1 Στην έκφρασή Του όσον αφορά την αλήθεια, ο Θεός εκφράζει τη διάθεση και την υπόστασή Του: Η έκφραση της αλήθειας από Αυτόν δεν βασίζεται στις συνόψεις της ανθρωπότητας για τα διάφορα θετικά πράγματα και τις θετικές δηλώσεις που αναγνωρίζει η ανθρωπότητα. Ο λόγος του Θεού είναι ο λόγος του Θεού, είναι αλήθεια. Είναι το θεμέλιο και ο νόμος βάσει των οποίων πρέπει να υφίσταται η ανθρωπότητα, ενώ εκείνα τα αποκαλούμενα δόγματα που προέρχονται από την ανθρωπότητα καταδικάζονται από τον Θεό. Δεν πληρούν την έγκρισή Του και, πολύ περισσότερο, δεν είναι η προέλευση ή η βάση του λόγου Του. Όλα τα λόγια που προέρχονται από την έκφραση του Θεού είναι αλήθεια, γιατί Αυτός κατέχει την υπόσταση του Θεού και είναι η πραγματικότητα όλων των θετικών πραγμάτων.

2 Ο παραδοσιακός πολιτισμός και ο τρόπος ύπαρξης της ανθρωπότητας δεν θα καταστούν αλήθεια λόγω των αλλαγών ή της παρόδου του χρόνου, ούτε και τα λόγια του Θεού θα καταστούν λόγια του ανθρώπου λόγω της καταδίκης ή της λήθης της ανθρωπότητας. Αυτή η ουσία δεν θα αλλάξει ποτέ: η αλήθεια είναι πάντα αλήθεια. Ποιο γεγονός υπάρχει εδώ; όλα αυτά τα λεγόμενα που συνοψίζει η ανθρωπότητα προέρχονται από τον Σατανά —είναι ανθρώπινες φαντασιοκοπίες και αντιλήψεις, που προκύπτουν ακόμη και από την ανθρώπινη οξυθυμία, και δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με θετικά πράγματα. Τα λόγια του Θεού, από την άλλη πλευρά, αποτελούν εκφράσεις της υπόστασης και του κύρους Του.

3 Για ποιο λόγο εκφράζει αυτά τα λόγια; Γιατί λέω ότι είναι αλήθεια; Ο λόγος είναι ότι ο Θεός κυβερνά όλους τους νόμους, τις αρχές, τις ρίζες, τις υποστάσεις, τις πραγματικότητες και τα μυστήρια όλων των πραγμάτων, και είναι κατανοητά στο χέρι Του, ενώ μόνο Αυτός γνωρίζει όλες τις αρχές, τις πραγματικότητες, τα γεγονότα και τα μυστήρια των πάντων. Γνωρίζει την προέλευσή τους και ποιες είναι πραγματικά οι ρίζες τους. Επομένως, μόνο οι ορισμοί όλων των πραγμάτων που μνημονεύονται στα λόγια του Θεού είναι ακριβέστατοι, ενώ οι απαιτήσεις για την ανθρωπότητα εντός του λόγου Του αποτελούν το μόνο πρότυπο για τον άνθρωπο —τα μόνα κριτήρια με βάση τα οποία θα πρέπει να υφίσταται η ανθρωπότητα.

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος πρώτο)