1 Σας έδωσε ό,τι είχε και δεν είχε, χωρίς να κρατήσει τίποτα, χωρίς ποτέ να απολαύσει εγκόσμια δόξα, θαλπωρή ανάμεσα στους ανθρώπους και την αγάπη των ανθρώπων ή τις ευλογίες στους ανθρώπους. Οι άνθρωποι είναι τόσο κακοί μαζί Του, Εκείνος δεν χάρηκε ποτέ τα πλούτη της γης, αφιερώνει όλη την ειλικρινή και φλογερή καρδιά Του στους ανθρώπους, έχει αφιερώσει όλο Του το είναι στην ανθρωπότητα. Ποιος Του έχει δώσει ποτέ θαλπωρή; Ποιος Τον έχει παρηγορήσει ποτέ; Ο άνθρωπος Του έχει φορτώσει όλη την πίεση, Του έχει μεταφέρει όλη τη δυστυχία, έχει ρίξει με τη βία επάνω Του τις πιο ατυχείς εμπειρίες του ανθρώπου, Τον κατηγορεί για κάθε αδικία κι Εκείνος τα αποδέχθηκε χωρίς να πει τίποτα. Παραπονέθηκε ποτέ Του σε κανέναν; Ζήτησε ποτέ Του κάποια μικρή ανταμοιβή από τον οποιονδήποτε; Του συμπαραστάθηκε ποτέ κανείς;

2 Από εσάς, τους κανονικούς ανθρώπους, ποιος δεν είχε μια ρομαντική παιδική ηλικία; Ποιος δεν είχε μια ενδιαφέρουσα νεότητα; Ποιος δεν απολαμβάνει τη θαλπωρή των αγαπημένων του; Ποιος είναι χωρίς την αγάπη των συγγενών και των φίλων; Ποιος είναι χωρίς τον σεβασμό των άλλων; Ποιος είναι χωρίς μια ζεστή οικογένεια; Ποιος είναι χωρίς την παρηγοριά των ατόμων που εμπιστεύεται; Έχει απολαύσει ποτέ Εκείνος κάτι απ’ αυτά; Ποιος Του έχει δώσει ποτέ λίγη θαλπωρή; Ποιος Του έχει δώσει ποτέ κάποιο ψήγμα παρηγοριάς; Ποιος Του έχει δείξει ποτέ λίγη ανθρωπιά; Ποιος ήταν ποτέ ανεκτικός απέναντί Του; Ποιος Του στάθηκε στις δύσκολες στιγμές; Ποιος πέρασε μαζί Του τις δυσκολίες της ζωής; Ο άνθρωπος δεν μαλάκωσε ποτέ τις απαιτήσεις που είχε από Εκείνον. Του ζητάει πράγματα χωρίς καμία ηθική αναστολή. Πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος, ο οποίος ζει μέσα στη σάρκα, να αντιμετωπίζεται σαν τον Θεό τον ενσαρκωμένο, ο οποίος προέρχεται από το Πνεύμα; Ποιος από τους ανθρώπους θα μπορούσε να Τον γνωρίζει;

3 Πού είναι η αλήθεια στους ανθρώπους; Πού είναι η αληθινή δικαιοσύνη; Ποιος μπορεί να γνωρίζει τη διάθεση του Θεού; Ποιος μπορεί να ανταγωνιστεί τον επουράνιο Θεό; Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι, όταν Εκείνος ήρθε στους ανθρώπους, κανένας δεν γνώριζε τον Θεό και Τον απέρριψαν. Πώς μπορεί ο άνθρωπος να ανεχτεί την ύπαρξη του Θεού; Πώς μπορεί να επιτρέψει στο φως να εκδιώξει το σκοτάδι από τον κόσμο; Όλα αυτά δεν συνιστούν την αξιοσέβαστη αφοσίωση του ανθρώπου; Δεν είναι αυτή η ορθή είσοδος του ανθρώπου; Και το έργο του Θεού δεν έχει ως επίκεντρο την είσοδο του ανθρώπου; Θα ήθελα να συσχετίσετε το έργο του Θεού με την είσοδο του ανθρώπου, να οικοδομήσετε μια καλή σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και τον Θεό και να εκτελέσετε το καθήκον που οφείλει να εκτελέσει ο άνθρωπος, όσο καλύτερα μπορείτε. Έτσι, το έργο του Θεού θα φτάσει, στη συνέχεια, στο τέλος του, καταλήγοντας με την αποθέωσή Του!

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Έργο και είσοδος (10)