Γνωρίζοντας τον Θεό 4

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 120

Κατανοώντας την εξουσία του Θεού από τις μακρο-προοπτικές και τις μικρο-προοπτικές

Η εξουσία του Θεού είναι μοναδική. Είναι η χαρακτηριστική έκφραση και η ειδική υπόσταση της ταυτότητας του Θεού του ίδιου. Κανένα δημιούργημα ή μη δημιούργημα δεν κατέχει τέτοια χαρακτηριστική έκφραση και τέτοια ειδική υπόσταση· μόνο ο Δημιουργός κατέχει τέτοιου είδους εξουσία. Με άλλα λόγια, μόνο ο Δημιουργός —ο Θεός ο μοναδικός— εκφράζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο και έχει αυτήν την υπόσταση. Γιατί να μιλήσουμε για την εξουσία του Θεού; Πού διαφέρει η εξουσία του Θεού του ίδιου από την εξουσία στο μυαλό του ανθρώπου; Τι το ιδιαίτερο έχει; Γιατί είναι τόσο σημαντικό να μιλήσουμε γι’ αυτήν εδώ; Καθένας από εσάς πρέπει να εξετάσει προσεκτικά αυτό το θέμα. Για τους περισσότερους ανθρώπους, η «εξουσία του Θεού» είναι μια ασαφής έννοια, μια πολύ δυσκολονόητη έννοια, και κάθε συζήτηση σχετικά μ’ αυτήν θα είναι πιθανότατα αόριστη. Επομένως, πάντοτε θα υπάρχει χάσμα ανάμεσα στη γνώση της εξουσίας του Θεού που είναι ικανός να κατέχει ο άνθρωπος και στην υπόσταση της εξουσίας του Θεού. Για να γεφυρωθεί το χάσμα αυτό, πρέπει κανείς να γνωρίσει σταδιακά την εξουσία του Θεού μέσω των πραγματικών ανθρώπων, γεγονότων, πραγμάτων ή φαινομένων που είναι εντός της ανθρώπινης αντίληψης, που οι άνθρωποι μπορούν να κατανοήσουν. Παρόλο που η φράση «η εξουσία του Θεού» μπορεί να φαίνεται ασύλληπτη, η εξουσία του Θεού δεν είναι καθόλου αφηρημένη. Αυτός είναι παρών μαζί με τον άνθρωπο κάθε λεπτό της ζωής του, καθοδηγώντας τον κάθε μέρα. Έτσι, στην καθημερινή του ζωή, κάθε άνθρωπος θα βλέπει και θα βιώνει απαραίτητα την πιο απτή πτυχή της εξουσίας του Θεού. Η απτότητα αυτή επαρκεί για να αποδείξει πως η εξουσία του Θεού υπάρχει πραγματικά, και επιτρέπει πλήρως σε κάποιον να αναγνωρίσει και να κατανοήσει το γεγονός πως ο Θεός κατέχει την εξουσία αυτή.

Ο Θεός δημιούργησε τα πάντα και, εφόσον τα δημιούργησε, έχει κράτος επί των πάντων. Εκτός του ότι έχει υπό το κράτος Του τα πάντα, έχει και τον έλεγχο των πάντων. Τι σημαίνει αυτό, η έννοια πως «ο Θεός έχει τον έλεγχο των πάντων»; Πώς μπορεί να εξηγηθεί; Πώς εφαρμόζεται στην πραγματική ζωή; Πώς μπορείτε να γνωρίσετε την εξουσία του Θεού μέσω της κατανόησης του γεγονότος πως «ο Θεός έχει τον έλεγχο των πάντων»; Από την ίδια τη φράση «ο Θεός έχει τον έλεγχο των πάντων», πρέπει να βλέπουμε πως αυτό που ελέγχει ο Θεός δεν είναι κάποιο τμήμα των πλανητών, κάποιο τμήμα της πλάσης και, πόσο μάλλον, κάποιο τμήμα της ανθρωπότητας, αλλά τα πάντα: από τα πελώρια μέχρι τα μικροσκοπικά, από τα ορατά μέχρι τα αόρατα, από τα αστέρια στο σύμπαν μέχρι τα ζωντανά όντα στη γη, καθώς και τους μικροοργανισμούς που δεν είναι ορατοί με γυμνό μάτι ή τα όντα που υφίστανται σε άλλες μορφές. Αυτός είναι ο ακριβής ορισμός των «πάντων» των οποίων «έχει τον έλεγχο ο Θεός» και το πλαίσιο πάνω στο οποίο ο Θεός ασκεί την εξουσία Του, την έκταση της κυριαρχίας και της διακυβέρνησής Του.

Πριν δημιουργηθεί η ανθρωπότητα, το σύμπαν —όλοι οι πλανήτες, όλα τα αστέρια στους ουρανούς— υπήρχε ήδη. Σε μακρο-επίπεδο, τα ουράνια αυτά σώματα βρίσκονται κανονικά σε τροχιά, υπό τον έλεγχο του Θεού, καθ’ όλη τη διάρκεια της ύπαρξής τους, όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει. Ποιος πλανήτης πηγαίνει πού και ποια συγκεκριμένη ώρα· ποιος πλανήτης εκτελεί την κάθε αποστολή και πότε· ποιος πλανήτης περιστρέφεται ακολουθώντας την κάθε τροχιά και πότε εξαφανίζεται ή αντικαθίσταται —όλα αυτά προχωρούν δίχως το παραμικρό λάθος. Οι θέσεις των πλανητών και οι αποστάσεις ανάμεσά τους ακολουθούν αυστηρά μοτίβα, όλα εκ των οποίων μπορούν να περιγραφούν με ακριβή στοιχεία· οι πορείες που διανύουν, η ταχύτητα και τα μοτίβα των τροχιών τους, και οι ώρες που βρίσκονται σε διάφορες θέσεις, μπορούν να προσδιοριστούν ποσοτικά με ακρίβεια και να περιγραφούν με ειδικούς νόμους. Οι πλανήτες ακολουθούν αυτούς τους νόμους εδώ και αναρίθμητους αιώνες, χωρίς ποτέ να παρεκκλίνουν ούτε στο ελάχιστο. Καμία δύναμη δεν μπορεί να αλλάξει ή να διαταράξει τις τροχιές τους ή τα μοτίβα που ακολουθούν. Επειδή οι ειδικοί νόμοι που διέπουν την κίνησή τους και τα ακριβή στοιχεία που τους περιγράφουν είναι προκαθορισμένα από την εξουσία του Δημιουργού, υπακούν στους νόμους αυτούς μόνοι τους, υπό την κυριαρχία και τον έλεγχο του Δημιουργού. Σε μακρο-επίπεδο, δεν είναι δύσκολο για τον άνθρωπο να ανακαλύψει μερικά μοτίβα, μερικά στοιχεία, καθώς και μερικούς περίεργους και ανεξήγητους νόμους ή φαινόμενα. Παρόλο που η ανθρωπότητα δεν παραδέχεται πως ο Θεός υπάρχει, δεν δέχεται το γεγονός πως ο Θεός δημιούργησε τα πάντα και έχει υπό το κράτος Του τα πάντα και, επιπλέον, δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη της εξουσίας του Δημιουργού, οι επιστήμονες, οι αστρονόμοι και οι φυσικοί της ανθρωπότητας ανακαλύπτουν, όλο και περισσότερο, πως η ύπαρξη των πάντων στο σύμπαν, καθώς και οι αρχές και τα μοτίβα που υπαγορεύουν τις κινήσεις τους, διέπονται και ελέγχονται όλα από μια απέραντη και αόρατη σκοτεινή ενέργεια. Το γεγονός αυτό αναγκάζει τον άνθρωπο να αποδεχθεί και να παραδεχθεί πως υπάρχει ένας Μεγαλοδύναμος στο κέντρο αυτών των μοτίβων κίνησης, ο οποίος ενορχηστρώνει τα πάντα. Η δύναμή Του είναι εκπληκτική και, παρόλο που κανείς δεν μπορεί να δει το πραγματικό Του πρόσωπο, Αυτός κυβερνά και ελέγχει τα πάντα την κάθε στιγμή. Κανένας άνθρωπος και καμία δύναμη δεν μπορεί να υπερβεί την κυριαρχία Του. Αντιμέτωπος με το γεγονός αυτό, ο άνθρωπος πρέπει να αναγνωρίσει πως οι νόμοι που διέπουν την ύπαρξη των πάντων δεν γίνεται να ελέγχονται από ανθρώπους, δεν γίνεται να αλλαχθούν από κανέναν· την ίδια ώρα, ο άνθρωπος πρέπει να παραδεχθεί πως τα ανθρώπινα όντα δεν δύνανται να κατανοήσουν πλήρως αυτούς τους νόμους. Επιπλέον, δεν συμβαίνουν εκ φύσεως, αλλά υπαγορεύονται από έναν Κύριο και Άρχοντα. Όλα αυτά είναι εκφράσεις της εξουσίας του Θεού που η ανθρωπότητα μπορεί να αντιληφθεί σε μακρο-επίπεδο.

Σε μικρο-επίπεδο, όλα τα βουνά, τα ποτάμια, οι λίμνες, οι θάλασσες και οι χερσαίες εκτάσεις που βλέπει ο άνθρωπος πάνω στη γη, όλες οι εποχές που βιώνει και καθετί που κατοικεί στη γη, συμπεριλαμβανομένων των φυτών, των ζώων, των μικροοργανισμών και των ανθρώπων, υπόκεινται όλα στην κυριαρχία του Θεού και ελέγχονται από τον Θεό. Υπό την κυριαρχία και τον έλεγχο του Θεού, τα πάντα δημιουργούνται ή εξαφανίζονται σύμφωνα με τις σκέψεις Του, οι ζωές τους διέπονται από συγκεκριμένους νόμους, και αυτά αυξάνονται και πληθύνονται με την τήρησή τους. Κανένας άνθρωπος ή πράγμα δεν είναι υπεράνω των νόμων αυτών. Γιατί συμβαίνει αυτό; Η μόνη απάντηση είναι: λόγω της εξουσίας του Θεού. Ή, για να το θέσουμε διαφορετικά, λόγω των σκέψεων και του λόγου του Θεού· επειδή ο ίδιος ο Θεός κάνει τα πάντα. Με άλλα λόγια, η εξουσία και ο νους του Θεού είναι αυτά που γεννούν τους νόμους αυτούς· θα μεταβάλλονται και θα αλλάζουν σύμφωνα με τις σκέψεις Του, ενώ όλες αυτές οι μεταβολές και οι αλλαγές λαμβάνουν χώρα ή εξαφανίζονται για χάρη του σχεδίου Του. Πάρε, για παράδειγμα, τις επιδημίες. Ξεσπούν δίχως προειδοποίηση, κανείς δεν γνωρίζει την προέλευσή τους ή τα ακριβή αίτια της εμφάνισής τους, ενώ, όποτε μια επιδημία φτάνει σε κάποιον τόπο, εκείνοι που είναι καταδικασμένοι δεν μπορούν να διαφύγουν τη συμφορά. Η ανθρώπινη επιστήμη θεωρεί πως οι επιδημίες προκαλούνται από τη διάδοση επικίνδυνων και επιβλαβών μικροβίων, ενώ η ταχύτητα, η έκταση και η μέθοδος της μετάδοσής τους δεν μπορούν να προβλεφθούν ή να ελεγχθούν από την ανθρώπινη επιστήμη. Παρόλο που η ανθρωπότητα αντιστέκεται σε αυτές με κάθε δυνατό τρόπο, δεν μπορούν να ελέγξουν ποιοι άνθρωποι ή ποια ζώα προσβάλλονται αναπόφευκτα όταν ξεσπούν επιδημίες. Το μόνο που μπορούν να κάνουν τα ανθρώπινα όντα είναι να προσπαθήσουν να τις εμποδίσουν, να αντισταθούν σε αυτές και να τις ερευνήσουν. Ωστόσο, κανείς δεν γνωρίζει τα βασικά αίτια που εξηγούν την αρχή ή το τέλος οποιασδήποτε επιμέρους επιδημίας και κανείς δεν μπορεί να τις ελέγξει. Όταν αντιμετωπίζουν την εμφάνιση και την εξάπλωση μιας επιδημίας, το πρώτο μέτρο που παίρνουν οι άνθρωποι είναι να αναπτύξουν ένα εμβόλιο· συχνά, ωστόσο, η επιδημία εξασθενεί από μόνη της πριν ετοιμαστεί το εμβόλιο. Γιατί εξασθενούν οι επιδημίες; Μερικοί λένε πως τα μικρόβια έχουν τεθεί υπό έλεγχο, ενώ άλλοι λένε πως εξασθενούν λόγω της εναλλαγής των εποχών… Όσο για το αν ευσταθούν οι τρελές αυτές εικασίες, η επιστήμη δεν μπορεί να προσφέρει κάποια εξήγηση ή κάποια σαφή απάντηση. Αυτό που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα δεν είναι μόνο αυτές οι εικασίες, αλλά και η έλλειψη κατανόησης της ανθρωπότητας για τις επιδημίες και ο φόβος της προς αυτές. Σε τελική ανάλυση, κανείς δεν γνωρίζει γιατί ξεκινούν ή γιατί φτάνουν στο τέλος τους οι επιδημίες. Επειδή η ανθρωπότητα έχει πίστη μόνο στην επιστήμη και βασίζεται εξ ολοκλήρου σ’ αυτήν, αλλά δεν αναγνωρίζει την εξουσία του Δημιουργού και δεν δέχεται την κυριαρχία Του, δεν θα λάβουν ποτέ τους απάντηση.

Υπό την κυριαρχία του Θεού, τα πάντα πολλαπλασιάζονται, υπάρχουν και πεθαίνουν λόγω της εξουσίας Του και της διαχείρισής Του. Μερικά πράγματα έρχονται και φεύγουν ήσυχα, κι έτσι ο άνθρωπος δεν μπορεί να καταλάβει την προέλευσή τους ή να συλλάβει τους κανόνες που ακολουθούν, πόσο μάλλον να κατανοήσει τους λόγους για τους οποίους έρχονται και φεύγουν. Παρόλο που ο άνθρωπος μπορεί να δει, να ακούσει και να δοκιμάσει όλα όσα συμβαίνουν στα πάντα, παρόλο που όλα τους έχουν αντίκτυπο στον άνθρωπο και παρόλο που ο άνθρωπος υποσυνείδητα συλλαμβάνει την ιδιαιτερότητα, την κανονικότητα ή ακόμα και την παραδοξότητα των διαφόρων φαινομένων, εξακολουθεί να μη γνωρίζει τίποτα για το θέλημα και τον νου του Δημιουργού που βρίσκονται πίσω από αυτά. Υπάρχουν πολλές ιστορίες πίσω τους· πολλές κρυμμένες αλήθειες. Επειδή ο άνθρωπος έχει περιπλανηθεί μακριά από τον Δημιουργό και επειδή δεν δέχεται το γεγονός πως η εξουσία του Θεού κυβερνά τα πάντα, ποτέ του δεν θα γνωρίσει και δεν θα κατανοήσει όλα όσα συμβαίνουν υπό την κυριαρχία του. Ως επί το πλείστον, ο έλεγχος και η κυριαρχία του Θεού υπερβαίνουν τα όρια της ανθρώπινης φαντασίας, της ανθρώπινης γνώσης, της ανθρώπινης κατανόησης και των όσων μπορεί να επιτύχει η ανθρώπινη επιστήμη· οι ικανότητες της δημιουργημένης ανθρωπότητας δεν μπορούν να συναγωνιστούν μ’ αυτά. Μερικοί λένε: «Εφόσον δεν έχεις γίνει μάρτυρας της κυριαρχίας του Θεού, πώς μπορείς να πιστεύεις πως τα πάντα υπόκεινται στην εξουσία Του;» Το να το βλέπεις, δεν σημαίνει πάντα πως πιστεύεις· το να βλέπεις, δεν σημαίνει πάντα πως αναγνωρίζεις και κατανοείς. Επομένως, από πού πηγάζει η πίστη; Μπορώ να πω με βεβαιότητα πως «η πίστη πηγάζει από τον βαθμό και το βάθος της αντίληψης και της εμπειρίας των ανθρώπων για την πραγματικότητα και τα βασικά αίτια των πραγμάτων». Αν πιστεύεις πως ο Θεός υπάρχει, αλλά δεν μπορείς να αναγνωρίσεις και, πόσο μάλλον, να αντιληφθείς το γεγονός του ελέγχου και της κυριαρχίας του Θεού επί των πάντων, τότε, στην καρδιά σου, ποτέ δεν θα παραδεχθείς πως ο Θεός έχει τέτοιου είδους εξουσία και πως η εξουσία του Θεού είναι μοναδική. Ποτέ σου δεν θα δεχτείς πραγματικά τον Δημιουργό ως τον Κύριό σου, ως τον Θεό σου.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 121

Η μοίρα της ανθρωπότητας και η μοίρα του σύμπαντος είναι αναπόσπαστες από την κυριαρχία του Δημιουργού

Είσαστε όλοι ενήλικες. Κάποιοι από εσάς είστε μεσήλικες, ενώ άλλοι έχετε φτάσει στην τρίτη ηλικία. Από άπιστος έως πιστός και από την αρχή της πίστης στον Θεό έως την αποδοχή του λόγου του Θεού και της εμπειρίας του έργου Του, πόση γνώση είχατε για την κυριαρχία του Θεού; Τι επίγνωση αποκτήσατε για την ανθρώπινη μοίρα; Μπορεί κανείς να επιτύχει όλα όσα επιθυμεί στη ζωή; Στο πέρας των μερικών δεκαετιών της ύπαρξής σας, πόσα πράγματα κατορθώσατε να επιτύχετε όπως ελπίζατε; Πόσα πράγματα δεν συμβαίνουν κατά το αναμενόμενο; Πόσα αποτελούν ευχάριστες εκπλήξεις; Πόσα πράγματα περιμένουν ακόμα οι άνθρωποι να αποφέρουν καρπούς —περιμένοντας ασυναίσθητα την κατάλληλη στιγμή, περιμένοντας το θέλημα του Ουρανού; Πόσα πράγματα κάνουν τους ανθρώπους να αισθάνονται αβοήθητοι και αποθαρρυμένοι; Ο καθένας είναι γεμάτος ελπίδες για τη μοίρα του και προσδοκά πως τα πάντα στη ζωή του θα πάνε όπως επιθυμεί, πως δεν θα του λείπει η τροφή ή ο ρουχισμός και πως η περιουσία του θα αυξηθεί θεαματικά. Κανείς δεν θέλει μια ζωή φτωχή και καταπιεσμένη, γεμάτη κακουχίες και ταλανισμένη από συμφορές. Ωστόσο, οι άνθρωποι δεν μπορούν να προβλέψουν ή να ελέγξουν τα πράγματα αυτά. Ίσως για κάποιους το παρελθόν να αποτελεί απλώς ένα συνονθύλευμα εμπειριών· ποτέ τους δεν μαθαίνουν ποιο είναι το θέλημα του Ουρανού, ούτε τους νοιάζει ποιο είναι αυτό. Βιώνουν τις ζωές τους ασυλλόγιστα, σαν ζώα, ζώντας από μέρα σε μέρα, δίχως να ενδιαφέρονται για το ποια είναι η μοίρα της ανθρωπότητας, για τον λόγο που ζουν οι άνθρωποι ή για το πώς πρέπει να ζουν. Οι άνθρωποι αυτοί φτάνουν στη γεροντική ηλικία χωρίς να έχουν αποκτήσει καμία κατανόηση για την ανθρώπινη μοίρα και, μέχρι τη στιγμή που πεθαίνουν, δεν έχουν ιδέα για το ποιο είναι το νόημα της ζωής. Τέτοιοι άνθρωποι είναι νεκροί· είναι όντα δίχως πνεύμα· είναι θηρία. Παρόλο που ζουν ανάμεσα στα πάντα, οι άνθρωποι αντλούν ευχαρίστηση από τους ποικίλους τρόπους με τους οποίους ο κόσμος ικανοποιεί τις υλικές τους ανάγκες· παρόλο που βλέπουν τον υλικό αυτόν κόσμο να προοδεύει διαρκώς, η δική τους εμπειρία —αυτό που νιώθει και δοκιμάζει η καρδιά και το πνεύμα τους— δεν έχει καμία σχέση με πράγματα υλικά και τίποτα το υλικό δεν είναι υποκατάστατό του. Είναι μια αναγνώριση βαθιά στην καρδιά τους, κάτι που δεν είναι ορατό με γυμνό μάτι. Η αναγνώριση αυτή έγκειται στην κατανόηση και στο αίσθημα που έχει κανείς για την ανθρώπινη ζωή και την ανθρώπινη μοίρα. Επιπλέον, οδηγεί συχνά τον άνθρωπο στην αντίληψη πως κάποιος αόρατος Άρχοντας διευθετεί τα πάντα, ενορχηστρώνει τα πάντα για τον άνθρωπο. Εν μέσω όλων αυτών, δεν μπορεί κανείς παρά να δεχθεί τις διευθετήσεις και τις ενορχηστρώσεις της μοίρας· την ίδια ώρα, δεν μπορεί παρά να δεχθεί το μονοπάτι εμπρός που του χάραξε ο Δημιουργός, την κυριαρχία του Δημιουργού επί της μοίρας του. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός. Όποια επίγνωση και στάση κι αν έχει κανείς προς τη μοίρα, κανείς δεν μπορεί να αλλάξει το γεγονός αυτό.

Πού θα πας κάθε μέρα, τι θα κάνεις, ποιον ή τι θα συναντήσεις, τι θα πεις, τι θα σου συμβεί —μπορεί να προβλεφθεί τίποτε απ’ αυτά; Οι άνθρωποι δεν μπορούν να προβλέψουν όλα αυτά τα περιστατικά, πόσο μάλλον να ελέγξουν πώς θα εξελιχθούν. Στη ζωή, τα απρόβλεπτα αυτά γεγονότα συμβαίνουν όλη την ώρα και αποτελούν καθημερινό φαινόμενο. Τα καθημερινά αυτά σκαμπανεβάσματα και οι τρόποι που ξεδιπλώνονται ή τα μοτίβα σύμφωνα με τα οποία διαδραματίζονται, αποτελούν, για την ανθρωπότητα, συνεχείς υπενθυμίσεις πως τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία και πως η εξελικτική πορεία που παίρνουν αυτά τα πράγματα και το αναπόφευκτο των πραγμάτων αυτών δεν μπορούν να μεταβληθούν από την ανθρώπινη θέληση. Κάθε συμβάν μεταφέρει μια νουθεσία από τον Δημιουργό στην ανθρωπότητα, ενώ στέλνει επίσης το μήνυμα πως τα ανθρώπινα όντα δεν μπορούν να ελέγξουν την ίδια τους τη μοίρα· την ίδια ώρα, κάθε γεγονός αποτελεί ανταπάντηση στην τρελή και άκαρπη φιλοδοξία και επιθυμία της ανθρωπότητας να πάρει τη μοίρα της στα ίδια της τα χέρια. Είναι σαν ισχυρά, επαναλαμβανόμενα ραπίσματα στην ανθρωπότητα, που αναγκάζουν τους ανθρώπους να επανεξετάσουν το ποιος είναι, εν τέλει, αυτός που κυβερνά και ελέγχει τη μοίρα τους. Επιπλέον, καθώς οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες τους καταπνίγονται και γκρεμίζονται ξανά και ξανά, οι άνθρωποι φτάνουν ανεπιτήδευτα σε μια ασυναίσθητη αποδοχή αυτού που τους επιφυλάσσει η μοίρα, μια αποδοχή της πραγματικότητας, του θελήματος του Ουρανού και της κυριαρχίας του Δημιουργού. Από τα καθημερινά αυτά σκαμπανεβάσματα έως τη μοίρα ολόκληρων ανθρωπίνων ζωών, δεν υπάρχει τίποτα που να μην αποκαλύπτει τα σχέδια και την κυριαρχία του Δημιουργού· δεν υπάρχει τίποτα που να μη στέλνει το μήνυμα πως «η εξουσία του Δημιουργού είναι κάτι που δεν υπερβαίνεται», που δεν μεταφέρει την αιώνια αλήθεια πως «η εξουσία του Δημιουργού είναι υπέρτατη».

Η μοίρα της ανθρωπότητας και η μοίρα του σύμπαντος είναι στενά συνυφασμένες με την κυριαρχία του Δημιουργού, άρρηκτα συνδεδεμένες με τις ενορχηστρώσεις του Δημιουργού· στο τέλος, δεν μπορούν να διαχωριστούν από την εξουσία του Δημιουργού. Μέσα από τους νόμους για τα πάντα, ο άνθρωπος κατανοεί την ενορχήστρωση και την κυριαρχία του Δημιουργού· μέσα από τους κανόνες επιβίωσης, αντιλαμβάνεται τη διακυβέρνηση του Δημιουργού· από τη μοίρα των πάντων, εξάγει συμπεράσματα για τους τρόπους με τους οποίους ο Δημιουργός ασκεί την κυριαρχία Του και τον έλεγχό Του πάνω τους· τέλος, στους κύκλους ζωής των ανθρώπινων όντων και των πάντων, ο άνθρωπος δοκιμάζει πραγματικά τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Δημιουργού για τα πάντα και τα ζωντανά όντα, και βλέπει πραγματικά πώς αυτές οι ενορχηστρώσεις και οι διευθετήσεις αντικαθιστούν όλους τους επίγειους νόμους, κανόνες και θεσμούς, όλες τις άλλες ενέργειες και δυνάμεις. Υπό το πρίσμα αυτό, η ανθρωπότητα αναγκάζεται να αναγνωρίσει πως κανένα δημιούργημα δεν μπορεί να παραβεί την κυριαρχία του Δημιουργού και πως καμία δύναμη δεν μπορεί να επέμβει ή να τροποποιήσει τα γεγονότα και τα πράγματα που έχουν προκαθοριστεί από τον Δημιουργό. Είναι υπό τους θεϊκούς αυτούς νόμους και κανόνες που ζουν και πολλαπλασιάζονται, επί γενεές γενεών, οι άνθρωποι και τα πάντα. Αυτή δεν είναι η πραγματική προσωποποίηση της εξουσίας του Δημιουργού; Παρόλο που, στους αντικειμενικούς νόμους, ο άνθρωπος βλέπει την κυριαρχία και το θέλημα του Δημιουργού για όλα τα γεγονότα και τα πάντα, πόσοι άνθρωποι είναι ικανοί να συλλάβουν την αρχή της κυριαρχίας του Δημιουργού επί του σύμπαντος; Πόσοι άνθρωποι είναι ικανοί να γνωρίσουν, να αναγνωρίσουν, να δεχθούν και να υποταχθούν πραγματικά στην κυριαρχία και στη διευθέτηση του Δημιουργού επί της ίδιας τους της μοίρας; Ποιος, αφού έχει πιστέψει στο γεγονός της κυριαρχίας του Δημιουργού επί των πάντων, θα πιστέψει και θα αναγνωρίσει πραγματικά πως ο Δημιουργός υπαγορεύει και τη μοίρα μιας ανθρώπινης ζωής; Ποιος μπορεί να κατανοήσει πραγματικά το γεγονός πως η μοίρα του ανθρώπου βρίσκεται στην παλάμη του Δημιουργού; Το τι είδους στάση πρέπει να υιοθετεί η ανθρωπότητα προς την κυριαρχία του Δημιουργού όταν έρχεται αντιμέτωπη με το γεγονός πως Αυτός κυβερνά και ελέγχει τη μοίρα της ανθρωπότητας, είναι μια απόφαση που κάθε ανθρώπινο ον, που βρίσκεται τώρα αντιμέτωπο με το γεγονός αυτό, πρέπει να πάρει μόνο του.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 122

Οι έξι καμπές στην ανθρώπινη ζωή

Κατά τη διάρκεια της ζωής του, κάθε άνθρωπος φτάνει σε μια σειρά κρίσιμων καμπών. Αυτές αποτελούν τα πιο θεμελιώδη και τα πιο σημαντικά βήματα που καθορίζουν τη μοίρα ενός ανθρώπου στη ζωή. Ακολουθεί μια σύντομη περιγραφή αυτών των οροσήμων από τα οποία πρέπει να περάσει κάθε άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του.

Γέννηση: Η πρώτη καμπή

Το πού γεννιέται ένας άνθρωπος, σε τι οικογένεια, το φύλο, η εμφάνιση και η ώρα της γέννησής του: όλα αυτά είναι λεπτομέρειες της πρώτης καμπής της ζωής ενός ανθρώπου.

Κανείς δεν έχει επιλογή όσον αφορά τα σημεία αυτά της καμπής αυτής· είναι όλα προκαθορισμένα πολύ καιρό νωρίτερα από τον Δημιουργό. Δεν επηρεάζονται από το εξωτερικό περιβάλλον με κανέναν τρόπο και κανένας ανθρωπογενής παράγοντας δεν μπορεί να αλλάξει τα γεγονότα αυτά που έχει προαποφασίσει ο Δημιουργός. Για να γεννηθεί ένας άνθρωπος, σημαίνει πως ο Δημιουργός έχει ήδη εκπληρώσει το πρώτο βήμα της μοίρας που έχει διευθετήσει για τον άνθρωπο αυτό. Επειδή Αυτός έχει προαποφασίσει όλες αυτές τις λεπτομέρειες πολύ καιρό νωρίτερα, κανείς δεν έχει τη δύναμη να τροποποιήσει καμιά τους. Ανεξάρτητα από τη μετέπειτα μοίρα ενός ανθρώπου, οι συνθήκες της γέννησής του είναι προκαθορισμένες και παραμένουν ως έχουν· δεν επηρεάζονται με κανέναν τρόπο από τη μοίρα του στη ζωή, ούτε επηρεάζουν με κανέναν τρόπο την κυριαρχία του Δημιουργού πάνω σ’ αυτήν.

1. Μια νέα ζωή γεννιέται από τα σχέδια του Δημιουργού

Ποιες από τις λεπτομέρειες της πρώτης καμπής —τον τόπο γέννησης, την οικογένεια, το φύλο, την εξωτερική εμφάνιση, την ώρα της γέννησης— μπορεί να επιλέξει κανείς; Προφανώς, η γέννηση κάποιου είναι παθητικό γεγονός: Ο άνθρωπος γεννιέται ακούσια, σε συγκεκριμένο τόπο, σε συγκεκριμένη ώρα, σε συγκεκριμένη οικογένεια, με μια συγκεκριμένη εξωτερική εμφάνιση· ακούσια γίνεται μέλος ενός συγκεκριμένου σπιτικού και κληρονομεί ένα συγκεκριμένο οικογενειακό δέντρο. Ο άνθρωπος δεν έχει καμία επιλογή σ’ αυτήν την πρώτη καμπή της ζωής· αντιθέτως, γεννιέται σε ένα περιβάλλον που έχει καθοριστεί σύμφωνα με τα σχέδια του Δημιουργού, σε μια συγκεκριμένη οικογένεια, με συγκεκριμένο φύλο και εμφάνιση, σε συγκεκριμένη ώρα που συνδέεται στενά με την πορεία της ζωής του ανθρώπου. Τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος σε αυτήν την κρίσιμη καμπή; Γενικά, ο άνθρωπος δεν έχει καμία επιλογή για καμία από αυτές τις λεπτομέρειες που αφορούν τη γέννησή του. Αν δεν ήταν το πεπρωμένο και η καθοδήγηση του Δημιουργού, μια ζωή που μόλις γεννήθηκε σ’ αυτόν τον κόσμο δεν θα ήξερε πού να πάει ή πού να μείνει, δεν θα είχε συγγενείς, δεν θα ανήκε πουθενά και δεν θα είχε αληθινό σπιτικό. Αλλά χάρη στις σχολαστικές διευθετήσεις του Δημιουργού, ξεκινά το ταξίδι της στη ζωή με μέρος για να μείνει, με γονείς, με έναν τόπο στον οποίο ανήκει και με συγγενείς. Καθ’ όλη τη διαδικασία αυτή, η έλευση της νέας αυτής ζωής καθορίζεται από τα σχέδια του Δημιουργού, ενώ καθετί που θα αποκτήσει θα απονεμηθεί σ’ αυτήν από τον Δημιουργό. Από ένα περιπλανώμενο σώμα με τίποτα στο όνομά του, γίνεται σταδιακά ένα ορατό, υλικό ανθρώπινο ον με σάρκα και αίμα, ένα από τα δημιουργήματα του Θεού που σκέφτεται, αναπνέει, αισθάνεται το ζεστό και το κρύο, που μπορεί να συμμετέχει σε όλες τις συνηθισμένες δραστηριότητες ενός δημιουργήματος στον υλικό κόσμο και που θα υποβληθεί σε όλα τα πράγματα που πρέπει να δοκιμάσει ένα δημιουργημένο ανθρώπινο ον στη ζωή. Το ότι η γέννηση ενός ανθρώπου έχει προαποφασιστεί από τον Δημιουργό σημαίνει πως Αυτός θα απονείμει στον άνθρωπο αυτόν όλα τα απαραίτητα πράγματα για την επιβίωσή του· παρομοίως, το ότι γεννιέται ένας άνθρωπος σημαίνει πως θα λάβει όλα τα απαραίτητα πράγματα για την επιβίωσή του από τον Δημιουργό και, από εκεί και πέρα, θα ζει σε άλλη μορφή που παρέχεται από τον Δημιουργό και υπόκειται στην κυριαρχία του Δημιουργού.

2. Ο λόγος που διαφορετικά ανθρώπινα όντα γεννιούνται υπό διαφορετικές συνθήκες

Στους ανθρώπους αρέσει συχνά να φαντάζονται πως, αν ξαναγεννιόνταν, θα γεννιόντουσαν σε μια επιφανή οικογένεια· αν ήταν γυναίκες, θα έμοιαζαν με τη Χιονάτη και θα ήταν αγαπητές σε όλους, ενώ, αν ήταν άντρες, θα ήταν οι πρίγκιπες του παραμυθιού που δεν τους λείπει τίποτα, που έχουν όλον τον κόσμο στα πόδια τους. Υπάρχουν συχνά εκείνοι που τρέφουν πολλές αυταπάτες σχετικά με τη γέννησή τους, είναι συχνά εξαιρετικά δυσαρεστημένοι μ’ αυτήν και αισθάνονται δυσαρέσκεια για την οικογένειά τους, την εμφάνισή τους, το φύλο τους, ακόμα και για την ώρα της γέννησής τους. Ωστόσο, οι άνθρωποι ποτέ δεν καταλαβαίνουν γιατί γεννιούνται σε συγκεκριμένη οικογένεια ή γιατί έχουν μια συγκεκριμένη εμφάνιση. Δεν γνωρίζουν πως, ανεξάρτητα από τον τόπο της γέννησής τους ή την εμφάνισή τους, πρόκειται να παίξουν διάφορους ρόλους και να εκπληρώσουν διαφορετικές αποστολές στη διαχείριση του Δημιουργού —ο σκοπός αυτός δεν θα αλλάξει ποτέ. Στα μάτια του Δημιουργού, ο τόπος γέννησης κάποιου, το φύλο του και η εξωτερική του εμφάνιση, είναι όλα πράγματα προσωρινά. Είναι μια σειρά από μικροσκοπικούς κόκκους, μικρούτσικα σύμβολα σε κάθε φάση της διαχείρισής Του για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Επιπλέον, ο αληθινός προορισμός και η κατάληξή ενός ανθρώπου δεν καθορίζονται από τη γέννησή του σε κάποια συγκεκριμένη φάση, αλλά από την αποστολή που εκπληρώνει σε κάθε ζωή και από την κρίση που θα δεχθεί από τον Δημιουργό όταν το σχέδιο της διαχείρισής Του έχει ολοκληρωθεί.

Λέγεται πως υπάρχει αιτία για κάθε αποτέλεσμα, πως κανένα αποτέλεσμα δεν υπάρχει δίχως αιτία. Έτσι, η γέννηση κάποιου είναι απαραίτητα συνδεδεμένη και με την παρούσα ζωή του, αλλά και με την προηγούμενη ζωή του. Αν ο θάνατος ενός ανθρώπου βάζει τέλος στην τρέχουσα διάρκεια της ζωής του, τότε η γέννηση ενός ανθρώπου είναι η αρχή ενός νέου κύκλου· αν ένας παλιός κύκλος αντιπροσωπεύει την προηγούμενη ζωή ενός ανθρώπου, τότε ο νέος κύκλος είναι, φυσικά, η παρούσα ζωή του. Εφόσον η γέννηση κάποιου συνδέεται με την προηγούμενη, αλλά και την παρούσα ζωή του, τότε η τοποθεσία, η οικογένεια, το φύλο, η εμφάνιση και άλλοι παρόμοιοι παράγοντες που συνδέονται με τη γέννησή του, σχετίζονται όλα τους απαραιτήτως με αυτές. Αυτό σημαίνει πως οι παράγοντες της γέννησης ενός ανθρώπου δεν επηρεάζονται μόνο από την προηγούμενη ζωή του, αλλά καθορίζονται από τη μοίρα του στην παρούσα ζωή του. Αυτό εξηγεί την πληθώρα των διαφορετικών συνθηκών μέσα στις οποίες γεννιούνται οι άνθρωποι: Μερικοί γεννιούνται σε φτωχές οικογένειες, άλλοι σε πλούσιες οικογένειες. Μερικοί έχουν λαϊκή καταγωγή, άλλοι έχουν ένδοξη καταγωγή. Μερικοί γεννιούνται στον Νότο, άλλοι στον Βορρά. Μερικοί γεννιούνται στην έρημο, άλλοι σε εύφορες κοιλάδες. Η γέννηση μερικών ανθρώπων συνοδεύεται από επευφημίες, γέλια και εορτασμούς, ενώ άλλων από δάκρυα, συμφορές και βάσανα. Μερικοί γεννιούνται για να αγαπιούνται σαν θησαυρός, άλλοι για να απορρίπτονται σαν αγριόχορτα. Μερικοί γεννιούνται με ωραία χαρακτηριστικά, άλλοι με ανομοιόμορφα. Μερικοί είναι όμορφοι στην όψη, άλλοι είναι άσχημοι. Μερικοί γεννιούνται τα μεσάνυχτα, άλλοι κάτω από το λιοπύρι του καταμεσήμερου… Η γέννηση των ανθρώπων κάθε είδους καθορίζεται από τη μοίρα που τους επιφυλάσσει ο Δημιουργός· η γέννησή τους καθορίζει τη μοίρα τους στην παρούσα ζωή, καθώς και τους ρόλους που θα διαδραματίσουν και τις αποστολές που θα εκπληρώσουν. Όλα αυτά υπόκεινται στην κυριαρχία του Δημιουργού και είναι προκαθορισμένα από Αυτόν· κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από το προκαθορισμένο πεπρωμένο του, κανείς δεν μπορεί να αλλάξει τις συνθήκες της^[α] γέννησής του και κανείς δεν μπορεί να διαλέξει τη δική του τη μοίρα.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Υποσημειώσεις:

α. Στο πρωτότυπο κείμενο λέει «…κανείς δεν μπορεί να αλλάξει τη γέννησή του…».

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 123

Μεγαλώνοντας: Η δεύτερη καμπή

Ανάλογα με το είδος της οικογένειας στην οποία γεννιούνται, οι άνθρωποι μεγαλώνουν σε διαφορετικά οικιακά περιβάλλοντα και μαθαίνουν διαφορετικά μαθήματα από τους γονείς τους. Αυτό καθορίζει τις συνθήκες υπό τις οποίες ενηλικιώνεται ένας άνθρωπος, ενώ το να μεγαλώνεις^[α] αντιπροσωπεύει τη δεύτερη κρίσιμη καμπή στη ζωή ενός ανθρώπου. Είναι περιττό να λεχθεί πως οι άνθρωποι δεν έχουν επιλογή ούτε σε αυτήν την καμπή. Είναι κι αυτή καθορισμένη, ρυθμισμένη εκ των προτέρων.

1. Οι συνθήκες υπό τις οποίες μεγαλώνει κανείς είναι καθορισμένες από τον Δημιουργό

Ο άνθρωπος δεν μπορεί να διαλέξει τους ανθρώπους, τα γεγονότα ή τα πράγματα που τον διαπαιδαγωγούν και τον επηρεάζουν καθώς μεγαλώνει. Δεν μπορεί να διαλέξει ποια γνώση ή ποιες δεξιότητες θα αποκτήσει, ποιες συνήθειες θα διαμορφώσει. Δεν έχει κανέναν λόγο στο ποιοι είναι οι γονείς και οι συγγενείς του, ούτε στο είδος του περιβάλλοντος στο οποίο θα μεγαλώσει· οι σχέσεις του με τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα στον περίγυρό του, καθώς και το πώς αυτά επηρεάζουν την ανάπτυξή του, είναι όλα πέρα από τον έλεγχό του. Ποιος τα αποφασίζει αυτά, λοιπόν; Ποιος τα διευθετεί; Εφόσον οι άνθρωποι δεν έχουν καμία επιλογή στο θέμα, εφόσον δεν μπορούν να αποφασίσουν γι’ αυτά τα πράγματα οι ίδιοι και εφόσον, προφανώς, αυτά δεν διαμορφώνονται εκ φύσεως, είναι αυτονόητο πως ο σχηματισμός όλων αυτών των ανθρώπων, γεγονότων και πραγμάτων βρίσκεται στα χέρια του Δημιουργού. Όπως ο Δημιουργός διευθετεί τις ειδικές συνθήκες της γέννησης κάθε ανθρώπου, είναι περιττό να λεχθεί πως διευθετεί, επίσης, τις ειδικές συνθήκες υπό τις οποίες μεγαλώνει κάποιος. Αν η γέννηση ενός ανθρώπου επιφέρει αλλαγές στους ανθρώπους, στα γεγονότα και τα πράγματα γύρω του, τότε αυτά θα επηρεαστούν απαραίτητα και από το γεγονός ότι ο άνθρωπος αυτός μεγαλώνει και αναπτύσσεται. Για παράδειγμα, μερικοί άνθρωποι γεννιούνται σε φτωχές οικογένειες, κι όμως μεγαλώνουν περιτριγυρισμένοι από πλούτη· άλλοι γεννιούνται σε ευκατάστατες οικογένειες, αλλά γίνονται η αιτία να μειωθεί η περιουσία της οικογένειάς τους, κι έτσι μεγαλώνουν σε φτωχό περιβάλλον. Κανενός η γέννηση δεν διέπεται από κάποιον πάγιο κανόνα και κανένας δεν μεγαλώνει υπό κάποιο αναπόφευκτο, πάγιο σύνολο συνθηκών. Αυτά δεν είναι πράγματα που μπορεί να φανταστεί ή να ελέγξει κάποιος άνθρωπος· είναι τα προϊόντα της μοίρας του και καθορίζονται από τη μοίρα του. Βέβαια, η ουσία είναι πως έχουν προκαθοριστεί για τη μοίρα κάποιου από τον Δημιουργό· έχουν καθοριστεί από την κυριαρχία του Δημιουργού επί της μοίρας του ανθρώπου αυτού και από τα σχέδιά Του γι’ αυτήν.

2. Οι διάφορες συνθήκες υπό τις οποίες μεγαλώνουν οι άνθρωποι οδηγούν στους διαφορετικούς ρόλους

Οι συνθήκες της γέννησης ενός ανθρώπου καθορίζουν, σε βασικό επίπεδο, το περιβάλλον και τις συνθήκες στις οποίες μεγαλώνει, ενώ οι συνθήκες στις οποίες μεγαλώνει ένας άνθρωπος είναι, παρομοίως, το προϊόν των συνθηκών της γέννησής του. Κατά το διάστημα αυτό, ο άνθρωπος ξεκινά να μαθαίνει τη γλώσσα, το μυαλό του ξεκινά να αντιμετωπίζει και να αφομοιώνει πολλά νέα πράγματα, ενώ, κατά τη διαδικασία αυτή, ο άνθρωπος μεγαλώνει διαρκώς. Τα πράγματα που ακούει ο άνθρωπος με τα αυτιά του, που βλέπει με τα μάτια του και εισπράττει με το μυαλό του, εμπλουτίζουν και ζωντανεύουν σταδιακά τον εσωτερικό του κόσμο. Οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα πράγματα με τα οποία έρχεται σε επαφή, η κοινή λογική, η γνώση και οι δεξιότητες που αποκτά, και οι τρόποι σκέψης από τους οποίους επηρεάζεται, που του ενσταλάζονται ή μαθαίνει, θα καθοδηγήσουν και θα επηρεάσουν στο σύνολό τους τη μοίρα του στη ζωή. Η γλώσσα που μαθαίνει κανείς καθώς μεγαλώνει και ο τρόπος σκέψης του είναι αδιαχώριστα από το περιβάλλον στο οποίο περνά τη νιότη του, ενώ το περιβάλλον αυτό απαρτίζεται από γονείς, αδέλφια και άλλους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα γύρω του. Επομένως, η πορεία της ανάπτυξης ενός ανθρώπου καθορίζεται από το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει, ενώ βασίζεται επίσης στους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα με τα οποία έρχεται σε επαφή κατά το διάστημα αυτό. Εφόσον οι συνθήκες υπό τις οποίες μεγαλώνει ένας άνθρωπος έχουν προαποφασιστεί πολύ καιρό νωρίτερα, το περιβάλλον στο οποίο ζει κατά τη διαδικασία αυτή έχει επίσης, φυσικά, προαποφασιστεί. Δεν αποφασίζεται από τις επιλογές και τις προτιμήσεις του ανθρώπου, αλλά αποφασίζεται σύμφωνα με τα σχέδια του Θεού, καθορίζεται από τις προσεκτικές διευθετήσεις του Δημιουργού και από την κυριαρχία του Δημιουργού επί της μοίρας του ανθρώπου στη ζωή. Έτσι, οι άνθρωποι που συναντά κάθε άνθρωπος όσο μεγαλώνει και τα πράγματα με τα οποία έρχεται σε επαφή, είναι όλα αναπόφευκτα συνδεδεμένα με την ενορχήστρωση και τη διευθέτηση του Δημιουργού. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να προβλέψουν τέτοιου είδους περίπλοκες αλληλοσυνδέσεις, ούτε μπορούν να τις ελέγξουν ή να τις συλλάβουν. Πολλά διαφορετικά πράγματα και πολλοί διαφορετικοί άνθρωποι επηρεάζουν το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει ένας άνθρωπος, ενώ κανένα ανθρώπινο ον δεν είναι ικανό να διευθετήσει και να ενορχηστρώσει τέτοιο αχανές δίκτυο διασυνδέσεων. Κανένας άνθρωπος ή πράγμα, πέραν του Δημιουργού, δεν μπορεί να ελέγξει την εμφάνιση, την παρουσία και την εξαφάνιση όλων των διαφόρων ανθρώπων, γεγονότων και πραγμάτων, ενώ το αχανές αυτό δίκτυο διασυνδέσεων είναι αυτό που διαμορφώνει την ανάπτυξη ενός ανθρώπου, όπως προκαθορίζεται από τον Δημιουργό, διαμορφώνει τα διάφορα περιβάλλοντα στα οποία μεγαλώνουν οι άνθρωποι και δημιουργεί τους διάφορους ρόλους που είναι απαραίτητοι για το έργο της διαχείρισης του Δημιουργού, τοποθετώντας σταθερά, ισχυρά θεμέλια ώστε οι άνθρωποι να εκπληρώσουν επιτυχώς τις αποστολές τους.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Υποσημειώσεις:

α. Στο πρωτότυπο κείμενο λέει «αυτό».

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 124

Ανεξαρτητοποίηση: Η τρίτη καμπή

Αφού ένας άνθρωπος περάσει την παιδική και την εφηβική ηλικία και, σταδιακά και αναπόφευκτα, ενηλικιωθεί, το επόμενο βήμα είναι να αποχαιρετήσει τελειωτικά τη νιότη του, να πει αντίο στους γονείς του και να αντιμετωπίσει τον δρόμο μπροστά του σαν ανεξάρτητος ενήλικας. Στο σημείο αυτό^[α], πρέπει να αντιμετωπίσει όλους τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που πρέπει να αντιμετωπίσει ένας ενήλικας· να αντιμετωπίσει όλα τα μέρη της μοίρας του που σύντομα θα παρουσιαστούν. Αυτή είναι η τρίτη καμπή από την οποία πρέπει να περάσει ένας άνθρωπος.

1. Αφού ανεξαρτητοποιηθεί, ο άνθρωπος ξεκινά να δοκιμάζει την κυριαρχία του Δημιουργού

Αν η γέννηση κάποιου και η περίοδος που μεγαλώνει είναι η «περίοδος προετοιμασίας» για το ταξίδι του στη ζωή και η τοποθέτηση του ακρογωνιαίου λίθου στη μοίρα του, τότε η ανεξαρτητοποίηση κάποιου είναι ο εναρκτήριος μονόλογος για τη μοίρα του στη ζωή. Αν η γέννηση κάποιου και η περίοδος που μεγαλώνει είναι πλούτη που έχει συσσωρεύσει για τη μοίρα του στη ζωή, τότε η ανεξαρτητοποίησή του είναι η στιγμή που ξεκινά να ξοδεύει ή να προσθέτει στα πλούτη αυτά. Όταν κάποιος αφήνει τους γονείς του και γίνεται ανεξάρτητος, οι κοινωνικές συνθήκες που αντιμετωπίζει και το είδος της δουλειάς και της καριέρας που του είναι διαθέσιμα, ορίζονται και τα δύο από τη μοίρα και δεν έχουν καμία σχέση με τους γονείς του. Μερικοί άνθρωποι επιλέγουν μια καλή ειδικότητα στο πανεπιστήμιο και καταλήγουν να βρουν μια ικανοποιητική δουλειά μετά την αποφοίτησή τους, κάνοντας, έτσι, ένα θριαμβευτικό πρώτο βήμα στο ταξίδι της ζωής τους. Μερικοί άνθρωποι μαθαίνουν και ειδικεύονται σε διάφορες δεξιότητες και, παρόλα αυτά, δεν βρίσκουν ποτέ μια δουλειά που τους ταιριάζει, δεν βρίσκουν τη θέση τους και, πόσο μάλλον, μια καριέρα· στο ξεκίνημα του ταξιδιού της ζωής τους βρίσκονται αποθαρρυμένοι σε κάθε στροφή, ταλανισμένοι από προβλήματα, με τις προοπτικές τους ζοφερές και τις ζωές τους αβέβαιες. Μερικοί άνθρωποι αφιερώνονται επιμελώς στις σπουδές τους, ωστόσο, χάνουν οριακά κάθε ευκαιρία που έχουν για να αποκτήσουν ανώτερη μόρφωση και μοιάζουν καταδικασμένοι να μην επιτύχουν ποτέ· έτσι, η πρώτη τους φιλοδοξία στο ταξίδι της ζωής τους γίνεται καπνός. Μη γνωρίζοντας^[β] αν ο δρόμος μπροστά τους είναι ομαλός ή γεμάτος εμπόδια, νιώθουν, για πρώτη φορά, πως η ανθρώπινη μοίρα είναι γεμάτη μεταβλητές, κι έτσι ατενίζουν τη ζωή με ελπίδα και τρόμο. Μερικοί άνθρωποι, παρόλο που δεν είναι ιδιαίτερα μορφωμένοι, γράφουν βιβλία και αποκτούν μια κάποια φήμη· άλλοι, παρόλο που είναι σχεδόν εντελώς αναλφάβητοι, βγάζουν χρήματα από τις επιχειρήσεις και έτσι είναι ικανοί να συντηρούν τον εαυτό τους… Το επάγγελμα που επιλέγει κάποιος και το πώς βγάζει τα προς το ζην: έχουν οι άνθρωποι κανέναν έλεγχο στο αν κάνουν καλή ή κακή επιλογή; Είναι σε συμφωνία με τις επιθυμίες και τις αποφάσεις τους; Οι περισσότεροι άνθρωποι εύχονται να μπορούσαν να δουλεύουν λιγότερο και να βγάζουν περισσότερα, να μη μοχθούν στον ήλιο και τη βροχή, να ντύνονται καλά, να λάμπουν και να ακτινοβολούν παντού, να δεσπόζουν επί των άλλων και να φέρνουν τιμή στους προγόνους τους. Οι επιθυμίες των ανθρώπων είναι τόσο τέλειες, αλλά όταν οι άνθρωποι κάνουν τα πρώτα βήματα στο ταξίδι της ζωής τους, συνειδητοποιούν, σταδιακά, πόσο ατελής είναι η ανθρώπινη μοίρα και, για πρώτη φορά, κατανοούν πραγματικά το γεγονός πως, παρόλο που κάποιος μπορεί να κάνει τολμηρά σχέδια για το μέλλον του, παρόλο που μπορεί να τρέφει παράτολμες φαντασιώσεις, κανείς δεν έχει την ικανότητα ή τη δύναμη να πραγματοποιήσει τα ίδια του τα όνειρά και κανείς δεν είναι σε θέση να ελέγξει το ίδιο του το μέλλον. Πάντα θα υπάρχει κάποια απόσταση ανάμεσα στα όνειρα κάποιου και στις πραγματικότητες που πρέπει να αντιμετωπίσει· τα πράγματα δεν είναι ποτέ όπως θα ήθελε κανείς να είναι και, αντιμέτωποι με τέτοιες πραγματικότητες, οι άνθρωποι δεν κατορθώνουν ποτέ να είναι ικανοποιημένοι ή ευχαριστημένοι. Μερικοί άνθρωποι θα φτάσουν ακόμα και στα άκρα, θα καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες και θα κάνουν μεγάλες θυσίες για χάρη του βιοπορισμού και τους μέλλοντός τους, σε μια προσπάθεια να αλλάξουν τη μοίρα τους. Στο τέλος, ωστόσο, ακόμα κι αν μπορέσουν να πραγματοποιήσουν τα όνειρα και τις επιθυμίες τους χάρη στη σκληρή τους δουλειά, ποτέ δεν μπορούν να αλλάξουν τη μοίρα τους και, όσο πεισματικά κι αν προσπαθούν, ποτέ δεν μπορούν να υπερβούν αυτό που τους έχει κατανείμει η μοίρα. Ανεξαρτήτως των διαφορών στην ικανότητα, στον δείκτη νοημοσύνης και στη δύναμη της θέλησης, οι άνθρωποι είναι όλοι ίσοι ενώπιον της μοίρας, η οποία δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα στους μεγάλους και τους μικρούς, στους ανώτερους και τους κατώτερους, στους εξέχοντες και τους κοινούς. Το επάγγελμα που ασκεί κάποιος, το πώς βγάζει τα προς το ζην και ο πλούτος που συσσωρεύει κατά τη διάρκεια της ζωής του, δεν αποφασίζονται από τους γονείς του, τα ταλέντα του, τις προσπάθειες ή τις φιλοδοξίες του, αλλά είναι προαποφασισμένα από τον Δημιουργό.

2. Αφήνοντας κανείς τους γονείς του και ξεκινώντας στα σοβαρά να διαδραματίζει τον ρόλο του στο θέατρο της ζωής

Όταν κάποιος φτάνει στην ενηλικίωση, είναι ικανός να αφήσει τους γονείς του και να ξεκινήσει μόνος του την πορεία του· σ’ αυτό το σημείο είναι που πραγματικά ξεκινά να παίζει τον δικό του ρόλο, που η αποστολή του στη ζωή παύει να είναι θολή και αρχίζει σταδιακά να ξεκαθαρίζει. Θεωρητικά, ο άνθρωπος συνεχίζει να διατηρεί στενούς δεσμούς με τους γονείς του, αλλά επειδή η αποστολή και ο ρόλος που διαδραματίζει κανείς στη ζωή δεν έχουν καμία σχέση με τη μητέρα και τον πατέρα του, στην πραγματικότητα, ο στενός αυτός δεσμός ξεκινά σιγά-σιγά να σπάει όσο ο άνθρωπος γίνεται σταδιακά ανεξάρτητος. Από βιολογική άποψη, οι άνθρωποι ακόμα δεν μπορούν παρά να εξαρτώνται από τους γονείς τους με υποσυνείδητους τρόπους, αλλά, μιλώντας αντικειμενικά, όταν έχουν μεγαλώσει, έχουν τελείως χωριστές ζωές από τους γονείς τους και θα παίξουν τους ρόλους που αναλαμβάνουν ανεξάρτητα. Πέρα από τη γέννηση και την ανατροφή, η ευθύνη των γονέων στη ζωή ενός παιδιού είναι απλώς να του προσφέρουν ένα επίσημο περιβάλλον για να μεγαλώσει, γιατί τίποτε άλλο, πέρα του πεπρωμένου του Δημιουργού, δεν επηρεάζει τη μοίρα ενός ανθρώπου. Κανείς δεν μπορεί να ελέγξει τι είδους μέλλον θα έχει ένας άνθρωπος· έχει προαποφασιστεί πολύ καιρό νωρίτερα, και ούτε οι γονείς του δεν μπορούν να αλλάξουν τη μοίρα του. Σύμφωνα με τη μοίρα, κάθε άνθρωπος είναι ανεξάρτητος και κάθε άνθρωπος έχει τη δική του μοίρα. Επομένως, κανενός οι γονείς δεν μπορούν να αποτρέψουν τη μοίρα του στη ζωή ή να ασκήσουν την παραμικρή επιρροή στον ρόλο που διαδραματίζει στη ζωή. Μπορεί να ειπωθεί πως η οικογένεια στην οποία είναι προορισμένος να γεννηθεί κάποιος και το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει, δεν είναι τίποτα περισσότερο από τις προϋποθέσεις για την εκπλήρωση της αποστολής του στη ζωή. Δεν καθορίζουν με κανέναν τρόπο τη μοίρα ενός ανθρώπου στη ζωή ή το είδος της μοίρας εν μέσω της οποίας εκπληρώνει κανείς την αποστολή του. Έτσι, κανενός οι γονείς δεν μπορούν να τον βοηθήσουν να φέρει εις πέρας την αποστολή του στη ζωή και κανενός οι συγγενείς δεν μπορούν να τον βοηθήσουν να αναλάβει τον ρόλο του στη ζωή. Το πώς φέρνει κάποιος εις πέρας την αποστολή του και το είδος του περιβάλλοντος διαβίωσης στο οποίο διαδραματίζει τον ρόλο του, καθορίζονται εξ ολοκλήρου από τη μοίρα του στη ζωή. Με άλλα λόγια, καμία άλλη αντικειμενική προϋπόθεση δεν μπορεί να επηρεάσει την αποστολή ενός ανθρώπου, η οποία είναι προκαθορισμένη από τον Δημιουργό. Όλοι οι άνθρωποι ωριμάζουν στα συγκεκριμένα περιβάλλοντα στα οποία μεγαλώνουν και μετά, σταδιακά και βήμα-βήμα, παίρνουν τον δικό τους δρόμο στη ζωή, εκπληρώνουν τη μοίρα που έχει σχεδιάσει γι’ αυτούς ο Δημιουργός, μπαίνοντας, φυσικά, στην απέραντη θάλασσα της ανθρωπότητας ακουσίως και αναλαμβάνοντας τα δικά τους πόστα στη ζωή, όπου ξεκινούν να εκπληρώνουν τις ευθύνες τους ως δημιουργήματα για χάρη του προκαθορισμού του Δημιουργού, για χάρη της κυριαρχίας Του.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Υποσημειώσεις:

α. Το αρχικό κείμενο δεν περιέχει τη φράση «Στο σημείο αυτό».

β. Στο πρωτότυπο κείμενο λέει «Είτε ο δρόμος μπροστά τους είναι ομαλός, είτε γεμάτος εμπόδια…».

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 125

Γάμος: Η τέταρτη καμπή

Καθώς μεγαλώνει και ωριμάζει κανείς, απομακρύνεται περισσότερο από τους γονείς του και από το περιβάλλον στο οποίο γεννήθηκε και ανατράφηκε και, αντιθέτως, ξεκινά να αναζητά μια κατεύθυνσή για τη ζωή του και να επιδιώκει τους δικούς του στόχους στη ζωή, με τρόπο ζωής διαφορετικό από αυτόν των γονέων του. Κατά το διάστημα αυτό, δεν χρειάζεται πια τους γονείς του, αλλά έναν σύντροφο με τον οποίο μπορεί να περάσει τη ζωή του: έναν ή μία σύζυγο, ένα άτομο με το οποίο η μοίρα του είναι στενά συνυφασμένη. Έτσι, το πρώτο μεγάλο γεγονός που αντιμετωπίζει κάποιος μετά την ανεξαρτητοποίησή του, είναι ο γάμος —η τέταρτη καμπή από την οποία πρέπει κανείς να περάσει.

1. Ο άνθρωπος δεν έχει καμία επιλογή σχετικά με τον γάμο

Ο γάμος είναι καθοριστικό γεγονός στη ζωή κάθε ανθρώπου· είναι η στιγμή που ξεκινά κανείς να αναλαμβάνει πραγματικά διάφορα είδη ευθυνών, που ξεκινά σταδιακά να εκπληρώνει διάφορα είδη αποστολών. Οι άνθρωποι τρέφουν πολλές αυταπάτες για τον γάμο πριν τον δοκιμάσουν οι ίδιοι, ενώ όλες αυτές οι αυταπάτες είναι όμορφες. Οι γυναίκες φαντάζονται πως το άλλο τους μισό θα είναι ο πρίγκιπας του παραμυθιού, ενώ οι άντρες φαντάζονται πως θα παντρευτούν τη Χιονάτη. Οι φαντασιώσεις αυτές δείχνουν πως κάθε άνθρωπος έχει ορισμένες απαιτήσεις από τον γάμο, το δικό του σύνολο αιτημάτων και προτύπων. Παρόλο που στην πονηρή αυτή εποχή, οι άνθρωποι βομβαρδίζονται συνεχώς με διαστρεβλωμένα μηνύματα για τον γάμο, τα οποία δημιουργούν ακόμα περισσότερες απαιτήσεις και δίνουν στους ανθρώπους κάθε λογής φορτία και περίεργες νοοτροπίες, κάθε άνθρωπος που έχει δοκιμάσει τον γάμο γνωρίζει πως, όπως κι αν τον κατανοεί κάποιος, όποια στάση κι αν κρατά προς αυτόν, ο γάμος δεν είναι θέμα ατομικής επιλογής.

Ο καθένας συναντά πολλούς ανθρώπους στη ζωή του, αλλά κανείς δεν γνωρίζει ποιος θα γίνει ο σύντροφός του στον γάμο. Παρόλο που όλοι έχουν τις δικές τους απόψεις και προσωπικές στάσεις για το θέμα του γάμου, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ποιος θα γίνει, στο τέλος, το πραγματικό του έτερον ήμισυ, κι έτσι οι προσωπικές απόψεις του καθενός έχουν ελάχιστη σημασία. Αφού γνωρίσεις κάποιον άνθρωπο που σου αρέσει, μπορείς να προσπαθήσεις να τον κατακτήσεις· ωστόσο, το αν ο άνθρωπος αυτός ενδιαφέρεται για εσένα και το αν θα γίνει ο σύντροφός σου, δεν είναι δική σου απόφαση. Το αντικείμενο της στοργής σου δεν είναι απαραίτητα το άτομο με το οποίο θα μπορέσεις να μοιραστείς τη ζωή σου· στο μεταξύ, κάποιος που ποτέ σου δεν περίμενες, μπαίνει αθόρυβα στη ζωή σου και γίνεται ο σύντροφός σου, το σημαντικότερο στοιχείο στη μοίρα σου, το άλλο σου μισό, ο άνθρωπος με τον οποίο η μοίρα σου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη. Έτσι, παρόλο που υπάρχουν εκατομμύρια γάμοι στον κόσμο, καθένας είναι διαφορετικός. Πόσοι γάμοι είναι ανεπαρκείς και πόσοι ευτυχισμένοι· πόσοι εκτείνονται στην Ανατολή και τη Δύση, και πόσοι στον Βορρά και τον Νότο· πόσοι αποτελούν το τέλειο ταίριασμα και πόσοι είναι ισότιμοι σε τάξη· πόσοι είναι ευτυχισμένοι και αρμονικοί, και πόσοι οδυνηροί και θλιβεροί· πόσοι αποτελούν το αντικείμενο της ζήλιας των άλλων, και πόσοι παρανοούνται και αποδοκιμάζονται από τους άλλους· πόσοι είναι γεμάτοι χαρά, πόσοι είναι γεμάτοι δάκρυα και προκαλούν απόγνωση… Στους αναρίθμητους αυτούς γάμους, οι άνθρωποι αποκαλύπτουν αφοσίωση και ισόβια δέσμευση προς τον γάμο, ή αγάπη, προσήλωση και την έννοια του αχώριστου, ή παραίτηση και αδυναμία συνεννόησης, ή προδοσία προς αυτόν, ακόμα και μίσος. Ανεξάρτητα από το αν ο γάμος ο ίδιος φέρει ευτυχία ή πόνο, η αποστολή του καθενός στον γάμο είναι προκαθορισμένη από τον Δημιουργό και δεν θα αλλάξει· όλοι πρέπει να την εκπληρώσουν. Επιπλέον, η προσωπική μοίρα που βρίσκεται πίσω από κάθε γάμο είναι αμετάβλητη· έχει καθοριστεί πολύ καιρό νωρίτερα από τον Δημιουργό.

2. Ο γάμος γεννιέται από τις μοίρες δύο συντρόφων

Ο γάμος αποτελεί σημαντική καμπή στη ζωή του ανθρώπου. Είναι το προϊόν της μοίρας ενός ανθρώπου και ένας κρίσιμος κρίκος στη μοίρα του· δεν θεμελιώνεται πάνω στην προσωπική βούληση ή τις προτιμήσεις κάποιου και δεν επηρεάζεται από κανέναν εξωτερικό παράγοντα· αντιθέτως, καθορίζεται εξ ολοκλήρου από τις μοίρες των δύο μερών, και από τα όσα έχει διευθετήσει και προαποφασίσει ο Δημιουργός σχετικά με τις μοίρες του ζεύγους. Εκ πρώτης όψεως, ο σκοπός του γάμου είναι η συνέχιση της ανθρώπινης φυλής, αλλά, στην πραγματικότητα, ο γάμος δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα τελετουργικό στο οποίο υποβάλλεται κάποιος κατά τη διαδικασία της εκπλήρωσης της αποστολής του. Οι ρόλοι που διαδραματίζουν οι άνθρωποι στον γάμο, δεν είναι απλώς αυτοί της ανατροφής της επόμενης γενιάς· είναι οι διάφοροι ρόλοι που αναλαμβάνει κάποιος και οι αποστολές που πρέπει να εκπληρώσει κατά το πέρας της διατήρησης ενός γάμου. Εφόσον η γέννηση κάποιου επιφέρει αλλαγές στους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα γύρω του, τότε και ο γάμος του θα τα επηρεάσει αναπόφευκτα και, επιπλέον, θα τα μεταμορφώσει με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.

Όταν κάποιος ανεξαρτητοποιείται, ξεκινά το δικό του ταξίδι στη ζωή, το οποίο τον οδηγεί, βήμα-βήμα, προς τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που σχετίζονται με τον γάμο του· την ίδια ώρα, το άλλο άτομο που θα απαρτίσει τον γάμο, πλησιάζει, βήμα-βήμα, προς τους ίδιους εκείνους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα. Υπό την κυριαρχία του Δημιουργού, δύο ξεχωριστοί άνθρωποι που μοιράζονται μια συνδεδεμένη μοίρα, συνάπτουν σταδιακά γάμο και γίνονται, ως εκ θαύματος, οικογένεια ή «δύο ακρίδες που κρατιούνται σφιχτά από το ίδιο σχοινί». Έτσι, όταν κάποιος συνάπτει γάμο, το ταξίδι του στη ζωή θα επηρεάσει και θα αγγίξει το άλλο του μισό και, παρομοίως, το ταξίδι του συντρόφου του στη ζωή θα επηρεάσει και θα αγγίξει τη δική του μοίρα στη ζωή. Με άλλα λόγια, οι ανθρώπινες μοίρες είναι αλληλένδετες και κανείς δεν μπορεί να εκπληρώσει την αποστολή του στη ζωή ή να διαδραματίσει τον ρόλο του τελείως ανεξάρτητα από άλλους. Η γέννηση κάποιου επηρεάζει μια τεράστια αλυσίδα σχέσεων· το να μεγαλώνεις περιλαμβάνει κι αυτό μια περίπλοκη αλυσίδα σχέσεων· παρομοίως, ένας γάμος αναπόφευκτα υπάρχει και συντηρείται μέσα σε ένα αχανές και περίπλοκο δίκτυο ανθρώπινων επαφών που περιλαμβάνουν κάθε μέλος και επηρεάζουν τη μοίρα κάθε ατόμου που είναι μέρος του. Ένας γάμος δεν είναι το προϊόν των οικογενειών των δύο μελών, των συνθηκών στις οποίες μεγάλωσαν, των εμφανίσεων, των ηλικιών, των ιδιοτήτων, των ταλέντων τους και άλλων παραγόντων· αντιθέτως, προέρχεται από μια κοινή αποστολή και μια συνδεδεμένη μοίρα. Αυτή είναι η προέλευση του γάμου· ένα προϊόν της ανθρώπινης μοίρας που ενορχηστρώνεται και διευθετείται από τον Δημιουργό.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 126

Απόγονοι: Η πέμπτη καμπή

Αφού κανείς παντρευτεί, ξεκινά να γαλουχεί την επόμενη γενιά. Δεν έχει κανέναν λόγο στο πόσα και τι είδους παιδιά θα αποκτήσει· και αυτό καθορίζεται από τη μοίρα του ανθρώπου, προκαθορίζεται από τον Δημιουργό. Αυτή είναι η πέμπτη καμπή από την οποία πρέπει να περάσει ένας άνθρωπος.

Αν κάποιος γεννιέται ώστε να εκπληρώσει τον ρόλο του παιδιού κάποιου άλλου, τότε κάποιος ανατρέφει την επόμενη γενιά ώστε να εκπληρώσει τον ρόλο του γονέα κάποιου άλλου. Αυτή η αλλαγή ρόλων κάνει κάποιον να δοκιμάσει διαφορετικές φάσεις της ζωής από διαφορετικές πλευρές. Του δίνει επίσης διαφορετικές σειρές εμπειριών ζωής, κατά τις οποίες καταφέρνει να γνωρίσει την ίδια την κυριαρχία του Δημιουργού, όπως και το γεγονός πως κανείς δεν μπορεί να υπερβεί ή να τροποποιήσει το πεπρωμένο του Δημιουργού.

1. Ο άνθρωπος δεν έχει κανέναν έλεγχο στο τι θα απογίνουν τα παιδιά του

Η γέννηση, το μεγάλωμα και ο γάμος, προσφέρουν όλα διάφορα είδη και διαφορετικούς βαθμούς απογοήτευσης. Μερικοί άνθρωποι είναι δυσαρεστημένοι με την οικογένειά τους ή με την εξωτερική τους εμφάνιση· μερικοί αντιπαθούν τους γονείς τους· μερικοί αισθάνονται δυσαρέσκεια με το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσαν ή έχουν πολλά παράπονα από αυτό. Όσο για τους περισσότερους, ανάμεσα σε όλες αυτές τις απογοητεύσεις, ο γάμος είναι ο πιο απογοητευτικός. Όσο δυσαρεστημένος κι αν είναι κάποιος με τη γέννησή του, με τα χρόνια που μεγάλωνε ή με τον γάμο του, κάθε άνθρωπος που τα έχει περάσει γνωρίζει πως κανείς δεν μπορεί να επιλέξει τον τόπο και τον χρόνο της γέννησής του, την εμφάνισή του, τους γονείς του και τον σύντροφό του, απλώς πρέπει να δεχθεί το θέλημα του Ουρανού. Ωστόσο, όταν έρχεται η ώρα να αναθρέψουν οι άνθρωποι την επόμενη γενιά, θα προβάλλουν όλες τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες του πρώτου μισού της ζωής τους στους απογόνους τους, ελπίζοντας πως τα παιδιά τους θα αναπληρώσουν όλες τις απογοητεύσεις που δοκίμασαν κατά το πρώτο μισό της ζωής τους. Έτσι, οι άνθρωποι παραδίδονται σε κάθε λογής φαντασιώσεις για τα παιδιά τους: πως όταν μεγαλώσουν οι κόρες τους θα γίνουν εκθαμβωτικές καλλονές, ενώ οι γιοι τους γοητευτικοί κύριοι· πως οι κόρες τους θα είναι καλλιεργημένες και ταλαντούχες, ενώ οι γιοι τους λαμπροί μαθητές και κορυφαίοι αθλητές· πως οι κόρες τους θα είναι ευγενικές, ενάρετες και λογικές, ενώ οι γιοι τους ευφυείς, ικανοί και ευαίσθητοι. Ελπίζουν πως, είτε πρόκειται για κόρες, είτε για γιους, θα σέβονται τους πρεσβυτέρους τους, θα ενδιαφέρονται για τους γονείς τους, θα είναι αγαπητοί σε όλους και όλοι θα τους επαινούν… Στο σημείο αυτό, γεννιούνται νέες ελπίδες για τη ζωή και πυροδοτούνται νέα πάθη στις καρδιές των ανθρώπων. Οι άνθρωποι γνωρίζουν πως είναι ανίσχυροι και ανέλπιδοι στη ζωή αυτή, πως δεν θα έχουν άλλη ευκαιρία, άλλη ελπίδα, να ξεχωρίσουν από τους άλλους και πως δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να δεχθούν τη μοίρα τους. Έτσι, προβάλλουν όλες τις ελπίδες τους, όλες τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες και τα ιδανικά τους, στην επόμενη γενιά, ελπίζοντας πως τα παιδιά τους μπορούν να τους βοηθήσουν να εκπληρώσουν τα όνειρά τους και να πραγματοποιήσουν τις επιθυμίες τους· πως οι κόρες και οι γιοι τους θα φέρουν δόξα στο οικογενειακό όνομα, θα γίνουν σημαντικοί, πλούσιοι ή διάσημοι· εν ολίγοις, θέλουν να δουν τις περιουσίες των παιδιών τους να εκτινάσσονται στα ύψη. Τα ανθρώπινα σχέδια και οι φαντασιώσεις είναι τέλεια· δεν γνωρίζουν πως ο αριθμός των παιδιών που θα αποκτήσουν, η εμφάνιση και οι ικανότητες των παιδιών τους, και ούτω καθεξής, δεν είναι δική τους απόφαση και πως οι μοίρες των παιδιών τους δεν βρίσκονται ούτε στο ελάχιστο στα δικά τους χέρια; Οι άνθρωποι δεν είναι οι κύριοι της ίδιας τους της μοίρας, ωστόσο, ελπίζουν πως θα αλλάξουν τη μοίρα της νεότερης γενιάς· είναι ανήμποροι να ξεφύγουν από την ίδια τους τη μοίρα, αλλά προσπαθούν να ελέγξουν εκείνη των γιων και των θυγατέρων τους. Δεν υπερεκτιμούν τους εαυτούς τους; Αυτή δεν είναι η ανθρώπινη ανοησία και άγνοια; Οι άνθρωποι κάνουν τα πάντα για χάρη των παιδιών τους, αλλά, εν τέλει, ο αριθμός των παιδιών που αποκτά κανείς και η εμφάνισή τους, δεν ανταποκρίνονται στα σχέδια και τις επιθυμίες του. Κάποιοι άνθρωποι είναι απένταροι, κι όμως αποκτούν πολλά παιδιά· άλλοι είναι πλούσιοι, κι όμως δεν έχουν κανένα παιδί. Μερικοί θέλουν κόρη, αλλά η επιθυμία τους δεν πραγματοποιείται· άλλοι θέλουν γιο, αλλά δεν κατορθώνουν να κάνουν αγόρι. Για μερικούς, τα παιδιά είναι ευλογία· για άλλους, είναι κατάρα. Μερικά ζευγάρια είναι έξυπνα, κι όμως τα παιδιά τους γεννιούνται αργόστροφα· μερικοί γονείς είναι εργατικοί και έντιμοι, κι όμως τα παιδιά που ανατρέφουν είναι νωθρά. Μερικοί γονείς είναι ευγενικοί και τίμιοι, αλλά τα παιδιά τους γίνονται πανούργα και μοχθηρά. Μερικοί γονείς είναι σωματικά και πνευματικά υγιείς, κι όμως γεννούν παιδιά με αναπηρία. Μερικοί γονείς είναι συνηθισμένοι και αποτυχημένοι, κι όμως τα παιδιά τους κατορθώνουν σπουδαία πράγματα. Μερικοί γονείς είναι της κατώτερης τάξης, κι όμως τα παιδιά τους διαπρέπουν…

2. Αφού αναθρέψουν την επόμενη γενιά, οι άνθρωποι αποκτούν νέα κατανόηση για τη μοίρα

Οι περισσότεροι άνθρωποι που παντρεύονται, το κάνουν γύρω στα τριάντα και, σ’ αυτό το σημείο της ζωής, ο άνθρωπος δεν κατανοεί καθόλου την ανθρώπινη μοίρα. Ωστόσο, όταν οι άνθρωποι ξεκινούν να ανατρέφουν παιδιά και καθώς οι απόγονοί τους μεγαλώνουν, βλέπουν τη νέα γενιά να επαναλαμβάνει τη ζωή και όλες τις εμπειρίες της προηγούμενης γενιάς, βλέπουν πως το δικό τους παρελθόν αντικατοπτρίζεται σ’ αυτούς και συνειδητοποιούν πως ο δρόμος στον οποίο βαδίζει η νεότερη γενιά, όπως ακριβώς και ο δικός τους, δεν είναι κάτι που μπορεί να σχεδιαστεί και να επιλεχθεί. Αντιμέτωποι με το γεγονός αυτό, δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να παραδεχθούν πως η μοίρα κάθε ανθρώπου είναι προκαθορισμένη· έτσι, χωρίς καλά-καλά να το καταλάβουν, παραμερίζουν σταδιακά τις δικές τους επιθυμίες, και τα πάθη στην καρδιά τους τρεμοπαίζουν και σβήνουν… Κατά το χρονικό αυτό διάστημα, ο άνθρωπος έχει, ως επί το πλείστον, περάσει τα σημαντικά ορόσημα στη ζωή, έχει αποκτήσει νέα κατανόηση για τη ζωή και έχει υιοθετήσει μια νέα στάση. Πόσα μπορεί να προσδοκά ένας άνθρωπος αυτής της ηλικίας από το μέλλον και σε ποιες προοπτικές μπορεί να αποβλέπει; Ποια πενηντάχρονη γυναίκα ονειρεύεται ακόμα τον πρίγκιπα του παραμυθιού; Ποιος πενηντάρης αναζητά ακόμα τη Χιονάτη του; Ποια γυναίκα μέσης ηλικίας εξακολουθεί να ελπίζει πως θα μεταμορφωθεί από ασχημόπαπο σε κύκνο; Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία άνθρωποι έχουν την ίδια επαγγελματική θέληση με τους νεότερους ανθρώπους; Εν ολίγοις, είτε κάποιος είναι άντρας, είτε γυναίκα, κάθε άνθρωπος που φτάνει σ’ αυτήν την ηλικία είναι πιθανόν πως διατηρεί μια σχετικά ορθολογική και πρακτική στάση προς τον γάμο, την οικογένεια και τα παιδιά. Σε έναν τέτοιο άνθρωπο, ουσιαστικά δεν μένουν άλλες επιλογές, καμία παρόρμηση να προκαλέσει τη μοίρα. Όσον αφορά την ανθρώπινη εμπειρία, μόλις κάποιος φτάσει σ’ αυτήν την ηλικία, αναπτύσσει εκ φύσεως αυτήν τη στάση: «Πρέπει κανείς να δέχεται τη μοίρα του· τα παιδιά του καθενός έχουν το δικό τους πεπρωμένο· η ανθρώπινη μοίρα ορίζεται από τον Ουρανό». Οι περισσότεροι άνθρωποι που δεν κατανοούν την αλήθεια, αφού έχουν αντεπεξέλθει σε όλα τα σκαμπανεβάσματα, τις απογοητεύσεις και τις κακουχίες αυτού του κόσμου, θα συνοψίσουν την επίγνωσή τους για την ανθρώπινη ζωή χρησιμοποιώντας δυο λέξεις: «Είναι μοιραίο!» Παρόλο που η φράση αυτή εμπεριέχει το συμπέρασμα και τη συνειδητοποίηση των κοσμικών ανθρώπων για την ανθρώπινη μοίρα, παρόλο που εκφράζει την ανημποριά της ανθρωπότητας και μπορεί να ειπωθεί πως είναι οξυδερκής και ακριβής, απέχει παρασάγγας από την κατανόηση της κυριαρχίας του Δημιουργού και πολύ απλά δεν αποτελεί υποκατάστατο για τη γνώση της εξουσίας του Δημιουργού.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 127

Το να πιστεύεις στη μοίρα δεν αποτελεί υποκατάστατο για τη γνώση της κυριαρχίας του Δημιουργού

Αφού έχετε υπάρξει ακόλουθοι του Θεού για τόσα πολλά χρόνια, υπάρχει σημαντική διαφορά ανάμεσα στη δική σας γνώση για τη μοίρα και σ’ αυτήν των κοσμικών ανθρώπων; Έχετε κατανοήσει πραγματικά το πεπρωμένο από τον Δημιουργό κι έχετε γνωρίσει πραγματικά την κυριαρχία Του; Μερικοί άνθρωποι έχουν βαθιά, ειλικρινή κατανόηση της φράσης «είναι μοιραίο», ωστόσο, δεν πιστεύουν στο ελάχιστο στην κυριαρχία του Θεού, δεν πιστεύουν πως η ανθρώπινη μοίρα είναι διευθετημένη και ενορχηστρωμένη από τον Θεό και είναι απρόθυμοι να υποταχθούν στην κυριαρχία του Θεού. Τέτοιοι άνθρωποι είναι σαν έρμαια του ωκεανού, κλυδωνίζονται στα κύματα, πλέουν με το ρεύμα και δεν έχουν καμία επιλογή παρά να περιμένουν παθητικά και να αποδεχθούν τη μοίρα τους. Ωστόσο, δεν αναγνωρίζουν πως η ανθρώπινη μοίρα υπόκειται στην κυριαρχία του Θεού· δεν μπορούν να γνωρίσουν την κυριαρχία του Θεού εξ ιδίας πρωτοβουλίας και, έτσι, να αποκτήσουν γνώση της εξουσίας του Θεού, να υποταχθούν στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού, να σταματήσουν να αντιστέκονται στη μοίρα και να ζήσουν υπό τη φροντίδα, την προστασία και την καθοδήγηση του Θεού. Με άλλα λόγια, το να αποδέχεσαι τη μοίρα δεν είναι το ίδιο με το να υποτάσσεσαι στην κυριαρχία του Δημιουργού· η πίστη στη μοίρα δεν σημαίνει πως κάποιος δέχεται, αναγνωρίζει και γνωρίζει την κυριαρχία του Δημιουργού· η πίστη στη μοίρα είναι απλώς η αναγνώριση αυτού του γεγονότος και αυτού του εξωτερικού φαινομένου, η οποία διαφέρει από το να γνωρίζεις πώς κυβερνά ο Δημιουργός τη μοίρα της ανθρωπότητας, από το να αναγνωρίζεις πως ο Δημιουργός είναι η πηγή του κράτους πάνω στη μοίρα των πάντων και, ακόμη περισσότερο, από το να υποτάσσεσαι στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Δημιουργού για τη μοίρα της ανθρωπότητας. Αν ένας άνθρωπος πιστεύει μόνο στη μοίρα —ακόμα κι αν έχει έντονα συναισθήματα γι’ αυτήν— αλλά δεν μπορεί, ως εκ τούτου, να γνωρίσει, να αναγνωρίσει, να υποταχθεί και να δεχθεί την κυριαρχία του Δημιουργού πάνω στη μοίρα της ανθρωπότητας, τότε η ζωή του θα είναι, μολαταύτα, μια τραγωδία, μια ζωή μάταιη και ένα κενό· θα εξακολουθεί να αδυνατεί να υπαχθεί στο κράτος του Δημιουργού, να γίνει ένα δημιουργημένο ανθρώπινο ον με την πιο αληθινή σημασία της φράσης και να απολαύσει την έγκριση του Δημιουργού. Ένας άνθρωπος που γνωρίζει και δοκιμάζει πραγματικά την κυριαρχία του Δημιουργού, πρέπει να βρίσκεται σε ενεργή, όχι σε παθητική κατάσταση ή σε κατάσταση απόγνωσης. Ενόσω δέχεται πως τα πάντα είναι προδικασμένα, πρέπει να κατέχει ακριβή ορισμό της ζωής και της μοίρας: πως κάθε ζωή υπόκειται στην κυριαρχία του Δημιουργού. Όταν κάποιος αναπολεί τον δρόμο που διένυσε, όταν ανακαλεί κάθε φάση του ταξιδιού του, βλέπει πως σε κάθε βήμα, είτε ο δρόμος ήταν δύσκολος, είτε ομαλός, ο Θεός κατηύθυνε και σχεδίαζε το μονοπάτι του. Ήταν οι σχολαστικές διευθετήσεις του Θεού, ο προσεκτικός Του σχεδιασμός, που τον έφεραν, εν αγνοία του, στο σήμερα. Το να είσαι ικανός να αποδέχεσαι την κυριαρχία του Θεού και να δέχεσαι τη σωτηρία Του —πόσο μεγάλη τύχη είναι αυτή! Αν ένας άνθρωπος διατηρεί παθητική στάση προς τη μοίρα, αυτό αποδεικνύει πως αντιστέκεται σε όλα όσα έχει διευθετήσει ο Θεός γι’ αυτόν και πως δεν έχει υποτακτική στάση. Αν η στάση κάποιου προς την κυριαρχία του Θεού επί της ανθρώπινης μοίρας είναι ενεργή, τότε, όταν αναπολήσει το ταξίδι του, όταν κατανοήσει πραγματικά την κυριαρχία του Θεού, θα επιθυμεί πιο ένθερμα να υποταχθεί σε όλα όσα έχει διευθετήσει ο Θεός, θα έχει περισσότερη αποφασιστικότητα και εμπιστοσύνη στο να αφήσει τον Θεό να ενορχηστρώσει τη μοίρα του και θα σταματήσει να επαναστατεί απέναντι στον Θεό. Γιατί βλέπει πως όταν δεν κατανοεί τη μοίρα, όταν δεν καταλαβαίνει την κυριαρχία του Θεού, όταν εκουσίως προχωράει στα τυφλά, παραπατώντας και τρεκλίζοντας, μέσα από την ομίχλη, το ταξίδι είναι υπερβολικά δύσκολο, υπερβολικά θλιβερό. Επομένως, όταν οι άνθρωποι αναγνωρίσουν την κυριαρχία του Θεού πάνω στην ανθρώπινη μοίρα, οι έξυπνοι επιλέγουν να τη γνωρίσουν και να τη δεχθούν, να αποχαιρετήσουν τις επώδυνες ημέρες που προσπαθούσαν να χτίσουν μια καλή ζωή με τα δυο τους χέρια, και να μη συνεχίσουν να αγωνίζονται ενάντια στη μοίρα και να επιδιώκουν τους υποτιθέμενους στόχους της ζωής τους με τον δικό τους τρόπο. Όταν κάποιος δεν έχει Θεό, όταν δεν μπορεί να Τον δει, όταν δεν μπορεί να αναγνωρίσει ξεκάθαρα την κυριαρχία του Θεού, τότε κάθε μέρα είναι ανούσια, άνευ αξίας και θλιβερή. Όπου κι αν βρίσκεται κάποιος και όποια κι αν είναι η δουλειά του, τα μέσα διαβίωσής του και η επιδίωξη των στόχων του δεν του φέρνουν τίποτε άλλο παρά ατέρμονη συντριπτική θλίψη και μαρτύριο που δεν υποχωρεί, σε βαθμό που δεν αντέχει να κοιτάξει πίσω. Μόνο όταν κάποιος αποδεχθεί την κυριαρχία του Δημιουργού, υποταχθεί στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις Του, και αναζητήσει την πραγματική ανθρώπινη ζωή, θα απελευθερωθεί, σταδιακά, από όλη τη συντριπτική θλίψη και το μαρτύριο, και θα απαλλαγεί από όλη την κενότητα της ζωής.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 128

Μόνο εκείνοι που υποτάσσονται στην κυριαρχία του Δημιουργού μπορούν να κερδίσουν πραγματική ελευθερία

Επειδή οι άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν τις ενορχηστρώσεις και την κυριαρχία του Θεού, πάντα αντιμετωπίζουν τη μοίρα απείθαρχα, με επαναστατική στάση, και πάντα θέλουν να απαλλαγούν από την εξουσία και την κυριαρχία του Θεού και από τα όσα τους επιφυλάσσει η μοίρα, ελπίζοντας, μάταια, πως θα αλλάξουν τις παρούσες τους συνθήκες, αλλά και τη μοίρα τους. Ωστόσο, ποτέ δεν μπορούν να επιτύχουν· ανατρέπονται σε κάθε στροφή. Ο αγώνας αυτός, ο οποίος λαμβάνει χώρα βαθιά μέσα στην ψυχή ενός ανθρώπου, είναι επώδυνος· ο πόνος είναι αλησμόνητος και, στο μεταξύ, ο άνθρωπος χαραμίζει τη ζωή του. Ποια είναι η αιτία του πόνου αυτού; Οφείλεται στην κυριαρχία του Θεού ή στο ότι ο άνθρωπος γεννήθηκε άτυχος; Προφανώς, κανένα δεν ισχύει. Στην πραγματικότητα, οφείλεται στα μονοπάτια που παίρνουν οι άνθρωποι· στους τρόπους που επιλέγουν να ζήσουν τη ζωή τους. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να μην έχουν συνειδητοποιήσει αυτά τα πράγματα. Ωστόσο, όταν γνωρίζεις πραγματικά, όταν αναγνωρίζεις πραγματικά πως ο Θεός έχει κυριαρχία πάνω στην ανθρώπινη μοίρα, όταν κατανοείς πραγματικά πως όλα όσα ο Θεός έχει σχεδιάσει και αποφασίσει για σένα είναι μεγάλο όφελος και μεγάλη προστασία, τότε νιώθεις να απαλύνεται σταδιακά ο πόνος σου και γίνεσαι ολόκληρος χαλαρός, ελεύθερος και απελευθερωμένος. Κρίνοντας από την κατάσταση της πλειονότητας των ανθρώπων, παρόλο που σε υποκειμενικό επίπεδο δεν θέλουν να συνεχίσουν να ζουν όπως ζούσαν πριν, παρόλο που θέλουν ανακούφιση από τον πόνο τους, αντικειμενικά, δεν μπορούν να κατανοήσουν πραγματικά την πρακτική αξία και το νόημα της κυριαρχίας του Δημιουργού πάνω στην ανθρώπινη μοίρα· δεν μπορούν να αναγνωρίσουν και να υποταχθούν πραγματικά στην κυριαρχία του Δημιουργού, πόσο μάλλον να αναζητήσουν και να δεχθούν τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Δημιουργού. Έτσι, αν οι άνθρωποι δεν μπορούν να αναγνωρίσουν πραγματικά το γεγονός πως ο Δημιουργός έχει κυριαρχία πάνω στην ανθρώπινη μοίρα και πάνω σε καθετί ανθρώπινο, αν δεν μπορούν να υποταχθούν πραγματικά στο κράτος του Δημιουργού, τότε θα τους είναι δύσκολο να μην υποκινούνται και να μην περιορίζονται από την αντίληψη πως «η μοίρα κάποιου βρίσκεται στα ίδια του τα χέρια», θα τους είναι δύσκολο να απαλλαγούν από τον πόνο του έντονου αγώνα τους ενάντια στη μοίρα και την εξουσία του Δημιουργού και, φυσικά, θα τους είναι επίσης δύσκολο να γίνουν πραγματικά απελευθερωμένοι και ελεύθεροι, να γίνουν άνθρωποι που λατρεύουν τον Θεό. Υπάρχει πιο απλός τρόπος για να ελευθερωθεί κανείς από την κατάσταση αυτή: να αποχαιρετήσει τον πρότερο τρόπο ζωής του, να πει αντίο στους προηγούμενους στόχους του στη ζωή, να συνοψίσει και να αναλύσει τον προηγούμενο τρόπο ζωής, την άποψη για τη ζωή, τις επιδιώξεις, τις επιθυμίες και τα ιδανικά του, και έπειτα να τα συγκρίνει με το θέλημα του Θεού και τις απαιτήσεις Του από τον άνθρωπο, και να δει αν κάποιο από αυτά βρίσκεται σε συμφωνία με το θέλημα και τις απαιτήσεις του Θεού, αν κάποιο από αυτά προσφέρει τις σωστές αξίες της ζωής, αν τον οδηγεί σε καλύτερη κατανόηση της αλήθειας και αν του επιτρέπει να ζει με την ανθρώπινη φύση και την εικόνα του ανθρώπου. Όταν ερευνάς επανειλημμένα και αναλύεις προσεκτικά τους διάφορους στόχους ζωής που επιδιώκουν οι άνθρωποι και τους ποικίλους τρόπους ζωής τους, θα βρεις πως ούτε ένας δεν ταιριάζει με την αρχική πρόθεση που είχε ο Δημιουργός όταν δημιούργησε την ανθρωπότητα. Όλοι τους απομακρύνουν τους ανθρώπους από την κυριαρχία και τη φροντίδα του Δημιουργού· είναι όλοι τους παγίδες που κάνουν τους ανθρώπους να εξαχρειώνονται και τους οδηγούν στην κόλαση. Αφού το αναγνωρίσεις αυτό, η αποστολή σου είναι να αφήσεις στην άκρη την παλιά σου άποψη για τη ζωή, να μείνεις μακριά από τις διάφορες παγίδες, να αφήσεις τον Θεό να πάρει τον έλεγχο της ζωής σου και να κάνει διευθετήσεις για εσένα, να προσπαθήσεις απλώς να υποταχθείς στις ενορχηστρώσεις και την καθοδήγηση του Θεού, να μην έχεις επιλογή και να γίνεις ένας άνθρωπος που λατρεύει τον Θεό. Ενώ ακούγεται εύκολο, είναι δύσκολο να το κάνεις. Μερικοί άνθρωποι αντέχουν τον πόνο του, άλλοι όχι. Μερικοί είναι διατεθειμένοι να συμμορφωθούν, άλλοι είναι απρόθυμοι. Εκείνοι που είναι απρόθυμοι, στερούνται της επιθυμίας και της αποφασιστικότητας να το κάνουν· έχουν σαφή επίγνωση της κυριαρχίας του Θεού, γνωρίζουν πολύ καλά πως ο Θεός είναι Αυτός που σχεδιάζει και διευθετεί την ανθρώπινη μοίρα, ωστόσο, εξακολουθούν να κλοτσούν και να παλεύουν, εξακολουθούν να μην είναι συμφιλιωμένοι με το να αφήσουν τη μοίρα τους στην παλάμη του Θεού και να υποταχθούν στην κυριαρχία του Θεού και, επιπλέον, αισθάνονται δυσαρέσκεια για τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού. Επομένως, πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να δουν μόνοι τους για τι είναι ικανοί· θέλουν να αλλάξουν τη μοίρα τους με τα δυο τους χέρια ή να βρουν την ευτυχία με τις δικές τους δυνάμεις, να δουν αν μπορούν να ξεπεράσουν τα όρια της εξουσίας του Θεού και να υπερβούν την κυριαρχία του Θεού. Η θλίψη του ανθρώπου δεν είναι πως ο άνθρωπος αναζητά μια ευτυχισμένη ζωή, πως επιδιώκει δόξα και πλούτη ή πως αγωνίζεται ενάντια στην ίδια του τη μοίρα μέσα από την ομίχλη, αλλά πως, αφού έχει δει την ύπαρξη του Δημιουργού, αφού έχει μάθει το γεγονός πως ο Δημιουργός έχει κυριαρχία πάνω στην ανθρώπινη μοίρα, εξακολουθεί να μην μπορεί να διορθώσει τους τρόπους του, δεν μπορεί να βγάλει τα πόδια του από τη λάσπη, και απλώς σκληραίνει την καρδιά του και επιμένει στα ίδια λάθη. Θα προτιμούσε να συνεχίσει να χτυπιέται στη λάσπη, να ανταγωνίζεται πεισματικά την κυριαρχία του Θεού, να αντιστέκεται σε αυτήν μέχρι τέλους, δίχως το παραμικρό ίχνος μετάνοιας, ενώ μόνο όταν κείτεται τσακισμένος και ματωμένος παίρνει, επιτέλους, την απόφαση να τα παρατήσει και να γυρίσει πίσω. Αυτή είναι η πραγματική ανθρώπινη θλίψη. Λέω, επομένως, πως εκείνοι που επιλέγουν να υποταχθούν είναι σοφοί, ενώ εκείνοι που επιλέγουν να διαφύγουν είναι ξεροκέφαλοι.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 129

Θάνατος: Η έκτη καμπή

Μετά από τόση φασαρία και αναστάτωση, τόσες στενοχώριες και απογοητεύσεις, μετά από τόσες χαρές και λύπες, τόσα σκαμπανεβάσματα, μετά από τόσα αξέχαστα χρόνια, αφού έχει δει την εναλλαγή των εποχών ξανά και ξανά, ο άνθρωπος περνά τα σημαντικά ορόσημα της ζωής δίχως προειδοποίηση και, μέσα σε μια στιγμή, βρίσκεται να διανύει τα τελευταία του χρόνια. Τα σημάδια του χρόνου είναι αποτυπωμένα σε όλο του το κορμί: Δεν μπορεί πια να σταθεί με το κορμί ίσιο, τα σκουρόχρωμα μαλλιά στο κεφάλι του γίνονται άσπρα, τα λαμπερά και φωτεινά του μάτια γίνονται σκοτεινά και θολωμένα, ενώ η λεία και μαλακή του επιδερμίδα ρυτιδώνει και γεμίζει κηλίδες. Η ακοή του φθίνει, τα δόντια του κουνιούνται και πέφτουν, οι αντιδράσεις του επιβραδύνονται, οι κινήσεις του γίνονται αργές… Στο σημείο αυτό, έχει αποχαιρετήσει ολοκληρωτικά τα παθιασμένα χρόνια της νιότης του και έχει εισέλθει στο σούρουπο της ζωής του: τα γηρατειά. Στη συνέχεια, θα αντιμετωπίσει τον θάνατο —την τελευταία καμπή στην ανθρώπινη ζωή.

1. Μόνο ο Δημιουργός έχει τη δύναμη της ζωής και του θανάτου πάνω στον άνθρωπο

Αν η γέννηση κάποιου είχε προκαθοριστεί από την προηγούμενη ζωή του, τότε ο θάνατός του σηματοδοτεί το τέλος αυτής της μοίρας. Αν η γέννηση κάποιου είναι η αρχή της αποστολής του σ’ αυτή τη ζωή, τότε ο θάνατός του σηματοδοτεί το τέλος αυτής της αποστολής. Εφόσον ο Δημιουργός έχει προσδιορίσει ένα σταθερό σύνολο συνθηκών για τη γέννηση κάποιου, είναι αυτονόητο πως έχει επίσης διευθετήσει και ένα σταθερό σύνολο συνθηκών για τον θάνατό του. Με άλλα λόγια, κανείς δεν γεννιέται τυχαία, κανενός ο θάνατος δεν είναι απροσδόκητος, ενώ η γέννηση και ο θάνατος συνδέονται απαραίτητα με την προηγούμενη και την παρούσα ζωή κάποιου. Οι συνθήκες της γέννησης και του θανάτου κάποιου προαποφασίζονται και οι δύο από τον Δημιουργό· αυτό είναι το πεπρωμένο ενός ανθρώπου, η μοίρα του. Όπως και με τη γέννηση κάποιου, ο θάνατος κάθε ανθρώπου θα λάβει χώρα υπό διαφορετικό σύνολο ειδικών συνθηκών, γι’ αυτό και ποικίλλει η διάρκεια ζωής των ανθρώπων και υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι και χρόνοι θανάτου. Μερικοί άνθρωποι είναι δυνατοί και γεροί, κι όμως πεθαίνουν πρόωρα· άλλοι είναι αδύναμοι και ασθενικοί, κι όμως ζουν μέχρι τα γεράματα και αποβιώνουν γαλήνια. Μερικοί πεθαίνουν από μη φυσικά αίτια και άλλοι από φυσικά. Οι ζωές μερικών φτάνουν στο τέλος τους μακριά από το σπίτι τους, ενώ άλλοι κλείνουν τα μάτια τους για τελευταία φορά με τα αγαπημένα τους πρόσωπα στο πλευρό τους. Μερικοί άνθρωποι πεθαίνουν στον αέρα, άλλοι κάτω από τη γη. Μερικοί βυθίζονται κάτω από το νερό, άλλοι χάνονται σε καταστροφές. Μερικοί πεθαίνουν το πρωί, άλλοι το βράδυ… Όλοι θέλουν μια επιφανή γέννηση, μια λαμπρή ζωή και έναν ένδοξο θάνατο, αλλά κανείς δεν μπορεί να υπερβεί την ίδια του τη μοίρα, κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από την κυριαρχία του Δημιουργού. Αυτή είναι η ανθρώπινη μοίρα. Ο άνθρωπος μπορεί να καταστρώνει κάθε λογής σχέδια για το μέλλον του, αλλά κανείς δεν μπορεί να σχεδιάσει τον τρόπο και τον χρόνο της γέννησής του και της αναχώρησής του από τον κόσμο. Παρόλο που οι άνθρωποι κάνουν ό,τι μπορούν για να αποφύγουν και να αντισταθούν στην έλευση του θανάτου, εν αγνοία τους ο θάνατος πλησιάζει σιωπηλά. Κανείς δεν γνωρίζει πότε ή πώς θα πεθάνει, πόσο μάλλον πού θα συμβεί. Προφανώς, δεν είναι η ανθρωπότητα αυτή που κρατά τη δύναμη της ζωής και του θανάτου, ούτε κάποιο ον στον φυσικό κόσμο, αλλά ο Δημιουργός, η εξουσία του οποίου είναι μοναδική. Η ζωή και ο θάνατος της ανθρωπότητας δεν είναι το προϊόν κάποιου νόμου του φυσικού κόσμου, αλλά μια συνέπεια της κυριαρχίας της εξουσίας του Δημιουργού.

2. Αυτός που δεν γνωρίζει την κυριαρχία του Δημιουργού θα καταδιώκεται από τον φόβο του θανάτου

Όταν κάποιος φτάνει στην τρίτη ηλικία, η πρόκληση που αντιμετωπίζει δεν είναι το πώς θα προσφέρει τα απαραίτητα στην οικογένειά του ή το πώς θα εκπληρώσει τις μεγάλες του φιλοδοξίες στη ζωή, αλλά το πώς θα αποχαιρετήσει τη ζωή του, πώς θα συναντήσει το τέλος της ζωής του, πώς θα βάλει την τελεία στο τέλος της ίδιας του της ύπαρξης. Παρόλο που, εκ πρώτης όψεως, φαίνεται πως οι άνθρωποι δίνουν ελάχιστη προσοχή στον θάνατο, κανείς δεν μπορεί να αποφύγει να εξερευνήσει το θέμα, γιατί κανείς δεν γνωρίζει αν υπάρχει κάποιος άλλος κόσμος στην άλλη άκρη του θανάτου, ένας κόσμος που οι άνθρωποι δεν μπορούν να αντιληφθούν ή να νιώσουν, ένας κόσμος για τον οποίο δεν γνωρίζουν τίποτα. Αυτό κάνει τους ανθρώπους να φοβούνται να αντιμετωπίσουν τον θάνατο ευθέως, να φοβούνται να τον αντιμετωπίσουν όπως θα έπρεπε και, αντ’ αυτού, κάνουν ό,τι μπορούν για να αποφύγουν το θέμα. Έτσι, γεμίζει κάθε άνθρωπο με τρόμο για τον θάνατο, προσθέτει ένα πέπλο μυστηρίου σ’ αυτό το αναπόφευκτο γεγονός της ζωής και ρίχνει μια διαρκή σκιά πάνω από την καρδιά κάθε ανθρώπου.

Όταν κάποιος νιώθει το σώμα του να εξασθενεί, όταν αισθάνεται πως πλησιάζει στον θάνατο, τότε αισθάνεται έναν ακαθόριστο τρόμο, έναν απερίγραπτο φόβο. Ο φόβος του θανάτου κάνει κάποιον να αισθάνεται ακόμα πιο μόνος και αβοήθητος, και τότε είναι που ρωτά τον εαυτό του: Από πού προήλθε ο άνθρωπος; Πού πηγαίνει; Έτσι θα πεθάνει ο άνθρωπος, με τη ζωή του να τον έχει προσπεράσει; Αυτή είναι η τελεία που σηματοδοτεί το τέλος της ζωής του ανθρώπου; Ποιο είναι, εν τέλει, το νόημα της ζωής; Ποια είναι, τελικά, η αξία της ζωής; Πρόκειται για δόξα και πλούτη; Πρόκειται για την ανατροφή μιας οικογένειας;… Ανεξάρτητα από το αν κάποιος έχει σκεφτεί τα συγκεκριμένα ερωτήματα και ανεξάρτητα από το πόσο πολύ φοβάται τον θάνατο, στα βάθη της καρδιάς κάθε ανθρώπου υπάρχει πάντοτε η επιθυμία να ερευνήσει τα μυστήρια, υπάρχει ένα αίσθημα έλλειψης κατανόησης για τη ζωή, ενώ, μαζί μ’ αυτά, υπάρχει και συναισθηματισμός για τον κόσμο και μια απροθυμία να φύγει. Ίσως κανείς να μην μπορεί να διατυπώσει ξεκάθαρα τι ακριβώς φοβάται ο άνθρωπος, τι ακριβώς θέλει να ερευνήσει, για τι ακριβώς γίνεται συναισθηματικός και τι διστάζει να αφήσει πίσω…

Επειδή φοβούνται τον θάνατο, οι άνθρωποι ανησυχούν υπερβολικά· επειδή φοβούνται τον θάνατο, υπάρχουν πάρα πολλά που δεν μπορούν να αποχωριστούν. Όταν βρίσκονται κοντά στον θάνατο, μερικοί άνθρωποι ανησυχούν για το ένα και το άλλο· ανησυχούν για τα παιδιά τους, τα αγαπημένα τους πρόσωπα, την περιουσία τους, λες και με την ανησυχία μπορούν να σβήσουν το μαρτύριο και τον τρόμο που επιφέρει ο θάνατος· λες και με το να διατηρούν μια κάποια οικειότητα με εκείνους που είναι εν ζωή, μπορούν να ξεφύγουν από την ανημποριά και τη μοναξιά που συνοδεύουν τον θάνατο. Στα βάθη της ανθρώπινης καρδιάς υπάρχει ένας νεοφανής φόβος· ο φόβος πως θα αποχωριστεί κανείς τα αγαπημένα του πρόσωπα, πως δεν θα ξαναδεί τον γαλανό ουρανό, δεν θα αντικρίσει ξανά τον υλικό κόσμο. Μια μοναχική ψυχή που είναι συνηθισμένη στη συντροφιά των αγαπημένων της προσώπων, είναι απρόθυμη να αφεθεί και να αναχωρήσει, ολομόναχη, για έναν άγνωστο, μη οικείο κόσμο.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 130

Ένας άνθρωπος που δαπανά τη ζωή του στην αναζήτηση δόξας και πλούτου, θα τα χάσει μπροστά στον θάνατο

Χάρη στην κυριαρχία και το πεπρωμένο από τον Δημιουργό, μια μοναχική ψυχή που ξεκίνησε με τίποτα στο όνομά της, αποκτά γονείς και οικογένεια, την ευκαιρία να γίνει μέλος της ανθρώπινης φυλής, την ευκαιρία να δοκιμάσει την ανθρώπινη ζωή και να δει τον κόσμο· αποκτά, επίσης, την ευκαιρία να δοκιμάσει την κυριαρχία του Δημιουργού, να γνωρίσει την εξοχότητα της δημιουργίας Του και, το κυριότερο, να γνωρίσει και να υπαχθεί στην εξουσία του Δημιουργού. Ωστόσο, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν εκμεταλλεύονται αυτή τη σπάνια και φευγαλέα ευκαιρία. Ο άνθρωπος εξαντλεί την ενέργεια μιας ζωής στη μάχη του ενάντια στη μοίρα, σπαταλάει όλο του τον χρόνο στο να τρέχει πέρα-δώθε προσπαθώντας να ταΐσει την οικογένειά του και στο να πηγαινοέρχεται μεταξύ πλούτου και κύρους. Τα πράγματα που εκτιμούν περισσότερο οι άνθρωποι είναι η οικογένεια, τα χρήματα και η δόξα· αυτά θεωρούν ως τα πολυτιμότερα πράγματα στη ζωή. Όλοι οι άνθρωποι παραπονιούνται για τη μοίρα τους, ωστόσο, εξακολουθούν να παραχώνουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους τα ερωτήματα που είναι πιο επιτακτικό να εξετάσουν και να κατανοήσουν: γιατί ζει ο άνθρωπος, πώς πρέπει να ζει ο άνθρωπος, ποια είναι η αξία και το νόημα της ζωής. Καθ’ όλη τη ζωή τους, από όσα χρόνια κι αν αποτελείται αυτή, απλώς τρέχουν ασταμάτητα αναζητώντας δόξα και πλούτη, μέχρι που τους αφήνει η νιότη τους, μέχρι που γκριζάρουν και γεμίζουν ρυτίδες· μέχρι που βλέπουν πως η δόξα και τα πλούτη δεν μπορούν να σταματήσουν την κατρακύλα κάποιου προς τα γηρατειά, πως τα χρήματα δεν μπορούν να γεμίσουν το κενό της καρδιάς· μέχρι που καταλαβαίνουν πως κανείς δεν εξαιρείται από τον νόμο της γέννησης, της γήρανσης, της αρρώστιας και του θανάτου, και πως κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτά που του επιφυλάσσει η μοίρα. Μόνο όταν υποχρεούνται να αντιμετωπίσουν την τελική καμπή της ζωής κατανοούν πραγματικά πως ακόμα κι αν κάποιος έχει περιουσιακά στοιχεία αξίας εκατομμυρίων, ακόμα κι αν κάποιος είναι προνομιούχος και υψηλά ιστάμενο πρόσωπο, κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τον θάνατο και κάθε άνθρωπος θα επιστρέψει στην αρχική του θέση: μια μοναχική ψυχή με τίποτα στο όνομά της. Όταν οι άνθρωποι έχουν γονείς, πιστεύουν πως οι γονείς τους είναι τα πάντα· όταν οι άνθρωποι έχουν περιουσία, πιστεύουν πως τα χρήματα είναι ο κύριος πυλώνας του ανθρώπου, πως είναι το μέσο με το οποίο ζει· όταν οι άνθρωποι έχουν κύρος, προσκολλούνται στενά σ’ αυτό και θα ρίσκαραν τη ζωή τους για χάρη του. Μόνο όταν οι άνθρωποι είναι έτοιμοι να αφήσουν αυτόν τον κόσμο, συνειδητοποιούν πως τα πράγματα στα οποία δαπάνησαν τη ζωή τους επιδιώκοντας δεν είναι τίποτα άλλο παρά παροδικά σύννεφα, κανένα από τα οποία δεν μπορούν κρατήσουν, κανένα από τα οποία δεν μπορούν να πάρουν μαζί τους, κανένα από τα οποία δεν μπορεί να τους απαλλάξει από τον θάνατο, κανένα από τα οποία δεν μπορεί να προσφέρει συντροφιά ή παρηγοριά σε μια μοναχική ψυχή στον δρόμο της επιστροφής και, ιδίως, κανένα από τα οποία δεν μπορεί να προσφέρει σωτηρία στον άνθρωπο, να του επιτρέψει να υπερβεί τον θάνατο. Η δόξα και τα πλούτη που αποκτά κανείς στον υλικό κόσμο, του δίνουν παροδική ικανοποίηση, απολαύσεις της στιγμής, ψευδή αίσθηση άνεσης και τον κάνουν να χάσει τον δρόμο του. Έτσι, οι άνθρωποι, καθώς χτυπιούνται στην αχανή θάλασσα της ανθρωπότητας, λαχταρώντας γαλήνη, παρηγοριά και ηρεμία της καρδιάς, καταπίνονται ξανά και ξανά από τα κύματα. Όταν οι άνθρωποι δεν έχουν βρει ακόμα απαντήσεις στα ερωτήματα που είναι σημαντικότερο να κατανοήσουν —από πού προέρχονται, γιατί ζουν, πού πηγαίνουν, και ούτω καθεξής— ξελογιάζονται από τη δόξα και τα πλούτη, παραπλανιούνται και ελέγχονται από αυτά και χάνονται οριστικά. Ο χρόνος περνάει γρήγορα· τα χρόνια περνούν εν ριπή οφθαλμού· πριν κανείς το καταλάβει, έχει αποχαιρετήσει τα καλύτερα χρόνια της ζωής του. Όταν κάποιος πρόκειται σύντομα να αποχωρήσει από τον κόσμο, συνειδητοποιεί σταδιακά πως τα πάντα στον κόσμο ξεμακραίνουν και πως δεν μπορεί πια να κρατήσει τα πράγματα που κατείχε· τότε, νιώθει πραγματικά πως ακόμα δεν του ανήκει τίποτα, όπως ένα βρέφος που κλαίει όταν μόλις έχει έρθει στον κόσμο. Στο σημείο αυτό, αναγκάζεται να στοχαστεί αυτά που έχει κάνει στη ζωή, την αξία τού να είσαι ζωντανός, τη σημασία της, το γιατί έρχεται κανείς στον κόσμο· επίσης, στο σημείο αυτό, θέλει να μάθει όλο και περισσότερο αν υπάρχει κάποια επόμενη ζωή, αν υπάρχει πραγματικά παράδεισος, αν υπάρχει πραγματικά τιμωρία… Όσο περισσότερο πλησιάζει κανείς στον θάνατο, τόσο περισσότερο θέλει να κατανοήσει το νόημα της ζωής· όσο περισσότερο πλησιάζει στον θάνατο, τόσο πιο άδεια φαίνεται η καρδιά του· όσο περισσότερο πλησιάζει στον θάνατο, τόσο πιο αβοήθητος νιώθει· έτσι, ο φόβος του για τον θάνατο μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Υπάρχουν δύο λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι συμπεριφέρονται έτσι καθώς προσεγγίζουν τον θάνατο: Πρώτον, πρόκειται να χάσουν τη δόξα και τα πλούτη στα οποία στηριζόταν η ζωή τους, όπως και πρόκειται να αφήσουν πίσω καθετί ορατό στον κόσμο· δεύτερον, πρόκειται να αντιμετωπίσουν, ολομόναχοι, έναν μη οικείο κόσμο, ένα μυστηριώδες, άγνωστο βασίλειο, στο οποίο φοβούνται να πατήσουν το πόδι τους, στο οποίο δεν έχουν κάποιο αγαπημένο πρόσωπο και κανένα μέσο διαβίωσης. Για τους δύο αυτούς λόγους, καθένας που αντιμετωπίζει τον θάνατο νιώθει ανήσυχος, δοκιμάζει έναν πανικό και ένα αίσθημα ανημποριάς που ποτέ πριν δεν είχε αισθανθεί. Μόνο όταν οι άνθρωποι φτάνουν πραγματικά σ’ αυτό το σημείο, συνειδητοποιούν πως το πρώτο πράγμα που πρέπει να καταλάβει κανείς όταν πατήσει το πόδι του στη γη είναι το εξής: από πού προέρχονται οι άνθρωποι, γιατί ζουν, ποιος υπαγορεύει την ανθρώπινη μοίρα, ποιος φροντίζει και έχει κυριαρχία πάνω στην ανθρώπινη ύπαρξη. Αυτή η γνώση είναι το πραγματικό μέσο με το οποίο ζει κανείς, η απαραίτητη βάση για την ανθρώπινη επιβίωση, όχι το να μαθαίνει κανείς πώς να παρέχει για την οικογένειά του ή πώς να αποκτήσει δόξα και πλούτη, όχι το να μαθαίνει πώς να ξεχωρίσει από το πλήθος ή πώς να ζήσει μια πιο άνετη ζωή, πόσο μάλλον να μαθαίνει πώς να διαπρέπει και πώς να ανταγωνίζεται επιτυχώς τους άλλους. Παρόλο που οι διάφορες τεχνικές επιβίωσης, στις οποίες οι άνθρωποι δαπανούν τη ζωή τους για να κατακτήσουν άριστα, μπορούν να προσφέρουν πληθώρα υλικών ανέσεων, ποτέ δεν φέρνουν στην καρδιά τους πραγματική γαλήνη και παρηγοριά, αλλά, αντιθέτως, κάνουν τους ανθρώπους να χάνουν διαρκώς τον δρόμο τους, να δυσκολεύονται να ελέγξουν τον εαυτό τους, να χάνουν κάθε ευκαιρία να μάθουν το νόημα της ζωής· αυτές οι τεχνικές επιβίωσης δημιουργούν μια ατμόσφαιρα ανησυχίας για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζει κανείς σωστά τον θάνατο. Με αυτόν τον τρόπο, οι ζωές των ανθρώπων καταστρέφονται. Ο Δημιουργός συμπεριφέρεται δίκαια σε όλους, δίνοντας σε όλους μια ολόκληρη ζωή από ευκαιρίες για να βιώσουν και να γνωρίσουν την κυριαρχία Του, ωστόσο, μόνο όταν πλησιάζει ο θάνατος, μόνο όταν η σκιά του θανάτου κρέμεται πάνω από κάποιον, ξεκινά αυτός να βλέπει το φως, αλλά τότε είναι πολύ αργά.

Οι άνθρωποι ξοδεύουν τη ζωή τους κυνηγώντας χρήματα και δόξα· πιάνονται από τα πράγματα αυτά, νομίζοντας πως είναι τα μόνα τους μέσα διαβίωσης, λες και έχοντάς τα μπορούν να συνεχίσουν να ζουν, μπορούν να απαλλάξουν τον εαυτό τους από τον θάνατο. Ωστόσο, μόνο όταν είναι κοντά στον θάνατο συνειδητοποιούν πόσο μακριά είναι αυτά τα πράγματα από αυτούς, πόσο αδύναμοι είναι μπροστά στον θάνατο, πόσο εύκολα παραλύουν, πόσο μόνοι και αβοήθητοι είναι, μην έχοντας πουθενά να στραφούν. Συνειδητοποιούν πως η ζωή δεν αγοράζεται με χρήματα ή δόξα, πως όσο πλούσιος κι αν είναι ένας άνθρωπος και όσο εξέχουσα κι αν είναι η θέση του, όλοι οι άνθρωποι είναι εξίσου φτωχοί και ασήμαντοι μπροστά στον θάνατο. Συνειδητοποιούν πως τα χρήματα δεν αγοράζουν ζωή, πως η δόξα δεν μπορεί να σβήσει τον θάνατο και πως ούτε τα χρήματα, ούτε και η δόξα μπορούν να επιμηκύνουν τη ζωή ενός ανθρώπου κατά ένα λεπτό, κατά ένα δευτερόλεπτο. Όσο περισσότερο νιώθουν έτσι οι άνθρωποι, τόσο περισσότερο λαχταρούν να συνεχίσουν να ζουν· όσο περισσότερο νιώθουν έτσι οι άνθρωποι, τόσο περισσότερο τρέμουν τον επικείμενο θάνατο. Μόνο στο σημείο αυτό συνειδητοποιούν πραγματικά πως η ζωή τους δεν ανηκει σ’ αυτούς, πως δεν είναι δική τους για να την ελέγξουν, πως ο άνθρωπος δεν έχει λόγο στο αν θα ζήσει ή αν θα πεθάνει, πως όλα αυτά είναι πέρα από τον έλεγχό του.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 131

Αν υποταχθείς στο κράτος του Δημιουργού, θα αντιμετωπίσεις τον θάνατο ήρεμα

Τη στιγμή που γεννιέται ένας άνθρωπος, μια μοναχική ψυχή ξεκινά την εμπειρία της σχετικά με τη ζωή στη γη, την εμπειρία της σχετικά με την εξουσία του Δημιουργού, την οποία έχει διευθετήσει γι’ αυτήν ο Δημιουργός. Είναι περιττό να λεχθεί πως, για τον άνθρωπο, την ψυχή, αυτή είναι μια εξαιρετική ευκαιρία για να αποκτήσει γνώση για την κυριαρχία του Δημιουργού, να γνωρίσει την εξουσία Του και να τη δοκιμάσει προσωπικά. Οι άνθρωποι ζουν τη ζωή τους σύμφωνα με τους νόμους της μοίρας που έχει καθορίσει γι’ αυτούς ο Δημιουργός και, για κάθε λογικό άνθρωπο με συνείδηση, το να αναγνωρίσει την κυριαρχία του Δημιουργού και να γνωρίσει την εξουσία Του στο πέρας των πολλών δεκαετιών του στη γη, δεν είναι κάτι το δύσκολο. Επομένως, θα έπρεπε να είναι πολύ εύκολο για κάθε άνθρωπο να αναγνωρίσει, μέσα από τις εμπειρίες της ζωής του κατά τη διάρκεια των πολλών δεκαετιών, πως κάθε ανθρώπινη μοίρα είναι προκαθορισμένη, όπως και να κατανοήσει ή να συνοψίσει τι σημαίνει να είσαι ζωντανός. Την ίδια ώρα που αποδέχεται κανείς αυτά τα μαθήματα ζωής, θα καταλάβει, σταδιακά, από πού προέρχεται η ζωή και θα κατανοήσει τι χρειάζεται πραγματικά η καρδιά, τι θα τον οδηγήσει στο πραγματικό μονοπάτι της ζωής και ποια πρέπει να είναι η αποστολή και ο στόχος της ανθρώπινης ζωής· επιπλέον, θα αναγνωρίσει, σταδιακά, πως αν δεν λατρεύει τον Δημιουργό, αν δεν υπάγεται στο κράτος Του, τότε, όταν αντιμετωπίσει τον θάνατο —όταν η ψυχή πρόκειται να αντιμετωπίσει ξανά τον Δημιουργό— η καρδιά του θα είναι γεμάτη απεριόριστο τρόμο και αγωνία. Αν ένας άνθρωπος υπάρχει στον κόσμο για αρκετές δεκαετίες κι ακόμα δεν γνωρίζει από πού προέρχεται η ανθρώπινη ζωή, ακόμα δεν αναγνωρίζει σε ποιανού την παλάμη βρίσκεται η ανθρώπινη μοίρα, τότε δεν είναι καθόλου περίεργο που δεν θα μπορεί να αντιμετωπίσει τον θάνατο ήρεμα. Ένας άνθρωπος που έχει αποκτήσει τη γνώση της κυριαρχίας του Δημιουργού αφού έχει βιώσει αρκετές δεκαετίες ζωής, είναι ένας άνθρωπος με σωστή εκτίμηση για το νόημα και την αξία της ζωής, ένας άνθρωπος με βαθιά γνώση για τον σκοπό της ζωής, με πραγματική εμπειρία και κατανόηση της κυριαρχίας του Δημιουργού και, πολύ περισσότερο, ένας άνθρωπος ικανός να υποταχθεί στην εξουσία του Δημιουργού. Ένας τέτοιος άνθρωπος κατανοεί το νόημα της δημιουργίας της ανθρωπότητας από τον Δημιουργό, κατανοεί πως ο άνθρωπος πρέπει να λατρεύει τον Δημιουργό, πως όσα κατέχει ο άνθρωπος προέρχονται από τον Δημιουργό και πως θα επιστρέψουν, μια μέρα που δεν αργεί, σ’ Αυτόν· ένας τέτοιος άνθρωπος κατανοεί πως ο Δημιουργός διευθετεί τη γέννηση του ανθρώπου και έχει κυριαρχία επί του θανάτου του ανθρώπου, και πως η ζωή και ο θάνατος προκαθορίζονται από την εξουσία του Δημιουργού. Έτσι, όταν κάποιος κατανοήσει πραγματικά τα πράγματα αυτά, θα μπορεί, αβίαστα, να αντιμετωπίσει τον θάνατο ήρεμα, να παραμερίσει όλα τα επίγεια υπάρχοντά του ήσυχα, να δεχθεί και να υποταχθεί με ευχαρίστηση σε όλα όσα ακολουθούν και να καλωσορίσει την τελευταία καμπή της ζωής που έχει διευθετήσει ο Δημιουργός, αντί να την τρέμει στα τυφλά και να αγωνίζεται ενάντιά της. Αν κάποιος βλέπει τη ζωή σαν μια ευκαιρία για να δοκιμάσει την κυριαρχία του Δημιουργού και να γνωρίσει την εξουσία Του, αν βλέπει τη ζωή του σαν μια σπάνια ευκαιρία για να εκτελέσει το καθήκον του ως ένα δημιουργημένο ανθρώπινο ον και να εκπληρώσει την αποστολή του, τότε θα έχει απαραίτητα τη σωστή αντίληψη για τη ζωή, θα ζήσει μια ζωή ευλογημένη και καθοδηγούμενη από τον Δημιουργό, θα βαδίζει στο φως του Δημιουργού, θα γνωρίζει την κυριαρχία του Δημιουργού, θα υπάγεται στο κράτος Του και θα γίνεται μάρτυρας των θαυμαστών Του πράξεων και της εξουσίας Του. Είναι περιττό να λεχθεί πως ένας τέτοιος άνθρωπος θα χαίρει απαραίτητα της αγάπης και της αποδοχής του Δημιουργού, ενώ μόνο ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να διατηρεί ήρεμη στάση προς τον θάνατο και μπορεί να καλωσορίσει με χαρά την τελευταία καμπή της ζωής. Είναι προφανές πως αυτή ήταν η στάση που διατηρούσε ο Ιώβ προς τον θάνατο· ήταν σε θέση να δεχθεί με ευχαρίστηση την τελική καμπή της ζωής και, έχοντας ολοκληρώσει ομαλά το ταξίδι της ζωής του, έχοντας ολοκληρώσει την αποστολή του στη ζωή, επέστρεψε στο πλευρό του Δημιουργού.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 132

Οι επιδιώξεις και οι απολαβές του Ιώβ στη ζωή, του επιτρέπουν να αντιμετωπίσει ήρεμα τον θάνατο

Στις Γραφές λέει για τον Ιώβ: «Και ετελεύτησεν ο Ιώβ, γέρων και πλήρης ημερών» (Ιώβ 42:17). Αυτό σημαίνει πως όταν πέθανε ο Ιώβ, δεν μετάνιωνε για τίποτα και δεν αισθανόταν πόνο, αλλά αναχώρησε από τον κόσμο αυτό με φυσικό τρόπο. Όπως γνωρίζουν όλοι, ο Ιώβ ήταν άνθρωπος που, όσο ζούσε, σεβόταν τον Θεό και απέφευγε το κακό· ο Θεός επιδοκίμαζε τις δίκαιές του πράξεις, οι άνθρωποι τις θυμούνταν, και η ζωή του, περισσότερο από κάθε άλλου, είχε αξία και σημασία. Ο Ιώβ απολάμβανε τις ευλογίες του Θεού, ο Θεός τον αποκαλούσε δίκαιο στη γη, ενώ δοκιμάστηκε, επίσης, από τον Θεό και τον Σατανά· κατέθεσε μαρτυρία για τον Θεό και δίκαια αποκαλούταν δίκαιος άνθρωπος. Κατά τις πολλές δεκαετίες που ακολούθησαν μετά τη δοκιμασία του από τον Θεό, έζησε μια ζωή που ήταν ακόμα πιο πολύτιμη, γεμάτη νόημα, σταθερή και ήρεμη από πριν. Λόγω των δίκαιων πράξεών του, ο Θεός τον δοκίμασε· λόγω των δίκαιων πράξεών του, ο Θεός του εμφανίστηκε και του μίλησε απευθείας. Έτσι, στα χρόνια που ακολούθησαν μετά τη δοκιμασία του, ο Ιώβ κατάλαβε και εκτίμησε την αξία της ζωής με πιο απτό τρόπο, απέκτησε βαθύτερη κατανόηση για την κυριαρχία του Δημιουργού, όπως και απέκτησε πιο ακριβή και σαφή γνώση του τρόπου με τον οποίο ο Δημιουργός απονέμει και παίρνει πίσω τις ευλογίες Του. Το Βιβλίο του Ιώβ καταγράφει πως ο Ιεχωβά Θεός απένειμε ακόμα μεγαλύτερες ευλογίες στον Ιώβ από αυτές που του είχε απονείμει πριν, βάζοντας έτσι τον Ιώβ σε ακόμα καλύτερη θέση για να γνωρίσει την κυριαρχία του Δημιουργού και να αντιμετωπίσει ήρεμα τον θάνατο. Έτσι, όταν ο Ιώβ γέρασε και αντιμετώπισε τον θάνατο, σίγουρα δεν ήταν αγχωμένος για την περιουσία του. Δεν είχε ανησυχίες, τίποτα για το οποίο να μετάνιωνε και, φυσικά, δεν φοβόταν τον θάνατο· διότι πέρασε όλη τη ζωή του βαδίζοντας στον δρόμο του σεβασμού στον Θεό και της αποφυγής του κακού, και δεν είχε λόγο να ανησυχεί για το τέλος του. Πόσοι άνθρωποι σήμερα θα μπορούσαν να ενεργήσουν κατά τον ίδιο τρόπο που ενήργησε ο Ιώβ όταν ήταν αντιμέτωπος με τον θάνατό του; Γιατί δεν είναι κανείς ικανός να διατηρήσει μια τέτοια απλή εξωτερική συμπεριφορά; Υπάρχει μόνο ένας λόγος: Ο Ιώβ έζησε τη ζωή του στην υποκειμενική επιδίωξη της πίστης, της αναγνώρισης και της υποταγής στην κυριαρχία του Θεού, και ήταν με αυτήν την πίστη, την αναγνώριση και την υποταγή που πέρασε τις σημαντικές καμπές στη ζωή, βίωσε τα τελευταία του χρόνια και υποδέχτηκε την τελική καμπή της ζωής του. Ανεξάρτητα από ό,τι δοκίμασε ο Ιώβ, οι επιδιώξεις και οι στόχοι του στη ζωή ήταν ευτυχισμένοι, όχι επώδυνοι. Ήταν ευτυχισμένος, όχι μόνο λόγω των ευλογιών ή της επιδοκιμασίας που του απονεμήθηκαν από τον Δημιουργό, αλλά, ιδίως, λόγω των επιδιώξεων και των στόχων της ζωής του, λόγω της σταδιακής γνώσης και της πραγματικής κατανόησης της κυριαρχίας του Δημιουργού που απέκτησε μέσω του σεβασμού του στον Θεό και της αποφυγής του κακού και, επιπλέον, λόγω των θαυμαστών πράξεών Του που δοκίμασε προσωπικά ο Ιώβ κατά τον χρόνο που υπαγόταν στην κυριαρχία του Δημιουργού, καθώς και των ζεστών και αλησμόνητων εμπειριών και αναμνήσεων της συνύπαρξης, της γνωριμίας και της αμοιβαίας κατανόησης μεταξύ ανθρώπου και Θεού· λόγω της παρηγοριάς και της ευτυχίας που πήγαζαν από τη γνώση του θελήματος του Δημιουργού· λόγω του φόβου Θεού που ανέκυψε αφού είδε πως Αυτός είναι μεγάλος, θαυμάσιος, αγαπητός και πιστός. Ο λόγος που ο Ιώβ ήταν ικανός να αντιμετωπίσει τον θάνατο δίχως μαρτύριο ήταν επειδή ήξερε πως πεθαίνοντας θα επέστρεφε στο πλευρό του Δημιουργού. Επιπλέον, ήταν οι επιδιώξεις και οι απολαβές του στη ζωή που του επέτρεψαν να αντιμετωπίσει ήρεμα τον θάνατο, να αντιμετωπίσει την προοπτική να του πάρει πίσω τη ζωή ο Δημιουργός με γαλήνια καρδιά και, επιπλέον, να σταθεί όρθιος, άσπιλος και αμέριμνος, ενώπιον του Δημιουργού. Στις μέρες μας, μπορούν οι άνθρωποι να επιτύχουν το είδος της ευτυχίας που κατείχε ο Ιώβ; Εσείς, είστε σε θέση να το κάνετε; Εφόσον οι άνθρωποι στις μέρες μας μπορούν, τότε γιατί αδυνατούν να ζήσουν ευτυχισμένοι, όπως ζούσε ο Ιώβ; Γιατί αδυνατούν να ξεφύγουν από το μαρτύριο του φόβου του θανάτου; Όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με τον θάνατο, μερικοί άνθρωποι κατουριούνται πάνω τους· άλλοι τρέμουν, λιποθυμούν, επιτίθενται φραστικά κατά Ουρανού και ανθρώπου ή ακόμα θρηνούν και κλαίνε. Αυτά, σε καμία περίπτωση δεν είναι οι ξαφνικές αντιδράσεις που σημειώνονται όταν πλησιάζει ο θάνατος. Οι άνθρωποι συμπεριφέρονται κατά τους ντροπιαστικούς αυτούς τρόπους κυρίως επειδή, βαθιά μέσα στην καρδιά τους, φοβούνται τον θάνατο, επειδή δεν έχουν σαφή γνώση και εκτίμηση της κυριαρχίας και των διευθετήσεων του Θεού και, πόσο μάλλον, πραγματική υποταγή σε αυτά· επειδή οι άνθρωποι δεν θέλουν τίποτε άλλο παρά να διευθετούν και να κυβερνούν τα πάντα οι ίδιοι, να ελέγχουν τη μοίρα τους, την ίδια τους τη ζωή και τον θάνατο. Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, που οι άνθρωποι δεν είναι ποτέ ικανοί να ξεφύγουν από τον φόβο του θανάτου.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 133

Μόνο αν κάποιος αποδεχθεί την κυριαρχία του Δημιουργού μπορεί να επιστρέψει στο πλευρό Του

Όταν κάποιος δεν έχει σαφή γνώση και εμπειρία της κυριαρχίας του Θεού και των διευθετήσεών Του, η γνώση του για τη μοίρα και τον θάνατο θα είναι απαραίτητα ασυνάρτητη. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν ξεκάθαρα πως τα πάντα βρίσκονται στην παλάμη του Θεού, δεν συνειδητοποιούν πως ο Θεός έχει έλεγχο και κυριαρχία πάνω τους και δεν αναγνωρίζουν πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να απαλλαγεί ή να ξεφύγει από τέτοια κυριαρχία· έτσι, όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με τον θάνατο, τα τελευταία τους λόγια, οι ανησυχίες τους και τα όσα μετανιώνουν, δεν έχουν τέλος. Τους επιβαρύνουν τόσα φορτία, τόση απροθυμία και τόση σύγχυση, και όλα αυτά τους οδηγούν στο να φοβούνται τον θάνατο. Για κάθε άνθρωπο που γεννιέται σ’ αυτόν τον κόσμο, η γέννησή του είναι αναγκαία και ο θάνατός του αναπόφευκτος, και κανείς δεν μπορεί να υπερβεί αυτή τη σειρά. Αν κάποιος επιθυμεί να αποχωρήσει από αυτόν τον κόσμο ανώδυνα, αν θέλει να είναι ικανός να αντιμετωπίσει την τελική καμπή της ζωής δίχως δισταγμό και ανησυχίες, ο μόνος τρόπος είναι να μη μετανιώνει για τίποτα. Και ο μόνος τρόπος για να αποχωρήσει χωρίς να μετανιώνει για τίποτα είναι να γνωρίζει την κυριαρχία του Δημιουργού, να γνωρίζει την εξουσία Του, και να υποτάσσεται σε αυτές. Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί κανείς να μείνει μακριά από τις ανθρώπινες διαμάχες, από το κακό, από τη σκλαβιά του Σατανά· μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί κανείς να ζήσει μια ζωή σαν του Ιώβ, καθοδηγούμενη και ευλογημένη από τον Δημιουργό, μια ζωή ελεύθερη και απελευθερωμένη, μια ζωή με αξία και νόημα, μια ζωή έντιμη και ειλικρινή· μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί κανείς να υποταχθεί, σαν τον Ιώβ, στις δοκιμασίες και τις στερήσεις του Δημιουργού, να υποταχθεί στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Δημιουργού· μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί κανείς να λατρεύει τον Δημιουργό καθ’ όλη τη ζωή του, να κερδίσει την επιδοκιμασία Του, όπως ο Ιώβ, και να ακούσει τη φωνή Του, να Τον δει να εμφανίζεται· μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί κανείς να ζήσει και να πεθάνει ευτυχισμένος, όπως ο Ιώβ, δίχως πόνο, δίχως ανησυχίες, δίχως να μετανιώνει για τίποτα· μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί κανείς να ζει στο φως, όπως ο Ιώβ, να περνά καθεμία από τις καμπές της ζωής στο φως, να ολοκληρώσει ομαλά το ταξίδι του στο φως, να αντεπεξέλθει επιτυχώς στην αποστολή του —να δοκιμάσει, να μάθει και να γνωρίσει την κυριαρχία του Δημιουργού ως δημιούργημα— να αποβιώσει στο φως και να σταθεί για πάντα στο πλευρό του Δημιουργού σαν ένα δημιουργημένο ανθρώπινο ον που Αυτός επιδοκιμάζει.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 134

Μη χάσεις την ευκαιρία να γνωρίσεις την κυριαρχία του Δημιουργού

Οι αρκετές δεκαετίες που απαρτίζουν μια ανθρώπινη ζωή δεν είναι ούτε λίγες, ούτε πολλές. Τα είκοσι και πλέον χρόνια που μεσολαβούν από τη γέννηση έως την ενηλικίωση περνούν εν ριπή οφθαλμού και, παρόλο που σ’ αυτό το σημείο της ζωής του ο άνθρωπος θεωρείται ενήλικας, οι άνθρωποι της ηλικιακής αυτής ομάδας δεν γνωρίζουν σχεδόν τίποτα για την ανθρώπινη ζωή και την ανθρώπινη μοίρα. Καθώς αποκτούν περισσότερη εμπειρία, βαδίζουν σιγά-σιγά προς τη μέση ηλικία. Οι άνθρωποι που είναι γύρω στα τριάντα ή τα σαράντα, αποκτούν νεοφανή εμπειρία της ζωής και της μοίρας, αλλά οι απόψεις τους για τα πράγματα αυτά παραμένουν πολύ συγκεχυμένες. Μόλις στην ηλικία των σαράντα μερικοί άνθρωποι ξεκινούν να καταλαβαίνουν την ανθρωπότητα και το σύμπαν, τα οποία δημιουργήθηκαν από τον Θεό, και να κατανοούν περί τίνος πρόκειται η ζωή, περί τίνος πρόκειται η ανθρώπινη μοίρα. Μερικοί άνθρωποι, παρόλο που έχουν υπάρξει ακόλουθοι του Θεού για πολύ καιρό και είναι πλέον μεσήλικες, εξακολουθούν να μην κατέχουν ακριβή γνώση και ορισμό της κυριαρχίας του Θεού, πόσο μάλλον αληθινή υποταγή. Μερικοί άνθρωποι δεν νοιάζονται για τίποτε άλλο παρά να αναζητούν να λάβουν ευλογίες και, παρόλο που έχουν ζήσει πολλά χρόνια, δεν γνωρίζουν ούτε κατανοούν στο ελάχιστο το γεγονός της κυριαρχίας του Δημιουργού πάνω στην ανθρώπινη μοίρα και, έτσι, δεν έχουν εισέλθει καθόλου στο πρακτικό μάθημα περί της υποταγής στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού. Τέτοιοι άνθρωποι είναι παντελώς ανόητοι· τέτοιοι άνθρωποι ζουν μάταιες ζωές.

Αν μια ανθρώπινη ζωή κατανεμηθεί βάσει του βαθμού των εμπειριών ζωής κάποιου και της γνώσης του για την ανθρώπινη μοίρα, τότε θα χωριστεί σε περίπου τρεις φάσεις. Η πρώτη φάση είναι η νιότη, τα χρόνια μεταξύ της γέννησης και της μέσης ηλικίας, ή από τη γέννηση έως τα τριάντα. Η δεύτερη φάση είναι η ωρίμανση, από τη μέση έως την τρίτη ηλικία, ή από τα τριάντα έως τα εξήντα. Τέλος, η τρίτη φάση είναι η ώριμη περίοδος κάποιου, από την τρίτη ηλικία, που ξεκινά στα εξήντα, έως την αναχώρησή του από τον κόσμο. Με άλλα λόγια, από τη γέννηση έως τη μέση ηλικία, η γνώση των περισσοτέρων για τη μοίρα και τη ζωή περιορίζεται στον παπαγαλισμό των απόψεων των άλλων· δεν έχει σχεδόν καμία πραγματική, πρακτική υπόσταση. Κατά την περίοδο αυτή, η αντίληψη που έχει κανείς για τη ζωή και τον τρόπο που πορεύεται στον κόσμο είναι πολύ επιφανειακή και αφελής. Αυτή είναι η νεανική περίοδος του ανθρώπου. Μόνο αφότου έχει γευτεί κανείς όλες τις χαρές και τις λύπες της ζωής μπορεί να αποκτήσει πραγματική κατανόηση για τη μοίρα, μπορεί —υποσυνείδητα και βαθιά μέσα στην καρδιά του— να εκτιμήσει σταδιακά τον μη αναστρέψιμο χαρακτήρα της μοίρας και να συνειδητοποιήσει σιγά-σιγά πως η κυριαρχία του Δημιουργού πάνω στην ανθρώπινη μοίρα είναι κάτι που υπάρχει πραγματικά. Αυτή είναι η περίοδος ωρίμανσης κάποιου. Όταν έχει σταματήσει κανείς να αγωνίζεται ενάντια στη μοίρα και όταν δεν είναι πλέον διατεθειμένος να μπλέκεται σε διαμάχες, αλλά γνωρίζει τη μοίρα του, υποτάσσεται στο θέλημα του Ουρανού, συνοψίζει τα κατορθώματα και τα λάθη του στη ζωή και αναμένει την κρίση της ζωής του από τον Δημιουργό, τότε διανύει την ώριμη περίοδό του. Λαμβάνοντας υπόψη τα διαφορετικά είδη εμπειριών και απολαβών που αποκτούν οι άνθρωποι κατά τις τρεις αυτές περιόδους, υπό κανονικές συνθήκες, το χρονικό περιθώριο κατά το οποίο έχει κανείς την ευκαιρία να γνωρίσει την κυριαρχία του Δημιουργού δεν είναι πολύ μεγάλο. Αν κάποιος ζήσει έως τα εξήντα, τότε έχει πάνω-κάτω μόνο τριάντα χρόνια για να γνωρίσει την κυριαρχία του Θεού· αν κάποιος θέλει μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, αυτό είναι εφικτό μόνο αν η ζωή του διαρκέσει αρκετά, αν καταφέρει να ζήσει έναν αιώνα. Λέω, επομένως, πως σύμφωνα με τους κανονικούς νόμους της ανθρώπινης ύπαρξης, παρόλο που είναι πολύ μεγάλη διαδικασία από τη στιγμή που έρχεται κανείς για πρώτη φορά σε επαφή με το θέμα της γνώσης της κυριαρχίας του Δημιουργού μέχρι τη στιγμή που είναι ικανός να αναγνωρίσει το γεγονός της κυριαρχίας του Δημιουργού, και από τότε μέχρι το σημείο που είναι ικανός να υποταχθεί σ’ αυτήν, αν μετρήσει κανείς τα χρόνια, δεν είναι περισσότερα από τριάντα ή σαράντα κατά τα οποία έχει κανείς την ευκαιρία να αποκτήσει αυτές τις ανταμοιβές. Συχνά, επίσης, οι άνθρωποι παρασύρονται από τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες τους να λάβουν ευλογίες· δεν μπορούν να διακρίνουν πού έγκειται η ουσία της ανθρώπινης ζωής, δεν κατανοούν τη σημασία τού να γνωρίζει κανείς την κυριαρχία του Δημιουργού, και έτσι δεν εκτιμούν αυτήν την πολύτιμη ευκαιρία για να εισέλθουν στον ανθρώπινο κόσμο, να δοκιμάσουν την ανθρώπινη ζωή, να δοκιμάσουν την κυριαρχία του Δημιουργού και δεν συνειδητοποιούν πόσο ανεκτίμητο είναι για ένα δημιούργημα να λαμβάνει την προσωπική καθοδήγηση του Δημιουργού. Λέω, επομένως, πως εκείνοι οι άνθρωποι που θέλουν να τελειώσει γρήγορα το έργο του Θεού, που εύχονται να διευθετούσε ο Θεός το τέλος του ανθρώπου το συντομότερο δυνατόν για να δουν αμέσως το αληθινό Του άτομο και να ευλογηθούν γρήγορα, είναι ένοχοι για το χειρότερο είδος ανυπακοής, καθώς και απίστευτα ανόητοι. Και εκείνοι που επιθυμούν, κατά τον περιορισμένο τους χρόνο, να αδράξουν τη μοναδική αυτή ευκαιρία για να γνωρίσουν την κυριαρχία του Δημιουργού, είναι οι σοφοί άνθρωποι, οι λαμπροί άνθρωποι. Οι δύο αυτές διαφορετικές επιθυμίες αποκαλύπτουν δύο τελείως διαφορετικές αντιλήψεις και επιδιώξεις: Εκείνοι που αναζητούν ευλογίες είναι εγωιστές και ποταποί· δεν δείχνουν ενδιαφέρον για το θέλημα του Θεού, ποτέ δεν αναζητούν να γνωρίσουν την κυριαρχία του Θεού, ποτέ δεν επιθυμούν να υποταχθούν σ’ αυτήν, απλώς θέλουν να ζήσουν όπως επιθυμούν. Είναι απερίσκεπτοι έκφυλοι· είναι η κατηγορία που θα καταστραφεί. Εκείνοι που αναζητούν να γνωρίσουν τον Θεό είναι ικανοί να αφήσουν κατά μέρος τις επιθυμίες τους, είναι πρόθυμοι να υποταχθούν στην κυριαρχία του Θεού και στις διευθετήσεις του Θεού· προσπαθούν να είναι το είδος του ανθρώπου που υποτάσσεται στην εξουσία του Θεού και ικανοποιεί την επιθυμία του Θεού. Τέτοιοι άνθρωποι ζουν στο φως, ζουν εν μέσω των ευλογιών του Θεού· σίγουρα θα επιδοκιμαστούν από τον Θεό. Ό,τι κι αν γίνει, η ανθρώπινη επιλογή είναι άχρηστη και οι άνθρωποι δεν έχουν κανέναν λόγο στο πόσο θα διαρκέσει το έργο του Θεού. Είναι προτιμότερο οι άνθρωποι να παραδίνονται στο έλεος του Θεού, να υποτάσσονται στην κυριαρχία Του. Αν δεν παραδοθείς στο έλεός Του, τι μπορείς να κάνεις; Ο Θεός θα ζημιωθεί; Αν δεν παραδοθείς στο έλεός Του, αν προσπαθείς να έχεις τον έλεγχο, τότε κάνεις ανόητη επιλογή και εσύ είσαι ο μόνος που θα ζημιωθεί στο τέλος. Μόνο αν οι άνθρωποι συνεργαστούν με τον Θεό το συντομότερο δυνατόν, μόνο αν σπεύσουν να δεχθούν τις ενορχηστρώσεις Του, να γνωρίσουν την εξουσία Του και να καταλάβουν όλα όσα Αυτός έχει κάνει γι’ αυτούς, θα έχουν ελπίδα, οι ζωές τους δεν θα είναι μάταιες και θα κερδίσουν τη σωτηρία.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 135

Κανείς δεν μπορεί να αλλάξει το γεγονός πως ο Θεός έχει κυριαρχία επί της ανθρώπινης μοίρας

Υπό την εξουσία του Θεού, κάθε άνθρωπος ενεργά ή παθητικά δέχεται την κυριαρχία και τις διευθετήσεις Του και, όσο κι αν αγωνίζεται κανείς κατά τη διάρκεια της ζωής του, σε όσα στραβά μονοπάτια κι αν βαδίσει, στο τέλος, θα επιστρέψει στην τροχιά της μοίρας την οποία έχει σχεδιάσει γι’ αυτόν ο Δημιουργός. Αυτό είναι το ανυπέρβλητο στοιχείο της εξουσίας του Δημιουργού, ο τρόπος με τον οποίο η εξουσία Του ελέγχει και κυβερνά το σύμπαν. Είναι αυτό το ανυπέρβλητο στοιχείο, αυτή η μορφή ελέγχου και διακυβέρνησης, που έχουν την ευθύνη των νόμων που υπαγορεύουν τις ζωές των πάντων, που επιτρέπουν στους ανθρώπους να μετενσαρκώνονται ξανά και ξανά δίχως παρέμβαση, που κάνουν τον κόσμο να γυρίζει ομαλά και να κινείται προς τα εμπρός, κάθε μέρα, κάθε χρόνο. Έχετε γίνει μάρτυρες όλων αυτών των γεγονότων και τα κατανοείτε, είτε επιφανειακά, είτε σε βάθος· το βάθος της κατανόησής σας εξαρτάται από την εμπειρία και τη γνώση σας για την αλήθεια, και τη γνώση σας για τον Θεό. Από το πόσο καλά γνωρίζεις την πραγματικότητα της αλήθειας, το πόσο έχεις δοκιμάσει τον λόγο του Θεού και το πόσο καλά γνωρίζεις την υπόσταση και τη διάθεση του Θεού, αντικατοπτρίζεται το βάθος της κατανόησής σου για την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Η ύπαρξη της κυριαρχίας και των διευθετήσεων του Θεού, εξαρτάται από το αν τα ανθρώπινα όντα υποτάσσονται σ’ αυτές; Το γεγονός πως ο Θεός κατέχει την εξουσία αυτή, καθορίζεται από τον αν η ανθρωπότητα υποτάσσεται σε αυτήν; Η εξουσία του Θεού υπάρχει ασχέτως των περιστάσεων· σε κάθε περίπτωση, ο Θεός υπαγορεύει και διευθετεί κάθε ανθρώπινη μοίρα και τα πάντα, σύμφωνα με τις σκέψεις Του, με τις επιθυμίες Του. Αυτό δεν θα αλλάξει επειδή αλλάζουν οι άνθρωποι, δεν εξαρτάται από το θέλημα του ανθρώπου και δεν μπορεί να τροποποιηθεί από αλλαγές στον χρόνο, τον χώρο και τη γεωγραφία, γιατί η εξουσία του Θεού είναι η ίδια Του η υπόσταση. Το αν ο άνθρωπος είναι ικανός να γνωρίσει και να δεχθεί την κυριαρχία του Θεού και το αν ο άνθρωπος είναι ικανός να υποταχθεί σ’ αυτήν, δεν αλλάζουν στο ελάχιστο το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού πάνω στην ανθρώπινη μοίρα. Με άλλα λόγια, όποια στάση κι αν διατηρεί ο άνθρωπος προς την κυριαρχία του Θεού, πολύ απλά δεν μπορεί να αλλάξει το γεγονός πως ο Θεός έχει την κυριαρχία πάνω στην ανθρώπινη μοίρα και στα πάντα. Ακόμη κι αν δεν υποτάσσεσαι στην κυριαρχία του Θεού, Αυτός και πάλι κυβερνά τη μοίρα σου· ακόμη κι αν δεν γνωρίζεις την κυριαρχία Του, η εξουσία Του εξακολουθεί να υφίσταται. Η εξουσία του Θεού και το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού πάνω στην ανθρώπινη μοίρα δεν εξαρτώνται από την ανθρώπινη θέληση και δεν αλλάζουν σύμφωνα με τις προτιμήσεις και τις επιλογές του ανθρώπου. Η εξουσία του Θεού βρίσκεται παντού, κάθε ώρα, κάθε στιγμή. Αν ο ουρανός και η γη έπαυαν να υπάρχουν, η εξουσία Του ποτέ δεν θα έπαυε να υπάρχει, γιατί Αυτός είναι ο Θεός ο ίδιος, κατέχει τη μοναδική εξουσία, και η εξουσία Του δεν περιστέλλεται ή περιορίζεται από ανθρώπους, γεγονότα ή πράγματα, ούτε από τον χώρο ή τη γεωγραφία. Ανά πάσα ώρα και στιγμή, ο Θεός ασκεί την εξουσία Του, δείχνει τη δύναμή Του, συνεχίζει το έργο της διαχείρισής Του, όπως πάντα· ανά πάσα ώρα και στιγμή, Αυτός εξουσιάζει τα πάντα, φροντίζει τα πάντα, ενορχηστρώνει τα πάντα, όπως έκανε πάντοτε. Κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό. Είναι γεγονός· είναι η αμετάβλητη αλήθεια από αμνημονεύτων χρόνων!

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 136

Η ορθή στάση και πρακτική για κάποιον που επιθυμεί να υποταχθεί στην εξουσία του Θεού

Με ποια στάση πρέπει ο άνθρωπος να γνωρίζει και να βλέπει τώρα την εξουσία του Θεού και το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού πάνω στην ανθρώπινη μοίρα; Αυτό είναι ένα αληθινό πρόβλημα που αντιμετωπίζει κάθε άνθρωπος. Όταν αντιμετωπίζεις αληθινά προβλήματα της ζωής, πώς πρέπει να γνωρίζεις και να κατανοείς την εξουσία και την κυριαρχία του Θεού; Όταν δεν γνωρίζεις πώς να κατανοήσεις, να χειριστείς και να βιώσεις αυτά τα προβλήματα, ποια στάση πρέπει να υιοθετείς για να δείξεις την πρόθεση, την επιθυμία και την πραγματικότητά σου να υποταχθείς στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού; Πρώτα, πρέπει να μάθεις να περιμένεις· έπειτα, πρέπει να μάθεις να αναζητάς· στη συνέχεια, πρέπει να μάθεις να υποτάσσεσαι. Το να «περιμένεις» σημαίνει να περιμένεις τον χρόνο του Θεού, να περιμένεις τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που Αυτός έχει διευθετήσει για σένα, όπως και να περιμένεις να σου αποκαλυφθεί σταδιακά το θέλημά Του. Το να «αναζητάς» σημαίνει να παρατηρείς και να κατανοείς τις καλόκαρδες προθέσεις του Θεού για σένα μέσω των ανθρώπων, των γεγονότων και των πραγμάτων που Αυτός έχει καθορίσει, να κατανοείς την αλήθεια μέσω αυτών, να κατανοείς τι πρέπει να κατορθώσουν οι άνθρωποι και ποιους τρόπους πρέπει να τηρούν, να κατανοείς ποια αποτελέσματα και ποια κατορθώματα έχει ο Θεός σκοπό να επιτύχει στους ανθρώπους. Το να «υποτάσσεσαι», φυσικά, αναφέρεται στο να δέχεσαι τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που έχει ενορχηστρώσει ο Θεός, να δέχεσαι την κυριαρχία Του και, μέσα από αυτά, να μαθαίνεις πώς υπαγορεύει ο Δημιουργός τη μοίρα του ανθρώπου, πώς παρέχει στον άνθρωπο τη ζωή Του, πώς ενσωματώνει την αλήθεια μέσα στον άνθρωπο. Τα πάντα υπό τις διευθετήσεις και την κυριαρχία του Θεού υπακούν σε φυσικούς νόμους και, αν αποφασίσεις να αφήσεις τον Θεό να διευθετήσει και να υπαγορεύσει τα πάντα για εσένα, πρέπει να μάθεις να περιμένεις, πρέπει να μάθεις να αναζητάς, πρέπει να μάθεις να υποτάσσεσαι. Αυτή είναι η στάση που πρέπει να διατηρεί κάθε άνθρωπος που θέλει να υποταχθεί στην εξουσία του Θεού, όπως και η βασική αρετή που πρέπει να κατέχει κάθε άνθρωπος που θέλει να δεχθεί την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Για να διατηρείτε τέτοια στάση, για να κατέχετε τέτοια αρετή, πρέπει να εργαστείτε πιο σκληρά· μόνο έτσι μπορείτε να εισέλθετε στην αληθινή πραγματικότητα.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 137

Το να δεχθείς τον Θεό ως τον μοναδικό σου Άρχοντα είναι το πρώτο βήμα για να κερδίσεις τη σωτηρία

Οι αλήθειες που αφορούν την εξουσία του Θεού είναι αλήθειες που κάθε άνθρωπος πρέπει να βλέπει με σοβαρότητα, πρέπει να δοκιμάζει και να κατανοεί με την καρδιά του· γιατί οι αλήθειες αυτές επηρεάζουν τη ζωή κάθε ανθρώπου, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον κάθε ανθρώπου, τις κρίσιμες καμπές που πρέπει να περάσει κάθε άνθρωπος στη ζωή, τη γνώση του ανθρώπου για την κυριαρχία του Θεού και τη στάση με την οποία πρέπει να αντιμετωπίζει την εξουσία του Θεού και, φυσικά, τον τελικό προορισμό κάθε ανθρώπου. Έτσι, η γνώση και η κατανόησή τους απαιτούν την ενέργεια μιας ζωής. Όταν πάρεις την εξουσία του Θεού στα σοβαρά, όταν δεχθείς την κυριαρχία του Θεού, σταδιακά θα συνειδητοποιήσεις και θα καταλάβεις πως η εξουσία του Θεού υπάρχει πραγματικά. Ωστόσο, αν δεν αναγνωρίσεις ποτέ την εξουσία του Θεού και δεν δεχθείς ποτέ την κυριαρχία Του, τότε, όσα χρόνια κι αν ζήσεις, δεν θα αποκτήσεις την παραμικρή γνώση για την κυριαρχία του Θεού. Αν δεν γνωρίζεις και κατανοείς πραγματικά την εξουσία του Θεού, τότε, όταν φτάσεις στο τέλος του δρόμου, ακόμα κι αν πιστεύεις στον Θεό για δεκαετίες, δεν θα έχεις τίποτα να δείξεις από τη ζωή σου και η γνώση σου για την κυριαρχία του Θεού επί της ανθρώπινης μοίρας θα είναι, αναπόφευκτα, μηδενική. Αυτό δεν είναι πολύ θλιβερό; Επομένως, όσο μακριά κι αν έχεις βαδίσει στη ζωή, όσο χρονών κι αν είσαι τώρα, όσο μακρύ κι αν είναι το υπόλοιπο ταξίδι σου, πρέπει πρώτα να αναγνωρίσεις την εξουσία του Θεού, να την πάρεις στα σοβαρά και να δεχθείς το γεγονός πως ο Θεός είναι ο μοναδικός σου Άρχοντας. Η απόκτηση σαφούς, ακριβούς γνώσης και κατανόησης αυτών των αληθειών σχετικά με την κυριαρχία του Θεού πάνω στην ανθρώπινη μοίρα, είναι υποχρεωτικό μάθημα για όλους, είναι το κλειδί για τη γνώση της ανθρώπινης ζωής και της απόκτησης της αλήθειας, είναι βασικό μάθημα ζωής για τη γνώση του Θεού που αντιμετωπίζουν όλοι κάθε μέρα, που κανείς δεν μπορεί να αποφύγει. Αν κάποιος από εσάς θέλει να κάνει παρακάμψεις για να φτάσει σ’ αυτόν τον στόχο, τότε σου λέω πως αυτό είναι αδύνατον! Αν θέλεις να ξεφύγεις από την κυριαρχία του Θεού, τότε αυτό είναι ακόμα πιο αδύνατον! Ο Θεός είναι ο μόνος Κύριος του ανθρώπου, ο Θεός είναι ο μόνος Άρχοντας της ανθρώπινης μοίρας, έτσι είναι αδύνατον ο άνθρωπος να υπαγορεύσει τη μοίρα του, αδύνατον να την υπερβεί. Όσο σπουδαίες ικανότητες κι αν έχει κάποιος, δεν μπορεί να επηρεάσει, πόσο μάλλον, να ενορχηστρώσει, να διευθετήσει, να ελέγξει ή να αλλάξει τη μοίρα των άλλων. Μόνο ο μοναδικός Θεός ο ίδιος υπαγορεύει τα πάντα για τον άνθρωπο, γιατί μόνο Αυτός κατέχει τη μοναδική εξουσία που έχει κυριαρχία πάνω στην ανθρώπινη μοίρα· έτσι, μόνο ο Δημιουργός είναι ο μοναδικός Άρχοντας του ανθρώπου. Η εξουσία του Θεού έχει κυριαρχία, όχι μόνο επί της δημιουργημένης ανθρωπότητας, αλλά και επί των μη δημιουργημένων όντων που δεν μπορεί να δει κανένας άνθρωπος, επί των άστρων, επί του σύμπαντος. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός, ένα γεγονός που υπάρχει πραγματικά, που κανένας άνθρωπος ή πράγμα δεν μπορεί να αλλάξει. Αν κάποιος από εσάς είναι ακόμα δυσαρεστημένος με το πώς έχουν τα πράγματα, πιστεύοντας πως έχει κάποια ειδική δεξιότητα ή ικανότητα και νομίζοντας πως μπορεί ακόμα να σταθεί τυχερός και να αλλάξει τις παρούσες συνθήκες ή αλλιώς να ξεφύγει από αυτές· αν προσπαθήσεις να αλλάξεις τη μοίρα σου μέσα από ανθρώπινη προσπάθεια και έτσι ξεχωρίσεις από τους άλλους και κερδίσεις δόξα και πλούτη, τότε σου λέω πως δυσκολεύεις τα πράγματα για σένα, πας γυρεύοντας για μπελάδες, σκάβεις τον ίδιο σου τον λάκκο! Μια μέρα, αργά ή γρήγορα, θα ανακαλύψεις πως έκανες τη λάθος επιλογή, πως οι προσπάθειές σου ήταν χαμένος κόπος. Η φιλοδοξία σου, η επιθυμία σου να αγωνίζεσαι ενάντια στη μοίρα και η ίδια η εξωφρενική σου διαγωγή, θα σε οδηγήσουν σε έναν δρόμο δίχως επιστροφή και θα πληρώσεις μεγάλο τίμημα γι’ αυτό. Παρόλο που τώρα δεν βλέπεις τη σοβαρότητα της συνέπειας, καθώς βιώνεις και εκτιμάς όλο και βαθύτερα την αλήθεια ότι ο Θεός είναι ο Άρχοντας της ανθρώπινης μοίρας, θα συνειδητοποιήσεις σιγά-σιγά για τι μιλάω σήμερα, καθώς και τις πραγματικές του επιπτώσεις. Το αν έχεις πραγματικά καρδιά και πνεύμα, και το αν είσαι άνθρωπος που αγαπά την αλήθεια, εξαρτώνται από το είδος της στάσης που διατηρείς απέναντι στην κυριαρχία του Θεού και την αλήθεια. Φυσικά, αυτό καθορίζει και το αν μπορείς να γνωρίσεις και να κατανοήσεις πραγματικά την εξουσία του Θεού. Αν ποτέ στη ζωή σου δεν έχεις αισθανθεί την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού, πόσο μάλλον να έχεις αναγνωρίσει και δεχθεί την εξουσία του Θεού, τότε δεν θα έχεις απολύτως καμία αξία και θα είσαι, αναμφίβολα, το αντικείμενο της απέχθειας και της απόρριψης του Θεού, εξαιτίας του μονοπατιού που πήρες και της επιλογής που έκανες. Ωστόσο, εκείνοι που, στο έργο του Θεού, μπορούν να δεχθούν τη δοκιμασία Του, να δεχθούν την κυριαρχία Του, να υποταχθούν στην εξουσία Του και να αποκτήσουν, σταδιακά, αληθινή εμπειρία του λόγου Του, θα έχουν αποκτήσει αληθινή γνώση της εξουσίας του Θεού, αληθινή κατανόηση της κυριαρχίας Του και θα έχουν υποταχθεί πραγματικά στον Δημιουργό. Μόνο τέτοιοι άνθρωποι θα έχουν σωθεί πραγματικά. Επειδή έχουν γνωρίσει την κυριαρχία του Θεού, επειδή την έχουν δεχθεί, η εκτίμησή τους για το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού πάνω στην ανθρώπινη μοίρα, καθώς και η υποταγή τους σ’ αυτήν, είναι αληθινές και ακριβείς. Όταν αντιμετωπίσουν τον θάνατο θα μπορούν, σαν τον Ιώβ, να έχουν μυαλό που δεν το σκιάζει ο θάνατος, να υποταχθούν στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού στα πάντα, χωρίς ατομική επιλογή, χωρίς ατομική επιθυμία. Μόνο ένας τέτοιος άνθρωπος θα μπορέσει να επιστρέψει στο πλευρό του Δημιουργού σαν ένα πραγματικό δημιουργημένο ανθρώπινο ον.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 138

Η εντολή του Ιεχωβά Θεού προς τον άνθρωπο

Γέν. 2:15-17 Και έλαβε ο Ιεχωβά Θεός τον άνθρωπον και έθεσεν αυτόν εν τω παραδείσω της Εδέμ διά να εργάζηται αυτόν και να φυλάττη αυτόν. Προσέταξε δε ο Ιεχωβά Θεός εις τον Αδάμ λέγων, Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει.

Η αποπλάνηση της γυναίκας από το φίδι

Γέν. 3:1-5 Ο δε όφις ήτο το φρονιμώτερον πάντων των ζώων του αγρού, τα οποία έκαμε ο Ιεχωβά Θεός· και είπεν ο όφις προς την γυναίκα, Τω όντι είπεν ο Θεός, Μη φάγητε από παντός δένδρου του παραδείσου; Και είπεν η γυνή προς τον όφιν, Από του καρπού των δένδρων του παραδείσου δυνάμεθα να φάγωμεν· από δε του καρπού του δένδρου, το οποίον είναι εν μέσω του παραδείσου, είπεν ο Θεός, Μη φάγητε απ’ αυτού, μηδέ εγγίσητε αυτόν, διά να μη αποθάνητε. Και είπεν ο όφις προς την γυναίκα, Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει αλλ’ εξεύρει ο Θεός, ότι καθ’ ην ημέραν φάγητε απ’ αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, και θέλετε είσθαι σαν τον Θεό, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν.

Αυτά τα δύο χωρία είναι από το βιβλίο της Γενέσεως στη Βίβλο. Γνωρίζετε όλοι σας τα δύο αυτά εδάφια; Είναι κάτι που συνέβη στην αρχή, αμέσως μετά τη δημιουργία του ανθρώπινου γένους και πρόκειται για πραγματικό γεγονός. Ας δούμε, πρώτα, τι εντολή έδωσε ο Ιεχωβά Θεός στον Αδάμ και την Εύα, καθώς το περιεχόμενό της είναι πολύ σημαντικό για το σημερινό μας θέμα. «Προσέταξε δε ο Ιεχωβά Θεός εις τον Αδάμ λέγων: “Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει”». Τι περιέχει η εντολή του Θεού προς τον άνθρωπο στο συγκεκριμένο εδάφιο; Πρώτα, ο Θεός λέει στον άνθρωπο τι του επιτρέπεται να φάει —τους καρπούς από μια ποικιλία από δέντρα. Δεν υπάρχουν κίνδυνοι ούτε δηλητήρια, άπαντα είναι δυνατόν να καταναλωθούν και να καταναλωθούν όπως επιθυμεί κανείς, χωρίς ενδοιασμούς. Τούτο είναι το ένα μέρος. Το άλλο μέρος συνιστά μια προειδοποίηση. Με αυτήν την προειδοποίηση, ο Θεός λέει στον άνθρωπο ότι δεν πρέπει να φάει τον καρπό από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Τι θα συμβεί αν το κάνει; Ο Θεός είπε στον άνθρωπο: Αν το φας, θα πεθάνεις σίγουρα. Είναι αυτά τα λόγια χωρίς περιστροφές; Αν ο Θεός σου έλεγε τούτο, αλλά εσύ δεν κατανοούσες το γιατί, θα το αντιμετώπιζες ως κανόνα ή ως εντολή που πρέπει να υπακούσεις; Θα έπρεπε να την υπακούσεις, έτσι δεν είναι; Όμως τα λόγια του Θεού είναι αδιαμφισβήτητα, είτε ο άνθρωπος είναι ικανός να υπακούσει, είτε όχι. Ο Θεός είπε πολύ ξεκάθαρα στον άνθρωπο τι μπορεί και τι δεν μπορεί να φάει, καθώς και το τι θα συμβεί εάν φάει αυτό που δεν πρέπει. Μήπως διέκρινες καθόλου τη διάθεση του Θεού στα σύντομα λόγια Του; Είναι αληθινά αυτά που είπε; Μήπως υπάρχει κάποια εξαπάτηση; Κάποιο ψέμα; Μήπως κρύβουν κάτι απειλητικό; (Όχι.) Με εντιμότητα και ειλικρίνεια, ο Θεός είπε στον άνθρωπο τι μπορεί και τι δεν μπορεί να φάει, καθαρά και ξάστερα. Μήπως υπάρχει κάποιο κρυφό νόημα στα λόγια αυτά; Είναι αυτά τα λόγια χωρίς περιστροφές; Χρειάζονται εικασίες; (Όχι.) Οι υποθέσεις δεν είναι απαραίτητες. Η σημασία τους είναι προφανής με την πρώτη ματιά, και το καταλαβαίνεις αμέσως. Το νόημα είναι ξεκάθαρο. Δηλαδή, αυτό που θέλει να πει και να εκφράσει ο Θεός, πηγάζει από την καρδιά Του. Όσα εκφράζει ο Θεός είναι ξεκάθαρα, χωρίς περιστροφές και σαφή. Δεν υπάρχουν κρυφά κίνητρα ούτε κρυμμένα νοήματα. Μίλησε ευθέως στον άνθρωπο, λέγοντάς του τι μπορεί να φάει και τι όχι. Μέσα από αυτά τα λόγια του Θεού, δηλαδή, ο άνθρωπος δύναται να δει ότι η καρδιά του Θεού είναι διαυγής, αληθινή. Δεν υπάρχει κανένα απολύτως ψέμα εδώ: δεν σου λέει ότι δεν μπορείς να φας κάτι που είναι βρώσιμο ούτε σου λέει «πράξε το και θα δεις τι θα συμβεί» με πράγματα που δεν μπορείς να φας. Δεν εννοεί αυτό. Ο Θεός λέει πάντα αυτό που σκέπτεται μέσα Του. Αν πω ότι ο Θεός είναι άγιος επειδή δείχνει και αποκαλύπτει τον εαυτό Του μέσα από αυτά τα λόγια και με αυτόν τον τρόπο, ίσως να αισθανθείς ότι έχω δημιουργήσει ολόκληρο ζήτημα από το τίποτα ή ότι η ερμηνεία Μου είναι «τραβηγμένη από τα μαλλιά». Αν συμβαίνει αυτό, μην ανησυχείς, δεν έχουμε τελειώσει ακόμα.

Ας μιλήσουμε για το «Η αποπλάνηση της γυναίκας από το φίδι». Ποιος είναι το φίδι; (Ο Σατανάς.) Στο 6.000 ετών σχέδιο της διαχείρισης του Θεού, ο Σατανάς παίζει τον ρόλο του αντιθετικού στοιχείου· πρόκειται για έναν ρόλο στον οποίον είναι αδύνατον να παραλείψουμε να αναφερθούμε, όταν συναναστρεφόμαστε για την αγιοσύνη του Θεού. Γιατί το λέω αυτό; Αν δεν γνωρίζεις το κακό και τη διαφθορά του Σατανά ή τη φύση του, τότε δεν έχεις τρόπο να τον αναγνωρίσεις, ούτε δύνασαι να ξέρεις την πραγματική έννοια της αγιοσύνης. Μέσα σε σύγχυση, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι αυτό που κάνει ο Σατανάς είναι σωστό, επειδή ακριβώς ζουν μέσα σε αυτό το είδος της διεφθαρμένης διάθεσης. Χωρίς αντιθετικό στοιχείο και χωρίς σημείο σύγκρισης, δεν μπορείς να γνωρίζεις τι σημαίνει αγιοσύνη. Γι’ αυτό και πρέπει να αναφερθεί σε αυτό το σημείο ο Σατανάς. Αυτή η αναφορά δεν είναι κενολογία. Μέσω των λόγων και των πράξεων του Σατανά, θα δούμε πώς δρα ο Σατανάς, πώς διαφθείρει την ανθρωπότητα, ποια είναι η φύση και ποια η όψη του. Τι είπε, λοιπόν, η γυναίκα στο φίδι; Η γυναίκα αφηγήθηκε στο φίδι όσα της είχε πει ο Ιεχωβά Θεός. Σύμφωνα με τα λεγόμενά της, επιβεβαίωσε την εγκυρότητα όλων όσων της είπε ο Θεός; Δεν μπορούσε, έτσι δεν είναι; Ως κάποιος που δημιουργήθηκε πρόσφατα, δεν διέθετε την ικανότητα να διακρίνει το καλό από το κακό, ούτε και να αναγνωρίζει οτιδήποτε γύρω της. Κρίνοντας από τα λόγια που είπε στο φίδι, μέσα στην καρδιά της δεν είχε χρίσει τα λόγια του Θεού ως σωστά· αυτή ήταν η στάση της. Όταν, λοιπόν, το φίδι είδε ότι η γυναίκα δεν είχε σαφή στάση απέναντι στα λόγια του Θεού, είπε: «Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει αλλ’ εξεύρει ο Θεός, ότι καθ’ ην ημέραν φάγητε απ’ αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, και θέλετε είσθαι ως θεοί, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν». Υπάρχει κάποιο λάθος στα λόγια αυτά; Τελειώνοντας την ανάγνωση της παραπάνω πρότασης, πήρατε καμιά ιδέα για τις προθέσεις του φιδιού; Ποιες είναι αυτές; (Να δελεάσει τον άνθρωπο να διαπράξει αμαρτία.) Θέλει να δελεάσει αυτή τη γυναίκα, να τη σταματήσει από το να λαμβάνει υπόψιν της τα λόγια του Θεού, όμως δεν μίλησε ευθέως. Άρα, μπορούμε να πούμε ότι είναι εξαιρετικά πανούργο. Εκφράζει το μήνυμά του κατά τρόπο δόλιο και διφορούμενο, ώστε να επιτύχει τον σκοπό του, τον οποίον κρατά μέσα του, κρυμμένο από τον άνθρωπο —τούτη είναι η πανουργία του φιδιού. Ο Σατανάς πάντοτε μιλούσε και ενεργούσε κατ’ αυτόν τον τρόπο. Λέει «δεν είναι σίγουρο», χωρίς να επιβεβαιώνει το ένα ή το άλλο. Όμως, ακούγοντάς το αυτό, η καρδιά της αδαούς αυτής γυναίκας επηρεάστηκε. Το φίδι ευχαριστήθηκε, αφού τα λόγια του είχαν το επιθυμητό αποτέλεσμα —τούτη ήταν και η πονηρή πρόθεσή του. Επιπλέον, υποσχόμενο ένα αποτέλεσμα που ο άνθρωπος νόμιζε για καλό, την αποπλάνησε, λέγοντας: «καθ’ ην ημέραν φάγητε απ’ αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας». Οπότε εκείνη συλλογίζεται: «Είναι καλό να ανοίξω τα μάτια μου!» Κι άλλωστε, είπε κάτι ακόμα καλύτερο, λόγια άγνωστα στον άνθρωπο, που ασκούν μεγάλο πειρασμό σε όσους τα ακούν: «Θέλετε είσθαι ως θεοί, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν». Δεν είναι αυτά τα λόγια έντονα αποπλανητικά για τον άνθρωπο; Είναι σαν κάποιος να σου λέει: «Το πρόσωπό σου έχει υπέροχο σχήμα. Μόνο η γέφυρα της μύτης σου είναι λίγο κοντή, αλλά, αν τη φτιάξεις, η ομορφιά σου θα είναι παγκοσμίου κλάσεως!» Για κάποιον που δεν είχε θελήσει ποτέ του να κάνει αισθητική επέμβαση, τα λόγια αυτά δεν θα επηρεάσουν την καρδιά του; Είναι αυτά τα λόγια αποπλανητικά; Εσύ νοιώθεις το δέλεαρ της αποπλάνησης; Σε δοκιμάζει; (Ναι.) Λέει ο Θεός τέτοια πράγματα; Υπήρξε κάποια τέτοια ένδειξη στα λόγια του Θεού που είδαμε μόλις τώρα; (Όχι.) Ο Θεός λέει αυτά που σκέφτεται μέσα Του; Μπορεί ο άνθρωπος να δει την καρδιά του Θεού μέσα από τα λόγια Του; (Ναι.) Όταν, όμως, το φίδι είπε εκείνα τα λόγια στη γυναίκα, εσύ ήσουν ικανός να δεις την καρδιά του; (Όχι.) Και εξαιτίας της άγνοιάς του, ο άνθρωπος αποπλανήθηκε εύκολα από το φίδι και πιάστηκε εύκολα κορόιδο. Μπόρεσες, λοιπόν, να διακρίνεις τις προθέσεις του Σατανά; Ήσουν ικανός να διακρίνεις τον σκοπό πίσω από τα λόγια του; Ήσουν ικανός να διακρίνεις την πλεκτάνη και το πονηρό του σχέδιο; (Όχι.) Ποια διάθεση αντιπροσωπεύει ο τρόπος έκφρασης του Σατανά; Τι ουσία διέκρινες μέσα στον Σατανά, δια των λόγων του; Είναι ύπουλος; Ίσως, επιφανειακά να σου χαμογελά ή να είναι εντελώς ανέκφραστος. Μέσα του, όμως, υπολογίζει πώς θα επιτύχει τον στόχο του, και αυτός ακριβώς ο στόχος είναι που εσύ είσαι ανίκανος να δεις. Εν συνεχεία, σε αποπλανά δια των υποσχέσεων που σου δίνει και όλων των πλεονεκτημάτων για τα οποία μιλά. Εσύ όλα τούτα τα θεωρείς καλά και πιστεύεις ότι αυτά που λέει είναι πιο χρήσιμα, πιο ουσιώδη από τα λόγια του Θεού. Τότε δεν καθίσταται ο άνθρωπος υποτακτικός αιχμάλωτος; Δεν είναι διαβολικά τα μέσα που χρησιμοποιεί ο Σατανάς; Αφήνετε τον εαυτό σας να βουλιάξει. Χωρίς ο Σατανάς να χρειάζεται να κουνήσει ούτε το μικρό του δαχτυλάκι, με αυτές τις δύο προτάσεις είσαι ευτυχής να τον ακολουθήσεις, να συμμορφωθείς με αυτόν. Ο στόχος του έχει επιτευχθεί. Δεν είναι μοχθηρή αυτή η πρόθεση; Και δεν αποτελεί την πλέον πρωταρχική όψη του Σατανά; Μέσα από τα λόγια του Σατανά, ο άνθρωπος δύναται να δει τα μοχθηρά κίνητρά του, το φρικτό του πρόσωπο, την ουσία του. Σωστά; Συγκρίνοντας αυτές τις προτάσεις, και χωρίς ανάλυση, ίσως νοιώσεις ότι τα λόγια του Ιεχωβά Θεού είναι πληκτικά, συνηθισμένα και κοινά, ότι γίνεται πολύ κακό για το τίποτα, προκειμένου να επαινεθεί η ειλικρίνεια του Θεού. Παρ’ όλα αυτά, χρησιμοποιώντας τα λόγια του Σατανά και τη φρικτή όψη του ως αντιθετικό στοιχείο, τα λόγια του Θεού δεν έχουν μεγάλη βαρύτητα για τους ανθρώπους του σήμερα; (Ναι.) Χάρη σ’ αυτό το αντιθετικό στοιχείο, ο άνθρωπος μπορεί να αισθανθεί την καθαρή τελειότητα του Θεού. Κάθε λέξη που προφέρει ο Σατανάς, καθώς και τα κίνητρά του, οι προθέσεις του και ο τρόπος που μιλά, όλα είναι κίβδηλα. Ποιο είναι το κύριο χαρακτηριστικό της εκφοράς του λόγου του; Χρησιμοποιεί αμφιλογία για να σε αποπλανήσει εν αγνοία σου, και δεν σου επιτρέπει να διακρίνεις τον στόχο του· σου επιτρέπει να τσιμπήσεις το δόλωμα, ωθώντας σε να επαινέσεις και υμνήσεις τα πλεονεκτήματά του. Τούτο δεν είναι το μόνιμο τέχνασμα του Σατανά; (Ναι.)

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Δ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 139

Διάλογος μεταξύ του Σατανά και του Ιεχωβά Θεού

Ιώβ 1:6-11 Ημέραν δε τινά ήλθον οι υιοί του Θεού διά να παρασταθώσιν ενώπιον του Ιεχωβά, και μεταξύ αυτών ήλθε και ο Σατανάς. Και είπεν ο Ιεχωβά προς τον Σατανάν, Πόθεν έρχεσαι; Και ο Σατανάς απεκρίθη προς τον Ιεχωβά και είπε, Περιελθών την γην και εμπεριπατήσας εν αυτή πάρειμι. Και είπεν ο Ιεχωβά προς τον Σατανάν, Έβαλες τον νούν σου επί τον δούλον μου Ιώβ, ότι δεν υπάρχει όμοιος αυτού εν τη γη, άνθρωπος άμεμπτος και ευθύς, φοβούμενος τον Θεόν και απεχόμενος από κακού; Και απεκρίθη ο Σατανάς προς τον Ιεχωβά και είπε, Μήπως δωρεάν φοβείται ο Ιώβ τον Θεόν; δεν περιέφραξας κυκλόθεν αυτόν και την οικίαν αυτού και πάντα όσα έχει; τα έργα των χειρών αυτού ευλόγησας, και τα κτήνη αυτού επληθύνθησαν επί της γής· πλην τώρα έκτεινον την χείρα σου και έγγισον πάντα όσα έχει, διά να ίδης εάν δεν σε βλασφημήση κατά πρόσωπον.

Ιώβ 2:1-5 Ημέραν δε τινά ήλθον οι υιοί του Θεού διά να παρασταθώσιν ενώπιον του Ιεχωβά· και μεταξύ αυτών ήλθε και ο Σατανάς, διά να παρασταθή ενώπιον του Ιεχωβά. Και είπεν ο Ιεχωβά προς τον Σατανάν, Πόθεν έρχεσαι; Και ο Σατανάς απεκρίθη προς τον Ιεχωβά και είπε, Περιελθών την γην και εμπεριπατήσας εν αυτή πάρειμι. Και είπεν ο Ιεχωβά προς τον Σατανάν, Έβαλες τον νούν σου επί τον δούλον μου Ιώβ, ότι δεν υπάρχει όμοιος αυτού εν τη γη, άνθρωπος άμεμπτος και ευθύς, φοβούμενος τον Θεόν και απεχόμενος από κακού; και έτι κρατεί την ακεραιότητα αυτού, αν και με παρώξυνας κατ’ αυτού, διά να εξολοθρεύσω αυτόν άνευ αιτίας. Και απεκρίθη ο Σατανάς προς τον Ιεχωβά και είπε, Δέρμα υπέρ δέρματος, και πάντα όσα έχει ο άνθρωπος θέλει δώσει υπέρ της ζωής αυτού· πλην τώρα έκτεινον την χείρα σου και έγγισον τα οστά αυτού και την σάρκα αυτού, διά να ίδης εάν δεν σε βλασφημήση κατά πρόσωπον.

Αυτά τα δύο εδάφια αποτελούν έναν διάλογο μεταξύ Θεού και Σατανά και καταγράφουν τι είπε ο Θεός και τι είπε ο Σατανάς. Ο Θεός δεν μίλησε πολύ και ο λόγος του ήταν απλός. Μπορούμε να διακρίνουμε την αγιοσύνη του Θεού μέσα από τα απλά λόγια Του; Κάποιοι θα πουν ότι αυτό δεν είναι εύκολο. Μπορούμε, λοιπόν, να δούμε τη φρικαλεότητα του Σατανά μέσα από τις απαντήσεις του; (Ναι.) Ας δούμε πρώτα τι ερώτηση έθεσε ο Ιεχωβά Θεός στον Σατανά. «Πόθεν έρχεσαι;» Είναι απλή αυτή η ερώτηση; Μήπως υπάρχει κάποιο κρυφό νόημα; (Όχι.) Είναι απλά μια ερώτηση, καθαρή, χωρίς άλλον σκοπό. Αν ήθελα να σας ρωτήσω: «Από πού έρχεσαι;» εσείς τι θα μου απαντούσατε; Είναι δύσκολη ερώτηση; Θα λέγατε: «Από το πέρα-δώθε και από το πάνω-κάτω»; (Όχι.) Δεν θα απαντούσατε με αυτόν τον τρόπο. Τι νοιώθετε, λοιπόν, βλέποντας τον Σατανά να αποκρίνεται έτσι; (Νοιώθουμε ότι ο Σατανάς είναι παράλογος και πονηρός.) Μήπως μπορείς να μαντέψεις τι νιώθω Εγώ; Κάθε φορά που βλέπω αυτά τα λόγια νιώθω αηδία, επειδή μιλάει χωρίς να λέει τίποτα. Απάντησε στην ερώτηση του Θεού; Τα λόγια του δεν αποτελούσαν απάντηση, δεν υπήρχε αποτέλεσμα. Δεν ήταν απάντηση στην ερώτηση του Θεού. «Περιελθών την γην και εμπεριπατήσας εν αυτή πάρειμι». Τι καταλαβαίνεις από τούτα τα λόγια; Από ποιο μέρος της γης έρχεται ο Σατανάς; Πήρατε απάντηση; (Όχι.) Τούτη είναι η «εξυπνάδα» της πανουργίας του Σατανά: να μην αφήνει κανέναν να ανακαλύψει τι πραγματικά λέει. Ακόμα και μετά την ακρόαση των λόγων αυτών, εσύ εξακολουθείς να μην μπορείς να διακρίνεις τι είπε· κι όμως, αυτός έχει τελειώσει την απάντησή του. Πιστεύει ότι η απάντησή του είναι τέλεια. Τι νιώθεις, λοιπόν; Αηδία; (Ναι.) Τώρα αρχίζεις να αηδιάζεις με τα λόγια αυτά. Ο Σατανάς δεν μιλά ευθέως, αφήνοντάς σε σαστισμένο, ανίκανο να αντιληφθείς την πηγή των λόγων του. Μερικές φορές, μιλά εσκεμμένως, και μερικές φορές, κυριαρχείται από τη δική του ουσία και φύση. Τα λόγια αυτά εξήλθαν απευθείας από το στόμα του Σατανά. Ο Σατανάς δεν συλλογίστηκε επί μακρόν τα λόγια αυτά και μετά τα είπε, περνώντας τον εαυτόν του για έξυπνο· τα εξέφρασε φυσικά. Μόλις τον ρωτήσεις από πού προέρχεται, χρησιμοποιεί αυτά τα λόγια για να σου απαντήσει. Μη μπορώντας να μάθεις από πού ακριβώς έρχεται, νοιώθεις πολύ μπερδεμένος. Υπάρχει κάποιος από εσάς που μιλάει έτσι; (Ναι.) Τι τρόπος ομιλίας είναι αυτός; (Είναι διφορούμενος και δεν δίνει συγκεκριμένη απάντηση.) Τι είδους λέξεις πρέπει να χρησιμοποιήσουμε, για να περιγράψουμε αυτόν τον τρόπο ομιλίας; Είναι αποπροσανατολιστικός και παραπλανητικός, έτσι δεν είναι; Ας υποθέσουμε ότι κάποιος δεν επιθυμεί να πει στους άλλους πού είχε πάει την προηγουμένη. Εσύ τον ρωτάς: «Σε είδα χθες. Πού πήγαινες;» Δεν σου απαντά ευθέως για το πού πήγαινε την προηγούμενη μέρα. Λέει: «Τι μέρα κι η χθεσινή! Κουράστηκα πολύ!» Σου απάντησε; Σου απάντησε, αλλά δεν ήταν αυτή η απάντηση που ήθελες. Τούτη είναι η «εξυπνάδα» του τεχνάσματος του ανθρώπου. Είναι αδύνατον να ανακαλύψεις τι εννοεί ή να αντιληφθείς την πηγή ή την πρόθεση πίσω από τα λόγια του. Δεν γνωρίζεις τι προσπαθεί να αποφύγει, επειδή μέσα στην καρδιά του έχει τη δική του ιστορία —αυτό σημαίνει πανουργία. Μιλάτε κι εσείς συχνά με αυτόν τον τρόπο; (Ναι.) Με ποιον σκοπό; Μερικές φορές για να προστατεύσετε τα προσωπικά σας συμφέροντα, κάποιες άλλες για να διατηρήσετε τη θέση, την εικόνα σας, να κρατήσετε τα μυστικά της ιδιωτικής σας ζωής, να περισώσετε τη φήμη σας; Όποιος κι αν είναι ο σκοπός, είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τα συμφέροντά σας και σχετίζεται με τα συμφέροντά σας. Αυτή δεν είναι η φύση του ανθρώπου; Όλοι όσοι διαθέτουν τη συγκεκριμένη φύση, δεν είναι παρόμοιοι με τον Σατανά; Μπορούμε να το πούμε αυτό, έτσι δεν είναι; Σε γενικές γραμμές, η εν λόγω εκδήλωση είναι απεχθής και αποκρουστική. Τώρα νιώθετε και πάλι αηδία, σωστά; (Ναι.)

Διαβάζοντας και πάλι το πρώτο εδάφιο, ο Σατανάς αποκρίνεται εκ νέου στον Ιεχωβά, λέγοντας: «Μήπως δωρεάν φοβείται ο Ιώβ τον Θεόν;» Αρχίζει να επιτίθεται στην αποτίμηση του Ιεχωβά για τον Ιώβ και η επίθεση αυτή χρωματίζεται από εχθρότητα: «Δεν περιέφραξας κυκλόθεν αυτόν και την οικίαν αυτού και πάντα όσα έχει;» Έτσι κατανοεί και αποτιμά ο Σατανάς το έργο του Ιεχωβά επί του Ιώβ. Ο Σατανάς το αποτιμά έτσι, λέγοντας: «Τα έργα των χειρών αυτού ευλόγησας, και τα κτήνη αυτού επληθύνθησαν επί της γής· πλην τώρα έκτεινον την χείρα σου και έγγισον πάντα όσα έχει, διά να ίδης εάν δεν σε βλασφημήση κατά πρόσωπον». Τα λόγια του Σατανά είναι πάντα διφορούμενα, εδώ όμως μιλά με βεβαιότητα. Παρ’ όλα αυτά, τούτα τα λόγια, που εκφέρονται με βεβαιότητα, αποτελούν επίθεση, βλασφημία και έχθρα προς τον Ιεχωβά Θεό, τον Θεό τον ίδιο. Τι νιώθετε ακούγοντάς τα; Νοιώθετε αποστροφή; Είστε ικανοί να διακρίνετε τις προθέσεις του; Πρώτα απ’ όλα, απορρίπτει την αποτίμηση του Ιεχωβά για τον Ιώβ —ο οποίος σέβεται τον Θεό και αποφεύγει το κακό. Εν συνεχεία, αποκηρύσσει ό,τι λέει και κάνει ο Ιώβ, αποκηρύσσει δηλαδή το σεβασμό του για τον Ιεχωβά. Είναι κατηγορητικός; Ο Σατανάς κατηγορεί, αποκηρύσσει και αμφισβητεί όλα τα λόγια και τα έργα του Ιεχωβά. Δεν πιστεύει, λέγοντας: «Εάν Εσύ λες ότι τα πράγματα είναι έτσι, πώς γίνεται και δεν το έχω δει εγώ; Πώς είναι δυνατόν να μην Σε σέβεται, αφού του έχεις δώσει τόσες ευλογίες;» Δεν αποτελεί τούτο αποκήρυξη των όλων όσων κάνει ο Θεός; Κατηγορία, αποκήρυξη, βλασφημία —δεν είναι τα λόγια του επιθετικά; Δεν συνιστούν πραγματική έκφραση του τι σκέφτεται ο Σατανάς μέσα του; Σίγουρα τα λόγια αυτά δεν είναι ίδια με εκείνα που διαβάζουμε τώρα: «Περιελθών την γην και εμπεριπατήσας εν αυτή πάρειμι». Είναι εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους. Δια των λόγων του, ο Σατανάς ξεγυμνώνει εντελώς τη στάση απέναντι στον Θεό, καθώς και την απέχθεια για τον φόβο Θεού του Ιώβ, τα οποία κρατά κρυμμένα μέσα στην καρδιά του. Κι όταν συμβαίνει αυτό, η κακεντρέχεια και η κακή φύση του βρίσκονται εντελώς εκτεθειμένες. Απεχθάνεται εκείνους που έχουν φόβο Θεού, απεχθάνεται εκείνους που αποφεύγουν το κακό και, ακόμη περισσότερο, απεχθάνεται τον Ιεχωβά για τις ευλογίες που δίνει στον άνθρωπο. Θέλει να εκμεταλλευτεί αυτή την ευκαιρία για να καταστρέψει τον Ιώβ, τον οποίο ο Θεός ανύψωσε με το ίδιο Του το χέρι, να τον αφανίσει, λέγοντας: «Εσύ λες ότι ο Ιώβ Σε σέβεται και αποφεύγει το κακό. Εγώ το βλέπω αλλιώς». Χρησιμοποιεί διάφορους τρόπους για να προκαλέσει και να δελεάσει τον Ιεχωβά, και χρησιμοποιεί διάφορους τρόπους ώστε ο Ιεχωβά Θεός να παραδώσει τον Ιώβ στον Σατανά για να τον χειραγωγεί ασύστολα, να τον βλάπτει και να τον χειρίζεται. Θέλει να εκμεταλλευτεί αυτή την ευκαιρία, ώστε να εξοντώσει αυτόν τον άνθρωπο που είναι δίκαιος και τέλειος στα μάτια του Θεού. Μήπως η συμπεριφορά του αποτελεί στιγμιαία παρόρμηση; Φυσικά όχι. Έχει περάσει πολύν καιρό οικοδομώντας την. Ο Θεός εργάζεται, προνοεί για κάποιον άνθρωπο, τον προσέχει, και ο Σατανάς Τον κατατρέχει σε κάθε βήμα Του. Όποιον ευνοεί ο Θεός, ο Σατανάς τον παρακολουθεί επίσης, ακολουθώντας τον κατά πόδας. Εάν ο Θεός επιθυμεί αυτόν τον άνθρωπο, ο Σατανάς θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν ώστε να Τον εμποδίσει, χρησιμοποιώντας διάφορους κακούς τρόπους για να δελεάσει, να παρενοχλήσει και να καταστρέψει το έργο που επιτελεί ο Θεός, προκειμένου να επιτύχει τον κρυφό του στόχο. Και ποιος είναι ο στόχος του; Δεν θέλει να αποκτήσει ο Θεός κανέναν· θέλει όλους εκείνους που επιθυμεί ο Θεός να τους καταλάβει, να τους ελέγχει, να τους εξουσιάζει, προκειμένου να λατρεύουν αυτόν, έτσι ώστε να διαπράττουν κακές πράξεις μαζί του. Τούτο δεν είναι το μοχθηρό κίνητρο του Σατανά; Κανονικά, λέτε συχνά ότι ο Σατανάς είναι τόσο κακός και τόσο ανήθικος, αλλά τον έχετε δει; Μπορείτε μόνον να δείτε πόσο κακός είναι ο άνθρωπος, αλλά δεν έχετε δει στ’ αλήθεια πόσο πραγματικά κακός είναι ο Σατανάς. Το είδατε, όμως, στο ζήτημα που αφορούσε τον Ιώβ; (Ναι.) Το εν λόγω ζήτημα φανέρωσε ξεκάθαρα το βδελυρό πρόσωπο του Σατανά, καθώς και την ουσία του. Ο Σατανάς βρίσκεται σε πόλεμο με τον Θεό, ακολουθώντας Τον κατά πόδας. Στόχος του είναι να γκρεμίσει όλο το έργο που θέλει να επιτελέσει ο Θεός, να κατέχει και να ελέγχει εκείνους που θέλει ο Θεός, να τους αφανίσει απόλυτα. Εάν δεν αφανιστούν, τότε περιέρχονται στην κατοχή του Σατανά για να καταστούν εργαλεία του —τούτος είναι ο στόχος του. Και τι κάνει ο Θεός; Στο εν λόγω εδάφιο, ο Θεός λέει μόνον μια απλή πρόταση· δεν υπάρχει καμία αναφορά σε τίποτα άλλο από όσα πράττει ο Θεός, αλλά παρατηρούμε ότι υπάρχουν πολύ περισσότερες καταγραφές για το τι κάνει και λέει ο Σατανάς. Στο παρακάτω εδάφιο από τις γραφές, ο Ιεχωβά ρώτησε τον Σατανά: «Πόθεν έρχεσαι;» Ποια είναι η απάντηση του Σατανά; (Είναι πάντα «Περιελθών την γην και εμπεριπατήσας εν αυτή πάρειμι».) Είναι πάλι αυτή η πρόταση. Πώς και κατέστη το σύνθημα του Σατανά, το αριστούργημά του; Δεν είναι μισητός ο Σατανάς; Και μόνο που πρόφερε μία φορά τούτην την απεχθή πρόταση είναι αρκετό. Γιατί επανέρχεται διαρκώς σε αυτήν την πρόταση; Τούτο αποδεικνύει ένα πράγμα: η φύση του Σατανά είναι αμετάβλητη. Ο Σατανάς δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιο προσωπείο για να αποκρύψει το άσχημο πρόσωπό του. Ο Θεός τού θέτει μια ερώτηση, κι αυτός απαντά με τέτοιον τρόπο, για να μην αναφέρουμε το πώς μεταχειρίζεται τους ανθρώπους! Δεν φοβάται τον Θεό, δεν έχει φόβο Θεού ούτε υπακούει σ’ Εκείνον. Έτσι, τολμά να είναι αδίστακτα θρασύς ενώπιον του Θεού, να χρησιμοποιεί τα ίδια αυτά λόγια για να απαξιώσει την ερώτηση του Θεού και την ίδια αυτήν απάντηση για να αποκριθεί στην ερώτησή Του, να επιχειρεί να χρησιμοποιήσει αυτή την απάντηση για να μπερδέψει τον Θεό —τούτο είναι το άσχημο πρόσωπο του Σατανά. Δεν πιστεύει στην παντοδυναμία του Θεού ούτε στην εξουσία Του, και οπωσδήποτε δεν είναι πρόθυμος να υπακούει υπό το κράτος του Θεού. Βρίσκεται σε συνεχή αντίθεση με τον Θεό, κάνοντας συνεχείς επιθέσεις σε ό,τι πράττει Εκείνος, επιχειρώντας να καταστρέψει όλο το έργο Του —τούτος είναι ο κακόβουλος στόχος του.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Δ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 140

Διάλογος μεταξύ του Σατανά και του Ιεχωβά Θεού

Στο 6.000 ετών σχέδιο διαχείρισης του Θεού, αυτά τα δύο εδάφια που λέει ο Σατανάς, καθώς και τα πράγματα που κάνει στο Βιβλίο του Ιώβ, είναι αντιπροσωπευτικά της αντίστασής του προς τον Θεό, δείχνοντας το αληθινό του πρόσωπο. Έχεις δει τα λόγια και τα έργα του Σατανά στην πραγματική ζωή; Όταν τα βλέπεις, ίσως να μην πιστεύεις ότι πρόκειται για λόγια δικά του, αλλά αντίθετα να τα θεωρείς λόγια του ανθρώπου. Ποιον αντιπροσωπεύουν τα λόγια αυτά, όταν εκφέρονται από τον άνθρωπο; Τον Σατανά αντιπροσωπεύουν. Ακόμα κι αν τα αναγνωρίζεις, και πάλι αδυνατείς να αντιληφθείς ότι, στην πραγματικότητα, μιλάει ο Σατανάς. Αλλά εδώ και τώρα, είδες πέραν πάσης αμφιβολίας τι έχει πει ο ίδιος ο Σατανάς. Τώρα πλέον έχεις μια αδιαμφισβήτητη, ξεκάθαρη κατανόηση του βδελυρού προσώπου και της κακίας του Σατανά. Είναι αυτά τα δύο εδάφια, τα λεχθέντα από τον Σατανά, πολύτιμα για τους σημερινούς ανθρώπους, ώστε να είναι ικανοί να γνωρίσουν τη φύση του Σατανά; Αξίζουν τα δύο αυτά εδάφια να συλλεχθούν, προκειμένου η σημερινή ανθρωπότητα να δύναται να αναγνωρίζει το αποκρουστικό πρόσωπο του Σατανά, το πρωταρχικό, αληθινό πρόσωπό του; Παρόλο που δεν μοιάζει και πολύ σωστό να λέμε κάτι τέτοιο, η έκφρασή του με τον συγκεκριμένο τρόπο μπορεί πάντα να θεωρείται ακριβής. Μπορώ να το θέσω μονάχα έτσι, και αν εσείς δύνασθε να το κατανοήσετε, τότε αρκεί. Ο Σατανάς επιτίθεται ξανά και ξανά σε όσα πράττει ο Ιεχωβά, εξαπολύοντας κατηγορίες για τον φόβο Θεού του Ιώβ προς τον Ιεχωβά Θεό. Προσπαθεί να προκαλέσει τον Ιεχωβά με διάφορες μεθόδους, καταφέρνοντας να του επιτρέψει ο Ιεχωβά να βάλει σε πειρασμό τον Ιώβ. Τα λόγια του είναι, επομένως, άκρως προκλητικά. Πείτε μου, λοιπόν, μπορεί ο Θεός να δει καθαρά τι θέλει να κάνει ο Σατανάς, αφότου ο Σατανάς πει τα λόγια αυτά; (Ναι.) Στην καρδιά του Θεού, ο άνθρωπος αυτός, ο Ιώβ, που ο Θεός προσέχει —ο δούλος Του, που ο Θεός θεωρεί ότι είναι ένας δίκαιος, ένας τέλειος άνθρωπος— μπορεί, λοιπόν, αυτός να αντέξει σε τέτοιου είδους πειρασμό; (Ναι.) Γιατί είναι τόσο βέβαιος γι’ αυτό ο Θεός; Ο Θεός εξετάζει πάντοτε την καρδιά των ανθρώπων; (Ναι.) Άρα ο Σατανάς είναι ικανός να εξετάσει την καρδιά των ανθρώπων; Ο Σατανάς δεν μπορεί. Ακόμα κι αν ο Σατανάς μπορεί να βλέπει την καρδιά του ανθρώπου, η κακή του φύση αδυνατεί να πιστέψει ότι η αγιοσύνη είναι αγιοσύνη, ή ότι η αθλιότητα είναι αθλιότητα. Ο κακός Σατανάς αδυνατεί να εκτιμήσει οτιδήποτε άγιο, δίκαιο ή φωτεινό. Είναι αναγκασμένος να καταβάλει τεράστιους κόπους, προκειμένου να ενεργεί δια της φύσης του, της κακίας του και δια των μεθόδων που χρησιμοποιεί. Ακόμη και με το κόστος της προσωπικής τιμωρίας ή της εκ Θεού καταστροφής, δεν διστάζει να Του αντιστέκεται πεισματικά —τούτο είναι το κακό, τούτη είναι η φύση του Σατανά. Έτσι, σ’ αυτό το εδάφιο, ο Σατανάς λέει: «Δέρμα υπέρ δέρματος, και πάντα όσα έχει ο άνθρωπος θέλει δώσει υπέρ της ζωής αυτού· πλην τώρα έκτεινον την χείρα σου και έγγισον τα οστά αυτού και την σάρκα αυτού, διά να ίδης εάν δεν σε βλασφημήση κατά πρόσωπον». Ο Σατανάς πιστεύει ότι ο φόβος Θεού του ανθρώπου οφείλεται στο ότι ο άνθρωπος έχει αποκομίσει τόσα πολλά πλεονεκτήματα από Εκείνον. Ο άνθρωπος αποκομίζει πλεονεκτήματα από τον Θεό, οπότε λέει ότι ο Θεός είναι καλός. Όχι επειδή, όμως, ο Θεός είναι καλός, αλλά επειδή ο άνθρωπος αποκομίζει τόσα πολλά πλεονεκτήματα, που δύναται να έχει φόβο Θεού εξαιτίας τους: Μόλις ο Θεός τού στερήσει τα πλεονεκτήματα αυτά, τότε κι αυτός Τον εγκαταλείπει. Με την κακή φύση του, ο Σατανάς δεν πιστεύει ότι η καρδιά του ανθρώπου μπορεί πραγματικά να έχει φόβο Θεού. Λόγω της κακής του φύσης, δεν γνωρίζει τι είναι αγιοσύνη και, ακόμα λιγότερο, θεοσεβούμενη ευλάβεια. Δεν ξέρει τι σημαίνει υπακοή στον Θεό ή φόβος Θεού. Επειδή δεν τα ξέρει, σκέπτεται ότι δεν γίνεται ο άνθρωπος να έχει φόβο Θεού. Πείτε Μου, δεν είναι κακός ο Σατανάς; Με εξαίρεση τη δική μας εκκλησία, κανένα από τα διάφορα θρησκεύματα και δόγματα, και καμία από τις θρησκευτικές και κοινωνικές ομάδες δεν πιστεύει στην ύπαρξη του Θεού, πόσο μάλλον δε, πιστεύει ότι ο Θεός έχει ενσαρκωθεί και επιτελεί το έργο της κρίσης, οπότε νομίζουν ότι αυτό στο οποίο πιστεύεις δεν είναι ο Θεός. Ο ασύδοτος άνθρωπος θεωρεί ότι και όλοι οι άλλοι είναι ασύδοτοι, ακριβώς όπως και ο ίδιος. Κάποιος που ψεύδεται όλην την ώρα, δεν βλέπει κανέναν ειλικρινή, τους θεωρεί όλους ψεύτες. Ένας κακός άνθρωπος, τους βλέπει όλους κακούς και θέλει να πολεμήσει όποιον βρίσκεται μπροστά του. Ενώ όποιος είναι συγκριτικά έντιμος, τους βλέπει όλους έντιμους· έτσι, πέφτει πάντοτε θύμα κοροϊδίας και εξαπάτησης, και δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να κάνει γι’ αυτό. Αναφέρω τα λίγα αυτά παραδείγματα για να σας διαβεβαιώσω: Η κακή φύση του Σατανά δεν αποτελεί πρόσκαιρη παρόρμηση ή κάτι που προκαλείται από το περιβάλλον του, ούτε είναι μια προσωρινή εκδήλωση που πηγάζει από οποιονδήποτε λόγο ή υπόβαθρο. Και βέβαια όχι! Δεν μπορεί παρά να είναι έτσι ακριβώς! Δεν μπορεί να πράξει τίποτα καλό. Ακόμα και όταν λέει κάτι ευχάριστο στ’ αυτιά, απλά σε αποπλανά. Όσο πιο ευχάριστα, διακριτικά και ευγενικά είναι τα λόγια του, τόσο πιο κακοήθεις είναι οι μοχθηρές προθέσεις του πίσω από αυτά τα λόγια. Τι είδους φύση, τι είδους πρόσωπο παρουσιάζει ο Σατανάς στα δύο αυτά εδάφια; (Ύπουλο, μοχθηρό και κακό.) Το κύριο χαρακτηριστικό του είναι η κακία, ιδιαίτερα η κακία και η μοχθηρία.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Δ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 141

Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο, και από τότε καθοδηγεί αδιάκοπα τη ζωή του ανθρώπινου γένους. Είτε δίνοντας ευλογίες στον άνθρωπο, δια των νόμων και των εντολών Του, είτε ορίζοντας τους διάφορους κανόνες για τη ζωή. Γνωρίζετε ποιος είναι ο σκοπός του Θεού πίσω από όλα αυτά; Πρώτα απ’ όλα, μπορείτε να πείτε με βεβαιότητα πως όλα όσα πράττει ο Θεός είναι για το καλό της ανθρωπότητας; Μπορεί να πιστεύετε ότι αυτή η πρόταση είναι σχετικά γενικόλογη και κούφια, αλλά, μιλώντας συγκεκριμένα, ό,τι πράττει ο Θεός δεν είναι για να καθοδηγήσει και να κατευθύνει τον άνθρωπο προς μια κανονική ζωή; Είτε ο άνθρωπος τηρεί τους κανόνες και τους νόμους Του είτε όχι, σκοπός του Θεού είναι ο άνθρωπος να μη λατρεύει τον Σατανά, ούτε να βλάπτεται από αυτόν· τούτο είναι άκρως θεμελιώδες, και αυτό ακριβώς έγινε στην αρχή. Στην αρχή, όταν ο άνθρωπος δεν κατανοούσε το θέλημα του Θεού, Εκείνος πήρε μερικούς απλούς νόμους και κανόνες και έφτιαξε διατάξεις που κάλυπταν κάθε δυνατή πτυχή. Οι διατάξεις αυτές, αν και απλές, περιέχουν μέσα τους το θέλημα του Θεού. Ο Θεός θεωρεί πολύτιμο, υπεραγαπά και αγαπά ανυπόκριτα το ανθρώπινο γένος. Αυτό δεν συμβαίνει; (Ναι.) Μπορούμε, λοιπόν, να πούμε ότι η καρδιά Του είναι αγία; Ότι είναι αγνή; (Ναι.) Έχει ο Θεός κανέναν απώτερο σκοπό; (Όχι.) Άρα, ο στόχος Του είναι δίκαιος και θετικός; (Ναι.) Ανεξάρτητα από τις διατάξεις που έφτιαξε ο Θεός, κατά την πορεία του έργου Του όλα έχουν θετική επίδραση στον άνθρωπο και δείχνουν τον δρόμο. Υπάρχει, λοιπόν, κάποια ιδιοτελής σκέψη στο μυαλό του Θεού; Μήπως ο Θεός έχει επιπλέον στόχους για τον άνθρωπο ή επιθυμεί να τον χρησιμοποιήσει με κάποιον τρόπο; (Όχι.) Τίποτε από τα παραπάνω. Ο Θεός πράττει ό,τι λέει, και αυτός είναι ο τρόπος που σκέφτεται με την καρδιά Του. Δεν υπάρχουν μπερδεμένοι στόχοι, ούτε ιδιοτελείς σκέψεις. Δεν πράττει τίποτα για τον ίδιο, αλλά κάνει τα πάντα για τον άνθρωπο, χωρίς προσωπικούς στόχους. Παρ’ όλο που έχει σχέδια και προθέσεις για τον άνθρωπο, δεν πράττει τίποτα για τον εαυτόν Του. Ό,τι πράττει είναι αποκλειστικά για την ανθρωπότητα, για να την προστατεύσει, να την αποτρέψει από το παραστράτημα. Δεν είναι πολύτιμη αυτή η καρδιά; Μπορείς να διακρίνεις έστω και το παραμικρό ίχνος αυτής της πολύτιμης καρδιάς μέσα στον Σατανά; Δεν μπορείς να διακρίνεις ούτε ίχνος της καρδιάς αυτής στον Σατανά. Ό,τι πράττει ο Θεός, αποκαλύπτεται με φυσικό τρόπο. Κοιτώντας τον τρόπο με τον οποίο εργάζεται ο Θεός, πώς εργάζεται τελικά; Μήπως ο Θεός παίρνει αυτούς τους νόμους και τον λόγο Του και τους περιδένει σφιχτά γύρω από το κεφάλι του κάθε ανθρώπου, όπως το ξόρκι της περίσφιξης του κρίκου,^[α] επιβάλλοντάς τους σε κάθε άνθρωπο; Έτσι εργάζεται ο Θεός; (Όχι.) Τότε με ποιον τρόπο επιτελεί το έργο Του; (Καθοδηγώντας μας. Μας συμβουλεύει και μας ενθαρρύνει.) Απειλεί; Μήπως σας μιλάει με υπεκφυγές; (Όχι.) Όταν δεν καταλαβαίνεις την αλήθεια, πώς σε καθοδηγεί ο Θεός; (Μου χαρίζει φώτιση.) Σου χαρίζει φώτιση, λέγοντάς σου ξεκάθαρα ότι αυτό δεν συμβαδίζει με την αλήθεια, καθώς και το τι θα πρέπει να πράξεις. Μέσα από τους τρόπους με τους οποίους εργάζεται ο Θεός, τι είδους σχέση αισθάνεσαι πως έχεις μαζί Του; Σε κάνουν να νοιώθεις ότι ο Θεός βρίσκεται πέρα από την κατανόηση σου; (Όχι.) Πώς σε κάνουν να νοιώθεις; Ο Θεός είναι πάρα πολύ κοντά σου, δεν υπάρχει καμία απόσταση μεταξύ σας. Όταν ο Θεός σε καθοδηγεί, προνοεί για εσένα, σε βοηθά και σε στηρίζει, νοιώθεις την καλοσύνη, τη σεβασμιότητά Του, νοιώθεις πόσο αξιαγάπητος και ζεστός είναι. Όταν, όμως, μέμφεται τη διαφθορά σου ή όταν σε κρίνει και σε πειθαρχεί για ανυπακοή εναντίον Του, τι τρόπο χρησιμοποιεί τότε; Σε μέμφεται δια των λέξεων; Σε πειθαρχεί διά του περιβάλλοντός σου και μέσα από ανθρώπους, υποθέσεις και πράγματα; (Ναι.) Μέχρι ποιο επίπεδο φτάνει η πειθάρχηση; Μήπως είναι τόσο υψηλό, όσο και η βλάβη που προξενεί ο Σατανάς στον άνθρωπο; (Όχι, ο Θεός πειθαρχεί τον άνθρωπο μόνο μέχρι τον βαθμό που μπορεί να αντέξει ο άνθρωπος.) Ο Θεός εργάζεται με πράο, ήπιο, στοργικό και τρυφερό τρόπο —με τρόπο εξαιρετικά υπολογισμένο και σωστό. Ο τρόπος Tου δεν σε κάνει να νοιώθεις έντονα συναισθήματα όπως «ο Θεός πρέπει να με αφήσει να πράξω τούτο» ή «ο Θεός πρέπει να με αφήσει να πράξω εκείνο». Ο Θεός ποτέ δεν σου δίνει τόσο έντονες σκέψεις ή συναισθήματα, που καθιστούν τα πράγματα αφόρητα. Έτσι δεν είναι; Ακόμα και τη στιγμή που δέχεσαι την κρίση και το παίδεμα του Θεού, πώς νιώθεις τότε; Όταν νοιώθεις την εξουσία και τη δύναμή Του, πώς νιώθεις τότε; Νιώθεις ότι ο Θεός είναι θείος και απαραβίαστος; (Ναι.) Μήπως, αυτές τις στιγμές, νοιώθεις μακριά από τον Θεό; Τον φοβάσαι; Όχι, αντ’ αυτού, νοιώθεις μια θεοσεβούμενη ευσέβεια. Οι άνθρωποι δεν αισθάνονται όλα αυτά λόγω του έργου του Θεού; Θα είχαν αυτά τα συναισθήματα, αν ο Σατανάς εργαζόταν πάνω στον άνθρωπο; (Όχι.) Ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο, την αλήθεια και τη ζωή Του, προκειμένου να προνοεί αδιαλείπτως για τον άνθρωπο, να τον στηρίζει. Όταν ο άνθρωπος είναι αδύναμος, όταν νοιώθει στεναχωρημένος, ο Θεός σίγουρα δεν μιλά τόσο σκληρά, όσο είναι τα παρακάτω λόγια: «Μην αποκαρδιώνεσαι. Για ποιον λόγο να είσαι αποκαρδιωμένος; Γιατί είσαι αδύναμος; Για ποιον λόγο να είσαι αδύναμος; Είσαι πάντα τόσο αδύναμος· είσαι πάντα τόσο αρνητικός! Σε τι ωφελεί να είσαι ζωντανός; Απλώς πέθανε και τελείωνε!» Έτσι εργάζεται ο Θεός; (Όχι.) Ο Θεός έχει την εξουσία να ενεργεί με αυτόν τον τρόπο; (Ναι.) Όμως, ο Θεός δεν ενεργεί κατ’ αυτόν τον τρόπο. Ο λόγος για τον οποίον ο Θεός δεν ενεργεί με αυτόν τον τρόπο είναι η ουσία Του, η ουσία της αγιοσύνης του Θεού. Η αγάπη Του για τον άνθρωπο, η λατρεία και η εκτίμησή Του προς αυτόν δεν δύνανται να εκφραστούν καθαρά σε μία ή δύο μόνον προτάσεις. Δεν είναι κάτι που προκαλεί η καυχησιά του ανθρώπου, αλλά κάτι που ο Θεός κάνει πραγματική πράξη· είναι η αποκάλυψη της ουσίας του Θεού. Δύνανται όλοι αυτοί οι τρόποι, με τους οποίους εργάζεται ο Θεός, να επιτρέπουν στον άνθρωπο να διακρίνει την αγιοσύνη Του; Σε όλους αυτούς τους τρόπους, με τους οποίους εργάζεται ο Θεός, συμπεριλαμβανομένων των καλών Του προθέσεων, των αποτελεσμάτων που επιθυμεί να επιτύχει επί του ανθρώπου, των διαφορετικών τρόπων που υιοθετεί για να εργαστεί επί του ανθρώπου, του είδους το έργο που επιτελεί, και αυτού που επιθυμεί να κατανοήσει ο άνθρωπος, μήπως διέκρινες κάποια κακία ή πανουργία πίσω από τις καλές προθέσεις του Θεού; (Όχι.) Έτσι, έπειτα από όσα κάνει και λέει ο Θεός, και από όσα σκέπτεται μέσα στην καρδιά Του, καθώς και έπειτα από όλη την ουσία Του που Εκείνος αποκαλύπτει, μπορούμε να αποκαλούμε τον Θεό άγιο; (Ναι.) Έχει παρατηρήσει ποτέ κανείς αυτήν την αγιοσύνη στον κόσμο ή στον εαυτό του; Εκτός από τον Θεό, την έχεις παρατηρήσει ποτέ σε κάποιον άνθρωπο ή στον Σατανά; (Όχι.) Με βάση όσα έχουμε πει μέχρι τώρα, μπορούμε να αποκαλούμε τον Θεό μοναδικό, τον ίδιο τον άγιο Θεό; (Ναι.) Όλα όσα δίνει ο Θεός στον άνθρωπο, συμπεριλαμβανομένων των λόγων Του, των διαφορετικών τρόπων με τους οποίους Εκείνος εργάζεται πάνω στον άνθρωπο, των όσων του λέει και του υπενθυμίζει, των συμβουλών και των ενθαρρύνσεων, όλα πηγάζουν από μία ουσία: Όλα πηγάζουν από την αγιοσύνη του Θεού. Αν δεν υπήρχε τέτοιος άγιος Θεός, κανένας άνθρωπος δεν θα εδύνατο να πάρει τη θέση Του για να επιτελέσει το έργο που επιτελεί. Αν ο Θεός έπαιρνε αυτούς τους ανθρώπους και τους παρέδιδε ολοκληρωτικά στον Σατανά, σκεφτήκατε ποτέ σε τι κατάσταση θα βρισκόσαστε όλοι σας σήμερα; Θα καθόσαστε όλοι εδώ, σώοι και αβλαβείς; Θα λέγατε κι εσείς: «Περιελθών την γην και εμπεριπατήσας εν αυτή πάρειμι»; Θα κορδωνόσαστε τόσο πολύ, θα ήσαστε αυθάδεις και θα καυχιόσαστε χωρίς ντροπή ενώπιον του Θεού, και θα περιφερόσαστε καμαρωτά, μιλώντας με τέτοιον τρόπο; (Ναι.) Σίγουρα πράγματα! Οπωσδήποτε! Η συμπεριφορά του Σατανά απέναντι στους ανθρώπους τούς επιτρέπει να δουν ότι η φύση και η ουσία του Σατανά είναι τελείως διαφορετικές από αυτές του Θεού. Ποια ουσία του Σατανά είναι το αντίθετο της αγιοσύνης του Θεού; (Η κακία του.) Η κακή φύση του Σατανά αποτελεί το αντίθετο της αγιοσύνης του Θεού. Ο λόγος για τον οποίο η πλειονότητα των ανθρώπων δεν αναγνωρίζει αυτήν την έκφραση του Θεού και αυτήν την ουσία της αγιοσύνης Του, οφείλεται στο ότι ζει υπό τη σφαίρα επιρροής του Σατανά, μέσα στη διαφθορά του Σατανά και μέσα στο ζωντανό κλουβί του Σατανά. Δεν γνωρίζουν τι σημαίνει αγιοσύνη ούτε γνωρίζουν πώς να την ορίζουν. Ακόμα και όταν αντιλαμβάνεσαι την αγιοσύνη του Θεού, και πάλι δεν μπορείς να την ορίσεις ως την αγιοσύνη του Θεού με βεβαιότητα. Πρόκειται για μια διαφορά στη γνώση του ανθρώπου για την αγιοσύνη του Θεού.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Δ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Υποσημειώσεις:

α. Το «ξόρκι της περίσφιξης του κρίκου» είναι ένα ξόρκι το οποίο χρησιμοποίησε ο μοναχός Τανγκ Σανζάνγκ στο κινέζικο μυθιστόρημα «Ταξίδι στη Δύση». Χρησιμοποιεί αυτό το ξόρκι για να ελέγξει τον Σουν Γουκόνγκ, σφίγγοντας έναν μεταλλικό κρίκο γύρω από το κεφάλι του δεύτερου, προκαλώντας του αφόρητους πονοκεφάλους και θέτοντάς τον, με αυτόν τον τρόπο, υπό τον έλεγχό του. Έχει καταστεί μια μεταφορά που περιγράφει κάτι που δεσμεύει τον άνθρωπο.

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 142

Ποιο αντιπροσωπευτικό χαρακτηριστικό φαίνεται στο έργο του Σατανά επί του ανθρώπου; Πρέπει να είστε σε θέση να το μάθετε μέσα από τις δικές σας εμπειρίες. Είναι το πλέον αντιπροσωπευτικό χαρακτηριστικό του Σατανά, εκείνο που πράττει περισσότερο, εκείνο που προσπαθεί να πραγματοποιεί με κάθε άτομο ξεχωριστά. Ίσως δε μπορείτε να δειτε αυτό το χαρακτηριστικό, κι έτσι δε νιώθετε ότι ο Σατανάς είναι τόσο φοβερός και μισητός. Ξέρει κανείς ποιο είναι αυτό το χαρακτηριστικό; (Ό,τι κάνει, το κάνει για να βλάψει τον άνθρωπο.) Πώς τον βλάπτει; Μπορείτε να Μου πείτε ειδικότερα και με περισσότερες λεπτομέρειες; (Δελεάζει, παρασύρει και βάζει τον άνθρωπο σε πειρασμό.) Πολύ σωστά, τούτο δείχνει διάφορες πτυχές. Επίσης, εξαπατά, επιτίθεται και κατηγορεί τον άνθρωπο. Όλα αυτά. Υπάρχουν άλλα; (Ψεύδεται.) Η εξαπάτηση και το ψέμα έρχονται φυσικά στον Σατανά. Ψεύδεται τόσο συχνά, που τα ψέματα ρέουν από το στόμα του χωρίς καν να χρειάζεται να σκεφθεί. Άλλα; (Σπέρνει έριδες.) Το συγκεκριμένο δεν είναι και τόσο σημαντικό. Θα σας περιγράψω κάτι που θα σας τρομάξει, αλλά δεν το κάνω για να σας φοβίσω. Ο Θεός εργάζεται επί του ανθρώπου και ο άνθρωπος είναι αγαπητός τόσο στη συμπεριφορά όσο και στην καρδιά του Θεού. Αντίθετα, ο Σατανάς υπεραγαπά τον άνθρωπο; Και βέβαια όχι. Το μόνο που σκέπτεται είναι να βλάψει τον άνθρωπο. Έτσι δεν είναι; Όταν σκέπτεται πώς να βλάψει τον άνθρωπο, το κάνει ευρισκόμενος εν θερμώ; (Ναι.) Έτσι, όταν πρόκειται για το έργο του Σατανά πάνω στον άνθρωπο, υπάρχουν δύο φράσεις που μπορούν να περιγράψουν εκτενώς τη μοχθηρή και κακή φύση του, που πραγματικά μπορούν να σας επιτρέψουν να γνωρίσετε πόσο μισητός είναι: Στην προσέγγισή του προς τους ανθρώπους, ο Σατανάς θέλει πάντοτε να καταλαμβάνει ισχυρά και να κατέχει τον καθέναν τους, ώστε να φτάνει στο σημείο να ελέγχει ολοκληρωτικά τον άνθρωπο, βλάπτοντάς τον, προκειμένου να μπορεί να επιτύχει τον σκοπό και την ξέφρενη φιλοδοξία του. Τι σημαίνει «καταλαμβάνει ισχυρά»; Συμβαίνει με ή χωρίς τη συγκατάθεσή σου; Εν γνώσει ή εν αγνοία σου; Συμβαίνει απολύτως εν αγνοία σου! Σε καταστάσεις όπου είσαι μέσα στην άγνοια, πιθανώς χωρίς να έχει πει ή χωρίς να έχει κάνει τίποτα, όταν δεν υφίστανται προϋποθέσεις ούτε κανένα πλαίσιο, να ’τος, εμφανίζεται τριγύρω σου, κυκλώνοντάς σε. Ψάχνει για μια ευκαιρία να εκμεταλλευτεί, και τότε σε καταλαμβάνει ισχυρά, σε κατέχει, επιτυγχάνοντας τον στόχο του, ο οποίος είναι να έχει τον απόλυτο έλεγχό σου και να σε βλάπτει. Τούτη είναι η πλέον τυπική πρόθεση και συμπεριφορά στον πόλεμο του Σατανά εναντίον του Θεού για την ανθρωπότητα. Πώς νοιώθετε όταν το ακούτε αυτό; (Τρομοκρατημένοι και φοβισμένοι στην καρδιά μας.) Αισθάνεστε αηδία; (Ναι.) Αφού νοιώθετε αηδία, πιστεύετε ότι ο Σατανάς είναι ξεδιάντροπος; Και αφού το πιστεύετε αυτό, μήπως τότε αισθάνεστε αηδία με εκείνους τους ανθρώπους γύρω σας που θέλουν πάντα να σας ελέγχουν, εκείνους με τις ξέφρενες φιλοδοξίες για κοινωνική θέση και συμφέροντα; (Ναι.) Ποιες είναι, λοιπόν, οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να κατέχει και να καταλαμβάνει τον άνθρωπο; Το έχετε ξεκαθαρίσει στο μυαλό σας; Όταν ακούτε τους δύο εξής όρους: «ισχυρή κατάληψη» και «κατοχή», αισθάνεστε αηδία και μπορείτε να διαισθανθείτε το κακό που υπάρχει σε αυτά τα λόγια. Χωρίς τη συγκατάθεσή σου και εν αγνοία σου, ο Σατανάς σε κυριεύει, σε καταλαμβάνει δια της βίας και σε διαφθείρει. Τι γεύση σού έρχεται στην καρδιά; Νιώθεις αποστροφή και σιχασιά; (Ναι.) Αφού αισθάνεσαι αποστροφή και σιχασιά για τον τρόπο του Σατανά, τι νοιώθεις για τον Θεό; (Αισθάνομαι ευγνώμων.) Αισθάνεσαι ευγνώμων στον Θεό για τη σωτηρία σου. Έτσι τώρα, αυτή τη στιγμή, έχεις την επιθυμία ή τη θέληση να επιτρέψεις στον Θεό να σε αναλάβει και να κυριαρχήσει πάνω σου εξ ολοκλήρου; (Ναι.) Σε ποιο πλαίσιο; Μήπως λες ναι επειδή φοβάσαι ότι ο Σατανάς θα σε καταλάβει δια της βίας και θα σε κατέχει; (Ναι.) Δεν γίνεται να έχεις αυτό το είδος νοοτροπίας, δεν είναι σωστό. Μη φοβάσαι, ο Θεός είναι εδώ. Δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι. Έχοντας κατανοήσει την κακή ουσία του Σατανά, θα πρέπει πλέον να καταλαβαίνεις καλύτερα ή να νοιώθεις μια βαθύτερη στοργή για την αγάπη του Θεού, τις καλές Του προθέσεις, τη συμπόνια και την ανοχή Του προς τον άνθρωπο, καθώς και τη δίκαιη διάθεσή Του. Ο Σατανάς είναι τόσο μισητός. Αν, όμως, ούτε αυτό εμπνέει την αγάπη σου προς τον Θεό, την πεποίθηση και την εμπιστοσύνη σου στο πρόσωπό Του, τότε τι άτομο είσαι; Είσαι πρόθυμος να αφήσεις τον Σατανά να σε βλάψει; Αφότου διακρίνουμε την κακία και τη φρικαλεότητα του Σατανά, γυρίζουμε από την άλλη και κοιτάμε τον Θεό. Μήπως η γνώση σου για τον Θεό έχει υποστεί κάποια αλλαγή; Μπορούμε να λέμε ότι ο Θεός είναι άγιος; Μπορούμε να πούμε ότι είναι αψεγάδιαστος; «Ο Θεός αποτελεί μοναδική αγιοσύνη» —μπορεί ο Θεός να φέρει τον τίτλο αυτόν; (Ναι.) Ώστε μέσα στον κόσμο και ανάμεσα σε όλα τα πράγματα, μόνον ο Ίδιος ο Θεός δύναται να αντέξει αυτήν την κατανόηση του ανθρώπου; Μήπως υπάρχουν κι άλλοι; (Όχι.) Οπότε, τι ακριβώς δίνει ο Θεός στον άνθρωπο; Μήπως σου δίνει ελάχιστη φροντίδα, ανησυχία και σκέψη, και τούτο όταν δεν δίνεις προσοχή; Τι έχει δώσει ο Θεός στον άνθρωπο; Ο Θεός του έδωσε ζωή, του έδωσε τα πάντα, προσφέροντάς του ανεπιφύλακτα, χωρίς να απαιτεί τίποτα, χωρίς απώτερες προθέσεις. Χρησιμοποιεί την αλήθεια, τον λόγο Του, τη ζωή Του, προκειμένου να καθοδηγεί και να κατευθύνει τον άνθρωπο, απομακρύνοντάς τον από τα πλήγματα του Σατανά, παίρνοντάς τον μακριά από τους πειρασμούς και την αποπλάνησή του Σατανά και επιτρέποντας στον άνθρωπο να δει καθαρά μέσα από την κακή φύση και το βδελυρό πρόσωπο του Σατανά. Είναι πραγματικές η αγάπη και ανησυχία του Θεού για την ανθρωπότητα; Είναι κάτι που μπορεί να βιώσει ο καθένας από εσάς; (Ναι.)

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Δ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 143

Κοίτα πίσω στη μέχρι τώρα ζωή σου, όλα όσα έχει πράξει ο Θεός πάνω σου, σε όλα τα χρόνια της πίστης σου. Είτε το νοιώθεις βαθιά μέσα σου είτε όχι, δεν ήταν κάτι απαραίτητο; Αυτό δεν ήταν που χρειαζόσουν περισσότερο να αποκτήσεις; (Ναι.) Δεν είναι αυτό η αλήθεια; Δεν είναι αυτό η ζωή; (Ναι.) Μήπως ο Θεός σού παραχώρησε ποτέ διαφώτιση, κι έπειτα σου ζήτησε να Του δώσεις κάτι ως αντάλλαγμα για όλα όσα σου έχει δώσει Εκείνος; (Όχι.) Ποιος είναι, λοιπόν, ο σκοπός του Θεού; Γιατί το κάνει αυτό; Μήπως έχει και ο Θεός στόχο να σε καταλάβει; (Όχι.) Θέλει ο Θεός να ανέλθει στον θρόνο Του μέσα στην καρδιά των ανθρώπων; (Ναι.) Ποια είναι, λοιπόν, η διαφορά μεταξύ του Θεού που ανέρχεται στον θρόνο Του και της ισχυρής κατάληψης του Σατανά; Ο Θεός θέλει να κερδίζει την καρδιά των ανθρώπων, θέλει να καταλαμβάνει την καρδιά τους. Τι σημαίνει αυτό; Μήπως σημαίνει ότι θέλει να καταστήσει τον άνθρωπο μαριονέτα ή μηχάνημά Του; (Όχι.) Ποιος είναι, λοιπόν, ο σκοπός του Θεού; Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην επιθυμία του Θεού να καταλάβει την καρδιά των ανθρώπων και την ισχυρή κατάληψη και την κατοχή του ανθρώπου από τον Σατανά; (Ναι.) Ποια είναι η διαφορά; Μπορείς να μου πεις ξεκάθαρα; (Ο Σατανάς το κάνει δια της βίας, ενώ ο Θεός επιτρέπει στον άνθρωπο να προσφερθεί.) Αυτή είναι η διαφορά; Ποια χρησιμότητα έχει η καρδιά σου για τον Θεό; Και ποια χρησιμότητα έχει η κατάληψή σου για τον Θεό; Πώς κατανοείτε μέσα σας το «ο Θεός καταλαμβάνει τις καρδιές των ανθρώπων»; Εδώ πρέπει να φανούμε δίκαιοι προς τον Θεό, διαφορετικά οι άνθρωποι πάντα θα παρερμηνεύουν και θα σκέπτονται: «Ο Θεός θέλει να με καταλαμβάνει. Για ποιον λόγο θέλει να με καταλαμβάνει; Δεν θέλω να με καταλαμβάνουν, θέλω απλά να είμαι ο εαυτός μου. Λέτε ότι ο Σατανάς καταλαμβάνει ανθρώπους, αλλά και ο Θεός αυτό κάνει: Δεν είναι ίδια αυτά τα δύο; Δεν θέλω να επιτρέψω σε κανέναν να με καταλάβει. Εγώ είμαι εγώ!» Ποια είναι η διαφορά εδώ; Σκεφθείτε το για λίγο. Εγώ σας ρωτώ, η φράση «ο Θεός καταλαμβάνει τον άνθρωπο» είναι κενή; Μήπως η κατάληψη του ανθρώπου από τον Θεό σημαίνει ότι Εκείνος ζει μέσα στην καρδιά σου και κυριαρχεί κάθε σου λέξη και κίνηση; Αν σου πει να καθίσεις, εσύ τολμάς να σταθείς όρθιος; Αν σου πει να πας ανατολικά, εσύ τολμάς να πας δυτικά; Είναι μια κατάληψη που εννοεί κάτι τέτοιο; (Όχι, δεν είναι. Ο Θεός θέλει τον άνθρωπο να βιώνει ό,τι έχει και είναι ο Θεός.) Μέσα από τα χρόνια που ο Θεός διαχειρίζεται τον άνθρωπο, και από το μέχρι τώρα έργο Του πάνω στον άνθρωπο ως το τελευταίο αυτό στάδιο, ποια είναι η επιδιωκόμενη επίδραση στον άνθρωπο όλων των λόγων που έχει πει; Είναι να βιώνει ο άνθρωπος αυτό που έχει και είναι ο Θεός; Κοιτάζοντας το κυριολεκτικό νόημα του «ο Θεός καταλαμβάνει την καρδιά των ανθρώπων», φαίνεται λες και ο Θεός παίρνει την καρδιά τους και την καταλαμβάνει, ζει μέσα της και δεν βγαίνει ποτέ ξανά· γίνεται κύριος της καρδιάς του ανθρώπου και είναι σε θέση να κυριαρχεί πάνω της και να τη διευθετεί κατά βούληση, ώστε ο άνθρωπος να κάνει ό,τι του λέει ο Θεός. Κατ’ αυτήν την έννοια, θα φαινόταν θαρρείς κι ο κάθε άνθρωπος μπορούσε να γίνει Θεός και να κατέχει την ουσία και τη διάθεσή Του. Έτσι, σε αυτήν την περίπτωση, θα μπορούσε και ο άνθρωπος να επιτελεί τις πράξεις του Θεού; Μπορεί η «κατάληψη» να εξηγηθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Τότε πώς; Σας ρωτώ το εξής: Είναι όλα τα λόγια και η αλήθεια, με τα οποία εφοδιάζει ο Θεός τον άνθρωπο, μια αποκάλυψη της ουσίας του Θεού και του τι έχει και είναι; (Ναι.) Αυτό είναι σίγουρο. Αλλά όλα τα λόγια, που ο Θεός εφοδιάζει τον άνθρωπο, ανήκουν σε Εκείνον για να τα κάνει πράξη και να τα κατέχει; Σκεφθείτε το, λιγάκι. Όταν ο Θεός κρίνει τον άνθρωπο, γιατί το κάνει αυτό; Από πού προήλθαν αυτά τα λόγια; Ποιο είναι το περιεχόμενο των λόγων του Θεού, όταν κρίνει τον άνθρωπο; Πού βασίζονται; Μήπως στη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου; (Ναι.) Άρα το αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται δια της κρίσης του Θεού προς τον άνθρωπο, βασίζεται στην ουσία του Θεού; (Ναι.) Ώστε η κατάληψη του ανθρώπου από τον Θεό είναι μια κενή φράση; Σίγουρα όχι. Γιατί λοιπόν ο Θεός λέει αυτά τα λόγια στον άνθρωπο; Ποιος είναι ο σκοπός που τα λέει; Μήπως θέλει να χρησιμοποιήσει αυτά τα λόγια για να λειτουργήσουν ως η ζωή του ανθρώπου; (Ναι.) Ο Θεός θέλει να χρησιμοποιήσει όλη αυτήν την αλήθεια που έχει εκφέρει σε αυτά τα λόγια ώστε να λειτουργήσει ως η ζωή του ανθρώπου. Όταν ο άνθρωπος παίρνει όλην την αλήθεια και τον λόγο του Θεού και τα μετασχηματίζει στη δική του ζωή, μπορεί τότε ο άνθρωπος να υπακούει στον Θεό; Μπορεί τότε να Τον σέβεται; Μπορεί τότε να αποφεύγει το κακό; Όταν ο άνθρωπος έχει φτάσει στο συγκεκριμένο σημείο, μπορεί τότε να υπακούει στην κυριαρχία και διευθέτηση του Θεού; Είναι τότε σε θέση να υποτάσσεται στην εξουσία του Θεού; Όταν άνθρωποι όπως ο Ιώβ ή ο Πέτρος φτάνουν στο τέλος του δρόμου τους, όταν μπορεί να θεωρηθεί ότι η ζωή τους έχει φτάσει στην ωριμότητα, όταν έχουν πραγματική κατανόηση του Θεού, μπορεί τότε ακόμα να τους οδηγήσει μακριά ο Σατανάς; Μπορεί τότε ακόμα να τους καταλάβει; Μπορεί ακόμα να τους κατέχει ισχυρά; (Όχι.) Τι άτομο είναι αυτό, λοιπόν; Είναι κάποιος, που έχει κερδηθεί ολοκληρωτικά από τον Θεό; (Ναι.) Σε αυτό το επίπεδο νοήματος, πώς βλέπετε εσείς τον άνθρωπο που έχει κερδηθεί ολοκληρωτικά από τον Θεό; Υπό αυτές τις συνθήκες, ο Θεός θεωρεί ότι έχει ήδη καταλάβει την καρδιά του εν λόγω ατόμου. Τι αισθάνεται όμως αυτό το άτομο; Μήπως ότι ο λόγος, η εξουσία και η οδός του Θεού γίνονται ζωή μέσα στον άνθρωπο, η οποία κατοικεί ολόκληρο το είναι του, κάνοντας αυτό που βιώνει, καθώς και την ουσία του επαρκή για να ικανοποιηθεί ο Θεός; Ο Θεός πιστεύει ότι, τούτην ακριβώς τη στιγμή, καταλαμβάνει την καρδιά της ανθρωπότητας; (Ναι.) Πώς κατανοείτε τώρα το συγκεκριμένο επίπεδο νοήματος; Καταλαμβάνεσαι από το Πνεύμα του Θεού; (Όχι, είναι τα λόγια του Θεού που μας καταλαμβάνουν.) Είναι η οδός και ο λόγος του Θεού, που έχουν καταστεί ζωή σου, και είναι η αλήθεια που έχει καταστεί ζωή σου. Τούτη τη στιγμή, ο άνθρωπος διάγει τη ζωή που πηγάζει από τον Θεό, αλλά δεν μπορούμε να πούμε ότι η συγκεκριμένη ζωή είναι η ζωή του Θεού. Με άλλα λόγια, δεν μπορούμε να πούμε ότι η ζωή, που ο άνθρωπος πρέπει να αντλεί από τον λόγο του Θεού, είναι και η ζωή του Θεού. Οπότε, ασχέτως πόσον καιρό ο άνθρωπος ακολουθεί τον Θεό ή πόσα λόγια ο άνθρωπος αποκτά από τον Θεό, ο άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να γίνει Θεός. Ακόμα κι αν μια μέρα ο Θεός έλεγε: «Έχω καταλάβει την καρδιά σου, και τώρα εσύ κατέχεις τη ζωή Μου», εσύ θα ένοιωθες ότι είσαι Θεός; (Όχι.) Τι θα γινόσουν τότε; Δεν θα είχες απόλυτη υπακοή στον Θεό; Η καρδιά σου δεν θα ήταν γεμάτη με τη ζωή που σου έχει παραχωρήσει ο Θεός; Πρόκειται για μια πολύ φυσιολογική εκδήλωση, όταν ο Θεός καταλαμβάνει την καρδιά των ανθρώπων. Αυτό είναι γεγονός. Έτσι, εξετάζοντάς το από τη συγκεκριμένη άποψη, μπορεί ο άνθρωπος να γίνει Θεός; Όταν ο άνθρωπος έχει αποκτήσει ολόκληρο τον λόγο του Θεού, όταν ο άνθρωπος δύναται να σέβεται τον Θεό και να αποφεύγει το κακό, μπορεί τότε να κατέχει την ταυτότητα και την ουσία του Θεού; (Όχι.) Ό,τι και να γίνει, όταν όλα έχουν ειπωθεί και γίνει, ο άνθρωπος είναι πάντα άνθρωπος. Αποτελείς δημιούργημα· όταν έχεις λάβει τον λόγο του Θεού από τον Θεό και έχεις δεχθεί την οδό του Θεού, εσύ απλώς κατέχεις τη ζωή που πηγάζει από τον λόγο Του και δεν μπορείς ποτέ να γίνεις Θεός.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Δ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 144

Ο πειρασμός του Σατανά

Ματθ. 4:1-4 Τότε ο Ιησούς εφέρθη υπό του Πνεύματος εις την έρημον διά να πειρασθή υπό του διαβόλου. Kαι νηστεύσας ημέρας τεσσαράκοντα και νύκτας τεσσαράκοντα, ύστερον επείνασε. Και ελθών προς αυτόν ο πειράζων είπεν· Εάν ήσαι Υιός του Θεού, ειπέ να γείνωσιν άρτοι οι λίθοι ούτοι. Ο δε αποκριθείς είπεν· Είναι γεγραμμένον, Με άρτον μόνον δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος, αλλά με πάντα λόγον εξερχόμενον διά στόματος Θεού.

Αυτά είναι τα λόγια με τα οποία προσπάθησε αρχικά ο διάβολος να θέσει σε πειρασμό τον Κύριο Ιησού. Ποιο είναι το περιεχόμενο αυτού που είπε ο διάβολος; («Εάν ήσαι Υιός του Θεού, ειπέ να γείνωσιν άρτοι οι λίθοι ούτοι».) Τα λόγια αυτά, τα οποία εξέφερε ο διάβολος, είναι πολύ απλά, όμως υπάρχει κάποιο πρόβλημα με την ουσία τους; Ο διάβολος είπε: «Εάν ήσαι Υιός του Θεού», όμως στην καρδιά του γνώριζε ότι ο Ιησούς ήταν ο Υιός του Θεού; Γνώριζε ότι ήταν ο Χριστός; (Ναι.) Τότε γιατί είπε «Εάν ήσαι»; (Προσπαθούσε να θέσει σε πειρασμό τον Θεό.) Αλλά τι σκοπό είχε μ’ αυτό; Είπε: «Εάν ήσαι Υιός του Θεού». Στην καρδιά του, γνώριζε ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν ο Υιός του Θεού, αυτό ήταν ξεκάθαρο μέσα του. Όμως, παρόλα αυτά, υποτάχθηκε σ’ Εκείνον ή Τον λάτρεψε; (Όχι.) Τι ήθελε να κάνει; Ήθελε να χρησιμοποιήσει αυτήν τη μέθοδο κι αυτά τα λόγια για να εξοργίσει τον Κύριο Ιησού, κι έπειτα να Τον ξεγελάσει ώστε να ενεργήσει σύμφωνα με προθέσεις του. Αυτό δεν ήταν το νόημα πίσω από τα λόγια του διαβόλου; Στην καρδιά του ο Σατανάς γνώριζε ξεκάθαρα ότι ήταν ο Κύριος Ιησούς Χριστός, όμως το είπε έτσι κι αλλιώς. Αυτή δεν είναι η φύση του Σατανά; Ποια είναι η φύση του Σατανά; (Να είναι ύπουλος, μοχθηρός και να μην έχει φόβου Θεού.) Ποιες συνέπειες θα προέκυπταν από την έλλειψη φόβου Θεού; Δεν ίσχυε ότι ήθελε να επιτεθεί στον Θεό; Ήθελε να χρησιμοποιήσει αυτήν τη μέθοδο για να επιτεθεί στον Θεό, είπε: «Εάν ήσαι Υιός του Θεού, ειπέ να γείνωσιν άρτοι οι λίθοι ούτοι»· αυτή δεν είναι η μοχθηρή πρόθεση του Σατανά; Τι προσπαθούσε πραγματικά να κάνει; Ο σκοπός του είναι πολύ ξεκάθαρος: Προσπαθούσε να χρησιμοποιήσει αυτήν τη μέθοδο για να αντικρούσει τη θέση και την ταυτότητα του Κυρίου Ιησού Χριστού. Αυτό που εννοούσε με αυτά τα λόγια είναι: «Αν είσαι ο Υιός του Θεού, κάνε αυτές τις πέτρες ψωμί. Αν δεν το κάνεις, τότε δεν είσαι ο Υιός του Θεού και απλώς δεν κάνεις αυτό το έργο». Σωστά; Ήθελε να χρησιμοποιήσει αυτήν τη μέθοδο για να επιτεθεί στον Θεό, ήθελε να αποδομήσει και να καταστρέψει το έργο του Θεού· αυτή είναι η μοχθηρία του Σατανά. Η μοχθηρία του είναι η φυσική έκφραση της φύσης του. Παρόλο που γνώριζε ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός ήταν ο Υιός του Θεού, η ίδια η ενσάρκωση του ίδιου του Θεού, δεν μπορούσε να αντισταθεί στο να κάνει κάτι τέτοιο, να παίρνει τον Θεό από πίσω, να Του επιτίθεται συνεχώς και να πασχίζει για να προκαλέσει αναστάτωση και να καταστρέψει το έργο του Θεού.

Ας αναλύσουμε, τώρα, αυτήν τη φράση που χρησιμοποίησε ο Σατανάς: «Ειπέ να γείνωσιν άρτοι οι λίθοι ούτοι». Να γίνουν οι πέτρες ψωμί· σημαίνει κάτι αυτό; Αν υπάρχει τροφή, γιατί να μη φαγωθεί; Γιατί είναι απαραίτητο να γίνουν οι πέτρες τροφή; Υπάρχει νόημα σ’ αυτό; Παρόλο που Εκείνος νήστευε εκείνο το διάστημα, δεν είναι σίγουρο ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός είχε τροφή για να φάει; (Είχε.) Άρα, εδώ βλέπουμε τον παραλογισμό στη χρήση αυτής της φράσης από τον Σατανά. Παρόλη την προδοσία και την κακία του, διακρίνουμε τον παραλογισμό και τη γελοιότητά του. Ο Σατανάς κάνει διάφορα πράγματα. Βλέπεις την κακόβουλη φύση του και τον βλέπεις να καταστρέφει το έργο του Θεού, και είναι τόσο μισητός και εξοργιστικός. Όμως, από την άλλη, βρίσκεις κάποια παιδιάστικη, παράλογη φύση πίσω από τα λόγια και τις ενέργειές του; Αυτή είναι μια αποκάλυψη σχετικά με τη φύση του Σατανά· έχει αυτού του είδους τη φύση και θα κάνεις τέτοιου είδους πράγματα. Για τους ανθρώπους σήμερα, αυτή η φράση είναι εξωφρενική και γελοία. Όμως, ο Σατανάς μπορεί όντως να εκφέρει τέτοια λόγια. Μπορούμε να πούμε ότι είναι αδαής; Παράλογος; Το κακό του Σατανά είναι παντού και αποκαλύπτεται συνεχώς. Και πώς του απαντά ο Κύριος Ιησούς; («Με άρτον μόνον δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος, αλλά με πάντα λόγον εξερχόμενον διά στόματος Θεού».) Έχουν κάποια δύναμη αυτά τα λόγια; (Έχουν.) Γιατί λέμε ότι έχουν δύναμη; Αυτό συμβαίνει γιατί αυτά τα λόγια είναι η αλήθεια. Τώρα, ζει ο άνθρωπος μόνο με ψωμί; Ο Κύριος Ιησούς νήστεψε επί 40 μερόνυχτα. Λιμοκτόνησε; (Όχι.) Δεν λιμοκτόνησε, οπότε ο Σατανάς Τον πλησίασε και Τον προέτρεψε να κάνει τις πέτρες τροφή λέγοντας τέτοιου είδους πράγματα: «Αν κάνεις αυτές τις πέτρες τροφή, δεν θα έχεις τότε κάτι να φας; Δεν θα είναι τότε περιττό να νηστέψεις, να πεινάσεις;» Όμως, ο Κύριος Ιησούς είπε: «Με άρτον μόνον δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος», που σημαίνει ότι, παρόλο που ο άνθρωπος ζει σ’ ένα υλικό σώμα, αυτό που δίνει τη δυνατότητα στο υλικό σώμα του να ζει και να αναπνέει δεν είναι η τροφή, αλλά κάθε ένα από τα λόγια που εκφέρονται από το στόμα του Θεού. Από τη μία, αυτά τα λόγια είναι η αλήθεια· δίνουν πίστη στους ανθρώπους, τους κάνουν να νιώθουν ότι μπορούν να στηρίζονται στον Θεό και ότι Εκείνος είναι η αλήθεια. Από την άλλη, υπάρχει κάποια πρακτική πτυχή σ’ αυτά τα λόγια; Ο Κύριος Ιησούς δεν εξακολουθεί να βρίσκεται εδώ, ακόμα ζωντανός, αφότου νήστεψε επί σαράντα μερόνυχτα; Αυτή δεν είναι μια απεικόνιση; Δεν έχει φάει καμία τροφή επί 40 μερόνυχτα. Είναι ακόμα ζωντανός. Αυτό αποτελεί ισχυρή απόδειξη που επιβεβαιώνει την αλήθεια των λόγων Του. Τα λόγια αυτά είναι απλά, αλλά όσον αφορά τον Κύριο Ιησού, τα εξέφερε μόνο όταν Τον έβαλε σε πειρασμό ο Σατανάς ή αποτελούσαν ήδη φυσικό κομμάτι Του; Για να το θέσω αλλιώς, ο Θεός είναι αλήθεια και ο Θεός είναι ζωή, αλλά η αλήθεια και η ζωή του Θεού ήταν πρόσφατες προσθήκες; Προέκυψαν εμπειρικά; Όχι, είναι εγγενείς στον Θεό. Δηλαδή, η αλήθεια και η ζωή είναι η ουσία του Θεού. Οτιδήποτε Του συμβαίνει, οτιδήποτε αποκαλύπτει είναι αληθινό. Αυτή η αλήθεια, αυτή η φράση —είτε το περιεχόμενό της είναι μεγάλο ή μικρό— μπορεί να αφήσει τον άνθρωπο να ζήσει, να του δώσει ζωή, μπορεί να δώσει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να βρει μέσα της αλήθεια, διαύγεια σχετικά με το μονοπάτι της ανθρώπινης ζωής και να του δώσει τη δυνατότητα να έχει πίστη στον Θεό. Με άλλα λόγια, η πηγή χρήσης αυτής της φράσης από τον Θεό είναι θετική. Οπότε, μπορούμε να πούμε ότι αυτό το θετικό πράγμα είναι άγιο; (Ναι.) Η φράση του Σατανά πηγάζει από τη φύση του Σατανά. Ο Σατανάς αποκαλύπτει τη μοχθηρή φύση του, την κακόβουλη φύση του παντού και πάντοτε. Τώρα, αυτές τις αποκαλύψεις τις κάνει με φυσικό τρόπο ο Σατανάς; Τον υποκινεί κάποιος; Τον βοηθά κάποιος; Τον εξαναγκάζει κάποιος; (Όχι.) Τις εκφράζει όλες από μόνος του. Αυτή είναι η μοχθηρή φύση του Σατανά. Οτιδήποτε κάνει ο Θεός και όπως κι αν το κάνει, ο Σατανάς Τον ακολουθεί κατά πόδας. Η ουσία και τα πραγματικά χαρακτηριστικά των όσων λέει και κάνει ο Σατανάς είναι η ουσία του Σατανά, μοχθηρή και κακόβουλη ουσία.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Ε'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 145

Ματθ. 4:5-7 Τότε παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος εις την αγίαν πόλιν και στήνει αυτόν επί το πτερύγιον του ιερού και λέγει προς αυτόν, Εάν ήσαι Υιός του Θεού, ρίψον σεαυτόν κάτω· διότι είναι γεγραμμένον, Ότι θέλει προστάξει εις τους αγγέλους αυτού περί σου, και θέλουσι σε σηκώνει επί των χειρών αυτών, διά να μη προσκόψης προς λίθον τον πόδα σου. Είπε προς αυτόν ο Ιησούς· Πάλιν είναι γεγραμμένον, δεν θέλεις πειράσει Κύριον τον Θεόν σου.

Ας εξετάσουμε πρώτα τα λόγια που εξέφερε εδώ ο Σατανάς. Ο Σατανάς είπε: «Εάν ήσαι Υιός του Θεού ρίψον σεαυτόν κάτω», και μετά επικαλέστηκε τις Γραφές: «Θέλει προστάξει εις τους αγγέλους αυτού περί σου, και θέλουσι σε σηκώνει επί των χειρών αυτών, διά να μη προσκόψης προς λίθον τον πόδα σου». Πώς νιώθεις ακούγοντας τα λόγια του Σατανά; Δεν είναι πολύ παιδιάστικα; Είναι παιδιάστικα, εξωφρενικά και αηδιαστικά. Γιατί το λέω αυτό; Ο Σατανάς ετοιμάζει πάντοτε κάτι ανόητο, θεωρεί τον εαυτό του πολύ έξυπνο και επικαλείται συχνά τις γραφές —ακόμα και τον ίδιο τον λόγο του Θεού— προσπαθώντας να στρέψει αυτά τα λόγια εναντίον του Θεού για να Του επιτεθεί και να Τον βάλει σε πειρασμό, σε μια προσπάθεια να επιτύχει τον στόχο του να υπονομεύσει το πρόγραμμα εργασίας του Θεού. Μπορείς να δεις κάτι σε αυτά τα λόγια που εξέφερε ο Σατανάς; (Ο Σατανάς τρέφει μοχθηρές προθέσεις.) Ο Σατανάς ήταν ανέκαθεν ξελογιαστής. Δεν μιλάει με ευθύτητα, μιλάει με έμμεσο τρόπο και χρησιμοποιεί πειρασμό, σαγήνευση και αποπλάνηση. Ο Σατανάς προσεγγίζει τον πειρασμό στον οποίο βάζει τον Θεό θαρρείς κι Εκείνος είναι ένα συνηθισμένο ανθρώπινο ον, πιστεύοντας ότι και ο Θεός είναι αδαής, ανόητος και ανήμπορος να διακρίνει ξεκάθαρα την πραγματική μορφή των πραγμάτων, όπως ακριβώς είναι και ο άνθρωπος. Ο Σατανάς νομίζει ότι ο Θεός και ο άνθρωπος δεν θα διακρίνουν την ουσία του και ότι ο Θεός και ο άνθρωπος δεν θα διακρίνουν τον δόλο του και τις χθόνιες προθέσεις του. Απ’ αυτό δεν αντλεί την ανοησία του ο Σατανάς; Επιπλέον, ο Σατανάς επικαλείται απροκάλυπτα τις γραφές. Νομίζει ότι έτσι αποκτά αξιοπιστία και ότι δεν θα καταφέρεις να αναγνωρίσεις τυχόν ελαττώματα σ’ αυτό ή δεν θα αποφύγεις να ξεγελαστείς απ’ αυτό. Σ’ αυτό δεν είναι που ο Σατανάς γίνεται παράλογος και παιδιάστικος; Αυτό είναι ακριβώς όπως όταν κάποιοι διαδίδουν το ευαγγέλιο και γίνονται μάρτυρες για τον Θεό. Όσοι δεν πιστεύουν δεν θα πουν κάτι παρόμοιο μ’ αυτό που είπε ο Σατανάς; Έχετε ακούσει ανθρώπους να λένε κάτι παρόμοιο; Πώς νιώθεις όταν ακούς τέτοια πράγματα; Νιώθεις αηδία; (Ναι.) Όταν νιώθεις αηδία, νιώθεις επίσης αποστροφή και απέχθεια; Όταν έχεις τέτοια συναισθήματα, μπορείς να αναγνωρίσεις ότι ο Σατανάς και η διεφθαρμένη διάθεση που αυτός βάζει στον άνθρωπο είναι φαύλα; Έχεις ποτέ συνειδητοποιήσει στην καρδιά σου κάτι όπως «τα λόγια του Σατανά φέρνουν επιθέσεις και πειρασμούς, τα λόγια του είναι παράλογα, γελοία, παιδιάστικα και αηδιαστικά. Ωστόσο, ο Θεός, στην ομιλία Του και τις πράξεις Του, δεν θα χρησιμοποιούσε ποτέ τέτοιες μεθόδους για να εκφράσει ή να πραγματοποιήσει το έργο Του και δεν το έχει κάνει ποτέ»; Φυσικά, σ’ αυτήν την περίπτωση οι άνθρωποι έχουν μόνο ένα ίχνος συναίσθησης για να συνεχίζουν και δεν συνειδητοποιούν την αγιοσύνη του Θεού, σωστά; Με το υφιστάμενο ανάστημά σας, νιώθετε απλώς το εξής: «Όλα όσα λέει ο Θεός είναι η αλήθεια, είναι ωφέλιμα για εμάς και πρέπει να τα δεχθούμε». Ασχέτως από το αν μπορείτε να τα δεχθείτε ή όχι, χωρίς καμία εξαίρεση, λέτε ότι ο λόγος του Θεού είναι αληθινός και ότι ο Θεός είναι αλήθεια, όμως δεν γνωρίζετε ότι η αλήθεια είναι εν γένει αγιοσύνη και ότι ο Θεός είναι άγιος.

Άρα, ποια ήταν η απάντηση του Ιησού στα λόγια του Σατανά; «Είπε προς αυτόν ο Ιησούς· Πάλιν είναι γεγραμμένον, δεν θέλεις πειράσει Κύριον τον Θεόν σου». Υπάρχει αλήθεια σ’ αυτήν τη φράση που είπε ο Ιησούς; (Ναι.) Υπάρχει αλήθεια μέσα της. Επιφανειακά, αυτά τα λόγια είναι μια εντολή που πρέπει να ακολουθήσουν οι άνθρωποι, μια απλή φράση, όμως, παρ’ όλα αυτά, τόσο ο άνθρωπος όσο και ο Σατανάς έχουν προσβάλει πολλές φορές αυτά τα λόγια. Έτσι, ο Κύριος Ιησούς τού είπε: «Δεν θέλεις πειράσει Κύριον τον Θεόν σου», επειδή αυτό το έκανε συχνά ο Σατανάς και κατέβαλλε κάθε δυνατή προσπάθεια για να το κάνει· μπορείτε να πείτε ο Σατανάς το έκανε ξεδιάντροπα. Αποτελεί ουσιώδη φύση του Σατανά να μη σέβεται τον Θεό και να μην έχει φόβο Θεού στην καρδιά του. Ακόμα κι όταν ο Σατανάς ήταν στο πλευρό του Θεού και μπορούσε να Τον δει, δεν μπορούσε να αντισταθεί και να Τον θέτει σε πειρασμό. Γι’ αυτό, ο Κύριος Ιησούς είπε στον Σατανά: «Δεν θέλεις πειράσει Κύριον τον Θεόν σου». Αυτή είναι μια φράση που ο Θεός έχει πει συχνά στον Σατανά. Δεν είναι κατάλληλη η χρήση αυτής της φράσης ακόμα και σήμερα; (Ναι, αφού κι εμείς συχνά θέτουμε τον Θεό σε πειρασμό.) Γιατί το κάνουν αυτό συχνά οι άνθρωποι; Μήπως επειδή οι άνθρωποι είναι γεμάτοι από διεφθαρμένη σατανική διάθεση; (Ναι.) Άρα, αυτό που είπε πιο πάνω ο Σατανάς είναι κάτι που λένε συχνά οι άνθρωποι; Και σε ποιες περιπτώσεις; Μπορεί κανείς να πει ότι οι άνθρωποι λένε τέτοιου είδους πράγματα ανεξαρτήτως τόπου και χρόνου. Αυτό αποδεικνύει ότι η διάθεση των ανθρώπων είναι ακριβώς η ίδια με τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά. Ο Κύριος Ιησούς είπε μια απλή φράση, μια φράση που αντιπροσωπεύει την αλήθεια και που οι άνθρωποι χρειάζονται. Ωστόσο, σ’ αυτήν την περίπτωση, ο Κύριος Ιησούς λογομαχούσε με τον Σατανά; Υπήρχε οτιδήποτε το συγκρουσιακό σ’ αυτό που είπε Εκείνος στον Σατανά; (Όχι.) Πώς εξέλαβε ο Κύριος Ιησούς τον πειρασμό του Σατανά στην καρδιά Του; Ένιωσε αηδία και αποστροφή; (Ναι.) Ο Κύριος Ιησούς ένιωσε αηδία και αποστροφή, αλλά δεν λογομάχησε με τον Σατανά, πόσο μάλλον μίλησε για τυχόν θεμελιώδεις αρχές. Γιατί; (Επειδή ο Σατανάς είναι πάντοτε τέτοιος, δεν μπορεί ποτέ να αλλάξει.) Μπορούμε να πούμε ότι είναι ο Σατανάς είναι παράλογος; (Ναι, θα μπορούσαμε.) Μπορεί ο Σατανάς να αναγνωρίσει ότι ο Θεός είναι αλήθεια; Ο Σατανάς δεν θα αναγνωρίσει ποτέ ότι ο Θεός είναι αλήθεια ούτε θα παραδεχθεί ποτέ ότι ο Θεός είναι αλήθεια· αυτή είναι η φύση του. Επιπλέον, υπάρχει και κάτι άλλο σχετικά με τη φύση του Σατανά που είναι απεχθές. Τι είναι αυτό; Κατά τις απόπειρές του να θέσει τον Κύριο Ιησού σε πειρασμό, ο Σατανάς σκεφτόταν ότι ακόμα κι αν δεν κατάφερνε να θέσει τον Θεό σε πειρασμό, θα εξακολουθούσε έτσι κι αλλιώς να προσπαθεί. Παρόλο που θα τιμωρούταν, θα το έκανε έτσι κι αλλιώς. Παρόλο που δεν θα αποκόμιζε τίποτα καλό απ’ αυτό, θα το έκανε έτσι κι αλλιώς και θα επέμενε και θα εναντιωνόταν στον Θεό μέχρι τέλους. Τι είδους φύση είναι αυτή; Δεν είναι μοχθηρή; Εκείνος που γίνεται έξαλλος όταν αναφέρεται ο Θεός, εκείνος που θυμώνει όταν αναφέρεται ο Θεός, έχει δει τον Θεό; Τον γνωρίζει τον Θεό; Δεν γνωρίζει ποιος είναι ο Θεός, δεν πιστεύει σ’ Εκείνον και ο Θεός δεν του έχει μιλήσει. Ο Θεός δεν τον έχει ενοχλήσει ποτέ, οπότε γιατί θυμώνει; Μπορούμε να πούμε ότι αυτό το άτομο είναι μοχθηρό; Οι κοσμικές τάσεις, το φαγητό, το ποτό, η αναζήτηση απολαύσεων και το κυνήγι των διασημοτήτων —τίποτα απ’ αυτά δεν θα ενοχλούσε έναν τέτοιον άνθρωπο. Ωστόσο, με την αναφορά και μόνο της λέξης «Θεός» ή της αλήθειας των λόγων του Θεού, γίνεται έξω φρενών. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχει μοχθηρή φύση; Αυτό αρκεί να αποδείξει ότι αυτή είναι η μοχθηρή φύση του ανθρώπου. Τώρα, μιλώντας για εσάς, υπάρχουν φορές που αναφέρεται η αλήθεια ή που γίνεται αναφορά στις δοκιμασίες που θέτει ο Θεός στην ανθρωπότητα ή στα λόγια κρίσεως του Θεού απέναντι τους ανθρώπους, που νιώθετε να ενοχλήστε, νιώθετε αποστροφή και δεν θέλετε να ακούσετε γι’ αυτό; Η καρδιά σας μπορεί να σκεφτεί: Δεν είπαν όλοι οι άνθρωποι ότι ο Θεός είναι αλήθεια; Μερικά απ’ αυτά τα λόγια δεν είναι αλήθεια, είναι ξεκάθαρα απλώς λόγια νουθεσίας του Θεού προς τον άνθρωπο! Ορισμένοι μπορεί να νιώσουν ακόμα και αηδία μέσα τους: Αυτό αναφέρεται καθημερινά, οι δοκιμασίες που Εκείνος μας θέτει αναφέρονται πάντοτε ως η κρίση Του. Πότε θα τελειώσουν όλα αυτά; Πότε θα λάβουμε τον καλό προορισμό; Δεν είναι γνωστό από πού προέρχεται αυτός ο παράλογος θυμός. Τι είδους φύση είναι αυτή; (Μοχθηρή φύση.) Αποτελεί προτροπή της μοχθηρής φύσης του Σατανά. Ο Θεός, όσον αφορά τη μοχθηρή φύση του Σατανά και τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου, δεν λογομαχεί ούτε διαπληκτίζεται με τους ανθρώπους και δεν ποτέ δεν το κάνει θέμα όταν οι άνθρωποι ενεργούν βάσει άγνοιας. Δεν θα δείτε τον Θεό να έχει παρόμοιες απόψεις για τα πράγματα μ’ αυτές των ανθρώπων και, επιπλέον, δεν θα Τον δείτε να χρησιμοποιεί τις απόψεις των ανθρώπων, τις γνώσεις τους, την επιστήμη ή τη φιλοσοφία τους, ούτε τη φαντασία των ανθρώπων για να χειριστεί καταστάσεις. Αντιθέτως, οτιδήποτε κάνει ο Θεός και οτιδήποτε Εκείνος αποκαλύπτει είναι συνδεδεμένο με την αλήθεια. Δηλαδή, κάθε λέξη που Εκείνος λέει και κάθε ενέργειά Του έχει ως γνώμονα την αλήθεια. Αυτή η αλήθεια δεν είναι κάποια αβάσιμη φαντασίωση. Αυτή η αλήθεια και αυτά τα λόγια εκφράζονται από τον Θεό χάρη στην ουσία του Θεού και τη ζωή Του. Καθότι αυτά τα λόγια και η ουσία των όσων έχει κάνει ο Θεός είναι αληθινά, μπορούμε να πούμε ότι η ουσία του Θεού είναι άγια. Με άλλα λόγια, οτιδήποτε κάνει και λέει ο Θεός φέρνει ζωτικότητα και φως στους ανθρώπους, δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να δουν θετικά πράγματα και την πραγματικότητα εκείνων των θετικών πραγμάτων, ενώ δείχνει την οδό στην ανθρωπότητα για να μπορέσει να βαδίσει στο σωστό μονοπάτι. Αυτά τα πράγματα καθορίζονται χάρη στην ουσία του Θεού και καθορίζονται χάρη στην ουσία της αγιοσύνης Του.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Ε'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 146

Ματθ. 4:8-11 Πάλιν παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος εις όρος πολύ υψηλόν, και δεικνύει εις αυτόν πάντα τα βασίλεια του κόσμου και την δόξαν αυτών, και λέγει προς αυτόν· Ταύτα πάντα θέλω σοι δώσει, εάν πεσών προσκυνήσης με. Τότε ο Ιησούς λέγει προς αυτόν· Ύπαγε, Σατανά· διότι είναι γεγραμμένον, Κύριον τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει. Τότε αφίνει αυτόν ο διάβολος, και ιδού, άγγελοι προσήλθον και υπηρέτουν αυτόν.

Ο Σατανάς, ο διάβολος, αφότου απέτυχαν τα δύο προηγούμενα κόλπα του, δοκίμασε ακόμα ένα: Έδειξε όλα τα βασίλεια του κόσμου και τη δόξα τους στον Κύριο Ιησού, και Του ζήτησε να λατρέψει τον διάβολο. Τι βλέπετε σχετικά με τα πραγματικά χαρακτηριστικά του διαβόλου απ’ αυτήν την περίσταση; Δεν είναι ο διάβολος Σατανάς απολύτως ξεδιάντροπος; (Ναι.) Πόσο ξεδιάντροπος μπορεί να είναι; Τα πάντα δημιουργήθηκαν από τον Θεό, κι όμως, ο Σατανάς τα αντιστρέφει και τα δείχνει στον Θεό λέγοντας «κοίτα τον πλούτο και τη δόξα όλων αυτών των βασιλείων. Αν με λατρέψεις, θα Σου τα δώσω όλα». Δεν έχουν αντιστραφεί οι ρόλοι; Δεν είναι ξεδιάντροπος ο Σατανάς; Ο Θεός εποίησε τα πάντα, αλλά το έκανε προς τέρψιν Του; Ο Θεός έδωσε τα πάντα στην ανθρωπότητα, αλλά ο Σατανάς ήθελε να τα αρπάξει όλα και μετά είπε: «Λάτρεψέ με! Λάτρεψέ με και θα Σου τα δώσω όλα αυτά». Αυτό είναι το αποκρουστικό πρόσωπο του Σατανά. Είναι εντελώς ξεδιάντροπος! Ο Σατανάς δεν γνωρίζει καν τι σημαίνει η λέξη «ντροπή», κι αυτό αποτελεί απλώς ακόμα ένα παράδειγμα της μοχθηρότητάς του. Δεν γνωρίζει καν τι είναι η ντροπή. Ο Σατανάς γνωρίζει καλά ότι ο Θεός δημιούργησε τα πάντα και ότι Εκείνος τα διαχειρίζεται και ότι τα πάντα βρίσκονται στο κράτος Του. Τα πάντα ανήκουν στον Θεό, όχι στον άνθρωπο, πόσο μάλλον στον Σατανά, όμως ο διάβολος Σατανάς αναίσχυντα είπε ότι θα έδινε τα πάντα στον Θεό. Για άλλη μια φορά, δεν κάνει κάτι παράλογο και ξεδιάντροπο ο Σατανάς; Ο Θεός μισεί ακόμα περισσότερο τον Σατανά τώρα, έτσι δεν είναι; Ωστόσο, ασχέτως του τι προσπάθησε να κάνει ο Σατανάς, έπεσε στην παγίδα ο Κύριος Ιησούς; Τι είπε ο Κύριος Ιησούς; («Κύριον τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει».) Έχει κάποιο πρακτικό νόημα αυτή η φράση; (Ναι.) Τι είδους πρακτικό νόημα; Βλέπουμε τη μοχθηρία και την ξεδιαντροπιά του Σατανά στην ομιλία του. Οπότε, αν ο άνθρωπος λάτρευε τον Σατανά, ποιο θα ήταν το συμπέρασμα; Θα λάμβανε τον πλούτο και τη δόξα όλων των βασιλείων; (Όχι.) Τι θα λάμβανε; Δεν θα γίνονταν οι άνθρωποι το ίδιο γελοίοι και ξεδιάντροποι με τον Σατανά; (Ναι.) Δεν θα διέφεραν σε τίποτα τότε από τον Σατανά. Έτσι, ο Κύριος Ιησούς είπε την εξής φράση, η οποία είναι σημαντική για τον καθένα: «Κύριον τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει», η οποία δηλώνει ότι εκτός από τον Κύριο, εκτός από τον ίδιο τον Θεό, αν υπηρετήσεις κάποιον άλλον, αν λατρέψεις τον διάβολο Σατανά, θα κυλιστείς στον ίδιο βούρκο με τον Σατανά. Θα μοιραζόσουν τότε την ξεδιαντροπιά και τη μοχθηρία του Σατανά και, ακριβώς όπως ο Σατανάς, θα έθετες τον Θεό σε πειρασμό και θα Του έκανες επίθεση. Ποιο θα ήταν τότε το τέλος σου; Ο Θεός θα σε σιχαινόταν, θα σε κατατρόπωνε και θα σε κατέστρεφε. Αφότου ο Σατανάς έθεσε πολλάκις τον Κύριο Ιησού σε πειρασμό, χωρίς επιτυχία, προσπάθησε ξανά; Ο Σατανάς δεν προσπάθησε ξανά και έφυγε. Τι αποδεικνύει αυτό; Αποδεικνύει ότι η μοχθηρή φύση, η κακία, η μωρία και ο παραλογισμός του Σατανά δεν είναι άξια σχολιασμού ενώπιον του Θεού. Ο Κύριος Ιησούς νίκησε τον Σατανά μόνο με τρεις προτάσεις, ο οποίος το έσκασε με την ουρά στα σκέλια, νιώθοντας υπερβολική ντροπή να δείξει ξανά το πρόσωπό του, ενώ δεν έθεσε ποτέ ξανά τον Κύριο Ιησού σε πειρασμό. Από τη στιγμή που ο Κύριος Ιησούς νίκησε αυτόν τον πειρασμό του Σατανά, μπορούσε εύκολα να συνεχίσει το έργο που είχε να κάνει και να αναλάβει τις εργασίες που είχε μπροστά Του. Όσα είπε και έκανε ο Κύριος Ιησούς σ’ εκείνην την περίπτωση φέρουν κάποιο πρακτικό νόημα για τον καθένα αν εφαρμόζονταν τώρα; (Ναι.) Τι είδους πρακτικό νόημα; Είναι εύκολο πράγμα η νίκη επί του Σατανά; Πρέπει οι άνθρωποι να έχουν μια σαφή κατανόηση για τη μοχθηρή φύση του Σατανά; Πρέπει οι άνθρωποι να έχουν μια ακριβή κατανόηση για τους πειρασμούς του Σατανά; (Ναι.) Όταν βιώσεις τους πειρασμούς του Σατανά στη ζωή σου και μπορείς να διακρίνεις τη μοχθηρή φύση του Σατανά, θα έχεις την ικανότητα να τον νικήσεις; Και αν γνωρίζεις για τη μωρία και τον παραλογισμό του Σατανά, θα συνεχίσεις να στέκεσαι στο πλευρό του και να επιτίθεσαι στον Θεό; Αν καταλάβαινες με ποιον τρόπο η μοχθηρία και η ξεδιαντροπιά του Σατανά αποκαλύπτονται μέσα από εσένα, αν αναγνώριζες και γνώριζες με σαφήνεια αυτά τα πράγματα, θα εξακολουθούσες να επιτίθεσαι και να θέτεις πειρασμούς στον Θεό κατ’ αυτόν τον τρόπο; (Όχι, δεν θα το κάναμε.) Τι θα κάνετε; (Θα επαναστατήσουμε απέναντι στον Σατανά και θα τον εγκαταλείψουμε.) Είναι αυτό κάτι το εύκολο; Δεν είναι εύκολο. Για να το καταφέρουν, οι άνθρωποι πρέπει να προσεύχονται τακτικά, πρέπει να θέτουν συχνά τον εαυτό τους ενώπιον του Θεού και να εξετάζουν τον εαυτό τους. Και πρέπει να αφήνουν την πειθαρχία του Θεού, την κρίση και την παίδευσή Του να έρχονται πάνω τους. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα απαλλαχτούν σταδιακά οι άνθρωποι από την εξαπάτηση και τον έλεγχο του Σατανά.

Μπορούμε να συνοψίσουμε όλα εκείνα που απαρτίζουν την ουσία του Σατανά από αυτά που έχει πει. Πρώτον, μπορεί να ειπωθεί γενικά ότι η ουσία του Σατανά είναι μοχθηρή, κάτι που βρίσκεται σε αντίθεση με την αγιοσύνη του Θεού. Γιατί λέω ότι η ουσία του Σατανά είναι μοχθηρή; Πρέπει κανείς να δει τις συνέπειες των όσων κάνει ο Σατανάς στους ανθρώπους, προκειμένου να το αντιληφθεί αυτό. Ο Σατανάς διαφθείρει και ελέγχει τον άνθρωπο, ενώ ο άνθρωπος ενεργεί υπό τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά και ζει σ’ έναν κόσμο με ανθρώπους που είναι διεφθαρμένοι από τον Σατανά. Οι μάζες έχουν κυριευθεί και αφομοιωθεί ασυναίσθητα από τον Σατανά. Ο άνθρωπος, συνεπώς, έχει τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά, η οποία είναι η φύση του Σατανά. Από όσα έχει πει και κάνει ο Σατανάς, έχετε δει την αλαζονεία του; Έχετε δει τον δόλο και τη μοχθηρία του; Πώς εμφανίζεται, κατά κύριο λόγο, η αλαζονεία του Σατανά; Θέλει συνεχώς ο Σατανάς να καταλάβει τη θέση του Θεού; Ο Σατανάς θέλει πάντοτε να γκρεμίσει το έργο του Θεού και τη θέση του Θεού και να τα κάνει δικά του, ώστε οι άνθρωποι να ακολουθούν, να στηρίζουν και να λατρεύουν τον Σατανά. Αυτή είναι η αλαζονική φύση του Σατανά. Όταν ο Σατανάς διαφθείρει τους ανθρώπους, τους λέει απευθείας τι θα πρέπει να κάνουν; Όταν ο Σατανάς θέτει τον Θεό σε πειρασμό, εμφανίζεται και λέει «θα Σε θέσω σε πειρασμό, θα Σου επιτεθώ»; Ασφαλώς και δεν το κάνει. Τι μέθοδο χρησιμοποιεί ο Σατανάς; Σαγηνεύει, θέτει σε πειρασμό, επιτίθεται και στήνει τις παγίδες του, επικαλούμενος ακόμα και τις γραφές. Ο Σατανάς μιλάει και ενεργεί με διάφορους τρόπους, προκειμένου να ικανοποιήσει τις χθόνιες προθέσεις του και τα κίνητρά του. Αφότου λειτουργήσει έτσι ο Σατανάς, τι μπορεί να γίνει εμφανές μέσα από αυτά που εκδηλώνονται στον άνθρωπο; Δεν είναι οι άνθρωποι αλαζονικοί; Ο άνθρωπος έχει υποφέρει από τη διαφθορά του Σατανά επί χιλιάδες χρόνια, με αποτέλεσμα να γίνει αλαζονικός, δόλιος, μοχθηρός και παράλογος. Όλα αυτά τα πράγματα επιφέρονται λόγω της φύσης του Σατανά. Από τη στιγμή που η φύση του Σατανά είναι μοχθηρή, έχει προσδώσει αυτήν τη μοχθηρή φύση στον άνθρωπο και έχει προσδώσει στον άνθρωπο αυτήν τη μοχθηρή διεφθαρμένη διάθεση. Εξ αυτού, ο άνθρωπος ζει υπό τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση και, όπως ο Σατανάς, ο άνθρωπος εναντιώνεται στον Θεό, επιτίθεται στον Θεό και Τον θέτει σε πειρασμό, σε βαθμό που ο άνθρωπος δεν λατρεύει τον Θεό και δεν έχει φόβο Θεού στην καρδιά του.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Ε'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 147

Πώς χρησιμοποιεί ο Σατανάς τη γνώση για να διαφθείρει τον άνθρωπο

Δεν θα θεωρούσαν οι πάντες ότι η γνώση είναι κάτι το θετικό; Ή τουλάχιστον, οι άνθρωποι θεωρούν ότι οι συνειρμοί που επιφέρει η λέξη «γνώση» είναι περισσότερο θετικοί παρά αρνητικοί. Οπότε, γιατί αναφέρουμε εδώ ότι ο Σατανάς χρησιμοποιεί τη γνώση για να διαφθείρει τον άνθρωπο; Η θεωρία της εξέλιξης δεν είναι μια πτυχή της γνώσης; Οι επιστημονικοί νόμοι του Νεύτωνα δεν είναι μέρος της γνώσης; Η βαρυτική έλξη που ασκεί η γη είναι μέρος της γνώσης, σωστά; (Ναι.) Οπότε, γιατί η γνώση είναι στη λίστα των περιεχομένων που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να διαφθείρει τον άνθρωπο; Πώς το βλέπετε αυτό; Έχει η γνώση κάποιο ίχνος αλήθειας μέσα της; (Όχι.) Τότε ποια είναι η ουσία της γνώσης; Σε ποια βάση μαθαίνεται η γνώση που μελετά ο άνθρωπος; Βασίζεται στη θεωρία της εξέλιξης; Η γνώση που έχει αποκομίσει ο άνθρωπος μέσω της εξερεύνησης και της ανακεφαλαίωσης, δεν βασίζεται στον αθεϊσμό; Έχει οποιαδήποτε από αυτήν τη γνώση κάποια σχέση με τον Θεό; Σχετίζεται με τη λατρεία του Θεού; Σχετίζεται με την αλήθεια; (Όχι.) Οπότε, πώς χρησιμοποιεί ο Σατανάς τη γνώση για να διαφθείρει τον άνθρωπο; Μόλις είπα ότι κανένα μέρος αυτής της γνώσης δεν σχετίζεται με τη λατρεία του Θεού ή με την αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι το σκέφτονται ως εξής: «Μπορεί να μην έχει καμία σχέση με την αλήθεια, αλλά δεν διαφθείρει τους ανθρώπους». Πώς το βλέπετε αυτό; Έμαθες από τη γνώση ότι η ευτυχία των ανθρώπων εξαρτιόταν από αυτά που δημιουργούσαν με τα ίδια τους τα χέρια; Σου έμαθε ποτέ η γνώση ότι η μοίρα του ανθρώπου βρισκόταν στα χέρια του; (Ναι.) Τι είδους λόγια είναι αυτά; (Είναι διαβολικά λόγια.) Ολόσωστα! Είναι διαβολικά λόγια! Η γνώση είναι ένα περίπλοκο θέμα συζήτησης. Μπορείτε να το θέσετε απλά, ότι ένα πεδίο γνώσης δεν είναι τίποτε άλλο από γνώση. Είναι ένα πεδίο γνώσης το οποίο μαθαίνεται με βάση τη μη λατρεία του Θεού και την έλλειψη κατανόησης του ότι ο Θεός δημιούργησε τα πάντα. Όταν οι άνθρωποι μελετούν αυτού του είδους τη γνώση, δεν βλέπουν ότι τα πάντα βρίσκονται υπό το κράτος του Θεού, δεν βλέπουν ότι ο Θεός έχει τον έλεγχο των πάντων ή ότι διαχειρίζεται τα πάντα. Αντιθέτως, το μόνο που κάνουν είναι να ερευνούν ατελείωτα και να εξερευνούν εκείνο το πεδίο της γνώσης, και να αναζητούν απαντήσεις με βάση τη γνώση. Ωστόσο, αν οι άνθρωποι δεν πιστεύουν στον Θεό και, αντιθέτως, επιδιώκουν μόνο την έρευνα, δεν θα βρουν ποτέ τις πραγματικές απαντήσεις, σωστά; Η γνώση σου δίνει μόνο μια οδό βιοπορισμού, σου παρέχει μόνο μια δουλειά, παρέχει μόνο ένα εισόδημα προκειμένου να μην πεινάσεις, αλλά δεν θα σε κάνει ποτέ να λατρέψεις τον Θεό και δεν θα σε κρατήσει ποτέ μακριά από το κακό. Όσο περισσότερο μελετάς τη γνώση, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η επιθυμία σου να επαναστατήσεις ενάντια στον Θεό, να ερευνήσεις τον Θεό, να θέσεις πειρασμούς στον Θεό και να εναντιωθείς στον Θεό. Οπότε τώρα, τι βλέπουμε ότι διδάσκει η γνώση στους ανθρώπους; Είναι όλα η φιλοσοφία του Σατανά. Οι φιλοσοφίες και οι κανόνες επιβίωσης που διαδίδει ο Σατανάς στους διεφθαρμένους ανθρώπους έχουν οποιαδήποτε σχέση με την αλήθεια; Δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια και, στην πραγματικότητα, είναι το αντίθετο της αλήθειας. Οι άνθρωποι λένε συχνά: «Η ζωή είναι κίνηση» και «Ο άνθρωπος είναι σίδερο, το ρύζι είναι ατσάλι, ο άνθρωπος νιώθει να λιμοκτονεί αν παραλείψει ένα γεύμα». Τι είναι αυτά; Είναι πλάνες, και το άκουσμά τους προκαλεί ένα αίσθημα αηδίας. Ο Σατανάς έχει εμποτίσει αρκετά την υποτιθέμενη γνώση του ανθρώπου με τη φιλοσοφία του για τη ζωή και με τον τρόπο σκέψης του. Και καθώς το κάνει αυτό ο Σατανάς, δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να υιοθετήσει τον τρόπο σκέψης του, τη φιλοσοφία του και τη δική του οπτική γωνία, ώστε ο άνθρωπος να αρνείται την ύπαρξη του Θεού, να αρνείται ότι τα πάντα βρίσκονται υπό το κράτος του Θεού, όπως και η μοίρα του. Έτσι, καθώς ο άνθρωπος μελετά την πρόοδο και κατανοεί περισσότερη γνώση, νιώθει την ύπαρξη του Θεού να γίνεται πιο αόριστη, και μπορεί ακόμα και να νιώθει ότι ο Θεός δεν υπάρχει. Καθώς ο Σατανάς έχει προσθέσει απόψεις, αντιλήψεις και σκέψεις στο μυαλό του ανθρώπου, ο άνθρωπος δεν διαφθείρεται από αυτά όταν ο Σατανάς του βάζει τέτοιες σκέψεις στο μυαλό; (Ναι.) Σε τι βασίζει ο άνθρωπος τη ζωή του σήμερα; Εξαρτάται πραγματικά από αυτήν τη γνώση; Όχι. Ο άνθρωπος βασίζει τη ζωή του στις σκέψεις, στις απόψεις και στις φιλοσοφίες του Σατανά, οι οποίες είναι κρυμμένες μέσα σ’ αυτήν τη γνώση. Εκεί είναι που συμβαίνει η κύρια διαφθορά του ανθρώπου από τον Σατανά, αυτός είναι ο στόχος του Σατανά και η μέθοδος του για να διαφθείρει τον άνθρωπο.

Θα μιλήσουμε πρώτα για την πιο επιφανειακή πτυχή αυτού του θέματος. Μπορούν τα μαθήματα για τη γραμματική και το λεξιλόγιο να διαφθείρουν τους ανθρώπους; Μπορούν οι λέξεις να διαφθείρουν τους ανθρώπους; (Όχι.) Οι λέξεις δεν διαφθείρουν τους ανθρώπους· είναι ένα εργαλείο με το οποίο οι άνθρωποι μπορούν να μιλάνε και ένα εργαλείο με το οποίο οι άνθρωποι επικοινωνούν με τον Θεό. Επιπλέον, η γλώσσα και οι λέξεις είναι αυτά με τα οποία επικοινωνεί τώρα ο Θεός με τους ανθρώπους, είναι εργαλεία, αποτελούν μια αναγκαιότητα. Ένα συν ένα κάνουν δύο. Και δύο επί δύο κάνουν τέσσερα· αυτό είναι γνώση, σωστά; Μπορεί όμως αυτό να σε διαφθείρει; Πρόκειται για κοινή λογική και έναν κανόνα, οπότε δεν μπορεί να διαφθείρει τους ανθρώπους. Οπότε, η γνώση διαφθείρει όντως τους ανθρώπους; Είναι η γνώση που είναι αναμεμιγμένη με τις απόψεις και τις σκέψεις του Σατανά. Ο Σατανάς κοιτάζει να εμποτίσει τους ανθρώπους με αυτές τις απόψεις και τις σκέψεις μέσω της γνώσης. Για παράδειγμα, σε μια έκθεση ιδεών, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με τον γραπτό λόγο, αλλά το πρόβλημα θα βρισκόταν στις απόψεις και τις προθέσεις του συγγραφέα, όταν έγραφε την έκθεση ιδεών, καθώς και το περιεχόμενο των σκέψεών του. Αυτά είναι πνευματικά πράγματα και μπορούν να διαφθείρουν τους ανθρώπους. Για παράδειγμα, αν παρακολουθούσες μια τηλεοπτική εκπομπή, ποια πράγματα σ’ αυτήν την εκπομπή θα μπορούσαν να αλλάξουν την άποψή σου; Θα μπορούσαν αυτά που έλεγαν οι ηθοποιοί, οι λέξεις οι ίδιες, να διαφθείρουν τους ανθρώπους; (Όχι.) Τι είδους πράγματα θα διέφθειραν τους ανθρώπους; Θα ήταν ο πυρήνας των σκέψεων και το περιεχόμενο της εκπομπής, η οποία θα παρουσίαζε τις απόψεις του σκηνοθέτη, καθώς και οι πληροφορίες που θα μεταφέρονταν μέσω αυτών των απόψεων, που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την καρδιά και το μυαλό των ανθρώπων. Έτσι δεν είναι; Τώρα, γνωρίζετε σε τι αναφέρομαι κατά τη συζήτηση σχετικά με το ότι ο Σατανάς χρησιμοποιεί τη γνώση για να διαφθείρει τους ανθρώπους. Δεν θα καταλάβετε λάθος, έτσι; Οπότε, όταν διαβάσεις ξανά ένα μυθιστόρημα ή μια έκθεση ιδεών, μπορείς να αξιολογήσεις το αν οι σκέψεις που εκφράζονται μέσα στην έκθεση διαφθείρουν ή συνδράμουν την ανθρώπινη φύση ή όχι; (Μπορούμε να το κάνουμε λίγο.) Αυτό είναι κάτι που πρέπει να μελετηθεί και να βιωθεί με αργούς ρυθμούς, δεν είναι κάτι που γίνεται εύκολα κατανοητό αμέσως. Για παράδειγμα, κατά την έρευνα ή τη μελέτη ενός πεδίου γνώσης, ορισμένες θετικές πλευρές αυτής της γνώσης μπορεί να σε βοηθήσουν να καταλάβεις κάποια κοινή λογική σχετικά με το εν λόγω πεδίο, καθώς και τι θα έπρεπε να αποφεύγουν οι άνθρωποι. Ας πάρουμε, για παράδειγμα, το «ηλεκτρικό ρεύμα» —πρόκειται για έναν τομέα γνώσης, έτσι δεν είναι; Δεν θα ήσουν αδαής αν δεν ήξερες ότι το ηλεκτρικό ρεύμα μπορεί να προκαλέσει ηλεκτροπληξία στους ανθρώπους και να τους βλάψει; Όμως, από τη στιγμή που θα κατανοήσεις αυτό το πεδίο γνώσης, δεν θα είσαι απρόσεκτος για να ακουμπήσεις κάτι που έχει ηλεκτρικό ρεύμα και θα ξέρεις πώς να το χρησιμοποιείς. Αυτά είναι και τα δύο θετικά πράγματα. Σας είναι σαφές αυτό που συζητάμε σχετικά με το πώς η γνώση διαφθείρει τους ανθρώπους; Υπάρχουν πολλά είδη γνώσης που μελετούνται στον κόσμο, κι εσείς πρέπει να τα ξεχωρίσετε μόνοι σας με την ησυχία σας.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Ε'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 148

Πώς χρησιμοποιεί ο Σατανάς την επιστήμη για να διαφθείρει τον άνθρωπο

Τι είναι η επιστήμη; Την επιστήμη δεν την έχουν όλοι πολύ ψηλά και τη θεωρούν εμβριθή; Όταν αναφέρεται η επιστήμη, οι άνθρωποι δεν νιώθουν «αυτό είναι κάτι που οι απλοί άνθρωποι δεν μπορούν να αντιληφθούν, είναι ένα θέμα που μόνο οι επιστημονικοί ερευνητές ή οι ειδικοί μπορούν να αγγίξουν. Δεν έχει καμία σχέση μ’ εμάς τους απλούς ανθρώπους»; Έχει, ωστόσο, κάποια σχέση; (Ναι.) Πώς χρησιμοποιεί ο Σατανάς την επιστήμη για να διαφθείρει τους ανθρώπους; Δεν θα μιλήσουμε για άλλα πράγματα, παρά μόνο για τα πράγματα που συναντούν συχνά οι άνθρωποι στη ζωή τους. Έχετε ακούσει για τα γονίδια; Σας είναι οικείος αυτός ο όρος, σωστά; Τα γονίδια ανακαλύφθηκαν μέσω της επιστήμης; Τι ακριβώς σημαίνουν τα γονίδια για τους ανθρώπους; Δεν τους κάνουν να νιώθουν ότι το σώμα είναι κάτι το μυστηριώδες; Όταν παρουσιάζεται αυτό το θέμα στους ανθρώπους, δεν θα υπάρξουν κάποιοι —ειδικά οι περίεργοι— που θα θελήσουν να μάθουν περισσότερα ή θα θελήσουν περισσότερες λεπτομέρειες; Αυτοί οι περίεργοι άνθρωποι θα επικεντρώσουν την ενέργειά τους σ’ αυτό το θέμα και, όταν δεν είναι πολυάσχολοι, θα ψάχνουν για πληροφορίες στα βιβλία και στο διαδίκτυο, προκειμένου να μάθουν περισσότερα σχετικά μ’ αυτό. Τι είναι η επιστήμη; Για να μιλήσουμε απλά, η επιστήμη είναι οι σκέψεις και οι θεωρίες για τις οποίες έχει ο άνθρωπος περιέργεια, πράγματα που είναι άγνωστα και δεν τους τα λέει ο Θεός. Η επιστήμη είναι οι σκέψεις και οι θεωρίες που θέλει ο άνθρωπος να εξερευνήσει. Ποιο είναι το πεδίο εφαρμογής της επιστήμης; Θα μπορούσατε να πείτε ότι είναι αρκετά ευρύ· ο άνθρωπος διερευνά και μελετά οτιδήποτε του κεντρίζει το ενδιαφέρον. Η επιστήμη περιλαμβάνει την έρευνα των στοιχείων και των νόμων που διέπουν αυτά τα πράγματα, και μετά προτείνει αληθοφανείς θεωρίες, που κάνουν τους πάντες να σκέφτονται: «Αυτοί οι επιστήμονες είναι πραγματικά τρομεροί! Ξέρουν τόσα πολλά κι έχουν τόση γνώση για να καταλαβαίνουν αυτά τα πράγματα!» Τρέφουν τόσο θαυμασμό γι’ αυτούς τους ανθρώπους, έτσι δεν είναι; Οι άνθρωποι που ερευνούν την επιστήμη, τι είδους απόψεις έχουν; Δεν θέλουν να ερευνήσουν το σύμπαν, να ερευνήσουν μυστηριώδη πράγματα στο πεδίο ενδιαφέροντός τους; Ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα αυτού; Σε κάποιες επιστήμες οι άνθρωποι καταλήγουν σε συμπεράσματα μέσα από εικασίες, και σε άλλες, οι άνθρωποι βασίζονται στην ανθρώπινη εμπειρία για να καταλήξουν σε συμπεράσματα. Σε άλλα, πάλι, επιστημονικά πεδία, οι άνθρωποι καταλήγουν σε συμπεράσματα με βάση την παρατήρηση της ιστορίας και του υπόβαθρου. Έτσι δεν είναι; Οπότε, τι κάνει η επιστήμη για τους ανθρώπους; Αυτό που κάνει η επιστήμη είναι ότι δίνει μόνο τη δυνατότητα στους ανθρώπους να βλέπουν τα αντικείμενα στον υλικό κόσμο και απλώς ικανοποιεί την περιέργεια του ανθρώπου. Δεν δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να δει τους νόμους βάσει των οποίων τα πάντα βρίσκονται υπό το κράτος του Θεού. Ο άνθρωπος φαίνεται να βρίσκει απαντήσεις στην επιστήμη, όμως αυτές οι απαντήσεις είναι αινιγματικές και προσφέρουν μόνο προσωρινή ικανοποίηση, μια ικανοποίηση που εξυπηρετεί μόνο για να φυλακίσει την καρδιά του ανθρώπου στον υλικό κόσμο. Οι άνθρωποι νιώθουν ότι έχουν λάβει τις απαντήσεις από την επιστήμη, οπότε όποιο πρόβλημα κι αν ανακύπτει, προσπαθούν να το αποδείξουν ή να το αποδεχτούν με βάση τις επιστημονικές τους απόψεις. Η καρδιά του ανθρώπου κυριεύεται και σαγηνεύεται από την επιστήμη, σε βαθμό που ο άνθρωπος δεν έχει πλέον το μυαλό για να γνωρίσει τον Θεό, να λατρέψει τον Θεό και να πιστέψει ότι τα πάντα προέρχονται από τον Θεό και ότι θα έπρεπε να αναζητά σ’ Εκείνον τις απαντήσεις. Δεν είναι αυτό αλήθεια; Όσο περισσότερο πιστεύει κάποιος στην επιστήμη, τόσο πιο παράλογος γίνεται, πιστεύει ότι για τα πάντα υπάρχει μια επιστημονική εξήγηση, ότι η έρευνα μπορεί να λύσει οτιδήποτε. Δεν αναζητούν τον Θεό και δεν πιστεύουν ότι υπάρχει. Υπάρχουν ακόμα και ορισμένοι που έχουν ακολουθήσει τον Θεό επί πολλά χρόνια, αλλά θα πάνε να ερευνήσουν βακτήρια από καπρίτσιο ή θα αναζητήσουν κάποιες πληροφορίες σχετικά με την απάντηση σ’ ένα πρόβλημα. Αυτού του είδους τα άτομα δεν εξετάζουν τα προβλήματα από την πλευρά της αλήθειας και, στις περισσότερες περιπτώσεις, θέλουν να βασίζονται στις επιστημονικές απόψεις και γνώσεις ή στις επιστημονικές απαντήσεις για την επίλυση των προβλημάτων. Όμως, δεν βασίζονται στον Θεό και δεν αναζητούν τον Θεό. Αυτού τους είδους τα άτομα έχουν τον Θεό στην καρδιά τους; (Όχι.) Υπάρχουν ακόμα και ορισμένοι που θέλουν να ερευνήσουν τον Θεό με τον ίδιο τρόπο που μελετάνε την επιστήμη. Για παράδειγμα, υπάρχουν πολλοί ειδικοί στη θρησκεία οι οποίοι πήγαν στο όρος όπου προσάραξε η κιβωτός, κι έτσι απέδειξαν την ύπαρξη της κιβωτού. Όμως, στην εμφάνιση της κιβωτού δεν βλέπουν την ύπαρξη του Θεού. Πιστεύουν μόνο σε ιστορίες και στην ιστορία, κι αυτό είναι το αποτέλεσμα της επιστημονικής έρευνάς τους και της μελέτης του φυσικού κόσμου. Αν αναζητάς υλικά πράγματα, είτε πρόκειται για μικροβιολογία, για αστρονομία ή γεωγραφία, δεν θα έχεις ποτέ ένα αποτέλεσμα που να λέει ότι ο Θεός υπάρχει ή ότι τα πάντα βρίσκονται στο κράτος Του. Οπότε, τι κάνει η επιστήμη για τον άνθρωπο; Δεν απομακρύνει τον άνθρωπο από τον Θεό; Δεν δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να μελετήσουν τον Θεό; Δεν κάνει τους ανθρώπους να αμφιβάλουν ακόμα περισσότερο σχετικά με την ύπαρξη του Θεού; (Ναι.) Οπότε, πώς χρησιμοποιεί ο Σατανάς την επιστήμη για να διαφθείρει τον άνθρωπο; Δεν θέλει ο Σατανάς να χρησιμοποιεί επιστημονικά συμπεράσματα για να εξαπατά και να αποχαυνώνει τους ανθρώπους και χρησιμοποιεί τις αμφίσημες απαντήσεις για να κατέχει τις καρδιές των ανθρώπων, ώστε να μην αναζητούν ή πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού; (Ναι.) Γι’ αυτό λέμε ότι είναι ένας από τους τρόπους με τους οποίους διαφθείρει τους ανθρώπους ο Σατανάς.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Ε'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 149

Πώς χρησιμοποιεί ο Σατανάς την παράδοση για να διαφθείρει τον άνθρωπο

Υπάρχουν πολλά πράγματα που θεωρούνται μέρος της παράδοσης; (Ναι.) Τι σημαίνει αυτή η παράδοση; Μερικοί λένε ότι κληροδοτείται από τους προγόνους, αυτή είναι μια πτυχή. Από την αρχή, οικογένειες, εθνοτικές ομάδες, ακόμα και η ανθρώπινη φυλή, έχουν κληροδοτήσει τον τρόπο ζωής τους ή έθιμα, ρητά και κανόνες, τα οποία έχουν ενσταλαχτεί στις σκέψεις των ανθρώπων. Οι άνθρωποι τα θεωρούν αναπόσπαστα στοιχεία της ζωής τους. Παίρνουν αυτά τα πράγματα και τα θεωρούν κανόνες και ζωή που πρέπει να τηρήσουν, και ποτέ δεν θέλουν ακόμα και να τα αλλάξουν ή να τα εγκαταλείψουν, επειδή τους τα έχουν κληροδοτήσει οι πρόγονοί τους. Υπάρχουν άλλες πτυχές της παράδοσης που είναι ριζωμένες μέχρι το κόκαλο μες στους ανθρώπους, όπως τα πράγματα που έχουν κληροδοτηθεί από τον Κομφούκιο ή τον Μέγκιο, και τα όσα έχουν διδάξει στους ανθρώπους ο κινεζικός ταοϊσμός και ο κομφουκιανισμός. Έτσι δεν είναι; Ποια πράγματα περιλαμβάνει η παράδοση; Περιλαμβάνει τις γιορτές που γιορτάζουν οι άνθρωποι; Για παράδειγμα, η Γιορτή της Άνοιξης, η Γιορτή των Φαναριών, η Ημέρα του καθαρισμού των Τάφων, η Γιορτή της Βάρκας του Δράκου, καθώς και η Γιορτή των Φαντασμάτων και η Γιορτή του Φθινοπώρου. Κάποιες οικογένειες γιορτάζουν ακόμα και τις ημέρες κατά τις οποίες οι ηλικιωμένοι φτάνουν σε μια ορισμένη ηλικία ή όταν τα παιδιά γίνονται ενός μηνός ή εκατό ημερών. Και ούτω καθεξής. Όλες αυτές είναι παραδοσιακές γιορτές. Το υπόβαθρο αυτών των γιορτών δεν συνιστά την παράδοση; Ποιος είναι ο πυρήνας της παράδοσης; Έχει οποιαδήποτε σχέση με τη λατρεία του Θεού; Έχει οποιαδήποτε σχέση με το να λέγεται στους ανθρώπους να κάνουν πράξη την αλήθεια; Υπάρχει καμία γιορτή που οι άνθρωποι να προσφέρουν θυσίες στον Θεό, να πηγαίνουν στο θυσιαστήριο του Θεού και να λαμβάνουν τη διδασκαλία Του; Υπάρχουν τέτοιου είδους γιορτές; (Όχι.) Τι κάνουν οι άνθρωποι σ’ όλες αυτές τις γιορτές; Στη σύγχρονη εποχή, θεωρούνται ως μια ευκαιρία για να φάνε, να πιούνε και να διασκεδάσουν. Ποια είναι η πηγή πίσω από την παράδοση; Από ποιον προέρχεται η παράδοση; (Από τον Σατανά.) Είναι από τον Σατανά. Στο υπόβαθρο αυτών των παραδοσιακών εορτών, ο Σατανάς ενσταλάζει πράγματα στον άνθρωπο. Τι είναι αυτά τα πράγματα; Το να διασφαλίζεται ότι οι άνθρωποι θυμούνται τους προγόνους τους δεν είναι ένα από αυτά; Για παράδειγμα, κατά την Ημέρα Καθαρισμού των Τάφων, οι άνθρωποι περιποιούνται τους τάφους και προσφέρουν θυσίες στους προγόνους τους, προκειμένου να μην τους ξεχάσουν. Επίσης, ο Σατανάς διασφαλίζει ότι οι άνθρωποι θυμούνται να είναι πατριώτες, όπως κατά τη Γιορτή της Βάρκας του Δράκου. Τι συμβαίνει κατά τη Γιορτή του Φθινοπώρου; (Οικογενειακές συγκεντρώσεις.) Ποιο είναι το υπόβαθρο των οικογενειακών συγκεντρώσεων; Ποιος είναι ο λόγος που γίνονται; Είναι για να επικοινωνούν και να συνδέονται συναισθηματικά. Φυσικά, είτε πρόκειται για τον εορτασμό της παραμονής της Σεληνιακής Πρωτοχρονιάς ή τη Γιορτή των Φαναριών, υπάρχουν πολλοί τρόποι για να περιγραφούν οι λόγοι που συνιστούν το υπόβαθρο. Όπως και να περιγράψει κάποιος τους λόγους πίσω απ’ αυτά, ο κάθε ένας αποτελεί τον τρόπο με τον οποίο ενσταλάζει ο Σατανάς τη φιλοσοφία και τον τρόπο σκέψης του στους ανθρώπους, ώστε να απομακρυνθούν από τον Θεό και να μη γνωρίζουν ότι υπάρχει Θεός, να προσφέρουν θυσίες είτε στους προγόνους τους είτε στον Σατανά, ή να θεωρούν ότι είναι απλώς μια αφορμή για να φάνε, να πιούνε και να διασκεδάσουν για χάρη των σαρκικών επιθυμιών. Καθώς γιορτάζεται κάθε μία από αυτές τις γιορτές, οι σκέψεις και οι απόψεις του Σατανά εμφυτεύονται βαθιά μέσα στο μυαλό των ανθρώπων, χωρίς αυτοί ούτε καν να το γνωρίζουν. Όταν οι άνθρωποι φτάνουν στη μέση ηλικία ή και σε μεγαλύτερη, αυτές οι σκέψεις και οι απόψεις του Σατανά έχουν ήδη ριζώσει βαθιά μέσα στην καρδιά τους. Επιπλέον, οι άνθρωποι κάνουν ό,τι μπορούν για να μεταδώσουν αυτές τις ιδέες αδιακρίτως, είτε είναι σωστές είτε λανθασμένες, στην επόμενη γενιά, χωρίς καμία επιφύλαξη. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Πώς διαφθείρουν τους ανθρώπους η παράδοση και οι γιορτές; Το ξέρετε; (Οι άνθρωποι περιορίζονται και δεσμεύονται από τους κανόνες αυτών των παραδόσεων, σε σημείο που δεν έχουν καθόλου χρόνο ή ενέργεια για να αναζητήσουν τον Θεό.) Αυτή είναι μία πτυχή. Για παράδειγμα, όλοι γιορτάζουν τη Σεληνιακή Πρωτοχρονιά. Αν δεν το έκανες, δεν θα ένιωθες θλίψη; Υπάρχουν τυχόν ταμπού στα οποία είσαι προσκολλημένος; Δεν θα ένιωθες: «Δεν γιόρτασα την Πρωτοχρονιά. Η ημέρα της Σεληνιακής Πρωτοχρονιάς ήταν απαίσια. Θα πάει χάλια όλη η χρονιά»; Δεν θα ένιωθες αμήχανος και κάπως φοβισμένος; Υπάρχουν ακόμα και κάποιοι που δεν έχουν κάνει θυσίες στους προγόνους τους επί χρόνια, και ξαφνικά βλέπουν ένα όνειρο όπου κάποιος πεθαμένος τους ζητάει χρήματα. Τι θα νιώσουν μέσα τους; «Πόσο λυπηρό που αυτός ο πεθαμένος χρειάζεται χρήματα για να ξοδέψει! Θα κάψω μερικά χαρτονομίσματα γι’ αυτόν· δεν θα ήταν σωστό να μην το κάνω. Εμείς οι ζωντανοί μπορεί να μπλέξουμε αν δεν κάψω μερικά χαρτονομίσματα. Ποιος ξέρει πότε θα μας βρει συμφορά;» Έχουν πάντοτε αυτό το μικρό σύννεφο φόβου και ανησυχίας στην καρδιά τους. Ποιος τους κάνει να ανησυχούν; (Ο Σατανάς.) Ο Σατανάς το κάνει. Δεν είναι αυτός ένας από τους τρόπους με τους οποίους διαφθείρει ο Σατανάς τους ανθρώπους; Χρησιμοποιεί διαφορετικά μέσα και προσχήματα για να σε ελέγξει, να σε απειλήσει και να σε δεσμεύσει, σε βαθμό που να σαστίσεις, να υποκύψεις και να του υποταχθείς. Έτσι διαφθείρει ο Σατανάς τον άνθρωπο. Συχνά, όταν οι άνθρωποι είναι αδύναμοι ή όταν δεν έχουν πλήρη επίγνωση της κατάστασης, μπορεί άθελά τους να κάνουν κάτι μέσα στη σύγχυσή τους, δηλαδή, ασυναίσθητα, να πέσουν στα χέρια του Σατανά και, ασυναίσθητα, να κάνουν κάτι, χωρίς να γνωρίζουν τι κάνουν. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Σατανάς διαφθείρει τον άνθρωπο. Υπάρχουν, τώρα, ακόμα και αρκετοί που είναι απρόθυμοι να αποχωριστούν τη βαθιά ριζωμένη παράδοση, που απλώς δεν μπορούν να την εγκαταλείψουν. Ειδικά όταν είναι αδύναμοι και παθητικοί, θέλουν να γιορτάζουν αυτού του είδους τις γιορτές και θέλουν να συναντήσουν και να ικανοποιήσουν ξανά τον Σατανά, να φέρουν παρηγοριά στην καρδιά τους. Ποιο είναι το υπόβαθρο της παράδοσης; Είναι το μαύρο χέρι του Σατανά που κινεί τα νήματα στο παρασκήνιο; Είναι η μοχθηρή φύση του Σατανά που χειραγωγεί και ελέγχει τα πράγματα; Ελέγχει όλα αυτά τα πράγματα ο Σατανάς; (Ναι.) Όταν οι άνθρωποι ζούνε μέσα σε μια παράδοση και γιορτάζουν αυτού του είδους τις παραδοσιακές γιορτές, θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτό είναι ένα περιβάλλον στο οποίο εξαπατούνται και διαφθείρονται από τον Σατανά και, επιπλέον, ότι είναι χαρούμενοι που εξαπατούνται και διαφθείρονται από τον Σατανά; (Ναι.) Αυτό είναι κάτι που όλοι σας αναγνωρίζετε, που το ξέρετε.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Ε'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 150

Πώς χρησιμοποιεί ο Σατανάς τη δεισιδαιμονία για να διαφθείρει τον άνθρωπο

Πώς χρησιμοποιεί ο Σατανάς τη δεισιδαιμονία για να διαφθείρει τον άνθρωπο; Όλοι οι άνθρωποι θέλουν να μάθουν τη μοίρα τους, οπότε ο Σατανάς εκμεταλλεύεται την περιέργειά τους για να τους δελεάσει. Οι άνθρωποι επιδίδονται στη μαντεία, τη μελλοντολογία και την ανάγνωση του προσώπου για να μάθουν τι θα τους συμβεί στο μέλλον και τι είδους δρόμο έχουν μπροστά τους. Στο τέλος, ωστόσο, σε ποιου τα χέρια βρίσκονται η μοίρα και οι προοπτικές τα οποία απασχολούν τόσο τους ανθρώπους; (Στα χέρια του Θεού.) Βρίσκονται στα χέρια του Θεού. Όταν χρησιμοποιεί αυτές τις μεθόδους, τι θέλει ο Σατανάς να γνωρίζουν οι άνθρωποι; Ο Σατανάς θέλει να χρησιμοποιεί την ανάγνωση του προσώπου και τη μελλοντολογία για να πει στους ανθρώπους ότι γνωρίζει τι τους μέλλει, και θέλει να πει στους ανθρώπους ότι γνωρίζει αυτά τα πράγματα και ότι έχει τον έλεγχό τους. Ο Σατανάς θέλει να εκμεταλλευτεί αυτήν την ευκαιρία και να χρησιμοποιήσει αυτές τις μεθόδους για να ελέγχει τους ανθρώπους, ώστε οι άνθρωποι να του έχουν τυφλή πίστη και να υπακούν σε κάθε του λέξη. Για παράδειγμα, αν σου διαβάσουν το πρόσωπο, αν ο άνθρωπος που λέει το μέλλον κλείσει τα μάτια του και σου πει όλα όσα σου έχουν συμβεί κατά τις τελευταίες δεκαετίες, με απόλυτη ακρίβεια, πώς θα ένιωθες μέσα σου; Ξαφνικά θα ένιωθες: «Είναι τόσο ακριβής! Δεν είχα μιλήσει ποτέ σε κανέναν για το παρελθόν μου, πώς το γνώριζε; Θαυμάζω πραγματικά αυτόν τον μελλοντολόγο!» Δεν θα ήταν και πολύ δύσκολο για τον Σατανά να γνωρίζει το παρελθόν σου, σωστά; Ο Θεός σ’ έχει καθοδηγήσει μέχρι σήμερα, και ο Σατανάς, επίσης ανέκαθεν, διέφθειρε τους ανθρώπους και σε ακολουθούσε. Το πέρασμα των δεκαετιών για σένα δεν είναι τίποτα για τον Σατανά και δεν του είναι δύσκολο να γνωρίζει αυτά τα πράγματα. Όταν ξέρεις ότι αυτά που είπε ο Σατανάς είναι ακριβή, δεν του δίνεις την καρδιά σου; Το μέλλον και η μοίρα σου δεν εξαρτώνται από τον έλεγχό του; Μέσα σε μια στιγμή, η καρδιά σου θα νιώσει κάποιον σεβασμό ή φόβο γι’ αυτόν και, σε ορισμένους ανθρώπους, η ψυχή τους μπορεί να έχει ήδη αρπαχτεί απ’ αυτόν. Και θα ρωτήσετε αμέσως τον μελλοντολόγο: «Τι θα πρέπει να κάνω στη συνέχεια; Τι θα πρέπει να αποφύγω το ερχόμενο έτος; Ποια πράγματα δεν θα πρέπει να κάνω;» Και στη συνέχεια, θα πει ότι δεν πρέπει να πας εκεί, δεν πρέπει να κάνεις αυτό, να μη φοράς ρούχα ενός συγκεκριμένου χρώματος, να μην πηγαίνεις στο ένα ή στο άλλο μέρος, να κάνεις περισσότερο ορισμένα πράγματα… Δεν θα ενστερνιστείς αμέσως τα όσα λέει; Θα τα απομνημόνευες πιο γρήγορα από τον λόγο του Θεού. Γιατί θα τα απομνημόνευες τόσο γρήγορα; Επειδή θα ήθελες να βασίζεται στον Σατανά για καλή τύχη. Τότε δεν είναι που καταλαμβάνει την καρδιά σου; Όταν τα λόγια του επαληθεύονται σύμφωνα με τις προβλέψεις, δεν θα ήθελες να επιστρέψεις αμέσως σ’ αυτόν για να μάθεις τι θα σου φέρει το ερχόμενο έτος; (Ναι.) Θα κάνεις οτιδήποτε σου λέει ο Σατανάς να κάνεις και θα αποφύγεις αυτά που σου λέει να αποφύγεις. Δεν υπακούς, έτσι, σε όσα λέει; Πολύ σύντομα θα πέσεις στην αγκαλιά του, θα παραπλανηθείς και θα περιέλθεις υπό τον έλεγχό του. Αυτό συμβαίνει επειδή πιστεύεις ότι αυτά που λέει είναι η αλήθεια και επειδή πιστεύεις ότι γνωρίζει το παρελθόν σου, το παρόν σου και τι θα σου φέρει το μέλλον. Αυτή είναι η μέθοδος που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να ελέγχει τους ανθρώπους. Όμως, στην ουσία, ποιος έχει πραγματικά τον έλεγχο; Είναι ο ίδιος ο Θεός, όχι ο Σατανάς. Ο Σατανάς χρησιμοποιεί απλώς τα τεχνάσματά του σ’ αυτήν την περίπτωση για να ξεγελάσει τους αδαείς, να ξεγελάσει εκείνους που βλέπουν μόνο τον φυσικό κόσμο για να τον πιστεύουν και να βασίζονται σ’ αυτόν. Στη συνέχεια, θα πέσουν στα χέρια του Σατανά και θα υπακούν σε κάθε του λέξη. Όμως, ο Σατανάς το βάζει ποτέ κάτω όταν οι άνθρωποι θέλουν να πιστεύουν και να ακολουθούν τον Θεό; Ο Σατανάς δεν το βάζει κάτω. Σ’ αυτήν την περίπτωση, πέφτουν οι άνθρωποι πραγματικά στα χέρια του Σατανά; (Ναι.) Μπορούμε να πούμε ότι η συμπεριφορά του Σατανά, απ’ αυτήν την άποψη, είναι πραγματικά ξεδιάντροπη; (Ναι.) Γιατί μπορούμε να το πούμε αυτό; Αυτές είναι δόλιες και απατηλές τακτικές. Ο Σατανάς είναι ξεδιάντροπος και παραπλανά τους ανθρώπους ώστε να σκέφτονται ότι αυτός ελέγχει όλο τους το είναι, και τους εξαπατά κάνοντας τους να νομίζουν ότι ελέγχει τη μοίρα τους. Αυτό κάνει τους αδαείς να τον υπακούν απολύτως και τους εξαπατά με μόλις μία ή δύο προτάσεις, και μέσα στη σύγχυσή τους οι άνθρωποι του υποκλίνονται. Άρα, τι είδους μεθόδους χρησιμοποιεί ο Σατανάς, τι λέει για να σε κάνει να τον πιστεύεις; Για παράδειγμα, μπορεί να μην έχεις πει στον Σατανά πόσα άτομα υπάρχουν στην οικογένειά σου, αλλά αυτός μπορεί να πει πόσα άτομα υπάρχουν στην οικογένειά σου, και την ηλικία των γονιών και των παιδιών σου. Αν ήσουν καχύποπτος και αμφέβαλες στην αρχή, δεν θα ένιωθες ότι είναι κάπως πιο πιστευτό αφότου θα το άκουγες αυτό; Ο Σατανάς μπορεί τότε να πει πόσο δύσκολα ήταν στη δουλειά για σένα τελευταία, πως οι προϊστάμενοί σου δεν σου δίνουν την αναγνώριση που σου αξίζει και είναι πάντοτε εναντίον σου, και ούτω καθεξής. Αφότου ακούσεις αυτό, θα σκεφτείς «αυτό είναι απολύτως σωστό! Τα πράγματα δεν κυλάνε ομαλά στη δουλειά». Οπότε, θα πιστέψεις λίγο περισσότερο στον Σατανά. Στη συνέχεια, θα πει κάτι άλλο για να σε εξαπατήσει και θα σε κάνει να τον πιστέψεις ακόμα περισσότερο. Σιγά-σιγά, θα καταστείς πλέον ανίκανος να του αντιστέκεσαι ή να είσαι καχύποπτος απέναντί του. Ο Σατανάς χρησιμοποιεί απλώς μερικά τετριμμένα τεχνάσματα, ακόμα και ασήμαντα κολπάκια για να σε υπνωτίσει. Καθώς υπνωτίζεσαι, δεν θα μπορείς να προσανατολιστείς, θα είσαι στα χαμένα σχετικά με το τι να κάνεις και θα αρχίσεις να ακολουθείς αυτά που λέει ο Σατανάς. Αυτή είναι η «τόσο έξοχη» μέθοδος που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να διαφθείρει τον άνθρωπο, με την οποία πέφτεις ασυναίσθητα στην παγίδα του και σαγηνεύεσαι. Ο Σατανάς σού λέει μερικά πράγματα, τα οποία οι άνθρωποι φαντάζονται ότι είναι καλά, και μετά σου λέει τι να κάνεις και τι να αποφύγεις. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίον ξεγελιέσαι ασυναίσθητα. Από τη στιγμή που θα εξαπατηθείς, τα πράγματα θα είναι δύσκολα για σένα. Θα σκέφτεσαι συνεχώς τα λόγια του Σατανά και τι σου είπε να κάνεις, και ασυναίσθητα θα σε κυριεύσει. Γιατί συμβαίνει αυτό; Αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι δεν κατέχουν την αλήθεια, οπότε είναι ανίκανοι να αντισταθούν στον πειρασμό και την αποπλάνηση του Σατανά. Όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με τη μοχθηρία και τη δολιότητα του Σατανά, την υπουλότητα και την κακία του, οι άνθρωποι είναι τόσο αδαείς, ανώριμοι και αδύναμοι, σωστά; Δεν είναι αυτός ένας από τους τρόπους με τους οποίους διαφθείρει ο Σατανάς τους ανθρώπους; (Ναι.) Ο άνθρωπος εξαπατάται και ξεγελιέται ασυναίσθητα, λίγο-λίγο, από τις διάφορες μεθόδους του Σατανά, καθότι του λείπει η ικανότητα να ξεχωρίσει το θετικό από το αρνητικό. Του λείπει εκείνο το ανάστημα και η ικανότητα για να θριαμβεύσει επί του Σατανά.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Ε'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 151

Πώς χρησιμοποιεί ο Σατανάς τις κοινωνικές τάσεις για να διαφθείρει τον άνθρωπο

Πότε ξεκίνησαν οι κοινωνικές τάσεις; Αποτελούν νέο φαινόμενο; Θα μπορούσε κανείς να πει ότι οι κοινωνικές τάσεις εμφανίστηκαν όταν ο Σατανάς άρχισε να διαφθείρει τους ανθρώπους. Τι περιλαμβάνουν οι κοινωνικές τάσεις; (Στυλ ντυσίματος και μακιγιάζ.) Αυτό είναι κάτι με το οποίο έρχονται συχνά σε επαφή οι άνθρωποι. Το στυλ ντυσίματος, η μόδα και οι τάσεις αποτελούν μια μικρή πτυχή. Υπάρχει κάτι άλλο; Περιλαμβάνονται, επίσης, τα δημοφιλή ρητά που αναφέρουν συχνά οι άνθρωποι; Περιλαμβάνονται οι τρόποι ζωής που επιθυμούν οι άνθρωποι; Περιλαμβάνονται οι αστέρες της μουσικής, οι διασημότητες, τα περιοδικά και τα μυθιστορήματα που αρέσουν στους ανθρώπους; (Ναι.) Κατά τη γνώμη σας, ποιες πτυχές αυτών των τάσεων μπορούν να διαφθείρουν τον άνθρωπο; Ποιες από αυτές τις τάσεις είναι πιο δελεαστικές για εσάς; Κάποιοι λένε: «Έχουμε φτάσει σε μια ορισμένη ηλικία, είμαστε στα πενήντα, τα εξήντα, τα εβδομήντα ή τα ογδόντα μας, δεν μπορούμε να εναρμονιστούμε μ’ αυτές τις τάσεις και δεν προσελκύουν πλέον την προσοχή μας». Είναι σωστό αυτό; Άλλοι λένε: «Δεν ακολουθούμε τις διασημότητες, αυτό είναι κάτι που κάνουν οι εικοσάρηδες. Δεν φοράμε επίσης μοδάτα ρούχα, αυτό είναι κάτι που κάνουν οι άνθρωποι που νοιάζονται για την εικόνα τους». Οπότε, τι από αυτά μπορεί να σας διαφθείρει; (Τα δημοφιλή ρητά.) Μπορούν αυτά τα ρητά να διαφθείρουν τους ανθρώπους; Παραθέτω ένα, και μπορείτε να δείτε αν διαφθείρει ή όχι τους ανθρώπους, «Το χρήμα κινεί τον κόσμο»· είναι αυτή μια τάση; Σε σχέση με τη μόδα και τις γκουρμέ τάσεις που αναφέρατε, δεν πρόκειται για κάτι πολύ χειρότερο; Το ρητό «Το χρήμα κινεί τον κόσμο» είναι μια φιλοσοφία του Σατανά, και επικρατεί σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα, σε κάθε ανθρώπινη κοινωνία. Θα μπορούσατε να πείτε ότι είναι μια τάση επειδή έχει ενσταλαχτεί στην καρδιά του καθενός. Εξαρχής, οι άνθρωποι δεν αποδέχονταν αυτό το ρητό, όμως στη συνέχεια το αποδέχτηκαν σιωπηρά όταν ήρθαν σε επαφή με την πραγματική ζωή, και άρχισαν να πιστεύουν πως τα λόγια αυτά ήταν, στην πραγματικότητα, αληθινά. Δεν πρόκειται για μια διαδικασία με την οποία διαφθείρει ο Σατανάς τους ανθρώπους; Ίσως οι άνθρωποι να μην κατανοούν αυτό το ρητό στον ίδιο βαθμό, αλλά ο καθένας έχει έναν διαφορετικό βαθμό ερμηνείας και αναγνώρισής του, με βάση τα όσα έχουν συμβεί γύρω του και με βάση τις προσωπικές εμπειρίες του, σωστά; Ανεξαρτήτως του πόση εμπειρία έχει κάποιος από αυτό το ρητό, ποια είναι η αρνητική επίδραση που μπορεί να έχει στην καρδιά κάποιου; Κάτι αποκαλύπτεται μέσα από τη διάθεση των ανθρώπων αυτού του κόσμου, συμπεριλαμβανομένου του κάθε έναν από εσάς. Πώς ερμηνεύεται αυτό; Είναι η λατρεία του χρήματος. Είναι δύσκολο να βγει αυτό από την καρδιά κάποιου; Είναι πολύ δύσκολο! Φαίνεται ότι η διαφθορά του ανθρώπου από τον Σατανά είναι όντως εκτενής! Οπότε, αφότου ο Σατανάς χρησιμοποιήσει αυτήν την τάση για να διαφθείρει τους ανθρώπους, πώς εκδηλώνεται αυτή μέσα τους; Δεν νιώθετε ότι δεν θα μπορούσατε να επιβιώσετε σ’ αυτόν τον κόσμο χωρίς καθόλου χρήματα, ότι θα ήταν αδύνατον ακόμα και για μία ημέρα; Το κύρος των ανθρώπων βασίζεται στο πόσα χρήματα έχουν, καθώς τους καθιστούν άξιους σεβασμού. Οι φτωχοί σκύβουν από ντροπή, ενώ οι πλούσιοι απολαμβάνουν μεγάλο κύρος. Στέκονται με το κεφάλι ψηλά και περήφανα, μιλάνε δυνατά και ζουν αλαζονικά. Τι αποφέρουν στους ανθρώπους αυτό το ρητό και αυτή η τάση; Δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που πιστεύουν ότι η απόκτηση χρημάτων αξίζει κάθε θυσία; Δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θυσιάζουν την αξιοπρέπεια και την ακεραιότητά τους, κατά την επιδίωξη να αποκτήσουν περισσότερα χρήματα; Δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που χάνουν την ευκαιρία να εκτελέσουν το καθήκον τους και να ακολουθήσουν τον Θεό για χάρη του χρήματος; Αυτό δεν αποτελεί ζημιά για τους ανθρώπους; (Ναι.) Δεν αποτελεί καταχθόνιο σχέδιο του Σατανά να χρησιμοποιήσει αυτήν τη μέθοδο και αυτό το ρητό για να διαφθείρει τον άνθρωπο σ’ αυτόν τον βαθμό; Δεν πρόκειται για ένα κακόβουλο τέχνασμα; Καθώς πηγαίνεις από το να απορρίπτεις αυτό το δημοφιλές ρητό, στο να το αποδέχεσαι τελικά ως αλήθεια, η καρδιά σου πέφτει εντελώς στα χέρια του Σατανά και, συνεπώς, ασυναίσθητα αρχίζεις να ζεις απ’ αυτόν. Σε ποιον βαθμό σ’ έχει επηρεάσει αυτό το ρητό; Μπορεί να γνωρίζεις την αληθινή οδό και μπορεί να γνωρίζεις την αλήθεια, αλλά είσαι αδύναμος να την επιδιώξεις. Μπορεί να γνωρίζεις ξεκάθαρα ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, αλλά είσαι απρόθυμος να πληρώσεις το τίμημα ή να υποφέρεις προκειμένου να αποκτήσεις την αλήθεια. Αντιθέτως, θα προτιμούσες να θυσιάσεις το μέλλον και τη μοίρα σου για να πας ενάντια στον Θεό μέχρι τέλους. Ασχέτως του τι λέει ο Θεός, ασχέτως του τι κάνει ο Θεός, ασχέτως του πόσο συνειδητοποιείς ότι η αγάπη του Θεού για σένα είναι βαθιά και μεγάλη, εσύ εξακολουθείς πεισματικά να παραμένεις προσηλωμένος στον στόχο σου και να πληρώνεις το τίμημα για αυτό το ρητό. Με άλλα λόγια, αυτό το ρητό ελέγχει ήδη τη συμπεριφορά σου και τις σκέψεις σου, και θα προτιμούσες να αφήσεις τη μοίρα σου να ελέγχεται απ’ αυτό το ρητό, παρά να τα παρατήσεις όλα. Οι άνθρωποι το κάνουν αυτό, ελέγχονται και χειραγωγούνται απ’ αυτό το ρητό. Αυτό δεν είναι το αποτέλεσμα της διαφθοράς των ανθρώπων από τον Σατανά; Αυτή δεν είναι η φιλοσοφία και η διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά που ριζώνει στην καρδιά σου; Αν το κάνεις αυτό, δεν θα έχει πετύχει τον στόχο του ο Σατανάς; (Ναι.) Βλέπεις πώς έχει διαφθείρει ο Σατανάς τον άνθρωπο μ’ αυτόν τον τρόπο; Μπορείς να το νιώσεις; (Όχι.) Δεν το είδες ούτε το ένιωσες. Βλέπεις εδώ τη μοχθηρία του Σατανά; Ο Σατανάς διαφθείρει τον άνθρωπο ανά πάσα στιγμή και τόπο. Ο Σατανάς καθιστά αδύνατον για τον άνθρωπο να αμυνθεί απέναντι σ’ αυτήν τη διαφθορά και τον καθιστά ανήμπορο απέναντί της. Ο Σατανάς σε κάνει να αποδεχθείς τις σκέψεις του, τις απόψεις του και τα μοχθηρά πράγματα που προέρχονται από αυτόν, σε περιστάσεις όπου αγνοείς και δεν αναγνωρίζεις καθόλου αυτό που σου συμβαίνει. Οι άνθρωποι αποδέχονται πλήρως αυτά τα πράγματα και δεν εξαιρούν κανένα από αυτά. Εκτιμούν και διαφυλάττουν αυτά τα πράγματα σαν θησαυρό, τα αφήνουν να τους χειραγωγούν και να παίζουν μαζί τους, κι έτσι η διαφθορά του ανθρώπου από τον Σατανά γίνεται ολοένα και πιο βαθιά.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Ε'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 152

Ο Σατανάς χρησιμοποιεί αυτές τις διάφορες μεθόδους για να διαφθείρει τον άνθρωπο. Οι άνθρωποι διαθέτουν γνώση και κατανόηση κάποιων επιστημονικών αρχών, ζουν υπό την επιρροή της παράδοσης, και κάθε άνθρωπος έχει κληρονομήσει και κληροδοτεί την παράδοση. Ο άνθρωπος είναι δεσμευμένος να κουβαλά την παράδοση που του έχει δοθεί από τον Σατανά, καθώς και να ενεργεί σύμφωνα με τις κοινωνικές τάσεις που παρέχει ο Σατανάς στην ανθρωπότητα. Ο άνθρωπος είναι αχώριστος με τον Σατανά, συνεργάζεται πάντοτε σε όλα όσα κάνει ο Σατανάς, αποδέχεται τη μοχθηρία, τον δόλο, την κακεντρέχεια και την αλαζονεία του. Από τότε που ο άνθρωπος άρχισε να κατέχει αυτές τις διαθέσεις του Σατανά, είναι χαρούμενος ή θλιμμένος που είναι μέλος αυτής της διεφθαρμένης ανθρωπότητας; (Είναι θλιμμένος.) Γιατί το λέτε αυτό; (Επειδή ο άνθρωπος είναι δέσμιος αυτών των διεφθαρμένων πραγμάτων και ελέγχεται από αυτά, ζει μέσα στην αμαρτία και είναι παγιδευμένος σε έναν επίπονο αγώνα.) Κάποιοι άνθρωποι φορούν γυαλιά και δίνουν την εντύπωση του διανοούμενου· μπορεί να μιλούν με ιδιαίτερη ευπρέπεια, με ευφράδεια και λογική, και επειδή έχουν περάσει πολλά, μπορεί να είναι πολύ πεπειραμένοι και εκλεπτυσμένοι. Μπορεί να έχουν την ικανότητα να μιλούν διεξοδικά για μικρά και μεγάλα ζητήματα· μπορεί, επίσης, να είναι σε θέση να αποτιμούν την αυθεντικότητα και την αιτία των πραγμάτων. Ορισμένοι μπορεί να κοιτάξουν τη συμπεριφορά και την εμφάνιση αυτών των ανθρώπων, καθώς και τον χαρακτήρα τους, την ανθρώπινη φύση τους, τη διαγωγή τους και ούτω καθεξής, και να μην τους βρουν κανένα ελάττωμα. Τέτοιοι άνθρωποι είναι ιδιαίτερα ικανοί να προσαρμόζονται στις τρέχουσες κοινωνικές τάσεις. Παρόλο που αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να είναι πιο μεγάλοι σε ηλικία, δεν μένουν ποτέ πίσω από τις τάσεις της εποχής και δεν είναι ποτέ πολύ μεγάλοι για να μάθουν. Εκ πρώτης όψεως, κανείς δεν μπορεί να βρει κάποιο ελάττωμα σε αυτούς τους ανθρώπους, όμως μέσα τους είναι ολότελα και εντελώς διεφθαρμένοι από τον Σατανά. Παρόλο που, εξωτερικά, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν κάποιο εμφανές ελάττωμα, παρόλο που, εκ πρώτης όψεως, είναι ευγενικοί, εκλεπτυσμένοι, έχουν γνώσεις, μια ορισμένη ηθική, καθώς και ακεραιότητα, και παρόλο που, όσον αφορά τη γνώση, δεν υστερούν σε καμία περίπτωση έναντι των νέων, μολαταύτα, όσον αφορά τη φύση και την ουσία τους, αυτοί οι άνθρωποι είναι πλήρεις και ζωντανά πρότυπα του Σατανά· είναι φτυστοί ο Σατανάς. Αυτός είναι ο «καρπός» της διαφθοράς του ανθρώπου από τον Σατανά. Αυτά που είπα μπορεί να σας πληγώνουν, αλλά είναι όλα αληθινά. Η γνώση που μελετά ο άνθρωπος, η επιστήμη που κατανοεί και τα μέσα που επιλέγει για να εναρμονίζεται με τις κοινωνικές τάσεις, είναι όλα εργαλεία της διαφθοράς του Σατανά, χωρίς καμία εξαίρεση. Αυτό είναι απολύτως αληθές. Συνεπώς, ο άνθρωπος ζει με μία διάθεση που είναι ολότελα διεφθαρμένη από τον Σατανά και δεν έχει κανέναν τρόπο για να γνωρίζει τι είναι η αγιοσύνη του Θεού ή ποια είναι η ουσία Του. Αυτό συμβαίνει επειδή επιφανειακά κανένας δεν μπορεί να βρει κάποιο ελάττωμα στους τρόπους με τους οποίους ο Σατανάς διαφθείρει τους ανθρώπους· δεν μπορεί να πει κανείς από τη συμπεριφορά που έχει κάποιος αν υπάρχει κάτι το απρεπές. Όλοι κοιτάνε κανονικά τη δουλειά τους και ζουν κανονικές ζωές, διαβάζουν βιβλία και εφημερίδες κανονικά, μελετούν και μιλούν κανονικά. Ορισμένοι άνθρωποι έχουν μάθει κάτι περί ηθικής και είναι καλοί στα λόγια, έχουν κατανόηση, είναι φιλικοί, εξυπηρετικοί και φιλάνθρωποι, δεν φιλονικούν με τους ανθρώπους για ασήμαντα ζητήματα και δεν τους εκμεταλλεύονται. Ωστόσο, η διεφθαρμένη σατανική διάθεσή τους είναι βαθιά ριζωμένη μέσα τους. Αυτή η ουσία δεν μπορεί να αλλάξει με βάση μια εξωτερική προσπάθεια. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να γνωρίσει την αγιοσύνη του Θεού, λόγω της ουσίας του, και παρότι η ουσία της αγιοσύνης του Θεού κοινοποιείται στον άνθρωπο, εκείνος δεν την παίρνει στα σοβαρά. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο Σατανάς έχει ήδη κυριεύσει πλήρως τα αισθήματα, τις ιδέες και τις απόψεις του ανθρώπου χρησιμοποιώντας διάφορα μέσα. Αυτή η κυρίευση και η διαφθορά δεν είναι προσωρινές ή περιστασιακές· είναι παρούσες παντού και πάντοτε. Έτσι, πάρα πολλοί άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό για τρία ή τέσσερα χρόνια, ή ακόμα και για πέντε ή έξι χρόνια, εξακολουθούν να θεωρούν θησαυρό αυτές τις κακές σκέψεις και απόψεις, την κακή λογική και τις κακές φιλοσοφίες που τους έχει ενσταλάξει ο Σατανάς, και αδυνατούν να τα εγκαταλείψουν. Επειδή ο άνθρωπος έχει αποδεχθεί τα μοχθηρά, αλαζονικά και κακόβουλα στοιχεία της φύσης του Σατανά, αναπόφευκτα στις διαπροσωπικές σχέσεις του ανθρώπου υπάρχουν συχνά διαμάχες, αντιπαραθέσεις και ασυμβατότητα, τα οποία δημιουργούνται λόγω της αλαζονικής φύσης του Σατανά. Αν ο Σατανάς είχε δώσει θετικά πράγματα στην ανθρωπότητα —για παράδειγμα, αν ο Κομφουκιανισμός και ο Ταοϊσμός της παράδοσης που αποδέχτηκαν οι άνθρωποι θεωρούνταν θετικά πράγματα— παρόμοιοι τύποι ανθρώπων θα μπορούσαν να τα πηγαίνουν καλά μεταξύ τους αφότου αποδέχονταν αυτά τα πράγματα. Γιατί, λοιπόν, υπάρχει τόσο μεγάλος διχασμός ανάμεσα στους ανθρώπους που έχουν αποδεχθεί τα ίδια πράγματα; Γιατί συμβαίνει αυτό; Αυτό συμβαίνει επειδή αυτά τα πράγματα προέρχονται από τον Σατανά και διχάζουν τους ανθρώπους. Τα πράγματα που παρέχει ο Σατανάς, ασχέτως πόσο αξιοπρεπή ή σπουδαία φαίνονται επιφανειακά, το μόνο που αποφέρουν στον άνθρωπο και στη ζωή του ανθρώπου είναι αλαζονεία και τίποτα περισσότερο από τον δόλο της μοχθηρής φύσης του Σατανά. Δεν είναι έτσι; Κάποιος που θα μπορούσε να μεταμφιεστεί, να κατέχει έναν πλούτο γνώσεων ή να έχει καλή ανατροφή, θα δυσκολευόταν να κρύψει τη διεφθαρμένη σατανική διάθεσή του. Αυτό θέλει να πει ότι, ασχέτως με πόσους τρόπους σκεπάζεται αυτός ο άνθρωπος, αν εσύ τον βλέπεις ως άγιο, αν πιστεύεις ότι είναι τέλειος ή ότι είναι ένας άγγελος, ασχέτως του πόσο αγνός θεωρείς ότι είναι, πώς θα ήταν η ζωή του στο παρασκήνιο; Τι ουσία θα έβλεπες με την αποκάλυψη της διάθεσής του; Αναμφιβόλως θα έβλεπες τη μοχθηρή φύση του Σατανά. Θα μπορούσε να το πει κανείς αυτό; (Ναι.) Για παράδειγμα, ας πούμε ότι γνωρίζεις κάποιο κοντινό σου πρόσωπο, το οποίο θεωρείς ότι είναι ένας καλός άνθρωπος, ίσως κάποιος που έχεις ειδωλοποιήσει. Με το υφιστάμενο ανάστημά σου, τι σκέφτεσαι γι’ αυτόν; Πρώτον, κοιτάς αν αυτού του είδους o άνθρωπος έχει ανθρώπινη φύση, αν είναι έντιμος, αν έχει ειλικρινή αγάπη για τους ανθρώπους, αν τα λόγια και οι πράξεις του ωφελούν και βοηθούν τους άλλους. (Όχι.) Η υποτιθέμενη ευγένεια, αγάπη ή καλοσύνη που αποκαλύπτονται εδώ, τι είναι στην πραγματικότητα; Είναι όλα ψεύτικα, είναι όλα ένα προσωπείο. Αυτό το παρασκηνιακό προσωπείο έχει έναν υπέρτατο μοχθηρό σκοπό: Θέλει να κάνει εκείνο το άτομο αντικείμενο λατρείας και ειδωλοποίησης. Το βλέπετε αυτό ξεκάθαρα; (Ναι.)

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Ε'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 153

Τι αποφέρουν στην ανθρωπότητα οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να διαφθείρει τους ανθρώπους; Υπάρχει κάτι το θετικό σ’ αυτό; Πρώτον, μπορεί ο άνθρωπος να ξεχωρίσει το καλό από το κακό; Σ’ αυτόν τον κόσμο, είτε πρόκειται για κάποιον διάσημο ή σπουδαίο άνθρωπο, είτε για κάποιο περιοδικό ή άλλο έντυπο, θα έλεγες ότι είναι ακριβή τα πρότυπα που χρησιμοποιούν για να κρίνουν αν κάτι είναι καλό ή κακό και σωστό ή λανθασμένο; Είναι οι αποτιμήσεις τους για τα γεγονότα και τους ανθρώπους δίκαιες; Υπάρχει αλήθεια σ’ αυτό; Αυτός ο κόσμος ή η ανθρώπινη φύση, αποτιμούν τα θετικά και αρνητικά πράγματα με βάση το πρότυπο της αλήθειας; (Όχι.) Γιατί δεν έχουν αυτήν την ικανότητα οι άνθρωποι; Οι άνθρωποι έχουν αποκτήσει τόση γνώση και γνωρίζουν τόσα πολλά για την επιστήμη. Δεν είναι αρκετά σπουδαίες οι ικανότητές τους; Γιατί δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τα θετικά από τα αρνητικά πράγματα; Γιατί συμβαίνει αυτό; (Επειδή οι άνθρωποι δεν έχουν την αλήθεια· η επιστήμη και η γνώση δεν είναι αλήθεια.) Όλα όσα ο Σατανάς προσδίδει στην ανθρώπινη φύση είναι μοχθηρία και διαφθορά και του λείπει η αλήθεια, η ζωή και η οδός. Με τη μοχθηρία και τη διαφθορά που προσδίδει ο Σατανάς στους ανθρώπους, μπορείς να πει ότι ο Σατανάς έχει αγάπη; Μπορείς να πεις ότι ο άνθρωπος έχει αγάπη; Κάποιοι μπορεί να πουν: «Κάνεις λάθος, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι ανά τον κόσμο που βοηθούν τους φτωχούς ή τους άστεγους. Αυτοί δεν είναι καλοί άνθρωποι; Υπάρχουν, επίσης, φιλανθρωπικές οργανώσεις που κάνουν καλό έργο. Δεν είναι καλό το έργο που κάνουν;» Τι θα απαντούσες σε αυτό; Ο Σατανάς χρησιμοποιεί πολλές διαφορετικές μεθόδους και θεωρίες για να διαφθείρει τον άνθρωπο. Αυτή η διαφθορά του ανθρώπου αποτελεί μια αφηρημένη έννοια; Όχι, δεν είναι αφηρημένη. Επίσης, ο Σατανάς κάνει κάποια πρακτικά πράγματα και προάγει μια άποψη ή μια θεωρία σ’ αυτόν τον κόσμο και στην κοινωνία. Σε κάθε δυναστεία και σε κάθε εποχή, προάγει μια θεωρία και ενσταλάζει ορισμένες σκέψεις στους ανθρώπους. Αυτές οι σκέψεις και οι θεωρίες ριζώνουν σταδιακά στην καρδιά των ανθρώπων κι έτσι οι άνθρωποι αρχίζουν να ζουν σύμφωνα με αυτές τις σκέψεις και θεωρίες. Εφόσον ζουν σύμφωνα με αυτά τα πράγματα, δεν γίνονται ασυναίσθητα Σατανάς; Δεν είναι οι άνθρωποι ένα με τον Σατανά; Όταν οι άνθρωποι έχουν γίνει ένα με τον Σατανά, ποια είναι η στάση τους απέναντι στον Θεό στο τέλος; Δεν είναι η ίδια στάση που έχει ο Σατανάς απέναντι στον Θεό; Κανένας δεν τολμά να το παραδεχτεί αυτό, έτσι; Είναι πολύ τρομακτικό! Γιατί λέω ότι η φύση του Σατανά είναι μοχθηρή; Αυτό καθορίζεται και αναλύεται με βάση τα όσα έχει κάνει και τα όσα έχει αποκαλύψει ο Σατανάς. Δεν λέγεται αδίκως ότι ο Σατανάς είναι μοχθηρός. Αν έλεγα απλώς ότι ο Σατανάς ήταν μοχθηρός, τι θα σκεφτόσασταν; Θα σκεφτόσασταν: «Προφανώς είναι μοχθηρός ο Σατανάς». Οπότε, θα σε ρωτήσω: «Ποια πλευρά του Σατανά είναι μοχθηρή;» Αν πεις: «Η αντίσταση του Σατανά απέναντι στον Θεό είναι μοχθηρή», θα εξακολουθείς να μη μιλάς με σαφήνεια. Έχουμε τώρα παρουσιάσει λεπτομερώς αυτόν τον τρόπο. Κατανοείτε κάπως το ειδικό περιεχόμενο της ουσίας της μοχθηρίας του Σατανά; (Ναι.) Αν μπορείτε να δείτε ξεκάθαρα την κακή φύση του Σατανά, τότε θα δείτε και τις δικές σας καταστάσεις. Υπάρχει κάποια σχέση ανάμεσα σε αυτά τα δύο πράγματα; Σας είναι αυτό χρήσιμο ή όχι; (Είναι.) Όταν αναφέρομαι στην ουσία του Θεού μέσω της συναναστροφής, είναι απαραίτητο να αναφερθώ στη μοχθηρή ουσία του Σατανά μέσω της συναναστροφής; Ποια είναι η γνώμη σας; (Ναι, είναι απαραίτητο.) Γιατί; (Η μοχθηρία του Σατανά παρέχει μεγάλη αρωγή στην αγιοσύνη του Θεού.) Είναι όντως έτσι; Αυτό είναι εν μέρει σωστό, από την άποψη ότι αν δεν υπήρχε η μοχθηρία του Σατανά, οι άνθρωποι δεν θα γνώριζαν την αγιοσύνη του Θεού. Αυτό είναι σωστό. Ωστόσο, αν έλεγες ότι η αγιοσύνη του Θεού υπάρχει μόνο λόγω της αντίθεσής της με τη μοχθηρία του Σατανά, θα ήταν σωστό; Αυτός ο διαλεκτικός τρόπος σκέψης είναι εσφαλμένος. Η αγιοσύνη του Θεού είναι η εγγενής ουσία του Θεού. Παρόλο που ο Θεός την αποκαλύπτει μέσω των πράξεών Του, εξακολουθεί να υπάρχει μια φυσική έκφραση της ουσίας του Θεού, η οποία είναι η εγγενής ουσία του Θεού. Αυτή υπήρχε από πάντα και είναι έμφυτη και εγγενής στον ίδιο τον Θεό, παρόλο που ο άνθρωπος δεν μπορεί να τη δει. Αυτό οφείλεται στο ότι ο άνθρωπος ζει μέσα στη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά και υπό την επιρροή του Σατανά, οπότε δεν γνωρίζει για την αγιοσύνη, πόσο μάλλον για το ειδικό περιεχόμενο της αγιοσύνης του Θεού. Άρα, είναι απαραίτητο να συναναστραφούμε πρώτα σχετικά με τη μοχθηρή ουσία του Σατανά; (Ναι.) Ορισμένοι μπορεί να εκφράσουν κάποιες αμφιβολίες, όπως «η συναναστροφή αφορά τον ίδιο τον Θεό, οπότε γιατί μιλάς συνεχώς για το πώς ο Σατανάς διαφθείρει τους ανθρώπους και για το πόσο μοχθηρή είναι η φύση του Σατανά;» Τώρα, έχετε καθησυχάσει αυτές τις αμφιβολίες, σωστά; Όταν οι άνθρωποι διακρίνουν τη μοχθηρία του Σατανά και όταν έχουν έναν ακριβή ορισμό για τη μοχθηρία, όταν οι άνθρωποι μπορούν να δουν ξεκάθαρα το ειδικό περιεχόμενο και την εκδήλωση της μοχθηρίας, την πηγή και την ουσία της μοχθηρίας —όταν συζητιέται τώρα η αγιοσύνη του Θεού— θα τη συνειδητοποιήσουν τότε ξεκάθαρα ή θα την αναγνωρίσουν ξεκάθαρα ως αγιοσύνη του Θεού, ως αληθινή αγιοσύνη. Αν δεν μιλήσω για τη μοχθηρία του Σατανά, ορισμένοι θα πιστέψουν λανθασμένα ότι κάτι που κάνουν οι άνθρωποι στην κοινωνία και στους ανθρώπους, ή κάτι που κάνουν σ’ αυτόν τον κόσμο, μπορεί να σχετίζεται με την αγιοσύνη. Δεν είναι λανθασμένη αυτή η άποψη; (Ναι.)

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Ε'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 154

Ο Σατανάς χρησιμοποιεί τη γνώση ως δόλωμα. Ακούστε καλά: Είναι απλώς ένας τύπος δολώματος. Οι άνθρωποι δελεάζονται για να «σπουδάζουν σκληρά και να βελτιώνονται κάθε ημέρα», ώστε να οπλιστούν με γνώση και μετά να χρησιμοποιήσουν τη γνώση για να ανοίξουν την πύλη για την επιστήμη. Με άλλα λόγια, όσο περισσότερη γνώση αποκτάτε, τόσο περισσότερα θα καταλαβαίνετε. Όλα αυτά τα λέει ο Σατανάς στους ανθρώπους. Ο Σατανάς λέει επίσης στους ανθρώπους να υιοθετήσουν ανώτερα ιδανικά, την ίδια στιγμή που αποκτούν γνώση, τους λέει να έχουν φιλοδοξίες και ιδανικά. Εν αγνοία των ανθρώπων, ο Σατανάς περνάει πολλά μηνύματα σαν κι αυτό, κάνοντας τους ανθρώπους να νιώθουν υποσυνείδητα ότι όλα αυτά είναι σωστά ή ωφέλιμα. Χωρίς να το καταλαβαίνουν, οι άνθρωποι πατούν το πόδι τους σε αυτό το μονοπάτι, καθοδηγούμενοι εν αγνοία τους από τα ίδια τα ιδανικά και τις φιλοδοξίες τους. Σιγά-σιγά, μαθαίνουν ασυναίσθητα, από τη γνώση που τους δίνει ο Σατανάς, τους τρόπους με τους οποίους σκέφτονται οι σπουδαίοι ή διάσημοι άνθρωποι. Μαθαίνουν, επίσης, κάποια πράγματα από τα κατορθώματα ανθρώπων που θεωρούνται ήρωες. Τι περνάει ο Σατανάς στον άνθρωπο μέσα από τις πράξεις αυτών των ηρώων; Τι θέλει να ενσταλάξει στον άνθρωπο; Ο άνθρωπος πρέπει να είναι πατριώτης, να έχει εθνική συνείδηση και ηρωική συμπεριφορά. Τι μαθαίνει ο άνθρωπος μέσα από κάποιες ιστορικές περιγραφές ή από τις βιογραφίες ηρωικών προσώπων; Να έχει την αίσθηση της προσωπικής αφοσίωσης ή να κάνει τα πάντα για τους συντρόφους ή τους φίλους του. Μέσα σ’ αυτήν τη γνώση του Σατανά, ο άνθρωπος μαθαίνει πολλά μη θετικά πράγματα χωρίς να το καταλαβαίνει. Εν μέσω της άγνοιας, οι σπόροι που έχουν προετοιμαστεί γι’ αυτούς από τον Σατανά εμφυτεύονται στα ανώριμα μυαλά των ανθρώπων. Αυτοί οι σπόροι τους κάνουν να νιώθουν ότι οφείλουν να είναι σπουδαίοι, οφείλουν να είναι διάσημοι, οφείλουν να είναι ήρωες, πατριώτες, να είναι απ’ αυτούς που αγαπάνε την οικογένειά τους ή απ’ αυτούς που θα έκαναν τα πάντα για έναν φίλο και έχουν μια αίσθηση προσωπικής αφοσίωσης. Αποπλανημένοι από τον Σατανά, διαβαίνουν τον δρόμο που τους έχει χαράξει, χωρίς να το καταλαβαίνουν. Καθώς διαβαίνουν αυτόν τον δρόμο, εξαναγκάζονται να αποδεχτούν τους κανόνες του Σατανά για τη ζωή. Χωρίς να το καταλαβαίνουν και έχοντας πλήρη άγνοια, αναπτύσσουν τους δικούς τους κανόνες για τη ζωή, όμως αυτοί δεν είναι τίποτα άλλο από τους κανόνες του Σατανά, οι οποίοι ενσταλάχτηκαν με τη βία στο μυαλό τους. Κατά τη διαδικασία της μάθησης, ο Σατανάς τούς κάνει να καλλιεργήσουν τους δικούς τους στόχους, να προσδιορίσουν τους δικούς τους στόχους, τους κανόνες διαβίωσης και την κατεύθυνση που θα πάρουν στη ζωή τους. Ταυτόχρονα, τους ενσταλάζει σατανικά στοιχεία, χρησιμοποιώντας ιστορίες, βιογραφίες και κάθε άλλο δυνατό μέσο, προκειμένου να πείσει τον άνθρωπο, λίγο-λίγο, να φάει το δόλωμα. Με αυτόν τον τρόπο, κατά τη διάρκεια της μάθησης, σε κάποιους αρχίζει να αρέσει η λογοτεχνία, σε άλλους τα οικονομικά, σε άλλους η αστρονομία ή η γεωγραφία. Υπάρχουν και κάποιοι στους οποίους αρχίζει να αρέσει η πολιτική, σε άλλους η φυσική, σε άλλους η χημεία και σε κάποιους άλλους ακόμα και η θεολογία. Όλα αυτά είναι κομμάτια της γνώσης. Ενδόμυχα, ο κάθε ένας από εσάς γνωρίζει πώς λειτουργούν αυτά τα πράγματα, ο κάθε ένας από εσάς έχει έρθει σε επαφή μαζί τους. Όσον αφορά αυτά τα είδη γνώσης, ο οποιοσδήποτε μπορεί να μιλάει ατελείωτα για κάποιο από αυτά. Έτσι, είναι ξεκάθαρο πόσο βαθιά στο μυαλό του ανθρώπου έχει παρεισφρήσει αυτή η γνώση, δείχνει, επίσης, τη θέση που καταλαμβάνει αυτή η γνώση στο μυαλό του ανθρώπου και πόσο βαθιά είναι η επίδρασή της επάνω του. Μόλις αρέσει σε κάποιον μια όψη της γνώσης, όταν ερωτευτεί ολόψυχα και βαθιά μία από αυτές τις όψεις, τότε αναπτύσσει ιδανικά, χωρίς να το καταλαβαίνει: Κάποιοι θέλουν να γίνουν συντάκτες, κάποιοι θέλουν να γίνουν συγγραφείς, άλλοι θέλουν να κάνουν καριέρα στην πολιτική και άλλοι θέλουν να μπλεχτούν με τα οικονομικά και να γίνουν επιχειρηματίες. Υπάρχει και μια ομάδα ανθρώπων που θέλουν να γίνουν ήρωες, να γίνουν σπουδαίοι ή διάσημοι. Ανεξάρτητα από τι είδους άνθρωπος θέλει να γίνει κάποιος, ο στόχος όλων είναι να ακολουθήσουν αυτήν τη μέθοδο εκμάθησης της γνώσης και να τη χρησιμοποιήσουν για τους δικούς τους σκοπούς, για να εκπληρώσουν τις δικές τους επιθυμίες, τα δικά τους ιδανικά. Όσο καλό κι αν ακούγεται —το ότι θέλουν να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα, να μη ζήσουν τη ζωή τους μάταια ή να ακολουθήσουν μια επαγγελματική σταδιοδρομία— υιοθετούν αυτά τα ανώτερα ιδανικά και τις φιλοδοξίες, αλλά, στην ουσία, για ποιον λόγο; Το έχετε σκεφτεί ποτέ αυτό; Γιατί θέλει ο Σατανάς να το κάνει αυτό; Τι σκοπό έχει ο Σατανάς όταν ενσταλάζει αυτά τα στοιχεία στον άνθρωπο; Οι καρδιές σας πρέπει να είναι ξεκάθαρες απέναντι σ’ αυτό το ερώτημα.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 155

Κατά τη διαδικασία απόκτησης της γνώσης από τον άνθρωπο, ο Σατανάς θα επιστρατεύσει οποιαδήποτε μέθοδο, είτε εξηγώντας ιστορίες, δίνοντάς τους απλώς ένα κομμάτι γνώσης ή δίνοντάς τους τη δυνατότητα να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους ή να εκπληρώσουν τα ιδανικά τους. Σε ποιον δρόμο ακριβώς θέλει να σας οδηγήσει ο Σατανάς; Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι δεν υπάρχει τίποτα το κακό με την απόκτηση γνώσης, αυτή είναι η φυσιολογική ροή των πραγμάτων. Για να το θέσω ήπια, το να υιοθετούν ανώτερα ιδανικά ή να έχουν φιλοδοξίες σημαίνει να έχουν προσδοκίες, και πως αυτό θα πρέπει να είναι το σωστό μονοπάτι στη ζωή. Αν οι άνθρωποι μπορούν να εκπληρώνουν τα ιδανικά τους ή να χαράσσουν μια επαγγελματική σταδιοδρομία στη ζωή τους, δεν είναι πιο ένδοξο να ζει κανείς κατ’ αυτόν τον τρόπο; Όχι μόνο να τιμά τους προγόνους του μ’ αυτόν τον τρόπο, αλλά και πιθανότατα να αφήνει και το δικό του στίγμα στην ιστορία, δεν είναι κάτι καλό; Αυτό είναι καλό στα μάτια των κοσμικών ανθρώπων και γι’ αυτούς θα πρέπει να είναι σωστό και θετικό. Ο Σατανάς, ωστόσο, με τα μοχθηρά του κίνητρα, απλώς στρέφει τους ανθρώπους σε αυτού του είδους τον δρόμο και μετά αποφασίζει ότι αυτό ήταν; Και βέβαια όχι. Στην πραγματικότητα, όσο ανώτερα κι αν είναι τα ιδανικά του ανθρώπου, όσο ρεαλιστικές ή σωστές κι αν είναι οι επιθυμίες του, το μόνο που θέλει να επιτύχει ο άνθρωπος, το μόνο που επιζητά, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με δύο λέξεις. Αυτές οι δύο λέξεις είναι ζωτικής σημασίας για τη ζωή κάθε ανθρώπου και αυτές είναι που σκοπεύει να ενσταλάξει ο Σατανάς στον άνθρωπο. Ποιες είναι αυτές οι δύο λέξεις; Είναι η «φήμη» και το «κέρδος». Ο Σατανάς χρησιμοποιεί έναν πολύ διακριτικό τρόπο, έναν τρόπο που συμβαδίζει με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, δεν είναι σε καμιά περίπτωση ένας ριζοσπαστικός τρόπος. Εν μέσω της άγνοιάς τους, οι άνθρωποι αποδέχονται τον τρόπο ζωής του Σατανά, τους κανόνες του για τη ζωή, θέτουν στόχους και τη δική τους κατεύθυνση στη ζωή, και το κάνουν χωρίς να καταλαβαίνουν ότι αρχίζουν να αποκτούν ιδανικά στη ζωή τους. Όσο υψηλά και ηχηρά κι αν φαίνονται να είναι αυτά τα ιδανικά, αποτελούν απλώς το πρόσχημα που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τη φήμη και το κέρδος. Όλοι οι σπουδαίοι ή διάσημοι άνθρωποι, στην πραγματικότητα όλοι οι άνθρωποι, οτιδήποτε κι αν κάνουν στη ζωή τους έχει σχέση μόνο με αυτές τις δύο λέξεις: «φήμη» και «κέρδος». Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι μόλις αποκτήσουν φήμη και κέρδος, θα μπορέσουν να τα αξιοποιήσουν για να απολαμβάνουν μεγαλύτερο κύρος και πλούτο, και να απολαμβάνουν τη ζωή. Μόλις αποκτήσουν φήμη και κέρδος, θα μπορούν να τα αξιοποιήσουν για την αναζήτηση της ηδονής και κάθε ανήθικης απόλαυσης της σάρκας. Οι άνθρωποι πρόθυμα, αλλά και ταυτόχρονα εν αγνοία τους, παίρνουν το σώμα, το μυαλό και ό,τι άλλο έχουν, το μέλλον και τη μοίρα τους, και τα παραδίδουν στον Σατανά, προκειμένου να έχουν τη φήμη και το κέρδος που επιθυμούν. Οι άνθρωποι το κάνουν στην πραγματικότητα χωρίς να διστάσουν ούτε στιγμή, αγνοώντας πάντοτε μήπως χρειαστεί κάποια στιγμή να τα πάρουν όλα αυτά πίσω. Μπορούν οι άνθρωποι να εξακολουθήσουν να έχουν οποιονδήποτε έλεγχο του εαυτού τους από τη στιγμή που θα αναζητήσουν καταφύγιο στον Σατανά και θα του είναι αφοσιωμένοι με αυτόν τον τρόπο; Και βέβαια όχι. Βρίσκονται πλήρως και απολύτως υπό τον έλεγχο του Σατανά. Έχουν, επίσης, πλήρως και ολότελα βυθιστεί σ’ έναν βούρκο και είναι ανίκανοι να ξεφύγουν. Όταν κάποιος έχει πέσει στον βούρκο της φήμης και του κέρδους, δεν μπορεί να αναζητά πλέον οτιδήποτε φωτεινό, οτιδήποτε είναι δίκαιο ή όλα εκείνα τα όμορφα και αγαθά πράγματα. Αυτό συμβαίνει επειδή η φήμη και το κέρδος ασκούν τρομερή γοητεία στους ανθρώπους, και γίνονται το αντικείμενο της επιδίωξης καθ’ όλη τη ζωή των ανθρώπου, ακόμα και καθ’ όλη την ατέρμονη αιωνιότητα. Δεν είναι αλήθεια αυτό; Κάποιοι θα πούνε ότι η απόκτηση γνώσης δεν είναι τίποτα περισσότερο από το να διαβάζουν βιβλία ή να μαθαίνουν μερικά πράγματα που δεν γνωρίζουν ήδη, ώστε να μη μένουν πίσω από την εποχή τους ή για να μην τους προσπεράσει ο κόσμος. Η γνώση αποκτάται μόνο για να μπορούν να έχουν φαγητό στο τραπέζι, για να εξασφαλίσουν το μέλλον τους ή τα προς το ζην. Υπάρχει κάποιος που θα υποστεί μια δεκαετία επίπονων σπουδών, απλώς και μόνο για να εξασφαλίσει τα προς το ζην, απλώς και μόνο για να επιλύσει το πρόβλημα του φαγητού; Δεν υπάρχουν τέτοιου είδους άνθρωποι! Οπότε, για ποιον λόγο υπόκειται ο άνθρωπος σε τέτοιες δυσκολίες και βάσανα όλα αυτά τα χρόνια; Το κάνει για τη φήμη και το κέρδος: Τον περιμένουν η φήμη και το κέρδος, τον καλούν, και αυτός πιστεύει ότι μόνο μέσα από δική του συνέπεια, μέσα από δυσκολίες και αγώνα θα μπορέσει να ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο, ώστε να επιτύχει τη φήμη και το κέρδος. Πρέπει να περάσει αυτές τις δυσκολίες για να χαράξει το δικό του μονοπάτι προς το μέλλον, για τη μελλοντική απόλαυση και μια καλύτερη ζωή. Τι στο καλό είναι αυτή η γνώση, μπορείτε να Μου πείτε; Δεν είναι κανόνες για τη ζωή που έχει ενσταλάξει στους ανθρώπους ο Σατανάς, που τους έχει διδάξει ο Σατανάς μέσα από την πορεία απόκτησης της γνώσης; Δεν είναι ο Σατανάς που έχει ενσταλάξει τα μεγαλόπνοα ιδανικά στη ζωή των ανθρώπων; Ας πάρουμε, για παράδειγμα, τις ιδέες των σπουδαίων ανθρώπων, την ακεραιότητα των διάσημων και το γενναίο πνεύμα των ηρωικών χαρακτήρων, ή ας πάρουμε τον ιπποτισμό και την ευγένεια των πρωταγωνιστών και των ξιφομάχων στα μυθιστορήματα πολεμικών τεχνών. (Ναι, είναι.) Αυτές οι ιδέες επηρεάζουν τη μία γενιά μετά την άλλη, και οι άνθρωποι κάθε γενιάς πείθονται να αποδεχτούν αυτές τις ιδέες, να ζουν γι’ αυτές τις ιδέες και να τις επιδιώκουν επ’ άπειρον. Αυτός είναι ο τρόπος, το κανάλι μέσα από το οποίο ο Σατανάς χρησιμοποιεί τη γνώση για να διαφθείρει τον άνθρωπο. Έτσι, αφότου ο Σατανάς παρασύρει τους ανθρώπους σ’ αυτόν τον δρόμο, είναι δυνατόν να εξακολουθούν οι άνθρωποι να λατρεύουν τον Θεό; Η γνώση και η σκέψη που ενσταλάζει ο Σατανάς στους ανθρώπους, περιέχουν οτιδήποτε σχετικά με τη λατρεία του Θεού; Περιέχουν οτιδήποτε που να πρόσκειται στην αλήθεια; Περιέχουν οτιδήποτε σχετικά με τον σεβασμό προς τον Θεό και την αποφυγή του κακού; (Όχι, δεν περιέχουν.) Δίνεται η εντύπωση πως μιλάτε με κάποια αβεβαιότητα. Αλλά δεν πειράζει. Εφ’ όσον αναγνωρίσετε ότι η «φήμη» και το «κέρδος» είναι οι δύο λέξεις κλειδιά που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να δελεάσει τους ανθρώπους να ακολουθήσουν το μονοπάτι του κακού, αυτό αρκεί.

Ας κάνουμε μια σύντομη ανακεφαλαίωση: Τι χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να κρατά τους ανθρώπους εγκλωβισμένους και ελεγχόμενους; (Φήμη και κέρδος.) Οπότε, ο Σατανάς χρησιμοποιεί τη φήμη και το κέρδος για να ελέγχει τις σκέψεις των ανθρώπων, σε σημείο που να μη σκέφτονται τίποτε άλλο από τη φήμη και το κέρδος. Πασχίζουν για φήμη και κέρδος, ταλαιπωρούνται για τη φήμη και το κέρδος, υπόκεινται σε εξευτελισμό για τη φήμη και το κέρδος, θυσιάζουν ό,τι έχουν και δεν έχουν και προβαίνουν σε κάθε είδους κρίσεις και αποφάσεις για τη φήμη και το κέρδος. Με αυτόν τον τρόπο, ο Σατανάς κρατά τους ανθρώπους δέσμιους με αόρατες αλυσίδες. Αυτές οι αλυσίδες είναι τυλιγμένες επάνω στους ανθρώπους, οι οποίοι δεν έχουν ούτε τη δύναμη ούτε το κουράγιο να τις αποτινάξουν. Έτσι, χωρίς να το καταλάβουν, οι άνθρωποι κουβαλάνε αυτές τις αλυσίδες και σέρνονται συνεχώς με μεγάλη δυσκολία. Χάριν της φήμης και του κέρδους, η ανθρωπότητα αποφεύγει τον Θεό και Τον προδίδει, καθίσταται ολοένα πιο φαύλη. Επομένως, η μία γενιά μετά την άλλη καταστρέφεται μέσα στη φήμη και το κέρδος του Σατανά. Αν εξετάσουμε, τώρα, τις ενέργειες του Σατανά, δεν είναι τα μοχθηρά κίνητρά του απεχθή; Ίσως να μην μπορείτε σήμερα να διακρίνετε ακόμα τα μοχθηρά κίνητρα του Σατανά, επειδή πιστεύετε ότι δεν υπάρχει ζωή χωρίς φήμη και κέρδος. Πιστεύετε ότι, αν οι άνθρωποι εγκαταλείψουν τη φήμη και το κέρδος, δεν θα μπορούν πλέον να δουν τον δρόμο μπροστά τους, δεν θα μπορούν να διακρίνουν τους στόχους τους, το μέλλον τους θα προδιαγράφεται σκοτεινό, θολό και ζοφερό. Όμως, σιγά-σιγά, μια μέρα, θα αναγνωρίσετε όλοι σας ότι η φήμη και το κέρδος είναι αποκρουστικές αλυσίδες, τις οποίες χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να κρατάει δέσμιους τους ανθρώπους. Μέχρι να το αναγνωρίσετε αυτό, θα αντιστέκεστε σθεναρά στον έλεγχο του Σατανά και θα αντιστέκεστε σθεναρά στις αλυσίδες που θέλει να σας φορέσει ο Σατανάς. Όταν θα έρθει η στιγμή που θα επιθυμήσετε να αποτινάξετε όλα όσα σας έχει ενσταλάξει ο Σατανάς, θα αποχωριστείτε πλήρως όλα όσα σας συνδέουν με τον Σατανά κι επίσης, θα σιχαθείτε πραγματικά όλα εκείνα που σας έχει επιφέρει. Μόνο τότε θα έχετε πραγματική αγάπη και λαχτάρα για τον Θεό.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 156

Ο Σατανάς χρησιμοποιεί το όνομα της επιστήμης για να ικανοποιήσει την περιέργεια του ανθρώπου, την επιθυμία του ανθρώπου να εξερευνήσει την επιστήμη και να διερευνήσει τα μυστήρια. Επίσης, εις το όνομα της επιστήμης, ο Σατανάς ικανοποιεί τις υλικές ανάγκες του ανθρώπου και την απαίτηση του ανθρώπου να βελτιώνει συνεχώς την ποιότητα της ζωής του. Ο Σατανάς, συνεπώς, υπ’ αυτήν την έννοια, χρησιμοποιεί την οδό της επιστήμης για να διαφθείρει τον άνθρωπο. Είναι μόνο οι σκέψεις ή τα μυαλά των ανθρώπων που διαφθείρει ο Σατανάς μέσω της οδού της επιστήμης; Εκτός από τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα τριγύρω μας, τα οποία βλέπουμε και με τα οποία ερχόμαστε σε επαφή, τι άλλο διαφθείρει ο Σατανάς με την επιστήμη; (Το φυσικό περιβάλλον.) Σωστά. Φαίνεται πως έχετε υποστεί μεγάλη ζημιά και δεχθεί μεγάλο πλήγμα από αυτό το γεγονός. Πέραν από το ότι επιστρατεύει τα διάφορα ευρήματα και συμπεράσματα της επιστήμης για να εξαπατήσει τους ανθρώπους, ο Σατανάς χρησιμοποιεί την επιστήμη και για να προκαλέσει ανεξέλεγκτη καταστροφή και εκμετάλλευση του περιβάλλοντος διαβίωσης, το οποίο χάρισε ο Θεός στον άνθρωπο. Αυτό το κάνει με το πρόσχημα ότι, αν ο άνθρωπος διενεργήσει επιστημονική έρευνα, το περιβάλλον όπου διαβιεί θα γίνεται ολοένα καλύτερο και το επίπεδο διαβίωσης του ανθρώπου θα βελτιώνεται συνεχώς. Επιπροσθέτως, αυτή η επιστημονική εξέλιξη συντελείται προκειμένου να αντεπεξέλθει στις καθημερινά αυξανόμενες υλικές ανάγκες του ανθρώπου και την ανάγκη του να βελτιώνει συνεχώς το βιοτικό επίπεδό του. Αυτή είναι η θεωρητική βάση του Σατανά για την εξέλιξη της επιστήμης. Ωστόσο, τι έχει προσφέρει η επιστήμη στην ανθρωπότητα; Από τι αποτελείται το άμεσο περιβάλλον μας; Δεν έχει μολυνθεί ο αέρας που αναπνέει η ανθρωπότητα; Το νερό που πίνουμε, είναι ακόμα πραγματικά καθαρό; (Όχι.) Τα τρόφιμα που τρώμε είναι φυσικά; Η πλειονότητα αυτών αναπτύσσονται με λιπάσματα και καλλιεργούνται με γενετική τροποποίηση, ενώ γίνονται επίσης μεταλλάξεις μέσω διαφόρων επιστημονικών μεθόδων. Ακόμα και τα φρούτα και τα λαχανικά που τρώμε δεν είναι πλέον φυσικά. Δεν είναι εύκολο σήμερα για τους ανθρώπους να βρουν ένα φυσικό αυγό για να φάνε. Και τα αυγά δεν έχουν την ίδια γεύση που είχαν παλιά, καθώς έχουν περάσει ήδη μέσα από τη διεργασία της αποκαλούμενης επιστήμης του Σατανά. Κοιτάζοντας τη γενικότερη εικόνα, η ατμόσφαιρα στο σύνολό της έχει καταστραφεί και μολυνθεί, τα βουνά, οι λίμνες, τα δάση, τα ποτάμια, οι ωκεανοί και τα πάντα επάνω και κάτω από το έδαφος έχουν καταστραφεί από τα αποκαλούμενα επιστημονικά επιτεύγματα. Με άλλα λόγια, ολόκληρο το οικολογικό περιβάλλον, το περιβάλλον διαβίωσης, το οποίο χάρισε ο Θεός στην ανθρωπότητα, έχει καταστραφεί και διαλυθεί από την αποκαλούμενη επιστήμη. Παρόλο που υπάρχουν πολλοί που έχουν πάρει αυτό που περίμεναν, από άποψη της ποιότητας ζωής που επιζητούσαν, ικανοποιώντας τόσο τους πόθους όσο και τη σάρκα τους, το περιβάλλον μέσα στο οποίο διαβιεί ο άνθρωπος έχει ουσιαστικά καταστραφεί και αφανιστεί από τα διάφορα «επιτεύγματα» που επέφερε η επιστήμη. Τώρα, δεν έχουμε πλέον το δικαίωμα να αναπνέουμε ίχνος καθαρού αέρα. Είναι αυτή η ανθρωπότητα θλιμμένη; Έχει μείνει καθόλου ίχνος ευτυχίας, για την οποία να μπορεί να μιλάει ο άνθρωπος που ζει σε αυτόν τον τόπο διαβίωσης; Ο άνθρωπος ζει σε αυτόν τον τόπο διαβίωσης και, από τις απαρχές, αυτό το περιβάλλον διαβίωσης δημιουργήθηκε από τον Θεό για τον άνθρωπο. Το νερό που πίνουν οι άνθρωποι, ο αέρας που αναπνέουν, η τροφή που τρώνε, τα φυτά, τα δέντρα και οι ωκεανοί, όλο αυτό το περιβάλλον διαβίωσης είναι χαρισμένο από τον Θεό στον άνθρωπο, είναι φυσικό και λειτουργεί σύμφωνα με έναν φυσικό νόμο που έχει θεσπίσει ο Θεός. Αν δεν υπήρχε επιστήμη, οι άνθρωποι θα ήταν χαρούμενοι και θα μπορούσαν να απολαμβάνουν τα πάντα στην πιο ανέγγιχτη κατάστασή τους, σε αρμονία με τον τρόπο του Θεού και σύμφωνα με τα όσα τους έχει απονείμει ο Θεός, τα οποία θα μπορούσαν να απολαμβάνουν. Σήμερα, ωστόσο, όλα έχουν καταστραφεί και αφανιστεί από τον Σατανά. Ο θεμελιώδης τόπος διαβίωσης του ανθρώπου δεν είναι πλέον εντελώς ανέγγιχτος. Όμως, κανένας δεν μπορεί να αναγνωρίσει τι επέφερε αυτού του είδους τις συνέπειες ή πώς αυτή προκλήθηκε και, επιπροσθέτως, ακόμα περισσότεροι άνθρωποι κατανοούν και προσεγγίζουν την επιστήμη μέσα από τις ιδέες που τους έχει ενσταλάξει ο Σατανάς. Δεν είναι αυτό εξαιρετικά απεχθές και ελεεινό; Με τον Σατανά να έχει καταλάβει τον χώρο στον οποίο υπάρχει η ανθρωπότητα και το περιβάλλον στο οποίο ζει, να τα έχει διαφθείρει και να τα έχει φέρει σε αυτήν την κατάσταση, και με την ανθρωπότητα να συνεχίζει να εξελίσσεται με αυτόν τον τρόπο, υπάρχει κάποια ανάγκη το χέρι του Θεού να καταστρέψει αυτή την ανθρωπότητα στη γη; Αν η ανθρωπότητα συνεχίσει να εξελίσσεται με αυτόν τον τρόπο, ποια κατεύθυνση θα πάρει; (Θα εξολοθρευθεί.) Πώς θα εξολοθρευθεί; Εκτός από τη γεμάτη απληστία αναζήτησή του για φήμη και κέρδος, ο άνθρωπος εξακολουθεί να πραγματοποιεί επιστημονικές εξερευνήσεις και εις βάθος έρευνα, ώστε να ικανοποιεί αδιάκοπα τις δικές του υλικές ανάγκες και πόθους. Ποιες είναι, τότε, οι συνέπειες για τον άνθρωπο; Πρώτα απ’ όλα, δεν υπάρχει πλέον καμία οικολογική ισορροπία και, σε συνδυασμό με αυτό, τα σώματα των ανθρώπων έχουν όλα αμαυρωθεί και φθαρεί από αυτού του είδους το περιβάλλον, ενώ διάφορες λοιμώδεις ασθένειες και λοιμοί έχουν εξαπλωθεί παντού. Αυτή είναι μια κατάσταση στην οποία ο άνθρωπος δεν έχει κανέναν έλεγχο, δεν είναι έτσι; Τώρα που το κατανοείτε αυτό, αν η ανθρωπότητα δεν ακολουθεί τον Θεό, αλλά ακολουθεί πάντοτε τον Σατανά με αυτόν τον τρόπο —χρησιμοποιώντας τη γνώση για να πλουτίζουν συνεχώς, χρησιμοποιώντας την επιστήμη για να εξερευνούν αδιάκοπα το μέλλον της ζωής των ανθρώπων, χρησιμοποιώντας αυτού του είδους τη μέθοδο για να συνεχίζουν να ζούνε— μπορείτε να αναγνωρίσετε ποιο θα είναι το φυσικό τέλος της ανθρωπότητας; (Αφανισμός.) Θα είναι ο αφανισμός: πλησιάζει στον αφανισμό ένα βήμα τη φορά. Πλησιάζει στον αφανισμό ένα βήμα τη φορά! Τώρα φαίνεται πως η επιστήμη είναι κάποιο είδος μαγικού φίλτρου το οποίο έχει ετοιμάσει ο Σατανάς για τον άνθρωπο, ώστε όταν προσπαθείτε να διακρίνετε τα πράγματα, το κάνετε εν μέσω μιας ομιχλώδους καταχνιάς. Όσο σκληρά κι αν προσπαθείτε να κοιτάξετε, δεν μπορείτε να δείτε τα πράγματα καθαρά, και όσο σκληρά κι αν προσπαθείτε, δεν μπορείτε να βγάλετε άκρη τι συμβαίνει. Ο Σατανάς, ωστόσο, εξακολουθεί να χρησιμοποιεί το όνομα της επιστήμης για να σας ανοίξει την όρεξη και να σας τραβήξει από τη μύτη, με το ένα πόδι να ακολουθεί το άλλο, προς την άβυσσο και τον θάνατο. Δεν είναι έτσι; (Ναι.) Αυτός είναι ο δεύτερος τρόπος.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 157

Ο Σατανάς χρησιμοποιεί την παράδοση για να διαφθείρει τον άνθρωπο. Υπάρχουν πολλές ομοιότητες ανάμεσα στην παράδοση και στη δεισιδαιμονία, μόνο που η παράδοση εμπεριέχει ορισμένες ιστορίες, αναφορές και πηγές. Ο Σατανάς έχει κατασκευάσει και εφεύρει πολλούς λαϊκούς μύθους ή ιστορίες σε βιβλία ιστορίας, αφήνοντας τους ανθρώπους με μια βαθιά χαραγμένη εικόνα για την παράδοση ή για δεισιδαιμονικούς χαρακτήρες. Ας πάρουμε, για παράδειγμα, στην Κίνα Τους Οχτώ Αθάνατους που διασχίζουν τη Θάλασσα, Το ταξίδι προς τη Δύση, τον Αυτοκράτορα Νεφρίτη, τον Νετζά που κατακτά τον Βασιλιά Δράκοντα και την Ανακήρυξη των Θεών. Δεν έχουν όλα αυτά ριζώσει βαθιά στα μυαλά των ανθρώπων; Ακόμα και αν κάποιοι από εσάς δεν γνωρίζετε όλες τις λεπτομέρειες, γνωρίζετε παρ’ όλα αυτά τις γενικές ιστορίες, και είναι αυτό το γενικό περιεχόμενο που μένει στην καρδιά και μένει στο μυαλό και δεν μπορείτε να τα ξεχάσετε. Αυτές είναι διάφορες ιδέες ή διάφοροι μύθοι που ετοίμασε ο Σατανάς για τον άνθρωπο πριν από πολύ καιρό, και τα οποία έχουν διαδοθεί σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. Αυτά τα πράγματα βλάπτουν και διαβρώνουν απευθείας τις ψυχές των ανθρώπων και τους κάνουν μάγια επανειλημμένα. Αυτό σημαίνει ότι μόλις αποδεχθείς αυτήν την παραδοσιακή κουλτούρα, τις ιστορίες ή τα δεισιδαιμονικά πράγματα, μόλις ριζώσουν μέσα στο μυαλό σου και μπουν και μείνουν στην καρδιά σου, τότε είσαι σαν μαγεμένος —αρχίζεις να μπερδεύεσαι και να επηρεάζεσαι από αυτές τις πολιτιστικές παγίδες, αυτές τις ιδέες και ιστορίες της παράδοσης. Επηρεάζουν τη ζωή σου, τη στάση σου στη ζωή, καθώς και την κρίση σου για τα πράγματα. Ακόμη περισσότερο, επηρεάζουν την αναζήτησή σου για το αληθινό μονοπάτι στη ζωή: Πρόκειται πραγματικά για μάγια! Προσπαθείς, αλλά δεν μπορείς να τα λύσεις. Τα χτυπάς, αλλά δεν μπορείς να τα σπάσεις, τα πολεμάς, αλλά δεν μπορείς να τα νικήσεις. Επιπλέον, εφόσον ο άνθρωπος βρίσκεται υπό αυτά τα μάγια, χωρίς να το γνωρίζει, αρχίζει εν αγνοία του να λατρεύει τον Σατανά, καλλιεργώντας την εικόνα του Σατανά στην καρδιά του. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι θεωρούν τον Σατανά ως το είδωλό τους, ένα αντικείμενο λατρείας και θαυμασμού, φτάνοντας ακόμα και στο σημείο να τον θεωρούν Θεό. Χωρίς να το γνωρίζουν, αυτά τα πράγματα βρίσκονται στις καρδιές των ανθρώπων και ελέγχουν τα λόγια και τις πράξεις τους. Επιπλέον, θεωρείς ότι αυτές οι ιστορίες και οι μύθοι δεν είναι αληθείς, αλλά μετά, εν αγνοία σου, αναγνωρίζεις την ύπαρξη αυτών των ιστοριών, δημιουργείς αληθινούς χαρακτήρες από αυτές και τις μετατρέπεις σε πράγματα που υπάρχουν στ’ αλήθεια. Εν αγνοία σου, υποσυνείδητα γίνεσαι αποδέκτης αυτών των ιδεών και της ύπαρξης αυτών των πραγμάτων. Επίσης, υποσυνείδητα βάζεις δαίμονες, τον Σατανά και είδωλα μέσα στο ίδιο σου το σπίτι και μέσα στην καρδιά σου —πρόκειται πραγματικά για μάγια! Νιώθετε κι εσείς το ίδιο; (Ναι.) Υπάρχουν κάποιοι ανάμεσά σας που να έχουν κάψει θυμιάματα και λατρέψει τον Βούδα; (Ναι.) Ποιος ήταν, λοιπόν, ο σκοπός που κάψατε αυτά τα θυμιάματα και που λατρέψατε τον Βούδα; (Η προσευχή για ειρήνη.) Τώρα που το σκέφτεσαι, είναι παράλογο να προσεύχεσαι στον Σατανά για ειρήνη; Ο Σατανάς φέρνει την ειρήνη; (Όχι.) Ήσασταν αδαείς τότε; Αυτός ο τρόπος συμπεριφοράς είναι παράλογος, αδαής και αφελής, έτσι δεν είναι; Το μόνο που σκέφτεται ο Σατανάς είναι πώς να σε διαφθείρει, δεν μπορεί να σου προσφέρει ειρήνη. Το μόνο που μπορεί να σου δώσει είναι μια προσωρινή ανακούφιση. Αλλά πρέπει να ορκιστείς, και αν δεν τηρήσεις την υπόσχεσή σου ή παραβείς τον όρκο που έκανες σε αυτόν, τότε θα δεις πώς θα σε βασανίσει. Όταν σε βάζει να ορκιστείς, στην πραγματικότητα, θέλει να σε ελέγξει. Όταν προσευχόσασταν για ειρήνη, πήρατε ειρήνη; (Όχι.) Όχι μόνο δεν πήρατε ειρήνη, αλλά, αντιθέτως, σας έφερε δυστυχία, ατελείωτες συμφορές· πραγματικά, έναν απεριόριστο ωκεανό πικρίας. Δεν υπάρχει ειρήνη στη σφαίρα επιρροής του Σατανά, και αυτή είναι η αλήθεια. Αυτή είναι η συνέπεια για την ανθρωπότητα της φεουδαρχικής δεισιδαιμονίας και της παράδοσης.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 158

Ο Σατανάς εκμεταλλεύεται τις κοινωνικές τάσεις για να διαφθείρει τον άνθρωπο. Αυτές οι κοινωνικές τάσεις περιλαμβάνουν πολλά στοιχεία. Κάποιοι λένε: «Αυτό σημαίνει την τελευταία λέξη της μόδας, τα καλλυντικά, τα χτενίσματα και τις εκλεκτές γεύσεις;» Έχουν να κάνουν με αυτά τα πράγματα; Όλα αυτά αποτελούν μέρος των τάσεων, αλλά δεν θέλουμε να αναφερθούμε εδώ σ’ αυτά. Θέλουμε μόνο να μιλήσουμε για τις ιδέες που μεταφέρουν οι κοινωνικές τάσεις στους ανθρώπους, για τον τρόπο με τον οποίον καθορίζουν τη συμπεριφορά των ανθρώπων στον κόσμο, τους στόχους που θέτουν στη ζωή και τη γενικότερη στάση των ανθρώπων. Αυτά είναι πολύ σημαντικά στοιχεία, καθώς μπορούν να ελέγχουν και να επηρεάζουν την πνευματική κατάσταση του ανθρώπου. Η μία μετά την άλλη, όλες αυτές οι τάσεις επιφέρουν μια σατανική επίδραση, η οποία συνεχώς εκφυλίζει τον άνθρωπο, τον κάνει να χάνει συνεχώς τη συνείδηση, την ανθρώπινη φύση και τη λογική του, και υποβαθμίζει ολοένα περισσότερο την ηθική του και την ποιότητα του χαρακτήρα του, σε βαθμό που να μπορούμε να πούμε ότι οι άνθρωποι σήμερα, στην πλειονότητά τους, δεν έχουν καμία ακεραιότητα, καθόλου ανθρώπινη φύση, αλλά ούτε και συνείδηση, πόσο μάλλον λογική. Ποιες είναι, λοιπόν, αυτές οι τάσεις; Δεν είναι δυνατόν να διακρίνεις αυτές τις τάσεις με γυμνό οφθαλμό. Όταν φυσάει ο άνεμος των τάσεων, ίσως μόνο ένας μικρός αριθμός ανθρώπων να είναι αυτός που ορίζει τις τάσεις. Αυτοί οι άνθρωποι ξεκινούν να κάνουν κάτι, αποδέχονται ένα είδος ιδέας ή ένα είδος προοπτικής. Ωστόσο, οι άνθρωποι, στην πλειονότητά τους, και λόγω της άγνοιάς τους, θα εξακολουθούν να μολύνονται συνεχώς, να αφομοιώνονται και να έλκονται από αυτού του είδους την τάση, μέχρι όλοι τους, χωρίς να το γνωρίζουν, να την αποδέχονται ακούσια, να βυθίζονται σ’ αυτήν και να ελέγχονται από αυτήν. Η μία μετά την άλλη, αυτές οι τάσεις κάνουν τους ανθρώπους που δεν είναι υγιείς σε σώμα και νου, που δεν γνωρίζουν ποια είναι η αλήθεια και που δεν μπορούν να διακρίνουν μεταξύ θετικών και αρνητικών πραγμάτων, να τις αποδέχονται με χαρά, όπως και να δέχονται τις απόψεις για τη ζωή και τις αξίες που προέρχονται από τον Σατανά. Αποδέχονται ό,τι τους λέει ο Σατανάς σχετικά με το πώς να προσεγγίζουν τη ζωή και τον τρόπο ζωής που τους «χαρίζει» ο Σατανάς, και δεν έχουν μήτε τη δύναμη μήτε την ικανότητα, πόσο μάλλον την επίγνωση, να αντισταθούν. Οπότε, τι είναι ακριβώς αυτές οι τάσεις; Διάλεξα ένα απλό παράδειγμα, το οποίο ίσως σας κάνει να καταλάβετε. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι στο παρελθόν διενεργούσαν τις επιχειρηματικές δραστηριότητές τους με τρόπο που δεν εξαπατούσαν ούτε τους ηλικιωμένους ούτε τους νέους, και πουλούσαν τα αγαθά τους στην ίδια τιμή, ανεξάρτητα από το ποιος ήταν ο αγοραστής. Είναι αυτό μια ένδειξη συνείδησης και ανθρώπινης φύσης, η οποία δεν εκφράζεται εδώ; Όταν οι άνθρωποι είχαν αυτού του είδους τα πιστεύω κατά τη διενέργεια των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων τους, δείχνει ότι είχαν ακόμα κάποια συνείδηση, κάποια ανθρώπινη φύση εκείνον τον καιρό. Όμως, με την απαίτηση τους για όλο και περισσότερα χρήματα, οι άνθρωποι, εν αγνοία τους, έχουν φτάσει στο σημείο να αγαπούν τα χρήματα, να αγαπούν το κέρδος και να αγαπούν τις απολαύσεις ολοένα πιο πολύ. Οπότε, οι άνθρωποι δίνουν πλέον μεγαλύτερη σημασία στο χρήμα; Όταν οι άνθρωποι δίνουν μεγαλύτερη σημασία στο χρήμα, χωρίς να το καταλαβαίνουν, αμελούν την υπόληψή τους, το κύρος, το γόητρο και την ακεραιότητά τους, έτσι δεν είναι; Όταν ασχολείσαι με επιχειρηματικές δραστηριότητες, βλέπεις άλλους να χρησιμοποιούν διάφορα μέσα, προκειμένου να εξαπατούν τους ανθρώπους και να πλουτίζουν. Παρόλο που τα χρήματα που αποκτούν προέρχονται από παράνομες δραστηριότητες, αυτοί γίνονται όλο και πιο πλούσιοι. Εμπλέκονται στον ίδιο τύπο επιχειρηματικής δραστηριότητας, αλλά όλη η οικογένειά τους απολαμβάνει τη ζωή περισσότερο από εσένα, κι εσύ νιώθεις άσχημα και λες: «Γιατί δεν μπορώ να το κάνω εγώ αυτό; Γιατί δεν μπορώ να κερδίζω όσα κερδίζουν αυτοί; Πρέπει να βρω έναν τρόπο για να κερδίζω περισσότερα χρήματα, να κάνω την επιχείρησή μου να πηγαίνει καλά». Έπειτα βάζεις τα δυνατά σου για να σκεφτείς πώς να βγάλεις ένα κάρο λεφτά. Σύμφωνα με τη συνήθη μέθοδο με την οποία βγάζεις χρήματα, δηλαδή να μην εξαπατάς ούτε ηλικιωμένους ούτε νέους και να πουλάς τα αγαθά σου στην ίδια τιμή προς όλους, μπορεί να βγάζεις χρήματα με ήσυχη τη συνείδησή σου, αλλά δεν καταφέρνεις να γίνεις γρήγορα πλούσιος. Ωστόσο, υπό την πίεση να βγάλεις κέρδος, ο τρόπος σκέψης σου υπόκειται σε μια σταδιακή μεταμόρφωση. Κατά τη διάρκεια αυτής της μεταμόρφωσης, οι αρχές της συμπεριφοράς σου αρχίζουν επίσης να αλλάζουν. Όταν εξαπατήσεις κάποιον για πρώτη φορά, διατηρείς τις επιφυλάξεις σου και λες: «Αυτή είναι η τελευταία φορά που εξαπατώ κάποιον και δεν θα το ξανακάνω. Δεν μπορώ να εξαπατώ τους ανθρώπους. Οι απάτες θα μου επιφέρουν μόνο αντίποινα και συμφορές!» Όταν εξαπατήσεις κάποιον για πρώτη φορά, νιώθεις κάποιο ηθικό δισταγμό εσώψυχα. Έτσι λειτουργεί η συνείδηση του ανθρώπου, σου δημιουργεί ηθικούς δισταγμούς και σε αποδοκιμάζει, ώστε να μη νιώθεις φυσιολογικά, όταν εξαπατάς κάποιον. Όμως, αφότου εξαπατήσεις με επιτυχία κάποιον, βλέπεις ότι τώρα έχεις περισσότερα χρήματα από πριν, και σκέφτεσαι ότι αυτή η μέθοδος μπορεί να είναι πολύ επωφελής για εσένα. Παρά τον βουβό πόνο που έχεις στην καρδιά, εξακολουθείς να νιώθεις ότι πρέπει να συγχαρείς τον εαυτό σου για την επιτυχία σου, και νιώθεις κάπως ευχαριστημένος με τον εαυτό σου. Για πρώτη φορά, εγκρίνεις τη συμπεριφορά σου και εγκρίνεις την ίδια σου την εξαπάτηση. Στη συνέχεια, αφότου ο άνθρωπος μολυνθεί από τη συνήθεια της εξαπάτησης, γίνεται το ίδιο με κάποιον που είναι μπλεγμένος με τον τζόγο και γίνεται τζογαδόρος. Εν αγνοία σου, εγκρίνεις τη δική σου δόλια συμπεριφορά και την αποδέχεσαι. Εν αγνοία σου, εκλαμβάνεις την εξαπάτηση ως μια θεμιτή εμπορική συμπεριφορά και ως το πιο χρήσιμο μέσο για την επιβίωση και τα προς το ζην σου. Νομίζεις πως μ’ αυτόν τον τρόπο μπορείς να κάνεις γρήγορα περιουσία. Πρόκειται για μια διαδικασία: Στην αρχή, οι άνθρωποι δεν μπορούν να αποδεχθούν μια τέτοιου είδους συμπεριφορά και περιφρονούν αυτήν τη συμπεριφορά και άσκηση. Έπειτα, αρχίζουν να πειραματίζονται οι ίδιοι με αυτήν τη συμπεριφορά, τη δοκιμάζουν με τον δικό τους τρόπο, και οι καρδιές τους αρχίζουν σταδιακά να μεταμορφώνονται. Τι είναι λοιπόν αυτή η μεταμόρφωση; Είναι η έγκριση και η παραδοχή αυτής της τάσης, μια παραδοχή και έγκριση αυτών των ιδεών που σου έχουν ενσταλαχτεί μέσα από τις κοινωνικές τάσεις. Χωρίς να το συνειδητοποιείς, αν δεν εξαπατάς τους ανθρώπους όταν κάνεις δουλειές μαζί τους, νιώθεις πως είσαι σε χειρότερη μοίρα· αν δεν εξαπατάς τους ανθρώπους, νιώθεις σαν να έχεις χάσεις κάτι. Χωρίς να το καταλαβαίνεις, η εξαπάτηση αυτή γίνεται η ίδια σου η ψυχή, η ραχοκοκαλιά σου, και ένα απαραίτητο είδος συμπεριφοράς που συνιστά αρχή στη ζωή σου. Αφότου ο άνθρωπος αποδεχθεί αυτήν τη συμπεριφορά και αυτόν τον τρόπο σκέψης, η καρδιά του δεν υπόκειται σε κάποια αλλαγή; Η καρδιά σου έχει αλλάξει, άρα έχει αλλάξει και η ακεραιότητά σου; Έχει αλλάξει η ανθρώπινη φύση σου; Έχει αλλάξει η συνείδησή σου; (Ναι.) Ολόκληρο το είναι του ανθρώπου υπόκειται μια ποιοτική αλλαγή, από την καρδιά μέχρι τις σκέψεις του, σε τέτοιον βαθμό που αλλάζει μέσα-έξω. Αυτή η αλλαγή σε απομακρύνει ολοένα περισσότερο από τον Θεό, και συμβαδίζεις ολοένα περισσότερο με τον Σατανά, γίνεσαι όλο και πιο όμοιος με αυτόν.

Εξετάζοντας αυτές τις κοινωνικές τάσεις, θα λέγατε ότι ασκούν μεγάλη επιρροή στους ανθρώπους; Έχουν μια έντονα βλαβερή επίδραση στους ανθρώπους; (Ναι.) Μια έντονα βλαβερή επίδραση στους ανθρώπους. Ο Σατανάς χρησιμοποιεί τη μία μετά την άλλη αυτές τις κοινωνικές τάσεις, για να διαφθείρει ποιες πτυχές του ανθρώπου; (Τη συνείδηση, τη λογική, την ανθρώπινη φύση, το ήθος και τον τρόπο που βλέπει τη ζωή.) Προκαλούν έναν σταδιακό εκφυλισμό των ανθρώπων; Ο Σατανάς χρησιμοποιεί αυτές τις κοινωνικές τάσεις για να δελεάζει λίγο-λίγο τους ανθρώπους και να τους παρασέρνει σε μια φωλιά δαιμόνων, ώστε όταν πέσουν στην παγίδα των κοινωνικών τάσεων να υποστηρίζουν εν αγνοία τους, τα χρήματα και τις υλικές επιθυμίες, να υποστηρίζουν την αχρειότητα και τη βία. Όταν αυτά τα στοιχεία εισέλθουν στην καρδιά του ανθρώπου, τότε τι γίνεται ο άνθρωπος; Γίνεται ο διαβολικός Σατανάς! Εξαιτίας ποιας ψυχολογικής κλίσης στην καρδιά του ανθρώπου συμβαίνει αυτό; Τι πρεσβεύει ο άνθρωπος; Στον άνθρωπο αρχίζουν να αρέσουν η αχρειότητα και η βία. Δεν του αρέσουν η ομορφιά ή η καλοσύνη, πόσο μάλλον η ειρήνη. Οι άνθρωποι δεν είναι πρόθυμοι να ζουν την απλή ζωή της κανονικής ανθρώπινης φύσης, αντιθέτως, επιθυμούν να απολαμβάνουν υψηλό γόητρο και μεγάλο πλούτο, να γλεντάνε με σαρκικές απολαύσεις, να κάνουν τα πάντα για να ικανοποιήσουν τη σάρκα τους, χωρίς περιορισμούς, χωρίς τίποτα να τους δεσμεύει, με άλλα λόγια, να κάνουν ό,τι θέλουν. Όταν, λοιπόν, ο άνθρωπος βρεθεί βυθισμένος σε αυτού του είδους τις κοινωνικές τάσεις, μπορεί η γνώση που έχεις αποκτήσει να σε βοηθήσει να απελευθερωθείς; Μπορεί η παράδοση και οι δεισιδαιμονίες που ξέρεις να σε βοηθήσουν να ξεφύγεις από αυτήν την τρομερή δυσχέρεια; Μπορούν τα παραδοσιακά ήθη και οι παραδοσιακές τελετές που αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος, να τον βοηθήσουν να βάλει όρια; Ας πάρουμε, για παράδειγμα, τους Τρεις Κλασικούς Χαρακτήρες. Μπορούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους να βγουν από τον βούρκο αυτών των τάσεων; (Όχι, δεν μπορούν.) Με αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος γίνεται όλο και πιο σατανικός, υπερόπτης, αλαζόνας, εγωιστής και κακοήθης. Δεν υπάρχει πλέον καμία στοργικότητα ανάμεσα στους ανθρώπους, κανένα αίσθημα αγάπης ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας, καμία κατανόηση μεταξύ των συγγενών και των φίλων· οι ανθρώπινες σχέσεις χαρακτηρίζονται πλέον από τη βία. Κάθε άνθρωπος ξεχωριστά θέλει να χρησιμοποιεί βίαιες μεθόδους για να ζει ανάμεσα στους συνανθρώπους του· αποκτούν τα προς το ζην τους χρησιμοποιώντας βία, κερδίζουν τα υπάρχοντά τους και αποκομίζουν οφέλη χρησιμοποιώντας βία, κάνουν ό,τι θέλουν χρησιμοποιώντας βίαιους και σατανικούς τρόπους. Δεν είναι τρομακτική αυτή η ανθρωπότητα; (Ναι.) Τώρα που ακούσατε όλα αυτά τα πράγματα για τα οποία μόλις μίλησα, δεν πιστεύετε ότι είναι τρομακτικό να ζει κανείς σε αυτό το περιβάλλον, σε αυτόν τον κόσμο, και ανάμεσα σε αυτά τα είδη ανθρώπων, μέσα στα οποία διαφθείρει ο Σατανάς την ανθρωπότητα; (Ναι.) Δεν έχετε νιώσει ποτέ εσείς οι ίδιοι ότι είστε αξιοθρήνητοι; Πρέπει να το νιώθετε κάπως τώρα, σωστά; (Ναι.) Από τον τόνο της φωνής σας, φαίνεται να σκέφτεστε: «Ο Σατανάς χρησιμοποιεί τόσους διαφορετικούς τρόπους για να διαφθείρει τον άνθρωπο. Δράττεται κάθε ευκαιρίας και βρίσκεται όπου κι αν κοιτάξουμε. Μπορεί ακόμα να σωθεί ο άνθρωπος»; Μπορεί ακόμα να σωθεί ο άνθρωπος; Μπορούν οι άνθρωποι να σώσουν οι ίδιοι τους εαυτούς τους; (Όχι.) Μπορεί ο Γαλαζοπράσινος Αυτοκράτορας να σώσει τον άνθρωπο; Μπορεί ο Κομφούκιος να σώσει τον άνθρωπο; Μπορεί η Γκουάν Γιν Μποντισάτβα να σώσει τον άνθρωπο; (Όχι.) Οπότε, ποιος μπορεί να σώσει τον άνθρωπο; (Ο Θεός.) Ορισμένοι, ωστόσο, θα θέσουν στις καρδιές τους ερωτήματα όπως το εξής: «Ο Σατανάς μάς βλάπτει με τόση αγριότητα, με τέτοια μανία που δεν έχουμε καμία ελπίδα να ζήσουμε, αλλά και καμία εμπιστοσύνη στη ζωή. Όλοι ζούμε βουτηγμένοι στη διαφθορά και κάθε άνθρωπος ξεχωριστά αντιστέκεται στον Θεό έτσι κι αλλιώς, και τώρα οι καρδιές μας έχουν βυθιστεί και φτάσει στον πάτο. Οπότε, πού είναι ο Θεός τη στιγμή που μας διαφθείρει ο Σατανάς; Τι κάνει ο Θεός; Ό,τι κι αν είναι αυτό που κάνει ο Θεός για εμάς, εμείς δεν το νιώθουμε ποτέ!» Ορισμένοι άνθρωποι αναπόφευκτα νιώθουν απεγνωσμένοι και αναπόφευκτα νιώθουν, ως έναν βαθμό, αποκαρδιωμένοι, σωστά; Σε εσάς, αυτό το συναίσθημα είναι πολύ βαθύ, επειδή όλα όσα έχω πει έχουν ως σκοπό να κάνουν τους ανθρώπους σιγά-σιγά να καταλάβουν, να νιώσουν όλο και πιο πολύ ότι δεν τους έχει μείνει καμία ελπίδα, να νιώσουν όλο και πιο πολύ ότι ο Θεός τους έχει εγκαταλείψει. Αλλά μην ανησυχείτε. Το θέμα για τη σημερινή συναναστροφή μας, «η μοχθηρότητα του Σατανά», δεν είναι το πραγματικό μας ζήτημα. Για να μιλήσουμε, ωστόσο, για την ουσία της αγιότητας του Θεού, θα πρέπει πρώτα να μιλήσουμε για τον τρόπο με τον οποίον ο Σατανάς διαφθείρει τον άνθρωπο και για τη μοχθηρότητα του Σατανά, ώστε να καταστεί πιο σαφές στους ανθρώπους σε τι είδους κατάσταση βρίσκεται σήμερα ο άνθρωπος. Ο ένας λόγος που γίνεται αυτή η συζήτηση είναι να μπορέσουν οι άνθρωποι να γνωρίσουν τη μοχθηρότητα του Σατανά, ενώ ο άλλος είναι να μπορέσουν οι άνθρωποι να κατανοήσουν πιο βαθιά τι είναι η πραγματική αγιότητα.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 159

Όποτε ο Σατανάς διαφθείρει τον άνθρωπο, ή προκαλεί ανείπωτο κακό, ο Θεός δεν κάθεται απλώς βαριεστημένα, ούτε είναι πως δεν δίνει σημασία ή κάνει τα στραβά μάτια για τους εκλεκτούς Του. Ο Θεός καταλαβαίνει πλήρως και γνωρίζει ξεκάθαρα όλα όσα κάνει ο Σατανάς. Ό,τι κι αν κάνει ο Σατανάς, όποια τάση κι αν προσπαθεί να αναδείξει, ο Θεός γνωρίζει όλα όσα προσπαθεί να κάνει ο Σατανάς και δεν εγκαταλείπει τους εκλεκτούς Του. Αντιθέτως, χωρίς να τραβάει την προσοχή, μυστικά, αθόρυβα, ο Θεός κάνει ό,τι είναι απαραίτητο. Όταν ο Θεός ξεκινά το έργο επάνω σε κάποιον, όταν επιλέγει κάποιον, δεν το προκηρύσσει σε κανέναν, ούτε το προκηρύσσει στον Σατανά, πόσο μάλλον κάνει οποιεσδήποτε μεγάλες κινήσεις. Πολύ αθόρυβα, πολύ φυσιολογικά κάνει απλώς ό,τι είναι απαραίτητο. Πρώτα, επιλέγει μια οικογένεια για εσένα. Το υπόβαθρο της οικογένειάς σου, ποιοι είναι οι γονείς σου, ποιοι ήταν οι πρόγονοί σου, όλα αυτά ήταν ήδη αποφασισμένα από τον Θεό. Με άλλα λόγια, αυτές δεν ήταν αποφάσεις της στιγμής που πήρε ο Θεός, αλλά πρόκειται για ένα έργο το οποίο είχε ξεκινήσει πριν από πολύ καιρό. Μόλις ο Θεός επιλέξει μια οικογένεια για εσένα, επιλέγει και την ημερομηνία που θα γεννηθείς. Επί του παρόντος, ο Θεός παρακολουθεί όταν γεννιέσαι κλαίγοντας σε αυτόν τον κόσμο, παρακολουθεί τη γέννα σου, παρακολουθεί καθώς εκστομίζεις τα πρώτα σου λόγια, παρακολουθεί όταν παραπατάς και κάνεις τα πρώτα σου βήματα, όταν μαθαίνεις να περπατάς. Πρώτα κάνεις ένα βήμα και μετά ακολουθεί ένα δεύτερο… τώρα μπορείς να τρέξεις, τώρα μπορείς να πηδήξεις, τώρα μπορείς να μιλήσεις, τώρα μπορείς να εκφράσεις τα αισθήματά σου. Καθώς ο άνθρωπος μεγαλώνει, το βλέμμα του Σατανά είναι εστιασμένο επάνω σε κάθε άνθρωπο, ακριβώς όπως η τίγρη παραμονεύει τη λεία της. Όμως, όταν ο Θεός φέρει εις πέρας το έργο Του, δεν υπόκειται σε κανενός είδος περιορισμό, είτε αυτός προέρχεται από ανθρώπους, γεγονότα ή πράγματα, είτε από τον χώρο ή τον χρόνο. Κάνει αυτό που θα έπρεπε να κάνει και κάνει αυτό που πρέπει. Ενόσω μεγαλώνεις, ενδέχεται να έρθεις αντιμέτωπος με πολλά πράγματα που δεν σου αρέσουν, να αντιμετωπίσεις ασθένειες και απογοητεύσεις. Αλλά καθώς θα διαβαίνεις αυτόν τον δρόμο, η ζωή σου και το μέλλον σου θα βρίσκονται αυστηρά υπό τη φροντίδα του Θεού. Ο Θεός σου δίνει μια γνήσια εγγύηση που θα ισχύει για όλη σου τη ζωή, επειδή Αυτός βρίσκεται ακριβώς εκεί, στο πλάι σου, σε φυλάει και σε προσέχει. Εσύ μεγαλώνεις, χωρίς να το γνωρίζεις αυτό. Αρχίζεις να έρχεσαι σε επαφή με νέα πράγματα και ξεκινάς να μαθαίνεις αυτόν τον κόσμο και την ανθρωπότητα. Τα πάντα είναι φρέσκα και καινούργια σ’ εσένα. Σου αρέσει να κάνεις αυτό που σου αρέσει. Ζεις μέσα στη δική σου ανθρώπινη φύση, ζεις μέσα στον δικό σου χώρο διαβίωσης και δεν έχει την παραμικρή ιδέα σχετικά με την ύπαρξη του Θεού. Όμως, ο Θεός παρακολουθεί κάθε σου βήμα καθώς μεγαλώνεις, και σε παρακολουθεί καθώς κάνεις δρασκελιές προς τα εμπρός. Ακόμα κι όταν αποκτάς γνώση ή σπουδάζεις την επιστήμη, ο Θεός δεν έχει φύγει από το πλάι σου ούτε για μία στιγμή. Είσαι απλώς το ίδιο όπως όλοι, στην πορεία της μάθησης και της επαφής με τον κόσμο έχεις καθιερώσει τα δικά σου ιδανικά, έχεις τα δικά σου χόμπι, τα δικά σου ενδιαφέροντα, και τρέφεις τις δικές σου μεγαλόπνοες φιλοδοξίες. Συχνά σκέφτεσαι σοβαρά το μέλλον σου, συχνά σκιαγραφείς το πώς θα έπρεπε να μοιάζει το μέλλον σου. Ωστόσο, ό,τι κι αν συμβεί στην πορεία, ο Θεός βλέπει τα πάντα με καθαρή ματιά. Μπορεί εσύ ο ίδιος να έχεις ξεχάσει το παρελθόν σου, όμως για τον Θεό, δεν υπάρχει κανένας που να μπορεί να σε καταλάβει καλύτερα από Αυτόν. Ζεις, μεγαλώνεις, ωριμάζεις υπό το βλέμμα του Θεού. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η πιο σημαντική εργασία του Θεού είναι κάτι που κανένας ποτέ δεν αντιλαμβάνεται, κάτι που κανένας δεν γνωρίζει. Το σίγουρο είναι ότι δεν σου το είπε ο Θεός. Άρα ποιο είναι το κρισιμότερο πράγμα; Mπορεί να ειπωθεί ότι αυτή είναι μια εγγύηση ότι ο Θεός θα σώσει κάποιον άνθρωπο. Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός θέλει να σώσει αυτόν τον άνθρωπο, ώστε πρέπει να το κάνει και αυτή η εργασία είναι ζωτικής σημασίας, τόσο για τον άνθρωπο όσο και για τον Θεό. Γνωρίζετε ποιο είναι; Φαίνεται να μην έχετε καμία αίσθηση περί αυτού ή καμία σκέψη περί αυτού, οπότε θα σας το πω. Από τη στιγμή της γέννησής σας μέχρι σήμερα, ο Θεός έχει κάνει πολύ έργο επάνω σας, αλλά δεν σας δίνει λεπτομερή αναφορά για τα όσα έχει κάνει. Ο Θεός δεν σας επέτρεπε να γνωρίζετε και δεν σας το είπε. Ωστόσο, για τον άνθρωπο, οτιδήποτε κάνει Εκείνος είναι σημαντικό. Για τον Θεό, είναι κάτι που πρέπει να κάνει. Μέσα στην καρδιά Του υπάρχει κάτι σημαντικό που πρέπει να κάνει, το οποίο υπερβαίνει κατά πολύ οποιοδήποτε από αυτά τα πράγματα. Αυτό είναι ότι από τη στιγμή της γέννησης ενός ανθρώπου μέχρι σήμερα, ο Θεός πρέπει να εγγυηθεί την ασφάλειά τους. Αφότου ακούσετε αυτά τα λόγια, μπορεί να νιώσετε ότι δεν καταλαβαίνετε πλήρως, λέγοντας «είναι τόσο σημαντική αυτή η ασφάλεια;» Ποια είναι, λοιπόν, η κυριολεκτική έννοια της «ασφάλειας»; Ίσως την εκλαμβάνετε ότι σημαίνει ειρήνη ή ίσως την εκλαμβάνετε ότι σημαίνει να μη βιώνετε ποτέ οποιαδήποτε συμφορά ή καταστροφή ή να ζείτε καλά, να έχετε μια κανονική ζωή. Όμως, μέσα στις καρδιές σας, πρέπει να γνωρίζετε ότι δεν είναι τόσο απλό. Άρα, τι στο καλό είναι αυτό το πράγμα για το οποίο μιλάω, αυτό το οποίο πρέπει να κάνει ο Θεός; Τι σημαίνει η ασφάλεια για τον Θεό; Είναι πραγματικά μια εγγύηση για την ασφάλειά σας; Όχι. Οπότε, τι είναι αυτό που κάνει ο Θεός; Αυτή η ασφάλεια σημαίνει ότι δεν θα σε κατασπαράξει ο Σατανάς. Είναι σημαντικό αυτό; Το ότι δεν θα σε κατασπαράξει ο Σατανάς αφορά την ασφάλειά σου ή όχι; Αυτό αφορά την προσωπική σου ασφάλεια και δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό. Από τη στιγμή που θα σε κατασπαράξει ο Σατανάς, ούτε η ψυχή ούτε η σάρκα σου θα ανήκουν πλέον στον Θεό. Ο Θεός δεν θα σε σώσει πια. Ο Θεός εγκαταλείπει τέτοιες ψυχές και εγκαταλείπει τέτοιους ανθρώπους. Οπότε, αυτό που λέω είναι ότι το πιο σημαντικό πράγμα που έχει να κάνει ο Θεός είναι να εγγυηθεί την ασφάλειά σου, να εγγυηθεί ότι δεν θα σε κατασπαράξει ο Σατανάς. Αυτό είναι αρκετά σημαντικό, έτσι δεν είναι; Συνεπώς, γιατί δεν μπορείτε να απαντήσετε; Φαίνεται ότι δεν μπορείτε να νιώσετε την απέραντη καλοσύνη του Θεού!

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 160

Ο Θεός κάνει πολλά περισσότερα, εκτός από το να εγγυάται την ασφάλεια των ανθρώπων, να εγγυάται ότι δεν θα κατασπαραχτούν από τον Σατανά. Κάνει, επίσης, πολύ έργο προετοιμασίας, ώστε να επιλέξει κάποιους και να τους σώσει. Κατά πρώτον, τι είδους χαρακτήρα έχεις, σε τι είδους οικογένεια θα γεννηθείς, ποιοι είναι οι γονείς σου, πόσα αδέλφια έχεις, και ποια είναι η θέση, η οικονομική κατάστασή και οι συνθήκες της οικογένειάς στην οποία γεννήθηκες —όλα αυτά τα διευθετεί για εσένα επιμελώς ο Θεός. Γνωρίζετε σε τι είδους οικογένεια γεννιούνται κυρίως οι εκλεκτοί του Θεού, όσον αφορά τους περισσότερους ανθρώπους; Είναι επιφανείς οικογένειες; Δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι δεν υπάρχουν και τέτοιες. Μπορεί να υπάρχουν κάποιες, αλλά είναι πολύ λίγες. Είναι οικογένειες εξαιρετικά πλούσιες, δισεκατομμυριούχων ή πολυεκατομμυριούχων; Δεν είναι σχεδόν ποτέ τέτοιου είδους οικογένειες. Οπότε, τι είδους οικογένεια διευθετεί κυρίως ο Θεός για αυτούς τους ανθρώπους; (Συνηθισμένες οικογένειες.) Ποιες οικογένειες είναι οι συνηθισμένες οικογένειες; Περιλαμβάνουν τις οικογένειες εργατών —εκείνες, δηλαδή, που στηρίζονται σε μισθούς για να επιβιώσουν, που μπορούν να καλύψουν τις βασικές ανάγκες και δεν είναι πολύ ευκατάστατες· περιλαμβάνουν, επίσης, τις οικογένειες αγροτών. Οι αγρότες στηρίζονται στις καλλιέργειές τους για το φαγητό τους, έχουν σιτηρά για να τρώνε και ρούχα για να φορούν, και δεν πεινούν ούτε παγώνουν. Μετά, υπάρχουν μερικές οικογένειες οι οποίες έχουν μια μικρή επιχείρηση, και κάποιες στις οποίες οι γονείς είναι διανοούμενοι, οι οποίες μπορούν επίσης να θεωρηθούν συνηθισμένες οικογένειες. Υπάρχουν, επίσης, κάποιοι γονείς, οι οποίοι είναι υπάλληλοι γραφείου ή το πολύ χαμηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη, οι οικογένειες των οποίων δεν μπορούν ούτε αυτές να θεωρηθούν επιφανείς. Οι περισσότεροι άνθρωποι γεννιούνται σε συνηθισμένες οικογένειες, και αυτό είναι κάτι που το διευθετεί ο Θεός. Αυτό σημαίνει ότι, πάνω απ’ όλα, το περιβάλλον στο οποίο ζείτε δεν είναι η μεγάλης σημασίας οικογένεια που φαντάζεστε, αλλά είναι μια οικογένεια που έχει αποφασίσει για εσάς ο Θεός, και η πλειονότητα των ανθρώπων ζει εντός των ορίων που θέτει αυτού του είδους η οικογένεια. Τι συμβαίνει, λοιπόν, με την κοινωνική θέση; Η οικονομική κατάσταση των περισσότερων γονέων είναι μέση και δεν έχουν υψηλή κοινωνική θέση, τους αρκεί απλώς να έχουν μια δουλειά. Υπάρχουν κάποιοι που να είναι κυβερνήτες; Υπάρχουν κάποιοι που να είναι πρόεδροι; (Όχι.) Το πολύ-πολύ να είναι διευθυντές σε μια μικρή επιχείρηση ή μικρά αφεντικά. Η κοινωνική θέση τους είναι μικρομεσαία και η οικονομική κατάστασή τους μέση. Ένας άλλος παράγοντας είναι το οικογενειακό περιβάλλον. Πρώτα απ’ όλα, δεν υπάρχουν γονείς οι οποίοι θα προέτρεπαν ξεκάθαρα τα παιδιά τους να γίνουν μάντεις και να λένε τη μοίρα. Αυτές οι περιπτώσεις είναι επίσης πολύ λίγες. Οι περισσότεροι γονείς είναι αρκετά φυσιολογικοί. Ο Θεός κανονίζει αυτού του είδους το περιβάλλον για τους ανθρώπους, την ίδια στιγμή που τους επιλέγει, και είναι εξαιρετικά επωφελές για το έργο της σωτηρίας των ανθρώπων που επιτελεί. Κοιτώντας από έξω, φαίνεται ότι ο Θεός δεν έχει κάνει τίποτα το συνταρακτικό για τον άνθρωπο. Απλώς κάνει τα πάντα μυστικά, ταπεινά και αθόρυβα. Όμως στην πραγματικότητα, όλα όσα κάνει ο Θεός τα κάνει για να θέσει τα θεμέλια για τη σωτηρία σου, να προετοιμάσει το έδαφος και να προετοιμάσει όλες τις απαραίτητες συνθήκες για τη σωτηρία σου. Στη συνέχεια, ο Θεός φέρνει τον κάθε άνθρωπο ενώπιόν Του, τον καθένα σε μια καθορισμένη ώρα: Τότε ακούς τη φωνή του Θεού· τότε έρχεσαι ενώπιόν Του. Τη στιγμή που θα συμβεί αυτό, κάποιοι θα έχουν ήδη γίνει οι ίδιοι γονείς, ενώ άλλοι θα είναι απλώς τα παιδιά κάποιων. Με άλλα λόγια, κάποιοι θα έχουν παντρευτεί και θα έχουν κάνει παιδιά, ενώ κάποιοι θα είναι ακόμα ελεύθεροι, δεν θα έχουν ξεκινήσει τη δική τους οικογένεια. Ασχέτως, όμως, της κατάστασης στην οποία θα βρίσκεται ο καθένας, ο Θεός έχει ήδη καθορίσει τη στιγμή που θα επιλεχτείς, όταν το ευαγγέλιο και τα λόγια Του θα φτάσουν σ’ εσένα. Ο Θεός έχει καθορίσει τις συνθήκες, έχει αποφασίσει για ένα συγκεκριμένο πρόσωπο ή ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, μέσα από το οποίο θα φτάσει σ’ εσένα το ευαγγέλιο, ώστε να μπορέσεις να ακούσεις τα λόγια του Θεού. Ο Θεός έχει ήδη ετοιμάσει για εσένα όλες τις απαραίτητες συνθήκες ώστε, εν αγνοία σου, να παρουσιαστείς ενώπιόν Του και να επιστρέψεις στην οικογένεια του Θεού. Επίσης εν αγνοία σου, ακολουθείς τον Θεό και εισέρχεσαι στο έργο που πραγματοποιεί βήμα προς βήμα, εισέρχεσαι στην οδό του έργου του Θεού, την οποία έχει βήμα προς βήμα ετοιμάσει για εσένα. Τι είδους τρόπους χρησιμοποιεί ο Θεός όταν κάνει πράγματα για τον άνθρωπο αυτήν τη στιγμή; Πρώτον, το λιγότερο απ’ όλα είναι η φροντίδα και η προστασία που απολαμβάνει ο άνθρωπος. Επιπλέον, ο Θεός ορίζει διάφορους ανθρώπους, διάφορα γεγονότα και πράγματα, ώστε να μπορέσει ο άνθρωπος μέσα από αυτά να αντιληφθεί την ύπαρξη και τις πράξεις του Θεού. Για παράδειγμα, υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι οι οποίοι πιστεύουν στον Θεό επειδή κάποιος στην οικογένειά τους είναι άρρωστος. Όταν άλλοι κηρύττουν το ευαγγέλιο σ’ αυτούς, εκείνοι αρχίζουν να πιστεύουν στον Θεό, και αυτή η πίστη στον Θεό έχει προκύψει λόγω αυτής της κατάστασης. Ποιος, λοιπόν, κανόνισε αυτήν την κατάσταση; (Ο Θεός.) Μέσα από αυτήν την αρρώστια, υπάρχουν κάποιες οικογένειες όπου όλοι είναι πιστοί, μικροί και μεγάλοι, ενώ υπάρχουν και κάποιες οικογένειες όπου η πίστη είναι ατομική. Προφανώς, κάποιος στην οικογένειά σας έχει μια ασθένεια, αλλά στην πραγματικότητα, είναι μια προϋπόθεση που σας δίνεται ώστε να έλθετε ενώπιον του Θεού· αυτή είναι η καλοσύνη του Θεού. Επειδή η οικογενειακή ζωή κάποιων ανθρώπων είναι δύσκολη και δεν μπορούν να βρουν ειρήνη, έρχεται μια ευκαιρία όπου κάποιος θα μεταφέρει το ευαγγέλιο και θα πει: «Πίστεψε στον Κύριο Ιησού και θα βρεις την ειρήνη». Υποσυνείδητα, αυτοί τότε αρχίζουν να πιστεύουν στον Θεό υπό πολύ φυσιολογικές συνθήκες, άρα δεν αποτελεί αυτό ένα είδος προϋπόθεσης; Και η γαλήνη που έχει βρει η οικογένειά τους δεν είναι η χάρη που τους έχει δώσει ο Θεός; Υπάρχουν και μερικοί οι οποίοι αρχίζουν να πιστεύουν στον Θεό για άλλους λόγους. Υπάρχουν διαφορετικοί λόγοι και διαφορετικοί τρόποι πίστης, αλλά όποιος και αν είναι ο λόγος που σε κάνει να πιστεύεις σε Εκείνον, όλα στην πραγματικότητα διευθετούνται και καθοδηγούνται από τον Θεό. Στην αρχή, ο Θεός χρησιμοποιεί διάφορους τρόπους για να σε επιλέξει και για να σε φέρει στην οικογένειά Του. Αυτή είναι η χάρη που ο Θεός απονέμει στον καθένα ξεχωριστά.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 161

Τώρα, με το έργο του Θεού στις έσχατες ημέρες, Εκείνος δεν απονέμει πλέον απλώς χάρη και ευλογίες στους ανθρώπους όπως έκανε παλαιότερα, ούτε καλοπιάνει τον άνθρωπο για να προχωρήσει προς τα εμπρός. Κατά τη διάρκεια αυτού του σταδίου του έργου, τι έχουν δει οι άνθρωποι από όλες τις πτυχές του έργου του Θεού που έχουν βιώσει; Έχουν δει την αγάπη του Θεού, την κρίση και την παίδευσή Του. Αυτήν τη στιγμή, ο Θεός, επιπλέον, παρέχει, στηρίζει, διαφωτίζει και καθοδηγεί τους ανθρώπους, ώστε σταδιακά να μπορέσουν να γνωρίσουν τις προθέσεις Του, τα λόγια που λέει και την αλήθεια που χαρίζει στον άνθρωπο. Όταν οι άνθρωποι είναι αδύναμοι, όταν αποκαρδιώνονται, όταν δεν έχουν πού να απευθυνθούν, ο Θεός χρησιμοποιεί τα λόγια Του για να τους παρηγορήσει, να τους συμβουλέψει και να τους ενθαρρύνει, ώστε οι άνθρωποι με το μικρό ανάστημά τους να βρούνε σταδιακά τη δύναμή τους, να σηκωθούν με θετικότητα και να γίνουν πρόθυμοι να συνεργαστούν με τον Θεό. Όταν, όμως, οι άνθρωποι δεν υπακούουν στον Θεό ή Του αντιστέκονται ή κάνουν εμφανές πόσο διεφθαρμένοι είναι οι ίδιοι, ο Θεός δεν θα δείξει κανένα έλεος όταν θα τους παιδεύει και θα τους πειθαρχεί. Στην ανοησία, την άγνοια, την αδυναμία και την ανωριμότητα των ανθρώπων, ωστόσο, ο Θεός θα δείξει ανοχή και υπομονή. Με αυτόν τον τρόπο, μέσα από όλο το έργο που επιτελεί ο Θεός για τους ανθρώπους, οι άνθρωποι σταδιακά ωριμάζουν, μεγαλώνουν και αρχίζουν να γνωρίσουν τις προθέσεις του Θεού, να γνωρίσουν ένα μέρος της αλήθειας, να γνωρίσουν ποια είναι τα θετικά και ποια τα αρνητικά πράγματα, να γνωρίσουν τι είναι το κακό και τι είναι το σκοτάδι. Ο Θεός δεν συμμορφώνει και δεν πειθαρχεί πάντοτε τον άνθρωπο, ούτε δείχνει πάντοτε ανοχή και υπομονή. Αντιθέτως, φροντίζει για τον καθένα ξεχωριστά με διαφορετικούς τρόπους, σε διαφορετικά στάδια και σύμφωνα με το ανάστημα και το επίπεδό του. Εκείνος κάνει πολλά πράγματα για τον άνθρωπο και με μεγάλο κόστος. Ο άνθρωπος δεν αντιλαμβάνεται τίποτα από αυτό το κόστος ή από τα όσα κάνει ο Θεός, ωστόσο, όλα όσα κάνει ο Θεός, στην πραγματικότητα, γίνονται για τον καθένα ξεχωριστά. Η αγάπη του Θεού είναι αληθινή: Μέσα από τη χάρη του Θεού, ο άνθρωπος αποφεύγει τη μία συμφορά μετά την άλλη, και ο Θεός δείχνει την ανοχή Του απέναντι στην αδυναμία του ανθρώπου ξανά και ξανά. Η κρίση και το παίδεμα του Θεού δίνουν τη δυνατότητα στους ανθρώπους να γνωρίσουν σταδιακά τη διαφθορά της ανθρωπότητας και τη σατανική τους ουσία. Αυτά που παρέχει ο Θεός, η διαφώτισή Του και η καθοδήγησή Του στον άνθρωπο, δίνουν τη δυνατότητα στους ανθρώπους να γνωρίζουν όλο και πιο πολύ την ουσία της αλήθειας και να γνωρίζουν συνεχώς καλύτερα τι χρειάζονται, ποιον δρόμο πρέπει να πάρουν, τον λόγο της ύπαρξής τους, την αξία και το νόημα της ζωής τους και πώς να διαβούν τον δρόμο μπροστά. Όλα όσα κάνει ο Θεός είναι αναπόσπαστα από τον έναν αρχικό σκοπό Του. Ποιος είναι, τότε, αυτός ο σκοπός; Γιατί χρησιμοποιεί ο Θεός αυτούς τους τρόπους για να φέρει εις πέρας το έργο Του επάνω στον άνθρωπο; Τι αποτελέσματα θέλει να επιτύχει; Με άλλα λόγια, τι θέλει να δει στον άνθρωπο και τι να πάρει από αυτόν; Αυτό που θέλει να δει ο Θεός είναι ότι η καρδιά του ανθρώπου μπορεί να αναζωογονηθεί. Αυτές οι οδοί που χρησιμοποιεί για να εργαστεί επάνω στον άνθρωπο αποσκοπούν να αφυπνίζουν συνεχώς την καρδιά του ανθρώπου, να αφυπνίζουν το πνεύμα του ανθρώπου, να γνωστοποιούν στον άνθρωπο από που προέρχεται, ποιος τον καθοδηγεί, τον στηρίζει, τον φροντίζει και του έχει επιτρέψει να υπάρχει μέχρι σήμερα. Αυτοί οι τρόποι αποσκοπούν να γνωστοποιήσουν στον άνθρωπο ποιος είναι ο Δημιουργός, ποιον θα πρέπει να λατρεύει, τι είδους δρόμο θα πρέπει να διαβεί, και με ποιον τρόπο θα πρέπει ο άνθρωπος να παρουσιαστεί ενώπιον του Θεού. Αυτοί οι τρόποι χρησιμοποιούνται για να αναζωογονήσουν σταδιακά την καρδιά του ανθρώπου, να τον κάνουν να γνωρίσει την καρδιά του Θεού, να κατανοήσει την καρδιά του Θεού και να αντιληφθεί πόσο πολλή έγνοια και περίσκεψη εμπεριέχει το έργο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου. Όταν έχει αναζωογονηθεί η καρδιά του ανθρώπου, ο άνθρωπος δεν θέλει πλέον να ζει τη ζωή μιας εκφυλισμένης, διεφθαρμένης διάθεσης. Αντιθέτως, επιθυμεί να επιδιώκει την αλήθεια μέσα στην ικανοποίηση του Θεού. Όταν έχει αφυπνιστεί η καρδιά του ανθρώπου, τότε μπορεί να αποχωριστεί πλήρως όλα όσα τον συνδέουν με τον Σατανά, δεν θα μπορεί πλέον να τον βλάψει ο Σατανάς, ούτε θα μπορεί πλέον να τον ελέγχει και να τον κοροϊδεύει. Αντιθέτως, ο άνθρωπος μπορεί να συνεργαστεί στο έργο του Θεού και στα λόγια Του με θετικό τρόπο, για να ικανοποιήσει την καρδιά του Θεού, ώστε να φτάσει στο σημείο να σέβεται τον Θεό και να αποφεύγει το κακό. Αυτός είναι ο αρχικός σκοπός του έργου του Θεού.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 162

Αυτή η συζήτηση μόλις τώρα σχετικά με τη μοχθηρότητα του Σατανά, έχει κάνει τους πάντες να νιώθουν ότι οι άνθρωποι ζουν μέσα σε τόση δυστυχία και ότι η ζωή του ανθρώπου ταλανίζεται από συμφορές. Όμως, πώς νιώθετε τώρα που σας μίλησα σχετικά με την αγιότητα του Θεού και το έργο που Εκείνος πραγματοποιεί επάνω στον άνθρωπο; (Πολύ χαρούμενοι.) Μπορούμε τώρα να αντιληφθούμε πως ό,τι κάνει ο Θεός, όλα όσα επιμελώς διευθετεί για τον άνθρωπο είναι άψογα. Οτιδήποτε κάνει ο Θεός είναι χωρίς σφάλμα, που σημαίνει ότι είναι αψεγάδιαστο, δεν χρειάζεται κανέναν να το διορθώσει, να δώσει συμβουλές ή να κάνει οποιεσδήποτε αλλαγές. Όλα όσα κάνει ο Θεός για κάθε άνθρωπο ξεχωριστά είναι πέραν αμφισβήτησης. Καθοδηγεί τους πάντες από το χέρι, σε προσέχει ανά πάσα στιγμή και δεν έχει φύγει ποτέ από το πλάι σου. Καθώς οι άνθρωποι μεγαλώνουν σε ένα τέτοιο περιβάλλον και μεγαλώνουν με αυτού του είδους το υπόβαθρο, μπορούμε να πούμε ότι οι άνθρωποι, στην πραγματικότητα, μεγαλώνουν μέσα στην παλάμη του Θεού; (Ναι.) Οπότε, εξακολουθείτε τώρα να έχετε μια αίσθηση απώλειας; Υπάρχει κάποιος που να νιώθει αποκαρδιωμένος; Υπάρχει κάποιος που να νιώθει ότι ο Θεός έχει εγκαταλείψει την ανθρωπότητα; (Όχι.) Τότε, τι στο καλό έχει κάνει ο Θεός; (Διατηρεί την ανθρωπότητα.) Η μεγάλη έγνοια και περίσκεψη που υπάρχουν μέσα σε οτιδήποτε κάνει ο Θεός είναι πέραν πάσης αμφιβολίας. Επιπλέον, ενώ ο Θεός φέρει εις πέρας το έργο Του, δεν έχει θέσει ποτέ οποιαδήποτε προϋπόθεση ή δεν είχε ποτέ την απαίτηση από κανέναν σας να γνωρίζει το τίμημα που πληρώνει για εσάς, ώστε να νιώθετε βαθιά ευγνώμονες απέναντί Του. Έχει κάνει ποτέ στο παρελθόν κάτι παρόμοιο ο Θεός; (Όχι.) Κατά τη μακρά διάρκεια της ζωής, ουσιαστικά, ο καθένας έχει έρθει αντιμέτωπος με πολλές επικίνδυνες καταστάσεις και έχει υποβληθεί σε πολλούς πειρασμούς. Αυτό συμβαίνει επειδή ο Σατανάς βρίσκεται δίπλα σου, το βλέμμα του είναι συνεχώς καρφωμένο επάνω σου. Του αρέσει όταν δέχεσαι τα χτυπήματα της μοίρας, όταν σε βρίσκουν συμφορές, όταν τίποτα δεν σου πάει καλά, και του αρέσει όταν πιάνεσαι στα δίχτυα του. Όσο για τον Θεό, Εκείνος σε προστατεύει συνεχώς, σε κρατάει μακριά από τις αλλεπάλληλες κακοτυχίες και συμφορές. Γι’ αυτό λέω πως ό,τι έχει ο άνθρωπος, ειρήνη και χαρά, ευλογίες και προσωπική ασφάλεια, είναι, στην ουσία, όλα υπό τον έλεγχο του Θεού, καθώς Εκείνος καθοδηγεί και αποφασίζει τη μοίρα όλων των ανθρώπων. Μήπως ο Θεός έχει μια διογκωμένη αντίληψη για τη θέση Του, όπως λένε μερικοί; Σου λέει: «Εγώ είμαι ο σπουδαιότερος όλων, Εγώ είμαι Εκείνος που έχει αναλάβει τον έλεγχό σας, πρέπει όλοι σας να με ικετεύετε για έλεος, ενώ κάθε ανυπακοή θα τιμωρείται με θάνατο». Έχει απειλήσει ποτέ ο Θεός την ανθρωπότητα με αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Έχει πει ποτέ «οι άνθρωποι είναι τόσο διεφθαρμένοι, που δεν έχει καμία σημασία το πώς τους φέρομαι, οποιαδήποτε πρόχειρη αντιμετώπιση αρκεί· δεν χρειάζεται να διευθετήσω ιδιαιτέρως καλά τα πράγματα γι’ αυτούς». Έτσι σκέφτεται ο Θεός; Έχει ενεργήσει με αυτόν τον τρόπο ο Θεός; (Όχι.) Τουναντίον, ο τρόπος με τον οποίον ο Θεός αντιμετωπίζει τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά είναι σοβαρός και υπεύθυνος, είναι πιο υπεύθυνος απ’ ό,τι θα ήσουν ποτέ εσύ ο ίδιος για τον εαυτό σου. Δεν είναι έτσι; Ο Θεός δεν μιλάει βαριεστημένα, δεν κάνει ότι είναι κάποιος πολύ σπουδαίος ούτε τα βγάζει πέρα κοροϊδεύοντας τους ανθρώπους. Αντιθέτως, τίμια και αθόρυβα κάνει αυτά που πρέπει ο ίδιος να κάνει. Αυτά τα πράγματα φέρνουν ευλογίες, ειρήνη και χαρά στον άνθρωπο. Φέρνουν τον άνθρωπο γαλήνιο και χαρούμενο μπροστά στα μάτια του Θεού και στην οικογένειά Του· έπειτα ζει ενώπιον του Θεού και δέχεται τη σωτηρία του Θεού με κανονική λογική και σκέψη. Οπότε, ο Θεός δεν υπήρξε ποτέ διπρόσωπος απέναντι στον άνθρωπο κατά το έργο Του; Επέδειξε ποτέ ψευδή καλοσύνη, ξεγελώντας τον άνθρωπο με μερικές φιλοφρονήσεις, για να του γυρίσει μετά την πλάτη; (Όχι.) Είπε ποτέ ο Θεός κάτι και μετά έκανε κάτι άλλο; Έδωσε ποτέ ο Θεός κενές υποσχέσεις και καυχήθηκε, λέγοντας ότι μπορεί να κάνει κάτι για εσένα ή να σε βοηθήσει με κάτι, και μετά εξαφανίστηκε; (Όχι.) Δεν υπάρχει ούτε εξαπάτηση ούτε αναλήθεια στον Θεό. Ο Θεός είναι πιστός και ό,τι κάνει είναι αληθινό. Εκείνος είναι ο μόνος στον οποίον μπορούν οι άνθρωποι να βασίζονται και ο Θεός στον οποίον μπορούν οι άνθρωποι να εμπιστεύονται τις ζωές τους και όλο τους το είναι. Καθότι δεν υπάρχει καθόλου εξαπάτηση στον Θεό, μπορούμε να πούμε ότι ο Θεός είναι ο πιο ειλικρινής; (Ναι.) Φυσικά και μπορούμε, σωστά; Παρόλο που αυτή η λέξη, στην οποία αναφερόμαστε τώρα, όταν τη χρησιμοποιούμε για τον Θεό είναι πολύ αδύναμη, πολύ εξανθρωπισμένη, δεν υπάρχει τίποτα που να μπορούμε να κάνουμε, καθώς αυτά είναι τα όρια της ανθρώπινης γλώσσας. Είναι κάπως ανάρμοστο εδώ να αποκαλούμε τον Θεό ειλικρινή, αλλά, για την ώρα, θα χρησιμοποιούμε αυτήν τη λέξη. Ο Θεός είναι πιστός και ειλικρινής. Οπότε, τι εννοούμε όταν αναφερόμαστε σε αυτές τις πτυχές; Εννοούμε τις διαφορές ανάμεσα στον Θεό και στον άνθρωπο και τις διαφορές ανάμεσα στον Θεό και στον Σατανά; Μπορούμε να το πούμε αυτό. Κι αυτό επειδή ο άνθρωπος δεν μπορεί να δει ούτε ένα ίχνος της διεφθαρμένης διάθεσης του Σατανά στον Θεό. Έχω δίκιο όταν το λέω αυτό; Μπορώ να ακούσω ένα Αμήν γι’ αυτό; (Αμήν!) Δεν βλέπουμε κανένα από τα κακά του Σατανά να αποκαλύπτεται στον Θεό. Όλα όσα κάνει και αποκαλύπτει ο Θεός είναι πλήρως επωφελή και χρήσιμα για τον άνθρωπο, γίνονται εξ ολοκλήρου για να φροντίσουν τον άνθρωπο, είναι γεμάτα ζωή και δίνουν στον άνθρωπο έναν δρόμο για να ακολουθήσει και μια κατεύθυνση για να πάρει. Ο Θεός δεν είναι διεφθαρμένος και, επιπλέον, κοιτώντας τώρα τα όσα κάνει ο Θεός, μπορούμε να πούμε ότι ο Θεός είναι άγιος; (Ναι.) Καθότι ο Θεός δεν έχει κανένα στοιχείο της διαφθοράς των ανθρώπων και δεν έχει τίποτα το παρεμφερές ή πανομοιότυπο με τη διεφθαρμένη διάθεση των ανθρώπων ή την ουσία του Σατανά, υπό αυτό το πρίσμα μπορούμε να πούμε ότι ο Θεός είναι άγιος. Ο Θεός δεν αποκαλύπτει καμία διαφθορά, και η αποκάλυψη της ίδιας Του της ουσίας στο έργο Του είναι η μόνη επιβεβαίωση που χρειαζόμαστε ότι ο Θεός ο ίδιος είναι άγιος. Το βλέπετε αυτό; Τώρα, προκειμένου να γνωρίσουμε την άγια ουσία του Θεού, ας εξετάσουμε για την ώρα αυτές τις δύο πτυχές: 1) Δεν υπάρχει καμία διεφθαρμένη διάθεση στον Θεό, 2) η ουσία του έργου του Θεού στον άνθρωπο δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να αντικρίσει την ίδια την ουσία του Θεού, και αυτή η ουσία είναι εντελώς θετική. Καθότι τα στοιχεία που κάθε τρόπος του έργου του Θεού φέρνει στον άνθρωπο είναι όλα θετικά. Πρώτον, ο Θεός απαιτεί από τον άνθρωπο να είναι τίμιος. Αυτό δεν είναι κάτι θετικό; Ο Θεός δίνει στον άνθρωπο σοφία. Αυτό δεν είναι κάτι θετικό; Ο Θεός κάνει τον άνθρωπο να ξεχωρίζει το καλό από το κακό. Αυτό δεν είναι κάτι θετικό; Δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να κατανοήσει το νόημα και την αξία της ανθρώπινης ζωής. Αυτό δεν είναι κάτι θετικό; Δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να δει μέσα στην ουσία των ανθρώπων, των γεγονότων και όλα τα πράγματα σύμφωνα με την αλήθεια. Αυτό δεν είναι κάτι θετικό; (Ναι, είναι.) Και το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ότι ο άνθρωπος δεν εξαπατάται πλέον από τον Σατανά, δεν συνεχίζει άλλο να βλάπτεται από τον Σατανά ούτε να ελέγχεται από αυτόν. Με άλλα λόγια, δίνουν τη δυνατότητα στους ανθρώπους να απελευθερωθούν πλήρως από τη διαφθορά του Σατανά, ώστε σταδιακά να διαβούν το μονοπάτι του σεβασμού απέναντι στον Θεό και της αποφυγής του κακού.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 163

Υπάρχουν έξι κύρια μέσα που επιστρατεύει ο Σατανάς για να διαφθείρει τον άνθρωπο.

Το πρώτο είναι ο έλεγχος και ο εξαναγκασμός. Αυτό σημαίνει ότι ο Σατανάς θα κάνει τα πάντα να πάρει τον έλεγχο της καρδιάς σας. Τι σημαίνει «εξαναγκασμός»; Σημαίνει να χρησιμοποιεί απειλή και τακτικές εξαναγκασμού, προκειμένου να σε αναγκάσει να τον ακούσεις και να σε κάνει να σκεφτείς τις συνέπειες αν δεν υπακούσεις. Φοβάσαι και δεν τολμάς να τον αψηφήσεις, οπότε του υποτάσσεσαι.

Το δεύτερο είναι ο δόλος και η παραπλάνηση. Τι εμπεριέχουν «ο δόλος και η παραπλάνηση»; Ο Σατανάς κατασκευάζει ορισμένες ιστορίες και ψέματα, και σε παραπλανά να τα πιστέψεις. Δεν σου λέει ποτέ ότι ο άνθρωπος είναι δημιούργημα του Θεού, αλλά ούτε και σου λέει ποτέ απευθείας ότι δεν είσαι δημιούργημα του Θεού. Δεν χρησιμοποιεί καθόλου τη λέξη «Θεός», παρά χρησιμοποιεί κάτι άλλο ως υποκατάστατο. Χρησιμοποιεί αυτό το υποκατάστατο ώστε να σε εξαπατήσει και να μην έχεις βασικά καμία ιδέα σχετικά με την ύπαρξη του Θεού. Αυτή η παραπλάνηση περιλαμβάνει, φυσικά, πολλές πτυχές, όχι μόνο αυτήν.

Το τρίτο είναι η εξαναγκασμένη κατήχηση. Εξαναγκασμένη κατήχηση για ποιο πράγμα; Η εξαναγκασμένη κατήχηση αποτελεί επιλογή του ίδιου του ανθρώπου; Είναι κάτι που γίνεται με τη συγκατάθεση του ανθρώπου; (Όχι.) Δεν έχει σημασία αν δεν δίνεις τη συγκατάθεσή σου. Εν αγνοία σου, διεισδύει μέσα σου, σου ενσταλάζει τον τρόπο σκέψης του Σατανά, τους κανόνες του για τη ζωή και την ουσία του.

Το τέταρτο είναι απειλές και δέλεαρ. Αυτό σημαίνει ότι ο Σατανάς επιστρατεύει διάφορα μέσα για να τον αποδεχθείτε, να τον ακολουθήσετε και να μπείτε στην υπηρεσία του. Προσπαθεί να πετύχει τους στόχους του με οποιοδήποτε απαραίτητο μέσο. Μερικές φορές, σου κάνει μικρές χάρες, αλλά εξακολουθεί να σε δελεάζει ώστε να αμαρτήσεις. Αν δεν τον ακολουθήσεις, θα σε κάνει να υποφέρεις και θα σε τιμωρήσει, θα χρησιμοποιήσει διάφορους τρόπους για να σου επιτεθεί και να σε παγιδέψει.

Το πέμπτο είναι η εξαπάτηση και η παράλυση. «Εξαπάτηση και παράλυση» σημαίνει ότι ο Σατανάς επινοεί ορισμένες δηλώσεις και ιδέες που ακούγονται ωραίες, οι οποίες συμβαδίζουν με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, ώστε να δίνει την εντύπωση ότι λαμβάνει υπόψη του τη σάρκα των ανθρώπων ή ότι σκέφτεται τις ζωές και το μέλλον τους, ενώ αυτό που κάνει στην πραγματικότητα είναι απλώς να σε κοροϊδεύει. Στη συνέχεια σε παραλύει, ώστε να μην ξέρεις ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος, προκειμένου να ξεγελαστείς εν αγνοία σου και να τεθείς υπό τον έλεγχό του.

Το έκτο είναι η καταστροφή του μυαλού και του σώματος. Τι καταστρέφει ο Σατανάς στον άνθρωπο; (Το μυαλό του, όλο του το είναι.) Ο Σατανάς καταστρέφει το μυαλό σου, σε καθιστά ανίσχυρο να αντισταθείς, που σημαίνει ότι η καρδιά σου στρέφεται σταδιακά προς τον Σατανά, παρά προς τον εαυτό σου. Σου ενσταλάζει αυτά τα στοιχεία καθημερινά, χρησιμοποιεί κάθε μέρα αυτές τις ιδέες και τις πεποιθήσεις, προκειμένου να σε επηρεάσει και να σε θρέψει, εξαλείφει σταδιακά τη βούλησή σου, σε κάνει να μη θέλεις να είσαι πλέον ένας καλός άνθρωπος, να μην επιθυμείς πλέον να στηρίζεις αυτό που αποκαλείς δικαιοσύνη. Χωρίς να το καταλαβαίνεις, δεν έχεις πλέον τη δύναμη της θέλησης να πας ενάντια στο ρεύμα, αλλά αντιθέτως το αφήνεις να σε παρασύρει. «Καταστροφή» σημαίνει ότι ο Σατανάς βασανίζει τους ανθρώπους σε τέτοιον βαθμό, που γίνονται σκιές του εαυτού τους και δεν είναι πια άνθρωποι. Αυτή είναι η στιγμή που χτυπά ο Σατανάς, αρπάζοντας και κατασπαράζοντάς τους.

Κάθε ένα από αυτά τα μέσα που επιστρατεύει ο Σατανάς για να διαφθείρει τον άνθρωπο καθιστά τον άνθρωπο ανίσχυρο να αντισταθεί. Κάθε ένα από αυτά τα μέσα μπορεί να αποβεί μοιραίο για τους ανθρώπους. Με άλλα λόγια, οτιδήποτε κάνει ο Σατανάς και οποιοδήποτε μέσο επιστρατεύει μπορεί να προκαλέσει τον εκφυλισμό σου, μπορεί να σε θέσει υπό τον έλεγχο του Σατανά και μπορεί να σε παρασύρει σε ένα βούρκο του κακού. Αυτά είναι τα κύρια μέσα που επιστρατεύει ο Σατανάς για να διαφθείρει τον άνθρωπο.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 164

Τώρα, η αντιληπτική κατανόησή σας για την ουσία του Θεού εξακολουθεί να απαιτεί ένα μεγάλο χρονικό διάστημα για να τη μάθετε, να την επιβεβαιώσετε, να τη νιώσετε και να τη βιώσετε, μέχρι την ημέρα που θα γνωρίζετε από τα βάθη της καρδιάς σας ότι η αγιότητα του Θεού είναι η άψογη ουσία του Θεού, η ανιδιοτελής αγάπη του Θεού, ότι όλα όσα δίνει αυτός ο Θεός στον άνθρωπο είναι ανιδιοτελής αγάπη, και θα γνωρίσετε ότι η αγιότητα του Θεού είναι άσπιλη και ανεπίληπτη. Αυτές οι ουσίες του Θεού δεν είναι απλώς λόγια που χρησιμοποιεί για να επιδείξει την ταυτότητά Του, αλλά, αντιθέτως, ο Θεός χρησιμοποιεί την ουσία Του για να αντιμετωπίσει τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, με τρόπο αθόρυβο και ειλικρινή. Με άλλα λόγια, η ουσία του Θεού δεν είναι κενή, ούτε είναι θεωρητική ή δογματική, και δεν είναι σίγουρα κάποιο είδος γνώσης. Δεν είναι κάποιο είδος εκπαίδευσης για τον άνθρωπο, αντιθέτως, είναι η αληθινή αποκάλυψη των ενεργειών του ίδιου του Θεού και είναι η αποκαλυμμένη ουσία αυτού που είναι και αυτού που έχει ο Θεός. Ο άνθρωπος θα πρέπει να γνωρίζει και να αντιλαμβάνεται αυτήν την ουσία, καθώς ό,τι κάνει ο Θεός και όλα τα λόγια που λέει έχουν τεράστια αξία και εξαιρετική σημασία για τον καθένα ξεχωριστά. Όταν θα φτάσεις στο σημείο να αντιλαμβάνεσαι την αγιότητα του Θεού, τότε θα μπορέσεις να πιστέψεις πραγματικά στον Θεό. Όταν αντιληφθείς την αγιότητα του Θεού, τότε θα μπορείς να συνειδητοποιήσεις πραγματικά το αληθινό νόημα των λόγων «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός». Δεν θα φαντάζεσαι πλέον ότι μπορείς να επιλέξεις να διαβείς άλλους δρόμους, και δεν θα θέλεις πια να προδώσεις όλα όσα έχει διευθετήσει ο Θεός για εσένα. Επειδή η ουσία του Θεού είναι άγια, αυτό σημαίνει ότι μόνο μέσα από τον Θεό μπορείς να διαβείς τον φωτεινό, τον σωστό δρόμο στη ζωή. Μόνο μέσα από τον Θεό μπορείς να γνωρίσεις το νόημα της ζωής, μόνο μέσα από τον Θεό μπορείς να βιώσεις την πραγματική ανθρώπινη φύση, να κατέχεις την αλήθεια, να γνωρίσεις την αλήθεια, και μόνο μέσα από τον Θεό μπορείς να αποκτήσεις ζωή από την αλήθεια. Μόνο ο ίδιος ο Θεός μπορεί να σε βοηθήσει να αποφύγεις το κακό και να σε σώσει από τη βλάβη που προκαλεί ο Σατανάς και τον έλεγχο που έχει επάνω σου. Εκτός από τον Θεό, κανένας και τίποτα δεν μπορεί να σε σώσει από τον ωκεανό των συμφορών, ώστε να μην υποφέρεις άλλο: Αυτό καθορίζεται από την ουσία του Θεού. Μόνο ο ίδιος ο Θεός σε σώζει με τόση ανιδιοτέλεια, μόνο ο Θεός είναι ο τελικός υπεύθυνος για το μέλλον σου, για τη μοίρα σου και για τη ζωή σου και Εκείνος διευθετεί όλα τα πράγματα για εσένα. Αυτό είναι κάτι που τίποτα δημιουργημένο ή μη δημιουργημένο δεν μπορεί να καταφέρει. Επειδή τίποτα δημιουργημένο ή μη δημιουργημένο δεν έχει ουσία παρόμοια με του Θεού, κανένας άνθρωπος ή πράγμα δεν έχει την ικανότητα να σε σώσει ή να σε καθοδηγήσει. Αυτή είναι η σημασία της ουσίας του Θεού για τον άνθρωπο. Ίσως νιώσετε ότι αυτά τα λόγια που έχω πει μπορεί όντως να βοηθήσουν κάπως στη θεωρία. Όμως, αν επιδιώκετε την αλήθεια, αν αγαπάτε την αλήθεια, στην πορεία της εμπειρίας σας εφεξής, αυτά τα λόγια όχι μόνο θα σας αλλάξουν τη μοίρα, αλλά, ακόμα περισσότερο, θα σας φέρουν στον σωστό δρόμο της ζωής.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 165

Θα ήθελα να σας μιλήσω σχετικά με κάτι που κάνατε στην αρχή της συγκέντρωσής μας σήμερα και Με εξέπληξε. Κάποιοι από εσάς είχατε ίσως κάποιο αίσθημα ευγνωμοσύνης και θέλατε να εκφράσετε σωματικά αυτό που είχατε στο μυαλό σας. Αυτό είναι πέραν αποδοκιμασίας και δεν είναι ούτε σωστό ούτε λάθος. Όμως, θα ήθελα να καταλάβετε κάτι. Τι είναι αυτό; Πρώτα, θα ήθελα να σας ρωτήσω γι’ αυτό που μόλις κάνατε. Ήταν προσκύνημα ή γονατίσατε για να λατρέψετε; Μπορεί κάποιος να Μου πει; (Πιστεύουμε ότι ήταν προσκύνημα.) Αν πιστεύετε ότι ήταν προσκύνημα, τότε ποιο είναι το νόημα του προσκυνήματος; (Η λατρεία.) Οπότε τι είναι το γονάτισμα για λατρεία; Το έχω συμπεριλάβει αυτό στη συναναστροφή μας παλιότερα, όμως νιώθω ότι είναι απαραίτητο να αναφερθώ σ’ αυτό το θέμα στη σημερινή μας συναναστροφή. Προσκυνάτε στις συνηθισμένες συγκεντρώσεις σας; (Όχι.) Προσκυνάτε όταν λέτε τις προσευχές σας; (Ναι.) Προσκυνάτε κάθε φορά που προσεύχεστε, όταν το επιτρέπουν οι συνθήκες; (Ναι.) Αυτό είναι υπέροχο. Όμως, αυτό που ήθελα να καταλάβετε σήμερα είναι ότι ο Θεός δέχεται μόνο τη γονυκλισία δύο ειδών ανθρώπων. Δεν χρειάζεται να συμβουλευτούμε τη Βίβλο ούτε τη συμπεριφορά κάποιου πνευματικού χαρακτήρα, καθώς θα σας πω κάτι αληθινό εδώ και τώρα. Πρώτον, το προσκύνημα και το γονάτισμα για λατρεία δεν είναι το ίδιο πράγμα. Γιατί ο Θεός δέχεται τη γονυκλισία αυτών που προσκυνάνε; Επειδή ο Θεός καλεί κάποιον σε Αυτόν και εγκαλεί αυτό το άτομο να δεχθεί την εντολή του Θεού, ώστε να προσκυνήσει τον Θεό. Αυτό είναι το πρώτο είδος ανθρώπου. Το δεύτερο είδος είναι το γονάτισμα για λατρεία κάποιου που σέβεται τον Θεό και αποφεύγει το κακό. Υπάρχουν μόνο αυτά τα δύο είδη ανθρώπων. Σε ποιο είδος ανήκετε, λοιπόν, εσείς; Μπορείτε να πείτε; Αυτή είναι η πραγματολογική αλήθεια, η οποία μπορεί να σας θίξει ως έναν βαθμό. Δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό για τους ανθρώπους που γονατίζουν όταν προσεύχονται —αυτό είναι αγνό και γίνεται όπως πρέπει, επειδή όταν οι άνθρωποι προσεύχονται, προσεύχονται κυρίως για κάτι, ανοίγουν την καρδιά τους στον Θεό και Τον αντικρίζουν κατά πρόσωπο. Πρόκειται για επικοινωνία και ανταλλαγή, καρδιά με καρδιά με τον Θεό. Αν το κάνετε ως μια απλή τυπικότητα, τότε δεν είναι αυτό που θα έπρεπε να είναι. Δεν θέλω να σας αποδοκιμάσω γι’ αυτό που κάνατε σήμερα. Ξέρετε ότι το μόνο που θέλω είναι να το καταστήσω σαφές, ώστε να κατανοήσετε αυτήν την αρχή, έτσι δεν είναι; (Το ξέρουμε.) Ώστε να μη συνεχίσετε να το κάνετε. Έχουν, οπότε, οι άνθρωποι την ευκαιρία να προσκυνήσουν και να γονατίσουν ενώπιον του Θεού; Θα υπάρχει πάντοτε η δυνατότητα. Αργά ή γρήγορα, θα έρθει εκείνη η μέρα, αλλά δεν είναι ακόμα ο καιρός. Το καταλαβαίνετε; Μήπως σας στεναχωρεί αυτό; (Όχι.) Αυτό είναι καλό. Ίσως αυτά τα λόγια να σας κινητοποιήσουν ή να σας εμπνεύσουν, ώστε να γνωρίζετε βαθιά μέσα σας την τρέχουσα δέσμευση ανάμεσα στον Θεό και τους ανθρώπους, καθώς και τι είδους σχέση υπάρχει τώρα μεταξύ τους. Παρόλο που προσφάτως έχουμε συζητήσει και ανταλλάξει πολλά, η κατανόηση του ανθρώπου για τον Θεό απέχει πολύ από το να είναι επαρκής. Ο άνθρωπος έχει ακόμα πολύ δρόμο να διανύσει στην αναζήτηση της κατανόησης του Θεού. Δεν είναι στις προθέσεις Μου να σας βάλω να το κάνετε αυτό επειγόντως ή να βιαστείτε να εκφράσετε αυτού του είδους τις προσδοκίες ή τα αισθήματα. Αυτό που κάνατε σήμερα μπορεί να αποκαλύπτει και να εκφράζει τα πραγματικά αισθήματά σας και το εξέλαβα. Έτσι, ενόσω το κάνατε, ήθελα να σηκωθώ και να σας δώσω τις ευχές Μου, επειδή εύχομαι να είστε όλοι σας καλά. Συνεπώς, με κάθε λόγο Μου και με κάθε ενέργειά Μου, κάνω ό,τι μπορώ για να σας βοηθήσω, να σας καθοδηγήσω, ώστε να έχετε σωστή κατανόηση και σωστή άποψη για όλα τα πράγματα. Το καταλαβαίνετε αυτό, σωστά; (Ναι.) Αυτό είναι υπέροχο. Παρόλο που κάποιοι έχουν ορισμένη κατανόηση για τις διάφορες διαθέσεις του Θεού, για τις πτυχές αυτού που έχει και αυτού που είναι ο Θεός και για το έργο του Θεού, το μεγαλύτερο μέρος αυτής της κατανόησης δεν πηγαίνει παραπέρα από μια απλή ανάγνωση λέξεων σε μια σελίδα ή μια κατανόησή τους στη θεωρία, ή απλώς τα σκέφτονται. Αυτό που λείπει κυρίως από τους ανθρώπους είναι η πραγματική κατανόηση και άποψη, στοιχεία τα οποία προέρχονται από πραγματικές εμπειρίες. Παρότι ο Θεός χρησιμοποιεί διάφορους τρόπους για να αφυπνίσει τις καρδιές των ανθρώπων, οι άνθρωποι έχουν ακόμα πολύ δρόμο να διανύσουν μέχρι να αφυπνιστούν τελικά οι καρδιές τους. Δεν θέλω να δω κανέναν να νιώθει ότι ο Θεός τον έχει αφήσει έξω στην παγωνιά, ότι ο Θεός τον έχει εγκαταλείψει ή του έχει γυρίσει την πλάτη. Το μόνο που θέλω είναι να βλέπω τους πάντες να επιδιώκουν την αλήθεια και να επιδιώκουν να κατανοούν τον Θεό και, βαδίζοντας με τόλμη προς τα εμπρός με ακλόνητη θέληση, χωρίς αμφιβολίες, χωρίς τροχοπέδη. Όσα λάθη κι αν έχετε κάνει, όσο κι αν έχετε ξεστρατίσει ή όσο κι αν έχετε υποπέσει σε παραβάσεις, μην αφήνετε αυτό το παρελθόν σας να σας γίνει τροχοπέδη ή πρόσθετο βάρος που θα πρέπει να κουβαλάτε μαζί σας στην αναζήτηση της κατανόησης του Θεού: Συνεχίστε να βαδίζετε προς τα εμπρός. Ανεξαρτήτως από το πότε θα συμβεί, η καρδιά του Θεού, που είναι η σωτηρία του ανθρώπου, δεν αλλάζει ποτέ: Αυτό είναι το πιο πολύτιμο κομμάτι της ουσίας του Θεού.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού

Γνωρίζοντας τον Θεό 4

Ρυθμίσεις

Συμπαγή χρώματα

Θέματα

Γραμματοσειρά

Μέγεθος γραμματοσειράς

Διάστημα γραμμής

Διάστημα γραμμής

Πλάτος σελίδας

Περιεχόμενα

Αναζήτηση