Το διάστημα αυτό, το θέμα της συναναστροφής μας είναι αρκετά ευρύ. Πόσα από αυτά που είπαμε θυμάστε; Πόσα είστε σε θέση να κατανοήσετε; (Μετά το τέλος της συναναστροφής Σου, Θεέ μου, όλο και κάποια πραγματάκια θυμόμαστε. Κάποια μέρη της συναναστροφής μπορούμε να τα φέρουμε κάπως στο μυαλό μας, επειδή αυτήν την περίοδο βιώνουμε παρόμοιες καταστάσεις. Κάποια άλλα μέρη, όμως, δεν τα πολυθυμόμαστε, επειδή δεν έχουμε βιώσει ποτέ παρόμοιες καταστάσεις.) Όταν έρχεστε αντιμέτωποι με κάποιες καταστάσεις, σας έρχονται καθόλου στο μυαλό τα πράγματα για τα οποία συναναστραφήκαμε; (Λιγάκι. Όταν βρίσκομαι αντιμέτωπος με παρόμοιες καταστάσεις, θυμάμαι την πτυχή της αλήθειας για την οποία συναναστράφηκες ή μια-δυο σχετικές προτάσεις από τα λόγια Σου, Θεέ μου. Ψάχνω, λοιπόν, τότε να βρω αυτά τα λόγια του Θεού για να τα φάω και να τα πιω, και νιώθω ότι έχω μια ορισμένη κατεύθυνση.) Κατανοείτε τις αρχές; (Υστερώ αρκετά σε αυτό το κομμάτι. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ ακόμη να κατανοήσω τις αρχές· το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να ταυτίζομαι με τα λόγια του Θεού και να τα κατανοώ λιγάκι.) Τι σημαίνει αρχικά να κατανοείτε την αλήθεια και να έχετε την ικανότητα να τη λάβετε; Ξέρετε; Όταν κάποιος δεν έχει την ικανότητα να λάβει την αλήθεια, δεν λένε συχνά ότι «Αυτό το άτομο δεν καταλαβαίνει την αλήθεια» ή ότι «Δεν έχει κατανοήσει τις αλήθεια-αρχές σε αυτό το θέμα»; Κι εσείς δεν το λέτε συχνά αυτό; (Ναι.) Τι εννοείτε όταν λέτε ότι κάποιος καταλαβαίνει την αλήθεια και έχει την ικανότητα να τη λάβει; Εννοείτε ότι κατανοεί το δόγμα που αφορά την αλήθεια; (Όχι. Αυτό που καταλαβαίνω εγώ είναι πως αν αυτό το άτομο ακούσει τη συναναστροφή του Θεού και έχει την ικανότητα να λάβει την αλήθεια, μπορεί τότε να ταυτιστεί μ’ αυτή, να αποκτήσει αυτογνωσία και να βρει τις αρχές για την άσκηση της αλήθειας.) Αν κάποιος κατανοεί την αλήθεια και έχει την ικανότητα να τη λάβει, σημαίνει καταρχήν ότι είναι σε θέση να κατανοήσει τις αλήθεια-αρχές. Με άλλα λόγια, κάθε φορά που συναναστρεφόμαστε σχετικά με μια συγκεκριμένη αλήθεια, πάντα κρύβεται μέσα σ’ αυτήν μια αλήθεια-αρχή, άσχετα με τις εκάστοτε λεπτομέρειες και το περιεχόμενό της συναναστροφής μας, με το πόσα παραδείγματα δίνουμε ή πόσα ζητήματα και καταστάσεις συζητάμε. Εάν μπορείς να κατανοήσεις και να αντιληφθείς τη συγκεκριμένη αλήθεια-αρχή, τότε έχεις και την ικανότητα να λάβεις την αλήθεια. Τι εννοώ όταν λέω πως έχεις την ικανότητα να λάβεις την αλήθεια; Εννοώ πως είσαι σε θέση να κατανοείς τις αλήθεια-αρχές και πως, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με διάφορα ζητήματα, είσαι σε θέση να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς με βάση αυτές. Αυτό σημαίνει να έχεις την ικανότητα να λάβεις την αλήθεια. Είναι όμως και κάποιοι που, όπως κι αν συναναστραφείς μαζί τους σχετικά με την αλήθεια, όσα παραδείγματα και αν τους δώσεις, όσες καταστάσεις κι αν συζητήσεις και όσο συγκεκριμένη κι αν είναι η συζήτηση, και πάλι δεν ξέρουν ποια αλήθεια αναλύεται ούτε είναι σε θέση να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρονται και να ενεργούν με βάση τις αλήθεια-αρχές. Δεν μπορούν, δηλαδή, να ταυτιστούν με την αλήθεια αυτήν ή να την εφαρμόσουν. Ναι μεν είναι σε θέση να μιλούν για κάποια λόγια και δόγματα για κάμποσες ώρες, να τα συζητούν ξεκάθαρα και λογικά, δυστυχώς όμως δεν είναι σε θέση να εφαρμόσουν τα λόγια του Θεού και τις αλήθεια-αρχές για να αντιμετωπίσουν ή να χειριστούν τυχόν προβλήματα. Αυτό σημαίνει ότι δεν κατανοούν τις αλήθεια-αρχές ούτε έχουν την ικανότητα να λάβουν την αλήθεια. Για όσα δόγματα και να μιλάνε, είναι μάταιο. Οι αλήθεια-αρχές είναι τα συγκεκριμένα κριτήρια άσκησης για κάθε θέμα και κάθε κατηγορία πραγμάτων που σχετίζονται με την αλήθεια. Εφόσον, λοιπόν, αυτές είναι τα συγκεκριμένα κριτήρια άσκησης, εννοείται πως είναι και το θέλημα του Θεού. Επιπλέον, είναι τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός να πληροίς σε συγκεκριμένα θέματα και το συγκεκριμένο μονοπάτι άσκησης που πρέπει να ακολουθήσεις. Αυτές είναι οι αλήθεια-αρχές. Δεν είναι μόνο το θέλημα του Θεού, αλλά και τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός να πληρούν οι άνθρωποι. Αν υποθέσουμε ότι κατανοείς τις αλήθεια-αρχές, αυτό σημαίνει πως έχεις την ικανότητα να λάβεις την αλήθεια. Αν τώρα έχεις την ικανότητα να λάβεις την αλήθεια, τότε, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με διάφορα ζητήματα, θα ασκείσαι με βάση τις αλήθεια-αρχές, θα μπορείς να πορεύεσαι σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, αλλά και να ανταποκρίνεσαι στις απαιτήσεις Του. Αν, όμως, δεν κατανοείς τις αλήθεια-αρχές, αν, δηλαδή, δεν έχεις την ικανότητα να λάβεις την αλήθεια, τότε τίποτα από όσα κάνεις δεν θα βασίζεται στις αλήθεια-αρχές ή στα λόγια του Θεού. Οι πράξεις σου δεν θα έχουν καμία βάση ούτε θα πληρούν κάποια κριτήρια. Με άλλα λόγια, δεν θα έχεις σαφή πρότυπα κι έτσι δεν θα μπορείς να ανταποκριθείς στις απαιτήσεις του Θεού. Για να αξιολογήσεις κατά πόσο είναι κάποιος ικανός να κάνει αληθινό έργο, προσπάθησε να δεις αν έχει την ικανότητα να λάβει την αλήθεια. Εάν την έχει, μπορεί να λύσει αληθινά προβλήματα. Αν όμως όχι, όσο δόγμα κι αν ξεστομίζει, δεν έχει κανένα νόημα. Αν σε κάποιον αρέσει να συζητάει λόγια και δόγματα, αλλά δεν λύνει κανένα αληθινό πρόβλημα, αυτός ο άνθρωπος δεν είναι παρά ένας κλασικός Φαρισαίος. Και αμέτρητα χωρία από τα λόγια του Θεού να μπορείς να απομνημονεύσεις, αυτό δεν σου χρησιμεύει σε τίποτα. Κι οι Φαρισαίοι μπορούσαν να απαγγέλλουν άπταιστα τις γραφές, και μάλιστα πήγαιναν και προσεύχονταν σε κάθε γωνιά του δρόμου. Ό,τι έκαναν, όμως, το έκαναν για το θεαθήναι, για να κάνουν φιγούρα, όχι για να λύσουν αληθινά προβλήματα. Αυτό στο οποίο εστιάζουν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι είναι να συγκεντρώνουν και να διακηρύσσουν παντού κάθε λογής πνευματικά, βαθυστόχαστα και εσωτεριστικά πράγματα, όπως γνώσεις, δόγματα, λόγια και συνθήματα, τα οποία επαινεί και αποδέχεται όλος ο κόσμος. Εξωτερικά μάλιστα προβάλλουν μια καλή συμπεριφορά, με την οποία καταφέρνουν να ξεγελάσουν τους άλλους, επιδιώκοντας τον θαυμασμό και τη λατρεία τους. Όταν όμως τίθενται αληθινά προβλήματα, δεν μπορούν με τίποτα να τα λύσουν, και το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να τηρούν τους τύπους και να παραθέτουν κάποια λόγια και δόγματα. Αδυνατούν να καταλάβουν το παραμικρό και να κατανοήσουν οποιαδήποτε αλήθεια όσον αφορά την εσωτερική κατάσταση ή ουσία των ανθρώπων και το πώς να αντιμετωπίσουν και να χειριστούν αυτά τα ζητήματα. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να κηρύττουν κενά λόγια και δόγματα. Είναι αυτό που λέμε κλασικοί Φαρισαίοι. Οι Φαρισαίοι μπορούν μονάχα να συζητούν λόγια και δόγματα και αδυνατούν να αντιμετωπίσουν οποιοδήποτε αληθινό θέμα, επειδή ακριβώς δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν είναι σε θέση να διακρίνουν την ουσία του θέματος από την αρχή ως το τέλος. Η λύση στην οποία καταφεύγουν, λοιπόν, όταν έρχεται η ώρα να λύσουν ένα πρόβλημα, είναι να λένε ψέματα και να διαδίδουν γελοίες απόψεις. Εφόσον αδυνατούν να διακρίνουν τον οποιονδήποτε άνθρωπο και την ουσία οποιουδήποτε θέματος, δεν είναι σε θέση να επιλύσουν κανένα πρόβλημα. Είναι τελείως ανίκανοι να λάβουν την αλήθεια. Όσα κηρύγματα κι αν έχουν ακούσει και όσα δόγματα κι αν έχουν συζητήσει, δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια-αρχή ούτε το θέλημα του Θεού. Είναι φτωχοί και αξιολύπητοι, αλλά παρ’ όλα αυτά συνεχίζουν να πιστεύουν ότι κατανοούν την αλήθεια και καμαρώνουν πως είναι πνευματικοί άνθρωποι. Δεν είναι για λύπηση όλο αυτό; (Είναι.) Είναι αξιολύπητο και αηδιαστικό. Παρόλο που μπορούν και συζητούν τόσα λόγια και δόγματα και ακολουθούν μάλιστα και ορισμένους κανόνες, δεν μπορούν να λύσουν κανένα χειροπιαστό ζήτημα. Η μόνη τους λύση είναι να μιμούνται τον τρόπο με τον οποίο μιλάνε οι άλλοι, και να λένε: «Ωπ, κάτι έγινε εδώ. Κοίτα να δεις πόσο περίπλοκη, παράξενη και ασυνήθιστη κατέληξε να γίνει αυτή η υπόθεση. Α, αυτός ο άνθρωπος δεν έχει συνείδηση και λογική, έχει κακή ανθρώπινη φύση και δεν έχει ίχνος αυτογνωσίας. Η συμπεριφορά του κάθε φορά που του συμβαίνει κάτι είναι τελείως απερίσκεπτη». Τους ρωτάς, λοιπόν: «Δεδομένης αυτής της συμπεριφοράς, πώς θα του φερόσουν και πώς θα τον αντιμετώπιζες; Σε ποιες αρχές θα βασιζόσουν για να τον μεταχειριστείς; Ποια είναι η ουσία της συμπεριφοράς του; Μιλάμε για έναν αντίχριστο ή για κάποιον που ακολουθεί το μονοπάτι ενός αντίχριστου; Είναι ψευδοεπικεφαλής ή έχει απλώς κακή ανθρώπινη φύση; Μήπως δεν έχει γερά θεμέλια στην πίστη του;» Απαντάνε, όμως, ως εξής: «Είναι δύσκολο να βγάλω συμπεράσματα». Δεν ξέρουν πώς να λύσουν κάτι τέτοιο, και όταν έρχονται αντιμέτωποι με διάφορα ζητήματα, το μόνο που κάνουν είναι να εξετάζουν τα εξωτερικά φαινόμενα και καταστάσεις. Σε ό,τι αφορά συγκεκριμένες ατομικές συμπεριφορές, εκδηλώσεις, λόγια και πράξεις, το µόνο που μπορούν να κάνουν είναι να τα περιγράψουν ή να τα απαριθμήσουν, ή το πολύ-πολύ να τα προσδιορίσουν µε τρόπο απλό και στοιχειώδη. Δεν μπορούν όμως να κατανοήσουν την ουσία του ζητήματος. Δεν ξέρουν πώς να φερθούν στους ανθρώπους αυτούς ούτε πώς να τους μεταχειριστούν. Δεν ξέρουν πώς να συναναστραφούν σχετικά με την αλήθεια, ώστε να τους οδηγήσουν στο να κάνουν αυτοκριτική, να αποκτήσουν αυτογνωσία και να ταυτιστούν με τα λόγια του Θεού. Δεν ξέρουν πώς να τους βοηθήσουν με τη ζωή-είσοδό τους ούτε πού να τους τοποθετήσουν στη σωστή θέση όσον αφορά τη διοίκηση και το προσωπικό. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να μιλούν για τις διάφορες συμπεριφορές και καταστάσεις που παρουσιάζουν οι διαφορετικές κατηγορίες ανθρώπων. Τους ρωτάς: «Τους έχεις μεταχειριστεί αυτούς τους ανθρώπους;» κι εκείνοι απαντούν: «Όχι ακόμα, προς το παρόν τούς παρατηρώ». Αυτό είναι το αποτέλεσμα. Δεν δείχνει αυτό πως είναι ανίκανοι να λύνουν προβλήματα; (Ναι.) Και το ότι είναι ανίκανοι να λύνουν προβλήματα δεν δείχνει ότι δεν είναι ικανοί να λάβουν την αλήθεια; (Ναι.) Εφόσον δεν έχουν την ικανότητα να λάβουν την αλήθεια, δεν είναι ανίκανοι να κατανοήσουν τις αλήθεια-αρχές; Το ότι δεν κατανοούν τις αλήθεια-αρχές δεν οφείλεται στο ότι δεν έχουν ακούσει αρκετά κηρύγματα. Οφείλεται καθαρά στο ότι δεν έχουν την ικανότητα να λάβουν την αλήθεια —δεν τη διαθέτουν αυτήν την ιδιότητα. Γιατί, τότε, συνήθως μιλάνε και συζητούν με τέτοια ευφράδεια; Έχουν ακούσει και βιώσει πολλά κι έχουν μάθει απ’ έξω όλα αυτά τα δόγματα, οπότε είναι φυσικό να μπορούν να συζητούν κάποια λόγια και δόγματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι όσοι έχουν υπηρετήσει ως επικεφαλής ή εργάτες για κάμποσα χρόνια. Αυτοί, λοιπόν, μέσα από τη συστηματική άσκηση, έχουν τελειοποιηθεί, μπορούν να συζητούν και να μιλούν για ένα σωρό λόγια και δόγματα και εκφράζονται με ιδιαίτερη άνεση, λες και βγάζουν ομιλίες και διαβάζουν δοκίμια. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι έχουν ανάστημα ή πραγματικότητα, ούτε ότι κατανοούν τις αλήθεια-αρχές. Πρέπει να είστε καλοί στο να διακρίνετε τέτοιους ανθρώπους και να μην τους αφήνετε να σας παραπλανούν. Στις συναθροίσεις, βλέπετε κάποιον που είναι σε θέση να μιλάει συνεχόμενα για μια-δυο μέρες χωρίς να επαναλαμβάνεται καθόλου, και εντυπωσιάζεστε τόσο πολύ που σας πιάνει δέος. Δεν δείχνει αυτό ότι δεν έχετε διάκριση; Δεν δείχνει ότι δεν καταλαβαίνετε την αλήθεια; (Ναι.) Δείχνει πράγματι ότι δεν καταλαβαίνετε την αλήθεια. Αν την καταλάβαινες, θα ήσουν σε θέση να διακρίνεις αν κάτι απ’ αυτά που λέει περιέχει συγκεκριμένες αρχές άσκησης για την αντιμετώπιση συγκεκριμένων καταστάσεων ή προβλημάτων. Έστω ότι ακούς προσεκτικά και διαπιστώνεις ότι ούτε μία πρόταση απ’ αυτά που λέει δεν αναφέρεται στις πραγματικές καταστάσεις ή τα πραγματικά προβλήματα των ανθρώπων. Όσα λέει δεν είναι παρά ένα μάτσο συνθήματα, ένα μάτσο λόγια, ένα μάτσο δόγματα που δεν περιλαμβάνουν καμία αρχή, καμία συγκεκριμένη λύση και κανένα χειροπιαστό μονοπάτι άσκησης. Μπορεί να μιλά για δύο και τρεις μέρες, αλλά όλα όσα λέει είναι κούφια δόγματα. Και έστω ότι τη στιγμή που τον ακούς σου φαίνεται πως όσα λέει είναι ωφέλιμα και εποικοδομητικά, αλλά όταν τα συλλογίζεσαι λίγο, σκέφτεσαι: «Πώς μπορώ να λύσω το συγκεκριμένο ζήτημα; Δεν νομίζω ότι το έλυσε μ’ αυτά που είπε τώρα». Τον ξαναρωτάς, λοιπόν, και απλώς σου ξεφουρνίζει ένα σωρό δόγματα. Και πάλι, όμως, δεν ξέρεις πώς να κινηθείς. Δεν σε εξαπατά και δεν σε ξεγελάει με αυτόν τον τρόπο; (Ναι.) Παρόλο που εξακολουθείς να μην ξέρεις πώς να κινηθείς, συνεχίζεις να τον θαυμάζεις και να τον εκτιμάς: Αυτό σημαίνει ότι σε εξαπατά και σε ξεγελά. Σας εξαπατούν συχνά με αυτόν τον τρόπο, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Ως επικεφαλής και εργάτες, δεν εξαπατάτε άραγε κι εσείς συχνά τους άλλους με τον ίδιο τρόπο; (Ναι.) Καταλαβαίνετε τώρα λίγο καλύτερα τι σημαίνει να έχετε την ικανότητα να λάβετε την αλήθεια και ποιες είναι οι αλήθεια-αρχές; (Τα καταλαβαίνω λίγο καλύτερα, ναι.) Ποιες είναι οι αλήθεια-αρχές; (Οι αλήθεια-αρχές είναι ορισμένα κριτήρια άσκησης που τα εφαρμόζουμε όταν ερχόμαστε πράγματι αντιμέτωποι με διάφορα ζητήματα· περιέχουν το θέλημα του Θεού, καθώς και ορισμένα πρότυπα και μονοπάτια που πρέπει να κάνουμε πράξη. Κάποιος που κατανοεί τις αλήθεια-αρχές έχει την ικανότητα να λάβει την αλήθεια.) Όταν κάποιος έχει την ικανότητα να λάβει την αλήθεια, μπορεί να κατανοήσει τις αλήθεια-αρχές. Έτσι σχετίζονται τα δύο αυτά πράγματα. Δεν ισχύει ότι όταν κατανοείς τις αλήθεια-αρχές, έχεις την ικανότητα να λάβεις την αλήθεια. Το αντίθετο ισχύει· όταν έχεις την ικανότητα να λάβεις την αλήθεια, μπορείς να κατανοήσεις τις αλήθεια-αρχές. Έτσι δεν πάει; (Ναι.) Έχετε, λοιπόν, οι περισσότεροι από εσάς την ικανότητα να λάβετε την αλήθεια; Κάθε φορά που συναναστρέφομαι για κάποιο θέμα, είστε σε θέση να κατανοήσετε τις αλήθεια-αρχές που εμπεριέχει; Αν ναι, τότε έχεις την ικανότητα να λάβεις την αλήθεια και διαθέτεις πνευματική κατανόηση. Αν ακούσεις τη συναναστροφή, αλλά μετά θυμάσαι μόνο συγκεκριμένα πράγματα, συμπεριφορές ή τρόπους δράσης που αφορούν συγκεκριμένους ανθρώπους ή κατηγορίες ανθρώπων που συζητήθηκαν, και δεν καταλαβαίνεις ποιες πραγματικά είναι οι αλήθεια-αρχές για τις οποίες συναναστραφήκαμε· και αν, όταν αντιμετωπίζεις διάφορα θέματα, δεν ξέρεις πώς να τα συνδέεις με τα συγκεκριμένα γεγονότα για τα οποία συναναστραφήκαμε ή πώς να ενεργείς με βάση τις αλήθεια-αρχές, τότε δεν έχεις πνευματική κατανόηση. Αν δεν έχεις πνευματική κατανόηση, τότε δεν έχεις την ικανότητα να λάβεις την αλήθεια. Όσα κηρύγματα κι αν ακούσεις, δεν καταλαβαίνεις τις αλήθεια-αρχές, οπότε νιώθεις μπερδεμένος κάθε φορά που προκύπτει ένα θέμα. Το μόνο που μπορείς να δεις είναι κάποιες επιφανειακές καταστάσεις, εκδηλώσεις και άλλα παρόμοια πράγματα. Δεν βλέπεις την ουσία του προβλήματος ούτε μπορείς να βρεις κάποιο μονοπάτι άσκησης ή λύσεις για τα εκάστοτε θέματα που προκύπτουν. Αυτό δείχνει ότι δεν κατανοείς τις αληθινές αρχές και ότι είσαι ανίκανος να λάβεις την αλήθεια. Όσοι άνθρωποι είναι έτσι δεν έχουν πνευματική κατανόηση. Αφιερώστε χρόνο για να συλλογιστείτε και να μελετήσετε σε βάθος αυτά τα ζητήματα, και θα βγάλετε τα συμπεράσματά σας. Αν δεν τα συλλογίζεσαι ποτέ, αν το μυαλό σου είναι θολωμένο, τότε δεν τα κατανοείς αληθινά.

Ας συνεχίσουμε τη συναναστροφή μας πάνω στο ίδιο θέμα για το οποίο συναναστρεφόμαστε διαρκώς όλο αυτό το διάστημα. Στην προηγούμενη συνάθροιση, συζητήσαμε το τέταρτο στοιχείο της εγκατάλειψης των ανθρώπινων επιδιώξεων, ιδανικών και επιθυμιών· εστιάσαμε, δηλαδή, συγκεκριμένα στο θέμα της «καριέρας». Παραθέσαμε τέσσερα στοιχεία όσον αφορά το περιεχόμενο της «καριέρας», το πώς πρέπει να την κατανοούν σωστά οι άνθρωποι και τα συγκεκριμένα μονοπάτια και τα κριτήρια άσκησης που απαιτεί ο Θεός να ακολουθούν οι άνθρωποι αναφορικά με την καριέρα. Ποια είναι αυτά τα τέσσερα στοιχεία; (1. Να μην κάνουν αγαθοεργίες 2. Να αρκούνται στο φαγητό και τα ρούχα 3. Να απέχουν από τις διάφορες δυνάμεις της κοινωνίας 4. Να απέχουν από την πολιτική.) Έχουμε ως τώρα συζητήσει τα δύο από αυτά τα τέσσερα στοιχεία. Το πρώτο είναι να μην κάνουν αγαθοεργίες και το δεύτερο να αρκούνται στο φαγητό και τα ρούχα. Ο τρόπος με τον οποίο έχει διατυπωθεί το καθένα από αυτά τα τέσσερα στοιχεία δεν τα καθιστά τις συγκεκριμένες αρχές άσκησης για την εγκατάλειψη της καριέρας; (Ναι.) Αυτές οι τέσσερις συγκεκριμένες αρχές άσκησης αποτελούν τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός να πληρούν οι άνθρωποι όσον αφορά την εγκατάλειψη της καριέρας. Φυσικά, τα πρότυπα αυτά είναι οι αλήθεια-αρχές που αφορούν την εγκατάλειψη της καριέρας, καθώς και τα συγκεκριμένα μονοπάτια άσκησης που πρέπει να ακολουθούν οι άνθρωποι όταν αντιμετωπίζουν τέτοια ζητήματα. Αν, δηλαδή, κάνεις ό,τι πρέπει στα πλαίσια των όσων αναφέραμε, εκπληρώνεις τις απαιτήσεις του Θεού. Αν, όμως, ξεπεράσεις τα πλαίσια αυτά, τότε εναντιώνεσαι στις αρχές, στην αλήθεια και στις απαιτήσεις του Θεού. Όσον αφορά το θέμα της καριέρας, έχουμε συναναστραφεί σχετικά με δύο αρχές άσκησης. Η πρώτη είναι να μην κάνετε αγαθοεργίες και η δεύτερη να αρκείστε στο φαγητό και τα ρούχα. Έχουμε δώσει μερικά συγκεκριμένα παραδείγματα και έχουμε συζητήσει κάποιες ειδικές περιπτώσεις όσον αφορά το πρώτο στοιχείο, δηλαδή το να μην κάνετε αγαθοεργίες. Με ποια ζητήματα σχετίζεται κυρίως το συγκεκριμένο θέμα; Με το τι πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι σε ό,τι αφορά την καριέρα τους ή όταν επιλέγουν ένα επάγγελμα. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι, αν μη τι άλλο, να μην ασχολείστε με θέματα που σχετίζονται με αγαθοεργίες. Αρκεί να ασχολείστε με καριέρες που αφορούν μόνο τη δική σας ζωή και τον βιοπορισμό σας και τίποτα παραπάνω. Εάν τυχαίνει να απασχολείσαι και να εργάζεσαι σε μια φιλανθρωπική οργάνωση μόνο και μόνο επειδή έκανες αίτηση για μια θέση εργασίας εκεί, αυτό δεν σημαίνει ότι κάνεις αγαθοεργίες. Μιλάμε για μια ειδική περίπτωση εδώ. Μπορεί να εργάζεσαι εκεί και να παίρνεις τον μισθό σου, αλλά δεν είσαι παρά ένας απλός εργαζόμενος, τίποτα περισσότερο από έναν μισθωτό υπάλληλο. Μπορεί τώρα η εν λόγω οργάνωση να ασχολείται με ιδρύματα, με την κοινωνική πρόνοια, με την υιοθεσία ορφανών παιδιών ή ζώων, με την παροχή βοήθειας σε ανθρώπους που ζουν σε φτωχές περιοχές ή σε περιοχές που έχουν πληγεί από καταστροφές, με την υποδοχή προσφύγων και ούτω καθεξής. Κανένα, όμως, από αυτά τα κύρια εγχειρήματα δεν σε αφορά. Δεν είσαι εσύ ο βασικός υπεύθυνος ούτε πρέπει να αφιερώνεις τον χρόνο και την ενέργειά σου σε αυτόν τον φιλανθρωπικό σκοπό. Αυτό είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα. Δεν κάνεις αγαθοεργίες· εργάζεσαι απλώς σε μια φιλανθρωπική οργάνωση. Δεν διαφέρουν ως προς τη φύση τους αυτά τα δύο πράγματα; (Ναι.) Έχουν διαφορετική φύση, επομένως αυτή η ειδική περίσταση δεν παραβιάζει την αρχή. Πέρα απ’ αυτό, είτε πρόκειται για μια μεγάλη είτε για μια μικρή φιλανθρωπική οργάνωση, και όποιο κι αν είναι το πεδίο της δραστηριότητάς της, εσένα δεν σε αφορά καθόλου. Δεν είναι κάτι που απαιτεί ο Θεός να κάνεις. Αν δεν το κάνεις, δεν παραβιάζεις την αλήθεια, αλλά ακόμη και αν το κάνεις, δεν πρόκειται να το μνημονεύσει ο Θεός. Εφόσον ο δικός σου στόχος είναι να επιδιώξεις την αλήθεια και τη σωτηρία, δεν θα πρέπει να επενδύεις χρόνο και ενέργεια σε θέματα που καμία σχέση δεν έχουν με τη σωτηρία, την επιδίωξη της αλήθειας ή την υποταγή στον Θεό, κι αυτό γιατί η αγαθοεργία δεν έχει καμία αξία και κανένα νόημα. Γιατί κάτι τέτοιο δεν έχει καμία αξία και κανένα νόημα; Όποιον και να σώσεις, όποιον και να βοηθήσεις, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Δεν μπορεί ούτε να αλλάξει τη μοίρα ούτε να λύσει τα προβλήματα της μοίρας κάποιου. Με το να βοηθάς κάποιον περιστασιακά, δεν τον σώζεις στ’ αλήθεια. Στο τέλος, λοιπόν, προσπάθειες σαν κι αυτές αποβαίνουν μάταιες, δεν έχουν καμία αξία και κανένα νόημα. Ορισμένοι άνθρωποι, για παράδειγμα, υιοθετούν λύκους. Ξεκινούν με κάνα-δυο και καταλήγουν να μεγαλώνουν εκατοντάδες ή μη σας πω και χιλιάδες λύκους. Το κάνουν καριέρα, οπότε επενδύουν όλες τους τις οικονομίες σ’ αυτό, και βάζουν μάλιστα και όλη τους την οικογένεια να ασχοληθεί, ενώ οι ίδιοι αφιερώνουν όλη τους την ενέργεια εκεί για το υπόλοιπο της ζωής τους. Όλη τους η ενέργεια και η ζωή περιστρέφονται γύρω από αυτό το πράγμα και τίποτα άλλο. Και ποιο είναι τελικά το αποτέλεσμα; Παρόλο που σώζουν και προστατεύουν τόσους λύκους, έχουν σπαταλήσει τόσο πολύ χρόνο, χρόνια ολόκληρα, σε αυτό το θέμα, που δεν τους περισσεύει ούτε χρόνος ούτε και ενέργεια για να επιδιώξουν την αλήθεια και να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους. Επομένως, σε σύγκριση με το να εκπληρώσει κανείς τα καθήκοντά του και να λάβει τη σωτηρία, κανένα απολύτως εγχείρημα, ακόμη και αν είναι κάτι που το αναγνωρίζουν πολλοί άνθρωποι και το επαινεί η κοινωνία, δεν είναι τόσο σημαντικό όσο το να επιδιώκουν οι άνθρωποι τη σωτηρία και την αλήθεια και να εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους. Τίποτα δεν έχει τόση σημασία και αξία όσο η επιδίωξη αυτών των πραγμάτων. Υπάρχει κι ένα ακόμη σημαντικό ζήτημα· εάν σε έχει επιλέξει ο Θεός και ανήκεις στον εκλεκτό λαό Του, δεν πρόκειται ποτέ να σου εμπιστευτεί να χτίσεις μια καριέρα στον χώρο της αγαθοεργίας, την οποία μπορεί να αναγνωρίσει ο κόσμος ή η κοινωνία. Δεν υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση να σου εμπιστευτεί ο Θεός κάτι τέτοιο. Εάν είσαι ένας από τους εκλεκτούς Του, ποια είναι η μεγαλύτερη ελπίδα που έχει ο Θεός για σένα; Να εκπληρώσεις το καθήκον σου ως δημιουργημένο ον, να είσαι σε θέση να επιδιώκεις την αλήθεια και να επιστρέψεις ενώπιον του Θεού, καθώς και να είσαι σε θέση να λάβεις τη σωτηρία και να παραμείνεις μαζί Του. Έτσι ικανοποιείς το θέλημα του Θεού με τον πιο αποτελεσματικό και καλύτερο δυνατό τρόπο· όχι με το να κάνεις πράγματα που θεωρούν σημαντικά, ουσιαστικά ή φανταχτερά οι άνθρωποι αυτού του κόσμου και η κοινωνία. Εάν είσαι εκλεκτός του Θεού, αυτό που σου εμπιστεύεται είναι το καθήκον που πρέπει να εκπληρώνεις και που έχει να κάνει καθαρά με το έργο του Θεού και το έργο της εκκλησίας. Οτιδήποτε ξεφεύγει από το έργο της εκκλησίας και τη διαχείριση του Θεού δεν σε αφορά καθόλου. Ό,τι κι αν κάνεις, ακόμη κι αν το θεωρείς καλό και είσαι πρόθυμος να το κάνεις, δεν έχει καμία αξία, δεν αξίζει να μνημονεύεται, και δεν το μνημονεύει ο Θεός. Δεν έχει καμία απολύτως σημασία το αν θα εξελιχθεί σε διαχρονική κληρονομιά, αν θα μείνει για πάντα στην ιστορία ή αν θα εισπράξει τον έπαινο των σύγχρονων ανθρώπων. Όσοι άνθρωποι και να αναγνωρίζουν το έργο σου, αυτό δεν σημαίνει ότι το επαινεί ή το μνημονεύει ο Θεός. Δεν σημαίνει ότι αυτό που κάνεις έχει κάποιο νόημα και αξία. Η γνώμη και η αξιολόγηση που λαμβάνεις από τον κόσμο και την κοινωνία δεν αντιπροσωπεύει το πώς σε αξιολογεί ο Θεός. Δεν πρέπει, λοιπόν, όσον αφορά την καριέρα, να σπαταλάς τον λίγο χρόνο που έχεις στη διάθεσή σου και την πολύτιμη ενέργειά σου σε ανούσια εγχειρήματα. Πρέπει, αντίθετα, να εστιάζεις την ενέργεια και τον χρόνο σου στο καθήκον που σου έχει αναθέσει ο Θεός και σε θέματα που αφορούν την επιδίωξη της αλήθειας και της σωτηρίας, διότι μόνο αυτό έχει πραγματικά αξία και νόημα. Αν το κάνεις αυτό, θα ζεις μια ζωή πολύτιμη και γεμάτη νόημα. Κάποιοι υιοθετούν χιλιάδες σκυλιά και αφιερώνουν την κάθε μέρα τους στη φροντίδα αυτών των ζώων, ζώντας ουσιαστικά γι’ αυτά. Ίσα που προλαβαίνουν να φάνε και να κοιμηθούν, πόσο μάλλον να βάλουν πλυντήριο ή να μιλήσουν με άλλους ανθρώπους. Έχουν αναλάβει καθήκοντα που ξεπερνούν τις δυνατότητές τους και ζουν μια εξαντλητική και θλιβερή ζωή. Δεν είναι ανόητο αυτό; (Ναι.) Δεν είσαι σωτήρας, οπότε μην επιχειρείς να γίνεις. Είναι ανόητη κάθε ιδέα που έχεις να σώσεις ή να αλλάξεις τον κόσμο, να αλλάξεις τις συνθήκες που επικρατούν σ’ αυτόν με τις δυνάμεις σου. Ακόμα πιο ανόητες βέβαια είναι οι προσπάθειες που κάνεις για να το πετύχεις αυτό, και στο τέλος, το μόνο που θα καταφέρεις ως συνέπεια είναι να βρεθείς σε μια τρομερή κατάσταση, να εξαντληθείς, να νιώσεις ανείπωτη δυστυχία, και δεν θα ξέρεις τότε αν πρέπει να γελάσεις ή να κλάψεις. Δεν έχουν τόση ενέργεια οι άνθρωποι, ούτε έχουν τόσο μεγάλες αντοχές και ικανότητες ώστε να αλλάξουν οτιδήποτε. Τη λίγη ενέργεια και τον λίγο χρόνο που έχεις στη διάθεσή σου θα πρέπει να τα αφιερώνεις και να τα ξοδεύεις για να εκπληρώσεις το καθήκον σου ως δημιουργημένο ον. Το πιο σημαντικό, βέβαια, είναι να τα ξοδεύεις και να τα αφιερώνεις στην επιδίωξη της αλήθειας προκειμένου να καταφέρεις να σωθείς και να υποταχθείς στον Θεό. Οποιαδήποτε άλλη προσπάθεια, πέρα από αυτά που ανέφερα, δεν έχει κανένα νόημα. Η καριέρα αποτελεί μέρος της υλικής ζωής ενός ανθρώπου και πρέπει να την κάνεις με αυτό ως δεδομένο. Δεν θεωρείται κάτι ουσιαστικό· είναι απλώς κάτι αναγκαίο για την υλική ζωή και την επιβίωση. Αν θες να ζήσεις και να επιβιώσεις, πρέπει να κάνεις κάποιο επάγγελμα, το οποίο δεν είναι παρά μια δουλειά που σου δίνει τη δυνατότητα να συντηρήσεις τον εαυτό σου. Καμία σημασία δεν έχει αν το επάγγελμα αυτό συγκαταλέγεται στον πάτο ή στην κορυφή της κοινωνίας. Είναι απλώς ένας τρόπος να βγάλεις το ψωμί σου· δεν τίθεται θέμα ανωτερότητας και σπουδαιότητας ενός επαγγέλματος. Εξάλλου, όσο σημαντικό κι αν είναι ένα επάγγελμα, αυτό που απαιτεί από την ανθρωπότητα ο Θεός είναι το εξής: Αν θες να επιδιώξεις την αλήθεια και να βαδίσεις στο μονοπάτι της σωτηρίας, τότε το πρότυπο για να επιλέξεις ένα επάγγελμα με το οποίο θα βγάλεις τα προς το ζην είναι να αρκείσαι στο φαγητό και τα ρούχα. Μη σπαταλάς υπερβολική ενέργεια και χρόνο με το να τρέχεις και να ασχολείσαι όλη την ώρα με το φαγητό, τα ρούχα, τη στέγαση και τη μεταφορά σου —αρκεί να καλύψεις τις βασικές σου ανάγκες. Αν η κοιλιά σου είναι γεμάτη και το σώμα σου ζεστό και καλυμμένο, αν εξασφαλίσεις αυτές τις βασικές προϋποθέσεις για την επιβίωσή σου, τότε οφείλεις να εκπληρώσεις το καθήκον σου ως δημιουργημένο ον, να αφιερώσεις την πολύτιμη ενέργεια και τον πολύτιμο χρόνο σου στο καθήκον σου, σε ό,τι σου έχει εμπιστευτεί ο Θεός, και να δώσεις και την καρδιά σου ακόμα. Το βασικότερο ενώ εκπληρώνεις το καθήκον σου είναι να πασχίζεις για την αλήθεια, να την επιδιώκεις και να βαδίζεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας —μην περιπλανιέσαι άσκοπα. Αυτή είναι μια από τις αρχές. Ο Θεός δεν απαιτεί να βάλεις τα δυνατά σου μόνο και μόνο για να επιβιώσεις και να συνεχίσεις να ζεις. Δεν σου ζητά να ζήσεις μια εντυπωσιακή ζωή και να Τον δοξάζεις μέσω αυτής. Δεν απαιτεί να κάνεις μεγάλα έργα στον κόσμο αυτόν, να κάνεις θαύματα, να συμβάλεις στην ανθρωπότητα με οποιονδήποτε τρόπο, να βοηθήσεις κάμποσους ανθρώπους ή να λύσεις τα εργασιακά προβλήματα κανενός. Δεν χρειάζεται να χτίσεις μια σπουδαία καριέρα, να γίνεις γνωστός στον κόσμο όλο και να τα χρησιμοποιήσεις όλα αυτά για να δοξάσεις το όνομα του Θεού, διακηρύσσοντας παντού: «Είμαι χριστιανός και πιστεύω στον Παντοδύναμου Θεό». Το μόνο που ελπίζει ο Θεός είναι να είσαι ένας συνηθισμένος και κοινός άνθρωπος στον κόσμο αυτόν. Δεν χρειάζεται να κάνεις θαύματα, να διαπρέψεις σε διάφορα επαγγέλματα και τομείς. Δεν χρειάζεται να γίνεις διάσημος ή μεγάλη προσωπικότητα ούτε να κερδίζεις τον θαυμασμό και τον σεβασμό των άλλων. Δεν χρειάζεται να έχεις επιτυχίες και βραβεία σε διάφορους τομείς ούτε προφανώς να συνεισφέρεις σε διάφορα επαγγέλματα για να δοξάσεις τον Θεό. Το μόνο που απαιτεί από σένα ο Θεός είναι να ζεις καλά τη ζωή σου, να καλύπτεις τις βασικές σου ανάγκες, να μην πεινάς, να ντύνεσαι ζεστά τον χειμώνα και με τα κατάλληλα ρούχα το καλοκαίρι. Αρκεί να ζεις μια κανονική ζωή και να είσαι ικανός να επιβιώσεις· αυτό απαιτεί από σένα ο Θεός. Όποια κι αν είναι τα χαρίσματά σου, τα ταλέντα σου και όποιες ιδιαίτερες ικανότητες κι αν έχεις, ο Θεός δεν θέλει να τα χρησιμοποιήσεις για να επιτύχεις στα εγκόσμια. Θέλει, αντίθετα, να χρησιμοποιήσεις ό,τι χαρίσματα και ιδιότητες έχεις για να εκπληρώσεις το καθήκον σου, αυτό που σου έχει εμπιστευτεί, καθώς και για να επιδιώξεις την αλήθεια και στο τέλος να σωθείς. Δεν υπάρχει τίποτα σημαντικότερο απ’ αυτό ούτε έχει άλλες απαιτήσεις από σένα ο Θεός. Δεν θα πει ο Θεός πως Τον δοξάζεις επειδή ζεις μια καλή ζωή. Εάν πάλι η ζωή σου είναι συνηθισμένη και ανήκεις στα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας, δεν προσβάλλεις έτσι τον Θεό. Ούτε Τον προσβάλλεις αν η οικογένειά σου είναι σχετικά φτωχή, αλλά ανταποκρίνεστε στο πρότυπο που έχει θέσει ο Θεός, να αρκείστε, δηλαδή, στο φαγητό και τα ρούχα. Όσο ζεις κι επιβιώνεις, ο στόχος που πρέπει να επιδιώκεις είναι να αρκείσαι στο φαγητό και τα ρούχα, να καλύπτεις τις βασικές σου ανάγκες και να ζεις μια κανονική ζωή, να μπορείς να τρως τα γεύματα της ημέρας και να καλύπτεις τα καθημερινά σου έξοδα. Αυτό είναι υπεραρκετό. Ο Θεός ικανοποιείται όταν είσαι ευχαριστημένος εσύ —αυτό ακριβώς ζητά από τους ανθρώπους. Δεν σου ζητά να αποκτήσεις πλούτη, φήμη ή να γίνεις ευγενής, ούτε σε αφήνει και να γίνεις ζητιάνος. Οι ζητιάνοι δεν δουλεύουν καθόλου· ζητιανεύουν όλη μέρα φαγητό, δείχνουν αξιολύπητοι, τρώνε τα αποφάγια των άλλων, φοράνε κουρέλια, τα ρούχα τους έχουν μπαλώματα και καμιά φορά τυλίγονται μέχρι και με τσουβάλια. Έχουν πολύ χαμηλή ποιότητα ζωής. Ο Θεός δεν απαιτεί να ζεις σαν ζητιάνος. Σε οτιδήποτε έχει να κάνει με την υλική ζωή, ο Θεός δεν απαιτεί να Τον δοξάζεις ούτε ορίζει ορισμένες καταστάσεις ως ατιμωτικές για Εκείνον. Δεν πρόκειται να κρίνει κάποιον βάσει του αν ζορίζεται να τα βγάλει πέρα ή αν ζει πλουσιοπάροχα. Σε αξιολογεί, αντίθετα, με βάση το πώς ασκείσαι και κατά πόσο ικανοποιείς τις απαιτήσεις Του όσον αφορά την επιδίωξη της αλήθειας και τις αρχές που απαιτεί ο Θεός να τηρείς. Έχετε κατανοήσει και αντιληφθεί αυτές τις δύο αρχές άσκησης που αφορούν την καριέρα; Η πρώτη αρχή είναι να μην κάνετε αγαθοεργίες και η δεύτερη να αρκείστε στο φαγητό και τα ρούχα. Είναι εύκολο να τις κατανοήσετε και τις δύο.

Υπάρχουν στην εκκλησία κάποιοι άνθρωποι που πιστεύουν ακράδαντα πως είναι καλό να κάνεις αγαθοεργίες, και σκέφτονται: «Όποτε υπάρχει ανάγκη, πρέπει να δίνουμε ένα χέρι βοηθείας. Εγώ προσωπικά έχω δωρίσει ρούχα και χρήματα και μάλιστα έχω πάει και σε πληγείσες περιοχές ως εθελοντής». Πώς το αξιολογείτε αυτό; Πρέπει να το σταματήσετε ή να παρέμβετε; (Δεν πρέπει να παρέμβουμε.) Είναι και κάποιοι που λένε: «Όταν βλέπω ανθρώπους να ζητιανεύουν κι ειδικά μικρά παιδιά που πεινάνε, τους λυπάμαι». Σπεύδουν να τους βάλουν μες στο σπίτι τους, να τους φτιάξουν ωραίο φαγητό κι έπειτα τους ξεπροβοδίζουν με ρούχα και ωραία πράγματα και μάλιστα τους επισκέπτονται πού και πού. Ο λόγος για τον οποίο είναι πρόθυμοι να κάνουν όλες αυτές τις καλές πράξεις και να συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο είναι ότι πιστεύουν πως η συμπεριφορά αυτή προασπίζει τη δικαιοσύνη και πως έτσι θα τους μνημονεύσει ο Θεός και θα γίνουν οι πιο αξιαγάπητοι άνθρωποι στον κόσμο. Τι κάνει η εκκλησία με τους ανθρώπους αυτούς; Τους σταματά; Παρεμβαίνει; (Δεν παρεμβαίνει.) Αυτό που κάνουμε είναι να μοιραζόμαστε μαζί τους τα κηρύγματα που πρέπει και να τους εξηγούμε το θέλημα του Θεού και τις αλήθεια-αρχές. Αν κατανοούν και γνωρίζουν τα πάντα, αλλά επιμένουν να ενεργούν με τον δικό τους τρόπο και με γνώμονα τα δικά τους θέλω, δεν παρεμβαίνουμε. Ο καθένας πρέπει να αναλαμβάνει την ευθύνη για τα λόγια και τις πράξεις του. Οι ίδιοι οι άνθρωποι ευθύνονται για την τελική έκβαση και το πώς θα τους χαρακτηρίσει ο Θεός. Δεν φέρει κανένας άλλος ευθύνη ούτε χρειάζεται να πληρώσει τον λογαριασμό για χάρη τους. Αν, λοιπόν, συναντήσουμε ανθρώπους που καταλαβαίνουν τα πάντα, αλλά επιμένουν να κάνουν αγαθοεργίες, δεν πρόκειται να διορθώσουμε τις σκέψεις και τις απόψεις τους, ούτε να παρέμβουμε, και σε καμία περίπτωση δεν θα τους καταδικάσουμε. Εξακολουθούν να υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που, αφού πιστέψουν στον Θεό, επιδιώκουν εγκόσμια πράγματα, πλούτη, θέση στην κυβέρνηση ή μια καριέρα. Παρεμβαίνουμε σε αυτούς; (Όχι, δεν το κάνουμε.) Συναναστραφείτε μαζί τους για τις σχετικές αλήθειες μήπως και καταλάβουν, και όταν τελειώσετε, αφήστε τους να επιλέξουν μόνοι τους· απ’ αυτούς εξαρτάται τι θα κάνουν τελικά. Εμείς δεν παρεμβαίνουμε ούτε στην επιλογή τους, ούτε σ’ αυτό που θέλουν να κάνουν, ούτε στον τρόπο με τον οποίο θα το κάνουν. Η δική μας ευθύνη είναι να συναναστραφούμε μαζί τους για το θέλημα του Θεού και τις αλήθεια-αρχές. Αν δείχνουν να καταλαβαίνουν και να αντιλαμβάνονται όσα λες, μπορεί να τους ρωτήσεις: «Ποιο θα είναι, λοιπόν, το επόμενο βήμα σου; Πότε λες να αρχίσεις να διαδίδεις το ευαγγέλιο;» Λένε τότε: «Κάτσε λίγο, έχω να μεταφέρω ένα φορτίο με εμπορεύματα, έχω κάτι δουλειές και ένα πρότζεκτ που πρέπει να αναλάβω. Θα βγάλω πολλά λεφτά από αυτό μόλις ολοκληρωθεί. Να τα πούμε αργότερα για τη διάδοση του ευαγγελίου;» Κι εσύ λες: «Πόσο πρέπει να περιμένω;» Σου απαντούν: «Ένα-δυο χρονάκια χοντρικά». Άντε γεια, τότε. Δεν χρειάζεται να ασχολείσαι άλλο με τέτοιους ανθρώπους. Έτσι πρέπει να αντιμετωπίζετε το συγκεκριμένο θέμα. Εύκολο δεν είναι; (Εύκολο ναι.) Είναι αυτό που λέμε πως ενώ κάποιος ξέρει ποια είναι η αληθινή οδός, αμαρτάνει εσκεμμένα. Δεν πρόκειται να λάβουν προσφορά περί αμαρτίας οι άνθρωποι αυτοί. Ο Θεός ούτε σταματά τους ανθρώπους αυτούς ούτε επεμβαίνει. Ακόμα και τη στιγμή που το κάνουν, δεν τους αξιολογεί με κανέναν τρόπο. Τους δίνει το ελεύθερο της επιλογής. Πρέπει κι εσείς να μάθετε αυτήν την αρχή. Με δυο λόγια, όσα και να κατανοήσουν, η δική μας ευθύνη είναι να τους μεταφέρουμε ξεκάθαρα το θέλημα του Θεού. Το τι θα διαλέξουν στη συνέχεια και ποιο θα είναι το επόμενο βήμα τους είναι καθαρά δική τους δουλειά κι έχουν το ελεύθερο να αποφασίσουν οι ίδιοι. Δεν πρέπει να παρέμβει κανείς ούτε χρειάζεται να τους εξηγήσει τα υπέρ και τα κατά για να τους ασκήσει πίεση. Είναι σωστή αυτή η προσέγγιση; (Είναι σωστή, ναι.) Αν είναι όντως σωστή, τότε έτσι πρέπει να γίνεται. Μην παραβιάζετε τις αρχές και μην τους αναγκάζετε να κάνουν κάτι που δεν θέλουν. Αυτές είναι οι πρώτες δύο αρχές της εγκατάλειψης της καριέρας, τις οποίες είναι σχετικά εύκολο και απλό να κατανοήσετε.

Ποια είναι η τρίτη αρχή που απαιτεί ο Θεός να κάνουν πράξη οι άνθρωποι αναφορικά με το θέμα της εγκατάλειψης της καριέρας; Να απέχουν από τις διάφορες δυνάμεις της κοινωνίας. Είναι λιγάκι πιο δύσκολο να το καταλάβετε αυτό, σωστά; (Ναι.) Ναι μεν είναι λιγάκι πιο δύσκολο να το καταλάβετε, αλλά είναι κι αυτό μία από τις αρχές· μια αρχή που πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι πιστά αν θέλουν να επιβιώσουν σ’ αυτήν την κοινωνία. Είναι και μια στάση, μια προσέγγιση και μια μέθοδος επιβίωσης που πρέπει να έχει ο κάθε άνθρωπος προκειμένου να επιβιώσει στην κοινωνία. Μπορούμε, βέβαια, να πούμε σαφέστατα πως είναι κι ένα είδος σοφίας σχετικά με την επιβίωση στην κοινωνία. Μπορεί, φαινομενικά, το θέμα της αποχής από τις διάφορες δυνάμεις της κοινωνίας να μοιάζει μακρινό για τον καθένα. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτές οι δυνάμεις κρύβονται γύρω από τον κάθε άνθρωπο. Πρόκειται για άυλες δυνάμεις και οντότητες που βρίσκονται γύρω απ’ τον καθένα. Για παράδειγμα, όταν επιλέγεις ένα επάγγελμα, σε όποια κοινωνική τάξη και να συγκαταλέγεται αυτό, το σκεπάζει η μεγάλη δύναμη του συγκεκριμένου επαγγέλματος. Σε αυτό το επάγγελμα, δηλαδή, είτε είναι μια δουλειά υψηλού είτε χαμηλού επιπέδου, υπάρχουν κάποιες ομάδες ανθρώπων. Αν τώρα, στο πλαίσιο της κοινωνίας, οι ομάδες αυτές έχουν χρόνια εμπειρίας ή συγκεκριμένα προσόντα και κοινωνικά θεμέλια, τότε δεν χωράει αμφιβολία ότι αποτελεί μια άυλη δύναμη. Ας πάρουμε ως παράδειγμα το επάγγελμα της διδασκαλίας: μπορεί να μη θεωρείται ανώτερο επάγγελμα, αλλά δεν είναι και χαμηλού επιπέδου. Θεωρείται λίγο ανώτερο από επαγγέλματα όπως γεωργός ή τεχνίτης, αλλά και λίγο κατώτερο σε σχέση με τα επαγγέλματα που έχουν πραγματικά υψηλή θέση στην κοινωνία. Στα πλαίσια της διδασκαλίας, λοιπόν, πέρα από την απλή δουλειά που κάνεις εσύ, ο κλάδος έχει κατακλυστεί από πολλούς άλλους ανθρώπους. Γίνεται, έτσι, μια διαφοροποίηση στον κλάδο αυτόν ανάλογα με την αρχαιότητα και την εμπειρία του καθενός. Στα ανώτερα επίπεδα βρίσκεται ένα κλιμάκιο ανθρώπων που ελέγχουν πράγματα όπως το προσωπικό, τις τάσεις, τις πολιτικές, τους κανονισμούς και τους κανόνες· αυτό αποτελεί την αντίστοιχη δύναμη του συγκεκριμένου επαγγέλματος. Στο ίδιο παράδειγμα, στη διδασκαλία, ποιος είναι ο επικεφαλής, το μεγάλο αφεντικό που έχει τα ηνία και τον έλεγχο του επαγγέλματος; Ποιος ελέγχει το εισόδημα και τον μισθό σου; Σε μερικές χώρες, μπορεί να υπάρχει η ένωση καθηγητών. Στην Κίνα έχουμε το γραφείο παιδείας και το Υπουργείο Παιδείας. Αυτοί οι θεσμοί αντιπροσωπεύουν τη σφαίρα των δυνάμεων που αντιστοιχούν στο επάγγελμα της διδασκαλίας στην κοινωνία. Ποιος είναι, αντίστοιχα, ο ιεραρχικά ανώτερος ενός αγρότη; Μπορεί να είναι ο αρχηγός κάποια ομάδας, ο πρόεδρος ενός χωριού ή μιας κοινότητας. Τώρα μάλιστα ορίζονται και επιτροπές διαχείρισης στον τομέα της γεωργίας. Αυτή δεν είναι, λοιπόν, η σφαίρα των δυνάμεων που αντιστοιχεί στο συγκεκριμένο επάγγελμα; (Ναι.) Μπορεί να πει κανείς ότι αυτές οι διάφορες σφαίρες δυνάμεων επηρεάζουν και ελέγχουν τις σκέψεις, τα λόγια και τις πράξεις σου, και μάλιστα την πίστη σου και το μονοπάτι που ακολουθείς στη ζωή σου. Δεν ελέγχουν μόνο το εισόδημά σου και τέλος. Ελέγχουν ό,τι έχει να κάνει μ’ εσένα. Ειδικά στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, οι άπιστοι διεξάγουν όλη την ώρα ιδεολογικά σεμινάρια, στα οποία παρουσιάζουν τις σκέψεις τους και ελέγχουν αν υπάρχει κάποιο θέμα με αυτές ή αν περιλαμβάνουν τυχόν στοιχεία που αντιτίθενται στο κόμμα, το κράτος ή τον άνθρωπο. Πάντα θα υπάρχουν διάφορες αντίστοιχες δυνάμεις στην επαγγελματική σφαίρα που σε περιβάλλει, είτε το επάγγελμα που κάνεις είναι πιο παραδοσιακό είτε πιο μοντέρνο. Μερικές φορές, οι δυνάμεις αυτές είναι οι ιεραρχικά ανώτεροί σου, αυτοί που είναι άμεσα υπεύθυνοι για την πληρωμή του μισθού σου και των εξόδων διαβίωσής σου. Άλλες φορές οι δυνάμεις είναι άυλες. Έστω, για παράδειγμα, ότι είσαι ένας αφανής υπάλληλος σε ένα εργασιακό περιβάλλον. Μέσα στην επαγγελματική σου σφαίρα δρουν διάφορες δυνάμεις. Υπάρχουν λόγου χάρη κάποιοι που καλοπιάνουν όλη την ώρα τον διευθυντή και τον περιτριγυρίζουν. Αυτό είναι ένα είδος δύναμης. Υπάρχει και η ομάδα μιας δύναμης που βρίσκεται στο πλευρό του διευθύνοντος συμβούλου για να χειρίζεται θέματα για λογαριασμό του. Μια άλλη ομάδα μπορεί να έχει από κοντά τον διευθυντή του τμήματος μάρκετινγκ. Υπάρχουν όλες αυτές οι διάφορες δυνάμεις. Ποιος είναι, λοιπόν, ο σκοπός τους; Πώς προκύπτουν αυτές οι δυνάμεις; Ο καθένας παίρνει αυτό που θέλει, διαλέγει στρατόπεδο και γλύφει όσους βρίσκονται στην εξουσία προκειμένου να πετύχει τους δικούς του σκοπούς και να επιβιώσει. Αυτό με τη σειρά του οδηγεί στη συγκρότηση διαφόρων δυνάμεων. Κάποιες δυνάμεις υιοθετούν μια συγκεκριμένη προσέγγιση, κάποιες μια άλλη. Κάποιες ακολουθούν πιστά τους κανόνες και τις νόρμες που ισχύουν στον χώρο εργασίας, ενώ άλλες μπορεί να ενεργούν πιο αθέμιτα και να αψηφούν τόσο τους νόμους όσο και τον κώδικα επαγγελματικής δεοντολογίας. Τι να επιλέξεις όταν ζεις σ’ ένα περιβάλλον στο οποίο μπερδεύονται όλες αυτές οι δυνάμεις; Πώς να επιβιώσεις; Πρέπει να προσεγγίσεις την κομματική οργάνωση ή μήπως τον μάνατζερ ή τον διευθύνοντα σύμβουλο; Πρέπει να καλοπιάνεις τον διευθυντή ή τον τμηματάρχη; Πρέπει να τα βρεις με τον προϊστάμενο του γραφείου ή μήπως με τον διευθυντή του εργοστασίου; (Με κανέναν απ’ αυτούς.) Προκειμένου, όμως, να επιβιώσουν, οι άνθρωποι ξεχνούν συχνά την αξιοπρέπειά τους, τις αρχές της διαγωγής τους και κυρίως τα όριά τους όσον αφορά τη συμπεριφορά τους. Μέσα στο σύνθετο τοπίο αυτών των δυνάμεων, θα επιλέξουν ασυναίσθητα στρατόπεδο, θα πάνε με το ρεύμα και θα τα βρουν με διάφορες δυνάμεις. Ψάχνουν να βρουν μια δύναμη που θα τους δεχτεί και θα τους προστατέψει· μια δύναμη που μπορούν κι οι ίδιοι να τη δεχτούν πιο εύκολα και να την ελέγξουν. Κι όταν τη βρουν, την προσεγγίζουν ή εντάσσονται μάλιστα σ’ αυτήν. Δεν λειτουργούν με βάση το ανθρώπινο ένστικτο; (Ναι.) Δεν πρόκειται για μια δεξιότητα ή μέθοδο επιβίωσης; (Ναι.) Είτε, λοιπόν, η ένταξη των ανθρώπων στην κοινωνία και στις διάφορες ομάδες αποτελεί έμφυτο ένστικτο είτε δεξιότητα, πρόκειται μήπως για αρχή άσκησης που πρέπει να τηρεί κανείς ως προς τη διαγωγή του; (Όχι.) Κάποιοι μπορεί να πουν: «Μπορεί να λες τώρα πως δεν είναι, αλλά άμα βρεθείς όντως σε μια τέτοια κατάσταση στην πραγματική ζωή, θα διαλέξεις κι εσύ στρατόπεδο και θα καταφύγεις για προστασία σε οποιαδήποτε δύναμη σε ωφελεί και σου δίνει τη δυνατότητα να επιβιώσεις. Και μη σου πω πως βαθιά μέσα σου μπορεί κιόλας να πιστεύεις πως για να ζήσουν οι άνθρωποι πρέπει να στηρίζονται σ’ αυτές τις δυνάμεις, αφού αν ζουν ανεξάρτητοι θα κινδυνεύουν περισσότερο να πέσουν θύματα εκφοβισμού. Δεν γίνεται να είσαι μονίμως ανεξάρτητος και αμέτοχος· πρέπει να μάθεις να υποκύπτεις στις διάφορες δυνάμεις και να τις έχεις από κοντά. Πρέπει να είσαι παρατηρητικός, να καλοπιάνεις τους άλλους και να μάθεις να υποκρίνεσαι ανάλογα με την περίσταση. Πρέπει να πηγαίνεις με το ρεύμα, να ξέρεις από κολακείες, να πιάνεις τις τάσεις και να έχεις καλή διαίσθηση. Πρέπει, επίσης, να μάθεις και να γνωρίζεις τι αρέσει και τι δεν αρέσει στους επικεφαλής σου, την ιδιοσυγκρασία και την προσωπικότητά τους, το οικογενειακό τους υπόβαθρο, τα πράγματα που τους αρέσει να ακούνε, πόσο χρονών είναι, πότε έχουν γενέθλια, τι μάρκες προτιμάνε στα κοστούμια, τα παπούτσια και τις δερμάτινες τσάντες, ποια εστιατόρια τους αρέσουν, τι μάρκες αυτοκινήτων, υπολογιστών και τηλεφώνων επιλέγουν, τι είδους λογισμικό θέλουν να εγκαθιστούν στον υπολογιστή τους, πώς θέλουν να διασκεδάζουν στον ελεύθερο χρόνο τους, με ποιους προτιμούν να κάνουν παρέα και ποια θέματα συζητούν». Προκειμένου να επιβιώσεις, χωρίς καν να το αντιλαμβάνεσαι, σου βγαίνει φυσικά να τους προσεγγίσεις, να ενταχθείς στην ομάδα τους και είσαι πολύ εξυπηρετικός απέναντί τους. Προκειμένου να ικανοποιήσεις τους επικεφαλής και τους συναδέλφους σου και να ελιχθείς στον χώρο της εργασίας σου με ιδιαίτερη επιδεξιότητα και απόλυτο έλεγχο, λες και κάνεις πράγματα που δεν θες. Μ’ αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζεις τη ζωή και την επιβίωσή σου. Δεν σε νοιάζει ούτε αν οι πράξεις σου παραβιάζουν τον ηθικό κώδικα ή τα όρια της προσωπικής σου διαγωγής, ούτε αν αναγκάζεσαι να αφήσεις στην άκρη την αξιοπρέπειά σου. Αυτή ακριβώς η αδιαφορία σου, όμως, σηματοδοτεί και την απαρχή της παρακμής σου. Είναι σημάδι που δείχνει ότι δεν μπορεί κανείς να σε βοηθήσει. Φαινομενικά, λοιπόν, δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει κάποιον που αναγκαστικά προσεγγίζει τις διάφορες δυνάμεις της κοινωνίας, για να ζήσει και να επιβιώσει, επειδή δεν έχει άλλη επιλογή. Η συμπεριφορά, όμως, των ανθρώπων, οι επιλογές τους και τα μονοπάτια που διαλέγουν στρεβλώνουν την ανθρώπινη φύση και τον χαρακτήρα τους. Παράλληλα, καθώς προσεγγίζουν διάφορες δυνάμεις και εντάσσονται σε αυτές, μαθαίνουν συνεχώς διάφορα κόλπα και στρατηγικές τα οποία χρησιμοποιούν για να τις ευχαριστήσουν και να τις ικανοποιήσουν, αλλά και για να βελτιώσουν τη δική τους ζωή και τις συνθήκες της επιβίωσής τους. Όσο πιο πολύ το κάνουν αυτό, τόσο περισσότερη ενέργεια και χρόνο ξοδεύουν προκειμένου να διατηρήσουν την τρέχουσα κατάσταση και τις σχέσεις που έχτισαν. Όχι μόνο, λοιπόν, δεν έχει κανένα νόημα η κάθε λέξη που λες, η κάθε πράξη που κάνεις και η κάθε μέρα που ζεις μέσα στον περιορισμένο χρόνο και τις λιγοστές μέρες που έχεις στη διάθεσή σου, αλλά όλα αυτά είναι και πέρα για πέρα σάπια. Τι εννοώ όταν λέω πως είναι σάπια; Εννοώ πως κάθε μέρα εξαχρειώνεσαι όλο και περισσότερο και φτάνεις τελικά σε σημείο που δεν θυμίζεις ούτε άνθρωπο ούτε φάντασμα. Όταν φτάσεις σε μια τέτοια κατάσταση, δεν μπορείς να προσέλθεις ενώπιον του Θεού εφόσον η καρδιά σου δεν είναι ήρεμη. Ούτε έχεις βέβαια άπλετο χρόνο για να εκπληρώσεις το καθήκον σου. Δεν μπορείς με τίποτα να αφιερώσεις όλο σου το σώμα και το μυαλό για να εκπληρώσεις το καθήκον σου ούτε βέβαια για να επιδιώξεις την αλήθεια. Έτσι, είναι σχεδόν απίθανο να σωθείς· οι ελπίδες σου για σωτηρία είναι ελάχιστες. Έχεις επενδύσει σε διάφορες δυνάμεις της κοινωνίας, έχεις επιλέξει να τις προσεγγίσεις, κι έχεις αποφασίσει να ενταχθείς σε αυτές και να τις αποδεχτείς. Όλα αυτά συνεπάγονται πως πρέπει να αφιερώσεις όλο σου το σώμα και το μυαλό για να διατηρήσεις την τρέχουσα κατάσταση, χαραμίζοντας την κάθε σου μέρα. Νιώθεις εξαντλημένος σωματικά και πνευματικά, λες και κάθε μέρα την περνάς μέσα σε μια κρεατομηχανή. Εξαιτίας, όμως, των επιλογών σου, πρέπει να συνεχίσεις να ζεις έτσι την κάθε σου μέρα. Εφόσον βρίσκεσαι μέσα σ’ αυτό το σύνθετο περιβάλλον των διαφόρων δυνάμεων και έχεις ενταχθείς σ’ αυτές, πρέπει πολύ έγκαιρα να κάνεις εκτιμήσεις και να συλλέγεις πληροφορίες για διάφορα πράγματα όπως την κάθε τους λέξη, τις τάσεις που περιέχονται στα λόγια τους, τα επικείμενα θέματα, καθώς και τη συμπεριφορά και τις ενδόμυχες σκέψεις του καθενός και κυρίως τις σκέψεις των ιεραρχικά ανώτερών σου, της υψηλότερης βαθμίδας των δυνάμεων αυτών. Δεν σε παίρνει να τεμπελιάζεις ή να το αμελείς. Αν θες να ξέρεις απ’ έξω κι ανακατωτά τι σκέφτονται, πώς ενεργούν στο παρασκήνιο, ποια είναι τα σχέδια και οι προθέσεις τους, μέχρι και τι σχέδια και υπολογισμούς κάνουν για τον καθένα ή τι αποφάσεις παίρνουν και τι στάση κρατούν απέναντί του, τότε πρέπει να κατανοείς βαθιά μέσα σου πώς έχουν τα πράγματα. Αν θες, λοιπόν, να τα κατανοήσεις όλα αυτά σε βάθος, πρέπει να αφιερώσεις όλη σου την ενέργεια στη μελέτη και την τελειοποίησή τους. Πρέπει να τρώτε μαζί, να μιλάτε, να τους παίρνεις τηλέφωνα, να περνάτε πιο πολύ χρόνο μαζί στη δουλειά και μη σου πω να τους προσεγγίζεις ακόμα και στις διακοπές και να παρακολουθείς την κάθε τους κίνηση. Επομένως, όπως κι αν κυλούν οι μέρες σου, είτε μες στη χαρά είτε μες στον πόνο, κι ακόμα κι αν έχεις τη θέληση να εκπληρώσεις το καθήκον σου και να επιδιώξεις την αλήθεια, μπορείς να βρεις χρόνο να ηρεμήσεις αρκετά ώστε να εκτελέσεις το καθήκον σου με όλο σου το σώμα και το μυαλό; (Δεν μπορούμε, όχι.) Σε μια τέτοια κατάσταση, η πίστη σου στον Θεό και η εκπλήρωση του καθήκοντός σου είναι καθαρά ένα είδος χόμπι που κάνεις στον ελεύθερο σου χρόνο και τίποτα παραπάνω. Στην τρέχουσα κατάστασή σου, όποιες κι αν είναι οι απαιτήσεις και οι επιθυμίες σου για την πίστη σου στον Θεό, το να πιστεύεις σ’ Αυτόν και να εκπληρώνεις το καθήκον σου είναι απ’ ό,τι φαίνεται στον πάτο της λίστας των επιθυμιών σου. Δεν τολμάς να σκεφτείς να επιδιώξεις την αλήθεια και να λάβεις τη σωτηρία, ή μπορεί και να μην είσαι καν σε θέση να τα σκεφτείς. Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Τι ισχύει, λοιπόν, για τον καθένα από εσάς; Άσχετα με το εργασιακό σου περιβάλλον, αν θες να προσεγγίσεις τις διάφορες δυνάμεις ή να ενταχθείς σ’ αυτές, ή αν το έχεις ήδη κάνει, ό,τι λόγους και δικαιολογίες κι αν προβάλλεις, η μόνη συνέπεια που μπορεί να υπάρξει στο τέλος είναι να εξανεμιστεί κάθε ελπίδα που έχεις για τη σωτηρία σου. Η πιο άμεση απώλεια που θα προκαλέσει αυτό είναι ότι δύσκολα θα βρίσκεις χρόνο να διαβάσεις τα λόγια του Θεού ή να εκπληρώσεις το καθήκον σου. Εννοείται πως θα σου είναι αδύνατον να έχεις ήρεμη καρδιά ενώπιον του Θεού και να προσεύχεσαι σ’ Αυτόν με ειλικρίνεια. Ούτε αυτό το ελάχιστο ζητούμενο δεν θα μπορείς να καταφέρεις. Επειδή βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον που είναι υπερβολικά σύνθετο όσον αφορά τους ανθρώπους και τα γεγονότα, μόλις ενταχθείς σε διάφορες δυνάμεις, είναι λες και μπαίνεις σε ένα τέλμα. Μόλις, δηλαδή, μπεις μέσα, δεν είναι εύκολο να ξαναβγείς. Τι εννοώ, δεν είναι εύκολο να ξαναβγείς; Εννοώ πως άπαξ και μπεις στη σφαίρα των διαφόρων δυνάμεων, θα διαπιστώσεις πως δεν μπορείς να ξεφύγεις από τα κάθε λογής ζητήματα στα οποία είναι μπλεγμένες και από τις διάφορες διαμάχες που προκύπτουν εξαιτίας τους. Θα βρίσκεσαι διαρκώς μπλεγμένος στα δίχτυα διαφόρων ανθρώπων και γεγονότων, και όσο και να προσπαθείς, δεν θα μπορείς να ξεφύγεις, γιατί θα είσαι ήδη ένας απ’ αυτούς. Καθετί, λοιπόν, που συμβαίνει μέσα στη σφαίρα αυτών των δυνάμεων σχετίζεται μ’ εσένα και σε αφορά, εκτός κι αν έρθουν έτσι τα πράγματα που θα αδιαφορείς για τα υπέρ και τα κατά και για τις διαμάχες που προκύπτουν, και θα τα παρακολουθείς όλα απ’ το περιθώριο σαν απλός θεατής. Στην περίπτωση αυτήν, ενδέχεται να κρατήσεις αποστάσεις από τις διάφορες διαμάχες και από τυχόν δυσάρεστες καταστάσεις. Με το που ενταχθείς, όμως, σε αυτές τις δυνάμεις, με το που τις προσεγγίσεις, με το που αποφασίσεις να συμμετέχεις ολόψυχα σε κάθε γεγονός που προκύπτει και τις αφορά, δεν υπάρχει περίπτωση να μην παγιδευτείς. Δεν θα καταφέρεις να μείνεις ένας απλός παρατηρητής· το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να συμμετέχεις. Και εφόσον θα συμμετέχεις, θα πέσεις θύμα της σφαίρας των δυνάμεων αυτών.

Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Δεν τρέχει και τίποτα αν δέχεσαι εκφοβισμό σε οποιοδήποτε εργασιακό τομέα ή ομάδα κι αν ανήκεις. Αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι κατά πόσο μπορείς να επιβιώσεις. Δεν πρόκειται να τα βγάλεις πέρα αν δεν τα βρεις με οργανώσεις ή διάφορες δυνάμεις και δεν έχεις κανέναν να σε στηρίζει στην κοινωνία ή στις διάφορες ομάδες». Έτσι έχουν όντως τα πράγματα; (Όχι, δεν ισχύει αυτό.) Ο λόγος για τον οποίο άνθρωποι από διάφορες κοινωνικές ομάδες καλοπιάνουν τις κάθε λογής δυνάμεις είναι γιατί θέλουν να «απολαμβάνουν τη σκιά ενός μεγάλου δέντρου» και να βρουν δυνάμεις που θα τους στηρίξουν. Αυτή είναι η βασικότερη απαίτηση των ανθρώπων. Πέρα απ’ αυτό, θέλουν και να εκμεταλλευτούν τις δυνάμεις αυτές, για να ανέβουν στην ιεραρχία και να πετύχουν τον στόχο τους να κερδίσουν προνόμια και εξουσία. Αν μέσα απ’ το επάγγελμα που κάνεις βγάζεις ίσα-ίσα το ψωμί σου και αρκείσαι στο να έχεις απλώς φαγητό και ρούχα, δεν χρειάζεται να προσεγγίσεις καμία δύναμη. Ο μόνος λόγος για να τις προσεγγίσεις είναι επειδή έχεις σίγουρα άλλες προθέσεις, πέρα από το να βγάλεις απλώς το ψωμί σου και να καλύψεις τις βασικές σου ανάγκες για φαγητό και ένδυση. Είτε θες να αποκτήσεις φήμη είτε κέρδος. Υπάρχουν άνθρωποι που λένε: «Πέρα απ’ το να βγάλω το ψωμί μου, θέλω και να αποδείξω την αξία μου»; Είναι απαραίτητο αυτό; (Όχι, δεν είναι.) Αρκεί να βγάλεις τα χρήματά σου, να εξασφαλίσεις τα τρία σου γεύματα την ημέρα και να έχεις ρούχα να φορέσεις. Ποιος ο λόγος να αγωνίζεσαι για την υπερηφάνεια; Για ποιον ακριβώς αγωνίζεσαι; Το κάνεις για τη χώρα σου, τους προγόνους και τους γονείς σου; Ή μήπως για τον εαυτό σου; Πείτε Μου, τι είναι πιο σημαντικό; Να αγωνίζεστε για την υπερηφάνεια ή να αρκείστε στο φαγητό και τα ρούχα; (Πιο σημαντικό είναι να αρκούμαστε στο φαγητό και τα ρούχα.) Το να αγωνίζεσαι για την υπερηφάνεια αποτελεί μια άκρως επιπόλαιη διάθεση. Κάθε τι που κάνεις το κάνεις για χάρη της υπερηφάνειας, η οποία είναι μια έννοια ασαφής και ανούσια. Το πιο πρακτικό που μπορείς να κάνεις είναι να βγάζεις χρήματα ώστε να κερδίζεις το ψωμί σου. Πρέπει να το σκέφτεσαι ως εξής: «Δεν έχει καμία σημασία η κατάσταση που επικρατεί, ποιος παίρνει το μέρος ποιανού, ποιος προσεγγίζει τον επικεφαλής ή τον αξιωματούχο οποιουδήποτε επιπέδου. Ούτε έχει καμία σημασία ποιος προάγεται ή υποβιβάζεται, ποιος παίρνει αύξηση και ποιος χρησιμοποιεί κάθε λογής μέσα για να γίνει υψηλόβαθμος αξιωματούχος. Εγώ δουλεύω μόνο και μόνο για να βγάλω το ψωμί μου. Δεν με αφορά καθόλου για ποιο πράγμα αγωνίζεται ο καθένας από σας. Όπως και να έχει, κάνω το οχτάωρο μου κάθε μέρα, πληρώνομαι όσο δικαιούμαι, και μου αρκεί που μπορώ να συντηρήσω τον εαυτό μου και την οικογένεια μου. Αυτό είναι όλο· δεν ζητάω πολλά». Αρκεί όταν δουλεύεις να κάνεις τη δουλειά σου καλά, να παίρνεις τον μισθό σου και τυχόν δώρα που δικαιούσαι, έχοντας τη συνείδησή σου καθαρή. Είναι σωστή αυτή η στάση που τηρεί κάποιος απέναντι στην επιβίωση και το επάγγελμά του; (Ναι.) Γιατί είναι σωστή; (Επειδή η στάση με την οποία ζει αυτός ο άνθρωπος συμφωνεί με τις απαιτήσεις του Θεού. Αυτό αφενός σημαίνει πως δεν κάνει τη δουλειά του επιπόλαια, αλλά είναι σε θέση να την κάνει καλά. Αφετέρου, πως δεν καταφεύγει για προστασία σε καμία δύναμη ούτε προσπαθεί να κερδίσει την εύνοιά τους. Αρκεί να καλύπτει τις ανάγκες της κανονικής ζωής. Αυτό συμβαδίζει με το θέλημα του Θεού.) Φυσικά και συμβαδίζει με το θέλημα του Θεού. Απαιτεί, λοιπόν, ο Θεός να ενεργείς έτσι προκειμένου να σε προστατεύσει; (Ναι.) Να σε προστατεύσει από τι; (Από το να μας βλάψει ο Σατανάς. Διαφορετικά, άπαξ και μπλεχτούμε σε τέτοιες διαμάχες, η ζωή μας θα γίνει πολύ επώδυνη, και δεν θα μας μένει πολύς χρόνος να πιστεύουμε στον Θεό και να εκπληρώνουμε τα καθήκοντά μας.) Η μία πτυχή είναι αυτή, αλλά ποια είναι κυρίως η άλλη πτυχή; Όταν μπλέκεσαι με τις διάφορες δυνάμεις, το τελικό αποτέλεσμα είναι πως εσύ ο ίδιος θα καταστραφείς. Πραγματικά δεν αξίζει να το κάνεις! Πρώτον, δεν θα μπορείς να προστατευθείς. Δεύτερον, ούτε θα προασπίζεσαι ούτε θα προάγεις τη δικαιοσύνη, και τρίτον, αν συνωμοτείς με διάφορες δυνάμεις, οι αμαρτίες σου θα γίνονται όλο και χειρότερες. Επομένως, δεν έχει κανένα απολύτως όφελος να προσεγγίζεις τις δυνάμεις αυτές. Ακόμη κι αν καλοπιάνεις τις διάφορες δυνάμεις, για να καταφέρεις να πάρεις αύξηση ή προαγωγή, πόσα ψέματα θα χρειαστεί να πεις κι εσύ μαζί τους; Πόσες κακές πράξεις θα πρέπει να κάνεις στο παρασκήνιο; Πόσους ανθρώπους θα αναγκαστείς να τιμωρήσεις πίσω από κλειστές πόρτες; Γιατί θεωρούν απαραίτητη την παρουσία τέτοιων δυνάμεων κάθε λογής άνθρωποι και κλάδοι της σημερινής κοινωνίας; Επειδή στην κοινωνία αυτή δεν υπάρχει αμεροληψία και δικαιοσύνη. Ο μόνος τρόπος να προστατευτούν οι άνθρωποι είναι να δρουν στηριζόμενοι στις διάφορες δυνάμεις. Ο μόνος τρόπος να εξασφαλίσουν τη θέση τους είναι να μιλούν και να ενεργούν στηριζόμενοι σ’ αυτές. Υπάρχει δικαιοσύνη σ’ αυτό; (Όχι.) Καμία δικαιοσύνη δεν υπάρχει. Τα πάντα βασίζονται σ’ αυτές τις δυνάμεις. Τον τελευταίο λόγο έχει όποιος έχει τη μεγαλύτερη δύναμη, ενώ όσοι δεν έχουν λίγη ή καμία δύναμη δεν έχουν και λόγο. Μέχρι και η θέσπιση νόμων λειτουργεί έτσι: Αν έχεις μεγάλη δύναμη, οι νόμοι που θεσπίζεις μπορούν να τεθούν σε ισχύ και να εφαρμοστούν. Αν όμως δεν έχεις και τόση δύναμη, ό,τι νόμους ή κανονισμούς κι αν προτείνεις, δεν πρόκειται να περάσουν ούτε να συμπεριληφθούν στη νομοθεσία της χώρας. Αυτό ισχύει για κάθε ομάδα ανθρώπων: Αν έχεις μεγάλη δύναμη, μπορείς να πολεμήσεις για τα συμφέροντά σου και να τα μεγιστοποιήσεις. Αν όμως δεν έχεις δύναμη, μπορεί να σου τα στερήσουν και να σου τα αφαιρέσουν. Οι διάφορες δυνάμεις συγκροτούνται με σκοπό να ελέγχουν διάφορες καταστάσεις χρησιμοποιώντας τις ίδιες αυτές δυνάμεις, παρακάμπτοντας ακόμη και την κοινή γνώμη, τον νόμο και τα ανθρώπινα ήθη. Είναι υπεράνω του νόμου, της ηθικής και της ανθρώπινης φύσης —είναι υπεράνω των πάντων. Όσο πιο μεγάλη δύναμη έχει κάποιος, τόσο πιο μεγάλη επιρροή έχει και τόσο περισσότερες ευκαιρίες να κάνει ό,τι του αρέσει, να κάνει κουμάντο. Είναι αυτό δικαιοσύνη; (Όχι.) Δεν υπάρχει δικαιοσύνη. Την ταυτότητά του αντιπροσωπεύουν η εξουσία και η δύναμη, τα οποία δείχνουν και πόσα οφέλη μπορεί να αποκτήσει αυτός ο άνθρωπος. Αν ανήκεις σε μια κοινωνική ομάδα, αλλά το μόνο που θέλεις είναι να βγάλεις το ψωμί σου, να έχεις φαγητό και ρούχα, και δεν επιδιώκεις να αποκτήσεις κύρος ή φήμη και να ικανοποιήσεις τις προσωπικές σου επιθυμίες, τότε το να προσεγγίσεις τις διάφορες αυτές δυνάμεις θα σου φαίνεται τελείως αχρείαστο. Είναι τελείως αντιφατικό να θες να αφιερώσεις τον χρόνο σου στην εκτέλεση των καθηκόντων σου, να θες να βαδίσεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθεια και τελικά να σωθείς, αλλά να θες παράλληλα να κερδίσεις την εύνοια των διαφόρων δυνάμεων. Δεν συμπληρώνει το ένα το άλλο, κι αυτό γιατί είναι δυο πράγματα εκ διαμέτρου αντίθετα, δεν πάνε ποτέ μαζί, όπως ακριβώς το νερό και το λάδι. Το να προσεγγίσεις διάφορες δυνάμεις δεν θα σε βοηθήσει καθόλου στην πίστη σου στον Θεό ή στην επιδίωξη της αλήθειας. Δεν θα σε βοηθήσει να αναγνωρίσεις πιο καθαρά το αποκρουστικό πρόσωπο του Σατανά, ούτε θα σου δώσει περισσότερη φωνή, ούτε θα σου επιτρέψει να πιστεύεις στον Θεό, χωρίς να σε απορρίπτει ο κόσμος και να σε διώκει η κυβέρνηση. Είναι κάποιοι που ζουν σε μικρά χωριά, αλλά στην καρδιά τους έχουν μεγάλα σχέδια. Σκέφτονται το εξής: «Γεννήθηκα στην επαρχία και είμαι αγρότης. Ναι μεν δεν μου φέρονται καλά οι άλλοι, αλλά όλο και τα βγάζω πέρα με τα σιτηρά και τα λαχανικά που καλλιεργώ και τις κότες, τα γελάδια και τα πρόβατα που εκτρέφω. Εφόσον πιστεύω στον Θεό και επιδιώκω την αλήθεια, αυτές οι συνθήκες θεωρούνται αρκετά καλές. Έχω, δηλαδή, τις βασικές προϋποθέσεις που χρειάζομαι για να επιβιώσω. Γιατί, όμως, όσο ζω κι επιβιώνω σε αυτήν την κοινωνία και ανάμεσα σ’ αυτούς τους ανθρώπους, νιώθω πάντα ότι κάτι μου λείπει;» Τι τους λείπει; Δεν έχουν ισχυρή υποστήριξη. Σκεφτείτε τι γίνεται όταν οι άνθρωποι επιλέγουν ένα σπίτι. Πάντα προτιμούν ένα σπίτι με φόντο ένα μεγάλο βουνό. Θεωρούν ότι το βουνό τούς στηρίζει και αισθάνονται ασφάλεια όσο ζουν εκεί. Δεν θα ένιωθαν ασφάλεια αν το σπίτι βρισκόταν μπροστά από έναν γκρεμό. Θα ένιωθαν πως ανά πάσα στιγμή μπορεί να πέσουν στον γκρεμό. Κατά τον ίδιο τρόπο, κάποιος που ζει σ’ ένα χωριό, αν δεν συνάψει σχέσεις με έναν άνθρωπο που έχει φήμη και κύρος και δεν τον επισκέπτεται κάθε τόσο για να τον κερδίσει, θα νιώθει μονίμως κάπως απομονωμένος, ενώ θα κινδυνεύει διαρκώς να δεχθεί εκφοβισμό και να μην μπορεί να τα βγάλει πέρα. Γι’ αυτό και θέλει μονίμως να καλοπιάνει τον πρόεδρο του χωριού. Είναι καλή ιδέα αυτό; (Όχι.) Ειδικά σε ό,τι αφορά την πίστη στον Θεό, σε χώρες όπου οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν διώξεις από την κυβέρνηση, κάποιοι λένε: «Αν κηρύξουμε το ευαγγέλιο στον πρόεδρο του χωριού και δεν πιστέψει ο ίδιος, αλλά πιστέψουν η μητέρα του, η γιαγιά του, η γυναίκα του ή η κόρη του, δεν θα τον προσεγγίσουμε έτσι; Αν ένας από τους αδελφούς ή τις αδελφές της εκκλησίας μας έχει σημαντική θέση στο χωριό ή συγγένεια με τον πρόεδρο του χωριού, δεν θα έχει γερά πατήματα εκεί η εκκλησία; Δεν θα έχει κύρος; Δεν θα μπορούν οι αδελφοί κι οι αδελφές μας που πιστεύουν στον Θεό να τρώνε και να καλλιεργούν στο χωριό χωρίς να αντιμετωπίζουν προβλήματα; Και δεν είναι μόνο αυτό. Όταν έρθει να διεξάγει έρευνα ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας ή το Τμήμα Εργασίας του Ενιαίου Μετώπου, θα έχουμε κάποιον να μας στηρίζει. Πόσο τέλειο θα ήταν αυτό!» Θέλεις πάντα να είσαι κοντά σε μια οργάνωση ή μια ομάδα δυνάμεων, για να εξασφαλίσεις πως δεν θα βρεθείς σε καμία επικίνδυνη κατάσταση και μπορείς να πιστεύεις στον Θεό χωρίς κίνδυνους και διώξεις. Πόσο τέλειο είναι αυτό! Παράλληλα, νιώθεις πως έχεις κι εσύ κάποια επιρροή όταν έρχεσαι σε επαφή με ισχυρούς ανθρώπους. Έτσι δεν είναι; Τέλεια το σκέφτεσαι· ρώτησες όμως τον πρόεδρο του χωριού αν θέλει καν να τον προσεγγίσεις; Είναι κάποιος που μπορείς να τον εκμεταλλευτείς; Θα σου επιτρέψει να τον εκμεταλλευτείς; Επειδή εσύ, ένας συνηθισμένος άνθρωπος, θέλεις να προσεγγίζεις την οργάνωση ή τον πρόεδρο του χωριού, νομίζεις πως θα το καταφέρεις μόνο και μόνο κηρύττοντας το ευαγγέλιο; Δεν θα χρειαστεί να προσφέρεις κάποια αξιοπρεπή δώρα ή να φέρεις εις πέρας κάποιες σημαντικές εργασίες για να τον προσεγγίσεις; Έχετε κάποια σχετική εμπειρία; Είναι εύκολο να προσεγγίσετε τον πρόεδρο του χωριού; Θα δυσκολευόσασταν ακόμα και τον σκύλο του να πλησιάσετε! Δεν θα ωφελήσει καν να του δώσετε απευθείας κάποιο δώρο. Θα χρειαστεί να ξεκινήσετε από σχετικά πιο εύκολους στόχους, προσεγγίζοντας για παράδειγμα τη γυναίκα του, τη μητέρα του, τη θεία ή τη γιαγιά του. Γιατί να προσεγγίσετε τη γιαγιά του; Ξεκινήστε μ’ αυτήν γιατί ο πρόεδρος του χωριού είναι πολύ δεμένος μαζί της, κι έτσι μέσα απ’ τη γιαγιά του, ένα πιο ηλικιωμένο μέλος της οικογένειας που μπορεί να πει μια καλή κουβέντα για σένα, σταδιακά θα προσεγγίσεις και τον ίδιο. Αυτό δεν λέγεται «έμμεση προσέγγιση»; Αν του δώσεις απευθείας ένα δώρο, μπορεί να σε ρωτήσει: «Ποιος είσαι εσύ;» Κι εσύ τότε θα απαντήσεις: «Είμαι ο τάδε από την οικογένεια Λι που μένει στην ανατολική πλευρά του χωριού». «Ποια είναι η οικογένεια Λι; Γιατί δεν τη γνωρίζω;» Θα είναι εύκολο να τον προσεγγίσεις αν δεν ξέρει καν ποιος είσαι; (Όχι.) Και έστω πως του δίνεις ένα δώρο, τι είδους δώρα θα τραβήξουν την προσοχή του; Μπάρες και ράβδοι χρυσού. Έχεις καθόλου; Τι να τα κάνει τα αγγούρια της θάλασσας; Έχει τόσα πολλά που μπορεί να διακρίνει αν είναι εισαγόμενα ή εγχώρια. Σφίγγεις το ζωνάρι σου και κάνεις οικονομία για κάμποσες μέρες προκειμένου να το αγοράσεις, και εννοείται πως δεν τολμάς να το φας ούτε καν να το αγγίξεις. Του το δίνεις και ούτε που γυρίζει να το κοιτάξει. Του δίνεις μια ζώνη και σου λέει: «Εδώ δεν φτιάχτηκε αυτή;» Του λες: «Είναι από δέρμα αγελάδας» και σου απαντά: «Ποιος φοράει σήμερα ζώνη από δέρμα αγελάδας; Κανείς προφανώς. Όλοι φοράνε αυθεντικές δερμάτινες ζώνες από την Ευρώπη με το λογότυπο πάνω ή ζώνες με διαμάντια. Έχεις καμία τέτοια;» Κι εσύ ρωτάς: «Πώς είναι αυτές; Δεν έχω δει ποτέ μου». Και τότε σου λέει: «Αν δεν τις έχεις δει ποτέ σου, μην κάνεις τον κόπο να έρχεσαι εδώ. Σε ζητιάνο πας να δώσεις αυτήν τη ζώνη;» Μπορείς να ανέβεις στα μάτια ενός τέτοιου ανθρώπου; Εσύ νομίζεις πως έχεις βρει το τέλειο σχέδιο, πως τα έχεις σκεφτεί όλα, κι αυτός το μόνο που κάνει είναι να περιφρονεί τα δώρα σου. Ναι μεν τα περιφρονεί, αλλά εσύ επιμένεις να τον καλοπιάνεις. Είναι σωστό αυτό; Και να εκτιμήσει ιδιαίτερα τα δώρα σου, είναι σωστό να τον καλοπιάνεις; (Δεν είναι, όχι.) Δεν θα είχες κανένα θέμα να πέσεις τόσο χαμηλά, κι όλα αυτά μόνο και μόνο για να έχεις ένα πιάτο φαΐ και κάποιον να σε στηρίζει στο χωριό. Δεν είναι ντροπιαστικό αυτό; Τι λέτε; (Είναι.) Κυνηγάς τη γιαγιά του, τη γυναίκα του κι ακόμα και την κουνιάδα του, χρησιμοποιείς κάθε τυχαία μέθοδο που σου έρχεται στο μυαλό, του δίνεις δώρα και προσπαθείς να προσεγγίσεις τον πρόεδρο του χωριού. Οι άλλοι σού λένε: «Είναι ανώφελο να δίνεις δώρα· το βλέμμα του είναι στραμμένο σ’ εσένα και μόνο σ’ εσένα». Συνεχίζεις τότε να προσπαθείς να τον προσεγγίσεις; Κανένα απ’ τα δώρα που είσαι σε θέση να δώσεις δεν θα του κάνει. Ούτε που θα γυρίσει να τα κοιτάξει γιατί πιστεύει πως του πέφτουν λίγα. Και το χειρότερο; Θα πρέπει να διαπραγματευτείς προσφέροντάς του τον εαυτό σου τον ίδιο. Σ’ αυτήν την περίπτωση, θα προσπαθούσες και πάλι να τον προσεγγίσεις; (Όχι.) Θα έψαχνες ακόμη έναν τέτοιου είδους υποστηρικτή; Τι χαρακτήρα έχει ο πρόεδρος του χωριού; Θα σε αφήσει έτσι απλά να τον προσεγγίσεις; (Όχι.) Και πες πως σύναψες μια σχέση μαζί του και τον προσέγγισες. Και τι μ’ αυτό; Μπορεί μήπως να ελέγξει τη μοίρα σου ή να σε βοηθήσει να σωθείς; Ή μήπως μπορείς να γλιτώσεις όταν έρθει η ώρα να αντιμετωπίσεις αληθινές διώξεις και καταστάσεις που επιτρέπει και ενορχηστρώνει ο Θεός; Ο πρόεδρος του χωριού έχει τον τελευταίο λόγο; (Όχι.) Καμία απολύτως δύναμη δεν έχει τον τελευταίο λόγο στο μεγάλο σχέδιο των ενορχηστρώσεων του Θεού, πόσο μάλλον ο πρόεδρος του χωριού. Δεν αξίζει καν να αναφερθούμε σε κάποια δύναμη στο συγκεκριμένο θέμα. Επομένως, εφόσον ζεις σε αυτόν τον κόσμο, είτε μένεις σε ένα χωριό, έναν νομό, μια πόλη ή σε οποιαδήποτε χώρα, και εννοείται σε οποιονδήποτε κλάδο κι αν δραστηριοποιείσαι στη χώρα αυτήν, καμία από τις διάφορες δυνάμεις που υπάρχουν δεν μπορεί να κυριαρχήσει πάνω στη μοίρα σου ούτε και να την αλλάξει. Καμία δύναμη δεν είναι ο κύριος της μοίρας σου, πόσο μάλλον ο κυρίαρχός της. Καμία δύναμη δεν διαμορφώνει τη μοίρα σου. Αντίθετα, τη στιγμή ακριβώς που θα ενταχθείς στις διάφορες δυνάμεις που υπάρχουν στην κοινωνία έρχεται η καταστροφή κι εκεί αρχίζει η κακοτυχία σου. Όσο πιο πολύ τις προσεγγίζεις, τόσο μεγαλύτερο κίνδυνο διατρέχεις· όσο πιο πολύ εντάσσεσαι σ’ αυτές, τόσο πιο δύσκολο είναι να απελευθερωθείς. Αυτές οι διάφορες δυνάμεις όχι μόνο δεν σου προσφέρουν κανένα όφελος, αλλά καθώς εντάσσεσαι σε αυτές, σε ρημάζουν και σε ποδοπατούν ξανά και ξανά, αλλοιώνουν το πνεύμα και τη σκέψη σου, σου στερούν την ηρεμία σου, κι έτσι παύεις να πιστεύεις ότι υπάρχει δικαιοσύνη και αμεροληψία σ’ αυτόν τον κόσμο. Θα καταστρέψουν την καλύτερη απ’ όλες τις επιθυμίες σου, δηλαδή την επιδίωξη της αλήθειας και της σωτηρίας. Για να επιβιώσεις, λοιπόν, σε αυτήν την κοινωνία, άσχετα με την κοινωνική σου τάξη, το περιβάλλον, την ομάδα σου ή τον κλάδο στον οποίο ανήκεις, είναι λανθασμένη και ακραία η σκέψη και άποψη να αναζητάς μια δύναμη για να στηριχτείς, η οποία θα λειτουργήσει ως προστατευτική ομπρέλα. Αν το μόνο που προσπαθείς να κάνεις είναι να επιβιώσεις, θα πρέπει να απέχεις από αυτές τις δυνάμεις. Ακόμη κι αν απλώς προστατεύουν τα νόμιμα ανθρώπινα δικαιώματά σου, δεν είναι ούτε λόγος ούτε δικαιολογία αυτό για να μπλέξεις μαζί τους. Με δυο λόγια, εφόσον είσαι πιστός στον Θεό και επιδιώκεις την αλήθεια, όπως κι αν επιβιώνουν οι διάφορες δυνάμεις στην κοινωνία, όποιοι κι αν είναι οι στόχοι τους για ανέλιξη και προς όποια κατεύθυνση κι αν στρέφουν τις ενέργειές τους, δεν πρέπει να συμμετέχεις σ’ αυτές ούτε και να τις υποστηρίζεις. Πρέπει, αντίθετα, να απομακρυνθείς από αυτές, να τις κάνεις πέρα, να αποφεύγεις τις διάφορες διαμάχες στις οποίες εμπλέκονται, καθώς και τους κάθε λογής κανόνες που θέτουν. Πρέπει, επίσης, να αποφύγεις τα πράγματα που απαιτούν να κάνεις και να πεις για να βλάψεις τους άλλους στο πλαίσιο του επαγγέλματός σου ή στο πλαίσιο αυτών των δυνάμεων. Μην ενταχθείς σ’ αυτές τις δυνάμεις. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να γίνεις συνεργός τους. Αυτό απαιτεί από σένα ο Θεός όσον αφορά τις κάθε λογής δυνάμεις που υπάρχουν στους διάφορους κλάδους και επαγγέλματα: να απέχεις και να απομακρύνεσαι απ’ αυτές, να μη θυσιαστείς στον βωμό τους, να μη γίνεις αντικείμενο εκμετάλλευσης ούτε ο λακές και το φερέφωνό τους.

Σε αυτήν, βέβαια, την κοινωνία, εκτός από τους άμεσους προϊσταμένους που έχει κανείς σε διάφορους κλάδους και επαγγέλματα, και εκτός από τις πολιτικές οργανώσεις, υπάρχουν και ορισμένες παράνομες κοινωνικές ομάδες που πρέπει να αποφεύγουν οι άνθρωποι. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να έχετε επαφές και πάρε-δώσε με αυτούς τους ανθρώπους. Πάρτε για παράδειγμα τους τοκογλύφους. Επειδή ορισμένοι άνθρωποι δεν έχουν κεφάλαια για την επιχείρησή τους και δεν μπορούν να πάρουν κανονικό δάνειο, βρίσκουν έναν τρόπο να διευκολύνουν τη ροή κεφαλαίων, ο οποίος δεν είναι άλλος από το να δανειστούν από τοκογλύφους. Κάτι τέτοιο όχι μόνο συνεπάγεται υψηλά επιτόκια, αλλά ενέχει και σοβαρούς κινδύνους. Προκειμένου όμως κάποιοι να κερδίσουν πολλά χρήματα και να γλιτώσουν την επιχείρησή τους από τη χρεοκοπία, προβαίνουν τελικά σε αυτό το βήμα. Δανείζονται από τοκογλύφους. Είναι οι τοκογλύφοι νομοταγή πρόσωπα της κοινωνίας; (Όχι.) Είναι μια παράνομη οργάνωση και σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να τους αποφεύγετε. Δεν πρέπει ποτέ να σου περάσει απ’ το μυαλό αυτό το μονοπάτι, σε όποια φάση κι αν βρεθείς στην προσπάθειά σου να επιβιώσεις ή λόγω της τρέχουσας κατάστασης. Πρέπει να απέχεις απ’ αυτό και να το αποφεύγεις. Ό,τι προβλήματα και να αντιμετωπίζεις στη ζωή και τον βιοπορισμό σου, μην μπεις καν στη διαδικασία να σκεφτείς τους ανθρώπους αυτούς ή το συγκεκριμένο μονοπάτι. Δεν μοιάζει αυτή η ομάδα ανθρώπων με κομματική οργάνωση; Υπάρχουν ορισμένες ομοιότητες ανάμεσα στη δήθεν νομοταγή κοινωνία και τον υπόκοσμο. Μη νομίζεις πως μπορούν να σου προσφέρουν μια διέξοδο ή ένα σημείο καμπής για να μπορέσεις να βιοποριστείς. Τρέφεις αυταπάτες αν το πιστεύεις αυτό. Άπαξ και επιλέξεις να κάνεις αυτήν την κίνηση, άπαξ και πάρεις αυτόν τον δρόμο, η ζωή σου στο μέλλον θα χειροτερέψει. Υπάρχει, βέβαια, κι άλλη μια λεγόμενη κοινωνική οργάνωση που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να πλησιάζεις, ειδικά όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με ορισμένα ιδιαίτερα και σύνθετα προβλήματα, με κάποια ιδιαίτερα περιβάλλοντα ή κάποιες ιδιαίτερα επικίνδυνες καταστάσεις. Δεν θέλουμε όμως να την ονοματίσουμε. Ούτε να σου περάσει από το μυαλό η ιδέα να προστατέψεις τον εαυτό σου ή να ξεφύγεις από τον κίνδυνο και τις δυσκολίες χρησιμοποιώντας ακραία μέσα. Σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι προτιμότερο να παγιδευτείς παρά να έχεις πάρε-δώσε ή την οποιαδήποτε σχέση με τέτοιου είδους ανθρώπους. Γιατί να το κάνεις αυτό; Αυτό σημαίνει να έχεις ακεραιότητα; Αυτήν την ακεραιότητα πρέπει να έχουν οι χριστιανοί; (Όχι, δεν είναι αυτή η ακεραιότητα που πρέπει να έχουν οι χριστιανοί.) Τι είναι, λοιπόν; (Απλώς δεν είναι σωστό να τους προσεγγίζουμε.) Γιατί δεν είναι σωστό; (Αν το κάνουμε, η ζωή μας θα χειροτερέψει και θα κινδυνέψουμε ακόμα περισσότερο στο μέλλον.) Μόνο και μόνο για να ξεφύγεις από μελλοντικούς κινδύνους, δηλαδή, δεν πρέπει να τους προσεγγίζεις; Γιατί δεν ξεφεύγεις από τον άμεσο κίνδυνο πρώτα; Γιατί δεν πρέπει να προσεγγίζεις αυτές τις δυνάμεις; Σύμφωνα με τη Βίβλο, όταν ο Σατανάς έβαλε σε πειρασμό τον Κύριο Ιησού, πώς του απάντησε Εκείνος; [Τότε ο Ιησούς λέγει προς αυτόν· «Ύπαγε, Σατανά· διότι είναι γεγραμμένον, Κύριον τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει» (Κατά Ματθαίον 4:10).] Αυτός που πρέπει να λατρεύουν οι άνθρωποι είναι ο Θεός και μόνο Αυτόν πρέπει να υπηρετούν, ενώ παράλληλα, μόνο για τον Θεό πρέπει να ζουν. Τι πρέπει να κάνεις αν ο Θεός επιτρέψει την αφαίρεση της ζωής σου; (Να υποταχθώ.) Πρέπει να υποταχθείς στον Θεό και να Τον δοξάζεις. Οι άνθρωποι πρέπει να εξυμνούν το όνομα του Θεού και να υποτάσσονται σ’ Αυτόν χωρίς να επιζητούν να ζήσουν. Αν, όμως, η πρόθεση του Θεού είναι να ζήσεις, ποιος μπορεί να σου αφαιρέσει τη ζωή; Κανένας δεν μπορεί να το κάνει. Όποιες περιστάσεις κι όποιους κινδύνους κι αν αντιμετωπίζεις, λοιπόν, ακόμη κι αν βρίσκεσαι αντιμέτωπος με τον θάνατο, αν βρεθεί μια δύναμη που θα σου σώσει τη ζωή, τότε σίγουρα δεν πρόκειται για θεμιτή δύναμη· ανήκει στον Σατανά. Τι πρέπει να πεις; «Χάσου από δω Σατανά! Καλύτερα να πεθάνω παρά να έχω πάρε-δώσε μαζί σου!» Δεν είναι θέμα αρχής αυτό; (Ναι.) Η αρχή που θα πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι είναι η εξής: «Δεν είναι δυνατόν να ζήσω χάρη στις δυνάμεις σου ούτε πρόκειται να πεθάνω επειδή μ’ εγκατέλειψε ο Θεός. Τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Θεού. Δεν υπάρχει περίπτωση να στηριχθώ σε καμία δύναμη ούτε πρόκειται να κάνω παραχωρήσεις προκειμένου να συνεχίσω να ζω». Έστω πως βρίσκεσαι σ’ ένα δίλλημα και κάποιος σού λέει πως μπορεί να σε σώσει μια δύναμη της κοινωνίας. Αν όμως καταφέρει να σε σώσει αυτή η δύναμη, αυτό θα ατιμάσει κι εσένα, και τους χριστιανούς, και την εκκλησία και τον οίκο του Θεού· θα ντροπιάσει τον οίκο του Θεού. Πώς θα απαντούσες; Θα το δεχόσουν ή θα το απέρριπτες; (Θα το απέρριπτα.) Πρέπει να το απορρίψεις. Σύμφωνα με την αρχή, δεν πρέπει να βασίζουμε την επιβίωσή μας σε καμία απολύτως δύναμη. Όποιες κι αν είναι, λοιπόν, οι συνθήκες και όσο επικίνδυνες καταστάσεις κι αν αντιμετωπίζουμε, το πιο σημαντικό, πέρα από την υποταγή στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού, είναι να μη μας περνά καν από το μυαλό η ιδέα να ξεφύγουμε από αυτούς τους κινδύνους και τις δυσκολίες χρησιμοποιώντας διάφορα ακραία μέσα. Το μόνο που πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι είναι να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους και να καταβάλουν την προσπάθεια που πρέπει. Αφού τα κάνουν αυτά, όλα τα υπόλοιπα εναπόκεινται στην ενορχήστρωση του Θεού. Θα συμφωνούσες αν σου έλεγαν πως υπάρχει μια παράνομη κοινωνική οργάνωση που μπορεί να σε σώσει; (Δεν θα συμφωνούσα.) Γιατί δεν θα συμφωνούσες; Δεν θες να ζήσεις; Δεν θες να βγεις γρήγορα απ’ το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεσαι; Ακόμη και στην προσπάθειά σου να βγεις απ’ το αδιέξοδο και να παραμείνεις ζωντανός, πρέπει να έχεις αρχές σχετικά με τη συμπεριφορά σου. Οφείλεις να γνωρίζεις ξεκάθαρα μέσα σου τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνεις και να μη χάνεις τις αρχές σου.

Όσον αφορά την αποχή από τις διάφορες δυνάμεις της κοινωνίας, πέρα από τις κάθε λογής δυνάμεις που συναντούν οι άνθρωποι στη ζωή τους, πρέπει να αποφεύγουν επίσης και τις δυνάμεις που εμφανίζονται συχνά στην κοινωνία. Δεν πρέπει να έχεις καμία σχέση ή επαφή με αυτές, είτε τις συναντάς στη ζωή σου είτε στη δουλειά σου. Εσύ να ασχολείσαι με τη ζωή και τη δουλειά σου και παράλληλα να μη σε τρομάζει η επιβλητική εμφάνιση των δυνάμεων αυτών. Ναι μεν πρέπει να τις απορρίπτεις και να μένεις μακριά τους, αλλά πρέπει ταυτόχρονα να δείχνεις σοφία καθώς χειρίζεσαι τη σχέση σας και κρατάς τις αποστάσεις σου απ’ αυτές. Αυτό πρέπει να κάνεις. Πρέπει να είναι ξεκάθαρο μέσα σου πως ο μόνος λόγος για τον οποίο κάνεις αυτήν τη δουλειά είναι να έχεις ένα πιάτο φαΐ, να βγάλεις τα προς το ζην. Ο σκοπός που επιδιώκεις είναι απλός: να έχεις φαγητό και ρούχα. Δεν είναι να πολεμάς τις δυνάμεις αυτές για να πετύχεις κάποιο ιδιαίτερο αποτέλεσμα. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τις ανέχεσαι είτε σου λένε διάφορα και σου μιλάνε σκληρά, είτε ζεις σε μια χώρα όπου οι θρησκευτικές πεποιθήσεις και ο Χριστιανισμός διώκονται, με αποτέλεσμα ορισμένοι να κοροϊδεύουν την πίστη σου και να κάνουν σαρκαστικά σχόλια ή να διαδίδουν φήμες γι’ αυτήν. Εσύ πρέπει να προστατεύεις τον εαυτό σου, να διατηρείς την ηρεμία σου ενώπιον του Θεού, να προσεύχεσαι σ’ Αυτόν συχνά, να έρχεσαι τακτικά παρουσία Του και να μη σε τρομάζουν το μεγάλο μέγεθος και η αγριότητα που μοιάζουν εξωτερικά να έχουν αυτές οι δυνάμεις. Πέρα απ’ το να τις διακρίνεις μέσα στα βάθη της καρδιάς σου, πρέπει να απέχεις κιόλας απ’ αυτές. Να φυλάγεσαι στα λόγια σου, να είσαι προσεκτικός στα βήματά σου, να συμβιώνεις αρμονικά μαζί τους και να δείχνεις σοφία στις μεταξύ σας επαφές. Αυτές τις αρχές άσκησης δεν πρέπει να τηρείς; (Ναι.) Μπορεί να θες να μείνεις μακριά τους και να τις απορρίψεις ή μπορεί ακόμη και να τις σιχαίνεσαι μέσα απ’ την καρδιά σου. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να είσαι συνετός στο πώς φαίνεσαι εξωτερικά. Δεν πρέπει, δηλαδή, να τις αφήσεις να το αντιληφθούν αυτό και να το δούνε. Πρέπει να είναι ξεκάθαρο μέσα σου πώς ο μόνος λόγος για τον οποίο δουλεύεις είναι να βγάλεις το ψωμί σου, και η συμβίωση μαζί τους είναι η έσχατη λύση σου. Πρώτα απ’ όλα, προσπάθησε να μείνεις μακριά τους. Όταν κάνουν από κοινού κάτι παράνομο, εσύ πρέπει να απέχεις απ’ αυτές και να τις αποφεύγεις. Δεν πρέπει να έχεις καμία συμμετοχή στα εγκλήματά τους. Προστάτεψε ταυτόχρονα τον εαυτό σου και φρόντισε να μη βρεθείς στη δύσκολη θέση να σου επιτεθούν από κοινού ή να σε παγιδέψουν. Μπορείς εύκολα να το πετύχεις αυτό; Κάποιοι νεαροί και αφελείς μπορεί να δυσκολευτούν όταν μπαίνουν για πρώτη φορά σ’ αυτό το σύνθετο κοινωνικό περιβάλλον. Είναι και κάποιοι που μπορεί να μην έχουν καθόλου ιδιότητες ή ικανότητα προσαρμογής και να μην τα καταφέρνουν πολύ καλά με τις διαπροσωπικές σχέσεις. Αυτό θα τους δυσκολέψει λίγο περισσότερο. Σε κάθε περίπτωση όμως, ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο: Αρκεί να φέρνεις εις πέρας το έργο που σου έχουν αναθέσει αξιοποιώντας τις προσωπικές σου ικανότητες. Μην προσβάλλεις κανέναν και μην έχεις μεγάλες απαιτήσεις από ανθρώπους που δεν έχουν πίστη, ηθικούς φραγμούς, συνείδηση και λογική. Μην πιάνεσαι από μια τους λέξη ή ένα μεμονωμένο περιστατικό για να αρχίσεις να τους κηρύττεις υψηλές αρχές ή να τους μιλάς για θέματα πίστης στον Θεό, συμπεριφοράς, συνείδησης και ανθρώπινης φύσης. Δεν είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο. Κράτα τις καλές σου συμβουλές για κάποιον που θα τις καταλάβει. Μην μπαίνεις καν στη διαδικασία να τους μιλάς με ανθρώπινους όρους, πόσο μάλλον για πράγματα που αφορούν την αλήθεια, γιατί δεν είναι καλύτεροι απ’ τα θηρία. Είναι ανόητο να μπεις σ’ αυτήν τη διαδικασία. Αν πρόκειται για ισχυρές δυνάμεις, τότε πρέπει εξωτερικά να φαίνεσαι φιλικός απέναντί τους και να ζείτε αρμονικά, παρόλο που στην καρδιά σου κρατάς τις αποστάσεις σου και τις απορρίπτεις. Το αποτέλεσμα για το οποίο πρέπει να αγωνίζεσαι είναι να βγάζεις αρκετά χρήματα για να καλύπτεις το φαγητό και τα ρούχα σου. Αυτό και μόνο αρκεί. Όταν ζεις σ’ ένα τόσο σύνθετο περιβάλλον, στο οποίο μπλέκονται διάφορες δυνάμεις, ο Θεός δεν σου ζητά να συμμετέχεις στο οτιδήποτε για να Του αποδείξεις πως Τον ακολουθείς, πως επιδιώκεις την αλήθεια ή πως είσαι καλός και ειλικρινής άνθρωπος. Αυτό που θέλει, αντίθετα, είναι να είσαι απλός σαν περιστέρι και φρόνιμος σαν φίδι. Θέλει να προσέρχεσαι σ’ Αυτόν ανά πάσα στιγμή, να γαληνεύεις ενώπιόν Του και να προσεύχεσαι, να Τον αφήνεις να σε προστατεύσει και να καταφέρνεις να προστατεύσεις κι εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου. Ποιο αποτέλεσμα πρέπει συγκεκριμένα να πετύχεις; Να μην εξαπατηθείς από τους πονηρούς ανθρώπους, να μην παγιδευτείς από τις διάφορες δυνάμεις και να μην γίνεις ο σάκος του μποξ τους· να μη θυσιαστείς στον βωμό τους, να μη γίνεις ο αποδιοπομπαίος τράγος και ο περίγελός τους. Αν μάθουν πως είσαι πιστός στον Θεό, θα σε κοροϊδέψουν και θα πουν: «Κοίτα τον, είναι πιστός αυτός» ή «Κοίτα εκείνον εκεί τον πιστό· ο Θεός στον οποίο πιστεύει είναι έτσι κι αλλιώς. Πάλι στον Θεό του προσεύχεται και λέει πως Αυτός τού δίνει τα χρήματα που βγάζει». Μην κάνεις, λοιπόν, μαζί τους συζητήσεις που σχετίζονται με την πίστη. Μην τους δίνεις όπλα που μπορούν να χρησιμοποιήσουν εναντίον σου. Δεν χρειάζεται να ξοδεύεις ενέργεια σε κοινωνικότητες ή σχέσεις μαζί τους, ώστε να αναγνωρίσουν την αξία σου και να πουν πόσο καλός άνθρωπος είσαι ή να κερδίσεις την έγκρισή τους. Όλα αυτά είναι περιττά. Ακολούθησε τις αρχές για να κάνεις τη δουλειά που πρέπει να κάνεις· δεν είσαι παρά ένας συνηθισμένος υπάλληλος, ένα ακόμη γρανάζι στον κλάδο σου. Ο Θεός δεν απαιτεί να τους διαδώσεις τα λόγια Του ή να συναναστραφείς μαζί τους για την αλήθεια Του. Αυτό που σου ζητά είναι να μείνεις μακριά τους, να προστατεύσεις τον εαυτό σου και να μην παγιδευτείς στον βούρκο ή στους πειρασμούς τους. Σου ζητάει ιδιαίτερα να μην ανακατεύεσαι στις διάφορες διαμάχες, στο χάος που δημιουργούν, στις δολοπλοκίες και τις παγίδες που στήνουν ή σε οποιαδήποτε σύνθετη κατάσταση. Θα πρέπει ανά πάσα στιγμή να γνωρίζεις τον σκοπό σου όταν κάνεις ένα συγκεκριμένο επάγγελμα, ο οποίος δεν είναι να ανελιχθείς, να φτάσεις στην κορυφή, να πλουτίσεις ή να προβάλεις την αξία σου στην κοινωνία. Ούτε είναι να εντυπωσιάσεις τους επικεφαλής και τους ανωτέρους σου με οποιονδήποτε τρόπο. Σκοπός σου είναι να βγάζεις το ψωμί σου καθημερινά, να βγάζεις τα προς το ζην και να μπορείς να επιβιώσεις στον κόσμο και την κοινωνία. Από κει και πέρα πρέπει να έχεις τον χρόνο και τις συνθήκες που θα σου επιτρέπουν να εκπληρώνεις το καθήκον σου, να επιδιώκεις την αλήθεια και να καταφέρεις να σωθείς. Όπου κι αν δουλεύεις, λοιπόν, δεν χρειάζεται να αγωνίζεσαι ώστε να κερδίσεις ευκαιρίες για να ανελιχθείς, να μορφωθείς κι άλλο, να κάνεις σπουδές στο εξωτερικό, να κερδίσεις την εκτίμηση των ανωτέρων σου ή την προσοχή των ανώτερων επικεφαλής. Δεν τα χρειάζεσαι όλα αυτά. Αν στη ζωή σου προσπαθείς μόνο να επιβιώσεις και να βγάλεις το ψωμί σου, μπορείς τότε να παραιτηθείς απ’ όλα αυτά τα πράγματα. Αρκεί να μπορείς να προστατέψεις τον εαυτό σου μέσα στο επάγγελμα που κάνεις· δεν χρειάζεσαι κάτι άλλο. Πρέπει να τηρείς την εξής αρχή: Να κρατάς τις αποστάσεις σου από τις διάφορες δυνάμεις, να μην μπαίνεις μόνος σου στην κρεατομηχανή και να μην οδηγείς τον εαυτό σου στην καταστροφή, ενώ βρίσκεσαι σ’ ένα σχετικά απλό περιβάλλον όπου είσαι σε θέση να βγάλεις το ψωμί σου. Είναι ανόητο να το κάνεις αυτό. Ενώ μπορείς ξεκάθαρα να βγάλεις το ψωμί σου δουλεύοντας με τον πιο απλό τρόπο, συχνά είσαι διατεθειμένος να πάρεις μέρος σε διαμάχες και να εμπλακείς και να συμμετάσχεις σε θέματα που δεν έχουν καμία σχέση με το επάγγελμα και τον βιοπορισμό σου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μπλέκεσαι κι εσύ σε σύνθετες ανθρώπινες υποθέσεις, στα περίπλοκα μπλεξίματα και τις συγκρούσεις των διαφόρων δυνάμεων της κοινωνίας. Δεν μπορείς, λοιπόν, να κατηγορείς τον Θεό που κανόνισε αυτές τις περιστάσεις. Μόνο με τον εαυτό σου πρέπει να τα βάζεις, εφόσον την κατρακύλα σου την προκάλεσες εσύ ο ίδιος. Κάθεσαι συχνά και λες πως έχεις πολλή δουλειά κι είσαι εξουθενωμένος, οπότε δεν έχεις χρόνο για να πας σε συναθροίσεις ή να εκπληρώσεις το καθήκον σου. Αν βρεθείς σε τέτοιες συνθήκες, όποιος λόγος κι αν κρύβεται πίσω απ’ αυτό, θα αποκλειστείς σύντομα από τον οίκο του Θεού και κάθε ελπίδα σου για σωτηρία θα εξανεμιστεί. Αυτό το μονοπάτι ακολούθησες και μόνος σου το διάλεξες, επομένως αυτή θα είναι η έκβασή σου στο τέλος. Αν στο περιβάλλον στο οποίο βρίσκεσαι ασκείσαι σύμφωνα με τις αρχές για τις οποίες έχει συναναστραφεί ο Θεός, προστατεύεις τον εαυτό σου καλά και μπορείς να προσέλθεις ενώπιον του Θεού με ήρεμη καρδιά, τότε θα εξακολουθείς να έχεις ελπίδες να σωθείς, ακόμη κι αν στο μεταξύ προσπαθείς να βρεις μια ισορροπία ανάμεσα στη δουλειά και την εκπλήρωση του καθήκοντός σου. Προϋπόθεση, όμως, γι’ αυτό είναι να κρατάς αποστάσεις από τις διάφορες δυνάμεις της κοινωνίας, να έχεις ήρεμη καρδιά, και να μπορείς, παράλληλα, να εκπληρώσεις το καθήκον σου και να βαδίσεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, στα πλαίσια πάντα των δυνατοτήτων σου και των περιορισμένων μέσων που έχεις στη διάθεσή σου. Έτσι, όσο απαιτητικό κι αν είναι το οικογενειακό σου περιβάλλον και όσο περιορισμένα κι αν είναι τα μέσα που διαθέτεις, εφόσον έχεις την προστασία, τις ευλογίες και την καθοδήγηση του Θεού, θα προχωρήσεις τελικά βήμα-βήμα στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, και τότε θα αυξάνονται όλο και περισσότερο οι ελπίδες σου για σωτηρία. Χάρη στην προσωπική σου επιδίωξη, τις προσπάθειές σου και επειδή πληρώνεις ένα τίμημα, ίσως τελικά να πετύχεις τη σωτηρία. Μπορεί όμως κάποιοι να τα παρατήσουν στα μισά της διαδρομής. Επειδή διαπιστώνουν πως η ζωή αυτή είναι υπερβολικά μονότονη, επειδή βλέπουν πως έχουν απομονωθεί από τον υπόλοιπο κόσμο και πως ζουν μοναχικά και τους τρώει η μοναξιά, κι επειδή νιώθουν πως, εφόσον δεν εμπλέκονται στις διάφορες διαμάχες, δεν έχουν κάτι άλλο να κάνουν κι αδυνατούν να βρουν ή να δουν την αξία τους και να οραματιστούν το μέλλον τους, εγκαταλείπουν τελικά τις αρχές που απαιτεί ο Θεός να τηρούν. Επιλέγουν να μην είναι πια μόνοι και σιωπηλοί, αλλά να ενταχθούν σε διάφορες δυνάμεις της κοινωνίας. Τρώγονται για την παραμικρή λεπτομέρεια, μπλέκονται σε καυγάδες και μπερδέματα, μαλώνουν και τσακώνονται με τους άλλους. Μπλέκονται σε κάθε λογής διαμάχες και νιώθουν πως ζουν πλέον μια γεμάτη και πολύτιμη ζωή, πως είναι ευτυχισμένοι· δεν νιώθουν πια μόνοι. Τι ακριβώς έχουν επιλέξει αυτοί οι άνθρωποι; Έχουν επιλέξει να ακολουθήσουν ένα μονοπάτι κατά το οποίο αμελούν τα καθήκοντά τους και δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Αυτό είναι το τέλος· όταν φτάσουν σ’ αυτό το σημείο της διαδρομής, δεν υπάρχει ελπίδα να σωθούν. Έτσι δεν είναι; Ακόμη και αφού ακούσουν τα συγκεκριμένα λόγια, πολλοί άνθρωποι νιώθουν καλά και δεν θεωρούν πως θα δυσκολευτούν ιδιαίτερα να τα κάνουν πράξη. Αφού όμως τα κάνουν πράξη για ένα διάστημα, σκέφτονται το εξής: «Δεν είναι εξαντλητικό να ζούμε έτσι; Οι άλλοι με θεωρούν συχνά αντισυμβατικό. Δεν έχω καθόλου φίλους ούτε σύντροφο. Νιώθω τόσο μόνος, τόσο απομονωμένος και η καθημερινότητά μου είναι μουντή. Μου φαίνεται πως η ζωή που ζω δεν είναι καλή και χαρούμενη». Επιστρέφουν τότε και πάλι στην προηγούμενη ζωή τους και έτσι αποκλείονται και χάνουν κάθε ελπίδα σωτηρίας. Δεν αντέχουν τη μοναξιά ούτε μπορούν να υπομείνουν το μαρτύριο της γελοιοποίησης και της απομόνωσης που υφίστανται μέσα στη συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων μόνο και μόνο επειδή ζουν σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού. Τους αρέσει, αντίθετα, να ζουν ανάμεσα σε διάφορες δυνάμεις που μάχονται η μία την άλλη, κι έτσι εντάσσονται σ’ αυτές, εμπλέκονται σ’ αυτές, τσακώνονται μαζί τους και πολεμούν εναντίον τους. Μπορεί να πει κανείς πως αυτοί οι άνθρωποι δεν ανήκουν στους εκλεκτούς του Θεού. Παρόλο που νιώθουν καλά όταν ακούνε κηρύγματα, αντί να απομακρυνθούν από τις διάφορες ομάδες της κοινωνίας, επιλέγουν και πάλι να ενταχθούν σ’ αυτές. Είναι, λοιπόν, αυτονόητο πως η σωτηρία δεν προορίζεται σε καμία περίπτωση γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Αν, ωστόσο, επιλέξεις να ακολουθήσεις ένα μονοπάτι κατά το οποίο θα απέχεις από τις διάφορες δυνάμεις της κοινωνίας και θα εκπληρώνεις το καθήκον σου ως δημιουργημένο ον, με τον όρο βέβαια να βγάζεις τα προς το ζην, τότε, αν μη τι άλλο, έχεις ελπίδες να σωθείς, καθώς μ’ αυτήν σου την επιλογή πληροίς τις βασικές προϋποθέσεις. Υπάρχουν, επομένως, ελπίδες να σωθείς.

Ήταν κάποτε ένας στην εκκλησία που με κάποιον τρόπο γνωρίστηκε μ’ έναν λευκό άντρα, ο πατέρας του οποίου ήταν βουλευτής. Ενώ ουσιαστικά δεν είναι και τόσο σπουδαίο αξίωμα αυτό του βουλευτή, ο άντρας αυτός ένιωθε πως είναι τεράστια τιμή να μιλάει με τον γιο ενός βουλευτή από το εξωτερικό και τον θεωρούσε άνθρωπο με κύρος. Άρχισε, λοιπόν, να τον παρουσιάζει σε όλον τον κόσμο και να τον συστήνει σε όποιον συναντούσε ως εξής: «Αυτός είναι ο γιος του βουλευτή». Τον ρωτάω, λοιπόν: «Ο γιος του βουλευτή; Τι βαθμού βουλευτής είναι ο πατέρας του; Τι μπορεί να κάνει για σένα»; Απαντάει τότε: «Ο πατέρας του είναι βουλευτής». Του ξαναλέω: «Σε αφορά εσένα προσωπικά το γεγονός ότι ο πατέρας του είναι βουλευτής; Εσύ δεν είσαι βουλευτής, γιατί, λοιπόν, κοκορεύεσαι τόσο;» Ήταν τόσο περήφανος για τον εαυτό του ο συγκεκριμένος άντρας. Μόνο και μόνο επειδή είχε σχέση με τον γιο του βουλευτή, όπου κι αν πήγαινε είχε επηρμένη στάση και όποτε έβλεπε γνωστό στον δρόμο, γύριζε το κεφάλι του απ’ την άλλη. Τον ρωτούσαν, λοιπόν, οι άνθρωποι: «Γιατί δεν μας χαιρετάς;» Κι εκείνος απαντούσε: «Περπατάω δίπλα στον γιο του βουλευτή!» Είναι απίστευτο για τι ματαιοδοξία μιλάμε! Είναι μη πιστός ή όχι; (Είναι.) Ποια είναι η τελική έκβαση τέτοιων ανθρώπων στον οίκο του Θεού; (Θα αποκλειστούν.) Ο συγκεκριμένος άνθρωπος πρέπει να αποπεμφθεί από την εκκλησία, διότι είναι μη πιστός και καιροσκόπος. Αν δει κάποιον να έχει έναν βαθμό ή κάποια δύναμη, προσκολλάται πάνω του, και το ίδιο κάνει αν δει μια δύναμη στον οίκο του Θεού· προσκολλάται σ’ αυτήν. Ως αποτέλεσμα, μένει για ένα διάστημα στον οίκο του Θεού, αλλά με το που συνειδητοποιήσει πως δεν μπορεί με τίποτα να βγάλει χρήματα εδώ μέσα, βρίσκει μια δουλειά ως διανομέας. Δεν νιώθει, όμως, πως είναι ένα αρκετά αξιοπρεπές επάγγελμα. Έτσι, καλοπιάνει τον γιο του βουλευτή και θεωρεί πως έχει κύρος τώρα, οπότε δεν χρειάζεται να κάνει πια ντελίβερι. Πείτε Μου, δεν είναι ανόητο όλο αυτό; Δεν υπάρχουν κάμποσοι τέτοιοι άνθρωποι στην εκκλησία; (Ναι.) Ορισμένοι νιώθουν περήφανοι μόνο και μόνο επειδή γνωρίζουν κάποιον που έχει έναν βαθμό ή κάποια δύναμη, και θεωρούν τον εαυτό τους πολύτιμο και διαφορετικό απ’ τους υπόλοιπους. Άλλοι πάλι νομίζουν πως διαφέρουν απ’ τους άλλους στην εκκλησία και πρέπει να έχουν τον τελευταίο λόγο, επειδή έχουν οι ίδιοι ένα μικρό αξίωμα ή λίγη δύναμη. Δεν είναι μη πιστοί όλοι αυτοί; (Ναι.) Είναι κι αυτοί που δεν έχουν καμία πραγματική επιρροή, αλλά καυχιούνται όλη την ώρα και λένε: «Ξέρω τον πρόεδρο!» ή «Ξέρω τον φίλο του ξάδερφου της γραμματέα του προέδρου!» Δεν φτάνει που κάνουν τόσο περίπλοκους συσχετισμούς, έχουν και το θράσος να λένε τέτοια πράγματα. Γιατί είναι τόσο χοντρόπετσοι; Είναι τόσο μπερδεμένη η ιστορία τους που κανείς δεν ξέρει για τι πράγμα μιλάνε. Επειδή κανείς δεν νοιάζεται γι’ αυτά τα πράγματα, δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον να τους ακούσουν. Μόνο οι ίδιοι τα θεωρούν αυτά τα πράγματα τόσο σημαντικά, ουσιώδη και εντυπωσιακά. Κάποιοι άνθρωποι λένε συχνά πως γνωρίζονται με υπουργούς, διευθυντές και υψηλόβαθμους αξιωματούχους, ενώ κάποιοι το παρακάνουν και λένε μέχρι και το εξής: «Ξέρω κόσμο και στις δύο πλευρές: και στη νομοταγή κοινωνία και στον υπόκοσμο. Βαδίζω με ιδιαίτερη ευκολία και στα δύο αυτά μονοπάτια». Κάποιοι άλλοι μπορεί να πουν: «Ξέρω την κουνιάδα του επικεφαλής της κομητείας». Και είναι και κάποιοι που ισχυρίζονται: «Ξέρω τη φίλη της μητέρας του δημάρχου από την εκκλησία». Θεωρούν πως όλα αυτά τούς δίνουν το δικαίωμα να καυχιούνται. Σε τι χρησιμεύει το να γνωρίζεις τέτοιους ανθρώπους; Μπορείς να πετύχεις κάτι με τη βοήθειά τους; Και δήμαρχος να είσαι, και διευθυντής, και κυβερνήτης μιας επαρχίας, ή ακόμα και η μητέρα ή ο πατέρας του κυβερνήτη, έχει η θέση σου κάποια πρακτική χρησιμότητα για την εκκλησία; (Όχι.) Δεν ανήκουν στην ανθρώπινη φυλή οι δήμαρχοι, οι κυβερνήτες και όσοι έχουν συναφή αξιώματα; Μπορούν να γίνουν πιο σπουδαίοι από τον Θεό; Οι μη πιστοί δίνουν τόση αξία στις δυνάμεις αυτές. Δεν είναι αηδιαστικό αυτό; (Είναι αηδιαστικό.) Κάποιοι μάλιστα ισχυρίζονται πως ξέρουν τον αρχηγό της αστυνομίας, ενώ άλλοι λένε: «Δούλευα στη δημοτική αστυνομία και ήμουν αρχηγός στο τοπικό τμήμα». Άλλοι λένε: «Ήμουν διοικητής του τμήματος της περιοχής και φορούσα το κόκκινο περιβραχιόνιο». Πώς νιώθετε όταν τους ακούτε να μιλάνε για όλες αυτές τις δήθεν δυνάμεις; Κάποιοι μη πιστοί, οι οποίοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια και πιστεύουν μόνο στα λόγια και όχι στην πράξη, είναι τόσο ηλίθιοι που δεν μπορούν να καταλάβουν αν όσα λένε αυτοί οι άνθρωποι είναι αλήθεια ή όχι. Τα θεωρούν έτσι αληθινά και τα εκτιμούν ιδιαίτερα. Τι σκέφτονται όμως μέσα τους όταν ακούνε αυτά τα λόγια όσοι επιδιώκουν την αλήθεια; Πώς αξιολογούν τους ανθρώπους που τα λένε; Καταλαβαίνουν με μια μόνο ματιά πως είναι μη πιστοί, πως το μόνο για το οποίο μιλάνε είναι οι διάφορες κοσμικές δυνάμεις και τα κοσμικά ζητήματα, και πως ήρθαν στον οίκο του Θεού καθαρά για να κάνουν επίδειξη. Μην μπαίνετε καν στη διαδικασία να μιλάτε για τις γνωριμίες τους με μακρινούς συγγενείς αξιωματούχων ή διάσημων. Και οι ίδιοι να είναι κάτι απ’ αυτά, δεν έχουν καμία αξία στον οίκο του Θεού ούτε αυτοί ούτε ο τίτλος και η θέση τους. Γιατί, λοιπόν, κάνουν επίδειξη; Κατέχουν την αλήθεια; Εκπληρώνουν το καθήκον τους σύμφωνα με τις αρχές; Ένα τίποτα είναι που όμως έχουν το θράσος να κάνουν επίδειξη! Δεν είναι ξεδιάντροπο αυτό; Δεν είναι σιχαμερό; (Είναι.) Πόσο σιχαμερό είναι; Καυχιούνται που έχουν επαφές με ανθρώπους και στις δυο πλευρές του νόμου. Ε, δεν είναι ηλίθιοι που το κάνουν αυτό; Δεν είναι ανόητοι; (Ναι.) Δεν φοβούνται καν μην μπλέξουν μ’ αυτά που λένε. Έχουν επαφές και με τις δύο πλευρές του νόμου, δεν είναι άρα κατά κάποιον τρόπο κακοποιά στοιχεία; Ο οίκος του Θεού δεν δίνει καμία αξία στα κακοποιά στοιχεία και στους επιτήδειους. Οι άνθρωποι αυτοί ανήκουν στους μη πιστούς και πρέπει να αποβάλλονται. Παρ’ όλ’ αυτά, θεωρούν πως αυτή η ιδιότητα τους δίνει το δικαίωμα να καυχιούνται. Δεν είναι χαζό αυτό; Είναι κάτι που μπορεί να σε κάνει περήφανο; Έλα όμως που καυχιούνται γι’ αυτό! Είναι και κάποιοι που φοράνε χρυσή αλυσίδα στον καρπό τους, και όταν πίνουν και μεθάνε τη δείχνουν με καμάρι στους άλλους και λένε: «Κατάγομαι από προγόνους τυμβωρύχους, οι οποίοι κληροδοτούν τις δεξιότητές τους στην οικογένειά μου εδώ και γενιές. Κοιτάξτε εδώ πόσο μεγάλη αλυσίδα φοράω στον καρπό μου. Τη βρήκα αργά τη νύχτα σ’ ένα μεγάλο τάφο που άνοιξα την τάδε ημερομηνία και την πήρα για να τη φοράω. Τι λέτε; Φοβερή, έτσι;» Κάποιοι, λοιπόν, το ακούνε αυτό και τους καταγγέλλουν, κι έτσι καταλήγουν στη φυλακή χωρίς καν να γνωρίζουν για ποια παράβαση κατηγορούνται. Και τους ρωτάνε τότε: «Η χρυσή αλυσίδα που φοράς στον καρπό σου είναι από εκείνη την εποχή; Είναι κειμήλιο!» Είναι τόσο χαζοί που ενοχοποιούν οι ίδιοι τον εαυτό τους. Μην καυχιέσαι για πράγματα που δεν συνέβησαν ποτέ και φρόντισε να μη γίνεις στόχος της αστυνομίας και μπλέξεις. Αν καυχιέσαι για τέτοια πράγματα, είναι εύκολο να μπλέξεις. Αν παίζεις με τη φωτιά, είναι πολύ πιθανό να καείς και να οδηγηθείς τελικά στην αυτοκαταστροφή· εσύ και μόνο εσύ θα φταις γι’ αυτό. Δεν είναι χαζό που δεν έχεις την παραμικρή ιδέα για το τι να πεις, που δεν ξέρεις πού πάνε τα τέσσερα; (Είναι.) Δεν πειράζει να καυχιέσαι που μπορείς να φας είκοσι ψωμάκια στην καθισιά σου· δεν είναι ένα ζήτημα που παραβιάζει κάποια αρχή. Άντε το πολύ-πολύ να σε θεωρήσουν οι άλλοι ανόητο και να μη σε πάρουν στα σοβαρά· δεν παραβιάζεις όμως τον νόμο. Η αρχή που σου ζητά να «απέχεις από τις διάφορες δυνάμεις της κοινωνίας» έχει στην ουσία να κάνει με το γεγονός ότι πρέπει, σε κάθε γωνιά της κοινωνίας και σε όποια ομάδα κι αν βρίσκεσαι, να φέρεσαι με σοφία. Είναι σαν αυτό που είπε ο Θεός κατά την εποχή της Χάριτος: «Γίνεσθε λοιπόν φρόνιμοι ως οι όφεις και απλοί ως αι περιστεραί» (Κατά Ματθαίον 10:16). Προστάτευσε καλά τον εαυτό σου. Αρκεί να μπορείς να βγάζεις τα προς το ζην σου. Μην καταβάλλεις προσπάθειες και μην τρέφεις αυταπάτες πως θα εδραιώσεις τη θέση σου στην κοινωνία αν εκμεταλλευτείς τις δυνάμεις που βρίσκονται σ’ αυτήν, αν γίνεις μέλος τους και κερδίσεις την αναγνώριση και την αποδοχή τους. Όλα αυτά δεν είναι παρά ανόητες ιδέες και εξαχρειωμένες σκέψεις. Πρέπει, λοιπόν, να διορθωθεί η οπτική των ανθρώπων. Αν ακολουθήσουν την οδό του Θεού, άσχετα με το κοινωνικό περιβάλλον ή την κοινότητα στην οποία βρίσκονται, αναγκαστικά θα απορριφθούν από την κοινωνία και την ανθρωπότητα. Εφόσον, όμως, ο Θεός είναι Αυτός που σου δίνει πνοή, δεν πρόκειται να σε αφήσει χωρίς τρόπο να επιβιώσεις, και αυτήν την πίστη πρέπει να έχεις. Καθώς ζουν οι άνθρωποι δεν βασίζονται στις διάφορες δυνάμεις για να τους εγγυηθούν την ασφάλειά τους, τον βιοπορισμό τους, το μέλλον ή τα υπάρχοντά τους. Στηρίζονται σε μια και μόνο λέξη που θα πει ο Θεός, στο διάταγμα, την καθοδήγηση και την προστασία Του. Πρέπει οπωσδήποτε να έχεις αυτού του είδους την πίστη. Προκειμένου, λοιπόν, να επιβιώσεις στην κοινωνία, αντί να βασίζεσαι σε κάθε λογής δυνάμεις, η θεμελιώδης μέθοδος επιβίωσης που πρέπει να ακολουθείς είναι η επιλογή ενός επαγγέλματος που θα σου εξασφαλίσει τα προς το ζην. Να στηρίζεσαι σε ένα επάγγελμα που θα σου επιτρέψει να συντηρείσαι. Σύμφωνα με αυτήν την αρχή, οι άνθρωποι, ακολουθώντας την καθοδήγηση και το διάταγμα του Θεού, απολαμβάνουν όλα όσα τους έχει δώσει Εκείνος, συμπεριλαμβανομένων των υλικών αγαθών και των χρημάτων, χωρίς να βασίζονται για να καλύψουν τα προς το ζην τους σε ελεημοσύνες ή στο τι θα τους μοιράσουν οι διάφορες κοινωνικές δυνάμεις. Όλα τα υλικά αγαθά και τα χρήματα στα οποία βασίζεσαι καθημερινά για να επιβιώσεις προέρχονται, όπως ακριβώς και η πνοή σου, από τον Θεό. Εκείνος σού τα δίνει και κανείς δεν μπορεί να σου στερήσει όσα σου έχει δώσει ο Θεός. Όπως ακριβώς συμβαίνει και με την πνοή σου, κανένας άλλος δεν σου δίνει ως ελεημοσύνη τα υλικά αγαθά ή οτιδήποτε υπάρχει έξω από το σώμα σου, και κανείς δεν μπορεί να σου τα στερήσει. Δεν μπορεί να σου τα στερήσει κανείς εφόσον σου τα έχει δώσει ο Θεός. Το βλέπουμε αυτό στις εμπειρίες του Ιώβ και αυτήν την πίστη πρέπει να έχεις. Αν έχεις όντως αυτήν την ειλικρινή πίστη, θα έχεις και τη θεμελιώδη βάση και το κίνητρο να τηρείς την αρχή του να απέχεις από τις διάφορες δυνάμεις της κοινωνίας. Πάνω σε αυτήν τη βάση, το σώμα και το μυαλό σου θα μπορούν τότε να γαληνεύσουν ενώπιον του Θεού κι εσύ θα μπορείς να προσέρχεσαι ενώπιόν Του και να Του προσφέρεις το σώμα, το μυαλό και το πνεύμα σου, θα μπορείς να εκπληρώσεις το καθήκον σου, να επιδιώξεις την αλήθεια και να πετύχεις το όμορφο αποτέλεσμα της σωτηρίας. Αυτά τα πράγματα θα πρέπει να γνωρίζεις και αυτές τις αλήθειες θα πρέπει να κατανοείς. Ενώ, λοιπόν, μπορεί να σου ακούγεται εύκολη η φράση «να απέχεις από τις διάφορες δυνάμεις της κοινωνίας», όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με κάποιο ζήτημα, πρέπει να ζυγίζεις τις αποφάσεις που παίρνεις με βάση τις διάφορες αρχές και τις πραγματικές καταστάσεις. Με δυο λόγια, ο απώτερος στόχος δεν είναι απλώς να κρατήσεις τις αποστάσεις σου και να ξεκόψεις από αυτές. Είναι, αντίθετα, να απέχεις από τις διάφορες δυνάμεις της κοινωνίας σύμφωνα με την αντίστοιχη μέθοδο και το αντίστοιχο μονοπάτι άσκησης. Έτσι θα καταφέρεις να είσαι ήρεμος ενώπιον του Θεού, να Του προσφέρεις το σώμα και το μυαλό σου και να προσέλθεις ενώπιον Του, να εισέλθεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και τελικά να κερδίσεις ελπίδες να σωθείς και να πραγματοποιηθούν οι επιθυμίες σου. Επομένως, αν θες να πετύχεις την τελική σωτηρία, πρέπει να ακολουθήσεις την αρχή του να απέχεις από τις διάφορες δυνάμεις της κοινωνίας. Πρόκειται για ένα απαραίτητο μονοπάτι, ένα από τα σημαντικότατα μονοπάτια που οδηγούν στην επίτευξη της σωτηρίας. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Συναναστραφήκαμε ξεκάθαρα πάνω στην αρχή κατά την οποία πρέπει να απέχετε από τις διάφορες δυνάμεις της κοινωνίας. Υπάρχει κάτι σχετικά με αυτήν που δεν σας είναι ακόμη ξεκάθαρο; Ξέρετε πώς να προσεγγίζετε ορισμένες ιδιαίτερες καταστάσεις με τις οποίες έρχεστε αντιμέτωποι; Αν ακολουθήσετε μια ορισμένη δύναμη επειδή είναι απλώς κάτι τυπικό ή αναγκαίο σε ένα ορισμένο επάγγελμα, αυτό παραβιάζει την αρχή που σας ζητά να απέχετε από τις διάφορες δυνάμεις της κοινωνίας; Αν είναι απλώς κάτι αναγκαίο ή τυπικό στα πλαίσια της δουλειάς σας, μπορείτε να το κάνετε. Οι δυνάμεις για τις οποίες μιλάμε δεν έχουν καμία σχέση μ’ αυτό, με επιφανειακές, δηλαδή, οργανώσεις ή ομάδες. Μιλάμε για δυνάμεις. Και σε τι αναφέρεται ο όρος «δυνάμεις»; Στην εξουσία, στην ισχύ που έχουν κάποιες ομάδες και στη δύναμη με την οποία λειτουργούν όλα αυτά τα πράγματα ή δρουν ανεξέλεγκτα στην κοινωνία. Σ’ αυτά δεν αναφέρεται; (Ναι.) Τώρα που καταλάβατε αυτήν την αρχή άσκησης, πάμε να συνεχίσουμε τη συναναστροφή μας με την επόμενη.

Η τέταρτη αρχή είναι να απέχετε από την πολιτική, καθώς το συγκεκριμένο θέμα είναι ευαίσθητο. Αν συζητούσες πριν τριάντα χρόνια για τον τάδε πολιτικό ηγέτη, για την τάδε πολιτική ή για τα τρέχοντα πολιτικά ζητήματα, ακόμα και μέσα στην εκκλησία, πολλοί άνθρωποι θα σου ασκούσαν κριτική. Με το που γινόταν τότε κάποια αναφορά στην πολιτική, πολλοί έβρισκαν δικαιολογίες για να φύγουν και δεν τολμούσαν να συζητήσουν τέτοια θέματα. Έλεγαν, λοιπόν: «Οποιαδήποτε αναφορά στην πολιτική σημαίνει πως εναντιώνεσαι στο κόμμα και το έθνος· είσαι αντεπαναστάτης και θα σε συλλάβουν. Θα πήγαινα να σε καταγγείλω αν δεν ήταν οι αδελφοί και οι αδελφές μας». Παλιά, λοιπόν, οι άνθρωποι ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητοι με τα πολιτικά θέματα. Ισχύει το ίδιο και σήμερα; Διατηρούν την ίδια στάση οι άνθρωποι αν τύχει να συζητηθούν ή να εκτεθούν πολιτικά θέματα, αν αποκαλυφθούν ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας και ο Σατανάς, αν αναφερθούν κάποια θέματα που φαίνονται να σχετίζονται με την πολιτική; Δεν έχουν αλλάξει λίγο τα πράγματα; (Ναι.) Όταν παλιά στις συναθροίσεις τύχαινε να συζητήσουμε πράγματα όπως ποιος δαίμονας εναντιωνόταν ή δίωκε τους χριστιανούς, κάποιοι άρχιζαν να βήχουν λες και κάτι τους έκατσε στον λαιμό, κι έβγαιναν έξω για να τον καθαρίσουν. Άκουγαν για λίγη ώρα απ’ έξω και σκέφτονταν κάποια στιγμή: «Α, θα σταμάτησαν να μιλάνε για αντεπαναστατικά θέματα» και τότε επέστρεφαν. Αν μόλις επέστρεφαν, όμως, έβλεπαν πως εξακολουθείς να μιλάς για τα πράγματα αυτά, άρχιζαν ξανά να βήχουν και έφευγαν. Αναρωτιόμουν γιατί βήχουν όλη την ώρα. Συζητούσαμε πώς να διακρίνουμε τον Σατανά και αποκαλύπταμε την ουσία και το άθλιο πρόσωπό του. Έχουν αυτά σχέση με την πολιτική; (Όχι.) Κάποιοι ανόητοι άνθρωποι, όμως, οι λεγόμενοι πνευματικοί άνθρωποι, οι οποίοι δεν έχουν πνευματική κατανόηση, αντιστέκονταν σθεναρά σ’ αυτά τα θέματα. Δεν μπορούσαν να ξεχωρίσουν την αλήθεια από την πραγματική πολιτική ανάμειξη, ούτε καταλάβαιναν τι εννοούσε το Κομμουνιστικό Κόμμα με τον όρο «αντεπαναστάτες». Είχαν άγνοια, τους είχε κάνει πλύση εγκεφάλου το Κομμουνιστικό Κόμμα και φοβόντουσαν μη θεωρηθούν και οι ίδιοι αντεπαναστάτες. Ούτε που τολμούσαν να συζητήσουν ή να θίξουν το θέμα της έκθεσης του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Αν εκθέτεις τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, σημαίνει ότι συμμετέχεις στην πολιτική; Αν τον απαρνιέσαι, θεωρείσαι αντεπαναστάτης; (Όχι.) Τολμάτε και λέτε όχι αυτήν τη στιγμή. Αν όμως βρισκόμασταν στην ηπειρωτική Κίνα, θα τολμούσατε να πείτε το ίδιο; Όσοι ακολουθούν τον Θεό είναι πολιτικοί εγκληματίες που εναντιώνονται στο κόμμα και το κράτος; (Όχι.) Γιατί λέτε όχι; Ποιος θεωρείται πολιτικός εγκληματίας; Έχεις ασχοληθεί ποτέ σου με την πολιτική; (Δεν το έχουμε κάνει, όχι.) Εφόσον δεν το έχεις κάνει, πώς κατέληξες να γίνεις πολιτικός εγκληματίας; (Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας μας βάζει αυτήν την ταμπέλα.) Αν διαπράξεις κλοπές, είσαι κλέφτης. Αν διαπράξεις φόνο, είσαι φονιάς. Αν διαπράξεις ληστεία, είσαι ληστής. Πάνω σε ποια βάση στοιχειοθετούνται οι κατηγορίες αυτές; Όταν εμπλέκεσαι σε μια εγκληματική δραστηριότητα, στοιχειοθετούνται και οι αντίστοιχες κατηγορίες και θεωρείσαι ο αυτουργός της συγκεκριμένης εγκληματικής συμπεριφοράς. Αν, όμως, δεν έχεις εμπλακεί σε κάτι τέτοιο, αυτό το έγκλημα και οι κατηγορίες δεν σε αφορούν καθόλου. Ασχολείσαι με την πολιτική, επειδή δεν ακολουθείς τον Σατανά ή το κόμμα, επειδή εναντιώνεσαι στο Κομμουνιστικό Κόμμα και στον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, τον οποίο μισείς, κι επειδή ακολουθείς τον Θεό; (Όχι.) Αν, λοιπόν, καταδικαστείς ως αντεπαναστάτης ή πολιτικός εγκληματίας, στέκει η συγκεκριμένη κατηγορία; (Όχι.) Δεν στέκει· είναι παράλογη. Είναι μια αντίστοιχη περίπτωση με κάποιον αγρότη που δεν είναι επαγγελματίας. Ο αγρότης αυτός καλλιεργεί ένα μικρό κομμάτι γης και πάει να πουλήσει τη συγκομιδή από τα σιτηρά του στην αγορά. Τον βλέπει εκεί ένας απ’ αυτούς με τα κόκκινα περιβραχιόνια και του λέει: «E, εσύ, έχεις άδεια εργασίας; Έχεις πιστοποιητικό υγείας;» Ο αγρότης απαντά: «Πού να τη βρω την άδεια εργασίας; Δεν είμαι επαγγελματίας, δεν είμαι εργαζόμενος. Τι να την κάνω την άδεια εργασίας;» Παρόλο που δεν έχει κάποια θέση εργασίας και δεν είναι επαγγελματίας, του ζητάνε να έχει άδεια εργασίας μόνο και μόνο για να πουλήσει κάτι. Δεν είναι παράλογο αυτό; Επειδή πιστεύεις στον Θεό και Τον ακολουθείς, ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας σε κατηγορεί ότι ασχολείσαι με την πολιτική. Ποιο άρθρο του συντάγματος της χώρας βοήθησες να συνταχθεί; Σε ποιανού πολιτικού κινήματος τον σχεδιασμό συνέβαλες; Τι βαθμό κυβερνητικού αξιώματος έχεις; Συμμετείχες μήπως σε εσωτερικές διαμάχες σε οποιοδήποτε κυβερνητικό επίπεδο; Σε ποιες από τις συνεδριάσεις της κυβέρνησης συμμετείχες; Σε ποιες εθνικές διασκέψεις; (Σε καμία.) Δεν έχεις καν πρόσβαση σε πληροφορίες, πόσο μάλλον εμπλέκεσαι στην πολιτική. Παρ’ όλα αυτά, καταλήγεις να καταδικαστείς ως πολιτικός εγκληματίας. Δεν είναι χαλκευμένες οι κατηγορίες αυτές; Πείτε μου, λοιπόν, δεν είναι παράλογη αυτή η χώρα; (Είναι, ναι.) Μερικοί άνθρωποι εξακολουθούν να είναι ανόητοι και σκέφτονται το εξής: «Ωχ όχι, είναι μεγάλη ατίμωση για τους πιστούς στον Θεό να καταδικάζονται ως πολιτικοί εγκληματίες και αντεπαναστάτες». Δεν είναι χαζό αυτό; Εδώ υπάρχουν και κάποιοι που έχουν καταδικαστεί οι ίδιοι σε δεκαπέντε ή είκοσι χρόνια κάθειρξη ως αντεπαναστάτες ή πολιτικοί εγκληματίες εξαιτίας της πίστης τους στον Θεό, και μόλις βγουν απ’ τη φυλακή, το θεωρούν αυτό ατίμωση. Νιώθουν ότι δεν έχουν μούτρα να αντικρίσουν κανέναν, ούτε τους συμμαθητές, ούτε τους φίλους, ούτε τους συγγενείς τους. Ειδικά όταν τους δείχνουν με το δάχτυλο και ψιθυρίζουν πίσω απ’ την πλάτη τους, νιώθουν πως έκαναν κάτι ντροπιαστικό. Δεν είναι ανόητο αυτό; (Ναι.) Η σημερινή εποχή σε απορρίπτει και ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας σε καταδιώκει. Είναι δίκαια όλα αυτά; Αν, δηλαδή, ολόκληρη η ανθρωπότητα ξεσηκωθεί για να σε καταδιώξει, πάει να πει πως η αλήθεια παύει να είναι αλήθεια; Η αλήθεια είναι πάντα αλήθεια, όσοι άνθρωποι κι αν της αντιτίθενται. Η ουσία της αλήθειας παραμένει αμετάβλητη, όπως ακριβώς και η μοχθηρή ουσία του Σατανά. Ακόμα κι αν δεν την αναγνωρίζει και δεν την αποδέχεται κανείς, εξακολουθεί να είναι η αλήθεια και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Αν τυχόν ξεσηκωνόταν ολόκληρη η ανθρωπότητα ενάντια στον Θεό και αρνιόταν να αποδεχτεί τα λόγια Του, αυτό θα σήμαινε πως οι άνθρωποι παραμένουν κακοί. Μόνο και μόνο επειδή πολλοί άνθρωποι και μεγάλες δυνάμεις υποστηρίζουν τη μοχθηρή δύναμη του Σατανά, αυτό δεν σημαίνει πως θα γίνει ποτέ δίκαιη. Η ιδέα πως αν ένα ψέμα επαναληφθεί δέκα χιλιάδες φορές θα γίνει αλήθεια είναι μια πλάνη του Σατανά, η λογική του Σατανά· δεν είναι η αλήθεια. Θα πρέπει να ντρέπονται οι πιστοί στον Θεό επειδή τους απέρριψε ο κόσμος όλος και τους καταδίωξε και τους συκοφάντησε ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας; (Όχι.) Δεν θα πρέπει να ντρέπονται. Το γεγονός ότι διώκεσαι για χάρη της δικαιοσύνης αποδεικνύει πως ο κόσμος αυτός είναι πραγματικά μοχθηρός, και επιβεβαιώνει αυτό που είπε ο Θεός: Ολόκληρος ο κόσμος βρίσκεται στα χέρια του πονηρού. Κανείς δεν πρόκειται να σηκωθεί και να σε χειροκροτήσει όταν διώκεσαι για χάρη της δικαιοσύνης, όσο σωστό κι αν είναι το μονοπάτι που ακολουθείς και όσο δίκαιες κι αν είναι οι πράξεις σου. Αντίθετα, όταν οι άνθρωποι κάνουν βρόμικες συμφωνίες, αν τις καλύπτουν και τις διαφημίζουν καθώς τις παρουσιάζουν στους άλλους, αυτές θεωρούνται πλέον θετικά πράγματα. Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι πονηροί· με κάθε τους πράξη παίζουν ένα βρόμικο παιχνίδι.

Ας συνεχίσουμε τη συναναστροφή μας πάνω στο θέμα της αποχής από την πολιτική. Τι είναι η πολιτική; Για να μπορέσεις να καταλάβεις πώς να απομακρυνθείς από την πολιτική, πρέπει πρώτα να γνωρίζεις τι είναι. Τι είναι λοιπόν; Στην πιο βασική έννοια της, είναι η επιθυμία να έχεις κάποιο αξίωμα και μια καριέρα ως αξιωματούχος. Αυτή είναι μια πτυχή της πολιτικής: να έχεις κάποιο αξίωμα και μια καριέρα ως αξιωματούχος. Είτε πρόκειται για υψηλόβαθμο είτε για χαμηλόβαθμο αξιωματικό, είτε για επικεφαλής ενός μικρού τμήματος είτε για τμηματάρχη μιας κυβερνητικής υπηρεσίας, είτε για γραμματέα ενός κομματικού παραρτήματος είτε μιας κομματικής επιτροπής, είτε ακόμη και για διευθυντές, προϊσταμένους γραφείων, υπουργούς και στελέχη διαφόρων βαθμίδων, όλα αυτά υπάγονται στον όρο της πολιτικής. Σε τι αναφέρεται ο όρος «πολιτική»; Για να το θέσουμε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο, είναι μια δύναμη και μια εξουσία, ένα σύμβολο μιας μορφής εξουσίας στην κοινωνία. Αυτή είναι η μία όψη της πολιτικής. Σε τι άλλο αναφέρεται ο όρος αυτός; (Θεέ μου, δεν έχει να κάνει η πολιτική και με τον αγώνα για την κατάληψη, την επιβολή και την εδραίωση της πολιτικής εξουσίας σε ένα κράτος;) Τόσο οι συνδικαλιστικές διαμάχες όσο και οι αγώνες για εξουσία αποτελούν μέρος της πολιτικής. Τι άλλο; Οι δολοπλοκίες, οι στρατηγικές και οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για τους αγώνες αυτούς, καθώς και οι εκλογές, οι εκστρατείες και κάθε είδους προσπάθειες δημοσιότητας που αφορούν την πολιτική και την εξουσία. Όλα αυτά αναφέρονται στην πολιτική. Έτσι μπορούμε να κατανοήσουμε την πολιτική με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο. Για τους συνηθισμένους ανθρώπους τώρα, πολιτική δεν είναι να προσεγγίζουν όλο και περισσότερο την οργάνωση και το κόμμα και να πασχίζουν να σημειώσουν πρόοδο; Είναι αυτό που λένε «Ένας μικρός άνθρωπος που βλέπει τη μεγάλη εικόνα». Παρόλο, βλέπεις, που έχουν χαμηλή θέση, βλέπουν τα πράγματα σφαιρικά. Προσεγγίζουν έτσι την οργάνωση και το κόμμα και πασχίζουν να πετύχουν κάποια πρόοδο. Αρχικά γράφονται στην Κομμουνιστική Ένωση Νεολαίας και μετά στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Με τον καιρό, έρχονται όλο και πιο κοντά στο κόμμα, ακούνε τις οδηγίες του και ακολουθούν τις κατευθυντήριες πολιτικές του και τον προσανατολισμό του. Τηρούν απαρέγκλιτα τις κατευθυντήρες γραμμές που δίνει το κόμμα, τις εφαρμόζουν και αντιπροσωπεύουν απόλυτα τις ιδιότητες ενός μέλους του κόμματος. Μιλούν και ενεργούν για χάρη του κόμματος, διασφαλίζουν τα συμφέροντά του, τη διακυβέρνησή του, το κύρος του και την εικόνα που έχουν στο μυαλό τους οι άνθρωποι γι’ αυτό. Διασφαλίζουν κάθε τι που αφορά το κόμμα. Όλα αυτά δεν είναι μέρος της πολιτικής; (Ναι.) Διασφαλίζεις την οργάνωση, η οποία οργάνωση είναι το κόμμα. Με το που συμμετέχεις σε οποιαδήποτε πολιτική παράταξη ή οργάνωση που σχηματίζεται από το κόμμα, εμπλέκεσαι αυτόματα στην πολιτική. Έχει εμπλακεί κάποιος από σας; (Όχι.) Μείνε ήσυχος, λοιπόν. Δεν είσαι ούτε έχεις τα φόντα για να χαρακτηριστείς ως πολιτικός εγκληματίας. Αν μη τι άλλο, για να θεωρηθεί κάποιος πολιτικός εγκληματίας, θα πρέπει να πάει στο εξωτερικό και να ιδρύσει μια οργάνωση ή μια ομάδα για ανθρώπινα δικαιώματα, να δραστηριοποιηθεί στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, να εναντιωθεί στις τρέχουσες κυβερνητικές πολιτικές και τη διακυβέρνηση, καθώς και σε διάφορα κυβερνητικά μέτρα. Πρέπει, επιπλέον, να θεσπίσει κάποιους κανονισμούς, συστήματα, κανόνες αλλά κι ένα καταστατικό, και μαζί μ’ αυτά διάφορα άρθρα που θα πρέπει να τηρούν τα μέλη της οργάνωσης. Μιλάμε για μια ολοκληρωμένη και συστηματική οργανωτική δομή από την κορυφή ως τη βάση της, η οποία πρέπει να είναι οργανωμένη και πειθαρχημένη, να έχει, δηλαδή, επικεφαλής στην κορυφή και εργάτες στη βάση της. Μόνο έτσι μπορεί να θεωρηθεί πολιτική ομάδα και μόνο οι δραστηριότητες που γίνονται εντός μιας πολιτικής ομάδας μπορούν να θεωρηθούν συμμετοχή στην πολιτική. Έχει συμμετάσχει κανείς σας σε κάτι τέτοιο; Αν όχι, σκοπεύετε μήπως να το κάνετε; Ή μήπως σκοπεύετε να ενταχθείτε σε κάποια πολιτική παράταξη και να έχετε έστω τη θέση του νομοθέτη ή του συμβούλου; Σκοπεύει κανείς σας να κάνει αυτά που περιέγραψα; Αν έχεις τέτοια σχέδια, τότε εμπλέκεσαι ήδη στην πολιτική. Ακόμη κι αν δεν έχεις συμμετάσχει ακόμη, έχεις ήδη την πρόθεση να το κάνεις. Αν πάλι δεν την έχεις, είναι καλό αυτό. Το να ψηφίζει κανείς στην εκλογές ως πολίτης σημαίνει επίσης πως συμμετέχει στην πολιτική; Εάν το σύστημα μιας χώρας βασίζεται στην ελευθερία και τη δημοκρατία και οι πολίτες έχουν δικαίωμα ψήφου και ψηφίσουν τον τάδε υποψήφιο, μπορεί να θεωρηθεί ότι συμμετέχουν στην πολιτική; (Όχι.) Όχι, καθώς έτσι είναι η πολιτική και το σύστημα της χώρας όπου οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα ψήφου. Δεν θεωρείται συμμετοχή στην πολιτική αυτό. Το μόνο που κάνεις με την επιλογή ενός εκπροσώπου είναι να εκφράζεις την προσωπική σου προτίμηση. Δεν εμπλέκεσαι, όμως, στον αγώνα του για πολιτική δύναμη. Δεν σε αφορούν καθόλου οι πολιτικές δραστηριότητες, απλώς ψηφίζεις τον τάδε ως πολίτης της συγκεκριμένης χώρας. Με τη συγκεκριμένη πράξη το μόνο που κάνεις είναι να ασκείς άμεσα τα δικαιώματά σου ως πολίτης· δεν πρόκειται για πολιτική δραστηριότητα ή συμπεριφορά.

Έχουμε συναναστραφεί λίγο-πολύ πάνω στο θέμα της πολιτικής, οπότε θα πρέπει να σας είναι σχετικά ξεκάθαρο πώς να κρατάτε απόσταση από την πολιτική. Πώς κρατάτε, λοιπόν, απόσταση από την πολιτική; Ας μιλήσουμε πρώτα γι’ αυτό και θα συζητήσουμε μετά γιατί πρέπει να το κάνετε. Μόλις συζητήσαμε τι είναι πολιτική. Τι είναι, δηλαδή; Πρώτα απ’ όλα, αν κάποιος εμπλέκεται στον αγώνα για εξουσία, αυτό σημαίνει ότι εμπλέκεται στην πολιτική. Είμαστε όλοι συνηθισμένοι άνθρωποι. Δεν χρειάζεται να μιλάμε, λοιπόν, για προέδρους χωρών, για προέδρους κομμάτων ή για όσους έχουν μια θέση στις υψηλόβαθμες πολιτικές ομάδες του κράτους. Ας μιλήσουμε, αντίθετα, για πρόσωπα με τα οποία μπορούν να ταυτιστούν οι συνηθισμένοι άνθρωποι, όπως λόγου χάρη ο γραμματέας ενός κομματικού παραρτήματος που εργάζεται σε μια κυβερνητική υπηρεσία. Είναι πολιτικό πρόσωπο ο συγκεκριμένος γραμματέας; Κάποιος που έχει θέση σε μια κυβερνητική υπηρεσία θεωρείται επιφανές πολιτικό πρόσωπο. Πώς κρατάτε, λοιπόν, απόσταση από την πολιτική; Τι σημαίνει να κρατάτε απόσταση; (Να μην έχουμε επαφές με πολιτικά πρόσωπα.) Να μην έχεις επαφές; Δεν γίνεται, όμως, και να τους αποφεύγεις στη δουλειά σου. Αν το κάνεις, μπορεί να σε κατηγορήσουν και να σου πουν: «Γιατί δεν μου μιλάς; Γιατί κρύβεσαι να μη σε δω; Εμένα δεν συμπαθείς, τον γραμματέα του παραρτήματος του κόμματος; Αν σκέφτεσαι διάφορα για μένα, τότε σίγουρα κάτι δεν πάει καλά με τον τρόπο σκέψης σου. Έλα να το συζητήσουμε λίγο». Θα θέλουν να πιείτε ένα «τσάι» μαζί. Θα περάσεις καλά αν πας; Τολμάς να πας; Σε πλησιάζει, για παράδειγμα, ο γραμματέας του παραρτήματος και σε ρωτάει: «Σιάο Ζανγκ, να σου πω. Πόσο καιρό δουλεύεις εδώ;» Απαντάς: «Αρκετά χρόνια, πέντε πάνω-κάτω». Σου λέει τότε: «Φαίνεσαι καλός άνθρωπος. Έχεις γραφτεί στο κόμμα;» Τι θα απαντήσεις; Ποια είναι η πιο σωστή απάντηση, αν θες να κρατήσεις απόσταση από την πολιτική; (Θα πω απλώς: «Δεν πληρώ τα κριτήρια για να γίνω μέλος του κόμματος αυτήν τη στιγμή».) Σοφή απάντηση. Αληθεύει αυτή η δήλωση; (Όχι.) Ένας τρόπος να τον ξεφορτωθείς είναι στην πραγματικότητα και τίποτα άλλο. Σκέφτεσαι τότε: «Πονηρή αλεπού, παλιοδιάβολε, τι σε νοιάζει εσένα αν θα γραφτώ εγώ στο κόμμα ή όχι; Θες να γραφτώ, ε; Τι αξία έχει το κόμμα τέλος πάντων;» Όλα αυτά έχεις στο μυαλό σου, αλλά δεν μπορείς να τα πεις στον παλιοδιάβολο. Πρέπει, αντίθετα, να φανείς ευγενικός απέναντί του. Του λες: «Αχ, εσύ που είσαι παλιό μέλος του κόμματος δεν καταλαβαίνεις τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε εμείς οι νέοι. Δεν έχουμε μεγάλη εμπειρία και δεν έχουμε δει ακόμα αποτελέσματα στη δουλειά μας. Μας λείπουν, άρα, τα προσόντα για να γραφτούμε στο κόμμα, το οποίο είναι ιερό. Δεν γίνεται να γραφτούμε έτσι απλά, αν και μου άρεσε η ιδέα αυτή…» Δώσ’ του μια σύντομη απάντηση. Θες μέσα σου να ενταχθείς στο κόμμα; (Όχι.) Δεν σε ενδιαφέρει κάτι τέτοιο ακόμα κι αν σου προσφέρουν προνομιακούς όρους ή πάρεις προαγωγή ή μια θέση αξιωματούχου αφού γίνεις μέλος του. Έτσι δεν είναι; Οι βασικές προϋποθέσεις για να αποκτήσεις κάποιο αξίωμα και να κάνεις καριέρα ως αξιωματούχος είναι να γραφτείς πρώτα στην οργάνωση, να γίνεις μέλος του κόμματος ή να το προσεγγίσεις. Για να λάβεις κάποιο αξίωμα και να ανελιχθείς, πρέπει πρώτα να προσεγγίσεις το κόμμα. Για να απέχεις από την πολιτική, το πρώτο βήμα είναι να κρατάς απόσταση από τα πολιτικά κόμματα. Μπορεί κάποιοι να ρωτήσουν: «Αυτό σημαίνει να μένουμε μακριά απ’ το Κομμουνιστικό Κόμμα μόνο;» Όχι, σημαίνει να μένετε μακριά από κάθε λογής κόμμα. Τι αντιπροσωπεύει ένα κόμμα; Μια πολιτική δύναμη. Αν σκοπός μιας ομάδας είναι το πολιτικό μανιφέστο, το πολιτικό πρόγραμμα και οι στόχοι του κόμματος, τότε αυτή η ομάδα αποκαλείται κόμμα. Ο μοναδικός σκοπός ενός κόμματος, όποιος κι αν είναι ο στόχος και το πρόγραμμά του, είναι να συγκροτήσει μια δύναμη και να χρησιμοποιήσει τη δύναμη και την ισχύ του για να αγωνιστεί στην πολιτική αρένα και στο πολιτικό τοπίο, προκειμένου να κερδίσει ακόμα περισσότερη δύναμη κι εξουσία. Αυτός είναι ο λόγος ύπαρξης κάθε πολιτικού κόμματος. Δεν είναι το όφελος των ανθρώπων, αλλά η δύναμη και η εξουσία. Με άλλα λόγια, κάθε κόμμα υπάρχει με σκοπό να έχει την εξουσία και δική του δύναμη. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Το πρώτο, άρα, βήμα για να απέχετε από την πολιτική είναι να μην ενταχθείτε επίσημα σε κανένα πολιτικό κόμμα. Μπορεί να ρωτήσουν κάποιοι: «Και τι γίνεται αν ήμουν παλιά μέλος του τάδε κόμματος;» Υπάρχει μια δυσκολία εδώ. Το καλύτερο θα ήταν να είσαι διατεθειμένος να ξεγραφτείς από το κόμμα και να ξεκόψεις επίσημα απ’ αυτό. Αν, όμως, δεν είσαι διατεθειμένος ή είναι δύσκολο να ξεγραφτείς, τότε θα πρέπει να σκεφτείς μόνος σου τι πρέπει να κάνεις. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να απέχεις από το πρώτο βασικό θέμα που αφορά την πολιτική, δηλαδή από τα κόμματα, είτε το κάνεις επίσημα είτε σε πνευματικό επίπεδο. Άπαξ και απομακρυνθείς από αυτά, γίνεσαι τότε ανεξάρτητος. Δεν θα σε παρασύρει καμία πολιτική δύναμη ούτε θα δουλεύεις γι’ αυτή. Αν θες να απέχεις από την πολιτική, το πιο ουσιαστικό και συγκεκριμένο μονοπάτι που θα πρέπει να κάνεις πράξη είναι να μην ενταχθείς σε κανένα κόμμα. Επιπλέον, η αρχή σύμφωνα με την οποία πρέπει να αντιμετωπίζεις οποιαδήποτε πολιτική δύναμη, όπως για παράδειγμα τον γραμματέα ενός κομματικού παραρτήματος, τον διευθυντή ή τον υπεύθυνο προσωπικού μιας κυβερνητικής υπηρεσίας, είναι να κρατάς αποστάσεις. Αν, για παράδειγμα, ο γραμματέας του κομματικού παραρτήματος σου λέει: «Σιάο Ζανγκ, έχεις ένα λεπτάκι; Πάμε να φάμε μαζί μετά τη δουλειά. Σαββατοκύριακο έρχεται αύριο, πάμε για κανένα μπασκετάκι», εσύ μπορείς να απαντήσεις ως εξής: «Αχ, για κακή μου τύχη έχω το παιδί άρρωστο. Ανέβασε πυρετό χθες και επειδή δούλευα, δεν έχω προλάβει να το πάω σε γιατρό. Πρέπει να πάμε νοσοκομείο αύριο». Κάποια άλλη στιγμή, έρχεται και σου λέει: «Σιάο Ζανγκ, καιρό έχουμε να πούμε τα νέα μας. Έλα να ανοίξουμε τις καρδιές μας. Τι λες;» Τι στόχο έχει; Να σε προετοιμάσει ώστε να τον διαδεχθείς. Αν δεν το έχεις καταλάβει ήδη, πρέπει να σκεφτείς καλά τι πραγματικά επιδιώκει. Αν, όμως, το έχεις καταλάβει, πρέπει να τον αποφύγεις γρήγορα και να πεις: «Αχ, χθες η μητέρα μου είπε ότι δεν αισθανόταν καλά και μου ζήτησε να την πάω στο νοσοκομείο. Κοίτα να δεις ατυχία!» Αν κάθε λίγο και λιγάκι τον αποφεύγεις, θα το καταλάβει κάποια στιγμή και θα σκεφτεί: «Όποτε τον προσκαλώ κάπου, κάτι τυχαίνει· κάθε φορά που τον πλησιάζω, όλο κάτι γίνεται. Δεν ξέρει να εκτιμάει τις χάρες. Άσε, θα βρω κάποιον άλλο!» Ας ψάξει να βρει όποιον θέλει, εσύ έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να τον πλησιάσεις. Συνήθως είσαι αρκετά φιλικός μαζί του. Όταν, όμως, θέλει να σε προετοιμάσει ή να σε προάγει, για να μην καταλάβει τι σκέφτεσαι, βρίσκεις δικαιολογίες για να τον αποφύγεις και δεν δείχνεις τόσο ενθουσιασμένος. Στην καρδιά σου, βέβαια, ξέρεις πολύ καλά τι θες να του πεις: «Δεν θα σε πλησιάσω, διάβολε! Στην καρδιά μου βρίσκεται ο Θεός και Αυτός μου λέει να απέχω από την πολιτική. Εφόσον είσαι πολιτικός, θα μείνω μακριά σου. Θες να με προάγεις σε κάποιο αξίωμα και να εκμεταλλευτείς τα ταλέντα μου για να σε υπηρετήσω, αλλά δεν πρόκειται να σου κάνω τη χάρη! Δεν πρόκειται να γίνω αξιωματούχος, ακόμη κι αν σκουπίζω μονάχα το πάτωμα και βγάζω έξω τα σκουπίδια σ’ αυτήν την κυβερνητική υπηρεσία! Βγάζω αρκετά ίσα-ίσα για να συντηρώ τον εαυτό μου· δεν πρόκειται να σε υπηρετήσω!» Στην πραγματικότητα, όμως, αναγκαστικά θα πεις το εξής: «Εσείς οι ηγέτες έχετε στην καρδιά σας το έθνος, χειρίζεστε άπειρες υποθέσεις, υπηρετείτε τον λαό και φροντίζετε τους απλούς ανθρώπους! Εμείς, οι συνηθισμένοι άνθρωποι, δεν είμαστε τόσο ευαισθητοποιημένοι και το μόνο που μας νοιάζει είναι πώς θα γεμίσουμε την κοιλιά μας· δεν είμαστε ισάξιοι, και δεν μπορούμε να κάνουμε αυτό που κάνετε εσείς οι ηγέτες». Για να μην καταλάβει τι σκέφτεσαι, το παίζεις συνέχεια χαζός μπροστά του. Μπορεί να έχεις ταλέντα, αλλά δεν τα δείχνεις. Δείχνεις μόνο λίγο από το ταλέντο σου σε κάποιες κρίσιμες στιγμές, και τότε καταλαβαίνει πόσο ταλαντούχος είσαι. Κάνεις πού και πού και μερικά μικρολαθάκια, για να νομίζει πως δεν είσαι και τόσο ικανός, αλλά να πιστεύει και πάλι πως σε έχει ανάγκη στη δουλειά. Αυτό αποκαλείται σοφία. Παίζεις με τον διαβολικό Σατανά, τον χρησιμοποιείς για να σου παρέχει υπηρεσίες και για να κερδίσεις τα χρήματά του, αλλά δεν τον πλησιάζεις και τον απεχθάνεσαι μέσα σου. Έτσι δεν είναι; Αυτό σημαίνει να μην τον πλησιάζεις. Μπορείς να το κάνεις; (Ναι.) Το μεσημέρι, εκεί που ο ηγέτης αυτός οδηγεί τη μικρή του λιμουζίνα, ψάχνει απεγνωσμένα να βρει ένα καλό εστιατόριο να φάει και σε παίρνει τηλέφωνο: «Σιάο Zανγκ, πάμε έξω να φάμε κάτι. Τι θα ήθελες να φας σήμερα;» Του λες τότε: «Έχω μέρες να φάω τηγανητά νουντλς με σως σόγιας και έχω πεθυμήσει να φάω αχνιστά ψωμάκια. Αυτά θέλω να φάω. Πάω σπίτι για μεσημεριανό, θες να έρθεις;» Με το που ακούσει, λοιπόν, αυτήν την απάντηση, λέει: «Τι να φάω; Αυτά είναι αποφάγια για ζώα, δεν τα τρώνε οι άνθρωποι!» Δεν θέλει να φάει τίποτα απ’ αυτά που προτείνεις και σκέφτεται: «Ο τύπος είναι ακριβώς αυτό που λένε: δεν γιατρεύεται ο άνθρωπος απ’ τη βλακεία του αν γεννηθεί μ’ αυτήν. Ποιος τρώει τη σήμερον ημέρα αχνιστά ψωμάκια και τηγανητά νουντλς με σως σόγιας; Οι αξιωματούχοι τρώνε κλάσης ανώτερο φαγητό!» Οι εν λόγω αξιωματούχοι ξοδεύουν χρήματα του κράτους για να τρώνε σε εστιατόρια, απολαμβάνουν τη δόξα και τη χλιδή του αξιώματός τους και κάθε γεύμα που τρώνε είναι πλουσιοπάροχο. Ένα και μόνο γεύμα τους κοστίζει πάνω από χίλια γουάν. Τρώνε μυαλά πιθήκων και δέρμα σκαντζόχοιρου. Αυτά τα κτήνη, αυτοί οι διάβολοι τρώνε τα πάντα· δεν υπάρχει όριο στο τι μπορούν να φάνε ή να πιούνε. Τι σκέφτεσαι μέσα σου; «Δεν πρόκειται να πάρω μέρος στις αμαρτίες σας, θα μείνω μακριά σου! Διάβολοι, αχρείοι, κάθεστε και τρώτε ανθρώπινη σάρκα και πίνετε ανθρώπινο αίμα! Καλύτερα να τρώω τηγανητά νουντλς με σάλτσα σόγιας και αχνιστά ψωμάκια παρά να απολαμβάνω κι εγώ την εξωφρενική ζωή σου. Δεν πρόκειται με τίποτα να σε πλησιάσω, ακόμη κι αν χρειαστεί να τρώω πιο λίγο και πιο χάλια φαγητό. Δεν πρόκειται να παρασυρθώ στη μοχθηρία σου ή να πάρω μέρος στις αμαρτίες σου. Οι διάβολοι τρώνε ανθρώπινη σάρκα και πίνουν ανθρώπινο αίμα, όχι οι άνθρωποι. Ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα; Σίγουρα θα πας στην κόλαση και θα τιμωρηθείς! Μπορεί να κάνω παραχωρήσεις και συμβιβασμούς και να δουλεύω υπό την εξουσία σου για να βιοποριστώ, αλλά ο στόχος μου είναι μονάχα να βγάλω το ψωμί μου, να ακολουθήσω τον Θεό και να εκπληρώσω το καθήκον μου. Δεν προσπαθώ να πάρω προαγωγή ή να ασχοληθώ με την πολιτική· σε απεχθάνομαι από τα βάθη της καρδιάς μου!» Όσο κι αν προσπαθεί, λοιπόν, ο ηγέτης αυτός να σε πείσει να απολαύσετε μαζί ένα μεγάλο γεύμα, δεν πας. Αν το σαββατοκύριακο σε προσκαλέσει να πάτε για καραόκε και να πιείτε καλό κρασί, περιτριγυρισμένοι από όμορφες γυναίκες ή αν σε προσκαλέσει να πιείτε τσάι σε μια καφετέρια για να χαλαρώσετε και να διασκεδάσετε, ή να παρακολουθήσετε μια παράσταση με τραβεστί, θα πας ή όχι; Αν θες να προσεγγίσεις την οργάνωση ή το κόμμα, τότε πρέπει να πας σ’ αυτά τα μέρη. Λες, όμως, τη στιγμή εκείνη: «Κάνω πράξη τα λόγια του Θεού, απέχω απ’ την πολιτική. Δεν πρόκειται να πάρω μέρος σε τίποτα απ’ αυτά ούτε και στις αμαρτίες τους». Την επόμενη μέρα, μαζεύονται όλοι μαζί και μιλάνε για το πόσο όμορφη είναι η δεσποινίς τάδε, πόσο ξεχώριζε στον χορό, για το πόσο ταλέντο έχει στο τραγούδι, για το πόσο ωραία γεύση έχει το γαλλικό κρασί μιας συγκεκριμένης εποχής, για το πού θα πάνε να διασκεδάσουν, για τις θερμές πηγές τις οποίες θα επισκεφτούν και για άλλα τέτοια πράγματα. Τους φθονείς που μιλάνε γι’ αυτά τα πράγματα; Τους ζηλεύεις; Βάλε ακουστικά, κλείσε τα αυτιά σου και μην ακούς τις ανοησίες που λένε αυτοί οι διάβολοι. Μείνε μακριά τους, η καρδιά σου πρέπει να παραμείνει γαλήνια. Μην παίρνεις μέρος στις αμαρτίες των αμαρτωλών, μείνε μακριά από τις βρόμικες ζωές τους και μην παρασύρεσαι στη μοχθηρία τους. Σκοπός σου είναι να απέχεις από την πολιτική. Ο σκοπός για τον οποίο ακολουθούν αυτόν τον τρόπο ζωής όσοι επιζητούν να ανελιχθούν, όσοι θέλουν να προσεγγίσουν την οργάνωση και να πάρουν προαγωγή, είναι στην πραγματικότητα ο εξής: Να συμμετέχουν στην πολιτική, να εμπλακούν άμεσα σ’ αυτήν, με απώτερο σκοπό να καταλάβουν μια θέση στους πολιτικούς κύκλους και να ζήσουν μια ζωή που δεν αρμόζει ούτε σε άνθρωπο ούτε σε δαίμονα. Εσύ, όμως, είσαι το ακριβώς αντίθετο. Πρέπει να απέχεις από μια τόσο βρόμικη ζωή, προκειμένου να μη θες να έχεις προοπτικές στην πολιτική ούτε να σε ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Το δικό σου μέλλον είναι η επιδίωξη της αλήθειας και η επίτευξη της σωτηρίας. Πρέπει, επομένως, να είναι ξεκάθαρο μέσα σου πως κάθε πράξη που κάνεις τώρα έχει νόημα και αξία, και αποσκοπεί στην επιδίωξη της αλήθειας και στην επίτευξη της σωτηρίας. Δεν κάνεις ανούσιες θυσίες ούτε ανορθόδοξες ενέργειες και εννοείται, βέβαια, πως δεν είσαι μόνος. Ο απώτερος, λοιπόν, σκοπός της αποχής από μια τόσο αμαρτωλή ζωή είναι στην πραγματικότητα να αποστασιοποιηθείς απ’ αυτούς τους ανθρώπους και να κρατήσεις αποστάσεις από τη λεγόμενη πολιτική. Αυτή είναι η δεύτερη αρχή της αποχής από την πολιτική: Κράτα απόσταση.

Το ελάχιστο που θα πρέπει να κάνετε είναι να μην προσεγγίζετε τους πολιτικούς, και επιπλέον να μην έχετε καμία συμμετοχή στην πολιτική. Όποτε, για παράδειγμα, δίνεται σε κάποιον η ευκαιρία να προαχθεί σε τμηματάρχη, διευθυντή ή προϊστάμενο γραφείου, όλοι κάνουν επίδειξη, αυξάνουν την απόδοσή τους, κάνουν δώρα στους πολιτικούς ηγέτες, αξιοποιούν ό,τι μέσα διαθέτουν, εξετάζουν τις εναλλακτικές τους και προσπαθούν με κάθε τρόπο να στρέψουν την προσοχή των ηγετών και των ανωτέρων τους στα ταλέντα, τις ικανότητες και την αξία τους, και όλα αυτά τα κάνουν με μεγάλη προθυμία. Τους αφήνουν μάλιστα ακόμη και να εκμεταλλευτούν την όποια αξία έχουν. Προτιμούν να είναι κόλακες, να καλοπιάνουν τους ηγέτες και τους ανωτέρους τους και να κάνουν ό,τι τους ζητάνε, έστω και παρά τη θέλησή τους. Είναι και κάποιοι που πληρώνουν ή προσφέρουν ακόμα και το κορμί τους για να λάβουν μέρος στους πολιτικούς αγώνες. Στους αγώνες αυτούς, κάποιοι αποκτούν διασυνδέσεις με τους ηγέτες· κάποιοι άλλοι τούς δίνουν μεγάλα χρηματικά ποσά και δώρα, ενώ άλλοι τούς προσφέρουν ακόμη και το κορμί τους. Απώτερος στόχος τους είναι να τους δώσουν οι ηγέτες αυτοί προαγωγή ή να γίνουν μέντορές τους, ώστε να ακολουθήσουν και οι ίδιοι τον δρόμο της πολιτικής. Εφόσον εσύ, ως πιστός στον Θεό, γνωρίζεις πως με αυτές τις πρακτικές εμπλέκεσαι στην πολιτική, θα πρέπει να απέχεις απ’ αυτές. Πρώτα απ’ όλα, μην κάνεις δώρα και μην επιδιώκεις οποιεσδήποτε διασυνδέσεις προκειμένου να έχεις ένα μέλλον στην πολιτική ή να λάβεις τη θέση ενός αξιωματούχου. Επιπλέον, μην παίρνεις την πρωτοβουλία να αποκαλύψεις τα προτερήματά σου στους ηγέτες και φυσικά μην παίρνεις ακραία μέτρα στον αγώνα σου να κερδίσεις την προσοχή τους. Άσε τους άλλους να αγωνίζονται χωρίς εσένα. Κάθε φορά που ο προϊστάμενός σου σε προτείνει για μια θέση, να λες το εξής: «Δεν θα συμμετέχω σ’ αυτό γιατί δεν έχω τα προσόντα». Αρκεί να πεις πως δεν έχεις τα προσόντα και να παραχωρήσεις τη θέση σου στους άλλους. Είναι πολλοί αυτοί που θα σπεύσουν να αγωνιστούν. Όταν ο προϊστάμενός σου λέει: «Σιάο Ζανγκ, ήρθε η σειρά σου τώρα», εσύ να λες το εξής: «Δεν έχω ακόμα τα προσόντα αφεντικό, συγχώρησέ με, σε παρακαλώ. Δεν μπορώ να το κάνω. Ας δοκιμάσει πρώτα ο Σιάο Λι, κι αν δεν μπορέσει να τα καταφέρει, ας δοκιμάσει ο Σιάο Γουάνγκ. Ας το κάνουν αυτοί». Εκείνος τότε θα πει: «Χαζός είσαι; Αν αναλάβουν εκείνοι, δεν θα λάβεις κανένα προνόμιο. Δεν θα πάρεις ούτε σπίτι ούτε μπόνους ούτε αύξηση». Θα του απαντήσεις τότε: «Ας μην πάρω τίποτα, και τι έγινε; Βγάζω αρκετά για να τρώω και να καλύπτω τα έξοδά μου. Μείνετε ήσυχος, κύριε! Αν ανησυχείτε ακόμη, δώστε μου κανένα έξτρα μπόνους στο τέλος της χρονιάς». Μη συμμετέχεις στον αγώνα τους. Όποιος θέλει να αγωνιστεί είναι ελεύθερος να το κάνει. Εσύ δεν καταφεύγεις σε κανένα μέσο, δεν ξοδεύεις καθόλου ενέργεια ούτε πληρώνεις κάποιο τίμημα. Δεν ξοδεύεις δεκάρα, δεν λες ούτε λέξη και δεν κάνεις τίποτα παραπάνω, δεν καταβάλλεις καμία επιπλέον προσπάθεια για να πάρεις προαγωγή. Δεν συμμετέχεις ακόμη κι αν πληροίς τις προϋποθέσεις, ακόμη αν έχεις τις διασυνδέσεις και μια κατάλληλη βάση ανθρώπων. Αυτό σημαίνει πραγματική εγκατάλειψη, αληθινή αποχή. Όλοι εκείνοι οι κοσμικοί άνθρωποι σε κοιτάζουν συνεχώς με οίκτο και σου λένε: «Είσαι χαζός, είσαι τόσο αφελής!» Εσύ, όμως, λες: «Δεν πα’ να λέτε ό,τι θέλετε; Δεν πρόκειται να συμμετέχω». Σε ρωτάνε τότε: «Γιατί δεν συμμετέχεις;» Κι εσύ λες: «Αφενός βγάζω αρκετά για να καλύψω τα έξοδά μου κι αφετέρου δεν έχω τα προσόντα. Είστε όλοι καλύτεροι από μένα, εμπρός λοιπόν, κάντε το εσείς». Μπορείς να μη συμμετέχεις; (Ναι.) Προφανώς και μπορείς να απορρίψεις την ευκαιρία να προαχθείς σε αναπληρωτή τμηματάρχη ή σε υποδιευθυντή. Μπορείς, όμως, να κάνεις το ίδιο αν σου προσφέρουν τη θέση του προϊσταμένου γραφείου ή του έπαρχου; Μπορεί να μην είναι τόσο εύκολο· Όσο υψηλότερη είναι η θέση, τόσο πιο δελεαστική τη θεωρείς, και όσο μεγαλύτερη είναι η εξουσία, σε τόσο μεγαλύτερο πειρασμό μπαίνεις. Αυτό συμβαίνει γιατί όσο μεγαλύτερη εξουσία έχεις, τόσο καλύτερη μεταχείριση λαμβάνεις, τόσο περισσότερη επιρροή ασκούν τα λόγια σου και τόσο περισσότερες σωματικές απολαύσεις ευχαριστιέσαι. Βλέπεις άλλωστε, ένας δήμαρχος, ένας κυβερνήτης κι ένας πρόεδρος έχουν τη δική τους επίσημη κατοικία και το κράτος καλύπτει όλα τους τα έξοδα, τόσο εντός όσο κι εκτός σπιτιού. Επομένως, όσο μεγαλύτερη επαφή έχεις με τις ανώτερες τάξεις, σε τόσο μεγαλύτερο πειρασμό μπαίνεις. Όσο πιο πολλές ευκαιρίες σού δίνονται να έρθεις σε επαφή μαζί τους, τόσο πιο δύσκολο είναι να τις αφήσεις να φύγουν. Για να αποφύγεις, λοιπόν, τον πειρασμό, δουλεύεις με τον απλό λαό και δεν κάνεις κίνηση να μπεις στον κύκλο των ανώτερων τάξεων. Αποφεύγεις να πατήσεις το πόδι σου στον κύκλο αυτόν κι αυτό σημαίνει ότι απέχεις. Τίποτα από όσα λες ή κάνεις δεν έχει σχέση με την πολιτική και όλα αποσκοπούν στο να απέχεις απ’ αυτήν. Δεν ζηλεύεις, δεν πληγώνεσαι ούτε μετανιώνεις όταν σε έναν οποιοδήποτε διαγωνισμό βλέπεις κάποιον να εκλέγεται με επιτυχία σε ένα υψηλόβαθμο αξίωμα, όταν τον βλέπεις να ασκεί μεγάλη εξουσία, όποιος κι αν είναι αυτός. Κι αυτό γιατί σε μια ακόμη δοκιμασία και περίσταση που έχει ενορχηστρώσει ο Θεός, έχεις κάνει πράξη την αρχή που απαιτεί Εκείνος, το να απέχεις, δηλαδή, από την πολιτική. Έχεις εκπληρώσει την απαίτηση του Θεού και μπροστά στον Σατανά έχεις βγει κερδισμένος· είσαι νικητής ενώπιον του Θεού και έχεις την έγκρισή Του. Είναι κάποιοι που λένε το εξής: «Εφόσον με εγκρίνει ο Θεός, θα αυξήσει μήπως λιγάκι τον μισθό μου;» Όχι! Το ότι ο Θεός σε εγκρίνει και σε αναγνωρίζει ως νικητή σημαίνει ότι έχεις έρθει ένα βήμα πιο κοντά στη σωτηρία και ότι ο Θεός σε βλέπει όλο και πιο ευνοϊκά, κι αυτό είναι τεράστια τιμή. Είναι εύκολο να μη συμμετέχεις σε πολιτικά ζητήματα; Αν σε κάποιον αρέσει ο ανταγωνισμός, ας αγωνιστεί. Αν σε κάποιον αρέσει να μιλάει για τέτοια θέματα, ας το κάνει. Αν σε κάποιον αρέσει να απασχολείται μ’ αυτά, ας απασχολείται. Όπως και να ’χει, εσένα δεν σε νοιάζουν ούτε σε απασχολούν αυτά τα πράγματα, εφόσον ούτε να ανελιχθείς θέλεις ούτε στοχεύεις σε μια καριέρα αξιωματούχου. Αυτή είναι, λοιπόν, η τρίτη αρχή της αποχής από την πολιτική: Μη συμμετέχεις.

Η τέταρτη αρχή που πρέπει να τηρείτε για να απέχετε από την πολιτική είναι να μη διαλέγετε στρατόπεδα. Η φράση «διαλέγω στρατόπεδο» είναι ένας είδος πολιτικής ορολογίας και το να διαλέγει κανείς στρατόπεδο είναι πολύ συνηθισμένο φαινόμενο στον πολιτικό κόσμο. Όταν συμμετέχεις στην πολιτική, η θέση σου πρέπει να είναι ξεκάθαρη, να δείχνεις δηλαδή αν υποστηρίζεις το Α ή το Β Κόμμα. Με το που εμπλακείς στην πολιτική, πρέπει να διαλέξεις στρατόπεδο. Αν παραμείνεις αμέτοχος, δεν χρειάζεται να διαλέξεις στρατόπεδο ή μπορείς να πεις πως δεν διαλέγεις στρατόπεδο. Αυτό μπορείς να το πετύχεις αν παραμείνεις ουδέτερος και δεν δίνεις σημασία στις διαμάχες ή στους λόγους για τους οποίους τσακώνονται οι δύο πλευρές. Δεν υπάρχει κανένα αποτέλεσμα από τη μεριά σου ούτε δίνεις καμία απάντηση όταν σε ρωτούν αν υποστηρίζεις το Α ή το Β Κόμμα. Αυτό που λες είναι το εξής: «Δεν υποστηρίζω καμία πλευρά, απέχω. Έχω καλές σχέσεις και με τα δύο κόμματα, αλλά δεν προσεγγίζω κανένα απ’ τα δύο ούτε συμμετέχω στις μεταξύ τους διαμάχες». Προβληματίζονται έτσι και αναρωτιούνται: «Με ποιο κόμμα είσαι τέλος πάντων; Με το Α ή το Β;» Προσπαθούν συνεχώς να σε πάρουν με το μέρος τους, αλλά δεν τα καταφέρνουν. Ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα; Καταλαβαίνουν πως δεν διαλέγεις στρατόπεδο και δεν είσαι με κανένα κόμμα. Στο τέλος, ο ιεραρχικά ανώτερός σου σου λέει: «Είσαι ύπουλος εσύ. Γιατί δεν με υποστήριξες σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή;» Του απαντάς: «Αφεντικό, δεν τολμώ να προσδοκώ τόσο μεγάλη τιμή. Δεν είμαι τόσο διανοούμενος όσο εσύ ούτε τόσο ικανός στη δουλειά μου. Φοβάμαι μην τυχόν σε απογοητεύσω. Σε παρακαλώ, αφεντικό, λυπήσου με. Ένας ασήμαντος ανθρωπάκος είμαι που μαζεύω τα κέρματα που βρίσκω πεταμένα στον δρόμο. Δεν τολμώ να διαλέξω στρατόπεδο, δεν είμαι παρά ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Σε παρακαλώ, μην είσαι αυστηρός μαζί μου και χάρισέ τη μου αυτήν τη φορά. Την επόμενη θα σε στηρίξω οπωσδήποτε». Στην πραγματικότητα, το μόνο που θες είναι να τον ξεφορτωθείς. Δεν είναι πως τον πρόσβαλες ούτε μπορεί να κάνει κάτι γι’ αυτό. Μπορεί να τσακώνεται και να διαφωνεί όσο θέλει. Εσένα δεν σε αφορά καθόλου αυτό γιατί είσαι στην απέξω. Τι εννοώ είσαι στην απέξω; Δεν επιδιώκεις την καριέρα και τη θέση ενός αξιωματούχου ούτε να διακριθείς και να φέρεις δόξα στους προγόνους σου ή να εμπλακείς στην πολιτική. Δεν επιδιώκεις ένα μέλλον στην πολιτική. Ο δικός σου στόχος είναι να απέχεις από μια καριέρα ως αξιωματούχος καθώς και από αυτά τα πολιτικά πρόσωπα. Επιλέγεις, λοιπόν, εσκεμμένα να μη διαλέξεις στρατόπεδο, να μη διαλέξεις το Α ή το Β Κόμμα και δεν σε αφορά τι στρατόπεδο διαλέγει ο καθένας. Κάθε φορά που κάποιος προσπαθεί να σε πείσει, εσύ το ρίχνεις στην πλάκα και το παίζεις χαζός. Λες: «Δεν ξέρω ποιος έχεις δίκιο. Όλοι σας είστε καλοί μου φίλοι και όποιος και να κερδίσει, εγώ θα είμαι χαρούμενος». Σου λένε τότε: «Ξέρεις να ξεγλιστράς φίλε!» Απαντάς: «Δεν ξέρω να ξεγλιστράω, χαζός είμαι. Εσείς είστε οι ειδικοί!» Το παίζεις μπερδεμένος. Πειράζει να μη διαλέξεις στρατόπεδο; Μην είσαι αφελής κι ακολουθείς όποιον προσπαθεί να σε εκμεταλλευτεί. Για όποιο πολιτικό επίπεδο κι αν μιλάμε, τα νερά είναι πάντα θολά και δεν μπορείς να δεις τον βυθό. Δεν είναι σαν μια καθαρή πηγή που βλέπεις μέχρι κάτω. Τα νερά είναι λασπωμένα, σαν βούρκος. Αν ένας ηγέτης σού φέρεται καλά, αποφασίζεις να τον προσεγγίσεις και να πάρεις το μέρος του. Δεν ξέρεις, όμως, αν θα σου βγει σε καλό ή κακό. Δεν μπορείς να διακρίνεις το μέλλον του, αν θα καταλήξει στη φυλακή ή αν θα διακριθεί. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι σαν κροκόδειλοι μέσα σ’ έναν βάλτο, άλλοι μεγάλοι, άλλοι μικροί. Εσύ που δεν είσαι παρά ένας ασήμαντος ανθρωπάκος, δεν θα μπορέσεις να ξεχωρίσεις αν κάθε τους λέξη είναι αλήθεια ή ψέμα, σε ποιον φέρονται καλά και σε ποιον άσχημα και ποιος είναι ο σκοπός κάθε πράξης που κάνουν καθημερινά. Δεν μπορείς με τίποτα να τα ξεχωρίσεις όλα αυτά. Επομένως, η πιο ξεκάθαρη και υψηλή αρχή που πρέπει να τηρείς αν θες να προστατέψεις τον εαυτό σου είναι να μη διαλέγεις στρατόπεδα. Αν σου φέρονται καλά, δείξ’ τους τον ενθουσιασμό σου. Αν δεν σου φέρονται καλά, μπορείς και πάλι να τους δείχνεις τον ενθουσιασμό σου, αλλά σε καμία περίπτωση μην παίρνεις το μέρος τους. Αν προκύψει κάποιο θέμα, ρίξ’ το στην πλάκα και παίξ’ το μπερδεμένος. Αν σε ρωτήσουν το οτιδήποτε, απάντα πως δεν ξέρεις, πως δεν είσαι σίγουρος και πως δεν έχεις ξαναδεί κάτι αντίστοιχο. Μπορείς να δώσεις μια τέτοια απάντηση; (Ναι, τώρα μπορώ.) Είναι σωστό να εφαρμόζεις αυτές τις αρχές στην εκκλησία; (Δεν είναι σωστό, όχι.) Αυτά τα κόλπα αρμόζουν μόνο σε μέρη στα οποία κατοικούν διάβολοι. Δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται ανάμεσα σε αδελφές και αδελφούς. Κι αυτό είναι σοφία. Στα μέρη στα οποία κατοικούν διάβολοι, πρέπει να είσαι σοφός σαν ένα φίδι. Δεν πρέπει να είσαι ανόητος, αλλά σοφός. Μη στέκεσαι στο πλευρό όποιου σε τραβά προς το μέρος του. Μην εναντιώνεσαι ούτε να αντιτίθεσαι σε όποιον έρχεται σε σύγκρουση μαζί σου ή σε αντιπαθεί. Προσπάθησε να τον πείσεις πως δεν είσαι εχθρός του. Όλα αυτά είναι κινήσεις που δείχνουν σοφία. Μην ανταγωνίζεσαι καμία πολιτική δύναμη ούτε να τις προσεγγίζεις. Μη συνωμοτείς μαζί τους και μην είσαι καλοπροαίρετος απέναντί τους. Αυτό είναι σοφία· αυτό σημαίνει να μη διαλέγεις στρατόπεδα. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Ξέρεις τώρα πώς να το κάνεις αυτό; (Ναι.) Στις κρίσιμες στιγμές, πρέπει να το παίζεις κουφός και κουτός ή τρελός και χαζός. Πρέπει να τους πείσεις πως είσαι άσχετος κι ανόητος. Να κάνεις ό,τι σου ζητάνε, να ακολουθείς τις συμβουλές τους χωρίς ερωτήσεις και να τους δείχνεις πόσο υπάκουος είσαι. Πόσο υπάκουος πρέπει να είσαι; Σε σημείο που να είσαι δουλοπρεπής. Πρέπει πάντα να ακούς, να μη μιλάς ποτέ χωρίς να σου δοθεί ο λόγος, να μη ρωτάς ποτέ για τα νέα του αφεντικού ούτε να ψάχνεις να βρεις πληροφορίες σχετικά με τον τάδε ή τον δείνα. Πρέπει να είσαι ιδιαίτερα υπάκουος. Δεν πρέπει, όμως, να τους φανερώνεις ποτέ τις αληθινές σου σκέψεις. Άπαξ και φανερώσεις τις αληθινές σκέψεις και προθέσεις σου, θα σε τιμωρήσουν και θα σου δώσουν ένα μάθημα. Δεν πρέπει να τους αποκαλύψεις πως δεν είσαι με το μέρος τους. Ακόμη και αν τους απορρίπτεις, δεν πρέπει να το μάθουν ποτέ αυτό. Και γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή στα δικά τους μάτια, αν δεν είσαι φίλος τους, τότε είσαι εχθρός τους. Άπαξ και σε δουν σαν εχθρό τους, εσένα θα θέλουν να τιμωρήσουν. Θα σε βλέπουν σαν φίδι στον κόρφο τους, σαν αγκάθι στο κορμί τους και θα αναγκαστούν να σε τιμωρήσουν. Πρέπει, λοιπόν, να δείχνεις σοφία και να το παίζεις χαζός. Μην τους δείχνεις τις ικανότητές σου. Θα είσαι χαζός αν εκφράζεις τις απόψεις, τις ιδέες, τις θέσεις και τις στάσεις σου προς το οτιδήποτε. Είναι κατανοητό αυτό; (Ναι.) Πρέπει να είσαι ιδιαίτερα προσεκτικός μπροστά στους Σατανάδες και τους διαβόλους και ειδικά όταν προσεγγίζεις μια ομάδα στον πολιτικό κόσμο. Πρέπει να προστατεύεις τον εαυτό σου, να μην περνιέσαι για έξυπνος ούτε να το παίζεις ξύπνιος, να μην κάνεις επίδειξη και να μην προσπαθείς να αποδείξεις την αξία σου. Πρέπει να είσαι χαμηλών τόνων. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις αν θες να εξασφαλίσεις την επιβίωσή σου μέσα σ’ ένα τόσο σύνθετο περιβάλλον, κι αν θες επίσης να πιστεύεις στον Θεό, να εκπληρώνεις το καθήκον σου, να επιδιώκεις την αλήθεια και να κερδίσεις τη σωτηρία, δεν είναι άλλο από το να προστατεύεις τον εαυτό σου. Κι ένας τρόπος να το πετύχεις αυτό είναι να μην προκαλείς καμία από τις πολιτικές δυνάμεις και να μην μπαίνεις στο στόχαστρο των επιθέσεων και της τιμωρίας τους. Αν το κάνεις αυτό, θα παραμείνεις σχετικά πιο ασφαλής. Αν, όμως, αρνείσαι όλη την ώρα να τις ακούς, να τις υπακούς και να τις προσεγγίζεις, τότε δεν θα σε συμπαθούν και θα θέλουν να σε τιμωρήσουν. Από την άλλη, όμως, αν δουν ότι είσαι ταλαντούχος και ικανός στη δουλειά, και ότι τους αποφέρεις κέρδος, και ότι σε περίπτωση που αναλάβεις κάτι δικό τους, δεν πρόκειται να εκθέσεις τα μυστικά τους ή να χαλάσεις τη φήμη τους στο μέλλον, τότε θα θελήσουν να γίνουν μέντορές σου. Είναι καλό να γίνουν μέντορές σου; (Όχι.) Πες μου, δεν θα είναι σαν να σε έχει καταλάβει κάποιο μοχθηρό πνεύμα, αν σε έχουν βάλει στο μάτι και θέλουν να γίνουν μέντορές σου; (Ναι.) Αν σε έχουν βάλει στο μάτι, θα έχεις πρόβλημα. Δεν πρέπει, λοιπόν, να τις αφήσεις να σε συμπαθήσουν, γιατί αλλιώς θα γίνεις στόχος τους. Πρέπει να το παίζεις χαζός και να προσποιείσαι πως δεν είσαι ιδιαίτερα καλός σε τίποτα. Στα περισσότερα πράγματα φρόντισε η δουλειά που κάνεις να είναι ίσα-ίσα αποδεκτή. Μπορεί να μην τις ικανοποιήσει κάτι τέτοιο, αλλά δεν πρόκειται να σου ασκήσουν κριτική ούτε είναι λόγος αυτός να σε ξεφορτωθούν. Αν το κάνεις αυτό, θα είναι αρκετό και θα έχεις πετύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Δεν είναι καλό να κάνεις τα πάντα τέλεια, να κυλούν όλα ομαλά και να νιώθουν μεγάλη ικανοποίηση μαζί σου ή να σε εκτιμούν ιδιαίτερα. Αφενός, θα σε δουν ως απειλή για την πολιτική τους πορεία και αφετέρου, μπορεί να θελήσουν να γίνουν μέντορές σου. Τίποτα απ’ αυτά τα δύο δεν θα σου βγει σε καλό. Αν θες, λοιπόν, να εδραιώσεις τη θέση σου σε αυτήν την κοινωνία, πέρα από το να αποφεύγεις τις διάφορες δυνάμεις και να απέχεις από αυτές, πρέπει να κάνεις και κάτι ακόμα πιο σημαντικό: να χειρίζεσαι με μαεστρία τις σχέσεις και τις υποθέσεις που αφορούν τις διάφορες δυνάμεις ή τον ιεραρχικά ανώτερό σου. Αν, λόγου χάρη, κοκορεύεσαι υπερβολικά, αν θες απεγνωσμένα να αποδείξεις την αξία σου και δεν ενεργείς με σοφία, μπορεί τότε να βρεθείς σε δίλημμα και να μην μπορείς να απορρίψεις τίποτα ή να αναγκαστείς να κάνεις πράγματα παρά τη θέλησή σου. Και τι μπορείς να κάνεις τότε γι’ αυτό; Είναι επομένως πολύ δύσκολο να κατανοήσει κανείς το συγκεκριμένο θέμα. Για να προστατέψεις τον εαυτό σου και να έχεις και την προστασία του Θεού σ’ έναν τόσο σύνθετο κύκλο, πρέπει να προσεύχεσαι συχνά στον Θεό, να γαληνεύεις ενώπιόν Του, να Τον αφήνεις να σε καθοδηγεί, να σου δίνει σοφία και τα λόγια που πρέπει να πεις, να σε καθοδηγεί στις πράξεις σου και να σε βοηθά να γνωρίζεις πώς να χειρίζεσαι την κάθε κατάσταση. Μόνο αν λάβεις την προστασία του Θεού και είσαι σε θέση να προστατέψεις τον εαυτό σου, θα πληροίς τις βασικές προϋποθέσεις ώστε να παραμείνεις ήρεμος ενώπιον του Θεού, να τρως και να πίνεις τα λόγια Του, να τα συλλογίζεσαι και να επιδιώκεις την αλήθεια. Είναι κατανοητά όλα αυτά που λέω; (Τα καταλαβαίνω, ναι.) Αυτή είναι, λοιπόν, η αρχή σύμφωνα με την οποία δεν πρέπει να διαλέγεις στρατόπεδα.

Υπάρχει και μία ακόμα αρχή όσον αφορά το θέμα της αποχής από την πολιτική, και είναι η εξής: μην κάνεις γνωστή τη θέση σου. Δεν πρέπει να κάνεις γνωστή τη θέση σου, είτε αυτή αφορά πολιτικές απόψεις, στάσεις και τάσεις, είτε τις προθέσεις και τους σκοπούς ή τις εκφράσεις και τις σκέψεις των ηγετών, είτε το κατά πόσο αυτοί έχουν δίκιο ή άδικο. Σε ρωτάει το αφεντικό σου: «Συμφωνείς με όσα είπα μόλις; Ποια είναι η στάση σου;» κι εσύ τότε λες: «Τι είπες; Κάτι έχουν τ’ αυτιά μου και δεν σ’ άκουσα». Το ακούει αυτό, νευριάζει και δεν σου ξαναμιλάει. Σκέφτεσαι τότε μέσα σου: «Τέλεια, έτσι κι αλλιώς δεν ήθελα να πω τίποτα!» Πρέπει να το παίζεις κουφός και κουτός και να μη κάνεις συνέχεια γνωστή την εκάστοτε θέση σου, ούτε να επιδεικνύεις την εξυπνάδα σου και να λες: «Αφεντικό, έχω μερικές απόψεις και κάποιες ιδέες». Είναι ανόητο να σηκώνεις όλη την ώρα το χέρι σου για να πεις τη γνώμη σου. Όταν έχεις μια ορισμένη άποψη που αφορά το αφεντικό σου, δεν πρέπει να τη λες φανερά. Μη βγάλεις άχνα αν έχεις κάποια άποψη σχετικά με τον τάδε συνεργάτη σου ή αν πετύχεις το αφεντικό σου να κάνει κάποιο λάθος. Αν τώρα σε ρωτήσει ένας επικεφαλής για κάτι απ’ αυτά, τι θα πεις; «Τέλεια το χειρίστηκες! Είσαι σε άλλο επίπεδο σε σχέση μ’ εμάς τους ασήμαντους εργάτες. Σκέφτεσαι τόσο πολύ τους άλλους!» Πρέπει να τον επαινείς και να του μιλάς τόσο κολακευτικά που θα αρχίσει να νιώθει ευφορία. Όταν, όμως, δεις πως πέτυχες τον στόχο σου, σταμάτα να τον επαινείς, γιατί όλο αυτό σ’ έχει οριακά αρρωστήσει. Για όποια πολιτική κι αν μιλάει το αφεντικό σου, όποια άποψη κι αν εκφράζει, σε όποιο έργο που θα εφαρμοστεί από την ηγεσία κι αν αναφέρεται και όποια κι αν είναι η στάση του προς το οτιδήποτε, εσύ πρέπει να το παίζεις χαζός και να λες ίσα-ίσα δυο αόριστες κουβέντες. Όταν σε ακούσει το αφεντικό σου, θα πει: «Πάντα μπερδεμένος ήτανε αυτός. Λογικό να τον μπερδεύει κι αυτό το θέμα». Κατάφερες, λοιπόν, να τα βολέψεις με ύπουλα μέσα. Δεν πρέπει ποτέ να κάνεις γνωστή τη θέση σου, ό,τι κι αν λέει το αφεντικό σου. Αν τύχει να τρώτε μαζί και σου ζητήσει να πάρεις ξεκάθαρα θέση για ένα πράγμα, εσύ θα πεις: «Ωχ, δες εδώ πόσο ρύζι έφαγα. Δεν άκουσα πολύ καλά τι είπες. Έχω ζάχαρο και νιώθω μια ζαλάδα στο κεφάλι μου. Αφεντικό, να σου πω, να το συζητήσουμε την άλλη φορά;» Να είσαι έτσι γενικός κι αόριστος απέναντί του. Αν τυχόν στείλει κάποιον να μάθει τι άποψη έχεις για τον ίδιο, για την κομματική επιτροπή ή για τις εθνικές πολιτικές, πρέπει να εκφράσεις τίποτα από αυτά που σκέφτεσαι; (Όχι.) Η στάση που πρέπει να κρατάς δημόσια είναι πως δεν έχεις καμία άποψη. Ποια είναι όμως η πραγματική σου στάση; Και να έχεις άποψη, μην την πεις πουθενά. Είναι αυτό που λέμε ότι εξαπατάς τα φαντάσματα. Είναι ένα ρητό που λέει: «Βάζεις πλαστικά λουλούδια στο μνήμα κι έτσι εξαπατάς το φάντασμα». Σωστό δεν είναι αυτό; Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με σημαντικά ζητήματα σωστού και λάθους, δεν πρέπει να εκφράζεις τις στάσεις και τις απόψεις σου, ακόμα κι αν έχεις. Γιατί έτσι; Όλα αυτά τα πράγματα δεν αφορούν καθόλου εμάς τους πιστούς στον Θεό γιατί δεν σχετίζονται με την πίστη στον Θεό ούτε με την αλήθεια· είναι όλα τους θέματα του κόσμου των διαβόλων. Η στάση μας δεν έχει καμία σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι πως αυτά τα πράγματα δεν μας αφορούν καθόλου. Ενώ μπορεί να έχουμε μια στάση, στην πραγματικότητα κατανοούμε και διακρίνουμε την ουσία τους. Η στάση και η αρχή άσκησης που πρέπει να τηρούμε είναι να απέχουμε από αυτά και να απορρίπτουμε τόσο τα ίδια τα πράγματα όσο και την επιρροή και τον έλεγχό τους. Οι απόψεις των άλλων ανθρώπων πάλι δεν μας αφορούν καθόλου. Πρόκειται για ένα θέμα του κόσμου των διαβόλων που καμία σχέση δεν έχει με τους πιστούς στον Θεό. Όλα αυτά, λοιπόν, δεν σχετίζονται με την επιδίωξη της αλήθειας ούτε με τη σωτηρία, πόσο μάλλον με οποιαδήποτε στάση του Θεού απέναντί σου. Δεν χρειάζεται, άρα, να έχεις ούτε και να εκφράζεις οποιαδήποτε στάση. Μπορείς να το ρίχνεις στην πλάκα και να λες: «Αφεντικό, σκέφτομαι πολύ επιφανειακά και το μυαλό μου είναι θολωμένο. Τόσο καιρό μελετώ την πολιτική, αλλά καμία πολιτική επανάσταση δεν βλέπω να έχει γίνει στις σκέψεις μου. Έτσι που είμαι, ένας συνηθισμένος άνθρωπος, δεν έχω καταλάβει ακόμα όλες τις πολιτικές που έρχονται απ’ την ηγεσία ούτε τι εννοείς. Σου ζητώ συγγνώμη». Αυτή η απάντηση αρκεί. Δεν εξαπατάς έτσι το φάντασμα; (Ναι.) Ή μπορείς να πεις το εξής: «Το αφεντικό έχει βλέμμα φωτεινό και οι άνθρωποι έχουν βλέμμα ξεκάθαρο. Μόνο το δικό μου βλέμμα φαίνεται έτσι μπερδεμένο. Δεν βλέπω και δεν καταλαβαίνω τίποτα! Δεν είμαι μέλος του κόμματος, κι έτσι δεν έχω κομματικό πνεύμα. Δεν τα καταλαβαίνω αυτά τα πράγματα. Μίλησέ μας αφεντικό· προηγείσαι άλλωστε. Θα ακούσουμε και θα φέρουμε εις πέρας ό,τι κι αν πεις. Αυτό μου αρκεί». Απλό δεν είναι; Θα καταφέρεις έτσι να τηρήσεις την αρχή που σου ζητά να μην κάνεις γνωστή τη θέση σου; (Ναι.) Όταν κρατάς τα προσχήματα και δεν ξεκαθαρίζεις τη θέση σου, μπορείς να προστατέψεις τον εαυτό σου. Καταλαβαίνει το αφεντικό σου τι θες να πεις; Όχι. Απλώς νομίζεις πως είσαι ηλίθιος και σκέφτεται: «Δεν θέλει να ανελιχθεί ο άνθρωπος. Με τόσο ευνοϊκές συνθήκες, οι περισσότεροι θα είχαν ήδη πάρει προαγωγή σε υψηλότερη θέση, για να μην πω θα είχαν γίνει δήμαρχοι. Ο τύπος θα μπορούσε να είναι έπαρχος, αλλά δεν θέλει καθόλου να ανελιχθεί. Όλη την ώρα το παίζει χαζός και δεν προσεγγίζει την οργάνωση. Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα ανόητου ανθρώπου!» Τι σκέφτεσαι βαθιά μέσα σου; «Εσύ με βλέπεις σαν χαζό. Ο Θεός όμως με βλέπει σαν έναν αθώο περιστέρι κι είμαι πιο πολύτιμος από σένα. Παλιοδιάβολε, νομίζεις πως είσαι ανώτερος μόνο και μόνο επειδή έχεις τη θέση ενός αξιωματούχου και συμμετέχεις λιγάκι στην πολιτική. Στα δικά μου μάτια, είσαι χειρότερος κι από ακρίδα!» Μπορείτε να το πείτε αυτό; (Δεν μπορούμε, όχι.) Δεν μπορείτε να το πείτε. Και οι τοίχοι έχουν αυτιά, οπότε να προσέχετε. Πες το στον σκύλο που έχεις σπίτι σου κι εντάξει. Ελάχιστοι είναι αυτοί που μπορείς να εμπιστευτείς ή να τους εκμυστηρευτείς πράγματα στον κόσμο αυτόν. Πρέπει, λοιπόν, να μάθεις να μην κάνεις γνωστή τη θέση σου όταν αντιμετωπίζεις σημαντικά θέματα αρχής, είτε βρίσκεσαι σε κάποιον πολιτικό κύκλο είτε σε κάποια κοινωνική ομάδα, και ιδιαίτερα όταν η θέση σου αυτή έχει να κάνει με την πολιτική, την εξουσία ή την επιλογή στρατοπέδου. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ξεκαθαρίζεις τη θέση σου γιατί έτσι είναι λες και παραδίδεσαι στις φλόγες. Και τι γίνεται όταν παραδοθείς στις φλόγες; Για πάρε μια θέση και θα το ανακαλύψεις. Έτσι δεν πάει; (Ναι.) Γίνεται να μην κάνεις γνωστή τη θέση σου; Εξαρτάται από τις επιδιώξεις που κρύβεις στην καρδιά σου. Αν αυτό που επιδιώκεις πραγματικά είναι η καριέρα ενός αξιωματούχου, αν θέλεις να γίνεις αξιωματούχος, όχι μόνο θα πάρεις θέση, αλλά θα την εκφράσεις μάλιστα ξεκάθαρα και θα το κάνεις κιόλας μπροστά στο αφεντικό σου. Έτσι θα ανέβεις στην ιεραρχία. Σε αυτήν την περίπτωση, δεν θα είσαι παρά ένα κακό παράδειγμα ανθρώπου. Δεν απέχεις από την πολιτική· παίρνεις μέρος σ’ αυτήν. Εφόσον, λοιπόν, παίρνεις μέρος στην πολιτική, εμπρός, δρόμο. Μην κάθεσαι στον οίκο του Θεού. Είσαι μη πιστός, ανήκεις στα εγκόσμια, στον διάβολο. Δεν ανήκεις στον οίκο του Θεού ούτε στον εκλεκτό λαό Του. Μπορεί να μένεις στον οίκο Του, αλλά τρύπωσες κρυφά εδώ μέσα. Ήθελες να βρεις ένα πιάτο φαΐ και να λάβεις ευλογίες. Δεν είναι ευπρόσδεκτοι εδώ τέτοιοι άνθρωποι. Από την άλλη, όμως, αν παρόλο που έχεις εξαιρετικά ατομικά προσόντα και σου δίνονται πολλές ευκαιρίες να γίνεις αξιωματούχος και να χτίσεις καριέρα, εσύ καταφέρνεις να μην προσεγγίζεις, να μη συμμετέχεις, να μη διαλέγεις στρατόπεδα και να μην παίρνεις θέση, τότε θα καταφέρεις να απέχεις από την πολιτική. Τις θυμάστε αυτές τις αρχές; Μπορούν να εφαρμοστούν; (Ναι.) Βλέπεις, όλοι όσοι ανήκουν σ’ έναν πολιτικό κύκλο και θέλουν όλη την ώρα να κάνουν επίδειξη και να ξεχωρίζουν, αλλά και όσοι θέλουν πάρα πολύ έντονα να εκφραστούν και να μοιραστούν τη γνώμη και τη στάση τους με τους άλλους, έχουν έναν μονάχα στόχο: Θέλουν να αποκτήσουν τη θέση ενός αξιωματούχου. Για να το θέσω κομψά, θέλουν να συμμετέχουν στην πολιτική. Στην πραγματικότητα, όμως, το μόνο που θέλουν είναι να λάβουν κάποιο αξίωμα, να έχουν εξουσία και να απολαμβάνουν μια καλή ζωή χάρη στη θέση τους. Θέλουν μέσω της θέσης τους να πετύχουν πολλούς ατομικούς στόχους και να αποκτήσουν περισσότερο γόητρο. Έτσι ακριβώς δεν έχουν τα πράγματα; (Ναι.) Υπάρχουν άνθρωποι με σχετικά κακές ιδιότητες, άνθρωποι με ατέλειες. Θέλουν, παρ’ όλα αυτά, να γίνουν αξιωματούχοι και να συμμετέχουν στην πολιτική. Βασίζονται, άρα, στις προσπάθειες τους και ανεβαίνουν στην ιεραρχία με κάθε κόστος. Καλοπιάνουν τους ανωτέρους τους και γίνονται τσιράκια των κυβερνητικών στελεχών. Στο τέλος, πετυχαίνουν τον στόχο τους να συμμετέχουν στην πολιτική και πραγματοποιούν το όνειρό τους να αποκτήσουν μια καριέρα ως αξιωματούχοι.

Έχουμε συναναστραφεί σύμφωνα με πέντε αρχές που αφορούν την αποχή από την πολιτική. Η πρώτη αρχή είναι να μην ενταχθείς σε κανένα κόμμα. Βλέπεις, όλοι οι κυβερνήτες μιας χώρας ανήκουν σε ένα πολιτικό κόμμα, και το ίδιο προφανώς ισχύει και για τους ηγέτες των απολυταρχικών χωρών. Η πρώτη, άρα, αρχή που αφορά την αποχή από την πολιτική είναι να μην ενταχθείτε σε κανένα κόμμα. Αυτό δεν είπα μόλις τώρα; (Ναι.) Ποια είναι, λοιπόν, η δεύτερη αρχή; (Να μην τα προσεγγίζουμε.) Να μην προσεγγίζετε κανένα κόμμα και κανέναν πολιτικό κύκλο. Ποια είναι η τρίτη αρχή; (Να μη συμμετέχουμε.) Σωστά, να μη συμμετέχετε σε καμία από τις δραστηριότητες, τις κινήσεις και τις ιδεολογικές συζητήσεις των κομμάτων. Μην έχετε, δηλαδή, καμία ανάμειξη. Ποια είναι η τέταρτη αρχή; (Να μη διαλέγουμε στρατόπεδα.) Μη διαλέγετε στρατόπεδα, ας τσακώνονται μόνοι τους για το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Με δυο λόγια, εσύ δεν διαλέγεις στρατόπεδο. Ποια είναι η πέμπτη αρχή; (Να μην κάνουμε γνωστή τη θέση μας.) Να μην κάνετε γνωστή τη θέση σας. Θα πει κάποιος: «Δεν είσαι σκέτος μπελάς αν δεν κάνεις γνωστή τη θέση σου;» Εσύ απαντάς: «Δεν έχω κάποια άποψη, ένας συνηθισμένος άνθρωπος είμαι απλώς. Δεν είμαι πολύ μορφωμένος, ο τρόπος σκέψης μου δεν είναι και τόσο σπουδαίος. Τι γνώμη να έχω; Ένας κοινός πολίτης είμαι και τίποτα άλλο. Άσε με στην ησυχία μου». Ποτέ μα ποτέ δεν έχεις γνώμη. Όταν καλείσαι να πάρεις μια θέση, κάνεις ότι ροχαλίζεις επειδή σ’ έχει πάρει ο ύπνος. Έτσι, μόλις οι άλλοι βλέπουν πως δεν σε νοιάζει η πρόοδος, δεν σου ζητάνε πια να τους πεις τη γνώμη σου. Κι αυτό βολεύει μια χαρά, έτσι δεν είναι; Πόσες αρχές υπάρχουν συνολικά; (Πέντε.) Αν ακολουθείς αυτές τις πέντε αρχές, θα είσαι σε θέση να απέχεις από την πολιτική και δεν θα σε επηρεάζουν, δεν θα σε αγγίζουν ούτε θα σε συγκρατούν οι διάφορες πολιτικές δυνάμεις. Είτε ο πολιτικός κύκλος που καλείσαι να αντιμετωπίσεις βρίσκεται στην κορυφή είτε στον πάτο, αν κάνεις πράξη αυτές τις πέντε αρχές, θα είσαι σε θέση να απέχεις από την πολιτική. Όσα συζητήσαμε μπορούν να εφαρμοστούν στην επαγγελματική καριέρα ενός ανθρώπου. Εννοείται, όμως, πως και να μην ασκείς κάποιο επάγγελμα, οι αρχές αυτές είναι οι ίδιες, δεν αλλάζουν. Πρέπει να κάνεις πράξη τις αρχές σχετικά με την αποχή από την πολιτική ακόμα κι άνεργος να είσαι. Δεν αλλάζουν οι αρχές. Γιατί πρέπει, λοιπόν, να απέχεις από την πολιτική; Τι είναι η πολιτική; Είναι ένας αγώνας, ένα παιχνίδι εξουσίας. Η πολιτική είναι ταυτόχρονα συνωμοσία και στρατηγική. Τι άλλο είναι η πολιτική; Είναι και κάθε κίνηση και δραστηριότητα που υποκινείται από τις διάφορες δυνάμεις. Βλέπεις, ούτε καν σε θέση να εξηγήσετε τι είναι πολιτική δεν είστε, αλλά ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας κατηγορεί όσους είναι στην εκκλησία πως εμπλέκονται στην πολιτική. Δεν είναι εντελώς παράλογο αυτό; Δεν δυσκολεύεται να βρει λόγους να σας κατηγορήσει άμα θέλει, σωστά; (Έτσι είναι.) Η συγκεκριμένη κατηγορία είναι ξεκάθαρα άδικη. Είναι κάποιοι ανόητοι και χαζοί που ακούνε τις βλακείες που λέει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας και περιορίζονται από αυτόν. Δεν τολμούν καν να τον διακρίνουν, ούτε αυτόν ούτε τον Σατανά. Κρύβονται σε μια γωνίτσα και δεν τολμούν να βγάλουν άχνα κάθε φορά που θίγεται το θέμα της διάκρισης του μεγάλου κόκκινου δράκοντα ή του Σατανά. Ξεροβήχουν και το παίζουν μπερδεμένοι. Για ποιον λόγο προσποιούνται; Δεν χρειάζεται να το κάνουν. Ούτε καν τι πάει να πει πολιτική δεν καταλαβαίνουν. Είναι δυνατόν να συμμετέχουν σ’ αυτήν; Μπορούν τόσο ανόητοι άνθρωποι να συμμετέχουν στην πολιτική; Επομένως, οι περισσότεροι συνηθισμένοι άνθρωποι μπορούν στην ουσία να καταφέρουν να απέχουν από την πολιτική. Το μόνο που κάναμε εμείς είναι να τονίσουμε ένα σημείο της αρχής. Να μην κάνεις, δηλαδή, τίποτα το ανόητο, να μην εμπλέκεσαι και να μην παρασύρεσαι στην πολιτική χωρίς καν να το καταλαβαίνεις, και τέλος να μην καταλήξεις ο αποδιοπομπαίος τράγος ή θυσία στον βωμό της πολιτικής χωρίς καν να το καταλάβεις. Συναναστρεφόμαστε, λοιπόν, πάνω σ’ αυτές τις αρχές, αφενός, για να σου δείξουμε πως η ευφυΐα σου και μόνο δεν αρκεί για να καταλάβεις την πραγματική ουσία της πολιτικής, και αφετέρου, γιατί κάνοντας πράξη τις αρχές αυτές, θα μπορείς πιο εύκολα να προστατέψεις τον εαυτό σου. Δεν θα πέφτεις θύμα εκμετάλλευσης σε καμία περίσταση ούτε θα βρεθείς σε μια κατάσταση στην οποία δεν γνωρίζεις ή δεν αντιλαμβάνεσαι τι συμβαίνει. Αν απλώς τηρείς αυτές τις αρχές, μπορείς να εξασφαλίσεις πως θα είσαι σχετικά ασφαλής σε όποια ομάδα κι αν βρίσκεσαι. Δεν είναι, άρα, απλώς φυλαχτά που σε προστατεύουν οι συγκεκριμένες αρχές. Είναι οι αρχές που σε συμβουλεύει ο Θεός να ακολουθείς στον χώρο της πολιτικής. Αν καταφέρεις και τις ακολουθείς, θα απολαμβάνεις τα οφέλη που αποκομίζεις από την αλήθεια. Θα έλεγε μάλιστα κανείς πως θα σε προστατεύει ο Θεός. Αν νιώθεις πως η προστασία του Θεού είναι ασαφής και κενή, αν δεν τη βλέπεις ούτε την αισθάνεσαι, μπορείς τότε να επιλέξεις να κάνεις πράξη αυτές τις πέντε αρχές κι έτσι θα καταφέρεις να βιώσεις πραγματικά την προστασία Του. Και αυτή η προστασία είναι η πιο αληθινή. Δεν είναι πως απλώς χρησιμοποιείς τα λόγια του Θεού για να προστατεύσεις τον εαυτό σου. Προστατεύεσαι κάνοντας πράξη τον λόγο του Θεού και τηρώντας τις αλήθεια-αρχές που σου αποκάλυψε Εκείνος. Έχεις, σε κάθε περίπτωση, πετύχει τον απώτερο στόχο και, εφόσον απέχεις από την πολιτική, μπορείς να παραμείνεις ασφαλής από μοχθηρές ομάδες ανθρώπων, να αποφύγεις διάφορους πειρασμούς και κρίσεις, κι έτσι να προσέλθεις ενώπιον του Θεού με ήρεμο σώμα και μυαλό, σε μια κατάσταση ηρεμίας, γαλήνης και ασφάλειας, ώστε να μπορέσεις να επιδιώξεις την αλήθεια. Αν, όμως, είσαι ανόητος και δεν έχεις ιδέα πώς να ακολουθήσεις τις αρχές που σου δίδαξε ο Θεός, αν προσπαθείς να διακριθείς και να προβάλεις τον εαυτό σου σε άκυρες στιγμές, αν ενεργείς συχνά χωρίς καμία σοφία και μπλέκεσαι στις διάφορες διαμάχες και διαφωνίες που προκύπτουν από την πολιτική και τις διάφορες ομάδες· αν πέφτεις συχνά σε κάθε λογής παγίδες και πειρασμούς, και παρασύρεσαι και αναστατώνεσαι καθημερινά από τέτοια πράγματα, αν όλη την ώρα ασχολείσαι και χειρίζεσαι αυτές τις μάχες που αφορούν τις διαφωνίες και την αναστάτωση που προκαλούν, τότε προφανώς και η καρδιά σου δεν πρόκειται να προσέλθει ποτέ ενώπιον του Θεού ούτε πρόκειται ποτέ σου να γαληνεύσεις αληθινά ενώπιόν Του. Αν δεν μπορείς να καταφέρεις ούτε αυτό το μικρό πραγματάκι, τότε δεν έχεις την παραμικρή ελπίδα να καταλάβεις τα λόγια του Θεού, να γνωρίσεις σε βάθος ή να κατανοήσεις την αλήθεια και να την κάνεις πράξη, ούτε να εισέλθεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και να σωθείς. Όταν είσαι παγιδευμένος σε αυτά τα πράγματα, είναι λες και σ’ έχει παγιδεύσει ο διάβολος. Αν δεν έχεις τις αρχές που χρειάζεσαι για να χειριστείς τα πράγματα αυτά, τότε στο τέλος θα σε κατασπαράξουν. Η καθημερινότητά σου, η καρδιά και η ζωή σου θα μπλεχτούν σ’ αυτές τις διαφωνίες και τις διαμάχες. Το μόνο πράγμα που θα σκέφτεσαι είναι πώς να τα ξεφορτωθείς όλα αυτά, πώς να πολεμήσεις και να αντικρούσεις αυτούς τους ανθρώπους και πώς να αποδείξεις την αθωότητά σου για να αποδοθεί δικαιοσύνη. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Όσο περισσότερο μπλέκεσαι σ’ αυτές τις υποθέσεις, τόσο πιο μεγάλη είναι η ανάγκη σου να αποδείξεις γρήγορα την αθωότητά σου, να αποδοθεί δικαιοσύνη και να λάβεις μια εξήγηση· τόσο πιο χαοτική και σύνθετη γίνεται η καρδιά σου. Όσο πιο σύνθετο είναι το εξωτερικό περιβάλλον στο οποίο βρίσκεσαι, τόσο πιο σύνθετος γίνεται κι ο εσωτερικός σου κόσμος. Όσο πιο χαοτικό το εξωτερικό περιβάλλον, τόσο πιο χαοτικός κι ο εσωτερικός σου κόσμος. Έτσι, θα καταλήξεις πέρα για πέρα ξοφλημένος· θα βρίσκεσαι υπό τον έλεγχο και την αιχμαλωσία του Σατανά. Θα είναι αδύνατον να επιδιώξεις την αλήθεια και να σωθείς, ακόμη κι αν εξακολουθείς να το θέλεις! Θα είσαι τελείως άχρηστος και δεν υπάρχει σωτηρία για σένα. Θα πεις τότε: «Μετανιώνω για όλα. Ένας βάλτος είναι ο πολιτικός κύκλος του Σατανά και τίποτα παραπάνω! Άμα το ’ξερα, θα είχα ακούσει τα λόγια του Θεού». Σου το είπα καιρό πριν, αλλά δεν Με πίστευες. Εκεί εσύ, ήθελες να σου δώσουν μια εξήγηση, να σου πουν μια δίκαιη κουβέντα, ήθελες να ακούσεις απ’ το στόμα τους έναν έπαινο ή μια κουβέντα που να δείχνει πως αναγνωρίζουν την αξία σου. Καλά να πάθεις που σε σέρνουν μέχρι θανάτου, γιατί αρνήθηκες να τηρήσεις τις αρχές και τα κριτήρια που σου έδωσε ο Θεός. Στο τέλος, θα καταστραφεί ο Σατανάς και θα καταστραφείς μαζί του κι εσύ· θα γίνεις κτέρισμα του Σατανά. Καλά να πάθεις! Ποιος σου είπε να ακολουθήσεις τον Σατανά; Ποιος σου είπε να του ζητήσεις εξηγήσεις; Ποιος σου είπε να είσαι τόσο ανόητος; Ο Θεός σού έδωσε σοφία, μα εσύ δεν την αξιοποίησες. Σου έδωσε αρχές, μα δεν τις τήρησες. Επέμενες να κάνεις τα δικά σου, να πολεμάς αυτούς τους ανθρώπους με το μυαλό, τα ταλέντα και τα χαρίσματά σου. Μπορείς να νικήσεις τον διάβολο; Άσε που το να πολεμάς τον διάβολο δεν είναι κάτι που σου εμπιστεύτηκε ο Θεός. Αυτό που σου εμπιστεύτηκε ο Θεός είναι να ακολουθείς την οδό Του, όχι να πολεμάς τον διάβολο. Σου είναι άχρηστο να τον πολεμάς. Ο Θεός δεν πρόκειται να το μνημονεύσει αυτό. Δεν πρόκειται να πετύχεις τη σωτηρία ακόμα κι αν τον νικήσεις. Καταλαβαίνετε τώρα; Πρέπει, άρα, να θυμάστε αυτές τις αρχές που οφείλουν να τηρούν οι άνθρωποι στον επαγγελματικό χώρο και τον πολιτικό κύκλο. Όσοι από σας εκπληρώνετε τώρα το καθήκον σας ως πλήρη απασχόληση μπορεί να θεωρείτε πως δεν είναι ρεαλιστικά αυτά που λέω και πως δεν σας αφορούν και πολύ άμεσα. Αν μη τι άλλο, όμως, σου δίνουν μια ιδέα για το τι είναι η πολιτική, για το πώς θα πρέπει να την αντιμετωπίζεις, πώς θα πρέπει να βλέπεις όσους ζουν σε έναν πολιτικό κύκλο ή επιδιώκουν ένα μέλλον στην πολιτική, αλλά και πώς να τους βοηθήσεις να λύσουν τα προβλήματά τους αν είναι πιστοί στον Θεό. Αυτά βασικά πρέπει να γνωρίζετε. Μόλις κατανοήσεις και αποδεχτείς απόλυτα αυτές τις αρχές, θα μπορείς να τους βοηθήσεις. Όταν έρθεις σε επαφή μαζί τους, θα είσαι σε θέση να χρησιμοποιήσεις τις αντίστοιχες αρχές, για να χειριστείς και να λύσεις τα προβλήματά τους. Ωραία, λοιπόν, ας ολοκληρώσουμε σ’ αυτό το σημείο τη συναναστροφή μας σχετικά με το θέμα της αποχής από την πολιτική. Γεια σας!

18 Ιουνίου 2023