Το αν κάποιος μπορεί να κερδίσει την αλήθεια μέσω της πίστης του στον Θεό εξαρτάται από το αν μπορεί να αποδεχτεί το κλάδεμα ενώ εκτελεί τα καθήκοντά του, το αν μπορεί να διαχειρίζεται ζητήματα σύμφωνα με τις αρχές, και το αν μπορεί να υποτάσσεται πάντα στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού. Αυτό το τελευταίο είναι και το πιο σημαντικό. Τι σημαίνει να υποτάσσεται κανείς στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού; Σημαίνει πως, ό,τι κι αν σου αναθέσει να κάνεις ο οίκος του Θεού ή όπου κι αν σου αναθέσει να εκτελέσεις τα καθήκοντά σου, εσύ θα μπορέσεις να το αποδεχθείς ως κάτι που έρχεται από τον Θεό. Αυτή η αποδοχή είναι η αληθινή πίστη, και είναι μία πτυχή της άσκησης. Πώς, λοιπόν, αποδέχεσαι κάτι που έρχεται από τον Θεό; Λες: «Αυτό το ζήτημα μπορεί να το κανόνισαν άνθρωποι, όμως είναι το καθήκον μου. Ο Θεός δίνει τη συγκατάθεσή Τουγια όποιο καθήκον κανονίζει η εκκλησία να εκτελέσω. Θα πρέπει να το αποδεχθώ και να υποταχθώ. Επομένως, πώς πρέπει να σταθώ απέναντι στο καθήκον μου;» Άραγε ο Θεός έχει κάποιες απαιτήσεις ως προς τη στάση σου απέναντι στο καθήκον σου; Ποια αλήθεια απαιτεί να κάνουν πράξη οι άνθρωποι; (Απαιτεί να αφιερώνουν την καρδιά, τον νου και τις προσπάθειές τους στη σωστή εκτέλεση του καθήκοντός τους.) Σύμφωνα με αυτήν την αρχή, όταν τεμπελιάζεις και δεν θες να εκτελέσεις το καθήκον σου ή όταν έχεις παράπονα, θα πρέπει να αναρωτιέσαι: «Πού έγκειται αυτό το πρόβλημα; Δεν ασκούμαι όπως απαιτεί ο Θεός! Πρέπει να εγκαταλείψω τις ιδέες μου, τις απαιτήσεις και τις επιθυμίες μου. Πρέπει να αναστρέψω την εσωτερική μου κατάσταση, που είναι λανθασμένη». Όλα αυτά πρέπει να μπορείς να τα εγκαταλείψεις. Κάποιες φορές, όμως, υπάρχουν πράγματα που δεν αφήνουν τους ανθρώπους να τα εγκαταλείψουν. Δηλαδή; Ποια είναι αυτά; Για παράδειγμα, κάποιοι ζηλεύουν συνεχώς γιατί τάχα τα καθήκοντα των άλλων είναι πιο εντυπωσιακά, και τους δίνουν την ευκαιρία να αλληλεπιδρούν με πολύ κόσμο. Θεωρούν πάντα το δικό τους καθήκον ασήμαντο, και πιστεύουν ότι συναντούν πάρα πολύ λίγο κόσμο ενώ το εκτελούν, κι αυτό τους είναι δυσάρεστο. Επιπλέον, επειδή η ευθύνη του καθήκοντός τους είναι μικρή και διαχειρίζονται λίγους ανθρώπους, νομίζουν ότι δεν έχουν θέση. Τι είδους σκέψεις είναι αυτές; Από πού πηγάζουν αυτές οι ιδέες; (Από διεφθαρμένες διαθέσεις.) Σωστά, όλες προέρχονται από διεφθαρμένες διαθέσεις. Και τι δημιουργούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις; Δημιουργούν προσωπικά σχέδια, επιθυμίες και φιλοδοξίες. Και πώς θα πρέπει να απαλλάσσεται κανείς από αυτά; Πρώτα, πρέπει να τα εγκαταλείψεις, και έπειτα, ερευνώντας σε βάθος, να συνειδητοποιήσεις μέσα σου ότι συνεχίζεις να επιζητάς τη θέση, αντί να εκπληρώνεις ειλικρινά το καθήκον σου ώστε να ικανοποιήσεις τον Θεό· έχεις ακόμα φιλοδοξίες και επιθυμίες, λαχταράς τα οφέλη που δίνει η θέση, έχεις υπερβολικές απαιτήσεις και δεν έχεις υποταχθεί στον Θεό. Πρέπει, λοιπόν, να εμφανιστείς ενώπιον του Θεού και να προσευχηθείς, λέγοντας: «Θεέ μου, η κατάστασή μου δεν είναι σωστή. Σε παρακαλώ να με πειθαρχήσεις και να με παιδεύσεις, να ρίξεις πάνω μου την κρίση και την παίδευσή Σου, για να αποκτήσω αυτογνωσία και να μετανοήσω». Αν έχεις καρδιά που μετανοεί, τότε, όταν εμφανιστείς ενώπιόν Του και Του ζητήσεις να σε επιπλήξει και να σε πειθαρχήσει, Εκείνος θα ανταποκριθεί ανάλογα με το ανάστημά σου. Μπορεί να σε πειθαρχήσει, μπορεί και να σε καθοδηγήσει σιγά-σιγά. Αν σε πειθαρχήσει, αυτό θα συμβεί επειδή έχεις κάποιο ανάστημα. Μπορεί όμως και να μην το κάνει, επειδή είσαι αδύναμος· σε αυτήν την περίπτωση, μπορεί να σε στηρίξει και να σε καθοδηγήσει σιγά-σιγά, ώστε να μπορέσεις να υποτάσσεσαι καθώς θα εκτελείς το καθήκον σου. Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να το κάνει αυτό ο Θεός; Ο Θεός θα σε κρίνει, θα σε παιδεύσει και θα σε καθάρει μόνο αν έχεις μια καρδιά που μετανοεί, που υποτάσσεται σ’ Αυτόν και συνεργάζεται μαζί Του, μια καρδιά που λαχταράει την αλήθεια. Αν δεν έχεις την αποφασιστικότητα που χρειάζεται για κάτι τέτοιο και δεν προσεύχεσαι, αλλά αντίθετα ακολουθείς τη σάρκα και δεν εγκαταλείπεις τα σχέδια, τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες σου, τότε υπάρχει περίπτωση να ασχοληθεί ο Θεός μαζί σου; Όχι, δεν πρόκειται να εργαστεί πάνω σου. Αντίθετα, θα κρυφτεί από σένα και θα σου αποστρέψει το πρόσωπό Του. Στις συναθροίσεις, όλοι οι άλλοι θα νιώθουν αναζωογονημένοι από τα κηρύγματα, εσύ όμως θα νυστάζεις και δεν θα βρίσκεις τρόπο να ζωντανέψεις. Ό,τι κι αν κάνεις, δεν θα μπορείς να απορροφήσεις τίποτα από το κήρυγμα, και αυτή η κατάσταση θα συνεχίζεται επ’ αόριστον, ακόμα και για ένα ή δύο χρόνια, ή και για τρία με πέντε χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός ήδη σε αποστρέφεται και σε έχει απορρίψει, σου έχει κρύψει το πρόσωπό Του, κι αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Κάποιοι θα πουν: «Γιατί είναι επικίνδυνο αυτό; Εκτελώ το καθήκον μου. Δεν έχω εγκαταλείψει τον Θεό. Ακόμα διαβάζω τον λόγο Του, ακούω ύμνους και έχω πνευματική ζωή. Είμαι ακόμα μέλος του οίκου Του». Αυτές όμως είναι απλώς εξωτερικές πτυχές, από τις οποίες δεν κρίνεται τίποτα. Αντίθετα μ’ αυτές, τι είναι αυτό που έχει αποφασιστική επίδραση; Το αν ο Θεός σε προσέχει και σε καθοδηγεί· αν το Άγιο Πνεύμα εργάζεται πάνω σου και σε πειθαρχεί. Αυτό είναι το ζητούμενο. Και από τι εξαρτάται η καθοδήγηση του Θεού και το έργο του Αγίου Πνεύματος; (Εξαρτώνται από τις καρδιές των ανθρώπων.) Πολύ σωστά. Εξαρτώνται από τη στάση που κρατούν οι άνθρωποι απέναντι στον Θεό, από τις καρδιές τους, τις λαχτάρες και τους πόθους τους, και από το τι αναζητούν. Εξαρτώνται από το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν οι άνθρωποι. Αυτές είναι οι πιο κρίσιμες πτυχές, και ο Θεός με βάση αυτές μεταχειρίζεται τους ανθρώπους.

Το πιο επείγον ζήτημα που πρέπει να λυθεί τώρα είναι το πώς πρέπει να στέκεται κανείς απέναντι στο καθήκον του. Είναι επείγον επειδή αυτό που αποκαλύπτει με τον καλύτερο τρόπο αν η πίστη ενός ανθρώπου είναι αληθινή ή ψεύτικη, αν αγαπάει ή δεν αγαπάει την αλήθεια, αν διαλέγει το σωστό ή το λάθος μονοπάτι, και αν διαθέτει ή δεν διαθέτει συνείδηση και λογική είναι το πώς εκτελεί το καθήκον του. Όλα αυτά αποκαλύπτονται όταν εκτελεί κάποιος το καθήκον του. Για να προσεγγίσεις το πώς να αντιμετωπίσεις το καθήκον σου, πρέπει πρώτα απ’ όλα να κατανοήσεις τι σημαίνει καθήκον, κι ακόμα πώς να το εκτελείς σωστά και τι να κάνεις όταν αντιμετωπίζεις δυσκολίες στην εκτέλεση· να κατανοήσεις ποιες αρχές πρέπει να τηρείς και να κάνεις πράξη, και σύμφωνα με ποιες αλήθειες θα το κάνεις αυτό. Πρέπει να κατανοήσεις τι πρέπει να κάνεις όταν παρανοείς τον Θεό και όταν δεν μπορείς να εγκαταλείψεις τα σχέδιά σου. Επιπλέον, καθώς θα εκτελείς τα καθήκοντά σου, πρέπει να αναλογίζεσαι συχνά τις λάθος σκέψεις και απόψεις που έχεις μέσα σου, οι οποίες ανήκουν στον Σατανά, και επηρεάζουν και εμποδίζουν την εκπλήρωση του καθήκοντός σου· αυτές μπορούν να σε κάνουν να επαναστατήσεις ενάντια στον Θεό και να Τον προδώσεις ενώ κάνεις το καθήκον σου ή ακόμα και να αποτύχεις στο έργο που σου εμπιστεύτηκε Εκείνος. Πρέπει να τα γνωρίζεις όλα αυτά. Είναι σημαντικό το καθήκον για έναν άνθρωπο; Ναι, είναι εξαιρετικά σημαντικό. Θα πρέπει τώρα να καταλαβαίνεις ξεκάθαρα αυτό το όραμα: το να εκτελείς το καθήκον σου έχει τεράστια σημασία για την πίστη σου στον Θεό. Η πιο καθοριστική πτυχή της πίστης στον Θεό αυτήν τη στιγμή είναι η εκτέλεση του καθήκοντος. Δεν υπάρχει πραγματικότητα αν δεν εκτελείς σωστά το καθήκον σου. Εκτελώντας κανείς το καθήκον του, μπορεί να κατανοήσει τις προθέσεις του Θεού και, σιγά-σιγά, να διαμορφώσει μια κανονική σχέση μαζί Του. Με τον ίδιο τρόπο, μπορεί κάποιος σιγά-σιγά να εντοπίσει τα προβλήματά του, και να καταφέρει να αναγνωρίσει τη διεφθαρμένη διάθεση και ουσία του. Ταυτόχρονα, κάνοντας αυτοκριτική, μπορεί να ανακαλύψει σταδιακά ακόμα και τι απαιτεί από αυτόν ο Θεός. Καταλαβαίνεις τώρα τι ακριβώς πιστεύεις όταν πιστεύεις στον Θεό; Ουσιαστικά, πιστεύεις στην αλήθεια και αποκτάς την αλήθεια. Εκτελώντας το καθήκον σου, μπορείς να αποκτήσεις την αλήθεια και ζωή. Η αλήθεια και ζωή δεν αποκτιέται αν δεν εκτελέσεις το καθήκον σου. Μπορεί να υπάρξει πραγματικότητα αν κάποιος πιστεύει στον Θεό χωρίς να εκτελεί το καθήκον του; (Όχι.) Δεν μπορεί να υπάρξει πραγματικότητα. Αν, λοιπόν, δεν εκτελείς σωστά το καθήκον σου, δεν μπορείς να αποκτήσεις την αλήθεια. Όταν αποκλειστείς, θα φανεί ότι δεν κατάφερες να πιστέψεις στον Θεό. Ακόμα κι αν λες ότι πιστεύεις σ’ Αυτόν, η πίστη σου ήδη έχει χάσει το νόημά της. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να καταλάβεις πολύ καλά.

Οι αρχές που πρέπει να κατανοήσεις και οι αλήθειες που πρέπει να κάνεις πράξη είναι οι ίδιες, όποιο καθήκον κι αν εκτελείς. Είτε σου ζητηθεί να γίνεις επικεφαλής ή εργάτης, είτε μαγειρεύεις γεύματα ως οικοδεσπότης, είτε σου ζητηθεί να φροντίσεις κάποιες εξωτερικές υποθέσεις ή να κάνεις κάποια σωματική εργασία, κατά την εκτέλεση αυτών των διαφορετικών καθηκόντων θα πρέπει να τηρούνται οι ίδιες αλήθεια-αρχές, από την άποψη ότι πρέπει να βασίζονται στην αλήθεια και στα λόγια του Θεού. Ποια είναι, λοιπόν, η μεγαλύτερη και η σπουδαιότερη απ’ αυτές τις αρχές; Το να αφιερώνει κανείς την καρδιά, τον νου και τις προσπάθειές του στη σωστή εκτέλεση του καθήκοντός του, και να εκτελεί αυτό το καθήκον σύμφωνα με το πρότυπο που απαιτείται. Για να εκτελέσεις, όμως, το καθήκον σου σωστά και σύμφωνα με το πρότυπο, πρέπει πρώτα να γνωρίζεις τι είναι το καθήκον. Αλήθεια, τι ακριβώς είναι το καθήκον; Είναι καριέρα σου το καθήκον; (Όχι.) Θα ήταν άραγε σωστό να μεταχειριστείς το καθήκον σαν να ήταν η καριέρα σου και να είσαι διατεθειμένος να αφοσιωθείς πλήρως για να το κάνεις καλά, προκειμένου να δουν όλοι πόσο επιτυχημένος και διακεκριμένος είσαι, νομίζοντας ότι έτσι αποκτά η ζωή σου νόημα; (Όχι.) Πού σκοντάφτει αυτή η προσέγγιση; Σκοντάφτει στο ότι βλέπεις την αποστολή από τον Θεό σαν να ήταν δικό σου εγχείρημα. Στους ανθρώπους μπορεί αυτό να φαίνεται εντάξει, για τον Θεό όμως σημαίνει ότι περπατάς στο λάθος μονοπάτι, παραβιάζοντας τις αλήθεια-αρχές, και αυτό Εκείνος το καταδικάζει. Για να συμβαδίζεις με τις προθέσεις του Θεού, το καθήκον σου πρέπει να το εκτελείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του και σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Είναι αμαρτία να αντιτίθεσαι στις αλήθεια-αρχές και να ενεργείς σύμφωνα με τις ανθρώπινες τάσεις. Κάτι τέτοιο είναι ενάντια στον Θεό και απαιτεί τιμωρία. Τέτοια μοίρα περιμένει τους ανόητους και τους αδαείς που δεν αποδέχονται την αλήθεια. Όσοι πιστεύουν στον Θεό θα πρέπει να γνωρίζουν ξεκάθαρα τι απαιτεί από τους ανθρώπους. Αυτό το όραμα πρέπει να τους γίνει σαφές. Πρώτα, ας συζητήσουμε τι είναι το καθήκον. Το καθήκον δεν είναι επιχείρησή σου, δεν είναι η δική σου καριέρα ή το δικό σου έργο· είναι το έργο του Θεού. Το έργο του Θεού απαιτεί τη συνεργασία σου, η οποία αποτελεί έναυσμα για το καθήκον σου. Το είναι το καθήκον του ανθρώπου είναι το μέρος του έργου του Θεού στο οποίο πρέπει να συνεργαστεί. Το καθήκον αποτελεί μέρος του έργου του Θεού —δεν είναι η καριέρα σου, δεν είναι οι οικογενειακές ούτε οι προσωπικές σου υποθέσεις στη ζωή. Είτε το καθήκον σου αφορά την αντιμετώπιση εξωτερικών είτε εσωτερικών υποθέσεων, είτε αφορά πνευματικό είτε σωματικό μόχθο, πρόκειται για το καθήκον που οφείλεις να εκτελέσεις, πρόκειται για το έργο της εκκλησίας, αποτελεί ένα μέρος του σχεδίου διαχείρισης του Θεού και είναι η αποστολή που σου έχει δώσει ο Θεός. Δεν είναι προσωπική σου υπόθεση. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να αντιμετωπίζεις το καθήκον σου; Τουλάχιστον, δεν πρέπει να το εκτελείς όπως θες, δεν πρέπει να ενεργείς απρόσεκτα. Αν, για παράδειγμα, έχεις αναλάβει να μαγειρέψεις για τους αδελφούς και τις αδελφές σου, αυτό είναι το καθήκον σου. Πώς πρέπει να μεταχειριστείς αυτήν την εργασία; (Θα πρέπει να αναζητήσω τις αλήθεια-αρχές.) Και πώς αναζητά κανείς τις αλήθεια-αρχές; Αυτό το θέμα αφορά την πραγματικότητα και την αλήθεια. Πρέπει να σκεφτείς πώς θα κάνεις πράξη την αλήθεια, πώς θα εκτελέσεις σωστά αυτό το καθήκον και ποιες πτυχές της αλήθειας σχετίζονται μ’ αυτό. Το πρώτο βήμα είναι να γνωρίζεις το εξής: «Δεν μαγειρεύω για τον εαυτό μου. Αυτό που κάνω είναι το καθήκον μου». Η πτυχή που αναφέρεται εδώ είναι όραμα. Και ποιο είναι το δεύτερο βήμα; (Πρέπει να σκεφτώ πώς να φτιάξω καλά το γεύμα.) Ποιο είναι το κριτήριο για να μαγειρέψει κανείς καλά; (Πρέπει να αναζητήσω τις απαιτήσεις του Θεού.) Πολύ σωστά. Μόνο οι απαιτήσεις του Θεού είναι η αλήθεια, το πρότυπο και η αρχή. Το να μαγειρεύει κανείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού είναι μία πτυχή της αλήθειας. Πρέπει, λοιπόν, πρώτα να λάβεις υπόψη σου αυτήν την πτυχή της αλήθειας, κι έπειτα να αναλογιστείς τα εξής: «Ο Θεός μού ανέθεσε να εκτελέσω αυτό το καθήκον. Ποιο είναι το πρότυπο που απαιτεί ο Θεός;» Αυτή η θεμελίωση είναι κάτι το απαιτούμενο. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να μαγειρέψεις για να φτάσεις το πρότυπο που θέτει ο Θεός; Το φαγητό που θα μαγειρέψεις θα πρέπει να είναι υγιεινό, νόστιμο, καθαρό, αλλά και να μη βλάπτει το σώμα· αυτά είναι όλα τα στοιχεία. Εφόσον μαγειρέψεις σύμφωνα με αυτήν την αρχή, το φαγητό σου θα πληροί τις απαιτήσεις του Θεού. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί αναζήτησες τις αρχές που διέπουν αυτό το καθήκον και δεν ξεπέρασες τα όρια που έθεσε ο Θεός. Αυτός είναι ο σωστός τρόπος να μαγειρέψεις. Έκανες λοιπόν το καθήκον σου σωστά και ικανοποιητικά.

Όποιο καθήκον κι αν εκτελείς, πρέπει να αναζητάς τις αλήθεια-αρχές, να κατανοείς τις προθέσεις του Θεού, να γνωρίζεις ποιες είναι οι απαιτήσεις Του σε σχέση με το συγκεκριμένο καθήκον και να κατανοείς τι πρέπει να πετύχεις μέσω αυτού. Μόνο έτσι μπορείς να εκτελέσεις το έργο σου σύμφωνα με τις αρχές. Όταν εκτελείς το καθήκον σου, δεν μπορείς σε καμία περίπτωση να ακολουθείς τις προσωπικές σου προτιμήσεις με το να κάνεις ό,τι θες, ό,τι σε ευχαριστεί ή ό,τι θα βελτίωνε την εικόνα σου. Αυτό σημαίνει να ενεργεί κανείς κατά βούληση. Δεν είναι λάθος να εκτελείς το καθήκον σου με βάση τις προσωπικές σου προτιμήσεις, νομίζοντας ότι αυτό απαιτεί ο Θεός και ότι αυτό θα Τον ευχαριστήσει, και να επιβάλλεις βίαια στον Θεό τις προτιμήσεις σου ή να τις κάνεις πράξη σαν να ήταν η αλήθεια, να τις τηρείς σαν να ήταν οι αλήθεια-αρχές; Έτσι δεν εκτελείς το καθήκον σου, και αν το εκτελείς έτσι, δεν θα το μνημονεύσει ο Θεός. Ορισμένοι δεν κατανοούν την αλήθεια, και δεν ξέρουν τι σημαίνει να εκπληρώνουν καλά τα καθήκοντά τους. Από τη στιγμή που έχουν αφιερώσει την προσπάθειά τους και την καρδιά τους, έχουν επαναστατήσει ενάντια στη σάρκα τους και έχουν υποφέρει, γιατί δεν εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους σε ικανοποιητικό βαθμό; Γιατί ο Θεός είναι πάντα δυσαρεστημένος; Πού έχουν σφάλει αυτοί οι άνθρωποι; Το σφάλμα τους ήταν ότι δεν αναζήτησαν τις απαιτήσεις του Θεού και, αντ’ αυτού, ενήργησαν σύμφωνα με τις δικές τους ιδέες —αυτός είναι ο λόγος· αντιμετώπισαν τις δικές τους επιθυμίες, προτιμήσεις και εγωιστικά κίνητρα ως την αλήθεια, και τις αντιμετώπισαν σαν να ήταν αυτό που αγαπούσε ο Θεός, σαν να ήταν τα πρότυπα και οι απαιτήσεις Του. Θεώρησαν ως την αλήθεια αυτά που πίστευαν ότι ήταν σωστά, καλά και όμορφα· αυτό είναι λάθος. Στην πραγματικότητα, παρόλο που οι άνθρωποι μπορεί να νομίζουν κάποιες φορές ότι κάτι είναι σωστό και ότι συνάδει με την αλήθεια, αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι συνάδει με τις προθέσεις του Θεού. Όσο περισσότερο θεωρούν κάτι σωστό, τόσο πιο προσεκτικοί θα πρέπει να είναι και τόσο περισσότερο θα πρέπει να αναζητούν την αλήθεια για να δουν κατά πόσο αυτό που σκέφτονται πληροί τις απαιτήσεις του Θεού. Εάν είναι ακριβώς αντίθετο με τις απαιτήσεις και τα λόγια Του, τότε είναι απαράδεκτο να νομίζεις ότι είναι σωστό· δεν πρόκειται παρά για ανθρώπινη σκέψη, και δεν συνάδει με την αλήθεια, άσχετα από το πόσο σωστή νομίζεις ότι είναι. Το αν κάτι είναι σωστό ή λάθος πρέπει να κρίνεται από τα λόγια του Θεού. Άσχετα από το πόσο σωστό νομίζεις ότι είναι κάτι, αν δεν βασίζεται στα λόγια του Θεού, είναι λάθος και πρέπει να το απορρίπτεις. Είναι αποδεκτό μόνο όταν συνάδει με την αλήθεια, και μόνο τηρώντας τις αλήθεια-αρχές με αυτόν τον τρόπο μπορείς να εκτελέσεις το καθήκον σου σύμφωνα με το πρότυπο. Τι ακριβώς είναι το καθήκον; Είναι μια αποστολή που εμπιστεύτηκε ο Θεός στους ανθρώπους, είναι μέρος του έργου του οίκου του Θεού, καθώς και ευθύνη και υποχρέωση που πρέπει να φέρει κάθε ένας που ανήκει στον εκλεκτό λαό του Θεού. Είναι το καθήκον η καριέρα σου; Είναι προσωπική οικογενειακή υπόθεση; Ισχύει ότι από τη στιγμή που σου έχει ανατεθεί ένα καθήκον, το καθήκον αυτό γίνεται προσωπική σου υπόθεση; Δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Πώς οφείλεις, λοιπόν, να εκπληρώνεις το καθήκον σου; Ενεργώντας σύμφωνα με τις απαιτήσεις, τα λόγια και τα πρότυπα του Θεού, και βασίζοντας τη συμπεριφορά σου στις αλήθεια-αρχές και όχι στις ανθρώπινες υποκειμενικές επιθυμίες. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Από τη στιγμή που μου έχει ανατεθεί ένα καθήκον, δεν είναι δική μου υπόθεση; Το καθήκον μου είναι ευθύνη μου· δεν είναι δική μου υπόθεση αυτό που μου ανατέθηκε; Αν αντιμετωπίσω το καθήκον μου ως δική μου υπόθεση, αυτό δεν σημαίνει ότι θα το κάνω σωστά; Θα το έκανα καλά αν δεν το αντιμετώπιζα ως δική μου υπόθεση;» Είναι σωστά ή λάθος αυτά τα λόγια; Είναι λάθος, είναι αντίθετα με την αλήθεια. Το καθήκον δεν είναι δική σου προσωπική υπόθεση, είναι υπόθεση του Θεού, είναι μέρος του έργου του Θεού, και πρέπει να κάνεις αυτό που ζητάει ο Θεός· μόνο αν εκτελείς το καθήκον σου με καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό θα πληροίς τις προϋποθέσεις. Αν εκτελείς πάντα το καθήκον σου σύμφωνα με τις δικές σου αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, και σύμφωνα με τις δικές σου ροπές, τότε ποτέ δεν θα ανταποκριθείς στα πρότυπα. Αν εκτελείς πάντα το καθήκον σου όπως επιθυμείς, αυτό δεν αποτελεί εκτέλεση του καθήκοντός σου, διότι αυτό που κάνεις δεν εμπίπτει στο πεδίο της διαχείρισης του Θεού, δεν είναι έργο του οίκου του Θεού· αντίθετα, διευθύνεις τη δική σου επιχείρηση, εκτελείς τις δικές σου εργασίες, κι έτσι αυτό δεν μνημονεύεται από τον Θεό. Σας είναι πλέον ξεκάθαρη η έννοια του καθήκοντος; Ποια είναι η πιο βασική, η πιο θεμελιώδης αλήθεια που θα πρέπει να κάνετε πράξη εκτελώντας το καθήκον σας; Να αφιερώνετε την καρδιά, τον νου και τις προσπάθειές σας στη σωστή εκτέλεση των καθηκόντων σας. Γιατί άραγε τόσοι άνθρωποι, καθώς εκτελούν τα καθήκοντά τους, συνεχίζουν να κάνουν κάθε λογής κακές πράξεις, διαταράσσοντας και αναστατώνοντας το έργο της εκκλησίας, με αποτέλεσμα στο τέλος να αποκλείονται; Γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν δαπανούν ειλικρινά τον εαυτό τους για τον Θεό. Προσπαθούν συνέχεια να κάνουν παζάρια μαζί Του και δεν αποδέχονται την αλήθεια ούτε στο ελάχιστο. Όση από τη διαφθορά τους κι αν αποκαλύψουν ή όσο κακό κι αν κάνουν, δεν αναζητούν ποτέ τη λύση στην αλήθεια. Δεν μετανοούν πραγματικά ακόμη κι αφού κλαδευτούν πολλές φορές· αντίθετα, συνεχίζουν να διαπράττουν αδικίες χωρίς ενδοιασμούς και να κάνουν κάθε είδους κακές πράξεις, κι έτσι εκθέτουν στο έπακρο την κακή τους ουσία. Ο εκλεκτός λαός Θεού καταλαβαίνει καθαρά τι συμβαίνει, κι έτσι αυτοί οι άνθρωποι αποκαλύπτονται και αποκλείονται. Είναι πραγματικά ανυπόφορο να βλέπεις πώς εκτελούν αυτοί οι άνθρωποι τα καθήκοντά τους. Δεν είναι απλώς κάτω του μετρίου, αλλά εντελώς ανεπαρκείς. Δεν είναι ικανοί ούτε ένα πιάτο να πλύνουν χωρίς να το σπάσουν. Η δουλειά τους είναι περισσότερο επιβλαβής παρά ωφέλιμη. Όπως κι αν συναναστραφείς μαζί τους σχετικά με την αλήθεια, δεν μπορούν να την αποδεχθούν, και δεν μετανοούν ακόμα κι αφού κλαδευτούν. Αν συνεχίσουν να χρησιμοποιούνται αυτοί οι άνθρωποι, τότε θα κλείνουν το μονοπάτι σαν ένα εμπόδιο που κωλύει και διαταράσσει όλο το έργο της εκκλησίας. Πείτε Μου, δεν θα πρέπει αυτοί οι άνθρωποι να αντικατασταθούν, να αποκλειστούν; (Ναι, έτσι είναι.) Έστω και λίγη συνείδηση και λογική να έχει κανείς, μπορεί να σταθεί σωστά στις εργασίες του, να φέρει σωστά σε πέρας τις υποθέσεις του, και να κάνει αυτοκριτική καθώς εκτελεί τα καθήκοντά του. Μόλις συνειδητοποιήσει τα λάθη του και εντοπίσει τα προβλήματά του, θα μπορέσει σύντομα να τα διορθώσει. Αφού βιώσει αυτήν την κατάσταση για τρία με πέντε χρόνια, θα συμβούν και οι αλλαγές. Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα έχει δημιουργήσει τα θεμέλια και θα είναι σχετικά ασφαλής· κάποιος που ενεργεί έτσι, αν βέβαια δεν του συμβεί κάτι εντελώς απρόοπτο, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να αποκλειστεί. Όσοι όμως πιστεύουν στον Θεό για χρόνια χωρίς να αποδέχονται την αλήθεια ούτε στο ελάχιστο είναι αδύνατο να εκτελέσουν σωστά τα καθήκοντά τους, και μπορεί να κάνουν ακόμα και πράξεις που διαταράσσουν και αναστατώνουν. Τέτοιοι άνθρωποι είναι φυσικό να αποκλειστούν, γιατί θα τους ήταν προτιμότερο να πεθάνουν παρά να μετανοήσουν. Μπορεί να πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια, αλλά δεν διαφέρουν και πολύ από τους άπιστους. Είναι όλοι τους δύσπιστοι.

Τα πολλά προσωπικά σχέδια είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στην εκτέλεση του καθήκοντος. Ποια είναι, λοιπόν, η προϋπόθεση για να το εκτελέσει κανείς σωστά; Eίναι να εγκαταλείψει τα διάφορα σχέδιά του. Για παράδειγμα, όταν έχει συμβεί κάτι που σε τάραξε πραγματικά, αλλά έχεις κι ένα καθήκον να εκτελέσεις, πρέπει να κάνεις μια επιλογή. Αυτή η στιγμή είναι κρίσιμη και πολύ σημαντική. Ακόμα κι αν είσαι ταραγμένος και συναισθηματικά φορτισμένος ή αντιμετωπίζεις προσωπικά προβλήματα, πρέπει να μπορείς να τα παραμερίσεις όλα αυτά και να εκτελέσεις πρώτα καλά το καθήκον σου. Μόνο τότε θα πρέπει πια να σκεφτείς τα προσωπικά σου προβλήματα, αφού δηλαδή βρεθείς σε συνθήκες όπου αυτά δεν θα επηρεάζουν το καθήκον σου. Τι δείχνεις όταν δίνεις σταθερά προτεραιότητα στο καθήκον; Δείχνεις σεβασμό στο καθήκον και είσαι πιστός στον Θεό. Τι σημαίνει να εγκαταλείπεις και να επαναστατείς ενάντια στη σάρκα; Σημαίνει να εγκαταλείπεις τα σχέδια και τις επιθυμίες σου, τα συναισθήματα και τα προσωπικά σου ζητήματα, να κάνεις το καθήκον σου χωρίς να εξαναγκάζεσαι, και να ολοκληρώνεις την αποστολή που σου ανέθεσε ο Θεός. Ορισμένοι άνθρωποι που δεν έχουν εκτελέσει ακόμα κάποιο καθήκον, σκέφτονται: «Ο Θεός δεν μου έχει δώσει κάποιο καθήκον να εκτελέσω, αλλά η καρδιά μου είναι απόλυτα ειλικρινής. Γιατί δεν το βλέπει αυτό ποτέ ο Θεός;» Όταν όμως στη συνέχεια η εκκλησία κανονίσει να εκτελέσουν κάποιο καθήκον, εκείνοι θέλουν να κάνουν μόνο ό,τι τους αρέσει. Κάποιοι δεν μπορούν να αναλάβουν τον ρόλο του επικεφαλής ή του εργάτη, ή να διαδώσουν το ευαγγέλιο, ενώ δεν έχουν και άλλες πιο ειδικές δεξιότητες. Κανονίζεται, λοιπόν, από την εκκλησία να εκτελούν καθήκοντα οικοδεσπότη, κι εκείνοι σκέφτονται: «Φυσικά και έχω την ικανότητα να αναλάβω τέτοια καθήκοντα, αλλά με τέτοιο επίπεδο και τέτοια χαρίσματα που έχω, μήπως η εκκλησία με υποτιμά που μου αναθέτει κάτι τέτοιο; Μήπως τα προσόντα μου ξεπερνούν κατά πολύ αυτό το καθήκον;» Εκ πρώτης όψεως, αποδέχονται τις ρυθμίσεις της εκκλησίας, όμως τα συναισθήματά τους αντιστέκονται και τους εμποδίζουν να εργαστούν σκληρά για τα καθήκοντά τους. Εκτελούν μόνο λίγα από αυτά όταν είναι καλοδιάθετοι, ενώ όταν είναι κακοδιάθετοι δεν τα εκτελούν, αγνοώντας τους αδελφούς και τις αδελφές τους. Γιατί άραγε εμφανίζουν αυτά τα συναισθήματα και αυτές τις αντιδράσεις; Αυτήν τη στάση πρέπει να τηρεί κανείς απέναντι στο καθήκον του; Αυτοί οι άνθρωποι είναι δυσαρεστημένοι με τα καθήκοντά τους. Από πού πηγάζει αυτή η δυσαρέσκεια; (Από το γεγονός ότι το καθήκον που τους ανέθεσαν δεν ικανοποιεί τις σαρκικές τους προτιμήσεις.) Και αν τις ικανοποιούσε, θα ήταν και χαρούμενοι; Όχι απαραίτητα. Μπορεί να μη χαίρονταν ακόμα κι αν ήταν ικανοποιημένοι, επειδή μέσα τους δεν θα είναι ποτέ ευχαριστημένοι. Έτσι μεταχειρίζονται τα καθήκοντά τους όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Οι άνθρωποι θέλουν πάντα να εκτελούν καθήκοντα που θεωρούνται αξιοπρεπή και ευνοούν την εικόνα τους, ενώ επίσης θέλουν καθήκοντα που να είναι εύκολα και δεν τους καταπονούν σωματικά. Δεν θέλουν να υποφέρουν απ’ τον άνεμο και τον ήλιο ή να αντέξουν την οποιαδήποτε ταλαιπωρία στα καθήκοντά τους. Και σαν να μην έφτανε αυτό, θέλουν και να διατηρήσουν τη δυνατότητα να κατανοούν την αλήθεια, και να παίρνουν τη χάρη και την ευλογία του Θεού μέσα από τα καθήκοντά τους. Με άλλα λόγια, τα θέλουν όλα. Στο τέλος, θέλουν ακόμα και να τους πει ο Θεός ότι εκτέλεσαν καλά τα καθήκοντά τους. Μα, δεν τρέφουν ευσεβείς πόθους; Αν δεν μπορείς να εγκαταλείψεις τους ευσεβείς πόθους, δεν θα μπορέσεις να κάνεις καλά και το καθήκον σου. Παλιότερα, δήλωνα απλώς ότι τέτοιοι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια· τώρα όμως, για να το θέσω με μεγαλύτερη ακρίβεια, λέω ότι είναι υπερβολικά άπληστοι και επαναστατικοί, δεν είναι καθόλου αφοσιωμένοι στο καθήκον τους, και δεν υποτάσσονται αληθινά στην αποστολή από τον Θεό. Πώς, λοιπόν, πρέπει να κάνεις πράξη την εγκατάλειψη των σχεδίων σου; Από τη μία, πρέπει να δείξεις αυτοσυγκράτηση και να επαναστατήσεις εναντίον τους. Από την άλλη, πρέπει να προσευχηθείς και να εκδηλώσεις την επιθυμία να υποταχθείς. Πρέπει να πεις: «Θεέ μου, ενορχήστρωσες και κανόνισες αυτό το καθήκον για μένα. Παρότι η σάρκα μου έχει διαλέξει, και δεν θέλω να εκτελέσω αυτό το καθήκον, εγώ, με τη θέλησή μου, επιθυμώ να υποταχθώ σ’ Εσένα. Απλώς είμαι υπερβολικά διεφθαρμένος και επαναστατικός, και η ανθρώπινη φύση μου δεν είναι καλής ποιότητας. Σε παρακαλώ, πειθάρχησέ με!» Κάτι τέτοιο δεν θα σου επέτρεπε να εκτελέσεις το καθήκον σου πιο αγνά; Όταν κάποιος εμμένει στις προσωπικές του επιθυμίες και αρνείται να τις εγκαταλείψει, και όταν δεν θέλει να κάνει το δικό του καθήκον επειδή κοιτάζει συνέχεια τη δόξα όσων έχουν επιλεγεί για να είναι επικεφαλής και το ότι αυτοί που έχουν επιλεγεί να διαδώσουν το ευαγγέλιο συναντούν πολύ κόσμο και κερδίζουν γνώσεις και εμπειρίες, είναι αυτό στάση υποταγής; Δείχνει αυτή η στάση αποδοχή των ενορχηστρώσεων και των ρυθμίσεων του Θεού; (Όχι.) Ο Θεός σού λέει να πας δεξιά κι εσύ πας αριστερά, και μετά παραπονιέσαι για τον Θεό και Τον παρανοείς επειδή δεν σου επέτρεψε να πας αριστερά. Αφού συνέχεια παλεύεις ενάντια στον Θεό, θα συνεχίσει να εργάζεται πάνω σου το Άγιο Πνεύμα; Δεν υπάρχει απολύτως καμία περίπτωση. Ποιες καταστάσεις και εκδηλώσεις εμφανίζονται σε κάποιον όταν το Άγιο Πνεύμα δεν εργάζεται πάνω του; Αυτός ο άνθρωπος δεν θα κατανοεί τον λόγο του Θεού όταν τον διαβάζει. Όταν ακούει τη συναναστροφή και τα κηρύγματα, δεν θα καταλαβαίνει τίποτα και θα τον παίρνει ο ύπνος. Δεν θα μπορεί να διακρίνει τίποτα απ’ όσα του συμβαίνουν. Πάντα θα κάνει εικασίες και θα έχει αμφιβολίες, λέγοντας: «Οι άλλοι κατανοούν τόσο καλά τον λόγο του Θεού· εγώ γιατί δεν διαφωτίζομαι καθόλου όταν τον διαβάζω; Οι άλλοι έχουν πάντα τόσο αγνή και απελευθερωμένη κατάσταση· εγώ γιατί νιώθω πάντα τόσο ανήσυχος, φορτισμένος και νευρικός; Όλα τους πάνε τόσο στρωτά. Έχουν την καθοδήγηση του Θεού. Εγώ γιατί δεν την έχω;» Δεν καταλαβαίνει γιατί συμβαίνουν όλα αυτά. Η στάση του δεν δείχνει υποταγή στον Θεό. Απαιτεί συνεχώς από τον Θεό να ικανοποιήσει τις επιθυμίες του πριν ακόμα προσπαθήσει σκληρά για το καθήκον του. Αν δεν γίνει αυτό που θέλει, δείχνει αρνητισμό, αντιστέκεται, και δεν εκτελεί το καθήκον του. Θα εργαζόταν ο Θεός πάνω σ’ έναν τέτοιο άνθρωπο; Έναν άνθρωπο που δεν έχει αληθινή πίστη, και είναι γεμάτος παρακοή και αντίσταση; Μόνο να τον παραμερίσει θα μπορούσε.

Πώς θα πρέπει να στέκεται κανείς απέναντι στα καθήκοντά του; Θα πρέπει να υποτάσσεται στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού, και να εγκαταλείπει όλα τα προσωπικά του σχέδια. Και τι σχέδια έχουν οι άνθρωποι; (Έχουν τις προθέσεις, τα σχέδια, και τις σαρκικές προτιμήσεις τους.) Ας πούμε, λόγου χάρη, ότι σου αρέσει να φιλοξενείσαι σε μια συγκεκριμένη οικογένεια. Μαγειρεύουν υπέροχα, και έχουν όμορφο σπίτι με κλιματισμό και θέρμανση. Σκέφτεσαι, λοιπόν: «Αχ, και να ζούσα εκεί!» Και έπειτα προσεύχεσαι: «Θεέ μου, θα με άφηνες να ζήσω μ’ αυτούς τους οικοδεσπότες; Ξέρω ότι λαχταρώ τις ανέσεις, αλλά δεν μπορώ να επαναστατήσω ενάντια σ’ αυτήν την επιθυμία. Δείξε κατανόηση για το μικρό μου ανάστημα και κάνε να πάω εκεί! Υπόσχομαι να εργάζομαι σκληρά για το καθήκον μου, να είμαι αφοσιωμένος, να μη σε προδώσω και να μη σε στενοχωρήσω». Προσεύχεσαι έτσι για κάνα-δύο βδομάδες, έπειτα σου κανονίζουν να πας σε ένα μέρος με άθλιες συνθήκες, και τότε αναστατώνεσαι. Μέσα σου, παραπονιέσαι: «Υποτίθεται ότι ο Θεός εξετάζει σχολαστικά τα βάθη της καρδιάς μας, δεν είναι έτσι; Ε, λοιπόν, δεν έχει ιδέα τι υπάρχει στη δική μου. Εγώ ζήτησα κάτι όμορφο κι Εκείνος μου έδωσε κάτι σάπιο, λες και μου εναντιώνεται επίτηδες». Έπειτα γεννιέται μέσα σου η αντίσταση, και λες: «Θεέ μου, αν δεν με ικανοποιήσεις Εσύ, δεν θα σε ικανοποιήσω ούτε κι εγώ. Δεν θα εργαστώ σκληρά για το καθήκον μου. Και θα συνεχίσω να κάνω το ίδιο μέχρι να γίνει το δικό μου». Πιστεύεις στον Θεό αν τα λες αυτά; Εκτελείς το καθήκον σου; Κάθε άλλο, επαναστατείς εναντίον Του και έχεις αδιάλλακτη διάθεση. Λες: «Αν ο Θεός δεν με ικανοποιήσει, δεν θα Τον ικανοποιήσω ούτε κι εγώ. Με αυτήν τη στάση θα εκτελώ το καθήκον μου. Αν είναι να κάνω το καθήκον μου, θα πρέπει κι Εκείνος να μου δώσει κάποια απόλαυση. Γιατί οι άλλοι να μένουν σε όμορφα σπίτια, κι εγώ όχι; Γιατί οι άλλοι να εκτελούν τα καθήκοντά τους σε ωραίο περιβάλλον, κι εγώ να εκτελώ τα δικά μου κάπου άσχημα; Γιατί, παρ’ όλο που εκτελώ το καθήκον μου, ο Θεός δεν ικανοποιεί τις απαιτήσεις μου;» Τέτοιες αιτιολογήσεις επαναλαμβάνεις συνέχεια στον εαυτό σου. Δείχνει αυτή σου η στάση υποταγή στον Θεό; Εκτελείς το καθήκον σου με συνείδηση και λογική; Έχω ξαναπεί στο παρελθόν τα εξής: «Απαγορεύεται αυστηρά να ανταγωνίζεσαι τον Θεό». Με αυτά που κάνεις, Τον ανταγωνίζεσαι. Και όταν το κάνεις αυτό, τι στάση θα κρατήσει Εκείνος απέναντί σου; (Δεν θα εργαστεί πάνω μου. Θα με παραμερίσει.) Σωστά, θα σε παραμερίσει και θα σε αγνοήσει. Μήπως θα σε πάρει στα σοβαρά; Όχι. Αν το κακό που έκανες είναι μικρής σημασίας και όχι κάτι σοβαρό, θα σε κρατήσει και θα σου ζητήσει να μείνεις στη δούλεψή Του για λίγο ακόμα. Αν όμως έχεις διαπράξει πάρα πολλές κακές πράξεις, κι έχεις διαταράξει και αναστατώσει σοβαρά το έργο της εκκλησίας, τότε θα σε αποπέμψει. Σε περίπτωση που σε κρατήσει στη δούλεψή Του, αν κάποια στιγμή μετανοήσεις, ο Θεός θα σε διαφωτίσει. Αν δεν μετανοήσεις ποτέ και συνεχίσεις να ανταγωνίζεσαι τον Θεό, αυτό σημαίνει ότι είσαι πάρα πολύ μοχθηρός και πεισματάρης· και ποιος θα χάσει στο τέλος; Εσύ. Πρέπει να το δεις καθαρά: Το να ανταγωνίζεσαι τον Θεό είναι το πιο ενοχλητικό πράγμα και το μεγαλύτερο πρόβλημα. Όταν όλα πάνε καλά, οι άνθρωποι νομίζουν ότι είναι υπέροχο να πιστεύεις στον Θεό, και δεν έχουν αντιλήψεις σχετικά μ’ Αυτόν. Όταν όμως τους συμβεί κάποια μικρή καταστροφή ή αδικία, τότε αρχίζουν να αποκτούν αντιλήψεις σχετικά με τον Θεό, σε τέτοιο βαθμό που φτάνουν ακόμα και να παραπονεθούν γι’ Αυτόν, τολμώντας ως και να Του υψώσουν τη φωνή τους, λέγοντας: «Υπάρχει καν Θεός; Και πού είναι; Εγώ είμαι ο απόλυτος άρχοντας. Εγώ είμαι ο καλύτερος. Τολμώ, μάλιστα, και να Τον ανταγωνιστώ. Έτσι κι αλλιώς, τι μπορεί να μου κάνει;» Τίποτα δεν θα σου κάνει ο Θεός. Αποκαλύφθηκε, όμως, έτσι ότι είσαι αχρείος, αδιάλλακτος και ενοχλητικός. Και τι σημαίνει ενοχλητικός; Σημαίνει ότι δεν αγαπάς τα θετικά πράγματα. Δεν είσαι πρόθυμος να υποταχθείς στον Θεό· ακόμα κι όταν καταλάβεις ότι είναι ο Θεός, και πάλι δεν μπορείς να υποταχθείς σ’ Αυτόν. Σου είναι πολύ δύσκολο να αποδεχθείς την αλήθεια. Είσαι αδιάλλακτος, αδαής και πεισματάρης. Τέτοιους ανθρώπους ο Θεός τούς απεχθάνεται βαθιά. Θα σου φανεί πολύ δύσκολο να συνεχίσεις να εκτελείς το καθήκον σου, και είναι πιθανό να αποκαλυφθείς και να αποκλειστείς πριν προλάβεις να μείνεις στη δούλεψή Του μέχρι τέλους. Αυτή είναι η έκβαση. Ήδη το βλέπεις πολύ καθαρά. Δεν είναι επικίνδυνο αυτό; (Ναι.) Αν κανείς ξέρει ότι είναι επικίνδυνο, τι θα πρέπει να κάνει; Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να μάθει ποιος είναι. Να μάθει ποια είναι η θέση του και τι είδους πλάσμα είναι. Οι άνθρωποι είναι δημιουργήματα, τα οποία είναι εντελώς ανεπίτρεπτο να ανταγωνιστούν τον Θεό· κάτι τέτοιο δεν θα φέρει κανένα αποτέλεσμα. Αν ο Θεός θέλει να σου δώσει κάτι, θα σου το δώσει όπως και να ‘χει, ακόμα κι αν δεν το θέλεις και δεν το ζήτησες· αυτή είναι η δικαιοσύνη Του. Αν δεν σχεδιάζει να σου δώσει κάτι, αν δεν έχεις την εύνοιά Του, δεν έχει κανένα νόημα να Του το ζητήσεις. Αν σχεδιάζει να σου δώσει κάτι και δει ότι πρέπει να σε καθοδηγήσει, να σε βοηθήσει και να σε ευλογήσει, τότε θα σου το δώσει χωρίς καν να το ζητήσεις. Αν σχεδιάζει να σε δοκιμάσει ή να σε αποκαλύψει, θα το κάνει προμελετημένα, και δεν έχει κανένα νόημα να Τον εκλιπαρήσεις για το αντίθετο. Αυτή είναι η διάθεση του Θεού. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να αποφασίζουν πώς θα συμπεριφέρονται στον Θεό βάσει της δικής Του στάσης. Τότε, τι πρέπει να κάνουν; (Να υποτάσσονται στον Θεό στα πάντα.) Πολύ σωστά, πρέπει να υποτάσσονται. Η υποταγή στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού είναι η ανώτατη μορφή σοφίας, και όποιος το κάνει είναι ο πιο λογικός. Οι άλλοι, οι αλαζόνες και αυτάρεσκοι, νομίζουν ότι είναι πανέξυπνοι και μεθοδικοί. Άλλο να εξαπατάς τον συνάνθρωπό σου, κάτι τέτοιο αποκαλύπτει απλώς τη διαφθορά σου, και άλλο το να παλεύεις εναντίον του Θεού με φτηνά τεχνάσματα· αυτό είναι εντελώς ανεπίτρεπτο. Είναι ανεπίτρεπτο να δολοπλοκείς ενάντια στον Θεό. Γιατί, όταν προκαλέσεις την οργή του, σε περιμένει ο θάνατος.

Οι άνθρωποι πρέπει να προσεγγίζουν τα καθήκοντά τους και τον Θεό με ειλικρινή καρδιά. Αν έχουν, θα είναι άτομα που έχουν φόβο Θεού. Τι είδους στάση έχουν απέναντι στον Θεό οι άνθρωποι που έχουν ειλικρινή καρδιά; Κατ’ ελάχιστον, έχουν θεοφοβούμενη καρδιά, μια καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό στα πάντα, δεν ρωτάνε για ευλογίες ή για κακοτυχίες, δεν μιλάνε καθόλου για τις καταστάσεις, αφήνονται στο έλεος της ενορχήστρωσης του Θεού —είναι άνθρωποι που έχουν ειλικρινή καρδιά. Είναι άνθρωποι με ειλικρινή καρδιά εκείνοι που είναι πάντα δύσπιστοι απέναντι στον Θεό, που πάντα Τον εξετάζουν εξονυχιστικά, που πάντα προσπαθούν να συνάψουν συμφωνία μαζί Του —είναι αυτοί άνθρωποι με ειλικρινή καρδιά; (Όχι.) Τι εδρεύει μέσα στην καρδιά αυτών των ανθρώπων; Η δολιότητα και η μοχθηρία· συνέχεια εξετάζουν εξονυχιστικά. Και τι είναι αυτό που εξετάζουν εξονυχιστικά; (Η στάση του Θεού απέναντι στους ανθρώπους.) Διαρκώς εξετάζουν εξονυχιστικά τη στάση που έχει ο Θεός απέναντι στους ανθρώπους. Τι πρόβλημα είναι αυτό; Και γιατί το εξετάζουν εξονυχιστικά; Επειδή αφορά τα καίρια συμφέροντά τους. Μέσα τους, σκέφτονται: «Ο Θεός δημιούργησε αυτές τις συνθήκες για μένα, Αυτός προκάλεσε αυτό που μου συνέβη. Γιατί το έκανε αυτό; Κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί σε άλλους ανθρώπους· γιατί έπρεπε να συμβεί σ’ εμένα; Και ποιες θα είναι οι συνέπειες στη συνέχεια;» Αυτά τα πράγματα εξετάζουν εξονυχιστικά, εξετάζουν αυτά που κερδίζουν και αυτά που χάνουν, τις ευλογίες και τις κακοτυχίες τους. Και ενώ εξετάζουν αυτά τα πράγματα, μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια; Μπορούν να υποταχθούν στον Θεό; Δεν μπορούν. Και τι φύση έχουν όλα αυτά που σκέφτονται όλη την ώρα μέσα τους; Όλα αυτά αφορούν εκ φύσεως το προσωπικό συμφέρον τους και τον εαυτό τους. Όποιο καθήκον κι αν εκτελούν, πρώτα εξετάζουν εξονυχιστικά τα εξής: «Θα υποφέρω εκτελώντας αυτό το καθήκον; Θα χρειάζεται συχνά να εργάζομαι και να βγαίνω έξω; Θα μπορώ να τρώω και να ξεκουράζομαι τακτικά; Θα πρέπει να σηκώνομαι πρωί-πρωί; Τι ανθρώπους θα γνωρίσω; Θα συναντώ συχνά άπιστους; Αυτήν τη στιγμή, ο έξω κόσμος είναι πολύ εχθρικός· αν πρέπει συνέχεια να εργάζομαι και να βγαίνω έξω, τι θα κάνω αν με πιάσει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας;» Ενώ φαίνεται ότι αποδέχονται τα καθήκοντά τους, υπάρχει δολιότητα μέσα τους, αφού τα εξετάζουν όλα αυτά εξονυχιστικά. Κάνοντάς το αυτό, στην πραγματικότητα υπολογίζουν τις προοπτικές τους και την τύχη τους, και δεν τους νοιάζουν καθόλου τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα όταν οι άνθρωποι λαμβάνουν υπόψη μόνο τις δικές τους προοπτικές, τη δική τους μοίρα και τα δικά τους συμφέροντα; Δεν τους είναι εύκολο να υποταχθούν στον Θεό, και ακόμα και όταν το θέλουν, δεν μπορούν να το κάνουν. Όσοι δίνουν μεγάλη αξία στις προοπτικές τους, στην τύχη τους και στα συμφέροντά τους εξετάζουν πάντα εξονυχιστικά αν το έργο του Θεού είναι ωφέλιμο για όλα αυτά και αν πρόκειται μέσα από αυτό να αποκτήσουν την ευλογία. Τελικά, όμως, κερδίζουν τίποτα από αυτήν την εξονυχιστική εξέταση; Το μόνο που κάνουν είναι να επαναστατούν ενάντια στον Θεό και να Του εναντιώνονται. Ακόμη και όταν επιμένουν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, τα εκτελούν επιπόλαια, μέσα στην αρνητικότητα· μέσα τους, σκέφτονται συνεχώς πώς θα επωφεληθούν και πώς να μη χάσουν. Τέτοια είναι τα κίνητρά τους όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, και σ’ αυτό, προσπαθούν να συνάψουν συμφωνία με τον Θεό. Τι διάθεση είναι αυτή; Είναι δολιότητα, είναι μια μοχθηρή διάθεση. Δεν είναι πλέον μια συνηθισμένη διεφθαρμένη διάθεση, έχει εξελιχθεί σε μοχθηρία. Και όταν υπάρχει στην καρδιά τους μια τέτοια μοχθηρή διάθεση, μάχονται ενάντια στον Θεό! Θα πρέπει να καταλάβετε καλά αυτό το πρόβλημα. Αν οι άνθρωποι εξετάζουν διαρκώς εξονυχιστικά τον Θεό και προσπαθούν να κάνουν συμφωνίες όταν εκτελούν το καθήκον τους, μπορούν να το εκτελέσουν σωστά; Με τίποτα. Δεν λατρεύουν τον Θεό με την καρδιά τους και με ειλικρίνεια, δεν έχουν ειλικρινή καρδιά, παρακολουθούν καθώς εκτελούν τα καθήκοντά τους, πάντα συγκρατημένοι —και ποιο είναι το αποτέλεσμα; Ο Θεός δεν εργάζεται μέσα τους, και μπερδεύονται και πέφτουν σε σύγχυση, δεν κατανοούν τις αλήθεια-αρχές, ενεργούν σύμφωνα με τις δικές τους ροπές, και πάντοτε παρεκκλίνουν. Και γιατί παρεκκλίνουν πάντοτε; Επειδή δεν έχουν διαύγεια στην καρδιά τους, και όταν τους συμβαίνουν πράγματα δεν κάνουν αυτοκριτική ούτε αναζητούν την αλήθεια για να βρουν μια λύση, ενώ επιμένουν να ενεργούν όπως θέλουν, όπως προτιμούν· αποτέλεσμα αυτού είναι να παρεκκλίνουν πάντα όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους. Δεν σκέφτονται ποτέ το έργο της εκκλησίας ούτε τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, πάντα συνωμοτούν συνέχεια για τα δικά τους συμφέροντα, πάντα κάνουν σχέδια για τα δικά τους συμφέροντα, για την υπερηφάνεια και τη θέση τους, και όχι μόνο δεν κάνουν καλά τα καθήκοντά τους, αλλά καθυστερούν και επηρεάζουν το έργο της εκκλησίας. Δεν είναι αυτό παρεκτροπή, παραμέληση των καθηκόντων τους; Εάν κάποιος, όταν εκτελεί το καθήκον του, κάνει πάντα σχέδια για τα δικά του συμφέροντα και τις δικές του προοπτικές, και δεν σκέφτεται καθόλου το έργο της εκκλησίας ή τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, τότε αυτό δεν είναι εκτέλεση καθήκοντος. Είναι τυχοδιωκτισμός, είναι ενέργεια για ίδιον όφελος και για να αποκτήσει ευλογίες για τον εαυτό του. Με αυτόν τον τρόπο, αλλάζει η φύση πίσω από την εκτέλεση του καθήκοντός του. Είναι απλώς συμφωνία με τον Θεό, το άτομο θέλει μέσω της εκτέλεσης του καθήκοντός του να επιτύχει τους στόχους του. Αυτός ο τρόπος δράσης είναι πολύ πιθανό να διαταράξει το έργο του οίκου του Θεού. Αν προκαλέσει μόνο μικρές απώλειες στο έργο της εκκλησίας, τότε υπάρχει ακόμα περιθώριο για εξιλέωση και μπορεί να του δοθεί ακόμα μια ευκαιρία να εκτελέσει το καθήκον του, αντί να αποπεμφθεί· αν όμως προκαλέσει μεγάλες απώλειες στο έργο της εκκλησίας και εξοργίσει τον Θεό και τους ανθρώπους, τότε θα αποκαλυφθεί και θα αποκλειστεί, και δεν θα του δοθεί άλλη ευκαιρία να εκτελέσει το καθήκον του. Κάποιοι άνθρωποι αποδεσμεύονται και αποκλείονται με αυτόν τον τρόπο. Γιατί αποκλείονται; Έχετε εντοπίσει τη βασική αιτία; Αποκλείονται γιατί σκέφτονται συνέχεια τα δικά τους κέρδη και τις δικές τους απώλειες, παρασύρονται από τα δικά τους συμφέροντα, δεν μπορούν να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα και δεν έχουν καμία στάση υποταγής απέναντι στον Θεό, οπότε έχουν την τάση να συμπεριφέρονται απερίσκεπτα. Πιστεύουν στον Θεό μόνο για να αποκτήσουν κέρδος, χάρη και ευλογίες, και δεν πιστεύουν σε καμία περίπτωση για να κερδίσουν την αλήθεια, οπότε η πίστη τους στον Θεό αποτυγχάνει. Αυτή είναι η βασική αιτία του προβλήματος. Πιστεύετε ότι είναι άδικο να αποκαλυφθούν και να αποκλειστούν αυτοί οι άνθρωποι; Δεν είναι καθόλου άδικο, το καθορίζει εξ ολοκλήρου η φύση τους. Όποιος δεν αγαπάει την αλήθεια ή δεν επιδιώκει την αλήθεια τελικά θα αποκαλυφθεί και θα αποκλειστεί. Από την άλλη, τα πράγματα είναι διαφορετικά για εκείνους που αγαπούν την αλήθεια. Όταν τους συμβεί κάτι, πρώτα σκέφτονται: «Πώς μπορώ να ενεργήσω σύμφωνα με την αλήθεια; Τι θα πρέπει να κάνω ώστε να μη ζημιώσω τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Τι θα ικανοποιούσε τον Θεό;» Όποιος έχει αυτό το σκεπτικό αναζητά την αλήθεια. Κι αυτές οι σκέψεις αποδεικνύουν πως την αγαπάει. Δεν σκέφτεται πρώτα τα δικά του συμφέροντα, αλλά τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Δεν σκέφτεται τη δική του ικανοποίηση, αλλά αν είναι ικανοποιημένος ο Θεός. Τέτοιες σκέψεις και τέτοια νοοτροπία έχουν όσοι αγαπούν την αλήθεια, και αυτούς αγαπάει ο Θεός. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος παθαίνει κάτι· αν μπορεί να ασκηθεί σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και να αποδεχθεί τον εξονυχιστικό έλεγχο του Θεού, με Εκείνον να τον υποστηρίζει ως εγγυητής, είναι μάλλον απίθανο να κάνει λάθη καθώς θα εκτελεί το καθήκον του και θα το εκπληρώσει εύκολα σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού. Αντίθετα, ποια θα είναι η τελική έκβαση αν κάποιος ενεργεί συνεχώς με δική του πρωτοβουλία, και καταστρώνει δολοπλοκίες, σχέδια και πλεκτάνες για τα προσωπικά του συμφέροντα, αν δεν λαμβάνει υπόψη τις προθέσεις του Θεού ή τα συμφέροντα του οίκου Του, και δεν διαθέτει ούτε καν αυτήν την ελάχιστη επιθυμία να υποταχθεί στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού; Ένας τέτοιος άνθρωπος θα διαταράσσει και θα αναστατώνει συχνά το έργο της εκκλησίας. Θα προκαλεί την αγανάκτηση του εκλεκτού λαού του Θεού, που θα τον σιχαίνεται και τον αποστρέφεται, ενώ, σε σοβαρές περιπτώσεις, θα αποκαλυφθεί και θα αποκλειστεί. Αναπόφευκτα, εκείνοι που έχουν πάντα αμφιβολίες και επιθυμίες θα αποτυγχάνουν και θα μπερδεύονται. Όπως λέει και το ρητό, «όσο πιο ψηλά ανεβαίνεις, τόσο πιο άσχημα πέφτεις». Πότε συμβαίνει αυτό; Όταν αποκαλύπτεται κανείς. Παθαίνει κανείς κάτι τέτοιο χωρίς να του αξίζει; Αξίζει συμπόνια ένας τέτοιος άνθρωπος; Όχι, δεν την αξίζει. Αυτή είναι η τελική έκβαση όλων αυτών που κάνουν σχέδια για τα προσωπικά τους συμφέροντα. Κάποιοι λένε: «Μα κι εγώ συχνά κάνω σχέδια για τα προσωπικά μου συμφέροντα. Σ’ εμένα πώς και δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο;» Δεν έχει συμβεί επειδή δεν έχεις επηρεάσει το έργο της εκκλησίας, κι έτσι ο Θεός δεν σε παίρνει σοβαρά. Το να μη σε παίρνει σοβαρά ο Θεός, όμως, είναι κάτι καλό ή κάτι κακό; (Κάτι κακό.) Γιατί το λες αυτό; (Γιατί, αν συνεχίσω να ενεργώ με τον ίδιο τρόπο, δεν θα μπορέσω να αποκτήσω το έργο του Αγίου Πνεύματος.) Σωστά. Αν κάποιος δεν επιδιώξει την αλήθεια και δεν βιώσει το έργο του Θεού, το Άγιο Πνεύμα δεν θα εργαστεί πάνω του. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για εκείνους που ο Θεός δεν τους πειθαρχεί ό,τι κακό κι αν κάνουν· σημαίνει ότι δεν έχουν πια κανένα μέλλον. Είναι βέβαιο ότι Εκείνος δεν τους θέλει και τους παραμερίζει. Αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια, τότε δεν έχεις ζωή. Έτσι συμβαίνει με όσους επιδιώκουν συνεχώς τη φήμη, το κέρδος και τη θέση· δεν επιδιώκουν την αλήθεια και δεν θα τους δεις ποτέ να την κάνουν πράξη· έχουν αυτοί οι άνθρωποι καμία ανάπτυξη στη ζωή τους; Εφόσον δεν κάνουν πράξη την αλήθεια, δεν θα έχουν καμία ανάπτυξη στη ζωή τους, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό. Υπάρχουν κάποιοι που συζητούν ακόμα τα ίδια πράγματα που συζητούσαν και πριν από τρία χρόνια, χρησιμοποιώντας τα ίδια λόγια και δόγματα. Τέτοιοι άνθρωποι είναι καταδικασμένοι. Δεν υπάρχει καμία ανάπτυξη ούτε ως προς το ανάστημα ούτε ως προς την αυτογνωσία τους. Έχουν την ίδια πίστη στον Θεό, και η ζωή-διάθεσή τους έχει μείνει απαράλλακτη. Τώρα έχουν ακόμα περισσότερες παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό, και οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους που αντιστέκονται σ’ Αυτόν έχουν χειροτερέψει. Δεν είναι πιο επικίνδυνο αυτό; Σαφώς και είναι πιο επικίνδυνο, και σίγουρα θα αποκλειστούν.

Συνήθως, όταν βιώνετε κάτι που αφορά το καθήκον σας ή με τις διεφθαρμένες διαθέσεις σας, μπορείτε κάνοντας ενδοσκόπηση να ανακαλύψετε τα προβλήματα που έχετε μέσα σας; (Πλέον, μπορώ κάπως να τα ανακαλύψω. Όταν κάνω το καθήκον μου, θέλω πάντα να έχω το γενικό πρόσταγμα και τον τελευταίο λόγο, και προσπαθώ να κάνω επίδειξη για να με εκτιμούν οι άλλοι. Όταν όμως μου το επισημαίνουν αυτό οι αδελφοί και οι αδελφές μου, κάνω αυτοκριτική και αποκτώ κάποια γνώση σχετικά με την αλαζονική μου φύση.) Αναγνωρίζεις λοιπόν την αλαζονεία σου· τι γίνεται όμως με την υποταγή σου στον Θεό; Έχει βελτιωθεί σ’ αυτό; Έχεις πιο έντονη πρόθεση και επιθυμία να υποταχθείς; Έχεις μεγαλύτερη πίστη σ’ Εκείνον; (Όλα έχουν βελτιωθεί λίγο.) Δεν είναι εφικτό να εκτελέσει κανείς ένα καθήκον χωρίς να αναζητήσει την αλήθεια· όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με κάποια προβλήματα, πρέπει να χρησιμοποιείς την αλήθεια για να τα λύσεις. Αν εκτελείς συνεχώς το καθήκον σου σύμφωνα με τη δική σου θέληση και με τις σατανικές σου φιλοσοφίες, όχι μόνο δεν θα μπορέσεις να λύσεις το πρόβλημα ότι αποκαλύπτεις κάποιες φορές διαφθορά, αλλά ταυτόχρονα δεν πρόκειται να αυξηθεί η πίστη σου, η υποταγή σου στον Θεό και η αγάπη σου για Αυτόν. Αν δεν αποδεχθείς την αλήθεια και δεν την χρησιμοποιήσεις για να λύσεις τα προβλήματά σου, δεν θα αναπτυχθείς ποτέ στη ζωή και δεν θα μπορέσεις ποτέ να λύσεις το πρόβλημα της διαφθοράς σου. Ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις αποκαλύπτετε τώρα όταν εκτελείτε το καθήκον σας; Ποιες ανθρώπινες νοθείες παραμένουν; Για να ανακαλύψετε αυτά τα προβλήματα, πρέπει να κάνετε συχνά αυτοκριτική. Χωρίς αυτοεξέταση, δεν μαθαίνονται ποτέ. Μερικές φορές, μόνο όταν ακούσεις τους άλλους να μιλούν για την αυτογνωσία τους καταλαβαίνεις ότι το ίδιο συμβαίνει και σ’ εσένα. Αν δεν ακούσεις τους άλλους να εκθέτουν την κατάστασή τους, δεν θα μπορέσεις να ανακαλύψεις τα δικά σου προβλήματα. Πολλοί ακούνε πρόθυμα τις βιωματικές μαρτυρίες των άλλων, ακριβώς επειδή τις βρίσκουν ωφέλιμες και κερδίζουν κάτι απ’ αυτές. Όσο πιο στενά εξετάσεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις, τις προθέσεις και τα σχέδιά σου και όσο πιο αναλυτικά τα κατανοήσεις, τόσο πιο εύκολα θα μπορέσεις να τα εγκαταλείψεις, και τόσο περισσότερο θα δυναμώσει η πίστη σου στο να κάνεις πράξη την αλήθεια. Και όσο δυναμώνει αυτή η πίστη, τόσο πιο εύκολα θα κάνεις πράξη την αλήθεια. Όταν πια θα κάνεις συχνά πράξη την αλήθεια, θα μπορείς να εκτελείς το καθήκον σου με μεγαλύτερη αγνότητα και επάρκεια. Αυτή είναι η διαδικασία ανάπτυξης της ζωής, και οι καρποί της αυτοκριτικής και της αυτογνωσίας. Κάποιοι νομίζουν ότι, επειδή ακούνε χρόνια τα κηρύγματα και κατανοούν πολλά λόγια και δόγματα, δεν έχουν διεφθαρμένη διάθεση, και ότι τάχα δεν έχουν ανάγκη να κάνουν αυτοκριτική και να αποκτήσουν αυτογνωσία. Θεωρούν πάντα ότι σε τέτοια πράγματα πρέπει να επικεντρώνονται μόνο οι νέοι πιστοί, και ότι οι ίδιοι έχουν ήδη αλλάξει επειδή πιστεύουν στον Θεό πολλά χρόνια και έχουν πολλές καλές συμπεριφορές, άρα δεν έχουν διεφθαρμένη διάθεση. Πρόκειται για σοβαρή παρανόηση. Αφού νομίζεις, λοιπόν, ότι έχεις ήδη αλλάξει, τότε ποιο μέρος της αλήθειας μπορείς να κάνεις πράξη; Πόσες αληθινές βιωματικές εμπειρίες διαθέτεις; Μπορείς να μιλήσεις σχετικά μ’ αυτές; Μπορείς να καταθέσεις μαρτυρία για τον Θεό ενώπιον άλλων ανθρώπων; Αν δεν μπορείς, αυτό αποδεικνύει ότι δεν διαθέτεις βιωματική μαρτυρία ούτε κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα. Μπορεί, λοιπόν, κάποιος σαν εσένα να έχει αλλάξει πραγματικά; Θα έλεγες ότι έχεις μετανοήσει στ’ αλήθεια; Εύλογα θα το αμφισβητούσε κανείς. Πώς θα μπορούσε να έχει είσοδο στη ζωή κάποιος που ποτέ δεν κάνει αυτοκριτική και δεν προσπαθεί να αποκτήσει αυτογνωσία; Πώς θα μπορούσε να μοιραστεί μια αληθινή βιωματική μαρτυρία κάποιος που δεν μιλάει ποτέ για την αυτογνωσία; Θα ήταν αδύνατο. Μπορεί να χαρακτηριστεί υποκριτής αυτός που πιστεύει ότι έχει αλλάξει αληθινά και δεν έχει την ανάγκη να γνωρίζει τον εαυτό του. Κάποιοι απλώς ενεργούν μηχανικά όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, και θεωρούν ότι είναι αποδεκτό να κάνουν τα απολύτως απαραίτητα και ότι, αν η επιφανειακή εικόνα είναι ικανοποιητική, το καθήκον έχει εκτελεστεί σύμφωνα με τα πρότυπα. Δεν είναι επιπόλαια αυτή η μέθοδος; Υποτάσσεται αληθινά στον Θεό κάποιος που ενεργεί έτσι; Τέτοιοι άνθρωποι εκτελούν το καθήκον τους χωρίς καμία αλήθεια-αρχή, και είναι ικανοποιημένοι όταν απλώς εκτελούν εργασίες και μοχθούν, νομίζοντας μετά ότι έχουν κάνει το καθήκον τους σύμφωνα με τα πρότυπα. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι απλώς επαρκείς δουλευτές, χωρίς αυτό να σημαίνει και ότι εκτελούν με επάρκεια το καθήκον τους. Όσοι είναι ευχαριστημένοι όταν απλώς δουλεύουν επαρκώς δεν θα κερδίσουν ποτέ την αλήθεια ούτε θα πετύχουν την αλλαγή της διάθεσης. Κάθε άνθρωπος που δεν εκτελεί το καθήκον του σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, που δεν αναζητά τις αλήθεια-αρχές, και που κάνει συνέχεια ό,τι θέλει, απλώς δουλεύει και μοχθεί. Σε ποιο στάδιο βρίσκεστε αυτήν τη στιγμή; (Βρίσκομαι ακόμα στο στάδιο της απλής δούλεψης.) Τις περισσότερες φορές, λοιπόν, απλώς δουλεύετε. Κάποιες φορές μπορεί να πασχίζετε να πλησιάσετε την αλήθεια καθώς εκτελείτε το καθήκον σας και να δείξετε λίγη υποταγή, συμβαίνει όμως συχνά κάτι τέτοιο; (Όχι, δεν συμβαίνει συχνά.) Όταν επιδιώκετε την αλήθεια, ο σκοπός είναι να λύσετε αυτό το πρόβλημα. Πρέπει να προσπαθείτε όλο και περισσότερο να εκτελείτε το καθήκον σας, και όλο και λιγότερο να δουλεύετε απλώς· ιδανικά, πρέπει να μετατρέψετε όλη τη δούλεψή σας σε εκτέλεση καθήκοντος. Όμως ποια είναι η διαφορά μεταξύ της δούλεψης και της εκτέλεσης καθήκοντος; Κάποιος που απλώς δουλεύει κάνει ό,τι θέλει, νομίζοντας ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, αρκεί να μην αντιστέκεται στον Θεό και να μην προσβάλλει τη διάθεσή Του, και ότι αυτό που κάνει είναι αποδεκτό, αρκεί να τα κουτσοκαταφέρνει και να μην τον ελέγχει κανείς. Δεν τον νοιάζει να αποκτήσει αυτογνωσία, να είναι ειλικρινής, να ενεργεί σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές ή να υποταχθεί στις ρυθμίσεις του Θεού, και σίγουρα δεν τον νοιάζει να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα. Δεν τον απασχολεί τίποτα απ’ όλα αυτά. Έτσι είναι η απλή δούλεψη. Είναι ένας ατέλειωτος μόχθος, παρόμοιος με του σκλάβου, δουλειά μέρα-νύχτα, αυτό είναι. Αν ρωτήσεις έναν δουλευτή γιατί δουλεύει σαν είλωτας όλα αυτά τα χρόνια, θα σου απαντήσει: «Για να κερδίσω ευλογίες!» Αν τον ρωτήσεις μήπως, μετά από τόσα χρόνια πίστης στον Θεό, έχουν αλλάξει καθόλου οι διεφθαρμένες διαθέσεις του, αν έχει πάρει καμία διαβεβαίωση για την ύπαρξη του Θεού, και αν έχει αποκτήσει αληθινή γνώση και εμπειρία για τις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Δημιουργού, θα σου πει ότι δεν έχει αποκτήσει τίποτα απ’ όλα αυτά, και δεν θα μπορεί να μιλήσει για κανένα. Δεν έχει καμία είσοδο και καμία βελτίωση στις ενδείξεις που σχετίζονται με την ανάπτυξη της ζωής και την αλλαγή της διάθεσης. Απλώς συνεχίζει να δουλεύει χωρίς καν να κατανοεί τι σημαίνει αλλαγή διάθεσης. Υπάρχουν κάποιοι που δουλεύουν για χρόνια, χωρίς να αλλάζουν καθόλου. Συνεχίζουν πολλές φορές να δείχνουν αρνητισμό, να παραπονιούνται και να αποκαλύπτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους όταν συναντούν δυσκολίες. Όταν κλαδεύονται, καταφεύγουν στους διαπληκτισμούς και τις αντιρρήσεις, ανίκανοι να αποδεχθούν ακόμα και την παραμικρή αλήθεια ή να υποταχθούν έστω και λίγο στον Θεό. Τελικά, χάνουν το δικαίωμα να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Ορισμένοι προκαλούν χάος στο έργο ενώ εκτελούν τα καθήκοντά τους, αλλά δεν αποδέχονται την κριτική· αντίθετα, λένε αδιάντροπα ότι δεν έκαναν κανένα λάθος και δεν μετανοούν ούτε στο ελάχιστο. Όταν, στο τέλος, ο οίκος του Θεού τούς απαλλάσσει από τα καθήκοντά τους και τους στέλνει στο καλό, αφήνουν το πόστο τους με κλάματα και παράπονα. Με αυτόν τον τρόπο, λοιπόν, αποκλείονται. Και έτσι τα καθήκοντα αποκαλύπτουν πλήρως τους ανθρώπους. Συνήθως οι άνθρωποι μιλούν πειστικά και φωνάζουν δυνατά τα συνθήματα· αλλά γιατί, άραγε, όταν εκτελούν ένα καθήκον, δεν ενεργούν σαν άνθρωποι, αλλά σαν διάβολοι; Αυτό συμβαίνει επειδή εκείνοι που δεν διαθέτουν ανθρώπινη φύση παραμένουν διάβολοι όπου κι αν πάνε· και, αν δεν αποδεχθούν την αλήθεια, δεν μπορούν να στεριώσουν πουθενά. Κάποιοι εκτελούν συχνά τα καθήκοντά τους με επιπόλαιο τρόπο, και όταν κλαδεύονται, προσπαθούν να επιχειρηματολογήσουν και να δικαιολογηθούν. Αφού κλαδευτούν ξανά και ξανά, νιώθουν μια κάποια επιθυμία να μετανοήσουν, οπότε αρχίζουν να εφαρμόζουν μεθόδους αυτοσυγκράτησης. Στο τέλος, ωστόσο, δεν μπορούν να συγκρατηθούν και, παρότι μπορεί να πάρουν όρκους και να καταραστούν τον εαυτό τους, αυτό δεν βοηθάει· συνεχίζουν να αφήνουν άλυτο το πρόβλημα της επιπολαιότητάς τους, καθώς και το πρόβλημα των διαπληκτισμών και των αντιρρήσεων. Μόνο όταν όλοι καταλήξουν να τους απεχθάνονται και να τους ασκούν κριτική, εξαναγκάζονται επιτέλους να παραδεχτούν τα εξής: «Όντως έχω διεφθαρμένες διαθέσεις. Θέλω να μετανοήσω, αλλά δεν μπορώ. Όταν κάνω το καθήκον μου, σκέφτομαι συνεχώς τα δικά μου συμφέροντα, την περηφάνια και την υπόληψή μου, κι αυτό με κάνει να επαναστατώ συχνά εναντίον του Θεού. Θέλω να κάνω πράξη την αλήθεια, αλλά δεν μπορώ να εγκαταλείψω τις προθέσεις και τις επιθυμίες μου· δεν μπορώ να επαναστατήσω εναντίον τους. Επιθυμώ πάντα να κάνω ό,τι θέλω, καταστρώνω δολοπλοκίες για να αποφεύγω τη δουλειά, και λαχταράω τις ανέσεις και τις απολαύσεις. Δεν μπορώ να αποδεχθώ το κλάδεμα, και προσπαθώ πάντα να επιχειρηματολογήσω για να βγω από τη δύσκολη θέση. Νομίζω πως αρκεί το ότι μόχθησα και άντεξα στις δυσκολίες, κι έτσι, όταν κάποιος προσπαθεί να με κλαδέψει, τσακώνομαι και προβάλλω μικροαντιρρήσεις, επειδή μέσα μου δεν πείθομαι ότι έχει δίκιο. Πόσο δύσκολος είμαι! Πώς άραγε να αναζητήσω την αλήθεια για να λύσω αυτά τα προβλήματα;» Αρχίζουν, λοιπόν, να τα αναλογίζονται όλα αυτά, πράγμα που σημαίνει ότι, έως έναν βαθμό, κατανοούν πώς θα πρέπει να ενεργεί κανείς, και έχουν κάποια λογική. Ας υποθέσουμε ότι, κάποια στιγμή, ένας δουλευτής αρχίζει να εκτελεί το έργο του και να επικεντρώνεται στην αλλαγή της διάθεσής του, και συνειδητοποιεί ότι και ο ίδιος έχει διεφθαρμένες διαθέσεις, ότι είναι κι αυτός αλαζόνας και ανίκανος να υποταχθεί στον Θεό, και ότι δεν γίνεται να συνεχίσει έτσι. Όταν αρχίσει να τα σκέφτεται και να τα αντιλαμβάνεται όλα αυτά, και μπορέσει να αναζητήσει την αλήθεια για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που ανακαλύπτει, τότε άραγε δεν θα αρχίσει να αναστρέφει και την πορεία του; Αν το κάνει αυτό, τότε έχει ελπίδα να αλλάξει. Τώρα ας υποθέσουμε, αντίθετα, ότι δεν θα θελήσει ποτέ να επιδιώξει την αλήθεια, ότι δεν έχει την επιθυμία να παλέψει για την αλήθεια και ξέρει μόνο να μοχθεί και να δουλεύει, θεωρώντας ότι, αν ολοκληρώσει αυτό που κάνει, θα έχει πετύχει το έργο του και θα έχει φέρει εις πέρας την αποστολή από τον Θεό. Πιστεύει ότι, αν καταβάλει κάποια προσπάθεια, θα έχει κάνει το καθήκον του, και δεν σκέφτεται ποτέ ποιες είναι οι απαιτήσεις του Θεού ή ποια είναι η αλήθεια, ή αν ο ίδιος είναι κάποιος που υποτάσσεται στον Θεό, και δεν προσπαθεί ποτέ να καταλάβει τίποτα απ’ όλα αυτά. Αν, λοιπόν, προσεγγίζει το καθήκον του με αυτόν τον τρόπο, θα μπορέσει να κερδίσει τη σωτηρία; Όχι, δεν θα μπορέσει. Δεν έχει πάρει το μονοπάτι της σωτηρίας, δεν έχει μπει στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό και δεν έχει χτίσει μια σχέση μαζί Του. Συνεχίζει μόνο να μοχθεί και να δουλεύει απλώς στον οίκο του Θεού. Ο Θεός προσέχει και προστατεύει και αυτούς τους ανθρώπους όταν δουλεύουν στον οίκο Του, όμως δεν σκοπεύει να τους σώσει. Δεν τους κλαδεύει, δεν τους κρίνει, δεν τους παιδεύει, δεν τους δοκιμάζει και δεν τους εξευγενίζει. Απλώς τους επιτρέπει να αποκτήσουν κάποιες ευλογίες σε αυτήν τη ζωή, κι αυτό είναι όλο. Όταν όμως οι ίδιοι άνθρωποι μαθαίνουν να κάνουν αυτοκριτική και να αποκτούν αυτογνωσία, και βλέπουν πόσο σημαντικό είναι να κάνεις πράξη την αλήθεια, αυτό σημαίνει ότι έχουν κατανοήσει τα κηρύγματα που άκουσαν και, επιτέλους, πέτυχαν κάποια αποτελέσματα. Τότε, σκέφτονται: «Τι υπέροχο που είναι να πιστεύεις στον Θεό. Τα λόγια Του μπορούν πράγματι να αλλάξουν τον άνθρωπο! Αυτό που επείγει τώρα είναι να αναζητήσω να αποκτήσω την αλήθεια. Αν δεν επικεντρωθώ στην αυτογνωσία και δεν απαλλαγώ από τις διεφθαρμένες διαθέσεις μου, και συνεχίσει να μου φτάνει απλώς και μόνο να δουλεύω απλώς, δεν πρόκειται να κερδίσω τίποτα». Κι έτσι, αρχίζει να σκέφτεται βαθύτερα: «Ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις έχω; Πώς μπορώ να τις αναγνωρίσω; Και με ποιον τρόπο θα πρέπει να απαλλαγώ απ’ αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις;» Με τη βαθιά σκέψη γι’ αυτά τα ζητήματα πλησιάζουν την κατανόηση της αλήθειας και την αλλαγή της διάθεσης, και τότε πλέον υπάρχει ελπίδα να σωθούν. Αν κάποιος μπορεί να κάνει αυτοκριτική και να αποκτήσει αυτογνωσία μέσα από το καθήκον του, να αναζητήσει την αλήθεια, να εργαστεί σκληρά για να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του Θεού, και να απαλλαγεί από τις διεφθαρμένες διαθέσεις του, τότε έχει μπει στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό. Αν συνεχώς σκέπτεται βαθιά αυτά τα θέματα και στρέφεται προς την αλήθεια, ο Θεός θα του δώσει διαφώτιση, φώτιση και καθοδήγηση. Έτσι, θα μπορέσει να αποδεχθεί το κλάδεμα από τον Θεό, και ίσως σύντομα ο Θεός να τον κρίνει, να τον παιδεύσει, να τον δοκιμάσει και να τον εξευγενίσει. Θα αρχίσει να εργάζεται πάνω του, εξαγνίζοντας και μεταμορφώνοντάς τον.

Κάποιοι λένε: «Τόσα χρόνια πιστεύω στον Θεό και εκτελώ το καθήκον μου, αλλά ποτέ δεν κλαδεύτηκα, δεν έλαβα διαφώτιση ή φώτιση, και ούτε λόγος να υποβληθώ σε δοκιμασίες ή εξευγενισμό». Ένα τέτοιο άτομο βιώνει το έργο του Θεού; Αν μπορεί πράγματι να βιώνει και να κάνει πράξη τον λόγο του Θεού, τότε πώς είναι δυνατό να μην έχει λάβει διαφώτιση ή φώτιση; Αν αποκαλύπτει συχνά τη διαφθορά του, είναι βέβαιο ότι θα κλαδευτεί. Αν δεν μετανοήσει αφού κλαδευτεί, είναι σίγουρο ότι δεν διαθέτει ανθρώπινη φύση, και θα πρέπει να αποκλειστεί. Κάποιοι λένε: «Συχνά βιώνω το κλάδεμα, όπως συχνά λαμβάνω τη διαφώτιση και τη φώτιση του Θεού, και βλέπω τα πράγματα διαφορετικά». Τι συμβαίνει άραγε εδώ; (Ο Θεός τούς καθοδηγεί.) Κάποιοι άλλοι λένε: «Γιατί δεν είμαι σαν μερικούς άλλους, που όλα τους πάνε καλά; Έχουν πάντα τις ευλογίες του Θεού και ζουν χαρούμενοι, χωρίς να χρειαστεί να αντιμετωπίσουν καμία δυσκολία. Εγώ γιατί δοκιμάζομαι και εξευγενίζομαι συνεχώς;» Είναι καλό ή κακό να δοκιμάζεται και να εξευγενίζεται κανείς συνεχώς; (Είναι καλό.) Καλό είναι, δεν είναι κακό. Πού αποσκοπεί ο Θεός όταν δοκιμάζει και εξευγενίζει κάποιον; (Στο να τον κάνει να αναγνωρίσει τις διεφθαρμένες διαθέσεις του.) Ο Θεός δεν ενεργεί έτσι για να βασανίσει ή να ταλαιπωρήσει κανέναν. Σκοπός Του είναι να μπορέσουν οι άνθρωποι να αναγνωρίσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να δουν ξεκάθαρα την ουσία και το αληθινό πρόσωπο της διαφθοράς τους, κι έτσι να εγκαταλείψουν τις προθέσεις και τα σχέδιά τους, και να καταφέρουν να υποταχθούν σ’ Αυτόν. Όταν συμβεί αυτό, δεν θα δουλεύουν απλώς, αλλά θα εκτελούν πραγματικά τα καθήκοντά τους. Όταν εκτελείς το καθήκον ενός δημιουργήματος με ειλικρίνεια και επισημότητα, αποκτάς μια κανονική σχέση με τον Θεό, αποκαθιστώντας την μέχρι πρότινος μη κανονική σχέση που είχες μαζί Του. Αν έχεις με τον Θεό μια σχέση εργοδότη-εργαζομένου, δεν μπορείς να κερδίσεις τη σωτηρία. Αν αποδεχθείς την αποστολή από τον Θεό, αν μπορέσεις να υπακούσεις τις ρυθμίσεις του οίκου Του, και αναλάβεις σοβαρά την ευθύνη να εκτελείς σωστά το καθήκον σου, τότε θα έχεις μια κανονική σχέση με τον Θεό. Θα είσαι ένα δημιούργημα και θα μπορείς να υποταχθείς στις ρυθμίσεις του Δημιουργού· μέσα σου, θα αποδέχεσαι τον Θεό ως Σωτήρα, και θα είσαι υποψήφιος για τη σωτηρία Του. Σε τέτοιο επίπεδο θα βρίσκεται η σχέση σου μαζί Του. Αν, όμως, το μόνο που κάνεις συνεχώς είναι να δουλεύεις απλώς, αν εκτελείς όποια αποστολή σού εμπιστεύεται ο Θεός με επιπόλαια στάση, χωρίς να αποδέχεσαι τις αλήθεια-αρχές και χωρίς αληθινή υποταγή, και το μόνο που ξέρεις είναι να μοχθείς και να δουλεύεις, ενώ κάνεις τα πράγματα μηχανικά, τότε πραγματικά είσαι απλώς ένας απλός δουλευτής. Όσοι είναι απλοί δουλευτές δεν αποδέχονται την αλήθεια, επομένως δεν αλλάζουν ποτέ έστω και λίγο, και η σχέση τους με τον Θεό παραμένει πάντα μια σχέση εργοδότη-εργαζομένου. Δεν πρόκειται ποτέ να υποταχθούν αληθινά στον Θεό, κι Εκείνος δεν θα τους αναγνωρίσει ως πιστούς ή ως δικούς Του. Αυτές είναι οι συνέπειες επειδή πιστεύουν στον Θεό χωρίς να επιδιώκουν την αλήθεια· είναι κάτι προκαθορισμένο από το μονοπάτι που βαδίζουν. Τι θα πρέπει να κάνεις, λοιπόν, αν θέλεις να βελτιώσεις τη σχέση σου με τον Θεό; (Να βαδίσω στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας.) Πολύ σωστά. Πρέπει να βαδίσεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Και ποιο είναι το πρώτο βήμα σ’ αυτό το μονοπάτι; (Να κατανοήσω πώς να εκτελώ το καθήκον μου.) Όσοι πιστεύουν στον Θεό πρέπει να εκτελούν ένα καθήκον· αυτό απαιτεί Εκείνος. Ακολουθεί κανείς τον Θεό όταν εκτελεί το καθήκον του· αν πιστεύεις χωρίς να εκτελείς καθήκοντα, τότε απλώς δεν Τον ακολουθείς. Αν θέλεις να Τον ακολουθήσεις, πρέπει να εκτελέσεις το καθήκον σου σωστά. Και ποια είναι η πρώτη πτυχή της αλήθειας που πρέπει να κάνεις πράξη καθώς το εκτελείς; (Η αλήθεια της υποταγής.) Σωστά. Κάποιοι λένε: «Αυτό είναι τώρα το καθήκον μου. Πρέπει να μελετήσω σκληρά και να μάθω πολύ καλά Αγγλικά, και μετά να δώσω εξετάσεις για TOEFL ή να πάρω σε λίγα χρόνια το διδακτορικό μου. Τότε θα μπορέσω να διακριθώ στον κόσμο των άπιστων, ή ίσως και να έχω μια καλή πορεία μέσα στον οίκο του Θεού και, στο μέλλον, να γίνω επικεφαλής». Όσοι τα λένε αυτά δεν κάνουν απλώς σχέδια για τον εαυτό τους; (Ναι.) Αυτή είναι η νοοτροπία του άπιστου: κάνει συνεχώς σχέδια και ρυθμίσεις που αφορούν μόνο τον εαυτό του, ρυθμίζοντας ζητήματα όχι μόνο της επίγειας αλλά και της μετά θάνατον ζωής. Για έναν άπιστο, είναι φυσιολογικό να σκέφτεται τέτοια πράγματα καθημερινά, αφού δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη του Θεού, κι έτσι σκέφτεται μόνο τη σάρκα και την επιβίωση, όπως κάνουν τα ζώα. Όσοι, όμως, πιστεύουν στον Θεό διαβάζουν τον λόγο Του κάθε μέρα και κατανοούν την αλήθεια, ώστε να μάθουν τη σημασία που έχει το να εκτελείς ένα καθήκον, και τον λόγο για τον οποίο το κάνεις. Πρέπει όλα αυτά να τους είναι σαφή, γιατί συνδέονται άμεσα με το μονοπάτι που βαδίζουν στην πίστη τους στον Θεό. Ακόμα πιο απαραίτητο είναι να κατανοήσουν την αλήθεια όσον αφορά τα εξής ζητήματα: πώς πρέπει κανείς να υποτάσσεται στο έργο του Θεού και να βιώνει τα λόγια Του ώστε να κατανοήσει την αλήθεια και να αλλάξει τη διάθεσή του, ποιες πτυχές της αλήθειας πρέπει να κατακτήσει προκειμένου να κάνει καλά το καθήκον του και να υποταχθεί στον Θεό, και πώς πρέπει να αποδεχθεί την κρίση και την παίδευση του Θεού ώστε να καθαρθούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις του. Αυτό είναι το μονοπάτι που πρέπει να βαδίσει κανείς όταν πιστεύει στον Θεό. Μόνο αν επιδιώξει έτσι την αλήθεια μπορεί να κάνει σωστά το καθήκον του και να κερδίσει τη σωτηρία του Θεού. Ο Θεός θέλει να σώσει και να οδηγήσει στην τελείωση όσους επιδιώκουν έτσι την αλήθεια. Ολοκληρώνοντας το έργο της σωτηρίας Του, ο Θεός θέλει να κερδίσει μερικούς τέτοιους ανθρώπους. Αν κάποιος σκέφτεται μόνο πώς θα πάει μπροστά, πώς θα γίνει διακεκριμένος επικεφαλής, πόσους ανθρώπους θα διαχειρίζεται και πόσες πόλεις ίσως καταλήξει να διαφεντεύει, όλα αυτά είναι φιλοδοξίες και επιθυμίες. Τέτοιοι άνθρωποι ανήκουν στους αντίχριστους· όλοι οι αντίχριστοι συνωμοτούν για να πετύχουν αυτά τα πράγματα. Είναι άραγε αποδεκτό να συνωμοτεί κανείς για να τα πετύχει όλα αυτά; (Όχι.) Μπορούν άραγε να τα εγκαταλείψουν αν γνωρίζουν ότι κάτι τέτοιο δεν είναι αποδεκτό; (Δεν θα ήταν εύκολο.) Σε συνηθισμένες συνθήκες, οι άνθρωποι ενεργούν σύμφωνα με τις προθέσεις τους για να πετύχουν τους σκοπούς τους. Σε όλα όσα κάνεις, ενεργείς με σκοπό να πετύχεις τους δικούς σου στόχους ή, αντίθετα, κάνεις αυτοκριτική, αναζητάς την αλήθεια, επαναστατείς ενάντια στους στόχους και τις μηχανορραφίες σου, κι έπειτα επιλέγεις να βαδίσεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας; Και ποιο είναι τελικά το σωστό μονοπάτι; (Το να επαναστατώ συνεχώς ενάντια στον εαυτό μου και να ενεργώ σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού.) Ποιος άνθρωπος έχει επιδιώξεις που μπορούν να φέρουν αυτό το αποτέλεσμα; Μόνο κάποιος που έχει καλή, ειλικρινή και τίμια καρδιά μπορεί να πετύχει κάτι τέτοιο. Αντίθετα, δεν μπορούν να το πετύχουν όσοι είναι δόλιοι, αδιάλλακτοι και μοχθηροί, και δεν αγαπούν την αλήθεια. Γιατί άραγε δεν μπαίνουν στο σωστό μονοπάτι, αφού σίγουρα γνωρίζουν ότι βαδίζουν στο λάθος μονοπάτι, στο μονοπάτι του Παύλου και ότι σε καμία περίπτωση δεν θα κερδίσουν τη σωτηρία; Επειδή δεν μπορούν να ελέγξουν τον εαυτό τους. Και αυτό οφείλεται αποκλειστικά στη φύση τους. Ας πούμε ότι δύο άνθρωποι έχουν το ίδιο επίπεδο, πιστεύουν τα ίδια χρόνια στον Θεό, έχουν ακούσει τα ίδια κηρύγματα και έχουν εκτελέσει τα ίδια καθήκοντα, όμως βαδίζουν σε διαφορετικά μονοπάτια. Πριν περάσουν πολλά χρόνια, ο καθένας θα πάρει τον δρόμο του, και ο ένας από τους δύο θα αποκλειστεί, ενώ ο άλλος θα παραμείνει. Γιατί ο ένας από τους δύο έχει ειλικρινή και τίμια καρδιά, αγαπάει την αλήθεια και βαδίζει στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Ακόμα κι αν προσπαθούσε κάποιος να παραπλανήσει αυτόν τον άνθρωπο και να τον δελεάσει να πάρει τον δρόμο του κακού, εκείνος άραγε θα τον ακολουθούσε; Όχι, δεν θα τον ακολουθούσε. Σίγουρα θα τον απέρριπτε. Γιατί έχει την ικανότητα να αναζητά την αλήθεια, να ενεργεί σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και να εκτελεί όλο και καλύτερα το καθήκον του. Αντίθετα, ο άλλος είναι σχετικά μοχθηρός και δόλιος. Επιδιώκει τη θέση και έχει υπερβολικά μεγάλες φιλοδοξίες. Όπως κι αν συναναστραφεί κανείς μαζί του σχετικά με την αλήθεια, εκείνος δεν πρόκειται να σταματήσει να επιδιώκει τη θέση. Τέτοια είναι η προβληματική του φύση. Και ποιο θα είναι το τέλος αυτού που δεν αποδέχεται την αλήθεια και δεν μπορεί ποτέ να εγκαταλείψει τη θέση; Θα αποκλειστεί. Καθένας απ’ τους δύο ανθρώπους που αναφέρθηκαν θα έχει τελείως διαφορετική έκβαση. Εκείνος που έχει μέσα του ειλικρίνεια και επιδιώκει την αλήθεια την κατανοεί όλο και περισσότερο και όλο και πιο ξεκάθαρα, κι έτσι σιγά-σιγά συνάδει με τις προθέσεις του Θεού. Εκείνος, όμως, που δεν επιδιώκει την αλήθεια μπορεί μόνο να κατανοήσει το δόγμα και δεν μπορεί να την κάνει πράξη. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή έχει υπερβολικά μεγάλες φιλοδοξίες και επιθυμίες, τις οποίες δεν μπορεί να εγκαταλείψει. Σε όλα όσα κάνει, δίνει προτεραιότητα στα προσωπικά του συμφέροντα, τις φιλοδοξίες, τις επιθυμίες, τη φήμη, το κέρδος και τη θέση του. Όλα αυτά τον κατακλύζουν και χάνει τον δρόμο του. Όταν του συμβεί κάτι, το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να ικανοποιήσει τη σάρκα και τις επιθυμίες του. Ενεργεί στα πάντα σύμφωνα με τις επιθυμίες του και, όσο τις κυνηγάει, παραμερίζει την αλήθεια. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην εκτελεί σωστά το καθήκον του, να κάνει το έργο του όπως-όπως και, εντέλει, να αποκλείεται. Μα, ακριβώς αυτούς τους ανθρώπους δεν αποκλείει ο οίκος του Θεού; Άρα, δεν έχουν καμία ελπίδα; Αν μπορέσουν να μετανοήσουν αληθινά, ίσως να γλιτώσουν και να μην αποκλειστούν, και τότε θα υπάρχει ελπίδα να σωθούν. Αν όμως μέσα τους παραμένουν αδιάλλακτοι και προσκολλώνται απελπισμένα στις επιθυμίες τους, όπως το σκυλί δεν αφήνει με τίποτα το κόκαλο, τότε δεν υπάρχει καμία ελπίδα να κερδίσουν τη σωτηρία. Δεν γίνεται να αποκτήσεις την αλήθεια αν δεν βαδίσεις στο σωστό μονοπάτι! Και το μόνο σωστό μονοπάτι είναι αυτό της επιδίωξης της αλήθειας. Μόνο αυτό μπορείς να βαδίσεις για να αποκτήσεις την αλήθεια. Και μόνο επιδιώκοντας την αλήθεια θα έχεις την ελπίδα να κερδίσεις τη σωτηρία του Θεού.

Οι καρδιές των δόλιων και μοχθηρών ανθρώπων ξεχειλίζουν από τις προσωπικές τους φιλοδοξίες, τα σχέδια και τις δολοπλοκίες. Είναι εύκολο να τα παραμερίσει κανείς αυτά τα πράγματα; (Όχι.) Τι θα πρέπει να κάνεις αν ναι μεν θέλεις να εκτελείς σωστά το καθήκον σου, αλλά δεν μπορείς να παραμερίσεις αυτά τα πράγματα; Υπάρχει ένα μονοπάτι εδώ: Πρέπει να καταλαβαίνεις ξεκάθαρα τη φύση αυτού που κάνεις. Αν κάτι αφορά τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και είναι τεράστιας σημασίας, τότε δεν πρέπει να το αναβάλεις, δεν πρέπει να κάνεις λάθη, δεν πρέπει να βλάπτεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ούτε να αναστατώνεις το έργο του οίκου του Θεού. Αυτήν την αρχή πρέπει να ακολουθείς όταν εκτελείς το καθήκον σου. Αν θες να μη βλάψεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, πρέπει πρώτα να παραμερίσεις τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες σου· τα συμφέροντά σου πρέπει κάπως να θιγούν, να παραμεριστούν, και καλύτερα να υποφέρεις λίγο παρά να προσβάλεις τη διάθεση του Θεού, πράγμα που θα αποτελούσε κόκκινη γραμμή. Αν καταστρέφεις το έργο της εκκλησίας για να ικανοποιήσεις τις αξιολύπητες φιλοδοξίες και τη ματαιοδοξία σου, τότε ποια θα είναι η τελική συνέπεια για σένα; Θα αντικατασταθείς, και μπορεί να αποκλειστείς. Θα έχεις προκαλέσει τη διάθεση του Θεού, και μπορεί να μην έχεις άλλες ευκαιρίες να σωθείς. Υπάρχει όριο στις ευκαιρίες που δίνει ο Θεός στους ανθρώπους. Πόσες ευκαιρίες έχουν οι άνθρωποι να δοκιμαστούν από τον Θεό; Αυτό καθορίζεται ανάλογα με την ουσία τους. Εάν αξιοποιήσεις στο έπακρο τις ευκαιρίες που σου δίνονται, αν εγκαταλείψεις την υπερηφάνεια και τη ματαιοδοξία σου, τότε έχεις τη σωστή νοοτροπία. Η καρδιά σου πρέπει να είναι ορθή, δηλαδή να μην κλίνει ούτε προς τα αριστερά ούτε προς τα δεξιά. Όταν οι προθέσεις σου δεν είναι σωστές, πρέπει αμέσως να προσεύχεσαι και να τις διορθώνεις. Θα πρέπει να διαφυλάσσεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού όταν τα πράγματα είναι κρίσιμα, και να φέρνεις σε πέρας τις εργασίες σου. Όποιος το κάνει αυτό είναι σωστός άνθρωπος. Αν, καμιά φορά, αφού πετύχεις κάτι, βιαστείς να πεις: «Εγώ το έκανα αυτό», μόνο και μόνο για να ικανοποιήσεις τη ματαιοδοξία σου, δεν έγινε και τίποτα. Ο Θεός θα το επιτρέψει. Αφού ολοκλήρωσες την εργασία, Εκείνος θα το θυμάται, όπως κι αν σκεφτείς εσύ. Δίκαιο δεν είναι αυτό; Ναι, γιατί όντως πέτυχες κάτι με ειλικρίνεια και με την καρδιά σου· επαναστάτησες ενάντια στην ίδια τη σάρκα και τη φιλοδοξία σου, εκπλήρωσες το καθήκον σου, και ολοκλήρωσες την αποστολή από τον Θεό χωρίς να αφήσεις να ζημιωθούν τα συμφέροντα του οίκου Του. Έτσι, και η δική Του καρδιά παρηγορήθηκε, και εσύ νιώθεις μέσα σου γαλήνη και χαρά. Τέτοια ευτυχία δεν την αγοράζουν τα χρήματα· την κέρδισες με την ειλικρίνειά σου. Αυτό είναι το αποτέλεσμα όταν επιδιώκεις την αλήθεια. Ας πούμε ότι, μετά, καυχιέσαι λέγοντας: «Εσείς το ξέρατε ότι εγώ το έκανα αυτό;» Ο Θεός δεν θα έχει πρόβλημα. Την κρίσιμη στιγμή, όμως, πρέπει να τηρείς το ελάχιστο πρότυπο. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να προκαλέσεις την οργή του Θεού ή να προσβάλεις τη διάθεσή Του. Αν μπορέσεις να το τηρήσεις αυτό και να εξασφαλίσεις ότι θα κρατιέσαι από αυτήν τη σανίδα σωτηρίας σε κάθε κρίσιμη στιγμή, αρπάζοντας την ευκαιρία να εκπληρώσεις το καθήκον σου, τότε θα έχεις ελπίδα να σωθείς. Ας υποθέσουμε ότι, υπό συνηθισμένες συνθήκες, είσαι προσεκτικός, αλλά, όταν πρόκειται για ζητήματα που σχετίζονται με τις αλήθεια-αρχές —εκείνες τις κρίσιμες στιγμές που χρειάζεται να ενεργήσεις αποφασιστικά και με σύνεση—, δεν χαλιναγωγείς τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες σου· αντίθετα, κάνεις ό,τι θέλεις, κι έτσι τα κάνεις θάλασσα ως προς το έργο της εκκλησίας και δεν καταφέρνεις να τηρήσεις το ελάχιστο πρότυπο. Κάτι τέτοιο θα προκαλέσει τη διάθεση του Θεού. Και δεν αξίζει αυτό να τιμωρηθεί; Το ελάχιστο που πρέπει να κάνεις είναι να μην προσβάλλεις τη διάθεση του Θεού· αυτό είναι το ελάχιστο πρότυπο. Πρέπει να γνωρίζεις ποιο είναι το ελάχιστο πρότυπο σύμφωνα με τον Θεό και ποιο είναι το ελάχιστο πρότυπο που θα πρέπει εσύ να τηρείς. Αν τις κρίσιμες στιγμές τηρείς αυτό το πρότυπο και, αφού εκπληρώσεις το καθήκον σου, δεν κάνεις τον Θεό να σε να σε αποστρέφεται και να σε απορρίψει, και να σε καταδικάζει, αλλά αντίθετα να σε θυμάται και να σε αποδέχεται, τότε έχεις κάνει μια καλή πράξη. Ο Θεός δεν επικεντρώνεται στο τι νομίζεις, στο πόσο ματαιόδοξος ή περήφανος για τα επιτεύγματά σου μπορεί να είσαι· δεν Τον απασχολούν τέτοια πράγματα και δεν πρόκειται να σοβαρευτεί απέναντί σου λόγω αυτών. Αυτό που μένει, όλο όλο, είναι το ζήτημα της μεταμόρφωσής σου. Τι αποδεικνύει το γεγονός ότι μπορείς σε κάθε κατάσταση να κρατηθείς απ’ τη σανίδα σωτηρίας, ότι μπορείς να ενεργήσεις σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, ότι μπορείς στις κρίσιμες στιγμές να παραμείνεις πιστός και να ικανοποιήσεις την καρδιά Του, καθώς και να τηρήσεις το ελάχιστο πρότυπο που σε αφορά; Αποδεικνύει ότι τηρείς μια στάση υποταγής στον Θεό. Σε κάποιον βαθμό, μπορεί κανείς να πει ότι ήδη Τον έχεις ικανοποιήσει εν μέρει. Έτσι το βλέπει Εκείνος. Ο Θεός είναι δίκαιος, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Επομένως, μόνο όσοι ασκούνται με αυτόν τον τρόπο είναι έξυπνοι. Μην σκεφτείς: «Αυτήν τη φορά, δεν εκτέλεσα το καθήκον μου αρκετά καλά ώστε να ικανοποιήσω τον Θεό. Άφησα ψεγάδια. Μήπως δεν θα το αποδεχθεί;» Ο Θεός δεν ψειρίζει τόσο τα πράγματα. Απλώς θα παρατηρήσει αν τήρησες κάποιο ελάχιστο πρότυπο ενώ έκανες αυτό το καθήκον. Εφόσον δεν παραβίασες το ελάχιστο πρότυπο και ολοκλήρωσες την εργασία, Εκείνος θα το θυμάται. Αν πάντα αναζητάς τις αλήθεια-αρχές ανεξάρτητα από το καθήκον που εκτελείς ή από αυτά που κάνεις, και καταφέρνεις να μην παραβιάζεις το ελάχιστο πρότυπο ακόμα και σε ιδιαίτερα δύσκολες καταστάσεις, τότε ο τρόπος με τον οποίο ενεργείς και εκτελείς το καθήκον σου έχει αρχές. Μπορεί να πει κανείς ότι, ουσιαστικά, εκπληρώνεις το καθήκον σου σύμφωνα με τα πρότυπα.

Οι απαιτήσεις του Θεού δεν είναι ίδιες για όλους τους ανθρώπους. Απ’ τη μια μεριά, εξαρτώνται από το επίπεδο του κάθε ανθρώπου· απ’ την άλλη, εξαρτώνται από την ανθρώπινη φύση του και τις επιδιώξεις του. Κάποιοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να μιλούν ειλικρινά· για άλλους, αυτό απαιτεί μεγάλη προσπάθεια, αλλά, αφού βιώσουν για αρκετά χρόνια το κλάδεμα, μπορούν τελικά να πουν κάτι ειλικρινές που να βγαίνει απ’ την καρδιά τους. Αυτό το βλέπει ο Θεός ως μεταμόρφωση; Είναι αποτέλεσμα του έργου Του; Ναι, αυτή είναι η επιθυμητή έκβαση του έργου του Θεού. Όταν εντέλει βλέπει το επιθυμητό αποτέλεσμα μετά από τόσα χρόνια που έχει κάνει το έργο, γεμίζει με αγάπη. Άρα, ό,τι κι αν βίωσες στο παρελθόν, όσα λάθη κι αν έκανες ή όσες φορές κι αν απέτυχες, μην ανησυχείς. Πρέπει να πιστέψεις ότι ο Θεός είναι δίκαιος. Να πιστέψεις ότι είναι σωστό να υποτάσσεσαι σ’ Αυτόν. Ότι είναι σωστό να υποτάσσεσαι στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις Του. Αυτή είναι η ανώτατη αλήθεια. Ακολούθησε αυτό το μονοπάτι στην άσκηση και τις πράξεις σου, και δεν θα χάσεις! Μην το αμφισβητείς και μην το ερευνάς. Κάποιοι λένε: «Δεν κέρδισα και πολλά από τις θυσίες που έχω κάνει. Αν κάνω περισσότερες θυσίες τώρα, πάλι χαμένος θα βγω;» Ναι, αλλά έκανες πράξη την αλήθεια όταν έκανες αυτές τις θυσίες; Ενεργούσες σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές; Ακολουθούσες το σωστό μονοπάτι; Αν ακολουθούσες το σωστό μονοπάτι, τότε θα ήταν αδύνατο να μην κερδίσεις την αλήθεια ή να μην έχεις μαρτυρία. Αν όμως οι προηγούμενες θυσίες σου είχαν αποκλειστικό σκοπό τη θέση, τη φήμη και το κέρδος, τι περίμενες να κερδίσεις; Το μόνο που θα κέρδιζες θα ήταν να κλαδευτείς και, αν δεν μετανοούσες, θα σε περίμενε μόνο η τιμωρία και η καταστροφή. Έκανες θυσίες με σκοπό τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, και περίμενες να κερδίσεις την αλήθεια· μα, δεν είναι ευσεβείς πόθοι αυτό; Τι θα μπορούσε να κερδίσει κάποιος που συνέχεια συνωμοτεί και προσπαθεί να ξεγελάσει τον Θεό; Μετά από τόσους υπολογισμούς και συνωμοσίες, μόνο τον εαυτό του καταφέρνει να ξεγελάσει. Δεν κερδίζει τίποτα, και μάλλον του αξίζει αυτό, έτσι δεν είναι; Τι περιλαμβάνει το ελάχιστο πρότυπο που πρέπει να τηρεί κανείς όταν πιστεύει στον Θεό; Το να μην κάνει κακό, να μην προσβάλλει τη διάθεσή του Θεού, να μην Τον θυμώνει, να μην Τον ανταγωνίζεται· να εγκαταλείπει τις κρίσιμες στιγμές τα προσωπικά του σχέδια, τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες του. Στην πραγματικότητα, όταν κάποιος συνωμοτεί με χίλιους δύο τρόπους, στο τέλος κοροϊδεύει τον εαυτό του. Αν όλοι το καταλαβαίνουν ξεκάθαρα αυτό, γιατί συνεχίζουν να συνωμοτούν; Επειδή είναι στη φύση τους. Ο άνθρωπος διαθέτει μυαλό, σκέψεις και ιδέες, καθώς και γνώσεις και πράγματα που μαθαίνουν. Αυτά ευθύνονται για το γεγονός ότι δεν μπορεί να ελέγξει τον εαυτό του· είναι απαράβατος νόμος. Αν σου αρέσει τόσο να συνωμοτείς, μπορείς να το κάνεις εναντίον των συνανθρώπων σου χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα. Αν όμως επιμένεις να το κάνεις εναντίον του Θεού, κάνοντάς Τον στόχο της μηχανορραφίας σου, το μόνο που θα καταφέρεις είναι να πετύχεις την έκβασή σου και να χάσεις μέσα στις συνωμοσίες την ευκαιρία που σου έδωσε Εκείνος. Δεν αξίζει. Είναι ανεπίτρεπτο να αφήσεις τις συνωμοσίες σου να φτάσουν σε τέτοιο σημείο. Με όποιον τρόπο κι αν τις κάνεις, στο τέλος πρέπει να αλλάξεις τη διάθεσή σου και να πετύχεις αποτελέσματα, τα οποία πρέπει να είναι καλά και θετικά. Αν κάποιος ενεργεί με αυτόν τον τρόπο και, στο τέλος, αντί να αποκτήσει την αλήθεια, αλλά, καταλήξει να τιμωρηθεί, κάτι τέτοιο δεν είναι παρά η συνέπεια που αντιστοιχεί σε όσους αγαπούν τις συνωμοσίες και τις διαπράττουν συνεχώς. Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι έξυπνοι· είναι μάλιστα οι τελευταίοι ανάμεσα στους ανόητους.

Όλοι οι άνθρωποι έχουν μέσα τους νοθείες όταν αρχίζουν να πιστεύουν στον Θεό. Μετά από πολλά χρόνια που διαβάζετε τον λόγο του Θεού και συναναστρέφεστε σχετικά με την αλήθεια, μπορεί να έχετε απαλλαγεί από ορισμένες διεφθαρμένες διαθέσεις. Υπάρχουν ακόμα φορές που καταστρώνετε συνωμοσίες και σχέδια για χάρη των δικών σας συμφερόντων; (Ναι.) Βρίσκεστε συχνά σε τέτοιες καταστάσεις. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να τις διαχειριστείτε; Υπάρχουν αρχές άσκησης; Για κάτι τέτοιο χρειάζεται πολλή αναζήτηση. Όποτε νιώθεις ότι γίνεσαι ανειλικρινής και βουλιάζεις σε μια κατάσταση μοχθηρίας και δολιότητας, με την καρδιά σου να ξεχειλίζει από αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις, πρέπει να προσεύχεσαι στον Θεό και να επαναστατείς ενάντια στη σάρκα σου. Μη μιλάς για τους λόγους σου, μην αναλύσεις και μη χειριστείς αυτό το ζήτημα σύμφωνα με τις αντιλήψεις σου. Θα έχεις πρόβλημα αν σε ελέγχουν οι διεφθαρμένες διαθέσεις και οι επιθυμίες σου. Μέσα σου ξέρεις πότε σε πλησιάζει το σκοτεινό χέρι της αμαρτίας. Όταν συμβαίνει αυτό, πρέπει να ελέγχεις τον εαυτό σου και να μην κάνεις τίποτα. Θα χρειαστεί να ησυχάσεις το μυαλό σου, να προσέλθεις ενώπιον του Θεού και να προσευχηθείς. Ουσιαστικά, δεν θα χρειαστεί καν να εξετάσεις τον εαυτό σου. Αφού έχεις φτάσει σε αυτό το στάδιο της πίστης σου στον Θεό κι έχεις ακούσει τόσα κηρύγματα, θα ξέρεις πια πολύ ξεκάθαρα τι έχεις στο μυαλό σου, θα ξεχωρίζεις εύκολα το σωστό απ’ το λάθος. Το βασικό είναι να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα σου και να μην την αφήσεις να σε οδηγεί αυτή. Τι θα πρέπει να κάνεις, λοιπόν; (Να υποταχθώ.) Και αν δεν μπορέσεις να υποταχθείς αμέσως; Αν συνεχίσεις να επιχειρηματολογείς, να εξετάζεις εξονυχιστικά και να αναλύεις; Τότε, θα πρέπει να αφήσεις τις φιλοδοξίες σου να καταλαγιάσουν, και ταυτόχρονα να προσέλθεις ενώπιον του Θεού για να προσευχηθείς ή να συναναστραφείς με τους αδελφούς και τις αδελφές σου. Θα χρειαστεί επίσης να ανοίξεις την καρδιά σου και να απογυμνωθείς, αλλά και να εξετάσεις σε βάθος τις συνθήκες χρησιμοποιώντας την αλήθεια· μετά από μια-δυο μέρες, η κατάστασή σου θα έχει βελτιωθεί κατά πολύ. Αυτό είναι το έργο του Αγίου Πνεύματος. Το να εγκαταλείπει κανείς τα προσωπικά του σχέδια σημαίνει, από τη μια πλευρά, να μπορεί να επαναστατεί ενάντια στις λανθασμένες σκέψεις και ιδέες, να τις αφήνει πίσω και να τις διορθώνει. Από την άλλη, αν κάποιος έχει εξαιρετικά ισχυρές φιλοδοξίες και επιθυμίες που τον σπρώχνουν να τις κάνει πράξη, κι έτσι δεν μπορεί να αλλάξει πορεία, παρότι ξέρει ότι κάτι τέτοιο δεν θα συμφωνούσε με την αλήθεια και δεν θα ήταν το σωστό μονοπάτι, εκεί χρειάζεται προσευχή· πρέπει να προσευχηθεί με ζήλο ώστε να καταλαγιάσουν οι φιλοδοξίες του. Για παράδειγμα, ίσως υπάρχει κάτι που θέλεις να κάνεις και, όταν η επιθυμία σου γίνει πιο ισχυρή από ποτέ, να νιώσεις ότι πρέπει οπωσδήποτε να γίνει, σαν να εξαρτιόταν απ’ αυτό η ζωή σου. Αν περιμένεις, όμως, δυο-τρεις μέρες, θα δεις ότι αυτή η συμπεριφορά που είχες ήταν ξεδιάντροπη, παράλογη και ασυνείδητη. Αυτό σημαίνει ότι κατάφερες να την αναστρέψεις. Και πώς έγινε αυτό; Έγινε μέσα από την προσευχή, τη διαφώτιση και την αποδοκιμασία του Αγίου Πνεύματος, το οποίο σου έδωσε λίγο φως ή κάποια συναισθήματα που σε βοήθησαν να δεις το πρόβλημα από άλλη οπτική. Ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι αυτό που πριν σου φάνταζε σωστό και δεν άντεχες να μην το κάνεις, τώρα σου φαίνεται λάθος και, αν το είχες κάνει, θα σε κατηγορούσε η ίδια σου η συνείδηση. Κάτι τέτοιο υποδεικνύει μια μεταμόρφωση της κατάστασής σου, που σε έκανε να αλλάξεις γνώμη. Όταν κάποιος διορθώνει μια λανθασμένη κατάσταση στην οποία βρισκόταν, αυτό αποδεικνύει ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα γι’ αυτόν. Σημαίνει ότι επιδιώκει την αλήθεια και ότι τον προστατεύει ο Θεός. Αν όμως δεν διορθώσει ποτέ τη λανθασμένη κατάσταση, επιμένοντας σ’ αυτήν παρότι γνωρίζει ότι κάνει λάθος και χωρίς ν’ ακούει τις συμβουλές κανενός, τότε δεν είναι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια, κι έτσι δεν θα πειθαρχηθεί απ’ τον Θεό ούτε και θα αποκτήσει το έργο του Αγίου Πνεύματος. Όταν κανείς επιδιώκει την αλήθεια, ό,τι κι αν αντιμετωπίσει, ακόμα κι αν είναι κάτι που δεν κατανοεί, το μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι να προσευχηθεί για μια-δυο μέρες, να διαβάσει τον λόγο του Θεού, να ακούσει κηρύγματα ή να συμμετάσχει σε συναναστροφή· όποια απ’ αυτές τις μεθόδους κι αν διαλέξει, θα κατανοήσει σιγά-σιγά την κατάσταση και θα μπορέσει να βρει το σωστό μονοπάτι άσκησης. Έτσι φαίνεται ότι αυτός ο άνθρωπος έχει αποκτήσει το έργο του Αγίου Πνεύματος και ότι τον καθοδηγεί το Άγιο Πνεύμα. Τα αποτελέσματα είναι ευδιάκριτα, και οι αρχές βάσει των οποίων ενεργεί θα αλλάξουν κι αυτές. Αν δεν αλλάζεις ποτέ, τότε υπάρχει πρόβλημα και στην επιδίωξη και στη στάση σου. Αν αλλάξεις το πώς βλέπεις τα πράγματα, θα δεις ότι είναι εύκολο να κάνεις πράξη την αλήθεια. Ας δούμε ένα παράδειγμα: όταν βλέπεις νόστιμα φαγητά, αλλά δεν είναι αυτά που σου αρέσουν ή δεν θες να τα φας εκείνη τη στιγμή, δεν είναι εύκολο να αντισταθείς και να μην τα φας; (Ναι, είναι εύκολο.) Τι γίνεται, όμως, αν όντως θες να τα φας, αλλά δεν επιτρέπεται; Αυτό θα το δεχόσουν εύκολα; (Όχι.) Τότε, λοιπόν, θα πρέπει να επαναστατήσεις ενάντια σ’ αυτά· να επαναστατήσεις ενάντια στην όρεξή σου και την επιθυμία σου. Αν όμως πεις «Τρελαίνομαι γι’ αυτό το φαγητό και θα κάνω τα πάντα για να το φάω. Ποιος θα με εμποδίσει;» και συνεχίσεις επίμονα να επιχειρηματολογείς και να ενεργείς με πείσμα, τότε δεν θα μπορείς να εγκαταλείψεις, ούτε και να επαναστατήσεις ενάντια στην όρεξή σου. Και τότε πώς θα μπορέσεις να επαναστατήσεις εναντίον της; Πρώτα, πρέπει να ηρεμήσεις και να κάνεις ήσυχα αυτοκριτική ενώπιον του Θεού. Μετά, να διαβάσεις κάποια λόγια του Θεού γι’ αυτό το θέμα και να σκεφτείς προσεκτικά: «Πώς μπόρεσα να γίνω τόσο λαίμαργος; Δεν είναι ντροπή μου που θα έκανα τα πάντα για να φάω εκείνο το φαγητό; Και, στο κάτω-κάτω, τι θα κέρδιζα αν το έτρωγα; Από πείσμα δεν το έκανα;» Τι είδους διάθεση είναι το να κάνεις τα πάντα για να φας κάτι; Έχει μέσα της πείσμα και αδιαλλαξία, καθώς και αυταρχικότητα και παραλογισμό. Είναι μια διεφθαρμένη διάθεση. Μια διάθεση που σε κάνει αυταρχικό, ανυποχώρητο και ανίκανο να υποταχθείς. Αν το αναλογιστείς, θα συνειδητοποιήσεις ότι η διεφθαρμένη διάθεσή σου είναι πολύ σοβαρή και μπορεί κάλλιστα να σε κάνει να επαναστατήσεις εναντίον του Θεού και να Του αντισταθείς. Αν κάνεις κακό, δεν μπορείς καν να φανταστείς τις συνέπειες. Αν, όμως, μπορείς να κάνεις τέτοια αυτοκριτική, η καρδιά σου θα φωτιστεί με φυσικό τρόπο και θα κατανοήσεις εύκολα την ουσία του προβλήματος. Σ’ εκείνο το σημείο, όταν προσευχηθείς ξανά στον Θεό, η νοοτροπία σου θα είναι κι αυτή κανονική, και το αποτέλεσμα διαφορετικό. Δεν είναι πολύ διαφορετική αυτή η κατάσταση από την αρχική επαναστατική σου κατάσταση; Ποιες θα είναι οι σκέψεις σου αυτήν τη φορά; Θα μπορέσεις να αναγνωρίσεις πόσο αδιάλλακτος και ισχυρογνώμων ήσουν. Θα καταλάβεις ότι ήσουν ξεδιάντροπος και ανάξιος. Αυτή η κατανόηση του εαυτού σου θα είναι σωστότερη, και θα ασκείσαι πιο ορθολογικά. Έχω ακούσει πολλές φορές κάποιους να λένε: «Πώς είναι δυνατό να ενεργούσα τόσο ανόητα στο παρελθόν; Πώς είναι δυνατό να έλεγα τέτοιες ανοησίες; Γιατί άραγε ήμουν τόσο επαναστατικός; Γιατί δεν είχα καλύτερη κρίση;» Τέτοια λόγια είναι η απόδειξη ότι αυτός που τα λέει έχει πράγματι αλλάξει και ωριμάσει. Επομένως, το ότι δεν μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια για κάποιο διάστημα δεν σημαίνει ότι δεν θα μπορείς και για ολόκληρη τη ζωή σου. Τι εννοώ μ’ αυτό; Μπορεί κανείς να είναι δόλιος, ισχυρογνώμων, αδιάλλακτος ή αλαζόνας, όμως το ότι μένει απαράλλακτος για λίγο δεν σημαίνει ότι δεν πρόκειται να αλλάξει καθόλου. Κάποιες φορές, η αλλαγή της διάθεσης απαιτεί χρόνο· άλλες φορές απαιτεί το σωστό περιβάλλον ή την κρίση και την παίδευση του Θεού. Ωστόσο, μπορεί να πεις: «Είναι απλό, έτσι είμαι. Παραιτούμαι. Δεν με νοιάζει πια». Και αυτό είναι κάτι επικίνδυνο· γιατί δεν σε αποκλείει ο Θεός, αποκλείεις εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου. Δεν επιλέγεις το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, αλλά αυτό της εγκατάλειψης του εαυτού σου. Με αυτόν τον τρόπο προδίδεις τον Θεό, κι έτσι θα χάσεις για πάντα την ευκαιρία σου για σωτηρία. Αν κανείς θέλει να κερδίσει την αλήθεια, αν θέλει να αλλάξει η ζωή-διάθεσή του, πρέπει να διαβάζει συχνά τον λόγο του Θεού. Μέσα εκεί πρέπει να εξετάζει τον εαυτό του και να κάνει αυτοκριτική, συνεχώς και από διάφορες οπτικές, ώστε να απαλλαγεί λίγο λίγο από τις διεφθαρμένες διαθέσεις, τις προθέσεις και τις νοθείες του. Έτσι πρέπει να συνεργάζονται οι άνθρωποι, απαιτείται όμως και το έργο του Θεού. Εκείνος ρυθμίζει τα διάφορα περιβάλλοντα και, στον χρόνο Του, εργάζεται πάνω σου. Από τη μια πλευρά, αποκαλύπτει τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, κι έτσι μπορείς να τις κατανοήσεις και να τις στοχαστείς. Από την άλλη, το έργο του Αγίου Πνεύματος διορθώνει την κατάστασή σου. Υπάρχει πάντα μια διαδικασία διόρθωσης και μετάνοιας, είτε πρόκειται για μια διεφθαρμένη διάθεση είτε για καταθλιπτικά και αρνητικά συναισθήματα. Κατά τη διαδικασία αυτή, αν προσευχηθείς στον Θεό και αναζητήσεις την αλήθεια, θα διορθωθεί η αρνητική σου κατάσταση και θα μπορείς να εκτελείς κανονικά το καθήκον σου. Αν δεν αλλάξεις ακόμα και μετά από αρκετές ευκαιρίες, και αντίθετα επιμένεις στις παλιές σου συνήθειες, διατηρώντας τη διάθεση ισχυρογνωμοσύνης και αδιαλλαξίας που έχεις, τότε δεν είσαι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια. Όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια είναι ενοχλητικοί, και δεν μπορούν να κερδίσουν τη σωτηρία. Αξιολόγησε τον εαυτό σου: Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με αυτά τα ζητήματα, πόσο μπορείς να αλλάξεις; Έχεις αλλάξει εντελώς τα πράγματα και έχεις μετανοήσει; Αν ναι, υπάρχει ελπίδα να κερδίσεις τη σωτηρία· αν όμως δεν κάνεις ποτέ καμία αλλαγή, δεν έχεις καμιά τέτοια ελπίδα.

Κάποιοι άνθρωποι δεν εκτελούν σωστά τα καθήκοντά τους, είναι πάντα επιπόλαιοι, προκαλώντας διαταράξεις ή αναστατώσεις, και τελικά αντικαθίστανται. Δεν αποβάλλονται, ωστόσο, από την εκκλησία, πράγμα που σημαίνει ότι τους δίνεται η ευκαιρία να μετανοήσουν. Όλοι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, και για όλους υπάρχουν στιγμές που είναι σαστισμένοι ή μπερδεμένοι, στιγμές κατά τις οποίες έχουν μικρό ανάστημα. Η ευκαιρία σού δίνεται για να τα ανατρέψεις όλα αυτά. Και πώς μπορείς να τα ανατρέψεις; Πρέπει να αναλογιστείς και να μάθεις τα λάθη που έκανες στο παρελθόν· μη βρίσκεις δικαιολογίες και μη διαδίδεις αντιλήψεις. Αν παρερμηνεύεις τον Θεό και μεταδίδεις αυτές τις παρερμηνείες αβίαστα στους άλλους, ώστε και αυτοί να παρερμηνεύουν τον Θεό μαζί μ’ εσένα, και αν έχεις αντιλήψεις τις οποίες γυρνάς και διαδίδεις για να έχουν όλοι αντιλήψεις μαζί μ’ εσένα και να προσπαθούν να λογομαχήσουν με τον Θεό μαζί σου, δεν είναι δημαγωγία αυτό; Δεν είναι εναντίωση στον Θεό; Και μπορεί να προκύψει κάτι καλό από την εναντίωση στον Θεό; Έχεις ακόμα τη δυνατότητα να σωθείς; Ελπίζεις ότι ο Θεός θα σε σώσει, μα αρνείσαι να αποδεχτείς το έργο Του, αντιστέκεσαι και εναντιώνεσαι σ’ Αυτόν· θα σε σώσει, λοιπόν, ο Θεός μετά απ’ όλα αυτά; Ξέχνα αυτές τις ελπίδες. Όταν έκανες ένα λάθος, ο Θεός δεν σε κατέστησε υπόλογο ούτε σε απέκλεισε εξαιτίας αυτού του μοναδικού λάθους. Ο οίκος του Θεού σού έδωσε μια ευκαιρία και σου επέτρεψε να συνεχίσεις να εκτελείς ένα καθήκον, σου επέτρεψε να μετανοήσεις, και αυτό είναι η ευκαιρία που σου έδωσε ο Θεός· αν έχεις συνείδηση και λογική, θα πρέπει να το εκτιμήσεις αυτό. Κάποιοι άνθρωποι είναι συνέχεια επιπόλαιοι όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, και αντικαθίστανται· κάποιοι μετατίθενται. Αυτό σημαίνει ότι έχουν αποκλειστεί; Δεν είπε αυτό ο Θεός· έχεις ακόμα μια ευκαιρία. Τι θα πρέπει, λοιπόν, να κάνεις; Να κάνεις αυτοκριτική και να φτάσεις στην αυτογνωσία, καθώς και να επιτύχεις αληθινή μετάνοια· αυτό είναι το μονοπάτι. Αλλά κάποιοι άνθρωποι δεν κάνουν αυτό. Αντιστέκονται, και πάνε και λένε: «Δεν μου επιτράπηκε να εκτελέσω αυτό το καθήκον επειδή είπα το λάθος πράγμα και προσέβαλα κάποιον». Δεν αναζητούν το πρόβλημα στον εαυτό τους, δεν κάνουν αυτοκριτική, δεν αναζητούν την αλήθεια, δεν υποτάσσονται στις ρυθμίσεις και τις ενορχηστρώσεις του Θεού, και αντιτίθενται στον Θεό διαδίδοντας αντιλήψεις. Δεν έχουν γίνει ο σατανάς; Όταν κάνεις αυτά που κάνει ο Σατανάς, δεν είσαι πλέον ακόλουθος του Θεού. Έχεις γίνει εχθρός του Θεού —θα μπορούσε ο Θεός να σώσει τον εχθρό Του; Όχι. Ο Θεός σώζει τους ανθρώπους που έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, τους πραγματικούς ανθρώπους —δεν σώζει τους διαβόλους ούτε τους εχθρούς Του. Όταν πηγαίνεις ενάντια στον Θεό, και παραπονιέσαι γι’ Αυτόν, και Τον παρερμηνεύεις, και Τον κρίνεις, διαδίδοντας αντιλήψεις για Αυτόν, τότε είσαι εξ ολοκλήρου ενάντια στον Θεό· υψώνεις κραυγή ενάντια στον Θεό. Ποιον ρόλο παίζεις όταν παρόλο που πιστεύεις στον Θεό, υψώνεις κραυγή εναντίον Του; Παίζεις τον ρόλο του Σατανά. Έχετε κάνει ποτέ κάτι τέτοιο; (Ναι.) Πώς νιώσατε αφού το κάνατε; (Η καρδιά μου σκοτείνιασε και η κατάστασή μου χειροτέρεψε.) Δεν είναι αυτή η σωστή οδός. Όλοι σας το γνωρίζετε αυτό, υπάρχουν όμως και κάποιοι που δεν έχουν επίγνωση. Γιατί συμβαίνει αυτό; (Γιατί δεν έχουν καρδιά και πνεύμα.) Αυτοί που δεν έχουν καρδιά και πνεύμα δεν είναι άραγε σαν τα θηρία; Όσοι δεν έχουν επίγνωση της συνείδησης δεν μπορούν να είναι αληθινοί πιστοί στον Θεό. Είναι κακοί άνθρωποι που διεισδύουν στον οίκο του Θεού για να επωφεληθούν από τις ευλογίες Του. Όποιος έχει καρδιά και πνεύμα έχει και επίγνωση· αν ένας τέτοιος άνθρωπος τύχει να αντικατασταθεί ή να μεταφερθεί, θα μπορέσει να κάνει αυτοκριτική και να γνωρίσει τον εαυτό του. Όταν καταλάβει πού έσφαλε, μπορεί να μετανοήσει και να αλλάξει. Τέτοιοι άνθρωποι έχουν ακόμα ελπίδα να σωθούν.

Το να εκπληρώνει ένας άνθρωπος το καθήκον του είναι το σπουδαιότερο και πολυτιμότερο πράγμα στη ζωή του. Πρέπει κανείς να ενεργεί σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και να μη συνωμοτεί για προσωπικό όφελος· γιατί, όσο περισσότερο συνωμοτεί, τόσο καθυστερεί την ανάπτυξη της ζωής του. Κάποιοι συνωμοτούν συνεχώς, λέγοντας: «Πότε θα έρθει η ώρα του Θεού; Δεν έχω βρει ακόμα σύντροφο· πότε θα παντρευτώ; Πότε θα ζήσω τη ζωή μου;» Κάθε άνθρωπος έχει μέσα του πολλές ασήμαντες ανησυχίες. Όταν έχει την άνεση της σάρκας, αρχίζει να κάνει σχέδια για τη μελλοντική του ζωή, τις προοπτικές, τη μοίρα και τον προορισμό του. Αν μπορέσεις να δεις πέρα απ’ όλα αυτά και να τα εγκαταλείψεις, θα εκτελείς το καθήκον σου όλο και καλύτερα, χωρίς να περιορίζεσαι ή να εμποδίζεσαι. Ας υποθέσουμε, για παράδειγμα, ότι σου ζητούν να μαγειρέψεις ή να στείλεις γράμματα για τους αδελφούς και τις αδελφές σου. Αν μπορείς να δεις αυτές τις απλές εργασίες ως καθήκον και να τις αντιμετωπίσεις σοβαρά, εκτελώντας τις σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, θα εκτελείς το καθήκον σου όλο και καλύτερα. Αυτό θα πει να εκτελείς το καθήκον σου σύμφωνα με τα πρότυπα. Το να μένεις ακλόνητος στη θέση σου και να εκπληρώνεις το καθήκον σου είναι μία πτυχή· από την άλλη, πρέπει επίσης να ξέρεις πώς να εκτελείς το καθήκον σου και ποιες αρχές πρέπει να ακολουθείς. Όταν τα καταλάβεις όλα αυτά, και αν τηρείς αυτές τις αρχές στις καθημερινές σου εργασίες, καθώς και όταν σου αναθέσουν ένα καθήκον ή την ώρα που το εκτελείς, θα μεταμορφωθείς μέσα σου χωρίς καν να το συνειδητοποιήσεις. Πώς παίρνεις ένα φάρμακο όταν είσαι άρρωστος; Το ίδιο είναι. Κάποιοι λένε: «Πώς και δεν βλέπω μεγάλη βελτίωση, παρότι ήδη παίρνω το φάρμακο εδώ και δύο μέρες;» Γιατί βιάζεσαι; Η ασθένεια δεν εξελίχθηκε μέσα σε λίγες μόνο μέρες, άρα ούτε και μπορεί να θεραπευτεί τόσο σύντομα. Χρειάζεται χρόνος. Κάποιοι λένε: «Κάνω πράξη την αλήθεια και ενεργώ σύμφωνα με τις αρχές εδώ και πολύ καιρό· γιατί δεν έχω κερδίσει ακόμα τις ευλογίες του Θεού; Γιατί δεν νιώθω να με γεμίζει το Άγιο Πνεύμα;» Σ’ αυτό το θέμα δεν μπορείς να βασιστείς στα συναισθήματα. Πώς, λοιπόν, μπορείς να ξέρεις αν έχουν συμβεί οι αλλαγές; Θα το καταλάβεις όταν σου συμβεί κάτι και νιώσεις να υποτάσσεσαι όλο και ευκολότερα. Πρώτα, χρειαζόταν προσπάθεια για να υποταχθείς· συνέχεια εκλογίκευες τα πράγματα, τα εξέταζες εξονυχιστικά, τα ανέλυες, ήθελες να αμφισβητείς και να αντιστέκεσαι, οπότε αναγκαζόσουν να δείξεις αυτοσυγκράτηση. Τώρα, όμως, δεν υπάρχει πια ανάγκη για κάτι τέτοιο. Όταν σου συμβαίνει κάτι, δεν το εξετάζεις εξονυχιστικά. Όταν έχεις αντιλήψεις ή ιδέες, προσεύχεσαι και διαβάζεις τον λόγο του Θεού για να απαλλαγείς απ’ αυτές και να τις εγκαταλείψεις. Λύνεις τα προβλήματά σου πιο γρήγορα και εύκολα. Αυτό αποδεικνύει ότι κατανοείς την αλήθεια και έχεις αλλάξει. Αρχικά, η αλλαγή αφορά τη συμπεριφορά σου, όμως λίγο-λίγο επεκτείνεται στη ζωή και τη διάθεσή σου. Γίνεται όλο και ευκολότερο να υποταχθείς στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού. Επιπλέον, οι προθέσεις, τα σχέδια και τα πλάνα σου λίγο-λίγο μειώνονται και λιγοστεύουν συνεχώς. Αν, ωστόσο, αυξηθούν αντί να μειωθούν, τότε υπάρχει πρόβλημα. Και αυτό αποδεικνύει ότι, αυτό το διάστημα, δεν επεδίωκες την αλήθεια, αλλά απλώς κόπιαζες. Όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια νομίζουν ότι, όσο περισσότερη προσπάθεια καταβάλουν, τόσο περισσότερη αξία θα κερδίσουν, και τόσο σπουδαιότερο θα είναι το στεφάνι δόξας που τους περιμένει στο μέλλον. Χωρίς να το ξέρουν, ακολουθούν τα βήματα του Παύλου. Όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια ασχολούνται συνεχώς με το πόσο μεγάλο στεφάνι δόξας ή φωτοστέφανο θα βάλουν στο κεφάλι τους. Επικεντρώνονται συνεχώς σ’ αυτό, κι έτσι αποκτούν την επιθυμία για γρήγορη επιτυχία και άμεσα οφέλη. Θέλουν να καταβάλουν όλο και περισσότερη προσπάθεια, γιατί νομίζουν ότι, όσο περισσότερο κοπιάσουν, τόσο περισσότερες ευλογίες θα αποκτήσουν, ότι η μεγάλη προσπάθεια θα φέρει σπουδαίες ευλογίες, και ότι, εκτελώντας ένα σπουδαίο καθήκον, θα αποκτήσουν μεγάλη αξία και ανταμοιβές. Αν επικεντρώνονται συνεχώς σε τέτοια ζητήματα, μπορούν να εκτελέσουν σωστά το καθήκον τους; Όχι· όσοι δεν αποδέχονται την αλήθεια δεν μπορούν να εκτελέσουν καλά το καθήκον τους.

Υπάρχουν ενδείξεις για το αν κάποιος αναπτύσσεται στη ζωή του επιδιώκοντας την αλήθεια. Το νιώθεις κι εσύ μέσα σου. Οι σκέψεις και οι απόψεις των ανθρώπων υφίστανται αλλαγές μετά από ένα διάστημα κλαδέματος. Για παράδειγμα, μπορεί να πεις: «Δεν με αφορά πλέον το προσωπικό κέρδος και η προσωπική ζημία. Αυτήν τη στιγμή δεν φαίνεται σημαντικό το αν ο Θεός θα δώσει ανταμοιβές, ούτε και έχει μεγάλη σημασία αν θα αποκτήσω ευλογίες στο τέλος· τέτοιες ανησυχίες δεν έχουν πλέον θέση στην καρδιά μου. Αν, τώρα, ο Θεός πει ότι δεν θέλει να με ευλογήσει, αλλά να με εξευγενίσει και να μου στερήσει κάτι, μάλλον μπορώ να υποταχθώ. Μέσα μου θα έχω κάποια λύπη, θα έχω όμως και κάποια υποταγή». Τι αποδεικνύει αυτό; Ότι πλέον έχεις, σε έναν βαθμό, μια θεοφοβούμενη καρδιά, έχεις απαλλαγεί από ένα μέρος της διεφθαρμένης σου διάθεσης, και έχεις αλλάξει αληθινά. Για παράδειγμα, αν στο παρελθόν σε διάλεγαν για να εκτελέσεις ένα καθήκον που περιλάμβανε σωματική ταλαιπωρία, μπορεί και να έκλαιγες μερικά βράδια γι’ αυτό. Τώρα, όμως, μπορείς να υποτάσσεσαι χύνοντας ελάχιστα δάκρυα. Σου έχει γίνει ευκολότερο να υποτάσσεσαι, και πλέον δεν φοβάσαι τις δυσκολίες. Από πού προέκυψε αυτή η υποταγή; Την έφερε η κανονική σχέση που έχτισες με τον Θεό, και το γεγονός ότι λίγο-λίγο αποδέχθηκες το κλάδεμά σου από Εκείνον, καθώς και τις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις Του. Όταν πετύχεις αυτό το αποτέλεσμα, οι επιθυμίες, τα σχέδια, οι προθέσεις και οι φιλοδοξίες που έχεις υποκειμενικά δεν είναι πια τόσο εμφανή, και σταματάς να σκέφτεσαι το προσωπικό κέρδος και την προσωπική ζημία. Στο παρελθόν, όλα αυτά ήταν δεύτερα, τρίτα ή τέταρτα στη λίστα των προτεραιοτήτων σου, όμως τώρα δεν είναι πια σημαντικά και δεν τα σκέφτεσαι καθόλου. Η επιθυμία σου να υποταχθείς στον Θεό έχει γίνει πιο ισχυρή και, σιγά-σιγά, μπορείς πλέον να λες και να εννοείς πραγματικά: «Ό,τι κι αν μου δώσει ο Θεός, ό,τι κι αν θελήσει να μου πάρει, συμφωνώ». Μπορείς πλέον να λες αυτό που είπε κι ο Ιώβ: «Ο Ιεχωβά έδωκε και ο Ιεχωβά αφήρεσεν· είη το όνομα Ιεχωβά ευλογημένον». Έχεις όμως το ανάστημα ενός Ιώβ; (Όχι.) Θα τολμούσες να προσευχηθείς στον Θεό να σε δοκιμάσει όπως δοκίμασε τον Ιώβ; Δεν θα τολμούσες· δεν διαθέτεις ούτε την πίστη ούτε και το ανάστημα για κάτι τέτοιο. Όταν φαντάζεσαι τον Ιώβ να είναι γεμάτος πληγές, που τις ξύνει με ένα σπασμένο κομμάτι αγγείου, ήδη φοβάσαι και τρέμεις, και σκέφτεσαι: «Πόσο οδυνηρό πρέπει να ήταν. Ελπίζω εμένα να μη μου συμβεί ποτέ. Δεν θα μπορούσα να το αντέξω. Δεν έχω τόση πίστη». Έτσι δεν είναι; Γι’ αυτό, μην αναλαμβάνεις κάτι που δεν έχεις αρκετή πίστη για να το φέρεις σε πέρας. Μην ανυπομονείς να δεις αποτελέσματα και μη νομίζεις ότι έχεις ανάστημα. Άσε τα βήματά σου να σε οδηγήσουν σταθερά, μάθε να αφήνεις τα πράγματα να εξελιχθούν φυσικά, και εμβάθυνε λίγο-λίγο στις εμπειρίες που βιώνεις σου. Όταν κατανοήσεις πραγματικά την αλήθεια, θα μπορείς να αντιληφθείς ξεκάθαρα ό,τι διεφθαρμένο υπάρχει μέσα σου, και θα εγκαταλείψεις εύκολα τις προσωπικές σου σκέψεις και προθέσεις, και τα προσωπικά σου σχέδια και πλάνα. Η σχέση σου με τον Θεό θα γίνεται όλο και πιο κανονική. Το πόσο κανονική είναι η σχέση σου μαζί Του εξαρτάται κυρίως από το αν μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια για να πετύχεις την υποταγή σ’ Αυτόν. Και υποταγή σημαίνει την άμεση και πλήρη υπακοή, αποδοχή και άσκηση, χωρίς εξονυχιστική εξέταση και αντιρρήσεις. Η εξονυχιστική εξέταση δεν είναι υπακοή. Γιατί, μήπως είναι οι αντιρρήσεις; Ακόμα λιγότερο. Δεν υπάρχει άραγε πρόβλημα αν πεις: «Ο Θεός θέλει να το κάνω με αυτόν τον τρόπο, αλλά εγώ θα το κάνω όπως θέλω»; (Υπάρχει.) Και όχι μόνο υπάρχει πρόβλημα, αλλά δεν είναι καν υποταγή. Πρέπει να γνωρίζεις τις πρακτικές εκδηλώσεις της υποταγής και, αν δεν μπορείς να τις πετύχεις, τότε να μη λες ότι υποτάσσεσαι στον Θεό. Καλό θα ήταν να μιλάς σύμφωνα με το επίπεδο που έχεις κατακτήσει και να εκφράζεις αντικειμενικά γεγονότα. Μην υπερβάλλεις και, προπάντων, μη λες ψέματα. Αν δεν κατανοείς κάτι, πες απλώς ότι δεν το καταλαβαίνεις, κι έπειτα αναζήτησε την αλήθεια για να το συλλάβεις· θα έχεις όσο χρόνο θες στο μέλλον για να μιλήσεις σχετικά μ’ αυτό. Είναι σαφές ότι κάποιοι δεν το καταλαβαίνουν αυτό, και συνεχίζουν να λένε μεγάλα λόγια και να ισχυρίζονται ότι υποτάσσονται στον Θεό. Δεν είναι αλαζονικό και παράλογο αυτό; Αγαπούν πολύ αυτήν τη δήλωση όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια και δεν την κατανοούν. Όταν βλέπουν κάποιον να έχει απαρνηθεί την οικογένεια και την εργασία του για να εκτελέσει το καθήκον του, λένε: «Κοίταξε πόσο αγαπάει αυτός ο άνθρωπος τον Θεό». Μόνο βλάκας θα έλεγε κάτι τέτοιο, κι από αυτό φαίνεται ότι δεν καταλαβαίνουν καθόλου την αλήθεια. Εσείς θα τολμούσατε τώρα να ανακοινώσετε δημόσια ότι υποτάσσεστε στον Θεό και Τον αγαπάτε; (Όχι.) Αυτό θα πει ότι έχετε κάποια λογική. Ενώ εκείνοι οι αλαζόνες, παράλογοι βλάκες λένε συνεχώς ότι αγαπούν τον Θεό και υποτάσσονται σ’ Αυτόν, και με το που θα κάνουν την παραμικρή θυσία ή θα υποστούν μια μικρή δυσκολία, σκέφτονται: «Άραγε με αντάμειψε ο Θεός; Ευλόγησε την οικογένειά μου; Θα περάσουν τα παιδιά μου στη σχολή που θέλουν; Υπάρχει καμιά ελπίδα να πάρει ο σύζυγός μου προαγωγή και αύξηση; Είχα κανένα όφελος από τα καθήκοντα που εκπλήρωσα τα τελευταία δύο χρόνια; Έχω πάρει ευλογία; Με περιμένει στεφάνι δόξας;» Όλο τέτοια σχέδια καταστρώνουν· είναι αυτό εκδήλωση που δείχνει ότι επιδιώκουν την αλήθεια; (Όχι.) Πώς αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, εσείς την επιδίωξη της αλήθειας; (Για να επιδιώξουμε την αλήθεια, πρέπει να αναγνωρίσουμε τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας, να επιδιώξουμε την αλλαγή των διαθέσεών μας και να ζούμε σαν αληθινοί άνθρωποι.) Στην πραγματικότητα, δεν είναι καν τόσο περίπλοκο· χρειάζεται να αξιολογήσεις μόνο ένα πράγμα: ενώ εκτελείς το καθήκον σου, παρατήρησε απλώς αν έδειξες υποταγή και πίστη, αν το έκανες με όλη σου την καρδιά και τη δύναμη, και αν οι ενέργειές σου ήταν σύμφωνες με τις αλήθεια-αρχές. Αυτά τα κριτήρια καθορίζουν ξεκάθαρα αν είσαι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια. Αν κάποιος καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια για να εκτελέσει το καθήκον του, αλλά αντιστέκεται στο να κάνει πράξη την αλήθεια και το απεχθάνεται, τότε δεν επιδιώκει την αλήθεια. Κάποιοι μιλάνε συνεχώς για όλα όσα κάνουν για την εκκλησία, για το πόσο σπουδαία είναι η συμβολή τους στον οίκο του Θεού. Τα λένε αυτά ακόμα και μετά από χρόνια πίστης στον Θεό· τέτοιοι άνθρωποι επιδιώκουν την αλήθεια; (Όχι.) Τέτοιοι άνθρωποι είναι αξιολύπητοι! Έχουν μικροσκοπικό ανάστημα και δεν εξελίσσονται ποτέ. Δεν έχουν καν ζωή. Και γιατί κάποιος που δεν έχει ζωή συνεχίζει να καταβάλλει τόση προσπάθεια; (Για να κερδίσει ευλογίες.) Σωστά. Ένας τέτοιος άνθρωπος καθοδηγείται από τις προσωπικές του φιλοδοξίες και επιθυμίες. Αν δεν επιδιώξει την αλήθεια, δεν θα μπορέσει ποτέ να τα εγκαταλείψει όλα αυτά. Τον βλέπεις επίσης να παρακολουθεί κηρύγματα και να ακούει τους άλλους να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια στις συναθροίσεις· γιατί, λοιπόν, δεν καταλαβαίνει; Κάθε μέρα, αδιάκοπα, αναρωτιέται: «Πώς μπορώ να ακούω περισσότερο, να διαβάζω περισσότερο, να θυμάμαι περισσότερο, κι έτσι να μιλάω περισσότερο όταν εργάζομαι; Αν το καταφέρω αυτό, θα έχω κάνει καλές πράξεις και θα με θυμάται ο Θεός, οπότε θα κερδίσω ευλογίες». Στο τέλος τέλος, όλα όσα κάνει είναι για να κερδίσει ευλογίες. Και μάλιστα πιστεύει ότι δικαίως θα πρέπει να τις κερδίσει. Μόλις κατανοήσει και κατακτήσει την αλήθεια κάποιος που την επιδιώκει, παύει να επιδιώκει τις ευλογίες, γιατί αυτό το θεωρεί παράλογο. Τι ευλογίες μπορείς να κερδίσεις αν δεν έχει μεταμορφωθεί η διεφθαρμένη διάθεσή σου και δεν έχεις καν την παραμικρή υποταγή στον Θεό; Ποιος θα σου δώσει ευλογίες; Πώς άραγε κερδίζει κανείς ευλογίες; (Τις δίνει ο Θεός.) Και, αν δεν σου τις δώσει Εκείνος, μπορείς να Του τις αρπάξεις μόνος σου; (Όχι.) Κάποιοι θέλουν να τις αποκτήσουν ακόμα και με τη βία· δεν είναι εντελώς βλακώδες αυτό; Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι είναι πολύ έξυπνοι, δεν είναι όμως πρόθυμοι να αναζητήσουν παραπάνω την αλήθεια ενώ εκτελούν τα καθήκοντά τους ούτε και να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αρχές. Πώς θα γίνει έτσι να κερδίσουν τις ευλογίες του Θεού; Μάλλον κακό τούς κάνει η τόση εξυπνάδα!

28 Αυγούστου 2018