Τη σήμερον ημέρα, πολλοί άνθρωποι δεν δίνουν σημασία στο τι διδάγματα θα πρέπει να αντλούν όταν συνεργάζονται με άλλους. Έχω ανακαλύψει ότι πολλοί από εσάς δεν μπορείτε να αντλήσετε κανένα δίδαγμα ενώ συνεργάζεστε με άλλους· οι περισσότεροι από εσάς εμμένετε στις δικές σας απόψεις. Όταν εργάζεστε στην εκκλησία, εσύ λες τα δικά σου και κάποιος άλλος λέει τα δικά του, και ο ένας δεν έχει σχέση με τον άλλο· στην ουσία δεν συνεργάζεστε καθόλου. Είστε όλοι τόσο απορροφημένοι με το να μεταφέρετε μόνο τις δικές σας ιδέες ή με το να γνωστοποιείτε τα «φορτία» που κουβαλάτε μέσα σας, χωρίς να κάνετε την παραμικρή προσπάθεια να αναζητήσετε τη ζωή. Φαίνεται ότι κάνεις το έργο μόνο μηχανικά, πάντα με την πεποίθηση ότι θα πρέπει να βαδίζεις στο δικό σου μονοπάτι ανεξάρτητα από τι λένε ή κάνουν οι άλλοι· νομίζεις ότι θα πρέπει να συναναστρέφεσαι άλλους καθώς το Άγιο Πνεύμα σε καθοδηγεί, ανεξάρτητα από τις περιστάσεις στις οποίες βρίσκονται οι άλλοι. Δεν είστε σε θέση να ανακαλύψετε τα δυνατά σημεία των άλλων και ούτε είστε ικανοί να εξετάσετε τον εαυτό σας. Η κατανόηση που έχετε για τα πράγματα είναι πραγματικά διαστρεβλωμένη. Μπορεί να πει κανείς ότι ακόμη και τώρα εξακολουθείτε να επιδεικνύετε μεγάλη αυταρέσκεια, λες κι έχετε υποτροπιάσει σε αυτήν την παλιά ασθένεια. Δεν επικοινωνείτε μεταξύ σας κατά τρόπο ώστε να επιτευχθεί πλήρης διαφάνεια, παραδείγματος χάριν, όσον αφορά το είδος του αποτελέσματος που έχετε πετύχει μέσω της εργασίας σε ορισμένες εκκλησίες, ή όσον αφορά την πρόσφατη εικόνα της εσωτερικής σας κατάστασης και ούτω καθεξής· απλώς δεν επικοινωνείτε ποτέ για αυτά τα πράγματα. Δεν κάνετε επ’ ουδενί πράξη πράγματα όπως το να απορρίψετε τις αντιλήψεις σας ή να επαναστατήσετε ενάντια στον εαυτό σας. Το μόνο που έχουν οι επικεφαλής και οι εργάτες στο μυαλό τους είναι πώς να κρατούν τους αδελφούς και τις αδελφές τους μακριά από την αρνητικότητα και πώς να τους καθιστούν ικανούς να ακολουθούν ενεργητικά. Εντούτοις, όλοι σας νομίζετε ότι το να ακολουθεί κανείς ενεργητικά είναι αρκετό από μόνο του, και στην ουσία δεν κατανοείτε καθόλου τι σημαίνει να έχετε αυτογνωσία και να επαναστατείτε ενάντια στον εαυτό σας, πόσω δε μάλλον κατανοείτε τι σημαίνει να υπηρετείτε συντονισμένα με άλλους. Σας ενδιαφέρει μόνο να διαθέτετε οι ίδιοι τη βούληση να ανταποδώσετε στον Θεό την αγάπη Του, να διαθέτετε οι ίδιοι τη βούληση να βιώσετε το ύφος του Πέτρου. Πέραν αυτών, δεν σκέφτεστε τίποτα άλλο. Μάλιστα λες ότι, ανεξάρτητα από το τι κάνουν οι άλλοι, εσύ δεν θα υπακούσεις τυφλά, και ότι ανεξάρτητα από το πώς είναι οι άλλοι, εσύ ο ίδιος θα αναζητήσεις την τελείωση από τον Θεό και αυτό θα αρκεί. Είναι γεγονός, ωστόσο, ότι η βούλησή σου σε καμία περίπτωση δεν βρήκε συγκεκριμένη έκφραση στην πραγματικότητα. Δεν συνιστούν όλα αυτά το είδος της συμπεριφοράς που εκδηλώνετε σήμερα; Καθένας από εσάς εμμένει στη δική του διορατικότητα, και όλοι σας επιθυμείτε να τελειωθείτε. Βλέπω ότι εσείς έχετε υπηρετήσει για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να έχετε σημειώσει μεγάλη πρόοδο. Συγκεκριμένα, στο μάθημα της αρμονικής συνεργασίας δεν έχετε επιτύχει απολύτως τίποτα! Όταν πηγαίνετε στις εκκλησίες, εσύ επικοινωνείς με τον δικό σου τρόπο και οι άλλοι επικοινωνούν με τον δικό τους. Σπάνια υπάρχει αρμονικός συντονισμός, και αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο για τους ακόλουθους που βρίσκονται πιο κάτω από εσένα. Με άλλα λόγια, σπάνια κατανοεί κάποιος από εσάς τι σημαίνει να υπηρετεί κανείς τον Θεό ή πώς θα πρέπει να υπηρετεί κανείς τον Θεό. Τελείτε υπό σύγχυση και αντιμετωπίζετε τα διδάγματα αυτού του είδους ως ασήμαντα θέματα. Υπάρχουν, μάλιστα, πολλοί που όχι μόνο αποτυγχάνουν να κάνουν πράξη αυτήν την πτυχή της αλήθειας, αλλά και οι οποίοι αμαρτάνουν εν γνώσει τους. Ακόμα και όσοι έχουν υπηρετήσει πολλά χρόνια, καυγαδίζουν και δολοπλοκούν ο ένας εναντίον του άλλου και είναι ζηλόφθονες και ανταγωνιστικοί· ισχύει το «σώζων εαυτόν σωθήτω», και δεν υπάρχει καμία συνεργασία μεταξύ τους. Όλα αυτά δεν αντιπροσωπεύουν άραγε το πραγματικό σας ανάστημα; Εσείς που υπηρετείτε μαζί σε καθημερινή βάση είστε σαν τους Ισραηλίτες που υπηρετούσαν άμεσα τον ίδιο τον Θεό στον ναό κάθε μέρα. Πώς γίνεται εσείς, οι άνθρωποι που υπηρετείτε τον Θεό, να μην έχετε ιδέα πώς να συντονίζεστε ή πώς να υπηρετείτε;

Στο παρελθόν, οι Ισραηλίτες υπηρετούσαν άμεσα τον Ιεχωβά στον ναό και είχαν την ταυτότητα των ιερέων. (Βέβαια, δεν ήταν ο καθένας ιερέας· μόνο κάποιοι που υπηρετούσαν τον Ιεχωβά στον ναό είχαν αυτήν την ταυτότητα.) Φορούσαν τη μίτρα που τους παρείχε ο Ιεχωβά (δηλαδή έφτιαχναν αυτή τη μίτρα σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Ιεχωβά, δεν τους έδινε ο Ιεχωβά απευθείας τη μίτρα). Φορούσαν, επίσης, ιερατικά άμφια που τους παρείχε ο Ιεχωβά και Τον υπηρετούσαν άμεσα στον ναό, ανυπόδητοι, από το πρωί μέχρι το βράδυ. Δεν υπηρετούσαν τον Ιεχωβά επ’ ουδενί με προχειρότητα, ούτε έτρεχαν τριγύρω στα τυφλά· αντιθέτως, όλα γίνονταν σύμφωνα με τους κανόνες που κανείς από όσους Τον υπηρετούσαν άμεσα δεν μπορούσε να παραβιάσει. Όλοι έπρεπε να συμμορφώνονται με αυτούς τους κανόνες· ειδάλλως, θα τους απαγορευόταν η είσοδος στον ναό. Εάν κάποιος από αυτούς παραβίαζε τους κανόνες του ναού —δηλαδή, εάν κάποιος παράκουε τις εντολές του Ιεχωβά— τότε αυτός έπρεπε να αντιμετωπιστεί σύμφωνα με τους νόμους που είχε εκδώσει Αυτός και δεν επιτρεπόταν σε κανέναν να εκφράσει την αντίρρησή του ή να υποθάλψει τον παραβάτη. Ανεξάρτητα από το πόσα χρόνια είχαν υπηρετήσει τον Θεό, όλοι έπρεπε να τηρούν τους κανόνες. Για τον λόγο αυτόν, τόσο πολλοί ιερείς φορούσαν ιερατικά άμφια και υπηρετούσαν συνεχώς τον Ιεχωβά κατ’ αυτόν τον τρόπο, καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, παρόλο που Αυτός δεν τους είχε δείξει καμία ιδιαίτερη μεταχείριση. Περνούσαν μάλιστα και ολόκληρη τη ζωή τους ενώπιον του βωμού και εντός του ναού. Αυτή ήταν μια εκδήλωση της αφοσίωσης και της υποταγής τους. Δεν ήταν απορίας άξιο ότι ο Ιεχωβά τούς παρείχε τέτοιες ευλογίες· ακριβώς λόγω της αφοσίωσής τους έχαιραν εύνοιας και έβλεπαν όλες τις πράξεις του Ιεχωβά. Την εποχή εκείνη, όταν ο Ιεχωβά εργαζόταν στο Ισραήλ ανάμεσα στον εκλεκτό λαό Του, του έθεσε πολύ αυστηρές απαιτήσεις. Ήταν όλοι πολύ υποτακτικοί και οι νόμοι τούς περιόριζαν· οι νόμοι αυτοί είχαν στόχο να διαφυλάττουν την ικανότητά τους να έχουν φόβο του Ιεχωβά. Όλα αυτά συνιστούσαν τα διοικητικά διατάγματα του Ιεχωβά. Αν κάποιος από αυτούς τους ιερείς δεν τηρούσε το Σάββατο ή παραβίαζε τις εντολές του Ιεχωβά, και τον ανακάλυπταν οι απλοί άνθρωποι, τότε τον μετέφεραν αμέσως ενώπιον του βωμού και τον λιθοβολούσαν μέχρι θανάτου. Αυτά τα πτώματα δεν επιτρεπόταν να τοποθετούνται εντός ή πέριξ του ναού. Ο Ιεχωβά δεν το επέτρεπε. Όποιος το έκανε, αντιμετωπιζόταν ως κάποιος που πρόσφερε «κοσμικές θυσίες», και ριχνόταν σε έναν μεγάλο λάκκο και θανατωνόταν. Φυσικά, όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχαναν τη ζωή τους· κανείς τους δεν γλίτωνε. Υπήρχαν μάλιστα και αυτοί που προσέφεραν «κοσμικό πυρ»· με άλλα λόγια, οι άνθρωποι που δεν έκαναν θυσίες τις ημέρες που είχε ορίσει ο Ιεχωβά καίγονταν στο πυρ Του μαζί με τις προσφορές τους, οι οποίες δεν επιτρεπόταν να παραμείνουν στον βωμό. Οι απαιτήσεις από τους ιερείς ήταν οι εξής: Δεν επιτρεπόταν να εισέλθουν στον ναό, ή ακόμα και στον εξωτερικό του περίβολο, χωρίς πρώτα να πλύνουν τα πόδια τους· δεν μπορούσαν να εισέλθουν στον ναό αν δεν φορούσαν τα ιερατικά τους άμφια· δεν μπορούσαν να εισέλθουν στον ναό αν δεν φορούσαν την ιερατική μίτρα τους· δεν μπορούσαν να εισέλθουν στον ναό αν είχαν μιανθεί αγγίζοντας κάποιο πτώμα· δεν μπορούσαν να εισέλθουν στον ναό αν άγγιζαν το χέρι κάποιου άδικου ατόμου, εκτός κι αν έπλεναν πρώτα τα χέρια τους· επιπλέον, δεν μπορούσαν να εισέλθουν στον ναό εάν είχαν μιανθεί από τη σωματική επαφή με γυναίκες (για τρεις μήνες, όχι για πάντα), ούτε τους επιτρεπόταν να δουν το πρόσωπο του Ιεχωβά. Όταν τελείωνε ο χρόνος αυτός —δηλαδή μόνο μετά την παρέλευση τριών μηνών επιτρεπόταν να ξαναφορέσουν καθαρά ιερατικά άμφια— έπρεπε στη συνέχεια να υπηρετήσουν στον εξωτερικό περίβολο επί επτά ημέρες πριν μπορέσουν να εισέλθουν στον ναό για να δουν το πρόσωπο του Ιεχωβά. Επιτρεπόταν να φορούν οποιοδήποτε ένδυμα των ιερατικών αμφίων μόνο εντός και ποτέ εκτός του ναού, προκειμένου να αποφευχθεί η μίανση του ναού του Ιεχωβά. Όλοι όσοι ήταν ιερείς έπρεπε να φέρουν εγκληματίες που είχαν παραβιάσει τους νόμους του Ιεχωβά ενώπιον του βωμού Του, όπου θανατώνονταν από τον απλό λαό. Ειδάλλως, πυρ θα έπεφτε πάνω στον ιερέα που είχε δει το έγκλημα. Συνεπώς, ήταν σταθερά πιστοί στον Ιεχωβά, επειδή οι νόμοι Του ήταν τόσο αυστηροί, και ποτέ δεν τολμούσαν επ’ ουδενί να παραβιάσουν απερίσκεπτα τα διοικητικά Του διατάγματα. Οι Ισραηλίτες ήταν πιστοί στον Ιεχωβά επειδή είχαν δει τη φλόγα Του και είχαν δει το χέρι με το οποίο παίδευε τους ανθρώπους, και επίσης επειδή έτρεφαν εξαρχής τέτοια καρδιά που είχε τον φόβο Του. Επομένως, αυτό που απέκτησαν δεν ήταν μόνο η φλόγα του Ιεχωβά, αλλά η φροντίδα Του, η προστασία Του και οι ευλογίες Του. Η αφοσίωσή τους σήμαινε ότι τηρούσαν τα λόγια του Ιεχωβά σε όλες τις πράξεις τους, και κανείς δεν τα επαναστατούσε. Εάν παρατηρούνταν οποιαδήποτε επαναστατικότητα, οι άλλοι εξακολουθούσαν να εκτελούν τα λόγια του Ιεχωβά με το να θανατώνουν οποιονδήποτε επαναστατούσε ενάντια στον Ιεχωβά, και σε καμία περίπτωση δεν έκρυβαν το άτομο αυτό από Εκείνον. Όσοι παραβίαζαν το Σάββατο, όσοι είχαν διαπράξει ακολασίες και όσοι έκλεβαν τις προσφορές προς τον Ιεχωβά τιμωρούνταν με ιδιαίτερη αυστηρότητα. Όσοι παραβίαζαν το Σάββατο λιθοβολούνταν μέχρι θανάτου από τους συνανθρώπους τους (τον απλό λαό) ή μαστιγώνονταν μέχρι θανάτου, χωρίς καμία εξαίρεση. Όσοι διέπρατταν πορνεία —ακόμη και όσοι επιθυμούσαν ελκυστικές γυναίκες ή είχαν ακόλαστες σκέψεις όταν έβλεπαν άτιμες γυναίκες ή ποθούσαν νεαρές γυναίκες— θανατώνονταν όλοι. Αν μια νεαρή γυναίκα που δεν φορούσε κάλυμμα ή πέπλο παρότρυνε έναν άνδρα να προβεί σε παράνομη συμπεριφορά, η γυναίκα αυτή θανατωνόταν. Αν ο άνθρωπος που παραβίαζε αυτούς τους νόμους ήταν ιερέας (κάποιος που υπηρετούσε στον ναό), σταυρωνόταν ή απαγχονιζόταν. Κανείς τέτοιος άνθρωπος δεν επιτρεπόταν να ζήσει και κανείς τους δεν αποκτούσε την εύνοια του Ιεχωβά. Οι συγγενείς αυτού του ανθρώπου δεν επιτρεπόταν να προσφέρουν θυσίες στον Ιεχωβά ενώπιον του βωμού για τρία χρόνια μετά τον θάνατό του, ούτε τους επιτρεπόταν να μοιράζονται τις θυσίες που παρείχε ο Ιεχωβά στον απλό λαό. Μόνο εφόσον έληγε αυτό το χρονικό διάστημα, μπορούσαν να τοποθετήσουν βοοειδή ή ερίφια υψηλής ποιότητας πάνω στον βωμό του Ιεχωβά. Εάν είχαν διαπράξει οποιεσδήποτε άλλες παραβάσεις, έπρεπε να νηστεύουν επί τρεις μέρες ενώπιον του Ιεχωβά, ικετεύοντας για τη χάρι Του. Λάτρευαν τον Ιεχωβά όχι μόνο επειδή οι νόμοι Του ήταν τόσο σκληροί και τόσο αυστηροί· το έκαναν ως αποτέλεσμα της χάριτός Του και της αφοσίωσής τους προς Αυτόν. Ως εκ τούτου, μέχρι σήμερα, έχουν παραμείνει το ίδιο αφοσιωμένοι στην παροχή υπηρεσιών τους και ποτέ δεν έχουν ανακαλέσει τις ικεσίες τους ενώπιον του Ιεχωβά. Σήμερα, ο λαός του Ισραήλ εξακολουθεί να λαμβάνει τη φροντίδα και την προστασία Του, και Αυτός εξακολουθεί να είναι η χάρι μεταξύ τους, να παραμένει πάντοτε μαζί τους. Όλοι γνωρίζουν πώς θα πρέπει να έχουν φόβο του Ιεχωβά και πώς θα πρέπει να Τον υπηρετούν, και όλοι γνωρίζουν πώς πρέπει να ενεργούν για να λάβουν τη φροντίδα και την προστασία Του· αυτό συμβαίνει γιατί όλοι έχουν τον φόβο Του μέσα τους. Το μυστικό της επιτυχίας όλων των υπηρεσιών τους δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο σεβασμός. Λοιπόν, πώς είστε όλοι σας σήμερα; Έχετε οποιαδήποτε ομοιότητα με τον λαό του Ισραήλ; Πιστεύεις ότι το να υπηρετεί κανείς στις μέρες μας είναι το ίδιο με το να ακολουθεί την ηγεσία μιας μεγάλης πνευματικής προσωπικότητας; Εσείς απλώς στερείστε οποιασδήποτε αφοσίωσης και φόβου. Λαμβάνετε σημαντική χάρι, και είστε ίδιοι με τους ισραηλίτες ιερείς, επειδή κι εσείς υπηρετείτε όλοι τον Θεό άμεσα. Παρόλο που δεν εισέρχεστε στον ναό, αυτά που λαμβάνετε και βλέπετε είναι πολύ περισσότερα από αυτά που λάμβαναν οι ιερείς που υπηρετούσαν τον Ιεχωβά στον ναό. Ωστόσο, εσείς επαναστατείτε και αντιστέκεστε πολύ περισσότερες φορές από ό,τι εκείνοι. Έχετε ελάχιστη θεοφοβούμενη καρδιά, και γι’ αυτό λαμβάνετε ελάχιστη χάρι. Παρόλο που αφιερώνετε ελάχιστα, έχετε λάβει πολύ περισσότερα από όσα είχαν λάβει ποτέ οι Ισραηλίτες. Όσον αφορά όλα αυτά, δεν αντιμετωπίζεστε καλοπροαίρετα; Ενώ επιτελείτο το έργο στο Ισραήλ, οι άνθρωποι δεν τολμούσαν να κρίνουν τον Ιεχωβά κατά βούληση. Τι γίνεται με εσάς όμως; Αν δεν ήταν για χάρη του έργου που επιτελώ επί του παρόντος με στόχο να σας κατακτήσω, πώς θα μπορούσα να ανεχτώ το γεγονός ότι έχετε ντροπιάσει αναίσχυντα το όνομά Μου; Αν η εποχή στην οποία ζείτε ήταν η Εποχή του Νόμου, τότε με βάση τα λόγια και τις ενέργειές σας, κανείς σας δεν θα έμενε ζωντανός. Έχετε ελάχιστα θεοφοβούμενη καρδιά! Διαρκώς Με κατηγορείτε ότι δεν σας παρείχα πολλή χάρι, και ισχυρίζεστε μάλιστα ότι δεν σας παρέχω αρκετά λόγια ευλογίας και ότι έχω μόνο κατάρες για σας. Δεν γνωρίζετε ότι με τόσο λίγο θεοφοβούμενη καρδιά είναι αδύνατο να αποδεχθείτε τις ευλογίες Μου; Άραγε δεν γνωρίζετε ότι συνεχώς σας καταριέμαι και σας κρίνω εξαιτίας της θλιβερής κατάστασης της υπηρεσίας σας; Νιώθετε όλοι σας ότι έχετε αδικηθεί; Πώς μπορώ να παρέχω τις ευλογίες Μου σε μια ομάδα ανθρώπων που είναι ανυπάκουοι και δεν υποτάσσονται; Πώς μπορώ να παραχωρήσω τη χάρι Μου απερίσκεπτα σε ανθρώπους που ατιμάζουν το όνομά Μου; Έχετε ήδη τύχει εξαιρετικής καλοσύνης. Αν οι Ισραηλίτες ήταν τόσο ανυπάκουοι όπως εσείς σήμερα, θα τους είχα αφανίσει προ πολλού. Ωστόσο, σας συμπεριφέρομαι μόνο με επιείκεια. Δεν είναι αυτό καλοσύνη; Επιθυμείτε ακόμα μεγαλύτερες ευλογίες; Ο Ιεχωβά ευλογεί μόνο όσους έχουν τον φόβο Του. Παιδεύει τους ανθρώπους που επαναστατούν εναντίον Του και ποτέ δεν συγχωρεί κανέναν τους. Δεν έχετε εσείς, οι άνθρωποι της σημερινής εποχής, που δεν ξέρετε πώς να υπηρετείτε, περισσότερη ανάγκη από παίδευση και κρίση, ώστε να μπορέσει η καρδιά σας να μεταστραφεί πλήρως; Δεν είναι μια τέτοια παίδευση και κρίση το καλύτερο είδος ευλογιών να λάβετε; Δεν είναι αυτά η καλύτερη προστασία για εσάς; Χωρίς αυτές, θα μπορούσε οποιοσδήποτε από εσάς να είναι σε θέση να υπομείνει τη φλεγόμενη πυρά του Ιεχωβά; Αν μπορούσατε να υπηρετήσετε πραγματικά με τέτοια αφοσίωση όπως οι Ισραηλίτες, δεν θα είχατε επίσης τη χάρι ως πιστό σας σύντροφο; Δεν θα είχατε συχνά αγαλλίαση και αρκετή εύνοια; Γνωρίζετε όλοι σας πώς θα πρέπει να υπηρετείτε;

Αυτό που απαιτείται σήμερα από εσάς —το να συνεργάζεστε αρμονικά— είναι παρόμοιο με την υπηρεσία που απαιτούσε ο Ιεχωβά από τους Ισραηλίτες: Ειδάλλως, απλώς σταματήστε να παρέχετε υπηρεσίες. Επειδή είστε άνθρωποι που υπηρετούν τον Θεό άμεσα, πρέπει τουλάχιστον να είστε ικανοί να αφοσιώνεστε και να υποτάσσεστε στην υπηρεσία σας και πρέπει, επίσης, να είστε σε θέση να αντλείτε διδάγματα με πρακτικό τρόπο. Ειδικά για όσους από εσάς εργάζεστε στην εκκλησία, θα τολμούσε κάποιος από τους αδελφούς και τις αδελφές κάτω από εσάς να σας κλαδέψει; Θα τολμούσε κανείς να σας πει τα λάθη σας κατά πρόσωπο; Στέκεστε ψηλά πάνω από όλους τους άλλους· όντως βασιλεύετε ως βασιλείς! Δεν μελετάτε ούτε εισέρχεστε καν σε τέτοιου είδους πρακτικά διδάγματα, ωστόσο εξακολουθείτε να μιλάτε για παροχή υπηρεσιών προς τον Θεό! Επί του παρόντος, καλείσαι να καθοδηγήσεις μια σειρά από εκκλησίες, και όχι μόνο δεν απαρνείσαι τον εαυτό σου, αλλά μάλιστα προσκολλιέσαι στις δικές σου αντιλήψεις και απόψεις, λέγοντας πράγματα όπως: «Νομίζω ότι αυτό θα πρέπει να γίνει κατ’ αυτόν τον τρόπο, καθώς ο Θεός είπε ότι δεν θα πρέπει να περιοριζόμαστε από τους άλλους και ότι σήμερα δεν θα πρέπει να υπακούμε τυφλά». Συνεπώς, καθένας σας εμμένει στη δική του άποψη, και κανείς δεν υπακούει τον άλλο. Αν και γνωρίζεις ξεκάθαρα ότι η υπηρεσία σου βρίσκεται σε αδιέξοδο, εξακολουθείς να λες: «Κατά τη γνώμη μου, ο δικός μου τρόπος δεν παρεκκλίνει πολύ από τον κανόνα. Εν πάση περιπτώσει, ο καθένας μας έχει μια άποψη: Εσύ λες τη δική σου, κι εγώ θα πω τη δική μου· εσύ συναναστρέψου για τα δικά σου οράματα, κι εγώ θα μιλήσω για την είσοδό μου». Ποτέ δεν αναλαμβάνετε την ευθύνη για τα πολλά πράγματα που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν, αλλά απλώς τα κουτσοκαταφέρνετε, ο καθένας σας ξεστομίζει τις δικές του απόψεις και προστατεύει με σύνεση το δικό του κύρος, τη δική του φήμη και τη δική του υπόληψη. Κανείς από εσάς δεν είναι πρόθυμος να ταπεινωθεί και καμία πλευρά δεν θα αναλάβει την πρωτοβουλία να απαρνηθεί τον εαυτό της και να αναπληρώσει τις ελλείψεις του άλλου, έτσι ώστε να υπάρξει ραγδαία πρόοδος στη ζωή. Όταν συντονίζεστε, θα πρέπει να μαθαίνετε να αναζητείτε την αλήθεια. Ενδεχομένως να πείτε: «Δεν κατανοώ καλά αυτήν την πτυχή της αλήθειας. Ποια είναι η δική σου εμπειρία;» Ή ενδεχομένως να πείτε: «Εσύ έχεις περισσότερες εμπειρίες από εμένα όσον αφορά αυτήν την πτυχή· θα μπορούσες να μου δώσεις κάποια καθοδήγηση, σε παρακαλώ;» Δεν θα ήταν αυτός ένας καλός τρόπος να το κάνετε; Εσείς έχετε ακούσει πολλά κηρύγματα και έχετε κάποια εμπειρία όσον αφορά την παροχή υπηρεσιών. Αν δεν διδάσκεστε ο ένας από τον άλλον, δεν βοηθάτε ο ένας τον άλλον ούτε αναπληρώνετε τις ελλείψεις αλλήλων όταν επιτελείτε έργο στις εκκλησίες, τότε πώς μπορείτε να αντλήσετε οποιαδήποτε διδάγματα; Κάθε φορά που συναντάτε οτιδήποτε, θα πρέπει να συναναστρέφεστε μεταξύ σας, έτσι ώστε η ζωή σας να ωφελείται. Επιπλέον, θα πρέπει να συναναστρέφεστε προσεκτικά για πράγματα οποιουδήποτε είδους πριν τη λήψη οποιωνδήποτε αποφάσεων. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο αναλαμβάνετε την ευθύνη για την εκκλησία και δεν ενεργείτε απλώς μηχανικά. Αφού επισκεφθείτε όλες τις εκκλησίες, θα πρέπει να συγκεντρωθείτε και να συναναστραφείτε για όλα τα ζητήματα που ανακαλύπτετε και τυχόν προβλήματα που αντιμετωπίζετε στο έργο σας και, στη συνέχεια, θα πρέπει να επικοινωνείτε για τη φώτιση και τη διαφώτιση που έχετε λάβει —αυτή είναι μια απαραίτητη άσκηση της παροχής υπηρεσιών. Πρέπει να επιτύχετε αρμονική συνεργασία για τους σκοπούς του έργου του Θεού, προς όφελος της εκκλησίας και ώστε να ωθήσετε τους αδελφούς και τις αδελφές σας προς τα εμπρός. Θα πρέπει να συντονίζεσαι με τους άλλους, ο καθένας να διορθώνει τον άλλο και να φτάνει σε καλύτερο αποτέλεσμα εργασίας, ώστε να μεριμνά για το θέλημα του Θεού. Αυτό σημαίνει αληθινή συνεργασία, και μόνο όσοι συνεργάζονται θα αποκτήσουν αληθινή είσοδο. Ενώ συνεργάζεστε, κάποια από τα λόγια που εκφράζετε μπορεί να είναι ακατάλληλα, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Συναναστραφείτε περί αυτού αργότερα και κατανοείστε το σαφέστερα· μην το αμελείτε. Μετά από αυτό το είδος συναναστροφής, μπορείτε να αναπληρώσετε τις ελλείψεις των αδελφών σας. Μόνο αν εμβαθύνετε όλο και περισσότερο στην εργασία σας κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορείτε να επιτύχετε καλύτερα αποτελέσματα. Καθένας από εσάς, ως άνθρωποι που υπηρετείτε τον Θεό, πρέπει να είναι σε θέση να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της εκκλησίας σε ό,τι κάνετε, αντί να σκέφτεστε μόνο τα δικά σας συμφέροντα. Είναι απαράδεκτο να ενεργείτε μόνοι σας, υπονομεύοντας ο ένας τον άλλον. Οι άνθρωποι που συμπεριφέρονται έτσι δεν είναι κατάλληλοι να υπηρετήσουν τον Θεό! Η διάθεση αυτών των ανθρώπων είναι φρικτή· δεν τους έχει μείνει ούτε ίχνος ανθρώπινης φύσης. Είναι εκατό τοις εκατό σατανικοί! Είναι κτήνη! Ακόμα και τώρα, αυτά τα πράγματα εξακολουθούν να συμβαίνουν μεταξύ σας· μπορείτε μάλιστα να φτάσετε και στο σημείο να επιτεθείτε ο ένας στον άλλο κατά τη διάρκεια της συναναστροφής, σκόπιμα αναζητώντας προσχήματα καθώς το πρόσωπό σας γίνεται κατακόκκινο, ενώ διαπληκτίζεστε για κάποιο ασήμαντο θέμα· κανείς σας δεν είναι πρόθυμος να υποχωρήσει, καθένας σας κρύβει τις μύχιες σκέψεις του από τον άλλο, κοιτάζοντας τον άλλον έντονα και παραμένοντας διαρκώς σε επιφυλακή. Ταιριάζει άραγε αυτού του είδους η διάθεση στην υπηρεσία προς τον Θεό; Μπορεί μια τέτοιου είδους εργασία όπως η δική σας να παρέχει οτιδήποτε στους αδερφούς και στις αδελφές σας; Όχι μόνο δεν είσαι σε θέση να καθοδηγήσεις τους ανθρώπους σε μια σωστή πορεία ζωής, αλλά στην πραγματικότητα μπολιάζεις τους αδελφούς και τις αδελφές σου με τις δικές σου διεφθαρμένες διαθέσεις. Δεν βλάπτεις άραγε τους άλλους; Η συνείδησή σου είναι φρικτή, και είναι σάπια πέρα για πέρα! Δεν εισέρχεσαι στην πραγματικότητα, ούτε κάνεις πράξη την αλήθεια. Επιπλέον, εκθέτεις ξεδιάντροπα τη διαβολική σου φύση στους άλλους. Είσαι απλώς ξεδιάντροπος! Έχεις αναλάβει την ευθύνη αυτών των αδελφών, ωστόσο εσύ τους παίρνεις στην κόλαση. Δεν έχεις άραγε σάπια συνείδηση; Δεν αισχύνεσαι καθόλου!