυτά, όμως, σχετίζονται με τις απόψεις που έχουν οι άνθρωποι και τις οπτικές και τις θέσεις που υιοθετούν όταν έρχονται αντιμέτωποι με διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, και επομένως έχουν να κάνουν και με τη συμπεριφορά τους. Πιο συγκεκριμένα, αφορούν τον τρόπο με τον οποίο βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται και ενεργεί. Κι επειδή όλα αυτά αφορούν τον τρόπο, δηλαδή, με τον οποίο βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, συμπεριφέρεται και ενεργεί, είναι απαραίτητο οι άνθρωποι να εξετάζουν και να συλλογίζονται διαρκώς και σε καθημερινή βάση τα αρνητικά συναισθήματα και τις αρνητικές ιδέες και απόψεις. Εννοείται πως, κάθε φορά που, ενώ στοχάζονται, τυχαίνει να ανακαλύψουν μέσα τους κάποια αρνητικά συναισθήματα ή κάποιες αρνητικές και παράλογες ιδέες και απόψεις, είναι εξίσου απαραίτητο να μπορούν άμεσα να διορθώσουν τον εαυτό τους και να αντικαταστήσουν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα κι αυτές τις παράλογες ιδέες και απόψεις με θετικές και σωστές σκέψεις και απόψεις που συμφωνούν με τις αλήθεια-αρχές. Θα μπορούν έτσι να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρονται και να ενεργούν έχοντας ως θεμέλιο τα λόγια του Θεού και ως κριτήριο την αλήθεια. Θα μπορούν, επίσης, με τον τρόπο αυτόν να αλλάξουν τις διαθέσεις τους για να συμβαδίζουν με τον Θεό, αλλά και να αποκτήσουν φόβο Θεού και να απέχουν από το κακό. Όλα αυτά σχετικά με τα οποία συναναστραφήκαμε πιο πάνω είναι βασικά οι σημαντικότερες λεπτομέρειες της πρώτης πτυχής του «Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια», δηλαδή του «να εγκαταλείπει» διάφορα πράγματα. Ανάμεσα στα διάφορα συναισθήματα των ανθρώπων, υπάρχουν βέβαια και ορισμένα πολύ συγκεκριμένα, δευτερεύοντα αρνητικά πράγματα ή κάποια ιδιαίτερα αρνητικά συναισθήματα που δεν είναι καθόλου αντιπροσωπευτικά, αλλά σχετίζονται κι αυτά με ορισμένες αρνητικές ή παράλογες σκέψεις και απόψεις. Επειδή θα έλεγε κανείς πως αυτά τα αρνητικά συναισθήματα και οι παράλογες σκέψεις και απόψεις επηρεάζουν ελάχιστα τους ανθρώπους, δεν θα συναναστραφούμε λεπτομερώς σχετικά με το καθένα ξεχωριστά.

Βασικά, όλα τα αρνητικά συναισθήματα σχετικά με τα οποία συναναστραφήκαμε προηγουμένως αντιπροσωπεύουν διάφορα θέματα που προκύπτουν στην πραγματική ζωή των ανθρώπων ή στο μονοπάτι της ζωής τους. Τα συναισθήματα αυτά περιλαμβάνουν διάφορες απόψεις για το πώς βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, και για το πώς συμπεριφέρεται και ενεργεί. Αυτές οι διάφορες αρνητικές σκέψεις και απόψεις για το πώς βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα και πώς συμπεριφέρεται και ενεργεί σχετίζονται με τη σειρά τους με κάποιες ευρύτερες κατευθύνσεις, με κάποιες κύριες αρχές, καθώς και με την επιδίωξη της αλήθειας από τους ανθρώπους. Πρέπει, επομένως, όλοι οι άνθρωποι να εγκαταλείψουν και να αντιμετωπίσουν αυτά τα πράγματα στις σκέψεις και τις απόψεις τους. Υπάρχουν τώρα και κάποια θέματα που δεν είναι αντιπροσωπευτικά και είναι πιο εξειδικευμένα και προσωπικά, όπως για παράδειγμα, το φαγητό, τα ρούχα, η προσωπική ζωή, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τις κύριες αρχές για το πώς βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα και πώς συμπεριφέρεται και ενεργεί. Θα έλεγε κανείς πως δεν σχετίζονται ούτε με τη διάκριση μεταξύ θετικών και αρνητικών πραγμάτων. Για τον λόγο αυτόν, δεν περιλαμβάνονται στα πλαίσια του θέματος της συναναστροφής μας. Μπορεί, για παράδειγμα, κάποιος να πει το εξής: «Μου αρέσει το μαύρο χρώμα». Έχει το ελεύθερο να το πει αυτό, είναι κάτι που αντιπροσωπεύει το προσωπικό του γούστο και τις προτιμήσεις του. Έχει καμία σχέση αυτό με οποιεσδήποτε αρχές; (Όχι.) Δεν έχει καμία σχέση με το πώς βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, πόσο μάλλον με το πώς συμπεριφέρεται και ενεργεί. Θα δώσω ένα ακόμη παράδειγμα. Κάποιος έχει μυωπία και φοράει γυαλιά, και λέει το εξής: «Μου αρέσουν οι χρυσοί σκελετοί». Λέει τότε κάποιος άλλος: «Οι χρυσοί σκελετοί είναι πολύ ξεπερασμένοι. Εμένα μ’ αρέσουν τα γυαλιά χωρίς σκελετό». Σχετίζεται μήπως αυτό με τις αρχές για το πώς βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, και πώς συμπεριφέρεται και ενεργεί; (Όχι.) Δεν έχει καμία σχέση με τις αρχές για το πώς βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα και πώς συμπεριφέρεται και ενεργεί. Κάποιοι άλλοι λένε το εξής: «Όταν είναι να κάνω τις καθημερινές δουλείες του σπιτιού και να καθαρίσω, έχω αρνητικά συναισθήματα. Νιώθω συνέχεια πως όλα αυτά με κουράζουν και με εξαντλούν. Και το να φάω ακόμα, το θεωρώ μπελά. Μου παίρνει πάνω από μια ώρα να ετοιμάσω ένα πιάτο φαΐ, και αφού φάω, πρέπει και να πλύνω τα πιάτα, να καθαρίσω τα σκεύη και να συμμαζέψω την κουζίνα. Αυτά κι αν μου φαίνονται μπελάς». Άλλοι πάλι λένε: «Πόσο κουραστική είναι η ζωή. Κάθε εποχή που έρχεται θες άλλα ρούχα, και παρ’ όλα αυτά, το καλοκαίρι κάνει τόση ζέστη που όσο λεπτά και να ντυθείς, υποφέρεις, ενώ τον χειμώνα, όσο χοντρά κι αν είναι τα ρούχα σου, πάλι κρυώνεις. Πόση ταλαιπωρία είναι πια να ζεις σ’ αυτό το υλικό σώμα!» Τα μαλλιά τους είναι άλουστα, αλλά δεν θέλουν να τα λούσουν, και τότε τους πιάνει φαγούρα. Είναι ιδιαίτερα νωθροί και ατημέλητοι. Δεν μπορούν να γλιτώσουν το λούσιμο, αλλά εκνευρίζονται που το κάνουν, και σκέφτονται: «Τι ωραία που θα ’τανε να μην είχα μαλλιά. Πόση ταλαιπωρία είναι να πρέπει να τα κόβω και να τα λούζω όλη την ώρα!» Είναι αρνητικά συναισθήματα αυτά; (Ναι.) Θα πρέπει να τα διορθώσει; Ανήκουν στην κατηγορία των αρνητικών συναισθημάτων που θα πρέπει να εγκαταλείψει κανείς; (Όχι.) Πώς και δεν ανήκουν σ’ αυτήν την κατηγορία; (Είναι απλώς ορισμένες συνήθειες και κάποια ζητήματα που αφορούν τη ζωή του υλικού σώματος.) Οι γυναίκες, και κυρίως οι ενήλικες γυναίκες, είναι εύκολο να χειριστούν τέτοιου είδους ασήμαντα ζητήματα της καθημερινότητας, όπως για παράδειγμα, το πλύσιμο, το συγύρισμα και το καθάρισμα του χώρου στον οποίο ζουν. Οι άνδρες είναι σε λίγο χειρότερη κατάσταση. Συνήθως θεωρούν ταλαιπωρία το μαγείρεμα, το πλύσιμο των ρούχων και τις δουλειές του σπιτιού. Ειδικά το πλύσιμο των ρούχων τούς ζορίζει πολύ. Να τα πλύνουν; Δεν έχουν όρεξη. Να μην τα πλύνουν; Τόσο βρόμικα που είναι, ανησυχούν ότι θα τους κοροϊδεύουν οι άλλοι. Τα ξεπλένουν, οπότε, ίσα-ίσα με λίγο νερό. Όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο χειρίζονται αυτά τα ασήμαντα ζητήματα της καθημερινότητας, οι προσεγγίσεις και οι στάσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών έχουν κάποιες διαφορές. Οι γυναίκες τείνουν να είναι πιο σχολαστικές και λεπτολόγες και δίνουν μεγάλη σημασία στην καθαριότητα και την εμφάνιση. Οι άνδρες, από την άλλη, τείνουν να χειρίζονται τα πράγματα αυτά με λίγο περισσότερη προχειρότητα. Δεν είναι, όμως, καθόλου κακό αυτό. Δεν είναι βέβαια καλό να είναι κανείς υπερβολικά ακατάστατος. Αν ειδικά συγκατοικείς με άλλους ανθρώπους, θα εκθέτεις πάρα πολλά από τα ελαττώματά σου και θα αρχίσουν να σε αντιπαθούν οι άλλοι. Τα ελαττώματα αυτά είναι ψεγάδια της ανθρώπινης φύσης σου, και θα πρέπει, άρα, να ξεπεράσεις και να διορθώσεις κάποια απαραιτήτως. Στην πραγματικότητα, τα πράγματα είναι πολύ απλά. Πρέπει να είσαι λίγο πιο επιμελής, να οργανώνεις τα πράγματα στον χώρο στον οποίο ζεις, να διπλώνεις καλά τα ρούχα και τις κουβέρτες σου, και να καθαρίζεις και να οργανώνεις το περιβάλλον εργασίας σου κάθε δεύτερη μέρα ή, τέλος πάντων, κάθε λίγες μέρες, προκειμένου να μην ενοχλείς τους υπόλοιπους. Δεν υπάρχει λόγος να το βλέπεις σαν δυσκολία. Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι, ναι.) Όσον αφορά τώρα το πόσο συχνά πρέπει να κάνεις μπάνιο ή να αλλάζεις ρούχα, το πρότυπο είναι το εξής: αρκεί η συχνότητα που επιλέγεις να τα κάνεις αυτά να μην επηρεάζει την ψυχική διάθεση των άλλων. Αν δεν κάνεις μπάνιο, δεν λούζεσαι και δεν αλλάζεις ρούχα για πολύ καιρό, αρχίζεις τότε να μυρίζεις και κανείς δεν θέλει να σε πλησιάζει· τότε υπάρχει πρόβλημα. Για να μην επηρεάζεις, αν μη τι άλλο, την ψυχική διάθεση των άλλων, θα πρέπει να πλένεσαι και να δείχνεις ευπαρουσίαστος. Μην τους αναγκάζεις να καλύπτουν τη μύτη ή το στόμα τους όταν σου μιλάνε, ούτε να τους κάνεις να νιώθουν αμήχανα. Αν τώρα σου φέρονται έτσι οι άλλοι, αλλά εσένα δεν σε πειράζει ούτε σε απασχολεί, μπορείς να συνεχίσεις να ζεις με αυτόν τον τρόπο. Κανείς δεν έχει υπερβολικές απαιτήσεις από σένα. Αρκεί, όμως, να είσαι σε θέση να το αποδεχτείς. Αν, όμως, νιώθεις αμήχανα, βάλε τα δυνατά σου και φρόντισε τον προσωπικό σου χώρο και την υγιεινή σου, σε βαθμό που τίποτα απ’ αυτά δεν θα ενοχλεί τους γύρω σου. Στόχος σου, λοιπόν, είναι να μην επιβαρύνεις χωρίς λόγο τη ζωή σου ούτε να αγχώνεσαι περισσότερο απ’ όσο πρέπει, αλλά να λαμβάνεις παράλληλα υπόψη σου τα συναισθήματα των άλλων. Μην πιέζεις τους άλλους και μην τους επηρεάζεις ντε και καλά. Αυτή είναι η ελάχιστη απαίτηση όσον αφορά την κανονική ανθρώπινη συνείδηση και λογική. Αν δεν έχεις ούτε καν αυτά, είναι δυνατόν να συμπεριφέρεσαι με αξιοπρέπεια; Δεν χρειάζεται, λοιπόν, να εξηγήσουμε αναλυτικά τα πράγματα που οφείλει να πετύχει κάποιος που έχει κανονική ανθρώπινη φύση. Δεν χρειάζεται να σου δώσει ο οίκος του Θεού συγκεκριμένες εργασίες και εντολές. Θα πρέπει να είσαι σε θέση να τα χειρίζεσαι μόνος σου. Τα προσωπικά θέματα που ανέφερα παραπάνω δεν έχουν καμία σχέση με τις αρχές ή τα κριτήρια για το πώς πρέπει να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, πώς να συμπεριφέρεται και να ενεργεί. Μπορείς, επομένως, να τα χειριστείς σύμφωνα με την πιο βασική ανθρώπινη συνείδηση και λογική. Κάποιος που διαθέτει κανονική ανθρώπινη συνείδηση και λογική θα πρέπει να κατέχει αυτόν τον βαθμό νοημοσύνης. Δεν υπάρχει λόγος να το κάνετε μεγάλο θέμα αλλά ούτε και θα πρέπει να αντιμετωπίζετε αυτά τα ασήμαντα θέματα ως ζητήματα που για να τα κατανοήσετε και να τα λύσετε, πρέπει να επιδιώξετε την αλήθεια. Όποιος άνθρωπος διαθέτει κανονική ανθρώπινη φύση μπορεί να πετύχει αυτά τα πράγματα. Ακόμα και ένα σκυλάκι καταλαβαίνει τι πάει να πει αξιοπρέπεια. Αν τώρα οι άνθρωποι δεν το καταλαβαίνουν αυτό, δεν είναι μάλλον σε θέση να ανταποκριθούν στα πρότυπα ενός ανθρώπου. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Έχω ένα σκυλάκι στο σπίτι. Το σκυλάκι αυτό, λοιπόν, είναι πανέμορφο, έχει μεγάλα μάτια, μεγάλο στόμα και ωραία μουσούδα. Μια φορά, εκεί που τσακωνόταν για το φαγητό με το ίδιο του το κουτάβι, το κουταβάκι τού δάγκωσε τη μουσούδα. Η μικρή πληγή που εμφανίστηκε μες στη μέση της μουσούδας του, του χάλασε την εμφάνιση. Έτρεξα να του βάλω φάρμακο στην πληγή, και είπα: «Τι να κάνουμε τώρα; Πόσο θλιβερό είναι να βλέπει κανείς ένα τόσο όμορφο σκυλί με μια τέτοια ουλή!» Του είπα: «Από εδώ και στο εξής, μη μας ακολουθείς όταν βγαίνουμε έξω. Αν δουν την ουλή στο πρόσωπό σου, θα σε θεωρούν άσχημο». Μόλις το άκουσε αυτό, έβγαλε έναν ήχο λες και συμφώνησε, κοίταξε για μια στιγμή το κενό, και άνοιξε διάπλατα τα μάτια του. Συνέχισα τότε: «Είσαι τραυματισμένο. Είναι τόσο μεγάλη η πληγή που έχεις στη μουσούδα σου, που όποιος τη δει μπορεί να σε κοροϊδέψει. Πρέπει να ξεκουραστείς μέχρι να επουλωθεί. Αν δεν αναρρώσεις πλήρως, δεν γίνεται να βγαίνεις έξω μαζί μας». Αφού άκουσε τα λόγια Μου, δεν έβγαλε τσιμουδιά ούτε επέμεινε να βγει έξω. Σκέφτηκα τότε ότι μέχρι και τα σκυλιά καταλαβαίνουν πώς έχουν τα πράγματα. Πέρασε λίγος καιρός και η πληγή έκλεισε και φαινόταν πολύ καλύτερα. Αποφάσισα τότε να το βγάλω έξω. Όταν μια αδελφή είδε το σκυλάκι, ρώτησε: «Έι, τι έπαθε η μουσούδα σου;» Με το που το άκουσε αυτό, γύρισε το κεφάλι του και έτρεξε στο αυτοκίνητο χωρίς να κοιτάξει στιγμή πίσω του, και δεν ήθελε με τίποτα να επιστρέψει. Μόλις η αδελφή άρχισε να του μιλάει, αυτό έκατσε φρόνιμο, και μόλις του έδωσε λίγο νερό, το ήπιε. Δεν το έβαλε στα πόδια. Με το που το ρώτησε όμως «Τι έπαθε η μουσούδα σου;», γύρισε το κεφάλι του και άρχισε να τρέχει χωρίς να κοιτάξει στιγμή πίσω του. Όταν γυρίσαμε σπίτι, το ρώτησα: «Γιατί το έβαλες στα πόδια όταν σε ρώτησε η αδελφή για την πληγή στη μουσούδα σου; Ντρέπεσαι;» Με κοίταξε με ένα ντροπαλό ύφος, κι άρχισε να χαμηλώνει το κεφάλι του. Ένιωθε τόσο αμήχανα που δεν Με κοιτούσε καν. Κούρνιασε στην αγκαλιά Μου, και Με άφησε να το χαϊδέψω και να το κρατήσω. Του είπα τότε: «Μην ξανατσακωθείς ποτέ με το κουτάβι σου. Αν τραυματιστείς και αφήσει πάλι σημάδι, μπορεί να φαίνεσαι άσχημο. Ο κόσμος θα σε κοροϊδεύει. Πού θα κρύψεις το πρόσωπό σου τότε;» Ορίστε, ακόμα και ένα μικρό πεντάχρονο σκυλάκι ξέρει από ντροπή. Ξέρει να κρύβεται από τους ανθρώπους, μην τυχόν και το κοροϊδέψουν επειδή έχει τραυματιστεί στο πρόσωπό του. Εφόσον ένα μικρό σκυλάκι διαθέτει αυτόν τον βαθμό νοημοσύνης, δεν θα τον διαθέτουν λογικά και οι άνθρωποι; (Ναι.) Λογικά θα τον διαθέτουν και οι άνθρωποι· είναι, δηλαδή, κάτι που διαθέτουν οι άνθρωποι στα πλαίσια της λογικής τους. Τι σημαίνει να είσαι αξιοπρεπής; Τι σημαίνει να διαπαιδαγωγείσαι; Τι σημαίνει να μη γίνεσαι αντιπαθής ή αποκρουστικός στους άλλους; Αυτό είναι το πρότυπο που πρέπει να έχεις μέσα σου και το πιο απλό ζήτημα στην καθημερινότητά σου. Αν διαθέτεις κανονική ανθρώπινη συνείδηση και λογική, μπορείς να χειρίζεσαι τα πάντα με ακρίβεια, χωρίς να χρειάζεσαι συναναστροφή σχετικά με αλήθειες όπως η διόρθωση της διεφθαρμένης διάθεσης ή των αρνητικών συναισθημάτων των ανθρώπων. Αν, φυσικά, ζεις στο δικό σου σπίτι, δεν πειράζει να είσαι λίγο ακατάστατος· δεν είναι τόσο αυστηρά τα πρότυπα. Αν, όμως, συγκατοικείς μαζί με άλλους αδελφούς και αδελφές, πρέπει να φροντίζεις να είναι σωστή η κανονική ανθρώπινη φύση σου. Παρόλο που δεν έχουμε συγκεκριμένες απαιτήσεις και αυστηρά πρότυπα γι’ αυτά τα θέματα, εφόσον είσαι κανονικός άνθρωπος, πρέπει να τα αντιλαμβάνεσαι σε έναν βαθμό. Όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση πρέπει να κάνουν και να διαθέτουν αυτά τα πράγματα, τα οποία δεν σχετίζονται με σκέψεις, απόψεις, οπτικές ή θέσεις που αφορούν το πώς βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, πώς συμπεριφέρεται και ενεργεί. Σε καμία περίπτωση δεν σχετίζονται με κάποιο σπουδαιότερο μονοπάτι, κατεύθυνση ή στόχο ζωής. Είναι, επομένως, προτιμότερο να λύσεις αυτά τα θέματα σύμφωνα με τις απαιτήσεις της κανονικής ανθρώπινης συνείδησης και λογικής. Έτσι, οι άλλοι δεν θα σε κουτσομπολεύουν και δεν θα σε θεωρούν αηδιαστικό. Όσον αφορά τώρα τις προσωπικές σου συνήθειες, τα χόμπι σου, τις διαφορές στην προσωπικότητά σου ή τις επιλογές σου σε θέματα που δεν σχετίζονται με τις αρχές, και οτιδήποτε δεν αφορά τις σκέψεις και τις απόψεις σου, έχεις το ελεύθερο να επιλέξεις τι θες να κάνεις και να διατηρήσεις τις συνήθειες σου. Δεν πρόκειται να παρέμβει ο οίκος του Θεού. Ο Θεός έχει δώσει στους ανθρώπους ελεύθερη βούληση και βασική συνείδηση και λογική. Έχουν έτσι τη δυνατότητα να επιλέγουν οι ίδιοι τα ενδιαφέροντα, τα χόμπι και τις συνήθειες τους, καθώς και τον τρόπο ζωής που ταιριάζει στην προσωπικότητά τους. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σε περιορίζει, να σε δεσμεύει ή να σου ρίχνει το φταίξιμο. Αν κάτι δεν αφορά τις αλήθεια-αρχές ή τις απαιτήσεις που εκφράζονται στα λόγια του Θεού, ή πιο συγκεκριμένα, αν ένα θέμα δεν αφορά τον τρόπο με τον οποίο βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, συμπεριφέρεται και ενεργεί, ο καθένας έχει τότε το δικαίωμα να επιλέξει ελεύθερα τον δικό του τρόπο ζωής, και κανείς δεν πρόκειται να παρέμβει σ’ αυτό. Σε περίπτωση που κάποιος επικεφαλής, αρχηγός ομάδας ή επόπτης σού ασκεί κριτική ή παρεμβαίνει σε κάποιο προσωπικό σου θέμα, έχεις το δικαίωμα να τον αγνοήσεις. Με λίγα λόγια, όλα αυτά τα ζητήματα της κανονικής ανθρώπινης φύσης δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τις απαιτήσεις που εκφράζονται στα λόγια του Θεού ούτε και με τις αλήθεια-αρχές. Αρκεί να αισθάνεσαι εσύ άνετα και όπως πρέπει, και η συμπεριφορά σου να μην επηρεάζει ούτε να ενοχλεί τους υπόλοιπους ανθρώπους. Αν, λόγου χάρη, σου αρέσει να ντύνεσαι καλά και να είσαι στην τρίχα, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, αρκεί βέβαια να μην επηρεάζεις τους άλλους. Αν, όμως, είναι νύχτα και οι άλλοι πρέπει να πάνε για ύπνο στις έντεκα, δεν είσαι σωστό να κάθεσαι να πλένεις ρούχα και να καθαρίζεις μέχρι εκείνη την ώρα. Αν τώρα είσαι στο σπίτι σου και δεν επηρεάζεις τη ζωή των άλλων, κάτσε άμα θες ξύπνιος όλη νύχτα, μέχρι τις τέσσερις ή τις πέντε το πρωί. Έχεις το ελεύθερο. Τώρα, όμως, που συγκατοικείς με άλλους αδελφούς και αδελφές, οι πράξεις σου επηρεάζουν την καθημερινή ρουτίνα και το πρόγραμμά τους, κι αυτό δεν είναι καλό. Αν κάνεις κάτι τέτοιο, τότε καταχράσαι τα δικαιώματα και την ελευθερία σου· φέρεσαι ιδιότροπα, άρα δεν έχεις ανθρώπινη φύση. Για χάρη της δικής σου ελευθερίας και προκειμένου να ικανοποιήσεις τις προτιμήσεις και τις επιθυμίες της δικής σου σάρκας, διαταράσσεις τη ζωή των άλλων και δεν διστάζεις να θυσιάζεις ακόμη και τον χρόνο που έχουν στη διάθεσή τους για να ξεκουραστούν. Μια τέτοια συμπεριφορά δεν συνάδει με την κανονική ανθρώπινη συνείδηση και λογική, και πρέπει να την αλλάξεις. Αυτό, λοιπόν, έχει να κάνει με τις αρχές της προσωπικής σου συμπεριφοράς και όχι με το αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα στον τρόπο ζωής σου ή στις προσωπικές σου συνήθειες όσον αφορά την καθαριότητα. Είναι ένα πρόβλημα που αφορά τις αρχές που διέπουν τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεσαι. Δεν λαμβάνεις υπόψη τα συναισθήματα, τις ψυχικές διαθέσεις και τα συμφέροντα των άλλων, αλλά αντίθετα, επιλέγεις να προστατεύσεις και να διαφυλάξεις τα δικά σου συμφέροντα σε βάρος των άλλων. Αυτό το φέρσιμο δεν συνάδει με τις απαιτήσεις που έχει ο Θεός όσον αφορά την συμπεριφορά ούτε με τις αρχές συμπεριφοράς. Προκειμένου, λοιπόν, να θεωρηθούν κανονική ανθρώπινη φύση οι προτιμήσεις, τα ενδιαφέροντα, οι επιλογές κάποιου ως προς τον τρόπο ζωής του, οι συνήθειες, οι ελευθερίες, τα δικαιώματά του και άλλα παρόμοια πράγματα της κανονικής ανθρώπινης φύσης, πρέπει όλα αυτά να εμπίπτουν στο πλαίσιο της συνείδησης και της λογικής του. Αν όλα αυτά ξεπερνούν τα όρια της κανονικής ανθρώπινης συνείδησης και λογικής, τότε δεν μιλάμε πια για κανονική ανθρώπινη φύση, έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι, ναι.) Όσο μένεις μέσα στα όρια της κανονικής ανθρώπινης συνείδησης και λογικής, φέρεσαι σαν κανονικός άνθρωπος. Αν, όμως, ξεπερνάς τα όρια αυτά και εξακολουθείς να δίνεις έμφαση στην ελευθερία σου, δεν ενεργείς πλέον σαν κανονικός άνθρωπος· είσαι υπάνθρωπος. Πρέπει να καταλάβεις ότι αυτό πρέπει οπωσδήποτε να αλλάξει. Τι πρέπει να καταλάβεις δηλαδή; Πρέπει να αντιμετωπίζει κανείς αυτά τα προσωπικά ζητήματα μέσα στα όρια της κανονικής ανθρώπινης συνείδησης και λογικής. Αυτό αποτελεί αρχή της προσωπικής συμπεριφοράς. Εφόσον οι προσωπικές σου συνήθειες, απαιτήσεις, επιλογές ως προς τον τρόπο ζωής σου, και ούτω καθεξής, δεν υπερβαίνουν τα όρια της κανονικής ανθρώπινης συνείδησης και λογικής, όλα αυτά είναι καθαρά δικό σου θέμα. Δεν υπάρχουν συγκεκριμένες απαιτήσεις σχετικά με αυτά τα πράγματα.

Όσον αφορά το πρώτο μέρος του πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, αυτό δηλαδή της «εγκατάλειψης», τα κύρια κατευθυντήρια θέματα και αυτά που αφορούν τις αρχές σχετικά με τις οποίες πρέπει να συναναστραφούμε είναι βασικά η εγκατάλειψη διάφορων αρνητικών συναισθημάτων, όπως η κατωτερότητα, το μίσος, ο θυμός, η κατάθλιψη, η οδύνη, η ανησυχία, το άγχος και η καταπίεση. Νωρίτερα, συναναστραφήκαμε ξεκάθαρα πάνω στα λιγότερο σημαντικά, δευτερεύοντα ζητήματα που δεν έχουν να κάνουν με αρχές και κατευθύνσεις. Όσον αφορά τώρα κάποια συναισθήματα που έχεις όταν αντιμετωπίζεις διάφορα προσωπικά θέματα, όπως για παράδειγμα, η απροθυμία, η δυσαρέσκεια, η δυσανασχέτηση και άλλα παρόμοια, όλα αυτά είναι καθαρά προσωπικά σου θέματα, εφόσον βέβαια δεν έχουν καμία σχέση με πραγματικές σκέψεις και απόψεις και δεν σχετίζονται με τις αρχές βάσει των οποίων βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα ή συμπεριφέρεται και ενεργεί. Πρέπει, λοιπόν, να τα ρυθμίσεις και να τα αντιμετωπίσεις στα πλαίσια της συνείδησης και της λογικής σου. Μπορεί, για παράδειγμα, να πεινάς, αλλά να μην έχεις καμία όρεξη να κάτσεις να μαγειρέψεις. Δεν έχεις καθόλου δυνάμεις να δουλέψεις με άδειο στομάχι, αλλά όταν μαγειρεύεις τελικά, σε πιάνουν τα νεύρα σου. Μπορεί να σου περάσει απ’ το μυαλό η εξής σκέψη: «Είναι αρνητικό συναίσθημα αυτό που νιώθω;» Δεν είναι αρνητικό συναίσθημα, όχι· απλώς τεμπελιάζεις και δεν σου αρέσει το μαγείρεμα. Αυτό είναι θέμα της διεφθαρμένης σάρκας σου. Αν σου το επιτρέπει η οικονομική σου κατάσταση, μπορείς κάλλιστα να προσλάβεις κάποιον να σε βοηθάει με το μαγείρεμα. Αν όμως δεν έχεις αρκετά χρήματα, θα πρέπει να βρεις μόνος σου μια λύση. Δεν είναι κανείς άλλος υποχρεωμένος να λύσει αυτά τα προβλήματα ζωής για λογαριασμό σου· είναι καθαρά δική σου ευθύνη. Όλες αυτές οι καθημερινές αγγαρείες, όπως το φαγητό, το ντύσιμο, το βούρτσισμα και η απολέπιση είναι μέρος της ανθρώπινης ζωής και έμφυτες στην ανθρώπινη ύπαρξη. Οι άνθρωποι δεν είναι όπως οι γάτες και τα σκυλιά. Άμα υιοθετήσεις ένα γατάκι ή ένα κουτάβι, το τι θα φάει και θα πιει είναι δική σου ευθύνη. Όταν πεινάει, πρέπει να το ταΐσεις εσύ. Δεν ισχύει, όμως, το ίδιο και για τους ανθρώπους, οι οποίοι πρέπει να φροντίζουν και να επωμίζονται μόνοι τους αυτές τις πτυχές της ζωής. Δεν τους είναι βάρος αυτό. Όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση καταφέρνουν να χειρίζονται σωστά αυτά τα πράγματα. Απλώς κάποιοι μπορεί να νιώθουν πως δεν τα έχουν ξανακάνει ποτέ όλα αυτά. Κάποιοι άνδρες, κυρίως, μεγάλωσαν με γονείς και συγγενείς που τους βοηθούσαν να οργανώσουν τα πάντα και τους κακόμαθαν τόσο πολύ που δεν έμαθαν ποτέ να μαγειρεύουν, να πλένουν ρούχα και να φροντίζουν τις ανάγκες τους στη ζωή. Όλο αυτό οφείλεται στο οικογενειακό τους περιβάλλον. Κάποια στιγμή, όμως, αποχωρίζονται τους γονείς τους κι αρχίσουν να ζουν ανεξάρτητοι. Τότε, λοιπόν, είναι σε θέση να κάνουν τα πάντα μόνοι τους· πλένουν ακόμα και τα ρούχα τους και στρώνουν μόνοι τους το κρεβάτι τους. Στην πραγματικότητα, η κανονική ανθρώπινη φύση μπορεί να τα καταφέρει όλα αυτά. Τίποτα απ’ αυτά δεν είναι δύσκολο για έναν ενήλικα και σίγουρα δεν πρέπει να του φαίνονται βουνό. Είναι όλα προβλήματα που μπορούν εύκολα να λυθούν. Αν τα πρότυπα που έχεις για την ποιότητα της ζωής σου είναι υψηλά, τότε μπορείς να τα καταφέρεις καλύτερα. Αν οι προσδοκίες σου για την ποιότητα της ζωής σου δεν είναι τόσο αυστηρές ή υψηλές, μπορείς να είσαι πιο χαλαρός. Κανένα απ’ αυτά τα θέματα, όμως, δεν αφορά τις αρχές.

Εφόσον στην ουσία δεν έχουμε κάτι να προσθέσουμε, θα ολοκληρώσουμε σ’ αυτό το σημείο τη συναναστροφή μας πάνω στο πρώτο σημαντικό θέμα του πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, την εγκατάλειψη, δηλαδή, των διαφόρων αρνητικών συναισθημάτων. Εκτός από τα αρνητικά συναισθήματα, το επόμενο πράγμα που πρέπει να εγκαταλείψει κανείς, καθώς επιδιώκει την αλήθεια, είναι οι προσωπικές επιδιώξεις, τα ιδανικά και οι επιθυμίες του. Αυτή είναι η δεύτερη σημαντική πτυχή της «εγκατάλειψης» για το πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, και πάνω σ’ αυτή θα συναναστραφούμε σήμερα. Οι άνθρωποι πρέπει να εγκαταλείπουν τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους. Το καταλαβαίνετε αυτό; (Το καταλαβαίνουμε, ναι.) Ανέφερα μόλις τα αντικείμενα αυτής της συγκεκριμένης άσκησης της «εγκατάλειψης» και τους δώσατε μάλιστα ιδιαίτερη βάση. Ας εξετάσουμε τώρα το εξής θέμα: Όταν μιλάμε για την εγκατάλειψη των ανθρώπινων επιδιώξεων, ιδανικών και επιθυμιών, τι σας έρχεται στο μυαλό; Μπορείτε να σκεφτείτε κάποιο παράδειγμα; (Μου έρχονται στο μυαλό τα ιδανικά των ανθρώπων, σχετικά με τα οποία συναναστράφηκες προηγουμένως, Θεέ μου. Κάποιοι άνθρωποι, για παράδειγμα, έχουν ένα ιδιαίτερο ταλέντο, λόγου χάρη στην υποκριτική, και φιλοδοξούν να γίνουν διασημότητες και σταρ. Ή κάποιοι που τα καταφέρνουν στο γράψιμο και έχουν λίγο ταλέντο στη συγγραφή ελπίζουν πως ο οίκος του Θεού θα τους αναθέσει καθήκοντα κειμενογράφου και πως θα γίνουν συγγραφείς. Αυτά είναι κάποια από τα ιδανικά που γεννιούνται μέσα στους ανθρώπους.) Έχετε κάτι άλλο να προσθέσετε; (Οι άνθρωποι επιδιώκουν να γίνουν πετυχημένοι, να έχουν ένα μέλλον και να πραγματοποιηθούν οι ελπίδες τους. Θέλουν να λάβουν ευλογίες.) Σκεφτείτε λίγο ακόμα, τι άλλο; Τι πρέπει να τονίσουμε εδώ; Τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και οι επιθυμίες που πρέπει να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι. Πέρα από τις εξωφρενικές επιθυμίες που έχουν οι άνθρωποι και τις ελπίδες που τρέφουν για το μέλλον και τη μοίρα τους, τι άλλο στην πραγματική τους ζωή και μέσα στο περιβάλλον που είναι απαραίτητο για την επιβίωσή τους σχετίζεται με τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες που πρέπει να εγκαταλείψουν; Ποια σημαντικά ζητήματα στη ζωή μπορούν να επηρεάσουν την πίστη σου στον Θεό και την επιδίωξη της αλήθειας; (Όταν κάποιος φτάνει σε ηλικία γάμου, είναι πιθανό να περιοριστεί από τα δεσμά του γάμου. Είναι επίσης πιθανό, σε περίπτωση που η καριέρα ενός ανθρώπου έρχεται σε σύγκρουση με την πίστη του στον Θεό, να επιλέξει να ακολουθήσει την καριέρα. Να άλλες δύο πτυχές που πρέπει να εγκαταλείψει κανείς.) Πολύ σωστά. Πιστεύετε στον Θεό εδώ και λίγα χρόνια τώρα, κι έχετε έτσι πετύχει κάποια αποτελέσματα και αποκτήσει λίγη εμπειρία. Αναφερθήκατε ολόσωστα σε δύο σημαντικές πτυχές, τον γάμο και την καριέρα. Αυτά είναι δύο από τα σημαντικότερα θέματα στο μονοπάτι της ζωής ενός ανθρώπου που έχουν να κάνουν με δια βίου ζητήματα. Ο γάμος είναι σημαντικό θέμα για όλους τους ανθρώπους, ενώ η καριέρα είναι επίσης μεγάλη υπόθεση και κάτι που κανείς δεν μπορεί να προσπεράσει ή να αποφύγει. Πέρα απ’ αυτά τα δύο τώρα, υπάρχουν άλλα σημαντικά ζητήματα; (Υπάρχει κι άλλη μία πτυχή: το πώς αντιμετωπίζει κανείς την οικογένεια, τους γονείς και τα παιδιά του. Οι άνθρωποι δυσκολεύονται να εγκαταλείψουν αυτά τα πράγματα όταν έρχονται σε σύγκρουση με την πίστη τους στον Θεό και την επιδίωξη της αλήθειας.) Μη χρησιμοποιείτε τόσο μεγάλες προτάσεις όταν είναι να κάνετε μια γενική αναφορά. Νωρίτερα, αναφερθήκαμε στον γάμο και την καριέρα. Πώς, λοιπόν, θα ονομάσουμε αυτήν την πτυχή; (Οικογένεια.) Σωστά, η οικογένεια είναι μια εξίσου σημαντική πτυχή. Αφορά τους πάντες; (Ναι.) Αφορά τους πάντες και είναι κάτι αρκετά συγκεκριμένο και αντιπροσωπευτικό. Ο γάμος, η οικογένεια και η καριέρα είναι όλα σημαντικές πτυχές που έχουν να κάνουν με το κύριο θέμα των ανθρώπινων επιδιώξεων, ιδανικών και επιθυμιών. Συνολικά, υπάρχουν τέσσερα σημαντικά θέματα που έχουν να κάνουν με την εγκατάλειψη των ανθρώπινων επιδιώξεων, ιδανικών και επιθυμιών. Έχετε προσδιορίσει ολόσωστα τρία από αυτά, και αυτό είναι πολύ σπουδαίο. Απ’ ό,τι φαίνεται, πρέπει να συναναστραφούμε με λεπτομέρειες πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, αφού είναι κάτι που έχετε ήδη στο μυαλό σας και σχετίζεται πολύ άμεσα με τη ζωή σας, καθώς και με το ανάστημα και την εμπειρία σας. Μένει ένα τελευταίο θέμα, το οποίο είναι στην πραγματικότητα πολύ απλό. Ποιο είναι αυτό; Τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι ενός ανθρώπου. Δεν είναι απλό; (Ναι.) Γιατί αναφέρομαι στα ενδιαφέροντα και τα χόμπι; Για ρίξτε μια πιο προσεκτική ματιά στο θέμα. Σχετίζονται, λέτε, τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι με τις ανθρώπινες επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες που πρέπει να συζητήσουμε; (Ναι.) Σχετίζεται ο γάμος με όλα αυτά; (Ναι.) Σχετίζεται η οικογένεια; (Ναι.) Σχετίζεται η καριέρα μ’ αυτά τα πράγματα; Κι αυτή σχετίζεται. Καθεμία από τις τέσσερις αυτές πτυχές σχετίζεται με τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες ενός ανθρώπου. Καθεμία περιλαμβάνει φαντασιοκοπίες και συγκεκριμένες απαιτήσεις που κρύβουν βαθιά μέσα τους οι άνθρωποι για την πτυχή αυτή, καθώς και όλα όσα θέλουν να αποκτήσουν σε σωματικό ή συναισθηματικό επίπεδο. Κάθε πτυχή έχει συγκεκριμένα στοιχεία και ξεκάθαρες επιδιώξεις, και περιλαμβάνει επίσης την προσπάθεια που καταβάλλει κανείς και το τίμημα που πληρώνει για όλα αυτά. Κάθε πτυχή περιλαμβάνει και επηρεάζει τις σκέψεις και τις απόψεις ενός ανθρώπου καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του, ενώ μπορεί να επηρεάσει και το κατά πόσο επιδιώκει τους σωστούς στόχους. Εννοείται δε, πως επηρεάζει και τον τρόπο με τον οποίο βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα και τον τρόπο με τον οποίο φέρεται και ενεργεί. Αν μιλήσω πολύ γενικά, μπορεί να μη γίνω σαφής και να δυσκολευτείτε να καταλάβατε τι θέλω να πω. Ας συναναστραφούμε, λοιπόν, σχετικά με την κάθε πτυχή μία προς μία κι ας τις εξετάσουμε όλες προσεκτικά. Μπορεί, έτσι, σταδιακά να καταλάβετε ξεκάθαρα όλα αυτά τα ζητήματα. Μόλις ξεκαθαριστούν, λοιπόν, μπορεί ο καθένας να αναζητήσει εδώ τις αρχές που θα πρέπει να εφαρμόζει και να τηρεί.

Ας μιλήσουμε, λοιπόν, πρώτα για τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι. Εννοείται πως τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι δεν αφορούν περιστασιακά πράγματα που κάνουν οι άνθρωποι για να διασκεδάσουν. Δεν αφορούν κάποιες προσωρινές ασχολίες τους ή κάποια πράγματα που μαθαίνουν για συγκεκριμένο διάστημα. Δεν έχουν καμία σχέση με πράγματα που διαρκούν προσωρινά. Τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι για τα οποία μιλάμε εδώ αναφέρονται στην ειλικρινή λαχτάρα και επιδίωξη που κρύβει ένας άνθρωπος στο πνεύμα του και βαθιά μέσα στην ψυχή του. Αναφέρονται στα πράγματα εκείνα, για τα οποία ένας άνθρωπος θα προβεί μέχρι και σε συγκεκριμένες δράσεις και σχέδια, ενώ θα καταβάλει μάλιστα και συγκεκριμένες προσπάθειες και θα πασχίσει να ικανοποιήσει ή να εξελίξει ακόμα περισσότερο αυτά τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι ή ακόμα και να βρει μια δουλειά που να σχετίζεται μ’ αυτά. Όταν αναφερόμαστε, λοιπόν, στα ενδιαφέροντα και τα χόμπι μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, εννοούμε πως κάποιοι άνθρωποι έχουν θέσει συγκεκριμένους στόχους και ιδανικά, για τα οποία έχουν μάλιστα πληρώσει κάποιο τίμημα, έχουν ξοδέψει ενέργεια ή έχουν προβεί σε συγκεκριμένες δράσεις. Μπορεί, για παράδειγμα, για χάρη των ενδιαφερόντων και των χόμπι τους, να έχουν κάτσει να μελετήσουν σχετικές γνώσεις, και να αφιερώνουν το μεγαλύτερο μέρος της καθημερινότητάς τους στο να μαθαίνουν γι’ αυτά τα πράγματα, να αποκτούν πρακτική εμπειρία και να τα βιώνουν. Λόγου χάρη, το ενδιαφέρον και το χόμπι κάποιων συγκεκριμένων ανθρώπων είναι η ζωγραφική. Ο ζωγραφιές, λοιπόν, που κάνουν δεν είναι απλά πορτρέτα ή τοπία. Αυτό που κάνουν ξεπερνάει τα απλά ενδιαφέροντα και χόμπι. Μελετούν διάφορες τεχνικές ζωγραφικής, δηλαδή πώς να φτιάχνουν σκίτσα, τοπία και πορτρέτα. Μερικοί μάλιστα μαθαίνουν τεχνικές όπως η ελαιογραφία και η ζωγραφική με μελάνι. Δεν μελετούν όλα αυτά τα πράγματα απλώς και μόνο λόγω των ενδιαφερόντων και των χόμπι τους. Αντίθετα, επειδή έχουν αυτό το ενδιαφέρον για τη ζωγραφική, έχουν αναπτύξει και θέσει κάποια ιδανικά, και έχουν κάποιες επιθυμίες. Θέλουν μέχρι και να αφιερώσουν ολόκληρη τη ζωή τους στη ζωγραφική, να γίνουν καταξιωμένοι ζωγράφοι και να επιδιώξουν να ασχοληθούν επαγγελματικά με τη ζωγραφική. Προκειμένου να δουλέψουν σαν ζωγράφοι, χρειάζεται πρώτα εκτεταμένη προετοιμασία και σχεδιασμός. Πρέπει για παράδειγμα, μεταξύ άλλων, να παρακολουθήσουν ειδικές σχολές για να εκπαιδευτούν και να καταρτιστούν περαιτέρω, πρέπει να μελετήσουν διάφορες πτυχές της ζωγραφικής, να κάνουν επιτόπια σχέδια, να ζητήσουν την καθοδήγηση ειδικών και κορυφαίων καλλιτεχνών και να λάβουν μέρος σε διαγωνισμούς. Όλες αυτές οι δραστηριότητες περιστρέφονται γύρω από τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους, τα οποία βασίζονται φυσικά στα ενδιαφέροντα και τα χόμπι τους. Ο λόγος για τον οποίο έχουν, δηλαδή, αναπτύξει τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες της ζωής τους είναι ακριβώς τα ενδιαφέρονται και τα χόμπι τους. Μερικοί μελετούν την ιστορία με πολύ πάθος· τους αρέσει τόσο η αρχαία όσο και η σύγχρονη ιστορία, τόσο η εγχώρια όσο και η ξένη. Καθώς μεγαλώνει όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον τους, αρχίζουν να βλέπουν τον εαυτό τους ως ταλαντούχους στον συγκεκριμένο τομέα και θεωρούν χρέος τους το να ακολουθήσουν μια αντίστοιχη καριέρα. Συνεχίζουν έτσι να μαθαίνουν και επιμορφώνονται ακόμα περισσότερο. Καθ’ όλη τη διαδικασία αυτή, βέβαια, συνεχίζουν να παίρνουν μορφή και να παγιώνονται οι επιδιώξεις, τα ιδανικά και οι επιθυμίες τους, μέχρι που στο τέλος φιλοδοξούν να γίνουν ιστορικοί. Πριν να το καταφέρουν αυτό, αφιερώνουν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου και της ενέργειάς τους στο συγκεκριμένο ενδιαφέρον και χόμπι. Κάποιοι άλλοι ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για τα οικονομικά, και τους αρέσει να δουλεύουν με αριθμούς και να μαθαίνουν πράγματα για τον τομέα αυτόν. Ελπίζουν έτσι πως μια μέρα θα διαπρέψουν ή θα πετύχουν στον χώρο των οικονομικών. Με δυο λόγια, με βάση το ενδιαφέρον και το χόμπι τους, αναπτύσσουν κι αυτοί μια επιδίωξη και κάποια ιδανικά και επιθυμίες που σχετίζονται με το συγκεκριμένο ενδιαφέρον και χόμπι. Ταυτόχρονα, προκειμένου να μάθουν, να ερευνήσουν, να μορφωθούν ακόμα περισσότερο και να αποκτήσουν ολοκληρωμένες γνώσεις που σχετίζονται με τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι τους, επενδύουν τον χρόνο τους, προβαίνουν σε συγκεκριμένες δράσεις, πληρώνουν ένα τίμημα και ξοδεύουν ενέργεια. Κάποιοι άλλοι έχουν πάθος με τις τέχνες· τις τέχνες, για παράδειγμα, του θεάματος, όπως τον χορό, το τραγούδι ή τη σκηνοθεσία. Αναπτύσσουν, λοιπόν, αντίστοιχα ενδιαφέροντα και χόμπι και μέσα απ’ αυτά, παίρνουν σταδιακά μορφή και παγιώνονται τα ιδανικά και οι επιθυμίες τους. Και καθώς τα ιδανικά και οι επιθυμίες αυτές μετατρέπονται σταδιακά σε στόχους ζωής, αφιερώνουν κι αυτοί τις προσπάθειες, τον κόπο και τις ενέργειές τους στην επιδίωξη αυτών των στόχων. Σε κάποιους ανθρώπους αρέσει να εργάζονται στον χώρο της εκπαίδευσης. Προκειμένου, λοιπόν, να ακολουθήσουν μια καριέρα σχετική με τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι τους, μελετούν, διάφορες πτυχές της εκπαίδευσης, όπως για παράδειγμα, ψυχολογία και άλλα σχετικά πράγματα που πρέπει να γνωρίζουν. Σε κάποιους άλλους αρέσει πολύ το σχέδιο, η μηχανική, η τεχνολογία ή η ηλεκτρονική. Σε άλλους αρέσει να ερευνούν έντομα, μικροοργανισμούς, καθώς και τις διάφορες συμπεριφορές των ζώων, τα πρότυπα επιβίωσής τους, την προέλευσή τους και άλλα παρόμοια. Σε κάποιους άλλους αρέσει πολύ να δουλεύουν στα μέσα ενημέρωσης και φιλοδοξούν να εργαστούν στον κλάδο αυτόν ως παρουσιαστές, εκφωνητές, δημοσιογράφοι και ούτω καθεξής. Με γνώμονα τα διάφορα ενδιαφέροντα και χόμπι τους, οι άνθρωποι συνεχίζουν να μαθαίνουν και να τα εξερευνούν σε βάθος, έως ότου σταδιακά τα κατανοήσουν. Έτσι, οι επιδιώξεις, τα ιδανικά και οι επιθυμίες τους διεισδύουν βαθύτερα στις καρδιές τους και συνεχίζουν να διαμορφώνονται. Εννοείται πως παράλληλα με τη σταδιακή διαμόρφωση των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών του, κάθε άνθρωπος εργάζεται σκληρά και κινείται προς τα ιδανικά και τις επιθυμίες του. Σε κάθε βήμα που κάνει, επενδύει την ενέργεια, τον χρόνο, τα νιάτα, αλλά και τα συναισθήματα και τις προσπάθειές του.

Τη στιγμή που ένας άνθρωπος θέσει μια επιδίωξη και κάποια αντίστοιχα ιδανικά και επιθυμίες, όποιον τομέα ή κλάδο κι αν αφορούν τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι του και σε όποια κατηγορία κι αν ανήκουν, καθορίζονται τότε αυτόματα και οι στόχοι και η κατεύθυνση της ζωής του. Άπαξ τα ιδανικά και οι επιθυμίες ενός ανθρώπου γίνουν οι στόχοι της ζωής του, έχει ουσιαστικά καθοριστεί το μελλοντικό μονοπάτι που θα ακολουθήσει σ’ αυτόν τον κόσμο. Τι εννοώ όταν λέω πως έχει καθοριστεί; Ποιο ζήτημα εξετάζουμε εδώ; Από τη στιγμή που έχεις καθορίσει τα ιδανικά και τις επιθυμίες που απορρέουν από τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου, πρέπει επίσης να πασχίζεις και να αγωνίζεσαι προς αυτήν την κατεύθυνση, φτάνοντας μάλιστα σε σημείο να έχεις ακλόνητο και αποφασιστικό πνεύμα και νοοτροπία, και να είσαι διατεθειμένος να καταβάλεις γι’ αυτά την ενέργεια, τον χρόνο και το τίμημα μιας ολόκληρης ζωής. Με άλλα λόγια, οι στόχοι ζωής που έχεις ήδη θέσει θα επηρεάσουν αναπόφευκτα τη ζωή σου, τη μοίρα σου, το μέλλον σου, ακόμη και τον τελικό σου προορισμό, για να μην πω πως θα είναι τελείως συνυφασμένοι με αυτά. Πού θέλω να δώσω κυρίως έμφαση στο σημείο αυτό; Άπαξ και κάποιος ορίσει τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες του με βάση ένα συγκεκριμένο ενδιαφέρον ή χόμπι, δεν θα μένει πλέον άπραγος ούτε θα κάθεται με σταυρωμένα χέρια. Τα συγκεκριμένα ενδιαφέροντα και χόμπι δίνουν μορφή σε συγκεκριμένες δράσεις, υπό την καθοδήγηση των οποίων, θα ορίσεις παράλληλα τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου. Από εκεί και στο εξής, ούτε η καρδιά σου ούτε τα πόδια σου θα σταματήσουν πουθενά. Είναι γραφτό να ζήσεις τη ζωή σου χάριν των ιδανικών και των επιθυμιών σου. Δεν πρόκειται να αρκεστείς ποτέ απλώς σε λίγες γνώσεις και τέλος. Επειδή έχεις αυτά τα ταλέντα κι αυτές τις δυνατότητες και τα χαρίσματα, θα ψάξεις σίγουρα να βρεις μια θέση που σου ταιριάζει. Μπορεί κιόλας να καταβάλεις αδιάκοπες προσπάθειες για να απογειωθείς και να διαπρέψεις σε αυτόν τον κόσμο και μέσα στο πλήθος, χωρίς να μετανιώνεις για τίποτα. Με την πεποίθηση πως θα νικήσεις, θα επιδιώκεις τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου, και προκειμένου να τα πετύχεις, θα είσαι μάλιστα διατεθειμένος να πληρώσεις οποιοδήποτε τίμημα και να αντιμετωπίσεις οποιεσδήποτε δυσκολίες, κινδύνους και βάσανα. Γιατί είναι σε θέση να το κάνουν αυτό οι άνθρωποι; Γιατί, με το που αναπτύξουν κάποια ιδανικά και επιθυμίες με βάση τα ενδιαφέροντα και τα χόμπιτους, είναι ικανοί να συμπεριφέρονται έτσι; (Ο στόχος τους είναι να πραγματοποιήσουν τα ιδανικά τους, να επιδιώξουν ανώτερα πράγματα και να γίνουν καλύτεροι απ’ όλους τους άλλους. Γι’ αυτόν τον λόγο, όποια δυσκολία κι αν βρεθεί μπροστά τους, δεν κάνουν πίσω, αλλά συνεχίζουν να επιδιώκουν τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους.) Οι άνθρωποι έχουν ένα έμφυτο ένστικτο. Αν δεν γνωρίζουν ποια είναι τα δυνατά τους σημεία ή ποια είναι τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι τους, νιώθουν πως δεν ανήκουν πουθενά, αδυνατούν να αντιληφθούν την αξία τους και νιώθουν τελείως άχρηστοι. Δεν είναι σε θέση να αποδείξουν την αξία τους. Με το που ανακαλύψει, όμως, κάποιος τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι του, θα τα χρησιμοποιήσει ως γέφυρα ή εφαλτήριο για να αντιληφθεί κι ο ίδιος την αξία του. Προκειμένου να επιδιώξει τα ιδανικά του, να αποκτήσει η ζωή του περισσότερη αξία, να γίνει χρήσιμος, να ξεχωρίσει μέσα στο πλήθος και να φανεί, να λάβει τον θαυμασμό και την έγκριση των άλλων και να γίνει ένας εξαίρετος άνθρωπος, είναι διατεθειμένος να πληρώσει το τίμημα. Θα μπορεί έτσι να ζήσει μια ολοκληρωμένη ζωή, να έχει μια επιτυχημένη καριέρα στον κόσμο αυτόν και να εκπληρώσει τα ιδανικά και τις επιθυμίες του. Θα ζει, τότε, μια ζωή γεμάτη αξία. Κοιτάζοντας το πολύβουο πλήθος των ανθρώπων που βρίσκονται γύρω του, ελάχιστοι είναι από τη φύση τους τόσο χαρισματικοί όσο ο ίδιος· ελάχιστοι έχουν θέσει υψηλά ιδανικά και επιθυμίες και έχουν καταβάλει αδιάκοπες προσπάθειες προκειμένου τελικά να τα πετύχουν. Ο ίδιος έχτισε την καριέρα του κάνοντας αυτό που αγαπά, απέκτησε τη φήμη, το κέρδος και το γόητρο που ήθελε, απέδειξε στους άλλους την αξία του αφού την αντιλήφθηκε κι ο ίδιος. Αυτή είναι η επιδίωξη των ανθρώπων. Κάθε άνθρωπος έχει τις δικές του επιδιώξεις, ιδανικά και επιθυμίες με γνώμονα τα μοναδικά του ενδιαφέροντα και χόμπι. Μπορεί φυσικά, αφού θέσει τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες του, να μην καταφέρει τελικά να πετύχει αυτά τα ιδανικά και τις επιθυμίες. Μόλις, όμως, ορίσει κάποιος τα ιδανικά και τις επιθυμίες του, μόλις θέσει συγκεκριμένες επιδιώξεις, δεν υπάρχει περίπτωση να επιτρέψει στον εαυτό του να παραμείνει συνηθισμένος. Όπως λέει και το ρητό, σε όλους αρέσει να μοστράρουν τις ικανότητές τους, όλοι θέλουν να θεωρούνται μοναδικοί. Κανείς δεν θέλει να είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος που θα λέει: «Έτσι θα είναι η ζωή μου. Θα μπορούσα κάλλιστα να γίνω βοσκός, αγρότης, ένας απλός χτίστης ή επιστάτης. Και διανομέας θα μπορούσα να γίνω ή ντελιβεράς». Κανείς δεν έχει τέτοιου είδους ιδανικά. Ας υποθέσουμε ότι λέτε: «Θωρείται ιδανικό το να γίνεις ένας ευτυχισμένος διανομέας;» Όλοι θα απαντήσουν: «Όχι, δεν θεωρείται σε καμία περίπτωση ιδανικό! Ιδανικό και επιθυμία θεωρείται το να γίνεις ιδιοκτήτης μιας εταιρείας διανομών, ένας παγκοσμίου φήμης αφεντικό!» Κανείς δεν θέλει να αποδεχθεί τον ρόλο του ως συνηθισμένος άνθρωπος. Μόλις κάποιος αποκτήσει έστω και την παραμικρή υποψία πως έχει κάποιο ενδιαφέρον ή κάποιο χόμπι, και υπάρχει μία στο εκατομμύριο πιθανότητα να διαπρέψει στην κοινωνία ή έστω να γίνει λίγο επιτυχημένος, δεν πρόκειται να το βάλει κάτω. Θα δώσει το 120 τοις εκατό του εαυτού του και θα πληρώσει οποιοδήποτε τίμημα. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Οι άνθρωποι δεν τα παρατάνε ποτέ.

Ποια είναι η φύση των ιδανικών και των επιθυμιών που γεννιούνται στους ανθρώπους λόγω των ενδιαφερόντων και των χόμπι τους; Αυτό που εκθέτουμε τώρα δεν είναι τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι των ανθρώπων. Τι ακριβώς, λοιπόν, εκθέτουμε και αναλύουμε; Δεν είναι οι επιδιώξεις, τα ιδανικά και οι επιθυμίες που αναπτύσσονται στους ανθρώπους λόγω των ενδιαφερόντων και χόμπι που έχουν; (Ναι.) Δεν εκθέτουμε, στην ουσία, τις διάφορες συμπεριφορές των ανθρώπων και τα μονοπάτια που ακολουθούν ως αποτέλεσμα των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών τους; (Ναι.) Ποια μονοπάτια ακολουθούν, λοιπόν, οι άνθρωποι για χάρη των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών τους; Σε τι είδους μονοπάτι οδηγούν τον κάθε άνθρωπο οι επιδιώξεις, τα ιδανικά και οι επιθυμίες του; Ποιοι είναι οι στόχοι που πετυχαίνει ο καθένας; Το σημαντικότερο ερώτημα που προκύπτει καθώς πραγματοποιούν οι άνθρωποι τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους, πέρα από την ενέργεια και τον χρόνο που επενδύουν, τον όλο και περισσότερο πόνο που υπομένουν και τη σωματική ταλαιπωρία, την κούραση, το άγχος και τις κάθε λογής παρόμοιες δυσκολίες που περνάνε, είναι το εξής: ποιο μονοπάτι ακολουθούν; Με άλλα λόγια, ποιο μονοπάτι πρέπει να ακολουθήσει κανείς, καθώς επιδιώκει τα ιδανικά και τις επιθυμίες του, προκειμένου να καταφέρει όντως να πραγματοποιήσει τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες αυτές; Πρώτα απ’ όλα, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να μάθει κανείς προκειμένου να πραγματοποιήσει τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες που έχει σε αυτόν τον κόσμο; (Κάθε λογής γνώση.) Σωστά, αυτό που πρέπει να μάθει κανείς και με το οποίο πρέπει να εφοδιαστεί είναι κάθε λογής γνώση. Όσο πιο άφθονες, περιεκτικές και βαθιές είναι οι γνώσεις του, τόσο πιο κοντά θα έρχεται κανείς στις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες του. Όσο πιο περιεκτικές, άφθονες και βαθιές είναι οι γνώσεις ενός ανθρώπου, τόσο πιθανότερο είναι να τον αναγνωρίζουν οι άλλοι ως έμπειρο, και τόσο υψηλότερη θα είναι η θέση του στην κοινωνία. Ταυτόχρονα, όσο πιο άφθονες, βαθιές και περιεκτικές είναι οι γνώσεις του, τόσο περισσότερο χρόνο και ενέργεια θα πρέπει αναπόφευκτα να επενδύσει, από άποψη σωματικής ενέργειας. Επίσης, μόλις κάποιος αποκτήσει ένα υπόβαθρο γνώσεων, έρχεται ένα βήμα πιο κοντά στο να πραγματοποιήσει τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες του. Το να έχει κανείς αρκετές γνώσεις δεν είναι παρά το πρώτο μόλις βήμα, το θεμέλιο που βρίσκεται στη βάση. Το επόμενο βήμα που πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι είναι να βουτήξουν μέσα στην κοινωνία, μέσα στις μάζες, μέσα στην απέραντη δεξαμενή βαφής ή, όπως θα έλεγε κανείς, μέσα στην κρεατομηχανή του κλάδου που σχετίζεται με τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους. Πρέπει να διαγωνίζονται, να παλεύουν και να ανταγωνίζονται με δυνάμεις από κάθε πλευρά, καθώς και να παίρνουν μέρος σε κάθε λογής διαγωνισμούς, αγώνες και σεμινάρια. Προκειμένου να πραγματοποιήσουν τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους, πέρα από το να ξοδεύουν πολλή ενέργεια, πρέπει παράλληλα να προσαρμόζονται σε διάφορες καταστάσεις και περιβάλλοντα. Ταυτόχρονα, καθώς οι άνθρωποι βρίσκονται μέσα σ’ αυτήν την απέραντη δεξαμενή βαφής και προκειμένου να προσαρμοστούν στις μάζες και στους μηχανισμούς της κοινωνίας και τους κανόνες του παιχνιδιού, πρέπει να βασίζονται στις γνώσεις τους, και ακόμη περισσότερο, σε όσα έχουν μάθει από τις μάζες, καθώς και στις μεθόδους, τη φιλοσοφία και τους κανόνες επιβίωσης που ήδη γνωρίζουν. Μέσα απ’ όλη αυτήν τη διαδικασία, έρχονται σταδιακά όλο πιο κοντά στις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες στα οποία στοχεύουν. Αφού βγουν ζωντανοί μέσα από τόσες δοκιμασίες και ανατροπές, ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα; Εφόσον είναι νικητές, παίρνουν το στέμμα. Οι χαμένοι, απ’ την άλλη, δεν παίρνουν τίποτα. Με ένα τέτοιο αποτέλεσμα, πετυχαίνουν τελικά τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες που έχουν στη ζωή τους, πραγματοποιούν τους στόχους τους και αποκτούν γερές βάσεις στον κλάδο τους. Μέχρι να γίνει αυτό, οι περισσότεροι έχουν ήδη φτάσει στη μέση ή στην τρίτη ηλικία, ενώ κάποιοι διανύουν πιθανότατα τα τελευταία χρόνια της ζωής τους, οπότε δεν βλέπουν πια πολύ καλά, έχουν χάσει τα μαλλιά, την ακοή και τα δόντια τους. Ναι μεν στην ηλικία αυτήν έχουν πετύχει τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους, αλλά έχουν κάνει και πάρα πολλά βλαβερά πράγματα. Έχουν χαραμίσει ολόκληρη τη ζωή τους για να το καταφέρουν αυτό. Προκειμένου να πραγματοποιήσουν τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους, έχουν, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους, πει πολλά πράγματα παρά τη θέλησή τους, έχουν κάνει κιόλας πράγματα που πήγαιναν κόντρα στην ηθική και τη συνείδησή τους και έχουν ξεπεράσει ορισμένα όρια. Έχουν μάλιστα κάνει και πολλές ασυνείδητες και ανήθικες πράξεις. Έχουν εξαπατήσει ανθρώπους κι έχουν εξαπατηθεί κι οι ίδιοι ουκ ολίγες φορές· έχουν νικήσει ανθρώπους κι έχουν αντίστοιχα νικηθεί και οι ίδιοι. Είχαν την τύχη να επιβιώσουν και να πατήσουν γερά στα πόδια τους. Φαινομενικά, ζουν μια τέλεια ζωή, τάχα έχουν αντιληφθεί την αξία τους και η ζωή τους δεν έχει πάει στράφι. Πέρασαν ολόκληρη τη ζωή τους παλεύοντας για τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους, κι έτσι φαίνεται ότι έχουν ζήσει μια ζωή γεμάτη αξία και νόημα. Αδυνατούν, όμως, να διακρίνουν το μονοπάτι της συμπεριφοράς που θα έπρεπε να είχαν ακολουθήσει, και δεν έχουν κανένα απολύτως σύνθημα για τη ζωή τους. Αντίθετα, όλη τους τη ζωή πάλευαν αποκλειστικά και μόνο για να πραγματοποιήσουν τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους, και πολεμούσαν την ανθρωπότητα, την κοινωνία κι ακόμα και τον ίδιο τους τον εαυτό. Δεν έχουν πια συνείδηση, όρια ούτε και τις αρχές που πρέπει να τηρούν όσον αφορά τη συμπεριφορά τους. Έχουν πραγματοποιήσει μεν τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους και, παρά τις τόσες ανατροπές, έχουν πετύχει τους στόχους ζωής που είχαν θέσει σε κάθε στάδιο. Μέσα τους, όμως, δεν νιώθουν άνετα ούτε αισθάνονται ολοκληρωμένοι. Για να πω τα πράγματα με το όνομά τους, οι επιδιώξεις, τα ιδανικά και οι επιθυμίες που θέτουν οι άνθρωποι με βάση τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι τους τους οδηγούν τελικά σε ένα μονοπάτι όπου επιδιώκουν τη φήμη και το κέρδος. Μπορεί, αφού πετύχουν τους απώτερους στόχους τους, να νιώθουν πως έχουν πλέον αξία και υπόσταση, και πως έχουν κερδίσει και αποκτήσει και φήμη και κέρδος. Εξακολουθούν, όμως, να μην έχουν την παραμικρή ιδέα για το μέλλον, τον προορισμό τους και την αξία της ανθρώπινης ύπαρξης, τα οποία πρέπει να κατανοήσουν πραγματικά οι άνθρωποι. Όσο περισσότερο μεγαλώνουν, τόσο περισσότερο αισθάνονται ότι όλες οι επιδιώξεις τους είναι τρομερά ασαφείς και ανούσιες, με αποτέλεσμα να νιώθουν κενό και ανησυχία. Πρέπει να φτάσουν στα γεράματα για να συνειδητοποιήσουν ότι το μόνο που κατάφεραν με τα ιδανικά και τις επιθυμίες που επεδίωκαν ήταν να ικανοποιήσουν τη ματαιοδοξία τους και να κερδίσουν προσωρινή φήμη και κέρδος. Όλα αυτά τα πράγματα, όμως, δεν είναι παρά εφήμερη παρηγοριά, η οποία μετατρέπεται σύντομα σε άγχος και ανησυχία. Όσο, δηλαδή, μεγαλώνουν οι άνθρωποι, τόσο πιο πιθανό είναι να αρχίσουν να αναλογίζονται το μέλλον τους, να σκέφτονται τι θα απογίνουν και τι θα τους συμβεί μετά τον θάνατό τους. Επειδή, όμως, όλα αυτά τα ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα, επειδή δεν περιέχουν σωστές σκέψεις και απόψεις για όλα αυτά τα θέματα, αρχίζουν να κατακλύζονται από συναισθήματα ανησυχίας και άγχους. Μέχρι, λοιπόν, να κλείσουν τα μάτια τους και να φύγουν από τη ζωή, εξακολουθεί να τους βασανίζει αυτό το άγχος κι αυτή η ανησυχία. Η χαρά που φέρνουν σε κάποιον η φήμη και το κέρδος δεν μένει για πολύ καιρό ζωντανή μέσα στην καρδιά του, ενώ όσο πιο πολύ προσπαθεί κανείς να πιαστεί και να κρατηθεί απ’ αυτήν, τόσο πιο εύκολα χάνεται αυτό το αίσθημα χαράς και μετατρέπεται σε άγχος και φόβο. Όποια, λοιπόν, κι αν είναι τα ιδανικά και οι επιθυμίες που αναπτύσσουν οι άνθρωποι με βάση τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι τους, θα τους οδηγήσουν τελικά σε ένα μονοπάτι όπου θα επιδιώκουν τη φήμη και το κέρδος. Ο μοναδικός στόχος που θα πετύχουν στο τέλος και τα μόνα πράγματα που θα αποκομίσουν είναι η φήμη και το κέρδος και τίποτα περισσότερο. Το μόνο που προσφέρουν στους ανθρώπους η φήμη και το κέρδος είναι εφήμερη παρηγοριά και στιγμιαία ικανοποίηση της σαρκικής ματαιοδοξίας τους. Όταν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, αισθάνονται ότι οι επιδιώξεις, τα ιδανικά και οι επιθυμίες τους είναι αληθινά και ότι μέσα απ’ αυτά νιώθουν προσγειωμένοι. Πιστεύουν ότι, μέσα απ’ αυτά, μπορούν να βρουν πιο εύκολα τη θέση τους στον κόσμο, και να ελέγχουν πιο εύκολα την κατεύθυνση της ζωής τους, να είναι οι ίδιοι κυρίαρχοι της ζωής τους, καθώς και υπεύθυνοι για τη δική τους μοίρα. Μόλις όμως πραγματοποιήσουν τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους, βιώνουν τελικά μια αφύπνιση. Πού οφείλεται αυτό; Συνειδητοποιούν πως έχουν αφιερώσει την ενέργεια ολόκληρης της ζωής τους σε ένα πράγμα κενό, σε κάτι που δεν είναι χειροπιαστό και που δεν μπορούν να νιώσουν μες στην καρδιά τους. Όσο περισσότερο προσπαθούν να πιαστούν και να κρατηθούν από αυτό, τόσο περισσότερο ξεγλιστράει εκείνο, τόσο πιο χαμένοι και κενοί νιώθουν μέσα τους, και φυσικά τόσο πιο φοβισμένοι και μετανιωμένοι αισθάνονται. Οι άνθρωποι έχουν διάφορα ενδιαφέροντα και χόμπι και γι’ αυτό αναπτύσσουν διάφορα ιδανικά και επιθυμίες. Αυτά τα ιδανικά και οι επιθυμίες, λοιπόν, δημιουργούν στους ανθρώπους την ψευδαίσθηση ότι είναι ικανοί να ελέγχουν τη ζωή τους, να επιλέξουν το μονοπάτι που ακολουθούν στη ζωή τους και να καθορίζουν τον τρόπο και τους στόχους της ύπαρξής τους. H ψευδαίσθηση αυτή οφείλεται κατά βάση στο γεγονός ότι οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια ούτε την αγαπούν καθόλου. Θα έλεγε, βέβαια, κανείς πως οφείλεται και στο ότι οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια. Όταν, λοιπόν, κάποιος δεν κατανοεί την αλήθεια, τείνει βάσει ενστίκτου να επιδιώκει πράγματα που θα ικανοποιήσουν είτε τη σάρκα είτε το πνεύμα του. Όσο μακριά του κι αν είναι αυτά, εφόσον εκείνος θεωρεί πως είναι σε θέση να τα αποκτήσει και να τα κρατήσει, είναι διατεθειμένος να πληρώσει το τίμημα και να ξοδέψει γι’ αυτά ακόμη και την ενέργεια και τον χρόνο ολόκληρης της ζωής του. Επειδή, λοιπόν, οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, είναι πολύ εύκολο να κάνουν το λάθος να πιστέψουν πως τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι τους είναι ο ακρογωνιαίος λίθος ή κάποιο προσόν και πλεονέκτημα που θα τους βοηθήσει να επιδιώξουν τους στόχους που έχουν θέσει στη ζωή τους. Για τον λόγο αυτό, είναι πρόθυμοι να πληρώσουν οποιοδήποτε τίμημα χρειαστεί. Δεν αντιλαμβάνεσαι ότι από τη στιγμή που πληρώνεις αυτό το τίμημα, από τη στιγμή που εισέρχεσαι σ’ αυτό το μονοπάτι, είναι γραφτό σου να βαδίσεις σ’ ένα μονοπάτι που ελέγχεται από τον Σατανά και από τις κοσμικές τάσεις και τους κανόνες του παιχνιδιού που ισχύουν στον κόσμο. Είναι, παράλληλα, γραφτό σου να βυθιστείς παρά τη θέλησή σου στη δεξαμενή βαφής, στην κρεατομηχανή της κοινωνίας. Με όποιο χρώμα κι αν βαφτείς, με όποιον τρόπο κι αν αλεστείς, όσο κι αν στρεβλωθεί η ανθρώπινη φύση σου, εσύ παρηγορείς τον εαυτό σου με τα εξής λόγια: «Αν θέλω να πραγματοποιήσω τα ιδανικά και τις επιθυμίες μου και να έχω ένα αύριο, πρέπει να αντέξω!» Λες στον εαυτό σου όλη την ώρα: «Πρέπει να προσαρμοστώ σ’ αυτήν την κοινωνία· τι σημασία έχει τι χρώμα έχω βαφτεί; Πρέπει να το αποδεχτώ και να προσαρμοστώ σ’ αυτό». Ενώ προσαρμόζεσαι σε όλα αυτά τα διαφορετικά περιβάλλοντα, προσαρμόζεσαι και στα διαφορετικά χρώματα με τα οποία βάφεσαι και αποδέχεσαι συνεχώς διαφορετικές εκδοχές του εαυτού σου, με διαφορετικό ύφος και χαρακτήρα η κάθε μία. Με αυτόν τον τρόπο, οι άνθρωποι γίνονται εν αγνοία τους όλο και πιο απαθείς, όλο και πιο αδιάντροποι, ενώ η συνείδηση και η λογική τους αδυνατούν όλο και περισσότερο να καθοδηγήσουν ή να ελέγξουν τις σκέψεις, τις επιθυμίες και τις επιλογές τους. Τελικά, οι περισσότεροι άνθρωποι πετυχαίνουν τα ιδανικά και τις επιθυμίες που επιδιώκουν, άλλοι σε μεγαλύτερο και άλλοι σε μικρότερο βαθμό. Υπάρχουν, βέβαια, και λίγοι άνθρωποι που, όπως κι αν προσπαθούν, όσο κόπο κι αν κάνουν και όσες δυσκολίες κι αν περνάνε, εξακολουθούν να μην μπορούν να πραγματοποιήσουν τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους. Άσχετα με το τελικό αποτέλεσμα, τι είναι αυτό που κερδίζουν οι άνθρωποι; Όσοι πετυχαίνουν τον στόχο τους αποκτούν φήμη και κέρδος. Όσοι πάλι αποτυγχάνουν, μπορεί να μην είναι σε θέση να κερδίσουν αυτήν τη φήμη και το κέρδος, αποκτούν όμως το ίδιο πράγμα με τους πετυχημένους ανθρώπους, δηλαδή, τα κάθε λογής κακά και τις διάφορες αρνητικές σκέψεις που τους έχει εμφυσήσει ο Σατανάς, η μοχθηρή αυτή ανθρωπότητα και ολόκληρος ο κοινωνικός μηχανισμός και η μοχθηρή επιρροή της κοινωνίας. Για ποιον άλλο λόγο, άλλωστε, χρησιμοποιούν οι άνθρωποι τόσο συχνά φράσεις του τύπου: «δεν είμαι και χθεσινός», «η γριά αλεπού δεν πιάνεται με ξόβεργες», «παλιά καραβάνα» ή «έχω περάσει από πολλές φουρτούνες» και ούτω καθεξής; Αυτό οφείλεται στο γεγονός πως, καθώς επιδιώκεις τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου και βρίσκεσαι σε αυτήν την απέραντη δεξαμενή βαφής και σε αυτήν την κρεατομηχανή της κοινωνίας, «μαθαίνεις» επίσης ένα σωρό πράγματα που δεν ανήκουν στα φυσικά σου ένστικτα. Ο όρος «μαθαίνω» που χρησιμοποιούμε εδώ πρέπει να μπει σε εισαγωγικά. Τι πάει να πει, λοιπόν, «μαθαίνω»; Πάει να πει ότι η κοινωνία, ο Σατανάς και η μοχθηρή ανθρωπότητα σε γαλουχούν με κάθε λογής σκέψεις που αψηφούν την κανονική ανθρώπινη συνείδηση και λογική, με αποτέλεσμα να ζεις με όλο και λιγότερη συνείδηση και λογική, να γίνεσαι όλο και πιο αδιάντροπος και να σιχαίνεσαι όλο και περισσότερο τους κανονικούς ανθρώπους και όσους βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι. Ποιο είναι, την ίδια στιγμή, το χειρότερο αποτέλεσμα; Όχι μόνο θα περιφρονείς όλο και περισσότερο όσους έχουν κανονική ανθρώπινη φύση, συνείδηση και λογική, αλλά ταυτόχρονα, θα ζηλεύεις και θα θαυμάζεις τις κατάπτυστες πράξεις όσων προδίδουν τη συνείδηση και το ήθος τους και θα ζηλεύεις τα άφθονα υλικά ή οικονομικά οφέλη που αποκομίζουν μέσα από τις κατάπτυστες πράξεις και την κακή συμπεριφορά τους. Αυτή δεν είναι η συνέπεια; (Ναι.) Και είναι μια άκρως τρομακτική συνέπεια. Καθώς, δηλαδή, οι άνθρωποι επιδιώκουν να πραγματοποιήσουν τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους, γίνονται όλο και πιο ζοφεροί και τρομακτικοί στην όψη, χάνουν σταδιακά τη συνείδηση και τη λογική τους, ενώ η ηθική τους θεώρηση, η στάση ζωής και η συμπεριφορά τους χαρακτηρίζονται από όλο και περισσότερη μοχθηρία, ασχήμια, ποταπότητα και αχρειότητα.

Από τη στιγμή που αρχίζει κανείς να αναπτύσσει κάποια ενδιαφέροντα και χόμπι μέχρι τη στιγμή που πραγματοποιεί τα ιδανικά και τις επιθυμίες του, το μονοπάτι στο οποίο βαδίζει και οι δραστηριότητες στις οποίες επιδίδεται κατά τη διαδικασία αυτή —με άλλα λόγια, ολόκληρη η τρέχουσα κατάσταση της ζωής του— είναι, θα μπορούσαμε να πούμε, έρμαιο της κοινωνίας και των μοχθηρών τάσεων. Στην πραγματικότητα, είναι και μια διαδικασία κατά την οποία, καθώς επιδιώκει κανείς να πραγματοποιήσει τα ιδανικά και τις επιθυμίες του, δέχεται πρόθυμα να τον χειραγωγεί, να τον ποδοπατά και να τον εκμεταλλεύεται ο Σατανάς. Είναι φυσικά και μια διαδικασία κατά την οποία ο Σατανάς τον διαφθείρει βαθύτερα και πιο συγκεκριμένα σε οποιοδήποτε θέμα. Κάθε φορά που έρχεσαι αντιμέτωπος με οποιαδήποτε κατάσταση, ο Σατανάς σού εμφυσά συνεχώς την ιδέα ότι, αν θες να πετύχεις τους στόχους σου, πρέπει να αξιοποιήσεις κάθε αναγκαίο μέσο και να εγκαταλείψεις καθετί θετικό και καθετί που οφείλει να υποστηρίζει η κανονική ανθρώπινη φύση, όπως για παράδειγμα, την αξιοπρέπεια, την ακεραιότητα, τα ηθικά όρια, τη συνείδηση και τα κριτήρια της συμπεριφοράς σου. Την ίδια στιγμή που σε παραπλανά ώστε να εγκαταλείψεις σταδιακά όλα αυτά τα πράγματα, δοκιμάζει, παράλληλα, τη συνείδηση, τη λογική και τα ηθικά σου όρια, καθώς και το ελάχιστο ίχνος ντροπής που σου έχει απομείνει. Μόλις τελειώσει μ’ αυτό και καθώς σε παραπλανούν, σε βάζουν σε πειρασμό, σε ελέγχουν και σε ποδοπατούν οι μοχθηρές τάσεις, σε βάζει τότε να κάνεις διαρκείς συμβιβασμούς. Καθώς, λοιπόν, κάνεις διαρκείς συμβιβασμούς, επιλέγεις να υιοθετήσεις τις σκέψεις και τις απόψεις που σου έχει ενσταλάξει ο Σατανάς για το πώς βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα και πώς συμπεριφέρεσαι και ενεργείς. Κάνεις, παράλληλα, ενεργά πράξη όλες αυτές τις σκέψεις και τις απόψεις που σου έχει μεταλαμπαδεύσει ο Σατανάς, καθώς και τους τρόπους και τις μεθόδους για το πώς πρέπει να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς. Όλα αυτά τα κάνεις διστακτικά και παρά τη θέλησή σου. Προκειμένου, όμως, να πετύχεις τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου, τα κάνεις την ίδια στιγμή πρόθυμα και ενεργά με μια πολύ συγκαταβατική στάση. Με δυο λόγια, μπορεί, κατά τη διαδικασία αυτή, οι άνθρωποι να παραμένουν παθητικοί, αλλά αν το δούμε από μια άλλη οπτική, συμμορφώνονται ενεργά υπό τον έλεγχο και τη διαφθορά του Σατανά. Καθώς επιδιώκουν να πραγματοποιήσουν τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους, ζουν όλη την ώρα ως έρμαια των μοχθηρών τάσεων της κοινωνίας, βυθισμένοι μέσα στην απέραντη δεξαμενή βαφής των τάσεων αυτών. Ζουν, επίσης, εγκλωβισμένοι σε μια σύνθετη και αντιφατική νοοτροπία, καθώς είναι την ίδια στιγμή πρόθυμοι και απρόθυμοι, και ζουν σε μια πραγματικότητα που είναι, επίσης, σύνθετη και αντιφατική. Καθ’ όλη αυτήν τη διαδικασία, καθώς οι άνθρωποι έρχονται όλο και πιο κοντά στα ιδανικά, τις επιθυμίες και τους στόχους ζωής που επιδιώκουν, χάνουν όλο και περισσότερο την ανθρώπινή τους υπόσταση, η συνείδησή τους παραλύει όλο και περισσότερο και η λογική τους λιγοστεύει. Πιστεύουν, όμως, βαθιά μέσα τους, ότι έχουν ιδανικά και επιθυμίες, και μερικοί μάλιστα λένε ότι τα ιδανικά και οι επιθυμίες τους είναι οι πεποιθήσεις τους, ότι το να έχουν πεποιθήσεις στην καρδιά τους σημαίνει ότι έχουν πιστεύω, και ότι κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει πιστεύω στη ζωή του. Θεωρούν ότι είναι κανονικοί άνθρωποι επειδή ακριβώς έχουν πιστεύω, κι έτσι νομίζουν πως πρέπει να συνεχίσουν τις επιδιώξεις τους σύμφωνα με τις μεθόδους και τους νόμους επιβίωσης που ακολουθούσαν ως τώρα. Θεωρούν, επίσης, ότι εφόσον αυτό έχει καλά αποτελέσματα και τους φέρνει όλο και πιο κοντά στα ιδανικά και τους στόχους τους στη ζωή, αξίζει να πληρώσουν το οποιοδήποτε τίμημα, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι θα χάσουν τα πάντα. Επειδή, λοιπόν, είναι εγκλωβισμένοι σε αυτήν την αντιφατική νοοτροπία, κατά την οποία είναι την ίδια στιγμή πρόθυμοι και απρόθυμοι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να αποδέχονται τον έλεγχο του Σατανά, τις σκέψεις του, τη χειραγώγηση και τα τεχνάσματά του. Συνεχίζουν χωρίς κανέναν δισταγμό να επιδιώκουν να πραγματοποιήσουν τα ιδανικά τους και να πετύχουν τους στόχους τους στη ζωή, ακόμη και στην περίπτωση που ξέρουν καλά ότι τους έχει διαφθείρει η κοινωνία και οι μοχθηρές τάσεις. Κάποιοι μάλιστα καμαρώνουν που είναι σε θέση να καταφεύγουν σε κάθε αναγκαίο μέσο και που δεν το έχουν βάλει ποτέ κάτω, και χαίρονται που μπορούν και επιμένουν μέχρι και σήμερα. Κρίνοντας, τώρα, από τις συμπεριφορές που επιδεικνύουν οι άνθρωποι καθώς επιδιώκουν τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους, καθώς και από τα μονοπάτια που ακολουθούν και τις τόσες αλλαγές που γίνονται μέσα τους, τι σόι μονοπάτι είναι αυτό που ακολουθούν για να επιδιώξουν να πραγματοποιήσουν τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους; (Είναι ένα μονοπάτι που οδηγεί στην καταστροφή.) Αυτό το μονοπάτι δεν έχει επιστροφή, και όσο πιο βαθιά σ’ αυτό εισέρχονται οι άνθρωποι, τόσο πιο πολύ απομακρύνονται από τον Θεό. Θα έλεγε κανείς, μάλιστα, πως είναι ένα μονοπάτι που οδηγεί στην καταστροφή. Τα ιδανικά και οι επιθυμίες που έχουν θέσει οι άνθρωποι τους οδηγούν στους στόχους ζωής τους, κι εκεί ακριβώς τους περιμένει ο Σατανάς. Καθώς, λοιπόν, βαδίζουν προς τους στόχους ζωής τους, δεν τους συνοδεύει και δεν τους ακολουθεί η αλήθεια ούτε τα λόγια του Θεού. Ποιος τούς συνοδεύει, άρα; (Ο Σατανάς, μαζί με τις μοχθηρές τάσεις του και τις διάφορες φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις.) Τους συνοδεύει ο Σατανάς, ο έλεγχός του, η διαφθορά του, τα τεχνάσματα και οι αλλεπάλληλοι πειρασμοί του. Πρόκειται για ένα μονοπάτι χωρίς επιστροφή, ένα μονοπάτι που οδηγεί στην καταστροφή, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Κι αυτό γιατί, καθώς οι άνθρωποι επιδιώκουν τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους, ο στόχος που επιδιώκουν στην πραγματικότητα δεν είναι η πραγματοποίηση αυτών των ιδανικών και των επιθυμιών. Αντίθετα, η επιδίωξη αυτών των πραγμάτων λειτουργεί γι’ αυτούς ως κινητήρια δύναμη και θεμέλιο που θα τους βοηθήσει να αποκτήσουν φήμη και κέρδος. Αυτή είναι η ουσία του θέματος και η πραγματικότητα. Το μόνο που καταφέρνει όποιος ακολουθεί αυτό το μονοπάτι είναι να λαχταρά όλο και περισσότερο τη φήμη και το κέρδος, τις μοχθηρές τάσεις του κόσμου. Το μόνο που καταφέρνει όποιος ακολουθεί αυτό το μονοπάτι είναι να βυθίζεται όλο και πιο βαθιά, να εξαχρειώνεται ολοένα και περισσότερο, να χάνει κάθε ίχνος ορθολογισμού και συνείδησης, και να απομακρύνεται από τα θετικά πράγματα. Παράλληλα, το μονοπάτι αυτό θα τον απομακρύνει όλο και περισσότερο από τους πιο πρακτικούς τρόπους ζωής και τους στόχους ζωής που θα πρέπει να έχει κάποιος με κανονική ανθρώπινη φύση. Το μόνο που θα καταφέρει ένα τέτοιο μονοπάτι είναι να κάνει τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων να ριζώσουν βαθύτερα, και να τους απομακρύνει ακόμα περισσότερο από την κυριαρχία και την ενορχήστρωση του Θεού. Όπως είναι φυσικό, οι άνθρωποι θα δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να διακρίνουν μεταξύ των θετικών και των αρνητικών πραγμάτων. Αυτό είναι γεγονός. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να λύσουμε αυτά τα προβλήματα; Σχετικά με τι πρέπει να συναναστραφούμε, μόλις κατανοήσουμε την ουσία των ανθρώπινων επιδιώξεων, ιδανικών και επιθυμιών; Δεν πρέπει να συναναστραφούμε σχετικά με το πώς να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους; (Ναι.)

Μόλις τώρα συναναστρεφόμασταν λέγοντας ότι το να επιδιώκει κανείς να πραγματοποιήσει τα ιδανικά και τις επιθυμίες του είναι ένα μονοπάτι χωρίς επιστροφή, ένας δρόμος που οδηγεί στην καταστροφή. Δεν πρέπει, άρα, να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι τον συγκεκριμένο τρόπο ζωής; (Ναι.) Πρέπει να εγκαταλείψουν και να αλλάξουν τον τρόπο ζωής τους, ο οποίος δεν είναι ούτε η σωστή προσέγγιση ούτε το σωστό μονοπάτι που πρέπει να ακολουθεί κανείς στη ζωή. Αφού, λοιπόν, δεν είναι ένας σωστός τρόπος ζωής, πρέπει να τον εγκαταλείψουν, να τον αλλάξουν και να υιοθετήσουν μια σωστή προσέγγιση απέναντι στη ζωή και την ύπαρξη. Εννοείται πως πρέπει κιόλας να υιοθετήσουν μια σωστή προσέγγιση ως προς τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι τους, καθώς και τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους. Τα ταλέντα και τα χαρίσματα που έχουν οι άνθρωποι, σε συνδυασμό με τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι τους, τους επιτρέπουν να θέσουν παράλληλα τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους, καθώς και τους στόχους που θα επιδιώξουν. Οι συγκεκριμένοι στόχοι, όμως, δεν είναι σωστοί και θα οδηγήσουν τους ανθρώπους σε ένα μονοπάτι χωρίς επιστροφή· θα τους απομακρύνουν ακόμα περισσότερο από τον Θεό και θα τους οδηγήσουν τελικά στην καταστροφή. Εφόσον οι στόχοι αυτοί δεν είναι σωστοί, ποια είναι τα σωστά βήματα που πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι; Κατ’ αρχάς, ας δούμε αν είναι σωστό να έχει κανείς ενδιαφέροντα και χόμπι. Με άλλα λόγια, εντάσσονται τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι στην κατηγορία των αρνητικών πραγμάτων; (Όχι.) Τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι ενός ανθρώπου δεν είναι από τη φύση τους λανθασμένα, και φυσικά κανείς δεν μπορεί να τα χαρακτηρίσει ως αρνητικά. Δεν πρέπει να τα καταδικάζουμε ούτε να τα επικρίνουμε. Το να έχει κανείς ενδιαφέροντα, χόμπι και ταλέντα σε ορισμένους τομείς είναι μέρος της κανονικής ανθρώπινης φύσης· κάθε άνθρωπος τα έχει. Σε κάποιους αρέσει ο χορός, σε άλλους το τραγούδι, η ζωγραφική ή η υποκριτική· κάποιοι ενδιαφέρονται για τη μηχανολογία, την οικονομία, τη μηχανική ή την ιατρική, ενώ άλλοι για τη γεωργία, την ιστιοπλοΐα ή κάποιο άλλο άθλημα· σε μερικούς αρέσει να μελετάνε γεωγραφία, γεωλογία ή αεροπλοΐα και, φυσικά κάποιοι θέλουν να μελετάνε ακόμα πιο δυσνόητα αντικείμενα. Όποια κι αν είναι τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι κάποιου, όλα αποτελούν μέρος της ανθρώπινης φύσης και της κανονικής ανθρώπινης ζωής. Δεν πρέπει να τα διαβάλλει κανείς ως αρνητικά ούτε να τα επικρίνει, πόσο μάλλον να τα απαγορεύσει. Όποια, δηλαδή, ενδιαφέροντα και χόμπι κι αν έχεις είναι θεμιτά, οπότε πρέπει να επιτρέπονται. Με αυτό ως δεδομένο, πώς πρέπει να αντιμετωπίζει κανείς τα ιδανικά και τις επιθυμίες που σχετίζονται με τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι; Σε κάποιους, για παράδειγμα, αρέσει η μουσική. Λένε, λοιπόν, το εξής: «Θέλω να γίνω μουσικός ή μαέστρος». Στο εξής, λοιπόν, παραμελούν οτιδήποτε άλλο, προκειμένου να σπουδάσουν και να εξελιχθούν στον τομέα της μουσικής. Θέτουν, έτσι, ως στόχο και κατεύθυνση της ζωής τους το να εργαστούν κάποια στιγμή σε μια θέση μουσικού. Είναι σωστό αυτό που κάνουν; (Δεν είναι σωστό, όχι.) Δεν έχουμε να σχολιάσουμε κάτι στην περίπτωση που δεν πιστεύεις στον Θεό, ζεις στα εγκόσμια και περνάς τη ζωή σου πραγματοποιώντας τα ιδανικά και τις επιθυμίες που έχεις θέσει με βάση τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου. Εφόσον, όμως, τώρα είσαι πιστός στον Θεό, αν έχεις τέτοια ενδιαφέροντα και χόμπι και θέλεις να αφιερώσεις ολόκληρη τη ζωή σου και να πληρώσεις το τίμημα μιας ολόκληρης ζωής, για να πραγματοποιήσεις τα ιδανικά και τις επιθυμίες που έχεις θέσει βάσει αυτών, είναι καλό ή κακό το μονοπάτι που ακολουθείς; Αξίζει να προωθείς ένα τέτοιο μονοπάτι; (Δεν αξίζει, όχι.) Ας μη μιλήσουμε ακόμα για το αν αξίζει ή όχι να προωθεί κανείς ένα τέτοιο μονοπάτι· κάθε θέμα που προκύπτει, πρέπει να το εξετάζεις με σοβαρότητα. Πώς, θα το κάνεις, λοιπόν, αυτό προκειμένου να δεις αν το συγκεκριμένο θέμα είναι σωστό ή λάθος; Πρέπει να αναλογιστείς αν οι επιδιώξεις, τα ιδανικά και οι επιθυμίες που έχεις θέσει έχουν κάποια σχέση με τις διδασκαλίες του Θεού και τη σωτηρία και τις προσδοκίες που έχει Εκείνος για σένα, καθώς και αν έχουν κάποια σχέση με την πρόθεσή Του να σώσει την ανθρωπότητα ή με την αποστολή σου και το καθήκον σου· πρέπει, επίσης, να αναλογιστείς αν θα σε βοηθήσουν να ολοκληρώσεις την αποστολή σου και να εκπληρώσεις το καθήκον σου πιο αποτελεσματικά ή αν θα αυξήσουν τις πιθανότητες να σωθείς και θα σε βοηθήσουν να ικανοποιήσεις τις προθέσεις του Θεού. Εφόσον είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος, είναι δικαίωμά σου να επιδιώκεις τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου. Αν, όμως, πραγματοποιείς τα δικά σου ιδανικά και τις δικές σου επιθυμίες και επιδιώκεις το συγκεκριμένο μονοπάτι, θα οδηγηθείς στο μονοπάτι της σωτηρίας; Θα σε οδηγήσει κάτι τέτοιο σ’ ένα μονοπάτι όπου θα έχεις φόβο Θεού και θα αποφεύγεις το κακό; Θα πετύχεις τελικά το αποτέλεσμα να υποταχθείς απόλυτα στον Θεό και να Τον λατρεύεις; (Όχι.) Αυτό εξυπακούεται. Αφού όλα αυτά δεν πρόκειται να γίνουν και εφόσον πιστεύεις στον Θεό, είναι θετικά ή αρνητικά τα ιδανικά και οι επιθυμίες που θέτεις λόγω των ενδιαφερόντων σου, των χόμπι σου, ακόμη και των ταλέντων και των χαρισμάτων που έχεις; Πρέπει να τα έχεις ή όχι; (Είναι αρνητικά και δεν πρέπει να τα έχουμε.) Δεν πρέπει να τα έχετε, όχι. Τι καταλήγει, άρα, να γίνει η φύση των ιδανικών και των επιθυμιών ενός ανθρώπου; Κάτι θετικό ή κάτι αρνητικό; Ένα δικαίωμα που σου αναλογεί ή κάτι που δεν πρέπει να έχεις; (Κάτι αρνητικό, κάτι που δεν πρέπει να έχω.) Καταλήγει να γίνει κάτι που δεν πρέπει να έχεις. Λένε κάποιοι άνθρωποι: «Εφόσον δεν πρέπει να έχω αυτά τα πράγματα, αυτό λογικά σημαίνει ότι μου στερείς τα δικαιώματά μου!» Δεν σου στερώ τα δικαιώματά σου· λέω απλώς τι είδους μονοπάτι πρέπει να ακολουθούν οι άνθρωποι και πώς πρέπει να επιδιώκουν την αλήθεια. Δεν σου στερώ τα δικαιώματά σου· η επιλογή είναι στο χέρι σου κι είσαι ελεύθερος να επιλέξεις ό,τι θες. Όσον αφορά, όμως, τη φύση αυτού του ζητήματος και το πώς πρέπει να το κρίνει κανείς, τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούμε έχουν μια βάση, δεν μιλάμε στον αέρα. Αν έχεις ως βάση τα λόγια του Θεού και βλέπεις το θέμα από την οπτική της αλήθειας, τα ιδανικά και οι επιθυμίες ενός ανθρώπου δεν είναι θετικά πράγματα. Για να γίνω, βέβαια, πιο συγκεκριμένος, αν είσαι πιστός στον Θεό και θες να επιδιώξεις την αλήθεια για να μπορέσεις να σωθείς, αν θες να επιδιώξεις την αλήθεια για να μπορέσεις να έχεις φόβο Θεού, να αποφεύγεις το κακό και να υποταχθείς σ’ Αυτόν, δεν πρέπει, στην περίπτωση αυτή, να έχεις τα ίδια ιδανικά και τις ίδιες επιθυμίες με τους κοσμικούς ανθρώπους. Με άλλα λόγια, προκειμένου να επιδιώξεις την αλήθεια και να μπορέσεις να σωθείς, θα πρέπει να εγκαταλείψεις τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου. Για να το θέσω διαφορετικά, αν θες να επιδιώξεις την αλήθεια για να μπορέσεις να σωθείς, δεν πρέπει να επιδιώκεις τα δικά σου ιδανικά και τις δικές σου επιθυμίες, και ειδικά όχι για να αποκτήσεις φήμη και κέρδος. Είναι σωστή αυτή η διατύπωση; (Ναι.) Όλα είναι ξεκάθαρα τώρα. Ως πιστός στον Θεό, εφόσον είσαι πρόθυμος να επιδιώξεις την αλήθεια και θες να σωθείς, πρέπει να εγκαταλείψεις τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου και το συγκεκριμένο μονοπάτι. Πρέπει, δηλαδή, να εγκαταλείψεις το μονοπάτι της επιδίωξης φήμης και κέρδους, και όλα αυτά τα ιδανικά και τις επιθυμίες. Δεν θα πρέπει να επιλέξεις ως στόχο της ζωής σου την πραγματοποίηση των ιδανικών και των επιθυμιών σου· πρέπει, αντίθετα, να επιδιώκεις την αλήθεια, για να μπορέσεις έτσι να σωθείς.

Ορισμένοι ρωτάνε το εξής: «Αφού δεν μπορώ να πραγματοποιήσω τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες μου και τα έχω εγκαταλείψει όλα αυτά, τι πρέπει να κάνω με τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι μου;» Αυτό είναι δική σου υπόθεση. Μπορείς να διατηρήσεις τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι που μπορεί να έχεις, με την προϋπόθεση πάντα να μην αναστατώνουν την κανονική σου επιδίωξη, να μην σε εμποδίζουν να εκτελέσεις το καθήκον σου και να ολοκληρώσεις την αποστολή σου, και να μην επηρεάζουν τους στόχους της ζωής σου ή το μονοπάτι που ακολουθείς. Μπορεί, βέβαια, να το αντιληφθεί κανείς και με τον εξής τρόπο: Αυτά τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι αποτελούν μέρος της ανθρώπινης φύσης σου, και άρα, θα μπορούσε να πει κανείς ότι σου τα έδωσε ο Θεός. Ο Θεός είναι Αυτός που έχει προκαθορίσει κάθε πτυχή ενός ανθρώπου, όπως για παράδειγμα, την εμφάνισή του, την οικογένειά του, το υπόβαθρό του και το περιβάλλον επιβίωσής του. Δεν μπορούμε, λοιπόν, να αρνηθούμε και το γεγονός ότι ο Θεός είναι Αυτός που σου έδωσε τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι που έχεις. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός· είναι κάτι βέβαιο. Ορισμένοι άνθρωποι, για παράδειγμα, είναι καλοί στις γλώσσες, άλλοι στη ζωγραφική ή τη μουσική, κάποιοι στη διάκριση ήχων ή χρωμάτων και ούτω καθεξής. Είτε αυτά τα πράγματα είναι κάποιες ιδιαίτερες δεξιότητες είτε ενδιαφέροντα και χόμπι που έχεις, μπορούμε να πούμε πως είναι όλα μέρος της ανθρώπινης φύσης. Γιατί, λοιπόν, δίνει ο Θεός στους ανθρώπους ορισμένα ενδιαφέροντα και χόμπι; Για να γίνει η ανθρώπινη σου ζωή λίγο πιο πλούσια και λίγο πιο ενδιαφέρουσα, για να έχει η ζωή σου κάποια στοιχεία ψυχαγωγίας και αναψυχής, χωρίς όμως να επηρεάζουν αυτά την πορεία σου στο σωστό μονοπάτι ζωής. Με τον τρόπο αυτόν, η ζωή σου δεν θα είναι τόσο ανιαρή, βαρετή και μονότονη. Όταν, ας πούμε, έρχεται η ώρα να ψάλλετε ύμνους σε μια συνάθροιση, αν κάποιος ξέρει να παίζει πιάνο ή κιθάρα, μπορεί να συνοδεύει το τραγούδι. Αν κανένας δεν ήξερε να παίζει μουσική, δεν θα το απολαμβάνατε το ίδιο. Το αποτέλεσμα θα είναι πολύ καλύτερο αν κάποιος παίζει μουσική, αντί να τραγουδάτε ακαπέλα, και όλοι θα το απολαύσουν. Ταυτόχρονα, οι άνθρωποι θα διευρύνουν τους ορίζοντες τους, θα αποκτήσουν περισσότερες εμπειρίες, η ζωή τους θα αποκτήσει περισσότερη ουσία, θα νιώθουν πως η ζωή είναι πιο όμορφη και θα είναι πιο χαρούμενοι. Αυτό θα ωφελήσει τόσο την κανονική ανθρώπινη φύση τους όσο και το μονοπάτι της πίστη τους στον Θεό. Αν, για παράδειγμα, σου αρέσει να ζωγραφίζεις και δεις πως η ζωή των αδελφών έχει καταντήσει κάπως μονότονη, μπορείς να κάνεις χιουμοριστικές ζωγραφιές ή πνευματώδη και χιουμοριστικά σκίτσα, ώστε να απεικονίσεις τις αρνητικές εκφράσεις, τα αρνητικά πρόσωπα ορισμένων ανθρώπων, καθώς και τα αρνητικά τους σχόλια. Μπορείς έπειτα να τα συγκεντρώσεις όλα αυτά σ’ ένα μικρό βιβλιαράκι και να το μοιράσεις σε όλους, ακόμα και σ’ αυτούς που τα βλέπουν όλα μαύρα. Με το που το δουν, θα πουν: «Αμάν, εμένα ζωγράφισες εδώ;» Θα βάλουν τότε τα γέλια και θα χαρούν, οπότε δεν θα είναι πια αρνητικοί. Καλό δεν είναι αυτό; Χωρίς να καταβάλεις μεγάλη προσπάθεια, τους βοήθησες να αποβάλουν την αρνητικότητά τους πανεύκολα. Αν, στον ελεύθερο χρόνο τους, οι άνθρωποι ζωγραφίζουν, παίζουν μουσική, συζητούν για τέχνη ή ασχολούνται με την υποκριτική και ερμηνεύουν διάφορους χαρακτήρες, όπως για παράδειγμα διάφορα είδη αρνητικών ή αλαζονικών ανθρώπων και τις διάφορες εκδηλώσεις αντίχριστων που ενεργούν αυθαίρετα, τους είναι πιο εύκολο να βελτιώσουν τη διάκρισή τους και να διευρύνουν τους ορίζοντές τους. Δεν είναι καλό αυτό; Πώς γίνεται, λοιπόν, να είναι άχρηστα τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι; Είναι πράγματα που ωφελούν τους ανθρώπους. Αν, όμως, τα ιδανικά και οι επιθυμίες που γεννιούνται από τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου σε κατευθύνουν σε ένα μονοπάτι που δεν έχει επιστροφή, τότε δεν σου κάνουν καλό. Αντίθετα, αν αξιοποιείς τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου στη ζωή έτσι ώστε η ανθρώπινη φύση σου να γίνει πιο διορατική, η ζωή σου πιο πλούσια και ενδιαφέρουσα, κι εσύ να γίνεις πιο πνευματώδης και ευδιάθετος και να ζήσεις μια πιο υγιή και ελεύθερη ζωή, χωρίς περιορισμούς, τότε τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου θα έχουν θετικό αποτέλεσμα. Θα είναι ωφέλιμα για όλους και θα σε διαπαιδαγωγούν, χωρίς να επηρεάζουν την εκτέλεση του καθήκοντός σου και την ολοκλήρωση της αποστολής σου. Είναι μάλιστα βέβαιο πως θα σε βοηθήσουν σε έναν βαθμό να εκπληρώσεις το καθήκον σου. Αν, ας πούμε νιώθεις πεσμένος ή αποθαρρημένος, τραγούδα ένα τραγούδι, παίξε ένα όργανο ή λίγη χαρούμενη και ρυθμική μουσική, και θα δεις πως θα σου φτιάξει το κέφι, και θα μπορέσεις έτσι να προσέλθεις ενώπιον του Θεού για να προσευχηθείς. Δεν θα νιώθεις πια αρνητικότητα, δεν θα παραπονιέσαι ούτε θα θέλεις να παραιτηθείς. Θα ανακαλύψεις, παράλληλα, τις αδυναμίες και τα ελαττώματά σου, και θα συνειδητοποιήσεις πόσο εύθραυστος είσαι και πόσο ανίκανος να αντιμετωπίσεις οποιεσδήποτε εξάρσεις ή αναποδιές. Αν παίζεις κάποιο μουσικό όργανο, θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα· μπορεί να πει κανείς πως ξέρεις να ζεις. Δεν έχουν, λοιπόν, θετικό αποτέλεσμα αυτά τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι; (Ναι.) Επιπλέον, θα μπορούσαμε να τα θεωρήσουμε εργαλεία που, αν τα χρησιμοποιήσεις σωστά, μπορούν να σου φτιάξουν το κέφι και να σου δώσουν τη δυνατότητα να ζήσεις μια πιο κανονική και ορθολογική ζωή. Μπορούν σε κάποιον βαθμό να επιταχύνουν ή να διευκολύνουν την είσοδό σου στην αλήθεια-πραγματικότητα και να σου παρέχουν ένα επιπλέον εργαλείο που θα σου χρησιμεύσει για να εκτελέσεις τα καθήκοντά σου. Η ανθρώπινη φύση ορισμένων ανθρώπων, βέβαια, είναι κακή και πονηρή. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι είναι πάντα φιλόδοξοι, έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου ή είναι όντως αντίχριστοι. Όταν, λοιπόν, έχουν κάποια ενδιαφέροντα και χόμπι, αυτό μπορεί να θεωρηθεί πρόβλημα, γιατί ενδέχεται να τα χρησιμοποιήσουν ως άσσο στο μανίκι τους ή να νομίζουν ότι αυτοί είναι και κανένας άλλος. Αυτό, λοιπόν, τροφοδοτεί αναμφίβολα την επιθετικότητα και το θράσος τους να κάνουν κακές πράξεις. Τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι, άρα, δεν είναι από τη φύση τους κακά ή αρνητικά. Οι καλοί και κανονικοί άνθρωποι τα χρησιμοποιούν θετικά, ενώ οι κακοί, οι πονηροί και οι αρνητικοί τα χρησιμοποιούν για να κάνουν πονηρές και κακές πράξεις. Τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι, άρα, μπορούν να σε κάνουν είτε καλύτερο είτε χειρότερο, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Ας επανέλθουμε τώρα στο πώς μπορούν οι άνθρωποι να εγκαταλείψουν τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους. Αφού κατανοήσει κανείς την ουσία των ενδιαφερόντων και των χόμπι, δεν θα πρέπει να βλέπει εντελώς ρόδινα τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι που έχει κάποιος ούτε βέβαια και να απορρίπτει έναν άνθρωπο επειδή έχει κάποια ενδιαφέροντα ή χόμπι. Αυτά είναι μέρος της κανονικής ανθρώπινης φύσης και πρέπει να αντιμετωπίζονται σωστά. Δεν είναι σωστό να αρχίσουν τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου να επηρεάζουν τις ζωές των άλλων ή να τους προκαλούν δυσφορία, ούτε είναι σωστό να τα κάνεις εις βάρος των άλλων. Πέρα απ’ αυτές τις περιπτώσεις, όμως, τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου είναι θεμιτά, κι αναμένεται ότι οι άνθρωποι μπορούν να τα αντιμετωπίζουν σωστά, να τα χρησιμοποιούν και να τα αξιοποιούν με σύνεση. Φυσικά, για να χρησιμοποιήσεις και να αξιοποιήσεις τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου με τον καλύτερο και σωστότερο τρόπο, φρόντισε να έχουν τη μεγαλύτερη δυνατή επίδραση στη δουλειά σου και στα καθήκοντα που εκτελείς, και να τα αξιοποιείς στον μέγιστο δυνατό βαθμό· μην τα αφήνεις να πάνε χαμένα. Κάποιοι λένε το εξής: «Τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι μου μπορούν να παίξουν σπουδαίο ρόλο στην εκτέλεση των καθηκόντων μου, αλλά νιώθω ότι προς το παρόν δεν έχω αρκετές ούτε περιεκτικές γνώσεις γι’ αυτόν τον τομέα. Πριν εφαρμόσω τις γνώσεις που έχω στα καθήκοντά μου, θέλω να εξελιχθώ κι άλλο και να μελετήσω καλύτερα και πιο συστηματικά όλα όσα σχετίζονται με τον συγκεκριμένο τομέα. Γίνεται να το κάνω αυτό;» Και βέβαια γίνεται. Ο οίκος του Θεού σάς ενθαρρύνει επανειλημμένα να συνεχίσετε να μαθαίνετε. Η γνώση είναι εργαλείο. Αν, λοιπόν, τα πράγματα που μαθαίνεις δεν διαβρώνουν ούτε φθείρουν τις σκέψεις σου, μπορείς να τα μελετάς και να τα κατανοείς βαθύτερα. Μπορείς να χρησιμοποιείς τις γνώσεις σου ως θετικό και ωφέλιμο εργαλείο για να εκτελέσεις τα καθήκοντά σου. Έτσι, οι γνώσεις αυτές θα έχουν αποτέλεσμα και αντίκρισμα. Δεν είναι καλό αυτό; Δεν είναι μια σωστή προσέγγιση; (Ναι.) Εννοείται πως η συγκεκριμένη μέθοδος άσκησης είναι κι ένας σωστός τρόπος να χειρίζεται κανείς τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι του, και να εγκαταλείπει παράλληλα τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες του. Με τον τρόπο αυτόν, αντί να χρησιμοποιείς τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου για να πετύχεις προσωπικούς στόχους, όπως την επιδίωξη της εκπλήρωσης προσωπικών φιλοδοξιών και πόθων, τα χρησιμοποιείς και τα αξιοποιείς σωστά. Αυτός, λοιπόν, είναι ένας θεμιτός και ακριβής τρόπος άσκησης, που φυσικά είναι παράλληλα σωστός και θετικός. Χρησιμεύει, μάλιστα, και ως ένα συγκεκριμένο μονοπάτι για το πώς να εγκαταλείψει κανείς τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες του.

Ξεκαθαρίσαμε ποιος είναι ο σωστός τρόπος να αντιμετωπίζει κανείς τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι, αλλά τι πραγματικά σημαίνει να τα εγκαταλείπει; Δεν επικρίνουμε ούτε καταδικάζουμε τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι. Αναλύουμε, αντίθετα, τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες που γεννιούνται στους ανθρώπους όταν αντιμετωπίζουν τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι τους ως θεμέλιο και πλεονέκτημά τους. Επομένως, πρέπει όντως να εγκαταλείψει κανείς αυτές ακριβώς τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες. Συναναστραφήκαμε νωρίτερα σχετικά με το ότι πρέπει να φροντίζεις τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου να παίζουν θετικό ρόλο και να παράγουν θετικά αποτελέσματα. Αυτή είναι μια ενεργητική μέθοδος άσκησης μέσω της οποίας μπορεί να εγκαταλείψει κανείς τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες του. Ένας πιο πρακτικός τρόπος εγκατάλειψης, από μια άλλη πλευρά, είναι να μην επιδιώκουν οι άνθρωποι τα δικά τους ιδανικά και τις δικές τους επιθυμίες μόνο και μόνο επειδή έχουν ενδιαφέροντα και χόμπι. Με άλλα λόγια, αφενός πρέπει να αξιοποιείς σωστά τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου, και αφετέρου να μην επιδιώκεις τα ιδανικά και τις επιθυμίες που έχεις θέσει λόγω των ενδιαφερόντων και των χόμπι αυτών· να μην επιδιώκεις, δηλαδή, τους στόχους ζωής που θέτεις βάσει των ενδιαφερόντων και των χόμπι σου. Πώς μπορείς, λοιπόν, να διαπιστώσεις αν αξιοποιείς κανονικά τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου και αν όντως δεν επιδιώκεις ιδανικά και επιθυμίες; Έστω πως έχεις ένα ενδιαφέρον ή ένα χόμπι και το εφαρμόζεις σωστά στη δουλειά σου, στην εκτέλεση του καθήκοντός σου και στην καθημερινή σου ζωή, και ο στόχος που επιδιώκεις δεν είναι να προβάλλεις τον εαυτό σου ή να περιαυτολογήσεις, ούτε βέβαια να γίνεις πιο δημοφιλής ή να κερδίσεις την εκτίμηση, τον έπαινο και τον θαυμασμό των άλλων. Κυρίως, βέβαια, ο στόχος που επιδιώκεις δεν είναι να κερδίσεις μια θέση στην καρδιά των άλλων χάρη στα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου, προκειμένου να εδραιώσεις με αυτόν τον τρόπο τη θέση σου και να τους κάνεις να σε ακολουθούν. Σε αυτήν την περίπτωση, λοιπόν, εφαρμόζεις τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου με τρόπο θετικό, σωστό, ενδεδειγμένο και ορθολογικό, ο οποίος συνάδει με την κανονική ανθρώπινη φύση και συμφωνεί με τις προθέσεις του Θεού, και αξιοποιείς τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Έστω, όμως, πως αξιοποιείς και εφαρμόζεις τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου προκειμένου να αναγκάσεις τους άλλους να σε θαυμάζουν και να σε αποδέχονται, και είσαι αποφασισμένος να προβάλλεις τον εαυτό σου πάση θυσία. Και έστω πως αναγκάζεις τους άλλους να σε ακούνε και να σε αποδέχονται χρησιμοποιώντας αδίστακτα, ξεδιάντροπα και βίαια μέσα, για να ικανοποιήσεις έτσι τη ματαιοδοξία σου καθώς προβάλλεις τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου, χωρίς να σε νοιάζει πώς αισθάνονται οι άλλοι. Και έστω πως στο τέλος τα χρησιμοποιείς ως πλεονέκτημα που σου επιτρέπει να ελέγχεις τους άλλους, να κερδίσεις μια θέση στην καρδιά τους και να αποκτήσεις κύρος ανάμεσά τους, και αποκτάς μάλιστα χάρη σ’ αυτά φήμη και κέρδος. Σ’ αυτήν την περίπτωση, δεν χρησιμοποιείς τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου με τρόπο θεμιτό ούτε τα αξιοποιείς με κανονικό τρόπο. Αυτές τις ενέργειες πρέπει να τις καταδικάζουν, να τις διακρίνουν και να τις απορρίπτουν οι άνθρωποι, και φυσικά να τις εγκαταλείπουν. Όταν εκμεταλλεύεσαι κάποιες ευκαιρίες κατά την εκτέλεση των καθηκόντων σου, ή χρησιμοποιείς τη θέση σου ως επικεφαλής ή υπεύθυνος, καθώς και τα ιδιαίτερα ταλέντα σου, ως πρόσχημα προκειμένου να δείξεις στους άλλους ότι έχεις συγκεκριμένα ταλέντα και δεξιότητες και ότι τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου υπερτερούν των δικών τους, δεν ενεργείς σωστά. Με πρόσχημα το γεγονός ότι αξιοποιείς τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου προσπαθείς να αποκτήσεις κύρος μεταξύ των ανθρώπων και να εκπληρώσεις τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες σου. Για την ακρίβεια, μέσα απ’ αυτήν τη διαδικασία και όταν ενεργείς μ’ αυτόν τον τρόπο, είναι σαν να εκμεταλλεύεσαι τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου και τον θαυμασμό που τους έχουν οι άλλοι, για να πραγματοποιήσεις τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου. Αυτό ακριβώς το πράγμα πρέπει να εγκαταλείψεις. Λένε κάποιοι: «Το άκουσα μεν αυτό, αλλά ακόμα δεν ξέρω πώς να εγκαταλείψω αυτά τα πράγματα». Στην πραγματικότητα, μπορείς εύκολα να το καταφέρεις αυτό; Εάν διαθέτεις ορισμένα μοναδικά ενδιαφέροντα και χόμπι και δεν κάνεις τίποτα γι’ αυτό, αυτά παραμένουν μέσα στην ανθρώπινη φύση σου και δεν έχουν καμία σχέση με το μονοπάτι που ακολουθείς. Αν, όμως, τα προβάλλεις διαρκώς, στην προσπάθειά σου να γίνεις γνωστός ή πιο δημοφιλής στους άλλους, να σε μάθουν κι άλλοι άνθρωποι και να τραβήξεις περισσότερη προσοχή πάνω σου, δεν ενεργείς, τότε, μέσα από μια απλή διαδικασία ή με έναν απλό τρόπο δράσης. Ο συνδυασμός όλων αυτών των ενεργειών και των συμπεριφορών διαμορφώνει το μονοπάτι που ακολουθεί κανείς. Ποιο είναι, λοιπόν, αυτό το μονοπάτι; Είναι μια προσπάθεια να επιδιώξει κανείς να πραγματοποιήσειμέσα στον οίκο του Θεού τα ιδανικά και τις επιθυμίες του, να επιδιώξει να τον θαυμάζουν οι άλλοι και να καταφέρει να εκπληρώσει τις δικές του φιλοδοξίες και επιθυμίες. Άπαξ και ξεκινήσεις να επιδιώκεις τέτοια πράγματα, το μονοπάτι στο οποίο βρίσκεσαι δεν θα έχει πια επιστροφή, και θα σε οδηγήσει στην καταστροφή. Δεν πρέπει να αλλάξεις άμεσα πορεία και να αναστρέψεις αυτές τις ενέργειες; Δεν πρέπει να εγκαταλείψεις άμεσα όλες αυτές τις ενέργειες, τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες; Μπορεί να πουν κάποιοι: «Ακόμα δεν ξέρω πώς να τα εγκαταλείψω». Ε, τότε μην το κάνεις. Τι πάει να πει «μην το κάνεις»; Πάει να πει ότι πρέπει να κρατάς κρυφά τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου και να κάνεις το παν για να μην τα προβάλλεις. Μπορεί να ρωτήσει κάποιος: «Να τα δείχνω, όμως, όταν είναι απαραίτητο για την εκτέλεση των καθηκόντων μου;» Όταν χρειάζεται, όταν πρέπει να τα δείξεις, τότε κάν’ το· αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή. Αν, όμως, τον καιρό αυτόν ακολουθείς το μονοπάτι της επιδίωξης των ιδανικών και των επιθυμιών σου, μην τα αποκαλύψεις. Όταν νιώθεις την ανάγκη να τα προβάλλεις στους άλλους, πρέπει να προσεύχεσαι στον Θεό, να είσαι ιδιαίτερα αποφασιστικός, να συγκρατείς τις επιθυμίες σου και ταυτόχρονα να δέχεσαι την εξονυχιστική εξέταση και την πειθαρχία του Θεού. Επίσης, να ελέγχεις την καρδιά σου και να περιορίζεις τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες σου με το που γεννηθούν, να τις εξαφανίζεις και να μην τις αφήνεις ποτέ να γίνουν πραγματικότητα. Κατανοητό αυτό; (Ναι.) Είναι εύκολο πράγμα αυτό; Δεν είναι εύκολο, ε; Ποιος άνθρωπος έχει λίγο ταλέντο δεν θέλει να το προβάλλει; Για να μην αναφέρουμε καν αυτούς που έχουν κάποια ιδιαίτερη δεξιότητα. Κάποιοι ξέρουν να μαγειρεύουν και να φτιάχνουν φαγητά, και όπου σταθούν κι όπου βρεθούν, θέλουν να κάνουν επίδειξη. Αυτοαποκαλούνται μάλιστα ως «Άρχοντες του τόφου» ή «Βασίλισσες των νουντλς». Αξίζει να προβάλλει κανείς κάποιες τόσο ασήμαντες δεξιότητες; Αν, δηλαδή, είχαν και τίποτα εξαιρετικά χαρίσματα, πόσο αλαζόνες θα ήτανε πια; Το μόνο σίγουρο είναι πως θα κατέληγαν σε ένα μονοπάτι δίχως επιστροφή. Πέρα, βέβαια, από το γεγονός ότι, λόγω των ενδιαφερόντων και των χόμπι τους, ακολουθούν ένα λάθος μονοπάτι ή ένα μονοπάτι χωρίς επιστροφή, οι περισσότεροι άνθρωποι, όσο πιστεύουν στον Θεό, έχουν συχνά και κάποιες ζωντανές σκέψεις που οφείλονται σ’ αυτά. Κατά την πίστη τους, δηλαδή, στον Θεό και ενώ εκτελούν τα καθήκοντά τους, αναπολούν συνεχώς τα ιδανικά και τις επιθυμίες που είχαν θέσει στο παρελθόν. Μπορεί, ακόμη, να υπενθυμίζουν όλη την ώρα στον εαυτό τους τα ανεκπλήρωτα ιδανικά και τις επιθυμίες τους, και να λένε συνέχεια από μέσα τους ότι εξακολουθούν να έχουν αυτά που δεν κατάφεραν ως τώρα να πραγματοποιήσουν. Μπορεί να μην έχουν πληρώσει ποτέ κάποιο συγκεκριμένο τίμημα γι’ αυτά ούτε να έχουν υιοθετήσει κάποια συγκεκριμένη άσκηση, όμως αυτά τα ιδανικά και οι επιθυμίες έχουν ριζώσει βαθιά μες στην καρδιά τους και δεν τα έχουν εγκαταλείψει ποτέ.

Στην προηγούμενη συναναστροφή μας, αναλύσαμε ότι, όταν κάποιος επιδιώκει να πραγματοποιήσει κάποια ιδανικά και επιθυμίες και ακολουθεί το μονοπάτι αυτού του κόσμου, βαδίζει σ’ ένα μονοπάτι χωρίς επιστροφή, σ’ έναν δρόμο που οδηγεί στην καταστροφή. Το μονοπάτι αυτό και η επιδίωξη της αλήθειας είναι σαν δύο παράλληλες γραμμές· δηλαδή, αυτά τα δύο δεν πρόκειται να διασταυρωθούν ποτέ. Αν πιστεύεις στον Θεό και θες να επιδιώξεις την αλήθεια και να σωθείς, πρέπει να εγκαταλείψεις εντελώς κάθε ιδανικό και επιθυμία που είχες ως τώρα στην καρδιά σου. Δεν πρέπει να τα κρατάς μέσα σου ούτε να τα λατρεύεις. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να τα ξεφορτωθείς. Το να επιδιώκεις να πραγματοποιήσεις τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου και το να επιδιώκεις την αλήθεια είναι δυο μονοπάτια εντελώς αντίθετα. Δεν γίνεται να επιδιώξεις την αλήθεια αν έχεις ιδανικά και επιθυμίες, τα οποία θες να πραγματοποιήσεις. Αν έχεις κατανοήσει την αλήθεια κι έχεις τόσα χρόνια εμπειρίας, και είσαι άρα αποφασισμένος να επιδιώξεις έμπρακτα την αλήθεια, τότε πρέπει να εγκαταλείψεις τα ιδανικά και τις επιθυμίες που είχες παλιότερα και να τα ξεφορτωθείς εντελώς από τη συνείδησή σου και απ’ τα βάθη της ψυχής σου. Αν θες να επιδιώξεις την αλήθεια, τότε δεν πρόκειται να υλοποιηθούν ποτέ τα ιδανικά και οι επιθυμίες σου. Αντίθετα, θα σε διαταράσσουν και δεν θα σε αφήνουν να επιδιώκεις την αλήθεια και να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα. Παράλληλα, θα σου βάζουν φρένο κι ένα σωρό δυσκολίες και προκλήσεις καθώς βαδίζεις στο μονοπάτι σου προς την επιδίωξη της αλήθειας. Αφού, λοιπόν, ξέρεις πως δεν πρόκειται να πραγματοποιήσεις ποτέ τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου, είναι προτιμότερο να ξεκόψεις μια και καλή από δαύτα, να τα εγκαταλείψεις τελείως και να πάψεις να τα σκέφτεσαι και να τρέφεις αυταπάτες γι’ αυτά. Αν λες: «Ακόμα δεν με πολυενδιαφέρει το μονοπάτι στο οποίο μπορώ να επιδιώξω την αλήθεια και να σωθώ. Δεν ξέρω ακόμα αν είμαι σε θέση να επιδιώξω την αλήθεια, αν είμαι κάποιος που την επιδιώκει. Δυσκολεύομαι ακόμα να διακρίνω καθαρά το μονοπάτι που οδηγεί στη σωτηρία. Έχω, αντίθετα, ένα πολύ συγκεκριμένο μονοπάτι, σχέδιο και στρατηγική όσον αφορά την επιδίωξη των κοσμικών ιδανικών και επιθυμιών». Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε είσαι ελεύθερος να εγκαταλείψεις το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και της εκτέλεσης των καθηκόντων σου, και να προχωρήσεις στην πραγματοποίηση των ιδανικών και των επιθυμιών σου. Σε περίπτωση, βέβαια, που δεν είσαι σίγουρος αν πρέπει να ακολουθήσεις τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου ή την αλήθεια, σε συμβουλεύω να ηρεμήσεις για ένα διάστημα. Καλό θα ήταν, ίσως, να μείνεις ένα-δυο χρόνια ακόμη στον οίκο του Θεού, γιατί όσο περισσότερο τρως και πίνεις τα λόγια του Θεού, όσο περισσότερα περιβάλλοντα βιώνεις, όσο ωριμάζει η οπτική και η προσέγγισή σου για το πώς βλέπεις τα πράγματα, τόσο θα βελτιώνεται και η ψυχική διάθεση και η κατάστασή σου, κι αυτό θα είναι σίγουρα τεράστια ευλογία για σένα. Μπορεί μετά από κάνα-δυο χρόνια, να κατανοήσεις ορισμένες αλήθειες και να αποκτήσεις ολοκληρωμένη εικόνα του κόσμου και της ανθρωπότητας· τότε, θα είσαι σε θέση να εγκαταλείψεις εντελώς τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου, και να ακολουθήσεις πρόθυμα τον Θεό για το υπόλοιπο της ζωής σου, καθώς και να αποδεχθείς τις ενορχηστρώσεις Του. Όσο μεγάλες δυσκολίες κι αν κληθείς να αντιμετωπίσεις στον οίκο του Θεού, δεν θα το βάλεις κάτω, αλλά θα εκπληρώσεις τα καθήκοντά σου και θα ολοκληρώσεις την αποστολή σου. Και το σημαντικότερο; Θα είσαι απόλυτα αποφασισμένος να εγκαταλείψεις τα ιδανικά και τις επιθυμίες που είχες στο παρελθόν, και θα μπορέσεις έτσι να επιδιώξεις έμπρακτα την αλήθεια, χωρίς δεύτερες σκέψεις. Αν, όμως, αυτήν τη στιγμή δεν είσαι σίγουρος και χρειάζεσαι ένα-δυο χρόνια ακόμη για να δεις αν μπορείς να επιδιώξεις την αλήθεια, ο οίκος του Θεού δεν πρόκειται να σου βάλει το μαχαίρι στον λαιμό ούτε να σου πει: «Είσαι αφηρημένος και ασταθής». Αν αυτά τα ένα-δύο χρόνια διαβάσεις περισσότερα λόγια του Θεού, ακούσεις περισσότερα κηρύγματα, κατανοήσεις λίγη αλήθεια και ωριμάσει η ανθρώπινη φύση σου, θα αλλάξει η οπτική σου για το πώς βλέπεις τα πράγματα, καθώς και η στάση σου απέναντι στη ζωή και η κοσμοθεωρία σου. Τότε, λοιπόν, οι επιλογές σου θα είναι κάπως πιο εύστοχες σε σχέση με τώρα, ή, για να το θέσω όπως το λένε οι άπιστοι, θα έχεις καταλάβει μέχρι τότε τι χρειάζεσαι εσύ ο ίδιος, ποιο μονοπάτι πρέπει να ακολουθήσεις και τι σόι άνθρωπος πρέπει να είσαι. Αυτή είναι μία πτυχή. Έστω τώρα πως δεν ενδιαφέρεσαι πραγματικά να πιστέψεις στον Θεό και το έκανες μόνο και μόνο επειδή σου παρουσίασαν το ευαγγέλιο οι γονείς σου ή κάποιοι συνάδελφοί σου, προκειμένου να κρατήσεις τα προσχήματα ή να φανείς ευγενικός. Παρευρίσκεσαι, λοιπόν, στις συναθροίσεις και εκτελείς τα καθήκοντά σου στον οίκο του Θεού απρόθυμα, ενώ παράλληλα θεωρείς πως οι αδελφοί και οι αδελφές της εκκλησίας δεν είναι κακοί και πως, αν μη τι άλλο, δεν είναι νταήδες. Θεωρείς, επίσης, πως στον οίκο του Θεού επικρατεί η λογική, κυριαρχεί η αλήθεια και οι άνθρωποι δεν πέφτουν θύματα καταπίεσης ή εκφοβισμού, με αποτέλεσμα να πιστεύεις πως ο οίκος του Θεού είναι καλύτερος απ’ τον κόσμο των απίστων. Παρ’ όλα αυτά, δεν έχεις εγκαταλείψει ούτε έχεις αλλάξει ποτέ τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου. Αντίθετα, τα ιδανικά και οι επιθυμίες που είχες παλιότερα γίνονται όλο και πιο ισχυρά και ξεκάθαρα στα βάθη της καρδιάς, του μυαλού και του πνεύματός σου. Καθώς, λοιπόν, τα πράγματα αυτά γίνονται όλο και πιο αισθητά, διαπιστώνεις ότι, όσον αφορά την πίστη στον Θεό, πλήττεις και βαριέσαι όλο και περισσότερο την αλήθεια σχετικά με την οποία συναναστρεφόμαστε, καθώς και τα καθημερινά λόγια, τις πράξεις, τον τρόπο ζωής σου και ούτω καθεξής. Αισθάνεσαι, τότε, άβολα και δεν σκέφτεσαι καν να επιδιώξεις την αλήθεια· δεν σ’ ενδιαφέρει καθόλου να την επιδιώξεις και δεν βλέπεις καθόλου θετικά το να βαδίσεις στο σωστό μονοπάτι της ζωής, να φέρεσαι σωστά ή να διακρίνεις τα θετικά πράγματα. Αν είσαι τέτοιος άνθρωπος, σου λέω το εξής: Μη χάνεις λεπτό, ξεκίνα γρήγορα να επιδιώκεις τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου! Υπάρχει μια θέση για σένα σ’ αυτόν τον κόσμο, στα πολύπλοκα και χαοτικά ρεύματα του κακού. Δεν χωράει καμία αμφιβολία πως θα πραγματοποιήσεις τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου, όπως ακριβώς ήλπιζες, και θα αποκτήσεις όλα όσα ζητάς. Ο οίκος του Θεού δεν είναι το κατάλληλο μέρος να μείνεις και δεν είναι το ιδανικό μέρος για σένα. Παράλληλα, το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας δεν είναι σε καμία περίπτωση αυτό που θες να ακολουθήσεις, και πάνω απ’ όλα, αυτό που χρειάζεσαι. Εκμεταλλεύσου το τώρα που διαμορφώνονται τα ιδανικά και οι επιθυμίες σου και είσαι ακόμα νέος κι έχεις την ενέργεια και τους πόρους που χρειάζεται για να βγεις στον κόσμο και να παλέψεις· φύγε γρήγορα από τον οίκο του Θεού, πήγαινε να πραγματοποιήσεις τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου. Ο οίκος του Θεού δεν πρόκειται να σε εμποδίσει. Μην περιμένεις να έρθει η μέρα που θα έχεις χάσει κάθε ελπίδα για ευλογίες και δεν θα έχεις τίποτα να πεις για τη βιωματική μαρτυρία σου, που δεν θα έχεις εκπληρώσει τα καθήκοντά σου όπως έπρεπε· μην περιμένεις να ξυπνήσεις τελικά στα πενήντα, τα εξήντα, τα εβδομήντα ή τα ογδόντα σου, και να σου έρθει τότε η επιθυμία να επιδιώξεις την αλήθεια. Θα είναι πια πολύ αργά. Αφού δεν θες να μείνεις στον οίκο του Θεού, αφήνεις τον εαυτό σου να καταστραφεί. Αν είσαι τέτοιος άνθρωπος, δεν υπάρχει λόγος να πας κόντρα στη θέλησή σου και να εγκαταλείψεις τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου. Κι αυτό γιατί προϋπόθεση για να εγκαταλείψεις τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου είναι, όπως ανέφερα, να είσαι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια ή, σε περίπτωση που δεν έχεις ακόμα ξεκινήσει, να είσαι, παρ’ όλα αυτά, αποφασισμένος να γίνεις τέτοιος άνθρωπος και να μη φύγεις από τον οίκο του Θεού, είτε σωθείς είτε όχι, είτε ζήσεις είτε πεθάνεις. Σε τέτοιους ανθρώπους απευθύνομαι. Πρέπει, βέβαια, να προσθέσω μια διευκρίνιση: Συναναστρέφομαι σήμερα σχετικά με το θέμα της «εγκατάλειψης των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών των ανθρώπων» με την προϋπόθεση πάντα ότι οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να επιδιώξουν την αλήθεια και να σωθούν. Η συναναστροφή αυτή απευθύνεται συγκεκριμένα σε όσους είναι πρόθυμοι να επιδιώξουν την αλήθεια και να σωθούν. Οι υπόλοιποι, που δεν ενδιαφέρονται για το μονοπάτι, την κατεύθυνση, την πρόθεση ή την απόφαση να επιδιώξουν την αλήθεια και να σωθούν, δεν χρειάζεται ν’ ακούσουν το σημερινό μας θέμα. Αυτήν τη διευκρίνιση ήθελα να προσθέσω. Δεν ήταν απαραίτητη; (Ναι.) Δίνουμε στους ανθρώπους ελευθερία, δεν εξαναγκάζουμε κανέναν να κάνει τίποτα. Κάθε φορά που δίνουμε στους ανθρώπους κάποια αλήθεια-αρχή, κάποια διδασκαλία, παροχή, υποστήριξη ή βοήθεια, αυτό γίνεται βάσει ορθολογισμού και με την προϋπόθεση να είναι πρόθυμοι. Αν δεν είσαι πρόθυμος ν’ ακούσεις, κλείσε αν θες τ’ αυτιά σου και μην ακούς και μη δέχεσαι όσα λέμε. Μπορείς κιόλας να φύγεις· ό,τι απ’ τα δύο κι αν κάνεις είναι αποδεκτό. Δεν αναγκάζουμε κανέναν να αποδεχτεί με το ζόρι τη συναναστροφή της αλήθειας στον οίκο του Θεού. Ο Θεός δίνει ελευθερία στους ανθρώπους και δεν υποχρεώνει κανέναν να κάνει τίποτα. Για πείτε Μου, είναι καλό αυτό; (Ναι.) Είναι ανάγκη να εξαναγκάζονται οι άνθρωποι; (Όχι.) Δεν χρειάζεται κανένας εξαναγκασμός. Αυτό που φέρνει η αλήθεια είναι ζωή, αιώνια ζωή. Αν είσαι πρόθυμος να τη λάβεις, και αν την αποδέχεσαι και υποτάσσεσαι σ’ αυτήν, τότε θα τη λάβεις. Αν αντί να την αποδεχτείς, την απορρίπτεις και αντιστέκεσαι σ’ αυτήν, τότε δεν πρόκειται να την αποκτήσεις. Είτε καταφέρεις να την αποκτήσεις είτε όχι, πρέπει να αποδεχτείς τις συνέπειες. Έτσι δεν είναι; (Ναι.)

Συναναστρεφόμαστε σχετικά με το πόσο αναγκαίο είναι να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι ορισμένα πράγματα καθώς επιδιώκουν την αλήθεια. Όταν επιδιώκει κανείς την αλήθεια για να σωθεί είναι σαν να συμμετέχει σ’ έναν μαραθώνιο. Όσοι παίρνουν μέρος σ’ έναν μαραθώνιο δεν χρειάζεται να έχουν τρομερή σωματική δύναμη ή εξαιρετικές ικανότητες· επιβάλλεται, όμως, να έχουν κάμποση αντοχή και επιμονή, καθώς και πίστη και αποφασιστικότητα να μην το βάλουν κάτω. Κατά τη διαδικασία, λοιπόν, της συμμετοχής τους στον μαραθώνιο, πέρα από το να διαθέτουν αυτά τα πνευματικά στοιχεία, εννοείται πως καλούνται κιόλας να εγκαταλείψουν σταδιακά ορισμένα φορτία που κουβαλάνε προκειμένου να φτάσουν στον προορισμό τους πιο εύκολα, πιο άνετα ή όπως τέλος πάντων θέλουν ιδανικά οι ίδιοι. Ο μαραθώνιος είναι ένα άθλημα που δεν αφορά καθόλου την κατάταξη στην οποία φτάνουν οι διαγωνιζόμενοι στον προορισμό τους· αφορά, όμως, με τις επιδόσεις τους κατά τη διάρκεια του αγώνα, την επιμονή, την αντοχή τους και όλα όσα υπομένουν καθ’ όλη τη διαδικασία. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Κατά την πίστη, λοιπόν, στον Θεό, το να επιδιώκει κανείς την αλήθεια και να καταλήγει τελικά να σωθεί θυμίζει μαραθώνιο. Απαιτείται μια μακροχρόνια διαδικασία, κατά την οποία πρέπει να εγκαταλείψει κανείς πολλά πράγματα που δεν έχουν σχέση με την επιδίωξη της αλήθειας. Πέρα από ότι τα πράγματα αυτά δεν έχουν σχέση με την αλήθεια, το σημαντικότερο είναι ότι σε εμποδίζουν να την επιδιώξεις. Καθώς, λοιπόν, εγκαταλείπει κανείς και διορθώνει αυτά τα πράγματα, μπορεί αναπόφευκτα να πονέσει σ’ έναν βαθμό και να χρειαστεί να εγκαταλείψει ορισμένα πράγματα και να κάνει κάποιες σωστές επιλογές. Όταν επιδιώκουν την αλήθεια οι άνθρωποι, επιβάλλεται να εγκαταλείψουν πολλά πράγματα, επειδή αυτά αποκλίνουν από το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και αντιβαίνουν στους σωστούς στόχους ζωής και την κατεύθυνση προς την οποία τους οδηγεί ο Θεός. Οτιδήποτε αντιτίθεται στην αλήθεια και εμποδίζει κάποιον να την επιδιώξει και να ακολουθήσει το σωστό μονοπάτι στη ζωή είναι αρνητικό. Γίνεται καθαρά για να επιδιώξει το άτομο αυτό φήμη και κέρδος ή για να καταφέρει να αποκτήσει μεγάλη περιουσία και άφθονο χρήμα. Το μονοπάτι που ακολουθούν οι άνθρωποι για να πραγματοποιήσουν τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους βασίζεται στις ικανότητες, στις γνώσεις, στις παράλογες σκέψεις και απόψεις τους, καθώς και στις διάφορες φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, καθώς και στις διάφορες μεθόδους, τεχνάσματα και κόλπα που χρησιμοποιούν. Όσο περισσότερο επιδιώκει κανείς να πραγματοποιήσει τα ιδανικά και τις επιθυμίες του, τόσο περισσότερο απομακρύνεται από την αλήθεια, από τα λόγια του Θεού και από το σωστό μονοπάτι που του έχει υποδείξει ο Θεός. Όλα αυτά τα λεγόμενα ιδανικά και επιθυμίες που έχει κανείς στην καρδιά του είναι κατά βάση κενά πράγματα. Δεν μπορούν να σου διδάξουν ούτε πώς να συμπεριφέρεσαι, ούτε πώς να λατρεύεις και να κατανοείς τον Θεό, ούτε πώς να υποτάσσεσαι σ’ Αυτόν, στο θέλημά Του και στον Κυρίαρχο, ούτε οποιοδήποτε άλλο θετικό πράγμα. Όσο επιδιώκεις τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου, δεν πρόκειται να αποκτήσεις κανένα απ’ αυτά τα θετικά και πολύτιμα πράγματα που συνάδουν με την αλήθεια. Κάθε μονοπάτι ζωής που προσανατολίζεται προς τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες των ανθρώπων έχει τον ίδιο απώτερο στόχο, την ίδια ουσία και φύση: αντιβαίνουν όλα τους στην αλήθεια. Το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, όμως, διαφέρει απ’ τα υπόλοιπα. Η επιδίωξη της αλήθειας θα σε καθοδηγήσει στο σωστό μονοπάτι ζωής. Αυτή, βέβαια, είναι μια κάπως πιο γενική διατύπωση. Πιο συγκεκριμένα, θα εκθέσει τις εσφαλμένες και στρεβλές σκέψεις και απόψεις που έχεις σχετικά με το πώς αντιμετωπίζεις διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα. Ταυτόχρονα, θα σε ενημερώσει, θα σε καθοδηγήσει και θα σε εφοδιάσει, διδάσκοντάς σου σωστές και ακριβείς σκέψεις και απόψεις. Και εννοείται πως θα σου πει κιόλας τι είδους σκέψεις και απόψεις πρέπει να έχεις σχετικά με το πώς βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, πώς συμπεριφέρεσαι και ενεργείς. Με άλλα λόγια, το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας σού λέει πώς να συμπεριφέρεσαι, πώς να ζεις μέσα στα όρια της κανονικής ανθρώπινης φύσης και να συμπεριφέρεσαι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αν μη τι άλλο, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να πέσεις πιο χαμηλά από το πρότυπο της συνείδησης και της λογικής· πρέπει να ζεις ως άνθρωπος και όπως ένας άνθρωπος. Πέρα από αυτά, μέσα από το συγκεκριμένο μονοπάτι, ενημερώνεσαι πιο συγκεκριμένα για τις σκέψεις, τις απόψεις, τις οπτικές και τις στάσεις που πρέπει να έχεις σχετικά με το πώς βλέπεις διάφορα ζητήματα και κάνεις διάφορα πράγματα. Και όλες αυτές οι σωστές σκέψεις, απόψεις, οπτικές και στάσεις είναι ταυτόχρονα και τα σωστά κριτήρια και οι σωστές αρχές που πρέπει να τηρεί κανείς στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται και ενεργεί. Αν ένας άνθρωπος φτάσει ή εισέλθει στην πραγματικότητα του να βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρεται και να ενεργεί εξολοκλήρου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια, αυτό σημαίνει πως έχει σωθεί. Και μόλις ένας άνθρωπος σωθεί και αποκτήσει την αλήθεια, θα αλλάξει τελείως η άποψη που έχει για τα πράγματα, η οποία θα συμβαδίζει απόλυτα με τα λόγια του Θεού και θα συμφωνεί μ’ Εκείνον. Μόλις φτάσει σ’ αυτό το στάδιο, δεν θα επαναστατεί πια εναντίον του Θεού και Αυτός δεν θα τον παιδεύει, δεν θα τον κρίνει ούτε θα τον απεχθάνεται, επειδή ο άνθρωπος αυτός δεν θα είναι πια εχθρός Του ούτε θα Του αντιτίθεται. Ο Θεός θα έχει γίνει, τότε, πραγματικά και δικαιωματικά ο Δημιουργός των δημιουργημάτων Του. Οι άνθρωποι θα έχουν επιστρέψει στο κράτος του Θεού κι Εκείνος απολαμβάνει τη λατρεία, την υποταγή και τον φόβο που οφείλουν να Του προσφέρουν εκείνοι. Όλα αρχίζουν να ακολουθούν τη φυσική τους πορεία. Ο Θεός δημιούργησε όλα τα πράγματα για την ανθρωπότητα, και η ανθρωπότητα, με τη σειρά της, τα διαχειρίζεται όλα αυτά υπό την κυριαρχία του Θεού. Όλα τα πράγματα βρίσκονται υπό τη διαχείριση της ανθρωπότητας, όλα εξελίσσονται και συνεχίζουν να προχωρούν με τάξη σύμφωνα με τους κανόνες και τους νόμους που έχει θέσει ο Θεός. Η ανθρωπότητα απολαμβάνει όλα τα πράγματα που δημιούργησε ο Θεός, τα οποία εξακολουθούν να υπάρχουν σε τάξη υπό τη διαχείριση της ανθρωπότητας. Όλα τα πράγματα είναι για χάρη της ανθρωπότητας και η ανθρωπότητα είναι για χάρη όλων των πραγμάτων. Είναι όλα τους τόσο αρμονικά και τακτοποιημένα και πηγάζουν από την κυριαρχία του Θεού και τη σωτηρία της ανθρωπότητας από Αυτόν. Πόσο υπέροχο είναι όλο αυτό. Ορίστε, λοιπόν, μια πτυχή του τι σημαίνει τελικά να εγκαταλείπει κανείς τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες του. Βλέπεις, λοιπόν, πως παρόλο που το μόνο που κάνεις τώρα είναι να εγκαταλείψεις τα εφήμερα ιδανικά και τις εφήμερες επιθυμίες σου, αυτό που κερδίζεις στο τέλος είναι η αλήθεια, η ζωή, το πολυτιμότερο απ’ όλα τα πράγματα. Αν τα συγκρίνεις αυτά με τα άχρηστα ιδανικά και τις άχρηστες επιθυμίες που εγκατέλειψες, είναι πολλές χιλιάδες, για να μη πω, δεκάδες χιλιάδες φορές πολυτιμότερα. Στην ουσία, δεν τίθεται καν θέμα σύγκρισης. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Βέβαια, πρέπει να γίνει σαφές ένα πράγμα: πρέπει να καταλάβεις ότι η επιδίωξη ιδανικών και επιθυμιών δεν θα σου διδάξει ποτέ πώς να συμπεριφέρεσαι. Από τη μέρα που γεννήθηκες, οι γονείς σου σου έλεγαν το εξής: «Μάθε να λες ψέματα, μάθε να προστατεύεις τον εαυτό σου και μην αφήνεις τους άλλους να σε εκφοβίζουν. Αν κάποιος πάει να σε εκφοβίσει, πρέπει να είσαι σκληρός. Μην είσαι αδύναμος και μην αφήνεις τους άλλους να σε περνάνε για εύκολο θύμα. Πρέπει, επίσης, να αποκτήσεις γνώσεις και δύναμη, για να μπορέσεις να πατήσεις γερά στην κοινωνία. Nα επιδιώκεις τη φήμη και το κέρδος· οι γυναίκες πρέπει να είναι ανεξάρτητες και οι άνδρες να κουβαλάνε στους ώμους τους το βάρος όλου του κόσμου». Από μικρό παιδί έτσι σε διαπαιδαγωγούσαν οι γονείς σου· ήταν λες και σου μάθαιναν πώς να συμπεριφέρεσαι. Στην πραγματικότητα, όμως, προσπαθούσαν σκληρά, με κάθε αναγκαίο μέσο, βάζοντας φαινομενικά σε κίνδυνο ακόμη και τη ζωή τους, να σε σπρώξουν σ’ αυτόν τον κόσμο, σ’ αυτό το μοχθηρό ρεύμα, χωρίς να έχεις την παραμικρή ιδέα για το τι είναι θετικό και τι αρνητικό, πώς να ξεχωρίζεις τη δικαιοσύνη από το κακό και τα θετικά πράγματα από τα αρνητικά. Σου δίδαξαν, μάλιστα, και το εξής: «Να κάνεις ό,τι είναι αναγκαίο· μην είσαι υπερβολικά ευγενικός με τους άλλους. Αν είσαι ανεκτικός με τους άλλους, είσαι σκληρός με τον εαυτό σου». Με το που άρχισες να καταλαβαίνεις πράγματα, έτσι σε διαπαιδαγωγούσαν οι γονείς σου. Και μετά, τόσο στο σχολείο όσο και στην κοινωνία, όλοι σε διδάσκουν τα ίδια πράγματα. Δεν σου τα διδάσκουν όλα αυτά για να συμπεριφέρεσαι σαν άνθρωπος, αλλά για να γίνεις δαίμονας, να λες ψέματα, να κάνεις κακό και τελικά να καταστραφείς. Μόνο αφού πιστέψεις στον Θεό, συνειδητοποιείς ότι πρέπει να συμπεριφέρεσαι ως ειλικρινής άνθρωπος, να λες την αλήθεια και τα πραγματικά γεγονότα. Μαζεύεις, τότε, όλο το θάρρος που μπορείς να βρεις και καταφέρνεις τελικά να πεις την αλήθεια. Στηρίζεσαι για μια φορά στη συνείδηση και τα ηθικά σου όρια και καταφέρνεις να την πεις· η κοινωνία, όμως, σε αποστρέφεται και σε εγκαταλείπει, η οικογένειά σου σε κατηγορεί, οι φίλοι σου σε χλευάζουν. Και τι συμβαίνει στο τέλος; Είσαι τόσο συντετριμμένος που δεν μπορείς να το αντέξεις· δεν ξέρεις πια πώς να συμπεριφερθείς. Θεωρείς πως είναι πολύ δύσκολο να συμπεριφέρεσαι ως άνθρωπος, και πιο εύκολο να είσαι δαίμονας. Γίνε, λοιπόν, δαίμονας και ακολούθησε το μοχθηρό ρεύμα αυτής της κοινωνίας. Δεν πρόκειται να σου πει κανείς τίποτα. Ούτε ένας σε ολόκληρη την ανθρωπότητα δεν σου μαθαίνει πώς να συμπεριφέρεσαι. Αφού πιστέψεις στον Θεό, ακούς ότι με κάθε λέξη και με κάθε έργο Του, ο Θεός σού μαθαίνει πώς να συμπεριφέρεσαι και πώς να κάνεις πράξη την αλήθεια, ώστε να γίνεις αληθινός άνθρωπος. Τη σωστή απάντηση για το τι είναι η αληθινή ανθρώπινη ζωή, μπορείς να τη βρεις μόνο στα λόγια του Θεού. Ο τρόπος, άρα, με τον οποίο βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα και ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρεται και ενεργεί πρέπει να βασίζεται εξ ολοκλήρου στα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια. Έτσι λέμε πως ενεργεί κανείς ως άνθρωπος. Μόλις κατανοήσεις τα βασικά για το πώς να συμπεριφέρεσαι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και αντιληφθείς τις αλήθεια-αρχές και εισέλθεις σ’ αυτές, τότε θα ξέρεις πώς να συμπεριφέρεσαι, και θα γίνεις αληθινός άνθρωπος. Εκεί πρέπει να βασίζεται η συμπεριφορά κάποιου, και μόνο έτσι αξίζει να ζει κανείς τη ζωή του· μόνο όποιος ζει έτσι αξίζει να ζει και δεν πρέπει να πεθάνει. Όσοι, από την άλλη, συμπεριφέρονται σαν δαίμονες, αυτοί οι ζωντανοί-νεκροί που φορούν ανθρώπινη σάρκα, όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν αξίζουν να ζουν. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή όλα όσα δημιούργησε ο Θεός τα προορίζει για την ανθρωπότητα, για τα δημιουργήματά Του, όχι για το γένος των δαιμόνων. Γιατί, λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι εξακολουθούν να ζουν μέχρι και σήμερα; Δεν ωφελούνται κι αυτοί μαζί με τους ανθρώπους που σκοπεύει να σώσει ο Θεός; Αν δεν υπήρχε αυτό το στάδιο του έργου της σωτηρίας που κάνει ο Θεός, κατά το οποίο χρησιμοποιεί τους διαβόλους και τους Σατανάδες για να παράσχουν υπηρεσία, ενώ δίνει στον εκλεκτό λαό του Θεού τη δυνατότητα να διακρίνει τα αρνητικά πράγματα μέσω της ουσίας των διαβόλων, ο Θεός θα είχε καταστρέψει προ πολλού αυτούς τους ανθρώπους. Εξάλλου, δεν είναι άξιοι να απολαμβάνουν όλα τα πράγματα που δημιούργησε και μάλιστα τα σπαταλάνε και τα καταστρέφουν. Πώς νομίζεις ότι θα νιώσει ο Θεός μπροστά σ’ αυτό το θέαμα; Θα είναι ευδιάθετος; (Όχι.) Γι’ αυτό, λοιπόν, ο Θεός θέλει διακαώς να σώσει μια ομάδα ανθρώπων με κανονική ανθρώπινη φύση, μια ομάδα αληθινών ανθρώπων, και να τους διδάξει πώς να συμπεριφέρονται. Όταν οι άνθρωποι αυτοί σωθούν και αποκτήσουν τα προσόντα να επιβιώσουν και να γλιτώσουν την καταστροφή, θα πραγματοποιηθεί το μεγάλο έργο του Θεού. Με άλλα λόγια, το μεγάλο έργο του Θεού θα πραγματοποιηθεί όταν οι νόμοι που ακολουθούν οι άνθρωποι για να επιβιώσουν, οι απόψεις που έχουν για τη ζωή, τα μονοπάτια που ακολουθούν, οι επιδιώξεις τους και η στάση με την οποία αντιμετωπίζουν τον Θεό, την αλήθεια και τα θετικά πράγματα, αν μη τι άλλο, δεν αντιβαίνουν στην αλήθεια και, εννοείται, δεν φτάνουν σε σημείο να προσβάλλουν τη διάθεση του Θεού, είτε όλα αυτά τα πράγματα είναι ακριβή και σωστά είτε όχι. Το μεγάλο έργο του Θεού θα πραγματοποιηθεί όταν οι άνθρωποι μπορέσουν βασικά να υποταχθούν στον Θεό, ώστε να μην καταστραφούν. Τι σημαίνει ότι θα πραγματοποιηθεί αυτό το μεγάλο έργο; Σημαίνει πως όσοι έχουν σωθεί από τον Θεό μπορούν να επιβιώσουν για πάντα, να ζήσουν για πάντα. Για να το θέσουμε με ανθρώπινους όρους, σημαίνει ότι αυτή η ανθρώπινη φυλή θα έχει διαδόχους, οι πρόγονοι των ανθρώπων που δημιουργήθηκαν από τον Θεό θα έχουν διαδόχους και θα υπάρχουν άνθρωποι ικανοί να διαχειριστούν τα πάντα. Τότε, ο Θεός θα είναι ήσυχος, θα αναπαύεται και δεν θα χρειάζεται να ασχολείται πλέον με τίποτα. Όλα τα πράγματα έχουν τους δικούς τους κανόνες και νόμους, τους οποίους έχει ήδη καθορίσει ο Θεός. Δεν χρειάζεται, άρα, ο Θεός να έχει καμία παραπάνω σκέψη, ιδέα ή πλάνο γι’ αυτά. Όλα τα πράγματα υπάρχουν στα πλαίσια των αντίστοιχων κανόνων και νόμων και το μόνο που έχουν να κάνουν οι άνθρωποι είναι να τα διατηρούν και να τα διαχειρίζονται. Αν υπάρξει μια τέτοια ανθρώπινη φυλή, θεωρείς ότι ο Θεός θα έχει λόγο να ανησυχεί; Θα έχει λόγο να προβληματίζεται; Ο Θεός τότε θα αναπαυθεί, και όταν αναπαυθεί, θα έχει έρθει η ώρα να πραγματοποιηθεί το μεγάλο Του έργο. Θα έχει έρθει, βέβαια, και η ώρα να γιορτάσουν οι άνθρωποι· με άλλα λόγια, οι άνθρωποι θα καταφέρουν επιτέλους να σωθούν αν ακολουθήσουν το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, και δεν θα επαναστατούν πια ενάντια στον Θεό· θα είναι εναρμονισμένοι με τις προθέσεις Του. Θα έχουν, τότε, κερδηθεί από τον Θεό και δεν θα χρειάζεται πλέον να γευτούν τον θάνατο. Δηλαδή, τη στιγμή αυτήν, οι άνθρωποι θα έχουν ήδη σωθεί. Δεν αξίζει να το γιορτάσουν αυτό; (Ναι.) Εφόσον, λοιπόν, θα προκύψουν τόσο μεγάλα οφέλη και ξέρετε πια τις προθέσεις του Θεού, δεν αξίζει τον κόπο να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι τα ασήμαντα ιδανικά και τις ασήμαντες επιθυμίες που είχαν στο παρελθόν; (Ναι.) Όπως και να το μετρήσετε, αυτό είναι το σωστό. Εφόσον άρα είναι το σωστό, δεν πρέπει να τα εγκαταλείψετε; (Ναι.) Θεωρητικά, όλοι γνωρίζουν ότι πρέπει να τα εγκαταλείψουν. Πώς ακριβώς, όμως, θα το κάνουν; Στην πραγματικότητα, είναι αρκετά απλό. Απλώς δεν προβαίνεις πλέον σε καμία ενέργεια, δεν καταβάλλεις καμία προσπάθεια και δεν πληρώνεις κανένα τίμημα για χάρη των ιδανικών και των επιθυμιών σου. Δεν τους επιτρέπεις να απασχολούν άλλο το μυαλό σου ούτε κάνεις θυσίες γι’ αυτά. Αντ’ αυτού, στρέφεσαι ξανά προς τον Θεό, εγκαταλείπεις τις προσωπικές επιθυμίες και τα ιδανικά σου, παύεις να ασχολείσαι μαζί τους όλη την ώρα και σταματάς ακόμη και να τα ονειρεύεσαι στον ύπνο σου. Αντίθετα, κατευθύνεσαι και κλίνεις σιγά-σιγά μέσα σου προς το μονοπάτι όπου θα επιδιώξεις την αλήθεια και θα σωθείς. Μέρα με τη μέρα, οι πράξεις, οι σκέψεις, η ενέργειά σου και το τίμημα που πληρώνεις, όλα γίνονται για να επιδιώξεις την αλήθεια και να σωθείς. Με αυτόν ακριβώς τον τρόπο, εγκαταλείπεις σταδιακά όλα όσα πρέπει να εγκαταλείψεις.

Είναι κατανοητή η σημερινή μας συναναστροφή σχετικά με το θέμα της «εγκατάλειψης των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών των ανθρώπων»; Ξέρετε πώς να τα εγκαταλείψετε αυτά τα πράγματα; Μπορεί να πει κανείς το εξής: «Α, πριν καν το αναφέρεις, εγώ τα είχα ήδη εγκαταλείψει». Αυτό, όμως, δεν είναι απαραίτητα αλήθεια. Στην πραγματικότητα, ο μόνος τρόπος να διακρίνουν οι άνθρωποι σταδιακά το μοχθηρό ρεύμα του κόσμου και το μονοπάτι της επιδίωξης της φήμης και του κέρδους που ακολουθούν οι άπιστοι, και τελικά να το εγκαταλείψουν, είναι η διαδικασία της επιδίωξης της αλήθειας. Αν, λοιπόν, εξακολουθείς να μην επιδιώκεις την αλήθεια και το μόνο που κάνεις είναι να σκέφτεσαι μέσα σου να εγκαταλείψεις αυτά τα πράγματα, αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι τα εγκαταλείπεις στ’ αλήθεια. Είναι άλλο πράγμα να προετοιμάζεσαι να τα εγκαταλείψεις κι άλλο να τα εγκαταλείπεις πραγματικά· υπάρχει διαφορά. Επομένως, το πιο σημαντικό πράγμα είναι να αρχίσεις να επιδιώκεις την αλήθεια, και αυτό δεν πρέπει να αλλάξει σε καμία περίπτωση· είναι το σημαντικότερο όλων. Άπαξ κι αρχίσεις να επιδιώκεις την αλήθεια, θα είναι πιο εύκολο να εγκαταλείψεις τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου. Αν, όμως, δεν αποδέχεσαι την αλήθεια, παρά λες το εξής: «Θέλω πραγματικά να εγκαταλείψω αυτά τα ιδανικά και τις επιθυμίες. Δεν θέλω να βαφτώ στην απέραντη δεξαμενή βαφής, δεν θέλω να γίνω κιμάς στην κρεατομηχανή», και θες να επιβιώσεις, αυτό είναι αδύνατον· σ’ το λέω. Δεν υπάρχει περίπτωση ούτε πρόκειται να καταφέρεις να κάνεις τόσο καλή συμφωνία! Είναι αδύνατο να μη θες να επιδιώξεις την αλήθεια, αλλά παρ’ όλα αυτά, να θες να εγκαταλείψεις τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου. Όλοι οι κανονικοί άνθρωποι έχουν ιδανικά και επιθυμίες, ειδικά όσοι έχουν κάποια χαρίσματα ή ταλέντα. Υπάρχει, άραγε, πουθενά άνθρωπος που χαίρεται να είναι μόνος του και αποδέχεται πρόθυμα να ζήσει μια πεζή ζωή; Δεν υπάρχει πουθενά τέτοιος άνθρωπος. Όλοι θέλουν να διαπρέψουν, να προκόψουν στη ζωή τους, να έχουν μια άλφα αίγλη και να ζουν όσο πιο άνετα γίνεται. Αν θες να εγκαταλείψεις τα προσωπικά ιδανικά και τις επιθυμίες σου, να σωθείς και να ζήσεις μια ζωή γεμάτη νόημα, πρέπει να αποδεχτείς την αλήθεια, να την επιδιώξεις και να υποταχθείς στο έργο του Θεού. Αν τα κάνεις όλα αυτά, θα έχεις ελπίδες. Ο μόνος τρόπος είναι να ακούς τα λόγια του Θεού και να Τον ακολουθείς. Παρά, λοιπόν, τις αλλαγές που βλέπουμε, ένα πράγμα παραμένει ουσιαστικά ίδιο, κι αυτό είναι η επιδίωξη της αλήθειας. Αυτό δεν είναι το πιο σημαντικό θέμα; (Ναι.) Ωραία, ας ολοκληρώσουμε εδώ τη σημερινή μας συναναστροφή. Γεια σας!

17 Δεκεμβρίου 2022