Παράρτημα: Η ιστορία του Νταμίνγκ και του Σιαομίνγκ

Πριν περάσουμε στο κύριο θέμα της συναναστροφής μας, ας ξεκινήσουμε με μια ιστορία. Τι όφελος έχουν οι ιστορίες; (Τις θυμόμαστε εύκολα.) Έως τώρα, πόσες ιστορίες έχω πει που είναι εύκολο να τις θυμάστε; (Την ιστορία του Νταμπάο και του Σιαομπάο.) Την προηγούμενη φορά είπα την «ιστορία του Νταμπάο και του Σιαομπάο». (Έχω πει, επίσης, «Το κυνήγι των ποντικών» και την ιστορία των γυναικών επικεφαλής.) Έχω πει ήδη αρκετές ιστορίες. Γιατί αφηγούμαι ιστορίες; Στην πραγματικότητα, ο στόχος είναι να στραφώ σε μια πιο χαλαρή, ευκολονόητη μορφή συναναστροφής επάνω σε κάποιες αλήθειες που πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι. Αν καταλάβετε τις αλήθειες από τις ιστορίες που λέω, κι αυτές οι αλήθειες βοηθήσουν σε διάφορες πτυχές της εισόδου σας στην καθημερινή ζωή, τότε δεν θα τις έχω πει μάταια. Δείχνει ότι καταλαβαίνετε πραγματικά τις αλήθειες που περιλαμβάνουν οι ιστορίες, ότι καταλαβαίνετε την πρακτική πλευρά αυτών των αληθειών, αντί να τις ακούτε απλώς ως ιστορίες. Την τελευταία φορά, είπα την ιστορία του Νταμπάο και του Σιαομπάο. Σήμερα, θα πω την ιστορία του Νταμίνγκ και του Σιαομίνγκ. Όσο θα ακούτε, σκεφτείτε τι πραγματικά προσπαθεί να σας κάνει να καταλάβετε αυτή η ιστορία και με ποια πτυχή της αλήθειας σχετίζεται.

Ο Νταμίνγκ και ο Σιαομίνγκ είναι πατέρας και γιος. Πριν λίγο καιρό, ο Νταμίνγκ και ο γιος του, ο Σιαομίνγκ, αποδέχθηκαν το νέο έργο του Θεού. Είναι καλό αυτό; (Ναι.) Καλό είναι. Ο Σιαομίνγκ είναι μικρός και δεν ξέρει ακόμη να διαβάσει καλά, οπότε ο Νταμίνγκ τού διαβάζει καθημερινά τα λόγια του Θεού και εξηγεί υπομονετικά τις λέξεις που δεν καταλαβαίνει. Μετά από ένα διάστημα, ο Σιαομίνγκ καταφέρνει να κατανοήσει αρκετά δόγματα για το πώς να συμπεριφέρεται κανείς ως άτομο, καθώς και κάποιο λεξιλόγιο που δεν είχε ξανακούσει ποτέ πριν αρχίσει να πιστεύει στον Θεό, όπως η υποταγή, η πίστη, η ειλικρίνεια, η δολιότητα, και ούτω καθεξής. Ο Νταμίνγκ είναι πολύ ευχαριστημένος με την πρόοδο που βλέπει στον γιο του. Ωστόσο, πρόσφατα παρατήρησε ότι όσο κι αν διαβάζει τα λόγια του Θεού στον Σιαομίνγκ, δεν υπάρχει μεγάλη πρόοδος στη συμπεριφορά του ούτε στην ομιλία του. Ο Νταμίνγκ αρχίζει να ανησυχεί και δημιουργείται ένα βάρος μέσα του, ενώ σκέφτεται: «Πώς θα καταφέρω, διαβάζοντας στον γιο μου τα λόγια του Θεού, να τον κάνω να κατανοήσει κάποια αλήθεια, να δείξει κάποια αλλαγή, ώστε να τον εγκρίνουν οι άλλοι, να τον επικροτούν και να τον παινεύουν λέγοντας ότι είναι καλό παιδί; Και τότε, λόγω των επιδόσεων του Σιαομίνγκ, θα μπορούσαν να αναγνωρίσουν ότι η πίστη στον Θεό είναι κάτι καλό, και μέσω των αλλαγών του γιου μου, το ευαγγέλιο θα μπορούσε να διαδοθεί σε άλλους ανθρώπους. Πόσο υπέροχο θα ήταν αυτό!» Μετά από τέτοιο βάρος που έχει δημιουργήσει μέσα του, ο Νταμίνγκ συλλογίζεται συνεχώς: «Πώς μπορώ να διαπαιδαγωγήσω σωστά τον Σιαομίνγκ, ώστε να καταλάβει περισσότερα για τη συμπεριφορά του κι έτσι να εκτελεί καλύτερα το καθήκον του και να εναρμονίζεται με τις προθέσεις του Θεού; Στο τέλος, όταν γίνει καλό παιδί κι όλοι τον επαινούν, όλη αυτή η δόξα θα μπορούσε να δοθεί στον Θεό. Πόσο υπέροχο θα ήταν αυτό! Όταν συμβεί αυτό, θα φύγει αυτό το βάρος που έχω στην καρδιά μου». Είναι λογικό το βάρος που νιώθει ο Νταμίνγκ; Μπορεί να θεωρηθεί ότι εκτελεί ένα καθήκον που του αναλογεί; (Ναι.) Από αυτήν την άποψη, η αφετηρία του είναι σωστή. Θεωρείται εύλογο και κατάλληλο καθήκον. Το μονοπάτι που διάλεξε ο Νταμίνγκ για τον Ζιαομίνγκ είναι σωστό ή λάθος; Είναι καλό ή κακό; Ας δούμε στη συνέχεια. Ο Νταμίνγκ προσεύχεται συχνά στον Θεό και Τον εκλιπαρεί γι’ αυτό, ώσπου τελικά μια μέρα έχει μια «έμπνευση». Τι «έμπνευση»; Την υποτιθέμενη «έμπνευση» σε εισαγωγικά. Αφού αυτή η «έμπνευση» είναι σε εισαγωγικά, σε τι είδους μονοπάτι μπορεί να αναφέρεται ο Νταμίνγκ; Μπορείτε να φανταστείτε τι θα συμβεί στη συνέχεια της ιστορίας; Δεν είναι πολύ σαφές, έτσι δεν είναι; Είναι μάλλον άγνωστο.

Μια μέρα, αφού διάβασε τα λόγια του Θεού στον γιο του, ο Νταμίνγκ ρωτά τον Σιαομίνγκ πολύ σοβαρά αν η πίστη στον Θεό είναι καλό πράγμα. Ο Σιαομίνγκ απαντά με σοβαρό ύφος: «Η πίστη στον Θεό είναι καλό πράγμα. Οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό δεν φοβερίζουν τους άλλους, δεν πέφτουν σε συμφορές, μπορούν να πάνε στον παράδεισο και δεν θα σταλούν στην κόλαση μετά τον θάνατό τους». Έχει δίκιο ο Σιαομίνγκ; Με βάση το νεαρό της ηλικίας του, και μόνο που μπορεί να δώσει αυτήν την απάντηση είναι καλό. Η κατανόησή του για την πίστη στον Θεό είναι πολύ απλοϊκή, στοιχειώδης και εξαιρετικά επιφανειακή, αλλά για τα δεδομένα του είναι ήδη βαθυστόχαστη. Όταν το άκουσε αυτό ο Νταμίνγκ, χάρηκε, ένιωσε ανακουφισμένος και είπε: «Μπράβο, Σιαομίνγκ. Έχεις κάνει πρόοδο. Φαίνεται ότι η πίστη σου στον Θεό έχει κάποια βάση. Ο μπαμπάς είναι πολύ ευχαριστημένος και ανακουφισμένος. Όμως, είναι πραγματικά τόσο απλό πράγμα η πίστη στον Θεό;» Ο Σιαομίνγκ συλλογίζεται για λίγο και λέει: «Αυτά δεν λένε τα λόγια του Θεού; Τι άλλο υπάρχει;» Ο Νταμίνγκ απαντά αμέσως: «Δεν είναι μόνο αυτές οι απαιτήσεις του Θεού. Παρόλο που πιστεύεις στον Θεό για πολύ καιρό, όταν μας επισκέπτονται αδελφοί και αδελφές, δεν ξέρεις καν πώς να τους χαιρετήσεις. Από δω και μπρος, όταν συναντάς ηλικιωμένους ανθρώπους, να τους αποκαλείς “παππού” και “γιαγιά”, κι όταν συναντάς νεότερους ενήλικες, να τους αποκαλείς “θείο”, “θεία” ή “μεγαλύτερο αδελφό” και “μεγαλύτερη αδελφή”. Έτσι, θα γίνεις ένα παιδί που θα το αγαπούν όλοι, κι ο Θεός αγαπά μόνο τα παιδιά που τα αγαπούν όλοι. Από δω και μπρος, να με ακούς και να κάνεις αυτό που λέω. Όταν σου λέω να αποκαλείς κάποιον κάτι, θα το κάνεις». Ο Σιαομίνγκ παίρνει στα σοβαρά τα λόγια του πατέρα του, αφού όσα λέει ο μπαμπάς του τα θεωρεί σωστά. Στην παιδική του καρδιά, πιστεύει ότι ο μπαμπάς του είναι μεγαλύτερος, έχει διαβάσει περισσότερα λόγια του Θεού και ξέρει περισσότερα από εκείνον. Επιπλέον, ο μπαμπάς του θέλει το καλό του και σίγουρα δεν πρόκειται να τον παρασύρει σε λάθος δρόμο. Οπότε, ό,τι λέει ο μπαμπάς του πρέπει να είναι σωστό. Ο Σιαομίνγκ δεν καταλαβαίνει τι είναι η αλήθεια και τι είναι δόγμα, αλλά τουλάχιστον ξέρει το καλό και το κακό, το σωστό και το λάθος. Αφού του μίλησε ο μπαμπάς του, ο Σιαομίνγκ ανέλαβε κι αυτός ένα μικρό βάρος γι’ αυτό το ζήτημα. Στο εξής, όποτε βγαίνει έξω με τον μπαμπά του και συναντούν κάποια αδελφή, αν ο μπαμπάς του του πει να την αποκαλέσει «θεία», εκείνος λέει «Γεια σου, θεία» και αν του πει να αποκαλέσει έναν αδελφό ως «θείο», εκείνος λέει «Γεια σου, θείε». Όλοι επαινούν τον Σιαομίνγκ ως ένα καλό κι ευγενικό παιδί, κι επιδοκιμάζουν τον Νταμίνγκ για τη σωστή ανατροφή που του έδωσε ως γονιός. Ο Σιαομίνγκ είναι πολύ ευχαριστημένος και σκέφτεται: «Η συμβουλή του μπαμπά είναι καλή. Με συμπαθεί καθένας που συναντώ». Ο Σιαομίνγκ νιώθει χαρά μέσα του και είναι πάρα πολύ περήφανος, καθώς θεωρεί πολύ καλό και σωστό τον τρόπο που τον καθοδηγεί ο μπαμπάς του.

Μια μέρα, μόλις ο Σιαομίνγκ επιστρέφει από το σχολείο στο σπίτι, τρέχει στον πατέρα του και του λέει: «Μπαμπά, μάντεψε τι έγινε! Ο γέρο-Ζανγκ από δίπλα έπιασε ένα πολύ μεγάλο —» Προτού προλάβει να τελειώσει τη φράση του, ο Νταμίνγκ τον διέκοψε: «Ο ‘γέρο-Ζανγκ’; Πώς μπόρεσες να το πεις αυτό, Σιαομίνγκ; Είσαι ή δεν είσαι πια πιστός; Πώς μπορείς να τον αποκαλείς ‘γέρο-Ζανγκ’; Ξέχασες αυτό που σου είπα. Δεν έχεις πραγματικά πίστη στον Θεό, δεν είσαι πραγματικός πιστός. Κοίτα, εγώ το θυμάμαι. Μπορώ να σε βοηθήσω και να σου το υπενθυμίσω. Πρέπει να τον λες ‘παππού Ζανγκ’. Το κατάλαβες;» Ο Σιαομίνγκ το σκέφτεται λίγο: «Δεν έχω πρόβλημα να τον πω παππού Ζανγκ». Συνεχίζει: «Που λες, ο παππούς Ζανγκ από δίπλα έπιασε ένα ψάρι τόσο μεγάλο! Η γριά Ζανγκ ενθουσιάστηκε!» «Το ξέχασες πάλι;» λέει ο Νταμίνγκ. «Πάλι δεν καταλαβαίνεις, αγόρι μου. Μόλις σου είπα ότι θα πρέπει να τον λες ‘παππού Ζανγκ’. Άρα, πώς πρέπει να λες τη γυναίκα του, που είναι της ίδιας γενιάς; Θα πρέπει να τη λες ‘γιαγιά Ζανγκ’. Να το θυμάσαι αυτό. Μην ξαναπείς ποτέ ‘γέρο-Ζανγκ’ ή ‘γριά Ζανγκ’, διαφορετικά θα γελάει ο κόσμος μαζί μας. Δεν θα μας ντρόπιαζε κάτι τέτοιο ως πιστούς; Θα έλεγαν ότι είμαστε αγενείς και απρεπείς, όχι όπως οι πιστοί. Αυτό δεν δοξάζει τον Θεό». Ο Σιαομίνγκ στην αρχή ερχόταν με ενθουσιασμό να πει στον μπαμπά του για το μεγάλο ψάρι που έπιασε ο γέρο-Ζανγκ, αλλά μόλις τον διόρθωσε ο μπαμπάς του, έχασε το ενδιαφέρον του και δεν ήθελε πια να συζητήσει γι’ αυτό. Γύρισε απ’ την άλλη, έβαλε στην πλάτη την τσάντα του, και μουρμούρισε καθώς απομακρυνόταν: «Νομίζεις ότι τα ξέρεις όλα, με όλα αυτά που μου λες για τον παππού Ζανγκ και τη γιαγιά Ζανγκ. Τι σχέση έχει αυτό με εμάς; Λες και μόνο εσύ είσαι πνευματικός!» Ο Νταμίνγκ απάντησε: «Ε, λοιπόν, είναι γεγονός ότι είμαι πνευματικός! Για τους περισσότερους ανθρώπους, όσων χρόνων κι αν είναι, μπορώ να αναγνωρίσω τη θέση τους στην ιεραρχία μόνο από την ηλικία τους, και ξέρω πώς να τους απευθύνομαι. Τους ηλικιωμένους τους λέω «θείο» και «θεία». Εσύ γιατί δεν μπορείς να πεις σωστά ούτε έναν τίτλο; Ως πιστοί, δεν γίνεται να το ξεχνάμε αυτό. Δεν μπορούμε να μπερδεύουμε τους όρους που έχουν σχέση με τις γενιές». Μετά από αυτό το κατσάδιασμα, ο Σιαομίνγκ δεν νιώθει πολύ καλά μέσα του, αλλά κατά βάθος εξακολουθεί να πιστεύει ότι ο μπαμπάς του έχει δίκιο. Ό,τι λέει ο μπαμπάς του είναι σωστό και, όσο κι αν δεν το θέλει, παραδέχεται ότι έχει άδικο. Από εκείνη τη στιγμή, όποτε βλέπει τον γέρο-Ζανγκ ή τη γριά Ζανγκ, τους αποκαλεί «παππού Ζανγκ» και «γιαγιά Ζανγκ». Ο Σιαομίνγκ παίρνει στα σοβαρά οτιδήποτε του μαθαίνει και του εμφυσά ο μπαμπάς του. Είναι καλό ή κακό αυτό; Μέχρι στιγμής, φαίνεται καλό, έτσι δεν είναι;

Μια μέρα, ο Σιαομίνγκ και ο μπαμπάς του πηγαίνουν για έναν περίπατο και βλέπουν μια μεγάλης ηλικίας γουρούνα να καθοδηγεί τα μικρά γουρουνάκια της. Η γουρούνα και τα γουρουνάκια έχουν πολύ στενή σχέση. Ο Σιαομίνγκ θεωρεί καλά όλα τα δημιουργήματα του Θεού, είτε πρόκειται για γουρούνια είτε για σκύλους. Όλα έχουν μητρικά ένστικτα και πρέπει να τα σεβόμαστε. Αυτήν τη φορά, ο Σιαομίνγκ δεν μιλά με αγένεια και δεν την αποκαλεί απερίσκεπτα «γριά γουρούνα». Από φόβο μην κάνει λάθος και θυμώσει ο μπαμπάς του, ρωτάει ήρεμα: «Μπαμπά, πόσων χρονών είναι αυτή η γουρούνα; Γέννησε τόσα γουρουνάκια. Πώς πρέπει να την αποκαλώ;» Ο Νταμίνγκ συλλογίζεται για λίγο: «Πώς να την αποκαλούμε; Δύσκολη ερώτηση». Βλέποντας ότι ο μπαμπάς του βυθίστηκε στη σκέψη και δεν μπορούσε να βρει μια απάντηση, ο Σιαομίνγκ παραπονέθηκε: «Δεν έχεις διαβάσει πολλά λόγια του Θεού; Είσαι και μεγαλύτερος από μένα. Πώς γίνεται να μην το ξέρεις ούτε καν αυτό;» Αφού τον προκάλεσε ο Σιαομίνγκ, ο Νταμίνγκ αγχώθηκε λίγο κι απάντησε: «Τι θα έλεγες να την αποκαλούμε “γιαγιά”;» Πριν φωνάξει ο Σιαομίνγκ τη γουρούνα, ο Νταμίνγκ το ξανασκέφτεται και λέει: «Δεν μπορούμε να την αποκαλούμε “γιαγιά”. Αυτό θα σήμαινε ότι είναι ίδια γενιά με τη γιαγιά σου από την πλευρά της μαμάς σου, έτσι δεν είναι; Ακόμα χειρότερο θα ήταν να την πούμε “γιαγιούλα γουρούνα”. Αυτό θα σήμαινε ότι είναι στην ίδια γενιά με τη μητέρα μου. Αφού έχει γεννήσει τόσα γουρουνάκια, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την ταυτότητα ή την ιδιότητά της, και δεν μπορούμε να κάνουμε λάθος με τη γενιά της. Πρέπει να την πούμε “θεία γουρούνα”». Μόλις το άκουσε αυτό, ο Σιαομίνγκ υποκλίθηκε με σεβασμό στη γουρούνα και φώναξε: «Χαίρετε, θεία γουρούνα». Η γουρούνα ξαφνιάστηκε και, τρομαγμένη, το έβαλε στα πόδια μαζί με όλα τα γουρουνάκια. Μόλις το είδε αυτό ο Σιαομίνγκ αναρωτήθηκε μήπως της απευθύνθηκε με τον λάθος τίτλο. Ο Νταμίνγκ είπε: «Η γουρούνα μάλλον αντέδρασε έτσι από χαρά κι ενθουσιασμό. Στο εξής, όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με τέτοιες καταστάσεις, ό,τι κι αν λένε και ό,τι κι αν κάνουν οι άλλοι, εμείς θα πρέπει να συνεχίσουμε να συμπεριφερόμαστε με τον ίδιο τρόπο. Να είμαστε ευγενικοί και να ακολουθούμε τους κοινωνικούς κανόνες. Ακόμη και τα γουρούνια θα ευχαριστιούνται όταν θα το βλέπουν αυτό». Από αυτό το περιστατικό, ο Σιαομίνγκ έμαθε κάτι καινούριο. Τι έμαθε; Λέει: «Ο Θεός δημιούργησε όλα τα πράγματα. Εφόσον όλα τα όντα σέβονται το ένα το άλλο, είναι ευγενικά, κατανοούν την ιεραρχία και σέβονται τους ηλικιωμένους κι αγαπούν τους νέους, τότε όλα τα όντα μπορούν να συνυπάρχουν αρμονικά». Ο Σιαομίνγκ κατανοεί πλέον αυτό το δόγμα. Μόλις το άκουσε αυτό ο μπαμπάς του, τον επαίνεσε και του είπε πως είναι ένα αγοράκι πρόθυμο να μάθει. Από εκείνη τη στιγμή, ο Σιαομίνγκ έγινε ακόμη πιο πολιτισμένος και ευγενικός. Όπου κι αν πήγαινε, συμπεριφερόταν κόσμια και ξεχώριζε από το πλήθος. Δεν είναι «καλό παιδί»; Είναι «καλό παιδί» σε εισαγωγικά. Κι εδώ τελειώνει η ιστορία.

Πώς σας φαίνεται αυτή η ιστορία; Δεν είναι πολύ διασκεδαστική; Πώς προέκυψε αυτή η ιστορία; Προέκυψε από την ομιλία, τις πράξεις, τη συμπεριφορά, τις σκέψεις και τις απόψεις των ανθρώπων στην πραγματική ζωή· όλα αυτά συμπυκνώθηκαν σε αυτήν τη σύντομη ιστορία. Και πού αναφέρεται αυτή η ιστορία; Τι προβλήματα βλέπετε στον Νταμίνγκ με βάση την ιστορία; Στον Σιαομίνγκ; Ποια είναι η ουσία των προβλημάτων του Νταμίνγκ; Κατ’ αρχάς, σκεφτείτε: Σε όλα αυτά που συνόψιζε κι έκανε πράξη ο Νταμίνγκ, υπάρχει άραγε τίποτα που συνάδει με την αλήθεια; (Όχι.) Τι έκανε πράξη, λοιπόν; (Αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες.) Από πού προέρχονται αυτές οι αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες; (Από την παραδοσιακή κουλτούρα.) Η ρίζα τους είναι η παραδοσιακή κουλτούρα. Οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες του ήταν τα προϊόντα της επιρροής, της διαμόρφωσης και της διαπαιδαγώγησης της παραδοσιακής κουλτούρας. Πήρε εκείνα που πίστευε ότι ήταν τα καλύτερα, τα πιο θετικά στοιχεία, η πεμπτουσία της παραδοσιακής κουλτούρας, τα αναδιαμόρφωσε, και τα μετέτρεψε σε κάτι που ο ίδιος πίστευε ότι ήταν η αλήθεια που πρέπει να κάνει πράξη ο γιος του. Αυτή η ιστορία μπορεί να θεωρηθεί σαφής και ευκολονόητη; (Ναι.) Πείτε τι καταλάβατε και τι καταφέρατε να αντιληφθείτε όταν ακούσατε την ιστορία. (Μόλις την άκουσα, θεώρησα ότι το πρόβλημα του Νταμίνγκ ήταν πως δεν προσπάθησε ποτέ να κατανοήσει τα λόγια του Θεού, παρόλο που πίστευε σ’ Αυτόν. Πίστευε στον Θεό με βάση τις ανθρώπινες παραδοσιακές αντιλήψεις, και νόμιζε ότι αν τηρούσε αυτά τα επιφανειακά πρότυπα, θα ικανοποιούσε τον Θεό. Δεν αναζήτησε ούτε αναλογίστηκε από τα λόγια του Θεού τι πραγματικά απαιτεί Αυτός από τους ανθρώπους και πώς θα πρέπει να ζει κανείς σύμφωνα με την κανονική ανθρώπινη φύση.) Σύμφωνα με τι ζούσε ο Νταμίνγκ; (Σύμφωνα με αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες.) Η φράση «ζούσε σύμφωνα με αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες» είναι κενή νοήματος. Στην πραγματικότητα, ζούσε με βάση την παραδοσιακή κουλτούρα, κι αντιμετώπιζε την παραδοσιακή κουλτούρα σαν να ήταν η αλήθεια. Ζούσε με βάση την παραδοσιακή κουλτούρα. Τι επιμέρους στοιχεία περιλαμβάνει αυτό; Γιατί ήθελε να απευθύνεται ο Σιαομίνγκ στους ανθρώπους χρησιμοποιώντας συγκεκριμένους τίτλους; (Φαινομενικά, έλεγε ότι ο στόχος ήταν μέσα από αυτές τις καλές πράξεις να δοξάσει τον Θεό, αλλά στην πραγματικότητα ήθελε να ικανοποιήσει τη δική του ματαιοδοξία, να τον επαινούν που μπόρεσε να δώσει καλή ανατροφή στο παιδί του.) Ναι, αυτή ήταν η πρόθεσή του. Η ανατροφή που έδωσε στο παιδί του δεν είχε ως στόχο να το κάνει να καταλάβει τα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Είχε ως στόχο το παιδί του να κάνει πράγματα που θα δόξαζαν εκείνον, για να ικανοποιήσει τη δική του ματαιοδοξία. Είναι κι αυτό ένα πρόβλημα. Είναι πρόβλημα όταν κάποιος εστιάζει πάντα μέσα απ’ τη συμπεριφορά του στο να ωραιοποιήσει τον εαυτό του και να του βάλει ένα εξωτερικό περιτύλιγμα; (Ναι.) Αυτό δείχνει ότι υπάρχει πρόβλημα με το μονοπάτι που ακολουθούσε, και αυτό το πρόβλημα είναι το πιο σοβαρό. Τι σκοπό έχει κάποιος που εστιάζει πάντα στο να περάσει εξωτερικό περιτύλιγμα στη συμπεριφορά του; Είναι να κερδίσει τον θαυμασμό των άλλων, να τους κάνει να τον κολακεύουν και να τον επαινούν. Ποια είναι η φύση που έχει αυτό; Είναι η υποκρισία, είναι η προσέγγιση των Φαρισαίων. Όσοι εστιάζουν στη φαινομενικά καλή συμπεριφορά και στο εξωτερικό περιτύλιγμα της συμπεριφοράς τους, και καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια για τη συμπεριφορά τους, κατανοούν άραγε την αλήθεια; (Όχι.) Αφού διαβάζουν πολλά από τα λόγια του Θεού και καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια, γιατί δεν κατανοούν την αλήθεια; Δεν κατανοούν ότι ο Θεός διαχειρίζεται και σώζει το ανθρώπινο γένος με στόχο να κατανοήσουν οι άνθρωποι την αλήθεια, να οδηγηθούν στην τελείωση και να αλλάξουν τη διάθεσή τους. Δεν το κατανοούν αυτό. Σκέφτονται: «Όπως κι αν διαβάζω τα λόγια του Θεού, θα συνοψίσω κάποιες φράσεις, πράξεις και συμπεριφορές που είναι ευκολότερο να αποδεχθούν, που εκτιμούν και που επικροτούν οι άνθρωποι, και κατόπιν θα ζω με βάση αυτά τα πράγματα και θα παραμείνω προσκολλημένος σε αυτά στην πραγματική ζωή. Αυτό θα έκανε ένας πραγματικός πιστός».

Έχετε κι εσείς παρόμοια ζητήματα με αυτά του Νταμίνγκ; Πέρα από τις προφανείς πτυχές που μόλις συζητήσαμε, όπως η τήρηση των κοινωνικών προτύπων, η έμφαση στην ιεραρχία, ο σεβασμός στους ηλικιωμένους και η φροντίδα στους μικρότερους, η διατήρηση της τάξης μεταξύ των ηλικιωμένων και των νεότερων, υπάρχουν μήπως άλλες παρόμοιες συμπεριφορές, σκέψεις, απόψεις ή αντιλήψεις; Ξέρετε εσείς πώς να εμβαθύνετε σ’ αυτά τα ζητήματα και πώς να τα αναλύετε; Για παράδειγμα, στην εκκλησία, αν κάποιος είναι μεγαλύτερος σε ηλικία ή πιστεύει στον Θεό για πολλά χρόνια, εσύ θέλεις πάντοτε να του δείχνεις σεβασμό και αναγνώριση. Τον αφήνεις να τελειώσει την κουβέντα του, δεν τον διακόπτεις ακόμη κι αν λέει ασυναρτησίες, ενώ και κάτι λάθος αν κάνει και πρέπει να κλαδευτεί, προσπαθείς να σώσεις την υπόληψή του και αποφεύγεις να τον κατακρίνεις μπροστά στους άλλους, γιατί θεωρείς ότι όσο παράλογες ή φρικτές κι αν είναι οι πράξεις του, όλοι θα πρέπει να τον συγχωρούν και να τον ανέχονται. Επίσης, συχνά μαθαίνεις στους άλλους το εξής: «Πρέπει να δείχνουμε κάποιον σεβασμό και αναγνώριση στους πρεσβύτερους και να μη βλάπτουμε την αξιοπρέπειά τους. Είμαστε κατώτεροί τους». Από πού προέρχεται ο όρος «κατώτεροι»; (Από την παραδοσιακή κουλτούρα.) Προέρχεται από τον τρόπο σκέψης της παραδοσιακής κουλτούρας. Επιπλέον, έχει διαμορφωθεί στην εκκλησία μια συγκεκριμένη ατμόσφαιρα σύμφωνα με την οποία οι άνθρωποι, όταν συναντούν αδελφούς και αδελφές μεγαλύτερης ηλικίας, τους αποκαλούν εγκάρδια «μεγάλο αδελφό», «μεγάλη αδελφή», «θεία» ή «μεγαλύτερο αδελφό», λες και είναι όλοι μέλη μιας μεγάλης οικογένειας. Δείχνουν επιπλέον σεβασμό σε αυτούς τους πιο ηλικιωμένους ανθρώπους, κι αυτό αφήνει ασυνείδητα στο μυαλό των άλλων μια καλή εντύπωση για τους νεότερους. Αυτά τα στοιχεία της παραδοσιακής κουλτούρας είναι βαθιά ριζωμένα στη σκέψη και στη νοοτροπία του κινεζικού λαού, στον βαθμό που διαδίδονται συνεχώς και διαμορφώνουν την ατμόσφαιρα στη ζωή της εκκλησίας. Οι άνθρωποι, επειδή συχνά από τους περιορίζουν και τους ελέγχουν αυτές οι ιδέες, όχι μόνο τις ενστερνίζονται οι ίδιοι κι εργάζονται σκληρά για να ενεργούν και να ασκούνται σε αυτήν την κατεύθυνση, αλλά επιδοκιμάζουν και τους άλλους που κάνουν το ίδιο, καθοδηγώντας τους να ακολουθήσουν. Η παραδοσιακή κουλτούρα δεν είναι η αλήθεια· αυτό είναι βέβαιο. Όμως, είναι αρκετό να γνωρίζουν απλώς οι άνθρωποι ότι δεν είναι η αλήθεια; Το γεγονός ότι δεν είναι η αλήθεια είναι μία πτυχή. Γιατί πρέπει να το αναλύσουμε; Ποια είναι η ρίζα του; Πού εντοπίζεται η ουσία του προβλήματος; Πώς μπορεί κανείς να εγκαταλείψει αυτά τα πράγματα; Η ανάλυση της παραδοσιακής κουλτούρας έχει ως σκοπό να κατανοήσεις βαθιά μέσα σου με εντελώς νέο τρόπο τις θεωρίες, τις σκέψεις και τις απόψεις αυτής της πτυχής. Πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτός ο εντελώς νέος τρόπος κατανόησης; Κατ’ αρχάς, πρέπει να μάθεις ότι η παραδοσιακή κουλτούρα προέρχεται από τον Σατανά. Και πώς διαποτίζει ο Σατανάς τους ανθρώπους με αυτά τα στοιχεία της παραδοσιακής κουλτούρας; Σε κάθε εποχή, ο Σατανάς χρησιμοποιεί κάποιες διάσημες προσωπικότητες και κάποιους σπουδαίους ανθρώπους για να διαδώσει αυτές τις σκέψεις, αυτά τα υποτιθέμενα αποφθέγματα και θεωρίες. Κατόπιν, σταδιακά, αυτές οι ιδέες συστηματοποιούνται και παγιώνονται, έρχονται όλο και πιο κοντά στις ζωές των ανθρώπων, και τελικά διαδίδονται σε όλους. Λίγο-λίγο, αυτές οι σατανικές σκέψεις, τα αποφθέγματα και οι θεωρίες εμποτίζουν το μυαλό των ανθρώπων. Οι άνθρωποι, μετά την πλύση εγκεφάλου, πιστεύουν ότι αυτές οι σκέψεις και οι θεωρίες που προέρχονται από τον Σατανά είναι τα πιο θετικά πράγματα που πρέπει να κάνουν πράξη και να ακολουθούν. Στη συνέχεια, ο Σατανάς χρησιμοποιεί αυτά τα πράγματα για να φυλακίσει και να ελέγξει τα μυαλά τους. Η μία γενιά μετά την άλλη διαπαιδαγωγείται, διαμορφώνεται και ελέγχεται κάτω από τέτοιες συνθήκες, μέχρι και σήμερα. Όλες αυτές οι γενιές έχουν πιστέψει ότι η παραδοσιακή κουλτούρα είναι σωστή και καλή. Κανείς δεν αναλύει την προέλευση ή την πηγή αυτών των δήθεν καλών και σωστών πραγμάτων, και σ’ αυτό οφείλεται η σοβαρότητα του προβλήματος. Ακόμη και κάποιοι πιστοί που έχουν διαβάσει τα λόγια του Θεού για πολλά χρόνια, κι αυτοί πιστεύουν ότι αυτά είναι σωστά και θετικά πράγματα, τόσο μάλιστα που θεωρούν ότι αυτά μπορούν να αντικαταστήσουν την αλήθεια, ότι μπορούν να αντικαταστήσουν τα λόγια του Θεού. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ορισμένοι σκέφτονται: «Όσα από τα λόγια του Θεού κι αν διαβάζουμε, όταν ζούμε ανάμεσα στους ανθρώπους, οι δήθεν παραδοσιακές ιδέες και τα παραδοσιακά στοιχεία της κουλτούρας, όπως οι Τρεις υπακοές και οι Τέσσερις αρετές, καθώς και έννοιες όπως η αγαθοσύνη, η δικαιοσύνη, η ευπρέπεια, η σοφία και η αξιοπιστία δεν μπορούν να παραμεριστούν. Αυτό συμβαίνει επειδή έχουν περάσει σ’ εμάς από τους προγόνους μας, που ήταν σοφοί. Δεν μπορούμε να πάμε ενάντια στα διδάγματα των προγόνων μας απλώς και μόνο επειδή πιστεύουμε στον Θεό, και δεν μπορούμε να αλλάξουμε ούτε να εγκαταλείψουμε τα διδάγματα των προγόνων μας και αυτών των αρχαίων σοφών». Αυτές οι σκέψεις κι αυτή η επίγνωση υπάρχουν στην καρδιά του κάθε ανθρώπου. Ασυνείδητα, όλοι εξακολουθούν να ελέγχονται από αυτά τα στοιχεία της παραδοσιακής κουλτούρας και να είναι δέσμιοί τους. Για παράδειγμα, όταν ένα παιδί βλέπει ότι είσαι εικοσάχρονος και σε πει «θείο», εσύ νιώθεις ευχαριστημένος και ικανοποιημένος. Αν σε πει απευθείας με το όνομά σου, νιώθεις αμήχανα, θεωρείς το παιδί αγενές και πιστεύεις ότι θα πρέπει να το μαλώσει κάποιος, και αλλάζει η στάση σου. Στην πραγματικότητα, το αν θα σε πει «θείο» ή με το όνομά σου δεν επηρεάζει καθόλου την ακεραιότητά σου. Οπότε, γιατί είσαι δυσαρεστημένος όταν δεν σε λέει «θείο»; Επειδή κυριαρχεί πάνω σου και σε επηρεάζει η παραδοσιακή κουλτούρα. Έχει ριζώσει από πριν στο μυαλό σου κι έχει γίνει το πιο βασικό κριτήριο με το οποίο αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα, αλλά και αξιολογείς και κρίνεις τα πάντα. Όταν το κριτήριό σου είναι λανθασμένο, μπορεί άραγε η φύση των πράξεών σου να είναι σωστή; Σε καμία περίπτωση. Αν αξιολογούσες αυτό το ζήτημα με βάση την αλήθεια, πώς θα το διαχειριζόσουν; Θα σε ένοιαζε πώς σε αποκαλούν οι άλλοι; (Όχι.) Εκτός, βέβαια, αν σε προσέβαλλαν ή σε εξευτέλιζαν. Σε αυτήν την περίπτωση, ασφαλώς θα ένιωθες άσχημα. Αυτή είναι μια κανονική έκφραση της ανθρώπινης φύσης. Ωστόσο, αν το κριτήριο αξιολόγησής σου είναι τα λόγια του Θεού, η αλήθεια, ή η κουλτούρα που προέρχεται από τον Θεό, τότε είτε οι άλλοι σε αποκαλέσουν με το όνομά σου είτε σε αποκαλέσουν «θείο» ή «αδελφό», δεν θα έχεις καμία απολύτως αντίδραση. Σε αυτό το ζήτημα, ας ακολουθείς τα έθιμα του τόπου. Για παράδειγμα, στην Κίνα, όταν κάποιος σε αποκαλεί «θείο», νιώθεις ότι δείχνει σεβασμό απέναντί σου. Αν όμως πήγαινες σε μια δυτική χώρα και κάποιος σε έλεγε «θείο», θα ένιωθες περίεργα. Θα προτιμούσες να σε αποκαλέσει με το όνομά σου, καθώς αυτό θα θεωρούσες μορφή σεβασμού. Στην Κίνα, αν κάποιος πολύ νεότερος σε αποκαλέσει με το όνομά σου, θα δυσαρεστηθείς πολύ και θα θεωρήσεις ότι αγνόησε την ιεραρχία. Θα νιώσεις μεγάλη ταπείνωση και θα θυμώσεις ή ακόμη και θα κατακρίνεις αυτό το άτομο. Δεν δείχνει αυτό ότι ο συγκεκριμένος τρόπος σκέψης έχει κάποιο πρόβλημα; Αυτό είναι το πρόβλημα που σκοπεύω να θίξω.

Κάθε χώρα και κάθε εθνότητα έχει τη δική της παραδοσιακή κουλτούρα. Επικρίνουμε όλες τις παραδοσιακές κουλτούρες; Υπάρχει μία κουλτούρα που δεν πρέπει να επικρίνουμε. Μπορείτε να μου πείτε ποια είναι αυτή η κουλτούρα; Θα σας πω ένα παράδειγμα. Ο Θεός δημιούργησε τον Αδάμ. Ποιος ονόμασε τον Αδάμ; (Ο Θεός.) Άρα, ο Θεός δημιούργησε το ανθρώπινο είδος· όταν αλληλεπιδρά με τους ανθρώπους, πώς τους απευθύνεται; (Τους αποκαλεί με τα ονόματά τους.) Σωστά. Τους αποκαλεί με τα ονόματά τους. Ο Θεός σού δίνει ένα όνομα, κι αυτό το όνομα έχει νόημα στα μάτια Του· χρησιμεύει ως προσδιορισμός, ως προσφώνηση. Όταν ο Θεός σού δίνει έναν προσδιορισμό, σε αποκαλεί με αυτόν τον προσδιορισμό. Δεν είναι αυτό μια μορφή σεβασμού; (Ναι.) Αυτή είναι η καλύτερη μορφή σεβασμού, ενός σεβασμού που ευθυγραμμίζεται περισσότερο με την αλήθεια και είναι ο πιο θετικός. Αυτό είναι το κριτήριο για το να σέβεται κανείς τους ανθρώπους, και προέρχεται από τον Θεό. Δεν είναι αυτό ένα είδος κουλτούρας; (Ναι, είναι.) Πρέπει να υποστηρίζουμε αυτήν την κουλτούρα; (Ναι.) Αυτό προέρχεται από τον Θεό. Ο Θεός αποκαλεί έναν άνθρωπο απευθείας με το όνομά του. Ο Θεός σού δίνει ένα όνομα, σου δίνει έναν προσδιορισμό, κι έπειτα σε αντιπροσωπεύει και σε αποκαλεί με αυτόν τον προσδιορισμό. Έτσι συμπεριφέρεται στους ανθρώπους ο Θεός. Όταν ο Θεός δημιούργησε έναν δεύτερο άνθρωπο, πώς του συμπεριφέρθηκε; Άφησε τον Αδάμ να τον ονομάσει. Ο Αδάμ ονόμασε τον δεύτερο άνθρωπο Εύα. Ο Θεός την Εύα την αποκαλούσε με αυτό το όνομα; Ναι. Άρα, αυτή είναι μια κουλτούρα που προέρχεται από τον Θεό. Ο Θεός δίνει έναν προσδιορισμό σε κάθε δημιουργημένο ον, κι όταν χρησιμοποιεί αυτόν τον προσδιορισμό, τόσο οι άνθρωποι όσο κι ο Θεός γνωρίζουν σε ποιον αναφέρεται. Αυτό λέγεται σεβασμός, αυτό λέγεται ισότητα, είναι ένα κριτήριο με το οποίο μπορούμε να αξιολογήσουμε αν ένας άνθρωπος είναι ευγενικός, αν υπάρχει αίσθηση ευπρέπειας στην ανθρώπινη φύση του. Είναι ακριβές αυτό; (Ναι.) Είναι πράγματι ακριβές. Στη Βίβλο, είτε καταγράφεται ένα συγκεκριμένο γεγονός είτε η γενεαλογία μιας οικογένειας, όλοι οι χαρακτήρες έχουν ονόματα, έχουν προσδιορισμούς. Ωστόσο, δεν ξέρω αν έχετε παρατηρήσει ένα πράγμα: Στη Βίβλο δεν χρησιμοποιούνται προσφωνήσεις όπως «παππούς», «γιαγιά», «θείος», «θεία», «μεγαλύτερος θείος», «μεγαλύτερη θεία» και ούτω καθεξής. Χρησιμοποιούνται απλώς τα ονόματα των ανθρώπων. Τι μπορείτε να αλιεύσετε από αυτό; Ό,τι όρισε ο Θεός για τους ανθρώπους, είτε πρόκειται για κανονισμούς είτε για νόμους, είναι, σε ανθρώπινους όρους, ένα είδος παράδοσης που έχει περάσει σ’ αυτούς. Και ποια είναι αυτή η παράδοση που έχει περάσει στους ανθρώπους από τον Θεό; Είναι κάτι που θα πρέπει να ακολουθούν: Δεν υπάρχει λόγος να χρησιμοποιούν τίτλους ιεραρχίας. Στα μάτια του Θεού, δεν υπάρχουν αυτοί οι περίπλοκοι οικογενειακοί τίτλοι, όπως «παππούς», «γιαγιά», «μεγαλύτερος θείος», «μικρότερος θείος», «μεγαλύτερη θεία», «μικρότερη θεία» και ούτω καθεξής. Γιατί ασχολούνται τόσο πολύ οι άνθρωποι με αυτούς τους τίτλους ιεραρχίας και τις προσφωνήσεις; Τι σημαίνει αυτό; Ο Θεός απεχθάνεται αυτά τα πράγματα περισσότερο από οτιδήποτε. Το συνάφι του Σατανά είναι που ανησυχεί γι’ αυτά τα πράγματα. Σε αυτήν την παραδοσιακή κουλτούρα, υπάρχει ένα πολύ πραγματικό γεγονός με τον Θεό: Ο Θεός δημιούργησε όλο το ανθρώπινο γένος, και γνωρίζει σαφώς πόσες οικογένειες και πόσους απογόνους μπορεί να έχει ένας άνθρωπος. Δεν χρειάζεται καμία ιεραρχία. Ο Θεός απλώς λέει να αυξάνεσαι και να πληθύνεσαι, να κάνεις την οικογένειά σου να ευημερεί, κι αυτό είναι το μόνο που πρέπει να θυμάσαι. Πόσους απογόνους έχει κάθε γενιά και πόσους απογόνους έχουν αυτοί οι απόγονοι· αυτό αρκεί, δεν χρειάζεται η ιεραρχία. Οι μεταγενέστερες γενιές δεν χρειάζεται να ξέρουν ποιοι ήταν οι πρόγονοί τους ούτε χρειάζεται να κατασκευάζουν αίθουσες ή ναούς για τους προγόνους τους, πόσο μάλλον να τους προσφέρουν θυσίες ή να τους λατρεύουν. Η Βίβλος καταγράφει ότι όλοι όσοι πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν, εκείνοι που πιστεύουν στον Ιεχωβά, όλοι φέρνουν προσφορές μπροστά στον βωμό. Όλα τα μέλη μιας οικογένειας προσέρχονται ενώπιον του Θεού και φέρνουν προσφορές. Οι Κινέζοι δεν κάνουν το ίδιο. Εκεί κάθε οικογένεια έχει μια αίθουσα για τους προγόνους της γεμάτη με αναμνηστικές πλάκες για προ-προ-παππούδες, προ-παππούδες, προ-γιαγιάδες. Στο μέρος όπου ξεκίνησε αρχικά το έργο Του ο Θεός, δεν υπάρχουν αυτά τα πράγματα. Υπάρχουν σε μέρη πολύ μακριά από το έργο του Θεού, τα οποία ελέγχει ο Σατανάς και τα κακά πνεύματα. Σε αυτές τις βουδιστικές χώρες, ακμάζουν αυτές οι σατανικές πρακτικές. Εκεί, οι άνθρωποι πρέπει να λατρεύουν τους προγόνους τους, και πρέπει να αναφέρουν τα πάντα στην οικογένεια, πρέπει να μεταφέρουν τα πάντα στους προγόνους της οικογένειας. Ακόμη κι αν οι στάχτες των προγόνων δεν υπάρχουν πια, οι μετέπειτα γενιές πρέπει να προσφέρουν θυμίαμα και να υποκλίνονται. Στη σύγχρονη εποχή, μερικοί άνθρωποι που έχουν έρθει σε επαφή με περισσότερες δυτικές και νεότερες ιδέες κι έχουν απελευθερωθεί από τα παραδοσιακά δεσμά της οικογένειας, δεν είναι πρόθυμοι να παραμείνουν σε τέτοιες οικογένειες. Νιώθουν ότι τέτοιες οικογένειες τους έχουν κάτω από στενό και αυστηρό έλεγχο, με τους πρεσβύτερους της οικογένειας να παρεμβαίνουν σχεδόν σε όλα τα ζητήματα, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τον γάμο. Στην Κίνα, αυτά τα πράγματα είναι συνηθισμένα. Ο Σατανάς κάνει τους ανθρώπους να εστιάζουν στην ιεραρχία, και εκείνοι φαίνεται να αποδέχονται πιο εύκολα αυτήν την ιδέα. Πιστεύουν το εξής: «Κάθε γενιά έχει την κατάταξή της. Στην κορυφή βρίσκονται οι πρόγονοί μας. Μόλις αναφέρεται η λέξη “πρόγονος”, οι άνθρωποι θα πρέπει να γονατίζουν και να τους λατρεύουν σαν θεούς». Οι άνθρωποι από παιδιά επηρεάζονται, διαμορφώνονται και ανατρέφονται με αυτόν τον τρόπο από την οικογένειά τους. Τα παιδικά τους μυαλά εμποτίζονται με ένα πράγμα: ότι δεν μπορεί να ζήσει κανείς σε αυτόν τον κόσμο χωρίς οικογένεια, κι ότι αν εγκαταλείψει την οικογένεια ή απελευθερωθεί από τα δεσμά της οικογένειας, θα έχει διαπράξει μια ηθικά κατακριτέα προσβολή. Τι σημαίνει «ηθικά κατακριτέα προσβολή»; Σημαίνει ότι αν δεν ακούς την οικογένειά σου, είσαι ασεβές παιδί, και το να είσαι ασεβής σημαίνει ότι δεν είσαι άνθρωπος. Έτσι, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν τολμούν να σπάσουν αυτά τα οικογενειακά δεσμά. Οι Κινέζοι διαμορφώνονται, επηρεάζονται κι ελέγχονται σε μεγάλο βαθμό από την ιεραρχία, καθώς και από έννοιες όπως οι Τρεις υπακοές και οι Τέσσερις αρετές, και οι Τρεις θεμελιώδεις δεσμοί και οι Πέντε σταθερές αρετές. Οι νέοι που δεν απευθύνονται όπως πρέπει στους πρεσβύτερους, δηλαδή δεν τους αποκαλούν «θείο», «θεία», «παππού» ή «γιαγιά», συχνά κατηγορούνται ότι είναι αγενείς κι ακαλλιέργητοι. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι σε αυτήν την εθνοτική ομάδα, σε αυτήν την κοινωνία, θεωρείσαι κατώτερος, επειδή δεν ακολουθείς τα κοινωνικά πρότυπα, δεν είσαι καλλιεργημένος και είσαι ανάξιος. Οι άλλοι είναι καλοντυμένοι, έχουν μεγάλη ικανότητα να προσποιούνται, και μιλούν με καλούς τρόπους και χάρη. Τα λόγια τους είναι μελιστάλακτα, ενώ εσύ δεν ξέρεις καν ότι πρέπει να αποκαλείς κάποιον «θείο» ή «θεία». Όπου κι αν πας, οι άλλοι θα λένε ότι είσαι ακαλλιέργητος και θα σε περιφρονούν. Με τέτοια ιδεολογία είναι εμποτισμένοι οι Κινέζοι. Κάποια παιδιά που δεν ξέρουν πώς να απευθύνονται στους άλλους θα δέχονται σκληρή επίπληξη ή θα τρώνε ακόμη και ξύλο από τους γονείς τους. Κάποιοι γονείς, την ώρα που τα δέρνουν, θα λένε: «Είσαι αγενής, ανάξιος κι ακαλλιέργητος. Καλύτερα να σε σκοτώσω στο ξύλο! Το μόνο που κάνεις είναι να με ντροπιάζεις, με κάνεις ρεζίλι μπροστά στους άλλους!» Απλώς και μόνο επειδή το παιδί δεν ξέρει πώς να απευθύνεται στους άλλους, οι γονείς μεγαλοποιούν το ζήτημα για να σώσουν τη δική τους υπόληψη, και θα χτυπήσουν βάναυσα το παιδί. Τι συμπεριφορά είναι αυτή; Είναι εντελώς παράλογη! Θα συνειδητοποιούσατε αυτά τα πράγματα αν δεν είχα συναναστραφεί με αυτόν τον τρόπο; Μπορείτε άραγε, μέσα από τα φαινόμενα που παρατηρείτε στην πραγματική ζωή, ή διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, ή μέσα από τις δικές σας εμπειρίες, βαθμιαία και λίγο-λίγο να διακρίνετε αυτά τα ζητήματα κι έπειτα να αλλάξετε την κατεύθυνση της ζωής σας, να μεταβάλετε την κατεύθυνση του μονοπατιού που ακολουθείτε; Αν δεν μπορείτε, δεν έχετε αρκετή επίγνωση. Σε όλα τα ζητήματα, η πιο σωστή προσέγγιση είναι να χρησιμοποιεί κανείς ως κριτήριο τα λόγια του Θεού, το έργο Του και τις απαιτήσεις Του. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτή η προσέγγιση είναι πάντα αλάνθαστη. Οτιδήποτε προέρχεται από τον Σατανά, όσο κι αν ευθυγραμμίζεται με τις αντιλήψεις ή τα γούστα του ανθρώπου, όσο ευπρεπές κι αν φαίνεται, δεν είναι η αλήθεια. Είναι μια απομίμηση.

Είπα αυτήν την ιστορία με σκοπό να σας ξεμπερδέψω, να σας κάνω να καταλάβετε ποια είναι η αλήθεια, τι κερδίζουν οι άνθρωποι από την πίστη στον Θεό, τι σημαίνει το ότι ο Θεός κάνει τους ανθρώπους να αλλάξουν τις διαθέσεις τους και να αποκτήσουν την αλήθεια, και κατά πόσο η αλήθεια που εκφράζει ο Θεός και οι απαιτήσεις Του έχουν οποιαδήποτε σχέση με ό,τι μπορεί να συλλάβει κάποιος ή με τις σκέψεις, τις οπτικές και τις διάφορες αντιλήψεις που δημιουργεί η διαπαιδαγώγηση και η διαμόρφωση από το εθνικό και κοινωνικό περιβάλλον ενός ανθρώπου. Θα πρέπει κι εσείς όλοι να αναλύσετε μόνοι σας αυτά τα ζητήματα. Το σημερινό μας παράδειγμα κάλυψε μόνο μία πτυχή. Στην πραγματικότητα, κάθε άνθρωπος έχει μέσα του πάρα πολλά πράγματα από την παραδοσιακή κουλτούρα. Ορισμένοι λένε: «Αφού πρέπει να αγνοήσουμε την ιεραρχία, αυτό σημαίνει ότι θα μπορούσα να απευθύνομαι στους γονείς μου με τα ονόματά τους;» Είναι σωστό αυτό; Αν αποκαλείς τους γονείς σου «μητέρα» και «πατέρα», σημαίνει άραγε αυτό ότι εξακολουθείς να τηρείς την ιεραρχία και ότι υιοθετείς ξανά την παραδοσιακή κουλτούρα; Όχι. Οι γονείς πρέπει και πάλι να αποκαλούνται όπως πρέπει. Ο Θεός θέλει να τους αποκαλούν οι άνθρωποι «μαμά» και «μπαμπά». Έτσι θα πρέπει να αποκαλούνται. Όπως και οι γονείς σου σε αποκαλούν «παιδί», «γιο» ή «κόρη». Άρα, ποιο είναι το κύριο πράγμα που πρέπει να καταλάβετε από την ιστορία που σας είπα; Ποιο ζήτημα θίγεται κυρίως; (Πρέπει να αλλάξει το κριτήριο με το οποίο κρίνουμε τα πράγματα. Θα πρέπει να κρίνουμε τα πάντα σύμφωνα με τα λόγια και τις απαιτήσεις του Θεού.) Σωστά. Μην επινοείτε μόνοι σας πράγματα στα τυφλά. Οι άνθρωποι πάντοτε θέλουν να δημιουργήσουν τη δική τους «αλήθεια». Όποτε θέλουν να κάνουν κάτι, σκαρφίζονται ένα σωρό επιχειρήματα και θεωρίες, κι έπειτα ένα σωρό μεθόδους, και το πραγματοποιούν είναι-δεν είναι σωστό. Το κάνουν πράξη αυτό για χρόνια, το ακολουθούν με πείσμα, ανεξάρτητα αν φέρνει κάποιο αποτέλεσμα, και παρ’ όλα αυτά πιστεύουν ότι είναι καλοπροαίρετοι, δίκαιοι κι ευγενικοί. Θεωρούν ότι ζουν τη ζωή τους κάνοντας καλά πράγματα κι ότι με αυτό κερδίζουν τον έπαινο και τον θαυμασμό, και καταλήγουν να νομίζουν ολοένα και περισσότερο ότι είναι σπουδαίοι. Οι άνθρωποι ποτέ δεν στοχάζονται, δεν προσπαθούν να κατανοήσουν ούτε αναζητούν ποιες είναι οι απαιτήσεις του Θεού για κάθε ζήτημα, με ποιες αρχές πρέπει να ενεργούν στο καθετί, και κατά πόσο έχουν επιδείξει αφοσίωση στην ανάθεση από τον Θεό όταν κάνουν το καθήκον τους. Δεν στοχάζονται αυτά τα πράγματα. Μόνο αυτά τα διαστρεβλωμένα και μοχθηρά πράγματα στοχάζονται. Δεν δείχνει μοχθηρία από μέρους τους όλο αυτό; (Ναι.) Σκεφτείτε έναν άνθρωπο που εξωτερικά δείχνει ευγενικός, συμπεριφέρεται σωστά, είναι μορφωμένος κι ακολουθεί τους κοινωνικούς κανόνες, όλο μιλάει για αγαθοσύνη, δικαιοσύνη, ευπρέπεια, σοφία και αξιοπιστία, που μιλάει πάρα πολύ κομψά και λέει ευχάριστα πράγματα. Παρατηρήστε αν ένας τέτοιος άνθρωπος κάνει ή δεν κάνει πράξη την αλήθεια. Αν δεν κάνει ποτέ πράξη την αλήθεια, τότε είναι απλώς υποκριτής που παριστάνει τον καλό. Είναι ακριβώς σαν τον Νταμίνγκ, δεν έχει καμία διαφορά. Τι άνθρωποι είναι εκείνοι που εστιάζουν αποκλειστικά στην καλή συμπεριφορά και τη χρησιμοποιούν για να εξαπατούν τους άλλους, ώστε να κερδίσουν τον έπαινο και τον θαυμασμό τους; (Υποκριτές.) Κατανοούν αυτοί οι άνθρωποι τα πνευματικά ζητήματα; (Όχι.) Μπορούν όσοι δεν κατανοούν τα πνευματικά ζητήματα να κάνουν πράξη την αλήθεια; (Όχι.) Γιατί δεν μπορούν; (Δεν κατανοούν ποια είναι η αλήθεια, οπότε απλώς υιοθετούν ως αλήθεια και κάνουν πράξη κάποια φαινομενικά καλή συμπεριφορά και κάποια πράγματα που οι άλλοι θεωρούν καλά.) Δεν είναι αυτό το κύριο σημείο. Όσο κι αν δεν κατανοούν την αλήθεια, δεν γνωρίζουν κάποιες προφανείς αρχές για να κάνουν το κάθε πράγμα; Όταν τους λες πώς να εκτελούν το καθήκον τους, είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνουν; Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ένα χαρακτηριστικό: Δεν έχουν καμία πρόθεση να κάνουν πράξη την αλήθεια. Ό,τι κι αν τους πεις, δεν θα σε ακούσουν. Απλώς θα κάνουν και θα πουν αυτό που τους ευχαριστεί. Τελευταία, μιλάμε συχνά για τις διάφορες εκδηλώσεις των αντίχριστων. Ρίξε μια ματιά στους ανθρώπους γύρω σου: Δες ποιος έχει αλλάξει λίγο, και ποιανού η συμπεριφορά και οι αρχές για να κάνει το κάθε πράγμα δεν έχουν αλλάξει καθόλου, ποιανού η καρδιά παραμένει αμετακίνητη όπως κι αν συναναστραφείς μαζί του, και ποιος εξακολουθεί να μην αλλάζει ή δεν σκοπεύει να αλλάξει, και συνεχίζει να ενεργεί όπως του αρέσει, ακόμη κι αν μπορεί να αντιπαραβάλει το περιεχόμενο της συναναστροφής σου με τον εαυτό του. Έχετε συναντήσει τέτοιους ανθρώπους; Έχετε, έτσι δεν είναι; Γιατί κάποιοι επικεφαλής και εργάτες απομακρύνονται από τη θέση τους; Επειδή δεν κάνουν πράξη την αλήθεια, δεν κάνουν πραγματικό έργο. Καταλαβαίνουν κάθε λογής δόγματα κι επιμένουν στους δικούς τους τρόπους. Όπως κι αν συναναστραφείς σχετικά με τις αλήθεια-αρχές, αυτοί και πάλι έχουν τους δικούς τους κανόνες, γαντζώνονται στις δικές τους απόψεις και δεν ακούνε κανέναν. Απλώς κάνουν ό,τι θέλουν: τους λες ένα πράγμα κι εκείνοι κάνουν άλλο. Τέτοιου είδους επικεφαλής και εργάτες πρέπει να απομακρύνονται, έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Πράγματι. Ποιο μονοπάτι ακολουθούν αυτοί οι άνθρωποι; (Το μονοπάτι ενός αντίχριστου.) Αφού βαδίζουν στο μονοπάτι ενός αντίχριστου, με τον καιρό θα γίνουν και οι ίδιοι αντίχριστοι. Θέμα χρόνου είναι. Αν, όπως κι αν συναναστρέφεσαι μαζί τους σχετικά με την αλήθεια, εκείνοι εξακολουθούν να μην την αποδέχονται και δεν αλλάζουν καθόλου, τότε υπάρχει πραγματικά πρόβλημα και έχουν ήδη γίνει αντίχριστοι.

Ποια είναι η μεγαλύτερη έμπνευση που πήρατε από την ιστορία που είπα σήμερα; Μάλλον ότι είναι εύκολο να παρεκκλίνουν οι άνθρωποι. Γιατί είναι εύκολο να παραστρατήσουν οι άνθρωποι; Πρώτον, έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Δεύτερον, ανεξάρτητα από την ηλικία τους, οι άνθρωποι όσον αφορά τις σκέψεις τους και βαθιά μέσα στην καρδιά τους δεν είναι άγραφη πλάκα. Τι συμβουλές σας δίνει, λοιπόν, αυτή η ιστορία; Ότι είναι εύκολο να παραστρατήσουν οι άνθρωποι —αυτή είναι η πρώτη συμβουλή. Δεύτερον, ότι έχουν την τάση να ακολουθούν αυτό που θεωρούν καλό και σωστό σαν να ήταν η αλήθεια, κι αντιμετωπίζουν τη βιβλική γνώση και τα πνευματικά δόγματα όπως τα λόγια του Θεού που πρέπει να κάνουν πράξη. Αφού κατανοήσατε αυτά τα δύο ζητήματα, άραγε ποιες νέες αντιλήψεις, ιδέες ή σχέδια έχετε για το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσετε στο εξής και για κάθε εργασία που έχετε να εκτελέσετε στο εξής; (Στο εξής, όταν κάνουμε κάτι, δεν πρέπει απλώς να ενεργούμε με βάση ό,τι πιστεύουμε πως είναι σωστό. Πρώτα, θα πρέπει να εξετάζουμε αν οι σκέψεις μας ευθυγραμμίζονται με αυτά που επιθυμεί ο Θεός, κι αν ταιριάζουν με τις απαιτήσεις Του. Θα πρέπει να βρίσκουμε αρχές άσκησης στα λόγια Του, κι έπειτα να προχωρούμε. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι κάνουμε πράξη την αλήθεια κι ότι το μονοπάτι που ακολουθούμε στην πίστη μας στον Θεό είναι σωστό.) Πρέπει να κάνετε προσπάθεια σε σχέση με τα λόγια του Θεού. Σταματήστε να κάνετε τις δικές σας εικασίες. Δεν κατανοείς τα πνευματικά ζητήματα. Το επίπεδό σου είναι χαμηλό, κι όσο περίφημες κι αν είναι οι ιδέες που επινοείς, δεν είναι η αλήθεια. Ακόμη κι αν είσαι πεπεισμένος ότι αυτό που έχεις κάνει είναι τέλειο και σωστό, θα πρέπει να το φέρνεις στους αδελφούς και τις αδελφές για συναναστροφή και επαλήθευση ή να το συγκρίνεις με σχετικά λόγια του Θεού. Μπορείς με αυτόν τον τρόπο να πετύχεις την τελειότητα στο εκατό τοις εκατό; Όχι απαραίτητα. Μπορεί και πάλι να παρεκκλίνεις στην άσκησή σου, εκτός αν έχεις συλλάβει πλήρως τις αλήθεια-αρχές και την πηγή απ’ όσα έχει πει ο Θεός. Αυτή είναι η μία πτυχή. Η δεύτερη ποια είναι; Αν οι άνθρωποι απομακρυνθούν από τα λόγια του Θεού, τότε όσο λογικές ή ευχάριστες κι αν φαίνονται οι πράξεις τους, δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την αλήθεια. Οτιδήποτε δεν μπορεί να αντικαταστήσει την αλήθεια δεν είναι η αλήθεια ούτε είναι θετικό πράγμα. Κι αν δεν είναι θετικό πράγμα, τι είναι; Σε καμία περίπτωση δεν είναι κάτι που ευχαριστεί τον Θεό ούτε συνάδει με την αλήθεια. Είναι κάτι που καταδικάζει ο Θεός. Ποιες θα είναι οι συνέπειες αν κάνεις κάτι που καταδικάζει ο Θεός; Θα Τον κάνεις να σε απεχθάνεται. Όλα τα πράγματα που δεν προέρχονται από τον Θεό είναι αρνητικά πράγματα, προέρχονται από τον Σατανά. Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να μην το καταλαβαίνουν αυτό. Άφησέ το να γίνει σταδιακά όσο αποκτάς εμπειρία.

Σήμερα, κατακρίναμε επίσημα ένα πράγμα. Τι κατακρίναμε; Το να αποκαλεί κανείς μια ηλικιωμένη γουρούνα ως «θεία γουρούνα», έτσι δεν είναι; Είναι ντροπή να αποκαλούμε ένα γουρούνι «θεία γουρούνα»; (Ναι.) Ντροπή είναι. Οι άνθρωποι θέλουν πάντα να έχουν έναν τιμητικό τίτλο. Κι από πού προέρχεται αυτή η «τιμή»; Σε τι αναφέρεται η «τιμή»; Έχει να κάνει με την ιεραρχία; (Ναι.) Είναι καλό να θέλει κανείς να τον μεταχειρίζονται ως πρεσβύτερο, το να εστιάζει πάντα στην ιεραρχία; (Όχι.) Γιατί δεν είναι καλό να εστιάζει κανείς στην ιεραρχία; Θα πρέπει να αναλύσετε ποια είναι η σημασία του να εστιάζει κανείς στην ιεραρχία. Μπορεί κανείς πολύ απλά να το πει ως εξής: «Ο Θεός δεν επιτρέπει στους ανθρώπους να εστιάζουν στην ιεραρχία. Γιατί λοιπόν το συζητάς τόσο άσκοπα; Λες ασυναρτησίες ενώ παριστάνεις τον πολιτισμένο. Όταν εκτελείς ένα καθήκον, ποτέ δεν σκέφτεσαι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Πάντα τα προδίδεις για χάρη των δικών σου συμφερόντων. Όταν κάτι αφορά τα δικά σου συμφέροντα, δεν διστάζεις να προδώσεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Ποιον προσπαθείς να ξεγελάσεις και παριστάνεις τον καλό; Αξίζεις να θεωρείσαι καλός;» Θα ήταν αποδεκτά αυτά τα λόγια; (Ναι.) Τι θα πρέπει να πει κανείς για να το διατυπώσει πιο σκληρά; «Για ποιο πράγμα φλυαρείς; Δεν είσαι παρά ένα ανόητο γουρούνι, ένας ηλίθιος που δεν καταλαβαίνει καθόλου την αλήθεια. Τι παριστάνεις; Έχεις μορφωθεί, είσαι καλλιεργημένος και πιστεύεις στον Θεό. Έχεις διαβάσει τόσα λόγια του Θεού κι εξακολουθείς να νομίζεις ότι πιστεύεις αρκετά καλά σ’ Αυτόν. Αλλά στην τελική, δεν ξέρεις καν τι σημαίνει να κάνεις πράξη την αλήθεια. Δεν είσαι απλώς ένα ανόητο γουρούνι; Δεν είσαι εντελώς ηλίθιος;» Αυτά είχα να πω γι’ αυτήν την ιστορία. Ας επιστρέψουμε τώρα στο κύριο θέμα της συναναστροφής μας.

Μια ανάλυση της πανούργας, αυθαίρετης και δικτατορικής συμπεριφοράς των αντίχριστων και πώς αναγκάζουν τους ανθρώπους να τους υπακούσουν

I. Μια ανάλυση της πανούργας συμπεριφοράς των αντίχριστων

Την τελευταία φορά, συναναστραφήκαμε σχετικά με το πέμπτο στοιχείο των εκδηλώσεων των αντίχριστων: παραπλανούν, προσελκύουν, απειλούν και ελέγχουν τους ανθρώπους. Σήμερα, θα συναναστραφούμε σχετικά με το έκτο στοιχείο: συμπεριφέρονται με πανούργους τρόπους, είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί, δεν συναναστρέφονται ποτέ με τους άλλους και αναγκάζουν τους άλλους να τους υπακούσουν. Υπάρχει διαφορά μεταξύ αυτού του στοιχείου και του πέμπτου; Από πλευράς διάθεσης, δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά. Και τα δύο περιλαμβάνουν πράξεις που έχουν να κάνουν με την απόκτηση εξουσίας και με την αυθαίρετη και δικτατορική συμπεριφορά. Και τα δύο έχουν διαθέσεις μοχθηρές, αλαζονικές, αδιάλλακτες και κακόβουλες. Οι διαθέσεις είναι ίδιες. Ωστόσο, το έκτο στοιχείο αναδεικνύει μια άλλη κυρίαρχη εκδήλωση των αντίχριστων: ότι οι πράξεις τους είναι πανούργες, πράγμα που σχετίζεται με τη φύση των πράξεων των αντίχριστων. Ας αναλύσουμε, όμως, πρώτα τη λέξη «πανούργος». Με την πρώτη ματιά, η λέξη «πανούργος» είναι απαξιωτική ή εγκωμιαστική; Αν κάποιος κάνει κάτι πανούργο, είναι καλή ή κακή αυτή η πράξη; (Κακή.) Αν πούμε ότι ένας άνθρωπος ενεργεί με πανούργο τρόπο, αυτός ο άνθρωπος είναι καλός ή κακός; Προφανώς, οι άνθρωποι έχουν την εντύπωση και την αίσθηση ότι κάποιος που ενεργεί με πανούργο τρόπο είναι ένας άχρηστος ηλίθιος. Αν κάποιος έρθει αντιμέτωπος με κάτι πανούργο, θα τον κάνει να χαρεί ή να τρομάξει; (Είναι τρομακτικό.) Πολύ απλά, δεν είναι καλό πράγμα. Με λίγα λόγια, με την πρώτη ματιά, η λέξη «πανούργος» είναι απαξιωτική. Είτε περιγράφει μια πράξη είτε τον τρόπο που ενεργεί κανείς, κανένα στοιχείο της δεν είναι θετικό. Είναι οπωσδήποτε αρνητική. Τώρα, ας εξηγήσουμε πρώτα ποιες είναι οι εκδηλώσεις της πανουργίας. Γιατί ονομάζεται «πανούργος» και όχι «δόλιος»; Ποια ειδική βαρύτητα έχει εδώ η λέξη «πανούργος»; Η πανουργία είναι βαθύτερη από τη δολιότητα. Άραγε δεν παίρνει περισσότερο χρόνο και δεν είναι πιο δύσκολο να διακρίνουν οι άνθρωποι κάποιον που ενεργεί με πανούργο τρόπο; (Ναι.) Τουλάχιστον αυτό, είναι εμφανές. Εξηγήστε, λοιπόν, τον όρο «πανούργος» με λέξεις που καταλαβαίνετε όλοι. Εδώ, «πανούργος» σημαίνει καταχθόνιος και πονηρός, και αναφέρεται σε αντικανονική συμπεριφορά. Αυτή η αντικανονικότητα έχει να κάνει με το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι κρύβονται καλά από τους συνηθισμένους ανθρώπους, που τους βρίσκουν ακατανόητους δεν μπορούν να διακρίνουν τι σκέφτονται ή τι κάνουν. Με άλλα λόγια, είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει κανείς τις μεθόδους, τα κίνητρα και τις αφετηρίες των πράξεων αυτών των ανθρώπων, και μερικές φορές η συμπεριφορά τους είναι επίσης ύπουλη και υπόγεια. Με λίγα λόγια, υπάρχει ένας όρος που μπορεί να περιγράψει την πραγματική εκδήλωση και κατάσταση της πανουργίας ενός ανθρώπου: είναι η «έλλειψη διαφάνειας», που τον κάνει ακατάληπτο και ακατανόητο στους άλλους. Οι πράξεις των αντίχριστων έχουν αυτήν τη φύση. Δηλαδή, όταν συνειδητοποιείς και διαισθάνεσαι ότι δεν κάνουν κάτι με ειλικρινείς προθέσεις, αυτό σε τρομάζει πολύ· ωστόσο, για κάποιο διάστημα ή για κάποιον λόγο, εξακολουθείς να μην μπορείς να διακρίνεις τα κίνητρα και τις προθέσεις τους, κι απλώς νιώθεις ασυνείδητα ότι οι πράξεις τους είναι πανούργες. Γιατί σου δημιουργούν αυτήν την αίσθηση; Ένας λόγος είναι ότι κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι λένε ή τι κάνουν. Ένας άλλος λόγος είναι ότι συχνά μιλούν με περιστροφές και σε οδηγούν σε λάθος κατεύθυνση, με αποτέλεσμα να μην είσαι τελικά βέβαιος ποιες απ’ τις δηλώσεις τους είναι αλήθεια και ποιες ψέματα ούτε και τι σημαίνουν πραγματικά τα λόγια τους. Όταν λένε ψέματα, νομίζεις ότι είναι η αλήθεια. Δεν ξέρεις ποιες απ’ τις δηλώσεις τους είναι αλήθεια και ποιες ψέματα, και συχνά νιώθεις ότι σε έχουν κοροϊδέψει και ξεγελάσει. Γιατί δημιουργείται αυτή η αίσθηση; Επειδή αυτοί οι άνθρωποι δεν ενεργούν ποτέ με διαφάνεια. Δεν μπορείς να δεις ξεκάθαρα τι κάνουν ούτε με τι ασχολούνται, κι έτσι είναι αναπόφευκτο να τους υποψιάζεσαι. Στο τέλος, καταλαβαίνεις ότι η διάθεσή τους είναι δόλια, καταχθόνια και μοχθηρή. Γιατί, παρόλο που η λέξη «πανούργος» είναι δυσνόητη κι ακούγεται αρκετά ασυνήθιστη, την εξηγούμε με μια τόσο απλή φράση όπως «έλλειψη διαφάνειας»; Έχει ένα έμμεσο νόημα αυτή η φράση. Ποιο είναι αυτό το έμμεσο νόημα; Ότι οι αντίχριστοι, όταν θέλουν να κάνουν κάτι, συχνά σου δείχνουν μια ψεύτικη εικόνα, κι έτσι είναι δύσκολο να τους διακρίνεις. Για παράδειγμα, αν ένας αντίχριστος θέλει να σε χαστουκίσει στο αριστερό μάγουλο, θα στοχεύσει το χτύπημά του στο δεξί σου μάγουλο. Όταν κάνεις ελιγμό για να προστατεύσεις το δεξί σου μάγουλο, θα σου καταφέρει ένα χτύπημα στο αριστερό, κι έτσι θα πετύχει τον στόχο του. Αυτό είναι πανουργία και δείχνει άνθρωπο που όλο μηχανορραφεί. Όσοι αλληλεπιδρούν και έχουν σχέσεις μαζί του εντάσσονται στα υστερόβουλα σχέδιά του. Γιατί αυτού του είδους οι άνθρωποι κάνουν πάντα υστερόβουλα σχέδια; Εκτός του ότι θέλουν να ελέγχουν τους ανθρώπους και να καταλάβουν μια θέση στην καρδιά τους, θέλουν και να καρπώνονται οφέλη από όλους. Επιπλέον, σε αυτούς τους ανθρώπους μπορείς επίσης να ανακαλύψεις κάποιου είδους μοχθηρή διάθεση: Τους αρέσει πολύ να εκμεταλλεύονται τους άλλους ή να αξιοποιούν τα προτερήματά τους για να κοροϊδεύουν τις αδυναμίες των άλλων, και τους αρέσει να παίζουν με τους ανθρώπους. Αυτή είναι μια εκδήλωση της μοχθηρίας τους. Με κοσμικούς όρους, αυτοί οι άνθρωποι θεωρούνται διορατικοί. Οι συνηθισμένοι άνθρωποι σκέφτονται: «Μόνο οι πιο ηλικιωμένοι άνθρωποι μπορεί να είναι διορατικοί. Οι νέοι δεν έχουν καμία εμπειρία και καμία σοφία για τα εγκόσμια, οπότε πώς θα μπορούσαν να είναι διορατικοί;» Είναι σωστή αυτή η δήλωση; Όχι, δεν είναι. Η μοχθηρή διάθεση των αντίχριστων δεν εξαρτάται από την ηλικία. Γεννιούνται με αυτήν τη διάθεση. Απλώς όταν είναι νεότεροι και λιγότερο έμπειροι, μπορεί η εμπλοκή τους σε τέτοιες ραδιουργίες να είναι πιο υποτυπώδης και λιγότερο ραφιναρισμένη. Όσο μεγαλώνουν, κλείνουν ερμητικά, σαν τους βασιλιάδες παλιοδιαβόλους, που οι πράξεις τους είναι ερμητικά σφραγισμένες και εντελώς ακατανόητες για τους περισσότερους ανθρώπους.

Μόλις εξήγησα σε γενικές γραμμές τη λέξη «πανούργος». Ας συναναστραφούμε τώρα, λοιπόν, πάνω στις συγκεκριμένες καταστάσεις και εκδηλώσεις της πανουργίας. Δεν αξίζει τον κόπο να συναναστραφούμε πάνω σε αυτό; Αν δεν συναναστραφούμε πάνω σε αυτό, θα μπορείτε να τις διακρίνετε; Μπορείτε να τις αντιληφθείτε; (Όχι.) Δεν είναι ότι δεν μπορείτε καθόλου να τις διακρίνετε ή να τις αντιληφθείτε. Κάποιες φορές, επίσης, θα νιώθεις για έναν συγκεκριμένο άνθρωπο ότι είναι πραγματικά πονηρός, τόσο πονηρός, που, ακόμα κι αν σε προδώσει, καταλήγεις να κάνεις αυτό που προστάζει, και τόσο πονηρός, κι ότι πρέπει να είσαι επιφυλακτικός απέναντί του. Οπότε, τι πράγματα κάνουν οι αντίχριστοι και ποια λόγια και πράξεις αποκαλύπτουν στο πώς μεταχειρίζονται τους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά και τους ανθρώπους γύρω τους, που δείχνουν ότι ενεργούν με πανούργο τρόπο και με μοχθηρή διάθεση; Αξίζει τον κόπο να συναναστραφούμε πάνω σε αυτό. Όταν εξηγούμε μόνο τη λέξη «πανούργος», οι άνθρωποι γενικά τη θεωρούν σχετικά απλή. Πιθανότατα αρκεί να κοιτάξει κανείς στο λεξικό για να καταλάβει το νόημά της. Όμως, όταν το θέμα είναι ποιες πράξεις, συμπεριφορές και διαθέσεις των ανθρώπων σχετίζονται με αυτήν τη λέξη και αποτελούν συγκεκριμένες εκδηλώσεις και καταστάσεις αυτής της λέξης, γίνεται όλο και πιο σύνθετη και δυσνόητη, έτσι δεν είναι; Κατ’ αρχάς, σκεφτείτε τους ανθρώπους ή κάποιους συγκεκριμένους αντίχριστους, που έχετε γνωρίσει και συναντήσει. Ποιες από τις πράξεις τους σε έκαναν να αισθανθείς ότι η φύση τους σχετιζόταν με πανουργία; Ή ποια από τα καθημερινά τους λόγια, ενέργειες και συμπεριφορές σχετίζονταν με αυτό; (Μια φορά, συνάντησα έναν αντίχριστο που ήταν ξεκάθαρο πως ήθελε να διεκδικήσει μια θέση και να γίνει επικεφαλής, αλλά έλεγε στους αδελφούς και τις αδελφές: «Πρέπει να καταγγείλουμε τους ψευδο-επικεφαλής και τους ψευδο-εργάτες. Μόνο έτσι μπορούμε να έχουμε το έργο του Αγίου Πνεύματος. Αν δεν καταγγείλουμε και δεν εκθέσουμε τους ψευδο-επικεφαλής, δεν μπορούμε να αποκτήσουμε το έργο του Αγίου Πνεύματος. Πρέπει να ορθώσουμε το ανάστημά μας για να διαφυλάξουμε όλοι μαζί το έργο της εκκλησίας». Κάτω από το λάβαρο της διαφύλαξης του έργου της εκκλησίας, αναζητούσε τρόπους να αποκτήσει επιρροή στους επικεφαλής και τους εργάτες, μεγαλοποιώντας ασήμαντα ζητήματα και υποκινώντας τους αδελφούς και τις αδελφές να καταγγείλουν τους επικεφαλής και τους εργάτες. Ο στόχος του ήταν να πλήξει τους επικεφαλής και τους εργάτες, ώστε να έχει την ευκαιρία να γίνει ο ίδιος επικεφαλής. Πολλοί αδελφοί και αδελφές δεν το διέκριναν αυτό και τους παραπλάνησε. Αντί να διακρίνουν το πρόβλημα με βάση τις αρχές, πιάστηκαν από ασήμαντα ζητήματα και αποκάλυψαν σημεία στα οποία οι επικεφαλής και οι εργάτες παρουσίαζαν διαφθορά για να τους καταδικάσουν, να τους στιγματίσουν και να μεγαλοποιήσουν τα πράγματα, οδηγώντας την εκκλησία σε χάος.) Πείτε μου, είναι πανουργία αυτό; (Ναι.) Ακριβώς αυτό είναι. Γιατί είναι πανούργο; Αυτός ήθελε να πετύχει τους κρυφούς του στόχους με το λάβαρο της δικαιοσύνης, και ταυτόχρονα ενθάρρυνε τους άλλους να ενεργήσουν· την ίδια στιγμή, ο ίδιος δεν αποκαλύφθηκε και παρέμεινε κρυμμένος για να παρατηρεί τα αποτελέσματα. Αν τα κατάφερνε, τόσο το καλύτερο· κι αν δεν τα κατάφερνε, κανείς δεν θα μπορούσε να τον καταλάβει, αφού ήταν βαθιά κρυμμένος. Αυτό είναι πανουργία. Αυτή είναι μια μορφή των εκδηλώσεών της. Δεν σε άφηνε να μάθεις ποιες ήταν πραγματικά οι βαθύτερες σκέψεις του, κι αν μπορούσες να τις μαντέψεις έστω και λίγο, έβρισκε γρήγορα διάφορες δικαιολογίες και επιχειρήματα για να τις καλύψει και να υπερασπιστεί τον εαυτό του με κάθε κόστος, από φόβο μήπως οι άλλοι αντιλαμβάνονταν την αλήθεια. Περιέπλεξε επίτηδες τα πράγματα. Αυτό είναι πανουργία. Άλλος κανείς; (Πριν από μερικά χρόνια, μια ομάδα αντίχριστων εμφανίστηκε στην εκκλησία μας και πήρε τον έλεγχο, αποσυντονίζοντας το έργο της εκκλησίας. Ο Άνωθεν έστειλε κάποιον να αναλάβει το έργο, αλλά αυτή η ομάδα αντίχριστων προσποιούταν και έλεγε: «Έχουμε τους δικούς μας επικεφαλής και δεν δεχόμαστε επικεφαλής που μετατίθενται από άλλα μέρη. Μπορούμε να διαχειριστούμε μόνοι μας το έργο». Ως αποτέλεσμα, πολλοί παραπλανήθηκαν κι άκουσαν τους αντίχριστους, κι έτσι αρνήθηκαν να δεχθούν τον επικεφαλής που τοποθέτησε ο Άνωθεν. Αυτοί οι αντίχριστοι έφτασαν ακόμα και στο σημείο να περιορίσουν σε ένα μέρος τον επικεφαλής που έστειλε ο Άνωθεν. Του απαγόρευσαν να έχει επικοινωνία με τους αδελφούς και τις αδελφές, και δεν του άφησαν κανένα περιθώριο να βοηθήσει στο έργο της εκκλησίας ή να πραγματοποιήσει οποιοδήποτε έργο.) Αυτό ήταν τρομερά πανούργο από την πλευρά των αντίχριστων. Ποιο ήταν το κρυφό τους κίνητρο; Ήθελαν να ελέγξουν την εκκλησία και να εδραιώσουν το δικό τους ανεξάρτητο βασίλειο. Αυτό είναι πανούργο. Τέτοια πράγματα κάνουν οι αντίχριστοι.

Ποιες είναι οι κύριες εκδηλώσεις των αντίχριστων που ενεργούν με πανούργο τρόπο; Μία είναι η έλλειψη διαφάνειας, και άλλη μία είναι ότι υφαίνουν κρυφά ανομολόγητες μηχανορραφίες. Αν αποκάλυπταν σε όλους τα σχέδια και τις προθέσεις τους, θα μπορούσαν άραγε να τα πραγματοποιήσουν; Ασφαλώς όχι. Γιατί ενεργούν με αυτόν τον τρόπο οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν πανούργες μεθόδους; Ποιος είναι ο σκοπός που κρύβεται πίσω από αυτές τις πράξεις; Έως τώρα, έχετε σκεφτεί μόνο τον έλεγχο της εκκλησίας· κάποια ζητήματα, όμως, δεν έχουν να κάνουν με τον έλεγχο της εκκλησίας ή τον έλεγχο όλων. Η παραπλάνηση των ανθρώπων μιας εκκλησίας ή μιας περιοχής είναι σχετικά σημαντικό ζήτημα. Όμως, ποιος είναι ο σκοπός που κρύβεται πίσω από τις λιγότερο σημαντικές συμπεριφορές και πράξεις των αντίχριστων στις συνηθισμένες περιστάσεις; Είναι να εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους και να τους κάνουν να καταβάλλουν προσπάθειες για να ικανοποιούν τα δικά τους συμφέροντα και για το δικό τους όφελος. Ενώ ο Θεός ενορχηστρώνει τους ανθρώπους και κυβερνά τη μοίρα τους, οι αντίχριστοι θέλουν κι εκείνοι να υπαγορεύουν τη μοίρα των ανθρώπων και να τους χειραγωγούν. Αν όμως έλεγαν ευθέως ότι θέλουν να σε χειραγωγήσουν, εσύ θα συμφωνούσες με αυτό; Αν έλεγαν ότι θέλουν να σε διατάζουν σαν να είσαι σκλάβος, θα συμφωνούσες; Αν έλεγαν ότι εκείνοι είναι επικεφαλής κι εσύ πρέπει να τους ακούς, θα συμφωνούσες; Ασφαλώς δεν θα συμφωνούσες. Επομένως, είναι αναγκασμένοι να καταφύγουν σε κάποιες αντισυμβατικές μεθόδους για να σε εκμεταλλευτούν χωρίς να το καταλάβεις. Αυτό ονομάζεται να είσαι πανούργος. Για παράδειγμα, ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας λειτουργεί με πανούργο τρόπο, χρησιμοποιώντας προσχήματα που φαίνονται βάσιμα για να παραπλανά τους ανθρώπους. Πώς τα κατάφερε να κατασχέσει τις περιουσίες των γαιοκτημόνων και των καπιταλιστών; Μήπως θέσπισε γραπτώς μια πολιτική που όριζε ότι όλα τα περιουσιακά στοιχεία πάνω από ένα ορισμένο ποσό πρέπει να παραδοθούν στο κράτος; Θα είχε αποτέλεσμα αν το δήλωνε αυτό φανερά; (Δεν θα είχε.) Και τι έκανε αφού κάτι τέτοιο δεν θα είχε αποτέλεσμα; Έπρεπε να βρει έναν τρόπο που όλοι θα θεωρούσαν σωστό, ώστε να έχει τη δικαιολογία να κατασχέσει και να αρπάξει τις περιουσίες των γαιοκτημόνων και των καπιταλιστών. Αυτό αποδυνάμωσε τους γαιοκτήμονες και τους καπιταλιστές, έδωσε πλούτο στο κράτος και εδραίωσε την κυριαρχία του. Πώς το έκανε αυτό ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας; (Κάνοντας επίθεση στους γαιοκτήμονες και αναδιανέμοντας τα εδάφη.) Σήκωσε τα λάβαρα της «επίθεσης στους γαιοκτήμονες και της αναδιανομής των εδαφών», και της «ισότητας για όλους», κι έπειτα επινόησε ιστορίες όπως «Το κορίτσι με τα άσπρα μαλλιά» για να παγιδεύσει και να καταδικάσει όλους τους γαιοκτήμονες και τους καπιταλιστές. Χρησιμοποίησε τη δύναμη της κοινής γνώμης και της προπαγάνδας για να κάνει πλύση εγκεφάλου στους ανθρώπους και να τους ενσταλάξει αυτές τις παράλογες ιδέες, με αποτέλεσμα όσοι ήταν απληροφόρητοι να θεωρήσουν κακούς τους γαιοκτήμονες και τους καπιταλιστές κι όχι ίσους με τις εργαζόμενες μάζες, να πιστέψουν ότι πλέον ο λαός θα ήταν ο αφέντης της ίδιας του της χώρας, ότι το κράτος ανήκε στον λαό, ότι αυτά τα λίγα άτομα δεν θα έπρεπε να κατέχουν τόσο πλούτο, και ότι θα έπρεπε να κατασχεθεί και να αναδιανεμηθεί σε όλους. Παρακινούμενοι από αυτές τις δήθεν καλές και σωστές ιδεολογίες και θεωρίες υπέρ των φτωχών, οι άνθρωποι παραπλανήθηκαν και τυφλώθηκαν, κι άρχισαν να πολεμούν τους τοπικούς μεγιστάνες, και να επιτίθενται στους γαιοκτήμονες και τους καπιταλιστές. Και ποιο ήταν το τελικό αποτέλεσμα; Κάποιοι από αυτούς τους γαιοκτήμονες και τους καπιταλιστές ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου, κάποιοι σακατεύτηκαν και κάποιοι διέφυγαν πολύ μακριά. Με λίγα λόγια, το τελικό αποτέλεσμα ήταν ότι ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας τα κατάφερε. Μέσα από αυτές τις απάτες, αυτές οι ανόητες κι αφελείς μάζες οδηγήθηκαν σταδιακά στην επίτευξη των στόχων που ήθελαν αυτοί οι διάβολοι. Έτσι και οι αντίχριστοι υιοθετούν στις ενέργειές τους τέτοιες πανούργες μεθόδους. Για παράδειγμα, όταν ένας αντίχριστος συνεργάζεται με κάποιον σε έναν ηγετικό ρόλο, και βλέπει ότι αυτός ο άνθρωπος έχει αίσθημα δικαιοσύνης, κατανοεί την αλήθεια και μπορεί να τον αντιληφθεί, τότε αρχίζει να νιώθει ανασφάλεια: «Άραγε θα μπορούσε αυτός ο τύπος να με υπονομεύσει πίσω από την πλάτη μου; Μήπως σκαρώνει κάτι στο παρασκήνιο; Γιατί δεν μπορώ να τον ψυχολογήσω; Είναι ή δεν είναι με το μέρος μου; Θα μπορούσε να με καταγγείλει στον Άνωθεν;» Με αυτές τις σκέψεις στο μυαλό, αρχίζει να ανησυχεί ότι η θέση του δεν είναι εξασφαλισμένη, έτσι δεν είναι; Οπότε, τι κάνει μετά; Τιμωρεί απευθείας αυτόν τον άνθρωπο; Ορισμένοι αντίχριστοι θα αναλάμβαναν φανερά δράση ενάντια σ’ έναν τέτοιον άνθρωπο, αλλά οι πιο πανούργοι δεν θα το έκαναν ευθέως. Αντ’ αυτού, θα άρχιζαν μιλώντας σε λίγους σχετικά πιο αδύναμους, μπερδεμένους και ανίδεους αδελφούς και αδελφές, με ερωτήσεις και διακριτική βολιδοσκόπηση: «Ο τάδε είναι πιστός για πάνω από δέκα χρόνια, οπότε η πίστη του λογικά θα έχει κάποια βάση, έτσι δεν είναι;» Κάποιος μπορεί να απαντήσει: «Έχει σταθερή βάση. Όλα αυτά τα χρόνια που πιστεύει στον Θεό, έχει απαρνηθεί την οικογένειά του και την καριέρα του. Η πίστη του είναι μεγαλύτερη από τη δική μας. Αν συνεργαστείς μαζί του, αυτό θα σου κάνει πολύ καλό». Ο αντίχριστος θα έλεγε: «Ναι, είναι αρκετά καλό, αλλά ποτέ δεν έχει συναναστροφές με τους άλλους αδελφούς και αδελφές. Δεν φαίνεται πολύ κοινωνικός». Κάποιος άλλος μπορεί να προσθέσει: «Δεν ισχύει αυτό. Επιδιώκει την αλήθεια περισσότερο από εμάς. Συχνά συζητάμε μαζί, αλλά τον περισσότερο χρόνο του τον περνά διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, ακούγοντας κηρύγματα και μαθαίνοντας ύμνους, κι όταν είναι μαζί μας συναναστρέφεται πάνω στα λόγια του Θεού». Ο αντίχριστος, όταν ακούει αυτά τα ευνοϊκά και επιδοκιμαστικά σχόλια για αυτόν τον άνθρωπο, καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί να πει κάτι άλλο, οπότε αλλάζει θέμα: «Πιστεύει στον Θεό πολλά χρόνια κι έχει μεγαλύτερη εμπειρία από εμάς. Θα πρέπει στο εξής να έχουμε περισσότερες αλληλεπιδράσεις μαζί του και να μην τον απομονώνουμε». Οι άλλοι, μόλις το ακούσουν αυτό, και πάλι τίποτα δεν διακρίνουν. Όταν ο αντίχριστος βλέπει ότι οι περισσότεροι μιλούν με τα καλύτερα λόγια για αυτόν τον άνθρωπο, δεν λέει τίποτε άλλο για το θέμα, αφού δεν μπορεί να πετύχει τους σκοπούς του. Αργότερα, βρίσκει μια άλλη ομάδα ανθρώπων και ρωτάει: «Βλέπετε ποτέ τον τάδε να διαβάζει τα λόγια του Θεού; Έχω την εντύπωση ότι συνέχεια συναναστρέφεται με άλλους και με την πρώτη ματιά, φαίνεται πολυάσχολος. Γιατί δεν διαβάζει ποτέ τα λόγια του Θεού;» Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι είναι πιο διορατικοί, πιάνουν το υπονοούμενο και σκέφτονται: «Φαίνεται να υπάρχει κάποια διαμάχη μεταξύ αυτών των δύο. Προσπαθεί να μας κάνει να υπονομεύσουμε αυτόν τον άνθρωπο και να τον αποκλείσουμε». Οπότε, απαντούν: «Ναι, είναι πάντα απασχολημένος με ασήμαντες εργασίες, πάντα ασχολείται υπερβολικά με τους ανθρώπους και τα πράγματα. Σπάνια διαβάζει τα λόγια του Θεού, κι όταν το κάνει, απλώς τον παίρνει ο ύπνος. Το έχω παρατηρήσει αρκετές φορές». Αν κρίνουμε από τη συνομιλία του με την πρώτη ομάδα ανθρώπων και με τη δεύτερη, τι είδους διάθεση υπάρχει στα λόγια του αντίχριστου; Δεν είναι μοχθηρή; (Ναι.) Ποια είναι η φύση και ποια τα μέσα των πράξεών του; Είναι και τα δύο πανούργα. Η πρώτη ομάδα ανθρώπων δεν συνειδητοποίησε τι προσπαθούσε να κάνει ο αντίχριστος, ενώ η δεύτερη ομάδα αντιλήφθηκε ως έναν βαθμό τι συνέβαινε, κι έπειτα συμφώνησε με τα λεγόμενά του. Ο αντίχριστος, όταν είδε ότι η δεύτερη ομάδα ανθρώπων συμφώνησε με όσα είπε και μπορούσε να την προσελκύσει, θέλησε να χρησιμοποιήσει αυτήν την ομάδα για να ξεφορτωθεί τον συνεργάτη του. Αυτός ο συλλογισμός είναι πανούργος. Μετά από ένα σωρό μέσα που χρησιμοποιεί για να πείσει τη δεύτερη ομάδα, εκείνη παραπλανάται και προσελκύεται, και λέει: «Εφόσον αυτός ο άνθρωπος δεν ανταποκρίνεται στις αρχές και στις προϋποθέσεις ενός επικεφαλής της εκκλησίας, υποθέτω ότι την επόμενη φορά δεν θα έπρεπε να τον ψηφίσουμε για επικεφαλής, έτσι δεν είναι;» Οι άνθρωποι αυτής της ομάδας είναι αρκετά ύπουλοι και, αφού μιλήσουν, παρατηρούν τη στάση του αντίχριστου. Ο αντίχριστος λέει: «Δεν γίνεται αυτό. Θα ήταν άδικο. Εδώ είναι ο οίκος του Θεού, όχι η κοινωνία!» Μόλις το ακούν αυτό, ρωτάνε: «Αλήθεια δεν γίνεται αυτό; Και τι πρέπει να κάνουμε; Ε, τότε, θα τον ψηφίσουμε την επόμενη φορά». Ο αντίχριστος απαντά αμέσως: «Ούτε να τον ψηφίσουμε γίνεται». Βλέπετε; Ό,τι κι αν πουν δεν είναι σωστό· αυτό είναι πρόβλημα. Στην πραγματικότητα, ο αντίχριστος θέλει απλώς να οδηγήσει αυτούς τους ανθρώπους στο δικό του μονοπάτι και να σκάψει έναν λάκκο για να πέσουν μέσα. Στο τέλος, οι άνθρωποι αυτοί, αφού ακούσουν το ένα και το άλλο, καταλαβαίνουν τις προθέσεις του αντίχριστου: «Ας κάνουμε απλώς δίκαιη εκλογή. Δεν έχει πολλές πιθανότητες, οπότε μπορεί ούτως ή άλλως να μην εκλεχθεί». Ο αντίχριστος είναι ευχαριστημένος. Για δείτε: Είναι ένας λύκος και μερικές αλεπούδες. Συνασπίζονται και πάνε χέρι-χέρι. Αυτή είναι η αρχή και η φύση των πράξεων του αντίχριστου και των δυνάμεων που τον ακολουθούν στην εκκλησία. Αυτή είναι η εκδήλωσή του. Οι άνθρωποι που ακολουθούν τους αντίχριστους λένε: «Οπότε, ας ψηφίσουμε. Άλλωστε, δεν είναι και τόσο σπουδαίος. Αν ψηφίσουμε, μπορεί να μην επιλεχθεί καν». Μήπως υπάρχει κάτι ύποπτο εδώ; Μήπως σχεδιάζουν κάτι; Έχουν ήδη εντοπίσει τις ενδείξεις ο ένας από τα λόγια του άλλου, αλλά κανείς δεν λέει ευθέως τι να κάνουν. Υπάρχει μεταξύ τους μια σιωπηρή συμφωνία, την οποία όλοι καταλαβαίνουν. Φαινομενικά, ο αντίχριστος δεν ζητά ευθέως από κανέναν να μην επιλέξει τον συνεργάτη του, κι ούτε οι άνθρωποι που βρίσκονται κάτω από αυτόν λένε: «Δεν θα επιλέξουμε εκείνον, θα επιλέξουμε εσένα». Γιατί δεν το λένε ξεκάθαρα; Επειδή κανείς δεν θέλει να δώσει στον άλλο το πλεονέκτημα. Δεν είναι πανούργο αυτό; Είναι καθαρή μοχθηρία. Ακούν ο ένας τον τόνο στα λόγια του άλλου, αλλά κανείς δεν μιλά ευθέως, και στο τέλος καταλήγουν σε συμφωνία. Αυτό λέγεται σατανικός διάλογος. Μεταξύ τους, υπάρχει ένας «ανόητος» που, μετά από όλα αυτά που άκουσε, ακόμα δεν καταλαβαίνει και ρωτά τους άλλους αν θα ψηφίσουν ή δεν θα ψηφίσουν αυτόν τον άνθρωπο. Πώς απαντά ο αντίχριστος; Αν του πει «Κάνε ό,τι κρίνεις σωστό», θα είναι πολύ εμφανές. Μια τέτοια απάντηση έχει έναν τόνο απειλής και παρακίνησης. Οι μοχθηροί άνθρωποι δεν μιλάνε έτσι. Αντ’ αυτού, λέει: «Δεν έχει εργασιακές ρυθμίσεις ο οίκος του Θεού; Ψήφισε αυτόν που πρέπει. Αν κάποιος δεν πρέπει να επιλεχθεί, μην τον ψηφίσεις». Δεν είναι διφορούμενα αυτά τα λόγια; Χρησιμοποιεί ένα πρόσχημα που φαίνεται βάσιμο, λέγοντας: «Πρέπει να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές. Δεν πρέπει να ακούς εμένα. Δεν έχει σημασία τι λέω εγώ. Δεν είμαι εγώ οι αρχές. Τα λόγια του Θεού είναι οι αρχές». Ο «ανόητος» το ακούει αυτό και σκέφτεται: «Αν πρέπει να ενεργούμε σύμφωνα με τις αρχές, τότε θα τον ψηφίσω». Η ομάδα, βλέποντας ότι αυτός ο άνθρωπος είναι ανόητος και θα μπορούσε να χαλάσει τα σχέδιά της, τον διώχνει και δεν αφήνει τον «ανόητο» να μείνει στους κόλπους της. Στο τέλος, όταν ο «ανόητος» συνεχίζει να ρωτάει αν πρέπει ή δεν πρέπει να ψηφίσει αυτόν τον άνθρωπο, κάποιος λέει: «Ας το συζητήσουμε αργότερα. Θα το κρίνουμε με βάση τις επιδόσεις του». Υπάρχει καθόλου αποφασιστικότητα σ’ αυτά τα λόγια; Υπάρχει κανένα στοιχείο ειλικρίνειας; (Όχι.) Τότε, τι υπάρχει πραγματικά σ’ αυτά τα λόγια; Αυτά τα λόγια εκφράζουν τη μοχθηρή διάθεσή τους, καθώς και τα κρυφά κίνητρα, τις προθέσεις και τους στόχους τους. Συνωμοτούν μυστικά μεταξύ τους —ο λύκος και οι αλεπούδες— για να απαλλαγούν από τον άνθρωπο που για τον αντίχριστο είναι μπελάς. Γιατί μπορεί να ενεργεί έτσι αυτή η ομάδα ανθρώπων; Πέρα από το γεγονός ότι τους κυβερνά η μοχθηρή διάθεσή τους, ο λόγος που μπορούν να το κάνουν αυτό είναι ότι ο ανώτερός τους, ο αντίχριστος, δεν συμπαθεί αυτόν τον άνθρωπο. Αν τον ψηφίσουν, και το μάθει ο αντίχριστος, το αποτέλεσμα δεν θα είναι καλό. Οπότε, για εκείνους, το πιο επείγον και το πιο σημαντικό, αυτό που θα τους ωφελήσει περισσότερο, είναι να μην ψηφίσουν αυτόν τον άνθρωπο. Όλοι ακούνε τον αντίχριστο. Ό,τι κι αν λέει ο αντίχριστος, σε όποια κατεύθυνση κι αν στρέφονται τα λόγια του, αυτοί οι άνθρωποι ακολουθούν, παραμερίζοντας τις αλήθεια-αρχές και τα λόγια του Θεού. Βλέπεις, μόλις εμφανιστεί ένας αντίχριστος, αναπόφευκτα θα υπάρχουν εκείνοι που θα τον υπακούν. Όταν ενεργεί ένας αντίχριστος, κάποιοι άνθρωποι θα τον συνοδεύουν και θα τον ακολουθούν. Δεν υπάρχει αντίχριστος που ενεργεί εντελώς μόνος του και απομονωμένος.

Αυτό που μόλις συζητήσαμε ήταν μία από τις εκδηλώσεις της πανούργας συμπεριφοράς των αντίχριστων. Η πανουργία που αναφέρεται εδώ έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι αντίχριστοι έχουν τους δικούς τους σκοπούς και τα δικά τους κίνητρα σε ό,τι κάνουν, αλλά δεν πρόκειται ούτε να σου τα πουν ούτε να σε αφήσουν να τα διακρίνεις. Όταν τα ανακαλύψεις, θα κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να τα καλύψουν, προσπαθώντας με διάφορα μέσα να σε παραπλανήσουν, να αλλάξουν την αντίληψη που έχεις γι’ αυτούς. Αυτή είναι η πανούργα πτυχή των αντίχριστων. Αν τα κίνητρά τους αποκαλύπτονταν εύκολα, αν γνωστοποιούνταν σε μεγάλη κλίμακα και κοινοποιούνταν σε όλους, ώστε να τα μάθουν οι άνθρωποι, τότε θα ήταν πανουργία αυτό; Δεν θα ήταν πανουργία. Τι θα ήταν; (Ανοησία.) Όχι ανοησία. Θα ήταν αλαζονεία πέρα από κάθε λογική. Οι αντίχριστοι είναι πανούργοι στη συμπεριφορά τους. Με ποιον τρόπο είναι πανούργοι; Συμπεριφέρονται πάντα με τρόπο που εξαρτάται από τεχνάσματα και τα λόγια τους δεν αποκαλύπτουν τίποτα, επομένως είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τις προθέσεις και τους στόχους τους. Αυτό είναι πανούργο. Δεν καταλήγουν εύκολα σε συμπεράσματα σε οτιδήποτε κάνουν· το κάνουν έτσι ώστε οι υφιστάμενοι και οι ακροατές τους να διαισθάνονται την πρόθεσή τους και, έχοντας καταλάβει τον αντίχριστο, να ενεργούν σύμφωνα με το πρόγραμμα και τα κίνητρά του και να εκτελούν τις εντολές του. Εάν μια εργασία ολοκληρωθεί, ο αντίχριστος είναι χαρούμενος. Εάν δεν ολοκληρωθεί, κανένας δεν μπορεί να βρει κάτι να του καταλογίσει ή να κατανοήσει τα κίνητρα, τις προθέσεις ή τους στόχους που διέπουν τα όσα κάνει. Η πανουργία αυτού που κάνει έγκειται στις κρυφές μηχανορραφίες και τους μυστικούς στόχους, που όλα αυτά έχουν σκοπό να εξαπατήσει, να παίξει με όλους τους άλλους και να τους ελέγξει. Αυτή είναι η ουσία της πανούργας συμπεριφοράς. Η πανουργία δεν έγκειται στο να λες απλώς ψέματα· αντίθετα, είναι κάτι ασύλληπτο για τους συνηθισμένους ανθρώπους. Δεν είναι στην ίδια κατηγορία με το κοινό ψέμα ή τις κακές πράξεις. Εάν έχεις κάνει κάτι που δεν θέλεις να το μάθει κανείς ή πεις ένα ψέμα, μετράει αυτό ως πανουργία; (Όχι.) Αυτό είναι απλώς δολιότητα, δεν φτάνει στα επίπεδα της πανουργίας. Τι κάνει την πανουργία βαθύτερη από τη δολιότητα; (Οι άνθρωποι δεν μπορούν να τη διακρίνουν.) Είναι δύσκολο να τη διακρίνει κανείς. Αυτό είναι ένα μέρος του θέματος. Τι άλλο; (Οι άνθρωποι δεν έχουν τίποτα να καταλογίσουν σ’ ένα πανούργο άτομο.) Σωστά. Το θέμα είναι ότι είναι δύσκολο να βρεις κάτι να του καταλογίσεις. Ακόμη κι αν κάποιοι γνωρίζουν ότι το άτομο έχει διαπράξει κακές πράξεις, δεν μπορούν να προσδιορίσουν αν είναι καλό άτομο ή κακό, ή αντίχριστος. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να τον διακρίνουν, νομίζουν όμως ότι είναι καλός και μπορεί να εξαπατηθούν από αυτόν. Αυτό είναι πανουργία. Οι άνθρωποι είναι γενικά επιρρεπείς στο να λένε ψέματα και να σχεδιάζουν μικρο-συνωμοσίες. Αυτό είναι απλώς δολιότητα. Όμως οι αντίχριστοι είναι πιο καταχθόνιοι από τους κοινούς δόλιους ανθρώπους. Είναι σαν τους βασιλείς των διαβόλων· κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει τι κάνουν, και μπορεί να κάνουν πολλά κακά στο όνομα της δικαιοσύνης και οι άνθρωποι να τους εξυμνούν, ενώ στην πραγματικότητα παγιδεύουν και βλάπτουν τους ανθρώπους. Αυτό ονομάζεται πανουργία.

Συνέβη στο παρελθόν ένα περιστατικό με έναν επικεφαλής ο οποίος, κατά την επικοινωνία και τη συναναστροφή του με τον Άνωθεν, ενημερώθηκε για κάποια από τα σχέδια εργασίας του οίκου του Θεού. Εκείνη τη στιγμή, δεν είχαν ακόμη εκδοθεί επισήμως οι εργασιακές ρυθμίσεις. Εκείνος, όταν επέστρεψε, άρχισε να κάνει επίδειξη, αλλά δεν μπορούσες να καταλάβεις ότι έκανε επίδειξη. Σε μια συνάθροιση, μιλούσε πολύ σοβαρά και, ξαφνικά, στη μέση της συναναστροφής του, είπε κάτι που κανείς δεν είχε ξανακούσει: «Έως τώρα, έχει ολοκληρωθεί κάθε στάδιο του έργου του Θεού, και οι άνθρωποι ουσιαστικά έχουν σταθεροποιηθεί. Από τον επόμενο μήνα, θα επεκτείνουμε το κήρυγμα του ευαγγελίου, οπότε πρέπει να δημιουργήσουμε ομάδες του ευαγγελίου. Πώς θα πρέπει να δημιουργηθούν οι ομάδες του ευαγγελίου; Υπάρχουν κάποιες λεπτομέρειες σε σχέση με αυτό…». Οι άλλοι, όταν το άκουσαν αυτό, σκέφτηκαν: «Από πού προήλθαν αυτά τα λόγια; Ο Άνωθεν δεν έχει εκδώσει ακόμη εργασιακές ρυθμίσεις. Πώς το ξέρει αυτός; Πρέπει να είναι προνοητικός!» Τον λάτρευαν, έτσι δεν είναι; Η στάση των ανθρώπων απέναντί του άλλαξε αμέσως. Το μόνο που έκανε ήταν να αναφέρει τη δημιουργία ομάδων του ευαγγελίου, αλλά μετά δεν έκανε κάποιο συγκεκριμένο έργο· απλώς φώναζε κενά συνθήματα. Ασφαλώς, όταν φώναζε κενά συνθήματα, είχε τον σκοπό του· έκανε επίδειξη γιατί ήθελε οι άλλοι να τον έχουν σε μεγάλη εκτίμηση, να τον λατρεύουν. Λίγο καιρό μετά, εκδόθηκαν οι εργασιακές ρυθμίσεις από τον Άνωθεν. Όταν τις είδαν οι αδελφοί και οι αδελφές, έμειναν έκπληκτοι και είπαν: «Απίστευτο! Δεν είναι προφητικό αυτό; Πώς το ήξερες; Κατανοείς την αλήθεια καλύτερα από εμάς. Το ανάστημά σου είναι μεγαλύτερο. Το δικό μας ανάστημα είναι πολύ μικρό. Όταν ήρθε η στιγμή να διαδώσουμε το ευαγγέλιο, εσύ μας το είχες πει ήδη, ενώ εμείς ήμασταν απαθείς και ανίδεοι. Κοίτα, αυτό που συναναστράφηκες δεν συμφωνεί με την εργασιακή ρύθμιση από τον Άνωθεν; Είναι σύμπτωση, η οποία τώρα επαληθεύτηκε». Μέσω αυτού του περιστατικού, όλοι τον λάτρεψαν ακόμη περισσότερο, κι όχι σε συνηθισμένα επίπεδα, αλλά με πλήρη υποταγή, σχεδόν σε σημείο που γονάτιζαν και υποκλίνονταν μπροστά του. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνώριζαν γι’ αυτό το ζήτημα. Αν δεν είχε μιλήσει γι’ αυτό ο ίδιος, κανείς δεν θα ήξερε. Μόνο ο Θεός το ξέρει. Ήταν ένα τόσο εμφανές ζήτημα, και δεν το αποκάλυψε σε κανέναν. Αντιθέτως, επέλεξε να τους παραπλανήσει με τόσο θράσος. Θεωρείται πανούργα αυτή η συμπεριφορά; (Ναι.) Γιατί παραπλάνησε τους άλλους με αυτόν τον τρόπο; Γιατί μπόρεσε να συμπεριφερθεί και να ενεργήσει με αυτόν τον τρόπο; Κατά βάθος, τι σκεφτόταν πραγματικά; Ήθελε οι άλλοι να τον θεωρήσουν διαφορετικό, να πιστέψουν ότι δεν ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Θα πρέπει να υπάρχει κάτι τέτοιο στην κανονική ανθρώπινη φύση; (Όχι.) Οι πράξεις ενός τέτοιου ανθρώπου είναι αηδιαστικές και ξεδιάντροπες. Εσείς θα το θεωρούσατε πανούργο αυτό; (Ναι.) Εκτός από πανούργο, είναι και κάπως αηδιαστικό.

Μεταξύ των αντίχριστων, υπάρχει ένα είδος ανθρώπου που δεν τον έχει ακούσει ποτέ κανείς να λέει κάτι λάθος ούτε τον έχει δει να κάνει κάτι λάθος· όλοι θεωρούν γενικά καλό και εγκρίνουν ό,τι κάνει και τον τρόπο που ενεργεί. Έχει ένα ψεύτικο χαμόγελο, με μια έκφραση λες και είναι σπλαχνικός άγιος, και δεν κλαδεύει ποτέ κανέναν. Ό,τι λάθη κι αν κάνουν οι άλλοι, τα ανέχεται πάντα με μια καρδιά που συγχωρεί όπως η καρδιά της στοργικής μάνας. Ποτέ δεν αντιμετωπίζει τους ανθρώπους απ’ την εκκλησία που παραβαίνουν τα διοικητικά διατάγματα, που προκαλούν διαταράξεις και αναστάτωση ή κάνουν κακές πράξεις. Γι’ αυτό φταίει μήπως το ότι δεν μπορεί να δει ή να αντιληφθεί αυτά τα πράγματα; Όχι, τίποτε από τα δύο. Μπορεί και να τα δει και να τα αντιληφθεί, αλλά πιστεύει κατά βάθος ότι αν αυτοί οι άνθρωποι απομακρύνονταν και η εκκλησία αποκτούσε ηρεμία, γεμάτη μόνο με έντιμους ανθρώπους που επιδιώκουν την αλήθεια και δαπανούν ειλικρινά τον εαυτό τους για τον Θεό, τότε τον ίδιο θα τον διέκριναν εύκολα και ίσως να μην μπορούσε να έχει πλέον κάποιο πάτημα στην εκκλησία. Έτσι, διατηρεί αυτούς τους ανθρώπους γύρω του· αφήνει τους κακοποιούς να συνεχίζουν να κάνουν κακό, τους ψεύτες να συνεχίζουν να λένε ψέματα και αυτούς που προκαλούν αναστάτωση να συνεχίσουν να το κάνουν, διασφαλίζοντας μέσω αυτής της αναστάτωσης ότι η εκκλησία δεν βρίσκεται ποτέ σε ηρεμία, κι έτσι διαφυλάσσει τη δική του θέση. Τι λέει, λοιπόν, όταν πρόκειται κάποιος να αποβληθεί, να αντιμετωπιστεί, να απομονωθεί ή να απομακρυνθεί από τη θέση του; «Πρέπει να δίνουμε στους ανθρώπους μια ευκαιρία να μετανοήσουν. Ποιος δεν έχει ελλείψεις ή διαφθορά; Ποιος δεν έχει κάνει λάθη; Πρέπει να μάθουμε να έχουμε ανεκτικότητα». Οι αδελφοί και οι αδελφές το συλλογίζονται αυτό και λένε: «Είμαστε ανεκτικοί απέναντι σ’ εκείνους που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό και κάνουν παραβάσεις ή είναι ανόητοι και ανίδεοι, αλλά δεν ανεχόμαστε τους κακούς ανθρώπους. Αυτός είναι κακός άνθρωπος». Ο αντίχριστος απαντάει: «Γιατί είναι κακός άνθρωπος; Απλώς κάποιες φορές μιλάει με σκληρά λόγια. Αυτό δεν είναι κακό. Οι πραγματικά κακοί άνθρωποι είναι εκείνοι που διαπράττουν φόνο και εμπρησμό στον κόσμο». Τι σκέφτεται, όμως, πραγματικά ο αντίχριστος; «Είναι κακός άνθρωπος αυτός; Είναι το ίδιο κακός μ’ εμένα; Δεν έχεις δει τι έχω κάνει, δεν ξέρεις τι σκέφτομαι μέσα μου. Αν ξέρατε, άραγε δεν θα με απομακρύνατε; Σκέφτεσαι να τον απομακρύνεις; Σε καμία περίπτωση! Δεν θα σε αφήσω να τον χειριστείς. Όποιος το προσπαθήσει θα με εξοργίσει, και θα του κάνω τα πράγματα πολύ δύσκολα! Θα αποβάλω όποιον προσπαθήσει να τον αντιμετωπίσει!» Θα το έλεγε, όμως, αυτό φωναχτά; Όχι, δεν θα το έλεγε. Τι κάνει, λοιπόν; Πρώτα ηρεμεί τα πράγματα, σταθεροποιεί την κατάσταση, κι εμφανίζεται ικανός να ηγηθεί της εκκλησίας και να ισορροπεί τις διάφορες δυνάμεις, έτσι ώστε η εκκλησία να μην μπορεί χωρίς αυτόν. Δεν διασφαλίζει έτσι τη θέση του; Μόλις διασφαλίσει τη θέση του, δεν διατηρεί άραγε και τα μέσα διαβίωσής του; Αυτό σημαίνει να είναι κανείς πανούργος. Γι’ αυτόν τον λόγο οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να αντιληφθούν τέτοιους ανθρώπους. Γιατί δεν μπορούν; Γιατί εκείνοι δεν λένε ποτέ την αλήθεια και δεν ενεργούν αψήφιστα. Εκτελούν μηχανικά ό,τι τους ζητήσει ο Άνωθεν να κάνουν· όσα βιβλία πρέπει να διανεμηθούν τα στέλνουν· διατηρούν τις λίγες συναθροίσεις την εβδομάδα, και κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων δεν μονοπωλούν τη συναναστροφή. Με την πρώτη ματιά, όλα φαίνονται τέλεια και άψογα, δεν αφήνουν περιθώριο για κριτική. Υπάρχει, όμως, ένα πράγμα που μπορείτε να διακρίνετε: Δεν χειρίζονται ποτέ τους κακούς ανθρώπους. Αντιθέτως, τους προστατεύουν. Τους καλύπτουν και τους υπερασπίζονται συνεχώς. Δεν είναι πανούργο αυτό; Ποια είναι η πανούργα πτυχή της συμπεριφοράς τους εδώ; Ποιο είναι το επίκεντρο; Αυτά πρέπει να ξεκαθαριστούν. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι ποτέ δεν λένε την αλήθεια. Λένε πάντα ψέματα για να εξαπατήσουν τον οίκο του Θεού. Βλέπουν κακούς ανθρώπους να κάνουν κακές πράξεις, αλλά δεν τους αντιμετωπίζουν, παρά εξομαλύνουν πάντα τα πράγματα και ασκούν την υπομονή και την ανεκτικότητα. Με ποιο κίνητρο κάνουν αυτά τα πράγματα; Είναι άραγε πραγματικά το κίνητρό τους να βοηθήσουν τους ανθρώπους να συμπληρώνει ο ένας τα προτερήματα του άλλου και να είναι ανεκτικός ο ένας απέναντι στον άλλο; (Όχι.) Τότε ποιος είναι ο στόχος τους; Θέλουν να παγιώσουν τη δική τους επιρροή, να εδραιώσουν τη δική τους θέση. Ξέρουν ότι μόλις απομακρυνθούν οι κακοί άνθρωποι, θα είναι η σειρά τους να φύγουν. Αυτό είναι που φοβούνται. Γι’ αυτό, διατηρούν τους κακούς ανθρώπους γύρω τους. Όσο βρίσκονται αυτοί εκεί, η θέση του αντίχριστου είναι διασφαλισμένη. Αν απομακρύνονταν οι κακοί άνθρωποι, τότε ο αντίχριστος θα ήταν τελειωμένος. Οι κακοί άνθρωποι είναι η ομπρέλα προστασίας του, η ασπίδα του. Έτσι, όποιος κι αν εκθέσει τους κακούς ανθρώπους ή προτείνει να απομακρυνθούν, εκείνος διαφωνεί, λέγοντας: «Μπορούν ακόμα να κάνουν τα καθήκοντά τους, μπορούν ακόμα να προσφέρουν χρήματα, μπορούν, τουλάχιστον, ακόμα να παρέχουν υπηρεσία!» Βρίσκει λόγους και δικαιολογίες για να υπερασπιστεί τους κακούς ανθρώπους, και, συνήθως, οι άνθρωποι που δεν έχουν κρίση δεν μπορούν να δουν την κακόβουλη πρόθεση που κρύβει μέσα του, δεν είναι σε θέση να τη διακρίνουν.

Υπάρχουν άλλες περιστάσεις όπου οι πανούργες πράξεις ενός αντίχριστου σάς άφησαν μεγάλη εντύπωση; Ας μας πει κάποιος. (Ήταν μια αδελφή που ήταν η επικεφαλής μιας ομάδας του ευαγγελίου, και κάθε μήνα κατάφερνε να κερδίσει κάποιους ανθρώπους· ορισμένοι απ’ αυτούς ήταν άπιστοι. Ο αντίχριστος ερμήνευσε μια εργασιακή ρύθμιση αποσπασματικά, λέγοντας ότι το κήρυγμα του ευαγγελίου θα πρέπει να στοχεύει κυρίως στους ανθρώπους που ανήκουν σε άλλα δόγματα και δευτερευόντως στους άπιστους, και ότι αν το επίκεντρο ήταν οι άπιστοι, αυτό θα συνιστούσε σοβαρή παραβίαση της εργασιακής ρύθμισης. Χρησιμοποίησε ακόμη και λόγια του Θεού από την «Προειδοποίηση σε όσους δεν κάνουν πράξη την αλήθεια», για να αναλύσει αυτήν τη συμπεριφορά. Έπειτα, ζήτησε από όλους να ψηφίσουν, ρωτώντας: «Μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να συνεχίσει να είναι επικεφαλής;» Εκείνη την περίοδο, πολλοί απ’ τους ανθρώπους που βρίσκονταν στην εκκλησία ήταν νέοι πιστοί, πίστευαν μόλις ένα-δύο χρόνια, και δεν μπορούσαν να διακρίνουν, οπότε θεώρησαν ότι η παραβίαση της εργασιακής ρύθμισης ήταν κάτι σοβαρό και συμφώνησαν να αντικαταστήσουν την αδελφή. Η αδελφή εκείνη τη στιγμή έπεσε σε βαθιά αρνητικότητα. Αφού την ανέλυσε και την καταδίκασε εκείνος ο αντίχριστος, πίστεψε ότι ήταν αντίχριστη και η ίδια και ότι ο Θεός θα την απέκλειε οπωσδήποτε. Έπεσε σε τεράστια αρνητικότητα και δεν ήθελε να ζήσει. Επιπλέον, αυτός ο αντίχριστος απέκρυπτε κάποια κηρύγματα και κάποιες συναναστροφές που γίνονταν από τον Άνωθεν και εμάς δεν μας άφηνε να τα ακούσουμε. Υποστήριζε ότι η συναναστροφή από τον Άνωθεν ήταν πολύ σκληρή και ότι αν την ακούγαμε εμείς, επειδή ήμασταν νέοι πιστοί με μικρό ανάστημα, θα διαμορφώναμε αντιλήψεις. Εκ πρώτης όψεως, φαινόταν ότι μας προστάτευε, αλλά στην πραγματικότητα, φοβόταν ότι αν ακούγαμε τα κηρύγματα από τον Άνωθεν, θα τον καταλαβαίναμε και τότε δεν θα μπορούσε να μας ελέγχει. Χρησιμοποιούσε αυτές τις φαινομενικά λογικές μεθόδους για να χειραγωγεί και να κοροϊδεύει τους ανθρώπους, δίνοντας την εντύπωση ότι όσα έκανε ήταν εύλογα και σύμφωνα με τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού.) Αυτό το περιστατικό μπορεί σίγουρα να περιγραφεί ως πανούργο. Όποιος θεωρείται αντίχριστος έχει πάντοτε τις ίδιες πάγιες πρακτικές, δεν διαφέρουν στο παραμικρό. Οι αντίχριστοι έχουν τις ίδιες προθέσεις και τους ίδιους στόχους σε ό,τι κάνουν. Δεν αποδεικνύει άραγε αυτό ότι είναι πράγματι δαίμονες και κακά πνεύματα; (Ναι.) Χωρίς αμφιβολία. Είναι απολύτως εύστοχο να περιγράφουμε ως πανούργες τις πράξεις των αντίχριστων, αυτών των δαιμόνων και κακών πνευμάτων. Δεν είναι καθόλου υπερβολή.

Μετά από αυτά τα παραδείγματα, θα πρέπει να έχετε αποκτήσει κάποια επίγνωση. Έχετε αρχίσει να διακρίνετε κάπως τις πανούργες πράξεις των αντίχριστων; Οτιδήποτε έχει να κάνει με πανούργα συμπεριφορά, με κρυφές προθέσεις και κίνητρα, δεν είναι πράξεις ενός κανονικού ανθρώπου ούτε πράξεις ενός έντιμου ανθρώπου, και ασφαλώς δεν είναι πράξεις κάποιου που επιδιώκει την αλήθεια. Μήπως αυτά που κάνουν αποτελούν άσκηση της αλήθειας; Μήπως υποστηρίζουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; (Όχι.) Άρα, τι κάνουν; Διαταράσσουν και αποδομούν το έργο της εκκλησίας, ενώ διαπράττουν το κακό. Δεν ακολουθούν την οδό του Θεού ούτε υποστηρίζουν το έργο του οίκου του Θεού. Αυτό που κάνουν δεν είναι το έργο της εκκλησίας. Απλώς χρησιμοποιούν ως πρόσχημα ότι κάνουν το έργο της εκκλησίας, για να επιδιώξουν τα δικά τους σχέδια, ουσιαστικά διαφυλάττοντας τα προσωπικά τους συμφέροντα και τα συμφέροντα του Σατανά. Υπάρχουν άλλα παραδείγματα; (Το 2015, ο Άνωθεν εξέδωσε μια εργασιακή ρύθμιση, που μας ζητούσε να χρησιμοποιήσουμε το άρθρο από «τους Αφυπνισμένους» για να συναναστραφούμε σχετικά με το πώς να διακρίνουμε τους ψευδο-επικεφαλής και το πώς να ξεχωρίζουμε μεταξύ των πραγματικών εκκλησιών και των ψευδο-εκκλησιών. Υπήρχε ένας επικεφαλής στην εκκλησία που είχε μόλις αντικατασταθεί, ο οποίος είπε ότι ήμασταν νέοι στην πίστη μας στον Θεό και είχαμε μικρό ανάστημα, και ότι καταλαβαίναμε πολύ επιφανειακά την εργασιακή ρύθμιση του Άνωθεν. Είπε ότι οι ενέργειες του Θεού είναι ασύλληπτες και ότι ο Άνωθεν εξέδωσε αυτήν τη ρύθμιση με βαθύτερο νόημα. Είπε επίσης: «Σε ό,τι αφορά τις αλήθειες για τη διάκριση των ψευδο-επικεφαλής και των αντίχριστων, ο Άνωθεν έχει κάνει στο παρελθόν αρκετή συναναστροφή και έχει εξηγήσει αυτό το ζήτημα πολύ ξεκάθαρα. Αν το θέμα ήταν απλώς η διάκριση των ψευδο-επικεφαλής και των αντίχριστων, θα ήταν απαραίτητο να εκδώσει άλλη μία εργασιακή ρύθμιση;» Έπειτα, πήρε αποσπασματικά κάποιες ενότητες από προηγούμενες εργασιακές ρυθμίσεις, κηρύγματα και συναναστροφές από τον Άνωθεν, και συγκέντρωσε υλικό δεκάδων χιλιάδων λέξεων για να παραπλανήσει τους αδελφούς και τις αδελφές, και να μας οδηγήσει αντίθετα να διακρίνουμε «τους Αφυπνισμένους». Εκείνη την περίοδο, παραπλανηθήκαμε και δεν εστιάσαμε στο να διακρίνουμε τους ψευδο-επικεφαλής και τους αντίχριστων. Αργότερα, αποκαλύφθηκε ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν αντίχριστος. Φοβόταν ότι αν άρχιζαν όλοι να διακρίνουν τους ψευδο-επικεφαλής και τους αντίχριστους, θα αποκάλυπταν τις κακές του πράξεις και θα τον καταλάβαιναν, οπότε μας κατεύθυνε σκοπίμως αντί γι’ αυτούς να διακρίνουμε «τους Αφυπνισμένους».) Αυτό ήταν τέχνασμα, ήταν τακτική παραπλάνησης, δημιουργία αντιπερισπασμού για να στρέψετε αλλού την προσοχή σας, ώστε κανείς να μη δίνει προσοχή σ’ αυτόν. Δεν σας ακούγεται γνώριμη αυτή η μέθοδος; Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, όταν αντιμετωπίζει μια κρίση, όπως εσωτερική αναταραχή στο πολιτικό του σύστημα ή απεργίες και επαναστάσεις που σχεδιάζονται από τον λαό, χρησιμοποιεί την ίδια τακτική: την απόσπαση της προσοχής. Χρησιμοποιεί συχνά αυτήν τη μέθοδο. Όποτε εμφανίζεται μια κρίση, προκαλεί πανικό για ενδεχόμενο πόλεμο, καλλιεργώντας τον πατριωτισμό, έπειτα προβάλλει αδιάκοπα ταινίες για αντιστασιακούς και πατριωτικούς πολέμους, ή διαδίδει ψευδείς ειδήσεις για να πυροδοτήσει εθνικιστικά αισθήματα, ώστε να αποσπάσει την προσοχή. Αυτά τα πράγματα ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας τα κάνει με απώτερα κίνητρα, έχοντας ανομολόγητους στόχους. Αυτό λέγεται πανούργα συμπεριφορά. Ποιος είναι ο πρόγονος των αντίχριστων; Είναι ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, ο διάβολος. Οι πράξεις τους έχουν ακριβώς την ίδια φύση, σαν να έχουν κάνει κόμμα μεταξύ τους. Από πού προέρχονται οι μηχανορραφίες και οι μέθοδοι των αντίχριστων; Τους τις έμαθαν οι πρόγονοί τους, οι διάβολοι και ο Σατανάς. Ο Σατανάς είναι μέσα τους, οπότε είναι μάλλον φυσιολογικό να λειτουργούν με πανούργο τρόπο. Αποκαλύπτει πλήρως ότι έχουν τη φύση ενός αντίχριστου.

(Θεέ μου, θέλω να πω ένα παράδειγμα. Αυτή η περίπτωση αντίχριστου συνέβη στην ποιμαντική περιοχή Jijin. Ήταν γύρω στην άνοιξη του 2012. Ένας αντίχριστος που λεγόταν Αν διέδιδε πολλούς παραλογισμούς σε διάφορες εκκλησίες, και μάλιστα έγραψε κι ένα βιβλιαράκι με τίτλο «Τι ενδιαφέρει περισσότερο τον Θεό πριν εγκαταλείψει τη γη», το οποίο μοίρασε μόνος του σε όλες τις εκκλησίες. Υποστήριζε ότι αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο τον Θεό πριν εγκαταλείψει τη Γη είναι αν, αφού φύγει Εκείνος, ο εκλεκτός λαός του Θεού θα ακούσει τον άνθρωπο τον οποίο χρησιμοποιεί το Άγιο Πνεύμα, οπότε πρέπει να καταλαβαίνουμε τις προθέσεις του Θεού· και ότι τώρα, αρκεί να διαβάζουμε απλώς τα κηρύγματα, τις συναναστροφές και τις ρυθμίσεις εργασίας του ανθρώπου τον οποίο χρησιμοποιεί το Άγιο Πνεύμα, κι αυτό αντικαθιστά την ανάγκη να τρώμε και να πίνουμε τα λόγια του Θεού. Ως αποτέλεσμα, πολλοί αδελφοί και αδελφές παραπλανήθηκαν. Σταμάτησαν να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού, κι αυτό ήταν ο στόχος που επεδίωκε να πετύχει ο αντίχριστος. Η πονηριά του αντίχριστου έγκειται στο γεγονός ότι, με το πρόσχημα ότι κατέθετε μαρτυρία στον άνθρωπο τον οποίο χρησιμοποιεί το Άγιο Πνεύμα, απομάκρυνε τους ανθρώπους από τα λόγια του Θεού, με αποτέλεσμα να πάψουν να τρώνε και να πίνουν τον λόγο του Θεού, ενώ ταυτόχρονα τους έκανε να πιστεύουν ότι κατανοούσε βαθιά την καρδιά του Θεού. Εφόσον είχε σκεφτεί τι ενδιέφερε τον Θεό πριν φύγει, οι άλλοι του είχαν μεγάλη εκτίμηση και τον λάτρευαν.) Γιατί εξύμνησε τον άνθρωπο τον οποίο χρησιμοποιεί το Άγιο Πνεύμα; Επειδή εκείνος τον οποίο χρησιμοποιεί το Άγιο Πνεύμα είναι άνθρωπος, όπως κι εκείνος. Εξυμνώντας τον άνθρωπο τον οποίο χρησιμοποιεί το Άγιο Πνεύμα, στην πραγματικότητα έκανε τους άλλους να λατρεύουν και να εξυμνούν τον ίδιο. Αυτός ήταν ο στόχος του. Δεν μπορούμε απλώς να κρίνουμε αν αυτό που είπε ήταν σωστό ή λάθος. Το πιο σημαντικό είναι να εξετάσουμε τις συνέπειες και τους στόχους που πέτυχαν τα λόγια του. Οπότε, εξυμνώντας τον άνθρωπο τον οποίο χρησιμοποιεί το Άγιο Πνεύμα, ο σκοπός του ήταν στην πραγματικότητα να εξυμνήσει τον εαυτό του. Αυτός ήταν ο στόχος του. Ήξερε ότι κανείς, ασφαλώς, δεν θα είχε αντίρρηση στην εξύμνηση του ανθρώπου τον οποίο χρησιμοποιεί το Άγιο Πνεύμα, κι ότι οι άλλοι θα συμφωνούσαν μαζί του και θα εξυμνούσαν τον ίδιο. Αλλά αν εξυμνούσε τον εαυτό του και κατέθετε μαρτυρία απευθείας για τον εαυτό του, οι άλλοι θα τον εξέθεταν, θα τον αντιλαμβάνονταν και θα τον απέρριπταν. Επομένως, ο αντίχριστος χρησιμοποίησε την τακτική να εξυμνεί τον άνθρωπο τον οποίο χρησιμοποιεί το Άγιο Πνεύμα για να πετύχει την εξύμνηση του εαυτού του και την κατάθεση μαρτυρίας για τον εαυτό του. Αυτή ήταν η πονηριά του αντίχριστου. Οι πράξεις του αντίχριστου Αν ήταν πολύ πανούργες. Παραπλάνησε εύκολα τους ανθρώπους. Αυτό είναι ένα περιστατικό ενός κλασικού αντίχριστου. Από την περίπτωση αυτού του αντίχριστου, ο εκλεκτός λαός του Θεού πρέπει να μάθει να διακρίνει, να καταλαβαίνει τις πανούργες πτυχές των αντίχριστων, καθώς και τις κοινές μεθόδους και τα μέσα που χρησιμοποιούν για να πετύχουν ως συνέπεια την παραπλάνηση των ανθρώπων. Είναι πολύ ωφέλιμο να τα κατανοήσουν αυτά οι άνθρωποι, για να μπορέσουν να διακρίνουν τους αντίχριστους. Ποιος άλλος έχει να πει κάποιο παράδειγμα;

(Θεέ μου, έχω κι εγώ μια περίπτωση αντίχριστου να αναφέρω. Αυτό το περιστατικό συνέβη στην ποιμαντική περιοχή της Χενάν. Γύρω στο 2011, η εκκλησία ανέθεσε στη Γιου, μια ψευδο-επικεφαλής που είχε αντικατασταθεί, να επιβλέψει το έργο εκκαθάρισης, επειδή είχε κάποια χαρίσματα και εργασιακή εμπειρία. Εκείνη την περίοδο, εκδόθηκε μια εργασιακή ρύθμιση από τον Άνωθεν για τη λεπτομερή έκθεση και την πλήρη εξάλειψη των ψευδο-επικεφαλής και των αντίχριστων. Η Γιου, που λαχταρούσε μια θέση, το θεώρησε ευκαιρία να επιστρέψει. Με πρόσχημα την υλοποίηση της εργασιακής ρύθμισης, συναναστρεφόταν συνεχώς με τους αδελφούς και τις αδελφές για να ακολουθήσει το ρεύμα του έργου του Αγίου Πνεύματος και να εστιάσει στη διάκριση των ψευδο-επικεφαλής και των αντίχριστων. Ωστόσο, δεν συναναστρεφόταν σχετικά με τις αρχές διάκρισής τους, αλλά αντ’ αυτού μας έκανε να εστιάσουμε την προσοχή μας στους επικεφαλής και τους εργάτες. Σε κάθε συνάθροιση, ζητούσε από τους αδελφούς και τις αδελφές να μιλήσουν για τις επιδόσεις των επικεφαλής και των εργατών. Αφού μιλούσαμε εμείς, εκείνη αρπαζόταν από κάποιες παρεκκλίσεις και αποκάλυπτε διεφθαρμένες διαθέσεις στο έργο τους. Μεγαλοποιούσε τη φύση αυτών των ζητημάτων, τους χαρακτήριζε ευθέως «ψευδο-επικεφαλής» και τους αντικαθιστούσε. Έπειτα, έδινε συνεχώς μαρτυρία στους αδελφούς και τις αδελφές για το πώς εξάλειψε αυτούς τους ψευδο-επικεφαλής και ψευδο-εργάτες, κάνοντάς τους να πιστέψουν ότι ήταν διορατική και ικανή στο έργο της. Στην πραγματικότητα, ο στόχος της ήταν να χρησιμοποιήσει την αποπομπή αυτών των επικεφαλής και εργατών ως ευκαιρία για να επιστρέψει η ίδια και να ξαναγίνει επικεφαλής. Οι αδελφοί και οι αδελφές, επειδή τους είχε παραπλανήσει η Γιου, όταν είδαν τη διαφθορά και τις παρεκκλίσεις των επικεφαλής και των εργατών που αποκαλύφθηκαν στο έργο τους, άρχισαν να αναρωτιούνται αν ήταν ψευδο-επικεφαλής, και μάλιστα αμφισβήτησαν τους επικεφαλής της εκκλησίας όλων των επιπέδων, αδυνατώντας να συνεργαστούν κανονικά με το έργο των επικεφαλής και των εργατών. Επίσης, πολλοί επικεφαλής και εργάτες που είχαν μικρό ανάστημα περιορίστηκαν σε μεγάλο βαθμό· ζούσαν σε μια κατάσταση παθητικότητας και επιφυλακτικότητας, και δεν ήταν σε θέση να εκτελέσουν κανονικά τα καθήκοντά τους, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί η εκκλησία σε χάος. Εκείνο το διάστημα, πολλοί άνθρωποι λάτρευαν αυτήν την αντίχριστη, και εκείνη παραπλάνησε κι άρχισε να ελέγχει καμιά δεκαριά εκκλησίες. Ακόμη κι αφού αποκαλύφθηκε η αντίχριστη, ορισμένοι δεν μπόρεσαν να την αντιληφθούν. Εξακολουθούσαν να πιστεύουν ότι υποστήριζε το έργο της εκκλησίας, και μάλιστα κάποιοι την υπερασπίστηκαν κιόλας.) Τι συνέβη αργότερα στους αδελφούς και τις αδελφές που είχαν παραπλανηθεί; (Μέσω της συναναστροφής και της βοήθειας, κάποιοι κατάφεραν να αντιληφθούν την αντίχριστη και σώθηκαν, ενώ κάποιοι, όση συναναστροφή κι αν τους έγινε, παρέμειναν αδιάλλακτοι και αποφασισμένοι να ακολουθήσουν την αντίχριστη. Αυτοί οι άνθρωποι τελικά αποκλείστηκαν.) Αντιλαμβάνονται τώρα οι περισσότεροι άνθρωποι αυτήν την αντίχριστη; (Έχουν πλέον κάποια αντίληψη.) Όσοι παραμένουν πεισματάρηδες και δεν αλλάζουν αξίζουν να χαθούν. Αυτό είναι το αποτέλεσμα όταν ακολουθεί κάποιος έναν αντίχριστο.

Μόλις συναναστραφήκαμε σχετικά με διάφορες εκδηλώσεις των πανούργων πράξεων των αντίχριστων. Ας συνοψίσουμε τώρα: Ποια είναι η ουσία και η διάθεση που εκφράζει αυτή η συμπεριφορά των αντίχριστων; (Η μοχθηρία.) Είναι μια διάθεση που χαρακτηρίζεται κυρίως από μοχθηρία. Μπορούμε, λοιπόν, να πούμε ότι οι άνθρωποι που έχουν μοχθηρή διάθεση συνήθως ενεργούν με πανουργία και ότι όσοι ενεργούν με πανουργία έχουν πολύ μοχθηρή διάθεση; (Ναι.) Είναι αυτός ένας λογικός συλλογισμός; Ενώ εκ πρώτης όψεως μοιάζει κάπως με συλλογισμό, η πραγματικότητα έχει ως εξής: οι άνθρωποι που έχουν μοχθηρή διάθεση λειτουργούν συχνά με πανούργους τρόπους. Η φύση-ουσία των αντίχριστων που ενεργούν με πανουργία προέρχεται από τον Σατανά. Είναι αρκετά ξεκάθαρο ότι μοιάζουν με τους διαβόλους και με τον Σατανά. Αφού παρατηρήσεις πώς ενεργούν οι αντίχριστοι, καταλαβαίνεις πώς λειτουργούν οι διάβολοι και ο Σατανάς. Οι πραγματικοί διάβολοι και ο Σατανάς, ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, ενεργούν ακόμη πιο άσχημα. Ακόμη κι ένας απλός αντίχριστος μπορεί να ενεργεί τόσο πανούργα, με τόσο έξυπνη τακτική, μιλώντας χωρίς να αφήνει παραθυράκια, ώστε να μην μπορεί κανείς να βρει το παραμικρό ελάττωμα ή να τον ανακαλύψει. Πόσο μάλλον οι παλιοδιάβολοι και ο Σατανάς! Αν λάβει κανείς υπόψη την πανούργα συμπεριφορά των αντίχριστων, τότε οι συνηθισμένοι άνθρωποι που δεν έχουν θέση, που σπάνια επικοινωνούν ή μιλούν ανοιχτά στους άλλους, που ενεργούν χωρίς διαφάνεια και δεν θέλουν να ξέρουν οι άλλοι τι σκέφτονται ή τι σκοπεύουν να κάνουν κατά βάθος ούτε ποιες είναι οι προθέσεις τους, που μένουν βαθιά κρυμμένοι και ερμητικά κλειστοί —δεν θα έχουν άραγε κι αυτοί ένα ίχνος πανουργίας στα λόγια και τις πράξεις τους; Αν αυτοί οι άνθρωποι δεν χαρακτηρίζονται ως αντίχριστοι, τότε σίγουρα βαδίζουν στο μονοπάτι ενός αντίχριστου. Αυτό είναι βέβαιο. Εκείνοι που βαδίζουν στο μονοπάτι ενός αντίχριστου, αν δεν δεχτούν να κλαδευτούν και δεν ακούνε τις υποδείξεις των άλλων, κι ακόμη περισσότερο αν δεν αποδέχονται την αλήθεια, τότε μόλις αποκτήσουν θέση, αναπόφευκτα θα γίνουν αντίχριστοι. Είναι απλώς θέμα χρόνου. Κάποιοι άνθρωποι έχουν τέτοια μοχθηρή διάθεση και βάδισαν μία φορά στο μονοπάτι ενός αντίχριστου, παρουσιάζοντας κάποιες ομοιότητες με έναν αντίχριστο· αν, όμως, μόλις δεχτούν να κλαδευτούν, μετανοήσουν, μπορέσουν να αποδεχτούν την αλήθεια, εγκαταλείψουν το προηγούμενο μονοπάτι τους, και μπορέσουν να αλλάξουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια, τότε ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Μια τέτοια μεταμόρφωση θα τους απομακρύνει περισσότερο από το μονοπάτι ενός αντίχριστου, κι έτσι θα είναι ευκολότερο να εισέλθουν στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό, κι έπειτα θα έχουν ελπίδα σωτηρίας. Κι εδώ τελειώνει η συναναστροφή σχετικά με τις εκδηλώσεις της πανούργας συμπεριφοράς των αντίχριστων. Η επόμενη εκδήλωση για την οποία θα συναναστραφούμε είναι ότι είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί.

II. Μια ανάλυση της αυθαίρετης και δικτατορικής συμπεριφοράς των αντίχριστων και πώς αναγκάζουν τους ανθρώπους να τους υπακούσουν

Οι αντίχριστοι ενεργούν με αυθαίρετο και δικτατορικό τρόπο, δεν συναναστρέφονται ούτε συζητούν ποτέ με τους άλλους, κάνουν ό,τι θέλουν και αναγκάζουν τους άλλους να τους υπακούσουν. Θα μπορούσε να πει κανείς πως ό,τι κι αν κάνουν οι αντίχριστοι, ό,τι διευθετήσεις κι αν κάνουν ή αποφάσεις κι αν παίρνουν, δεν συναναστρέφονται με τους άλλους, δεν καταλήγουν σε συναίνεση, δεν αναζητούν την αλήθεια για την επίλυση των προβλημάτων, και δεν αναζητούν τις αρχές που θα πρέπει να εφαρμόζουν όταν κάνουν το καθήκον τους. Επιπλέον, δεν αφήνουν τους άλλους να καταλάβουν γιατί ενεργούν με έναν συγκεκριμένο τρόπο, αλλά τους μπερδεύουν και τους υποχρεώνουν να τους ακούσουν. Αν κάποιος δεν καταλαβαίνει και τους ρωτήσει σχετικά, οι αντίχριστοι δεν είναι πρόθυμοι να τον συναναστραφούν ή να του εξηγήσουν. Ποια θέση θέλουν να διατηρούν σε αυτό το ζήτημα οι αντίχριστοι; Ότι κανείς δεν επιτρέπεται να γνωρίζει τις λεπτομέρειες. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να ενημερωθεί. Κάνουν ό,τι θέλουν, και πρέπει να γίνεται ακριβώς αυτό που εκείνοι θεωρούν σωστό. Οι άλλοι δεν έχουν κανένα δικαίωμα να αμφισβητούν, πόσο δε μάλλον τα προσόντα να συνεργαστούν μαζί τους. Ο ρόλος τους είναι μόνο να υπακούν και να υποτάσσονται. Ποια είναι η οπτική του αντίχριστου σε αυτό; «Εφόσον επιλέξατε εμένα ως επικεφαλής, είστε υπό τη διαχείρισή μου και πρέπει να με ακούτε. Αν δεν θέλετε να με ακούτε, τότε δεν έπρεπε να με είχατε επιλέξει. Αν με επιλέξετε, πρέπει να με ακούτε. Εγώ έχω τον τελευταίο λόγο σε όλα!» Στα δικά του μάτια, ποια είναι η σχέση του με τους αδελφούς και τις αδελφές; Εκείνος είναι που δίνει εντολές. Οι αδελφοί και οι αδελφές δεν μπορούν να αναλύσουν το σωστό και το λάθος, δεν μπορούν να ρωτούν, και δεν επιτρέπεται να τον κατηγορούν, να τον διακρίνουν, να τον αμφισβητούν ή να του φέρνουν αντιρρήσεις. Όλα αυτά απαγορεύονται. Μόνο ο αντίχριστος πρέπει να προτείνει σχέδια, δηλώσεις και μεθόδους, κι όλοι οι άλλοι πρέπει να επικροτούν και να συμφωνούν χωρίς να τον αμφισβητούν. Δεν είναι κάπως καταναγκαστικό αυτό; Τι είδους τακτική είναι αυτή; Είναι αυθαίρετη και δικτατορική. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; (Κακόβουλη.) Εκ πρώτης όψεως, «αυθαίρετος» είναι κάποιος που παίρνει αποφάσεις μόνος του, κάποιος που έχει τον τελευταίο λόγο, και «δικτατορικός» είναι κάποιος που αφού κρίνει ή λάβει μια απόφαση μόνος του, απαιτεί από όλους τους άλλους να την εκτελέσουν χωρίς να έχουν το δικαίωμα να εκφράσουν διαφορετική άποψη ή δήλωση, ούτε καν το δικαίωμα να κάνουν ερωτήσεις. Κάποιος που είναι αυθαίρετος και δικτατορικός, όταν αντιμετωπίζει μια κατάσταση, τη σκέφτεται και την εξετάζει μόνος του προτού αποφασίσει τι θα κάνει. Λαμβάνει ανεξάρτητα αποφάσεις στο παρασκήνιο για το πώς θα ενεργήσει, χωρίς τη συμβολή κανενός άλλου. Κι ακόμη και οι δικοί του συνεργάτες, όσοι τον βοηθούν ή οι επικεφαλής υψηλότερου επιπέδου δεν μπορούν να παρέμβουν. Αυτό σημαίνει να είναι κάποιος αυθαίρετος και δικτατορικός. Εκείνοι που ενεργούν με αυτόν τον τρόπο, όποιες συνθήκες κι αν αντιμετωπίζουν, προχωρούν πάντα αφού συλλογιστούν σε βάθος τα πράγματα κι αφού στύψουν το μυαλό τους, χωρίς ποτέ να συζητούν με άλλους. Σκέφτονται τον έναν ή τον άλλο τρόπο στο μυαλό τους, αλλά κανείς δεν ξέρει τι πραγματικά σκέφτονται. Γιατί δεν ξέρει κανείς; Επειδή δεν το λένε. Ορισμένοι ίσως πιστεύουν ότι αυτό συμβαίνει απλώς επειδή δεν είναι ομιλητικοί. Αλλά είναι πράγματι αυτός ο λόγος; Δεν είναι θέμα προσωπικότητας. Είναι σκόπιμη επιλογή να κρατούν τους άλλους στο σκοτάδι. Θέλουν να ενεργούν μόνοι τους, έχουν τα δικά τους υστερόβουλα σχέδια. Ποια είναι τα υστερόβουλα σχέδιά τους; Τα υστερόβουλα σχέδιά τους περιστρέφονται γύρω από τα δικά τους συμφέροντα, τη θέση τους, τη φήμη τους, το κέρδος και το κύρος. Σκέφτονται πώς να ενεργήσουν για δικό τους όφελος, πώς να προστατεύσουν τη θέση και τη φήμη τους, πώς να ενεργήσουν χωρίς να αφήσουν τους άλλους να τους διακρίνουν, και το σημαντικότερο, πώς να αποκρύψουν τις ενέργειές τους από τον Άνωθεν, με την ελπίδα ότι στο τέλος θα αποκομίσουν όφελος χωρίς να φανερώσουν τα ελαττώματά τους σε κανέναν. Σκέφτονται: «Αν κάνω κάποιο στιγμιαίο στραβοπάτημα και πω κάτι λάθος, όλοι θα με καταλάβουν. Κι αν κάποιος ανοίξει αυθαίρετα το στόμα του και με καταγγείλει στον Άνωθεν, ο Άνωθεν μπορεί να με αντικαταστήσει, και θα χάσω τη θέση μου. Άλλωστε, αν συναναστρέφομαι συνεχώς με τους άλλους, δεν θα αντιληφθούν όλοι τις περιορισμένες μου ικανότητες; Μπορεί, τότε, να μου φέρονται υποτιμητικά;» Πείτε Μου, λοιπόν, αν τους έβλεπαν όπως πραγματικά είναι, αυτό θα ήταν καλό ή κακό; Στην πραγματικότητα, εκείνοι που επιδιώκουν την αλήθεια, οι ειλικρινείς άνθρωποι, δεν νοιάζονται και πολύ αν θα τους δουν όπως είναι κι αν θα χάσουν την υπόληψη ή τη φήμη τους. Δεν φαίνεται να τους απασχολούν ιδιαίτερα αυτά τα πράγματα. Φαίνεται να τους ενδιαφέρουν λιγότερο και δεν τους δίνουν τόσο μεγάλη αξία. Όμως, οι αντίχριστοι κάνουν το ακριβώς αντίθετο: δεν επιδιώκουν την αλήθεια, και θεωρούν τη θέση τους και τις αντιλήψεις και τις στάσεις των άλλων απέναντί τους πιο σημαντικό πράγμα κι από την ίδια τη ζωή. Αν τους ρωτήσεις, είναι εξαιρετικά δύσκολο να πουν τη γνώμη τους ή την αλήθεια. Ακόμη κι αν τους προσφέρεις πολλά οφέλη, μπορεί να μην είναι αρκετό. Θα ήταν ακόμη πιο δύσκολο να τους ζητήσεις να αποκαλύψουν τα μυστικά τους ή προσωπικά ζητήματα. Μπορεί να μην το έκαναν ακόμη και με κόστος τη ζωή τους. Τι είδους φύση είναι αυτή; Μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να αποδεχθεί την αλήθεια; Μπορεί να σωθεί; Σε καμία περίπτωση. Άλλωστε, «Η λεοπάρδαλη δεν μπορεί να αλλάξει τις κηλίδες της».

Οι αντίχριστοι δίνουν ιδιαίτερη σημασία στην αυτοεκτίμησή τους, τη θέση τους, την υπόληψή τους, και σε οτιδήποτε μπορεί να διατηρήσει τη δύναμή τους. Συναναστρέφεσαι μαζί τους, και τους λες: «Όταν κάνεις το έργο της εκκλησίας, είτε πρόκειται για εξωτερικές δουλειές είτε για εσωτερικά διοικητικά ζητήματα, τοποθετήσεις προσωπικού ή οτιδήποτε άλλο, πρέπει να συναναστρέφεσαι με τους αδελφούς και τις αδελφές. Το πρώτο βήμα για να μάθεις να συνεργάζεσαι με τους άλλους είναι να μάθεις να συναναστρέφεσαι. Συναναστροφή δεν σημαίνει να κάνεις άσκοπη κουβεντούλα ή να εκφράζεις μόνο την αρνητικότητά σου ή την επανάστασή σου ενάντια στον Θεό. Δεν πρέπει να βγάζεις προς τα έξω την αρνητική ή επαναστατική σου κατάσταση για να επηρεάζεις τους άλλους. Το κυριότερο είναι να συναναστρέφεσαι για το πώς να βρίσκει κανείς τις αρχές στα λόγια του Θεού και πώς να καταλαβαίνει την αλήθεια». Ωστόσο, όσο κι αν συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια, δεν τους συγκινεί ούτε τους κάνει να αλλάξουν τις αρχές τους και την κατεύθυνσή τους στον τρόπο που λειτουργούν και συμπεριφέρονται. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Αν το θέσουμε ήπια, είναι αδιάλλακτη. Αν το θέσουμε ωμά, είναι κακόβουλη. Στην πραγματικότητα, είναι εύστοχο να την αποκαλέσουμε κακόβουλη. Φαντάσου έναν λύκο με ένα πρόβατο στο στόμα, να απολαμβάνει το θήραμά του. Αν διαπραγματευτείς μαζί του και του πεις: «Αν αφήσεις το πρόβατο, θα σου δώσω έναν λαγό. Σύμφωνοι;», δεν θα συμφωνήσει. Αν πεις: «Θα σου δώσω μια αγελάδα. Πώς σου φαίνεται αυτό;» Δεν υπάρχει περίπτωση να συμφωνήσει. Θα φάει πρώτα το πρόβατο κι έπειτα θα ορμήσει στην αγελάδα. Δεν ικανοποιείται μόνο με το ένα. Θέλει και τα δύο. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; (Ακόρεστα άπληστη και εξαιρετικά κακόβουλη.) Είναι εντελώς κακόβουλη! Ομοίως, όσον αφορά την εξαιρετικά κακόβουλη διάθεση των αντίχριστων, η συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, το κλάδεμα ή οι συμβουλές δεν έχουν αποτέλεσμα. Τίποτε από αυτά δεν μπορεί να αλλάξει τη βαθιά ριζωμένη επιδίωξή τους για μια θέση ή την επιθυμία τους να ελέγχουν τους άλλους, εκτός κι αν τους προσελκύσεις με μια υψηλότερη θέση ή με μεγαλύτερα οφέλη. Διαφορετικά, δεν θα αφήσουν σε καμία περίπτωση το θήραμα που έχουν ήδη στο στόμα τους. Τι σημαίνει αυτή η απόλυτη άρνηση να το αφήσουν; Σημαίνει ότι μόλις αποκτήσουν μια συγκεκριμένη θέση, θα χρησιμοποιήσουν αυτήν την ευκαιρία για να εκτελέσουν σθεναρά το καθήκον τους και να προβάλλουν τον εαυτό τους. Να προβάλλουν τι; Τα διάφορα ταλέντα και χαρίσματά τους, το υπόβαθρό τους, τη μόρφωσή τους, την αξία τους, και τη θέση τους στην κοινωνία, κομπάζοντας και καμαρώνοντας για το πόσο ικανοί και επιδέξιοι είναι, πώς μπορούν να παίζουν με τους ανθρώπους, να τους χειραγωγούν και να τους καθοδηγούν. Όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια ή δεν έχουν διάκριση, μόλις τα ακούνε αυτά, εντυπωσιάζονται πολύ από αυτούς τους αντίχριστους. Νιώθουν ότι οι ίδιοι είναι κατώτεροι, και υποτάσσονται με τη θέλησή τους στον έλεγχο του αντίχριστου.

Κάποιοι αντίχριστοι είναι ιδιαίτερα πονηροί και πολύ δολοπλόκοι. Ακολουθούν μια ανώτερη σατανική φιλοσοφία: σπάνια λένε τη γνώμη τους σε οποιαδήποτε περίπτωση και δεν εκφράζουν πρόθυμα τη θέση τους όποιες συνθήκες κι αν αντιμετωπίζουν, αλλά μιλούν μόνο όταν είναι απολύτως αναγκασμένοι να το κάνουν. Απλώς παρατηρούν προσεκτικά τις ενέργειες όλων των άλλων, λες κι ο σκοπός τους είναι να κατανοήσουν λεπτομερώς και να διακρίνουν τους ανθρώπους γύρω τους προτού μιλήσουν ή ενεργήσουν. Πρώτα εντοπίζουν ποιος μπορεί να είναι το θήραμά τους και να γίνει βοηθός τους, κι από ποιον πρέπει να φυλάγονται επειδή αποτελεί «πολιτικό εχθρό» τους. Μερικές φορές δεν μιλούν ούτε παίρνουν θέση, αλλά παραμένουν σιωπηλοί. Ωστόσο, συλλογίζονται και κάνουν υστερόβουλες σκέψεις μέσα στο μυαλό τους. Αυτά τα άτομα είναι κατά βάθος πονηρά και σπάνια μιλούν ανοιχτά. Θα λέγατε ότι τέτοιοι άνθρωποι είναι καταχθόνιοι; Αν τις περισσότερες φορές δεν μιλούν ανοιχτά, πώς μπορείς να τους διακρίνεις; Είναι εύκολο να τους διακρίνεις; Είναι πολύ δύσκολο. Στις καρδιές αυτών των ανθρώπων κυριαρχεί απολύτως η σατανική φιλοσοφία. Δεν είναι πανούργο αυτό; Οι αντίχριστοι πιστεύουν ότι αν μιλούν πολύ, αν εκφράζουν συνεχώς τις απόψεις τους και συναναστρέφονται με τους άλλους, θα μπορέσουν όλοι να τους διακρίνουν. Θα θεωρούν τους αντίχριστους επιφανειακούς, απλώς συνηθισμένους ανθρώπους, και δεν θα τους σέβονται. Τι σημαίνει για τον αντίχριστο να χάσει τον σεβασμό των άλλων; Σημαίνει ότι θα χάσει την αξιοσέβαστη θέση του στις καρδιές των άλλων και θα φαίνεται μέτριος, ανίδεος και συνηθισμένος. Αυτό είναι που ελπίζουν να μη συμβεί οι αντίχριστοι. Επομένως, όταν οι αντίχριστοι βλέπουν τους άλλους στην εκκλησία να μιλούν πάντα ανοιχτά και να παραδέχονται την αρνητικότητά τους, την επανάστασή τους ενάντια στον Θεό, τα λάθη που έκαναν χθες, ή τον αβάσταχτο πόνο που νιώθουν επειδή δεν ήταν ειλικρινείς σήμερα, οι αντίχριστοι θεωρούν αυτούς τους ανθρώπους ανόητους και αφελείς, αφού οι ίδιοι δεν παραδέχονται ποτέ τέτοια πράγματα, αλλά κρατούν κρυφές τις σκέψεις τους. Κάποιοι άνθρωποι μιλούν σπάνια επειδή έχουν χαμηλό επίπεδο ή είναι απλοϊκοί, και δεν έχουν σύνθετες σκέψεις. Όμως δεν είναι αυτός ο λόγος που μιλούν σπάνια οι αντίχριστοι. Στην περίπτωσή τους, είναι πρόβλημα διάθεσης. Μιλούν σπάνια όταν συναντούν άλλους ανθρώπους και δεν εκφράζουν πρόθυμα τις απόψεις τους για διάφορα ζητήματα. Γιατί δεν εκφράζουν τις απόψεις τους; Καταρχάς, είναι βέβαιο ότι στερούνται την αλήθεια και δεν μπορούν να διακρίνουν τα πράγματα. Αν μιλήσουν, μπορεί να κάνουν λάθη και να τους διακρίνουν οι άλλοι. Φοβούνται μήπως τους περιφρονήσουν, οπότε προσποιούνται ότι είναι σιωπηλοί και παριστάνουν τους βαθυστόχαστους, με αποτέλεσμα να φαίνονται σοφοί και σπουδαίοι κι έτσι να είναι δύσκολο να τους αξιολογήσουν οι άλλοι. Με αυτό το προσωπείο, οι άνθρωποι δεν τολμούν να υποτιμήσουν τους αντίχριστους, κι όταν βλέπουν τη φαινομενικά ήρεμη κι ατάραχη όψη τους, τους έχουν σε ακόμη μεγαλύτερη εκτίμηση και δεν τολμούν να τους υποτιμήσουν. Αυτή είναι η πανούργα και μοχθηρή πτυχή των αντίχριστων. Δεν εκφράζουν πρόθυμα τις απόψεις τους επειδή οι περισσότερες από αυτές δεν συμβαδίζουν με την αλήθεια, αλλά είναι απλώς ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες που δεν αξίζει να αποκαλυφθούν δημοσίως. Οπότε, παραμένουν σιωπηλοί. Μέσα τους, ελπίζουν να αποκτήσουν λίγο φως για να μπορέσουν να το βγάλουν προς τα έξω ώστε να κερδίσουν τον θαυμασμό, αλλά αφού δεν το έχουν, παραμένουν σιωπηλοί και κρυμμένοι κατά τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, παραμονεύοντας στις σκιές σαν φαντάσματα που καιροφυλακτούν. Όταν βρίσκουν άλλους που εκφράζουν το φως, επινοούν τρόπους να το οικειοποιηθούν, και το εκφράζουν με άλλον τρόπο για να κάνουν επίδειξη. Τόσο πονηροί είναι οι αντίχριστοι. Ό,τι κι αν κάνουν, προσπαθούν να ξεχωρίζουν και να είναι ανώτεροι, αφού μόνο τότε νιώθουν ευχαριστημένοι. Αν δεν έχουν την ευκαιρία, πρώτα λουφάζουν και κρατούν τις απόψεις τους για τον εαυτό τους. Αυτή είναι η πονηριά των αντίχριστων. Για παράδειγμα, όταν ο οίκος του Θεού εκδίδει ένα κήρυγμα, κάποιοι λένε ότι μοιάζει με λόγια του Θεού, και κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι μοιάζει περισσότερο με συναναστροφή από τον Άνωθεν. Οι σχετικά άδολοι άνθρωποι λένε ό,τι έχουν στο μυαλό τους. Αλλά οι αντίχριστοι, ακόμη κι αν έχουν άποψη για το θέμα, την κρατούν κρυφή. Παρατηρούν και είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν την άποψη των περισσότερων, αλλά στην πραγματικότητα δεν μπορούν να την κατανοήσουν λεπτομερώς. Μπορούν τέτοιοι επιτήδειοι και πονηροί άνθρωποι να κατανοήσουν την αλήθεια ή να έχουν πραγματική διάκριση; Τι μπορεί να διακρίνει κάποιος που δεν κατανοεί την αλήθεια; Δεν μπορεί να διακρίνει τίποτα. Ορισμένοι προσποιούνται ότι είναι βαθυστόχαστοι, παρόλο που δεν μπορούν να διακρίνουν τα πράγματα. Στην πραγματικότητα, δεν έχουν διάκριση και φοβούνται ότι οι άλλοι θα τους διακρίνουν. Η σωστή στάση σε τέτοιες περιπτώσεις είναι η εξής: «Δεν μπορούμε να διακρίνουμε αυτό το ζήτημα. Αφού δεν ξέρουμε, δεν πρέπει να μιλάμε απερίσκεπτα. Αν πούμε κάτι λάθος, μπορεί να έχει αρνητικό αντίκτυπο. Θα περιμένω να δω τι λέει ο Άνωθεν». Δεν είναι ειλικρινή αυτά τα λόγια; Γιατί δεν τα λένε οι αντίχριστοι, παρόλο που είναι τόσο απλά; Επειδή ξέρουν τους περιορισμούς τους, δεν θέλουν να τους διακρίνουν οι άλλοι. Όμως, πίσω από αυτό κρύβεται και μια ποταπή πρόθεση: να τους θαυμάζουν. Αυτό δεν είναι το πιο αηδιαστικό; Αφού μιλήσουν όλοι και δει ότι οι περισσότεροι λένε πως είναι λόγια του Θεού και λίγοι πως δεν είναι, ο αντίχριστος δεν λέει ξεκάθαρα τη γνώμη του, αν και πιστεύει κι εκείνος πως το κήρυγμα μπορεί να μην είναι λόγια του Θεού. Λέει: «Δεν μπορώ να βιαστώ να κρίνω αυτό το ζήτημα. Θα ακολουθήσω την πλειοψηφία». Δεν παραδέχεται ότι του λείπει διορατικότητα. Αντ’ αυτού, χρησιμοποιεί αυτήν την προσέγγιση για συγκάλυψη και απόκρυψη, ενώ ταυτόχρονα σκέφτεται ότι είναι πολύ σοφός κι ότι οι μέθοδοί του είναι πανέξυπνες. Κατόπιν, δύο ημέρες αργότερα, όταν ο οίκος του Θεού ανακοινώνει ότι το κήρυγμα ήταν λόγια του Θεού, ο αντίχριστος λέει αμέσως: «Βλέπεις; Τι σου είπα; Το ήξερα από την αρχή ότι ήταν λόγια του Θεού, αλλά με προβλημάτισε η αδυναμία εκείνων από εσάς που δεν τα αναγνώρισαν, οπότε δεν μπορούσα να το πω. Αν είχα πει ότι ήταν λόγια του Θεού, δεν θα σας είχα καταδικάσει; Πόσο στενοχωρημένοι θα ήσασταν! Θα μπορούσα να είμαι ήρεμος αν γνώριζα πόσο αδύναμοι είστε; Τι είδους επικεφαλής θα ήμουν τότε;» Τόσο δεξιοτέχνης στη συγκάλυψη! Υπάρχουν προθέσεις και στόχοι πίσω από οτιδήποτε λένε οι αντίχριστοι. Ανοίγουν το στόμα τους μόνο για να καυχηθούν, να καμαρώσουν για τα επιτεύγματά τους, για παλαιότερες καλές πράξεις και περασμένα μεγαλεία. Όποτε μιλούν, αναφέρονται σε αυτά τα πράγματα. Όσοι δεν μπορούν να τους διακρίνουν, τους κάνουν είδωλα, ενώ όσοι μπορούν να τους διακρίνουν, τους θεωρούν εξαιρετικά ύπουλους και δόλιους. Ο αντίχριστος δεν παραδέχεται ποτέ τις αδυναμίες του. Οι αντίχριστοι λειτουργούν με μυστικότητα και μιλάνε διφορούμενα. Τα περισσότερα από αυτά που λένε είναι ασυναρτησίες, και δεν μπορούν να διακρίνουν τίποτε ούτε να κατανοήσουν οποιαδήποτε αλήθεια. Το χειρότερο είναι ότι προσποιούνται πως κατανοούν την αλήθεια, παρόλο που δεν κατανοούν τίποτα, και θέλουν να εμπλέκονται στα πάντα, να λαμβάνουν αποφάσεις και να έχουν τον τελευταίο λόγο σε όλα τα ζητήματα, χωρίς να δίνουν το δικαίωμα στους ανθρώπους γύρω τους να γνωρίζουν. Σε ποιες συνθήκες οδηγεί αυτό τελικά; Όλοι όσοι συνεργάζονται μαζί τους ή εκτελούν κάποιο καθήκον μαζί τους αισθάνονται ότι παρόλο που φαίνονται αφοσιωμένοι και πρόθυμοι να πληρώσουν το τίμημα, αυτό δεν ισχύει στην πραγματικότητα. Ακόμη κι εκείνοι που έχουν στενή σχέση με τους αντίχριστους για χρόνια, δεν μπορούν να τους διακρίνουν ή να γνωρίζουν για τι είναι πραγματικά ικανοί. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να τους διακρίνουν. Όλα όσα λένε είναι ψεύδη και κενά λόγια, υποκριτικά και παραπλανητικά λόγια. Θέλουν να εμπλέκονται σε όλα και να παίρνουν όλες τις αποφάσεις, αλλά μόλις αποφασίσουν, δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη για τις πιθανές επιπτώσεις, κι εφευρίσκουν λόγους για να δικαιολογήσουν αυτήν τη συμπεριφορά. Αφού αποφασίσουν, αφήνουν τους άλλους να κάνουν το έργο, ενώ εκείνοι προχωρούν για να εμπλακούν σε άλλα ζητήματα. Και δεν τους ενδιαφέρει αν παρακολουθεί κανείς την πορεία του αρχικού ζητήματος, κατά πόσο υλοποιείται, αν είναι αποτελεσματική η εκτέλεση, αν οι περισσότεροι από τους άλλους έχουν οποιαδήποτε άποψη σχετικά με την προσέγγιση, κατά πόσο βλάπτει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ή αν οι αδελφοί και οι αδελφές αυτό. Δεν τους νοιάζει κι ενεργούν λες και δεν είναι δικό τους πρόβλημα, λες και δεν έχει καμία σχέση με αυτούς. Δεν δείχνουν την παραμικρή έγνοια. Ποιο είναι το μοναδικό πράγμα που τους νοιάζει; Τους νοιάζουν μόνο ζητήματα στα οποία μπορούν να επιδειχθούν και να κερδίσουν τον θαυμασμό των άλλων. Δεν χάνουν ποτέ ευκαιρίες να το κάνουν αυτό. Στο έργο τους, το μόνο που κάνουν είναι να δίνουν εντολές και να επιβάλλουν κανονισμούς. Είναι ικανοί μόνο να παίζουν παιχνίδια εξουσίας και να χειραγωγούν τους ανθρώπους, ενώ είναι ικανοποιημένοι με τον εαυτό τους και πιστεύουν ότι έχουν πετύχει στο έργο τους. Αγνοούν εντελώς τις συνέπειες που έχει ο τρόπος με τον οποίο εργάζονται: βλάπτουν τον εκλεκτό λαό του Θεού και προκαλούν διαταράξεις και αναστατώσεις στο έργο της εκκλησίας. Παρεμποδίζουν την εκπλήρωση του θελήματος του Θεού, και προσπαθούν να εδραιώσουν το δικό τους ανεξάρτητο βασίλειο.

«Είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί, δεν συναναστρέφονται ποτέ με τους άλλους και αναγκάζουν τους άλλους να τους υπακούσουν». Τι σημαίνει κατά κύριο λόγο αυτή η συμπεριφορά των αντίχριστων; Ότι η διάθεσή τους είναι μοχθηρή και κακόβουλη, κι ότι έχουν μια εξαιρετικά έντονη επιθυμία να ελέγχουν τους άλλους, υπερβαίνοντας τα όρια του κανονικού ανθρώπινου ορθολογισμού. Επιπλέον, πώς κατανοούν ή ποια άποψη και στάση έχουν απέναντι στο καθήκον που εκτελούν; Σε τι διαφέρουν από τους ανθρώπους που εκτελούν με ειλικρίνεια το καθήκον τους; Εκείνοι που εκτελούν με ειλικρίνεια το καθήκον τους αναζητούν αρχές για ό,τι κάνουν, κάτι που αποτελεί βασική απαίτηση. Όμως, πώς αντιλαμβάνονται οι αντίχριστοι το καθήκον που εκτελούν; Ποια διάθεση και ποια ουσία αποκαλύπτεται μέσα από την εκτέλεση του καθήκοντός τους; Τοποθετούν τον εαυτό τους σε βάθρο και κοιτάζουν αφ’ υψηλού όσους είναι πιο κάτω. Μόλις επιλεγούν επικεφαλής, αρχίζουν να βλέπουν τον εαυτό τους ως άτομο με θέση και ταυτότητα. Δεν αποδέχονται το καθήκον τους από τον Θεό. Μόλις αποκτήσουν μια συγκεκριμένη θέση, νιώθουν ότι η θέση τους είναι σημαντική, ότι έχουν μεγάλη δύναμη και μοναδική ταυτότητα, κι ότι αυτό τους επιτρέπει να κοιτάζουν υπεροπτικά τους άλλους από την υψηλή τους θέση. Ταυτόχρονα, πιστεύουν ότι μπορούν να δίνουν εντολές και να ενεργούν όπως νομίζουν, καθώς κι ότι δεν χρειάζεται καν να έχουν ενδοιασμούς όταν το κάνουν. Πιστεύουν ότι μπορούν να χρησιμοποιήσουν την εκτέλεση του καθήκοντός τους ως ευκαιρία για να ικανοποιήσουν τη δίψα τους για εξουσία, την επιθυμία τους και τη φιλοδοξία τους να κυβερνούν και να καθοδηγούν τους άλλους με τη δύναμή τους. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι πιστεύουν πως έχουν επιτέλους την ευκαιρία να ασκούν την εξουσία τους αδιαμφισβήτητα. Ορισμένοι λένε: «Οι εκδηλώσεις των αντίχριστων είναι ότι είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί, και δεν συναναστρέφονται ποτέ με τους άλλους. Κι ο επικεφαλής μας έχει τη διάθεση και τις αποκαλύψεις των αντίχριστων, αλλά συναναστρέφεται συχνά μαζί μας!» Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι αντίχριστος; Οι αντίχριστοι μπορούν να προσποιούνται κάποιες φορές. Αφού συναναστραφούν μία φορά με όλους και καταλάβουν κι αντιληφθούν τις σκέψεις τους, κι εντοπίσουν ποιος εναρμονίζεται με αυτούς και ποιος όχι, τους κατηγοριοποιούν. Σε μελλοντικά ζητήματα, επικοινωνούν μόνο με εκείνους που έχουν καλές σχέσεις μαζί τους και είναι συμβατοί με αυτούς. Για τα περισσότερα ζητήματα συχνά κρατούν στο σκοτάδι όσους δεν εναρμονίζονται μαζί τους, και μπορεί ακόμη και να τους αποκρύπτουν τα βιβλία με τα λόγια του Θεού. Έχετε ενεργήσει ποτέ με αυτόν τον τρόπο; Έχετε, δηλαδή, υπάρξει αυθαίρετοι και δικτατορικοί, άνθρωποι που δεν συναναστρέφονται ποτέ με τους άλλους; Υπάρχει, φυσικά, περίπτωση να είσαι αυθαίρετος και δικτατορικός, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν συναναστρέφεται ποτέ με τους άλλους. Μπορεί να συναναστρέφεσαι περιστασιακά. Ωστόσο, μετά τη συναναστροφή, τα πράγματα εξακολουθούν να παίρνουν την πορεία που όρισες εσύ. Ορισμένοι σκέφτονται: «Παρά τη συναναστροφή μας, στην πραγματικότητα έχω ήδη καταρτίσει συγκεκριμένο σχέδιο πριν από πολύ καιρό. Συναναστρέφομαι μαζί σου απλώς για τυπικούς λόγους, μόνο και μόνο για να μάθεις ότι έχω τις αρχές μου σε ό,τι κάνω. Πιστεύεις ότι δεν ξέρω πόσο μετράς; Στο τέλος, θα πρέπει και πάλι να με ακούσεις και να ακολουθήσεις τη δική μου οδό». Στην πραγματικότητα, έχουν ήδη αποφασίσει βαθιά μέσα τους πριν από πολύ καιρό. Πιστεύουν το εξής: «Έχω ευφράδεια και μπορώ να γυρίσω υπέρ μου οποιοδήποτε επιχείρημα. Κανείς δεν μπορεί να με ξεπεράσει στα λόγια, οπότε είναι φυσικό το ρεύμα να ακολουθήσει τη δική μου καθοδήγηση». Έχουν κάνει τα υστερόβουλα σχέδιά τους πολύ πριν. Μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο; Η αυθαίρετη και δικτατορική συμπεριφορά δεν είναι κάτι που αποκαλύπτεται τυχαία κάποια στιγμή. Ελέγχεται από μια συγκεκριμένη διάθεση. Μπορεί από τον τρόπο που μιλούν ή ενεργούν να μη φαίνεται ότι είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί, αλλά κρίνοντας από τη διάθεσή τους και τη φύση των πράξεών τους είναι πράγματι αυθαίρετοι και δικτατορικοί. Ακολουθούν τις τυπικές διαδικασίες κι «ακούν» τις απόψεις των άλλων, αφήνουν τους άλλους να μιλήσουν, τους ενημερώνουν για τις λεπτομέρειες μιας κατάστασης, συζητούν ποιες είναι οι απαιτήσεις των λόγων του Θεού, αλλά χρησιμοποιούν μια συγκεκριμένη ρητορική ή διατύπωση για να καθοδηγήσουν τους άλλους ώστε να πετύχουν τη συναίνεσή τους. Και ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα; Τα πάντα εξελίσσονται σύμφωνα με το σχέδιό τους. Αυτή είναι η καταχθόνια πτυχή τους. Επίσης, αυτό σημαίνει ότι αναγκάζουν τους άλλους να τους υπακούσουν. Είναι ένα είδος «ήπιου» καταναγκασμού. Σκέφτονται: «Δεν ακούς, έτσι δεν είναι; Δεν καταλαβαίνεις, έτσι δεν είναι; Άσε με να σου εξηγήσω». Όταν εξηγούν, κάνουν ελιγμούς με τα λόγια τους, κι έτσι οδηγούν τους άλλους στη δική τους λογική. Αφού τους παρασύρουν, οι άνθρωποι τους ακούν και σκέφτονται: «Αυτό που λες είναι σωστό. Θα ασκηθούμε όπως λες. Δεν υπάρχει πλέον λόγος να είσαι τόσο σοβαρός», κι ο αντίχριστος είναι ευχαριστημένος. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να διακρίνουν τα λόγια τους. Εσείς έχετε διάκριση; Τι πρέπει να κάνετε όταν έρχεστε αντιμέτωποι με τέτοιες καταστάσεις; Για παράδειγμα, όταν αντιμετωπίζεις ένα ζήτημα, νιώθεις ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Δεν μπορείς να εντοπίσεις εκείνη τη στιγμή ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα, ωστόσο νιώθεις ότι κάποιος σε αναγκάζει να υπακούσεις. Τι θα πρέπει να κάνεις τότε; Θα πρέπει να αναζητήσεις σχετικές αρχές, να ζητήσεις καθοδήγηση από τον Άνωθεν ή να συναναστραφείς με το συγκεκριμένο άτομο. Επιπλέον, εκείνοι που κατανοούν την αλήθεια μπορούν να συζητήσουν και να συναναστραφούν μαζί σχετικά με αυτό το ζήτημα. Μερικές φορές, το έργο και η καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος θα σου επιτρέψουν να καταλάβεις τα προβλήματα στις προτάσεις ή τις θεωρίες που διατυπώνουν οι αντίχριστοι ή όσοι βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων, και τα απώτερα κίνητρά τους. Μπορείς να καταφέρεις να καταλάβεις μέσω της συναναστροφής με τους άλλους. Όμως, ίσως να μη συναναστραφείς και αντ’ αυτού να σκεφτείς: «Δεν είναι και τόσο μεγάλο ζήτημα. Ας κάνει αυτό που θέλει. Στην τελική, δεν είμαι εγώ ο κύριος υπεύθυνος. Δεν χρειάζεται να ασχολούμαι με τέτοια ζητήματα. Δεν θα λογοδοτήσω εγώ αν κάτι πάει λάθος. Εκείνος θα αναλάβει την ευθύνη». Τι είδους συμπεριφορά είναι αυτή; Αυτό δείχνει ότι δεν είσαι αφοσιωμένος στο καθήκον σου. Όταν δεν είσαι αφοσιωμένος στο καθήκον σου, δεν προδίδεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Όπως έκανε κι ο Ιούδας! Πολλοί άνθρωποι, όταν δέχονται καταπίεση, καταλήγουν να συμβιβάζονται και να ακολουθούν εκείνους που ασκούν αυτήν την καταπίεση. Έτσι εκδηλώνουν ότι δεν είναι αφοσιωμένοι στο καθήκον τους. Είτε αντιμετωπίζεις έναν αντίχριστο είτε κάποιον που ενεργεί απερίσκεπτα και σε αναγκάζει να τον υπακούσεις, ποιες αρχές θα πρέπει να επιλέξεις να τηρήσεις; Ποιο μονοπάτι θα πρέπει να ακολουθήσεις; Αν πιστεύεις ότι αυτό που κάνεις δεν συγκρούεται με τα λόγια του Θεού και τις εργασιακές ρυθμίσεις ούτε παρεκκλίνει από αυτά, πρέπει να παραμείνεις ακλόνητος. Είναι σωστό να εμμένεις στην αλήθεια, και το εγκρίνει κι ο Θεός. Όμως, το να υποκλίνεσαι και να συμβιβάζεσαι με τον Σατανά, με μοχθηρές δυνάμεις και κακούς ανθρώπους, είναι συμπεριφορά προδοσίας, είναι κακή πράξη που τη μισεί και την καταριέται ο Θεός. Όταν οι αντίχριστοι συναντούν κάποιον που διαφωνεί μαζί τους, συχνά λένε: «Εγώ έχω τον τελευταίο λόγο σε αυτό το ζήτημα, και θα πρέπει να γίνει το δικό μου. Αν κάτι πάει λάθος, εγώ θα αναλάβω την ευθύνη!» Τι διάθεση δείχνει αυτή η δήλωση; Μπορεί κάποιος που μιλά και ασκείται με αυτόν τον τρόπο να έχει κανονική ανθρώπινη φύση; Γιατί αναγκάζουν τους άλλους να τους υπακούσουν; Γιατί δεν αναζητούν την αλήθεια για να επιλύσουν τα προβλήματα όταν προκύπτουν; Γιατί δεν μπορούν να καθορίσουν τις αρχές άσκησης της αλήθειας; Αυτό αποδεικνύει ότι στερούνται την αλήθεια. Μπορείτε να διακρίνετε το πρόβλημα σε αυτήν τη δήλωση; Και μόνο που λένε τέτοια πράγματα αποδεικνύει ότι έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου. Αυτή είναι η συμπεριφορά ενός αντίχριστου. Ωστόσο, ένας πιο πονηρός αντίχριστος, από φόβο μήπως τον διακρίνουν οι άλλοι, πρέπει να λέει κάποια πράγματα με τα οποία συμφωνούν όλοι και τα οποία φαίνονται σωστά, για να πετύχουν τον σκοπό τους, που είναι να παραπλανήσουν τους άλλους και να αποκτήσουν πάτημα. Έπειτα, συλλογίζονται πώς θα ελέγξουν τον εκλεκτό λαό του Θεού.

Οι εκδηλώσεις που δείχνουν ότι οι αντίχριστοι είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί είναι πολυάριθμες, αφού αυτή η συμπεριφορά, η διάθεση και η ιδιότητα απαντάται σε κάθε διεφθαρμένο άνθρωπο, πόσο μάλλον στους αντίχριστους. Μπορείτε να σκεφτείτε κάποιες περιπτώσεις όπου ήσασταν αυθαίρετοι και δικτατορικοί; Για παράδειγμα, αν κάποιος σου πει ότι σου πάνε τα κοντά μαλλιά, κι εσύ απαντήσεις: «Γιατί είναι ωραία τα κοντά μαλλιά; Εγώ προτιμώ τα μακριά μαλλιά και θα κάνω ό,τι μου αρέσει», είναι αυτό αυθαίρετο και δικτατορικό; (Όχι.) Αυτό είναι απλώς προσωπική προτίμηση, μέρος της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Σε κάποιους αρέσει να φορούν γυαλιά ακόμη κι αν δεν έχουν μυωπία. Αν κάποιοι άνθρωποι τους κρίνουν, λέγοντας: «Απλώς θες να έχεις ωραία εμφάνιση. Στην πραγματικότητα δεν χρειάζεσαι γυαλιά!» κι εκείνοι απαντήσουν: «Και τι με αυτό; Θα τα φοράω ούτως ή άλλως!», είναι αυτό αυθαίρετο και δικτατορικό; Όχι, είναι προσωπική προτίμηση. Στη χειρότερη περίπτωση είναι πείσμα και δεν έχει να κάνει με κάποιο πρόβλημα στη διάθεσή τους. Μπορεί να σταματήσουν να φορούν τα γυαλιά μετά από λίγες μέρες, αν το θελήσουν. Οπότε, σε τι συνίσταται κυρίως το να είναι κανείς αυθαίρετος και δικτατορικός; Κυρίως έχει να κάνει με το μονοπάτι που ακολουθεί, τη διάθεσή του, και τις αρχές και τα κίνητρα πίσω από τις πράξεις του. Θα φέρω ένα παράδειγμα με ένα παντρεμένο ζευγάρι. Στον σύζυγο αρέσουν τα αυτοκίνητα, αλλά η οικογένεια έχει μόνο 20.000 γουάν. Έτσι, ο σύζυγος δανείζεται χρήματα από όπου μπορεί, για να αγοράσει ένα αυτοκίνητο που είναι περιττό και κοστίζει 200.000 γουάν, με αποτέλεσμα η οικογένεια να μην έχει χρήματα για φαγητό, ενώ η σύζυγος δεν γνωρίζει καν για την αγορά. Είναι αυτός ο σύζυγος αυθαίρετος και δικτατορικός; Είναι πράγματι αυθαίρετος και δικτατορικός. Το να είναι κανείς αυθαίρετος και δικτατορικός σημαίνει να μη λαμβάνει υπόψη του τα αισθήματα, τις σκέψεις, τις απόψεις, τις στάσεις ή την οπτική γωνία των άλλων, αλλά να εστιάζει μόνο στον εαυτό του. Για να το θέσουμε απλά, στην καθημερινή ζωή σημαίνει να ικανοποιεί κανείς τις σαρκικές απολαύσεις και επιθυμίες του, να ικανοποιεί τον εγωισμό του, και σε ό,τι αφορά το καθήκον, σημαίνει να ικανοποιεί τη φιλοδοξία και την επιθυμία του για θέση και δύναμη. Θα δώσω ένα παράδειγμα: Η εκκλησία είχε ένα σπίτι, κι έπρεπε να κατασκευαστεί δίπλα του ένας δρόμος. Το κατάλληλο πλάτος του δρόμου έπρεπε να καθοριστεί με βάση το μέγεθος του σπιτιού και της αυλής, με στόχο τόσο την αισθητική όσο και τη λειτουργικότητα. Επειδή το εμβαδόν του σπιτιού και της αυλής ήταν μεγάλο, ο δρόμος έπρεπε να έχει πλάτος τουλάχιστον δύο μέτρων. Ο αρμόδιος είπε: «Έχω αποφασίσει. Θα τον φτιάξουμε ένα μέτρο πλατύ». Οι άλλοι είπαν: «Καθημερινά, μπαίνουν και βγαίνουν πολλοί άνθρωποι, και μερικές φορές μεταφέρουμε πράγματα. Ένα μέτρο πλάτος δεν αρκεί, είναι πολύ στενός». Όμως, ο αρμόδιος επέμεινε στη δική του άποψη, και δεν ήταν πρόθυμος να το συζητήσει. Μετά την ολοκλήρωση του δρόμου, όλοι έβλεπαν ότι ήταν πολύ στενός. Ήταν παράταιρος με το σπίτι και την αυλή και δεν ήταν πρακτικός. Χρειαζόταν ανακατασκευή, κι αυτό οδήγησε σε νέα εργασία. Τότε όλοι παραπονέθηκαν γι’ αυτόν τον άνθρωπο. Μάλιστα, προτού ξεκινήσει η κατασκευή του δρόμου, κάποιοι είχαν εκφράσει αντιρρήσεις, αλλά ο άνθρωπος αυτός διαφώνησε κι επέμεινε στη δική του άποψη, αναγκάζοντας τους άλλους να προχωρήσουν στην εκτέλεση με βάση τις δικές του επιθυμίες, κι έτσι προέκυψαν αυτές οι συνέπειες. Γιατί αυτός ο άνθρωπος δεν μπορούσε να δεχθεί τις προτάσεις των άλλων; Όταν υπήρχαν διαφορετικές απόψεις, γιατί δεν μπορούσε να εξετάσει όλες τις πτυχές και να βρει τη σωστή προσέγγιση; Αν δεν υπήρχε κανείς για να το συζητήσει, δεν θα υπήρχε πρόβλημα να πάρει μόνος του την απόφαση. Όμως τώρα που υπήρχαν άνθρωποι για να το συζητήσει και μάλιστα υπήρχαν και καλύτερες προτάσεις, γιατί δεν μπορούσε να τις αποδεχθεί; Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Υπάρχουν τουλάχιστον δύο πιθανότητες: Η μία είναι ότι αυτός ο άνθρωπος είναι απερίσκεπτος, μπερδεμένος. Η άλλη είναι ότι έχει τόσο αλαζονική κι αυτάρεσκη διάθεση, πιστεύει ότι έχει πάντα δίκιο και δεν μπορεί να δεχθεί αυτό που λένε οι άλλοι, όσο σωστό κι αν είναι. Αυτό είναι τόσο αλαζονικό που στερείται κάθε λογικής. Ένα τόσο απλό ζήτημα αποκάλυψε τη διάθεσή του. Η υπερβολική αλαζονεία οδηγεί σε απώλεια του ορθολογισμού. Τι σημαίνει έλλειψη ορθολογισμού; Τι δεν έχει ορθολογισμό; Τα κτήνη δεν έχουν ορθολογισμό. Αν ένας άνθρωπος δεν έχει ορθολογισμό, τότε δεν διαφέρει από ένα κτήνος. Το μυαλό του δεν έχει την ικανότητα να κρίνει, και δεν έχει ορθολογισμό. Αν ένας άνθρωπος γίνει τόσο αλαζονικός ώστε να χάσει τη λογική του και να μην έχει ορθολογισμό, τότε δεν μοιάζει με κτήνος; (Ναι.) Αυτό ακριβώς είναι. Αν του λείπει ο ανθρώπινος ορθολογισμός, τότε αυτό σημαίνει ότι δεν είναι άνθρωπος. Έχουν οι αντίχριστοι τέτοιο ορθολογισμό; (Όχι.) Στους αντίχριστους η έλλειψη ορθολογισμού είναι ακόμη μεγαλύτερη. Είναι χειρότεροι από κτήνη. Είναι διάβολοι. Όπως όταν ο Θεός ρώτησε τον Σατανά: «Πόθεν έρχεσαι;» Στην πραγματικότητα, η ερώτηση του Θεού ήταν πολύ σαφής. Τι μήνυμα ήθελε να δώσει ο Θεός; (Ρωτούσε τον Σατανά από πού ήρθε.) Είναι εμφανές ότι αυτή η πρόταση τελειώνει με ερωτηματικό. Είναι μια ερώτηση που απευθύνεται στον «Σατανά» με το ρήμα στο δεύτερο πρόσωπο: «Από που έχεις έρθει;» Η γραμματική είναι σωστή, και η ερώτηση του Θεού είναι ευκολονόητη. Πώς απάντησε ο Σατανάς; «Περιελθών την γην και εμπεριπατήσας εν αυτή πάρειμι» (Ιώβ 1:7). Αυτή είναι η περίφημη φράση του Σατανά. Δείχνει καθόλου ορθολογισμό η απάντηση του Σατανά; (Όχι.) Δεν έχει ορθολογισμό. Όταν ο Θεός τον ρώτησε ξανά από πού ήρθε, επανέλαβε την ίδια απάντηση, σαν να μην μπορούσε να καταλάβει τα λόγια του Θεού. Μπορούν οι άνθρωποι να καταλάβουν τι είπε ο Σατανάς; Έχουν τα λόγια του καθόλου ορθολογισμό; (Όχι.) Δεν έχουν ορθολογισμό. Άρα, μπορεί να κατανοήσει την αλήθεια; Απάντησε με αυτόν τον τρόπο ακόμη και σε μια τόσο απλή ερώτηση από τον Θεό. Είναι ακόμη λιγότερο ικανός να κατανοήσει τις αλήθειες που εκφράζει ο Θεός. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι και οι αντίχριστοι δεν έχουν ορθολογισμό. Εκείνοι που ενεργούν με πανουργία, που δεν μπορούν να κατανοήσουν τα λόγια του Θεού ή την αλήθεια, είναι όλοι παράλογοι. Όσο κι αν τους μιλάς για την άσκηση της αλήθειας, τη συμπεριφορά σύμφωνα με τις αρχές, την αναζήτηση των αρχών και τη συναναστροφή με τους άλλους κατά την εκτέλεση ενός καθήκοντος —πράγματα που λένε ότι κατανοούν και γνωρίζουν— όταν έρχεται η ώρα να αναλάβουν δράση, δεν λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τα λόγια σου και κάνουν ό,τι θέλουν. Αυτή είναι δαιμονική φύση! Αυτοί που έχουν τέτοια δαιμονική φύση δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν έχουν ορθολογισμό. Ποια είναι η πιο παράλογη και ξεδιάντροπη πτυχή τους; Ο Θεός δημιουργεί τους ανθρώπους. Και για ποιον σκοπό τούς επιλέγει και τους φέρνει ενώπιόν Του; Για να τους κάνει να προσέξουν και να κατανοήσουν τα λόγια Του, να βαδίσουν στο σωστό μονοπάτι στη ζωή όπως ορίζει Εκείνος, και τελικά να μπορούν να διακρίνουν το σωστό από το λάθος, τα θετικά και τα αρνητικά πράγματα. Αυτή είναι η πρόθεση του Θεού. Με αυτόν τον τρόπο, όσοι ακολουθούν τον Θεό γίνονται ολοένα και καλύτεροι. Και σε ποιον βαθμό είναι παράλογοι οι αντίχριστοι; Σκέφτονται: «Θεέ μου, Εσύ φέρνεις τους ανθρώπους ενώπιόν Σου, οπότε θα κάνω κι εγώ το ίδιο. Εσύ μπορείς να επιλέγεις τους ανθρώπους, και τους ενορχηστρώνεις και τους κυβερνάς, οπότε θα κάνω κι εγώ το ίδιο. Εσύ μπορείς να κάνεις τους ανθρώπους να υποτάσσονται σε Εσένα και να Σε ακούν, Εσύ δίνεις άμεσες εντολές κι εκείνοι κάνουν αυτό που λες, οπότε θα κάνω κι εγώ το ίδιο». Δεν είναι παράλογο αυτό; (Ναι, είναι.) Το γεγονός ότι είναι παράλογοι δεν σημαίνει ότι δεν νιώθουν την παραμικρή ντροπή; (Ναι.) Σου ανήκουν οι άνθρωποι; Θα πρέπει να σε ακολουθούν; Γιατί θα πρέπει να ακούν εσένα; Είσαι απλώς ένα από τα μικροσκοπικά δημιουργημένα όντα. Πώς θα μπορούσες να έχεις τη φιλοδοξία να είσαι υπεράνω όλων; Δεν είναι παράλογο αυτό; (Ναι.)

Κάποιοι έχουν την τύχη να επιλεγούν ως επικεφαλής στην εκκλησία, αλλά στην πραγματικότητα, το επίπεδο και το ανάστημά τους δεν είναι σε ικανοποιητικό επίπεδο. Είναι μεγάλη τιμή από τον Θεό να είναι κανείς επικεφαλής, όμως εκείνοι δεν το αντιλαμβάνονται με αυτόν τον τρόπο. Αντιθέτως, σκέφτονται το εξής: «Ως επικεφαλής, είμαι καλύτερος και ανώτερος από τους άλλους. Δεν είμαι πλέον ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Ενώ όλοι εσείς πρέπει να υποκλίνεστε ενώπιον του Θεού και να Τον λατρεύετε υπάκουα, εγώ δεν χρειάζεται να το κάνω, επειδή είμαι διαφορετικός από εσάς. Εσείς είστε δημιουργημένα όντα, αλλά εγώ δεν είμαι». Τότε, τι είσαι; Δεν είσαι κι εσύ σάρκα και αίμα; Σε τι διαφέρεις εσύ από τους άλλους; Η διαφορά έγκειται στην ξεδιαντροπιά σου. Δεν έχεις αίσθημα τιμής και ορθολογισμό, δεν μπορείς να συγκριθείς ούτε με σκύλο. Ενεργείς αυθαίρετα και δικτατορικά κι αγνοείς οποιαδήποτε συμβουλή από τους άλλους. Αυτή είναι η διαφορά. Όσο ανεπαρκές κι αν είναι το επίπεδό τους ή όσο χαμηλή κι αν είναι η απόδοσή τους όταν κάνουν κάτι, εξακολουθούν να θεωρούν ότι είναι ανώτεροι από τον μέσο άνθρωπο, και πιστεύουν ότι έχουν ικανότητα και ταλέντο. Έτσι, ό,τι κι αν κάνουν, δεν συζητούν με τους άλλους για να πετύχουν συναίνεση· πιστεύουν ότι έχουν τα προσόντα ή είναι απόλυτα ικανοί να ελέγχουν τα πάντα. Δεν είναι αυτό αλαζονεία που οδηγεί σε απώλεια της λογικής; Δεν είναι ξεδιάντροπα θρασείς; (Ναι, είναι.) Πριν γίνουν επικεφαλής, συμπεριφέρονταν με την ουρά στα σκέλια. Πίστευαν ότι είχαν ταλέντο και ικανότητα, κι έκρυβαν κάποια φιλοδοξία στις πράξεις τους, αλλά απλώς τους έλειπε η ευκαιρία. Μόλις έγιναν επικεφαλής, διαχώρισαν τον εαυτό τους από τους αδελφούς και τις αδελφές, και τον τοποθέτησαν σε ανώτερη θέση. Άρχισαν να το παίζουν ανώτεροι, δείχνοντας το πραγματικό τους πρόσωπο. Άρχισαν να σκέφτονται ότι θα μπορούσαν να πετύχουν μεγάλα πράγματα, και πίστευαν το εξής: «Ο οίκος του Θεού επέλεξε τον κατάλληλο άνθρωπο. Είμαι πράγματι ταλαντούχος. Ο πραγματικός χρυσός είναι γραφτό να λάμψει στο τέλος. Κοίτα με τώρα: Ο Θεός με αναγνώρισε, έτσι δεν είναι;» Δεν είναι αηδιαστικό αυτό; (Ναι, είναι.) Είσαι απλώς ένα από τα συνηθισμένα δημιουργημένα όντα· όσο μεγάλα κι αν είναι τα χαρίσματα ή τα ταλέντα σου, η διεφθαρμένη διάθεσή σου είναι ίδια με όλων των άλλων. Αν πιστεύεις ότι είσαι μοναδικός και θεωρείς τον εαυτό σου ανώτερο, αν θέλεις να είσαι υπεράνω όλων των άλλων, να είσαι ανώτερος σε όλα, τότε κάνεις λάθος. Λόγω αυτής της λανθασμένης αντίληψης, ενεργείς αυθαίρετα και δικτατορικά, χωρίς να συναναστρέφεσαι ή να συζητάς με τους άλλους, και θέλεις ακόμη και να απολαμβάνεις την υπακοή και τη συμμόρφωση των άλλων σε εσένα, κάτι που είναι λάθος. Πού έγκειται το λάθος; (Στο γεγονός ότι παίρνεις τη λάθος θέση.) Γιατί οι αντίχριστοι παίρνουν πάντα τη λάθος θέση; Ένα πράγμα είναι βέβαιο, το οποίο μπορεί να μην έχετε συνειδητοποιήσει: Υπάρχει κάτι επιπλέον στην ανθρώπινη φύση τους σε σύγκριση με τους άλλους. Έχουν πάντα ένα είδος λανθασμένης αντίληψης. Από πού προέρχεται αυτή η λανθασμένη αντίληψη; Δεν δίδεται από τον Θεό, αλλά από τον Σατανά. Ό,τι κάνουν, ό,τι αποκαλύπτουν κι εκφράζουν, δεν είναι ένα ένστικτο που εμπίπτει στα κανονικά όρια της ανθρώπινης φύσης, αλλά καθοδηγείται από μια εξωτερική δύναμη. Γιατί λέμε ότι οι πράξεις τους είναι πανούργες, και οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες τους είναι ανεξέλεγκτες; Η επιθυμία τους να ελέγχουν τους άλλους έχει ξεπεράσει τα όρια. Τι σημαίνει «ξεπερνώ τα όρια»; Σημαίνει καταφεύγω σε οποιαδήποτε μέσα, υπερβαίνω τον ορθολογισμό και το αίσθημα ντροπής. Είναι κάτι ασυγκράτητο, όπως ένα ελατήριο: μπορεί να παραμείνει στη θέση του προσωρινά όταν το πιέσεις προς τα κάτω, αλλά μόλις το αφήσεις, πετάγεται προς τα επάνω. Δεν δείχνει αυτό ότι τους κατατρώει η επιθυμία και οδηγούνται στην εμμονή; Δεν είναι καθόλου υπερβολή.

Όποτε οι αντίχριστοι έχουν δύναμη σε μια εκκλησία, αυτή η εκκλησία δεν μπορεί πλέον να αποκαλείται εκκλησία. Όσοι το έχουν βιώσει αυτό πρέπει να έχουν μια ιδέα περί τίνος πρόκειται. Δεν είναι μια ατμόσφαιρα ηρεμίας, χαράς και συλλογικής ανύψωσης, αλλά μάλλον μια ατμόσφαιρα ταραχώδους δυσαρμονίας. Όλοι είναι ιδιαίτερα ανήσυχοι και ταραγμένοι, δεν μπορούν να νιώσουν ηρεμία στην καρδιά τους, λες και κάποια μεγάλη καταστροφή πρόκειται να συμβεί. Τα λόγια και οι πράξεις των αντίχριστων δημιουργούν μια ατμόσφαιρα που θολώνει τις καρδιές των ανθρώπων, κι έτσι οι άνθρωποι χάνουν την ικανότητα να διακρίνουν τα θετικά πράγματα από τα αρνητικά. Επιπλέον, όταν παραπλανιούνται από τους αντίχριστους για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι καρδιές τους απομακρύνονται από τον Θεό κι οδηγούνται σε αντικανονικές σχέσεις με τον Θεό, όπως οι θρησκευόμενοι που πιστεύουν θεωρητικά στον Θεό, αλλά δεν έχουν θέση στην καρδιά τους για Εκείνον. Υπάρχει κι ένα πραγματικό πρόβλημα: όταν έχουν δύναμη οι αντίχριστοι, προκαλείται διχασμός και χάος εντός της εκκλησίας. Όσοι αγαπούν την αλήθεια δεν νιώθουν καμία ευχαρίστηση ή απελευθέρωση στις συναθροίσεις, κι επομένως θέλουν να εγκαταλείψουν την εκκλησία και να πιστεύουν στον Θεό από το σπίτι τους. Όταν το Άγιο Πνεύμα εργάζεται σε μια εκκλησία, είτε οι άνθρωποι κατανοούν την αλήθεια είτε όχι, όλοι ενώνουν τις καρδιές και τις προσπάθειές τους, δημιουργώντας μια πιο ήρεμη και σταθερή ατμόσφαιρα, χωρίς αναβρασμό. Ωστόσο, όπου ενεργούν οι αντίχριστοι, δημιουργούν μια ταραχώδη κι απόκοσμη ατμόσφαιρα. Η ανάμειξή τους οδηγεί σε διχόνοιες, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να γίνονται αμυντικοί ο ένας απέναντι στον άλλο, επικριτικοί ο ένας προς τον άλλο, να επιτίθενται ο ένας στον άλλο, και να υπονομεύει ο ένας τον άλλο πίσω από την πλάτη του. Ποιον ρόλο είναι ξεκάθαρο ότι παίζουν οι αντίχριστοι; Είναι τα τσιράκια του Σατανά. Οι συνέπειες των πράξεων των αντίχριστων είναι οι εξής: Πρώτον, αμοιβαία κρίση, καχυποψία κι επιφυλακτικότητα μεταξύ των αδελφών· δεύτερον, εξάλειψη των ορίων μεταξύ ανδρών και γυναικών που οδηγεί βαθμιαία σε απρεπείς αλληλεπιδράσεις· και τρίτον, βαθιά μέσα στην καρδιά τους, οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ξεκάθαρα τα οράματα και σταματούν να εστιάζουν στην άσκηση της αλήθειας. Δεν ξέρουν πλέον πώς να συμπεριφέρονται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Δεν κατανοούν πλέον τα δόγματα που είχαν καταφέρει να κατανοήσουν έστω και λίγο, το μυαλό τους θολώνει, κι ακολουθούν τυφλά τους αντίχριστους· τους ενδιαφέρει μόνο να τρέχουν από δω κι από κει και να κάνουν ασήμαντες εργασίες. Κάποιοι άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν ότι δεν οδηγεί πουθενά το να ακολουθούν τους αντίχριστους. Μακάρι εκείνοι που επιδιώκουν την αλήθεια να μπορούσαν να συναθροιστούν και να κάνουν μαζί τα καθήκοντά τους. Τι χαρά θα έφερνε αυτό! Μόλις οι αντίχριστοι αποκτήσουν δύναμη σε μια εκκλησία, παύει να εργάζεται το Άγιο Πνεύμα, και το σκότος σκεπάζει τους αδελφούς και τις αδελφές. Η πίστη στον Θεό και η εκτέλεση των καθηκόντων ατονούν. Αν αυτό συνεχιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν θα αποκλειστούν από τον Θεό οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές;

Σήμερα, από μία άποψη, αναλύσαμε τις εκδηλώσεις της αυθαίρετης και δικτατορικής συμπεριφοράς των αντίχριστων. Από μια άλλη, μέσα από την ανάλυση αυτών των εκδηλώσεων, μαθαίνουν όλοι ότι ακόμη κι αν δεν είσαι αντίχριστος, όταν έχεις τέτοιες εκδηλώσεις συσχετίζεσαι με τα χαρακτηριστικά των αντίχριστων. Είναι εκδήλωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης το να συμπεριφέρεται κανείς με αυθαίρετο και δικτατορικό τρόπο; Σε καμία περίπτωση. Είναι σαφές ότι πρόκειται για επίδειξη διεφθαρμένης διάθεσης. Όσο υψηλή κι αν είναι η θέση σου ή όσα καθήκοντα κι αν μπορείς να εκτελέσεις, αν μπορείς να μάθεις να συναναστρέφεσαι με τους άλλους, τότε τηρείς τις αρχές της αλήθειας, που είναι η ελάχιστη απαίτηση. Γιατί λέμε ότι αν μάθεις να συναναστρέφεσαι με τους άλλους αυτό σημαίνει ότι τηρείς τις αρχές; Αν μπορείς να μάθεις να συναναστρέφεσαι, αυτό αποδεικνύει ότι δεν αντιμετωπίζεις τη θέση σου ως εισιτήριο για μια άνετη ζωή ούτε της δίνεις μεγαλύτερη αξία από αυτήν που πρέπει. Όσο υψηλή κι αν είναι η θέση σου, εκτελείς το καθήκον σου. Οι ενέργειές σου έχουν ως στόχο την εκτέλεση του καθήκοντός σου, όχι τη θέση. Ταυτόχρονα, όταν αντιμετωπίζεις προβλήματα, αν μπορείς να μάθεις να συναναστρέφεσαι, είτε με συνηθισμένους αδελφούς και αδελφές είτε με εκείνους με τους οποίους συνεργάζεσαι, αν μπορείς να αναζητάς και να συναναστρέφεσαι μαζί τους, τι αποδεικνύει αυτό; Δείχνει ότι έχεις στάση αναζήτησης της αλήθειας και υποταγής σε αυτήν, κάτι που αντικατοπτρίζει καταρχάς τη στάση σου απέναντι στον Θεό και την αλήθεια. Επιπλέον, η εκτέλεση του καθήκοντός σου είναι δική σου ευθύνη, και η αναζήτηση της αλήθειας στο έργο σου είναι το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθείς. Το πώς αντιδρούν οι άλλοι στις αποφάσεις σου, το κατά πόσο μπορούν να υποταχθούν ή πώς υποτάσσονται, είναι δική τους δουλειά. Αλλά το κατά πόσο μπορείς εσύ να εκτελείς σωστά το καθήκον σου και να πληροίς τις προϋποθέσεις, είναι δική σου δουλειά. Πρέπει να κατανοείς τις αρχές για την εκτέλεση ενός καθήκοντος. Η ουσία δεν είναι η υποταγή σε κάποιο άτομο, αλλά η υποταγή στις αλήθεια-αρχές. Αν πιστεύεις ότι κατανοείς τις αλήθεια-αρχές και, μέσω της συναναστροφής με όλους, επιτυγχάνεις συναίνεση που όλοι τη θεωρούν ομόφωνα σωστή, αλλά υπάρχουν κάποιοι λίγοι που είναι απείθαρχοι και θέλουν να προκαλέσουν πρόβλημα, τι πρέπει να γίνει σε αυτήν την περίπτωση; Σε αυτήν την περίπτωση, η μειοψηφία θα πρέπει να ακολουθήσει την πλειοψηφία. Εφόσον οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν καταλήξει σε συναίνεση, γιατί εμφανίζονται εκείνοι για να δημιουργήσουν πρόβλημα; Προσπαθούν σκοπίμως να σπείρουν την καταστροφή; Μπορούν να εκφράσουν τις απόψεις τους για να μπορέσουν όλοι να τις διακρίνουν, κι αν όλοι λένε ότι οι απόψεις τους δεν συμμορφώνονται με τις αρχές και δεν στέκουν, τότε θα πρέπει να τις εγκαταλείψουν και να σταματήσουν να εμμένουν σε αυτές. Ποια είναι η αρχή για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος; Θα πρέπει να υποστηρίζει κανείς αυτό που είναι σωστό και να μην αναγκάζει τους άλλους να υπακούν σε αυτό που είναι λάθος. Είναι κατανοητό αυτό; Στην πραγματικότητα, οι αντίχριστοι, προτού επιδείξουν αυτήν την αυθαίρετη και δικτατορική συμπεριφορά και πρακτική, έχουν ήδη τα δικά τους σχέδια κατά νου. Όταν κάποιος έχει αυθαίρετη και δικτατορική συμπεριφορά, σε καμία περίπτωση δεν κάνει το σωστό ούτε κάνει πράξη την αλήθεια. Τέτοια συμπεριφορά έχει σίγουρα όποιος κάνει ό,τι είναι λάθος και ό,τι παραβιάζει την αλήθεια, όποιος ακολουθεί το λάθος μονοπάτι και παίρνει λάθος αποφάσεις ενώ εξακολουθεί να απαιτεί από τους άλλους να τον υπακούν. Αυτό σημαίνει αυθαίρετη και δικτατορική συμπεριφορά. Αν κάτι είναι σωστό και συμμορφώνεται με την αλήθεια, τότε πρέπει να τηρείται. Αυτό δεν είναι αυθαίρετη και δικτατορική συμπεριφορά, είναι τήρηση των αρχών. Θα πρέπει να γίνεται διάκριση μεταξύ αυτών των δύο. Τι σημαίνει κυρίως ότι οι αντίχριστοι είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί; (Ότι κάνουν πράγματα που δεν συνάδουν με τις αρχές ή με την αλήθεια, κι εξακολουθούν να αναγκάζουν τους άλλους να τους ακολουθήσουν.) Σωστά. Όποια κατάσταση κι αν προκύψει ή όποιο πρόβλημα κι αν διαχειρίζονται, δεν αναζητούν τις αλήθεια-αρχές, αλλά παίρνουν αποφάσεις με βάση τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Ξέρουν βαθιά μέσα τους ότι αυτό είναι ενάντια στις αρχές, αλλά εξακολουθούν να θέλουν να τους ακούν οι άλλοι και να υποτάσσονται σε αυτούς. Αυτή είναι η πάγια προσέγγιση των αντίχριστων.

Όταν πρωτοξεκίνησε το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου, κάποιοι πήραν το βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται» σε θρησκευτικούς κύκλους για να κηρύξουν το ευαγγέλιο. Οι θρησκευόμενοι άνθρωποι, αφού διάβασαν τα λόγια του Θεού που αποκαλύπτουν μυστήρια, συναναστρέφονται οράματα και αναφέρονται στη ζωή-είσοδο, είπαν όλοι ότι ήταν πολύ καλά. Ωστόσο, θεώρησαν ότι κάποια λόγια κρίσης κι έκθεσης των ανθρώπων ήταν πολύ σκληρά ως προς την επιλογή των λέξεων. Ένιωσαν σαν να τους επιπλήττουν και δεν μπορούσαν να το αποδεχθούν, και είπαν: «Μπορεί ο Θεός να μιλά με τρόπο που επιπλήττει τους ανθρώπους; Στην καλύτερη περίπτωση, αυτά τα λόγια φαίνεται να έχουν γραφτεί από κάποιον σοφό άνθρωπο». Ο αρμόδιος για τη διάδοση του ευαγγελίου είπε πως είχε μια λύση. Αργότερα, τροποποίησε όλα τα μέρη των λόγων του Θεού που δεν εναρμονίζονταν με τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες και τα γούστα των ανθρώπων, καθώς και τα λόγια που φοβόταν ότι θα είχαν ως αποτέλεσμα να διαμορφώσουν οι άνθρωποι αντιλήψεις αφού τα διαβάσουν. Για παράδειγμα, διαγράφηκαν όλες οι λέξεις που χρησιμοποιούσε ο Θεός για να εκθέσει την ανθρώπινη φύση, όπως «πόρνη», «ιερόδουλη», «κάθαρμα» και φράσεις όπως «ρίχνονται στην κόλαση» και «ρίχνονται στη λίμνη από φωτιά και θειάφι». Με λίγα λόγια, αφαιρέθηκαν εντελώς οποιαδήποτε λόγια που θα μπορούσαν εύκολα να οδηγήσουν σε αντιλήψεις ή παρανοήσεις. Πείτε Μου, αφού αφαιρέθηκαν αυτές οι λέξεις κρίσης, καταδίκης και κατάρας από τα λόγια του Θεού, παραμένουν τα αρχικά λόγια του Θεού; (Όχι.) Εξακολουθούν να είναι τα λόγια που εξέφρασε ο Θεός στο έργο της κρίσεώς Του; Αυτός ο «ηλικιωμένος κύριος» δεν συζήτησε με κανέναν και διέγραψε πολλά από τα λόγια του Θεού που ήταν ιδιαίτερα σκληρά σχετικά με τον εξευγενισμό και την έκθεση των διεφθαρμένων διαθέσεων των ανθρώπων, και ιδίως εκείνα που αφορούσαν στην περίοδο δοκιμασίας των παρόχων υπηρεσιών. Αργότερα, όταν οι θρησκευόμενοι άνθρωποι διάβασαν την αναθεωρημένη έκδοση, είπαν: «Καθόλου άσχημα. Μπορούμε να πιστέψουμε σε έναν τέτοιο Θεό», και την αποδέχθηκαν. Αυτός ο ηλικιωμένος κύριος σκέφτηκε: «Μα τι έξυπνος που είμαι! Δεν είναι συνετό να είναι πολύ σκληρά τα λόγια του Θεού. Με αυτούς τους ανθρώπους, το θέμα είναι να τους καλοπιάσεις. Πώς θα μπορούσες Εσύ να λες πράγματα που μπορεί να παρερμηνευτούν ως επίπληξη; Αυτό δεν είναι συνετό! Έκανα κάποιες αλλαγές, και δες τι έγινε: Ακόμη και οι θρησκευτικοί πάστορες είναι πρόθυμοι να πιστέψουν, κι όλο και περισσότεροι άνθρωποι το αποδέχονται. Για φαντάσου! Δεν είμαι σοφός; Δεν είμαι έξυπνος; Δεν είναι πολύ εντυπωσιακό αυτό;» Ένιωθε εξαιρετικά περήφανος για τον εαυτό του με τα αποτελέσματα που είχαν οι αλλαγές που έκανε. Ωστόσο, κάποιοι θρησκευόμενοι άνθρωποι που εισήλθαν στην εκκλησία ανακάλυψαν ότι τα λόγια του Θεού που είχαν διαβάσει ήταν τροποποιημένα και διαφορετικά από τα αυθεντικά κείμενα της εκκλησίας, κι έτσι τέθηκε αυτό το ζήτημα. Αργότερα, αποκαλύφθηκε ότι αυτός ο ηλικιωμένος κύριος είχε αλλάξει το περιεχόμενο των λόγων του Θεού. Τι πιστεύετε γι’ αυτό που έκανε αυτός ο ηλικιωμένος κύριος; Ας μην αναφέρουμε τίποτε άλλο κι ας πούμε απλώς το εξής: Αυτά τα λόγια δεν ήταν δικά σου, δεν είχες κανένα δικαίωμα να τα αλλάξεις. Ακόμη κι αν ήταν ένα άρθρο ή ένα βιβλίο που είχε γραφτεί από έναν άνθρωπο, αν ήθελες να κάνεις αλλαγές, θα έπρεπε πρώτα να λάβεις τη συγκατάθεση του αρχικού συντάκτη. Αν εκείνος συμφωνεί, μπορείς να κάνεις αλλαγές. Αν δεν συμφωνεί, δεν μπορείς σε καμία περίπτωση να αλλάξεις ούτε μία λέξη. Αυτό λέγεται σεβασμός στον συντάκτη και στους αναγνώστες. Αν ο συντάκτης δεν έχει το κουράγιο να κάνει τροποποιήσεις και εξουσιοδοτήσει εσένα, λέγοντάς σου ότι μπορείς να αλλάξεις οτιδήποτε αρκεί το κείμενο να παραμείνει πιστό στο αρχικό του νόημα και να επιτυγχάνει το επιθυμητό αποτέλεσμα, μπορείς να κάνεις αλλαγές, τότε; (Ναι.) Αν ο συντάκτης έχει δώσει τη συγκατάθεση ή την έγκρισή του, τότε μπορούν να γίνουν αλλαγές. Πώς χαρακτηρίζεται αυτή η συμπεριφορά; Είναι δικαιολογημένη, θεμιτή και σωστή, έτσι δεν είναι; Όμως, τι γίνεται αν ο συντάκτης δεν έχει συμφωνήσει κι αλλάξεις το κείμενο χωρίς την έγκρισή του; Πώς χαρακτηρίζεται αυτό; (Απερισκεψία και ισχυρογνωμοσύνη.) Χαρακτηρίζεται απερισκεψία και ισχυρογνωμοσύνη, αυθαίρετη και δικτατορική συμπεριφορά. Τι άλλαξε, λοιπόν, αυτός ο ηλικιωμένος κύριος; (Τα λόγια του Θεού.) Τα αρχικά λόγια του Θεού, που μεταφέρουν το πνεύμα, τη διάθεση και τις προθέσεις του Θεού απέναντι στο ανθρώπινο είδος. Τα λόγια του Θεού έχουν νόημα με τον τρόπο που ειπώθηκαν. Ξέρεις το πνεύμα, τον σκοπό και το επιθυμητό αποτέλεσμα πίσω από κάθε λέξη που είπε ο Θεός; Αν δεν μπορείς να τα συλλάβεις, γιατί να κάνεις αλλαγές στα τυφλά; Κάθε πρόταση που ειπώθηκε από τον Θεό, η επιλογή των λέξεων, ο τόνος, και η ατμόσφαιρα, το πνεύμα, και τα αισθήματα που προκαλούν στους ανθρώπους, έχουν όλα διατυπωθεί κι εξεταστεί προσεκτικά. Ο Θεός έχει περίσκεψη και σοφία. Τι σκέφτηκε αυτός ο ηλικιωμένος κύριος; Θεώρησε άστοχο τον τρόπο έκφρασης του Θεού. Έτσι αντιμετώπισε το έργο του Θεού. Πίστεψε το εξής: «Πρέπει να καλοπιάνουμε και να αντιμετωπίζουμε με αγάπη και έλεος όσους στη θρησκεία θέλουν μόνο να τρώνε ψωμί μέχρι να χορτάσουν. Τα λόγια δεν μπορεί να είναι τόσο σκληρά. Αν είναι υπερβολικά σκληρά, πώς θα διαδοθεί το ευαγγέλιο; Θα μπορεί τότε να διαδοθεί το ευαγγέλιο;» Δεν το γνωρίζει αυτό ο Θεός; (Ναι.) Ο Θεός το γνωρίζει πολύ καλά. Τότε, γιατί εξακολουθεί να μιλά με αυτόν τον τρόπο; Αυτή είναι η διάθεση του Θεού. Ποια είναι η διάθεση του Θεού; Να μιλά με τον δικό Του τρόπο, είτε πιστεύεις είτε όχι. Αν πιστεύεις, είσαι ένας από τους αμνούς του Θεού. Αν δεν πιστεύεις, είσαι λύκος. Επειδή τα λόγια του Θεού σε εκθέτουν και σε επιπλήττουν λίγο, εσύ αρνείσαι να παραδεχθείς ότι πιστεύεις στον Θεό; Δηλαδή, δεν είσαι πλέον δημιουργημένο ον του Θεού; Ο Θεός έχει πάψει να είναι Θεός; Αν μπορείς να αρνηθείς τον Θεό εξαιτίας αυτού, τότε είσαι κακός άνθρωπος, διάβολος. Ο Θεός δεν σώζει τέτοιους ανθρώπους, οπότε η εκκλησία δεν θα πρέπει να τους αποδεχθεί ούτε με καταναγκασμό ούτε με καλοπιάσματα. Ορισμένοι λένε: «Είμαι πολύ πρόθυμος ακόμη κι αν με επιπλήξει ο Θεός. Αν είναι ο Θεός, μπορεί να με σώσει. Αν με πατάξει, το αξίζω. Αν με αποκαλέσει μπερδεμένο, τότε είμαι μπερδεμένος, ακόμη πιο μπερδεμένος κι από ένα κουβάρι. Αν με αποκαλέσει πόρνη, παρόλο που δεν φαίνεται να έχω κάνει ό,τι κάνει μια πόρνη, αφού το λέει ο Θεός, το παραδέχομαι και το αποδέχομαι». Έχουν απλούστατη πίστη, παραδοχή και αποδοχή, και απλούστατη θεοφοβούμενη καρδιά. Ο Θεός θέλει να κερδίσει τέτοιους ανθρώπους. Κάποιοι θεωρούν τα λόγια του Θεού υπερβολικά σκληρά και διαπεραστικά, νιώθουν ότι δεν θα λάβουν ευλογίες, κι έτσι δεν θέλουν πλέον να πιστεύουν. Σκέφτονται: «Παρόλο που είσαι ο Θεός, δεν θα πιστεύω σε Εσένα. Αν μιλάς έτσι, δεν θα Σε ακολουθήσω». Τότε, δίνε του! Αν δεν παραδέχεσαι καν τον Θεό, πώς μπορεί ο Θεός να σε αναγνωρίζει ως δημιουργημένο ον Του; Αυτό είναι αδύνατο! Τα λόγια του Θεού είναι διατυπωμένα εδώ. Είναι δική σου απόφαση αν θα τα πιστέψεις ή όχι. Αν δεν πιστεύεις, πάρε δρόμο. Εσύ θα χάσεις. Αν πιστεύεις, θα έχεις μια αχτίδα ελπίδας να σωθείς. Δεν είναι δίκαιο αυτό; (Ναι, είναι.) Όμως, σκέφτηκε έτσι αυτός ο ηλικιωμένος κύριος; Μπόρεσε να διακρίνει τις σκέψεις του Θεού; (Όχι.) Δεν ήταν ανόητος; Οι άνθρωποι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση κάνουν τόσο ανόητες πράξεις. Αντιλαμβανόταν τον Θεό ως πολύ ασήμαντο και απλό, και θεωρούσε ότι οι σκέψεις του Θεού δεν ήταν πολύ ανώτερες από το σκεπτικό του ανθρώπου. Ανέφερε συχνά ότι οι σκέψεις του Θεού είναι ανώτερες από εκείνες του ανθρώπου, και κήρυττε αυτά τα σπουδαία δόγματα σε συνηθισμένους καιρούς. Όταν, όμως, ήρθε αντιμέτωπος στην πράξη με μια κατάσταση, έθαψε αυτά τα λόγια στο πίσω μέρος του μυαλού του, και θεώρησε ότι αυτά τα λόγια του Θεού δεν έμοιαζαν με κάτι που θα έλεγε ο Θεός. Βαθιά μέσα του, δεν παραδεχόταν αυτά τα λόγια του Θεού, οπότε απλώς δεν μπορούσε να τα αποδεχθεί. Μόλις άρχισε η διάδοση του ευαγγελίου, άδραξε την ευκαιρία να αλλάξει τα λόγια του Θεού, ακόμη και με το πρόσχημα «της αποτελεσματικής διάδοσης του ευαγγελίου και της προσέλκυσης περισσότερων ανθρώπων». Πώς χαρακτήρισα τελικά τη συμπεριφορά του; Ως παραποίηση των λόγων του Θεού. Τι σημαίνει «παραποίηση»; Σημαίνει να προσθέτει κανείς, να αφαιρεί αυθαίρετα ή να τροποποιεί το αρχικό νόημα, να αλλάζει το επιδιωκόμενο νόημα του συντάκτη, να αγνοεί τις αρχικές προθέσεις και τον σκοπό που είχε ο συντάκτης με τα λεγόμενά του, κι έπειτα να τα τροποποιεί με τυχαίο τρόπο. Αυτό λέγεται παραποίηση. Είχε θεοφοβούμενη καρδιά; (Όχι.) Τι θράσος! Θα το έκανε αυτό ένας άνθρωπος; (Όχι.) Είναι το έργο διαβόλου, όχι ανθρώπου. Δεν μπορείς να αλλάξεις έτσι απλά ούτε καν τα λόγια ενός συνηθισμένου ανθρώπου. Πρέπει να σεβαστείς την άποψη του συντάκτη. Αν θέλεις να κάνεις αλλαγές, πρέπει να τον ενημερώσεις από πριν και να πάρεις τη συγκατάθεσή του, και μόνο αφού λάβεις την άδειά του μπορείς να κάνεις τροποποιήσεις με βάση το αρχικό νόημα. Αυτό λέγεται σεβασμός. Σε ό,τι αφορά τον Θεό, απαιτούνται πολύ περισσότερα από σεβασμό και μόνο! Αν τυπωθεί λανθασμένα ακόμη και μία πρόταση στα λόγια του Θεού, αν της λείπει ακόμη κι ένα άρθρο, πρέπει να ρωτήσεις αν είναι αποδεκτό. Αν όχι, πρέπει να ξανατυπώσεις αυτήν τη σελίδα. Αυτό απαιτεί μια τόσο σοβαρή και υπεύθυνη στάση. Αυτό σημαίνει να έχεις θεοφοβούμενη καρδιά. Είχε τέτοια καρδιά αυτός ο ηλικιωμένος κύριος; (Όχι.) Δεν είχε θεοφοβούμενη καρδιά. Θεωρούσε ότι ο Θεός ήταν κατώτερος από εκείνον. Ήταν απολύτως θρασύς. Ένας τέτοιος άνθρωπος θα πρέπει να αποβάλλεται.

Ένα παρόμοιο περιστατικό συνέβη πρόσφατα. Κάποιοι χρησιμοποίησαν και πάλι ως δικαιολογία τη διάδοση του ευαγγελίου και την προσέλκυση περισσότερων ανθρώπων, για να τροποποιήσουν απερίσκεπτα τα λόγια του Θεού. Αυτήν τη φορά, τα πράγματα ήταν λίγο καλύτερα από την προηγούμενη φορά. Στην προηγούμενη περίπτωση, αυτό έγινε αυθαίρετα και δικτατορικά, χωρίς συναναστροφή με τους άλλους, και τα λόγια του Θεού παραποιήθηκαν με απερίσκεπτες και αψήφιστες ενέργειες. Αυτήν τη φορά, ρώτησαν πρώτα τον Άνωθεν, λέγοντας: «Οι άνθρωποι από μια συγκεκριμένη εθνοτική ομάδα δεν μπορούν να αποδεχθούν κάποιους από τους όρους στα λόγια του Θεού. Έχουμε σκεφτεί μια στρατηγική για να αφαιρέσουμε ή να αλλάξουμε αυτούς τους όρους, και τα σημεία από τα ρητά ή τα αποσπάσματα στα λόγια του Θεού που δεν μπορούν να αποδεχθούν, κι έπειτα να κηρύξουμε σε αυτούς μια ειδικά προσαρμοσμένη εκδοχή των λόγων του Θεού. Δεν θα πίστευαν σε αυτήν την περίπτωση;» Για δείτε! Είναι πραγματικά θρασείς. Τι είδους συμπεριφορά είναι αυτή; Αν τους αντιμετωπίσουμε με επιείκεια, αυτοί οι άνθρωποι θα μπορούσαν απλώς να θεωρηθούν ανόητοι και ανίδεοι, και πολύ νέοι. Θα μπορούσαμε απλώς να τους πούμε να μην το ξανακάνουν. Αλλά αν κρίνουμε τη φύση αυτού που έκαναν, άλλαξαν έτσι απλά τα λόγια του Θεού για να ικανοποιήσουν τον Σατανά. Πώς χαρακτηρίζεται αυτό; Αυτή είναι η συμπεριφορά του Ιούδα, των προδοτών και των στασιαστών, που ξεπουλάνε τον Κύριο για τη δόξα. Παραποίησαν τα λόγια του Θεού, τα έκαναν πιο αποδεκτά κι ευχάριστα για να ικανοποιήσουν τους ανθρώπους και να τους κάνουν να αποδεχθούν το ευαγγέλιο. Με τι ισοδυναμεί αυτό; Ακόμη κι αν δεν πιστεύει ούτε ένας άνθρωπος στη γη, παύουν τα λόγια του Θεού να είναι τα λόγια του Θεού; Αλλάζει η φύση των λόγων του Θεού; (Όχι.) Τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια μόνο αν τα αποδεχθούν εκείνοι, κι αν δεν τα αποδεχθούν, παύουν να είναι η αλήθεια; Μπορεί να αλλάξει η φύση των λόγων του Θεού εξαιτίας αυτού; Σε καμία περίπτωση. Η αλήθεια είναι η αλήθεια. Αν δεν την αποδεχτείς, θα χαθείς! Ορισμένοι που διαδίδουν το ευαγγέλιο, σκέφτονται: «Πόσο αξιολύπητοι είναι που δεν το αποδέχονται! Τι υπέροχοι κι ευγενείς άνθρωποι. Ο Θεός τους αγαπά και τους ελεεί τόσο πολύ. Πώς μπορούμε εμείς να μην τους δείξουμε λίγη αγάπη; Ας αλλάξουμε τα λόγια του Θεού για να μπορούν να τα αποδεχθούν. Πόσο υπέροχοι είναι αυτοί οι άνθρωποι, και πόσο καλός και ελεήμων είναι ο Θεός απέναντί τους. Πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη τις προθέσεις του Θεού!» Δεν είναι υποκρισία αυτό; (Ναι, είναι.) Άλλος ένας υποκριτής. Αυτοί που δεν κατανοούν την αλήθεια κάνουν μόνο ανόητα πράγματα! Έχει ήδη αναφερθεί ότι κάποιος που παραποίησε τα λόγια του Θεού υπέστη τις συνέπειες κι αποβλήθηκε, και τώρα υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να τα παραποιήσουν ξανά. Τι προσπαθούν να πετύχουν; Δεν δείχνει αυτό ότι ξεπουλούν τον Κύριο για τη δόξα; (Ναι.) Αυτό δείχνει ότι ξεπουλούν τον Κύριο για τη δόξα, ικανοποιούν τον Σατανά. Δεν είναι πρακτικά τα λόγια του Θεού; Δεν μπορούν να παρουσιαστούν ανοιχτά; Δεν τα παραδέχεσαι ως την αλήθεια; Αν δεν τα παραδέχεσαι, τότε γιατί εξακολουθείς να πιστεύεις; Αν δεν μπορείς να αποδεχθείς την αλήθεια, τι νόημα έχει να πιστεύεις στον Θεό; Είναι αδύνατο να πετύχεις τη σωτηρία με αυτόν τον τρόπο. Όπως κι αν μιλάει ο Θεός, όποιες λέξεις κι αν χρησιμοποιεί που δεν εναρμονίζονται με τις δικές σου αντιλήψεις, εξακολουθεί να είναι ο Θεός, και η ουσία Του δεν αλλάζει. Όσο ευχάριστα κι αν μιλάς, ό,τι κι αν κάνεις, όσο ευγενικός, αγαθός ή στοργικός κι αν πιστεύεις ότι είσαι, εξακολουθείς να είσαι άνθρωπος, ένας διεφθαρμένος άνθρωπος. Αρνείσαι να παραδεχτείς τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια κι επιχειρείς να αλλάξεις τα λόγια του Θεού για να ικανοποιήσεις τον Σατανά. Τι είδους συμπεριφορά είναι αυτή; Είναι ποταπή! Νόμιζα ότι μετά τις προηγούμενες συναναστροφές σχετικά με τη φύση της παραποίησης των λόγων του Θεού, δεν θα προέκυπτε ξανά τώρα τέτοιο ζήτημα στη διάδοση του ευαγγελίου. Ωστόσο, είναι απίστευτο ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που τολμούν να τα παραποιήσουν και κάνουν τέτοιες σκέψεις. Ποια είναι η στάση αυτών των ανθρώπων απέναντι στα λόγια του Θεού; (Είναι ασέβεια.) Είναι εντελώς απερίσκεπτοι! Στην καρδιά τους, τα λόγια του Θεού είναι σαν φτερό στον άνεμο, δεν έχουν καμία συνέπεια. Σκέφτονται: «Τα λόγια του Θεού μπορούν να διατυπωθούν με οποιονδήποτε τρόπο. Μπορώ να αλλάξω τα λόγια Του όπως μου αρέσει. Είναι καλύτερο να τα κάνουμε να εναρμονίζονται με τις αντιλήψεις και τα γούστα των ανθρώπων. Έτσι θα έπρεπε να είναι τα λόγια του Θεού!» Όσοι κάνουν τέτοια πράγματα, όπως η παραποίηση των λόγων του Θεού, μπορούν να χαρακτηριστούν αντίχριστοι. Ενεργούν επιπόλαια κι απερίσκεπτα, και κάνουν αυθαίρετες παραποιήσεις. Είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί, κι έχουν την ίδια διάθεση και τα ίδια χαρακτηριστικά με άλλους αντίχριστους. Και υπάρχει κι άλλο ένα θέμα: Ποια είναι η πρώτη τους σκέψη και πράξη όταν αντιμετωπίζουν κάποιον κίνδυνο ή όταν βλάπτονται τα δικά τους συμφέροντα; Τι επιλέγουν; Επιλέγουν να προδώσουν τα συμφέροντα του Θεού και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού για να προστατευτούν. Όσοι παραποιούν τα λόγια του Θεού, το κάνουν πράγματι για να διαδώσουν αποτελεσματικά το ευαγγέλιο; Ποιο είναι το απώτερο κίνητρο πίσω από τη δήθεν αποτελεσματικότητά τους; Θέλουν να κάνουν επίδειξη των ταλέντων και των ικανοτήτων τους, και κάνουν τους ανθρώπους να δουν το εξής: «Δείτε πόσο ικανός είμαι! Βλέπετε πόσο αποτελεσματικά διαδίδεται το ευαγγέλιο μετά από τις τροποποιήσεις μου; Δεν έχετε τις ίδιες δεξιότητες, δεν θα τολμούσατε καν να σκεφτείτε με αυτόν τον τρόπο. Ορίστε! Με τις σκέψεις και τις ενέργειές μου, βλέπετε τα αποτελέσματα που πέτυχα;» Αυτοί οι άνθρωποι αγνοούν τα λόγια του Θεού και τα παραποιούν για να ικανοποιήσουν τη δική τους φιλοδοξία κι επιθυμία να επιδιώξουν φήμη και θέση. Δεν έχουν τον χαρακτήρα ενός αντίχριστου; Δεν είναι καθόλου άδικο να τους χαρακτηρίσουμε αντίχριστους.

Ποια είναι μια άλλη εκδήλωση της αυθαίρετης και δικτατορικής συμπεριφοράς των αντίχριστων; Δεν συναναστρέφονται ποτέ πάνω στην αλήθεια με τους αδελφούς και τις αδελφές, ούτε λύνουν τα πραγματικά προβλήματα των ανθρώπων. Αντιθέτως, απλώς κηρύττουν λόγια και δόγματα για να κάνουν διάλεξη στους άλλους, και μάλιστα αναγκάζουν τους άλλους να τους υπακούσουν. Και ποια είναι η στάση τους και η προσέγγισή τους απέναντι στον Άνωθεν και στον Θεό; Δεν είναι τίποτε άλλο από απάτη και διπροσωπία. Όποια κι αν είναι τα ζητήματα που προκύπτουν εντός της εκκλησίας, δεν αναφέρουν ποτέ τίποτε στον Άνωθεν. Ό,τι κι αν κάνουν, δεν ρωτούν ποτέ τον Άνωθεν. Είναι σαν να μην έχουν ζητήματα που απαιτούν συναναστροφή ή καθοδήγηση από τον Άνωθεν. Κάνουν τα πάντα με υπόγειο και μυστικό τρόπο, και δρουν στο παρασκήνιο. Αυτό λέγεται παρασκηνιακή χειραγώγηση, όπου θέλουν να έχουν τον τελευταίο λόγο και να παίρνουν εκείνοι τις αποφάσεις. Ωστόσο, κάποιες φορές φορούν και προσωπείο, θέτουν ασήμαντα ζητήματα στον Άνωθεν, παριστάνουν ότι επιδιώκουν την αλήθεια και κάνουν τον Άνωθεν να πιστεύει λανθασμένα ότι αναζητούν την αλήθεια στα πάντα με υπέρτατη επιμέλεια. Στην πραγματικότητα, δεν ζητούν ποτέ καθοδήγηση για κανένα σημαντικό ζήτημα, ενώ παίρνουν μονομερώς αποφάσεις και κρατούν τον Άνωθεν στο σκοτάδι. Αν προκύψει οποιοδήποτε πρόβλημα, είναι ακόμη λιγότερο πιθανό να το αναφέρουν, από φόβο μήπως επηρεάσει τη δύναμη, τη θέση ή τη φήμη τους. Οι αντίχριστοι ενεργούν αυθαίρετα και δικτατορικά. Δεν συναναστρέφονται ποτέ με τους άλλους και αναγκάζουν τους άλλους να τους υπακούσουν. Για να το θέσουμε ξεκάθαρα, οι κύριες εκδηλώσεις αυτής της συμπεριφοράς είναι ότι εμπλέκονται σε προσωπική διαχείριση· καλλιεργούν την επιρροή τους, την προσωπική τους κλίκα και τις διασυνδέσεις τους· επιδιώκουν τα δικά τους εγχειρήματα· και κατόπιν, κάνουν ό,τι θέλουν, πράγματα που ωφελούν τους ίδιους, κι ενεργούν χωρίς διαφάνεια. Η επιθυμία και ο πόθος των αντίχριστων να κάνουν τους άλλους να υποτάσσονται σε αυτούς είναι ιδιαίτερα έντονα. Απαιτούν από τους άλλους να τους υπακούν όπως ένας κυνηγός κάνει το κυνηγόσκυλό του να υπακούει τις εντολές του, χωρίς να επιτρέπουν καμία διάκριση ανάμεσα στο σωστό και το λάθος, κι επιμένουν στην απόλυτη συμμόρφωση και υποταγή.

Μπορούμε να παρατηρήσουμε άλλη μια εκδήλωση της αυθαίρετης και δικτατορικής συμπεριφοράς των αντίχριστων στο παρακάτω σενάριο. Για παράδειγμα, αν ο επικεφαλής μιας συγκεκριμένης εκκλησίας είναι ένας αντίχριστος, κι αν οι επικεφαλής και οι εργάτες υψηλότερου επιπέδου σκοπεύουν να ενημερωθούν για το έργο αυτής της εκκλησίας και να παρέμβουν σε αυτό, θα συμφωνούσε αυτός ο αντίχριστος; Σε καμία περίπτωση. Σε ποιον βαθμό ελέγχει την εκκλησία; Σαν ένα απόρθητο φρούριο, όπου δεν μπορεί να περάσει ούτε καρφίτσα ούτε μια σταγόνα νερό. Δεν επιτρέπει σε κανέναν άλλο να εμπλακεί ή να ρωτήσει. Όταν μαθαίνει ότι έρχονται επικεφαλής κι εργάτες για να ενημερωθούν σχετικά με το έργο, λέει στους αδελφούς και στις αδελφές: «Δεν ξέρω με τι στόχο έρχονται αυτοί οι άνθρωποι. Δεν καταλαβαίνουν την πραγματική κατάσταση της εκκλησίας μας. Αν ανακατευτούν, θα μπορούσαν να προκαλέσουν αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας μας». Έτσι παραπλανά τους αδελφούς και τις αδελφές. Μόλις φτάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, βρίσκει διάφορους λόγους και δικαιολογίες για να εμποδίσει τους αδελφούς και τις αδελφές να έρθουν σε επαφή μαζί τους, ενώ φιλοξενεί υποκριτικά τους επικεφαλής και τους εργάτες, κρατώντας τους απομονωμένους σε ένα μέρος με το πρόσχημα ότι προστατεύει την ασφάλειά τους. Όμως, στην πραγματικότητα, το κάνει για να τους εμποδίσει να συναντηθούν με τους αδελφούς και τις αδελφές και να ενημερωθούν για την κατάσταση από αυτούς. Όταν οι επικεφαλής και οι εργάτες ρωτούν για την κατάσταση του έργου, ο αντίχριστος τους εξαπατά παρουσιάζοντας ψευδή εικόνα. Εξαπατά τους ανώτερούς του και αποκρύπτει την αλήθεια από τους κατώτερούς του, παραφουσκώνει τις δηλώσεις του, και υπερβάλλει ως προς την αποτελεσματικότητα του έργου για να τους εξαπατήσει. Όταν οι επικεφαλής και οι εργάτες προτείνουν να συναντήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές της εκκλησίας, εκείνος απαντά: «Δεν το έχω κανονίσει! Δεν με ενημέρωσες πριν έρθεις. Αν το είχες κάνει, θα είχα κανονίσει να σε γνωρίσουν κάποιοι από τους αδελφούς και τις αδελφές. Αλλά δεδομένου του εχθρικού περιβάλλοντος που επικρατεί αυτήν τη στιγμή, για λόγους ασφαλείας είναι καλύτερο να μη συναντηθείτε με τους αδελφούς και τις αδελφές». Παρόλο που τα λόγια του ακούγονται λογικά, ένας άνθρωπος με κρίση μπορεί να εντοπίσει το πρόβλημα: «Δεν θέλει οι επικεφαλής και οι εργάτες να συναντηθούν με τους αδελφούς και τις αδελφές επειδή φοβάται μήπως εκτεθεί, φοβάται μήπως αποκαλυφθούν τα ελαττώματα και οι παρεκκλίσεις στο έργο του». Ο αντίχριστος ελέγχει στενά τους αδελφούς και τις αδελφές της εκκλησίας. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν είναι υπεύθυνοι, μπορούν εύκολα να εξαπατηθούν και να ξεγελαστούν από τον αντίχριστο. Η πραγματική κατάσταση των αδελφών της εκκλησίας, οι δυσκολίες τους που παραμένουν άλυτες, το κατά πόσο οι συναναστροφές και τα κηρύγματα του Άνωθεν και τα βιβλία των λόγων του Θεού παραδίδονται έγκαιρα στους αδελφούς και στις αδελφές, το πώς προχωρούν τα διάφορα έργα της εκκλησίας, το κατά πόσο υπάρχουν παρεκκλίσεις ή προβλήματα —όλα αυτά είναι πράγματα που δεν θα γνώριζαν οι επικεφαλής και οι εργάτες. Ούτε οι αδελφοί και οι αδελφές δεν γνωρίζουν για οποιεσδήποτε νέες εργασιακές ρυθμίσεις στον οίκο του Θεού. Επομένως, ο αντίχριστος ελέγχει εξολοκλήρου την εκκλησία, μονοπωλεί τη δύναμη κι έχει τον τελευταίο λόγο στα ζητήματα. Οι αδελφοί και οι αδελφές της εκκλησίας δεν έχουν καμία ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με τους επικεφαλής και τους εργάτες ανώτερου επιπέδου, κι εφόσον δεν γνωρίζουν τα πραγματικά γεγονότα, τους παραπλανά και τους ελέγχει ο αντίχριστος. Όπως κι αν μιλάει ο αντίχριστος, αυτοί οι επιθεωρητές επικεφαλής και εργάτες δεν έχουν διάκριση κι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο αντίχριστος κάνει καλή δουλειά, ενώ του έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη. Αυτό είναι σαν να αναθέτει κανείς τη φροντίδα του εκλεκτού λαού του Θεού στον αντίχριστο. Αν, όσο τους εξαπατά ο αντίχριστος, οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν μπορούν να τον διακρίνουν, είναι ανεύθυνοι, και δεν ξέρουν πώς να χειριστούν το ζήτημα, δεν παρακωλύει αυτό το έργο της εκκλησίας και δεν βλάπτει τον εκλεκτό λαό του Θεού; Αυτοί οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν είναι ψευδο-επικεφαλής και ψευδο-εργάτες; Όταν μια εκκλησία ελέγχεται από έναν αντίχριστο, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να παρέμβουν και να κάνουν ερωτήσεις, και πρέπει να χειριστούν άμεσα και να ξεφορτωθούν τον αντίχριστο —δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό. Αν υπάρχουν ψευδο-επικεφαλής που δεν κάνουν πραγματικό έργο κι αγνοούν ότι ο αντίχριστος παραπλανά τον εκλεκτό λαό του Θεού, ο εκλεκτός λαός θα πρέπει να εκθέσει αυτούς τους ψευδο-επικεφαλής και ψευδο-εργάτες, να τους καταγγείλει, να τους απομακρύνει από τις θέσεις τους, και να τους αντικαταστήσει με καλούς επικεφαλής. Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος για να επιλυθεί διεξοδικά το ζήτημα της παραπλάνησης των ανθρώπων από τον αντίχριστο. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Τέτοιοι επικεφαλής και εργάτες μπορεί να έχουν χαμηλό επίπεδο και να μην έχουν διάκριση, κι αυτός να είναι ο λόγος που απέτυχαν να χειριστούν και να επιλύσουν το ζήτημα του αντίχριστου. Δεν το κάνουν σκόπιμα. Δεν θα έπρεπε να τους δοθεί άλλη μια ευκαιρία;» Σε τέτοιους μπερδεμένους επικεφαλής, δεν θα πρέπει να δίνονται άλλες ευκαιρίες. Αν τους δοθεί άλλη ευκαιρία, απλώς θα συνεχίσουν να βλάπτουν τον εκλεκτό λαό του Θεού. Ο λόγος είναι ότι δεν είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια. Δεν έχουν συνείδηση και λογική, και οι πράξεις τους δεν έχουν αρχές. Είναι ποταποί και θα έπρεπε να αποκλειστούν! Τα τελευταία δύο χρόνια, κάποιοι αδελφοί και αδελφές σε κάποιες εκκλησίες έχουν ενωθεί για να διώξουν, να αντικαταστήσουν και να αποκλείσουν τέτοιους ψευδο-επικεφαλής και αντίχριστους που δεν κάνουν πραγματικό έργο. Δεν είναι καλό πράγμα αυτό; (Ναι, είναι.) Χαίρομαι όταν ακούω τέτοια καλά νέα. Είναι η καλύτερη απόδειξη ότι ο εκλεκτός λαός του Θεού προχωρά στη ζωή και μπαίνει στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό. Αυτό δείχνει ότι οι άνθρωποι έχουν αποκτήσει κάποια διάκριση και κάποιο ανάστημα, κι ότι δεν ελέγχονται πλέον από ψευδο-επικεφαλής και αντίχριστους δαίμονες. Οι συνηθισμένοι ψευδο-επικεφαλής και αντίχριστοι δεν μπορούν πλέον να παραπλανούν ή να ελέγχουν τον εκλεκτό λαό του Θεού, ο οποίος δεν περιορίζεται πλέον από τη θέση ή τη δύναμη. Έχουν το κουράγιο να διακρίνουν και να εκθέσουν τους ψευδο-επικεφαλής και τους αντίχριστους, και τολμούν να τους εξοστρακίσουν και να τους διώξουν. Στην πραγματικότητα, είτε είναι επικεφαλής και εργάτες είτε συνηθισμένοι άνθρωποι μεταξύ των εκλεκτών του Θεού, είναι όλοι ίσοι ενώπιον του Θεού, και διαφέρουν μόνο ως προς τα καθήκοντά τους. Στον οίκο του Θεού, δεν υπάρχει διαχωρισμός με βάση τη θέση, μόνο διαφορετικά καθήκοντα και ευθύνες. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με ψευδο-επικεφαλής και αντίχριστους που προκαλούν αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας, τόσο οι επικεφαλής και οι εργάτες όσο και ο εκλεκτός λαός του Θεού πρέπει να τους εκθέτουν και να τους καταγγέλλουν, να τους χειρίζονται άμεσα και να αποβάλουν τους αντίχριστους από την εκκλησία. Αυτή η ευθύνη είναι ίδια και κοινή για όλους.

Οι αντίχριστοι είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί, δεν συναναστρέφονται ποτέ με τους άλλους, και πρέπει να έχουν τον τελευταίο λόγο σε όλα τα ζητήματα. Δεν είναι όλα αυτά τα προβλήματα απολύτως προφανή; Η συναναστροφή με τους άλλους και η αναζήτηση των αρχών δεν είναι απλώς μια τυπική ή επιφανειακή διαδικασία. Ποιος είναι ο στόχος; (Να εκτελούμε τα καθήκοντά μας με αρχές, και να έχουμε ένα μονοπάτι κατά την εκτέλεσή τους.) Σωστά. Είναι να μπορούμε να έχουμε αρχές κι ένα μονοπάτι κατά την εκτέλεση των καθηκόντων μας. Ποιες είναι οι απαιτήσεις του Θεού, και ποιοι είναι οι κανονισμοί στον οίκο του Θεού; Μόνο μέσα από την αναζήτηση της αλήθειας στα λόγια του Θεού και την κατανόηση των αρχών μπορεί κανείς να εκτελεί αποτελεσματικά το καθήκον του. Αν συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια για να λύσεις προβλήματα, τι προσέγγιση πρέπει να ακολουθήσεις; Ποιοι άνθρωποι πρέπει να εμπλακούν; Πρέπει να επιλεγούν τα κατάλληλα άτομα. Πρέπει να συναναστρέφεσαι κυρίως με κάποιους ανθρώπους καλού επιπέδου που μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια, καθώς αυτό θα οδηγήσει σε ικανοποιητικά αποτελέσματα. Είναι ουσιώδες. Αν επιλέξεις μπερδεμένους ανθρώπους χαμηλού επιπέδου που δεν έχουν λογική, που δεν θα μπορέσουν να κατανοήσουν ή να φτάσουν στην αλήθεια όσες συζητήσεις κι αν κάνεις μαζί τους, ακόμη κι αν συναναστραφούν πάνω σε άφθονες πτυχές της αλήθειας, δεν θα αποφέρει αποτελέσματα. Ανεξάρτητα από τα προβλήματα που προκύπτουν στην εκκλησία, ο εκλεκτός λαός του Θεού έχει το δικαίωμα να ενημερώνεται και θα πρέπει να γνωρίζει σε ποια κατάσταση βρίσκεται το έργο της εκκλησίας και τα υφιστάμενα προβλήματα. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες εξαπατούν τους ανώτερούς τους κι αποκρύπτουν την αλήθεια από τους κατώτερούς τους, χρησιμοποιώντας μεθόδους που έχουν ως στόχο να μπερδέψουν τους άλλους, ο εκλεκτός λαός του Θεού έχει το δικαίωμα να τους εκθέσει και να τους καταγγείλει ή να προωθήσει το θέμα στους ανώτερους. Αυτό είναι, επίσης, καθήκον και υποχρέωση του εκλεκτού λαού του Θεού. Κάποιοι ψευδο-επικεφαλής ενεργούν αυθαίρετα και δικτατορικά, ελέγχοντας τον εκλεκτό λαό του Θεού στην εκκλησία. Αυτό είναι αντίσταση και εναντίωση στον Θεό, είναι πάγια πρακτική των αντίχριστων. Αν ο εκλεκτός λαός του Θεού δεν το εκθέσει και δεν το καταγγείλει, και παρακωλύεται ή παραμένει στάσιμο το έργο της εκκλησίας, δεν έχουν ευθύνη μόνο οι επικεφαλής και οι εργάτες. Έχει ευθύνη κι ο εκλεκτός λαός του Θεού, επειδή, όταν ασκούν εξουσία ψευδο-επικεφαλής και αντίχριστοι στην εκκλησία, εκείνος είναι που υποφέρει και διακινδυνεύει την πιθανότητά του να σωθεί. Επομένως, ο εκλεκτός λαός του Θεού έχει το δικαίωμα και την ευθύνη να καταγγέλλει και να εκθέτει τους ψευδο-επικεφαλής και τους αντίχριστους, κι αυτό είναι επωφελές για το έργο της εκκλησίας και τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες λένε: «Λέτε όλοι σας ότι είμαι αυθαίρετος και δικτατορικός, έτσι δεν είναι; Αυτήν τη φορά δεν θα είμαι έτσι. Θα τους αφήσω όλους να εκφράσουν τις απόψεις τους. Μία μέρα, δύο μέρες —θα περιμένω όσο κι αν χρειαστεί για να τις εκφράσετε». Μερικές φορές, όταν υπάρχουν κάποια ιδιαίτερα ζητήματα, οι αντιπαραθέσεις συνεχίζονται για μέρες χωρίς να βρεθεί λύση, κι εκείνοι απλώς συνεχίζουν να περιμένουν. Περιμένουν μέχρι να καταλήξουν όλοι σε συναίνεση προτού προχωρήσουν στο έργο, κι αυτό μπορεί να προκαλέσει σημαντικές καθυστερήσεις. Παρακωλύει σε μεγάλο βαθμό το έργο. Πρόκειται ξεκάθαρα για μια εκδήλωση ανευθυνότητας. Πώς μπορεί ένας επικεφαλής ή ένας εργάτης να διαχειριστεί αποτελεσματικά το έργο της εκκλησίας, αν δεν μπορεί να παίρνει αποφάσεις; Στο έργο της εκκλησίας, ενώ οι επικεφαλής και οι εργάτες έχουν την εξουσία να παίρνουν αποφάσεις, οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν το δικαίωμα να ενημερώνονται. Ωστόσο, τελικά οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι εκείνοι που πρέπει να παίρνουν τις αποφάσεις. Αν ένας επικεφαλής ή ένας εργάτης δεν είναι σε θέση να παίρνει αποφάσεις, τότε το επίπεδό του είναι πολύ χαμηλό, και δεν είναι κατάλληλος για ηγετικούς ρόλους. Ακόμη κι αν είναι επικεφαλής, δεν μπορεί να κάνει πραγματικό έργο ούτε να εκτελέσει επαρκώς τα καθήκοντά του. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες διαφωνούν για ένα συγκεκριμένο ζήτημα για μεγάλο χρονικό διάστημα, χωρίς να μπορούν να πάρουν μια απόφαση, και στο τέλος, απλώς ακολουθούν εκείνον που βλέπουν ότι είναι πιο ισχυρός. Βασίζεται σε αρχές αυτή η προσέγγιση; (Όχι.) Τι είδους ηγεσία είναι αυτή; Αυτό δείχνει μόνο ότι είναι μπερδεμένοι. Είναι αποδεκτό αν πεις: «Οι αντίχριστοι είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί, και φοβάμαι μήπως γίνω κι εγώ έτσι. Δεν θέλω να βαδίσω στο μονοπάτι ενός αντίχριστου. Θα περιμένω να εκφράσουν όλοι τις απόψεις τους, κι έπειτα θα καταλήξω σε μια μετριοπαθή προσέγγιση και θα τη συνοψίσω για να πάρω μια απόφαση»; (Όχι.) Γιατί όχι; Αν το αποτέλεσμα δεν συμβαδίζει με τις αλήθεια-αρχές, ακόμη κι αν προχωρήσεις με αυτόν τον τρόπο, μπορεί να είναι αποδοτικός; Θα ικανοποιεί τον Θεό; Αν δεν είναι αποδοτικός και δεν ικανοποιεί τον Θεό, τότε το πρόβλημα είναι σοβαρό. Όταν δεν ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, όταν είσαι ανεύθυνος κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου, όταν είσαι επιπόλαιος και πράττεις σύμφωνα με τη φιλοσοφία του Σατανά, τότε δεν είσαι αφοσιωμένος στον Θεό. Εξαπατάς τον Θεό! Για να αποφύγεις να σε υποπτευθούν ή να σε κρίνουν ως αντίχριστο, αποφεύγεις τις ευθύνες που θα έπρεπε να εκπληρώσεις και υιοθετείς τη «συμβιβαστική» προσέγγιση της φιλοσοφίας του Σατανά. Ως αποτέλεσμα, βλάπτεις τον εκλεκτό λαό του Θεού και πλήττεις το έργο της εκκλησίας. Έτσι, δεν ενεργείς χωρίς αρχές; Δεν είσαι εγωιστής και ποταπός; Ως επικεφαλής ή εργάτης, πρέπει να μιλάς και να ενεργείς με αρχές, να εκπληρώνεις τα καθήκοντά σου αποδοτικά κι αποτελεσματικά. Θα πρέπει να ενεργείς με όποιους τρόπους ωφελούν το έργο του οίκου του Θεού και εναρμονίζονται με τις αλήθεια-αρχές. Για παράδειγμα, τα είδη για την εκκλησία πρέπει να αγοράζονται με γνώμονα το πρακτικό αποτέλεσμα. Θα πρέπει να έχουν λογική τιμή και να είναι λειτουργικά. Αν δαπανάς χρήματα απερίσκεπτα χωρίς αρχές, μπορεί να επιφέρεις απώλεια στα συμφέροντα του οίκου του Θεού και τις προσφορές του Θεού. Πώς θα χειριζόσασταν μια τέτοια κατάσταση; (Θα ζητούσαμε καθοδήγηση από τον Άνωθεν.) Ένας τρόπος είναι να ζητήσετε καθοδήγηση από τον Άνωθεν. Επιπλέον, μην τεμπελιάζετε. Ερευνήστε διεξοδικά, ρωτήστε εκτενώς, ζητήστε περισσότερες πληροφορίες, κατανοήστε τις λεπτομέρειες, και προετοιμαστείτε επαρκώς. Ίσως, τότε, μπορεί να βρεθεί μια σχετικά κατάλληλη λύση. Αν δεν κάνεις αυτήν την προκαταρκτική εργασία κι ενεργείς απερίσκεπτα χωρίς να κατανοείς τις λεπτομέρειες, με αποτέλεσμα να σπαταληθούν πολλά χρήματα, πώς λέγεται αυτό; Λέγεται επιπολαιότητα. Κάποιοι άνθρωποι εκτελούν το καθήκον τους με αυτόν τον τρόπο, χωρίς διαφάνεια σε ό,τι κάνουν. Αναφέρουν μόνο τα μισά από αυτά που θα έπρεπε, κι αποκρύπτουν τα υπόλοιπα επειδή νιώθουν ότι αν υπάρχει πλήρη διαφάνεια θα μπλέξουν σε μπελάδες και θα πρέπει να κάνουν περαιτέρω έρευνα και βελτιώσεις. Έτσι, απλώς αποκρύπτουν την πραγματική κατάσταση και τις λεπτομέρειες από τους άλλους, ολοκληρώνουν στα γρήγορα την εργασία κι έπειτα ζητούν από τον οίκο του Θεού να πληρώσει. Όμως, όταν γίνεται επιθεώρηση, η εργασία δεν κρίνεται ικανοποιητική κι απαιτείται νέα εργασία, οπότε σπαταλιούνται ακόμη περισσότερα χρήματα. Δεν βλάπτει αυτό τον οίκο του Θεού; Δεν συμπεριφέρονται σαν τον Ιούδα; (Ναι.) Η συμπεριφορά του Ιούδα αναφέρεται συγκεκριμένα στην προδοσία των συμφερόντων του οίκου του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι, όταν αντιμετωπίζουν διάφορες καταστάσεις, τάσσονται στο πλευρό όσων είναι εκτός της εκκλησίας, και λαμβάνουν υπόψη μόνο τη δική τους σάρκα χωρίς να σκέφτονται καθόλου τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Έχουν καθόλου αφοσίωση στον Θεό; (Όχι.) Ούτε την παραμικρή αφοσίωση. Τους ευχαριστεί να προδίδουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να βλάπτουν το έργο της εκκλησίας. Αυτή είναι η συμπεριφορά του Ιούδα. Υπάρχει κι άλλη μια κατάσταση: Κάποια καθήκοντα απαιτούν εξειδικευμένη γνώση ή τεχνογνωσία σε άλλα πεδία που μπορεί να μην είναι οικεία σε όλους. Σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν πρέπει να αποφεύγεις τον κόπο. Σε αυτήν την εποχή που αφθονούν οι πληροφορίες, δεν πρέπει να τεμπελιάζεις, αλλά να αναζητάς ενεργά σχετικά δεδομένα και πληροφορίες. Αν ξεκινήσεις από τις πιο βασικές πληροφορίες, αποκτάς σταδιακά μια βασική κατανόηση του επαγγέλματος ή του πεδίου. Έπειτα μαθαίνεις ολοένα και περισσότερα για πιο πολλές πτυχές εντός του συγκεκριμένου πεδίου, είτε πρόκειται για δεδομένα είτε για διάφορους επαγγελματικούς όρους, κι έτσι εξοικειώνεσαι σε έναν βαθμό με αυτό το πεδίο. Όταν φτάσεις σε αυτό το επίπεδο, δεν θα ωφεληθείς περισσότερο, ώστε να εκπληρώνεις τα καθήκοντά σου με αποτελεσματικότητα και αφοσίωση; (Ναι.) Άρα, ποιος είναι ο σκοπός όλου αυτού του προκαταρκτικού έργου όταν εκτελείς το καθήκον σου; Να ερευνήσεις, να κατανοήσεις τις λεπτομέρειες, κι έπειτα να βρεις εφικτές λύσεις μέσω της συναναστροφής και της συζήτησης. Όλα αυτά είναι μέρος της προετοιμασίας για να εκπληρώσεις αποτελεσματικά το καθήκον σου. Κάνοντας αυτήν την προετοιμασία, αποδεικνύεις περίτρανα την αφοσίωσή σου κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου. Επίσης, αποκαλύπτεις όσους είναι επιπόλαιοι. Και ποια είναι η στάση των δύσπιστων κι όσων δεν δαπανούν ειλικρινά τον εαυτό τους για τον Θεό όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους; Είναι εντελώς επιπόλαιοι. Ό,τι κι αν αγοράζουν για την εκκλησία, σπαταλούν χρήματα απερίσκεπτα για να ικανοποιήσουν τα δικά τους καπρίτσια, χωρίς να αναζητούν καθοδήγηση από τον Άνωθεν· πιστεύουν ότι καταλαβαίνουν τα πάντα. Ως αποτέλεσμα, σπαταλούν τα χρήματα του οίκου του Θεού. Δεν είναι σπάταλοι, προάγγελοι καταστροφής; Προκαλούν απώλειες στις προσφορές του Θεού και δεν συνειδητοποιούν καν ότι κάνουν κακό και αντιστέκονται στον Θεό. Δεν νιώθουν καμία μεταμέλεια στην καρδιά τους. Μόνο όταν ο εκλεκτός λαός του Θεού τούς εκθέτει και τους διακρίνει, και ψηφίζονται να αποπεμφθούν και να αποβληθούν, αποκτούν κάποια επίγνωση κι αρχίζουν να μετανιώνουν. Δεν συνειδητοποίησαν ότι οι πράξεις τους θα είχαν τόσο σοβαρές συνέπειες. Δεν χύνουν στ’ αλήθεια ούτε ένα δάκρυ αν δεν δουν το δικό τους φέρετρο! Τέτοιοι άνθρωποι είναι κυρίως κουφιοκέφαλοι που δεν είναι καλά στα μυαλά τους, κι ωστόσο φιλοδοξούν να είναι επικεφαλής και εργάτες και να εκτελούν εργασίες για τον οίκο του Θεού. Είναι σαν γουρούνια που έχουν πασαλειφτεί με κραγιόν —απολύτως ξεδιάντροποι. Αυτοί οι άνθρωποι είναι δύσπιστοι. Όσα χρόνια κι αν πιστεύουν, δεν καταλαβαίνουν καμία αλήθεια. Ωστόσο, εξακολουθούν πάντα να θέλουν να είναι επικεφαλής και εργάτες στον οίκο του Θεού, κι επιθυμούν πάντα να ασκούν εξουσία και να έχουν τον τελευταίο λόγο. Δεν είναι αναίσχυντα ξεδιάντροποι; Γιατί θεωρούνται δύσπιστοι αυτοί οι άνθρωποι; Επειδή παρόλο που πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια κι έχουν ακούσει τόσα κηρύγματα, δεν καταλαβαίνουν καμία αλήθεια και δεν μπορούν να κάνουν πράξη καμία αλήθεια, με αποτέλεσμα να είναι δύσπιστοι. Επιδεικνύει κανείς από εσάς αυτές τις συμπεριφορές; Σηκώστε το χέρι σας όσοι το κάνετε. Όλοι σας; Τότε, είστε όλοι δύσπιστοι, κι αυτό είναι σοβαρό πρόβλημα. Όσοι πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό, αν ακούν με συνέπεια τα κηρύγματα, θα κατανοήσουν κάποιες αλήθειες και θα κάνουν κάποια πρόοδο, κι έτσι θα γίνουν πιο αξιόπιστοι στα λόγια και τις πράξεις τους. Αν κάποιος ακούει τα κηρύγματα για χρόνια χωρίς καμία πρόοδο, είναι μπερδεμένος, ένα κτήνος, ένας δύσπιστος. Κάποιοι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό για τρία έως πέντε χρόνια, κατανοούν αρκετά και μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια στα λόγια και τις πράξεις τους. Αν διαπιστώσουν ελαττώματα στην εκτέλεση του καθήκοντός τους ή επιφέρουν κάποια απώλεια στον οίκο του Θεού, στενοχωριούνται, κατηγορούν και μισούν τον εαυτό τους. Νιώθουν ότι τα στιγμιαία λάθη τους, η έλλειψη αφοσίωσης, η τεμπελιά τους ή το γεγονός ότι ενέδωσαν σε σαρκικές ανέσεις οδήγησαν σε τέτοια σημαντικά ελαττώματα και προκάλεσαν τόσο μεγάλες απώλειες, και μισούν τον εαυτό τους γι’ αυτό. Τέτοιοι άνθρωποι που νιώθουν μεταμέλεια στην καρδιά τους, έχουν κάποια ανθρώπινη φύση και μπορούν να φτάσουν στο σημείο να λάβουν σωτηρία. Αν κάποιος, αφού έχει ακούσει κηρύγματα για πολλά χρόνια, δεν κατανοεί καμία αλήθεια, εξακολουθεί να κάνει λάθη κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του, δημιουργεί πάντα πρόβλημα στον οίκο του Θεού και προκαλεί απώλειες στο έργο της εκκλησίας, και δεν νιώθει καν μεταμέλεια στην καρδιά του, τότε δεν έχει ανθρώπινη φύση, είναι χειρότερος από γουρούνι και σκύλο. Θα μπορούσε, παρόλα αυτά, να εκτελεί σωστά το καθήκον του; Ακόμη κι αν εκτελεί το καθήκον του, το κάνει επιπόλαια και δεν θα λάβει την έγκριση του Θεού.

Κάποιοι άνθρωποι, όταν μιλούν αποκαλούν πάντα τον οίκο του Θεού «οικογένειά μας», κι αναφέρουν συνεχώς τη φράση «η οικογένειά μας» στη συζήτηση. Πόσο γλυκά το λένε! Τι είναι αυτή η «οικογένειά μας» στην οποία αναφέρονται; Υπάρχει μόνο ο οίκος του Θεού, η οικογένεια του Θεού, η εκκλησία. Είναι πρέπον να λένε πάντα «η οικογένειά μας»; Δεν Μου φαίνεται πρέπον. Ο όρος «η οικογένειά μας» μπορεί να χρησιμοποιηθεί, αλλά είναι κατάλληλος μόνο αν αυτό που λέγεται αντιστοιχεί στην πραγματικότητα. Αν δεν είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια, αν συχνά εκτελείς τα καθήκοντά σου με επιπολαιότητα, χωρίς να υποστηρίζεις το έργο της εκκλησίας, χωρίς να παίρνεις καθόλου στα σοβαρά το έργο της εκκλησίας, και παρ’ όλα αυτά εξακολουθείς να λες «η οικογένειά μας», τότε δεν είναι πρέπον. Εμπεριέχει μια δόση ψεύδους και υποκρισίας, προκαλεί απέχθεια κι αποστροφή. Ωστόσο, αν είσαι κάποιος που κατέχει πραγματικά την αλήθεια-πραγματικότητα και υποστηρίζει το έργο της εκκλησίας, τότε είναι αποδεκτό να αναφέρεσαι στον οίκο του Θεού με τον όρο «η οικογένειά μας». Ακούγεται ειλικρινές στους άλλους κι όχι ψεύτικο, και θα σε βλέπουν ως αδελφό ή αδελφή, θα σε συμπαθούν και θα σε θαυμάζουν. Αν δεν αγαπάς την αλήθεια μέσα στην καρδιά σου, ούτε την αποδέχεσαι, και είσαι ανεύθυνος κατά την εκτέλεση των καθηκόντων σου, τότε μην αναφέρεσαι στον οίκο του Θεού με τον όρο «η οικογένειά μας». Θα πρέπει να επιδιώκεις ειλικρινά την αλήθεια, να εκπληρώνεις καλά τα καθήκοντά σου, και να μπορείς να υποστηρίζεις το έργο της εκκλησίας, έτσι ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να θεωρεί ότι είσαι μέρος του οίκου Του. Τότε, όταν λες «η οικογένειά μας», δίνεις στους άλλους την αίσθηση της εγγύτητας, χωρίς κανένα αίσθημα αποστροφής, επειδή μέσα στην καρδιά σου πραγματικά θεωρείς δικό σου σπίτι τον οίκο του Θεού, κι όταν εκτελείς τα καθήκοντά σου πραγματικά είσαι υπεύθυνος και υποστηρίζεις το έργο της εκκλησίας. Όταν λες «η οικογένειά μας», φαίνεται ότι το εννοείς πραγματικά, χωρίς κανένα ίχνος ψεύδους. Αν κάποιος δεν δείχνει καμία υπευθυνότητα απέναντι στο έργο της εκκλησίας, εκτελεί επιπόλαια όποια καθήκοντα έχει, δεν μπαίνει καν στον κόπο να μαζέψει κάτι από κάτω, να καθαρίσει ένα βρόμικο δωμάτιο ή να απομακρύνει το χιόνι ή να συμμαζέψει την αυλή τον χειμώνα, κι έτσι δεν μοιάζει να είναι μέλος του οίκου του Θεού αλλά μάλλον ένας ξένος, έχει το δικαίωμα να αποκαλεί τον οίκο του Θεού «η οικογένειά μας»; Είναι απλώς πάροχος υπηρεσιών, προσωρινός εργάτης, άνθρωπος χωρίς ζωή που ανήκει στον Σατανά, δεν ανήκει καθόλου στον οίκο του Θεού. Κι εξακολουθεί συχνά να αναφέρεται ξεδιάντροπα στον οίκο του Θεού με τον όρο «η οικογένειά μας», να το λέει όποτε ανοίγει το στόμα του, να το λέει με τέτοια οικειότητα, να απευθύνεται στους αδελφούς και στις αδελφές με μεγάλη ζεστασιά, αλλά να μη χειρίζεται καμία πραγματική εργασία. Κι όταν αναλαμβάνει εργασίες, κάνει λάθη και βλάπτει τον οίκο του Θεού. Δεν είναι απλώς υποκριτής; Τέτοιοι άνθρωποι είναι εντελώς ανήθικοι. Δεν έχουν συνείδηση ή λογική. Οι πιο βασικές ιδιότητες που πρέπει να έχει κάποιος που πιστεύει στον Θεό είναι η συνείδηση και η λογική, και θα πρέπει επίσης να μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια. Αν δεν έχουν καν συνείδηση και λογική, και δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια, εξακολουθούν να είναι άξιοι να αποκαλούν τον οίκο του Θεού «η οικογένειά μας»; Είναι απλώς προσωρινοί εργάτες και πάροχοι υπηρεσιών. Ανήκουν στον Σατανά και έχουν ελάχιστη σχέση με τον οίκο του Θεού. Ο Θεός δεν αναγνωρίζει τέτοιους ανθρώπους. Στα μάτια Του, είναι κακοί άνθρωποι. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό αλλά δεν επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια κι αδιαφορούν για τις υποθέσεις του οίκου του Θεού. Αγνοούν τα προβλήματα που συναντούν, παραμελούν τις ευθύνες τους, μένουν μακριά από τους αδελφούς και τις αδελφές στις δυσκολίες, και δεν δείχνουν μίσος για εκείνους που κάνουν κακά πράγματα και βλάπτουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ή καταστρέφουν το έργο της εκκλησίας. Δεν έχουν επίγνωση σε θέματα που είναι σημαντικό το σωστό και το λάθος. Οτιδήποτε συμβαίνει στον οίκο του Θεού δεν τους αφορά. Αντιμετωπίζουν τον οίκο του Θεού σαν να είναι το δικό τους σπίτι; Ασφαλώς όχι. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν το δικαίωμα να αποκαλούν τον οίκο του Θεού «η οικογένειά μας». Όσοι το κάνουν είναι απλώς υποκριτές. Ποιοι άνθρωποι δικαιούνται να λένε «η οικογένειά μας»; Πρόσφατα, παρατήρησα ότι κάποιοι άνθρωποι όντως δεν είναι κακοί, παρόλο που αποτελούν, ασφαλώς, μειονότητα. Όση αλήθεια κι αν κατανοούν, ή όσο μεγάλο κι αν είναι το ανάστημά τους ή η πίστη τους, αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν πραγματικά στον Θεό, μπορούν να αναλάβουν πραγματικές εργασίες, και είναι ειλικρινά υπεύθυνοι σε όποια καθήκοντα εκτελούν —έχουν κάποια ομοιότητα ανθρώπινης φύσης. Μόνο τέτοιοι άνθρωποι μπορούν πραγματικά να θεωρούνται μέρος του οίκου του Θεού. Όταν λένε «η οικογένειά μας», καταλαβαίνεις ότι το λένε με ζεστασιά κι ότι το νιώθουν πραγματικά μέσα στην καρδιά τους. Για παράδειγμα, η εκκλησία χρειαζόταν ένα τραπέζι, του οποίου η αγορά θα κόστιζε εξακόσια ή επτακόσια δολάρια. Κάποιοι αδελφοί και αδελφές είπαν: «Είναι πολύ ακριβό. Μπορούμε να εξοικονομήσουμε πολλά χρήματα αν αγοράσουμε το ξύλο και το φτιάξουμε μόνοι μας. Το αποτέλεσμα θα ήταν εξίσου καλό, δεν θα είχε καμία διαφορά». Όταν το άκουσα αυτό, πώς ένιωσα μέσα στην καρδιά Μου; Συγκινήθηκα λίγο: «Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι κακοί. Ξέρουν να εξοικονομούν χρήματα για τον οίκο του Θεού». Τέτοιοι άνθρωποι είναι πολύ καλύτεροι σε σύγκριση με εκείνους που χαραμίζουν τις προσφορές, αφού έχουν τουλάχιστον κάποια συνείδηση και λογική, και μια στάλα ανθρώπινο αίσθημα. Κάποιοι προκαλούν απώλειες εκατοντάδων ή χιλιάδων δολαρίων στον οίκο του Θεού χωρίς καμία επίγνωση, λέγοντας μάλιστα ότι δεν τους αφορά το ζήτημα, και δεν νιώθουν καμία μεταμέλεια στην καρδιά τους. Από την άλλη πλευρά, άλλοι λένε: «Αξίζει τον κόπο να εξοικονομήσουμε ακόμη και δέκα ή οκτώ δολάρια. Δεν πρέπει να δαπανούμε άσκοπα χρήματα σε πράγματα που μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας. Πρέπει να κάνουμε οικονομία όπου μπορούμε. Δεν χρειάζεται να δαπανούμε χρήματα αν δεν είναι απαραίτητο. Είναι σωστό να αντέξουμε λίγη ταλαιπωρία και κόπο». Μόνο εκείνοι που μπορούν να λένε τέτοια πράγματα είναι άνθρωποι με συνείδηση και λογική, κατέχουν κανονική ανθρώπινη φύση, κι εναρμονίζονται πραγματικά με τον οίκο του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν δικαιωματικά να αποκαλούν τον οίκο του Θεού «η οικογένειά μας», επειδή σκέφτονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Κάποιοι δεν σκέφτονται καθόλου τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Είναι επειδή δεν είναι ικανοί να σκεφτούν τέτοια πράγματα; Στη δική τους ζωή, είναι εξαιρετικά ολιγαρκείς, τσιγκουνεύονται κάθε δεκάρα, θέλουν πάντα να αγοράζουν τα πιο φτηνά και πιο πρακτικά αντικείμενα, εξοικονομούν χρήματα από όπου μπορούν, κάνουν ακόμη και παζάρια στις τιμές, υπολογίζουν τα πάντα με επιμέλεια, κι άρα είναι προφανώς ικανοί να διαχειριστούν τη ζωή τους. Αλλά όταν κάνουν πράγματα για τον οίκο του Θεού, δεν ενεργούν με αυτόν τον τρόπο. Κάνουν εξωφρενικές δαπάνες όταν χρησιμοποιούν τα χρήματα του οίκου του Θεού, τα ξοδεύουν όπως τους αρέσει, λες και θα ήταν κρίμα να μην τα ξοδέψουν. Δεν δείχνει αυτό απαίσιο χαρακτήρα; Τέτοιοι άνθρωποι είναι εξαιρετικά εγωιστές, δεν σκέφτονται καθόλου τον οίκο του Θεού κι επιδιώκουν μόνο να ικανοποιούν τον εαυτό τους. Ελπίζουν να τρυπώσουν στη βασιλεία των ουρανών και να κερδίσουν μεγάλες ευλογίες με το μικρότερο κόστος. Τέτοιοι εγωιστές και ποταποί άνθρωποι εξακολουθούν να τρέφουν τέτοιες μεγάλες φιλοδοξίες κι επιθυμίες. Αυτό δείχνει σοβαρή έλλειψη ήθους!

Έχουμε πλέον καλύψει πλήρως στη συναναστροφή μας αυτήν την εκδήλωση των αντίχριστων, το γεγονός ότι συμπεριφέρονται με πανουργία και ότι είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί; (Ναι.) Τότε, ας συνοψίσουμε. Το γεγονός ότι οι αντίχριστοι ενεργούν με πανουργία και το γεγονός ότι είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί είναι δύο διακριτές αλλά εξίσου σημαντικές συμπεριφορές που συνυπάρχουν και είναι κοινές μεταξύ των αντίχριστων. Αυτή η εκδήλωση εκθέτει δύο από τις κύριες διαθέσεις των αντίχριστων: τη μοχθηρία και την κακία. Είναι ταυτόχρονα μοχθηροί και κακόβουλοι. Μερικές φορές, μπορεί να μη βλέπεις την κακόβουλη πλευρά τους, αλλά μπορείς να δεις τη μοχθηρή πλευρά τους. Μπορεί να ενεργούν ευγενικά, κι έτσι να είναι δύσκολο να αντιληφθείς την καταναγκαστική ή βάρβαρη συμπεριφορά τους. Δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά ότι είναι σκληροί, ούτε σε αναγκάζουν να κάνεις κάτι, αλλά σε παγιδεύουν με άλλα μοχθηρά μέσα, σε θέτουν υπό τον έλεγχό τους και σε κάνουν να εξυπηρετείς τους σκοπούς τους, με αποτέλεσμα να σε εκμεταλλεύονται. Ανυποψίαστος, πέφτεις στην παγίδα τους και υποτάσσεσαι πρόθυμα στη χειραγώγηση και το παιχνίδι τους. Γιατί μπορούν να προκαλέσουν τέτοιες συνέπειες; Οι αντίχριστοι συχνά χρησιμοποιούν σωστές δηλώσεις και ρητά για να σε καθοδηγήσουν και να σε επηρεάσουν, να σε παροτρύνουν να κάνεις κάποια πράγματα, να σε κάνουν να πιστεύεις ότι όλα όσα λένε είναι σωστά, ότι πρέπει να κάνεις αυτό που σου λένε και μάλιστα με τον συγκεκριμένο τρόπο, διαφορετικά θα νιώθεις ότι πηγαίνεις ενάντια στην αλήθεια, θα νιώθεις ότι αν δεν τους υπακούσεις επαναστατείς ενάντια στον Θεό. Με αυτόν τον τρόπο, τους υπακούς με προθυμία. Ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα; Παρόλο που οι άνθρωποι ακολουθούν τα λόγια τους και κάνουν πράξη αυτό που λένε, κατανοούν την αλήθεια; Η σχέση τους με τον Θεό γίνεται ολοένα και πιο κοντινή ή ολοένα και πιο απόμακρη; Όταν αντιμετωπίζουν καταστάσεις, οι άνθρωποι όχι μόνο αποτυγχάνουν να προσέλθουν ενώπιον του Θεού και να προσευχηθούν σε Αυτόν, αλλά δεν γνωρίζουν και πώς να αναζητήσουν τις αλήθεια-αρχές στα λόγια του Θεού, ούτε πώς να αντιληφθούν τις προθέσεις και τις απαιτήσεις του Θεού. Αντιθέτως, κάνουν μια απίστευτη δήλωση: «Πιστεύω στον Θεό για τόσο πολλά χρόνια, και βασίζομαι κυρίως στους επικεφαλής για τη στήριξη και τη διαβίωσή μου. Ό,τι κι αν συμβεί, εφόσον οι επικεφαλής παρέχουν συναναστροφή, υπάρχει δρόμος προς τα εμπρός. Χωρίς τους επικεφαλής, το πράγμα απλώς δεν λειτουργεί». Πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια και το ανάστημά τους είναι μόνο αυτό, εξακολουθούν να μην μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς τους επικεφαλής. Δεν είναι αυτό αξιολύπητο; Ποιο είναι το υπονοούμενο εδώ; Το υπονοούμενο είναι ότι δεν ξέρουν πώς να προσεύχονται στον Θεό, να βασίζονται σε Αυτόν, να Τον σέβονται ή να τρώνε και να πίνουν τα λόγια Του. Οι επικεφαλής πρέπει να στηρίζουν όλα αυτά τα πράγματα για να τα κατανοήσουν οι ίδιοι. Ο επικεφαλής μπορεί να αντικαταστήσει τον Θεό στον οποίο πιστεύουν. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η πίστη τέτοιων ανθρώπων στον Θεό είναι ουσιαστικά πίστη στους επικεφαλής τους. Ακούν όλα όσα λένε οι επικεφαλής και πιστεύουν ότι λένε εκείνοι. Στην πραγματικότητα, σε ποιον πιστεύουν, ποιον ακολουθούν και υπακούν; Τον Θεό ή τους επικεφαλής; Δεν είναι ακριβώς όπως οι θρησκευόμενοι που πιστεύουν θεωρητικά στον Κύριο, αλλά στην πραγματικότητα πιστεύουν, ακολουθούν κι εμπιστεύονται τους πάστορές τους; Αυτό δεν δείχνει ότι ελέγχονται από ανθρώπους; Λατρεύεις τους επικεφαλής, τους ακούς σε όλα τα ζητήματα. Αυτό σημαίνει ότι πιστεύεις σε ανθρώπους και τους ακολουθείς, ότι περιορίζεσαι κι ελέγχεσαι από ανθρώπους. Παρόλο που ο Θεός έχει μιλήσει τόσο ξεκάθαρα, εσύ δεν μπορείς να κατανοήσεις τα λόγια Του, ούτε γνωρίζεις πώς να τα κάνεις πράξη, αλλά καταλαβαίνεις τους διαβόλους και τους Σατανάδες όταν πουν λίγες μόνο λέξεις; Τι καταλαβαίνεις στην πραγματικότητα; Μερικές φορές καταλαβαίνεις έναν κανονισμό ή ένα δόγμα. Αυτό σημαίνει ότι καταλαβαίνεις την αλήθεια; (Όχι.) Αυτό δεν σημαίνει ότι καταλαβαίνεις την αλήθεια. Σημαίνει ότι παραπλανάσαι. Αυτό ακριβώς σημαίνει.

Στην εκδήλωση των αντίχριστων που συμπεριφέρονται με πανουργία και είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί, οι κύριες διαθέσεις τους είναι η μοχθηρία και η κακία. Πού εκδηλώνεται η μοχθηρία τους; Εκδηλώνεται στην πανούργα συμπεριφορά τους. Και πού εκδηλώνεται η κακία τους; (Στο γεγονός ότι είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί.) Εκδηλώνεται κυρίως στο γεγονός ότι είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί, κι ότι αναγκάζουν τους άλλους να τους υπακούσουν. Ο καταναγκασμός τους δείχνει κακόβουλη διάθεση. Ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να υποτάσσονται σε Αυτόν και στην αλήθεια. Πώς εργάζεται ο Θεός; Όταν εκφράζει ο Θεός τα λόγια Του, λέει στους ανθρώπους ότι το πιο σημαντικό πράγμα στην πίστη στον Θεό είναι ότι πρέπει να υποτάσσονται στην αλήθεια και στα λόγια του Θεού. Γνωρίζεις αυτήν την αλήθεια, ξέρεις ότι αυτή η φράση είναι σωστή, αλλά σε σχέση με το αν θα υποταχθείς και πώς θα υποταχθείς, ποια είναι η στάση του Θεού; Έχεις ελεύθερη βούληση, το δικαίωμα να επιλέξεις. Αν θέλεις να υποταχθείς, υποτάσσεσαι. Αν δεν θέλεις να υποταχθείς, δεν είσαι αναγκασμένος να το κάνεις. Ωστόσο, ποιες μπορεί να είναι οι συνέπειες αν δεν υποταχθείς; Τι εξετάζει εξονυχιστικά ο Θεός στους ανθρώπους, και ποια είναι τα συμπεράσματά Του γι’ αυτούς; Σε αυτά τα ζητήματα, ο Θεός δεν κάνει τίποτε παραπάνω. Δεν σε προειδοποιεί, δεν σε απειλεί ούτε σε αναγκάζει, μα σε κάνει να πληρώσεις το τίμημα ή σε τιμωρεί γι’ αυτό. Ο Θεός δεν ενεργεί με αυτόν τον τρόπο. Την περίοδο που ο Θεός σώζει τους ανθρώπους, όταν εκφράζει λόγια για να φροντίσει τους ανθρώπους, αφήνει τους ανθρώπους να κάνουν λάθη, να πάρουν το λάθος μονοπάτι, και τους επιτρέπει να επαναστατήσουν εναντίον Του και να κάνουν ανόητα πράγματα. Αλλά μέσα από τα λόγια Του και κάποιες από τις μεθόδους εργασίας Του, ο Θεός αφήνει σταδιακά τους ανθρώπους να καταλάβουν ποιες είναι οι απαιτήσεις Του, ποια είναι η αλήθεια, και τι είναι σωστό και τι λάθος, για παράδειγμα μέσω του κλαδέματος, της συμμόρφωσης και της πειθαρχίας, καθώς και μέσω προτροπών. Μερικές φορές, σου δίνει κάποια χάρη, σε συγκινεί εσωτερικά ή σου δίνει κάποια φώτιση και διαφώτιση, ώστε να γνωρίζεις τι είναι σωστό και τι είναι λάθος, ποιες είναι πραγματικά οι απαιτήσεις του Θεού, ποια θέση πρέπει να πάρουν οι άνθρωποι, και τι θα πρέπει να κάνουν πράξη. Καθώς σε κάνει να καταλάβεις, σου δίνει και μια επιλογή. Αν πεις: «Θα είμαι επαναστατικός, θα είμαι ισχυρογνώμων, δεν θέλω να διαλέξω το σωστό, δεν θέλω να είμαι αφοσιωμένος, θέλω μόνο να ενεργώ με αυτόν τον τρόπο!», τότε στο τέλος είσαι εσύ υπεύθυνος για τον προορισμό και την έκβασή σου. Πρέπει να αναλάβεις την ευθύνη των πράξεών σου και να πληρώσεις το τίμημα. Ο Θεός δεν κάνει τίποτε από αυτήν την άποψη. Ο Θεός είναι αμερόληπτος και δίκαιος. Είτε ενεργείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του και είσαι άνθρωπος που υποτάσσεται στον Θεό, είτε, αντιθέτως, δεν ενεργείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του και δεν είσαι άνθρωπος που υποτάσσεται στον Θεό, τότε, και στις δύο περιπτώσεις, ο Θεός έχει καθορίσει πολύ πριν τον προορισμό σου, όποιος κι αν θα είναι αυτός. Ο Θεός δεν χρειάζεται να κάνει κάτι παραπάνω. Δεν σημαίνει αυτό ότι αν δεν ενεργείς σήμερα σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, θα σε πειθαρχήσει, θα σε συμμορφώσει ή θα σε τιμωρήσει, φέρνοντας επάνω σου καταστροφές. Ο Θεός δεν εργάζεται έτσι. Ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να υποταχθούν απλώς και μόνο για να μπορέσουν να κατανοήσουν την αλήθεια σχετικά με την υποταγή. Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο «καταναγκασμού». Ο Θεός δεν αναγκάζει τους ανθρώπους να υποταχθούν ή να κάνουν πράξη αυτήν την πτυχή της αλήθειας. Επομένως, όσον αφορά την οδό του Θεού, είτε ενορχηστρώνει τους ανθρώπους, κυβερνά τη μοίρα τους, τους καθοδηγεί είτε τους παρέχει την αλήθεια, αυτές οι ενέργειες δεν βασίζονται στον καταναγκασμό ούτε αποτελούν αναγκαιότητα. Αν ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, σταδιακά θα κατανοείς την αλήθεια ολοένα και περισσότερο, και η κατάστασή σου ενώπιον του Θεού θα συνεχίσει να βελτιώνεται. Θα διατηρείς καλή κατάσταση, κι ο Θεός θα σε διαφωτίζει σε πτυχές της καθημερινής ζωής που δεν κατανοείς. Ωστόσο, αν δεν κάνεις πράξη την αλήθεια, αν δεν υποτάσσεσαι στον Θεό, κι αν δεν είσαι πρόθυμος να επιδιώκεις την αλήθεια, αυτά που θα κερδίσεις θα είναι πολύ περιορισμένα. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά μεταξύ αυτών των δύο. Ο Θεός δεν δείχνει μεροληψία. Είναι αμερόληπτος απέναντι σε όλους. Ορισμένοι λένε: «Δεν θα το έκανα πράξη αν ο Θεός απλώς με ανάγκαζε;» Ο Θεός δεν αναγκάζει τους ανθρώπους. Αυτό το κάνει ο Σατανάς. Ο Θεός δεν εργάζεται με αυτόν τον τρόπο. Αν μπορείς να υποταχθείς στον Θεό μόνο όταν αναγκάζεσαι, τότε τι είσαι; Υποτάσσεσαι πραγματικά στον Θεό; Δεν είναι αυτό το είδος υποταγής που επιθυμεί ο Θεός. Η υποταγή για την οποία μιλάει ο Θεός είναι εκείνη στην οποία ένας άνθρωπος, με βάση την κατανόηση της αλήθειας, κάνει πρόθυμα πράξη τα λόγια του Θεού με συνείδηση και λογική. Αυτό είναι το πραγματικό νόημα της υποταγής. Δεν εμπεριέχει καταναγκασμό, περιορισμό, απειλές ή οποιαδήποτε μορφή δέσμευσης ή ελέγχου. Επομένως, όταν νιώθεις ότι σε δεσμεύει ή σε περιορίζει πολύ ένα ζήτημα, σίγουρα αυτό δεν είναι έργο του Θεού. Από μία άποψη, μπορεί να πηγάζει από ανθρώπινες σκέψεις ή από μια στρεβλή κατανόηση κι από περιορισμούς που επιβάλλει κάποιος στον εαυτό του. Από μια άλλη άποψη, θα μπορούσε να είναι κάποιος άλλος που προσπαθεί να σε περιορίσει, χρησιμοποιώντας κανονισμούς ή ένα επιχείρημα ή μια θεωρία που ακούγονται σωστά, με αποτέλεσμα να αναπτύξεις κάποιες στρεβλώσεις στη σκέψη σου. Αυτό υποδηλώνει πρόβλημα στην κατανόησή σου. Αν νιώθεις ότι υποτάσσεσαι με προθυμία και χαρά στον Θεό, αυτό προέρχεται από το έργο του Αγίου Πνεύματος και από την αυθεντική ανθρώπινη φύση, από τη συνείδηση και τη λογική.

Στον οίκο του Θεού, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που δεν υποτάσσονται στην αλήθεια, δεν υποτάσσονται στις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού, ούτε στις ρυθμίσεις της εκκλησίας. Πώς το χειρίζεται αυτό ο οίκος του Θεού; Χρησιμοποιούνται μέθοδοι καταναγκαστικής εκτέλεσης για να λυθεί αυτό το θέμα; Για παράδειγμα, αν ένας επικεφαλής δεν κάνει πραγματικό έργο, δεν εργάζεται σύμφωνα με τις εργασιακές ρυθμίσεις, και δεν κάνει πράξη την αλήθεια, ή δεν μπορεί να κάνει πραγματικό έργο, πώς το χειρίζεται ο οίκος του Θεού; (Ο οίκος του Θεού τον αντικαθιστά.) Αντικαθίσταται άμεσα. Αποβάλλεται, όμως; (Όχι.) Όσοι δεν έχουν διαπράξει κακό δεν αποβάλλονται. Όσον αφορά τους συνηθισμένους αδελφούς και αδελφές, αν τους ανατεθεί να εκτελέσουν ένα συγκεκριμένο καθήκον κι εκείνοι αρνηθούν, αυτό θεωρείται μη υποταγή; Αν δεν πάνε, θα βρεθεί κάποιος άλλος. Θα εξαναγκαστεί κανείς να εκτελέσει ένα καθήκον; (Όχι.) Δεν υπάρχει καταναγκασμός. Αν, μέσω της συναναστροφής πάνω στην αλήθεια, είναι πρόθυμοι να την αποδεχθούν και να υποταχθούν, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Αυτό δεν θεωρείται καταναγκασμός. Τους ανατίθεται να εκτελέσουν αυτό το καθήκον υπό την προϋπόθεση ότι οι ίδιοι συναινούν και είναι πρόθυμοι. Για παράδειγμα, σε κάποιους αρέσει η μαγειρική, αλλά τους αναθέτουν το καθάρισμα, κι εκείνοι λένε: «Αν μου ζητηθεί να καθαρίσω, θα καθαρίσω. Θα υποταχθώ στις ρυθμίσεις του οίκου του Θεού». Υπάρχει κάποιος καταναγκασμός εδώ; Εξαναγκάζεται κάποιος ενάντια στη θέλησή του; (Όχι.) Αυτό ρυθμίζεται με τη δική τους προθυμία και υποταγή, χωρίς να μπαίνει κανείς σε δύσκολη θέση ή να εξαναγκάζεται κάποιος να φέρει σε πέρας κάτι. Μπορεί, επίσης, να υπάρχουν περιπτώσεις όπου, για ένα συγκεκριμένο καθήκον, δεν μπορεί να βρεθεί κανείς προσωρινά, και σου ανατίθεται να συμπληρώσεις το κενό για ένα διάστημα. Εσύ προσωπικά μπορεί να μην είσαι πρόθυμος, αλλά είναι απαραίτητο για το έργο. Αυτή είναι ειδική περίπτωση. Είσαι μέλος του οίκου του Θεού, τρως από το φαγητό του οίκου του Θεού κι εκτελείς τα καθήκοντά σου εκεί. Αφού παραδέχεσαι ότι είσαι κάποιος που πιστεύει στον Θεό και Τον ακολουθεί, δεν μπορείς να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα σου όσον αφορά αυτό το ασήμαντο ζήτημα; Στην πραγματικότητα, αυτό δεν θεωρείται καν υποταγή ή ταλαιπωρία. Είναι μόνο προσωρινό. Δεν σου ζητείται να εκτελείς μακροπρόθεσμα αυτό το καθήκον. Κάποιοι παραπονιούνται ότι το έργο που τους ζητείται να κάνουν είναι βρόμικο και κουραστικό, και δεν είναι πρόθυμοι να το κάνουν. Αν το αναφέρουν, θα πρέπει να τους ανατεθεί άμεσα κάτι άλλο. Ωστόσο, αν απλώς το εκφράζουν στα λόγια αλλά στην πραγματικότητα είναι πρόθυμοι να υποταχθούν και να υποφέρουν, τότε θα πρέπει να συνεχίσουν να εκτελούν το καθήκον τους. Είναι σωστή αυτή η προσέγγιση; (Ναι.) Είναι σωστή αυτή η αρχή; (Ναι.) Ο οίκος του Θεού σε καμία απολύτως περίπτωση δεν εξαναγκάζει τους ανθρώπους παρά τη θέλησή τους. Μια άλλη περίπτωση είναι όταν κάποιοι άνθρωποι τεμπελιάζουν, είναι ανεύθυνοι και δεν δείχνουν αφοσίωση, όποιο καθήκον κι αν εκτελούν. Μερικές φορές, φτάνουν ακόμη και στο σημείο να κάνουν κακά πράγματα στα κρυφά. Όταν δεν εκτελούν καλά το καθήκον τους, βρίσκουν δικαιολογίες και ισχυρίζονται ότι το καθήκον δεν είναι κατάλληλο γι’ αυτούς, ότι δεν είναι το δυνατό τους σημείο, ή ότι δεν καταλαβαίνουν το σχετικό πεδίο. Αλλά στην πραγματικότητα, όλοι βλέπουν ξεκάθαρα ότι δεν είναι αυτοί οι λόγοι που δεν αποδίδουν. Πώς πρέπει να χειριστούν αυτούς τους ανθρώπους; Αν ζητήσουν να εκτελέσουν ένα καθήκον αλλού, θα πρέπει να γίνει δεκτό αυτό; (Όχι.) Τότε, τι θα πρέπει να γίνει; Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι κατάλληλοι να εκτελούν καθήκοντα. Το κάνουν απρόθυμα και χωρίς την κατάλληλη στάση, οπότε θα πρέπει να απομακρύνονται. Υπάρχει άλλο ένα είδος ανθρώπου που παρουσιάζει δυσκολίες κι αντιστέκεται μόλις του ζητηθεί να εκτελέσει ένα καθήκον. Είναι εξαιρετικά απρόθυμος και διστακτικός, και μετά βίας καταφέρνει να καταπιέσει τη δυσαρέσκειά του, ενώ σκέφτεται: «Απλώς θα κρατήσω εδώ χαμηλό προφίλ και θα τα βγάλω πέρα για μερικά χρόνια. Ποιος ξέρει πού θα καταλήξω μετά!» Άνθρωποι με τέτοιες προθέσεις δεν θα πρέπει να επιτρέπεται να εκτελούν καθήκοντα, ακόμη και αν θέλουν να εκτελέσουν άλλα καθήκοντα. Τέτοιες περιπτώσεις θα πρέπει να αντιμετωπίζονται δυναμικά. Γιατί αυτό; Επειδή διακρίνεται η ουσία τους· εκείνοι που τους καταλαβαίνουν λένε ότι είναι δύσπιστοι και οι άνθρωποι που βρίσκονται γύρω τους λένε, επίσης, ότι δεν είναι κατάλληλοι να εκτελούν καθήκοντα. Τέτοιοι άνθρωποι είναι δύσπιστοι και θα πρέπει να εκκαθαρίζονται. Διαφορετικά, μπορούν μόνο να προκαλέσουν αναστατώσεις, να διαπράξουν παραπτώματα και να βλάψουν τον εκλεκτό λαό του Θεού μέσα στην εκκλησία, κάτι που είναι απολύτως απαράδεκτο. Τέτοιες περιπτώσεις θα πρέπει να αντιμετωπίζονται σύμφωνα με τις αρχές για το πώς να φερόμαστε σε εκείνους που εκτελούν καθήκοντα στην εκκλησία. Η απροθυμία τους δεν παίζει ρόλο. Είναι αυτό καταναγκασμός; Δεν είναι καταναγκασμός. Έτσι ενεργεί κανείς σύμφωνα με τις αρχές, υποστηρίζει τα συμφέροντα και το έργο του οίκου του Θεού. Ο στόχος είναι να εκκαθαριστούν οι δύσπιστοι κι όσοι βρίσκονται εκεί απλώς και μόνο για να παρασιτούν στον οίκο του Θεού. Αν θέλεις να παρασιτείς, να το κάνεις κάπου αλλού, όχι εδώ. Ο οίκος του Θεού δεν είναι οίκος ευγηρίας, δεν συντηρεί αργόσχολους. Κατανοητό;

Υπάρχουν κάποιοι αντίχριστοι που κρύβονται πολύ καλά. Απλώς χαμογελούν χωρίς να μιλάνε όταν βλέπουν κάτι, παραμένουν σιωπηλοί σε πολλά ζητήματα, παριστάνουν τους βαθυστόχαστους και δεν εκφράζουν καμία θέση. Όταν έρχεσαι για πρώτη φορά σε επαφή μαζί τους, δεν είναι εύκολο να τους διακρίνεις. Μπορεί ακόμη και να πιστέψεις ότι είναι σπουδαίοι κι αξιόλογοι. Πώς διακρίνεις τέτοιους αντίχριστους; Πρέπει να δώσεις μεγάλη προσοχή και να παρατηρήσεις τι τους αρέσει πραγματικά, σε τι εστιάζουν, τι τους ενδιαφέρει και με ποιον αλληλεπιδρούν. Παρατηρώντας αυτές τις πτυχές, μπορείς να τους καταλάβεις κάπως. Επιπλέον, υπάρχει ένα πράγμα που θα πρέπει όλοι σας να γνωρίζετε. Ανεξάρτητα από το επίπεδο ενός επικεφαλής ή ενός εργάτη, αν τον λατρεύετε επειδή κατανοεί ένα μέρος της αλήθειας και επειδή έχει μερικά χαρίσματα, και πιστεύετε ότι κατέχει την πραγματικότητα της αλήθειας και μπορεί να σας βοηθήσει, και αν τον τιμάτε και βασίζεστε σε αυτόν στα πάντα, και μέσω αυτού, προσπαθείτε να επιτύχετε τη σωτηρία, τότε αυτό είναι ανοησία και άγνοια εκ μέρους σας. Στο τέλος, όλα θα καταλήξουν στο κενό, επειδή η αφετηρία σας είναι εκ προοιμίου λανθασμένη. Όσες αλήθειες κι αν κατανοήσει κάποιος, κανείς δεν μπορεί να σταθεί στη θέση του Χριστού, και όσο προικισμένος κι αν είναι κάποιος, αυτό δεν σημαίνει ότι κατέχει την αλήθεια —έτσι, όσοι λατρεύουν, τιμούν και ακολουθούν ανθρώπους, τελικά όλοι θα αποκλειστούν και θα καταδικαστούν. Οι πιστοί στον Θεό μπορούν μόνο να τιμούν και να ακολουθούν τον Θεό. Οι επικεφαλής και οι εργάτες, όποιο κι αν είναι το αξίωμά τους, εξακολουθούν να είναι απλοί άνθρωποι. Αν τους βλέπεις ως άμεσους ανώτερούς σου, αν νιώθεις ότι είναι ανώτεροι από σένα, ότι είναι ικανότεροι από σένα και ότι θα πρέπει να σε καθοδηγούν, ότι είναι απ’ όλες τις απόψεις μια κλάση πάνω από τον οποιονδήποτε άλλον, τότε έχεις άδικο —πλανάσαι πλάνην οικτράν. Και ποιες συνέπειες θα σου επιφέρει αυτή η πλάνη; Θα σε οδηγήσει να μετράς ασυναίσθητα τους επικεφαλής σου με προδιαγραφές που δεν συνάδουν με την πραγματικότητα, και να μην είσαι σε θέση να χειρίζεσαι σωστά τα προβλήματα και τις ελλείψεις τους. Ταυτόχρονα, χωρίς να το γνωρίζεις, θα σε ελκύει επίσης τόσο πολύ ο αέρας τους, τα χαρίσματά τους και τα ταλέντα τους, που μέχρι να πεις κύμινο, τους λατρεύεις και είναι ο Θεός σου. Αυτό το μονοπάτι, από όταν αρχίζουν να γίνονται πρότυπό σου, το αντικείμενο λατρείας σου, μέχρι που γίνεσαι ακόλουθός τους, θα σε οδηγήσει ασυναίσθητα μακριά από τον Θεό. Κι ακόμα και καθώς απομακρύνεσαι σταδιακά από τον Θεό, θα εξακολουθείς να πιστεύεις ότι Τον ακολουθείς, ότι είσαι στον οίκο Του, ότι βρίσκεσαι υπό την παρουσία Του, ενώ στην πραγματικότητα, θα έχεις παρασυρθεί από τα τσιράκια του Σατανά, από τους αντίχριστους. Δεν θα το καταλάβεις καν. Αυτή είναι μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση. Η επίλυση αυτού του προβλήματος απαιτεί, αφενός, την ικανότητα διάκρισης της φύσης και ουσίας των αντίχριστων, καθώς και την ικανότητα διάκρισης του άσχημου προσώπου του μίσους των αντίχριστων για την αλήθεια και της εναντίωσής τους στον Θεό· απαιτεί, επίσης, εξοικείωση με τις συνήθεις τεχνικές που χρησιμοποιούν οι αντίχριστοι για να παραπλανούν και να παγιδεύουν τους ανθρώπους, καθώς και με τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν. Αφετέρου, πρέπει να επιδιώκετε να γνωρίσετε τη διάθεση και την ουσία του Θεού. Πρέπει να σας γίνει σαφές ότι μόνο ο Χριστός είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή, ότι η λατρεία οποιουδήποτε ατόμου θα σας επιφέρει καταστροφή και δυστυχία. Πρέπει να είστε βέβαιοι ότι μόνο ο Χριστός μπορεί να σώσει τους ανθρώπους, και πρέπει να ακολουθείτε και να υπακούτε τον Χριστό με απόλυτη πίστη. Αυτό και μόνο είναι το ορθό μονοπάτι της ανθρώπινης ύπαρξης. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Όμως, έχω τους λόγους μου να λατρεύω επικεφαλής —μέσα μου, λατρεύω φυσικά οποιονδήποτε είναι ταλαντούχος. Λατρεύω κάθε επικεφαλής που συμφωνεί με τις αντιλήψεις μου». Γιατί επιμένεις να λατρεύεις τον άνθρωπο, ενώ πιστεύεις στον Θεό; Σε τελική ανάλυση, ποιος θα σε σώσει; Ποιος είναι Αυτός που σ’ αγαπά αληθινά και σε προστατεύει; Όντως δεν το βλέπεις; Αν πιστεύεις στον Θεό και ακολουθείς τον Θεό, θα πρέπει να δίνεις προσοχή στον λόγο Του, και αν κάποιος μιλά και δρα σωστά, και αυτό ανταποκρίνεται στις αρχές της αλήθειας, δεν είναι απλώς θέμα υποταγής από πλευράς σου στην αλήθεια; Γιατί είσαι τόσο ποταπός; Γιατί επιμένεις να βρεις κάποιον που λατρεύεις για να ακολουθήσεις; Γιατί σου αρέσει να είσαι σκλάβος του Σατανά; Γιατί να μην είσαι, αντ’ αυτού, υπηρέτης της αλήθειας; Από αυτό φαίνεται αν κάποιος έχει σύνεση και αξιοπρέπεια. Θα πρέπει να ξεκινήσεις από τον εαυτό σου. Να εφοδιαστείς με κάθε λογής αλήθειες, να είσαι σε θέση να αναγνωρίζεις τους διάφορους τρόπους με τους οποίους εκδηλώνονται διαφορετικά ζητήματα και διαφορετικοί άνθρωποι, να γνωρίζεις ποια είναι η φύση της συμπεριφοράς διαφόρων ανθρώπων και τι διαθέσεις εκφράζουν, να μάθεις να ξεχωρίζεις τις ουσίες ανθρώπων διαφόρων ειδών, να ξεκαθαρίσεις τι είδους άνθρωποι βρίσκονται γύρω σου, τι είδους άνθρωπος είσαι εσύ και τι είδους άνθρωπος είναι ο επικεφαλής σου. Μόλις τα δεις όλα αυτά ξεκάθαρα, θα είσαι ικανός να προσεγγίζεις τους ανθρώπους με τον σωστό τρόπο, σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αν είναι αδελφοί και αδελφές, θα τους φέρεσαι με αγάπη. Αν δεν είναι αδελφοί και αδελφές αλλά κακοί άνθρωποι, αντίχριστοι ή δύσπιστοι, θα διατηρήσεις την απόστασή σου και θα τους εγκαταλείψεις. Κι αν είναι άνθρωποι που κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα, παρόλο που μπορεί να τους θαυμάζεις, δεν θα τους λατρεύεις. Κανείς δεν μπορεί να πάρει τη θέση του Χριστού. Μόνο ο Χριστός είναι ο πρακτικός Θεός. Μόνο ο Χριστός μπορεί να σώσει τους ανθρώπους, και μόνο αν ακολουθείς τον Χριστό μπορείς να αποκτήσεις την αλήθεια και τη ζωή. Αν μπορείς να δεις ξεκάθαρα αυτά τα πράγματα, τότε έχεις ανάστημα και κατά πάσα πιθανότητα δεν θα παραπλανηθείς από τους αντίχριστους, ούτε χρειάζεται να φοβάσαι μήπως παραπλανηθείς από αυτούς.

Μερικοί άνθρωποι ανησυχούν όταν βλέπουν να αποκαλύπτονται και να αποκλείονται κάποιοι αντίχριστοι, και λένε: «Παρόλο που οι αντίχριστοι δεν φαίνονται κακοί άνθρωποι εκ πρώτης όψεως, γιατί όταν διακρίνουμε τα πράγματα που κάνουν, αποκαλύπτεται ότι είναι τόσο κακοί; Φαίνεται ότι οι αντίχριστοι είναι όντως πολύ πανούργοι. Αλλά εγώ έχω χαμηλό επίπεδο, κι αν συναντήσω ξανά αντίχριστους, φοβάμαι ότι δεν θα μπορέσω να τους διακρίνω. Πώς να προφυλαχτώ από τους αντίχριστους;» Ακόμη κι αν έχεις χαμηλό επίπεδο, δεν χρειάζεται να ανησυχείς συνεχώς μήπως παραπλανηθείς ή να σκέφτεσαι διαρκώς πώς να προφυλαχτείς από αυτούς. Απλώς πρέπει να εστιάζεις στην κατανόηση της αλήθειας, να διαβάζεις περισσότερα από τα λόγια του Θεού, κι όταν έχεις χρόνο, να συλλογίζεσαι σοβαρά τις κακές πράξεις που διαπράττουν οι αντίχριστοι και να αναρωτιέσαι: «Πού έγκειται το κακό στις πράξεις τους; Τι τους οδήγησε να διαπράξουν τέτοιο κακό; Μπορούν οι συνηθισμένοι άνθρωποι να διαπράξουν τέτοιο κακό; Πώς τους διακρίνουν αυτοί που κατανοούν την αλήθεια; Πώς τους διακρίνω εγώ;» Μόλις δεις ξεκάθαρα την ουσία των ανθρώπων μέσω των λόγων του Θεού, θα καταλάβεις τα πάντα. Όσο σκέφτεσαι διαρκώς αυτά τα πράγματα, θα μάθεις ασυνείδητα να διακρίνεις, και με φυσικό τρόπο, θα είσαι σε θέση να διακρίνεις όταν έρθεις ξανά αντιμέτωπος με αντίχριστους που προσπαθούν να παραπλανήσουν τους άλλους. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να ζήσεις πολλές εμπειρίες. Δεν είναι κάτι που μπορείς να μάθεις μόνο και μόνο ακούγοντας περισσότερα κηρύγματα. Είναι όπως αποκτάς εμπειρία στην κοινωνία αφού σε έχουν εκμεταλλευτεί πάρα πολύ ή αφού έχεις υποστεί πάρα πολλές απώλειες. «Μαθαίνεις από τα λάθη σου». Είναι το ίδιο πράγμα. Στην πίστη μας στον Θεό, το κυριότερο είναι να κατανοούμε την αλήθεια. Όση περισσότερη αλήθεια κατανοείς, τόσο περισσότερα πράγματα θα διακρίνεις. Αν δεν κατανοείς καμία αλήθεια, τι να την κάνεις τη γνώση· είναι άχρηστη. Μόνο με τη γνώση, δεν μπορείς να διακρίνεις τίποτα. Οι απόψεις σου είναι οι ίδιες με των ανθρώπων της κοσμικής ζωής, κι ό,τι σχολιάζεις θα είναι ασυναρτησίες και πλάνες. Μην ανησυχείς αν δεν μπορείς να διακρίνεις αυτήν τη στιγμή κάποιους ανθρώπους. Μόλις κατανοήσεις την αλήθεια, θα αποκτήσεις αβίαστα διάκριση. Προς το παρόν, απλώς εστίασε στο να κάνεις καλά το καθήκον σου, να τρως και να πίνεις περισσότερα από τα λόγια του Θεού, και να συλλογίζεσαι περισσότερο την αλήθεια. Όταν έρθει η μέρα που θα κατανοείς την αλήθεια, θα είσαι σε θέση να διακρίνεις τους ανθρώπους. Παρατηρώντας και μόνο τη συμπεριφορά κάποιου, θα ξέρεις βαθιά μέσα σου τι του συμβαίνει. Ακούγοντας και μόνο κάποιον να αναφέρει ένα ζήτημα, θα μπορείς να διακρίνεις την ουσία του ζητήματος. Κι ακούγοντας απλώς τις σκέψεις και τις απόψεις κάποιου, θα γνωρίζεις το ανάστημά του. Χωρίς πολλή προσπάθεια, θα μπορείς να καταλάβεις τα πάντα για οποιοδήποτε ζήτημα ή άτομο. Αυτό είναι το αποτέλεσμα όταν κατανοείς την αλήθεια. Ωστόσο, αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια, αλλά αντιθέτως βασίζεσαι στη φαντασία σου για να αξιολογείς τους ανθρώπους, τους λατρεύεις, εξαρτάσαι από αυτούς και τους κολακεύεις στα τυφλά, κι αν δεν ακολουθείς το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα; Οποιοσδήποτε θα μπορούσε να σε παραπλανήσει. Δεν θα μπορείς να διακρίνεις κανέναν, ούτε καν τον πιο εμφανή αντίχριστο. Θα σε περνούν για κορόιδο, κι εσύ θα εξακολουθείς να τους θαυμάζεις για την ικανότητά τους και θα περιστρέφεσαι γύρω τους κάθε μέρα. Τότε, είσαι πραγματικά μπερδεμένος, και μπορεί σίγουρα να πει κανείς ότι πιστεύεις σε έναν ασαφή Θεό, όχι στον πρακτικό Θεό, και σε καμία περίπτωση δεν είσαι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια.

Κάποιοι άνθρωποι, ακόμη κι αφού ακούσουν αρκετά κηρύγματα για τη διάκριση των αντίχριστων, εξακολουθούν να μην μπορούν να τους διακρίνουν. Κατανοούν μόνο κάποιες μεθόδους διάκρισης, αλλά τους λείπει η πρακτική εμπειρία. Όταν αντιμετωπίζουν στην πράξη τις κακές πράξεις των αντίχριστων, αποτυγχάνουν και πάλι να τους διακρίνουν. Παρόλο που δεν μπορούν να διακρίνουν τους αντίχριστους αφού ακούσουν κηρύγματα, συγκρίνουν τον εαυτό τους με όσα άκουσαν κι αρχίζουν ολοένα και περισσότερο να πιστεύουν ότι είναι σαν τους αντίχριστους. Τελικά, καταλήγουν να πιστεύουν ότι είναι κι εκείνοι αντίχριστοι. Μια χαρά είναι αυτού του είδους η διάκριση. Γνωρίζουν απολύτως τις λεπτομέρειες για τη διάκριση των αντίχριστων, αλλά τους λείπουν απλώς οι αρχές για να κρίνουν. Αυτό δεν είναι μεγάλο πρόβλημα. Δείχνει ότι τα κηρύγματα που άκουσαν είχαν αποτέλεσμα. Παρόλο που δεν έχουν διακρίνει τους πραγματικούς αντίχριστους, έχουν διακρίνει τον εαυτό τους, που είναι επίσης καλό πράγμα. Πρώτα σώζουν τον εαυτό τους, κι αποφεύγουν να γίνουν αντίχριστοι. Αυτό είναι ένα ωφέλιμο αποτέλεσμα των κηρυγμάτων που άκουσαν για την έκθεση των αντίχριστων. Δεν είναι απλό να μπορεί να διακρίνει κανείς τον εαυτό του ως αντίχριστο. Μια τέτοια διάκριση προϋποθέτει λεπτομερή παρατήρηση, και πιστεύω ότι αυτό δείχνει ήδη ότι έχει κανείς ικανότητα διάκρισης. Είναι καλό πράγμα να διακρίνει τώρα τον εαυτό του. Δεν είναι πολύ αργά να το κάνει. Αν είχες διαπράξει το κακό ή είχες προκαλέσει καταστροφές και είχες κατόπιν χαρακτηριστεί αντίχριστος, θα ήταν πολύ αργά. Αν μπορείς να διακρίνεις τώρα, σημαίνει, στη χειρότερη περίπτωση, ότι επιδεικνύεις παρόμοια χαρακτηριστικά με εκείνα των αντίχριστων, ότι βαδίζεις στο μονοπάτι των αντίχριστων, κι ότι έχεις επιλέξει το λάθος μονοπάτι. Αυτή είναι η έκταση της κρίσης σου τη δεδομένη στιγμή. Υπάρχει ακόμη χρόνος να αλλάξεις πορεία, αλλά είναι επικίνδυνο αν επιλέξεις να μην το κάνεις. Έχουμε συναναστραφεί πολλές φορές πάνω στο θέμα της διάκρισης των αντίχριστων, και έως τώρα κάποιοι άνθρωποι έχουν πραγματικά διακριτική ικανότητα. Μπορούν να αναγνωρίσουν τις διαθέσεις αντίχριστου που αποκαλύπτουν οι ίδιοι, κι αυτό το αποτέλεσμα αποδεικνύει ότι έχουν αποκτήσει ικανότητα διάκρισης. Αν μπορούν να ξεχωρίσουν περαιτέρω ποιοι κατέχουν τη φύση-ουσία των αντίχριστων και ποιοι έχουν απλώς διαθέσεις αντίχριστου, τότε θα έχουν κατακτήσει απολύτως την ικανότητα διάκρισης. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να επιτευχθεί σύντομα, οπότε δεν υπάρχει λόγος για βιασύνη. Αν οι άνθρωποι μπορούν να διακρίνουν τις δικές τους διαθέσεις αντίχριστου, να αναγνωρίσουν αν βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων, και να κατανοήσουν ποια είναι η φύση-ουσία των αντίχριστων, τότε έχουν ήδη μάθει πώς να διακρίνουν τους αντίχριστους. Η ικανότητα να διακρίνει κανείς τους αντίχριστους δεν έχει να κάνει με το πόσα χρόνια πιστεύει στον Θεό, αλλά με το κατά πόσο πασχίζει για την αλήθεια και την κατανοεί. Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια κι έχουν ακούσει πολυάριθμα κηρύγματα για την έκθεση των αντίχριστων, αλλά οι διαθέσεις και εκδηλώσεις αντίχριστου που έχουν δεν έχουν αλλάξει καθόλου. Όπως κι αν συναναστρέφομαι πάνω στην αλήθεια, παραμένουν ανίδεοι. Μπορεί να ταυτίζονται προς στιγμή με το περιεχόμενο της συναναστροφής, αλλά όταν έρχεται η ώρα να αναλάβουν δράση ή να κάνουν τα καθήκοντά τους, επιστρέφουν στις παλιές τους συνήθειες. Δεν είναι αυτό προβληματικό κι επικίνδυνο γι’ αυτούς τους ανθρώπους; Είναι πολύ επικίνδυνο! Όπως κι αν συναναστρέφομαι, όσο κι αν κατακρίνουν τον εαυτό τους ή στενοχωριούνται όταν Με ακούν, δεν αλλάζουν καθόλου στη συνέχεια. Δεν αναλογίζονται γιατί πάντοτε προωθούν και καλλιεργούν ανθρώπους που κολακεύουν και καλοπιάνουν τους άλλους, ούτε αναλογίζονται γιατί δεν φέρονται στους άλλους με βάση τις αρχές, αλλά σύμφωνα με τα δικά τους καπρίτσια. Δεν τους αηδιάζουν οι άνθρωποι που συμπαθούν, ακόμη κι αν είναι μοχθηροί ή κακοί, και συνεχίζουν να τους προωθούν και να τους χρησιμοποιούν. Κι ακόμη περισσότερο δεν αναλογίζονται γιατί δεν επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια κι έχουν μπει στο μονοπάτι των αντίχριστων. Είναι επικίνδυνο να έχει διαπράξει κανείς τόσο κακό χωρίς καμία πραγματική αυτοκριτική ή αλλαγή. Στις πρόσφατες συναθροίσεις, η συναναστροφή σχετιζόταν με την έκθεση των διαθέσεων και της ουσίας των αντίχριστων. Η διάθεση των αντίχριστων είναι πιο κρυφή και μοχθηρή από τις διεφθαρμένες διαθέσεις που παρατηρούνται συνήθως. Οι αντίχριστοι αποστρέφονται την αλήθεια, μισούν την αλήθεια, και δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να αποδεχθούν την αλήθεια ή την κρίση και την παίδευση του Θεού. Ποια είναι τότε η έκβαση, το τέλος των αντίχριστων; Είναι βέβαιο ότι θα αποκλειστούν. Πώς χαρακτηρίζει ο Θεός τους αντίχριστους; Ως ανθρώπους που μισούν την αλήθεια και εναντιώνονται στον Θεό. Είναι εχθροί του Θεού! Εναντιώνονται στην αλήθεια και μισούν τον Θεό και όλα τα θετικά πράγματα, αλλά αυτό δεν οφείλεται στη στιγμιαία αδυναμία ή ανοησία που συναντάμε στους συνηθισμένους ανθρώπους, ούτε αποκαλύπτει λανθασμένες σκέψεις και απόψεις που προκύπτουν από μια στρεβλή κατανόηση τη δεδομένη στιγμή. Δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι είναι αντίχριστοι, οι εχθροί του Θεού, που μισούν όλα τα θετικά πράγματα και όλη την αλήθεια. Είναι χαρακτήρες που μισούν τον Θεό και εναντιώνονται σε Αυτόν. Πώς βλέπει ο Θεός τέτοιους χαρακτήρες; Ο Θεός δεν τους σώζει! Αυτοί οι άνθρωποι απεχθάνονται και μισούν την αλήθεια, έχουν τη φύση-ουσία των αντίχριστων. Το καταλαβαίνετε αυτό; Αυτό που εκτίθεται εδώ είναι η μοχθηρία, η κακία και το μίσος για την αλήθεια. Είναι οι πιο σοβαρές σατανικές διαθέσεις μεταξύ των διεφθαρμένων διαθέσεων, αντιπροσωπεύουν τα πιο τυπικά και ουσιώδη χαρακτηριστικά του Σατανά, όχι τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτονται από το συνηθισμένο διεφθαρμένο ανθρώπινο είδος. Οι αντίχριστοι είναι εχθρική δύναμη απέναντι στον Θεό. Μπορούν να αναστατώνουν και να ελέγχουν την εκκλησία, κι έχουν την ικανότητα να αποδομούν και να διαταράσσουν το έργο διαχείρισης του Θεού. Αυτό δεν μπορούν να το κάνουν οι συνηθισμένοι άνθρωποι με διεφθαρμένες διαθέσεις. Μόνο οι αντίχριστοι είναι ικανοί για τέτοιες πράξεις. Μην υποτιμάτε αυτό το ζήτημα.

Όλοι οι κακοί άνθρωποι έχουν μοχθηρές διαθέσεις. Κάποια μοχθηρία εκφράζεται μέσω των κακόβουλων διαθέσεων, όπως όταν κάποιος εκφοβίζει συχνά άδολους ανθρώπους και τους σατιρίζει ή τους σαρκάζει, τους κάνει μονίμως περίγελο και τους εκμεταλλεύεται. Οι κακοί άνθρωποι υποκλίνονται και προσκυνούν με σεβασμό όταν βλέπουν έναν άλλο κακό άνθρωπο, αλλά όταν βλέπουν έναν αδύναμο άνθρωπο, τον ποδοπατούν και του κάνουν τον καμπόσο. Αυτοί είναι εξαιρετικά κακόβουλοι και μοχθηροί άνθρωποι. Όποιος εκφοβίζει ή καταπιέζει χριστιανούς είναι διάβολος μεταμφιεσμένος σε άνθρωπο. Είναι ένα άψυχο κτήνος, και η μετενσάρκωση ενός διαβόλου. Αν μέσα στο πλήθος των κακών ανθρώπων υπάρχουν και κάποιοι που δεν εκφοβίζουν άδολους ανθρώπους, δεν βασανίζουν χριστιανούς, αλλά εξαπολύουν την οργή τους μόνο σε εκείνους που βλάπτουν το δικό τους συμφέρον, τότε οι άνθρωποι αυτοί θεωρούνται καλοί άνθρωποι ανάμεσα στους άπιστους. Αλλά πού διαφέρει η μοχθηρία των αντίχριστων; Η μοχθηρία των αντίχριστων εκδηλώνεται κυρίως στην ιδιαίτερη τάση τους προς τον ανταγωνισμό. Τολμούν να ανταγωνιστούν τους Ουρανούς, να ανταγωνιστούν τη γη, και να ανταγωνιστούν άλλους ανθρώπους. Όχι μόνο δεν επιτρέπουν στους άλλους να τους εκφοβίσουν, αλλά εκφοβίζουν και τιμωρούν εκείνοι τους άλλους. Καθημερινά, σκέφτονται πώς να τιμωρήσουν τους άλλους. Αν ζηλεύουν ή μισούν κάποιον, δεν θα το ξεχάσουν ποτέ. Με αυτούς τους τρόπους είναι μοχθηροί οι αντίχριστοι. Πού αλλού εκδηλώνεται αυτή η μοχθηρία; Μπορεί να φανεί στον πανούργο τρόπο με τον οποίο ενεργούν, που είναι δύσκολο να τον εντοπίσουν οι άνθρωποι που έχουν λίγο μυαλό, κάποιες γνώσεις και κάποια κοινωνική εμπειρία. Ενεργούν με εξαιρετικά πανούργο τρόπο, κι αυτό φτάνει σε σημείο μοχθηρίας, δεν είναι συνηθισμένη δολιότητα. Μπορούν να παίζουν παρασκηνιακά παιχνίδια και να κάνουν τεχνάσματα, και μάλιστα σε υψηλότερο επίπεδο από τους περισσότερους ανθρώπους. Οι περισσότεροι συνηθισμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να τους συναγωνιστούν και δεν μπορούν να τους αντιμετωπίσουν. Έτσι είναι ο αντίχριστος. Γιατί λέω ότι οι συνηθισμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να τους αντιμετωπίσουν; Επειδή η μοχθηρία τους είναι τόσο ακραία που κατέχουν τεράστια δύναμη να παραπλανούν τους άλλους. Μπορούν να σκεφτούν κάθε λογής τρόπους για να κάνουν τους άλλους να τους λατρεύουν και να τους ακολουθούν. Επίσης, μπορούν να εκμεταλλεύονται όλα τα είδη ανθρώπων για να αναστατώνουν και να καταστρέφουν το έργο της εκκλησίας. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ο οίκος του Θεού συναναστρέφεται επανειλημμένα πάνω σε κάθε είδους εκδήλωση, διάθεση και ουσία των αντίχριστων, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να τους διακρίνουν. Αυτό είναι απαραίτητο. Κάποιοι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν και λένε: «Γιατί συναναστρεφόμαστε συνεχώς για το πώς να διακρίνουμε τους αντίχριστους;» Επειδή όλοι οι αντίχριστοι είναι πολύ ικανοί να παραπλανούν τους άλλους. Μπορούν να παραπλανήσουν πολλούς ανθρώπους, σαν θανατηφόρα πανούκλα που, όταν μεταδίδεται, μπορεί να βλάψει και να σκοτώσει πολλούς με μία μόνο επιδημία. Είναι εξαιρετικά μεταδοτική κι έχει μεγάλη εμβέλεια, ενώ τα ποσοστά μεταδοτικότητας και θνησιμότητας είναι πολύ υψηλά. Δεν είναι αυτές σοβαρές συνέπειες; Αν δεν συναναστραφώ μαζί σας με αυτόν τον τρόπο, μπορείτε να ξεφύγετε από τους αντίχριστους που σας παραπλανούν και σας περιορίζουν; Μπορείτε να στραφείτε πραγματικά στον Θεό και να υποταχθείτε σε Αυτόν; Αυτό είναι πολύ δύσκολο. Όταν οι συνηθισμένοι άνθρωποι αποκαλύπτουν μια αλαζονική διάθεση, στη χειρότερη περίπτωση, οι άλλοι μπορούν να δουν την άσχημη κατάσταση της αλαζονείας τους. Πότε καυχιούνται, πότε καμαρώνουν και κάνουν επίδειξη, και κάποιες φορές τους αρέσει να διατυμπανίζουν τη θέση τους και να κάνουν διάλεξη στους άλλους. Συμβαίνει το ίδιο με τους αντίχριστους; Με την πρώτη ματιά, μπορεί να μη φαίνεται ότι διατυμπανίζουν τη θέση τους ή ότι την αγαπούν, μπορεί να μη φαίνεται ποτέ ότι τους ενδιαφέρει η θέση, αλλά κατά βάθος τη λαχταρούν. Είναι όπως κάποιοι αυτοκράτορες ή λήσταρχοι των άπιστων. Όταν πολεμούν για τη γη τους, υπομένουν κακουχίες μαζί με τους συντρόφους τους και φαίνονται ταπεινοί και χωρίς φιλοδοξίες. Όμως, έχεις δει τις επιθυμίες που κρύβουν βαθιά μέσα στην καρδιά τους; Γιατί μπορούν να υπομένουν τέτοιες κακουχίες; Οι επιθυμίες τους είναι αυτό που τους στηρίζει. Τρέφουν μεγάλη φιλοδοξία μέσα τους, είναι έτοιμοι να υπομείνουν οποιοδήποτε βάσανο ή να αντέξουν κάθε συκοφαντία, διασυρμό, ύβρη και προσβολή, ώστε μια μέρα να μπορέσουν να ανέλθουν στον θρόνο. Δεν είναι πανούργο αυτό; Θα αποκαλύψουν σε κανέναν αυτήν τη φιλοδοξία; (Όχι.) Την αποκρύπτουν και την κρατούν μυστική. Αυτό που φαίνεται με την πρώτη ματιά είναι ένας άνθρωπος που μπορεί να υπομένει ό,τι οι άλλοι δεν μπορούν, που μπορεί να αντέχει αβάστακτες κακουχίες, που φαίνεται πεισματάρης, δεν έχει φιλοδοξίες, είναι προσγειωμένος και καλός με τους ανθρώπους γύρω του. Αλλά μόλις ανέλθουν στον θρόνο κι αποκτήσουν πραγματική δύναμη, σκοτώνουν όλους εκείνους που υπέφεραν και πολέμησαν στο πλευρό τους, για να εδραιώσουν την εξουσία τους και να αποτρέψουν τυχόν σφετερισμό. Μόνο όταν αποκαλύπτεται η αλήθεια, συνειδητοποιούν οι άλλοι πόσο δόλιοι είναι κατά βάθος. Όταν κάνεις μια αναδρομή και διαπιστώνεις ότι όλα όσα έκαναν είχαν ως κίνητρο τη φιλοδοξία, ανακαλύπτεις ότι η διάθεσή τους ήταν μοχθηρή. Τι τακτική ήταν αυτή; Ήταν πανουργία. Με αυτήν τη διάθεση ενεργούν οι αντίχριστοι. Οι αντίχριστοι και οι βασιλιάδες διάβολοι που ασκούν επίσημη εξουσία ανήκουν στο ίδιο είδος. Σε καμία περίπτωση δεν θα υποφέρουν ούτε θα υπομένουν στην εκκλησία χωρίς λόγο, αν δεν αποκτήσουν δύναμη και θέση. Με άλλα λόγια, αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι καθόλου ικανοποιημένοι ως συνηθισμένοι πιστοί, δεν θέλουν να συμβιβάζονται στον οίκο του Θεού ως κοινοί πιστοί του Θεού ή να κάνουν ήσυχα κι ανώνυμα κάποιο καθήκον. Σε καμία περίπτωση δεν θα ήταν πρόθυμοι να το κάνουν αυτό. Αν κάποιος που κατείχε μια θέση αντικατασταθεί επειδή βάδισε στο μονοπάτι ενός αντίχριστου, και σκεφτεί: «Τώρα που δεν έχω κάποια θέση, θα ενεργώ απλώς όπως ένας συνηθισμένος άνθρωπος, κάνοντας όποιο καθήκον μπορώ. Μπορώ να πιστεύω εξίσου στον Θεό χωρίς να έχω κάποια θέση», είναι αντίχριστος; Όχι. Αυτός ο άνθρωπος βάδισε κάποια στιγμή στο μονοπάτι ενός αντίχριστου, πήρε κάποτε το λάθος μονοπάτι λόγω στιγμιαίας ανοησίας, αλλά δεν είναι αντίχριστος. Τι θα έκανε ένας πραγματικός αντίχριστος; Αν έχανε τη θέση του, θα έπαυε να πιστεύει. Κι όχι μόνο αυτό. Θα σκεφτόταν, επίσης, διάφορους τρόπους να παραπλανήσει τους άλλους, να τους κάνει να τον λατρεύουν και να τον ακολουθούν, ώστε να ικανοποιήσει τη φιλοδοξία του και την επιθυμία του για δύναμη. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ εκείνων που βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων και των πραγματικών αντίχριστων. Εξετάζουμε και αναλύουμε αυτές τις διάθεση-ουσίες και τις εκδηλώσεις των αντίχριστων επειδή η φύση αυτού του ζητήματος είναι πολύ σοβαρή. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να διακρίνουν τους αντίχριστους. Πέρα από τους συνηθισμένους αδελφούς και αδελφές, ακόμη και κάποιοι επικεφαλής και εργάτες που νομίζουν ότι κατανοούν κάποια αλήθεια δεν έχουν κατακτήσει πλήρως την ικανότητα διάκρισης των αντίχριστων. Είναι δύσκολο να πει κανείς σε ποιον βαθμό το έχουν καταφέρει, γεγονός που υποδηλώνει ότι το ανάστημά τους είναι πολύ μικρό. Μόνο εκείνοι που μπορούν να διακρίνουν με ακρίβεια τους αντίχριστους είναι άνθρωποι με πραγματικό ανάστημα.

Ποιο είναι το κύριο ζήτημα που αντιμετωπίζετε όλοι σας τώρα; Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να διακρίνουν τους ψευδο-επικεφαλής και τους αντίχριστους κι έτσι τους παραπλανούν εύκολα. Αν δεν επιλυθεί αυτό το ζήτημα, ο κίνδυνος είναι μεγάλος. Γι’ αυτό, σας ζητώ να μάθετε να διακρίνετε τα διάφορα είδη ανθρώπων. Να διακρίνετε ποια διάθεση αντιπροσωπεύουν οι διάφορες συμπεριφορές και δηλώσεις των ανθρώπων, και με βάση αυτές, να διακρίνετε την ουσία κάθε ανθρώπου. Επιπλέον, πρέπει να μπορείτε να διαχωρίσετε την αλήθεια-πραγματικότητα από ό,τι είναι απλώς λόγια και δόγματα. Αν δεν μπορείτε να τα διακρίνετε αυτά, τότε δεν θα μπορείτε να εισέλθετε στην αλήθεια-πραγματικότητα. Πώς μπορείτε να βρείτε το μονοπάτι για να εισέλθετε στην πραγματικότητα χωρίς ικανότητα διάκρισης; Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες απλώς ξεστομίζουν λόγια και δόγματα και πιστεύουν ότι αν κάποιος τα κατανοήσει, τότε κατέχει την πραγματικότητα. Οπότε, όσο ξεστομίζουν λόγια και δόγματα, αισθάνονται ικανοποιημένοι και δικαιωμένοι, και γίνονται ολοένα και πιο ενθουσιώδεις. Όταν, όμως, έρχονται αντιμέτωποι με πειρασμούς, κλονίζονται και, ενώ δεν γνωρίζουν καν πώς κλονίστηκαν, εξακολουθούν να λένε: «Γιατί δεν με προστάτευσε ο Θεός;» Δεν είναι ντροπιαστική αποτυχία αυτό; Άρα, κάποιοι επικεφαλής και εργάτες αναφέρονται συνεχώς σε λόγια και δόγματα. Μπορείτε να το διακρίνετε αυτό; (Όχι.) Μερικές φορές ακούω από κάποιους αδελφούς και αδελφές ότι κάποιοι επικεφαλής αναφέρονται μόνο σε λέξεις και δόγματα και δεν είναι κατάλληλοι για επικεφαλής, και ζητούν την αντικατάστασή τους. Ωστόσο, όταν τους ζητηθεί να εκλέξουν έναν νέο επικεφαλής, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ικανότητα διάκρισης, κι έτσι οι εκλεγμένοι επικεφαλής και εργάτες είναι και πάλι αυτοί που αναφέρονται μόνο σε λόγια και δόγματα χωρίς να κατέχουν πολλή πραγματικότητα. Αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό, πολύ δύσκολο ζήτημα. Όταν ακούτε όσα λέω στη συναναστροφή Μου γι’ αυτά τα ζητήματα, μπορείτε να διακρίνετε κάποια διαφορά από όσα λένε οι συνηθισμένοι επικεφαλής; Αν μπορείτε να διακρίνετε τη διαφορά, τότε ξέρετε ποια είναι η αλήθεια-πραγματικότητα. Αν δεν μπορείτε να τη διακρίνετε και πιστεύετε ότι είναι εντελώς ίδια, και σκέφτεστε: «Έχουμε μάθει κι εμείς να αναφέρουμε τα λόγια του Θεού, κι όσα λέμε είναι ίδια με αυτά που λέει ο Θεός», τότε υπάρχει πρόβλημα. Αποδεικνύει ότι δεν κατανοείς καθόλου την αλήθεια, ότι γνωρίζεις μόνο πώς να μιμείσαι τα λόγια του Θεού και να απαγγείλεις λίγα από αυτά, χωρίς στην πραγματικότητα να κατανοείς την αλήθεια. Οι περισσότεροι αντίχριστοι έχουν κάποια χαρίσματα και ευφράδεια, η οποία τους δίνει τη δυνατότητα να παραπλανούν τους άλλους. Σε συνδυασμό με τη μοχθηρή τους διάθεση και τους χειριστικούς τρόπους στα λόγια και στις πράξεις τους, είναι όντως ικανοί να παραπλανούν τους άλλους. Αν είστε ικανοί απλώς και μόνο να ξεστομίζετε λόγια και δόγματα και δεν μπορείτε να διακρίνετε ποια είναι η αλήθεια-πραγματικότητα, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα παραπλανηθείτε από τους αντίχριστους. Αυτό είναι κάτι πέρα από τον έλεγχό σας! Όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια, είναι αδύνατον να μην παραπλανηθούν από τους αντίχριστους, ακόμη κι αν δεν το θέλουν. Δεν είναι εύκολο πράγμα να ξεφύγει κανείς από την επιρροή του Σατανά, έτσι δεν είναι;

11 Ιουνίου 2019