Αν οι άνθρωποι μπορούσαν πραγματικά να δουν ξεκάθαρα το σωστό μονοπάτι της ανθρώπινης ζωής, καθώς επίσης και τον σκοπό της διαχείρισης της ανθρωπότητας από τον Θεό, δεν θα φυλούσαν το προσωπικό τους μέλλον και τη προσωπική τους μοίρα σαν θησαυρό στην καρδιά τους. Δεν θα ενδιαφέρονταν πλέον να υπηρετούν τους γονείς τους, οι οποίοι είναι χειρότεροι από τους χοίρους και τους σκύλους. Δεν είναι το μέλλον και η μοίρα του ανθρώπου επακριβώς οι σημερινοί λεγόμενοι «γονείς» του Πέτρου; Είναι ακριβώς σαν τη σάρκα και το αίμα του ανθρώπου. Ποιος ακριβώς θα είναι ο προορισμός και ποιο το μέλλον της σάρκας; Θα είναι να δει τον Θεό ενώ είναι ακόμα ζωντανή ή να συναντήσει η ψυχή τον Θεό μετά θάνατον; Θα καταλήξει η σάρκα αύριο σ’ ένα μεγάλο καμίνι δεινών ή στην πυρά; Ερωτήματα όπως αυτά, τα οποία αφορούν το αν η σάρκα του ανθρώπου θα υπομείνει συμφορές ή αν θα υποφέρει, δεν αποτελούν τις σπουδαιότερες ειδήσεις οι οποίες απασχολούν περισσότερο τον καθένα σε αυτό το ρεύμα που έχει μυαλό και βρίσκεται στα λογικά του; (Εδώ, το να υποφέρει κανείς αναφέρεται στο να λαμβάνει ευλογίες· σημαίνει πως οι μελλοντικές δοκιμασίες είναι ωφέλιμες για τον προορισμό του ανθρώπου. Τα βάσανα αναφέρονται στο να είναι κανείς ανήμπορος να παραμείνει σταθερός ή στο να παραπλανάται· ή σημαίνει πως θα αντιμετωπίσει κανείς ατυχείς καταστάσεις και θα χάσει τη ζωή του εν μέσω καταστροφών, και ότι δεν υπάρχει κατάλληλος προορισμός για την ψυχή του.) Παρόλο που οι άνθρωποι έχουν ορθή λογική, ίσως αυτό που σκέφτονται να μην ανταποκρίνεται πλήρως σε αυτό με το οποίο θα έπρεπε να είναι εξοπλισμένη η λογική τους. Αυτό συμβαίνει επειδή είναι όλοι τους αρκετά μπερδεμένοι και ακολουθούν πράγματα στα τυφλά. Όλοι τους θα πρέπει να έχουν εμπεριστατωμένη κατανόηση αυτού στο οποίο θα πρέπει να εισέλθουν και, πιο συγκεκριμένα, θα πρέπει να διευκρινίσουν σε τι θα πρέπει να γίνεται είσοδος κατά τη διάρκεια των δεινών (δηλαδή, κατά τον εξευγενισμό στο καμίνι), καθώς και αυτό με το οποίο θα πρέπει να είναι εξοπλισμένοι κατά τη διάρκεια των δοκιμασιών του πυρός. Μην υπηρετείς πάντα τους γονείς σου (δηλαδή τη σάρκα), οι οποίοι είναι σαν χοίροι και σκύλοι, και είναι χειρότεροι ακόμη κι από τα μυρμήγκια και τα έντομα. Ποιο το νόημα να σε ταλανίζει αυτό, να το σκέφτεσαι τόσο πολύ και να σπας το κεφάλι σου; Η σάρκα δεν ανήκει σ’ εσένα, μα βρίσκεται στα χέρια του Θεού, ο οποίος όχι μόνο ελέγχει εσένα, αλλά κυβερνά και τον Σατανά. (Αυτό σημαίνει πως η σάρκα ανήκε αρχικά στον Σατανά. Εφόσον ο Σατανάς βρίσκεται κι αυτός στα χέρια του Θεού, μπορεί να διατυπωθεί μόνο με αυτόν τον τρόπο. Διότι είναι πιο πειστικό να ειπωθεί με αυτόν τον τρόπο· υπονοεί πως οι άνθρωποι δεν βρίσκονται εξ ολοκλήρου υπό την εξουσία του Σατανά, αλλά βρίσκονται στα χέρια του Θεού.) Ζεις υπό το μαρτύριο της σάρκας —ωστόσο, ανήκει η σάρκα σ’ εσένα; Βρίσκεται υπό τον έλεγχό σου; Ποιος ο λόγος να σπας το κεφάλι σου γι’ αυτό; Γιατί να μπαίνεις στον κόπο να ικετεύεις εμμονικά τον Θεό για τη σάπια σάρκα σου, την οποία πάει καιρός που έχουν καταδικάσει, καταραστεί και μολύνει τα ακάθαρτα πνεύματα; Ποιος ο λόγος πάντα να φυλάς τους συνεταίρους του Σατανά τόσο κοντά στην καρδιά σου; Δεν ανησυχείς πως η σάρκα θα μπορούσε να καταστρέψει το πραγματικό σου μέλλον, τις θαυμάσιες ελπίδες σου και τον πραγματικό προορισμό της ζωής σου;

Δεν είναι εύκολο να βαδίσει κανείς στο σημερινό μονοπάτι. Θα μπορούσε να ειπωθεί πως είναι αρκετά δυσεύρετο και, ανά τους αιώνες, υπερβολικά σπάνιο. Ωστόσο, ποιος θα φανταζόταν πως η σάρκα του ανθρώπου και μόνο θα αρκούσε να τον καταστρέψει; Το σημερινό έργο είναι αναμφίβολα τόσο ανεκτίμητο όσο και η ανοιξιάτικη βροχή και τόσο πολύτιμο όσο και η καλοσύνη του Θεού προς τον άνθρωπο. Ωστόσο, αν ο άνθρωπος δεν γνωρίζει τον σκοπό του τρέχοντος έργου Του και δεν κατανοεί την ουσία της ανθρωπότητας, τότε πώς μπορεί να γίνει λόγος για την πολυτιμότητα και την αξία του; Η σάρκα δεν ανήκει στους ίδιους τους ανθρώπους, έτσι κανένας δεν μπορεί να δει ξεκάθαρα πού θα είναι στ’ αλήθεια ο προορισμός της. Παρ’ όλα αυτά, θα πρέπει να γνωρίζεις καλά πως ο Κύριος της δημιουργίας θα επιστρέψει την ανθρωπότητα, η οποία αποτελεί δημιούργημα, στην αρχική της θέση, και θα αποκαταστήσει την αρχική εικόνα που είχε εκείνη κατά τον καιρό της δημιουργίας της. Θα πάρει πλήρως πίσω την ανάσα που εμφύσησε στον άνθρωπο, ανακτώντας τα οστά και τη σάρκα του και επιστρέφοντας τα πάντα στον Κύριο της δημιουργίας. Θα μεταμορφώσει και θα ανανεώσει πλήρως την ανθρωπότητα, και θα ξαναπάρει από τον άνθρωπο ολόκληρη την κληρονομιά του Θεού, η οποία δεν ανήκει στην ανθρωπότητα, αλλά στον Θεό, και δεν θα την παραδώσει ποτέ ξανά στην ανθρωπότητα. Αυτό συμβαίνει επειδή κανένα από αυτά τα πράγματα δεν ανήκε αρχικά στην ανθρωπότητα. Θα τα πάρει όλα πίσω —αυτό δεν είναι άδικη λεηλασία· αντιθέτως, αποσκοπεί να αποκαταστήσει τον ουρανό και τη γη στην αρχική τους κατάσταση, καθώς και να μεταμορφώσει και να ανανεώσει τον άνθρωπο. Αυτός είναι ο λογικός προορισμός για τον άνθρωπο, παρόλο που ίσως δεν θα υπάρχει εκ νέου ιδιοποίηση της σάρκας μετά την παίδευσή της, όπως ίσως φαντάζονται οι άνθρωποι. Ο Θεός δεν θέλει τους σκελετούς της σάρκας μετά την καταστροφή της· θέλει τα αρχικά στοιχεία του ανθρώπου που ανήκαν στην αρχή στον Θεό. Ως εκ τούτου, δεν θα αφανίσει την ανθρωπότητα ούτε θα εξαλείψει παντελώς τη σάρκα του ανθρώπου, διότι η σάρκα του ανθρώπου δεν είναι η ιδιωτική του περιουσία. Αντίθετα, είναι παράρτημα του Θεού, ο οποίος διαχειρίζεται την ανθρωπότητα. Πώς θα μπορούσε να αφανίσει τη σάρκα του ανθρώπου για δική Του «απόλαυση»; Επί του παρόντος, έχεις αποχωριστεί πραγματικά την ολότητα της σάρκας σου, η οποία δεν αξίζει ούτε μία δεκάρα; Αν μπορούσες να κατανοήσεις το τριάντα τοις εκατό του έργου των εσχάτων ημερών (αυτό το πενιχρό τριάντα τοις εκατό σημαίνει να κατανοείς το σημερινό έργο του Αγίου Πνεύματος, καθώς και το έργο του λόγου που κάνει ο Θεός τις έσχατες ημέρες), τότε δεν θα συνέχιζες να «υπηρετείς» ούτε να τρέφεις «υιική ευσέβεια» για τη σάρκα σου —μια σάρκα η οποία είναι διεφθαρμένη εδώ και πολλά χρόνια— όπως κάνεις σήμερα. Οφείλεις να κατανοήσεις απόλυτα πως οι άνθρωποι έχουν τώρα προχωρήσει σε μια κατάσταση άνευ προηγουμένου και δεν θα συνεχίσουν πια να κινούνται προς τα εμπρός όπως οι τροχοί της ιστορίας. Η μουχλιασμένη σάρκα σου έχει εδώ και καιρό καλυφθεί από μύγες, άρα πώς είναι δυνατόν να έχει τη δύναμη να αντιστρέψει τους τροχούς της ιστορίας στους οποίους ο Θεός έχει δώσει την ικανότητα να συνεχίζουν μέχρι και σήμερα; Πώς μπορεί να κάνει το βουβό ρολόι των εσχάτων ημερών να χτυπήσει ξανά και να συνεχίσει να κινεί τους δείκτες του με τη φορά του ρολογιού; Πώς μπορεί να μεταμορφώσει εκ νέου τον κόσμο που φαίνεται να είναι καλυμμένος με πυκνή ομίχλη; Μπορεί η σάρκα σου να αναζωογονήσει τα όρη και τα ποτάμια; Μπορεί η σάρκα σου, η οποία έχει μια μικρή μόνο λειτουργία, να αποκαταστήσει στ’ αλήθεια το είδος του ανθρώπινου κόσμου το οποίο λαχταράς; Μπορείς στ’ αλήθεια να εκπαιδεύσεις τους απογόνους σου ώστε να γίνουν «ανθρώπινα όντα»; Καταλαβαίνεις τώρα; Σε τι ακριβώς ανήκει η σάρκα σου; Η αρχική πρόθεση του Θεού κατά τη σωτηρία του ανθρώπου, την τελείωση του ανθρώπου και τη μεταμόρφωση του ανθρώπου δεν ήταν να σου δώσει μια όμορφη πατρίδα ούτε να φέρει γαλήνια ανάπαυση στη σάρκα του ανθρώπου· ήταν για χάρη της δόξας Του και της μαρτυρίας Του, για τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση της ανθρωπότητας στο μέλλον, και έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορούσαν να αναπαυτούν σύντομα. Και πάλι, δεν ήταν για τη σάρκα σου, καθώς ο άνθρωπος αποτελεί το κεφάλαιο της διαχείρισης του Θεού και η σάρκα του ανθρώπου είναι απλώς ένα παράρτημα. (Ο άνθρωπος αποτελεί αντικείμενο με πνεύμα και σώμα μαζί, ενώ η σάρκα είναι απλώς ένα στοιχείο που αποσυντίθεται. Αυτό σημαίνει πως η σάρκα αποτελεί ένα εργαλείο που χρησιμοποιείται στο σχέδιο διαχείρισης.) Θα πρέπει να γνωρίζεις πως η τελείωση, η ολοκλήρωση και η απόκτηση των ανθρώπων από τον Θεό δεν φέρνουν παρά ξίφη και πλήγματα στη σάρκα τους, καθώς και ατελείωτα βάσανα, φωτιά, ανηλεή κρίση, παίδευση και κατάρες, καθώς και απεριόριστες δοκιμασίες. Αυτή είναι η πραγματική ιστορία και αλήθεια του έργου της διαχείρισης του ανθρώπου. Ωστόσο, όλα αυτά τα πράγματα απευθύνονται στη σάρκα του ανθρώπου και όλα τα βέλη εχθρότητας στοχεύουν ανελέητα στη σάρκα του ανθρώπου (διότι ο άνθρωπος είναι αθώος). Όλα αυτά γίνονται για χάρη της δόξας και της μαρτυρίας Του, καθώς και για χάρη της διαχείρισής Του. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το έργο Του δεν επιτελείται αποκλειστικά για χάρη της ανθρωπότητας, αλλά και για ολόκληρο το σχέδιο, καθώς και για να εκπληρώσει το αρχικό Του θέλημα όταν δημιούργησε την ανθρωπότητα. Συνεπώς, ίσως το ενενήντα τοις εκατό αυτών που βιώνει ο άνθρωπος να περιλαμβάνει βάσανα και δοκιμασίες του πυρός, και υπάρχουν μόνο ελάχιστες ή ακόμη και καθόλου γλυκές και ευτυχισμένες ημέρες τις οποίες λαχταρά η σάρκα του ανθρώπου. Σε πολύ μικρότερο βαθμό είναι ο άνθρωπος σε θέση να απολαύσει ευτυχισμένες στιγμές στη σάρκα, περνώντας όμορφες στιγμές με τον Θεό. Η σάρκα είναι βρόμικη, άρα αυτό που βλέπει ή απολαμβάνει η σάρκα του ανθρώπου δεν είναι τίποτε άλλο παρά η παίδευση του Θεού, την οποία ο άνθρωπος θεωρεί ένδειξη αδιαφορίας, θαρρείς και στερείται κοινής λογικής. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο Θεός θα εκδηλώσει ότι η δίκαιη διάθεσή Του, η οποία «αδιαφορεί για τον άνθρωπο», δεν ανέχεται τις προσβολές του ανθρώπου και αποστρέφεται τους εχθρούς. Ο Θεός αποκαλύπτει ανοιχτά όλη Του τη διάθεση με όποιο μέσο είναι απαραίτητο, ολοκληρώνοντας, έτσι, το έργο της μάχης Του με τον Σατανά που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη —το έργο της σωτηρίας ολόκληρης της ανθρωπότητας και της καταστροφής του παλαιού Σατανά!