209 Τύψεις από την υποβολή στην κρίση
1
Όταν υποβάλλομαι στην κρίση του Χριστού, συναισθήματα με κατακλύζουν.
Κάθε λέξη του Θεού είναι η αλήθεια και δείχνει την αλήθεια για τη διαφθορά του ανθρώπινου είδους.
Όταν αναλογίζομαι τις πράξεις και τη συμπεριφορά μου, μεταμελούμαι οικτρά.
Αλαζονικός, επηρμένος, εγωιστής και ποταπός, δεν έχω ανθρώπινη ομοιότητα εγώ.
Χωρίς την κρίση του Θεού, τον εαυτό μου θα εξακολουθούσα να θεωρώ καλό.
Τα λόγια του Θεού με κρατούν σε εγρήγορση και με προειδοποιούν· γιατί δεν αφυπνίζομαι;
Με παροτρύνει ξανά και ξανά, η αγάπη Του ξεπερνά την αγάπη της μητέρας.
Ο Θεός ελπίζει ότι όλοι θα κάνουν πράξη τα λόγια Του και θα Τον υπακούν.
2
Ο Θεός έχει πει τόσο πολλά λόγια και το θέλημά Του έχει πλήρως αποκαλυφθεί.
Βλέπω ότι η αγάπη του Θεού για την ανθρωπότητα είναι πολύ μεγάλη και πολύ αληθινή.
Όταν αναλογίζομαι τις πράξεις και τη συμπεριφορά μου, μεταμελούμαι οικτρά.
Το επίμονο πείσμα μου και η ανυπακοή μου προκαλούν μεγάλο πόνο στον Θεό.
Ο δρόμος που βαδίσαμε ήταν στρωμένος με το αίμα και τα δάκρυά Του.
Ο Θεός ελπίζει να αλλάξει σύντομα η διάθεσή μας.
Όταν έλθει η κρίση του Θεού, δεν θα το βάλω πια στα πόδια.
Είμαι πρόθυμος να δεχθώ την κρίση και την παίδευση για να εξαγνιστώ και να οδηγηθώ στην τελείωση.
Ο Θεός τρέφει τόσο μεγάλες ελπίδες για εμάς,
ο Θεός αναμένει ακόμα να Του δώσουν οι άνθρωποι την καρδιά τους.
Έχω δει τις γλυκιές ελπίδες Του για την ανθρωπότητα.
Δεν μπορώ να μην ανταποκριθώ στις επίπονες προσπάθειες που έχει κάνει ο Θεός.
Θα αγαπώ τον Θεό και θα παρηγορώ την καρδιά Του παντοτινά.