Στο παρελθόν, υπήρχαν πολλές αποκλίσεις, ακόμη και παραλογισμοί στον τρόπο με τον οποίο βίωναν πράγματα οι άνθρωποι. Απλώς δεν κατανοούσαν τα πρότυπα των απαιτήσεων του Θεού, κι έτσι υπήρχαν πολλοί τομείς στους οποίους οι εμπειρίες των ανθρώπων έπαιρναν άσχημη τροπή. Αυτό που απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο είναι να μπορεί να βιώσει την κανονική ανθρώπινη φύση. Για παράδειγμα, είναι αποδεκτό να ακολουθούν οι άνθρωποι τις σύγχρονες συμβάσεις όσον αφορά το φαγητό και την ένδυση, να φορούν κουστούμι και γραβάτα, να μαθαίνουν κάποια πράγματα σχετικά με τη σύγχρονη τέχνη και, στον ελεύθερό τους χρόνο, μπορούν να απολαμβάνουν τις τέχνες, τον πολιτισμό και την ψυχαγωγία. Μπορούν να βγάλουν κάποιες αξέχαστες φωτογραφίες, να διαβάσουν και να αποκτήσουν κάποιες χρήσιμες γνώσεις και να έχουν ένα σχετικά καλό περιβάλλον διαβίωσης. Όλα αυτά αποτελούν πράγματα που αρμόζουν σε μια ζωή κανονικής ανθρώπινης φύσης, κι όμως οι άνθρωποι τα θεωρούν πράγματα που απεχθάνεται ο Θεός και συγκρατούνται για να μην τα κάνουν. Η άσκησή τους συνίσταται μονάχα στην τήρηση μερικών κανόνων, γεγονός που οδηγεί σε μια ζωή που είναι βαρετή του θανατά και στερείται παντελούς νοήματος. Στην πραγματικότητα, ο Θεός δεν έχει απαιτήσει ποτέ να ενεργούν οι άνθρωποι κατ’ αυτόν τον τρόπο. Όλοι οι άνθρωποι επιθυμούν να περιορίσουν τις δικές τους διαθέσεις, προσευχόμενοι αδιάκοπα μες στο πνεύμα τους να είναι πιο κοντά με τον Θεό, με το μυαλό τους να συλλογίζεται συνεχώς τις προθέσεις του Θεού, με τα μάτια τους να παρατηρούν συνεχώς το τάδε ή το δείνα, φοβούμενοι τρομερά πως η σύνδεσή τους με τον Θεό με κάποιον τρόπο θα διακοπεί. Όλα αυτά είναι συμπεράσματα στα οποία έχουν καταλήξει οι άνθρωποι από μόνοι τους· είναι κανόνες που έχουν θέσει οι άνθρωποι στον εαυτό τους. Εάν δεν γνωρίζεις την ίδια τη φύση-ουσία σου και δεν κατανοείς το επίπεδο στο οποίο δύναται να φτάσει η άσκησή σου, τότε δεν θα έχεις κανέναν τρόπο να είσαι βέβαιος για το ποια ακριβώς πρότυπα απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο, ούτε και θα έχεις ένα ακριβές μονοπάτι άσκησης. Εφόσον δεν μπορείς να κατανοήσεις τι ακριβώς απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο, στο μυαλό σου στριφογυρίζουν συνεχώς σκέψεις, σπας το κεφάλι σου αναλύοντας τις προθέσεις του Θεού και πασχίζεις να βρεις κάποιον τρόπο να σε συγκινήσει και να σε διαφωτίσει το Άγιο Πνεύμα. Ως εκ τούτου, αναπτύσσεις κάποιους τρόπους άσκησης που θεωρείς κατάλληλους. Απλούστατα, δεν έχεις ιδέα τι ακριβώς απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο· απλώς εκτελείς επιπόλαια το δικό σου σύνολο ασκήσεων, δείχνοντας ελάχιστο ενδιαφέρον για το αποτέλεσμα, κι ακόμη λιγότερο για το αν υπάρχουν διαστρεβλώσεις στην άσκησή σου. Με αυτόν τον τρόπο, η άσκησή σου, φυσικά, στερείται ακρίβειας και δεν βασίζεται σε αρχές. Αυτό που της λείπει, ιδίως, είναι η κανονική ανθρώπινη λογική και συνείδηση, καθώς και η επιδοκιμασία του Θεού και η επιβεβαίωση του Αγίου Πνεύματος. Καθίσταται υπερβολικά εύκολο να ακολουθήσεις απλώς τον δικό σου δρόμο. Αυτό το είδος άσκησης είναι μονάχα τήρηση των κανόνων ή εσκεμμένη ανάληψη μεγαλύτερου φορτίου προκειμένου να περιορίσεις και να ελέγξεις τον εαυτό σου. Κι όμως, εσύ νομίζεις ότι η άσκησή σου είναι σωστή μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας, αγνοώντας ότι το μεγαλύτερο μέρος της άσκησής σου συνίσταται από αχρείαστες διαδικασίες ή τελετουργίες. Υπάρχουν πολλοί που ασκούνται έτσι επί χρόνια, δίχως να υπάρχει ουσιαστικά καμία αλλαγή στις διαθέσεις τους, καμία νέα κατανόηση και καμία νέα είσοδος. Εν αγνοία τους, διαπράττουν ξανά τα ίδια λάθη και δίνουν πλήρη ελευθερία στην κτηνώδη φύση τους, ακόμη και στο σημείο να διαπράττουν πολλές φορές παράλογες, απάνθρωπες πράξεις και να συμπεριφέρονται με τρόπο που προβληματίζει και παραξενεύει τελείως τους ανθρώπους. Θα μπορούσε να ειπωθεί πως αυτοί οι άνθρωποι έχουν βιώσει μεταμόρφωση της διάθεσης;

Τώρα, η πίστη στον Θεό έχει εισέλθει στην Εποχή του Λόγου του Θεού. Συγκριτικά μιλώντας, οι άνθρωποι δεν προσεύχονται όσο προσεύχονταν κάποτε· τα λόγια του Θεού έχουν γνωστοποιήσει με σαφήνεια όλες τις πτυχές της αλήθειας και τους τρόπους άσκησης, επομένως δεν είναι πια αναγκαίο να αναζητούν και να πηγαίνουν ψαχτά οι άνθρωποι. Στη ζωή της Εποχής της Βασιλείας, τα λόγια του Θεού οδηγούν τους ανθρώπους προς τα εμπρός, και είναι μια ζωή στην οποία τα πάντα αποσαφηνίζονται, ώστε να τα δουν εκείνοι —διότι ο Θεός έχει εξηγήσει τα πάντα με σαφήνεια και ο άνθρωπος δεν χρειάζεται πια να ψηλαφίζει τον δρόμο του στη ζωή. Όσον αφορά τον γάμο, τις εγκόσμιες υποθέσεις, τη ζωή, την τροφή, τον ρουχισμό και τη στέγη, τις διαπροσωπικές σχέσεις, τον τρόπο που μπορεί κανείς να υπηρετεί ώστε να ικανοποιεί το θέλημα του Θεού, τον τρόπο που θα πρέπει κανείς να επαναστατήσει ενάντια στη σάρκα και ούτω καθεξής, ποια από αυτά τα πράγματα δεν σας έχει εξηγήσει ο Θεός; Εξακολουθείτε να έχετε την ανάγκη να προσευχηθείτε και να αναζητήσετε; Πραγματικά, δεν υπάρχει ανάγκη! Εάν συνεχίζεις να κάνεις αυτά τα πράγματα, κάνεις απλώς περιττές ενέργειες. Είναι αδαές και ανόητο και εντελώς αχρείαστο! Μόνο εκείνοι που υστερούν υπερβολικά σε επίπεδο και αδυνατούν να κατανοήσουν τα λόγια του Θεού, λένε ακατάπαυστα ανόητες προσευχές. Το βασικό για να κάνεις πράξη την αλήθεια είναι το κατά πόσο διαθέτεις ή όχι αποφασιστικότητα. Κάποιοι άνθρωποι επιμένουν να ακολουθούν τις σαρκικές προτιμήσεις τους στις ενέργειές τους, ακόμη κι όταν γνωρίζουν πως αυτό δεν συνάδει με την αλήθεια. Αυτό, με τη σειρά του, παρακωλύει τη δική τους πρόοδο στη ζωή, και ακόμη και αφότου προσευχηθούν και αναζητήσουν, εξακολουθούν να θέλουν να ενεργούν υπακούοντας στη σάρκα. Με αυτόν τον τρόπο, δεν διαπράττουν αμαρτίες εν γνώσει τους; Όπως εκείνοι που ποθούν τις απολαύσεις της σάρκας και λαχταρούν χρήματα και που, στη συνέχεια, προσεύχονται στον Θεό και λένε: «Θεέ μου! Θα μου επιτρέψεις να ποθώ τις απολαύσεις της σάρκας και να ποθώ τον πλούτο; Είναι το θέλημά Σου να κερδίσω χρήματα με αυτόν τον τρόπο;» Είναι ενδεδειγμένος αυτός ο τρόπος προσευχής; Οι άνθρωποι που το κάνουν αυτό, γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο Θεός δεν ευαρεστείται διόλου με τέτοια πράγματα, όπως και γνωρίζουν ότι θα πρέπει να τα εγκαταλείψουν, αλλά τα πράγματα που φυλάσσουν στην καρδιά τους έχουν ήδη καθοριστεί, και όταν προσεύχονται και αναζητούν, προσπαθούν να αναγκάσουν τον Θεό να τους επιτρέψει να συμπεριφέρονται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Μέσα στην καρδιά τους, μπορεί, μάλιστα, να απαιτούν από τον Θεό να πει κάτι για να το επιβεβαιώσει αυτό —τούτο ονομάζεται παρακοή. Υπάρχουν κι εκείνοι που φέρνουν με το μέρος τους αδελφούς και αδελφές της εκκλησίας και στήνουν τα δικά τους ανεξάρτητα βασίλεια. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι αυτές οι πράξεις εναντιώνονται στον Θεό, αλλά μόλις αποφασίσεις να κάνεις κάτι τέτοιο, και πάλι πηγαίνεις να αναζητήσεις και να προσευχηθείς στον Θεό, ήρεμος και απτόητος. Πόσο αδιάντροπος και αναίσχυντος είσαι! Όσο για το να αφήσει κανείς πίσω τα εγκόσμια, πάει πολύς καιρός που έχει γίνει λόγος γι’ αυτό. Υπάρχουν κάποιοι που γνωρίζουν ξεκάθαρα ότι ο Θεός μισεί τα εγκόσμια, ωστόσο, και πάλι προσεύχονται, λέγοντας: «Ω, Θεέ μου! Καταλαβαίνω πως δεν θα ήθελες να ακολουθώ τα εγκόσμια, μα το κάνω αυτό για να μην ντροπιαστεί το όνομά Σου· το κάνω για να μπορέσουν να δουν οι κοσμικοί άνθρωποι τη δόξα Σου σ’ εμένα». Τι είδους προσευχή είναι αυτή; Μπορείτε να καταλάβετε; Πρόκειται για μια προσευχή που αποσκοπεί στο να πειθαναγκάσει τον Θεό και να Του ασκήσει πίεση. Δεν ντρέπεσαι να προσεύχεσαι κατ’ αυτόν τον τρόπο; Οι άνθρωποι που προσεύχονται τοιουτοτρόπως, εναντιώνονται σκοπίμως στον Θεό, και αυτό το είδος προσευχής είναι εξολοκλήρου ζήτημα αμφίβολων κινήτρων· είναι στ’ αλήθεια μια έκφραση σατανικής διάθεσης. Τα λόγια του Θεού είναι απολύτως ξεκάθαρα, ιδίως εκείνα που εξέφερε σχετικά με το θέλημά Του, τη διάθεσή Του και τον τρόπο που συμπεριφέρεται στα διαφορετικά είδη ανθρώπων. Εάν δεν κατανοείς την αλήθεια, τότε θα πρέπει να διαβάζεις περισσότερο τα λόγια του Θεού —τα αποτελέσματα που επιτυγχάνονται μέσα από αυτό είναι πολύ καλύτερα από την προσευχή και την αναζήτηση στα τυφλά. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις στις οποίες η αναζήτηση και η προσευχή θα πρέπει να αντικατασταθούν από τη συχνότερη ανάγνωση των λόγων του Θεού και τη συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια. Στις τακτικές σου προσευχές, θα πρέπει να αναλογίζεσαι και να προσπαθείς να μάθεις περισσότερο τον εαυτό σου μέσα από τα λόγια του Θεού. Αυτό είναι πιο επωφελές για την πρόοδό σου στη ζωή. Εάν, τώρα, εξακολουθείς να αναζητάς υψώνοντας το βλέμμα στον ουρανό, τούτο δεν δείχνει ότι εξακολουθείς να πιστεύεις σε έναν ασαφή Θεό; Στο παρελθόν, έβλεπες αποτελέσματα από την αναζήτηση και τις προσευχές σου, και το Άγιο Πνεύμα συγκινούσε κάπως το πνεύμα σου, διότι τότε ήταν η Εποχή της Χάριτος. Δεν μπορούσες να δεις τον Θεό, κι έτσι δεν είχες άλλη επιλογή από το να προχωρήσεις ψηλαφιστά και να αναζητήσεις κατ’ αυτόν τον τρόπο. Τώρα, ο Θεός έχει έλθει ανάμεσα στους ανθρώπους, ο Λόγος έχει ενσαρκωθεί κι εσύ έχεις δει τον Θεό· συνεπώς, το Άγιο Πνεύμα δεν εργάζεται πια όπως παλαιότερα. Έχει αλλάξει η εποχή και, ομοίως, έχει αλλάξει και ο τρόπος με τον οποίο εργάζεται το Άγιο Πνεύμα. Παρόλο που οι άνθρωποι μπορεί να μην προσεύχονται τόσο όσο προσεύχονταν κάποτε, επειδή ο Θεός βρίσκεται στη γη, ο άνθρωπος έχει τώρα την ευκαιρία να αγαπήσει τον Θεό. Η ανθρωπότητα έχει εισέλθει στην εποχή της αγάπης για τον Θεό και οι άνθρωποι μπορούν να πλησιάσουν κανονικά τον Θεό μέσα τους: «Ω, Θεέ μου! Είσαι πράγματι τόσο καλός και επιθυμώ να Σε αγαπώ!» Λίγα μόνο ξεκάθαρα και απλά λόγια εκφράζουν την αγάπη που υπάρχει για τον Θεό μες στην καρδιά των ανθρώπων· αυτή η προσευχή εκφέρεται μόνο και μόνο για να εμβαθύνει την αγάπη μεταξύ ανθρώπου και Θεού. Ενίοτε, μπορεί να διαπιστώσεις πως εκδηλώνεις κάποια παρακοή, και να πεις: «Ω, Θεέ μου! Γιατί είμαι τόσο διεφθαρμένος;» Νιώθεις μια έντονη παρόρμηση να χτυπήσεις τον εαυτό σου μερικές φορές, και δάκρυα πλημμυρίζουν τα μάτια σου. Τέτοιες στιγμές, νιώθεις μεταμέλεια και στενοχώρια μες στην καρδιά σου, αλλά δεν έχεις τον τρόπο να εκφράσεις αυτά τα συναισθήματα. Αυτό είναι το τρέχον έργο του Αγίου Πνεύματος, αλλά μπορούν να το επιτύχουν μόνο όσοι επιδιώκουν τη ζωή. Νιώθεις ότι ο Θεός τρέφει μεγάλη αγάπη για σένα και έχεις ένα ιδιαίτερο αίσθημα. Παρόλο που στερείσαι λόγια ώστε να προσευχηθείς με σαφήνεια, νιώθεις διαρκώς ότι η αγάπη του Θεού είναι βαθιά σαν τον ωκεανό. Δεν υπάρχουν κατάλληλα λόγια για να εκφράσουν αυτήν την κατάσταση ύπαρξης, κι αυτή είναι μια κατάσταση που προκύπτει συχνά μέσα στο πνεύμα. Αυτού του είδους η προσευχή και η συναναστροφή, που αποσκοπεί στο να πλησιάσει κανείς τον Θεό μες στην καρδιά του, είναι κανονική.

Παρόλο που η εποχή κατά την οποία οι άνθρωποι έπρεπε να πηγαίνουν ψηλαφιστά και να αναζητούν έχει πλέον περάσει, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να προσεύχονται ή να αναζητούν άλλο πια, ούτε και αληθεύει ότι οι άνθρωποι δεν χρειάζεται να περιμένουν να αποκαλυφθεί το θέλημα του Θεού προτού συνεχίσουν το έργο· αυτά αποτελούν απλώς τις παρανοήσεις του ανθρώπου. Ο Θεός έχει έλθει μεταξύ των ανθρώπων για να ζήσει μαζί τους, να είναι το φως τους, η ζωή τους και η οδός τους: Αυτό είναι γεγονός. Φυσικά, με τον ερχομό του Θεού στη γη, Εκείνος φέρνει ασφαλώς στους ανθρώπους μια πρακτική οδό και ζωή που αρμόζει στο ανάστημά τους, ώστε να την απολαύσουν —δεν έχει έλθει για να καταρρίψει όλους τους τρόπους άσκησης του ανθρώπου. Ο άνθρωπος δεν ζει πια πηγαίνοντας ψαχτά και αναζητώντας, διότι τα πράγματα αυτά έχουν αντικατασταθεί από τον ερχομό του Θεού στη γη για να εργαστεί και να εκφέρει τον λόγο Του. Έχει έλθει για να απελευθερώσει τον άνθρωπο από τη ζωή του σκότους και του ερέβους την οποία ζούσε και να του δώσει τη δυνατότητα να έχει μια ζωή γεμάτη φως. Το τρέχον έργο έχει ως σκοπό να επισημάνει με σαφήνεια τα πράγματα, να μιλήσει ξεκάθαρα, να προσφέρει άμεση ενημέρωση και να προσδιορίσει τα πράγματα ρητώς, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορέσουν να κάνουν πράξη αυτά τα πράγματα, όπως ακριβώς ο Ιεχωβά Θεός καθοδήγησε τον λαό του Ισραήλ, λέγοντάς του πώς να προσφέρει θυσίες και πώς να χτίσει τον ναό. Επομένως, δεν χρειάζεται να ζείτε πια μια ζωή ένθερμης αναζήτησης, όπως κάνατε αφότου έφυγε ο Κύριος Ιησούς. Στο μέλλον, θα πρέπει να ψηλαφίζετε τον δρόμο σας μέσα από το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου; Θα πρέπει να πασχίζετε να βρείτε έναν σωστό τρόπο ζωής; Πρέπει να πηγαίνετε ψαχτά για να διακρίνετε πώς θα πρέπει να εκτελείτε τα καθήκοντά σας; Είναι αναγκαίο να προσπέφτετε στο έδαφος αναζητώντας, προκειμένου να μάθετε πώς θα πρέπει να γίνετε μάρτυρες; Είναι αναγκαίο να νηστεύετε και να προσεύχεστε για να μάθετε πώς θα πρέπει να ντύνεστε ή να ζείτε; Είναι αναγκαίο να προσεύχεστε αδιάλειπτα στον Θεό στον ουρανό για να μάθετε πώς θα πρέπει να δεχτείτε την κατάκτηση από τον Θεό; Είναι αναγκαίο να προσεύχεστε συνεχώς, μέρα-νύχτα, για να μάθετε πώς θα πρέπει να υποτάσσεστε στον Θεό; Υπάρχουν πολλοί ανάμεσά σας που λένε ότι είστε ανίκανοι να ασκηθείτε επειδή δεν καταλαβαίνετε. Οι άνθρωποι απλώς δεν δίνουν προσοχή στο έργο του Θεού τη σήμερον ημέρα! Είπα πολλά λόγια προ πολλού, μα εσείς ποτέ δεν δείξατε το παραμικρό ενδιαφέρον να τα διαβάσετε· δεν προκαλεί έκπληξη, λοιπόν, το γεγονός ότι δεν γνωρίζετε πώς να ασκείστε. Φυσικά, τη σήμερον εποχή, το Άγιο Πνεύμα εξακολουθεί να συγκινεί τους ανθρώπους για να τους δώσει τη δυνατότητα να νιώσουν απόλαυση, και ζει μαζί με τον άνθρωπο. Από εδώ πηγάζουν εκείνα τα^[α] ιδιαίτερα, ευχάριστα αισθήματα που προκύπτουν συχνά στη ζωή σου. Μια στο τόσο, έρχεται μια μέρα που αισθάνεσαι ότι ο Θεός είναι πολύ αξιαγάπητος και δεν μπορείς παρά να προσευχηθείς σε Εκείνον: «Ω, Θεέ μου! Η αγάπη Σου είναι τόσο όμορφη και η εικόνα Σου τόσο σπουδαία. Επιθυμώ να Σε αγαπήσω πιο βαθιά. Επιθυμώ να αφιερώσω όλο μου το είναι στο να δαπανήσω το σύνολο της ζωής μου. Θα αφιερώσω τα πάντα σε Εσένα, εφόσον είναι για Σένα, εφόσον κάνοντάς το θα μπορώ να Σε αγαπήσω…» Αυτό είναι ένα αίσθημα απόλαυσης που σου δίνεται από το Άγιο Πνεύμα. Δεν είναι διαφώτιση μήτε φώτιση· είναι η εμπειρία του να συγκινείσαι. Περιστασιακά, θα λαμβάνουν χώρα εμπειρίες όπως αυτή: Κάποιες φορές, ενώ είσαι καθ’ οδόν για τη δουλειά, θα προσεύχεσαι και θα πλησιάζεις τον Θεό, και θα συγκινείσαι σε σημείο που δάκρυα θα βρέχουν το πρόσωπό σου και θα χάνεις κάθε αυτοέλεγχο, και θα αγωνιάς να βρεις ένα κατάλληλο μέρος όπου θα μπορείς να εκφράσεις όλον τον ζήλο που υπάρχει μες στην καρδιά σου… Θα υπάρξουν φορές που θα βρίσκεσαι σε κάποιο δημόσιο χώρο και θα νιώθεις πως απολαμβάνεις τόσο πολλή από την αγάπη του Θεού, πως ο κλήρος σου είναι κάθε άλλο παρά συνηθισμένος και, ακόμη περισσότερο, πως ζεις τη ζωή σου πιο ουσιαστικά από κάθε άλλον άνθρωπο. Θα ξέρεις βαθιά μέσα σου πως ο Θεός σε έχει εξυψώσει και πως αυτή είναι η μεγάλη αγάπη του Θεού για σένα. Στα μύχια της καρδιάς σου, θα νιώθεις πως ο Θεός έχει μέσα Του ένα είδος αγάπης που είναι απερίγραπτο και ασύλληπτο για τον άνθρωπο, σαν να το ξέρεις αλλά να μην έχεις τρόπο να το περιγράψεις, που σε οδηγεί πάντα σε περίσκεψη, αφήνοντάς σε, ωστόσο, ανήμπορο να το εκφράσεις εντελώς. Σε στιγμές σαν κι αυτή, θα ξεχνάς ακόμη και πού βρίσκεσαι, και θα αναφωνείς: «Ω, Θεέ μου! Είσαι τόσο ασύλληπτος και τόσο αγαπητός!» Αυτό θα μπερδέψει τους ανθρώπους, αλλά όλα αυτά τα πράγματα συμβαίνουν αρκετά συχνά. Έχετε βιώσει κάτι τέτοιο πάρα πολλές φορές. Αυτή είναι η ζωή που σου έχει δώσει σήμερα το Άγιο Πνεύμα, καθώς και η ζωή που θα πρέπει τώρα να ζεις. Δεν έχει ως σκοπό να σε σταματήσει να ζεις τη ζωή σου, μα να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο τη ζεις. Είναι ένα αίσθημα που δεν μπορεί μήτε να περιγραφεί μήτε να εκφραστεί. Είναι, επίσης, το αληθινό αίσθημα του ανθρώπου και, ακόμη περισσότερο, είναι το έργο του Αγίου Πνεύματος. Μπορεί να το κατανοείς μες στην καρδιά σου, αλλά δεν έχεις κανέναν τρόπο να το εκφράσεις ξεκάθαρα σε κανέναν απολύτως άνθρωπο. Αυτό δεν οφείλεται στο ότι έχεις βραδύτητα λόγου ή στο ότι τραυλίζεις, αλλά στο ότι πρόκειται για ένα είδος αισθήματος που δεν δύναται να περιγραφεί με λόγια. Σήμερα, σου επιτρέπεται να απολαμβάνεις αυτά τα πράγματα, κι αυτή είναι η ζωή που θα πρέπει να ζεις. Φυσικά, οι άλλες πτυχές της ζωής σου δεν είναι κενές· απλώς αυτή η εμπειρία συγκίνησης γίνεται ένα είδος χαράς στη ζωή σου που σε κάνει να είσαι πάντα πρόθυμος να απολαμβάνεις τέτοιες εμπειρίες από το Άγιο Πνεύμα. Θα πρέπει, όμως, να ξέρεις ότι το να συγκινείσαι κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν συμβαίνει ώστε να μπορέσεις να υπερβείς τη σάρκα και να πας στον τρίτο ουρανό ή να ταξιδέψεις σ’ όλον τον κόσμο. Αντίθετα, συμβαίνει για να μπορέσεις να νιώσεις και να γευτείς την αγάπη του Θεού που απολαμβάνεις σήμερα, να βιώσεις τη σημασία του έργου του Θεού σήμερα και να εξοικειωθείς και πάλι με τη φροντίδα και την προστασία του Θεού. Όλα αυτά τα πράγματα έχουν ως σκοπό να μπορέσεις να αποκτήσεις μεγαλύτερη γνώση του έργου που κάνει σήμερα ο Θεός —αυτός είναι ο στόχος του Θεού όταν κάνει αυτό το έργο.

Η αναζήτηση και το ψηλάφισμα ήταν ο τρόπος ζωής πριν την ενσάρκωση του Θεού. Τον καιρό εκείνο, οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να δουν τον Θεό, κι έτσι δεν είχαν άλλη επιλογή από το να αναζητούν και να ψηλαφίζουν. Σήμερα, έχεις δει τον Θεό, κι Εκείνος σου λέει ευθέως πώς θα πρέπει να ασκείσαι· αυτός είναι ο λόγος που δεν χρειάζεται πια ούτε να πηγαίνεις ψαχτά ούτε να αναζητάς. Το μονοπάτι στο οποίο Εκείνος οδηγεί τον άνθρωπο είναι η οδός της αλήθειας, και τα πράγματα που Εκείνος λέει στον άνθρωπο και τα οποία δέχεται ο άνθρωπος είναι η ζωή και η αλήθεια. Έχεις την οδό, τη ζωή και την αλήθεια, επομένως ποιος ο λόγος να πηγαίνεις να αναζητάς παντού; Το Άγιο Πνεύμα δεν θα επιτελέσει δύο στάδια έργου ταυτόχρονα. Εάν, όταν έχω τελειώσει την εκφορά του λόγου Μου, οι άνθρωποι δεν τρώνε και δεν πίνουν τα λόγια του Θεού προσεκτικά και δεν επιδιώκουν σωστά την αλήθεια, συνεχίζοντας να συμπεριφέρονται όπως συμπεριφέρονταν κατά την Εποχή της Χάριτος, ψηλαφίζοντας θαρρείς και είναι τυφλοί, προσευχόμενοι και αναζητώντας συνεχώς, αυτό δεν θα σήμαινε πως αυτό το στάδιο του έργου Μου —το έργο των λόγων— γίνεται επί ματαίω; Παρόλο που μπορεί να έχω τελειώσει την εκφορά του λόγου Μου, οι άνθρωποι εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν απόλυτα, κι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι υστερούν σε επίπεδο. Το πρόβλημα αυτό μπορεί να επιλυθεί με το να ζουν την εκκλησιαστική ζωή και να συναναστρέφονται μεταξύ τους. Στο παρελθόν, στην Εποχή της Χάριτος, παρόλο που ο Θεός είχε ενσαρκωθεί, δεν επιτελούσε το έργο των λόγων, κι αυτός είναι ο λόγος που το Άγιο Πνεύμα εργαζόταν κατ’ εκείνον τον τρόπο τότε, προκειμένου να διατηρήσει το έργο. Τον καιρό εκείνον, το Άγιο Πνεύμα επιτελούσε κυρίως το έργο· τώρα, όμως, ο ίδιος ο ενσαρκωμένος Θεός είναι Αυτός που το επιτελεί, έχοντας πάρει τη θέση του έργου του Αγίου Πνεύματος. Στο παρελθόν, εφόσον οι άνθρωποι προσεύχονταν συχνά, βίωναν γαλήνη και χαρά· υπήρχε αποδοκιμασία, καθώς και πειθαρχία. Όλα αυτά ήταν το έργο του Αγίου Πνεύματος. Τώρα, οι καταστάσεις αυτές είναι λίγες και σποραδικές. Το Άγιο Πνεύμα μπορεί να επιτελέσει μόνο ένα είδος έργου σε μία εποχή. Εάν επιτελούσε δύο είδη έργου ταυτόχρονα, με τη σάρκα να επιτελεί το ένα είδος και το Άγιο Πνεύμα να επιτελεί το άλλο μέσα στους ανθρώπους, και αν δεν μετρούσε αυτό που έλεγε η σάρκα και μετρούσε μόνο αυτό που έκανε το Πνεύμα, τότε ο Χριστός δεν θα είχε καμία αξιόλογη αλήθεια, οδό ή ζωή. Αυτό θα αποτελούσε αντίφαση. Θα μπορούσε το Άγιο Πνεύμα να εργάζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο; Ο Θεός είναι παντοδύναμος και πάνσοφος, άγιος και δίκαιος, και σε καμία περίπτωση δεν κάνει λάθη.

Υπήρχαν πάρα πολλές διαστρεβλώσεις στις παρελθοντικές εμπειρίες των ανθρώπων. Υπήρχαν κάποια πράγματα, τα οποία ήταν προορισμένα να τα έχουν ή να τα κάνουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση ή υπήρχαν λάθη που ήταν δύσκολο να αποφευχθούν στην ανθρώπινη ζωή, και όταν γινόταν κακός χειρισμός αυτών των πραγμάτων, οι άνθρωποι επέρριπταν την ευθύνη στον Θεό. Ήταν κάποτε μια αδελφή που είχε καλεσμένους στο σπίτι της. Τα αχνιστά ψωμάκια της δεν είχαν μαγειρευτεί σωστά, κι έτσι σκέφτηκε: «Μάλλον θα πρόκειται για την πειθαρχία του Θεού. Ο Θεός κλαδεύει και πάλι τη ματαιόδοξη καρδιά μου· η ματαιοδοξία μου είναι πραγματικά πολύ ισχυρή». Στην πραγματικότητα, όσον αφορά τον φυσιολογικό τρόπο σκέψης του ανθρώπου, όταν έρχονται καλεσμένοι, εσύ ενθουσιάζεσαι και τρέχεις να προλάβεις, ανοργάνωτος σε οτιδήποτε κάνεις, κι έτσι είναι αυτονόητο πως είτε θα καεί το ρύζι είτε τα πιάτα θα βγουν πολύ αλμυρά. Αυτό προκύπτει από το γεγονός ότι είσαι πολύ τσιτωμένος, αλλά οι άνθρωποι καταλήγουν να το αποδίδουν στην «πειθαρχία του Θεού». Στην πραγματικότητα, όλα αυτά είναι απλώς λάθη που γίνονται στην ανθρώπινη ζωή. Δεν θα αντιμετώπιζες συχνά τέτοιου είδους πράγματα ακόμη κι αν δεν πίστευες στον Θεό; Τα προβλήματα που προκύπτουν είναι συχνά το αποτέλεσμα λαθών που έγιναν από ανθρώπους —απλώς δεν αληθεύει ότι τα εν λόγω λάθη είναι πράξη του Αγίου Πνεύματος. Αυτά τα λάθη δεν έχουν καμία σχέση με τον Θεό. Όπως όταν δαγκώνεις τη γλώσσα σου ενώ τρως —θα μπορούσε αυτό να είναι η πειθαρχία του Θεού; Η πειθαρχία του Θεού έχει αρχές και παρατηρείται συνήθως όταν διαπράττεις ύβρι εν γνώσει σου. Εκείνος θα σε πειθαρχήσει μόνο όταν κάνεις πράγματα που περιλαμβάνουν το όνομα του Θεού ή αφορούν τη μαρτυρία ή το έργο Του. Οι άνθρωποι κατανοούν αρκετό μέρος της αλήθειας τώρα, ώστε να έχουν εσωτερική επίγνωση των πραγμάτων που κάνουν. Για παράδειγμα: Είναι δυνατόν να μην ένιωθες τίποτα αν υπεξαιρούσες τα χρήματα της εκκλησίας ή τα ξόδευες αλόγιστα; Κάτι θα ένιωθες όταν το έκανες αυτό. Δεν είναι δυνατόν να νιώθει κανείς κάτι μόνο αφότου γίνει η πράξη. Μες στην καρδιά σου, έχεις σαφή επίγνωση των πραγμάτων που κάνεις και αντιβαίνουν στη συνείδησή σου. Επειδή οι άνθρωποι έχουν τις δικές τους αρέσκειες και προτιμήσεις, απλώς ενδίδουν στις απολαύσεις, παρόλο που γνωρίζουν ξεκάθαρα πώς να κάνουν πράξη την αλήθεια. Ως εκ τούτου, αφότου κάνουν κάτι, δεν νιώθουν προφανή αποδοκιμασία ούτε υποβάλλονται σε εμφανή πειθαρχία. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι διέπραξαν ύβρι εν γνώσει τους, κι έτσι ο Θεός δεν τους πειθαρχεί· όταν έλθει ο καιρός της δίκαιης κρίσης, η τιμωρία του Θεού θα επέλθει στον καθένα βάσει των ενεργειών του. Υπάρχουν, επί του παρόντος, κάποιοι άνθρωποι στην εκκλησία οι οποίοι υπεξαιρούν χρήματα, κάποιοι που δεν διατηρούν σαφή όρια μεταξύ ανδρών και γυναικών, και κάποιοι που κρίνουν, αψηφούν και προσπαθούν να καταστρέψουν στα κρυφά το έργο του Θεού. Γιατί συνεχίζουν να τους πηγαίνουν όλα καλά; Όταν κάνουν τέτοια πράγματα, έχουν επίγνωση και νιώθουν αποδοκιμασία μες στην καρδιά τους· λόγω αυτού, ενίοτε υφίστανται παίδευση και εξευγενισμό, αλλά είναι απλώς υπερβολικά αδιάντροποι! Όπως όταν οι άνθρωποι επιδίδονται σε ανηθικότητα —έχουν επίγνωση αυτού που κάνουν εκείνη την ώρα, αλλά ο πόθος τους είναι υπερβολικά μεγάλος και δεν μπορούν να ελέγξουν τον εαυτό τους. Ακόμη κι αν τους πειθαρχήσει το Άγιο Πνεύμα, αυτό θα είναι μάταιο· συνεπώς, το Άγιο Πνεύμα δεν θα παράσχει πειθαρχία. Αν το Άγιο Πνεύμα δεν τους πειθαρχήσει τότε, αν δεν νιώσουν αποδοκιμασία και δεν συμβεί τίποτε στη σάρκα τους, τι αποδοκιμασία θα μπορούσε να υπάρξει αργότερα; Η πράξη έχει τελεστεί —ποια πειθαρχία θα μπορούσε να υπάρξει; Αποδεικνύει απλώς ότι είναι υπερβολικά αδιάντροποι και υστερούν πολύ σε ανθρώπινη φύση, και ότι τους αξίζουν κατάρες και τιμωρία! Το Άγιο Πνεύμα δεν εργάζεται άσκοπα. Εάν γνωρίζεις πολύ καλά την αλήθεια, αλλά δεν την κάνεις πράξη, εάν είσαι ικανός να διαπράξεις οποιοδήποτε κακό, τότε το μόνο που μπορείς να αναμένεις είναι η έλευση εκείνης της ημέρας που θα τιμωρηθείς μαζί με τον πονηρό. Αυτό είναι το καλύτερο τέλος για σένα! Τώρα, έχω κηρύξει επανειλημμένως σχετικά με τη συνείδηση, η οποία αποτελεί το ελάχιστο κριτήριο. Εάν οι άνθρωποι στερούνται συνειδήσεως, τότε έχουν χάσει την πειθαρχία του Αγίου Πνεύματος· μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, κι ο Θεός δεν τους δίνει καμία σημασία. Όταν εκείνοι που έχουν πραγματικά συνείδηση και λογική κάνουν κάτι κακό, θα έχουν επίγνωσή του. Θα αισθανθούν αμήχανα μόλις νιώσουν κάποια αποδοκιμασία στη συνείδησή τους· θα υποβληθούν σε μια εσωτερική μάχη και, εν τέλει, θα επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα. Δεν θα φτάσουν στο σημείο να κάνουν κάτι που εναντιώνεται πολύ σοβαρά στον Θεό. Ανεξάρτητα από το αν το Άγιο Πνεύμα τούς πειθαρχεί και τους παιδεύει, όλοι οι άνθρωποι θα έχουν κάποιο αίσθημα όταν κάνουν κάτι κακό. Επομένως, οι άνθρωποι τώρα κατανοούν κάθε λογής αλήθειες, και αν δεν τις κάνουν πράξη, τότε αυτό είναι ανθρώπινο ζήτημα. Δεν αντιδρώ καθόλου σε ανθρώπους σαν κι αυτούς, ούτε διατηρώ καμιά ελπίδα γι’ αυτούς. Μπορείς να κάνεις ό,τι σου αρέσει!

Όταν συναθροίζονται κάποιοι άνθρωποι, βάζουν τον λόγο του Θεού κατά μέρος και πάντα μιλούν για το πώς είναι ο τάδε και ο δείνα. Είναι, φυσικά, καλό να είσαι λίγο οξυδερκής, έτσι ώστε όπου και αν πας, να μην παραπλανάσαι εύκολα, ούτε να ξεγελιέσαι ή να πιάνεσαι κορόιδο εύκολα —κι αυτή είναι μια πτυχή που θα πρέπει να κατέχουν οι άνθρωποι. Ωστόσο, δεν πρέπει να επικεντρώνεσαι αποκλειστικά σε αυτήν την πτυχή. Αυτή σχετίζεται με την αρνητική πλευρά των πραγμάτων και δεν μπορείς να έχεις πάντα το βλέμμα σου προσηλωμένο σε άλλους ανθρώπους. Επί του παρόντος, έχεις πολύ λίγες γνώσεις του τρόπου με τον οποίο εργάζεται το Άγιο Πνεύμα, η πίστη σου στον Θεό είναι πολύ επιφανειακή κι εσύ κατέχεις ελάχιστα θετικά πράγματα. Ο Θεός είναι Αυτός στον οποίο πιστεύεις και ο Θεός είναι Αυτός τον οποίο πρέπει να κατανοήσεις, όχι ο Σατανάς. Εάν αναγνωρίζεις μονάχα τον τρόπο που εργάζεται ο Σατανάς και όλους τους τρόπους που εργάζονται τα κακά πνεύματα, αλλά δεν έχεις καμία απολύτως γνώση του Θεού, τι νόημα θα είχε αυτό; Δεν είναι ο Θεός Αυτός στον οποίο πιστεύεις σήμερα; Γιατί η γνώση σου δεν περιλαμβάνει αυτά τα θετικά πράγματα; Απλώς δεν δίνεις σημασία στη θετική πτυχή της εισόδου, ούτε την κατανοείς καθόλου, επομένως, τι στο καλό θέλεις να αποκτήσεις στην πίστη σου; Δεν γνωρίζεις πώς θα πρέπει να επιδιώκεις; Γνωρίζεις πολλά σχετικά με τις αρνητικές πτυχές, αλλά δεν κατορθώνεις να βρεις τη θετική πτυχή της εισόδου, επομένως, πώς μπορεί να μεγαλώσει ποτέ το ανάστημά σου; Ποιες μελλοντικές προοπτικές για ανάπτυξη θα έχει ένας άνθρωπος σαν κι εσένα, ο οποίος δεν μιλάει για τίποτε άλλο πέραν του πολέμου με τον Σατανά; Δεν θα ήταν πολύ ξεπερασμένη η είσοδός σου; Κάνοντάς το αυτό, τι θα μπορούσες να κερδίσεις από το τρέχον έργο; Αυτό που τώρα προέχει είναι να κατανοήσεις αυτό που θέλει να κάνει τώρα ο Θεός, πώς θα πρέπει να συνεργάζεται ο άνθρωπος, πώς θα πρέπει να αγαπά τον Θεό, πώς θα πρέπει να κατανοεί το έργο του Αγίου Πνεύματος, πώς θα πρέπει να εισέρχεται σε όλα τα λόγια που λέει σήμερα ο Θεός, πώς θα πρέπει να τα τρώει και να τα πίνει, να τα βιώνει και να τα κατανοεί, πώς θα πρέπει να ικανοποιεί το θέλημα του Θεού, να κατακτηθεί ολοκληρωτικά από τον Θεό και να υποταχθεί ενώπιον του Θεού… Αυτά είναι τα πράγματα στα οποία θα πρέπει να επικεντρωθείς και στα οποία θα πρέπει τώρα να εισέλθεις. Καταλαβαίνεις; Τι νόημα έχει να επικεντρώνεται κανείς αποκλειστικά και μόνο στο να διακρίνει τους άλλους ανθρώπους; Μπορείς να διακρίνεις εδώ τον Σατανά, να διακρίνεις εκεί τα κακά πνεύματα —μπορείς να έχεις πλήρη κατανόηση των κακών πνευμάτων, αλλά αν δεν είσαι σε θέση να πεις τίποτε σχετικά με το έργο του Θεού, μπορεί μια τέτοια ικανότητα διάκρισης να λειτουργήσει ως υποκατάστατο της κατανόησης του Θεού; Έχω συναναστραφεί μαζί σας προηγουμένως σχετικά με τις εκφράσεις του έργου των κακών πνευμάτων, μα αυτό δεν αποτελούσε το μεγαλύτερο μέρος τους. Φυσικά, οι άνθρωποι θα πρέπει να έχουν κάποια ικανότητα διάκρισης, κι αυτό αποτελεί μια πτυχή που θα πρέπει να κατέχουν εκείνοι που υπηρετούν τον Θεό, προκειμένου να αποφεύγουν να πράττουν ανόητα πράγματα και να διαταράσσουν το έργο του Θεού. Ωστόσο, αυτό που εξακολουθεί να έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι να έχει κανείς γνώση του έργου του Θεού και κατανόηση του θελήματος του Θεού. Ποια γνώση αυτού του σταδίου του έργου του Θεού υπάρχει μέσα σου; Μπορείς να μιλήσεις για το τι κάνει ο Θεός, ποιο είναι το θέλημα του Θεού, ποια είναι τα ελαττώματά σου και ποια τα πράγματα με τα οποία θα πρέπει να εφοδιαστείς; Μπορείς να αναφέρεις τη νεότερη είσοδό σου; Θα πρέπει να είσαι σε θέση να δρέψεις καρπούς και να επιτύχεις κατανόηση στη νέα είσοδο. Μην παριστάνεις τον μπερδεμένο· πρέπει να καταβάλεις μεγαλύτερη προσπάθεια στη νέα είσοδο προκειμένου να εμβαθύνεις τη δική σου εμπειρία και γνώση και, ακόμη περισσότερο, πρέπει να αποκτήσεις κάποια κατανόηση των τρεχόντων νεότερων εισόδων και του ορθότερου τρόπου βίωσης. Επιπλέον, μέσα από το νέο έργο και τις νέες εισόδους, θα πρέπει να κατέχεις ικανότητα διάκρισης αναφορικά με τις προηγούμενες ξεπερασμένες και διαστρεβλωμένες ασκήσεις σου, καθώς και να επιζητήσεις πώς να απαλλαγείς από αυτές προκειμένου να εισέλθεις σε νέες εμπειρίες. Αυτά είναι πράγματα που πρέπει τώρα να κατανοήσεις και στα οποία πρέπει να εισέλθεις επειγόντως. Πρέπει να κατανοήσεις τις διαφορές και τη σχέση μεταξύ των παλαιών και των νέων εισόδων. Αν δεν κατανοείς αυτά τα πράγματα, τότε δεν θα έχεις τρόπο να προοδεύσεις, καθώς θα είσαι ανίκανος να συμβαδίσεις με το έργο του Αγίου Πνεύματος. Πρέπει να είσαι σε θέση να πάρεις την κανονική βρώση και πόση του λόγου του Θεού, καθώς και την κανονική συναναστροφή, και να τα χρησιμοποιήσεις για να αλλάξεις τους πρότερους ξεπερασμένους τρόπους άσκησής σου, καθώς και τις παλιές παραδοσιακές αντιλήψεις σου, ούτως ώστε να μπορέσεις να εισέλθεις σε μια νέα άσκηση και να εισέλθεις στο νέο έργο του Θεού. Αυτά είναι πράγματα που οφείλεις να επιτύχεις. Δεν σου ζητώ τώρα απλώς να διαπιστώσεις με ακρίβεια ποιο είναι το ανάστημά σου· δεν είναι αυτός ο στόχος. Αντίθετα, σου ζητώ να πάρεις στα σοβαρά το πώς κάνεις πράξη την αλήθεια και το πώς κατανοείς τη ζωή-είσοδο. Η ικανότητά σου να γνωρίσεις τον εαυτό σου δεν είναι αντιπροσωπευτική του αληθινού σου αναστήματος. Αν μπορείς να βιώσεις το έργο του Θεού, να έχεις εμπειρία και κατανόηση των αληθειών που υπάρχουν στα λόγια του Θεού, και είσαι σε θέση να διακρίνεις τις προηγούμενες προσωπικές αντιλήψεις και τα λάθη σου, τότε αυτό είναι το αληθινό σου ανάστημα και είναι κάτι που θα πρέπει να επιτύχει ο καθένας σας.

Υπάρχουν πολλές καταστάσεις στις οποίες απλώς δεν γνωρίζετε πώς να ασκηθείτε και γνωρίζετε ακόμη λιγότερο πώς εργάζεται το Άγιο Πνεύμα. Κάποιες φορές, κάνεις κάτι που δείχνει ξεκάθαρη ανυποταγή στο Άγιο Πνεύμα. Μέσα από τη βρώση και την πόση των λόγων του Θεού, έχεις ήδη μια κατανόηση της υπό εξέταση αρχής στο ζήτημα, κι έτσι νιώθεις ένα αίσθημα αποδοκιμασίας και ταραχής μέσα σου· φυσικά, αυτό το αίσθημα θα το νιώσει κάποιος μόνο υπό την προϋπόθεση ότι γνωρίζει μέρος της αλήθειας. Αν οι άνθρωποι δεν συνεργάζονται και δεν ασκούνται σύμφωνα με τον σημερινό λόγο του Θεού, τότε παρεμποδίζουν το έργο του Αγίου Πνεύματος και είναι βέβαιο πως θα νιώσουν ταραχή μέσα τους. Αν, για παράδειγμα, κατανοείς την αρχή μιας συγκεκριμένης πτυχής, μα δεν ασκείσαι αναλόγως, θα νιώσεις ένα αίσθημα αποδοκιμασίας μέσα σου. Αν δεν κατανοείς την αρχή και δεν γνωρίζεις καθόλου αυτήν την πτυχή της αλήθειας, τότε δεν είναι απαραίτητο πως θα νιώσεις ένα αίσθημα αποδοκιμασίας πάνω σε αυτό το ζήτημα. Η μομφή του Αγίου Πνεύματος είναι πάντα εντός πλαισίου. Νομίζεις ότι επειδή δεν έχεις προσευχηθεί και δεν έχεις συνεργαστεί με το έργο του Αγίου Πνεύματος, έχεις καθυστερήσει το έργο. Στην πραγματικότητα, δεν δύναται να καθυστερήσει. Το Άγιο Πνεύμα θα συγκινήσει κάποιον άλλο· το έργο του Αγίου Πνεύματος δεν περιορίζεται από κανέναν. Νιώθεις ότι έχεις απογοητεύσει τον Θεό, κι αυτό είναι ένα αίσθημα που θα πρέπει να έχεις στη συνείδησή σου. Το αν μπορείς ή όχι να αποκτήσεις την αλήθεια είναι δική σου υπόθεση και δεν σχετίζεται με τον Θεό. Κάποιες φορές, η συνείδησή σου είναι αυτή που αισθάνεται να κατηγορείται, αλλά αυτό δεν είναι η διαφώτιση, ούτε η φώτιση του Αγίου Πνεύματος, ούτε και είναι η αποδοκιμασία του Αγίου Πνεύματος. Αντίθετα, είναι ένα αίσθημα μέσα στην ανθρώπινη συνείδηση. Αν ενεργείς αλόγιστα σε θέματα που περιλαμβάνουν το όνομα του Θεού, τη μαρτυρία του Θεού ή το έργο του Θεού, τότε ο Θεός δεν θα σου τη χαρίσει. Υπάρχει, όμως, ένα όριο —ο Θεός δεν θα ασχοληθεί μαζί σου σε κοινά, μικρά θέματα. Θα σε αγνοήσει. Αν παραβιάσεις κάποιες αρχές, και διαταράξεις και αναστατώσεις το έργο του Θεού, Εκείνος θα εξαπολύσει πάνω σου την οργή Του και δεν θα σου τη χαρίσει σε καμία περίπτωση. Κάποια από τα λάθη που κάνεις είναι αναπόφευκτα στην πορεία της ανθρώπινης ζωής. Για παράδειγμα, δεν αχνίζεις σωστά τα ψωμάκια σου και λες ότι πρόκειται για την πειθαρχία του Θεού —αυτό αποτελεί εντελώς παράλογη κουβέντα. Προτού καταλήξεις να πιστεύεις στον Θεό, δεν συνέβαιναν συχνά τέτοιου είδους πράγματα; Νιώθεις πως φαίνεται ότι πρόκειται για την πειθαρχία του Αγίου Πνεύματος, αλλά, στην πραγματικότητα, δεν έχουν έτσι τα πράγματα (πέρα από κάποιες εξαιρετικές περιπτώσεις), διότι το έργο αυτό δεν προέρχεται εξολοκλήρου από το Άγιο Πνεύμα, αλλά από τα ανθρώπινα συναισθήματα. Ωστόσο, είναι φυσιολογικό να σκέφτονται έτσι οι θρησκευόμενοι. Δεν θα μπορούσες να σκέφτεσαι κατ’ αυτόν τον τρόπο όταν δεν πίστευες στον Θεό. Όταν κατέληξες να πιστεύεις στον Θεό, άρχισες να δαπανάς περισσότερο χρόνο στον συλλογισμό αυτών των πραγμάτων, κι έτσι κατέληξες, φυσικά, να σκέφτεσαι κατ’ αυτόν τον τρόπο. Αυτό απορρέει από το σκεπτικό των κανονικών ανθρώπων κι έχει να κάνει με τη νοοτροπία τους. Επίτρεψέ Μου, όμως, να σου πω πως αυτό το σκεπτικό δεν εμπίπτει στο πεδίο του έργου του Αγίου Πνεύματος. Πρόκειται για ένα παράδειγμα του Αγίου Πνεύματος που δίνει στους ανθρώπους μια φυσιολογική αντίδραση μέσω των σκέψεών τους· πρέπει, όμως, να καταλάβεις ότι αυτή η αντίδραση δεν είναι το έργο του Αγίου Πνεύματος. Το να κατέχεις αυτού του είδους τη «γνώση» δεν αποδεικνύει ότι έχεις το έργο του Αγίου Πνεύματος. Η γνώση σου δεν απορρέει από τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος, πόσο δε μάλλον πρόκειται για το έργο του Αγίου Πνεύματος. Αποτελεί απλώς το προϊόν της κανονικής ανθρώπινης σκέψης και δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τη διαφώτιση ή τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος —πρόκειται για κατηγορηματικά ξεχωριστά φαινόμενα. Αυτή η κανονική ανθρώπινη σκέψη δεν απορρέει εξολοκλήρου από το Άγιο Πνεύμα. Όταν το Άγιο Πνεύμα εργάζεται για να διαφωτίσει τους ανθρώπους, σε γενικές γραμμές τούς δίνει γνώση περί του έργου του Θεού, καθώς και γνώση περί της αληθινής εισόδου τους και της αληθινής κατάστασής τους. Τους δίνει, επίσης, τη δυνατότητα να κατανοήσουν τις επιτακτικές προθέσεις του Θεού και τις απαιτήσεις που έχει Εκείνος από τον άνθρωπο σήμερα, έτσι ώστε να έχουν την αποφασιστικότητα να θυσιάσουν τα πάντα για να ικανοποιήσουν τον Θεό, να αγαπούν τον Θεό ακόμη κι αν αντιμετωπίσουν διωγμό και αντιξοότητες, και να μείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους για τον Θεό, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει να χύσουν το αίμα τους ή να δώσουν τη ζωή τους, και να το κάνουν δίχως να μετανιώνουν. Αν διαθέτεις αυτού του είδους την αποφασιστικότητα, τούτο σημαίνει ότι έχεις την υποκίνηση και το έργο του Αγίου Πνεύματος —αλλά να ξέρεις ότι δεν κατέχεις αυτήν την υποκίνηση κάθε στιγμή που περνά. Κάποιες φορές, όταν προσεύχεσαι και τρως και πίνεις τα λόγια του Θεού σε συναθροίσεις, μπορεί να νιώσεις εξαιρετική συγκίνηση και έμπνευση. Σου δίνεται η αίσθηση του τόσο νέου και φρέσκου όταν σε συναναστρέφονται οι άλλοι σχετικά με την εμπειρία και την κατανόησή τους πάνω στα λόγια του Θεού, και η καρδιά σου είναι απόλυτα καθαρή και φωτεινή. Όλα αυτά είναι το έργο του Αγίου Πνεύματος. Αν είσαι επικεφαλής και το Άγιο Πνεύμα σού δίνει εξαιρετική διαφώτιση και φώτιση όταν πηγαίνεις στην εκκλησία για να εργαστείς, σου δίνει ενόραση στα προβλήματα που υφίστανται μέσα στην εκκλησία, σου δίνει τη δυνατότητα να γνωρίσεις πώς να συναναστραφείς με άλλους σχετικά με την αλήθεια προκειμένου να τα λύσεις, σε κάνει απίστευτα έντιμο, υπεύθυνο και σοβαρό στο έργο σου, όλα αυτά είναι το έργο του Αγίου Πνεύματος.

Υποσημειώσεις:

α. Το αρχικό κείμενο λέει «Αυτά είναι κάποια».