III. Η διάθεση-ουσία των αντίχριστων

Α. Η μοχθηρία

2. Τι κάνουν οι αντίχριστοι απέναντι στον Θεό

Στην προηγούμενη συνάθροιση, συναναστραφήκαμε κυρίως πάνω στη διάθεση-ουσία ενός αντίχριστου και τη συνοψίσαμε, επιλέγοντας ν’ αναλύσουμε τρία χαρακτηριστικά από τις έξι διαθέσεις της διεφθαρμένης ανθρώπινης φύσης. Αυτά τα τρία χαρακτηριστικά είναι η αποστροφή για την αλήθεια, η φαυλότητα και η μοχθηρία. Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε πάνω στη μοχθηρία και, μέσα από μια ανάλυση των μοχθηρών εκδηλώσεων των αντίχριστων, δηλαδή ότι οι σκέψεις τους ξεχειλίζουν από κακία όλη μέρα, προσδιορίσαμε τους αντίχριστους και επιβεβαιώσαμε τη μοχθηρή διάθεση-ουσία τους με βάση αυτές τις εκδηλώσεις. Αναλύουμε το γεγονός ότι οι σκέψεις τους ξεχειλίζουν από κακία όλη μέρα από δύο πτυχές: πρώτον, τι σκέφτονται όταν αντιμετωπίζουν άλλους ανθρώπους, ποιες προσεγγίσεις και εκδηλώσεις αποκαλύπτουν στη μοχθηρή ουσία τους· και δεύτερον, τι σκέφτονται για τον Θεό. Ολοκληρώσαμε τη συναναστροφή πάνω στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους. Όσο για τις ιδέες, τις αντιλήψεις, τις απόψεις, τα κίνητρα και ακόμα και τις προκαθορισμένες ενέργειες που έχουν στο μυαλό τους οι αντίχριστοι απέναντι στον Θεό, συναναστραφήκαμε την περασμένη φορά εν μέρει πάνω σ’ αυτό το θέμα: Για παράδειγμα, μιλήσαμε για την αμφιβολία, την εξονυχιστική εξέταση και τι άλλο; (Την καχυποψία και την επιφυλακτικότητα.) Την αμφιβολία, την εξονυχιστική εξέταση, την καχυποψία και την επιφυλακτικότητα. Τώρα, ας συναναστραφούμε πάνω στο γεγονός ότι οι αντίχριστοι δοκιμάζουν τον Θεό.

ε. Η δοκιμή

Ποιες είναι οι εκδηλώσεις της δοκιμής; Ποιες προσεγγίσεις ή σκέψεις εκδηλώνουν μια κατάσταση ή μια ουσία δοκιμής; (Αν έχω διαπράξει μια παράβαση ή έχω κάνει κάτι κακό, θέλω πάντα να βολιδοσκοπήσω τον Θεό, ν’ απαιτήσω μια ξεκάθαρη απάντηση και να δω αν θα έχω καλή έκβαση ή καλό προορισμό.) Αυτό έχει να κάνει με τις σκέψεις. Γενικά, λοιπόν, όταν κάποιος μιλάει ή ενεργεί ή όταν αντιμετωπίζει κάτι, ποια από τις εκδηλώσεις του είναι η δοκιμή; Αν κάποιος έχει διαπράξει μια παράβαση και θεωρεί ότι ίσως ο Θεός να θυμάται ή να καταδικάσει την παράβασή του, αλλά νιώθει αβέβαιος, επειδή δεν γνωρίζει κατά πόσο όντως θα τον καταδικάσει ο Θεός, βρίσκει έναν τρόπο να το δοκιμάσει αυτό για να δει ποια είναι πραγματικά η στάση του Θεού. Αρχίζει με προσευχή και, αν δεν υπάρξει φώτιση ή διαφώτιση, σκέφτεται να σταματήσει εντελώς να εφαρμόζει τις προηγούμενες μεθόδους επιδίωξής του. Παλαιότερα, ενεργούσε πάντα με επιπόλαιο τρόπο, καταβάλλοντας μόνο το 30% της προσπάθειάς του εκεί όπου θα μπορούσε να καταβάλει το 50% ή μόνο το 10% εκεί όπου θα μπορούσε να καταβάλει το 30%. Τώρα, αν μπορεί να καταβάλει το 50% της προσπάθειάς του, θα το κάνει. Αναλαμβάνει βρόμικες ή κουραστικές εργασίες που αποφεύγουν οι άλλοι, τις κάνει πάντα πριν από τους άλλους και εξασφαλίζει ότι το βλέπουν οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές. Το πιο σημαντικό από όλα είναι ότι θέλει να δει πώς αντιμετωπίζει ο Θεός αυτό το ζήτημα και αν μπορεί να εξιλεωθεί για την παράβασή του. Όταν αντιμετωπίζει δυσκολίες ή πράγματα που δεν μπορούν να ξεπεράσουν οι περισσότεροι άνθρωποι, θέλει να δει τι θα κάνει ο Θεός, κατά πόσο θα τον διαφωτίσει και θα τον καθοδηγήσει. Αν μπορεί να νιώσει την παρουσία του Θεού και την ιδιαίτερη εύνοιά Του, τότε πιστεύει ότι ο Θεός δεν έχει θυμηθεί ούτε έχει καταδικάσει την παράβασή του κι αυτό αποδεικνύει ότι μπορεί να συγχωρεθεί. Αν δαπανήσει τον εαυτό του μ’ αυτόν τον τρόπο και πληρώσει ένα τέτοιο τίμημα, αν η στάση του αλλάξει σημαντικά, αλλά και πάλι δεν νιώθει την παρουσία του Θεού και δεν νιώθει σε καμία περίπτωση κάποια διακριτή διαφορά σε σχέση με πριν, τότε είναι πιθανό ο Θεός να έχει καταδικάσει την προηγούμενη παράβασή του και να μην τον θέλει πια. Εφόσον ο Θεός δεν τον θέλει, στο εξής δεν θα καταβάλλει τόση προσπάθεια όταν κάνει το καθήκον του. Αν ο Θεός εξακολουθεί να τον θέλει, δεν τον καταδικάσει και υπάρχει ακόμα ελπίδα γι’ αυτόν να λάβει ευλογίες, θα κάνει το καθήκον του με κάποια ειλικρίνεια. Δεν είναι αυτές οι εκδηλώσεις και οι ιδέες μια μορφή δοκιμής; Δεν είναι μια συγκεκριμένη προσέγγιση; (Ναι.) Πριν λίγο αναφέρατε μόνο μία θεωρητική πτυχή, αλλά δεν εμβαθύνατε συγκεκριμένα στη λεπτομερή εκδήλωση των αντίχριστων όταν δοκιμάζουν τον Θεό και στις συγκεκριμένες προσεγγίσεις και τα σχέδια που έχουν μέσα τους γι’ αυτό το ζήτημα, ούτε εκθέσατε ποιες είναι οι απόψεις και οι καταστάσεις των αντίχριστων όταν επιδίδονται σ’ αυτήν τη δραστηριότητα.

Κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν καμία γνώση ή εμπειρία της παντοδυναμίας του Θεού ή του γεγονότος ότι εξετάζει εξονυχιστικά τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων. Επίσης, δεν αντιλαμβάνονται πραγματικά πώς ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά την καρδιά των ανθρώπων και έτσι είναι φυσικό να κατακλύζονται από αμφιβολίες γι’ αυτό το ζήτημα. Παρόλο που υποκειμενικά θέλουν να πιστεύουν ότι ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων, τους λείπουν οι πειστικές αποδείξεις. Συνεπώς, σχεδιάζουν κάποια πράγματα μέσα τους και ταυτόχρονα αρχίζουν να τα εκτελούν και να τα υλοποιούν. Όσο τα υλοποιούν, παρατηρούν συνεχώς κατά πόσο ο Θεός πράγματι τα γνωρίζει, κατά πόσο τα ζητήματα θα εκτεθούν και, αν παραμείνουν κρυφά, κατά πόσο μπορεί κανείς να τ’ ανακαλύψει ή κατά πόσο μπορεί ο Θεός να τ’ αποκαλύψει μέσα από ένα συγκεκριμένο περιβάλλον. Ασφαλώς, οι συνηθισμένοι άνθρωποι μπορεί να έχουν λίγο πολύ κάποιες αβεβαιότητες για την παντοδυναμία του Θεού και το γεγονός ότι εξετάζει εξονυχιστικά τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων, αλλά οι αντίχριστοι δεν είναι απλώς αβέβαιοι· κατακλύζονται από αμφιβολίες και ταυτόχρονα είναι απολύτως επιφυλακτικοί απέναντι στον Θεό. Επομένως, αναπτύσσουν πολλές προσεγγίσεις για να δοκιμάσουν τον Θεό. Επειδή αμφιβάλλουν ότι ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά την καρδιά των ανθρώπων και, ακόμη περισσότερο, επειδή αρνούνται το γεγονός ότι ο Θεός την εξετάζει εξονυχιστικά, συχνά σκέφτονται κάποια ζητήματα. Τότε, με λίγο φόβο ή κάποιο ανεξήγητο αίσθημα τρόμου, διαδίδουν στα κρυφά αυτές τις σκέψεις κατ’ ιδίαν, παραπλανώντας κάποιους ανθρώπους. Στο μεταξύ, εκθέτουν συνεχώς τα επιχειρήματα και τις ιδέες τους λίγο λίγο. Όσο τα εκθέτουν, παρακολουθούν κατά πόσο ο Θεός θα εμποδίσει ή θα εκθέσει αυτήν τη συμπεριφορά τους. Αν την εκθέσει ή τη χαρακτηρίσει, σπεύδουν να οπισθοχωρήσουν και να υιοθετήσουν άλλη προσέγγιση. Αν φαίνεται να μην τη γνωρίζει κανείς και να μην μπορεί κανείς να τους διακρίνει ή να τους καταλάβει, πείθονται ακόμη περισσότερο μέσα τους ότι η διαίσθησή τους είναι σωστή και ότι η γνώση τους για τον Θεό είναι σωστή. Κατά την άποψή τους, ο Θεός κατά βάση δεν εξετάζει εξονυχιστικά την καρδιά των ανθρώπων. Τι είδους προσέγγιση είναι αυτή; Αυτή είναι η προσέγγιση της δοκιμής.

Οι αντίχριστοι, λόγω της έμφυτης μοχθηρής τους διάθεσης, ποτέ δεν μιλάνε ούτε ενεργούν με ευθύτητα. Δεν χειρίζονται τα πράγματα με τίμια και ειλικρινή στάση, δεν μιλάνε με ειλικρινή λόγια ούτε ενεργούν με εγκάρδιο τρόπο. Τίποτε από όσα λένε ή κάνουν δεν είναι ξεκάθαρο· είναι όλα δυσνόητα και υπόγεια και δεν εκφράζουν ποτέ ευθέως τις σκέψεις ή τα κίνητρά τους. Επειδή πιστεύουν ότι, αν τα εκφράσουν, θα τους καταλάβουν και θα τους διακρίνουν πλήρως, ότι οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες τους θα βγουν στο φως και ότι οι άλλοι δεν θα τους θεωρούν ανώτερους ή ευγενείς ούτε θα τους σέβονται και θα τους λατρεύουν, προσπαθούν πάντα να συγκαλύπτουν και να κρύβουν τα επαίσχυντα κίνητρα και τις επιθυμίες τους. Πώς μιλάνε και πώς ενεργούν, λοιπόν; Χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους. Οι άπιστοι έχουν την εξής έκφραση: «βολιδοσκόπηση μιας κατάστασης». Οι αντίχριστοι υιοθετούν μια παρόμοια προσέγγιση. Όταν θέλουν να κάνουν κάτι και έχουν μια συγκεκριμένη άποψη ή στάση, ποτέ δεν την εκφράζουν ευθέως· αντιθέτως, χρησιμοποιούν ορισμένες συγκαλυμμένες ή διερευνητικές μεθόδους, για παράδειγμα εκμαιεύουν πράγματα από τους ανθρώπους για να συγκεντρώσουν τις πληροφορίες που αναζητούν. Λόγω της μοχθηρής τους διάθεσης, οι αντίχριστοι δεν αναζητούν ποτέ την αλήθεια ούτε θέλουν να την κατανοήσουν. Η μοναδική τους ανησυχία είναι η φήμη, το κέρδος και η θέση τους. Επιδίδονται σε δραστηριότητες που μπορούν να τους φέρουν φήμη, κέρδος και θέση και αποφεύγουν όσες δεν προσφέρουν τέτοια πράγματα. Αναλαμβάνουν με προθυμία δραστηριότητες που σχετίζονται με την υπόληψη, τη θέση, τη διάκριση και τη δόξα, ενώ αποφεύγουν πράγματα που διαφυλάττουν το έργο της εκκλησίας ή που μπορεί να προσβάλλουν άλλους. Επομένως, οι αντίχριστοι δεν προσεγγίζουν τίποτε με στάση αναζήτησης, αλλά χρησιμοποιούν τη μέθοδο της δοκιμής για να βολιδοσκοπήσουν τα πράγματα κι έπειτα ν’ αποφασίσουν κατά πόσο θα προχωρήσουν. Οι αντίχριστοι είναι πολύ απλά τόσο πονηροί και μοχθηροί. Για παράδειγμα, όταν θέλουν να μάθουν τι είδους άνθρωποι είναι στα μάτια του Θεού, δεν αξιολογούν τον εαυτό τους μέσα από τα λόγια του Θεού για ν’ αποκτήσουν αυτογνωσία, αλλά ρωτάνε εδώ κι εκεί και ακούνε για να πιάσουν τυχόν υπονοούμενα, παρατηρούν τον τόνο και τη στάση των επικεφαλής και του Άνωθεν και ψάχνουν στα λόγια του Θεού για να δουν πώς καθορίζει τις εκβάσεις ανθρώπων όπως αυτοί. Χρησιμοποιούν αυτά τα μονοπάτια και αυτές τις μεθόδους για να καταλάβουν πού ανήκουν μέσα στον οίκο του Θεού και να μάθουν ποια θα είναι η μελλοντική τους έκβαση. Δεν εμπεριέχει αυτό κάποια μορφή δοκιμής; Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι, αφού κλαδευτούν, αντί να εξετάσουν γιατί κλαδεύτηκαν, να εξετάσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις και τα λάθη που αποκάλυψαν στη διάρκεια των πράξεών τους και ποιες πτυχές της αλήθειας θα πρέπει ν’ αναζητήσουν για ν’ αποκτήσουν αυτογνωσία και να διορθώσουν τα προηγούμενα σφάλματά τους, δίνουν στους άλλους μια ψεύτικη εντύπωση, χρησιμοποιώντας έμμεσους τρόπους για να μάθουν ποια είναι η πραγματική στάση του Άνωθεν απέναντί τους. Λόγου χάρη, αφού κλαδευτούν, σπεύδουν ν’ αναφέρουν ένα ασήμαντο ζήτημα για ν’ αναζητήσουν τον Άνωθεν, προκειμένου να δουν τι ύφος έχει ο Άνωθεν, αν είναι υπομονετικός, αν θ’ απαντήσει με σοβαρότητα στις ερωτήσεις τους, αν θα υιοθετήσει μια πιο ήπια στάση απέναντί τους, αν θα τους εμπιστευτεί κάποιες εργασίες, αν θα εξακολουθεί να τους έχει σε εκτίμηση και τι πραγματικά πιστεύει ο Άνωθεν για τα λάθη που διέπραξαν στο παρελθόν. Όλες αυτές οι προσεγγίσεις είναι ένα είδος δοκιμής. Με λίγα λόγια, όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τέτοιες καταστάσεις και εμφανίζουν τέτοιες εκδηλώσεις, το γνωρίζουν βαθιά μέσα τους; (Ναι.) Όταν, λοιπόν, το γνωρίζετε και θέλετε να κάνετε τέτοια πράγματα, πώς το χειρίζεστε; Κατ’ αρχάς, στο απλούστερο επίπεδο, μπορείτε να επαναστατήσετε ενάντια στον εαυτό σας; Κάποιοι άνθρωποι δυσκολεύονται να επαναστατήσουν ενάντια στον εαυτό τους όταν έρχεται η στιγμή. Σκέφτονται: «Ξέχασέ το· αυτήν τη φορά έχει να κάνει με τις ευλογίες μου και την έκβασή μου. Δεν μπορώ να επαναστατήσω ενάντια στον εαυτό μου. Την επόμενη φορά». Όταν έρχεται η επόμενη φορά και έρχονται ξανά αντιμέτωποι μ’ ένα ζήτημα που έχει να κάνει με τις ευλογίες τους και την έκβασή τους, και πάλι δεν είναι σε θέση να επαναστατήσουν ενάντια στον εαυτό τους. Τέτοιοι άνθρωποι έχουν αίσθημα συνείδησης και, παρόλο που δεν έχουν διάθεση-ουσία αντίχριστου, εξακολουθούν να έχουν μεγάλο πρόβλημα και να διατρέχουν κίνδυνο. Από την άλλη πλευρά, οι αντίχριστοι έχουν συχνά αυτές τις σκέψεις και ζουν σε τέτοια κατάσταση, αλλά δεν επαναστατούν ποτέ ενάντια στον εαυτό τους, επειδή δεν έχουν αίσθημα συνείδησης. Ακόμη κι αν κάποιος τους εκθέσει και τους κλαδέψει, επισημαίνοντας την κατάστασή τους, εκείνοι επιμένουν και δεν υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση να επαναστατήσουν ενάντια στον εαυτό τους ούτε πρόκειται να μισήσουν τον εαυτό τους λόγω αυτού ή να εγκαταλείψουν και να διορθώσουν αυτήν την κατάσταση. Αφού απαλλαγούν κάποιοι αντίχριστοι από τα καθήκοντά τους, εκείνοι σκέφτονται: «Φαίνεται φυσιολογικό ν’ απαλλαγεί κάποιος από τα καθήκοντά του, αλλά νιώθω πως είναι κάπως ατιμωτικό. Παρόλο που δεν είναι σημαντικό ζήτημα, υπάρχει ένα καίριο σημείο που δεν μπορώ να αγνοήσω. Αν απαλλαγώ από τα καθήκοντά μου, μήπως αυτό θα σημαίνει ότι ο οίκος του θεού δεν θα με καλλιεργήσει πλέον; Τότε τι είδους άνθρωπος θα είμαι στα μάτια του θεού; Άραγε θα εξακολουθώ να έχω ελπίδα; Θα εξακολουθώ να είμαι έστω και ελάχιστα χρήσιμος στον οίκο του θεού;» Το συλλογίζονται αυτό και επινοούν ένα σχέδιο: «Έχω στη διάθεσή μου δέκα χιλιάδες γουάν και τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να τα χρησιμοποιήσω. Θα δώσω αυτά τα δέκα χιλιάδες γουάν ως προσφορά και θα δω αν μπορεί ν’ αλλάξει λίγο η στάση του άνωθεν απέναντί μου και αν μπορεί να μου δείξει κάποια εύνοια. Αν ο οίκος του θεού δεχτεί τα χρήματα, αυτό θα σημαίνει ότι εξακολουθώ να έχω ελπίδα. Αν αρνηθεί τα χρήματα, αυτό αποδεικνύει ότι δεν έχω ελπίδα και θα κάνω άλλα σχέδια». Τι είδους προσέγγιση είναι αυτή; Είναι μια δοκιμή. Με λίγα λόγια, η δοκιμή είναι μια σχετικά εμφανής εκδήλωση της μοχθηρής διάθεσης-ουσίας. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν διάφορα μέσα για ν’ αποκτήσουν τις πληροφορίες που επιθυμούν, για ν’ αποκτήσουν βεβαιότητα κι έπειτα να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους. Υπάρχουν πολλοί τρόποι δοκιμής, όπως να χρησιμοποιήσει κανείς λόγια για να εκμαιεύσει πράγματα από τον Θεό, να χρησιμοποιήσει πράγματα για να Τον δοκιμάσει, να σκέφτεται και να κλωθογυρίζει πράγματα στο μυαλό του. Ποιος είναι ο συνηθέστερος τρόπος με τον οποίο δοκιμάζετε τον Θεό; (Μερικές φορές, όταν προσεύχομαι στον Θεό, ελέγχω τη στάση του Θεού απέναντί μου και βλέπω αν έχω γαλήνη στην καρδιά μου. Χρησιμοποιώ αυτήν τη μέθοδο για να δοκιμάσω τον Θεό.) Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται αρκετά συχνά. Άλλη μια μέθοδος είναι όταν κάποιος έχει κάτι να πει κατά τη συναναστροφή στη συνάθροιση, να δει αν ο Θεός παρέχει διαφώτιση ή φώτιση και να το χρησιμοποιήσει για να ελέγξει κατά πόσο ο Θεός εξακολουθεί να είναι στο πλευρό του, κατά πόσο εξακολουθεί να τον αγαπά. Επίσης, όταν κάποιος κάνει το καθήκον του, να δει αν ο Θεός τον διαφωτίζει ή τον καθοδηγεί, αν έχει ιδιαίτερες σκέψεις, ιδέες ή ενοράσεις, και να τα χρησιμοποιήσει αυτά για να ελέγξει τι στάση έχει ο Θεός απέναντί του. Όλες αυτές οι μέθοδοι είναι πολύ κοινές. Κάτι άλλο; (Αν έχω αναλάβει μια δέσμευση απέναντι στον Θεό όταν προσεύχομαι, αλλά δεν καταφέρνω να την εκπληρώσω, παρατηρώ κατά πόσο ο Θεός θα με αντιμετωπίσει με βάση τον όρκο που έκανα.) Είναι κι αυτό ένα είδος. Όποια μέθοδο κι αν χρησιμοποιούν οι άνθρωποι απέναντι στον Θεό, αν έχουν ένοχη συνείδηση γι’ αυτό κι έπειτα αποκτήσουν γνώση γι’ αυτές τις πράξεις και τις διαθέσεις και μπορέσουν να τις μεταστρέψουν αμέσως, τότε το πρόβλημα δεν είναι τόσο σοβαρό· πρόκειται για κανονική διεφθαρμένη διάθεση. Ωστόσο, αν κάποιος είναι σε θέση να το κάνει αυτό αδιάκοπα και πεισματικά, ακόμη κι αν ξέρει ότι είναι λάθος και ότι το απεχθάνεται ο Θεός, και αν επιμένει σ’ αυτό και δεν επαναστατεί ποτέ εναντίον του ούτε το εγκαταλείπει, τότε αυτή είναι ουσία αντίχριστου. Η διάθεση-ουσία ενός αντίχριστου είναι διαφορετική από των συνηθισμένων ανθρώπων, επειδή οι αντίχριστοι δεν κάνουν ποτέ αυτοκριτική ούτε αναζητούν την αλήθεια, αλλά χρησιμοποιούν αδιάκοπα και πεισματικά διάφορες μεθόδους για να δοκιμάσουν τον Θεό, τη στάση Του απέναντι στους ανθρώπους, το συμπέρασμά Του για έναν άνθρωπο και τις σκέψεις και τις ιδέες Του για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον ενός ανθρώπου. Δεν αναζητούν ποτέ τις προθέσεις του Θεού και την αλήθεια και, ιδίως, πώς να υποταχθούν στην αλήθεια για να αλλάξουν τη διάθεσή τους. Ο σκοπός πίσω από όλες τις πράξεις τους είναι να βολιδοσκοπήσουν τις σκέψεις και τις ιδέες του Θεού· έτσι είναι οι αντίχριστοι. Αυτή η διάθεση των αντίχριστων είναι ξεκάθαρα μοχθηρή. Όταν επιδίδονται σ’ αυτές τις ενέργειες και εμφανίζουν αυτές τις εκδηλώσεις, δεν έχουν ίχνος τύψεων ή μεταμέλειας. Ακόμη κι αν συνδέουν τον εαυτό τους μ’ αυτά τα πράγματα, δεν δείχνουν καμία μεταμέλεια ή πρόθεση να σταματήσουν, αλλά εξακολουθούν να επιμένουν στους δικούς τους τρόπους. Από τον τρόπο με τον οποίο φέρονται στον Θεό, από τη στάση και την προσέγγισή τους, είναι εμφανές ότι θεωρούν τον Θεό αντίπαλο. Στις σκέψεις και τις απόψεις τους δεν υπάρχει καμία ιδέα ή στάση που να δείχνει ότι γνωρίζουν και αγαπούν τον Θεό, ότι υποτάσσονται σ’ Αυτόν και έχουν φόβο Θεού· απλώς επιθυμούν να πάρουν από τον Θεό τις πληροφορίες που θέλουν και να χρησιμοποιήσουν τις δικές τους μεθόδους και τα δικά τους μέσα για να εξακριβώσουν συγκεκριμένα τι στάση έχει ο Θεός απέναντί τους και πώς τους χαρακτηρίζει. Το ακόμα πιο σοβαρό είναι ότι, παρόλο που εναρμονίζουν τις προσεγγίσεις τους με τα λόγια αποκάλυψης του Θεού, ακόμα κι αν έχουν την παραμικρή επίγνωση ότι ο Θεός απεχθάνεται αυτήν τη συμπεριφορά και ότι ένας άνθρωπος δεν πρέπει να κάνει τέτοια πράγματα, δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσουν.

Στο παρελθόν, υπήρχε ένας κανονισμός στον οίκο του Θεού: Όσοι είχαν αποβληθεί ή αποπεμφθεί, αν έδειχναν κατόπιν πραγματική μεταμέλεια και συνέχιζαν να διαβάζουν τα λόγια του Θεού, να διαδίδουν το ευαγγέλιο και να καταθέτουν μαρτυρία για τον Θεό, μετανοώντας πραγματικά, θα μπορούσαν να γίνουν ξανά δεκτοί στην εκκλησία. Ήταν, λοιπόν, κάποιος που πληρούσε αυτά τα κριτήρια αφότου είχε αποπεμφθεί και η εκκλησία έστειλε κάποιον να τον βρει, να συναναστραφεί μαζί του και να του πει ότι είχε γίνει ξανά δεκτός στην εκκλησία. Εκείνος, μόλις το άκουσε αυτό, χάρηκε πολύ, αλλά συλλογίστηκε: «Με δέχεται πραγματικά η εκκλησία ή κρύβεται κάποια ιδέα πίσω από αυτό; Έχει δει πραγματικά τη μετάνοιά μου ο θεός; Μου έχει δείξει πραγματικά έλεος και με έχει συγχωρέσει; Όντως δεν λαμβάνονται υπόψη οι προηγούμενες πράξεις μου;» Δεν το πίστεψε και σκέφτηκε: «Παρόλο που με θέλουν πίσω, θα πρέπει να είμαι συγκρατημένος και να μη συμφωνήσω αμέσως. Δεν θα πρέπει να ενεργήσω λες και υπέφερα πολύ και ήμουν τελείως αξιολύπητος όλα αυτά τα χρόνια που είχα αποβληθεί. Πρέπει να ενεργήσω λίγο επιφυλακτικά και να μη ρωτήσω αμέσως μόλις με δεχτούν πίσω πού μπορώ να συμμετέχω στην εκκλησιαστική ζωή ή ποια καθήκοντα μπορώ να κάνω. Δεν γίνεται να φανώ υπερβολικά ενθουσιώδης. Παρόλο που νιώθω πολύ χαρούμενος μέσα μου, πρέπει να παραμείνω ήρεμος και να διαπιστώσω κατά πόσο ο οίκος του θεού με θέλει πραγματικά πίσω ή απλώς ενεργεί υστερόβουλα για να με χρησιμοποιήσει για κάποιες εργασίες». Έχοντας αυτά κατά νου, είπε: «Το διάστημα μετά την αποβολή μου, έκανα αυτοκριτική και συνειδητοποίησα ότι τα λάθη που είχα κάνει ήταν πολύ σοβαρά. Οι απώλειες που προκάλεσα στα συμφέροντα του οίκου του θεού ήταν τεράστιες και δεν θα μπορέσω ποτέ να επανορθώσω γι’ αυτές. Είμαι πραγματικά ένας διάβολος και ένας σατανάς που τον καταριέται ο θεός. Ωστόσο, δεν έχω ολοκληρώσει ακόμη την αυτοκριτική μου. Εφόσον ο οίκος του θεού θέλει να γυρίσω πίσω, πρέπει να φάω και να πιω ακόμα περισσότερα από τα λόγια του θεού, να κάνω περισσότερη αυτοκριτική και ν’ αποκτήσω περισσότερη αυτογνωσία. Αυτήν τη στιγμή, δεν είμαι άξιος να επιστρέψω στον οίκο του θεού, δεν είμαι άξιος να κάνω το καθήκον μου στον οίκο του θεού, δεν είμαι άξιος να συναντήσω τους αδελφούς και τις αδελφές μου και σίγουρα ντρέπομαι πολύ ν’ αντικρίσω τον θεό. Θα επιστρέψω στην εκκλησία μόνο όταν νιώσω ότι έχω αποκτήσει αρκετή αυτογνωσία και έχω κάνει αρκετή αυτοκριτική, ώστε όλοι να μπορούν να με δεχτούν». Ενώ το έλεγε αυτό, ταυτόχρονα ήταν σε αναμμένα κάρβουνα και σκεφτόταν: «Απλώς προσποιούμαι όταν το λέω αυτό. Τι θα γίνει αν οι επικεφαλής συμφωνήσουν να μη με αφήσουν να επιστρέψω στην εκκλησία; Δεν θα είμαι τελειωμένος;» Στην πραγματικότητα, ήταν πολύ ανήσυχος, αλλά έπρεπε να μιλήσει έτσι και να προσποιηθεί ότι δεν ήταν υπερβολικά πρόθυμος να επιστρέψει στην εκκλησία. Τι εννοούσε όταν έλεγε αυτά τα πράγματα; (Δοκίμαζε κατά πόσο η εκκλησία πράγματι θα τον δεχόταν πίσω.) Είναι απαραίτητο αυτό; Δεν είναι αυτό κάτι που θα έκαναν οι σατανάδες και οι διάβολοι; Θα συμπεριφερόταν έτσι ένας κανονικός άνθρωπος; (Όχι.) Ένας κανονικός άνθρωπος δεν θα συμπεριφερόταν έτσι. Ήταν μοχθηρό ότι έκανε ένα τέτοιο βήμα ενώ του είχε παρουσιαστεί μια τέτοια καταπληκτική ευκαιρία. Η εκ νέου αποδοχή στην εκκλησία είναι έκφραση της αγάπης και του ελέους του Θεού και θα έπρεπε να κάνει αυτοκριτική, ν’ αντιληφθεί τη διαφθορά και τις ελλείψεις του και ν’ αναζητήσει τρόπους να ξεχρεώσει τις παλιές οφειλές του. Αν κάποιος μπορεί και πάλι να δοκιμάζει τον Θεό μ’ αυτόν τον τρόπο και ν’ αντιμετωπίζει έτσι το έλεος του Θεού, τότε πραγματικά αδυνατεί να εκτιμήσει την καλοσύνη Του! Η μοχθηρή ουσία των ανθρώπων είναι αυτή που γεννά μέσα τους τέτοιες ιδέες και προσεγγίσεις. Ουσιαστικά, όταν οι άνθρωποι δοκιμάζουν τον Θεό, θεωρητικά αυτό που εκδηλώνουν και αποκαλύπτουν σχετίζεται πάντα με το γεγονός ότι δοκιμάζουν, μεταξύ άλλων, τις σκέψεις του Θεού, τις απόψεις Του για τους ανθρώπους και το πώς τους χαρακτηρίζει. Αν οι άνθρωποι αναζητήσουν την αλήθεια, θα επαναστατήσουν ενάντια σε τέτοιες πρακτικές και θα τις αποβάλουν, και θα ενεργούν και θα συμπεριφέρονται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Ωστόσο, οι άνθρωποι που έχουν τη διάθεση-ουσία αντίχριστου όχι μόνο δεν μπορούν ν’ απαγκιστρωθούν από τέτοιες πρακτικές και δεν τις βρίσκουν μισητές, αλλά και συχνά νιώθουν καλά με τον εαυτό τους που διαθέτουν τέτοια μέσα και τέτοιες μεθόδους. Μπορεί να σκέφτονται: «Δείτε πόσο έξυπνος είμαι. Δεν είμαι σαν εσάς τους ανόητους που το μόνο που ξέρετε είναι να υποτάσσεστε και να υπακούτε στον θεό και την αλήθεια· δεν είμαι καθόλου σαν εσάς! Εγώ προσπαθώ να χρησιμοποιώ μέσα και μεθόδους για ν’ ανακαλύψω αυτά τα πράγματα. Ακόμη κι αν πρέπει να υποταχθώ και να υπακούσω, και πάλι θα διαλευκάνω πλήρως τα πράγματα. Μη νομίζετε ότι μπορείτε να μου κρύψετε τίποτε ή να μ’ εξαπατήσετε και να με κοροϊδέψετε». Αυτή είναι η σκέψη και η άποψή τους. Οι αντίχριστοι δεν εκδηλώνουν ποτέ υποταγή, φόβο ή ειλικρίνεια και, πολύ λιγότερο, οποιαδήποτε αφοσίωση στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τον ενσαρκωμένο Θεό. Εδώ ολοκληρώνεται η συζήτησή μας για τις εκδηλώσεις που σχετίζονται με τη δοκιμή.

στ. Έγερση απαιτήσεων

Το επόμενο σημείο είναι ότι οι αντίχριστοι εγείρουν απαιτήσεις από τον Θεό, και υπάρχουν περισσότερες συγκεκριμένες εκδηλώσεις αυτού. Οι αντίχριστοι μπορούν να περιγραφούν με τη φράση που λένε οι άπιστοι «Ποτέ μη σηκώνεις ούτε το μικρό σου δαχτυλάκι χωρίς ανταμοιβή». Τι άλλο; («Δεν ελευθερώνουν το γεράκι αν δεν δουν πρώτα τον λαγό».) Δεν ελευθερώνουν το γεράκι αν δεν δουν πρώτα τον λαγό· αν υπάρχει κάποιο κέρδος, θα το κυνηγήσουν, αλλά αν δεν υπάρχει κέρδος, δεν θα το κάνουν. Ανεξάρτητα από την κατάσταση, πρέπει να το σταθμίσουν στο μυαλό τους και να σκεφτούν: «Πόσο μεγάλο πλεονέκτημα μπορώ ν’ αποκτήσω αν το κάνω αυτό; Πόσο κέρδος μπορώ ν’ αποκομίσω; Αξίζει τον κόπο να πληρώσω τόσο μεγάλο τίμημα γι’ αυτό; Αν πληρώσω μεγάλο τίμημα και το πλεονέκτημα καταλήξει σε άλλους και δεν μου δοθεί η ευκαιρία να προβάλω τον εαυτό μου, τότε δεν θα το κάνω σε καμία περίπτωση!» Αυτή δεν είναι η στάση των αντίχριστων απέναντι στην ανάθεση και τις απαιτήσεις του Θεού; Αν καταβάλουν λίγη προσπάθεια κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, αλλά δεν κερδίσουν οφέλη, και αν υπομείνουν κάποιες κακουχίες χωρίς να λάβουν χάρη, αμέσως αντιδρούν μέσα τους, λέγοντας: «Κατέβαλα πολύ μεγάλη προσπάθεια· γιατί δεν κέρδισα κανένα όφελος; Είναι ή δεν είναι επικερδής η οικογενειακή μου επιχείρηση;» Αν κάνουν υπολογισμούς και διαπιστώσουν ότι το εισόδημά τους είναι μεγαλύτερο από ό,τι τον προηγούμενο μήνα, συνεχίζουν να βγαίνουν έξω και να διαδίδουν το ευαγγέλιο, χωρίς να φοβούνται παρά τους ενεχόμενους κινδύνους. Μόλις, όμως, υπάρξει πρόβλημα με την οικογενειακή επιχείρηση και τα κέρδη τους είναι αισθητά χαμηλότερα από ό,τι τον προηγούμενο μήνα, αμέσως παραπονιούνται και αμφιβάλλουν για τον Θεό μέσα τους και σκέφτονται: «Θεέ μου, έκανα το καθήκον μου χωρίς τεμπελιά, πονηριά ή επιπολαιότητα. Αυτόν τον μήνα, ταξίδεψα περισσότερο και έκανα περισσότερο έργο από ό,τι τον προηγούμενο μήνα. Γιατί δεν ευλογείς την οικογένειά μου; Γιατί δεν πάει καλά η οικογενειακή μου επιχείρηση;» Η στάση τους απέναντι στον Θεό και στην ανάθεση από Εκείνον αλλάζει αμέσως και σκέφτονται: «Αφού δεν ευλογείς την οικογένειά μου, μη με κατηγορήσεις τώρα αν κάνω το καθήκον μου επιπόλαια. Τον επόμενο μήνα, δεν θα καταβάλω τόση προσπάθεια. Αν πρέπει να ξυπνάω στις πέντε, θα ξυπνάω στις έξι. Αν πρέπει να φεύγω στις οκτώ, θα φεύγω στις δέκα. Παλαιότερα, μπορούσα να προσηλυτίσω πέντε αποδέκτες του ευαγγελίου σ’ έναν μήνα· αυτήν τη φορά, θα προσηλυτίσω μόνο δύο. Φτάνουν και περισσεύουν!» Τι υπολογίζουν; Κατά πόσο αυτό που επενδύουν και συνεισφέρουν είναι ισάξιο με αυτό που τους δίνει ο Θεός. Επιπλέον, το βρίσκουν επικερδές και πιστεύουν ότι αξίζει τον κόπο να υποφέρουν και να πληρώσουν ένα τίμημα μόνο αν αυτό που τους δίνει ο Θεός είναι πολλαπλάσιο από αυτό που ζητούν και επιθυμούν. Διαφορετικά, ανεξάρτητα από την εργασία ή το καθήκον που τους αναθέτει ο οίκος του Θεού, τ’ αντιμετωπίζουν όλα με τον ίδιο τρόπο: Ενεργούν επιπόλαια, τα κουτσοβολεύουν όταν μπορούν, ακολουθούν τις τυπικές διαδικασίες όταν μπορούν και σε καμία απολύτως περίπτωση δεν συμπεριφέρονται με έστω και λίγη ειλικρίνεια. Αυτή η εκδήλωση εμπεριέχει ταυτόχρονα την έγερση απαιτήσεων και το κλείσιμο μιας συμφωνίας· οι άνθρωποι εγείρουν απαιτήσεις μόνο όταν πρόκειται να κλειστεί μια συμφωνία και, χωρίς συμφωνία, δεν έχουν απαιτήσεις.

Οι αντίχριστοι δεν τρέφουν ποτέ την παραμικρή ειλικρίνεια ή αφοσίωση μέσα τους απέναντι στην ανάθεση από τον Θεό, στο έργο του οίκου του Θεού ή στα καθήκοντά τους. Απλώς χρησιμοποιούν το μυαλό τους, την ενέργειά τους, τον χρόνο τους, τη σωματική κακουχία και το τίμημα που πληρώνουν ως αντάλλαγμα για να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους για ευλογίες, για τις ανταμοιβές που θέλουν να λάβουν και, φυσικά, για ηρεμία, χαρά, εσωτερική σταθερότητα και οικογενειακή ευτυχία σ’ αυτήν τη ζωή ή ακόμα και ομαλότητα στον περίγυρό τους, καθώς και για να κερδίσουν την εκτίμηση, τον θαυμασμό και τη θετική αξιολόγηση των άλλων ανθρώπων. Με λίγα λόγια, οι αντίχριστοι δεν κάνουν ποτέ με ειλικρίνεια τα καθήκοντά τους στον οίκο του Θεού και σε καμία περίπτωση δεν δείχνουν την παραμικρή αφοσίωση. Είτε υπομένουν κακουχίες και πληρώνουν ένα τίμημα είτε τα κουτσοβολεύουν επιπόλαια, ο απώτερος στόχος τους είναι ν’ απαιτήσουν από τον Θεό αυτό που θέλουν, για να ικανοποιήσουν τις δικές τους επιθυμίες. Έτσι, όποτε συναντούν αντιξοότητες, όποτε κλαδεύονται ή όποτε αντιμετωπίζουν ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που βρίσκουν δυσάρεστα, αμέσως σκέφτονται: «Μήπως αυτά τα πράγματα που συμβαίνουν πλήττουν τα συμφέροντά μου; Άραγε θα έχουν αντίκτυπο στην υπόληψή μου; Θα επηρεάσουν τις προοπτικές μου και τη μελλοντική μου εξέλιξη;» Είτε οι εκδηλώσεις τους είναι θετικές είτε αρνητικές όταν κάνουν τα καθήκοντά τους, σε κάθε περίπτωση δεν λειτουργούν ποτέ σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Το μυαλό τους κατακλύζεται από συναλλαγές· εκτιμούν την αξία του τιμήματος που πληρώνουν και της συνεισφοράς τους σαν να είναι επιχειρηματίες που υπολογίζουν πόσο μεγάλο κέρδος μπορεί να αποφέρει το κόστος τους. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Πιστεύουμε στον Θεό για ν’ αποκτήσουμε την αλήθεια και τη ζωή, για να σωθούμε». Ωστόσο, οι αντίχριστοι σκέφτονται το εξής: «Πόσο αξίζει η σωτηρία; Και η κατανόηση της αλήθειας; Αυτά τα πράγματα δεν αξίζουν τίποτα. Αυτό που είναι πραγματικά πολύτιμο είναι να κερδίσει κανείς το εκατονταπλάσιο σ’ αυτήν τη ζωή και την αιώνια ζωή στον ερχόμενο κόσμο. Σ’ αυτήν τη ζωή, να τον σέβονται και να τον εκτιμούν οι άλλοι, να τον τιμούν σαν κάποιον σπουδαίο στον οίκο του θεού και, στον ερχόμενο κόσμο, να έχει εξουσία σε όλα τα έθνη· αυτό είναι ένα πραγματικά σημαντικό κέρδος». Αυτή είναι η φιλοδοξία των αντίχριστων· μια υστερόβουλη σκέψη που κάνουν βαθιά μέσα τους πίσω από την εκτέλεση του καθήκοντός τους. Αυτή η υστερόβουλη σκέψη ξεχειλίζει από συναλλαγές και απαιτήσεις. Η πενιχρή τους «ειλικρίνεια» απέναντι στο καθήκον τους και τον Θεό έχει ως αποκλειστικό σκοπό να διασφαλίσουν ότι ο Θεός θα τους δώσει αιώνια ζωή, θα τους προστατεύσει από την καταστροφή, θα τους δώσει ευλογίες και χάρη και θα ικανοποιήσει όλες τους τις επιθυμίες. Επομένως, η καρδιά των αντίχριστων ξεχειλίζει από διάφορες απαιτήσεις απέναντι στον Θεό, και αυτό ονομάζεται συνολικά «έγερση απαιτήσεων». Με εξαίρεση την αλήθεια, οι αντίχριστοι επιθυμούν όλα τα άλλα, τόσο υλικά όσο και μη υλικά πράγματα.

Υπάρχουν κάποιοι αντίχριστοι που κάποτε έκαναν μια μικρή συνεισφορά στους αδελφούς και τις αδελφές ή στην εκκλησία. Για παράδειγμα, μπορεί να ανέλαβαν κάποιες ριψοκίνδυνες εργασίες στην εκκλησία ή να φιλοξένησαν αδελφούς και αδελφές που δεν μπορούσαν να γυρίσουν στο σπίτι τους. Αν προσθέσει κανείς το σχετικά μεγάλο διάστημα που πιστεύουν στον Θεό, οι περισσότεροι άνθρωποι τους θεωρούν αξιέπαινους και ανθρώπους με προσόντα. Ταυτόχρονα, και οι ίδιοι νιώθουν ένα αίσθημα ανωτερότητας για τον εαυτό τους και πιστεύουν ότι υπερτερούν. Βασίζονται στην παλαιότητά τους και καμαρώνουν γι’ αυτήν, λέγοντας: «Πιστεύω στον θεό πάρα πολλά χρόνια και έχω κάνει κάποιες συνεισφορές στον οίκο του θεού. Δεν θα έπρεπε να έχω ειδική μεταχείριση από τον θεό; Για παράδειγμα, τα ταξίδια στο εξωτερικό είναι μια ευλογία που απολαμβάνουν οι άνθρωποι. Λαμβάνοντας υπόψη την παλαιότητα, δεν θα έπρεπε να έχω εγώ προτεραιότητα; Επειδή έχω συνεισφέρει στον οίκο του θεού, θα έπρεπε να έχω προτεραιότητα και να λαμβάνω ιδιαίτερη φροντίδα και δεν θα έπρεπε να αξιολογούμαι με βάση τις αρχές». Κάποιοι άνθρωποι, μάλιστα, έχουν φυλακιστεί και, επειδή βρέθηκαν άστεγοι μετά την αποφυλάκισή τους, θεωρούν ότι ο οίκος του Θεού θα πρέπει να τους παρέχει ιδιαίτερη φροντίδα —για παράδειγμα, ότι θα έπρεπε να διαθέσει κάποια χρήματα για να τους βοηθήσει ν’ αγοράσουν ένα σπίτι, ότι θα έπρεπε ν’ αναλάβει την ευθύνη για τη διαβίωσή τους κατά το δεύτερο μισό της ζωής τους ή ότι θα έπρεπε να καλύπτει όλες τις υλικές ανάγκες που εκφράζουν. Ο οίκος του Θεού θα πρέπει να τους παρέχει αυτοκίνητο, αν το χρειάζονται. Ο οίκος του Θεού θα πρέπει να τους αγοράζει συμπληρώματα υγείας, αν έχουν προβλήματα υγείας. Δεν καταχρώνται έτσι την παλαιότητά τους και δεν επιδεικνύουν τα προσόντα τους; Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι έχουν κάνει συνεισφορές, οπότε εγείρουν αναίσχυντα και ανοιχτά απαιτήσεις από τον Θεό. Ζητάνε αυτοκίνητα, σπίτια και έναν πολυτελή τρόπο ζωής. Φτάνουν, μάλιστα, στο σημείο να ζητάνε από τους αδελφούς και τις αδελφές να χειρίζονται πράγματα γι’ αυτούς και να τους κάνουν θελήματα δωρεάν, να γίνουν υπηρέτες ή σκλάβοι τους. Δεν έχουν γίνει άνθρωποι που ζουν εις βάρος της εκκλησίας; Στην πραγματικότητα, για τον εαυτό σου πιστεύεις στον Θεό, για τον εαυτό σου πας φυλακή. Όποιο καθήκον κι αν κάνεις, είναι δική σου ευθύνη. Όταν κάνεις το καθήκον σου και αποκτάς την αλήθεια, για τον εαυτό σου το κάνεις. Πιστεύεις στον Θεό επειδή το θέλεις· κανείς δεν σ’ αναγκάζει. Για σένα θα αποκτήσεις τη ζωή, όχι για τους άλλους. Ακόμη κι αν έχεις αναλάβει κάποιες ριψοκίνδυνες εργασίες για τον οίκο του Θεού ή για την εκκλησία, θεωρείται αυτό πλεονέκτημα; Δεν είναι πλεονέκτημα· είναι αυτό που πρέπει να κάνεις. Ο Θεός σε ανυψώνει και σου δίνει μια τέτοια ευκαιρία· είναι μια ευλογία από τον Θεό. Δεν είναι για να το χρησιμοποιήσεις ως κεφάλαιο ώστε να ζεις εις βάρος της εκκλησίας. Είναι, λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι αντίχριστοι; Συγκεκριμένα, αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να συναναστραφούν πάνω σε καμία αλήθεια-πραγματικότητα και, όταν βρίσκονται με αδελφούς και αδελφές που πιστεύουν λιγότερο καιρό και είναι νεότεροι, συναναστρέφονται μόνο πάνω στις παλιές τους εμπειρίες και επιδεικνύουν τα προσόντα τους· δεν συναναστρέφονται ούτε έχουν κάποια γνώση για πολύτιμες εμπειρίες ζωής. Δεν διαπλάθουν τους άλλους, αλλά μεγαλοπιάνονται και κάνουν τους σπουδαίους. Δεν είναι σε θέση ν’ αναλάβουν κανένα ουσιαστικό έργο στον οίκο του Θεού ούτε μπορούν να κάνουν σωστά κανένα πραγματικό καθήκον. Εντούτοις, εξακολουθούν να ζουν εις βάρος της εκκλησίας και ν’ απλώνουν το χέρι για να εγείρουν απαιτήσεις από τον Θεό. Δεν είναι ξεδιάντροπο αυτό; Μιλώντας για προσόντα, δεν έχω Εγώ περισσότερα προσόντα από εσάς; Σας κάνω Εγώ τον σπουδαίο; Σας έχω ζητήσει τίποτα; (Όχι.) Τότε γιατί μπορούν οι αντίχριστοι να κάνουν τέτοια πράγματα; Επειδή είναι ξεδιάντροποι. Όταν αποδέχονται τα καθήκοντά τους, το μυαλό τους κατακλύζεται από συναλλαγές. Όταν κάνουν τα καθήκοντά τους, δεν έχουν τη σωστή οπτική και δεν το θεωρούν καθήκον ή υποχρέωσή τους, κάτι που οφείλει να κάνει ένα δημιουργημένο ον. Παρόλο που μπορεί να κάνουν κάποιο καθήκον, να υπομένουν κάποιες κακουχίες και να πληρώνουν ένα τίμημα, τι σκέφτονται μέσα τους; «Αυτήν την εργασία δεν μπορεί να την κάνει κανένας άλλος. Αν την κάνω εγώ, θα γίνω διάσημος στον οίκο του θεού, θα μ’ εκτιμούν όπου κι αν πάω και θα δικαιούμαι ν’ απολαμβάνω παντού τα καλύτερα. Θα είμαι μεγάλος και τρανός στον οίκο του θεού, θα μπορώ να έχω ό,τι θέλω και κανείς δεν θα τολμάει να πει τίποτα, επειδή έχω τα προσόντα!» Με βάση τον χαρακτήρα τους, οι αντίχριστοι δεν είναι δυνατόν ν’ αντιμετωπίζουν τον Θεό, την ανάθεση από Εκείνον ή το έργο του οίκου του Θεού με την παραμικρή ειλικρίνεια ή προθυμία. Ακόμη και αν εξωτερικά φαίνονται πρόθυμοι και ικανοί να υπομείνουν κακουχίες και να πληρώσουν ένα τίμημα, αμέσως μετά είναι έτοιμοι ν’ απλώσουν το χέρι και να εγείρουν απαιτήσεις και να ζητήσουν ανταμοιβές από τον Θεό, προσπαθώντας να ζήσουν εις βάρος της εκκλησίας και να εκμεταλλευτούν τα πάντα. Επομένως, κρίνοντας από τις προσεγγίσεις τους, είναι το πλέον ταιριαστό να χαρακτηρίσει κανείς μοχθηρή τη διάθεση-ουσία τους. Οι σκέψεις και οι απόψεις που έχουν σε σχέση με τα καθήκοντά τους και την ανάθεση από τον Θεό είναι μοχθηρές, δεν συνάδουν με την αλήθεια και σε καμία περίπτωση δεν συμφωνούν με το πρότυπο της συνείδησης.

Στο καθήκον τους, όποιο κι αν είναι αυτό, οι αντίχριστοι ακολουθούν τις δικές τους επιθυμίες και επιζητούν προσωπική φήμη και θέση. Ποτέ δεν αναζητούν την αλήθεια ούτε κάνουν αυτοκριτική. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με αποκλίσεις ή προβλήματα που προκύπτουν στο έργο τους, η στάση τους δεν είναι ν’ αναζητήσουν ούτε ν’ αποδεχθούν την αλήθεια. Αντ’ αυτού, πασχίζουν πάντα ν’ αποκρύψουν τα γεγονότα, να διατηρήσουν την υπόληψή τους και τη ματαιοδοξία τους και να προβάλουν τον εαυτό τους από κάθε άποψη για να κερδίσουν την εκτίμηση των άλλων. Με λίγα λόγια, η καρδιά τους ξεχειλίζει από μοχθηρία, από τη φιλοσοφία του Σατανά και από ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, και τίποτα απ’ αυτά δεν συνάδει με την αλήθεια. Οι αντίχριστοι δεν αναζητούν ποτέ την αλήθεια σε όποιο καθήκον κι αν κάνουν, ενώ δεν έχουν ποτέ την πρόθεση να υποταχθούν στις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού. Παραμένουν πάντα προσκολλημένοι στον δικό τους τρόπο δράσης και ενεργούν σύμφωνα με τις δικές τους προτιμήσεις. Ανεξάρτητα από την εργασία που έχουν αναλάβει, υπολογίζουν μέσα τους πώς μπορούν να επωφεληθούν. Αξιολογούν μόνο ποια καθήκοντα πρέπει να κάνουν για ν’ αποκτήσουν φήμη, κέρδος και θέση, την εκτίμηση των άλλων και λίγη τιμή. Μόλις κάνουν τα καθήκοντά τους, ελπίζουν ότι τα επιτεύγματά τους θα καταγραφούν στα κιτάπια του Θεού· τα εντυπώνουν στο μυαλό τους και διασφαλίζουν ότι κάθε συνεισφορά καταγράφεται δεόντως και ότι δεν παραβλέπεται τίποτα. Πιστεύουν ότι όσο περισσότερο έργο κάνουν και όσο μεγαλύτερες είναι οι συνεισφορές τους τόσο αυξάνουν και οι ελπίδες τους να εισέλθουν στη βασίλεια και να λάβουν ανταμοιβές και στέμματα. Έτσι ακριβώς είναι οι στάσεις και οι απόψεις που έχουν οι αντίχριστοι απέναντι στα καθήκοντά τους. Το μυαλό τους κατακλύζεται από συναλλαγές και απαιτήσεις —δεν εκτίθεται έτσι ξεκάθαρα η φύση-ουσία τους; Γιατί κατακλύζεται το μυαλό τους από συναλλαγές και απαιτήσεις από τον Θεό; Ο λόγος είναι ότι έχουν μοχθηρή διάθεση-ουσία· αυτό είναι απόλυτα αληθινό. Μπορεί να το διακρίνει κανείς από τις ιδέες και τις απόψεις που έχουν οι αντίχριστοι σε σχέση με τα καθήκοντά τους· αυτές επιβεβαιώνουν πλήρως ότι η διάθεση-ουσία τους είναι μοχθηρή. Όσες συναναστροφές κι αν γίνονται πάνω στην αλήθεια ή όσες διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων κι αν εκτίθενται και αναλύονται, οι αντίχριστοι δεν δείχνουν καμία συναίσθηση της διάθεσης-ουσίας τους. Όχι μόνο αρνούνται ν’ αποδεχθούν την αλήθεια, αλλά μέσα τους γεννιέται και πικρία. Όταν νιώθουν ότι συντρίβονται οι ελπίδες τους να λάβουν ευλογίες και ανταμοιβές, πιστεύουν ότι ο Θεός τούς εξαπατά, σκέφτονται ότι, όταν ο Θεός εκθέτει και αναλύει τους ανθρώπους, προσπαθεί σκόπιμα να τους στερήσει τις ανταμοιβές, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να δαπανούν τον εαυτό τους για τον Θεό μάταια, χωρίς να κερδίζουν τίποτα στο τέλος. Όχι μόνο δεν έχουν μέσα τους θετική κατανόηση για το έργο του Θεού και την αλήθεια, αλλά αναπτύσσουν και αντιλήψεις και παρερμηνείες, με αποτέλεσμα να εντείνεται η αντίστασή τους απέναντι στον Θεό. Επομένως, όσο περισσότερο αναλύονται η σατανική διάθεση και η ουσία του διεφθαρμένου ανθρώπινου γένους και όσο περισσότερο εκτίθενται οι μηχανορραφίες, τα κίνητρα και οι σκοποί του Σατανά τόσο περισσότερο οι αντίχριστοι αποστρέφονται την αλήθεια και τρέφουν μίσος γι’ αυτήν. Γιατί συμβαίνει αυτό; Πιστεύουν ότι όσο περισσότερο γίνεται συναναστροφή πάνω στην αλήθεια τόσο μειώνονται οι ελπίδες τους να λάβουν ευλογίες. Όσο περισσότερο γίνεται συναναστροφή πάνω στην αλήθεια τόσο περισσότερο νιώθουν ότι το μονοπάτι της ανταλλαγής των κακουχιών που υπομένουν και του τιμήματος που πληρώνουν με ανταμοιβές και στέμματα δεν οδηγεί πουθενά, οπότε πιστεύουν ότι δεν έχουν ελπίδα να λάβουν ευλογίες. Όσο περισσότερο γίνεται συναναστροφή πάνω στην αλήθεια μ’ αυτόν τον τρόπο και όσο περισσότερο γίνεται τέτοια έκθεση τόσο λιγότερο ενδιαφέρονται οι αντίχριστοι για την πίστη τους στον Θεό. Με δεδομένο ότι πουθενά σε όσα λέει ο Θεός δεν αναφέρεται πόσες κακουχίες και πόσα τιμήματα μπορούν να τους αποφέρουν ισάξια ανταμοιβή, αλλά και ότι ο Θεός δεν έχει πει ποτέ ότι η είσοδος στη βασιλεία των ουρανών βασίζεται αποκλειστικά στη σκληρή δουλειά, νιώθουν ότι το μονοπάτι των συναλλαγών τους με τον Θεό έχει φτάσει στο τέλος του. Αισθάνονται βαθιά μέσα τους ότι ο Θεός έχει αποφασίσει να τιμωρήσει εκείνους συγκεκριμένα· βιώνουν έναν ανησυχητικό φόβο και μια αίσθηση ότι οι μέρες τους είναι μετρημένες, λες κι έχει έρθει γι’ αυτούς το τέλος του κόσμου. Πώς νιώθετε αφού έχετε ακούσει αλλεπάλληλα κηρύγματα που εκθέτουν τους αντίχριστους; Βλέπω ότι όλοι σας σκύβετε το κεφάλι· μήπως νιώθετε κάπως αποκαρδιωμένοι; Μήπως συνειδητοποιήσατε ότι βαδίζετε στο μονοπάτι των αντίχριστων; Μήπως κατακλύζονται και οι δικές σας σκέψεις από αυτές τις μοχθηρές ιδέες να κάνετε παζάρια με τον Θεό; Έχετε τώρα κάποια αντίληψη; Μπορείτε να μεταστραφείτε γρήγορα; (Κι εγώ σκέφτομαι ότι πρέπει να μεταστραφώ γρήγορα. Δεν γίνεται να συνεχίσω να ζω μ’ αυτές τις διαθέσεις των αντίχριστων.) Παρόλο που έχετε όλοι σας τις διαθέσεις των αντίχριστων και την πρόθεση να κάνετε παζάρια με τον Θεό και να λάβετε ευλογίες, δεν είστε ακόμη αντίχριστοι. Επομένως, θα πρέπει ν’ αναζητήσετε αμέσως την αλήθεια για να βρείτε λύση, να οπισθοχωρήσετε από το χείλος του γκρεμού και να ξεκινήσετε να βαδίζετε στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Δεν λύνεται τότε το πρόβλημα; Το να έχει κανείς τη διάθεση των αντίχριστων και να βαδίζει στο μονοπάτι τους είναι ένα πρόβλημα που μπορεί εύκολα να λυθεί. Εφόσον μπορείς ν’ αποδεχθείς την αλήθεια, να κάνεις αυτοκριτική, ν’ αντιληφθείς τη διεφθαρμένη διάθεση που έχεις μέσα σου, να κατανοήσεις την ουσία του προβλήματος της επιδίωξης της φήμης, του κέρδους και της θέσης κι έπειτα να εγκαταλείψεις αυτήν την εσφαλμένη μέθοδο επιδίωξης, ν’ απαγκιστρωθείς από τη λανθασμένη άποψη για την πίστη στον Θεό, ν’ αποβάλεις την πρόθεση να λάβεις ευλογίες και να πιστεύεις στον Θεό μόνο για να επιδιώκεις την αλήθεια και για να γίνεις άλλος άνθρωπος, να επιδιώκεις μόνο να γίνεις ένας άνθρωπος που υποτάσσεται στον Θεό και να λατρεύεις μόνο τον Θεό, χωρίς να θεοποιείς ή ν’ ακολουθείς ανθρώπους, τότε η κατάστασή σου σταδιακά θα γίνει κανονική. Θα μπεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας —δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Αν δεν αποδέχεσαι την αλήθεια, αν αποστρέφεσαι την αλήθεια και αν, γνωρίζοντας ότι είναι λάθος να κάνεις παζάρια με τον Θεό και να επιδιώκεις τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, εξακολουθείς να επιμένεις πεισματικά και δεν μετανοείς ποτέ, τότε θα πρέπει να φοβάσαι. Σε τέτοια περίπτωση, έχεις τη φύση-ουσία ενός αντίχριστου και πρέπει ν’ αποκλειστείς. Αν κάνεις πολλά κακά πράγματα, θα τιμωρηθείς.

Η διαφορά ανάμεσα στους αντίχριστους και τους συνηθισμένους διεφθαρμένους ανθρώπους έγκειται στο γεγονός ότι για τους αντίχριστους η επιδίωξη της φήμης, του κέρδους, της θέσης και των ευλογιών, καθώς και οι συναλλαγές με τον Θεό, δεν είναι μόνο μια προσωρινή ή περιστασιακή εκδήλωση· ζουν με βάση αυτά τα πράγματα. Επιλέγουν μόνο ένα μονοπάτι —το μονοπάτι των αντίχριστων— και ζουν σύμφωνα με τη φύση των αντίχριστων και τις σατανικές φιλοσοφίες. Οι συνηθισμένοι διεφθαρμένοι άνθρωποι μπορούν να φτάσουν σε μια δεύτερη επιλογή και να βαδίσουν στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, αλλά οι αντίχριστοι δεν συμπαθούν την αλήθεια και δεν έχουν αυτήν την ανάγκη. Η φύση τους ξεχειλίζει από σατανικές φιλοσοφίες και δεν πρόκειται να κάνουν τη σωστή επιλογή. Οι αντίχριστοι δεν πρόκειται ποτέ ν’ αποδεχθούν την αλήθεια. Θα επιμένουν στα λάθη τους ως το τέλος· δεν πρόκειται ποτέ ν’ αλλάξουν πορεία ή να μετανοήσουν. Ξέρουν ότι θέλουν μόνο να κάνουν συμφωνίες με τον Θεό, ότι Τον δοκιμάζουν και Τον κοντράρουν με κάθε ευκαιρία. Ωστόσο, έχουν τους λόγους τους και σκέφτονται: «Ποιο είναι το πρόβλημα σ’ αυτό; Δεν είναι ξεδιάντροπες πράξεις ν’ απαιτεί κανείς από τον θεό κάποιες υλικές ευλογίες και ν’ απολαμβάνει κάποια οφέλη που απορρέουν από τη θέση. Ούτε δολοφόνος είμαι, ούτε εμπρηστής, ούτε έχω αντισταθεί δημόσια στον θεό. Είναι αλήθεια ότι προσπαθώ να εγκαθιδρύσω ένα ανεξάρτητο βασίλειο και έχω ενεργήσει κάπως αυθαίρετα, αλλά δεν έχω πειράξει ούτε έχω βλάψει κανέναν, ενώ δεν έχω επηρεάσει ούτε έχω ζημιώσει το έργο του οίκου του θεού». Δεν δείχνει αυτό ότι είναι αδιόρθωτοι; Όσο κι αν ο οίκος του Θεού συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια ή τους εκθέτει και τους κλαδεύει, εκείνοι αρνούνται να παραδεχθούν τα λάθη τους· είναι αδιόρθωτοι. Αυτή είναι η ουσία των αντίχριστων. Δεν τους νοιάζει αν τους πεις ότι είναι κακοί ή μοχθηροί και θα επιμείνουν στην κακία και στη μοχθηρία τους. Αυτό δείχνει ότι οι αντίχριστοι είναι σταθερά αμετανόητοι. Θα συνέχιζες να συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια με τέτοιους ανθρώπους; Δεν ξέρουν καν ποια πράγματα είναι θετικά και ποια αρνητικά. Τι μπορείς να τους πεις; Δεν υπάρχει τίποτα να τους πεις. Οι αντίχριστοι ξεχειλίζουν από μοχθηρή διάθεση-ουσία και ζουν μέσα σ’ αυτήν τη διάθεση. Τους βγαίνει έμφυτα να δοκιμάζουν τον Θεό και να κάνουν συναλλαγές μαζί Του και κανείς δεν μπορεί να τους αλλάξει· παραμένουν ίδιοι και απαράλλαχτοι σε κάθε περίπτωση. Γιατί δεν αλλάζουν; Δεν αλλάζουν επειδή, για όσες αλήθειες κι αν συναναστραφείς μαζί τους και όσο κατανοητά και βαθιά αποκαλυπτικά κι αν είναι τα λόγια σου, δεν έχουν επίγνωση του πραγματικού προβλήματος. Δεν μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια και δεν ξέρουν ούτε ποια είναι η αλήθεια ούτε ποια είναι τα αρνητικά πράγματα· αυτός είναι ο λόγος.

Οι αντίχριστοι κάνουν συναλλαγές με τον Θεό και εγείρουν απαιτήσεις από Αυτόν σε διάφορα ζητήματα. Ασφαλώς, έχουν απαιτήσεις για πολυάριθμα πράγματα, απτά και μη απτά, υλικά και άυλα, τρέχοντα και μελλοντικά. Εφόσον είναι κάτι που μπορούν να το φανταστούν, που πιστεύουν ότι το αξίζουν και που το επιθυμούν, το απαιτούν ξεδιάντροπα από τον Θεό, ελπίζοντας ότι θα τους το δώσει. Για παράδειγμα, όταν εκτελούν ένα συγκεκριμένο καθήκον, ελπίζουν ότι ο Θεός θα τους δώσει κάποιες ιδιαίτερες ικανότητες, προκειμένου να ξεχωρίσουν και να γίνουν εξέχουσες προσωπικότητες, να έχουν την ευκαιρία να βγουν στο προσκήνιο και ν’ αποκτήσουν τη θέση που επιθυμούν, καθώς και την εκτίμηση περισσότερων ανθρώπων. Προσεύχονται σ’ Aυτόν, λέγοντας: «Θεέ μου, είμαι πρόθυμος να εκτελώ με αφοσίωση το καθήκον μου. Αφότου αποδέχθηκα αυτό το καθήκον από σένα, σκέφτομαι καθημερινά πώς θα το εκτελώ καλά. Είμαι πρόθυμος να αφιερώσω την ενέργειά μου σε αυτό για όλη μου τη ζωή, να σου προσφέρω τα νιάτα μου και ό,τι έχω· είμαι πρόθυμος να υπομείνω κακουχίες γι’ αυτό. Σε παρακαλώ, δώσε μου τα κατάλληλα λόγια, δώσε μου ευφυΐα και σοφία και άφησέ με να βελτιώσω τις επαγγελματικές μου δεξιότητες και τις ικανότητές μου κατά την εκτέλεση αυτού του καθήκοντος». Οι αντίχριστοι, αφού εκφράσουν την αφοσίωσή τους και δηλώσουν την άποψή τους, απευθύνονται αμέσως στον Θεό για να ζητήσουν αυτά τα πράγματα. Παρόλο που αυτά τα πράγματα δεν είναι απτά και οι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι εύλογο να τα ζητήσουν από τον Θεό, δεν είναι κι αυτή μια μορφή συναλλαγών και απαιτήσεων; (Ναι.) Ποιο είναι το επίκεντρο αυτής της συναλλαγής; Ποια είναι η ουσία που αναλύουμε; Οι αντίχριστοι δεν έχουν καμία απολύτως ειλικρίνεια απέναντι στα καθήκοντα που τους αναθέτει ο Θεός ούτε έχουν την πρόθεση να είναι αφοσιωμένοι σ’ αυτό το ζήτημα. Προτού κάνουν το καθήκον τους, οι σκέψεις τους περιστρέφονται γύρω από το πώς θ’ αδράξουν αυτήν την ευκαιρία για να επιδείξουν τα ταλέντα τους και ν’ αποκτήσουν φήμη ανάμεσα στους ανθρώπους και όχι πώς θ’ αξιοποιήσουν αυτήν την ευκαιρία για να εκτελέσουν καλά το καθήκον τους και ν’ αναζητήσουν τις αλήθειες που πρέπει να κατανοήσουν και τις αρχές που πρέπει ν’ αναζητούν κατά την εκτέλεσή του. Έτσι, όταν οι αντίχριστοι προσέρχονται ενώπιον του Θεού για να προσευχηθούν, πρώτα βάζουν στόχο και ζητάνε πράγματα που θα ωφελήσουν την υπόληψη και τη θέση τους, όπως ευφυΐα, σοφία, μοναδική διορατικότητα, εξαιρετικές δεξιότητες, ανοιχτά πνευματικά μάτια και ούτω καθεξής. Δεν θέλουν αυτά τα πράγματα για να κατανοήσουν την αλήθεια ούτε για να προσφέρουν την ειλικρίνειά τους και να εκτελούν καλά τα καθήκοντά τους. Είναι ξεκάθαρο ότι αυτές οι παρακλήσεις ξεχειλίζουν από παζάρια και απαιτήσεις, εντούτοις εκείνοι πιστεύουν ότι είναι δικαιολογημένοι. Αυτού του είδους οι προσευχές και οι συναλλαγές που κάνουν οι άνθρωποι, ακόμη κι αν οι ίδιοι υποφέρουν και πληρώνουν ένα τίμημα κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους, ακόμα κι αν δαπανούν χρόνο και ενέργεια, είναι κάτι που θ’ αποδεχθεί ο Θεός; Από τη δική Του οπτική, ο Θεός δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση ν’ αποδεχθεί μια τέτοια εκτέλεση καθήκοντος, επειδή αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καθόλου ειλικρίνεια, καθόλου αφοσίωση και σίγουρα καθόλου γνήσια υποταγή. Με βάση αυτήν την πτυχή, αυτό που θέλουν υποκειμενικά να επιδιώξουν είναι η θέση και η φήμη, καθώς και η εκτίμηση και ο θαυμασμός των άλλων· ωστόσο, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους δεν έχει υπάρξει καμία βελτίωση ως προς τη ζωή-είσοδό τους ούτε ως προς την αλλαγή της διάθεσής τους.

Οι αντίχριστοι, όταν τους συμβαίνει κάτι, αρχίζουν αμέσως να μηχανορραφούν, να σκέφτονται υστερόβουλα και να καταστρώνουν σχέδια μέσα τους. Είναι σαν λογιστές —κάνουν συναλλαγές με τον Θεό για τα πάντα, θέλουν πολλά πράγματα και έχουν πολλές απαιτήσεις από τον Θεό. Με λίγα λόγια, όλες αυτές οι απαιτήσεις είναι παράλογες στα μάτια του Θεού· δεν είναι αυτό που έχει την πρόθεση ο Θεός να δώσει στους ανθρώπους ούτε αυτό που πρέπει να λάβουν οι άνθρωποι, καθώς αυτά τα πράγματα δεν ωφελούν ούτε στο ελάχιστο την επιδίωξη της αλλαγής διάθεσης ή την επίτευξη της σωτηρίας των ανθρώπων. Ακόμη και αν, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων σου, ο Θεός σού δώσει λίγο φως ή κάποιες νέες ιδέες σε σχέση με το επάγγελμά σου, δεν το κάνει ούτε για να ικανοποιήσει την επιθυμία σου να εγείρεις απαιτήσεις από τον Θεό ούτε, βέβαια, για ν’ αυξήσει τη δημοτικότητά σου ή το κύρος που έχεις ανάμεσα στους ανθρώπους. Ένας κανονικός άνθρωπος, αφού λάβει τέτοιο φως και τέτοια διαφώτιση από τον Θεό, τα εφαρμόζει στο καθήκον του, με αποτέλεσμα να εκτελεί καλύτερα το καθήκον του, να καταφέρνει να συλλάβει τις αρχές με μεγαλύτερη ακρίβεια και σταδιακά να βιώνει από πρώτο χέρι πώς λαμβάνει πολλή διαφώτιση, φώτιση και χάρη από τον Θεό κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του· όλα αυτά γίνονται από τον Θεό. Όσο περισσότερο τα βιώνει τόσο περισσότερο αισθάνεται ότι όσα κάνει ο Θεός είναι σπουδαία και τόσο περισσότερο συνειδητοποιεί ότι δεν έχει κανέναν λόγο να κομπάζει, ότι όλα οφείλονται στη χάρη και την καθοδήγηση του Θεού. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να νιώσει και να συνειδητοποιήσει ένας κανονικός άνθρωπος. Ωστόσο, οι αντίχριστοι είναι διαφορετικοί και, όση φώτιση και διαφώτιση κι αν τους δώσει ο Θεός, τα αποδίδουν όλα στον εαυτό τους. Μια μέρα, όταν κάνουν μια σούμα των συνεισφορών τους και απευθύνονται στον Θεό για ν’ απαιτήσουν ανταμοιβές, όταν κλείνουν τους λογαριασμούς τους με τον Θεό, Εκείνος αποσύρει τη διαφώτιση και τη φώτισή Του κι έτσι οι αντίχριστοι αποκαλύπτονται. Πρωτύτερα, όλα όσα ήταν σε θέση να κάνουν οφείλονταν στο έργο του Αγίου Πνεύματος και στην καθοδήγηση του Θεού. Δεν διαφέρουν από τους άλλους ανθρώπους —χωρίς τη διαφώτιση και τη φώτιση του Θεού χάνουν τα χαρίσματα, την ευφυΐα, τη σοφία, τις καλές ιδέες και τις καλές σκέψεις τους· γίνονται άχρηστοι και ανόητοι. Όταν οι αντίχριστοι αντιμετωπίζουν τέτοια πράγματα και φτάνουν σ’ αυτό το σημείο, συνεχίζουν ν’ αγνοούν το γεγονός ότι το μονοπάτι τους είναι λανθασμένο και δεν συνειδητοποιούν ότι έκαναν συναλλαγές με τον Θεό και ότι είχαν παράλογες απαιτήσεις από Εκείνον. Εξακολουθούν να πιστεύουν ότι είναι άξιοι και ικανοί για τα πάντα, ότι τους αξίζει να τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση, να τους θαυμάζουν, να τους σέβονται, να τους στηρίζουν και να τους εκθειάζουν οι άλλοι. Αν δεν λάβουν αυτά τα πράγματα, θεωρούν ότι η κατάσταση είναι απελπιστική και ενεργούν ακόμα πιο απερίσκεπτα, ξεχειλίζουν από πικρία τόσο απέναντι στον Θεό όσο και απέναντι στους αδελφούς και τις αδελφές. Βαθιά μέσα τους βλασφημούν τον Θεό και παραπονιούνται· λένε ότι ο Θεός είναι άδικος, αναθεματίζουν τους αδελφούς και τις αδελφές, λέγοντας ότι δεν έχουν συνείδηση και ότι γκρεμίζουν τις γέφυρες μόλις τις διασχίσουν, ενώ φτάνουν και να κατηγορήσουν τον οίκο του Θεού ότι τους εκμεταλλεύτηκε και τώρα θέλει να τους ξεφορτωθεί. Τι δείχνει αυτό; Ότι είναι ξεδιάντροποι! Έτσι δεν είναι όλοι οι αντίχριστοι; Δεν λένε συχνά τέτοια πράγματα; Λένε: «Όταν ήμουν χρήσιμος και είχα τοποθετηθεί σε σημαντικό πόστο, όλοι περιστρέφονταν γύρω μου. Τώρα που δεν είμαι πλέον σε σημαντικό πόστο, κανείς δεν μου δίνει σημασία, όλοι με περιφρονούν και όλοι σας έχετε ύφος όταν μου μιλάτε». Από πού προέρχονται αυτά τα λόγια; Δεν είναι ριζωμένα στη μοχθηρή διάθεση των αντίχριστων; Η μοχθηρή τους διάθεση ξεχειλίζει από τις συμφωνίες που κάνουν με τους ανθρώπους και με τον Θεό, από τις απαιτήσεις που έχουν από τον Θεό και από τους ανθρώπους, σαν να λένε: «Εγώ φροντίζω ό,τι χρειάζεται για σας, δαπανώ τον εαυτό μου, πληρώνω ένα τίμημα και ανησυχώ για σας, οπότε θα πρέπει να με προσεγγίζετε με σεβασμό και να μου μιλάτε ευγενικά. Είτε έχω θέση είτε όχι, πρέπει πάντα να θυμάστε τι έχω κάνει, να μ’ έχετε για πάντα στο μυαλό σας και να μη με ξεχάσετε ποτέ· αν με ξεχάσετε, αυτό σημαίνει ότι δεν έχετε συνείδηση. Όποτε τρώτε ή χρησιμοποιείτε καλά πράγματα, πρέπει να με σκέφτεστε και πρέπει πάντα εγώ να έχω προτεραιότητα». Δεν έχουν συχνά τέτοιες απαιτήσεις οι αντίχριστοι; (Ναι.) Μπορεί να έχετε συναντήσεις τέτοιους ανθρώπους, που λένε: «Ποιος τύπωσε τα βιβλία με τα λόγια του θεού που διαβάζετε; Ποιος τα παρέδωσε στα χέρια σας; Αν δεν ήμουν εγώ που πήρα το ρίσκο και αντιμετώπισα τους κινδύνους της σύλληψης, της φυλάκισης ή της θανατικής ποινής, θα ήσασταν σε θέση να διαβάσετε αυτά τα βιβλία; Αν δεν ήμουν εγώ που υπέμεινα κακουχίες και πλήρωσα ένα τίμημα για να σας ποτίσω, θα ήσασταν σε θέση να έχετε εκκλησιαστική ζωή; Αν δεν ήμουν εγώ που υπέμεινα κακουχίες και πλήρωσα ένα τίμημα για να διαδώσω το ευαγγέλιο, θα μπορούσε η εκκλησία να κερδίσει τόσους ανθρώπους; Αν δεν ήμουν εγώ που συναναστρέφομαι μαζί σας πάνω στα λόγια του θεού όλη μέρα, θα είχατε τόσο μεγάλη πίστη; Αν δεν ήμουν εγώ που τρέχω εδώ και εκεί για να σας παρέχω υλικοτεχνική υποστήριξη, θα μπορούσατε τώρα να κάνετε με ηρεμία τα καθήκοντά σας; Αν δεν είχα ηγηθεί εγώ, θα μπορούσε το έργο της εκκλησίας να έχει αναπτυχθεί στον τωρινό βαθμό;» Ακούγοντας όλα αυτά θα νόμιζε κανείς ότι χωρίς αυτούς το έργο του οίκου του Θεού δεν θα μπορούσε να προχωρήσει και η γη θα σταματούσε να γυρίζει. Δεν είναι αυτή η νοοτροπία των αντίχριστων; Ποιος είναι ο σκοπός τους όταν φωνάζουν αυτά τα λόγια; Παίρνουν τα εύσημα ή κλαίγονται και παραπονιούνται; Πιστεύουν ότι ο οίκος του Θεού δεν τους χρειάζεται πλέον, ότι οι αδελφοί και οι αδελφές τούς έχουν παραμελήσει, ότι ο οίκος του Θεού είναι άδικος με τους ανθρώπους, ότι δεν παρέχει γι’ αυτούς, δεν τους σέβεται ούτε τους αφήνει να γεράσουν εκεί. Οι φωνές τους δεν εμπεριέχουν και ένα ανάθεμα; Αναθεματίζουν τους άλλους, λέγοντας ότι δεν έχουν συνείδηση. Ποια υπηρεσία παρέχουν στ’ αλήθεια οι αντίχριστοι; Όλα όσα κάνουν προκαλούν διαταράξεις και αναστατώσεις και όλα όσα λένε είναι παραπλανητικά. Δεν έχουν ανθρώπινη φύση· είναι διάβολοι. Γιατί πρέπει ο οποιοσδήποτε να τους αντιμετωπίζει με βάση τη συνείδησή του; Άραγε είναι χρήσιμο αυτό; (Όχι.) Γιατί δεν είναι χρήσιμο; Μπορεί κανείς να κατανοήσει την αλήθεια ακολουθώντας τους; (Όχι.) Τι κερδίζουν όλοι όσοι λατρεύουν και ακολουθούν τους αντίχριστους; Όλοι προδίδουν τον Θεό μαζί με αυτούς τους αντίχριστους και οδηγούνται στην κόλαση. Τι άποψη έχουν για τον εαυτό τους οι αντίχριστοι; (Νομίζουν πως είναι ο Θεός.) Αυτή είναι μια ξεδιάντροπη σκέψη. Οι άνθρωποι οφείλουν να έχουν συνείδηση απέναντι στον Θεό, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που απαίτησε ποτέ ο Θεός από τους ανθρώπους· το μόνο που τους ζητά είναι να κατανοούν την αλήθεια, να είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια και να φτάσουν στη σωτηρία, καθώς και να είναι κατάλληλα δημιουργημένα όντα. Πότε σας ζήτησα να σκεφτείτε Εμένα και να φυλάξετε λίγο για Μένα όταν τρώτε καλό φαγητό ή να σκεφτείτε Εμένα όταν μένετε σ’ ένα ωραίο μέρος; Όταν τρώτε καλά, ζείτε καλά και είστε χαρούμενοι, έχω νιώσει ποτέ ζήλια; Έχω πει ποτέ ότι δεν έχετε συνείδηση; Οι αντίχριστοι, όμως, είναι ικανοί να λένε τέτοια πράγματα και να αναθεματίζουν τους ανθρώπους, λέγοντας ότι δεν έχουν συνείδηση. Δεν είναι ξεδιάντροπο αυτό; Όταν ο οίκος του Θεού τούς απομακρύνει από τη θέση τους, όταν οι αδελφοί και οι αδελφές δεν είναι πλέον τόσο ενθουσιώδεις απέναντί τους, είναι ικανοί να λένε τέτοια πράγματα, να οδύρονται για τα δεινά που έχουν υποστεί και να αναθεματίζουν τους ανθρώπους και τον Θεό. Είναι ικανοί να ξεστομίσουν κάθε λογής πράγματα και η δαιμονική τους φύση εκτίθεται ολοκληρωτικά. Αυτές είναι οι διάφορες εκδηλώσεις που αποκαλύπτονται από τη μοχθηρή διάθεση των αντίχριστων. Επειδή η καρδιά τους κατακλύζεται από συμφωνίες που θέλουν να κάνουν με τον Θεό, εγείρουν διάφορες απαιτήσεις από Αυτόν. Όταν οι αντίχριστοι προάγονται ή απομακρύνονται από τη θέση τους, όταν ο οίκος του Θεού τούς τοποθετεί ή δεν τους τοποθετεί σε κάποιο σημαντικό πόστο, αναδύονται από μέσα τους όλες οι διαφορετικές εκδηλώσεις που σχετίζονται με τη μοχθηρή ουσία τους· αυτό είναι απόλυτα αληθινό.

ζ. Η άρνηση, η καταδίκη, η κρίση και η βλασφημία

Στη συνέχεια, ας συναναστραφούμε πάνω στους όρους άρνηση, καταδίκη, κρίση και βλασφημία. Οι αντίχριστοι, επειδή κατακλύζονται από αμφιβολίες για τον Θεό, δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για τις αλήθειες που εκφράζει ο Θεός. Η καρδιά τους είναι γεμάτη αποστροφή και μίσος και δεν αναγνωρίζουν ποτέ ότι ο Χριστός είναι η αλήθεια ούτε, βέβαια, δείχνουν υποταγή. Επειδή συχνά έχουν βαθιά μέσα τους αμφιβολίες και υποψίες για τον Θεό και επειδή πολλές φορές αναπτύσσουν αντιλήψεις και διάφορες ιδέες για τις ενέργειες του Θεού, κάνουν διαρκώς και άθελά τους αξιολογήσεις και σκέφτονται: «Υπάρχει πράγματι θεός; Τι εννοεί μ’ αυτά που λέει; Πώς πρέπει να κατανοήσει κανείς αυτά τα λόγια, αν τα αξιολογήσει από την οπτική της γνώσης και των δογμάτων; Τι εννοεί ο θεός όταν λέει αυτά τα πράγματα; Τι εννοεί όταν χρησιμοποιεί αυτόν τον όρο; Σε ποιον απευθύνεται;» Ερευνούν ξανά και ξανά και, μετά από πολυετή διερεύνηση, ακόμα δεν μπορούν να δουν την πιο κρίσιμη αλήθεια στα λόγια που εκφράζει ο Θεός και στο έργο που κάνει: ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, η ζωή και η οδός· δεν μπορούν να το κατανοήσουν ούτε να το διακρίνουν αυτό. Όταν οι άνθρωποι λένε ότι όλα τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, οι αντίχριστοι συλλογίζονται και σκέφτονται: «Όλα τα λόγια του είναι η αλήθεια; Δεν είναι απλώς κάποιες συνηθισμένες λέξεις; Απλώς κάποιες συμβατικές δηλώσεις; Δεν έχουν τίποτε βαθυστόχαστο». Όταν εξετάζουν το έργο του Θεού, σκέφτονται: «Δεν βλέπω την αύρα του θεού από όσα κάνει στην εκκλησία ή ανάμεσα στους εκλεκτούς του. Λένε ότι ο θεός είναι κυρίαρχος στα πάντα, αλλά εγώ δεν μπορώ να το διακρίνω. Ακόμα κι αν κοιτάξω με μεγεθυντικό φακό ή με τηλεσκόπιο, δεν μπορώ να δω τη μορφή του θεού και, όπως κι αν κοιτάξω, δεν μπορώ ν’ ανακαλύψω τις πράξεις του. Άρα, αυτήν τη στιγμή δεν είμαι σε θέση να επιβεβαιώσω 100% κατά πόσο υπάρχει πραγματικά θεός. Βέβαια, αν πω ότι δεν υπάρχει θεός, από την άλλη έχω ακούσει για την ύπαρξη κάποιων περίεργων και μεταφυσικών πραγμάτων στον κόσμο, οπότε, σ’ αυτήν την περίπτωση, πρέπει να υπάρχει θεός. Αλλά πώς είναι πραγματικά στην όψη ο θεός; Πώς ενεργεί ο θεός; Δεν ξέρω. Ο απλούστερος τρόπος είναι να δω τι κάνει και τι λέει ο θεός σε όσους τον ακολουθούν». Μέσω της παρατήρησης, βλέπουν ότι ο οίκος του Θεού κλαδεύει συχνά τους ανθρώπους, τους προάγει και τους απομακρύνει τακτικά από τα καθήκοντά τους, ενώ συχνά συναναστρέφεται, συζητά, συνδιαλέγεται και ούτω καθεξής με τους ανθρώπους για διάφορα καθήκοντα και για έργο που σχετίζεται με διάφορα επαγγέλματα. Σκέφτονται: «Δεν είναι όλα αυτά πράγματα που κάνουν οι άνθρωποι; Τίποτε από αυτά δεν είναι υπερφυσικό· είναι όλα πολύ κανονικά και δεν μπορώ να δω ούτε να αισθανθώ πώς εργάζεται το πνεύμα του θεού. Αφού δεν μπορώ να το αισθανθώ, δεν θα μπορούσε να πει κανείς ότι το έργο του αγίου πνεύματος δεν υπάρχει; Μήπως τα φαντάζονται όλα οι άνθρωποι με το συνειδητό τους και με το μυαλό τους; Κι αν δεν υπάρχει το έργο του αγίου πνεύματος, τότε υπάρχει όντως το πνεύμα του θεού; Φαίνεται ότι και αυτό είναι αμφισβητήσιμο. Αν δεν υπάρχει το πνεύμα του θεού, τότε υπάρχει όντως θεός; Είναι δύσκολο να το πει κανείς αυτό». Μετά από πέντε χρόνια εμπειρίας, δεν μπορούν να το επιβεβαιώσουν· ούτε μετά από δέκα ή δεκαπέντε χρόνια εμπειρίας μπορούν. Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί; Έχουν αποκαλυφθεί· είναι δύσπιστοι. Αυτοί οι δύσπιστοι χασομεράνε έτσι στον οίκο του Θεού και πηγαίνουν απλώς με το ρεύμα. Αν οι άλλοι διαδίδουν το ευαγγέλιο, το κάνουν κι εκείνοι. Αν οι άλλοι κάνουν το καθήκον τους, το κάνουν κι εκείνοι. Αν τους δοθεί μια ευκαιρία για προαγωγή, σκέφτονται ότι μπορούν να «κατέχουν αξίωμα» στον οίκο του Θεού και, για χάρη της θέσης, είναι ικανοί να καταβάλλουν κάποια προσπάθεια. Ταυτόχρονα, μπορούν επίσης να διαπράττουν παραπτώματα από απερισκεψία, προκαλώντας διαταράξεις και αναστατώσεις. Αν είναι συνηθισμένα μέλη της εκκλησίας χωρίς κάποια θέση, βρίσκουν τρόπους να κάνουν μισές δουλειές, κάνοντας κάποιο έργο απλώς και μόνο για τα μάτια του κόσμου. Αυτό σημαίνει να χασομεράνε. Γιατί λέω ότι «χασομεράνε»; Βαθιά μέσα τους, τρέφουν αμφιβολίες για τον Θεό και τον αρνούνται, διατηρώντας μια στάση άρνησης απέναντι στην ύπαρξη και την ουσία του Θεού, με αποτέλεσμα να κάνουν απρόθυμα τα καθήκοντά τους στον οίκο του Θεού. Δεν κατανοούν και λένε μονίμως μέσα τους: «Τι νόημα έχει να κάνω το καθήκον μου και ν’ ακολουθώ τον θεό μ’ αυτόν τον τρόπο; Δεν κερδίζω χρήματα σε κάποια δουλειά ούτε ζω μια κανονική ζωή. Κάποιοι νέοι, μάλιστα, αφιερώνουν όλη τους τη ζωή στο να δαπανούν τον εαυτό τους για τον θεό. Όμως τι θα κερδίσουν; Οπότε, πρώτα θα παρατηρήσω την κατάσταση. Αν μπορώ πραγματικά να βρω την άκρη και δω ότι υπάρχει ελπίδα να λάβω ευλογίες, δεν θα είναι μάταιο να καταβάλω προσπάθεια και να δαπανήσω τον εαυτό μου. Αν δεν μπορώ να λάβω τα ακριβή λόγια του θεού ή να βρω την άκρη, τότε δεν θα ζημιωθώ αν χασομεράω. Σε τελική ανάλυση, δεν θα έχω εξαντληθεί και δεν θα έχω δώσει πάρα πολλά». Δεν δείχνει αυτό ότι απλώς χασομεράνε; Δεν είναι ειλικρινείς σε τίποτε από όσα κάνουν, δεν μπορούν να διατηρήσουν τίποτα ούτε να διακριθούν σε τίποτα και δεν μπορούν να πληρώσουν πραγματικά το τίμημα. Αυτό σημαίνει να χασομεράνε. Παρόλο που χασομεράνε, οι σκέψεις τους δεν αδρανούν· είναι υπερδραστήριες. Ξεχειλίζουν από αντιλήψεις και ιδέες για πολλά πράγματα που κάνει ο Θεός, ενώ πολλά πράγματα που δεν εναρμονίζονται με τις δικές τους αντιλήψεις τ’ αξιολογούν βαθιά μέσα τους χρησιμοποιώντας τη γνώση, τους νόμους, τα κοινωνικά ήθη, την παραδοσιακή κουλτούρα και ούτω καθεξής. Αν και κάνουν όλη αυτήν την αξιολόγηση, όχι μόνο δεν καταφέρνουν να διακρίνουν την αλήθεια ή να βρουν τις αρχές άσκησης της αλήθειας, αλλά καταλήγουν κιόλας, αντ’ αυτού, να σκέφτονται κάθε είδους καταδίκη, κρίση ή ακόμη και βλασφημία για τον Θεό και το έργο Του. Τι κρίνουν πρώτα οι αντίχριστοι; Λένε: «Οι άνθρωποι αποφασίζουν όλα όσα έχουν να κάνουν με το έργο του οίκου του θεού· άνθρωποι κάνουν τα πάντα. Δεν βλέπω ούτε τον θεό να εργάζεται ούτε το άγιο πνεύμα να ηγείται και να καθοδηγεί το οτιδήποτε». Δεν είναι αυτή δήλωση των δύσπιστων; Ο ισχυρισμός ότι οι άνθρωποι κάνουν τα πάντα αποκαλύπτει πολλά ζητήματα. Για παράδειγμα, αν ο οίκος του Θεού εκλέξει και καλλιεργήσει κάποιον που δεν είναι της αρεσκείας τους, γίνονται ανυποχώρητοι μέσα τους. Άραγε μπορούν πραγματικά να υποταχθούν οι αντίχριστοι; (Όχι.) Τι θα κάνουν, λοιπόν; Θα προσπαθήσουν να το υπονομεύσουν. Αν αποτύχει η υπονόμευση και κανένας από τους αδελφούς και τις αδελφές δεν τους ακούσει ή δεν τους υποστηρίξει, θ’ αρχίσουν να το καταδικάζουν, λέγοντας: «Ο οίκος του θεού είναι άδικος και δεν έχει αρχές στον τρόπο αντιμετώπισης των ανθρώπων. Υπάρχουν πολλά γρήγορα άλογα στον κόσμο, αλλά κανείς δεν μπορεί να τα εκτιμήσει». Τι σημαίνει αυτό; Υπονοεί ότι εκείνοι είναι γρήγορα άλογα, αλλά δυστυχώς ο οίκος του Θεού δεν έχει κάποιον που να μπορεί να τους εκτιμήσει. Αφού καταδικάσουν αυτό που έκανε ο οίκος του Θεού και δεν εναρμονίζεται με τις δικές τους αντιλήψεις, θ’ αρχίσουν να διαδίδουν φήμες, αντιλήψεις, αρνητικότητα και τα παρόμοια. Ασφαλώς, όλα τα λόγια τους θα είναι σκληρά. Κάποιοι, μάλιστα, μπορεί να πουν: «Αυτοί οι τύποι είναι μορφωμένοι, εμφανίσιμοι, ντύνονται κομψά και έρχονται από την πόλη. Εμείς είμαστε άνθρωποι της υπαίθρου, έχουμε κάποια ταλέντα, αλλά δεν είμαστε σε θέση να εκφραστούμε ή να επικοινωνήσουμε με τον άνωθεν. Δεν είναι εύκολο για εμάς να προαχθούμε. Όλοι όσοι προάγονται στον οίκο του θεού είναι εύγλωττοι, καλοί στις κολακείες και έχουν στρατηγικές. Εγώ, από την άλλη πλευρά, δεν είμαι ούτε ευφραδής ούτε εύγλωττος και είναι ανώφελο να έχω μόνο κρυφά ταλέντα. Άρα, το ρητό “Υπάρχουν πολλά γρήγορα άλογα, αλλά μόνο λίγοι άνθρωποι που μπορούν να τα εκτιμήσουν” ισχύει και στον οίκο του θεού όπως και στον έξω κόσμο». Τι σημαίνει αυτή η δήλωση; Δεν εκφέρει κρίση; Κρίνουν το έργο του οίκου του Θεού και διαδίδουν τις κρίσεις τους παρασκηνιακά. Οι αντίχριστοι, προσεγγίζοντας τον Θεό, το έργο Του, τις εκφράσεις Του, τα λόγια Του, τη διάθεσή Του και τους διάφορους τρόπους με τους οποίους Εκείνος εργάζεται, χρησιμοποιούν τη γνώση και τη φιλοσοφία για να τ’ αξιολογήσουν, να τα ερευνήσουν και να βγάλουν ένα λογικό συμπέρασμα σχετικά με αυτά —το οποίο, τελικά, είναι λάθος. Επομένως, βαθιά μέσα τους δεν αποδέχονται, δεν κατανοούν και δεν συλλογίζονται ποτέ σοβαρά τα λόγια που λέει ο Θεός. Αντιθέτως, αντιμετωπίζουν τα λόγια του Θεού σαν να ήταν μόνο ένα είδος θεωρίας ή ευχάριστες κουβέντες. Όταν προκύπτουν ζητήματα, δεν χρησιμοποιούν τα λόγια του Θεού ως βάση και αρχή του τρόπου με τον οποίο βλέπουν, ορίζουν και αξιολογούν κάθε ζήτημα. Αντ’ αυτού, χρησιμοποιούν τις ανθρώπινες οπτικές και τη φιλοσοφία και τις θεωρίες του Σατανά για να κρίνουν αυτά τα ζητήματα. Τα συμπεράσματα που αντλούν είναι ότι τίποτε δεν εναρμονίζεται με τις δικές τους αντιλήψεις, ενώ δεν τους αρέσουν ούτε τα λόγια που εκφράζει ο Θεός ούτε οι ενέργειές Του. Στο τέλος, από την οπτική των αντίχριστων, όλα όσα κάνει ο Θεός είναι καταδικαστέα.

Κάποιοι αντίχριστοι επιθυμούν πάντα να έχουν δύναμη στον οίκο του Θεού, αλλά υστερούν σε επίπεδο και ιδιαίτερες δεξιότητες, οπότε αναπόφευκτα καταλήγουν να κάνουν κάποιες ασήμαντες εργασίες στον οίκο του Θεού, όπως το καθάρισμα, η διανομή αντικειμένων και άλλες απλές, καθημερινές εργασίες. Με λίγα λόγια, τέτοιοι άνθρωποι σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να γίνουν επικεφαλής εκκλησίας, κήρυκες και τα συναφή. Ωστόσο, δεν τους αρκεί να είναι συνηθισμένοι πιστοί ή να κάνουν αυτό που θεωρούν μέτριο έργο, επειδή ξεχειλίζουν από φιλοδοξία. Πώς εκδηλώνεται το γεγονός ότι ξεχειλίζουν από φιλοδοξία; Θέλουν να ερευνούν, να ρωτούν, να είναι γνώστες και, ιδίως, να παρεμβαίνουν σε κάθε μεγάλο ή μικρό ζήτημα στον οίκο του Θεού. Αν υπάρχει κάποιο έργο που απαιτεί δουλειά από την πλευρά τους, πάντα ρωτούν: «Πώς προχωράει η εκτύπωση των βιβλίων για τον οίκο του θεού μας; Τι γίνεται με την επιλογή του σκηνοθέτη ταινιών της εκκλησίας μας; Ποιος είναι ο τωρινός σκηνοθέτης; Ποιος γράφει τα σενάρια; Ποιος είναι ο επικεφαλής επαρχίας εδώ και πώς είναι σαν άνθρωπος;» Τι εννοούν όταν ρωτάνε αυτά τα πράγματα; Θα έπρεπε κανονικά να ρωτάνε ή να εμπλέκονται σ’ αυτά τα ζητήματα; (Όχι.) Όλα αυτά είναι γενικές υποθέσεις που δεν σχετίζονται με την αλήθεια. Γιατί αυτοί οι «καλοπροαίρετοι άνθρωποι» ρωτάνε συνεχώς εδώ και εκεί; Ρωτάνε από γνήσιο ενδιαφέρον ή απλώς δεν έχουν τίποτε καλύτερο να κάνουν; Κανένα από τα δύο· το κάνουν επειδή έχουν φιλοδοξίες και θέλουν ν’ ανέλθουν στην ιεραρχία και ν’ αποκτήσουν δύναμη. Συνειδητοποιούν οι ίδιοι ότι αυτό είναι μια φιλοδοξία και μια επιθυμία ν’ αποκτήσουν δύναμη; Όχι. Τους λείπει αυτή η λογική. Λόγω της βδελυρής ανθρώπινης φύσης τους και του χαμηλού επιπέδου τους, δεν μπορούν να πετύχουν τίποτε ούτε να εκτελέσουν καλά ακόμα και το πιο απλό καθήκον. Καθ’ όλη την εκτέλεση των καθηκόντων τους, διαρκώς συμπεριφέρονται άσχημα, είναι οκνηροί, κάνουν τα πάντα με το πάσο τους, αλλά και ρωτούν εδώ κι εκεί για διάφορα ζητήματα. Στο τέλος, αποπέμπονται λόγω αυτών των εκδηλώσεων. Είναι σωστό να τους αποπέμψει ο οίκος του Θεού; (Ναι.) Μήπως αποπέμπονται επειδή ανησυχούσαν υπερβολικά και έκαναν πολλές ερωτήσεις; (Όχι.) Τους έδιωξαν και δεν τους άφησαν να χασομερούν επειδή δεν μεριμνούσαν για τα δέοντα ζητήματα και ήθελαν διαρκώς να παρασιτούν στον οίκο του Θεού. Δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε καλά, επομένως δεν άξιζε τον κόπο να παραμείνουν. Δεν είναι δύσπιστοι; Δεν θα έπρεπε να αποπεμφθούν; Όταν ήρθε η στιγμή ν’ αποπεμφθούν, άρχισαν ν’ ανησυχούν και μόνο τότε αναζήτησαν τις αλήθεια-αρχές και ρώτησαν: «Πρέπει ν’ αναζητήσω ποιες είναι πραγματικά οι αρχές που ακολουθεί ο οίκος του θεού για ν’ αποπέμπει και ν’ αποβάλλει ανθρώπους. Για ποιον λόγο αποπέμπομαι;» Πρέπει να τους απαντήσεις το εξής: «Κάποιος σαν εσένα, που κάνει τα πάντα με το πάσο του και μισεί τη δουλειά, που προκαλεί αναστάτωση και καταστροφή σε ό,τι κάνει, ανταποκρίνεται πλήρως στις αρχές για αποπομπή». Δεν είναι πολύ γελοίο που, αφού έκαναν τόσα κακά πράγματα χωρίς να κατανοήσουν τι σόι άνθρωποι είναι, τώρα αναζητούν τις αρχές για την αποπομπή των ανθρώπων; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι αυτού του είδους έχουν αποπεμφθεί, ενώ άλλοι έχουν σταλεί σε συνηθισμένες εκκλησίες. Δεν είναι κατάλληλοι για να κάνουν καθήκοντα στον οίκο του Θεού και δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για να κάνουν τα καθήκοντά τους. Άραγε μπορούν τέτοιου είδους άνθρωποι να συνειδητοποιήσουν ότι αυτό που έχει κάνει ο Θεός εναρμονίζεται με την αλήθεια; Τολμώ να πω ότι οι αντίχριστοι δεν πρόκειται να το συνειδητοποιήσουν ποτέ, επειδή είναι δύσπιστοι και καταδικάζουν και κρίνουν οποιοδήποτε θετικό πράγμα που συνάδει με την αλήθεια. Οι αντίχριστοι, που είναι πάντα πρόθυμοι να ρωτάνε εδώ και εκεί, που ξεχειλίζουν από φιλοδοξία και επιζητούν διαρκώς ν’ ανέλθουν ψηλότερα στην ιεραρχία, ενώ δεν έχουν καθόλου ειλικρίνεια και αφοσίωση όταν κάνουν τα καθήκοντά τους, κάθονται καταγής και κλαίνε γοερά όταν τους διώχνουν. Λένε: «Κανείς δεν καταλαβαίνει την καλοπροαίρετη καρδιά μου, την ειλικρίνεια και την αφοσίωσή μου. Γιατί με διώχνουν; Μ’ έχουν αδικήσει και δεν είμαι πρόθυμος να το αποδεχτώ! Κανείς δεν νοιάζεται τόσο για τον θεό και κανείς δεν είναι τόσο αφοσιωμένος στον οίκο του θεού. Ο μεγάλος μου ζήλος και η μεγάλη μου καλοσύνη παρερμηνεύονται ως κακή πρόθεση. Ο θεός είναι πολύ άδικος!» Δεν είναι αυτό ισχυρισμός αθωότητας; Πρέπει να λένε τέτοια λόγια οι άνθρωποι; Συμφωνεί τίποτε από αυτά που λένε με τα πραγματικά γεγονότα; (Όχι.) Είναι όλα παράλογα, εξωφρενικά, λόγια των δύσπιστων, γεμάτα παράπονα, διαμαρτυρίες και καταδίκη. Έτσι αποκαλύπτονται. Αν δεν τους έδιωχναν, θα συνέχιζαν να προσποιούνται και να φιλοδοξούν να γίνουν αφεντικά στον οίκο του Θεού. Έτσι θα ενεργούσε ένα αφεντικό; Θα είχε τέτοια ξεσπάσματα θυμού ένα αφεντικό; Έτσι θα διαχειριζόταν τον οίκο του Θεού ένα αφεντικό; Τους είπαν να καθαρίσουν, αλλά εκείνοι σουλατσάριζαν γύρω γύρω και δεν έκαναν καθόλου έργο. Τους είπαν να μαγειρέψουν, αλλά εκείνοι δεν ήταν πρόθυμοι να μαγειρέψουν ούτε για δύο ανθρώπους. Φοβόντουσαν ότι θα κουραστούν και θεωρούσαν ότι αυτή η εργασία ήταν χαμηλού επιπέδου. Τι άλλο μπορούν να κάνουν, λοιπόν; Είναι, άραγε, ικανοί για οτιδήποτε εκτός από το να είναι επικεφαλής και να δίνουν εντολές; Δεν είναι λογικό να τους αποπέμψει ο οίκος του Θεού; (Ναι.) Είναι απολύτως λογικό, ωστόσο εκείνοι συνεχίζουν να αναθεματίζουν παρασκηνιακά, να έχουν ξεσπάσματα θυμού και να συμπεριφέρονται σαν απειθάρχητες γυναίκες. Δεν είναι αντίχριστοι; Αυτή είναι η εκδήλωση της διάθεσης-ουσίας ενός αντίχριστου. Όταν αντιμετωπίζουν ζητήματα που δεν εναρμονίζονται με τα συμφέροντα ή τις προτιμήσεις τους, όταν έρχονται αντιμέτωποι με πράγματα που δεν ικανοποιούν τις επιθυμίες και τα θέλω τους, υποτάσσονται στο ελάχιστο; Μπορούν ν’ αναζητήσουν την αλήθεια; Μπορούν να ηρεμήσουν, να εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους και να μετανοήσουν; Όχι. Η άμεση αντίδρασή τους είναι να ξεσηκωθούν και να διαμαρτυρηθούν ενάντια στον Θεό, ξεχειλίζοντας από καταδικαστικά λόγια, κρίσεις, βλασφημίες και κατάρες. Σκέφτονται: «Αν δεν με θέλει ο οίκος του θεού, δεν πειράζει. Δεν δείχνεις κανένα έλεος, οπότε μην κατηγορείς εμένα ότι είμαι άκαρδος. Ας βγουν τα μαχαίρια, λοιπόν, και ας δούμε ποιος είναι πιο αδίστακτος!» Είναι αυτό εκδήλωση αναζήτησης της αλήθειας; Είναι μια εκδήλωση που θα έπρεπε να έχει ένα κανονικό δημιουργημένο ον; (Όχι.) Τι είδους εκδήλωση είναι, λοιπόν; Πώς θα πρέπει ν’ αντιμετωπίζουν τον Θεό όσοι πιστεύουν πραγματικά σ’ Αυτόν και Τον ακολουθούν; Θα πρέπει να υποτάσσονται αληθινά και ανεπιφύλακτα στον Θεό. Μόνο οι εχθροί του Θεού —ο Σατανάς και οι διάβολοι— θα αρνούνταν, θα καταδίκαζαν, θα έκριναν, θα βλασφημούσαν και θα αναθεμάτιζαν τον Θεό, φτάνοντας ακόμα και στο σημείο να διαμαρτυρηθούν εναντίον Του και να Του εναντιωθούν. Ακόμη κι αν δεν μπορείς ν’ αποδεχθείς αυτό το γεγονός τη δεδομένη στιγμή και επινοείς εκατοντάδες λόγους για να ισχυριστείς ότι ο οίκος του Θεού σού φέρθηκε άδικα, αν έχεις ορθολογισμό, ανθρώπινη φύση και έναν ελάχιστο, έστω, φόβο Θεού, είναι δυνατόν ν’ αντιμετωπίζεις έτσι τον Θεό; Σε καμία περίπτωση! Αν κάποιος μπορεί να το κάνει αυτό, έχει έστω και την ελάχιστη συνείδηση; Έχει ανθρώπινη φύση; Έχει φόβο Θεού; (Όχι.) Είναι ξεκάθαρο ότι δεν είναι ένας από τους αμνούς του Θεού. Δεν έχει αντιμετωπίσει ποτέ τον Θεό σαν Κύριό του. Δεν έχει θεωρήσει ποτέ τον Θεό δικό του Θεό. Βαθιά μέσα του, ο Θεός είναι εχθρός του, όχι Θεός του. Οι εχθροί του Θεού είναι οι αντίχριστοι και ο Σατανάς. Και αντιστρόφως, οι αντίχριστοι είναι εχθροί του Θεού· είναι σατανάδες και διάβολοι. Οι αντίχριστοι δεν πρόκειται ποτέ ν’ αποδεχθούν τίποτε από όσα κάνει ο Θεός και δεν πρόκειται ποτέ να πουν «αμήν» σε οποιαδήποτε από τα λόγια του Θεού. Αυτή είναι η ουσία του εχθρού του Θεού —του Σατανά— και αυτή είναι η έμφυτη ουσία των αντίχριστων. Δεν διαθέτουν λογική και είναι εχθρικοί απέναντι στον Θεό· δεν διαθέτουν λογική και είναι ικανοί να καταδικάζουν τον Θεό. Δεν είναι μοχθηρία αυτό; Αυτό είναι πέρα για πέρα μοχθηρία.

Αυτές οι διαθέσεις των αντίχριστων ενυπάρχουν σε διαφορετικούς βαθμούς σε κάθε άνθρωπο. Όμως μέσα από την αποκάλυψη αυτών των διαθέσεων και από το μονοπάτι που επιλέγουν οι άνθρωποι όταν πιστεύουν, μπορείτε να κρίνετε ποιος είναι αντίχριστος, ποιος είναι απλός δουλευτής και ποιος είναι ένας από τους εκλεκτούς του Θεού που μπορούν να σωθούν; (Παρόλο που όλοι τους αποκαλύπτουν τη διάθεση ενός αντίχριστου, κάποιοι άνθρωποι, αφού αποκαλυφθεί η διεφθαρμένη διάθεσή τους, έχουν αίσθημα συνείδησης, νιώθουν ένοχοι, μπορούν να μετανοήσουν και μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια· αυτοί είναι που μπορούν να σωθούν. Ωστόσο, εκείνοι που δεν έχουν αίσθημα συνείδησης, που πιστεύουν ότι έχουν δίκιο ακόμα κι όταν κάνουν λάθη, που αρνούνται πεισματικά να μετανοήσουν και απορρίπτουν εντελώς την αλήθεια είναι αντίχριστοι και δεν έχουν καμία ελπίδα σωτηρίας.) Είναι σωστές αυτές οι δύο δηλώσεις; (Ναι.) Αυτό που μόλις ειπώθηκε είναι κατά βάση σωστό, αλλά δεν είναι αρκετά συγκεκριμένο. Κάποιοι άνθρωποι, παρόλο που έχουν κι αυτοί τη διάθεση ενός αντίχριστου, όταν αντιμετωπίζουν καταστάσεις, είναι ικανοί ν’ αναζητήσουν την αλήθεια, να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα, να νιώσουν μεταμέλεια αφού αναγνωρίσουν τη διεφθαρμένη διάθεσή τους, να νιώσουν υπόχρεοι, να μεταστραφούν, ν’ ασκηθούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, να επιλέξουν το σωστό μονοπάτι, να επιλέξουν να κάνουν πράξη την αλήθεια και, τελικά, να κατανοήσουν την αλήθεια και να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα, επιτυγχάνοντας υποταγή στον Θεό. Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να σωθούν και είναι οι εκλεκτοί του Θεού. Υπάρχει κι ένα άλλο είδος ανθρώπων: Είναι εκείνοι που ξέρουν ότι έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου, αλλά δεν εξετάζουν τον εαυτό τους όταν αντιμετωπίζουν καταστάσεις. Όταν ανακαλύπτουν ότι κάτι πάει στραβά, δεν έχουν γνήσια κατανόηση, δεν μπορούν ν’ αναπτύξουν ισχυρό αίσθημα χρέους μέσα τους, δεν είναι ικανοί να μετανοήσουν ή να μεταστραφούν και είναι μπερδεμένοι σε σχέση με την αλήθεια και τη σωτηρία. Στον οίκο του Θεού, είναι έτοιμοι και πρόθυμοι να δουλέψουν, μπορούν να κάνουν ό,τι τους ζητηθεί, αλλά δεν το παίρνουν στα σοβαρά· κάποιες φορές, μπορεί να προκαλούν διαταράξεις και αναστατώσεις, αλλά δεν είναι κακοί άνθρωποι. Μπορούν ν’ αποδεχθούν το κλάδεμα, αλλά δεν αναζητούν ποτέ ενεργά την αλήθεια όταν πράττουν ούτε ακολουθούν τις αλήθεια-αρχές όταν χειρίζονται ζητήματα. Δεν τους ενδιαφέρει καθόλου να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού και δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για την αλήθεια. Ενώ μπορούν να καταβάλλουν επαρκή προσπάθεια για τα καθήκοντά τους, τους λείπει ο ενθουσιασμός σε ό,τι αφορά την επιδίωξη της αλήθειας και δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον γι’ αυτό. Δεν δείχνουν καμία αφοσίωση κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους· συγκριτικά, εκδηλώνουν κάποια προθυμία και ειλικρίνεια. Μπορεί να γνωρίζουν διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις, αλλά δεν κάνουν ποτέ αυτοκριτική όταν αντιμετωπίζουν καταστάσεις και δεν επιδιώκουν να γίνουν άνθρωποι που μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια και να την κάνουν πράξη. Αυτοί είναι οι απλοί δουλευτές. Η τελευταία κατηγορία περιλαμβάνει τους αντίχριστους. Είναι εχθροί του Θεού, της αλήθειας και των θετικών πραγμάτων. Η καρδιά τους ξεχειλίζει από μοχθηρία, διαμαρτυρίες ενάντια στον Θεό, εναντίωση απέναντί Του, καθώς και καταδίκη, κρίση και βλασφημία της δικαιοσύνης, των θετικών πραγμάτων και της αλήθειας. Δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού και στην κυριαρχία Του σε όλα τα πράγματα, ενώ είναι ακόμα λιγότερο διατεθειμένοι ν’ αφήσουν τον Θεό να είναι κυρίαρχος στη μοίρα της ανθρωπότητας. Δεν έχουν καμία αυτογνωσία, ενώ, όσα λάθη και όσες παραβάσεις κι αν διαπράξουν, δεν τα παραδέχονται ποτέ, δεν μετανοούν και δεν μεταστρέφονται. Δεν έχουν μεταμέλεια μέσα τους και απορρίπτουν εντελώς την αλήθεια. Αυτοί είναι αντίχριστοι. Γενικά, το κατά πόσο κάποιος έχει στάση αποδοχής απέναντι στην αλήθεια μπορεί να προσδιορίσει με ακρίβεια τι είδους άνθρωπος είναι. Εσείς σε ποια κατηγορία ανήκετε; Ανήκετε στους εκλεκτούς του Θεού που μπορούν να σωθούν ή μήπως είστε αντίχριστοι ή απλοί δουλευτές; Κινείστε προς την πρώτη κατηγορία ή δεν εμπίπτετε σε καμία από αυτές τις κατηγορίες; Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην εμπίπτει σε καμία από αυτές τις κατηγορίες: Όλοι ανήκουν σε μία από τις τρεις. Οι κακοί άνθρωποι που δεν έχουν ανθρώπινη φύση είναι όσοι έχουν την ουσία των αντίχριστων· όσοι έχουν κάποια ανθρώπινη φύση, όσοι έχουν συνείδηση και λογική, καθώς και σχετικά καλό χαρακτήρα, όσοι μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια, αγαπούν τα θετικά πράγματα και την αλήθεια, έχουν φόβο Θεού και μπορούν να υποταχθούν σ’ Εκείνον —αυτοί μπορούν να σωθούν και είναι οι εκλεκτοί του Θεού. Όσοι έχουν μέτριο χαρακτήρα, δεν είναι ούτε ιδιαίτερα καλοί ούτε ιδιαίτερα κακοί, δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια και δεν είναι καθόλου πρόθυμοι να την επιδιώξουν, αλλά εκτελούν τα καθήκοντά τους με κάποια ειλικρίνεια, εκείνοι είναι οι απλοί δουλευτές. Αυτό είναι το πρότυπο της αξιολόγησης. Μπορεί ένας αντίχριστος να γίνει απλός δουλευτής; (Όχι.) Υπάρχει, τότε, κάποια κατηγορία ανθρώπων ανάμεσα στους απλούς δουλευτές που μπορούν να γίνουν εκλεκτοί του Θεού; (Ναι.) Ποιο είναι το περιθώριο αλλαγής εδώ; (Πρέπει να επιδιώξουν την αλήθεια.) Ίσως, με περισσότερα χρόνια πίστης, περισσότερα βιώματα και περισσότερες εμπειρίες, και κατανοώντας περισσότερες αλήθειες, να μετακινηθούν σταδιακά από το στάδιο των απλών δουλευτών στους εκλεκτούς του Θεού. Επειδή τη δεδομένη στιγμή κατανοούν λίγο την αλήθεια και η πίστη τους στον Θεό είναι πολύ μικρή, έχουν ελάχιστο ενδιαφέρον για την εκτέλεση των καθηκόντων τους και την άσκηση της αλήθειας. Δεν έχουν το ανάστημα να επιδιώξουν την αλήθεια και δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους, ανάμεσα στις διάφορες άλλες ανάγκες της σάρκας. Επομένως, προς το παρόν μπορούν μόνο να παραμείνουν στο στάδιο των απλών δουλευτών. Ωστόσο, θεωρητικά, αυτοί οι άνθρωποι έχουν συνείδηση και αγαπούν τα θετικά πράγματα. Όσο καταφέρνουν σταδιακά να κατανοήσουν την αλήθεια, όσο αλλάζει το περιβάλλον τους, όσο πιστεύουν για μεγαλύτερο διάστημα στον Θεό, έχουν βαθύτερα βιώματα και αναπτύσσουν γνήσια πίστη στον Θεό, καταφέρνουν σταδιακά και να διακρίνουν πιο καθαρά την αλήθεια και τα θετικά πράγματα, γίνεται πιο ξεκάθαρο το μονοπάτι που πρέπει να επιδιώξουν, αναπτύσσουν ενδιαφέρον για την αλήθεια και αγαπούν όλο και περισσότερο την αλήθεια. Τέτοιοι άνθρωποι μπορούν σταδιακά να αρχίσουν να βαδίζουν στο μονοπάτι της σωτηρίας και να γίνουν εκλεκτοί του Θεού· έχουν το περιθώριο για βελτίωση και αλλαγή. Από την άλλη πλευρά, δεν είναι βάσιμο να πούμε ότι όσοι έχουν την ουσία των αντίχριστων μπορούν να γίνουν εκλεκτοί του Θεού και να σωθούν, καθώς η ουσία των αντίχριστων είναι εκείνη των διαβόλων και των εχθρών του Θεού· οι αντίχριστοι δεν μπορούν ν’ αλλάξουν ποτέ.

Συναναστραφήκαμε πριν λίγο πάνω στην άρνηση, την καταδίκη, την κρίση και τη βλασφημία από τη μοχθηρή διάθεση-ουσία που αποκαλύπτουν στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τον Θεό και το έργο Του. Όποτε κάτι έρχεται σε αντίθεση με τις αντιλήψεις των αντίχριστων ή βλάπτει τα συμφέροντά τους, η άμεση αντίδρασή τους είναι να ξεσηκωθούν, ν’ αντισταθούν και να το καταδικάσουν, λέγοντας: «Αυτό είναι λάθος, αυτό το κάνουν οι άνθρωποι και δεν θα υποκύψω σ’ αυτό. Θα υποβάλω καταγγελία και θα βρω αποδεικτικά στοιχεία για να ξεκαθαρίσω αυτό το ζήτημα. Θα διακηρύξω τη θέση μου, θα υπερασπιστώ τον εαυτό μου, θα ξεδιαλύνω όλες τις λεπτομέρειες αυτού του ζητήματος και θα δω ποιος είναι ο ταραχοποιός που έχει μπει στη μέση, εκείνος που καταστρέφει την καλή μου υπόληψη και τα καλά πράγματα που έχω δρομολογήσει». Η φράση «οι καλές προθέσεις του Θεού βρίσκονται σε όλα τα πράγματα» γίνεται μια δήλωση άνευ περιεχομένου στην καρδιά των αντίχριστων και δεν μπορεί να καθοδηγήσει ή ν’ αλλάξει τα μέσα, τις μεθόδους και τις αρχές με τις οποίες ενεργούν. Αντιθέτως, βασίζονται σ’ αυτό που τους βγαίνει φυσικά όταν αντιμετωπίζουν οποιαδήποτε κατάσταση, δηλαδή σκέφτονται κάθε μέθοδο και επιστρατεύουν όλες τις ικανότητες και τις στρατηγικές τους για να ενεργήσουν. Αναμφίβολα, αυτό που κάνουν είναι καταδίκη, κρίση και βλασφημία του Θεού. Οι σκέψεις των ανθρώπων έχουν διαποτιστεί από τη λογική και τις ιδέες του Σατανά και δεν εμπεριέχουν, επί της ουσίας, καμία αλήθεια. Επομένως, όταν οι αντίχριστοι αντιμετωπίζουν τέτοια ζητήματα, οι εκδηλώσεις τους αντικατοπτρίζουν εκείνες του Σατανά: Όπως αντιμετωπίζει ο Σατανάς τον Θεό, έτσι Τον αντιμετωπίζουν και οι αντίχριστοι, και όποια μέσα ή λόγια χρησιμοποιεί ο Σατανάς απέναντι στον Θεό, τα χρησιμοποιούν και οι αντίχριστοι. Έτσι, είναι αυτονόητο ότι οι αντίχριστοι είναι εχθροί του Θεού λόγω της μοχθηρής τους ουσίας. Ακόμη και κάποιος που πιστεύει στον Θεό μόνο μια δυο μέρες, μπορεί, άραγε, να κατανοήσει τη διαφορά ανάμεσα στους ανθρώπους και τον Θεό με βάση τον κανονικό τρόπο σκέψης και τον ορθολογισμό των ανθρώπων; (Ναι, μπορεί.) Ως ενήλικος με κανονική ανθρώπινη φύση, γνωρίζει βαθιά μέσα του πώς ν’ αντιμετωπίζει τον Θεό; (Ναι.) Σύμφωνα με τον ανθρώπινο ορθολογισμό, υπάρχει κάποιο πρότυπο για τον καταλληλότερο και καλύτερο τρόπο αντιμετώπισης ενός ανθρώπου που λατρεύει κάποιος; (Ναι.) Οι άνθρωποι έχουν την τάση να κάνουν τεμενάδες, να χαϊδεύουν τ’ αυτιά των άλλων και να προσπαθούν να κερδίσουν την εύνοιά τους. Ακόμη κι αν εκείνος ο άνθρωπος τους χτυπάει ή τους καταριέται, εκείνοι βρίσκουν έναν τρόπο να είναι συνεργάσιμοι και υπάκουοι. Ξέρουν, λοιπόν, οι άνθρωποι πώς να δείχνουν σεβασμό και αγάπη στους γονείς τους και ποια συμπεριφορά τούς βλάπτει και δείχνει μίσος; Υπάρχει κάποιο πρότυπο αξιολόγησης γι’ αυτό; (Ναι.) Αυτό αποδεικνύει ότι οι άνθρωποι, τα ζωντανά πλάσματα που καλύπτονται με ανθρώπινο δέρμα, διαφέρουν από τα ζώα και είναι ανώτερά τους. Ξέρεις πώς να σέβεσαι και ν’ αγαπάς τους γονείς σου, οπότε γιατί δεν ξέρεις πώς ν’ αντιμετωπίζεις τον Θεό με αγάπη και σεβασμό; Πώς είναι δυνατόν ν’ αντιμετωπίζεις έτσι τον Θεό; Αβίαστα καταδικάζεις και κρίνεις, τολμάς να βλασφημείς και να καταριέσαι —έτσι κάνουν οι κανονικοί άνθρωποι; (Όχι.) Ούτε τα ζώα δεν συμπεριφέρονται έτσι. Αν ένας άνθρωπος μεγαλώσει ένα ζώο, ακόμη και άγριο, και περάσει κάποιο χρόνο μαζί του, εφόσον το ζώο αναγνωρίζει ποιος είναι ο ιδιοκτήτης του, πάντα θα δείχνει σεβασμό σ’ αυτόν τον ιδιοκτήτη, θα τον αντιμετωπίζει σαν συγγενή, σαν μέλος της οικογένειας, διαφορετικά από ό,τι αντιμετωπίζει άλλα ζώα ή άλλους ανθρώπους. Ας υποθέσουμε ότι ήσουν παλιά ο ιδιοκτήτης του: Αφού ζήσει σε δυο τρία άλλα σπίτια, όταν το συναντήσεις ξανά, αρκεί απλώς να οσμιστεί τη μυρωδιά σου και αμέσως θα σου δείξει τρυφερότητα. Ακόμη κι αν είναι ένα άγριο ζώο, δεν θα σε φάει. Η αγριότητά του είναι έμφυτη, έχει δημιουργηθεί και προκαθοριστεί από τον Θεό. Είναι ένα ένστικτο επιβίωσης που του έχει δώσει ο Θεός, όχι μια φαύλη ή μοχθηρή διάθεση· διαφέρει από την κακία των αντίχριστων. Δύο άνθρωποι είχαν υιοθετήσει ένα νεαρό λιονταράκι. Καθώς το λιονταράκι μεγάλωνε, ήταν πλέον δύσκολο ν’ ανταπεξέλθουν οικονομικά στη διατροφή του, που είχε ως βάση το κρέας, οπότε όταν έγινε ενός έτους, το απελευθέρωσαν στο φυσικό του περιβάλλον. Τρία χρόνια μετά, συνάντησαν ξανά το λιοντάρι. Το λιοντάρι τούς είδε από μακριά και έτρεξε ζωηρά προς το μέρος τους. Στην αρχή ανησύχησαν και σκέφτηκαν: «Μήπως μας φάει; Λιοντάρι είναι». Τελικά, το λιοντάρι τούς πλησίασε, τους αγκάλιασε σαν να ήταν φίλοι κι εκείνοι με τη σειρά τους αγκάλιασαν και χάιδεψαν το λιοντάρι. Τότε, το λιοντάρι τούς γνώρισε τα μέλη της οικογένειάς του και, όταν ήρθε η ώρα να φύγουν, δεν ήθελε να τους αποχωριστεί. Μπορείς να δεις μια τέτοια σκηνή όταν το πιο άγριο από όλα τα ζώα, ένα σαρκοφάγο, αλληλεπιδρά με τους ανθρώπους. Δεν είναι πολύ συγκινητικό; (Ναι.) Ακόμα και στα άγρια ζώα, οι άνθρωποι μπορούν να δουν τη φιλική τους πλευρά, αλλά αυτή απουσιάζει στους αντίχριστους. Επειδή οι αντίχριστοι έχουν τη διάθεση του Σατανά και είναι άνθρωποι με σατανική διάθεση-ουσία, το αποτέλεσμα είναι ότι μπορούν να κρίνουν, να καταδικάζουν και να βλασφημούν τον Θεό. Τέτοιου είδους στάσεις οδηγούν σε αντίστοιχες εκδηλώσεις και, ιδίως, σε αντίστοιχες προσεγγίσεις. Δεν είναι οι αντίχριστοι χειρότεροι από ζώα; Οι άνθρωποι ξέρουν πώς να δείχνουν σεβασμό και φροντίδα σε όσους λατρεύουν, καθώς και στους στενότερους συγγενείς τους και τους γονείς τους, και ξέρουν ποιες από τις πράξεις τους μπορούν να τους πληγώσουν και να τους βλάψουν. Μπορούν ν’ αξιολογήσουν αυτά τα πράγματα. Ωστόσο, οι αντίχριστοι είναι ικανοί να επιδεικνύουν τέτοιες συμπεριφορές απέναντι στον Θεό και αυτό είναι πραγματικά εξοργιστικό. Δείχνει ότι η εγγενής φύση αυτών των ανθρώπων είναι η ουσία των αντίχριστων. Για ν’ ακριβολογούμε, αυτοί οι άνθρωποι είναι η προσωποποίηση του Σατανά, είναι ζωντανοί σατανάδες και διάβολοι, δεν είναι αμνοί του Θεού. Οι αμνοί του Θεού θα Τον αναθεμάτιζαν ποτέ; Οι αμνοί του Θεού θα Τον καταδίκαζαν; (Όχι.) Γιατί όχι; (Επειδή ακούνε τον Θεό και υποτάσσονται σ’ Αυτόν.) Ακούνε και υποτάσσονται· αυτή είναι μία πτυχή. Το κλειδί είναι η γνήσια πίστη τους στον Θεό. Αν πιστεύεις πραγματικά στην ταυτότητα, τη θέση και την ουσία του Θεού, τότε ό,τι κι αν κάνει ο Θεός ή όπως κι αν το κάνει, ακόμα κι αν βλάπτει, δεν θα Τον καταδικάσεις. Μόνο εκείνοι που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό, που έχουν αληθινή πίστη σ’ Αυτόν, τοποθετούν τον εαυτό τους στη θέση ενός δημιουργημένου όντος και αντιμετωπίζουν πάντα τον Θεό σαν να είναι Θεός. Αυτό είναι γεγονός.

Συναναστραφήκαμε ήδη πάνω στο γεγονός ότι οι αντίχριστοι αναθεματίζουν τον Θεό, Του εναντιώνονται και διαμαρτύρονται εναντίον Του. Κάποιοι Του εναντιώνονται ανοιχτά, δημιουργούν φατρίες, σχηματίζουν συμμαχίες και εγκαθιδρύουν ανεξάρτητα βασίλεια. Άλλοι Τον αναθεματίζουν κρυφά πίσω από κλειστές πόρτες, κάποιοι Τον αναθεματίζουν μέσα τους, Του εναντιώνονται και διαμαρτύρονται εναντίον Του μέσα τους. Είτε Τον αναθεματίζουν ανοιχτά είτε στα κρυφά, είναι όλοι τους αντίχριστοι· δεν είναι αμνοί του Θεού. Ανήκουν στο σινάφι του Σατανά και αναμφίβολα δεν είναι κανονικοί άνθρωποι ούτε κατάλληλα δημιουργημένα όντα. Οι περισσότεροι άνθρωποι, όταν αντιμετωπίζουν καταστάσεις που δεν εναρμονίζονται με τις δικές τους αντιλήψεις ή όταν έρχονται αντιμέτωποι με την κρίση και την παίδευση του Θεού, απλώς αναστατώνονται, νιώθουν σύγχυση και δεν είναι σε θέση να το αποδεχθούν. Εκφράζουν κάποια παράπονα ή εκδηλώνουν αδιαλλαξία· μπορεί ακόμα και να γίνουν αρνητικοί ή ν’ αρχίσουν να τεμπελιάζουν, αλλά δεν φτάνουν στο σημείο της εναντίωσης και της διαμαρτυρίας. Με την πάροδο του χρόνου, μέσα από την προσευχή, διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, με τη βοήθεια των αδελφών και με τη διαφώτιση, την καθοδήγηση και την πειθαρχία του Αγίου Πνεύματος, μπορούν βαθμιαία να μεταστραφούν. Αυτή είναι η εκδήλωση των συνηθισμένων διεφθαρμένων ανθρώπων όταν τους συμβαίνει κάτι. Από την άλλη πλευρά, οι αντίχριστοι δεν έχουν αυτές τις θετικές εκδηλώσεις και δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν την πορεία τους. Αν μια κατάσταση δεν εναρμονίζεται με τις επιθυμίες τους, αναθεματίζουν. Αν η επόμενη κατάσταση και πάλι δεν εναρμονίζεται με τις επιθυμίες τους, αναθεματίζουν ξανά. Το αναθεμάτισμα πηγαίνει χέρι χέρι με την εναντίωση και τη διαμαρτυρία. Μάλιστα, κάποιοι αντίχριστοι λένε: «Αν δεν μπορούν να σωθούν άνθρωποι σαν εμένα, τότε ποιος μπορεί να σωθεί;» Δεν είναι αυτό διαμαρτυρία; Δεν είναι εναντίωση; (Ναι.) Αυτό είναι εναντίωση. Δεν έχουν ίχνος υποταγής και τολμούν να διαμαρτύρονται ενάντια στον Θεό και να Του εναντιώνονται· είναι σατανάδες. Ας ολοκληρώσουμε εδώ τη συναναστροφή μας πάνω στις διάφορες εκδηλώσεις της μοχθηρής διάθεσης.

Β. Η αποστροφή για την αλήθεια

Στη συνέχεια, θα συναναστραφούμε πάνω στο δεύτερο στοιχείο της διάθεσης-ουσίας των αντίχριστων: την αποστροφή για την αλήθεια. Έχουμε συναναστραφεί προηγουμένως πάνω σε αρκετές λεπτομέρειες αυτού του στοιχείου της αποστροφής για την αλήθεια, αλλά εδώ πρωτίστως θα χαρακτηρίσουμε τους αντίχριστους αναλύοντας τη διάθεση-ουσία τους που αποστρέφεται την αλήθεια. Το κύριο χαρακτηριστικό της διάθεσης των αντίχριστων ως προς τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν την αλήθεια είναι η αποστροφή και όχι απλώς η έλλειψη ενδιαφέροντος. Η έλλειψη ενδιαφέροντος είναι μόνο μια σχετικά ήπια στάση απέναντι στην αλήθεια που δεν έχει κλιμακωθεί στο επίπεδο της εχθρικότητας, της καταδίκης ή της εναντίωσης. Είναι απλώς και μόνο να μην ενδιαφέρεται κάποιος για την αλήθεια, να μη θέλει να της δώσει σημασία και να λέει: «Ποια θετικά πράγματα; Ποια αλήθεια; Ακόμα κι αν αποκτήσω αυτά τα πράγματα, τι θα γίνει; Μήπως θα βελτιώσουν τη ζωή μου ή θα ενισχύσουν τις ικανότητές μου;» Δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτά τα πράγματα, οπότε δεν ασχολείται μαζί τους, αλλά αυτό απέχει από την αποστροφή. Η αποστροφή υποδηλώνει μια συγκεκριμένη στάση. Τι είδους στάση; Μόλις ακούσουν για οποιοδήποτε θετικό πράγμα και οτιδήποτε σχετικό με την αλήθεια, νιώθουν μίσος, απέχθεια, αντίσταση και απροθυμία ν’ ακούσουν. Μάλιστα, μπορεί και να προσπαθήσουν να βρουν αποδείξεις για να καταδικάσουν και να σπιλώσουν την αλήθεια. Αυτή είναι η διάθεση-ουσία τους που αποστρέφεται την αλήθεια.

Ακριβώς όπως και οι άλλοι άνθρωποι, οι αντίχριστοι μπορούν να διαβάζουν τα λόγια του Θεού, ν’ ακούνε αυτά που λέει ο Θεός και να βιώνουν το έργο του Θεού. Επιφανειακά, φαίνεται ότι και εκείνοι μπορούν να κατανοήσουν την κυριολεκτική σημασία των λόγων του Θεού, να ξέρουν τι έχει πει ο Θεός και να γνωρίζουν ότι αυτά τα λόγια δίνουν τη δυνατότητα στους ανθρώπους ν’ ακολουθήσουν το σωστό μονοπάτι και να είναι καλοί άνθρωποι. Ωστόσο, αυτά τα πράγματα παραμένουν γι’ αυτούς απλώς και μόνο θεωρητικά. Τι σημαίνει ότι παραμένουν θεωρητικά; Είναι όπως κάποιοι άνθρωποι μπορεί να πιστεύουν ότι μια θεωρία σ’ ένα βιβλίο είναι καλή, αλλά όταν τη συγκρίνουν με την πραγματική ζωή και σκέφτονται τις πονηρές τάσεις, την ανθρώπινη διαφθορά και τις διάφορες ανάγκες όλης της ανθρωπότητας, βρίσκουν αυτήν τη θεωρία ανέφικτη και αποκομμένη από την πραγματική ζωή και συνειδητοποιούν ότι δεν μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να προσαρμοστούν σ’ αυτές τις πονηρές τάσεις και σ’ αυτήν την πονηρή κοινωνία και να συμβαδίσουν μ’ αυτά. Επομένως, πιστεύουν ότι αυτή η θεωρία είναι καλή, αλλά ότι είναι μόνο κάτι που μένει στα λόγια, για να ικανοποιεί τις επιθυμίες και τις φαντασιώσεις της ανθρωπότητας για όμορφα πράγματα. Για παράδειγμα, αν σε κάποιον αρέσει η θέση και επιθυμεί να γίνει αξιωματούχος και να τον εξυψώνουν και να τον λατρεύουν οι άλλοι, πρέπει να βασιστεί σε μη κανονικές μεθόδους, όπως τα ψέματα, η αυτοπροβολή, η ποδοπάτηση των άλλων και ούτω καθεξής, προκειμένου να πετύχει αυτόν τον στόχο. Ωστόσο, αυτά ακριβώς είναι τα πράγματα που καταδικάζει η αλήθεια. Καταδικάζει και αρνείται αυτές τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες των ανθρώπων. Στην πραγματική ζωή, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι θεμιτό να προσπαθούν να διακριθούν, αλλά αυτές οι απαιτήσεις είναι καταδικαστέες από τον Θεό και την αλήθεια. Επομένως, αυτές οι απαιτήσεις δεν γίνονται αποδεκτές στον οίκο του Θεού, δεν υπάρχει χώρος για να τεθούν σ’ εφαρμογή και δεν υπάρχει περιθώριο να πραγματοποιηθούν. Θα τις εγκαταλείψουν, όμως, οι αντίχριστοι; (Δεν θα τις εγκαταλείψουν.) Σωστά· δεν θα τις εγκαταλείψουν. Μόλις το βλέπουν αυτό οι αντίχριστοι, σκέφτονται: «Τώρα κατάλαβα: Άρα, η αλήθεια απαιτεί από τους ανθρώπους να είναι ανιδιοτελείς, να θυσιάζονται, να είναι ανεκτικοί και γενναιόδωροι, να παραμερίσουν το εγώ τους και να ζουν για τους άλλους. Αυτή είναι η αλήθεια». Μόλις ορίσουν την αλήθεια μ’ αυτόν τον τρόπο, αποκτούν ενδιαφέρον γι’ αυτήν ή μήπως νιώθουν απέχθεια γι’ αυτήν; Νιώθουν απέχθεια γι’ αυτήν και απέχθεια για τον Θεό και λένε: «Ο θεός λέει πάντα την αλήθεια, εκθέτει πάντα ακάθαρτα πράγματα όπως οι ανθρώπινες επιθυμίες και φιλοδοξίες και εκθέτει πάντα αυτό που βρίσκεται στο βάθος της ψυχής των ανθρώπων. Φαίνεται ότι ο θεός συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια με στόχο να στερήσει από τους ανθρώπους την επιδίωξη της θέσης, των επιθυμιών και των φιλοδοξιών τους. Αρχικά, νόμιζα ότι ο θεός μπορούσε να ικανοποιήσει τις επιθυμίες των ανθρώπων, να εκπληρώσει τις ελπίδες και τα όνειρά τους και να τους δώσει αυτό που θέλουν. Δεν περίμενα ότι ο θεός ήταν τέτοιου είδους θεός. Δεν φαίνεται και τόσο σπουδαίος. Εγώ ξεχειλίζω από φιλοδοξίες και επιθυμίες —άραγε μπορεί να συμπαθεί ο θεός έναν άνθρωπο σαν εμένα; Κρίνοντας από αυτά που λέει πάντα ο θεός και από όσα κρύβονται ανάμεσα στα λόγια του, φαίνεται ότι ο θεός δεν συμπαθεί ανθρώπους σαν εμένα ούτε μπορεί να τα πηγαίνει καλά με κάποιον σαν εμένα. Φαίνεται ότι δεν μπορώ να τα πηγαίνω καλά μ’ έναν τέτοιο πρακτικό θεό. Γιατί βρίσκω τόσο δυσάρεστα τα λόγια που λέει, το έργο που κάνει, τις αρχές των πράξεών του και τη διάθεσή του; Ο θεός ζητά από τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς, να έχουν συνείδηση, να τον αναζητούν, να τον υπακούν και να έχουν φόβο θεού όταν τους συμβαίνει κάτι, καθώς και να εγκαταλείψουν τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους —δεν μπορώ να τα κάνω αυτά τα πράγματα! Αυτό που απαιτεί ο θεός όχι μόνο είναι ασύμβατο με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, αλλά και δείχνει αναισθησία για τα ανθρώπινα αισθήματα. Πώς μπορώ να πιστέψω σ’ αυτόν;» Αφού, κλωθογυρίσουν τα πράγματα στο μυαλό τους μ’ αυτόν τον τρόπο, αναπτύσσουν καλά αισθήματα απέναντι στον Θεό ή μήπως απομακρύνονται από Αυτόν; (Απομακρύνονται.) Μετά από μια περίοδο βίωσης, οι αντίχριστοι νιώθουν ολοένα και περισσότερο ότι οι άνθρωποι σαν εκείνους, που έχουν φιλοδοξίες, επιθυμίες και πολλές βλέψεις, δεν θα είναι καλοδεχούμενοι στον οίκο του Θεού, ότι δεν υπάρχει εδώ περιθώριο να χρησιμοποιήσουν τις δεξιότητές τους και ότι δεν μπορούν εδώ να πετύχουν ελεύθερα τις βλέψεις τους. Σκέφτονται: «Στον οίκο του θεού δεν μπορώ να φανερώσω το εξαιρετικό ταλέντο μου. Ποτέ δεν θα έχω την ευκαιρία να διακριθώ. Λένε ότι δεν έχω πνευματική κατανόηση, ότι δεν κατανοώ την αλήθεια και ότι έχω τη διάθεση ενός αντίχριστου. Όχι μόνο δεν έχω προαχθεί ούτε έχω τοποθετηθεί σε σημαντικό πόστο, αλλά καταδικάστηκα κιόλας. Γιατί είναι λάθος να εγκαθιδρύσω το δικό μου ανεξάρτητο βασίλειο; Γιατί είναι λάθος να τιμωρώ τους άλλους; Εφόσον έχω δύναμη, έτσι πρέπει να φέρομαι! Ποιος δεν θα φερόταν έτσι αν είχε δύναμη; Γιατί είναι λάθος, λοιπόν, να εμπλακώ σε βρόμικα παιχνίδια και να νοθεύσω τις εκλογές; Όλοι οι άπιστοι το ίδιο δεν κάνουν; Γιατί δεν επιτρέπεται στον οίκο του θεού; Μάλιστα λένε κι ότι είναι ξεδιάντροπο. Πώς γίνεται να θεωρείται ξεδιάντροπο; Ο άνθρωπος αγωνίζεται να ανέβει προς τα πάνω· το νερό κυλάει προς τα κάτω. Αυτό είναι το σωστό! Ο οίκος του θεού δεν έχει πλάκα. Όμως, οι άνθρωποι στον έξω κόσμο είναι πολύ φαύλοι και δεν είναι εύκολο να τα πηγαίνει κανείς καλά μαζί τους. Συγκριτικά, οι άνθρωποι στον οίκο του θεού συμπεριφέρονται λίγο καλύτερα. Αν δεν υπήρχε θεός, θα ήταν υπέροχο ν’ αράξω εδώ· αν ο θεός και η αλήθεια δεν κυβερνούσαν τους ανθρώπους, θα ήμουν εγώ το αφεντικό στον οίκο του θεού, κύριος και βασιλιάς». Όσο κάνουν τα καθήκοντά τους στον οίκο του Θεού, βιώνουν συνεχώς διάφορα πράγματα, κλαδεύονται διαρκώς και αλλάζουν πολλά διαφορετικά καθήκοντα· στο τέλος, συνειδητοποιούν το εξής και λένε: «Στον οίκο του θεού, ό,τι συμβαίνει αξιολογείται και λύνεται χρησιμοποιώντας την αλήθεια. Δίνεται πάντα έμφαση στην αλήθεια και ο θεός μιλάει συνεχώς γι’ αυτήν. Δεν μπορώ εδώ να πετύχω ελεύθερα τις βλέψεις μου!» Έχοντας φτάσει σ’ αυτό το σημείο στα βιώματά τους, νιώθουν ολοένα και μεγαλύτερη αποστροφή για την αλήθεια, για το γεγονός ότι βασιλεύει η αλήθεια, για το γεγονός ότι όλα όσα κάνει ο Θεός είναι η αλήθεια και για την αναζήτηση της αλήθειας. Σε ποιον βαθμό νιώθουν αποστροφή γι’ αυτά τα πράγματα; Δεν θέλουν καν ν’ αναγνωρίσουν ή ν’ αποδεχθούν τα δόγματα των αληθειών που είχαν αναγνωρίσει στην αρχή και νιώθουν ακραία απέχθεια μέσα τους. Έτσι, μόλις έρχεται η στιγμή για μια συνάθροιση, τους πιάνει νύστα και ανησυχία. Γιατί είναι ανήσυχοι; Σκέφτονται: «Αυτές οι συναθροίσεις κρατάνε κάθε φορά τρεις τέσσερις ώρες· πότε θα τελειώσει αυτό; Δεν θέλω ν’ ακούω πλέον!» Κάθονται στα καρφιά —αυτή είναι η φράση που περιγράφει την ψυχολογική τους διάθεση. Συνειδητοποιούν ότι, εφόσον η αλήθεια βασιλεύει στον οίκο του Θεού, δεν θα έχουν ποτέ την ευκαιρία να διακριθούν, αλλά πάντα θα τους περιορίζουν, θα τους καταδικάζουν και θα τους απορρίπτουν όλοι και ότι, όσο ικανοί κι αν είναι, δεν θα τους δοθούν σημαντικοί ρόλοι. Κατά συνέπεια, εντείνεται η απέχθειά τους για την αλήθεια και τον Θεό. Κάποιος μπορεί να ρωτήσει: «Γιατί δεν ένιωθαν απέχθεια ευθύς εξαρχής;» Είναι γεγονός ότι ένιωθαν απέχθεια ευθύς εξαρχής, αλλά εκείνη την περίοδο τα πάντα στον οίκο του Θεού ήταν άγνωστα γι’ αυτούς. Δεν είχαν ιδέα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ένιωθαν απέχθεια ή αποστροφή. Στην πραγματικότητα, ένιωθαν αποστροφή για την αλήθεια μέσα στη φύση-ουσία τους, απλώς δεν το είχαν συνειδητοποιήσει. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η φύση-ουσία αυτών των ανθρώπων αποστρέφεται την αλήθεια. Γιατί το λέω αυτό; Είναι έμφυτη η αγάπη τους για την αδικία, τη μοχθηρία, τη δύναμη, τις πονηρές τάσεις, τις θέσεις ευθύνης, τον έλεγχο των άλλων ανθρώπων και για όλα τα παρόμοια αρνητικά πράγματα. Κρίνοντας από τα πράγματα που αγαπούν, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι αντίχριστοι νιώθουν αποστροφή για την αλήθεια. Επιπλέον, όσον αφορά τα πράγματα για τα οποία αγωνίζονται, αγωνίζονται για τη θέση, αγωνίζονται να διακριθούν, αγωνίζονται ν’ αποκτήσουν φωτοστέφανο, αγωνίζονται να είναι ηγέτες μεταξύ των ανθρώπων, να είναι επιβλητικοί και ισχυροί, να έχουν κύρος και δύναμη όπου μιλάνε και ενεργούν, καθώς και τη δυνατότητα να ελέγχουν τους άλλους· γι’ αυτά τα πράγματα αγωνίζονται. Είναι και αυτό μια εκδήλωση της αποστροφής που νιώθουν για την αλήθεια. Κρίνοντας περαιτέρω από τη στάση τους απέναντι στην αλήθεια, όσες αλήθειες κι αν ακούσουν αυτοί οι άνθρωποι, δεν θα έχει κανένα νόημα. Κάποιοι μπορεί να ρωτήσουν: «Μήπως αυτό συμβαίνει επειδή έχουν κακή μνήμη;» Όχι. Κάποιοι αντίχριστοι έχουν εξαιρετική μνήμη, είναι ιδιαίτερα εύγλωττοι και μπορούν να εφαρμόζουν και να επιδεικνύουν αμέσως όσα έχουν μάθει. Κατά συνέπεια, όσοι δεν έχουν ικανότητα διάκρισης πιστεύουν ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν καλό επίπεδο και ότι το Άγιο Πνεύμα εργάζεται σ’ αυτούς. Ωστόσο, οι άνθρωποι που μπορούν να διακρίνουν αναγνωρίζουν αμέσως ότι αναφέρουν μόνο δόγματα και κούφια λόγια, ότι όσα λένε δεν εμπεριέχουν καθόλου αλήθεια-πραγματικότητες και ότι έχουν ως σκοπό να παραπλανήσουν τους ανθρώπους. Τέτοιοι άνθρωποι είναι οι αντίχριστοι: Τους αρέσει ιδιαίτερα να κάνουν μεγαλόπνοα κηρύγματα, να συζητούν για πνευματικές θεωρίες με ανούσιο τρόπο, ενώ τα λόγια τους ξεχύνονται σαν χείμαρρος που, άπαξ και αρχίσει να ρέει, είναι εκτός θέματος και ασυνάρτητος. Πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να τους καταλάβουν και οι αντίχριστοι λένε: «Αυτή είναι η γλώσσα του τρίτου ουρανού· πώς θα μπορούσατε να την καταλάβετε;» Η κύρια εκδήλωση της αποστροφής των αντίχριστων για την αλήθεια φαίνεται από τη στάση τους απέναντί της και, ασφαλώς, εμφανίζεται και στην καθημερινή τους ζωή και στις συνήθεις δραστηριότητές τους, ιδίως στον τρόπο με τον οποίο κάνουν τα καθήκοντά τους. Εμφανίζουν διάφορες εκδηλώσεις: Πρώτον, δεν αναζητούν ποτέ την αλήθεια, ακόμα και όταν ξέρουν ξεκάθαρα ότι θα έπρεπε. Δεύτερον, δεν κάνουν ποτέ πράξη την αλήθεια. Εφόσον δεν αναζητούν την αλήθεια, πώς είναι δυνατόν να την κάνουν πράξη; Μόνο μέσα από την αναζήτηση μπορεί να υπάρξει κατανόηση και μόνο η κατανόηση μπορεί να οδηγήσει στην πράξη. Δεν αναζητούν ούτε παίρνουν καθόλου στα σοβαρά τις αλήθεια-αρχές, ενώ μάλιστα τις περιφρονούν, νιώθουν αποστροφή γι’ αυτές και τις αντιμετωπίζουν με εχθρικότητα. Συνεπώς, ποτέ δεν κάνουν πράξη την αλήθεια ούτε στο ελάχιστο, ακόμα κι όταν κατά καιρούς την κατανοούν. Για παράδειγμα, όταν τους συμβαίνει κάτι και οι άλλοι προτείνουν μια καλή πορεία δράσης, μπορεί ν’ απαντήσουν: «Τι το καλό έχει αυτό; Αν το κάνω, δεν θα χαραμιστούν οι ιδέες μου;» Κάποιοι μπορεί να πουν: «Ο οίκος του Θεού θα υποστεί απώλειες αν ενεργήσουμε με τον δικό σου τρόπο. Πρέπει να ενεργούμε σύμφωνα με τις αρχές». Εκείνοι απαντούν: «Ποιες αρχές! Ο δικός μου τρόπος είναι η αρχή. Αυτό που σκέφτομαι εγώ είναι η αρχή!» Δεν δείχνει αυτό ότι δεν κάνουν πράξη την αλήθεια; (Ναι.) Άλλη μία από τις κύριες εκδηλώσεις τους είναι ότι ποτέ δεν διαβάζουν τα λόγια του Θεού ούτε επιδίδονται σε πνευματικές ασκήσεις. Κάποιοι άνθρωποι, όταν είναι απασχολημένοι με το έργο τους και δεν μπορούν να βρουν χρόνο για να διαβάσουν τα λόγια του Θεού, συλλογίζονται σιωπηλά ή τραγουδούν μερικούς ύμνους και, αν περάσουν πολλές μέρες χωρίς να διαβάσουν τα λόγια του Θεού, νιώθουν ένα κενό. Όσο απασχολημένοι κι αν είναι, ξεκλέβουν μια στιγμή για να διαβάσουν ένα απόσπασμα και ν’ αναπληρώσουν το κενό, ενώ στοχάζονται μέχρι να μπορέσουν να αισθανθούν την παρουσία του Θεού και ν’ αποκτήσουν σταθερότητα μέσα τους. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι μακριά από τον Θεό. Από την άλλη πλευρά, οι αντίχριστοι δεν στενοχωριούνται αν περάσει μια μέρα χωρίς να διαβάσουν τα λόγια του Θεού. Ακόμα κι αν δεν διαβάσουν τα λόγια του Θεού για 10 μέρες, δεν νιώθουν τίποτα. Μπορούν να συνεχίσουν να ζουν πολύ καλά χωρίς να διαβάσουν τα λόγια του Θεού για έναν χρόνο, ενώ μπορούν να περάσουν ακόμα και τρία χρόνια χωρίς να διαβάσουν τα λόγια του Θεού και να μη νιώθουν τίποτα· δεν νιώθουν φόβο ή κενό στην καρδιά τους και συνεχίζουν να ζουν άνετα. Πρέπει να νιώθουν έντονη αποστροφή για τα λόγια του Θεού! Ένας άνθρωπος μπορεί να περάσει μια μέρα χωρίς να διαβάσει τα λόγια του Θεού επειδή είναι απασχολημένος ή ίσως και 10 μέρες για τον ίδιο λόγο. Ωστόσο, αν κάποιος μπορεί να περάσει έναν ολόκληρο μήνα χωρίς να διαβάσει τα λόγια του Θεού και να μη νιώθει τίποτα, τότε υπάρχει πρόβλημα. Αν περάσει ένας χρόνος χωρίς να διαβάσει τα λόγια του Θεού, όχι μόνο δεν λαχταρά τα λόγια του Θεού, αλλά νιώθει και αποστροφή για την αλήθεια.

Άλλη μια εκδήλωση της αποστροφής που νιώθουν οι αντίχριστοι για την αλήθεια είναι η περιφρόνησή τους για τον Χριστό. Έχουμε συναναστραφεί στο παρελθόν πάνω στην περιφρόνησή τους για τον Χριστό. Τι έχει κάνει, λοιπόν, ο Χριστός για να Τον περιφρονούν; Μήπως τους πλήγωσε ή τους έβλαψε ή έκανε κάτι ενάντια στις επιθυμίες τους; Μήπως έπληξε τα συμφέροντά τους; Όχι. Ο Χριστός δεν τους κρατάει κακία και δεν Τον έχουν καν συναντήσει. Πώς γίνεται, λοιπόν, να Τον περιφρονούν; Η βαθύτερη αιτία έγκειται στην ουσία των αντίχριστων που αποστρέφεται την αλήθεια. Άλλη μια εκδήλωση της αποστροφής των αντίχριστων για την αλήθεια είναι η περιφρόνησή τους για την πραγματικότητα όλων των θετικών πραγμάτων. Η πραγματικότητα όλων των θετικών πραγμάτων περικλείει ένα ευρύ φάσμα πραγμάτων, όπως όλα εκείνα που δημιούργησε ο Θεός και τους νόμους τους, τα διάφορα έμβια όντα και τους νόμους που διέπουν τη ζωή τους και, πρωτίστως, τους διάφορους νόμους που διέπουν τη ζωή των έμβιων όντων που αποκαλούνται άνθρωποι. Για παράδειγμα, τα ζητήματα της γέννησης, της γήρανσης, της ασθένειας και του θανάτου που είναι τα κοντινότερα στην ανθρώπινη ζωή· όσο γερνάνε οι άνθρωποι, δεν τους βαστάνε πια τα πόδια τους, η υγεία τους εξασθενεί, η όρασή τους ατονεί, αποκτούν προβλήματα ακοής, τους πέφτουν τα δόντια και σκέφτονται ότι πρέπει να συμφιλιωθούν με τα γηρατειά. Ο Θεός είναι κυρίαρχος σε όλα αυτά και κανείς δεν μπορεί να πάει κόντρα σ’ αυτόν τον φυσικό νόμο· οι κανονικοί άνθρωποι μπορούν ν’ αναγνωρίσουν και ν’ αποδεχθούν όλα αυτά τα πράγματα. Ωστόσο, όσα χρόνια κι αν ζήσει ένας άνθρωπος ή όποια κι αν είναι η κατάσταση της σωματικής του υγείας, κάποια πράγματα δεν αλλάζουν, όπως ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να κάνει το καθήκον του, η θέση που πρέπει να υιοθετεί και η στάση με την οποία πρέπει να κάνει το καθήκον του. Από την άλλη πλευρά, οι αντίχριστοι αρνούνται να υποκύψουν. Λένε: «Ποιος είμαι; Δεν γίνεται να γεράσω. Πρέπει να είμαι πάντα διαφορετικός από τους συνηθισμένους ανθρώπους. Σου φαίνομαι γέρος; Υπάρχουν κάποια πράγματα που εσείς δεν μπορείτε να τα κάνετε σ’ αυτήν την ηλικία, αλλά εγώ μπορώ. Μπορεί εσάς να μη σας βαστάνε τα πόδια σας στα πενήντα σας, αλλά τα δικά μου πόδια παραμένουν ευκίνητα. Μάλιστα, εξασκούμαι στα άλματα από ταράτσα σε ταράτσα!» Πάντα θέλουν ν’ αμφισβητούν αυτούς τους κανονικούς νόμους που όρισε ο Θεός, προσπαθούν διαρκώς να τους παραβιάσουν και να δείξουν στους άλλους ότι είναι διαφορετικοί, ιδιαίτεροι και ανώτεροι από τους συνηθισμένους ανθρώπους. Γιατί το κάνουν αυτό; Θέλουν ν’ αμφισβητήσουν τα λόγια του Θεού και ν’ αρνηθούν ότι τα λόγια Του είναι η αλήθεια. Δεν είναι αυτό μια εκδήλωση της ουσίας των αντίχριστων που αποστρέφεται την αλήθεια; (Ναι.) Υπάρχει και μια άλλη πτυχή, που είναι το γεγονός ότι οι αντίχριστοι λατρεύουν τις πονηρές τάσεις και τις σκοτεινές επιρροές· αυτό επιβεβαιώνει περαιτέρω ότι είναι εχθροί της αλήθειας. Οι αντίχριστοι θαυμάζουν απεριόριστα και λατρεύουν το καθεστώς του Σατανά, τις διάφορες ικανότητες, δεξιότητες και πράξεις των πονηρών πνευμάτων που αναφέρονται στους θρύλους, καθώς και τις πονηρές τάσεις και τις σκοτεινές επιρροές. Η πίστη τους σ’ αυτά τα πράγματα είναι ακλόνητη και δεν αμφιβάλλουν ποτέ γι’ αυτά. Όχι μόνο δεν νιώθουν μέσα τους καμία αποστροφή γι’ αυτά, αλλά και πλημμυρίζουν από σεβασμό, λατρεία και ζήλια γι’ αυτά. Μάλιστα, βαθιά μέσα τους, ακολουθούν στενά αυτά τα πράγματα. Οι αντίχριστοι έχουν μια τέτοια στάση βαθιά μέσα τους απέναντι σε αυτά τα πονηρά και σκοτεινά πράγματα. Δεν σημαίνει αυτό ότι αποστρέφονται την αλήθεια; Απολύτως! Πώς θα μπορούσε ν’ αγαπά την αλήθεια κάποιος που αγαπά αυτά τα μοχθηρά και σκοτεινά πράγματα; Αυτοί οι άνθρωποι ανήκουν στις πονηρές δυνάμεις και στη συμμορία του Σατανά. Ασφαλώς, πιστεύουν ακράδαντα στα πράγματα του Σατανά, ενώ η καρδιά τους ξεχειλίζει από απέχθεια και απαξίωση για την αλήθεια και τα θετικά πράγματα. Θα ολοκληρώσουμε εδώ τη σύνοψή μας για το στοιχείο της αποστροφής για την αλήθεια.

Γ. Η φαυλότητα

Άλλο ένα στοιχείο της διάθεσης-ουσίας των αντίχριστων είναι η φαυλότητα. Οι αντίχριστοι μπορούν να συνοψιστούν με μία φράση: Είναι κακοί άνθρωποι. Όταν έχουν θέση, είναι εμφανές ότι είναι αντίχριστοι. Όταν δεν έχουν θέση, πώς μπορείτε να κρίνετε κατά πόσο είναι αντίχριστοι; Πρέπει να εξετάσετε την ανθρώπινη φύση τους. Αν η ανθρώπινη φύση τους είναι κακόβουλη, ύπουλη και δηλητηριώδης, τότε είναι εκατό τοις εκατό αντίχριστοι. Αν κάποιος δεν είχε ποτέ θέση, δεν έχει υπάρξει ποτέ επικεφαλής και η ανθρώπινη φύση του δεν είναι καλή, πώς μπορείτε να προσδιορίσετε αν είναι αντίχριστος; Πρέπει να δείτε κατά πόσο η ανθρώπινη φύση του είναι δηλητηριώδης και κατά πόσο είναι κακός άνθρωπος. Αν είναι κακός άνθρωπος, τότε ακόμη κι αν δεν έχει θέση, είναι εκατό τοις εκατό αντίχριστος. Επομένως, άλλη μια χαρακτηριστική πτυχή της διάθεσης-ουσίας των αντίχριστων είναι η φαυλότητα. Είναι ίδια η φαύλη διάθεση και η αγριότητα των αντίχριστων με την αγριότητα που έχουν τα λιοντάρια ή οι τίγρεις όταν κυνηγούν το θήραμά τους; (Όχι.) Τα σαρκοφάγα ζώα κυνηγούν επειδή πεινάνε· είναι το ένστικτο και η σωματική τους ανάγκη. Όμως, όταν δεν πεινάνε, δεν κυνηγάνε. Πώς διαφέρει αυτό από τη φαυλότητα και την αγριότητα των αντίχριστων; Ισχύει ότι οι αντίχριστοι δεν αγριεύουν αν δεν τους προκαλέσεις και αγριεύουν μόνο όταν τους προκαλέσεις; Ή μήπως ισχύει ότι δεν θα σε ελέγξουν αν δεν τους ακούσεις, αλλά θα σε ελέγξουν αν τους ακούσεις; Ή μήπως ισχύει ότι δεν θα σε τιμωρήσουν αν τους ακούς, αλλά θα σε τιμωρήσουν αν δεν τους ακούς; (Όχι.) Η φαυλότητα των αντίχριστων είναι μια διάθεση, μια ουσία· είναι μια γνήσια σατανική ουσία. Δεν είναι ένα ένστικτο ούτε μια ανάγκη της σάρκας, αλλά μια εκδήλωση και ένα χαρακτηριστικό της διάθεσης των αντίχριστων. Ποιες είναι, λοιπόν, οι εκδηλώσεις, οι αποκαλύψεις και οι προσεγγίσεις της φαύλης διάθεσης των αντίχριστων; Ποιες από τις πράξεις τους δείχνουν ότι η διάθεσή τους είναι φαύλη, ότι έχουν την ουσία των κακών ανθρώπων; Πείτε τις σκέψεις σας. (Τιμωρούν τους άλλους.) (Καταπιέζουν και αποκλείουν όσους είναι διαφορετικοί από αυτούς.) (Παγιδεύουν τους άλλους και τους σκάβουν τον λάκκο.) (Ελέγχουν και χειραγωγούν τους ανθρώπους.) (Δημιουργούν κλίκες και σπέρνουν τη διχόνοια.) Το γεγονός ότι δημιουργούν κλίκες και σπέρνουν τη διχόνοια δείχνει λίγο ότι είναι ύπουλοι· αυτές είναι εκδηλώσεις μια μοχθηρής διάθεσης, αλλά δεν εμπίπτουν στη φαυλότητα. Διαδίδουν αντιλήψεις, εγκαθιδρύουν ανεξάρτητα βασίλεια —είναι φαυλότητα αυτά; (Ναι.) Εναντιώνονται στις εργασιακές ρυθμίσεις, αναστατώνουν το έργο του οίκου του Θεού, αρπάζουν τις προσφορές του Θεού και εναντιώνονται ευθέως στον Θεό —είναι φαυλότητα αυτά; (Ναι.) Το γεγονός ότι αρπάζουν τις προσφορές δεν δείχνει μόνο απληστία, είναι και εκδήλωση μιας φαύλης διάθεσης. Το γεγονός ότι οι αντίχριστοι μπορούν ν’ αρπάζουν τις προσφορές υποδηλώνει μια εξαιρετικά φαύλη διάθεση, ίδια με εκείνη των ληστών. Επαναλάβετε τα στοιχεία που μόλις συνοψίσαμε. (Τιμωρούν τους άλλους, καταπιέζουν και αποκλείουν όσους είναι διαφορετικοί από αυτούς, τους παγιδεύουν και τους σκάβουν τον λάκκο, ελέγχουν και χειραγωγούν τους ανθρώπους, διαδίδουν αντιλήψεις, εγκαθιδρύουν ανεξάρτητα βασίλεια, εναντιώνονται στις εργασιακές ρυθμίσεις, επιτίθενται στον Θεό και αρπάζουν τις προσφορές.) Συνολικά, εννέα στοιχεία. Πάνω κάτω αυτές είναι οι εκδηλώσεις της φαύλης διάθεσης των αντίχριστων. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν και κάποιες ακόμα συγκεκριμένες εκδηλώσεις, αλλά είναι σχεδόν ταυτόσημες μ’ αυτές, οπότε δεν θα τις παραθέσω λεπτομερώς. Με λίγα λόγια, αυτοί που χρησιμοποιούν αυτές τις προσεγγίσεις και στρατηγικές είναι κακοί άνθρωποι. Από τη μία πλευρά, οι προσεγγίσεις τους είναι ύπουλες: Για παράδειγμα, το ότι παγιδεύουν τους άλλους, τους σκάβουν τον λάκκο και διαδίδουν αντιλήψεις είναι όλα σχετικά ύπουλα. Από την άλλη πλευρά, οι στρατηγικές τους είναι πολύ δηλητηριώδεις και άγριες, κι αυτό σημαίνει ότι έχουν φαύλη διάθεση.

Κρίνοντας από αυτές τις τρεις πτυχές της διάθεσης-ουσίας των αντίχριστων, είναι δυνατόν να σωθούν; (Όχι.) Είναι πρόθυμοι απλώς να δουλέψουν στον οίκο του Θεού; (Όχι.) Δεν επιδιώκουν την αλήθεια, δεν αγαπούν την αλήθεια και η καρδιά τους ξεχειλίζει από εχθρικότητα απέναντι στον Θεό και τα θετικά πράγματα. Μάλιστα, είναι απρόθυμοι να κάνουν ακόμα και τα πιο βασικά πράγματα —απλώς να δουλέψουν και να εκπληρώσουν το καθήκον τους στον οίκο του Θεού— δηλαδή, δεν μπορούν να κάνουν ούτε αυτό που θα έκανε κανονικά ένας άνθρωπος. Όχι μόνο δεν μπορούν να το κάνουν, αλλά και, αντιθέτως, αναστατώνουν, διαταράσσουν και καταστρέφουν την κανονική τάξη των αδελφών που κάνουν τα καθήκοντά τους, καθώς και την κανονική εκκλησιαστική ζωή. Ταυτόχρονα, αναστατώνουν το έργο του οίκου του Θεού, την κανονική ζωή-είσοδο των ανθρώπων και το κανονικό έργο του Θεού στους ανθρώπους. Και όχι μόνο αυτό· θέλουν και να κυβερνούν και να έχουν δύναμη στον οίκο του Θεού. Θέλουν να παραπλανούν, να προσελκύουν και να ελέγχουν τους ανθρώπους, να εγκαθιδρύσουν τα δικά τους ανεξάρτητα βασίλεια και τις δικές τους φατρίες στον οίκο του Θεού και να μετατρέψουν εντελώς όσους ακολουθούν τον Θεό σε δικούς τους ακόλουθους, ώστε να μπορέσουν να πραγματοποιήσουν τη φιλοδοξία και την επιθυμία τους να έχουν δύναμη και επιρροή, να ελέγχουν τον εκλεκτό λαό του Θεού και να δείξουν ότι είναι αντίπαλοι με τον Θεό. Έχει, λοιπόν, κανένα όφελος να χρησιμοποιούνται οι αντίχριστοι στον οίκο του Θεού; Μπορούν να υπηρετήσουν κανέναν καλό σκοπό στον οίκο του Θεού; (Όχι.) Κρίνοντας από την ανθρώπινη φύση τους έως τις επιδιώξεις τους, από τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους έως τα μονοπάτια στα οποία βαδίζουν, καθώς και από τη στάση τους απέναντι στην αλήθεια και στον Θεό, ο μοναδικός σκοπός που μπορούν να υπηρετήσουν τέτοιοι άνθρωποι στον οίκο του Θεού είναι η αναστάτωση, η διατάραξη και η καταστροφή του έργου του Θεού. Δεν μπορούν να υπηρετήσουν τον παραμικρό θετικό σκοπό, επειδή δεν επιδιώκουν ποτέ την αλήθεια και στη φύση-ουσία τους αποστρέφονται την αλήθεια και ξεχειλίζουν από εχθρικότητα απέναντι στην αλήθεια και στον Θεό. Αυτή είναι η ουσία των αντίχριστων.

Κάπως έτσι ολοκληρώνεται η συναναστροφή μας πάνω στις διάφορες εκδηλώσεις των αντίχριστων. Μέσα από αυτά πάνω στα οποία συναναστραφήκαμε σήμερα, είστε πλέον σε θέση να διακρίνετε τους αντίχριστους; Για να το συνοψίσουμε με την απλούστερη φράση: Οι κακοί άνθρωποι είναι αντίχριστοι και όλοι οι αντίχριστοι είναι κακοί άνθρωποι. Δεν σας γίνονται πιο ξεκάθαρα τα πράγματα όταν το θέτουμε έτσι; Δεν είναι ευκολότερο να τα καταλάβετε τώρα; Τα τελευταία δύο χρόνια, αναλύουμε διαρκώς τη φύση-ουσία των αντίχριστων και έχετε υποστεί πολύ εξευγενισμό, ανησυχώντας μήπως είστε αντίχριστοι. Τώρα, λοιπόν, καταλήγουμε στο αποτέλεσμα. Η διαδικασία ήταν αρκετά δύσκολη, αλλά το τελικό αποτέλεσμα είναι καλό: Έχετε τη διάθεση ενός αντίχριστου, αλλά δεν είστε αντίχριστοι. Πώς καταλήξατε σ’ αυτήν την κατανόηση; Ποιο στοιχείο των συναναστροφών Μου σας έκανε να το συνειδητοποιήσετε αυτό; (Την προηγούμενη φορά, μέσα από τη συναναστροφή Σου, Θεέ μου, πάνω στη διαφορά ανάμεσα στον χαρακτήρα και τη διάθεση-ουσία των αντίχριστων και στο χαρακτήρα και τη διάθεση-ουσία άλλων ανθρώπων, αρχίσαμε να κατανοούμε λίγο. Οι άνθρωποι που έχουν συνείδηση και λογική μπορούν να μετανοήσουν και ν’ αλλάξουν αφού κάνουν κακό, ενώ όσοι έχουν τη διάθεση-ουσία των αντίχριστων είναι πεισματικά αμετανόητοι και δεν νιώθουν τίποτα, όσο κακό κι αν διαπράξουν.) Οι άνθρωποι έχουν κάποιες αποκαλύψεις της διάθεσης των αντίχριστων, αλλά αυτές είναι ακούσιες και δεν προέρχονται ενεργά από τη δική τους βούληση. Όταν οι άνθρωποι διαπιστώνουν αυτές τις αποκαλύψεις, νιώθουν δυσφορία, πόνο, μεταμέλεια και αίσθημα χρέους κι έπειτα μπορούν σταδιακά ν’ αναστρέψουν την πορεία τους. Όταν οι άνθρωποι κατανοούν αυτό το σημείο, νιώθουν πολύ πιο ήρεμοι, διαπιστώνουν ότι έχουν ακόμη περιθώριο να σωθούν και ότι δεν είναι αντίχριστοι. Παρόλο που έχουν κάποια σχέση με τη διάθεση των αντίχριστων, ευτυχώς δεν έχουν καμία σχέση με τη διάθεση-ουσία των αντίχριστων. Εφόσον δεν είσαι κακός άνθρωπος, δεν είσαι αντίχριστος. Όμως μήπως αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις τη διάθεση των αντίχριστων; (Όχι.) Όταν λέω τώρα ότι όλοι έχουν τη διάθεση των αντίχριστων, νιώθετε αντίσταση μέσα σας; (Όχι.) Αν δεν νιώθετε αντίσταση, τότε μπορείτε πλέον ν’ αποδεχθείτε αυτό το γεγονός. Συνοψίστε τις εκδηλώσεις της διάθεσης-ουσίας των αντίχριστων. (Οι αντίχριστοι αποστρέφονται την αλήθεια, μισούν την αλήθεια και δεν πρόκειται ποτέ ν’ αποδεχθούν την αλήθεια.) Αυτό φτάνει στην ουσία· οι αντίχριστοι δεν πρόκειται ποτέ ν’ αποδεχθούν την αλήθεια. Νιώθουν αποστροφή για την αλήθεια και είναι εχθρικοί απέναντί της. Κάποιοι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, αλλά δεν είναι εχθρικοί απέναντί της. Επίσης, πιστεύουν ότι όλα όσα λέει ο Θεός είναι σωστά και καλά, τα θαυμάζουν και θέλουν να τα επιδιώξουν, αλλά έχουν χαμηλό επίπεδο και τους λείπει ένα μονοπάτι. Άλλοι δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια, αλλά δεν είναι εχθρικοί απέναντί της· είναι χλιαροί. Ωστόσο, οι αντίχριστοι είναι διαφορετικοί· νιώθουν αποστροφή για την αλήθεια και είναι εχθρικοί απέναντί της. Τη στιγμή που αναφέρεται η αλήθεια ή ο Θεός, νιώθουν μίσος και, αν προσπαθήσει κανείς να τους κάνει ν’ αποδεχθούν την αλήθεια, γίνονται μη κανονικοί, νιώθουν απέχθεια μέσα τους και δεν την αποδέχονται ποτέ. Αυτή είναι η ουσία των αντίχριστων. Τι άλλο; (Οι αντίχριστοι είναι πεισματικά αμετανόητοι ό,τι κι αν κάνουν λάθος και δεν πρόκειται ποτέ να κάνουν πράξη την αλήθεια.) Δεν πρόκειται ν’ αναγνωρίσουν τα λάθη τους, δεν μετανοούν ποτέ και δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν όσα χρόνια κι αν περάσουν. Δεν αναγνωρίζουν ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Πώς, λοιπόν, θα ήταν δυνατόν να κάνουν πράξη την αλήθεια; Δεν έχουν ανθρώπινη φύση· δεν είναι άνθρωποι, είναι διάβολοι, σατανάδες και εχθροί του Θεού, οπότε δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να κάνουν πράξη την αλήθεια.

26 Δεκεμβρίου, 2020