Το γεγονός ότι έχουμε έλθει στη σήμερον ημέρα οφείλεται στο έργο του Θεού, κι έτσι είμαστε οι επιζώντες στο σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Το γεγονός ότι είμαστε ακόμη εδώ σήμερα αποτελεί σπουδαία εξύψωση από τον Θεό, διότι, σύμφωνα με το σχέδιο του Θεού, η χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα θα πρέπει να καταστραφεί. Νομίζω, όμως, πως Εκείνος ίσως να έχει καταρτίσει ένα άλλο σχέδιο ή να επιθυμεί να επιτελέσει ένα άλλο μέρος του έργου Του, έτσι, ακόμη και σήμερα, δεν μπορώ να το εξηγήσω αυτό με σαφήνεια —είναι κάτι σαν άλυτος γρίφος. Γενικά, ωστόσο, αυτή η ομάδα μας έχει προκαθοριστεί από τον Θεό, κι εξακολουθώ να πιστεύω πως ο Θεός έχει άλλο έργο μέσα μας. Είθε όλοι μας να ικετεύσουμε τον Ουρανό ως εξής: «Είθε να επιτελεστεί το θέλημά Σου και είθε να εμφανιστείς, για ακόμη μία φορά, σε εμάς και να μην αποκρύψεις τον εαυτό Σου, έτσι ώστε να μπορέσουμε να δούμε τη δόξα Σου και την όψη Σου πιο καθαρά». Πάντα νιώθω πως το μονοπάτι στο οποίο μας καθοδηγεί ο Θεός δεν είναι μια ευθεία, αλλά ένας ελικοειδής και γεμάτος λακκούβες δρόμος· ο Θεός λέει, επιπλέον, πως όσο πιο κακοτράχαλο είναι το μονοπάτι, τόσο περισσότερο δύναται να αποκαλύψει τη στοργική καρδιά μας. Ωστόσο, κανείς μας δεν μπορεί να διανοίξει ένα τέτοιο μονοπάτι. Κατά την εμπειρία Μου, έχω βαδίσει σε πολλά κακοτράχαλα, επισφαλή μονοπάτια κι έχω υπομείνει μεγάλα δεινά· κάποιες φορές, υπήρξα, μάλιστα, τόσο βαθιά θλιμμένος, που ήθελα να φωνάξω, μα βαδίζω σε αυτό το μονοπάτι μέχρι και σήμερα. Πιστεύω πως αυτό είναι το μονοπάτι στο οποίο καθοδηγητής είναι ο Θεός, κι έτσι υπομένω το μαρτύριο όλων των δεινών και συνεχίζω προς τα εμπρός. Διότι αυτό καθόρισε ο Θεός, επομένως ποιος μπορεί να ξεφύγει από αυτό; Δεν ζητώ να λάβω ευλογίες· το μόνο που ζητώ είναι να μπορώ να βαδίζω στο μονοπάτι που οφείλω να βαδίζω σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Δεν επιζητώ να μιμηθώ τους άλλους, βαδίζοντας στο μονοπάτι που βαδίζουν εκείνοι· το μόνο που επιζητώ είναι να μπορέσω να εκπληρώσω την αφοσίωσή Μου να βαδίσω στο καθορισμένο μονοπάτι Μου μέχρι τέλους. Δεν ζητώ τη βοήθεια των άλλων· για να είμαι ειλικρινής, ούτε και μπορώ να βοηθήσω κανέναν άλλο. Φαίνεται πως είμαι τρομερά ευαίσθητος στο ζήτημα αυτό. Δεν γνωρίζω τι σκέφτονται οι άλλοι άνθρωποι. Αυτό οφείλεται στο γεγονός πως ανέκαθεν πίστευα πως ο βαθμός στον οποίο πρέπει να υποφέρει ένας άνθρωπος και η απόσταση που πρέπει διανύσει πάνω στο μονοπάτι του καθορίζονται από τον Θεό, και πως κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει πραγματικά κάποιον άλλο. Κάποιοι από τους γεμάτους ζήλο αδελφούς και αδελφές μας μπορεί να πουν πως δεν έχω αγάπη μέσα Μου, μα πρόκειται απλώς γι’ αυτό που πιστεύω Εγώ. Οι άνθρωποι βαδίζουν στο μονοπάτι τους στηριζόμενοι στην καθοδήγηση του Θεού, και πιστεύω πως οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές Μου θα κατανοήσουν την καρδιά Μου. Ελπίζω, επίσης, πως ο Θεός θα μας παράσχει πολύ μεγαλύτερη διαφώτιση σε αυτήν την πτυχή, έτσι ώστε η αγάπη μας να μπορέσει να γίνει πιο αγνή και η φιλία μας πιο πολύτιμη. Είθε να μην περιέλθουμε σε σύγχυση όσον αφορά αυτό το θέμα, μα να αποκτήσουμε μονάχα μεγαλύτερη διαύγεια, έτσι ώστε να μπορέσουν να οικοδομηθούν διαπροσωπικές σχέσεις πάνω στο θεμέλιο της ηγεσίας του Θεού.

Ο Θεός έχει εργαστεί στην ηπειρωτική Κίνα επί σειρά ετών κι έχει πληρώσει ένα μεγάλο τίμημα σε όλους τους ανθρώπους, για να μας φέρει τελικά στο σημείο όπου βρισκόμαστε σήμερα. Νομίζω ότι, προκειμένου να οδηγηθούν οι πάντες στο σωστό μονοπάτι, αυτό το έργο πρέπει να ξεκινήσει εκεί όπου όλοι βρίσκονται στην πιο αδύναμη φάση τους· μόνο τότε μπορούν να ξεπεράσουν το πρώτο εμπόδιο και να συνεχίσουν προς τα εμπρός. Αυτό δεν είναι καλύτερο; Το κινεζικό έθνος, το οποίο διαφθείρεται επί χιλιάδες έτη, έχει επιβιώσει μέχρι σήμερα, με κάθε είδους «ιό» να προελαύνει συνεχώς και να διαδίδεται παντού σαν την πανούκλα· μία απλή ματιά στις σχέσεις των ανθρώπων αρκεί για να δει κανείς πόσα «μικρόβια» παραμονεύουν μέσα τους. Είναι εξαιρετικά δύσκολο για τον Θεό να αναπτύξει το έργο Του σε μια τόσο ερμητικά κλειστή και προσβεβλημένη από ιό περιοχή. Οι προσωπικότητες και οι συνήθειες των ανθρώπων, ο τρόπος που ενεργούν, όλα όσα εκφράζουν στη ζωή τους και στις διαπροσωπικές τους σχέσεις —όλα βρίσκονται σε οικτρή κατάσταση, σε σημείο που η ανθρώπινη γνώση και οι πολιτισμοί έχουν, στο σύνολό τους, καταδικαστεί σε θάνατο από τον Θεό. Για να μην αναφερθούμε στις διάφορες εμπειρίες που έχουν αποκτήσει από τις οικογένειές τους και την κοινωνία —στα μάτια του Θεού, όλες αυτές έχουν καταδικαστεί. Αυτό οφείλεται στο γεγονός πως εκείνοι που ζουν σε αυτόν τον τόπο έχουν καταναλώσει υπερβολικά πολλούς ιούς. Για εκείνους, είναι σαν να μην τρέχει τίποτα· το θεωρούν παντελώς ασήμαντο. Επομένως, όσο περισσότεροι διεφθαρμένοι άνθρωποι υπάρχουν σε ένα μέρος, τόσο πιο αφύσικες είναι οι διαπροσωπικές σχέσεις τους. Οι σχέσεις των ανθρώπων βρίθουν από ραδιουργία, εκείνοι μηχανορραφούν μεταξύ τους και αλληλοσφάζονται, θαρρείς και βρίσκονται σε κάποιο κανιβαλιστικό φρούριο δαιμόνων. Σε ένα τέτοιο μέρος, το οποίο είναι γεμάτο τρόμο, όπου τα στοιχειά τρέχουν ανεξέλεγκτα, είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιτελέσει κανείς το έργο του Θεού. Όταν πρέπει να συναντήσω ανθρώπους, προσεύχομαι αδιάκοπα στον Θεό, διότι τρέμω να τους συναντήσω και φοβάμαι πολύ πως η διάθεσή Μου θα προσβάλει την «αξιοπρέπειά» τους. Μες στην καρδιά Μου, φοβάμαι όλο και περισσότερο πως αυτά τα ακάθαρτα πνεύματα θα ενεργήσουν επιπόλαια, συνεπώς πάντοτε προσεύχομαι στον Θεό να Με προστατέψει. Ανάμεσά μας είναι εμφανής κάθε είδους αφύσικη σχέση και, βλέποντάς τα όλα αυτά, υπάρχει μίσος μες στην καρδιά Μου, διότι οι άνθρωποι, μεταξύ τους, είναι πάντοτε απασχολημένοι με τις «υποθέσεις» των ανθρώπων και δεν αφιερώνουν ποτέ ούτε μια σκέψη στον Θεό. Απεχθάνομαι τη συμπεριφορά τους μέχρι το μεδούλι. Αυτό που είναι εμφανές στους ανθρώπους της ηπειρωτικής Κίνας δεν είναι τίποτε περισσότερο από διεφθαρμένες σατανικές διαθέσεις, επομένως, στο έργο του Θεού σε αυτούς τους ανθρώπους, είναι σχεδόν αδύνατο να βρεθεί οτιδήποτε αξιόλογο μέσα τους· όλο το έργο επιτελείται από το Άγιο Πνεύμα, και απλώς το Άγιο Πνεύμα συγκινεί τους ανθρώπους περισσότερο και εργάζεται μέσα τους. Είναι σχεδόν αδύνατο να αξιοποιηθούν αυτοί οι άνθρωποι· δηλαδή, το έργο του Αγίου Πνεύματος που συγκινεί τους ανθρώπους σε συνδυασμό με τη συνεργασία των ανθρώπων δεν είναι κάτι το επιτεύξιμο. Το Άγιο Πνεύμα απλώς εργάζεται σκληρά για να συγκινήσει τους ανθρώπους, ωστόσο, ακόμη κι έτσι, οι άνθρωποι παραμένουν μουδιασμένοι και ασυγκίνητοι, και δεν έχουν ιδέα τι κάνει ο Θεός. Επομένως, το έργο του Θεού στην ηπειρωτική Κίνα είναι εφάμιλλο του έργου της δημιουργίας των ουρανών και της γης από Εκείνον. Εκείνος κάνει όλους τους ανθρώπους να ξαναγεννηθούν και αλλάζει τα πάντα σχετικά με αυτούς, καθώς δεν υπάρχει τίποτε το αξιόλογο μέσα τους. Είναι τόσο θλιβερό. Προσεύχομαι συχνά μες στη θλίψη Μου γι’ αυτούς τους ανθρώπους: «Θεέ Μου, είθε η μεγάλη Σου δύναμη να αποκαλυφθεί σε αυτούς τους ανθρώπους, έτσι ώστε το Πνεύμα Σου να μπορέσει να τους συγκινήσει σε μεγάλο βαθμό κι ώστε να μπορέσουν αυτοί οι μουδιασμένοι και ανόητοι άνθρωποι που υποφέρουν να αφυπνιστούν, να μην κοιμούνται πια ληθαργικά και να δουν την ημέρα της δόξας Σου». Είθε όλοι μας να προσευχηθούμε ενώπιον του Θεού και να πούμε: Ω, Θεέ μου! Είθε να μας δείξεις έλεος και να μας φροντίσεις για ακόμα μία φορά, έτσι ώστε η καρδιά μας να μπορέσει να στραφεί ολοκληρωτικά σε Εσένα, κι ώστε να είμαστε σε θέση να ξεφύγουμε από τον βρόμικο αυτόν τόπο, να σταθούμε όρθιοι και να ολοκληρώσουμε αυτό που μας έχεις εμπιστευτεί. Ελπίζω ο Θεός να μας συγκινήσει για ακόμα μία φορά, έτσι ώστε να μπορέσουμε να αποκτήσουμε τη διαφώτισή Του, όπως και ελπίζω να δείξει έλεος σε εμάς, έτσι ώστε η καρδιά μας να μπορέσει να στραφεί σταδιακά προς Εκείνον κι Εκείνος να μπορέσει να μας κερδίσει. Αυτή είναι η κοινή επιθυμία που έχουμε όλοι.

Το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουμε καθορίζεται εξολοκλήρου από τον Θεό. Εν ολίγοις, πιστεύω πως σίγουρα θα βαδίσω σε αυτό το μονοπάτι μέχρι τέλους, διότι ο Θεός πάντοτε Μου χαμογελά, και είναι θαρρείς και πάντοτε καθοδηγούμαι από το χέρι Του. Έτσι, η καρδιά Μου είναι αμόλυντη από οτιδήποτε άλλο, κι έτσι έχω πάντοτε υπόψη Μου το έργο του Θεού. Φέρνω εις πέρας όλα όσα Μου αναθέτει ο Θεός, με όλη τη δύναμή Μου και με αφοσίωση, και δεν αναμειγνύομαι ποτέ σε εργασίες, οι οποίες δεν Μου έχουν ανατεθεί, ούτε και ανακατεύομαι στο ποιος άλλος τις κάνει —διότι πιστεύω πως ο κάθε άνθρωπος πρέπει να βαδίζει στο δικό του μονοπάτι και να μην παρεμβαίνει στα μονοπάτια των άλλων. Έτσι το βλέπω Εγώ. Ίσως αυτό να οφείλεται στη δική Μου προσωπικότητα, μα ελπίζω οι αδελφοί και οι αδελφές Μου να Με κατανοήσουν και να Με συγχωρήσουν επειδή δεν τολμώ ποτέ να πάω κόντρα στα διατάγματα του Πατέρα Μου. Δεν τολμώ να αψηφήσω το θέλημα του Ουρανού. Έχεις ξεχάσει ότι «ο άνθρωπος δεν μπορεί να αψηφήσει το θέλημα του Ουρανού»; Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να Με θεωρήσουν εγωκεντρικό, Εγώ, όμως, πιστεύω πως έχω έλθει ειδικά για να επιτελέσω ένα μέρος του έργου της διαχείρισης του Θεού. Δεν έχω έλθει για να εμπλακώ σε διαπροσωπικές σχέσεις· δεν θα μάθω ποτέ πώς να τα πηγαίνω καλά με τους άλλους. Στην αποστολή από τον Θεό, ωστόσο, έχω την καθοδήγηση του Θεού, καθώς και την πίστη και την επιμονή να φέρω εις πέρας αυτό το έργο. Ίσως πράγματι να γίνομαι υπερβολικά «εγωκεντρικός», μα ελπίζω πως όλοι θα το πάρουν πάνω τους να προσπαθήσουν να νιώσουν τη δίκαιη και ανιδιοτελή αγάπη του Θεού, καθώς και να προσπαθήσουν να συνεργαστούν με τον Θεό. Μην περιμένεις τη δεύτερη έλευση της μεγαλοπρέπειας του Θεού· αυτό δεν ωφελεί κανέναν. Πάντα πιστεύω πως αυτό που θα πρέπει να σκεφτόμαστε είναι το εξής: «Πρέπει να κάνουμε οτιδήποτε είναι δυνατόν για να κάνουμε αυτό που οφείλουμε προκειμένου να ικανοποιήσουμε τον Θεό. Ο καθένας από εμάς έχει διαφορετική αποστολή από τον Θεό· πώς θα πρέπει να την επιτελέσουμε;» Πρέπει να αντιληφθείς ποιο ακριβώς είναι το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις —είναι επιτακτική ανάγκη να είσαι ξεκάθαρος ως προς αυτό. Εφόσον όλοι σας επιθυμείτε να ικανοποιήσετε τον Θεό, γιατί δεν παραδίδετε τον εαυτό σας σε Εκείνον; Την πρώτη φορά που προσευχήθηκα στον Θεό, Του έδωσα ολόκληρη την καρδιά Μου. Οι άνθρωποι γύρω Μου —γονείς, αδελφές, αδελφοί και συνάδελφοι— όλοι τους παραγκωνίστηκαν στο πίσω μέρος του μυαλού Μου λόγω της απόφασης που πήρα· ήταν λες και δεν υπήρχαν καθόλου για Μένα. Διότι το μυαλό Μου ήταν ανέκαθεν στον Θεό ή στα λόγια του Θεού ή στη σοφία Του· τα πράγματα αυτά βρίσκονταν ανέκαθεν μες στην καρδιά Μου και κατέλαβαν την πιο πολύτιμη θέση μες στην καρδιά Μου. Επομένως, οι άνθρωποι που βρίθουν από φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις Με θεωρούν ψυχρό και αναίσθητο. Ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρομαι, ο τρόπος με τον οποίο ενεργώ και η κάθε Μου κίνηση κάνουν την καρδιά τους να πονά. Μου ρίχνουν περίεργες ματιές, θαρρείς και το άτομό Μου είναι κάποιος άλυτος γρίφος. Στο μυαλό τους, υπολογίζουν στα κρυφά το άτομο που είμαι, μη γνωρίζοντας τι θα κάνω στη συνέχεια. Πώς θα μπορούσε οτιδήποτε κάνουν να σταθεί εμπόδιο στον δρόμο Μου; Ίσως να ζηλεύουν ή να φρίττουν ή να χλευάζουν· όπως και να ’χει, καθ’ όλη τη διάρκεια, Εγώ προσεύχομαι στον Θεό θαρρείς και πεινώ και διψώ τρομερά, θαρρείς και είμαι μόνο Εγώ κι Αυτός στον ίδιο κόσμο, και δεν υπάρχει κανένας άλλος. Οι δυνάμεις του έξω κόσμου Με περικλείουν όλο και πιο στενά —έτσι, όμως, Με κατακλύζει και το συναίσθημα του να συγκινούμαι από τον Θεό. Μπροστά σε αυτό το δίλημμα, προσκύνησα ενώπιον του Θεού: «Ω, Θεέ μου! Πώς θα μπορούσα να δείξω απροθυμία στο θέλημά Σου; Τα μάτια Σου Με θεωρούν αξιότιμο, ως σφυρήλατο χρυσό, όμως Εγώ αδυνατώ να ξεφύγω από τις δυνάμεις του σκότους. Θα υπέφερα για Σένα σε όλη Μου τη ζωή, θα έκανα το έργο Σου την ενασχόληση της ζωής Μου, και Σε ικετεύω να Μου δώσεις έναν κατάλληλο τόπο αναπαύσεως για να αφοσιωθώ σε Εσένα. Ω, Θεέ Μου! Επιθυμώ να Σου προσφέρω τον εαυτό Μου. Γνωρίζεις καλά την αδυναμία του ανθρώπου, γιατί, λοιπόν, αποκρύπτεσαι από Εμένα;» Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ήταν λες και ήμουν ένας κρίνος του βουνού που απελευθερώνει το άρωμά του στο αεράκι, άγνωστος σε όλους. Ο Ουρανός, ωστόσο, θρήνησε, και η καρδιά Μου συνέχισε να κλαίει· ένιωσα σαν να υπήρχε ακόμα μεγαλύτερος πόνος μες στην καρδιά Μου. Όλες οι δυνάμεις και η πολιορκία του ανθρώπου —ήταν σαν κεραυνός εν αιθρία. Ποιος θα μπορούσε να κατανοήσει την καρδιά Μου; Κι έτσι, ήλθα ενώπιον του Θεού για ακόμα μία φορά, και είπα: «Ω, Θεέ Μου! Δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να επιτελεστεί το έργο Σου σε αυτήν τη γη της βρομιάς; Γιατί οι άλλοι δεν μπορούν να λαμβάνουν υπόψη την καρδιά Σου σε ένα άνετο, υποστηρικτικό περιβάλλον που είναι απαλλαγμένο από διωγμούς; Θέλω να ανοίξω τα φτερά Μου, όμως γιατί είναι τόσο δύσκολο να πετάξω μακριά; Δεν το εγκρίνεις;» Έκλαιγα γι’ αυτό επί μέρες, όμως πάντα πίστευα πως ο Θεός θα προσέφερε παρηγοριά στη θλιμμένη καρδιά Μου. Κανείς δεν έχει κατανοήσει ποτέ την ανησυχία Μου. Ίσως να πρόκειται για άμεση αντίληψη από τον Θεό —πάντοτε υπήρχε μεγάλη φλόγα μέσα Μου για το έργο Του, και μόλις και μετά βίας είχα τον χρόνο να πάρω μια ανάσα. Μέχρι και σήμερα, εξακολουθώ να προσεύχομαι και να λέω: «Ω, Θεέ Μου! Εάν είναι το θέλημά Σου, είθε να Με καθοδηγήσεις να επιτελέσω ακόμα μεγαλύτερο δικό Σου έργο, έτσι ώστε να μπορέσει να διαδοθεί σε ολόκληρο το σύμπαν και ώστε να μπορέσει να φτάσει σε κάθε έθνος και δόγμα, ούτως ώστε να έλθει λίγη γαλήνη στην καρδιά Μου και να μπορώ να ζήσω σε έναν τόπο αναπαύσεως για Σένα και να μπορώ να εργάζομαι για Σένα δίχως ενόχληση και να μπορώ να Σε υπηρετώ, με γαλήνια καρδιά, για όλη Μου τη ζωή». Αυτή είναι η επιθυμία της καρδιάς μου. Ίσως οι αδελφοί και οι αδελφές να πουν πως είμαι αλαζονικός και επηρμένος· κι Εγώ το αναγνωρίζω αυτό, διότι είναι γεγονός —οι νέοι άνθρωποι είναι, αν μη τι άλλο, αλαζονικοί. Κι έτσι λέω τα πράγματα ως έχουν, δίχως να αντιβαίνω στα γεγονότα. Σε Εμένα, μπορείς να δεις όλα τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας ενός νέου ανθρώπου, μπορείς, όμως, να δεις και πού διαφέρω από τους άλλους νέους ανθρώπους: Στη γαλήνη και την ηρεμία Μου. Δεν το κάνω θέμα· πιστεύω ότι ο Θεός Με γνωρίζει καλύτερα απ’ ό,τι γνωρίζω Εγώ τον εαυτό Μου. Αυτά είναι λόγια από την καρδιά Μου, κι ελπίζω οι αδελφοί και οι αδελφές να μην προσβληθούν. Είθε να μιλάμε για τα λόγια στην καρδιά μας, να κοιτάζουμε τι επιδιώκει ο καθένας μας, να συγκρίνουμε τις καρδιές μας που αγαπούν τον Θεό, να ακούμε τα λόγια που ψιθυρίζουμε στον Θεό, να ψάλλουμε τους πιο όμορφους ύμνους στην καρδιά μας και να εκφράζουμε την υπερηφάνεια μες στην καρδιά μας, έτσι ώστε η ζωή μας να γίνει πιο όμορφη. Ξέχασε το παρελθόν και κοίταξε προς το μέλλον. Ο Θεός θα διανοίξει ένα μονοπάτι για εμάς!