Μόνο όσοι γνωρίζουν τον Θεό και το έργο Του μπορούν να Τον ικανοποιήσουν

Το έργο του ενσαρκωμένου Θεού περιλαμβάνει δύο μέρη. Την πρώτη φορά που ενσαρκώθηκε, οι άνθρωποι δεν πίστεψαν σε Αυτόν, ούτε Τον γνώρισαν, και κάρφωσαν τον Ιησού στον σταυρό. Έπειτα, τη δεύτερη φορά που ενσαρκώθηκε, οι άνθρωποι και πάλι δεν πίστεψαν σ’ Αυτόν, πόσο μάλλον δε, Τον γνώρισαν, και για άλλη μια φορά κάρφωσαν τον Ιησού στον σταυρό. Δεν είναι ο άνθρωπος εχθρός του Θεού; Αν ο άνθρωπος δεν Τον γνωρίζει, πώς θα μπορούσε να είναι ο οικείος του Θεού; Πώς θα μπορούσε να έχει τα προσόντα να γίνει μάρτυρας για τον Θεό; Οι ισχυρισμοί του ανθρώπου ότι αγαπά τον Θεό, υπηρετεί τον Θεό και δοξάζει τον Θεό, δεν είναι όλοι τους απατηλά ψέματα; Εάν αφιερώνεις τη ζωή σου σε αυτά τα μη ρεαλιστικά, μη πρακτικά πράγματα, δεν κοπιάζεις επί ματαίω; Πώς θα μπορούσες να είσαι ο οικείος του Θεού όταν δεν γνωρίζεις καν ποιος είναι ο Θεός; Δεν είναι αόριστη και αφηρημένη μια τέτοια επιδίωξη; Δεν είναι απατηλή; Πώς μπορεί να γίνει κάποιος οικείος του Θεού; Ποια είναι η πρακτική σημασία του να είναι κανείς οικείος του Θεού; Μπορείς να είσαι οικείος του Πνεύματος του Θεού; Μπορείς να δεις πόσο μεγάλο και δοξασμένο είναι το Πνεύμα; Το να είναι κανείς ο οικείος ενός αόρατου, άυλου Θεού, δεν είναι αόριστο και αφηρημένο; Ποια είναι η πρακτική σημασία μιας τέτοιας επιδίωξης; Δεν είναι εξ ολοκλήρου ένα απατηλό ψέμα; Αυτό που επιδιώκεις είναι να γίνεις ο οικείος του Θεού, αλλά στην πραγματικότητα είσαι το υποχείριο του Σατανά, διότι δεν γνωρίζεις τον Θεό και επιδιώκεις τον ανύπαρκτο «Θεό των πάντων», ο οποίος είναι αόρατος, άυλος και προϊόν των δικών σου αντιλήψεων. Για να το θέσουμε αόριστα, ένας τέτοιος «Θεός» είναι ο Σατανάς και, για να το θέσουμε πρακτικά, είσαι εσύ ο ίδιος. Επιζητάς να είσαι ο οικείος του εαυτού σου, αλλά εξακολουθείς να ισχυρίζεσαι ότι επιδιώκεις να γίνεις ο οικείος του Θεού —δεν συνιστά αυτό βλασφημία; Τι αξία έχει μια τέτοια επιδίωξη; Αν δεν ενσαρκωθεί το Πνεύμα του Θεού, τότε η ουσία του Θεού είναι απλώς ένα αόρατο, άυλο Πνεύμα της ζωής, ακαθόριστο και άμορφο, μη υλικού είδους, απρόσιτο και ακατανόητο στον άνθρωπο. Πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να είναι ο οικείος ενός ασώματου, θαυμαστού, ασύλληπτου Πνεύματος όπως αυτό; Δεν είναι αστείο; Ένας τέτοιος παράλογος συλλογισμός είναι άκυρος και μη πρακτικός. Ο δημιουργημένος άνθρωπος είναι εμφύτως διαφορετικού είδους από το Πνεύμα του Θεού, άρα πώς θα μπορούσαν οι δυο τους να είναι οικείοι; Εάν το Πνεύμα του Θεού δεν αποκτούσε σάρκα, αν ο Θεός δεν ενσαρκωνόταν και δεν ταπεινωνόταν με το να γίνει δημιουργημένο ον, τότε ο δημιουργημένος άνθρωπος θα ήταν συνάμα ακατάλληλος και ανήμπορος να είναι ο οικείος Του και, εκτός από εκείνους τους θεοσεβείς πιστούς που ενδέχεται να έχουν την ευκαιρία να γίνουν οι οικείοι του Θεού αφότου οι ψυχές τους εισέλθουν στον ουρανό, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα ήταν σε θέση να γίνουν οι οικείοι του Πνεύματος του Θεού. Και αν οι άνθρωποι επιθυμούν να γίνουν οι οικείοι του Θεού στον ουρανό υπό την καθοδήγηση του ενσαρκωμένου Θεού, τότε δεν είναι τρομερά ανόητα μη ανθρώπινα όντα; Οι άνθρωποι επιδιώκουν απλώς την «πίστη» σε έναν αόρατο Θεό και δεν δίνουν την παραμικρή προσοχή στον ορατό Θεό, διότι η επιδίωξη ενός αόρατου Θεού είναι πανεύκολη. Οι άνθρωποι μπορούν να το πράξουν όπως θέλουν, αλλά η επιδίωξη του ορατού Θεού δεν είναι τόσο εύκολη. Ο άνθρωπος που αναζητά έναν αόριστο Θεό είναι απολύτως ανήμπορος να κερδίσει τον Θεό, διότι καθετί το αόριστο και αφηρημένο είναι προϊόν της ανθρώπινης φαντασίας και ο άνθρωπος είναι ανίκανος να το κερδίσει. Εάν ο Θεός που ερχόταν ανάμεσά σας ήταν ένας υψηλόφρων και δοξασμένος Θεός που ήταν απρόσιτος σε εσάς, τότε πώς θα μπορούσατε να συλλάβετε το θέλημά Του; Και πώς θα μπορούσατε να Τον γνωρίσετε και να Τον κατανοήσετε; Αν έκανε μόνο το έργο Του και δεν είχε κανονική επαφή με τον άνθρωπο, ούτε διέθετε κανονική ανθρώπινη φύση και ήταν τελείως απρόσιτος για τους απλούς θνητούς, τότε, ακόμη κι αν έκανε πολύ έργο για εσάς, αλλά δεν είχατε καμία επαφή μαζί Του και δεν ήσασταν σε θέση να Τον δείτε, πώς θα μπορούσατε να Τον γνωρίσετε; Χωρίς αυτήν τη σάρκα που κατέχει την κανονική ανθρώπινη φύση, ο άνθρωπος δεν θα είχε τρόπο να γνωρίσει τον Θεό. Μόνο λόγω της ενσάρκωσης του Θεού έχει ο άνθρωπος τα προσόντα να είναι ο οικείος του ενσαρκωμένου Θεού. Οι λόγοι για τους οποίους γίνονται οι άνθρωποι οι οικείοι του Θεού είναι επειδή έρχονται σε επαφή μαζί Του και επειδή ζουν μαζί Του και Του κρατούν συντροφιά, κι έτσι καταφέρνουν σταδιακά να Τον γνωρίσουν. Αν δεν ήταν έτσι, δεν θα ήταν μάταιη η επιδίωξη του ανθρώπου; Με άλλα λόγια, δεν είναι μόνο λόγω του έργου του Θεού που καταφέρνει ο άνθρωπος να γίνει ο οικείος του Θεού, αλλά και λόγω της πρακτικότητας και της κανονικότητας του ενσαρκωμένου Θεού. Μόνο επειδή ενσαρκώνεται ο Θεός έχουν οι άνθρωποι την ευκαιρία να εκτελούν το καθήκον τους και την ευκαιρία να λατρεύουν τον αληθινό Θεό. Αυτή δεν είναι η πιο ρεαλιστική και πρακτική αλήθεια; Τώρα, εξακολουθείς να θέλεις να είσαι ο οικείος του Θεού στον ουρανό; Μόνο όταν ταπεινώνει ο Θεός τον εαυτό Του μέχρις ενός σημείου, που σημαίνει ότι μόνο όταν ενσαρκώνεται ο Θεός, μπορεί ο άνθρωπος να είναι ο οικείος και έμπιστός Του. Ο Θεός είναι Πνεύμα: Πώς έχουν οι άνθρωποι τα προσόντα να είναι οι οικείοι αυτού του Πνεύματος, το οποίο είναι τόσο δοξασμένο και ασύλληπτο; Μόνο όταν το Πνεύμα του Θεού κατέρχεται στη σάρκα και γίνεται ένα δημιούργημα που έχει την ίδια εξωτερική εμφάνιση με τον άνθρωπο, μπορούν οι άνθρωποι να κατανοήσουν το θέλημά Του και να κερδηθούν με πρακτικό τρόπο από Αυτόν. Μιλά κι εργάζεται στη σάρκα, μοιράζεται τις χαρές, τις λύπες και τα δεινά της ανθρωπότητας, ζει στον ίδιο κόσμο με τον άνθρωπο, προστατεύει την ανθρωπότητα και την καθοδηγεί, και μέσω αυτών καθαίρει τους ανθρώπους και τους δίνει τη δυνατότητα να κερδίσουν τη σωτηρία και την ευλογία Του. Μόνο όταν έχουν αποκτήσει αυτά τα πράγματα και κατανοήσει πραγματικά το θέλημα του Θεού, μπορούν οι άνθρωποι να είναι οι οικείοι του Θεού. Μόνο αυτό είναι πρακτικό. Εάν ο Θεός ήταν αόρατος και άυλος για τους ανθρώπους, πώς θα μπορούσαν να είναι τότε οι οικείοι Του; Δεν πρόκειται για κενό δόγμα;

Πιστεύοντας στον Θεό μέχρι σήμερα, πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να επιδιώκουν αυτό που είναι αόριστο και αφηρημένο. Δεν έχουν επίγνωση της πρακτικότητας του έργου του Θεού σήμερα και εξακολουθούν να ζουν μεταξύ των λόγω και των δογμάτων. Επιπλέον, οι περισσότεροι δεν έχουν εισέλθει ακόμα στην πραγματικότητα νέων φράσεων, όπως η «νέα γενιά εκείνων που αγαπούν τον Θεό», ο «οικείος του Θεού», το «υπόδειγμα και πρότυπο της αγάπης προς τον Θεό» και το «ύφος του Πέτρου». Αντίθετα, η επιδίωξή τους παραμένει ασαφής και αφηρημένη, εκείνοι εξακολουθούν να ψάχνονται μες στο δόγμα και δεν κατανοούν καθόλου την πραγματικότητα αυτών των λόγων. Όταν ενσαρκώνεται το Πνεύμα του Θεού, μπορείς να δεις και να αγγίξεις το έργο Του στη σάρκα. Ωστόσο, εάν εξακολουθείς να είσαι ανίκανος να γίνεις ο οικείος Του, εάν εξακολουθείς να μην είσαι σε θέση να γίνεις ο έμπιστός Του, τότε πώς θα μπορούσες να είσαι ο έμπιστος του Πνεύματος του Θεού; Αν δεν γνωρίζεις τον σημερινό Θεό, πώς μπορείς να ανήκεις στη νέα γενιά εκείνων που αγαπούν τον Θεό; Αυτές οι φράσεις δεν αποτελούν κενά λόγια και δόγματα; Είσαι σε θέση να δεις το Πνεύμα και να συλλάβεις το θέλημά Του; Δεν είναι κενές αυτές οι φράσεις; Δεν αρκεί να εκφέρεις απλώς αυτές τις φράσεις και αυτούς τους όρους, ούτε μπορείς να επιτύχεις να ικανοποιήσεις τον Θεό μόνο μέσω της αποφασιστικότητας. Είσαι ικανοποιημένος απλώς και μόνο με το να εκφέρεις αυτά τα λόγια, και το κάνεις για να ικανοποιήσεις τις δικές σου επιθυμίες, να ικανοποιήσεις τα δικά σου μη ρεαλιστικά ιδανικά και να ικανοποιήσεις τις δικές σου αντιλήψεις και το δικό σου σκεπτικό. Αν δεν γνωρίζεις τον Θεό του σήμερα, τότε, ό,τι κι αν κάνεις, δεν θα μπορείς να ικανοποιήσεις το θέλημα του Θεού. Τι σημαίνει να είναι κανείς έμπιστος του Θεού; Δεν το καταλαβαίνεις ακόμα; Δεδομένου ότι ο έμπιστος του Θεού είναι ο άνθρωπος, ο Θεός είναι κι Αυτός άνθρωπος. Με άλλα λόγια, ο Θεός έχει ενσαρκωθεί κι έχει γίνει άνθρωπος. Μόνο όσοι ανήκουν στο ίδιο είδος μπορούν να αποκαλούν ο ένας τον άλλο έμπιστο· μόνο τότε μπορούν να θεωρούνται οικείοι. Αν ο Θεός ήταν Πνεύμα, πώς θα μπορούσε ο δημιουργημένος άνθρωπος να γίνει ο οικείος Του;

Η πίστη σου στον Θεό, η επιδίωξη της αλήθειας και ακόμα και ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρεσαι θα πρέπει να βασίζονται στην πραγματικότητα: Ό,τι κάνεις θα πρέπει να είναι πρακτικό και δεν θα πρέπει να επιδιώκεις απατηλά και φανταστικά πράγματα. Δεν έχει αξία να συμπεριφέρεσαι κατ’ αυτόν τον τρόπο και, επιπλέον, μια τέτοια ζωή δεν έχει νόημα. Επειδή η επιδίωξη και η ζωή σου δεν αφιερώνονται σε τίποτα άλλο πέρα από το ψεύδος και τον δόλο, και επειδή δεν επιδιώκεις πράγματα που έχουν αξία και σημασία, τα μόνα που κερδίζεις είναι παράλογος συλλογισμός και παράλογα δόγματα που δεν είναι της αλήθειας. Αυτά τα πράγματα δεν έχουν καμία σχέση με τη σημασία και την αξία της ύπαρξής σου, και μπορούν να σε οδηγήσουν μόνο σε ένα κενό βασίλειο. Με αυτόν τον τρόπο, ολόκληρη η ζωή σου δεν θα έχει αξία ή νόημα —κι αν δεν επιδιώκεις μια ζωή με νόημα, τότε ακόμη κι αν ζούσες εκατό χρόνια, θα ήταν όλα μάταια. Πώς θα μπορούσε να ονομάζεται αυτό ανθρώπινη ζωή; Δεν πρόκειται, στην πραγματικότητα, για τη ζωή ενός ζώου; Ομοίως, εάν προσπαθείτε να ακολουθήσετε το μονοπάτι της πίστης στον Θεό, αλλά δεν κάνετε καμία προσπάθεια να επιδιώξετε τον ορατό Θεό και, αντ’ αυτού, λατρεύετε έναν αόρατο και άυλο Θεό, τότε αυτή η επιδίωξη δεν είναι ακόμη πιο μάταιη; Στο τέλος, η επιδίωξή σου θα μετατραπεί σε έναν σωρό ερειπίων. Σε τι σε ωφελεί μια τέτοια επιδίωξη; Το μεγαλύτερο πρόβλημα με τον άνθρωπο είναι ότι αγαπά μόνο πράγματα που δεν μπορεί να δει και να αγγίξει, πράγματα που είναι εξαιρετικά μυστηριώδη και θαυμαστά, και που είναι αδιανόητα στον άνθρωπο και απρόσιτα στους απλούς θνητούς. Όσο πιο ουτοπικά είναι αυτά τα πράγματα, τόσο περισσότερο τα αναλύουν οι άνθρωποι, και τα επιδιώκουν, μάλιστα, αγνοώντας οτιδήποτε άλλο και επιχειρούν να τα αποκτήσουν. Όσο πιο ουτοπικά είναι, τόσο πιο προσεκτικά τα εξετάζουν και τα αναλύουν οι άνθρωποι, φτάνοντας ακόμη και στο σημείο να σχηματίζουν τις δικές τους εξαντλητικές ιδέες γι’ αυτά. Αντίθετα, όσο πιο ρεαλιστικά είναι τα πράγματα, τόσο πιο εύκολα τα απορρίπτουν οι άνθρωποι· απλώς τα κοιτάζουν υποτιμητικά και, μάλιστα, τα περιφρονούν. Αυτή ακριβώς δεν είναι η στάση σας προς το ρεαλιστικό έργο που επιτελώ σήμερα; Όσο πιο ρεαλιστικά είναι αυτά τα πράγματα, τόσο πιο προκατειλημμένοι είστε εναντίον τους. Δεν αφιερώνετε χρόνο στην εξέτασή τους, κι απλώς τα αγνοείτε. Κοιτάζετε υποτιμητικά αυτές τις ρεαλιστικές, χαμηλών προδιαγραφών απαιτήσεις, τρέφετε, μάλιστα, πολυάριθμες αντιλήψεις γι’ αυτόν τον Θεό που είναι ιδιαίτερα πρακτικός, και είστε απλώς ανίκανοι να δεχτείτε την πρακτικότητα και την κανονικότητά Του. Με αυτόν τον τρόπο, δεν εμμένετε σε μια ασαφή πίστη; Έχετε ακλόνητη πίστη στον αόριστο Θεό του παρελθόντος και κανένα ενδιαφέρον για τον πρακτικό Θεό του σήμερα. Αυτό δεν οφείλεται στο γεγονός ότι ο Θεός του χθες και ο Θεός του σήμερα είναι από δύο διαφορετικές εποχές; Δεν οφείλεται, επίσης, στο γεγονός ότι ο Θεός του χθες είναι ο δοξασμένος Θεός των ουρανών, ενώ ο Θεός του σήμερα είναι ένα μικροσκοπικό ανθρώπινο ον στη γη; Επιπλέον, δεν οφείλεται στο γεγονός ότι ο Θεός που λατρεύεται από τον άνθρωπο είναι αυτός που προκύπτει από τις αντιλήψεις του, ενώ ο Θεός του σήμερα είναι μια απτή σάρκα που δημιουργήθηκε στη γη; Στο κάτω κάτω, δεν οφείλεται στο γεγονός ότι ο Θεός του σήμερα είναι πολύ ρεαλιστικός, σε σημείο που ο άνθρωπος δεν Τον επιδιώκει; Διότι αυτά που ζητάει από τους ανθρώπους ο σημερινός Θεός είναι ακριβώς αυτά που οι άνθρωποι είναι πιο απρόθυμοι να κάνουν και που τους κάνουν να αισθάνονται ντροπή. Αυτό δεν δυσκολεύει τα πράγματα για τους ανθρώπους; Δεν αποκαλύπτει τις ουλές τους; Με αυτόν τον τρόπο, πολλοί άνθρωποι δεν επιδιώκουν τον ρεαλιστικό Θεό, τον πρακτικό Θεό, οπότε γίνονται εχθροί του ενσαρκωμένου Θεού, δηλαδή αντίχριστοι. Δεν είναι προφανές γεγονός; Στο παρελθόν, όταν ο Θεός δεν είχε ενσαρκωθεί ακόμη, μπορεί να ήσουν μια θρησκευτική προσωπικότητα ή ένας αφοσιωμένος πιστός. Αφότου ενσαρκώθηκε ο Θεός, πολλοί τέτοιοι αφοσιωμένοι πιστοί έγιναν, άθελά τους, αντίχριστοι. Ξέρεις τι συμβαίνει εδώ; Κατά την πίστη σου στον Θεό, δεν επικεντρώνεσαι στην πραγματικότητα ούτε επιδιώκεις την αλήθεια, αλλά, αντιθέτως, σου γίνονται εμμονή τα ψεύδη —αυτή δεν είναι η πιο ξεκάθαρη πηγή της εχθρότητάς σου προς τον ενσαρκωμένο Θεό; Ο ενσαρκωμένος Θεός ονομάζεται Χριστός, άρα όλοι εκείνοι που δεν πιστεύουν στον ενσαρκωμένο Θεό δεν είναι αντίχριστοι; Συνεπώς, είναι πραγματικά ο ενσαρκωμένος Θεός αυτός στον οποίο πιστεύεις και τον οποίο αγαπάς; Είναι πράγματι αυτός ο Θεός ο οποίος ζει και αναπνέει, και ο οποίος είναι ιδιαίτερα ρεαλιστικός και εξαιρετικά κανονικός; Ποιος είναι ακριβώς ο στόχος της επιδίωξής σου; Είναι στον ουρανό ή στη γη; Είναι μια αντίληψη ή είναι η αλήθεια; Είναι ο Θεός ή κάποιο υπερφυσικό ον; Στην πραγματικότητα, η αλήθεια είναι ο πιο πρακτικός αφορισμός της ζωής και ο υψηλότερος των αφορισμών όλης της ανθρωπότητας. Ονομάζεται «αφορισμός της ζωής» επειδή είναι η απαίτηση του Θεού από τον άνθρωπο και το έργο που γίνεται προσωπικά από τον Θεό. Δεν είναι ένας αφορισμός που προέκυψε από κάτι, ούτε μια διάσημη ρήση από κάποια μεγάλη προσωπικότητα. Αντίθετα, είναι η ομιλία που απηύθυνε στην ανθρωπότητα ο Κυρίαρχος των ουρανών και της γης και όλων των πραγμάτων· δεν πρόκειται για κάποια λόγια που συνόψισε ο άνθρωπος, αλλά για την έμφυτη ζωή του Θεού. Κι έτσι ονομάζεται «ο υψηλότερος από όλους τους αφορισμούς της ζωής». Η επιδίωξη των ανθρώπων να κάνουν πράξη την αλήθεια αποτελεί την εκτέλεση του καθήκοντός τους —πρόκειται, δηλαδή, για την επιδίωξη της ικανοποίησης της απαίτησης του Θεού. Η ουσία αυτής της απαίτησης είναι η πιο ρεαλιστική από όλες τις αλήθειες, και όχι ένα κενό δόγμα που δεν μπορεί να επιτύχει κανένας άνθρωπος. Εάν η επιδίωξή σου δεν είναι τίποτε άλλο πέρα από δόγμα και δεν περιέχει πραγματικότητα, τότε δεν επαναστατείς ενάντια στην αλήθεια; Δεν είσαι κάποιος που επιτίθεται στην αλήθεια; Πώς θα μπορούσε ένας τέτοιος άνθρωπος να επιδιώκει να αγαπά τον Θεό; Οι άνθρωποι που δεν κατέχουν την πραγματικότητα είναι αυτοί που προδίδουν την αλήθεια και είναι όλοι έμφυτα επαναστατικοί!

Ανεξάρτητα από το πώς επιδιώκεις, πρέπει, πάνω απ’ όλα, να καταλαβαίνεις το έργο που κάνει ο Θεός σήμερα και πρέπει να γνωρίζεις τη σημασία αυτού του έργου. Πρέπει να καταλαβαίνεις και να γνωρίζεις ποιο έργο φέρνει ο Θεός όταν έρχεται τις έσχατες ημέρες, ποια διάθεση φέρνει, καθώς και τι θα ολοκληρωθεί μέσα στον άνθρωπο. Αν δεν γνωρίζεις ούτε καταλαβαίνεις το έργο που έχει έρθει να κάνει στη σάρκα, τότε πώς μπορείς να συλλάβεις το θέλημά Του και πώς μπορείς να γίνεις ο οικείος Του; Στην πραγματικότητα, το να είσαι ο οικείος του Θεού δεν είναι περίπλοκο, αλλά ούτε είναι απλό. Εάν οι άνθρωποι μπορούν να το κατανοήσουν απόλυτα και να το κάνουν πράξη, τότε γίνεται απλό· εάν οι άνθρωποι δεν μπορούν να το κατανοήσουν απόλυτα, τότε γίνεται πολύ πιο δύσκολο και, επιπλέον, εκείνοι διατρέχουν τον κίνδυνο η επιδίωξή τους να τους οδηγήσει στην ασάφεια. Εάν, ενόσω επιδιώκουν τον Θεό, οι άνθρωποι δεν έχουν κάποια θέση στην οποία να εμμείνουν και δεν ξέρουν σε ποια αλήθεια θα πρέπει να μείνουν πιστοί, τότε αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν καμία βάση, κι έτσι καθίσταται δύσκολο να παραμείνουν σταθεροί. Σήμερα, υπάρχουν τόσο πολλοί που δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, που δεν μπορούν να διακρίνουν μεταξύ καλού και κακού ή να αναγνωρίσουν τι πρέπει να αγαπούν και τι να μισούν. Αυτοί οι άνθρωποι δύσκολα μπορούν να παραμείνουν σταθεροί. Το βασικό όσον αφορά την πίστη στον Θεό είναι να μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια, να ενδιαφέρεσαι για το θέλημα του Θεού, να γνωρίζεις το έργο που κάνει ο Θεός στον άνθρωπο όταν ενσαρκώνεται, καθώς και τις αρχές βάσει των οποίων μιλά. Μην ακολουθείς τις μάζες. Πρέπει να έχεις αρχές σε αυτά στα οποία θα πρέπει να εισέλθεις, και πρέπει να τις τηρείς. Η προσήλωση στα πράγματα μέσα σου που έχουν προκύψει από τη διαφώτιση του Θεού είναι κάτι που θα σε βοηθήσει. Εάν δεν το κάνεις αυτό, σήμερα θα παρεκκλίνεις προς μια κατεύθυνση, αύριο θα παρεκκλίνεις προς μια άλλη, και δεν θα κερδίσεις ποτέ κάτι πρακτικό. Το να είσαι έτσι δεν ωφελεί καθόλου τη ζωή σου. Εκείνοι που δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια ακολουθούν πάντα τους άλλους: Εάν οι άνθρωποι λένε ότι αυτό είναι το έργο του Αγίου Πνεύματος, τότε λες κι εσύ ότι είναι το έργο του Αγίου Πνεύματος. Αν οι άνθρωποι λένε ότι είναι το έργο ενός κακού πνεύματος, τότε αρχίζεις κι εσύ να αμφιβάλλεις ή λες κι εσύ ότι είναι το έργο ενός κακού πνεύματος. Πάντα παπαγαλίζεις τα λόγια των άλλων και είσαι ανίκανος να διακρίνεις οτιδήποτε μόνος σου, ούτε είσαι σε θέση να σκεφτείς μόνος σου. Έτσι είναι κάποιος που δεν έχει άποψη, που δεν έχει ικανότητα να διακρίνει —ένα τέτοιο άτομο είναι ένας άχρηστος άθλιος! Πάντα επαναλαμβάνεις τα λόγια των άλλων: Σήμερα λέγεται ότι αυτό είναι το έργο του Αγίου Πνεύματος, αλλά υπάρχει πιθανότητα μια μέρα να πει κάποιος ότι δεν είναι το έργο του Αγίου Πνεύματος και ότι, στην πραγματικότητα, δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από τις πράξεις του ανθρώπου —ωστόσο, δεν μπορείς να το διακρίνεις ο ίδιος, και όταν βλέπεις να λέγεται από άλλους, λες κι εσύ το ίδιο. Είναι πράγματι το έργο του Αγίου Πνεύματος, αλλά εσύ λες ότι είναι το έργο του ανθρώπου. Δεν έχεις γίνει ένας από αυτούς που βλασφημούν το έργο του Αγίου Πνεύματος; Κατ’ αυτόν τον τρόπο, δεν έχεις εναντιωθεί στον Θεό επειδή δεν έχεις ικανότητα διάκρισης; Ίσως μια μέρα να εμφανιστεί κάποιος ανόητος που θα πει ότι «αυτό είναι το έργο ενός κακού πνεύματος» και όταν ακούσεις αυτά τα λόγια, να νιώσεις χαμένος και για άλλη μια φορά να περιοριστείς από τα λόγια των άλλων. Κάθε φορά που κάποιος προκαλεί αναστάτωση, δεν είσαι ικανός να εμμείνεις στη θέση σου, κι αυτό συμβαίνει επειδή δεν κατέχεις την αλήθεια. Η πίστη στον Θεό και η επιζήτηση της γνώσης για τον Θεό δεν είναι απλά ζητήματα. Δεν μπορούν να επιτευχθούν μόνο μέσω συναθροίσεων και μόνο ακούγοντας κηρύγματα, κι εσύ δεν μπορείς να οδηγηθείς στην τελείωση μόνο με το πάθος. Πρέπει να βιώνεις πράγματα, να γνωρίζεις, να βασίζεις τις ενέργειές σου σε αρχές και να κερδίσεις το έργο του Αγίου Πνεύματος. Όταν θα έχεις υποβληθεί σε εμπειρίες, θα είσαι σε θέση να διακρίνεις πολλά πράγματα —θα είσαι σε θέση να διακρίνεις ανάμεσα στο καλό και το κακό, ανάμεσα στη δικαιοσύνη και τη μοχθηρία, ανάμεσα σε αυτό που είναι από σάρκα και αίμα και αυτό που είναι η αλήθεια. Θα πρέπει να είσαι σε θέση να τα ξεχωρίζεις όλα αυτά τα πράγματα, και ενεργώντας έτσι, ανεξάρτητα από τις περιστάσεις, δεν θα χαθείς ποτέ. Μόνο αυτό είναι το πραγματικό σου ανάστημα.

Η γνώση του έργου του Θεού δεν είναι απλή υπόθεση. Θα πρέπει να έχεις πρότυπα και έναν στόχο στην επιδίωξή σου, θα πρέπει να ξέρεις πώς να αναζητήσεις την αληθινή οδό, πώς να μετρήσεις αν πρόκειται για την αληθινή οδό ή όχι και αν πρόκειται για το έργο του Θεού ή όχι. Ποια είναι η πιο βασική αρχή στην αναζήτηση της αληθινής οδού; Πρέπει να εξετάσεις αν αυτή η οδός έχει το έργο του Αγίου Πνεύματος ή όχι, αν τα λόγια αυτά είναι η έκφραση της αλήθειας ή όχι, ποιος μαρτυρείται, καθώς και τι μπορεί να σου φέρει αυτή. Η διάκριση μεταξύ της αληθινής οδού και της ψεύτικης οδού απαιτεί διάφορες πτυχές της βασικής γνώσης, η πιο θεμελιώδης από τις οποίες είναι να διαπιστώσεις αν υπάρχει σ’ αυτήν το έργο του Αγίου Πνεύματος ή όχι. Διότι η ουσία της πίστης των ανθρώπων στον Θεό είναι η πίστη στο Πνεύμα του Θεού, και ακόμη και η πίστη τους στον ενσαρκωμένο Θεό οφείλεται στο γεγονός ότι αυτή η σάρκα είναι η ενσάρκωση του Πνεύματος του Θεού, πράγμα που σημαίνει ότι μια τέτοια πίστη εξακολουθεί να είναι πίστη στο Πνεύμα. Υπάρχουν διαφορές μεταξύ του Πνεύματος και της σάρκας, αλλά επειδή αυτή η σάρκα προέρχεται από το Πνεύμα και αποτελεί τον Λόγο που ενσαρκώνεται, ο άνθρωπος εξακολουθεί να πιστεύει στην έμφυτη ουσία του Θεού. Έτσι, ενόσω διακρίνεις εάν πρόκειται για την αληθινή οδό ή όχι, πρέπει, πάνω απ’ όλα, να εξετάζεις αν εμπεριέχει ή όχι το έργο του Αγίου Πνεύματος, και μετά πρέπει να εξετάζεις αν υπάρχει ή όχι αλήθεια σε αυτήν την οδό. Η αλήθεια είναι η διάθεση της ζωής της κανονικής ανθρώπινης φύσης· με άλλα λόγια, είναι αυτό που απαίτησε ο Θεός από τον άνθρωπο όταν τον δημιούργησε στην αρχή, δηλαδή η κανονική ανθρώπινη φύση στην ολότητά της (που περιλαμβάνει την ανθρώπινη λογική, τη διορατικότητα, τη σοφία και τη βασική γνώση του να είναι κανείς άνθρωπος). Δηλαδή, πρέπει να εξετάζεις κατά πόσον μπορεί ή όχι αυτή η οδός να οδηγήσει τους ανθρώπους σε μια ζωή κανονικής ανθρώπινης φύσης, κατά πόσον ή όχι η αλήθεια που λέγεται απαιτείται σύμφωνα με την πραγματικότητα της κανονικής ανθρώπινης φύσης, κατά πόσον ή όχι είναι αυτή η αλήθεια πρακτική και ρεαλιστική, και κατά πόσον ή όχι είναι πιο επίκαιρη. Εάν υπάρχει αλήθεια, τότε είναι σε θέση να οδηγήσει τους ανθρώπους σε κανονικές και πραγματικές εμπειρίες. Οι άνθρωποι, επιπλέον, γίνονται όλο και πιο κανονικοί, η ανθρώπινη σύνεσή τους ολοκληρώνεται όλο και περισσότερο, η ζωή τους στη σάρκα και η πνευματική ζωή γίνονται όλο και πιο εύτακτες και τα συναισθήματά τους γίνονται όλο και πιο κανονικά. Αυτή είναι η δεύτερη αρχή. Υπάρχει άλλη μία αρχή, η οποία είναι το κατά πόσον ή όχι έχουν οι άνθρωποι αυξανόμενη γνώση του Θεού και το κατά πόσον ή όχι η βίωση ενός τέτοιου έργου και μιας τέτοιας αλήθειας μπορεί να εμπνεύσει μέσα τους μια καρδιά που αγαπά τον Θεό και να τους φέρνει όλο και πιο κοντά στον Θεό. Έτσι μπορεί να μετρηθεί αν πρόκειται για την αληθινή οδό ή όχι. Το πιο σημαντικό είναι το αν αυτή η οδός είναι ρεαλιστική και όχι υπερφυσική και το κατά πόσον μπορεί ή όχι να προσφέρει τα απαραίτητα για τη ζωή του ανθρώπου. Εάν συμμορφώνεται με αυτές τις αρχές, μπορεί να συναχθεί το συμπέρασμα ότι αυτή η οδός είναι η αληθινή οδός. Αυτά τα λόγια δεν τα λέω για να σας κάνω να δεχτείτε άλλες οδούς στις μελλοντικές σας εμπειρίες, ούτε ως πρόβλεψη ότι θα υπάρξει το έργο μιας άλλης νέας εποχής στο μέλλον. Τα λέω για να βεβαιωθείτε ότι η σημερινή οδός είναι η αληθινή οδός, έτσι ώστε να μην είστε μόνο εν μέρει σίγουροι στην πίστη σας προς το έργο του σήμερα και να αδυνατείτε να αποκτήσετε βαθιά γνώση σχετικά με αυτό. Υπάρχουν, μάλιστα, πολλοί που, παρότι είναι σίγουροι, εξακολουθούν να ακολουθούν μέσα στη σύγχυση. Αυτή η σιγουριά δεν διέπεται από αρχές και αυτοί οι άνθρωποι πρέπει αργά ή γρήγορα να αποκλειστούν. Ακόμη κι εκείνοι που ακολουθούν με ιδιαίτερη θέρμη είναι σε μικρό ποσοστό σίγουροι και σε μεγαλύτερο ποσοστό αβέβαιοι, γεγονός που δείχνει ότι δεν έχουν κανένα υπόβαθρο. Επειδή το επίπεδό σας είναι πολύ χαμηλό και το υπόβαθρό σας πολύ ρηχό, δεν μπορείτε να κατανοήσετε τη διάκριση. Ο Θεός δεν επαναλαμβάνει το έργο Του, δεν κάνει μη ρεαλιστικό έργο, δεν θέτει υπερβολικές απαιτήσεις στον άνθρωπο και δεν κάνει έργο που υπερβαίνει τη σύνεση του ανθρώπου. Όλο το έργο που κάνει είναι εντός του πεδίου της κανονικής λογικής του ανθρώπου και δεν υπερβαίνει τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης, και το έργο Του επιτελείται σύμφωνα με τις κανονικές απαιτήσεις του ανθρώπου. Αν πρόκειται για το έργο του Αγίου Πνεύματος, τότε οι άνθρωποι γίνονται όλο και πιο κανονικοί και η ανθρώπινη φύση τους γίνεται όλο και πιο κανονική. Οι άνθρωποι αποκομίζουν αυξανόμενη γνώση της διεφθαρμένης σατανικής διάθεσής τους, καθώς και της ουσίας του ανθρώπου, και αποκτούν, επίσης, μια ολοένα μεγαλύτερη λαχτάρα για την αλήθεια. Με άλλα λόγια, η ζωή του ανθρώπου αναπτύσσεται συνεχώς και η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου γίνεται όλο και πιο ικανή να αλλάξει —όλα αυτά αποτελούν το νόημα πίσω από το γεγονός ότι ο Θεός γίνεται η ζωή του ανθρώπου. Αν μια οδός δεν είναι ικανή να αποκαλύψει εκείνα τα πράγματα που συνιστούν την ουσία του ανθρώπου, δεν είναι ικανή να αλλάξει τη διάθεση του ανθρώπου και, επιπλέον, δεν είναι ικανή να φέρει τους ανθρώπους ενώπιον του Θεού ή να τους προσφέρει μια πραγματική κατανόηση του Θεού, και κάνει, μάλιστα, την ανθρώπινη φύση τους να γίνεται όλο και πιο ποταπή και τη σύνεσή τους όλο και λιγότερο κανονική, τότε αυτή η οδός δεν πρέπει να είναι η αληθινή οδός και μπορεί να είναι έργο ενός κακού πνεύματος ή η παλιά οδός. Εν ολίγοις, δεν μπορεί να είναι το τωρινό έργο του Αγίου Πνεύματος. Πιστεύετε στον Θεό για όλα αυτά τα χρόνια, αλλά δεν έχετε ιδέα για τις αρχές που αφορούν τη διάκριση μεταξύ της αληθινή οδού και της ψεύτικης οδού ή την αναζήτηση της αληθινής οδού. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται καν γι’ αυτά τα θέματα. Ακολουθούν απλώς την πλειονότητα και επαναλαμβάνουν όσα λέει η πλειονότητα. Είναι δυνατόν να αναζητούν την αληθινή οδό; Και πώς μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να βρουν την αληθινή οδό; Εάν κατανοήσεις τις διάφορες αυτές βασικές αρχές, τότε ό,τι και αν συμβεί, δεν θα παραπλανηθείς. Σήμερα, είναι ζωτικής σημασίας να μπορούν οι άνθρωποι να κάνουν διακρίσεις. Αυτό θα πρέπει να κατέχει η κανονική ανθρώπινη φύση και αυτό θα πρέπει να κατέχουν οι άνθρωποι στην εμπειρία τους. Αν, ακόμα και σήμερα, οι άνθρωποι εξακολουθούν να μη διακρίνουν τίποτα ενόσω ακολουθούν και αν η ανθρώπινη σύνεσή τους εξακολουθεί να μην έχει αναπτυχθεί, τότε οι άνθρωποι είναι πολύ ανόητοι και η επιδίωξή τους είναι λανθασμένη και αποκλίνουσα. Δεν υπάρχει η παραμικρή διαφοροποίηση στην επιδίωξή σου σήμερα, και ενώ ισχύει, όπως λες, ότι βρήκες την αληθινή οδό, την έχεις κερδίσει; Κατάφερες να διακρίνεις τίποτα; Ποια είναι η ουσία της αληθινής οδού; Στην αληθινή οδό, δεν έχεις κερδίσει την αληθινή οδό· δεν έχεις κερδίσει τίποτα από την αλήθεια. Με άλλα λόγια, δεν έχεις επιτύχει αυτό που απαιτεί από σένα ο Θεός, κι έτσι δεν έχει υπάρξει καμία αλλαγή στη διαφθορά σου. Αν συνεχίσεις να επιδιώκεις μ’ αυτόν τον τρόπο, στο τέλος θα αποκλειστείς. Έχοντας ακολουθήσει μέχρι σήμερα, θα πρέπει να είσαι βέβαιος ότι η οδός στην οποία πορεύεσαι είναι η σωστή οδός και δεν θα πρέπει να έχεις άλλες αμφιβολίες. Πολλοί άνθρωποι είναι πάντα αβέβαιοι και σταματούν να επιδιώκουν την αλήθεια εξαιτίας κάποιων μικρών θεμάτων. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν γνώση του έργου του Θεού· ακολουθούν τον Θεό τελώντας σε σύγχυση. Οι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν το έργο του Θεού είναι ανίκανοι να είναι οι οικείοι Του ή να γίνουν μάρτυρες γι’ Αυτόν. Συμβουλεύω αυτούς που αναζητούν μονάχα ευλογίες και επιδιώκουν μόνο πράγματα ασαφή και αφηρημένα να επιδιώξουν την αλήθεια το συντομότερο δυνατό, έτσι ώστε η ζωή τους να έχει νόημα. Μην κοροϊδεύετε άλλο πια τον εαυτό σας!

Προηγούμενο: Πώς μπορεί ο άνθρωπος που έχει οριοθετήσει τον Θεό σύμφωνα με τις αντιλήψεις του να λάβει τις αποκαλύψεις του Θεού;

Επόμενο: Η διαφορά μεταξύ της διακονίας του ενσαρκωμένου Θεού και του καθήκοντος του ανθρώπου

Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.

Ρυθμίσεις

  • Κείμενο
  • Θέματα

Συμπαγή χρώματα

Θέματα

Γραμματοσειρά

Μέγεθος γραμματοσειράς

Διάστημα γραμμής

Διάστημα γραμμής

Πλάτος σελίδας

Περιεχόμενα

Αναζήτηση

  • Αναζήτηση σε αυτό το κείμενο
  • Αναζήτηση σε αυτό το βιβλίο