9. Ο πόνος που προκαλεί η επιδίωξη της γαμήλιας ευτυχίας

Από τον Λι Σινζού, Κίνα

Από τότε που έχω αναμνήσεις, έβλεπα συχνά τον πατέρα μου να εξοργίζεται και να ξεσπάει πάνω στη μητέρα μου. Καθώς μεγάλωνα, η μητέρα μου συχνά παραπονιόταν για τον δυστυχισμένο γάμο της. Έλεγε ότι της είχε λείψει το φαγητό και τα ρούχα όλον αυτόν τον καιρό που ήταν με τον πατέρα μου, ότι δεν ήταν ποτέ ευτυχισμένη μαζί του και ότι εκείνος συχνά εξοργιζόταν μαζί της. Μου έλεγε συχνά: «Για να είναι ευτυχισμένη μια γυναίκα σε όλη της τη ζωή, πρέπει να παντρευτεί έναν άντρα που θα της φέρεται καλά». Εγώ σκεφτόμουν μέσα μου: «Για να το λέει αυτό η μητέρα μου, που τα έχει περάσει όλα αυτά, θα είναι αλήθεια. Δεν πρέπει με τίποτα να καταλήξω σαν εκείνη. Πρέπει να βρω έναν σύζυγο που θα μου φέρεται καλά». Αργότερα, βρήκα αυτό που ήθελα, έναν καλοσυνάτο σύζυγο που μου φερόταν καλά. Από τότε που παντρευτήκαμε, ο σύζυγός μου συμφωνούσε μαζί μου σε όλα και δεν μου ύψωνε ποτέ τη φωνή του. Όποτε γύριζε σπίτι από τη δουλειά και δεν με έβρισκε εκεί, με έπαιρνε τηλέφωνο και με ρωτούσε πού είχα πάει, κι ερχόταν αμέσως να με πάρει με το ποδήλατό του. Νοιαζόταν πολύ για μένα καθημερινά και κάθε φορά που με έβλεπε αναστατωμένη, με ρωτούσε: «Τι συμβαίνει; Σε έχει πειράξει κάτι;» Χαιρόμουν πολύ που είχα βρει έναν σύζυγο που με αγαπούσε και με φρόντιζε, κι ήμουν ικανοποιημένη με τη ζωή μου.

Το 2004, αποδέχτηκα το νέο έργο του Θεού και κήρυξα το ευαγγέλιο στον σύζυγό μου. Εκείνος δεν το αποδέχτηκε, αλλά δεν εναντιώθηκε κιόλας στην πίστη μου. Αργότερα, όμως, άρχισε να πιστεύει τις αβάσιμες φήμες που κατασκεύαζε το ΚΚΚ για την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού και από τότε άρχισε να προσπαθεί να με κάνει να σταματήσω να πιστεύω στον Θεό. Επίσης, παραπονιόταν συχνά που πήγαινα σε συναθροίσεις. Μια μέρα, με το που γύρισε από τη δουλειά, μου είπε με ύφος σοβαρό: «Διάβασα στο ίντερνετ ότι η πίστη στον Θεό πάει ενάντια στο ΚΚΚ κι ότι η κυβέρνηση δεν την επιτρέπει. Δεν μπορείς να πιστεύεις πια στον Θεό!» Όταν είδα τη δυσαρεστημένη του έκφραση, κατάλαβα ότι είχε παραπλανηθεί από τις αβάσιμες φήμες που διέδιδε το ΚΚΚ. Του είπα ότι αυτά τα πράγματα ήταν ψέματα και συκοφαντίες, μα δεν ήθελε να με ακούσει καθόλου. Ένα βράδυ, μόλις ήρθε στο σπίτι, με ρώτησε: «Πήγες πάλι σήμερα σε συνάθροιση;» Εγώ είπα: «Ναι». Τότε εκείνος μου φώναξε: «Σου είπα να μην πιστεύεις στον Θεό κι εσύ δεν με άκουσες! Τώρα που επέστρεφα σπίτι, είδα να συλλαμβάνουν μια δασκάλα επειδή πίστευε στον Θεό. Ποιος ξέρει πόσα χρόνια θα μπει φυλακή; Αν συνεχίσεις να πιστεύεις, αργά ή γρήγορα, θα συλληφθείς κι εσύ. Μετά θα μας μπλέξεις κι εμένα και τα παιδιά, και θα καταστρέψεις την οικογένειά μας!» Μόλις τελείωσε, πήρε το παπούτσι του και, χωρίς να πει λέξη, άρχισε να με χτυπάει στο κεφάλι και να με βρίζει: «Σου είπα να με ακούσεις κι εσύ δεν με ακούς! Θα σε σκοτώσω!» Νόμιζα ότι θα μου έριχνε κάνα-δυο μέχρι να ξεθυμάνει, μα εκείνος συνέχισε να με χτυπάει πολύ δυνατά. Ζαλίστηκα από τα χτυπήματα, μα εκείνος δεν έλεγε να σταματήσει. Δεν πίστευα ποτέ ότι μετά από τόσα χρόνια μαζί, θα μπορούσε να είναι τόσο σκληρός μαζί μου. Στη συνέχεια, ο σύζυγός μου είπε στα παιδιά: «Πηγαίνετε να μιλήσετε στη μάνα σας. Κάντε τη να πει ότι δεν θα πιστεύει άλλο πια στον Θεό. Αν δεν το πει αυτό, θα τη σκοτώσω στο ξύλο σήμερα!» Η κόρη μου άρχισε να κλαίει και να με ικετεύει. Είδα τα παιδιά μου που έκλαιγαν και ένιωσα αδύναμη. Σκέφτηκα: «Καλύτερα να του πω για τώρα ότι δεν θα πιστεύω πια. Αν συνεχίσει αυτή η κατάσταση κι όλο θυμώνει και με χωρίσει, η οικογένειά μας θα διαλυθεί». Τότε, όμως, σκέφτηκα: «Δεν πρέπει να αρνηθώ ποτέ το όνομα του Θεού. Δεν μπορώ να πω ότι δεν θα πιστεύω άλλο πια στον Θεό, γιατί αν το πω, θα Τον έχω προδώσει». Προσευχήθηκα, λοιπόν, στον Θεό και Του ζήτησα να μου δώσει σοφία και πίστη. Σκέφτηκα μετά ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Σε κάθε βήμα του έργου που επιτελεί ο Θεός πάνω στους ανθρώπους, εξωτερικά φαίνεται να είναι αλληλεπιδράσεις μεταξύ ανθρώπων, σαν να γεννήθηκαν από ανθρώπινες ρυθμίσεις ή από ανθρώπινη αναστάτωση. Αλλά στα παρασκήνια, κάθε στάδιο του έργου και ό,τι συμβαίνει είναι ένα στοίχημα του Σατανά ενώπιον του Θεού και απαιτεί από τους ανθρώπους να παραμείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους προς τον Θεό. Πάρε τη δοκιμασία του Ιώβ για παράδειγμα: Στα παρασκήνια, ο Σατανάς έβαζε ένα στοίχημα με τον Θεό και αυτό που συνέβη στον Ιώβ ήταν οι πράξεις των ανθρώπων και η αναστάτωση των ανθρώπων. Πίσω από κάθε βήμα του έργου που κάνει ο Θεός σ’ εσάς είναι το στοίχημα του Σατανά με τον Θεό —πίσω από όλα αυτά υπάρχει μια μάχη» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μόνο αγαπώντας τον Θεό πιστεύεις αληθινά στον Θεό). Τα λόγια του Θεού με διαφώτισαν και με βοήθησαν να καταλάβω ότι μπορεί να φαινόταν πως ο σύζυγός μου με καταδίωκε, αλλά στην πραγματικότητα, κρύβονταν πίσω του τα σχέδια του Σατανά. Ο Σατανάς ήθελε να αρνηθώ τον Θεό και να Τον προδώσω. Δεν μπορούσα να πω ότι δεν θα πίστευα πλέον στον Θεό μόνο από φόβο για την οργή του συζύγου μου. Έπρεπε να μείνω σταθερή στη μαρτυρία μου. Μετά από αυτό, όσο κι αν με παρακαλούσαν τα παιδιά μου, εγώ δεν έλεγα τίποτα. Ο σύζυγός μου έγινε έξαλλος και φώναξε: «Αφού δεν μιλάει η μάνα σας, θα τη χωρίσω απόψε κιόλας και θα τη διώξω. Δεν θα ξαναπεράσει άλλη μέρα στο σπίτι μας!» Αυτό ήταν το απόλυτο σοκ. Δεν είχα διανοηθεί ποτέ ότι θα ζητούσε αλήθεια διαζύγιο. Τόσα χρόνια που ήμουν μαζί του, του είχα δώσει και την ψυχή μου, και εκείνος τώρα ήθελε να με χωρίσει, επειδή πίστευα στον Θεό, κι ήθελε μάλιστα να φύγω αμέσως από το σπίτι. Πώς ήταν δυνατόν να είναι αυτός ο σύζυγος με τον οποίο είχα περάσει πάνω από μία δεκαετία; Ένιωσα συντετριμμένη. Αναρωτήθηκα: «Αν χωρίσουμε, πώς θα επιβιώσω αβοήθητη και μόνη;» Ένιωσα την καρδιά μου να γίνεται κομμάτια κι άρχισαν να κυλούν δάκρυα από το πρόσωπό μου. Σκέφτηκα ότι οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν από τον Θεό, ότι ο Θεός μάς έδωσε πνοή και μας παρείχε όλα όσα χρειαζόμασταν, οπότε είναι απολύτως φυσικό και δικαιολογημένο να λατρεύει κάποιος τον Θεό. Ένιωσα πως, ό,τι κι αν συνέβαινε, δεν έπρεπε να σταματήσω να πιστεύω στον Θεό. Στη συνέχεια, η κόρη μου είπε στον πατέρα της: «Αν χωρίσετε, ο αδερφός μου κι εγώ θα μείνουμε με τη μαμά, όχι μ’ εσένα». Μόνο τότε ο σύζυγός μου υποχώρησε και άφησε το θέμα του διαζυγίου. Αργότερα, εντάθηκαν οι διωγμοί από το ΚΚΚ, και ανάρτησαν στους δρόμους κάθε είδους αιρέσεις και πλάνες που συκοφαντούσαν και δυσφημούσαν την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Ο άντρας μου, επίσης, με καταδίωκε ακόμα πιο άγρια. Κάθε μέρα μετά τη δουλειά, με ανέκρινε και με ρωτούσε αν εξακολουθούσα να πιστεύω στον Θεό, και ξεσπούσε την οργή του πάνω μου με το παραμικρό. Είχα ταραχτεί πολύ έτσι που τον έβλεπα. Παρόλο που πίστευα στον Θεό και έκανα το καθήκον μου, έκανα και όλες τις δουλειές του σπιτιού και τις αγροτικές εργασίες, και πρόσεχα και τα παιδιά. Δεν έπρεπε να με καταδιώκει έτσι. Μετά, όμως, σκέφτηκα: «Αν δεν με καταδίωκε το ΚΚΚ και δεν υπήρχαν αυτές οι αβάσιμες φήμες, δεν θα μου φερόταν έτσι. Τον έχει κοροϊδέψει το ΚΚΚ. Πρέπει να αντέξω, αλλιώς θα είναι αναπόφευκτο να καταλήξουμε σε διαζύγιο». Για να μη διαλυθεί η οικογένειά μας και να σώσω τον γάμο μας, όσο κι αν με καταδίωκε ο άντρας μου, εγώ έκανα υπομονή και δεν έλεγα τίποτα. Μάλιστα τον φρόντιζα και του έφτιαχνα και καλά φαγητά. Μερικές φορές, καθυστερούσα και στο καθήκον μου.

Αργότερα, επιλέχθηκα ως ιεροκήρυκας και έγινα υπεύθυνη για αρκετές εκκλησίες. Ορισμένες από τις εκκλησίες ήταν μακριά και δεν μπορούσα να πηγαίνω σπίτι κάθε μέρα. Αυτό με ανησύχησε λίγο. Ο σύζυγός μου είχε εξωσυζυγική σχέση εκείνη την περίοδο, και αρκετές φορές που είχε γυρίσει σπίτι μεθυσμένος μου είχε πει ότι μια γυναίκα τού είχε εξομολογηθεί τον έρωτά της και ήθελε να κάνουν οικογένεια. Εγώ φοβήθηκα ότι θα απομακρυνόμουν από τον άντρα μου και ότι θα με χώριζε σίγουρα, εφόσον θα ήμουν μακριά από το σπίτι και δεν θα μπορούσα να γυρίζω εύκολα. Αν συνέβαινε αυτό, η οικογένειά μας θα διαλυόταν. Τότε, όμως, σκέφτηκα ότι αυτό το καθήκον είχε έρθει από τον Θεό και ότι δεν μπορούσα να το αρνηθώ μόνο και μόνο για να διατηρήσω την οικογενειακή μου γαλήνη. Έτσι, το αποδέχτηκα. Εκείνη την περίοδο, επέστρεφα στο σπίτι μία φορά κάθε δύο περίπου βδομάδες κι έμενα μερικές μέρες. Έκανα όλες τις δουλειές του σπιτιού και τις αγροτικές εργασίες κι ήλπιζα ότι μέσα από αυτές μου τις προσπάθειες θα κρατούσα την καρδιά του συζύγου μου. Παρόλο που ήξερα ότι είχε εξωσυζυγική σχέση, δεν τον κατηγόρησα ποτέ, επειδή φοβόμουν ότι έτσι θα χωρίζαμε στ’ αλήθεια. Αυτό το ζήτημα με προβλημάτιζε συχνά και μου αποσπούσε την προσοχή από το καθήκον μου. Συχνά, έκανα μόνο τα τυπικά. Υπήρχε ένας ψευδοεπικεφαλής σε μια εκκλησία που έπρεπε να απαλλαγεί αμέσως από το καθήκον του, αλλά εγώ πίστευα ότι η εκλογή ενός νέου επικεφαλής θα έπαιρνε πολύ χρόνο, οπότε ανέβαλα την απαλλαγή του για να έχω ελεύθερο χρόνο να πάω σπίτι. Αυτό έφερε καθυστερήσεις στο έργο της εκκλησίας. Μια άλλη φορά, ο ανώτερος επικεφαλής μού ζήτησε να βοηθήσω μια εκκλησία να αντιμετωπίσει έναν αντίχριστο. Εκείνη την περίοδο, κάποιοι αδελφοί και αδελφές δεν μπορούσαν να διακρίνουν αυτόν τον αντίχριστο, οπότε ήταν απαραίτητο να συναναστραφώ μαζί τους εγκαίρως πάνω στις αλήθειες σχετικά με τη διάκριση. Σκέφτηκα: «Για να μπορέσουν να διακρίνουν αυτόν τον αντίχριστο οι αδελφοί και οι αδελφές, μπορεί να χρειαστεί μισός μήνας συναναστροφής, κι ακόμα και τότε τίποτα δεν εγγυάται τα αποτελέσματα. Πότε, λοιπόν, θα μπορέσω να γυρίσω σπίτι;» Έτσι, είπα στον επικεφαλής: «Αυτός ο αντίχριστος είναι πολύ πονηρός και έχει εκλεπτυσμένες μεθόδους για να παραπλανά τους ανθρώπους. Δεν θα είναι εύκολο για τους αδελφούς και τις αδελφές να τον διακρίνουν και δεν μπορώ να τον αντιμετωπίσω εγώ. Γιατί δεν βρίσκετε κάποιον άλλον για να χειριστεί αυτό το ζήτημα;» Ο επικεφαλής είδε ότι δεν ήθελα να συνεργαστώ και αναγκάστηκε να βρει μια άλλη αδελφή να χειριστεί το θέμα. Η αδελφή, όμως, δεν είχε διάκριση και η αντιμετώπιση του θέματος του αντίχριστου προχωρούσε αργά. Έτσι, ο αντίχριστος παρέμενε στην εκκλησία, και παραπλανούσε και έλεγχε τον εκλεκτό λαό του Θεού για πάνω από δύο μήνες. Σταμάτησε όλο το έργο της εκκλησίας. Αργότερα, λόγω του ότι ήμουν ανεύθυνη στο καθήκον μου και του ότι είχα καθυστερήσει πολύ το έργο της εκκλησίας, απαλλάχθηκα από τα καθήκοντά μου. Σε μια συνάθροιση, μια αδελφή μού είπε: «Με βάση τη συμπεριφορά σου, θα πρέπει να απομονωθείς για να κάνεις αυτοκριτική». Τα λόγια της τρύπησαν την καρδιά μου. Πήγαινα συχνά στο σπίτι για να σώσω τον γάμο μου και καθυστερούσα το έργο της εκκλησίας. Έκανα όντως μια κακή πράξη και έπρεπε να απομονωθώ για να κάνω αυτοκριτική. Θυμήθηκα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Είναι εξαιρετικά σημαντικό το πώς αντιμετωπίζετε τις αναθέσεις από τον Θεό· είναι πολύ σοβαρό το θέμα. Εάν δεν μπορείς να ολοκληρώσεις αυτά που έχει εμπιστευτεί ο Θεός στους ανθρώπους, τότε δεν είσαι κατάλληλος να ζεις παρουσία Του και πρέπει να τιμωρηθείς. Είναι απολύτως φυσικό και δικαιολογημένο ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να ολοκληρώνουν τις όποιες αναθέσεις τούς εμπιστεύεται ο Θεός. Αυτή είναι η υπέρτατη ευθύνη του ανθρώπου και είναι εξίσου σημαντική με την ίδια του τη ζωή. Εάν δεν παίρνεις στα σοβαρά τις αναθέσεις από τον Θεό, τότε Τον προδίδεις με τον πλέον οδυνηρό τρόπο. Στο συγκεκριμένο θέμα, είσαι πιο αξιοθρήνητος κι απ’ τον Ιούδα και αξίζεις κατάρα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να γνωρίσουμε τη φύση του ανθρώπου). Τα λόγια του Θεού με έκαναν να τρέμω από φόβο. Ένιωσα την οργή του Θεού, σαν να με καταδίκαζε Εκείνος. Οι αδελφοί και οι αδελφές με είχαν επιλέξει ως ιεροκήρυκα. Η πρόθεση του Θεού ήταν να οδηγήσω τους αδελφούς και τις αδελφές να φάνε και να πιουν τα λόγια Του και να εισέλθουν στην αλήθεια, και να μην επιτρέψω να τους ενοχλήσουν και να τους παραπλανήσουν ψευδοεπικεφαλής και αντίχριστοι. Εγώ, όμως, δεν έκανα το καθήκον μου με την καρδιά μου. Έβαζα τον γάμο και την οικογένειά μου πάνω από οτιδήποτε άλλο και πήγαινα συχνά σπίτι για να σώσω τη σχέση μου με τον σύζυγό μου. Ήξερα ότι υπήρχε ένας ψευδοεπικεφαλής στην εκκλησία, αλλά δεν τον απάλλαξα εγκαίρως απ’ τα καθήκοντά του. Σχετικά με τον αντίχριστο που αποκαλύφθηκε, ήμουν και σ’ αυτό απρόθυμη να δαπανήσω χρόνο για να συναναστραφώ με τους αδελφούς και τις αδελφές ώστε να τον διακρίνουν. Έβρισκα μάλιστα δικαιολογίες, κι έλεγα ότι αυτός ο αντίχριστος ήταν πολύ πονηρός για να τον αντιμετωπίσω και απέφευγα το καθήκον μου. Αυτό επέτρεψε στον αντίχριστο να παραπλανήσει τους αδελφούς και τις αδελφές. Για χάρη του γάμου μου και της οικογένειάς μου, αντιμετώπιζα βλάσφημα και με αδιαφορία τόσο σημαντικά έργα όπως την επιλογή των επικεφαλής και των εργατών, την απαλλαγή των ψευδοεπικεφαλής, και την αντιμετώπιση των αντίχριστων. Αυτό έβλαψε το έργο της εκκλησίας και προκάλεσε απώλειες στη ζωή των αδελφών. Ήμουν πολύ εγωίστρια και ποταπή! Ήταν αυτή συμπεριφορά ατόμου που έχει ανθρώπινη φύση; Προσήλθα, λοιπόν, ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα, και εξομολογήθηκα τις αμαρτίες μου: «Θεέ μου, επιδίωκα τη γαμήλια ευτυχία και απέτυχα να κάνω το καθήκον μου καλά, κι έχω κάνει παραβάσεις. Σύμφωνα με τη δίκαιη διάθεσή Σου, μου αξίζει να τιμωρηθώ. Ωστόσο, Εσύ δεν μου συμπεριφέρθηκες σύμφωνα με τις παραβάσεις μου και μου έδωσες ακόμα μια ευκαιρία να κάνω το καθήκον μου. Από τώρα και στο εξής, θα προσεγγίζω το καθήκον μου με θεοφοβούμενη καρδιά».

Λίγο καιρό αργότερα, ο σύζυγός μου άκουσε ότι είχαν συλλάβει κι άλλους πιστούς και άρχισε να με καταδιώκει ακόμα πιο άγρια. Μια φορά, μου έκαψε όλα τα ρούχα για να με κάνει να πάψω να πιστεύω στον Θεό. Εγώ έγινα έξαλλη. Αργότερα, η αστυνομία ήρθε στο σπίτι μου για να με συλλάβει με την κατηγορία ότι κήρυττα παράνομα, αλλά εγώ δεν ήμουν σπίτι και απέφυγα αυτήν την καταστροφή. Γι’ αυτόν τον λόγο, έκανα πέντε μήνες να πάω σπίτι μου. Ο σύζυγός μου κάλεσε τους συγγενείς μου για να με βρει, και για να με πιέσει να πάω σπίτι, κατήγγειλε την ξαδέλφη μου, που πίστευε κι αυτή στον Θεό. Όταν το άκουσα αυτό έπαθα σοκ. Δεν είχα διανοηθεί ποτέ ότι ο σύζυγός μου θα έκανε κάτι τέτοιο. Σκέφτηκα ότι ήταν πραγματικά τρομακτικός και μοχθηρός. Αφού κατήγγειλε την ξαδέλφη μου, θα μπορούσε, άραγε, να καταγγείλει κι εμένα; Σκέφτηκα τις θυσίες που είχα κάνει για να σώσω τον γάμο μας και ένιωσα ότι ήταν όλες μάταιες. Όταν, όμως, σκέφτηκα ότι δεν θα μπορούσα να γυρίσω σπίτι και ότι η οικογένειά μας θα διαλυόταν, και ότι θα χανόταν ο ευτυχισμένος γάμος που πάντα επιδίωκα, πόνεσα πολύ. Προσήλθα ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα, με την ελπίδα ότι ο Θεός θα με έβγαζε από αυτήν τη λανθασμένη κατάσταση.

Μετά διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Οι παντρεμένοι βλέπουν πάντα τον γάμο ως ένα σημαντικό γεγονός στη ζωή και δίνουν μεγάλη έμφαση σ’ αυτόν. Έτσι, λοιπόν, εμπιστεύονται την ευτυχία ολόκληρης της ζωής τους στον έγγαμο βίο τους και στον σύντροφό τους, θεωρώντας πως η επιδίωξη της συζυγικής ευτυχίας είναι ο μόνος στόχος που πρέπει να επιδιώκει κανείς στη ζωή. Γι’ αυτό και πολλοί άνθρωποι καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια, πληρώνουν μεγάλο τίμημα και κάνουν μεγάλες θυσίες για χάρη της συζυγικής ευτυχίας. […] Κάποιοι άνθρωποι, μάλιστα, αφού αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό, ναι μεν αποδέχονται το καθήκον και την ανάθεση που τους δίνει ο οίκος του Θεού, αλλά προκειμένου να διατηρήσουν την ευτυχία και την ευχαρίστηση στον γάμο τους, δεν ανταποκρίνονται καθόλου στην εκτέλεση του καθήκοντός τους. Αρχικά, το σχέδιο ήταν να πάνε σε κάποιο απομακρυσμένο μέρος για να κηρύξουν το ευαγγέλιο και να επιστρέφουν σπίτι μία φορά την εβδομάδα ή μια στο τόσο. Θα μπορούσαν, επίσης, αναλόγως του επιπέδου και των συνθηκών τους, να αφήσουν το σπίτι τους και να αφοσιωθούν πλήρως στην εκτέλεση του καθήκοντός τους. Επειδή φοβούνται, όμως, πως ο σύντροφός τους θα δυσαρεστηθεί μαζί τους, πως ο γάμος τους θα είναι δυστυχισμένος ή πως θα διαλυθεί τελείως, προκειμένου να διατηρήσουν την ευτυχία στον γάμο τους, δεν αφιερώνουν πολύ από τον χρόνο που θα έπρεπε να αφιερώνουν στην εκτέλεση του καθήκοντός τους. Δίνουν ακόμη περισσότερη προσοχή στο να διατηρήσουν τον γάμο τους όταν ακούνε τον σύντροφό τους να παραπονιέται, να ακούγεται δυσαρεστημένος ή να γκρινιάζει. Κάνουν ό,τι μπορούν για να ικανοποιήσουν τον σύντροφό τους και καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια ώστε ο γάμος τους να είναι ευτυχισμένος και να μη διαλυθεί. Φυσικά, ακόμη πιο σοβαρό είναι πως κάποιοι άνθρωποι αρνούνται το κάλεσμα του οίκου του Θεού και αρνούνται να εκτελέσουν το καθήκον τους προκειμένου να διατηρήσουν τη συζυγική τους ευτυχία. Ενώ θα έπρεπε να αφήσουν το σπίτι τους για να εκτελέσουν το καθήκον τους, επειδή δεν αντέχουν να αποχωριστούν τον σύζυγό τους ή επειδή οι γονείς του συζύγου τους είναι αντίθετοι στην πίστη τους στον Θεό και στο να αφήσουν τη δουλειά τους και το σπίτι τους για να εκτελέσουν το καθήκον τους, κάνουν συμβιβασμούς και εγκαταλείπουν το καθήκον τους, επιλέγοντας αντί γι’ αυτό να διατηρήσουν τη συζυγική τους ευτυχία και την ακεραιότητα του γάμου τους. Προκειμένου να διατηρήσουν την ευτυχία και την ακεραιότητα του γάμου τους και να αποτρέψουν τη διάλυση και τη λήξη του, επιλέγουν να ανταποκρίνονται μόνο στις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που έχουν στα πλαίσια του έγγαμου βίου, εγκαταλείποντας την αποστολή που έχει ένα δημιούργημα» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (10)]. Τα λόγια του Θεού εξέθεταν την κατάστασή μου. Από μικρή είχα επηρεαστεί από οικογενειακές αξίες, και πίστευα ότι η ευτυχία μιας γυναίκας εξαρτιόταν από τον αν ο γάμο της θα ήταν ευτυχισμένος και αν θα την αγαπούσε ο άντρας της. Είχα ως στόχο ζωής την επιδίωξη μια ευτυχισμένης οικογένειας. Ζούσα σύμφωνα με τις σατανικές σκέψεις «Η ζωή είναι πολύτιμη· η αγάπη ακόμα περισσότερο», και «Είθε να κερδίσω μια καρδιά πιστή σε εμένα, και να μη χωρίσουμε ποτέ μέχρι το τέλος των ημερών μας». Έκανα τον σύζυγό μου τον πιο σημαντικό άνθρωπο στη ζωή μου και του εμπιστεύτηκα την ισόβια ευτυχία μου. Πριν βρω τον Θεό, αφιερώθηκα εξ ολοκλήρου στον σύζυγό μου και την οικογένειά μου, επιδιώκοντας έναν ευτυχισμένο γάμο. Αφότου βρήκα τον Θεό, ο σύζυγός μου, επηρεασμένος από τις αβάσιμες φήμες που διέδιδε το ΚΚΚ, άρχισε να με καταδιώκει και να μου απαγορεύει να πιστεύω στον Θεό. Έφτασε στο σημείο να με απειλήσει με διαζύγιο και να με χτυπήσει. Για να μη διαλυθεί ο γάμος μας, εγώ υπέφερα σιωπηλά και συμβιβάστηκα. Ακόμα και όταν μου φερόταν ψυχρά και με κορόιδευε, εγώ εξακολουθούσα να προσπαθώ να τον ευχαριστήσω, δαπανούσα περισσότερο χρόνο για να φροντίσω το νοικοκυριό μας και παραμελούσα τα καθήκοντά μου. Ιδίως όταν ήμουν ιεροκήρυκας, ενώ γνώριζα καλά ότι το καθήκον μου αυτό ήταν κρίσιμο και ότι αφορούσε το έργο αρκετών εκκλησιών, εγώ φοβόμουν ότι ο γάμος μας θα διαλυόταν και πήγαινα συχνά σπίτι για να σώσω τη σχέση μου με τον σύζυγό μου, και δεν μπορούσα να αφοσιωθώ ολόψυχα στα καθήκοντά μου. Όταν εμφανίστηκαν στις εκκλησίες αντίχριστοι και ψευδοεπικεφαλής, απέτυχα να τους αντιμετωπίσω έγκαιρα γιατί προσπαθούσα να κρατήσω την οικογένειά μου ενωμένη, κι έτσι καθυστέρησε το έργο της εκκλησίας. Για να διατηρήσω τη σχέση μου με τον σύζυγό μου και να σώσω τον γάμο μας, αγνόησα εντελώς τις ευθύνες και τα καθήκοντά μου, και διέπραξα σοβαρές παραβάσεις. Είδα πόσο αδιάλλακτη και εγωίστρια ήμουν. Έκανα αυτοκριτική και κατέληξα να μισώ πραγματικά τον εαυτό μου.

Αργότερα, διάβασα κάποια από τα λόγια του Θεού: «Ο μόνος λόγος που όρισε για σένα τον γάμο ο Θεός είναι ώστε να μάθεις να ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες σου, να μάθεις να ζεις αρμονικά με έναν άλλο άνθρωπο και να μοιράζεσαι μαζί του τη ζωή σου, να βιώσεις πώς είναι η ζωή όταν τη μοιράζεσαι με τον σύντροφό σου και πώς να χειρίζεσαι όλα τα πράγματα που αντιμετωπίζετε μαζί, έτσι ώστε η ζωή σου να γίνει πιο πλούσια και διαφορετική. Ωστόσο, δεν σε “πουλάει” στον γάμο, δηλαδή δεν σε δίνει στον σύντροφό σου για να είσαι σκλάβος του. Ούτε εσύ είσαι σκλάβος του ούτε εκείνος είναι αφέντης σου. Είστε ίσοι. Απέναντι στον ή τη σύντροφό σου έχεις μόνο τις ευθύνες μιας ή ενός συζύγου και, εφόσον ανταποκρίνεσαι σε αυτές, ο Θεός σε θεωρεί ικανοποιητική ή ικανοποιητικό σύζυγο. Ο σύντροφός σου δεν έχει κάτι που δεν έχεις εσύ ούτε είναι καλύτερος από σένα. Το να πιστεύεις στον Θεό, να επιδιώκεις την αλήθεια, να μπορείς να εκτελείς το καθήκον σου, να πηγαίνεις συχνά σε συναθροίσεις, να προσεύχεσαι διαβάζοντας τα λόγια του Θεού και να προσέρχεσαι ενώπιόν Του είναι πράγματα που αποδέχεται ο Θεός· είναι αυτά που οφείλει να κάνει ένα δημιούργημα και αποτελούν την κανονική ζωή που οφείλει να ζει. Δεν υπάρχει τίποτα το επαίσχυντο σ’ αυτά, ούτε πρέπει να νιώθεις πως χρωστάς κάτι στον σύντροφό σου επειδή ζεις μια τέτοια ζωή. Δεν του χρωστάς τίποτα. Αν θέλεις, έχεις την υποχρέωση να του καταθέσεις μαρτυρία για το έργο του Θεού. Αν, όμως, δεν πιστεύει στον Θεό και δεν ακολουθεί το ίδιο μονοπάτι μ’ εσένα, τότε δεν χρειάζεται ούτε είσαι υποχρεωμένος να του πεις, να του εξηγήσεις ή να του δώσεις οποιαδήποτε πληροφορία για την πίστη σου ή το μονοπάτι που ακολουθείς, κι εκείνος δεν έχει το δικαίωμα να γνωρίζει γι’ αυτά τα πράγματα. Έχει την ευθύνη και την υποχρέωση να σε στηρίζει, να σε ενθαρρύνει και να σε υπερασπίζεται. Αν δεν μπορεί να τα κάνει αυτά, τότε δεν έχει ανθρώπινη φύση. Γιατί; Επειδή εσύ ακολουθείς το σωστό μονοπάτι· αυτός είναι ο λόγος που η οικογένεια και ο σύντροφός σου είναι ευλογημένοι και απολαμβάνουν μαζί σου τη χάρη του Θεού. Το σωστό είναι ο σύντροφός σου να είναι ευγνώμων γι’ αυτό, όχι να κάνει διακρίσεις εις βάρος σου ή να σε εκφοβίζει λόγω της πίστης σου ή επειδή διώκεσαι, ούτε να πιστεύει πως πρέπει να κάνεις περισσότερες δουλειές του σπιτιού και άλλα πράγματα ή πως του χρωστάς κάτι. Δεν του χρωστάς τίποτα, ούτε από συναισθηματική ούτε από πνευματική ούτε από οποιαδήποτε άλλη άποψη. Εκείνος σου χρωστάει. Λόγω της πίστης σου στον Θεό, κερδίζει, κατ’ εξαίρεση, και απολαμβάνει περισσότερη χάρη και πιο πολλές ευλογίες από τον Θεό. Τι εννοώ όταν λέω πως τα κερδίζει αυτά κατ’ εξαίρεση; Εννοώ πως ένας τέτοιος άνθρωπος δεν αξίζει ούτε και θα έπρεπε να τα κερδίζει αυτά. Γιατί δεν θα έπρεπε να τα κερδίζει; Επειδή δεν ακολουθεί ούτε αναγνωρίζει τον Θεό. Άρα, λοιπόν, η χάρη που απολαμβάνει προέρχεται από τη δική σου πίστη στον Θεό. Επωφελείται και απολαμβάνει ευλογίες μαζί σου, άρα το σωστό είναι να σου είναι ευγνώμων. […] Όσοι δεν πιστεύουν εξακολουθούν να μην είναι ικανοποιημένοι και, μάλιστα, καταπιέζουν και εκφοβίζουν εκείνους που πιστεύουν στον Θεό. Η δίωξη που υφίστανται οι πιστοί από τη χώρα και την κοινωνία είναι ήδη καταστροφική γι’ αυτούς και τα μέλη της οικογένειάς τους κάνουν τα πράγματα ακόμη χειρότερα, αυξάνοντας την πίεση που τους ασκείται. Αν πιστεύεις, ακόμη και σε τέτοιες περιπτώσεις, ότι απογοητεύεις τον σύζυγό σου και είσαι διατεθειμένος να γίνεις σκλάβος του γάμου σου, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να το κάνεις. Και τι έγινε που δεν υποστηρίζει την πίστη σου στον Θεό; Και τι έγινε που δεν υπερασπίζεται την πίστη σου στον Θεό; Δικαίωμά του είναι. Δεν θα πρέπει, όμως, να σου συμπεριφέρεται σαν σκλάβο επειδή πιστεύεις στον Θεό. Δεν είσαι σκλάβος, είσαι ανθρώπινο ον και ένας αξιοπρεπής και τίμιος άνθρωπος. Αν μη τι άλλο, είσαι ένα δημιούργημα ενώπιον του Θεού· δεν είσαι σκλάβος κανενός. Αν πρέπει να είσαι σκλάβος, μπορείς να είσαι μόνο σκλάβος της αλήθειας και του Θεού. Δεν πρέπει να είσαι σκλάβος κανενός ανθρώπου ούτε να είναι, βέβαια, ο σύζυγός σου ο αφέντης σου. Από την άποψη των σαρκικών σχέσεων, πέρα από τους γονείς σου, ο πιο κοντινός σου άνθρωπος σ’ αυτόν τον κόσμο είναι ο σύζυγός σου. Επειδή, όμως, πιστεύεις στον Θεό, σε αντιμετωπίζει σαν εχθρό, σου επιτίθεται και σε διώκει. Είναι αντίθετος στο να πηγαίνεις σε συναθροίσεις, ενώ αν ακούσει κάποιο κουτσομπολιό, γυρνάει σπίτι για να σε επιπλήξει και να σε κακομεταχειριστεί. Ακόμη κι όταν προσεύχεσαι ή διαβάζεις τα λόγια του Θεού στο σπίτι, χωρίς να επηρεάζεις καθόλου την κανονικότητα της ζωής του, και πάλι σε επιπλήττει και σου εναντιώνεται, φτάνοντας μέχρι και να σε χτυπήσει. Πες Μου, τι πράγμα είναι αυτό; Δεν είναι δαίμονας; Αυτός είναι ο πιο κοντινός σου άνθρωπος; Αξίζει να επωμίζεσαι ευθύνες απέναντι σε ένα τέτοιο άτομο; (Όχι.) Όχι, δεν αξίζει! Έτσι, κάποιοι άνθρωποι που βρίσκονται σε έναν τέτοιο γάμο εξακολουθούν να παραμένουν στις διαταγές του συντρόφου τους και είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν τα πάντα: τον χρόνο που θα έπρεπε να αφιερώνουν στην εκτέλεση του καθήκοντός τους, την ευκαιρία να εκτελούν το καθήκον τους, ακόμη και την ευκαιρία τους να επιτύχουν τη σωτηρία. Δεν θα πρέπει να κάνουν αυτά τα πράγματα· αν μη τι άλλο, θα πρέπει να εγκαταλείψουν τέτοιες ιδέες» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (11)]. Από τα λόγια του Θεού κατάλαβα ότι ο Θεός έχει ορίσει τον γάμο για να μάθουν οι άνθρωποι να εκπληρώνουν τις ευθύνες τους και να βιώνουν μια ζωή αφθονίας κι όχι να ζουν σαν σκλάβοι μέσα στον γάμο τους. Θα πρέπει να υπάρχουν αρχές όταν κανείς εκπληρώνει τις ευθύνες του στον γάμο. Όταν το άλλο άτομο έχει καλή ανθρώπινη φύση και υποστηρίζει την πίστη μας στον Θεό, τότε μπορούμε να εκπληρώσουμε τις ευθύνες μας στο πλαίσιο του γάμου. Ωστόσο, αν ο άλλος παρεμποδίζει την πίστη μας στον Θεό, και μάλιστα μας καταδιώκει ή μας καταδικάζει, τότε εμφανίζεται ο διάβολος και η ουσία του μισεί τον Θεό. Σε αυτήν την περίπτωση, δεν χρειάζεται να εκπληρώσουμε τις ευθύνες μας. Όποιος δεν μπορεί να διακρίνει μεταξύ καλού και κακού, και εξακολουθεί να θέλει να κρατήσει έναν τέτοιο σύζυγο, είναι εντελώς ανόητος και αδαής! Ο Θεός εγκρίνει την πίστη μου και την εκτέλεση του καθήκοντός μου ως δημιουργημένο ον, και αυτό είναι το πιο δίκαιο πράγμα όλων. Ο σύζυγός μου, όμως, όχι μόνο δεν με υποστήριζε, αλλά με αντιμετώπιζε και σαν εχθρό, με χτυπούσε, με επέπληττε και με απειλούσε με διαζύγιο για να με πιέσει να εγκαταλείψω την πίστη μου στον Θεό. Τα γεγονότα αποκάλυπταν ξεκάθαρα ότι ο σύζυγός μου μισούσε τον Θεό και ότι είχε την ουσία ενός διαβόλου. Ήξερε πολύ καλά ότι το ΚΚΚ με καταδίωκε και ότι θα μπορούσα να συλληφθώ ανά πάσα στιγμή αν επέστρεφα σπίτι, κι όμως κατήγγειλε την ξαδέλφη μου για να με πιέσει να επιστρέψω σπίτι. Δεν νοιαζόταν καθόλου αν θα ζούσα ή αν θα πέθαινα! Ήταν πραγματικά εγωιστής και μοχθηρός! Αργότερα, συνειδητοποίησα ότι μου φερόταν καλά παλιότερα, επειδή φρόντιζα την οικογένειά μας και τη μητέρα του, πράγμα που τον ωφελούσε· διαφορετικά, θα με είχε χωρίσει εδώ και πολύ καιρό. Δεν με αγαπούσε πραγματικά και με θεωρούσε απλώς ένα μέσο για να πετύχει έναν σκοπό. Εγώ, όμως, πάντα τον θεωρούσα το στήριγμά μου και του είχα εμπιστευτεί την ευτυχία μου. Μάλιστα έβαλα στην άκρη τα καθήκοντά μου για να τον κρατήσω και να κερδίσω τη συμπάθειά του. Όταν το σκέφτηκα αυτό, συνειδητοποίησα ότι είχα ξεγελαστεί και είδα πόσο τυφλή ήμουν! Ήταν πια ξεκάθαρο ότι η ουσία του συζύγου μου ήταν εκείνη ενός διαβόλου που μισεί τον Θεό. Πώς θα μπορούσα να ευτυχίσω με κάποιον που μισούσε τον Θεό; Όχι μόνο δεν θα έβρισκα την ευτυχία μαζί του, αλλά θα μου προκαλούσε ακόμα περισσότερα βάσανα. Δεν έπρεπε να περιορίζομαι άλλο από αυτόν τον άνθρωπο. Έπρεπε να επιδιώξω την αλήθεια με επιμέλεια και να προσπαθήσω να εκπληρώσω τα καθήκοντά μου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Μετά, διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Όταν μιλάμε για τον γάμο, όποιες ρωγμές κι αν εμφανιστούν ή όποιες συνέπειες κι αν προκύψουν, είτε ο γάμος συνεχιστεί είτε διαλυθεί, είτε ξεκινήσεις μια νέα ζωή μέσα στα πλαίσια του γάμου σου είτε ο γάμος σου λήξει επιτόπου, προορισμός σου δεν είναι ούτε ο γάμος σου ούτε ο σύζυγός σου. Ο Θεός όρισε να εμφανιστεί ο άντρας σου στη ζωή και την ύπαρξή σου για να διαδραματίσει τον ρόλο τού να σε συντροφεύει στο μονοπάτι σου στη ζωή. Αν μπορεί να σε συντροφεύσει μέχρι το τέλος της πορείας και να φτάσει μέχρι τέλους μαζί σου, τότε δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο και θα πρέπει να ευχαριστήσεις τον Θεό για τη χάρη Του. Αν υπάρξει κάποιο πρόβλημα κατά τη διάρκεια του γάμου, αν εμφανιστούν ρωγμές ή συμβεί κάτι που δεν σου αρέσει, με αποτέλεσμα να τελειώσει οριστικά ο γάμος σου, αυτό δεν θα σημαίνει πως δεν θα έχεις πια προορισμό, πως η ζωή σου θα έχει βυθιστεί πλέον στο σκοτάδι ή πως δεν θα υπάρχει πια φως και δεν θα έχεις μέλλον. Μπορεί το γεγονός πως τελειώνει ο γάμος σου να σηματοδοτεί την αρχή μιας πιο υπέροχης ζωής. Όλα αυτά είναι στο χέρι του Θεού. Αυτός τα ενορχηστρώνει και τα διευθετεί. Μπορεί το τέλος του γάμου σου να σου δώσει μια πιο βαθιά αντίληψη, εκτίμηση και κατανόηση του γάμου γενικότερα. Φυσικά, μπορεί και το γεγονός πως τελειώνει ο γάμος σου να αποτελεί σημαντικό σημείο καμπής για τους στόχους και την κατεύθυνση ζωής που έχεις και το μονοπάτι που ακολουθείς. Δεν θα σου φέρει στενάχωρες αναμνήσεις ούτε, βέβαια, οδυνηρές αναμνήσεις, ούτε θα έχεις μόνο αρνητικές εμπειρίες και αποτελέσματα. Αντίθετα, θα σου φέρει θετικές και ενεργές εμπειρίες, τις οποίες δεν θα μπορούσες να έχεις αν εξακολουθούσες να είσαι παντρεμένη. Αν συνεχιζόταν ο γάμος σου, ίσως να ζούσες πάντα αυτήν την απλή, μέτρια και ανιαρή ζωή μέχρι να πεθάνεις. Αν, όμως, ο γάμος σου τελειώσει και διαλυθεί, αυτό δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό. Παλιά σε περιόριζε η ευτυχία και οι ευθύνες του γάμου σου, καθώς και τα συναισθήματα που ένιωθες ή ο τρόπος που ζούσες, επειδή ανησυχούσες για τον σύζυγό σου, τον φρόντιζες, ενδιαφερόσουν γι’ αυτόν, τον νοιαζόσουν και αγχωνόσουν γι’ αυτόν. Από τη μέρα που τελειώνει, όμως, ο γάμος σου, όλες οι συνθήκες της ζωής σου, οι στόχοι που έχεις στη ζωή και οι επιδιώξεις της ζωής σου αλλάζουν παντελώς και εις βάθος και πρέπει να πούμε πως αυτήν την αλλαγή την προκαλεί το τέλος του γάμου σου. Μπορεί αυτό το αποτέλεσμα, η αλλαγή και η μετάβαση να είναι αυτά που θέλει ο Θεός να κερδίσεις από τον γάμο που έχει ορίσει για σένα και αυτά που θέλει να κερδίσεις οδηγώντας σε να λήξεις τον γάμο σου. Αν και έχεις πληγωθεί και έχεις πάρει ένα περίπλοκο μονοπάτι, αν και έχεις κάνει κάποιες αχρείαστες θυσίες και συμβιβασμούς στα πλαίσια του γάμου, αυτό που λαμβάνεις στο τέλος είναι κάτι που δεν θα μπορούσες να λάβεις στα πλαίσια του έγγαμου βίου» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (11)]. Όταν διάβασα τα λόγια του Θεού, η καρδιά μου φωτίστηκε. Ο Θεός έχει ορίσει τον γάμο για τους ανθρώπους, αλλά ο γάμος δεν είναι ο προορισμός των ανθρώπων. Το αν ο γάμος ενός ατόμου είναι ευτυχισμένος και του προσφέρει ικανοποίηση, ή αν έχει διαλυθεί και έχει τελειώσει, δεν έχει καμία σχέση με το αν αυτό το άτομο θα έχει καλό προορισμό ούτε καθορίζει αν θα είναι ευτυχισμένο στη ζωή του. Ωστόσο, εγώ θεωρούσα τον γάμο προορισμό μου και τον σύζυγό μου στήριγμά μου, και όταν είδα τον γάμο μου να διαλύεται και απλώς να υπάρχει, ένιωσα ότι δεν είχα πλέον κανέναν προορισμό ή στήριγμα. Είχα ένα βάρος στην καρδιά κι ένιωσα μόνη και αβοήθητη. Δεν ήξερα πώς να αντιμετωπίσω το μέλλον μου. Συνειδητοποίησα ότι οι απόψεις μου δεν εναρμονίζονταν με την αλήθεια. Από τα λόγια του Θεού, είδα ότι αν διαλυθεί ένας γάμος δεν σημαίνει ότι το άτομο δεν έχει μέλλον ή ότι η ζωή του θα είναι ζοφερή· μπορεί να είναι η αρχή μιας καλύτερης ζωής. Στο παρελθόν, για να διατηρήσω ευτυχισμένο τον γάμο μου, πέρα από το ότι έκανα όλες τις δουλειές μέσα και έξω από το σπίτι, και δούλευα όλη μέρα μέχρι να πονέσει η πλάτη μου, είχα και να μαντέψω και τι ήθελε ο σύζυγός μου. Το χειρότερο, όμως, ήταν που δεν μπορούσα να αφοσιωθώ πλήρως στα καθήκοντά μου. Τα έκανα τυπικά και καθυστερούσα το έργο της εκκλησίας. Συχνά ένιωθα άβολα, λες και βάραινε την καρδιά μου μια πέτρα, και ζούσα σε μια κατάσταση πόνου και εξάντλησης. Η επιδίωξη της γαμήλιας ευτυχίας μού έφερε περισσότερη πνευματική καταπίεση και πόνο. Εδώ και λίγους μήνες, δεν μπορούσα να πάω σπίτι λόγω των διώξεων του ΚΚΚ κι όταν αποφάσισα να ασχοληθώ με τα καθήκοντά μου, ένιωσα λιγότερο κουρασμένη σωματικά και η καρδιά μου ήταν πολύ ελαφρύτερη από πριν. Όταν ηρέμησα για να φάω και να πιω τα λόγια του Θεού, και έζησα στην εκκλησία με τους αδελφούς και τις αδελφές, κατάφερα να κατανοήσω κάποιες αλήθειες και η καρδιά μου γέμισε χαρά. Είχε ωφεληθεί πραγματικά η ζωή μου. Τώρα, αν και δεν είχα τη συντροφιά και τη φροντίδα του συζύγου μου, όταν αντιμετώπιζα δυσκολίες και όταν πονούσα, προσευχόμουν στον Θεό. Με την καθοδήγηση των λόγων Του, ένιωθα ότι Αυτός ήταν στο πλευρό μου και ότι ήταν το πραγματικό μου στήριγμα. Όταν τα κατανόησα όλα αυτά, σταμάτησα να ανησυχώ για το πώς θα σώσω τον γάμο μου και η καρδιά μου, που καταπιεζόταν τόσο καιρό, απελευθερώθηκε. Αργότερα, συνέχισα να εκτελώ τα καθήκοντά μου σε άλλες περιοχές και δεν επέστρεφα σπίτι.

Μια μέρα, τρία χρόνια αργότερα, κανόνισα να συναντήσω μια αδελφή στο πάρκο, και ο γαμπρός του συζύγου μου με είδε στον δρόμο. Ξαφνιάστηκε και είπε ότι με έψαχνε. Η σύζυγός του είχε καρκίνο και μπορούσε να πεθάνει ανά πάσα στιγμή, και μου ζήτησε να πάω σπίτι του. Σκέφτηκα ότι ο σύζυγός μου τηλεφωνούσε συχνά στην κόρη μας για να τη ρωτήσει πού βρίσκομαι. Πήγαινε επίσης στο σπίτι της μητέρας μου για να με ψάξει και καλούσε συγγενείς μου για να με βρει. Αν πήγαινα στο σπίτι της αδελφής του, θα το μάθαινε σχεδόν αμέσως. Τι θα γινόταν αν ο σύζυγός μου με έβλεπε και με ικέτευε να μείνω στο σπίτι; Σκέφτηκα την ηλικιωμένη πεθερά μου και ότι αν πέθαινε η αδελφή του, η ζωή του θα γινόταν πολύ δύσκολη. Στην τελική, ήμασταν παντρεμένοι τόσα χρόνια, και εγώ έλειπα σχεδόν τρία χρόνια. Θα ήταν δυνατόν να με καταδιώκει ξανά όπως πριν; Το ξανασκέφτηκα, αλλά και πάλι ένιωθα διχασμένη. Προσευχήθηκα, λοιπόν, στον Θεό και του ζήτησα να με καθοδηγήσει και να μου δείξει τον δρόμο. Μετά την προσευχή μου, θυμήθηκα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Πώς μπορούν οι διάβολοι να γίνουν άνθρωποι; Αυτό είναι αδύνατον. Είναι αδύνατον να πειστεί ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας ν’ αφήσει κάτω το χασαπομάχαιρο· αυτή είναι η φύση του. Οι διάβολοι και ο Σατανάς ανήκουν στο ίδιο σινάφι· διαφέρουν μόνο ως προς τη βαθμίδα. Όπως βλέπεις τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, έτσι θα πρέπει να βλέπεις και τους διαβόλους· αυτό είναι το σωστό. Αν βλέπεις τους διαβόλους διαφορετικά από ό,τι τον Σατανά και τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, αυτό αποδεικνύει ότι εξακολουθείς να μην έχεις κατανοήσει διεξοδικά τους διαβόλους· αν συνεχίζεις να θεωρείς ότι είναι άνθρωποι, να πιστεύεις ότι έχουν ανθρώπινη φύση, ότι έχουν κάτι αξιέπαινο, ότι μπορούν να λυτρωθούν, και τους δίνεις και πάλι ευκαιρίες, τότε είσαι ανόητος, έχεις πέσει ξανά στην παγίδα τους και θα πρέπει να πληρώσεις το τίμημα γι’ αυτό» [«Ο Λόγος», τόμ. 7: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (15)]. Ο διάβολος θα είναι πάντα διάβολος και δεν θα γίνει ποτέ άνθρωπος. Ο σύζυγός μου μισούσε τον Θεό και εναντιωνόταν σ’ Αυτόν. Είχε την ουσία ενός διαβόλου. Δεν μπορούσα να συμπάσχω με τον σύζυγό μου, γιατί θα μου έκανε κακό. Δεν έπρεπε με τίποτα να γυρίσω πίσω. Σκέφτηκα τις επείγουσες προθέσεις του Θεού. Ο Θεός ελπίζει ότι περισσότεροι άνθρωποι θα έρθουν ενώπιόν Του και θα αποδεχτούν τη σωτηρία Του το συντομότερο δυνατό. Έτσι, σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή, έπρεπε να καταβάλω κάθε δυνατή προσπάθεια για να συνεργαστώ στο ευαγγελικό έργο. Είχα μετανιώσει που επιδίωκα τη γαμήλια ευτυχία και δεν έκανα καλά τα καθήκοντά μου στο παρελθόν. Έπρεπε τώρα να επανορθώσω και να αφοσιωθώ στα καθήκοντά μου για να ξεπληρώσω την αγάπη του Θεού. Στη συνέχεια, αφοσιώθηκα στο έργο του ποτίσματος των νεοφώτιστων, και ένιωθα ήρεμη και γαλήνια. Είμαι ειλικρινά ευγνώμων στον Θεό που με έσωσε από τα βάσανα του γάμου.

Προηγούμενο: 1. Όσο απασχολημένος κι αν είμαι με τα καθήκοντά μου, πρέπει να εστιάζω στη ζωή-είσοδο

Επόμενο: 11. Πώς με βοήθησε η αποδοχή της επίβλεψης

Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.

Σχετικό περιεχόμενο

29. Η μετάνοια ενός αξιωματικού

Από τον Ζενξίν, ΚίναΟ Παντοδύναμος Θεός λέει: «Από τη δημιουργία του κόσμου μέχρι σήμερα, όλα όσα έχει κάνει ο Θεός στο έργο Του είναι...

Η εμφάνιση και το έργο του Θεού Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών Εκθέτοντας τους αντίχριστους Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας Η Κρίση ξεκινά από τον Οίκο του Θεού Ουσιώδη Λόγια του Παντοδύναμου Θεού, του Χριστού των Εσχάτων Ημερών Καθημερινά λόγια του Θεού Οι αλήθεια-πραγματικότητες στις οποίες πρέπει να εισέλθουν οι πιστοί στον Θεό Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια Οδηγίες για τη διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας Τα πρόβατα του Θεού ακούν τη φωνή του Θεού Άκου τη Φωνή του Θεού Ιδού ο Θεός Εμφανίστηκε Κλασικές Ερωτήσεις και Απαντήσεις για το Ευαγγέλιο της Βασιλείας Βιωματικές Μαρτυρίες Ενώπιον του Βήματος της Κρίσης του Χριστού (Τόμος Α΄) Βιωματικές Μαρτυρίες Ενώπιον του Βήματος της Κρίσης του Χριστού (Τόμος Β΄) Βιωματικές Μαρτυρίες Ενώπιον του Βήματος της Κρίσης του Χριστού (Τόμος Γ΄) Βιωματικές Μαρτυρίες Ενώπιον του Βήματος της Κρίσης του Χριστού (Τόμος Δ΄) Βιωματικές Μαρτυρίες Ενώπιον του Βήματος της Κρίσης του Χριστού (Τόμος Ε΄) Βιωματικές Μαρτυρίες Ενώπιον του Βήματος της Κρίσης του Χριστού (Τόμος ΣΤ΄) Βιωματικές Μαρτυρίες Ενώπιον του Βήματος της Κρίσης του Χριστού (Τόμος Ζ΄) Βιωματικές Μαρτυρίες Ενώπιον του Βήματος της Κρίσης του Χριστού (Τόμος Η΄) Πώς Στράφηκα στον Παντοδύναμο Θεό

Ρυθμίσεις

  • Κείμενο
  • Θέματα

Συμπαγή χρώματα

Θέματα

Γραμματοσειρά

Μέγεθος γραμματοσειράς

Διάστημα γραμμής

Διάστημα γραμμής

Πλάτος σελίδας

Περιεχόμενα

Αναζήτηση

  • Αναζήτηση σε αυτό το κείμενο
  • Αναζήτηση σε αυτό το βιβλίο

Εισάγετε τον όρο αναζήτησης

Περιεχόμενα
Ρυθμίσεις
Βιβλία
Αναζήτηση
Βίντεο