Από την Τιαν Γινγκ, Κίνα

Ήμουν πιστή της Εκκλησίας της Τριπλής Αυτενέργειας στην Κίνα. Όταν πρωτοξεκίνησα να συμμετέχω σε συναθροίσεις, οι πάστορες μάς έλεγαν συχνά: «Αδελφοί και αδελφές, στη Βίβλο αναγράφεται ότι “διότι με την καρδίαν πιστεύει τις προς δικαιοσύνην, και με το στόμα γίνεται ομολογία προς σωτηρίαν” (Προς Ρωμαίους 10:10). Χάρη στην πίστη μας, έχουμε δικαιωθεί και, αφού πιστεύουμε στον Ιησού, έχουμε σωθεί. Αν πιστεύαμε σε οτιδήποτε άλλο, δεν θα είχαμε σωθεί…» Αυτά τα λόγια του πάστορα δεν τα ξέχασα ποτέ. Μου έδωσαν ώθηση, καθώς αναζητούσα με πάθος και παρακολουθούσα ενεργά τις συναθροίσεις, περιμένοντας τον Κύριο να έρθει και να με δεχτεί στη βασιλεία των ουρανών. Αργότερα, στην εκκλησία διαπράχθηκαν μια σειρά από παράνομες πράξεις και, ως εκ τούτου, οι εκεί συναθροίσεις άρχισαν να με κουράζουν. Οι πάστορες, όχι μόνο διχάζονταν μεταξύ τους, με τον καθένα τους να προσπαθεί να εδραιωθεί στην κορυφή και να «στήσει» το δικό του τσιφλίκι, αλλά και ήταν αναγκασμένοι να συμμορφώνουν τα κηρύγματά τους με τη γραμμή του Τμήματος Ενωμένου Μετώπου Εργασίας (ΤΕΜΕ). Ο ΤΕΜΕ δεν επέτρεπε στους πάστορές μας να κηρύττουν από το Βιβλίο της Αποκάλυψης, από φόβο ότι τούτο θα «υποκινούσε αναστάτωση μεταξύ των ανθρώπων», οπότε και εκείνοι δεν κήρυτταν από το Βιβλίο της Αποκάλυψης. Οι πάστορες κήρυτταν συχνά για τις δωρεές, λέγοντας ότι όσο περισσότερες δωρεές κάνει κάποιος, τόσο περισσότερες ευλογίες θα λάβει από τον Θεό. Βλέποντας την εκκλησία σε αυτήν την κατάσταση, ένοιωθα μπερδεμένη: Πώς είχε φτάσει ως εδώ η εκκλησία; Δεν πίστευαν στον Κύριο οι πάστορες; Γιατί δεν ακολουθούσαν τον λόγο του Κυρίου; Γιατί δεν διέθεταν τον παραμικρό σεβασμό για τον Κύριο; Από εκείνη τη στιγμή, δεν ήθελα πια να πηγαίνω στις συναθροίσεις της Εκκλησίας της Τριπλής Αυτενέργειας, διότι ένοιωθα ότι δεν πίστευαν αληθινά στον Θεό, και ότι ήταν ψευδο-ποιμένες που προσποιούνταν ότι πίστευαν στον Θεό, προκειμένου να πάρουν τα κερδισμένα με κόπο χρήματα των αδελφών.

Στα τέλη του 1995, εγκατέλειψα την εκκλησία χωρίς δισταγμό και εντάχθηκα σε μια κατ’ οίκον εκκλησία (την Εκκλησία Σόλα Φίντε). Στην αρχή, νόμιζα ότι τα κηρύγματά τους δεν υπόκειντο στους περιορισμούς της κρατικής κυβέρνησης και, μάλιστα, μέσα σε αυτά συμπεριλάμβαναν και το Βιβλίο της Αποκάλυψης και συζητούσαν για τις έσχατες ημέρες, την επιστροφή του Κυρίου, και ούτω καθεξής. Θεώρησα, λοιπόν, ότι το κήρυγμά τους ήταν πολύ καλύτερο από εκείνο των παστόρων της Εκκλησίας της Τριπλής Αυτενέργειας, και ότι η συμμετοχή στις συναθροίσεις τους μου επιφύλασσε μεγαλύτερη απόλαυση συγκριτικά με τις συναθροίσεις στην Εκκλησία της Τριπλής Αυτενέργειας —ήμουν πολύ ευτυχής. Αλλά έπειτα από λίγο καιρό, ανακάλυψα ότι, κι εδώ, μεταξύ των συνεργατών, υπήρχαν μερικοί που εμπλέκονταν σε διενέξεις λόγω ζήλιας, και που δημιουργούσαν σχίσματα. Κανείς από τους αδελφούς και τις αδελφές δεν βίωνε τις απαιτήσεις του Κυρίου και δεν ήταν γεμάτοι αγάπη όπως κάποτε. Όταν είδα ότι αυτή η εκκλησία δεν ήταν στ’ αλήθεια διαφορετική από την Εκκλησία της Τριπλής Αυτενέργειας, αισθάνθηκα μεγάλη απογοήτευση, αλλά δεν ήξερα και πού μπορούσα να βρω μια εκκλησία που να κατέχει το έργο του Αγίου Πνεύματος. Ελλείψει καλύτερης επιλογής, το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να παραμείνω στους κόλπους της Εκκλησίας Σόλα Φίντε, κι έτσι συνέχισα να πηγαίνω στις συναθροίσεις τους. Όλοι οι πάστορες και οι ιεροκήρυκες έλεγαν ότι «αφού σε έσωσε μια φορά, έχεις σωθεί για πάντα» και «αν υπομένεις μέχρι τέλους, μοχθείς και εργάζεσαι για τον Κύριο και φυλάς την οδό του Κυρίου, θα είσαι ικανός να εισέλθεις στη βασιλεία των ουρανών». Έτσι, εκείνη την εποχή, είπα στον εαυτό μου: «Ό,τι κι αν συμβαίνει στους άλλους ανθρώπους, όσο εγώ εμμένω στην πίστη μου στον Κύριο Ιησού και δεν φεύγω από την οδό του Κυρίου, τότε, όταν επιστρέψει ο Κύριος, θα έχω την ευκαιρία να αναρπαγώ στη βασιλεία των ουρανών».

Εν ριπή οφθαλμού, ήταν τέλη του 1997· το ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού είχε κιόλας φτάσει σε εμάς, και στην εκκλησία μας επικρατούσε αναταραχή. Ο επικεφαλής Λι μάς είπε: «Σήμερα, έχει κάνει την εμφάνισή της μια ομάδα που διαδίδει την Αστραπή της Ανατολής, αποσπά καλούς αμνούς από διάφορα δόγματα και λέει ότι ο Κύριος Ιησούς έχει ήδη επιστρέψει και πραγματοποιεί ένα νέο στάδιο του έργου. Ο Κύριος Ιησούς σταυρώθηκε για εμάς, και έχει ήδη πληρώσει το τίμημα με τη ζωή Του, προκειμένου να μας λυτρώσει. Έχουμε ήδη σωθεί. Απλώς πρέπει να υπομείνουμε μέχρι τέλους, και όταν ο Κύριος επιστρέψει, εμείς θα αναρπαγούμε σίγουρα στη βασιλεία των ουρανών. Ως εκ τούτου, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, και δεν μπορούμε, σε καμία περίπτωση, να δεχτούμε αυτούς τους ανθρώπους από την Αστραπή της Ανατολής. Όποιος τους αποδεχτεί, θα εκδιωχθεί από την εκκλησία! Επίσης, να μην ακούτε τι λένε ούτε να διαβάζετε τα βιβλία τους…» Απ’ ό,τι φαινόταν, οι συνεργάτες από όλα τα επίπεδα μιλούσαν για αυτά τα πράγματα σχεδόν σε κάθε συνάθροιση. Έχοντας ακούσει τα όσα είπαν, οι αδελφοί και οι αδελφές άρχισαν, άθελά τους, να αντιστέκονται και να φυλάγονται από την Αστραπή της Ανατολής. Άρχισα να είμαι ακόμα πιο προσεκτική και επιφυλακτική, καθώς φοβόμουν πως η Αστραπή της Ανατολής θα με αποσπούσε, κι έτσι θα έχανα την ευκαιρία μου να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών.

Ωστόσο, κι ενώ το νέο έτος 1998 είχε μόλις αρχίσει, μια μέρα, έπεσα απροσδόκητα πάνω σε κάποιον από την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού, και είχα την τύχη να ακούσω για πρώτη φορά την οδό της Αστραπής της Ανατολής. Εκείνη την ημέρα, η μεγαλύτερη αδελφή μου μού τηλεφώνησε και με κάλεσε στο σπίτι της. Είχε καλέσει, επίσης, και την αδερφή Χου από το χωριό της. Όταν η αδελφή Χου με είδε, χαμογέλασε και είπε: «Α ωραία, ήρθες. Μια μακρινή συγγενής μου, που πιστεύει στον Κύριο, ήρθε να με δει. Δεν μαζευόμαστε όλοι μαζί;» Εγώ δέχτηκα ευχαρίστως. Πριν περάσει πολλή ώρα, η αδελφή Χου γύρισε με τη συγγενή της. Όταν η εν λόγω αδελφή μάς είδε, μας χαιρέτησε με ενθουσιασμό. Αν και δεν την είχα συναντήσει ποτέ πριν, αισθάνθηκα ένα είδος εγγύτητας μαζί της. Εκείνη είπε: «Στις μέρες μας, επικρατεί εκτεταμένη ερήμωση στην εκκλησία. Οι ιεροκήρυκες δεν έχουν τίποτα φρέσκο ή καινούργιο να κηρύξουν. Σε κάθε συνάθροιση, όταν δεν κηρύττουν για την αντίσταση στην Αστραπή της Ανατολής, η ώρα αναλώνεται με την ακρόαση κασετών και με ύμνους. Αυτό είναι που συμβαίνει όλο κι όλο στις συναθροίσεις. Οι συνεργάτες μπλέκονται σε διενέξεις από φθόνο, συνωμοτούν και εθελοτυφλούν, όλοι τους είναι υπερβολικά αυτάρεσκοι και κανείς δεν ακούει κανέναν. Οι αδελφοί και οι αδελφές είναι αρνητικοί και αδύναμοι και έχουν απολέσει την πίστη και την αγάπη τους. Πολλοί άφησαν τον Κύριο, προκειμένου να επιστρέψουν στον κόσμο για να κάνουν λεφτά». Βαθιά μέσα μου ένοιωθα το ίδιο και, καθώς κουνούσα το κεφάλι μου καταφατικά, είπα στην αδελφή: «Αυτό γίνεται και στη δική μου εκκλησία. Πριν, είχαμε 20 με 30 άτομα σε κάθε τόπο συνάντησης στις μηνιαίες συναθροίσεις μας, αλλά τώρα είναι μόνο μερικοί ηλικιωμένοι, και ακόμη και οι ιεροκήρυκες έχουν βγει στον κόσμο για να κάνουν λεφτά! Δεν υπάρχει ευχαρίστηση στις συναθροίσεις». Η αδελφή κούνησε το κεφάλι της καταφατικά και είπε: «Η συγκεκριμένη κατάσταση δεν υφίσταται σε ορισμένες εκκλησίες μόνο, αλλά πρόκειται για φαινόμενο διαδεδομένο σε όλον τον θρησκευτικό κόσμο. Τούτο δείχνει ότι το έργο του Αγίου Πνεύματος δεν βρίσκεται πια μέσα στην εκκλησία, οπότε διαπράττονται συνεχώς παράνομες πράξεις —αυτό αποτελεί σημάδι της επιστροφής του Κυρίου. Ακριβώς όπως και στο τέλος της Εποχής του Νόμου, όταν ο ναός έγινε τόπος όπου πωλούνταν ζώα και οι άνθρωποι αντάλλασσαν χρήματα. Τούτο οφειλόταν στο ότι ο Θεός είχε ήδη σταματήσει να εκτελεί το έργο Του στον ναό και, αντ’ αυτού, είχε ενσαρκωθεί ως Κύριος Ιησούς για να πραγματοποιήσει ένα νέο στάδιο του έργου έξω από αυτόν». Εγώ άκουγα προσεκτικά, νεύοντας πότε πότε. Η αδελφή συνέχισε, λέγοντας: «Αδελφή, στο κατά Λουκάν 17:24-26 αναφέρεται: “Διότι ως η αστραπή η αστράπτουσα εκ της υπ’ ουρανόν λάμπει εις την υπ’ ουρανόν, ούτω θέλει είσθαι και ο Υιός του ανθρώπου εν τη ημέρα αυτού. Πρώτον όμως πρέπει αυτός να πάθη πολλά και να καταφρονηθή από της γενεάς ταύτης. Και καθώς έγεινεν εν ταις ημέραις του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και εν ταις ημέραις του Υιού του ανθρώπου”. Πώς ερμηνεύεις αυτές τις γραμμές από τη Βίβλο;» Τις συλλογίστηκα σοβαρά για λίγο και, στη συνέχεια, γέλασα αμήχανα και είπα: «Αδελφή, οι γραμμές αυτές της Βίβλου δεν μιλούν για την έλευση του Κυρίου;» Η αδελφή απάντησε: «Αυτές οι γραμμές από την Αγία Γραφή μιλούν για την έλευση του Κυρίου. Ωστόσο, δεν μιλούν για την έλευση του Κυρίου Ιησού τότε, σ’ εκείνες τις παλιές ημέρες. Αναφέρονται, μάλλον, στην επιστροφή του Κυρίου τις έσχατες ημέρες, διότι εδώ, ο Κύριος προφητεύει πολύ καθαρά το τι θα συμβεί όταν επιστρέψει κατά τις έσχατες ημέρες. Αδελφή, αυτή τη στιγμή, η αφοσίωση των πιστών στην εκκλησία έχει κρυώσει, και αυτοί είναι αρνητικοί και αδύναμοι. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο Θεός έχει ενσαρκωθεί για άλλη μια φορά, για να πραγματοποιήσει ένα νέο στάδιο του έργου. Το έργο του Θεού έχει προχωρήσει, και όσοι δεν ακολουθήσουν το νέο έργο του Θεού, θα απολέσουν το έργο του Αγίου Πνεύματος». Μόλις άκουσα την αδελφή να λέει ότι ο Κύριος Ιησούς είχε ήδη επιστρέψει, κατευθείαν μάντεψα ότι ανήκε στην Αστραπή της Ανατολής, και η καρδιά μου αμέσως λυπήθηκε. Το χαμόγελο στο πρόσωπό μου χάθηκε, καθώς τα λόγια των επικεφαλής μου, που είχαν περιχαρακώσει την εκκλησία, εμφανίστηκαν μεμιάς στο μυαλό μου: «Πίστη στον Ιησού σημαίνει σωτηρία, και άπαξ και σωθείτε, έχετε σωθεί για πάντα!… Μην αποδεχτείτε αυτούς από την Αστραπή της Ανατολής!…» Αναλογιζόμενη τα λόγια των επικεφαλής μου, ήθελα να τρέξω πίσω στο σπίτι. Αλλά όταν μου πέρασε η ιδέα από το μυαλό, ο Κύριος με διαφώτισε, κάνοντάς με να θυμηθώ έναν στίχο από κάποιον ύμνο: «Ο Ιησούς είναι το καταφύγιό μας, όταν έχετε προβλήματα, κρυφτείτε μαζί Του, άμα ο Κύριος κι εσείς είστε μαζί, τι έχετε να φοβηθείτε;» «Ναι!» σκέφτηκα. «Αν έχω τον Κύριο στο πλευρό μου, τι έχω να φοβηθώ; Τα πράγματα που φοβάμαι, δεν προέρχονται από τον Θεό, αλλά από τον Σατανά». Τότε ακριβώς, η αδελφή είπε: «Αν κάποιος έχει απορίες, ας τις μοιραστεί μαζί μας. Ο λόγος του Θεού θα μπορέσει να λύσει όλα τα προβλήματα και τις δυσκολίες που έχουμε». Ακούγοντας την αδελφή, είπα μέσα μου: «Μπορεί και να μην καταφέρεις να απαντήσεις στις ερωτήσεις μου! Τώρα πρέπει να ανακαλύψω ποιο ακριβώς είναι το κήρυγμα της Αστραπής της Ανατολής, και πώς κατόρθωσε να αποσπάσει τόσους πολλούς καλούς αμνούς».

Σκεπτόμενη τούτο, αποφάσισα να βουτήξω κατευθείαν στα βαθιά και να αναλάβω την πρωτοβουλία, και είπα: «Οι ηγέτες μας λένε συνεχώς ότι ο Κύριος Ιησούς σταυρώθηκε για εμάς και ότι έχει ήδη πληρώσει το τίμημα με τη ζωή Του, προκειμένου να μας λυτρώσει και, ως εκ τούτου, έχουμε ήδη σωθεί. Στη Βίβλο αναγράφεται το εξής: “Διότι με την καρδίαν πιστεύει τις προς δικαιοσύνην, και με το στόμα γίνεται ομολογία προς σωτηρίαν” (Προς Ρωμαίους 10:10). Αφού σωθήκαμε άπαξ, έχουμε σωθεί για πάντα, και αν υπομείνουμε μέχρι τέλους, τότε όταν ο Κύριος επιστρέψει, σίγουρα θα αναρπαγούμε στη βασιλεία των ουρανών. Αυτή είναι η υπόσχεση του Κυρίου προς εμάς. Συνεπώς, δεν χρειάζεται να αποδεχτούμε κανένα νέο έργο που εκτελεί ο Θεός».

Η αδελφή χαμογέλασε και μου είπε: «Πολλοί πιστοί νομίζουν ότι ο Κύριος Ιησούς σταυρώθηκε για εμάς και ότι, αφού πλήρωσε το τίμημα με τη ζωή Του για να μας λυτρώσει, έχουμε σωθεί. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι αν κάποιος έχει σωθεί άπαξ, έχει σωθεί για πάντα, ότι το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να υπομείνουμε ως το τέλος και τότε, όταν επιστρέψει ο Κύριος, σίγουρα θα αναρπαγούμε στη βασιλεία των ουρανών, και δεν χρειάζεται να αποδεχτούμε κανένα νέο έργο που εκτελεί ο Θεός. Αλλά είναι σωστός αυτός ο τρόπος σκέψης; Όντως συμβαδίζει με το θέλημα του Κυρίου; Στην πραγματικότητα, η ιδέα ότι “αν κάποιος έχει σωθεί άπαξ, έχει σωθεί για πάντα, και όταν επιστρέψει ο Κύριος, θα αναρπαγούμε στη βασιλεία των ουρανών” αποτελεί απλώς μια αντίληψη και φαντασίωση του ανθρώπου, και δεν είναι καθόλου σύμφωνη με όσα είπε ο Κύριος. Ο Κύριος Ιησούς ποτέ δεν είπε ότι όσοι σώθηκαν από την πίστη τους, μπορούν να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών, αλλά, μάλλον: “Αλλ’ ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς” (Κατά Ματθαίον 7:21). Το να σωθεί κάποιος και το να κάνει το θέλημα του Πατρός που βρίσκεται στους ουρανούς, δεν είναι το ίδιο πράγμα. Όταν λέμε ότι κάποιον τον έσωσε η πίστη του, η σωτηρία αυτή αναφέρεται στη συγχώρεση των αμαρτιών του. Δηλαδή, αν, υποθετικά, κάποιος επρόκειτο να θανατωθεί σύμφωνα με τον νόμο, αλλά έπειτα ερχόταν ενώπιον του Κυρίου και μετανοούσε και λάμβανε τη σωτηρία του Κυρίου, τότε ο Κύριος θα του συγχωρούσε τις αμαρτίες του, και ο άνθρωπος αυτός θα απαλλασσόταν από την καταδίκη του νόμου και δεν θα θανατωνόταν πια σύμφωνα με αυτόν. Τούτο είναι το πραγματικό νόημα της σωτηρίας. Αλλά σωτηρία δεν σημαίνει ότι το άτομο έχει ελευθερωθεί από την αμαρτία και έχει εξαγνιστεί. Το έχουμε βιώσει όλοι βαθιά μέσα μας. Παρ’ όλο που πιστεύουμε εδώ και πολλά χρόνια στον Κύριο, και συχνά Του εξομολογούμαστε τις αμαρτίες μας και μετανοούμε, κι ακόμα απολαμβάνουμε τη γαλήνη για το ότι οι αμαρτίες μας μάς έχουν συγχωρεθεί, συχνά συνεχίζουμε να αμαρτάνουμε παρά τη θέλησή μας, και είμαστε δέσμιοι των αμαρτιών μας. Είναι γεγονός. Για παράδειγμα, οι διεφθαρμένες διαθέσεις μας, όπως αλαζονεία, δολιότητα, εγωισμός, απληστία, μοχθηρία και ούτω καθεξής, εξακολουθούν να υπάρχουν· συνεχίζουμε να χαιρόμαστε να ακολουθούμε τις τάσεις του κόσμου, να κυνηγάμε τον πλούτο και τη δόξα, και τις σαρκικές ηδονές, και λαχταράμε αμαρτωλές απολαύσεις. Για να προστατεύσουμε τα προσωπικά μας συμφέροντα, είμαστε επίσης ικανοί να λέμε συχνά ψέματα και να εξαπατούμε τους άλλους. Επομένως, το ότι κάποιος έχει σωθεί, δεν σημαίνει και ότι έχει επιτύχει πλήρη σωτηρία. Είναι γεγονός. Αναγράφεται στη Βίβλο: “Θέλετε λοιπόν είσθαι άγιοι, διότι άγιος είμαι εγώ” (Λευιτικόν 11:45). Ο Θεός είναι άγιος, θα επέτρεπε, λοιπόν, σε όσους αμαρτάνουν συχνά και αντιστέκονται στον Θεό, να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών; Αν πιστεύεις ότι όσοι έχουν σωθεί από την πίστη τους, μπορούν να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών, τότε γιατί ο Κύριος Ιησούς λέει και τα ακόλουθα λόγια; “Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε, αλλ’ ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς. Πολλοί θέλουσιν ειπεί προς εμέ εν εκείνη τη ημέρα, Κύριε, Κύριε, δεν προεφητεύσαμεν εν τω ονόματί σου, και εν τω ονόματί σου εξεβάλομεν δαιμόνια, και εν τω ονόματί σου εκάμομεν θαύματα πολλά; Και τότε θέλω ομολογήσει προς αυτούς ότι ποτέ δεν σας εγνώρισα· φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν” (Κατά Ματθαίον 7:21-23). Γιατί λέγεται ότι, όταν επιστρέψει ο Κύριος, θα διαχωρίσει τις αίγες από τους αμνούς και την ήρα από το σιτάρι; Άρα, είναι απολύτως αβάσιμο να λέμε ότι όσοι έχουν σωθεί από την πίστη τους, μπορούν να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών. Έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα λόγια του Κυρίου Ιησού και αψηφά τον λόγο του Κυρίου! Έτσι, αν δεν αποδεχόμαστε τον λόγο του Κυρίου και δεν πιστεύουμε σε αυτόν, αλλά παραμένουμε μάλλον προσκολλημένοι στις πλάνες που διαδίδουν οι πάστορες και οι πρεσβύτεροι και βασιζόμαστε στις προσωπικές αντιλήψεις και φαντασιώσεις μας για να πιστέψουμε στον Θεό, τότε δεν θα καταφέρουμε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις του Κυρίου, ούτε και θα είμαστε ποτέ ικανοί να αναρπαγούμε στη βασιλεία των ουρανών».

Σκέφτηκα τα λόγια της αδελφής και ένοιωσα ότι όσα είπε ήταν πολύ λογικά, έτσι κάθισα εκεί, ακούγοντας ήσυχα. Η αδελφή συνέχισε, λέγοντας: «Ο λόγος του Παντοδύναμου Θεού έχει ήδη αποκαλύψει το μυστήριο της σωτηρίας και της επίτευξης πλήρους σωτηρίας, οπότε ας ρίξουμε μια ματιά στον λόγο Του, για να δούμε τι έχει να πει Εκείνος ως προς αυτό. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: “Τον καιρό εκείνον, το έργο του Ιησού ήταν το έργο της λύτρωσης όλης της ανθρωπότητας. Οι αμαρτίες όλων όσοι πίστευαν σ’ Αυτόν συγχωρέθηκαν. Εφόσον πίστευες σε Αυτόν, θα σε λύτρωνε· αν πίστευες σε Αυτόν, δεν ήσουν πλέον αμαρτωλός, είχες απαλλαγεί από τις αμαρτίες σου. Αυτή ήταν η σημασία της σωτηρίας και της δικαίωσης μέσω πίστης. Εντούτοις, όσοι πίστευαν, είχαν ακόμα μέσα τους το επαναστατικό στοιχείο και το στοιχείο της αντίστασης στον Θεό —στοιχεία τα οποία έπρεπε σιγά-σιγά να απομακρυνθούν. Η σωτηρία δεν σήμαινε ότι ο άνθρωπος είχε κερδηθεί πλήρως από τον Ιησού, αλλά ότι ο άνθρωπος δεν ήταν πια αμαρτωλός, ότι οι αμαρτίες του είχαν συγχωρεθεί. Εφόσον πίστευες, δεν θα ήσουν ποτέ πια αμαρτωλός” [«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το όραμα του έργου του Θεού (2)]. “Προτού λυτρωθεί ο άνθρωπος, πολλά από τα δηλητήρια του Σατανά είχαν ήδη φυτευτεί μέσα του και, μετά από χιλιάδες έτη διαφθοράς από τον Σατανά, έχει μέσα του μια καθιερωμένη φύση που αντιστέκεται στον Θεό. Επομένως, όταν λυτρωθεί ο άνθρωπος, αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από λύτρωση κατά την οποία ο άνθρωπος αγοράζεται έναντι υψηλού τιμήματος, αλλά η δηλητηριώδης φύση μέσα του δεν έχει εξαλειφθεί. Ο άνθρωπος, που είναι τόσο μιαρός, πρέπει να υποβληθεί σε αλλαγή προτού γίνει άξιος να υπηρετήσει τον Θεό. Μέσω αυτού του έργου της κρίσης και της παίδευσης, ο άνθρωπος θα καταφέρει να γνωρίσει πλήρως την ακάθαρτη και διεφθαρμένη ουσία μέσα του και θα μπορέσει να αλλάξει εντελώς και να γίνει καθαρός. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί ο άνθρωπος να αξιωθεί να επιστρέψει ενώπιον του θρόνου του Θεού. […] Αν και ο άνθρωπος μπορεί να έχει λυτρωθεί και να έχει συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του, αυτό μπορεί να οφείλεται μόνο στο ότι ο Θεός δεν ενθυμείται τις παραβάσεις του ανθρώπου και δεν φέρεται στον άνθρωπο σύμφωνα με τις παραβάσεις του. Ωστόσο, όταν ο άνθρωπος, ο οποίος ζει σε ένα σώμα από σάρκα, δεν έχει απελευθερωθεί από την αμαρτία, μπορεί μόνο να συνεχίσει να αμαρτάνει, αποκαλύπτοντας ασταμάτητα τη διεφθαρμένη σατανική διάθεσή του. Αυτή είναι η ζωή που διάγει ο άνθρωπος —ένας ατελείωτος κύκλος αμαρτίας και συγχώρεσης. Η πλειονότητα των ανθρώπων αμαρτάνει την ημέρα, κι απλώς εξομολογείται το βράδυ. Έτσι, παρόλο που η προσφορά περί αμαρτίας είναι αενάως αποτελεσματική για τον άνθρωπο, δεν θα μπορέσει να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Έχει ολοκληρωθεί μόνο το ήμισυ του έργου της σωτηρίας, γιατί ο άνθρωπος εξακολουθεί να έχει διεφθαρμένη διάθεση. […] Είναι πιο βαθιά εδραιωμένη από την αμαρτία, είναι κάτι που φύτεψε ο Σατανάς και είναι βαθιά ριζωμένη μέσα στον άνθρωπο. Δεν είναι εύκολο να αντιληφθεί ο άνθρωπος τις αμαρτίες του· δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσει τη βαθιά ριζωμένη φύση του και πρέπει να στηριχθεί στην κρίση του λόγου για να επιτύχει αυτό το αποτέλεσμα. Μόνο έτσι μπορεί ο άνθρωπος να αλλάξει σταδιακά από εκείνο το σημείο κι έπειτα” [«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)]. “Ξέρεις μόνο ότι ο Ιησούς θα κατέλθει τις έσχατες ημέρες, αλλά πώς ακριβώς θα κατέλθει; Έναν αμαρτωλό όπως εσάς, ο οποίος έχει μόλις λυτρωθεί και δεν έχει αλλάξει ούτε τελειωθεί από τον Θεό, μπορεί να σε επιθυμεί η καρδιά του Θεού; Γιατί εσύ, εσύ που είσαι ακόμα ο παλιός εαυτός σου, είναι αλήθεια ότι σώθηκες από τον Ιησού και ότι δεν θεωρείσαι αμαρτωλός λόγω της σωτηρίας του Θεού, αλλά αυτό δεν αποδεικνύει ότι δεν είσαι αμαρτωλός και ότι δεν είσαι ακάθαρτος. Πώς μπορείς να είσαι άγιος αν δεν έχεις αλλάξει; Μέσα σου είσαι κυριευμένος από ακαθαρσία, εγωισμό και κακία, αλλά εξακολουθείς να επιθυμείς να κατέλθεις με τον Ιησού —τι τυχερός που θα ήσουν! Έχεις χάσει ένα στάδιο στην πίστη σου στον Θεό: Έχεις απλώς λυτρωθεί, αλλά δεν έχεις αλλάξει. Για να μπορείς να είσαι κάποιος που επιθυμεί η καρδιά του Θεού, ο Θεός πρέπει προσωπικά να επιτελέσει το έργο της αλλαγής και της κάθαρσής σου. Αν έχεις λυτρωθεί μόνο, θα είσαι ανίκανος να επιτύχεις την αγιότητα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα είσαι ακατάλληλος να κοινωνήσεις τις καλές ευλογίες του Θεού, επειδή έχεις χάσει ένα στάδιο στο έργο του Θεού για τη διαχείριση του ανθρώπου, το οποίο είναι το βασικό βήμα της αλλαγής και της τελείωσης. Εσύ, ένας αμαρτωλός που έχει μόλις λυτρωθεί, είσαι, επομένως, ανίκανος να κληρονομήσεις άμεσα την κληρονομιά του Θεού” («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Περί ονομασιών και ταυτότητας).

Έπειτα, η αδελφή συνέχισε τη συναναστροφή της. «Από τον λόγο του Παντοδύναμου Θεού, μπορούμε να δούμε ότι κάθε στάδιο του έργου που εκτελεί ο Θεός, πραγματοποιείται σύμφωνα με τις ανάγκες της διεφθαρμένης ανθρώπινης φυλής. Στο τέλος της Εποχής του Νόμου, ο Σατανάς διέφθειρε ολοένα και πιο βαθιά τον άνθρωπο, ο οποίος διέπραττε όλο και περισσότερες αμαρτίες. Ο άνθρωπος είχε προσβάλει τους νόμους του Ιεχωβά και κινδύνευε να λιθοβοληθεί μέχρι θανάτου και να καεί από τις ουράνιες φωτιές. Ο Θεός αγαπά την ανθρωπότητα. Ο ίδιος ενσαρκώθηκε για να ομοιάσει με την αμαρτωλή σάρκα, και σταυρώθηκε για να λυτρώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Έτσι, εφ’ όσον πιστεύουμε στον Κύριο Ιησού, θα σωθούμε, και ο Κύριος δεν θα θυμάται τις αμαρτίες μας. Μπορούμε να ερχόμαστε απευθείας ενώπιον του Θεού και να προσευχόμαστε σε Αυτόν, και να απολαμβάνουμε την αφθονία της χάριτος που απονέμει. Αλλά, αν και έχουμε λυτρωθεί, τούτο δεν αποδεικνύει ότι είμαστε αναμάρτητοι. Εμείς, η ανθρώπινη φυλή, διαφθειρόμαστε από τον Σατανά επί χιλιάδες χρόνια, και το δηλητήριο του Σατανά έχει ριζώσει βαθιά μέσα μας —έχει γίνει η ζωή και η φύση μας. Βρισκόμαστε υπό τον έλεγχο των σατανικών μας φύσεων, όπως η έπαρση και η αλαζονεία, η απάτη και η ατιμία, ο εγωισμός και η περιφρόνηση, η απληστία και το κακό. Είμαστε ακόμα ικανοί να λέμε συχνά ψέματα, να εξαπατούμε, να αμαρτάνουμε και να αντιστεκόμαστε στον Θεό. Τούτη είναι η ρίζα της ζωής μας στον κύκλο της συνεχούς διάπραξης αμαρτιών και της επακόλουθης εξομολόγησής τους. Επομένως, βάσει των αναγκών της διεφθαρμένης ανθρώπινης φυλής και του σχεδίου διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, ο Θεός έχει έρθει να εκτελέσει ένα στάδιο του έργου τις έσχατες ημέρες για να κρίνει και να παιδεύσει τον άνθρωπο, προκειμένου να μας εξαγνίσει και να αλλάξει τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας και, στο τέλος, ο Θεός θα οδηγήσει όσους έχουν επιτύχει πλήρη σωτηρία και έχουν τελειωθεί, στη βασιλεία Του. Αν, τώρα, εμείς εξακολουθούμε να είμαστε προσκολλημένοι στην αντίληψη “αν έχεις σωθεί άπαξ, έχεις σωθεί για πάντα” και αρνούμαστε να αποδεχτούμε το έργο της κρίσεως του Θεού τις έσχατες ημέρες, τότε το δηλητήριο του Σατανά που βρίσκεται στο αίμα μας, δεν πρόκειται ποτέ να εξαγνιστεί, ποτέ δεν θα είμαστε ικανοί να επιτύχουμε την πλήρη σωτηρία του Θεού, και δεν θα υπάρχει καμία περίπτωση να εξυψωθούμε στη βασιλεία των ουρανών. Αυτές οι συνέπειες είναι πολύ σοβαρές. Τώρα, λοιπόν, στις έσχατες τούτες ημέρες, μόνο αν ο άνθρωπος αφήσει πίσω του την Εποχή της Χάριτος και αποδεχτεί το έργο της κρίσεως του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών, θα εξαγνιστεί απόλυτα, θα επιτύχει την πλήρη σωτηρία του Θεού και θα πάει σε καλό προορισμό».

Ακούγοντας τη συναναστροφή της αδελφής, είπα μέσα μου: «Ναι, τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού είναι απολύτως πρακτικά. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων πολλών ετών, δεν ζούσα συνεχώς μια ζωή όπου διέπραττα αμαρτίες μέσα στην ημέρα και τις εξομολογούμουν τη νύχτα; Πράγματι, οι αμαρτίες μας μάς συγχωρέθηκαν αποκλειστικά και μόνο χάρη στην πίστη μας στον Κύριο, αλλά η αμαρτωλή φύση μας συνεχίζει να υπάρχει. Μπορούμε ακόμα να αμαρτάνουμε και να αντιστεκόμαστε στον Θεό. Ο Κύριος είναι άγιος, άρα πώς γίνεται να αναρπαγούν στη βασιλεία των ουρανών εκείνοι που αμαρτάνουν συχνά και Του αντιστέκονται; Τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού ξετύλιξαν τα ζητήματα που βάραιναν το μυαλό μου για πάρα πολλά χρόνια. Τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού, πραγματικά, περιέχουν αλήθειες, που εμείς πρέπει να αναζητήσουμε. Μπορεί ο Παντοδύναμος Θεός να είναι, πράγματι, ο επιστρέψας Κύριος; Πρέπει να το διερευνήσω σωστά».

Σταδιακά, έριχνα την άμυνά μου εναντίον της αδελφής, αλλά εκεί που σκεφτόμουν να εξετάσω τα θέματα που είχαμε συζητήσει, ξάφνου, ακούστηκαν από την πόρτα δυνατά και επιτακτικά χτυπήματα. Η αδελφή Χου έσπευσε να ανοίξει την πόρτα, και ο πάστοράς μου εισέβαλε στο δωμάτιο φουριόζος. Πρώτα κοίταξε εμένα, μετά την αδελφή που διέδιδε το ευαγγέλιο της βασιλείας του Παντοδύναμου Θεού και, εν συνεχεία, με τόνο που φανέρωνε έκπληξη και θυμό, μού είπε: «Τι κάνεις εσύ εδώ; Δεν σας είπα να μην ακούτε κηρύγματα ξένων από δω κι από κει; Πώς γίνεται να έρχεσαι παρόλα αυτά τρέχοντας εδώ για να τα ακούσεις; Πήγαινε αμέσως σπίτι σου και μην τα ξανακούσεις ποτέ. Αν παραπλανηθείς, όταν μετανιώσεις θα είναι πια αργά!» Αφού τελείωσε το κατσάδιασμα, ο πάστορας στράφηκε να απειλήσει την αδελφή. «Κι εσείς που διαδίδετε την Αστραπή της Ανατολής, δεν κάνετε άλλο, από το να έρχεστε στην εκκλησία μας και να αποσπάτε το ποίμνιό μας! Φύγε αμέσως! Αν δεν φύγεις, θα σταματήσω τις ευγένειες!» Παρακολουθώντας τον πάστορα να συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο στην αδελφή, με έκανε να νοιώσω εντελώς αηδιασμένη, οπότε του είπα: «Πάστωρ, η αδελφή είχε απλώς μερικά αληθινά καλά πράγματα να πει, και όσα είπε, συμφωνούν με τη Βίβλο. Αισθάνομαι ότι είναι πραγματικά πολύ πιθανό ο Παντοδύναμος Θεός να είναι ο επιστρέψας Κύριος. Δοκίμασε να ακούσεις λίγο, και μετά, αποφασίζουμε. Εξάλλου, η Βίβλος δεν λέει: “Την φιλοξενίαν μη λησμονείτε· επειδή διά ταύτης τινές εφιλοξένησαν αγγέλους μη γνωρίζοντες” (Προς Εβραίους 13:2); Εμείς που πιστεύουμε στον Κύριο, οφείλουμε να δείχνουμε συμπόνια, και δεν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε έτσι τους ανθρώπους. Αν πετάξουμε έξω την αδελφή με αυτόν τον τρόπο, τούτο δεν είναι αντίθετο με τις διδαχές του Κυρίου;» Τότε, ο πάστορας μού φώναξε: «Τι καταλαβαίνεις εσύ; Εμείς που πιστεύουμε στον Ιησού, έχουμε ήδη σωθεί. Δεν χρειαζόμαστε άλλο σώσιμο! Έχουν έρθει εδώ για να αποσπάσουν το ποίμνιό μας, κι έτσι δεν πρέπει να τους αποδεχόμαστε!» Εκείνη τη στιγμή, η αδελφή που διέδιδε το ευαγγέλιο, χαμογέλασε και είπε: «Όλοι μας περιμένουμε την επιστροφή του Κυρίου, οπότε γιατί δεν καθόμαστε να συζητήσουμε; Αν χάσουμε την επιστροφή του Κυρίου, θα το μετανιώσουμε πάρα πολύ». Χωρίς να περιμένει την αδελφή να τελειώσει αυτά που είχε να πει, ο πάστορας άρχισε να τη σπρώχνει προς τα έξω, λέγοντας: «Κλείσε το στόμα σου πια! Όσο καλά κι αν τα λες, εγώ δεν σ’ ακούω! Φύγε αμέσως από δω!» Και ακριβώς έτσι, ο πάστορας έφτασε τόσο μακριά, ώστε να σπρώξει, να τραβήξει και να βρίσει την αδελφή, για να την οδηγήσει έξω από το σπίτι. Μετά την αποχώρηση της αδερφής, ο πάστορας κοίταξε πίσω και με απείλησε, λέγοντας: «Τράβα γρήγορα σπίτι σου. Από εδώ και στο εξής, σού απαγορεύεται να έρχεσαι σε επαφή με ανθρώπους από την Αστραπή της Ανατολής. Αν το κάνεις, θα εκδιωχθείς από την εκκλησία, και αν συμβεί αυτό, δεν θα έχεις ποτέ την ευκαιρία να λάβεις την επιδοκιμασία του Θεού και να εισέλθεις στη βασιλεία των ουρανών». Επειδή είχα ήδη ακούσει τη συναναστροφή της αδελφής, κατάλαβα ότι το έργο του Κυρίου Ιησού ήταν η λύτρωση, όχι ο εξαγνισμός του ανθρώπου, και ότι μόνο όταν επιστρέψει ο Κύριος για να εκτελέσει το έργο της κρίσεώς Του τις έσχατες ημέρες, θα εξαγνίσει απόλυτα και θα σώσει τον άνθρωπο. Χωρίς την αποδοχή του έργου της κρίσεως του Θεού τις έσχατες ημέρες, οι διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου δεν πρόκειται να αλλάξουν, και δεν θα είναι ικανός να επιτύχει τη σωτηρία του Θεού και να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών. Συνεπώς, τα λόγια του πάστορα δεν είχαν ιδιαίτερη επίδραση πάνω μου, οπότε πήγα με τα νερά του και έγνεψα τάχα ότι συμφωνούσα και, στη συνέχεια, επέστρεψα σπίτι μου.

Αφού γύρισα σπίτι, συνέχισα να σκέφτομαι τη συναναστροφή της αδελφής, και είπα μέσα μου: «Όλα όσα έλεγε η αδελφή είναι σύμφωνα με τη Βίβλο. Όντως ήταν ατεκμηρίωτο εκ μέρους μου να πιστεύω ότι “αν έχω σωθεί άπαξ, έχω σωθεί για πάντα”!» Αναλογίστηκα όλα τα χρόνια της πίστης μου στον Κύριο και συνειδητοποίησα ότι ζούσα συνεχώς σε μια κατάσταση, κατά την οποία διέπραττα αμαρτίες και μετά τις εξομολογούμουν, αλλά ποτέ δεν ήμουν ικανή να λύσω το εν λόγω πρόβλημα και, προσωπικά, βίωνα πολύ πόνο. Ένοιωσα ότι, αν συνέχιζα να πιστεύω κατ’ αυτόν τον τρόπο, τελικά δεν θα κατάφερνα να επιτύχω την επιδοκιμασία του Θεού. Αφού άκουσα τη συναναστροφή της αδελφής, βεβαιώθηκα ακόμα περισσότερο ότι, αν οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Κύριο θέλουν να επιτύχουν πλήρη σωτηρία και να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών, τότε, στ’ αλήθεια, πρέπει να αποδεχτούν το έργο που κρίνει και εξαγνίζει τον άνθρωπο, το οποίο εκτελεί ο επιστρέψας Κύριος Ιησούς. Έτσι, αναρωτήθηκα: Ποιο πραγματικά είναι το έργο της κρίσεως του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες; Και πώς ο Παντοδύναμος Θεός εξαγνίζει και αλλάζει τον άνθρωπο; Καθώς στάθμιζα αυτά τα πράγματα, ξεφύλλιζα τη Βίβλο, μέχρι που είδα ένα χωρίο, όπου ο Κύριος Ιησούς λέει: «Έτι πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως τώρα να βαστάζητε αυτά. Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν· διότι δεν θέλει λαλήσει αφ’ εαυτού, αλλ’ όσα αν ακούση θέλει λαλήσει, και θέλει σας αναγγείλει τα μέλλοντα» (Κατά Ιωάννην 16:12-13). Επίσης, διάβασα στη Βίβλο το εξής: «Διότι έφθασεν ο καιρός του να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού» (Α΄ Πέτρου 4:17). «Όστις έχει ωτίον ας ακούση τι λέγει το Πνεύμα προς τας εκκλησίας» (Αποκάλυψη 2:7). Όταν το διάβασα αυτό, ένοιωσα σαν να είχα ξυπνήσει επιτέλους από κάποιο όνειρο: Όπως αποδεικνύεται, ο Κύριος Ιησούς προφήτευσε προ πολλού ότι, κατά τις έσχατες ημέρες, ο Θεός επρόκειτο να εκφράσει περισσότερη αλήθεια και να πραγματοποιήσει ένα νέο στάδιο του έργου. Μήπως εννοεί τον Παντοδύναμο Θεό, ο οποίος έρχεται να εκτελέσει το έργο της κρίσεως και του εξαγνισμού του ανθρώπου; «Αχ», σκέφτηκα, «αν ο πάστορας δεν είχε έρθει να προκαλέσει τέτοια διαταραχή σήμερα, θα μπορούσα να συνεχίσω να ακούω με ειλικρίνεια για την οδό του Παντοδύναμου Θεού. Πριν, άκουγα πάντα όσα έλεγαν οι πάστορες και οι πρεσβύτεροι, και ποτέ δεν αναζήτησα ούτε διερεύνησα το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες. Απλώς, έκανα ό,τι έλεγαν οι πάστορες και οι πρεσβύτεροι. Μόλις σήμερα αναγνώρισα ότι δεν είχα χώρο για τον Κύριο στην καρδιά μου. Όσο για την έρευνά μου σχετικά με την επιστροφή του Κυρίου, δεν αναζήτησα το θέλημα του Κυρίου, αλλά, αντ’ αυτού, άκουγα τα λόγια των παστόρων και των πρεσβύτερων. Τι χαζή που ήμουν! Όσοι από εμάς πιστεύουμε στον Κύριο, πρέπει να Τον μεγαλύνουμε, και πρέπει να αναζητούμε ενεργά τα βήματα του Θεού σε σχέση με την επιστροφή του Κυρίου, διότι μόνο με αυτόν τον τρόπο θα είμαστε εναρμονισμένοι με το θέλημα του Θεού. Σήμερα, κατάλαβα ότι οι ενέργειες του πάστορα δεν εναρμονίζονται καθόλου με το θέλημα του Κυρίου. Δεν μπορώ πια να ακούω τυφλά αυτά που λένε, αλλά πρέπει να αναζητήσω και να διερευνήσω την οδό του Παντοδύναμου Θεού».

Ως πρώτη ενέργεια το πρωί της επόμενης ημέρας, αποφάσισα να πάω στο σπίτι της αδελφής Χου και να αναζητήσω την αδελφή που είχε κηρύξει το ευαγγέλιο του Παντοδύναμου Θεού, ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε τη συναναστροφή μας. Προς μεγάλη μου έκπληξη, προτού καν προλάβω να βγω από την πόρτα, η αδελφή Χου έφερε την αδελφή στο σπίτι μου. Επρόκειτο για αληθινή καθοδήγηση από τον Κύριο. Αρχικά, με ρώτησε ανήσυχη αν ο πάστορας με είχε παρενοχλήσει την προηγούμενη μέρα, κι εγώ απάντησα κατηγορηματικά: «Όχι. Μετά τη χθεσινή συναναστροφή, επέστρεψα εδώ και σκέφτηκα προσεκτικά τα πάντα, και συνειδητοποίησα ότι πραγματικά δεν γίνεται να εξαγνιστούμε απλώς και μόνο επειδή πιστεύουμε στον Κύριο Ιησού. Η διεφθαρμένη φύση μας εξακολουθεί να υπάρχει και, με αυτήν, δεν θα καταφέρουμε να επιτύχουμε την πλήρη σωτηρία του Θεού. Επιπλέον, διάβασα στη Βίβλο ένα εδάφιο, το οποίο πράγματι προφητεύει ότι ο Κύριος θα επιστρέψει για να εκτελέσει το έργο της κρίσεώς Του κατά τις έσχατες ημέρες. Εκείνο που τώρα θέλω να μάθω περισσότερο από όλα, είναι ποιο πραγματικά είναι το έργο της κρίσεως που πρόκειται να εκτελέσει ο Παντοδύναμος Θεός τις έσχατες ημέρες, και πώς το έργο της κρίσεως του Παντοδύναμου Θεού θα εξαγνίσει αλλά και θα αλλάξει τον άνθρωπο;»

Η αδελφή είπε με χαρά: «Δόξα τω Θεώ! Η ερώτηση που μόλις έκανες είναι καίριας σημασίας, καθώς έχει να κάνει με το σημαντικό θέμα του αν η πίστη μας στον Θεό θα μας επιτρέψει ή όχι να επιτύχουμε πλήρη σωτηρία και να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών. Ας δούμε πρώτα τι λέει ο λόγος του Παντοδύναμου Θεού. “Το έργο του Θεού κατά την παρούσα ενσάρκωση είναι να εκφράσει τη διάθεσή Του, κυρίως μέσα από παίδεμα και κρίση. Χτίζοντας πάνω σ’ αυτό το θεμέλιο, φέρνει περισσότερη αλήθεια στον άνθρωπο και του υποδεικνύει περισσότερους τρόπους άσκησης, πετυχαίνοντας συνεπώς τον στόχο Του να κατακτήσει τον άνθρωπο, και να τον λυτρώσει από τη δική του διεφθαρμένη διάθεση. Αυτό βρίσκεται πίσω από το έργο του Θεού στην Εποχή της Βασιλείας” («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πρόλογος). “Με το που ακούς τη λέξη ‘κρίση’, πιθανόν σκέφτεσαι τα λόγια που πρόφερε παντού ο Ιεχωβά για να δώσει οδηγίες στους ανθρώπους σε κάθε περιοχή και τα λόγια που απηύθυνε ο Ιησούς στους Φαρισαίους για να τους επιπλήξει. Παρ’ όλη τη δριμύτητά τους, αυτά τα λόγια δεν ήταν η κρίση του Θεού για τον άνθρωπο· δεν ήταν παρά λόγια που είπε ο Θεός σε διάφορα περιβάλλοντα, δηλαδή σε διαφορετικό πλαίσιο. Αυτά τα λόγια διαφέρουν από εκείνα που προφέρει ο Χριστός των εσχάτων ημερών καθώς κρίνει τον άνθρωπο. Ο Χριστός των εσχάτων ημερών χρησιμοποιεί ένα πλήθος από αλήθειες για να διδάξει τον άνθρωπο, να εκθέσει την ουσία του ανθρώπου και να αναλύσει τα λόγια και τις πράξεις του ανθρώπου. Αυτά τα λόγια εμπεριέχουν διάφορες αλήθειες, όπως το καθήκον του ανθρώπου, πώς θα πρέπει να υπακούει τον Θεό, πώς θα πρέπει να είναι πιστός σ’ Εκείνον, πώς οφείλει να βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και τη σοφία και τη διάθεση του Θεού, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά τα λόγια απευθύνονται στην ουσία του ανθρώπου και στη διεφθαρμένη διάθεσή του. Συγκεκριμένα, τα λόγια που εκθέτουν το πώς ο άνθρωπος αποστρέφεται τον Θεό λέγονται σε σχέση με το πώς ο άνθρωπος αποτελεί ενσάρκωση του Σατανά και μια εχθρική δύναμη απέναντι στον Θεό. Αναλαμβάνοντας το έργο της κρίσης Του, ο Θεός δεν καθιστά απλώς σαφή τη φύση του ανθρώπου με λίγα λόγια· εκθέτει, αντιμετωπίζει και κλαδεύει μακροπρόθεσμα. Όλες αυτές οι διαφορετικές μέθοδοι έκθεσης, αντιμετώπισης και κλαδέματος δεν μπορούν να αντικατασταθούν με συνηθισμένα λόγια, αλλά με την αλήθεια της οποίας ο άνθρωπος στερείται εντελώς. Μονάχα τέτοιου είδους μέθοδοι σαν κι αυτές θεωρούνται ως κρίση· μόνο μέσω μιας τέτοιας κρίσης μπορεί ο άνθρωπος να υποταχθεί και να πειστεί για τον Θεό και, επιπλέον, να αποκτήσει αληθινή γνώση του Θεού. Αυτό που αποφέρει το έργο της κρίσης είναι η κατανόηση του ανθρώπου για το αληθινό πρόσωπο του Θεού και για την αλήθεια σχετικά με τη δική του παρακοή. Το έργο της κρίσης δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να κατανοήσει μεγάλο μέρος από το θέλημα του Θεού, τον σκοπό του έργου του Θεού, και τα μυστήρια που παραμένουν ακατανόητα γι’ αυτόν. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να αναγνωρίσει και να μάθει τη διεφθαρμένη ουσία του και τις ρίζες της διαφθοράς του, καθώς επίσης και να ανακαλύψει την ασχήμια του. Αυτές οι επιδράσεις προκαλούνται από το έργο της κρίσης, διότι η ουσία αυτού του έργου είναι στην πραγματικότητα το έργο του ανοίγματος της αλήθειας, της οδού και της ζωής του Θεού σε όλους όσοι πιστεύουν σ’ Εκείνον. Αυτό το έργο είναι το έργο της κρίσης που επιτελεί ο Θεός” («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Χριστός επιτελεί το έργο της κρίσης με την αλήθεια»).

Μετά την ανάγνωση του λόγου του Θεού, η αδελφή συναναστράφηκε, λέγοντας: «Μέσα από τον λόγο του Θεού, καταλαβαίνουμε ότι κατά τη διάρκεια του έργου της κρίσεως τις έσχατες ημέρες, ο Παντοδύναμος Θεός χρησιμοποιεί πολλές πτυχές της αλήθειας για να αποκαλύψει και να αναλύσει τον άνθρωπο. Χρησιμοποιεί λόγια για να αποκαλύψει τη διεφθαρμένη ουσία του ανθρώπου και την αλήθεια σχετικά με τη διαφθορά του, να κρίνει τη σατανική φύση του ανθρώπου που αντιστέκεται στον Θεό και Τον προδίδει, και για να εξαγνίσει κάθε μορφή διαφθοράς που κατοικεί μέσα μας. Παραδείγματα τέτοιας διαφθοράς αποτελούν το να είμαστε γεμάτοι αντιλήψεις και φαντασιώσεις σχετικά με το έργο του Θεού, να υπολογίζουμε το έργο του Θεού θεωρώντας τις προσωπικές μας αντιλήψεις ως αληθινές, και το να κρίνουμε τον Θεό, καταδικάζοντάς Τον και προβάλλοντάς Του αντίσταση, επειδή έτσι μας αρέσει. Ένα άλλο παράδειγμα είναι ότι, παρ’ όλο που μπορεί να πιστεύουμε στον Θεό, στην πραγματικότητα, δεν διαφέρουμε από τους άπιστους· όλοι μας κυνηγάμε τη δόξα και τα πλούτη και είμαστε πρόθυμοι να πληρώσουμε οποιοδήποτε τίμημα για αυτά, αλλά δεν υπάρχει ούτε ένας που να ζει για να ικανοποιεί τον Θεό. Αλλά και η άποψή μας για πολλά πράγματα είναι ασύμβατη με τον Θεό, όπως η πεποίθησή μας ότι θα σωθούμε επειδή πιστεύουμε στον Κύριο, και ότι όταν έρθει ο Κύριος, θα αναρπαγούμε στη βασιλεία των ουρανών, όταν, στην πραγματικότητα, ο Θεός είπε πώς μόνο αν ακολουθεί το θέλημά Του, ο άνθρωπος θα είναι ικανός να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών. Αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα της διαφθοράς που υποθάλπουμε. Μέσα από την κρίση και το παίδεμα του Θεού, αυτές οι διεφθαρμένες διαθέσεις, αυτές οι λανθασμένες απόψεις και τρόποι σκέψης, καθώς και τα αξιώματα ζωής του Σατανά θα εξαγνιστούν και θα μεταμορφωθούν και, τελικά, θα γίνουμε αληθινά υπάκουοι στον Θεό. Ταυτοχρόνως, μέσα από την κρίση και το παίδεμα του Θεού, καταλήγουμε, επίσης, να αναγνωρίζουμε ότι η δίκαιη διάθεσή Του δεν ανέχεται προσβολές από τον άνθρωπο, μαθαίνουμε τι είδους άνθρωπο αγαπά ο Θεός και τι είδους άνθρωπο απεχθάνεται, κατανοούμε την πρόθεσή Του να σώσει τον άνθρωπο, νοιώθουμε σεβασμό για τον Θεό και, τελικά, μαθαίνουμε πώς να επιδιώκουμε την αλήθεια και να εκπληρώνουμε σωστά τα καθήκοντά μας, ώστε να επιτύχουμε την επιδοκιμασία Του. Μέσα από τη βίωση και την εφαρμογή στην πράξη των λόγων του Θεού, καταλήγουμε να κατανοούμε πολλές αλήθειες. Για παράδειγμα, μαθαίνουμε τι σημαίνει να έχεις πίστη στον Θεό, τι σημαίνει να επιτυγχάνεις στ’ αλήθεια τη σωτηρία, τι σημαίνει να υπακούς στον Θεό και να Τον αγαπάς, τι σημαίνει να ακολουθείς το θέλημά Του, και ούτω καθεξής. Όλες οι διεφθαρμένες διαθέσεις μας θα αλλάξουν σε ποικίλους βαθμούς, και οι απόψεις μας για τη ζωή και οι αξίες μας θα μεταμορφωθούν κι εκείνες. Τούτο είναι το έργο της κρίσεως και του παιδέματος που ο Θεός πραγματοποιεί πάνω μας, και θα μπορούσατε, επίσης, να πείτε ότι είναι η σωτηρία της αγάπης Του. Έτσι, μόνο αν δεχτούμε κρίση ενώπιον του βήματος του Χριστού των εσχάτων ημερών —του Παντοδύναμου Θεού— μπορούμε να κατακτήσουμε την αλήθεια, και μόνο τότε μπορούμε να ξεφύγουμε από την αμαρτία, να εξαγνιστούμε και να επιτύχουμε πλήρη σωτηρία. Αδελφή, είσαι ικανή να κατανοήσεις αυτή τη συναναστροφή;»

Διαβάζοντας τα λόγια του Θεού και μέσα από τις συναναστροφές της αδελφής, κατανόησα τελικά το έργο του Θεού και το θέλημά Του. Νοιώθοντας βαθιά συγκινημένη, ένευσα και είπα: «Δόξα τω Θεώ! Μέσα από την ακρόαση του λόγου του Παντοδύναμου Θεού, κατάλαβα ότι, κατά τις έσχατες ημέρες, ο Θεός χρησιμοποιεί την αλήθεια του λόγου Του για να πραγματοποιήσει το έργο της κρίσεως και του εξαγνισμού του ανθρώπου. Οι προηγούμενες επιδιώξεις μου ήταν εντελώς αόριστες και ουτοπικές. Τώρα, κατανοώ ότι μόνο μέσα από την αποδοχή του έργου της κρίσεως και του παιδέματος του Θεού τις έσχατες ημέρες, θα είναι ο άνθρωπος ικανός να εξαγνιστεί από τον Θεό, να επιτύχει πλήρη σωτηρία και να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών. Ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο επιστρέψας Κύριος Ιησούς! Είμαι πρόθυμη να αποδεχτώ το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες και να αποδεχτώ την κρίση και το παίδεμα των λόγων του Θεού, ώστε οι διεφθαρμένες διαθέσεις μου να μπορέσουν, κάποια μέρα σύντομα, να αλλάξουν». Ακούγοντας τα λόγια μου, η αδελφή χαμογέλασε χαρούμενα, και ευχαριστούσε αδιάκοπα τον Θεό.

Τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού με ελευθέρωσαν από τις αντιλήψεις που έκρυβα στο μυαλό μου, και μου έδειξαν πώς να πετάξω τις διεφθαρμένες διαθέσεις μου και να εξαγνιστώ. Αισθανόμουν ότι η κατεύθυνση και ο στόχος μου στην επιδίωξη της πλήρους σωτηρίας ήταν πλέον ξεκάθαρα, και το πνεύμα μου ήταν φωτεινό, σταθερό και απελευθερωμένο. Κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο, παρατήρησα πόσο ιδιαίτερα καθαρός και ηλιόλουστος ήταν εκείνη την ημέρα ο ουρανός. Έπεσα στα γόνατα και προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, Σ’ ευχαριστώ. Το ότι στάθηκα αρκετά τυχερή για να καλωσορίσω την επιστροφή Σου και να δω την εμφάνισή Σου στον καιρό μου, είναι τεράστια ευλογία! Αλλά είμαι τυφλή και αδαής, διότι πίστεψα τις φήμες που διέδιδαν οι πάστορες και οι πρεσβύτεροι, προσκολλήθηκα στις αντιλήψεις και τις φαντασιώσεις μου, και σχεδόν απώλεσα την αιώνια σωτηρία μου. Θεέ μου, είμαι τόσο αδαής και μουδιασμένη! Είμαι πρόθυμη να μετανοήσω, και θεωρώ πολύτιμη αυτήν την εξαιρετικά σπάνια ευκαιρία να επιτύχω την πλήρη σωτηρία. Ακόμα, είμαι πρόθυμη να φέρω περισσότερους αδελφούς και αδελφές ενώπιόν Σου, ώστε να μπορέσουν να επιτύχουν τη σωτηρία Σου! Αμήν!»