1 Υπήρξαν πολλές φορές που κάλεσα τον άνθρωπο μέσω του Πνεύματός Μου, όμως ο άνθρωπος αντιδρά σαν να τον έχω μαχαιρώσει, Με παρατηρεί από απόσταση, τρέμοντας ότι θα τον οδηγήσω σε κάποιον άλλον κόσμο. Υπήρξαν πολλές φορές που διερεύνησα το πνεύμα του ανθρώπου, όμως αυτός παραμένει εντελώς επιλήσμων, τρέμει το φυλλοκάρδι του μήπως μπω στο σπίτι του και αδράξω την ευκαιρία για να του πάρω όλα του τα υπάρχοντα. Επομένως, με κλείνει απ’ έξω και δεν Με αφήνει να κοιτάζω τίποτα άλλο, παρά μια κρύα, ερμητικά κλειστή πόρτα. Υπήρξαν πολλές φορές που ο άνθρωπος έπεσε και εγώ τον έσωσα, ωστόσο, μόλις αφυπνίζεται, αμέσως Με εγκαταλείπει και, χωρίς καν να τον αγγίξει η αγάπη Μου, Μου ρίχνει ένα βλέμμα γεμάτο επιφυλακτικότητα· ποτέ δεν ζέστανα την καρδιά του ανθρώπου.

2 Ο άνθρωπος είναι ένα απαθές, ψυχρόαιμο ζώο. Παρόλο που έχει νιώσει τη θέρμη του εναγκαλισμού Μου, ποτέ δεν συγκινήθηκε βαθιά από αυτόν. Ο άνθρωπος είναι σαν ένας άγριος που ζει στα βουνά. Ποτέ δεν εκτίμησε την αγάπη Μου για την ανθρωπότητα. Είναι απρόθυμος να Με προσεγγίσει· προτιμά να ζει στα βουνά, όπου έρχεται αντιμέτωπος με την απειλή των άγριων θηρίων. Παρόλα αυτά, εξακολουθεί να είναι απρόθυμος να βρει καταφύγιο σ’ Εμένα. Δεν υποχρεώνω κανέναν άνθρωπο: Απλώς πραγματοποιώ το έργο Μου. Θα έρθει η ημέρα που ο άνθρωπος θα κολυμπά δίπλα Μου εν μέσω του απέραντου ωκεανού, ώστε να μπορεί να απολαμβάνει όλα τα πλούτη επί της γης και να μην κινδυνεύει μήπως τον καταπιεί η θάλασσα.

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Κεφάλαιο 20