Όταν έρθει η ζέστη της άνοιξης και τα λουλούδια ανθίσουν, όταν όλα κάτω από τον ουρανό πρασινίσουν και τα πάντα στη γη θα είναι στη θέση τους, όλοι οι άνθρωποι και τα πράγματα θα εισέλθουν σταδιακά στο παίδεμα του Θεού, και εκείνη την ώρα όλο το έργο του Θεού στη γη θα περατωθεί. Ο Θεός δεν θα εργάζεται πλέον ούτε θα ζει στη γη, διότι το μεγάλο έργο του Θεού θα έχει ολοκληρωθεί. Δεν μπορούν οι άνθρωποι να παραμερίσουν τη σάρκα τους για αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα; Τι μπορεί να διασπάσει την αγάπη μεταξύ ανθρώπου και Θεού; Ποιος μπορεί να διαλύσει την αγάπη μεταξύ ανθρώπου και Θεού; Οι γονείς, οι σύζυγοι, οι αδελφές, ή το οδυνηρό ραφινάρισμα; Μπορούν τα συναισθήματα της συνείδησης να σβήσουν την εικόνα του Θεού που έχει μέσα του ο άνθρωπος; Είναι οι άνθρωποι υπεύθυνοι για το χρέος και τις πράξεις τους μεταξύ τους; Μπορούν να διορθωθούν από τον άνθρωπο; Ποιος μπορεί να προστατευθεί; Μπορούν οι άνθρωποι να αυτοσυντηρηθούν; Ποιοι είναι οι δυνατοί στη ζωή; Ποιος μπορεί να Με εγκαταλείψει και να ζήσει μόνος του; Γιατί ο Θεός ζητά επανειλημμένα να πραγματοποιούν όλοι οι άνθρωποι το έργο της αυτοκριτικής; Γιατί λέει ο Θεός: «Ποιος έχει προκαλέσει ο ίδιος τα δεινά του;»

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ερμηνείες των μυστηρίων των λόγων του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Κεφάλαια 24 και 25