Ο οίκος του Δαβίδ ήταν μια οικογένεια που έλαβε αρχικά τις υποσχέσεις και την κληρονομιά του Ιεχωβά. Ήταν αρχικά μία από τις φυλές του Ισραήλ και ανήκε στον εκλεκτό λαό. Την εποχή εκείνη, ο Ιεχωβά θέσπισε έναν νόμο για τους Ισραηλίτες που έλεγε ότι όλοι οι Ιουδαίοι που ανήκαν στον οίκο του Δαβίδ —όλοι όσοι γεννήθηκαν στον οίκο εκείνο— θα λάμβαναν την κληρονομιά Του. Αυτοί θα λάμβαναν τα εκατονταπλάσια και θα αποκτούσαν την ιδιότητα των πρωτότοκων υιών· αυτοί θα ήταν, την εποχή εκείνη, οι πιο υψηλά ιστάμενοι ανάμεσα σε όλους τους Ισραηλίτες, θα είχαν την υψηλότερη θέση ανάμεσα σε όλες τις οικογένειες του Ισραήλ, και θα υπηρετούσαν απευθείας τον Ιεχωβά στον ναό, φορώντας ιερατικά άμφια και μήτρες. Τότε, ο Ιεχωβά τούς αποκαλούσε πιστούς και άγιους υπηρέτες, και κέρδιζαν τον σεβασμό όλων των άλλων φυλών του Ισραήλ. Συνεπώς, εκείνη την εποχή, τούς αποκαλούσαν με σεβασμό «άρχοντες» —όλα αυτά αποτελούσαν το έργο του Ιεχωβά την Εποχή του Νόμου. Σήμερα, υπηρετούν ακόμη τον Ιεχωβά κατά τον τρόπο αυτό στον ναό, έτσι ώστε είναι για πάντα οι βασιλείς που ενθρόνισε ο Ιεχωβά. Κανείς δεν μπορεί να αφαιρέσει τη μήτρα τους και κανείς δεν μπορεί να αλλοιώσει την υπηρεσία τους, διότι προέρχονται από τον οίκο του Δαβίδ· αυτό είναι κάτι που τους παρείχε ο Ιεχωβά. Ο λόγος που εσείς δεν προέρχεστε από τον οίκο του Δαβίδ είναι ότι εσείς δεν είστε από το Ισραήλ, αλλά, αντιθέτως, ανήκετε στις οικογένειες των Εθνικών εκτός του Ισραήλ. Επομένως, η φύση σας δεν είναι να λατρεύετε τον Ιεχωβά αλλά να Του αντιστέκεστε, οπότε η ιδιότητά σας διαφέρει εκ φύσεως από αυτήν των ανθρώπων που ανήκουν στον οίκο του Δαβίδ, και δεν είστε εκείνοι που θα λάβουν την κληρονομιά Μου, πόσω δε μάλλον είστε εκείνοι που θα λάβουν τα εκατονταπλάσια.

Στο Ισραήλ εκείνη την εποχή, υπήρχαν πολλοί διαφορετικοί οίκοι και πολλές διαφορετικές φυλές, κι όμως ανήκαν όλοι στον εκλεκτό λαό. Ωστόσο, αυτό που διαφέρει από τα άλλα έθνη είναι ότι στο Ισραήλ οι άνθρωποι κατηγοριοποιούνται σε φυλές, το ίδιο και η θέση τους ενώπιον του Ιεχωβά και ο τόπος στον οποίο ανήκει κάθε άνθρωπος. Σε χώρες εκτός του Ισραήλ, οι άνθρωποι δεν μπορούν με ελαφρότητα να ισχυριστούν ότι ανήκουν στον οίκο του Δαβίδ, του Ιακώβ ή του Μωυσή. Κάτι τέτοιο θα αντίβαινε στην πραγματικότητα —οι φυλές του Ισραήλ δεν μπορούν να αποδίδονται με ελαφρότητα λανθασμένα σε άλλες χώρες. Οι άνθρωποι συχνά χρησιμοποιούν εσφαλμένα το όνομα του Δαβίδ, του Αβραάμ, του Ησαύ, κλπ., ή λένε: «Τώρα έχουμε αποδεχτεί τον Θεό, επομένως ανήκουμε στον οίκο του Ιακώβ». Το να λέγονται τέτοια πράγματα δεν είναι τίποτα παραπάνω από αβάσιμη ανθρώπινη λογική· δεν προέρχεται απευθείας από τον Ιεχωβά ούτε προέρχεται από τις δικές Μου ιδέες. Είναι απλούστατα ανθρώπινες ανοησίες! Όπως ακριβώς ένας ρήτορας που βγάζει από το μυαλό του απίθανες ιστορίες, οι άνθρωποι πιστεύουν αβάσιμα πως είναι απόγονοι του Δαβίδ ή μέλη της οικογένειας του Ιακώβ, και πιστεύουν ότι είναι άξιοι γι’ αυτό. Δεν γνωρίζουν οι άνθρωποι ότι όσοι ανήκουν στον οίκο του Δαβίδ έχουν οριστεί πολύ καιρό πριν από τον Ιεχωβά, και ότι ο Δαβίδ δεν έχρισε τον εαυτό του βασιλιά; Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί που ξεδιάντροπα ισχυρίζονται ότι είναι απόγονοι του οίκου του Δαβίδ —οι άνθρωποι είναι τόσο αδαείς! Η αλήθεια είναι ότι οι υποθέσεις του Ισραήλ δεν έχουν καμία σχέση με τους Εθνικούς —είναι δύο διαφορετικά πράγματα, εντελώς άσχετα. Οι υποθέσεις του Ισραήλ αφορούν μόνο τον λαό του Ισραήλ, και δεν έχουν καμία σχέση με τους Εθνικούς, και, παρομοίως, το έργο που γίνεται τώρα στους Εθνικούς δεν σχετίζεται καθόλου με τον λαό του Ισραήλ. Ό,τι λέω τώρα καθορίζει ό,τι λέγεται για τους Εθνικούς, και το έργο που γίνεται στο Ισραήλ δεν μπορεί να θεωρηθεί ως «προεικόνιση» του έργου που γίνεται στους Εθνικούς. Αυτό δεν θα αποδείκνυε ότι ο Θεός είναι υπερβολικά συμβατικός; Μόνο όταν το έργο αρχίσει να διαδίδεται στους Εθνικούς θα αποκαλυφθούν όσα λέγονται γι’ αυτούς ή η κατάληξή τους. Άρα, το να λένε οι άνθρωποι, όπως έκαναν στο παρελθόν, ότι «Είμαστε οι απόγονοι του Δαβίδ» ή «Ο Ιησούς είναι ο υιός του Δαβίδ» είναι ακόμη πιο εξωφρενικό. Το έργο Μου χωρίζεται σε μέρη. Δεν θα αποκαλούσα άλογο ένα ελάφι· αντιθέτως, το έργο διακρίνεται σε στάδια σύμφωνα με τη χρονική του αλληλουχία.