Πόσο ακριβώς αγαπάς τον Θεό σήμερα; Και πόσα ακριβώς ξέρεις για όλα όσα έχει κάνει μέσα σου ο Θεός; Αυτά είναι τα πράγματα που θα πρέπει να μάθεις. Όταν έρθει ο Θεός στη γη, όλα όσα έχει κάνει στον άνθρωπο και όσα έχει επιτρέψει στον άνθρωπο να δει είναι ώστε ο άνθρωπος να Τον αγαπήσει και να Τον γνωρίσει πραγματικά. Το ότι ο άνθρωπος είναι ικανός να υποφέρει για τον Θεό και ότι κατάφερε να φθάσει μέχρι εδώ είναι, από μια άποψη, χάρη στην αγάπη του Θεού, και από την άλλη, είναι χάρη στη σωτηρία του Θεού· επίσης, είναι χάρη στην κρίση και στο έργο του παιδέματος που έχει επιτελέσει ο Θεός στον άνθρωπο. Εάν εσείς δεν έχετε κριθεί, παιδευτεί και δοκιμαστεί από τον Θεό, και αν ο Θεός δεν σας έχει κάνει να υποφέρετε, τότε, με κάθε ειλικρίνεια, δεν αγαπάτε στ’ αλήθεια τον Θεό. Όσο μεγαλύτερο είναι το έργο του Θεού μέσα στον άνθρωπο και όσο περισσότερο υποφέρει ο άνθρωπος, τόσο πιο προφανές είναι πόσο σημαντικό είναι το έργο του Θεού, τόσο περισσότερο μπορεί η καρδιά του ανθρώπου να αγαπήσει αληθινά τον Θεό. Πώς μαθαίνεις πώς να αγαπήσεις τον Θεό; Χωρίς βασανιστήρια και ραφινάρισμα, χωρίς επίπονες δοκιμασίες —και αν, επιπλέον, όλα όσα έδινε ο Θεός στον άνθρωπο ήταν χάρη, αγάπη και έλεος— θα ήσουν ικανός να φτάσεις σε σημείο να αγαπάς αληθινά τον Θεό; Από τη μία, κατά τις δοκιμασίες του Θεού, ο άνθρωπος μαθαίνει τις αδυναμίες του και βλέπει ότι είναι ασήμαντος, ποταπός τιποτένιος, ότι δεν έχει τίποτα, δεν είναι τίποτα. Από την άλλη, κατά τις δοκιμασίες Του, ο Θεός δημιουργεί για τον άνθρωπο διαφορετικά περιβάλλοντα, τα οποία τον καθιστούν ικανότερο να βιώσει την ομορφιά του Θεού. Παρόλο που ο πόνος είναι μεγάλος, και πολλές φορές ανυπόφορος —φθάνοντας, μάλιστα, μέχρι το σημείο της συντριπτικής θλίψης— όταν τον βιώσει, ο άνθρωπος βλέπει πόσο όμορφο είναι το έργο του Θεού σ’ αυτόν, και μόνο πάνω σ’ αυτό το θεμέλιο γεννιέται στον άνθρωπο αληθινή αγάπη για τον Θεό. Σήμερα, ο άνθρωπος βλέπει ότι μονάχα με τη χάρη, την αγάπη και το έλεος του Θεού, δεν είναι ικανός να γνωρίσει αληθινά τον εαυτό του, πόσο μάλλον να γνωρίσει την ουσία του ανθρώπου. Μόνο μέσα από το ραφινάρισμα και την κρίση του Θεού, και μόνο κατά τη διάρκεια της ίδιας της διαδικασίας του ραφιναρίσματος μπορεί ο άνθρωπος να γνωρίσει τις αδυναμίες του και να μάθει ότι δεν έχει τίποτα. Επομένως, η αγάπη του ανθρώπου για τον Θεό χτίζεται πάνω στα θεμέλια του ραφιναρίσματος και της κρίσης του Θεού. Εάν απολαμβάνεις μόνο τη χάρη του Θεού, έχοντας μια ήσυχη οικογενειακή ζωή ή με υλικές ευλογίες, τότε δεν έχεις κερδίσει τον Θεό και η πίστη σου στον Θεό δεν μπορεί να θεωρηθεί επιτυχής. Ο Θεός έχει ήδη φέρει εις πέρας ένα στάδιο από το έργο της χάρης στη σάρκα και έχει ήδη δώσει υλικές ευλογίες στον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος δεν μπορεί να οδηγηθεί στην τελείωση μόνο με τη χάρη, την αγάπη και το έλεος. Στις εμπειρίες του, ο άνθρωπος συναντά μερική από την αγάπη του Θεού, βλέπει την αγάπη και το έλεος του Θεού, αλλά μετά από κάποιο διάστημα εμπειριών, βλέπει ότι η χάρη του Θεού και η αγάπη και το έλεός Του είναι ανίκανα να οδηγήσουν τον άνθρωπο στην τελείωση, ανίκανα να αποκαλύψουν τι είναι διεφθαρμένο μέσα στον άνθρωπο και ανίκανα να τον απαλλάξουν από τη διεφθαρμένη του διάθεση ή να οδηγήσουν στην τελείωση την αγάπη και την πίστη του. Το έργο της χάρης του Θεού ήταν το έργο μιας περιόδου, και ο άνθρωπος δεν μπορεί να βασίζεται στο να απολαμβάνει τη χάρη του Θεού για να γνωρίσει τον Θεό.

Με τι μέσα επιτυγχάνεται η τελείωση του ανθρώπου από τον Θεό; Επιτυγχάνεται μέσα από τη δίκαιη διάθεσή Του. Η διάθεση του Θεού αποτελείται κυρίως από τη δικαιοσύνη, την οργή, τη μεγαλοπρέπεια, την κρίση και την κατάρα, και οδηγεί τον άνθρωπο στην τελείωση πρωτίστως μέσω της κρίσης Του. Μερικοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν και ερωτούν γιατί ο Θεός μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση μόνο μέσω της κρίσης και της κατάρας. Λένε: «Αν ο Θεός καταριόταν τον άνθρωπο, δεν θα πέθαινε ο άνθρωπος; Αν ο Θεός έκρινε τον άνθρωπο, αυτός δεν θα καταδικαζόταν; Τότε, πώς μπορεί ακόμα να οδηγηθεί στην τελείωση;» Αυτά είναι λόγια ανθρώπων που δεν γνωρίζουν το έργο του Θεού. Αυτό που καταριέται ο Θεός είναι η επαναστατικότητα του ανθρώπου, κι αυτό που κρίνει είναι οι αμαρτίες του ανθρώπου. Παρόλο που μιλά σκληρά και ανελέητα, αποκαλύπτει όλα όσα έχει μέσα του ο άνθρωπος, και μέσα από τις αυστηρές αυτές λέξεις, αποκαλύπτοντας αυτό που είναι ουσιώδες μέσα στον άνθρωπο, ενώ μέσα από μια τέτοια κρίση, δίνει στον άνθρωπο μια βαθιά γνώση της ουσίας της σάρκας και, έτσι, ο άνθρωπος υποτάσσεται ενώπιον του Θεού. Η σάρκα του ανθρώπου είναι αμαρτωλή, είναι του Σατανά, είναι επαναστατική και είναι το αντικείμενο του παιδέματος του Θεού. Έτσι, για να μπορέσει ο άνθρωπος να γνωρίσει τον εαυτό του, τα λόγια της κρίσης του Θεού πρέπει να τον πλήξουν και πρέπει να χρησιμοποιηθεί κάθε είδους ραφινάρισμα. Μόνο τότε μπορεί το έργο του Θεού να έχει αποτέλεσμα.

Από τα λόγια που εξέφερε ο Θεός είναι φανερό ότι Εκείνος έχει ήδη καταδικάσει την ανθρώπινη σάρκα. Δεν είναι, λοιπόν, αυτά τα λόγια, λόγια κατάρας; Ο λόγος που εξέφερε ο Θεός αποκαλύπτει τον αληθινό χαρακτήρα του ανθρώπου, και μέσα από αυτήν την αποκάλυψη κρίνεται, και όταν βλέπει ότι δεν είναι ικανός να ικανοποιήσει το θέλημα του Θεού, νιώθει μέσα του θλίψη και μετάνοια, νιώθει τόσο υπόχρεος στον Θεό και ότι δεν μπορεί να αποκτήσει το θέλημα του Θεού. Μερικές φορές, το Άγιο Πνεύμα σε πειθαρχεί από μέσα σου, και η πειθαρχία αυτή προέρχεται από την κρίση του Θεού. Μερικές φορές, ο Θεός σε αποδοκιμάζει και κρύβει το πρόσωπο Του από σένα, δεν σου δίνει προσοχή και δεν εργάζεται μέσα σου, σε παιδεύει σιωπηλά για να σε ραφινάρει. Το έργο του Θεού στον άνθρωπο είναι κυρίως για να καταστήσει σαφή τη δίκαιη διάθεσή Του. Τελικά, σε τι ακριβώς γίνεται μάρτυρας ο άνθρωπος στον Θεό; Ο άνθρωπος μαρτυρά ότι ο Θεός είναι ο δίκαιος Θεός, ότι η διάθεσή Του είναι δικαιοσύνη, οργή, παίδεμα και κρίση. Ο άνθρωπος μαρτυρεί τη δίκαιη διάθεση του Θεού. Ο Θεός χρησιμοποιεί την κρίση Του για να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση, αγαπά τον άνθρωπο και σώζει τον άνθρωπο —πόσα, όμως, εμπεριέχονται στην αγάπη Του; Η κρίση, η μεγαλοπρέπεια, η οργή και η κατάρα. Παρόλο που ο Θεός καταράστηκε τον άνθρωπο στο παρελθόν, δεν έριξε ολοκληρωτικά τον άνθρωπο στο πηγάδι της αβύσσου, αλλά χρησιμοποίησε αυτό το μέσον για να ραφινάρει την πίστη του ανθρώπου. Δεν σκότωσε τον άνθρωπο, αλλά ενήργησε για να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση. Η ουσία της σάρκας είναι αυτή που ανήκει στον Σατανά —ο Θεός το είπε πολύ σωστά— αλλά τα γεγονότα που επιτέλεσε ο Θεός δεν ολοκληρώνονται σύμφωνα με τα λόγια Του. Σε καταριέται για να μπορέσεις να Τον αγαπήσεις και για να μπορέσεις να γνωρίσεις την ουσία της σάρκας. Σε παιδεύει για να μπορέσεις να ξυπνήσεις, για να σου επιτρέψει να γνωρίσεις τις ελλείψεις μέσα σου και για να γνωρίσεις την απόλυτη αναξιότητα του ανθρώπου. Έτσι, οι κατάρες του Θεού, η κρίση Του, η μεγαλοπρέπειά Του και η οργή Του —είναι όλα για να οδηγήσουν τον άνθρωπο στην τελείωση. Όλα όσα κάνει ο Θεός σήμερα, και η δίκαιη διάθεση που κάνει σαφή μέσα σας —είναι όλα για να οδηγήσουν τον άνθρωπο στην τελείωση. Τέτοια είναι η αγάπη του Θεού.

Στις παραδοσιακές αντιλήψεις του, ο άνθρωπος πιστεύει ότι η αγάπη του Θεού είναι η χάρη, το έλεος και η συμπόνια Του για την αδυναμία του ανθρώπου. Παρόλο που αυτά είναι επίσης η αγάπη του Θεού, είναι πολύ μονόπλευρα και δεν είναι το βασικό μέσον με το οποίο ο Θεός οδηγεί τον άνθρωπο στην τελείωση. Κάποιοι άνθρωποι ξεκινούν να πιστεύουν στον Θεό λόγω κάποιας αρρώστιας. Η αρρώστια αυτή είναι η χάρη του Θεού για σένα. Χωρίς αυτήν, δεν θα πίστευες στον Θεό, και αν δεν πίστευες στον Θεό, δεν θα είχες φθάσει μέχρι εδώ —έτσι, ακόμα και αυτή η χάρη είναι η αγάπη του Θεού. Τον καιρό της πίστης στον Ιησού, ο κόσμος έκανε πολλά πράγματα που δεν άρεσαν στον Θεό, επειδή δεν καταλάβαιναν την αλήθεια· παρόλα αυτά, ο Θεός έχει αγάπη και έλεος, και έχει φέρει τον άνθρωπο μέχρι αυτό το σημείο, και παρόλο που ο άνθρωπος δεν καταλαβαίνει τίποτα, ο Θεός εξακολουθεί να του επιτρέπει να Τον ακολουθεί και, επιπλέον, έχει οδηγήσει τον άνθρωπο στο σήμερα. Αυτό δεν είναι η αγάπη του Θεού; Αυτό που εκδηλώνεται στη διάθεση του Θεού είναι η αγάπη του Θεού —αυτό είναι απόλυτα σωστό! Όταν η οικοδόμηση της εκκλησίας έφθασε στο αποκορύφωμά της, ο Θεός έκανε το βήμα του έργου των παρόχων υπηρεσιών και έριξε τον άνθρωπο στο πηγάδι της αβύσσου. Τα λόγια της περιόδου των παρόχων υπηρεσιών ήταν όλα κατάρες: κατάρες για τη σάρκα σου, κατάρες για τη διεφθαρμένη σατανική σου διάθεση, και κατάρες για όσα πάνω σου δεν ικανοποιούν το θέλημα του Θεού. Το έργο που έκανε ο Θεός σε αυτό το βήμα εκδηλώθηκε ως μεγαλοπρέπεια, και σύντομα μετά απ’ αυτό, ο Θεός επιτέλεσε το βήμα του έργου του παιδέματος, και ήρθε η δοκιμασία του θανάτου. Στο έργο αυτό, ο άνθρωπος είδε την οργή, τη μεγαλοπρέπεια, την κρίση και το παίδεμα του Θεού, είδε όμως και τη χάρη του Θεού, την αγάπη Του και το έλεός Του. Όλα όσα έκανε ο Θεός και όλα όσα εκδηλώθηκαν ως διάθεσή Του ήταν η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο, και όλα όσα έπραξε ο Θεός μπόρεσαν να εκπληρώσουν τις ανάγκες των ανθρώπων. Τα έκανε για να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση, και συνέδραμε τον άνθρωπο ανάλογα με το ανάστημά του. Εάν ο Θεός δεν είχε πράξει έτσι, ο άνθρωπος θα ήταν ανίκανος να έλθει ενώπιον του Θεού και δεν θα μπορούσε με κανένα τρόπο να γνωρίσει το αληθινό πρόσωπο του Θεού. Από τη στιγμή που πρωτάρχισε ο άνθρωπος να πιστεύει στον Θεό μέχρι σήμερα, ο Θεός έχει συνδράμει σιγά-σιγά τον άνθρωπο ανάλογα με το ανάστημά του, έτσι ώστε μέσα του ο άνθρωπος να έχει αρχίσει σιγά-σιγά να Τον γνωρίζει. Μόνο φτάνοντας στο σήμερα έχει καταλάβει ο άνθρωπος πόσο θαυμάσια είναι η κρίση του Θεού. Το βήμα του έργου των παρόχων υπηρεσιών ήταν η πρώτη εκδήλωση του έργου της κατάρας από τον χρόνο της δημιουργίας μέχρι σήμερα. Ο άνθρωπος καταράστηκε να πέσει στο πηγάδι της αβύσσου. Εάν ο Θεός δεν είχε πράξει έτσι, ο σημερινός άνθρωπος δεν θα είχε αληθινή γνώση του Θεού. Μόνο μέσα από την κατάρα του Θεού συνάντησε επίσημα ο άνθρωπος τη διάθεσή Του. Ο άνθρωπος αποκαλύφθηκε μέσω της δοκιμασίας των παρόχων υπηρεσιών. Είδε ότι η αφοσίωσή του ήταν απαράδεκτη, ότι το ανάστημά του ήταν πολύ μικρό, ότι ήταν ανίκανος να εκπληρώσει το θέλημα του Θεού, ότι οι ισχυρισμοί του ότι ικανοποιεί τον Θεό ανά πάσα στιγμή δεν ήταν παρά κούφια λόγια. Παρόλο που ο Θεός καταράστηκε τον άνθρωπο στο βήμα του έργου των παρόχων υπηρεσιών, από σημερινή σκοπιά, εκείνο το βήμα του έργου του Θεού ήταν θαυμάσιο: αποτέλεσε ένα πολύ σημαντικό σημείο καμπής για τον άνθρωπο και προκάλεσε μεγάλη αλλαγή στη διάθεση της ζωής του. Πριν από την εποχή των παρόχων υπηρεσιών, ο άνθρωπος δεν καταλάβαινε τίποτα για την επιδίωξη της ζωής, για το τι σημαίνει να πιστεύεις στον Θεό ή για τη σοφία του έργου του Θεού, και ούτε καταλάβαινε ότι το έργο του Θεού μπορεί να δοκιμάσει τον άνθρωπο. Από την εποχή των παρόχων υπηρεσιών μέχρι σήμερα, ο άνθρωπος βλέπει πόσο θαυμάσιο είναι το έργο του Θεού —είναι ακατάληπτο για τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος, χρησιμοποιώντας το μυαλό του, δεν μπορεί να φαντασθεί πώς εργάζεται ο Θεός, ενώ βλέπει, επίσης, πόσο μικρό είναι το ανάστημά του και ότι πολύ μεγάλο μέρος του είναι επαναστατικό. Όταν ο Θεός καταράστηκε τον άνθρωπο, το έκανε για κάποιο σκοπό, και δεν θανάτωσε τον άνθρωπο. Παρόλο που καταράστηκε τον άνθρωπο, το έκανε με λόγια, και οι κατάρες Του στην πραγματικότητα δεν έπληξαν τον άνθρωπο, διότι αυτό που ο Θεός καταράστηκε ήταν η επαναστατικότητα του ανθρώπου, κι έτσι τα λόγια των καταρών Του ειπώθηκαν, επίσης, με σκοπό να οδηγήσουν τον άνθρωπο στην τελείωση. Είτε ο Θεός κρίνει τον άνθρωπο είτε τον καταριέται, και τα δύο οδηγούν τον άνθρωπο στην τελείωση: και τα δύο έχουν σκοπό να οδηγήσουν στην τελείωση αυτό που είναι ακάθαρτο μέσα στον άνθρωπο. Με τον τρόπο αυτόν, ο άνθρωπος ραφιναρίζεται και αυτό που λείπει από μέσα του οδηγείται στην τελείωση μέσα από τον λόγο και το έργο Του. Κάθε βήμα του έργου του Θεού —είτε είναι σκληρά λόγια, είτε κρίση, είτε παίδεμα— οδηγεί τον άνθρωπο στην τελείωση, και είναι εντελώς κατάλληλο. Ποτέ στους αιώνες δεν έκανε ο Θεός ένα τέτοιο έργο. Σήμερα, εργάζεται μέσα σας, έτσι ώστε να εκτιμήσετε τη σοφία Του. Παρόλο που έχετε υποστεί κάποιο πόνο μέσα σας, η καρδιά σας νιώθει ακλόνητη και ήρεμη. Είναι ευλογία για σας να μπορείτε να απολαμβάνετε το στάδιο αυτό του έργου του Θεού. Ανεξάρτητα από το τι θα μπορέσετε να κερδίσετε στο μέλλον, όλα όσα βλέπετε στο έργο του Θεού σ’ εσάς σήμερα είναι αγάπη. Εάν ο άνθρωπος δεν βιώσει την κρίση και το ραφινάρισμα του Θεού, οι πράξεις και ο ζήλος του θα παραμένουν πάντα σε επιφανειακό επίπεδο και η διάθεσή του δεν θα αλλάξει ποτέ. Αυτό μετράει σαν να σε κέρδισε ο Θεός; Σήμερα, παρόλο που μεγάλο μέρος μέσα στον άνθρωπο είναι ακόμα αλαζονικό και επηρμένο, η διάθεση του ανθρώπου είναι πολύ πιο σταθερή από πριν. Ο Θεός σε κλαδεύει με σκοπό να σε σώσει, και παρόλο που εκείνη τη στιγμή μπορεί να νιώθεις κάποιο πόνο, θα έρθει η μέρα που θα επέλθει μια αλλαγή στη διάθεσή σου. Εκείνη τη στιγμή, θα κοιτάξεις πίσω και θα δεις πόσο σοφό είναι το έργο του Θεού, και εκείνη τη στιγμή θα είσαι ικανός να καταλάβεις στ’ αλήθεια το θέλημα του Θεού. Σήμερα, κάποιοι άνθρωποι λένε ότι καταλαβαίνουν το θέλημα του Θεού, αυτό, όμως, δεν είναι πολύ ρεαλιστικό. Στην πραγματικότητα, λένε ψεύδη, επειδή, επί του παρόντος, δεν έχουν καταλάβει ακόμα εάν το θέλημα του Θεού έχει σκοπό να σώσει τον άνθρωπο ή να καταραστεί τον άνθρωπο. Μπορεί τώρα να αδυνατείς να το δεις καθαρά, θα έρθει, όμως, η μέρα που θα δεις ότι έφτασε η ημέρα που ο Θεός θα κερδίσει δόξα και θα δεις πόσο σημαντικό είναι να αγαπάς τον Θεό, ώστε να γνωρίσεις την ανθρώπινη ζωή, και η σάρκα σου να ζήσει στον κόσμο της αγάπης για τον Θεό, ώστε το πνεύμα σου να απελευθερωθεί, η ζωή σου να είναι γεμάτη χαρά κι εσύ να βρίσκεσαι πάντοτε κοντά στον Θεό και να προστρέχεις πάντοτε σ’ Αυτόν. Τότε, θα ξέρεις στ’ αλήθεια πόσο πολύτιμο είναι σήμερα το έργο του Θεού.

Σήμερα, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν αυτή τη γνώση. Πιστεύουν ότι η ταλαιπωρία δεν έχει αξία, ότι ο κόσμος τούς έχει απαρνηθεί, ότι η ζωή στο σπίτι τους είναι ταραγμένη, ότι δεν τους αγαπά ο Θεός και ότι οι προοπτικές τους είναι ζοφερές. Η ταλαιπωρία μερικών ανθρώπων φτάνει στα άκρα, και οι σκέψεις τους στρέφονται στον θάνατο. Αυτό δεν είναι πραγματική αγάπη προς τον Θεό. Οι άνθρωποι αυτοί είναι δειλοί, δεν έχουν επιμονή, είναι αδύναμοι και ανίσχυροι! Ο Θεός λαχταρά ο άνθρωπος να Τον αγαπά, αλλά όσο περισσότερο Τον αγαπά ο άνθρωπος, τόσο περισσότερο υποφέρει, και όσο περισσότερο Τον αγαπά ο άνθρωπος, τόσο μεγαλύτερες είναι οι δοκιμασίες του. Εάν Τον αγαπάς, τότε θα υποστείς κάθε είδους ταλαιπωρία —και εάν δεν Τον αγαπάς, τότε ίσως όλα να σου είναι εύκολα και όλα να είναι γαλήνια γύρω σου. Όταν αγαπήσεις τον Θεό, θα νιώσεις ότι πολλά πράγματα γύρω σου είναι αξεπέραστα, και επειδή το ανάστημά σου είναι πολύ μικρό, θα εξευγενιστείς· επίσης, δεν θα είσαι ικανός να ικανοποιήσεις τον Θεό και θα νιώθεις πάντα ότι το θέλημα του Θεού είναι πολύ μεγαλόπνοο, ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να το φτάσει. Για όλους αυτούς τους λόγους, εσύ θα εξευγενιστείς —επειδή υπάρχει πολλή αδυναμία μέσα σου και μεγάλο μέρος που δεν μπορεί να ικανοποιήσει το θέλημα του Θεού, θα εξευγενιστείς εσωτερικά. Παρ’ όλα αυτά, θα πρέπει να δείτε καθαρά ότι ο εξαγνισμός επιτυγχάνεται μόνο μέσω εξευγενισμού. Έτσι, κατά τις έσχατες αυτές ημέρες, πρέπει να γίνετε μάρτυρες του Θεού. Άσχετα από το πόσο υποφέρετε, θα πρέπει να προχωρήσετε μέχρι το τέλος και, ακόμα και στην τελευταία σας πνοή, πρέπει να είστε ακόμα πιστοί στον Θεό, να είστε στο έλεός Του. Μόνο έτσι αγαπά κανείς αληθινά τον Θεό και μόνο αυτή είναι η δυνατή και ηχηρή μαρτυρία. Όταν σε βάζει σε πειρασμό ο Σατανάς, θα πρέπει να λες: «Η καρδιά μου ανήκει στον Θεό, κι ο Θεός μ’ έχει ήδη κερδίσει. Δεν μπορώ να σε ικανοποιήσω —πρέπει να αφιερώσω όλο μου το είναι στην ικανοποίηση του Θεού». Όσο περισσότερο ικανοποιείς τον Θεό, τόσο περισσότερο ο Θεός σε ευλογεί και τόσο ισχυρότερη είναι η αγάπη σου για τον Θεό. Και τόσο, επίσης, θα έχεις πίστη και αποφασιστικότητα και θα νιώθεις ότι τίποτα δεν είναι πιο πολύτιμο και σημαντικό όσο μια ζωή που δαπανάται στην αγάπη για τον Θεό. Μπορεί να πει κανείς ότι ο άνθρωπος πρέπει μόνο να αγαπά τον Θεό για να μην έχει θλίψη. Παρόλο που υπάρχουν στιγμές όπου η σάρκα σου είναι ασθενής και σε πολιορκούν πολλές αληθινές δυσκολίες, αυτές τις στιγμές θα βασίζεσαι πραγματικά στον Θεό και θα παρηγορείσαι μέσα στο πνεύμα σου και θα νιώθεις βεβαιότητα κι ότι έχεις κάπου να βασιστείς. Έτσι, θα μπορέσεις να ξεπεράσεις πολλά περιβάλλοντα, κι έτσι δεν θα παραπονιέσαι για τον Θεό εξαιτίας της οδύνης που υφίστασαι. Αντίθετα, θα θέλεις να ψάλλεις, να χορεύεις, να προσεύχεσαι, να συμμετέχεις σε συναθροίσεις και να κοινωνείς, να σκέφτεσαι τον Θεό, και θα νιώθεις ότι όλος ο κόσμος, όλα τα ζητήματα και όλα τα πράγματα γύρω σου, που έχει οργανώσει ο Θεός, είναι τα κατάλληλα. Εάν δεν αγαπάς τον Θεό, όλα όσα κοιτάζεις θα σου είναι ανιαρά, τίποτα δεν θα σου είναι ευχάριστο στο μάτι. Μέσα στο πνεύμα σου, δεν θα είσαι ελεύθερος, αλλά καταπιεσμένος, η καρδιά σου θα παραπονιέται πάντοτε για τον Θεό και θα νιώθεις πάντοτε ότι υποφέρεις τόσο πολύ μαρτύριο, και ότι είναι τόσο άδικο. Εάν η επιδίωξή σου δεν είναι προς χάριν της ευτυχίας, αλλά για να ικανοποιήσεις τον Θεό και να μη σε κατηγορήσει ο Σατανάς, τότε μια τέτοια επιδίωξη θα σου δώσει μεγάλη δύναμη να αγαπήσεις τον Θεό. Ο άνθρωπος είναι ικανός να εκτελέσει όλα όσα λέει ο Θεός, και όλα όσα κάνει είναι ικανά να ικανοποιήσουν τον Θεό —αυτό σημαίνει να κατέχεσαι από την πραγματικότητα. Το να επιδιώκεις την ικανοποίηση του Θεού σημαίνει να χρησιμοποιείς την καρδιά σου που αγαπά τον Θεό για να κάνεις τον λόγο Του πράξη. Ανεξάρτητα από την εποχή —ακόμα και όταν οι άλλοι είναι αδύναμοι— μέσα σου έχεις ακόμα μια καρδιά που αγαπά τον Θεό, που λαχταρά βαθιά και αποζητά τον Θεό. Αυτό είναι αληθινό ανάστημα. Το πόσο μεγάλο είναι ακριβώς το ανάστημά σου εξαρτάται από το κατά πόσο έχεις καρδιά που αγαπά τον Θεό, από το πόσο μπορείς να παραμείνεις ακλόνητος όταν δοκιμάζεσαι, από το εάν είσαι ασθενής όταν βρίσκεσαι σε κάποιο συγκεκριμένο περιβάλλον και από το πόσο μπορείς να εμμείνεις στις θέσεις σου όταν οι αδελφοί και οι αδελφές σου σε απορρίπτουν. Η έλευση των γεγονότων θα δείξει κατά πόσο έχεις μια καρδιά που αγαπά τον Θεό. Από ένα μεγάλο μέρος του έργου του Θεού μπορεί να φανεί ότι ο Θεός αγαπά αληθινά τον άνθρωπο, αν και τα πνευματικά μάτια του ανθρώπου δεν έχουν ανοίξει ακόμα τελείως και αυτός δεν μπορεί να δει καθαρά πολύ από το έργο του Θεού και το θέλημά Του, ούτε και τα τόσα όμορφα πράγματα σχετικά με τον Θεό. Ο άνθρωπος έχει πολύ λίγη αληθινή αγάπη προς τον Θεό. Έχεις πιστέψει στον Θεό όλο αυτόν τον καιρό, και σήμερα ο Θεός έχει κλείσει όλους τους δρόμους διαφυγής. Μιλώντας ρεαλιστικά, δεν έχεις άλλη επιλογή από το να πάρεις το σωστό μονοπάτι, το σωστό μονοπάτι στο οποίο οδηγήθηκες από τη σκληρή κρίση και την υπέρτατη σωτηρία του Θεού. Μόνο αφού βιώσει τις κακουχίες και το ραφινάρισμα γνωρίζει ο άνθρωπος ότι ο Θεός είναι αξιαγάπητος. Έχοντας βιώσει εμπειρίες μέχρι σήμερα, μπορεί κανείς να πει ότι ο άνθρωπος έχει γνωρίσει ένα μέρος της ομορφιάς του Θεού, όμως και πάλι δεν είναι αρκετό, επειδή ο άνθρωπος υστερεί τόσο. Ο άνθρωπος πρέπει να βιώσει κι άλλο από το θαυμάσιο έργο του Θεού και περισσότερο από όλο το ραφινάρισμα και την ταλαιπωρία που έχει ορίσει ο Θεός. Μόνο τότε θα μπορέσει να αλλάξει η διάθεση της ζωής του ανθρώπου.