1 Ω Θεέ! Ανεξάρτητα από τον χρόνο ή τον τόπο, ξέρεις ότι πάντα Σε θυμάμαι. Ανεξαρτήτως του χρόνου ή του τόπου, ξέρεις ότι θέλω να Σε αγαπήσω, αλλά το ανάστημά μου είναι πολύ μικρό, είμαι πολύ αδύναμος και ανίσχυρος, η αγάπη μου είναι πολύ περιορισμένη και η ειλικρίνειά μου απέναντι σ’ Εσένα είναι υπερβολικά πενιχρή. Σε σύγκριση με την αγάπη Σου, είμαι απλώς ακατάλληλος να ζω. Επιθυμώ μόνο να έχω μια ζωή που δεν είναι μάταιη, και να μπορώ όχι μόνο να ξεπληρώσω την αγάπη Σου, αλλά, επίσης, να μπορώ να αφιερώσω ό,τι έχω σ’ Εσένα. Αν μπορώ να Σε ικανοποιήσω, τότε ως πλάσμα, θα είμαι ήσυχος και δεν θα ζητήσω τίποτα περισσότερο. Αν και είμαι αδύναμος και ανίσχυρος τώρα, δεν θα ξεχάσω τις προτροπές Σου και δεν θα ξεχάσω την αγάπη Σου.

2 Ω! Θεέ! Ξέρεις ότι είμαι μικρός στο ανάστημα, ότι η αγάπη μου είναι υπερβολικά πενιχρή. Πώς μπορώ να κάνω το καλύτερο σε ένα τέτοιο περιβάλλον; Ζητώ να μου δώσεις δύναμη και να μου δώσεις αυτοπεποίθηση, ώστε να είμαι περισσότερο σε θέση να κατέχω μια αγνή αγάπη και να την αφιερώσω σ’ Εσένα και να μπορώ να αφιερώσω καλύτερα όσα έχω σ’ Εσένα· όχι μόνο θα μπορώ να ξεπληρώσω την αγάπη Σου, αλλά θα είμαι πιο ικανός να αποκτήσω εμπειρία της παίδευσής Σου και της κρίσης και των δοκιμασιών Σου και των ακόμα πιο σκληρών κατάρων Σου. Η αγάπη, η παίδευση και η κρίση Σου με ώθησαν στο να Σε γνωρίσω, αλλά αισθάνομαι επίσης ανίκανος να εκπληρώσω την αγάπη Σου, γιατί είσαι τόσο σπουδαίος. Πώς μπορώ να αφιερώσω όλα όσα έχω στον Δημιουργό;

3 Ω Θεέ! Ο άνθρωπος έχει το ανάστημα ενός παιδιού, η συνείδησή του είναι αδύναμη και το μόνο που μπορώ να επιτύχω είναι να ξεπληρώσω την αγάπη Σου. Σήμερα, δεν ξέρω πώς να ικανοποιήσω τις επιθυμίες Σου και επιθυμώ μονάχα να κάνω ό,τι μπορώ, να δώσω όλα όσα έχω και να αφιερώσω όλα όσα έχω σ’ Εσένα. Ανεξάρτητα από την κρίση Σου, ανεξάρτητα από την παίδευσή Σου, ανεξάρτητα από το τι δίνεις σ’ εμένα, ανεξάρτητα από το τι μου παίρνεις, απάλλαξέ με από το παραμικρό παράπονο προς Εσένα. Πολλές φορές, όταν με παίδευσες και με έκρινες, γκρίνιαξα μέσα μου και δεν ήμουν σε θέση να πετύχω την αγνότητα ή να εκπληρώσω τις επιθυμίες Σου. Η αποπληρωμή της αγάπης Σου γεννήθηκε από καταναγκασμό και αυτή τη στιγμή μισώ τον εαυτό μου ακόμη περισσότερο.

4 Σήμερα, δεν θα έπρεπε να είμαι ικανοποιημένος με το να ξεπληρώσω την αγάπη Σου χρησιμοποιώντας τη συνείδησή μου —όση αγάπη και να Σου δώσω— γιατί οι σκέψεις μου είναι πολύ διεφθαρμένες και επειδή είμαι ανίκανος να Σε δω ως τον Δημιουργό. Επειδή είμαι ακόμα ακατάλληλος για να Σε αγαπώ, πρέπει να επιτύχω την ικανότητα να αφιερώσω όλα όσα έχω σ’ Εσένα, κάτι που θα έκανα πολύ πρόθυμα. Πρέπει να γνωρίζω όλα αυτά που έχεις κάνει και να μην έχω άλλη επιλογή και πρέπει να δω την αγάπη Σου και να μπορέσω να Σε υμνήσω και να εξυμνήσω το άγιο όνομά Σου, για να μπορέσεις να κερδίσεις μεγάλη δόξα μέσα από μένα. Είμαι πρόθυμος να εμμείνω σε αυτή τη μαρτυρία μου προς Εσένα.