327 Η ασχήμια του ανθρώπου που προσπαθεί να ευχαριστήσει τον Θεό για χάρη του προορισμού του
1 Όποτε αναφέρεται ο προορισμός, τον αντιμετωπίζετε με ιδιαίτερη σοβαρότητα· όλοι είστε ιδιαίτερα ευαίσθητοι ως προς αυτό το θέμα. Μερικοί άνθρωποι ανυπομονούν να υποταχθούν στον Θεό προκειμένου να καταλήξουν σε έναν καλό προορισμό. Μπορώ να συμμεριστώ την προθυμία σας, η οποία δε χρειάζεται να εκφραστεί με λόγια. Με τίποτε δεν επιθυμείτε να περιπέσει η σάρκα σας σε καταστροφή και, ακόμα περισσότερο, δεν επιθυμείτε να καταλήξετε σε μακροχρόνια τιμωρία στο μέλλον. Ελπίζετε μόνο να δώσετε στον εαυτό σας τη δυνατότητα να ζήσει λίγο πιο ελεύθερα, λίγο πιο εύκολα.
2 Κι έτσι, αισθάνεστε ιδιαίτερα ταραγμένοι όποτε αναφέρεται ο προορισμός, καθώς τρέμετε ότι, αν δεν είστε επαρκώς προσεκτικοί, μπορεί να προσβάλετε τον Θεό και συνεπώς να υποστείτε την τιμωρία που σας αξίζει. Προς χάριν του προορισμού σας, δεν διστάσατε να κάνετε συμβιβασμούς και, μάλιστα, πολλοί από εσάς, οι οποίοι ήταν κάποτε κακοί και επιπόλαιοι, έγιναν ξαφνικά ιδιαιτέρως ευγενείς και ειλικρινείς· η ειλικρίνειά σας φθάνει μέχρι και την ψυχρότητα.
3 Ανεξαρτήτως αυτού, οι καρδιές όλων σας είναι «ειλικρινείς», ενώ από την αρχή ως και το τέλος ανοιχτήκατε σε Μένα χωρίς να κρύψετε κανένα από τα μυστικά της καρδιάς σας, είτε πρόκειται για ενοχή, εξαπάτηση ή αφοσίωση. Γενικά, έχετε «ομολογήσει» σε Μένα με μεγάλη ειλικρίνεια τα ουσιαστικά πράγματα που βρίσκονται στα μύχια της ύπαρξής σας. Φυσικά, ποτέ δεν απέφυγα τέτοιου είδους πράγματα, καθώς έχουν καταστεί σύνηθες φαινόμενο σε Μένα. Θα προτιμούσατε να εισέλθετε στην πύρινη θάλασσα για τον τελικό προορισμό σας, παρά να χάσετε έστω και μια τούφα από τα μαλλιά σας, προκειμένου να κερδίσετε την επιδοκιμασία του Θεού.
Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Περί προορισμού