1 Αν και ο Ιώβ δεν είχε δει ποτέ τον Θεό ούτε άκουσε τα λόγια του Θεού με τα ίδια του τα αυτιά, ο Θεός είχε μια θέση στην καρδιά του Ιώβ. Και ποια ήταν η στάση του Ιώβ απέναντι στον Θεό; Ήταν, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως: «είη το όνομα Ιεχωβά ευλογημένον». Ευλογούσε το όνομα του Θεού άνευ όρων, ανεξαρτήτως πλαισίου και άνευ λόγου. Βλέπουμε ότι ο Ιώβ είχε δώσει την καρδιά του στον Θεό, επιτρέποντάς στον Θεό να την ελέγχει. Όλα όσα σκεφτόταν, όλα όσα αποφάσιζε και όλα όσα σχεδίαζε στην καρδιά του τα φανέρωνε στον Θεό και δεν τα έκρυβε από τον Θεό. Η καρδιά του δεν εναντιωνόταν στον Θεό και ποτέ δεν είχε ζητήσει από τον Θεό να κάνει τίποτα γι’ αυτόν ή να του δώσει τίποτα και δεν έτρεφε εξωφρενικές επιθυμίες ότι θα κέρδιζε οτιδήποτε από τη λατρεία του στον Θεό.

2 Ο Ιώβ δεν μιλούσε για συναλλαγές με τον Θεό και δεν υπέβαλε αιτήματα ούτε έθετε απαιτήσεις στον Θεό. Δοξολογούσε το όνομα του Θεού εξαιτίας της μεγάλης δύναμης και της εξουσίας του Θεού να κυβερνά τα πάντα, και δεν εξαρτιόταν από το αν είχε κερδίσει ευλογίες ούτε αν είχε πληγεί από συμφορές. Πίστευε ότι, ανεξάρτητα από το αν ο Θεός ευλογεί τους ανθρώπους ή τους φέρνει συμφορές, η δύναμη και η εξουσία του Θεού δεν αλλάζουν, επομένως, ανεξάρτητα από τις συνθήκες ενός ατόμου, το όνομα του Θεού θα έπρεπε να δοξολογείται. Αυτός ο άνθρωπος είναι ευλογημένος από τον Θεό εξαιτίας της κυριαρχίας του Θεού, και όταν η συμφορά πλήττει τον άνθρωπο, και αυτό οφείλεται στην κυριαρχία του Θεού. Η δύναμη και η εξουσία του Θεού κυριαρχούν και ρυθμίζουν τα πάντα γύρω από τον άνθρωπο. Οι ιδιοτροπίες της τύχης του ανθρώπου είναι η εκδήλωση της δύναμης και της εξουσίας του Θεού.

3 Ανεξάρτητα από την άποψη καθενός, το όνομα του Θεού θα πρέπει να δοξολογείται. Αυτά βίωσε και κατάφερε να μάθει ο Ιώβ κατά τη διάρκεια της ζωής του. Όλες οι σκέψεις και οι πράξεις του Ιώβ έφτασαν στα αυτιά του Θεού και έφτασαν ενώπιον του Θεού και θεωρήθηκαν σημαντικές από τον Θεό. Ο Θεός αγάπησε αυτή τη γνώση του Ιώβ και εκτίμησε πολύ τον Ιώβ που είχε τέτοια καρδιά. Αυτή η καρδιά προσδοκούσε παντού και πάντοτε την εντολή του Θεού, και ανεξάρτητα από τον χρόνο ή τον τόπο, καλωσόριζε όποιο πλήγμα τον έβρισκε. Ο Ιώβ δεν απαιτούσε τίποτα από τον Θεό. Αυτό που απαιτούσε από τον ίδιο του τον εαυτό ήταν να περιμένει, να αποδέχεται, να αντιμετωπίζει και να υπακούει σε όλες τις ρυθμίσεις που προέρχονταν από τον Θεό. Ο Ιώβ πίστευε ότι αυτό ήταν το καθήκον του και ήταν ακριβώς αυτό που ήθελε ο Θεός.

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Β΄