Όσοι αφήσαν το δώρο της ζωής απ' τον Παντοδύναμο

δεν γνωρίζουν γιατί ζουν κι όμως τρέμουνε τον θάνατο.

Δεν υπάρχει υποστήριξη καμία,

μα οι άνθρωποι αρνούνται τα μάτια τους να κλείσουν,

όλα τα αψηφούν, σέρνουν την ποταπή τους ύπαρξη στη γη

σε σώματα χωρίς συναίσθηση ψυχής.

Ζεις χωρίς ελπίδα. Ζει χωρίς σκοπό.

Μονάχα υπάρχει ο Άγιος του θρύλου,

ναι, υπάρχει ο Άγιος του θρύλου,

θα 'ρθει να σώσει

όσους υποφέρουν και όσους καρτερούν γι' Aυτού τον ερχομό.

Σ' όσους είναι ασυνείδητοι, η πίστη δεν μπορεί να φανερωθεί.

Μα εκείνοι πάλι την λαχταρούν, λαχταρούν.

Ο Θεός δείχνει έλεος σ' αυτούς που υποφέρουν.

Μα θυμώνει μ' αυτούς που 'ναι ασυνείδητοι.

Πρέπει να περιμένει για πολύ καιρό

την απάντηση της ανθρωπότητας.

Ποθεί να βρει το πνεύμα, την καρδιά σου,

να σου προσφέρει τροφή και νερό,

ποθεί να σ' αφυπνήσει,

για να μην είσαι διψασμένος και πεινασμένος.

Και όταν θα νιώσεις εξαντλημένος

και όταν θα νιώσεις την απελπισία του κόσμου αυτού… την απελπισία,

να μην σαστίσεις, να μην κλάψεις.

Ο Παντοδύναμος Θεός, θα σε δεχτεί κάθε στιγμή.

Περιμένει δίπλα σου, περιμένει να 'ρθεις.

Περιμένει την ημέρα όταν η μνήμη θα γυρίσει,

όταν ξέρεις πια καλά πως έχεις έρθει απ' τον Θεό… πως έχεις έρθει απ' τον Θεό.

Μια φορά έχασες τον δρόμο σου,

ω, έπεσες κάπου χωρίς αίσθηση καμιά

και τότε δίχως να ξέρεις ότι έχεις "πατέρα".

Κατάλαβες πως ο Θεός πάντα σε έβλεπε.

Περίμενε εξ' αρχής να επιστρέψεις εξ' αρχής.

Περιμένει με πικρία.

Περιμένει για μια απάντηση, χωρίς καμία απόκριση.

Είναι ανεκτίμητο να παρατηρεί

την καρδιά και το πνεύμα της ανθρωπότητας.

Μπορεί η παρατήρηση να κρατήσει για πάντα

μπορεί να 'χει έρθει το τέλος.

Μα πρέπει

η ψυχή και η καρδιά να ξέρεις που βρίσκονται.

Μπορεί η παρατήρηση να κρατήσει για πάντα

μπορεί να 'χει έρθει το τέλος.

Μα πρέπει

η ψυχή και η καρδιά να ξέρεις που βρίσκονται.

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο στεναγμός του Παντοδύναμου