I. Οι αντίχριστοι δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού

Σήμερα θα συναναστραφούμε πάνω στο δέκατο πέμπτο σημείο των διάφορων εκδηλώσεων των αντίχριστων, το οποίο είναι πως δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού και αρνούνται την ουσία του Χριστού. Το σημείο αυτό εκθέτει δύο εκδηλώσεις του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι τον Θεό και τον Χριστό, οι οποίες αντιπροσωπεύουν την ουσία των αντίχριστων. Και οι δύο αυτές εκδηλώσεις σχετίζονται με τον Ίδιο τον Θεό και περιλαμβάνουν, από μία άποψη, το Πνεύμα του Θεού και, από μία άλλη, την ενσαρκωμένη σάρκα του Θεού. Οι αντίχριστοι δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού ούτε αναγνωρίζουν την ενσαρκωμένη σάρκα Του. Αυτές είναι οι απόψεις που έχουν οι αντίχριστοι για τον Θεό και αποτελούν τις κύριες εκδηλώσεις του τρόπου με τον οποίο Τον αντιμετωπίζουν. Για την ώρα, δεν θα συναναστραφούμε πάνω στην ουσία αυτών των δύο κύριων εκδηλώσεων. Ας συζητήσουμε πρώτα για τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνεται η δυσπιστία των αντίχριστων απέναντι στην ύπαρξη του Θεού ή, με άλλα λόγια, για τις σκέψεις, τις απόψεις, τις στάσεις και τις συγκεκριμένες συμπεριφορές, εκδηλώσεις και προσεγγίσεις που έχουν οι αντίχριστοι απέναντι στον Θεό και οι οποίες αποδεικνύουν πως δεν πιστεύουν στην ύπαρξή Του. Υπάρχουν απτές εκδηλώσεις αυτής της δυσπιστίας; Κάποιοι ίσως πουν: «Η δυσπιστία των αντίχριστων απέναντι στην ύπαρξη του Θεού σημαίνει απλώς πως δεν αναγνωρίζουν αυτό το γεγονός και αρνούνται την ύπαρξη του Θεού. Μέσα τους πιστεύουν πως δεν υπάρχει Θεός και πως το Πνεύμα του Θεού, ο Θεός ο Ίδιος και ο Δημιουργός είναι πράγματα αόρατα και ανύπαρκτα. Κατά την άποψή τους, ο τίτλος “Θεός” είναι άκυρος και αποκύημα της ανθρώπινης φαντασίας. Δεν είναι απλό να εξηγηθεί και να γίνει συναναστροφή πάνω σε αυτό το ζήτημα; Πώς σχετίζεται αυτό με την ουσία των αντίχριστων; Πώς υπάρχουν συγκεκριμένες εκδηλώσεις του; Δεν κάνουμε έτσι την τρίχα τριχιά; Είναι όντως τόσο περίπλοκο;» Είναι σωστός αυτός ο τρόπος σκέψης; Αν σας ζητούσαν να συναναστραφείτε πάνω στο ότι οι αντίχριστοι δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού, πώς θα συναναστρεφόσασταν πάνω σε αυτό το θέμα και πώς θα το αναλύατε; Ας πάρουμε το παράδειγμα ενός ιδιαίτερα δόλιου ανθρώπου. Μπορείς να μιλήσεις για τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις της δολιότητάς του; Αν πεις απλώς: «Αυτός ο άνθρωπος είναι πολύ δόλιος, λέει συνέχεια ψέματα και δεν ξεστομίζει ούτε μία αληθινή λέξη», θα έχεις ολοκληρώσει τη συναναστροφή σου; Ποιες είναι οι συγκεκριμένες καταστάσεις και εκδηλώσεις της δολιότητας; Πώς μπορείς να αναλύσεις τη δολιότητα αυτού του ανθρώπου; Ποιες προσεγγίσεις χρησιμοποιεί για να αντιμετωπίσει ανθρώπους και να χειριστεί ζητήματα στην καθημερινότητά του; Ποιες μεθόδους χρησιμοποιεί για να αντιμετωπίσει τον κόσμο; Τι είδους χαρακτήρα έχει; Ποια άποψη έχει για τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα; Πώς μπορεί να αποδειχθεί πως είναι πολύ δόλιος; Δεν υπάρχουν συγκεκριμένες λεπτομέρειες σε αυτό; Φυσικά και υπάρχουν. Το θέμα δεν είναι να πεις μόνο τι είναι η δολιότητα ή ποιες πράξεις είναι δόλιες ούτε να εξηγήσεις απλώς αυτόν τον όρο, αλλά να αναλύσεις τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις, συμπεριφορές, σκέψεις και απόψεις του, τις μεθόδους με τις οποίες χειρίζεται τα ζητήματα, τον χαρακτήρα του και ούτω καθεξής. Το κύριο χαρακτηριστικό ενός δόλιου ανθρώπου είναι ότι δεν ανοίγει ποτέ την καρδιά του για να συναναστραφεί με κανέναν και δεν εκφράζει όσα έχει μέσα στην καρδιά του ούτε στον καλύτερό του φίλο. Είναι εξαιρετικά αινιγματικός. Στην πραγματικότητα, ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να μην είναι απαραίτητα μεγάλος σε ηλικία ούτε να έχει δει πολλά στον κόσμο, και μπορεί να έχει ακόμη και μικρή εμπειρία, ωστόσο είναι εξαιρετικά αινιγματικός. Είναι πολύ πονηρός για την ηλικία του. Δεν πρόκειται για ένα άτομο που είναι από τη φύση του δόλιο; Κρύβεται τόσο βαθιά που κανείς δεν μπορεί να τον διακρίνει. Όσα λόγια κι αν λέει, είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς ποια είναι αληθινά και ποια ψευδή, και κανείς δεν ξέρει πότε λέει την αλήθεια και πότε ψέματα. Επιπλέον, είναι ιδιαίτερα επιδέξιος στη μεταμφίεση και στη σοφιστεία. Συχνά αποκρύπτει την αλήθεια δίνοντας στους ανθρώπους ψευδείς εντυπώσεις, έτσι ώστε το μόνο που βλέπουν οι άνθρωποι είναι η ψεύτικη εικόνα του. Μεταμφιέζεται ως ένα ευγενικό, καλό, ενάρετο και άδολο άτομο, ως ένα άτομο που είναι αρεστό και αποδεκτό, και στο τέλος, όλοι τον λατρεύουν και τον έχουν σε μεγάλη υπόληψη. Ανεξάρτητα από το πόσο καιρό περνάς με ένα τέτοιο άτομο, ποτέ δεν ξέρεις τι σκέφτεται. Οι απόψεις και οι στάσεις του απέναντι σε κάθε είδους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα είναι κρυμμένες στην καρδιά του. Ποτέ δεν τα λέει αυτά τα πράγματα σε κανέναν. Ποτέ δεν συζητάει αυτά τα πράγματα ούτε με τον πιο έμπιστο φίλο του. Ακόμη κι όταν προσεύχεται στον Θεό, μπορεί να μην εκμυστηρεύεται αυτό που βρίσκεται στην καρδιά του ή την αλήθεια για το πρόσωπό του. Και όχι μόνο αυτό, αλλά προσπαθεί και να μεταμφιεστεί ως ένα άτομο με καλή ανθρώπινη φύση, που είναι πολύ πνευματικό και αφοσιωμένο στην αναζήτηση της αλήθειας. Κανείς δεν μπορεί να δει τι είδους διάθεση έχει και τι είδους άνθρωπος είναι. Αυτές είναι οι εκδηλώσεις της δολιότητας. Ας πάρουμε το παράδειγμα ενός ανθρώπου που είναι τεμπέλης. Ποιες είναι οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις της τεμπελιάς; Κάποιοι ίσως πουν: «Τεμπελιά σημαίνει να μη δουλεύεις καθόλου, να κάθεσαι όλη μέρα χωρίς να κάνεις τίποτα, να μη θέλεις να κουνηθείς ούτε να ανησυχείς για τίποτα και να μη θέλεις να μιλήσεις». Αυτές είναι οι απτές και ουσιώδεις εκδηλώσεις της τεμπελιάς; (Όχι, είναι απλώς κάποια επιφανειακά φαινόμενα.) Ποιες είναι, λοιπόν, οι ουσιώδεις εκδηλώσεις της τεμπελιάς; Κατά κύριο λόγο, υπάρχουν δύο σημαντικές εκδηλώσεις: Η πρώτη είναι το να είναι κανείς απρόθυμος να υπομείνει οποιοδήποτε κακουχία, να μη φέρει φορτίο ή ευθύνη σε οτιδήποτε κάνει και να παραπονιέται όταν υπομένει λίγη σωματική δυσφορία ή όταν αντιμετωπίζει την παραμικρή δυσκολία ή λίγη κούραση· η δεύτερη είναι να νιώθει αποστροφή για την εκτέλεση οποιουδήποτε έργου, να θέλει μια ζωή γεμάτη απολαύσεις, να προτιμά την αναψυχή και να αντιπαθεί τη δουλειά, να σπαταλάει τον χρόνο του και να περνάει άσκοπα τις μέρες του, καθώς και να γκρινιάζει αδιάκοπα και να κρύβεται ώστε να μην μπορεί να τον βρει κανείς όποτε χρειάζεται να δουλέψει. Αυτές είναι οι δύο κύριες εκδηλώσεις της τεμπελιάς. Δεν θα συζητήσουμε σε αυτό το σημείο για τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις. Ας πάρουμε το παράδειγμα ενός λαίμαργου ανθρώπου. Ποιες είναι οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις της λαιμαργίας; Αυτό είναι κάτι που ενυπάρχει στην ανθρώπινη φύση και το οποίο θα πρέπει εύκολα να μπορεί κανείς να αναλύσει και να διακρίνει, σωστά; (Το να επιδιώκει κανείς διαρκώς τις σωματικές απολαύσεις, να θέλει πάντα να τρώει νόστιμα φαγητά και να ικανοποιεί τις λιγούρες του.) (Το να μη χορταίνει ποτέ τα πολύ νόστιμα φαγητά.) Αυτές είναι εκδηλώσεις της λαιμαργίας. Δεν υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν μεγάλο κόπο να βρουν ένα μαγαζί που, απ’ ό,τι έχουν ακούσει, σερβίρει πεντανόστιμα φαγητά; Έστω, για παράδειγμα, πως ανοίγει κάπου ένα καινούριο εστιατόριο. Σερβίρει πολλά νόστιμα πιάτα, αλλά είναι κάπως ακριβό και είναι μακριά, είναι μία ώρα δρόμος με το αμάξι. Οι περισσότεροι άνθρωποι θα σκέφτονταν πως δεν αξίζει να κάνουν τόσο δρόμο για ένα γεύμα. Μόλις, όμως, ακούσουν γι’ αυτό το εστιατόριο οι άνθρωποι που αγαπούν το φαγητό, θα σκεφτούν: «Δεν είναι μακριά μία ώρα με το αμάξι. Τι είναι η ζωή, αν όχι φαγοπότι και διασκέδαση; Πάμε να φάμε!» Αν ζητούσε κανείς, ωστόσο, από τους ίδιους ανθρώπους να κάνουν μία ώρα δρόμο με το αυτοκίνητο για να τακτοποιήσουν τις κανονικές τους δουλειές, θα άρχιζαν να σκέφτονται: «Δεν θα κουραστώ αν πάω εκεί; Θα είναι εποικοδομητικό για μένα να ξοδέψω τόσο χρόνο για να πάω να εργαστώ εκεί; Κι αν συναντήσω κακούς ανθρώπους; Κι αν μείνω από βενζίνη; Τι θα τρώω εκεί; Θα έχουν έτοιμα γεύματα; Κι αν δεν μπορέσω να προσαρμοστώ στο τοπικό περιβάλλον; Κι αν δεν μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια;» Υπεραναλύουν τα πράγματα σε ό,τι αφορά τις κανονικές τους δουλειές και βλέπουν παντού δυσκολίες. Όταν, όμως, πρόκειται να φάνε κάτι νόστιμο, είναι διατεθειμένοι να ξεπεράσουν όλα τα εμπόδια. Κάθε εμπόδιο γίνεται παιχνιδάκι και σταματούν να υπεραναλύουν τα πράγματα. Αυτές είναι συγκεκριμένες εκδηλώσεις της λαιμαργίας. Το αναφέρω απλώς εν συντομία και δεν θα επεκταθώ περισσότερο πάνω σε αυτό.

Ας επιστρέψουμε στο θέμα της σημερινής συναναστροφής. Ποιες είναι οι εκδηλώσεις της δυσπιστίας των αντίχριστων απέναντι στην ύπαρξη του Θεού; Ποιες συγκεκριμένες σκέψεις, απόψεις και καταστάσεις αποκαλύπτουν; Όταν τους συμβαίνει κάτι, ποιες στάσεις, απόψεις και ιδέες τους αποδεικνύουν πως πράγματι δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού; Δεν αξίζει να συναναστραφούμε πάνω σε αυτό; Οι αντίχριστοι δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού. Ποιες είναι οι λεπτομέρειες και οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις αυτής της δυσπιστίας; (Ό,τι κι αν συμβαίνει, δεν πιστεύουν πως το ενορχηστρώνει και το κανονίζει ο Θεός ούτε μπορούν να το αποδεχθούν από τον Θεό.) (Δεν πιστεύουν πως ο Θεός ανταμείβει το καλό και τιμωρεί το κακό, με αποτέλεσμα να διαπράττουν αναίσχυντα κακές πράξεις.) Αυτές είναι κάποιες συγκεκριμένες εκδηλώσεις. Οι αντίχριστοι δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού. Αυτή η δυσπιστία απέναντι στην ύπαρξη του Θεού αποτελεί άρνηση. Τι ακριβώς αρνούνται το οποίο αποδεικνύει πως αρνούνται την ύπαρξη του Θεού; (Αρνούνται την ταυτότητα του Θεού ως Δημιουργού.) (Αρνούνται πως ο Θεός ελέγχει τα πάντα και κυριαρχεί στα πάντα.) (Αρνούνται πως τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και πως το έργο της κρίσης και της παίδευσης του Θεού μπορεί να καθάρει τη διαφθορά των ανθρώπων και να τους σώσει από τον Σατανά.) Ποια από αυτές τις δηλώσεις είναι αντιπροσωπευτική και πιο ουσιώδης; Δεν είναι αντιπροσωπευτικό το ότι αρνούνται την ταυτότητα του Θεού και την κυριαρχία Του στα πάντα; Δεν είναι ουσιώδη αυτά τα θέματα; (Ναι.) Όταν πιστεύει κανείς στην ύπαρξη του Θεού, τότε, από μία άποψη, αναγνωρίζει την ταυτότητα και την ουσία Του. Επιπλέον, εκτός από τη βασική πίστη του στην ταυτότητα και την ουσία του Θεού, αποδέχεται και αναγνωρίζει το γεγονός πως ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα. Έτσι, λοιπόν, δεν πιστεύει απόλυτα στην ύπαρξη του Θεού; Δεν είναι καίριας σημασίας αυτά τα δύο σημεία; (Ναι.) Πρόκειται για τα δύο πιο ουσιώδη θέματα. Άρα, λοιπόν, για να αναλύσουμε τη δυσπιστία των αντίχριστων απέναντι στην ύπαρξη του Θεού πρέπει πρώτα να αναλύσουμε δύο πράγματα: Το πρώτο είναι πως οι αντίχριστοι αρνούνται να αναγνωρίσουν την ταυτότητα και την ουσία του Θεού και το δεύτερο πως αρνούνται να αναγνωρίσουν πως ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα. Αυτά τα δύο σημεία περιέχουν και άλλες πτυχές. Συναναστραφήκαμε προηγουμένως σχετικά με το ότι οι αντίχριστοι δεν αναγνωρίζουν πως ο Θεός είναι η αλήθεια, πως τα λόγια Του είναι η αλήθεια ή πως ο Θεός μπορεί να σώσει τους ανθρώπους. Και αυτό είναι γεγονός. Εδώ, ωστόσο, λέω ότι οι αντίχριστοι δεν πιστεύουν ουσιαστικά πως υπάρχει Θεός ούτε πιστεύουν ουσιαστικά στην ύπαρξη του Θεού. Θα έχει μεγαλύτερη ισχύ και θα είναι πιο αντιπροσωπευτικό αν το αναλύσουμε αυτό από την άποψη του γεγονότος πως οι αντίχριστοι δεν αναγνωρίζουν την ταυτότητα και την ουσία του Θεού και αρνούνται να αναγνωρίσουν την κυριαρχία του Θεού στα πάντα.

Α. Αρνούνται να αναγνωρίσουν την ταυτότητα και την ουσία του Θεού

Ας αρχίσουμε τη συναναστροφή μας από το πρώτο σημείο: Οι αντίχριστοι αρνούνται να αναγνωρίσουν την ταυτότητα και την ουσία του Θεού. Ποια είναι η ταυτότητα του Θεού; Για κάθε δημιουργημένο ον, ο Θεός είναι ο Δημιουργός. Ποια είναι, λοιπόν, η ταυτότητά Του ως προς τα πάντα; (Είναι ο Κυρίαρχος των πάντων.) Αν και ο τίτλος αυτός είναι επίσης ακριβής, ποια είναι η αληθινή ταυτότητα του Θεού; Όταν απευθύνεσαι στον Θεό, μπορείς να αναφερθείς ευθέως σ’ Αυτόν ως «ο Κυρίαρχος των πάντων;» Το ίδιο ισχύει και με την ταυτότητα της μητέρας σου απέναντί σου: Αν και είναι ο άνθρωπος που σε γέννησε και σε μεγάλωσε, μπορείς να αποκαλείς τη μητέρα σου «ο άνθρωπος που με γέννησε και με μεγάλωσε;» (Όχι.) Πώς την αποκαλείς; (Μαμά.) Αυτός είναι ο όρος που χρησιμοποιείς για τη μητέρα σου. Άρα, λοιπόν, ο τίτλος του Δημιουργού, του Κυρίαρχου των πάντων, είναι «Θεός» και μόνο ο Θεός ο Ίδιος μπορεί να αποκαλείται «Θεός». Ο Θεός είναι Θεός για όλα τα δημιουργημένα και μη δημιουργημένα πράγματα. Η ταυτότητά Του είναι «ο Κυρίαρχος των πάντων» και ο τίτλος Του είναι «Θεός». Εκείνος που έχει αυτόν τον τίτλο είναι ο Θεός ο Ίδιος· είναι ο Θεός. Μόνο Εκείνος που αξίζει τον τίτλο του Θεού διαθέτει την ταυτότητα και την ουσία του Θεού. Για την ώρα, ας μη μιλήσουμε για τη λέξη «ουσία», αλλά για την ταυτότητα. Ο Θεός ο Ίδιος, ο οποίος διαθέτει την ταυτότητα του Θεού, κάνει τα πράγματα του Θεού, εκφράζει τη διάθεση του Θεού, καθοδηγεί και κυριαρχεί σε όλη την ανθρωπότητα και όλα τα πράγματα, χρησιμοποιώντας τις μεθόδους του Θεού. Όσοι πιστεύουν στον Θεό και αναγνωρίζουν την ταυτότητά Του έχουν τελείως διαφορετική οπτική για καθετί που κάνει ο Θεός από εκείνη που έχουν οι αντίχριστοι. Όσοι μπορούν να κατανοήσουν σωστά καθετί που κάνει ο Θεός μέσα σε όλα τα πράγματα θα δουν μέσα από αυτό τις μεθόδους των ενεργειών Του και θα βεβαιωθούν ακόμη περισσότερο για την ύπαρξή Του μεταξύ των πάντων. Αντίθετα, η άποψη, ο τρόπος και η σκοπιά από τα οποία βλέπουν όλα αυτά τα πράγματα οι αντίχριστοι είναι τελείως αντίθετα με εκείνα όσων πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού. Γι’ αυτό και οι αντίχριστοι θα προτιμούσαν να πεθάνουν παρά να πιστέψουν στην ύπαρξη του Θεού ή να πιστέψουν πως Αυτός που είναι ικανός να κάνει όλα αυτά τα πράγματα είναι Αυτός που διαθέτει την ταυτότητα του Θεού και πως μόνο Αυτός αξίζει να λέγεται «Θεός» και να προσφωνείται από τους ανθρώπους «Θεός».

Αν οι άνθρωποι μπορούν να δουν και να κατανοήσουν μέσα από τα λόγια του Θεού και τον ορθολογισμό της κανονικής ανθρώπινης φύσης πολλά ζητήματα που υπάρχουν μεταξύ όλων των πραγμάτων και όλων των ανθρώπων —είτε αυτά είναι ορατά με γυμνό μάτι είτε όχι— θα διαπιστώσουν πως ο Θεός όντως υπάρχει και καθοδηγεί την ανθρωπότητα ανάμεσα σε όλα τα πράγματα. Οι νόμοι και η ανάπτυξη όλων των πραγμάτων ενορχηστρώνονται και διευθετούνται μέσα σε ένα αόρατο και απερίγραπτο σύνολο κανόνων. Ποιος είναι, λοιπόν, ικανός να τα ενορχηστρώνει και να τα διευθετεί όλα αυτά; Δεν είναι ικανός ούτε κανένας σπουδαίος άνθρωπος ούτε κάποιος ήρωας, ενώ σίγουρα δεν σχηματίστηκαν από τη φύση. Αντίθετα, κυριαρχία σε όλα αυτά τα πράγματα έχει Εκείνος που είναι αόρατος και άυλος, αλλά μπορεί να γίνει αντιληπτός από τον άνθρωπο. Σε ποιον αναφέρομαι; Στον Θεό. Το να πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού δεν είναι ο ελάχιστος ορθολογισμός που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι; Δεν είναι η ελάχιστη και στοιχειωδέστερη οπτική γωνία από την οποία πρέπει να βλέπουν οι άνθρωποι τα πράγματα; Επειδή, όμως, οι αντίχριστοι δεν έχουν τέτοιο ορθολογισμό, δεν βλέπουν τα πράγματα από μια τέτοια οπτική γωνία. Τα πράγματα, λοιπόν, που ενορχηστρώνει ο Θεός και τα οποία η ανθρωπότητα μπορεί μόνο να αντιληφθεί αλλά δεν της έχει γνωστοποιήσει ρητώς ο Θεός, οι αντίχριστοι τα θεωρούν συμπτώσεις, κατασκευασμένα, σχηματισμένα από τη φύση ή ακόμα και προϊόντα της ανθρώπινης φαντασίας και χειραγώγησης. Όπως κι αν δώσεις μαρτυρία για την ύπαρξη του Θεού, όσα γεγονότα κι αν χρησιμοποιήσεις για να αποδείξεις πως ο Θεός βρίσκεται ανάμεσα στα πάντα, πως ο Θεός διαθέτει την ταυτότητα του Θεού, πως μόνο Εκείνος που διαθέτει την ταυτότητα του Θεού μπορεί να κάνει αυτά τα πράγματα και να διευθετήσει τα πάντα με τάξη και πως ένας τέτοιος Κυρίαρχος είναι Εκείνος που διαθέτει την ταυτότητα του Θεού, θα το δουν έτσι οι αντίχριστοι; Θα το καταλάβουν έτσι οι αντίχριστοι; (Όχι.) Όσα γεγονότα κι αν παρουσιάσεις για να το αποδείξεις, οι αντίχριστοι ούτε θα το πιστέψουν ούτε θα το αναγνωρίσουν. Ακόμη κι αν επιφανειακά δεν πουν λέξη και δεν μπορούν να παρουσιάσουν καμία απόδειξη για να το αντικρούσουν, βαθιά μέσα τους διαφωνούν, αρνούνται να το αναγνωρίσουν εκατό φορές και διατηρούν πολλές επιφυλάξεις. Θεωρούν πως οι άνθρωποι που πιστεύουν στην ταυτότητα του Θεού είναι ανόητοι και έχουν παραπλανηθεί, πως κάτι τέτοιο θα έκαναν και θα το σκέφτονταν μόνο όσοι δεν διαθέτουν ώριμη σκέψη. Κατά την άποψή τους, ο ίδιος ο άνθρωπος πρέπει να ελέγχει την ελεύθερη βούλησή του και να την εκφράζει ελεύθερα. Πιστεύουν πως οι άνθρωποι θα πρέπει να σχηματίζουν απόψεις για τα γεγονότα που συμβαίνουν ανάμεσα στα πάντα με όποιον τρόπο επιλέξουν, πως θα πρέπει να βλέπουν αυτά τα γεγονότα με επιστημονικές μεθόδους και από επιστημονική σκοπιά, πως δεν πρέπει να είναι τόσο προληπτικοί ούτε να χρησιμοποιούν την κυριαρχία του Θεού για να εξηγήσουν ή να προσεγγίσουν τα πάντα. Στην εκκλησία, για παράδειγμα, από τότε που έλαβαν τη σωτηρία του Θεού, πολλοί αδελφοί και αδελφές έχουν βιώσει πολλά σημεία και τέρατα που έκανε ο Θεός. Δίνουν μαρτυρία για την καθοδήγηση που έλαβαν τότε από τον Θεό, για το ότι ο Θεός τούς έδειξε πως πράγματι υπάρχει μέσα από αυτά τα γεγονότα και πως πράγματι τα εκτέλεσε ο Ίδιος, καθώς και για τις τεράστιες ευλογίες και τη χάρη που έλαβαν μέσα από αυτά τα γεγονότα. Αποδείξεις υπάρχουν, τόσο από άποψη μαρτυριών όσο και από άποψη απτών αποδεικτικών στοιχείων. Αυτές οι μαρτυρίες και τα απτά αποδεικτικά στοιχεία ενισχύουν την πίστη όσων πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού. Μόλις, όμως, τα ακούσουν αυτά, αλλάζει και η άποψη των αντίχριστων που δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού; (Όχι.) Πώς το ξέρεις; Επειδή, με όση ειλικρίνεια κι αν μιλήσεις και όσοι άνθρωποι κι αν επαληθεύσουν προσωπικά τη μαρτυρία σου, οι αντίχριστοι δεν θα την πιστέψουν, αλλά θα πουν: «Αν δεν το βιώσω εγώ ο ίδιος και δεν το δω με τα ίδια μου τα μάτια, δεν υπάρχει. Αυτό που αντιμετωπίσατε και βιώσατε δεν ήταν παρά μια σύμπτωση, ένα τυχαίο περιστατικό. Όλοι δεν βιώνουν επικίνδυνα ή συμπτωματικά γεγονότα στη ζωή τους; Μήπως η εμφάνιση αυτών των συμπτώσεων και των τυχαίων περιστατικών αποδεικνύει πως είναι πράξεις του θεού; Μήπως αποδεικνύουν πως ο θεός τα κάνει αυτά τα πράγματα; Μπορεί να το φαντάστηκες, μπορεί να ήσουν απλώς τυχερός και να βρέθηκε κάποιος ευεργέτης να σε βοηθήσει ή ίσως να μην είχε έρθει η ώρα σου να πεθάνεις και να τη γλίτωσες φτηνά». Τι λες, αναγνωρίζουν τα πράγματα που έχει κάνει ο Θεός σε αυτούς τους ανθρώπους; (Όχι.) Δεν αναγνωρίζουν τα πράγματα που έχει κάνει ο Θεός στους αδελφούς και τις αδελφές ούτε πιστεύουν σε αυτά· δεν πιστεύουν πως ο Θεός μπορεί να κάνει τέτοιες πράξεις ούτε πως συνέβησαν στ’ αλήθεια τα πράγματα που βίωσαν οι αδελφοί και οι αδελφές. Σκέφτονται: «Πώς γίνεται να υπάρχουν τέτοια πράγματα στον κόσμο; Αν υπάρχουν, δεν είναι παρά αποκυήματα της ανθρώπινης φαντασίας. Όπως λέει και το ρητό: “Ό,τι σκέφτεσαι τη μέρα θα το ονειρευτείς τη νύχτα”. Όλα αυτά τα πράγματα είναι απλώς ψευδαισθήσεις». Όταν οι αντίχριστοι ακούνε πως οι αδελφοί και οι αδελφές βίωσαν σημεία και τέρατα, την ειδική χάρη και τις ευλογίες του Θεού, καθώς και κάποια πράγματα που οι συνηθισμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να προσεγγίσουν, δεν το πιστεύουν. Μπορούν, λοιπόν, οι αντίχριστοι να πιστέψουν στη διαφώτιση και την καθοδήγηση που κερδίζουν οι αδελφοί και οι αδελφές όταν βιώνουν τα λόγια του Θεού; Δεν πιστεύουν ούτε σε αυτό. Δεν πιστεύουν πως ο Θεός διαφωτίζει, φωτίζει και καθοδηγεί τους ανθρώπους. Θεωρούν πως όλα αυτά προέρχονται από τον ανθρώπινο νου και από την ανάλυση και την κατανόηση των ανθρώπων με βάση τις γνώσεις, ότι έτσι γεννιούνται αυτές οι βιωματικές μαρτυρίες. Πιστεύουν το εξής: «Αν οι άνθρωποι αφιερώσουν πολλή σκέψη και πολύ κόπο προς αυτήν την κατεύθυνση, δεν θα αποκτήσουν κάποιες γνώσεις; Αν κατέβαλλα κι εγώ προσπάθεια και το σκεφτόμουν και το συλλογιζόμουν πολύ από αυτήν την άποψη, θα μου ερχόταν κι εμένα κάποια βιωματική μαρτυρία· θα ήταν σαν να γράφω άρθρο». Σε ό,τι αφορά, λοιπόν, τις βιωματικές μαρτυρίες των αδελφών, στις οποίες, μεταξύ άλλων, μαρτυρούν πώς τους καθοδήγησε ο Θεός, πώς τους διαφώτισε και τους φώτισε, πώς τους έκρινε, τους παίδευσε, τους κλάδεψε και τους πειθάρχησε, πώς ενορχήστρωσε καταστάσεις για να τους δοκιμάσει και να τους εξευγενίσει, πώς κατάφεραν εκείνοι να κατανοήσουν μέσα από όλα αυτά τις προθέσεις Του, οι αντίχριστοι δεν αναγνωρίζουν καμία από αυτές τις πράξεις του Θεού ούτε πιστεύουν σε αυτές. Θεωρούν πως όλα αυτά τα πράγματα είναι αδύνατα. Οι αντίχριστοι δεν αναγνωρίζουν αυτά τα γεγονότα που συμβαίνουν στους αδελφούς και τις αδελφές ούτε τα πιστεύουν. Επιβεβαιώνει αυτό ότι η ουσία των αντίχριστων είναι να αρνούνται κατηγορηματικά να αναγνωρίσουν την ταυτότητα του Θεού; Στην πραγματικότητα, δεν είναι αυτό το πιο ισχυρό στοιχείο που αποδεικνύει ότι η ουσία των αντίχριστων είναι να αρνούνται να αναγνωρίσουν την ταυτότητα του Θεού.

Ας βγούμε για λίγο έξω από το πλαίσιο της εκκλησίας και των αδελφών και ας εξετάσουμε τις απόψεις που έχουν οι αντίχριστοι για διάφορα ζητήματα μέσα σε ομάδες ανθρώπων και στην πραγματική ζωή. Ποια είναι αυτά τα ζητήματα; (Η γέννηση, τα γηρατειά, οι ασθένειες και ο θάνατος των ανθρώπων, καθώς και οι κοινωνικές αλλαγές, οι πολιτικές μεταβολές και οι μεγάλες καταστροφές. Οι αντίχριστοι δεν αντιλαμβάνονται την κυριαρχία του Θεού μέσα σε κανένα από αυτά τα πράγματα.) (Οι αντίχριστοι δεν πιστεύουν πως το πεπρωμένο των ανθρώπων βρίσκεται στα χέρια του Θεού και θέλουν να δημιουργήσουν μια όμορφη πατρίδα με τα δυο τους χέρια.) Αυτές είναι συγκεκριμένες εκδηλώσεις που αφορούν την ουσία του θέματος. Μπορούν οι αντίχριστοι να δουν πως το πεπρωμένο, η ζωή και ο θάνατος του ανθρώπου, καθώς και όλες οι εμπειρίες που βιώνει κάθε άνθρωπος στη ζωή του, βρίσκονται υπό την κυριαρχία του Θεού; Όχι, δεν μπορούν. Για παράδειγμα, υπάρχει ένα δημοφιλές ρητό στην κοινωνία: «Η κατασκευή γεφυρών και η επισκευή δρόμων τυφλώνουν τους ανθρώπους, ενώ οι δολοφόνοι και οι εμπρηστές διασφαλίζουν τον πολλαπλασιασμό των απογόνων τους». Αποτελεί αυτό το ρητό ουσιαστικό κανόνα για κάτι; Είναι η αλήθεια; Είναι κάποια φιλοσοφική θεωρία; (Όχι.) Από πού προέρχεται, λοιπόν, αυτό το ρητό; Σίγουρα δεν προέρχεται από όσους πιστεύουν στον Θεό. Είναι ένα επιφανειακό φαινόμενο στις συνθήκες ζωής διάφορων ατόμων σε όλη τη διάρκεια της ανάπτυξης των ανθρώπων. Οι άνθρωποι πιστεύουν πως στον κόσμο δεν υπάρχει δικαιοσύνη, πως όσο περισσότερες καλές πράξεις κάνει κανείς τόσο πιο πιθανό είναι να καταλήξει τυφλός και τόσο περισσότερα αντίποινα αντιμετωπίζει, ενώ όσο περισσότερες κακές πράξεις κάνει τόσο περισσότερο ευημερεί και έχει επιτυχία στον κόσμο. Συμβαδίζουν με οποιονδήποτε τρόπο οι νόμοι της ανάπτυξης των διάφορων πραγμάτων στην ανθρωπότητα με αυτό το ρητό; Υπάρχει και το εξής ρητό: «Οι καλοί πεθαίνουν νέοι, ενώ οι κακοί ζουν μέχρι τα βαθιά γεράματα». Τι είδους άνθρωποι δημιούργησαν αυτό το ρητό; Αυτά τα ρητά είναι γνωστά στους ανθρώπους ως λαϊκά αποφθέγματα. Τι είδους άνθρωποι είναι ικανοί να διατυπώσουν αυτά τα αποφθέγματα; Είναι πιστοί στον Θεό; Είναι άνθρωποι που πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού; (Όχι.) Είναι άνθρωποι κυνικοί, αποτυχημένοι στην κοινωνία και μεταξύ των ανθρώπων, που αντιμετωπίζουν παντού εμπόδια, έχουν σκληρή μοίρα και ανεκπλήρωτες φιλοδοξίες και δεν ευημερούν πουθενά. Αν και θεωρούν πως είναι κάπως άξιοι και ικανοί, δεν έχουν καταφέρει να φτιάξουν όνομα, να διαπρέψουν, να ξεπεράσουν τους άλλους ή να τιμήσουν τους προγόνους τους. Όπου κι αν πάνε, τους αποκλείουν, τους εκφοβίζουν και τους καταπιέζουν και δεν έχουν την ικανότητα να ξεφύγουν από όλα αυτά. Στο τέλος, καταλήγουν στο εξής συμπέρασμα: «Δεν υπάρχει δικαιοσύνη στην κοινωνία και την ανθρωπότητα, δεν υπάρχει ανταμοιβή του καλού και τιμωρία του κακού ούτε αντίποινα. Οι κακοί άνθρωποι κάνουν κακές πράξεις χωρίς να τιμωρούνται, ενώ οι καλοί άνθρωποι που έχουν κάνει πολλές καλές πράξεις, όπως δωρεές και αγαθοεργίες προς τους φτωχούς, δεν κερδίζουν ανταμοιβές στο τέλος. Μην είστε, λοιπόν, καλοί· είναι ανώφελο. Οι καλοί καταλήγουν τυφλοί. Καλύτερα να είναι κανείς κακός άνθρωπος». Επειδή δεν είναι πετυχημένοι στον κόσμο και μέσα σε ομάδες ανθρώπων, παραπονιούνται για την έλλειψη δικαιοσύνης και αμεροληψίας στον κόσμο και για την απουσία ενός σωτήρα στον κόσμο. Θεωρούν πως όλοι τούς έχουν αδικήσει, επειδή κανείς δεν βλέπει τα δυνατά τους σημεία ή τις ειδικές τους γνώσεις ούτε τους τοποθετεί σε σημαντικές θέσεις. Έτσι, διατυπώνουν αυτήν τη στρεβλή θεωρία για να διαμαρτυρηθούν για την ανθρωπότητα και τον κόσμο. Στην πραγματικότητα, αυτά τα πράγματα συμβαίνουν για συγκεκριμένους λόγους; Υπάρχουν αιτιολογικές σχέσεις γι’ αυτά; Οπωσδήποτε! Οι αντίχριστοι συμμερίζονται την άποψη αυτών των ανθρώπων. Δεν πιστεύουν πως ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα ούτε πιστεύουν πως οτιδήποτε στο οποίο έχει κυριαρχία ο Θεός —ο οποίος έχει την ταυτότητα του Θεού— είναι δίκαιο. Έτσι, λοιπόν, οι αντίχριστοι όχι μόνο δεν αναγνωρίζουν πως κάθε πράξη του Θεού αντιπροσωπεύει την ταυτότητά Του, αλλά πιστεύουν και στις στρεβλές θεωρίες και αιρέσεις που κυκλοφορούν στην κοινωνία. Πιστεύουν πως αυτές οι στρεβλές θεωρίες και αιρέσεις είναι αληθινές, πως μόνο όσοι μπορούν να ευημερήσουν σ’ αυτόν τον κόσμο, όσοι έχουν λάτρεις και ακολούθους, μπορούν μέσα στην καρδιά τους να λέγονται θεοί της καρδιάς τους και να έχουν ταυτότητα θεών. Στους κινεζικούς θρύλους, για παράδειγμα, αναφέρονται η Βασίλισσα Μητέρα της Δύσης, ο Αυτοκράτορας Νεφρίτης, οι Οχτώ Αθάνατοι, η Γκουάνγιν και ο Βούδας· αυτές είναι οι προσωπικότητες που λατρεύουν πραγματικά μέσα στην καρδιά τους οι αντίχριστοι. Στους θρύλους αυτούς, ο Αυτοκράτορας Νεφρίτης είναι ο πιο σπουδαίος: Έχει τη δύναμη να τιμωρεί τους αμαρτωλούς στο ουράνιο βασίλειο, ρίχνοντάς τους κάτω, στο θνητό βασίλειο. Όταν το ακούνε αυτό οι αντίχριστοι, νιώθουν τεράστιο θαυμασμό για εκείνον και σκέφτονται: «Ο Αυτοκράτορας Νεφρίτης είναι πραγματικά θεός! Έχει τη διαγωγή, τη συμπεριφορά και τις ικανότητες ενός θεού!» Αυτοί οι θρύλοι, καθώς και οι λεγόμενοι αθάνατοι στους οποίους κάνει προσφορές το ευρύ κοινό, έχουν εντυπωσιάσει βαθιά τους ανθρώπους. Πιστεύουν το εξής: «Αυτοί οι λεγόμενοι αθάνατοι έχουν σπουδαίες δεξιότητες και δυνάμεις. Τους αξίζει ο τίτλος των θεών. Μπορούν να κάνουν μια αποφασιστική δήλωση στο ουράνιο βασίλειο σχετικά με κάθε άδικο και μη ικανοποιητικό πράγμα που συμβαίνει στον κόσμο, ενώ αν κάποιος αναζητά δικαιοσύνη, μπορεί να στραφεί σε αυτούς για απαντήσεις. Για παράδειγμα, ιστορικές προσωπικότητες όπως ο Μπάο Γκονγκ και ο Γκουάν Γκονγκ αποδίδουν δικαιοσύνη για την ανθρωπότητα στο πνευματικό βασίλειο. Όταν αδικείται κάποιος άνθρωπος και δεν βρίσκει το δίκιο του στο δικαστήριο, αρκεί να φέρει την υπόθεσή του ενώπιον του Μπάο Γκονγκ ή του Γκουάν Γκονγκ και είναι εγγυημένο πως δικαιωθεί». Οι άνθρωποι πιστεύουν πως αυτοί οι χαρακτήρες των λαϊκών ιστοριών μπορούν να απονείμουν δικαιοσύνη για την ανθρωπότητα, να τιμωρήσουν τους κακούς ανθρώπους και να διορθώσουν κάθε αδικία στον κόσμο, οπότε θα πάψουν πια να χύνουν δάκρυα όσοι υποφέρουν και αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Κατά την άποψή τους, για να ξεφύγουν από τα βάσανά τους και να απαλλαγούν από όλη την κακομεταχείριση και την καταπίεση που αντιμετωπίζουν, το μόνο που χρειάζεται να κάνουν οι φτωχοί που βρίσκονται στα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας, καθώς και οι ανίκανοι και όσοι δέχονται εκφοβισμό, είναι να κάνουν προσφορές σε αυτές τις προσωπικότητες, να πιστεύουν σε αυτές και να τις ακολουθούν. Παρομοίως, μέσα στην καρδιά και τον νου τους, οι αντίχριστοι πιστεύουν πως οι θεοί θα έπρεπε να είναι σαν τη λεγόμενη Μποντισάτβα και τον Βούδα, να διώχνουν όλα τα βάσανα των ανθρώπων και να τους σώζουν από τη θάλασσα της δυστυχίας τους. Η μητέρα ενός άντρα, για παράδειγμα, έπασχε από μια ανίατη ασθένεια και οι γιατροί δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Ο άντρας αυτός αγαπούσε πολύ τη μητέρα του και δεν ήθελε να πεθάνει, οπότε κάθε μέρα έκαιγε τρία στικ θυμίαμα και προσέφερε νόστιμα φαγητά και ποτά σε ένα είδωλο της Μποντισάτβα Γκουάνγιν. Έπειτα, πήρε τον εξής όρκο: Αν η μητέρα του γιατρευόταν και ζούσε άλλα τριάντα χρόνια, ήταν διατεθειμένος να δώσει για αντάλλαγμα τριάντα χρόνια από τη δική του ζωή, θα γινόταν χορτοφάγος για το υπόλοιπο της ζωής του και δεν θα σκότωνε ποτέ ξανά κανένα ζωντανό πλάσμα. Αφού έκαψε το θυμίαμα, προσκύνησε, πήρε αυτόν τον όρκο και προσέφερε την ειλικρινή του καρδιά, η ασθένεια της μητέρας του θεραπεύτηκε. Αυτό σήμαινε πως η Μποντισάτβα είχε ακούσει τον όρκο του; Σήμαινε πως η μητέρα του θα ζούσε άλλα τριάντα χρόνια και εκείνος τριάντα χρόνια λιγότερο; Όχι. Επειδή, όμως, είχε πίστη, ήταν πεπεισμένος πως ήταν αλήθεια. Στη συνέχεια, έγινε χορτοφάγος, κι έτσι άρχισε να εκπληρώνει τον όρκο του. Μια μέρα, διερωτήθηκε το εξής: «Η μητέρα μου γιατρεύτηκε και η διάρκεια της ζωής της δεν αποτελεί πια θέμα. Μπορώ, λοιπόν, να αθετήσω τον όρκο μου στο μέλλον; Μήπως μπορώ να φάω ένα μπούτι κοτόπουλο; Αν θέλω, μπορώ να φάω ένα». Έφαγε, λοιπόν, το μπούτι κοτόπουλο, ένιωσε καλά και αισθάνθηκε γαλήνη μες στην καρδιά του. Την επόμενη μέρα, όμως, άρχισε να έχει εμετούς και διάρροιες και ήταν άρρωστος για πολλές μέρες χωρίς καμία βελτίωση. Την τέταρτη μέρα αναρωτήθηκε το εξής: «Μήπως με τιμωρεί η Μποντισάτβα; Μήπως δεν μου επιτρέπει να φάω κρέας; Απ’ ό,τι φαίνεται, τα λόγια που είπα τότε μέτρησαν πραγματικά! Δεν μπορώ να φάω κρέας!» Όταν το σκέφτηκε αυτό, έκαψε γρήγορα τρία ακόμα στικ θυμίαμα, προσέφερε πολλά νόστιμα φαγητά και αναγνώρισε την αμαρτία του. Την επόμενη μέρα, η ασθένειά του πέρασε. Όταν είδε πως η Μποντισάτβα ήταν τόσο αποτελεσματική, πίστεψε ακόμη πιο ακράδαντα πως: «Η Μποντισάτβα παρακολουθεί τις πράξεις των ανθρώπων. Δεν πρέπει να προσπαθήσω να την ξεγελάσω. Πρέπει να κρατήσω τον όρκο μου, αλλιώς θα αντιμετωπίσω την τιμωρία της!» Από κει κι έπειτα, θεωρούσε ακόμη πιο ιερό και απαραβίαστο τον τίτλο «Μποντισάτβα». Έκαιγε τρία στικ θυμίαμα καθημερινά και έκανε προσφορές την περίοδο των εορτών και των αργιών. Με τον καιρό, ενισχύθηκε η πεποίθηση αυτού του ανθρώπου πως τα είδωλα στα οποία κάνουν προσφορές οι άνθρωποι, όπως, μεταξύ άλλων, ο Αυτοκράτορας Νεφρίτης, η Μποντισάτβα Γκουάνγιν και ο Γκουάν Γκονγκ, είναι θεοί. Η θέση τους μέσα στην καρδιά του έγινε ακόμα πιο ακλόνητη, χωρίς αμφιβολίες και υποψίες. Ακόμη κι αν οι αντίχριστοι δεν έχουν βιώσει αυτά τα πράγματα ή δεν έχουν κάνει προσφορές σε αυτά τα είδωλα ή τα πήλινα ομοιώματα στο σπίτι τους, εντούτοις ακούνε πού και πού για τέτοια πράγματα ή τα αντιμετωπίζουν στους κοινωνικούς τους κύκλους. Ακούν, για παράδειγμα, πως ο Βούδας γιάτρεψε την ασθένεια κάποιου ή απένειμε δικαιοσύνη με τη μορφή αντιποίνων σε κακούς ανθρώπους ή πως κάποιος έγινε πλούσιος μόλις ένας δάσκαλος του φενγκ σούι άλλαξε θέση σε ορισμένα πράγματα στο σπίτι του ή πως κάποιος, αφού συμβουλεύτηκε έναν δάσκαλο του φενγκ σούι ή του γιν γιανγκ σχετικά με τα μνήματα και την επιλογή νεκροταφείου, οι απόγονοί του έγιναν υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι ή πολύ επιτυχημένοι επαγγελματικά και ούτω καθεξής. Αυτά τα πράγματα δίνουν την εντύπωση στους αντίχριστους πως οι θεοί θα πρέπει να διαθέτουν ικανότητες και δυνάμεις σαν αυτές που έχουν οι επονομαζόμενοι βούδες και αυτοκράτορες τους οποίους συναντούν και βλέπουν οι άνθρωποι στην καθημερινή τους ζωή. Θεωρούν ακόμη και ότι οι θεοί θα πρέπει να είναι σαν τα είδωλα στα οποία κάνουν προσφορές οι άνθρωποι, να κάνουν σημεία και τέρατα ανάμεσα στους ανθρώπους για να προκαλούν τρόμο και κατάπληξη. Αν ένας θεός δεν το κάνει αυτό, τότε πιστεύουν πως δεν πρέπει να θεωρείται θεός. Εφόσον οι αντίχριστοι έχουν τέτοιες απόψεις και κατανόηση για τους θεούς, ποια έννοια αποκτά ο θεός γι’ αυτούς; Κατά τη δική τους άποψη, αυτός που διαθέτει ταυτότητα θεού και είναι πραγματικά θεός είναι ένα ον σαν τον Αυτοκράτορα Νεφρίτη, ο οποίος μπορούσε, οποτεδήποτε και οπουδήποτε, να στείλει ουράνιους στρατιώτες για να ρίξουν στο βασίλειο των θνητών όσους είχαν παραβεί τους ουράνιους νόμους. Επίσης, ένα είδωλο στο οποίο κάνουν προσφορές οι άνθρωποι και το οποίο μπορεί να τους δώσει τη δυνατότητα να πλουτίσουν και να γίνουν υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι —για τους αντίχριστους, τέτοια όντα είναι άξια να έχουν θεϊκή ταυτότητα. Αυτή είναι αντίληψη και η κατανόηση που έχουν μέσα τους οι αντίχριστοι για την ταυτότητα των θεών. Τι σκέφτονται, λοιπόν, οι αντίχριστοι όταν ο Θεός εργάζεται στον τόπο που βρίσκεται ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας και συλλαμβάνονται κάποιοι αδελφοί και αδελφές, βλάπτεται η εκκλησία και παρεμποδίζεται και αναστατώνεται το έργο του Θεού; «Αν αυτός είναι ο θεός, γιατί συμβαίνουν τέτοια πράγματα στην εκκλησία; Όταν συλλαμβάνονται οι αδελφοί και οι αδελφές, ο θεός θα έπρεπε να παρουσιάζει οράματα στον ουρανό, να στέλνει κεραυνούς και οργή και να κάνει τους κακούς αστυνομικούς που συλλαμβάνουν τους αδελφούς και τις αδελφές να το βάζουν έντρομοι στα πόδια σαν σκιαγμένα ποντίκια. Γιατί δεν έχω ακούσει να συμβαίνουν ποτέ τέτοια πράγματα; Εφόσον αυτοί οι άνθρωποι ακολουθούν τον θεό και είναι οι εκλεκτοί του, γιατί ο θεός δεν τους σώζει και δεν τους προστατεύει; Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας διώκει με μεγάλη μανία και σκληρότητα όσους ακολουθούν τον θεό. Γιατί δεν έρχεται ο θεός στη γη να απονείμει δικαιοσύνη για την ανθρωπότητα; Γιατί δεν εμποδίζει ο θεός τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα; Γιατί δεν τον τιμωρεί; Δεν γίνεται ο θεός με την ταυτότητα του θεού να μπορεί απλώς να μιλάει και να παρέχει την αλήθεια, έτσι δεν είναι; Σε σύγκριση με τον Αυτοκράτορα Νεφρίτη, την Μποντισάτβα Γκουάνγιν και τον Βούδα, ο θεός δεν φαίνεται να έχει σπουδαίες δεξιότητες και ικανότητες. Πού είναι η δύναμη και η εξουσία που λένε πως έχει ο θεός; Είναι πραγματικά θεός κάποιος που μπορεί μόνο να παρέχει την αλήθεια, χωρίς να έχει, όμως, τη δύναμη και την εξουσία του θεού; Όταν πρόκειται να συλληφθούν οι αδελφοί και οι αδελφές, ο θεός θα έπρεπε να υψώνει ένα τείχος μπροστά στους κακούς αστυνομικούς ή να τους τυφλώσει και να τους κουτσάνει, να τους τρελάνει ή να τους κάνει να χαζέψουν. Προτού πλησιάσει ο κίνδυνος, ο θεός θα έπρεπε να ενημερώνει τους πάντες ξεκάθαρα για τον επικείμενο κίνδυνο· θα έπρεπε να ακούνε μια φωνή, να νιώθουν μια έντονη αίσθηση και να σχηματίζεται μια ξεκάθαρη σκέψη στον νου τους. Γιατί δεν κάνει τέτοια πράγματα ο θεός; Γιατί δεν κάνει τέτοιες νύξεις όταν πλησιάζει μια τέτοια κατάσταση; Όταν οι άνθρωποι υφίστανται συλλήψεις, βασανιστήρια και διωγμούς, γιατί δεν σταματάει και δεν τιμωρεί ο θεός αυτούς τους διαβόλους και τους κακούς αστυνομικούς; Όταν περνάνε χειροπέδες στους αδελφούς και τις αδελφές και τους χτυπάνε με τα κλομπ τους, γιατί δεν κάνει τίποτα ο θεός; Ο Αυτοκράτορας Νεφρίτης και η Μποντισάτβα Γκουάνγιν δεν θα άφηναν ποτέ τους ακολούθους τους να υποφέρουν έτσι. Σίγουρα θα παρενέβαιναν και θα βοηθούσαν, θα τύφλωναν τους κακούς αστυνομικούς, θα παραμόρφωναν τα πρόσωπά τους, θα τους έκαναν να χάσουν το μυαλό τους, θα έκαναν τα χέρια και τα πόδια τους να σαπίσουν, θα τους έδιναν ανίατες ασθένειες και θα τους έβαζαν να σκοτώσουν ο ένας τον άλλο. Ο θεός γιατί δεν τα κάνει αυτά; Πού ακριβώς είναι ο θεός; Υπάρχει καν; Όταν έρχονται μπελάδες, ακόμη κι αν οι άνθρωποι προσεύχονται στον θεό, εκείνος δεν τους σώζει ούτε διευθετεί τις συνθήκες έτσι ώστε να ξεφύγουν απ’ τον κίνδυνο. Όταν οι κακοί αστυνομικοί βασανίζουν αυτούς τους ανυπεράσπιστους ανθρώπους, η κοινή λογική υπαγορεύει πως θα πρέπει να παρέμβει και να βοηθήσει κάποιος θεός, όχι να κάθεται με σταυρωμένα χέρια, αφού οι θεοί δεν θέλουν να βλέπουν αδικίες στον κόσμο και υποτίθεται πως πρέπει να σώζουν τους ανθρώπους από τη δυστυχία και να απαλλάσσουν όλα τα όντα από τα βάσανα. Γιατί αυτός ο θεός στον οποίο πιστεύω τώρα δεν κάνει τίποτε από αυτά; Υπάρχει πραγματικά ο θεός στον οποίο πιστεύω;» Αφού βιώσουν πολλά πράγματα, οι αντίχριστοι είναι πάντα μπερδεμένοι και γεμάτοι αμφιβολίες. Κατά την πίστη τους στον Θεό, πάνε ακόμη και σε μάντεις και δασκάλους του γιν γιανγκ για να τους συμβουλευτούν, να δουν τι τους επιφυλάσσει το μέλλον, να μάθουν αν θα πάνε φυλακή, αν τα πράγματα θα κυλήσουν ομαλά στη δουλειά τους, αν θα προσπαθήσει κάποιος παλιάνθρωπος να τους εκδικηθεί ή, αν το ’χει η μοίρα τους να πάνε φυλακή, να καταφέρουν να το αποφύγουν.

Ενόσω οι αντίχριστοι πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν, γεννώνται διαρκώς αντιλήψεις μέσα τους για την ταυτότητα και την ουσία του Θεού και πάντα αμφιβάλλουν για τον λόγο που ο Θεός απλώς μιλάει χωρίς να κάνει σημεία και τέρατα. Παρόλο που και οι αντίχριστοι διαβάζουν τα λόγια του Θεού, πρόθεσή τους δεν είναι να αναζητήσουν ή να αποδεχθούν την αλήθεια, αλλά τα διαβάζουν με πρόθεση να τα μελετήσουν και να τα αναλογιστούν. Όσο πιο εξονυχιστικά, λοιπόν, τα εξετάζουν, όχι μόνο δεν αναπτύσσουν αληθινή πίστη, αλλά αποκτούν περισσότερες αμφιβολίες και έχουν περισσότερες αντιλήψεις για τον ενσαρκωμένο Θεό. Η βασική τους αντίληψη είναι η πεποίθησή τους πως ο χριστός θα έπρεπε να διαθέτει υπερφυσική ανθρώπινη φύση. Σκέφτονται: «Αν ο χριστός έχει κανονική ανθρώπινη φύση και δεν κάνει σημεία και τέρατα, πώς μπορεί να αποδειχθεί πως είναι θεός;» Μέσα στην καρδιά τους, οι αντίχριστοι θεωρούν πως θεός είναι μόνο το πνεύμα του θεού και μόνο μια σάρκα που μπορεί να κάνει σημεία και τέρατα. Αν μια σάρκα διαθέτει μόνο κανονική ανθρώπινη φύση και δεν κάνει σημεία και τέρατα, τότε, ακόμη κι αν μπορεί να εκφράσει την αλήθεια, δεν θεωρείται θεός. Δεν είναι, λοιπόν, περίεργο που οι αντίχριστοι αμφιβάλλουν διαρκώς για την ουσία του ενσαρκωμένου Θεού. Ανεξάρτητα από το πόσα του συμβαίνουν, ο τύπος του ανθρώπου που είναι αντίχριστος δεν προσπαθεί ποτέ να τα αντιμετωπίσει αναζητώντας την αλήθεια στα λόγια του Θεού, πόσο μάλλον προσπαθεί να δει τα πράγματα μέσα από τα λόγια του Θεού —κάτι που οφείλεται εξ ολοκλήρου στο ότι δεν πιστεύει ότι κάθε γραμμή των λόγων του Θεού είναι η αλήθεια. Με όποιον τρόπο κι αν συναναστρέφεται ο οίκος του Θεού όσον αφορά την αλήθεια, οι αντίχριστοι παραμένουν μη δεκτικοί και, κατά συνέπεια, δεν έχουν τη σωστή στάση, ανεξάρτητα από την κατάσταση που αντιμετωπίζουν. Ειδικότερα στο θέμα της προσέγγισης του Θεού και της αλήθειας, οι αντίχριστοι αρνούνται πεισματικά να παραμερίσουν τις αντιλήψεις τους. Ο θεός στον οποίο πιστεύουν είναι ένας θεός που κάνει σημεία και τέρατα, ένας υπερφυσικός θεός. Όποιους μπορούν να κάνουν σημεία και τέρατα —είτε είναι η Μποντισάτβα Γκουάνγιν, ο Βούδας ή ο Ματσού— τους αποκαλούν θεούς. Πιστεύουν πως μόνο όσοι μπορούν να κάνουν σημεία και τέρατα είναι θεοί που διαθέτουν ταυτότητα θεών· όσοι δεν μπορούν, από την άλλη, δεν είναι απαραίτητα θεοί, όσες αλήθειες κι αν εκφράζουν. Δεν καταλαβαίνουν πως η έκφραση της αλήθειας είναι η σπουδαία δύναμη και παντοδυναμία του Θεού, αλλά θεωρούν πως η μόνη σπουδαία δύναμη και παντοδυναμία των θεών είναι να κάνουν σημεία και τέρατα. Έτσι, λοιπόν, οι αντίχριστοι θεωρούν πως το πρακτικό έργο που κάνει ο ενσαρκωμένος Θεός με την έκφραση της αλήθειας για να κατακτήσει και να σώσει τους ανθρώπους, με το πότισμα, την ποίμανση και την καθοδήγηση των εκλεκτών του Θεού ώστε να βιώσουν πραγματικά την κρίση, την παίδευση, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό Του, να κατανοήσουν την αλήθεια, να αποτινάξουν τις διεφθαρμένες τους διαθέσεις, να γίνουν άνθρωποι που υποτάσσονται στον Θεό, Τον λατρεύουν και ούτω καθεξής είναι έργο ανθρώπου, όχι του Θεού. Στο μυαλό των αντίχριστων, οι θεοί θα πρέπει να κρύβονται πίσω από έναν βωμό και να βάζουν τους ανθρώπους να τους κάνουν προσφορές, να τρώνε τα φαγητά που προσφέρουν οι άνθρωποι, να εισπνέουν τον καπνό από το θυμίαμα που καίνε, να απλώνουν μια χείρα βοηθείας όταν βρίσκονται σε δύσκολη θέση, να παρουσιάζονται ως ιδιαίτερα δυνατοί και να τους παρέχουν άμεση βοήθεια μέσα στα όρια αυτού που τους είναι κατανοητό και να ικανοποιούν τις ανάγκες τους όταν οι άνθρωποι ζητούν βοήθεια και είναι ειλικρινείς στις παρακλήσεις τους. Για τους αντίχριστους, μόνο ένας θεός όπως αυτός είναι αληθινός θεός. Ό,τι κάνει ο Θεός σήμερα, εν τω μεταξύ, αντιμετωπίζεται με περιφρόνηση από τους αντίχριστους. Γιατί συμβαίνει αυτό; Κρίνοντας από τη φύση-ουσία των αντίχριστων, αυτό που απαιτούν δεν είναι το έργο του ποτίσματος, της ποίμανσης και της σωτηρίας που επιτελεί ο Δημιουργός στα δημιουργήματα, αλλά ευημερία και η εκπλήρωση των φιλοδοξιών τους στα πάντα, να μην τιμωρηθούν σε αυτήν τη ζωή και να πάνε στον ουρανό στον ερχόμενο κόσμο. Η άποψη και οι ανάγκες τους επιβεβαιώνουν την ουσία του μίσους τους για την αλήθεια. Οι αντίχριστοι αγαπούν τη μοχθηρία, το υπερφυσικό και τα θαύματα, ενώ τις ενέργειες και τα διαβολικά λόγια του Σατανά και των κακών πνευμάτων —τα οποία είναι αρνητικά και μοχθηρά πράγματα— τα λατρεύουν, μάλιστα, ως κάτι το θεϊκό και ως την αλήθεια. Τα εκλαμβάνουν ως τα αντικείμενα της ισόβιας λατρείας και επιδίωξής τους και ως πράγματα που πρέπει να εκτιμώνται και να διαδίδονται στον κόσμο. Κατά συνέπεια, οι αντιλήψεις και οι απόψεις τους για την ταυτότητα του Θεού δεν θα αλλάξουν ποτέ καθώς ακολουθούν τον Θεό. Αν τέτοιοι άνθρωποι δεν μπορέσουν να πραγματοποιήσουν τις φιλοδοξίες τους στον οίκο του Θεού, αν δεν πάρουν προαγωγή, δεν χρησιμοποιηθούν και δεν καταφέρουν να σημειώσουν γρήγορη και μεγάλη επιτυχία, θα είναι έτοιμοι να προδώσουν τον Θεό οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Κάποιοι από αυτούς πιστεύουν εδώ και δέκα χρόνια, άλλοι εδώ και είκοσι. Θα νόμιζες πως θα είχαν μια βάση και δεν θα εγκατέλειπαν τον Θεό, αλλά στην πραγματικότητα είναι έτοιμοι να προδώσουν τον Θεό και να γυρίσουν στην κοσμική κοινωνία ανά πάσα στιγμή. Ακόμη κι αν δεν φύγουν από την εκκλησία, η καρδιά τους έχει ήδη ξεστρατίσει από τον Θεό και Τον έχει προδώσει. Όποτε το επιτρέψουν οι συνθήκες ή παρουσιαστούν ευκαιρίες, θα πάνε και θα πιστέψουν σε ψεύτικους θεούς και κακά πνεύματα. Αν έχουν την ευκαιρία να σημειώσουν ραγδαία επιτυχία, να γίνουν υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι ή διάσημοι και να απολαύσουν δόξα και πλούτη, δεν θα διστάσουν να φύγουν από την εκκλησία και να ακολουθήσουν τις κοσμικές τάσεις. Κάποιοι αντίχριστοι έχουν την εξής αμφιβολία: «Αν είναι όντως ο θεός, γιατί βιώνει διωγμούς και καταδίωξη από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα; Αν είναι όντως ο θεός, γιατί δεν κάνει σημεία και τέρατα για να αφανίσει τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα; Πάρα πολλοί εκλεκτοί του θεού έχουν αιχμαλωτιστεί και διωχθεί από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα. Γιατί ο θεός δεν τους προστατεύει και δεν τους σώζει από τους διωγμούς του Σατανά;» Το ίδιο σκέφτονταν και οι Φαρισαίοι του ιουδαϊσμού: «Αν ο Ιησούς είναι ο θεός, πώς γίνεται να σταυρώθηκε; Γιατί δεν μπόρεσε να σώσει τον εαυτό του;» Οι αντίχριστοι δεν το καταλαβαίνουν ποτέ αυτό, επειδή δεν αποδέχονται την αλήθεια ούτε πιστεύουν πως τα λόγια του Θεού θα πραγματοποιήσουν τα πάντα. Πιστεύουν μόνο σε όσα βλέπουν και δεν έχουν πίστη στην αξία ή τη σημασία που καταδεικνύει όλο το έργο που έχει κάνει ο Θεός. Δεν πιστεύουν πως κάθε λόγος που εκφράζει ο Θεός είναι η αλήθεια και πως κάθε Του λόγος θα εκπληρωθεί και θα πραγματοποιηθεί. Δεν πιστεύουν πως η σοφία του Θεού ασκείται βάσει των τεχνασμάτων του Σατανά ούτε πως ο Θεός χρησιμοποιεί τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα για να παρέχει υπηρεσία ως αντιθετικό στοιχείο που αποκαλύπτει την παντοδυναμία και τη σοφία Του. Εφόσον οι αντίχριστοι δεν πιστεύουν πως ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα και πως τα λόγια του Θεού πραγματοποιούν τα πάντα, εξακολουθούν να είναι πιστοί στον Θεό; Όχι. Οι αντίχριστοι είναι άνθρωποι που αρνούνται τον Θεό και Του αντιστέκονται. Είναι πέρα για πέρα δύσπιστοι.

Ποιοι είναι οι κύριοι λόγοι πίσω από την άρνηση των αντίχριστων να αναγνωρίσουν την ταυτότητα του Θεού; Ο ένας είναι πως ο Θεός δεν διορθώνει κάθε αδικία στον κόσμο, δεν απονέμει δικαιοσύνη για την ανθρωπότητα ούτε τιμωρεί αμέσως όσους κάνουν κακό, όπως φαντάζονται οι αντίχριστοι πως θα έπρεπε να κάνει κατά τις αντιλήψεις τους. Αν και καθημερινά συμβαίνουν πολλά άδικα γεγονότα μεταξύ όλων των πραγμάτων στα οποία κυριαρχεί ο Θεός, ο Θεός φαίνεται να αδιαφορεί γι’ αυτά και δεν λέει ούτε κάνει τίποτα σε απάντηση. Κατά την άποψη των αντίχριστων, όλα όσα βλέπουν να συμβαίνουν στον κόσμο εντός του πλαισίου των πραγμάτων που αντιμετωπίζουν δεν συνάδουν με τις αντιλήψεις τους ούτε θα έπρεπε να συμβαίνουν. Γιατί θεωρούν πως δεν θα έπρεπε να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα; Σκέφτονται: «Αν υπάρχει θεός, γιατί δεν φροντίζει γι’ αυτά τα πράγματα; Αν υπάρχει θεός, γιατί εξακολουθούν να ζουν καλά τόσοι κακοί άνθρωποι; Γιατί οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι; Γιατί οι πλούσιοι τρώνε πλουσιοπάροχα κάθε μέρα και περνάνε τόσο καλά, ενώ τόσοι άνθρωποι πρέπει ακόμα να ζητιανεύουν για φαγητό; Γιατί οι απονήρευτοι δέχονται εκφοβισμό, καταπιέζονται και πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης; Γιατί κάποιοι άνθρωποι σκοτώνονται στη δουλειά, δουλεύοντας πάνω από οχτώ ώρες κάθε μέρα για πενιχρούς μισθούς, ενώ άλλοι βγάζουν περισσότερα σε μία ώρα από ό,τι βγάζει κανείς σε μια ολόκληρη ζωή; Γιατί δεν αντιμετωπίζει ο θεός αυτές τις κοινωνικές και κοσμικές αδικίες; Γιατί κάποιοι γεννιούνται μες στα πλούτη, ενώ άλλοι γεννιούνται μες στη φτώχεια και την εξάντληση; Γιατί κάποιοι μπορούν να απολαμβάνουν δόξα, πλούτη και τη στοργική αγάπη της οικογένειάς τους για όλη τους τη ζωή, ενώ άλλοι δεν μπορούν, αφού δεν γεννήθηκαν στο ίδιο κοινωνικό περιβάλλον;» Αυτοί είναι γρίφοι που δεν λύνονται ποτέ μέσα στην καρδιά των αντίχριστων. Νομίζουν πως, εφόσον πιστεύουν στον Θεό, οφείλουν να παραδώσουν στον Θεό όλα τα πράγματα που δεν μπορούν να διακρίνουν, όλα όσα δεν καταλαβαίνουν και όλους τους γρίφους που δεν μπορούν να λύσουν, και να Τον κάνουν να δώσει Αυτός τις λύσεις, θεωρώντας ότι θα πρέπει να βρουν απαντήσεις σε αυτά τα πράγματα στα λόγια του Θεού. Ωστόσο, αφού πιστεύουν στον Θεό τρία με πέντε χρόνια, δεν μπορούν να βρουν αυτές τις απαντήσεις· δεν τις βρίσκουν ούτε αφού πιστεύουν οχτώ με δέκα χρόνια. Αφού πιστεύουν είκοσι χρόνια, αναρωτιούνται: «Γιατί δεν έχω πάρει ακόμα καμία απάντηση; Γιατί δεν έχει επιλύσει ο θεός αυτά τα θέματα; Γιατί δεν ενεργεί ο θεός σαν την Μποντισάτβα Γκουάνγιν ή σαν τον Αυτοκράτορα Νεφρίτη; Ο θεός έχει εξουσία και δύναμη, καθώς και ταυτότητα θεού. Θα έπρεπε, λοιπόν, να τα κάνει αυτά τα πράγματα! Ειδικά στην εκκλησία, γιατί εμφανίζονται συχνά κακοί άνθρωποι και προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση, ενώ κάποιοι κλέβουν, μάλιστα, τις προσφορές, χωρίς να υφίστανται καμία συνέπεια; Κάποιοι άνθρωποι λένε συχνά ψέματα και άλλοι διαδίδουν αντιλήψεις και φήμες, χωρίς να υφίστανται την πειθάρχηση ή την τιμωρία του θεού. Άλλοι σταματάνε απότομα να πιστεύουν στον θεό, βγαίνουν να εργαστούν στην κοινωνία και, μέσα σε λίγα χρόνια, γίνονται πλούσιοι χωρίς να τα βρουν ποτέ σκούρα. Η ζωή κάποιων πιστών είναι χειρότερη από τη ζωή ανθρώπων που δεν πιστεύουν στον θεό και μάλιστα οι πιστοί στον θεό υποφέρουν και πολλοί από αυτούς διώκονται, δεν μπορούν να γυρίσουν στο σπίτι τους και ζουν μες στη φτώχεια και τη δυστυχία. Δεν μπορεί να είναι αυτό το νόημα της πίστης στον θεό, σωστά; Δεν μπορεί να είναι αυτή η αξία που έχει να ακολουθείς τον θεό, σωστά; Δεν μπορεί να είναι αυτή η καθημερινή ζωή που θέλει να δώσει ο θεός στους ανθρώπους, σωστά; Όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν πράγματα που δεν μπορούν να κατορθώσουν, γιατί δεν κάνει ο θεός κάτι το εκπληκτικό έτσι ώστε να τα κατανοήσουν και να τα αντιληφθούν κατευθείαν; Είναι πολλά τα πράγματα που δεν καταλαβαίνουν οι άνθρωποι και δεν ξέρουν γιατί ο θεός ενεργεί όπως ενεργεί. Γιατί δεν ανάβει ο θεός ένα λυχνάρι για να φωτίσει την καρδιά των ανθρώπων; Γιατί δεν δίνει έμπνευση στους ανθρώπους; Όταν οι άνθρωποι κάνουν κάτι κακό και προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση, ο θεός δεν σηκώνεται να αναθεματίσει ευθέως αυτούς τους κακούς ανθρώπους και να τους κάνει να αντιμετωπίσουν αντίποινα. Δεν έχω δει πολλές περιπτώσεις όπου ο θεός κάνει τέτοια πράγματα. Μερικές φορές, οι άνθρωποι χρειάζονται τη διαφώτιση, τη φώτιση και την παροχή του θεού. Γιατί, λοιπόν, δεν μπορούν ούτε να νιώσουν ούτε να δουν τον θεό; Πού είναι ο θεός;» Όλα αυτά τα «γιατί» παραμένουν αναπάντητα στην καρδιά των αντίχριστων. Δεν καταλαβαίνουν γιατί αυτά τα πράγματα και τα φαινόμενα δεν αλλάζουν, δεν μεταστρέφονται ούτε, βέβαια, βελτιώνονται ποτέ. Νομίζουν πως η πίστη στον Θεό θα πρέπει να μεταμορφώνει ολοκληρωτικά τους ανθρώπους και πως ολόκληρη η ζωή, η συμπεριφορά, οι σκέψεις και, ιδίως, η ποιότητα της ζωής τους, οι ικανότητες και τα ταλέντα τους θα πρέπει όλα να αναπτύσσονται προς μια θετική κατεύθυνση. Γιατί δεν μπορούν να δουν αυτές τις αλλαγές μετά από δέκα ή είκοσι χρόνια παρατήρησης; Τα πράγματα τα οποία φαντασιώνονται ή ονειρεύονται οι άνθρωποι κατά τις αντιλήψεις τους δεν λύνονται ούτε υλοποιούνται μόλις αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό. Ποιο είναι, λοιπόν, το νόημα της πίστης στον Θεό; Τι αξία έχει να πιστεύει κανείς στον Θεό και να Τον ακολουθεί; Αυτά τα ερωτήματα παραμένουν ανεπίλυτα και αναπάντητα στην καρδιά των αντίχριστων και δεν πραγματοποιούνται ούτε εκπληρώνονται όπως εκείνοι φαντάζονται. Έτσι, λοιπόν, ο θεός που έχουν κατά νου οι αντίχριστοι δεν υπάρχει ποτέ. Όπως είναι φυσικό, στον νου τους οι αντίχριστοι αρνούνται διαρκώς Εκείνον που διαθέτει την ταυτότητα του Θεού.

Η πίστη των αντίχριστων στον Θεό είναι υπερβολικά νοθευμένη. Στην πραγματικότητα, οι αντίχριστοι δεν πιστεύουν αληθινά στον Θεό· είναι όλα θέατρο. Πιστεύουν στον Θεό όπως ακριβώς λατρεύουν οι άπιστοι τους διαβόλους και τα είδωλα. Δυσκολεύονται να αποδεχθούν όλα όσα κάνει ο Θεός και πάντα έχουν αμφιβολίες και ερωτήματα. Κρύβουν αυτές τις αμφιβολίες και τα ερωτήματα μέσα στην καρδιά τους, χωρίς να τολμούν να τα εκφράσουν, και είναι αυθεντίες στην προσποίηση. Έτσι, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό, παραμένουν πέρα για πέρα δύσπιστοι. Μετρούν τον Θεό και όλες Του τις πράξεις με τη φαντασία τους, με τις διάφορες φαντασιοκοπίες και αντιλήψεις που έχουν γι’ Αυτόν, καθώς και με κάποιες παραδοσιακές ανθρώπινες γνώσεις και αντιλήψεις περί ηθικής. Χρησιμοποιούν αυτά τα πράγματα για να μετρήσουν την ταυτότητα του Θεού και το αν υπάρχει ή όχι ο Θεός. Ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα; Αρνούνται την ύπαρξη του Θεού και δεν αναγνωρίζουν την ταυτότητα και την ουσία του ενσαρκωμένου Θεού. Δεν είναι εσφαλμένο το πρότυπο σύμφωνα με το οποίο μετρούν οι αντίχριστοι το αν ο ενσαρκωμένος Θεός διαθέτει την ταυτότητα και την ουσία του Θεού; Για να μιλήσω ξεκάθαρα, οι αντίχριστοι σέβονται τη γνώση και τις διάσημες και σπουδαίες προσωπικότητες, οπότε δεν έχουν ποτέ αντιρρήσεις ούτε νιώθουν αποστροφή για τα πράγματα που προέρχονται από αυτές τις διάσημες και σπουδαίες προσωπικότητες. Γιατί, λοιπόν, απεχθάνονται τον Χριστό όταν βλέπουν πως είναι ένας κανονικός και συνηθισμένος άνθρωπος και αρχίζουν να νιώθουν αποστροφή και μίσος όταν βλέπουν τον Χριστό να εκφράζει τόσες αλήθειες; Επειδή ούτε ένα ψήγμα από αυτά που σέβονται και λατρεύουν δεν είναι θετικό. Τι αρέσει στους αντίχριστους; Τα περίεργα, η μοχθηρία, τα θαύματα και τα υπερφυσικά πράγματα. Από την άλλη, η κανονικότητα και η πρακτικότητα του Θεού, η αληθινή αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο, η σοφία, η πιστότητα, η αγιοσύνη και η δικαιοσύνη του Θεού είναι όλα τους πράγματα καταδικαστέα στα μάτια των αντίχριστων. Για παράδειγμα, προκειμένου να κάνει τους αδελφούς και τις αδελφές να αναπτύξουν ικανότητα διάκρισης και να πάρουν πρακτικά ένα μάθημα, ο Θεός ενορχήστρωσε μια κατάσταση. Ποια κατάσταση ήταν αυτή; Κανόνισε να ζήσει ανάμεσά τους κάποιος που είχε καταληφθεί από έναν δαίμονα. Στην αρχή, ο τρόπος με τον οποίο μιλούσε και ενεργούσε αυτό το άτομο ήταν φυσιολογικός, όπως ήταν και η λογική του· δεν φαινόταν καθόλου προβληματικός. Μα μετά από κάποιο διάστημα επαφής, οι αδελφοί και οι αδελφές ανακάλυψαν πως τίποτα από όσα έλεγε δεν έβγαζε νόημα ούτε ήταν σωστά δομημένο και διατυπωμένο. Έπειτα, συνέβησαν κάποια υπερφυσικά πράγματα: Έλεγε συνέχεια στους αδελφούς και τις αδελφές ότι είχε δει το ένα ή το άλλο όραμα ή ότι είχε λάβει την τάδε ή τη δείνα αποκάλυψη. Μια μέρα, για παράδειγμα, του αποκαλύφθηκε ότι έπρεπε —ότι ήταν υποχρεωμένος— να φτιάξει ψωμάκια στον ατμό και την επομένη, έτυχε να πρέπει να βγει έξω, οπότε πήρε τα ψωμάκια μαζί του. Αργότερα, του αποκαλύφθηκε σε ένα όνειρο ότι έπρεπε να κατευθυνθεί νότια· κάποιος τον περίμενε εκεί έξι μίλια μακριά. Πήγε να δει, κι εκεί βρισκόταν ένας άνθρωπος που είχε χαθεί· κατέθεσε μαρτυρία σ’ αυτόν τον άνθρωπο για το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες, κι εκείνος το αποδέχτηκε. Λάμβανε πάντοτε κάποια αποκάλυψη, άκουγε πάντοτε μια φωνή και πάντα του συνέβαιναν υπερφυσικά πράγματα. Κάθε μέρα, όσον αφορά το τι να φάει, το πού να πάει, το τι να κάνει και με ποιον να αλληλεπιδράσει, δεν ακολουθούσε τους νόμους της κανονικής ανθρώπινης ζωής, δεν αναζητούσε τα λόγια του Θεού ως βάση ή ως αρχή ούτε έψαχνε ανθρώπους για να συναναστραφεί μαζί τους. Πάντα στηριζόταν στα αισθήματά του και περίμενε μια φωνή, μια αποκάλυψη ή ένα όνειρο. Ήταν κανονικός αυτός ο άνθρωπος; (Όχι.) Αν και τα τρία γεύματα που έτρωγε καθημερινά και η καθημερινή του ρουτίνα έμοιαζαν να ακολουθούν κανονικά μοτίβα, εκείνος πάντα άκουγε φωνές. Κάποιοι άνθρωποι τον διέκριναν και είπαν πως όλα αυτά εκδήλωναν ότι τον είχε κυριεύσει κάποιο κακό πνεύμα. Οι αδελφοί και οι αδελφές άρχισαν σιγά σιγά να τον διακρίνουν, ώσπου μια μέρα η ψυχική του ασθένεια επιδεινώθηκε, άρχισε να λέει παλαβομάρες και το ’βαλε στα πόδια γυμνός και ξεμαλλιασμένος, τελείως ψυχωτικός. Κι έτσι έληξε τελικά το ζήτημα. Δεν γνωρίζουν και διακρίνουν πλέον οι αδελφοί και οι αδελφές τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις ενός κακού πνεύματος εν δράσει και του δαιμονισμού; Κάποιοι από αυτούς, βέβαια, είχαν αντιμετωπίσει και στο παρελθόν τέτοια πράγματα και ήδη μπορούσαν να τα διακρίνουν. Άλλοι, πάλι, δεν πίστευαν για πολύ καιρό στον Θεό ούτε είχαν βιώσει τέτοια πράγματα, οπότε ήταν πιθανό να παραπλανηθούν. Ανεξάρτητα, όμως, από το αν παραπλανήθηκαν ή είχαν διάκριση, αν ο Θεός δεν είχε διευθετήσει αυτό το περιβάλλον, θα μπορούσαν να διακρίνουν πραγματικά το έργο ενός κακού πνεύματος ή την κατάληψη από ένα κακό πνεύμα; (Όχι.) Επομένως, ποιον ακριβώς σκοπό και ποια σημασία είχε το γεγονός πως ο Θεός διευθέτησε αυτό το περιβάλλον και έκανε αυτά τα πράγματα; Το έκανε για να τους δώσει τη δυνατότητα να αποκτήσουν διάκριση και να πάρουν ένα μάθημα με πρακτικό τρόπο, καθώς και για να ξέρουν πώς να διακρίνουν όσους έχουν το έργο κακών πνευμάτων ή έχουν δαιμονιστεί. Αν στους ανθρώπους έλεγαν απλώς τι είναι το έργο ενός κακού πνεύματος —με τον ίδιο τρόπο που ένας δάσκαλος παραδίδει μάθημα από το βιβλίο και μιλάει μόνο για τις θεωρίες που υπάρχουν στα διδακτικά βιβλία, χωρίς να βάζει τους μαθητές να κάνουν ασκήσεις ή να εκπαιδεύονται— τότε θα καταλάβαιναν μόνο κάποια δόγματα και κάποιες δηλώσεις. Μπορείς να εξηγήσεις καθαρά τι είναι το έργο ενός κακού πνεύματος και ποιες οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις του μόνο όταν έχεις γίνει προσωπικά μάρτυράς του, το έχεις δει με τα ίδια σου τα μάτια και το έχεις ακούσει με τα ίδια σου τα αυτιά. Τότε, όταν ξανασυναντήσεις τέτοιους ανθρώπους, θα μπορείς να τους διακρίνεις και να τους απορρίψεις· θα μπορείς να αντιμετωπίσεις και να χειριστείς σωστά τέτοια ζητήματα. Δεν είναι, λοιπόν, αυτό που κερδίζεις σε ένα τέτοιο περιβάλλον πολύ πιο πρακτικό από αυτό που κερδίζεις από το να πηγαίνεις σε συναθροίσεις και να ακούς κηρύγματα όλη μέρα; Οι άνθρωποι που διαθέτουν κανονική σκέψη και ορθολογισμό και επιδιώκουν την αλήθεια θα κατανοούν σωστά τους τρόπους με τους οποίους κάνει ο Θεός αυτά τα πράγματα. Δεν θα παραπονιούνται λέγοντας: «Γιατί επιτρέπει ο Θεός να εμφανίζονται κακά πνεύματα στην εκκλησία; Γιατί δεν με προειδοποίησε ο Θεός εκ των προτέρων; Γιατί δεν απομακρύνει τα κακά πνεύματα;» Δεν θα παραπονιούνται για τέτοια πράγματα, αλλά θα είναι ευγνώμονες, θα δοξάζουν τον Θεό για το εξαίρετο και σοφό Του έργο και θα λένε πως ο Θεός αγαπάει τον άνθρωπο πάρα πολύ! Οι αντίχριστοι, ωστόσο, δεν αποδέχονται την αλήθεια και, ταυτόχρονα, η καρδιά τους είναι γεμάτη αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες για τον Θεό· επιπλέον, λατρεύουν πραγματικά διαβόλους και είδωλα μέσα στην καρδιά τους και έχουν ως βάση τα είδωλά τους για να συγκρίνουν και να μετρούν όλα όσα κάνει ο αληθινός Θεός. Όταν, λοιπόν, αντιμετωπίζουν τέτοιες καταστάσεις, αναρωτιούνται πρώτα για το εξής: «Είναι αυτό έργο του θεού; Πώς γίνεται να είστε τόσο ανόητοι; Πώς γίνεται να επιτρέπει ο θεός να εμφανίζονται κακά πνεύματα στην εκκλησία;» Δεν είναι εσφαλμένη η κατανόησή τους; Κατ’ αρχάς, αρνούνται πως αυτό είναι έργο του Θεού, ενώ σκέφτονται: «Ένας θεός σίγουρα δεν θα το έκανε αυτό. Οι θεοί δεν θέλουν να υποφέρουν οι άνθρωποι. Όταν η Μποντισάτβα Γκουάνγιν βλέπει ανθρώπους να υποφέρουν, τα αγάλματά της δακρύζουν· θέλει να απελευθερώσει κάθε ον από τα βάσανα, να φέρει κάθε άνθρωπο υπό το όνομα του Βούδα και να τους απαλλάξει από όλα τα μαρτύρια του κόσμου των ανθρώπων. Οι θεοί πρέπει να είναι συμπονετικοί, να νοιάζονται για τον εκλεκτό λαό τους και να μην επιτρέπουν να εμφανίζονται κακά πνεύματα στην εκκλησία. Αυτό δεν μπορεί με τίποτα να είναι πράξη του θεού». Μόλις συμβούν τέτοια πράγματα, οι αντίχριστοι αμφισβητούν αρχικά ακόμη περισσότερο την ταυτότητα του Θεού μέσα στην καρδιά τους και, ταυτόχρονα, δεν είναι διατεθειμένοι εκατό ή χίλιες φορές να αποδεχθούν τις πράξεις του Θεού και, μάλιστα, τις κρίνουν και τις καταδικάζουν. Χλευάζουν, επίσης, τους αδελφούς και τις αδελφές που αποδέχονται αυτό το ζήτημα από τον Θεό, λέγοντας: «Είστε ανόητοι που εξακολουθείτε να πιστεύετε πως τα πάντα είναι πράξη του θεού. Δεν θα ενεργούσε έτσι ένας θεός! Ένας θεός πρέπει να προστατεύει τους αμνούς του, να τους νοιάζεται και να τους προφυλάσσει με τα χέρια του. Οι θεοί είναι καταφύγια για τους ανθρώπους· οι άνθρωποι δεν θα έπρεπε να υφίστανται όλες αυτές τις κακουχίες. Δεν θα έπρεπε να συμβαίνει τίποτα αρνητικό και κακό στους ανθρώπους· έτσι εργάζονται οι θεοί». Η καρδιά των αντίχριστων είναι γεμάτη αμφιβολίες, άρνηση, αντιλήψεις και καταδίκη για τον Θεό. Συνεπώς, κατά τη δική τους άποψη, καθετί που κάνει ο Θεός είναι λανθασμένο και δεν είναι κάτι που θα έπρεπε να κάνει ο Θεός, ενώ αποτελεί απόδειξη και μοχλό πίεσης για να καταδικάσουν και να αρνηθούν τον Θεό. Έτσι αποκαλύπτεται απόλυτα η φύση-ουσία των αντίχριστων να αντιστέκονται στον Θεό. Για παράδειγμα, όταν οι αδελφοί και οι αδελφές υπομένουν τα βασανιστήρια και τους διωγμούς του ΚΚΚ, οι αστυνομικοί θερμαίνουν ηλεκτρικά σίδερα μαρκαρίσματος μέχρι να ζεματίσουν και τα πιέζουν στο σώμα τους, πράγμα που τους κάνει να λιποθυμήσουν από τον πόνο και κάνει το αίμα όλων των παρόντων να παγώσει. Τι σκέφτονται οι αντίχριστοι όταν βλέπουν αυτήν τη σκηνή; «Αυτοί οι σατανάδες και διάβολοι είναι πολύ σκληροί! Δεν έχουν ανθρώπινη φύση ούτε οίκτο και συμπόνια. Οι μέθοδοί τους είναι υπερβολικά βάναυσες· δεν αντέχω να βλέπω! Αν ήμουν εκεί, θα κρύωνα τα σίδερα μαρκαρίσματος και θα τα μετέτρεπα σε βαμβάκι για να αγγίζουν το σώμα των ανθρώπων απαλά, ζεστά και μαλακά, σαν το χέρι ενός θεού που χαϊδεύει τους αμνούς του, κάνοντας τους ανθρώπους να νιώσουν τη συμπονετική του καρδιά, την αγάπη και τη ζεστασιά του και εμπνέοντας περισσότερη πίστη και αποφασιστικότητα μέσα τους για να τον ακολουθούν. Τα ανθρώπινα όντα, όμως, είναι απλώς ανθρώπινα όντα. Είμαστε ανήμποροι να κάνουμε κάτι καθώς βλέπουμε τους αδελφούς, τις αδελφές και τους συνανθρώπους μας να υποφέρουν τόσο πολύ. Και πού είναι ο θεός; Γιατί δεν σταματά ο θεός τα χέρια αυτών των σατανάδων και των διαβόλων αυτήν τη στιγμή; Γιατί δεν κρυώνει τα καυτά σίδερα μαρκαρίσματος; Όταν τα σίδερα αυτά αγγίζουν τους αδελφούς και τις αδελφές, γιατί δεν φροντίζει ο θεός να μη νιώθουν πόνο; Η Μποντισάτβα Γκουάνγιν σίγουρα αυτό θα έκανε· εκείνη δεν θέλει να βλέπει τα έμβια όντα να κακομεταχειρίζονται και να σκοτώνουν το ένα το άλλο ούτε θέλει να βλέπει κανένα από αυτά να βιώνει τον παραμικρό εκφοβισμό ή πόνο. Έχει στον νου της όλα τα όντα, η καρδιά της είναι μεγαλύτερη απ’ τον ουρανό και η αγάπη της απεριόριστη. Έτσι είναι πραγματικά ένας θεός! Ο θεός γιατί δεν ενεργεί έτσι; Εγώ δεν είμαι θεός, δεν έχω αυτήν την ικανότητα. Αν ήμουν θεός, δεν θα άφηνα τον λαό μου να υποφέρει έτσι». Ό,τι κι αν τους συμβαίνει, οι αντίχριστοι έχουν τη δική τους άποψη και γνώμη, τους δικούς τους ισχυρισμούς, ακόμα και τις δικές τους «φαεινές ιδέες». Ό,τι κι αν τους συμβαίνει, δεν το συσχετίζουν ποτέ με τα λόγια του Θεού ούτε αναζητούν ποτέ την αλήθεια για να κατανοήσουν τον Θεό, να καταθέσουν μαρτυρία γι’ Αυτόν, να επιβεβαιώσουν την ταυτότητά Του και να επιβεβαιώσουν πού και πώς εκφράζεται η ουσία του Θεού που διαθέτει την ταυτότητα του Θεού. Οι αντίχριστοι δεν ασκούνται έτσι. Αντίθετα, διαρκώς μετρούν τον Θεό και Τον ανταγωνίζονται χρησιμοποιώντας τις οπτικές του Σατανά, διάφορων κακών πνευμάτων ή της Μποντισάτβα Γκουάνγιν και του Βούδα. Σε ποιο αποτέλεσμα οδηγεί τελικά αυτό; Οι αντίχριστοι αρνούνται διαρκώς τον Θεό, αρνούνται τις πράξεις και την ουσία Του, καθώς και το νόημα και την αξία όλων όσα κάνει και το πώς αυτά διαπαιδαγωγούν τους ανθρώπους. Αρνούνται το αποτέλεσμα που σκοπεύει να πετύχει ο Θεός στους ανθρώπους όταν εργάζεται έτσι, καθώς και την ύπαρξη των προθέσεων του Θεού. Εφόσον οι αντίχριστοι αρνούνται τη σημασία και την αξία κάθε πράξης του Θεού, δεν αρνούνται την ταυτότητα του Θεού; (Ναι.) Αυτές οι εκδηλώσεις και η ουσία των αντίχριστων, οι σκέψεις που αποκαλύπτουν, ο θυμός, οι απαιτήσεις, η δυσαρέσκεια και τα ερωτήματα που έχουν για τον Θεό όταν τους συμβαίνει κάτι και ούτω καθεξής είναι όλα τους σαφείς εκδηλώσεις του γεγονότος πως οι αντίχριστοι δεν αναγνωρίζουν την ταυτότητα του Θεού. Αυτά είναι τα γεγονότα.

Ποια ουσία των αντίχριστων παρατηρήσατε μέσα από τη συναναστροφή και την ανάλυση που μόλις κάναμε σχετικά με τις εκδηλώσεις και τις πηγές της άρνησης της ταυτότητας του Θεού από πλευράς των αντίχριστων; Παρατηρείτε ότι οι αντίχριστοι βλέπουν κυνικά αυτόν τον κόσμο και αγαπούν την αμεροληψία και τη δικαιοσύνη; Είναι οι αντίχριστοι άνθρωποι που διαθέτουν ευγενική ανθρώπινη φύση, συμπόνια, έλεος, μεγάλη αγάπη, καθώς και μίσος για τη μοχθηρία; (Όχι.) Τι είδους άνθρωποι είναι, τότε, οι αντίχριστοι; (Είναι κακοί άνθρωποι που μισούν και αποστρέφονται την αλήθεια και διαρκώς κοντράρουν τον Θεό.) Αυτή είναι μια πτυχή. Τι άλλο; Δεν εγκρίνουν απόλυτα οι αντίχριστοι το ρητό που υπάρχει στην κοινωνία και λέει: «Η κατασκευή γεφυρών και η επισκευή δρόμων τυφλώνουν τους ανθρώπους, ενώ οι δολοφόνοι και οι εμπρηστές διασφαλίζουν τον πολλαπλασιασμό των απογόνων τους»; Αυτό δεν σημαίνει πως θρηνούν για την κατάσταση που υπάρχει στον κόσμο και νιώθουν οίκτο για την ανθρωπότητα; Τι φύση υποδηλώνει το γεγονός πως συμφωνούν με αυτό το ρητό; Δεν περιέχει αυτό το ρητό κάτι σαν παράπονο για την αδικία του Ουρανού; Αν και δεν μπορούν να κάνουν κάτι γι’ αυτό, οι αντίχριστοι νιώθουν τέτοια πικρία, έχουν τέτοια συναισθήματα και παραπονιούνται πως ο Ουρανός είναι άδικος: «Δεν λένε πως ο ουρανός είναι δίκαιος και πως βλέπει; Γιατί, λοιπόν, όσοι κάνουν καλές πράξεις σ’ αυτόν τον κόσμο δεν κερδίζουν ανταμοιβές, ενώ οι κακοί άνθρωποι ευημερούν; Πού είναι η δικαιοσύνη σ’ αυτόν τον κόσμο; Πώς προέκυψαν τα ζητήματα αδικίας σ’ αυτόν τον κόσμο; Φταίει που ο ουρανός είναι τυφλός και άδικος!» Αυτό που υπονοείται εδώ είναι πως με τον Θεό δεν υπάρχει δικαιοσύνη και πως δίκαιοι είναι μόνο ο Βούδας και η Γκουάνγιν. Επομένως, η καρδιά των αντίχριστων είναι γεμάτη πικρία, παράπονα, άρνηση και καταδίκη για τα πράγματα που κάνει ο αληθινός Θεός. Τι τα προκαλεί όλα αυτά; Πού οφείλονται; Τα προκαλεί η ουσία των αντίχριστων. Ποια ουσία είναι αυτή; Για να το θέσουμε με συγκεκριμένους όρους, η καρδιά των αντίχριστων είναι γεμάτη αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες για το πώς ορίζεται ένας θεός. Δεν γνωρίζουν ούτε καταλαβαίνουν πώς ακριβώς εργάζεται και σώζει τους ανθρώπους ο αληθινός Θεός. Αξιολογούν όλα όσα κάνει ο Θεός με βάση τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Σε τι βασίζονται αυτές; Βασίζονται εξ ολοκλήρου στις διάφορες αιρέσεις και πλάνες που ενσταλάζει στην ανθρωπότητα ο βασιλιάς των διαβόλων, ο Σατανάς. Όσο μοχθηρές ή μεροληπτικές κι αν είναι αυτές οι αιρέσεις και πλάνες, συνάδουν με τις αντιλήψεις, τις ψυχολογικές απαιτήσεις και τις συναισθηματικές ανάγκες των ανθρώπων και αυτά ακριβώς τα πράγματα γίνονται τα πρότυπα των αντίχριστων για να συμπεριφέρονται και να μετρούν τα πάντα, καθώς και το πρότυπό τους για να μετρούν τον Θεό. Οι αντίχριστοι είναι λάθος στον πυρήνα τους. Ένας ακόμη πιο σημαντικός λόγος είναι πως στους αντίχριστους αρέσει η εξουσία και τα μεγαλεία. Έστω, για παράδειγμα, πως ένας άνθρωπος γεννιέται σε παλάτι και απολαμβάνει καθημερινά άριστη μεταχείριση, τρώει τα καλύτερα φαγητά και φοράει τα καλύτερα ρούχα, δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα και παίρνει ό,τι θέλει. Επιδιώκουν μια τέτοια ζωή οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό; Ένας κανονικός άνθρωπος θα νιώσει λίγο φθόνο ή ζήλια, αλλά έπειτα θα σκεφτεί: «Όλα αυτά τα ορίζει ο Θεός. Ζούμε όπου μας τοποθετεί ο Θεός. Δεν είναι απαραίτητο πως θα μας ταιριάζει μια τέτοια ζωή. Μπορεί να πιστεύει κανείς στον Θεό σε ένα τέτοιο περιβάλλον; Μπορεί να κατανοήσει την αλήθεια και να σωθεί; Θα ήταν δύσκολο. Αυτά που μας έδωσε ο Θεός είναι αρκετά· εφόσον μπορούμε να πιστεύουμε στον Θεό και οι συνθήκες είναι σωστές για να διαβάζουμε τα λόγια του Θεού, να κάνουμε το καθήκον μας και, τελικά, να πετύχουμε τη σωτηρία, τότε αυτό είναι ό,τι πιο χαρμόσυνο». Θα σκέφτονταν, όμως, έτσι οι αντίχριστοι; (Όχι.) Εκείνοι θα σκέφτονταν: «Γιατί να μην είναι αυτοκράτορας ο πατέρας μου; Αν ο πατέρας μου ήταν πλούσιος άνθρωπος ή αυτοκράτορας, η ζωή μου θα άξιζε πραγματικά. Ο δικός του πατέρας γιατί είναι αυτοκράτορας; Εκείνος γιατί ζει μια ξέγνοιαστη ζωή, δεν ανησυχεί για φαγητό και ρούχα, παίρνει ό,τι θέλει και έχει πάντα χρήματα και εξουσία στη διάθεσή του; Ο ουρανός είναι άδικος! Εκείνος δεν είναι τόσο ικανός, δεν έχει ταλέντο και δεν είναι ούτε μορφωμένος ούτε έξυπνος. Πώς τα απέκτησε όλα αυτά τα πράγματα; Εγώ γιατί δεν μπορώ να τα αποκτήσω; Αν δεν μπορώ να τα αποκτήσω εγώ, αλλά μπορούν οι άλλοι, θα τους μισήσω! Αν δεν μπορώ να τους μισήσω, θα μισήσω τον ουρανό που είναι άδικος και μου κανόνισε κακή μοίρα· θα μισήσω την κακή μου τύχη, τον ελεεινό άνθρωπο που μου κλείνει τον δρόμο και το κακό φενγκ σούι στο σπίτι μου!» Τι περνάει από το μυαλό τους; Μόλις γεννηθεί το μίσος μέσα στην καρδιά των αντίχριστων, είναι ικανοί να ξεστομίσουν κάθε λογής παράλογα επιχειρήματα.

Εκ πρώτης όψεως, οι αντίχριστοι μοιάζουν πολύ καλοπροαίρετοι. Γεγονός είναι, όμως, ότι τίποτα από όσα λατρεύουν και επιδιώκουν δεν είναι θετικό. Με τα γνωμικά και τα ρητά που κηρύττουν μπορεί να δίνουν την εντύπωση πως θρηνούν για την κατάσταση που υπάρχει στον κόσμο, νιώθουν οίκτο για την ανθρωπότητα και έχουν καλή θέληση μέσα στην καρδιά τους, αλλά στην πραγματικότητα είναι πέρα για πέρα διάβολοι και σατανάδες. Αν αποκτήσουν εξουσία και πάνε ψηλά σ’ αυτόν τον κόσμο, είναι ικανοί να κάνουν κακό; Είναι ικανοί να είναι καλοί άνθρωποι; Είναι καθάρματα γεμάτα ειδεχθείς αμαρτίες. Επειδή δεν μπορούν να αποκτήσουν εξουσία και δεν ευημερούν πολύ στον κόσμο, νιώθουν κάπως αδικημένοι κι έτσι αρχίζουν να πιστεύουν στον Θεό και να Τον ακολουθούν. Στην ουσία, ωστόσο, δεν θέλουν να επιδιώξουν καθόλου την αλήθεια και ιδίως δεν αγαπούν τα θετικά πράγματα. Αντίθετα, αποστρέφονται τα θετικά πράγματα και αγαπούν τις κακές δυνάμεις, την εξουσία, την πολυτελή ζωή και τις κακές τάσεις του κόσμου. Επομένως, περιφρονούν όλα όσα εκφράζει και κάνει ο Θεός που διαθέτει την ταυτότητα και την ουσία του Θεού, ενώ καταδικάζουν, κρίνουν και συκοφαντούν αυτά τα πράγματα. Όσο πολύτιμο ή σημαντικό κι αν είναι το έργο του Θεού για τους ανθρώπους, εκείνοι ούτε το αναγνωρίζουν ούτε το αποδέχονται. Όχι μόνο δεν αποδέχονται την ταυτότητα και την ουσία του Θεού, αλλά και θέλουν να υποδυθούν τους θεούς, να προσποιηθούν τους σωτήρες που μπορούν να απαλλάξουν όλα τα όντα από τα βάσανα, να διασφαλίσουν πως όσοι κατασκευάζουν γέφυρες και επισκευάζουν δρόμους δεν θα τυφλωθούν, πως οι δολοφόνοι και οι εμπρηστές θα τιμωρηθούν και δεν θα πολλαπλασιαστούν οι απόγονοί τους και πως οι άνθρωποι στα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας και όσοι υποφέρουν θα πάψουν να υποφέρουν και θα έχουν ένα μέρος όπου οι αδικίες που υφίστανται θα αποκατασταθούν. Θέλουν να εξαλείψουν όλον τον πόνο που υπάρχει στον κόσμο και να σώσουν τους ανθρώπους από τη δυστυχία. Οι αντίχριστοι πράγματι τρέφουν «οικουμενική αγάπη» και άπειρη «μεγάλη αγάπη» στα βάθη της καρδιάς τους! Σε τελική ανάλυση, για ποιον λόγο ακριβώς δεν αναγνωρίζουν οι αντίχριστοι την ταυτότητα και την ουσία του Θεού; Λένε: «Ό,τι κι αν κάνει ο θεός, δεν μοιάζει με θεό. Εγώ μοιάζω περισσότερο με θεό· εγώ είμαι πιο κατάλληλος να είμαι θεός. Κι αυτό επειδή όσα κάνει ο θεός δεν ταιριάζουν με τις προτιμήσεις μου ούτε συνάδουν με τις προτιμήσεις και τις ανάγκες των μαζών. Μόνο εγώ καταλαβαίνω τις ανάγκες και τον νου των μαζών, μόνο εγώ μπορώ να απαλλάξω όλα τα όντα από τα βάσανα και μόνο εγώ μπορώ να είμαι ο σωτήρας της ανθρωπότητας». Οι φιλοδοξίες και η ουσία τους έχουν εκτεθεί, έτσι δεν είναι; Ποια είναι ακριβώς η αληθινή μορφή των αντίχριστων που διαθέτουν τέτοιες φιλοδοξίες και ουσία; Είναι ο αρχάγγελος, ο διάβολος Σατανάς. Αρνούνται την ταυτότητα του Θεού και δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού, επειδή θέλουν να είναι οι ίδιοι θεοί. Πιστεύουν πως σκέφτονται αυτά που πρέπει να σκέφτεται ένας θεός και πως οι εκδηλώσεις, η διάθεση και η ουσία της μεγάλης τους αγάπης είναι ό,τι πρέπει να διαθέτει ένας θεός. Θεωρούν πως θεός είναι μόνο κάποιος που έχει τη νοοτροπία να θρηνεί για την κατάσταση που υπάρχει στον κόσμο και να νιώθει οίκτο για την ανθρωπότητα όταν βλέπει όλες τις αδικίες που συμβαίνουν στον κόσμο. Θεωρούν πως ο Θεός στον οποίο πιστεύουν δεν έχει αυτές τις ιδιότητες, πως μόνο οι ίδιοι έχουν τέτοιο μυαλό και τόσο μεγάλη καρδιά και διαθέτουν τέτοια αρετή και μεγάλη αγάπη. Αυτή είναι η ουσία των αντίχριστων, καθώς και οι διάφορες εκδηλώσεις και η ουσία της άρνησής τους να αναγνωρίσουν την ταυτότητα του Θεού. Επομένως, αν σέβεσαι τους αντίχριστους σαν θεούς και τους λατρεύεις, δεν θα νιώθουν πικρία απέναντί σου. Αν τους ακολουθείς και λες πως έχουν την ταυτότητα και την ουσία θεών, πως έχουν το ίδιο μυαλό και την ίδια μεγάλη αγάπη που έχει ο Βούδας και πως είναι θεοί, τότε θα είναι ευτυχείς και απόλυτα ικανοποιημένοι μαζί σου. Αυτή είναι η ουσία των αντίχριστων. Δεν είναι μοχθηρή αυτή η ουσία που εκδηλώνουν οι αντίχριστοι; Όπως κι αν εξυμνείς το όνομα του Θεού και τις θαυμαστές Του πράξεις, όπως κι αν καταθέτεις μαρτυρία για όλα όσα έχει κάνει ο Θεός και για τα τιμήματα που έχει πληρώσει για τη σωτηρία του ανθρώπου, εκείνοι κατά βάθος θα αντιδρούν και θα λένε: «Δεν μπορώ να το επαινέσω αυτό. Δεν το βλέπω έτσι. Όλα αυτά είναι οι ευσεβείς πόθοι και η φαντασία των ανθρώπων». Όταν καταθέτεις μαρτυρία για τον Θεό, για τη σοφία και την παντοδυναμία Του, για την ενδελεχή πρόθεσή Του να σώσει την ανθρωπότητα, για τα τιμήματα που έχει πληρώσει, για την ουσία Του, την ταυτότητά Του και όλα όσα έχει κάνει ο Δημιουργός στην ανθρωπότητα, μόνο ένα είδος ανθρώπου νιώθει άβολα: οι αντίχριστοι. Τι σκέφτονται; «Γιατί μιλάς συνέχεια για τον θεό; Και εγώ σε πότισα και σε στήριξα πολύ. Σε αγάπησα, σε βοήθησα, σου έφερα φάρμακα όταν ήσουν άρρωστος και σε στήριξα, συναναστράφηκα μαζί σου και σε συντρόφευσα όταν σε εγκατέλειψαν οι άλλοι. Εμένα γιατί δεν με παινεύεις;» Μόλις κάποιος καταθέσει μαρτυρία για τον Θεό ή Τον δοξάσει, οι αντίχριστοι συγχύζονται, τον φθονούν και τον μισούν. Τι νιώθουν οι κανονικοί πιστοί στον Θεό όταν ακούνε κάποιον να δοξάζει τον Θεό; Πρώτα απ’ όλα θα πουν «Αμήν» για όσα είπε ο άνθρωπος αυτός και για τη βιωματική μαρτυρία που μοιράστηκε μαζί τους στη συναναστροφή. Επιπλέον, θα ακούσουν με προσοχή και θα σκεφτούν: «Ο Θεός ενήργησε έτσι σ’ αυτόν τον άνθρωπο. Ο Θεός είναι μεγάλος και αγαπάει αληθινά τον άνθρωπο! Θα αναζητήσω κι εγώ την αλήθεια αν αντιμετωπίσω παρόμοιες καταστάσεις στο μέλλον. Εκείνος πλήγωσε τον Θεό με τις ενέργειές του. Κι εγώ έχω ενεργήσει έτσι στο παρελθόν· απλώς δεν το γνώριζα. Είμαι υπόχρεος στον Θεό! Αν και είναι επωφελές για τους ανθρώπους να ενεργεί έτσι ο Θεός, εγώ δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Απ’ ό,τι φαίνεται, έχω μικρότερο ανάστημα από αυτόν τον άνθρωπο, η κατανόησή μου δεν είναι αγνή και το επίπεδό μου είναι χαμηλό. Προσεύχομαι να με διαφωτίσει και να με καθοδηγήσει ο Θεός, γιατί έχω μικρό ανάστημα. Εκείνος πώς και δεν λιποψύχησε όταν αντιμετώπισε δοκιμασίες; Είχε την καθοδήγηση των λόγων του Θεού. Αν αντιμετώπιζα εγώ τέτοιες συνθήκες, θα λιποψυχούσα, μπορεί και να παρέπαια. Ο Θεός μού έχει δείξει καλοσύνη προσέχοντας το χαμηλό ανάστημά μου και φροντίζοντας να μην αντιμετωπίσω ακόμα μια τέτοια κατάσταση. Όλα όσα κάνει ο Θεός είναι καλά!» Οι αντίχριστοι, όμως, δεν χαίρονται όταν το ακούνε αυτό: «Ορίστε; Όλα όσα κάνει ο θεός είναι καλά; Πού είναι αυτή η καλοσύνη; Αν όλα όσα κάνει ο θεός είναι τόσο καλά, γιατί είναι οι άνθρωποι αρνητικοί και αδύναμοι; Αν όλα όσα κάνει ο θεός είναι καλά, γιατί αποβάλλονται κάποιοι άνθρωποι; Αν όλα όσα κάνει ο θεός είναι καλά, γιατί υπάρχει διαρκώς διατάραξη και αναστάτωση κατά τη διάδοση του ευαγγελίου και την εκτέλεση των καθηκόντων; Έχω κάνει πάρα πολλές καλές πράξεις. Έχω καταβάλει προσπάθεια, έχω κάνει προσφορές και έχω κερδίσει ανθρώπους όταν διέδιδα το ευαγγέλιο. Εμένα γιατί δεν με παινεύει κανείς; Γιατί δεν μου έχει δώσει κάτι ο θεός ως αντάλλαγμα, κάποια ανταμοιβή; Αν οι άνθρωποι νιώθουν αμήχανα να με παινέψουν μπροστά μου, ας το κάνουν πίσω από την πλάτη μου· δεν με πειράζει. Γιατί δεν με παινεύει και δεν με εγκωμιάζει κανείς; Δεν έχω αρετές εγώ;» Συγχύζονται. Αν κάποιος παινέψει έναν συνηθισμένο άνθρωπο, οι αντίχριστοι δεν θα νιώσουν κάτι ιδιαίτερο. Μόλις, όμως, καταθέσει κάποιος μαρτυρία για τη μεγάλη δύναμη, τη μεγάλη αγάπη, τη σοφία ή την ταυτότητα του Θεού, οι αντίχριστοι νιώθουν μίσος και ζήλια. Στους αντίχριστους δεν αρέσει να βλέπουν κάποιον να είναι διατεθειμένος να υποταχθεί στον Θεό, να είναι σωστό δημιούργημα και άνθρωπος που δεν ξεπερνά τα όριά του και υποτάσσεται στο κράτος του Δημιουργού, οπότε λένε: «Γιατί υποτάσσεσαι στον θεό τόσο πρόθυμα και ενεργά; Γιατί σου είναι τόσο δύσκολο να ακούσεις οτιδήποτε λέω εγώ; Αυτά που λέω δεν είναι λάθος!» Θέλουν οι άλλοι να είναι ακόλουθοί τους, να τους παινεύουν διαρκώς, να μιλάνε συνεχώς γι’ αυτούς, να τους έχουν μέσα στην καρδιά τους, μέχρι και να βλέπουν την καλοσύνη και τα δυνατά τους σημεία στα όνειρά τους και να τους παινεύουν σε όποιον συναντούν. Αν αρρωστήσουν και σταματήσουν να εμφανίζονται, οι άλλοι θα πουν: «Τι θα κάνουμε χωρίς εσένα; Χωρίς εσένα, είμαστε σκορποχώρι. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να πιστεύουμε ούτε να συνεχίσουμε να ζούμε!» Αν το άκουγαν αυτό οι αντίχριστοι, θα πετούσαν από τη χαρά τους. Για να το ακούσουν, μάλιστα, θα ήταν πρόθυμοι να υπομείνουν κάθε βάσανο ή να κάνουν μέρες να φάνε ή να κοιμηθούνε. Αν, όμως, δεν τους παινεύει κανείς, αν κανείς δεν τους θεωρεί πρότυπο, δεν τους λατρεύει ούτε τους παίρνει σοβαρά, τότε συγχύζονται και η καρδιά τους γεμίζει μίσος. Αυτό αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση αντίχριστου. Με λίγα λόγια, οι αντίχριστοι δεν θα αναγνωρίσουν ποτέ την ταυτότητα του Θεού. Δεν αποδέχονται την ταυτότητα και την ουσία του Θεού και ακόμα λιγότερο το έργο που κάνει πάνω τους Εκείνος που διαθέτει την ταυτότητα και την ουσία του Θεού. Επιπλέον, δεν αναγνωρίζουν ούτε αποδέχονται όλο το έργο που έχει κάνει ο Θεός στην ανθρωπότητα.

Β. Αρνούνται να αναγνωρίσουν την κυριαρχία του Θεού στα πάντα

Στη συνέχεια, ας συναναστραφούμε πάνω στη δεύτερη εκδήλωση του «Δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού και αρνούνται την ουσία του Χριστού», η οποία είναι πως οι αντίχριστοι αρνούνται να αναγνωρίσουν την κυριαρχία του Θεού στα πάντα. Για τους αντίχριστους, ο Δημιουργός που διαθέτει την ταυτότητα του Θεού πολύ απλά δεν υπάρχει· δεν είναι παρά ένας μύθος. Μπορούν, λοιπόν, οι αντίχριστοι να αναγνωρίσουν το γεγονός πως ο Δημιουργός κυριαρχεί στα πάντα; Είναι αυτονόητο πως δεν αναγνωρίζουν αυτό το γεγονός. Δεν το αναγνωρίζουν κι αυτό επίσης βασίζεται σε γεγονότα. Η πίστη, οι γνώσεις και η κατανόηση που έχουν οι αντίχριστοι για τον Θεό βασίζονται σε ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, σε κάποιους από τους τρόπους με τους οποίους αντιλαμβάνονται και καταλαβαίνουν οι άνθρωποι τα είδωλα, καθώς και στις αιρέσεις και τις πλάνες που χρησιμοποιούν αυτά τα είδωλα για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους. Οι αντιλήψεις, οι φαντασιοκοπίες, οι αιρέσεις, οι πλάνες και τα άλλα πράγματα που έχουν μέσα στην καρδιά τους οι αντίχριστοι συνάδουν ή είναι αντίθετα με το γεγονός πως ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα; Είναι, φυσικά, αντίθετα με αυτό το γεγονός. Τα είδωλα στα οποία κάνουν προσφορές οι άνθρωποι τους παραπλανούν, διατυπώνοντας κάποιες αιρέσεις και πλάνες που συμφωνούν με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες και προτιμήσεις, έτσι ώστε να εδραιωθούν μέσα στην ανθρωπότητα. Για παράδειγμα: «Ο Βούδας είναι καλοκάγαθος», «Ο ουρανός αγαπάει τα έμβια όντα», «Το να σώσεις τη ζωή κάποιου είναι καλύτερο από το να χτίσεις μια παγόδα εφτά επιπέδων» και «Ό,τι είναι γραφτό πρέπει να γίνει, ενώ ό,τι δεν είναι γραφτό δεν πρέπει να γίνεται βεβιασμένα». Τι άλλο; (Υπάρχει ένας θεός ένα μέτρο πιο ψηλά από σένα.) Πού είναι το ένα μέτρο πιο ψηλά από σένα; Στον αέρα, εκεί που ζει ο Σατανάς. Τι είναι αυτός ο «θεός»; (Είναι ο Σατανάς.) Και ποιο ρητό χρησιμοποιούν συχνά οι βουδιστές; (Το καλό ανταποδίδεται με καλό και το κακό με κακό· θα γίνει ανταπόδοση αυτών των πραγμάτων, απλώς δεν έχει έρθει ακόμα ο καιρός.) Οι άνθρωποι εκλαμβάνουν ως την αλήθεια αυτά τα σχετικά θετικά ρητά και τις φιλοσοφικές θεωρίες που λέγονται συχνά στον κόσμο· είναι, όμως, πράγματι αυτά τα λόγια η αλήθεια; Υπάρχει κάποια σχέση ανάμεσα σε αυτά και την αλήθεια; (Όχι.) Στο ρητό «Το καλό ανταποδίδεται με καλό και το κακό με κακό· θα γίνει ανταπόδοση αυτών των πραγμάτων, απλώς δεν έχει έρθει ακόμα ο καιρός», τι σημαίνει η φράση «το καλό ανταποδίδεται με καλό»; Σε τι αναφέρεται το «καλό»; Στη δικαιοσύνη, την αλήθεια ή τη λιγοστή καλή θέληση του ανθρώπου; (Στην καλή θέληση του ανθρώπου.) Η λιγοστή καλή θέληση του ανθρώπου ανταποδίδεται όντως με καλό; Όχι απαραίτητα. «Η κατασκευή γεφυρών και η επισκευή δρόμων τυφλώνουν τους ανθρώπους» —η κατασκευή γεφυρών και η επισκευή δρόμων είναι πράξεις καλοσύνης· γιατί, λοιπόν, τυφλώνουν τους ανθρώπους; Υπάρχει ανταμοιβή γι’ αυτές τις πράξεις; (Όχι.) «Το κακό με κακό» —οι σκοτωμοί και οι εμπρησμοί είναι πράγματα κακά· ανταποδίδονται, λοιπόν, με κακό; (Όχι.) Γιατί όχι; «Ενώ οι δολοφόνοι και οι εμπρηστές διασφαλίζουν τον πολλαπλασιασμό των απογόνων τους» —αυτά τα λόγια διαψεύδουν το σημείο που λέει «το κακό με κακό». «Θα γίνει ανταπόδοση αυτών των πραγμάτων, απλώς δεν έχει έρθει ακόμα ο καιρός» —τι σημαίνει «απλώς δεν έχει έρθει ακόμα ο καιρός»; Τι σημαίνει να έρθει ο καιρός; Όταν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, εκλαμβάνουν αυτά τα λόγια και τα ρητά ως θετικά πράγματα και αλήθειες. Οι άνθρωποι που έχουν άδεια καρδιά και δεν έχουν πηγή πνευματικής τροφής εκλαμβάνουν αυτά τα δήθεν σωστά λόγια ως την πνευματική τους τροφή και ως ένα είδος πνευματικής παρηγοριάς, έτσι ώστε να παρηγορήσουν τον εαυτό τους: «Όλα καλά, υπάρχει ελπίδα στη ζωή, υπάρχει ακόμα αμεροληψία και δικαιοσύνη σ’ αυτόν τον κόσμο και υπάρχει ακόμα κάποιος που θα αποδώσει δικαιοσύνη. Είναι ακόμη δυνατό να φτάσει κανείς σε ένα δίκαιο αποτέλεσμα και εν τέλει θα βγει δήλωση απόφασης για όλα αυτά». Αποτελούν αυτά τα ρητά πραγματική κατανόηση της κυριαρχίας του Θεού στα πάντα; Εκδηλώνουν πραγματικά πως οι άνθρωποι αναγνωρίζουν το γεγονός ότι ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα; (Όχι.) Σχετίζονται τα ρητά ή τα γνωμικά που λένε οι άνθρωποι με το γεγονός πως ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα; (Όχι.) Γιατί όχι; (Αυτά τα λόγια δεν είναι η αλήθεια.) Αν και η απάντησή σας το αποδεικνύει αυτό σε θεωρητικό επίπεδο, ποια είναι η βασική αιτία; Η βασική αιτία δεν είναι σε καμία περίπτωση τόσο απλή όσο αυτό το δόγμα ούτε είναι δυνατό σε καμία περίπτωση να εξηγηθεί σ’ αυτήν τη μία μόνο πρόταση. Εφόσον το ζήτημα της κυριαρχίας του Θεού στα πάντα δεν είναι τόσο απλό, πώς θα πρέπει να γίνει κατανοητό; Όπως συναναστραφήκαμε προηγουμένως, οι αντίχριστοι δεν αναγνωρίζουν πως ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα. Ό,τι κι αν κοιτάζουν οι αντίχριστοι, πάντα το εξετάζουν εξονυχιστικά και το αναλύουν από τη σκοπιά ενός απλού παρατηρητή, καθώς και ενός υλιστή για τον οποίον το χρήμα και η δύναμη είναι ζωή. Αν ένας άνθρωπος κοιτάζει οτιδήποτε από μια τέτοια σκοπιά και οπτική, δεν θα αλλάξει η ουσία του θέματος; Δε θα είναι διαφορετική; Ποιο αποτέλεσμα θα προκύψει τελικά αν κάποιος κοιτάζει τους νόμους και τους κανόνες της ανάπτυξης όλων των πραγμάτων από τη σκοπιά ενός υλιστή; Δεν θα οδηγήσει η άποψη που έχει ένας υλιστής για τον κόσμο σε ανθρώπινες φιλοσοφίες, στρατηγικές, μεθόδους και προσεγγίσεις για κοσμικές αλληλεπιδράσεις; Δεν θα οδηγήσει σε κανόνες παιχνιδιού; (Ναι.) Αυτό είναι το αποτέλεσμα και εδώ βρίσκεται η ουσία του θέματος.

Πώς βλέπει ένας υλιστής την εξουσία; Πιστεύει πως, αν οι άνθρωποι θέλουν να αποκτήσουν εξουσία, πρέπει, πρώτον, να έχουν στρατηγικές· δεύτερον, πρέπει να μπορούν να χειραγωγούν κάθε λογής ανθρώπους· τρίτον, πρέπει να είναι σκληροί· και, τέταρτον, πρέπει να είναι ευέλικτοι. Αυτήν την άποψη δεν έχει ένας υλιστής; Υπάρχει σε αυτήν έστω και ίχνος υποταγής στην κυριαρχία του Θεού; (Όχι.) Πώς σκέφτηκαν οι υλιστές αυτές τις απόψεις για την εξουσία; Δεν δημιουργήθηκαν αυτές οι απόψεις από την ουσία των αντίχριστων; (Ναι.) Ποια ουσία των αντίχριστων; Πείτε Μου, αν οι αντίχριστοι δεν είχαν μοχθηρή ουσία, θα σκέφτονταν τα λόγια «να μπορούν να χειραγωγούν ανθρώπους»; Θα σκέφτονταν πως «πρέπει να έχουν στρατηγικές»; Θα έλεγαν πως «πρέπει να είναι ευέλικτοι»; Αν δεν είχαν φαύλη ουσία, θα έλεγαν πως «πρέπει να είναι σκληροί»; (Όχι.) Αυτό καθορίζεται από την ουσία των αντίχριστων. Οι διάφορες σκέψεις που προέρχονται από την ουσία τους είναι απλώς ιδέες που υπάρχουν στο μυαλό τους ή μήπως οι αρχές που έχουν για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και η συμπεριφορά που έχουν στην καθημερινότητά τους είναι ίδιες; (Οι αρχές τους για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις είναι ίδιες.) Κάνουν συνεχώς συνόψεις στην καθημερινή τους ζωή και μέσα σε ομάδες, με αποτέλεσμα οι στρατηγικές τους να γίνονται όλο και πιο ώριμες και αναπτυγμένες και, στο τέλος, να γίνονται διαβολικές. Τι σημαίνει «διαβολικές»; Σημαίνει πως είναι πολύ σκληρές, άσπλαχνες και καταχθόνιες. Είναι δυνατόν οι εκδηλώσεις της σκληρότητας, της ασπλαχνίας και της καταχθονιότητάς τους να τους κάνουν να υποταχθούν στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού; Ούτε κατά διάνοια. Επομένως, είτε είναι μικροί είτε μεγάλοι σε ηλικία, οι αντίχριστοι κάνουν τα πάντα με βάση τις δικές τους φιλοσοφίες, τους δικούς τους νόμους και κανόνες παιχνιδιού, τις δικές τους στρατηγικές και τη δική τους εμπειρία. Όλα αυτά συνάδουν ή είναι αντίθετα με το γεγονός πως ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα; (Είναι αντίθετα.) Όταν οι αντίχριστοι εφαρμόζουν όλους αυτούς τους νόμους που έχουν δημιουργήσει μέσω των συνόψεών τους, ποια είναι η αρχή τους και ποιος ο στόχος τους; Ποιο είναι το κίνητρό τους; Λένε: «Αν θέλεις να πάρεις αυτό που θέλεις, πρέπει να μάθεις να κάνεις ό,τι χρειάζεται, να κάνεις ό,τι είναι απαραίτητο, να είσαι πολύ σκληρός, άσπλαχνος και καταχθόνιος, όπως και λέει και το ρητό: “Ένα μικρό μυαλό δεν καθιστά κάποιον κύριο, ένας αληθινός άντρας πρέπει να είναι άσπλαχνος”». Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει το εξής: «Ποια κυριαρχία του θεού; Τι πάει να πει “περιμένω τις διευθετήσεις του ουρανού”; Δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα! Ποιος αξιωματούχος ή μονάρχης δεν έφτασε εκεί που έφτασε χωρίς θηριώδη και κτηνώδη μέσα; Δεν αποκτά κανείς αυτές τις θέσεις με διαμάχες και σκοτωμούς;» Με βάση αυτήν την άποψή τους, αναγνωρίζουν οι αντίχριστοι το γεγονός πως ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα; (Όχι.) Στον κόσμο των απίστων, αυτή είναι η άποψη των αντίχριστων για τον συγκεκριμένο νόμο της επιβίωσης. Όταν βρίσκονται, λοιπόν, στην εκκλησία, θα χρησιμοποιούν τις ίδιες στρατηγικές όταν ενεργούν; Θα ακολουθούν τους ίδιους κανόνες ζωής; Δεν θα αλλάξει στο ελάχιστο αυτό. Ακόμη και όταν έρχονται οι αντίχριστοι στην εκκλησία, ούτε συγκρατούνται ούτε αναμορφώνονται· δεν το κάνουν αυτό σε καμία περίπτωση. Λένε: «Αν θέλεις να ξεπεράσεις τους άλλους, πρέπει να μάθεις να διαθέτεις στρατηγικές. Όταν είσαι με κόσμο, και ιδίως όταν είσαι με επιφανείς ανθρώπους, πρέπει να βάζεις τα δυνατά σου για να κάνεις φιγούρα και να φροντίζεις να το βλέπουν οι υπεύθυνοι, οι επικεφαλής και ο άνωθεν. Τότε θα έχεις την ευκαιρία να πάρεις προαγωγή και να τοποθετηθείς σε σημαντικές θέσεις, καθώς και την ευκαιρία να ξεπεράσεις τους άλλους. Επιπλέον, πρέπει να μάθεις να συμπεριφέρεσαι διαφορετικά όταν είσαι με κόσμο και διαφορετικά όταν είσαι μόνος· πρέπει να μάθεις να εξαπατάς. Μπροστά σε άλλους να κάνεις καλά πράγματα, ενώ στα κρυφά να κάνεις τρομερά, κακά και σκοτεινά πράγματα που δεν αρέσουν στους άλλους. Να μην αφήνεις ποτέ κανέναν να σε διακρίνει. Πρέπει να δείχνεις στους άλλους το καλύτερό σου πρόσωπο και να καμουφλάρεσαι καλά. Όσο κακός κι αν είσαι πραγματικά, πρέπει να το συγκαλύπτεις καλά. Μη χάσεις τη στήριξη των άλλων. Αν χάσεις τη στήριξή τους, θα είναι πολύ αργά· τότε δεν θα έχεις καμία ελπίδα». Οι αντίχριστοι ζουν και στην εκκλησία σύμφωνα με στρατηγικές και κανόνες επιβίωσης αυτού του είδους.

Πώς βλέπουν οι αντίχριστοι τις μαρτυρίες όλων των αδελφών που έχουν βιώσει και γνωρίσει την κυριαρχία του Θεού στα πάντα; Οι αντίχριστοι λένε: «Οι άνθρωποι έχουν μυαλό, σκέψεις και μόρφωση. Έχουν δημιουργήσει αυτές τις βιωματικές μαρτυρίες μέσω επιμέλειας και σύνταξης. Στην πραγματικότητα, όλες αυτές οι βιωματικές μαρτυρίες είναι προϊόν της φαντασίας των ανθρώπων, είναι όλες ψεύτικες και αδύνατες. Κι εγώ θα μπορούσα να δημιουργήσω μια βιωματική μαρτυρία αν τη σκαρφιζόμουν. Θα μπορούσα να δημιουργήσω δέκα ή είκοσι άρθρα βιωματικής μαρτυρίας. Απλώς δεν μπαίνω στον κόπο να κάνω κάτι τέτοιο. Νομίζετε πως δεν μπορώ να διακρίνω τα κολπάκια σας; Δεν το κάνετε αυτό μόνο για επίδειξη; Του δίνετε όμορφα ονόματα —“κατάθεση μαρτυρίας για τον θεό”, “κατάθεση μαρτυρίας για το όνομα του θεού” και “κατάθεση μαρτυρίας για την κυριαρχία του θεού στα πάντα”— και λέτε πως δίνετε μαρτυρία για τον θεό, αλλά στην πραγματικότητα το κάνετε μόνο για να δώσετε μαρτυρία για τον εαυτό σας και να ξεπεράσετε τους άλλους». Δεν αναγνωρίζουν την εγκυρότητα όλων των μαρτυριών για το έργο που έχει κάνει ο Θεός στους ανθρώπους. Σε ό,τι αφορά τα διάφορα περιβάλλοντα και τις καταστάσεις που υπάρχουν στον έξω κόσμο, καθώς και τις συνθήκες που επικρατούν σε κάθε χώρα, οι αντίχριστοι δεν μπορούν να διακρίνουν πώς εργάζεται ο Θεός· σε ό,τι αφορά τη διατήρηση, την αλλαγή ή τη διευθέτηση των περιβαλλόντων του έξω κόσμου από τον Θεό, δεν μπορούν να διακρίνουν τι νόημα έχει να τα κάνει όλα αυτά ο Θεός. Πιστεύουν το εξής: «Το ότι “Ο θεός κυριαρχεί στα πάντα” δεν είναι παρά μια κούφια, βαρύγδουπη δήλωση. Στην πραγματικότητα, σε όποια χώρα κι αν πας, πρέπει να υπακούς στην κυβέρνησή της, σωστά; Περιορίζεσαι από την κυβέρνηση και τους νόμους της εκάστοτε χώρας, έτσι δεν είναι; Αυτό δεν σημαίνει ότι η δήλωση πως ο θεός κυριαρχεί στα πάντα είναι άκυρη; Όπως κι αν ασκεί την κυριαρχία του, μπορεί να ξεπεράσει την κυβέρνηση και τους νόμους οποιασδήποτε χώρας;» Επομένως, μόλις το περιβάλλον και η κατάσταση στον έξω κόσμο πάψουν να ευνοούν την εκκλησία και το έργο της, οι αντίχριστοι χαίρονται και γελάνε μ’ αυτό στα κρυφά, αποκαλύπτοντας το δαιμονικό τους πρόσωπο. Όταν το έργο της εκκλησίας κυλάει ομαλά, όταν το ευλογεί και το καθοδηγεί ο Θεός και όλα είναι υπό έλεγχο, όταν δεν υπάρχει παρέμβαση από το περιβάλλον του έξω κόσμου και η κατάσταση των αδελφών βελτιώνεται διαρκώς, οι αντίχριστοι νιώθουν ανησυχία και ανυπομονησία μέσα στην καρδιά τους και αισθάνονται τρομερό φθόνο, αμηχανία και μίσος. Γιατί νιώθουν μίσος; Δεν πιστεύουν πως ο Θεός μπορεί να κυριαρχεί σε όλα αυτά τα πράγματα. Η εκκλησία είναι ο οίκος του Θεού, είναι το μέρος όπου ο Θεός κάνει το έργο της διαχείρισής Του, όπου ο Θεός σώζει την ανθρωπότητα, όπου το θέλημα του Θεού δεν παρεμποδίζεται και όπου τα λόγια του Θεού μπορούν να πραγματοποιηθούν και να επιβεβαιωθούν στους ανθρώπους. Όταν η εκκλησία τα πηγαίνει καλά, αυτό αποδεικνύει την πραγματικότητα της εξουσίας του Θεού, αλλά και επιβεβαιώνει ότι το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού στα πάντα είναι πραγματικό και αληθινό. Η ύπαρξη και η επαλήθευση αυτού του γεγονότος είναι μεγάλο χαστούκι για τους αντίχριστους. Μετά το χαστούκι, οι αντίχριστοι νιώθουν χαρά, γαλήνη και παρηγοριά μέσα στην καρδιά τους ή νιώθουν απείθεια και αγανάκτηση; (Νιώθουν απείθεια και αγανάκτηση.) Τι σκέφτονται μέσα τους; Μισούν τον Θεό και Τον αρνούνται. Οι αντίχριστοι νιώθουν μεγάλη χαρά και ευχαρίστηση μέσα τους όταν η κατάσταση της εκκλησίας και των αδελφών δίνει την εντύπωση πως δεν είναι πολύ καλή και όταν οι αδελφοί και οι αδελφές διώκονται, καταπιέζονται, αποκλείονται και δεν έχουν θέση στην κοινωνία· δεν χαίρονται, όμως, όταν το έργο του Θεού και η εκκλησιαστική ζωή ακμάζουν και αναπτύσσονται συνεχώς. Γιατί δεν χαίρονται; Επειδή αυτό δεν συνάδει καθόλου με τις αντιλήψεις τους και είναι κάτι που δεν περίμεναν. Η κυριαρχία του Θεού και τα λόγια του Θεού έχουν εκπληρωθεί και πραγματοποιηθεί, ανατρέποντας τις απόψεις τους και αυτό τους θλίβει. Με βάση τις σκέψεις και τις απόψεις που εκδηλώνουν οι αντίχριστοι, καθώς και τα αισθήματα δυσαρέσκειας που νιώθουν, δεν έχουν την ίδια άποψη με τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα; Δεν είναι η φύση-ουσία τους ίδια με του μεγάλου κόκκινου δράκοντα; Είναι ολόιδια.

Όσον αφορά ολόκληρο τον κόσμο, όλα τα πράγματα, καθώς και τους νόμους και τους κανόνες που ακολουθούν όλα τα δημιουργήματα, οι αντίχριστοι σκέφτονται το εξής: «Η φύση και οι εποχές σχηματίστηκαν πριν από πολύ καιρό. Αν έχει για μεγάλο διάστημα κρύο, ο καιρός θα ζεστάνει. Αν έχει για μεγάλο διάστημα ζέστη, θα πιάσουν τα κρύα. Όταν έρθει ο καιρός να πέσουν τα φύλλα, θα πέσουν όταν φυσήξει ο άνεμος. Δεν είναι όλα αυτά πολύ κανονικά; Πώς γίνεται να είναι η κυριαρχία του θεού; Πώς γίνεται να είναι νόμος που όρισε ο θεός; Τι μπορούν να κάνουν οι νόμοι του θεού; Οι άνθρωποι έχουν σκοτώσει τόσα ζώα χωρίς να υποστούν ιδιαίτερες συνέπειες· η ανθρωπότητα συνεχίζει ακόμα να ζει όπως και πριν, έτσι δεν είναι; Λένε πως ο θεός κυριαρχεί στα πάντα —εγώ γιατί δεν το βλέπω αυτό; Αν, όπως λένε, ο θεός κυριαρχεί στα πάντα, τότε γιατί οι κακοί άνθρωποι ευημερούν διαρκώς, ενώ οι καλοί δεν έχουν ποτέ το πάνω χέρι;» Στο τέλος, καταλήγουν στο εξής συμπέρασμα: «Δεν υπάρχει σωτήρας σ’ αυτόν τον κόσμο. Η ανθρωπότητα είναι αυτή που χειραγωγεί τον κόσμο. Οι σπουδαίες προσωπικότητες και οι ηγέτες των χωρών του κόσμου είναι αυτοί που κυβερνούν αυτόν τον κόσμο και αυτοί που αλλάζουν το τοπίο αυτού του κόσμου. Χωρίς αυτούς τους σπουδαίους και ικανούς ανθρώπους, ο κόσμος θα ήταν καταδικασμένος. Εγώ δεν βλέπω τον θεό να κυριαρχεί στα πάντα. Με ποιον τρόπο κυριαρχεί ο θεός σε αυτά; Εγώ γιατί δεν το νιώθω; Γιατί δεν το καταλαβαίνω; Γιατί η κυριαρχία του θεού στα πάντα περιέχει πολλά πράγματα που είναι αντίθετα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις;» Δεν μπορούν ούτε να το αναγνωρίσουν ούτε να το αποδεχθούν. Όσον αφορά την κυριαρχία του Θεού στα πάντα, τον τρόπο με τον οποίο κυριαρχεί ο Θεός στα πάντα, τη διάθεση που αποκαλύπτει ο Θεός κατά την κυριαρχία Του στα πάντα, τις αρχές δράσης του Θεού, την ουσία του Θεού και ούτω καθεξής, οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια μπορούν να συλλάβουν μόνο ένα μικρό μέρος από όλα αυτά στη διάρκεια της ζωής τους. Αυτό, όμως, αρκεί για να υποταχθούν στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Δημιουργού, να υποταχθούν σε όλα τα λόγια που λέει ο Δημιουργός και να αναγνωρίσουν τον Δημιουργό ως τον Θεό. Κάποιοι άνθρωποι ίσως μπορούν να κατανοήσουν ένα μικρό μέρος από αυτά, όμως είναι αδύνατο να τα κατανοήσουν πλήρως, επειδή πολλά από τα έργα του Θεού επιτελούνται από τη θέση και την ταυτότητά Του και πάντα θα υπάρχει ασυμφωνία ανάμεσα σε αυτά τα έργα και τη σκέψη και τη γνωστική λειτουργία των δημιουργημένων ανθρώπινων όντων. Τα λίγα που μπορούν να καταλάβουν οι άνθρωποι μέσα από τα πράγματα που βιώνουν στη διάρκεια της ζωής τους μπορούν να γίνουν κατανοητά μόνο σε όσους επιδιώκουν την αλήθεια, σε όσους έχουν ενόραση και την ικανότητα να κατανοήσουν την αλήθεια. Για όσους έχουν χαμηλό επίπεδο, δεν έχουν ενόραση και δεν αγαπούν καθόλου την αλήθεια, ακόμη κι αυτή η πολύ μικρή κατανόηση είναι ανέφικτη. Λέγεται συχνά πως οι σκέψεις του Θεού είναι ανώτερες από εκείνες του ανθρώπου. Αυτό σημαίνει πως οι άνθρωποι είναι πάντα κατώτεροι των σκέψεων του Δημιουργού και μόνο με τη χάρη του Θεού μπορούν να έχουν μια ελάχιστη κατανόηση. Για όσους επιδιώκουν την αλήθεια, αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο από εκείνους που αποδέχονται το τελικό στάδιο του έργου του Θεού, αφού ακούσουν πολλά από τα λόγια του Θεού και κατανοήσουν και βιώσουν πολλές αλήθειες· απαιτεί μια ολόκληρη ζωή προσπαθειών. Σε ό,τι αφορά την ουσία τους, οι αντίχριστοι που κατά βάση αρνούνται την ταυτότητα του Θεού δεν αγαπούν την αλήθεια και τα θετικά πράγματα ούτε, βέβαια, αγαπούν οτιδήποτε σχετίζεται με την ταυτότητα και την ουσία του Θεού· επομένως, δεν θα φτάσουν ποτέ στο σημείο να αναγνωρίσουν το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού στα πάντα. Η αναγνώριση αυτού του γεγονότος βασίζεται στην κατανόηση και την επιδίωξη της αλήθειας. Οι αντίχριστοι, όμως, αρνούνται και αποστρέφονται την αλήθεια, μισούν τον Θεό και, ακόμη περισσότερο, μισούν την ταυτότητα και την ουσία του Θεού. Γι’ αυτούς, λοιπόν, το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού στα πάντα θα είναι πάντα ανύπαρκτο. Τι σημαίνει «ανύπαρκτο»; Σημαίνει πως αυτοί οι χοντροκέφαλοι δεν θα δουν ούτε θα καταλάβουν ποτέ το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού στα πάντα. Επομένως, δεν μπορούν να το συλλάβουν. Το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού στα πάντα εμπεριέχει πολλά πράγματα και αφορά πολλές αλήθειες, καθώς και τη σοφία του Θεού, την ταυτότητα και την ουσία Του. Πώς ενορχηστρώνει ο Θεός τα πάντα ανάμεσα σε όλα τα πράγματα στα οποία κυριαρχεί; Πώς σχεδιάζει και αναπτύσσει ο νους του Θεού αυτό το ζήτημα αναφορικά με τις μεθόδους, τη χρονική στιγμή και τις σκέψεις Του; Κρίνοντας με βάση αυτές τις πτυχές, η κυριαρχία του Θεού στα πάντα δεν είναι απλό ζήτημα· περιέχει κάποιες αρκετά περίπλοκες σχέσεις. Οι αντίχριστοι, που είναι τόσο χοντροκέφαλοι και που πολύ απλά δεν έχουν πνευματική κατανόηση ούτε αποδέχονται την αλήθεια, δεν θα καταλάβουν ποτέ τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα. Εφόσον δεν θα τον καταλάβουν ποτέ, μπορούν να τον αναγνωρίσουν; (Όχι, δεν μπορούν.) Κάποιοι λένε το εξής: «Δεν τον αναγνωρίζουν επειδή δεν μπορούν να τον καταλάβουν. Αν μπορούσαν να τον καταλάβουν, δεν θα τον αναγνώριζαν;» Αυτό δεν είναι παρά μια εξαγωγή συμπεράσματος· τα συμπεράσματα απλώς εξάγονται με βάση τη λογική, χωρίς να συμφωνούν απαραίτητα με τα γεγονότα. Ποια είναι, λοιπόν, η αλήθεια των γεγονότων; Οι αντίχριστοι δεν θα αναγνωρίσουν ποτέ το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού στα πάντα. Προς το παρόν δεν θα μιλήσουμε για τους αντίχριστους, αλλά για τον αρχάγγελο, τον Σατανά, τον διάβολο, τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα. Διώκει τον εκλεκτό λαό του Θεού, βλάπτει την εκκλησία και αναστατώνει το έργο του Θεού. Όταν ο Θεός τού στέλνει καταστροφές και τον κάνει τρέχει τριγύρω πανικόβλητος, να φτάνει σε απόγνωση και να κοντεύει να τρελαθεί, δεν μπορεί να το αντέξει και εν τέλει ικετεύει για έλεος: «Δεν θα πολεμήσω ποτέ ξανά ενάντια στον ουρανό». Ποιες πληροφορίες μπορούν να εξαχθούν από αυτήν τη δήλωση; Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας αναγνωρίζει την ύπαρξη του Ουρανού και του Θεού, αλλά η φύση του δεν αλλάζει. Παρόλο που αναγνωρίζει την ύπαρξη του Θεού, εξακολουθεί να Του πηγαίνει κόντρα και να Του εναντιώνεται. Όταν δεν μπορεί να νικήσει τον Θεό, ικετεύει για έλεος και λέει πως θα πάψει να πολεμά τον Ουρανό. Έχει καθυποταχθεί, όμως, πραγματικά; Ικετεύει στ’ αλήθεια για έλεος; Όχι. Όταν ανακάμψει, θα συνεχίσει να πολεμά. Αυτή είναι η φύση του και δεν αλλάζει —και την ίδια φύση έχουν και οι αντίχριστοι.

Πώς βλέπουν οι αντίχριστοι την κυριαρχία που έχει ο Θεός στο πεπρωμένο της ανθρωπότητας στα πλαίσια της κυριαρχίας Του στα πάντα; Αυτό αφορά ένα πολύ συγκεκριμένο ζήτημα. Όταν μιλάμε για την κυριαρχία του Θεού στα πάντα, η έννοια των «πάντων» είναι πολύ γενική και ευρεία. Οι αντίχριστοι δεν μπορούν να την αποδεχθούν, δεν τη βλέπουν ούτε μπορούν να τη διακρίνουν. Υποτάσσονται, λοιπόν, οι αντίχριστοι στον τρόπο με τον οποίο κυριαρχεί ο Θεός στο πεπρωμένο τους; Το καταλαβαίνουν αυτό; Το κατανοούν; Μπορούν να το αναγνωρίσουν; Ακόμη λιγότερο. Οι αντίχριστοι πιστεύουν πως όλα τα καλά πράγματα που έχουν στην πραγματική τους ζωή τα κέρδισαν με το σπαθί τους. Αν, για παράδειγμα, περάσουν σε κάποιο πανεπιστήμιο, λένε ότι μελέτησαν σκληρά και πιστεύουν πως έχουν γεννηθεί για να φοιτήσουν σε κάποιο πανεπιστήμιο περιωπής. Αν η ζωή τους είναι καλή και έχουν βγάλει χρήματα, θεωρούν πως είναι φτιαγμένοι να γίνουν πλούσιοι, αφού οι μάντεις τούς έχουν πει πως θα έχουν ευημερία στη ζωή τους και θα είναι αρκετά τυχεροί ώστε να γίνουν και αξιωματούχοι και να τα πάνε καλά οικονομικά. Όταν τα πράγματα πάνε στραβά, όταν δεν πηγαίνουν όπως θα ήλπιζαν και όταν υποφέρουν, αρχίζουν τα παράπονα: «Γιατί μου πάνε τόσο στραβά τα πράγματα; Γιατί είναι τόσο κακή η μοίρα μου; Είμαι πολύ κακότυχος!» Ερμηνεύουν και βλέπουν αυτά τα πράγματα από ανθρώπινη σκοπιά. Αν όλα κυλάνε ομαλά, γίνονται υπεροπτικοί, κάνουν διαρκώς φιγούρα, κορδώνονται και φουσκώνουν σαν διάνοι και ενεργούν με θράσος και αλαζονεία. Όταν, όμως, τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως τα θέλουν, κατηγορούν τον Θεό και τους άλλους ανθρώπους και προσπαθούν να βρουν έναν τρόπο να αλλάξουν τα πράγματα και να ξεφύγουν από την κατάσταση. Αν και λένε πως όλα όσα ορίζει και κάνει ο Θεός είναι καλά, όταν είναι μόνοι τους στύβουν το μυαλό τους και προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν κάθε δυνατό τρόπο για να αλλάξουν τα πράγματα και να ξεφύγουν από την κατάσταση ή να την αλλάξουν και λένε: «Αρνούμαι να πιστέψω πως έχω τόσο κακή μοίρα και είμαι τόσο κακότυχος. Αρνούμαι να πιστέψω πως ο κόσμος είναι τόσο άδικος, πως ένας ικανός άνθρωπος σαν κι εμένα τελικά δεν θα προκόψει και πως ο καιρός μου να λάμψω δεν θα έρθει ποτέ. Στην πραγματικότητα, το πεπρωμένο είναι ένα άδειο κέλυφος, είναι μόνο ένα ρητό· όλα εξαρτώνται από το πόσο προσπαθεί και αγωνίζεται κανείς. Όπως λέει και το ρητό: “Πρέπει κανείς να υπομείνει τις μεγαλύτερες κακουχίες για να γίνει ο σπουδαιότερος άνθρωπος”. Αυτό είναι το υψηλότερο πιστεύω· δεν πρέπει ποτέ μου να το ξεχάσω, αλλά να το χρησιμοποιώ για να δίνω κίνητρο στον εαυτό μου». Λένε ξανά και ξανά πως όλα όσα κάνει ο Θεός είναι καλά, πως ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα και πως υποτάσσονται στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις Του, αλλά στο τέλος λένε: «Πρέπει κανείς να υπομείνει τις μεγαλύτερες κακουχίες για να γίνει ο σπουδαιότερος άνθρωπος». Αν και προς τα έξω λένε πνευματικά λόγια, στα κρυφά οι αρχές που εφαρμόζουν, κάνουν πράξη και ακολουθούν είναι οι φιλοσοφίες του Σατανά για κοσμικές αλληλεπιδράσεις, καθώς και η λογική και ο τρόπος σκέψης του. Υπάρχει καμία υποταγή σε αυτό; (Όχι.) Έτσι βλέπουν, κατανοούν και προσεγγίζουν οι αντίχριστοι το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού στα πάντα. Με βάση αυτές τις εκδηλώσεις και αυτά τα παραδείγματα, αναγνωρίζουν οι αντίχριστοι το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού στα πάντα και πιστεύουν σε αυτό ή το αμφισβητούν και το καταδικάζουν; (Το αμφισβητούν και το καταδικάζουν.) Ό,τι κι αν λένε, οι πραγματικές τους εκδηλώσεις δείχνουν πως οι αντίχριστοι κατά βάση περιφρονούν το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού στα πάντα και δεν πιστεύουν σε αυτό. Κάποιοι αντίχριστοι κάνουν, μάλιστα, παράλογες δηλώσεις: «Πώς μπορείς να μην πασχίζεις για τίποτα και απλώς να περιμένεις παθητικά την κυριαρχία του θεού; Εσύ δεν πρέπει να φτιάχνεις τα γεύματά σου; Μπορείς απλώς να περιμένεις με ανοιχτό το στόμα να πέσουν πίτες από τον ουρανό; Όπως κι αν έχει κυριαρχία ο θεός, οι άνθρωποι πρέπει και πάλι να εργάζονται σκληρά και να αναλαμβάνουν δράση, σωστά;» Οι αντίχριστοι όχι μόνο δεν δέχονται να αναγνωρίσουν το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού στα πάντα, αλλά και το αρνούνται και το παρερμηνεύουν. Τι σκοπό έχουν όταν το παρερμηνεύουν; Ψάχνουν μια βάση και μια δικαιολογία για να αγωνιστούν αδίστακτα για όλα τα οφέλη που επιθυμούν. Με βάση τις διάφορες εκδηλώσεις των αντίχριστων, ποια είναι η πραγματική τους άποψη για το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού στα πάντα; Δυσπιστία, άρνηση και καταδίκη —αυτή είναι η πραγματική τους άποψη.

Στα δύο σημεία πάνω στα οποία συναναστραφήκαμε σήμερα, αναλύσαμε κυρίως την εκδήλωση του γεγονότος πως οι αντίχριστοι δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού. Αφού ακούσατε αυτήν τη συναναστροφή, αποκτήσατε κάποια κατανόηση; Ποιοι άνθρωποι έχουν αυτά τα προβλήματα; Τι είδους άνθρωπος διαθέτει τη διάθεση, αλλά όχι την ουσία των αντίχριστων, και μπορεί να αλλάξει; Ποιοι άνθρωποι έχουν τα ίδια προβλήματα, αλλά διαθέτουν την ουσία των αντίχριστων, δεν μπορούν να αλλάξουν, είναι αιώνιοι εχθροί του Θεού και δεν αποτελούν τα αντικείμενα σωτηρίας, αλλά καταστροφής; Παρουσιάζετε κι εσείς αυτές τις εκδηλώσεις; Νιώθετε ότι μπορείτε να αλλάξετε; Μπορείτε να αποδεχθείτε την αλήθεια και να τη χρησιμοποιήσετε για να αλλάξετε και να αντικαταστήσετε αυτές τις σκέψεις; (Ναι.) Ποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να αλλάξουν; Υπάρχει ένα είδος ανθρώπου που, όταν βλέπει απίστους που κάνουν τη μεγάλη ζωή, μένουν σε σπιταρόνες στολισμένες σαν παλάτια και έχουν πολλά πολυτελή αυτοκίνητα, μπαίνει σε πειρασμό και θρηνεί: «Είναι υπέροχο να είσαι πλούσιος, να είσαι αξιωματούχος και να είσαι ικανός! Εκείνος γιατί είναι τόσο ικανός; Γιατί είναι τόσο τυχερός; Πώς έκανε τα λεφτά του;» Όποτε βλέπει κάποιον με θέση στην κοινωνία, τον κολακεύει και τον καλοπιάνει ιδιαίτερα, προσπαθεί να κερδίσει την εύνοιά του και είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα γι’ αυτόν και να γίνει στο έπακρο δουλοπρεπής. Αγαπάει ιδιαίτερα τις κακές τάσεις στην κοινωνία και συχνά θέλει να είναι μέρος τους, με αποτέλεσμα να στενοχωριέται όταν η πίστη του στον Θεό τον εμποδίζει να το κάνει. Ακόμη περισσότερο, νιώθει πως ο κόσμος τον έχει αφήσει πίσω· νιώθει μοναξιά, αισθάνεται ανήμπορος, θεωρεί πως δεν υπάρχει τίποτα να τον θρέψει και πως δεν μπορεί να βρει παρηγοριά, ενώ νιώθει συχνά συντετριμμένος. Ένα άλλο είδος ανθρώπου νιώθει τεράστιο θαυμασμό όταν βλέπει ανθρώπους με χρήματα και δύναμη να έχουν επιτυχία καθώς χειρίζονται τις υποθέσεις τους στην κοινωνία και συχνά τους εγκωμιάζει, λέγοντας: «Εκείνος σκότωσε άνθρωπο, αλλά επειδή έχει χρήματα και διασυνδέσεις, έκανε τυπικά λίγες μέρες στη φυλακή και μετά βγήκε. Αυτό πάει να πει πραγματική ικανότητα!» Τρέφουν μεγάλο σεβασμό και θαυμασμό για τέτοιους ανθρώπους στην κοινωνία. Ένα άλλο, πάλι, είδος ανθρώπου δίνει ιδιαίτερη προσοχή στα ευαίσθητα πολιτικά θέματα της κοινωνίας, ενδιαφέρεται πολύ γι’ αυτά και θέλει πολύ, μάλιστα, να ασχοληθεί με κάποιες υποθέσεις που αφορούν την πολιτική και να αφοσιωθεί σε αυτές. Αυτά και άλλα παρόμοια είδη ανθρώπων κατά βάθος έχουν απέναντι στον Θεό την ίδια στάση με τους αντίχριστους: Δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού, δεν αναγνωρίζουν την ταυτότητα του Θεού ούτε το γεγονός πως ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα. Αυτοί οι άνθρωποι ανήκουν στην ίδια συμμορία με τους αντίχριστους. Δεν ανήκουν στην εκκλησία ούτε στον οίκο του Θεού και εν τέλει θα απομακρυνθούν. Δεν μπορούν να τα πάνε καλά με όσους πιστεύουν στον Θεό, ενώ το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν είναι αντίθετο με τις απαιτήσεις του Θεού. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι· ακόμη κι αν δεν έχουν κάνει ακόμα κάτι κακό, ακόμη κι αν δεν έχουν αρνηθεί, κρίνει ή καταδικάσει ακόμα ανοιχτά τον Θεό και δεν έχουν παραπλανήσει τους ανθρώπους ούτε έχουν ανταγωνιστεί ανοιχτά τους άλλους στην εκκλησία για κάποια θέση, διαθέτουν την ουσία των αντίχριστων, επειδή κατά βάση δεν αναγνωρίζουν την ταυτότητα του Θεού ούτε, βέβαια, αναγνωρίζουν το γεγονός πως ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα. Είναι μέρος των μοχθηρών δυνάμεων και μέρος της συμμορίας του Σατανά. Σέβονται τη μοχθηρία, οποιαδήποτε αίρεση ή πλάνη προωθούν οι διάβολοι και ο Σατανάς, καθώς και κάθε κακή τάση που προκύπτει, είναι δημοφιλής ή διαδίδεται στον κόσμο. Δεν ανήκουν στον οίκο του Θεού ούτε στην εκκλησία και δεν αποτελούν τα αντικείμενα της σωτηρίας του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι είναι πραγματικοί εχθροί του Θεού, είναι αντίχριστοι.

14 Νοεμβρίου 2020