Ο Θεός είναι η πηγή της ζωής για όλα τα πράγματα (Α΄)

Μια επισκόπηση της εξουσίας του Θεού, της δίκαιης διάθεσης του Θεού και της αγιοσύνης του Θεού

Όταν έχετε τελειώσει την προσευχή σας, η καρδιά σας νιώθει ήρεμη στην παρουσία του Θεού; (Ναι.) Αν η καρδιά ενός ανθρώπου μπορεί να ηρεμήσει, αυτός θα είναι σε θέση να ακούσει και να κατανοήσει τον λόγο του Θεού και θα είναι σε θέση να ακούσει και να κατανοήσει την αλήθεια. Αν η καρδιά σου αδυνατεί να ηρεμήσει, αν η καρδιά σου είναι πάντα ακαθοδήγητη ή πάντα σκέφτεται άλλα πράγματα, αυτό θα σε επηρεάσει όταν παρευρίσκεσαι σε συναθροίσεις για να ακούσεις τον λόγο του Θεού. Τι βρίσκεται στο επίκεντρο των θεμάτων που συζητάμε; Ας ξανασκεφτούμε λιγάκι όλοι μας τα κύρια σημεία. Όσον αφορά τη γνωριμία με τον Θεό τον ίδιο, τον μοναδικό, στο πρώτο μέρος συζητήσαμε για την εξουσία του Θεού. Στο δεύτερο μέρος συζητήσαμε για τη δίκαιη διάθεση του Θεού, και στο τρίτο μέρος συζητήσαμε για την αγιοσύνη του Θεού. Σας έμεινε κάποια εντύπωση από το συγκεκριμένο περιεχόμενο που συζητούσαμε κάθε φορά; Στο πρώτο μέρος, «η εξουσία του Θεού», τι σας έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση; Ποιο μέρος είχε τον μεγαλύτερο αντίκτυπο πάνω σας; (Ο Θεός επικοινώνησε για πρώτη φορά την εξουσία και την ισχύ του λόγου του Θεού· ό,τι λέει ο Θεός το εννοεί, και ό,τι λέει θα πραγματοποιηθεί. Αυτή είναι η έμφυτη ουσία του Θεού.) (Η εντολή του Θεού στον Σατανά ήταν πως έπρεπε μόνο να βάλει σε πειρασμό τον Ιώβ, όχι να του πάρει τη ζωή. Απ’ αυτό, βλέπουμε την εξουσία του λόγου του Θεού.) Υπάρχει τίποτε άλλο να προσθέσουμε; (Ο Θεός χρησιμοποίησε λόγια για να δημιουργήσει τον ουρανό και τη γη και ό,τι υπάρχει σ’ αυτά και εξέφρασε λόγια για να συνάψει μια διαθήκη με τον άνθρωπο και για να ευλογήσει τον άνθρωπο. Όλα αυτά είναι παραδείγματα της εξουσίας του λόγου του Θεού. Μετά, είδαμε πώς ο Κύριος Ιησούς έδωσε την εντολή στον Λάζαρο να βγει από τον τάφο του —αυτό δείχνει πως η ζωή και ο θάνατος βρίσκονται υπό τον έλεγχο του Θεού, πως ο Σατανάς δεν έχει καμιά εξουσία να ελέγχει τη ζωή και τον θάνατο, και πως είτε το έργο του Θεού εκτελείται στη σάρκα, είτε στο Πνεύμα, η εξουσία Του είναι μοναδική.) Αυτή είναι η κατανόηση που αποκτήσατε αφού ακούσατε τη συναναστροφή. Όταν μιλάμε για την εξουσία του Θεού, πώς κατανοείτε τη λέξη «εξουσία»; Εντός του πεδίου της εξουσίας του Θεού, τι βλέπουν οι άνθρωποι από αυτά που ο Θεός κάνει και αποκαλύπτει; (Βλέπουμε την παντοδυναμία και τη σοφία του Θεού.) (Βλέπουμε πως η εξουσία του Θεού είναι πανταχού παρούσα και πως υπάρχει πραγματικά. Βλέπουμε την εξουσία του Θεού σε μεγάλη κλίμακα στο γεγονός ότι έχει υπό το κράτος Του τα πάντα, και τη βλέπουμε σε μικρή κλίμακα καθώς παίρνει υπό τον έλεγχό Του κάθε μία ανθρώπινη ζωή. Ο Θεός πράγματι σχεδιάζει και ελέγχει τις έξι καμπές της ανθρώπινης ζωής. Επιπλέον, βλέπουμε πως η εξουσία του Θεού αντιπροσωπεύει τον Θεό τον ίδιο, τον μοναδικό, και κανένα δημιουργημένο ή μη δημιουργημένο ον δεν μπορεί να την κατέχει. Η εξουσία του Θεού είναι σύμβολο της ταυτότητάς Του.) Η κατανόησή σας όσον αφορά τα «σύμβολα της ταυτότητας του Θεού και της θέσης του Θεού» φαίνεται πως είναι κάπως δογματική. Έχετε καμία ουσιαστική κατανόηση της εξουσίας του Θεού; (Ο Θεός μάς προσέχει και μας προστατεύει από τότε που ήμασταν νέοι, και σ’ αυτό βλέπουμε την εξουσία του Θεού. Δεν είχαμε επίγνωση των κινδύνων που καραδοκούσαν από πάνω μας, αλλά ο Θεός πάντα μας προστάτευε από το παρασκήνιο. Αυτή είναι, επίσης, η εξουσία του Θεού.) Πολύ καλά. Ωραία το θέσατε.

Όταν μιλάμε για την εξουσία του Θεού, ποιο είναι το επίκεντρό μας, το κύριο σημείο μας; Γιατί χρειάζεται να το συζητήσουμε αυτό; Ο πρωταρχικός σκοπός που το συζητάμε αυτό είναι για να εδραιωθεί στις καρδιές των ανθρώπων η ταυτότητα του Θεού ως Δημιουργού και η θέση Του ανάμεσα στα πάντα. Αυτό μπορούν οι άνθρωποι, καταρχάς, να γνωρίσουν, να δουν και να νιώσουν. Αυτά που βλέπεις κι αυτά που νιώθεις προέρχονται από τις ενέργειες του Θεού, από τα λόγια του Θεού και από τον έλεγχο που έχει ο Θεός επί των πάντων. Επομένως, ποια πραγματική κατανόηση αποκτούν οι άνθρωποι από όλα όσα βλέπουν, μαθαίνουν και γνωρίζουν μέσα από την εξουσία του Θεού; Έχουμε ήδη συζητήσει τον πρώτο σκοπό. Ο δεύτερος είναι για να δουν οι άνθρωποι τη δύναμη και τη σοφία του Θεού μέσα από όλα όσα έχει κάνει και πει και ελέγξει ο Θεός με την εξουσία Του. Σου επιτρέπει να δεις πόσο ισχυρός και πόσο σοφός είναι ο Θεός στον έλεγχό Του επί των πάντων. Αυτό δεν είναι το επίκεντρο και το κύριο θέμα της μοναδικής εξουσίας του Θεού που συζητήσαμε πρωτύτερα; Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από αυτήν τη συζήτηση κι όμως κάποιοι από εσάς το έχουν ήδη ξεχάσει, γεγονός που αποδεικνύει πως δεν έχετε κατανοήσει σε βάθος την εξουσία του Θεού. Θα μπορούσε μάλιστα να ειπωθεί πως ο άνθρωπος δεν έχει δει την εξουσία του Θεού. Πλέον το κατανοείτε αυτό κάπως; Όταν δεις τον Θεό να ασκεί την εξουσία Του, τι νιώθεις πραγματικά; Έχεις νιώσει πραγματικά τη δύναμη του Θεού; (Ναι.) Όταν διαβάζεις τα λόγια Του για το πώς δημιούργησε τα πάντα, νιώθεις τη δύναμή Του και νιώθεις την παντοδυναμία Του. Όταν βλέπεις το κράτος του Θεού πάνω στη μοίρα των ανθρώπων, τι νιώθεις; Νιώθεις τη δύναμη και τη σοφία Του; Αν ο Θεός δεν κατείχε αυτήν τη δύναμη, αν δεν κατείχε αυτήν τη σοφία, θα είχε τα προσόντα να έχει υπό το κράτος Του τα πάντα και τη μοίρα των ανθρώπων; Ο Θεός κατέχει τη δύναμη και τη σοφία, και γι’ αυτό έχει την εξουσία. Αυτό είναι μοναδικό. Σ’ όλη την πλάση, έχεις δει ποτέ κανέναν άνθρωπο ή πλάσμα να έχει τέτοια δύναμη όπως ο Θεός; Υπάρχει κάποιος ή κάτι που έχει τη δύναμη να δημιουργεί τους ουρανούς και τη γη και τα πάντα, να τα ελέγχει και να τα έχει υπό το κράτος του; Υπάρχει κάποιος ή κάτι που μπορεί να κυβερνήσει και να καθοδηγήσει όλη την ανθρωπότητα, που να είναι πανταχού παρών; (Όχι, δεν υπάρχει.) Τώρα κατανοείτε το πραγματικό νόημα της μοναδικής εξουσίας του Θεού; Το κατανοείτε τώρα κάπως; (Ναι.) Αυτό ολοκληρώνει την ανασκόπηση του θέματος της μοναδικής εξουσίας του Θεού.

Στο δεύτερο μέρος μιλήσαμε για τη δίκαιη διάθεση του Θεού. Δεν συζητήσαμε πολλά πράγματα εντός αυτού του θέματος, γιατί σ’ αυτό το στάδιο, το έργο του Θεού περιλαμβάνει κυρίως την κρίση και την παίδευση. Στην Εποχή της Βασιλείας, η δίκαιη διάθεση του Θεού αποκαλύπτεται ξεκάθαρα και με μεγάλη λεπτομέρεια. Έχει εκφράσει λόγια που δεν έχει εκφράσει ποτέ από την εποχή της δημιουργίας· και στα λόγια Του, όλοι οι άνθρωποι, όλοι όσοι διαβάζουν και βιώνουν τον λόγο Του, έχουν δει τη δίκαιη διάθεσή Του να αποκαλύπτεται. Άρα ποιο είναι το κύριο θέμα της συζήτησής μας περί της δίκαιης διάθεσης του Θεού; Την κατανοείτε σε βάθος; Την κατανοείτε από την εμπειρία σας; (Ο Θεός έκαψε τα Σόδομα, επειδή οι άνθρωποι εκείνης της εποχής είχαν διαφθαρεί σε βάθος και προκάλεσαν την οργή του Θεού. Απ’ αυτό βλέπουμε τη δίκαιη διάθεση του Θεού.) Αρχικά, ας ρίξουμε μια ματιά: Αν ο Θεός δεν είχε καταστρέψει τα Σόδομα, θα ήσουν σε θέση να γνωρίζεις για τη δίκαιη διάθεσή Του; Και πάλι θα ήσουν. Μπορείς να τη δεις στα λόγια που ο Θεός έχει εκφράσει στην Εποχή της Βασιλείας, καθώς και μέσα στην κρίση, την παίδευση και τις κατάρες που έστειλε στον άνθρωπο. Μπορείτε να δείτε τη δίκαιη διάθεση του Θεού στο γεγονός ότι έδειξε έλεος στη Νινευή; (Ναι.) Στη σημερινή εποχή, οι άνθρωποι μπορούν να δουν λίγο από το έλεος, την αγάπη και τη μακροθυμία του Θεού, και οι άνθρωποι μπορούν να τα δουν, επίσης, στην αλλαγή της άποψης του Θεού, η οποία έπεται της μετάνοιας του ανθρώπου. Έχοντας χρησιμοποιήσει αυτά τα δύο παραδείγματα για να ξεκινήσουμε τη συζήτησή μας για τη δίκαιη διάθεση του Θεού, είναι πολύ προφανές πως η δίκαιη διάθεσή Του έχει αποκαλυφθεί, αλλά στην πραγματικότητα, η δίκαιη διάθεση-ουσία του Θεού δεν περιορίζεται στα όσα αποκαλύπτονται σ’ αυτές τις δύο ιστορίες της Βίβλου. Απ’ αυτά που έχετε μάθει και δει και βιώσει στον λόγο του Θεού και το έργο Του, ποια είναι η δίκαιη διάθεση του Θεού, όπως τη βλέπετε εσείς; Μιλήστε από τις δικές σας εμπειρίες. (Στα περιβάλλοντα που ο Θεός δημιούργησε για τους ανθρώπους, όταν οι άνθρωποι είναι σε θέση να αναζητήσουν την αλήθεια και να ενεργήσουν σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού, ο Θεός τούς καθοδηγεί, τους διαφωτίζει και τους επιτρέπει να νιώσουν το φως μέσα στις καρδιές τους. Όταν οι άνθρωποι επαναστατούν ενάντια στον Θεό, Του αντιστέκονται και δεν ενεργούν σύμφωνα με τις προθέσεις Του, τότε υπάρχει πολύ σκοτάδι μέσα τους, λες και ο Θεός τούς έχει απαρνηθεί. Ακόμα κι όταν προσεύχονται, δεν ξέρουν τι να Του πουν. Ωστόσο, όταν παραμερίσουν τις δικές τους έννοιες και φαντασιοκοπίες και γίνουν πρόθυμοι να συνεργαστούν με τον Θεό και προσπαθούν να βελτιωθούν, τότε σταδιακά είναι σε θέση να δουν το χαμογελαστό πρόσωπο του Θεού. Από αυτό βιώνουμε την αγιοσύνη της δίκαιης διάθεσης του Θεού. Ο Θεός εμφανίζεται στην αγία βασιλεία, αλλά κρύβεται σε ακάθαρτα μέρη.) (Βλέπω τη δίκαιη διάθεση του Θεού στον τρόπο με τον οποίο φέρεται στους ανθρώπους. Οι αδελφοί και οι αδελφές μας διαφέρουν σε ανάστημα και επίπεδο, όπως διαφέρει, επίσης, αυτό που ο Θεός απαιτεί από τον καθένα μας. Είμαστε όλοι σε θέση να δεχθούμε τη διαφώτιση του Θεού σε διαφορετικό βαθμό και, μ’ αυτόν τον τρόπο, βλέπω τη δικαιοσύνη του Θεού, γιατί εμείς οι άνθρωποι δεν είμαστε ικανοί να φερόμαστε στον άνθρωπο μ’ αυτόν τον τρόπο, αλλά ο Θεός είναι.) Τώρα, έχετε όλοι σας κάποια πρακτική γνώση, την οποία μπορείτε να διατυπώσετε.

Γνωρίζετε ποια γνώση είναι βασική για να κατανοήσετε τη δίκαιη διάθεση του Θεού; Πολλά μπορούν να λεχθούν εκ πείρας πάνω σε αυτό το θέμα, πρώτα, όμως, υπάρχουν μερικά κύρια σημεία τα οποία πρέπει να σας πω. Για να κατανοήσει κανείς τη δίκαιη διάθεση του Θεού, πρέπει πρώτα να κατανοήσει τα συναισθήματα του Θεού: τι μισεί, τι αποστρέφεται, τι αγαπά, σε ποιον δείχνει ανοχή και έλεος, και σε τι είδους άνθρωπο χαρίζει αυτό το έλεος. Αυτό είναι ένα κύριο σημείο. Πρέπει κανείς να κατανοήσει, επίσης, πως όσο στοργικός κι αν είναι ο Θεός, όσο έλεος και αγάπη κι αν έχει για τους ανθρώπους, ο Θεός δεν ανέχεται από κανέναν να υβρίζει την ταυτότητα και τη θέση Του, ούτε ανέχεται από κανέναν να υβρίζει την αξιοπρέπειά Του. Παρόλο που ο Θεός αγαπά τους ανθρώπους, δεν τους κανακεύει. Δίνει στους ανθρώπους την αγάπη Του, το έλεός Του και τη μακροθυμία Του, αλλά ποτέ δεν τους παραχαϊδεύει· ο Θεός έχει τις αρχές Του και τα όριά Του. Ανεξάρτητα από το πόση αγάπη του Θεού έχεις νιώσει, ανεξάρτητα από το πόσο βαθιά μπορεί να είναι αυτή η αγάπη, ποτέ δεν πρέπει να φέρεσαι στον Θεό όπως θα φερόσουν σε κάποιον άλλο άνθρωπο. Ενώ αληθεύει πως ο Θεός φέρεται στους ανθρώπους με την υπέρτατη οικειότητα, αν ένας άνθρωπος βλέπει τον Θεό απλώς σαν έναν άλλο άνθρωπο, σαν έναν άνθρωπο αντίστοιχο με δημιουργημένο ον ή σαν έναν φίλο ή ένα αντικείμενο λατρείας, τότε ο Θεός θα κρύψει το πρόσωπό Του απ’ αυτόν και θα τον απαρνηθεί. Αυτή είναι η διάθεσή Του, και οι άνθρωποι δεν πρέπει να αντιμετωπίζουν αυτό το θέμα απερίσκεπτα. Επομένως, βλέπουμε συχνά λόγια σαν αυτά που έχει εκφράσει ο Θεός για τη διάθεσή Του: Δεν έχει σημασία σε πόσους δρόμους έχεις ταξιδέψει, πόσο έργο έχεις εκτελέσει ή πόσα βάσανα έχεις υπομείνει, τη στιγμή που θα υβρίσεις τη διάθεση του Θεού, θα το ανταποδώσει στον καθένα σας βάσει του τι έχετε κάνει. Αυτό σημαίνει πως ο Θεός φέρεται στους ανθρώπους με την υπέρταση οικειότητα, ωστόσο οι άνθρωποι δεν πρέπει να φέρονται στον Θεό σαν είναι κάποιος φίλος ή συγγενής. Μην αποκαλείς τον Θεό «φιλαράκι» σου. Όση αγάπη κι αν έχεις δεχθεί απ’ Αυτόν, όση μακροθυμία κι αν σου έχει δείξει, ποτέ δεν πρέπει να φέρεσαι στον Θεό σαν να είναι φίλος σου. Αυτή είναι η δίκαιη διάθεση του Θεού. Καταλαβαίνετε; Χρειάζεται να πω περισσότερα επί τούτου; Έχετε καμία πρότερη κατανόηση αυτού του θέματος; Σε γενικές γραμμές, αυτό είναι το λάθος που κάνουν πιο εύκολα οι άνθρωποι, είτε κατανοούν τα δόγματα είτε δεν έχουν σκεφτεί ποτέ προηγουμένως αυτό το ζήτημα. Όταν οι άνθρωποι υβρίζουν τον Θεό, μπορεί να μην οφείλεται σε ένα μεμονωμένο περιστατικό ή σε κάτι που είπαν, αλλά αντιθέτως, εξαιτίας μιας στάσης που διατηρούν και μιας κατάστασης στην οποία βρίσκονται. Αυτό είναι κάτι πολύ τρομακτικό. Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν πως κατανοούν τον Θεό, πως γνωρίζουν κάτι γι’ Αυτόν, και μπορεί μάλιστα και να κάνουν μερικά πράγματα που ευχαριστούν τον Θεό. Ξεκινούν να νιώθουν ίσοι με τον Θεό, και πως έχουν καταφέρει με έξυπνους χειρισμούς να γίνουν φίλοι με τον Θεό. Τέτοιου είδους συναισθήματα είναι τρομερά εσφαλμένα. Αν δεν έχεις βαθιά κατανόηση αυτού —αν δεν το κατανοείς ξεκάθαρα— τότε πολύ εύκολα θα υβρίσεις τον Θεό και θα υβρίσεις τη δίκαιη διάθεσή Του. Το κατανοείτε τώρα, έτσι; Δεν είναι μοναδική η δίκαιη διάθεση του Θεού; Θα μπορούσε ποτέ να ισοδυναμεί με τον χαρακτήρα ή την ηθική υπόσταση ενός ανθρώπου; Δεν θα μπορούσε ποτέ. Επομένως, δεν πρέπει να ξεχνάς πως, όπως κι αν φέρεται ο Θεός στους ανθρώπους ή όποια γνώμη κι αν έχει για τους ανθρώπους, η θέση, η εξουσία και η ταυτότητα του Θεού δεν αλλάζουν ποτέ. Για την ανθρωπότητα, η ταυτότητα του Θεού είναι πάντοτε η ταυτότητα Αυτού που είναι κυρίαρχος των πάντων —του Δημιουργού.

Τι έχετε μάθει για την αγιοσύνη του Θεού; Στο μέρος που αφορά την «αγιοσύνη του Θεού», πέρα από το γεγονός ότι η μοχθηρία του Σατανά χρησιμοποιείται ως αντιθετικό στοιχείο, ποιο ήταν το κύριο περιεχόμενο της συζήτησής μας περί της αγιοσύνης του Θεού; Δεν είναι αυτό που ο Θεός έχει και είναι; Αυτό που έχει και είναι ο Θεός είναι κάτι που απαντάται μόνο στον Θεό; (Ναι.) Είναι αυτό το οποίο δεν κατέχουν τα δημιουργημένα όντα. Γι’ αυτό λέμε πως η αγιοσύνη του Θεού είναι μοναδική. Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να είστε σε θέση να κατανοήσετε. Κάναμε τρεις συναντήσεις για το θέμα της αγιοσύνης του Θεού. Μπορείτε να περιγράψετε με δικά σας λόγια, με τη δική σας κατανόηση, τι πιστεύετε ότι είναι η αγιοσύνη του Θεού; (Την τελευταία φορά που επικοινώνησε μαζί μας ο Θεός, γονατίσαμε ενώπιόν Του. Ο Θεός συναναστράφηκε την αλήθεια μ’ εμάς σχετικά με το να προσπέφτουμε και να κλίνουμε το κεφάλι για να Τον λατρέψουμε. Το ότι κλίναμε το κεφάλι για να Τον λατρέψουμε πριν ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις Του είδαμε ότι δεν ήταν σε συμφωνία με τις προθέσεις Του, και απ’ αυτό είδαμε την αγιοσύνη του Θεού.) Πολύ αληθές. Υπάρχει τίποτε άλλο; (Στα λόγια του Θεού προς την ανθρωπότητα, βλέπουμε πως Αυτός μιλάει λιτά και καθαρά. Είναι ευθύς και επί του θέματος. Ο Σατανάς μιλάει με έμμεσο τρόπο και είναι γεμάτος ψέματα. Απ’ αυτό που έγινε την τελευταία φορά όταν προσπέσαμε ενώπιον του Θεού, είδαμε πως τα λόγια Του και οι ενέργειές Του έχουν πάντοτε αρχές. Είναι πάντοτε σαφής και περιεκτικός όταν μας λέει πώς θα πρέπει να ενεργούμε, πώς θα πρέπει να παρατηρούμε, και πώς θα πρέπει να κάνουμε πράξη. Οι άνθρωποι, ωστόσο, δεν είναι έτσι. Από τότε που οι άνθρωποι διαφθάρηκαν από τον Σατανά, ενεργούν και μιλάνε έχοντας στο μυαλό τους τα δικά τους προσωπικά κίνητρα και στόχους και τις δικές τους προσωπικές επιθυμίες. Από τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός προσέχει, φροντίζει και προστατεύει την ανθρωπότητα, βλέπουμε πως όλα όσα κάνει ο Θεός είναι θετικά και σαφή. Μ’ αυτόν τον τρόπο βλέπουμε ότι αποκαλύπτεται η ουσία της αγιοσύνης του Θεού.) Καλά το θέσατε! Έχει κάποιος άλλος να προσθέσει κάτι; (Μέσα από την έκθεση της μοχθηρής ουσίας του Σατανά από τον Θεό, βλέπουμε την αγιοσύνη του Θεού, αποκτούμε μεγαλύτερη γνώση της μοχθηρίας του Σατανά και βλέπουμε την πηγή του μαρτυρίου της ανθρωπότητας. Στο παρελθόν, είχαμε άγνοια του μαρτυρίου του ανθρώπου υπό την εξουσία του Σατανά. Μόνο αφού ο Θεός το αποκάλυψε, είδαμε πως όλο το μαρτύριο που προέρχεται από την επιδίωξη της δόξας και του πλούτου είναι έργο του Σατανά. Μόνο τότε νιώσαμε πως η αγιοσύνη του Θεού είναι η πραγματική σωτηρία της ανθρωπότητας.) Υπάρχει κάτι άλλο να προσθέσουμε σ’ αυτό; (Η ανθρωπότητα, η οποία είναι διεφθαρμένη, στερείται πραγματικής γνώσης και αγάπης για τον Θεό. Επειδή δεν κατανοούμε την ουσία της αγιοσύνης του Θεού, και επειδή, όταν προσπέφτουμε και γονατίζουμε ενώπιόν Του για να Τον λατρέψουμε, το κάνουμε με ακάθαρτες σκέψεις και απώτερα κίνητρα και σκοπούς, ο Θεός δυσαρεστείται. Βλέπουμε πως ο Θεός είναι πολύ διαφορετικός από τον Σατανά· ο Σατανάς θέλει οι άνθρωποι να τον υπεραγαπούν και να τον κολακεύουν, να προσπέφτουν και να γονατίζουν για να τον λατρεύουν. Ο Σατανάς δεν έχει καθόλου αρχές. Απ’ αυτό επίσης, γνωρίζω την αγιοσύνη του Θεού.) Πολύ καλά! Τώρα που έχουμε συναναστραφεί για την αγιοσύνη του Θεού, βλέπετε την τελειότητα του Θεού; Βλέπετε πως ο Θεός είναι η πηγή καθετί θετικού; Είστε σε θέση να δείτε πως ο Θεός είναι η προσωποποίηση της αλήθειας και της δικαιοσύνης; Βλέπετε πως ο Θεός είναι η πηγή της αγάπης; Βλέπετε πως όλα όσα κάνει ο Θεός, όλα όσα εκφράζει, και όλα όσα αποκαλύπτει είναι αψεγάδιαστα; (Ναι.) Αυτά είναι τα κύρια σημεία όσων έχω πει σχετικά με την αγιοσύνη του Θεού. Σήμερα, αυτά τα λόγια μπορεί να σας φαίνονται σαν απλό δόγμα, ωστόσο, μια μέρα, όταν βιώσεις και γίνεις μάρτυρας του αληθινού Θεού του ίδιου μέσα από τον λόγο Του και το έργο Του, θα πεις, από τα βάθη της καρδιάς σου, πως ο Θεός είναι άγιος, πως ο Θεός είναι διαφορετικός από την ανθρωπότητα και πως η καρδιά, η διάθεση και η ουσία Του είναι όλες άγιες. Αυτή η αγιοσύνη επιτρέπει στον άνθρωπο να δει την τελειότητα του Θεού και να δει πως η ουσία της αγιοσύνης του Θεού είναι άσπιλη. Η ουσία της αγιοσύνης Του καθορίζει πως Αυτός είναι Θεός ο ίδιος, ο μοναδικός, και επιπλέον επιτρέπει στον άνθρωπο να δει και αποδεικνύει πως Αυτός είναι ο μοναδικός Θεός ο ίδιος. Αυτό δεν είναι το κύριο σημείο; (Είναι.)

Σήμερα διενεργήσαμε μια επισκόπηση διαφόρων θεμάτων από τις προηγούμενες συναναστροφές. Εδώ ολοκληρώνεται η σημερινή επισκόπησή μας. Ελπίζω πως όλοι σας θα λάβετε σοβαρά υπόψη τα κύρια σημεία κάθε στοιχείου και θέματος. Μην τα σκέφτεστε ως απλά δόγματα· όταν έχετε λίγο ελεύθερο χρόνο, διαβάστε τα καλά και αναλογιστείτε τα. Να τα θυμάστε στην καρδιά σας και να τα μεταφέρετε στην πραγματικότητα —τότε θα βιώσεις στ’ αλήθεια όλα όσα έχω πει για την πραγματικότητα όπου ο Θεός αποκαλύπτει τη διάθεσή Του και αποκαλύπτει αυτό που Αυτός έχει και είναι. Ωστόσο, αν απλώς τα σημειώσεις στο σημειωματάριό σου και δεν τα διαβάσεις ούτε τα στοχαστείς, τότε δεν θα τα κερδίσεις ποτέ ο ίδιος. Καταλαβαίνεις τώρα, έτσι; Αφού επικοινώνησα πάνω σ’ αυτά τα τρία θέματα, μόλις οι άνθρωποι αποκτήσουν μια γενική, ή ακόμα και συγκεκριμένη, κατανόηση της ταυτότητας του Θεού, της ουσίας Του και της διάθεσής Του, θα έχουν, ωστόσο, κατανοήσει πλήρως τον Θεό; (Όχι.) Τώρα, στη δική σας κατανόηση του Θεού, υπάρχουν άλλοι τομείς τους οποίους νιώθετε πως πρέπει να κατανοήσετε βαθύτερα; Με άλλα λόγια, τώρα που έχεις αποκτήσει μια κατανόηση της εξουσίας του Θεού, της δίκαιης διάθεσής Του και της αγιοσύνης Του, ίσως η μοναδική ταυτότητα και η θέση Του εδραιωθούν στο μυαλό σου· ωστόσο, μένει να δεις, να κατανοήσεις και να εμβαθύνεις τις γνώσεις σου για τις ενέργειές Του, τη δύναμή Του και την ουσία Του μέσα από τη δική σου εμπειρία. Τώρα που έχετε ακούσει αυτές τις συναναστροφές, ένα άρθρο της πίστης εδραιώνεται λίγο ή πολύ στην καρδιά σας: Ο Θεός υπάρχει πραγματικά, και είναι γεγονός πως Αυτός διοικεί τα πάντα. Κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να υβρίσει τη δίκαιη διάθεσή Του· η αγιοσύνη Του είναι κάτι το βέβαιο που κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Αυτά είναι γεγονότα. Αυτές οι συναναστροφές επιτρέπουν στην ταυτότητα και τη θέση του Θεού να έχουν μια βάση στις καρδιές των ανθρώπων. Μόλις εδραιωθεί αυτή η βάση, οι άνθρωποι πρέπει να προσπαθήσουν να κατανοήσουν πιο πολλά.

1η ιστορία: Ένας σπόρος, η γη, ένα δέντρο, το φως του ήλιου, τα πουλιά και ο άνθρωπος

Σήμερα, θα συναναστραφώ μαζί σας για ένα νέο θέμα. Ποιο είναι αυτό το θέμα; Ο τίτλος του είναι: «Ο Θεός είναι η πηγή της ζωής για όλα τα πράγματα». Αυτό το θέμα δεν φαίνεται κάπως υπερβολικά ευρύ; Μήπως νιώθετε ότι είναι λίγο πιο πάνω από τις δυνατότητές σας; «Ο Θεός είναι η πηγή της ζωής για όλα τα πράγματα» —αυτό το θέμα μπορεί να φαίνεται στους ανθρώπους κάπως μακρινό, ωστόσο, όλοι όσοι ακολουθούν τον Θεό πρέπει να το κατανοήσουν, γιατί είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τη γνώση κάθε ανθρώπου για τον Θεό, και με το αν είναι σε θέση να Τον ικανοποιεί και να νιώθει φόβο Θεού. Γι’ αυτό πρόκειται να συναναστραφώ επ’ αυτού του θέματος. Είναι πολύ πιθανό, οι άνθρωποι να έχουν μια απλή κατανόηση αυτού του θέματος από πριν ή ίσως να είχαν επίγνωσή του σε κάποιον βαθμό. Αυτή η γνώση ή επίγνωση μπορεί, στο μυαλό κάποιων ανθρώπων, να συνοδεύεται από έναν βαθμό απλής ή ρηχής κατανόησης. Άλλοι μπορεί να είχαν μερικές ειδικές εμπειρίες στην καρδιά τους που τους οδήγησαν σε μια βαθιά, προσωπική επαφή με αυτό το θέμα. Ωστόσο, αυτή η πρωθύστερη γνώση, είτε είναι βαθιά είτε επιφανειακή, για σας είναι μονόπλευρη και όχι επαρκώς συγκεκριμένη. Επομένως, γι’ αυτό έχω επιλέξει αυτό το θέμα για συναναστροφή: για να σας βοηθήσω να επιτύχετε μια πιο βαθιά και πιο συγκεκριμένη κατανόηση. Θα χρησιμοποιήσω μια ειδική μέθοδο για να συναναστραφώ μαζί σας πάνω σ’ αυτό το θέμα, μια μέθοδο που δεν έχουμε χρησιμοποιήσει ξανά και που μπορεί να τη βρείτε λίγο ασυνήθιστη ή λίγο άβολη. Θα καταλάβετε τι εννοώ αργότερα. Σας αρέσουν οι ιστορίες; (Μας αρέσουν.) Φαίνεται, λοιπόν, πως ήταν καλή η επιλογή Μου να σας πω ιστορίες, εφόσον σε όλους σας αρέσουν τόσο πολύ. Λοιπόν, ας ξεκινήσουμε. Δεν χρειάζεται να κρατήσετε σημειώσεις. Σας ζητώ να είστε ήρεμοι, και όχι νευρικοί. Μπορείτε να κλείσετε τα μάτια σας, αν πιστεύετε πως μπορεί να αποσπάται η προσοχή σας από το περιβάλλον ή τους ανθρώπους γύρω σας. Έχω μια υπέροχη ιστοριούλα να σας πω. Είναι μια ιστορία για έναν σπόρο, τη γη, ένα δέντρο, το φως του ήλιου, τα πουλιά και τον άνθρωπο. Ποιοι είναι οι κεντρικοί χαρακτήρες της; (Ένας σπόρος, η γη, ένα δέντρο, το φως του ήλιου, τα πουλιά και ο άνθρωπος.) Είναι και ο Θεός ένας από αυτούς; (Όχι.) Ακόμα κι έτσι, είμαι σίγουρος ότι αφού ακούσετε αυτήν την ιστορία, θα νιώσετε αναζωογονημένοι και ικανοποιημένοι. Τώρα, σας παρακαλώ, ακούστε προσεκτικά.

Ένας μικρός σπόρος έπεσε στη γη. Έπεσε μια μεγάλη βροχή, κι ο σπόρος έβγαλε ένα τρυφερό βλαστάρι, ενώ οι ρίζες του απλώθηκαν σιγά-σιγά στο έδαφος από κάτω. Με τον καιρό, το βλαστάρι πήρε ύψος, υπομένοντας σκληρούς ανέμους και έντονες βροχές, βιώνοντας την εναλλαγή των εποχών, καθώς το φεγγάρι γέμιζε και άδειαζε. Το καλοκαίρι, η γη έφερνε τα δώρα του νερού, ώστε το βλαστάρι να μπορέσει να αντέξει τον καύσωνα της εποχής. Και χάρη στη γη, το βλαστάρι δεν το τσάκισε η ζέστη, κι έτσι το μεγαλύτερο μέρος του θερινού καύσωνα πέρασε. Όταν ήλθε ο χειμώνας, η γη περιέκλεισε το βλαστάρι στη ζεστή αγκαλιά της, και η γη και το βλαστάρι κράτησαν σφιχτά το ένα το άλλο. Η γη ζέστανε το βλαστάρι, κι έτσι επέζησε από το τσουχτερό κρύο της εποχής, βγαίνοντας αλώβητο από χειμερινές θύελλες και χιονοπτώσεις. Με την προστασία της γης, το βλαστάρι μεγάλωσε κι έγινε γενναίο και ευτυχισμένο· με την ανιδιοτελή φροντίδα της γης, έγινε υγιές και δυνατό. Το βλαστάρι μεγάλωνε ευτυχισμένο, τραγουδώντας στη βροχή, χορεύοντας και λυγίζοντας στον άνεμο. Το βλαστάρι και η γη αλληλοεξαρτώνται…

Τα χρόνια πέρασαν, και το βλαστάρι έγινε ένα πανύψηλο δέντρο. Ορθωνόταν δυνατό πάνω στη γη με γερά κλαδιά, στις άκρες των οποίων υπήρχαν αναρίθμητα φύλλα. Οι ρίζες του δέντρου όχι μόνο εισχωρούσαν στη γη, αλλά τώρα βυθίζονταν βαθιά στο υπέδαφος. Η γη, η οποία είχε κάποτε προστατεύσει το μικροσκοπικό βλαστάρι, ήταν τώρα η βάση ενός επιβλητικού δέντρου.

Μια αχτίδα φωτός έλαμψε πάνω στο δέντρο. Το δέντρο κούνησε τον κορμό του, έτεινε διάπλατα τα κλαδιά του και ανέπνευσε βαθιά τον ηλιόλουστο αέρα. Το έδαφος από κάτω ανέπνεε στον ίδιο ρυθμό με το δέντρο, και η γη ένιωθε ανανεωμένη. Εκείνη τη στιγμή, ένα δροσερό αεράκι φύσηξε ανάμεσα στα κλαδιά, και το δέντρο ρίγησε από ευχαρίστηση, γεμίζοντας ενέργεια. Το δέντρο και το φως του ήλιου αλληλοεξαρτώνται…

Οι άνθρωποι κάθονταν στη δροσερή σκιά του δέντρου και απολάμβαναν τον καθαρό, ευωδιαστό αέρα. Ο αέρας καθάριζε την καρδιά και τους πνεύμονές τους, καθάριζε το αίμα μέσα τους, και το σώμα τους δεν ήταν πια ληθαργικό ή βαρύ. Οι άνθρωποι και το δέντρο αλληλοεξαρτώνται…

Ένα σμήνος από μικρά πουλάκια που τιτίβιζαν προσγειώθηκε στα κλαδιά του δέντρου. Ίσως προσγειώθηκαν εκεί για να διαφύγουν από κάποιον θηρευτή ή για να αναπαραχθούν και να μεγαλώσουν τα μικρά τους ή ίσως ξεκουράζονταν απλώς για λίγο. Τα πουλιά και το δέντρο αλληλοεξαρτώνται…

Οι ρίζες του δέντρου, μπλεγμένες και μπερδεμένες, έφταναν βαθιά μέσα στη γη. Με τον κορμό του προφύλασσε τη γη από τον άνεμο και τη βροχή, κι άπλωνε τα μεγάλα κλαδιά του για να προστατέψει τη γη κάτω του από τα πόδια του. Το δέντρο το έκανε αυτό επειδή η γη ήταν η μητέρα του. Ενδυναμώνουν το ένα το άλλο και βασίζονται το ένα στο άλλο, και δεν θα χωριστούν ποτέ…

Κι έτσι, τελειώνει αυτή η ιστορία. Η ιστορία που διηγήθηκα αφορούσε έναν σπόρο, τη γη, ένα δέντρο, το φως του ήλιου, τα πουλιά και τον άνθρωπο. Είχε λίγες μόνο σκηνές. Τι συναισθήματα σας άφησε; Όταν μιλάω με αυτόν τον τρόπο, κατανοείτε τι λέω; (Κατανοούμε.) Σας παρακαλώ, μιλήστε για τα συναισθήματά σας. Τι νιώσατε όταν ακούσατε αυτήν την ιστορία; Πρώτα θα σας πω πως όλοι οι χαρακτήρες στην ιστορία είναι πράγματα που μπορείτε να δείτε και να αγγίξετε· είναι αληθινά πράγματα, όχι μεταφορές. Θέλω να σκεφτείτε αυτά που είπα. Τίποτα απ’ αυτά που είπα δεν ήταν απόκρυφο στην ιστορία Μου, και τα κύρια σημεία της θα μπορούσαν να εκφραστούν σε λίγες προτάσεις από την ιστορία. (Η ιστορία που ακούσαμε σχηματίζει μια όμορφη εικόνα. Ένας σπόρος ζωντανεύει και, καθώς μεγαλώνει, βιώνει τις τέσσερις εποχές του χρόνου: την άνοιξη, το καλοκαίρι, το φθινόπωρο και τον χειμώνα. Η γη φροντίζει το αναδυόμενο βλαστάρι όπως μια μητέρα. Ζεσταίνει το βλαστάρι τον χειμώνα, ώστε να επιζήσει από το κρύο. Αφού το βλαστάρι ωριμάσει και γίνει δέντρο, μια αχτίδα φωτός αγγίζει τα κλαδιά του, φέρνοντάς του πολλή χαρά. Βλέπω πως ανάμεσα στο πλήθος της δημιουργίας του Θεού, η γη είναι κι αυτή ζωντανή, και πως αυτή και το δέντρο αλληλοεξαρτώνται. Βλέπω, επίσης, τη μεγάλη ζεστασιά που χαρίζει το φως του ήλιου στο δέντρο και, βλέπω ότι παρόλο που τα πουλιά είναι συνήθη δημιουργήματα, συνεργάζονται με το δέντρο και τους ανθρώπους σε μια εικόνα απόλυτης αρμονίας. Αυτά είναι τα συναισθήματα που είχα στην καρδιά μου, όπως άκουγα την ιστορία· συνειδητοποιώ πως όλα αυτά τα πράγματα είναι όντως ζωντανά.) Ωραία το έθεσες! Έχει κανείς να προσθέσει κάτι άλλο; (Σ’ αυτήν την ιστορία ενός σπόρου που βλασταίνει και γίνεται πανύψηλο δέντρο, βλέπω το θαύμα της δημιουργίας του Θεού. Βλέπω ότι ο Θεός έκανε τα πάντα να ενισχύουν το ένα το άλλο και να αλληλοεξαρτώνται, και ότι είναι όλα συνδεδεμένα μεταξύ τους και υπηρετούν το ένα το άλλο. Βλέπω τη σοφία του Θεού, το θαύμα Του, και βλέπω πως Αυτός είναι η πηγή της ζωής για τα πάντα.)

Όλα αυτά για τα οποία μόλις μίλησα, είναι κάτι που έχετε ξαναδεί. Οι σπόροι, παραδείγματος χάριν —γίνονται δέντρα, και παρόλο που μπορεί να μην είσαι σε θέση να βλέπεις την κάθε λεπτομέρεια της διαδικασίας, γνωρίζεις πως συμβαίνει, έτσι δεν είναι; Γνωρίζεις, επίσης, για τη γη και το φως του ήλιου. Η εικόνα των πουλιών που κουρνιάζουν σ’ ένα δέντρο είναι κάτι που έχουν δει όλοι, έτσι; Και η εικόνα ανθρώπων που δροσίζονται στη σκιά ενός δέντρου —αυτό είναι κάτι που έχετε δει όλοι, έτσι; (Ναι.) Επομένως, όταν όλα αυτά τα πράγματα περιλαμβάνονται σε μία εικόνα, τι συναίσθημα σας προκαλεί αυτή η εικόνα; (Ένα συναίσθημα αρμονίας.) Προέρχονται όλα τα πράγματα σε μια τέτοια εικόνα από τον Θεό; (Ναι.) Εφόσον προέρχονται από τον Θεό, ο Θεός γνωρίζει την αξία και τη σημασία της γήινης ύπαρξης όλων αυτών των διαφορετικών πραγμάτων. Όταν ο Θεός δημιούργησε τα πάντα, όταν σχεδίασε και δημιούργησε το καθετί, το έκανε εκ προθέσεως· και όταν δημιούργησε εκείνα τα πράγματα, το καθένα τους εμποτίστηκε με ζωή. Στο περιβάλλον που δημιούργησε Αυτός για την ύπαρξη της ανθρωπότητας, όπως μόλις το περιγράψαμε στην ιστορία μας, οι σπόροι και η γη αλληλοεξαρτώνται, η γη τρέφει τους σπόρους και οι σπόροι είναι δεμένοι με τη γη. Αυτή η σχέση καθορίστηκε από τον Θεό από τις απαρχές της δημιουργίας Του. Η σκηνή ενός δέντρου, του φωτός του ήλιου, των πουλιών και των ανθρώπων είναι μια αναπαράσταση του περιβάλλοντος διαβίωσης που δημιούργησε ο Θεός για την ανθρωπότητα. Καταρχάς, το δέντρο δεν μπορεί να αφήσει τη γη ούτε μπορεί να κάνει χωρίς το φως του ήλιου. Επομένως, για ποιον σκοπό δημιούργησε ο Θεός το δέντρο; Μπορούμε να πούμε πως προοριζόταν μόνο για τη γη; Μπορούμε να πούμε πως προοριζόταν μόνο για τα πουλιά; Μπορούμε να πούμε πως προοριζόταν μόνο για τους ανθρώπους; (Όχι.) Ποια είναι η σχέση ανάμεσά τους; Ανάμεσά τους υπάρχει μια σχέση αμοιβαίας ενδυνάμωσης, αλληλεξάρτησης και αδιαιρετότητας. Με άλλα λόγια, η γη, το δέντρο, το φως του ήλιου, τα πουλιά και οι άνθρωποι βασίζονται το ένα στο άλλο για την ύπαρξή τους και φροντίζουν το ένα το άλλο. Το δέντρο προστατεύει τη γη, και η γη φροντίζει το δέντρο· το φως του ήλιου μεριμνά για το δέντρο, ενώ το δέντρο αποκτά καθαρό αέρα από το φως του ήλιου και μειώνει την αφόρητη ζέστη που φτάνει στη γη από τον ήλιο. Ποιος επωφελείται απ’ αυτό στο τέλος; Η ανθρωπότητα, έτσι δεν είναι; Αυτή είναι μία από τις αρχές στην οποία βασίζεται το περιβάλλον όπου ζει η ανθρωπότητα, το οποίο ο Θεός δημιούργησε· αυτή ήταν η πρόθεση του Θεού εξαρχής. Παρόλο που αυτή η εικόνα είναι απλή, μπορούμε να δούμε μέσα της τη σοφία του Θεού και την πρόθεσή Του. Η ανθρωπότητα δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τη γη ή χωρίς δέντρα, πόσο μάλλον χωρίς τα πουλιά και το φως του ήλιου. Έτσι δεν είναι; Παρόλο που αυτή είναι απλώς μια ιστορία, αυτό που απεικονίζει είναι ένας μικρόκοσμος της δημιουργίας των ουρανών και της γης και των πάντων από τον Θεό, καθώς και ένα δώρο, από μέρους Του, ενός περιβάλλοντος στο οποίο μπορεί να ζήσει η ανθρωπότητα.

Για την ανθρωπότητα ο Θεός δημιούργησε τους ουρανούς και τη γη και τα πάντα, καθώς κι ένα περιβάλλον διαβίωσης. Καταρχάς, το κύριο σημείο που έθιξε η ιστορία μας είναι η αμοιβαία ενδυνάμωση, η αλληλεξάρτηση και η συνύπαρξη των πάντων. Υπό αυτήν την αρχή, το περιβάλλον της ύπαρξης της ανθρωπότητας είναι προστατευμένο· μπορεί να επιβιώνει και να συντηρείται. Λόγω αυτού, η ανθρωπότητα μπορεί να ευδοκιμήσει και να αναπαραχθεί. Η εικόνα που είδαμε είχε ένα δέντρο, τη γη, το φως του ήλιου, πουλιά και ανθρώπους μαζί. Ήταν και ο Θεός σ’ αυτήν την εικόνα; Δεν τον είδε κανείς εκεί. Ωστόσο, μπορεί κανείς όντως να δει τον κανόνα της αμοιβαίας ενδυνάμωσης και αλληλεξάρτησης μεταξύ των πραγμάτων σ’ αυτήν τη σκηνή· σ’ αυτόν τον κανόνα, μπορεί κανείς να δει την ύπαρξη και την κυριαρχία του Θεού. Ο Θεός χρησιμοποιεί αυτήν την αρχή και αυτόν τον κανόνα για να διατηρήσει τη ζωή και την ύπαρξη των πάντων. Μ’ αυτόν τον τρόπο, μεριμνά για τα πάντα και για την ανθρωπότητα. Συνδέεται αυτή η ιστορία με το κυρίως θέμα μας; Εκ πρώτης όψεως, δεν φαίνεται να συνδέεται, αλλά, στην πραγματικότητα, ο κανόνας με τον οποίο δημιούργησε ο Θεός όλα τα πράγματα και η κυριαρχία που έχει πάνω στα πάντα σχετίζεται στενά με το γεγονός πως Αυτός είναι η πηγή της ζωής για τα πάντα. Αυτά τα γεγονότα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα. Τώρα κάτι αρχίζετε να μαθαίνετε!

Ο Θεός διοικεί τους κανόνες που διέπουν τη λειτουργία των πάντων· διοικεί τους κανόνες που διέπουν την επιβίωση των πάντων· ελέγχει τα πάντα, και τα ορίζει ώστε να ενδυναμώνουν και να βασίζονται το ένα στο άλλο, έτσι ώστε να μη χαθούν ούτε να εξαφανιστούν. Μόνο έτσι μπορεί η ανθρωπότητα να συνεχίσει να ζει· μόνο έτσι μπορεί να ζήσει υπό την καθοδήγηση του Θεού σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον. Ο Θεός είναι ο Κυρίαρχος αυτών των κανόνων λειτουργίας, και κανείς δεν μπορεί να παρέμβει σ’ αυτούς ούτε μπορεί να τους αλλάξει. Μόνο ο Θεός ο ίδιος γνωρίζει αυτούς τους κανόνες και μόνο ο Θεός ο ίδιος τους διαχειρίζεται. Πότε θα βλαστήσουν τα δέντρα· πότε θα βρέξει· πόσο νερό και πόσες θρεπτικές ουσίες θα δώσει η γη στα φυτά· ποια εποχή θα πέσουν τα φύλλα· ποια εποχή θα βγάλουν καρπούς τα δέντρα· πόσες θρεπτικές ουσίες θα δώσει το φως του ήλιου στα δέντρα· τι θα απελευθερώσουν τα δέντρα αφότου τραφούν με το φως του ήλιου —όλα αυτά τα πράγματα προκαθορίστηκαν από τον Θεό όταν δημιούργησε τα πάντα, ως κανόνες που κανείς δεν δύναται να παραβιάσει. Τα πράγματα που δημιούργησε ο Θεός, είτε είναι έμβια, είτε φαίνονται άβια στα μάτια του ανθρώπου, βρίσκονται στο χέρι Του, όπου τα ελέγχει και τα κυβερνά. Κανείς δεν μπορεί να αλλάξει ή να παραβιάσει αυτούς τους κανόνες. Με άλλα λόγια, όταν ο Θεός δημιούργησε τα πάντα, προκαθόρισε ότι δίχως τη γη το δέντρο δεν θα μπορούσε να ριζώσει, να βλαστήσει και να μεγαλώσει· ότι αν η γη δεν είχε δέντρα, τότε θα ξεραινόταν· ότι το δέντρο θα γινόταν το σπίτι των πουλιών κι ένα μέρος στο οποίο θα μπορούν να βρουν καταφύγιο από τον άνεμο. Μπορεί ένα δέντρο να ζήσει χωρίς τη γη; Σε καμία περίπτωση. Μπορεί να ζήσει χωρίς τον ήλιο ή τη βροχή; Όχι, βέβαια. Όλα αυτά τα πράγματα είναι για χάρη της ανθρωπότητας, για την επιβίωση της ανθρωπότητας. Από το δέντρο ο άνθρωπος παίρνει καθαρό αέρα, και ο άνθρωπος ζει πάνω στη γη, η οποία προστατεύεται από το δέντρο. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει δίχως το φως του ήλιου ή τα διάφορα ζωντανά όντα. Παρόλο που αυτές οι σχέσεις είναι περίπλοκες, πρέπει να θυμάσαι πως ο Θεός δημιούργησε τους κανόνες που διέπουν τα πάντα, ώστε να μπορούν να αλληλοενισχύονται, να αλληλοεξαρτώνται και να συνυπάρχουν. Με άλλα λόγια, καθετί που Αυτός δημιούργησε έχει αξία και σημασία. Αν ο Θεός δημιουργούσε κάτι άνευ σημασίας, ο Θεός θα το έκανε να εξαφανιστεί. Αυτή είναι μια από τις μεθόδους που χρησιμοποιεί ο Θεός να μεριμνά για τα πάντα. Σε τι αναφέρεται η λέξη «μεριμνά» σ’ αυτήν την ιστορία; Ποτίζει ο Θεός το δέντρο κάθε μέρα; Το δέντρο χρειάζεται τη βοήθεια του Θεού για να αναπνεύσει; (Όχι.) Το «μεριμνά» αναφέρεται εδώ στη διαχείριση των πάντων από τον Θεό μετά τη δημιουργία τους· ο Θεός αρκείται να τα διαχειρίζεται αφού εδραίωσε τους κανόνες οι οποίοι τα διέπουν. Μόλις ο σπόρος φυτεύεται στη γη, το δέντρο μεγαλώνει από μόνο του. Οι συνθήκες για την ανάπτυξή του δημιουργήθηκαν όλες από τον Θεό. Ο Θεός έφτιαξε το φως του ήλιου, το νερό, το χώμα, τον αέρα και το γύρω περιβάλλον· ο Θεός έφτιαξε τον άνεμο, τον παγετό, το χιόνι και τη βροχή, και τις τέσσερις εποχές. Αυτές είναι οι συνθήκες που χρειάζεται το δέντρο για να μεγαλώσει, και αυτά είναι πράγματα που προετοίμασε ο Θεός. Επομένως, είναι ο Θεός η πηγή αυτού του περιβάλλοντος διαβίωσης; (Ναι.) Πρέπει ο Θεός να μετράει κάθε φύλλο στα δέντρα καθημερινά; Όχι! Ούτε πρέπει ο Θεός να βοηθάει το δέντρο να αναπνεύσει, ή να ξυπνάει τον ήλιο κάθε μέρα, λέγοντας: «Ήρθε η ώρα να ρίξεις το φως σου πάνω στα δέντρα». Δεν χρειάζεται να το κάνει αυτό. Το φως του ήλιου φωτίζει από μόνο του όταν είναι η ώρα να φωτίσει, σύμφωνα με τους κανόνες· εμφανίζεται και φωτίζει το δέντρο, και το δέντρο απορροφά το φως του ήλιου όταν το χρειάζεται, ενώ όταν δεν το χρειάζεται, το δέντρο και πάλι ζει εντός των κανόνων. Μπορεί να μην είστε σε θέση να εξηγήσετε αυτό το φαινόμενο με σαφήνεια, αλλά παρ’ όλ’ αυτά είναι γεγονός, το οποίο όλοι μπορούν να δουν και να αναγνωρίσουν. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να αναγνωρίσεις πως οι κανόνες που διέπουν την ύπαρξη των πάντων προέρχονται από τον Θεό, και να ξέρεις πως ο Θεός κυριαρχεί επί της ανάπτυξης και της επιβίωσης των πάντων.

Αυτή η ιστορία, λοιπόν, περιλαμβάνει αυτό που αποκαλούν οι άνθρωποι «μεταφορά»; Είναι προσωποποίηση; (Όχι.) Είπα μια αληθινή ιστορία. Ο Θεός κυβερνά καθετί ζωντανό, καθετί που έχει ζωή· κάθε έμβιο ον εμποτίστηκε με ζωή από τον Θεό όταν δημιουργήθηκε· η ζωή κάθε έμβιου όντος προέρχεται από τον Θεό και ακολουθεί την πορεία και τους νόμους που το κατευθύνουν. Αυτό δεν απαιτεί αλλαγή από τον άνθρωπο ούτε χρειάζεται τη βοήθεια του ανθρώπου· αυτός είναι ένας από τους τρόπους με τους οποίους ο Θεός μεριμνά για τα πάντα. Καταλαβαίνετε, έτσι δεν είναι; Πιστεύετε πως είναι απαραίτητο να το αναγνωρίζουν αυτό οι άνθρωποι; (Ναι.) Επομένως, αυτή η ιστορία έχει καμία σχέση με τη βιολογία; Σχετίζεται με κάποιον τομέα γνώσης ή κάποιον μορφωτικό κλάδο; Εδώ δεν συζητάμε περί βιολογίας, και σίγουρα δεν διενεργούμε βιολογική έρευνα. Ποια είναι η κύρια ιδέα της συζήτησής μας; (Ο Θεός είναι η πηγή της ζωής για όλα τα πράγματα.) Τι έχετε δει μέσα στη δημιουργία; Έχετε δει δέντρα; Έχετε δει τη γη; (Ναι.) Έχετε δει το φως του ήλιου, έτσι δεν είναι; Έχετε δει πουλιά να κουρνιάζουν στα δέντρα; (Έχουμε δει.) Η ανθρωπότητα είναι ευτυχής που ζει σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον; (Ναι.) Με άλλα λόγια, ο Θεός χρησιμοποιεί τα πάντα —τα πράγματα που δημιούργησε— για να διατηρήσει και να προστατέψει το σπίτι της ανθρωπότητας, το περιβάλλον διαβίωσής της. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο Θεός μεριμνά για την ανθρωπότητα και για τα πάντα.

Πώς σας φαίνεται το ύφος αυτής της ομιλίας, ο τρόπος με τον οποίο σας συναναστρέφομαι; (Είναι εύκολα κατανοητός, και υπάρχουν πολλά παραδείγματα από την πραγματική ζωή.) Αυτά δεν είναι κενά λόγια, τα οποία εκφράζω, σωστά; Χρειάζονται αυτήν την ιστορία οι άνθρωποι για να κατανοήσουν πως ο Θεός είναι η πηγή της ζωής για όλα τα πράγματα; (Ναι.) Σ’ αυτήν την περίπτωση, ας περάσουμε στην επόμενη ιστορία. Η επόμενη ιστορία έχει λίγο διαφορετικό περιεχόμενο, και το επίκεντρό της είναι επίσης λίγο διαφορετικό. Όλα όσα εμφανίζονται σ’ αυτήν την ιστορία είναι κάτι που μπορούν να δουν οι άνθρωποι με τα μάτια τους στη δημιουργία του Θεού. Τώρα θα ξεκινήσω την επόμενη αφήγησή Μου. Σας παρακαλώ να ακούσετε σιωπηλά και να δείτε αν μπορέσετε να αντιληφθείτε το νόημά Μου. Αφού τελειώσω την ιστορία, θα σας κάνω μερικές ερωτήσεις για να δω πόσα έχετε μάθει. Οι κεντρικοί χαρακτήρες σ’ αυτήν την ιστορία είναι ένα μεγάλο βουνό, ένα μικρό ρυάκι, ένας σφοδρός άνεμος κι ένα γιγάντιο κύμα.

2η ιστορία: Ένα μεγάλο βουνό, ένα μικρό ρυάκι, ένας σφοδρός άνεμος κι ένα γιγάντιο κύμα

Ήταν ένα μικρό ρυάκι που κυλούσε από μέρος σε μέρος σχηματίζοντας μαιάνδρους, φτάνοντας, τελικά, στους πρόποδες ενός μεγάλου βουνού. Το βουνό έφρασσε την πορεία του μικρού ρυακιού, έτσι το ρυάκι είπε στο βουνό με την αδύναμη φωνούλα του: «Σε παρακαλώ, άφησέ με να περάσω. Στέκεσαι μπροστά μου και μου κλείνεις τον δρόμο». «Πού πηγαίνεις;» ρώτησε το βουνό. «Ψάχνω το σπίτι μου» αποκρίθηκε το μικρό ρυάκι. «Εντάξει, εμπρός, κύλησε από πάνω μου!» είπε το βουνό. Μα το μικρό ρυάκι ήταν πολύ αδύναμο και πολύ μικρό, οπότε δεν έφτανε να κυλήσει πάνω από ένα τόσο μεγάλο βουνό. Δεν μπορούσε παρά να συνεχίσει να κυλάει εκεί μέχρι τους πρόποδες του βουνού…

Φύσηξε ένας σφοδρός άνεμος, μεταφέροντας άμμο και οργανικά θρύμματα στο σημείο που ορθωνόταν το βουνό. «Άφησέ με να περάσω!» μούγκρισε ο άνεμος στο βουνό. «Πού πηγαίνεις;» ρώτησε το βουνό. «Θέλω να περάσω στην άλλη πλευρά του βουνού» απάντησε ο άνεμος ουρλιάζοντας. «Εντάξει, αν μπορέσεις να διαπεράσεις τη μέση μου, μπορείς να περάσεις!» είπε το βουνό. Ο σφοδρός άνεμος βάλθηκε να λυσσομανά προς πάσα κατεύθυνση, αλλά όσο μανιασμένα κι αν φυσούσε, δεν μπορούσε να διαπεράσει τη μέση του βουνού. Ο άνεμος κουράστηκε και σταμάτησε για να αναπαυθεί —και στην άλλη πλευρά του βουνού, άρχισε να φυσάει ένα αεράκι, το οποίο ήταν ευχάριστο για τους ανθρώπους που βρίσκονταν εκεί. Αυτό ήταν το καλωσόρισμα του βουνού στους ανθρώπους…

Στην ακτή, τα σταγονίδια της θάλασσας κυλούσαν ελαφρά πάνω στη βραχώδη ακτή. Ξαφνικά, ένα γιγάντιο κύμα σηκώθηκε και πλησίασε στο βουνό μ’ ένα δυνατό βουητό. «Κάνε στην άκρη!» φώναξε το γιγάντιο κύμα. «Πού πηγαίνεις;» ρώτησε το βουνό. Το μεγάλο κύμα αδυνατώντας να σταματήσει την επέλασή του, μούγκρισε: «Επεκτείνω τα εδάφη μου! Θέλω να τεντώσω λίγο τα χέρια μου!» «Εντάξει, αν μπορέσεις να περάσεις πάνω απ’ την κορφή μου, θα σε αφήσω να περάσεις». Το μεγάλο κύμα τραβήχτηκε κάμποσο προς τα πίσω και μετά όρμησε και πάλι μεμιάς προς το βουνό. Όσο σκληρά κι αν προσπαθούσε, ωστόσο, δεν μπορούσε να περάσει πάνω από την κορυφή του βουνού. Το κύμα δεν είχε άλλη επιλογή παρά να υποχωρήσει σιγά-σιγά και να γυρίσει στη θάλασσα…

Επί χιλιετίες, το μικρό ρυάκι κυλούσε απαλά γύρω από τους πρόποδες του βουνού. Ακολουθώντας τις οδηγίες του βουνού, το μικρό ρυάκι κατάφερε να επιστρέψει στο σπίτι του όπου ενώθηκε με έναν ποταμό, ο οποίος με τη σειρά του ενώθηκε με τη θάλασσα. Υπό τη φροντίδα του βουνού, το μικρό ρυάκι δεν έχασε ποτέ τον δρόμο του. Το ρυάκι και το βουνό ενίσχυαν το ένα το άλλο και αλληλοεξαρτιόνταν· ενδυνάμωναν το ένα το άλλο, αλληλοσυγκρούονταν και συνυπήρχαν.

Επί χιλιετίες, ο σφοδρός άνεμος λυσσομανούσε, όπως το είχε συνήθεια. Συνέχισε να έρχεται συχνά για «επίσκεψη» στο βουνό, κι έφερνε μεγάλες δίνες άμμου κατά ριπές. Απειλούσε το βουνό, αλλά ποτέ δεν διαπέρασε τη μέση του. Ο άνεμος και το βουνό ενίσχυαν το ένα το άλλο και αλληλοεξαρτιόνταν· ενδυνάμωναν το ένα το άλλο, αλληλοσυγκρούονταν και συνυπήρχαν.

Επί χιλιετίες, ούτε το γιγάντιο κύμα δεν σταμάτησε ποτέ για ανάπαυλα, και επέλαυνε αδιάκοπα, επεκτείνοντας συνεχώς το έδαφός του. Βούιζε και φούσκωνε ξανά και ξανά προς το βουνό, όμως το βουνό δεν κουνήθηκε ποτέ ούτε ένα εκατοστό. Το βουνό πρόσεχε τη θάλασσα, κι έτσι τα πλάσματα στη θάλασσα πολλαπλασιάζονταν και ευημερούσαν. Το κύμα και το βουνό ενίσχυαν το ένα το άλλο και αλληλοεξαρτιόνταν· ενδυνάμωναν το ένα το άλλο, αλληλοσυγκρούονταν και συνυπήρχαν.

Έτσι τελειώνει η ιστορία μας. Πρώτα, πείτε Μου, ποιο ήταν το θέμα αυτής της ιστορίας; Αρχικά, υπήρχε ένα μεγάλο βουνό, ένα μικρό ρυάκι, ένας σφοδρός άνεμος κι ένα γιγάντιο κύμα. Τι συνέβη στην πρώτη παράγραφο με το μικρό ρυάκι και το μεγάλο βουνό; Γιατί επέλεξα να μιλήσω για ένα ρυάκι κι ένα βουνό; (Υπό την προστασία του βουνού, το ρυάκι δεν έχασε ποτέ τον δρόμο του. Βασίζονταν το ένα στο άλλο.) Θα λέγατε ότι το βουνό προστάτευε ή εμπόδιζε το μικρό ρυάκι; (Το προστάτευε.) Μα δεν το εμπόδιζε; Το βουνό και το ρυάκι πρόσεχαν το ένα το άλλο· το βουνό προστάτευε το ρυάκι και το εμπόδιζε, επίσης. Το βουνό προστάτευε το ρυάκι όπως ενωνόταν με τον ποταμό, αλλά το εμπόδιζε, επίσης, για να το αποτρέψει να χυθεί οπουδήποτε, προκαλώντας πλημμύρες και φέρνοντας καταστροφή στους ανθρώπους. Αυτό δεν είναι το κύριο σημείο αυτής της παραγράφου; Προστατεύοντας το ρυάκι και φράσσοντάς του τον δρόμο, το βουνό προφύλασσε τα σπίτια των ανθρώπων. Το μικρό ρυάκι στην συνέχεια ενώθηκε με τον ποταμό στους πρόποδες του βουνού και κατέληξε στη θάλασσα. Αυτός δεν είναι ο κανόνας που διέπει την ύπαρξη του ρυακιού; Τι επέτρεψε στο ρυάκι να ενωθεί με τον ποταμό και τη θάλασσα; Δεν ήταν το βουνό; Το ρυάκι στηρίχθηκε στην προστασία του βουνού και στο γεγονός ότι το βουνό λειτουργούσε ως φράγμα. Συνεπώς, αυτό δεν είναι το κύριο σημείο; Βλέπεις σ’ αυτήν την περίπτωση πόσο σημαντικά είναι τα βουνά για το νερό; Είχε ο Θεός τον σκοπό Του όταν έφτιαχνε κάθε βουνό, ψηλό και χαμηλό; (Ναι.) Αυτή η σύντομη παράγραφος με τίποτα άλλο παρά ένα μικρό ρυάκι κι ένα μεγάλο βουνό, μας επιτρέπει να δούμε την αξία και τη σπουδαιότητα της δημιουργίας αυτών των δύο πραγμάτων από τον Θεό· μας δείχνει, επίσης, τη σοφία και τον σκοπό στον τρόπο με τον οποίο τα κυβερνά. Έτσι δεν είναι;

Τι πραγματευόταν η δεύτερη παράγραφος; (Έναν σφοδρό άνεμο και το μεγάλο βουνό.) Ο άνεμος είναι κάτι το καλό; (Ναι.) Όχι απαραιτήτως —μερικές φορές, ο άνεμος είναι πολύ ισχυρός και προκαλεί καταστροφή. Πώς θα ένιωθες αν αναγκαζόσουν να μείνεις έξω στον σφοδρό άνεμο; Εξαρτάται από την έντασή του. Αν είχε ένταση τρία με τέσσερα μποφόρ, θα ήταν υποφερτός. Στη χειρότερη περίπτωση, μπορεί κάποιος να δυσκολευόταν να κρατήσει τα μάτια του ανοιχτά. Ωστόσο, αν ο άνεμος δυνάμωνε και γινόταν ανεμοστρόβιλος, θα μπορούσες να του αντισταθείς; Δεν θα μπορούσες. Επομένως, είναι λάθος να λένε οι άνθρωποι πως ο άνεμος είναι πάντοτε καλός ή πως είναι πάντοτε κακός, επειδή αυτό εξαρτάται από την ισχύ του. Τώρα, ποια είναι η λειτουργία του βουνού εδώ; Δεν λειτουργεί ως φίλτρο για τον άνεμο; Το βουνό ελαττώνει τον σφοδρό άνεμο και τον μετατρέπει σε τι; (Σ’ ένα αεράκι.) Τώρα, στο περιβάλλον στο οποίο ζουν οι άνθρωποι, βιώνουν οι περισσότεροι θύελλες ή αεράκια; (Αεράκια.) Αυτός δεν ήταν ένας από τους σκοπούς του Θεού, μία από τις προθέσεις Του πίσω από τη δημιουργία των βουνών; Πώς θα ήταν αν οι άνθρωποι ζούσαν σ’ ένα περιβάλλον στο οποίο η άμμος παρασερνόταν άγρια από τον άνεμο, χωρίς να υπάρχει κάποιο εμπόδιο ή φίλτρο; Μήπως ο τόπος που ταλανιζόταν από άμμο και πέτρες που παρασύρονταν από τον άνεμο θα ήταν μη κατοικήσιμος; Οι πέτρες θα μπορούσαν να χτυπήσουν ανθρώπους, και η άμμος θα μπορούσε να τους τυφλώσει. Ο άνεμος θα μπορούσε να παρασύρει τους ανθρώπους ή να τους σηκώσει στον αέρα. Σπίτια θα καταστρέφονταν και θα λάμβαναν χώρα κάθε λογής συμφορές. Έχει, ωστόσο, αξία η ύπαρξη του σφοδρού ανέμου; Είπα πως ήταν κάτι το κακό, συνεπώς μπορεί κανείς να νομίσει πως είναι άνευ αξίας, μα ισχύει αυτό; Δεν έχει αξία μόλις μετατρέπεται σε αεράκι; Τι χρειάζονται περισσότερο οι άνθρωποι όταν έχει υγρασία ή είναι αποπνικτικά; Αυτό που χρειάζονται είναι να τους φυσήξει απαλά ένα ελαφρύ αεράκι, να τους αναζωογονήσει και να καθαρίσει το μυαλό τους, να οξύνει τις σκέψεις τους, να φτιάξει και να βελτιώσει την ψυχική κατάστασή τους. Τώρα, για παράδειγμα, κάθεστε όλοι σε ένα δωμάτιο με πολλούς ανθρώπους και η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική —τι είναι αυτό που χρειάζεστε περισσότερο; (Ένα ελαφρύ αεράκι.) Όταν πηγαίνει κανείς σε ένα μέρος όπου ο αέρας είναι θολός και βρόμικος, μπορεί να επιβραδυνθεί η ταχύτητα σκέψης του, να μειωθεί η κυκλοφορία αίματός του, και να ελαττωθεί η πνευματική του διαύγεια. Ωστόσο, λίγη κίνηση και κυκλοφορία φρεσκάρει τον αέρα, και οι άνθρωποι νιώθουν διαφορετικά στον καθαρό αέρα. Παρόλο που το μικρό ρυάκι και ο σφοδρός άνεμος θα μπορούσαν να προκαλέσουν καταστροφή, όσο βρίσκεται εκεί το βουνό, θα μετατρέπει αυτόν τον κίνδυνο σε δύναμη ωφέλιμη για τους ανθρώπους. Έτσι δεν είναι;

Για τι πράγμα μιλούσε η τρίτη παράγραφος της ιστορίας; (Για το μεγάλο βουνό και το γιγάντιο κύμα.) Για το μεγάλο βουνό και το γιγάντιο κύμα. Η παράγραφος παρουσιάζει την ακρογιαλιά, στους πρόποδες του βουνού. Βλέπουμε το βουνό, τα σταγονίδια του ωκεανού κι ένα πελώριο κύμα. Τι είναι το βουνό για το κύμα σ’ αυτήν την περίπτωση; (Προστάτης και φράγμα.) Είναι και προστάτης και φράγμα. Ως προστάτης, αποτρέπει την θάλασσα από το να εξαφανιστεί, ώστε τα πλάσματα που ζουν σ’ αυτήν να μπορέσουν να πολλαπλασιαστούν και να ευδοκιμήσουν. Ως φράγμα, το βουνό αποτρέπει τα νερά της θάλασσας από το να υπερχειλίσουν και να προκαλέσουν καταστροφή, να βλάψουν και να καταστρέψουν τα σπίτια των ανθρώπων. Επομένως, μπορούμε να πούμε πως το βουνό είναι και προστάτης και φράγμα.

Αυτή είναι η σημασία της διασύνδεσης ανάμεσα στο μεγάλο βουνό και το μικρό ρυάκι, στο μεγάλο βουνό και τον σφοδρό άνεμο, και στο μεγάλο βουνό και το γιγαντιαίο κύμα· αυτή είναι η σημασία της ενδυνάμωσης που παρέχουν το ένα στο άλλο και της σύγκρουσης στην οποία έρχονται, καθώς και της συνύπαρξής τους. Η ύπαρξη αυτών των πραγμάτων, τα οποία δημιούργησε ο Θεός, διέπονται από έναν κανόνα κι έναν νόμο. Επομένως, τι έργα του Θεού είδατε σ’ αυτήν την ιστορία; Ο Θεός αγνοεί τα πάντα από τότε που τα δημιούργησε; Δημιούργησε κανόνες και σχεδίασε τους τρόπους με τους οποίους τα πάντα λειτουργούν, μόνο και μόνο για να τους αγνοήσει μετέπειτα; Αυτό συνέβη; (Όχι.) Τότε, τι συνέβη; Ο Θεός εξακολουθεί να έχει τον έλεγχο. Έχει υπό τον έλεγχό Του το νερό, τον άνεμο και τα κύματα. Δεν τα αφήνει ανεξέλεγκτα ούτε τα αφήνει να βλάψουν ή να καταστρέψουν τα σπίτια στα οποία ζουν οι άνθρωποι. Λόγω αυτού, οι άνθρωποι μπορούν να συνεχίσουν να ζουν και να πολλαπλασιάζονται και να ευημερούν στη γη. Αυτό σημαίνει πως όταν δημιούργησε τα πάντα, ο Θεός είχε ήδη σχεδιάσει τους κανόνες της ύπαρξής τους. Όταν ο Θεός έφτιαξε το καθετί, διασφάλισε πως θα ωφελούσε την ανθρωπότητα, και επίσης το κρατούσε υπό τον έλεγχό Του, για να μη δημιουργήσει μπελάδες στην ανθρωπότητα ή να προκαλέσει καταστροφή. Αν δεν υπήρχε η διαχείριση του Θεού, τα νερά δεν θα κυλούσαν ανεμπόδιστα; Ο άνεμος δεν θα φυσούσε ανεμπόδιστα; Ακολουθούν το νερό και ο άνεμος κανόνες; Αν δεν τα διαχειριζόταν ο Θεός, δεν θα διέπονταν από κανέναν κανόνα, και ο άνεμος θα λυσσομανούσε και τα νερά θα έρρεαν ανεμπόδιστα και θα προκαλούσαν πλημμύρες. Αν το κύμα ήταν ψηλότερο από το βουνό, θα μπορούσε να υπάρχει θάλασσα; Δεν θα μπορούσε. Αν το βουνό δεν ήταν τόσο ψηλό όσο το κύμα, η θάλασσα δεν θα υπήρχε, και το βουνό θα έχανε την αξία και τη σημασία του.

Βλέπετε τη σοφία του Θεού μέσα σ’ αυτές τις δύο ιστορίες; Ο Θεός δημιούργησε όλα όσα υπάρχουν και είναι ο κυρίαρχος όλων όσων υπάρχουν· διαχειρίζεται τα πάντα και μεριμνά για τα πάντα και, μέσα στα πάντα, βλέπει και εξετάζει εξονυχιστικά την κάθε λέξη και πράξη όλων των πραγμάτων που υπάρχουν. Έτσι βλέπει, επίσης, και εξετάζει εξονυχιστικά την κάθε γωνιά της ανθρώπινης ζωής. Συνεπώς, ο Θεός γνωρίζει πολύ καλά την κάθε λεπτομέρεια του κάθε πράγματος που υπάρχει μέσα στη δημιουργία Του, από τη λειτουργία του κάθε πράγματος, τη φύση του και τους κανόνες για την επιβίωσή του, μέχρι τη σημασία της ζωής του και την αξία της ύπαρξής του· ο Θεός τα γνωρίζει όλα αυτά εξ ολοκλήρου. Ο Θεός δημιούργησε τα πάντα —πιστεύετε πως χρειάζεται να μελετήσει τους κανόνες που τα διέπουν; Χρειάζεται ο Θεός να μελετήσει την ανθρώπινη γνώση ή επιστήμη για να μάθει γι’ αυτές και να τις κατανοήσει; (Όχι.) Υπάρχει κάποιος στην ανθρωπότητα που να έχει τη μόρφωση και την ευρυμάθεια να κατανοήσει τα πάντα όπως ο Θεός; Δεν υπάρχει, σωστά; Υπάρχουν αστρονόμοι ή βιολόγοι που κατανοούν πραγματικά τους κανόνες βάσει των οποίων ζουν και αναπτύσσονται τα πάντα; Μπορούν να κατανοήσουν πραγματικά την αξία της ύπαρξης κάθε πράγματος; (Όχι, δεν μπορούν.) Αυτό συμβαίνει γιατί τα πάντα δημιουργήθηκαν από τον Θεό και, όσο σκληρά ή όσο βαθιά κι αν μελετάει αυτήν τη γνώση η ανθρωπότητα ή όσο καιρό κι αν πασχίζει να τη μάθει, ποτέ δεν θα είναι σε θέση να συλλάβει το μυστήριο ή τον σκοπό της δημιουργίας των πάντων από τον Θεό. Έτσι δεν είναι; Τώρα, από τη μέχρι τώρα συζήτησή μας, νιώθετε πως έχετε αποκτήσει μερική κατανόηση του πραγματικού νοήματος της φράσης: «Ο Θεός είναι η πηγή της ζωής για όλα τα πράγματα»; (Ναι.) Ήξερα πως όταν συζητούσα αυτό το θέμα —ο Θεός είναι η πηγή της ζωής για όλα τα πράγματα— πολλοί άνθρωποι θα σκέφτονταν κατευθείαν μια άλλη φράση: «Ο Θεός είναι η αλήθεια, και ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο Του για να μεριμνήσει για μας», και τίποτα πέρα από αυτό το επίπεδο της σημασίας του θέματος. Κάποιοι ίσως και να θεωρούν μάλιστα πως η μέριμνα του Θεού για την ανθρώπινη ζωή, της καθημερινής τροφής και νερού και κάθε καθημερινής ανάγκης δεν μετράει ως μέριμνά Του για τον άνθρωπο. Δεν υπάρχουν κάποιοι που νιώθουν έτσι; Ωστόσο, δεν είναι ξεκάθαρη η πρόθεση του Θεού όταν δημιούργησε τα πάντα —να επιτρέψει στην ανθρωπότητα να υπάρχει και να ζει κανονικά; Ο Θεός διατηρεί το περιβάλλον στο οποίο ζουν οι άνθρωποι και παρέχει όλα τα πράγματα που χρειάζεται η ανθρωπότητα για την επιβίωσή της. Επιπλέον, διαχειρίζεται και έχει υπό την κυριαρχία Του τα πάντα. Όλα αυτά επιτρέπουν στην ανθρωπότητα να ζει και να ευημερεί και να πολλαπλασιάζεται κανονικά· μ’ αυτόν τον τρόπο ο Θεός μεριμνά για όλη τη δημιουργία και για την ανθρωπότητα. Δεν είναι αλήθεια ότι οι άνθρωποι πρέπει να αναγνωρίζουν και να κατανοούν αυτά τα πράγματα; Μερικοί ίσως πουν: «Αυτό το θέμα απέχει παρασάγγας από τη γνώση μας για τον αληθινό Θεό τον ίδιο και δεν θέλουμε να το γνωρίσουμε, γιατί δεν ζούμε μόνο με ψωμί, αλλά, αντιθέτως, ζούμε με τον λόγο του Θεού». Είναι αυτή η κατανόηση σωστή; (Όχι.) Γιατί είναι λανθασμένη; Μπορείτε να έχετε πλήρη κατανόηση του Θεού αν γνωρίζετε μόνο τα πράγματα που έχει πει ο Θεός; Αν δεχθείτε μόνο το έργο του Θεού και αποδεχτείτε την κρίση και την παίδευσή του Θεού, μπορείτε να κατανοήσετε πλήρως τον Θεό; Αν γνωρίζετε μόνο ένα μικρό μέρος της διάθεσης του Θεού, ένα μικρό μέρος της εξουσίας του Θεού, θεωρείτε ότι επαρκούν για να αποκτήσετε μια κατανόηση του Θεού; (Όχι.) Οι ενέργειες του Θεού ξεκίνησαν με τη δημιουργία των πάντων απ’ Αυτόν, και συνεχίζουν σήμερα —οι ενέργειες του Θεού είναι εμφανείς ανά πάσα ώρα και στιγμή, από τη μια στιγμή στην άλλη. Αν πιστεύει κανείς πως ο Θεός υπάρχει μόνο και μόνο επειδή έχει επιλέξει μια ομάδα ανθρώπων πάνω στους οποίους θα εκτελέσει το έργο Του για να τους σώσει, και πως τίποτα άλλο δεν έχει σχέση με τον Θεό, την εξουσία Του, την ταυτότητά Του ούτε τις ενέργειές Του, μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει κανείς αληθινή γνώση για τον Θεό; Οι άνθρωποι που έχουν αυτήν την υποτιθέμενη «γνώση για τον Θεό» έχουν απλώς μια μονόπλευρη κατανόηση, σύμφωνα με την οποία περιορίζουν τα έργα του Θεού σε μία μόνο ομάδα ανθρώπων. Είναι αυτή αληθινή γνώση για τον Θεό; Οι άνθρωποι με τέτοιου είδους γνώση δεν αρνούνται τη δημιουργία των πάντων από τον Θεό και την κυριαρχία Του επ’ αυτών; Μερικοί άνθρωποι δεν θέλουν να ασχοληθούν μ’ αυτό το σημείο, και αντ’ αυτού σκέφτονται μέσα τους: «Δεν έχω δει την κυριαρχία του Θεού επί των πάντων. Η ιδέα είναι τόσο ξένη που δεν μ’ ενδιαφέρει να την κατανοήσω. Ο Θεός κάνει αυτό που θέλει, κι αυτό δεν έχει καμία σχέση μ’ εμένα. Δέχομαι την ηγεσία του Θεού και τον λόγο Του μόνο και μόνο ώστε να μπορέσω να σωθώ και να οδηγηθώ στην τελείωση από τον Θεό. Τίποτα άλλο δεν με ενδιαφέρει. Οι κανόνες που θέσπισε ο Θεός όταν δημιούργησε τα πάντα και ό,τι κάνει για να μεριμνά για τα πάντα και για την ανθρωπότητα, δεν έχουν καμία σχέση μ’ εμένα». Τι κουβέντες είναι αυτές; Δεν είναι πράξη παρακοής; Υπάρχει κανείς ανάμεσά σας που έχει τέτοια κατανόηση; Ξέρω, ακόμη κι αν δεν το λέτε, πως η μεγάλη πλειονότητά σας έτσι κάνει. Αυτοί οι άνθρωποι που ενεργούν σύμφωνα με τους κανόνες βλέπουν τα πάντα από την δική τους «πνευματική» άποψη. Θέλουν μόνο να περιορίσουν τον Θεό στη Βίβλο, να περιορίσουν τον Θεό βάσει του λόγου που έχει εκφέρει, όσον αφορά το νόημα που απορρέει από τον γραπτό, επί λέξει λόγο. Δεν επιθυμούν να γνωρίσουν περισσότερο τον Θεό και θέλουν την αμέριστη προσοχή του Θεού. Αυτός ο τρόπος σκέψης είναι παιδαριώδης αλλά και άκρως θρησκευτικός. Μπορούν οι άνθρωποι που έχουν τέτοιες απόψεις να γνωρίσουν τον Θεό; Θα δυσκολεύονταν πολύ να γνωρίσουν τον Θεό. Σήμερα έχω διηγηθεί δύο ιστορίες, η καθεμία εκ των οποίων εξετάζει μια διαφορετική πτυχή. Έχοντας μόλις έλθει σε επαφή μαζί τους, μπορεί να νιώθετε πως είναι βαθυστόχαστες ή λίγο ασαφείς, δυσνόητες και δυσκατάληπτες. Μπορεί να είναι δύσκολο να τις συνδέσετε με τις ενέργειες του Θεού και με τον Θεό τον ίδιο. Ωστόσο, όλες οι ενέργειες του Θεού και όλα όσα έχει κάνει μέσα στη δημιουργία και μέσα στην ανθρωπότητα θα πρέπει να γίνουν γνωστά με σαφή και ακριβή τρόπο σε κάθε άνθρωπο και σε καθέναν που αναζητά να γνωρίσει τον Θεό. Αυτή η γνώση θα σου δώσει σιγουριά στην πίστη σου όσον αφορά την αληθινή ύπαρξη του Θεού. Θα σου δώσει, επίσης, ακριβή γνώση της σοφίας του Θεού, της δύναμής Του και του τρόπου με τον οποίο μεριμνά για τα πάντα. Θα σου επιτρέψει να συλλάβεις ξεκάθαρα την αληθινή ύπαρξη του Θεού και να δεις πως η ύπαρξή Του δεν είναι κάτι πλασματικό, δεν είναι κάποιος μύθος, δεν είναι ασαφής, δεν είναι θεωρία και πως σίγουρα δεν είναι ένα είδος πνευματικής παρηγοριάς, αλλά πραγματική ύπαρξη. Επιπλέον, θα επιτρέψει στους ανθρώπους να μάθουν πως ο Θεός πάντα μεριμνούσε για όλη τη δημιουργία και για την ανθρωπότητα· ο Θεός αυτό το κάνει με τον δικό Του τρόπο και σύμφωνα με τον δικό Του ρυθμό. Επομένως, επειδή ο Θεός δημιούργησε τα πάντα και τους έδωσε κανόνες, είναι το καθένα σε θέση υπό τον προκαθορισμό Του, να εκτελεί το καθήκον που του ανατέθηκε, να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του και να παίζει τον δικό του ρόλο· υπό τον προκαθορισμό Του, το καθετί έχει τη δική του χρήση στην υπηρεσία της ανθρωπότητας, στον χώρο και στο περιβάλλον στο οποίο κατοικεί η ανθρωπότητα. Αν ο Θεός δεν είχε ενεργήσει κατ’ αυτόν τον τρόπο, και η ανθρωπότητα δεν είχε ένα τέτοιο περιβάλλον για να κατοικήσει, τότε, θα ήταν αδύνατο για τους ανθρώπους να πιστεύουν στον Θεό ή να Τον ακολουθούν· όλα αυτά δεν θα τίποτα παραπάνω από κούφια λόγια. Έτσι δεν είναι;

Ας δούμε και πάλι την ιστορία με το μεγάλο βουνό και το μικρό ρυάκι. Ποια είναι η λειτουργία του βουνού; Οι ζωντανοί οργανισμοί ευδοκιμούν στο βουνό, επομένως η ύπαρξή του έχει έμφυτη αξία, κι επίσης εμποδίζει το μικρό ρυάκι, από το να κυλήσει όπου αυτό θέλει φέρνοντας καταστροφή στους ανθρώπους. Έτσι δεν είναι; Το βουνό, υπάρχει με τον δικό του τρόπο, επιτρέποντας σε μυριάδες ζωντανούς οργανισμούς που βρίσκονται πάνω του να ευδοκιμήσουν —τα δέντρα και τα χορτάρια και όλα τα άλλα φυτά και τα ζώα πάνω στο βουνό. Κατευθύνει, επίσης, τη ροή του μικρού ρυακιού —το βουνό συγκεντρώνει τα νερά του ρυακιού και τα κατευθύνει, με φυσικό τρόπο, γύρω από τους πρόποδές του, όπου μπορούν να χυθούν στον ποταμό και, εν τέλει, στη θάλασσα. Αυτοί οι κανόνες δεν προέκυψαν με φυσικό τρόπο, αλλά διευθετήθηκαν ειδικά από τον Θεό κατά τον χρόνο της δημιουργίας. Όσο για το μεγάλο βουνό και τον σφοδρό άνεμο, και το βουνό χρειάζεται τον άνεμο. Το βουνό χρειάζεται το χάδι του ανέμου πάνω στα ζωντανά όντα που ζουν σ’ αυτό ενώ ταυτόχρονα, περιορίζει την ισχύ του σφοδρού ανέμου, ώστε να μη φυσάει αυθαίρετα. Αυτός ο κανόνας ενσωματώνει κατά μία έννοια, το καθήκον του μεγάλου βουνού· επομένως, αυτός ο κανόνας σχετικά με το καθήκον του βουνού σχηματίστηκε μόνος του; (Όχι.) Φτιάχτηκε από τον Θεό. Το μεγάλο βουνό έχει το δικό του καθήκον και ο σφοδρός άνεμος έχει επίσης το καθήκον του. Τώρα, ας στραφούμε στο μεγάλο βουνό και το πελώριο κύμα. Χωρίς την ύπαρξη του βουνού, το νερό θα έβρισκε μια κατεύθυνση ροής μόνο του; (Όχι.) Το νερό θα προκαλούσε πλημμύρες. Το βουνό έχει τη δική του υπαρξιακή αξία ως βουνό, και η θάλασσα έχει τη δική της υπαρξιακή αξία ως θάλασσα· εντούτοις, υπό τις συνθήκες κατά τις οποίες είναι σε θέση να συνυπάρχουν κανονικά, και το ένα δεν παρεμβαίνει στο άλλο, περιορίζουν επίσης το ένα το άλλο —το μεγάλο βουνό περιορίζει τη θάλασσα ώστε να μην πλημμυρίσει, κι έτσι προστατεύει τα σπίτια των ανθρώπων, και περιορίζοντας τη θάλασσα, του επιτρέπει να φροντίσει τους ζωντανούς οργανισμούς που ζουν μέσα της. Αυτό το τοπίο σχηματίστηκε μόνο του; (Όχι.) Κι αυτό δημιουργήθηκε από τον Θεό. Απ’ αυτήν την εικόνα βλέπουμε πως όταν ο Θεός δημιούργησε τα πάντα, προκαθόρισε πού θα στεκόταν το βουνό, πού θα κυλούσε το ρυάκι, από ποια κατεύθυνση θα ξεκινούσε να φυσάει ο σφοδρός άνεμος και πού θα κατευθυνόταν, και πόσο ψηλά θα έπρεπε να είναι τα πελώρια κύματα. Όλα αυτά τα πράγματα περιέχουν τις προθέσεις και τον σκοπό του Θεού —είναι οι πράξεις του Θεού. Τώρα, μπορείτε να δείτε πως οι πράξεις του Θεού είναι παρούσες στα πάντα; (Ναι.)

Ποιος είναι ο σκοπός για τον οποίο συζητάμε αυτά τα πράγματα; Για να κάνουμε τους ανθρώπους να μελετήσουν τους κανόνες σύμφωνα με τους οποίους ο Θεός δημιούργησε τα πάντα; Για να ενθαρρύνουμε το ενδιαφέρον για την αστρονομία και τη γεωγραφία; (Όχι.) Τότε ποιος είναι; Για να κάνουμε τους ανθρώπους να κατανοήσουν τις πράξεις του Θεού. Στις ενέργειες του Θεού, οι άνθρωποι μπορούν να επιβεβαιώσουν και να επαληθεύσουν πως ο Θεός είναι η πηγή της ζωής για όλα τα πράγματα. Εάν μπορείς να το κατανοήσεις αυτό, τότε θα είσαι πραγματικά σε θέση να επιβεβαιώσεις τη θέση του Θεού στην καρδιά σου και θα είσαι σε θέση να επιβεβαιώσεις πως ο Θεός είναι ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός, ο Δημιουργός των ουρανών και της γης και των πάντων. Επομένως, για να κατανοήσεις τον Θεό είναι χρήσιμο να γνωρίζεις τους κανόνες των πάντων και να γνωρίζεις τις πράξεις του Θεού; (Ναι.) Πόσο χρήσιμο είναι; Κατά πρώτον, όταν κατανοήσεις τις πράξεις του Θεού, μπορείς να ενδιαφέρεσαι ακόμη για την αστρονομία και τη γεωγραφία; Μπορείς να έχεις ακόμα την καρδιά ενός σκεπτικιστή και να αμφιβάλλεις πως ο Θεός είναι ο Δημιουργός των πάντων; Μπορείς να έχεις ακόμα την καρδιά ενός ερευνητή και να αμφιβάλλεις πως ο Θεός είναι ο Δημιουργός των πάντων; (Όχι.) Όταν επιβεβαιώσεις πως ο Θεός είναι ο Δημιουργός των πάντων και κατανοήσεις κάποιους από τους κανόνες της δημιουργίας του Θεού, θα πιστέψεις πραγματικά μέσα στην καρδιά σου πως ο Θεός μεριμνά για τα πάντα; (Ναι.) Η «μέριμνα» εδώ, έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία ή η χρήση της αναφέρεται σε κάποια συγκεκριμένη περίσταση; Η φράση «ο Θεός μεριμνά για τα πάντα» είναι μια φράση με ιδιαίτερα ευρεία σημασία και πεδίο εφαρμογής. Ο Θεός δεν παρέχει απλώς στους ανθρώπους την καθημερινή τους τροφή και νερό· παρέχει στην ανθρωπότητα καθετί που χρειάζεται, συμπεριλαμβανομένων όλων όσων μπορούν να δουν οι άνθρωποι, αλλά πραγμάτων μη ορατών. Ο Θεός υποστηρίζει, διαχειρίζεται και κυβερνά αυτό το περιβάλλον διαβίωσης που είναι απαραίτητο στην ανθρωπότητα. Τουτέστιν, όποιο περιβάλλον κι αν χρειάζεται η ανθρωπότητα για κάθε εποχή, ο Θεός το έχει προετοιμάσει. Ο Θεός διαχειρίζεται, επίσης, τον τύπο του αέρα και της θερμοκρασίας, έτσι ώστε να είναι κατάλληλα για την ανθρώπινη επιβίωση. Οι κανόνες που διέπουν αυτά τα πράγματα δεν προκύπτουν από μόνοι τους ή με τυχαίο τρόπο· είναι το αποτέλεσμα της κυριαρχίας του Θεού και των πράξεών Του. Ο Θεός ο ίδιος είναι η πηγή όλων αυτών των κανόνων και η πηγή της ζωής για τα πάντα. Ανεξάρτητα από το αν το πιστεύεις ή όχι, από το αν μπορείς να το δεις ή όχι και από το αν μπορείς να το κατανοήσεις ή όχι, αυτό παραμένει ένα αποδεδειγμένο και αδιαμφισβήτητο γεγονός.

Γνωρίζω πως η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων έχει πίστη μόνο στα λόγια και στο έργο του Θεού που εμπεριέχονται στη Βίβλο. Σε ένα μικρό ποσοστό ανθρώπων, ο Θεός έχει αποκαλύψει τις πράξεις Του και έχει δώσει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να δουν την αξία της ύπαρξής Του. Τους έχει δώσει, επίσης, τη δυνατότητα να κατανοήσουν κάπως την ταυτότητά Του και έχει επιβεβαιώσει το γεγονός της ύπαρξής Του. Ωστόσο, για πολλούς ακόμα ανθρώπους, το γεγονός ότι ο Θεός δημιούργησε τα πάντα και ότι Αυτός διαχειρίζεται και μεριμνά για τα πάντα, φαίνεται ασαφές ή συγκεχυμένο· αυτοί οι άνθρωποι διατηρούν μάλιστα και στάση αμφιβολίας. Αυτού του είδους η στάση τούς κάνει να εμμένουν στην πεποίθησή τους πως οι νόμοι του φυσικού κόσμου σχηματίστηκαν αυθόρμητα, πως οι αλλαγές, οι μεταπτώσεις, τα φαινόμενα της φύσης και οι ίδιοι οι νόμοι που τη διέπουν, δημιουργήθηκαν από την ίδια τη φύση. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να συλλάβουν στην καρδιά τους πώς ο Θεός δημιούργησε και κυβερνά τα πάντα· δεν μπορούν να κατανοήσουν πώς ο Θεός διαχειρίζεται και μεριμνά για τα πάντα. Υπό τα όρια αυτής της λογικής, οι άνθρωποι δεν μπορούν να πιστέψουν ότι ο Θεός δημιούργησε, βασιλεύει και μεριμνά για όλα τα πράγματα· ακόμη κι εκείνοι που πιστεύουν είναι περιορισμένοι στην πίστη τους στην Εποχή του Νόμου, στην Εποχή της Χάριτος και στην Εποχή της Βασιλείας: Πιστεύουν ότι οι πράξεις του Θεού και οι παροχές Του για την ανθρωπότητα προορίζονται αποκλειστικά για τον εκλεκτό λαό Του. Αυτό το θέαμα αποστρέφομαι πιο πολύ, και αυτό Μου προκαλεί τόσο πολύ πόνο, γιατί ακόμα κι αν η ανθρωπότητα απολαμβάνει όλα όσα φέρνει ο Θεός, αρνείται όλα όσα Αυτός κάνει και όλα όσα της δίνει. Οι άνθρωποι πιστεύουν μόνο πως οι ουρανοί και η γη και τα πάντα διέπονται από τους δικούς τους φυσικούς κανόνες και από τους δικούς τους φυσικούς νόμους για να επιβιώσουν, και πως δεν έχουν κάποιον να τα διαχειρίζεται ή κάποιον κυρίαρχο να μεριμνά γι’ αυτά και να τα φυλά. Ακόμη κι αν πιστεύεις στον Θεό, μπορεί να μην πιστεύεις πως όλα αυτά είναι οι πράξεις Του· πράγματι, αυτό είναι ένα από τα πράγματα που παραβλέπονται πολύ συχνά από κάθε πιστό στον Θεό, από όλους όσοι δέχονται τον λόγο του Θεού και από όλους όσοι ακολουθούν τον Θεό. Έτσι, μόλις ξεκινήσω να συζητώ κάτι που είναι άσχετο με τη Βίβλο ή τη λεγόμενη πνευματική ορολογία, μερικοί άνθρωποι βαριούνται ή κουράζονται ή νιώθουν ακόμα και άβολα. Νιώθουν πως τα λόγια Μου φαίνονται ξεκομμένα από τους πνευματικούς ανθρώπους και από τα πνευματικά πράγματα. Αυτό είναι απαίσιο πράγμα. Όσον αφορά τη γνώση των πράξεων του Θεού, παρόλο που δεν αναφέρουμε την αστρονομία, ούτε κάνουμε έρευνα στη γεωγραφία ή τη βιολογία, εντούτοις, πρέπει να κατανοούμε την κυριαρχία του Θεού πάνω στα πάντα, πρέπει να γνωρίζουμε τη μέριμνά Του για τα πάντα και πως Αυτός είναι η πηγή των πάντων. Αυτό είναι ένα απαραίτητο μάθημα και κάτι που χρήζει μελέτης. Πιστεύω ότι έχετε κατανοήσει τα λόγια Μου, σωστά;

Οι δύο ιστορίες που μόλις αφηγήθηκα, παρόλο που μπορεί να έχουν λίγο ασυνήθιστο περιεχόμενο και τρόπο έκφρασης, τις είπα όπως τις ακούσατε με κάπως ιδιαίτερο τρόπο, στην προσπάθειά Μου να χρησιμοποιήσω σαφή γλώσσα και μια απλή προσέγγιση για να σας βοηθήσω να αποκτήσετε και να δεχθείτε κάτι πιο βαρυσήμαντο. Αυτός ήταν ο μόνος στόχος Μου. Μέσα απ’ αυτές τις μικρές ιστορίες και τις εικόνες που σχηματίζουν ήθελα να δείτε και να πιστέψετε πως ο Θεός είναι κυρίαρχος επί όλης της δημιουργίας. Ο στόχος πίσω από την αφήγηση αυτών των ιστοριών είναι να σας επιτρέψω να δείτε και να γνωρίσετε τις απέραντες πράξεις του Θεού μέσα στα καθορισμένα όρια μιας ιστορίας. Όσο για το πότε θα πραγματώσετε και θα επιτύχετε πλήρως αυτό το αποτέλεσμα μέσα σας —αυτό εξαρτάται από τις δικές σας εμπειρίες και τη δική σας προσωπική επιδίωξη. Αν είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια και αναζητά να γνωρίσει τον Θεό, τότε αυτά τα πράγματα θα λειτουργήσουν ως ακόμα πιο ισχυρή υπενθύμιση· θα σου χαρίσουν βαθιά επίγνωση, διαύγεια στην κατανόησή σου, που σταδιακά θα πλησιάσει στις πραγματικές πράξεις του Θεού με τέτοια εγγύτητα που δεν θα υπάρχει απόσταση ή λάθος. Ωστόσο, αν δεν είσαι κάποιος που αναζητά να γνωρίσει τον Θεό, τότε αυτές οι ιστορίες δεν μπορούν να σας βλάψουν καθόλου. Θεωρείστε τις απλώς αληθινές ιστορίες.

Έχετε κατανοήσει κάτι απ’ αυτές τις δύο ιστορίες; Πρώτον, αυτές οι δύο ιστορίες διαχωρίζονται από την προηγούμενη συζήτησή μας περί του ενδιαφέροντος του Θεού για την ανθρωπότητα; Υπάρχει έμφυτη σύνδεση; Είναι αλήθεια πως, μέσα σ’ αυτές τις δύο ιστορίες, βλέπουμε τις πράξεις του Θεού και την εμπεριστατωμένη σκέψη που αφιερώνει Αυτός σε οτιδήποτε σχεδιάζει για την ανθρωπότητα; Είναι αλήθεια πως όλα όσα κάνει ο Θεός και όλα όσα σκέφτεται είναι για χάρη της ύπαρξης της ανθρωπότητας; (Ναι.) Δεν είναι πασιφανής η προσεκτική σκέψη και το ενδιαφέρον του Θεού για την ανθρωπότητα; Η ανθρωπότητα δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα. Ο Θεός έχει προετοιμάσει τον αέρα για τους ανθρώπους —το μόνο που χρειάζεται να κάνουν εκείνοι είναι να τον αναπνεύσουν. Τα λαχανικά και τα φρούτα που τρώνε είναι άμεσα διαθέσιμα. Από τον Βορρά έως τον Νότο, από την Ανατολή έως τη Δύση, κάθε περιοχή έχει τους δικούς της φυσικούς πόρους. Οι κατά τόπο διαφορετικές καλλιέργειες, τα φρούτα και τα λαχανικά τα έχει όλα προετοιμάσει ο Θεός. Στο ευρύτερο περιβάλλον, ο Θεός έφτιαξε τα πάντα αμοιβαίως ενισχυτικά, αλληλοεξαρτώμενα, αμοιβαίως ενδυναμωτικά, αμοιβαίως συγκρουόμενα και συνυπάρχοντα. Αυτή είναι η μέθοδός Του και ο κανόνας Του για να διατηρήσει την επιβίωση και την ύπαρξη των πάντων· μ’ αυτόν τον τρόπο, η ανθρωπότητα ήταν σε θέση να αναπτυχθεί με ασφάλεια και γαλήνη μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον διαβίωσης, να πολλαπλασιάζεται από τη μία γενιά στην άλλη, ακόμα και μέχρι σήμερα. Τουτέστιν, ο Θεός φέρνει το φυσικό περιβάλλον σε ισορροπία. Αν ο Θεός δεν ήταν κυρίαρχος και δεν είχε τον έλεγχο, τότε κανείς δεν θα είχε την ικανότητα να διατηρήσει το περιβάλλον και να το κρατήσει σε ισορροπία, ακόμη κι αν είχε δημιουργηθεί από τον Θεό. Σε μερικά μέρη δεν υπάρχει αέρας, και η ανθρωπότητα δεν μπορεί να επιβιώσει σε τέτοια μέρη. Ο Θεός δεν θα σας επιτρέψει να πάτε σε αυτά. Άρα μη βγαίνετε εκτός των ενδεδειγμένων ορίων. Αυτό αποβλέπει στην προστασία της ανθρωπότητας —υπάρχουν μυστήρια μέσα του. Κάθε πλευρά του περιβάλλοντος, τα μήκη και τα πλάτη της γης, κάθε δημιούργημα στη γη —και έμβιο και άβιο— είναι προϊόν σύλληψης και προετοιμασίας του Θεού προκαταβολικά: Γιατί είναι απαραίτητο αυτό το πράγμα; Γιατί δεν είναι περιττό εκείνο το πράγμα; Ποιος είναι ο σκοπός του να έχουμε αυτό εδώ και γιατί θα πρέπει να πάει εκείνο το πράγμα εκεί; Ο Θεός είχε ήδη σκεφτεί όλες αυτές τις ερωτήσεις διεξοδικά, και δεν υπάρχει κανένας λόγος να τα σκέφτονται οι άνθρωποι. Υπάρχουν μερικοί ανόητοι που πάντα σκέφτονται να μετακινήσουν βουνά, αλλά, αντί να το κάνουν αυτό, γιατί δεν μετακινούνται οι ίδιοι στις πεδιάδες; Αν δεν σου αρέσουν τα βουνά, γιατί ζεις κοντά τους; Δεν είναι ανόητο αυτό; Τι θα συνέβαινε αν μετακινούσες εκείνο το βουνό; Θα έρχονταν τυφώνες και πελώρια κύματα και θα καταστρέφονταν τα σπίτια των ανθρώπων. Αυτό δεν θα ήταν απερισκεψία; Οι άνθρωποι είναι ικανοί μονάχα για καταστροφή. Δεν μπορούν ούτε να διατηρήσουν το μόνο μέρος που έχουν για να ζήσουν, κι όμως θέλουν να μεριμνούν για τα πάντα. Αυτό είναι αδύνατον.

Ο Θεός επιτρέπει στην ανθρωπότητα να διαχειρίζεται τα πάντα και να έχει κυριότητα πάνω τους, όμως ο άνθρωπος κάνει καλή δουλειά; Ο άνθρωπος καταστρέφει ό,τι μπορεί. Δεν είναι μόνο ανίκανος να διατηρήσει όλα όσα δημιούργησε ο Θεός γι’ αυτόν στην αρχική τους κατάσταση —έχει κάνει το αντίθετο και έχει καταστρέψει τη δημιουργία του Θεού. Η ανθρωπότητα έχει μετακινήσει τα βουνά, έχει κάνει τις θάλασσες να υποχωρήσουν για να δημιουργήσει γη κι έχει μετατρέψει τις πεδιάδες σε ερήμους όπου κανείς δεν μπορεί να ζήσει. Κι όμως, στην έρημο, ο άνθρωπος έχει φτιάξει βιομηχανία κι έχει χτίσει πυρηνικές βάσεις, σπέρνοντας την καταστροφή παντού. Τώρα οι ποταμοί δεν είναι πια ποταμοί, η θάλασσα δεν είναι πια θάλασσα… Μόλις η ανθρωπότητα παραβιάσει την ισορροπία του φυσικού περιβάλλοντος και τους κανόνες του, η μέρα της καταστροφής και του θανάτου της δεν είναι μακριά· είναι αναπόφευκτη. Όταν έλθει η καταστροφή, η ανθρωπότητα θα μάθει πόσο πολύτιμα είναι όλα όσα έχει δημιουργήσει ο Θεός γι’ αυτήν και πόσο σημαντικά είναι για την ανθρωπότητα. Για τον άνθρωπο, το να ζει σ’ ένα περιβάλλον όπου οι άνεμοι κι οι βροχές έρχονται στην ώρα τους, είναι σαν να ζει στον παράδεισο. Οι άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν ότι αυτή είναι ευλογία, αλλά τη στιγμή που θα τα χάσουν όλα θα δουν πόσο σπάνια και πολύτιμα είναι. Και μόλις χαθούν, πώς θα τα έπαιρνε κανείς πίσω; Τι θα μπορούσαν να κάνουν οι άνθρωποι αν ο Θεός δεν ήταν πρόθυμος να τα δημιουργήσει ξανά; Θα μπορούσατε να κάνετε τίποτα; Στην πραγματικότητα, υπάρχει κάτι που μπορείτε να κάνετε. Είναι πολύ απλό —όταν σας πω τι είναι, θα ξέρετε κατευθείαν πως είναι εφικτό. Πώς, όμως, έχει βρεθεί ο άνθρωπος στην τρέχουσα υπαρξιακή κατάσταση; Εξαιτίας της απληστίας και της καταστροφής του; Αν ο άνθρωπος βάλει τέλος σ’ αυτήν την καταστροφή, δεν θα διορθωθεί σταδιακά το περιβάλλον διαβίωσής του από μόνο του; Αν ο Θεός δεν κάνει τίποτα, αν ο Θεός δεν επιθυμεί πια να κάνει τίποτα για την ανθρωπότητα —δηλαδή, αν δεν παρέμβει σ’ αυτό το ζήτημα— τότε, η καλύτερη λύση για την ανθρωπότητα θα ήταν να σταματήσει όλη την καταστροφή και να επιτρέψει στο περιβάλλον διαβίωσής της να επανέλθει στη φυσική του κατάσταση. Το να μπει τέλος σ’ όλη αυτήν την καταστροφή, σημαίνει να μπει τέλος στη λεηλασία και το ρήμαγμα των πραγμάτων που έχει δημιουργήσει ο Θεός. Αυτό θα επέτρεπε στο περιβάλλον στο οποίο ζει ο άνθρωπος να ανακάμψει σταδιακά, ενώ σε περίπτωση που δεν γίνει αυτό, το αποτέλεσμα θα ήταν ένα ακόμα πιο αποκρουστικό περιβάλλον διαβίωσης, η καταστροφή του οποίου θα επιταχυνόταν με την πάροδο του χρόνου. Είναι απλή η λύση Μου; Είναι απλή και εφικτή, έτσι δεν είναι; Όντως είναι απλή, και εφικτή για κάποιους —όμως είναι εφικτή για τη συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων στη γη; (Δεν είναι.) Για σας, τουλάχιστον, είναι εφικτή; (Ναι.) Τι σας κάνει να λέτε «ναι»; Θα μπορούσε να λεχθεί πως προέρχεται από μια βάση κατανόησης για τις πράξεις του Θεού; Θα μπορούσε να λεχθεί πως η κατάστασή της είναι η υπακοή στην κυριαρχία και το σχέδιο του Θεού; (Ναι.) Υπάρχει τρόπος να αλλάξουν τα πράγματα, αλλά αυτό δεν είναι το θέμα που συζητάμε επί του παρόντος. Ο Θεός είναι υπεύθυνος για κάθε ανθρώπινη ζωή και είναι υπεύθυνος μέχρι τέλους. Ο Θεός μεριμνά για σένα, ακόμα κι αν, σ’ αυτό το περιβάλλον που κατέστρεψε ο Σατανάς, έχεις αρρωστήσει ή μολυνθεί ή πληγεί, δεν έχει σημασία —ο Θεός θα μεριμνήσει για σένα και ο Θεός θα σε αφήσει να συνεχίσεις να ζεις. Πρέπει να έχετε πίστη σ’ αυτό. Ο Θεός δεν θα επιτρέψει ελαφρά τη καρδία να πεθάνει ένα ανθρώπινο ον.

Έχετε φτάσει τώρα στο σημείο να νιώθετε κάτι από τη σημασία τού να αναγνωρίζετε ότι «ο Θεός είναι η πηγή της ζωής για όλα τα πράγματα»; (Μάλιστα.) Τι συναισθήματα έχετε; Πείτε μου. (Στο παρελθόν, δεν είχαμε σκεφτεί ποτέ να συνδέσουμε τα βουνά, τις θάλασσες και τις λίμνες με τις ενέργειες του Θεού. Μόνο αφότου ακούσαμε τη συναναστροφή του Θεού σήμερα, κατανοήσαμε πως αυτά τα πράγματα έχουν μέσα τους τις πράξεις και τη σοφία του Θεού· βλέπουμε πως ακόμη κι όταν ο Θεός άρχισε να δημιουργεί τα πάντα, είχε ήδη εμποτίσει το καθετί με μια μοίρα και με το καλό Του θέλημα. Τα πάντα είναι αμοιβαίως ενδυναμωτικά και αλληλοεξαρτώμενα, και η ανθρωπότητα είναι ο τελικός δικαιούχος. Αυτά που ακούσαμε σήμερα φαίνονται ιδιαίτερα πρωτότυπα και καινοτόμα —έχουμε νιώσει πόσο πρακτικές είναι οι ενέργειες του Θεού. Στον πραγματικό κόσμο, στην καθημερινότητά μας και στις επαφές μας με τα πάντα, βλέπουμε πως έτσι έχουν τα πράγματα.) Το έχετε δει αληθινά, έτσι δεν είναι; Ο Θεός δεν μεριμνά για την ανθρωπότητα χωρίς στέρεα βάση· η μέριμνά Του δεν είναι απλώς μερικά σύντομα λόγια. Ο Θεός κάνει τόσα πολλά, και ακόμα και τα πράγματα που δεν βλέπεις είναι όλα προς όφελός σου. Ο άνθρωπος ζει σ’ αυτό το περιβάλλον, μέσα στα πάντα που δημιούργησε ο Θεός γι’ αυτόν, όπου οι άνθρωποι και τα πάντα αλληλοεξαρτώνται. Για παράδειγμα, τα φυτά αποβάλλουν αέρια που καθαρίζουν τον αέρα, και οι άνθρωποι εισπνέουν τον καθαρό αέρα και ωφελούνται απ’ αυτόν· ωστόσο, μερικά φυτά είναι δηλητηριώδη για τον άνθρωπο, ενώ άλλα φυτά εξουδετερώνουν τα δηλητηριώδη φυτά. Αυτό είναι ένα θαύμα της δημιουργίας του Θεού! Όμως, ας αφήσουμε αυτό το θέμα για τώρα· σήμερα, η συζήτησή μας αφορούσε κυρίως τη συνύπαρξη του ανθρώπου με την υπόλοιπη δημιουργία, χωρίς την οποία ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει. Ποια είναι η σημασία του ότι ο Θεός δημιούργησε τα πάντα; Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τα υπόλοιπα, όπως ακριβώς ο άνθρωπος χρειάζεται αέρα για να ζήσει —αν σε έβαζαν στο κενό, σύντομα θα πέθαινες. Αυτή είναι μια πολύ απλή αρχή που δείχνει στον άνθρωπο πως δεν μπορεί να υπάρξει ξέχωρα από την υπόλοιπη δημιουργία. Επομένως, τι στάση πρέπει να τηρεί ο άνθρωπος προς τα πάντα; Να τα εκτιμά ιδιαιτέρως, να τα προστατεύει, να τα χρησιμοποιεί αποτελεσματικά, να μην τα καταστρέφει, να μην τα σπαταλάει και να μην τα αλλάζει από καπρίτσιο, διότι τα πάντα προέρχονται από τον Θεό, τα πάντα είναι η παροχή Του προς την ανθρωπότητα, και η ανθρωπότητα πρέπει να τα χειρίζεται με ευσυνειδησία. Σήμερα έχουμε συζητήσει αυτά τα δύο θέματα. Αναλογιστείτε τα προσεκτικά και στοχαστείτε τα διεξοδικά. Την επόμενη φορά, θα συζητήσουμε μερικά πράγματα πιο λεπτομερώς. Εδώ ολοκληρώνεται η σημερινή συνάθροιση. Αντίο!

18 Ιανουαρίου 2014