Υπάρχει ένα κοινό πρόβλημα στη διεφθαρμένη διάθεση των ανθρώπων, ένα κοινό πρόβλημα που υπάρχει στην ανθρώπινη φύση κάθε ανθρώπου, ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα. Αυτό το κοινό πρόβλημα είναι το πιο αδύναμο, το πιο μοιραίο κομμάτι της ανθρώπινης φύσης τους, και στην ουσία της φύσης τους, είναι το πιο δύσκολο πράγμα που μπορεί κανείς να ξεθάψει ή να αλλάξει. Ποιο είναι αυτό το πρόβλημα; Είναι ότι οι άνθρωποι θέλουν πάντα να είναι εξαιρετικοί, υπεράνθρωποι, τέλειοι άνθρωποι. Οι ίδιοι οι άνθρωποι είναι δημιουργημένα όντα. Μπορούν τα δημιουργημένα όντα να επιτύχουν την παντοδυναμία; Μπορούν να επιτύχουν τελείωση και τελειότητα; Μπορούν να επιτύχουν επιδειξιότητα σε όλα, να φτάσουν να κατανοούν τα πάντα, να διαβλέπουν τα πάντα και να είναι ικανοί για τα πάντα; Όχι, δεν μπορούν. Ωστόσο, μέσα στους ανθρώπους υπάρχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και μια μοιραία αδυναμία. Αμέσως μόλις διδαχθούν μια δεξιότητα ή ένα επάγγελμα, οι άνθρωποι αισθάνονται ικανοί, ότι είναι άνθρωποι με θέση και αξία, και ότι είναι επαγγελματίες. Ανεξάρτητα από το πόσο συνηθισμένοι είναι, όλοι τους θέλουν να προωθήσουν τον εαυτό τους ως ένα διάσημο ή εξαιρετικό άτομο, να γίνουν κάποια μικρή διασημότητα και να κάνουν τους άλλους να πιστεύουν ότι είναι τέλειοι, άψογοι και αψεγάδιαστοι· στα μάτια των άλλων, θέλουν να γίνουν διάσημοι, ισχυροί, ή κάποια μεγάλη προσωπικότητα, να γίνουν πανίσχυροι, ικανοί για οτιδήποτε και σε θέση να επιτύχουν τα πάντα. Νιώθουν πως αν ζητούσαν τη βοήθεια των άλλων, θα έδειχναν ανίκανοι, αδύναμοι και κατώτεροι, και οι άλλοι θα τους περιφρονούσαν. Γι’ αυτόν τον λόγο, θέλουν πάντα να προσποιούνται. Μερικοί άνθρωποι, όταν τους ζητάς να κάνουν κάτι, λένε ότι ξέρουν πώς να το κάνουν, ενώ στην πραγματικότητα δεν ξέρουν. Στη συνέχεια, το ψάχνουν κρυφά και προσπαθούν να μάθουν πώς να το κάνουν, αφού όμως το μελετήσουν για αρκετές ημέρες, και πάλι δεν καταλαβαίνουν πώς να το κάνουν. Όταν τους ρωτάς πώς τα πηγαίνουν με αυτό, λένε: «Σε λίγο, σε λίγο!» Μέσα τους, όμως, σκέφτονται: «Δεν έχω φτάσει ακόμα εκεί, δεν έχω ιδέα, δεν ξέρω τι να κάνω! Δεν πρέπει να αφήσω να βγουν τα άπλυτά μου στη φόρα, πρέπει να συνεχίσω να υποκρίνομαι, δεν μπορώ ν’ αφήσω τους άλλους να δουν τα μειονεκτήματα και την άγνοιά μου, δεν μπορώ να τους επιτρέψω να με περιφρονήσουν!» Τι πρόβλημα είναι αυτό; Είναι σαν μια κόλαση επί γης, όπου προσπαθείς να σώσεις την υπόληψή σου με κάθε κόστος. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Η αλαζονεία των ανθρώπων αυτών δεν έχει όρια, έχουν χάσει κάθε σύνεση. Δεν επιθυμούν να είναι σαν όλους τους άλλους, δεν θέλουν να είναι συνηθισμένοι άνθρωποι, κανονικοί άνθρωποι, αλλά υπεράνθρωποι, σπουδαία άτομα, ή επιτυχημένοι. Αυτό είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα! Όσον αφορά τις αδυναμίες, τα ελαττώματα, την άγνοια, την ανοησία και την έλλειψη κατανόησης εντός της κανονικής ανθρώπινης φύσης, τα σκεπάζουν όλα και δεν αφήνουν τους άλλους να τα δουν, και στη συνέχεια συνεχίζουν να υποδύονται. Υπάρχουν κάποιοι που είναι τυφλοί απέναντι στα πάντα, αλλά εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι μέσα στην καρδιά τους καταλαβαίνουν. Όταν τους ζητάς να το εξηγήσουν, δεν μπορούν να το εξηγήσουν. Αφού το εξηγήσει κάποιος άλλος, τότε ισχυρίζονται ότι ήταν έτοιμοι να πουν το ίδιο πράγμα, αλλά δεν πρόλαβαν να το εκφράσουν εγκαίρως. Κάνουν ό,τι μπορούν για να μεταμφιεστούν και να προσπαθήσουν να φανούν καλοί. Τι λες, τέτοιοι άνθρωποι δεν πετούν στα σύννεφα; Διαρκώς ονειρεύονται, σωστά; Δεν ξέρουν ποιοι είναι ούτε πώς να βιώσουν την κανονική ανθρώπινη φύση. Δεν έχουν ενεργήσει ούτε μια φορά σαν πρακτικά ανθρώπινα όντα. Αν περνάς τις μέρες σου πετώντας στα σύννεφα, χωρίς σχέδιο και σκοπό, χωρίς να ενεργείς σε τίποτα προσγειωμένος, ζώντας πάντα με βάση τη φαντασία σου, τότε αυτό είναι πρόβλημα. Το μονοπάτι στη ζωή που διαλέγεις δεν είναι το σωστό. Αν το πράξεις, τότε, ανεξάρτητα από το ότι πιστεύεις στον Θεό, δεν πρόκειται να κατανοήσεις την αλήθεια ούτε θα είσαι ικανός να την αποκτήσεις. Για να είμαι ειλικρινής απέναντί σου, δεν μπορείς να αποκτήσεις την αλήθεια διότι το σημείο εκκίνησής σου είναι εσφαλμένο. Πρέπει να μάθεις να περπατάς στο έδαφος και να περπατάς σταθερά, κάνοντας ένα βήμα τη φορά. Αν μπορείς να περπατήσεις, περπάτα· μην προσπαθείς να μάθεις να τρέχεις. Αν μπορείς να κάνεις ένα βήμα τη φορά, μην προσπαθείς να κάνεις δύο βήματα τη φορά. Πρέπει να συμπεριφέρεσαι με τα πόδια σου σταθερά στο έδαφος. Μην προσπαθείς να είσαι υπεράνθρωπος, σπουδαίος ή υψηλόφρων. Τα ανθρώπινα όντα, που κυριεύονται από τη σατανική τους διάθεση, διατηρούν μέσα τους κάποια φιλοδοξία και επιθυμία, η οποία είναι κρυμμένη στην καρδιά τους. Δεν θέλουν να ζουν προσγειωμένα στο έδαφος, αλλά θέλουν πάντα να τρέχουν στον αέρα, να ζουν ανάμεσα στα σύννεφα και την ομίχλη. Δεν ονειρεύονται; Ζουν οι άνθρωποι στον αέρα; Αυτή είναι η σφαίρα επιρροής του Σατανά, δεν είναι μέρος για να ζουν οι άνθρωποι. Ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους από το χώμα της γης· τους κάνει να ζουν στο έδαφος, να ζουν κανονικά και με κανόνες, να μαθαίνουν την κοινή γνώση για το πώς να συμπεριφέρονται, να μαθαίνουν πώς να ενεργούν, πώς να ζουν και πώς να Τον λατρεύουν. Ο Θεός δεν έδωσε στους ανθρώπους φτερά και δεν τους επιτρέπει να ζουν στον αέρα. Αυτοί που περιφέρονται στον αέρα είναι ο Σατανάς και κάθε λογής κακά πνεύματα, όχι οι άνθρωποι. Αν οι άνθρωποι έχουν πάντα αυτήν τη φιλοδοξία, αν θέλουν πάντα να γίνουν υπεράνθρωποι, να αλλάξουν και να γίνουν κάτι άλλο, τότε γυρεύουν μπελάδες. Είναι πολύ εύκολο να γίνει κανείς εντελώς εμμονικός! Κατ’ αρχάς, αυτή η σκέψη και η ιδέα σου είναι λάθος. Προέρχεται από τον Σατανά, υπερβαίνει εντελώς την πραγματικότητα, δεν ανταποκρίνεται καθόλου στις απαιτήσεις του Θεού και υπερβαίνει εντελώς τα λόγια του Θεού. Ποια είναι λοιπόν αυτή η σκέψη; Είναι το να θέλεις πάντα να είσαι απαλλαγμένος από τη χυδαιότητα, να είσαι εξαιρετικός, να μην έχεις όμοιό σου, να είσαι εξαίσιος πέρα από κάθε σύγκριση, να είσαι απόλυτα επιτυχημένος, να γίνεις διάσημος και σπουδαίος, ένα είδωλο στην καρδιά των ανθρώπων —είναι αυτοί οι στόχοι που θα έπρεπε να επιδιώκεις; Με τίποτα. Ανάμεσα σε όλα τα λόγια του Θεού, δεν υπάρχει ούτε ένα που να λέει στους ανθρώπους να επιδιώκουν να γίνουν υπεράνθρωποι, δυνατοί, διάσημοι ή σπουδαίοι. Κανένα από αυτά τα πράγματα που φαντάζονται οι άνθρωποι δεν είναι πραγματικό, κανένα από αυτά δεν υπάρχει. Το να επιδιώκεις αυτά τα πράγματα είναι σαν να σκάβεις τον ίδιο σου τον τάφο —όσο περισσότερο τα επιδιώκεις, τόσο πιο γρήγορα πεθαίνεις. Αυτός είναι ο δρόμος προς την καταστροφή.

Εφόσον ο Θεός έχει πει τόσα λόγια, γνωρίζετε ποιες είναι οι απαιτήσεις Του για τη συμπεριφορά των ανθρώπων; (Θέλει να συμπεριφέρονται ευσυνείδητα.) (Θέλει να συμπεριφέρονται και να ενεργούν προσγειωμένα, επιμελώς και χωρίς να τραβούν την προσοχή). Παρόλο που αυτά τα λίγα λόγια είναι απλά, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να τα επιτύχουν· μόνο οι ειλικρινείς άνθρωποι μπορούν. Στην πραγματικότητα, όπως κι αν το εκφράσετε, για να το θέσουμε εν συντομία, ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς. Μόνο οι ειλικρινείς είναι ικανοί να συμπεριφέρονται ευσυνείδητα, να ενεργούν προσγειωμένα, να μην τραβούν την προσοχή και να είναι επιμελείς, οπότε το να είσαι ειλικρινής είναι σωστό, και ο Θεός συμπαθεί τους ειλικρινείς. Ο Θεός σιχαίνεται τους δόλιους ανθρώπους. Αυτοί που δεν συμπεριφέρονται ευσυνείδητα, που δεν ενεργούν προσγειωμένα, είναι δόλιοι. Το καταλαβαίνετε όταν λέγεται με αυτόν τον τρόπο; Πείτε Μου λοιπόν ξανά, εκτός από την απαίτηση να είναι ειλικρινείς άνθρωποι, ποιες άλλες απαιτήσεις έχει ο Θεός από τους ανθρώπους; (Πρέπει να είναι ταπεινοί.) Λέτε «ταπεινοί», αλλά είναι λογικό να χρησιμοποιείτε αυτήν τη λέξη για να περιγράψετε τους ανθρώπους; (Είναι παράλογο.) Γιατί είναι παράλογο; Η ανθρωπότητα, διεφθαρμένη από τον Σατανά, δεν είχε αρχικά καμία θέση· αρχικά ήταν κατώτερη από τα σκουλήκια, άρα πόσο πιο ταπεινή θα μπορούσε να είναι; Αν υποβίβαζαν περισσότερο τον εαυτό τους οι άνθρωποι, τι θα γίνονταν; Δεν θα γίνονταν διάβολοι ή θηρία; Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό, και όλοι όσοι δημιουργήθηκαν από τον Θεό έχουν ανθρώπινα ένστικτα. Όλοι οι άνθρωποι είναι ικανοί να επιτύχουν τα πράγματα που θα έπρεπε να διαθέτουν, τα οποία είναι όλα μέρος των κανονικών τους συμπεριφορών και εκφάνσεων. Ας μιλήσουμε πρώτα για την ευτυχία, τον θυμό, τη θλίψη και τη χαρά, μερικά από τα συναισθήματα που διαθέτουν οι άνθρωποι. Όταν κάποιος είναι θλιμμένος ή λυπημένος, η πιο συνηθισμένη εκδήλωση είναι το κλάμα. Πρόκειται για μια φυσική έκφανση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Όταν είσαι θλιμμένος ή πονάς, μπορείς να κλάψεις, να αφήσεις τα δάκρυά σου να βγουν προς τα έξω. Μην προσποιείσαι. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Εγώ δεν κλαίω, είμαι δυνατός άντρας και οι πραγματικοί άντρες δεν κλαίνε εύκολα!» Άλλοι άνθρωποι λένε: «Αν και είμαι γυναίκα, είμαι αποφασιστική. Πρέπει να είμαι δυνατή σαν άντρας. Θα γίνω ηρωίδα, όχι μια αδύναμη γυναίκα». Είναι σωστός αυτός ο τρόπος σκέψης; Τι είδους ανθρώπινη φύση είναι αυτή; Πρόκειται για προσποίηση· δεν είναι αλήθεια. Αυτό που προσποιούνται δεν αποτελεί έκφανση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αντίθετα, είναι μια ψεύτικη εντύπωση που δίνεται στους άλλους, διαστρεβλώνοντας εντελώς την κανονική ανθρώπινη φύση. Έτσι, όταν οι άνθρωποι έχουν κάτι για το οποίο θλίβονται ή ανησυχούν, όταν αναστενάζουν, ή όταν η έκφρασή τους είναι σχετικά σοβαρή, ή όταν δεν θέλουν να φάνε, όλα αυτά τα πράγματα είναι εκφάνσεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης, τις οποίες κανείς δεν μπορεί να συγκαλύψει. Όταν κάποιος έρχεται αντιμέτωπος με κάτι καλό, χαμογελάει, κάτι που είναι επίσης μια κανονική έκφανση. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που δεν τολμούν να γελάσουν δυνατά όταν είναι ευχαριστημένοι. Κλείνουν πάντα το στόμα τους για να κρύψουν το χαμόγελό τους, φοβούμενοι πάντα τα πειράγματα των ανθρώπων. Είναι αυτό φυσιολογικό; (Δεν είναι φυσιολογικό.) Είναι και αυτό προσποίηση. Θεωρούν ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να γελούν δημοσίως μπροστά σε πολύ κόσμο, και κυρίως δεν μπορούν να δείξουν τα δόντια τους, διαφορετικά οι άνθρωποι θα τις υποτιμήσουν ή θα τις περιφρονήσουν, γι’ αυτό πρέπει να συγκρατηθούν και δεν μπορούν να είναι επιπόλαιες. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της εκπαίδευσης της παραδοσιακής κινεζικής κουλτούρας. Σε κάποιον του οποίου η ευτυχία, ο θυμός, η θλίψη και η χαρά είναι αφύσικα, οι άλλοι δεν μπορούν να δουν τις εκδηλώσεις ή τις ανάγκες της κανονικής του ανθρώπινης φύσης. Είναι ένα τέτοιο άτομο κανονικό; (Δεν είναι κανονικό.) Δεν υπάρχει κάτι στις σκέψεις του που να τον κυριεύει; Οι άνθρωποι έχουν διαφθαρεί πολύ βαθιά από τον Σατανά. Έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα. Μοιάζουν περισσότερο με δαίμονες παρά με ανθρώπους. Αυτή είναι η όψη εκείνων που κυριεύονται από μια διαβολική φύση. Είναι εξαιρετικά ψευδείς και προσποιούνται πάρα πολύ. Γιατί οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό εδώ και αρκετά χρόνια δεν έχουν αλλάξει σχεδόν καθόλου; Πρώτον, οι άνθρωποι δεν έχουν σωστή γνώση ή σαφή άποψη για την πορεία, τις αρχές, την κατεύθυνση και τους στόχους του να είσαι κανονικός άνθρωπος ούτε έχουν σαφή άποψη για την πορεία προς την επιδίωξη της αλήθειας. Επιπλέον, αυτού του είδους τα άτομα είναι αδαή. Ακόμα κι αν ζήσουν σαράντα ή πενήντα χρόνια, δεν γνωρίζουν τίποτα για το πώς να είναι ειλικρινείς ή ποιες απαιτήσεις πρέπει να ικανοποιήσουν για να βιώσουν την κανονική ανθρώπινη φύση. Αυτό συμβαίνει επειδή η παραδοσιακή κουλτούρα έχει ριζώσει πολύ βαθιά στην καρδιά των ανθρώπων, και εκείνοι θέλουν πάντα να προσποιούνται ότι είναι οι άγιοι, σπουδαίοι άνθρωποι που έχουν φανταστεί ότι είναι, πράγμα που τους κάνει να αντιλαμβάνονται τα πράγματα με προκατειλημμένους, γελοίους και παράξενους τρόπους. Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι ανάμεσά σας; Μερικοί άνθρωποι δεν έχουν ανοίξει ποτέ την καρδιά τους στους άλλους ούτε ξέρουν πώς να μιλήσουν για τις ενδόμυχες σκέψεις τους. Φαίνονται σαν να μην έχουν καμία δυσκολία, σαν να μην υπήρξαν ποτέ αρνητικοί ή αδύναμοι, σαν να μην είχαν ποτέ δυσκολίες με την είσοδο στη ζωή. Δεν έχουν ανάγκη να αναζητήσουν τίποτα ούτε να συναναστραφούν με άλλους, ούτε χρειάζονται τη συναναστροφή, την πρόνοια, τη βοήθεια ή τη συνδρομή κανενός άλλου. Φαίνονται σαν να καταλαβαίνουν τα πάντα από μόνοι τους και να μπορούν να επιλύσουν τα πάντα. Όταν κάποιος τους ρωτάει αν έχουν υπάρξει ποτέ στο παρελθόν αρνητικοί ή όχι, λένε: «Είμαι καμιά φορά αρνητικός, αλλά απλώς προσεύχομαι στον Θεό, το παίρνω απόφαση και δίνω έναν όρκο, και μετά είμαι μια χαρά». Τι είδους άνθρωπος είναι αυτός; Εξωτερικά, μπορεί να μη φαίνεται ότι υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι, αλλά στην πραγματικότητα υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που διαθέτουν αυτές τις καταστάσεις. Μέχρι σήμερα, ένα τέτοιο άτομο δεν ξέρει τι σημαίνει να πιστεύει κανείς στον Θεό. Νομίζει ότι το να πιστεύει κανείς στον Θεό σημαίνει απλώς να Τον αναγνωρίζει και να είναι καλός άνθρωπος, και ότι μια μέρα «θα γίνει αθάνατος και θα αποκτήσει την Οδό» και θα εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών, ακριβώς όπως οι Βουδιστές λένε ότι είναι ελεύθεροι από τις ανθρώπινες επιθυμίες και τα πάθη ή ότι είναι αγνοί στην καρδιά και έχουν ελάχιστες επιθυμίες. Εργάζεται επιμελώς και καταβάλλει προσπάθεια προς αυτήν την κατεύθυνση, αλλά είναι αυτό πίστη στον Θεό; Ακόμα και τώρα, δεν ξέρει τι σημαίνει να πιστεύει κανείς στον Θεό ούτε ξέρει τι θα έπρεπε να επιδιώκει ή τι είδους άνθρωπος θα έπρεπε να είναι. Όσα κηρύγματα για την αλήθεια κι αν ακούσει, ο στόχος που επιδιώκει δεν αλλάζει ούτε αλλάζει η άποψή του για την πίστη στον Θεό. Αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα! Αν δεν καταλαβαίνεις καν τι σημαίνει να πιστεύει κανείς στον Θεό, τότε είσαι σε θέση να γνωρίζεις ποιος είναι ο Θεός σου; Αν δεν καταλαβαίνεις καν τι σημαίνει να πιστεύει κανείς στον Θεό, τότε είσαι σε θέση να επιδιώξεις την αλήθεια; Μπορεί ένα άτομο που δεν έχει καμία απολύτως γνώση του οράματος της πίστης στον Θεό να αγαπήσει την αλήθεια; Εκείνοι που δεν κατανοούν το όραμα της πίστης στον Θεό είναι εκείνοι που δεν είναι σε θέση να αποκτήσουν την αλήθεια. Είναι ανώφελο να ρωτήσεις αυτού του είδους τα άτομα αν αγαπούν ή όχι την αλήθεια· δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει να πιστεύει κανείς στον Θεό ή να επιδιώκει την αλήθεια. Δεν καταλαβαίνουν αυτά τα πράγματα. Είτε πιστεύουν στον Θεό για τρία χρόνια είτε για πέντε, είτε για δέκα χρόνια είτε για οκτώ, κανένας από αυτούς δεν καταλαβαίνει την αλήθεια. Το μόνο που ξέρουν είναι ότι το να πιστεύει κανείς στον Θεό σημαίνει να είναι καλός άνθρωπος, να κάνει καλά πράγματα, να είναι ευγενικός και φιλάνθρωπος, και νομίζουν ότι αυτός είναι ένας έντιμος τρόπος ζωής. Δεν είναι αυτή η άποψη πολύ επιφανειακή και ξεπερασμένη; Είναι ασύμβατη και εντελώς άσχετη με τις αλήθειες της πίστης στον Θεό. Κάποιος που έχει πιστέψει στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, αλλά εξακολουθεί να αντιμετωπίζει το θέμα της πίστης στον Θεό με τις απόψεις, τις σκέψεις και τις μεθόδους των άπιστων, των βουδιστών και των ταοϊστών, που στηρίζεται σε παραδοσιακές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες για να βαδίσει στο μονοπάτι της πίστης στον Θεό, που πιστεύει λανθασμένα ότι η κατανόησή του είναι αγνή, που πιστεύει ότι η πίστη στον Θεό με αυτόν τον τρόπο είναι ο μόνος τρόπος για την αναζήτηση της αλήθειας —δεν κοροϊδεύει τον εαυτό του;

Οι Κινέζοι έχουν το παραδοσιακό πολιτιστικό υπόβαθρο του Ταοϊσμού και του Βουδισμού. Στο πλαίσιο αυτού του μεγάλου παραδοσιακού κοινωνικού υπόβαθρου, είναι πολύ δύσκολο για τους Κινέζους να απελευθερώσουν τις σκέψεις τους από αυτά τα πράγματα, οπότε όταν οι Κινέζοι αναφέρουν την πίστη στον Θεό, τα πρώτα πράγματα που σκέφτονται είναι οι βουδιστικές και ταοϊστικές απόψεις, δηλαδή να είναι χορτοφάγοι και να προσεύχονται στον Βούδα, να μην σκοτώνουν, να δίνουν ελεημοσύνη και να πράττουν το καλό, να βοηθούν τους άλλους, να μην επιτίθενται ή να φωνάζουν στους άλλους, να μη δολοφονούν και να μη διαπράττουν εμπρησμούς, να είναι καλοί άνθρωποι κ.λπ. Πόσος καιρός χρειάζεται τότε για να απαλλαγεί ένα άτομο από αυτά τα πράγματα και να κατανοήσει το αληθινό νόημα της πίστης στον Θεό; Ποιες αλήθειες πρέπει να επιδιώξει κάποιος να κατανοήσει για να αντιστρέψει εντελώς αυτές τις λανθασμένες απόψεις και αντιλήψεις, για να τις εξαλείψει εντελώς; Μόνο κατανοώντας πραγματικά τις απαιτήσεις του Θεού και πιστεύοντας στον Θεό σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας μπορεί ένα άτομο να μπει στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό· μόνο από τότε αρχίζει επίσημα η ζωή του με πίστη στον Θεό. Αν κάποιος εξακολουθεί να έχει στην καρδιά του φεουδαρχικές δεισιδαιμονίες ή τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες και τους κανόνες της παραδοσιακής θρησκείας, τότε αυτά τα πράγματα που διατηρεί στην καρδιά του είναι ακριβώς αυτά που ο Θεός απεχθάνεται και μισεί περισσότερο. Πρέπει να αναζητήσει την αλήθεια, να διακρίνει αυτά τα πράγματα και στη συνέχεια να τα εγκαταλείψει εντελώς. Μόνο τέτοιου είδους άνθρωποι αγαπούν την αλήθεια, μόνο αυτοί μπορούν να λάβουν το έργο του Αγίου Πνεύματος. Αυτό είναι βέβαιο. Αν δεν βασίζεις την πίστη σου στον Θεό στην αλήθεια των λόγων Του, τότε δεν θα μπορέσεις ποτέ να λάβεις τις ευλογίες Του. Μόλις κάποιος έχει εισέλθει στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό, μόλις περάσει αυτό το κατώφλι, υπάρχει μια αλλαγή στην εσωτερική του κατάσταση. Κατ’ αρχάς, οι σκέψεις και οι απόψεις του δεν είναι απατηλές, αλλά είναι πραγματικές. Η κατάσταση, οι σκέψεις και οι ιδέες του δεν είναι κενές, αλλά είναι σύμφωνες με την αλήθεια, εναρμονίζονται πλήρως με τα λόγια του Θεού. Ο στόχος και η κατεύθυνση που επιδιώκει δεν είναι δογματικός, ούτε είναι ανέφικτος ή αόρατος, αλλά αντίθετα, είναι κάτι θετικό, σύμφωνο με τις απαιτήσεις του Θεού, και ο Θεός το επαινεί. Όλη η κατάστασή του, οι απόψεις του και οι ιδέες του είναι πρακτικές και πραγματικές. Πιστεύεις στον Θεό τώρα, οπότε πού είναι οι απόψεις σου; Αν εξακολουθούν να αιωρούνται στον αέρα, χωρίς ακριβή κατεύθυνση, αν εξακολουθούν να υπάρχουν πολλές απόψεις που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, και πολλές κενές, δογματικές απόψεις, με κάθε λογής ανθρώπινες ιδέες, αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, τότε εξακολουθείς να ζεις στον αέρα της φαντασίας και δεν έχεις κατέβει στη γη. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο, επειδή αυτά που πιστεύεις, αυτά που κάνεις και οι στόχοι που επιδιώκεις μέσα σου δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια της πίστης στον Θεό ή με τις απαιτήσεις του Θεού —δεν τα αγγίζουν καν ελαφρώς. Σε ποια βάση, λοιπόν, ενεργείς; Ενεργείς με βάση τις συνοπτικές εμπειρίες του ανθρώπου, τις κοσμικές φιλοσοφίες, καθώς και τα πράγματα που μαθαίνεις από την κοινωνία, την οικογένειά σου και κάθε είδους περιστάσεις, καθώς και τα πράγματα που φαντάζεσαι και συγκεντρώνεις στο μυαλό σου. Για παράδειγμα, όταν σου συμβαίνει κάτι, ενεργείς με τον τρόπο που εσύ νομίζεις ότι πρέπει να ενεργήσεις, και νομίζεις ότι το να το κάνεις αυτό είναι σύμφωνο με την αλήθεια, και ότι αυτό που εσύ νομίζεις ότι είναι σωστό και θετικό είναι η αλήθεια. Κάποια μέρα, όταν προσκρούσεις σε τοίχο ή όταν σε αντιμετωπίσουν, τότε θα συνειδητοποιήσεις ότι οι πράξεις, οι απόψεις και οι ιδέες σου αποτελούν όλες ανθρώπινες φαντασιοκοπίες και αντιλήψεις, οι οποίες είναι θεμελιωδώς ασύμβατες με τις αρχές της αλήθειας. Δηλαδή, πριν ένα άτομο εισέλθει επίσημα στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό, πολλά πράγματα που κάνει δεν έχουν καμία σχέση με τις αρχές της αλήθειας. Προέρχονται από το μυαλό και τη φαντασία των ανθρώπων, ή από τις προτιμήσεις, τον ενθουσιασμό και τη θέλησή τους, ή από τις καλές τους επιθυμίες και ελπίδες, ή ακόμη και από τους πόθους τους. Όλα αυτά τα πράγματα αποτελούν την αφετηρία και την πηγή των πράξεων των ανθρώπων.

Όσον αφορά τις καταστάσεις που πρέπει να έχει ένα άτομο για να μπει στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό, υπάρχει ένα πρότυπο, το οποίο είναι ότι πρέπει να έχει μια κανονική κατάσταση ενώ βιώνει τα λόγια του Θεού. Ορισμένοι άνθρωποι ζουν ήδη σε αυτήν την κατάσταση, ενώ άλλοι δεν έχουν εισέλθει ακόμη σε αυτήν ή που την έχουν περιστασιακά, αλλά μετά από λίγο καιρό επιστρέφουν στην παλιά τους κατάσταση. Ποια είναι αυτή η κατάσταση; Είναι όταν, αφότου κάποιος περάσει μια χρονική περίοδο βασιζόμενος στον ενθουσιασμό, τις προτιμήσεις, τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του, συνειδητοποιεί ξαφνικά ότι το να πιστεύει με αυτόν τον τρόπο φαίνεται απαράδεκτο, ότι δεν μπορεί να αποκτήσει την αλήθεια και ότι το να πιστεύει με αυτόν τον τρόπο είναι κενό και μη ρεαλιστικό. Συνειδητοποιεί ότι ήταν πάντοτε ένα δημιουργημένο ον, ότι οφείλει να είναι ένα αληθινό δημιουργημένο ον και να κάνει ειλικρινά το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος με όλη του την καρδιά και όλη του τη δύναμη. Τότε αρχίζει να ενεργεί προσγειωμένα και εκτελεί το καθήκον του με όλη του την αφοσίωση. Καθώς ενεργεί, αρχίζει να αναλογίζεται και να αναζητά πώς να ενεργεί σύμφωνα με την αλήθεια, πώς να ικανοποιεί το θέλημα του Θεού και πώς να γίνει αποδεκτός από τον Θεό. Δεν ενεργεί με βάση τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες ή τις προτιμήσεις του. Μόνο σε αυτό το σημείο έχουν οι άνθρωποι την επιθυμία να ικανοποιήσουν τον Θεό και να ανταποδώσουν την αγάπη Του. Σε αυτό το σημείο, αρχίζουν να αναζητούν την αλήθεια, να αναζητούν το θέλημα του Θεού και αρχίζουν να ικανοποιούν τις απαιτήσεις Του. Όταν έχεις αυτήν την επιθυμία, όταν έχεις μια κανονική κατάσταση μέσα στην καρδιά σου, από μια άποψη, στέκεσαι στη θέση που σου αρμόζει και είσαι ένα αληθινό δημιουργημένο ον. Από μια άλλη άποψη, η οποία είναι η κύρια, έχεις πραγματικά αποδεχτεί από τα βάθη της καρδιάς σου ότι ο Θεός είναι ο Κύριός σου και ο Θεός σου, και έχεις αποδεχτεί όλα τα λόγια του Θεού και έχεις διαπιστώσει ότι είναι η αλήθεια. Είσαι επίσης σε θέση να κάνεις πράξη και να βιώνεις τα λόγια του Θεού, και κάνεις τα λόγια του Θεού την πραγματικότητα της ζωής σου, πράγμα που σου επιτρέπει να αποκτήσεις την αλήθεια και τη ζωή. Όταν έχεις αυτήν τη θέληση και την επιθυμία, καθώς και την ανάγκη να αποδεχτείς τον λόγο του Θεού και τις απαιτήσεις Του από σένα, και όταν θέλεις να υποταχθείς στον Θεό και να ικανοποιήσεις το θέλημά Του, τότε η κατάσταση της ζωής σου θα αρχίσει να αλλάζει. Ξεκινώντας από αυτό το σημείο, θα βαδίζεις στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό.

Αυτά τα λόγια τα οποία μόλις συναναστράφηκα, συνοψίζοντας, είναι αρκετά απλά· δηλαδή, όταν ένα άτομο αρχίσει να αναγνωρίζει ότι είναι δημιουργημένο ον, το άτομο αυτό θα αναπτύξει ελπίδες να γίνει ένα πραγματικό πλάσμα της δημιουργίας, προκειμένου να ικανοποιήσει τον Θεό. Ταυτόχρονα, οι άνθρωποι αυτοί θα αποδεχτούν και τον Θεό ως Κύριο και Θεό τους, και θα επιθυμούν να υπακούσουν σε όλες τις απαιτήσεις του Θεού, καθώς και στην κυριαρχία Του. Ως εκ τούτου, θα σταματήσουν να ενεργούν αλόγιστα, και θα αναζητούν τις προθέσεις του Θεού και θα επιδιώκουν τις αρχές της αλήθειας σε ό,τι κάνουν. Δεν θα κάνουν πλέον απλώς ό,τι θέλουν ούτε θα ενεργούν σύμφωνα με τα δικά τους σχέδια. Αντί να βασίζονται στις προσωπικές τους ιδέες για να ενεργούν, θα αρχίσουν να έχουν τον Θεό συνεχώς στις σκέψεις τους, και η υποκειμενική τους επιθυμία θα είναι να ικανοποιούν τον Θεό από κάθε άποψη, να συμμορφώνονται με την αλήθεια και να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του Θεού στις πράξεις τους. Οι άνθρωποι σε μια τέτοια κατάσταση έχουν αρχίσει αναμφίβολα να μαθαίνουν να αναζητούν την αλήθεια, να κάνουν πράξη την αλήθεια και να εισέρχονται στην πραγματικότητα της αλήθειας. Εάν βρίσκεσαι σε μια τέτοια κατάσταση και έχεις μια τέτοια θέληση, τότε πολύ φυσικά θα αρχίσεις να μαθαίνεις πώς να αναζητάς το θέλημα του Θεού και θα αρχίσεις να αναζητάς πώς να μην ατιμάζεις το όνομα του Θεού, πώς να εξυψώνεις τον Θεό, πώς να σέβεσαι τον Θεό και πώς να ικανοποιείς τον Θεό· αντί να ικανοποιείς τις δικές σου εγωιστικές επιθυμίες ή να ικανοποιείς κάποιον άλλον, προσπαθείς να ικανοποιείς τον Θεό. Όταν κάποιος εισέρχεται σε αυτή την κατάσταση, ζει ενώπιον του Θεού και δεν κατευθύνεται πλέον από τη διεφθαρμένη του διάθεση. Όταν εισέρχεσαι σε αυτήν την κατάσταση, τα πράγματα που σκέφτεσαι μέσα στις υποκειμενικές σου επιθυμίες είναι θετικά. Ακόμα κι αν περιστασιακά αποκαλύπτεις μια διεφθαρμένη διάθεση, θα έχεις επίγνωση αυτής, και θα είσαι σε θέση να κάνεις αυτοκριτική και να αναζητήσεις την αλήθεια για να την εξαλείψεις. Έτσι, παρόλο που εξακολουθείς να έχεις μια διεφθαρμένη διάθεση, η διεφθαρμένη σου διάθεση δεν θα είναι πλέον σε θέση να κατευθύνει τα πάντα, να σε ελέγχει. Αυτή τη στιγμή, δεν κυριαρχεί μέσα σου η αλήθεια του λόγου του Θεού; Δεν ζεις μέσα στα λόγια του Θεού; Είστε όλοι ικανοί να αφήσετε την αλήθεια να ασκήσει εξουσία μέσα στις καρδιές σας; Αυτό εξαρτάται από το αν έχετε ή όχι τη θέληση να επιδιώξετε την αλήθεια. Αν κάποιος κατανοεί σαφώς μεγάλο μέρος της αλήθειας, τότε η αλήθεια θα ασκήσει φυσιολογικά εξουσία στην καρδιά του. Αν δεν κατανοεί μεγάλο μέρος της αλήθειας ή έχει πάρα πολλά δηλητήρια του Σατανά, τότε δεν μπορεί η αλήθεια να ασκήσει εξουσία στην καρδιά του. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που είναι πρόθυμοι να κάνουν πράξη την αλήθεια, αλλά όταν τους συμβαίνουν πράγματα, άθελά τους επιδεικνύονται, επιδιώκουν το κύρος, το κέρδος και τη θέση, δεν έχουν κανέναν περιορισμό ή έλεγχο και αφήνουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση να εκφραστεί κατά βούληση. Τι κατάσταση είναι αυτή; Αυτό συμβαίνει όταν ένα άτομο καταλαβαίνει πολύ λίγη από την αλήθεια, το ανάστημά του είναι πολύ μικρό και δεν είναι σε θέση να νικήσει τη σάρκα ή την επιρροή του Σατανά. Είναι πολύ δύσκολο για αυτού του είδους τα άτομα να επιτρέψουν στην αλήθεια να ασκήσει εξουσία στην καρδιά τους. Έτσι, η επιδίωξη της αλήθειας δεν είναι κάτι απλό, και χωρίς έστω και λίγα χρόνια εμπειρίας, είναι πολύ δύσκολο να επιλυθεί το πρόβλημα της διεφθαρμένης διάθεσης. Για παράδειγμα, μερικοί άνθρωποι είναι πολύ δόλιοι, δεν λένε ποτέ δυνατά τις ενδόμυχες σκέψεις τους και δεν μπορούν να πουν ούτε μία αληθινή λέξη. Ό,τι κι αν συζητούν ή όσες λέξεις κι αν λένε, δεν μιλούν καθαρά, κάνουν πάντα κύκλους και δεν έχουν τον έλεγχο του εαυτού τους. Μπροστά στις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και μπροστά στην αηδιαστική, σατανική φύση και ουσία τους, οι άνθρωποι αποκαλύπτουν ότι είναι τόσο ασήμαντοι, αδύναμοι, ανίσχυροι και εντελώς αβοήθητοι, οπότε συχνά αμαρτάνουν, κάνουν λάθη και είναι παθητικοί. Τι συμβαίνει εδώ; (Δεν έχουν βαδίσει στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό.) Δεν έχουν βαδίσει στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό, και τι συνεπάγεται αυτό; (Δεν έχουν ακόμη κατανοήσει ότι είναι δημιουργημένα όντα, και δεν είναι πρόθυμοι να υποταχθούν ή να ικανοποιήσουν τον Θεό). Αυτή είναι μια συνέπεια που προκαλείται από τη μη επιδίωξη της αλήθειας. Βρίσκεστε σε αυτήν την κατάσταση, οπότε μπορείτε να πείτε ότι δεν έχετε αρχίσει ακόμη να εισέρχεστε στην πραγματικότητα της αλήθειας; (Ναι.) Θεωρείται κάποιος που δεν έχει εισέλθει στην πραγματικότητα της αλήθειας ότι έχει αποκτήσει την αλήθεια; (Όχι.) Έχει την αλήθεια στην καρδιά του ένα άτομο που δεν έχει αποκτήσει την αλήθεια; (Δεν την έχει.) Χωρίς την αλήθεια, οι άνθρωποι δεν ενεργούν με βάση τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους; Προκειμένου λοιπόν να κάνει κάποια θετικά πράγματα καθώς εκτελεί το καθήκον του, τι πρέπει να κατέχει ένα άτομο; Δεν πρέπει να κατανοεί την αλήθεια; Αν ένα άτομο δεν μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια καθώς εκτελεί το καθήκον του, αλλά αντίθετα γνωρίζει μόνο πώς να ενεργεί με βάση τη δική του θέληση, τι ιδιότητα είναι αυτή; Δεν είναι παροχή υπηρεσιών; Ισοδυναμεί με το να προσλαμβάνει ο Θεός έναν άπιστο για να Του παράσχει υπηρεσία. Εάν δεν επιδιώκεις την αλήθεια ή δεν εισέλθεις στην πραγματικότητα της αλήθειας, τότε παρέχεις υπηρεσία. Νομίζετε ότι ο Θεός είναι πρόθυμος να δει ανθρώπους που θέλει να σώσει να Του παρέχουν απλώς υπηρεσία, χωρίς να ασκούνται σύμφωνα με τα λόγια Του για να επιτύχουν τη σωτηρία; (Δεν είναι πρόθυμος.) Γιατί δεν είναι πρόθυμος; (Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο για να μπορεί να τον αποκτήσει.) Σωστά, ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο για να φανερώσει τον εαυτό Του, και ακόμη περισσότερο για να τον αποκτήσει. Γιατί είναι δυσαρεστημένος ο Θεός όταν οι άνθρωποι Του παρέχουν μόνο υπηρεσίες; (Επειδή οι ενέργειες των ανθρώπων δεν είναι αυτό που θέλει ο Θεός.) Τι θέλει λοιπόν ο Θεός; (Ο Θεός θέλει την ειλικρίνεια των ανθρώπων.) Η ίδια η παροχή υπηρεσιών προς τον Θεό δεν είναι ειλικρίνεια; Ανεξάρτητα από το αν η υπηρεσία που παρέχεις είναι πραγματική και ειλικρινής ή όχι, αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια, τότε ακόμη κι αν παρέχεις υπηρεσία σε όλη σου τη ζωή, δεν θα αποκτήσεις την αλήθεια. Αν δεν αποκτήσεις την αλήθεια, αυτό σημαίνει ότι δεν θα αποκτήσεις τον Θεό, και ο Θεός δεν θα αποκτήσει εσένα, οπότε η υπηρεσία που παρέχεις είναι χωρίς αξία ή νόημα. Όσα χρόνια κι αν παρέχεις υπηρεσία, αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια, τότε ο Θεός δεν θα σε αποκτήσει, πράγμα που σημαίνει ότι εξακολουθείς να αντιστέκεσαι στον Θεό. Ποιος το προκαλεί αυτό; Το προκαλούν οι ίδιοι οι άνθρωποι που δεν εργάζονται σκληρά για να συνεργαστούν, οι ίδιοι οι άνθρωποι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια· αυτή και μόνο είναι η βασική αιτία. Από την πρακτική πλευρά των πραγμάτων, πώς μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι ο Θεός δεν αποκτά κάποιο άτομο; Φταίει το γεγονός ότι έχει πάντα τις δικές του προθέσεις καθώς κάνει το καθήκον του, και δεν προσφέρει την καρδιά του στον Θεό, οπότε η καρδιά του δεν είναι στραμμένη προς Αυτόν ούτε είναι η καρδιά του γι’ Αυτόν. Δεν λαμβάνει υπόψη το θέλημά Του, πόσο μάλλον προσπαθεί να Τον ικανοποιήσει κάνοντας το καθήκον του. Η απλούστερη εξήγηση είναι ότι το άτομο αυτό δεν είναι ειλικρινές προς τον Θεό, οπότε δεν έχει καμία απολύτως ελπίδα. Ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τους ανθρώπους για να δει αν πιστεύουν ειλικρινά σ’ Αυτόν· θέλει την ειλικρίνειά τους. Τι σημαίνει να είσαι ειλικρινής; (Να έχεις μια καρδιά που στρέφεται στον Θεό, μια καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό.) Σωστά. Εάν ένα άτομο δεν έχει καρδιά που στρέφεται προς τον Θεό, που υποτάσσεται σ’ Αυτόν, τότε μπορεί να αποκαλείται καλός άνθρωπος; Μπορεί ο Θεός να συμπαθήσει ένα τέτοιο άτομο; Μπορεί ένα άτομο που δεν ομονοεί με τον Θεό να κάνει πράξη την αλήθεια; Έχετε καρδιές που υποτάσσονται στον Θεό; Μπορείτε να σταθείτε δίπλα στον Θεό σε όλα τα πράγματα; Η καρδιά σας είναι στραμμένη προς τον Θεό; Το να πω ότι δεν έχετε καθόλου ειλικρίνεια θα ήταν άδικο για σας, αλλά το να πω ότι μισείτε πραγματικά τον Σατανά, ότι μπορείτε να εγκαταλείψετε τον Σατανά και να στραφείτε ολοκληρωτικά προς τον Θεό, θα ήταν επίσης εσφαλμένο. Αυτό απαιτεί να διαθέτετε μια καρδιά υποταγής στον Θεό, να επιδιώκετε την αλήθεια και να κατανοήσετε περισσότερη αλήθεια. Τι είδους καρδιά θέλει ο Θεός να έχουν οι άνθρωποι; Πρώτα απ’ όλα, αυτή η καρδιά πρέπει να είναι ειλικρινής, και πρέπει οι άνθρωποι να είναι σε θέση να εκτελούν ευσυνείδητα και προσγειωμένα το καθήκον τους, να είναι σε θέση να στηρίζουν το έργο της εκκλησίας, χωρίς να έχουν πλέον δήθεν «μεγάλες φιλοδοξίες» ή «υψηλούς στόχους». Κάθε βήμα αφήνει ένα αποτύπωμα καθώς ακολουθούν και λατρεύουν τον Θεό, συμπεριφέρονται ως δημιουργημένα όντα· δεν επιδιώκουν πλέον να γίνουν εξαιρετικά ή σπουδαία πρόσωπα, πόσο μάλλον ιδιαίτερα λειτουργικά άτομα, και δεν λατρεύουν τα δημιουργήματα σε εξωγήινους πλανήτες. Επιπλέον, αυτή η καρδιά πρέπει να αγαπάει την αλήθεια. Τι σημαίνει πρωτίστως το να αγαπά κανείς την αλήθεια; Σημαίνει να αγαπάει τα θετικά πράγματα, να έχει αίσθημα δικαιοσύνης, να είναι σε θέση να δαπανά τον εαυτό του ειλικρινά για τον Θεό, να Τον αγαπάει πραγματικά, να υποτάσσεται σ’ Αυτόν και να μαρτυρά γι’ Αυτόν. Φυσικά, μπορείς να επιτύχεις αυτά τα πράγματα μόνο εφόσον κατανοήσεις την αλήθεια. Κάποιος που έχει τέτοιου είδους καρδιά είναι ένα άτομο που έχει κανονική ανθρώπινη φύση. Κάποιος που έχει κανονική ανθρώπινη φύση πρέπει τουλάχιστον να διαθέτει συνείδηση και λογική. Πώς μπορείς να καταλάβεις αν ένα άτομο διαθέτει συνείδηση και λογική; Αν ο λόγος και οι πράξεις του είναι κατά βάση σύμφωνα με τα πρότυπα της συνείδησης και της λογικής, τότε από την ανθρώπινη οπτική είναι καλός άνθρωπος, και είναι κάποιος που ανταποκρίνεται σ’ ένα αποδεκτό πρότυπο. Αν μπορεί επίσης να κατανοήσει την αλήθεια και να ενεργήσει σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας, τότε πληροί τις απαιτήσεις του Θεού, οι οποίες είναι υψηλότερες από τα πρότυπα της συνείδησης και της λογικής. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό. Ο Θεός μάς έδωσε την πνοή της ζωής, και ο Θεός είναι που μας παρέχει, μας θρέφει και μας οδηγεί να ενηλικιωθούμε. Οι άνθρωποι με συνείδηση και λογική δεν μπορούν να ζουν για τον εαυτό τους ή για τον Σατανά· οφείλουν να ζουν για τον Θεό και να κάνουν το καθήκον τους». Αυτό είναι αλήθεια, αλλά είναι απλώς ένα γενικό πλαίσιο, ένα πρόχειρο σκαρίφημα. Όσον αφορά τις λεπτομέρειες του πώς να ζει κανείς στην πραγματικότητα για τον Θεό, αυτό περιλαμβάνει τη συνείδηση και τη λογική. Πώς λοιπόν ζει κανείς για τον Θεό; (Κάνοντας καλά το καθήκον που οφείλει να κάνει ένα δημιουργημένο ον.) Σωστά. Αυτή τη στιγμή, το μόνο που κάνετε εσείς είναι να εκπληρώνετε το καθήκον του ανθρώπου, αλλά στην πραγματικότητα, για ποιον το κάνετε; (Για τον Θεό.) Είναι για τον Θεό, είναι συνεργασία μαζί Του! Η αποστολή που σας έχει αναθέσει ο Θεός είναι το καθήκον σας. Είναι προαποφασισμένο, προκαθορισμένο και ρυθμισμένο από Εκείνον, ή με άλλα λόγια, ο Θεός είναι που σου αναθέτει αυτό το καθήκον και θέλει να το ολοκληρώσεις. Πώς μπορείς, λοιπόν, να βασιστείς στη συνείδησή σου για να το ολοκληρώσεις και να το κάνεις καλά; (Πρέπει να επιστρατεύσουμε όλη την προσπάθειά μας.) Πρέπει να επιστρατεύσεις όλη σου την προσπάθεια, πράγμα που αποτελεί εκδήλωση του ότι βασίζεσαι στη συνείδησή σου. Επιπλέον, πρέπει να εκπληρώσεις την ευθύνη σου με όλη σου την καρδιά —μην είσαι επιπόλαιος ως προς αυτό. Ο Θεός έχει τις προσδοκίες Του και το τίμημα της επίπονης προσπάθειάς Του πάνω μας. Βλέποντας ότι ο Θεός έχει προκαθορίσει ότι θα πρέπει να εκπληρώσουμε αυτήν την ευθύνη και να κάνουμε αυτό το καθήκον, οφείλουμε να μην Τον απογοητεύσουμε ή να Τον στενοχωρήσουμε. Θα πρέπει να κάνουμε καλά το καθήκον μας και να δώσουμε στον Θεό μια τέλεια, ικανοποιητική απάντηση. Βασιζόμαστε στον Θεό για όσα δεν μπορούμε να κάνουμε, μαθαίνουμε περισσότερα για τα επαγγέλματά μας και αναζητούμε περισσότερο τις αρχές της αλήθειας. Ο Θεός μάς δίνει ζωή, γι’ αυτό οφείλουμε να κάνουμε καλά το καθήκον μας· για κάθε ημέρα που ζούμε, οφείλουμε να κάνουμε το καθήκον της ημέρας αυτής. Θα πρέπει να κάνουμε αυτό που μας έχει εμπιστευτεί ο Θεός ως πρωταρχική μας αποστολή, να καταστήσουμε την εκτέλεση του καθήκοντός μας το υπ’ αριθμόν ένα πράγμα στη ζωή μας, προκειμένου να το ολοκληρώσουμε καλά. Παρόλο που δεν επιδιώκουμε την τελείωση, μπορούμε να καταβάλλουμε προσπάθεια για την αλήθεια και να ενεργούμε με βάση τα λόγια του Θεού και τις αρχές της αλήθειας, έτσι ώστε να ικανοποιούμε τον Θεό, να κάνουμε τον Σατανά να ντραπεί και να μην μετανιώνουμε για τίποτα. Αυτή είναι η στάση που πρέπει να έχουν οι πιστοί στον Θεό απέναντι στο καθήκον τους. Όταν θα έχεις ζήσει μέχρι τα σαράντα ή πενήντα —ή ακόμη και τα εβδομήντα ή τα ογδόντα— όταν θα ανατρέξεις στα πράγματα που έκανες όταν ήσουν νέος και αδαής, θα δεις ότι, παρόλο που είχες πολύ λίγα χρόνια, έκανες τα πάντα με όλη σου την καρδιά και τη δύναμη· ενεργούσες πάντα με βάση τη συνείδησή σου, δεν απογοήτευσες τον Θεό ούτε Τον στενοχώρησες, και μέσα στην καρδιά σου αποδεχόσουν την εξονυχιστική εξέταση και την επιθεώρηση του Θεού. Όταν όλα αυτά ολοκληρωθούν και δώσεις στον Θεό τις ολοκληρωμένες εξετάσεις σου, ο Θεός θα πει: «Παρ’ όλο που δεν έκανες σπουδαία δουλειά και τα αποτελέσματά σου ήταν μέτρια, χρησιμοποίησες όλη σου τη δύναμη και δεν παραμέλησες το καθήκον σου». Αυτό δεν σημαίνει να ενεργείς με βάση τη συνείδησή σου; Όταν λοιπόν οι άνθρωποι αποκαλύπτουν συχνά διαφθορά, έχουν τις προσωπικές τους επιλογές, επιθυμίες και προτιμήσεις, ακόμη και σε σημείο που παραβιάζουν εντελώς το πρότυπο της συνείδησής τους και χάνουν την κανονική τους ανθρώπινη φύση, τι πρέπει να γίνει; Πρέπει να προσεύχεσαι στον Θεό και να εγκαταλείπεις τον εαυτό σου, δεν μπορείς να επιτρέψεις σε αυτά τα πράγματα να σε περιορίζουν ή να ελέγχουν τη συνείδηση και τη λογική σου. Όταν η συνείδησή σου είναι σε θέση να κατευθύνει τις πράξεις σου, τον βιοπορισμό σου και τη ζωή σου, τότε θα είναι εύκολο να νικήσεις τις εγωιστικές επιθυμίες της σάρκας, και θα μπορέσεις να αποκτήσεις αυτήν την πτυχή της αλήθειας. Αυτό είναι το ελάχιστο που πρέπει να διαθέτεις. Όσον αφορά το είδος της ανθρώπινης καρδιάς που θέλει ο Θεός, για πόσες πτυχές μίλησα μόλις τώρα; (Για τρεις πτυχές: μια ειλικρινή καρδιά, μια καρδιά που αγαπά την αλήθεια, και που έχει συνείδηση και λογική). Στο πλαίσιο μιας ειλικρινούς καρδιάς και μιας καρδιάς που αγαπάει την αλήθεια υπάρχουν μερικές ακόμη λεπτομέρειες, θα πρέπει να το συλλογιστείτε αυτό και να το ανακεφαλαιώσετε αργότερα. Κατ’ ελάχιστον, αυτό που πρέπει να διαθέτει ένα άτομο είναι η συνείδηση και η λογική που θα έπρεπε να έχει κάποιος με κανονική ανθρώπινη φύση. Αν κάποιος δεν έχει συνείδηση ή λογική, τότε χάνει την κανονική του ανθρώπινη φύση, δεν μπορεί να κάνει τίποτα καλά, δεν μπορεί να πετύχει τίποτα, και στο τέλος θα αποτύχει εντελώς. Αλλά αν έχει μόνο συνείδηση και λογική, αν ζει με βάση τη συνείδησή του και δεν κάνει τίποτα κακό, αυτό ισοδυναμεί με την είσοδο στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό; Μπορεί να επιτύχει τον έπαινο του Θεού ζώντας μόνο με βάση τη συνείδηση και τη λογική του; Σίγουρα δεν μπορεί.

Η είσοδος στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό απαιτεί επίσης να έχει κανείς μια καρδιά που έχει φόβο Θεού. Κατ’ αρχάς, όσον αφορά τη θέση, οι άνθρωποι είναι δημιουργημένα όντα και είναι πολύ ταπεινά· ο Θεός είναι ο Δημιουργός, ο Ύψιστος. Όσον αφορά τον ανθρώπινο ορθολογισμό, τι πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι για να έχουν φόβο Θεού; Για παράδειγμα, ας πούμε ότι σου συμβαίνει κάτι, και πιστεύεις ότι το να ενεργήσεις με έναν τρόπο έρχεται σε αντίθεση με την αλήθεια, αλλά δεν ξέρεις τι πρέπει να κάνεις για να είσαι σε αρμονία με το θέλημα του Θεού. Αν έχεις μια καρδιά που να έχει φόβο Θεού, τι πρέπει να κάνεις; Πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό, να αναζητήσεις την αλήθεια, να βρεις το μονοπάτι της άσκησης της αλήθειας και, στη συνέχεια, να δράσεις. Αν κάποιος δεν έχει καρδιά με φόβο Θεού, πώς θα συμπεριφερθεί; Θα κάνει ό,τι θέλει, πιστεύοντας το εξής: «Εν πάση περιπτώσει, η πρόθεσή μου είναι καλή, οπότε δεν πειράζει να κάνω αυτό». Δεν κάνει ό,τι συμβουλεύουν οι άλλοι ούτε ακούει κανέναν άλλον· αποφασίζει να κάνει ό,τι σχεδιάζει για τον εαυτό του, και δεν μπορούν ούτε εννέα βόδια να τον αποτρέψουν. Είναι αυτό ένα άτομο που έχει καρδιά με φόβο Θεού; (Δεν είναι.) Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που, αν και γνωρίζουν ότι ο Θεός αρέσκεται στους ειλικρινείς ανθρώπους και ότι δεν μπορούν να λένε ψέματα, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι σε ένα ζήτημα, αν πουν την αλήθεια, θα ντροπιαστεί η υπόληψή τους, θα χαθεί το κέρδος τους και ίσως να μη διατηρηθεί η θέση τους. Σκέφτονται συνεχώς και εξακολουθούν να λένε ψέματα, σκεπτόμενοι: «Το να πω ψέματα μια φορά δεν έχει καμία σημασία, και δεν είναι ότι λέω πάντα ψέματα. Ακόμα κι αν λέω ψέματα, δεν βλέπω συνέπειες, οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα να πω ψέματα άλλη μια φορά». Αφού το υπολογίσουν, αποφασίζουν να δράσουν και δεν έχουν κανένα αίσθημα μομφής στην καρδιά τους ούτε θέλουν να προσευχηθούν και να δεχτούν την εξονυχιστική εξέταση του Θεού. Είναι αυτό ένα άτομο που έχει καρδιά με φόβο Θεού; (Δεν είναι.) Αν λοιπόν υπάρχει ένα άτομο που έχει μια καρδιά με φόβο Θεού, πώς θα συμπεριφέρεται; (Δεν θα ενεργεί απερίσκεπτα ή εσκεμμένα.) Αυτές οι δύο λέξεις είναι αρκετά κατάλληλες. Πώς μπορείς λοιπόν να κάνεις πράξη το να μην ενεργείς απερίσκεπτα ή εσκεμμένα; (Θα πρέπει να έχουμε μια καρδιά που αναζητά.) Όταν έρχονται αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα, μερικοί άνθρωποι αναζητούν απάντηση από τους άλλους, όταν όμως ο άλλος μιλά σύμφωνα με την αλήθεια, δεν την αποδέχονται, δεν μπορούν να υπακούσουν και σκέφτονται μέσα τους: «Κανονικά, είμαι καλύτερος από αυτόν. Αν ακούσω την πρότασή του αυτήν τη φορά, δεν θα φαίνεται ότι εκείνος είναι ανώτερος από εμένα; Όχι, δεν μπορώ να τον ακούσω για το συγκεκριμένο ζήτημα. Θα το κάνω με τον δικό μου τρόπο». Στη συνέχεια, βρίσκουν έναν λόγο και μια δικαιολογία για να καταρρίψουν την άποψη του άλλου. Τι είδους διάθεση είναι αυτή, όταν ένα άτομο βλέπει κάποιον που είναι καλύτερος από αυτόν και προσπαθεί να τον υποβιβάσει, διαδίδοντας φήμες γι’ αυτόν ή επιστρατεύοντας βδελυρά μέσα για να τον κακολογήσει και να υπονομεύσει τη φήμη του —ακόμη και να τον ποδοπατήσει— προκειμένου να προστατεύσει τη θέση του στο μυαλό των ανθρώπων; Αυτό δεν είναι απλώς αλαζονεία και έπαρση, είναι η διάθεση του Σατανά, είναι κακόβουλη διάθεση. Το ότι το άτομο αυτό μπορεί να επιτεθεί και να αποξενώσει ανθρώπους που είναι καλύτεροι και ισχυρότεροι από αυτό είναι ύπουλο και κακό. Και το ότι δεν θα σταματήσει μπροστά σε τίποτα προκειμένου να υποβιβάσει κάποιους ανθρώπους δείχνει ότι έχει σε μεγάλο βαθμό τον διάβολο μέσα του! Ζώντας σύμφωνα με τη διάθεση του Σατανά, μπορεί να μειώνει τους ανθρώπους, να προσπαθεί να τους τη φέρει, να τους δυσκολεύει τα πράγματα. Δεν διαπράττει έτσι το κακό; Και ζώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο, εξακολουθεί να πιστεύει ότι είναι εντάξει, ότι είναι καλός άνθρωπος —ωστόσο, όταν βλέπει κάποιον καλύτερο από αυτόν, είναι πιθανό να του κάνει τη ζωή δύσκολη, να τον ποδοπατά. Ποιο είναι το θέμα εδώ; Δεν είναι αδίστακτοι και ισχυρογνώμονες όσοι είναι ικανοί να διαπράττουν τέτοιου είδους κακές πράξεις; Τέτοιοι άνθρωποι σκέφτονται μόνο τα δικά τους συμφέροντα, εξετάζουν μόνο τα δικά τους συναισθήματα, και το μόνο που θέλουν είναι να επιτύχουν τις δικές τους επιθυμίες, φιλοδοξίες και στόχους. Δεν τους νοιάζει πόση ζημιά προκαλούν στο έργο της εκκλησίας και θα προτιμούσαν να θυσιάσουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού για να προστατεύσουν τη θέση τους στο μυαλό των ανθρώπων και τη φήμη τους. Δεν είναι αλαζονικοί και αυτάρεσκοι, εγωιστές και ποταποί οι άνθρωποι αυτοί; Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι μόνο αλαζονικοί και αυτάρεσκοι, είναι και εξαιρετικά εγωιστές και αχρείοι. Δεν νοιάζονται καθόλου για το θέλημα του Θεού. Τέτοιου είδους άνθρωποι έχουν καθόλου φόβο Θεού; Δεν έχουν τον παραμικρό φόβο Θεού. Γι’ αυτό ενεργούν ανεύθυνα και κάνουν ό,τι τους αρέσει, χωρίς καμία αίσθηση ενοχής, χωρίς κανέναν φόβο, χωρίς καμία νευρικότητα ή ανησυχία, και χωρίς να υπολογίζουν τις συνέπειες. Έτσι ενεργούν συχνά και έτσι συμπεριφέρονταν ανέκαθεν. Ποια είναι η φύση μιας τέτοιας συμπεριφοράς; Για να το θέσουμε ήπια, τέτοιοι άνθρωποι ζηλεύουν υπερβολικά και η επιθυμία τους για προσωπική φήμη και προσωπικό κύρος είναι πολύ έντονη· είναι πολύ δόλιοι και ύπουλοι. Μιλώντας πιο σοβαρά, η ουσία του προβλήματος είναι ότι τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν ούτε ελάχιστο φόβο Θεού στην καρδιά τους. Δεν σέβονται τον Θεό, πιστεύουν ότι οι ίδιοι είναι κάτι πολύ σπουδαίο και θεωρούν κάθε πτυχή του εαυτού τους ως υψηλότερη του Θεού και της αλήθειας. Μέσα τους, ο Θεός είναι ανάξιος αναφοράς και είναι ασήμαντος, και δεν κατέχει απολύτως καμία θέση στις καρδιές τους. Μπορούν όσοι δεν έχουν τον Θεό στην καρδιά τους και δεν σέβονται τον Θεό να κάνουν πράξη την αλήθεια; Με κανένα τρόπο. Άρα, όταν κυκλοφορούν ως συνήθως χαρούμενοι, όντας πολυάσχολοι και καταναλώνοντας πάρα πολλή ενέργεια, τι κάνουν; Αυτοί οι άνθρωποι ισχυρίζονται μάλιστα ότι έχουν εγκαταλείψει τα πάντα για να δαπανήσουν για τον Θεό και ότι υπέφεραν πολλά, αλλά στην πραγματικότητα, το κίνητρο, η αρχή και ο στόχος όλων των ενεργειών τους είναι η κοινωνική τους θέση και το κύρος τους, είναι να προστατεύσουν όλα τα συμφέροντά τους. Θα λέγατε ή όχι ότι ένας τέτοιος άνθρωπος είναι απαίσιος; Τι είδους άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια, αλλά δεν έχουν φόβο Θεού; Δεν είναι αλαζονικοί; Δεν είναι ο Σατανάς; Και σε ποια πράγματα λείπει περισσότερο ο φόβος του Θεού; Εκτός από τα κτήνη, στους πονηρούς και τους αντίχριστους, στους όμοιους των διαβόλων και του Σατανά. Δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια· στερούνται φόβου Θεού. Είναι ικανοί για κάθε κακό· είναι οι εχθροί του Θεού, αλλά και οι εχθροί του εκλεκτού λαού Του.

Σε ποια θέματα της καθημερινής σας ζωής έχετε μια καρδιά που έχει φόβο Θεού; Και σε ποια θέματα δεν έχετε; Μπορείς να μισήσεις κάποιον όταν σε προσβάλλει ή θίγει τα συμφέροντά σου; Και όταν μισείς κάποιον, είσαι σε θέση να τον τιμωρήσεις και να τον εκδικηθείς; (Ναι.) Τότε είσαι πολύ τρομακτικός! Αν δεν έχεις καρδιά με φόβο Θεού και είσαι ικανός να κάνεις κακά πράγματα, τότε αυτή η φαύλη διάθεσή σου είναι πάρα πολύ σοβαρή! Η αγάπη και το μίσος συνιστούν πράγματα που θα πρέπει να διαθέτει η κανονική ανθρώπινη φύση· πρέπει, όμως, να κάνεις σαφή διάκριση μεταξύ των πραγμάτων που αγαπάς και μισείς. Στην καρδιά σου, θα πρέπει να αγαπάς τον Θεό, την αλήθεια, τα θετικά πράγματα και τους αδελφούς και τις αδελφές σου, ενώ θα πρέπει να μισείς τον διάβολο Σατανά, τα αρνητικά πράγματα, τους αντίχριστους και τους πονηρούς ανθρώπους. Αν μπορείς να καταπιέζεις και να εκδικείσαι τους αδελφούς και τις αδελφές σου από μίσος, αυτό θα ήταν πολύ τρομακτικό, και αυτό αποτελεί τη διάθεση ενός κακού ατόμου. Μερικοί άνθρωποι έχουν απλώς απεχθείς σκέψεις και ιδέες —κακές ιδέες, αλλά ποτέ δεν θα έκαναν κάτι κακό. Αυτοί δεν είναι κακοί άνθρωποι, επειδή όταν συμβαίνει κάτι, είναι σε θέση να αναζητήσουν την αλήθεια, και δίνουν προσοχή στις αρχές στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονται και αντιμετωπίζουν τα πράγματα. Όταν αλληλεπιδρούν με τους άλλους, δεν τους ζητούν περισσότερα από όσα πρέπει· αν τα πάνε καλά με το άτομο, θα συνεχίσουν να αλληλεπιδρούν μαζί του· αν δεν τα πάνε καλά, τότε δεν θα το κάνουν. Ελάχιστα επηρεάζει την εκτέλεση του καθήκοντός τους ή την είσοδό τους στη ζωή. Ο Θεός είναι στην καρδιά τους και έχουν τον φόβο Του. Δεν επιθυμούν να προσβάλουν τον Θεό και φοβούνται να το κάνουν. Παρόλο που αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να υποθάλπουν ορισμένες λανθασμένες σκέψεις και ιδέες, είναι σε θέση να τις απορρίψουν ή να τις εγκαταλείψουν. Επιδεικνύουν αυτοσυγκράτηση στις ενέργειές τους και δεν εκστομίζουν ούτε μια λέξη που είναι ανάρμοστη ή που προσβάλλει τον Θεό. Κάποιος που μιλάει και ενεργεί με αυτόν τον τρόπο είναι κάποιος που έχει αρχές και κάνει πράξη την αλήθεια. Η προσωπικότητά σου μπορεί να είναι ασύμβατη με την προσωπικότητα κάποιου άλλου ατόμου, και μπορεί να μην τον συμπαθείς, αλλά όταν συνεργάζεσαι μαζί του, παραμένεις αμερόληπτος και δεν πρόκειται να εκτονώσεις την απογοήτευσή σου κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου ή να εκτονώσεις την απογοήτευσή σου στα συμφέροντα της οικογένειας του Θεού· είσαι σε θέση να χειρίζεσαι τις υποθέσεις σύμφωνα με τις αρχές. Τι είναι αυτό που εκδηλώνεται; Πρόκειται για εκδήλωση του ότι έχεις έναν στοιχειώδη σεβασμό για τον Θεό. Αν έχεις κάτι παραπάνω από αυτό, όταν βλέπεις ότι κάποιος άλλος έχει κάποιες ανεπάρκειες ή αδυναμίες, τότε, ακόμη και αν σε έχει προσβάλει ή έχει μια προκατάληψη απέναντί σου, εσύ έχεις μέσα σου την ικανότητα να του συμπεριφερθείς σωστά και να τον βοηθήσεις με αγάπη. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει αγάπη μέσα σου, ότι είσαι ένα άτομο που διαθέτει ανθρώπινη φύση, ότι είσαι κάποιος που είναι ευγενικός και που μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια, ότι είσαι ένα ειλικρινές άτομο που διαθέτει τις πραγματικότητες της αλήθειας και ότι είσαι κάποιος που έχει σεβασμό προς τον Θεό. Εάν είσαι ακόμα μικρού αναστήματος, αλλά έχεις θέληση, και είσαι πρόθυμος να πασχίσεις για την αλήθεια και να πασχίσεις να κάνεις τα πράγματα σύμφωνα με τις αρχές, και είσαι σε θέση να αντιμετωπίζεις τα πράγματα και να ενεργείς απέναντι στους άλλους με αρχές, τότε κι αυτό λογίζεται ως ότι έχεις κάποιον σεβασμό για τον Θεό· αυτό είναι το πιο θεμελιώδες. Αν δεν μπορείς να πετύχεις ούτε αυτό, και δεν μπορείς να συγκρατηθείς, τότε βρίσκεσαι σε μεγάλο κίνδυνο και είσαι αρκετά τρομακτικός. Αν σου δινόταν κάποια θέση, θα μπορούσες να τιμωρείς τους ανθρώπους και να τους ταλαιπωρείς· τότε θα ήσουν ικανός να μετατραπείς σε αντίχριστο ανά πάσα στιγμή. Είτε κάποιος είναι καλός είτε κακός, όπως κι αν πιστεύει στον Θεό ή σε όποιο μονοπάτι κι αν βαδίζει, θα αποκαλυφθεί μέσα σε λίγα χρόνια. Πρέπει να φέρεσαι στους ανθρώπους σύμφωνα με τις αρχές, άσχετα με το ποιο θα είναι το αποτέλεσμά τους, αν πρέπει να τιμωρηθούν ή να ανταμειφθούν —αυτό είναι θέμα του Θεού. Εφόσον είσαι σε θέση να τους διακρίνεις και να τους συμπεριφέρεσαι σύμφωνα με τις αρχές, αυτό αρκεί. Με όποιον κι αν έχεις να κάνεις, εφόσον ο Θεός δεν έχει αποφασίσει τι είδους έκβαση θα έχουν τέτοιου είδους άνθρωποι, η εκκλησία δεν τους έχει αποβάλει, και ο Θεός δεν τους έχει τιμωρήσει, και σώζονται, θα πρέπει να τους βοηθάς υπομονετικά, από αγάπη· δεν θα πρέπει να προσδιορίζεις το αποτέλεσμα τέτοιων ανθρώπων ούτε θα πρέπει να χρησιμοποιείς ανθρώπινα μέσα για να τους τιμωρήσεις. Αν έχουν ξεσπάσματα διαφθοράς, μπορείς να τους αντιμετωπίσεις και να τους κλαδέψεις, ή να ανοίξεις ειλικρινά την καρδιά σου και να προβείς σε συναναστροφή προκειμένου να τους βοηθήσεις. Ωστόσο, εάν συλλογίζεσαι να τιμωρήσεις, να εξοστρακίσεις και να παγιδέψεις αυτούς τους ανθρώπους, προσπαθώντας να διορθώσεις λάθη εν ονόματι του Ουρανού, τότε θα έχεις πρόβλημα. Θα ήταν αυτό συμβατό με την αλήθεια; Η ύπαρξη τέτοιων σκέψεων θα οφειλόταν στο ότι είσαι θερμόαιμος· αυτές οι σκέψεις προέρχονται από τον Σατανά και πηγάζουν από την ανθρώπινη μνησικακία, καθώς επίσης και από τη ζήλια και την αποστροφή των ανθρώπων. Μια τέτοιου είδους συμπεριφορά δεν συμφωνεί με την αλήθεια. Είναι κάτι που θα επέφερε αντίποινα σε σένα και δεν πρέπει να το κάνεις. Είστε ικανοί να επινοείτε διάφορους τρόπους για να τιμωρείτε ανθρώπους επειδή δεν τους συμπαθείτε ή επειδή δεν τα πηγαίνουν καλά μαζί σου; Έχετε κάνει ποτέ κάτι τέτοιο στο παρελθόν; Πόσα απ’ αυτά έχετε κάνει; Δεν υποτιμούσατε πάντοτε έμμεσα τους ανθρώπους, δεν κάνατε δηκτικά σχόλια και δεν ήσασταν σαρκαστικοί απέναντί τους; Σε τι κατάσταση ήσασταν όταν κάνατε τέτοια πράγματα; Εκείνη τη στιγμή εκτονωνόσασταν και νιώθατε χαρούμενοι· είχατε το πάνω χέρι. Αργότερα, ωστόσο, σκεφτόσασταν μέσα σας: «Έκανα μια άκρως ποταπή πράξη. Δεν είμαι θεοφοβούμενος και φέρθηκα εντελώς άδικα σε αυτόν τον άνθρωπο». Αισθανόσασταν ένοχοι βαθιά μέσα σας; (Ναι.) Παρόλο που δεν είστε θεοφοβούμενοι, διαθέτετε τουλάχιστον κάποιο αίσθημα συνείδησης. Συνεπώς, εξακολουθείτε να είστε ικανοί να ξανακάνετε κάτι αντίστοιχο στο μέλλον; Μπορείς ακόμη να επιτεθείς και να ζητήσεις εκδίκηση από τους ανθρώπους κάθε φορά που τους σιχαίνεσαι και δεν τα πας καλά μαζί τους, ή κάθε φορά που δεν σε υπακούν ή δεν σε ακούν; Τι είδους ανθρώπινη φύση διαθέτει κάποιος που κάνει κάτι τέτοιο; Ως προς την ανθρώπινη φύση του, είναι μοχθηρός. Συγκρινόμενος με την αλήθεια, δεν σέβεται τον Θεό. Στην ομιλία και τις πράξεις του, δεν έχει αρχές· ενεργεί αλόγιστα, λέγοντας και κάνοντας ό,τι θέλει. Αυτοί οι άνθρωποι διαθέτουν τις πραγματικότητες της αλήθειας; Φυσικά όχι· η απάντηση είναι «όχι», εκατό τοις εκατό. Μπορεί ένας άνθρωπος που δεν έχει καρδιά με φόβο Θεού να υποταχθεί αληθινά σ’ Αυτόν και να Τον λατρέψει; Σίγουρα δεν μπορεί.

Κάποιοι λένε: «Βλέποντας τις καταστροφές να επέρχονται, προσεύχομαι συχνά στον Θεό, δεν τολμώ να εγκαταλείψω τον Θεό σε καμία στιγμή και ζητώ την καθοδήγηση και την προστασία του Θεού. Καθώς περπατάω στον δρόμο μόνος μου τη νύχτα, όταν με πλησιάζει ο κίνδυνος, στηρίζομαι πάντα στον Θεό, δεν τολμώ να Τον αφήσω και Του ζητώ να με βοηθήσει. Όταν κάνω το καθήκον μου, η καρδιά μου προσεύχεται συνεχώς στον Θεό και Του ζητάει πράγματα, ώστε να μη με αφήσει να είμαι επιπόλαιος και να αναλάβει Εκείνος τα ηνία. Έχω προσπαθήσει στο παρελθόν, και αν δεν εργάζεται ο Θεός, τότε δεν μπορώ να κάνω τίποτα, και εγώ ο ίδιος δεν έχω τίποτα». Είναι αυτό ένα άτομο που έχει καρδιά με φόβο Θεού; (Όχι.) Είναι λάθος να βασίζεται κανείς στον Θεό; Είναι λάθος να ζητά κανείς προστασία από τον Θεό; Τα λόγια που λέγονται εδώ δεν είναι λανθασμένα, αλλά αυτού του είδους η κατάσταση είναι αφύσικη. Σημαίνει ότι βρίσκεις τον Θεό μόνο επειδή δεν έχεις τίποτα να σε στηρίξει και πουθενά να πας, είσαι αναγκασμένος και δεν έχεις καμία επιλογή στο θέμα, και θέλεις να χρησιμοποιήσεις τον Θεό για να κάνει πράγματα για σένα, προκειμένου να πετύχεις τους στόχους σου. Είναι αυτό φόβος Θεού; Όταν δεν θα έχεις κανένα πρόβλημα, θα έχεις ήδη ξεχάσει εντελώς τον Θεό. Όταν είσαι πανευτυχής, όταν είσαι πλημμυρισμένος από επιτυχία, όταν η θέση σου έχει ανυψωθεί πάνω από όλους τους άλλους, σε σημείο να σε κολακεύουν και να σε λατρεύουν, πώς είναι δυνατόν να μη βασίζεσαι και τότε στον Θεό; Πώς γίνεται να μην αποδέχεσαι την εξονυχιστική εξέταση του Θεού ή να μην αναζητάς την καθοδήγησή Του; Πώς γίνεται να μη ρωτάς τον Θεό αν όλα όσα κάνεις συμμορφώνονται με το θέλημά Του ή όχι; Όταν πράττεις το κακό, όταν εξυψώνεις τον εαυτό σου και μαρτυράς γι’ αυτόν, πώς γίνεται να μη ρωτάς τον Θεό αν αυτό συμμορφώνεται ή όχι με το θέλημά Του; Πώς γίνεται να μην κάνεις αυτοκριτική και να μη βασίζεσαι στον Θεό για να συγκρατηθείς; Τι είδους πρόβλημα είναι αυτό; Πώς ονομάζονται όλες αυτές οι καταστάσεις; Δεν έχεις καρδιά με φόβο Θεού. Μπορεί ένα άτομο που δεν έχει καρδιά με φόβο Θεού να κάνει καλά το καθήκον του; Μπορεί να γίνει ένας πραγματικά καλός άνθρωπος; Μπορεί να εισέλθει στην πραγματικότητα της αλήθειας; (Όχι, δεν μπορεί.) Πραγματικά δεν μπορεί. Χωρίς μια καρδιά με φόβο Θεού, δεν μπορεί με τίποτα να κάνει καλά το καθήκον του ούτε μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια ή να υποταχθεί στον Θεό, ακόμη κι αν το θέλει. Χωρίς μια καρδιά με φόβο Θεού, δεν είναι εύκολο να κάνει πράξη την αλήθεια. Αν θέλει να κάνει καλά το καθήκον του, σίγουρα θα υπάρξουν πάρα πολλές δυσκολίες και αναστατώσεις, και δεν μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια με επιτυχία. Αυτήν τη στιγμή, πρέπει να ηρεμήσετε την καρδιά σας και να σκεφτείτε για μια στιγμή. Με βάση το σημερινό σας ανάστημα, εξακολουθεί να είναι πολύ δύσκολο να κάνετε το καθήκον σας σε αποδεκτό επίπεδο, επειδή η πλειονότητα από εσάς έχει μόνο μια αντίληψη των γραμμάτων του δόγματος και των κανόνων, καθώς και διαθέτει κάποιες προσωπικές επιθυμίες, ιδανικά και ενθουσιασμό. Όμως, η αφετηρία σας και τα πρότυπα της άσκησής σας δεν είναι εδραιωμένα πάνω στα θεμέλια του λόγου του Θεού. Εξακολουθείτε να μην έχετε εισέλθει όντως στην πραγματικότητα της αλήθειας· τηρείτε μόνο τους κανόνες. Αν δεν επιδιώξετε την αλήθεια, το μέλλον θα είναι πολύ επικίνδυνο για σας. Αν πιστεύετε στον Θεό, αλλά δεν κάνετε πράξη την αλήθεια ούτε υποτάσσεστε στον Θεό, τότε αργά ή γρήγορα θα αποκλειστείτε. Το αν ένα άτομο πιστεύει αληθινά ή ψευδώς δεν υπολογίζεται σε χρόνια· απλώς το γεγονός ότι πιστεύετε στον Θεό για πολλά χρόνια, για μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν σημαίνει ότι πιστεύετε αληθινά και ότι ο Θεός θα σας εγκρίνει. Στο τέλος, ο Θεός δεν θα αναγνωρίσει τους ανθρώπους που δεν κάνουν πράξη την αλήθεια. Θα τους αποκαλύψει και θα τους αποκλείσει. Οφείλετε να το καταλάβετε αυτό.

Μόλις συναναστραφήκαμε πάνω σε τέσσερις προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται για να εισέλθει κανείς στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό. Υπάρχει όμως μια ακόμη, τελευταία προϋπόθεση, η οποία είναι η πιο κρίσιμη από όλες, και είναι επίσης κάτι που λέτε συχνά. Αναλογιστείτε για μια στιγμή ποια μπορεί να είναι αυτή. (Να αγαπάς τον Θεό.) Προς το παρόν, δεν θα αναφερθούμε στην αγάπη προς τον Θεό, κάτι στο οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι υπολείπονται κατά πολύ. Ας αναφερθούμε σε κάτι πιο πρακτικό και αληθινό, το οποίο περιλαμβάνει μια αλήθεια που οι άνθρωποι μπορούν πραγματικά να ζήσουν σύμφωνα με αυτήν. (Να υποτάσσεσαι στον Θεό.) Σωστά. Είναι να έχεις μια καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό. Τις περισσότερες φορές, όταν συμβαίνει κάτι στους ανθρώπους, στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουν τις σωστές αρχές άσκησης ούτε ξέρουν ποια κατεύθυνση να ακολουθήσουν ή προς ποιον στόχο να εργαστούν. Αλλά εδώ υπάρχει ένα ζήτημα σχετικά με τη στάση και την κατάστασή τους: Πρέπει να έχουν μια καρδιά που να υποτάσσεται στον Θεό. Αυτό είναι που χρειάζεται περισσότερο να διαθέτουν οι άνθρωποι. Για παράδειγμα: Ας πούμε ότι σου συμβαίνει κάτι και δεν ξέρεις τι να κάνεις ούτε έχεις ακούσει κανέναν άλλον να σου λέει τι να κάνεις. Αυτό το θέμα μπορεί να μην είναι σύμφωνο με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου, και μπορεί να μην είναι πραγματικά του γούστου σου· έτσι, υπάρχει κάποια αντίσταση μέσα στην καρδιά σου, και είσαι λίγο αναστατωμένος. Τι πρέπει να κάνεις, λοιπόν; Υπάρχει ένας απλούστερος τρόπος άσκησης, ο οποίος είναι να υποταχθείς πρώτα. Η υποταγή δεν είναι μια εξωτερική πράξη ή μια ρήση, ούτε ένας λεκτικός ισχυρισμός —μέσα της υπάρχει μια κατάσταση. Αυτό δεν θα πρέπει να σας είναι άγνωστο. Με βάση τις δικές σας πραγματικές εμπειρίες, πώς πιστεύετε ότι μιλούν, ενεργούν και σκέφτονται οι άνθρωποι, και ποια κατάσταση και στάση έχουν, όταν υποτάσσονται πραγματικά; (Όσον αφορά τα πράγματα που δεν καταλαβαίνουν ακόμη, αφήνουν πρώτα στην άκρη τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους. Αναζητούν την αλήθεια και το θέλημα του Θεού. Αν και μετά την αναζήτηση εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν, τότε μαθαίνουν να περιμένουν τη στιγμή του Θεού). Αυτή είναι μια πτυχή του θέματος. Τι άλλο; (Όταν κλαδεύονται και αντιμετωπίζονται, δεν επιχειρηματολογούν ούτε προσπαθούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.) Αυτή είναι μια ακόμη πτυχή αυτής της κατάστασης. Μερικοί άνθρωποι, παρόλο που δεν επιχειρηματολογούν ή δεν υπερασπίζονται τον εαυτό τους κατά πρόσωπο, είναι εντούτοις γεμάτοι παράπονα και δυσαρέσκεια. Δεν το λένε κατά πρόσωπο, αλλά μιλούν απερίσκεπτα πίσω από την πλάτη σου, διαδίδοντάς το παντού. Είναι αυτή μια στάση υποταγής; (Δεν είναι.) Άρα, τι ακριβώς είναι η στάση υποταγής; Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να έχεις θετική στάση: Όταν σε κλαδεύουν και σε αντιμετωπίζουν, δεν αναλύεις το σωστό και το λάθος στην αρχή —απλώς το αποδέχεσαι, με υποτακτική καρδιά. Για παράδειγμα, κάποιος μπορεί να πει ότι έκανες κάποιο λάθος. Παρόλο που δεν καταλαβαίνεις μέσα σου και δεν ξέρεις τι έκανες λάθος, εντούτοις το αποδέχεσαι. Η αποδοχή είναι πρωτίστως μια θετική στάση. Επιπλέον, υπάρχει μια στάση που είναι ελαφρώς πιο παθητική, η οποία είναι να παραμένεις σιωπηλός και να μην προβάλλεις καμία αντίσταση. Τι είδους συμπεριφορές συνεπάγεται αυτό; Δεν επιχειρηματολογείς, δεν υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου και δεν βρίσκεις αντικειμενικές δικαιολογίες για τον εαυτό σου. Αν βρίσκεις συνεχώς δικαιολογίες, και προβάλλεις επιχειρήματα για τον εαυτό σου, και μεταθέτεις την ευθύνη σε άλλους ανθρώπους, αυτό είναι αντίσταση; Αυτό αποτελεί διάθεση επαναστατικότητας. Δεν θα πρέπει να απορρίπτεις, να αντιστέκεσαι ή να επιχειρηματολογείς. Ακόμα κι αν επιχειρηματολογείς σωστά, είναι αυτό η αλήθεια; Είναι μια αντικειμενική δικαιολογία του ανθρώπου, όχι η αλήθεια. Αυτήν τη στιγμή, δεν σε ρωτάω για αντικειμενικές δικαιολογίες —γιατί έγιναν τα πράγματα ή πώς προέκυψαν. Αντίθετα, λέω ότι η φύση των πράξεών σου δεν συνάδει με την αλήθεια. Αν έχεις γνώση σε αυτό το επίπεδο, θα είσαι πραγματικά σε θέση να αποδεχτείς και να μην αντισταθείς. Το κλειδί είναι να έχεις κατ’ αρχάς μια στάση υποταγής όταν σου συμβαίνουν πράγματα. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που πάντα επιχειρηματολογούν και υπερασπίζονται τον εαυτό τους όταν έρχονται αντιμέτωποι με το κλάδεμα και την αντιμετώπιση: «Δεν φταίω μόνο εγώ γι’ αυτό, άρα πώς μου φορτώθηκε η ευθύνη; Γιατί δεν μιλάει κανείς για λογαριασμό μου; Γιατί μόνο εγώ αναλαμβάνω την ευθύνη γι’ αυτό; Πρόκειται πραγματικά για μια κατάσταση του τύπου “όλοι καρπώνονται τα οφέλη, αλλά μόνο ένα άτομο αναλαμβάνει την ευθύνη”. Είμαι τόσο άτυχος!» Τι είδους συναίσθημα είναι αυτό; Είναι αντίσταση. Παρόλο που εξωτερικά γνέφουν με το κεφάλι, και παραδέχονται το λάθος τους και το αποδέχονται με τα λόγια τους, μέσα τους παραπονιούνται: «Αν πρόκειται να με αντιμετωπίσετε, τότε κάντε το, αλλά γιατί χρειάζεται να μιλάτε τόσο σκληρά; Με επικρίνετε μπροστά σε τόσους ανθρώπους, αλλά πού να κρύψω το πρόσωπό μου; Δεν με αντιμετωπίζετε με αγάπη! Έκανα απλώς ένα μικρό λάθος, οπότε γιατί συνεχίζετε να μιλάτε ασταμάτητα;» Έτσι, αντιστέκονται και απορρίπτουν αυτήν τη μεταχείριση στην καρδιά τους, αντιδρώντας πεισματικά σ’ αυτήν, και είναι παράλογοι και εριστικοί. Κάποιος που έχει αυτές τις σκέψεις και τα συναισθήματα είναι ξεκάθαρα αντιδραστικός και ανταγωνιστικός, οπότε πώς μπορεί να έχει μια πραγματικά υποτακτική στάση; Όταν έρχεται κανείς αντιμέτωπος με το κλάδεμα και την αντιμετώπιση, ποιες ενέργειες συνιστούν μια αποδεκτή, υποτακτική στάση; Τουλάχιστον, πρέπει να είσαι λογικός και να διαθέτεις λογική. Πρέπει πρώτα να υποταχθείς, και δεν πρέπει να αντισταθείς ή να το απορρίψεις, και πρέπει να το αντιμετωπίσεις με λογική. Με αυτόν τον τρόπο, θα διαθέτεις το ελάχιστο επίπεδο λογικής. Αν θέλεις να επιτύχεις την αποδοχή και την υποταγή, πρέπει να κατανοήσεις την αλήθεια. Δεν είναι απλό πράγμα να κατανοήσεις την αλήθεια. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να κατανοήσεις τα πράγματα από την οπτική του Θεού: Το λιγότερο που πρέπει να γνωρίζεις είναι ότι το κλάδεμα και η αντιμετώπιση είναι κάτι που ο Θεός επιτρέπει να σου συμβεί ή προέρχεται από τον Θεό. Ανεξάρτητα από το αν η αντιμετώπιση και το κλάδεμα είναι απολύτως λογικά ή όχι, θα πρέπει να έχεις μια στάση αποδοχής και υποταγής. Αυτή είναι μια εκδήλωση υποταγής στον Θεό, και ταυτόχρονα είναι και αποδοχή της εξονυχιστικής εξέτασης του Θεού. Αν απλώς επιχειρηματολογείς και υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου, θεωρώντας ότι το κλάδεμα και η αντιμετώπιση προέρχονται από τον άνθρωπο και όχι από τον Θεό, τότε η κατανόησή σου είναι εσφαλμένη. Πρώτον, δεν έχεις αποδεχτεί την εξονυχιστική εξέταση του Θεού, και δεύτερον, δεν έχεις ούτε υποτακτική στάση ούτε υποτακτική συμπεριφορά στο περιβάλλον που ο Θεός έχει δημιουργήσει για σένα. Έτσι είναι κάποιος που δεν υποτάσσεται στον Θεό. Μερικοί άνθρωποι δεν αποδέχονται την αλήθεια ή δεν κάνουν αυτοκριτική όταν υφίστανται κλάδεμα και αντιμετώπιση· απλώς ακολουθούν τυφλά τους κανόνες. Οι πράξεις τους παραβιάζουν σαφώς τις αρχές και ρίχνουν όλη την ευθύνη στον Σατανά. Λένε: «Ο Σατανάς είναι ο μόνος που μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο. Ποιος άφησε αυτόν τον παλιοσατανά να παρουσιαστεί τυφλά, να δράσει τυφλά, να διαταράξει τυφλά τα πράγματα και να δημιουργήσει τυφλά αναστάτωση; Ο Σατανάς θα πρέπει να αντιμετωπιστεί, να κλαδευτεί, να ντροπιαστεί υπερβολικά ώστε να μη μπορεί δείξει το πρόσωπό του, και να ταπεινωθεί! Ο Σατανάς θα πρέπει να αναλάβει την ευθύνη γι’ αυτό· δεν έχει καμία σχέση μ’ εμένα! Όλη η ευθύνη θα πρέπει να πάει στον Σατανά!» Τότε, η καρδιά τους θα ικανοποιηθεί και θα νομίζουν ότι έχουν νικήσει τον Σατανά. Δεν είναι παράλογος αυτός ο τρόπος σκέψης; Προφανώς, οι ίδιοι έκαναν κάτι λάθος και λένε ότι το έκανε ο Σατανάς. Ήταν λοιπόν στην πραγματικότητα αυτοί, ή ήταν ο Σατανάς; (Οι ίδιοι το έκαναν.) Καταλαβαίνουν πραγματικά ότι οι ίδιοι είναι ο Σατανάς; (Δεν το καταλαβαίνουν.) Μισούν λοιπόν στην πραγματικότητα τον Σατανά, ή τον εαυτό τους; Δεν το λένε ξεκάθαρα. Εν ολίγοις, κάποιος που δεν δέχεται το κλάδεμα ή την αντιμετώπιση είναι κάποιος που δεν υποτάσσεται καθόλου στον Θεό. Η υποταγή είναι το δυσκολότερο μάθημα απ’ όλα. Για την πλειονότητα των ανθρώπων, όταν τους συμβαίνει κάτι που είναι σύμφωνο με τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, και σύμφωνο με τα δικά τους γούστα, νιώθουν μια χαρά, οπότε υποτάσσονται ευχαρίστως, και όλα κυλούν ομαλά. Η καρδιά τους είναι ήρεμη και γαλήνια, και είναι ευτυχισμένοι και ευχαριστημένοι. Όταν όμως έρχονται αντιμέτωποι με κάτι που δεν συνάδει με τις δικές τους αντιλήψεις ή με κάτι που τους είναι δυσμενές, δεν μπορούν να υποταχθούν, παρόλο που γνωρίζουν ότι θα έπρεπε. Πονάνε, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να υποφέρουν σιωπηλά και δυσκολεύονται να μιλήσουν για τις δυσκολίες τους. Νιώθουν θλίψη και είναι γεμάτοι παράπονα που δεν έχουν πού να πάνε, οπότε η καρδιά τους βράζει: «Οι άλλοι έχουν δίκιο. Έχουν υψηλότερο κύρος από μένα· πώς μπορώ να μην τους ακούσω; Καλύτερα να αποδεχτώ τη μοίρα μου. Θα πρέπει να είμαι πιο προσεκτικός την επόμενη φορά και να μη ρισκάρω —οι άνθρωποι που ρισκάρουν αντιμετωπίζονται. Δεν είναι εύκολο να υποταχθείς. Είναι πολύ δύσκολο! Η φωτιά του ενθουσιασμού μου έχει σβήσει με έναν κουβά κρύο νερό. Ήθελα να είμαι απλός και ανοιχτός, αλλά το αποτέλεσμα ήταν να λέω συνέχεια το λάθος πράγμα και να αντιμετωπίζομαι συνέχεια. Στο μέλλον, θα παραμείνω σιωπηλός και θα είμαι ένας άνθρωπος που ευχαριστεί τους άλλους». Τι είδους στάση είναι αυτή; Πρόκειται για μετάβαση από το ένα άκρο στο άλλο. Ποιος είναι ο απώτερος στόχος του να αφήνει ο Θεός τους ανθρώπους να πάρουν το μάθημα της υποταγής; Όσα λάθη και πόνο κι αν υποστείς εκείνη τη στιγμή, όσο κι αν ντροπιαστείς ή όσο κι αν πληγεί η υπόληψή σου, η ματαιοδοξία σου ή η φήμη σου, όλα αυτά είναι δευτερεύοντα. Το πιο σημαντικό είναι να αντιστρέψεις την κατάστασή σου. Ποια κατάσταση; Υπό κανονικές συνθήκες, υπάρχει ένα είδος αδιαλλαξίας και ανυπότακτης κατάστασης στα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων, το οποίο οφείλεται κυρίως στο ότι, μέσα τους, έχουν ένα συγκεκριμένο είδος ανθρώπινης λογικής και ένα σύνολο ανθρώπινων αντιλήψεων, που έχουν ως εξής: «Εφόσον οι προθέσεις μου είναι σωστές, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, δεν θα πρέπει να με αντιμετωπίζεις και, αν το κάνεις, εγώ δεν χρειάζεται να υπακούω». Δεν αναλογίζονται αν οι πράξεις τους συνάδουν με τις αρχές της αλήθειας ή ποιες θα είναι οι συνέπειες. Αυτό στο οποίο εμμένουν είναι πάντα το εξής: «Εφόσον οι προθέσεις μου είναι καλές και σωστές, ο Θεός θα πρέπει να με αποδεχτεί. Ακόμη κι αν το αποτέλεσμα δεν είναι καλό, δεν θα πρέπει να με κλαδέψεις ή να με αντιμετωπίσεις, πόσο μάλλον οφείλεις να με καταδικάσεις». Αυτή είναι η ανθρώπινη επιχειρηματολογία, έτσι δεν είναι; Αυτές είναι αντιλήψεις του ανθρώπου, σωστά; Ο άνθρωπος προσηλώνεται διαρκώς στη δική του επιχειρηματολογία —υπάρχει καθόλου υποταγή σ’ αυτό; Έχεις μετατρέψει την επιχειρηματολογία σου σε αλήθεια κι έχεις παραμερίσει την αλήθεια. Πιστεύεις ότι αυτό που συμφωνεί με την επιχειρηματολογία σου είναι η αλήθεια, και αυτό που δεν συμφωνεί δεν είναι. Υπάρχει κανείς πιο γελοίος; Υπάρχει κανείς πιο αλαζονικός και αυτάρεσκος; Ποια διεφθαρμένη διάθεση πρέπει να διορθώσουμε για να αντλήσουμε το δίδαγμα της υποταγής; Ουσιαστικά τη διάθεση της αλαζονείας και της αυταρέσκειας, που είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στο να ασκούν οι άνθρωποι την αλήθεια και να υποτάσσονται τον Θεό. Οι άνθρωποι με αλαζονική και αυτάρεσκη διάθεση κλίνουν περισσότερο προς την επιχειρηματολογία και την ανυπακοή, πιστεύουν πάντα ότι έχουν δίκιο, άρα τίποτα δεν είναι πιο επείγον από το να διορθώσει κανείς και να αντιμετωπίσει την αλαζονική και αυτάρεσκη διάθεσή του. Όταν οι άνθρωποι γίνουν υποτακτικοί και σταματήσουν να επιχειρηματολογούν για τον εαυτό τους, το πρόβλημα της παρακοής θα επιλυθεί και θα υπάρχει δυνατότητα υποταγής από την πλευρά τους. Για να μπορέσουν οι άνθρωποι να επιτύχουν την υποταγή, δεν χρειάζεται να έχουν κάποιον βαθμό ορθολογισμού; Πρέπει να έχουν τη σύνεση ενός κανονικού ανθρώπου. Σε κάποιο θέμα, για παράδειγμα, ανεξάρτητα από το αν πράξαμε το σωστό ή όχι, αν ο Θεός δεν είναι ικανοποιημένος, θα πρέπει να πράττουμε όπως λέει και να μεταχειριζόμαστε τα λόγια Του ως το πρότυπο για τα πάντα. Είναι λογικό αυτό; Τέτοια είναι η σύνεση που πρέπει να συναντάται στους ανθρώπους πριν από οτιδήποτε άλλο. Ανεξάρτητα από το πόσο υποφέρουμε, και ανεξάρτητα από το ποιες είναι οι προθέσεις, οι στόχοι και οι λόγοι μας, εάν ο Θεός δεν είναι ικανοποιημένος —εάν οι απαιτήσεις Του δεν έχουν ικανοποιηθεί— τότε αναμφισβήτητα οι πράξεις μας δεν ήταν σύμφωνες με την αλήθεια, γι’ αυτό πρέπει να ακούμε τον Θεό και να Του υποτασσόμαστε, και δεν θα πρέπει να προσπαθούμε να επιχειρηματολογούμε ή να βρίσκουμε δικαιολογίες έναντί Του. Όταν διαθέτεις τέτοιον ορθολογισμό, όταν έχεις τη σύνεση ενός κανονικού ανθρώπου, είναι εύκολο να επιλύεις τα προβλήματά σου και θα είσαι πραγματικά υποτακτικός. Σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεσαι, δεν θα είσαι επαναστατικός ούτε και θα αψηφάς τις απαιτήσεις του Θεού: δεν θα αναλύεις εάν αυτό που ζητά ο Θεός είναι σωστό ή λάθος, καλό ή κακό, και θα είσαι σε θέση να υπακούς —διορθώνοντας έτσι την κατάσταση της επιχειρηματολογίας, της αδιαλλαξίας και της παρακοής. Έχουν όλοι αυτές τις ανυπότακτες καταστάσεις μέσα τους; Αυτές οι καταστάσεις εμφανίζονται συχνά στους ανθρώπους, κι εκείνοι σκέφτονται: «Εφόσον η προσέγγισή μου, οι προτάσεις και οι υποδείξεις μου είναι λογικές, τότε ακόμα κι αν παραβιάζω τις αρχές της αλήθειας, δεν θα πρέπει να με κλαδεύουν ή να με αντιμετωπίζουν, γιατί δεν έχω διαπράξει κακό». Αυτή είναι μια κοινή κατάσταση στους ανθρώπους. Άποψή τους είναι ότι, εάν δεν έχουν διαπράξει το κακό, δεν θα πρέπει να κλαδεύονται και να αντιμετωπίζονται. Μόνο τα άτομα που έχουν διαπράξει το κακό θα πρέπει να κλαδεύονται και να αντιμετωπίζονται. Είναι ορθή αυτή η άποψη; Σίγουρα όχι. Το κλάδεμα και η αντιμετώπιση στοχεύουν κυρίως στις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων. Εάν κάποιος έχει διεφθαρμένη διάθεση, θα πρέπει να κλαδεύεται και να αντιμετωπίζεται. Εάν κλαδευόταν και αντιμετωπιζόταν μόνον αφού διέπραττε το κακό, θα ήταν ήδη πολύ αργά, γιατί θα είχε ήδη προκληθεί το πρόβλημα. Εάν προσβληθεί η διάθεση του Θεού, τότε έχεις πρόβλημα, και ο Θεός μπορεί να πάψει να εργάζεται σ’ εσένα —και σ’ αυτήν την περίπτωση, ποιο είναι το νόημα να σε αντιμετωπίζει; Δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να σε εκθέσει και να σε αποκλείσει. Η κύρια δυσκολία που δεν αφήνει τους ανθρώπους να υπακούν τον Θεό είναι η αλαζονική τους διάθεση. Εάν είναι πραγματικά σε θέση να αποδεχτούν την κρίση και την παίδευση, θα είναι σε θέση να διορθώσουν αποτελεσματικά την αλαζονική τους διάθεση. Ανεξάρτητα από τον βαθμό στον οποίο είναι σε θέση να τη διορθώσουν, αυτό είναι ωφέλιμο για την άσκηση της αλήθειας και την υπακοή στον Θεό. Η αποδοχή της κρίσης και της παίδευσης γίνεται, πάνω απ’ όλα, για να επιλύσει κανείς τη διεφθαρμένη του διάθεση, για να σωθεί από τον Θεό. Και αν οι άνθρωποι είναι αληθινά σε θέση να επιτύχουν την απόλυτη υποταγή στον Θεό, χρειάζεται και πάλι να βιώσουν την κρίση και την παίδευση; Χρειάζεται και πάλι να βιώσουν το κλάδεμα και την αντιμετώπιση; Δεν χρειάζεται, γιατί οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους έχουν ήδη διορθωθεί. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με την κρίση, την παίδευση, το κλάδεμα και την αντιμετώπιση του Θεού, οι άνθρωποι λατρεύουν πάντα να επιχειρηματολογούν υπέρ του εαυτού τους. Όσο κι αν επιχειρηματολογήσεις, τίποτα από όσα πεις δεν είναι η αλήθεια· δεν σημαίνει ότι η διεφθαρμένη διάθεσή σου έχει διορθωθεί, πόσο μάλλον ότι είσαι πραγματικά υποτακτικός απέναντι στον Θεό. Δεν έχει νόημα, λοιπόν, να επιχειρηματολογείς· το πιο σημαντικό είναι η επίλυση του προβλήματος.

Αν κάποιος δεν έχει καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό, έχει πρόβλημα. Κάποιες φορές ο Θεός οργανώνει συνθήκες για σένα που δεν είναι όπως τις είχες φανταστεί, οπότε αντιστέκεσαι. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι είσαι κάποιος που αγαπάει την καθαριότητα και δεν του αρέσουν οι τσαπατσούληδες, οι ατημέλητοι άνθρωποι· θεωρείς ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι αηδιαστικοί όταν τους βλέπεις. Είσαι σε θέση να κρατήσεις τον εαυτό σου υπό έλεγχο; Τι θα πρέπει να κάνεις; Κατ’ αρχάς, χρειάζεται να έχεις σωστή στάση. Τι στάση; (Μια στάση υποταγής.) Πώς υποτάσσεσαι; Ποιες εσωτερικές σκέψεις συνιστούν μια στάση υποταγής; Τι συνιστά την πραγματικότητα της υποταγής; Όταν αντιμετωπίζεις τέτοιου είδους πράγματα, πρέπει να υπάρχει αμοιβαία προσαρμογή. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν αποτελεί πρόβλημα. Στη διάρκεια της ζωής ενός ανθρώπου, εννέα στα δέκα πράγματα δεν συμβαδίζουν με τις επιθυμίες του. Μπορεί να μην σου αρέσει το τάδε ή το δείνα, και ό,τι κι αν σου συμβαίνει, πάντα επιχειρηματολογείς για λογαριασμό σου και παραπονιέσαι ότι ο Θεός είναι άδικος απέναντί σου. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι δικό σου πρόβλημα, γι’ αυτό μην κάνεις φασαρία για το τίποτα. Όταν θα έχεις πιστέψει στον Θεό για μεγάλο χρονικό διάστημα και θα έχεις πολλές εμπειρίες αποτυχίας, τότε θα ξέρεις ότι δεν είσαι πραγματικά αξιοσέβαστος, δεν είσαι καλύτερος από οποιονδήποτε άλλον. Σκεπτόμενος ότι κάποτε πίστευες ότι ήσουν καλύτερος, ευγενέστερος και πιο έντιμος από τους άλλους, θα νιώσεις πολύ ανόητος! Όταν ένα άτομο καταλαβαίνει μόνο ένα μικρό μέρος της αλήθειας, έχει περισσότερη σύνεση από ό,τι πριν, οπότε του είναι εύκολο να αποδεχτεί την αλήθεια, και του είναι εύκολο να αναζητήσει την αλήθεια και να υποταχθεί στον Θεό όταν του συμβαίνει κάτι. Πρέπει να μάθεις πώς να προσαρμόζεσαι στο περιβάλλον σου. Οι πιστοί στον Θεό πρέπει πρώτα να έχουν αυτήν τη γνώση: Στην εκκλησία υπάρχουν άνθρωποι από κάθε χώρα, και κάθε χώρα έχει διαφορετικά έθιμα και συνήθειες. Αυτά τα πράγματα δεν αντιπροσωπεύουν την ιδιότητα της ανθρώπινης φύσης ενός ατόμου· ακόμη και αν οι συνήθειες της ζωής ενός ατόμου είναι καλές, κανονικές και υπάγονται σε κανόνες, και το άτομο έχει ευγενή χαρακτήρα, αυτό δεν σημαίνει ότι κατανοεί την αλήθεια. Πρέπει να το καταλάβεις αυτό και να έχεις θετική αντίληψη γι’ αυτό. Επιπλέον, τα ελαττώματά σου είναι πολλά και είσαι πολύ λεπτολόγος. Ο Θεός σού δίνει ένα περιβάλλον που είναι καλό για σένα, οπότε πρέπει να μάθεις να προσαρμόζεσαι σ’ αυτό, να μην εστιάζεις στα ελαττώματα των άλλων ανθρώπων, και επιπλέον, να τα πηγαίνεις καλά με τους άλλους με αγάπη, να τους προσεγγίζεις, να βλέπεις και να μαθαίνεις τα προτερήματά τους, και στη συνέχεια να προσεύχεσαι στον Θεό να σε βοηθήσει να ξεπεράσεις τα δικά σου ελαττώματα. Αυτή είναι μια υποτακτική στάση και άσκηση. Αν αντιπαθείς τους άλλους ανθρώπους πάρα πολύ και αυτό σε επηρεάζει να κάνεις το καθήκον σου, τότε θα πρέπει να αποστασιοποιηθείς από αυτούς και να μην ανακατεύεσαι μαζί τους. Τι σημαίνει να ανακατεύεσαι; Είναι όταν λες: «Πρέπει να αλλάξω αυτό το ελάττωμά τους —αν δεν αλλάξει, δεν θα το αφήσω!» Τι είδους τρόπος συμπεριφοράς είναι αυτός; Είναι θρασύς, αλαζονικός και αδαής. Μην είσαι τέτοιου είδους άνθρωπος. Είμαστε όλοι συνηθισμένοι άνθρωποι· δεν φαινόμαστε ξεχωριστοί. Ο καθένας μας έχει ένα κεφάλι, δύο μάτια, μια μύτη και ένα στόμα. Είτε τρώμε, είτε περπατάμε, είτε εργαζόμαστε, είμαστε όλοι ίδιοι, χωρίς διαφορές· επίσης, δεν είμαστε καλύτεροι από τους άλλους, οπότε δεν θα πρέπει να θεωρούμε τους εαυτούς μας αξιοσέβαστους ή σπουδαίους. Ακόμα κι αν έχεις κάποια δεξιότητα ή ταλέντο, δεν μπορείς να υπερηφανεύεσαι για τίποτα. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να ξεκαθαρίσεις τη θέση σου, και όταν αντιμετωπίζεις ζητήματα, πρέπει να τα εξετάζεις με βάση τα λόγια του Θεού, και τότε δεν θα κάνεις φασαρία για το τίποτα. Αν σου συμβεί κάτι ιδιαίτερο και πραγματικά δεν μπορείς να υποταχθείς, και αυτό επηρεάζει την εκτέλεση του καθήκοντός σου, τότε θα πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό και να αναζητήσεις την αλήθεια για να το επιλύσεις. Δεν τοποθετούμε τον εαυτό μας εκεί όπου δεν ανήκουμε. Όλα τα πράγματα εμπεριέχουν την καλή πρόθεση του Θεού. Ο Θεός εκπαιδεύει τους ανθρώπους μέσα από κάθε είδους περιστάσεις, με αποτέλεσμα να γίνονται μετριοπαθείς και να μαθαίνουν να υποτάσσονται, και στο τέλος, αυτή η μετριοπάθεια αποδίδει καρπούς: Είναι σε θέση να σέβονται τον Θεό και να αποφεύγουν το κακό, να ικανοποιούν τον Θεό, και τότε υφίστανται αληθινή αλλαγή. Για να επιδιώξεις την αλήθεια, πρέπει πρώτα να έχεις τη θέληση να υποφέρεις, και πρέπει να μάθεις να υποτάσσεσαι στις συνθήκες. Συχνά, οι συνθήκες σου δεν είναι τόσο απλές· μπορεί να έρθεις σε επαφή με κάθε λογής ανθρώπους και να βρεθείς αντιμέτωπος με κάθε λογής παράξενα πράγματα. Ό,τι κι αν σου συμβαίνει, μη βασίζεσαι στη δική σου θέληση ή στην παρορμητικότητά σου, μα να προσέρχεσαι ενώπιον του Θεού προσευχόμενος. Για να το κάνεις αυτό, πρέπει πρώτα να έχεις μια στάση υποταγής, η οποία είναι μια εσωτερική ιδιότητα που όλοι οι κανονικοί άνθρωποι οφείλουν να διαθέτουν. Επιπλέον, αν προσεύχεσαι και ζητάς από τον Θεό να ενεργήσει και Εκείνος δεν ενεργεί ή δεν σου ανοίγει διέξοδο, τότε πρέπει επίσης να υποταχθείς. Θα πρέπει να συνεχίσεις να ζεις σε τέτοιου είδους περιστάσεις, επιτρέποντας στον Θεό να ενορχηστρώσει τα πράγματα για σένα και όχι να επιβάλλεις τα πράγματα με τον δικό σου τρόπο και να βαδίζεις ενώπιον του Θεού. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να ζήσεις μια πολύτιμη ζωή. Δεν είναι τόσο εύκολο να εισέλθει κανείς στην πραγματικότητα της υποταγής στον Θεό, διότι κανείς δεν ζει εντελώς αποκομμένος απ’ το περιβάλλον του. Κοιτάζοντας τη ζωή του, ο καθένας έχει τις δικές του συνήθειες και τις δικές του υποκειμενικές σκέψεις, επιθυμίες και επιδιώξεις. Κοιτάζοντας τις αντικειμενικές συνθήκες, κανείς δεν μπορεί να συμμορφωθεί πλήρως με το θέλημά σου στα λόγια και τις πράξεις του. Έτσι, το πιο ουσιαστικό μάθημα είναι να επιτρέψουμε στον καθένα να μάθει πώς να υποτάσσεται στις περιστάσεις του και να αναζητά το θέλημα του Θεού στις συνθήκες της ζωής που του συμβαίνουν. Είτε οι συνθήκες της ζωής σου είναι καλές είτε κακές, είτε άνετες είτε φτωχικές, υπάρχουν μαθήματα που θα πρέπει να πάρεις. Όσοι λαχταρούν την άνεση και την ευκολία πρέπει να πάρουν τα μαθήματα της υποταγής και της ταλαιπωρίας· πρέπει να αποκτήσουν την ικανότητα να επιβιώνουν σε οποιεσδήποτε συνθήκες, να κάνουν καλά το καθήκον τους και να παραμένουν σταθεροί στη μαρτυρία τους. Μόνο τότε μπορούν να ικανοποιήσουν το θέλημα του Θεού. Δεν ενορχηστρώνονται και δεν διευθετούνται από τον Θεό αυτού του είδους οι συνθήκες ζωής; Όλοι λαχταρούν μια καλή ζωή, αλλά αν ζουν σε συνθήκες πολύ άνετες και ιδανικές, χωρίς να υποφέρουν καθόλου, τότε θα μπορέσουν να υποταχθούν στον Θεό και να μαρτυρήσουν γι’ Αυτόν; Όταν ο Θεός οργανώνει κάποιες δυσκολίες και κάποιες άσχημες περιστάσεις για σένα, το βασικό ερώτημα είναι αν είσαι σε θέση να υποταχθείς ή όχι. Εάν ο καθένας είναι σε θέση να λάβει υπόψη του το θέλημα του Θεού υπό αυτές τις συνθήκες και να ασκηθεί σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του, τότε θα πρέπει να υπομείνεις όλα αυτά που δεν θέλεις να δεις, αυτά που δεν σου αρέσουν· επιπλέον, θα πρέπει να μην περιορίζεσαι από αυτά τα πράγματα και να είσαι σε θέση να κάνεις κανονικά το καθήκον σου. Η εμπειρία αυτού του είδους θα κάνει τη ζωή σου να αναπτυχθεί. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Αν οι άλλοι δεν κάνουν πράξη την αλήθεια, τότε ούτε εγώ θα κάνω πράξη την αλήθεια. Αν οι άλλοι δεν υποτάσσονται, τότε γιατί να υποταχθώ εγώ; Αν δεν έχουν καμία ανοχή, τότε γιατί να έχω εγώ; Γιατί πρέπει πάντα να κάνω τα πράγματα που δεν κάνουν οι άλλοι; Γιατί θα πρέπει πάντα να είμαι εγώ αυτός που θα καταβάλλει τόση προσπάθεια; Δεν πρόκειται να το κάνω ούτε εγώ». Τι γίνεται με αυτήν τη στάση; Η άσκηση της αλήθειας από εσένα είναι δική σου υπόθεση· είναι ένα θέμα που αφορά εσένα και τον Θεό, και δεν έχει καμία σχέση με κανέναν άλλον. Κανείς άλλος δεν έχει καμία υποχρέωση να συνεργαστεί μαζί σου. Εσύ είσαι εσύ, αυτοί είναι αυτοί. Αν δεν κάνουν πράξη την αλήθεια και δεν εισέλθουν στην πραγματικότητα της αλήθειας, τότε, στο τέλος, αυτοί θα εγκαταλειφθούν, όχι εσύ, και εσύ δεν θα χάσεις. Θα χάσουν οι άνθρωποι που υποτάσσονται στον Θεό; Δεν θα χάσουν. Αν δεν μπορείς να το καταλάβεις αυτό, τότε είσαι πολύ ανόητος!

Όσον αφορά το θέμα της εισόδου στη ζωή, ακόμα κι αν πρόκειται μόνο για λίγα λόγια συναναστροφής, αν τα αποδεχτείτε ειλικρινά, είστε σε θέση να τα κάνετε πράξη στην αληθινή σας ζωή και να τα κάνετε πραγματικότητά σας, τότε δεν θα έχω μιλήσει μάταια. Έτσι, όποια πτυχή της πραγματικότητας κι αν είναι, και ακόμη κι αν πρόκειται για λίγα μόνο λόγια, αν η αλήθεια καταφέρει να εισέλθει στην καρδιά σου, και αν την κάνεις πράξη ως την αλήθεια, τότε θα ριζώσει, θα ανθίσει και θα καρποφορήσει μέσα σου. Θα γίνει η ζωή σου, και θα μπορέσεις να τη βιώσεις και να την κάνεις να αποδώσει καρπούς. Αυτό είναι ένα καλό αποτέλεσμα. Αν συναναστρεφόμουν μαζί σας κάθε μέρα, αλλά όσα κι αν έλεγα, εσείς δεν κάνατε τίποτα απ’ αυτά —αν κανείς δεν τα δεχόταν στην καρδιά του, και όλοι εξακολουθούσαν να κάνουν ό,τι ήθελαν, να ενεργούν αλόγιστα και απερίσκεπτα, να μην ακούνε αυτά που λέω και να ζουν σύμφωνα με τη δική τους θέληση, τις φαντασιοκοπίες και τις αντιλήψεις τους— τότε δεν θα μιλούσα μάταια; Δεν έχει σημασία πόσα λόγια σάς λέω γι’ αυτό —αυτό που έχει σημασία είναι αν εσείς τα ακούτε προσεκτικά, τα αποδέχεστε και τα κάνετε πράξη. Η αλήθεια είναι πραγματικά και αληθινά η ζωή του ανθρώπου. Δεν είναι ακαδημαϊκός κλάδος, ούτε είναι γνώση, ούτε λαϊκή παράδοση, ούτε επιχείρημα —είναι η ζωή του ανθρώπου. Μπορεί να σου επιτρέψει να ξεφύγεις από τα δεσμά του Σατανά, να απελευθερωθείς από τη διεφθαρμένη σου διάθεση, να ζήσεις με δύναμη και μεγαλύτερη ισχύ, να ζήσεις πιο άνετα και να ζήσεις με κατεύθυνση και στόχο. Η αλήθεια μπορεί πραγματικά να γίνει η ζωή του ανθρώπου. Αν δεν Με πιστεύεις, τότε πήγαινε να τη βιώσεις και να την κάνεις πράξη για λίγο καιρό, δες αν υπάρχουν αποτελέσματα ή όχι, και τότε θα μάθεις. Αν αισθάνεσαι συχνά αδύναμος και παθητικός, τότε το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι δεν έχεις ακόμη αποκτήσει την αλήθεια. Αν είχες αποκτήσει την αλήθεια, δεν θα ήσουν σε αυτήν την κατάσταση τώρα, τόσο αβοήθητος, αδύναμος και εύθραυστος· δεν θα ήσουν τόσο συχνά παθητικός ούτε θα ήσουν τόσο συχνά κολλημένος σε ένα σταυροδρόμι, χωρίς να ξέρεις πού να πας. Αυτό είναι εκατό τοις εκατό σίγουρο! Καταλαβαίνεις; (Ναι.)

Τώρα, έχουμε τελειώσει τη συναναστροφή σχετικά με τις πέντε προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται για να εισέλθει κανείς στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό. Ποιες είναι αυτές οι πέντε προϋποθέσεις; (Πρώτον, πρέπει να διαθέτει κανείς ειλικρινή καρδιά· δεύτερον, πρέπει να διαθέτει καρδιά που αγαπά την αλήθεια· τρίτον, πρέπει να διαθέτει συνείδηση και λογική· τέταρτον, πρέπει να διαθέτει καρδιά με φόβο Θεού· πέμπτον, πρέπει να διαθέτει καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό). Να θυμάστε αυτές τις πέντε προϋποθέσεις, να συναναστρέφεστε σχετικά με αυτές και να προσεύχεστε διαβάζοντάς τες όταν δεν συμβαίνει τίποτε άλλο. Δείτε ποιες αρχές της αλήθειας κάνατε πράξη κατά τη διάρκεια αυτού του διαστήματος, αν τα λόγια και οι πράξεις σας είναι ειλικρινή ή όχι, αν έχετε ή όχι καρδιά με φόβο Θεού, αν έχετε ή όχι ειλικρινή καρδιά καθώς κάνετε το καθήκον σας, αν έχετε ή όχι επιπόλαιη κατάσταση, αν έχετε ή όχι σκέψεις για τεμπελιά, αποφυγή ευθυνών ή εξαπάτηση, και αν αναζητάτε όλες τις απαιτήσεις του Θεού κι αν υποτάσσεστε σ’ αυτές. Πρέπει να προβληματίζεστε σχετικά με αυτό σε τακτά χρονικά διαστήματα. Μόνο αν επιτύχετε αποτελέσματα, θα προοδεύσει η ζωή σας.

15 Σεπτεμβρίου 2015