1 Η προσευχή δεν είναι είδος τελετουργικού· πρόκειται για αληθινή επικοινωνία μεταξύ ενός ατόμου και του Θεού, και έχει βαθύ νόημα. Από τις προσευχές των ανθρώπων μπορεί κανείς να δει πως υπηρετούν απευθείας τον Θεό. Αν βλέπεις την προσευχή ως τελετουργικό, τότε είναι απόλυτα σίγουρο ότι δεν θα υπηρετήσεις καλά τον Θεό. Αν οι προσευχές σου δεν γίνονται με σοβαρότητα ή ειλικρίνεια, τότε μπορεί να ειπωθεί ότι, από τη σκοπιά του Θεού, εσύ ως άνθρωπος δεν υπάρχεις. Πώς, τότε, να μπορέσει το Άγιο Πνεύμα να εργαστεί πάνω σου; Εφεξής, δίχως προσευχή δεν θα μπορείς να επιτελέσεις έργο. Η προσευχή είναι αυτή που αποφέρει έργο, και η προσευχή είναι αυτή που αποφέρει υπηρεσία. Αν είσαι άνθρωπος που ηγείται και υπηρετεί τον Θεό, όμως δεν έχεις αφοσιωθεί ποτέ στην προσευχή ούτε και έχεις υπάρξει ποτέ σοβαρός στις προσευχές σου, τότε, στο τέλος, ο τρόπος κατά τον οποίο υπηρετείς θα προκαλέσει την πτώση σου.

2 Αν μπορείς να έρχεσαι συχνά ενώπιον του Θεού και να προσεύχεσαι συχνά σ’ Εκείνον, αυτό αποδεικνύει ότι συμπεριφέρεσαι στον Θεό ως Θεό. Αν συχνά αμελείς να προσεύχεσαι, και τείνεις να ενεργείς από μόνος σου, κάνοντας διάφορα πίσω από την πλάτη Του, τότε δεν υπηρετείς τον Θεό· απλώς ασχολείσαι με τις δικές σου υποθέσεις. Ως εκ τούτου, δεν θα καταδικαστείς; Εξωτερικά, δεν θα φαίνεται σαν να έχεις κάνει κάτι που προκαλεί διαταραχή ούτε θα φαίνεται ότι έχεις βλασφημήσει τον Θεό, αλλά θα κάνεις απλώς τα δικά σου. Ενεργώντας έτσι, δεν διακόπτεις; Ακόμη κι αν, επιφανειακά, φαίνεται σαν να μην το κάνεις, στην ουσία αντιστέκεσαι στον Θεό.

Διασκευασμένο από το κεφάλαιο «Η σημασία και η πράξη της προσευχής» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»