554. Στο τελικό έργο Του που αφορά την ολοκλήρωση της εποχής, η διάθεση του Θεού χαρακτηρίζεται από παίδευση και κρίση, κατά την οποία αποκαλύπτει όλα όσα είναι άδικα προκειμένου να κρίνει δημοσίως όλους τους λαούς και να οδηγήσει στην τελείωση όσους Τον αγαπούν με ειλικρινή καρδιά. Μόνο μια τέτοια διάθεση μπορεί να φέρει την εποχή στο τέλος της. Οι έσχατες ημέρες έχουν ήδη καταφτάσει. Τα πάντα στην κτίση θα διαχωριστούν σύμφωνα με το είδος τους και θα χωριστούν σε διαφορετικές κατηγορίες με βάση τη φύση τους. Αυτή είναι η στιγμή που ο Θεός αποκαλύπτει την έκβαση και τον προορισμό της ανθρωπότητας. Εάν οι άνθρωποι δεν υποβληθούν σε παίδευση και κρίση, τότε δεν θα υπάρχει τρόπος να εκτεθεί η ανυπακοή και η αδικία τους. Μόνο μέσω παίδευσης και κρίσης μπορεί να αποκαλυφθεί η έκβαση όλης της κτίσης. Ο άνθρωπος δείχνει το αληθινό του πρόσωπο μόνο όταν παιδεύεται και κρίνεται. Το κακό θα ταξινομηθεί με το κακό, το καλό με το καλό και όλοι οι άνθρωποι θα διαχωριστούν σύμφωνα με το είδος τους. Μέσω της παίδευσης και της κρίσης θα αποκαλυφθεί η έκβαση όλης της κτίσης, έτσι ώστε να τιμωρηθούν οι κακοί και να ανταμειφθούν οι καλοί, και όλοι οι άνθρωποι να υπαχθούν στο κράτος του Θεού. Όλο αυτό το έργο πρέπει να επιτευχθεί μέσω της δίκαιης παίδευσης και κρίσης. Επειδή η διαφθορά του ανθρώπου έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της και η ανυπακοή του γίνεται όλο και πιο έντονη, μόνο η δίκαιη διάθεση του Θεού —μια διάθεση η οποία συνίσταται κυρίως από παίδευση και κρίση και αποκαλύπτεται κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών— μπορεί να μεταμορφώσει και να ολοκληρώσει πλήρως τον άνθρωπο. Μόνο αυτή η διάθεση μπορεί να εκθέσει το κακό και, κατ’ αυτόν τον τρόπο, να τιμωρήσει αυστηρά όλους τους άδικους. Επομένως, μια τέτοια διάθεση έχει εποχική σημασία, και η αποκάλυψη και η έκθεση της διάθεσής Του εκδηλώνονται χάριν του έργου κάθε νέας εποχής. Δεν ισχύει ότι ο Θεός αποκαλύπτει τη διάθεσή Του αυθαίρετα και άνευ σημασίας. Αν υποτεθεί ότι, αποκαλύπτοντας την έκβαση του ανθρώπου κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών, ο Θεός παραχωρούσε και πάλι στον άνθρωπο απεριόριστη ευσπλαχνία και αγάπη και συνέχιζε να είναι στοργικός απέναντί του, χωρίς να υποβάλλει τον άνθρωπο σε δίκαιη κρίση, αλλά, αντιθέτως, δείχνοντάς του ανοχή, υπομονή και συγχώρεση, και δίνοντάς του άφεση αμαρτιών όσο σοβαρές κι αν ήταν οι αμαρτίες του, χωρίς ίχνος δίκαιης κρίσης, τότε πότε θα ολοκληρωνόταν όλη η διαχείριση του Θεού; Πότε θα μπορούσε μια τέτοια διάθεση να οδηγήσει τους ανθρώπους στον κατάλληλο προορισμό της ανθρωπότητας; Πάρε για παράδειγμα έναν δικαστή που είναι μονίμως στοργικός, έναν δικαστή με καλοσυνάτο πρόσωπο και τρυφερή καρδιά. Αγαπά τους ανθρώπους ανεξάρτητα από τα εγκλήματα που μπορεί να έχουν διαπράξει και είναι στοργικός και επιεικής μαζί τους, όποιοι κι αν είναι. Σε αυτήν την περίπτωση, πότε θα μπορέσει να καταλήξει σε μια δίκαιη ετυμηγορία; Κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών, μόνο η δίκαιη κρίση μπορεί να διαχωρίσει τους ανθρώπους σύμφωνα με το είδος τους και να φέρει τον άνθρωπο σε μια νέα σφαίρα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ολόκληρη η εποχή φτάνει στο τέλος της μέσω της δίκαιης διάθεσης της κρίσης και της παίδευσης του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το όραμα του έργου του Θεού (3)

555. Το όνομά Μου θα διαδοθεί από σπίτι σε σπίτι, σε όλα τα έθνη και προς όλες τις κατευθύνσεις, και θα το φωνάζουν τα στόματα τόσο των ενηλίκων όσο και των παιδιών σε όλον τον σύμπαν κόσμο· αυτή είναι μια απόλυτη αλήθεια. Είμαι ο μοναδικός Θεός ο ίδιος και, επιπλέον, είμαι η μία και μοναδική θεϊκή υπόσταση. Ακόμη περισσότερο, Εγώ, η ολότητα της σάρκας, είμαι η απόλυτη εκδήλωση του Θεού. Οποιοσδήποτε τολμά να μη Με σέβεται, οποιοσδήποτε τολμά να εκδηλώνει αντίσταση με το βλέμμα του και οποιοσδήποτε τολμά να εκφέρει λόγια απείθειας εναντίον Μου, σίγουρα θα πεθάνει από τις κατάρες και την οργή Μου (θα υπάρξουν κατάρες λόγω της οργής Μου). Επιπλέον, οποιοσδήποτε τολμά να μη Μου είναι πιστός ή να μη Μου δείχνει υιική ευσέβεια, και οποιοσδήποτε τολμά να προσπαθεί να Με ξεγελάσει, σίγουρα θα πεθάνει από το μίσος Μου. Η δικαιοσύνη, η μεγαλοπρέπεια και η κρίση Μου θα διαρκέσουν αιωνίως. Αρχικά, ήμουν στοργικός και ελεήμων, αλλά αυτή δεν είναι η διάθεση της πλήρους θεϊκής φύσης Μου· μόνο η δικαιοσύνη, η μεγαλοπρέπεια και η κρίση συνθέτουν τη διάθεσή Μου, του ίδιου του πλήρους Θεού. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, ήμουν στοργικός και ελεήμων. Λόγω του έργου που είχα να περατώσω, διέθετα στοργική καλοσύνη και έλεος· στη συνέχεια, ωστόσο, δεν υπήρχε πλέον ανάγκη για τέτοια πράγματα (κι αυτά δεν έχουν υπάρξει από τότε). Τα πάντα είναι δικαιοσύνη, μεγαλοπρέπεια και κρίση, και αυτή είναι η πλήρης διάθεση της κανονικής ανθρώπινης φύσης Μου σε συνδυασμό με την πλήρη θεϊκή φύση Μου.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 79

556. Για να κατανοήσει κανείς τη δίκαιη διάθεση του Θεού, πρέπει πρώτα να κατανοήσει τα συναισθήματα του Θεού: τι μισεί, τι απεχθάνεται, τι αγαπά, σε ποιον δείχνει ανοχή και έλεος και σε τι είδους άνθρωπο δίνει αυτό το έλεος. Αυτό είναι σημαντικό σημείο για να γνωρίζετε. Επιπλέον, πρέπει κανείς να κατανοήσει πως όσο στοργικός κι αν είναι ο Θεός, όσο έλεος και αγάπη κι αν έχει για τους ανθρώπους, ο Θεός δεν ανέχεται από κανέναν να υβρίζει το κύρος και τη θέση Του, ούτε ανέχεται από κανέναν να υβρίζει την αξιοπρέπειά Του. Παρόλο που ο Θεός αγαπά τους ανθρώπους, δεν τους παραχαϊδεύει. Δίνει στους ανθρώπους την αγάπη Του, το έλεός Του και τη μακροθυμία Του, αλλά ποτέ δεν τους έχει κάνει τα χατίρια· έχει τις αρχές Του και τα όριά Του. Ανεξάρτητα από τον βαθμό στον οποίο έχεις νιώσει την αγάπη του Θεού μέσα σου, ανεξάρτητα από το πόσο βαθιά είναι αυτή η αγάπη, ποτέ δεν πρέπει να φέρεσαι στον Θεό όπως θα φερόσουν σε κάποιον άλλο άνθρωπο. Ενώ αληθεύει πως ο Θεός φέρεται στους ανθρώπους σαν να είναι κοντά Του, αν ένας άνθρωπος βλέπει τον Θεό σαν έναν άλλο άνθρωπο, σαν να είναι απλώς ένα ακόμα ον της κτίσης, σαν έναν φίλο ή ένα αντικείμενο λατρείας, ο Θεός θα κρύψει το πρόσωπό Του απ’ αυτόν και θα τον απαρνηθεί. Αυτή είναι η διάθεσή Του, και οι άνθρωποι δεν πρέπει να αντιμετωπίζουν αυτό το θέμα απερίσκεπτα. Επομένως, υπάρχει συχνή αναφορά στη διάθεση του Θεού στον λόγο Του: Δεν έχει σημασία σε πόσους δρόμους έχεις ταξιδέψει, πόσο έργο έχεις εκτελέσει ή πόσα έχεις υπομείνει, τη στιγμή που θα υβρίσεις τη διάθεση του Θεού, θα το ανταποδώσει στον καθένα σας βάσει του τι έχετε κάνει. Αυτό σημαίνει πως ο Θεός θεωρεί τους ανθρώπους κοντά Του, αλλά οι άνθρωποι δεν πρέπει να φέρονται στον Θεό σαν κάποιο φίλο ή συγγενή. Μη βλέπεις τον Θεό σαν το φιλαράκι σου. Όση αγάπη κι αν έχεις δεχθεί απ’ Αυτόν, όση μακροθυμία κι αν σου έχει δώσει, ποτέ δεν πρέπει να φέρεσαι στον Θεό μόνο σαν φίλο. Αυτή είναι η δίκαιη διάθεση του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Ζ΄

557. Η έλλειψη ανεκτικότητας του Θεού προς την ύβριν είναι η αποκλειστικά δική Του ουσία· η οργή του Θεού είναι η αποκλειστικά δική Του διάθεση· η μεγαλοπρέπεια του Θεού είναι η αποκλειστικά δική Του ουσία. Η αρχή πίσω από την οργή του Θεού καταδεικνύει την ταυτότητα και τη θέση που κατέχει μόνο Εκείνος. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ότι αποτελεί και σύμβολο της ουσίας του ίδιου του μοναδικού Θεού. Η διάθεση του Θεού είναι η δική Του έμφυτη ουσία. Δεν αλλάζει καθόλου με το πέρασμα του χρόνου, ούτε μεταβάλλεται όποτε αλλάζει η τοποθεσία. Η έμφυτη διάθεσή του είναι η εγγενής ουσία Του. Ανεξάρτητα από το πάνω σε ποιους επιτελεί το έργο Του, η ουσία Του δεν αλλάζει, ούτε και η δίκαιη διάθεσή Του. Όταν κάποιος εξοργίζει τον Θεό, αυτό που στέλνει Εκείνος είναι η έμφυτη διάθεσή Του· τη δεδομένη στιγμή, η αρχή πίσω από τον θυμό Του δεν αλλάζει, ούτε και η μοναδική ταυτότητα και θέση Του. Ο θυμός Του δεν οφείλεται σε κάποια αλλαγή στην ουσία Του ή στο ότι η διάθεσή Του έχει παραγάγει διαφορετικά στοιχεία, αλλά στο ότι η αντίθεση του ανθρώπου εναντίον Του υβρίζει τη διάθεσή Του. Η κατάφωρη πρόκληση του Θεού από τον άνθρωπο αποτελεί σοβαρή αμφισβήτηση της ίδιας της ταυτότητας και θέσης του Θεού. Κατά την άποψη του Θεού, όταν ο άνθρωπος Τον αμφισβητεί, Τον θέτει υπό αίρεση και δοκιμάζει τον θυμό Του. Όταν ο άνθρωπος εναντιώνεται στον Θεό, όταν ο άνθρωπος θέτει υπό αίρεση τον Θεό, όταν ο άνθρωπος συνεχώς δοκιμάζει την οργή του Θεού —το οποίο συμβαίνει και όταν η αμαρτία δρα ανεξέλεγκτη— η οργή του Θεού φυσικά θα αποκαλυφθεί και θα κάνει την εμφάνισή της. Επομένως, η έκφραση της οργής του Θεού συμβολίζει ότι όλες οι δυνάμεις του κακού θα πάψουν να υπάρχουν· συμβολίζει ότι όλες οι εχθρικές δυνάμεις θα καταστραφούν. Τούτη είναι η μοναδικότητα της δίκαιης διάθεσης του Θεού, και είναι και η μοναδικότητα της οργής Του. Όταν η αξιοπρέπεια και η αγιότητα του Θεού τίθενται υπό αμφισβήτηση, όταν δίκαιες δυνάμεις παρεμποδίζονται και είναι αόρατες από τον άνθρωπο, ο Θεός στέλνει την οργή Του. Λόγω της ουσίας του Θεού, όλες οι δυνάμεις πάνω στη γη, που Τον αμφισβητούν, εναντιώνονται σε Αυτόν και Τον πολεμούν, είναι κακές, διεφθαρμένες και άδικες· προέρχονται από τον Σατανά και ανήκουν στον Σατανά. Επειδή ο Θεός είναι δίκαιος, φωτεινός και τέλεια άγιος, όλα τα κακά, διεφθαρμένα και ανήκοντα στον Σατανά πράγματα, θα εξαφανιστούν με την απελευθέρωση της οργής Του.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β΄

558. Όταν ο Θεός στέλνει την οργή του, οι κακές δυνάμεις εντοπίζονται, τα κακά πράγματα καταστρέφονται, ενώ τα δίκαια και θετικά πράγματα απολαμβάνουν τη φροντίδα και την προστασία του Θεού και τους επιτρέπεται να συνεχίσουν. Ο Θεός στέλνει την οργή Του επειδή άδικα, αρνητικά και κακά στοιχεία παρεμποδίζουν, διαταράσσουν ή καταστρέφουν την κανονική δραστηριότητα και την ανάπτυξη δίκαιων και θετικών στοιχείων. Ο στόχος του θυμού του Θεού δεν είναι να διαφυλάξει τη δική Του θέση και ταυτότητα, αλλά να διασφαλίσει την ύπαρξη δίκαιων, θετικών, όμορφων και καλών στοιχείων, να διαφυλάξει τους νόμους και την τάξη της κανονικής επιβίωσης του ανθρώπινου γένους. Τούτη είναι η βασική αιτία της οργής του Θεού. Η οργή του Θεού αποτελεί μια πολύ σωστή, φυσική και αληθινή αποκάλυψη της διάθεσής Του. Δεν υπάρχουν προθέσεις πίσω από τη οργή του, ούτε και δόλος ή συνωμοσία· ή ακόμα περισσότερο, η οργή Του δεν περιέχει τίποτα από την επιθυμία, την πανουργία, την κακεντρέχεια, τη βία, το κακό ή οτιδήποτε άλλο από εκείνα που μοιράζεται ολόκληρη η διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Προτού ο Θεός στείλει την οργή Του, έχει ήδη αντιληφθεί την ουσία όλων των ζητημάτων ξεκάθαρα και ολοκληρωτικά, και έχει ήδη διατυπώσει ακριβείς και σαφείς ορισμούς και συμπεράσματα. Έτσι, ο στόχος του Θεού σε κάθε ζήτημα με το οποίο ασχολείται, είναι απολύτως ξεκάθαρος, όπως και η στάση Του. Δεν είναι μπερδεμένος· δεν είναι τυφλός· δεν είναι παρορμητικός· δεν είναι απερίσκεπτος· ακόμα δε περισσότερο, δεν είναι ανήθικος. Τούτη είναι η πρακτική πτυχή της οργής του Θεού, και ακριβώς χάρη σε αυτή την πρακτική πτυχή της οργής του Θεού, η ανθρωπότητα έχει επιτύχει την κανονική της ύπαρξη. Χωρίς την οργή του Θεού, η ανθρωπότητα θα περιέπιπτε σε αφύσικες συνθήκες διαβίωσης· όλα τα δίκαια, όμορφα και καλά πράγματα θα καταστρέφονταν και θα έπαυαν να υπάρχουν. Χωρίς την οργή του Θεού, οι νόμοι και οι κανόνες της ύπαρξης για τα δημιουργημένα όντα θα παραβιάζονταν ή και θα ανατρέπονταν τελείως. Από τη δημιουργία του ανθρώπου, ο Θεός χρησιμοποιεί αδιαλείπτως τη δίκαιη διάθεσή Του για να διασφαλίσει και να διατηρήσει την κανονική ύπαρξη της ανθρωπότητας. Επειδή η δίκαιη διάθεσή Του περιέχει οργή και μεγαλοπρέπεια, όλα τα κακά —οι άνθρωποι, τα πράγματα, τα αντικείμενα— και όλα όσα διαταράσσουν και βλάπτουν την κανονική ύπαρξη της ανθρωπότητας τιμωρούνται, ελέγχονται και καταστρέφονται χάρη στην οργή Του. Κατά τη διάρκεια των διάφορων περασμένων χιλιετιών, ο Θεός χρησιμοποιεί αδιαλείπτως τη δίκαιη διάθεσή Του για να πλήξει και να καταστρέψει όλα τα ακάθαρτα και κακά πνεύματα που εναντιώνονται στον Θεό και που, στο έργο του Θεού για τη διαχείριση της ανθρωπότητας, δρουν ως συνεργοί και υπηρέτες του Σατανά. Έτσι, το έργο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου προχωρά πάντα σύμφωνα με το σχέδιό Του. Τούτο σημαίνει ότι, χάρη στην ύπαρξη της οργής του Θεού, ο πιο δίκαιος σκοπός μεταξύ των ανθρώπων δεν καταστράφηκε ποτέ.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β΄

559. Η μεταχείριση του Θεού προς ολόκληρη την ανόητη και αδαή ανθρωπότητα βασίζεται πρωτίστως στο έλεος και την ανεκτικότητα. Η οργή Του, από την άλλη πλευρά, κρύβεται μέσα στη μεγάλη πλειονότητα του χρόνου και των πραγμάτων· είναι άγνωστη στον άνθρωπο. Ως αποτέλεσμα αυτού, είναι δύσκολο για τον άνθρωπο να βλέπει τον Θεό να εκδηλώνει την οργή Του, και του είναι επίσης δύσκολο να κατανοήσει την οργή Του. Ως εκ τούτου, ο άνθρωπος παίρνει αψήφιστα την οργή του Θεού. Όταν ο άνθρωπος βρεθεί αντιμέτωπος με το τελικό έργο και βήμα του Θεού για την ανεκτικότητα και τη συγχώρηση του ανθρώπου —δηλαδή, όταν φτάσει σε αυτούς η τελευταία προτροπή για έλεος και η τελευταία προειδοποίηση του Θεού— αν εκείνοι εξακολουθούν να χρησιμοποιούν τις ίδιες μεθόδους για να εναντιώνονται στον Θεό και δεν κάνουν καμία προσπάθεια να μετανοήσουν, να διορθώσουν τους τρόπους τους ή να δεχτούν το έλεός Του, ο Θεός δεν θα παραχωρήσει περαιτέρω την ανεκτικότητα και την υπομονή Του σε αυτούς. Αντίθετα, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ο Θεός θα αποσύρει το έλεός Του. Μετά από αυτό, θα στείλει μόνο την οργή Του. Μπορεί να εκφράζει την οργή Του με διαφορετικούς τρόπους, ακριβώς όπως μπορεί και χρησιμοποιεί διαφορετικές μεθόδους για να τιμωρήσει και να καταστρέψει τους ανθρώπους.

Η χρήση της φωτιάς από τον Θεό για να καταστρέψει την πόλη των Σοδόμων, είναι η πιο γρήγορη μέθοδος για να εκμηδενίσει ολοκληρωτικά μια ανθρωπότητα ή κάποιο πράγμα. Η καύση του λαού των Σοδόμων κατέστρεψε περισσότερα από τα φυσικά τους σώματα· κατέστρεψε την ολότητα του πνεύματος, της ψυχής και του σώματός τους, εξασφαλίζοντας ότι οι άνθρωποι μέσα σε αυτή την πόλη θα έπαυαν να υπάρχουν τόσο στον υλικό κόσμο όσο και στον κόσμο, που είναι αόρατος στον άνθρωπο. Τούτος είναι ένας τρόπος, μέσα από τον οποίο ο Θεός αποκαλύπτει και εκφράζει την οργή Του. Αυτός ο τρόπος αποκάλυψης και έκφρασης είναι μια πτυχή της ουσίας της οργής του Θεού, ακριβώς όπως είναι, φυσικά, και μια αποκάλυψη της ουσίας της δίκαιης διάθεσης του Θεού. Όταν ο Θεός στέλνει την οργή Του, παύει να αποκαλύπτει οποιοδήποτε έλεος ή στοργικότητα, ούτε επιδεικνύει περισσότερη από την ανεκτικότητα ή την υπομονή Του· δεν υπάρχει κανένα πρόσωπο, πράγμα ή λόγος που να Τον πείσουν να συνεχίσει να είναι υπομονετικός, να δώσει και πάλι το έλεός Του, να παραχωρήσει για άλλη μια φορά την ανεκτικότητά Του. Στη θέση των πραγμάτων αυτών, και χωρίς να διστάσει ούτε στιγμή, ο Θεός θα στείλει την οργή και τη μεγαλοπρέπειά Του, θα πράξει αυτό που επιθυμεί, και θα πράξει τα πράγματα αυτά με γρήγορο και καθαρό τρόπο και σύμφωνα με τις δικές Του επιθυμίες. Τούτος είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Θεός στέλνει την οργή και τη μεγαλοπρέπειά Του, τις οποίες ο άνθρωπος δεν πρέπει να υβρίζει, και είναι επίσης έκφραση μιας πτυχής της δίκαιης διάθεσής Του. Όταν οι άνθρωποι παρακολουθούν τον Θεό να δείχνει ανησυχία και αγάπη προς τον άνθρωπο, είναι ανίκανοι να ανιχνεύσουν την οργή Του, να διακρίνουν τη μεγαλοπρέπειά Του ή να συναισθανθούν την έλλειψη ανεκτικότητάς Του προς την ύβρι. Τα στοιχεία αυτά οδηγούσαν πάντοτε τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι η δίκαιη διάθεση του Θεού είναι αποκλειστικά έλεος, ανεκτικότητα και αγάπη. Ωστόσο, όταν κάποιος παρακολουθεί τον Θεό να καταστρέφει μια πόλη ή να απεχθάνεται μια ανθρωπότητα, η οργή Του στην καταστροφή του ανθρώπου και η μεγαλοπρέπειά Του επιτρέπουν στους ανθρώπους να διακρίνουν την άλλη πλευρά της δίκαιης διάθεσής Του. Τούτη είναι η έλλειψη ανεκτικότητας του Θεού προς την ύβρι. Η διάθεση του Θεού που δεν ανέχεται την ύβρι, ξεπερνά τη φαντασία κάθε δημιουργημένου όντος και, μεταξύ των μη-δημιουργημένων όντων, κανένα δεν είναι ικανό να παρέμβει σε αυτήν ή να την επηρεάσει· ακόμα δε περισσότερο, είναι αδύνατον να την υποδυθεί ή να τη μιμηθεί κάποιος. Έτσι, η ανθρωπότητα πρέπει να γνωρίσει περισσότερο αυτήν ακριβώς την πτυχή της διάθεσης του Θεού. Μόνο ο ίδιος ο Θεός έχει τη συγκεκριμένη διάθεση, και μόνο ο ίδιος ο Θεός κατέχει τέτοιου είδους διάθεση. Ο Θεός κατέχει τη συγκεκριμένη δίκαιη διάθεση, διότι απεχθάνεται την κακία, το σκοτάδι, την επαναστατικότητα και τις μοχθηρές πράξεις του Σατανά —που διαφθείρει και καταβροχθίζει την ανθρωπότητα— διότι απεχθάνεται όλες τις αμαρτωλές πράξεις που Του εναντιώνονται, και διότι η ουσία Του είναι αγία και αμόλυντη. Εξαιτίας τούτου, δεν πρόκειται να ανεχθεί από κανένα από τα δημιουργημένα ή μη-δημιουργημένα όντα να Του εναντιωθούν ανοιχτά ή να Τον αμφισβητήσουν. Ακόμη και ένα άτομο, στο οποίο έχει δείξει κάποτε έλεος ή το έχει επιλέξει, αρκεί μονάχα να προκαλέσει τη διάθεσή Του και να παραβιάσει την αρχή Του για υπομονή και ανεκτικότητα, και Εκείνος θα απελευθερώσει και θα αποκαλύψει τη δίκαιη διάθεσή Του —μια διάθεση που δεν ανέχεται καμία απολύτως ύβρι— χωρίς το ελάχιστο έλεος ή δισταγμό.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β΄

560. Αν και το ξέσπασμα της οργής του Θεού αποτελεί μια πτυχή της έκφρασης της δίκαιης διάθεσής Του, ο θυμός του Θεού ποτέ δε χτυπά αδιάκριτα και ποτέ δεν είναι άνευ αρχής. Αντιθέτως, ο Θεός δεν είναι καθόλου οξύθυμος, ούτε και βιάζεται να αποκαλύψει την οργή και τη μεγαλοπρέπειά Του. Επιπλέον, η οργή του Θεού βρίσκεται υπό σημαντικό έλεγχο και μέτρο· δε συγκρίνεται καθόλου με τον τρόπο που ο άνθρωπος γίνεται έξω φρενών ή δίνει διέξοδο στον θυμό του. Πολλές συνομιλίες μεταξύ ανθρώπου και Θεού βρίσκονται καταγεγραμμένες μέσα στη Βίβλο. Τα λόγια μερικών από αυτούς τους ανθρώπους ήταν ρηχά, αδαή και παιδαριώδη, αλλά ο Θεός δεν τους έπληξε, ούτε τους καταδίκασε. Συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας του Ιώβ, πώς μεταχειρίστηκε ο Ιεχωβάς Θεός τους τρεις φίλους του Ιώβ και τους υπόλοιπους, αφού άκουσε τα λόγια που είπαν στον Ιώβ; Τους καταδίκασε; Μήπως όρμησε καταπάνω τους εξοργισμένος; Δεν έκανε τίποτα τέτοιο! Αντ’ αυτού, είπε στον Ιώβ να παρακαλέσει, να προσευχηθεί γι’ αυτούς· ο Θεός, από την άλλη πλευρά, δεν πήρε τα λάθη τους κατάκαρδα. Όλα αυτά τα παραδείγματα αντιπροσωπεύουν τη βασική στάση με την οποία ο Θεός μεταχειρίζεται τη διεφθαρμένη, αδαή ανθρωπότητα. Επομένως, η απελευθέρωση της οργής του Θεού δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση έκφραση ή διέξοδο της διάθεσής Του. Η οργή του Θεού δεν είναι μια απόλυτη έκρηξη οργής, με τον τρόπο που το κατανοεί ο άνθρωπος. Ο Θεός δεν απελευθερώνει την οργή Του επειδή είναι ανίκανος να ελέγξει την ίδια Του τη διάθεση ή επειδή ο θυμός Του έχει φτάσει στο σημείο βρασμού και πρέπει να βρει διέξοδο. Αντίθετα, η οργή Του αποτελεί απεικόνιση και γνήσια έκφραση της δίκαιης διάθεσής Του· είναι μια συμβολική αποκάλυψη της άγιας ουσίας Του. Ο Θεός είναι οργή, που δεν ανέχεται καμία ύβρι —τούτο δε σημαίνει ότι ο θυμός του Θεού δεν κάνει διακρίσεις μεταξύ των αιτιών ή ότι είναι ανήθικος· η διεφθαρμένη ανθρωπότητα είναι εκείνη που έχει την αποκλειστική ειδικότητα στις ανήθικες, τυχαίες εκρήξεις οργής που δεν κάνουν διακρίσεις μεταξύ των αιτιών. Μόλις κάποιος άνθρωπος αποκτήσει θέση, το βρίσκει συχνά δύσκολο να ελέγχει τη διάθεσή του, και έτσι απολαμβάνει να αρπάζει τις ευκαιρίες για να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του και να δώσει διέξοδο στα συναισθήματά του· συχνά εξοργίζεται χωρίς προφανή λόγο, έτσι ώστε να αποκαλύψει την ικανότητά του και να αφήσει τους άλλους να μάθουν ότι η θέση και η ταυτότητά του είναι διαφορετικές από εκείνες των απλών ανθρώπων. Φυσικά, και οι διεφθαρμένοι, χωρίς θέση, άνθρωποι χάνουν κι αυτοί συχνά τον έλεγχο. Ο θυμός τους συχνά προκαλείται από ζημία στα προσωπικά τους οφέλη. Προκειμένου να προστατεύσει την προσωπική θέση και αξιοπρέπειά της, η διεφθαρμένη ανθρωπότητα συχνά δίνει διέξοδο στα συναισθήματά της και αποκαλύπτει την αλαζονική φύση της. Ο άνθρωπος θα εξοργιστεί και θα δώσει διέξοδο στα συναισθήματά του, προκειμένου να υπερασπιστεί την ύπαρξη της αμαρτίας, και οι ενέργειες αυτές αποτελούν τους τρόπους, με τους οποίους ο άνθρωπος εκφράζει τη δυσαρέσκειά του· ξεχειλίζουν από ανηθικότητα, από σκευωρίες και μηχανορραφίες, από τη διαφθορά και την κακία του ανθρώπου και, πάνω απ’ όλα, βρίθουν από τις παράλογες φιλοδοξίες και επιθυμίες του ανθρώπου. Όταν η δικαιοσύνη αμφισβητεί την κακία, ο άνθρωπος δεν πρόκειται να εξοργιστεί προκειμένου να υπερασπιστεί την ύπαρξη της δικαιοσύνης· αντίθετα, απειλούνται, διώκονται και δέχονται επίθεση οι δυνάμεις της δικαιοσύνης, η στάση του ανθρώπου είναι η παράβλεψη, η υπεκφυγή ή η οπισθοχώρηση. Ωστόσο, όταν ο άνθρωπος βρεθεί αντιμέτωπος με τις δυνάμεις του κακού, θα προσπαθήσει να τις ικανοποιήσει και θα κάνει τεμενάδες προς αυτές. Επομένως, τα ξεσπάσματα του ανθρώπου αποτελούν διαφυγή από κακές δυνάμεις, μια έκφραση της αχαλίνωτης και ασταμάτητης κακής συμπεριφοράς του υλικού ανθρώπου. Ωστόσο, όταν ο Θεός στείλει την οργή Του, όλες οι δυνάμεις του κακού θα τερματιστούν· όλες οι αμαρτίες που βλάπτουν τον άνθρωπο θα τερματιστούν· όλες οι εχθρικές δυνάμεις που εμποδίζουν το έργο του Θεού, θα καταστούν προφανείς, θα διαχωριστούν και θα αφοριστούν· όλοι οι συνεργοί του Σατανά που εναντιώνονται στον Θεό θα τιμωρηθούν, θα εκριζωθούν. Στη θέση τους, το έργο του Θεού θα προχωρήσει, ελεύθερο από κάθε εμπόδιο· βήμα προς βήμα, το σχέδιο διαχείρισης του Θεού θα συνεχίσει να εξελίσσεται σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα· ο εκλεκτός λαός του Θεού θα είναι απαλλαγμένος από τη διατάραξη και τον δόλο του Σατανά· όσοι ακολουθούν τον Θεό θα απολαύσουν την ηγεσία και τη συνδρομή του Θεού μέσα σε ήσυχο και γαλήνιο περιβάλλον. Η οργή του Θεού αποτελεί ασπίδα, η οποία εμποδίζει όλες τις δυνάμεις του κακού από το να πολλαπλασιάζονται και να δρουν ανεξέλεγκτες, και είναι επίσης μια δικλείδα ασφαλείας η οποία προστατεύει την ύπαρξη και την εξάπλωση όλων των δίκαιων και θετικών πραγμάτων, διαφυλάσσοντάς τα αιώνια από την καταπίεση και την υπονόμευση.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β΄

561. Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με κάθε μία από τις πράξεις του Θεού, πρέπει πρώτα να βεβαιώνεσαι ότι η δίκαιη διάθεση του Θεού είναι απαλλαγμένη από οποιαδήποτε άλλα στοιχεία, ότι είναι αγία και τέλεια· οι πράξεις αυτές περιλαμβάνουν το πλήγμα από τον Θεό, την τιμωρία και την καταστροφή της ανθρωπότητας. Χωρίς εξαιρέσεις, όλες οι πράξεις του Θεού τελούνται αυστηρώς σύμφωνα με την έμφυτη διάθεση και το σχέδιό Του —τούτο δεν συμπεριλαμβάνει τη γνώση, την παράδοση και τη φιλοσοφία της ανθρωπότητας— και όλες οι πράξεις του Θεού αποτελούν έκφραση της διάθεσης και ουσίας Του, οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με οτιδήποτε ανήκει στο διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος. Στις αντιλήψεις του ανθρώπου, μόνο η αγάπη, το έλεος και η ανεκτικότητα του Θεού προς την ανθρωπότητα είναι τέλεια, αναλλοίωτα και άγια. Ωστόσο, κανείς δεν γνωρίζει ότι η μήνις και η οργή του Θεού είναι εξίσου αναλλοίωτες· επιπλέον, κανείς δεν έχει μελετήσει ερωτήματα όπως, γιατί ο Θεός δεν ανέχεται καμία ύβρι ή γιατί η οργή Του είναι τόσο μεγάλη. Αντίθετα, κάποιοι συγχέουν την οργή του Θεού με τον θυμό της διεφθαρμένης ανθρωπότητας· θεωρούν τον θυμό του Θεού ως οργή του διεφθαρμένου ανθρώπινου γένους· μάλιστα, υποθέτουν λανθασμένα ότι η μήνις του Θεού είναι ακριβώς ίδια με τη φυσική αποκάλυψη της διεφθαρμένης διάθεσης της ανθρωπότητας. Πιστεύουν λανθασμένα ότι η έκλυση της οργής του Θεού είναι ακριβώς ίδια με τον θυμό του διεφθαρμένου ανθρώπινου γένους, ο οποίος προκύπτει από τη δυσαρέσκεια· πιστεύουν, μάλιστα, ότι η έκλυση της οργής του Θεού αποτελεί έκφραση της διάθεσής Του. Έπειτα από τη συναναστροφή αυτή, ελπίζω ότι κάθε ένας από εσάς δεν θα έχει πλέον καθόλου παρανοήσεις, φαντασιώσεις ή υποθέσεις ως προς τη δίκαιη διάθεση του Θεού, και ελπίζω ότι, αφού ακούσατε τα λόγια Μου, μπορείτε πλέον να αναγνωρίσετε πραγματικά μέσα σας την οργή της δίκαιης διάθεσης του Θεού, να βάλετε στην άκρη όλες τις προηγούμενες λανθασμένες κατανοήσεις της οργής του Θεού, και να αλλάξετε τις ίδιες τις λανθασμένες πεποιθήσεις και απόψεις σας ως προς την ουσία της οργής του Θεού. Επιπλέον, ελπίζω ότι μπορείτε να έχετε μέσα σας έναν ακριβή ορισμό της διάθεσης του Θεού, ότι δεν θα έχετε πλέον καμία αμφιβολία ως προς τη δίκαιη διάθεση του Θεού και ότι δεν πρόκειται να επιβάλετε κανέναν ανθρώπινο συλλογισμό ή φαντασίωση πάνω στην αληθινή διάθεση του Θεού. Η δίκαιη διάθεση του Θεού είναι η αληθινή ουσία του Θεού. Δεν είναι κάτι μορφοποιημένο ή γραμμένο από τον άνθρωπο. Η δίκαιη διάθεσή Του είναι η δίκαιη διάθεσή Του και δεν έχει καμία σχέση ή σύνδεση με οτιδήποτε από τη δημιουργία. Ο Θεός ο ίδιος είναι ο Θεός ο ίδιος. Δεν θα καταστεί ποτέ μέρος της δημιουργίας και, ακόμα και αν γίνει μέλος μεταξύ των δημιουργημένων όντων, η έμφυτη διάθεση και η ουσία Του δεν πρόκειται να αλλάξουν. Επομένως, γνώση του Θεού δε σημαίνει γνώση ενός αντικειμένου· δε σημαίνει ανάλυση κάποιου πράγματος, ούτε κατανόηση κάποιου ανθρώπου. Αν ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τη γενική ιδέα του ή τη δική του μέθοδο για γνώση ενός αντικειμένου ή για κατανόηση ενός ατόμου προκειμένου να γνωρίσει τον Θεό, τότε δεν θα είσαι ποτέ ικανός να αποκτήσεις τη γνώση του Θεού. Η γνώση του Θεού δεν βασίζεται στην εμπειρία ή τη φαντασία και, επομένως, δεν πρέπει ποτέ να επιβάλλεις την εμπειρία ή τη φαντασία σου στον Θεό. Όσο πλούσιες και αν είναι η εμπειρία και η φαντασία σου, είναι ακόμα περιορισμένες· επιπλέον, η φαντασία σου δεν αντιστοιχεί σε γεγονότα, πολύ, δε, λιγότερο αντιστοιχεί στην αλήθεια, ενώ είναι ασύμβατη με την πραγματική διάθεση και ουσία του Θεού. Δεν θα επιτύχεις ποτέ, αν βασίζεσαι στη φαντασία σου προκειμένου να κατανοήσεις την ουσία του Θεού. Ο μοναδικός δρόμος έχει ως εξής: αποδοχή όλων όσων προέρχονται από τον Θεό και, στη συνέχεια, βαθμιαία βίωση και κατανόησή τους. Θα έρθει μια ημέρα, κατά την οποία, χάρη στη συνεργασία σου και στην πείνα και τη δίψα σου για την αλήθεια, ο Θεός θα σε διαφωτίσει, προκειμένου να Τον κατανοήσεις και να Τον γνωρίσεις πραγματικά.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β΄

562. Ο Θεός δεν είναι ποτέ αμφίγνωμος ή διστακτικός στις πράξεις Του· οι αρχές και οι στόχοι πίσω από τις ενέργειές Του είναι όλα σαφή και ολοφάνερα, καθαρά και τέλεια, χωρίς την ανάμιξη κανενός απολύτως τεχνάσματος ή σκευωρίας. Με άλλα λόγια, η ουσία του Θεού δεν περιέχει σκοτάδι ή κακό. Ο Θεός θύμωσε με τους κατοίκους της Νινευή επειδή οι κακές τους πράξεις είχαν φτάσει στα μάτια Του· τη δεδομένη στιγμή, ο θυμός Του πήγαζε από την ουσία Του. Εντούτοις, όταν η οργή του Θεού χάθηκε, χαρίζοντας για άλλη μια φορά την ανεκτικότητά Του στον λαό της Νινευή, όλα όσα αποκάλυψε αποτελούσαν και πάλι τη δική Του ουσία. Το σύνολο της μεταβολής αυτής οφειλόταν σε μια αλλαγή στη στάση του ανθρώπου απέναντι στον Θεό. Κατά τη διάρκεια ολόκληρης αυτής της χρονικής περιόδου, η απρόσβλητη διάθεση του Θεού δεν άλλαξε· η ανεκτική ουσία του Θεού δεν άλλαξε· αλλά ούτε και η στοργική και ελεήμων ουσία Του. Όταν οι άνθρωποι διαπράττουν κακές πράξεις και υβρίζουν τον Θεό, Εκείνος επιφέρει σε αυτούς τον θυμό Του. Όταν οι άνθρωποι μετανοούν πραγματικά, η γνώμη του Θεού αλλάζει, και ο θυμός Του παύει. Όταν οι άνθρωποι συνεχίζουν πεισματικά να εναντιώνονται στον Θεό, η οργή Του είναι ακατάπαυστη· λίγο-λίγο, η οργή Του θα πέσει πάνω τους ώσπου να καταστραφούν. Τούτη είναι η ουσία της διάθεσης του Θεού. Ανεξάρτητα από το αν ο Θεός εκφράζει οργή ή έλεος και στοργικότητα, η διαγωγή, συμπεριφορά και στάση προς τον Θεό του ανθρώπου μέσα του υπαγορεύουν αυτό που δηλώνεται μέσα από την αποκάλυψη της διάθεσης του Θεού. Εάν ο Θεός υποβάλλει συνεχώς έναν άνθρωπο στην οργή Του, η καρδιά του συγκεκριμένου ανθρώπου αναμφισβήτητα εναντιώνεται στον Θεό. Επειδή ποτέ δεν μετανόησε αληθινά, δεν έσκυψε το κεφάλι του ενώπιον του Θεού ούτε και πίστεψε πραγματικά στον Θεό, ποτέ δεν κέρδισε το έλεος και την ανεκτικότητά Του. Εάν κάποιος λαμβάνει συχνά τη φροντίδα του Θεού και κερδίζει συχνά το έλεος και την ανεκτικότητά Του, τότε, αναμφίβολα, ο άνθρωπος αυτός έχει αληθινή πίστη για τον Θεό μέσα στην καρδιά του, και η καρδιά του δεν εναντιώνεται στον Θεό. Μετανοεί συχνά και ειλικρινά ενώπιον του Θεού· ως εκ τούτου, ακόμα κι αν η πειθαρχία του Θεού πέφτει συχνά πάνω σε αυτόν τον άνθρωπο, η οργή Του δεν πρόκειται.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β΄

563. Ανεξάρτητα από το πόσο θυμωμένος ήταν ο Θεός με τους κατοίκους της Νινευή, αμέσως μόλις εκείνοι κήρυξαν νηστεία, μετανοώντας εν σάκκω και σποδώ, η καρδιά Του σταδιακά μαλάκωσε, και Εκείνος άρχισε να αλλάζει γνώμη. Όταν τους διακήρυξε ότι επρόκειτο να καταστρέψει την πόλη τους —τη στιγμή που προηγήθηκε της ομολογίας και της μετάνοιάς τους για τις αμαρτίες τους— ο Θεός εξακολουθούσε να είναι θυμωμένος μαζί τους. Μετά την εκπλήρωση μιας σειράς από πράξεις μετανοίας, ο θυμός του Θεού για τον λαό της Νινευή μεταμορφώθηκε σταδιακά σε έλεος και ανεκτικότητα προς εκείνους. Δεν υπάρχει τίποτε αντιφατικό σχετικά με την συμπτωματική αποκάλυψη των δύο αυτών πτυχών της διάθεσης του Θεού στο ίδιο γεγονός. Πώς μπορεί κάποιος να κατανοήσει και να γνωρίσει αυτήν την έλλειψη αντιφατικότητας; Ο Θεός διατύπωσε και αποκάλυψε διαδοχικά τις δύο αυτές απολύτως αντίθετες ουσίες, καθώς οι άνθρωποι της Νινευή μετανοούσαν, επιτρέποντας στους ανθρώπους να δουν την πραγματικότητα και το απρόσβλητο της ουσίας του Θεού. Ο Θεός χρησιμοποίησε τη στάση Του, για να πει στους ανθρώπους τα εξής: Δεν είναι ότι ο Θεός δεν ανέχεται τους ανθρώπους, ή δεν θέλει να τους δείξει έλεος· είναι ότι σπανίως μετανοούν πραγματικά απέναντι στον Θεό, και είναι σπάνιο να απομακρυνθούν πραγματικά οι άνθρωποι από τους κακούς τρόπους τους και να εγκαταλείψουν τη βία των χεριών τους. Με άλλα λόγια, όταν ο Θεός είναι θυμωμένος με τον άνθρωπο, ελπίζει ότι ο άνθρωπος θα είναι ικανός να μετανοήσει αληθινά και ελπίζει να δει την πραγματική μετάνοια του ανθρώπου, οπότε και θα συνεχίσει να παρέχει ελεύθερα το έλεος και την ανεκτικότητά Του σε αυτόν. Τούτο σημαίνει ότι η κακή διαγωγή του ανθρώπου επισύρει την οργή του Θεού, ενώ το έλεος και η ανεκτικότητά Του απονέμονται σε όσους ακούν τον Θεό και μετανοούν πραγματικά ενώπιόν Του, σε όσους μπορούν να απομακρυνθούν από τους κακούς τρόπους τους και μπορούν να εγκαταλείψουν τη βία των χεριών τους. Η στάση του Θεού αποκαλύφθηκε πολύ καθαρά στη μεταχείρισή Του προς τους κατοίκους της Νινευή: Το έλεος και η ανεκτικότητα του Θεού δεν είναι καθόλου δύσκολο να επιτευχθούν· Εκείνος απαιτεί την αληθινή μετάνοια του ανθρώπου. Όσο οι άνθρωποι απομακρύνονται από τους κακούς τους τρόπους και εγκαταλείπουν τη βία των χεριών τους, ο Θεός αλλάζει τη γνώμη και τη στάση Του απέναντί τους.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β΄

564. Όταν ο Θεός άλλαξε γνώμη για τον λαό της Νινευή, το έλεος και η ανεκτικότητά Του ήταν ένα ψεύτικο προκάλυμμα; Φυσικά και όχι! Τότε, τι σου επιτρέπει να κατανοήσεις η μεταβολή μεταξύ των δύο αυτών πτυχών της διάθεσης του Θεού πάνω στο ίδιο ζήτημα; Η διάθεση του Θεού αποτελεί ένα ολοκληρωμένο σύνολο· δεν είναι καθόλου διαιρεμένη. Ανεξάρτητα από το αν Εκείνος εκφράζει θυμό ή έλεος και ανεκτικότητα προς τους ανθρώπους, όλα αποτελούν εκφράσεις της δίκαιης διάθεσής Του. Η διάθεση του Θεού είναι πραγματική και ζωντανή. Αλλάζει τις σκέψεις και τη στάση Του ανάλογα με την εξέλιξη των πραγμάτων. Η μεταβολή της στάσης Του προς τους κατοίκους της Νινευή διδάσκει στην ανθρωπότητα ότι έχει τις δικές Του σκέψεις και ιδέες· δεν είναι ρομπότ ούτε πήλινο αγαλματάκι, αλλά ο ίδιος ο ζωντανός Θεός. Μπορούσε να είναι θυμωμένος με τους ανθρώπους της Νινευή, ακριβώς όπως μπορούσε να συγχωρήσει το παρελθόν τους ανάλογα με τη στάση τους· μπορούσε να αποφασίσει να φέρει δυστυχίες στους κατοίκους της Νινευή, και μπορούσε να αλλάξει την απόφασή Του χάρη στη μετάνοιά τους. Στους ανθρώπους αρέσει να εφαρμόζουν αυστηρά κανόνες και να χρησιμοποιούν αυτούς τους κανόνες για να οριοθετήσουν και να ορίσουν τον Θεό, όπως και τους αρέσει να χρησιμοποιούν τύπους προκειμένου να επιχειρήσουν να κατανοήσουν τη διάθεση του Θεού. Γι’ αυτό, και σύμφωνα με τη σφαίρα της ανθρώπινης σκέψης, ο Θεός δεν σκέφτεται, ούτε και διαθέτει καμιά ουσιαστική ιδέα. Στην πραγματικότητα, οι σκέψεις του Θεού μεταβάλλονται συνεχώς, ανάλογα με τις αλλαγές στα πράγματα και τα περιβάλλοντα· κατά τη διάρκεια της μεταβολής των σκέψεων αυτών, αποκαλύπτονται διαφορετικές πτυχές της ουσίας του Θεού. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας μεταβολής, τη στιγμή που ο Θεός αλλάζει γνώμη, αποκαλύπτει στο ανθρώπινο γένος την αλήθεια της ύπαρξης της ζωής Του, και αποκαλύπτει ότι η δίκαιη διάθεσή Του είναι πραγματική και ζωντανή. Επιπλέον, ο Θεός χρησιμοποιεί τις ίδιες τις αληθινές Του αποκαλύψεις, προκειμένου να αποδείξει στην ανθρωπότητα την αλήθεια της ύπαρξης της οργής, του ελέους, της στοργικότητας και της ανεκτικότητάς Του. Η ουσία Του αποκαλύπτεται ανά πάσα στιγμή και σε οποιοδήποτε μέρος, ανάλογα με την εξέλιξη των πραγμάτων. Κατέχει την οργή του λιονταριού και το έλεος και την ανεκτικότητα μιας μητέρας. Κανείς άνθρωπος δεν επιτρέπεται να αμφισβητήσει, να παραβιάσει, να αλλάξει ή να στρεβλώσει τη δίκαιη διάθεσή Του. Μεταξύ όλων των ζητημάτων και όλων των πραγμάτων, η δίκαιη διάθεση του Θεού, δηλαδή η οργή και το έλεός Του, μπορεί να αποκαλυφθεί ανά πάσα στιγμή και σε οποιοδήποτε μέρος. Εκφράζει έντονα τις πτυχές αυτές σε κάθε γωνιά της φύσης και τις πραγματοποιεί έντονα σε κάθε στιγμή. Η δίκαιη διάθεση του Θεού δεν περιορίζεται από τον χρόνο ή τον χώρο, ή με άλλα λόγια, η δίκαιη διάθεση του Θεού δεν εκφράζεται μηχανικά ούτε αποκαλύπτεται καθ’ υπαγόρευση των ορίων του χρόνου ή του χώρου. Αντίθετα, η δίκαιη διάθεση του Θεού εκφράζεται και αποκαλύπτεται ελεύθερα ανά πάσα στιγμή και παντού. Βλέποντας τον Θεό να αλλάζει γνώμη, και παύοντας να δηλώνει την οργή Του, αποφεύγοντας να καταστρέψει την πόλη της Νινευή, μπορείς να πεις ότι ο Θεός είναι απλώς φιλεύσπλαχνος και στοργικός; Μπορείς να πεις ότι η οργή του Θεού αποτελείται από κενές λέξεις; Όταν ο Θεός εκφράζει βίαιη οργή και αποσύρει το έλεός Του, μπορείς να πεις ότι δεν αισθάνεται αληθινή αγάπη προς την ανθρωπότητα; Ο Θεός εκφράζει βίαιη οργή ως απάντηση στις κακές πράξεις των ανθρώπων· η οργή Του δεν έχει ψεγάδια. Η καρδιά του Θεού συγκινείται από τη μετάνοια των ανθρώπων, και η μετάνοια αυτή είναι εκείνη που μεταβάλλει έτσι τη γνώμη Του. Η συγκίνηση, η αλλαγή της γνώμης Του, καθώς και το έλεος και η ανεκτικότητα Του προς τον άνθρωπο δεν έχουν κανένα απολύτως ψεγάδι· είναι καθαρά, αγνά, τέλεια και ανόθευτα. Η ανεκτικότητα του Θεού είναι αμιγώς ανεκτικότητα· το έλεός Του είναι αμιγώς έλεος. Η διάθεσή Του αποκαλύπτει οργή, καθώς και έλεος και ανεκτικότητα, ανάλογα με τη μετάνοια του ανθρώπου και τη διαφορετική διαγωγή του. Ανεξάρτητα από το τι αποκαλύπτει και εκφράζει Εκείνος, όλα είναι αγνά· όλα είναι ειλικρινή· η ουσία τους είναι διαφορετική από εκείνη οποιουδήποτε πράγματος στη δημιουργία. Οι αρχές των ενεργειών που εκφράζει ο Θεός, οι σκέψεις και οι ιδέες Του ή οποιαδήποτε συγκεκριμένη απόφαση, καθώς και κάθε μία ενέργεια, είναι απαλλαγμένες από οποιαδήποτε ψεγάδια ή ατέλειες. Όπως αποφασίζει ο Θεός και όπως πράττει, έτσι ολοκληρώνει και τα εγχειρήματά Του. Αυτά τα αποτελέσματα είναι ακριβή και αλάνθαστα, διότι και η πηγή τους είναι αψεγάδιαστη και τέλεια. Η οργή του Θεού είναι αψεγάδιαστη. Ομοίως, το έλεος και η ανεκτικότητα του Θεού, τα οποία δεν κατέχει κανένα δημιούργημα, είναι άγια και αψεγάδιαστα, και μπορούν να αντέξουν στη μελέτη και την εμπειρία.

Αφού κατανοήσατε την ιστορία της Νινευή, βλέπετε την άλλη πλευρά της ουσίας της δίκαιης διάθεσης του Θεού; Βλέπετε την άλλη πλευρά της μοναδικής δίκαιης διάθεσης του Θεού; Υπάρχει κάποιος μέσα στην ανθρωπότητα, που να διαθέτει το συγκεκριμένο είδος διάθεσης; Μήπως κάποιος διαθέτει οργή όμοια με του Θεού; Υπάρχει κάποιος με το έλεος και την ανεκτικότητα του Θεού; Ποιος, από τη δημιουργία, μπορεί να συγκεντρώσει τόσο μεγάλη οργή και να αποφασίσει να καταστρέψει ή να προκαλέσει καταστροφή στην ανθρωπότητα; Και ποιος έχει τα προσόντα να παραχωρήσει έλεος να ανεχτεί και να συγχωρήσει τον άνθρωπο, αλλάζοντας, έτσι, την απόφασή του να τον καταστρέψει; Ο Δημιουργός εκφράζει τη δίκαιη διάθεσή Του μέσα από τις δικές Του μοναδικές μεθόδους και αρχές· δεν υπόκειται στον έλεγχο ή τους περιορισμούς κανενός ανθρώπου, γεγονότος ή πράγματος. Χάρη στη μοναδική διάθεσή Του, κανείς δεν είναι ικανός να Του αλλάξει σκέψεις και ιδέες, ούτε και να Τον πείσει να αλλάξει οποιαδήποτε από τις αποφάσεις Του. Ολόκληρη η συμπεριφορά και οι σκέψεις της δημιουργίας υπάρχουν κάτω από την κρίση της δίκαιης διάθεσής Του. Κανείς δεν μπορεί να ελέγξει κατά πόσο ασκεί οργή ή έλεος· μόνο η ουσία του Δημιουργού —ή με άλλα λόγια, η δίκαιη διάθεση του Δημιουργού— μπορεί να το αποφασίσει αυτό. Τούτη είναι η μοναδική φύση της δίκαιης διάθεσης του Δημιουργού!

Έχοντας αναλύσει και κατανοήσει τη μεταβολή της στάσης του Θεού προς τον λαό της Νινευή, είστε ικανοί να χρησιμοποιήσετε τη λέξη «μοναδικός», προκειμένου να περιγράψετε το έλεος που βρίσκεται μέσα στη δίκαιη διάθεση του Θεού; Είπαμε προηγουμένως ότι η οργή του Θεού αποτελεί μια πτυχή της ουσίας της μοναδικής δίκαιης διάθεσής Του. Τώρα θα ορίσω δύο πτυχές, την οργή του Θεού και το έλεός Του, ως τη δίκαιη διάθεσή Του. Η δίκαιη διάθεση του Θεού είναι αγία· είναι απρόσβλητη, όπως και αναμφισβήτητη· είναι κάτι που δεν κατέχει κανένα από τα δημιουργημένα ή μη-δημιουργημένα όντα. Ανήκει μόνο και αποκλειστικά στον Θεό. Τούτο σημαίνει ότι η οργή του Θεού είναι αγία και απρόσβλητη. Παρομοίως, η άλλη όψη της δίκαιης διάθεσης του Θεού —το έλεός Του— είναι άγιο και αδύνατον να υβρισθεί. Κανένα από τα δημιουργημένα ή μη-δημιουργημένα όντα δεν μπορεί να αντικαταστήσει ή να εκπροσωπήσει τον Θεό στις πράξεις Του, ούτε και μπορεί κανείς να τον αντικαταστήσει ή να τον εκπροσωπήσει στην καταστροφή των Σοδόμων ή τη σωτηρία της Νινευή. Τούτη είναι η αληθινή έκφραση της μοναδικής δίκαιης διάθεσης του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β΄

565. Ενώ η πόλη της Νινευή ήταν γεμάτη με ανθρώπους εξίσου διεφθαρμένους, κακούς και βίαιους με αυτούς των Σοδόμων, η μετάνοιά τους ώθησε τον Θεό να αλλάξει γνώμη και να αποφασίσει να μην τους καταστρέψει. Επειδή η αντίδρασή τους στα λόγια και τις εντολές του Θεού επέδειξε μια στάση που ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με αυτή των πολιτών των Σοδόμων, και λόγω της έντιμης υποταγής τους στον Θεό και της έντιμης μετάνοιας για τις αμαρτίες τους, καθώς και της πραγματικής και ειλικρινούς από κάθε άποψη συμπεριφοράς τους, ο Θεός, για άλλη μια φορά, έδειξε το ειλικρινές έλεός Του και τους το παραχώρησε. Κανείς δεν μπορεί να αντιγράψει την ανταμοιβή και το έλεος του Θεού για την ανθρωπότητα· κανείς άνθρωπος δεν είναι δυνατόν να διαθέτει το έλεος ή την ανεκτικότητα του Θεού, ούτε και τα ειλικρινή αισθήματά Του προς το ανθρώπινο γένος. Υπάρχει κάποιος που να θεωρείς σπουδαίο ή ακόμα και υπεράνθρωπο, ο οποίος, από κάπου ψηλά, και μιλώντας ως σπουδαίος άνθρωπος ή επί κάποιου ανώτατου σημείου, θα έκανε το συγκεκριμένο είδος δήλωσης στην ανθρωπότητα ή τη δημιουργία; Ποιος, από το ανθρώπινο γένος, μπορεί να γνωρίζει τις συνθήκες διαβίωσης της ανθρωπότητας όπως την παλάμη του; Ποιος μπορεί να φέρει το βάρος και την ευθύνη για την ύπαρξη της ανθρωπότητας; Ποιος έχει τα προσόντα να διακηρύξει την καταστροφή μιας πόλης; Και ποιος έχει τα προσόντα να συγχωρήσει μια πόλη; Ποιος μπορεί να πει ότι αγαπά τη δημιουργία του; Μόνο ο Δημιουργός! Μόνο ο Δημιουργός νοιώθει οίκτο γι’ αυτήν την ανθρωπότητα. Μόνο ο Δημιουργός δείχνει τρυφερότητα και στοργή στην ανθρωπότητα αυτή. Μόνο ο Δημιουργός διατηρεί μια αληθινή, αδιάρρηκτη στοργή για αυτήν την ανθρωπότητα. Ομοίως, μόνο ο Δημιουργός μπορεί να παραχωρεί έλεος σ’ αυτή την ανθρωπότητα και να αγαπά όλη τη δημιουργία Του. Η καρδιά του σκιρτά και πονά σε κάθε μία από τις πράξεις του ανθρώπου: Νοιώθει οργισμένος και συντετριμμένος, και θλίβεται εξαιτίας του κακού και της διαφθοράς του ανθρώπου· αισθάνεται ευχαριστημένος, περιχαρής, επιεικής και ευφρόσυνος για τη μετάνοια και την πίστη του ανθρώπου· κάθε μία από τις σκέψεις και τις ιδέες Του υπάρχει για το ανθρώπινο γένος και περιστρέφεται γύρω του· αυτό που είναι και έχει εκφράζεται εξ ολοκλήρου προς χάριν της ανθρωπότητας· το σύνολο των συναισθημάτων Του είναι συνυφασμένο με την ύπαρξή της. Προς χάριν της ανθρωπότητας, ταξιδεύει σπεύδοντας παντού· σιωπηλά, χαρίζει κάθε κομμάτι της ζωής Του· αφιερώνει κάθε λεπτό και δευτερόλεπτο της ζωής Του… Ποτέ δεν ήξερε πώς να συμπονά τη δική Του ζωή, όμως πάντα σπλαχνιζόταν και αγαπούσε το ανθρώπινο γένος που ο ίδιος δημιούργησε… Δίνει όλα όσα έχει στην ανθρωπότητα αυτή… Χαρίζει άνευ όρων και χωρίς προσδοκία ανταμοιβής το έλεος και την ανεκτικότητά Του. Πράττει τούτο, αποκλειστικά και μόνο ώστε η ανθρωπότητα να μπορεί να συνεχίσει να επιβιώνει ενώπιον των οφθαλμών Του, λαμβάνοντας την πρόνοιά Του για τη ζωή· πράττει τούτο αποκλειστικά και μόνο ώστε η ανθρωπότητα να μπορέσει κάποτε να υποταχθεί ενώπιόν Του και να αναγνωρίσει ότι Εκείνος είναι Αυτός που τροφοδοτεί την ύπαρξη του ανθρώπου και συνδράμει τη ζωή ολόκληρης της δημιουργίας.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β΄

566. Το έλεος και η ανεκτικότητα του Θεού όντως υπάρχουν, αλλά η αγιοσύνη και η δικαιοσύνη του Θεού, όταν εξαπολύει την οργή Του, δείχνουν επίσης στον άνθρωπο την πλευρά του Θεού που δεν ανέχεται καμία ύβρη. Όταν ο άνθρωπος είναι πλήρως ικανός να υπακούει τις εντολές του Θεού και ενεργεί σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, ο Θεός δείχνει μεγάλο έλεος προς τον άνθρωπο. Όταν ο άνθρωπος έχει γεμίσει με διαφθορά, μίσος και έχθρα γι’ Αυτόν, ο Θεός είναι βαθιά θυμωμένος. Και σε τι βαθμό είναι βαθιά θυμωμένος; Η οργή Του θα συνεχίσει έως ότου ο Θεός δεν βλέπει πλέον την αντίσταση και τα σατανικά έργα του ανθρώπου, έως ότου δεν είναι πια μπροστά στα μάτια Του. Τότε μόνο θα εξαφανιστεί η οργή του Θεού. Με άλλα λόγια, ανεξάρτητα από το ποιο είναι το άτομο, αν η καρδιά του έχει απομακρυνθεί από τον Θεό και έχει στραφεί μακριά από τον Θεό, ανεπιστρεπτί, τότε ανεξάρτητα από το πώς, κατά πώς φαίνεται ή όσον αφορά τις υποκειμενικές του επιθυμίες, επιθυμεί να λατρεύει και να ακολουθεί και να υπακούει τον Θεό στο σώμα του ή στη σκέψη του, μόλις η καρδιά του στραφεί μακριά από τον Θεό, η οργή του Θεού θα εξαπολυθεί ακατάπαυστα. Θα είναι τέτοια, ώστε όταν ο Θεός εξαπολύει την οργή Του σε μεγάλη έκταση, έχοντας δώσει στον άνθρωπο άφθονες ευκαιρίες, μόλις εξαπολυθεί, δεν θα υπάρξει τρόπος να την πάρει πίσω, και δεν θα είναι ποτέ πάλι ελεήμων και ανεκτικός με αυτόν τον άνθρωπο. Αυτή είναι η μία πλευρά της διάθεσης του Θεού που δεν ανέχεται καμία ύβρη. […] Είναι ανεκτικός και ελεήμων έναντι όσων είναι ευγενικοί και όμορφοι και καλοί. Έναντι όσων είναι κακοί, και αμαρτωλοί και σατανικοί, είναι βαθύτατα οργισμένος, έτσι ώστε η οργή Του είναι ακατάπαυστη. Αυτές είναι οι δύο κυριότερες και πιο εμφανείς πτυχές της διάθεσης του Θεού και, επιπλέον, αυτές έχουν αποκαλυφθεί από τον Θεό από την αρχή έως το τέλος: άφθονο έλεος και βαθιά οργή.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Β΄

567. Οι άνθρωποι λένε ότι ο Θεός είναι ένας δίκαιος Θεός και ότι όσο ο άνθρωπος Τον ακολουθεί μέχρι το τέλος, θα είναι σίγουρα αμερόληπτος απέναντι στον άνθρωπο, γιατί είναι και πολύ δίκαιος. Αν ο άνθρωπος Τον ακολουθήσει μέχρι το τέλος, θα μπορούσε να βάλει στην άκρη τον άνθρωπο; Είμαι αμερόληπτος απέναντι σε όλους τους ανθρώπους και κρίνω όλους τους ανθρώπους με τη δίκαιη διάθεσή Μου, όμως υπάρχουν κατάλληλες συνθήκες για τις απαιτήσεις που θέτω στον άνθρωπο και αυτό που απαιτώ πρέπει να επιτευχθεί από όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από το ποιοι είναι. Δεν Με νοιάζει πόσο εκτεταμένα ή αξιοσέβαστα είναι τα προσόντα σου. Το μόνο που Με ενδιαφέρει είναι το εάν περπατάς στην οδό Μου και αν αγαπάς και διψάς για την αλήθεια. Αν δεν έχεις την αλήθεια και, αντ’ αυτού, ντροπιάζεις το όνομά Μου και δεν ενεργείς σύμφωνα με την οδό Μου, κι απλώς με ακολουθείς ανέμελα ή χωρίς να νοιάζεσαι, τότε, εκείνη τη στιγμή, θα σε χτυπήσω και θα σε τιμωρήσω για την κακία σου και τι θα έχεις να πεις τότε; Θα μπορέσεις να πεις ότι ο Θεός δεν είναι δίκαιος; Σήμερα, αν έχεις συμμορφωθεί με τους λόγους που είπα, τότε είσαι το είδος του ατόμου που εγκρίνω. Λες ότι πάντα υποφέρεις ακολουθώντας τον Θεό, ότι Τον ακολούθησες στα δύσκολα και στα εύκολα, και έχεις μοιραστεί μαζί Του τους καλούς και τους κακούς καιρούς, αλλά δεν έχεις βιώσει τα λόγια του Θεού. Εσύ επιθυμείς να τρέχεις μόνο για τον Θεό και να δαπανάς τον εαυτό σου για τον Θεό κάθε μέρα και ποτέ δεν έχεις σκεφτεί να βιώσεις μια ζωή με νόημα. Λες, επίσης: «Όπως και να ’χει, πιστεύω ότι ο Θεός είναι δίκαιος. Έχω υποφέρει γι’ Αυτόν, έχω τρέξει γι’ Αυτόν, έχω αφιερώσει τον εαυτό μου σ’ Αυτόν και έχω δουλέψει σκληρά παρά το γεγονός ότι δεν έχω λάβει καμία αναγνώριση. Σίγουρα θα με θυμηθεί». Είναι αλήθεια ότι ο Θεός είναι δίκαιος, όμως αυτή η δικαιοσύνη δεν έχει μολυνθεί από καμία ακαθαρσία: Δεν περιέχει ανθρώπινη βούληση και δεν είναι μολυσμένη από τη σάρκα ή τις ανθρώπινες συναλλαγές. Όλοι όσοι επαναστατούν και αντιτίθενται και δεν συμμορφώνονται με την οδό Του, θα τιμωρηθούν. Κανένας δεν συγχωρείται και κανένας δεν θα απαλλαχθεί! Κάποιοι λένε: «Σήμερα τρέχω για Σένα, όταν έρθει το τέλος, μπορείς να μου δώσεις μια μικρή ευλογία;» Έτσι σε ρωτώ: «Έχεις συμμορφωθεί με τα λόγια Μου;» Η δικαιοσύνη για την οποία μιλάς βασίζεται σε μια συναλλαγή. Νομίζεις μόνο ότι είμαι δίκαιος και αμερόληπτος απέναντι σε όλους τους ανθρώπους και ότι όλοι εκείνοι που Με ακολουθούν μέχρι το τέλος σίγουρα θα σωθούν και θα κερδίσουν τις ευλογίες Μου. Υπάρχει εσωτερική σημασία στα λόγια Μου ότι «όλοι εκείνοι που Με ακολουθούν μέχρι το τέλος σίγουρα θα σωθούν»: Αυτοί που Με ακολουθούν μέχρι το τέλος είναι εκείνοι που θα αποκτηθούν πλήρως από Μένα, είναι εκείνοι που αφού κατακτηθούν από Μένα, θα αναζητήσουν την αλήθεια για να οδηγηθούν στην τελείωση. Ποιες συνθήκες έχεις επιτύχει; Έχεις πετύχει μόνο να ακολουθείς Εμένα μέχρι το τέλος, αλλά τι άλλο; Έχεις συμμορφωθεί με τα λόγια Μου; Έχεις ολοκληρώσει μία από τις πέντε απαιτήσεις Μου, αλλά δεν έχεις καμία πρόθεση να ολοκληρώσεις τις υπόλοιπες τέσσερις. Απλώς βρήκες το απλούστερο, ευκολότερο μονοπάτι και το ακολούθησες ελπίζοντας απλώς να σταθείς τυχερός. Απέναντι σ’ ένα άτομο όπως εσύ, η δίκαιη διάθεσή Μου είναι αυτή της παίδευσης και της κρίσης, είναι μια δίκαιη ανταπόδοση και είναι η δίκαιη τιμωρία όλων των αμαρτωλών· όλοι εκείνοι που δεν περπατούν στην οδό Μου θα τιμωρηθούν σίγουρα, ακόμα κι αν με ακολουθήσουν μέχρι το τέλος. Αυτή είναι η δικαιοσύνη του Θεού. Όταν αυτή η δίκαιη διάθεση εκφράζεται στην τιμωρία του ανθρώπου, ο άνθρωπος μένει άφωνος και θα μετανιώσει που, παρόλο που ακολουθούσε τον Θεό, δεν περπάτησε στην οδό Του. «Εκείνο τον καιρό, υπέφερα μόνο λίγο ενώ ακολουθούσα τον Θεό, αλλά δεν περπάτησα στην οδό του Θεού. Τι δικαιολογίες υπάρχουν γι’ αυτό; Δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να παιδευτώ!» Όμως, στο μυαλό του σκέφτεται: «Τέλος πάντων, έχω ακολουθήσει μέχρι το τέλος, οπότε, ακόμα κι αν με παιδεύσεις, δεν μπορεί να είναι πολύ έντονη η παίδευση και μετά την επιβολή αυτής της παίδευσης, θα εξακολουθείς να με θέλεις. Ξέρω ότι είσαι δίκαιος και δεν θα με μεταχειρίζεσαι με αυτόν τον τρόπο για πάντα. Άλλωστε, δεν είμαι σαν εκείνους που θα αφανιστούν· όσοι θα αφανιστούν, θα λάβουν μια βαριά παίδευση, ενώ η δική μου παίδευση θα είναι ελαφρύτερη». Η δίκαιη διάθεση του Θεού δεν είναι όπως νομίζεις. Δεν προκύπτει ότι όσοι είναι καλοί και ομολογούν τις αμαρτίες τους αντιμετωπίζονται με επιείκεια. Η δικαιοσύνη είναι η αγιότητα και είναι μια διάθεση που δεν ανέχεται οποιαδήποτε ύβριν από τον άνθρωπο και ό,τι είναι βρόμικο και δεν έχει αλλάξει γίνεται ο στόχος της αηδίας του Θεού. Η δίκαιη διάθεση του Θεού δεν είναι νόμος, αλλά διοικητικό διάταγμα: Είναι διοικητικό διάταγμα εντός της βασιλείας Του και αυτό το διοικητικό διάταγμα είναι η δίκαιη τιμωρία για όποιον δεν κατέχει την αλήθεια και δεν έχει αλλάξει και δεν υπάρχει περιθώριο για τη σωτηρία του. Διότι όταν κάθε άνθρωπος ταξινομείται ανάλογα με το είδος, οι καλοί θα ανταμειφθούν και οι κακοί θα τιμωρηθούν. Όταν ο προορισμός του ανθρώπου γίνει σαφής, τότε είναι καιρός να τελειώσει το έργο της σωτηρίας, κατόπιν του οποίου το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου δεν θα εκτελείται πλέον και θα υπάρξουν αντίποινα για κάθε έναν από εκείνους που διαπράττουν κακό.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι εμπειρίες του Πέτρου: η γνώση του για την παίδευση και την κρίση

568. Το έλεός Mου εκτείνεται σε εκείνους που Mε αγαπούν και απαρνιούνται τον εαυτό τους. Και η τιμωρία που επέρχεται στους τιποτένιους είναι ακριβώς απόδειξη της δίκαιης διάθεσής Mου και, ακόμη περισσότερο, μαρτυρία της οργής Mου. Όταν έρθουν οι καταστροφές, οι λιμοί και οι λοιμοί θα πέσουν επάνω σε όσους Μου αντιστέκονται και θα θρηνούν. Όλοι όσοι έχουν διαπράξει κάθε μορφή πονηρίας, αλλά M’ έχουν ακολουθήσει για πολλά χρόνια, δεν θα αποφύγουν να πληρώσουν για τις αμαρτίες τους. Και εκείνοι, αντιμετωπίζοντας μια καταστροφή που όμοιά της σπάνια έχει συμβεί καθ’ όλη τη διάρκεια εκατομμυρίων ετών, θα ζουν σε ένα συνεχές καθεστώς πανικού και φόβου. Και όσοι από τους ακόλουθούς Μου έχουν δείξει πίστη μόνο σ’ Εμένα θα χαίρονται και θα επικροτούν τη δύναμή Μου. Θα βιώσουν απερίγραπτη ικανοποίηση και θα ζουν σε μια αγαλλίαση που όμοιά της δεν έδωσα ποτέ ξανά στην ανθρωπότητα. Διότι εκτιμώ τις καλές πράξεις των ανθρώπων και απεχθάνομαι τις σατανικές. Από τότε που ξεκίνησα να ηγούμαι της ανθρωπότητας, επιθυμούσα διακαώς να κερδίσω μια ομάδα ανθρώπων με τις ίδιες απόψεις μ’ Εμένα. Δεν ξέχασα ποτέ όσους δεν έχουν τις ίδιες απόψεις μ’ Εμένα. Τους φύλαξα με αποστροφή στην καρδιά Μου, αναμένοντας μόνο την ευκαιρία να αποδώσω αντίποινα, γεγονός το οποίο θα χαρώ πολύ να δω. Η ημέρα Μου επιτέλους ήρθε σήμερα και δε χρειάζεται πλέον να περιμένω!

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Προετοίμασε αρκετές καλές πράξεις για τον προορισμό σου