Όταν παιδευόταν από τον Θεό, ο Πέτρος προσευχήθηκε: «Ω Θεέ μου! Η σάρκα μου είναι επαναστατική, και Εσύ με παιδεύεις και με κρίνεις. Χαίρομαι για την παίδευση και την κρίση Σου και, ακόμα κι αν Εσύ δεν με θέλεις, στην κρίση Σου βλέπω την άγια και δίκαιη διάθεσή Σου. Όταν με κρίνεις, έτσι ώστε οι άλλοι να μπορούν να δουν τη δίκαιη διάθεσή Σου στην κρίση Σου, νιώθω ικανοποιημένος. Αν μπορεί να εκφράσει τη διάθεσή Σου και να επιτρέψει να γίνει ορατή η δίκαιη διάθεσή Σου σε όλα τα δημιουργήματα, αν μπορεί να κάνει την αγάπη μου για Σένα πιο αγνή, ώστε να μπορέσω να αποκτήσω την ομοιότητα εκείνου που είναι δίκαιος, τότε η κρίση Σου είναι καλή, γιατί τέτοιο είναι το φιλεύσπλαχνο θέλημά Σου. Ξέρω ότι υπάρχουν ακόμα πολλά μέσα μου που επαναστατούν και ότι δεν είμαι ακόμα κατάλληλος να έρθω ενώπιόν Σου. Επιθυμώ να με κρίνεις ακόμα περισσότερο, είτε μέσα από ένα εχθρικό περιβάλλον είτε μέσα από μεγάλα δεινά· ό,τι κι αν κάνεις Εσύ, για μένα είναι πολύτιμο. Η αγάπη Σου είναι τόσο βαθιά και είμαι πρόθυμος να βρεθώ στο έλεός Σου χωρίς την παραμικρή διαμαρτυρία». Αυτή είναι η γνώση του Πέτρου αφότου βίωσε το έργο του Θεού και είναι επίσης μαρτυρία της αγάπης του προς τον Θεό. Σήμερα, εσείς έχετε ήδη κατακτηθεί —αλλά πώς εκφράζεται μέσα σας αυτή η κατάκτηση; Κάποιοι λένε: «Η κατάκτησή μου είναι η υπέρτατη χάρη και η εξύψωση του Θεού. Μόνο τώρα συνειδητοποιώ ότι η ζωή του ανθρώπου είναι κενή και άνευ σημασίας. Ο άνθρωπος ξοδεύει τη ζωή του σε πυρετώδεις δραστηριότητες, κάνοντας και αναθρέφοντας παιδιά από γενιά σε γενιά, και τελικά δεν του απομένει τίποτα. Σήμερα, μόνο αφού έχω κατακτηθεί από τον Θεό έχω δει ότι δεν έχει αξία να ζούμε με αυτόν τον τρόπο· είναι πραγματικά μια ζωή χωρίς νόημα. Μπορώ να πεθάνω και να λήξει όλο αυτό!» Μπορούν τέτοιοι άνθρωποι που έχουν κατακτηθεί να κερδηθούν από τον Θεό; Μπορούν να γίνουν δείγματα και παραδείγματα προς μίμηση; Αυτοί οι άνθρωποι μας δίνουν ένα μάθημα αρνητικότητας· δεν έχουν φιλοδοξίες και δεν πασχίζουν να βελτιωθούν. Αν και θεωρείται ότι έχουν κατακτηθεί, τέτοιοι αρνητικοί άνθρωποι είναι ανίκανοι να οδηγηθούν στην τελείωση. Πολύ κοντά στο τέλος της ζωής του, αφού είχε οδηγηθεί στην τελείωση, ο Πέτρος είπε: «Ω Θεέ μου! Αν μπορούσα να ζήσω μερικά ακόμα χρόνια, θα ήθελα να επιτύχω μια καθαρότερη και βαθύτερη αγάπη για Σένα». Λίγο πριν σταυρωθεί, μέσα στην καρδιά του προσευχόταν: «Ω Θεέ μου! Έφτασε τώρα η στιγμή Σου· έφτασε η ώρα που ετοίμασες για μένα. Πρέπει να σταυρωθώ για Σένα, πρέπει να γίνω μάρτυρας για Σένα και ελπίζω ότι η αγάπη μου μπορεί να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις Σου και ότι μπορεί να γίνει αγνότερη. Σήμερα, το να μπορέσω να πεθάνω για Σένα και να καρφωθώ στον σταυρό για Σένα είναι παρήγορο και καθησυχαστικό για μένα, γιατί τίποτα δεν είναι πιο ευχάριστο για μένα παρά το να μπορώ να σταυρωθώ για Σένα και να ικανοποιήσω τις επιθυμίες Σου, και να είμαι ικανός να παραδοθώ σ’ Εσένα, να προσφέρω τη ζωή μου σ’ Εσένα. Ω, Θεέ μου! Είσαι τόσο αξιαγάπητος! Εάν μου επέτρεπες να ζήσω, θα ήμουν ακόμα πιο πρόθυμος να Σε αγαπώ. Όσο είμαι ζωντανός, θα Σε αγαπώ. Θέλω να Σε αγαπώ ακόμη πιο βαθιά. Με κρίνεις και με παιδεύεις και με δοκιμάζεις, γιατί δεν είμαι δίκαιος, γιατί αμάρτησα. Και η δίκαιη διάθεσή Σου γίνεται πιο εμφανής σ’ εμένα. Αυτό είναι ευλογία για μένα, γιατί μπορώ να Σε αγαπώ πιο βαθιά και είμαι πρόθυμος να Σ’ αγαπώ με αυτόν τον τρόπο ακόμα κι αν Εσύ δεν με αγαπάς. Είμαι πρόθυμος να δω τη δίκαιη διάθεσή Σου, γιατί αυτό με κάνει ακόμη πιο ικανό να ζήσω μια ζωή με νόημα. Αισθάνομαι ότι η ζωή μου τώρα είναι πιο σημαντική, γιατί σταυρώνομαι για χάρη Σου και έχει απόλυτο νόημα το να πεθάνω για Σένα. Ακόμα όμως δεν αισθάνομαι ικανοποιημένος, επειδή ξέρω πολύ λίγα για Σένα, ξέρω ότι δεν μπορώ να εκπληρώσω πλήρως τις επιθυμίες Σου και Σου έχω ξεπληρώσει πολύ λίγα. Στη ζωή μου, δεν έχω καταφέρει να επιστρέψω το όλον μου σ’ Εσένα· ακόμη απέχω από κάτι τέτοιο. Καθώς θυμάμαι αυτή τη στιγμή, αισθάνομαι τόσο υποχρεωμένος σ’ Εσένα, και δεν έχω παρά αυτή τη στιγμή για να αντισταθμίσω όλα τα λάθη μου και όλη την αγάπη που δεν Σου έχω ξεπληρώσει».

Ο άνθρωπος πρέπει να επιδιώξει να βιώσει μια ζωή με νόημα, και δεν πρέπει να είναι ικανοποιημένος με τις τρέχουσες συνθήκες του. Για να βιώσεις το παράδειγμα του Πέτρου, πρέπει να διαθέτεις τις γνώσεις και τις εμπειρίες του Πέτρου. Ο άνθρωπος πρέπει να επιδιώκει πράγματα που είναι υψηλότερα και πιο βαθιά. Πρέπει να επιδιώκει μια βαθύτερη, καθαρότερη αγάπη για τον Θεό και μια ζωή που έχει αξία και νόημα. Μόνο αυτό είναι η ζωή και μόνο τότε ο άνθρωπος θα είναι ίδιος με τον Πέτρο. Πρέπει να εστιάσεις στην ενεργό είσοδό σου στην θετική πλευρά και δεν πρέπει να επιτρέψεις παθητικά στον εαυτό σου να υποχωρήσει για λόγους στιγμιαίας ευκολίας, ενώ αγνοείς πιο βαθιές, πιο συγκεκριμένες και πιο πρακτικές αλήθειες. Η αγάπη σου πρέπει να είναι έμπρακτη και πρέπει να βρεις τρόπους για να απελευθερωθείς από αυτήν την αλλοτριωμένη, ξέγνοιαστη ζωή που δεν διαφέρει από τη ζωή ενός ζώου. Πρέπει να βιώσεις μια ζωή με νόημα, μια ζωή με αξία και δεν πρέπει να ξεγελάς τον εαυτό σου ή να μεταχειρίζεσαι τη ζωή σου σαν ένα παιχνίδι με το οποίο παίζεις. Για όλους όσοι φιλοδοξούν να αγαπήσουν τον Θεό, δεν υπάρχουν άπιαστες αλήθειες ούτε μια δικαιοσύνη για την οποία δεν μπορούν να παραμείνουν πιστοί. Πώς πρέπει να ζήσεις τη ζωή σου; Πώς πρέπει να αγαπάς τον Θεό και να χρησιμοποιήσεις αυτή την αγάπη για να ικανοποιήσεις το θέλημά Του; Δεν υπάρχει πιο σημαντικό θέμα από αυτό στη ζωή σου. Πάνω απ’ όλα, πρέπει να έχεις τέτοιες φιλοδοξίες και επιμονή, και δεν θα πρέπει να είσαι σαν εκείνους που είναι δειλοί, που είναι αδύναμοι. Πρέπει να μάθεις πώς να αποκτάς εμπειρία μιας ουσιαστικής ζωής και να βιώνεις ουσιαστικές αλήθειες και να μην συμπεριφέρεσαι στον εαυτό σου επιπόλαια με αυτόν τον τρόπο. Χωρίς να το συνειδητοποιήσεις, η ζωή σου θα σε προσπεράσει· μετά από αυτό, θα έχεις, άραγε, άλλη μια ευκαιρία να αγαπήσεις τον Θεό; Μπορεί ο άνθρωπος να αγαπάει τον Θεό όταν πεθάνει; Πρέπει να έχεις τις ίδιες φιλοδοξίες και την ίδια συνείδηση με τον Πέτρο. Η ζωή σου πρέπει να έχει νόημα και δεν πρέπει να παίζεις παιχνίδια με τον εαυτό σου. Ως άνθρωπος και ως άτομο που ακολουθεί τον Θεό, πρέπει να είσαι σε θέση να εξετάσεις προσεκτικά το πώς αντιμετωπίζεις τη ζωή σου, πώς πρέπει να προσφέρεις τον εαυτό σου στον Θεό, πώς πρέπει να έχεις μια πιο ουσιαστική πίστη στον Θεό και πώς, εφόσον αγαπάς τον Θεό, θα πρέπει να Τον αγαπάς με έναν τρόπο που είναι πιο καθαρός, πιο όμορφος και πιο καλός. Σήμερα, δεν θα πρέπει να είσαι ικανοποιημένος με το πώς κατακτήθηκες, αλλά πρέπει επίσης να εξετάσεις το μονοπάτι πάνω στο οποίο θα περπατήσεις στο μέλλον. Πρέπει να έχεις τις φιλοδοξίες εκείνες και το θάρρος για να οδηγηθείς στην τελείωση και δεν πρέπει πάντα να θεωρείς ότι δεν είσαι σε θέση να το κάνεις αυτό. Έχει η αλήθεια τους αγαπημένους της; Μπορεί η αλήθεια να αντιταχθεί σκοπίμως στους ανθρώπους; Αν ακολουθήσεις την αλήθεια, μπορεί να σε συντρίψει; Εάν μείνεις πιστός στη δικαιοσύνη, θα σε τσακίσει; Εάν η επιθυμία σου είναι πράγματι να επιδιώξεις τη ζωή, μπορεί η ζωή να σου ξεφύγει; Εάν δεν έχεις την αλήθεια, αυτό δεν συμβαίνει επειδή η αλήθεια σε αγνοεί, αλλά γιατί παραμένεις μακριά από την αλήθεια. Εάν δεν μπορείς να εμμείνεις στη δικαιοσύνη, αυτό δεν συμβαίνει επειδή υπάρχει κάτι κακό στη δικαιοσύνη, αλλά επειδή πιστεύεις ότι είναι αποσυνδεδεμένη από τα γεγονότα. Αν δεν έχεις κερδίσει τη ζωή αφού την κυνηγάς τόσα πολλά χρόνια, αυτό δεν συμβαίνει επειδή η ζωή δεν έχει συνείδηση προς εσένα, αλλά επειδή εσύ δεν έχεις συνείδηση προς τη ζωή και έχεις απομακρύνει τη ζωή. Εάν ζεις στο φως και δεν υπήρξες ικανός να κερδίσεις το φως, αυτό δεν συμβαίνει επειδή το φως αδυνατεί να σε φωτίσει, αλλά επειδή δεν έχεις δώσει καμία προσοχή στην ύπαρξη του φωτός και έτσι το φως απομακρύνθηκε ήσυχα από εσένα. Αν δεν το ακολουθήσεις, τότε μπορεί να ειπωθεί ότι είσαι άχρηστο σκουπίδι και δεν έχεις θάρρος στη ζωή σου και δεν έχεις το πνεύμα να αντισταθείς στις δυνάμεις του σκότους. Είσαι πολύ αδύναμος! Δεν μπορείς να ξεφύγεις από τις δυνάμεις του Σατανά που σε πολιορκούν και είσαι μόνο πρόθυμος να κάνεις αυτού του είδους την ασφαλή και σίγουρη ζωή και να πεθάνεις αδαής. Αυτό που πρέπει να επιτύχεις είναι η επιδίωξή σου να κατακτηθείς. Αυτό είναι το δεσμευτικό σου καθήκον. Εάν είσαι ικανοποιημένος με την κατάκτηση, τότε διώχνεις την ύπαρξη του φωτός. Πρέπει να υποφέρεις για την αλήθεια, πρέπει να αφοσιωθείς στην αλήθεια, πρέπει να υπομείνεις με ταπείνωση για την αλήθεια και για να κερδίσεις περισσότερη αλήθεια, πρέπει να υποστείς περισσότερα βάσανα. Αυτό πρέπει να κάνεις. Δεν πρέπει να πετάξεις την αλήθεια για χάρη μιας ειρηνικής οικογενειακής ζωής, και δεν πρέπει να χάσεις την αξιοπρέπεια και την ακεραιότητα της ζωής σου για χάρη μιας στιγμιαίας απόλαυσης. Θα πρέπει να ακολουθήσεις όλα όσα είναι όμορφα και καλά και θα πρέπει να επιδιώξεις ένα πιο ουσιώδες μονοπάτι στη ζωή. Εάν έχεις μια τόσο χυδαία ζωή και δεν βάζεις στόχους, τότε δεν σπαταλάς τη ζωή σου; Τι μπορείς να κερδίσεις από μια τέτοια ζωή; Θα πρέπει να εγκαταλείψεις όλες τις απολαύσεις της σάρκας για χάρη της μιας αλήθειας και δεν πρέπει να πετάξεις όλες τις αλήθειες για χάρη μιας μικρής απόλαυσης. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν ακεραιότητα ή αξιοπρέπεια. Δεν υπάρχει νόημα στην ύπαρξή τους!

Ο Θεός παιδεύει και κρίνει τον άνθρωπο, επειδή αυτό απαιτείται από το έργο Του και, κυρίως, επειδή το χρειάζεται ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος πρέπει να παιδεύεται και να κρίνεται, και μόνο τότε μπορεί να επιτύχει την αγάπη για τον Θεό. Σήμερα, είστε απόλυτα πεπεισμένοι, αλλά όταν συναντήσετε την παραμικρή αναποδιά, τότε έχετε πρόβλημα· το ανάστημά σας είναι ακόμα πολύ μικρό και πρέπει να αποκτήσετε εμπειρία ακόμα περισσότερης τέτοιας παίδευσης και κρίσης για να αποκτήσετε βαθύτερη γνώση. Σήμερα, έχετε σχετικά θεοφοβούμενη καρδιά, φοβάστε κάπως τον Θεό και ξέρετε ότι είναι ο αληθινός Θεός, αλλά δεν έχετε μεγάλη αγάπη γι’ Αυτόν, πολύ λιγότερο δε, έχετε επιτύχει μια αγνή αγάπη. Οι γνώσεις σας είναι πολύ επιφανειακές και το ανάστημά σας εξακολουθεί να είναι ανεπαρκές. Όταν πραγματικά συναντάτε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον, ακόμα δεν έχετε γίνει μάρτυρες, πολύ μικρό ποσοστό από την είσοδό σας είναι ενεργό και δεν έχετε ιδέα για το πώς να το κάνετε πράξη. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι παθητικοί και αδρανείς· αγαπούν μόνο κρυφά τον Θεό μέσα στις καρδιές τους, αλλά δεν έχουν κανένα τρόπο να το κάνουν πράξη, ούτε είναι σαφείς όσον αφορά τους στόχους τους. Εκείνοι που έχουν οδηγηθεί στην τελείωση όχι μόνο κατέχουν κανονική ανθρώπινη φύση, αλλά διαθέτουν και αλήθειες που ξεπερνούν τα μέτρα της συνείδησης, που είναι υψηλότερες από τα πρότυπα της συνείδησης· δεν χρησιμοποιούν μόνο τη συνείδησή τους για να ξεπληρώσουν την αγάπη του Θεού, αλλά, πέρα από αυτό, έχουν γνωρίσει τον Θεό και έχουν δει ότι ο Θεός είναι υπέροχος και άξιος της αγάπης του ανθρώπου και ότι υπάρχουν τόσο πολλά που πρέπει να αγαπάς στον Θεό· ο άνθρωπος δεν μπορεί παρά να Τον αγαπάει. Η αγάπη που έχουν για τον Θεό όσοι έχουν οδηγηθεί στην τελείωση υφίσταται για να εκπληρώσουν τις προσωπικές τους προσδοκίες. Η αγάπη τους είναι μια αυθόρμητη αγάπη, μια αγάπη που δεν ζητά τίποτα σε αντάλλαγμα και δεν είναι αντικείμενο συναλλαγής. Αγαπούν τον Θεό μόνο εξαιτίας της γνώσης τους γι’ Αυτόν. Τέτοιοι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για το αν ο Θεός τούς χαρίζει χάρες και είναι ικανοποιημένοι μόνο με το να ικανοποιούν τον Θεό. Δεν κάνουν συμφωνίες με τον Θεό, ούτε μετράνε την αγάπη τους για τον Θεό βάσει της συνείδησής τους: «Μου έδωσες, επομένως Σε αγαπώ ως αντάλλαγμα· αν δεν μου δώσεις, τότε δεν έχω τίποτα για Σένα σε αντάλλαγμα». Εκείνοι που έχουν οδηγηθεί στην τελείωση πάντοτε πιστεύουν το εξής: «Ο Θεός είναι ο Δημιουργός και εκτελεί το έργο Του σ’ εμάς. Αφού έχω αυτή την ευκαιρία, την προϋπόθεση και τα προσόντα για να οδηγηθώ στην τελείωση, η επιδίωξή μου θα πρέπει να είναι να ζήσω μια ζωή με νόημα και θα πρέπει να Τον ικανοποιήσω». Είναι ακριβώς όπως αυτό που βίωσε ο Πέτρος: Όταν ένιωθε πιο αδύναμος, προσευχόταν στον Θεό και έλεγε: «Ω Θεέ μου! Ανεξάρτητα από τον χρόνο ή τον τόπο, ξέρεις ότι πάντα Σε θυμάμαι. Ανεξαρτήτως του χρόνου ή του τόπου, ξέρεις ότι θέλω να Σε αγαπήσω, αλλά το ανάστημά μου είναι πολύ μικρό, είμαι πολύ αδύναμος και ανίσχυρος, η αγάπη μου είναι πολύ περιορισμένη και η ειλικρίνειά μου απέναντι σ’ Εσένα είναι υπερβολικά πενιχρή. Σε σύγκριση με την αγάπη Σου, είμαι απλώς ακατάλληλος να ζω. Επιθυμώ μόνο η ζωή μου να μην είναι μάταιη και να μπορώ όχι μόνο να ξεπληρώσω την αγάπη Σου, αλλά, επίσης, να μπορώ να αφιερώσω ό,τι έχω σ’ Εσένα. Αν μπορώ να Σε ικανοποιήσω, τότε ως δημιούργημα, θα είμαι ήσυχος και δεν θα ζητήσω τίποτα περισσότερο. Αν και είμαι αδύναμος και ανίσχυρος τώρα, δεν θα ξεχάσω τις προτροπές Σου και δεν θα ξεχάσω την αγάπη Σου. Τώρα, το μόνο που κάνω είναι να ξεπληρώνω την αγάπη Σου. Ω Θεέ μου, αισθάνομαι απαίσια! Πώς μπορώ να δώσω πίσω σ’ Εσένα την αγάπη που έχω στην καρδιά μου, πώς μπορώ να κάνω ό,τι μπορώ, να καταφέρω να εκπληρώσω τις επιθυμίες Σου και να καταφέρω να προσφέρω όλα όσα έχω σ’ Εσένα; Ξέρεις την αδυναμία του ανθρώπου· πώς μπορώ, λοιπόν, να είμαι άξιος της αγάπης Σου; Ω! Θεέ μου! Ξέρεις ότι είμαι μικρός στο ανάστημα, ότι η αγάπη μου είναι υπερβολικά πενιχρή. Πώς μπορώ να κάνω το καλύτερο που μπορώ σε ένα τέτοιο περιβάλλον; Ξέρω ότι πρέπει να ξεπληρώσω την αγάπη Σου, ξέρω ότι θα πρέπει να δώσω όλα αυτά που έχω σ’ Εσένα, αλλά σήμερα το ανάστημά μου είναι πολύ μικρό. Ζητώ να μου δώσεις δύναμη και αυτοπεποίθηση, ώστε να είμαι περισσότερο σε θέση να κατέχω μια αγνή αγάπη και να την αφιερώσω σ’ Εσένα και να μπορώ να αφιερώσω καλύτερα όσα έχω σ’ Εσένα· όχι μόνο θα μπορώ να ξεπληρώσω την αγάπη Σου, αλλά θα είμαι πιο ικανός να αποκτήσω εμπειρία της παίδευσής Σου και της κρίσης και των δοκιμασιών Σου και των ακόμα πιο σκληρών καταρών Σου. Μου έχεις επιτρέψει να δω την αγάπη Σου και δεν μπορώ να μην Σε αγαπώ κι αν και σήμερα είμαι αδύναμος και ανίσχυρος, πώς θα μπορούσα να Σε ξεχάσω; Η αγάπη, η παίδευση και η κρίση Σου με έχουν ωθήσει στο να Σε γνωρίσω, αλλά αισθάνομαι επίσης ανίκανος να εκπληρώσω την αγάπη Σου, γιατί είσαι τόσο σπουδαίος. Πώς μπορώ να αφιερώσω όλα όσα έχω στον Δημιουργό;» Αυτό ήταν το αίτημα του Πέτρου, όμως το ανάστημά του ήταν πάρα πολύ ανεπαρκές. Εκείνη τη στιγμή, αισθάνθηκε ότι ένα μαχαίρι καρφωνόταν στην καρδιά του. Σπάραζε· δεν ήξερε τι να κάνει κάτω από τέτοιες συνθήκες. Ωστόσο, συνέχισε να προσεύχεται: «Ω Θεέ μου! Ο άνθρωπος έχει το ανάστημα ενός παιδιού, η συνείδησή του είναι αδύναμη και το μόνο που μπορώ να επιτύχω είναι να ξεπληρώσω την αγάπη Σου. Σήμερα, δεν ξέρω πώς να ικανοποιήσω το θέλημά Σου και επιθυμώ μονάχα να κάνω ό,τι μπορώ, να δώσω όλα όσα έχω και να αφιερώσω όλα όσα έχω σ’ Εσένα. Ανεξάρτητα από την κρίση Σου, ανεξάρτητα από την παίδευσή Σου, ανεξάρτητα από το τι δίνεις σ’ εμένα, ανεξάρτητα από το τι μου παίρνεις, απάλλαξέ με από το παραμικρό παράπονο προς Εσένα. Πολλές φορές, όταν με παίδευσες και με έκρινες, γκρίνιαξα μέσα μου και δεν ήμουν σε θέση να πετύχω την αγνότητα ή να εκπληρώσω τις επιθυμίες Σου. Η αποπληρωμή της αγάπης Σου γεννήθηκε από καταναγκασμό και αυτή τη στιγμή μισώ τον εαυτό μου ακόμη περισσότερο». Επειδή αναζητούσε μια καθαρότερη αγάπη για τον Θεό προσευχήθηκε ο Πέτρος με αυτόν τον τρόπο. Αναζητούσε και εκλιπαρούσε και, επιπλέον, κατηγορούσε τον εαυτό του και ομολογούσε τις αμαρτίες του στον Θεό. Ένιωθε χρέος προς τον Θεό και αισθάνθηκε μίσος για τον εαυτό του, αλλά ήταν επίσης και κάπως λυπημένος και αρνητικός. Πάντα ένιωθε έτσι, σαν να μην ήταν αρκετά καλός για τις επιθυμίες του Θεού και να ήταν ανίκανος να κάνει το καλύτερό που μπορούσε. Κάτω από τέτοιες συνθήκες, ο Πέτρος επεδίωκε να έχει την πίστη του Ιώβ. Είδε πόσο μεγάλη ήταν η πίστη του Ιώβ, διότι ο Ιώβ είχε δει ότι όλα όσα είχε του δόθηκαν από τον Θεό και ήταν φυσικό ο Θεός να πάρει τα πάντα από αυτόν, ότι ο Θεός έδινε σε όποιον ήθελε —τέτοια ήταν η δίκαιη διάθεση του Θεού. Ο Ιώβ δεν έκανε παράπονα και μπορούσε ακόμα να δοξάζει τον Θεό. Ο Πέτρος γνώριζε, επίσης, τον ίδιο του τον εαυτό και μέσα στην καρδιά του προσευχόταν: «Σήμερα, δεν θα έπρεπε να είμαι ικανοποιημένος με το να ξεπληρώσω την αγάπη Σου χρησιμοποιώντας τη συνείδησή μου —όση αγάπη και να Σου δώσω— γιατί οι σκέψεις μου είναι πολύ διεφθαρμένες και επειδή είμαι ανίκανος να Σε δω ως τον Δημιουργό. Επειδή είμαι ακόμα ακατάλληλος για να Σε αγαπώ, πρέπει να καλλιεργήσω την ικανότητα να αφιερώσω όλα όσα έχω σ’ Εσένα, κάτι που θα έκανα πολύ πρόθυμα. Πρέπει να γνωρίζω όλα αυτά που έχεις κάνει και να μην έχω άλλη επιλογή και πρέπει να δω την αγάπη Σου και να μπορέσω να Σε υμνήσω και να εξυμνήσω το άγιο όνομά Σου, για να μπορέσεις να κερδίσεις μεγάλη δόξα μέσα από μένα. Είμαι πρόθυμος να εμμείνω σε αυτή τη μαρτυρία μου προς Εσένα. Ω, Θεέ μου! Η αγάπη Σου είναι τόσο πολύτιμη και όμορφη. Πώς θα μπορούσα ποτέ να επιθυμώ να ζήσω στα χέρια του πονηρού; Δεν είμαι φτιαγμένος από Σένα; Πώς θα μπορούσα να ζήσω υπό την εξουσία του Σατανά; Θα προτιμούσα ολόκληρη η ύπαρξή μου να ζει μέσα στην παίδευσή Σου. Δεν είμαι πρόθυμος να ζήσω υπό την εξουσία του πονηρού. Εάν μπορώ να εξαγνιστώ και μπορώ να αφιερώσω όλα όσα έχω σ’ Εσένα, είμαι πρόθυμος να προσφέρω το σώμα και το μυαλό μου στην κρίση και την παίδευσή Σου, γιατί απεχθάνομαι τον Σατανά και δεν θέλω να ζήσω υπό την εξουσία του. Κρίνοντάς με, δείχνεις τη δίκαιη διάθεσή Σου· είμαι χαρούμενος και δεν έχω το παραμικρό παράπονο. Εάν μπορώ να εκπληρώσω το καθήκον ενός δημιουργήματος, είμαι πρόθυμος να συνοδεύεται ολόκληρη η ζωή μου από την κρίση Σου, μέσω της οποίας θα γνωρίσω τη δίκαιη διάθεσή Σου και θα απαλλαγώ από την επιρροή του πονηρού». Ο Πέτρος πάντα έτσι προσευχόταν και πάντα με αυτό τον τρόπο αναζητούσε, και έφτασε, σχετικά μιλώντας, σε ένα υψηλό βασίλειο. Όχι μόνο ήταν σε θέση να ξεπληρώσει την αγάπη του Θεού, αλλά, το πιο σημαντικό ήταν ότι εκπλήρωσε επίσης το καθήκον του ως δημιούργημα. Όχι μόνο δεν κατηγορήθηκε από τη συνείδησή του, αλλά ήταν επίσης σε θέση να ξεπεράσει τα πρότυπα συνείδησης. Οι προσευχές του συνέχιζαν να απευθύνονται στον Θεό, τόσο που οι προσδοκίες του ήταν ακόμη υψηλότερες και είχε μια καρδιά που αγαπούσε όλο και περισσότερο τον Θεό. Παρόλο που υπέφερε από οδυνηρό πόνο, δεν ξέχασε ποτέ ότι έπρεπε να αγαπάει τον Θεό, προσπάθησε δε να κατακτήσει την ικανότητα να κατανοεί το θέλημα του Θεού. Στις προσευχές του έλεγε τα εξής λόγια: «Δεν έχω καταφέρει τίποτα περισσότερο από το να ξεπληρώσω την αγάπη Σου. Δεν έχω γίνει μάρτυράς Σου ενώπιον του Σατανά, δεν έχω απελευθερωθεί από την επιρροή του Σατανά και εξακολουθώ να ζω μέσα στη σάρκα. Θα ήθελα να χρησιμοποιήσω την αγάπη μου για να νικήσω τον Σατανά, να τον ντροπιάσω, και έτσι να ικανοποιήσω το θέλημά Σου. Θέλω να Σου δώσω το όλον μου, να μην δώσω ούτε το ελάχιστο κομμάτι μου στον Σατανά, γιατί ο Σατανάς είναι ο εχθρός Σου». Όσο περισσότερο αναζητούσε προς αυτή την κατεύθυνση, τόσο περισσότερο συγκινούνταν και τόσο υψηλότερη ήταν η γνώση του για τα θέματα αυτά. Χωρίς να το συνειδητοποιήσει, κατάλαβε ότι πρέπει να απελευθερωθεί από την επιρροή του Σατανά και πρέπει να επιστρέψει άνευ όρων στον Θεό. Αυτό ήταν το βασίλειο που κατέκτησε. Ξεπερνούσε την επιρροή του Σατανά και απαλλασσόταν από τις χαρές και τις απολαύσεις της σάρκας, και ήταν πρόθυμος να βιώσει πιο βαθιά τόσο την παίδευση του Θεού όσο και την κρίση Του. Είπε: «Παρ’ όλο που ζω εν μέσω της παίδευσής Σου και εν μέσω της κρίσης Σου, ανεξάρτητα από τις δυσκολίες που συνεπάγεται αυτό, εξακολουθώ να μην είμαι πρόθυμος να ζήσω υπό την εξουσία του Σατανά, ακόμα δεν είμαι πρόθυμος να υποφέρω την εξαπάτηση του Σατανά. Παίρνω χαρά από το να ζω ανάμεσα στις κατάρες Σου και είμαι θλιμμένος ζώντας μέσα στις ευλογίες του Σατανά. Σ’ αγαπώ ζώντας μέσα στην κρίση Σου και αυτό μου φέρνει μεγάλη χαρά. Η παίδευση και η κρίση Σου είναι δίκαιες και άγιες· είναι για να με εξαγνίσουν και, ακόμη περισσότερο, για να με σώσουν. Θα προτιμούσα να περάσω όλη μου τη ζωή μέσα στην κρίση Σου για να είμαι υπό τη φροντίδα Σου. Δεν είμαι πρόθυμος να ζήσω υπό την εξουσία του Σατανά ούτε για μια στιγμή. Επιθυμώ να καθαριστώ από Σένα· ακόμη κι αν υποστώ δυσκολίες, δεν είμαι πρόθυμος να με εκμεταλλευθεί και να με εξαπατήσει ο Σατανάς. Εγώ, αυτό το δημιούργημα που είμαι, θα πρέπει να χρησιμοποιηθώ από Σένα, να αποκτηθώ από Σένα, να κριθώ από Σένα και να παιδευτώ από Σένα. Ακόμα και να δεχτώ την κατάρα Σου. Η καρδιά μου χαίρεται όταν είσαι πρόθυμος να με ευλογήσεις, γιατί έχω δει την αγάπη Σου. Είσαι ο Δημιουργός και είμαι ένα δημιούργημα: δεν πρέπει να Σε προδώσω και να ζήσω υπό την εξουσία του Σατανά, ούτε θα πρέπει να με εκμεταλλευθεί ο Σατανάς. Θα πρέπει να είμαι το άλογο ή το βόδι Σου, και όχι να ζήσω για τον Σατανά. Θα προτιμούσα να ζήσω μέσα από την παίδευσή Σου, χωρίς φυσική ευδαιμονία, και αυτό θα μου προκαλούσε ευχαρίστηση ακόμα κι αν έχανα τη χάρη Σου. Αν και η χάρη Σου δεν είναι μαζί μου, μου αρέσει να παιδεύομαι και να κρίνομαι από Σένα· αυτή είναι η καλύτερη ευλογία Σου, η μεγαλύτερη χάρη Σου. Αν και είσαι πάντα μεγαλοπρεπής και οργισμένος προς εμένα, εξακολουθώ να είμαι ανίκανος να Σε αφήσω και ακόμα δεν μπορώ να Σε αγαπήσω αρκετά. Θα προτιμούσα να ζήσω στον οίκο Σου, θα προτιμούσα να είμαι καταραμένος, παιδεμένος και τσακισμένος από Σένα και δεν θέλω να ζήσω υπό την εξουσία του Σατανά ούτε είμαι πρόθυμος να σπεύσω και να απασχοληθώ μόνο για τη σάρκα, πολύ λιγότερο δε, είμαι πρόθυμος να ζήσω για τη σάρκα». Η αγάπη του Πέτρου ήταν αγνή αγάπη. Αυτή είναι η εμπειρία του να οδηγείται κάποιος στην τελείωση, και είναι το υψηλότερο βασίλειο του να οδηγείται κάποιος στην τελείωση· δεν υπάρχει ζωή που να έχει μεγαλύτερο νόημα. Αποδέχτηκε την παίδευση και την κρίση του Θεού, εκτίμησε ιδιαίτερα τη δίκαιη διάθεση του Θεού και τίποτα για τον Πέτρο δεν ήταν πιο πολύτιμο. Είπε: «Ο Σατανάς μού δίνει υλικές απολαύσεις, αλλά δεν έχουν αξία για μένα. Δέχομαι την παίδευση και την κρίση του Θεού —σε αυτό είμαι ευνοημένος, σε αυτό βρίσκω απόλαυση και σε αυτό είμαι ευλογημένος. Αν δεν ήταν η κρίση του Θεού, δεν θα αγαπούσα ποτέ τον Θεό, θα εξακολουθούσα να ζω υπό την εξουσία του Σατανά, θα εξακολουθούσα να ελέγχομαι από αυτόν και θα με διέταζε. Αν συνέβαινε αυτό, ποτέ δεν θα γινόμουν πραγματικός άνθρωπος, διότι θα ήμουν ανίκανος να ικανοποιήσω τον Θεό και δεν θα αφιέρωνα ολόκληρο το είναι μου στον Θεό. Αν και ο Θεός δεν με ευλογεί και με αφήνει χωρίς παρηγοριά μέσα μου σαν να καίει μέσα μου μια φωτιά, και χωρίς ειρήνη ή χαρά, και μολονότι η παίδευση και η πειθαρχία του Θεού δεν είναι ποτέ ξέχωρες από μένα, μέσα από την παίδευση και την κρίση του Θεού μπορώ να δω τη δίκαιη διάθεσή Του. Λατρεύω αυτό το γεγονός· δεν υπάρχει τίποτα πιο πολύτιμο ή πιο ουσιαστικό στη ζωή. Αν και η προστασία και η φροντίδα Του έχουν γίνει αδίστακτη παίδευση, κρίση, κατάρα και πλήγματα, εξακολουθώ να απολαμβάνω αυτά τα πράγματα, γιατί μπορούν να με εξαγνίσουν και να με αλλάξουν καλύτερα, να με φέρουν πιο κοντά στον Θεό, να με κάνουν περισσότερο ικανό να αγαπώ τον Θεό και μπορούν να κάνουν την αγάπη μου για τον Θεό αγνότερη. Αυτό με κάνει να μπορώ να εκπληρώσω το καθήκον μου ως δημιούργημα και με φέρνει ενώπιον του Θεού και μακριά από την επιρροή του Σατανά, ώστε να μην υπηρετώ πλέον τον Σατανά. Όταν δεν ζω υπό την εξουσία του Σατανά και μπορώ να αφιερώσω ό,τι έχω και ό,τι μπορώ να κάνω στον Θεό, χωρίς να έχω καμία επιφύλαξη —αυτό θα συμβεί όταν θα είμαι απόλυτα ικανοποιημένος. Είναι η παίδευση και η κρίση του Θεού που με έσωσαν και η ζωή μου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την παίδευση και την κρίση του Θεού. Η ζωή μου στη γη είναι υπό την εξουσία του Σατανά και αν δεν υπήρχε η φροντίδα και η προστασία της παίδευσης και της κρίσης του Θεού, θα ζούσα πάντα υπό την εξουσία του Σατανά και, επιπλέον, δεν θα είχα την ευκαιρία ή τα μέσα να ζήσω μια ζωή με νόημα. Μόνο εάν η παίδευση και η κρίση του Θεού δεν με αφήσουν ποτέ θα καταφέρω να καθαρθώ από τον Θεό. Μόνο με τα σκληρά λόγια και τη δίκαιη διάθεση του Θεού και με την μεγαλοπρεπή κρίση του Θεού κέρδισα την υπέρτατη προστασία και κατάφερα να ζήσω στο φως, και κέρδισα τις ευλογίες του Θεού. Το να μπορώ να καθαρθώ και να ελευθερωθώ από τον Σατανά και να ζήσω στο κράτος του Θεού, αυτή είναι η μεγαλύτερη ευλογία στη ζωή μου σήμερα». Αυτό είναι το υψηλότερο βασίλειο που βίωσε ο Πέτρος.

Αυτή είναι ακριβώς η κατάσταση που πρέπει να επιτύχει ο άνθρωπος αφού οδηγηθεί στην τελείωση. Εάν δεν μπορείς να τα επιτύχεις αυτά, τότε δεν μπορείς να βιώσεις μια ζωή με νόημα. Ο άνθρωπος ζει μέσα στη σάρκα, που σημαίνει ότι ζει σε μια ανθρώπινη κόλαση, και χωρίς την κρίση και την παίδευση του Θεού, ο άνθρωπος είναι τόσο βρόμικος όσο ο Σατανάς. Πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να είναι άγιος; Ο Πέτρος πίστευε ότι η παίδευση και η κρίση από τον Θεό ήταν η καλύτερη προστασία και η μεγαλύτερη χάρη του ανθρώπου. Μόνο με την παίδευση και την κρίση του Θεού θα μπορούσε ο άνθρωπος να αφυπνιστεί και να μισήσει τη σάρκα, να μισήσει τον Σατανά. Η αυστηρή πειθαρχία του Θεού απελευθερώνει τον άνθρωπο από την επιρροή του Σατανά, τον απελευθερώνει από τον δικό του μικρόκοσμο και του επιτρέπει να ζει υπό το φως της παρουσίας του Θεού. Δεν υπάρχει καλύτερη σωτηρία από την παίδευση και την κρίση! Ο Πέτρος προσευχόταν: «Ω, Θεέ μου! Όσο με παιδεύεις και με κρίνεις, θα ξέρω ότι δεν με έχεις αφήσει. Ακόμα κι αν δεν μου δίνεις χαρά ή γαλήνη και με κάνεις να ζω με πόνο και μου επιβάλλεις ατελείωτες συμμορφώσεις, όσο δεν με αφήνεις, η καρδιά μου θα νιώθει αναπαυμένη. Σήμερα, η παίδευση και η κρίση Σου έχουν γίνει η καλύτερή μου προστασία και η μεγαλύτερη ευλογία μου. Η χάρη που μου δίνεις με προστατεύει. Η χάρη που μου προσφέρεις σήμερα είναι μια εκδήλωση της δίκαιης διάθεσής Σου, και είναι παίδευση και κρίση· επίσης, είναι μια δοκιμασία και, πέρα από αυτό, είναι μια ζωή μαρτυρίου». Ο Πέτρος ήταν σε θέση να βάλει στην άκρη τις απολαύσεις της σάρκας και να αναζητήσει μια βαθύτερη αγάπη αλλά και μεγαλύτερη προστασία, επειδή είχε κερδίσει τόσο πολλή χάρη από την παίδευση και την κρίση του Θεού. Στη ζωή του, εάν ο άνθρωπος επιθυμεί να καθαρθεί και να επιτύχει αλλαγές στη διάθεσή του, αν θέλει να βιώσει μια ζωή με νόημα και να εκπληρώσει το καθήκον του ως δημιούργημα, τότε πρέπει να δεχτεί την παίδευση και την κρίση του Θεού, και δεν πρέπει να επιτρέψει στην πειθαρχία και στα πλήγματα του Θεού να απομακρυνθούν απ’ αυτόν, ώστε να μπορεί να απελευθερωθεί από τη χειραγώγηση και την επιρροή του Σατανά και να ζήσει υπό το φως του Θεού. Να γνωρίζεις ότι η παίδευση και η κρίση του Θεού είναι το φως, είναι το φως της σωτηρίας του ανθρώπου, και ότι δεν υπάρχει καλύτερη ευλογία, χάρη ή προστασία για τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος ζει υπό την επιρροή του Σατανά και υπάρχει μέσα στη σάρκα· αν δεν καθαρθεί και δεν λάβει την προστασία του Θεού, τότε ο άνθρωπος θα εξαχρειώνεται όλο και περισσότερο. Αν θέλει να αγαπάει τον Θεό, τότε πρέπει να εξαγνιστεί και να σωθεί. Ο Πέτρος προσευχήθηκε: «Θεέ μου, όταν μου φέρεσαι ευγενικά, χαίρομαι και αισθάνομαι παρηγοριά· όταν με παιδεύεις, αισθάνομαι ακόμα μεγαλύτερη παρηγοριά και χαρά. Αν και είμαι αδύναμος και υπομένω μια ανείπωτη δυστυχία, αν και υπάρχουν δάκρυα και θλίψη, ξέρεις ότι αυτή η θλίψη οφείλεται στην επαναστατικότητά μου και στην αδυναμία μου. Κλαίω γιατί δεν μπορώ να ικανοποιήσω το θέλημά Σου, αισθάνομαι θλίψη και μεταμέλεια, επειδή δεν είμαι επαρκής για τις απαιτήσεις Σου, αλλά είμαι πρόθυμος να επιτύχω αυτό το βασίλειο, είμαι πρόθυμος να κάνω ό,τι μπορώ για να Σε ικανοποιήσω. Η παίδευσή Σου μου έδωσε προστασία και μου έδωσε την καλύτερη σωτηρία. Η κρίση Σου επισκιάζει την ανοχή και την υπομονή Σου. Χωρίς την παίδευση και την κρίση Σου, δεν θα απολάμβανα το έλεος και την τρυφερότητά Σου. Σήμερα, βλέπω ακόμα περισσότερο ότι η αγάπη Σου έχει υπερβεί τους ουρανούς και ξεχωρίζει πάνω απ’ όλα. Η αγάπη Σου δεν είναι μόνο έλεος και τρυφερότητα· είναι κάτι παραπάνω, είναι παίδευση και κρίση. Η παίδευση και η κρίση Σου μου έδωσαν τόσο πολλά. Χωρίς την παίδευση και την κρίση Σου, κανένα άτομο δεν θα εξαγνιζόταν και κανένα άτομο δεν θα μπορούσε να βιώσει την αγάπη του Δημιουργού. Αν και υπέμεινα εκατοντάδες δοκιμασίες και δεινά, και έφτασα ακόμη και κοντά στον θάνατο, αυτά μου έδωσαν τη δυνατότητα να Σε γνωρίσω πραγματικά και να κερδίσω την υπέρτατη σωτηρία. Αν η παίδευση, η κρίση και η πειθαρχία Σου απομακρύνονταν από μένα, τότε θα ζούσα στο σκοτάδι, υπό την εξουσία του Σατανά. Ποια οφέλη έχει η σάρκα του ανθρώπου; Αν η παίδευση και η κρίση Σου με εγκατέλειπαν, θα ήταν σαν να με εγκατέλειπε το Πνεύμα Σου, σαν να μην ήσουν πλέον μαζί μου. Αν ήταν έτσι, πώς θα μπορούσα να συνεχίσω να ζω; Αν μου δώσεις ασθένειες και πάρεις την ελευθερία μου, μπορώ να συνεχίσω να ζω, αλλά αν η παίδευση και η κρίση Σου με εγκατέλειπαν ποτέ, δεν θα είχα κανέναν τρόπο να συνεχίσω να ζω. Εάν ήμουν χωρίς την παίδευση και την κρίση Σου, θα είχα χάσει την αγάπη Σου, μια αγάπη που είναι πολύ βαθιά για να την περιγράψω με λέξεις. Χωρίς την αγάπη Σου, θα ζούσα υπό την εξουσία του Σατανά και δεν θα ήμουν σε θέση να δω το ένδοξό Σου πρόσωπο. Πώς θα μπορούσα να συνεχίσω να ζω; Δεν θα μπορούσα να τα αντέξω τέτοιο σκοτάδι, τέτοια ζωή. Το να Σε έχω μαζί μου είναι σαν να Σε βλέπω, έτσι πώς θα μπορούσα να Σε αφήσω; Σε ικετεύω, Σε εκλιπαρώ να μη μου πάρεις τη μεγαλύτερη παρηγοριά μου, έστω κι αν είναι λίγα λόγια καθησυχασμού. Έχω απολαύσει την αγάπη Σου και σήμερα δεν μπορώ να είμαι μακριά από Σένα. Πώς θα μπορούσα να μην Σε αγαπώ; Έχω χύσει πολλά δάκρυα θλίψης εξαιτίας της αγάπης Σου, όμως έχω πάντα την αίσθηση ότι μια ζωή όπως αυτή είναι πιο ουσιαστική, πιο ικανή να με εμπλουτίσει, πιο ικανή να με αλλάξει και πιο ικανή να μου επιτρέψει να φτάσω στην αλήθεια που θα πρέπει να κατέχουν τα δημιουργήματα».

Ο άνθρωπος ζει ολόκληρη τη ζωή του υπό την εξουσία του Σατανά και δεν υπάρχει ούτε ένα άτομο που μπορεί να απελευθερωθεί από την επιρροή του Σατανά από μόνο του. Όλοι ζουν σε έναν βρόμικο κόσμο, μες στη διαφθορά και το κενό, χωρίς το παραμικρό νόημα ή αξία· ζουν τέτοιες ξέγνοιαστες ζωές για τη σάρκα, για τη λαγνεία και για τον Σατανά. Δεν υπάρχει η παραμικρή αξία στην ύπαρξή τους. Ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να βρει την αλήθεια που θα τον ελευθερώσει από την επιρροή του Σατανά. Αν και ο άνθρωπος πιστεύει στον Θεό και διαβάζει τη Βίβλο, δεν καταλαβαίνει πώς να απελευθερωθεί από τον έλεγχο της επιρροής του Σατανά. Κατά τη διάρκεια των αιώνων, πολύ λίγοι άνθρωποι έχουν ανακαλύψει αυτό το μυστικό, πολύ λίγοι το έχουν κατανοήσει. Ως εκ τούτου, αν και ο άνθρωπος απεχθάνεται τον Σατανά και απεχθάνεται τη σάρκα, δεν ξέρει πώς να απαλλαγεί από την παγιδευτική επιρροή του Σατανά. Σήμερα, δεν βρίσκεστε ακόμα υπό την εξουσία του Σατανά; Δεν μετανιώνετε για τις επαναστατικές πράξεις σας, πολύ λιγότερο δε, νιώθετε ότι είστε βρόμικοι και επαναστατικοί. Αφού αντιταχθείτε στον Θεό, διατηρείτε, μάλιστα, την ψυχική σας ηρεμία και νιώθετε μεγάλη γαλήνη. Η ηρεμία σου δεν οφείλεται στο ότι είσαι διεφθαρμένος; Αυτή η ψυχική ηρεμία δεν προέρχεται από την επαναστατικότητά σου; Ο άνθρωπος ζει σε μια ανθρώπινη κόλαση, ζει υπό τη σκοτεινή επιρροή του Σατανά· σε όλη τη γη, τα φαντάσματα ζουν μαζί με τον άνθρωπο, καταπατώντας τη σάρκα του ανθρώπου. Στη γη, δεν ζεις σε έναν όμορφο παράδεισο. Ο τόπος όπου βρίσκεσαι είναι το βασίλειο των διαβόλων, μια ανθρώπινη κόλαση, ένας Κάτω Κόσμος. Αν ο άνθρωπος δεν εξαγνιστεί, τότε είναι φτιαγμένος από βρομιά· αν δεν είναι προστατευμένος και φροντισμένος από τον Θεό, τότε είναι ακόμα αιχμάλωτος του Σατανά· αν δεν κριθεί και παιδευτεί, τότε δεν θα έχει κανένα μέσο να ξεφύγει από την καταπίεση της σκοτεινής επιρροής του Σατανά. Η διεφθαρμένη διάθεση που εμφανίζεις και η επαναστατική συμπεριφορά που βιώνεις είναι επαρκείς για να αποδείξουν ότι εξακολουθείς να ζεις υπό την εξουσία του Σατανά. Αν το μυαλό και οι σκέψεις σου δεν έχουν καθαρθεί και η διάθεσή σου δεν έχει κριθεί και παιδευτεί, τότε ολόκληρη η ύπαρξή σου εξακολουθεί να ελέγχεται από την εξουσία του Σατανά, το μυαλό σου ελέγχεται από τον Σατανά, οι σκέψεις σου χειραγωγούνται από τον Σατανά και ολόκληρη η ύπαρξή σου ελέγχεται από τα χέρια του Σατανά. Ξέρεις πόσο μακριά βρίσκεσαι τώρα από τα πρότυπα του Πέτρου; Κατέχεις αυτό το επίπεδο; Πόσα γνωρίζεις για την παίδευση και την κρίση του σήμερα; Πόσα κατέχεις από αυτά που κατάφερε να γνωρίσει ο Πέτρος; Εάν, σήμερα, δεν μπορείς να μάθεις, θα είσαι σε θέση να επιτύχεις αυτή τη γνώση στο μέλλον; Κάποιος τόσο τεμπέλης και δειλός όπως εσύ, είναι απλά ανίκανος να γνωρίζει την παίδευση και την κρίση. Εάν επιδιώκεις την ηρεμία της σάρκας και τις απολαύσεις της σάρκας, τότε δεν θα έχεις κανένα μέσο εξαγνισμού και τελικά θα επιστραφείς στον Σατανά, γιατί αυτό που βιώνεις είναι ο Σατανάς και είναι η σάρκα. Όπως είναι η κατάσταση σήμερα, πολλοί άνθρωποι δεν επιδιώκουν τη ζωή, πράγμα που σημαίνει ότι δεν ενδιαφέρονται να καθαρθούν ή να εισέλθουν σε μια βαθύτερη εμπειρία ζωής. Δεδομένου αυτού, πώς μπορούν να οδηγηθούν στην τελείωση; Όσοι δεν επιδιώκουν τη ζωή δεν έχουν καμία ευκαιρία να οδηγηθούν στην τελείωση, και εκείνοι που δεν επιδιώκουν τη γνώση του Θεού, που δεν επιδιώκουν αλλαγές στη διάθεσή τους, είναι ανίκανοι να ξεφύγουν από τη σκοτεινή επιρροή του Σατανά. Δεν παίρνουν σοβαρά τη γνώση τους για τον Θεό και την είσοδό τους σε αλλαγές στη διάθεσή τους, όπως ακριβώς αυτοί που πιστεύουν στη θρησκεία, οι οποίοι απλώς ακολουθούν το τελετουργικό και παρακολουθούν την τακτικά τις λειτουργίες. Αυτό δεν είναι χάσιμο χρόνου; Εάν, στην πίστη του στον Θεό, ο άνθρωπος δεν είναι σοβαρός για τα ζητήματα της ζωής, δεν επιδιώκει την είσοδο στην αλήθεια, δεν επιδιώκει αλλαγές στη διάθεσή του, πολύ λιγότερο δε επιδιώκει τη γνώση του έργου του Θεού, τότε δεν μπορεί να οδηγηθεί στην τελείωση. Αν θέλεις να οδηγηθείς στην τελείωση, τότε πρέπει να καταλάβεις το έργο του Θεού. Ειδικότερα, πρέπει να καταλάβεις τη σημασία της παίδευσης και της κρίσης Του και τον λόγο για τον οποίο υλοποιείται αυτό το έργο στον άνθρωπο. Είσαι σε θέση να δεχτείς αυτό το έργο; Κατά τη διάρκεια της παίδευσης αυτού του είδους, είσαι σε θέση να επιτύχεις τις ίδιες εμπειρίες και γνώσεις με τον Πέτρο; Εάν επιδιώκεις τη γνώση του Θεού και του έργου του Αγίου Πνεύματος και αν επιδιώκεις αλλαγές στη διάθεσή σου, τότε έχεις την ευκαιρία να οδηγηθείς στην τελείωση.

Για όσους πρόκειται να οδηγηθούν στην τελείωση, αυτό το βήμα του έργου της κατάκτησης είναι απαραίτητο· μόνο όταν έχει κατακτηθεί ο άνθρωπος μπορεί να βιώσει το έργο της τελείωσης. Δεν υπάρχει μεγάλη αξία μόνο στην εκτέλεση του ρόλου της κατάκτησης, που δεν θα σε καταστήσει κατάλληλο για χρήση από τον Θεό. Δεν θα έχεις κανένα μέσο για να παίξεις τον ρόλο σου στη διάδοση του ευαγγελίου, επειδή δεν επιδιώκεις τη ζωή και δεν επιδιώκεις την αλλαγή και την ανανέωση στον εαυτό σου, και έτσι δεν έχεις πραγματική εμπειρία ζωής. Κατά τη διάρκεια αυτού του βήμα προς βήμα έργου, κάποτε ενεργούσες ως πάροχος υπηρεσιών αλλά και ως αντιθετικό στοιχείο, αλλά αν τελικά δεν επιδιώκεις να είσαι ο Πέτρος και η επιδίωξή σου δεν συμβαδίζει με το μονοπάτι μέσα από το οποίο ο Πέτρος οδηγήθηκε στην τελείωση, τότε, φυσικά, δεν θα βιώσεις αλλαγές στη διάθεσή σου. Εάν είσαι κάποιος που επιδιώκει να οδηγηθεί στην τελείωση, τότε θα έχεις γίνει μάρτυρας και θα πεις: «Σ’ αυτό το βήμα προς βήμα έργο του Θεού, δέχτηκα το έργο της παίδευσης και της κρίσης του Θεού και, αν και υπέμεινα μεγάλα βάσανα, έχω μάθει πώς οδηγεί ο Θεός τον άνθρωπο στην τελείωση, έχω κερδίσει το έργο που κάνει ο Θεός, έχω τη γνώση της δικαιοσύνης του Θεού, και η παίδευσή Του με έχει σώσει. Η δίκαιη διάθεσή Του έχει έρθει σ’ εμένα και μου έφερε ευλογίες και χάρη· η κρίση και η παίδευσή Του είναι αυτά που με έχουν προστατεύσει και εξαγνίσει. Αν δεν είχα παιδευτεί και κριθεί από τον Θεό και αν δεν με είχαν βρει τα σκληρά λόγια του Θεού, δεν θα μπορούσα να γνωρίσω τον Θεό και ούτε θα μπορούσα να σωθώ. Σήμερα, διαπιστώνω το εξής: ως δημιούργημα, κάποιος όχι μόνο απολαμβάνει όλα τα πράγματα που έφτιαξε ο Δημιουργός, αλλά, κυρίως, ότι όλα τα δημιουργήματα θα πρέπει να απολαμβάνουν τη δίκαιη διάθεση του Θεού και τη δίκαιη κρίση Του, επειδή τη διάθεση του Θεού αξίζει να την απολαμβάνει ο άνθρωπος. Ως δημιούργημα που έχει διαφθαρεί από τον Σατανά, θα πρέπει κανείς να απολαμβάνει τη δίκαιη διάθεση του Θεού. Στη δίκαιη διάθεσή Του, υπάρχει παίδευση και κρίση και, επιπλέον, υπάρχει μεγάλη αγάπη. Αν και δεν είμαι σε θέση να κερδίσω εντελώς την αγάπη του Θεού σήμερα, είχα τη μεγάλη τύχη να τη δω, και σε αυτό είμαι ευλογημένος». Αυτό είναι το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν όσοι βιώνουν την τελείωση, και είναι η γνώση για την οποία μιλάνε. Αυτοί οι άνθρωποι είναι ίδιοι με τον Πέτρο· έχουν τις ίδιες εμπειρίες με τον Πέτρο. Αυτοί οι άνθρωποι είναι επίσης εκείνοι που έχουν κερδίσει τη ζωή, που κατέχουν την αλήθεια. Όταν βιώσουν την εμπειρία μέχρι το τέλος, κατά τη διάρκεια της κρίσης του Θεού σίγουρα θα απαλλαγούν εντελώς από την επιρροή του Σατανά και θα κερδηθούν από τον Θεό.

Αφού έχουν κατακτηθεί οι άνθρωποι, δεν έχουν καμία συνταρακτική μαρτυρία. Απλώς ταπείνωσαν τον Σατανά, αλλά δεν βίωσαν την πραγματικότητα των λόγων του Θεού. Δεν έχεις κερδίσει τη δεύτερη σωτηρία, απλώς έχεις κερδίσει μια προσφορά περί αμαρτίας, αλλά δεν έχεις οδηγηθεί στην τελείωση —αυτή είναι μεγάλη απώλεια. Πρέπει να καταλάβεις σε τι πρέπει να εισέλθεις και τι πρέπει να βιώσεις, και πρέπει να εισέλθεις σε αυτά. Εάν, τελικά, δεν καταφέρεις να οδηγηθείς στην τελείωση, τότε δεν θα είσαι πραγματικός άνθρωπος και θα το μετανιώσεις πικρά. Ο Αδάμ και η Εύα που δημιουργήθηκαν από τον Θεό στην αρχή ήταν άγιοι άνθρωποι, δηλαδή, όσο ήταν στον Κήπο της Εδέμ, ήταν άγιοι, αμόλυντοι από τη βρομιά. Ήταν επίσης πιστοί στον Ιεχωβά και δεν γνώριζαν τίποτα για την προδοσία προς τον Ιεχωβά. Αυτό συμβαίνει επειδή ζούσαν χωρίς την αναστάτωση της επιρροής του Σατανά, ζούσαν χωρίς το δηλητήριο του Σατανά και ήταν ό,τι πιο αγνό σε όλη την ανθρωπότητα. Ζούσαν στον Κήπο της Εδέμ, αμόλυντοι από οποιαδήποτε βρομιά, ανεπηρέαστοι από τη σάρκα και με φόβο του Ιεχωβά. Αργότερα, όταν μπήκαν σε πειρασμό από τον Σατανά, είχαν το δηλητήριο του φιδιού και την επιθυμία να προδώσουν τον Ιεχωβά, και ζούσαν κάτω από την επιρροή του Σατανά. Στην αρχή, ήταν άγιοι και είχαν φόβο του Ιεχωβά· μόνο σ’ αυτήν την κατάσταση ήταν άνθρωποι. Αργότερα, αφού μπήκαν σε πειρασμό από τον Σατανά, έφαγαν τον καρπό του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού και έζησαν υπό την επιρροή του Σατανά. Διεφθάρησαν βαθμιαία από τον Σατανά και έχασαν την αρχική εικόνα του ανθρώπου. Στην αρχή, ο άνθρωπος είχε την πνοή του Ιεχωβά μέσα του, δεν ήταν ούτε στο ελάχιστο επαναστατικός και δεν είχε κανένα κακό στην καρδιά του. Εκείνη την εποχή, ο άνθρωπος ήταν πραγματικά ανθρώπινος. Αφού διεφθάρη από τον Σατανά, ο άνθρωπος έγινε κτήνος. Οι σκέψεις του γέμισαν με κακό και βρομιά, χωρίς καλό ή αγιοσύνη. Δεν είναι αυτός ο Σατανάς; Έχεις βιώσει μεγάλο μέρος του έργου του Θεού, αλλά δεν έχεις αλλάξει ούτε καθαρθεί. Εξακολουθείς να ζεις υπό την εξουσία του Σατανά και ακόμα δεν υποτάσσεσαι στον Θεό. Έτσι είναι κάποιος που έχει κατακτηθεί, αλλά δεν έχει οδηγηθεί στην τελείωση. Και γιατί λέγεται ότι ένα τέτοιο πρόσωπο δεν έχει οδηγηθεί στην τελείωση; Επειδή αυτός ο άνθρωπος δεν επιδιώκει τη ζωή ή τη γνώση του έργου του Θεού και δεν επιθυμεί τίποτα περισσότερο από τις απολαύσεις της σάρκας και τη στιγμιαία παρηγοριά. Ως αποτέλεσμα αυτού, δεν υπάρχουν αλλαγές στη διάθεσή του στη ζωή και δεν έχει ξανακερδίσει την αρχική εμφάνιση του ανθρώπου όπως τον δημιούργησε ο Θεός. Αυτοί οι άνθρωποι είναι τα όρθια πτώματα, είναι οι νεκροί που δεν έχουν πνεύμα! Όσοι δεν επιδιώκουν τη γνώση των θεμάτων του πνεύματος, δεν επιδιώκουν την αγιότητα και δεν επιδιώκουν να βιώσουν την αλήθεια, οι οποίοι είναι ικανοποιημένοι απλώς με το να κατακτηθούν από την αρνητική πλευρά και οι οποίοι δεν μπορούν να ζήσουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και να γίνουν άγιοι άνθρωποι —αυτοί είναι άνθρωποι που δεν έχουν σωθεί. Γιατί, εάν δεν έχει την αλήθεια, τότε ο άνθρωπος δεν μπορεί να σταθεί ακλόνητος κατά τη διάρκεια των δοκιμασιών του Θεού. Μόνο εκείνοι που μπορούν να σταθούν ακλόνητοι κατά τη διάρκεια των δοκιμασιών του Θεού είναι αυτοί που έχουν σωθεί. Αυτό που θέλω είναι οι άνθρωποι όπως ο Πέτρος, άνθρωποι που επιδιώκουν να οδηγηθούν στην τελείωση. Η σημερινή αλήθεια δίνεται σε όσους τη λαχταρούν και την αναζητούν. Αυτή η σωτηρία παρέχεται σε όσους λαχταρούν να σωθούν από τον Θεό και δεν προορίζεται μόνο για να κερδηθεί από εσάς. Σκοπός της είναι να κερδηθείτε από τον Θεό· κερδίζετε τον Θεό για να μπορέσει ο Θεός να σας κερδίσει. Σήμερα, είπα αυτά τα λόγια σ’ εσάς και τα έχετε ακούσει και θα πρέπει να πράξετε σύμφωνα με αυτά τα λόγια. Στο τέλος, η στιγμή που θα κάνετε αυτές τις λέξεις πράξη θα είναι η στιγμή που θα σας έχω κερδίσει μέσα από αυτά τα λόγια· ταυτόχρονα, θα έχετε κερδίσει αυτά τα λόγια, δηλαδή, θα έχετε κερδίσει αυτή την υπέρτατη σωτηρία. Μόλις εξαγνιστείτε, θα έχετε γίνει πραγματικοί άνθρωποι. Εάν δεν είσαι σε θέση να βιώσεις την αλήθεια ή να βιώσεις την ομοιότητα ενός ατόμου που έχει οδηγηθεί στην τελείωση, τότε μπορεί να ειπωθεί ότι δεν είσαι άνθρωπος, μα δεν είσαι τίποτε άλλο παρά ένα όρθιο πτώμα, ένα θηρίο, επειδή είσαι χωρίς την αλήθεια, που σημαίνει ότι είσαι χωρίς την πνοή του Ιεχωβά και έτσι, είσαι ένας νεκρός που δεν έχει πνεύμα! Παρόλο που είναι δυνατόν να γίνεις μάρτυρας μετά την κατάκτηση, αυτό που κερδίζεις είναι μόνο μια μικρή σωτηρία και δεν έχεις μεταμορφωθεί σε ένα ζωντανό ον με πνεύμα. Αν και έχεις βιώσει παίδευση και κρίση, η διάθεσή σου δεν ανανεώνεται ούτε αλλάζει ως αποτέλεσμα αυτού· είσαι ακόμα ο παλιός σου εαυτός, εξακολουθείς να ανήκεις στον Σατανά και δεν είσαι κάποιος που έχει εξαγνιστεί. Μόνο όσοι έχουν οδηγηθεί στην τελείωση έχουν αξία και μόνο τέτοιοι άνθρωποι έχουν κερδίσει μια πραγματική ζωή. Μια μέρα, κάποιος θα σου πει: «Έχεις βιώσει το έργο του Θεού, οπότε μίλησε λίγο για το έργο Του. Ο Δαβίδ γνώρισε το έργο του Θεού και είδε τις πράξεις του Ιεχωβά, και ο Μωυσής είδε επίσης τις πράξεις του Ιεχωβά και οι δυο τους ήταν σε θέση να περιγράψουν τις πράξεις του Ιεχωβά και μιλούσαν για τη θαυμασιότητα του Ιεχωβά. Εσείς έχετε δει το έργο του ενσαρκωμένου Θεού κατά τις έσχατες ημέρες· μπορείτε να μιλήσετε για τη σοφία Του; Μπορείτε να μιλήσετε για τη θαυμασιότητα του έργου Του; Τι απαιτήσεις είχε ο Θεός από σας και πώς τις βιώσατε; Έχετε βιώσει το έργο του Θεού κατά τις έσχατες μέρες —ποιο είναι το μέγιστο όραμά σας; Μπορείτε να μιλήσετε γι’ αυτό; Μπορείτε να μιλήσετε για τη δίκαιη διάθεση του Θεού;» Πώς θα απαντήσεις όταν αντιμετωπίσεις αυτές τις ερωτήσεις; Εάν πεις: «Ο Θεός είναι τόσο δίκαιος, μας παιδεύει και μας κρίνει και μας εκθέτει ανελέητα· η διάθεση του Θεού πραγματικά δεν ανέχεται καμία προσβολή από τον άνθρωπο· αφότου βίωσα το έργο του Θεού, έχω γνωρίσει τη δική μας κτηνωδία και έχω δει πραγματικά τη δίκαιη διάθεση του Θεού», τότε ο άλλος θα συνεχίσει να σε ρωτάει: «Τι άλλο ξέρεις για τον Θεό; Πώς κάνει κάποιος πράξη τη ζωή-είσοδο; Έχεις προσωπικές φιλοδοξίες;» Θα απαντήσεις: «Αφού διεφθάρησαν από τον Σατανά, τα δημιουργήματα έγιναν θηρία και δεν ήταν διαφορετικά από τα γαϊδούρια. Σήμερα, ζω στα χέρια του Θεού και έτσι πρέπει να ικανοποιήσω το θέλημα του Δημιουργού και να υπακούω σε όσα διδάσκει. Δεν έχω άλλη επιλογή». Αν μιλάς μόνο με τέτοιες γενικότητες, το άτομο αυτό δεν θα καταλάβει τι λες. Όταν σε ρωτούν ποια γνώση έχεις για το έργο του Θεού, αναφέρονται στην προσωπική σου εμπειρία. Ζητούν πληροφορίες σχετικά με τη γνώση που έχεις για την παίδευση και την κρίση του Θεού, αφού έχεις εμπειρία αυτού, και ως προς αυτό αναφέρονται στην προσωπική σου εμπειρία και σου ζητάνε να μιλήσεις για τη γνώση σου για την αλήθεια. Αν δεν μπορείς να μιλήσεις για τέτοια πράγματα, αυτό αποδεικνύει ότι δεν γνωρίζεις τίποτα για το σημερινό έργο. Πάντα μιλάς με λέξεις που είναι απατηλές ή που είναι παγκοσμίως γνωστές· δεν έχεις συγκεκριμένες εμπειρίες κι ούτε υπάρχει ουσία στις γνώσεις σου, και δεν έχεις, επίσης, καμία πραγματική μαρτυρία, έτσι οι άλλοι δεν πείθονται από σένα. Μην είσαι παθητικός οπαδός του Θεού και μην επιδιώκεις αυτό που σου κεντρίζει την περιέργεια. Με το να μην είσαι ψυχρός αλλά ούτε και ζεστός, θα καταστρέψεις τον εαυτό σου και θα καθυστερήσεις τη ζωή σου. Πρέπει να απαλλαγείς από μια τέτοια παθητικότητα και αδράνεια και να γίνεις ειδήμων στην επιδίωξη θετικών πραγμάτων και να ξεπεράσεις τις δικές σου αδυναμίες, ώστε να κερδίσεις την αλήθεια και να βιώσεις την αλήθεια. Δεν υπάρχει τίποτα εκφοβιστικό στις αδυναμίες σου και τα ελαττώματά σου δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζεις. Το μεγαλύτερο πρόβλημα και το μεγαλύτερο ελάττωμά σου είναι ότι δεν είσαι ούτε ζεστός ούτε κρύος και δεν επιθυμείς να αναζητήσεις την αλήθεια. Το μεγαλύτερο πρόβλημα με όλους εσάς είναι η δειλή σας νοοτροπία, μέσω της οποίας είστε ικανοποιημένοι με τα πράγματα όπως είναι και απλώς περιμένετε παθητικά. Αυτό είναι το μεγαλύτερο εμπόδιό σας και ο μεγαλύτερος εχθρός σας στην προσπάθειά σας για την αναζήτηση της αλήθειας. Αν υποτάσσεσαι μόνο επειδή οι λέξεις που λέω είναι τόσο βαθιές, τότε δεν έχεις πραγματικά τη γνώση, ούτε έχεις εκτιμήσει ιδιαίτερα την αλήθεια. Υποταγή όπως η δική σου δεν είναι μαρτυρία και δεν εγκρίνω τέτοια υποταγή. Κάποιος μπορεί να σε ρωτήσει: «Από πού ακριβώς προέρχεται ο Θεός σου; Ποια είναι η ουσία του Θεού σου;» Θα απαντήσεις: «Η ουσία Του είναι η παίδευση και η κρίση». Τότε, συνεχίζει: «Δεν είναι ο Θεός συμπονετικός και στοργικός προς τον άνθρωπο; Δεν το γνωρίζεις αυτό;» Θα πεις: «Αυτός είναι ο Θεός των άλλων. Είναι ο Θεός που πιστεύουν οι άνθρωποι της θρησκείας και δεν είναι ο Θεός μας». Όταν άνθρωποι όπως εσύ διαδίδουν το ευαγγέλιο, διαστρεβλώνεις την αληθινή οδό, και έτσι πού είσαι χρήσιμος; Πώς μπορούν οι άλλοι να κερδίσουν την αληθινή οδό από σένα; Δεν έχεις την αλήθεια και δεν μπορείς να μιλάς για την αλήθεια, ούτε, επιπλέον, μπορείς να βιώσεις την αλήθεια. Πώς πληροίς τις προϋποθέσεις για να ζεις ενώπιον του Θεού; Όταν διαδίδεις το ευαγγέλιο σε άλλους και όταν συναναστρέφεσαι για την αλήθεια και γίνεσαι μάρτυρας για τον Θεό, εάν δεν είσαι σε θέση να τους κερδίσεις, θα αντικρούσουν τα λόγια σου. Δεν είσαι, λοιπόν, σπατάλη χώρου; Έχεις βιώσει τόσο μεγάλο μέρος του έργου του Θεού, αλλά όταν μιλάς για την αλήθεια, δεν βγάζεις νόημα. Δεν είσαι ένας άχρηστος; Σε τι είσαι χρήσιμος; Πώς μπορείτε να έχετε βιώσει τόσο μεγάλο μέρος του έργου του Θεού, αλλά να μην έχετε την παραμικρή γνώση Του; Όταν ρωτούν ποια πραγματική γνώση έχεις για τον Θεό, δεν βρίσκεις τα λόγια ή απαντάς με κάτι άσχετο —λέγοντας ότι ο Θεός είναι ισχυρός, ότι οι μεγάλες ευλογίες που έχεις λάβει είναι πραγματικά η εξύψωση του Θεού και ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερο προνόμιο από το να μπορεί κανείς να δει τον Θεό προσωπικά. Τι αξία υπάρχει σε αυτό; Είναι άχρηστα, κενά λόγια! Έχοντας βιώσει τόσο μεγάλο μέρος του έργου του Θεού, γνωρίζεις μόνο ότι η εξύψωση του Θεού είναι η αλήθεια; Πρέπει να γνωρίζεις το έργο του Θεού και μόνο τότε θα καταθέσεις αληθινή μαρτυρία για τον Θεό. Πώς μπορούν όσοι δεν έχουν κερδίσει την αλήθεια να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό;

Αν τόσο έργο και τόσα λόγια δεν είχαν καμία επίπτωση σ’ εσένα, τότε όταν έρθει η ώρα να εξαπλωθεί το έργο του Θεού, δεν θα είσαι σε θέση να εκτελέσεις το καθήκον σου και θα ντροπιαστείς και θα ταπεινωθείς. Εκείνη τη στιγμή, θα αισθανθείς ότι οφείλεις τόσο πολλά στον Θεό, ότι η γνώση σου για τον Θεό είναι τόσο επιφανειακή. Αν δεν επιδιώξεις τη γνώση του Θεού σήμερα, ενώ επιτελεί το έργο Του, τότε αργότερα θα είναι πολύ αργά. Στο τέλος, δεν θα έχεις καμία γνώση για να μιλήσεις —θα μείνεις κενός, χωρίς τίποτα. Τι θα χρησιμοποιήσεις για να δώσεις λογαριασμό στον Θεό; Έχεις το θράσος να κοιτάξεις τον Θεό; Πρέπει να εργαστείς σκληρά ως προς την επιδίωξη σου τώρα, έτσι ώστε, τελικά, όπως και ο Πέτρος, να γνωρίζεις πόσο ευεργετική είναι η παίδευση και η κρίση του Θεού για τον άνθρωπο και ότι, χωρίς την παίδευση και την κρίση Του, ο άνθρωπος δεν μπορεί να σωθεί και μπορεί μόνο να βυθιστεί βαθύτερα σε αυτή τη βρόμικη γη, όλο και πιο βαθιά μέσα στη λάσπη. Οι άνθρωποι έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά, έχουν δολοπλοκήσει ο ένας ενάντια στον άλλο και έχουν κακομεταχειριστεί ο ένας τον άλλο, έχουν χάσει τη θεοφοβούμενη καρδιά τους. Η επαναστατικότητά τους είναι πολύ μεγάλη, οι αντιλήψεις τους είναι πάρα πολλές και όλοι ανήκουν στον Σατανά. Χωρίς την παίδευση και την κρίση του Θεού, η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου δεν θα μπορούσε να καθαρθεί και ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να σωθεί. Αυτό που εκφράζεται από το έργο του ενσαρκωμένου Θεού στη σάρκα είναι ακριβώς αυτό που εκφράζεται από το Πνεύμα, και το έργο που κάνει Εκείνος επιτελείται σύμφωνα με αυτό που γίνεται από το Πνεύμα. Σήμερα, αν δεν γνωρίζετε αυτό το έργο, τότε είστε τόσο ανόητοι και έχετε χάσει τόσο πολλά! Εάν δεν έχετε κερδίσει τη σωτηρία του Θεού, τότε η πίστη σας είναι θρησκευτική πίστη και είστε Χριστιανοί που είναι μόνο της θρησκείας. Επειδή παραμένετε προσκολλημένοι στο νεκρό δόγμα, έχετε χάσει το νέο έργο του Αγίου Πνεύματος· άλλοι, που επιδιώκουν την αγάπη για τον Θεό, είναι σε θέση να αποκτήσουν την αλήθεια και τη ζωή, ενώ η πίστη σας είναι ανίκανη να κερδίσει την έγκριση του Θεού. Αντ’ αυτού, έχεις γίνει αμαρτωλός, κάποιος που διαπράττει καταστροφικές και μισητές πράξεις· έχεις γίνει το αντικείμενο των αστείων του Σατανά και είσαι αιχμάλωτος του Σατανά. Ο άνθρωπος δεν πρέπει απλώς να πιστεύει στον Θεό, αλλά να Τον αγαπά, να Τον αναζητά και να Τον λατρεύει. Αν δεν Τον αναζητάς σήμερα, τότε θα έρθει η μέρα που θα πεις: «Εκείνο τον καιρό, γιατί δεν ακολουθούσα σωστά τον Θεό, δεν Τον ικανοποιούσα ορθά, δεν επεδίωκα αλλαγές στη διάθεση της ζωής μου; Πόσο μετανιώνω που δεν μπόρεσα να υποταχθώ στον Θεό εκείνη την εποχή και δεν επεδίωξα τη γνώση του λόγου του Θεού. Ο Θεός είπε τόσο πολλά τότε· πώς μπόρεσα να μην τον ακολουθήσω; Ήμουν τόσο ανόητος!» Θα μισήσεις τον εαυτό σου σε κάποιον βαθμό. Σήμερα, δεν πιστεύεις τα λόγια που λέω και δεν τα προσέχεις. Όταν έρθει η μέρα για να εξαπλωθεί αυτό το έργο και δεις το σύνολό του, θα το μετανιώσεις και εκείνη τη στιγμή θα μείνεις με το στόμα ανοιχτό. Υπάρχουν ευλογίες, όμως δεν ξέρεις να τις απολαμβάνεις, και υπάρχει και η αλήθεια, αλλά δεν την επιδιώκεις. Δεν επισύρεις την περιφρόνηση, λοιπόν, στον εαυτό σου; Σήμερα, αν και το επόμενο βήμα του έργου του Θεού δεν έχει αρχίσει ακόμα, δεν υπάρχει τίποτα εξαιρετικό ως προς τις απαιτήσεις που υπάρχουν για σένα και για το τι απαιτείται να βιώσεις. Υπάρχει τόσο έργο και τόσο πολλές αλήθειες. Δεν αξίζουν να τις γνωρίσεις; Δεν έχουν τη δυνατότητα η παίδευση και η κρίση του Θεού να ξυπνήσουν το πνεύμα σου; Δεν έχουν τη δυνατότητα η παίδευση και η κρίση του Θεού να σε κάνουν να μισήσεις τον εαυτό σου; Είσαι ικανοποιημένος με το να ζεις κάτω από την επιρροή του Σατανά, με ειρήνη και χαρά, και λίγη σαρκική παρηγοριά; Δεν είσαι ο κατώτερος από όλους τους ανθρώπους; Κανείς δεν είναι πιο ανόητος από εκείνους που έχουν δει τη σωτηρία, αλλά δεν επιδιώκουν να την κερδίσουν· αυτοί είναι άνθρωποι που πέφτουν με τα μούτρα στη σάρκα και απολαμβάνουν τον Σατανά. Ελπίζεις ότι η πίστη σου στον Θεό δεν θα εμπεριέχει καμία πρόκληση ή δοκιμασία ούτε την παραμικρή δυσκολία. Πάντα επιδιώκεις εκείνα τα πράγματα που είναι άχρηστα και δεν αποδίδεις αξία στη ζωή, αλλά βάζεις τις δικές σου εξωφρενικές σκέψεις πάνω από την αλήθεια. Είσαι τόσο άχρηστος! Ζεις σαν χοίρος —ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σ’ εσένα και τους χοίρους και τα σκυλιά; Δεν είναι όλοι εκείνοι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια μα αγαπούν τη σάρκα θηρία; Δεν είναι όρθια πτώματα όλοι αυτοί οι νεκροί χωρίς πνεύμα; Πόσα λόγια έχουν ειπωθεί ανάμεσά σας; Έχει γίνει μόνο λίγο έργο ανάμεσά σας; Πόσα σας έδωσα; Άρα, γιατί δεν τα κέρδισες; Τι παράπονο έχεις; Μήπως δεν έχεις κερδίσει τίποτα επειδή είσαι πολύ ερωτευμένος με τη σάρκα; Και μήπως αυτό συμβαίνει επειδή οι σκέψεις σου είναι υπερβολικές; Δεν είναι επειδή είσαι πολύ ανόητος; Εάν δεν είσαι σε θέση να κερδίσεις αυτές τις ευλογίες, μπορείς να κατηγορήσεις τον Θεό που δεν σε έσωσε; Αυτό που επιδιώκεις είναι να είσαι σε θέση να κερδίσεις την ειρήνη αφού πιστέψεις στον Θεό, για να είναι τα παιδιά σου απαλλαγμένα από ασθένειες, για να έχει ο σύζυγός σου μια καλή δουλειά, για να βρει ο γιος σου μια καλή σύζυγο, για να βρει η κόρη σου έναν αξιοπρεπή σύζυγο, για να οργώνουν τα βοοειδή και τα άλογά σου καλά τη γη, για μια χρονιά καλού καιρού για τις καλλιέργειές σου. Αυτό επιδιώκεις. Η επιδίωξή σου είναι μόνο να ζεις με άνεση, για να μην συμβούν ατυχήματα στην οικογένειά σου, για να σε προσπεράσουν οι άνεμοι, για να μην αγγίξουν τα χαλίκια το πρόσωπό σου, για να μην πλημμυρίσει η σοδειά της οικογένειάς σου, για να μην επηρεαστείς από οποιαδήποτε καταστροφή, για να ζήσεις στην αγκαλιά του Θεού, να ζήσεις σε μια άνετη φωλιά. Ένας δειλός όπως εσύ, ο οποίος πάντα επιδιώκει τα σαρκικά, έχει καρδιά, έχει πνεύμα; Δεν είσαι απλώς ένα θηρίο; Σου δίνω την αληθινή οδό, χωρίς να ζητήσω τίποτα σε αντάλλαγμα, όμως δεν την επιδιώκεις. Είσαι ένας από εκείνους που πιστεύουν στον Θεό; Σου παρέχω πραγματική ανθρώπινη ζωή, όμως δεν την επιδιώκεις. Είσαι καθόλου διαφορετικός από έναν χοίρο ή έναν σκύλο; Οι χοίροι δεν επιδιώκουν τη ζωή του ανθρώπου, δεν επιδιώκουν να εξαγνίζονται και δεν καταλαβαίνουν τι είναι η ζωή. Κάθε μέρα, μετά το φαγητό τους, απλώς κοιμούνται. Σου έδωσα την αληθινή οδό, όμως δεν την έχεις κερδίσει: Είσαι με άδεια χέρια. Είσαι πρόθυμος να συνεχίσεις με αυτή τη ζωή, τη ζωή ενός χοίρου; Τι σημασία έχει να μένουν ζωντανοί αυτοί οι άνθρωποι; Η ζωή σου είναι αξιοπεριφρόνητη και ποταπή, ζεις μέσα στη βρομιά και στην ανηθικότητα, και δεν έχεις κανέναν στόχο. Η ζωή σου δεν είναι η πλέον ποταπή; Έχεις το θράσος να κοιτάξεις τον Θεό; Εάν συνεχίζεις να έχεις τέτοιες εμπειρίες, θα αποκτήσεις τίποτα; Η αληθινή οδός σού έχει δοθεί, αλλά κατά πόσο μπορείς να την κερδίσεις τελικά εξαρτάται από την προσωπική σου επιδίωξη. Οι άνθρωποι λένε ότι ο Θεός είναι ένας δίκαιος Θεός και ότι όσο ο άνθρωπος Τον ακολουθεί μέχρι το τέλος, θα είναι σίγουρα αμερόληπτος απέναντι στον άνθρωπο, γιατί είναι και πολύ δίκαιος. Αν ο άνθρωπος Τον ακολουθήσει μέχρι το τέλος, θα μπορούσε να βάλει στην άκρη τον άνθρωπο; Είμαι αμερόληπτος απέναντι σε όλους τους ανθρώπους και κρίνω όλους τους ανθρώπους με τη δίκαιη διάθεσή Μου, όμως υπάρχουν κατάλληλες συνθήκες για τις απαιτήσεις που θέτω στον άνθρωπο και αυτό που απαιτώ πρέπει να επιτευχθεί από όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από το ποιοι είναι. Δεν Με νοιάζει ποια είναι τα προσόντα σου ή πόσο καιρό τα έχεις· το μόνο που Με ενδιαφέρει είναι το εάν ακολουθείς την οδό Μου και αν αγαπάς την αλήθεια και διψάς γι’ αυτήν. Αν δεν έχεις την αλήθεια και, αντ’ αυτού, ντροπιάζεις το όνομά Μου και δεν ενεργείς σύμφωνα με την οδό Μου, κι απλώς με ακολουθείς ανέμελα ή χωρίς να νοιάζεσαι, τότε, εκείνη τη στιγμή, θα σε χτυπήσω και θα σε τιμωρήσω για την κακία σου και τι θα έχεις να πεις τότε; Θα μπορέσεις να πεις ότι ο Θεός δεν είναι δίκαιος; Σήμερα, αν έχεις συμμορφωθεί με τους λόγους που είπα, τότε είσαι το είδος του ατόμου που εγκρίνω. Λες ότι πάντα υποφέρεις ακολουθώντας τον Θεό, ότι Τον ακολούθησες στα δύσκολα και στα εύκολα, και έχεις μοιραστεί μαζί Του τους καλούς και τους κακούς καιρούς, αλλά δεν έχεις βιώσει τα λόγια του Θεού· επιθυμείς να τρέχεις μόνο για τον Θεό και να δαπανάς τον εαυτό σου για τον Θεό κάθε μέρα και ποτέ δεν έχεις σκεφτεί να βιώσεις μια ζωή με νόημα. Λες, επίσης: «Όπως και να ’χει, πιστεύω ότι ο Θεός είναι δίκαιος. Έχω υποφέρει γι’ Αυτόν, έχω τρέξει γι’ Αυτόν, έχω αφιερώσει τον εαυτό μου σ’ Αυτόν και έχω δουλέψει σκληρά παρά το γεγονός ότι δεν έχω λάβει καμία αναγνώριση· σίγουρα θα με θυμηθεί». Είναι αλήθεια ότι ο Θεός είναι δίκαιος, όμως αυτή η δικαιοσύνη δεν έχει μολυνθεί από καμία ακαθαρσία: Δεν περιέχει ανθρώπινη βούληση και δεν είναι μολυσμένη από τη σάρκα ή τις ανθρώπινες συναλλαγές. Όλοι όσοι επαναστατούν και αντιτίθενται, όλοι όσοι δεν συμμορφώνονται με την οδό Του, θα τιμωρηθούν· κανένας δεν συγχωρείται και κανένας δεν θα απαλλαχθεί! Κάποιοι λένε: «Σήμερα τρέχω για Σένα· όταν έρθει το τέλος, μπορείς να μου δώσεις μια μικρή ευλογία;» Έτσι, σε ρωτώ: «Έχεις συμμορφωθεί με τα λόγια Μου;» Η δικαιοσύνη για την οποία μιλάς βασίζεται σε μια συναλλαγή. Νομίζεις μόνο ότι είμαι δίκαιος και αμερόληπτος απέναντι σε όλους τους ανθρώπους και ότι όλοι εκείνοι που Με ακολουθούν μέχρι το τέλος σίγουρα θα σωθούν και θα κερδίσουν τις ευλογίες Μου. Υπάρχει εσωτερική σημασία στα λόγια Μου ότι «όλοι εκείνοι που Με ακολουθούν μέχρι το τέλος σίγουρα θα σωθούν»: Αυτοί που Με ακολουθούν μέχρι το τέλος είναι εκείνοι που θα κερδηθούν πλήρως από Μένα, είναι εκείνοι που αφού κατακτηθούν από Μένα, αναζητούν την αλήθεια και οδηγούνται στην τελείωση. Ποιες συνθήκες έχεις επιτύχει; Έχεις πετύχει μόνο να ακολουθείς Εμένα μέχρι το τέλος, αλλά τι άλλο; Έχεις συμμορφωθεί με τα λόγια Μου; Έχεις ολοκληρώσει μία από τις πέντε απαιτήσεις Μου, αλλά δεν έχεις καμία πρόθεση να ολοκληρώσεις τις υπόλοιπες τέσσερις. Απλώς βρήκες το απλούστερο, ευκολότερο μονοπάτι και το ακολούθησες ελπίζοντας απλώς να σταθείς τυχερός. Απέναντι σ’ ένα άτομο όπως εσύ, η δίκαιη διάθεσή Μου είναι αυτή της παίδευσης και της κρίσης, είναι μια δίκαιη ανταπόδοση και είναι η δίκαιη τιμωρία όλων των αμαρτωλών· όλοι εκείνοι που δεν ακολουθούν την οδό Μου θα τιμωρηθούν σίγουρα, ακόμα κι αν με ακολουθήσουν μέχρι το τέλος. Αυτή είναι η δικαιοσύνη του Θεού. Όταν αυτή η δίκαιη διάθεση εκφράζεται στην τιμωρία του ανθρώπου, ο άνθρωπος θα μείνει άφωνος και θα μετανιώσει που, παρόλο που ακολουθούσε τον Θεό, δεν ακολουθούσε την οδό Του. «Εκείνο τον καιρό, υπέφερα μόνο λίγο ενώ ακολουθούσα τον Θεό, αλλά δεν ακολούθησα την οδό του Θεού. Τι δικαιολογίες υπάρχουν γι’ αυτό; Δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να παιδευτώ!» Όμως, στο μυαλό του σκέφτεται: «Τέλος πάντων, έχω ακολουθήσει μέχρι το τέλος, οπότε, ακόμα κι αν με παιδεύσεις, δεν μπορεί να είναι πολύ έντονη η παίδευση και μετά την επιβολή αυτής της παίδευσης, θα εξακολουθείς να με θέλεις. Ξέρω ότι είσαι δίκαιος και δεν θα με μεταχειρίζεσαι με αυτόν τον τρόπο για πάντα. Άλλωστε, δεν είμαι σαν εκείνους που θα αφανιστούν· όσοι θα αφανιστούν, θα λάβουν μια βαριά παίδευση, ενώ η δική μου παίδευση θα είναι ελαφρύτερη». Η δίκαιη διάθεση δεν είναι αυτό που λες. Δεν προκύπτει ότι όσοι είναι καλοί και ομολογούν τις αμαρτίες τους αντιμετωπίζονται με επιείκεια. Η δικαιοσύνη είναι η αγιοσύνη και είναι μια διάθεση που δεν ανέχεται οποιαδήποτε ύβριν από τον άνθρωπο, και ό,τι είναι βρόμικο και δεν έχει αλλάξει γίνεται ο στόχος της αηδίας του Θεού. Η δίκαιη διάθεση του Θεού δεν είναι νόμος, αλλά διοικητικό διάταγμα: Είναι διοικητικό διάταγμα εντός της βασιλείας Του και αυτό το διοικητικό διάταγμα είναι η δίκαιη τιμωρία για όποιον δεν κατέχει την αλήθεια και δεν έχει αλλάξει και δεν υπάρχει περιθώριο για τη σωτηρία του. Διότι όταν κάθε άνθρωπος ταξινομείται ανάλογα με το είδος, οι καλοί θα ανταμειφθούν και οι κακοί θα τιμωρηθούν. Τότε θα γίνει σαφής ο προορισμός του ανθρώπου· τότε είναι που θα τελειώσει το έργο της σωτηρίας, κατόπιν του οποίου το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου δεν θα εκτελείται πλέον και θα υπάρξουν αντίποινα για κάθε έναν από εκείνους που διαπράττουν κακό. Κάποιοι λένε: «Ο Θεός θυμάται κάθε έναν από εκείνους που βρίσκονται συχνά δίπλα Του. Δεν θα ξεχάσει κανέναν μας. Εγγυημένα θα οδηγηθούμε στην τελείωση από τον Θεό. Δεν θα θυμηθεί κανέναν από εκείνους από κάτω, όσοι από τους από κάτω θα οδηγηθούν στην τελείωση είναι σίγουρο ότι θα είναι λιγότεροι από εμάς, εμάς που συχνά συναντούμε τον Θεό· κανέναν από εμάς δεν έχει ξεχάσει ο Θεός, όλοι έχουμε εγκριθεί από τον Θεό και έχουμε τις εγγυήσεις ότι θα οδηγηθούμε στην τελείωση από τον Θεό». Όλοι εσείς έχετε τέτοιες αντιλήψεις. Είναι αυτή δικαιοσύνη; Έχεις κάνει την αλήθεια πράξη ή όχι; Διαδίδεις τέτοιες φήμες· δεν ντρέπεσαι!

Σήμερα, μερικοί άνθρωποι επιδιώκουν να χρησιμοποιηθούν από τον Θεό, αλλά αφού κατακτηθούν, δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν άμεσα. Όσο για τους λόγους που εκφέρονται σήμερα, αν, όταν ο Θεός χρησιμοποιεί ανθρώπους, εξακολουθείς να μην μπορείς να τους επιτύχεις, τότε δεν έχεις οδηγηθεί στην τελείωση. Με άλλα λόγια, η άφιξη του τέλους της περιόδου κατά την οποία ο άνθρωπος θα οδηγηθεί στην τελείωση θα καθορίσει το αν ο άνθρωπος θα αποκλειστεί ή θα χρησιμοποιηθεί από τον Θεό. Αυτοί που έχουν κατακτηθεί δεν είναι παρά παραδείγματα παθητικότητας και αρνητικότητας· είναι δείγματα και υποδείγματα, αλλά δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα αντιστάθμισμα. Μόνο όταν έχει αλλάξει η διάθεση ζωής του ανθρώπου κι εκείνος έχει επιτύχει αλλαγές μέσα και έξω, θα έχει ολοκληρωθεί πλήρως. Σήμερα, τι θέλεις; Να κατακτηθείς ή να οδηγηθείς στην τελείωση; Ποιο απ’ τα δυο θέλεις να επιτύχεις; Έχεις εκπληρώσει τις προϋποθέσεις για να οδηγηθείς στην τελείωση; Ποιες προϋποθέσεις σού λείπουν ακόμα; Πώς θα πρέπει να εξοπλιστείς και πώς θα πρέπει να αντισταθμίσεις τις ελλείψεις σου; Πώς θα πρέπει να εισέλθεις στο μονοπάτι της τελείωσης; Πώς θα πρέπει να υποταχθείς εντελώς; Ζητάς να οδηγηθείς στην τελείωση, άρα ακολουθείς την αγιοσύνη; Είσαι άνθρωπος που επιζητεί να βιώσει την παίδευση και την κρίση, ώστε να μπορέσεις να εξαγνιστείς; Επιδιώκεις να καθαρθείς, άρα είσαι πρόθυμος να δεχτείς την παίδευση και την κρίση; Ζητάς να γνωρίσεις τον Θεό, αλλά γνωρίζεις την παίδευση και την κρίση Του; Σήμερα, το μεγαλύτερο μέρος του έργου που επιτελεί πάνω σου είναι η παίδευση και η κρίση· ποιες είναι οι γνώσεις σου γι’ αυτό το έργο που έχει γίνει πάνω σου; Σ’ έχει εξαγνίσει αυτή η παίδευση και η κρίση που έχεις βιώσει; Σε έχει αλλάξει; Έχει κάποιο αποτέλεσμα για σένα; Έχεις κουραστεί από το τόσο μεγάλο μέρος του έργου του σήμερα —κατάρες, κρίσεις και αποκαλύψεις— ή νομίζεις ότι αυτά τα πράγματα σε ωφελούν πολύ; Αγαπάς τον Θεό, αλλά γιατί Τον αγαπάς; Αγαπάς τον Θεό επειδή έχεις λάβει λίγη χάρη; Ή αγαπάς τον Θεό αφού έχεις κερδίσει την ειρήνη και τη χαρά; Ή αγαπάς τον Θεό αφού εξαγνίστηκες από την παίδευση και την κρίση Του; Τι ακριβώς σε κάνει να αγαπάς τον Θεό; Ποιες συνθήκες εκπλήρωσε ο Πέτρος για να οδηγηθεί στην τελείωση; Αφού οδηγήθηκε στην τελείωση, ποιος ήταν ο κρίσιμος τρόπος με τον οποίο εκφράστηκε αυτή; Αγαπούσε τον Κύριο Ιησού επειδή Τον λαχταρούσε, ή επειδή δεν μπορούσε να Τον δει, ή γιατί είχε επιπληχθεί; Ή μήπως αγάπησε τον Κύριο Ιησού ακόμη περισσότερο επειδή είχε δεχθεί τα δεινά των δοκιμασιών και είχε μάθει την ίδια του τη βρομιά και την επαναστατικότητά του και είχε γνωρίσει την αγιοσύνη του Κυρίου; Μήπως η καρδιά του που αγαπούσε τον Θεό έγινε πιο αγνή λόγω της παίδευσης και της κρίσης του Θεού ή εξαιτίας κάποιου άλλου πράγματος; Τι ισχύει; Αγαπάς τον Θεό λόγω της χάριτος του Θεού και επειδή σήμερα σου έχει δώσει μια μικρή ευλογία. Είναι αυτή η αληθινή αγάπη; Πώς θα πρέπει να αγαπάς τον Θεό; Πρέπει να αποδεχθείς την παίδευση και την κρίση Του, και, αφού δεις τη δίκαιη διάθεσή Του, να μπορέσεις να Τον αγαπήσεις πραγματικά, τόσο πολύ που να είσαι απόλυτα πεπεισμένος και να έχεις γνώση του Θεού; Όπως ο Πέτρος, μπορείς να πεις ότι δεν μπορείς να αγαπάς αρκετά τον Θεό; Επιδιώκεις να κατακτηθείς μετά από παίδευση και κρίση ή να λάβεις εξαγνισμό, προστασία και φροντίδα μετά από παίδευση και κρίση; Ποιο από αυτά επιδιώκεις; Έχει νόημα η ζωή σου ή είναι άσκοπη και χωρίς αξία; Θες τη σάρκα ή την αλήθεια; Θέλεις την κρίση ή την παρηγοριά; Έχοντας βιώσει τόσο μεγάλο μέρος του έργου του Θεού και έχοντας δει την αγιοσύνη και τη δικαιοσύνη του Θεού, πώς πρέπει να τα επιδιώξεις; Πώς θα πρέπει να περπατήσεις σε αυτό το μονοπάτι; Πώς θα πρέπει να κάνεις την αγάπη σου για τον Θεό πράξη; Έχει η παίδευση και η κρίση του Θεού κάποια επίπτωση σ’ εσένα; Το αν έχεις γνώση της παίδευσης και της κρίσης του Θεού εξαρτάται από το τι βιώνεις και σε ποιο βαθμό αγαπάς τον Θεό! Τα χείλη σου λένε ότι αγαπάς τον Θεό, αλλά αυτό που βιώνεις είναι η παλιά, διεφθαρμένη διάθεση· δεν έχεις θεοφοβούμενη καρδιά, πολύ λιγότερο δε, έχεις συνείδηση. Τέτοιοι άνθρωποι αγαπούν τον Θεό; Είναι τέτοιοι άνθρωποι πιστοί στον Θεό; Είναι αυτοί που αποδέχονται την παίδευση και την κρίση του Θεού; Λες ότι αγαπάς τον Θεό και πιστεύεις σ’ Αυτόν, όμως δεν εγκαταλείπεις τις αντιλήψεις σου. Στο έργο σου, στην είσοδό σου, στις λέξεις που εκφέρεις και στη ζωή σου, δεν υπάρχει εκδήλωση της αγάπης σου για τον Θεό και δεν υπάρχει θεοφοβούμενη καρδιά. Έτσι είναι κάποιος που κέρδισε την παίδευση και την κρίση; Θα μπορούσε κάποιος αντίστοιχος άνθρωπος να είναι ο Πέτρος; Μήπως όσοι είναι σαν τον Πέτρο έχουν μόνο τη γνώση, αλλά όχι το αληθινό βίωμα; Σήμερα, ποια είναι η κατάσταση που απαιτεί από τον άνθρωπο να βιώσει μια πραγματική ζωή; Οι προσευχές του Πέτρου ήταν μόνο λόγια που βγήκαν από το στόμα του; Δεν προέρχονταν αυτά τα λόγια βαθιά μέσα από την καρδιά του; Μήπως ο Πέτρος προσευχόταν μόνο και δεν έκανε την αλήθεια πράξη; Σε ποιον απευθύνεται η επιδίωξή σου; Πώς θα πρέπει να κάνεις τον εαυτό σου να λάβει προστασία και κάθαρση κατά τη διάρκεια της παίδευσης και της κρίσης του Θεού; Μήπως δεν είναι η παίδευση και η κρίση του Θεού ωφέλιμες για τον άνθρωπο; Η κρίση είναι μόνο τιμωρία; Μήπως μόνο η ειρήνη και η χαρά, μόνο οι υλικές ευλογίες και η στιγμιαία παρηγοριά είναι ωφέλιμες για τη ζωή του ανθρώπου; Εάν ο άνθρωπος ζει σε ένα ευχάριστο και άνετο περιβάλλον, χωρίς να ζει μια ζωή όπου υπάρχει η κρίση, θα μπορούσε να εξαγνιστεί; Εάν ο άνθρωπος επιθυμεί να αλλάξει και να εξαγνιστεί, πώς πρέπει να αποδεχθεί να οδηγηθεί στην τελείωση; Ποιο μονοπάτι πρέπει να επιλέξεις σήμερα;