Μόνο μέσω της κατανόησης της αλήθειας μπορεί κανείς να γνωρίσει τις πράξεις του Θεού

Ο Θεός είναι κυρίαρχος της μοίρας όλης της ανθρωπότητας και των πάντων στο σύμπαν. Ποιο γεγονός βλέπουν οι άνθρωποι σχετικά με την κυριαρχία του Θεού; Ότι όσο μεγάλος κι αν είναι ο κόσμος ή όσο απέραντο κι αν είναι το σύμπαν, από τον μακρόκοσμο έως τον μικροκόσμο, ο Θεός βασιλεύει κυρίαρχος σε όλα και ενορχηστρώνει τα πάντα. Ανεξάρτητα από τις επιθυμίες, τις φιλοδοξίες, τις απαιτήσεις ή την κατεύθυνση προς την οποία κλίνει να αναπτυχθεί ο άνθρωπος, κατά την οπτική του Θεού, η κυριαρχία και οι ενορχηστρώσεις Του δεν επηρεάζονται στο ελάχιστο από αυτά τα πράγματα. Ποια είναι η αρχή με την οποία ο Θεός βασιλεύει κυρίαρχος επί των πάντων και ενορχηστρώνει τα πάντα; Σε τι βασίζεται αυτό; Ποιος είναι ο στόχος του Θεού όταν τα κάνει όλα αυτά; Γύρω από τι περιστρέφεται; (Περιστρέφεται γύρω από το σχέδιο διαχείρισης του Θεού.) Η απάντηση αυτή είναι σωστή· όλα όσα κάνει ο Θεός περιστρέφονται γύρω από το σχέδιο διαχείρισής Του. Αυτά τα λόγια μπερδεύουν λίγο, αλλά έχουν βαθύτερο νόημα. Με αυτό εννοώ ότι όλο το έργο που επιτελεί ο Θεός δεν επηρεάζεται από τις επιθυμίες του ανθρώπου. Η κυριαρχία και οι ενορχηστρώσεις του Θεού, ο τρόπος με τον οποίο ενορχηστρώνει χώρες, λαούς ή εθνικές ομάδες, ή τα πράγματα που ορίζει να συμβούν σε κάθε εποχή δεν επηρεάζονται από τις επιθυμίες του ανθρώπου. Ο Θεός δεν περιορίζεται από τον χρόνο, τον χώρο, τη γεωγραφία ή τους ανθρώπους. Όλα όσα κάνει πραγματοποιούνται ακριβώς σύμφωνα με το σχέδιό Του, και κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να τα ανατρέψει ή να τα διαταράξει. Είτε το θέλεις είτε όχι, και ανεξάρτητα από τις υποκειμενικές επιθυμίες της ανθρωπότητας ή μιας συγκεκριμένης εθνικής ομάδας, κανένας άνθρωπος ή πράγμα δεν είναι σε θέση να αναστατώσει, να καταστρέψει ή να επηρεάσει αυτά που έχει αποφασίσει να κάνει ο Θεός. Τι έχετε μάθει απ’ αυτά; (Έχουμε μάθει για την εξουσία του Θεού.) Αυτή είναι η εξουσία του Θεού. Από τη στιγμή που ο Θεός δημιούργησε για πρώτη φορά τον άνθρωπο μέχρι τη στιγμή που ο άνθρωπος προόδευσε βήμα προς βήμα, η ανθρωπότητα περιλαμβάνει τον εκλεκτό λαό του Θεού, τους Εθνικούς και εκείνους που είναι ανταγωνιστικοί απέναντι στον Θεό. Ο Θεός θεωρεί όλους αυτούς τους τύπους ανθρώπων ως ανθρώπους, αλλά, υπάρχει διαφορά στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει ο Θεός αυτούς τους διαφορετικούς τύπους ανθρώπων; Καθοδηγεί ο Θεός τον εκλεκτό λαό Του με έναν συγκεκριμένο τρόπο; (Ναι, τον καθοδηγεί.) Ο Θεός αντιμετωπίζει τον εκλεκτό λαό Του με διαφορετικό τρόπο από ό,τι αντιμετωπίζει τους άλλους ανθρώπους. Αλλά εντός του εκλεκτού λαού του Θεού, κάποιοι είναι ικανοί να Τον ακολουθήσουν και να Τον υπακούσουν, και κάποιοι είναι ανυπάκουοι και Του αντιστέκονται. Επομένως, πώς τους μεταχειρίζεται ο Θεός; Πώς αντιλαμβάνεται ο Θεός τη στάση τους απέναντί Του; (Ο Θεός είναι φιλεύσπλαχνος και στοργικός προς εκείνους που Τον υπακούν, αλλά όταν οι άνθρωποι είναι ανυπάκουοι ή Του αντιστέκονται, τότε στρέφει εναντίον τους τη δίκαιη διάθεσή Του). Σωστά. Ανεξάρτητα από το αν νομίζεις ότι είσαι κάποιος που ανήκει στον εκλεκτό λαό του Θεού, ή ένας από τους οπαδούς Του, ή αν έχεις συμβάλει με κάποιον τρόπο στο έργο του οίκου του Θεού, Ο Θεός από την οπτική Του δεν κοιτάζει αυτά τα εξωτερικά πράγματα. Ο Θεός έχει δίκαιη διάθεση και έχει αρχές στη μεταχείριση των ανθρώπων: Όσοι θα πρέπει να κριθούν κρίνονται· όσοι θα πρέπει να τιμωρηθούν τιμωρούνται· και όσοι θα πρέπει να καταστραφούν καταστρέφονται. Για παράδειγμα, τι σας κάνει εντύπωση στο γεγονός ότι οι Ιουδαίοι εκδιώχθηκαν από την Ιουδαία και το ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού για τη βασιλεία των ουρανών διαδόθηκε στα έθνη; Σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων, και σύμφωνα με τον Ιουδαϊσμό, μόνο οι Ιουδαίοι είναι ο εκλεκτός λαός του Θεού. Είναι τα αγαπημένα παιδιά του Θεού και οι άνθρωποι στους οποίους ο Θεός είναι περισσότερο προσκολλημένος· τους έχει σαν κόρη οφθαλμού. Σύμφωνα με όσα λένε οι άνθρωποι, οι Ιουδαίοι είναι τα πιο αγαπημένα Του παιδιά, και κάποιος πρέπει να φροντίζει και να προστατεύει το αγαπημένο του παιδί, και να μην το αφήνει να πληγωθεί ή να εκτεθεί με οποιονδήποτε τρόπο. Οι άνθρωποι πιστεύουν πως ό,τι κι αν ζητήσουν οι Ιουδαίοι, ο Θεός θα τους το παραχωρήσει και θα τους χαρίσει περισσότερα απ’ όσα ζήτησαν ή φαντάστηκαν. Αυτό όμως έκανε ο Θεός; (Όχι, δεν έκανε αυτό.) Τότε, τι έκανε ο Θεός; Επειδή οι Ιουδαίοι σταύρωσαν τον Κύριο Ιησού, ο Θεός θύμωσε πολύ και ανάγκασε τους Ρωμαίους να στείλουν στρατό για να κατακτήσουν την Ιουδαία και να διώξουν τους Ιουδαίους από την πατρίδα τους. Πρόκειται για ένα σκηνικό με πολλή σφαγή και μακελειό· αμέτρητοι άνθρωποι πέθαναν και το αίμα έρεε ποτάμι. Ο μόνος τρόπος για να επιβιώσουν πολλοί από τους Ιουδαίους ήταν να διαφύγουν σε διάφορες χώρες σε ολόκληρο τον κόσμο. Από αυτά τα γεγονότα, ποια ουσία βλέπετε στη διάθεση του Θεού; (Ότι η δίκαιη διάθεση του Θεού δεν ανέχεται την προσβολή.) Ας μην ξεκινήσουμε μιλώντας για τη διάθεση του Θεού, ας χρησιμοποιήσουμε πρώτα τους ανθρώπους ως παράδειγμα. Στην πραγματική ζωή, αν κάποιος έχει ένα παιδί που αγαπάει πολύ και θέλει το παιδί να κληρονομήσει την περιουσία του και όλα όσα έχει, τι θα κάνει; Από τη μία πλευρά, θα είναι αυστηρός μαζί του, ώστε να μεγαλώσει και να γίνει πετυχημένο, και να μπορέσει να πάρει τη σκυτάλη απ’ τους γονείς του. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι θα το προστατεύσει και δεν θα το αφήσει να πάθει κανένα κακό ή να κινδυνεύσει. Ο σκοπός αυτού είναι να μπορέσει το παιδί να ζήσει και να κληρονομήσει όλα όσα έχουν οι γονείς του. Τι παρακινεί τους ανθρώπους να κάνουν όλα αυτά; Συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο οι άνθρωποι στα παιδιά που δεν αγαπούν ή στους ξένους; Ενεργούν με τον ίδιο τρόπο; (Όχι, δεν το κάνουν.) Είναι προφανές ότι όλα όσα κάνουν οι άνθρωποι για το παιδί που αγαπούν περισσότερο υποκινούνται από τον εγωισμό, το συναίσθημα και την προσωπική επιθυμία· αυτά τα πράγματα αποτελούν μέρος της ουσίας της ανθρώπινης φύσης. Υπάρχει αλήθεια στα συναισθήματα και στον εγωισμό των ανθρώπων; Υπάρχει δικαιοσύνη; (Όχι, δεν υπάρχει.) Έτσι εκδηλώνεται η ανθρωπότητα. Αλλά δείτε αυτά που έκανε ο Θεός: Ο Θεός ήθελε ο εκλεκτός λαός Του, οι Ιουδαίοι, να διαδώσουν το ευαγγέλιο από την Ιουδαία σε όλους τους λαούς των Εθνικών σε όλον τον κόσμο —στην Ασία, την Ευρώπη, την Αφρική και την Αμερική. Πώς έπρεπε να το διαδώσουν; Ο Θεός χρησιμοποίησε μια μέθοδο κατά την οποία οι ξένοι εισβολείς έκαναν επιδρομές και κατέλαβαν εβραϊκά εδάφη, έδιωξαν τους Ιουδαίους που ζούσαν εκεί, τους ανθρώπους που διέδιδαν την είδηση για τον Ιησού τον Σωτήρα, και τους έκαναν να χάσουν την πατρίδα τους, χωρίς να επιστρέψουν ποτέ. Στη συνέχεια, οι Ιουδαίοι εγκαταστάθηκαν σε διάφορες γωνιές της γης, όπου επιβίωσαν και άρχισαν να διαδίδουν το ευαγγέλιο του Ιησού Σωτήρα, μέχρι που σταδιακά έφτασε σε κάθε χώρα του κόσμου και σε όλα τα πέρατα της γης. Αυτό αποδεικνύει ένα γεγονός: ότι το έργο του Θεού είναι πολύ πρακτικό. Πού εκδηλώνεται αυτό κατά κύριο λόγο; Στο γεγονός ότι ο Θεός χρησιμοποίησε μια πολύ ιδιαίτερη και ασυνήθιστη μέθοδο για να ωθήσει τους Ισραηλίτες σε όλες αυτές τις διαφορετικές χώρες και να διαδώσει το ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού. Αν είχε αφήσει τους Ισραηλίτες να πάρουν την απόφαση να μετακομίσουν σε κάθε χώρα, και να διαδώσουν το ευαγγέλιο και να μαρτυρήσουν για τον Θεό, δεν θα κατάφερναν να εγκαταλείψουν τις οικογένειές τους και την προγονική τους πατρίδα. Είναι σαν να τους έδωσε ο Θεός μια κλωτσιά για να τους κάνει να ξεκινήσουν τον δρόμο τους, ώστε να μπορέσουν να βγουν και να διαδώσουν το ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού. Αυτό είναι το τίμημα που πλήρωσε ο Θεός για το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών· υποχρέωσε τον εκλεκτό λαό Του να γνωρίσει τον πόλεμο, τη σφαγή και την εξορία. Οι Ιουδαίοι αναγκάστηκαν να περιπλανηθούν στη γη χωρίς πατρίδα, διαδίδοντας το ευαγγέλιο σε κάθε χώρα. Στα μάτια του ανθρώπου, αυτές οι μέθοδοι είναι υπερβολικά άσπλαχνες, αλλά μπορεί η ουσία του Θεού να περιγραφεί ως «άσπλαχνη»; Προφανώς όχι, καθώς δεν είναι άσπλαχνη. Τούτο διότι δεν υπάρχει εγωισμός ή συναίσθημα στη διάθεση και την ουσία του Θεού· ο Θεός τα έκανε όλα αυτά για την πρόοδο όλης της ανθρωπότητας, έτσι ώστε το επόμενο βήμα προόδου της ανθρωπότητας να είναι επιτυχές και να υλοποιηθεί σε πλήρη συμφωνία με τα βήματα του σχεδίου διαχείρισης του Θεού. Έτσι, ο Θεός όφειλε να το κάνει αυτό· δεν υπήρχε άλλος τρόπος. Τα βήματα του έργου του Θεού είχαν ήδη προχωρήσει σε αυτό το σημείο, και οι ενέργειές Του είχαν φέρει γρήγορα και καλά αποτελέσματα, οπότε ήταν απολύτως κατάλληλες. Εξετάζοντας την ουσία του Θεού, μόνο ο Θεός θα μπορούσε να το κάνει αυτό, καμία άλλη χώρα ή φυλή δεν θα μπορούσε. Η διάθεση του Θεού είναι δίκαιη. Η εξέταση της στάσης του Θεού απέναντι στους Ιουδαίους θα πρέπει να προσφέρει κάποια διαφώτιση για τον εκλεκτό λαό του Θεού σήμερα. Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό και ο Θεός διαθέτει αγάπη, προσήλωση, έλεος και στοργή για τον άνθρωπο, αλλά όταν ο Θεός δίνει στους ανθρώπους μια αποστολή, τι είναι οι άνθρωποι στα μάτια του Θεού; Μπορείτε να κατανοήσετε αυτό το επίπεδο νοήματος; Ορισμένοι άνθρωποι λένε: «Από αυτήν την άποψη, οι άνθρωποι δεν έχουν καμία αξία στα μάτια του Θεού. Είναι απλώς πιόνια. Απλώς πηγαίνεις όπου λέει Εκείνος, και κάνεις ό,τι λέει Εκείνος». Είναι σωστά αυτά τα λόγια; Δεν είναι. Επιφανειακά φαίνεται ότι έτσι είναι, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι. Για να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια του ανθρώπου, όταν ο Θεός ενεργεί, δεν ασχολείται με τόσο πολλά. Δεν έχει την παραδοσιακή σκέψη ή τις αντιλήψεις του ανθρώπου και δεν περιορίζεται από τίποτα. Ό,τι κάνει ο Θεός είναι απελευθερωτικό, λυτρωτικό, δημόσιο, διαφανές και δίκαιο. Από τη μία πλευρά, ακολουθεί τα στάδια του σχεδίου διαχείρισής Του, έτσι ώστε όλα να εξελίσσονται κανονικά· από την άλλη πλευρά, είναι έτσι ώστε οι άνθρωποι στο μέλλον να μπορούν να προοδεύουν και να προχωρούν κανονικά στα χέρια του Θεού, σύμφωνα με το σχέδιο διαχείρισής Του. Η πρόοδος του ανθρώπου είναι στενά συνδεδεμένη με το σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Αν ο Θεός δεν ενεργούσε με αυτόν τον τρόπο, υπομένοντας τον πόνο της εγκατάλειψης κάποιου πράγματος που αγαπούσε για να κάνει αυτό το βήμα, θα ήταν δύσκολο να προοδεύσει ο άνθρωπος έστω και λίγο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο λέω ότι ο Θεός έχει μελετήσει κάθε επιλογή που κάνει, κάθε βήμα που κάνει και κάθε πράγμα στο έργο της διαχείρισής Του· αυτό περιέχει τη δύναμη, την εξουσία και τη σοφία Του. Υπάρχουν πάντα κάποια πράγματα που κάνει ο Θεός τα οποία οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν. Γιατί δεν μπορούν να τα καταλάβουν; Επειδή οι άνθρωποι έχουν αντιλήψεις. Ορισμένες από αυτές τις αντιλήψεις είναι φαντασιοκοπίες, ορισμένες επηρεάζονται από την παραδοσιακή κουλτούρα και σκέψη του ανθρώπου, και ορισμένες είναι οι εγωιστικές επιθυμίες και κρίσεις του ανθρώπου. Αυτά τα πράγματα επηρεάζουν την κατανόηση του ανθρώπου για τον Θεό, καθώς και την άποψή του για τον Θεό.

Σε ποιο συμπέρασμα μπορείτε να καταλήξετε σχετικά με την εκδίωξη των Ιουδαίων από την Ιουδαία; (Ότι ο Θεός δεν έχει εγωιστική καρδιά όπως οι άνθρωποι. Ό,τι κάνει ο Θεός είναι δίκαιο και αποσκοπεί στην πρόοδο όλης της ανθρωπότητας). Αν αυτή η κατάσταση συνέβαινε σ’ εσάς, και υπήρχαν σφαγές, ποτάμια αίματος, και επισκεπτόταν το σπιτικό σας η καταστροφή και ο θάνατος, και η οικογένειά σας διαλυόταν, τι θα καταλαβαίνατε; (Ανάλογα με την ανθρώπινη φύση μας και το εύρος της διαφθοράς μας από τον Σατανά, μπορεί να είχαμε πολλές παρανοήσεις, δυσαρέσκεια και παρερμηνείες, αλλά τώρα, μέσω της συναναστροφής με τον Θεό, συνειδητοποιούμε ότι όλα όσα κάνει ο Θεός έχουν νόημα και περιλαμβάνουν το θέλημά Του. Όσα δεινά και αν βιώσουμε, θα πρέπει να υποταχθούμε πρόθυμα σε όλες τις ενορχηστρώσεις του Θεού και να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να συνεργαστούμε μαζί Του, διαδίδοντας και μαρτυρώντας για το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες). Μπροστά σ’ αυτά τα γεγονότα, έχει επιλογή ο άνθρωπος; Ο άνθρωπος δεν έχει κανένα δικαίωμα να επιλέξει αυτό που αποφασίζει ο Θεός να κάνει. Αφότου ακούσουν αυτά τα λόγια, εξακολουθούν οι άνθρωποι να θεωρούν ότι ο Θεός είναι αγάπη; Απογοητεύονται και λένε: «Αν οι άνθρωποι δεν έχουν καμία επιλογή σχετικά με αυτά τα γεγονότα, τότε ποιον ακριβώς ρόλο παίζουν οι άνθρωποι στο έργο του σχεδίου διαχείρισης του Θεού;» Γνωρίζετε; (Είμαστε δημιουργημένα όντα.) Δεν είστε απλώς δημιουργημένα όντα· λειτουργείτε ως αντιθετικά στοιχεία. Είστε το αντικείμενο της κρίσης και της παίδευσης του Θεού, αλλά ακόμη περισσότερο, είστε αντικείμενα της σωτηρίας Του. Αυτός είναι ο ρόλος που παίζετε. Ποια είναι η λειτουργία σας ως δημιουργημένα όντα; Αυτό έχει σχέση με την άσκηση και το καθήκον ενός ατόμου. Είσαι ένα δημιουργημένο ον, και αν ο Θεός σού έδωσε το χάρισμα του τραγουδιού και ο οίκος του Θεού όρισε να τραγουδάς, τότε πρέπει να τραγουδάς καλά. Αν έχεις το χάρισμα του ευαγγελισμού και ο οίκος του Θεού όρισε να βγαίνεις και να διαδίδεις το ευαγγέλιο, τότε πρέπει να βγαίνεις και να διαδίδεις καλά το ευαγγέλιο. Όταν ο εκλεκτός λαός του Θεού σε εκλέξει ως επικεφαλής, θα πρέπει να αναλάβεις την αποστολή της ηγεσίας και να οδηγείς τον εκλεκτό λαό του Θεού να τρώει και να πίνει τα λόγια του Θεού, να συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια και να εισέρχεται στην πραγματικότητα. Με τον τρόπο αυτόν, θα έχεις εκτελέσει καλά το καθήκον σου. Η αποστολή που δίνει ο Θεός στον άνθρωπο είναι εξαιρετικά σημαντική και ουσιαστική! Επομένως, πώς θα πρέπει να αναλάβεις αυτήν την αποστολή και να εκπληρώσεις τη λειτουργία σου; Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα που αντιμετωπίζεις, και πρέπει να κάνεις μια επιλογή. Θα μπορούσες να πεις ότι πρόκειται για μια κρίσιμη στιγμή που καθορίζει το αν θα μπορέσεις να κερδίσεις την αλήθεια και να οδηγηθείς από τον Θεό στην τελείωση. Αν ενεργήσεις βασιζόμενος στη δική σου θέληση και διαπράξεις κάθε είδους ανομία, όχι μόνο δεν θα εκπληρώσεις την αποστολή από τον Θεό, αλλά θα αναστατώσεις και το έργο του οίκου του Θεού. Κατά συνέπεια, θα είναι απαραίτητο να τιμωρηθείς, όπως ακριβώς τιμωρήθηκε ο Παύλος. Όταν ο Θεός σού πει να πας να κάνεις κάτι, ποια είναι τότε η λειτουργία σου; Είναι να κάνεις την εργασία καλά και να μην τα θαλασσώσεις. Με τον τρόπο αυτόν, εκτελείς καλά μια υπηρεσία. Όποια υπηρεσία κι αν σου πει ο Θεός να εκτελέσεις, πρέπει να την κάνεις καλά και υπάκουα. Με τον τρόπο αυτόν, είσαι ένα άτομο που ακούει και υπακούει. Αν δεν εκτελέσεις μια υπηρεσία με ειλικρίνεια, αν έχεις πάντα προσωπικές προθέσεις και θέλεις πάντα να κυβερνάς σαν βασιλιάς, τότε είσαι Σατανάς και αντίχριστος, και πρέπει να τιμωρηθείς. Μερικοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια ούτε την επιδιώκουν· καταβάλλουν προσπάθεια μόνο για το έργο τους. Ποια είναι τότε η λειτουργία τους ως δημιουργημένα όντα; Απλώς να εργάζονται και να υπηρετούν. Συνοψίστε, λοιπόν, ποια είναι τα ακριβή καθήκοντα που πρέπει να εκτελούν τα δημιουργημένα όντα στα μάτια του Θεού και ποια ανθρώπινη ομοιότητα πρέπει να βιώνουν. Αυτό αφορά την άσκησή σας. Σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του ανθρώπου, ο Θεός στα μάτια Του προσκολλάται στα δημιουργημένα όντα, τα φροντίζει, τα προστατεύει, τα προσέχει και τους παρέχει χάρη. Στη συνέχεια, τα πειθαρχεί, τα κλαδεύει και τα αντιμετωπίζει, τα αγαπά μέσα Του και τα κρατά στα χέρια Του. Τελικά, ο Θεός έχει μοναδική πρόθεση να τα οδηγήσει στην τελείωση, να φροντίσει για την ασφάλειά τους και να διασφαλίσει ότι τίποτα δεν θα τους συμβεί έως ότου οδηγηθούν στην τελείωση. Γι’ αυτούς, έτσι είναι τα δημιουργημένα όντα στα μάτια του Θεού. Όταν οι άνθρωποι το βιώνουν αυτό, σκέφτονται: «Ο Θεός είναι μοναδικά υπέροχος! Πόσο μεγάλος είναι ο Θεός μας! Αξίζει τόσο πολύ την αγάπη μας! Ο Θεός είναι ελεήμων και στοργικός! Ο Θεός είναι υπέροχος!» Αλλά αν το συγκρίνεις αυτό με τα γεγονότα, είναι αυτοί οι μόνοι τρόποι με τους οποίους ο Θεός μεταχειρίζεται τα δημιουργημένα όντα; (Όχι, δεν είναι.) Τότε πώς μεταχειρίζεται ο Θεός τους ανθρώπους; Ποιες άλλες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες έχουν οι άνθρωποι σχετικά με τη στάση που τηρεί ο Θεός ως προς το πώς μεταχειρίζεται τον άνθρωπο; Υπάρχουν κάποιες τις οποίες οι άνθρωποι δεν μπορούν να αποδεχθούν; Χωρίς αμφιβολία, είναι η κρίση του Θεού, η παίδευση, οι δοκιμασίες, ο εξευγενισμός, το κλάδεμα, η πειθαρχία, οι στερήσεις και η αντιμετώπισή Του προς τους ανθρώπους. Τι είδους άνθρωποι είναι εκείνοι που δεν μπορούν να αποδεχθούν την κρίση και την παίδευση του Θεού; Θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι άνθρωποι που δεν αποδέχονται την αλήθεια, και θα μπορούσε σίγουρα να πει ότι οι άνθρωποι που δεν αποδέχονται την αλήθεια είναι μη πιστοί. Αν κάποιος δεν μπορεί να δεχτεί την κρίση και την παίδευση του Θεού, τότε δεν μπορεί να δεχτεί το έργο του Θεού. Ποια είναι η φύση αυτού του προβλήματος; Είναι ότι δεν αποδέχονται την αλήθεια και απορρίπτουν το έργο του Θεού. Άνθρωποι σαν κι αυτούς θα γνωρίσουν μόνο την καταστροφή και την τιμωρία. Ό,τι είδους άνθρωπος κι αν είσαι, αν πιστεύεις στον Θεό αλλά δεν αποδέχεσαι την αλήθεια, δεν μπορείς να σωθείς. Αφότου αρχίσει κάποιος να πιστεύει στον Θεό, άσχετα με το περιβάλλον με το οποίο τον περιστοιχίζει ο Θεός για να τον εκθέσει, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας της έκθεσης, μπορεί να δει τις ευλογίες, τη χάρη, τη φροντίδα ή την προστασία του Θεού; (Όχι, δεν μπορεί.) Επιφανειακά δεν μπορεί να τα δει, αλλά αφού περάσει από δοκιμασίες και εξευγενισμό, θα είναι σε θέση να τα δει; Σίγουρα θα είναι. Υπάρχουν, λοιπόν, πολλοί άνθρωποι που μπορούν να δουν την προστασία και τις ευλογίες του Θεού αφότου βιώσουν την κρίση και την παίδευσή Του. Αλλά οι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια δεν μπορούν να δουν καθόλου αυτά τα πράγματα. Εξακολουθούν να προσκολλώνται στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, και είναι γεμάτοι ανταγωνισμό και παρακοή απέναντι στον Θεό. Αυτό είναι το είδος των ανθρώπων που είναι μη πιστοί, μοχθηροί και αντίχριστοι. Ό,τι κάνουν είναι παράδειγμα προς αποφυγή. Ο Παύλος αποτελεί ένα τέτοιο παράδειγμα. Τι βλέπουν οι άνθρωποι όταν κοιτάζουν τον Παύλο; (Ότι ο Παύλος βρισκόταν στο μονοπάτι του αντίχριστου, και ότι η ιστορία του χρησιμεύει ως προειδοποίηση για εμάς). Ο Παύλος δεν επιδίωκε την αλήθεια. Πίστευε στον Θεό μόνο επειδή επιζητούσε ένα μέλλον και έναν προορισμό για τη σάρκα του. Το μόνο που επιζητούσε ήταν να κερδίσει ανταμοιβές και ένα στεφάνι. Ο Θεός είπε τόσα λόγια, τον πειθάρχησε, τον διαφώτισε και τον φώτισε τόσο πολύ, κι όμως αυτός δεν υπάκουσε τον Θεό και δεν αποδέχθηκε την αλήθεια. Ήταν πάντα ανυπάκουος και αντιστεκόταν στον Θεό, και στο τέλος έγινε αντίχριστος, καταδικάστηκε και τιμωρήθηκε. Ο Παύλος χρησιμεύει ως παράδειγμα προς αποφυγή. Εξετάζοντας το παράδειγμα του Παύλου ως αρχέτυπο αντίχριστου, βλέπουμε ότι ο Παύλος βρισκόταν σε ένα μονοπάτι αντίστασης προς τον Θεό και σ’ ένα μονοπάτι καταστροφής. Πολλοί άνθρωποι έμαθαν απ’ αυτό και επωφελήθηκαν απ’ αυτό. Έχουν εισέλθει στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και στο ορθό μονοπάτι ενός πιστού. Ποιο είναι το θέλημα του Θεού για τους ανθρώπους που μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια, και οι οποίοι επωφελήθηκαν από το μάθημα του Παύλου; (Σωτηρία και αγάπη.) Στη συνέχεια, ποια πτυχή της διάθεσης του Θεού μπορούν να δουν οι άνθρωποι από το γεγονός ότι ο Θεός εξέθεσε, έκρινε και καταδίκασε τον Παύλο; (Τη δίκαιη διάθεσή Του.) Στη συνέχεια, στα μάτια του Θεού, τι είχε γίνει ο Παύλος, ως δημιουργημένο ον; Είχε γίνει αντικείμενο υπηρεσίας. Όλοι οι άνθρωποι είναι δημιουργημένα όντα, τόσο εκείνοι που ωφελούνται όσο κι εκείνοι που εκτίθενται. Ωστόσο, ο Θεός μεταχειρίζεται αυτούς τους δύο τύπους ανθρώπων εντελώς διαφορετικά. Στην πραγματικότητα, στα μάτια του Θεού, αυτοί οι δύο τύποι ανθρώπων είναι και οι δύο τόσο άχρηστοι όσο τα μυρμήγκια και τα σκουλήκια, αλλά ο Θεός αντιμετωπίζει τον έναν διαφορετικά από τον άλλον. Αυτή είναι η δίκαιη διάθεση του Θεού. Σε τι βασίζεται η διαφορετική στάση του Θεού απέναντι σ’ αυτούς τους δύο τύπους ανθρώπων; (Βασίζεται στο μονοπάτι που ακολουθούν.) Βασίζεται στον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνεται ένα άτομο, στην ουσία του, στη στάση του απέναντι στην αλήθεια και στο μονοπάτι στο οποίο βαδίζει ένα άτομο. Εξωτερικά, φαίνεται λες και ο Θεός δεν δείχνει συμπόνια στον άνθρωπο, ότι είναι ασυγκίνητος και ότι οι ενέργειές Του είναι άκαρδες. Σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του ανθρώπου, οι άνθρωποι πιστεύουν το εξής: «Ο Θεός δεν έπρεπε να φερθεί έτσι στον Παύλο. Ο Παύλος είχε κάνει τόσα και είχε υποφέρει τόσο πολύ. Επιπλέον, ήταν εξαιρετικά πιστός στον Θεό. Γιατί να του φερθεί έτσι ο Θεός;» Είναι σωστό να το λένε αυτό οι άνθρωποι; Συμφωνεί με την αλήθεια; Σε τι ήταν ο Παύλος τόσο πιστός ή αφοσιωμένος στον Θεό; Δεν διαστρεβλώνουν την αλήθεια; Ο Παύλος ήταν πιστός και αφοσιωμένος στο να αποκτήσει ευλογίες για τον εαυτό του. Είναι αυτό αφοσίωση στον Θεό; Όταν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, δεν βλέπουν καθαρά την ουσία ενός προβλήματος και μιλούν τυφλά με βάση τα συναισθήματά τους, τότε δεν επαναστατούν εναντίον του Θεού και δεν Του αντιστέκονται; Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι όλοι λατρεύουν τον Παύλο! Αυτοί που είναι του Σατανά λατρεύουν πάντα τον Σατανά και μάλιστα μιλούν για τον Σατανά με βάση τα συναισθήματά τους. Αυτό σημαίνει ότι παρόλο που οι άνθρωποι μπορεί να φαίνεται ότι έχουν απομακρυνθεί από τον Σατανά, παραμένουν συνδεδεμένοι μαζί του. Στην πραγματικότητα, όταν οι άνθρωποι μιλούν για τον Σατανά, μιλούν και για τον εαυτό τους. Οι άνθρωποι συμπονούν τον Παύλο επειδή είναι σαν κι αυτόν και βρίσκονται στο ίδιο μονοπάτι με αυτόν. Σύμφωνα με την κοινή λογική του ανθρώπου, ο Θεός δεν θα έπρεπε να είχε φερθεί έτσι στον Παύλο, αλλά αυτό που έκανε ήταν εκ διαμέτρου αντίθετο με την ανθρώπινη λογική. Αυτή είναι η δίκαιη διάθεση του Θεού και είναι η αλήθεια. Αν κάποιος μιλήσει σύμφωνα με την κοινή λογική του ανθρώπου, μπορεί να πει: «Ακόμα κι αν ο Παύλος δεν πέτυχε πολλά, κατέβαλε πολλή δουλειά και προσπάθεια. Θα έπρεπε να είχε γλιτώσει μόνο και μόνο λόγω των ετών που υπέφερε. Ακόμη και αν ήταν απλώς ένας πάροχος υπηρεσιών, αυτό θα ήταν αρκετό. Δεν θα έπρεπε να είχε τιμωρηθεί ή να είχε σταλεί στην κόλαση». Αυτοί είναι οι συλλογισμοί και τα συναισθήματα του ανθρώπου —δεν είναι η αλήθεια. Ποια είναι η πιο αξιαγάπητη πτυχή του Θεού; Ότι δεν έχει την κοινή λογική του ανθρώπου. Όλα όσα κάνει είναι σύμφωνα με την αλήθεια και την ουσία Του. Αποκαλύπτει μια δίκαιη διάθεση. Ο Θεός δεν λαμβάνει υπόψη του τις υποκειμενικές επιθυμίες σου ούτε τα αντικειμενικά γεγονότα των όσων έχεις κάνει. Ο Θεός προσδιορίζει τι είδους άνθρωπος είσαι με βάση αυτά που κάνεις, αυτά που αποκαλύπτεις και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις, και στη συνέχεια υιοθετεί την κατάλληλη στάση απέναντί σου. Έτσι επήλθε το τέλος του Παύλου. Αν εξετάσουμε το θέμα του Παύλου, φαίνεται σαν ο Θεός να στερείται αγάπης. Ο Πέτρος και ο Παύλος ήταν και οι δύο δημιουργημένα όντα, αλλά ενώ ο Θεός επαίνεσε και ευλόγησε τον Πέτρο, εξέθεσε, ανέλυσε, έκρινε και καταδίκασε τον Παύλο. Δεν μπορείς να δεις την αγάπη του Θεού στον τρόπο με τον οποίο αποφάσισε το τέλος του Παύλου. Έτσι, με βάση αυτό που συνέβη στον Παύλο, θα μπορούσες να πεις ότι ο Θεός δεν αγαπάει; Όχι, δεν μπορείς, επειδή ο Θεός τον πειθάρχησε πολλές φορές, τον φώτισε, δίνοντάς του πολλές ευκαιρίες να μετανοήσει, αλλά ο Παύλος αρνιόταν πεισματικά και βάδιζε στο μονοπάτι της αντίστασης προς τον Θεό. Έτσι, στο τέλος, ο Θεός τον καταδίκασε και τον τιμώρησε. Εξετάζοντας αυτό το θέμα επιφανειακά, φαίνεται λες και οι άνθρωποι δεν έχουν καμία επιλογή όσον αφορά το έργο και τη σωτηρία του Θεού. Παρόλο που ο Θεός δεν παρεμβαίνει στις επιλογές των ανθρώπων, αν κάποιος επιλέξει το μονοπάτι της αναζήτησης ευλογιών, ο Θεός θα τον καταδικάσει και θα τον τιμωρήσει. Φαίνεται λες και ο Θεός δεν αφήνει τους ανθρώπους να επιλέξουν το δικό τους μονοπάτι, ότι τους επιτρέπει μόνο να επιλέξουν το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και ότι το αν ένα άτομο κριθεί, εξαγνιστεί ή οδηγηθεί στην τελείωση εξαρτάται αποκλειστικά από τον Θεό. Δεν είναι παράλογο λάθος και απολύτως γελοίο να βλέπει κανείς το έργο του Θεού με αυτόν τον τρόπο και να χαρακτηρίζει τον Θεό με αυτόν τον τρόπο; Ο άνθρωπος δεν γνωρίζει καθόλου ότι η διάθεση του Θεού είναι δίκαιη και άγια· επιλέγει πάντα το δικό του μονοπάτι, το μονοπάτι της αντίστασης στον Θεό, αλλά δεν θέλει να δεχτεί την κρίση ή την καταδίκη του Θεού. Αυτό είναι εντελώς παράλογο! Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που πιστεύουν το εξής: «Οι άνθρωποι δεν μπορούν να επιλέξουν οι ίδιοι πώς τους συμπεριφέρεται ο Θεός, ποια αποστολή τούς αναθέτει ο Θεός, ποιο έργο τούς βάζει να κάνουν ή ποιο καθήκον τούς βάζει να εκτελούν. Τελικά, όποιος επιλέγει να βαδίσει στο δικό του μονοπάτι είναι καταδικασμένος. Ο Θεός σε ευλογεί και σε επαινεί μόνο αν επιλέξεις το μονοπάτι στο οποίο σε οδηγεί και αν επιλέξεις το μονοπάτι της αναζήτησης της αλήθειας». Εξαιτίας αυτού, ορισμένοι άνθρωποι θεωρούν ότι ο Θεός είναι άδικος και παρεμβαίνει στην ελεύθερη επιλογή των ανθρώπων. Είναι όμως αυτή η πραγματικότητα; (Όχι.) Ο Θεός τα κάνει όλα αυτά σύμφωνα με τις αρχές. Όταν δεν κατανοείς τα γεγονότα και την αλήθεια, είναι εύκολο να παρανοήσεις και να κρίνεις τον Θεό, αλλά όταν κατανοήσεις τα γεγονότα και την αλήθεια, θα σκεφτείς ότι αυτές οι παρανοήσεις είναι εντελώς άχρηστες και εντελώς ποταπές, και ότι δεν θα έπρεπε ποτέ να βγουν στο φως. Τότε, θα ξέρεις ότι όλα όσα κάνει ο Θεός είναι σωστά. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να το δουν αυτό επειδή είναι πολύ εγωιστές και ανόητοι. Δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν μπορούν να δουν καθαρά τα πράγματα, γι’ αυτό και χαρακτηρίζουν τον Θεό σύμφωνα με τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Μόλις το καταλάβεις αυτό, δεν θα υπερασπίζεσαι πια τον Παύλο ούτε θα παρανοείς τον Θεό. Θα πεις: «Ό,τι κάνει ο Θεός είναι απολύτως σωστό. Οι άνθρωποι είναι διεφθαρμένοι. Είναι στενόμυαλοι και ανόητοι. Δεν βλέπουν καθαρά τις καταστάσεις. Ανεξάρτητα απ’ το αν ένας άνθρωπος βλέπει από αυτό το θέμα τη δίκαιη διάθεση του Θεού ή την αγάπη Του, όλα όσα κάνει ο Θεός είναι σωστά και αποτελούν εκδήλωση της δίκαιης διάθεσης και της ουσίας Του. Όλα είναι σύμφωνα με την αλήθεια και είναι ορθά!» Σήμερα, όταν ο Θεός εργάζεται μέσα σας και σας σώζει, ποιο μονοπάτι θα πρέπει να επιλέξετε; Παρεμβαίνει ο Θεός σ’ εσάς; Ποια επιλογή θα πρέπει να κάνετε; Θα πρέπει να μάθετε από τα λάθη του Παύλου; Θα πρέπει να γίνετε σαν τον Πέτρο και να ακολουθήσετε το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας; Πώς προσεγγίζετε το θέμα αυτό; Αυτό εξαρτάται από το κατά πόσο κατανοείτε την αλήθεια. Ποια προβλήματα θα λύσει η κατανόηση της αλήθειας; Ο σκοπός της κατανόησης της αλήθειας είναι να διαλυθεί η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου και οι διάφορες δυσκολίες του ανθρώπου. Όταν συναντάς προβλήματα που δεν μπορούν να επιλυθούν ή ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που δεν ταιριάζουν με τις αντιλήψεις σου, θα αρχίσει η αλήθεια να επιτελεί τη λειτουργία της μέσα σου. Πώς, λοιπόν, σε βοηθάει η περίπτωση του Παύλου στην προσωπική είσοδό σου στη ζωή και στην επιλογή του μονοπατιού σου; (Μπορεί να μας ωθήσει να έρθουμε ενώπιον του Θεού και να κάνουμε αυτοκριτική.) (Μπορεί να γκρεμίσει τείχη και να εξαλείψει παρανοήσεις ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο.) Αυτό είναι ένα μέρος αυτού, και έχεις κερδίσει κάτι από αυτήν τη συζήτηση. Το πιο κρίσιμο πράγμα που πρέπει να καταλάβει κανείς είναι τι σημασία έχει να επιλέξει κανείς το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, και το γιατί ο Θεός επαινεί και ευλογεί όσους το επιλέγουν. Το πιο κρίσιμο πράγμα είναι η κατανόηση της απάντησης σ’ αυτό το ερώτημα.

Μόλις τώρα ανέφερα ότι οι Ιουδαίοι στάλθηκαν στην εξορία και περιπλανήθηκαν σε όλες τις χώρες του κόσμου. Τι βλέπουν οι άνθρωποι μέσα σ’ αυτό το γεγονός; Ποια αλήθεια καταλαβαίνουν; Αυτό το γεγονός θα πρέπει να κάνει τους ανθρώπους να προβληματιστούν λίγο. Πρώτον, για το πώς θα πρέπει να ασκούνται οι άνθρωποι, και δεύτερον, ώστε μέσω αυτού του γεγονότος να κατανοήσουν τη διάθεση του Θεού. Ας μιλήσουμε πρώτα για το πώς θα πρέπει να ασκούνται οι άνθρωποι σ’ αυτές τις περιστάσεις. Τίποτα από όσα κάνει ο Θεός δεν επηρεάζεται από τις επιθυμίες του ανθρώπου· ο Θεός έχει το δικό Του σχέδιο και τις δικές Του αρχές για να ενεργεί. Επομένως, ποια στάση θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι; Ανεξάρτητα από την κατάσταση που αντιμετωπίζουν ή από το αν ταιριάζει με τις αντιλήψεις τους, οι άνθρωποι δεν θα πρέπει ποτέ να θέτουν τον εαυτό τους σε αντιπαράθεση με τον Θεό. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Ακόμα κι αν είμαι ανυπάκουος και αντιστέκομαι στον Θεό, δεν αρκεί που εκτελώ το καθήκον μου;» Τι είδους στάση είναι αυτή; Είναι προφανώς απαράδεκτη. Αυτό δεν είναι αληθινή υπακοή. Πώς ακριβώς θα πρέπει, λοιπόν, να κάνουν οι άνθρωποι πράξη και να εφαρμόζουν το «να μην έρχονται σε αντίθεση με τον Θεό»; Υπάρχουν δύο αρχές άσκησης: Η πρώτη είναι να επιζητούν ενεργά το θέλημα του Θεού, τις αλήθειες που θα πρέπει να κατανοήσουν οι άνθρωποι και τον τρόπο με τον οποίο θα συνεργαστούν και θα ολοκληρώσουν την αποστολή από τον Θεό —αυτή είναι η ενεργητική πλευρά του τι πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι. Η δεύτερη είναι να εξετάζουν και να αναγνωρίζουν τα σημεία όπου έχουν παρανοήσεις για τον Θεό, όπου δεν είναι υπάκουοι σ’ Αυτόν, όπου έχουν αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες και πράγματα που δεν είναι συμβατά μ’ Αυτόν. Αυτό θα διασφαλίσει ότι θα είσαι σε θέση να κάνεις πράξη την αλήθεια με ακρίβεια κατά τη διάρκεια του καθήκοντός σου, να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές, να ολοκληρώνεις την αποστολή από τον Θεό και να σε μνημονεύει ο Θεός. Είναι αυτές οι αρχές της πρακτικής απλές; (Ναι, είναι.) Τι εννοώ με τον όρο «απλές»; Ότι η λογική και τα λόγια είναι σχετικά ξεκάθαρα· «ένα» σημαίνει ένα και «δύο» σημαίνει δύο· μόλις το ακούσεις, ξέρεις πώς να το κάνεις πράξη. Ωστόσο, η πραγματική άσκησή του δεν είναι τόσο απλή, επειδή οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Πάντα διαφωνούν για τα πράγματα και έχουν πολλές φαντασιοκοπίες και αντιλήψεις, καθώς και παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό. Οι άνθρωποι πρέπει να αναλύουν αυτά τα πράγματα, και να δέχονται την κρίση και την παίδευση του Θεού, αλλά αυτό κάνει τους ανθρώπους που δεν έχουν πνευματική κατανόηση να επινοούν νέες αντιλήψεις: «Όλοι οι άνθρωποι λένε ότι ο Θεός είναι αγάπη, οπότε γιατί ο Θεός πάντα εκθέτει και κρίνει τις σκέψεις και τις αντιλήψεις των ανθρώπων; Δεν βλέπω αγάπη στον Θεό· βλέπω μόνο ότι η διάθεση του Θεού δεν ανέχεται την προσβολή». Αυτή δεν είναι μία από τις αντιλήψεις του ανθρώπου; Αν, όπως στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των διεφθαρμένων ανθρώπων, ο Θεός έδειχνε πάντα μόνο έλεος και στοργή κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης όλης της ανθρωπότητας, και ποτέ δικαιοσύνη ή οργή, θα μπορούσε ο άνθρωπος να έχει επιβιώσει μέχρι σήμερα; (Όχι, δεν θα μπορούσε.) Θα τον είχε καταβροχθίσει ο Σατανάς εδώ και πολύ καιρό. Όταν χειρίζεται τα ζητήματα των δαιμόνων και του Σατανά, και των διεφθαρμένων ανθρώπων που αντιστέκονται στον Θεό, αυτό που επιδεικνύει ο Θεός και ο τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται δεν είναι η αγάπη για την οποία μιλούν οι άνθρωποι, αλλά αντίθετα μια δίκαιη διάθεση· είναι μίσος, απέχθεια, κρίση, παίδευση, τιμωρία και καταστροφή. Μόνο έτσι μπορεί ο Θεός να αποκαλύψει ότι η διάθεσή Του είναι δίκαιη, άγια και δεν ανέχεται την προσβολή· να ντροπιάσει πλήρως τον Σατανά και να προστατεύσει αποτελεσματικά την αληθινή ανθρωπότητα. Έτσι καθοδηγούσε πάντοτε ο Θεός την ανθρωπότητα και την έσωζε ταυτόχρονα.

Οι άνθρωποι πρέπει συχνά να εξετάζουν οτιδήποτε στην καρδιά τους είναι ασύμβατο με τον Θεό ή αποτελεί παρανόηση γι’ Αυτόν. Πώς προκύπτουν οι παρανοήσεις; Γιατί οι άνθρωποι παρανοούν τον Θεό; (Επειδή επηρεάζεται το προσωπικό τους συμφέρον.) Αφού οι άνθρωποι δουν τα γεγονότα σχετικά με την εξορία των Ιουδαίων από την Ιουδαία, νιώθουν πληγωμένοι και λένε: «Στην αρχή, ο Θεός αγαπούσε τόσο πολύ τους Ισραηλίτες. Τους οδήγησε να βγουν από την Αίγυπτο και να περάσουν την Ερυθρά Θάλασσα, τους έδωσε μάννα εξ ουρανού και νερό πηγής για να πιουν, στη συνέχεια τους έδωσε αυτοπροσώπως νόμους για να τους καθοδηγήσει και τους δίδαξε πώς να ζουν. Η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο ξεχείλιζε —οι άνθρωποι που ζούσαν τότε ήταν τόσο ευλογημένοι! Πώς είναι δυνατόν η στάση του Θεού να έκανε στροφή 180 μοιρών εν ριπή οφθαλμού; Πού πήγε όλη η αγάπη Του;» Τα συναισθήματα των ανθρώπων δεν μπορούν να το ξεπεράσουν αυτό, κι εκείνοι αρχίζουν να αμφιβάλλουν, λέγοντας: «Είναι ο Θεός αγάπη ή δεν είναι; Γιατί δεν διακρίνεται πια η αρχική Του στάση απέναντι στους Ισραηλίτες; Η αγάπη Του έχει εξαφανιστεί χωρίς να αφήσει ίχνος. Έχει καθόλου αγάπη;» Από εδώ ξεκινάει η παρανόηση των ανθρώπων. Ποιο είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο σχηματίζουν παρανοήσεις οι άνθρωποι; Μήπως επειδή οι πράξεις του Θεού δεν είναι συμβατές με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων; Είναι αυτό το γεγονός που προκαλεί την παρανόηση του Θεού από τους ανθρώπους; Δεν είναι ο λόγος που οι άνθρωποι παρανοούν τον Θεό το ότι περιορίζουν τον ορισμό της αγάπης Του; Πιστεύουν το εξής: «Ο Θεός είναι αγάπη. Επομένως, θα πρέπει να προσέχει και να προστατεύει τους ανθρώπους, και να τους περιβάλλει με χάρη και ευλογίες. Αυτή είναι η αγάπη του Θεού! Μου αρέσει όταν ο Θεός αγαπάει τους ανθρώπους με αυτόν τον τρόπο. Είδα πολύ καλά πόσο πολύ αγαπούσε ο Θεός τους ανθρώπους όταν τους οδήγησε να διασχίσουν την Ερυθρά Θάλασσα. Οι άνθρωποι τότε ήταν τόσο ευλογημένοι! Μακάρι να μπορούσα να είμαι ένας απ’ αυτούς». Όταν είσαι ερωτευμένος με αυτήν την ιστορία, αντιμετωπίζεις την αγάπη που επέδειξε ο Θεός εκείνη τη στιγμή ως την ύψιστη αλήθεια και ως τον μοναδικό δείκτη της ουσίας Του. Περιορίζεις τον ορισμό Του μέσα στην καρδιά σου και αντιμετωπίζεις όλα όσα έκανε ο Θεός εκείνη τη στιγμή ως την ύψιστη αλήθεια. Νομίζεις ότι αυτή είναι η πιο αξιαγάπητη πλευρά του Θεού, και αυτή που αναγκάζει περισσότερο τους ανθρώπους να Τον σέβονται και να Τον φοβούνται, και ότι αυτή είναι η αγάπη του Θεού. Στην πραγματικότητα, οι ίδιες οι πράξεις του Θεού ήταν θετικές, αλλά εξαιτίας των περιορισμένων ορισμών σου, έγιναν στο μυαλό σου αντιλήψεις και μια βάση πάνω στην οποία ορίζεις τον Θεό. Σε κάνουν να παρανοείς την αγάπη του Θεού, λες και δεν υπάρχει τίποτα άλλο σ’ αυτήν εκτός από έλεος, φροντίδα, προστασία, καθοδήγηση, χάρη και ευλογίες —ότι μόνο αυτό είναι η αγάπη του Θεού. Γιατί εκτιμάς τόσο πολύ αυτές τις πτυχές της αγάπης; Μήπως επειδή συνδέονται με το δικό σου προσωπικό συμφέρον; (Ναι, έτσι είναι.) Με ποια ιδιοτελή συμφέροντα συνδέεται; (Με τις απολαύσεις της σάρκας και με μια άνετη ζωή.) Όταν οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό, θέλουν να αποκτήσουν από Αυτόν αυτά τα πράγματα, αλλά όχι άλλα πράγματα. Οι άνθρωποι δεν θέλουν να σκέφτονται την κρίση, την παίδευση, τις δοκιμασίες, τον εξευγενισμό, τον πόνο για τον Θεό, το να εγκαταλείπουν πράγματα και να δαπανούν τον εαυτό τους ή ακόμη και να θυσιάζουν τη ζωή τους. Οι άνθρωποι θέλουν απλώς να απολαμβάνουν την αγάπη, τη φροντίδα, την προστασία και την καθοδήγηση του Θεού, και γι’ αυτό ορίζουν την αγάπη του Θεού ως το μοναδικό χαρακτηριστικό της ουσίας Του και τη μοναδική ουσία Του. Αυτά που έκανε ο Θεός όταν οδήγησε τους Ισραηλίτες διαμέσου της Ερυθράς Θάλασσας δεν έγιναν η πηγή των αντιλήψεων των ανθρώπων; (Ναι, έγιναν.) Αυτό διαμόρφωσε ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο οι άνθρωποι σχημάτισαν αντιλήψεις για τον Θεό. Αν σχημάτισαν αντιλήψεις για τον Θεό, τότε μπορούν να επιτύχουν αληθινή κατανόηση του έργου και της διάθεσης του Θεού; Είναι προφανές ότι όχι μόνο δεν θα το κατανοήσουν, αλλά θα το παρερμηνεύσουν και θα σχηματίσουν αντιλήψεις γι’ αυτό. Αυτό αποδεικνύει ότι η κατανόηση του ανθρώπου είναι πολύ περιορισμένη και δεν αποτελεί αληθινή κατανόηση. Διότι δεν είναι η αλήθεια, αλλά αντίθετα ένα είδος αγάπης και κατανόησης που οι άνθρωποι ερμηνεύουν στον Θεό με βάση τις δικές τους αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες, εγωιστικές επιθυμίες και αναλύσεις· δεν είναι συμβατή με την αληθινή ουσία του Θεού. Με ποιους άλλους τρόπους αγαπάει ο Θεός τους ανθρώπους εκτός από το έλεος, τη σωτηρία, τη φροντίδα, την προστασία και το άκουσμα των προσευχών τους; (Με τη συμμόρφωση, την πειθαρχία, το κλάδεμα, την αντιμετώπιση, την κρίση, την παίδευση, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό). Σωστά. Ο Θεός δείχνει την αγάπη Του με πολλούς τρόπους: με την πάταξη, την πειθαρχία, τη μομφή, και με την κρίση, την παίδευση, τις δοκιμασίες, τον εξευγενισμό και ούτω καθεξής. Όλα αυτά αποτελούν πτυχές της αγάπης του Θεού. Μόνο αυτή η οπτική είναι ολοκληρωμένη και σύμφωνη με την αλήθεια. Αν το κατανοήσεις αυτό, όταν εξετάζεις τον εαυτό σου και συνειδητοποιείς ότι έχεις παρανοήσεις για τον Θεό, δεν είσαι τότε σε θέση να αναγνωρίσεις το λάθος σου και να αναλογιστείς σωστά πού έκανες λάθος; Αυτό δεν μπορεί να σε βοηθήσει να διορθώσεις τις παρανοήσεις σου για τον Θεό; (Ναι, μπορεί.) Για να το πετύχεις αυτό, πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια. Εφόσον οι άνθρωποι αναζητούν την αλήθεια, μπορούν να εξαλείψουν τις παρανοήσεις τους για τον Θεό, και μόλις εξαλείψουν τις παρανοήσεις τους για τον Θεό, μπορούν να υποταχθούν σε όλες τις ρυθμίσεις του Θεού. Αν είσαι σε θέση να εξαλείψεις τις παρανοήσεις σου για τον Θεό, τότε όταν κοιτάξεις την εξορία των Ιουδαίων από την Ιουδαία, θα πεις: «Η στάση του Θεού απέναντι στον άνθρωπο, απέναντι στα δημιουργήματά Του, δεν είναι μόνο αυτή της αγάπης, αλλά επίσης ο Θεός καθοδηγεί με την πάταξη και την εξορία. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να δίνουν στον εαυτό τους επιλογή στη στάση τους απέναντι στον Θεό· η στάση τους θα πρέπει να είναι στάση υποταγής, όχι αντίστασης». Από τη σκοπιά των αντιλήψεων και των φαντασιοκοπιών του ανθρώπου, η στάση του Θεού απέναντι στους Ιουδαίους φαινόταν αδιάφορη, αλλά αν την εξετάσουμε τώρα, ο Θεός έκανε απίστευτη δουλειά· όλα όσα επέδειξε αποτελούσαν μια δίκαιη διάθεση. Ο Θεός μπορεί να χαρίζει χάρη και ευλογίες στους ανθρώπους, και να τους δίνει τον επιούσιο άρτο, αλλά μπορεί επίσης να τα αφαιρέσει όλα αυτά. Αυτή είναι η εξουσία, η ουσία και η διάθεση του Θεού.

Πολλοί άνθρωποι έχουν αντιλήψεις για την εξορία των Ιουδαίων από την Ιουδαία, αλλά όσοι αναζητούν την αλήθεια μπορούν να κερδίσουν διαφώτιση από αυτό το γεγονός. Αν κάποιος έχει την ικανότητα να κατανοήσει, τότε αυτό το γεγονός θα τον κάνει να δει ότι η δίκαιη διάθεση του Θεού δεν ανέχεται την προσβολή. Αλλά κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν την ικανότητα να κατανοήσουν. Αν θεωρούν ότι αυτό που έκανε ο Θεός δεν ταιριάζει με τις αντιλήψεις τους, θα πρέπει πρώτα να συμφωνήσουν ότι ο Θεός είναι δίκαιος και ότι η διάθεσή Του δεν ανέχεται την προσβολή· αυτό είναι βέβαιο. Στη συνέχεια, θα πρέπει να προσευχηθούν και να αναζητήσουν την αλήθεια, και να εξετάσουν τι έκαναν οι Ιουδαίοι για να προσβάλουν τη διάθεση του Θεού και να προκαλέσουν την οργή Του. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούν οι άνθρωποι να διαλύσουν σε βάθος τις αντιλήψεις τους, να κατανοήσουν μέσω αυτού του γεγονότος τη διάθεση του Θεού και να υποταχθούν στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού. Δεν είναι εύκολο έργο για τους ανθρώπους να κατανοήσουν την αλήθεια. Είτε έχεις απολαύσει προηγουμένως τη χάρη και τις ευλογίες του Θεού, είτε έχεις κάνει έργο αποδεχόμενος την καθοδήγηση και την αποστολή απ’ Αυτόν, είτε έχεις προσφέρει πράγματα, είτε έχεις παραδώσει κάτι —ακόμη κι αν οι άνθρωποι θεωρούν ότι έχεις κάνει κάποιου είδους συνεισφορά, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θεωρείς αυτά τα πράγματα ως κεφάλαιο. Αυτό είναι το πρώτο. Το δεύτερο είναι ότι δεν πρέπει ποτέ να θεωρείς αυτά τα πράγματα ως μάρκες που μπορείς να κρατάς απέναντι στον Θεό και να τις χρησιμοποιείς για να υπαγορεύεις πώς θα σου φέρεται. Το πιο σημαντικό είναι ότι όταν τα λόγια του Θεού και η στάση Του απέναντί σου δεν ταιριάζουν με τις δικές σου αντιλήψεις ή έρχονται σε αντίθεση με την κοινή αβρότητα, δεν πρέπει να Του αντιστέκεσαι ή να Του εναντιώνεσαι. Αυτό είναι το τρίτο. Μπορείτε να επιτύχετε αυτά τα τρία πράγματα; Αυτά τα τρία πράγματα άπτονται της πραγματικότητας. Είναι εύκολο να εμφανιστούν αυτές οι καταστάσεις στους ανθρώπους; (Ναι, είναι.) Γιατί εμφανίζονται αυτές οι καταστάσεις στους ανθρώπους; Γιατί εκδηλώνονται μ’ αυτόν τον τρόπο; Ο Θεός διαχειρίζεται ολόκληρο το ανθρώπινο γένος και βασιλεύει κυρίαρχος επί των πάντων, αλλά μήπως βλέπει ο Θεός αυτά τα πράγματα ως κεφάλαιο; Παίρνει ο Θεός τα εύσημα γι’ αυτά; Εκδηλώνεται ο Θεός λέγοντας: «Έχω κάνει όλα αυτά τα σπουδαία πράγματα για σας. Γιατί δεν Με ευχαριστείτε;» (Όχι, δεν το κάνει.) Ο Θεός δεν έχει αυτά τα πράγματα στο μυαλό Του. Γιατί, λοιπόν, ο άνθρωπος περιμένει τα εύσημα από τον Θεό για κάθε μικρό πράγμα που εγκαταλείπει ή δαπανά, ή για κάθε μικρή συνεισφορά του; Γιατί ο άνθρωπος εκδηλώνει και επιδεικνύει τον εαυτό του με αυτόν τον τρόπο; Η απάντηση είναι απλή. Επειδή η διάθεση του ανθρώπου είναι διεφθαρμένη. Γιατί ο Θεός δεν εκδηλώνεται και δεν επιδεικνύεται μ’ αυτόν τον τρόπο; Επειδή η ουσία του Θεού είναι η αλήθεια, και η αλήθεια είναι ιερή. Αυτή είναι η απάντηση. Οι άνθρωποι εκδηλώνονται και επιδεικνύονται με αυτόν τον τρόπο επειδή έχουν διεφθαρμένη διάθεση. Μπορεί να επιλυθεί αυτό το πρόβλημα; Μπορούν τα τρία πράγματα που μόλις ανέφερα να επιλύσουν αυτό το πρόβλημα; (Ναι, μπορούν.) Κανένα από τα τρία πράγματα που ανέφερα δεν είναι εύκολο να γίνει πράξη, αλλά υπάρχει λύση. Έχοντας ακούσει αυτά τα τρία πράγματα, οι άνθρωποι μπορεί να σκεφτούν: «Δεν μας επιτρέπεται να κάνουμε το ένα, και δεν μας επιτρέπεται να κάνουμε το άλλο. Υποτίθεται ότι πρέπει απλώς να είμαστε ένα κουφιοκέφαλο ανδρείκελο». Έτσι είναι τα πράγματα; (Όχι, δεν είναι.) Τότε πώς είναι; Θα σας πω: ο Θεός δεν σου επιτρέπει να κάνεις αυτά τα πράγματα για τη δική σου προστασία. Αυτό είναι το πρώτο πράγμα. Η μέθοδος επιδίωξής σου δεν συνάδει με την αλήθεια και δεν είναι το ορθό μονοπάτι. Μην επαναλαμβάνεις τα λάθη των ανθρώπων που ήρθαν πριν από σένα. Αν αντιμετωπίζεις αυτά που εγκαταλείπεις και δαπανάς ως κεφάλαιο και ως μάρκες που μπορείς να εξαργυρώσεις, και στη συνέχεια, όταν η στάση του Θεού απέναντί σου έρχεται σε αντίθεση με τις επιθυμίες σου, Του εναντιώνεσαι, τότε η στάση σου δεν είναι σύμφωνη με την αλήθεια, δεν έχει ανθρώπινη φύση και δεν είναι σωστή. Ακόμα κι αν έχεις χίλιους λόγους, η στάση σου εξακολουθεί να είναι λανθασμένη· δεν είναι σε καμία περίπτωση συμβατή με την αλήθεια και ισοδυναμεί με αντίσταση στον Θεό. Δεν είναι η στάση που πρέπει να έχει ένα άτομο. Αυτό είναι το δεύτερο πράγμα. Το τρίτο πράγμα είναι ότι αν εμμείνεις σ’ αυτήν τη στάση, δεν θα καταλάβεις ούτε θα κερδίσεις ποτέ την αλήθεια. Όχι μόνο δεν θα κερδίσεις την αλήθεια, αλλά θα προκαλέσεις απώλειες στον εαυτό σου· θα χάσεις την αξιοπρέπεια και το καθήκον που θα έπρεπε να έχει ένα δημιουργημένο ον. Αν σκεφτείς: «Επιμένω στη στάση μου, και κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτα γι’ αυτό! Πιστεύω ότι έχω δίκιο, οπότε θα επιμείνω στο σκεπτικό μου. Το σκεπτικό μου ταιριάζει με την κοινή λογική και αβρότητα, άρα θα επιμείνω σ’ αυτό μέχρι τέλους», το να επιμένεις σε κάτι τόσο αταλάντευτα δεν θα σε ωφελήσει με κανέναν τρόπο. Ο Θεός δεν θα αλλάξει τη στάση Του λόγω της δικής σου αποφασιστικότητας ή επειδή επιμένεις σε κάτι. Με άλλα λόγια, ο Θεός δεν θα αλλάξει ποτέ τη στάση Του μόνο και μόνο επειδή εσύ επιμένεις στη δική σου. Αντιθέτως, ο Θεός θα υιοθετήσει μια στάση απέναντί σου που θα είναι ανάλογη με την επαναστατικότητα και την ακλόνητη αντίστασή σου. Αυτό είναι το τέταρτο, και πιο σημαντικό, πράγμα. Υπάρχει κάτι που δεν καταλαβαίνετε σχετικά μ’ αυτά τα τέσσερα πράγματα; Είναι κάποιο από αυτά που ανέφερα απλώς κενά λόγια που δεν ταιριάζουν με την πραγματική κατάσταση του ανθρώπου και που δεν βοηθούν στην πρακτική πλευρά της ζωής του ανθρώπου; (Όχι, όλα είναι χρήσιμα.) Είναι κάποιο από αυτά τα πράγματα απλώς κενές θεωρίες και όχι μονοπάτια για άσκηση; (Όχι.) Είναι αυτά τα τέσσερα πράγματα χρήσιμα όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι πρέπει να εισέρχονται στην πραγματικότητα της αλήθειας στην καθημερινή τους ζωή; (Ναι, είναι.) Αν έχεις σαφή κατανόηση αυτών των τεσσάρων πραγμάτων, τα κάνεις πράξη και τα βιώνεις, η σχέση σου με τον Θεό θα παραμείνει κανονική. Αυτά τα τέσσερα πράγματα θα σε προστατεύουν κατά τους διάφορους πειρασμούς ή όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με κάθε είδους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα. Όταν βρίσκεσαι σε επαναστατική κατάσταση, σκέψου αυτές τις πτυχές της αλήθειας, σύγκρινε τον εαυτό σου με αυτές και ασκήσου αναλόγως. Αν, στην αρχή, δεν μπορείς να τις κάνεις πράξη, θα πρέπει να προσευχηθείς και ταυτόχρονα να αναγνωρίσεις γιατί ο Θεός ενήργησε όπως ενήργησε. Θα πρέπει επίσης να προβληματιστείς και να αναγνωρίσεις ποιες διεφθαρμένες καταστάσεις και εκδηλώσεις έχεις που σε καθιστούν ανίκανο να ασκηθείς ή να υποταχθείς. Εάν είσαι σε θέση να αναζητήσεις την αλήθεια με αυτόν τον τρόπο, η κατάστασή σου θα παραμείνει κανονική και θα εισέλθεις φυσικά σε αυτές τις αλήθεια-πραγματικότητες.

Ανεξάρτητα από το θέμα, αν δεν κατανοείς την αλήθεια, είτε θα ενεργείς με βάση αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, είτε θα ενεργείς ανυπάκουα και θα αντιστέκεσαι. Αυτό είναι εκατό τοις εκατό βέβαιο. Μερικές φορές, εξωτερικά, μπορεί να μη φαίνεται ότι αντιστέκεσαι στον Θεό, ότι κάνεις κακά πράγματα ή ότι προκαλείς διατάραξη ή αναστάτωση, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι οι πράξεις σου είναι σύμφωνες με την αλήθεια. Μερικές φορές, μπορεί να ενεργείς με βάση αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, και ενώ αυτό μπορεί να μην αποτελεί αναστάτωση ή να μην προκαλεί ζημιά, εφόσον δεν συνάδει με την αλήθεια, οι ενέργειές σου έρχονται σε αντίθεση με το θέλημα του Θεού. Υπάρχουν και άλλες φορές που μπορεί να έχεις στο μυαλό σου αντιλήψεις για τον Θεό. Ακόμα κι αν δεν τις εκφράζεις ποτέ με λόγια, κρατάς αυτές τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες μέσα σου, πιστεύοντας ότι ο Θεός θα έπρεπε να κάνει το ένα ή το άλλο, και υπαγορεύοντας πώς θα έπρεπε να είναι Αυτός. Φαινομενικά, δεν έχεις κάνει τίποτα κακό, αλλά εσωτερικά, βρίσκεσαι σε μια κατάσταση συνεχούς επαναστατικότητας και αντίστασης στον Θεό. Για παράδειγμα, μόλις μίλησα για την ύπαρξη αντιλήψεων και περιοριστικών ορισμών σχετικά με την αγάπη του Θεού. Ακόμα κι αν οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες σου δεν σου έχουν προκαλέσει καμία αναστάτωση ή διατάραξη του έργου του Θεού, η κατάστασή σου αποδεικνύει ότι η καρδιά σου περιορίζει και παρανοεί διαρκώς τον Θεό. Τι μπορούμε να συμπεράνουμε από αυτό; Ότι αντιστέκεσαι συνεχώς στον Θεό. Δεν λέω την αλήθεια; (Ναι, τη λες.) Αν έρθει μια μέρα που θα συμβεί κάτι παρόμοιο με την εξορία των Ιουδαίων από την Ιουδαία, οι αντιλήψεις σου θα σε καταστήσουν ανίκανο να πεις «Αμήν» στις πράξεις του Θεού ή να εκδηλώσεις έπαινο, φόβο ή υπακοή ως ανταπόκριση στις πράξεις του Θεού. Αντ’ αυτού, θα παρανοήσεις, θα παραπονεθείς και θα είσαι ακόμη και ελαφρώς ανταγωνιστικός απέναντι στον Θεό μέσα σου. Βαθιά μέσα σου, θα Του πεις: «Θεέ μου, δεν έπρεπε να το κάνεις αυτό. Είναι τόσο αντίθετο με τις επιθυμίες των ανθρώπων! Πώς μπορείς να φέρεσαι έτσι στα δημιουργήματά Σου; Πώς μπορείς να φέρεσαι έτσι στον εκλεκτό λαό Σου; Δεν μπορώ να τραγουδήσω επαίνους για Σένα ή να επικροτήσω τις ενέργειές Σου αφού είδα τι έκανες. Υποφέρω μέσα μου και νιώθω εγκαταλελειμμένος, σαν να μην μπορώ να βασιστώ στον Θεό που λατρεύω χωρίς όρια. Ο Θεός στον οποίο πιστεύω δεν είναι έτσι. Ο Θεός στον οποίο πιστεύω δεν θα έπρεπε να φέρεται έτσι στα δημιουργήματά Του. Ο Θεός στον οποίο πιστεύω δεν είναι τόσο ψυχρός ή σκληρός. Ο Θεός στον οποίο πιστεύω μεταχειρίζεται τους ανθρώπους τρυφερά και προσεκτικά, σαν μωρά, κάνοντάς τους να αισθάνονται άφθονα ευλογημένοι και γεμάτοι ζεστασιά, όχι παγωμένοι ή αδιάφοροι όπως τώρα». Όταν αναδύονται αυτοί οι θρήνοι από βαθιά μέσα σου, δεν βλέπεις τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα μπροστά σου ως έργο του Θεού. Δεν το ομολογείς ούτε λες «Αμήν», πόσο μάλλον το επαινείς. Ως εκ τούτου, τα συναισθήματα και η κατάστασή σου είναι αυτά της υπακοής στον Θεό ή της εναντίωσης; (Της εναντίωσης.) Είναι προφανές ότι δεν πρόκειται για αληθινή υπακοή. Δεν υπάρχει υπακοή εδώ, παρά μόνο δυσαρέσκεια, εναντίωση, ανυπακοή και ακόμη και θυμός. Είναι αυτή η στάση που θα έπρεπε να έχει ένα δημιουργημένο ον απέναντι στον Δημιουργό του; Όχι, δεν είναι. Η καρδιά σου είναι σκέτη αντίφαση· σκέφτεσαι: «Αφού ο Θεός το έκανε αυτό, γιατί δεν το εγκρίνει η καρδιά μου; Γιατί η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν το αποδέχεται; Γιατί οι ενέργειές Του είναι τόσο αντίθετες με τις επιθυμίες του ανθρώπου και γιατί είναι γεμάτες αίμα και σφαγές;» Εκείνη τη στιγμή, ο Θεός στην καρδιά σου και ο Δημιουργός που υπάρχει πραγματικά στην αληθινή ζωή βρίσκονται σε αντίφαση και σε αντιπαράθεση μεταξύ τους, έτσι δεν είναι; (Ναι, έτσι είναι.) Επομένως, σε ποιον Θεό θα πρέπει να πιστέψεις; Αυτήν τη στιγμή, θα πρέπει να επιλέξεις να πιστέψεις στον Θεό των αντιλήψεων βαθιά μέσα στην καρδιά σου ή στον Θεό που εκτελεί αληθινές πράξεις ακριβώς μπροστά σου; (Τον Θεό που εκτελεί αληθινές πράξεις ακριβώς μπροστά μας.) Όσον αφορά τις υποκειμενικές τους επιθυμίες, οι άνθρωποι είναι πολύ πρόθυμοι να πιστέψουν στον Θεό που εκτελεί αληθινές πράξεις ακριβώς μπροστά τους, αλλά εξαιτίας των αντιλήψεων, των εγωιστικών επιθυμιών και των συναισθημάτων του ανθρώπου, επιλέγουν να συγκαλύψουν τον Θεό μέσα στην καρδιά τους και να αναγκάσουν τον εαυτό τους να δεχτεί τον Θεό που εκτελεί αληθινές πράξεις ακριβώς μπροστά τους. Ωστόσο, βαθιά μέσα τους, εξακολουθούν να μην είναι σε θέση να αποδεχτούν όλα τα πραγματικά γεγονότα του τι κάνει ο Δημιουργός· εξακολουθούν να κρατούν τον εαυτό τους κρυμμένο και να ζουν στον δικό τους μικρόκοσμο, μιλώντας και αλληλεπιδρώντας ακατάπαυστα με τον Θεό της φαντασίας τους, ενώ ο αληθινός Θεός φαίνεται πάντα ασαφής. Υπάρχουν ακόμη και άνθρωποι που σκέφτονται: «Μακάρι να μην υπήρχε ο αληθινός Θεός. Ο Θεός μου είναι ο Θεός που φαντάζομαι μέσα μου, ο οποίος είναι γεμάτος αγάπη και κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται τη ζεστασιά Του. Αυτός είναι ο αληθινός Θεός. Ο πρακτικός Θεός δεν είναι αυτός που φαντάστηκα, γιατί αυτά που κάνει με απογοητεύουν και δεν μπορώ να νιώσω καμία ζεστασιά από Αυτόν. Συγκεκριμένα, δεν μπορώ να παραβλέψω τον τρόπο με τον οποίο κρίνει, παιδεύει, καταδικάζει και αποκλείει τόσους ανθρώπους». Τι είδους άνθρωπος λέει κάτι τέτοιο; Αυτό λένε οι μη πιστοί και όσοι δεν αποδέχονται την αλήθεια. Αυτές είναι όλες οι διάφορες καταστάσεις που συμβαίνουν στους ανθρώπους όταν δεν κατανοούν τα έργα του Θεού και όταν υπάρχει αντίφαση ανάμεσα σε αυτό που φαντάζονται και σε αυτό που πραγματικά κάνει ο Θεός. Πώς εμφανίζονται λοιπόν αυτές οι καταστάσεις; Πρώτον, οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις· και δεύτερον, όταν συμβαίνει κάτι και τα γεγονότα δεν ταιριάζουν με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων, σπάζοντας τη φούσκα τους, διαλύοντας το όνειρό τους και κάνοντάς τους να αισθάνονται ότι δεν μπορούν να ικανοποιηθούν η πρόθεση και η επιθυμία τους για ευλογίες, τι αποφασίζουν τελικά να κάνουν; Να το βάλουν στα πόδια, να συμβιβαστούν και να μην κάνουν βήμα πίσω. Μερικοί άνθρωποι μάλιστα κρατούν ίσες αποστάσεις, λέγοντας: «Θα δεχτώ και τις δύο πλευρές. Ο Θεός που ήταν αρχικά στην καρδιά μου είναι Θεός και είναι η αγάπη. Και Αυτός που κάνει σπουδαίες πράξεις και ασκεί εξουσία μπροστά στα μάτια μου είναι κι Αυτός Θεός. Θα δεχτώ και τους δύο και δεν θα εγκαταλείψω κανέναν από τους δύο». Οι άνθρωποι συχνά ζουν σ’ αυτού του είδους την κατάσταση, κρατούν ίσες αποστάσεις. Οι άνθρωποι συχνά παγιδεύονται στην ιδέα του Θεού που έχουν στο μυαλό τους. Τρέχουν, δαπανούν τον εαυτό τους, κάνουν προσφορές και εργάζονται για αυτόν τον ασαφή Θεό. Θα πληρώσουν οποιοδήποτε τίμημα για να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, ακόμη και να εγκαταλείψουν την ίδια τους τη ζωή και να θυσιάσουν ό,τι έχουν. Ανεξάρτητα από το πώς ενεργούν οι άνθρωποι ή το τι καταστάσεις αναδύονται μέσα τους, είναι οι πράξεις των ανθρώπων καλές ή κακές στα μάτια του αληθινού Δημιουργού, όταν υπάρχει στο μυαλό τους ένας Θεός σαν αυτόν; Πρόκειται για υπακοή ή για αντίσταση; Προφανώς, δεν είναι καλές πράξεις και δεν αξίζουν να μνημονεύονται. Αποκαλύπτεται επίσης ότι οι άνθρωποι δεν έχουν υπακούσει πραγματικά ούτε έχουν προσφέρει τον εαυτό τους· αντίθετα, είναι γεμάτοι από αντίσταση, επαναστατικότητα και εναντίωση. Ακριβώς επειδή οι άνθρωποι έχουν αυτές τις καταστάσεις και ζουν συχνά μέσα σ’ αυτές τις καταστάσεις, όταν οι άνθρωποι ξυπνούν από το όνειρό τους και ζουν στον αληθινό κόσμο, συνειδητοποιούν ότι οι πράξεις του Θεού στην αληθινή ζωή δεν είναι σε θέση να ικανοποιήσουν τις ψυχολογικές και πνευματικές τους ανάγκες. Αντίθετα, οι ενέργειές Του προκαλούν με διάφορους τρόπους πόνο στους ανθρώπους, τους κάνουν με διάφορους τρόπους να θεωρούν ότι είναι αδιάφορος και ενεργεί αντίθετα με τις επιθυμίες του ανθρώπου. Υπάρχουν ακόμη και κάποιοι άνθρωποι που αμφιβάλλουν, λέγοντας: «Είναι ο Θεός αγάπη; Αγαπά ακόμα τους ανθρώπους; Λέει ότι ο Θεός ενδιαφέρεται για τον άνθρωπο και τον αγαπά όπως τον εαυτό Του. Πού το βλέπετε αυτό; Γιατί εγώ δεν το έχω δει ποτέ;» Αυτό είναι πρόβλημα! Οι άνθρωποι ζουν συχνά σ’ αυτές τις καταστάσεις, με αποτέλεσμα η αντίφαση ανάμεσα στον άνθρωπο και τον Θεό να γίνεται όλο και πιο ακραία, και η απόσταση ανάμεσά τους όλο και πιο μεγάλη. Όταν οι άνθρωποι βλέπουν τον Θεό να κάνει κάτι που ταιριάζει με τις αντιλήψεις τους, σκέφτονται: «Ο Θεός μου έκανε κάτι συγκλονιστικό. Είναι ο Θεός στον οποίο θέλω πραγματικά να πιστέψω. Μόνο Αυτός είναι ο Θεός μου. Είμαι πρόθυμος να γίνω το δημιούργημά Του. Μόνο Αυτός είναι ο Δημιουργός μου». Ωστόσο, όταν προκύπτουν δυσκολίες, παθητικότητα ή αδυναμίες στην καθημερινή τους ζωή και ο Θεός που φαντάζονται δεν είναι συνεχώς σε θέση να τους βοηθήσει ή να εκπληρώσει τις ανάγκες τους, η πίστη τους στον Θεό εξασθενεί ή και εξαφανίζεται. Τι προκαλεί όλες αυτές τις καταστάσεις που έχουν οι άνθρωποι και όλους τους τρόπους με τους οποίους ενεργούν και εμφανίζονται; Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι άνθρωποι δεν κατανοούν καθόλου τον Δημιουργό. Δεν Τον καταλαβαίνεις· αυτός είναι ο μοναδικός λόγος. Αυτή είναι η αιτία όλων των αντιφάσεων, της απόστασης και των παρανοήσεων μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού. Πώς να λύσουν, λοιπόν, οι άνθρωποι αυτό το πρόβλημα; Πρώτον, πρέπει να διαλύσουν τις αντιλήψεις τους. Δεύτερον, οι άνθρωποι πρέπει να βιώνουν, να αναζητούν και να αναλογίζονται κάθε στοιχείο του έργου που επιτελεί ο Θεός μέσα τους, και να καταφέρουν να μπορέσουν να υποταχθούν πλήρως σε κάθε ρύθμιση που ο Θεός ορίζει γι’ αυτούς, και σε όλους τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που ο Θεός ενορχηστρώνει γι’ αυτούς. Ποιος είναι ο σκοπός της υποταγής; Να αναγνωρίσουν και να κατανοήσουν όλες αυτές τις αλήθειες.

Βρίσκετε βαθύ το θέμα πάνω στο οποίο μόλις συναναστραφήκαμε; Το κατανοείτε; Είστε σε θέση να το συλλάβετε; (Ναι, είμαστε.) Θα πρέπει να είστε σε θέση να το κατανοήσετε θεωρητικά, αλλά η θεωρητική κατανόησή του ισοδυναμεί με κατανόηση και αποδοχή της αλήθειας; (Όχι, δεν ισοδυναμεί.) Τι ισοδυναμεί λοιπόν με κατανόηση και αποδοχή της αλήθειας; Πρέπει να εξετάζεις συχνά τον εαυτό σου στην καθημερινή σου ζωή, αλλά τι πρέπει να εξετάζεις; (Να εξετάζουμε αν έχουμε τις καταστάσεις ή αν επιδεικνύουμε τον εαυτό μας με τους τρόπους για τους οποίους μιλάει ο Θεός, καθώς και ποιες αντιλήψεις και παρανοήσεις έχουν οι άνθρωποι για τον Θεό). Ακριβώς. Πρέπει να εξετάζεις αυτά τα πράγματα· να εξετάζεις ποια διαφθορά επιδεικνύεις και ποιες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες έχεις. Μερικοί άνθρωποι λένε ότι δεν είναι σε θέση να εξετάσουν τον εαυτό τους. Αυτό διορθώνεται εύκολα με το να εξετάσει κανείς πρώτα τους άλλους. Οι άλλοι άνθρωποι είναι καθρέφτης για τον εαυτό σου. Όταν βλέπεις ανθρώπους να επιδεικνύουν συγκεκριμένες διαθέσεις ή καταστάσεις, αντίστρεψέ το, εξέτασε τον εαυτό σου και σύγκρινε τον εαυτό σου· δες αν έχεις τις ίδιες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, και αν βρίσκεσαι στην ίδια κατάσταση. Αν ναι, τότε τι πρέπει να κάνεις γι’ αυτό; Θα πρέπει να απογυμνώσεις τον εαυτό σου και να αναλύσεις αυτά τα πράγματα ή να προσκολληθείς σε αυτά και να περιμένεις να «ανθίσουν και να καρποφορήσουν»; (Θα πρέπει να απογυμνωθούμε και να τα αναλύσουμε.) Πρέπει να απογυμνώσεις αυτά τα πράγματα και να τα αναλύσεις, ώστε όλοι να επωφεληθούν, ώστε μέσω αυτού, όλοι να μπορέσουν να αναγνωρίσουν με ακρίβεια τις διεφθαρμένες καταστάσεις, να κατανοήσουν την αλήθεια, να βρουν διέξοδο και να επιλύσουν μαζί αυτού του είδους τα προβλήματα. Ποιο είναι το νόημα της ανάλυσης των αντιλήψεων και των παθητικών, αρνητικών καταστάσεων; (Να μπορέσουν οι άνθρωποι να βρουν διέξοδο από τις αντιλήψεις τους και τις παθητικές τους καταστάσεις.) Και ποιο είναι το νόημα της εύρεσης διεξόδου; Να κερδίσουμε την αλήθεια. Το νόημα της διόρθωσης των αντιλήψεών σου είναι να αναγνωρίσεις ότι είναι λανθασμένες και ότι δεν είναι κάτι που θα έπρεπε να διαθέτεις. Θα πρέπει να τις εγκαταλείψεις, όχι να προσκολληθείς σ’ αυτές. Στη συνέχεια, να αναζητάς ενεργά ποιο είναι το σωστό, ποια είναι στην πραγματικότητα τα θετικά πράγματα και ποια είναι στην πραγματικότητα η αλήθεια. Όταν αποδεχτείς τα θετικά πράγματα και την αλήθεια, και τα αντιμετωπίσεις ως τις αρχές της άσκησης, της σκέψης και των οπτικών που πρέπει να διαθέτεις, τότε υπάρχει αλλαγή, και θα έχεις κερδίσει την αλήθεια. Πώς θα πρέπει λοιπόν να βλέπουμε την εξορία των Ιουδαίων από την Ιουδαία υπό το πρίσμα αυτών των αληθειών; Ποια κοινή αντίληψη έχουν οι άνθρωποι για το γεγονός αυτό; (Ότι ο Θεός δεν θα έπρεπε να είχε διώξει τους Ιουδαίους από την Ιουδαία και ότι θα έπρεπε να είχε προστατεύσει τους Ιουδαίους. Ότι, όσο κι αν Του αντιστάθηκαν, και παρά το γεγονός ότι Τον σταύρωσαν, θα έπρεπε να τους έχει συγχωρήσει τις αμαρτίες τους για πάντα, και ότι μόνο αυτό αποτελεί την αγάπη του Θεού). Αυτές είναι οι αντιλήψεις του ανθρώπου. Δεν είναι παράλογες; Αν ο Θεός ενεργούσε σύμφωνα με τις αντιλήψεις του ανθρώπου, θα είχε και πάλι δίκαιη διάθεση; Παρόλο που οι άνθρωποι αναστατώθηκαν για την εξορία τους, η αντίσταση και η καταδίκη τους προς τον Θεό ξεπέρασε τα όρια για τον Θεό· οι πράξεις τους δεν διέφεραν από εκείνες του Σατανά, οπότε πώς θα ήταν δυνατόν ο Θεός να μη θυμώσει γι’ αυτό; Μερικοί άνθρωποι δεν μπορούν να δεχτούν την αλήθεια και σκέφτονται το εξής: «Πώς μπορεί ο Θεός να φέρεται στους ανθρώπους με αυτόν τον τρόπο; Οι άνθρωποι δεν μπορούν να δεχτούν αυτού του είδους την αγάπη, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την κοινή λογική! Δεν μοιάζει με αγάπη. Ο Θεός δεν έχει αγάπη, αν συμπεριφέρεται έτσι στους Ιουδαίους». Η άρνηση της αγάπης του Θεού είναι ιδέα του ανθρώπου. Ποια είναι η αντίληψη του ανθρώπου; (Ο άνθρωπος περιορίζει τον ορισμό του για την αγάπη του Θεού.) Ναι, όταν οι άνθρωποι περιορίζουν τον ορισμό τους για κάτι, πρόκειται για αντίληψη, και δεν είναι σύμφωνο με την αλήθεια ούτε είναι αλήθεια. Σε τι έχουν περιορίσει οι άνθρωποι τον ορισμό τους; Έχουν περιορίσει τον ορισμό τους για το πώς εργάζεται ο Θεός· πιστεύουν ότι ο Θεός θα πρέπει να εργάζεται με ορισμένους τρόπους για να είναι έργο του Θεού και ότι αυτοί είναι οι τρόποι με τους οποίους θα πρέπει να εργάζεται. Οι άνθρωποι έχουν έναν περιορισμένο ορισμό για το πώς λειτουργεί ο Θεός, και αυτός ο περιορισμένος ορισμός είναι η αντίληψή τους. Έτσι, τι είδους ορισμό έχουν οι άνθρωποι για τα έργα του Θεού; Ποιο στοιχείο του ορισμού τους τους κάνει να αισθάνονται απέχθεια για τον τρόπο με τον οποίο ενήργησε ο Θεός σε αυτήν την κατάσταση και τους κάνει να Τον παρανοούν και να Του εναντιώνονται; (Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Θεός θα έπρεπε να έχει χαρίσει άφθονη χάρη και ευλογίες στους Ιουδαίους, αλλά αντ’ αυτού, ενήργησε αντίθετα απ’ αυτές τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες και από τις προσδοκίες τους· έδιωξε τους Ιουδαίους και τους έκανε να περιπλανώνται στη γη. Οι άνθρωποι δεν το καταλαβαίνουν αυτό, και αυτό δημιούργησε σημαντικές αντιλήψεις). Πολλοί άνθρωποι έχουν αντιλήψεις και παρανοήσεις σχετικά με τις ενέργειες του Θεού απέναντι στους Ιουδαίους. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι δεν αισθάνονται άνετα με τις πράξεις του Θεού και πιστεύουν ότι δεν θα έπρεπε να ενεργήσει με αυτόν τον τρόπο. Είναι αυτό μια αντίληψη; (Ναι, είναι.) Τότε, όταν οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Θεός «δεν θα έπρεπε» να έχει κάνει αυτό που έκανε, δεν περιορίζει αυτό τον ορισμό τους για τις πράξεις του Θεού; Πώς ξέρεις ότι ο Θεός δεν θα έπρεπε να είχε ενεργήσει με αυτόν τον τρόπο; Πού βασίζεται το επιχείρημά σου για να πεις ότι ο Θεός δεν θα έπρεπε να είχε ενεργήσει με αυτόν τον τρόπο; Εάν πιστεύεις ότι δεν θα έπρεπε να ενεργήσει έτσι, αλλά το έκανε, τότε αυτό σημαίνει ότι ο Θεός δεν είναι Θεός; Αυτό σημαίνει ότι αυτό που έκανε ο Θεός ήταν λάθος και δεν ήταν σύμφωνο με την αλήθεια; Δεν είναι ο άνθρωπος ανόητος ως προς αυτό; Ο άνθρωπος είναι υπερβολικά ανόητος και αδαής, αλαζόνας και αυτάρεσκος· είναι το πιο εύκολο πράγμα να σχηματίσει αντιλήψεις για τον Θεό και να περιορίσει τον ορισμό του Θεού. Εάν τέτοιοι άνθρωποι δεν μπορούν να δεχτούν την αλήθεια, αυτό είναι πολύ επικίνδυνο, και πιθανότατα θα αποκλειστούν.

Πολλοί άνθρωποι έχουν αντιλήψεις και γνώμες για την εξορία των Ιουδαίων από την Ιουδαία και δεν κατανοούν τις προθέσεις του Θεού, αλλά αυτό το πρόβλημα είναι πολύ εύκολο να διορθωθεί. Θα σας πω έναν απλό τρόπο για να το πετύχετε. Ακούστε, και δείτε αν αυτό μπορεί να επιλύσει αυτές τις δυσκολίες σας. Ο απλούστερος τρόπος, καταρχάς, είναι να γνωρίσουν οι άνθρωποι ότι είναι δημιουργημένα όντα, και ότι είναι ορισμένο από τον Ουρανό και αναγνωρισμένο από τη γη τα δημιουργημένα όντα να υπακούν στον Δημιουργό τους. Αν τα δημιουργημένα όντα έχουν συνεχώς αντιλήψεις για τον Δημιουργό τους και δεν μπορούν να υποταχθούν σ’ Αυτόν, τότε αυτό θα αποτελούσε μεγάλη ανυπακοή. Οι άνθρωποι πρέπει να κατανοήσουν ότι υπάρχει μια θεμελιώδης αρχή για τη συμπεριφορά του Δημιουργού προς τα δημιουργημένα όντα, η οποία αποτελεί και την ύψιστη αρχή. Ο τρόπος με τον οποίο ο Δημιουργός συμπεριφέρεται στα δημιουργημένα όντα βασίζεται πλήρως στο σχέδιο της διαχείρισής Του και στις απαιτήσεις του έργου Του· δεν χρειάζεται να συμβουλευτεί κανέναν άνθρωπο, ούτε χρειάζεται να συμφωνήσει κανένας άνθρωπος μαζί Του. Κάνει ό,τι οφείλει να κάνει και συμπεριφέρεται στους ανθρώπους όπως οφείλει να τους συμπεριφερθεί, και ό,τι κι αν κάνει και όπως κι αν συμπεριφέρεται στους ανθρώπους, όλα συνάδουν με τις θεμελιώδεις αλήθεια-αρχές και με τις αρχές βάσει των οποίων εργάζεται ο Δημιουργός. Ως δημιουργημένο ον, το μόνο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να υποταχθείς στον Δημιουργό· δεν πρέπει να κάνεις καμία δική σου επιλογή. Αυτή είναι η λογική που οφείλουν να έχουν τα δημιουργημένα όντα, και αν ένα άτομο δεν την έχει, τότε δεν είναι κατάλληλο να αποκαλείται άνθρωπος. Οι άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν ότι ο Δημιουργός θα είναι πάντα ο Κύριος της δημιουργίας. Έχει τη δύναμη και τα προσόντα να ενορχηστρώνει και να κυβερνά οποιοδήποτε δημιουργημένο ον όπως επιθυμεί, χωρίς να δίνει οποιονδήποτε λόγο. Αυτή είναι η εξουσία Του. Δεν υπάρχει ούτε ένα ον της κτίσης το οποίο έχει το δικαίωμα ή τα προσόντα να κρίνει αν αυτό που κάνει ο Δημιουργός είναι σωστό ή λάθος, ή πώς πρέπει Αυτός να ενεργήσει. Κανένα δημιούργημα δεν δικαιούται να επιλέξει αν θα αποδεχθεί την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Δημιουργού· και κανένα δημιούργημα δεν δικαιούται να θέτει απαιτήσεις για τον τρόπο με τον οποίο ο Δημιουργός κυβερνά και διευθετεί τη μοίρα του. Αυτή είναι η μεγαλύτερη αλήθεια. Ανεξάρτητα από το τι έχει κάνει ο Κύριος της δημιουργίας στα δημιουργημένα όντα Του και ανεξάρτητα από το πώς το έχει κάνει, οι άνθρωποι που δημιούργησε θα πρέπει να κάνουν μόνο ένα πράγμα: να επιζητούν, να υποτάσσονται, να γνωρίζουν και να αποδέχονται όλα όσα έχουν τεθεί σε εφαρμογή από τον Δημιουργό. Το τελικό αποτέλεσμα θα είναι ότι ο Δημιουργός θα έχει ολοκληρώσει το σχέδιο διαχείρισής Του και θα έχει περατώσει το έργο Του, έχοντας κάνει το σχέδιο διαχείρισής Του να προχωρήσει ανεμπόδιστα· εν τω μεταξύ, επειδή τα δημιουργημένα όντα έχουν αποδεχθεί την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Δημιουργού και έχουν υποταχθεί στην κυριαρχία και στις διευθετήσεις Του, θα έχουν αποκτήσει την αλήθεια, θα έχουν κατανοήσει το θέλημα του Δημιουργού και θα έχουν καταφέρει να γνωρίσουν τη διάθεσή Του. Υπάρχει ακόμα μία αρχή που πρέπει να σας πω: Ό,τι κι αν κάνει ο Δημιουργός, όπως κι αν εκδηλώνεται και ανεξάρτητα από το αν κάνει μια μεγάλη ή μια μικρή πράξη, παραμένει ο Δημιουργός· ενώ ό,τι κι αν έχει κάνει το ανθρώπινο γένος, το οποίο Εκείνος δημιούργησε, και όσο ταλαντούχα ή χαρισματικά κι αν είναι τα μέλη του, παραμένουν δημιουργημένα όντα. Όσο για τη δημιουργημένη ανθρωπότητα, όση χάρη και όσες ευλογίες κι αν έχουν λάβει τα μέλη της από τον Δημιουργό, ή όσο έλεος, στοργική καλοσύνη ή αγαθοσύνη, δεν θα πρέπει να πιστεύουν πως ξεχωρίζουν από τη μάζα, ούτε να νομίζουν πως βρίσκονται σε ισότιμη βάση με τον Θεό και πως έχουν αποκτήσει υψηλή θέση ανάμεσα στα δημιουργημένα όντα. Όσα χαρίσματα κι αν σου έχει παραχωρήσει ο Θεός, όση χάρη κι αν σου έχει δώσει ή όσο μεγαλόψυχα κι αν σου έχει συμπεριφερθεί, και ανεξάρτητα από το αν σου έχει δώσει μερικά ειδικά ταλέντα, τίποτε από αυτά δεν αποτελεί κεφάλαιό σου. Είσαι δημιουργημένο ον και, συνεπώς, θα είσαι για πάντα δημιουργημένο ον. Δεν πρέπει ποτέ σου να σκεφτείς: «Είμαι πολύ αγαπητός στα χέρια του Θεού. Ο Θεός δεν θα με παραμερίσει ποτέ, η στάση του Θεού απέναντί μου θα χαρακτηρίζεται πάντα από αγάπη, φροντίδα και απαλά χάδια, καθώς και ζεστούς ψιθύρους παρηγοριάς και ενθάρρυνσης». Τουναντίον, στα μάτια του Δημιουργού, είσαι το ίδιο με όλα τα υπόλοιπα δημιουργημένα όντα· ο Θεός μπορεί να σε χρησιμοποιήσει όπως επιθυμεί, μπορεί να σε ενορχηστρώσει όπως επιθυμεί και μπορεί να κανονίσει, όπως Εκείνος επιθυμεί, να διαδραματίσεις κάθε ρόλο ανάμεσα σε κάθε λογής ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα. Αυτή είναι η γνώση που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι, καθώς και η σύνεση που θα πρέπει να κατέχουν. Αν κάποιος μπορεί να κατανοήσει και να αποδεχθεί αυτά τα λόγια, τότε η σχέση του με τον Θεό θα γίνει πιο κανονική και εκείνος θα δημιουργήσει μια ιδιαίτερα ορθή σχέση μαζί Του· αν κάποιος μπορεί να κατανοήσει και να αποδεχθεί αυτά τα λόγια, θα προσανατολιστεί σωστά στο πόστο του, θα πάρει την κατάλληλη για εκείνον θέση εκεί και θα τηρήσει το καθήκον του.

Τι πιστεύετε αφού ακούσατε αυτά τα λόγια; Θα εξακολουθήσετε να παρανοείτε τον Θεό; Μερικοί άνθρωποι λένε: «Δεδομένου ότι ο Θεός συμπεριφέρεται στους ανθρώπους με αυτόν τον τρόπο, όταν ο Θεός είπε ότι οι άνθρωποι είναι στα μάτια Του σαν τα μυρμήγκια και κατώτεροι από τα σκουλήκια, φαίνεται ότι αυτό δεν ήταν απλώς θεωρητικό, αλλά πραγματικότητα! Ο άνθρωπος δεν είναι τόσο αγαπητός στον Θεό και ο Θεός δεν είναι τόσο κοντά στον άνθρωπο όσο φαντάζονταν οι άνθρωποι». Η καρδιά των ανθρώπων παγώνει, σαν να έχει πέσει νερό στη φλόγα, και η θέρμη τους μειώνεται. Θα λέγατε ότι είναι καλύτερα να παγώσει η καρδιά τους ή να έχουν συνεχώς παρανοήσεις για τον Θεό; (Είναι καλύτερα να παγώσει η καρδιά τους.) Μόνο αν κρυώσουν για λίγο μπορούν να κατανοήσουν τη διάθεση του Θεού. Η αίσθηση που πρέπει να έχουν τα δημιουργημένα όντα είναι να χρησιμοποιούν την αλήθεια ως αρχή για τα πάντα· πρέπει να χρησιμοποιούν την αλήθεια ως βάση για το πώς βλέπουν τα πάντα, και πρέπει να χρησιμοποιούν την αλήθεια ως αρχή και θεμέλιο για ό,τι κάνουν. Έτσι πρέπει να είναι κανείς. Αλλά αντίθετα, οι άνθρωποι αισθάνονται πάντα μέσα τους ότι η σχέση τους με τον Θεό είναι σαν τη σχέση τους με ένα άλλο άτομο και ότι οι αλληλεπιδράσεις τους θα πρέπει να είναι ισότιμες. Είναι αυτή μια καλή κατάσταση; (Όχι, δεν είναι.) Και γιατί δεν είναι; Οι άνθρωποι έχουν τοποθετήσει τον εαυτό τους σε λάθος θέση· δεν αντιμετωπίζουν τον Θεό ως Θεό. Αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι έχουν πάρα πολλές παρανοήσεις για τον Θεό, αλλά ο Θεός δεν θα αλλάξει τη στάση Του ως αποτέλεσμα των παρανοήσεων ή των εμμονών των ανθρώπων. Αντιθέτως, όχι μόνο δεν θα αλλάξει τη στάση Του, αλλά θα συνεχίσει να εργάζεται στους ανθρώπους σύμφωνα με τις αρχές, όπως ακριβώς και πριν, και θα οργανώνει και θα βασιλεύει κυρίαρχος στη ζωή όλων των ανθρώπων. Ωστόσο, ο άνθρωπος είναι επιρρεπής στο να σχηματίζει αντιλήψεις για τον Θεό, και να αντιστέκεται και να επαναστατεί εναντίον Του, οπότε ο άνθρωπος πρέπει να υποφέρει πολύ. Οι άνθρωποι θέλουν να πλησιάσουν τον Θεό και να ενισχύσουν τη σύνδεσή τους μαζί Του, και μιλούν για τα συναισθήματά τους, για το κεφάλαιο, για τα ταλέντα, για τις ικανότητές τους, για το πόσα έχουν δώσει, για τα προηγούμενα επιτεύγματά τους και για κάθε είδους άλλους λόγους. Μπορούν οι άνθρωποι να κερδίσουν την αλήθεια όταν ζουν πάντα σ’ αυτές τις καταστάσεις; Όχι, δεν μπορούν. Αν δεν έχεις καρδιά υπακοής στον Θεό, αν έχεις πάντα λανθασμένες απόψεις, αν δεν είσαι σε θέση να αναλάβεις τη θέση ενός δημιουργημένου όντος, αν έχεις αχαλίνωτες φιλοδοξίες και αν επιθυμείς πάντα μια υψηλότερη θέση, αυτό τελικά θα σε κάνει ανίκανο να προσεγγίσεις σωστά το καθήκον σου ή να κατανοήσεις σωστά τις απαιτήσεις και τη στάση του Θεού απέναντί σου. Παρόλο που εξευγενίζεσαι διαρκώς και υποφέρεις συνεχώς, δεν είσαι σε θέση να αφήσεις τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου, και μάλιστα νομίζεις ότι είσαι αυτός που ο Θεός αγαπάει περισσότερο και στον οποίο είναι περισσότερο προσκολλημένος. Ως αποτέλεσμα, όταν βλέπεις ότι στην πραγματικότητα ο Θεός δεν ενεργεί με αυτόν τον τρόπο και ότι πρόκειται απλώς για ευσεβείς πόθους εκ μέρους σου, βιώνεις μια καθίζηση και αισθάνεσαι ότι δέχεσαι επίθεση· αισθάνεσαι δυσαρέσκεια και μεγάλη θλίψη. Επίσης, δέχονται πλήγμα και τα συναισθήματά σου. Αξίζει αυτό το μαρτύριο; (Όχι, δεν αξίζει.) Οι άνθρωποι έχουν προκαλέσει βάσανα στους εαυτούς τους εξαιτίας των ευσεβών πόθων, των αντιλήψεων και των φαντασιοκοπιών τους. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα γι’ αυτούς και πρέπει να αλλάξουν! Πώς θα πρέπει να το κάνουν αυτό; Αναγνωρίζοντας ότι ο Θεός είναι δίκαιος απέναντι σε όλους και ότι όλα τα έργα που επιτελεί ο Θεός είναι για να σώσει το ανθρώπινο γένος —δεν έχει άλλον σκοπό. Αυτό που πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι είναι να τοποθετηθούν στη θέση ενός δημιουργημένου όντος, να υποταχθούν στην κυριαρχία, τις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Δημιουργού, να αποδεχθούν όλα όσα κάνει ο Δημιουργός και να υποταχθούν σ’ αυτά, να αναζητήσουν την αλήθεια και το θέλημα του Θεού σ’ αυτά τα πράγματα και να αναγνωρίσουν τη συμπεριφορά του Θεού. Αν οι άνθρωποι χρησιμοποιούν πάντα τις δικές τους αντιλήψεις για να εκτιμήσουν και να ορίσουν τις πράξεις του Θεού, αν έχουν πάντα παράλογες απαιτήσεις από τον Θεό και αν επιμένουν να κάνει ο Θεός τα πράγματα με τον δικό τους τρόπο, τότε επαναστατούν εναντίον του Θεού και όχι μόνο δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν την αλήθεια, αλλά τελικά δεν θα τους απομείνει τίποτε παρά να τους απεχθάνεται και να τους αποκλείσει ο Θεός. Αν οι άνθρωποι θέλουν να τους ευλογήσει ο Θεός, το μόνο που χρειάζεται να κάνουν είναι να αναζητήσουν, να υποταχθούν, να αναγνωρίσουν και να αποδεχτούν όλα όσα κάνει ο Δημιουργός. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να κατανοήσουν οι άνθρωποι την αλήθεια, να γνωρίσουν τον Θεό, να επιτύχουν πραγματική υπακοή στον Θεό και να σωθούν.

18 Μαΐου 2018

Προηγούμενο: Μόνο η γνώση των έξι ειδών διεφθαρμένης διάθεσης είναι αληθινή αυτογνωσία

Επόμενο: Η διάδοση του ευαγγελίου είναι το καθήκον στο οποίο όλοι οι πιστοί δεσμεύονται ηθικά

Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.

Ρυθμίσεις

  • Κείμενο
  • Θέματα

Συμπαγή χρώματα

Θέματα

Γραμματοσειρά

Μέγεθος γραμματοσειράς

Διάστημα γραμμής

Διάστημα γραμμής

Πλάτος σελίδας

Περιεχόμενα

Αναζήτηση

  • Αναζήτηση σε αυτό το κείμενο
  • Αναζήτηση σε αυτό το βιβλίο