Η αγιοσύνη του Θεού (Α΄)

Είχαμε μια μικρή επιπλέον συναναστροφή για την εξουσία του Θεού κατά την τελευταία συνάντηση. Για την ώρα, δεν θα συζητήσουμε το θέμα της δικαιοσύνης του Θεού. Αυτό για το οποίο θα μιλήσουμε είναι ένα εντελώς νέο θέμα —η αγιοσύνη του Θεού. Η αγιοσύνη του Θεού αποτελεί μία ακόμη πτυχή της μοναδικής ουσίας Του, οπότε είναι πολύ σημαντικό να συναναστραφούμε γι’ αυτό το θέμα. Προηγουμένως, συναναστράφηκα για δύο άλλες πτυχές της ουσίας του Θεού —τη δίκαιη διάθεση και την εξουσία Του· αυτές οι πτυχές, όπως και η πτυχή για την οποία θα συναναστραφώ σήμερα, είναι όλες τους μοναδικές; (Ναι.) Η αγιοσύνη του Θεού είναι κι αυτή μοναδική, οπότε το θέμα της σημερινής μας συναναστροφής θα είναι τα στοιχεία που συνθέτουν τη βάση και τη ρίζα αυτής της μοναδικότητας. Σήμερα, πρόκειται να συναναστραφούμε σχετικά με τη μοναδική ουσία του Θεού —την αγιοσύνη Του. Ίσως μερικοί από εσάς να έχετε κάποιες αμφιβολίες και να ρωτήσετε: «Γιατί να μιλήσουμε για την αγιοσύνη του Θεού;» Μην ανησυχείτε, θα σας τα πω διεξοδικά και αργά. Μόλις ακούσετε ό,τι έχω να πω, θα κατανοήσετε γιατί είναι τόσο απαραίτητο να συναναστραφώ σχετικά με το εν λόγω θέμα.

Αρχικά, ας ορίσουμε τη λέξη «άγιος». Αντλώντας από την αντίληψή σας και τις γνώσεις που έχετε κερδίσει, τι πιστεύετε ότι σημαίνει «άγιος»; («Άγιος» σημαίνει άσπιλος, εντελώς χωρίς ανθρώπινη διαφθορά ή ατέλεια. Η αγιοσύνη εκπέμπει όλα τα θετικά πράγματα —σκέψη, ομιλία ή πράξη.) Πολύ καλά. («Άγιος» σημαίνει θεϊκός, άσπιλος, απρόσβλητος από τον άνθρωπο. Είναι μοναδικό, είναι χαρακτηριστικό του Θεού και σύμβολό Του.) Αυτός είναι ο δικός σας ορισμός. Στην καρδιά κάθε ατόμου, η λέξη «άγιος» έχει ένα πεδίο, έναν ορισμό και μια ερμηνεία. Τουλάχιστον, όταν βλέπετε τη λέξη «άγιος», το μυαλό σας δεν είναι κενό. Έχετε ένα συγκεκριμένο εύρος ορισμού για αυτήν τη λέξη και τα ρητά ορισμένων ανθρώπων πλησιάζουν κάπως στα ρητά που καθορίζουν την ουσία της διάθεσης του Θεού. Τούτο είναι πολύ σωστό. Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι η λέξη «άγιος» είναι θετική, πράγμα σίγουρα αληθές. Σήμερα, όμως, καθώς συναναστρεφόμαστε σχετικά με την αγιοσύνη του Θεού, δεν θα μιλήσω απλώς για ορισμούς ή εξηγήσεις. Αντ’ αυτού, θα παρουσιάσω δεδομένα για να σου δείξω γιατί λέγω ότι ο Θεός είναι άγιος και γιατί χρησιμοποιώ τη λέξη «άγιος» για να περιγράψω την ουσία του Θεού. Μέχρι το πέρας της συναναστροφής μας, θα έχεις πειστεί ότι η χρήση της λέξης «άγιος» για τον καθορισμό της ουσίας του Θεού και για την αναφορά στον Θεό είναι πλήρως δικαιολογημένη και απολύτως κατάλληλη. Τουλάχιστον, στο πλαίσιο της τωρινής ανθρώπινης γλώσσας, η χρήση αυτής της λέξης για την αναφορά στον Θεό είναι ιδιαιτέρως ορθή —μόνο αυτή, απ’ όλες τις λέξεις της ανθρώπινης γλώσσας, είναι εντελώς ταιριαστός τρόπος να αναφέρεται κανείς στον Θεό. Αυτή η λέξη, όταν αναφέρεται στον Θεό, δεν είναι μια κενή λέξη ούτε είναι λέξη αβάσιμου επαίνου ή κενή φιλοφρόνηση. Σκοπός της συναναστροφής μας είναι να επιτραπεί σε κάθε άνθρωπο να αναγνωρίσει την αλήθεια αυτής της πτυχής της ουσίας του Θεού. Ο Θεός δεν φοβάται την κατανόηση του ανθρώπου, αλλά φοβάται την παρανόησή του. Ο Θεός επιθυμεί κάθε άνθρωπος να γνωρίζει την ουσία Του και αυτό που έχει και είναι Αυτός. Έτσι, κάθε φορά που αναφερόμαστε σε μια πτυχή της ουσίας του Θεού, μπορούμε να ανατρέχουμε σε πολλά γεγονότα, προκειμένου να επιτρέψουμε στους ανθρώπους να δουν ότι αυτή η πτυχή της ουσίας του Θεού είναι όντως υπαρκτή.

Τώρα που έχουμε έναν ορισμό της λέξης «άγιος», ας συζητήσουμε μερικά παραδείγματα. Κατά τις αντιλήψεις των ανθρώπων, φαντάζονται πολλά πρόσωπα και πράγματα ως «άγια». Για παράδειγμα, τα παρθένα αγόρια και κορίτσια ορίζονται ως άγια στα λεξικά του ανθρώπινου γένους. Αλλά, είναι πράγματι άγια; Είναι αυτό το αποκαλούμενο «άγιο» και το «άγιο» για το οποίο θα συναναστραφούμε σήμερα ένα και το αυτό; Εκείνοι οι άνθρωποι που διαθέτουν σωστή ηθική, που έχουν εκλεπτυσμένο και καλλιεργημένο λόγο, που ποτέ δεν βλάπτουν κανέναν και που, μέσω των λόγων που εκφέρουν, κάνουν τους άλλους να νιώθουν άνετα και ευχάριστα, είναι άγιοι; Εκείνοι που κάνουν συχνά το καλό, είναι φιλάνθρωποι και παρέχουν μεγάλη βοήθεια σε άλλους, εκείνοι που φέρνουν μεγάλη ευδαιμονία στη ζωή των ανθρώπων, είναι άγιοι; Εκείνοι που δεν κάνουν ιδιοτελείς σκέψεις και δεν απαιτούν ακατόρθωτα πράγματα από κανέναν, που είναι ανεκτικοί προς τους πάντες —είναι άγιοι; Όσοι δεν έχουν διαπληκτιστεί ποτέ με κανέναν ή δεν έχουν εκμεταλλευτεί κανέναν —είναι άγιοι; Και εκείνοι που εργάζονται για το καλό των άλλων, που τους ευεργετούν και τους διαπαιδαγωγούν παντοιοτρόπως —είναι άγιοι; Όσοι δίνουν τις αποταμιεύσεις μιας ζωής στους άλλους και διάγουν μια απλή ζωή, που είναι αυστηροί με τον εαυτό τους, αλλά συμπεριφέρονται στους άλλους ανοιχτόμυαλα, είναι άγιοι; (Όχι.) Θυμάστε όλοι τις μητέρες σας που σας αγαπούσαν και σας φρόντιζαν με κάθε δυνατό τρόπο. Είναι αγίες; Τα είδωλα που λατρεύετε, είτε πρόκειται για γνωστούς είτε για διάσημους ή σπουδαίους ανθρώπους, είναι άγιοι; (Όχι.) Ας δούμε τώρα τους προφήτες της Βίβλου που ήταν ικανοί να λένε πράγματα για το μέλλον τα οποία ήταν άγνωστα σε πολλούς άλλους —ήσαν αυτοί οι άνθρωποι άγιοι; Οι άνθρωποι που κατάφεραν να καταγράψουν τα λόγια του Θεού και τα γεγονότα του έργου Του στη Βίβλο, ήταν άγιοι; Ήταν άγιος ο Μωυσής; Ο Αβραάμ; (Όχι.) Και ο Ιώβ; Αυτός ήταν άγιος; (Όχι.) Ο Θεός αποκάλεσε τον Ιώβ δίκαιο άνθρωπο, γιατί, λοιπόν, ούτε αυτός είναι άγιος; Είναι δυνατόν οι άνθρωποι που σέβονται τον Θεό και αποφεύγουν το κακό, να μην είναι άγιοι; Ή μήπως είναι; (Όχι.) Είστε λίγο ανήσυχοι, δεν είστε σίγουροι για την απάντηση και δεν τολμάτε να πείτε «Όχι», αλλά ούτε τολμάτε και να πείτε «Ναι». Έτσι, στο τέλος λέτε «όχι» με μισή καρδιά. Επιτρέψτε Μου να κάνω άλλη μία ερώτηση. Οι αγγελιαφόροι του Θεού —οι αγγελιαφόροι που στέλνει ο Θεός στη γη— είναι άγιοι; Είναι άγιοι οι άγγελοι; (Όχι.) Οι άνθρωποι που δεν έχει διαφθείρει ο Σατανάς είναι άγιοι; (Όχι.) Σε κάθε ερώτηση συνεχίζετε να απαντάτε «Όχι». Πού το στηρίζετε; Έχετε μπερδευτεί, έτσι δεν είναι; Γιατί, λοιπόν, λέγεται ότι ούτε καν οι άγγελοι δεν είναι άγιοι; Νοιώθετε ανήσυχοι τώρα, έτσι δεν είναι; Μπορείτε να σκεφτείτε για ποιον λόγο οι άνθρωποι, τα πράγματα ή τα μη-δημιουργημένα όντα που αναφέρθηκαν προηγουμένως δεν είναι άγια; Είμαι βέβαιος ότι δεν μπορείτε. Τότε μήπως το «Όχι» σας είναι λίγο ανεύθυνο; Δεν απαντάτε στα κουτουρού; Μερικοί άνθρωποι αναρωτιούνται: «Εφόσον έχεις διατυπώσει την ερώτησή Σου κατ’ αυτόν τον τρόπο, η απάντηση πρέπει σίγουρα να είναι: “Όχι”». Μη Μου δίνετε πρόχειρες απαντήσεις. Σκεφτείτε προσεκτικά αν η απάντηση πρέπει να είναι «Ναι» ή «Όχι». Θα καταλάβετε γιατί η απάντηση είναι «Όχι» όταν θα έχουμε συναναστραφεί για το επόμενο θέμα. Θα σας δώσω την απάντηση σύντομα. Πρώτα, ας διαβάσουμε από τις γραφές.

1. Η εντολή του Ιεχωβά Θεού προς τον άνθρωπο

Γέν. 2:15-17  Και έλαβε ο Ιεχωβά Θεός τον άνθρωπον και έθεσεν αυτόν εν τω παραδείσω της Εδέμ διά να εργάζηται αυτόν και να φυλάττη αυτόν. Προσέταξε δε ο Ιεχωβά Θεός εις τον Αδάμ λέγων, Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει.

2. Η αποπλάνηση της γυναίκας από το φίδι

Γέν. 3:1-5  Ο δε όφις ήτο το πανουργότερο πάντων των ζώων του αγρού, τα οποία έκαμε ο Ιεχωβά Θεός· και είπεν ο όφις προς την γυναίκα, Τω όντι είπεν ο Θεός, Μη φάγητε από παντός δένδρου του παραδείσου; Και είπεν η γυνή προς τον όφιν, Από του καρπού των δένδρων του παραδείσου δυνάμεθα να φάγωμεν· από δε του καρπού του δένδρου, το οποίον είναι εν μέσω του παραδείσου, είπεν ο Θεός, Μη φάγητε απ’ αυτού, μηδέ εγγίσητε αυτόν, διά να μη αποθάνητε. Και είπεν ο όφις προς την γυναίκα, Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει αλλ’ εξεύρει ο Θεός, ότι καθ’ ην ημέραν φάγητε απ’ αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, και θέλετε είσθαι σαν τον Θεό, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν.

Αυτά τα δύο χωρία είναι από το βιβλίο της Γενέσεως στη Βίβλο. Γνωρίζετε όλοι σας τα δύο αυτά εδάφια; Συσχετίζουν γεγονότα που συνέβησαν στην αρχή, αμέσως μετά τη δημιουργία του ανθρώπινου γένους· αυτά τα γεγονότα ήταν αληθινά. Ας δούμε, πρώτα, τι εντολή έδωσε ο Ιεχωβά Θεός στον Αδάμ και την Εύα· το περιεχόμενό της είναι πολύ σημαντικό για το σημερινό μας θέμα. «Προσέταξε δε ο Ιεχωβά Θεός εις τον Αδάμ λέγων, Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει». Ποια η σημασία της εντολής του Θεού προς τον άνθρωπο στο συγκεκριμένο εδάφιο; Πρώτα, ο Θεός λέει στον άνθρωπο τι του επιτρέπεται να φάει —δηλαδή τους καρπούς από πολλά είδη δέντρων. Δεν υπάρχουν κίνδυνοι ούτε δηλητήρια· όλα μπορούν να καταναλωθούν και να φαγωθούν ελεύθερα, όπως επιθυμεί κανείς, χωρίς καμία ανησυχία και αμφιβολία. Τούτο είναι το ένα μέρος της εντολής του Θεού. Το άλλο μέρος συνιστά μια προειδοποίηση. Με αυτήν την προειδοποίηση, ο Θεός λέει στον άνθρωπο ότι δεν πρέπει να φάει τον καρπό από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Τι θα συμβεί αν φάει από αυτό το δέντρο; Ο Θεός είπε στον άνθρωπο: Αν φας από αυτό, θα πεθάνεις σίγουρα. Δεν είναι αυτά τα λόγια ξεκάθαρα; Αν ο Θεός σού έλεγε τούτο, αλλά εσύ δεν κατανοούσες το γιατί, θα αντιμετώπιζες τα λόγια Του ως κανόνα που πρέπει να υπακούσεις; Αυτά τα λόγια θα πρέπει να τα υπακούει κανείς. Όμως, τα λόγια του Θεού είναι αδιαμφισβήτητα, είτε ο άνθρωπος είναι ικανός να υπακούσει, είτε όχι. Ο Θεός είπε πολύ ξεκάθαρα στον άνθρωπο τι μπορεί και τι δεν μπορεί να φάει, καθώς και το τι θα συμβεί εάν φάει αυτό που δεν πρέπει. Σ’ αυτά τα σύντομα λόγια που είπε ο Θεός, μπορείς να δεις τίποτε από τη διάθεση του Θεού; Είναι αληθινά αυτά που είπε; Μήπως υπάρχει κάποια εξαπάτηση; Κάποιο ψέμα; Μήπως υπάρχει καθόλου εκφοβισμός; (Όχι.) Με εντιμότητα και ειλικρίνεια, ο Θεός είπε στον άνθρωπο τι μπορεί και τι δεν μπορεί να φάει. Ο Θεός μίλησε καθαρά και ξάστερα. Μήπως υπάρχει κάποιο κρυφό νόημα στα λόγια αυτά; Είναι αυτά τα λόγια χωρίς περιστροφές; Χρειάζονται εικασίες; Δεν υπάρχει ανάγκη για υποθέσεις. Η σημασία τους είναι προφανής με την πρώτη ματιά. Με το που τα διαβάζει κανείς, καταλαβαίνει απόλυτα τη σημασία τους. Δηλαδή, αυτό που θέλει να πει και να εκφράσει ο Θεός, πηγάζει από την καρδιά Του. Όσα εκφράζει ο Θεός είναι ξεκάθαρα, χωρίς περιστροφές και σαφή. Δεν υπάρχουν κρυφά κίνητρα ούτε κρυμμένα νοήματα. Μιλά ευθέως στον άνθρωπο, λέγοντάς του τι μπορεί να φάει και τι δεν μπορεί να φάει. Μέσα από αυτά τα λόγια του Θεού, δηλαδή, ο άνθρωπος δύναται να δει ότι η καρδιά του Θεού είναι διαυγής και αληθινή. Δεν υπάρχει ίχνος ψέματος εδώ: δεν είναι ότι σου λέει ότι δεν μπορείς να φας κάτι που είναι βρώσιμο ούτε σου λέει «πράξε το και θα δεις τι θα συμβεί» με πράγματα που δεν μπορείς να φας. Δεν εννοεί αυτό ο Θεός. Ό,τι σκέπτεται μέσα Του ο Θεός, αυτό λέει. Αν πω ότι ο Θεός είναι άγιος επειδή δείχνει και αποκαλύπτει τον εαυτό Του μέσα από αυτά τα λόγια και με αυτόν τον τρόπο, ίσως να αισθανθείς ότι έχω κάνει την τρίχα τριχιά ή ότι έχω τραβήξει από τα μαλλιά το θέμα. Αν συμβαίνει αυτό, μην ανησυχείς, δεν έχουμε τελειώσει ακόμα.

Ας μιλήσουμε τώρα για το «Η αποπλάνηση της γυναίκας από το φίδι». Ποιος είναι το φίδι; Ο Σατανάς. Παίζει τον ρόλο του αντιθετικού στοιχείου στο 6.000 ετών σχέδιο διαχείρισης του Θεού και πρόκειται για έναν ρόλο τον οποίον πρέπει να αναφέρουμε όταν συναναστρεφόμαστε σχετικά με την αγιοσύνη του Θεού. Γιατί το λέω αυτό; Αν δεν γνωρίζεις τη μοχθηρία και τη διαφθορά του Σατανά, αν δεν γνωρίζεις τη φύση του, τότε δεν έχεις τρόπο να αναγνωρίσεις την αγιοσύνη ούτε δύνασαι να γνωρίζεις την πραγματική έννοια της αγιοσύνης. Μέσα στη σύγχυση, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι αυτό που κάνει ο Σατανάς είναι σωστό, επειδή ακριβώς ζουν μέσα σ’ αυτό το είδος της διεφθαρμένης διάθεσης. Χωρίς αντιθετικό στοιχείο και χωρίς σημείο σύγκρισης, δεν μπορείς να γνωρίζεις τι σημαίνει αγιοσύνη. Γι’ αυτό και πρέπει να αναφερθεί σε αυτό το σημείο ο Σατανάς. Αυτή η αναφορά δεν είναι κενολογία. Μέσω των λόγων και των πράξεων του Σατανά, θα δούμε πώς δρα ο Σατανάς, πώς διαφθείρει ο Σατανάς την ανθρωπότητα και ποια είναι η φύση και η όψη του Σατανά. Τι είπε, λοιπόν, η γυναίκα στο φίδι; Η γυναίκα αφηγήθηκε στο φίδι όσα της είχε πει ο Ιεχωβά Θεός. Όταν είπε αυτά τα λόγια, ήταν σίγουρη ότι όλα όσα της είπε ο Θεός ήταν αλήθεια; Δεν μπορούσε να είναι σίγουρη. Ως κάποια που είχε δημιουργηθεί πρόσφατα, δεν διέθετε την ικανότητα να διακρίνει το καλό από το κακό ούτε είχε καμία γνώση για οτιδήποτε γύρω της. Κρίνοντας από τα λόγια που είπε στο φίδι, δεν ήταν σίγουρη μέσα στην καρδιά της ότι τα λόγια του Θεού ήταν σωστά· τέτοια ήταν η στάση της. Όταν, λοιπόν, το φίδι είδε ότι η γυναίκα είχε μια στάση αβεβαιότητας απέναντι στα λόγια του Θεού, είπε: «Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει αλλ’ εξεύρει ο Θεός, ότι καθ’ ην ημέραν φάγητε απ’ αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, και θέλετε είσθαι σαν τον Θεό, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν». Υπάρχει κάτι το προβληματικό στα λόγια αυτά; Όταν διαβάσατε την παραπάνω πρόταση, πήρατε καμιά ιδέα για τις προθέσεις του φιδιού; Ποιες είναι αυτές οι προθέσεις; Ήθελε να δελεάσει αυτή τη γυναίκα, να τη σταματήσει από το να λαμβάνει υπόψιν της τα λόγια του Θεού. Όμως, δεν είπε αυτά τα πράγματα ευθέως. Άρα, μπορούμε να πούμε ότι είναι εξαιρετικά πανούργο. Εκφράζει το μήνυμά του κατά τρόπο δόλιο και διφορούμενο, ώστε να επιτύχει τον σκοπό του, τον οποίον κρατά κρυμμένο μέσα στο μυαλό του, κρυμμένο από τον άνθρωπο —τέτοια είναι η πανουργία του φιδιού. Αυτός ήταν πάντα ο τρόπος με τον οποίο μιλούσε και ενεργούσε ο Σατανάς. Λέει «Δεν θέλετε βεβαίως», χωρίς να επιβεβαιώνει το ένα ή το άλλο. Όμως, ακούγοντάς το αυτό, η καρδιά της αδαούς αυτής γυναίκας επηρεάστηκε. Το φίδι ευχαριστήθηκε, επειδή τα λόγια του είχαν το επιθυμητό αποτέλεσμα —τέτοια ήταν η πονηρή πρόθεση του φιδιού. Επιπλέον, υποσχόμενο ένα αποτέλεσμα που φαίνεται επιθυμητό στους ανθρώπους, την αποπλάνησε, λέγοντας: «καθ’ ην ημέραν φάγητε απ’ αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας». Οπότε εκείνη συλλογίζεται: «Είναι καλό να ανοίξω τα μάτια μου!» Κι έπειτα, είπε κάτι ακόμα πιο αποτελεσματικό, λόγια που ποτέ πριν δεν ήταν γνωστά στον άνθρωπο, λόγια που έχουν τη δύναμη να δελεάζουν πολύ όσους τα ακούν: «Θέλετε είσθαι σαν τον Θεό, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν». Δεν είναι αυτά τα λόγια έντονα αποπλανητικά για τον άνθρωπο; Είναι σαν κάποιος να σου λέει: «Το πρόσωπό σου έχει υπέροχο σχήμα, εκτός του ότι η γέφυρα της μύτης σου είναι λίγο κοντή. Αν τη διορθώσεις, η ομορφιά σου θα είναι παγκοσμίου κλάσεως!» Αυτά τα λόγια δεν θα επηρεάσουν την καρδιά κάποιου που δεν είχε ποτέ καμία επιθυμία να κάνει αισθητική επέμβαση; Δεν είναι αυτά τα λόγια αποπλανητικά; Αυτή η αποπλάνηση δεν σε δελεάζει; Και δεν είναι πειρασμός; (Ναι.) Λέει ο Θεός τέτοια πράγματα; Υπήρξε κάποια τέτοια ένδειξη στα λόγια του Θεού που μελετήσαμε μόλις τώρα; Ο Θεός λέει αυτά που σκέφτεται μέσα Του; Μπορεί ο άνθρωπος να δει την καρδιά του Θεού μέσα από τα λόγια Του; (Ναι.) Όταν, όμως, το φίδι είπε εκείνα τα λόγια στη γυναίκα, εσύ ήσουν ικανός να δεις την καρδιά του; Όχι. Και εξαιτίας της άγνοιάς του, ο άνθρωπος αποπλανήθηκε εύκολα από τα λόγια του φιδιού και πιάστηκε εύκολα κορόιδο. Μπόρεσες, λοιπόν, να διακρίνεις τις προθέσεις του Σατανά; Ήσουν ικανός να διακρίνεις τον σκοπό πίσω από όσα είπε ο Σατανάς; Ήσουν ικανός να διακρίνεις την πλεκτάνη του Σατανά και τα τεχνάσματά του; (Όχι.) Τι είδους διάθεση αντιπροσωπεύει ο τρόπος ομιλίας του Σατανά; Τι ουσία διέκρινες μέσα στον Σατανά, δια των λόγων του; Δεν είναι ύπουλος; Ίσως, επιφανειακά να σου χαμογελά ή ίσως να είναι εντελώς ανέκφραστος. Μέσα του, όμως, υπολογίζει πώς θα αποκτήσει τον στόχο του, και αυτός ακριβώς ο στόχος είναι που εσύ είσαι ανίκανος να δεις. Όλες οι υποσχέσεις που σου δίνει, όλα τα πλεονεκτήματα που περιγράφει, είναι όλα η μεταμφίεση της αποπλάνησής του. Εσύ όλα τούτα τα θεωρείς καλά, οπότε πιστεύεις ότι αυτά που λέει είναι πιο χρήσιμα, πιο ουσιώδη από τα λόγια του Θεού. Τότε δεν καθίσταται ο άνθρωπος υποτακτικός αιχμάλωτος; Δεν είναι διαβολική αυτή η στρατηγική που έχει χρησιμοποιήσει ο Σατανάς; Αφήνεις τον εαυτό σου να βουλιάξει στον εκφυλισμό. Χωρίς ο Σατανάς να χρειάζεται να κουνήσει ούτε το μικρό του δαχτυλάκι, απλώς μόλις πει αυτές τις δύο προτάσεις, προθυμοποιείσαι να ακολουθήσεις τον Σατανά, να συμμορφωθείς με τον Σατανά. Έτσι, ο στόχος του Σατανά έχει επιτευχθεί. Δεν είναι μοχθηρή αυτή η πρόθεση; Και δεν αποτελεί την πλέον πρωταρχική όψη του Σατανά; Μέσα από τα λόγια του Σατανά, ο άνθρωπος δύναται να δει τα μοχθηρά κίνητρά του, να δει το φρικτό του πρόσωπο και να δει την ουσία του. Έτσι δεν είναι; Συγκρίνοντας αυτές τις προτάσεις, και χωρίς ανάλυση, ίσως νιώσεις ότι τα λόγια του Ιεχωβά Θεού είναι πληκτικά, κοινότοπα και ασήμαντα, ότι δεν δικαιολογούν να μιλά κανείς λυρικά, προκειμένου να επαινεθεί η ειλικρίνεια του Θεού. Παρ’ όλα αυτά, όταν χρησιμοποιούμε τα λόγια του Σατανά και τη φρικτή όψη του Σατανά ως αντιθετικό στοιχείο, δεν έχουν τα λόγια του Θεού μεγάλη βαρύτητα για τους ανθρώπους του σήμερα; (Ναι.) Με αυτήν τη σύγκριση, ο άνθρωπος μπορεί να αισθανθεί την καθαρή τελειότητα του Θεού. Κάθε λέξη που προφέρει ο Σατανάς, καθώς και τα κίνητρα, οι προθέσεις του Σατανά και ο τρόπος με τον οποίο μιλά ο Σατανάς, όλα είναι κίβδηλα. Ποιο είναι το κύριο χαρακτηριστικό της εκφοράς του λόγου του Σατανά; Ο Σατανάς χρησιμοποιεί αμφιλογία για να σε αποπλανήσει εν αγνοία σου, χωρίς να σου επιτρέπει να δεις τη διπροσωπία του ούτε σε αφήνει να διακρίνεις τον στόχο του· ο Σατανάς σού επιτρέπει να τσιμπήσεις το δόλωμα, αλλά πρέπει και να επαινέσεις και να υμνήσεις τα πλεονεκτήματά του. Δεν αυτό το τέχνασμα η συνήθης επιλογή του Σατανά; (Ναι.) Ας δούμε, τώρα, ποια άλλα λόγια και εκφράσεις του Σατανά επιτρέπουν στον άνθρωπο να δει τη φρικτό του όψη. Ας διαβάσουμε λίγο ακόμα από τις γραφές.

3. Διάλογος μεταξύ του Σατανά και του Ιεχωβά Θεού

Ιώβ 1:6-11  Ημέραν δε τινά ήλθον οι υιοί του Θεού διά να παρασταθώσιν ενώπιον του Ιεχωβά, και μεταξύ αυτών ήλθε και ο Σατανάς. Και είπεν ο Ιεχωβά προς τον Σατανάν, Πόθεν έρχεσαι; Και ο Σατανάς απεκρίθη προς τον Ιεχωβά και είπε, Περιελθών την γην και εμπεριπατήσας εν αυτή πάρειμι. Και είπεν ο Ιεχωβά προς τον Σατανάν, Έβαλες τον νούν σου επί τον δούλον μου Ιώβ, ότι δεν υπάρχει όμοιος αυτού εν τη γη, άνθρωπος άμεμπτος και ευθύς, φοβούμενος τον Θεόν και απεχόμενος από κακού; Και απεκρίθη ο Σατανάς προς τον Ιεχωβά και είπε, Μήπως δωρεάν φοβείται ο Ιώβ τον Θεόν; δεν περιέφραξας κυκλόθεν αυτόν και την οικίαν αυτού και πάντα όσα έχει; τα έργα των χειρών αυτού ευλόγησας, και τα κτήνη αυτού επληθύνθησαν επί της γής· πλην τώρα έκτεινον την χείρα σου και έγγισον πάντα όσα έχει, διά να ίδης εάν δεν σε βλασφημήση κατά πρόσωπον.

Ιώβ 2:1-5  Ημέραν δε τινά ήλθον οι υιοί του Θεού διά να παρασταθώσιν ενώπιον του Ιεχωβά· και μεταξύ αυτών ήλθε και ο Σατανάς, διά να παρασταθή ενώπιον του Ιεχωβά. Και είπεν ο Ιεχωβά προς τον Σατανάν, Πόθεν έρχεσαι; Και ο Σατανάς απεκρίθη προς τον Ιεχωβά και είπε, Περιελθών την γην και εμπεριπατήσας εν αυτή πάρειμι. Και είπεν ο Ιεχωβά προς τον Σατανάν, Έβαλες τον νούν σου επί τον δούλον μου Ιώβ, ότι δεν υπάρχει όμοιος αυτού εν τη γη, άνθρωπος άμεμπτος και ευθύς, φοβούμενος τον Θεόν και απεχόμενος από κακού; και έτι κρατεί την ακεραιότητα αυτού, αν και με παρώξυνας κατ’ αυτού, διά να εξολοθρεύσω αυτόν άνευ αιτίας. Και απεκρίθη ο Σατανάς προς τον Ιεχωβά και είπε, Δέρμα υπέρ δέρματος, και πάντα όσα έχει ο άνθρωπος θέλει δώσει υπέρ της ζωής αυτού· πλην τώρα έκτεινον την χείρα σου και έγγισον τα οστά αυτού και την σάρκα αυτού, διά να ίδης εάν δεν σε βλασφημήση κατά πρόσωπον.

Αυτά τα δύο εδάφια αποτελούνται εξ ολοκλήρου από έναν διάλογο μεταξύ Θεού και Σατανά· καταγράφουν τι είπε ο Θεός και τι είπε ο Σατανάς. Ο Θεός δεν μίλησε πολύ και ο λόγος Του ήταν πολύ απλός. Μπορούμε να διακρίνουμε την αγιοσύνη του Θεού μέσα στα απλά λόγια Του; Κάποιοι θα πουν ότι αυτό δεν γίνεται εύκολα. Μπορούμε, λοιπόν, να δούμε τη φρικαλεότητα του Σατανά στις απαντήσεις του; Ας δούμε πρώτα τι ερώτηση έθεσε ο Ιεχωβά Θεός στον Σατανά. «Πόθεν έρχεσαι;» Δεν είναι απλή αυτή η ερώτηση; Μήπως υπάρχει κάποιο κρυφό νόημα; Όχι· είναι μια ξεκάθαρη ερώτηση. Αν ήθελα να σας ρωτήσω: «Από πού έρχεσαι;» εσείς τι θα Μου απαντούσατε; Είναι δύσκολη ερώτηση; Θα λέγατε: «Από το πέρα-δώθε και από το πάνω-κάτω»; (Όχι.) Δεν θα απαντούσατε με αυτόν τον τρόπο. Τι νιώθετε, λοιπόν, βλέποντας τον Σατανά να αποκρίνεται έτσι; (Νοιώθουμε ότι ο Σατανάς φέρεται παράλογα, αλλά είναι και δόλιος.) Μήπως μπορείτε να μαντέψετε τι νιώθω Εγώ; Κάθε φορά που βλέπω αυτά τα λόγια του Σατανά, νιώθω αηδία, επειδή ο Σατανάς μιλάει, αλλά τα λόγια του δεν έχουν ουσία. Απάντησε ο Σατανάς στην ερώτηση του Θεού; Όχι, τα λόγια που είπε ο Σατανάς δεν αποτελούσαν απάντηση, δεν έφεραν αποτέλεσμα. Δεν ήταν απάντηση στην ερώτηση του Θεού. «Περιελθών την γην και εμπεριπατήσας εν αυτή πάρειμι». Ποια είναι η κατανόησή σου από τούτα τα λόγια; Από πού ακριβώς έρχεται ο Σατανάς; Πήρατε απάντηση στην ερώτηση αυτή; (Όχι.) Τούτη είναι η «ιδιοφυΐα» των πονηρών δολοπλοκιών του Σατανά —να μην αφήνει κανέναν να ανακαλύψει τι πραγματικά λέει. Ακόμα και μετά την ακρόαση των λόγων αυτών, εσύ εξακολουθείς να μην μπορείς να διακρίνεις τι είπε, παρόλο που αυτός έχει τελειώσει την απάντησή του. Κι όμως, ο Σατανάς πιστεύει ότι έχει απαντήσει τέλεια. Τι νιώθεις, λοιπόν; Αηδία; (Ναι.) Τώρα αρχίζεις να αηδιάζεις αντιδρώντας στα λόγια αυτά. Τα λόγια του Σατανά έχουν ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα: Αυτά που λέει ο Σατανάς σε κάνουν να ξύνεις το κεφάλι σου, μην μπορώντας να αντιληφθείς την πηγή των λόγων του. Κάποιες φορές, ο Σατανάς έχει κίνητρα και μιλάει σκόπιμα, και άλλες φορές, κατευθυνόμενος από τη φύση του, αυτά τα λόγια έρχονται αυθόρμητα κατευθείαν από το στόμα του Σατανά. Ο Σατανάς δεν σπαταλάει πολύ χρόνο ζυγίζοντας αυτά τα λόγια· αντιθέτως, τα εκφράζει χωρίς σκέψη. Όταν ο Θεός ρώτησε από πού έρχεται, ο Σατανάς απάντησε με λίγα αμφίσημα λόγια. Μην μπορώντας να μάθεις από πού ακριβώς έρχεται ο Σατανάς, νιώθεις πολύ μπερδεμένος. Υπάρχει κάποιος από εσάς που μιλάει έτσι; Τι τρόπος ομιλίας είναι αυτός; (Είναι διφορούμενος και δεν δίνει συγκεκριμένη απάντηση.) Τι είδους λέξεις πρέπει να χρησιμοποιήσουμε, για να περιγράψουμε αυτόν τον τρόπο ομιλίας; Είναι αποπροσανατολιστικός και παραπλανητικός. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος δεν επιθυμεί να πει στους άλλους τι έκανε την προηγούμενη μέρα. Εσύ τον ρωτάς: «Σε είδα χθες. Πού πήγαινες;» Δεν σου λέει ευθέως πού πήγαινε. Αντ’ αυτού, λέει: «Τι μέρα κι η χθεσινή! Ήταν τόσο κουραστική!» Απάντησε στην ερώτησή σου; Σου απάντησε, αλλά δεν έδωσε την απάντηση που ήθελες. Τούτη είναι η «ιδιοφυΐα» μέσα στην πονηριά της ομιλίας του ανθρώπου. Είναι αδύνατον να ανακαλύψεις τι εννοεί ή να αντιληφθείς την πηγή ή την πρόθεση πίσω από τα λόγια του. Δεν γνωρίζεις τι προσπαθεί να αποφύγει, επειδή μέσα στην καρδιά του έχει τη δική του ιστορία —αυτό είναι πανούργα συμπεριφορά. Υπάρχουν κάποιοι ανάμεσά σας που μιλούν κι αυτοί συχνά κατ’ αυτόν τον τρόπο; (Ναι.) Με ποιον σκοπό; Μερικές φορές για να προστατεύσετε τα προσωπικά σας συμφέροντα, κάποιες άλλες για να διατηρήσετε την περηφάνια, τη θέση και την εικόνα σας, να προστατεύσετε τα μυστικά της ιδιωτικής σας ζωής; Όποιος κι αν είναι ο σκοπός, είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τα συμφέροντά σας και σχετίζεται με τα συμφέροντά σας. Αυτή δεν είναι η φύση του ανθρώπου; Όλοι όσοι διαθέτουν αυτήν τη φύση έχουν άμεση σχέση με τον Σατανά, αν δεν είναι οικογένειά του. Μπορούμε να το θέσουμε μ’ αυτόν τον τρόπο, έτσι δεν είναι; Σε γενικές γραμμές, η εν λόγω εκδήλωση είναι απεχθής και αποκρουστική. Τώρα νιώθετε και πάλι αηδία, σωστά; (Ναι.)

Ας εξετάσουμε τα ακόλουθα εδάφια. Ο Σατανάς απαντά εκ νέου στο ερώτημα του Ιεχωβά, λέγοντας: «Μήπως δωρεάν φοβείται ο Ιώβ τον Θεόν;» Ο Σατανάς αρχίζει μια ανοιχτή επίθεση στην αποτίμηση του Ιεχωβά για τον Ιώβ και η επίθεση αυτή χρωματίζεται από εχθρότητα: «Δεν περιέφραξας κυκλόθεν αυτόν και την οικίαν αυτού και πάντα όσα έχει;» Έτσι κατανοεί και αποτιμά ο Σατανάς το έργο του Ιεχωβά επί του Ιώβ. Ο Σατανάς το αποτιμά έτσι, λέγοντας: «Τα έργα των χειρών αυτού ευλόγησας, και τα κτήνη αυτού επληθύνθησαν επί της γής· πλην τώρα έκτεινον την χείρα σου και έγγισον πάντα όσα έχει, διά να ίδης εάν δεν σε βλασφημήση κατά πρόσωπον». Ο Σατανάς πάντοτε μιλά διφορούμενα, εδώ όμως μιλά πολύ συγκεκριμένα. Παρ’ όλα αυτά, τούτα τα λόγια, αν και εκφέρονται πολύ συγκεκριμένα, αποτελούν επίθεση, βλασφημία και αψήφηση προς τον Ιεχωβά Θεό, τον ίδιο τον Θεό. Τι νιώθετε ακούγοντας αυτά τα λόγια; Νοιώθετε αποστροφή; Είστε ικανοί να διακρίνετε τις προθέσεις του Σατανά; Πρώτα απ’ όλα, ο Σατανάς απορρίπτει την αποτίμηση του Ιεχωβά για τον Ιώβ —έναν άνθρωπο που σέβεται τον Θεό και αποφεύγει το κακό. Εν συνεχεία, ο Σατανάς αποκηρύσσει ό,τι λέει και κάνει ο Ιώβ, αποκηρύσσει δηλαδή το σεβασμό του για τον Ιεχωβά. Δεν είναι αυτή κατηγορητική στάση; Ο Σατανάς κατηγορεί, αποκηρύσσει και αμφισβητεί όλα τα λόγια και τα έργα του Ιεχωβά. Δεν πιστεύει, λέγοντας: «Εάν Εσύ λες ότι τα πράγματα είναι έτσι, πώς γίνεται και δεν το έχω δει εγώ; Πώς είναι δυνατόν να μην Σε σέβεται, αφού του έχεις δώσει τόσες ευλογίες;» Δεν αποτελεί τούτο αποκήρυξη των όλων όσων κάνει ο Θεός; Κατηγορία, αποκήρυξη, βλασφημία —δεν αποτελούν επίθεση τα λόγια του Σατανά; Δεν συνιστούν πραγματική έκφραση του τι σκέφτεται ο Σατανάς μέσα του; Σίγουρα τα λόγια αυτά δεν είναι ίδια με εκείνα που διαβάζουμε τώρα: «Περιελθών την γην και εμπεριπατήσας εν αυτή πάρειμι». Είναι εντελώς διαφορετικά. Δια των λόγων του, ο Σατανάς αποκαλύπτει εντελώς το περιεχόμενο της καρδιάς του —τη στάση του απέναντι στον Θεό, καθώς και την απέχθειά του για τον φόβο Θεού του Ιώβ. Κι όταν συμβαίνει αυτό, η κακεντρέχειά του και η μοχθηρή του φύση βρίσκονται εντελώς εκτεθειμένες. Απεχθάνεται εκείνους που έχουν φόβο Θεού, απεχθάνεται εκείνους που αποφεύγουν το κακό και, ακόμη περισσότερο, απεχθάνεται τον Ιεχωβά για τις ευλογίες που δίνει στον άνθρωπο. Θέλει να εκμεταλλευτεί αυτή την ευκαιρία για να καταστρέψει τον Ιώβ, τον οποίο ο Θεός ανύψωσε με το ίδιο Του το χέρι, να τον αφανίσει, λέγοντας: «Εσύ λες ότι ο Ιώβ Σε σέβεται και αποφεύγει το κακό. Εγώ το βλέπω διαφορετικά». Χρησιμοποιεί διάφορα τεχνάσματα για να προκαλέσει και να δελεάσει τον Ιεχωβά, και χρησιμοποιεί διάφορους τρόπους ώστε ο Ιεχωβά Θεός να παραδώσει τον Ιώβ στον Σατανά για να τον χειραγωγεί ασύστολα, να τον βλάπτει και να τον κακομεταχειρίζεται. Θέλει να εκμεταλλευτεί αυτή την ευκαιρία, ώστε να καταστρέψει αυτόν τον άνθρωπο που είναι δίκαιος και τέλειος στα μάτια του Θεού. Μήπως είναι μια στιγμιαία παρόρμηση που κάνει τον Σατανά να έχει τέτοια καρδιά; Φυσικά όχι. Έχει περάσει πολύν καιρό οικοδομώντας την. Όταν ο Θεός εργάζεται, φροντίζει κάποιον άνθρωπο και προσέχει αυτόν τον άνθρωπο, και όταν ευνοεί και εγκρίνει αυτόν τον άνθρωπο, ο Σατανάς ακολουθεί κατά πόδας, προσπαθώντας να παραπλανήσει αυτόν τον άνθρωπο και να του προκαλέσει κακό. Εάν ο Θεός επιθυμεί να κερδίσει αυτόν τον άνθρωπο, ο Σατανάς θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν ώστε να εμποδίσει τον Θεό, χρησιμοποιώντας διάφορα μοχθηρά τεχνάσματα για να βάλει σε πειρασμό, να αναστατώσει και να βλάψει το έργο του Θεού, προκειμένου να επιτύχει τον κρυφό του στόχο. Και ποιος είναι ο στόχος αυτός; Δεν θέλει να κερδίσει ο Θεός κανέναν· θέλει να αρπάξει στην κατοχή του αυτούς που επιθυμεί να κερδίσει ο Θεός, θέλει να τους ελέγχει, να τους εξουσιάζει, προκειμένου να λατρεύουν αυτόν, έτσι ώστε να διαπράττουν κακές πράξεις μαζί του και να αντιστέκονται στον Θεό. Τούτο δεν είναι το μοχθηρό κίνητρο του Σατανά; Λέτε συχνά ότι ο Σατανάς είναι τόσο μοχθηρός και τόσο ανήθικος, αλλά το έχετε δει αυτό; Μπορείτε να δείτε πόσο κακό είναι το ανθρώπινο γένος· δεν έχετε δει πόσο κακός είναι ο πραγματικός Σατανάς. Ωστόσο, στο ζήτημα του Ιώβ, έχετε παρατηρήσει ξεκάθαρα πόσο μοχθηρός είναι ο Σατανάς. Το εν λόγω ζήτημα φανέρωσε ξεκάθαρα το βδελυρό πρόσωπο του Σατανά και την ουσία του. Στον πόλεμο με τον Θεό και στο ότι Τον ακολουθεί κατά πόδας, στόχος του Σατανά είναι να γκρεμίσει όλο το έργο που θέλει να επιτελέσει ο Θεός, να κατέχει και να ελέγχει εκείνους που θέλει ο Θεός να κερδίσει, να αφανίσει απόλυτα εκείνους που θέλει ο Θεός να κερδίσει. Εάν δεν αφανιστούν, τότε περιέρχονται στην κατοχή του Σατανά για να καταστούν εργαλεία του —τούτος είναι ο στόχος του. Και τι κάνει ο Θεός; Στο εν λόγω εδάφιο, ο Θεός λέει μόνον μια απλή πρόταση· δεν υπάρχει καμία αναφορά σε τίποτα άλλο από όσα πράττει ο Θεός, αλλά παρατηρούμε ότι υπάρχουν πολύ περισσότερες καταγραφές για το τι κάνει και λέει ο Σατανάς. Στο παρακάτω εδάφιο από τις γραφές, ο Ιεχωβά ρωτά τον Σατανά: «Πόθεν έρχεσαι;» Ποια είναι η απάντηση του Σατανά; (Είναι πάντα «Περιελθών την γην και εμπεριπατήσας εν αυτή πάρειμι».) Είναι πάλι αυτή η ίδια πρόταση. Αυτό έχει καταστεί το σύνθημα του Σατανά, η «υπογραφή» του του. Πώς κι έτσι; Δεν είναι μισητός ο Σατανάς; Σίγουρα αρκεί να προφέρει τούτην την απεχθή πρόταση μία και μόνο φορά. Γιατί την επαναλαμβάνει διαρκώς; Τούτο αποδεικνύει ένα πράγμα: η φύση του Σατανά είναι αμετάβλητη. Ο Σατανάς δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιο προσωπείο για να αποκρύψει το άσχημο πρόσωπό του. Ο Θεός τού θέτει μια ερώτηση, και με τέτοιον τρόπο απαντά αυτός. Αφού είναι έτσι, φαντάσου πώς μεταχειρίζεται τους ανθρώπους! Ο Σατανάς δεν φοβάται τον Θεό, δεν έχει φόβο Θεού και δεν υπακούει στον Θεό. Έτσι, τολμά να είναι αδίστακτα θρασύς ενώπιον του Θεού, να χρησιμοποιεί τα ίδια αυτά λόγια για να απαξιώσει την ερώτηση του Θεού και να επαναλαμβάνει την ίδια αυτήν απάντηση για την ερώτηση του Θεού, να επιχειρεί να χρησιμοποιήσει αυτή την απάντηση για να μπερδέψει τον Θεό —τούτο είναι το άσχημο πρόσωπο του Σατανά. Δεν πιστεύει στην παντοδυναμία του Θεού ούτε στην εξουσία Του, και οπωσδήποτε δεν είναι πρόθυμος να υποταχθεί στο κράτος του Θεού. Βρίσκεται σε συνεχή αντίθεση με τον Θεό, κάνοντας συνεχείς επιθέσεις σε ό,τι πράττει Εκείνος, επιχειρώντας να καταστρέψει όλα όσα κάνει ο Θεός —τούτος είναι ο μοχθηρός στόχος του.

Όπως καταγράφεται στο Βιβλίο του Ιώβ, αυτά τα δύο εδάφια λόγων που προφέρει ο Σατανάς, καθώς και τα πράγματα που έκανε, είναι αντιπροσωπευτικά της αντίστασής του προς τον Θεό στο έξι χιλιάδων ετών σχέδιο διαχείρισής Του —εδώ αποκαλύπτεται το αληθινό πρόσωπο του Σατανά. Έχεις δει τα λόγια και τα έργα του Σατανά στην πραγματική ζωή; Όταν τα βλέπεις, ίσως να μην πιστεύεις ότι πρόκειται για λόγια που λέει ο Σατανάς, αλλά αντίθετα να τα θεωρείς λόγια του ανθρώπου. Τι αντιπροσωπεύουν τα λόγια αυτά, όταν εκφέρονται από τον άνθρωπο; Τον Σατανά αντιπροσωπεύουν. Ακόμα κι αν τα αναγνωρίζεις, και πάλι αδυνατείς να αντιληφθείς ότι, στην πραγματικότητα, μιλάει ο Σατανάς. Αλλά εδώ και τώρα, είδες πέραν πάσης αμφιβολίας τι έχει πει ο ίδιος ο Σατανάς. Τώρα πλέον έχεις μια αδιαμφισβήτητη, ξεκάθαρη κατανόηση της βδελυρής όψης και της μοχθηρίας του Σατανά. Είναι αυτά τα δύο εδάφια, τα λεχθέντα από τον Σατανά, πολύτιμα για να βοηθήσουν τους σημερινούς ανθρώπους να αποκτήσουν γνώση για τη φύση του Σατανά; Αξίζουν τα δύο αυτά εδάφια να διατηρηθούν προσεκτικά, προκειμένου η σημερινή ανθρωπότητα να δύναται να αναγνωρίζει το αποκρουστικό πρόσωπο του Σατανά, το πρωταρχικό, αληθινό πρόσωπό του; Παρόλο που δεν μοιάζουν και πολύ σωστά για να τα πει κανείς, αυτά τα λόγια, που εκφράζονται με τον συγκεκριμένο τρόπο, μπορούν, ωστόσο, να θεωρούνται ακριβή. Μπορώ να εκφράσω μόνο αυτήν την ιδέα, και αν εσείς δύνασθε να το κατανοήσετε, τότε αρκεί. Ο Σατανάς επιτίθεται ξανά και ξανά σε όσα πράττει ο Ιεχωβά, εξαπολύοντας κατηγορίες για τον φόβο του Ιώβ προς τον Ιεχωβά Θεό. Ο Σατανάς προσπαθεί να προκαλέσει τον Ιεχωβά με διάφορες μεθόδους, προσπαθώντας να κάνει τον Ιεχωβά να ανεχτεί τον πειρασμό στον οποίο βάζει τον Ιώβ. Τα λόγια του έχουν, επομένως, άκρως προκλητική φύση. Πείτε Μου, λοιπόν, μπορεί ο Θεός να δει καθαρά τι θέλει να κάνει ο Σατανάς, αφότου ο Σατανάς πει τα λόγια αυτά; (Ναι.) Στην καρδιά του Θεού, ο άνθρωπος αυτός, ο Ιώβ, που ο Θεός προσέχει —αυτός ο δούλος του Θεού, που ο Θεός θεωρεί ότι είναι ένας δίκαιος, ένας τέλειος άνθρωπος— μπορεί να αντέξει σε τέτοιου είδους πειρασμό; (Ναι.) Γιατί είναι τόσο βέβαιος γι’ αυτό ο Θεός; Ο Θεός εξετάζει πάντοτε την καρδιά των ανθρώπων; (Ναι.) Άρα ο Σατανάς είναι ικανός να εξετάσει την καρδιά των ανθρώπων; Ο Σατανάς δεν μπορεί. Ακόμα κι αν ο Σατανάς μπορούσε να βλέπει την καρδιά σου, η μοχθηρή του φύση δεν θα του επέτρεπε ποτέ να πιστέψει ότι η αγιοσύνη είναι αγιοσύνη ή ότι η αθλιότητα είναι αθλιότητα. Ο μοχθηρός Σατανάς αδυνατεί να εκτιμήσει οτιδήποτε άγιο, δίκαιο ή φωτεινό. Είναι αναγκασμένος να ενεργεί ακούραστα σύμφωνα με τη φύση του, τη μοχθηρία του και τις συνήθεις μεθόδους του. Ακόμη και με το κόστος της προσωπικής τιμωρίας ή της εκ Θεού καταστροφής, δεν διστάζει να Του αντιστέκεται πεισματικά —τούτο είναι μοχθηρία, τούτη είναι η φύση του Σατανά. Έτσι, σ’ αυτό το εδάφιο, ο Σατανάς λέει: «Δέρμα υπέρ δέρματος, και πάντα όσα έχει ο άνθρωπος θέλει δώσει υπέρ της ζωής αυτού· πλην τώρα έκτεινον την χείρα σου και έγγισον τα οστά αυτού και την σάρκα αυτού, διά να ίδης εάν δεν σε βλασφημήση κατά πρόσωπον». Ο Σατανάς πιστεύει ότι ο φόβος Θεού του ανθρώπου οφείλεται στο ότι ο άνθρωπος έχει αποκομίσει τόσο πολλά πλεονεκτήματα από τον Θεό. Ο άνθρωπος αποκομίζει πλεονεκτήματα από τον Θεό, οπότε λέει ότι ο Θεός είναι καλός. Δεν είναι, όμως επειδή ο Θεός είναι καλός, αλλά επειδή ο άνθρωπος αποκομίζει τόσο πολλά πλεονεκτήματα, που δύναται να έχει φόβο Θεού με τον τρόπο αυτόν. Μόλις ο Θεός τού στερήσει τα πλεονεκτήματα αυτά, τότε κι αυτός Τον εγκαταλείπει. Ο Σατανάς, με τη μοχθηρή φύση του, δεν πιστεύει ότι η καρδιά του ανθρώπου μπορεί πραγματικά να έχει φόβο Θεού. Λόγω της μοχθηρής του φύσης, δεν γνωρίζει τι είναι αγιοσύνη και, ακόμα λιγότερο, τι είναι φόβος Θεού. Δεν ξέρει τι σημαίνει υποταγή στον Θεό ή φόβος Θεού. Επειδή δεν γνωρίζει αυτά τα πράγματα, σκέπτεται ότι δεν γίνεται ούτε ο άνθρωπος να έχει φόβο Θεού. Πείτε Μου, δεν είναι μοχθηρός ο Σατανάς; Με εξαίρεση τη δική μας εκκλησία, κανένα από τα διάφορα θρησκεύματα και δόγματα, και καμία από τις θρησκευτικές και κοινωνικές ομάδες δεν πιστεύει στην ύπαρξη του Θεού, πόσο μάλλον δε, πιστεύει ότι ο Θεός έχει ενσαρκωθεί και επιτελεί το έργο της κρίσης, οπότε νομίζουν ότι αυτό στο οποίο πιστεύεις δεν είναι ο Θεός. Ο ασύδοτος άνθρωπος κοιτάζει γύρω του και θεωρεί ότι και όλοι οι άλλοι είναι τόσο ασύδοτοι, ακριβώς όπως και ο ίδιος. Ένας ανειλικρινής άνθρωπος κοιτάζει γύρω του και βλέπει μόνο ανειλικρίνεια και ψεύδη. Ένας κακός άνθρωπος, βλέπει όλους τους άλλους ως κακούς και θέλει να πολεμήσει όποιον βρίσκεται μπροστά του. Εκείνοι που έχουν έναν βαθμό εντιμότητας τους βλέπουν όλους έντιμους, κι έτσι, πέφτουν πάντοτε θύμα κοροϊδίας και εξαπάτησης, και δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να κάνουν γι’ αυτό. Δίνω τα λίγα αυτά παραδείγματα για να ενισχύσω την πεποίθησή σας: Η μοχθηρή φύση του Σατανά δεν αποτελεί πρόσκαιρη παρόρμηση ούτε καθορίζεται από τις περιστάσεις, ούτε είναι μια προσωρινή εκδήλωση που πηγάζει από οποιονδήποτε λόγο ή συγκυριακούς παράγοντες. Και βέβαια όχι! Ο Σατανάς απλώς δεν μπορεί παρά να είναι έτσι ακριβώς! Δεν μπορεί να πράξει τίποτα καλό. Ακόμα και όταν λέει κάτι ευχάριστο στ’ αυτιά, είναι απλώς για να σε αποπλανήσει. Όσο πιο ευχάριστα, διακριτικά και ευγενικά είναι τα λόγια του, τόσο πιο κακοήθεις είναι οι μοχθηρές προθέσεις πίσω από αυτά τα λόγια. Τι είδους φύση, τι είδους πρόσωπο παρουσιάζει ο Σατανάς στα δύο αυτά εδάφια; (Ύπουλο, κακόβουλο και μοχθηρό.) Το κύριο χαρακτηριστικό του είναι η μοχθηρία· πάνω απ’ όλα τα άλλα, ο Σατανάς είναι μοχθηρός και κακόβουλος.

Τώρα που τελειώσαμε τη συζήτησή μας για τον Σατανά, ας επιστρέψουμε στη συζήτηση για τον Θεό μας. Κατά τη διάρκεια του 6.000 ετών σχεδίου διαχείρισης του Θεού, ελάχιστο κομμάτι από τον άμεσο λόγο του Θεού έχει καταγραφεί στη Βίβλο, και εκείνο που βρίσκεται καταγεγραμμένο εκεί είναι πολύ απλό. Ας αρχίσουμε, λοιπόν, από την αρχή. Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο, και από τότε καθοδηγεί αδιάκοπα τη ζωή του ανθρώπινου γένους. Είτε απονέμοντας ευλογίες στον άνθρωπο, δημιουργώντας νόμους και εντολές για τον άνθρωπο, είτε ορίζοντας τους διάφορους κανόνες για τη ζωή. Γνωρίζετε ποιος είναι ο σκοπός του Θεού πίσω από όλα αυτά; Πρώτα απ’ όλα, μπορείτε να πείτε με βεβαιότητα πως όλα όσα πράττει ο Θεός είναι για το καλό της ανθρωπότητας; Αυτά μπορεί να σας μοιάζουν μεγάλα και κούφια λόγια, αλλά, αν εξετάσουμε τις λεπτομέρειες που εμπεριέχονται, ό,τι πράττει ο Θεός δεν είναι για να καθοδηγήσει και να κατευθύνει τον άνθρωπο προς μια κανονική ζωή; Είτε είναι για να κάνει τον άνθρωπο να τηρεί τους κανόνες είτε για να υπακούει στους νόμους Του, σκοπός του Θεού είναι ο άνθρωπος να μην καταλήξει να λατρεύει τον Σατανά ούτε να βλάπτεται από τον Σατανά· τούτο είναι άκρως θεμελιώδες και αυτό ακριβώς έγινε στην αρχή. Στην αρχή, όταν ο άνθρωπος δεν κατανοούσε τις προθέσεις του Θεού, ο Θεός έκανε μερικούς απλούς νόμους και κανόνες, και έφτιαξε κανονισμούς που κάλυπταν κάθε πιθανό θέμα. Οι κανονισμοί αυτοί, αν και απλοί, περιέχουν μέσα τους τις προθέσεις του Θεού. Ο Θεός θεωρεί πολύτιμο, εκτιμά και αγαπά ανυπόκριτα το ανθρώπινο γένος. Μπορούμε, λοιπόν, να πούμε ότι η καρδιά Του είναι αγία; Ότι είναι αγνή; (Ναι.) Έχει ο Θεός κανένα επιπλέον κίνητρο; (Όχι.) Άρα, ο στόχος Του είναι δίκαιος και θετικός; Κατά την πορεία του έργου του Θεού, όλοι οι κανονισμοί που έχει φτιάξει έχουν θετική επίδραση στον άνθρωπο, δείχνοντας τον δρόμο για τον άνθρωπο. Υπάρχει, λοιπόν, κάποια ιδιοτελής σκέψη στο μυαλό του Θεού; Μήπως ο Θεός έχει επιπλέον στόχους για τον άνθρωπο; Επιθυμεί ο Θεός να χρησιμοποιήσει τον άνθρωπο με κάποιον τρόπο; Ούτε κατά διάνοια. Ο Θεός πράττει ό,τι λέει, τα λόγια και οι πράξεις Του ταιριάζουν με τις σκέψεις στην καρδιά Του. Δεν υπάρχει αλλοιωμένος σκοπός, ούτε ιδιοτελείς σκέψεις. Τίποτα απ’ όσα πράττει δεν είναι για τον ίδιο· όλα όσα κάνει τα κάνει για τον άνθρωπο, χωρίς ιδιωτικούς στόχους. Παρ’ όλο που έχει σχέδια και προθέσεις, τα οποία τοποθετεί στον άνθρωπο, τίποτα απ’ αυτά δεν είναι για τον εαυτό Του. Ό,τι πράττει είναι αποκλειστικά για την ανθρωπότητα, για να την προστατεύσει, να την αποτρέψει από το παραστράτημα. Δεν είναι, λοιπόν, πολύτιμη αυτή η καρδιά Του; Μπορείς να διακρίνεις έστω και το παραμικρό σημάδι μιας τέτοιας πολύτιμης καρδιάς μέσα στον Σατανά; Δεν μπορείς να διακρίνεις το παραμικρό ίχνος της στον Σατανά, δεν το βλέπεις καθόλου. Ό,τι πράττει ο Θεός αποκαλύπτεται με φυσικό τρόπο. Τώρα, ας εξετάσουμε τον τρόπο με τον οποίο εργάζεται ο Θεός· πώς εργάζεται τελικά; Μήπως ο Θεός παίρνει αυτούς τους νόμους και τον λόγο Του και τους περιδένει σφιχτά γύρω από το κεφάλι του κάθε ανθρώπου, όπως το ξόρκι της περίσφιξης του κρίκου^[α], επιβάλλοντάς τους σε κάθε ένα ανθρώπινο ον; Έτσι εργάζεται ο Θεός; (Όχι.) Τότε, με ποιον τρόπο επιτελεί το έργο Του; Απειλεί; Μήπως υπεκφεύγει όταν σας μιλά; (Όχι.) Όταν δεν καταλαβαίνεις την αλήθεια, πώς σε καθοδηγεί ο Θεός; Σε φωτίζει με ένα φως, λέγοντάς σου ξεκάθαρα ότι αυτό που κάνεις δεν συμβαδίζει με την αλήθεια, και μετά σου λέει τι θα πρέπει να πράξεις. Μέσα από τους τρόπους με τους οποίους εργάζεται ο Θεός, τι είδους σχέση αισθάνεσαι πως έχεις με τον Θεό; Νιώθεις ότι δεν μπορείς να φτάσεις τον Θεό; (Όχι.) Άρα, πώς νιώθεις όταν βλέπεις αυτούς τους τρόπους με τους οποίους εργάζεται ο Θεός; Τα λόγια του Θεού είναι ιδιαιτέρως αληθινά και η σχέση Του με τον άνθρωπο ιδιαιτέρως κανονική. Ο Θεός είναι εξαιρετικά κοντά σου· δεν υπάρχει απόσταση ανάμεσα σ’ εσένα και στον Θεό. Όταν ο Θεός σε καθοδηγεί, προνοεί για σένα, σε βοηθά και σε στηρίζει, νιώθεις πόσο προσηνής είναι ο Θεός, τον σεβασμό που εμπνέει· νιώθεις πόσο αξιαγάπητος είναι, νιώθεις τη ζέστη Του. Όταν, όμως, σε αποδοκιμάζει για τη διαφθορά σου ή όταν σε κρίνει και σε πειθαρχεί που επαναστατείς εναντίον Του, τι μέθοδο χρησιμοποιεί τότε; Σε αποδοκιμάζει δια των λέξεων; Σε πειθαρχεί διά του περιβάλλοντός σου και μέσα από ανθρώπους, υποθέσεις και πράγματα; (Ναι.) Σε ποιον βαθμό σε πειθαρχεί ο Θεός; Μήπως ο Θεός πειθαρχεί τον άνθρωπο σε τέτοιον βαθμό όσο και η βλάβη που προξενεί ο Σατανάς στον άνθρωπο; (Όχι, ο Θεός πειθαρχεί τον άνθρωπο μόνο μέχρι τον βαθμό που μπορεί να αντέξει ο άνθρωπος.) Ο Θεός εργάζεται με πράο, ήπιο, στοργικό και τρυφερό τρόπο —με τρόπο που είναι εξαιρετικά υπολογισμένος και σωστός. Ο τρόπος Του δεν σου προκαλεί συναισθηματικές αντιδράσεις, όπως: «ο Θεός με κάνει να πράξω τούτο» ή «ο Θεός με κάνει να πράξω εκείνο». Ο Θεός δεν σου δίνει ποτέ κάποιου είδους έντονη συνειδητοποίηση ή αίσθημα που δεν μπορεί να αντέξει η καρδιά σου. Έτσι δεν είναι; Ακόμα και τη στιγμή που δέχεσαι τα λόγια κρίσης και παίδευσης του Θεού, πώς νιώθεις τότε; Όταν διαισθάνεσαι την εξουσία και τη δύναμη του Θεού, πώς νιώθεις τότε; Νιώθεις ότι ο Θεός είναι θείος και απαραβίαστος; Μήπως, αυτές τις στιγμές, νιώθεις απόσταση μεταξύ του εαυτού σου και του Θεού; Νιώθεις πόσο τρομακτικός είναι ο Θεός; Όχι, αντίθετα, νιώθεις έναν φόβο Θεού. Δεν είναι λόγω του έργου του Θεού που οι άνθρωποι αισθάνονται όλα αυτά; Θα είχαν αυτά τα συναισθήματα αν ήταν ο Σατανάς που έκανε το έργο; Επ’ ουδενί. Ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο, την αλήθεια και τη ζωή Του, προκειμένου να προνοεί αδιαλείπτως για τον άνθρωπο, να στηρίζει τον άνθρωπο. Όταν ο άνθρωπος είναι αδύναμος, όταν νιώθει αρνητικός, ο Θεός σίγουρα δεν μιλά σκληρά, λέγοντας: «Μη νιώθεις αρνητικός. Για ποιον λόγο να νιώθεις αρνητικός; Γιατί είσαι αδύναμος; Για ποιον λόγο να είσαι αδύναμος; Είσαι πάντα τόσο αδύναμος κι είσαι πάντα τόσο αρνητικός! Σε τι ωφελεί να είσαι ζωντανός; Απλώς πέθανε και τελείωνε!» Έτσι εργάζεται ο Θεός; (Όχι.) Ο Θεός έχει την εξουσία να ενεργεί μ’ αυτόν τον τρόπο; Ναι, την έχει. Όμως, ο Θεός δεν ενεργεί κατ’ αυτόν τον τρόπο. Ο λόγος για τον οποίον ο Θεός δεν ενεργεί με αυτόν τον τρόπο είναι η ουσία Του, η ουσία της αγιοσύνης του Θεού. Η αγάπη Του για τον άνθρωπο, η λατρεία και η εκτίμησή Του προς αυτόν δεν δύνανται να εκφραστούν καθαρά σε μία ή δύο μόνον προτάσεις. Δεν είναι κάτι που προκαλεί η καυχησιά του ανθρώπου, αλλά κάτι που ο Θεός κάνει πραγματικά πράξη· είναι η αποκάλυψη της ουσίας του Θεού. Δύνανται όλοι αυτοί οι τρόποι με τους οποίους εργάζεται ο Θεός να οδηγήσουν στον άνθρωπο στο να διακρίνει την αγιοσύνη Του; Σε όλους αυτούς τους τρόπους με τους οποίους εργάζεται ο Θεός, συμπεριλαμβανομένων των καλών Του προθέσεων, συμπεριλαμβανομένων των αποτελεσμάτων που επιθυμεί να εργαστεί επί του ανθρώπου, συμπεριλαμβανομένων των διαφορετικών τρόπων που υιοθετεί για να εργαστεί επί του ανθρώπου, του είδους του έργου που επιτελεί και αυτού που επιθυμεί να κατανοήσει ο άνθρωπος —μήπως διέκρινες τίποτε μοχθηρό ή δόλιο στις καλές προθέσεις του Θεού; (Όχι.) Έτσι, έπειτα από όσα κάνει και λέει ο Θεός, και από όσα σκέπτεται μέσα στην καρδιά Του, καθώς και έπειτα από όλη την ουσία του Θεού που Εκείνος αποκαλύπτει, μπορούμε να αποκαλούμε τον Θεό άγιο; (Ναι.) Έχει παρατηρήσει ποτέ κανείς άνθρωπος αυτήν την αγιοσύνη στον κόσμο ή μέσα του; Εκτός από τον Θεό, την έχεις παρατηρήσει ποτέ σε κάποιο ανθρώπινο ον ή στον Σατανά; (Όχι.) Βάσει της μέχρι τώρα συζήτησής μας, μπορούμε να αποκαλούμε τον Θεό μοναδικό, τον ίδιο τον άγιο Θεό; (Ναι.) Όλα όσα δίνει ο Θεός στον άνθρωπο, συμπεριλαμβανομένων των λόγων Του, των διαφορετικών τρόπων με τους οποίους ο Θεός εργάζεται πάνω στον άνθρωπο, των όσων λέει στον άνθρωπο, των όσων υπενθυμίζει στον άνθρωπο, των συμβουλών και των ενθαρρύνσεών Του —όλα πηγάζουν από μία ουσία: την αγιοσύνη του Θεού. Αν δεν υπήρχε τέτοιος άγιος Θεός, κανένας άνθρωπος δεν θα εδύνατο να πάρει τη θέση Του για να επιτελέσει το έργο που επιτελεί Αυτός. Αν ο Θεός παρέδιδε αυτούς τους ανθρώπους ολοκληρωτικά στον Σατανά, σε τι κατάσταση θα βρισκόσαστε όλοι σας σήμερα; Θα καθόσαστε όλοι εδώ, σώοι και αβλαβείς; Θα λέγατε κι εσείς: «Περιελθών την γην και εμπεριπατήσας εν αυτή πάρειμι»; Θα ήσασταν τόσο θρασείς, τόσο σίγουροι και γεμάτοι έπαρση ώστε να λέτε τέτοια λόγια και να καυχιέστε χωρίς ντροπή μπροστά στον Θεό; Οπωσδήποτε, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία! Η στάση του Σατανά απέναντι στους ανθρώπους τούς επιτρέπει να δουν ότι η φύση-ουσία του Σατανά είναι τελείως διαφορετική από αυτήν του Θεού. Ποιο κομμάτι της ουσίας του Σατανά είναι το αντίθετο της αγιοσύνης του Θεού; (Η μοχθηρία του Σατανά.) Η μοχθηρή φύση του Σατανά αποτελεί το αντίθετο της αγιοσύνης του Θεού. Ο λόγος για τον οποίο η πλειονότητα των ανθρώπων δεν αναγνωρίζει αυτήν την αποκάλυψη του Θεού και αυτήν την ουσία της αγιοσύνης του Θεού είναι ότι ζει υπό την εξουσία του Σατανά, μέσα στη διαφθορά του Σατανά και μέσα στο ζωντανό περίφραγμα του Σατανά. Δεν γνωρίζουν τι σημαίνει αγιοσύνη ούτε πώς να ορίζουν την αγιοσύνη. Ακόμα και όταν αντιλαμβάνεσαι την αγιοσύνη του Θεού, και πάλι δεν μπορείς να την ορίσεις ως την αγιοσύνη του Θεού με βεβαιότητα. Υπάρχει διαφορά μέσα στη γνώση του ανθρώπου για την αγιοσύνη του Θεού.

Τι χαρακτηρίζει το έργο του Σατανά επί του ανθρώπου; Οφείλετε να είστε σε θέση να το μάθετε μέσα από τις δικές σας εμπειρίες —είναι το αρχέτυπο χαρακτηριστικό του Σατανά, εκείνο που πράττει επανειλημμένα, εκείνο που προσπαθεί να πραγματοποιεί με κάθε άτομο ξεχωριστά. Ίσως δεν μπορείτε να δείτε αυτό το χαρακτηριστικό, κι έτσι δεν νιώθετε ότι ο Σατανάς είναι τόσο φοβερός και μισητός. Ξέρει κανείς ποιο είναι αυτό το χαρακτηριστικό; (Αποπλανεί, δελεάζει και βάζει σε πειρασμό τον άνθρωπο.) Σωστά· αυτοί είναι διάφοροι τρόποι με τους οποίους εκδηλώνεται αυτό το χαρακτηριστικό. Ο Σατανάς επίσης παραπλανά, επιτίθεται και κατηγορεί τον άνθρωπο —όλα αυτά είναι εκδηλώσεις. Υπάρχουν άλλα; (Ψεύδεται.) Η εξαπάτηση και το ψέμα έρχονται φυσικά στον Σατανά. Κάνει αυτά τα πράγματα πολύ συχνά. Υπάρχει επίσης το ότι διατάζει τους ανθρώπους, τους υποκινεί, τους εξαναγκάζει να κάνουν πράγματα, τους δίνει εντολές και τους κυριεύει με τη βία. Τώρα θα σας περιγράψω κάτι που θα σας κάνει να σας σηκωθεί η τρίχα, αλλά δεν το κάνω για να σας φοβίσω. Ο Θεός εργάζεται επί του ανθρώπου και εκτιμά πολύ τον άνθρωπο, τόσο στη συμπεριφορά Του όσο και στην καρδιά Του. Ο Σατανάς, από την άλλη πλευρά, δεν εκτιμά καθόλου τον άνθρωπο και περνάει όλον τον χρόνο του σκεπτόμενος πώς να βλάψει τον άνθρωπο. Έτσι δεν είναι; Όταν σκέφτεται να βλάψει τον άνθρωπο, η κατάσταση του νου του χαρακτηρίζεται από βιασύνη; (Ναι.) Έτσι, αναφορικά με το έργο του Σατανά πάνω στον άνθρωπο, έχω δύο φράσεις που μπορούν να περιγράψουν εκτενώς τη μοχθηρία και την κακεντρέχεια του Σατανά, που πραγματικά μπορούν να σας επιτρέψουν να γνωρίσετε πόσο μισητός είναι ο Σατανάς: Στην προσέγγισή του προς τους ανθρώπους, ο Σατανάς θέλει πάντοτε να καταλαμβάνει με τη βία και να κατέχει τον άνθρωπο, τον καθέναν τους, μέχρι το σημείο που θα κερδίσει τον ολοκληρωτικό έλεγχο του ανθρώπου και θα τον βλάψει σοβαρά, προκειμένου να επιτύχει τον σκοπό και να εκπληρώσει την ξέφρενη φιλοδοξία του. Τι σημαίνει «καταλαμβάνει με τη βία»; Είναι κάτι που συμβαίνει με τη συγκατάθεσή σου ή χωρίς τη συγκατάθεσή σου; Συμβαίνει εν γνώσει ή εν αγνοία σου; Η απάντηση είναι ότι συμβαίνει απολύτως εν αγνοία σου! Συμβαίνει σε καταστάσεις όπου είσαι μέσα στην άγνοια, ίσως χωρίς να έχει πει ή χωρίς να έχει κάνει τίποτα σ’ εσένα, χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς κανένα πλαίσιο —να ο Σατανάς, έρχεται γύρω σου, περικυκλώνοντάς σε. Ψάχνει ευκαιρία να εκμεταλλευτεί και τότε σε καταλαμβάνει με τη βία, σε κατέχει, επιτυγχάνοντας τον στόχο του, ο οποίος είναι να κερδίσει τον απόλυτο έλεγχο πάνω σου και να σου προκαλέσει βλάβη. Τούτη είναι η πλέον τυπική πρόθεση και συμπεριφορά του Σατανά στον αγώνα του να αποσπάσει βίαια την ανθρωπότητα από τον Θεό. Πώς νιώθετε όταν το ακούτε αυτό; (Τρομοκρατημένοι και φοβισμένοι στην καρδιά μας.) Αισθάνεστε αηδία; (Ναι.) Εφόσον νιώθετε αυτήν την αηδία, πιστεύετε ότι ο Σατανάς είναι ξεδιάντροπος; Εφόσον πιστεύετε ότι ο Σατανάς είναι ξεδιάντροπος, μήπως τότε αισθάνεστε αηδία με εκείνους τους ανθρώπους γύρω σας που θέλουν πάντα να σας ελέγχουν, εκείνους με τις ξέφρενες φιλοδοξίες για κύρος και συμφέροντα; (Ναι.) Ποιες είναι, λοιπόν, οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να κατέχει και να καταλαμβάνει βίαια τον άνθρωπο; Το έχετε ξεκαθαρίσει στο μυαλό σας; Όταν ακούτε τους δύο εξής όρους: «βίαιη κατάληψη» και «κατοχή», αισθάνεστε αηδία και μπορείτε να διαισθανθείτε τη μοχθηρία που υπάρχει σε αυτά τα λόγια. Χωρίς τη συγκατάθεσή σου και εν αγνοία σου, ο Σατανάς σε κυριεύει, σε καταλαμβάνει δια της βίας και σε διαφθείρει. Τι γεύση σού έρχεται στην καρδιά; Νιώθεις αποστροφή και σιχασιά; (Ναι.) Αφού αισθάνεσαι αποστροφή και σιχασιά για αυτούς τους τρόπους του Σατανά, τι νιώθεις για τον Θεό; (Ευγνωμοσύνη.) Ευγνωμοσύνη στον Θεό για τη σωτηρία σου. Έτσι τώρα, αυτή τη στιγμή, έχεις την επιθυμία ή τη θέληση να επιτρέψεις στον Θεό να σε αναλάβει και να ελέγξει όλο σου το είναι; (Ναι.) Σε ποιο πλαίσιο το απαντάς αυτό; Μήπως λες «Ναι» επειδή φοβάσαι ότι ο Σατανάς θα σε καταλάβει και θα σε κατέχει δια της βίας; (Ναι.) Δεν πρέπει να έχεις αυτό το είδος νοοτροπίας· δεν είναι σωστό. Μη φοβάσαι, γιατί ο Θεός είναι εδώ. Δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα. Μόλις έχεις κατανοήσει τη μοχθηρή ουσία του Σατανά, θα πρέπει πλέον να έχεις πιο ακριβή κατανόηση ή βαθύτερη στοργή για την αγάπη του Θεού, τις καλές προθέσεις του Θεού, τη συμπόνια και την ανοχή του Θεού προς τον άνθρωπο, καθώς και τη δίκαιη διάθεσή Του. Ο Σατανάς είναι τόσο μισητός. Αν, όμως, ούτε αυτό εμπνέει την αγάπη σου προς τον Θεό, τη στήριξη και την εμπιστοσύνη σου στο πρόσωπό Του, τότε τι άτομο είσαι; Είσαι πρόθυμος να αφήσεις τον Σατανά να σε βλάψει; Αφότου διακρίνουμε τη μοχθηρία και τη φρικαλεότητα του Σατανά, γυρίζουμε από την άλλη και έπειτα κοιτάμε τον Θεό. Μήπως η γνώση σου για τον Θεό έχει υποστεί κάποια αλλαγή; Μπορούμε να λέμε ότι ο Θεός είναι άγιος; Μπορούμε να πούμε ότι ο Θεός είναι αψεγάδιαστος; «Ο Θεός αποτελεί μοναδική αγιοσύνη» —μπορεί ο Θεός να ανταποκριθεί σε αυτή την ονομασία; (Ναι.) Ώστε, μέσα στον κόσμο και ανάμεσα σε όλα τα πράγματα, δεν είναι μόνον ο ίδιος ο Θεός που δύναται να ανταποκριθεί σ’ αυτήν την κατανόηση που έχει ο άνθρωπος για τον Θεό; (Ναι.) Οπότε, τι ακριβώς δίνει ο Θεός στον άνθρωπο; Μήπως σου δίνει ελάχιστη φροντίδα, ανησυχία και σκέψη, χωρίς εσύ να το καταλαβαίνεις; Τι έχει δώσει ο Θεός στον άνθρωπο; Ο Θεός έδωσε ζωή στον άνθρωπο, του έδωσε τα πάντα και απονέμει όλα αυτά στον άνθρωπο ανεπιφύλακτα, χωρίς να απαιτεί τίποτα, χωρίς απώτερο κίνητρο. Χρησιμοποιεί την αλήθεια, τον λόγο Του, τη ζωή Του, προκειμένου να καθοδηγεί και να κατευθύνει τον άνθρωπο, απομακρύνοντάς τον από τα πλήγματα του Σατανά, παίρνοντάς τον μακριά από τους πειρασμούς και τις προτροπές του Σατανά, επιτρέποντας στον άνθρωπο να διακρίνει καθαρά τη μοχθηρή φύση και το βδελυρό πρόσωπο του Σατανά. Είναι πραγματική η αγάπη και ανησυχία του Θεού για την ανθρωπότητα; Είναι κάτι που μπορεί να βιώσει ο καθένας από εσάς; (Ναι.)

Κοιτάξτε τις ζωές σας μέχρι τώρα, όλο το έργο που έχει πράξει ο Θεός πάνω σου, σε όλα τα χρόνια της πίστης σου. Είτε τα συναισθήματα που σου προκαλεί αυτό είναι βαθιά είτε ρηχά, δεν είναι αυτό το πράγμα το πιο απαραίτητο για σένα; Αυτό δεν ήταν που χρειαζόσουν περισσότερο να αποκτήσεις; (Ναι.) Δεν είναι αυτό η αλήθεια; Δεν είναι αυτό η ζωή; (Ναι.) Μήπως ο Θεός σού παραχώρησε ποτέ διαφώτιση, κι έπειτα σου ζήτησε να Του δώσεις κάτι ως αντάλλαγμα για όλα όσα σου έχει δώσει Εκείνος; (Όχι.) Ποιος είναι, λοιπόν, ο σκοπός του Θεού; Γιατί το κάνει αυτό; Μήπως έχει ο Θεός τον στόχο να σε καταλάβει; (Όχι.) Θέλει ο Θεός να ανέλθει στον θρόνο Του μέσα στην καρδιά του ανθρώπου; (Ναι.) Ποια είναι, λοιπόν, η διαφορά μεταξύ του Θεού που ανέρχεται στον θρόνο Του και της ισχυρής κατάληψης του Σατανά; Ο Θεός θέλει να κερδίζει την καρδιά των ανθρώπων, θέλει να καταλαμβάνει την καρδιά τους. Τι σημαίνει αυτό; Μήπως σημαίνει ότι θέλει να καταστήσει τον άνθρωπο μαριονέτα ή μηχάνημά Του; (Όχι.) Ποιος είναι, λοιπόν, ο σκοπός του Θεού; Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην επιθυμία του Θεού να καταλάβει την καρδιά των ανθρώπων και την ισχυρή κατάληψη και την κατοχή του ανθρώπου από τον Σατανά; (Ναι.) Ποια είναι η διαφορά; Μπορείς να Μου πεις ξεκάθαρα; (Ο Σατανάς το κάνει δια της βίας, ενώ ο Θεός επιτρέπει στον άνθρωπο να προσφερθεί.) Αυτή είναι η διαφορά; Ποια χρησιμότητα έχει η καρδιά σου για τον Θεό; Και ποια χρησιμότητα έχει η κατάληψή σου για τον Θεό; Πώς κατανοείτε μέσα σας το «ο Θεός καταλαμβάνει τις καρδιές των ανθρώπων»; Εδώ πρέπει να φανούμε δίκαιοι στο πώς μιλάμε για τον Θεό, διαφορετικά οι άνθρωποι πάντα θα παρερμηνεύουν και θα σκέπτονται: «Ο Θεός θέλει να με καταλαμβάνει. Για ποιον λόγο θέλει να με καταλαμβάνει; Δεν θέλω να με καταλαμβάνουν, θέλω απλώς να είμαι κύριος του εαυτού μου. Λέτε ότι ο Σατανάς καταλαμβάνει ανθρώπους, αλλά και ο Θεός αυτό κάνει: Δεν είναι το ίδιο, όπως και να ’χει; Δεν θέλω να επιτρέψω σε κανέναν να με καταλάβει. Εγώ είμαι εγώ!» Ποια είναι η διαφορά εδώ; Σκεφθείτε το λίγο. Εγώ σας ρωτώ, η φράση «ο Θεός καταλαμβάνει τον άνθρωπο» είναι κενή; Μήπως η κατάληψη του ανθρώπου από τον Θεό σημαίνει ότι Εκείνος ζει μέσα στην καρδιά σου και ελέγχει κάθε σου λέξη και κίνηση; Αν σου πει να καθίσεις, εσύ τολμάς να σταθείς όρθιος; Αν σου πει να πας ανατολικά, εσύ τολμάς να πας δυτικά; Αναφέρεται σε κάτι παρόμοιο αυτή η «κατάληψη»; (Όχι, δεν αναφέρεται. Ο Θεός θέλει ο άνθρωπος να βιώνει ό,τι έχει και είναι ο Θεός.) Μέσα από τα χρόνια που ο Θεός διαχειρίζεται τον άνθρωπο, και από το μέχρι τώρα έργο Του πάνω στον άνθρωπο ως το τελευταίο αυτό στάδιο, ποια είναι η επιδιωκόμενη επίδραση στον άνθρωπο όλων των λόγων που έχει πει; Είναι να βιώνει ο άνθρωπος αυτό που έχει και είναι ο Θεός; Κοιτάζοντας το κυριολεκτικό νόημα του «ο Θεός καταλαμβάνει την καρδιά των ανθρώπων», φαίνεται λες και ο Θεός παίρνει την καρδιά τους και την καταλαμβάνει, ζει μέσα της και δεν βγαίνει ποτέ ξανά· γίνεται κύριος του ανθρώπου και είναι σε θέση να κυριαρχεί πάνω στην καρδιά του και να τη χειραγωγεί κατά βούληση, ώστε ο άνθρωπος να κάνει ό,τι του λέει ο Θεός. Κατ’ αυτήν την έννοια, θα φαινόταν θαρρείς κι ο κάθε άνθρωπος μπορούσε να γίνει Θεός και να κατέχει την ουσία και τη διάθεσή Του. Έτσι, σε αυτήν την περίπτωση, θα μπορούσε και ο άνθρωπος να επιτελεί τις πράξεις του Θεού; Μπορεί η «κατάληψη» να εξηγηθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Τότε πώς; Σας ρωτώ το εξής: Είναι όλα τα λόγια και η αλήθεια με τα οποία εφοδιάζει ο Θεός τον άνθρωπο μια αποκάλυψη της ουσίας του Θεού και Του τι έχει και είναι; (Ναι.) Αυτό είναι σίγουρα αλήθεια. Αλλά είναι βασικό ο ίδιος ο Θεός να κάνει πράξη και να κατέχει όλα τα λόγια με τα οποία εφοδιάζει τον άνθρωποι; Σκεφθείτε το λιγάκι. Όταν ο Θεός κρίνει τον άνθρωπο, γιατί κρίνει; Πώς δημιουργήθηκαν αυτά τα λόγια; Ποιο είναι το περιεχόμενο των λόγων αυτών που λέει ο Θεός όταν κρίνει τον άνθρωπο; Πού βασίζονται; Μήπως βασίζονται στη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου; (Ναι.) Άρα το αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται δια της κρίσης του Θεού προς τον άνθρωπο, βασίζεται στην ουσία του Θεού; (Ναι.) Ώστε η «κατάληψη του ανθρώπου» από τον Θεό είναι μια κενή φράση; Σίγουρα όχι. Γιατί λοιπόν ο Θεός λέει αυτά τα λόγια στον άνθρωπο; Ποιος είναι ο σκοπός που τα λέει; Μήπως θέλει να χρησιμοποιήσει αυτά τα λόγια για να λειτουργήσουν ως η ζωή του ανθρώπου; (Ναι.) Ο Θεός θέλει να χρησιμοποιήσει όλη αυτήν την αλήθεια που έχει εκφέρει σε αυτά τα λόγια ώστε να λειτουργήσει ως η ζωή του ανθρώπου. Όταν ο άνθρωπος παίρνει όλη αυτήν την αλήθεια και τον λόγο του Θεού και τα μετασχηματίζει στη δική του ζωή, μπορεί τότε ο άνθρωπος να υποτάσσεται στον Θεό; Μπορεί τότε να Τον σέβεται; Μπορεί τότε να αποφεύγει το κακό; Όταν ο άνθρωπος έχει φτάσει στο συγκεκριμένο σημείο, μπορεί τότε να υποτάσσεται στην κυριαρχία και διευθέτηση του Θεού; Είναι τότε σε θέση να υποτάσσεται στην εξουσία του Θεού; Όταν άνθρωποι όπως ο Ιώβ ή ο Πέτρος φτάνουν στο τέλος του δρόμου τους, όταν μπορεί να θεωρηθεί ότι η ζωή τους έχει φτάσει στην ωριμότητα, όταν έχουν πραγματική κατανόηση του Θεού, μπορεί τότε ακόμα να τους οδηγήσει μακριά ο Σατανάς; Μπορεί τότε ακόμα να τους καταλάβει; Μπορεί ακόμα να τους κατέχει ισχυρά; (Όχι.) Τι άτομο είναι αυτό, λοιπόν; Είναι κάποιος, που έχει κερδηθεί ολοκληρωτικά από τον Θεό; (Ναι.) Σε αυτό το επίπεδο νοήματος, πώς βλέπετε εσείς τον άνθρωπο που έχει κερδηθεί ολοκληρωτικά από τον Θεό; Από την οπτική του Θεού, υπό αυτές τις συνθήκες, Αυτός θεωρεί ότι έχει ήδη καταλάβει την καρδιά του εν λόγω ατόμου. Τι αισθάνεται όμως αυτό το άτομο; Μήπως ότι ο λόγος, η εξουσία και η οδός του Θεού γίνονται ζωή μέσα στον άνθρωπο, ότι αυτή η ζωή εν συνεχεία κατοικεί ολόκληρο το είναι του ανθρώπου, κάνοντας τα πράγματα που βιώνει, καθώς και την ουσία του επαρκή για να ικανοποιηθεί ο Θεός; Από την οπτική του Θεού, τούτην ακριβώς τη στιγμή, καταλαμβάνει την καρδιά της ανθρωπότητας; (Ναι.) Πώς κατανοείτε τώρα το συγκεκριμένο επίπεδο νοήματος; Καταλαμβάνεσαι από το Πνεύμα του Θεού; (Όχι, είναι τα λόγια του Θεού που μας καταλαμβάνουν.) Είναι η οδός και ο λόγος του Θεού, που έχουν καταστεί ζωή σου, και είναι η αλήθεια που έχει καταστεί ζωή σου. Τούτη τη στιγμή, ο άνθρωπος κατέχει τη ζωή που πηγάζει από τον Θεό, αλλά δεν μπορούμε να πούμε ότι η συγκεκριμένη ζωή είναι η ζωή του Θεού. Με άλλα λόγια, δεν μπορούμε να πούμε ότι η ζωή, που ο άνθρωπος πρέπει να αντλεί από τον λόγο του Θεού, είναι και η ζωή του Θεού. Οπότε, ασχέτως πόσον καιρό ο άνθρωπος ακολουθεί τον Θεό ή πόσα λόγια ο άνθρωπος αποκτά από τον Θεό, ο άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να γίνει Θεός. Ακόμα κι αν μια μέρα ο Θεός έλεγε: «Έχω καταλάβει την καρδιά σου, και τώρα εσύ κατέχεις τη ζωή Μου», εσύ θα ένοιωθες ότι είσαι Θεός; (Όχι.) Τι θα γινόσουν τότε; Δεν θα είχες απόλυτη υποταγή στον Θεό; Η καρδιά σου δεν θα ήταν γεμάτη με τη ζωή που σου έχει παραχωρήσει ο Θεός; Αυτή θα ήταν μια πολύ φυσιολογική εκδήλωση του τι συμβαίνει όταν ο Θεός καταλαμβάνει την καρδιά των ανθρώπων. Αυτό είναι γεγονός. Έτσι, εξετάζοντάς το από τη συγκεκριμένη άποψη, μπορεί ο άνθρωπος να γίνει Θεός; Όταν ο άνθρωπος είναι σε θέση να βιώσει την πραγματικότητα των λόγων του Θεού, και γίνει κάποιος που σέβεται τον Θεό και αποφεύγει το κακό, θα μπορεί τότε ο άνθρωπος να κατέχει την ουσία της ζωής και την αγιοσύνη του Θεού; Σε καμία περίπτωση. Ό,τι και να γίνει, όταν όλα έχουν ειπωθεί και γίνει, ο άνθρωπος είναι πάντα άνθρωπος. Αποτελείς δημιούργημα· όταν έχεις λάβει τον λόγο του Θεού από τον Θεό και έχεις δεχθεί την οδό του Θεού, εσύ απλώς κατέχεις τη ζωή που πηγάζει από τα λόγια του Θεού, γίνεσαι κάποιος που επαινείται από τον Θεό, αλλά ποτέ δεν θα κατέχεις την ουσία της ζωής του Θεού, πόσο μάλλον την αγιοσύνη του Θεού.

Τώρα, θα επιστρέψουμε στο θέμα που συζητούσαμε. Κατά τη συζήτηση αυτήν, σας έκανα μια ερώτηση. Είναι άγιος ο Αβραάμ; Είναι άγιος ο Ιώβ; (Όχι.) Αυτή η «αγιοσύνη» αντιπροσωπεύει την ουσία και τη διάθεση του Θεού, και ο άνθρωπος έχει πολλές ελλείψεις. Ο άνθρωπος δεν διαθέτει την ουσία του Θεού ή τη διάθεσή Του. Ακόμη και όταν ο άνθρωπος έχει βιώσει το σύνολο των λόγων του Θεού και έχει εξοπλιστεί με την πραγματικότητά τους, και πάλι δεν μπορεί να κατέχει ποτέ την άγια ουσία του Θεού· ο άνθρωπος είναι άνθρωπος. Καταλαβαίνετε, έτσι δεν είναι; Ποια είναι, λοιπόν, η κατανόησή σας τώρα για τη φράση «ο Θεός καταλαμβάνει την καρδιά των ανθρώπων»; (Τα λόγια του Θεού, η οδός και η αλήθεια Του γίνονται η ζωή του ανθρώπου.) Απομνημονεύσατε αυτά τα λόγια. Ελπίζω πως θα έχετε μια βαθύτερη κατανόηση. Κάποιοι μπορεί να ρωτήσουν: «Τότε γιατί λέτε ότι οι αγγελιαφόροι του Θεού και οι άγγελοι δεν είναι άγιοι;» Ποια είναι η δική σας άποψη γι’ αυτήν την ερώτηση; Ίσως να μην το έχετε ποτέ σκεφθεί. Θα χρησιμοποιήσω ένα απλό παράδειγμα: Όταν ενεργοποιείς ένα ρομπότ, αυτό μπορεί να χορεύει και να μιλά, και μπορείς να καταλαβαίνεις τι λέει. Μπορείς να το αποκαλέσεις χαριτωμένο και ζωντανό, αλλά αυτό δεν θα καταλάβει διότι δεν έχει ζωή. Όταν το απενεργοποιείς, μπορεί ακόμα να κινείται; Όταν το ρομπότ είναι ενεργοποιημένο, μπορείς να δεις ότι είναι ζωντανό και χαριτωμένο. Πραγματοποιείς μια αξιολόγησή του, είτε ουσιαστική είτε επιφανειακή, αλλά, όπως και να ’χει, μπορείς να το δεις να κινείται. Όταν, όμως, το απενεργοποιείς, βλέπεις κάποια προσωπικότητα; Παρατηρείς να διαθέτει κάποια ουσία; Καταλαβαίνετε τι εννοώ; Δηλαδή, παρ’ όλο που το ρομπότ μπορεί να κινείται και να σταματά, εσύ δεν θα μπορούσες ποτέ να το περιγράψεις ως έχον οποιαδήποτε ουσία. Αυτό δεν είναι γεγονός; Τώρα, δεν θα μιλήσουμε άλλο για αυτό. Αρκεί να έχετε μια γενική κατανόηση του νοήματος. Ας τελειώσουμε εδώ τη συναναστροφή μας. Αντίο σας!

17 Δεκεμβρίου 2013

Υποσημειώσεις:

α. Το «ξόρκι της περίσφιξης του κρίκου» είναι ένα ξόρκι το οποίο χρησιμοποίησε ο μοναχός Τανγκ Σανζάνγκ στο κινέζικο μυθιστόρημα «Ταξίδι στη Δύση». Χρησιμοποιεί αυτό το ξόρκι για να ελέγξει τον Σουν Γουκόνγκ, σφίγγοντας έναν μεταλλικό κρίκο γύρω από το κεφάλι του δεύτερου, προκαλώντας του αφόρητους πονοκεφάλους και θέτοντάς τον, με αυτόν τον τρόπο, υπό τον έλεγχό του. Έχει καταστεί μια μεταφορά που περιγράφει κάτι που δεσμεύει τον άνθρωπο.