Κεφάλαιο 13
Μέσα στα λόγια και τις ομιλίες Μου κρύβονται πολλές από τις προθέσεις Μου, αλλά οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν και δεν κατανοούν τίποτα απ’ αυτές· συνεχίζουν να κατανοούν τα λόγια Μου εξωτερικά και να τα ακολουθούν εξωτερικά, και δεν μπορούν να κατανοήσουν την καρδιά Μου ή να διαισθανθούν το θέλημά Μου μέσα από τα λόγια Μου. Παρόλο που καθιστώ σαφή τα λόγια Μου, υπάρχει κανείς που να τα κατανοεί; Από τη Σιών ήλθα στην ανθρωπότητα. Επειδή έχω ενδυθεί την κανονική ανθρώπινη φύση και την ανθρώπινη σάρκα, οι άνθρωποι καταφέρνουν να γνωρίσουν μόνο την εξωτερική Μου εμφάνιση —αλλά δεν γνωρίζουν τη ζωή που βρίσκεται μέσα Μου ούτε αναγνωρίζουν τον Θεό του Πνεύματος, και γνωρίζουν μόνο τον άνθρωπο της σάρκας. Μήπως ο ίδιος ο πρακτικός Θεός είναι ανάξιος της προσπάθειάς σας να Τον γνωρίσετε; Μήπως ο ίδιος ο πρακτικός Θεός είναι ανάξιος της προσπάθειάς σας να Τον «ανατμήσετε»; Απεχθάνομαι τη διαφθορά ολόκληρης της ανθρώπινης φυλής, αλλά νιώθω συμπόνια για την αδυναμία των ανθρώπων. Επιπλέον, κλαδεύω την παλαιά φύση ολόκληρης της ανθρώπινης φυλής. Εφόσον ανήκετε στον λαό Μου στην Κίνα, δεν είστε επίσης μέρος της ανθρώπινης φυλής; Μεταξύ όλου του λαού Μου και μεταξύ όλων των υιών Μου, δηλαδή, μεταξύ όσων έχω επιλέξει από ολόκληρη την ανθρώπινη φυλή, εσείς ανήκετε στην κατώτερη ομάδα. Για τον λόγο αυτό, έχω ξοδέψει την περισσότερη ενέργεια σ’ εσάς, τη μεγαλύτερη προσπάθεια. Εξακολουθείτε να μην αγαπάτε την ευλογημένη ζωή που απολαμβάνετε σήμερα; Εξακολουθείτε να σκληραίνετε τις καρδιές σας για να επαναστατήσετε εναντίον Μου και να καταπιαστείτε αποκλειστικά με τα δικά σας σχέδια; Δίχως τον διαρκή οίκτο και τη διαρκή αγάπη Μου, ολόκληρη η ανθρωπότητα θα είχε από καιρό αιχμαλωτιστεί από τον Σατανά και θα μετατρεπόταν σε «λαχταριστές μπουκιές» στο στόμα του. Σήμερα, μεταξύ όλων των ανθρώπων, εκείνοι που δαπανούν πραγματικά τον εαυτό τους για Μένα και Με αγαπούν αληθινά εξακολουθούν να σπανίζουν τόσο ώστε να μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Σήμερα, θα μπορούσε ο τίτλος του «λαού Μου» να είναι η προσωπική σας ιδιοκτησία; Μήπως η συνείδησή σου έχει απλώς παγώσει; Είσαι αληθινά άξιος να γίνεις ο λαός που χρειάζομαι; Αναλογιστείτε το παρελθόν και κοιτάξτε ξανά στο σήμερα —ποιος από εσάς έχει ικανοποιήσει την καρδιά Μου; Ποιος από εσάς έχει δείξει γνήσια προσοχή στις προθέσεις Μου; Εάν δεν σας είχα παρακινήσει, δεν θα είχατε ξυπνήσει ακόμα, αλλά θα παραμένατε σαν να ήσασταν παγωμένοι, και πάλι, σαν να ήσασταν σε χειμερία νάρκη.
Μέσα από τα ανταριασμένα κύματα, ο άνθρωπος βλέπει την οργή Μου· μπροστά στα απειλητικά μαύρα σύννεφα, οι άνθρωποι μένουν έκθαμβοι και τρομοκρατούνται, και δεν ξέρουν προς τα πού να φύγουν τρέχοντας, σαν να φοβούνται ότι θα παρασυρθούν από τη βροντή και τη βροχή. Στη συνέχεια, αφού η πυκνή χιονοθύελλα καταλαγιάσει, η διάθεσή τους γίνεται χαλαρή και ανέμελη καθώς απολαμβάνουν το όμορφο τοπίο της φύσης. Εντούτοις, κάτι τέτοιες στιγμές, ποιος από αυτούς έχει βιώσει ποτέ την απεριόριστη αγάπη που τρέφω για την ανθρωπότητα; Στην καρδιά τους υπάρχει μόνο η μορφή Μου, αλλά όχι η ουσία του Πνεύματός Μου: Δεν Με αψηφά ο άνθρωπος ανοιχτά; Όταν η καταιγίδα κοπάσει, όλη η ανθρωπότητα είναι σαν να έχει ανανεωθεί· σαν να έχει ανακτήσει το φως και τη ζωή, μετά τον εξευγενισμό μέσω δεινών. Δεν είχατε επίσης, αφού υπομείνατε τα χτυπήματα που σας έδωσα, την καλοτυχία να φτάσετε στο σήμερα; Εντούτοις, όταν το σήμερα παρέλθει και έρθει το αύριο, θα είστε σε θέση να διατηρήσετε την καθαρότητα που διαδέχτηκε τη νεροποντή; Θα είστε σε θέση να διατηρήσετε την αφοσίωση που διαδέχτηκε τον εξευγενισμό σας; Θα είστε σε θέση να διατηρήσετε την υποταγή του σήμερα; Μπορεί η αφοσίωσή σας να παραμείνει ακλόνητη και αμετάβλητη; Αποτελεί αυτό αίτημα του οποίου η εκπλήρωση βρίσκεται πέραν της ανθρώπινης ικανότητας; Ζω κάθε μέρα ανάμεσα στην ανθρωπότητα και δρω μαζί με την ανθρωπότητα, εν μέσω αυτής, αλλά κανείς δεν το έχει προσέξει ποτέ. Εάν δεν υπήρχε η καθοδήγηση του Πνεύματός Μου, ποιος, από ολόκληρη την ανθρώπινη φυλή, θα εξακολουθούσε να υπάρχει στη σημερινή εποχή; Όταν λέω ότι ζω και δρω μαζί με τους ανθρώπους, υπερβάλλω; Στο παρελθόν, είπα: «Δημιούργησα την ανθρωπότητα και καθοδήγησα ολόκληρη την ανθρωπότητα και διοίκησα ολόκληρη την ανθρωπότητα»· δεν ισχύει πράγματι αυτό; Είναι πιθανό η εμπειρία σας σ’ αυτά τα πράγματα να είναι ανεπαρκής; Μόνο και μόνο για να ερμηνεύσετε τη φράση «πάροχος υπηρεσιών» θα χρειαζόσασταν ολόκληρη τη ζωή σας. Χωρίς πραγματική εμπειρία, ένας άνθρωπος δεν θα κατορθώσει ποτέ να Με γνωρίσει —δεν θα κατορθώσει ποτέ να Με γνωρίσει μέσω των λόγων Μου. Σήμερα, ωστόσο, έχω έρθει αυτοπροσώπως ανάμεσά σας —αυτό δεν θα ωφελήσει περισσότερο την κατανόησή σας; Η ενσάρκωσή Μου δεν αποτελεί και σωτηρία για εσάς; Αν δεν κατερχόμουν στην ανθρωπότητα ως η δική Μου υπόσταση, ολόκληρη η ανθρώπινη φυλή θα είχε διαποτιστεί εδώ και πολύ καιρό από αντιλήψεις, δηλαδή θα είχε γίνει κτήμα του Σατανά, διότι αυτό στο οποίο πιστεύεις είναι απλώς η εικόνα του Σατανά και δεν έχει καμία σχέση με τον ίδιο τον Θεό. Δεν είναι αυτή άραγε η σωτηρία Μου;
Όταν ο Σατανάς έρχεται ενώπιόν Μου, δεν κάνω πίσω μπροστά στη θηριώδη αγριότητά του ούτε φοβάμαι την αποκρουστική του όψη: απλά τον αγνοώ. Όταν ο Σατανάς Με βάζει σε πειρασμό, διακρίνω τα κόλπα του, κάνοντάς τον να ξεγλιστρήσει ντροπιασμένος και ταπεινωμένος. Όταν ο Σατανάς Με πολεμάει και προσπαθεί να αρπάξει με τη βία τον εκλεκτό λαό Μου, του κηρύσσω πόλεμο στη σάρκα Μου· και στη σάρκα Μου συντηρώ και καθοδηγώ τον λαό Μου, ώστε να μην πέφτει κάτω ή να χάνει τον δρόμο του εύκολα, και τον οδηγώ καθ’ όλη τη διαδρομή. Και όταν ο Σατανάς αποσυρθεί ηττημένος, θα έχω κερδίσει δόξα από τον λαό Μου, και ο λαός Μου θα έχει καταθέσει όμορφη και ηχηρή μαρτυρία για Μένα. Ως εκ τούτου, θα πάρω τα αντιθετικά στοιχεία στο σχέδιο διαχείρισής Μου και θα τα πετάξω μια για πάντα στο πηγάδι της αβύσσου. Αυτό είναι το σχέδιό Μου· αυτό είναι το έργο Μου. Στη ζωή σας, ίσως έρθεις μια μέρα αντιμέτωπος με μια τέτοια κατάσταση: Θα επέτρεπες στον εαυτό σου να αιχμαλωτιστεί από τον Σατανά ηθελημένα ή θα Με αφήσεις να σε αποκτήσω; Πρόκειται για τη δική σου μοίρα και πρέπει να το σκεφτείς προσεκτικά.
Η ζωή στη βασιλεία είναι η ζωή του λαού και του ίδιου του Θεού. Όλη η ανθρωπότητα βρίσκεται υπό τη φροντίδα και την προστασία Μου, και όλοι συμμετέχουν σε μια μάχη μέχρι θανάτου με τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα. Προκειμένου να κερδίσουν αυτήν την τελική μάχη, προκειμένου να αποτελειώσουν τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, όλοι οι άνθρωποι θα πρέπει να προσφέρουν ολόκληρη την ύπαρξή τους σ’ Εμένα στη βασιλεία Μου. Η «βασιλεία» για την οποία γίνεται λόγος εδώ αναφέρεται στη ζωή που διάγει κανείς υπό την άμεση διακυβέρνηση της θεϊκής φύσης, στην οποία Εγώ είμαι ποιμένας όλων των ανθρώπων, οι οποίοι δέχονται απευθείας την εκπαίδευσή Μου, έτσι ώστε οι ζωές τους, παρόλο που βρίσκονται ακόμα στη γη, να είναι σαν να βρίσκονται στον ουρανό —μια ουσιαστική υλοποίηση της ζωής στον τρίτο ουρανό. Παρόλο που είμαι στη σάρκα Μου, δεν υπόκειμαι στους περιορισμούς της σάρκας. Τόσο πολλές φορές έχω έρθει εν μέσω των ανθρώπων για να ακούσω τις προσευχές τους και τόσο πολλές φορές, περπατώντας ανάμεσα στους ανθρώπους, έχω απολαύσει τις δοξολογίες τους· παρόλο που τα ανθρώπινα όντα δεν έχουν αντιληφθεί ποτέ την ύπαρξή Μου, εξακολουθώ να επιτελώ το έργο Μου κατ’ αυτόν τον τρόπο. Στην κατοικία Μου, η οποία είναι ο τόπος στον οποίο κρύβομαι —εντούτοις, στην κατοικία Μου, έχω νικήσει όλους τους εχθρούς Μου· στην κατοικία Μου, έχω αποκτήσει πραγματική εμπειρία ζωής επί γης· στην κατοικία Μου, παρατηρώ κάθε λέξη και πράξη του ανθρώπου, και παρακολουθώ και διευθύνω ολόκληρη την ανθρώπινη φυλή. Εάν η ανθρωπότητα μπορούσε να δώσει προσοχή στις προθέσεις Μου, ικανοποιώντας με τον τρόπο αυτόν την καρδιά Μου και προσφέροντάς Μου ευχαρίστηση, τότε θα ευλογούσα σίγουρα ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Δεν είναι αυτή η πρόθεσή Μου για την ανθρωπότητα;
Καθώς το ανθρώπινο γένος βρίσκεται σε κώμα, μόνο ο κρότος της βροντής Μου ξυπνά τους ανθρώπους από τα όνειρά τους. Και όταν ανοίγουν τα μάτια τους, αυτές οι εκρήξεις ψυχρής ακτινοβολίας τραυματίζουν τα μάτια πολλών, έτσι ώστε να χάνουν την αίσθηση του προσανατολισμού τους και να μην ξέρουν από πού έχουν έρθει ή πού πηγαίνουν. Οι περισσότεροι άνθρωποι χτυπιούνται από ακτίνες που μοιάζουν με λέιζερ και σωριάζονται εν μέσω της καταιγίδας, το σώμα τους παρασύρεται από τους ορμητικούς χείμαρρους, μην αφήνοντας κανένα ίχνος πίσω τους. Στο φως, οι επιζώντες είναι τελικά σε θέση να δουν ξεκάθαρα το πρόσωπό Μου και τότε μόνο κατορθώνουν να γνωρίσουν λίγο την εξωτερική Μου εμφάνιση, έτσι ώστε να μην τολμούν πλέον να Με κοιτάξουν κατά πρόσωπο, τρέμοντας μη στείλω την παίδευση και τις κατάρες Μου για άλλη μια φορά πάνω στη σάρκα τους. Τόσο πολλοί άνθρωποι κλαίνε και θρηνούν πικρά· τόσο πολλοί πέφτουν σε απόγνωση· τόσο πολλοί σχηματίζουν ποτάμια με το αίμα τους· τόσο πολλοί καταλήγουν να είναι πτώματα που περιπλανιούνται άσκοπα από δω και από κει· τόσο πολλοί άνθρωποι, αφού βρουν τη δική τους θέση στο φως, νιώθουν ξαφνική λύπη και χύνουν δάκρυα για τα μακρά χρόνια της δυστυχίας τους. Τόσο πολλοί άνθρωποι, υποχρεωμένοι από το φως, ομολογούν την ακαθαρσία τους και αποφασίζουν να αναμορφώσουν τον εαυτό τους. Τόσο πολλοί άνθρωποι, έχοντας τυφλωθεί, έχουν ήδη χάσει τη χαρά της ζωής και κατά συνέπεια δεν έχουν μυαλό να προσέξουν το φως, και συνεπώς παραμένουν στάσιμοι, περιμένοντας το τέλος τους. Και τόσο πολλοί άνθρωποι ανοίγουν τα πανιά της ζωής και, υπό την καθοδήγηση του φωτός, προσδοκούν με ανυπομονησία το αύριο… Σήμερα, ποιος από τους ανθρώπους δεν βιώνει αυτήν την κατάσταση; Ποιος δεν υπάρχει μέσα στο φως Μου; Ακόμα κι αν είσαι δυνατός, ή παρόλο που ίσως είσαι αδύναμος, πώς μπορείς να αποφύγεις την έλευση του φωτός Μου;
10 Μαρτίου 1992